„რეზონანსი“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „ბიძინა ივანიშვილს გუნდის წევრები ახლაც უყურებენ, როგორც “ხაზეინს”

„რეზონანსი“: “თავისუფალი დემოკრატები” ხელისუფლებაში დაბრუნებაზე მოლაპარაკებას უარყოფენ: „მეოცნებეებთან“ პრინციპებისა და ღირებულებების შეუთავსებლობა გვაქვს”

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში აღარ არის… კოალიციას საკუთარი უსუსურობა აერთიანებს”

„ალია“: ინტერვიუ ელიზბარ ჯაველიძესთან: „ბატონო ბიძინა… მერწმუნეთ, რომ ამ ქვეყანაში რევოლუცია გარდაუვალი იქნება“

„ვერსია“: ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „თუ „ივერია“ პოლიტიკურ ორგანიზაციად გარდაიქმნება, მაშინ მართლა წამოვალ… ახლა თავს არავისთან მოვიაზრებ“

„რეზონანსი“: არსებობს თუ არა გაზის დეფიციტი // აზერბაიჯანელებმა საქართველოში ახალი წინადადება ჩამოიტანეს

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „გაზპრომის“ შემოყვანით ხელისუფლება ცდილობს, „სოკარს“ ფასი დააგდებინოს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მიხეილ მაჭავარიანთან: „საქართველოს ენერგოსისტემის ხელში ჩაგდება ბიძინა ივანიშვილს უნდა“

„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ ანზორ მაისურაძესთან: „ამერიკის შეერთებული შტატების საელჩოში, თბილისში, ჩემი 102 კოლეგა მუშაობს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიორგი თავდგირიძესთან: „თინა ხიდაშელის მინისტრობის დროს ნატოსთან ყველაზე ინტენსიური ურთიერთობა გვაქვს”

„საქართველო და მსოფლიო“: შობა ევროპაში: ღმერთი მოკვდა, ნიცშე უკვდავია!

„რეზონანსი“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “რეჯებ ერდოღანის ამბიციურმა პოლიტიკამ თურქეთს სერიოზული დესტაბილიზაცია მოუტანა”

—————————-

„რეზონანსი“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „ბიძინა ივანიშვილს გუნდის წევრები ახლაც უყურებენ, როგორც “ხაზეინს”

ია აბულაშვილი

ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ ვითარებაზე და იმაზე, გამარჯვების რა შანსი აქვთ პოლიტიკურ ძალებს მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში, “რეზონანსი” ექსპერტს, პეტრე მამრაძეს ესაუბრა.

- ახალ წელს ახალი ძველი მთავრობით და გადაუჭრელი პრობლემებით შევხვდით...

- ახალ პრემიერ-მინისტრზე გარდა კარგისა, ჯერჯერობით ვერაფერს ვიტყვი. საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტზეც კარგად წარმოაჩინა თავი, შესანიშნავად ეჭირა თავი პარლამენტშიც და მისმა თავდაჭერამ საზოგადოებას რელიეფურად აჩვენა “ნაცმოძრაობის” უკულტურობა და აგრესიულობის დონე. რაც შეეხება მემკვიდრეობას, მას ერგო მანკიერი, ე.წ. პატრონ-კლიენტური სისტემა, რომელსაც კვირიკაშვილი ვერ შეცვლის, რადგან ეს მის შესაძლებლობებს აღემატება; დღესაც კოლიციაში ივანიშვილი არის მათთვის პოალიტიკური და ფინანსური კეთილდღეობის წყარო და მისი სიტყვა გადამჭრელია. ამ მანკიერ სისტემაში ცალკეული თანამდებობის პირი, თუნდაც პრემიერი ბევრს ვერაფერს შეცვლის. თუმცა კვირიკაშვილს აქვს კომუნიკაციის კარგი უნარი და ასევე ზომიერია თავის გამოსვლებში, ამით შეიძლება მან პატივისცემა და ნდობა დაიმსახუროს როგორც გუნდის შიგნით, ასევე საზოგადოების დიდ ნაწილში. რაც შეეხება მასშტაბურ რეფორმებს, რომლის გატარებაც აუცილებელია ერისა და სახელმწიფოს გადარჩენისა და განვითარებისათვის, ცალკეული პიროვნებისათვის ჭარბი მნიშვნელობის მინიჭება არასწორია.

- ახალ წელს თავის ეშხს მატებს საშემოდგომო არჩევნები და არჩევნებამდე ათი თვით ადრე პოლიტიკური პარტიების ლიდერები საკუთარ გამარჯვებაში დარწმუნებულები არიან, თუნდაც გავიხსენოთ ალასანიას ბოლო განცხადებები...

- ირაკლი ალასანიას გუნდთან დაკავშირებით დიდი ხანია ჟონავს ინფორმაცია, რომ გუნდი პრაქტიკულად დაშლილია და მის წევრებს მიაჩნიათ, რომ თანამდებობის დატოვება შეცდომა იყო, რომ ამით ვერაფერი მოიგეს და, პირიქით, წააგეს. სხვა საქმეა, რამდენად გამოიყენებენ ღარიბაშვილის წასვლას საბაბად, რომ დაბრუნდნენ კოალიციაში და რამდენად მისაღები იქნება ეს მმართველი დაჯგუფების ლიდერებისათვის. რაც შეეხება მომავალ საპარლამენტო არჩევნებს, მე პირადად ვერ ვხედავ შანსს, რომ ალასანიას ჯგუფმა რაიმე წარმატებას მიაღწიოს 2016 წლის არჩევნებში და მეეჭვება, რომ საერთოდ ბარიერი გადალახონ.

- ექსპერტთა გარკვეული ნაწილი თვლის, რომ “რესპუბლიკელები” კარგა ხანია ემზადებიან პოსტივანიშვილის რეალობისათვის და აქვთ შანსი, თავაზიანად გაემიჯნონ მმართველი ძალის არაპოპულარულ ნაბიჯებს...

- რესპუბლიკური პარტია ახლა განსაკუთრებულ სიტუაციაშია. ის ივანიშვილის წყალობით მოხვდა პარლამენტში და იმის გამო, რომ ალასანიას გუნდმა დატოვა უმრავლესობა, ახლა განსაკუთრებული მნიშვნელობა შეიძინა. მათი ხმების გარეშე პრობლემურია მინისტრების დანიშვნა, რთულია მთავრობისთვის ნდობის მიღება და ა.შ. ყველას გვახსოვს, შარშან როგორი დარწმუნებით განაცხადა ღარიბაშვილმა, რომ მხოლოდ 2 მინისტრი შეიცვლებოდა, მაგრამ ჟურნალისტები აცხადებდნენ, რომ შეიცვლებოდა სამი მინისტრი და მესამე იქნებოდა თინა ხიდაშელი. ეს გამართლდა კიდეც.

მოგვიანებით უსუფაშვილმა საჯაროდ თქვა, რომ მან თვითონ “შესთავაზა” ღარიბაშვილს, “რესპულიკელებისთვის” მინისტრის ორი სავაძელი მიეცა. ცხადია, “ოცნებამ” ეს შეთავაზება მიიღო იმიტომ, რომ წინააღმდეგ შემთხვევაში, პრობლემები შეექმნებოდა. ღარიბაშვილის წასვლის შემდეგ მაშინვე გავრცელდა ხმა, რომ აპირებდნენ ზოგიერთი მინისტრის შეცვლას, მათ შორის პაატა ზაქარეიშვილის, მაგრამ იმასაც ამბობდნენ, რომ “რესპულიკელებმა” იქით მოითხოვეს კიდევ ერთი სავარძელი. ამ ინფორმაციის სიზუსტეს ვერ დავადასტურებ, მაგრამ ლოგიკური ნამდვილად არის. დღეს “რესპულიკელებს” პარლამენტში უჭირავთ მნიშვნელოვანი პოზიციები, აქვთ რეალური ბერკეტები და იყენებენ მათ.

- მოხდება თუ არა “ოცნების” პარტიული სიის მნიშვნელოვანი გადახალისება?

- ივანიშვილს ეს ნამდვილად უნდა. მამუკა არეშიძემ უკვე განაცხადა, რომ ივანიშვილმა პოლიტიკური გამოცდილება შეიძინა და საზოგადოებას სასიამოვნო სიურპრიზები ელისო. ვნახოთ. ივანიშვილს შეუძლია, უპრობლემოდ მოიშოროს “მრეწველები” და “ფორუმი”, სპორტსმენებიც და მსახიობებიც და მიიწვიოს ის, ვინც მას უნდა, მაგრამ ერთადერთი პრობლემა არის “რესპულიკელები”.

- თუმცა ზოგიერთი ექსპერტი თვლის, რომ გადადგომიდან ორი წლის შემდეგ საგრძნობლად გაფერმკრთალდა მისი ერთპიროვნული გავლენა, თანაც საარჩევნო წელს თავადაც არ არის მზად ქირურგიული ჩარევისთვის და არც პოლიტიკაში დაბრუნებას აპირებსო.

- ბიძინა ივანიშვილი პოლიტიკაში არ დაბრუნდება, მაგრამ არაფორმალურად დღესაც მისი გუნდის წევრები უყურებენ როგორც “ხაზეინს”, როგორც ადამიანს, რომელიც წყვეტს დანიშვნებს და საპარლამენტო სიის შემადგენლობას და ა.შ. შეიძლება ითქვას, ის არაფორმალურად, მაგრამ აქტიურად არის ჩართული პოლიტიკაში. მე პირადად სიებს არავითარ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ, ვინაიდან არ ველი, რომ სიაში მოხვდებიან ის პიროვნებები, ვინც შეძლებს მართვის მანკიერი სისტემის შეცვლას და რეფორმების გატარებას.

- იმასაც ამბობენ, რომ მომავალი საპარლამენტო არჩევნებისთვის ემზადება ირაკლი ღარიბაშვილიც, რომელმაც შეიძლება ახალი პარტიაც კი შექმნას.

- ირაკლი ღარიბაშვილი თავისი ნებით ამას არასდროს გააკეთებს, ხოლო ივანიშვილი არ დაავალებს, ვინაიდან ღარიბაშვილის ახალი პარტია მხოლოდ დააბნევს საზოგადოებას და ამომრჩეველს.

- “ნაციონალებიც” ძალიან იმედიანად არიან და აცხადებენ, რომ არჩევნების გზით გაისტუმრებენ ამ ხელისუფლებას...

- “ნაციონალებს” ბარიერის გადალახვის შანსი აქვთ; “ქოცების” დახმარებით მათ შეინარჩუნეს ორგანიზაციის და ფინანსების დიდი ნაწილი და მცირე (დაახლოებით 10%-იანი), მაგრამ აქტიური ელექტორატი.

- ანუ, მომავალ არჩევნებში “ოცნებას” სერიოზული კონკურენტი არ ეყოლება?

- ზოგს შეიძლება გაუკვირდეს, მაგრამ “ოცნებას” მართლაც მაღალი შანსი აქვს, რომ გაიმარჯვოს, მიუხედავად კატასტროფულად დაცემული რეიტინგისა. “ოცნების” ხელშია ადმინისტრაციული და ფინანსური რესურსი და ამას მაქსიმალურად გამოიყენებს, ისე, როგორც გამოიყენეს ჯარი საგარეჯოში და ახლა უკვე პროტესტი ისმის იმასთან დაკავშირებით, რომ თითქოს ჯარის გამოყენებას აპირებენ ქვემო ქართლში ვადამდელ არჩევნებზე. ცხადია, ქართველი ბიზნესმენები ვერ გაბედავენ სხვა პარტიების დაფინანსებას “ოცნების” გარდა და, მეორე მხრივ, საქართველოში დღეს არ არსებობენ ლიდერები, რომლებსაც შეუძლიათ მოიპოვონ საერთო-სახალხო მხარდაჭერა და შეებრძოლონ “ოცნების” ადმინისტრაციულ და ფინანსურ რესურსს. ასევე მაჟორიტარულ სისტემაში მოსალოდნელია, “ოცნების” წარმომადგენლებმა ტოტალური გამარჯვება მოიპოვონ და, შესაბამისად, “ოცნება” შექმნის უმრავლესობას პარლამენტში.

- პარლამენტს გარეთ დარჩენილ პოლიტიკურ ძალებს რა ბედი ელით, მათი გაერთიანება ხომ არ მოხდება?

- ჩვენთან ყველაფერი მოსულა, გაიხსენეთ ნინო ბურჯანაძის გაერთიანება “ქრისტიან-დემოკრატებთან” და კუკავას “მემარჯვენეებთან”. პარლამენტს გარეთ დარჩენილი ცნობადი სახეები და მათი მცირე ჯგუფები შეიძლება ნებისმიერ კონფიგურაციაში გაერთიანდნენ, მაგრამ ძნელად წარმოსადგენია, რომ რაიმე სერიოზული ძალა შეიქმნას. აქ ვგულისხმობ ბურჯანაძის პარტიასაც, ალასანიასაც, “პატრიოტთა ალიანსსაც” და სხვებსაც.

- ანუ არჩევნების ბედი უკვე გადაწყვეტილია და “ოცნება” უძლეველია?

- ჩვენი განვითარების დღევანდელი დონიდან გამომდინარე, ხელისუფლების ადმინისტრაციული და ფინანსური რესურსის მორევა შეიძლება მაშინ, როდესაც ხალხი იმდენად მწარდება, რომ იწყება საერთო-სახალხო მოძრაობა ხელისუფლების წინააღმდეგ; ასეთ დროს დიდ რიცხვთა კანონით ყოველთვის მოიძებნება ქარიზმატული ლიდერი, რომელიც საერთო-სახალხო მხარდაჭერით სარგებლობს. ასე მოხდა “ვარდების რევოლუციის” დროს 2003 წელს, ასე მოხდა 2012 წლის შემოდგომაზე, ციხის კადრების ჩვენების შემდეგ. წელს მსგავსი რამ ნაკლებად არის მოსალოდნელი. ამბოხი შეიძლება მხოლოდ ფინანსურმა კოლაფსმა გამოიწვიოს. მადლობა ღმერთს, დღეს ამის ალბათობა მაღალი არ არის.

„რეზონანსი“, 14 იანვარი, 2016 წელი

“თავისუფალი დემოკრატები” ხელისუფლებაში დაბრუნებაზე მოლაპარაკებას უარყოფენ: „მეოცნებეებთან“ პრინციპებისა და ღირებულებების შეუთავსებლობა გვაქვს“

თიკო ოსმანოვა

საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის პოსტზე დავით ზალკალიანის დაბრუნების შემდეგ კულუარებში კოალიციისა და “თავისუფალი დემოკრატების” შერიგებაზე ალაპარაკდნენ. ამგვარი ხმების გავრცელებას ფრაქცია “ქართული ოცნების” წევრი ომარ ნიშნიანიძეც ადასტურებს, “თავისუფალი დემოკრატები” კი კატეგორიულად უარყოფენ, ირწმუნებიან, რომ საარჩევნო მარათონში დამოუკიდებლად, ყოველგვარი კოალიციის გარეშე ჩაერთვებიან. “როგორც კულუარებში ამბობენ, ახლა მსჯელობა მიმდინარეობს შემატებასთან დაკავშირებით – “თავისუფალ დემოკრატებზე” ადრე ჩვენთან იყვნენ და ერთმანეთი არ დაგვიჭამია ასე, რომ ახლა მათი გადასაწყვეტია, რას იზამენ, მთავარია მათ გამოხატონ სურვილი”, – უთხრა “რეზონანსს” სამშაბათს ფრაქცია “ქართული ოცნების” წევრმა ომარ ნიშნიანიძემ.

აღსანიშნავია, რომ ირაკლი ალასანიას გუნდმა მმართველი კოალიცია 2014 წლის ნოემბერში დატოვა. ამას კი წინ უძღოდა მაშინდელი პრემიერ-მინისტრის ირაკლი ღარიბაშვილის გადაწყვეტილება თავდაცვის მინისტრის პოსტიდან ირაკლი ალასანიას გათავისუფლების შესახებ. დაპირისპირების მიზეზი თავდაცვის სამინისტროს 5 თანამშრომლის დაკავება გახდა.

ხმაურიანი დაპირისპირების შემდეგ “ქართული ოცნების” ცენტრალურ ოფისში კოალიციის სხდომაც გაიმართა, რომელსაც ბიძინა ივანიშვილიც ესწრებოდა. თუმცა ირაკლი ალასანიას გუნდმა სხდომა პროტესტის ნიშნად დატოვა, რის შემდეგაც პარტიის ლიდერმა ირაკლი ალასანიამ საზოგადოებას ამცნო, რომ მმართველ კოალიციას ტოვებენ და ოპოზიციაში გადადიან. ირაკლი ალასანიას გათავისუფლების შემდეგ თანამდებობები დატოვეს სახელმწიფო მინისტრმა ევროპული და ევრო-ატლანტიკური ინტეგრაციის საკითხებში ალექსი პეტრიაშვილმა, საგარეო საქმეთა მინისტრმა, მაია ფანჯიკიძემ, და განაცხადეს, რომ ქვეყნის ევროპულ კურს საფრთხე ემუქრება. თუმცა ფანჯიკიძის ერთ-ერთი მოადგილე თამარ ბერუჩაშვილი თანამდებობაზე მალევე უკან დაბრუნდა და ირაკლი ღარიბაშვილის დავალებით რამდენიმე თვე პირველი დიპლომატის პოსტიც ეკავა. თანამდებობაზე ასევე დაბრუნდა მაია ფანჯიკიძის კიდევ ერთი მოადგილე დავით ზალკალიანი, რომელიც საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის თანამდებობაზე ერთი კვირის წინ დაინიშნა.

