„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ვინ უნდა იყოს “ოცნების” სიის ნომერი პირველი კანდიდატი?

„კვირის ქრონიკა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: ვინ იქნება „ქართული ოცნების“ სიის ოცეულში

„კვირის ქრონიკა“: ინტერვიუ ნუკრი ქანთარიასთან: რას ამბობს იგი მისი განცხადების შემდეგ ატეხილ სკანდალზე?

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: „თუ ერთსქესიანთა ქორწინების კანონს მიიღებენ, პროტესტის ნიშნად უმრავლესობის უმრავლესობა პარლამენტს დავტოვებთ”

„კვირის ქრონიკა“: ირმა ინაშვილმა თინა ხიდაშელს გადასარევი „კლიჩკები“ მოუგონა – „მიშა-2“ და „თინიკო გამყალბებელი“, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილი რომ დუმს ამ ყველაფერზე, ეგ როგორ გავიგოთ?!

„ახალი თაობა“: კიდევ ერთი დაპირისპირება „ქართულ ოცნებაში“: გორის მაჟორიტარი შიდა ქართლის გუბერნატორის წინააღმდეგ

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „ჩემი ინფორმაციით, ქართველების მხრიდან არანაირი ძალადობა არ ყოფილა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გედევან ფოფხაძესთან: „ჰააგის სასამართლოს გადაწყვეტილება ტერიტორიების დასაბრუნებლად საკმარისი არ იქნება“

„კვირის ქრონიკა“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „შესაძლოა, ჩეჩნეთის პრეზიდენტმა რამზან კადიროვმა საქართველოში შემოიყვანოს სამხედრო დაჯგუფება და რუსეთის დაპირისპირების პოლიგონად აქციოს?!”

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნანა კაკაბაძესთან: „ალეკო ელისაშვილი პატიმრებს გარკვეული ინტერესების გამო ათავისუფლებდა”

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: პოლონელი მინისტრი: “აღმოსავლეთის პარტნიორობა” ჩაიშალა // პოლონეთი საქართველოსთვის ევროკავშირში შესვლის რეალური პერსპექტივის შეთავაზებას ითხოვს

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: საქართველოს ეკლესია და “წმინდა და დიდი კრება”

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: სოხუმის “მთავრობა” ქართულ კომპანიას მოსკოვის სასამართლოში უჩივის

—————————-

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ვინ უნდა იყოს “ოცნების” სიის ნომერი პირველი კანდიდატი?

ნინო ქეთელაური

ყოფილმა პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმა “ქართული ოცნება” ოფიციალურად დატოვა. ამის პარალელურად ახალი პრემიერი გიორგი კვირიკაშვილი გაწევრიანდა “ოცნებაში” და უკვე ცნობილია, რომ გაზაფხულზე დაგეგმილ პარტიის ყრილობაზე მას პარტიის თავმჯდომარის თანამდებობაზე წარადგენენ. პარალელურად მიდის მსჯელობა “ოცნების” საარჩევნო სიის პირველ ნომერზე.

პარტიის წევრები “ქართული ოცნების” სასურველ თავმჯდომარესთან ერთად, საარჩევნო სიის ნომერ პირველ კანდიდატს უკვე ასახელებენ და მათი უმრავლესობა პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილს უჭერს მხარს. ამის შესახებ განაცხადა პარტია “ქართული ოცნების” პოლიტსაბჭოს წევრმა ირაკლი სესიაშვილმაც, რომლის თქმითაც, საარჩევნო სიის მისთვის სასურველი კანდიდატი პრემიერ-მინისტრია. “გიორგი კვირიკაშვილი არის ქვეყნის პრემიერ-მინისტრი და კოალიციის ლიდერი, რა თქმა უნდა, ვფიქრობ, რომ ის უნდა იყოს კოალიციის საარჩევნო სიაში ნომერ პირველი. ეს არის ჩემი აზრი. გადაწყვეტილება, რა თქმა უნდა, საბოლოოდ მიღებული არ არის, თუმცა ვისურვებდი, რომ ნომერ პირველი იყოს გიორგი კვირიკაშვილი”, – განაცხადა ირაკლი სესიაშვილმა.

ვინ უნდა იყოს “ოცნების” სიის N 1? – ამ კითხვით “მთელმა კვირამ” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.

ვახტანგ ძაბირაძე  (კონსტიტუციონალისტი): “ალბათ კვირიკაშვილი იქნება იმიტომ, რომ სხვანაირად არ გამოვა. ალბათ კი არა, დარწმუნებული ვარ, რომ ღარიბაშვილს აქაც კვირიკაშვილი ჩაანაცვლებს და სიის პირველი ნომერი იქნება. შედეგად კი ამ საკითხის რაღაცნაირად ნორმალურ გადაწყვეტას მივიღებთ და გამარჯვების შემდეგ ლიდერი ისევ პრემიერ-მინისტრი იქნება.”

დიმა ჯაიანი (მსახიობი): “ტრაგედია არ არის იმაში, რომ ირაკლიმ დატოვა თავმჯდომარის პოსტი იმიტომ, რომ ირაკლი რჩება, როგორც საქართველოსთვის გულანთებული კაცი. მან ასეთივე თანამემკვიდრე, დღეს უკვე არჩეული საოცრად კარგი პიროვნება გიორგი კვირიკაშვილი დატოვა. ჩემი აზრით, სწორედ ის იქნება საარჩევნო სიის პირველი ნომერი.”

სერგო ვარდოსანიძე (ისტორიკოსი): “ჩემი აზრით, სარჩევნო სიის ნომერ პირველი გიორგი კვირიკაშვილი იქნება. რადგან ის “ქართულ ოცნებაში” გაწევრიანდა და არსებობს უკვე ვერსია, რომ ის იქნება პარტიის თავმჯდომარე, ე.ი. საარჩევნო სიის პირველი ნომერიც ის იქნება.”

თაკო ჩარკვიანი (პუბლიცისტი): “სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი. მოვისმინე, რომ შესაძლოა, კვირიკაშვილი დასახელდესო და ალბათ ასეც არის მოსალოდნელი. მე მგონია, რომ კვირიკაშვილს დაასახელებენ.”

„კვირის ქრონიკა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: ვინ იქნება „ქართული ოცნების“ სიის ოცეულში

ნინო სამხარაძე

როგორც მოსალოდნელი იყო, ირაკლი ღარიბაშვილმა პარტია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის პოსტი დატოვა. კახი კალაძე იმედს გამოთქვამდა, რომ ღარიბაშვილი „ქართული ოცნების» წევრად დარჩებოდა, თუმცა საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერმა ზვიად კვაჭანტირაძემ კახი კალაძის განცხადებას ცივი წყალი გადაასხა და თქვა, რომ ირაკლი ღარიბაშვილი პარტია „ქართული ოცნებიდან» წავიდა. ეს ინფორმაცია თავად ღარიბაშვილმაც დაადასტურა, რომ ტოვებს პოლიტიკურ მოღვაწეობას, მიდის როგორც პარტია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის პოსტიდან, ასევე პარტიიდან. «ქართული ოცნება – დემოკრატიული საქართველოს“ თავმჯდომარე საქართველოს პრემიერ-მინისტრი გიორგი კვირიკაშვილი გახდა და ეს იმას ნიშნავს, რომ საარჩევნო სიის პირველი ნომერიც ის იქნება. საინტერესოა, როგორ მოახერხებს გიორგი კვირიკაშვილი ფინანსურ კრიზისში მყოფი ადამიანების დარწმუნებას, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, ლარი დასტაბილურდება, სოციალური მდგომარეობა გაუმჯობესდება, სამართლიანობა აღდგება და მათხოვრად ქცეული ადამიანები დასაქმდებიან. ქართველი ამომრჩეველი „ოცნების“ ხელისუფლებას აუცილებლად შეახსენებს იმ დაპირებებს, რითაც 2012 წელს მოვიდა ხელისუფლებაში. მათ შორის ერთ-ერთი დაპირება იყო იაფი ფული, დაბალი საპროცენტო განაკვეთი და კრედიტებდამძიმებული ადამიანებისთვის შეღავათის მიცემა. ივანიშვილი პირობას იძლეოდა, რომ მახრჩობელა ბანკებს მოსთხოვდა, ემუშავათ ხალხის ინტერესების მიხედვით. თუმცა სურათი შეიცვალა, სიტყვები მხოლოდ არქივში დარჩა და ჩვენ მივიღეთ გაუსაძლისი ვითარება, სადაც ბანკირები იქცნენ ყაჩაღებად და კლიენტები სუიციდამდე მიჰყავთ. ნორმალურ სახელმწიფოში კი ასეთი ფაქტები დაუსჯელი არ დარჩებოდა და სახელმწიფო ვალდებულია, თითოეული მისი მოქალაქის სიცოცხლეზე პასუხი აგოს. იყო პრეცედენტი, როცა მოქალაქემ ბანკის წინ თავი დაიწვა და ხელისუფლებამ ეს საკითხი ისე გაატარა, თითქოს ადამიანი კი არა, ჩიტი დაკარგა. აი, ეს არის უპასუხისმგებლობა, რაც საზოგადოებაში დაუცველობის შეგრძნებას იწვევს… და ისმება კითხვა – რისთვის ვირჩევთ ხელისუფლებას, რისთვის ვაფინანსებთ მათ, რატომ ვანდობთ ჩვენს ბედს, თუკი ჩვენ გვერდით არ დგას გადამწყვეტ მომენტში და ვერ ვგრძნობთ მათ პასუხისმგებლობას. სამწუხაროდ, ხალხი ამ ხელისუფლების ხელშიც, ფულის შოვნის ინსტრუმენტად იქცა.

ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე „კვირის ქრონიკასთან“ საუბარში მიმდინარე კვირას აფასებს, სხვათა შორის, ის რამდენიმე დღეა, ბუდაპეშტიდან დაბრუნდა და საინტერესო პარალელს ავლებს, როგორ მოახერხა კრიზისიდან გამოსვლა პრემიერმა ურბანმა და რა უნდა გააკეთოს კვირიკაშვილმა.

- ბატონო მამუკა, ძალიან მტკივნეულად მოხვდა მოსახლეობას ლარის დევალვაციის მეორე ტალღა, ვართ თუ არა სოციალური აფეთქების ზღვარზე?

- როგორც ჩანს, სიტუაცია კრიტიკულ ზღვარს უახლოვდება, მართალია, ფინანსისტი არ ვარ და არ შემიძლია, სიღრმისეულად ვისაუბრო ამ თემაზე, მაგრამ ჩემი შეფასება გამაჩნია. საქმე მხოლოდ ის არ არის, რომ საერთაშორისო კრიზისი მძვინვარებს ჩვენს გარშემო, რომ ჩვენი მეზობელი ქვეყნები უაღრესად მძიმე მდგომარეობაში არიან, არც ის მინდა ვთქვა, რომ მხოლოდ ეროვნული ბანკის ხელმძღვანელობის მხრიდან საბოტაჟს აქვს ადგილი. მე მაინც ვთვლი, რომ მთავრობას სჭირდება ძალიან სერიოზული ეკონომიკური პოლიტიკის შექმნა, ჩვენს ქვეყანაში საკმაოდ სერიოზული ეკონომიკური ექსპერტები არიან, თუნდაც ემზარ ჯგერენაია, რომლის სახელიც არაერთხელ დამხვდა უცხოეთში ვიზიტისას. მე ვთვლი, რომ სწორედ ამ ადამიანებთან ერთად უნდა შეიმუშაოს ხელისუფლებამ ახალი მიდგომები და ამ კუთხით დიდი იმედი მაქვს პრემიერ-მინისტრის… ვხედავ, ჩემს საახლობლოში მძიმე მდგომარეობაა, დარწმუნებული ვარ, საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა იგივეს განიცდის, განსაკუთრებით კი ისინი, ვისაც სესხი დოლარში აქვს აღებული, მათი საპროცენტო განაკვეთი იზრდება, ბოლო პერიოდში სუიციდის შემთხვევებიც ვნახეთ, ვინაიდან ადამიანები ვეღარ უმკლავდებიან ფინანსურ პრობლემებს, ამიტომაც სასწრაფოდ სჭირდება ხელისუფლებას კონსოლიდირებული მიდგომების დემონსტრირება და უნდა ჩაერთონ ამ საკითხში ექსპერტები, ხელისუფლების სხვადასხვა შტოს წარმომადგენლები, ახლახან გახლდით ბუდაპეშტში.

პრემიერ-მინისტრ ურბანს ბევრი ავანტიურისტს ეძახის და მისი საგარეო პოლიტიკის გამო აკრიტიკებენ. ამის მიუხედავად, უნდა ითქვას, რომ მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადადგა ჯერ კიდევ მაშინ, როცა ის პრემიერად აირჩიეს, მაშინ მან საპროცენტო განსხვავების გადახდა დააკისრა ბანკებს. ბანკებმა სცადეს პირი შეეკრათ მის წინააღმდეგ და ქვეყანაში დაძაბულობა შეექმნათ, დაესუსტებინათ ურბანის ხელისუფლება, მაგრამ ეს ვერ მოახერხეს, რადგან ძალიან დიდი მხარდაჭერა მიიღო საზოგადოებისგან და ბანკები იძულებულნი გახდნენ, პრემიერის დავალება შეესრულებინათ და გადახდის ტვირთი ნაწილობრივ ბანკებს დაეკისრათ. შეიძლება ეს პრინციპი არ იყოს გამართლებული ჩვენს ვითარებაში, მაგრამ ბანკებმა და მომხმარებელმა პასუხისმგებლობის ტვირთი თანაბრად უნდა გადაინაწილონ, სხვანაირად შეუძლებელია ამ ხალხის კრიზისიდან გამოყვანა. ჩვენ ვხედავთ, რომ მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი ღატაკდება, მდიდრდება კომერციული ბანკები, სახელმწიფო არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ დაიცვას ბალანსი და ბანკებმა შეღავათი გაუწიონ კლიენტს. არადა, 2012 წელს, როდესაც ჩვენ ხელისუფლებაში მოსასვლელად ვიბრძოდით, ამ მიმართულებით ხალხს ბევრ რამეს დავპირდით, მათ შორის იყო სესხების გადავადება, ვალების შემცირება და ა.შ. ახლა მაინც გააკეთოს ხელისუფლებამ ის, რასაც მოსახლეობას დაჰპირდა, მით უმეტეს, საარჩევნო წელია, გადადგან ქმედითი ნაბიჯები ისე, რომ არ დაზარალდეს ქვეყნის ეკონომიკური ინტერესები და საზოგადოება ნაწილობრივ მაინც დარჩეს კმაყოფილი. ამას აქვს ძალიან დიდი მნიშვნელობა იმიტომ, რომ საზოგადოება იყოს მშვიდ მდგომარეობაში.

„ქართულმა ოცნებამ“ შეძლო, პოლიტიკური სტაბილურობისთვის მიეღწია. ის, რაც ხდება უკრაინაში, აზერბაიჯანში, სომხეთში, თურქეთში, მოლდოვაში, არ ხდება საქართველოში, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ ეს სტაბილურობა შენარჩუნდება, თუკი უფრო მეტად დამძიმდება ხალხის მატერიალური და ფსიქოლოგიური მდგომარეობა, რამაც შესაძლოა, სოციალური აფეთქებაც კი გამოიწვიოს.

- გიორგი კვირიკაშვილის ჯერ კიდევ საგარეო საქმეთა მინისტრად დანიშვნამდე „კვირის ქრონიკასთან“ ინტერვიუში ექსკლუზიურად აცხადებდით, რომ ამ საკადრო პოლიტიკას მოჰყვებოდა კვირიკაშვილის გაპრემიერება და სწორედ ის ჩაუდგებოდა საარჩევნო სიას სათავეში. დღეს უკვე თამამად შეგვიძლია, ვთქვათ, რომ თქვენი პროგნოზი გამართლდა, თუმცა მაინტერესებს, რამდენად რელევანტური იქნება კვირიკაშვილი როგორც საარჩევნო სიის პირველი ნომერი და გაჰყვება თუ არა მას ამომრჩეველი?

- ლოგიკურიც იყო, რომ ის გახდა პარტიის თავმჯდომარე და შესაბამისად, ის იქნება საარჩევნო სიის პირველი ნომერი, კვირიკაშვილმა გადადგა საზოგადოებისთვის მისაღები ნაბიჯები, რამაც მოწონება დაიმსახურა. მას აქვს დინჯი და გაწონასწორებულისაუბარი, შესაძლოა, ვიღაცისთვის უმნიშვნელოა პრეზიდენტის მიერ უშიშროების საბჭოს სხდომის დანიშვნა და პრემიერის იქ დასწრება, მაგრამ როცა საზოგადოება ხედავს, რომ კონსოლიდირებულია მთავრობა, ბევრად დაცულად გრძნობს თავს. პრემიერ-მინისტრმა უნდა გადადგას მნიშვნელოვანი ნაბიჯი, რომ საზოგადოებრივი სიმშვიდე შეინარჩუნოს, დაუძახოს დამოუკიდებელ ეკონომიკურ ექსპერტებს და გაატაროს რეფორმა ამ კუთხით, რათა ადამიანებს შეუმსუბუქონ ტვირთი, რაც მეტწილად განაპირობა ლარის დევალვაციამ.

ზოგადად გეტყვით, რომ კვირიკაშვილმა საგარეო საქმეთა მინისტრობის დროს მოახერხა ის, რომ მასზე საერთაშორისო საზოგადოება პოზიტიურად განაწყო, ბუდაპეშტში ნატო-ს ოფისში გახლდით და იქ ვიგრძენი კვირიკაშვილისადმი კეთილგანწყობა, თავისთავად კარგია ხელისუფლების სასტარტო მდგომარეობისთვის, საჭიროა იყოს შენარჩუნებული სტაბილურობა და გაიზარდოს ხალხის ნდობა, ამისთვის ბევრი სამუშაოა ჩასატარებელი. რაც შეეხება საარჩევნო სიაში პირველობას, სხვა ალტერნატივა კვირიკაშვილის გარდა არ ჩანს, მით უფრო, მაშინ, როცა ივანიშვილმა სასტიკი უარი თქვა, ღიად ჩართულიყო პოლიტიკაში, ამას ვვარაუდობდი და დამტკიცდა კიდეც, რომ კვირიკაშვილი იქნება სიის პირველი ნომერი.

- გააფთრებული ბრძოლა მიმდინარეობს, ვინ მოხვდება საარჩევნო სიაში, არ არის გამორიცხული, კვოტების გამო სერიოზული შეხლა-შემოხლა ვიხილოთ კოალიციაში. თქვენთვის თუ გახდა ცნობილი, „ოცნებაში“ ვინ შეინარჩუნებს პოზიციებს და ვინ იქნება ახალი სახე?

- ძნელი სათქმელია, ვინ როგორ განაწილდება, თუმცა ჩანს, რომ სიის პირველი ოცეულის კონფიგურაცია იქნება ასეთი: შევლენ ფრაქციის ხელმძღვანელები, მოადგილეები და მთავრობის წარმომადგენლები. შესაძლოა, ორი-სამი ისეთი ახალი სახე დაემატოს, რომელიც არ ასოცირდებოდა „ქართულ ოცნებასთან“, მაგრამ საზოგადოებას არ შეიძლება მასთან პრეტენზია ჰქონდეს. ეს იქნება ელჩი, ქართველი, რომელიც უცხოეთში მოღვაწეობს,  ან აქ მყოფი რომელიმე საინტერესო სახე, მერწმუნეთ, მათი გამოჩენა სასირცხვილო არ იქნება, ისეთ ადამიანებზე გააკეთებენ აქცენტს. ჭიდაობა და დაპირისპირება ასეთი სიების შედგენის დროს ყოველთვის არსებობს, რასაკვირველია, ახლაც იქნება, თუმცა საბოლოოდ რამდენიმე კაცი წყვეტს და ივანიშვილი წერტილს სვამს. ამ შემთხვევაში ფორმალურ მმართველობას ვერავინ დასწამებს, რადგან ის არის პარტიის დამფუძნებელი.

- ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასამბლეაზე პედრო არგამუნტმა კიდევ ერთხელ გააკრიტიკა ხელისუფლება და მიანიშნა, რომ მათ ჰყავთ პოლიტიკური პატიმრები, რაც გაიმეორა „ჰუმან რაიტს ვოჩმა» ყოველწლიურ ანგარიშში. რამდენად გაუძლებს ხელისუფლება საერთაშორისო ზეწოლას და ხომ არ შეიძლება არჩევნების შემდეგ ციხიდან განთავისუფლებული ვიხილოთ უგულავა, ახალაია და მერაბიშვილი?

- ასეთი ტიპის ზეწოლა დასავლეთის პოლიტიკოსების მხრიდან სულ არის, ობიექტურობისთვის ისიც უნდა ითქვას, რომ კონტრღონისძიება ტარდება. მაგალითად, აშშს წარმომადგენლები თვლიან, რომ სიტუაციის ფორსირება საჭირო არ არის, მეორენი თვლიან, რომ ქვეყანაში არსებობენ პოლიტპატიმრები. თუმცა მთავარია ის, რომ არავის აწყობს ჩვენს ქვეყანაში ვითარების დაძაბვა, არა იმიტომ, რომ განსაკუთრებულად კარგი ხელისუფლება გვყავს, დღევანდელი გეოპოლიტიკური ვითარებიდან გამომდინარე, მათი მიზანია, ჩვენს რეგიონში იქნეს მშვიდობა შენარჩუნებული. ჩვენს გარშემო სერიოზული კატაკლიზმები ხდება და ჩვენ მაინც ვინარჩუნებთ პოლიტიკურ სტაბილურობას. ახლა ამ ფრაზაზე მკითხველს გაეცინება, მართალიც იქნება, მაგრამ ვიტყვით, რომ ეკონომიკურ სტაბილურობასაც ვინარჩუნებთ, თუმცა ხვალ რა მოხდება, ეს სხვა საკითხია. კარგად ჩანს, რომ ხელისუფლება ვაჭრობს კულუარულად დაპირისპირებულ მხარეებთან – ვაშინგტონთან, ბრიუსელთან, მოსკოვთან და კიდევ, სხვა პოლიტიკურ ცენტრებთან, ამას როგორ ახერხებს, ვერ გეტყვით, ერთი ფრანგი ჩინოსნის გამონათქვამისა არ იყოს, პირად საუბარში მითხრა გაკვირვებულმა, – 2008 წლის შემდეგ დარწმუნებულები ვიყავით, რომ თქვენი საკითხი იყო დახურული, თუმცა საქართველო მაინც ახერხებს პოლიტიკურ ზედაპირზე ტივტივს და წინსვლასო. ამ შემთხვევაში, ძალიან ბევრი საგარეო და საშინაო ფაქტორის თანხვედრაა, თორემ სხვა შემთხვევაში შეიძლება ხელისუფლების ეს ვაჭრობა ყოფილიყო წარუმატებელი.

მნიშვნელოვანი გამოსვლა ჰქონდა საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტის თავმჯდომარეს თედო ჯაფარიძეს, მან არგამუნტს მიმართა, რომ საქართველო თავში წამოსარტყმელი არ არის და ჩვენს ქვეყანაში კანონი უზენაესია, მინდა გითხრათ, რომ მისი ეს გზავნილი ყველგან ისე გაიგეს, როგორც საჭიროა. ასევე, მინდა გითხრათ, რომ თედო ჯაფარიძემ გამოაქვეყნა ძალიან საინტერესო წერილი „ნეზავისიმაია გაზეტა“-ში, რაზეც აქ ყური არავინ შეიბერტყა, მაგრამ საკმაოდ რეზონანსული იყო იმ წრეებში, ვისთვისაც ეს წერილი იყო განკუთვნილი. მოსკოვიდან ბრიუსელამდე ამას დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. შეიძლება მათი რიცხვი დიდი არ არის, მაგრამ გავლენიანი ხალხია და მათ აბსოლუტურად სწორად გაიგეს ის მესიჯები, რაც თედო ჯაფარიძემ გააჟღერა. „სახალხო პარტია“ სულ ითხოვს უგულავას, მერაბიშვილისა და ახალაიას განთავისუფლებას, მაგრამ არის ისეთი კონტრარგუმენტები, რითაც ეს საკითხი აქტუალური ვერ ხდება.

- რა ინტერესი დგას რუსეთის გააქტიურების მიღმა, როგორ აფასებთ რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის ლავროვის განცხადებებს, განსაკუთრებით კი, პანკისზე გაკეთებულ აქცენტებს, რომ თითქოს იქ „ისლამური სახელმწიფოს“ მებრძოლები მზადდებიან?

- უნდა გითხრათ ერთი აბსოლუტური ჭეშმარიტება, პანკისში როგორი სიტუაციაცაა, მოსკოვში ბევრ თბილისელზე უკეთ იციან. ძალიან კარგად იციან, რომ პანკისში არაფერი არ ხდება, პანკისზე უარესი მდგომარეობაა საქართველოს ზოგიერთ სხვა რეგიონში, მაგრამ, სამწუხაროდ, პანკისი არის უარყოფითი ბრენდი, თვითონ რუსების მიერ შექმნილი, რასაც ობიექტურად ჩვენც შევუწყვეთ ხელი. აქ უფრო სხვა რამეშია საქმე, ლავროვის ინტერვიუ გაჯერებული იყო უსაზღვროდ პროქართული ინტონაციებით, უფრო ზუსტად, საქართველოს მიმართ რევერანსებით. მაგრამ თაფლის კასრში ერთი კოვზი კუპრიც ხომ უნდა შეეპარებინათ და ეს გააკეთა ზუსტად, რომ აქ ვიღაცას თავში არ ავარდნოდა.

ჩვენ მოვისმინეთ ძალიან გამოცდილი დიპლომატის საუბარი, რომელმაც ქიციციცის და ქიცმაცურიც. ძალიან საინტერესოა, რა რეაქცია მოჰყვა ამას ჩვენს მეზობელ ქვეყნებში, მაგალითად, ამის გამო ლავროვს აზერბაიჯანში სულ კალანტაროვი და თბილისელი სომეხი ეძახეს. აზერბაიჯანში მისი მესიჯები ასე წაიკითხეს – ლავროვი თბილისთან რევერანსებით ცდილობს, მიაღწიოს იმას, რომ სომხეთთან რკინიგზა გაიხსნას. მაგრამ რუსეთის ამოცანა დღეს არის ასეთი: როგორმე ქართველებთან დიალოგს მიაღწიოს და დასავლეთს უთხრას, ჩვენ ქართველებს ველაპარაკებით, ნორმალური სამუშაო ურთიერთობა გვაქვს და თქვენ რა განერვიულებთ მათ დაკარგულ ტერიტორიებზეო. მე გეტყვით, ყველა ქვეყანაში რუსეთის ელჩებს აქვთ დავალება, რომ მაქსიმალურად საუკეთესო ურთიერთობები დაამყარონ საქართველოს ელჩებთან და მოხდეს ამის დემონსტრირება მსოფლიოს წინაშე, როგორ მეგობრობენ საქართველოს და რუსეთის ელჩები. სადაც გამოცდილი ელჩები გვყავს, მათ ძალიან კარგად იციან რუსეთის ჩანაფიქრი და მიდის მინივაჭრობები, საყოფაცხოვრებო დონეზეც კი.

მოკლედ, ლავროვის გზავნილი მსოფლიოს გასაგონად ასეთი იყო: ჩვენ შეგვიძლია საქართველოსთან ნორმალური ურთიერთობები ჩამოვაყალიბოთ, მიუხედავად ტერიტორიების ოკუპაციისა, მაგრამ თუ ქართველებთან ჩვენსას ვერ მივაღწევთ, მაშინ გავიხსენებთ პანკისსაც და სხვა რამეებსაც.

- კულუარული ინფორმაციით, ჩვენთვის ცნობილი ხდება, რომ მიმდინარეობს მზადება რუსეთის პოლიტიკურ ხელმძღვანელობასთან შესახვედრად, ლავროვმა მის კოლეგა ჯანელიძეს შემოუთვალა, რომ ის მზად არის მასთან შესახვედრად, მაგრამ ჯანელიძის კომპეტენცია ლავროვთან შესახვედრად საკმარისი არ არის, ამიტომაც მარტამდე მოხდება საკადრო ცვლილებები… ეკონომიკის მინისტრი ქუმსიშვილი დაიკავებს ფინანსთა მინისტრის სავარძელს, ხოლო საგარეო საქმეთა მინისტრობისთვის გამოცხადებულია შიდა კონკურსი, ის უნდა იყოს წონადი, გავლენიანი, გამოცდილი დიპლომატი, ასეთად მოიაზრება თედო ჯაფარიძე, დავით ზალკალიანი და სალომე ზურაბიშვილი. რა გსმენიათ ამასთან დაკავშირებით?

- მოდით, მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ, თქვენი ინფორმაცია რეალობასთან ახლოსაა, ვვარაუდობ, საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტზე ბევრად უფრო გამოცდილი და კვალიფიციური დიპლომატის წარდგენა მოხდება, მიხეილ ჯანელიძე გახლავთ ძალიან კარგი კადრი, მან დიდი მუშაობა გასწია ასოცირების ხელშეკრულების მომზადებაში, თუმცა ახლა საჭიროა ამ თანამდებობაზე ისეთი გავლენიანი დიპლომატი, რომელიც ურთულეს მოლაპარაკებებს გაუძღვება. არ ვგულისხმობ მხოლოდ კვალიფიკაციას, ეს ჯანელიძესაც საკმარისი აქვს, მაგრამ ამ ახალგაზრდა კაცს გამოცდილება შეუძლებელია ისეთი ჰქონდეს, როგორც ამ სფეროში დაღვინებულ დიპლომატს.

„კვირის ქრონიკა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ ნუკრი ქანთარიასთან: რას ამბობს იგი მისი განცხადების შემდეგ ატეხილ სკანდალზე?

ნინო სამხარაძე

საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი ალექსანდრე (ნუკრი) ქანთარია, საკუთარი გუნდის მხრიდან თავდასხმის ობიექტი აღმოჩნდა მას შემდეგ, რაც რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა სერგეი ლავროვმა გამოთქვა მზადყოფნა, რომ ის შეხვდება მის ქართველ კოლეგას მიხეილ ჯანელიძეს, ნუკრი ქანთარიამ ობიექტური, თუმცა ოპოზიციური აზრი გამოთქვა: «ლავროვთან შეხვედრა ვფიქრობ, რომ აუცილებელია, თუმცა არ ვიცი, ერთი-ერთზე რამდენად წონიანი იქნება ბატონი ჯანელიძე. ის ძალიან ნიჭიერია, მაგრამ სათანადო გამოცდილება არა აქვს, რომელიც სჭირდება ლავროვთან შეხვედრას. საკმაოდ კარგად უნდა ვიყოთ მომზადებული ამ შეხვედრისთვის».

„სწრაფი რეაგირების“ ბატალიონის ხელმძღვანელი, ქალბატონი თინათინი დამაჯერებელი ტონითა და საყურის ქანქარით ქანთარიას უმალ გამოეხმაურა და ჩვეული ტონით ბრძანა, – ცოტა მეტი ფიქრი სჭირდებათ იმ პარტიაში, საიდანაც ეს განცხადებები კეთდება. საკუთარ მინისტრზე ასეთ განცხადებებს არ უნდა აკეთებდნენ, თუ რაიმე კითხვები აქვს ნუკრი ქანთარიას ჯანელიძესთან დაკავშირებით, მას კითხვის დასმის საშუალება ჰქონდა საქართველოს პარლამენტში გასულ წელს. ყველაფერი დანარჩენი არის ბელეტრისტიკა და ძალიან ვწუხვარ, რომ ქანთარია ასეთი ტიპის განცხადებებს აკეთებს საკუთარი ქვეყნის ძალიან პროფესიონალ ახალგაზრდა, ენთუზიასტ და გამოცდილ დიპლომატთან დაკავშირებითო…

„კვირის ქრონიკის“ კითხვებს პასუხობს „ქართული ოცნება – დემოკრატიული საქართველოს“ წევრი, დეპუტატი ალექსანდრე (ნუკრი) ქანთარია.

- თქვენმა განცხადებამ საგარეო საქმეთა მინისტრთან დაკავშირებით განსაკუთრებით თინა ხიდაშელი გააღიზიანა, ცოტა მეტი ფიქრი სჭირდებათ იმ პარტიაში, საიდანაც ეს განცხადებები კეთდებაო. „რესპუბლიკურმა პარტიამ“ მიზეზების ძებნა ხომ არ დაიწყო და შარზე ხომ არ არიან?

- არა მგონია, ამ ყველაფერს უფრო გაუგებრობას მივაწერ, მე გამოვთქვი ჩემი აზრი, მათ კი თავისი აზრი აქვთ, მე აქცენტი გავაკეთე ჯანელიძის გამოცდილებაზე და საკითხის მომზადებაზე. მიმაჩნია, რომ, თუ საქართველოსა და რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრა შედგება, იქნება ძალიან მნიშვნელოვანი, რადგან ჩვენ გვაქვს საქმე მოწინააღმდეგესთან განსხვავებით ევროკავშირთან, ნატოსთან, რუსეთთან მოლაპარაკებებს ექნება გაცილებით მეტი სიმწვავე, რადგან საქმე ეხება საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას და ამდენად, ეს იქნება მწვავე მოლაპარაკება.

ზოგს თუ მიაჩნია, რომ ლავროვი ნაკლებად გამოცდილი დიპლომატია, ან ადვილია მასთან საუბარი, ეს მისი აზრია, მე ასე არ ვფიქრობ, ამიტომ მიმაჩნია, რომ სერიოზული მომზადებაა საჭირო და აუცილებელია გამოცდილი დიპლომატის გაგზავნა. ეს იყო და ეს, ჯანელიძესთან პრეტენზია არ მაქვს, მიმაჩნია, რომ ის კომპეტენტური, უნარიანი და ნიჭიერი ახალგაზრდაა. ვფიქრობ, რომ ის ერთ-ერთი მაღალი დონის დიპლომატი იქნება მომავალში.

- „კვირის ქრონიკის“ ინფორმაციით, მზადდება ახალი საკადრო გადაადგილება, მიხეილ ჯანელიძეს, სავარაუდოდ, გადაიყვანენ ეკონომიკის მინისტრად, ხოლო ეკონომიკის მინისტრს ქუმსიშვილს ფინანსთა მინისტრად დანიშნავენ, ჯანელიძის ადგილას კი მოიაზრება რამდენიმე გამოცდილი და წონიანი დიპლომატი, ესენი გახლავთ დავით ზალკალიანი, თედო ჯაფარიძე, სალომე ზურაბიშვილი, თუმცა ეს უკანასკნელი ნაკლებად სავარაუდოა  საგარეო საქმეთა მინისტრად დაინიშნოს. თქვენ ეს ინფორმაცია იცოდით და ამიტომ გააკეთეთ აქცენტი ჯანელიძის გამოუცდელობაზე? თქვენ ვის ისურვებდით საქართველოს ნომერ პირველ დიპლომატად?

- შეგნებულად არ დავასახელებ გვარს, ეს არის პრემიერ-მინისტრის პრეროგატივა, თუ ასეთი რამ მოხდა, ვთვლი, რომ პრემიერი კომპეტენტურ გადაწყვეტილებას მიიღებს. ჩვენ რვაწლიანი პაუზა გვაქვს რუსეთთან ურთიერთობის და მათთან მოლაპარაკებისა. თუ გავიხსენებთ, ადრე ვინ ხვდებოდა ლავროვს და რა წარმატებებს მიაღწია მასთან მოლაპარაკებაში, შეიძლება იმის მიხედვით მოხდეს ახალი კანდიდატის შერჩევა, თუკი ეს საჭირო გახდება.

- პარტია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარედ გიორგი კვირიკაშვილი დაინიშნა, სწორედ ის იქნება საარჩევნო სიის პირველი ნომერი. პარტიის ყოფილმა თავმჯდომარე ირაკლი ღარიბაშვილმა კი შეწყვიტა პარტიასთან ურთიერთობა. საინტერესოა, რას უნდა დაჰპირდეს გიორგი კვირიკაშვილი და „ქართული ოცნება“ ამომრჩეველს, რომ კიდევ დაგიჯეროთ?

- ვფიქრობ, ლოგიკურია, თუ გიორგი კვირიკაშვილი იქნება კოალიციის ლიდერი და სიის პირველი ნომერი, აქვე გეტყვით, რომ სიებზე ჯერჯერობით არ არის საუბარი. მოგვიანებით გამოიკვეთება, ვინ იქნება სიბრძნეც აქვს, გამოცდილებაც. არ ვიცი, რას უნდა დავპირდეთ ამომრჩეველს, ალბათ, ეს გადასაწყვეტია.

- ბატონო ალექსანდრე, რით ხსნით იმ ფაქტს, რომ კვირიკაშვილი გაცილებით გახსნილია, ხვდება არასამთავრობო ორგანიზაციებს, ოპოზიციას, ესწრება პრეზიდენტის მიერ მოწყობილ უშიშროების საბჭოს სხდომას, რასაც არ აკეთებდა მისი წინამორბედი. არადა, ორივე ლიდერის უკან დგას ბიძინა ივანიშვილი, რომლის მთავარი სამიზნე არის პრეზიდენტი მარგველაშვილი...

- გიორგი კვირიკაშვილი ცდილობს, არ იყოს კონფრონტაციულ რეჟიმში და ყველასთან დიალოგში შევიდეს, როგორც ოპოზიციასთან, ასევე არასამთავრობო სექტორთან, ეს ნამდვილად არ არის ცუდი. იმ დროს, ქვეყანას სჭირდებოდა ისეთი ლიდერი, როგორიც იყო ირაკლი ღარიბაშვილი, ცოტა ხისტი, სამართლიანი, დღეს სხვა მოცემულობაა, თუმცა კვირიკაშვილის შეხვედრები არ ვიცი, რას მოგვიტანს, პარლამენტის სხდომაზე კვირიკაშვილს კიდეც ვუთხარი, რომ „ნაციონალებთან“ კარგია, მაგრამ შეაყარე კედელს ცერცვი, ესენი მაინც ვერაფერს გაიგებენ, გისურვებ წარმატებებს-თქო. მე არ მჯერა, რომ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ შესაძლებელია რაიმე დიალოგის გამართვა და გარკვეული შეთანხმების მიღწევა, მაგრამ ამ შემთხვევაში პრემიერი უფრო გლობალურად უყურებს მოვლენებს, მისი სტილია ასეთი. ვნახოთ, რა შედეგებამდე მივალთ.

- ირაკლი ღარიბაშვილის ინიციატივა იყო კონსტიტუციაში ჩაწერილიყო, რომ ოჯახი, ეს არის ქალისა და მამაკაცის ერთობლიობა, ღარიბაშვილის გადადგომის შემდეგ, „ლგბტ“-ს უფლებადამცველები გააქტიურდნენ და საკონსტიტუციო სასამართლოში შეიტანეს სარჩელი, რათა დაკანონდეს ქალისა და ქალის, კაცისა და კაცის ქორწინება. როგორი იქნება ამ თემაზე თქვენი რეაქცია და ღარიბაშვილის ინიციატივას აღასრულებს თუ არა პარლამენტი?

- წარმოიდგინეთ, როგორი შეიძლება იყოს ჩემი რეაქცია, რა თქმა უნდა, ჩემთვის ეს არის აბსოლუტურად მიუღებელი, ეს გახლავთ მორიგი პროვოკაცია, ჩვენ გვაქვს მომზადებული საკონსტიტუციო ცვლილება და აუცილებლად შევიტანთ კონსტიტუციაში, რომ ოჯახი არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. იმედი მაქვს, სწორედ ამ საგაზაფხულო სესიის პერიოდში მოვასწრებთ ცვლილების განხორციელებას, საქართველოს ნამდვილად არ ემუქრება ერთსქესიანთა ქორწინების ლეგალიზება უახლოესი 50 წლის განმავლობაში. არ გამოვრიცხავთ, ასეთი პროვოკაციული მცდელობები გაგრძელდეს, ეს ყველაფერი უკავშირდება არჩევნებს… და რაც უფრო მოახლოვდება არჩევნები, უფრო დაიძაბება ვითარება, გარკვეული ჯგუფების მხრიდან იქნება მცდელობა, რომ პროვოკაციები მოახდინონ, შუღლი შემოიტანონ გუნდის შიგნით, რომ საზოგადოებაში არაჯანსაღი დისკუსია გამოიწვიოს.

