„რეზონანსი“: ინტერვიუ დავით ზურაბიშვილთან: “პრორუსული ძალები მოსკოვში ჩადიან და დახმარებას იხვეწებიან”
„რეზონანსი“: საქართველო უსაფრთხოების გარანტიების მოლოდინში
თინა ხიდაშელი: “ჩვენ ვითხოვთ მაპზე გადახტომას”!
„რეზონანსი“: რაში შეიძლება გამოიხატოს ნატო-საქართველოს შემდგომი მჭიდრო თანამშრომლობა?
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ალექსი პეტრიაშვილთან: „საქართველო ალიანსის წევრობისთვის მზად არის, ჩვენი სამხედროების მზადყოფნით თუ ვიმსჯელებთ”
„ალია“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: საქართველოსთვის ფრანგული სარაკეტო სისტემების გადმოცემა უკვე გადაწყვეტილია
„ალია“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: ხელისუფლება რუსეთთან საიდუმლო მოლაპარაკებას მართავს? რა თანხის ჩადებას აპირებს ივანიშვილი აფხაზეთის ეკონომიკაში?
—————————-
„რეზონანსი“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ დავით ზურაბიშვილთან: “პრორუსული ძალები მოსკოვში ჩადიან და დახმარებას იხვეწებიან”
“რესპუბლიკური” პარტიის და თბილისის საკრებულოს წევრი დავით ზურაბიშვილი „რეზონანსის“ კორესპონდენტთან ელზა პაპოშვილთან საქართველოს საშინაო და საგარეოპოლიტიკურ საკითხებძე საუბრობს.
გთავაზობთ ამონარიდებს ინტერვიუდან:
“მე არ ვიზიარებ ექსპერტების მოსაზრებას, რომ 2016 წლის შემდეგ სიტუაცია შეიძლება “ვარდების რევოლუციის” მსგავსად წარიმართოს – ვფიქრობ, ეს აბსოლუტურად გამორიცხულია. წარმოუდგენელია ეს როგორ უნდა მოხდეს. კარგით, დავუშვათ “ნაციონალური მოძრაობის” პროტესტს სხვა ოპოზიციური პარტიებიც შეუერთდებიან – რას იზამენ? ანუ ექსპერტების ეს მოსაზრება ჩემთვის ცოტა ლოგიკას მოკლებულია. ასეთი რაღაცები მაშინ ხდება, როცა საზოგადოების მასობრივი უკმაყოფილებაა. ჯერჯერობით ამ ხელისუფლების პერიოდში არ არჩევნებიც ჩატარდა, არ ყალბდება. მართალია, ვიღაცებს პრეტენზიები მაინც აქვთ, თუმცა რეალურად ყველა არჩევნები ობიექტურად და სამართლიანად წარიმართა”.
(…)
“ფაქტი ის არის, რომ “ნაციონალური მოძრაობის” ამომრჩეველი საკმაოდ მყარია. არჩევნების დროს მიღებული ხმების შედეგად შეგვიძლია დავთვალოთ და ვნახავთ, რომ რიცხვი არც ისე ცოტაა. ეს ხალხი, რა თქმა უნდა, ანგარიშგასაწევ ძალას წარმოადგენს, მაგრამ არ არის იმდენი, რომ ამ პარტიამ უმრავლესობაში მოსვლა და ქვეყნის მართვა შეძლოს. შეიძლება ითქვას, რომ “ნაციონალურ მოძრაობას” სპეციფიკური ამომრჩეველი ჰყავს. თუმცა ის ფაქტი, რომ ხელისუფლების რეიტინგი ადრე უფრო მაღალი იყო, ვიდრე ახლა, ამ პარტიის ამომრჩევლის რაოდენობას არ ზრდის. მათ ვინც ჰყავთ, ისევ ის ამომრჩეველი რჩებათ. თუმცა, ერთ წელიწადში რა შეიძლება შეიცვალოს, კაცმა არ იცის. სოციოლოგიური კვლევების მიხედვით მათი ამომრჩევლის რიცხვი მაქსიმუმ 15%-ს შეადგენს. რა თქმა უნდა, იმაზე არავინ დავობს, რომ “ქართულ ოცნებას” 3 წლის წინ უფრი დიდი რეიტინგი ჰქონდა, თუმცა მაინც არ მგონია, ეს “ნაციონალურ მოძრაობას” დიდ უპირატესობას ანიჭებდეს”.
(…)
“რაც შეეხება პრორუსული ძალების პარლამენტში ხილვას, გამორიცხული არაფერია, თუმცა არ მგონია რამე გადამწყვეტი ძალით მოსვლა შეძლონ. ფაქტია, რომ გამოკითხვის მიხედვით ნინო ბურჯანაძეს 6%-იანი რეიტინგი აქვს. ამიტომაც გამორიცხული არ არის, რომ მომავალ არჩევნებზე ბურჯანაძე პარლამენტში ვიხილოთ. თუმცა, ცხადია, უმრავლესობა ვერ იქნება. ესენი არ წარმოადგენენ პოლიტიკურად ანგარიშგასაწევ ძალას. ამიტომაც არ მგონია, საპარლამენტო არჩევნების მოახლოებასთან ერთად მათმა რეიტინგმა მოიმატოს, რადგანაც ისინი რეალურად პოლიტიკური ამინდის შემქმნელები არ არიან. თანაც არ მგონია, ამ კუთხით რუსეთს რამე სერიოზული გეგმები ჰქონდეს – როგორც ვიცით, მათი პოლიტიკა საქართველოს მიმართ უფრო ორიენტირებულია უხეში ძალის გამოყენებაზე. მეტსაც გეტყვით, თავად პრორუსული ძალები მოსკოვში ჩადიან და აქეთ დახმარებას იხვეწებიან. ის, რომ ასეთი ძალების არსებობა საზოგადოებაში ყურადღებას იქცევს, უფრო მთავრობის პრობლემა მგონია და არა ჩვენი მოქალაქეების”.
შეკითხვაზე – “საზოგადოების განწყობა დასავლეთის მიმართ იმიტომ ხომ არ შეიცვალა, რომ თავად დასავლეთისთვის საქართველო იმ დოზით მნიშვნელოვანი აღარ არის, რაც წინა წლებში იყო?” – დავით ზურაბიშვილი პასუხობს:
“საქართველოს სახელმწიფოს არსებობა-არარსებობა დასავლეთთან ურთიერთობაზეა დამოკიდებული. პროდასავლურობა ეს არის ქართული სახელმწიფოს არსებობის პირობა. სხვანაირად ჩვენი ქვეყანა ვერ იარსებებს. რუსეთზე ორიენტაცია ჩვენი ქვეყნის ნგრევას ნიშნავს. ამიტომაც ჩვენ თვითონ უნდა ვეცადოთ, რომ დასავლეთმა საქართველოს მიმართ უფრო მეტი ყურადღება და ინტერესი გამოიჩინოს”.
„რეზონანსი“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
საქართველო უსაფრთხოების გარანტიების მოლოდინში
თინა ხიდაშელი: “ჩვენ ვითხოვთ მაპზე გადახტომას”!