ექსპერტების აზრით, კოალიაციისა და “თავისუფალი დემოკრატების” მთავარი დაპირისპირების მიზეზი ირაკლი ღარიბაშვილი იყო, რომელმაც თანამდებობა დეკემბრის ბოლოს დატოვა და პოლიტიკას დროებით ჩამოშორდა. მისი პოსტი კი ვიცე-პრემიერმა გიორგი კვირიკაშვილმა გადაიბარა.

ახალი პრემიერის მიმართ სიმპათიებს “თავისფალი დემოკრატები” არ მალავენ და მას დადებით პიროვნებად აფასებენ. “ახალი პრემიერი უფრო შეგნებული და ჭკუადამჯდარი ადამიანია. ჩვენს ინტერესებში შედის, რომ კვირიკაშვილმა იგივე ფიასკო არ განიცადოს, რაც ღარიბაშვილმა განიცადა,” – განაცხადა “თავისუფალი დემოკრატების“ ლიდერმა ირაკლი ალასანიამ “რეზონანსთან” ინტერვიუში ახალი წლის წინ.

ვიხილავთ თუ არა “თავისუფალ დემოკრატებს” კვლავ მმართველ კოალიაციაში, უახლოეს მომავალში გაირკვევა, მანამდე კი ვიცე-სპიკერი მანანა კობახიძე გავრცელებულ ინფორმაციას ჭორს უწოდებს. მისი თქმით, კოალიციაში ასეთი მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს.”კოალიციაში ასეთი მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს, ასეთი რამ არ მსმენია და ლოგიკურიც არ იქნება. ვფიქრობ, ესეც მორიგი ჭორია. თუმცა ის, რომ ბიძინა ივანიშვილის ავტორიტეტი და მონაწილეობა საარჩევნო პროცესში ძალიან მნიშვნელოვანია, ეს ყველასთვის ცნობილია და მის გარეშე ირაკლი ალასანიას გამარჯვება რომ გაუჭირდება, ეს მე მგონი მანაც კარგად იცის. გამარჯვების იმედი თუ აქვს, კარგია, თუმცა ვეჭვობ, რომ დამოუკიდებლად ყოველგვარი კოალიციის გარეშე ამას მიაღწიოს,” – უთხრა “რეზონანსს” მანანა კობახიძემ.

კოალიციისა და “თავისუფალი დემოკრატების” შესაძლო შერიგების შესახებ, არაფერი სმენია “ქართული ოცნების” დეპუტატ თამაზ მეჭიაურსაც: “ამ მოლაპარაკებეში ჩართული არ ვარ და არც მსმენია. თუმცა ეჭვი მეპარება, კოალიციის გარეშე შემავალმა პარტიებმა არჩევნებზე დიდ შედეგს მიაღწიონ. ბარიერი კი შეიძლება გადალახონ. სიების შედგენასთან და კვოტების გადანაწილებას ვნებათაღელვა ექნება, მაგრამ არა მგონია სერიოზულ დაპირისპირებაში გადაიზარდოს. მე მგონი მოხდება შეჯერება. თუ ვერ მოხდება, მე ვთქვი არაერთხელ, ამის გამოსავალიც არსებობს – ვისაც ექნება ძალიან დიდი ამბიცია, უფრო მეტი ვიდრე შეიძლება ჰქონდეს, შეუძლია დამოუკიდებლად მიიღოს არჩევნებში მონაწილეობა,” – გვითხრა თამაზ მეჭიაურმა.

კოალიციაში დაბრუნებას კატეგორიულად გამორიცხავენ თავად “თავისუფალი დემოკრატები”. ნინო გოგუაძის თქმით, “ოცნების” ხელისუფლებასთან” პრინციპული შეუთავსებლობა აქვთ და დაბრუნებაზე არანაირი მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს.

“ასეთი მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს და არც შეიძლება მიმდინარეობდეს. როდესაც “თავისუფალი დემოკრატები” წამოვედით ოპოზიციაში, მაშინ ფორმალურად კი არა არამედ ხელისუფლების პრინციპულ ოპოზიციაში წავედით, რადგან მაშინ პროკურატურის პოლიტიზირება ჩვენს თავზე გამოვცადეთ და ვთქვით, რომ პოლიტიზირებული პროკურატურა ეს არის საფრთხე ევროპული ტიპის სახელმწიფოსთვის. ახლა კი ინსტიტუტების დეგრადაცია, პოლიტიზირება კი არ შემცირდა, არამედ გაძლიერდა და დაგვირგვინდა იმით, რომ სასამართლო გადაეცა მურუსიძეს. ეს ჩვენთვის ნიშნავს, რომ ფუნდამენტალურ ინსტიტუტს, სასამართლოს დამოუკიდებლობას, შეექმნა საფრთხე და ხელისუფლებას სურს მისი ტოტალური კონტროლი,” – უთხრა “რეზონანსს” ნინო გოგუაძემ და ერთად მუშაობის წლებისთვის ყოფილ თანაგუნდელებს მადლობა გადაუხადა.

“ოცნების” ხელისუფლებასთან  პრინციპებისა და ღირებულებების შეუთავსებლობა გვაქვს, ამიტომ ჩვენ “თავისუფალი დემოკრატები” ძალიან მადლობლები ვართ იმ წლების, როდესაც ვმუშაობდით და ერთად დავამარცხეთ “ნაციონალური მოძრაობა”, მაგრამ კოალიციაში და მოლაპარაკებებში “ოცნებასთან” არ შევდივართ”, – დასძინა ნინო გოგუაძემ. მისივე თქმით, პარტიას მზარდი რეიტინგი აქვს, ამიტომ ირაკლი ალასანიას გუნდი არჩევნებში გამარჯვებას ბიძინა ივანიშვილის გარეშეც შეძლებს.

“არანაირი საფუძველი არ არსებობს, რომ ალასანია ვერ შეძლებს გამარჯვებას. ჩვენ კვალიფიციური და ღირებულებების ერთგული გუნდი ვართ. ჩვენ ვართ პარტია, რომელსაც აქვს მზარდი რეიტინგი ამას ენ-დი-აის კვლევებიც ადასტურებს. მოსახლეობის 60%-ს, რომელიც ჯერ ჩამოყალიბებული არ არის თუ ვის დაუჭერს მხარს, დარწმუნებული ვარ, ჩვენი განსაკუთრებული და ბეჯითი მუშაობის შედეგად მოვიმხრობთ. წარმატების ძალიან დიდ შანსს ვხედავთ,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ნინო გოგუაძე.

“ირაკლი ალასანია ბიძინა ივანიშვილის გარეშე პარლამენტში მოხვედრას შეძლებს, თუმცა ხელისუფლებაში ვერა”, – ამ განცხადებას კი პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე აკეთებს და აქედან გამომდინარე “თავისუფალი დემოკრატებისა” და “ოცნების” შერიგებას არ გამორიცხავს. მისი თქმით, ოპოზიციაში ყოფნა არავის არ უყვარს.

“რაც შეეხება უკან დაბრუნებას, ეს სამომავლოდ ეჭვის ქვეშ დააყენებს პარტიის ფასეულობებს, ღირებულებებს და მედროვეობის ანარეკლს შეუქმნის. თუმცა ფაქტია, რომ ოპოზიციაში ყოფნა არავის არ უყვარს, შესაბამისად “თავისუფალი დემოკრატებისა” და კოალიაციის შერიგების ალბათობა არსებობს, მით უფრო ერთი დიდი ნაბიჯი გადადგმულია. ზალკალიანის დაბრუნება ეს იყო ზარი, თანაც რა ხელგაშლილი და ჩახუტებით შეხვედა იგივე ვოსლკი და რა ეპითეტებით შეამკო. ამ დროს კი მისი თანამდებობაზე ყოფნის დროს ევროპასთან რაიმე ეფექტური წინსვლა ვერ ვნახე. დასავლეთს, რაც უნდოდა, რომ ჩვენთვის მოეცა, ეს მოგვცა, თუნდაც ვიზალიბერალიზაცია. ასე რომ, აქ ვინმეს განსაკუთრებულ წარმატებას ვერ ვხედავ,” – გვითხრა სოსო ცინცაძემ.

„ახალი თაობა“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში აღარ არის… კოალიციას საკუთარი უსუსურობა აერთიანებს”

კოალიცია „ქართულ ოცნებაში“ წინასაარჩევნოდ მიმდინარე პროცესების შესახებ „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრა. „კოალიციაში ფუნდამენტური მსოფლმხედველური განსხვავებებია თვითონ პარტიებს შორის. რესპუბლიკური პარტია თავისი ფუნდამენტური პრინციპებით, მოღვაწეობით, ძალიან შორს დგას „ქართული ოცნების“ უდიდეს ნაწილთან“, – აცხადებს ექსპერტი.

- და ამ პრობლემამ არჩევნების წინ იჩინა თავი?

- რესპუბლიკურ პარტიას აქვს განცდა, რომ მისი როლი კოალიციის მართვაში არის საკმაოდ მაღალი.

- რაში გამოიხატება ამ როლის სიმაღლე?

- იგივე კვალიფიკაციით, კომპეტენციით და, ბუნებრივია, მათ უჩნდებათ იმის პრეტენზია, რომ ძალაუფლების მეტი წილი მიიღონ, ვიდრე ეს უბრალო არითმეტიკული კვოტირებით შეიძლება მოხდეს. ამას ბუნებრივად ეწინააღმდეგება კოალიციის დანარჩენი ნაწილი. აი, ამ პროცესს ვაკვირდებით ახლა. ეს პრობლემა მეტ-ნაკლები ინტენსივობით მუდმივად არსებობს, მაგრამ არჩევნების წინ განსაკუთრებით მწვავდება.

- ზედმეტი ამბიცია ხომ არ აქვთ რესპუბლიკელებს?

- ნამდვილად ზედმეტი აქვთ. პარტიას, პირველ რიგში, სჭირდება საზოგადოებრივი ლეგიტიმაცია, რაც რესპუბლიკურ პარტიას არ აქვს საზოგადოებაში. ფაქტია, რომ ამ პარტიას საარჩევნო მხარდაჭერა არა აქვს.

- სხვა პარტიებს?

- არც სხვა პარტიებს აქვთ კარგი მდგომარეობა. კოალიციაში შემავალი არც ერთი სუბიექტი არ არის ლეგიტიმური. ცალკე აღებული პარტია `ქართული ოცნებაც~ კი ვერ ლახავს საარჩევნო ბარიერს, სხვებზე რომ არაფერი ვთქვათ. ყველანი ისინი ამხედრებულები არიან ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე.

- ანუ მთავარ როლს კვლავ ბიძინა ივანიშვილი ასრულებს?

- რა თქმა უნდა, ეს ხომ ბუნებრივია. თქვენ წარმოიდგინეთ კოალიცია ივანიშვილის გარეშე, დისტანცირებული მისგან. არც ერთ პარტიას არანაირი საარჩევნო პერსპექტივა არ ექნება. „ქართული ოცნება“ მთლიანად პარაზიტირებს ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე.

- აქედან მომდინარეობს ეს არაფორმალური მმართველობაც?

- ის პრეტენზიები, რომ ჩრდილოვანი მმართველობაა და ასე შემდეგ, ეს არ არის ბიძინა ივანიშვილის არჩევანი.

- აბა ვისი არჩევანია?

- ეს არის ის მოცემულობა, რომელშიც ჩვენ გვიწევს ცხოვრება. რომ არ იყოს ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორი, უკეთესი მდგომარეობა იქნებოდა? ბევრად უარესი იქნებოდა! იმიტომ, რომ ეს გახდებოდა არასტაბილურობის გარანტი. ერთი მხრივ, ჩრდილოვანი გავლენა არის ცუდი, მაგრამ ამის ალტერნატივა არის უარესი. ასეთი არაჯანსაღი ვითარებაა ქვეყანაში.

- სიების შედგენა ივანიშვილის ერთპიროვნული გადაწყვეტილება იქნება?

- არა მგონია. ივანიშვილის სტილი ეს არ არის, ის აუცილებლად შეეცდება, არგუმენტირებული იყოს ნებისმიერი ნაბიჯი ამ კუთხით. ეს კონსულტაციების შედეგად მოხდება და უფრო არგუმენტებით იქნება საუბარი ამ პროცესში. ივანიშვილს აქვს კარგი უნარი ამ პროცესის მოდერაციის. თუმცა დღეს ამ პროცესის მოდერაცია უფრო რთული იქნება, ვიდრე წინასაარჩევნოდ იყო 2012-ში. მაშინ გადიოდა ფრონტის ხაზი – ყველა ვიღაცის წინააღმდეგ. ანუ ამოცანა იყო ნეგატიური.

- დღეს რა იქნება?

- ხელისუფლებას ჩვენ ვირჩევთ არა იმისთვის, რომ ვიღაცას ებრძოლოს, არამედ იმისთვის, რომ ქვეყანა ააშენოს. ეს კოალიციური ეკლექტიკა და შიდა იწილო-ბიწილო მარტო პოლიტიკურ პროცესს კი არ აზიანებს, სახელმწიფოს აზიანებს.

- კონკრეტულად რას გულისხმობთ?

- როგორ შეიძლება ქვეყანა მართოს პოლიტიკოსთა ჯგუფმა, რომლებსაც დაპირისპირებული მსოფლმხედველობა აქვთ?! როგორ შეიძლება მათ მიიღონ როდისმე რაიმე გადაწყვეტილება, ან საერთოდ მიიღონ და ის ქვეყნისთვის სასარგებლო იყოს?! როგორ შეიძლება ერთ მაგიდასთან წყვეტდნენ საკითხებს, მაგალითად, მრეწველები და რესპუბლიკელები. მათ შორის ფუნდამენტური სხვაობებია რიგ საკითხებზე. საბოლოო ჯამში, ეს არაჯანსაღი ვითარება აზიანებს ქართულ სახელმწიფოს.

- არის შანსები, რომ როგორც რესპუბლიკელები, ისე მრეწველები კოალიციის მიღმა აღმოჩნდნენ?

- ყველაფერი შესაძლებელია. რა არის კოალიციის გამაერთიანებელი ცემენტი? მათი გამაერთიანებელი აგრეთვე ნეგატიურია და ეს არის საკუთარი უსუსურობის განცდა! ის, რაც ამ პოლიტიკურ სუბიექტებს კოალიციიდან გასვლის საშუალებს არ აძლევს, არის საკუთარი უსუსურობის განცდა. ყველა დარწმუნებულია, რომ თუ ისინი ჩამოდიან ბიძინა ივანიშვილის მხრებიდან, ანუ გადიან კოალიციიდან, მათ არა აქვთ პოლიტიკური პერსპექტივა.

- და ეს აერთიანებთ?

- სწორედ ეს. სააკაშვილის რეჟიმის დროს, მის გუნდშიც იყო დაპირისპირებები, მაგრამ იქ შემაკავშირებელი ცემენტი იყო საერთო დანაშაული. მათ აერთიანებდათ დანაშაულში თანამონაწილეობა. დღევანდელ ხელისუფლებას კი აერთიანებს უსუსურობა. ეს არის ამ ქვეყნის უბედურება, რომ პოზიტიური ფაქტორი, ერთიანი პლატფორმა, ვერა და ვერ გახდა ხელისუფლებას მოწყურებული ადამიანების შემაკავშირებელი ელემენტი. სულ ნეგატიური ფაქტორები გვაქვს.

- დღეს ასევე აქტიურად მიდის საუბარი ალასანიას გუნდის კოალიციაში დაბრუნებაზე. ამას რამდენად უშვებთ?

- არა, მე ამას არასერიოზულად ვუყურებ. თუ ჩვენ ზალკალიანის პრეცედენტით ვიმსჯელებთ, ეს არასწორია. შეიძლება დაავიწყდათ, მაგრამ ის პოლიტიკურ პარტიას დიდი ხანია ჩამოშორებულია და ეს მისი პიროვნული არჩევანია. ის აქტიური პოლიტიკოსი არც არასოდეს ყოფილა. მე გამოვრიცხავ თავისუფალი დემოკრატების კოალიციაში დაბრუნებას.

- რა შემადგენლობით შეიძლება ვიხილოთ საბოლოო ჯამში კოალიცია?

- არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, ვინ იქნება შიგნით. ან ამ შესვლა-გამოსვლას რა მნიშვნელობა აქვს?! თუნდაც იგივე ღარიბაშვილი ორი წელი პრემიერ-მინისტრი იყო და ისე უცნაურად წავიდა, რომ სამ დღეში აღარავის ახსოვდა, რომ ის არსებობდა. ერთადერთი ფაქტორი „ქართული ოცნების“ არის ბიძინა ივანიშვილი. ხელისუფლება დღეს დგას ერთ ადამიანზე და ეს კონიუნქტურა ვერ შეიცვალა. აქ არის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი.

- რომელ ფაქტორს გულისხმობთ?

- ის, რომ “ქართულმა ოცნებამ“ და ნაციონალურმა მოძრაობამ შექმნეს ერთგვარი სიმბიოზური ურთიერთობა. სიმბიოზი არ ნიშნავს, რომ აუცილებლად ერთმანეთი უნდა გიყვარდეთ. მათ ჰაერივით სჭირდებათ ერთმანეთი და ეს სიმბიოზი ცდილობს, რომ ისევ მათ დაიკავონ მთლიანად პოლიტიკური სივრცე საქართველოში და ისევ დარჩნენ ხელისუფლებაში. „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში აღარ არის უკვე!

- აბა ვინ არის?