- თუმცა დაპირისპირების სურათს ისევე თქვენი გუნდის წევრები ქმნიან. შეგახსენებთ თამაზ მეჭიაურის განცხადებას, რომელმაც „რესპუბლიკელებსა“ და „ფორუმელებს“ მოუწოდა, არჩევნებზე დამოუკიდებლად გასულიყვნენ და ამით ნათელი გახდებოდა, ვის რა რეიტინგი აქვს...

- ეს არის მეჭიაურის პერსონალური აზრი, აზრის გამოთქმას არავინ არავის უკრძალავს, „რესპუბლიკური პარტიაში“ საკმაოდ ჭკვიანი ხალხია და კარგად იციან, თუ კოალიციიდან გავლენ, შესაძლოა, 5%-იანი ბარიერიც ვერ გადალახონ. „რესპუბლიკელები“ დაინტერესდნენ, რამდენია მათი კვოტა კოალიციაში, მათ წინასწარ სურთ, დეტალურად იცოდნენ, ვფიქრობ, ეს არის მოლაპარაკებების საგანი. მას შემდეგ, რაც აიწონ-დაიწონება ყველაფერი, ამ თვალსაზრისითაც გარკვეული შედეგი დადგება. საუბარი იმაზე, თითქოს მათ კონკრეტული კვოტა მოითხოვეს, არ არის სწორი, თუმცა გეტყვით, რომ მოითხოვეს პასუხი, რამდენია მათი წილი და რა ერგებათ. თუ მათი სურვილები იქნება ჩვენ სურვილებთან თანხვედრაში, მაშინ შევთანხმდებით. წინააღმდეგ შემთხვევაში, თუ ვერ მოვრიგდით ისე დასრულდება ურთიერთობები, როგორც ამ დროს ხდება, მაგრამ იმედი მაქვს, „რესპუბლიკელები“ არიან პრაგმატულები და რა განსაკუთრებული შეხედულებაც არ უნდა ჰქონდეთ საკუთარ თავზე, რეალობას გაითვალისწინებენ… და თუ კოალიცია ამ სახით დარჩება, ყველას წილი იქნება გათვალისწინებული.

მოგეხსენებათ, არჩევნებამდე ჯერ კიდევ დროა დარჩენილი, მარადიული არავინ არის და არავინ იცის, რა შეიძლება მოხდეს. მე არც კოალიციის დაშლას გამოვრიცხავ და არც იმას, რომ ამ სახით წარვდგეთ არჩევნებზე.

„ახალი თაობა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: „თუ ერთსქესიანთა ქორწინების კანონს მიიღებენ, პროტესტის ნიშნად უმრავლესობის უმრავლესობა პარლამენტს დავტოვებთ”

როდის შევა პარლამენტში საკანონმდებლო ინიციატივა ერთსქესიანთა ქორწინების დაკანონების შესახებ, რა კავშირი აქვს ამ საკითხის გააქტიურებას ირაკლი ღარიბაშვილის წასვლასთან, რას აპირებენ მეოცნებეები და ნაციონალები? – ამის შესახებ „ახალ თაობას“ საპარლამენტო უმრავლესობის ერთ-ერთი ლიდერი ომარ ნიშნიანიძე ესაუბრება.

- გავრცელებული ინფორმაციით, უახლოეს ხანებში პარლამენტში შემოვა საკანონმდებლო ინიციატივა ერთსქესიანთა ქორწინების დაკანონების შესახებ. ამასთან დაკავშირებით თქვენ თუ ფლობთ დამატებით რაიმე ინფორმაციას?

- პარლამენტში ასეთი ინიციატივა ჯერ შემოსული არ არის. ლგბტ ორგანიზაციებმა საკონსტიტუციო სასამართლოს მიმართეს და არსებული ნორმის შეცვლა მოითხოვეს. დღეს არსებული ნორმით ოჯახი არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. ამის შედეგად ეს საკითხი ძალიან აქტუალური გახდა.

- და ადრე თუ გვიან ამაზე პარლამენტსაც მოუწევს მსჯელობა...

- მე არ მესმის, რატომ უნდა გააქტიურდეს ეს საკითხი ან რატომ უნდა მოხდეს პარლამენტში ამ თემის განხილვა. ქართველთა მენტალობაში მყარად ზის, რომ ოჯახი არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. ვინმე თუ დაიჩემებს, რომ ევროპაში სხვანაირად არის, ვეტყვი, რომ ბევრ ევროპულ ქვეყანაშიც ასეა – ოჯახი არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. ასე რომ, ამ მხრივ საქართველო გამონაკლისი არ არის, ვიღაცამ ძალიან რომ შეიცხადოს.

ჩვენ ჩვენს წარსულსა და მენტალობას პატივი უნდა ვცეთ და კონსტიტუციაში არსებული ჩანაწერი არ უნდა შეიცვალოს. დანარჩენი ჩვენი საქმე არაა, ერთსქესიანები ერთად თუ იცხოვრებენ. ჩვენ არანაირი უფლება არა გვაქვს სახლებში და მით უმეტეს საწოლებში შევუცვივდეთ. ისე უქნიათ, კისერი უტეხიათ. აქვე დავაფიქსირებ იმასაც, რომ ლგბტ პირების მიმართ ყოველგვარი ძალადობის წინააღმდეგი ვარ. ამასთან დაკავშირებით ანტიდისკრიმინაციული კანონიც კი მივიღეთ. მისთვის მხარის დაჭერა ბევრს არ უნდოდა. მაშინ რაღაც დათმობაზე წავედით და ახლა ნამეტანიც არ მოუვიდეთ მაგათ. ახლავე იცოდნენ, ერთსქესიანთა ქორწინების დაკანონებაზე წამსვლელები ჩვენ არა ვართ.

- დარწმუნებული ხართ, რომ ამაზე არ წავა პარლამენტი? თავად თქვით, ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღებაც არ გვინდოდა, მაგრამ რაღაც დათმობაზე წავედითო...

- ანტიდისკრიმინაციული კანონი ცოტა სხვა რამეა, ვიდრე ეს ქორწინება. დიპლომატია ისაა, რომ შეგიძლია უკან გადადგა ერთი ნაბიჯი, თუ სამაგიეროდ 2-ის წინ გადადგმა შეგიძლია. მთავარია, კიბორჩხალასავით უკან-უკან არ იარო. ჩვენ წინ გვინდა წასვლა, ასე რომ, უკან-უკან ვერ ვივლით. ოპონენტები, ალბათ, იტყვიან, წინ თუ მივდივართ, ამ კანონს რატომ არ იღებთო. მოიცათ, ვინმეს ჰგონია, რომ ევროპაში ერთსქესიანთა ქორწინების გარეშე არ მიგვიღებენ. დამიჯერეთ, ეს არ არის დასავლური აზროვნების განმსაზღვრელი. ავიღოთ თუნდაც იაპონია. ეს ქვეყანა თავის ტრადიციებს ძალიან უფრთხილდება, მაგრამ მათზე ვერავინ იტყვის, რომ პროგრესს არ განიცდიან და დასავლური ღირებულებებით არ ცხოვრობენ. ამის მაგალითია სამხრეთ კორეაც. ჩვენც ასე მოვიქცეთ, ვიაროთ პროგრესითა და დასავლური ღირებულებებით, ოღონდ იმ ღირებულებებით, რომლებიც ჩვენთანაც ღირებულია.

- თქვენ არ გვიპასუხეთ კითხვაზე, მიიღებს თუ არა ამ კანონს პარლამენტი?

- ეს გამორიცხულია, რადგანაც ამ გადაწყვეტილებას დეპუტატები მხარს არ დაუჭერენ. ჩემი კოლეგების უმეტესობა ასეთ განწყობაზეა. მსჯელობა შესაძლოა დაიწყოს, ოპოზიციას უამრავი უაზრო ინიციატივა შემოუტანია პარლამენტში. ყველაფერს გავაკეთებთ, რომ ამ თემაზე მსჯელობასაც კი გვერდი ავუაროთ, მიღებაზე ზედმეტია ლაპარაკი. ვაცხადებ ღიად, რომ თუ კანონს მიიღებენ, პროტესტის ნიშნად პარლამენტს დავტოვებ. დარწმუნებული ვარ, უმრავლესობა ასე მოიქცევა.

- ჩემი კოლეგების უმეტესობა ამ კანონს მხარს არ დაუჭერსო ამბობთ, კოლეგებში მარტო ფრაქცია „ქართულ ოცნებას“ მოიაზრებთ თუ მთელ კოალიციას?

- ამ შემთხვევაში მთელი კოალიცია მაქვს მხედველობაში. არა მგონია, ამას მხარი დაუჭიროს ვინმემ.

- თუმცა თქვენს კოალიციაში არიან ძალები, რომლებიც ლიბერალურ ღირებულებებს უჭერენ მხარს. ამ ძალის წარმომადგენლებმა რამდენიმე თვის წინ ლგბტ დროშებიც კი აფრიალეს. ისინიც არ დაუჭერენ საკონსტიტუციო ნორმის შეცვლას მხარს?

- ის დროშა ჟურნალისტების თხოვნით დაიკავეს. არა მგონია, მათ ნორმის შეცვლა მოისურვონ. თუ მოისურვებენ, უმცირესობაში დარჩებიან. ალბათ, ყველა მიხვდება, ვისზე ვსაუბრობთ და ბარემ ვთქვათ, რომ ისინი რესპუბლიკელები არიან. მსჯელობაში, ალბათ, აუცილებლად ჩაერთვებიან, მაგრამ ამის იქით აღარ წავლენ.

- ამ საკითხის გააქტიურება არჩევნების წელს რატომ მოხდა, ვინმეს ლგბტ პირების ხმების მოზიდვა სურს თუ ეს, უბრალოდ, დამთხვევაა?

- ამაზე ზუსტი პასუხი არა მაქვს. არ გამოვრიცხავ, რომ ვიღაცას სურს, ლგბტ პირების ხმებზე ინადიროს და ამ თემის გააქტიურებით მათი გულის მოგებას ცდილობენ, იმას კი ვერ საზღვრავენ, რომ შესაძლოა საპირისპირო შედეგი მიიღონ.

- საპირისპირო შედეგში რას გულისხმობთ?

- საქართველოს მოსახლეობის უმეტესობა ტრადიციული ორიენტაციისაა და, თუ ჩვენ ამ ნორმის შეცვლის წინააღმდეგი ვიქნებით, ცხადია, მხარდამჭერები მოგვემატება. ვიღაცებს ტყუილად აქვთ იმედი.

- პრემიერის პოსტზე ყოფნისას ირაკლი ღარიბაშვილი ღიად აცხადებდა, რომ ოჯახი მხოლოდ ქალისა და კაცის ერთობა შესაძლოა იყოს. თქვენი აზრით, უკავშირდება თუ არა ამ თემის წინ წამოწევა მის გადადგომას?

- არ არის გამორიცხული, რომ ამ პროცესის დაწყებას ღარიბაშვილის გადადგომამაც მისცა პატარა ბიძგი და თუ ვინმეს რამის მოლოდინი აქვს, ძალიან შემცდარა.

- რა პოზიციას დაიკავებს ამ საკითხზე ნაციონალური მოძრაობა? ვიცით, რომ მათ არ ეკონტაქტებით, მაგრამ რაღაც მაინც გექნებათ პარლამენტში გაგონილი...

- მათთან როგორ უნდა ვიკონტაქტო? მათთან არც ამ და არც სხვა თემებზე საუბარი არ მქონია. წინასწარ რამის თქმა ძნელია, მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ ერთსქესიანთა ქორწინების დაკანონების დიდი წინააღმდეგი არ წავლენ, არც იმას გამოვრიცხავ, რომ რამდენიმე მათგანში გაიღვიძოს კაცურმა მომენტმა და წინააღმდეგი წავიდნენ.

- ვისზე გაქვთ ეჭვი, რომ მასში კაცური მომენტი გაიღვიძებს?

- კონკრეტულად ვინმეს დასახელება გამიჭირდება, თან ჩემი ცოდვა უნდა გავამხილო, მაგათ ყველას ერთ ქვაბში განვიხილავ. დაველოდოთ და ყველაფერს მომავალი გვიჩვენებს.

- ნაციონალებზე ამბობთ, ყველას ერთ ქვაბში განვიხილავო და გამუდმებით აკრიტიკებთ, ამის მიუხედავად, მაინც გადანაშაულებენ, რომ ოდესღაც ნაციონალი იყავით და სააკაშვილის სადღეგრძელოს მაგიდაზე ასული სვამდით. ადრე ეს კაკო ბობოხიძემ თქვა, რამდენიმე დღის წინ კი გიორგი გუგავამ გაიმეორა...

- კაკო ბობოხიძე ჩემზე კარგს რანაირად იტყოდა. პოლიტიკაში ჩემი მოყვანილია და ყველაზე უკეთესად იცის, ვინ ვიყავი. ისიც იცის, რომ ნაციონალურ მოძრაობაში არასდროს ვყოფილვარ. მაგიდაზე ასვლა და სააკაშვილის სადღეგრძელოს ისე დალევა ხომ საერთოდ გამორიცხული ამბავია ბუნებაში.

- გამორიცხული რატომ არის, იმ წლებში ბევრი სვამდა სააკაშვილის სადღეგრძელოს...

- დალევით ბევრი სვამდა, მე არასდროს დამილევია, მით უმეტეს _ მაგიდაზე ასულს. ყველამ იცის, რომ ასეთი რამეები არ მიყვარს. ვიღაცებისგან განსხვავებით, სკამზეც კი არ დავმდგარვარ სადღეგრძელოს დალევის დროს.

- პოლიტიკოსები სვამენ ხოლმე ასე სადღეგრძელოებს?

- შესაძლოა ისინიც სვამენ. სკამზე ასვლა და გამორჩეული სადღეგრძელოს დალევა ლამის ჩვეულებრივი ამბავია საქართველოში. მე ესეც არ გამიკეთებია და სააკაშვილის სადღეგრძელებლად რა ამიყვანდა მაგიდაზე?  ეს არის სიცრუე, ნაციონალები სიცრუის აკადემიკოსები არიან და ასეთი რამის მოგონება არ გაუჭირდებოდათ. თავის დროზე მათ როსტომ ჩხეიძემ თვითმარქვია ნაციონალური მოძრაობა დაარქვა. მე მათ ცრუ ნაცებს ვეძახი. დამაბრალონ და იყვნენ. რაც მეტს გამლანძღავენ, უკეთესი იქნება. გულწრფელი კაცი ვარ და იმას არ დავმალავ, რომ 2003 წლის ვარდების რევოლუციაში მეც ვმონაწილეობდი. ჟვანიას საეჭვო სიკვდილის შემდეგ მათ მკვეთრად დავუპირისპირდი. ნაცმოძრაობის წინააღმდეგ ჩატარებულ ყველა აქციაში მაქვს მონაწილეობა მიღებული.

- ნაციონალების ლანძღვა ჩემზე კარგად მოქმედებსო, ლეიბორისტებმაც რომ დაიწყეს, ამაზე რას იტყვით?

- რა უნდა ვთქვა? იმ გაჭირვებულმა გიორგი გუგავამ გაიმეორა კაკო ბობოხიძის ნათქვამი. ისე როგორ უნდა გაგიჭირდეს პოლიტიკოსს, რომ კაკოს სიტყვები გამოიყენო? არც მაგათი ლანძღვა იმოქმედებს ჩემზე ცუდად. ეგენიც ნაციონალებთან არიან კავშირში. ახლა გამოდიან და ურცხვად იძახიან, უპასუხისმგებლოები ხართო. გახსოვთ 2002 წლის თვითმმართველობის არჩევნები? გახსოვთ თბილისის საკრებულო? გახსოვთ, როგორ დაუთმო შალვა ნათელაშვილმა მიხეილ სააკაშვილს საკრებულოს თავმჯდომარის პოსტი? გახსოვთ 2008-2012 წლების მოწვევის პარლამენტი? ლეიბორისტები პარლამენტში რომ მოხვდნენ, ხელფასებს იღებდნენ, მაგრამ საკანონმდებლო ორგანოში არ შესულან.

ეს ხალხი გამოდის და ჩვენ გვეძახის უპასუხისმგებლოებს. როცა პოლიტიკაში ხარ, პარლამენტშიც უნდა შეხვიდე და, თუ საჭიროა, ზოგჯერ მუშტიც უნდა მოგხვდეს. ამ ლეიბორისტებს არასდროს საკუთარ თავზე პასუხისმგებლობა არ აუღიათ და პოლიტიკოსებად ითვლებიან, მხოლოდ იმას გაიძახიან, მოგვეცით პრეზიდენტობაო. თავის დროზე ეგენი საპროტესტო აქციებით ფულს შოულობდნენ. სააკაშვილი უხდიდა მაგათ ფულს. ივანიშვილი ამაზე წამსვლელი არ არის. ეჭვი მაქვს, რომ მათ ამ ეტაპზე ისევ ძველი ძალა აფინანსებს.

- ძველ ძალაში ნაციონალებს გულისხმობთ?

- მაგ შავბნელებსა და ცრუ ნაცებს ვგულისხმობ, ნეტა მართლა ნაციონალები და ეროვნულები ყოფილიყვნენ.

- რატომ გგონიათ, რომ ისინი უგზავნიან ფულს?

- ბანკების აქციებს იწყებენ და ამან გამიჩინა ეჭვები. ასე ძალიან თუ აწუხებდათ ბანკების ქმედებები, ჩვენთვის დაეჭირათ მხარი.

- თქვენთვის რაში უნდა დაეჭირათ მხარი?

- გასულ წელს პარლამენტმა ბანკების ზედამხედველობის შესახებ მიიღო კანონი, რომელიც საკონსტიტუციო სასამართლომ შეაჩერა. მაინტერესებს, ის ბატონები რატომ არ მივიდნენ საკონსტიტუციოსთან და იქ არ გამართეს აქცია. ეს კითხვა მაქვს, თორემ ბანკების წინააღმდეგ აქციების გამართვას კი არ ვუშლი, თანაც ბანკებთან მე ჩემი პრეტენზიები მაქვს.

- რა პრეტენზიები?

- მიმაჩნია, რომ ჩვენთან ყველაზე მახინჯი საბანკო სისტემაა და ამას აუცილებლად სჭირდება რეფორმირება.

- მერე, რატომ არ დაიწყო „ქართულმა ოცნებამ“ ამ მახინჯი სისტემის რეფორმა?

- როგორ არ დავიწყეთ, ჩვენი მოსვლის შემდეგ ეს სისტემა შედარებით გაკეთილშობილდა.

- ეს გაკეთილშობილება რით გამოიხატა?

- რით? არ გახსოვთ, სესხებზე გადასახადი 28-30% რომ იყო? ჩვენ ეს საპროცენტო განაკვეთი გავანახევრეთ, მაგრამ ესეც არ არის ნორმალური მაჩვენებელი. თუ გვინდა დასავლური ღირებულებების დამკვიდრება, ეს მაჩვენებელიც უნდა გავანახევროთ. ერთბაშად, სამწუხაროდ, არაფერი კეთდება. წარმატება ნაბიჯ-ნაბიჯ მიიღწევა. ვიღაცებს ამის დანახვა არ სურთ და ყველაფერზე სკანდალი და უბედურების ატეხა უნდათ.

- არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, ალბათ, სკანდალები არ მოგვაკლდება...

