„რეზონანსი“: ალექსი პეტრიაშვილი: „ზურაბ აბაშიძე საგარეო საქმეთა დე-ფაქტო მინისტრია“ // ევროინტეგრაციის ექსმინისტრი ჟენევის ფორმატის გაუქმების საფრთხეს ხედავს

„რეზონანსი“: ქართულ-რუსულ ფორუმს „უცხოეთის აგენტად” დარეგისტრირებას აიძულებენ

„ალია“: რა უნდათ რუსულნომრიან სამხედრო მანქანებს თბილისში?

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ემზარ კვიციანთან: „კოდორში ყველამ გვიღალატა“

———————–

„რეზონანსი“, 25 თებერვალი, 2015 წელი

ალექსი პეტრიაშვილი: „ზურაბ აბაშიძე საგარეო საქმეთა დე-ფაქტო მინისტრია“

ევროინტეგრაციის ექსმინისტრი ჟენევის ფორმატის გაუქმების საფრთხეს ხედავს

იაგო ნაცვლიშვილი

(შემოკლებით)

„პრემიერ-მინისტრის სპეციალური წარმომადგენლის ზურაბ აბაშიძის მიერ „რია ნოვოსტისთვის“ მიცემულ ინტერვიუში გამოთქმული შეფასებები, ეს არის მაამებელი გზავნილი რუსეთის ხელისუფლებისთვის, რომ საქართველოს პრიორიტეტებს შორის ნატოში გაწევრიანება დღის წესრიგში არ დგას. რეალურად ზურაბ აბაშიძე საგარეო საქმეთა დე-ფაქტო მინისტრია, რომელსაც დე-ფაქტო პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა ამ მიმართულებით გზავნილების გასახმოვანებლად ინსტრუქცია მისცა. მან კი თავისი კვალიფიკაციისა და ძალიან დიდი გამოცდილების ხარჯზე დავალებები მშვენივრად შეასრულა“, – ამბობს „რეზონანსთან“ საუბრისას ევროპასთან ინტეგრაციის ყოფილი მინისტრი, „თავისუფალი დემოკრატების“ ერთ-ერთი ლიდერი ალექსი პეტრიაშვილი.

ექს-მინისტრის თქმით, არსებობს ჟენევისა ფორმატის გაუქმების საფრთხე. სწორედ ამაზე მიუთითებს ზურაბ აბაშიძის მიერ ინტერვიუშიგამოთქმული შეფასებები.

პეტრიაშვილი იმის საფრთხეს ხედავს, რომ საქართველო ევროატლანტიკური მიმართულებით სვლას შეანელებს და საგარეო კურსს შეიცვლის, თუმცა დასძენს, მისი პარტია ამის საშუალებას არავის მისცემს.

– სოციალურ ქსელ „ფეისბუკში“ გამოაქვეყნეთ პოსტი, რომ საქართველოს საგარეო პოლიტიკურ კურსს საფრთხე ემუქრება. რა საფრთხეზე საუბრობთ? თუ შეიძლება დააკონკრეტეთ…

– ამაში, რა თქმა უნდა, ზურაბ აბაშიძის განცხადება ვიგულისხმე. ბოლო ინტერვიუში ის კიდევ უფრო შორს წავიდა. ამბობს, რომ არც დღეს, არც ხვალ და ზეგ და არც უახლოეს მომავალში საქართველოს ნატოში გაწევრიანების პერსპექტივა არა აქვს. მე მაინტერესებს, ვინ მისცა მას ამის მანდატი, ამაზე რატომ საუბრობს შეგნებულად? მე უკვე ვხვდები, რატომაც საუბრობს, მაგრამ მან უნდა გასცეს ამ კითხვებზე პასუხი.