- დღეს ხელისუფლებაში ჩვენ გვყავს სიმბიოზი, სახელად “ქართული ოცნება“ და ნაციონალური მოძრაობა. დღეს ხელისუფლებას დიდწილად ფლობს ე.წ. კოლექტიური მურუსიძე. სისტემამ საბოლოო ჯამში მოახერხა და მძევლად აიყვანა „ქართული ოცნება“. მიუხედავად მათ შორის ასეთი ბრძოლისა, მათ ერთმანეთი წყალივით სჭირდებათ. სისტემა ნელ-ნელა ბრუნდება ხელისუფლებაში და ამის ძალიან ბევრი სიმპტომია.

- რომელ სიმპტომებზე საუბრობთ?

- გადახედეთ ნებისმიერ უწყებას, რა ხდება. „ქართულმა ოცნებამ” პირდაპირ იბრძოლა მურუსიძის დანიშვნისთვის. ძალიან ბევრი მურუსიძეა ამ ხელისუფლებაში. უკვე კოლექტიური მურუსიძე გვყავს.

- ეს რას ნიშნავს?

- ეს ნიშნავს, რომ დღეს ნაციონალური მოძრაობის სისტემა გახდა, კარგ შემთხვევაში, ნაწილი დღევანდელი ხელისუფლების და ცუდ შემთხვევაში – საკონტროლო პაკეტის მფლობელი. „ქართული ოცნება“ კი დაავადებულია სტოკჰოლმის სინდრომით, როდესაც მძევალს უყვარდება თავისი მწვალებელი და მის გარეშე ცხოვრება აღარ შეუძლია.

- ანუ მომდევნო ოთხი წელიც ეს სურათი გვექნება?

- არც ისე დასალხენად აქვთ საქმე. ჩვენ ვხედავთ, რომ რეალურად ამომრჩეველი დაშორდა პოლიტიკურ ელიტას. ამომრჩეველი თვლის, რომ მას ჰყავს ცუდი ხელისუფლება და უარესი ოპოზიცია. საქართველოში ძალიან სწრაფად ვითარდება ხოლმე პროცესები და ყველაფერი შეიძლება მოხდეს. არც იმას გამოვრიცხავ, რომ ამ სიმბიოზმა ვერ მოახერხოს უმრავლესობის შეკვრა. ანუ ვერ მოიპოვოს გადამწყვეტი უმრავლესობა პარლამენტში.

„ალია“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ ელიზბარ ჯაველიძესთან: „ბატონო ბიძინა… მერწმუნეთ, რომ ამ ქვეყანაში რევოლუცია გარდაუვალი იქნება~

ნინო სამხარაძე

აკადემიკოსი ელიზბარ ჯაველიძე”ალიასთან“ საუბარში პოლიტიკური მოვლენების დინამიკას აფასებს და პროცესების განხილვას ირაკლი ღარიბაშვილის გადადგომით იწყებს:

- ირაკლი ღარიბაშვილის გადადგომის ძირითად მიზეზად პირადად იმას ვთვლი, რომ მთლიანად დაუპირისპირდა ამერიკის შეერთებული შტატების საგარეო პოლიტიკას, რომელიც ცდილობს, მოსპოს ყოველგვარი ქართული, ეროვნული და ტრადიციული ღირებულება. აშშ ჩვენ გვაიძულებდა, „ნაცმოძრაობა“ და მათი ქმედებები დაგვევიწყებინა, გვეპატიებინა და მეორე ძალად გვეღიარებინა, ამიტომაც მოგვახვიეს თავს კოჰაბიტაცია. პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილმა უმაღლესი ტრიბუნიდან ეს კოჰაბიტაცია გააფორმა და განაცხადა, რომ მათი მთავარი მიზანია, გადაარჩინონ „ნაციონალები“, რასაც ირაკლი ღარიბაშვილი ეწინააღმდეგებოდა. ის იყო მომხრე, დასჯილიყო ყველა დამნაშავე და აღმდგარიყო სამართლიანობა.

როცა დასავლეთში მას კონკრეტულ კითხვებს უსვამდნენ „ნაცმოძრაობის“ წევრებთან დაკავშირებით, იყო თუ არა მათზე პოლიტიკური დევნა, ღარიბაშვილი კონკრეტული ფაქტებით უსაბუთებდა დანაშაულს და ეუბნებოდა, რომ კანონის წინაშე ყველა თანასწორია და მე რომ ხვალ გადაცდომა ჩავიდინო, ვფიქრობ, თქვენ არ მოგეწონებათ, თუკი არ გამასამართლებენო.

- რას ფიქრობთ ახალ პრემიერ-მინისტრზე, რამდენად სწორად იყო შერჩეული კვირიკაშვილის კანდიდატურა?

- გიორგი კვირიკაშვილზე ამბობენ, რომ წესიერი, ძალიან მორწმუნე კაციაო. ეს მახარებს, მაგრამ მისი პირველი განცხადებები ჩემთვის, როგორც ერთი ქართველისთვის, მიუღებელი იყო, მისი შეთავაზება გივი თარგამაძისთვის, უნდა დავსხდეთ და ვისაუბროთო. ახლა მე კითხვას ვუსვამ გიორგი კვირიკაშვილს, ვისთან უნდა ისაუბროს, „ნაციონალებთან“? ეს არის ჩაკუკებული ხალხის პოზიცია, როგორ, ამათ სისხლისმსმელ „ნაცებთან“ იმიტომ უნდა ილაპარაკონ, რომ დემოკრატიული ქვეყანა ვართ?!. გერმანია იმიტომ გახდა დემოკრატიული ქვეყანა, რომ „ნაციზმი“ გაასამართლა და მთელი ეს ფაშისტური ბირთვი ჩამოახრჩო, ზოგს თვითონ მოაკვლევინა თავი, ჩვენ კიდევ, ამათ ვეფერებით?!. ჩემთვის მიუღებელია პრანჭიკელობა და კეკლუცობა, დემოკრატიის სახელით, ეს დაუშვებელია. დემოკრატია, ეს არის ხალხის მმართველობა და ხალხის ნების გამოხატვა, ამ უწიგნურმა პოლიტიკოსებმა საერთოდ იციან, რა არის დემოკრატია? პოლიტიკოსებში აზროვნების დეფიციტია.

- ამბობენ, ახალმა პრემიერმა სამთავრობო ცვლილებები იმიტომ ვერ განახორციელა, რომ „რესპუბლიკელები“ ძალიან ბევრი მინისტრის პორტფელს ითხოვდნენო. ცვლილებები გარდაუვალია და ჟონავს ინფორმაცია, რომ „რესპუბლიკელებს” სურთ შს მინისტრის პორტფელი მათ ხელში აღმოჩნდეს და მინისტრად გიგლა აგულაშვილი დაინიშნოს, განათლების მინისტრად კი – ლევან ბერძენიშვილი...

_ ოოჰ, ლევან ბერძენიშვილი, ეს ჟურნალისტებმა შექმნეს, თითქოს ძალიან განათლებული კაცია, ის არის მატყუარა ადამიანი, არაფერი განსაკუთრებული არ დაუწერია. როცა თავის დროზე პარლამენტში განათლებას კურირებდა მაშინ რა გააკეთა, რომ ახლა გააკეთოს?!. აგულაშვილები და „რესპუბლიკელები“ საერთოდ დაღუპავენ საქართველოს. თუ არჩევნები ობიექტურად ჩატარდება, თუ „რესპუბლიკელები“ დამოუკიდებლად გავლენ, ორ პროცენტსაც კი ვერ აიღებენ. ერთხელ მივწერე ღია წერილი ბიძინა ივანიშვილს და ვუთხარი, რომ არ შეიძლება პრეზიდენტად წარადგინო მარგველაშვილი, კაცი, რომელსაც ქართველი ერი ავადმყოფად მიაჩნია, კაცი, რომელიც „თავისუფლების ინსტიტუტიდანაა“ ამოზრდილი. გახსოვთ, რომ განაცხადა, – თუ მარგველაშვილს არ აირჩევთ, საქართველოს დავტოვებო. ახლა მივმართავ, – ბატონო ბიძინა, ხომ ხართ ჭარბი ავტორიტეტის, როგორც კი “ქართული ოცნება“ „რესპუბლიკელებთან“ ერთად გამოვა არჩევნებზე, ეს ჭარბი ავტორიტეტიც გაქრება და ისედაც აუსრულებელი ქართული ოცნება, დაენარცხება მიწაზე და თუკი არჩევნები ისე ჩატარდება, როგორც ეს საგარეჯოში მოხდა, როცა თავდაცვის მინისტრმა ხიდაშელმა სპეცუბნებზე ჯარისკაცების რაოდენობა გაზარდა, რასაც ახლა გარდაბანში აკეთებს, ვაზიანის ბაზაზე 700 ჯარისკაცია მიწერილი, მერწმუნეთ, რომ ამ ქვეყანაში რევოლუცია გარდაუვალი იქნება. რევოლუციას კი იცით, რა მოჰყვება? კუდების ძირფესვიანად მოკვეთა. სააკაშვილსაც ეგონა, ვერ მოერეოდნენ. კაცს, რომელმაც ქვეყანაში სისხლის გუბეები დააყენა, ამერიკელები დემოკრატიის შუქურას ეძახდნენ, მაგრამ როცა ხალხის ძალა დაინახეს, უკან დაიხიეს.

მერწმუნეთ, ახლაც ხალხის აზრი იქნება უპირველესი. ვაფრთხილებ ამ ხელისუფლებას, ჭკუაზე მოეგოს, არ გაბედოს არჩევნების გაყალბება.

„ვერსია“, 13 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „თუ „ივერია“ პოლიტიკურ ორგანიზაციად გარდაიქმნება, მაშინ მართლა წამოვალ… ახლა თავს არავისთან მოვიაზრებ“

ნინო კომახიძე

,,ვერსიის” ინფორმაციით, ყოფილმა ელჩმა ჩინეთში, მამუკა გამყრელიძემ, რომელიც ნიკა რურუასთან ერთად მოძრაობა ,,ივერიის” დამფუძნებელია, გაერთიანება დატოვა. პოლიტიკურ კულუარებში საუბრობენ, რომ „ივერიიდან“ მისი წასვლა ჯერჯერობით არ ხმაურდება. მამუკა გამყრელიძე 2015 წლის მიწურულს პაატა ბურჭულაძის „საქართველოს განვითარების ფონდის“ პრეზენტაციასაც ესწრებოდა და როგორც სოციალურ ქსელში აღნიშნა, ამ ფონდს სერიოზულ ძალად ჩამოყალიბების რესურსი გააჩნია. თუმცა ჩვენთვის კიდევ ერთი ვერსიის შესახებ ხდება ცნობილი – შესაძლოა, სწორედ ჩინეთთან ურთიერთობის გამოცდილებიდან გამომდინარე, გამყრელიძე დავით საგანელიძესთან აღმოჩნდეს საპარტნიორო ფონდში. საგანელიძის ერთ-ერთ პრიორიტეტულ მიმართულებას კი სწორედ ჩინეთთან სავაჭრო ურთიერთობა წარმოადგენს. დატოვა თუ არა „ივერია“, რა აკავშირებს პაატა ბურჭულაძის ფონდთან და მიდის თუ არა საპარტნიორო ფონდში – ,,ვერსიამ” ყველა ეს ინფორმაცია თავად მამუკა გამყრელიძესთან გადაამოწმა.

- „ივერიის“ ერთ-ერთი დამფუძნებელი ვარ, ეს ორგანიზაცია ძალიან მიყვარს და 2 წლის განმავლობაში, მასში სისხლი, ოფლი და ენერგია ჩავდე. სამწუხაროდ, მისი ტრანსფორმირება ვერ მოხერხდა, როგორც საჭირო იყო. ალბათ, ყველამ თავისი მიმართულებით წასვლა გადაწყვიტა. ჩანს, პოლიტიკისკენ მიდის ეს ყველაფერი, მე კი პოლიტიკაში მონაწილეობა საერთოდ არ მინდა. თუ „ივერია“ პოლიტიკურ ორგანიზაციად გარდაიქმნება, მაშინ მართლა წამოვალ, ხოლო თუ საზოგადოებრივ ორგანიზაციად დარჩება, დიდი სიამოვნებით დავრჩები. საერთოდ არცერთ პოლიტიკურ პარტიასთან არ მინდა არანაირი კონტაქტი.

- გარკვეული მითქმა-მოთქმა გამოიწვია პაატა ბურჭულაძის ფონდის პრეზენტაციაზე თქვენმა გამოჩენამ და შემდეგ, შეფასებამ _ არჩევნებზე 30%-ს აიღებენო. ამ ორგანიზაციასთან რამე გაკავშირებთ?

- პრეზენტაციაზე ფონდის წევრებმა, გიორგი რუხაძემ და ხათუნა ლაგაზიძემ მხოლოდ სტუმრის სტატუსით მიმიწვიეს. ძალიან საინტერესო, პროფესიონალური, მაღალ დონეზე და საინტერესოდ გაკეთებული პრეზენტაცია იყო. თუმცა პაატა ბურჭულაძის ფიგურის მიმართ არსებულ კითხვებზე პასუხები ჯერაც არ მაქვს. არ ვიცნობ პაატა ბურჭულაძეს, მასთან შეხება არ მქონია. არც ის ვიცი, ვინ აფინანსებს ამ ორგანიზაციას, რასაც ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს, თუ მათ სამომავლოდ პოლიტიკური ამბიციები ექნებათ. ჩანს, ასეა – ისინი უკვე შევიდნენ პოლიტიკაში. სხვათა შორის, პრეზენტაციაზე სხვა „ივერიელებიც“ იყვნენ, არაწევრი, მაგრამ ,,ივერიასთან” ასოცირებული სახეები – თორნიკე შარაშენიძე, პაატა გაფრინდაშვილი. იქვე ვთქვით, რომ ეს ორგანიზაცია იყო „ივერია 2“, რადგან იქ ახალი არაფერი თქმულა. ფორმა იყო ახალი, თორემ შინაარსი თავიდან ბოლომდე იგივე იყო, რაც „ივერიას“ აქვს. ამიტომ მომეწონა ეს ფონდი და ვფიქრობ, თუ სვლას არჩეული გეზით გააგრძელებენ, შესაძლოა, ქვეყანაში ე.წ. მესამე ძალაც გახდნენ. არ არის აუცილებელი, არჩევნებში კონკრეტულად 30% აიღონ, მაგრამ თუ თავიანთ მესიჯებს სწორად გააჟღერებენ და საზოგადოებასთან სწორად იმუშავებენ, საკმარისი ფინანსების პირობებში, კარგ შედეგს დადებენ. ეს ძალიან კარგი და პროგრესული ჯგუფია. მომწონს გიორგი რუხაძე, საერთაშორისო მიმართულების ხელმძღვანელი, ასევე, ეკონომიკური მიმართულების ხელმძღვანელი.

- მომავალში მათ რიგებში უნდა მოგიაზროთ, თუკი ფონდი ფონდად დარჩება და პარტიად არ გარდაიქმნება?

- საერთოდ, ახლა თავს არავისთან მოვიაზრებ.

- კიდევ ერთი ვერსიაა, რომ თქვენი წარსული საქმიანობიდან გამომდინარე, შესაძლოა, დავით საგანელიძესთან წახვიდეთ საპარტნიორო ფონდში…

- როგორც წარმოგიდგენიათ ამ ხელისუფლებასთან ჩემი თანამშრომლობა? მუდმივად ამ მთავრობის კრიტიკაში ვარ და რომელ საპარტნიორო ფონდზეა საუბარი, ახლოსაც არასოდეს გამიკარებენ. ალბათ, ასეც უნდა იყოს, რადგან მკვეთრად გამოხატული ოპოზიციონერი ვარ. საგანელიძეს პირადად ვიცნობ და დიდი ეჭვი მაქვს, არაფრის საკითხავად არ დამიძახებს. ისე, ცუდი არ იქნებოდა, კონსულტაციის მიზნით, ხანდახან ჩემთვისაც ეკითხათ რამე, რადგან ჩინეთთან ურთიერთობის დიდი გამოცდილება მაქვს, მაგრამ არავის არაფერი უთხოვია და უკითხავს. ძალიან დამწყდა გული, აბრეშუმის გზის ფორუმზე რომ არ დამპატიჟეს. იმდენი შემთხვევითი ადამიანი იყო იქ, ჩემი არმიწვევა, უბრალოდ, არაკორექტული იყო, თუნდაც იმის გამო, რომ ყოფილი ელჩი ვარ ჩინეთში და ის, რაც ახლა ხდება, მათ შორის, ჩემი დამსახურებაცაა. დამწყდა გული და ამას არც ვმალავ, რადგან თუნდაც საგარეო საქმეთა სამინისტროს უნდა მივეწვიე – არ შეიძლება პოლიტიკური ნიშნით იმ ადამიანების ჩამოცილება, ვინც შეიძლება რაღაც სასიკეთო გირჩიოს.

- ანუ, საპარტნიორო ფონდმა რომ მოგმართოთ თანამშრომლობის სურვილით, წინააღმდეგი არ იქნებით?

- რა თქმა უნდა, არა. პირიქით, თუ ქვეყნისთვის რამე სასიკეთო კეთდება, მასში მონაწილეობაზე უარს რატომ ვიტყვი. ისიც ძალიან მიხარია, რომ ჩინეთ-საქართველოს ურთიერთობები წინ წავიდა და ახალ სიმაღლეზეა აყვანილი, ამას ორივე ხელით მივესალმები და რაც მომწონს, იმასაც ყოველთვის აღვნიშნავ. ჩვეულებრივი მოქალაქე ვარ, რასაც მინდა, იმას ვამბობ და არავის არაფერს ვეკითხები – აი, ამიტომაც არ მინდა ვინმესთან ასოცირება. ახლა მე, უბრალოდ, საზოგადოების ერთ-ერთი წარმომადგენელი ვარ.

