„რეზონანსი”: ახალი საარჩევნო სისტემა „ქართულმა ოცნებამ“ იურიდიულ კომიტეტში ჩააგდო
„რეზონანსი”: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “ოცნებაში” ერთმანეთი არ უყვართ, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე ჯდომა უყვართ
„რეზონანსი”: ინტერვიუ დემურ გიორხელიძესთან: „ბიძინა ივანიშვილისადმი დამოკიდებულება სულაც არ არის ისეთი, როგორიც 2012 წელს იყო”
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „გიორგი კვირიკაშვილი ბიძინა ივანიშვილის ნების გამტარებლად რჩება“
„ალია“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: არჩევნების გაყალბების გარდა, რის გამო დაუპირისპირდა გოგი თოფაძე თინა ხიდაშელს?
„ალია“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: რატომ გვატყუებს ნატო?
„ალია“: მაგარი ქვეშაფსიები გამოდიან ნატო-ელები – არც ჰოს გვეუბნებიან, არც – არას
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „საქართველოში რუსულ პროპაგანდას მთავრობა ხელს არ უშლის“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლევან მურუსიძესთან: „220 მოსამართლიდან 204-მა მე მომცა ხმა. როგორ ვარ არალეგიტიმური?!“
„რეზონანსი”: ინტერვიუ ლევან გაჩეჩილაძესთან: “როდესაც 55% წილის მფლობელი ვერ ცვლის დირექტორს, ეს მთელი ქვეყნის უბედურებაა”
„რეზონანსი”: არის თუ არა ჩარეული მთავრობა “მაესტროს” ირგვლივ მიმდინარე დავაში?
————————-
„რეზონანსი”, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ახალი საარჩევნო სისტემა „ქართულმა ოცნებამ“ იურიდიულ კომიტეტში ჩააგდო
ელზა პაპოშვილი
საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით საპარლამენტო და არასაპარლამენტო ოპოზიციის მიერ შეთავაზებულ საკონსტიტუციო ცვლილებათა პროექტზე იურიდიულ საკითხთა კომიტეტი ვერ შეთანხმდა.
მათ გუშინ გამართულ სხდომაზე ვერც დადებითი და ვერც უარყოფითი გადაწყვეტილება ვერ მიიღეს. კენჭისყრისას პროექტს “ნაციონალური მოძრაობის” 5-მა, “თავისუფალი დემოკრატების” 1-მა და პარტია “გირჩის” 1-მა დეპუტატმა დაუჭირა მხარი. პროექტს “ქართული ოცნების” 6-მა წევრმა ხმა არ მისცა, ხოლო სამმა მათგანმა თავი შეიკავა. გადაწყვეტილების მიღებას კი ცხრა ხმა სჭირდებოდა.
პროექტის თანახმად, არსებული საარჩევნო სისტემა იცვლება და უქმდება მაჟორიტარული არჩევნები. პარლამენტის 150 მანდატიდან 75 – ერთიანი პროპორციული სისტემით, ხოლო 75 – სამხარეო-პროპორციული სისტემით გადანაწილება უნდა მოხდეს. პროექტი ოპოზიციამ პარლამენტს 200 000 ამომრჩევლის ხელმოწერით წარუდგინა.
“ნაციონალური მოძრაობის” წევრი ლევან თარხნიშვილი აცხადებს, რომ დღეს არსებული საარჩევნო სისტემა არ შეესაბამება საქართველოს წინაშე მდგარ თანამედროვე გამოწვევებსა და მოთხოვნებს. მისი თქმით, არსებული სისტემა ქვეყანაში დემოკრატიის განვითარებას ხელს უშლის.
ლევან თარხნიშვილი ამბობს, რომ ამ ცვლილებებზე შეთანხმება რაღაც დონეზე არსებობს, თუმცა მმართველი პარტია 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებისთვის მისი სრული სახით მიღებისგან თავს იკავებს.
“ქართული ოცნება” ამ ეტაპზე საარჩევნო სისტემის მხოლოდ კოსმეტიკურ ცვლილებას ეთანხმება და პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებისთვის ემხრობა. ცამეტი პარტიის მიერ წარდგენილ კანონპროექტს, რომელიც საარჩევნო სისტემის ცვლილებას გულისხმობს, ეთანხმება და ემხრობა ყველა ძირითადი საარჩევნო ექსპერტი, არასამთავრობო ორგანიზაციები და 200 000-ზე მეტი მოქალაქის ხელმოწერა ზურგს უმაგრებს. ყველა თანხმდება იმაზე, რომ საარჩევნო სისტემა დღესვე უნდა შეიცვალოს და პროპორციულ სისტემაზე გადავიდეს. სხვა შემთხვევაში 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების ლეგიტიმურობა კითხვის ქვეშ დადგება. რადგანაც ამ სისიტემით მისი სანდოობა და დემოკრატიულობა საეჭვო გახდება. მაგრამ უმრავლესობა აცხადებს, რომ ეს სისტემა ძირეულად მხოლოდ 2020 წლისთვის შევცვალოთ. ამის ერთადერთ არგუმენტად კი იმას ასახელებენ, რომ მათ უმრავლესობა დაეშლებათ და საკონსტიტუციო ცვლილებების განსახორციელებლად საჭირო ხმების რაოდენობას ვერ მოიპოვებენ.
თუკი მმართველი უმრავლესობა ვერ თანხმდება ისეთ პრინციპულ საკითხზე, როგორიც საარჩევნო სისტემის შეცვლაა, ჩნდება ლოგიკური კითხვა, მაშ ამ ხალხს მხოლოდ ფულის და ძალაუფლების სიყვარული აერთიანებს? ფაქტია, რომ წინასაარჩევნოდ მათი რეიტინგი ძალიან მცირდება და კანდიდატების მანიპულაციებით ძალაუფლების შენარჩუნებას ცდილობენ,” – აცხადებს ლევან თარხნიშვილი.უმრავლესობის წევრი ანი მიროტაძე ამბობს, რომ ჯერ კიდევ შარშან კოალიციის წევრები შიდა საუბრებში 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების პროპორციული სისტემით ჩატარებას ემხრობოდნენ, მაგრამ კონსულტაციების შემდეგ აზრები გაიყო – ყველა პარტიამ, პერსონალური გამონაკლისების გარდა, 2016 წლის არჩევნების ძველი სისტემით ჩატარებას დაუჭირა მხარი.
“ახლა ამ ინიციატივას მხარს დავუჭერ თუ არა, მნიშვნელობა არა აქვს, რადგანაც ოქტომბერში უკვე არჩევნებია ჩასატარებელი და ამ ცვლილებების მიღება ტექნიკურად შეუძლებელია – ასე ნაჩქარევად საარჩევნო სისტემის ფუნდამენტური ცვლილება სწორი არ იქნება,” – აცხადებს ანი მიროტაძე.
“თავისუფალი დემოკრატების” წევრი ირაკლი ჩიქოვანი ამბობს, რომ ძველი საარჩევნო სისტემა ხელისუფლებას საშუალებას აძლევს, მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში კვლავ უმრავლესობა მიიღოს, რის გამოც წინა ხელისუფლების მიერ დანერგილ მანკიერ პრაქტიკას იმეორებენ. ხელისუფლება სუსტია და ხალხის მხარდაჭერის იმედი არა აქვს. ამიტომაც არჩევნების მოგება ასეთი მაქინაციებით სურთ.
“კოალიციის მიერ შემოთავაზებული კოსმეტიკური საარჩევნო სისტემა, რომლითაც 2016 წლის არჩევნების ჩატარებას გვთავაზობენ, სრულიად მიუღებელია. მაგალითისთვის გეტყვით, რომ ზუგდიდის დიდი ნაწილი ხობს მიუერთეს, რომ ვიღაცისთვის ადგილი შეექმნათ. წარმოიდგინეთ სვანეთის და რაჭის ერთ ოლქად გაერთიანება. საერთოდ ვანის და ხობის მაგალითი ხომ კიდევ უფრო საოცრებაა, რადგანაც ამ ორ დასახლებულ პუნქტს გეოგრაფიულად დამაკავშირებელი ბილიკიც კი არა აქვს. ამ ოლქების საარჩევნო კანდიდატმა საარჩევნო კამპანია კი არა ექსპერიმენტი უნდა გაიაროს. ეს არის მოგონილი აბსურდი, რომელიც ხელისუფლების ახირების გამართლებას ემსახურება.
“ჩვენ უბრალოდ მოსახლეობასა და საერთაშორისო საზოგადოებას გვინდა დავანახოთ თუ რად ღირს ის განცხადებები, რასაც ისინი 2012 წელს აკეთებდნენ. მაგრამ, მიუხედავად ნებისმიერი საარჩევნო სისტემისა, მიგვაჩნია, რომ ამ ხელისუფლებას დიდი დრო აღარ დარჩა,” – აცხადებს ირაკლი ჩიქოვანი.
„რეზონანსი”, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “ოცნებაში” ერთმანეთი არ უყვართ, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე ჯდომა უყვართ
თაკო მათეშვილი
პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი ბუნებრივად მიიჩნევს კოალიცია “ქართულ ოცნებაში” მუდმივად არსებულ დაპირისპირებას და აღნიშნავს, რომ ეს მოსალოდნელიც იყო, რადგან “ოცნება” ერთი იდეის გარშემო არ შექმნილა. მათი მთავარი მიზანი “ნაცმოძრაობის” დამარცხება იყო და ამის მეტს ვეღარაფერს ახერხებენ, რადგან ვერაფერზე თანმდებიან. თუმცა, “საკუთარი უსუსურობის განცდის” გამო კოალიციიას ვერ შლიან.
სწორედ ამით ხსნის კოალიციის წევრების მხრიდან რესპუბლიკური პარტიის მისამართით ხშირად გამოთქმულ კრიტიკას, რომელიც ბოლოს გოგი თოფაძის განცხადებამ (რასაც თავად არ ადასტურებს) დააგვიგრვინა იმის თაობაზე, რომ თინა ხიდაშელმა საგარეჯოში არჩევნები გააყალბა.”წესით და რიგით, ხიდაშელმა მინისტრის კაბინეტში კი არა, დაკითხვებზე უნდა იაროს, რადგან შარშან, ოქტომბერში, საგარეჯოს რაიონში შუალედური საპარლამენტო არჩევნები გააყალბა და ამ საქმისთვის თავდაცვის სამინისტროს რესურსი გამოიყენა.
“ესეც არ იკმარა და ბიულეტენების დათვლაში მიიღო მონაწილეობა, ხოლო ამ უმსგავსობის ამსახველი ფოტო სოციალურ ქსელშიც განათავსა. დღემდე ვერ გამიგია, რასთან გვაქვს საქმე: სიბრიყვესთან თუ თავხედობასთან. ხიდაშელმა თავისი უკანონო ქმედებით მთელ კოალიციას თავი მოსჭრა და ყველაფერი წყალში ჩაგვიყარა,” – ეს განცხადება უმრავლესობის წევრმა გოგი თოფაძემ გაზეთ “საქართველო და მსოფლიოსთან” ინტერვიუში გააკეთა. თუმცა გუშინვე მან გაზეთი მისი სიტყვების არასწორ ინტერპრეტირებაში დაადანაშაულა.