ეს არის მაამებელი გზავნილები რუსეთის ხელისუფლებისთვის, რომ საქართველოს პრიორიტეტებს შოის ნატოში გაწევრიანება დღის წესრიგში არ დგას. ეს არის ძალიან სახიფათო თამაში და დამზიანებელი ვენი ქვეყნის ეროვნული ინტერესებისა.

მეორე საკითხია ის, როდესაც ბატონი ზურაბი ცხინვალის რეგიონთან და აფხაზეთთან პირდაპირი დიალოგის დაწყებაზე საუბრობს, რაშიც რუსეთმა უნდა შეგვიწყოს ხელი. ეს გზავნილი იმას ნიშნავს, რომ ეს საყვარაუდო ახალი ფორმატი ჩაანაცვლებს ჟენევის ფორმატს. ძალიან სწრაფად და ოპერატიულად მოხდება ჟენევის ფორმატის ბოიკოტირება. საბოლოოდ ყველა შეთანხმდება იმაზე, რომ ეს არის ერთადერთი სწორი გზა. „ყველაში“ მე აფხაზეთს, (სამხრეთ) ოსეთს, რუსეთსა და საქართველოს ვგულისხმობ.

- ხედავთ იმის საფრთხეს, რომ ჟენევის მოლაპარაკებების ფორმატს გაუქმება ემუქრება?

- ეს ისეთივე ნათელი სურათია, როგორც ორჯერ ორი ოთხია. ეს ყველაფერი მოფიქრებულია ჟენევის ფორმატის „მოსაკლავად“. რეალურად ხდება ვითარების გადატანა რუსეთისთვის ხელსაყრელ სიბრტყეში. თუ დე-ფაქტო პრემიერი საქართველოს ეროვნული უსაფრთხოების ინტერესებისა და საგარეო პოლიტიკის ხარჯზე გეგმავს ურთიერთობის გაბმას რუსეთთან, მაშინ ეს „ქართული ოცნებისთვის“ პოლიტიკურად დამღუპველი იქნება და ნამდვილად გადაჰყვებიან მას. ქვეყანაში ვითარება სერიოზულად დაიძაბება, ვინაიდან საზოგადოების დიდ ნაწილს მყარი პოზიცია აქვს საქართველოს ნატოში გაწევრიანებასთან დაკავშირებით.

რეალურად ზურაბ აბაშიძე საგარეო საქმეთა დე-ფაქტო მინისტრია, რომელსაც დე-ფაქტო პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა ამ მიმართულებით გზავნილების გასახმოვანებლად ინსტრუქცია მისცა. მან კი თავისი კვალიფიკაციისა და ძალიან დიდი გამოცდილების ხარჯზე დავალებები მშვენივრად შეასრულა.

მან ძალიან კარგად იცის, რატომაც გააკეთა ასეთი განცხადებები. ძალიან კარგად იცის, რეალურად რასაც ემსახურებოდა ეს გზავნილი. თავს ნურავინ მოიტყუებს. მართალია, ბატონი ზურაბივით მოსკოვში არ გვიმუშავია, მაგრამ ჩვენც გვაქვს გარკვეული დიპლომატიური გამოცდილება და გზავნილების ანალიზი ჩვენც შეგვიძლია.

– ფიქრობთ, რომ ეს ევროატლანტიკური მიმართულებით ჩვენს სწრაფვას ხელს შეუშლის?

– შემიძლია გითხრათ, რომ მოვლენები ძალიან მძიმედ განვითარდება. თქვენი გაზეთის საშუალებით ყველას ვპირდებით, რომ ჩვენ არავის არ მ ივცემთ საშუალებას, მოხდეს ევროატლანტიკური კურსიდან გადახვევა. მაგრამ, ამ მიმართულებით საფრთხე რომ იქნება, ეს ცხადზე ცხადია.