- ახლა სად ხართ, რას საქმიანობთ?

- ახლა ერთ დიდ ჯგუფთან ვთანამშრომლობ, რომელსაც ბოლომდე აპოლიტიკურს ვერ დავარქმევ. იქ ბევრი პატრიოტი ადამიანია და ვცდილობ, ჩემი ცოდნა და გამოცდილება მათ გავუზიარო. ამ ჯგუფში „ნაციონალური მოძრაობის“ მხარდამჭერებიც არიან და სხვა პოზიციებზე მდგომი ადამიანებიც, თუმცა ყველა ძალიან პატრიოტულადაა განწყობილი და იმ არასწორ გზასაც ხედავენ, რომელსაც ეს ხელისუფლება დაადგა. თუმცა შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ ხელისუფლება მუდმივად უნდა ვლანძღოთ. არანაირი პოლიტიკური ამბიციები არ გამაჩნია – ალბათ, ნელ-ნელა პენსიაზე გავდივარ და ვხვდები, რომ პოლიტიკა ჩემი საქმე არ არის.

„რეზონანსი“, 14 იანვარი, 2016 წელი

არსებობს თუ არა გაზის დეფიციტი

აზერბაიჯანელებმა საქართველოში ახალი წინადადება ჩამოიტანეს

მაკა ხარაზიშვილი

საქართველოს მთავრობის “გაზპრომთან” კავშირით შეშფოთებული აზერბაიჯანული დელეგაცია გუშინ საქართველოს ესტუმრა. “სოკარი” ამბობს, რომ საქართველოსთვის გაზის დღიური კვოტის გაზრდის შესაძლებლობას განიხილავს, ასევე დაინტერესდება გაზსაცავის მშენებლობით. კომერციული გაზის საფასურის შემცირებაზე აზერბაიჯანულ მხარეს ამჯერად არაფერი უთქვამს. კახა კალაძე ირწმუნება, რომ აზერბაიჯანი საქართველოს მეგობარი და მთავარი პარტნიორია, თუმცა ბუნებრივი აირის მოცულობის გაზრდა ახალი კომპრესორების დამონტაჟებას და დამატებით ინვესტიციებს მოითხოვს. ამ ყველაფერს დრო უნდა, საქართველოს კი გაზი ახლა სჭირდება.

გუშინ აზერბაიჯანულ მხარესთან შეხვედრა მთავრობის კანცელარიაში შედგა. ორმხრივ შეხვედრაში მონაწილეობდნენ საქართველოს პრემიერ-მინისტრი გიორგი კვირიკაშვილი, ენერგეტიკის მინისტრი კახა კალაძე, ბიზნესომბუდსმენი გიორგი გახარია, კომპანია “სოკარის” პრეზიდენტი როვგან აბდულაევი და “სოკარ ჯორჯიას” გენერალური დირექტორი მაირ მამედოვი.

შეხვედრის დასრულების შემდეგ ეკონომიკის მინისტრმა გიორგი კვირიკაშვილმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ საქართველოსთვის “სოკართან” სტრატეგიული თანამშრომლობა უაღრესად მნიშვნელოვანია.

“აზერბაიჯანი საქართველოს მნიშვნელოვანი პარტნიორია. მიუხედავად ბოლო პერიოდში არსებული პოლიტიკური სპეკულაციებისა, ხაზგასმით აღვნიშნავ, რომ სტრატეგიული თანამშრომლობა კომპანია “სოკართან” გადამწყვეტია და ჩვენ მზად ვართ, განვიხილოთ მომავალი ურთიერთობის გაღრმავების საკითხები. აზერბაიჯანი საქართველოს მეგობარი ქვეყანაა და ეს არის ყველაზე მთავარი”, – აღნიშნა პრემიერ-მინისტრმა.

ოფიციალური ინფორმაციით, შეხვედრაზე საუბარი შეეხო იმ ტექნიკურ პრობლემებს, რომელიც საქართველოში ზამთარ-ზაფხულის განმავლობაში ბუნებრივი აირის მოწოდების სეზონური დაბალანსების თვალსაზრისით არსებობს. ამ ეტაპზე ორივე მილსადენი, რომლითაც საქართველო ბუნებრივ აირს იღებს აზერბაიჯანიდან, მაქსიმალურ სიმძლავრეზე მუშაობს, თუმცა ზამთრის პერიოდში ქვეყნის სრული გაზმომარაგებისთვის საკმარისი არ არის.

“შეხვედრაზე აღინიშნა, რომ იგეგმება გარკვეული ღონისძიებების გატარება, რომელიც არსებული მილსადენებიდან დამატებითი მოცულობის მოწოდების შესაძლებლობას მოგვცემს. მხარეებმა განიხილეს დეფიციტის შევსების ტექნიკური გზები და ამ მიმართულებით მუშაობას გააგრძელებენ”, – განაცხადეს ადმინისტრაციაში და იქვე აღნიშნეს, რომ კომპანია “სოკარი” ასევე დაინტერესდა მიწისქვეშა გაზსაცავის პროექტით, რომლის განხორციელების დაწყებაც 2016 წელს იგეგმება.

“სოკარ ჯორჯიას” ხელმძღვანელი, მაირ მამედოვი არ გამორიცხავს, რომ საქართველოსთვის დამატებითი მოცულობის გაზის მოწოდება “შაჰდენიზი 1″-ის გაზსადენიდან მოხდეს. მისი განცხადებით, “სოკარი” აღნიშნული მილის კომერციული ოპერატორია და ისინი შეეცდებიან ბუნებრივი არის დღიური მოცულობის 7 მლნ კბ/მ-მდე გაზრდას. “შაჰდენიზი 1″-დან კიდევ გამონახავენ გზას, რომ ზამთარში პიკური მოთხოვნა დააკმაყოფილონ.

“ჩვენ მოხარულნი ვართ ამ შეხვედრით. ეს არის პირველი შეხვედრა ახალი წლის შემდეგ და პირველი შეხვედრა გიორგი კვირიკაშვილთან პრემიერის რანგში. ძირითადად განვიხილეთ გაზის მიწოდების ტექნიკური შესაძლებლობები პიკურ, ზამთრის პერიოდში.

საქართველოში ზამთარში მოხმარება იმატებს, თუმცა ეს პროგნოზირებადია. განვიხილეთ, გაჩენილი დეფიციტის შევსება ტექნიკურად რა მეთოდით შეიძლება. შევთანხმდით, რომ ამ მიმართულებით ჩვენი ექსპერტები ერთობლივად იმუშავებენ”, – განაცხადა მამედოვმა და აღნიშნა, რომ საქართველოს გაზის მოწოდების თვალსაზრისით აზერბაიჯანიდან პრობლემა არ ექნება.

ენერგეტიკის მინისტრი კახა კალაძე კი ამბობს, რომ საქართველოში არსებული ბუნებრივი აირის დეფიციტის შევსება აზერბაიჯანული გაზით წელს ვერ მოხერხდება. “სოკარის” ორივე მილსადენი, რომლებითაც საქართველო ბუნებრივ აირს იღებს, დღეს მაქსიმალურ სიმძლავრეზე მუშაობს, თუმცა სამომავლოდ იგეგმება ისეთი პროექტის განხორციელება, რომელიც ამ მილსადენში დამატებითი მოცულობის გატარების შესაძლებლობას მოგვცემს.

“განვიხილეთ არსებული სიტუაცია, ის ტექნიკური პრობლემები და დისბალანსი, რომელიც ზამთარ-ზაფხულის განმავლობაში გვაქვს. ერთი წლის ჭრილში მთლიანი მოწოდების პრობლემა არ არსებობს, მაგრამ გვაქვს პიკური მოხმარების თვეები. განსაკუთრებით, ზამთრის პერიოდში, როდესაც ამ პრობლემის მოგვარება ხდებოდა რუსული გაზით დაბალანსების შედეგად. მე კიდევ ერთხელ მინდა განვაცხადო, რომ აზერბაიჯანი არის ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორი”, – განაცხადა კალაძემ.

როგორც აღმოჩნდა, “სოკარის” შეთავაზება დღიური მოცულობის 1 მლნ კბ/მ-ით გაზრდაზე, საქართველოს მთავრობას “გაზპრომთან” მოლაპარაკებების შეწყვეტის საფუძველს არ აძლევს. კახა კალაძე ამბობს, რომ აზერბაიჯანიდან გაზის დამატებითი მოცულობის წამოღებას წლები სჭირდება.

“ჩვენ ვამბობთ, რომ აზერბაიჯანიდან გაზის დამატებითი რაოდენობის მიღება დღეს ტექნიკურად შეუძლებელია. ალბათ მომავალშიც ასე მოხდება, თუმცა რეალურად არის იმის შესაძლებლობა, რომ პრობლემა მოგვარდეს. საჭირო იქნება დამატებითი ინვესტიციები, გასაკეთებელი იქნება კომპრესორები, რათა ამ მილსადენებით დამატებითი მოცულობა მივიღოთ”, – განმარტა კალაძემ.

რუსული გაზის მოცულობის გაზრდასთან დაკავშირებით კი ენერგეტიკის სამინისტროსგან კონკრეტულ ფაქტებს ითხოვენ “რესპუბლიკურ” პარტიაში. პარტიის წევრი თამარ კორძაია ამბობს, რომ ოქტომბრის ბოლოს “გაზპრომთან” გამართულ მოლაპარაკებებზე ენერგეტიკის სამინისტრომ განსხვავებული ინფორმაცია მიაწოდა.

“ჩვენ გვაინტერესებდა იზრდება თუ არა რუსული გაზის მიწოდება საქართველოში და თუ იზრდება რა სეგმენტზე. ეს არის სოციალური გაზი თუ კომერციული მიწოდება. ასევე გათვლილია თუ არა პოლიტიკური რისკი, რომელიც შეიძლება მოჰყვეს “გაზპრომთან” ურთიერთობას. გუშინდელი ინფორმაცია არ შეესაბამება ჩვენთვის 30 ოქტომბერს მოწოდებულ პასუხებს. ამ პასუხებში მითითებულია, რომ სოციალური სეგმენტის მოთხოვნის უზრუნველყოფის მიზნით “სოკართან” გაფორმებულია გრძელვადიანი ხელშეკრულება, 2009 წლიდან”, – განაცხადა თამარ კორძაიამ და დასძინა, რომ სახელმწიფო “გაზპორმიდან” კომერციული სექტორისათვის არ გეგმავს ბუნებრივი აირის შესყიდვას, რადგან კომერციული სექტორი დერეგულირებულია და კომერციულ მომხმარებლებს მომწოდებელი თავად ირჩევს.

“ამ პასუხში ჩანს, რომ არც სოციალურ გაზზე და არც კომერციულ გაზზე არ იგეგმებოდა რუსეთიდან გაზის ექსპორტის ზრდა. გუშინ კი გათრცედა ინფორმაცია, რომ “გაზპრომმა” უნდა გაზარდოს მოწოდება იმ დეფიციტის შესავსებად, რომელიც საქართველოს აქვს”, – ამბობს თამარ კორძაია.

აღნიშნულთან დაკავშირებით ენერგეტიკის სამინისტროში განაცხადეს, რომ აშენდა ახალი თბოსადგური, რომელიც ბუნებრივ აირზე მუშაობს და გაზის მოხმარების გაზრდა, სწორედ თბოსადგურების მშენებლობას უკავშირდება. “ან გაზის მოცულობა უნდა გავზარდოთ, ან ელექტროენერგიის ექსპორტი, რაც, თავის მხრივ, ტარიფის 4-თეთრიან მატებას გამოიწვევს”, – აღნიშნა კალაძემ.

მიუხედავად ამისა, მინისტრს ექსპერტთა საზოგადოების საკუთარ კაბინეტში მიწვევა კიდევ ერთხელ მოუწევს, რათა კონკრეტულად დაამტკიცოს სჭირდება თუ არა საქართველოს 11 მლნ კბ/მ ბუნებრივი აირი ზამთრის პერიოდში.

„ახალი თაობა“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „გაზპრომის“ შემოყვანით ხელისუფლება ცდილობს, „სოკარს“ ფასი დააგდებინოს“

რა ტიპის მოლაპარაკებებს მართავს საქართველოს ხელისუფლება გაზპრომთან? რამდენად არსებობს საჭიროება, რომ ჩვენი ენერგომატარებლები კიდევ უფრო მეტად დაუკავშირდეს რუსეთს?

„ახალი თაობის“ ამ და სხვა კითხვებს პოლიტოლოგი თორნიკე შარაშენიძე პასუხობს.

- ბატონო თორნიკე, კახა კალაძე შეხვდა ექსპერტებს, შეხვედრას თქვენც ესწრებოდით, რა ინფორმაცია მიიღეთ მინისტრისგან, ამ შეხვედრის შემდეგ უფრო ინფორმირებული თუ ხართ?

- ექსპერტებთან შეხვედრას, კახა კალაძის გარდა, მისი მოადგილეებიც ესწრებოდნენ. ასევე იყვნენ ენერგეტიკოსები, ამ დარგის კვალიფიციური სპეციალისტები, რომელთაც საერთო არ აქვთ პოლიტიკასთან და ამ საკითხს პროფესიულ ჭრილში განიხილავენ. პრობლემა ისაა, რომ ხან ერთს საუბრობენ, ხან მეორეს და ხან – მესამეს. ერთიანი პოზიცია არ არის ჩამოყალიბებული. იმ ექსპერტებს, რომლებმაც შეხედულებები გამოთქვეს ამ საკითხზე, დიდი ხანია, ვიცნობ და ვენდობი.

- რა თქვეს მათ, როგორი იყო მათი პოზიცია?

- რაც მათ ილაპარაკეს, თუ ეს რეალურად ასეა, ამაში არაფერი განსაკუთრებული არ ხდება. ასევე ილაპარაკა კალაძემ და მისმა მოადგილემ, მათი საუბრიდან გამომდინარეც არ დამრჩა ისეთი შთაბეჭდილება, რომ რაღაც სასწაული და საშინელება ხდება. თუმცა, კალაძე პოლიტიკოსია და პოლიტიკოსის ლაპარაკი შეიძლება ყოველთვის არ დაიჯერო.

- რამდენად რეალურია, რომ დეფიციტი გვაქვს და სწორედ მის შევსებასთან დაკავშირებით მიმდინარეობს მოლაპარაკებები?

- როგორც ჩანს, მართლაც გვაქვს დეფიციტი და დეფიციტის შევსების მიზნით მიმდინარეობს მოლაპარაკებები გაზპრომთან. მე ენერგეტიკის სპეციალისტი არ ვარ და უფრო ღრმა ანალიზსს ვერ გავაკეთებ.

- თუმცა, კითხვები რჩება და კითხვები აქვს საზოგადოების რაღაც ნაწილს. მეტი ინფორმირებულობა ხომ არ არის საჭირო?

- რასაკვირველია, არის საჭირო. ისევ და ისევ რჩება პრობლემად მთავრობის შეუთანხმებელი პოზიციები. იმედი მაქვს, რომ ამ შეხვედრის შემდეგ უფრო ნათელი განცხადებები გაკეთდება და კრიტიკული აზრების მოსმენაც არ იქნება მიუღებელი. პრობლემა არის არაგამჭვირვალობა, მეტი ინფორმაცია და მეტი ღიაობა იქნება ბევრად უკეთესი ხელისუფლების პოზიციის დაცვისთვისაც.

- კახა კალაძე ნაკლებ გამჭვირვალობას რით ხსნის?

- იმით, რომ პარტნიორებს, პირველ რიგში, აზერბაიჯანელებს, უშუალოდ სოკარს რაღაცების გახსნა არ უნდა. გასაგებია „სოკარის“ პოზიცია, მაგრამ მთავრობა უნდა ჩამოყალიბდეს ერთიან პოზიციაზე, რომელიც აწყობს ჩვენს პარტნიორებსაც და ჩვენც და ამ მესიჯით უნდა ისაუბროს საზოგადოებასთან.

- კრემლის ხელში „გაზპრომი“ არის იარაღი, რომლითაც ის ევროკავშირსაც აშანტაჟებს. სად არის ზღვარი, სადაც მხოლოდ ეკონომიკური ინტერესებია და პოლიტიკა არაფერ შუაშია?

- ასეთი ზღვარის გავლება პოლიტიკასა და ეკონომიკას შორის ძალიან რთულია, თითქმის შეუძლებელიც კი. ალბათ რაღაც დონეზე დამატებით გაზს გაზპრომიდან მივიღებთ, მაგრამ „გაზპრომზე“ დამოკიდებულება გაცილებით მცირე იქნება, ვიდრე სოკარზე, რაც თავისთავად კარგია. ჩემი დასკვნით, ორი ვარიანტია: პირველი – აზერბაიჯანიდან მოწოდებული გაზი არ არის საკმარისი და იძულებული ვართ, დამატებითი გაზი „გაზპრომიდან“ ვიყიდოთ.; მეორე – როგორც ჩანს, „სოკარი“ კომერციულ ობიექტებზე გაზს ძვირად ყიდის, რაც მთავრობას არ აწყობს. ამ შემთხვევაში სოციალურ გაზზე საუბარი არ არის. როგორც ჩანს, ხელისუფლებას შემოჰყავს „გაზპრომი“ და ამით ცდილობს, სოკარს გაზის ფასი დააგდებინოს და არა ის, რომ „სოკარს“ გაზი არ აქვს. მაგრამ ეს შეიძლება იყოს სახიფათო თამაში.

- რატომ?