„მიჭირს იმის თქმა, გოგი თოფაძის პრობლემა სისტემურია თუ რეციდივები აქვს. ბოლო დროს მან ძალიან ბევრი განცხადება გააკეთა და მათი კავშირი ელემენტარულ ზრდილობასთან და კორექტულობასთან მაინცადამაინც მჭიდრო არ იყო. არ ვიცი, თოფაძე “ქართულ ოცნებაში” გამეფებულ მოსაზრებას გამოხატავდა თუ ეს მისი პირადი აზრი იყო, მაგრამ შეიძლება ითქვას, რომ მისი შემთხვევა არასტანდარტულია და პოლიტიკის ფარგლებს სცდება. უნდა დავეთანხმო ბიძინა ივანიშვილს, რომელმაც თავის დროზე თოფაძეზე თქვა – ასაკი მაინც თავისას შვრებაო“, – ამბობს გია ხუხაშვილი.
- ანუ გოგი თოფაძე კოალიციისათვის პრობლემაა?
- რა თქმა უნდა. როცა კოალიციაში შემავალი ერთი სუბიექტის ლიდერი მეორე სუბიექტის ლიდერზე ამბობს, არჩევნები გააყალბაო, ამაზე დიდი პრობლემა რა უნდა იყოს? გოგი თოფაძე იმდენად გაურკვეველ პოზიციაში ჩადგა, რომ ყველა დააბნია. არავინ იცის, რა დიაგნოზი უნდა დავსვათ.
- გოგი თოფაძე არაა ერთადერთი კოალიციაში, ვინც “რესპუბლიკელებზე” არცთუ დადებითად საუბრობს. რატომაა “ოცნებაში” “რესპუბლიკელების” მიმართ ასეთი აგრესია?
- ეს ეკლექტურობის გამოხატულებაა. კოალიცია თავიდანვე ერთიან პლატფორმასა და საერთო მსოფლმხედველობაზე ხომ არ მდგარა. მისი უდიდესი ნაწილისა და რესპუბლიკური პარტიის მსოფლმხედველობა რადიკალურად განსხვავებულია. ზოგ შემთხვევაში დაპირისპირებულიც კი. აქედან გამომდინარე, ერთმანეთის მიუღებლობა და გაუტანლობა გასაგებია. მსოფლმხედველობრივი წინააღმდეგობა აქვთ. სწორედ ამის გამოვლინებას ვხედავთ დროდადრო. ძნელია იმის თქმა თუ რამდენად საკმარისია ეს ურთიერთზიზღი კოალიციის დასაშლელად. მასში შემავალ პარტიებს, მიუხედავად იმისა, რომ ერთმანეთი არ უყვართ, საკუთარი უსუსურობის განცდა არ აძლევს იმის საშუალებას, რომ ბიძინა ივანიშვილის მხრებიდან ჩამოვიდნენ. მათ ერთმანეთი არ უყვართ, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე ჯდომა უყვართ. ურჩევნიათ იქ ისხდნენ და ერთმანეთს მუჯლუგუნები ურტყან, ვიდრე ჩამოცოცდნენ და მიწაზე მყარად დადგნენ.
- ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, თქვენი აზრით, კოალიციურობის იდეამ კრახი განიცადა?
- კოალიცია სხვადასხვაგვარია. “ქართული ოცნება” თავის დროზე ნეგატიური ამოცანით, ანუ სხვის გასანადგურებლად, შეიქმნა. პოლიტიკაში ასეთი რამ ხდება, როცა ყველა ერთის წინააღმდეგ, მსოფლმხედველობრივი განსხვავების მიუხედავად ერთიანდება. იმ ერთის დასამარცხებლად ეს მისაღებია, მაგრამ სახელმწიფოს მართვისთვის – არა. ასეთი ტიპის კოალიციები გრძელვადიანი ვერ იქნება, რადგან მსოფლმხედველობრივი წინააღმდეგობა ეფექტურობას აკარგვინებს. გადაწყვეტილებებს იმ მარტივი მიზეზის გამო ვერ იღებენ, რომ შიგნით ვერაფერზე თანხმდებიან. თუმცა, პოზიტიური კოალიციაც არსებობს. ანუ, როცა პარტიები არა ვინმეს წინააღმდეგ, არამედ რაღაცის გასაკეთებლად, ერთი იდეის გარშემო ერთიანდებიან. დასავლეთში ეს ხშირია.
ქართულ პოლიტიკაში კოალიციის გარეშე წარმატების მიღწევა ჯერჯერობით შეუძლებელია და ვისურვებდი, რომ ისინი უფრო ერთ პლატფორმაზე ერთიანდებოდნენ, ვიდრე ვიღაცის წინააღმდეგ.
- ბევრი ფიქრობს, რომ თუკი 2016 წლის არჩევნებში არასაპარლამენტო ოპოზიციას რაიმეს მიღწევა სურს, უნდა გაერთიანდნენ და კოალიციის სახით წარდგნენ. ეს რამდენად მიზანშეწონილად მიგაჩნიათ?
- მე ვერ ვხედავ ამ გაერთიანების ლოგიკას. სამწუხაროდ, დღეს გვაქვს სიტუაცია, როცა პოლიტიკური სპექტრი მთლიანად, ხელისუფლებიან-ოპოზიციანად არალეგიტიმურია. გაერთიანდებიან, მიიმატებენ თუ გამოიკლებენ ვინმეს, საზოგადოებაში სერიოზული მხარდაჭერის მოპოვება არ შეუძლიათ.
- ანუ, საქართველოში არაა ცალკეული ლიდერი პარტია, რომელიც მოსახლეობის უმეტესობის მხარდაჭერას მოიპოვებს?
- სამწუხაროდ, არა. ვერც დაჯგუფებებში ვერ ვხედავ იმის პოტენციალს, რომ ხალხის მხარდაჭერა მოიპოვონ.
- რა არის ამის მიზეზი? რას ითხოვს მოსახლეობა და რატომ ვერ გამოჩნდა ძალა, რომელიც მის მოთხოვნებს უპასუხებს?
- სამწუხაროდ, დღეს იდეოლოგიური სისუსტე და იდეების არქონაა. ლიდერებიც არ არიან. სოციალური პრობლემები ახალი პოლიტიკოსების მოთხოვნილებას იწვევს, მაგრამ ამ მოთხოვნილებას ვერც ერთი პოლიტიკური ლიდერი ვერ პასუხობს. ამის მიზეზი სხვადასხვაგვარია. ერთი იმის გამო ვერ პასუხობს, რომ ძველი ცოდვებითაა დამძიმებული, მეორე იმიტომ, რომ საკუთარ ძალას ვერ ავლენს და ა.შ.
საბოლოო ჯამში კი ვიღებთ სიტუაციას, რაც გვაქვს. ქართულ პოლიტიკას ახალი ძალა და სისხლი სჭირდება, მაგრამ სამწუხაროდ, ჯერჯერობით არ ჩანს.
- პოტენციალიც არ ჩანს?
- თეორიული პოტენციალი არის, მაგრამ პრაქტიკულად რამდენად იქნება რეალიზებული, არავინ იცის. ჩვენ გვჭირდება ძალა, რომელიც წარსულის ცოდვებით არ იქნება დამძიმებული და ადამიანების დასარწმუნებლად საკმარისი ენერგია და რესურსი ექნება. ჯერჯერობით ასეთი არავინ გამოჩნდა.
„რეზონანსი”, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ დემურ გიორხელიძესთან: „ბიძინა ივანიშვილისადმი დამოკიდებულება სულაც არ არის ისეთი, როგორიც 2012 წელს იყო”
ია აბულაშვილი
“დღეს “ოცნების” ყველაზე დიდი პრობლემა არის სიღარიბე, უმუშევრობა, მიგრაცია, ფულის ხელმიუწვდომლობა, მახინჯი საბანკო სისტემა, იმპორტიორი მონოპოლისტები, ქვეყანაში მძიმე ეკონომიკური მდგომარეობა. ცხადია, ოპონენტები ამას ყველაფერს არჩევნების წინ მმართველი გუნდის წინააღმდეგ გამოიყენებენ,” – აცხადებს ექსპერტი და ანალიტიკოსი დემურ გიორხელიძე, რომელსაც “რეზონანსი” არჩევნების წინ მოსალოდნელ ცვლილებებზე ესაუბრა.
- არჩევნების მოახლოებასთან ერთად იზრდება ოპოზიციის უკმაყოფილება, რომელიც ძირითადად საარჩევნო კანონმდებლობას უკავშირდება. ოპოზიცია აცხადებს, რომ ხელისუფლებას შესთავაზეს ცვლილებების ოპტიმალური ვარიანტი და მისი მიუღებლობა დინების წინააღმდეგ წასვლას ნიშნავსო… თქვენ რა შეფასებას მისცემდით ზოგადად დღეს არსებულ საარჩევნო კანონმდებლობას და იმ ცვლილებათა პროექტს, რომელიც ოპოზიციამ პარლამენტს უკვე წარუდგინა?
- საარჩევნო კანონმდებლობა არასრულფასოვანია, მაგრამ ახლა რაზედაც დავობენ, სრული პოლიტიკური უპასუხისმგებლობაა, რადგან პარტიები ითხოვენ სრულ მონოპოლიას, რომ პარლამენტში არანაირმა გამაწონასწორებელმა ძალამ აღარ იარსებოს. თუ მხოლოდ პროპორციული პრინციპით ანუ პარტიული სიებით იქნებიან დეპუტატები არჩეული, მაშინ პარლამენტი ორპალატიანი მაინც უნდა იყოს, რომ შესაძლებელი გახდეს ქვედა პალატის მიერ არასწორი კანონების ბლოკირება; წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ აბსურდულ სიტუაციაში ვვარდებით, რადგან გადაწყვეტილების მიმღები მხოლოდ პარტიები იქნება, არადა, ეს პარტიები, კლასიკური გაგებით, არც არის ჯერ პარტიებად ჩამოყალიბებული. ამიტომ დავა აბსოლუტურად არასახელმწიფოებრივია და იმ მთავარ პრობლემას კვლავ ღიად ტოვებს, რომ ქვეყნის ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული მოწყობა გადაწყვეტილი არ არის, ხოლო თვითმმართველობა ფორმალურია. ამდენად ძალაუფლების არამართლზომიერი კონცენტრაციის საფრთხე ჩნდება.
- ფიქრობთ, რომ არჩევნების წინ პოლიტიკურ ძალებს შორის დაპირისპირება უფრო გაღრმავდება?