როდესაც ხელისუფლების წარმომადგენლები თავად თესავენ ნიჰილიზმსა და უიმედობას, აგზავნიან მესიჯებს რუსეთის ხელისუფლების მისამართით, რომ უახლოეს მომავალში ნატოში გაწევრიანება დღის წესრიგში არ აქვთ, ეს, ბუნებივია, საქართველოს ნატოში ინტეგრაციის ტემპს შეაფერხებს. უახლოეს პერიოდში, მიმდინარე თვის ბოლოს, არის ნატოს მინისტერიალი, სადაც ნატოს გაფართოებასთან მიმართებაში უმნიშვნელოვანეს გადაწყვეტილებას მიიღებენ. ჩვენ გვინდა ნატოში გაწევრიანების დაჩქარება, თუმცა აბაშიძის ეს გზავნილი, პირიქით, ჩვენს სვლას შეანელებს. ეს ნიშნავს, რომ ხელისუფლებას ნატოში გაწევრიანება არ ეჩქარება. ეს არის საგანგაშო და დამაფიქრებელი. მთავრობაშიც რომ არ უარყოფენ ამას, ეს ძალიან დიდი საფრთხის მატარებელია.

„რეზონანსი“, 25 თებერვალი, 2015 წელი

ქართულ-რუსულ ფორუმს „უცხოეთის აგენტად” დარეგისტრირებას აიძულებენ

სალომე სარიშვილი

(შემოკლებით)

2012 წელს რუსეთის ფედერაციამ “არასამთავრობო ორგანიზაციების შესახებ” კანონი მიიღო, რაც იმ ორგანიზაციების მაქსიმალურად შევიწროებაზეა ორიენტირებული, რომლებიც ამერიკული და ევროპული ფონდებიდან ფინანსდება. ამ კანონის თანახმად, ის ორგანიზაციები, რომლებიც უცხოეთიდან იღებენ დაფინანსებას და, ამასთანავე, პოლიტიკურ საქმიანობას ეწევიან, ვალდებულნი არიან, სპეციალურ რეესტრში “უცხოეთის აგენტებად” დარეგისტრირდნენ. კანონი ამ ორგანიზაციებს ავალდებულებს, რომ ინტერნეტში ან ნებისმიერ სხვა ადგილას გამოცემულ პუბლიკაციაზე ეს სტატუსი მიუთითონ. აქ მთავარი პრობლემა ისაა, რომ რუსეთის ხელისუფლება “პოლიტიკური საქმიანობის” შესახებ კანონში არსებულ ჩანაწერს ფართო ინტერპრეტაციას აძლევს და პოლიტიკური წნეხის იარაღად იყენებს. გასაკვირი არ არის, რომ ამ კანონის მსხვერპლი ხდება ძირითადად უფლებადამცველი და დემოკრატიული რეფორმების მხარდამჭერი ორგანიზაციები.

ერთ-ერთი ორგანიზაცია, რომელზეც ასეთი წნეხი ხორციელდება, არის “ქართულ-რუსული თანამშრომლობის ფორუმი”, უფლებადაცვითი არასამთავრობო ორგანიზაცია, რომელიც ქალაქ ვოლგოგრადში, 2011 წლიდან მოყოლებული, ქართულ-რუსული ურთიერთობის პერსპექტივებზე მუშაობს. მისი ხელმძღვანელი თემურ ქობალია კი “რეზონანსთან” საუბრისას იმ პრობლემებზე საუბრობს, რაც კანონის მიღების შემდგომ ორგანიზაციას შეექმნა. მისი თქმით, რუსეთის ხელისუფლება ცდილობს, მის ორგანიზაციას მუშაობაში ხელი შეუშალოს, რადგან მას თავის პროტეჟე ორგანიზაციის – “გორჩაკოვის ფონდის” – კონკურენტად მოიაზრებს. ქობალია ამბობს, რომ რუსეთის იუსტიციის სამინისტრო ა/ო-ს სრულიად უსაფუძვლოდ სთხოვს “უცხოეთის აგენტად” დარეგისტირებას, მიუხედავად იმისა, რომ არასდროს არავითარი პოლიტიკური საქმიანობა არ განუხორციელებია. ამის გამო ორგანიზაცია ახლა სასამართლოში ჩივის. სწორედ დავის დასრულების შემდგომ გაირკვევა “ქართულ-რუსული ფორუმისა” და იმ ჯარიმის ბედიც, რომლის გადახდაც მათ მარცხის შემთხვევაში ემუქრებათ.