თაკო მათეშვილი
“დეკემბრის მინისტერიალი, მაღალი ალბათობით, გაფართოებისკენ გადადგმული ნაბიჯი იქნება”, – თავდაცვის მინისტრის ამ ოპტიმისტურ განცხადებას ქართველი ექსპერტები ნატოს წარმომადგენლების მხრიდან გაკეთებულ საჯარო განცხადებს უკავშირებენ, თუმცა, აქვე იმასაც არ გამორიცხავენ, რომ მინისტრს ზურგს კულუარული დაპირებებიც უმაგრებდეს და სწორედ ამიტომ “ბედავდეს” მოსახლეობისათვის იმედის მიცემას. მათივე თქმით, ალიანსის გადაწყვეტილებაზე გავლენას მსოფლიოში და განსაკუთრებით რეგიონში მიმდინარე პროცესები მნიშვნელოვანწილად იქონიებს. თუმცა, ჩვენთვის დადებითი შეიძლება აღმოჩნდეს ეს გავლენა თუ უარყოფითი, ამის თქმა უჭირთ. აქვე საფუძვლიანს უწოდებენ, მოსაზრებას, რომ შესაძლოა ნატომ საქართველოსთან დაკავშირებით გადაწყვეტილება უშუალოდ სამიტის წინ მიიღოს.
მოგეხსენებათ, გუშინ ბრიუსელში, ნატოს შტაბბინაში მინისტერიალი გაიხსნა, რომელზეც საქართველოს თავდაცვის მინისტრი თინა ხიდაშელი და საქართველოს საგარეო საქმეთ მინისტრი გიორგი კვირიკაშვილი საკმაოდ ოპტიმისტური განწყობით გაემგზავრნენ.
ქართველმა მინისტრებმა ერთობლივი შეხვედრა გამართეს ნატოს გენერალურ მდივან იენს სტოლტენბერგთან. როგორც შეხვედრის შემდეგ გიორგი კვირიკაშვილმა ნატოს შტაბბინაში შეკრებილ ქართველ ჟურნალისტებს განუცხადა, ალიანსის გენერალურმა მდივანმა ძალიან მკაფიო მესიჯები გაახმოვანა იმასთან დაკავშირებით, რომ საქართველომ მართლაც მნიშვნელოვან პროგრესს მიაღწია:
“ჩვენ ვისაუბრეთ დეკემბრის მინისტერიალის მომზადების პროცესზე, იმ ნაბიჯებზე, რომელიც საქართველოს მთავრობამ უნდა გადადგას, რათა მოხდეს აზრის კონსოლიდაცია საქართველოს შესახებ, თუ როგორ უნდა აღინიშნოს ის პროგრესი, რომელსაც საქართველომ მიაღწია ნატოს გზაზე და რა თქმა უნდა, ვარშავის სამიტისთვის მომზადების პროცესზე. განვიხილეთ ასევე უსაფრთხოების სიტუაცია რეგიონში. გენერალურმა მდივანმა აღგვითქვა მაქსიმალური დახმარება იმისთვის, რომ საქართველომ მოახდინოს ნატოს წევრ ქვეყნებში აზრის კონსოლიდაცია საქართველოს პროგრესის აღნიშვნის კუთხით. თუ რა სახით იქნება ეს პროგრესი აღნიშნული, იქნება ეს ქფზ-ი, თუ სხვა, ამას რა თქმა უნდა, დრო გვაჩენებს. ჩვენი მოვალეობაა, რომ მაქსიმალური გავაკეთოთ ამ მიმართულებით და რა თქმა უნდა, ქფზ-ი არის ის ლოგიკური შემდეგი ნაბიჯი, რომელსაც საქართველო უნდა მოელოდეს, თუმცა საბოლოო მიზანი არის ნატოს წევრობა და ეს არის ყველაზე მათვარი. რასაც ჩვენ ხაზი გავუსვით, არის, რომ საქართველოს მთავრობისთვის ნატოს წევრობა რჩება ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს საკითხად პოლიტიკურ დღის წესრიგში”, – აღნიშნა გიორგი კვირიკაშვილმა.
“ძალიან იმედის მომცემია ის ფაქტი, რომ საქართველოს კომუნიკაცია ნატოს გენერალურ მდივანთან, ნატოს შტაბბინაში ასეთი ინტენსიურია. ეს იმას ნიშნავს, რომ ამ შენობაში ინტენსიური საუბრები მიმდინარეობს საქართველოზე”, – ეს კი თინა ხიდაშელის სიტყვებია, რომელმაც აქვე დასძინა, რომ ნატოს მიერ გაცხადებული ღია კარის პოლიტიკა ძალაშია და რომ ამას თავად ალიანსიც დაადასტურებს. მისივე თქმით, ოპტიმისტურად უყურებს ვარშავის სამიტს და გადაწყვეტილება, რომლითაც საქართველო ვარშავიდან დაბრუნდება, ძალიან მარტივი, ადვილად აღქმადი, ადვილად გასაგები იქნება და მანიპულირების და ორმაგი ინტერპრეტაციის შესაძლებლობას არ დატოვებს: “მთავარი ეს არის, რომ ჩვენ თვისობრივად სხვა ტიპის ურთიერთობებზე გადავიდეთ და ბარიერები საქართველოსა და ნატოს ურთიერთობაში, რომელიც დღეს გვაქვს, გავაქროთ”, – განაცხადა საქართველოს თავდაცვის მინისტრმა.
დამაიმედებელი განცხადება გაკეთდა ნატოს გენერალური მდივნის, იანს სტოლტენბერგის მხრიდანაც, რომელმაც აღნიშნა, რომ გასულ წელს ნატომ და საქართველომ დიდ წარმატებებს მიაღწიეს: “ჩვენ ახალი სასწავლო ცენტრი გავხსენით, რომელმაც პირველ წვრთნას უკვე უმასპინძლა. ახლა მომავალ წელზე და ნატოსა და საქართველოს შორის შემდგომ მჭიდრო თანამშრომლობაზე ვიფიქრებთ”, – აღნიშნა მან.
მოგეხსენებათ, პოსტზე დანიშვნიდანვე თინა ხედაშელი თამამ და ხმამაღალ განცხადებებს არ ერიდება. არაერთხელ მიუთითა მან იმაზე, რომ საქართველო ნატოს წევრობას უკვე იმსახურებს, რომ ის ამისათვის დიდი ხანია იბრძვის და რომ მაპი მისთვის არაა მთავარი მიზანი. მსგავს განცხადებებს ხიდაშელი არც ბრიუსელში გამგზავრების წინ მორიდებია და ტელეკომპანია “კავკასიის” ეთერში იმ მოლოდინზე ისაუბრა, რაც მას ვარშავის სამიტთან დაკავშირებით გააჩნია.