- რომ არ გადავიმტეროთ ჩვენი პარტნიორი სახელმწიფო აზერბაიჯანი. სოკარი მონოპოლისტია, მაგრამ მაინც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ აზერბაიჯანი საქართველოს შეუცვლელი პარტნიორია. იმედია, რომ მთავრობა ამ თამაშში არ გადაამლაშებს, თუკი ის ცდილობს, რომ სოკარს ფასი დააგდებინოს. ოქროს შუალედი უნდა მოვნახოთ აზერბაიჯანთან ურთიერთობებში. არ უნდა შევტოპოთ ძალიან ღრმად.

- „გაზპრომთან“ ურთიერთობაში ნაციონალური მოძრაობა პირდაპირ ივანიშვილის კვალს ხედავს. ეს რამდენად რეალური შეიძლება იყოს თუ ეს მხოლოდ პოლიტიკის ნაწილია?

- ბიძინა ივანიშვილს 1% წილი ჰქონდა „გაზპრომში“. ჩვენ არ ვიცით, აქვს თუ არა კიდევ. შეიძლება ამაზე ვიღაცებმა ილაპარაკონ, ეს, ერთი მხრივ, შეთქმულების თეორიას შეიძლება ჰგავდეს, მაგრამ მეორე საკითხია, აქვს თუ არა გაზპრომში კიდევ წილი ივანიშვილს? ეს ლეგიტიმური კითხვაა. საპარლამენტო ოპოზიცია კახა კალაძეს იბარებს პარლამენტში, იგი უნდა მივიდეს და ყველა კითხვას გასცეს პასუხი, რადგან ოპოზიციის ამომრჩეველს უნდა სცე პატივი, რადგან შენ მისი ხელისუფლებაც ხარ. მეტი ინფორმულობა, მეტი ღიაობა არის გამოსავალი. მეტი შეხვედრები ექსპერტებთან, საზოგადოების ჯგუფებთან და მეტი განმარტებები უკეთესია თვით სახელმწიფო ინტერესებისთვის, დემოკრატიისთვის.

„ახალი თაობა“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ მიხეილ მაჭავარიანთან: „საქართველოს ენერგოსისტემის ხელში ჩაგდება ბიძინა ივანიშვილს უნდა“

გადასცეს თუ არა „ნაციონალებმა“ სტრატეგიული ობიექტები რუსეთს, რა კავშირი აქვს ივანიშვილს გაზპრომთან, რატომ არ მიდის პარლამენტში კახა კალაძე, რა ზომების მიღებას აპირებს ყოფილი ხელისუფლება? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ „ნაცმოძრაობის“ ერთ-ერთი ლიდერი მიხეილ მაჭავარიანი ესაუბრება.

- „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ „გაზპრომთან“ წარმოებული მოლაპარაკებების გამო „ქართული ოცნება“ დაგმეთ, მეოცნებეთა თქმით კი, თქვენ ამის უფლება არ გაქვთ, იმიტომ, რომ მთელი რიგი სტრატეგიული ობიექტები თავად გადაეცით რუსეთს...

- რომელი სტრატეგიული ობიექტი გადავეცით რუსეთს ან რა თემაზე ვაწარმოეთ ფარულად მოლაპარაკებები? იმის მაგივრად, რომ არგუმენტები წარმოადგინონ, რაღაცებს გვაბრალებენ. ასეთია ქოცური ლოგიკა. ყველაზე მეტს ენგურჰესზე ლაპარაკობენ. ჩვენ ის არავისთვის არ გადაგვიცია და არც მის გარშემო გვიწარმოებია ოკუპანტთან ფარული მოლაპარაკებები.

- ფარული არა, მაგრამ მოლაპარაკებები ხომ დაიწყეთ?

- სხვა გამოსავალი არ იყო. ენგურჰესის ამბავში ოკუპანტებზე ვართ დამოკიდებული. ჰესის სამართავი ფარი, საიდანაც ელექტროენერგია მოგვეწოდება, აფხაზეთის ტერიტორიაზეა. ეს ტერიტორია კი რუსეთის მიერ არის ოკუპირებული. ასე რომ, მათთან ამ თემაზე დალაპარაკება საჭირო იყო. თავად კალაძემ აღიარა, რომ ამ თემაზე რუსეთთან შეთანხმება არ გაგვიფორმებია.

- სად და როდის აღიარა ეს?

- მინისტრად რომ დაინიშნა. ჩემი თუ არ გჯერათ, დაგუგლეთ და ნახავთ, რომ კალაძე ამბობს, არანაირი შეთანხმება არ ყოფილაო. მოლაპარაკება კი აუცილებელი იყო. ჩვენ გვინდოდა, რომ ამ საქმეში საქართველოსა და რუსეთს შორის ყოფილიყო ოფიციალური ურთიერთობა. როდესაც გვჭირდება ელექტროენერგია, რუსეთისგან ვყიდულობთ. როცა ჭარბად გვაქვს, იქეთ ვაწვდით. ენერგოსისტემა ისეთია, რომ ის ჩაკეტილი არ იქნება. ამ ამბავში აფხაზეთი მთლიანად ამოვარდნილია. მათ ისე მიაქვთ ჩვენგან ელექტრონერგია, რომ არც კი გველაპარაკებიან. გვინდოდა, რომ ამისთვის ბოლო მოგვეღო. რუსეთთან მოლაპარაკებით ეს დადგინდებოდა. გაფორმდებოდა ხელშეკრულება და გვეცოდინებოდა, რამდენს წაიღებდნენ აფხაზები.

- ამას, ვთქვათ, აფხაზების ამოსაგდებად აკეთებდით, „რაო ეეს“-ზე რას იტყვით?

- „რაო ეეს“-თან საერთოდ არაფერ შუაში ვართ. თელასი გაიყიდა ედუარდ შევარდნაძის ხელისუფლების დროს. „რაო ეეს“-მა „თელასი“ მანამდე იყიდა, სანამ ჩვენ ხელისუფლებაში მოვიდოდით.

- „თბილისის წყალიც“ ედუარდ შევარდნაძის დროს გაიყიდა?

- „ჯორჯიან ვოთერ ფაუერი“ ოფიციალურად არის შვეიცარიული კომპანია და ის შვეიცარიული კანონმდებლობით მოქმედებს. აქედან გამომდინარე მნიშვნელობა არა აქვს, მისი აქციონერი რუსია თუ თურქმენი.

- „ენერგო პრო“-ზე რას გვეტყვით?

- ეს არის 100%-იანი ჩეხური კომპანია და მორჩნენ ეს ქოცები ამ თემაზე ლაპარაკს. ყველაფერზე რომ ჩვენსკენ იშვერენ ხელს, სირცხვილია. ამათგან განსხვავებით, ჩვენ ქვეყანას ენერგოდამოუკიდებლობა მოვუტანეთ. ჩვენ მიერ წარმოებული სწორი პოლიტიკის შედეგად აღარ ვიყავით ენერგოდეფიციტურები და იქეთ ვყიდდით ელექტროენერგიას. ახლა კი რუსული სახელმწიფო კომპანია შემოჰყავთ და ენერგოდამოუკიდებლობას გვაკარგვინებენ. თან ამის აუცილებლობაზე ის პირები გველაპარაკებიან, რომლებმაც თავის დროზე საქართველო სიბნელეში აცხოვრეს. ედუარდ შევარდნაძის დროინდელი მინისტრები წესით უნდა გახსოვდეთ.

- როგორ არ მახსოვს, ერთ-ერთი მათგანი თქვენც ხართ.

- კაცოოო, ენერგეტიკის მინისტრებზე გეკითხებით, მე საგადასახადო შემოსავლების მინისტრის პოსტი მეკავა და მშვენივრად ვაკეთებდი ჩემს საქმეს. ასე რომ, ჩვენსკენ ხელის გამოშვერას თავი დაანებონ და თავის უნიათობას მიხედონ.

- მოდით, ისევ „ნაციონალების“ მიერ გაფორმებულ ხელშეკრულებებზე ვისაუბროთ. ამ ავადსახსენებელ „გაზპრომთან“ ხელშეკრულება მაშინაც გაფორმდა, როცა ნაციონალები იყავით ხელისუფლებაში...

- ახლა გაირკვა, რომ „გაზპრომთან“ ჩვენ ყველაზე მაგარი ხელშეკრულება გაგვიფორმებია. ამ შეთანხმების თანახმად, გაზის ტრანზიტიდან საქართველოს რჩება ბუნებრივი აირი. ახლა „გაზპრომი“ ფულის გადახდაზე ალაპარაკდა.

- გამოდის, რომ მოლაპარაკება დანაშაული არ ყოფილა?

- ჩვენ იმას კი არ ვამბობთ, რომ „გაზპრომთან“ დალაპარაკება არ შეიძლება, ჩვენ იმ კითხვებზე გვინდა პასუხების მიღება, რაც ქოცების მიერ გავრცელებულ ტყუილებს მოჰყვა. მოლაპარაკებები საიდუმლო შეხვედრებით დაიწყეს და ამტკიცებდნენ, არაფერი არ ხდებაო. მერე თქვეს, დივერსიფიკაციააო, მერე დივერსიფიკაცია რა შუაშიაო. სულ ახალ-ახალი ვერსიები გვესმის. ჩვენ გვაქვს საფუძვლიანი ეჭვი, რომ კალაძე სახელმწიფო ინტერესებს ღალატობს და საქართველოს ენერგოსისტემას ხელში უგდებს ბიძინა ივანიშვილს, რომელიც, თავის მხრივ, „გაზპრომის“ ერთ-ერთი მსხვილი აქციონერია. „გაზპრომის“ გამო ზურგს ვაქცევთ ჩვენს მეგობარ აზერბაიჯანს, რომელიც ყველაზე მძიმე პერიოდში დაგვიდგა გვერდით და იმ დროისთვის ყველაზე იაფად მოგვაწოდა ბუნებრივი აირი. ეს კონტრაქტი სააკაშვილსა და ალიევს შორის გაფორმდა, რომლის საფუძველზეც დღემდე შეღავათიან ფასად მოგვეწოდება ბუნებრივი აირი. კალაძე კიდევ გამოვიდა და თქვა, რუსეთი უკეთეს პირობებს გვთავაზობსო.

- იქნებ მართლაც გვთავაზობს?

- მერე სად არის ეს უკეთესი პირობები? ასეც რომ იყოს, სიფრთხილე არ უნდა გამოიჩინონ ოკუპანტი ქვეყნის მიმართ? დღეს მთელი მსოფლიო, მათ შორის თურქეთი, უკრაინა, გერმანია ცდილობენ, გაზპრომის დამოკიდებულებიდან გამოვიდნენ. საქართველო მაშინ ხდება ამ კომპანიაზე დამოკიდებული, როდესაც სამშვიდობოს ვიყავით გასული.

რაც შეეხება უკეთეს პირობებს, 190 დოლარი ბევრად ნაკლებია, ვიდრე 210. გარდა იმისა, რომ გვატყუებენ, მოსახლეობას უარეს პირობებს სთავაზობენ. ამიტომაც ვითხოვთ, რომ ენერგეტიკის მინისტრი პარლამენტში მოვიდეს. 12 იანვარს რომ გამართა რაღაც შეხვედრა და იქ დასასწრები ხალხი თავად შეარჩია, ჩვენ, დეპუტატები, რატომ არ მიგვიწვია? ეს არის საკითხისადმი ქოცური მიდგომა. ეს ხელისუფლება არის ჩმორების ხელისუფლება. ამიტომაც არის, რომ გაზპრომი მათ უპრობლემოდ აჩმორებს.

- რას ჰქვია აჩმორებს?

- პირდაპირ ეუბნება, ტრანზიტის სანაცვლოდ გაზს კი არ მოგცემთ, არამედ ფული წაიღეთო. დღეს გაზის ფასი დავარდნილია და ამიტომ არ უნდათ, რომ დაგვიტოვონ. პუტინის მიერ მართული კომპანია ამდენს იმიტომ ბედავს, რომ იცის, „ქართული ოცნება“ არაფრის გამკეთებელი არ არის, როგორც კი რუსეთს გაიგონებენ, მაშინვე უკანა თათებზე დგებიან. გამოხვალ, იტყვი სიმართლეს და ეგრევე გამოვარდება ენერგეტიკის მინისტრი. ვინც მას არ ეთანხმება, ყველას არაპროფესიონალიზმში სდებს ბრალს. ეგ საერთოდ ვის პროფესიონალიზმზე მელაპარაკება, ბიჭო, ერთი ფეხბურთის თამაში იცოდა და 2 ავტოგოლი კი გლიჯა საქართველოს ნაკრების კარში.

- მაგაზე თქვა, ეგეთი რამე პროფესიონალებს ემართებაო...

- აბა ბიჭო, ის ორი ავტოგოლი ჯანდაბას, ის წაგებაც მეწყინა, მაგრამ ახლა უარესს აკეთებს. უნდა, რომ თამაში სახელმწიფოს წააგებინოს, თან ნაგლად გვეუბნება, ეს უნდა წაგაგებინოთო.

- მაგის ავტოგოლები იქეთ იყოს და „სოკარი“-„ნაციონალების“ კავშირზე რას იტყვით? ამბობენ, რომ აზერბაიჯანული კომპანია თქვენს პარტიას აფინანსებს...

- ჰა-ჰა-ჰა! ვაიმე, ვაიმე. რას ჰქვია, „სოკარი“ „ნაციონალების“ დამფინანსებელია. რაღაც კარგად ვერ გავიგე! ეს არის სისულელე. ამის დამამტკიცებელი არც ფორმალური და არც არაფორმალური დოკუმენტი არ არსებობს. სხვა ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, სოკარს საქართველოში რომელიმე პოლიტიკური პარტიის დაფინანსება ეკრძალება. ის არის უცხოური კომპანია, უცხოური კომპანიების მიერ პარტიების დაფინანსებას საქართველოს კანონმდებლობა კრძალავს. „სოკარიც“ სახელმწიფო კომპანიაა და ისინი ილხამ ალიევის გარეშე ვერაფერს გააკეთებენ. რა გამოდის, ილჰამ ალიევი ებრძვის ქოცებს? ეს არის ძალიან ცუდი არგუმენტი. ნათქვამია, წყალწაღებული ხავსს ეჭიდებოდაო და ეს ოხერი ხავსიც აღარ არის. მათი არგუმენტი არის ლამი, რომელსაც ხელს ვერ მოკიდებ. არგუმენტები დაიდოს, არგუმენტები!

- ერთ-ერთი არგუმენტი არის ის, რომ თქვენ მხარს უჭერთ „სოკარს“...

- ჩვენ „სოკარს“ კი არა, იაფ გაზს ვუჭერთ მხარს. მივიდა ადამიანი მაღაზიაში და ერთი და იგივე საქონელი დახვდა. ერთი ღირს 190 დოლარი, მეორე – 210. თანაც ეს ძვირი ოკუპანტის მიერ არის წარმოებული, შედარებით იაფი კი მეგობრის შექმნილია. რომელს აირჩევს? ცხადია, იაფს. აბა ჩვენ რატომ უნდა ვიყიდოთ ძვირი და კახა კალაძის გემოვნებით ვიცხოვროთ? თავად ევროპულად ცხოვრობს, ჩვენ კი რუსულ გაზს გვატენის, მაგრამ, როგორც ჩანს, ის მარტოა ამ საქმეს შეტოვებული.

- რას ნიშნავს, მარტოა შეტოვებული?

- როგორც ჩანს, ბიძინამ დაავალა და ეგეც შევიდა ბრძოლაში. ერთადერთი ზურაბ ტყემალაძე იცავდა და ისიც რაღაცა სასაცილოებს ამბობდა.

- ბიძინამ დაავალაო და გამოდის, რომ არაფერ შუაშია...

- მთავარი დამნაშავე ბიძინაა, მის გარეშე ენერგეტიკის მინისტრი ამდენს ვერ გაბედავდა. როგორც კი ცნობილი გახდა, რომ ის გაზპრომთან აწარმოებდა მოლაპარაკებას, ღარიბაშვილი გავარდა აზერბაიჯანში და შეხვდა ალიევს. იქ განაცხადა, რომ გაზპრომთან არაფერი იქნება. ამის შემდეგ საქართველოში ჩამოვიდა ალიევი და თქვა, მეგობრებო, დამატებით გინდათ გაზი? პრობლემა არ არის, მოგვარდებაო. რამდენიმე წელიწადში ჩვენ მივიღებთ „შაჰ-დენიზის“ უიაფეს გაზს და ამასაც ვიჭრით. იმის გამო, რომ უნიათოები არიან, ისედაც 700 მილიონ დოლარიანი ბაზარი დაგვაკარგვინეს.

- რა ბაზარი?

- მანქანების ბაზარი. სააკაშვილს და მერაბიშვილს სწორი სქემა ჰქონდათ აწყობილი. საქართველო უნდა გამხდარიყო ჰაბი. აბა ისიც გაიხსენეთ, რა დღეში ჩაგვაგდეს, თხილი რომ გავაშენეთ საქართველოში. თურმე როგორ შეიძლება ეროვნული კულტურა ჩაი ჩაანაცვლოს თხილმა. ბიჭო, ჯერ კიდევ ილია ჭავჭავაძე წერდა, საქართველომ თავად უნდა გადაწყვიტოს, რა უფრო მნიშვნელოვანია მისთვის, ხორბლის თუ ღვინის წარმოება. ის ღვინოს უჭერდა მხარს იმიტომ, რომ აქედან საქართველოს მეტი შემოსავალი ჰქონდა. ზუსტად ასე მოხდა თხილის შემთხვევაში. დღეს თხილი უფრო მეტი გავიდა ექსპორტზე, ვიდრე ღვინო.