- რაც შეეხება პოლიტიკურ ელიტებს შორის დაპირისპირების გაღრმავებას, არშემდგარ სახელმწიფოში დემოკრატიული საარჩევნო პროცედურები ყოველთვის დესტაბილიზაციის ძალიან ძლიერი წყაროა, რადგან პოლიტიკური ძალები შეთანხმებული არ არიან პოლიტიკური თამაშის წესებზე, კანონის და სამართლის უზენაესობაზე, არჩევნების გაყალებება ნორმად ითვლება და ბუნებრივია, ასეთ გარემოში დასავლური დემოკრატიული საარჩევნო პროცედურები, რომლებიც მხოლოდ კადრების როტაციაა და სხვა არაფერი, ჩვენთან გადაქცეულია სიკვდილ-სიცოცხლის და ხელისუფლების დამხობა-არდამხობის საკითხად; ოქტომბრამდე ძალიან დიდი დროა, აქ უამრავი რამ შეიძლება მოხდეს, ამიტომ ხელისუფლების ინტერესში უნდა იყოს, რომ ოპოზიციას საარჩევნო პროცედურების სამართლიანობის ეჭვქვეშ დაყენების საფუძველი არ მისცეს.
- კოალიცია “ქართულ ოცნებაში” ოპტიმისტურად არიან განწყობილნი და დარწმუნებით აცხადებენ, რომ ამ არჩევნებს დამაჯერებლად მოიგებენ. რას უნდა ემყარებოდეს ასეთი მაღალი ოპტიმიზმი?
- ხელისუფლება “ოცნების” სახით ზედმეტად დაიმედებულია, არადა ამის არანიარი საფუძველი არ გააჩნია. რა თქმა უნდა “ნაცმოძრაობის” მიუღებლობა ქართველი ხალხის განწყობაში ძალიან მაღალია და მას არ შეიძლება გამარჯვების იმედი ჰქონდეს, მაგრამ ზოგიერთი პოლიტიკური ლიდერის გულარხეინობა, რომ კვლავ “ოცნების” კოალიციაში მოხვდება და ბიძინა ივანიშვილის იმედად კვლავ ხელისუფლებაში აღმოჩნდება, ძალიან საეჭვო პერსპექტივაა, რადგან ივანიშვილისადმი დამოკიდებულება სულაც არ არის ისეთი, როგორიც 2012 წელს იყო.
ათი თვე უზარმაზარი დროა ქართულ სინამდვილეში, ამიტომ დღეს გამოკვეთილად პროგნოზის გაკეთება შეუძლებელია. ძალიან ახლო პროგნოზის გაკეთება შესაძლებლი იქნება ზაფხულის დასაწყისში. არც ის არის გამორიცხული, რომ შეიძლება პოლიტიკურ არენაზე გამოვიდნენ ძალები, რომლების უკან დიდი ფული დგას, რაც არასასურველია ქვეყნისთვის, თუმცა ამის ნიშნები უკვე შეინიშნება. დღეს “ოცნების” ყველაზე დიდი პრობლემა არის სიღარიბე, უმუშევრობა, მიგრაცია, ფულის ხელმიუწვდომლობა, მახინჯი საბანკო სისტემა, იმპორტიორი მონოპოლისტები და მძიმე ეკონომიკური მდგომარეობა, თანაც საარჩევნო წელია და რადიკალური რეფორმები ვერ იქნება გატარებული. ამ სუსტ წერტილებს კი ოპონენტები ხელისუფლების წინააღმდეგ გამოიყენებენ.
- ანუ, ეს საარჩევნო წელი დაძაბულობის გარეშე ვერ ჩაივლის?
- საკმაოდ არასასურველი ატმოსფეროა და ხელისუფლებამ გონიერება უნდა გამოიჩინოს, აღკვეთოს ექსცესები და არ მისცეს ოპონენტებს რაიმე სერიოზული საფუძველი მდგომარეობის დასაძაბად.
- ოპოზიცია და ექსპერტთა გარკვეული ნაწილი ბოლო დროს ქართულ მედიაში განვითარებულ მოვლენებს პოლიტიკას უკავშირებენ. თქვენ თუ იზიარებთ მათ მოსაზრებას?
- ყველაფერი პოლიტიკას უკავშირდება და არ არის გამორიცხული, რომ ეს იმ ძალებთან იყოს კავშირში, რომლებიც პოლიტიკურ არენაზე გამოსვლას ეცდებიან.
- ამერიკის დაზვერვის სამსახურის ხელმძღვანელმა ჯეიმს კლეპერმა სენატში წარადგინა ანგარიში, სადაც აღნიშნულია, რომ საქართველომ შეიძლება შეასუსტოს ან შეაჩეროს ევროატლანტიკური ორიენტაციის მიმართულებით ძალისხმევა. თქვენ რას გეუბნებათ ეს განცხადება?
- მე ვერ ვხედავ და არც ვიცი, სად არის ეს რუსული პროპაგანდა ან ვინ არის დღეს საქართველოში გავლენიანი პოლიტიკური ძალა, რომელიც შეიძლება პრორუსულად ჩაითვალოს. თუკი ვინმე დღეს ამბობს რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზებაზე, ეს ასეც უნდა იყოს, რადგან სანამ ჩრდილოეთიდან საფრთხე არ მოიხსნება, ეს კი ძალიან რეალური საფრთხეა, მუდმივი დაძაბულობა და ძალიან საშიში სიტუაცია იქნება, ამიტომ მეზობელ ქვეყნებს შორის ბალანსი უნდა იყოს დაცული.
„ახალი თაობა“, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „გიორგი კვირიკაშვილი ბიძინა ივანიშვილის ნების გამტარებლად რჩება“
პარლამენტის ყოფილი წევრი პეტრე მამრაძე „ქართული ოცნების“ მმართველობის შესახებ „ახალ თაობას“ ესაუბრა.
- რა დადებითი და უარყოფითი ტენდენციებია გიორგი კვირიკაშვილის პრემიერად დანიშვნის შემდეგ საგარეო თუ საშინაო პოლიტიკაში?
- დადებითი ტენდენცია არის ის, რომ მაღალი კულტურის კვირიკაშვილი თავისი ქცევით საზოგადოების გარკვეულ ნაწილში ნდობასა და სიმპათიას იწვევს. ძალიან ბევრ ადამიანს მოეწონა პარლამენტში მისი თავდაჭერილობა, როდესაც აგრესიული, თითქმის ხულიგნური შეტევები განხორციელდა მის მიმართ ნაცების მხრიდან, მან კი საერთოდ არ გასცა პასუხი ასეთ აგრესიულ დამოკიდებულებას, სინანულით თქვა, რომ, სამწუხაროდ, პოლიტიკოსები ზოგჯერ გლადიატორებს ემსგავსებიან და მას არ უნდა ამაში მონაწილეობის მიღება, ისიც შეახსენა აუდიტორიას, რომ მასაც შეუძლია ხმის ამაღლება, მაგრამ ამას არ კადრულობს.
- ანუ გიორგი კვირიკაშვილს ნაციონალები არ ენდობიან?
- დიახ, მაგრამ არიან ისეთებიც, რომლებიც გაწბილებული არიან „ოცნების“ მოქმედებით. მათ სულ სხვა მოლოდინი ჰქონდათ, თუნდაც იმ შეპირებიდან გამომდინარე, რომელიც გასცეს. გავიდა უკვე სამი წელი, რაც „ოცნებაა“ ხელისუფლებაში, ბევრი ადამიანი გაწბილდა და „ოცნების“ რეიტინგი კატასტროფულად დაეცა.
- საგარეო პოლიტიკაში რა ხდება?
- საგარეო პოლიტიკაში მისასალმებელია ის, რომ საქართველოში აკრედიტებულმა ელჩებმა გამოხატეს მტკიცე იმედი, რომ კვირიკაშვილის მოსვლით მოხდება დემოკრატიის კონსოლიდაცია საქართველოში. უცხოელი ლიდერებიდან ძალიან დადებითი გამოხმაურება იყო კვირიკაშვილის დანიშვნაზე.
- უცხოელების ასეთი განწყობები როგორ წაადგება ჩვენს ქვეყანას?
- ეს ყველაფერი კარგია როგორც შინ, ისე გარეთ ინვესტიციების მოზიდვისათვის. ადამიანმა მოასწრო მუშაობა ეკონომიკის მინისტრად. გარდა ამისა, საგარეო საქმეთა მინისტრად მუშაობის პერიოდში არა მარტო არ დაუშვა არცერთი არასწორი, მით უმეტეს, მავნე განცხადება, არამედ მისი ყველა განცხადება საჭირო და სწორი იყო, თუმცა ბევრმა იცის და მეც ასე მიმაჩნია, რომ კვირიკაშვილი რჩება ივანიშვილის ნების გამტარებლად. ის იყო ბანკ „ქართუს თანამშრომელი და სინამდვილეში ივანიშვილის თანამშრომლად რჩება.
- რით გამოიხატება ბიძინა ივანიშვილის თანამშრომლად დარჩენა?
- ივანიშვილის თანამშრომლად დარჩენა გამოხატული იქნება იმით, რომ გარდა იმ შემთხვევისა, რომელზეც კვირიკაშვილი ივანიშვილისგან მიიღებს დასტურს, მას არ ექნება თავისუფლების ხარისხი. ეს არის სრულიად არაადეკვატური ვითარება, პატრონკლიენტური სისტემა, როდესაც მთელი მმართველი გუნდი პარლამენტში თუ სხვაგან ერთ ადამიანს აღიქვამს, როგორც პატრონს, სხვები კი არიან ე.წ. კლიენტები. ეს არის პატრონყმური სისტემა. კვირიკაშვილი ამას ვერ შეცვლის, რადგან ეს მასზე დამოკიდებული არ არის.
- მომავალში რას უნდა ველოდოთ? ბოლო დროს დიდი პროექტების განხორციელება დაიწყო. ეს სიტუაციას ვერ გამოასწორებს?
- მე ჩასაფრებული არ ვარ და აღვნიშნავ, რომ დიდი პროექტების განხორციელება დადებითი მომენტია. ღარიბაშვილის დროს დაიწყო ჩინეთთან ურთიერთობა და პირველი მატარებელი გავიდა. მაშინ ამერიკელებმა დადებითი შეფასება მისცეს საქართველოს ასეთ ურთიერთობას ჩინეთთან. ახალი აბრეშუმის გზა მთელი დატვირთვით რომ ამუშავდეს, მაშინ ნახეთ სამუშაო ადგილების სიმრავლე და ბიუჯეტის შევსება. ახლახან ანაკლიის პორტის მშენებლობასთან დაკავშირებით შეირჩა ინვესტორი. ამ პროექტში ქართველები ამერიკელებთან ერთად გამოდიან. ეს ძალიან დადებითია.
„ალია“, 12-16 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: არჩევნების გაყალბების გარდა, რის გამო დაუპირისპირდა გოგი თოფაძე თინა ხიდაშელს?