“მჯერა, რომ საქართველო დიდი ხანია იმსახურებს ნატოს წევრობას. მაგრამ ეს არ არის საინტერესო, ამ შემთხვევაში, სამწუხაროდ, მე არ ვარ გადაწყვეტილების მიმღები, ეს გადაწყვეტილება 28 ქვეყანამ უნდა მიიღოს, რომელიც მოლაპარაკების მაგიდის გარშემო ზის. ჩემი მთავარი ამოცანა ნატოს წევრობაა. საქართველოს ნატოში გაწევრიანების გზაზე მაპ-ის მიღება არის მნიშვნელოვანი კომპონენტი, გასავლელი ნაბიჯი. მაპ-ის ნაბიჯს რომ გაივლი, ამის შემდეგ დადგები წევრობის გზაზე. ვამბობ, რომ საქართველომ გაიარა მაპ-ის გზა. საქართველო დღეს ახორციელებს ნატო-საქართველოს ერთობლივ პაკეტს, რომლის მაგვარიც, მიახლოებულიც კი არცერთ ქვეყანას საქართველოს გარდა არ ჰქონია. ჩემი ტაქტიკური ამოცანა სტრატეგიული ამოცანის მისაღწევად არის ის, რომ საქართველომ უნდა გამოტოვოს მაპ-ის ეტაპი. ჩემი სტრატეგია, ასევე ტაქტიკა არის აბსოლუტურად ღია და მე ეს გზა სრულიად შეგნებულად ავირჩიე იმიტომ, რომ საქართველოს აღარ აქვს იმის ფუფუნება, რომ დახურულ კარს მიღმა რაღაც თემებზე ჩუმად ილაპარაკოს. საქართველოს სჭირდება ძალიან ღია, ნათელი პოლიტიკა, რომელიც ღია და ნათელი იქნება როგორც ჩვენი მოქალაქეებისთვის, ასევე ჩვენი პარტნიორებისთვის და ყველას გვეცოდინება, ვის რა მოლოდინი აქვს. ჩვენ ვითხოვთ მაპ-ზე გადახტომას. თუმცა, მაპ-ს თუ მოგვცემენ, უარს არ ვიტყვით. ეს არის პოლიტიკური გეგმა, რომელიც ჩვენ გვაქვს”, – განაცხადა ხიდაშელმა.
თავდაცვის მინისტრს ამგვარი ოპტიმიზმის საფუძველს ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრის ირაკლი მენაღარიშვილის აზრით, ის შეფასებები აძლევს, რომლებიც ნატოს წარმომადგენლების მიერ ბოლო დროს საქართველოს პროგრესთან და თავდაცვის სფეროში განხორციელებულ რეფორმებთან დაკავშირებით კეთდება.
ირაკლი მენაღარაშვილი ვარაუდობს, რომ ალიანსში ითვალისწინებენ იმ დინამიკასაც, რაც ქვეყანას პოლიტიკური პროცესის განვითარებაში აქვს. შესაბამისად, არ გამორიცხავს, რომ ხიდაშელი საჯარო განცხადებების გარდა სხვა ცნობებსაც ეყრდნობოდეს და დასძენს, რომ არის დეტალები, რომლებიც პროცესის უშუალო მონაწილეებმა ბევრად უკეთ იციან.
კითხვაზე, თუ რა გავლენა შეიძლება იქონიოს რეგიონში მიმდინარე დაძაბულმა მოვლენებმა ალიანსის გადაწყვეტილებებზე და როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი ჩვენ შეგვეხოს, მენაღარიშვილი ამბობს, რომ შექმნილი სიტუაციის ერთმნიშვნელოვნად შეფასება სწორი არ იქნებოდა, რადგან ეფექტი სხვადასხვაგვარი შეიძლება იყოს.
ერთი მხრივ, მისი აზრით, უდავოა, რომ ალიანსმა კიდევ უფრო კარგად დაინახა თუ რას წარმოადგენს რუსეთი. რა არის მისი მიზანი და როგორ მოქმედებს. ეს ყველაფერი, პოლიტოლოგის თქმით, იმას აჩვენებს, რომ ევროატლანტიკური სივრცის მეზობლად რუსეთის სახით სერიოზული დესტრუქციული ძალა ჩამოყალიბდა. ეს კი, რა თქმა უნდა, იმ ქვეყნებს უქმნის საფრთხეს, რომელთაც ევროპასთან დაახლოების მიზნები აქვთ.
“მეორე მხრივ, რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი სიფრთხილის განცდასაც იწვევს, რადგან რუსეთი სრულიად მოულოდნელ და აგრესიულ ნაბიჯებს დგამს. მიუხედავად იმისა, რომ ამ ნაბიჯების რეალური შედეგი მათ მიერ გაცხადებული მიზნების ადეკვატური უბრალოდ არ შეიძლება იყოს. არც რუსული თვითმფრინავების რაოდენობაა საკმარისი “ისლამური სახელმწიფოს” გასანადგურებლად, რომლებიც რუსეთის განცხადებით სირიაში სწორედ ამ მიზნით გაგზავნეს. ის ფრთოსანი რაკეტებიც, რომლებიც გუშინ დაუშინა მან, როგორც თავად აცხადებენ “ისლამური სახწლმწიფოს” მოქმედების არეალში არსებულ ობიექტებს, ვერ იქნება რეალური ეფექტის მომტანი. რუსეთი უბრალოდ იმის დემონსტრირებას ახდენს, რომ სრულიად მოულოდნელად და შეუთანხმებლად შეუძლია ამგვარი ნაბიჯების გადადგმა. ასეთ ოპონენტთან კი სიფრთხილის განცდა, ჩვენს ევროპელ კოლეგებში, რა თქმა უნდა, შეიძლება გაძლიერდეს”, – აღნიშნავს ირაკლი მენაღარიშვილი.
მოსაზრებას, რომ თავდაცვის მინისტრს ჩვეულებრივ მოქალაქეებზე მეტი ინფორმაცია აქვს და სწორედ ეს განაპირობებს მის იმედს, “ამერიკის მხარდამჭერთა ლიგის” პრეზიდენტი ირაკლი კიკიანიც იზიარებს და დასძენს, რომ საწვრთნელი ცენტრი, რომელიც საქართველოში ცოტა ხნის წინ გაიხსნა, ამ იმედს კიდევ უფრო ამძაფრებს, რადგან იგი ჩვენთვის უსაფრთხოების სერიოზული გარანტია. მისი თქმით, ფაქტია, რომ ურთიერთობები ღრმავდება და ამიტომ, ეს ოპტიმიზმი რეალურია.
“თინა ხიდაშელს, რა თქმა უნდა, ექნებოდა გარკვეული კულუარული საუბრები და ალბათ სწორედ ამან განაპირობა მისი იმედიანი განწყობა. ისიც აღსანიშნავია, რომ საქართველოსათვის მნიშვნელოვანია არა მაპი ან რამე სხვა სტატუსი, არამედ უსაფრთხოების გარანტია. სწორედ ესაა უმთავრესი და რა ფორმით მოხდება ეს – მაპის მონიჭებით თუ სასწავლო ცენტრების გახსნით, მეორეხარისხოვანია”, – აღნიშნავს კიკიანი.
„რეზონანსი“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
რაში შეიძლება გამოიხატოს ნატო-საქართველოს შემდგომი მჭიდრო თანამშრომლობა?