(…)

„მას შემდეგ, რაც არასამთავრობო ორგანიზაციების შესახებ კანონმდებლობა შეიცვალა, დოლარის ჩასარიცხი საკუთარი ანგარიშები დავხურე, ეს კი მხოლოდ იმიტომ გავაკეთე, რომ მათ ეჭვის საფუძველი არ ჰქონოდათ, თითქოს მე დასავლეთიდან ვფინანსდები. საქმე ისაა, რომ ქართულ-რუსულ ურთიერთობაზე, დიპლომატიასა და სხვადასხვა პროექტზე ორი ორგანიზაცია მუშაობს. ერთი ესაა – ჩემი ორგანიზაცია “ქართულ-რუსული ფორუმი”და კიდევ ერთი ორგანიზაცია, რომელსაც გორჩაკოვის ფონდი აფინანსებს. უნდა აღვნიშნო, რომ ადრეც მაფრთხილებდნენ იმის შესახებ, რომ ჩემი ფორუმი არ მოსწონდათ, ვინაიდან ჩვენ საქართველოს ბევრ სფეროში წინსვლა ხმამაღლა მივულოცეთ. ჩვენ არასამთავრობო ორგანიზაციების მეშვეობით საქართველოსა და რუსეთს შორის ურთიერთობის დალაგებას ვცდილობთ. ვახორციელებთ სხვადასხვა პროექტს ადამიანის უფლებების დაცვის მიმართულებით, რასაც აგენტურასთან არანაირი კავშირი არ აქვს“.

“ჩემი ორგანიზაცია აგენტად მხოლოდ იმიტომ მონათლეს, რომ მე “ქართულ-რუსული ფორუმის” ხელმძღვანელი გახლავართ. როდესაც ვოლგოგრადის ხელისუფლებამ პროტოკოლი შემიდგინა და სასამართლოს მიმართა, მე მათ ამობეჭდილი კანონმდებლობა მივუტანე, სადაც ნათლად წერია, რომ რუსეთში არსებული არასამთავრობო ორგანიზაციები პოლიტიკური ინტერესებისაგან უნდა გაიმიჯნოს. როდესაც ვიკითხე, თუ რა შუაში იყო აქ საქართველო, რომელიც სულ სხვა სუვერენული სახელმწიფოა, მათ გაურკვეველი პასუხი გამცეს. “ქართულ-რუსული ფორუმი” ნამდვილად საქართველოში ფინანსდება, თუმცა საქმე ეხება არა ფინანსირების საკითხს, არამედ იმას, რომ მათ ჩემი პოზიცია არ მოსწონთ. არ ხიბლავთ ის, რომ მათ პოლიტიკურ კურსს ფეხდაფეხ მივყვები და სურთ, რომ ამას მხოლოდ გორჩაკოვის ფონდი და ადგილობრივი პოლიტოლოგები აკეთებდნენ. როდესაც ხელისუფლებასთან ჩემს პრობლემებზე დიალოგი მქონდა, მათ ღიად მითხრეს, რომ პრობლემები მხოლოდ იმიტომ შემექმნა, რომ მე რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობაზე ვმუშაობდი, სხვა შემთხვევაში კი ასე არ მოხდებოდა. წარმოგიდგენიათ, ეს რას ნიშნავს? ამ ყველაფერს ემატება კანონმდებლობით გათვალისწინებული ჯარიმა, რაც ნიშნავს იმას, რომ თუკი სასამართლო პროცესს წავაგებ, 15-დან და 18 ათას ლარამდე ჯარიმის გადახდა მომიწევს”, – განმარტავს ქობალია.