- საარჩევნო წელს ეს ბუნებრივი ამბავია. იმედი მაქვს, პოლიტიკური ტემპერატურა მეტისმეტად მაღალი არ იქნება. ნაციონალები და მათთან დაახლოებული პარტიები ხალხის დაპანიკებას ცდილობენ. „რუსთავი 2“-ის ეთერით ისეთი სიუჟეტები გადის, საქმეში რომ არ იყო ჩახედული, იფიქრებ, რომ ქვეყანა თავზე დაგექცა. ერთხელაც გითხარით, რომ რამდენიმე დღე ვუყურე „რუსთავი 2“-ს და კინაღამ ქუჩაში გამოვვარდი აქციის მოსაწყობად. ახლა მთლად უარესებს აკეთებენ და ხალხის გაღიზიანებას ცდილობენ. ჩვენი მიზანი კი არჩევნების მშვიდ გარემოში ჩატარებაა.

- შეძლებთ ამის გაკეთებას?

- უნდა შევძლოთ.

„კვირის ქრონიკა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ირმა ინაშვილმა თინა ხიდაშელს გადასარევი „კლიჩკები“ მოუგონა - „მიშა-2“ და „თინიკო გამყალბებელი“, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილი რომ დუმს ამ ყველაფერზე, ეგ როგორ გავიგოთ?!

მიხეილ სახვაძე

„ჩვენი კანტორის ხალხიც» ბლომად მისულა „პატრიოტთა ალიანსის“ ყრილობაზე, რიგითი პარტიელებიც „შავი ლაკი ტუფლებითა“ და „კასინკებით“, თუმცა ერთი კია, ვერ დაუხვდა ტუშით „ქორთიარდ მერიოტი» და ადგნენ და ყრილობა ღია ცის ქვეშ ჩაატარეს – იმდენი ვართ (ღმერთმა გვამრავლოსო), ზამთარი, სიცივე და „ე ხალათი დაგვიჭერსო?!“

ისე, კარგი და გადასარევია, როცა პარტიას იმდენი წევრი ჰყავს, ყრილობისთვის დაქირავებულ ფართში რომ ვერ ეტევიან, მაგრამ რომელი დარბაზი ჰქონდათ საამისოდ არჩეული «პატრიოტთა ალიანსის» წევრებს „ქორთიარდ მერიოტში“, მაგაზე ვერაფერს გეტყვით…

როგორც გაირკვა, ყრილობაზე პარტიის თავმჯდომარის ხელახალი არჩევა მოხდა – „პატრიოტთა ალიანსის“ თავმჯდომარე მომდევნო 3 წლის განმავლობაში დავით თარხანმოურავი იქნება. ყრილობაზე პარტიის ლიდერებმა პარტიული საქმიანობა შეაჯამეს და სამომავლო გეგმები დასახეს:

„2016 წელი იქნება ჩვენი ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანი წელი, ჩვენი გამარჯვებისთვის აუცილებელია, გავერთიანდეთ. უნდა ვიბრძოლოთ, რომ ჩვენმა შვილებმა იცხოვრონ სამართლიან, ბედნიერ საქართველოში, სადაც ახლა 76 000 ბავშვი შიმშილობს და ჩინოვნიკები კი 60 000-იან პრემიებს იღებენ. უნდა ვიბრძოლოთ, რომ აღარ განმეორდეს ის, რაც მოხდა საგარეჯოში. ჩვენ გავიმარჯვეთ, მაგრამ ეს არის ქვეყანა, სადაც გამარჯვებულ კაცს დამარცხებულად აცხადებენ… ამიტომ უნდა გავითვალისწინოთ ძველი გამოცდილება და ვებრძოლოთ ახალ „მიშა-2“-ს, თინა ხიდაშელს და მის პოლიტიკურ ოჯახს, რომლებმაც ხელში ჩაიგდეს ხელისუფლება“, – განაცხადა სიტყვით გამოსვლისას პარტიის ლიდერმა ირმა ინაშვილმა.

ყრილობაზე პარტიის თავმჯდომარემ საპროტესტო აქციებიც დააანონსა. დავით თარხანმოურავის თქმით, იმ შემთხვევაში, თუ ქვეყანაში არ შეიცვლება საარჩევნო გარემო და კანონმდებლობა, დაიწყება მასშტაბური და პერმანენტული ხასიათის შიმშილობის აქციები.

ცუდია შიმშილობა, ხალხო, ცუდი და საშიში, მით უმეტეს ისეთი, რომელსაც შედეგი არ მოაქვს – არ უდარდია დიდად „ოცნებას“ თქვენი წინა შიმშილობა და მომავალშიც თუ იშიმშილებთ, რას მიიღებთ გაუთავებლად ოღრაშობებზე გადასული ხელისუფლებისგან? ნუ, ჰო, წონაში დაიკლებთ და ეგ კარგია, მაგრამ დანარჩენს რომ ფეხებზე იკიდებს „ოცნება“, არ გაგიგიათ, ვერ ხედავთ? თუმცა თქვენი საქმის თქვენ იცით – იქნებ ახლა მაინც გამოვიდეს რამე…

ჰო, ახლა მთავარი. ირმა ინაშვილმა თქვა – „უნდა ვიბრძოლოთ, რომ ჩვენმა შვილებმა სამართლიან, ბედნიერ და გაბრდღვიალებულ საქართველოში იცხოვრონო…“. ეეჰ, ქალბატონო ირმა, მასეთი დაპირება იმდენი მოგვისმენია ოღრაშობაზე გადასული „ქართული ოცნებისგან“, ხალხის მწამებელი და გამაუპატიურებელი „ნაციონალური მოძრაობისგან“, ვითომ «პატრიოტთა ალიანსი“ არ დაიწყებს პირველ რიგში საკუთარი შვილების ფუფუნებაზე ზრუნვას? სამწუხაროდ, როგორც გითხარით, მწარე გამოცდილება მოსვენებას არ გვაძლევს და შესაბამისად, თქვენი ეს მოწოდება უემოციოდ უნდა გავატაროთ.

ახლა უფრო მთავარი. ირმა ინაშვილმა თქვა – „ჩვენ გავიმარჯვეთ, მაგრამ ეს არის ქვეყანა, სადაც გამარჯვებულ კაცს დამარცხებულად აცხადებენო…“. ზუსტად მანდა ვართ, თქვენ შემოგევლეთ – რომ გაიმარჯვეთ, მერე რომ იშიმშილეთ და ფეხებზე დაიკიდა „ქართულმა ოცნებამ“ ეს ყველაფერი, მარტო თინა ხიდაშელს რატომ ლანძღავთ, ბიძინა ივანიშვილს რა, განა არ შეეძლო ამ ამბებში ჩარევა და სიტუაციის გამოსწორება, გამარჯვებულისთვის დაფნის გვირგვინის თუ არა, თანამდებობის მირთმევა? უფრო მეტიც, რეგიონებში მოშიმშილეებსაც კი დაერივნენ და მაინც მარტო „თინიკო გამყალბებელს“ ხვდება, ბიძინა ივანიშვილს კი – არა!

რატომ?

და ყველაზე მთავარი. ირმა ინაშვილმა თქვა – „უნდა გავითვალისწინოთ ძველი გამოცდილება და ვებრძოლოთ ახალ „მიშა-2“-ს, თინა ხიდაშელს და მის პოლიტიკურ ოჯახს, რომლებმაც ხელში ჩაიგდეს ხელისუფლებაო…“. არც ერთხელ ბიძინა ივანიშვილს (არც ძველ და ახალ პრემიერ-მინისტრებს) ერთი სიტყვაც კი არ დასცდენია, – ნწ, ნწ, ნწ, ეს რა უქნა თინა ხიდაშელმა ირმა ინაშვილს, როგორ წაართვა საგარეჯოში გამარჯვებაო.

რატომ დუმს ივანიშვილი „თინიკო გამყალბებლის“ მიერ არჩევნების „გაიმასქნებაზე“? ბევრს არა, მაგრამ რამდენიმე ვერსიას ჩამოგიყრით და თავად აირჩიეთ ყველაზე უფრო მისაღები ვარიანტი: ა) იმდენად ფეხებზე დაიკიდა „ქართულ ოცნებაში“ და ზოგადად, ქვეყანაში მიმდინარე პროცესები, რომ დუმს; ბ) რაღაც ისეთს უმზადებს „მიშა-2“ – „თინიკო გამყალბებელს“, რომ შესაფერის დროს ელოდება; გ) მხოლოდ იმაზე ფიქრობს, მიწასთან გასწორებული ლარი ფეხზე როგორ წამოაყენოს; დ) წუხანდელი ღამენათევია, ჩაეძინა და ვერ მოასწრო; ე) „ჩორტ ივო ზნაეტ» და ასე შემდეგ…

——–

P.S. შიმშილობას მაინც არ გირჩევთ, მაგას სჯობს, სხვა რამე მოიფიქროთ, რაღაც საქმე მაინც გააკეთოთ, სანამ პარლამენტში შეხვალთ, თორემ მერე თქვენც დანარჩენებივით ფეხებზე დაიკიდებთ ყველა დაპირებას და მარტო საკუთარ კეთილდღეობაზე ზრუნვას მიჰყოფთ ხელს…

„ახალი თაობა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

კიდევ ერთი დაპირისპირება „ქართულ ოცნებაში“: გორის მაჟორიტარი შიდა ქართლის გუბერნატორის წინააღმდეგ

შიდა ქართლში პოლიტიკური ტემპერატურა ყოველდღე მატულობს. 5 თებერვალს გორის საკრებულოს თავმჯდომარის იმპიჩმენტის საკითხი განიხილება. მანამდე კი ერთმანეთს გორის მაჟორიტარი დეპუტატი და შიდა ქართლის გუბერნატორი დაუპირისპირდნენ.

გორის მაჟორიტარმა სოსო ვახტანგაშვილმა გუბერნატორ ზურაბ რუსიშვილს გადადგომა მოსთხოვა. ეს განცხადება დეპუტატმა ტელეკომპანია „,თრიალეთის“ ეთერში გააკეთა. სოსო ვახტანგაშვილი ქალაქ გორსა და გორის რაიონში შექმნილ ვითარებას რუსიშვილს უკავშირებს. დეპუტატის თქმით, შექმნილ პრობლემებზე პასუხისმგებლობა გუბერნატორმა და მისმა გუნდმა უნდა აიღოს.

- რა პროცესებიც მიმდინარეობს ქალაქში, საკრებულოსთან და პარტიასთან მიმართებით, რეაგირებას ითხოვს. ჩემი, როგორც მაჟორიტარის პოზიციაა, რომ ამ ყველაფერს უნდა ვუშველოთ. ეს ჩემი განცხადება იყო გამოსავლის ძიება, – ამბობს სოსო ვახტანგაშვილი.

ჟურნალისტებთან საუბარში დეპუტატი აცხადებს, რომ რეგიონი კლანური მმართველობიდან გამომდინარე არ უნდა იმართებოდეს. ის მეტ კომუნიკაციას ითხოვს.

- ის მენეჯმენტი, რომელიც გუბერნატორისგან მომდინარეობს, არის იმის წინაპირობა, რა ვითარებაც შექმნილია ქალაქში. პიროვნულად, აბსოლუტურად არანაირი პრობლემა არ მაქვს მასთან. პრობლემა მაქვს მის მმართველობასთან, – აღნიშნავს მაჟორიტარი.

გორის რჩეული აღშფოთებას ვერ მალავს იმის გამო, რომ რამდენიმე დღეში გორში ძალაუფლება შესაძლოა ოპოზიციის ხელში გადავიდეს. საკრებულოს თავკაცის გადაყენებას ქართული პარტია, ნაციონალები და თავისუფალი დემოკრატები აპირებენ.

- სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე ვიარეთ 2012 წელს. დღეს მმართველობა ოპოზიციის ხელში გადადის, – ამბობს სოსო ვახტანგაშვილი.

ისევე, როგორც დანარჩენ საქართველოში, ქალაქ გორის საკრებულოც 2014 წლის ზაფხულში დაკომპლექტდა. მაშინ გორის ამომრჩეველთა დიდმა ნაწილმა ოპოზიციური პარტიების წარმომადგენლებს დაუჭირა მხარი. იმაში, რომ ქალაქის საკრებულოში ამომრჩეველმა ოპოზიციიდან მეტი წარმომადგენელი შეიყვანა, 2012 წელს არჩეული დეპუტატი 2013 წლის დეკემბერში დანიშნულ გუბერნატორს ადანაშაულებს.

ამ საკითხზე მისი წუხილი საპარლამენტო უმრავლესობისთვის გასაგებია, თუმცა მათ არ ესმით, რატომ მოითხოვა მაჟორიტარმა გუნდთან შეთანხმების გარეშე გუბერნატორის გადადგომა.

- მას ამ საკითხზე ჯერ ჩვენთან უნდა ესაუბრა და შემდეგ გაეკეთებინა საჯარო განცხადებები, – განაცხადა საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერმა ზვიად კვაჭანტირაძემ.

დეპუტატს ტონი და განცხადება გუბერნატორმაც დაუგმო. ზურაბ რუსიშვილმა საგანგებო განცხადება გააკეთა და აღნიშნა, რომ არსად წასვლას არ აპირებს: “არ ვაპირებ დეპუტატ სოსო ვახტანგაშვილის ბრალდებებზე ვრცელი განცხადების გაკეთებას. ყველასთვის ისედაც გასაგებია, რომ საარჩევნო წელს ადგილი ექნება დაუსაბუთებელ ბრალდებებს. მე, როგორც სახელმწიფო რწმუნებული შიდა ქართლში, ვაგრძელებ ჩემს საქმიანობას და არანაირ პოლიტიკურ დებატებში შესვლას არ ვგეგმავ”, – განაცხადა ზურაბ რუსიშვილმა.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „ჩემი ინფორმაციით, ქართველების მხრიდან არანაირი ძალადობა არ ყოფილა“

გვანცა ღვედაშვილი

გაეროს ადამიანის უფლებათა უმაღლესი კომისარიატის ინფორმაციით, ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკაში ქართველმა სამხედროებმა მცირეწლოვანი გოგონების წინააღმდეგ სექსუალური ძალადობა განახორციელეს. აღნიშნულ ინფორმაციას ადგილობრივ არასრულწლოვან გოგონებთან ჩაწერილი ინტერვიუების საფუძველზე ავრცელებენ, სადაც გოგონები ამბობენ, რომ მათზე ძალა უცხოელმა ჯარისკაცებმა გამოიყენეს. “სამი გოგონას აზრით, მათზე ძალადობა მისიის ქართული კონტიგენტის სამხედროებმა განახორციელეს. 4 გოგოს ასაკი სავარაუდოდ 14-იდან 16 წლამდე მერყეობს”, – აღნიშნულია გაეროს მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაში.

აღნიშნულ ფაქტთან დაკავშირებით საქართველოს თავდაცვის სამინისტრომ გამოძიება უკვე დაიწყო და ზეგავლენის მოხდენის თავიდან აცილების მიზნით, გამოძიებას 6 პირი ჩამოაშორა. აღნიშნულ პირებს შორის თანამდებობა დროებით აქვს შეჩერებული გენერალური შტაბის უფროსის მოადგილე რომან ჯოხაძესაც.

საქართველოს პარლამენტის თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავჯდომარე ირაკლი სესიაშვილი “მთელ კვირასთან” ინტერვიუში ამბობს, რომ მისი ინფორმაციით, ქართველი კარისკაცების მხრიდან არასრულწლოვან გოგონებთან ძალადობას ადგილი არ ჰქონია, თუმცა, თუ გამოძიება საპირისპიროს დაადგენს, მაშინ ყველა პირის სათანადოდ დაისჯება, რადგან მსაგავსი ფაქტები ქართული ჯარს სახელს უტეხს.

აგრეთვე, ირაკლი სესიაშვილის განცახადებით, იმ შემთხვევაში თუ აღნიშნული ბრალდება არ დადასტურდა, მოითხოვენ გაკეთდეს შესაბამისი საჯარო განცხადება, რათა ქართულ ჯარს იმიჯი არ შეელახოს:

„მას შემდეგ, რაც გაეროს ანგარიში გავრცელდა, თავდაცვის სამინისტრომ გამოძიება დაიწყო. პირველ რიგში ყველას მოვუწოდებ, რომ არ დაარღვიონ ადამაიანის უდანაშაულობის პრეზუფციის პრინციპი და სანამ გამოძიება არ დასრულდება, ამ ადამიანების მიმართ კორექტულები ვიყოთ. მით უმეტეს, რომ ამ საქმესთან დაკავშირებით ნახსენებია რომან ჯოხაძე, რომელიც გენერალური შტაბის უფროსის მოადგილეა და ამ საქმესთან პირდაპირი კავშირი არ აქვს. ის უბრალოდ მისიას ხელმძღვანელობს და ერთ-ერთი ღირსეული და გამორჩეული ოფიცერია და დარწმუნებული ვარ შეიარაღებულ ძალებში სამსახურს ისევე ღირსეულად გააგრძელებს. რაც შეეხება ინციდენტს, ჩემი წინასწარი ინფორმაციით, არანაირ ძალადობას ადგილი არ ჰქონია, თუმცა, რასაკვირველია გამოძიების შედეგებს უნდა დაველოდოთ. ზოგადად ძალიან სამწუხარო ფაქტია, რადგან, როგორც ხედავთ, ასეთმა შემთხვევებმა შეიძლება იმიჯი შეულახოს როგორც ჩვენი ქვეყნის შეიარაღებულ ქვედანაყოფებს, ასევე მთლიანად ქართულ ჯარს, ამიტომ ეს მწარე გამოცდილება იმის საფუძველი უნდა იყოს, რომ ოფიცრებმა და თავდაცვის სამინისტრომ უფრო მეტი იმუშაოს პირად შემადგენლობასთან, რათა მსგავსი ინციდენტები მომავალში მაქსიმალურად ავიცილოთ», – ამბობს ირაკლი სესიაშვილი „რეზონანსთან“ ინტერვიუში.

- თუმცა, ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როცა ქართველ ჯარისკაცებს არასრულწლოვანთა ძალადობაში ადანაშაულებენ. მსგავსი ბრალდბები ჩვენ წინა წელსაც მოვისმინეთ, თუმცა, საბოლოოდ აღნიშნული ფაქტები არ დადასტურებულა.

- რაც შეეხება შარშანდელ ფაქტს, ეს მხოლოდ გამოგონილი ჭორი იყო და მეტი არაფერი. თუმცა, აქვე დავამატებ, რომ სამწუხაროდ მსოფლიოში საერთაშორისო მისიებში ასეთ ფაქტებს ადგილი ნამდვილად აქვს და ამ საქმეში პირველები არ ვართ. ასეთი შემთხვევები ძალიან ხშირია, თუმცა, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ამით თავი გავიმართლოთ. მაგრამ ამ მწარე გამოცდილებამ ის გვასწავლა, რომ პირად შემადგენლობასთან მუშაობას მეტი ყურადღება უნდა მივაქციოთ.

- იმ შემთხვევაში, თუ გამოძიება ქართველი ჯარისკაცების მიმართ წამოყენებულ ბრალდებებს დაადასტურებს, რა სასჯელი ელით მათ?

ი.ს.: ჯერ დასრულდეს გამოძიება და დადგინდეს რა და როგორ მოხდა. შემდეგ კი უკვე ეს პირები ჩვენი კანონმდებლობის მიხედვით დაისჯებიან, თუკი რა თქმა უნდა ბრალდებები დადასტურდება. მე არ გამოვრიცხავ, რომ არასწორ ინფორმაციას ჰქონოდა ადგილი, რადგან საუბარია ძალადობაზე, არასრულწლოვანებაზე. მოკლედ, ეს ფაქტები ჯერ უნდა დაგინდეს და მხოლოდ ამის შემდგომ გვექნება საშუალება ვილაპარაკოთ სასჯელზე.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენი ხანი გაგრძელდება გამოძიება?

- ჩვენს ინტერესებში შედის, რომ რაც შეიძლება მალე დასრულდეს გამოძიება. ასე რომ, შედეგებს დაველოდოთ.

- გაეროს ადამიანის უფლებათა უმაღლესი კომისარიატის ბრალდებებს ქართველი ჯარისკაცების მიმართ საფუძვლად ცენტრალური აფრიკის რესპულიკელ არასრულწლოვან გოგონებთან ჩაწერილი ინტერვიუები უდევს. რამდენად მტკიცეა ეს არგუმენტები გამოძიებისთვის?