ნინო ლაბარტყავა
რატომ დაუპირისპირდა გოგი თოფაძე თინა ხიდაშელს? რა ინტერესები აქვს ხელისუფლებას „მაესტროში“? თუკი აშშ-სთვის მნიშვნელოვანი პარტნიორი ვართ, რატომ არ გვეხმარებიან ნატოში გაწევრიანებაში?
„ალიას“ „სტრატეგიული კვლევის ცენტრის“ ხელმძღვანელი პეტრე მამრაძე ესაუბრა:
- ბოლო პერიოდში დეპუტატი გოგი თოფაძე საკმაოდ ხმაურიანი განცხადებებითა და შეფასებებით გამოირჩევა, მარგველაშვილის შემდეგ თინა ხიდაშელს დაუპირისპირდა. რაში აწყობს ასეთი სკანდალები?
- ეს მისი ხასიათია და ყოველთვის ასე იყო. ხიდაშელის შეურაცხმყოფელი განცხადება გავიხსენოთ, როდესაც თქვა: მე მახსოვდა, რომ გოგი თოფაძე პარლამენტში აღარ არისო. ბევრად ახალგაზრდა ქალბატონმა ასეთი რამ თქვა მასზე გაცილებით უფროს ადამიანზე. ამის სამაგიეროდ, თოფაძე ხიდაშელზე ამბობს იმას, რასაც ჩვენი საზოგადოების მრავალი წევრი იზიარებს.
არ დამავიწყდება სამხედრო პირების ნათქვამი, რომელთაც ქუჩაში შევხვდი მაშინ, ერთ-ერთმა მათგანმა, მაღალი რანგის სამხედრო პირმა მითხრა, – მინისტრი ხიდაშელი ამაზრზენ რამეს აკეთებს, საგარეჯოში უკვე გადაიყვანეს 500 კაცი მხოლოდ იმისთვის, რომ თავის კანდიდატს მხარი დაუჭირონ და ასეთი მიზნებისთვის ჯარის გამოყენება არ მორჩება? ეს ხომ სიბინძურეაო. მერე და მერე ეს ყველაფერი გამოქვეყნდა, დაიბეჭდა და ქალბატონმა თინამ მშვიდად თქვა, რომ კანონი ამ ყველაფერს არ კრძალავსო… ცუდია, თუ არ კრძალავს, მაგრამ ხომ არსებობს ეთიკა, ღირსება? რა ფასი აქვს იმ გამარჯვებას, როცა ყველამ იცის, რომ საგარეჯოს არჩევნები ირმა ინაშვილმა მოიგო, მან თავისით მიიღო ყველა ხმა და მისმა მოწინააღმდეგემ, ფაქტობრივად, მხოლოდ ადმინისტრაციული რესურსით მოიგო, რაც ამაზრზენია. საერთოდ, ბევრჯერ მითქვამს, რომ, როგორც თავდაცვის მინისტრი, თინა ხიდაშელი არის სრულიად კომიკური ფიგურა, უცხოელებისგან მომისმენია, – ეს ადამიანი აშკარად არ შეესაბამება დაკავებულ თანამდებობასო.
- „მაესტროს“ საკონტროლო პაკეტის მფლობელი გია გაჩეჩილაძე ტელეკომპანიის დირექტორად მისი ძმის დარეგისტრირების პროცესის შეჩერებას ქვეყანაში კანონიერების, ბიზნესისა და თავისუფალი მედიის წინააღმდეგ მიმართულ ნაბიჯად აფასებს და აცხადებს, რომ ასეთი უპრინციპო გადაწყვეტილება ზემდგომი ორგანოების ჩარევის გარეშე არ იქნებოდა მიღებული. ყველაზე ცოტა, ქალბატონი იუსტიციის მინისტრისა და ჩემი „მეგობრის“ – პრემიერ-მინისტრის გარეშეო...
- ხელისუფლება ნამდვილად ერევა ამ ყველაფერში და მამუკა ღლონტმა ძალიან ზუსტად თქვა – ხელისუფლება ერევა იმიტომ, რომ, საბოლოო ჯამში, სარედაქციო პოლიტიკა გახდეს ისეთი, როგორიც მას უნდაო. გავიხსენოთ: ვახო სანაიას ჰქონდა სრულიად კორექტული და რბილი გადაცემა იმაზე, რას ჰპირდებოდნენ „ქოცები“ მოსახლეობას საარჩევნო კამპანიის დროს და როგორ ასრულებდნენ ისინი ამ დანაპირებს. მე სპეციალურად ვნახე ეს გადაცემა და გამიკვირდა, როგორი რბილი იყო, რადგან ფაქტები იძლეოდა იმის საფუძველს, რომ გადაცემა უფრო მძაფრი ყოფილიყო. ამის მიუხედავად, ვახო სანაია მიჯირყვნეს. ხოლო სანაიამ (ნინო ჟიჟილაშვილის გაშვებაც არ დაგვავიწყდეს), მერე საჯარო განცხადება გააკეთა, – კოტე გოგელიამ პირდაპირ მითხრა, შენი გადაცემის შემდეგ ხელისუფლებასთან პრობლემები მექმნებაო. მივყვეთ: ამის შემდეგ ინგა გრიგოლიას რეიტინგული გადაცემა. ინგა თავის გადაცემაში „ქოცებსაც“ ეძახდა, „ნაცებსაც“ და სხვებსაც. „ქოცები“ ვერ დადიოდნენ, მათთვის ეს აპრიორი წამგებიანი იყო, რადგან დასმულ კითხვებზე კარგ პასუხებს ვერ სცემდნენ.
რა, ირაკლი რუხაძეს, პროფესიონალ მენეჯერს, რომელსაც არაფერი აქვს საერთო პოლიტიკასთან და ტელევიზიასთან, მოუვიდა აზრი, რომ მოდი, ეს რეიტინგული გადაცემა გავაუქმოო? ინგამ კი თქვა, რომ რუხაძესთან ჰქონდა საქმე, მაგრამ, რა თქმა უნდა, ეს გადაწყვეტილება მიიღეს „იმედის” მფლობელებმა, რომლებსაც არ აწყობთ ხელისუფლებასთან პრობლემები. ამის შემდეგ ეკა მიშველაძეს უწყვეტდნენ გადაცემას სრულიად აბსურდული და სამარცხვინო მიზეზით – ალექსი პეტრიაშვილს გაჰყვა ცოლად და არ შეიძლება საეთერო დროის გამოყენება ოჯახის წევრის რეკლამირებისთვის, თუ ის პოლიტიკოსიაო. ქალბატონმა ეკამ უკვე ღიად ილაპარაკა, – მპირდებოდნენ, აღვადგენთ შენს გადაცემას, ოღონდ პოლიტიკოსები არ მოიყვანო სტუდიაშიო. რას ნიშნავს ეს?
საზოგადოებრივ ტელევიზიაში, რომელიც დამოუკიდებელი უნდა იყოს ხელისუფლებისგან და ფინანსური ძალაუფლებისგან, წამყვანს ამას ეუბნებიან, ესე იგი, ეს ტელევიზია ხელისუფლებისგან მართულია. „მაესტროს“ დამფუძნებელი, ბაჩო კიკაბიძე რომ ამბობს, – მე წილი ნამდვილად არ მაქვს, მაგრამ წვლილი კი მაქვს შეტანილიო და მერე ამბობს, რეესტრში მივედით და ზოგიერთი საბუთი გამქრალი დაგვხვდა და ბოდიშები გვიხადეს, ეს ვიღაც გოგონას შეცდომააო, არ არის ეს დასაჯერებელი?
- ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტის ოფიციალურ ბლოგზე გამოქვეყნდა სტატია, სადაც წერია: საქართველოს შეიარაღებული ძალების, როგორც ძლიერი პარტნიორის, მხარდაჭერით, კიდევ უფრო ძლიერდება აშშ-ს ეროვნული უსაფრთხოებაო. ასეთი მნიშვნელოვანი თუ ვართ ამერიკელებისთვის, რატომ არ გვეხმარებიან ნატოში შესვლაზე?
- ქვეყნის მიღება ნატოში, როდესაც დედაქალაქიდან 30 კილომეტრში დგას რუსის ტანკები და რაკეტები, ხოლო აფხაზეთში მძლავრი სარაკეტო კორპუსია განთავსებული, ნატო-ში მიღება არის სრულიად გამორიცხული, ეს მათთვის რუსეთთან სამხედრო დაპირისპირების ტოლფასია, რაც ნამდვილად არავის არ უნდა. ძალიან ხშირად, როდესაც აქ ჩამოსულა, ვთქვათ, აპატურაი, რასმუსენი თუ სხვები, პატიოსნად გაუსვამთ ხაზი, – ძალიან მადლობლები ვართ, რომ საქართველო ასე არაპროპორციულად მონაწილეობს სამშვიდობო ოპერაციებში ავღანეთში და ასე შემდეგ და იქვე დასძენდნენ, – ოღონდ ხაზს ვუსვამთ, რომ ამას არაფერი აქვს საერთო საქართველოს ნატო-ში შესვლის შანსების გაზრდასთან დაკავშირებით, ეს სხვა თემააო. სტოლტენბერგს არ შეუძლია, თქვას, რომ ვინაიდან რუსეთმა განათავსა სამხედრო ძალები პირდაპირ საქართველოს ტერიტორიაზე და თუ საქართველოს მივიღებთ ნატო-ში, უნდა მივიღოთ აფხაზეთთან და სამხრეთ ოსეთთან, ანუ რუსეთის ბაზებთან ერთად, ამიტომ ჩვენ, იმის გამო, რომ რუსეთი პირდაპირ ღია ტექსტით გვეუბნება, რომ ამას არ დაუშვებს და ეს მისთვის მიუღებელია, დროებით გადავწყვიტეთ, სანამ ასეთი ვითარებაა, საქართველოს ნატო-ში არ მივიღებთო.
ამ ეტაპზე საქართველოს ნატოში მიღება სრულიად წარმოუდგენელია და თუ ამას თეორიის დონეზე მაინც დავუშვებთ, როგორც კი ეს მოხდება, იმ ღამითვე საქართველოში გადაადგილდება რუსეთის სამხედრო ნაწილები, თუ აფხაზეთიდან, თუ სამხრეთ ოსეთიდან, თუ გიუმრიდან და ყოველგვარი ომის გარეშე დაიკავებენ პოზიციებს. მაგალითად, ახალქალაქში რომ ბაზა იდგა, იქ ჩადგებიან; აფხაზეთიდან გადმოვლენ და სენაკში ჩადგებიან, გორში და ასე შემდეგ. იმდენად არათანაბარი ძალებია, რომ აქ ომიც კი ვერ მოხდება. ხომ გვახსოვს – როგორც ლო კოდორიდან წამოვიდნენ ჩვენი ძალები, რუსები ისე შევიდნენ სენაკშიც, ზუგდიდშიც, ფოთშიც, რომ არავითარი წინააღმდეგობა არ შეხვედრიათ და მადლობა ღმერთს, რადგან წინააღმდეგობა რომ გაეწიათ ჩვენს ჯარებს, მსხვერპლი იქნებოდა ათჯერ და ასჯერ უფრო დიდი, ვიდრე იყო.