იუსტიციის სამინისტროს ჩემი პოზიცია უკვე გავაცანი და ვუთხარი, რომ ჩემთვის რუსულ-ქართული ურთიერთობის დალაგება ძალზე მნიშვნელოვანია, ამიტომ ნებისმიერ შემთხვევაში მუშაობას გავაგრძელებ”, – დასძენს რესპონდენტი.

„ალია“, 25 თებერვალი, 2015 წელი

რა უნდათ რუსულნომრიან სამხედრო მანქანებს თბილისში?

დიანა ლიპარტელიანი

(შემოკლებით)

გუშინ სოციალურ ქსელში გავრცელებულმა რუსულნომრიანი სამხედრო მანქანების თბილისის ცენტრში გადაღებულმა ფოტოებმა მითქმა-მოთქმა გამოიწვია. ეჭვები იმანაც გაამძაფრა, რომ მთელი დღის მანძილზე შესაბამის უწყებებს კომენტარი არ გაუკეთებიათ.

„ალიას“ სამხედრო ექსპერტი, ვახტანგ მაისაია ესაუბრა:

- 2010 წელს რუსეთსაქართველოს შორის გაფორმდა ხელშეკრულება, რომლის თანახმადაც ლარსის საბაჟო პუნქტიდან უნდა მომხდარიყო სომხეთის, გიუმრის სამხედრო ბაზის მიმართულებით არასამხედრო დანიშნულების ტვირთის გადაადგილება. ამას მაშინ რუსეთის მხარე კატეგორიულად მოითხოვდა, მაშინდელი ჩვენი ხელისუფლების წარმომადგენლებიც დასთანხმდნენ და გააფორმეს ეს ხელშეკრულება. ამის მერე, ეს ხელშეკრულება სრულდებოდა და რუსეთი გადააადგილებდა ისეთ ტვირთებს, რომლებიც არ არის სამხედრო დანიშნულების. როგორც ჩანს, ეს მანქანებიც იმ ხელშეკრულებით გათვალისწინებული სატრანზიტო ნაწილის შემადგენელია, იმიტომ რომ აშკარად ჩანს, რომ ეს ნომრები არის ტრანზიტული. სატრანზიტო მარკა აქვს ამ მანქანებს.

- ეგ გასაგებია, მაგრამ მით უმეტეს თუ სატრანზიტოა, ქალაქში როგორ მოხვდნენ?

- წესით, სატრანზიტო მანქანებს ქალაქში შესვლის უფლება არ აქვთ,მაგრამ რუსეთის არმიაში იმდენი უდისციპლინო ადამიანია, რომ ყველაფერია მათგან მოსალოდნელი. ხომ გახსოვთ, ერთმა მანიაკმა ჯარისკაცმა მთელი ოჯახი ამოხოცა… როცა ასეთი მოსამსახურეებითაა სავსე რუსეთის არმია, მე არ გამიკვირდება, რომ ვიღაცას მოეპრიანა თბილისის ნახვა, ან მოკლე გზით შემოსვლა და ალბათ, შემოვიდა კიდეც ამ გზით.

- თუ მოეპრიანა და შემოვიდა, პირდაპირ თბილისის ცენტრში ხომ ვერ მოხვდებოდნენ, ბუნებრივია, მათ გამოიარეს ქალაქი. რატომ არ მოხდა მათი გადაადგილების აღკვეთა?