- სწორედ ამიტომ ვატარებთ ჩვენ გამოძიებას, რომ არსებობს კითხვები და ეჭვები აღნიშნულთან დაკავშირებით. ამასთან, წინასწარ საქმის კურსში ვაყენებთ როგორც საერთაშორისო საზოგადოებას, ისე გაეროსა და ჩვენს საზოგადოებასაც. ამიტომ არაფრის დამალვას არ ვაპირებთ. თუ ვინმე დასასჯელია – აუცილებლად დაისჯება, თუ არ არის დასასჯელი – მაშინ, აუცილებლად მოვითხოვთ ადეკვატურ საინფორმაციო უზრუნველყოფას, რათა ქართული ჯარის იმიჯი არ შეილახოს.

- ამჟამად თუ აგრძელებენ ეჭვმიტანილი ქართველი სამხედროები ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკაში სამშვიდობო მისიაში მონაწილეობას?

- დეტალები არ ვიცი. სავარაუდოდ გამოწვეულები იქნებიან. სხვას ვერაფერს გეტყვით, ინფორმაციას ამის შესახებ არ ვფლობ.

„ახალი თაობა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ გედევან ფოფხაძესთან: „ჰააგის სასამართლოს გადაწყვეტილება ტერიტორიების დასაბრუნებლად საკმარისი არ იქნება“

რა შედეგს უნდა ველოდოთ ჰააგის სასამართლოს გამოძიებისაგან, ვის ეკისრება პასუხისმგებლობა აგვისტოს ომზე, ყოველივე იმაზე, რაც მოხდა? – ამ თემაზე დეპუტატმა გედევან ფოფხაძემ „ახალი თაობის“ კითხვებს უპასუხა.

- იუსტიციის მინისტრმა თეა წულუკიანმა განაცხადა, რომ საკმარისზე მეტი მტკიცებულებები არსებობს იმისათვის, რომ დამტკიცდეს მხარეთა მიერ ჩადენილი დანაშაულები. თქვენ რაღაც გულგატეხილი საუბრობთ. ეჭვი გაქვთ, რომ ამ გამოძიებით შედეგს ვერ მივიღებთ?

- ეჭვი არ მაქვს, ვიცი, რომ ამგვარ პროცესებში უფრო მეტია საჭირო, ვიდრე რეალურად გაგაჩნია სიმართლის დასამტკიცებლად. არანაირი ეჭვი არ მაქვს. დარწმუნებული ვარ, ჩვენი მხარე ძალიან ღირსეულად წარდგება. არ მინდა, ვინმე პესიმისტურად განეწყოს. საქართველოს წარმატებაში ეჭვი არ მეპარება. უბრალოდ, იმასთან დაკავშირებით, რაც ჩვენთვის ისეა, როგორც ორჯერ ორი ოთხი, ზოგადად კითხვის ნიშნები მაინც ისმებოდა, რუსეთი მაინც ყოველთვის აღწევდა ამ საკითხის ისე შემობრუნებას, რომ საერთაშორისო საზოგადოებისა და ჩვენთვის ანგარიში არ გაეწია. ამგვარი ვითარება ჩვენზე უარყოფითად აისახება და ადამიანებს იმედი ეკარგებათ, რომ ობიექტური გადაწყვეტილება იყოს მიღებული, თუმცა ჰააგის სასამართლოსთან დაკავშირებით ჯერჯერობით არ მაქვს ასეთი განწყობა. ეჭვი არ მეპარება, რომ ჩვენ მხარეს ექნება საკმარისი მტკიცებულებები.

- რამდენადაც ჩემთვის სარწმუნო წყაროსაგან ცნობილია, იმ მასალებში, რომლებიც პროკურორმა ფატუ ბენსუდამ გადასცა სასამართლოს, ტალიავინის კომისიის დასკვნაცაა, სადაც წერია, რომ პასუხისმგებლობა ყველა მხარეს ეკისრება. ამგვარმა დასკვნამ გაიჟღერა ახლანდელ განცხადებებშიც, რაზეც, სხვათა შორის, თავდაცვის მინისტრმა უკმაყოფილება გამოხატა. როგორ ფიქრობთ, ამგვარ დასკვნებს გავლენა ექნება შედეგებზე?

- ომის შემდეგ ყოველთვის არის შესაძლებლობა, მომხდარი ერთმა მხარემ მეორე მხარეს გადააბრალოს. რუსეთი ასეც იქცეოდა იმისათვის, რომ ქართული მხარე დაედანაშაულებინა. დავუშვათ, ქართული მხარე მართლაც აჰყვა პროვოკაციას, გადადგა ისეთი ნაბიჯები, რომელიც, ჯობდა, არ გადაედგა და ისეთი გამოსავალი ეპოვა, რომელიც მოახდენდა მეორე მხარის ლუსტრირებას. თუნდაც საქმე ეხებოდეს იმ ხელისუფლებას, რომელიც ჩემთვის დანაშაულებრივია და არც გონება ჰქონდა იმისა, რაიმე გაეკეთებინა, არ შეიძლება, ერთი მხარე მეორეს მუდამ ბომბავდეს, მის ტერიტორიაზე ამაზრზენად და ცინიკურად იქცეოდეს და არაფერში დამნაშავე არ იყოს.

არ მიმაჩნია საძრახად, სამხედრო ცდაც რომ ყოფილიყო. სხვა საკითხია, რომ სააკაშვილი სამარცხვინო სარდალი და სამარცხვინო პიროვნებაა. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მათთან ერთად ომში მონაწილეობას არ მივიღებდი, თუ დამიძახებდნენ. ყველა ხელისუფლების პოზიტიური ვალდებულებაა, დაიცვას თავისი ტერიტორიული მთლიანობა. რაც ცხინვალის რეგიონში ხდებოდა, არ შეიძლება, იმაში საქართველო დავადანაშაულოთ. რეალურად, რუსეთი მუდამ პროვოკაციებს გვიწყობდა. დღესაც, ფაქტობრივად, იმავეს აკეთებს, საოკუპაციო ხაზს აქეთ გადმოდის და პროვოკაციებს გვიწყობს. შეიძლება უპრიანია, არ ავყვეთ. ხელისუფლების გამტყუნება იმაში, რომ თავისი მოვალეობა შეასრულა, არ მიმაჩნია სწორად.

- ამ კონტექსტში როგორ აფასებთ ლავროვის ამასწინანდელ განცხადებას, რომ მიხეილ სააკაშვილი საკუთარ ტერიტორიაზე თავისივე ხალხს დაესხა თავს?

- ერთია, როგორი ხელისუფლება გვყავს (შეიძლება გვყავდეს ცუდი ან კარგი ხელისუფლება), მეორეა ურთიერთობა მეზობელ ქვეყანასთან. ცუდი ხელისუფლება თუ გვყავს, ეს იმას არ ნიშნავს, მეზობელმა ქვეყანამ უნდა დაგვბომბოს. სააკაშვილის ავკარგიანობა ქართველი ხალხის გადასაწყვეტია და არა – ლავროვის. თუმცა, მიუხედავად ყველაფრისა, უნდა ვეძებოთ გზები რუსეთთან ურთიერთობის მოსაგვარებლად. არ შეიძლება ისეთი პოზიციის დაკავება, რომ რუსეთი მტერია და არ შეიძლება მოლაპარაკებების წარმოება. ყოველთვის უკეთესია დიპლომატიის ბოლო რესურსის გამოყენება, ვიდრე ომის წარმოება და დაპირისპირება ვინმესთან. ჩვენ გვინდა, ობიექტური ჭეშმარიტება მესამე მხარემ დაადგინოს. ამ მიმართულებით კითხვის ნიშნები ჩვენთვის არ უნდა არსებობდეს.

- თუ საერთაშორისო გამოძიების შედეგად დადგინდება ობიექტური ჭეშმარიტება და რუსეთის ბრალეულობა, რა შედეგს მივიღებთ და რა დივიდენდების მომტანი იქნება საქართველოს სახელმწიფოსთვის?

- ნებისმიერი საერთაშორისო აქტი, მით უმეტეს, ჰააგის სასამართლოს სამართლებრივი აქტი, ჩვენთვის გარკვეული სამართლებრივი გარანტიაა, რომ არ მოხდეს ჩვენი ქვეყნის საბოლოო ანექსია. საქართველო ხანგრძლივი დროის განმავლობაში თავისუფლებადაკარგული იყო. დამოუკიდებლობის იმ აქტმა და კონსტიტუციამ, რომელიც პირველმა რესპუბლიკამ დაგვიტოვა (და ემიგრაციაში წავიდა), შექმნა წინაპირობა, ქართველი ხალხი გამოსულიყო ქუჩაში და მოეთხოვა დამოუკიდებლობის სამართლებრივი მემკვიდრეობის აღდგენა. ყველა სამართლებრივი აქტი წინაპირობაა იმისა, რომ, საბოლოო ჯამში, სამართლიანობა აღდგეს. მართალია, ნათქვამია, ძალა აღმართს ხნავსო, მაგრამ სამართალსა და სამართლიანობაზე დიდი ძალა არ არსებობს. ამიტომ, როგორც უნდა დაგვჩაგროს ჩვენმა დიდმა მეზობელმა, თუ ყველა სამართლებრივ წინაპირობას შევქმნით, ჩვენ გავმართლდებით და ის გამტყუნდება, ისტორიული განვითარების რაღაც ეტაპზე თავის შედეგს მაინც გამოიღებს.

- თუ ჰააგის სასამართლო დაადგენს რუსეთის ბრალეულობას, ეს მას უკან დაახევინებს საქართველოს ტერიტორიების ოკუპაციასთან დაკავშირებით?

- მხოლოდ ეს აქტი საკმარისი არ არის. ამისთვის ჩვენ უნდა შევქმნათ წინაპირობები. საბოლოო ჯამში, რუსეთს რა დაახევინებს უკან? მსოფლიო პოლიტიკა ვითარდება და რუსეთიც დადგება იმ რეალობის წინაშე, რომ მას მოუწევს, იყოს არა ევროპის ჟანდარმი, არამედ მსოფლიოს საერთაშორისო პოლიტიკის ნაწილი. რუსეთს მოუწევს, აღიაროს ის წესები, რომლებიც საერთაშორისო პოლიტიკაშია დამკვიდრებული.

„კვირის ქრონიკა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „შესაძლოა, ჩეჩნეთის პრეზიდენტმა რამზან კადიროვმა საქართველოში შემოიყვანოს სამხედრო დაჯგუფება და რუსეთის დაპირისპირების პოლიგონად აქციოს?!”

ნინო სამხარაძე

რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის შეთავაზებათა პაკეტის შემდეგ ახლა უკვე რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი ახდენს წინადადებათა პრეზენტირებას – რუსეთი საქართველოს ხელისუფლებას სთავაზობს უმაღლეს დონეზე შეხვედრებს როგორც საქართველო-რუსეთის პრეზიდენტებს შორის, ასევე საგარეო საქმეთა მინისტრების დონეზე. დღეს ჰაერივით სჭირდება რუსეთს საქართველოსთან ურთიერთობების დალაგება, იმ ფონზე, როცა მწვავდება თურქეთთან და აზერბაიჯანთან ურთიერთობები, „ოცნების“ ხელისუფლებას უჩნდება ისტორიული შანსი, მიიღოს ყველაფერი, ან არაფერი, თუმცა აქ საჭიროა მომზადდეს ისეთ წინადადებათა პაკეტი, რომელიც ჩვენს ქვეყანას ჩიხში არ შეიყვანს. სერგეი ლავროვის მხრიდან ერთგვარ მუქარად იყო აღქმული მისი პრეტენზია, რომ პანკისის ხეობაში „ისლამური სახელმწიფოს“ მებრძოლების გადამზადება მიდის, ეს იყო ერთგვარი შეხსენება, რომ, თუკი საქართველოსთან ვერ გამონახავს საერთო ენას, მაშინ შეუძლია, სამხედრო ძალითაც ესაუბროს და ამისთვის პანკისის ხეობა გამოიყენოს.

უსაფრთხოების საკითხებში ექსპერტი ვახტანგ მაისაია „კვირის ქრონიკის“ კითხვებს პასუხობს, თუ როგორია მისი თვალით დანახული რუსეთის პოლიტიკური ხელმძღვანელების ქმედებები და განცხადებები, რომელიც ბოლო პერიოდში აქტიურ ფაზაში შედის და რას უნდა ველოდოთ მათგან?

- სერგეი ლავროვის განცხადების შემდეგ, თითქოს პანკისი საფრთხეს წარმოადგენს და იქ მზადდებიან „ისლამური სახელმწიფოს“ მებრძოლები, საქართველოს პრეზიდენტი დემონსტრაციულად ჩავიდა ხეობაში და დაამტკიცა, რომ პანკისი არ არის საფრთხე და მსგავს პრეცედენტს ადგილი არა აქვს. რა პოლიტიკური ქვეტექსტები დევს რუსეთის ხელისუფლების განცხადებების მიღმა?

- ფაქტობრივად, პანკისის ხეობაში იყო უშიშროების საბჭოს გასვლითი სხდომა. რა თქმა უნდა, ეს იყო პასუხი ლავროვის გამოთქმულ ცილისწამებაზე, მაგრამ პანკისში ახლა ისეთი უჩვეულო არაფერი ხდება, რაც არ ხდება საქართველოს სხვა რეგიონებში. პანკისის ხეობაზე აქცენტის გადატანა საზოგადოებისთვის ცოტა უცნაური იყო, განსხვავებით ექსპერტებისგან, ბუნებრივია, პანკისის ხეობის რეგულირებას შეეცდება რუსეთის ხელისუფლება, მაგრამ აქ სხვა უფრო მნიშვნელოვან საფრთხეებზეა საუბარი, ვიდრე პანკისში არსებული ჯიჰადისტებისა და დაიშის, ანუ ე.წ. ისლამური მებრძოლების არსებობა. გასათვალისწინებელია, რა რთული გეოსტრატეგიული მდგომარეობა არსებობს ჩვენს საზღვრებთან, ასევე მსოფლიო არენაზე, ამერიკა-რუსეთს შორის დაპირისპირებამ, ფაქტობრივად, უპრეცედენტო სახე მიიღო, აქ უკვე სამხედრო პროვოკაციებს აქვს ადგილი. რუსული სამხედრო თვითმფრინავები ახორციელებენ იმიტირებულ შეტევებს ამერიკის სამხედრო თვითმფრინავებზე, ლიტვინენკოს საქმით ბევრ რამეს ფარდა აეხადა, ამერიკელებმა უკვე ღიად დაიწყეს ლაპარაკი მის კორუფციულ სქემებზე. არ გამოვრიცხავ, სირია გადაიქცეს რუსეთისა და ამერიკის დაპირისპირების არეალად, ფაქტობრივად, ნატო ითვალისწინებს საომარი მოქმედებების სცენარსაც კი.

ნატოში აამოქმედეს ბირთვული დაგეგმვის კომიტეტი და სტრატეგიული ბირთვული შეიარაღება მოყვანილია სრულ საბრძოლო მდგომარეობაში. ფაქტობრივად, დაიწყო ბირთვული დაშინების პოლიტიკა, რუსეთმა დაჩქარებული წესით სტრატეგიულ ტრიადაში შემოიყვანა ისეთი კომპონენტი, როგორიც არის „იარსი“, “ტოპოლი-მ”. მინდა მიაქციოთ ყურადღება, რის ფონზე გააკეთა ლავროვმა განცხადება და რატომ არ შეიძლება იყოს იმ დონის საფრთხე პანკისში, როგორც ეს ლავროვმა განაცხადა. მთავარი ფაქტორი გახლავთ ის, რომ ისლამურ სახელმწიფოს არ სცალია კავკასიის რეგიონისთვის, განსაკუთრებით კი საქართველოსთვის. რამდენიმე თვის წინ შესაძლოა, „ისლამურ სახელმწიფოს“ რაღაც გეგმები ჩვენთან მიმართებაში ჰქონდა, მაგრამ დღეს რადიკალურად შეცვლილია მდგომარეობა.

ფაქტობრივად, „დაიში“ ანუ „ისლამური სახელმწიფო“ კარგავს თავის გავლენებს, ამერიკელები იწყებენ შეზღუდულ სახმელეთო ოპერაციებს დაიშის წინააღმდეგ, შესაბამისად, რუსებიც გააქტიურდნენ ამ მიმართულებით. მიუხედავად რუსეთში არსებული რთული ეკონომიკური მდგომარეობისა, რუსეთი უკან არ იხევს და მას მიზანში ჰყავს თურქეთი და „ისლამური სახელმწიფო”. პანკისთან მიმართებაში რუსეთი ათამაშებს იგივე კარტს, რაც გაათამაშეს 2001-2002 წლებში, მაშინ მათ განახორციელეს პანკისის ხეობის დაბომბვა, ამერიკელებმა „წვრთნისა და აღჭურვის პროგრამა“ დაიწყეს სწორედ პანკისის ხეობის პრობლემის მოსახსნელად, ჩატარდა კონტრტერორისტული ოპერაცია ჯიჰადისტების განსადევნად, მაშინ საქართველო იყო უუნარო და ვერ აკონტროლებდა სიტუაციას პანკისსა და სხვა ტერიტორიებზე, ეს გახლდათ შევარდნაძის მმართველობის ბოლო პერიოდი, მაგრამ ახლა სიტუაცია მეტ-ნაკლებად დალაგებულია. ბუნებრივია, პანკისის ხეობაში არსებობს ეკონომიკურ-სოციალური პრობლემები, პოტენციურად შეიძლება იქ იყო ერთგვარად ასეთი კერა, რაზეც ლავროვი მის განცხადებაში საუბრობს, იყო რამდენიმე პრეცედენტი, როცა დაიშის ხაზით პანკისიდან ხდებოდა ახალგაზრდების გადინება, მაგრამ ეს საფრთხე დღეს ნამდვილად არ არსებობს. ახლა კი მთავარი, რა უნდა რუსეთს? ბრძოლა მიმდინარეობს საქართველოზე საგარეო გავლენის მოსაპოვებლად, არ გამოვრიცხავ, რომ ჩვენთან სიტუაცია დაიძაბება, სამწუხაროდ, აქ ვხედავ მოლდოვის სცენარის განვითარების პერსპექტივას, როცა მოლდოვაში დაეტაკა ერთმანეთს ორი ძალა – პროევრაზიული და პროდასავლური, ფაქტობრივად, ვხედავთ, რა სიტუაციაა დღეს მოლდოვაში, იქ არის საკმაოდ გაურკვეველი, ბუნდოვანი ვითარება, როგორც ჩემი კოლეგებისგან ვიცი, ევრაზიული ძალები ძალიან გააქტიურდნენ. მათ აიღეს პარლამენტის შენობა და ულტიმატუმების ენაზე საუბრობენ, ბუნებრივია, უკრაინაში თანდათანობით იძაბება ვითარება `მინსკი-2~-ის ხელშეკრულებასთან მიმართებაში.

ფაქტობრივად, იქ არის საჭირო, რომ განახლდეს სამხედრო ოპერაციები, მიაქციეთ ყურადღება, პანკისის ხეობაზე განცხადება ლავროვმა გააკეთა იმ პრესკონფერენციაზე, რომელიც მიუძღვნა სირიის კონფლიქტს. აშკარა იყო, რომ სირიის კონფლიქტს მიუერთა პანკისი.

- რუსეთი პანკისის ხეობას გამოიყენებს სამხედრო ინტერვენციის განსახორციელებლად, თუ ეს დასჭირდება?

- რუსეთში საკმაოდ მძიმე პოლიტიკური ვითარებაა, სამწუხაროდ, ჩვენთან არავინ აქცევს ამას ყურადღებას, რუსეთში კლანებს შორის საკმაოდ სერიოზული დატაკებაა, პუტინის კლანს, რუსეთის სამხედროებსა და სხვა კლანებს შორის მიდის გაუთავებელი ომი, ამ არეულობაში მოჰყვა ჩეჩნეთის პრეზიდენტის კადიროვის დაჯგუფება, ლავროვი გახლავთ ე.წ. ლიბერალების დაჯგუფების წარმომადგენელი, კადიროვი კი გახლავთ რუსეთის ძალოვნების კრეატურა, სწორედ ისინი აფინანსებენ, მფარველობენ მას.