- გავრცელდა ინფორმაცია, რომ სომხებს აფხაზეთის ხელში ჩაგდება სურთ და იქიდან აფხაზების განდევნას აპირებენ…
- ეს თემა ვიცი, რადგან მაქვს კონტაქტი აფხაზეთთან და სომხები არასოდეს ასე არ ამბობენ, მაგრამ ვითარება არის ასეთი: აფხაზეთში სომხები, 1989 წლის აღწერით, თითქმის აფხაზების რაოდენობის ტოლნი იყვნენ. ომის გამო, ძალიან ბევრმა სომეხმა დატოვა აფხაზეთი, ახლა ბევრი ბრუნდება, მათ შორის რუსეთში გადასული სომხები და მათ უკან დგას სომხური ლობი, რომლებიც საკმაოდ ფულიანები არიან, ბევრ რამეს ეპატრონებიან და რა თქმა უნდა, ეს გარკვეულ გაღიზიანებას იწვევს – აფხაზები, როგორც ადილობრივი მკვიდრი მოსახლეობა, ძალიან უფრთხილდებიან მიწას, ქონებას და არ უნდათ, რომ სხვებმა წაიღონ. არავითარი გეგმა, მოქმედება და მით უმეტეს, ფიზიკური კონფლიქტი – განვდევნოთ აფხაზები აფხაზეთიდან, რა თქმა უნდა, არ არსებობს.
„ალია“, 12-16 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: რატომ გვატყუებს ნატო?
ლევან ჯავახიშვილი
საქართველოს ხელისუფლების ლიდერები ყურებს გვიჭედავდნენ იმაზე ლაპარაკით, რომ ქვეყანა მალე მაპ-ს მიიღებს და ნატო-შიც ამის შედეგ გავწევრიანდებითო. ახლა ირკვევა, რომ საქართველო არა თუ ვარშავის სამიტზე ვერ მიიღებს მაპ-ს, შესაძლოა, მაპ-ი საერთოდაც არ მოგვცენ და იმას უნდა ველოდით, მის გარეშე, პირდაპირ ოდესმე შევალთ თუ არა ნატო-ში.
ნატო-ს გენერალური მდივნის სპეციალური წარმომადგენლის, ჯეიმს აპატურაის განცხადებით, ის რომ იყოს ასპირანტი ქვეყნიდან, მისთვის მნიშვნელოვანი იქნებოდა ნატო-ში შესვლა და არა მაპ-ი. როგორც აპატურაიმ აღნიშნა, მაპ-ის წევრობის სამოქმედო გეგმა შეიქმნა, როგორც პრაქტიკული ინსტრუმენტი, მას არ უნდა ჰქონოდა ასეთი პოლიტიკური მნიშვნელობა, როგორიც ახლა აქვს. „მაპ“-ის საკითხზე თანხმობა ჯერ არ არის და გულახდილად რომ ვთქვათ, ეს არის ის, რისი გაკონტროლებაც ძნელად თუ შეგვიძლია… რა უნდა გავაკეთოთ ერთად? უნდა დავრწმუნდეთ, რომ პრაქტიკული მომზადების კუთხით, ყველა ცარიელი ადგილი შევავსეთ და მოვა პოლიტიკური გადაწყვეტილების მიღების დროც. ვფიქრობ, რომ პროცესს დააზიანებს, თუ ყველა პოლიტიკურ შეხვედრაზე მიზნად მაპ-ი დასახელდება. ვფიქრობ, ეს ქმნის იმედგაცრუებას… მესმის, შიდა პოლიტიკაა და არ მინდა, ამაში ძალიან ჩავერიო, თუმცა ვფიქრობ, რომ საქართველოსთვის უკეთესი იქნება, აქცენტი იმპლემენტაციაზე გააკეთოს, რადგან მაპის მიღება ახლა ვერ მოხდება. „არ უნდა ვუყუროთ ამ საკითხს ბრმად და რატომ უნდა ვაქციოთ პოლიტიკურ ფეხბურთად?“, – აღნიშნა ჯეიმს აპატურაიმ და დასძინა, ნატოსთან დაკავშირებულ საკითხებს ოპოზიცია გაგებით უნდა მოეკიდოსო.
რას გულისხმობს ჯეიმს აპატურაი, ოპოზიციამ ნატოზე ხმა აღარ უნდა ამოიღოს და თუ ხელისუფლება ამ მიმართულებით აქტიური აღარ იქნება, არ გააკრიტიკოს? რას ნიშნავს ჯეიმს აპატურაის ეს განცხადება ვარშავის სამიტის წინ?
„ალიას“ უსაფრთხოების ექსპერტი ვახტანგ მაისაია ესაუბრა:
- ბატონო ვახტანგ, უკვე რამდენიმე წელია, ნატო-სგან მაპ-ს ველოდებით, ჯეიმს აპატურაიმ კი ცივი წყალი გადაგვასხა, მაპ-ი არ იქნება და პირდაპირ ნატო-ში შესვლაზე იფიქრეთო…
- მაპ-ი არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფორმა და ინსტრუმენტი ნატო-ში გასაწევრიანებლად. მაპ-ის მიღების შემდეგ გაწევრიანდნენ ნატო-ში ბალტიისპირეთის რესპუბლიკები, აგერ, ბოლოს, ჩერნოგორიაც მაპ-ის გავლით გახდა ნატოს წევრი. ახლა მაპ-ი აქვთ მაკედონიასა და ბოსნია-ჰერცოგოვინას, რაც იმას ნიშნავს, რომ ეს სახელმწიფოები აუცილებლად გახდებიან ნატო-ს წევრები.
- გასაგებია, მაგრამ არ გვაძლევენ მაპ-ს, ამას ჯეიმს აპატურაი აცხადებს. რა უნდათ ჩვენგან, ნატო-ს ყველა მოთხოვნა შევასრულეთ და ამას თავადაც აცხადებენ, გვეუბნებიან, რომ მაგარი პარტნიორები ვართ, ნატო-ს ყველა სამხედრო ოპერაციაში მივიღეთ მონაწილეობა და მსხვერპლიც გავიღეთ. მეტი რაღა უნდა გავაკეთოთ, რომ მოგვცენ ეს მაპ-ი?
- აქ შესაძლოა, სხვა ფაქტორებთან გვაქვს საქმე. ნატომ ახლახან დაასრულა ბალკანეთში თავისი გავლენის მოპოვება, ბალკანეთი და სამხრეთაღმოსავლეთ ევროპა არის ევროატლანტიკური სივრცის განუყოფელი ნაწილი, ბალკანეთის ქვეყნები გააწევრიანა ნატო-ში. ალოგიკურიც იქნებოდა სადღაც, რომ ჯერ ჩვენ მივეღეთ წევრად და ამის შემდეგ, ბალკანეთის ქვეყნები გაეწევრიანებინათ. ამის შემდეგ უკვე განიხილავს ნატო სხვა ვრცეების გაფართოების პოლიტიკას, შესაბამისად, სხვა ქვეყნების გაწევრიანებას და მათ შორის, ჩვენსაც. ეს არის, ჩემი აზრით, იმ შეფერხების მთავარი მიზეზი, რის გამოც ნატო ჯერ არ გვიღებს წევრად. ასევე, აპატურაიმ რუსეთის ფაქტორიც ახსენა და ესეც გასათვა-ლისწინებელია. აქვე გავიხსენოთ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის საკითხი, რომელიც დამაბრკოლებელი ფაქტორია საქართველონატო-ს ინტეგრაციის გზაზე და ამის შესახებ ნატო-ს ხელმძღვანელობასაც არაერთხელ განუცხადებია.
ნატო-ს წარმომადგენლები მუდამ გვეუბნებიან, რომ ჩვენ მათი საუკეთესო პარტნიორები ვართ და არ გვატყუებენ. კი, ჯერ არ გვაწევრიანებენ ამ ორგანიზაციაში, მაგრამ თუ ჩვენ რაიმე გავიღეთ ნატო-სთვის, ნუ დაგვავიწყდება, რომ ნატო-სგანაც ბევრი რამ მივიღეთ. გავიხსენოთ, თუნდაც ჯარი რა მდგომარეობაში იყო, მომზადების, აღჭურვის მხრივ, და დღეს რა მდგომარეობაშია. ნატო საქართველოს უსაფრთხოებაზეც ზრუნავს და ეს შეეხება საინფორმაციო და დაზვერვით ურთიერთანამშრომლობას, კიდევ სხვა სიკეთეებიც გვაქვს ნატო-სგან.
აქვე ვიტყვი, რომ ნატო კოლექტიური ორგანიზაციაა და მისი ყველა წევრი ქვეყნის თანხმობაა საჭირო, რომ გავხდეთ მისი წევრი ქვეყანა. თუმცა, სამწუხაროდ, რამდენიმე სახელმწიფო ბლოკავს საქართველოს უფრო მნიშვნელოვან წინსვლას ნატო-სკენ. პოლიტ-კორექტულობის გამო, თავს შევიკავებ ამ ქვეყნების დასახელებისგან.
- საფრანგეთი და გერმანია გვბლოკავენ, ეს ხომ ყველამ იცის?
- კი, მაგრამ მე მაინც თავი შევიკავე, კი, ეს ქვეყნებია, სამწუხაროდ, ვერ მოხდა ყველა ქვეყნის პოზიციის თანხვედრა საქართველოსთან მიმართებაში, ეს ფაქტორიც გასათვალისწინებელია.
- მიზეზებს რატომ არ გვეუბნება აპატურაი, რის გამო არ გვაძლევენ მაპ-ს?
- ნატო-ს რაღაც მოთხოვნა შევასრულეთ, მაგრამ ბევრი დაგვრჩა შესასრულებელი. ალბათ, მოვა დრო და ამ ყველაფერზე ხმამაღლა მიგვითითებს ნატო. საერთოდ კი, ნატო-ს თავისი პოლიტიკა და გეგმები აქვს და ეტყობა, ამ ეტაპზე საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანება ამ გეგმებში არ ჯდება.
- დავუშვათ, საქართველოს ხელისუფლებამ განაცხადა, რომ საქართველო აღარ მიიღებს ნატო-ს ეგიდით არც ერთ სამხედრო ოპერაციაში მონაწილეობას, ვიდრე მაპ-ს ამ მოგვცემენ, ან არ გაგვაწევრიანებენ. ასეთი დემარში შეცვლის რამეს? გაჭრის?