- ზემოთ თქვენ აღნიშნეთ, რომ როგორც კი „გაზპრომთან“ მოლაპარაკებების შესახებ გახდა ცნობილი, ირაკლი ღარიბაშვილი აზერბაიჯანში ალიევთან შესახვედრად გაიქცაო. ყოფილი პრემიერი „გაზპრომის“ შემოსვლას ეწინააღმდეგებოდა?

- რა წინააღმდეგი? ის ბიძინას გარეშე ვერ გაბედავდა ამას. ეტყობა, იქიდან ძალიან მნიშვნელოვანი და მკაფიო მესიჯი წამოვიდა. ეს ქვეყანა ჩვენთვის არის ძალიან მნიშვნელოვანი ეკონომიკური პარტნიორი. თავიანთი უტვინობით ისედაც დაკარგეს მანქანების საექსპორტო ბაზარი, შეეშინდათ და ამიტომ აფრინეს ბაქოში ღარიბაშვილი. ის ბატონი ბიძინას გარეშე იქ ვერ წავიდოდა. წასვლამდე ალბათ ათჯერ დაელაპარაკა, და რომ ჩამოვიდა, 30-ჯერ მაინც მოუყვებოდა ამბავს. არც აზერბაიჯანთან უნდათ ბოლომდე გაიფუჭონ საქმე, ამასთან, რუსულ გაზსაც გვატენიან.

- ამბობენ, ამას იმიტომ ვაკეთებთ, რომ არ გვინდა, ამ საქმეში ერთი კომპანია იყოს მონოპოლისტიო...

- გასაგებია, რომ მონოპოლია კარგი არ არის, მაგრამ ამიტომ უნდა გადავიხადოთ არსებულზე მეტი ფასი? თუ სხვა კომპანია უნდათ, მაშინ ირანისგან ვიყიდოთ გაზი.

- აბა, ირანთან არაფერი ხდებაო...

- ეგ კახა კალაძე ამბობს ასე, ირანული პრესა სულ სხვა რამეს წერს. მათი ინფორმაციით, საქართველოს, რუსეთსა და ირანს შორის გაიმართა სამმხრივი შეხვედრა, სადაც ეს საკითხი განიხილებოდა. ამ საკითხზე იმდენი ტყუილი თქვეს, რომ მათი არავის სჯერა. ქვეყანას ენერგოდამოუკიდებლობას ვერ დავაკარგვინებთ და „გაზპრომის“ შემოსვლას შევეწინააღმდეგებით.

- რა უნდა დაუპირისპიროთ?

- გახსნილობა და საზოგადოების პოზიცია. საბოლოო ჯამში ვერ გაბედავენ ხელშეკრულების გაფორმებას. ამ ამბის „გამპრავებელიც“ კი არ ჰყავთ. აქამდე ტყემალაძე იყო მარტო თავისი სასაცილო არგუმენტებით. ახლა სხვებიც დაიწყებენ გაზპრომის ქებას, იცით, როგორ არის ამათი საქმე? ანეკდოტში ცოლი ქმარს ჯიბეში სხვა ქალის ტრუსიკს რომ უპოვის და იყვირებს, მოიფიქრე რამე, თორემ დაგვემხო ოჯახი თავზეო. ქოცებიც ასე არიან, თავისიანებს ეხვეწებიან, მოიფიქრეთ რამე, თორემ ხელისუფლება დაგვემხო თავზეო.

„საქართველო და მსოფლიო“, 13 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ ანზორ მაისურაძესთან: „ამერიკის შეერთებული შტატების საელჩოში, თბილისში, ჩემი 102 კოლეგა მუშაობს“

არმაზ სანებლიძე

იყო თუ არა მოულოდნელი ახალი წლის წინ საქართველოს პრემიერმინისტრის თანამდებობიდან გადადგომა? – “საქართველო და მსოფლიოს” თხოვნით ამ შეკითხვას უშიშროების გენერალ-მაიორი ანზორ მაისურაძე უპასუხებს.

„ჩვენი თაობის ხალხს კარგად მოეხსენება, რომ საკადრო ცვლილებები საქართველოში, მით უფრო, უმაღლესი თანამდებობის პირების, არ ხდებოდა მოსკოვთან შეთანხმების გარეშე. დღეს ასეთი დონის ყველა საკადრო ცვლილება შეთანხმებულია ვაშინგტონთან. შტატების თანხმობის გარეშე ირაკლი ღარიბაშვილი თანამდებობიდან ვერ გადადგებოდა“, – ამბობს ანზორ მაისურაძე.

- ისევე, როგორც თავის დროზე ვერ გახდებოდა პრემიერი თეთრი სახლის, სახელმწიფო დეპარტამენტისა და შესაბამისი სპეცსამსახურების “უზენაესი” თანხმობის გარეშე.

- რა თქმა უნდა! დღეს ჩვენთან მხოლოდ მიამიტ ადამიანებს თუ სჯერათ, რომ კადრების გადაადგილების, დაწინაურების ან გათავისუფლების საკითხები პიროვნების დამსახურებისა და ხალხის ნების გათვალისწინებით ხდება. პრინციპი იგივეა, რაც საბჭოთა ნომენკლატურის პირობებში იყო, აზიმუტია ოღონდ შეცვლილი – ჩრდილოეთიდან დასავლეთისკენაა გადანაცვლებული, სტრუქტურული პრინციპი არ შეცვლილა.

თქვენს მკითხველებს უნდა ახსოვდეთ, რამდენიმე წლის წინათ ქართულ პრესაში გამოქვეყნებული ფრანგი ტელეჟურნალისტების ფილმის საგაზეთო ვარიანტი, რომელშიც უტყუარი ფაქტებით იყო წარმოჩენილი, როგორ ამოათრიეს აშშ-ის სპეცსამსახურებმა საზოგადოებრივ სარბიელზე ისეთი არარაობანი, როგორებიც იყვნენ გიგა ბოკერია და “ვარდების რევოლუციის” ის აქტივისტები, რომლებიც შემდეგ ქვეყნის სათავეში მოექცნენ და ახლა დამსახურებულ სასჯელს მატროსოვის ქუჩაზე იხდიან.

- როცა აღარ დასჭირდათ, მაკომპრომენტირებელი “მოღვაწეობის” გამო მოიცილეს...

- დიახ, ასე იყო. ღარიბაშვილის საკითხი კი განსხვავებულია. დასავლეთის კურსის უცვლელობის მიუხედავად, რომელსაც საქართველოს პრემიერი ერთგულებდა, მან თავისი ისეთი პოზიციაც გამოხატა, რომელიც ცრულიბერალიზმის პრინციპების საწინააღმდეგოდ და ეროვნული იდენტურობის დაცვისკენ იყო მიმართული. ხომ გახსოვთ, თუნდაც “ოჯახი ქალისა და მამაკაცის ერთობაა”, ან ვლადიმერ პუტინის მიერ საქართველოსა და რუსეთს შორის უვიზო მიმოსვლის შესაძლო პერსპექტივის პროგრესულ ნაბიჯად შეფასება. თუმცა, კაცმა რომ თქვას, მთელმა ევროპამ დააწესა ჩვენს ქვეყანასთან ვიზალიბერალიზაცია და, რუსეთიც ასე რომ მოიქცეს, ამაში არაფერია განსაკუთრებული.

ვაშინგტონს საქართველოში რუსეთის წინააღმდეგ მუდმივად მყეფარი სააკაშვილისნაირი კაცი აძლევს ხელს. ამ ყეფამ რა შედეგიც გამოიღო, ყველანი მოწმენი ვართ – საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემის გადაწყვეტის შესაძლებლობას უფრო და უფრო დავშორდით.

რუსეთთან ურთიერთობის გართულება ნიშნავს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის შესახებ ოცნების დაკარგვას. შეიძლება ვცდები, მაგრამ ვერ ვიჯერებ, რომ შტატები ამ ჩვენი უმთავრესი სატკივარის მოგვარებით იყოს დაინტერესებული: ვაშინგტონს ამ პრობლემის არსებობა უფრო აძლევს ხელს, ვიდრე მისი გადაწყვეტა, რადგან მას სჭირდება ტერიტორიებწართმეული საქართველო, როგორც ჩვენი მუდმივი გამღიზიანებელი ფაქტორი რუსეთთან დაპირისპირებაში. საქმე ისაა, რომ ბატონი ღარიბაშვილი უფრო ქართული, უფრო დამოუკიდებელი პოლიტიკის გამტარებელი იყო. ამიტომაც შეცვალეს. იქნებ გახსოვთ, გიორგი კვირიკაშვილი, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრად დანიშვნამდე, კარგა ხანს ამერიკის შეერთებულ შტატებში იმყოფებოდა. ეს იმას ნიშნავს, რომ კარგად შეისწავლეს იგი, შესაბამისი მუშაობა ჩაატარეს მასთან და, როგორც ჩანს, ეს კაცი უფრო თავისად მიიჩნიეს, ვიდრე ირაკლი ღარიბაშვილი. აქედან გამომდინარე, მიიღეს კიდეც ის გადაწყვეტილება, რომლის მოწმენიც გავხდით: საქართველოს პრემიერ-მინისტრი “საკუთარი ნებით” გადადგა. იძულებული შეიქნა, გადამდგარიყო. ხოლო მის არგუმენტებს, ასე იმიტომ მოვიქეცი, რომ პრემიერმინისტრის გადადგომა დემოკრატიის პრინციპების გამყარებისთვის იყო საჭიროო, მაინცდამაინც სარწმუნოდ ვერ მივიჩნევ. რაღაც ხომ უნდა ეთქვა და თქვა კიდეც, მაგრამ თქვენ ამ განმარტებით გაიგეთ, რატომ წავიდა?

- ვერა, ვერ გავიგე...

- მეც ვერ გავიგე და ვეჭვობ, ვინმემ ირწმუნა, რომ მართლაც ამისთვის წავიდა პრემიერობიდან. ირაკლი ღარიბაშვილის წასვლაზე იმუშავა იმ ხალხმა, რომელიც “დასავლურ ღირებულებებს” თავს გვახვევს (თუმცა დასავლურ ღირებულებებში ბევრი კარგიცაა), ისეთ ღირებულებებს, რომლებიც ჩვენთვის, ჩვენი ეროვნული მენტალობისთვის მიუღებელია.

- ვის გულისხმობთ?

- იმათ, ვინც პარლამენტში სხედან.

- სპეცსამსახურებს გამორიცხავთ?

- როგორ გეკადრებათ! სწორედ აშშ-ის სპეცსამსახურები მუშაობენ ყველაზე უკეთ. ჩემი ინფორმაციით, როგორც ვიცი, შეერთებული შტატების საელჩოში, თბილისში, ჩემი 102 კოლეგა მუშაობს. ისინი აკეთებენ იმ საქმეს, რომელიც დავალებული აქვთ და რომელიც ამერიკის შეერთებული შტატების პოლიტიკას ემსახურება. ყველაფერი კეთდება იმისთვის, რომ უფრო და უფრო შეუძლებელი გახდეს საქართველოს ტერიტორიული გამთლიანება.

- ვინ აკეთებს ამას?

- 102 კაცი რომ ზის საქართველოში, ისინი აკეთებენ… და მათი უფროსები.

- კი მაგრამ, საქართველოში კონტრდაზვერვის სამსახური არ არსებობს?

- არსებობს, როგორ არა.

- არ უნდა იმუშაოს მათ გამოსავლენად ჩვენმა კონტრდაზვერვამ?

- ვერ იმუშავებს სტრატეგიული მოკავშირის წინააღმდეგ.

- აი, გერმანიაში კი სერიოზულად იმუშავეს და გახსოვთ, როგორი სკანდალი გამოიწვია კონტრდაზვერვის მიერ გამოვლენილმა ფარული მოსმენების, მიყურადების მასობრივმა ფაქტებმა გერმანიის სახელმწიფოს პირველი პირების მიმართ. მათ შორის ქალბატონი ანგელა მერკელიც იყო.

- ის გერმანიაა და სხვა წონა აქვს მსოფლიო პოლიტიკაში…

- საბჭოთა კავშირის პერიოდში თუ გამოგივლენიათ უცხო ქვეყნების ჯაშუშები?

- რამდენიც გნებავთ. მოსკოვიდან ვიღებდით სამსახურებრივ შეტყობინებას. შემდეგ “ვმწყემსავდით” და, როგორც კი დავრწმუნდებოდით ჩვენი სახელმწიფოებრიობის წინააღმდეგ მიმართულ მათ საქმიანობაში, ვიღებდით შესაბამის ღონისძიებებს უშიშროების საკავშირო კომიტეტთან შეთანხმებით. მოგეხსენებათ, იმხანად სახელმწიფო უშიშროების ერთიანი სისტემა მოქმედებდა. რას გეტყვით, იცით? მინდა, შევხვდე ამ ახალგაზრდა კაცს – ირაკლი ღარიბაშვილს, ხელი ჩამოვართვა და მადლობა ვუთხრა. ძალიან უჭირდა, უჭირდა იმის გამო, რომ ისეთი ადამიანები ჰყავდა შემოკრებილი ადგილობრივ ხელისუფლებაში თუ პრემიერის ადმინისტრაციაში, რომლებიც პირდაპირ თუ ფარულად ხელს უშლიდნენ.

იმასაც გეტყვით, რომ ბატონი ირაკლი ასეთ დადებით პიროვნებად ვერ ჩამოყალიბდებოდა, კარგი ოჯახი და კარგი მასწავლებლები რომ არ ჰყოლოდა.

„ახალი თაობა“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ გიორგი თავდგირიძესთან: „თინა ხიდაშელის მინისტრობის დროს ნატოსთან ყველაზე ინტენსიური ურთიერთობა გვაქვს”

ცოტა ხნის წინ ყოფილმა თავდაცვის მინისტრმა და „თავისუფალი დემოკრატების“ ლიდერმა ირაკლი ალასანიამ ერთგვარი პარტიული დავალება მისცა საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის პოსტზე დასანიშნად გამზადებულ, ყოფილ პარტიელ დავით ზალკალიანს, რომ დანიშვნის შემდეგ იარაღის თემა წამოწიოს. რას ნიშნავს ირაკლი ალასანიას განცხადება მაშინ, როცა თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა იარაღის საკითხზე საფრანგეთთან ხელშეკრულებას ხელი უკვე მოაწერა?

თავდაცვის მინისტრის მრჩეველი გიორგი თავდგირიძე ირაკლი ალასანიას ურჩევს, როდესაც ქვეყნის უსაფრთხოებაზეა საუბარი, პოლიტიკური დივიდენდები მთავარი თემა არ იყოს.

- ბატონო გიორგი, ზალკალიანმა რა იარაღის თემა შეიძლება წამოწიოს? თავდაცვის სამინისტრომ ხომ გააფორმა ხელშეკრულება საფრანგეთთან? რას შეიძლება ემსახურებოდეს ასეთი განცხადება?

- როცა ქვეყნის უსაფრთხოებაზეა საუბარი, ბატონ ირაკლის უნდა ესმოდეს, რომ პოლიტიკური დივიდენდები არ უნდა იყოს მთავარი თემა.

- პოლიტიკური დივიდენდების მოპოვებაზეა საუბარი თუ მართლა არის იარაღის თემა წამოსაწევი?

- ეს ყურით მოთრეული თემაა, რადგან იარაღის თაობაზე საფრანგეთთან კონტრაქტი გაფორმდა. ეს კონტრაქტი არის მუშა კონტრაქტი. მის შედეგებს მოსახლეობა დაინახავს. ამას აღარ სჭირდება სპეკულაციები. საქართველოს თავდაცვის მინისტრის მხრიდან საქართველოსა და საფრანგეთს შორის სრული გაგებაა მიღწეული იარაღის თემაზე და ქვეყანა მიიღებს უსაფრთხოების ახალ, ძალიან მნიშვნელოვან შესაძლებლობებს.

- საფრანგეთთან იარაღის საკითხზე ხელშეკრულებას ხელი მოეწერა და თუ ის უკვე მუშა პროექტია, მაშინ რაზე შეიძლება საუბრობდეს ირაკლი ალასანია?

- მე არ ვიცი, ირაკლი ალასანია რაზე საუბრობს. ამ მიმართულებით ყველა კითხვა მოხსნილია.

- ყოფილ თავდაცვის მინისტრს ასეთი განცხადებების გაკეთების უფლება აქვს? საიდუმლოების შენახვის ვალდებულება არ აკისრია?

- საიდუმლოების თემა აქ არ ისმება. მისი, როგორც პოლიტიკური ლიდერის გადასაწყვეტია, რა თემაზე ისაუბროს და რაზე არა, მაგრამ ე.წ. სენსიტიურ თემებზე დივიდენდების მიღება არ ღირს.

- საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის კომპეტენციაში შედის იარაღის თემაზე საუბარი?

- საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე მნიშვნელოვანი ფიგურაა, მაგრამ ის, თუ რა შეიარაღება სჭირდება ქვეყანას, მოქმედი თავდაცვის მინისტრის და მოქმედი სამხედროების გადასაწყვეტია. მათ გააჩნიათ იარაღის თემაზე საუბრის კომპეტენცია.

- საფრანგეთთან ხელშეკრულების გაფორმებაზე დიდხანს იყო აჟიოტაჟი. ალასანია საუბრობდა იმაზე, თითქოს საქართველოს ხელისუფლება უარს ამბობდა ამგვარი ხელშეკრულების გაფორმებაზე. ბოლოს თინა ხიდაშელმა ხელი მოაწერა ხელშეკრულებას. იარაღის თემაზე რაიმე პუნქტი დარჩა კიდევ საფრანგეთთან სალაპარაკო?