(…)

კრემლი არ გამორიცხავს, რომ კადიროვმა გამოიყენოს პანკისის ხეობა, რადგან ყოველთვის ემუქრებოდა. კადიროვი პანკისის ხეობას ნებისმიერ შემთხვევაში აიღებდა. ლავროვის განცხადებაში, თითქოს პანკისში „ისლამური სახელმწიფოს” მებრძოლები იმყოფებიან, აქცენტი ახმედ ჩატაევზე გაკეთდა. არ დაგავიწყდეთ, რომ ფაქტობრივად კადიროვს მიმართა, რომ რუსეთი გაუსწორდება ჩატაევს, ეს გზავნილი გაკეთდა რამდენიმე ხნის წინ.

- რა ლოგიკას ავითარებთ, შესაძლოა, ჩეჩნეთის პრეზიდენტმა რამზან კადიროვმა საქართველოში შემოიყვანოს სამხედრო დაჯგუფება და რუსეთის დაპირისპირების პოლიგონად აქციოს?

- კადიროვს ჰყავს საკმაოდ სერიოზული სამხედრო დაჯგუფება, არ გამოვრიცხავ პროვოკაციის მოწყობას. როგორც მიხეილ სააკაშვილს, ასევე კადიროვს ჰყავს სამი ათასკაციანი „სიკვდილის ესკადრონები“, მათ რამდენიმე გავლენიანი ჩეჩენი უფლებადამცველი მოკლეს, ატერორებენ განსხვავებული აზრის მქონე ადამიანებს. გამორიცხავთ, ჩეჩნეთიდან სიკვდილის ესკადრონების რამდენიმე ჯგუფი რომ შემოვიდეს პანკისის ხეობაში, რომ ჰქონდეთ ისლამური სახელმწიფოს მებრძოლების სიმბოლიკები.

რუსეთისგან ასეთი პროვოკაციები და იმიტაციები კი არ გვიკვირს. ამის საფუძველზე რუსეთი განახორციელებს პანკისის ხეობაში ინტერვენციას. კადიროვი, რომელიც ეჭვმიტანილია კრემლის გადატრიალებაში და მის ზარებს პუტინი აღარ პასუხობს, კიდევ ერთხელ დაუმტკიცებს ერთგულებას პუტინს და პანკისის ხეობაში დესტაბილიზაციის მოწყობით კვლავ მნიშვნელოვანი გახდება პუტინისთვის. ყველა ცუდი სცენარისთვის უნდა მოვემზადოთ. არ ვიცით, რუსეთი როგორ გამოიყენებს პანკისის სცენარს, დღეს რუსეთს სჭირდება სამხედროსახმელეთო ტრანზიტი, რუსეთი სირიაში მესამე სამხედრო ბაზის განთავსებას აპირებს, რაც სირთულეებთან არის დაკავშირებული და მას სჭირდება სამხედრო სატრანზიტო დერეფანი საქართველოს სახით. ამის გამოა, რომ ჩვენ რუსეთი თან შემრიგებლური და თან მუქარის ტონით გველაპარაკება.

„ახალი თაობა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

ინტერვიუ ნანა კაკაბაძესთან: „ალეკო ელისაშვილი პატიმრებს გარკვეული ინტერესების გამო ათავისუფლებდა”

„ახალი თაობა“ საკმაოდ ბევრს წერდა პოლიტპატიმრებისა და ალეკო ელისაშვილის სკანდალზე. ამ თემაზე ურთიერთბრალდებები დღესაც გრძელდება. ელისაშვილი პოლიტპატიმრებმა უკვე ორჯერ მიიწვიეს სასაუბროდ, რათა მათ კითხვებზე პასუხი გაეცა, თუმცა საკრებულოს დეპუტატი არც პრესკლუბში და არც პარლამენტში არ მივიდა. პოლიტპატიმრებს დახმარება უფლებადამცველმა ნანა კაკაბაძემ აღუთქვა, რომელიც „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ალეკო ელისაშვილთან მიმართებით სკანდალურ განცხადებებს აკეთებს.

- ქალბატონო ნანა, თქვენ იყავით ერთ-ერთი ინიციატორი, რომ ელისაშვილისა და პოლიტპატიმრების შეხვედრა პარლამენტში მომხდარიყო, მას მიწვევაც გაუგზავნეთ, თუმცა ელისაშვილი არ მოვიდა. რა ხდება დღეს ამ თემასთან დაკავშირებით?

- ელისაშვილმა გააჟღერა, რომ მას ასევე ჰქონდა გონივრული ეჭვები პოლიტპატიმრების საქმეებთან დაკავშირებით. სწორედ ეს იყო მთავარი მიზეზი, როს გამოც პოლიტპატიმრებმა მოითხოვეს მასთან შეხვედრა.

- ამ საკითხზე ნაციონალებიც ხომ საუბრობდნენ. რატომ მაინცდამაინც ელისაშვილთან?

- გეთანხმებით, ამაზე ნაციონალები თავიდანვე საუბრობდნენ, თუმცა პოლიტპატიმრებს ამაზე რეაგირება არ მოუხდენიათ, რადგან გასაგები იყო, რომ ნაციონალებისთვის ეს იყო სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხი და ისინი ნებისმიერი გზითა და ფორმით იბრძოდნენ ამის წინააღმდეგ, ხოლო როდესაც ეს ელისაშვილმა გააჟღერა, ამის უპასუხოდ დატოვება აღარ ჩათვალეს მიზანშეწონილად და მოითხოვეს, რომ საჯაროდ, მთელი ქართველი საზოგადოების წინაშე გამომჟღავნებულიყო, ვინ ვინ არის.

- რას გულისხმობთ?

- ვგულისხმობ ერთ მხარეს პოლიტპატიმრებს, ხოლო მეორე მხარეს _ ალეკო ელისაშვილის, თუმცა ელისაშვილმა შეხვედრაზე კატეგორიული უარი განაცხადა, მე იქ არ მოვალო.

- რა მიზეზით?

- მისი თქმით, ეს საქმის გარჩევა ყოფილა, თუმცა პოლიტპატიმრები საკომიტეტო მოსმენაზე მოსვლას სთავაზობდნენ და თავისთავად ამ ფაქტის ასეთი უმსგავსო შეფასება იმას ნიშნავდა, რომ ელისაშვილს სხვა გზა არ ჰქონდა. ის იყო ჩიხში, მას არანაირი მტკიცებულება და არგუმენტაცია არ გააჩნდა, ამიტომ ამ შეხვედრას თავს არიდებდა.

- მხოლოდ ამ მოტივით?

- თქვენ იცით, რომ პოლიტპატიმრები ის ხალხია, ვინც ციხეებშია ნამყოფი და ელისაშვილის შეწყალების კომისიის თავმჯდომარეობის პერიოდში ამ ხალხმა შესანიშნავად იცოდა, თუ რა კატეგორიის ხალხი ჰყავს ელისაშვილს შეწყალებული. ელისაშვილმა მშვენივრად იცოდა, რა უხერხულ შეკითხვებსაც დაუსვამდნენ მას პოლიტპატიმრები.

- კონკრეტულად რას?

_ იქნებ სწორედ თვითონ იყო ელისაშვილი ის ადამიანი, რომელიც გარკვეული ინტერესების გამო ათავისუფლებდა ისეთ პატიმრებს, რომელთა გათავისუფლებაც არანაირ სამართლებრივ სივრცეში არ ჯდებოდა. ელისაშვილი მიხვდა, რაც ხდებოდა, ამიტომაც აარიდა თავი ამ შეხვედრას. ჩვენ დიდხანს ველოდებოდით მასთან შეხვედრას. სანამ პარლამენტში მოიწვევდნენ პოლიტპატიმრები, მანამდე პრესკონფერენცია ჩაატარეს და იქაც მოიწვიეს, თუმცა ჟურნალისტების თანდასწრებით საუბარზეც უარი განაცხადა. ახლა უკვე პრეზიდენტთან მიიწვევენ და, თუ იქაც არ მივა ელისაშვილი, ცხადია, მას არაფერი აქვს სათქმელი. პირიქით, ეშინია.

- რისი უნდა ეშინოდეს ელისაშვილს?

- იმ არგუმენტების, იმ ფაქტების, რომლებზეც მას პოლიტპატიმრები დაუსვამენ კითხვას. ასევე მინდა გითხრათ, რომ პოლიტპატიმართა შორის არის რვა ადამიანი, რომლებიც ელისაშვილის ცრუ ჩვენების გამო აღმოჩნდნენ პოლიტპატიმართა სიაში.

- რას გულისხმობთ?

- ვსაუბრობ იმ ადამიანებზე, რომლებიც ტელეკომპანია კავკასიის საქმეზე იყვნენ დაკავებულები, რომლებიც თავიანთი რწმენისთვის, თავიანთი მართლმადიდებლობისთვის აღმოჩნდნენ ციხეებში, რომლებსაც არანაირი დანაშაული არ ჩაუდენიათ. პირდაპირ კავკასიის ეთერიდან, დარბაზში მჯდომი ადამიანები აიყვანეს და გაუშვეს ციხეში ცრუ ბრალდებით. შემდგომ ბოდიშებს იხდიდა ელისაშვილი ამაზე, მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება, რომ რვა ადამიანმა პოლიტპატიმრობა სწორედ ალეკო ელისაშვილისა და მისნაირების გამო მიიღო. სწორედ ამიტომ და კიდევ იმ ფაქტების გამო აარიდა ელისაშვილმა პოლიტპატიმრებთან შეხვედრას თავი, რომელ ფაქტებზეც მას პირდაპირ დაუსვამდნენ შეკითხვებს.

- და რა არის ეს ფაქტები. რა გახდა თქვენთვის ცნობილი? ამაზე პირდაპირ რატომ არ საუბრობთ?

- ის, თუ როგორ მოხვდნენ შეწყალებულთა სიებში ისეთი ადამიანები, რომელთა მიმართაც აშკარად და ყველანაირი მიკიბ-მოკიბვის გარეშე ჩანს ანგარება და პირადი დაინტერესება. რამდენიმე გვარმა უკვე გაიჟღერა.

- კონკრეტულად ვისმა გვარმა?

- მე დღეს ამაზე მეტად არ დავკონკრეტდები.

- ეს სერიოზული ბრალდებაა. ამტკიცებთ, რომ ელისაშვილმა ანგარების გამო შეიწყალა ესა თუ ის პატიმარი?

- ჩვენ ვაცხადებთ, რომ ამ შეწყალების უკან იდგა ინტერესები, ხოლო ვისი ინტერესები იყო და რა ინტერესები, ამაზე თავად ელისაშვილმა უნდა ისაუბროს.

- ანუ არ გამორიცხავთ, რომ შესაძლოა თავად ელისაშვილი გაეხვიოს ამ სკანდალში?

- შესაძლოა კი არა, ეს არის ფაქტები! თავად ფაქტებზე ვერ საუბრობს და ჩვენ კონკრეტულ ფაქტებს ვეუბნებით, კონკრეტულ გვარებს ეტყვიან პოლიტპატიმრები, კონკრეტულ სახელებს და მან უნდა ახსნას, რატომ გათავისუფლდნენ ეს ადამიანები, რატომ მოხვდნენ შეწყალების სიაში!

- ამის შესახებ ელისაშვილის პოზიცია არ არის თქვენთვის ცნობილი?

- ელისაშვილმა ორ თუ სამ პატიმარზე თქვა, ჩემი კომისიის გვერდის ავლით მოხდა ამ ადამიანების გათავისუფლებაო, რაც თავისთავად აბსურდია. ჯერ ერთი, ასე არ ყოფილა და, ვთქვათ, მისი გვერდის ავლით მოხდა ამ პატიმრების გათავისუფლება. მესიჯებზე ატეხა ერთი ამბავი და კივილი დაიწყო, მიშველეთ, მესიჯებით ზეწოლას ახდენდნენ ჩემზე და კორუფციას აქვს ადგილიო, ხოლო როდესაც პირდაპირ შედეგი იყო დადებული შეწყალების კომისიისგან და გათავისუფლებული იყვნენ ისეთი ადამიანები, რომლებიც პირდაპირი მნიშვნელობით კონკრეტული ინტერესებიდან და ანგარებით იყვნენ გათავისუფლებულნი, მაშინ რატომ არ გაუჩნდა პროტესტი ალეკო ელისაშვილს?! რატომ არ გამოვიდა ტელევიზიით და არ განაცხადა, შეწყალება გამოყენებულია არასამართლებრივადო, თუკი მას თავად არ ჰქონდა პირადი ინტერესები?!

- თუ გვარებს არ ასახელებთ, ის მაინც გვითხარით, რისთვის იხდიდნენ სასჯელს ეს ადამიანები?

- მათ შორის არიან ნარკორეალიზატორები, მკვლელობის მცდელობისთვის გასამართლებული ადამიანები, მკვლელები და ასე შემდეგ. სწორედ ასეთი ადამიანების შეწყალებაზე გვინდა ვესაუბროთ ელისაშვილს, აგვიხსნას, რა იდგა ამ ყველაფრის უკან, რომელშიც ელისაშვილი უშუალოდ მონაწილეობდა ან ხმას არ იღებდა ამ ფაქტებზე! აი მიზეზი, თუ რატომ არ მოვიდა ის ამ შეხვედრაზე პარლამენტში! იცის, რომ მას კონკრეტულ ფაქტებს დაუდებენ, თვითონ კი არ გააჩნია არანაირი ფაქტი და მტკიცებულება.

- მაშ რა განზრახვა ამოძრავებდა ელისაშვილს?

- მან გადაწყვიტა, ამ ბინძური მეთოდით დიდ პოლიტიკაში შემოსულიყო. გაგახსენებთ, 2003 წლის რევოლუციის წინ სწორედ სააკაშვილი შემოვიდა ასე პოლიტიკაში, ვითომ კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლის ლოზუნგით, აქვეყნებდა ფოტოებს, აგარაკებისა და სახლების სურათებს, იძახდა, ეს ამის სახლია, ის იმისიო და ამით მოვიდა პოლიტიკაში. დაახლოებით ასეთი სცენარი ცადა ელისაშვილმაც…

- მაგრამ არ გამოუვიდა?

- ელისაშვილს დაავიწყდა, რომ ის არ არის სააკაშვილი, რომ სააკაშვილი უფრო ნიჭიერი თაღლითია და მას უფრო უკეთესად გამოსდის ეს ყველაფერი. ელისაშვილი კი ჯერ ასეთ ნიჭიერ თაღლითობამდე შორს არის. მას ვერ გამოუვიდა ეს ნომერი. მე ვეუბნები თქვენი გაზეთიდან ალეკო ელისაშვილს, რომ ძალიან მალე ყველაფერს ფარდა აეხდება, თუ რისთვის აკეთებდა ის ამ სიბინძურეებს. საერთოდ, უნდა დასრულდეს პოლიტიკაში ასეთი ბინძური მეთოდებით შემოსვლა, რომელიც სააკაშვილმა დანერგა. ახლა კი მისი მიმდევრები იყენებენ ამ ფორმას. ამას დაასრულებს სწორედ პოლიტპატიმრების შეხვედრა, რომელიც აუცილებლად შედგება.

- ელისაშვილს რომ არ აქვს შეხვედრის სურვილი?

- მიუხედავად ელისაშვილის სურვილისა თუ არსურვილისა, მისი დასწრება_ არდასწრებისა, ჩვენ ამ საკითხებზე აუცილებლად ვილაპარაკებთ პარლამენტის კომიტეტში! სწორედ პარლამენტმა უნდა გასცეს ამ კითხვებს პასუხი, თუ რატომ ეძლევათ ელისაშვილისნაირებს საშუალება, იმანიპულირონ იმ ადამიანებით, რომლებსაც სწორედ პარლამენტმა მიანიჭა ეს სტატუსი და თქვა, რომ ესენი არიან პოლიტიკური პატიმრები.

მოვიდეს და იდავოს ელისაშვილმა, რომელი პოლიტპატიმარი არ აკმაყოფილებს იმ სტანდარტებს, რომელიც ევროპარლამენტმა მიიღო! ერთი თავად რა კრიტერიუმით შეარჩია და შეიწყალა ის ადამიანები, რომლებზეც ჩვენ არაერთი კითხვა გვაქვს! დღეს ის პოლიტიკურ არენაზე სწორედ თავისი უმსგავსობისა და სიბინძურის დასაფარად გამოდის და სხვაგან ისვრის ტალახს! რცხვენოდეს ალეკო ელისაშვილს!

- ალეკო ელისაშვილი ციხეში შევიდა და ანასტასია ზაუტაშვილს შეხვდა. რატომ გადაწყვიტა მისი მფარველობა და ადვოკატის აყვანა?

- რისი დაცვა და მფარველობა, ეს არის ელისაშვილის მორიგი ტრიუკი. მას ყველაფერი შემოეცალა. ახლა ეძებს ადამიანს, რომელიც შესაძლოა მას ამ საქმეში გვერდში მდგომად გამოადგეს, რათა რამენაირად დაიცვას საკუთარი ცრუპენტელობა და ამაზე არ მოუწიოს სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობა. ზაუტაშვილთან ერთადერთი მიზნით შევიდა, რომ როგორმე ის მიიმხროს და ათქმევინოს ის, რაც მის უსინდისო პოზიციებს გაამყარებს, მაგრამ არ გამოუვა.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

პოლონელი მინისტრი: “აღმოსავლეთის პარტნიორობა” ჩაიშალა

პოლონეთი საქართველოსთვის ევროკავშირში შესვლის რეალური პერსპექტივის შეთავაზებას ითხოვს

თაკო მათეშვილი

კარგი იქნება, თუკი ამ განცხადების შემდეგ ევროკავშირი გაფართოებაზე დაფიქრდება, თუმცა ეს ნაკლებ სავარაუდოა – ასე აფასებენ პოლიტოლოგები პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის განცხადებას იმის თაობაზე, რომ “აღმოსავლეთის პარტნიორობა” პრაქტიკულად ჩაშლილია, ამის მიზეზი კი გაწევრიანების რეალური პერსპექტივის არარსებობაა.

ექსპერტთა თქმით, პოლონეთი და ზოგადად, აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები საქართველოს, მოლდოვასა და უკრაინის ევროკავშირში შესვლის მომხრეები რომ არიან, ეს ახალი ამბავი არაა და მსგავსი ტიპის მხარდამჭერ განცხადებებსაც ხშირად აკეთებენ. მეტიც, სწორედ მათი მხარდაჭერის შედეგად მოვაწერეთ ხელი ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულებას. სპეციალისტების აზრით, პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის მიერ გამოთქმული მოსაზრება საფუძველსმოკლებული არაა და “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” ქვეყნებს მართლაც სჭირდებათ ძლიერი სტიმული, რათა ევროპულ სახელმწიფოებად ჩამოყალიბდნენ. თუმცა, მიიჩნევენ, რომ ამის გამო, ევროკავშირი მათთვის წევრობის შეთავაზებაზე ამ ეტაპზე არ დაფიქრდება.

პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის, ვიტოლდ ვაშჩიკოვსკის განცხადებას დასავლური მედია პოლონურ რადიოზე დაყრდნობით ავრცელებს. “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” პროექტი, მინისტრის თქმით, ჩაიშალა იმიტომ, რომ ევროკავშირი საქართველოს, მოლდოვას, უკრაინას და დანარჩენ ქვეყნებს გაწევრიანების რეალური პერსპექტივის ნაცვლად გაწევრიანების ილუზიას სთავაზობს.

მოგეხსენებათ, “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” პროგრამაში საქართველოსთან ერთად სომხეთი, აზერბაიჯანი, ბელარუსი, მოლდოვა და უკრაინა მონაწილეობენ. მიუხდევად იმისა, რომ პოლონეთის ამგვარი პოზიცია ევროკავშირის გაფართოებასთან დაკავშირებით მსჯელობის დაწყების ინიციატივად იქნა აღქმული, სპეციალისტები დარწმუნებულები არიან, რომ იგი შედეგს ნაკლებად გამოიღებს.