- ნატო-სთან შანტაჟის ენით საუბრით ვერაფერს მივაღწევთ. მართალია, ნატო-ს ვჭირდებით, მაგრამ ჩვენ არანაკლებ გვჭირდება და ასეთი მოდგომითა და განცხადებით, ურთიერთობას გავიფუჭებთ ამ ორგანიზაციასთან. თან არ დაგვავიწყდეს, ამ დროისთვის, მხოლოდ ავღანეთის ოპერაციაში ვმონაწილეობთ ნატო-ს ეგიდით და თუ იქიდან ჯარს გამოვიყვანთ, სახვა ქვეყნის სამხედროები შეავსებენ ამ დანაკლისს.
- ჯეიმს აპატურაი აცხადებს, ნატოსთან დაკავშირებულ საკითხებს ოპოზიცია გაგებით უნდა მოეკიდოსო. რა გამოდის, ოპოზიციას ხელისუფლების კრიტიკას უკრძალავს აპატურაი? ეს ხელისუფლება 3 წელია გაიძახის, მაპ-ს მოგვცემენო და გამოდის, რომ გვატყუებს…
- არა მგონია, აპატურაი ხელისუფლების კრიტიკას უკრძალავდეს ოპოზიციას, უბრალოდ, გასაგებად აცხადებს, რომ საქართველომ თუ ვერ მიიღო მაპ-ი, ამას წინასწარ იყავით შეგუებულნი და ყველაფერს ხელისუფლებას ნუ დააბრალებს ოპოზიციაო, ასე მენიშნა მისი ეს ნათქვამი. თუმცა, მისი ნათქვამის მიუხედავად, ამ კრიტიკას ხელისუფლება ვერ გაექცევა.
რას ფიქრობს აპატურაის განცხადებაზე ოპოზიცია?
როგორც მამუკა კაციტაძე,“ახალი მემარჯვენეების“ ლიდერი ამბობს, „ჯეიმს აპატურაის ამონარიდს მე სხვანაირად ვკითხულობ. აქ არაფერ შუაშია არ არის ხელისუფლება და ოპოზიცია. აქ არის პრორუსული და ანტიდასავლური ძალების პროპაგანდა, რომლებიც აუცილებლად გამოიყენებენ სათავისოდ იმას, რაც აპატურაიმ განაცხადა. აი, მაპ-ი არ მოგვცეს, გვატყუებენ და ა.შ. წინასაარჩევნოდ შეიძლება ეს იყოს სამანიპულაციო თემა პრორუსული ძალებისთვის. თუმცა, ხაზგასმით ვამბობ, რატომ არა ხელისუფლება და ოპოზიცია… არც ერთი ხელისუფლების მონაპოვარი არ იქნება დასავლეთის სტრუქტურებთან ინტეგრაცია, ეს არის ქართველი ხალხისა და ქართული სახელმწიფოს დამსახურება. ოპოზიციად და ხელისუფლებად კი არ უნდა დავყოთ, ამ შემთხვევაში, უნდა შევხედოთ, ვინ რა საგარეო ორიენტაციისაა. ასე ვკითხულობ აპატურაის ამ განცხადებას. პირდაპირ ვამბობ, მე წარმოვადგენ ოპოზიციას და ხელისუფლების კრიტიკა ნატოსთან, მაპ-თან დაკავშირებით, ევროატლანტიკური ინტეგრაციის შენელებულ ტემპებზე ყოველთვის მექნება, რატომ არის დაბალი ტემპები…
„თავისუფალი დემოკრატების“ ერთ-ერთი ლიდერის ზურაბ აბაშიძის თქმით, „ვერ დავაბრალებ მას, რომ ხელს აფარებს ხელისუფლებას და ოპოზიციას მისი კრიტიკისგან თავშეკავებისკენ მოუწოდებს, მაპ-ის არმიღების შემთხვევაში. ბუნებრივია, ვიტოვებთ უფლებას, რომ, თუ ხელისუფლებამ შეცდომები დაუშვა ევროატლანტიკური ინტეგრაციის გზაზე, გავაკრიტიკებთ“.
„ალია“, 12-16 თებერვალი, 2016 წელი
მაგარი ქვეშაფსიები გამოდიან ნატო-ელები – არც ჰოს გვეუბნებიან, არც – არას
მიხეილ სახვაძე
სამწუხაროდ, განსაკუთრებულს ნატო-ს არც ამ მინისტერიალიდან ელოდა გონიერი ადამიანი, მით უმეტეს, აპატურაიმ ცივი წყალი რამდენიმე დღის წინ უკვე გადაგვასხა – მაპ-ი არა, მაგრამ სხვა რამეს შემოგთავაზებთო… ჰოდა, ასეც მოხდა – ნატო-ს გენერალურმა მდივანმა, ისაო, საქართველო ჩვენი ერთ-ერთი უახლოესი პარტნიორია და ეს პარტნიორობა კიდევ უფრო გავაღრმაოთო, მაგრამო…
ჯანდაბა! მეტი რაღა უნდა გავაღრმაოთ, ეს დედაარღნიანი, როგორ და რანაირადღა უნდა გავაღრმაოთ, რომ ნატო მოვხიბლოთ?!
მაგარი ქვეშაფსიები გამოდიან ნატო-ელები – არც ჰოს გვეუბნებიან, არც – არას, მაგრამ სიყვარულს გვპირდებიან, რაც უკვე გულისამრევია და ამაზრზენი!
სხვათა შორის, თავადაც აცნობიერებენ, რომ ამდენი ცრუ დაპირება უარყოფითი შედეგების მომტანია და სწორედ ამაზე ისაუბრა ამერიკის დაზვერვის ხელმძღვანელმა ჯეიმს კლეპერმასენატში სიტყვით გამოსვლისას: „დასავლური ინტეგრაციის ნელი ტემპის გამო ქართულ ელიტასა და საზოგადოებას შორის მზარდი იმედგაცრუება და სულ უფრო მეტი ეფექტური რუსული პროპაგანდა ქმნის იმის პერსპექტივას, რომ თბილისმა უფრო მასშტაბური ევროატლანტიკური ინტეგრაციის მიმართულებით ძალისხმევა შესაძლოა, შეასუსტოს, ან შეაჩეროს. რუსეთთან დაძაბულობა კვლავ მაღალ დონეზე დარჩება და ჩვენი შეფასებით, მოსკოვი ზეწოლას გაზრდის თბილისზე, რათა ევროკავშირსა და ნატოსთან ახლო ურთიერთობებზე უარი თქვას“, – აცხადებს ჯეიმს კლეპერი.
და ამ ფონზე, როცა თავადვე ხვდებიან, რომ „პუწინი“ სულ უფრო მძლავრობს, იენს სტოლტენბერგი მინისტერიალზე კვლავ ძველ და კარგად ნაცნობ სიმღერას ასრულებს: „მოკავშირეებმა მაღალი შეფასება მისცეს საქართველოს ძალისხმევას, გააძლიეროს დემოკრატიული ინსტიტუტები, თუმცა ჯერ კიდევ ბევრია გასაკეთებელი უმნიშვნელოვანეს სფეროებში, სამართლის უზენაესობისა და სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობის ჩათვლით. ყველა მოკავშირე მხარს უჭერს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობასა და სუვერენიტეტს მის საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებში“, – განაცხადა სტოლტენბერგმა.
და როცა რეალური შედეგი არ ჩანს არც ამ მინისტერიალიდან, თუ, რა თქმა უნდა, ბრახაბრუხა განცხადებებს არ ჩავთვლით, ზურიკელასი არ იყოს, თინათინ ხიდაშელს მაინც ცრემლი მოსდის სიხარულით, სულ მთლად გადარეულია: „საქართველოს მიმართ საკუთარი უკიდურესად პოზიტიური განწყობა პრაქტიკულად ყველა ქვეყანამ ცალსახად დააფიქსირა. გარდა ამისა, ჩვენ მივიღეთ დამატებითი წინადადებები წევრი ქვეყნებისგან. ნატოსაქართველოს კომისიაზე ყველა ქვეყნისგან მივიღეთ თანხმობა კონკრეტული შემოთავაზებებით, რომელი ქვეყანა რა მასშტაბით, რა ძალით მიიღებს დამატებით მონაწილეობას იმაში, რაც გვაქვს“, – აცხადებს თავდაცვის მინისტრი…
მაპ-ის ნაცვლად სხვა რა უნდა შემოგვთავაზონ ალიანსის წევრმა ქვეყნებმა? იმედია, 25-სანტიმეტრიანს გადავურჩებით!..
„ახალი თაობა“, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „საქართველოში რუსულ პროპაგანდას მთავრობა ხელს არ უშლის“
შეიცვლის თუ არა საქართველოს საგარეო კურსს, გაიზარდა თუ არა ქვეყანაში რუსული პროპაგანდა, რას აპირებს ოპოზიცია და რას ითხოვენ ხელისუფლებისგან? _ ამის შესახებ „ახალ თაობას“ ნაცმოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი, დეპუტატი დავით დარჩიაშვილი ესაუბრება.
„საქართველოში რუსული პროპაგანდა გაძლიერდა. მედიასაშუალებების ნაწილი უკვე ღიად, დაუფარავად ატარებს კრემლის ინტერესებს და ამის ფონზე თავს პატრიოტებად გვაჩვენებს. გულში როგორც არ უნდა იცენ მჯიღი და სამშობლოს სიყვარულზე ისაუბრონ, მათი გზავნილები ერთი-ერთზე ემთხვევა რუსულ პროპაგანდას. როგორც რუსეთი საუბრობს დასავლურ შეთქმულებებზე, ზუსტად ასეთი ლექსიკა აქვთ ამ მედიასაშუალებებს. ამის გარდა, უშუალოდ რუსული არხები საქართველოში მასობრივად ვრცელდება ყოველგვარი შეზღუდვის გარეშე, რაც უარყოფითად მოქმედებს საქართველოს მოსახლეობაზე“, – ამბობს დავით დარჩიაშვილი.
- რა გაძლევთ იმის თქმის საფუძველს, რომ რუსული პროპაგანდა და რუსული არხები საქართველოს მოსახლეობაზე უარყოფითად მოქმედებს?
- ამ დაუფარავი პროპაგანდის პირდაპირი შედეგია, რომ საქართველოში ევრაზიული კავშირის მომხრეთა რაოდენობა გაიზარდა. სამწუხაროა, რომ ამას ხელს ხელისუფლება თავად უწყობს.
- რით გამოიხატება ხელისუფლების ხელშეწყობა? `ქართული ოცნების~ წარმომადგენლების ნაწილიც აღიარებს და სინანულს გამოთქვამს იმის გამო, რომ რუსული პროპაგანდა გაძლიერდა...