ნინო ქეთელაური
გასულ წელს ნატომ და საქართველომ დიდ წარმატებას მიაღწიეს, – განაცხადა ნატოს გენერალუმა მდივანმა იენს სტოლტენბერგმა. ნატო-საქართველის მომავალ ურთიერთობებზე მან ბრიუსელში საქართველოს თავდაცვის მინისტრ თინა ხედაშელთან შეხვედრისას ისაუბრა, რომელიც ნატოს-ს თავდაცვის მინისტერიალის ფარგლებში გაიმართა.
“გასულ წელს ნატომ და საქართველომ პარტნიორობის კუთხით დიდ წარმატებას მიაღწიეს. ჩვენ ახალი სასწავლო ცენტრი გავხსენით, რომელმაც პირველ წვრთნას უკვე უმასპინძლა. ჩვენ ახლა მომავალ წელზე და ნატოსა და საქართველოს შორის შემდგომ მჭიდრო თანამშრომლობაზე ვიფიქრებთ”, – განაცხადა ნატოს გენერალურმა მდივანმა.
როგორ ფიქრობთ, რაში შეიძლება გამოიხატოს ნატო-საქართველოს შემდგომი მჭიდრო თანამშრომლობა? – ამ კითხვით “რეზონანსმა საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
თედო დონდუა (ისტორიკოსი): “ეს მას უნდა ჰკითხოთ, თუ რას გულისხმობდა უფრო მჭიდრო ურთიერთობაში. ჩვენს მიღებას უახლოეს მომავალში რომ არ აპირებენ, ეს ხომ ცხადია. რუსეთია ამის წინააღმდეგი და ისინი რუსეთთან ურთიერთობას არ გაიფუჭებენ. უახლოეს ხანებში ნატოს წევრობის ილუზიით მე არ ვცხოვრობ. ვიცი, რომ თვითონ თუ უნდათ, ნებისმიერ ქვეყანას მიიღებენ. ავიღოთ ავღანეთი, რომელიც იყო ქაოსის და ტირანიის მაგალითი, ის გახადეს ნატოს წევრი და რომელ სტანდარტებზე მელაპარაკებიან?! თუ ნატოს ვუნდივართ, მაშინ უნდა დააჩქარონ ჩვენი ინტეგრაციის პროცესი. კონკრეტული გეგმა უნდა შემოგვთავაზონ. ეს მაპი, მერე მაპზე უკეთესი, ამასობაში მთელი ტერიტორიები დავკარგეთ და მარტო თბილისი თუ დავრჩით, მერე რაღად გვინდა ნატო?! გასაგებია, რომ ეს დიდი პოლიტიკაა და რუსეთს უწევენ ანგარიშს. მოდით ჯერ დიდმა სახელმწიფოებმა მოაგვარონ, ჩვენ დიპლომატიურად უნდა ვითამაშოთ. რა თქმა უნდა, ჩვენ ვაფიქსირებთ ჩვენს პოზიციას, ჩვენ ვართ ევროპის სახლის ნაწილი, ჩვენ გვინდა ევროპულ სამხედრო ალიანსებში ყოფნა, მაგრამ მიღება-არმიღება ჩვენზე არ არის დამოკიდებული.
თუ რამის განცხადება უნდათ, მკვეთრად განაცხადონ. შემოიყვანონ თავისი ჯა ები, ის თავისი ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემაც აქ დააყენონ და მაშინ დავიჯერებ. ძალან ფრთხილად უნდა ვიყოთ, უკრაინის მაგალითიც უნდა გავითვალისწინოთ, მთელი აღმოსავლეთი დაკარგეს და ხელი არავინ გაანძრია”.
ნანა კაკაბაძე (უფლებათადამცველი): “ის, რომ ნატოში გაწევრიანება ჩვენთვის საკმაოდ შორი პერსპექტივაა, ცხადია. ამაზე უკვე რამდენი წელია მიმდინარეობს საუბარი, თუმცა შედეგი ჯერ არ არის. საერთაშორისო მისიაშიც კი ვიღებთ მონაწილეობას, ამდენი ადამიანი იღუპება საქართველოს სახელით, ამის მეტი რაღა უნდა გააკეთოს სახელმწიფომ – არ ვიცი. ვფიქრობ, ნატოში გაწევრიანებისთვის რასაც საქართველო აკეთებს, ესეც ძალიან ბევრია. ახლა უკვე მათი მხრიდან უნდა იყოს პასუხები და არა ის, რომ ნატოში გაწევრიანებისთვის კიდევ საქართველომ გააკეთოს რამე”.
თემურ ნანეიშვილი (ფიზიოლოგი): “ვფიქრობ, ნატოს წევრად გახდომას უნდა ემსახურებოდეს ეს ყველაფერი. საქართველოს გარკვეული დაცვა უნდა ჰქონდეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ეს მხოლოდ გააღიზიანებს რუსეთს და საქართველოს არავითარ სარგებელს არ მოუტანს. გადაჭრით უნდა მოხდეს ნატოში ჩვენი გაწევრიანება, მხოლოდ მაგ შემთხვევაში აქვს აზრი კონკრეტულ ნაბიჯებს”.
გიგა ნასარიძე (ა/ო “საქართველო არ იყიდება): “ჩემი პირადი აზრით, უკვე დიდი ხანია დრო დადგა, რომ საქართველო და ნატო იმაზე მეტად დაახლოვდნენ, ვიდრე აქამდე იყო. ეს გამოიხატება მაპით, თუ სხვა სამოქმედო გეგმით. ეს უკვე ნატოსა და საქართველოს ხელისუფლების გადასაწყვეტია.არ ვიცი როგორ განვითარდება მოვლენები, იმედია, დაახლოებაც იქნება და ერთმანეთისკენ გადადგმული ნაბიჯებიც. მსოფლიოში მიმდინარე მოვლენები გვკარნახობს, რომ საქართველოს მეტი დაცვა სჭირდება. თუ ნატო ამ მეტ დაცვას უზრუნველყოფს, ძალიან კარგი იქნება და იმედი მაქვს, რომ საქართველოც შეძლებს ნატოში თავისი წვლილი შეიტანოს.
„რეზონანსი“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ ალექსი პეტრიაშვილთან: „საქართველო ალიანსის წევრობისთვის მზად არის, ჩვენი სამხედროების მზადყოფნით თუ ვიმსჯელებთ”
„რეზონანსის“ კორესპონდენტი იაგო ნაცვლიშვილი „თავისუფალი დემოკრატების“ ერთ-ერთ ლიდერს ალექსი პეტრიაშვილს საქართველოს საგარეოპოლიტიკურ საკითხებზე ესაუბრება. გთვაზობთ ამონაიდს ინტერვიუდან:
- მაშინ როცა რუსეთი სირიის პრობლემების გადაწყვეტითაა დაკავებული, ამ ფონზე საქართველოს როლზე რას იტყვით? საფრთხე ჩვენც ხომ არ გვემუქრება?
- სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, რუსეთის ხელები ახლა დაკავებულია, მაგრამ არაფრის გამორიცხვა არ შეიძლება. თბილისიდან სულ რამდენიმე კილომეტრში რუსეთის ჯარი დგას, ამიტომ სიფრთხილე გვმართებს. ამასთან, სიფრთხილის გამოჩენა არცერთ შემთხვევაში არ ნიშნავს ტემპის შეჩერებას ნატოში ინტეგრირების კუთხით. უნდა დავარწმუნოთ ჩვენი პარტნიორები საქართველოს ალიანსში მიღების აუცილებლობაში.
- რამდენად სწორად სრულდება ნატოს მოთხოვნები?
- იყო გარკვეული შეფერხება, მაგრამ ბოლო ინფორმაციები არ მაქვს, თუმცა მოხარული ვარ ნატოს ხელმძღვანელობის მხრიდან გაკეთებული შეფასებების გამო, ისმის დადებითი განცხადებები. ჩვენი გუნდი იმ პოლიტიკური წარმატების მიღწევაში მოწინავე როლს ასრულებდა. ეს პაკეტი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანია ნატოში გაწევრიანებისათვის.
- რა მოლოდინები გვაქვს ნატოს მინისტერიალისაგან, რომელიც დეკემბერშია დაგეგმილი?
- ჩემი ინფორმაციით, დადებითი გადაწყვეტილება იქნება მიღებული „ღია კარის პოლიტიკის“ შესახებ. დიდი ალბათობით გადაწყვეტილებას მიიღებენ მონტე-ნეგროს (ჩერნოგორიის) ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსში მიღებაზე. ეს მნიშვნელოვანი გზავნილი იქნება საქართველოსთვისაც, რომლის საკითხი დადგება დღის წესრიგში… ამისათვის საჭიროა მუშაობა გაათმაგდეს, პირველ რიგში ხელისუფკლების მხრიდან. ძალიან სერიოზული სამუშაოებია ჩასატარებელი ნატოს წევრი სახელმწიფოების დედაქალაქებში იმისათვის, რომ ნატოს ვარშავის სამიტის დროს ჩვენს საკითხში, მინიმუმ, სიცხადე დადგეს: ან უნდა მოხსნან ჩვენთვის გაწევრიანების შუალედური ეტაპი, ან საქართველოს მიენიჭოს ის ინსტრუმენტი, რომლის შედეგად საქართველო ძალიან სწრაფად უნდა გახდეს ნატოს წევრი. შუალედურ ეტაპის მოხსნაში ვგულისმობ „მაპ“-ის მოხსნას. ჩვენი შეიარაღებული ძალების მზადყოფნით თუ ვიმსჯელებთ, საქართველო ალიანსის წევრობისათვის მზად არის, ხოლო დემოკრატიის განვითარების თვალსაზრისით, სამუშაოები უნდა გაგრძელდეს. ხარვეზები აღმოსაფხვრელია დემოკრაიის განვითარების თვალსაზრისითაც.
- თინა ხიდაშელი რომ ამბობს, საქართველოს ნატოში გაწევრიანება „მაპ“-ის გარეშეც შეუძლიაო, ეს საკითხი ვარშავის სამიტზე გადაწყდება?
- ამისათვის აუცილებელია ნატომ მიიღოს გადაწყვეტილება, რისთვისაც მოსამზადებელი პერიოდია საჭირო. ძალიან მნიშვნელოვანია თავდაცვისა და საგარეო საქმეტა სამინისტროების აქტიურობა, დიპლომატიური რესურსების მაქსიმალური გამოყენება. საერთო ამოცანა უნდა იყოს ევროპულ სახლში ჩვენი დამკვიდრება, ჩვენი უსაფრთხოებისა და სტაბილურობის გარანტიის მოპოვება, რასაც მხოლოდ ნატო უზრუნველყოფს. ყველა აქეთკენ უნდა ვიყოთ მიმართული.
„ალია“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: საქართველოსთვის ფრანგული სარაკეტო სისტემების გადმოცემა უკვე გადაწყვეტილია
ლევან ჯავახიშვილი
საქართველოს თავდაცვის მინისტრი, თინა ხიდაშელი, ფრანგ კოლეგას ნატოს შტაბ-ბინაში შეხვდა. საფრანგეთის თავდაცვის მინისტრის, ჟანივ ლე დრიანის განცხადებით, საფრანგეთი საქართველოს არსებითი პაკეტის ფარგლებში საჰაერო თავდაცვის სისტემის გაძლიერებაზე იზრუნებს. ამ პაკეტის ფარგლებში სხვადასხვა მიმართულებაზე იდენტიფიცირებულები არიან პროექტის ლიდერი სახელმწიფოები, რომლებიც საქართველოს თავდაცვის სფეროს სხვადასხვა კომპონენტების გაუმჯობესება-გაძლიერებაზე ზრუნავენ. სწორედ ამ მიზნით, საფრანგეთი იქნება ქვეყანა, რომელიც საჰაერო სივრცის დაცვის გაუმჯობესებისთვის საქართველოში ექსპერტებს მოავლენს.
კონკრეტულად რა სახის სამხედრო დახმარება შეიძლება გაუწიოს საფრანგეთმა საქართველოს? „ალიას“ უსაფრთხოების ექსპერტი, ვახტანგ მაისაიაესაუბრა:
- ბატონო ვახტანგ, როგორ ფიქრობთ, საფრანგეთი იმ თავდაცვის სისტემების გადმოცემას აპირებს ჩვენთვის, რომელთა შესახებაც ირაკლი ალასანიას თავდაცვის მინისტრობის დროს დაიწყო მოლაპარაკება, მერე დიდი სკანდალის მიზეზი გახდა და ეს პროცესი დროებით შეჩერდა?
- კი, სავარაუდოდ, სწორედ ამ საჰარო-სარაკეტო თავდაცვის სისტემებზეა ლაპარაკი. საფრანგეთი გადმოგვცემს ამ სისტემებს და ეს ჩაჯდება ნატო-სთან თანამშრომლობის პაკეტში.
- რა ღირს ეს სარაკეტო საჰაერო თავდაცვის სისტემები?
- ერთი კომპლექსი, სავარაუდოდ, 70-80 ათასი ევრო ღირს, მაგრამ ჩვენ რამდენიმე კომპლექსი დაგვჭირდება, ალბათ, მინიმუმ, ოთხი.
- თითო კომპლექსში რამდენი რაკეტაა?
- თითოში ოთხი რაკეტაა.
- ფრანგები მოგვყიდიან და ფულს ეგრევე გადავიხდით, ეტაპობრივად, ხანგრძლივი კრედიტის სახით, თუ ნატო-ს დახმარების ფარგლებში, შესაძლოა, სულაც გვაჩუქონ?
- არა, ჩუქებაზე არ არის ლაპარაკი, ამ სისტემებს კერძო კომპანიები აწარმოებენ და საფრანგეთის მთავრობა კერძო კომპანიებს ვერ დაავალდებულებს, რაიმე გვაჩუქონ. ირაკლი ალასანიას მინისტრობის დროს დაწყებული მოლაპარაკების პერიოდშიც, ამ სისტემების ყიდვაზე იყო ლაპარაკი და რამდენადაც ვიცი, ამ მხრივ არაფერი შეცვლილა. ცხადია, ამ სისტემების ყიდვა მოგვიწევს.