- ხელშეკრულების გარკვეული ნაწილი არ იყო ჩემთვის ხელმისაწვდომი და არ ვიცი, როგორ არის გაწერილი დეტალურად ხელშეკრულებაში და ჩვენი პოლიცია რა სახით ერევა, როგორ რეგულირდება მათი გადაადგილებ საქართველოს ტერიტორიაზე. არ არის გამორიცხული, ეს იყო რუსეთის სპეცსამსახურების რაიმე სახის სპეცოპერაცია. ასევე, არ გამოვრიცხავ, რომ ეს იყო ერთგვარი პროვოკაცია, ყველაფერი შეიძლება ვივარაუდოთ. თუ გავიხსენებთ ატეხილ აჟიოტაჟს ნატოს საწვრთნელ ბაზებთან დაკავშირებით, არაფერი არაა გამორიცხული. აშკარად არის დარღვევა ხელშეკრულებით გათვალისწინებული ნორმების. როგორც ჩანს, ამ სატრანზიტო ტვირთის მორიგი პარტია გადიოდა საქართველოს ტერიტორიაზე, საავტომობილო მძღოლები ძირითადად სამხედრო სავალდებულო მოსამსახურეები არიან, 18-19 წლის მებრძოლები, რომლებსაც გადააქვთ ეს ტვირთები, ისინი არიან მძღოლებიც და მათი ფანტაზიის შედეგი მგონია ის, რაც ვნახეთთბილისის ქუჩებში.

სავარაუდოდ, ვინაიდან ხელშეკრულების ნაწილი მოიცავს გრიფით `საიდუმლოს~, ათანხმებენ ქვეყნების უმაღლესი პირები ამ საკითხს, რამდენად უნდა მოხდეს ამ ინფორმაციის გაჟღერება. ბუნებრივია, ტვირთის შესახებ ქართულ მხარეს ადრე უნდა მოსწოდებოდა ინფორმაცია და, სავარაუდოდ, ამ ეტაპზე შესაძლოა უკვე მიდის კიდეც კონსულტაციები საქართველოს, რუსეთსა და თუნდაც, ევროკავშირის სამხედრო მისიის წარმომადგენლებს შორის, რომ გაირკვეს რაშია საქმე და რატომ მოხდა ამ შეთანხმების დარღვევა.

- რომელი უწყებებიდან უნდა მოჰყვეს ამ ფაქტს გამოხმაურებები?

- სახეზეა სატრანზიტო ხელშეკრულების დარღვევა და ამაზე რეაგირება უნდა მოახდინონ საქართველოს უფლებამოსილმა ორგანოებმა. უნდა აცნობონ შესაბამის მხარეს, რომ მოხდა ხელშეკრულების დარღვევა და გამოძიების შედეგად უნდა დაისაჯონ დამრღვევები. მკაცრი რეაგირება უნდა მოახდინოს საგარეო საქმეთა სამინისტრომ და ბუნებრივია, შინაგან საქმეთა და თავდაცვის სამინისტროებმა.

—————

„ალია“ შინაგან საქმეთა სამინისტროს დაუკავშირდა, გვაინტერესებდა, რა იცოდნენ აღნიშნულ მანქანებთან დაკავშირებით. დაგვპირდნენ, გავარკვევთ და დაგკავშირდებითო, თუმცა, არავინ შეგვხმიანებია. ღამით, შსს-ს საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის ხელმძღვანელმა, ნინო გიორგობიანმა სოციალურ ქსელში განცხადება გაავრცელა:

„სოციალურ მედიაში გავრცელდა ფოტოსურათები, სადაც დაფიქსირებულია სატვირთო ავტომანქანები რუსული სატრანზიტო ნომრებით. შინაგან საქმეთა სამინისტრო აღნიშნულ ავტომანქანებზე სრულ ინფორმაციას ფლობს. ავტომანქანებს სამხედრო დანიშნულება არ გააჩნია და არავითარ საფრთხეს საქართველოს ან მისი მეზობელი ქვეყნების ინტერესებისთვის არ წარმოადგენს. სატვირთო ავტომანქანები შესყიდულია კერძო პირის მიერ რუსეთის ფედერაციაში. მათ მინიჭებული აქვთ სატრანზიტო ნომრები, რომლითაც მესამე ქვეყანაში გასვლა იკრძალება. ავტომანქანების მფლობელი პირი იდენტიფიცირებულია, ხოლო აღნიშნული ავტომანქანები დგას თბილისში, მეორადი გამოყენებისა და სათადარიგო ნაწილებადრეალიზაციისთვის“.