- ამას წუხილი არ შველის, საჭიროა ქმედითი ნაბიჯების გადადგმა. რუსულ პროპაგანდას ხელისუფლება არაფერს უპირისპირებს. რუსული პროპაგანდის საპირისპიროდ მთავრობა არანაირ განცხადებას არ აკეთებს. მართლა თუ წუხან ამის გამო, მაშინ გამოიყენონ საზოგადოებრივი მაუწყებელი და იქ დაიწყონ კონტრპროპაგანდა. რანაირად წუხან, როცა რუსულ პიარმანქანაში ჩართულ მედიაში მთავრობა ფულს ხარჯავს. მხედველობაში ასეთ მედიაში მთავრობის მხრიდან განთავსებული რეკლამა მაქვს. ეს მინიმუმ საოცარ უპასუხისმგებლობაზე მეტყველებს, მაგრამ მგონია, რომ აქ უფრო მეტ რაღაცასთან გვაქვს საქმე.
- მაინც რასთან გვაქვს საქმე?
- ხელისუფლების საგარეო მისწრაფებებზე კარგად მეტყველებდა ბიძინა ივანიშვილის განცხადებები, როცა ის ქვეყნის პრემიერი იყო. ის დიდ დაინტერესებას იჩენდა ევრაზიული კავშირის მიმართ და ღიად აცხადებდა, რომ შურით უყურებდა სომხეთის საგარეო პოლიტიკას. სომხეთის საგარეო პოლიტიკა კი ღიად არის რუსეთთან პარტნიორობაზე ორიენტირებული. ეს ყველაფერი არის ძალიან სერიოზული საპირწონე მათ მიერ გაკეთებული განცხადებებისა, რომ ნატოსა და ევროპაში ინტეგრაცია უნდათ.
- თქვენ არ გჯერათ, რომ ხელისუფლებას მართლა სურს ევროატლანტიკურ სივრცეში ინტეგრაცია?
- ჩემ მიერ ჩამოთვლილი მაგალითების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, მათ განცხადებებში თავისუფლად შეგვიძლია ეჭვის შეტანა. ამას დაამატეთ გაზპრომის გარშემო მიმდინარე პროცესებიც და ყველაფერი ნათელია.
- გაძლიერებული რუსული პროპაგანდა შეუშლის ხელს საქართველოს, რომ ის ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში გაწევრიანდეს? 2008 წელს გამართულ პლებისციტზე მოსახლეობის უდიდესმა ნაწილმა სულ სხვა პოზიცია დააფიქსირა...
- გაძლიერებული რუსული პროპაგანდა სერიოზული რისკებს შეიცავს. ამ რისკებზეა სწორედ საუბარი აშშ-ის დაზვერვის მიერ მომზადებულ ანალიტიკურ დოკუმენტში. ზუსტად რა მოხდება და რა შედეგი დაიდება, ამას ლელა კაკულიას თუ აწინასწარმეტყველებინებთ. სხვა მხრივ ეს არის იდეოლოგიური ბრძოლა. საქართველოში დღეს ანგარიშგასაწევად იქცა ის ძალა, რომელსაც, გნებავთ, მეხუთე კოლონა დაარქვით და, გნებავთ, ანტიდასავლური. ისინი ყველაფერს იღონებენ საიმისოდ, რომ მოსახლეობის განწყობები გადაწონონ. მესმის, რომ ეს არის ბრძოლა, მაგრამ მთელი პრობლემა ისაა, რომ ხელისუფლება ამ აღვირახსნილი პროპაგანდის წინააღმდეგ არაფერს აკეთებს. ის ხომ მაინც შეიძლება, რომ რამდენიმე მედიასაშუალებას რუსულ პროპაგანდაში ხელი არ შეუწყონ.
- თქვენ აპროტესტებთ, რომ ამ მედიასაშუალებებს ხელს არ უშლიან. ამაზე იტყვიან, მედიის საქმიანობაში არ ვერევითო...
- ასეთ დეზინფორმაციულ და ქვეყნის განვითარების წინააღმდეგ მომართულ შემოტევებზე ჩვენზე ბევრად უფრო დემოკრატიული და სტაბილური ქვეყნებიც რეაგირებენ. ამ ხელისუფლებაზე კი ნამდვილად ვერ ვიტყვით, რომ მედიის მიმართ სიყვარულის ბუშტი აქვს გახეთქილი. რუსთავი 2-ისა და მაესტროს საქმეები საპირისპიროს ამტკიცებს. იმას არ ვითხოვ, რომ რომელიღაც ტელევიზია ან გაზეთი დახურონ, მაგრამ მათი წახალისება მაინც აღარ უნდა მოახდინო. ჯერ ივანიშვილი და მერე უკვე ღარიბაშვილი იმ გაზეთს, რომელიც დაუფარავად ავრცელებს რუსულ მესიჯებს, ლამის ქართული მედიის ფლაგმანად მოიხსენიებდნენ.
- თქვენ განსაკუთრებულ აქცენტს მედიაში გასულ მასალებზე აკეთებთ, მაგრამ საქართველოში ხომ გაცილებით მრავლად არის მედიასაშუალებები, რომლებსაც დასავლეთი უფრო მოსწონს...
- აქ მთავარი ისაა, როგორ იქცევა მთავრობა და არა ის, ვის რა მოსწონს და რა _ არა. მთავარი ისაა, რომელ მიმართულებას უწყობს ხელს `ქართული ოცნება~, რომელიც, ჩვენდა სამწუხაროდ, ქვეყანას მართავს.
- ამბობთ, ხელისუფლება არაფერს აკეთებს რუსული პროპაგანდის შესაჩერებლადო. თქვენი პარტია, რომელიც მთავარ ოპოზიციურ ძალად ითვლება, რას აკეთებს ამ მიმართულებით?
- ჩვენ როგორც შეგვიძლია, ვებრძვით ამ უმსგავსობას. ვამხელთ ამ რუსულ პროპაგანდას, მოგვყავს კონტრარგუმენტები იმის წინააღმდეგ, რაც რუსეთის დაკვეთით ვრცელდება. ხშირად გვესმის, რომ დასავლეთი დაგვღუპავს და ხსნა მხოლოდ რუსეთშია. ჩვენ ამასთან დაკავშირებით კონტრარგუმენტები მოგვყავს, მაგრამ ხელისუფლება არ რეაგირებს. ისინი თუ ხმას არ ამოიღებენ, მარტო ჩვენი ძალისხმევა საკმარისი არ იქნება და შემდეგ არ უნდა გაგვიკვირდეს, რომ აშშ-ს რაღაც კითხვები გაუჩნდება.
„ახალი თაობა“, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ ლევან მურუსიძესთან: „220 მოსამართლიდან 204-მა მე მომცა ხმა. როგორ ვარ არალეგიტიმური?!“
სასამართლო სისტემის ირგვლივ ატეხილი აჟიოტაჟი სიმწვავეს არ კარგავს. რა პროცესები მიმდინარეობს სასამართლოში? არის თუ არა კორუფცია? რა კამპანია მიმდინარეობს ლევან მურუსიძის წინააღმდეგ? „ახალი თაობის“ ამ და სხვა კითხვებს იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს მდივანი ლევან მურუსიძე პასუხობს.
- ბატონო ლევან, რამ განაპირობა არასამთავრობო ორგანიზაციების პროტესტი? წინა ხელისუფლების დროს უკეთესი სასამართლო სისტემა გვქონდა?
- დღეს ყველა თანხმდება იმაზე, რომ დღევანდელი სასამართლო არის უკეთესი, ვიდრე იყო წინა სასამართლო.
- მაშინ რაშია პრობლემა?
- ეს არის ისტერიკა, არაჯანსაღი პროტესტი, რომელიც დღეს მიმდინარეობს. ჩვენ გამუდმებით ვთავაზობთ ამ ხალხს, რომ შევხვდეთ, დავილაპარაკოთ, ერთმანეთს აზრები გავუზიაროთ. შეჩერდეს მოსამართლეების დანიშვნაო, სარჩელი შეიტანეს საკონსტიტუციო სასამართლოში, მაშინ, როცა მოსახლეობის მხრიდან სერიოზულ უკმაყოფილებას აქვს ადგილი.
- უკმაყოფილებას რასთან დაკავშირებით?
- რომ დროულად არ ხდება საქმეების განხილვა. ეს კი იმიტომ, რომ მოსამართლეების ნაკლებობაა და თითო მოსამართლეს უამრავი საქმე აწერია. აუცილებელია შეხვედრა და ამ თემებზე საუბარი. რაღაცაზე შეიძლება შევთანხმდეთ, რაღაცაზე ვერა, მაგრამ ის წრეგადასული ლანძღვა-გინება, რომ სასამართლოში ხდება საშინელება, ხდება უბედურება და ასე შემდეგ, უსამართლობაა.
- კორუფციამ იმატა და იუსტიციის საბჭოში კლანური დაჯგუფება შეიქმნაო. ასეა?
- მთელი ამ აგრესიის ძირითადი სამიზნე ამ პერიოდში მე ვიყავი. ყველაფერს ლაპარაკობენ დღეს ლევან მურუსიძეზე, მაგრამ მთელი პასუხისმგებლობით გეუბნებით, ცხოვრებაში ვერავინ დამადანაშაულებს იმაში, რომ მთელი ჩემი მოღვაწეობის მანძილზე ქრთამთან რაიმე სახის ურთიერთობა მქონოდა! შესაძლოა გარკვეული კითხვები არსებობს, ამ ყველაფერს უნდა შეხვედრა, დასხდომა და მშვიდ ვითარებაში საუბარი და არა ის წრეგადასული ლანძღვა-გინება, რომელიც დღეს მიმდინარეობს!
- მამუკა ახვლედიანმა საკმაოდ სკანდალური განცხადებები გააკეთა. მან ისაუბრა მოსამართლეების ტესტების გაჟონვის თაობაზე. არასამთავრობო ორგანიზაციები აცხადებენ, რომ დღეს მამუკა ახვლედიანის დევნა და შევიწროება მიმდინარეობს. ასეა?
- მოგახსენებთ. რაც ახლა იქნა გამოქვეყნებული მამუკას მიერ, ეს არის ზოგადად ახსნა-განმარტების ჩამორთმევა, ეს არის ჩვეულებრივი პროცედურა. როდესაც შემოდის საჩივარი, რომ მოსამართლის მხრიდან არის სავარაუდოდ დარღვევა, მოსამართლეს ეძლევა საშუალება, დაიცვას თავისი პოზიცია და არგუმენტირებულად დაასაბუთოს, რეალურად გადაცდომას ჰქონდა ადგილი თუ არა. ამის შემდეგ იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს მდივანი წყვეტს, დარღვევას ჰქონდა თუ არა ადგილი.
- ამ შემთხვევაში ახვლედიანის მხრიდან ჰქონდა დარღვევას ადგილი?
- ამ ეტაპზე საბჭოს ეს საქმე არ გადასცემია, ახვლედიანის დევნა არ განხორციელებულა. მე არ მინდა, ისე გამოიყვანონ საქმე, რომ თურმე სასამართლო სისტემაში არის ერთადერთი ადამიანი, რომელიც ლაპარაკობს სიმართლეს და არაფრის ეშინია, ხოლო დანარჩენი სასამართლო სისტემა შეშინებულია. დღეს რატომღაც ისე გამოდის, რომ არასამთავრობოები არ ელაპარაკებიან სასამართლო კორპუსს, ელაპარაკებიან მხოლოდ ერთ ადამიანს, რომელსაც წლების განმავლობაში ხმა საერთოდ არ ამოუღია!