პოლიტოლოგი, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი კორნელი კაკაჩია ფიქრობს, რომ ეს რიტორიკა უფრო სხვა რეალობას გამოხატავს. პირველ რიგში იმას გვახსენებს, რომ ევროკავშირსა და პოლონეთს შორის ახალი ხელისუფლების მოსვლის შემდგომ ურთიერთობა საკმაოდ დაიძაბა. ევროკავშირი პოლონეთის ახალ ხელისუფლებას ბრალს სდებს, რომ მათ დემოკრატიულ პრინციპებს უღალატეს.

რაც შეეხება ამ კონკრეტულ საკითხს, კორნელი კაკაჩიას თქმით, ეს თემა ახალი არაა და მსგავსი მოსაზრებები ადრეც არსებობდა, მაგრამ ევროკავშირის ბევრი ქვეყანა, მათ შორის გერმანია, საფრანგეთი და სხვა წამყვანი სახელმწიფოები, მზად არ არიან “აღმოსავლეთ პარტნიორობის” ქვეყნების გაწევრიანების საკითხი განიხილონ. იგი ამბობს, რომ ამის საშუალებას გეოპოლიტიკური კონიუნქტურაც არ იძლევა. თანაც, პოლიტოლოგის თქმით, საქართველოს, მოლდოვასა და უკრაინის საკითხს მანამდე ვერ განიხილავენ, სანამ თურქეთის ბედი არ გადაწყდება, რადგან იგი უკვე დიდი ხანია ევროკავშირის ასოცირებული წევრია.

“პოლონეთი, ჩეხეთი, ბალტიის ქვეყნები და ზოგადად, აღმოსავლეთ ევროპის სახელმწიფოები აღმოსავლეთის პარტნიორობის პროექტს ყოველთვის მხარს უჭერდნენ. ამის რამდენიმე მიზეზი აქვთ. პირველ რიგში ის, რომ მათ პრაგმატული ინტერესი გააჩნიათ – საქართველოს, მოლდოვისა და უკრაინის ევროკავშირში გაწევრიანებით მათი უსაფრთხოება უფრო დაცული იქნება, რუსეთისგან მომავალი საფრთხე შემცირდება. აქედან გამომდინარე, მათთვის ეს საკითხი საკმაოდ მნიშვნელოვანია. მარტო ამ ქვეყნებს ამ საკითხის გადაწყვეტა არ შეუძლიათ, მაგრამ რაც შეუძლიათ – აკეთებენ, “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” პროექტს ლობირებენ და სწორედ ამ ლობირების შედეგად მოვაწერეთ ხელი ასოცირების ხელშეკრულებას. ჩვენი ძირითადი ლობისტები სწორედ პალტიისპირეთის ქვეყნები არიან. სამწუხაროდ, როგორც უკვე ვთქვი, მხოლოდ მათი ძალისხმევა საკმარისი არაა და აუცილებელია ევროკავშირის ყველა წევრ ქვეყანას შორის იყოს კონსენსუსი,” – აღნიშნავს კორნელი კაკაჩია. მისი თქმით, საფუძველსმოკლებული არაა პოლონელი მინისტრის ნათქვამი იმასთან დაკავშირებით, რომ “აღმოსავლეთის პარტნიორობა” მასში მონაწილე ქვეყნებში სტიმულის არქონის გამო ჩაშლის პირასაა და დასძენს, რომ ევროკავშირის მიმართ გარკვეული იმდგაცრუება, მათ შორის საქართველოშიც, მართლაც შეინიშნება. ამაზე კი, კაკაჩიას აზრით, ის სოციოლოგიური კვლევები მეტყველებს, რომელთა მიხედვითაც ქვეყანაში ევრაზიულ კავშირში შესვლის მომხრეთა რიცხვი იზრდება.

თუმცა, კორნელია კაკაჩიასვე განცხადებით, ეს რეალობას არ ცვლის და ფაქტია, რომ ევროკავშირის ქვეყნები ამჟამად შექმნილი ვითარების გამო ამ საკთხზე მსჯელობისთვის მზად არ არიან.

“ბრიტანეთი ამბობს, რომ ის ევროკავშირიდან შესაძლოა საერთოდ გავიდეს. ევროკავშირის ქვეყნებიც მიგრაციული ნაკადების გამო უკვე ალაპარაკდნენ იმაზე, რომ შესაძლოა შენგენის სავიზო სისტემაც შეაჩერონ, რაც ევროკავშირის იდეას ჩაკლავს. ეს ყველაფერი იმ დაძაბულობაზე მეტყველებს, რაც ევროკავშირში არსებობს. ზოგადად, ევროკავშირი მუდმივად ასეთ მდგომარეობაშია. სხვადასხვა ქვეყნებს სხვადასხვა ინტერესი და პოზიცია აქვთ. ასეთი პროცესები სულ მიმდინარეობს და დიდ ტრაგედიად არც ითვლება. უბრალოდ, ჩვენთვის სამწუხაროა, რომ ეს ყველაფერი ევროკავშირს ხელს უშლის ერთიანი, ჩამოყალიბებული საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკა ჰქონდეს. ეს ჩვენთვის სასარგებლო იქნებოდა, მაგრამ სამწუხაროდ შეუძლებელია,” – აცხადებს კორნელი კაკაჩია.

პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოსაზრებას ეთანხმება ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი ირაკლი მენაღარიშვილი და ამბობს, რომ პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს ტრანსფორმაციისთვის რაც შეიძლება ძლიერი სტიმული რომ ჰქოდეთ, მათ მკაფიო მიზანი სჭირდებათ და ეს მიზანი ილუზიური არ უნდა იყოს. იგი აქვე დასძენს, რომ გარანტიების მიცემას არავინ ითხოვს, მაგრამ “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” ქვეყნებს უნდა ესმოდეთ, თუ საით მიდიან და რას აძლევთ მათ ევროკავშირთან თანამშრომლობის გააქტიურება.

მიუხედავად ამისა, ირაკლი მენაღარიშვილი მიიჩნევს, რომ ვიტოლდ ვაშჩიკოვსკის განცხადება ევროკავშირის გააქტიურებას ნაკლებად გამოიწვევს. ამბობს, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება პროცედურა და პოლიტიკური გადაწყვეტილება არაა, ესაა ქვეყნის ტრანსფორმაციის პროცესი, რა კუთხითაც ჩვენ ჯერ ძალიან ბევრი გვაქვს გასაკეთებელი, უკრაინას კი – კიდევ უფრო მეტი.

“ევროკავშირში სხვადასხვაგვარი აზრი არსებობს. არის ქვეყნები, რომლებიც ფიქრობენ, რომ ევროკავშირის აღმოსავლეთით გაფართოება და საზღვრების გახსნა საერთოდ არასწორი სტრატეგია იყო. მადლობა ღმერთს ასეთი ქვეყნები უმრავლესობას არ წარმოადგენენ. არიან ისინიც, რომელთაც მიაჩნიათ, რომ ევროკავშირის დამოკიდებულება, განსაკუთრებით პოსტსაბჭოთა ქვეყნების მიმართ, უფრო აქტიური უნდა იყოს. სწორედ ასეთ მაგალითთან გვაქვს საქმე ამ შემთხვევაში. ევროკავშირში, ისევე როგორც ნებისმიერ დემოკრატიულ საზოგადოებაში, აზრების სიმრავლეა და ისინი ერთმანეთისგან განსხვავდება. ჩვენთვის მთავარი შედეგია და არა ის, თუ ვინ რა შეფასებას გააკეთებს. თუკი ამ განცხადებას ევროკავშირის გააქტიურება მოჰყვება, ეს ჩვენთვის ძალიან კარგი იქნება,” – აცხადებს ირაკლი მენაღარიშვილი.

“მთელი კვირა” შეეცადა თემაზე კომენტარი ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრის აპარატისგანაც მიეღო, თუმცა, იქ განგვიცხადეს, რომ ამგვარ თემებზე კომენტარის გაკეთება საგარეო საქმეთა სამინისტროს პრეროგატივაა და გვირჩიეს მათთვის მიგვემართა.

საგარეო საქმეთა სამინისტროდან კი პირიქით, ისევ უკან გადმოგვამისამართეს და აღნიშნეს, რომ ეს ყველაფერი პირველ რიგში სწორედ ევროინტეგრაციის სამინისტროს ეხება და რომ თავად ამ ყველაფერზე ინტერვიუს ვერავის მისცემენ მანამ, სანამ ინფორმაციას პირველწყაროსგან არ მოისმენენ.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

საქართველოს ეკლესია და “წმინდა და დიდი კრება”

ეკატერინე ბასილაია

უკვე საბოლოოდ გადაწყვეტილია, რომ მართლმადიდებელი ეკლესიების მეთაურები საუკუნეების შემდეგ პირველად შეიკრიბებიან და წელს 16-27 ივნისს კუნძულ კრეტაზე “წმინდა და დიდი კრება” ჩატარდება, რომელსაც მართლმადიდებელთა ნაწილი მერვე საეკლესიო კრებასაც უწოდებს. კრების მთავარი მიზანი კი, როგორც გაცხადდა, მსოფლიოსათვის მართლმადიდებელი ეკლესიების ერთიანობის წარმოჩენაა.

მოლოდინია, რომ რაიმე სიახლე და რეფორმები კრების შემდეგ მაინცდამაინც არ იქნება, თითქმის ყველაფერი ძველი წესებით დარჩება, თუმცა ამ შეკრების მნიშვნელობა მაინც ძალიან დიდია, რადგან 787 წლის მეშვიდე საეკლესიო კრების ჩატარების შემდეგ მართლმადიდებელი ეკლესიების პირველი პირები კრებას პირველად აწყობენ.

ისიც შეიძლება, რომ ამ კრების მიერ მიღებული გადაწყვეტილებები სავალდებულოც არ გახდეს, ამაზე მინიშნება საქართველოს პატრიარქის სიტყვებშიც გაისმა.

“მსოფლიოს მე-8 კრება”, თუ “მართლმადიდებელთა პირველი მსოფლიო კრება”

უკანასკნელი, მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრება 787 წელს გაიმართა, მაშინ როდესაც ქრისტიანული ეკლესია ერთიანი იყო. კრებას ბიზანტიის იმპერატორი იწვევდა და მიღებული გადაწყვეტილებები სავალდებულოდ მიიჩნეოდა. 1054 წელს კი დიდი სქიზმით (განხეთქილებით) ეკლესია ორად გაიყო: აღმოსავლეთის ეკლესიას მართლმადიდებელი ეწოდა, დასავლეთის ეკლესიას – კათოლოკური. გაყოფის შემდეგ კათოლიკურმა ეკლესიამ რამდენიმე მსოფლიო კრება ჩაატარა, მართლმადიდებელმა – არც ერთი. მცდელობა იყო, თუმცა საუკუნეების შემდეგ საბოლოო შეკრებაზე თანხმობა ამ დრომდე ვერ შედგა.

კრების ჩატარების გადაწყვეტილება 2014 წლის 9 მარტს სტამბულში, ისტორიულ კონსტანტინეპოლში იქნა მიღებული. გარკვეული აზრთა სხვადასხვაობა იყო კრების სახელწოდებასთან დაკავშირებით – ეწოდებინათ თუ არა მისთვის მერვე მსოფლიო კრება. არსებობს გარკვეული მოსაზრება, რომ რადგანაც დასავლეთის, კათოლიკური ეკლესია არ მონაწილეობს, ის მსოფლიო კრებად ვერ ჩაითვლება. თუმცა, ამ არგუმენტს მართლმადიდებელი სამყაროს ერთი ნაწილი არ იზიარებს. გარდა ამისა, ამ შეკრების “მერვე მსოფლიო კრებად” არმოხსენიების ერთი არგუმენტი ისიცაა, რომ ზოგადად კრებებს ნუმერაცია წლების შემდეგ უკეთდება და თან ამ კრებაზე, მსოფლიო კრებებისაგან განსხვავებით, დოგმატური საკითხებისა და სწავლების განხილვა არ იქნება. ასევე მართლმადიდებელთა ნაწილი აცხადებს იმასაც, რომ ეს არა მერვე საეკლესიო კრება, არამედ მართლმადიდებელთა პირველი მსოფლიო კრებაა, რადგან აღმოსავლეთ ეკლესიის წიაღში მსოფლიო კრება პირველად ტარდება.

რა სახელით შევა წმინდა და დიდი კრება ეკლესიის ისტორიაში, ეს მომავლის საქმეა, თუმცა კრების წინა მოსამზადებელი შეკრება 27-28 იანვარს შვეიცარიის ქალაქ შამბეზიში გაიმართა, სადაც გადაწყდა, რომ კრება ჩატარდება არა კონსტანტინოპოლში, როგორც ადრე იყო განსაზღვრული, არამედ საბერძნეთის კუნძულ კრეტის მართლმადიდებლურ აკადემიაში 2016 წლის 16-27 ივნისს.

ექვსი მთავარი საკითხი

კრების მომწვევის ინიციატორი მსოფლიო პატრიარქი ბართლომეოსია. მასში ამჟამად მსოფლიოში არსებულმა 14-ვე საყოველთაოდ აღიარებულმა ავტოკეფალურმა მართლმადიდებელმა ეკლესიამ უნდა მიიღოს მონაწილეობა, მაგრამ ჯერჯერობით კვლავაც კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას ანტიოქიის საპატრიარქოს მონაწილეობის საკითხი, რადგან ანტიოქიისა და იერუსალიმის საპატრიარქოთა შორის ყატარის დიოცეზის გამო გაჩენილი განხეთქილების დაძლევა ვერ მოხერხდა.

კრებას თითო ეკლესიიდან ეკლესიის მეთაური და 24 ეპისკოპოსი დაესწრება. თუ ეკლესიას 24 ეპისკოპოსი არ ჰყავს, რამდენიც ჰყავს – იმდენი. პლუს განსაზღვრულია 6 პირის დამატება, მათ შორის შეიძლება საერო პირიც იყოს. თითო ეკლესიას თითო ხმა აქვს.

მართლმადიდებელ ეკლესიათა მეთაურები შეთანხმდნენ წინასწარ შეჯერებულიყო კრებაზე წარსადგენი ტექსტები. წინასწარ კამათი-მსჯელობის შემდეგ განსახილველ საკითხთაგან ამოღებულია დიპტიხის, კალენდარისა და ავტოკეფალიის მინიჭების საკითხები. განსახილველად გავა 6 საკითხი:

1. მართლმადიდებელი ეკლესიის მისია თანამედროვე სამყაროში;

2. მართლმადიდებელი დიასპორა;

3. ავტონომია და მისი გამოცხადების წესი;

4. ქორწინების საიდუმლო და მისი დამაბრკოლებელი მიზეზები;

5. მარხვის მნიშვნელობა და მისი შენახვა დღეს;

6. მართლმადიდებელი ეკლესიის ურთიერთობა დანარჩენ ქრისტიანულ სამყაროსთან.

გადაწყვეტილების მიღება იმ შემთხვევაში ხდება, თუკი მას ყველა ეკლესია დაუჭერს მხარს. თუკი ერთი მაინც იქნება წინააღმდეგი, გადაწყვეტილება დაიბლოკება.

ეკლესიების მეთაურთა განჩინებით, ყველა მიღებული დოკუმენტი გამოქვეყნდება. ასევე ითქვა, რომ წმიდა და დიდი კრება ჩატარდეს რეგულარულად.

დიდი საკამათო თემები

ჯერ კრება არ ჩატარებულა და წინასწარ საკამათო თემები უკვე ბევრია. რუსეთმა დაბლოკა ავტოკეფალიის განხილვა, რის გამოც კრებაზე უკრაინის ეკლესიის საკითხი არ დაისმევა. ასევე არ განიხილება კალენდრის შეცვლაც. მაგალითად, საქართველო, რუსეთი და იერუსალიმის საპატრიარქო იულიუსის კალენდრით მოქმედებს და ამიტომაც შობის აღნიშვნა 7 იანვარს გვიწევს, დანარჩენი მართლმადიდებელი ეკლესიები კი შობას 25 დეკემბერს აღნიშნავენ. ეს გაორება ისევ დარჩა.

ასევე არ განიხილება დიპტიხის საკითხი, რომლის დაყენებასაც საქართველოს საპატრიარქო ითხოვდა. ეკლესიათა ნაწილი დიპტიხში საქართველოს რიგით მე-6 ადგილს მიაკუთვნებს, ნაწილი და მათ შორის მსოფლიო პატრიარქი – მე-9-ეს. თუმცა, რადგანაც ამ საკითხზე კონსენსუსი არ არსებობს, ის დაიბლოკა და როგორც საქართველოს პატრიარქმა ილია ||-ემ გამოსვლაში განაცხადა, თემის კატეგორიულად დაყენებისაგან თავი შეიკავა, თუმცა იქვე აღნიშნა, რომ საქართველოს ეკლესიას სამი თემის: “ერთიანი კალენდრის შესახებ”, “ქორწინების დამაბრკოლებელი გარემოების” და “მართლმადიდებელი ეკლესიის მისია თანამედროვე მსოფლიოში”, წარმოდგენილი სახით წმინდა და დიდ კრებაზე გატანა მიუღებლად მიაჩნია.

საბოლოოდ, კალენდრის საკითხი დაიბლოკა, მართლმადიდებელი ეკლესიის მისიის თემა შესწორდა და საქართველო მას დათანხმდა. ხოლო ქორწინების დამაბრკოლებელი მიზეზების საკითხის არსებული ფორმით კრების დღის წესრიგში გატანას, საქართველოსთან ერთად ანტიოქიის ეკლესია აპროტესტებს და თუკი მათი მოთხოვნისამებრ არ შესწორდება ტექსტი, ხელს არ მოაწერენ.

თუ შესწორება არ მოხდება, ილიას მეორის თქმით, შესაძლოა კრება გადაიდოს კიდეც.

საქართველოს პატრიარქი ამბობს იმასაც, რომ “დიდმა და წმინდა კრებამ როგორი გადაწყვეტილებაც უნდა მიიღოს, თუ იგი ეკლესიის სისავსემაც არ აღიარა, ეს დადგენილებები არათუ სავალდებულო და მისაღები გახდება ეკლესიებისათვის, არამედ იქცევა დაბრკოლების მიზეზად და შეიძლება განხეთქილებამდე მიგვიყვანოს”.

თავად სასულიერო პირებშიც მოლოდინია, რომ კრების დღის წესრიგში გასულ საკითხებზეც დიდი კამათი წავა. მაგალითად, ეკლესიების ნაწილი საერო პირებისათვის მარხვის შემსუბუქების მომხრეა, ნაწილი – წინააღმდეგი, მოწინააღმდეგეებშია საქართველოს ეკლესიაც. მაგალითად, რუსეთში დიდ მარხვაში თევზის ჭამა დასაშვებია, ჩვენთან – არა. თუმცა, ქართველებს იმედი აქვთ, რომ მარხვა ძველი წესით დარჩება.

ასევე, ნაწილი მომხრეა, რომ ეკუმენისტური მოძრაობა, რაც სხვა ქრისტიანულ კონფესიებთან ერთიან ლოცვას თუ ურთიერთობას გულისხმობს, დასაშვები იყოს, ნაწილი ამას ეწინააღმდეგება. ამ თემაზე დიდი კამათის მოლოდინია.

საერთოდ დიდი პროტესტია საკითხზე, რომელიც ქორწინების დამაბრკოლებელ მიზეზებს ეხება და რომელზეც საქართველომ და ანტიოქიამ ხელი არ მოაწერეს.

ამ საკითხში საუბარია შეიძლება თუ არა მართლმადიდებელმა ქრისტიან არამართლმადიდებელთან (კათოლოკებთან, პროტესტანტებთან) დაიწეროს ჯვარი; შეიძლება თუ არა გარკვეულ შემთხვევაში ბერებისათვის დაქორწინება დაიშვას, თუკი უნდა, რომ ბერობას თავი დაანებოს; ან უკვე მღვდლად კურთხეულმა მოიყვანოს ცოლი, შესაძლოა ის მეორე ქორწინებაც იყოს და საკითხის ასე გატანას აქვს დიდი წინააღმდეგობა.