- ჩვენ ვართ ხელშეკრულების განხორციელების პროცესში. დარჩა მხოლოდ ის დრო, რომელიც საჭიროა კონტრაქტის სარეალიზაციოდ. ყველა ფორმალობა მოგვარებულია. აქედან გამომდინარე, ახლა ამაზე საუბარი ზედმეტია.

- ჩვენი ჯარის შეიარაღების დონე როგორია?

- ჩვენი ჯარის შეიარაღებაზე საუბარი ჩემი მხრიდან არაკორექტული იქნება. მე შემიძლია გითხრათ, რომ საქართველოს შეიარაღებული ძალებისთვის გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანია ტრანსფორმაცია, რომელიც მიმდინარეობს არსებითი პაკეტის ფარგლებში. შარშან ნატოს გენერალურმა მდივანმა გააკეთა განცხადება, რომელიც შეეხებოდა ნატოს პროექტებს, საქართველოსთვის დახმარება გაეგრძელებინათ, რაშიც ნატოს ძალიან ბევრი ქვეყანაა ჩართული. ნატო საქართველოს ეხმარება შეიარაღების, ტექნიკის გაუმჯობესებაში, სისტემის დახვეწაში. ისეთი ტიპის შეიარაღებული ძალები უნდა შევქმნათ, რომელიც საქართველოს მოსახლეობას გაუჩენს განცდას, რომ მათ შეუძლიათ საქართველოს დამოუკიდებლობისა და სუვერენიტეტის სრულყოფილად დაცვა.

———–

გიორგი თავდგირიძის განცხადებით, დღევანდელი თავდაცვის მინისტრის პირობებში დასავლელი პოლიტიკოსები ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ საქართველოს დაეხმარონ ჯარის ტრასფორმაციასა და მისი ბრძოლისუნარიანობის გაძლიერებაში.

- ბატონო გიორგი, მართლა აღიზიანებთ თინა ხიდაშელის განცხადებები ნატოს წარმომადგენლებს და დასავლელებს?

- ძალიან კომიკურად ჟღერს, რომ საქართველოს მოქმედ თავდაცვის მინისტრზე გაბრაზებული და შეშფოთებული ნატოს პოლიტიკოსები დარბიან და უჩივიან საქართველოს თავდაცვის მინისტრს.

- პეტრე მამრაძე ამბობს, რომ დიპლომატიურ წარმომადგენლობებში ნაცნობებმა კერძო საუბრებში უთხრეს...

- ფაქტია, რომ დღევანდელი მოქმედი თავდაცვის მინისტრის პირობებში „გაღიზიანებული ნატოელი პოლიტიკოსები“ ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ გააძლიერონ, დაეხმარონ საქართველოს შეიარაღებული ძალების ტრანსფორმაციაში. ერთია, რას საუბრობს პეტრე მამრაძე და მეორეა რეალობა.

- პეტრე მამრაძე იმასაც ამბობს, რომ დასავლელებს აღიზიანებთ რუსეთის მისამართით თინა ხიდაშელის განცხადებები...

- მაშინ ბატონ პეტრეს ეთქვა, რომ მას აღიზიანებს საქართველოს თავდაცვის მინისტრის განცხადებები რუსეთის მიმართ. მას თუ აღიზიანებს, არ ვიცი, მაგრამ დასავლელებს არც მოქმედებებში, არც განცხადებებში არ გამოუხატავთ რაიმე ტიპის გაღიზიანება საქართველოს უსაფრთხოების პოლიტიკისა და თავდაცვის გარემოებების მიმართ. ეს არის სპეკულაციები.

- თინა ხიდაშელმა თავდაცვის მინისტრად დანიშვნის შემდეგ შემტევი პოლიტიკა აირჩია ნატოსთან ჩვენი ალიანსში გაწევრიანებასთან დაკავშირებით. როგორც ჩანს, ამიტომ ვიღაცები თინა ხიდაშელის შემტევ პოლიტიკას გამაღიზიანებლად მიიჩნევენ. თქვენ როგორ აფასებთ თინა ხიდაშელის მუშაობას ამ პოსტზე?

- მისი შემფასებელი უნდა იყოს დრო და საზოგადოება. გავა დრო და დაიდება შედეგები. ჩემი აზრით, ისეთი ინტენსიური საქმიანი ურთიერთობა, როგორიც საქართველოსა და ნატოს შორის არის, აქამდე არ ყოფილა.

- რაში გამოიხატება ეს?

- ეს გამოიხატება არა პოლიტიკურ საუბრებში, არამედ რეალურ დახმარებაში, რეალურ ქმედებაში, რეალურ ღონისძიებებში, რომელთაც ნატო ახორციელებს. კერძოდ, დღეს ჩვენ არა მარტო შეიარაღება შევიძინეთ, არამედ ნატოს წევრი ქვეყანა გვეხმარება სამხედრო-საჰაერო სისტემის აწყობაში. ნატოს წევრ ქვეყნებს აღებული აქვთ საკურაციო მიმართულება არსებითი პაკეტის ფარგლებში საქართველოს სამხედრო ძალების პოზიციების გაძლიერებისთვის. ბევრი მიმართულებაა (დღეს ყველაფერზე საუბარი არ შემიძლია), რასაც მივყავართ ქართული ჯარის გაძლიერებამდე.

- აზერბაიჯანულ წყაროებზე დაყრდნობით დაიწერა, რომ თურქეთმა შეიძლება საქართველოში სამხედრო ბაზის გახსნა მოითხოვოს. რეალობასთან ახლოს არის ამგვარი აზრი?

- აღნიშნული განცხადების ავტორი ოფიციალურ წყაროს არ წარმოადგენს. ამ საკითხის განხილვაც კი წარმოუდგენელია.

„საქართველო და მსოფლიო“, 13 იანვარი, 2016 წელი

შობა ევროპაში: ღმერთი მოკვდა, ნიცშე უკვდავია!

ნანა დევდარიანი

კელნის მოვლენებმა ჯერ დაუვიწყარი რაფიკ ნიშანოვი გამახსენა (ფერგანაში არეულობებს მარწყვს რომ აბრალებდა), შემდეგ კი რუსული გამოთქმა “კავკასიური ეროვნების პირი”. კელნის პოლიცია თავდაპირველად არ ახმაურებდა ძალადობის ფაქტებს, ხელისუფლების წარმომადგენლებმა კი პირდაპირ მოუწოდეს მოსახლეობას, არ დაედანაშაულებინათ მიგრანტები (მარწყვს დააბრალეთ, მიგრანტებს _ არაო). მოგვიანებით გაირკვა, რომ ძალადობას “ჩრდილოაფრიკული და არაბული გარეგნობის მამაკაცები” მიმართავდნენ.

ჩვენს საზოგადოებაში სიტყვა „ძალადობა” პირდაპირი მნიშვნელობით გაიგეს და 170-ვე შემთხვევა გაუპატიურებად აღიქვეს. ეს კიდევ ერთი მაჩვენებელია, თუ როგორ განსხვავებულად გვესმის მოვლენები ევროპელებს და ჩვენ. ჩვენი არ იყოს, არც “ჩრდილოაფრიკული და არაბული გარეგნობის მამაკაცებს” ესმით, რატომ არის ძალადობა, თუ ქალს ეტყვი, რომ “სიკვდილამდე შეგიყვარებ”, ან ხელით შეეხები; ის ქალი ხომ მუსლიმი არ არის და არც ჰიჯაბს ატარებს, თუმცა, როგორც ირკვევა, გაუპატიურების შემთხვევებიც იყო. აღშფოთება იმან გამოიწვია, რომ ამ ფაქტებს პოლიცია ერთი კვირის განმავლობაში მალავდა. არადა, ქალაქ ვაილ-ამ-რაინში სირიელებმა ორი არასრულწლოვანი _ 14 და 15 წლის გოგონა გააუპატიურეს!

ერთი მხრივ, დაუშვებელია ადამიანების დისკრიმინაცია რაიმე ნიშნით, მეორე მხრივ, ევროპაში სულ უფრო იზრდება უკმაყოფილება იმის გამო, რომ მიგრანტები საერთოდ არ უწევენ ანგარიშს ევროპულ ფასეულობებს. იმავე კელნში პირველად გამოვიდნენ დემონსტრაციაზე თანაბარი რაოდენობით მემარცხენეები (მიგრანტების მხარდასაჭერად) და მათი მოწინააღმდეგეები. მანამდე მოწინააღმდეგენი უმცირესობაში იყვნენ. პოლიციამ, რომელიც მიგრანტთა მიმართ უსუსური აღმოჩნდა, წარმატებით დაშალა მიგრანტთა მოწინააღმდეგეები.

ხელისუფლებამ ხულიგნების ქვეყნიდან გაძევების დაპირება გასცა, მაგრამ მალე გაირკვა, რომ კანონის ფარგლებში ამის გაკეთება, ფაქტობრივად, შეუძლებელია, თუ მათ ლტოლვილის სტატუსი აქვთ. ანგელა მერკელმა უკვე საკანონმდებლო ცვლილებებზე დაიწყო ლაპარაკი.

პოლიციის მაღალჩინოსანმა ჟურნალისტებს აცნობა, რომ შიგა ინსტრუქციით მათ მიგრანტების დანაშაულზე დუმილს და გამოძიების გაჭიანურებას ავალებდნენ. მოტივი თითქოს ეროვნებათა შორის შუღლის გაღვივების დაუშვებლობა იყო. 1989 წლის მაისში სსრკ-ის უმაღლესი საბჭოს ეროვნებათა საბჭოს თავმჯდომარე რაფიკ ნიშანოვიც ამას ამბობდა, _ ეროვნებათა შორის შუღლი რა შუაშია, ფერგანაში უზბეკებსა და თურქ მესხებს შორის შეტაკებები ერთი თეფში მარწყვის გამო მოხდაო.

ვიზალიბერალიზაციის დაპირებით აღტყინებულ ქართველებს არც ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს შორის კედლების შენება აფხიზლებს და არც საფრანგეთის ყოფილი პრეზიდენტის, ნიკოლა სარკოზის გაფრთხილება. შობა დღეს (7 იანვარს) ანტვერპენში მან განაცხადა, რომ შენგენის ზონა გარდაიცვალა: “ევროკავშირს არ შესწევს უნარი, შენგენის ზონის ამ სისტემის პირობებში გაუმკლავდეს საემიგრაციო კრიზისს. შენგენის სისტემა უნდა გაუქმდეს. ევროპის კონსტიტუციიდან ქრისტიანული იდენტობის მუხლის ამოღება სილაჩრე იყო”.

თუმცა ჩვენთან საახალწლოდ სულ სხვა თემამ მიიღო გლობალური მნიშვნელობა: ქართველმა და უკრაინელმა პროამერიკელებმა ერთდროულად გვამცნეს ქრისტეშობის დასავლურად აღნიშვნის აუცილებლობის შესახებ. ჯერ უკრაინის უშიშროებისა და თავდაცვის საბჭოს მდივანმა ტურჩინოვმა შესთავაზა უკრაინის ქრისტიანულ ეკლესიათა საბჭოს, “შობა აღნიშნონ, როგორც ევროპის ქვეყნების უმრავლესობამ, 25 დეკემბერს”, შემდეგ ილიას უნივერსიტეტის ყოფილმა რექტორმა გიგი თევზაძემ სოციალურ ქსელში ჩვეული პირდაპირობით გვამცნო, რომ 7 იანვარს შობის აღნიშვნა ოკუპანტის მხარდაჭერის ტოლფასია: “არ გეწყინოთ, მაგრამ დღეს, საქართველოში, შობის აღნიშვნა არის ოკუპანტების მხარდაჭერა და კიდევ ერთი ნაბიჯი დამოუკიდებლობის დაკარგვისკენ”.

მოგვიანებით თევზაძემ “ტაბულაში” უფრო ვრცელი განმარტება გააკეთა, რომლითაც ასაბუთებს, რომ საქართველოსა და რუსეთის ეკლესიები დაჟინებულად აღნიშნავდნენ შობას 7 იანვარს სსრკ-ის არსებობის პერიოდში, რაც სხვა არაფერი იყო, თუ არა საბჭოთა იდეოლოგიური მოთხოვნა, გაზრდილიყო ბარიერი არა მხოლოდ მართლმადიდებელ ეკლესიებსა და სხვა ქრისტიანულ კონფესიებს შორის, არამედ მართლმადიდებელ ეკლესიებს შორისაც არსებულიყო გაუგებრობისა და ურთიერთმიუღებლობის საფუძველი.

თევზაძე: “ცხადია, მკითხველს შეუძლია მიმითითოს, რომ არა მხოლოდ საქართველოსა და რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიები აღნიშნავენ 7 იანვარს შობას, არამედ სხვებიც, მაგრამ ამ შემთხვევაში საქმე ისაა, რომ ეს ორივე ეკლესია 1923 წელს შეუერთდა მართლმადიდებელი ეკლესიების უმრავლესობის გადაწყვეტილებას. რაც მათ აკავებდა ამ გადაწყვეტილების განხორციელებისაგან, საბჭოთა ხელისულების უშიშროების სამსახური იყო. ის ეჭვიც არსებობს, რომ რუსეთის ეკლესიის მიერ იულიანური კალენდარის შესწორებულ ვერსიაზე გადასვლის შემდეგ, იმავე წელს, რუსეთის პატრიარქის _ ტიხონის შინაპატიმრობიდან განთავისუფლების ერთ-ერთი პირობაც ე.წ. ძველ სტილზე დაბრუნება იყო. ამიტომ ვფიქრობ, რომ ამ ტრადიციის გაგრძელება, საბჭოთა კავშირის (რუსეთის საბჭოთა იმპერიის) მიერ დადგენილი წესის გაგრძელებაა”.

აქ ნუ შევეხებით საკითხის ისტორიას, უფრო მნიშვნელოვანია, რა ხდება დღეს აქ. ისე კი _ შეხსენებისთვის: ბოლშევიკები შობის აღნიშვნას არც დეკემბერში მიესალმებოდნენ (რბილად რომ ვთქვათ!) და არც _ იანვარში.

ტურჩინოვი ბაპტისტია და “სიცოცხლის სიტყვის” ეკლესიის მრევლს განეკუთვნება. მისთვის შობის თარიღი არ შეიცვლება. ბაპტისტები ისედაც 25 დეკემბერს აღნიშნავენ ქრისტეშობას. ისე, სხვათა შორის, ტურჩინოვი სკკპ-ის წევრი 1990 წელს გახდა და კომპარტია ერთ წელიწადში დატოვა (ეს ისე, “საბჭოთა კავშირის (რუსეთის საბჭოთა იმპერიის) მიერ დადგენილი წესის გაგრძელებაზე”). რაც შეეხება მის მოსაზრებას უმრავლესობის შესახებ, მაშინ ამ პრინციპით ვიხელმძღვანელოთ და ახალი წლის თარიღიც შევცვალოთ; იქნებ ყველაზე მრავალრიცხოვან ქვეყანას _ ჩინეთს მივბაძოთ და ახალი წელი მთვარის კალენდრით თებერვალში აღვნიშნოთ? ან მუსლიმებს და იუდეველებს (ისინიც ბევრნი არიან) _ და სექტემბერ-ოქტომბერში ვიზეიმოთ? ან სულაც, რაკი გვკარნახობენ, რა როდის აღვნიშნოთ, ვისარგებლოთ უმცირესობის უფლებით და მსოფლიოს მოვუწოდოთ, ძველი ქართული კალენდრით ახალი წელი მარტში აღნიშნოს.

ხუმრობა იქით იყოს და, ტურჩინოვისა და თევზაძის “რომის პაპზე მეტი კათოლიკობის” მიუხედავად, აშშ-ის პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ შობა ამერიკელ და მსოფლიოს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს სწორედ 7 იანვარს მიულოცა: “მიშელი და მე შეერთებულ შტატებისა და მსოფლიოს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს ბედნიერ შობას გისურვებთ. ამ ამაღლებულ დღეს ვზეიმობთ იესო ქრისტეს დაბადებას და ვლოცულობთ მშვიდობისთვის დედამიწაზე. დღევანდელი დღე გვანიჭებს განსაკუთრებულ საშუალებას, პატივი მივაგოთ ამერიკელი მართლმადიდებელი ლიდერების ღვაწლს ჩვენი ქვეყნის წინსვლაში, აგრეთვე, ხაზი გავუსვათ ჩვენ ვალდებულებას, რომ დავიცავთ რელიგიურ უმცირესობებს, მათ შორის, ქრისტიან უმცირესობებს, რომლებიც ხშირად განიცდიან ძალადობასა და დევნას მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში. დღეს და ყოველდღე ვდგავართ იმ ადამიანების გვერდით, რომლებიც იტანჯებიან თავდასხმებისა და დისკრიმინაციისაგან, რადგან გვჯერა, რომ აღმსარებლობის თავისუფლება ყოველი ადამიანისათვის დაბადებიდან მინიჭებული უფლებაა და ის სამართლიანი საზოგადოების ერთ-ერთი საფუძველია.

ვუერთდებით ჩვენი მართლმადიდებელი ძმებისა და დების სიხარულს და მათ იმედით აღსავსე ლოცვას მშვიდობისა და სამართლიანობისათვის მთელ მსოფლიოში!” _ ნათქვამია აშშ-ის პრეზიდენტის მიერ გავრცელებულ განცხადებაში.