- ახალ სისტემებს მოგვყიდის საფრანგეთი, თუ უკვე მოქმედს, რომელიც თავად უყენია და დავუშვათ, მათ ჩვენ მოგვცემს და მას ახალი, უფრო თანამედროვე საჰაერო-თავდაცვითი სისტემებით ჩაანაცვლებს?
- ფრანგებს აქვთ მე-6 თაობის თანამედროვე საჰაერო სისტემები, იმაზე თანამედროვე, რომლის გადმოცემასაც ჩვენთვის აპირებენ. დაბეჯითებით ძნელია თქმა, მოქმედ სისტემებს მოხსნიან და იმას გადმოგვცემენ თუ სრულიად ახალს. ცხადია, ახალი უკეთესია, მაგრამ ეს უკვე ქართულ და ფრანგულ მხარეებს შორის მოლაპარაკების დროს გაირკვევა.
- კიდევ რა დახმარება შეიძლება გაგვიწიოს საფრანგეთმა საჰაერო თავდაცვის გაძლიერების კუთხით?
- 2006 წელს მახათას მთაზე დაყენებული იყო საჰაერო ფილტრი, რომელიც საქართველოს საჰაერო სივრცეს სრულად აკონტროლებდა, აფიქსირებდა ჩვენს საჰაერო სივრცეში შემოსულ ნებისმიერ საფრენ აპარატს, ახდენდა მათ სრულ იდენტიფიკაციას და ეს ინფორმაცია მიეწოდებოდა თურქეთში ნატო-ს საჰაერო თავდაცვის შტაბს. ეს საჰაერო ფილტრი 2008 წლის აგვისტოს ომში, რუსეთის პირველივე საჰაერო დარტყმის ობიექტი გახდა, დაბომბეს და გაანადგურეს. ვფიქრობ, რომ ამ საჰაერო ფილტრსაც გადმოგვცემენ ფრანგები. ეს საქართველოს ინტერესებშიც შედის და ნატო-სიც. ეს საჰაერო ფილტრი არის პასიური ტიპის თავდაცვითი სისტემა, ხოლო სარაკეტო თავდაცვის სისტემები აქტიურია და თუ ორივე გადმოგვცეს, მაშინ ჩვენი საჰაერო სივრცის კონტროლიც შეგვეძლება და თავდაცვაც.
- რატომ აიღო საფრანგეთმა თავის თავზე საქართველოს საჰაერო უსაფრთხოების სისტემებით უზრუნველყოფა და არა ნატო-ს რომელიმე სხვა ქვეყანამ?
- ეს ნატო-ს წევრი სხვა ქვეყნებისა და საფრანგეთის ერთობლივი გადაწყვეტილებაა. საფრანგეთის თავდაცვის სამინისტროს ქართულ მხარესთან თანამშრომლობის მრავალწლიანი გამოცდილება აქვს, გავიხსენოთ, საჩხერის ბატალიონი, რომლის მომზადებაშიც ნატო-ს ეგიდით ფრანგი ინსტრუქტორები მონაწილეობდნენ. თავდაცვის სფეროში სხვა ეფექტური დახმარებაც გაუწევიათ ფრანგებს ჩვენთვის, ურთიერთ-თანამშრომლობის სხვა ფაქტების გახსენებაც შეიძლება და ბუნებრივია, რომ ეს თანამშრომლობა გრძელდება და ღრმავდება.
„ალია“, 9 ოქტომბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ სოსო ციხკარიშვილთან: ხელისუფლება რუსეთთან საიდუმლო მოლაპარაკებას მართავს? რა თანხის ჩადებას აპირებს ივანიშვილი აფხაზეთის ეკონომიკაში?
ნინო სამხარაძე
რუსული და აფხაზური მედიის ინფორმაციით, ბიძინა ივანიშვილი აფხაზეთში უძრავი ქონების შეძენას აპირებს… რამდენად რეალურია ეს ინფორმაცია და მისი ამ ნაბიჯით გაჩნდება თუ არა აფხაზეთის დაბრუნების შანსი?.. სხვათა შორის, მსგავსი ინიციატივით გამოდიოდა ბადრი პატარკაციშვილი. ახლა კი ვნახოთ, რას წერს აფხაზური მედია: ბიძინა ივანიშვილი აფხაზეთის უძრავი ქონების შესყიდვის დაინტერესდა. აფხაზმა მკვლევარებმა ამ თემაზე აგვისტოში აფხაზეთის ჰუმანიტარული კვლევების ინსტიტუტში გამართულ კონფერენციაზე იმსჯელეს.
ისტორიკოსმა თემურ აჩუგბამ განაცხადა, რომ ივანიშვილმა დააფუძნა ფონდი და მზადაა, მასში მილიარდი დოლარი შეიტანოს აფხაზეთში უძრავი ქონების შეძენის მიზნით. ამ თემასთან დაკავშირებით, აფხაზეთის ყოფილმა დეფაქტო პრემიერ-მინისტრმა სერგეი შამბამ განაცხადა: „საქართველოს ყოფილი პრემიერის, ბიძინა ივანიშვილის მიერ აფხაზეთში უძრავი ქონების შეძენის პროგრამა თუ მართლაც არსებობს, ის არარეალურია. ვერ გამოვრიცხავ, რომ ვინმემ განახორციელოს შესყიდვების ასეთი აქციის ორგანიზება, მაგრამ არ მესმის, რომელიღაც ქართველი როგორ იყიდის აფხაზეთში უძრავ ქონებას, შემდგომში რას უზამს ამ ქონებას, დასასვენებლად ჩამოვა აქ, თუ საცხოვრებლად? ამიტომ, ეს არარეალური პროგრამაა. ქართველები იარაღით ხელში ვერ დამკვიდრდნენ აქ და იარაღით ხელში როგორ იცხოვრებენ?..“
საინტერესოა, რას ფიქრობენ ქართველი ექსპერტები…
ექსპერტი სოსო ცისკარიშვილი „ალიასთან“ საუბარში აცხადებს:
- სიტუაციის განჭვრეტა უკიდურესად რთულია, რადგან ჩანაფიქრი შეიძლება კეთილი იყოს, მაგრამ შედეგი არცთუ ისეთი, როგორც ოცნებაში წარმოგვიდგენია. მაგალითად, თუ რომელიმე რუსული ფონდის გავლით შეძენილი იქნება აფხაზეთში უძრავი ქონება, წარმატების წინაპირობა შეიძლება იყოს იმ შემთხვევაში, თუ აფხაზებს ეჭვი არ გაუჩნდებათ და უკმაყოფილება არ მოჰყვება ამ ყველაფერს. მხოლოდ უძრავი ქონების შეძენა იმ შემთხვევაში, თუ არ არსებობს მკაფიო იდეა და ამ იდეის განმახორციელებელი პროექტი, რასაკვირველია, კვლავ მეოცნებეთა რიგებში ვიქნებით და არაქმედუნარიან სიკეთის მომტან ძალად. თავისთავად ვერაფერ ნეგატიურს ვერ ვხედავ იმაში, რომ შეძლებულმა ქართველებმა ინვესტიციები ჩადონ აფხაზეთის ტერიტორიაზე, მაგრამ მახსოვს, როდესაც პირველად თემურ ჭყონიამ მოისურვა „კოკა-კოლის“ აფხაზეთში შეტანა, რატომღაც მაშინ, იმდროინდელი პოლიტიკური ელიტა აღშფოთდა და ამ თემაზე საუბარი აღარ გაგრძელებულა. ერთი მხრივ, თუ ჩვენ ვაღიარებთ მშვიდობიან თანაარსებობას აფხაზებთან, რასაკვირველია, მშვიდობიანი და გულწრფელი ნაბიჯებით უნდა ვიაროთ ამ მიმართულებით, რაც უპირობოდ შეიცავს საკუთარ თავში ბიზნესინტერესებს. თუ აფხაზებს არჩევანი არ მიეცათ, ისინი ჩარჩებიან იმ ცნობიერებაში, რომლის შედეგადაც მათ ქართველების დანახვაც კი არ სურთ აფხაზეთის ტერიტორიაზე. ჩვენ უნდა ვიყუროთ მომავლისკენ, უნდა ვეცადოთ, თავად რუსეთი გავხადოთ დაინტერესებული ქართულ-აფხაზური ურთიერთობების გაძლიერებით. ამის წინაპირობა ისევ ჩვენი შესაქმნელია, რუსეთის ხელისუფლების შესაბამისი წარმომადგენლები უნდა დავარწმუნოთ, რომ ქართულ-აფხაზური დიალოგი, რომლისკენაც სწორედ კრემლი მოგვიწოდებს ხოლმე, არ შეიძლება გაშარჟების თემა იყოს, როცა მოგვიწოდებს დიალოგისკენ და აფხაზებს ამის უფლებას არ აძლევს.