„ახალი თაობა“, 25 თებერვალი, 2015 წელი

ინტერვიუ ემზარ კვიციანთან: „კოდორში ყველამ გვიღალატა“

ინტერვიუში კოდორის ხეობის ყოფილი სახელმწიფო რწმუნებული ემზარ კვიციანი ჟურნალისტ გულიკო ბალაძესთან, სხვა საკითხებთან ერთად, აფხაზეთში არსებული რუსეთის სამხედრო ბაზებთან დაკავშირებულ საკითხებზეც საუბრობს.

ამონარიდები ინტერვიუდან:

-         თუ იცით, რა მოხდა გუდაუთის ბაზასთან დაკავშირებით?

- საქართრველოდან რუსეთის ბაზების გაყვანის მიზნით კარგად იმუსავა საგარეო საქმეტა მინისტრმა სალომე ზურაბიშვილმა. იმ დროს ლაპარაკობდნენ, რომ იქ რუსეთის ბაზები აღარ უნდა ყოფილიყო. ამ თემაზე ზურაბიშვილს სააკაშვილთან ცოტა წაკამათებაც მოუვიდა. ამბობენ, რომ ამის გამოი ზურაბიშვილკი თავიდან მოიშორეს.

მახსოვს, რომ შეთანხმებიდან, რომელიც ფორმდებოდა საქართველოდან რუსეთის ბაზების გაყვანასთან დაკავშირებით, გუდაუთის ბაზა ამოიღეს, მაგრამ მანამდე იყო შეთანხმება, რომ ისიც უნდა გაეყვანათ. მიზეზი არ ვიცი, მაგრამ ვხვდები, რომ მიხეილ სააკაშვილს გუდაუთის ბაზა შეთანხმებიდან რუსებმა ამოაღებინეს.

მართალია, გუდაუთის ბაზის გაყვანა სტამბოლში 1995 წელს ხელმოწერილი საერთაშორისო ხელშეკრულებით იყო გათვალისწინებული, მაგრამ ამასთან დაკავშირებით საერთაშორისო ორგანიზაციებისაგან რაიმე პროტესტი არ გვახსოვს.

- საქართველოში არ გაგვიპროტესტებია და საერთაშორისო ორგანიზაციები რატომ გააპროტესტებდნენ?

- ხშირად, როდესაც ჩვენ არ ვაპროტესტებთ რაღაცას, საერთაშორისო ორგანიზაციები მაინც შეგვახსენებენ ხოლმე, პროტესტია აუცილებელიო, მაგრამ ამაზე რატომღაც ხმა არ ამოუღიათ.

- ცოტა ხნის წინათ რუსებსა და აფხაზებს შორის ხელმოწერილ შეთანხმებაზე რა აზრის ხართ?

- ერთია, რომ ქვეყანა ძალით გართმევს ტერიტორიას, მეორეა, როცა შენ შენივე ნებით აძლევს და მერე ყვირიხარ. ანექსირების შანსი რუსებს ჩვენვე მივეცით, მათ არანაირი შანსი არ ჰქონდათ, რომ აფხაზეთი ეღიარებინათ, სანამ კოდორი არ ჩაბარდებოდა. კოდორი კი 2008 წლის 12 აგვისტოს ჩაბარდა და 13 დღეში აფხაზეთი მოსკოვმა დამოუკიდებლად აღიარა. მათთვის კოდორი ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, [აფხაზეთი ის ტერიტორია, რომელსაც სეპარატისტები აკონტროლებდნენ, ფაქტიურად, გამთლიანდა].