საქართველოში აშშ-ის საელჩოს თანამშრომლებმა ახალი წელი “მრავალჟამიერით” მოგვილოცეს. მონდომებით ნამღერს მინაწერიც ახლავს: “რადგან ყველას საახალწლო ბარათს ვერ გიგზავნით, გიძღვნით ამ ვიდეოს. გილოცავთ ახალ წელს, საქართველო! გთხოვთ, კომენტარებში ძალიან ნუ გაგვაკრიტიკებთ! ქართული მრავალხმიანი სიმღერა ადვილი არ არის”!

საზოგადოდ, ქართველობა არ არის ადვილი. მგონი, ჩვენი ამერიკელი მეგობრები დასკვნებს აკეთებენ, ჩვენი ადგილობრივი პროამერიკელებისგან განსხვავებით. მათი უნებლიე მოძრაობები დასავლეთისკენ არც პარადოქსულია და არც მოულოდნელი; ეს ის კასტაა, რომლისთვისაც ღმერთი მოკვდა, ხოლო ნიცშე უკვდავია. “ღმერთის სიკვდილის” შედეგია ის, რაც დღეს ევროპაში ხდება და სანამ საკუთარ იდენტობას უღმერთობაში ეძებ, ძალიან არ უნდა გადარდებდეს, როდის აღნიშნავენ შობას ისინი, ვისთვისაც ღმერთი ცოცხალია!

სხვათა შორის, ბიძინა ივანიშვილს სწორედ იმ პირებმა არ აპატიეს ნიცშეს კრიტიკა, რომლებიც მონდომებით აკრიტიკებენ პატრიარქს, ეკლესიას, ყველაფერს მართლმადიდებლურს. ნინია კაკაბაძე: “9-10 წლის ვიქნებოდი, ალბათ, ახლობლების ჯვრისწერის შემდეგ დედაჩემთან ერთად პატრიარქის სახლში (სიონის გვერდით) რომ აღმოვჩნდი. ბუნებრივია, მაშინ ვერაფერი შევნიშნე და პირიქით, დიდი ინტერესით ვათვალიერებდი მის მისაღებ ოთახს, სადაც ყველანი მიგვიღო… როგორც ჩანს, დედაჩემიც პირველად იყო მასთან სტუმრად, რადგან იმ დღის მერე მახსოვს მისი აღშფოთებული საუბარი იმის თაობაზე, რომ პატრიარქი ასეთ სიმდიდრეში არ უნდა ცხოვრობდეს, რომ ოქრო თვალს არ უნდა გჭრიდეს მის ბინაში, რომ ძვირფასი ნივთებით გამოტენილი სახლი არ უნდა ჰქონდეს და რომ ეს მეშჩანობა და უზნეობაა.

ჰოდა, მადლობა დედას, სულ პატარაობიდან რომ მასწავლა ისეთი ჭეშმარიტებები, დღესაც რომ არ იციან ზრდასრულმა (დაბალ და მაღალჩინოსანმა) რეგვნებმა. მხოლოდ ის კი არა, რომ ძვირფასი ოქროს და “ხრუსტალის” ნივთები უზნეობაა, არამედ ის, რომ პატრიარქი უზნეო მეშჩანი იყო. ეს პოსტი კი უფრო დედაჩემს ეძღვნება, რომელიც საშინლად მაკლია და მენატრება”.

პარადოქსია, მაგრამ ერთი დედ-მამის შვილებს შორის კომუნიკაციას სწორედ პატრიარქი ამყარებს. მან ირაკლი კაკაბაძეს ნინიასთან დააბარა: “შენს დას გადაეცი, მე არანაირი ქონება არ მაქვს _ მე არც შვილი მყავს, რომ ქონება დავუტოვო _ ჩემი შვილები თქვენ ხართ და ყველაფერი, რაც აქ არის, საპატრიარქოში, ისევ და ისევ ქართველი ხალხისაა. საერთოდ, ქონება არც ისე კარგი საქმეა. სჯობია, ის ადამიანმა გასცეს, როგორც ამას მაცხოვარი ამბობს”.

კერძო საკუთრების ბოროტება იმთავითვე ცნობილი იყო, მაგრამ სოციალიზმიდან კაპიტალიზმში შებიჯებულ საქართველოში ყველა მარქსისტი ლიბერალი გახდა, მოსახლეობა კი მოსალოდნელი კაპიტალისტობის ხიბლში ჩავარდა. ცხადია, არავის ეგონა, რომ უქონელი პროლეტარის მდგომარეობაში აღმოჩნდებოდა.

ახალ წელს ევროკავშირის ციფრული ეკონომიკისა და საზოგადოების კომისიის თავმჯდომარემ გიუნტერ ეტინგერმა პოლონეთზე ევროკომისიის “ზედამხედველობის” საჭიროების შესახებ განაცხადა. პოლონეთის სეიმმა მიიღო გადაწყვეტილება სახელმწიფო მედიასაშუალებების ხელმძღვანელთა მთავრობის მიერ დანიშვნის შესახებ, რაც ეტინგერმა ცენჰზურის ნიშნად შეაფასა.

პოლონეთის იუსტიციის მინისტრმა ზბიგნევ ზებრომ ფიცხი პასუხი გასცა ეტინგერს: “თქვენ გინდათ პოლონეთის ზედამხედველობის, მეთვალყურეობის ქვეშ ჩაყენება. გერმანელი პოლიტიკოსის ასეთი სიტყვები პოლონელებში, მათ შორის ჩემშიც, ყველაზე ცუდ ასოციაციებს აღძრავს. მე იმ ოფიცრის შვილიშვილი ვარ, რომელიც “არმია კრაიოვას” რიგებში სწორედ “გერმანული ზედამხედველობის” წინააღმდეგ იბრძოდა”. ზებრომ ეტინგერს ისიც შეახსენა, რომ კელნში მომხდარ ამბებს გერმანული მედია ერთი კვირა საერთოდ არ აშუქებდა: “მე ასეთი დასკვნა გამომაქვს: თქვენთვის უფრო იოლია პოლონეთის მედიის თავისუფლების გამოგონილ საფრთხეებზე ლაპარაკი, ვიდრე საკუთარ სამშობლოში არსებული ცენზურის დაგმობა”.

ჩვენ ერთხელ უკვე დავუშვით შეცდომა, როცა მივიჩნიეთ, რომ საბჭოთა კავშირის მიღმა სიკეთის, სათნოებისა და კაცთმოყვარეობის სამყარო იყო. აღმოჩნდა ის, რაც დღეს არც საქართველოში მოგვწონს. ჩვენი პროდასავლელი სახეები ძალიან ცდილობენ, დასავლეთი პრიალა საშობაო ღია ბარათად დაგვიხატონ, მაგრამ სინამდვილეში ევროპაც და დასავლეთიც დუღს. იგი საკუთარ, უარყოფილ იდენტობას ეძებს. ამ მტკივნეულ ძიებაში დანაკარგებიც იქნება და, იმედია, მონაპოვარიც.

უკეთესი ყოფისთვის სხვის სახლში უნებართვოდ შესვლა კი არ უნდა გინდოდეს, საკუთარი სამშობლო უნდა მოაწესრიგო. ეს ერთნაირად ეხება ქართველებსაც და არაბებსაც, ამერიკელებსაც და გერმანელებსაც, უკრაინელებსაც და რუსებსაც.

ეს ისე, თანასწორობისთვის, თორემ პრორუსულობას მაინც დამაბრალებთ და მაგ სიმართლით იარეთ, ვისაც ეს სიტყვები გეკუთვნით!

„რეზონანსი“, 14 იანვარი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “რეჯებ ერდოღანის ამბიციურმა პოლიტიკამ თურქეთს სერიოზული დესტაბილიზაცია მოუტანა”

თაკო მათეშვილი

პოლიტოლოგი, ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე დარწმუნებულია, რომ თურქეთში ტერორისტული აქტები გაგრძელდება. ამბობს, რომ პრეზიდენტ რეჯეფ თაიფ ერდოღანს საკმარისზე მეტი მტერი ჰყავს, ამიტომ ამის გამკეთებელი ბევრია. მისი შეფასებით, თურქეთში ვითარება კრიტიკულია. აქ ერთმანეთს არაერთი ეთნიკური თუ რელიგიური წარმომავლობის ჯგუფი უპირისპირდება. მეტიც, მამუკა არეშიძის თქმით, საქართველოში მცხოვრები თურქებიც კი ერთმანეთს სამკვდრო-სასიცოცხლოდ არიან გადაკიდებულნი.

მოგეხსენებათ, ორი დღის წინ ქალაქ სტამბულის ცენტრში, სულთან აჰმედის ისტორიულ მოედანზე მომხდარ აფეთქებას ათი ადამიანი ემსხვერპლა, 15 კი დაშავდა. ოფიციალური ვერსიით, 27 წლის სირიელმა თვითმკვლელმა ტერორისტმა თავი სტამბულის ტურისტულ ცენტრში, აია სოფიას ტაძრისა და ცისფერი მეჩეთის მიმდებარედ, ტრამვაის გაჩერებასთან აიფეთქა. თურქულმა ჟანდარმერიამ ადგილზე მისი სხეულის ნაწილებიც აღმოაჩინა და მისი ასაკი და წარმომავლობა სწორედ ამის მეშვეობით დაადგინეს. ტერაქტის შემდეგ სტამბულში რეიდები დაიწყო და 60-მდე ადამიანი დააკავეს. მათ შორის სამი რუსეთის მოქალაქეა. ისინი “ისლამურ სახელმწიფოსთან” კავშირში არიან ეჭვმიტანილები.

„თურქეთი უაღრესად რთულ მდგომარეობაშია როგორც საშინაო, ისე საგარეო პოლიტიკის თვალსაზრისით. ხელისუფლებას სერიოზული პრობლემები აქვს, ერთი მხრივ, ქურთულ მუშათა პარტიასთან და, მეორე მხრივ, სირიის პროცესშია ჩართული. ტერაქტის მომწყობი უამრავი შეიძლება იყოს – როგორც ეთნიკური, ისე რელიგიური ნიშნის მატარებელი ჯგუფები. ეს შეიძლებოდა გაეკეთებინათ ქურთებსაც და სირიელებსაც. როგორც გაირკვა, ამჯერად სირიელმა აიფეთქა თავი, თუმცა არავინ იცის, იგი ასადის მომხრე იყო თუ მოწინააღმდეგე. ერდოღანის ამბიციურმა პოლიტიკამ თურქეთს სერიოზული დესტაბილიზაცია მოუტანა და ეს ტერაქტიც სწორედ ამის ერთ-ერთი გამოვლინებაა“, – ამბობს მამუკა არეშიძე.

- მომხდარ ტერაქტში სავარაუდო კავშირისათვის რუსეთის სამი მოქალაქე დააკავეს. რა შეიძლება გამოიწვიოს ამან ორ ქვეყანას შორის ისედაც დაძაბული ურთიერთობების ფონზე?

- ეს ტერაქტი რუსეთის მოქალაქეების წინააღმდეგ რომ არ გამოეყენებინათ, გამიკვირდებოდა კიდეც. ერთმანეთთან კონფლიქტში ჩაბმულ სახელმწიფოებს ასეთი რამ ახასიათებთ. მსოფლიო ისტორიამ ამის უამრავი მაგალითი აჩვენა. არავინ იცის, მართლაც არიან დაკავებულები ტერაქტთან კავშირში თუ არა, ან მართლაც არიან თუ არა “ისლამური სახელმწიფოს” წევრები. თურქეთი რუსეთის მოქალაქეებით სავსეა. დარწმუნებული ვარ, თურქული მედია ამ ტერაქტში რუსეთს დაადანაშაულებს. ეს დაპირისპირებული ქვეყნების ჩვეულებრივი პოლიტიკური ტაქტიკაა.

- რა განწყობა მოსახლეობაში? როგორც ვიცით, ხელისუფლებისა და კონკრეტულად ერდოღანის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულება ძლიერდება..

- მეც ვიცი, რომ ასეა. თურქეთის ხელისუფლების მიმართ სერიოზული პროტესტია. თუმცა, რუსეთის მიმართაც ასეა.

- რა შეიძლება თურქეთის ხელისუფლებამ ტერაქტების თავიდან ასარიდებლად გააკეთოს?

- იმ ცეცხლის ჩაქრობა, რომელიც რეჯებ ერდოღანმა დაანთო, რთულია. მან მოახერხა და ყველა გადაიკიდა – მტერიც და მოყვარეც. საახალწლოდ თურქეთის პრემიერ-მინისტრ აჰმედ დავითოღლუსა და გენშტაბის უფროსს ნატო-ს ჯარების ამერიკელ სარდალთან ანკარაში შეხვედრა ჰქონდათ. როგორც მერე ითქვა, ამერიკულმა მხარემ ბევრი საყვედური მიიღო იმ პოლიტიკის გამო, რომელიც ქურთებთან ურთიერთობის დალაგებასა და ანტიასადურ პოლიტიკაში მათ გამოყენებაზეა ორიენტირებული.

აჰმედ დავითოღლუმ ამერიკელებს პირდაპირ უთხრა, რომ ეს ყველაფერი თურქეთში მცხოვრებ ქურთებს, რომლებიც ოფოციალურ ანკარასთან საომარ რეჟიმში არიან, სტიმულს აძლევს. სხვათა შორის, უნდა ვთქვათ, რომ თურქეთის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში ქურთებით დასახლებული 13 რაიონიდან ხელისუფლება მხოლოდ რვას აკონტროლებს. დანარჩენ რაიონებში კი სამოქალაქო დაძაბულობა იმდენად მაღალია, რომ კონტროლს აღარ ექვემდებარება. საქართველოშიც კი დღეს თურქეთის მოქალაქეები, სხვადასხვა ჯგუფების წარმომადგენლები, ერთმანეთზე სამკვდრო-სასიცოცხლოდ არიან გადაკიდებულები. ამას ქართული საზოგადოება ვერ ამჩნევს, მაგრამ ჩვენ, საქმეში ჩახედულმა ადამიანებმა ვიცით, რომ ხელისუფლების მომხრე და მოწინააღმდეგე თურქები ერთმანეთს საქართველოშიც კი ებრძვიან. სხვათა შორის, ამისთვის ხშირად ქართულ პრესასაც იყენებენ. წარმოიდგინეთ, თავად თურქეთში რა ხდება.

ამიტომაც ვამბობ, რომ თურქეთის ხელისუფლებას ამ ცეცხლის ჩაქრობა ძალიან გაუჭირდება. ახლა იგი ცდილობს, ინვესტიციები მოიზიდოს და ამას მიაღწია კიდეც – საუდის არაბეთიდან 600 მილიარდამდე საინვესტიციო პაკეტს ელოდება. ეს თურქული ეკონომიკისათვის სერიოზული დახმარება იქნება, რომელიც რუსეთზე დიდწილად იყო ჩამოკიდებული. გარდა ამისა, თურქეთმა საერთო ენის გამონახვა დაიწყო პაკისტანთან, რომელსაც რეგიონში ირანის აქტიურობა მაინცადამაინც არ მოსწონს. ასე რომ, შეიძლება ახალი კავშირებისა და ინვესტიციების მეშვეობით ერდოღანმა ქვეყანაში არსებული შინაგანი აგრესია ცოტა ჩაახშოს, მაგრამ ეს ძალიან გაუჭირდება.

- ანუ, ტერორისტულ აქტებსა და არეულობას თურქეთში მომავალშიც ელით?

- რასაკვირველია, ეს აუცილებლად მოხდება. ერდოღანს იმდენი მტერი ჰყავს, რომ ტერაქტების მატებას ნამდვილად არ გამოვრიცხავ.

- რამდენად იმოქმედებს ეს ყველაფერი ჩვენზე, როგორც მეზობელ ქვეყანაზე?

- აქ საქმე მხოლოდ ტერორისტულ აქტებში არაა. სამეზობლოში დესტაბილიზაცია ქვეყნის განვითარებაზე, რა თქმა უნდა, მოქმედებს. გაიხსენეთ, როგორ იმოქმედა საქართველოზე ეკონომიკური და ჰუმანიტარული თვალსაზრისით ჩეჩნეთის ომმა, ან ყარაბაღის კონფლიქტმა. უამრავი ლტოლვილის მიღება მოგვიწია და ა.შ.

საკმარისია, სამოქალაქო დაპირისპირება თურქეთშიც გამწვავდეს, რომ საქართველოსთან ეკონომიკური აქტივობა შემცირდება და ყოველთვის საფრთხის ქვეშ ვიქნებით, რომ ამ დესტაბილიზაციამ ჩვენთანაც შეიძლება შემოაღწიოს. მდგომარეობა თუ გართულდება, ჩემი აზრით, ეს მოხდება. ისიც არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ სალაფიტების (ვაჰაბიტების) ნაკადი საქართველოშიც ხვდება. აქ არიან ჩრდილოეთკავკასიელები, აზერბაიჯანის მოქალაქე სალაფიტები, რომლებიც თურქეთში მიდიან, საქართველოს მოქალაქეებიც. ეს ადამიანები, პრაქტიკულად, არა მხოლოდ სირიაში იბრძვიან, არამედ თურქეთშიც საკმაოდ აქტიურები არიან რადიკალური ისლამის ხელშეწყობის თვალსაზრისით. რადიკალური ისლამის გაღვივებას ერდოღანიც ცდილობდა, რადგან ფიქრობდა, რომ ამ პროცესის მართვა შეეძლო. თავად ერდოღანის მთავრობაც ისლამისტური შეფერილობისაა, ოღონდ ზომიერი. რადიკალური ისლამის შეჩერება კი ძალიან გაუჭირდება, რადგან ამის მომხრეთა რიცხვი თურქეთში, განსაკუთრებით კი პერიფერიაში, დღითიდღე იზრდება.