- აფხაზეთის გასაღები მოსკოვში დევს, თქვენი აზრით, რატომ არ აქტიურობს ხელისუფლება, რომ მოხდეს პუტინთან შეხვედრა, ისინი განცხადებებს ვერ სცდებიან, არადა, პრემიერიც, პრეზიდენტიც და პარლამენტის თავმჯდომარეც მზაობას გამოთქვამენ რუსეთის ხელისუფლების პირველ პირებს შეხვდნენ და მეტიც, ამას გარდაუვალ აუცილებლობად მოიხსენიებენ.
- რეალურად სახელმწიფოს პირველ პირებს არა აქვთ მზაობა, შეხვდნენ რუსეთის ხელისუფლების პირველ პირს, იმის სურვილიც კი არ აქვთ, რომ ფოსტალიონს მაინც გაატანონ რაიმე შეთავაზება იქითა მხარეს. რუსეთში კითხვას სვამენ, – რატომ ხართ ქართველები ასეთი პასიურები თქვენი ინტერესების დასაცავად? მაგრამ ჩვენი მთავრობის წევრები კრინტსაც ვერ ძრავენ, სადმე შემთხვევით რომ შეხვდნენ თავის რუს კოლეგას. ჩვენ გვჭირს კრემლოფობია. რუსოფობიის გაღვივებას ცდილობენ ის პოლიტიკოსები, რომლებიც არ თაკილობენ თავის ოპონენტს რუსოფობი უწოდონ საკუთარი მიზნების მისაღწევად.
- „ნაციონალური მოძრაობა“ ბიძინა ივანიშვილს დღემდე კრემლის პროექტად მოიხსენიებს. თუ ამ პიროვნებას რეალურად ჰქონდა კავშირები რუსეთის უმაღლეს ხელისუფლებასთან, დღეს ამ კავშირებს რატომ არ იყენებს, რომ დაიძრას ქართულრუსული დიალოგი?
- ვიდრე ბიძინა ივანიშვილის ფოტოსურათი პრესით გამოჩნდებოდა და ჩვენ გავიცნობდით, ის წლების განმავლობაში ძალიან ახლო ურთიერთობასა და ინტენსიურ კომუნიკაციაში იყო სწორედ მიხეილ სააკაშვილთან და მის უახლოეს პოლიტიკურ თანამებრძოლებთან. მაშინ არ იყო ივანიშვილი კრემლის წარმომადგენელი, მაგრამ როგორც კი ალაპარაკდა, როგორც პოლიტიკოსი, უცებ გახადეს რუსეთის ემისარი. ივანიშვილის ადვოკატობას ვერ ვიკისრებ, თუ ის რუსეთის ფიგურაა, მაშინ ყოფილი ხელისუფლების მაღალი რანგის მოხელეები, ასევე, კრემლის წარმომადგენლები ყოფილან საქართველოში. არ გამოვრიცხავ, რომ არსებობდეს ამ ხელისუფლებაში კომუნიკაციის წყარო რუსეთთან, რომელზეც ჩვენ ხელი არ მიგვიწვდება, ამიტომ უფრო თავდაჯერებულად და მშვიდად გრძნობენ თავს „ქართული ოცნების“ ლიდერები, ვგულისხმობ პარტია „ქართული ოცნების“ ლიდერებს და არა კოალიციაში შემავალ სუბიექტებს, ან მთავრობის წევრებს. მიუღებელი სულაც არ არის, რომ „ქართული ოცნების“ რომელიმე ლიდერს კომუნიკაცია ჰქონდეს რუსეთის პოლიტიკურ ხელმძღვანელობასთან და სულაც არ არის აუცილებელი, ამის შესახებ ყველამ იცოდეს.
ზოგიერთის ნათესავი რაღაც ბიზნესსაკითხებს აგვარებს რუსეთში და ეს სულაც არ უნდა შევაფასოთ, როგორც სამშობლოს ღალატი. არც ის იქნება დაუშვებელი ფორმატი, თუ საქმიანი ურთიერთობები არ გაუწყვეტია მილიარდერს იმ ქვეყანასთან, სადაც ბიზნესი დაიწყო. შესაბამისად, კიდევ უფრო გამიკვირდება, თუ ბიძინა ივანიშვილს, ზურაბ აბაშიძის გარდა, არავინ ჰყავს რუსეთში მომლაპარაკებლად.
- ბატონო სოსო, „ნაციონალური მოძრაობა“ ფართომასშტაბიანი აქციებისთვის ემზადება და მათი მოთხოვნაა ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების დანიშვნა. როგორ ფიქრობთ, შესწევს უნარი „ნაცმოძრაობას“ მუხტი აწიოს საზოგადოებაში და `ვარდების რევოლუცია-2“ მოხდეს ამ ქვეყანაში?