ყველაზე დიდ კამათსა და საბოლოოდ შეუთანხმებლობას საეკლესიო დიასპორების იურისდიქციის თემაზე ელოდებიან. დღეს დასავლეთის ქვეყნებში შესაძლოა ერთ ქალაქში რამდენიმე ეპისკოპოსი მოღვაწეობდეს და ყველა სხვადასხვა ეკლესიას ექვემდებარებოდეს. ახლა სწორედ ამაზეა დავა, რომ ერთ ქალაქში ერთი ეპისკოპოსი იყოს, თუმცა, არცერთი ეკლესია საკუთარ მრევლს არ თმობს.

როგორ ჩაივლის მართლმადიდებლების ერთობის დემონსტრირება

პროტოპრესვიტერი, სასულიერო აკადემიის და სემინარიის რექტორი, მამა გიორგი ზვიადაძის თქმით, წინა კრებები ყოველთვის რომელიმე ერესის გაჩენის გამო ტარდებოდა და მის აღმოფხვრას უკავშირდებოდა. დღეს ეს საკითხი არ დგას, მაგრამ არის გარკვეული მნიშვნელოვანი საკითხები, რის გამოც წმინდა და დიდი კრების მოწვევა გადაწყდა.

“კრებაზე ყველა საკითხი კონსენსუსით უნდა გადაწყდეს. თუკი მიღებული გადაწყვეტილებები ეთანხმება წინა კრებებს, საეკლესიო სწავლებას და თანხმობაშია ეკლესიურ მოძღვრებასთან, მაშინ მას საყოველთაო მართლმადიდებლური ავტორიტეტი ექნება. არავინ არ ელოდება, რომ კრება არასწორ გადაწყვეტილებას მიიღებს. თუმცა, ერთი წამით წარმოვიდგინოთ, რომ კრებამ რაიმე არასწორი გადაწყვეტილება მიიღოს, რაც მსოფლიო კრებების კანონებთან, ეკლესიის სწავლებასთან თანხმობაში არ იქნება – მას საყოველთაო მართლმადიდებლური ავტორიტეტი ვერ ექნება”, – ამბობს მამა გიორგი ზვიადაძე.

მამა გიორგი ზვიადაძის განცხადებით, საქართველოს პატრიარქმა გამოსვლაში განსაკუთრებით ხაზი გაუსვა, რომ ამ კრებამ მსოფლიოს მართლმადიდებელი სამყაროს ერთიანობა და განუყოფელობა უნდა უჩვენოს. თუმცა, ამბობს იმასაც, რომ ყველა გატანილ საკითხზე კონსენსუსის მიღწევა ძალიან რთული იქნება.

თეოლოგი ლევან აბაშიძე აცხადებს, რომ ეკლესიაში ბევრი პრობლემა დაგროვდა, რომელსაც გადაწყვეტა სჭირდება და ასეთი კრების ჩატარება აუცილებელია. თუმცა, მისივე თქმით, ეკლესიაში ფუნდამენტალისტებიც არიან, რომლებიც ამბობენ, რომ ძველი წესები და კანონები უნდა შენარჩუნდეს. ამიტომაც მოლოდინი აქვს, რომ შეიძლება კრებაზე ახალი არაფერი თქვან და ვერც ერთი გადაწყვეტილება ვერ მიიღონ, მაგრამ მაინც თვლის, რომ შეკრება და საუბრის დაწყება პოზიტიურია.

ლევან აბაშიძე: “კონსენსუსის პრინციპის დადგენა და ყველაზე სადავო საკითხების ამოღება მიანიშნებს იმაზე, რომ კრების თავკაცები საკმაოდ ფრთხილობენ და იმ საკითხებს, რომელმაც შესაძლოა განხეთქილება გააჩინოს, საერთოდ არ განიხილავენ. შენარჩუნდება მშვიდობა, არავინ არ იქნება განაწყენებული და კრებას არავინ მიატოვებს. რაიმე მნიშვნელოვანი ცვლილების მიღებას არ უნდა ველოდოთ. ამის მიუხედავად კრება მაინც საჭირო და აუცილებელია. თან არავინ ამბობს, რომ ამის შემდეგ 100 წელი არ უნდა შევიკრიბოთო. პირიქით, საუბარია, რომ კრება კიდევ ჩატარდება და ეს თავისთავად პოზიტიური ფაქტია. თუ ახლა არ გადაწყდება რაღაც, 10 ან 30 წლის შემდეგ გადაწყდება…

ჩვენ, მართლმადიდებლებს თუ მიგვაჩნია, რომ ერთი ეკლესია ვართ, ჩვენ აუცილებლად უნდა გვქონდეს ჩვენი პოზიცია ჩვენ გარეთ არსებულ სამყაროზე. ქრისტიანობის სხვა კონფესიებთან დიალოგი უნდა იყოს და განსხვავებებზე დავიწყოთ მსჯელობა. უნდა მოხდეს იმის გარკვევა, შესაძლოა თუ არა ურთიერთობის აღდგენა. ეს არის ეკუმენური საკითხები, ამ სიტყვის ფართო გაგებით. ამაზე არსაუბარი სირაქლემის პოზიციაზე დგომაა, ამაზე საუბრის დაწყება კი – პოზიტიურია. კათოლიკეები ჩვენ ჭეშმარიტ ქრისტიანებად გვაღიარებენ. მართლმადიდებლებში ასე არ არის. ნაწილი ერთად ლოცულობს და აზიარებს მათ, ნაწილი – არა, მათ მწვალებლებად მიიჩნევენ, ამიტომ ხელახლა ნათლავენ, როცა მორწმუნე მართლმადიდებლობაში გადავა. 70-80-იან წლებში ჩვენთანაც ერთად ლოცულობდნენ, შემდეგ მდგომარეობა შეიცვალა. ამ საკითხებზე შეიძლება კრება კონსენსუსამდე ვერ მივიდეს, მაგრამ საუბარი საჭიროა. საუბარზე უარის თქმა კი აბსურდია.

აშშ-სა და ევროპაში მართლმადიდებელი მრევლის უმეტესობა – 10-დან 7 არამართლმადიდებელ ქრისტიანზე ქორწინდება. ჩვენს ეკლესიას ერთიანი პასუხი ხომ უნდა ჰქონდეს – ამ შემთხვევაში დასწეროს თუ არა ჯვარი და, საერთოდ, რა ურჩიოს თავისი ეკლესიის წევრს. ახლა კი რამდენი მღვდელიცაა, იმდენი პასუხია ამ კითხვაზე, ანუ თითოეული მღვდელი “რომის პაპია”, გადაწყვეტილებას თვითონ იღებს. ამგვარი უამრავი კითხვა დაგროვდა. თუ ჩვენი ეკლესია აპირებს არ გადავიქცეთ კულტურულ გეტოდ და ამ ჩაკეტვით მარგინალიზებული არ გახდეს, თანამედროვე საკითხებს თანამედროვე პასუხები უნდა გასცეს”.

ლევან აბაშიძე თვლის, რომ ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია დიასპორის საკითხი, თუმცა ეს ერთ კრებაზე ვერ გადაწყდება:

“სჯულის კანონში წერია, რომ ერთ ქალაქში ერთი ეპოსკოპოსი უნდა იყოს. თუმცა, დასავლეთ ევროპის, ავსტრალიის თუ აშშ-ის რომელიმე ქალაქში რამდენიმე მართლმადიდებელი ეპისკოპოსია: რუსეთს თავისი ეპისკოპოსი ჰყავს, ბერძნებს – თავისი, რუმინელებს – თავისი და ა.შ. ეს აჩვენებს, რომ ერთობა არ გვაქვს. პრობლემა ის კი არ არის, რომელ ენაზე იქნება ღვთისმსახურება, შესაძლოა ერთ მრევლში ქართულად იყოს ღვთისმსახურება და მეორეში – რუსულად, მნიშვნელოვანია ხილული ერთობის მიღწევა, რაც ერთი ეპისკოპოსის არჩევაში, ერთიან მმართველობაში გამოიხატება, ხოლო სამომავლოდ მეტ ავტონომიასა ან თუნდაც ავტოკეფალიაში. მაგალითად, დაარსდეს ჩრდილოეთ ამერიკის ეპარქია, ან დასავლეთ ევროპის ეპარქია და თავისი თავი მწყემსოს. თუკი ერთი ეკლესია ვართ, ერთობა ამაშიც უნდა გამოიხატოს. რატომ არ უნდა შეეძლოს, მაგალითად, ავსტრალიის მრევლს თავისი ეპოსკოპოსი ჰყავდეს, ან თუნდაც პატრიარქი აირჩიონ? სანამდე უნდა მწყემსონ რუსეთიდან თუ კონსტანტინეპოლიდან? თუმცა, სამწუხაროდ, ამაზე შეთანხმება არ მოხდება იმ მიზეზით, რომ არც კონსტანტინეპოლი დათმობს საკუთარ მრევლს, არც რუსეთი და არც სხვა ეკლესია”, – მიჩნევს ლევან აბაშიძე.

თეოლოგის განცხადებით, კრება არ ნიშნავს, რომ ყველა საკითხს გადაწყვეტეს, მაგრამ უნდა ვისაუბროთ მაინც: “რადგანაც ვამბობთ, რომ ერთნი ვართ, ყველა საკითხზე, იმათზეც კი, რაც დაიბლოკა, უნდა ვისაუბროთ”.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 01 თებერვალი, 2016 წელი

სოხუმის “მთავრობა” ქართულ კომპანიას მოსკოვის სასამართლოში უჩივის

აფხაზეთის დე ფაქტო “სახსტანდარტის” ცნობით, მოსკოვში ქართული ღვინოები აფხაზური ეტიკეტებით იყიდება

თიკო ოსმანოვა

“აპსნი გორ”, “ვეჩერ ვ გაგრა”, “დარი ლიხნი”, “ლიხნი გორ” და “ტაინა რიცი” – ეს იმ აფხაზური ღვინოების დასახელებაა, რომლებიც რუსეთში იყიდება. სოხუმში აცხადებენ, რომ ზოგ შემთხვევაში სხვადასხვა კომპანიები ქართულ ღვინოებს აფხაზურად ასაღებენ, ეს კი აფხაზეთში სერიოზულ უკმაყოფილებას იწვევს. დე ფაქტო ხელისუფლება ამ საქმიანობით დაკავებული ქართული და რუსული კომპანიებისგან სასწრაფო რეაგირებას ითხოვს, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი მოსკოვის სასამართლოში ჩივილით იმუქრება.

აფხაზეთის დე ფაქტო “სახსტანდარტის” პრესასამსახურის ინფორმაციით, საქართველოდან აფხაზური ღვინის ექსპორტს კომპანია შპს “ბატონო” ახორციელებს, რუსული სადისტრიბუციო კომპანია “ვინნი სტილის” საშუალებით. მათივე ცნობით, ქართული კომპანია ღვინოს დასახელებაში აფხაზურ ტოპონიმებს იყენებს, ეტიკეტზე კი მითითებულია, რომ ღვინო აფხაზეთშია წარმოებული.

“იმის გამო, რომ აღნიშნული საქონელი არ იწარმოება აფხაზეთში და აფხაზეთის ტერიტორიიდან არ გადის საექსპორტოდ რუსეთის ტერიტორიაზე, იმის მითითებას, რომ აფხაზური ღვინოებია, შეცდომაში შეჰყავს მომხმარებელი,” – ნათქვამია განცხადებაში.

აფხაზეთის დე ფაქტო “სახსტანდარტში” მიიჩნევენ, რომ “არსებული სიტუაცია ვნებს აფხაზეთსა და რუსეთს შორის კეთილმეზობლურ ურთიერთობებს, რომელიც ნდობასა და პატივისცემაზეა დაფუძნებული”. მათი თქმით, რუსეთის მომხმარებელთა შეცდომაში შეყვანა ნეგატიურად აისახება აფხაზეთსა და მის ტერიტორიაზე არსებულ მწარმოებელთა იმიჯზე: “ჩვენ უკვე მივმართეთ შესაბამის სამსახურს და მოვითხოვეთ აფხაზურ ბრენდს ამოფარებული ქართული ღვინის რეალიზაციის შეწყვეტა. უარყოფითი პასუხის მიღების შემთხვევაში ვგეგმავთ აფხაზეთსა და რუსეთს შორის თანამშრომლობასა და სტრატეგიული პარტნიორობის შესახებ შეთანხმების შესაბამისად მოვითხოვოთ პასუხი. და თუკი საკითხი არ მოგვარდება, აფხაზეთის დე ფაქტო სტანდარტების სამსახური და აფხაზური ღვინის ოფიციალური დისტრიბუტორი კომპანია “მისტრალ-ალკო” ერთობლივად მივმართავთ სასამართლოს”, – ნათქვამია დე-ფაქტო ხელისუფლების მიერ გავრცელებულ განცხადებაში.

აღნიშნული დავის შესახებ ჯერჯერობით არაფერი სმენია ქართულ კომპანიას შპს “ბატონოს”. მისი წარმომადგენელის გიორგი დეკანოზიშვილის თქმით, კომპანია კანონის სრული დაცვით მოქმედებს: “ვფიქრობ, ვიღაცამ სისულელე დაწერა და ჩვენ ახლა აქედან ავტეხოთ აჟიოტაჟი არ ღირს. ჩვენ ვმოქმედებთ კანონი სრული დაცვით”, – განუცხადა “მთელ კვირას” გიორგი დეკანოზიშვილმა.

ჩვენს კითხვაზე, რამდენია ხანია, რაც თანამშრმლობენ რუსულ კომპანია “ვინნი სტილთან” და რა რაოდენობის აფხაზური ღვინო გააქვთ რუსულ ბაზარზე, გიორგი დეკანოზიშვილმა გვითხრა, რომ ინფორმაციის გარკვევამდე კომენტარს არ გააკეთებს.

“ჩვენ რაც გაკეთებული გვაქვს, არის კანონის სრული დაცვით. არანაირი პრობლემა არ არსებობს. ახლა კომენტარი რომ გავაკეთო, ატყდება აჟიოტაჟი არაფრის გამო. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ – ვმოქმედებთ კანონის სრული დაცვით. ახლა შაბათ-კვირაა, ვერ გავარკვევ მოსკოვში რა ხდება. ამიტომ დამატებით ვერაფერს გეტყვით”, – გვითხრა გიორგი დეკანოზიშვილმა.

ამ კონკრეტული ფაქტის შესახებ არაფერი სმენია “კავკასიური სახლის” აღმასრულებელ დირექტორ გიორგი კანაშვილს. თუმცა, მისი თქმით, ზოგადად აფხაზურ ღვინოს რუსეთის ბაზარზე თავისი ნიშა უკავია, მიუხედავად იმისა, რომ ქართულ ღვინოებს ხარისხით ჩამორჩება.

“რუსეთში აფხაზური ღვინო რაც გადის, არ არის მოსავლის შესაბამისი. ამიტომ იგი მზადდება ნახევარფაბრიკატებისგან, რომელიც მოლდოვიდან შედის. ეს ცნობილი ფაქტია. შემდეგ სოხუმში ხდება მისი დამუშავება და წარმოება. აფხაზური ღვინო რუსულ ბაზარზე უკვე რამდენიმე წელია რაც გადის, 2008 წლიდან კი ამან ინტენსიური სახე მიიღო. ამის შემდეგ კი რუსეთის ბაზარზე გარკვეულ ნიშას იკავებს. იყიდება სუპერმაკეტებში, აეროპორტებშიც და გარკვეული ცნობადობა აქვს, თუმცა მისი ხარისხი ქართულთან ვერ მოვა, ჩვენი უფრო მაღალი ხარისხისაა და ეს რუსებისთვისაც ცნობილია. რაც შეეხება ჩვენთან წარმოებულ აფხაზური ღვინის ექსპორტს, ამის შესახებ არაფერი მსმენია. საინტერესოა ამ კუთხით რას აკეთებს საქართველოს ხელისუფლება, ესეც ხომ ეკონომიკურ საქმიანობას უკავშირდება”, – გვითხრა გიორგი კანაშვილმა.

მევენახეობა-მეღვინეობის მკვლევარ გიორგი ბარისაშვილის თქმით კი, თუ აფხაზური ღვინის ექსპორტი არალეგალურად ხდება, რა თქმა უნდა უკანონოა და ამაზე რეაგირებაა მოსახდენი.

“მევენახეობა-მეღვინეობის თვალსაზრისით აფხაზეთი არის ძალიან საინტერესო რეგიონი. არსებობს არაერთი აფხაზური ვაზის ჯიში, საიდანაც შესაძლებელია მაღალხარისხიანი ღვინის დაყენება. ამიტომ თუ რუსეთში ასეთი ღვინით დაინტერესდნენ, ეს მხოლოდ მისასალმებელია, რადგან აფხაზეთი საქართველოა, ხოლო აფხაზური ვაზის ჯიშები არის იგივე ქართული ვაზის ჯიშები და არა აფხაზეთში სხვა ქვეყნიდან შემოტანილი.

რაც შეეხება ამ კონკრეტულ შემთხვევას, თუკი საქართველოში იწარმოება ღვინო და ამის შემდეგ იგი კანონგარეშე, არალეგალური გზით გადის რუსეთში, როგორც აფხაზეთში წარმოებული ღვინო, ეს რა თქმა უნდა კანონის დარღვევაა. თუმცა, საქართველოს მეღვინეობის სფეროში სხვა უფრო დიდი პრობლემებია, რომელიც წლების მანძილზე ვერა და ვერ გადაიჭრა. ამ კონკრეტულ შემთხვევაში კი ჯერ მაინც ძირეულადაა გამოსაკვლევი ყველაფერი და ამის შემდეგ უნდა მოხდეს საერთო სიტუაციის შეფასება”, – უთხრა “მთელ კვირას” გიორგი ბარისაშვილმა.

“არ ვიცი ქართულ კომპანიას რა ღვინოები შეაქვს, გამიჭირდება ამაზე საუბარი და საერთოდ როგორ შეაქვთ ესეც საკითხავია. საქართველოდან თუ ქართული გადის და აფხაზურს აწერენ, ეს თვითონ კომპანიის პრობლემაა. რუსეთი აღიარებს აფხაზეთს როგორც დამოუკიდებელ სახელმწიფოს, ამიტომ სარჩელს წარმოებაში უპრობლემოდ მიიღებენ და სამოქალაქო დავა იქნება. მაგრამ არა მგონია ამით აფხაზურმა მხარემ რამე მოიგოს, თუმცა გააჩნია კოტრაქტში რა წერია. რაც შეეხება აფხაზურ ღვინოებს, რამდენიმე სახელწოდების ღვინო სოხუმში იწარმოება და რუსეთში უპრობლემოდ გადის აფხაზური ეტიკეტით და დროშით. ერთ-ერთი ღვინოა “რქაწითელი”, რომლის ჯიშის ყურძენი აფხაზეთში არ მოდის, თუმცა, როგორც ვიცი, კახეთიდან შეაქვთ, მაგრამ ვის და როგორ – არ ვიცი”, – გვითხრა “ევროპული დემოკრატების” თავმჯდომარე პაატა დავითაიამ.

მეღვინეობა აფხაზეთში ტრადიციული დარგია – ამ განცხადებას კი ისტორიკოსი გია ანჩაბაძე აკეთებს: “სოხუმში ქარხანა მუშაობს, სხვადასხვა ღვინოებს აწარმოებენ. საკმაოდ კარგი ღვინოებია, მაგრამ რუსეთში გაყიდვები როგორ არის, არ ვიცი. თუმცა, რაც წარმოება ამუშავდა, მაშინვე გაჰქონდათ მოსკოვში. აფხაზეთში მეღვინეობა ტრადიციული დარგია. ჩვენთან აფხაზური ღვინის წარმოების შესახებ და რუსეთში მის ექსპორტზე არაფერი მსმენია”, – უთხრა “მთელ კვირას” გია ანჩაბაძემ.