- ჩვენ „რუსთავი 2“-ის სპეცსიუჟეტებში გვაჩვენებენ ისეთ გამწარებულ ადამიანებს, რომელთაც ეტყობათ, რომ სამი წლის წინათაც არ იყვნენ ბედნიერების მორევში. მათი სახეები, უპირველეს ყოვლისა, თანაგრძნობას უნდა იწვევდეს, მაგრამ ძალაუნებურად ჩაგაფიქრებს, რანი ვართ ქართველები?.. თუ ეს არის „ნაციონალური მოძრაობისთვის“ და „რუსთავი 2“-ისთვის საქართველო, რომელსაც ისინი ყოველდღიურად აჩვენებენ ჩვენს აუდიტორიას, მაშინ გაცნობიერებულნი უნდა ვიყოთ და ერთმანეთისგან ვასხვავებდეთ ტელეკომპანიასა და მის გენერალურ დირექტორს. „რუსთავი 2“-ს არაფერი აქვს საერთო დღევანდელ გენერალურ დირექტორთან, როცა ეს პიროვნება მედიაზე ზეწოლასთან დაკავშირებით საუბრობს სრულიად უსინდისოდ, რომელიც ერთ-ერთი მთავარი შემოქმედი იყო ტელეკომპანია „იმედის“ დარბევისა და მისი ეკრანიდან ხანგრძლივი გაუჩინარებით, ეს არის უსამართლობა. ჩვენს დასავლელ მეგობრებს დღეს რომ „რუსთავი 2“-ს იცავენ, კრინტი არ დაუძრავთ 2007 წლის 7 ნოემბერს, როცა ტელეკომპანია „იმედი“ უსასტიკესად დაარბია სააკაშვილის ხელისუფლებამ და ახლა თურმე ისე მისტირიან სიტყვის თავისუფლებას, თითქოს ისინი იდგნენ მედიის თავისუფლების დაცვის ავანგარდში. ასე რომ, ეს ყველაფერი იწვევს უკიდურეს გაღიზიანებას და ის, რაც ჩვენ ვნახეთ 2003 წელს, ასეთი რამ აღარ მოხდება იმიტომ, რომ ამ ძალის მიმართ არის დიდი აგრესია, უნდობლობა.
არა მგონია, საზოგადოებას ისეთი მოკლე მეხსიერება ჰქონდეს, რომ მათ მიერ ჩადენილი დანაშაულები არ ახსოვდეთ. იცით, დღეს „ნაციონალებმა“ რა მდგომარეობა შექმნეს? ბიძინა ივანიშვილის გაკრიტიკება უკვე „ნაცმოძრაობის“ წევრობასთან ასოცირდება და მაგალითად, როცა მე ივანიშვილის კრიტიკას ვიწყებ, ჩემი თავი „ნაციონალი“ მგონია და არ მინდა, „ნაციონალი“ ვიყო. ვინ ლაპარაკობს დღეს სამართლიანობაზე, ადამიანების უფლებების დაცვაზე, მედიის თავისუფლებაზე? „ნაცმოძრაობა“?! ეს ხომ სასაცილოა?! იცით, რას ვფიქრობ? ამ სიტუაციაში არის ერთი გამოსავალი, ივანიშვილი ან პოლიტიკაში უნდა მობრუნდეს, ან საერთოდ უნდა წავიდეს ქვეყნიდან, თუმცა თვითკრიტიკის გარეშე ის პოლიტიკაში ვერ დაბრუნდება. თუ შეცდომა არ იყო ივანიშვილის პოლიტიკიდან წასვლა, მაშინ მისი დაბრუნება კითხვებს გააჩენს. თქვენ გახსოვთ ივანიშვილი აკრიტიკებდა ჟურნალისტებსა და ექსპერტებს, ამბობდა, ყველას თავის ადგილს მივუჩენო, მაგრამ ის პოლიტიკიდან წავიდა. ამიტომ თვითკრიტიკის გარეშე ის პოლიტიკაში ღიად ვეღარ დაბრუნდება.
იცით, რა გამკვირვებია? როგორი უნიათო უნდა იყოს ხელისუფლება,რომ ხელისგულზე ედოს მამხილებელი მასალები და დანაშაულს ვერ უმტკიცებდეს. როგორ უნდა ბედავდეს „ნაციონალური მოძრაობა“ ამდენი აგრესიის ნთხევას და სამართლიანობაზე საუბარს, როცა მათ კისერზე უამრავი ადამიანის სისხლია. დღეს, როცა ამბობენ, რომ „ნაციონალების“ დროს რეაბილიტაცია გაუკეთდა სიღნაღს, ბათუმს, ქუთაისს და მიდიოდა მშენებლობები, რატომ არავინ იხსენებს, რის ფასად ჩნდებოდა ეს ყველაფერი?.. ვინ ითხოვს დღეს ვადამდელი არჩევნების ჩატარებას, რა უფლებით? ზურაბ ადეიშვილი უკრაინიდან ყინწვისის ანგელოზივით რომ საუბრობს და „რუსთავი 2“-ის ტელევარსკვლავი გახდა, რომელიც ყველაფერი იყო ამ ქვეყანაში, რომელსაც მეოცნებე ხელისუფლება ინტერპოლს აძებნინებდა, იმიტომ, რომ დაარბია „იმედი“. მაშინ, როცა ამ კაცს არც საკუთარი „სპეცნაზი“ ჰყავდა, არ გაკარებია იმ ტერიტორიას, ხომ არ იცით, ამ ბრალდებით ის რატომ უნდა დაეჭირათ? მაშინ, როდესაც 2014 წლის აპრილში თავი მოიკლა წინა მოწვევის პარლამენტის წევრმა თეიმურაზ ჩარკვიანმა, რომელმაც თვითმკვლელობამდე რამდენიმე საათით ადრე დაწერა ვრცელი წერილი, სადაც მან აღწერა, რამ მიიყვანა ის თვითმკვლელობამდე. იმ წერილის მთავარი მოქმედი გმირი გახლავთ სწორედ ადეიშვილი. ამ კაცს დაჭერის მუქარით აიძულეს, გამხდარიყო ბათუმიდან მაჟორიტარი დეპუტატი, შემდეგ იძულების წესით ააშენებინეს სიღნაღი, ქუთაისი, ბათუმი, იძულების წესით ააღებინეს უზარმაზარი კრედიტები, მოატყუეს და „გადააგდეს“. იძულებით მიიყვანეს თვითმკვლელობამდე, სამსახურიდანშესვენებაზე მისულმა დაწერა ვრცელი წერილი, ფაქტობრივად, საბრალდებო დასკვნა, კარის სახელურში დატოვა, თავად სააბაზანოში შევიდა და თავი მოიკლა. ეს წერილი იმავე საღამოს პროკურატურამ წაიღო, კიდევ ერთხელ ვამბობ, ეს არის საბრალდებო დასკვნა ადამიანის თვითმკვლელობამდე მიყვანის. როგორც შენ არ მოგიკიდია ხელი იმ წერილისთვის, ისე ჩვენმა პროკურატურამ რეაგირება არ გააკეთა. დღეს მაინც დაინტერესდეს პროკურატურა და გაარკვიოს ეს საქმე, სადაც, ფაქტობრივად, გამოსაძიებელი არც არაფერია. ყველაფერი ხელისგულზე დევს.