- ანუ მხოლოდ მამუკა ახვლედიანთან თანამშრომლობენ?
- დიახ, ასეა. მე ამის წინააღმდეგი კი არა ვარ, რასაკვირველია, ყველა მოსამართლეს აქვს უფლება, თავისი პოზიცია გამოხატოს, მაგრამ სასამართლო კორპუსსაც აქვს უფლება, მისი პოზიციაც მოისმინონ. არ შეიძლება, სასამართლო კორპუსს ეძახო მშიშარა და ლაჩარი იმის გამო, რომ ერთ მოსამართლეს განსხვავებული პოზიცია აქვს, თან იმ მოსამართლეს, რომელსაც ამ თვეების განმავლობაში არ ულაპარაკია არსად, არცერთ ფორმატში. რომ გაიძახიან, უღირსი მოსამართლეების დაწინაურება ხდებაო, ძალიან მაინტერესებს, ამიხსნან, რატომ არიან ის მოსამართლეები უღირსები, რომლებიც დააწინაურეს!
- ამბობენ, რომ მხოლოდ ნაცნობებს აწინაურებთ...
- რომელ ნაცნობობაზეა საუბარი, სასამართლოში მოსამართლე არ იქნება, რომელსაც მე არ ვიცნობ. აბსოლუტურად ყველას ვიცნობ. როგორ შეიძლება იმაზე ლაპარაკი, რომ ვინც დავაწინაურე, გარკვეული მოსამართლეები, ეს ნაცნობობით მოხდა!
- ზოგადად განწყობაა საზოგადოებაში, რომ წინა ხელისუფლების დროინდელ მოსამართლეებს ვადა არ უნდა გაუგრძელდეთ და მათი დაწინაურება არ უნდა ხდებოდეს...
- კი ბატონო, ეს გასაგებია, საზოგადოებას შეიძლება ჰქონდეს თავისი ლეგიტიმური პოზიცია, მაგრამ, თუ ჩვენ გვინდა, რომ ქვეყანა განვითარდეს, მაშინ მოსამართლეები არ უნდა იყოფოდნენ, თუ რომელი ხელისუფლების მიერ არიან დანიშნული. ზუსტად ამიტომ არის აუცილებელი უვადოდ დანიშვნა, რომ ამ კუთხით გარდატეხა მოხდეს. ამ ხელისუფლების დამსახურება ის იყო, რომ არ მოიქცა ძველი ხელისუფლების მსგავსად და არ გაყარა სისტემიდან ის მოსამართლეები, რომლებიც დანიშნული იყვნენ წინა ხელისუფლების დროს. ერთხელ და სამუდამოდ რაღაც ნაბიჯები უნდა გადაიდგას ამ კუთხით. თუ რამე ხარვეზებია, დავსხდეთ და ვილაპარაკოთ. გამოსწორების გზებზე ვილაპარაკოთ.
- თქვენზე ამბობენ, რომ გაურიგდით ივანიშვილის ხელისუფლებას, მათაც აწყობდათ ეს ყველაფერი, რადგან მათი მხრიდანაც ადვილად სამართავი იქნებით. ამაზე რას იტყოდით?
- ამაზეც გეტყვით. ჩვენ ბოლოს მოვაწყვეთ კონფერენცია-შეხვედრა ხელისუფლებასთან, მოსამართლეები შევხვდით. იქაც მწვავე საუბარი იყო. ყველამ კარგად ნახა, რომ არ დარჩა ხელისუფლებაში კაცი, რომელსაც ჩემ მიმართ არ ჰქონოდა მწვავე და კრიტიკული დამოკიდებულება. უნდა მოგესმინათ, რას ფიქრობდნენ ჩემზე დეპუტატები, პრეზიდენტი, არ დარჩენილა სახელისუფლებო შტო, მათგან კრიტიკა რომ არ დამემსახურებინა. თქვენ რომ ეს მოგესმინათ, ასეთი კითხვა აღარ დაგებადებოდათ.
- დიდი კრიტიკა კი იყო, მაგრამ მაინც ხომ დაინიშნეთ ამ თანამდებობაზე?!
- თუმცა, ამ ყველაფრის მიუხედავად, ჩემი მიზანია, რომ სასამართლო გავათავისუფლო პოლიტიკისგან, პოლიტიკური ჩარევებისგან. ფარული კენჭისყრით მოხდა ჩემი არჩევა. რომ იძახიან, მურუსიძის ეშინიათო, არავის არ ეშინია ჩემი სასამართლო სისტემაში. ამირჩიეს ფარული კენჭისყრით. მე მათ უფლებებს გამოვხატავ. ასე რომ, თუ სასამართლოში არსებულ პრობლემებზე უნდა დაელაპარაკო უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეს, მასთან ერთად უნდა დაელაპარაკო იმ ადამიანს, რომელიც იცავს მოსამართლეთა ინტერესებს. ეს არასამთავრობოები ყველას ელაპარაკებიან სასამართლოს პრობლემებზე, გარდა იმისა, ვისთანაც დასალაპარაკებელია.
- ანუ უარს ამბობენ თქვენთან საუბარზე?
- დიახ. ერთხელ მოვიწვიეთ, მეორედ, ახლაც ვთავაზობთ, რომ დავსხდეთ და ვისაუბროთ, მაგრამ ამაოდ. როდესაც საქმე სასამართლოს ეხება, ეს, პირველ რიგში, ხომ იმ ადამიანებს უნდა ჰკითხო, რომლებსაც ეს ეხებათ.
- არ მიგიჩნევენ ლეგიტიმურ თავმჯდომარედ...
- როგორ შეიძლება, ამას ფიქრობდნენ არასამთავრობოები, რომლებსაც აქვთ პრეტენზია, რომ ერკვევიან იურისპრუდენციაში. ყველა მოსამართლეს აქვს უფლება, დაასახელოს საკუთარი კანდიდატი და 220 მოსამართლიდან 204-მა ფარული კენჭისყრით მე მომცა ხმა. როგორ ვარ არალეგიტიმური?! თუ ისინი თვლიან, რომ ეს ლეგიტიმური არ არის, მაშინ საერთოდ რაღაზე უნდა ვილაპარაკოთ?! შეურაცხმყოფელია მოსამართლეებზე ასეთი საუბარი. თურმე ერთი ახვლედიანი ყოფილა მედროშე და დანარჩენები _ მშიშრები და ლაჩრები. ასეთი საუბრები არ ეკადრებათ. დღეს სასამართლო სისტემაში ისეთი მაღალი თავისუფლების ხარისხია, რომელიც მანამდე არ ყოფილა. ამას მოფრთხილება და განვითარება სჭირდება.
- რა არის ამ არასამთავრობოების მიზანი?
- ისინი აცხადებენ, რომ მათ უნდათ ძლიერი, დამოუკიდებელი და გამჭვირვალე სასამართლო სისტემა. ჩვენც ზუსტად იმავეს ვაცხადებთ. ეს ყველაზე მეტად ჩვენ გვინდა. თუ გვინდა, რომ საერთო მიზნამდე მივიდეთ, მაშინ პოზიციები უნდა შევაჯეროთ, უნდა დავილაპარაკოთ. თუ ამის სურვილი არ აქვთ და თავიანთი ვიწრო ინტერესებისთვის იყენებენ ამ ყველაფერს……
- რა ინტერესებისთვის?
- პოპულარულია დღეს სასამართლოს ლანძღვა-გინება. ეს მათ ხელს აძლევს. მე ასეთი შთაბეჭდილება მიჩნდება! ლანძღვა-გინებით სადმე რამე გაკეთებულა?!
- ამბობენ, რომ შესაძლოა მოსამართლეებმა დღეს მიიღეს მეტი თავისუფლება, ვიდრე წინა ხელისუფლების პერიოდში, მაგრამ სასამართლოში კორუფცია აყვავდა. ამაზე რას უპასუხებდით?
- ზოგადად კორუფციულ ფაქტებს სამართალდამცავი ორგანოების მხრიდან სჭირდება დადგენა, კონკრეტული ფაქტები უნდა არსებობდეს, თუმცა მე, როგორც საბჭოს მდივანი, ვაცხადებ, რომ საზოგადოების გარკვეული ფენები ამაზე საუბრობენ.
- რომ ქრთამს იღებენ?
- რატომ უნდა დავმალო, ამაზე ნამდვილად საუბრობენ. ძალიან ძნელია, კონკრეტულად ვინმეს რამე დააბრალო. ფაქტები უნდა გეჭიროს ხელში. ეს საუბრები მიმდინარეობს, ჩემთანაც მოდის ეს ხმები, თუმცა ეს არის ეჭვის დონეზე, რომელსაც აუცილებლად სჭირდება გამოკვეთა. ეს იქნება ყველზე დიდი მტერი, რომელიც შეიძლება სასამართლო სისტემას დაემუქროს. ჩვენ უნდა დავდგეთ სადარაჯოზე, რომ მსგავსი რამ არ დავუშვათ. მე, როგორც იუსტიციის საბჭოს მდივანს, გაცილებით მეტი ინფორმაცია მომდის სასამართლოს შიგნით არსებულ სიტუაციაზე და გიდასტურებთ, რომ ამაზე საუბრები არის.
„რეზონანსი”, 12 თებერვალი, 2016 წელი
ინტერვიუ ლევან გაჩეჩილაძესთან: “როდესაც 55% წილის მფლობელი ვერ ცვლის დირექტორს, ეს მთელი ქვეყნის უბედურებაა“
თიკო ოსმანოვა
ლევან გაჩეჩილაძის “მაესტროს” დირექტორად დარეგისტრირების პროცესის შეჩერების თაობაზე საჯარო რეესტრის გადაწყვეტილებას ტელეკომპანიის 55%-იანი წილის მფლობელი გია გაჩეჩილაძე პოლიტიკურ ზეწოლად აფასებს. მისი აზრით, ეს გადაწყვეტილება “ქალბატონი იუსტიციის მინისტრის” და მისი “მეგობრის” – პრემიერ-მინისტრის გარეშე არ იქნებოდა მიღებული.
ამასთან დაკავშირებით მან სპეციალური განცხადება გაავრცელა, თუმცა დამატებით კითხვებზე პასუხს თავი აარიდა. “არ ვიცი, რას ვაპირებ. რასაც დავაპირებ და რასაც გადავწყვეტ, გამოჩნდება. ყველაფერი ჩემი ნააზრევი გამოვაქვეყნე. ჯერ არ ვიცი, რას ვაპირებ, უნდა გავასაჩივრო საჯარო რეესტრში,” – უთხრა “რეზონანსს” გაჩეჩილაძემ.
კითხვაზე ამ საკითხზე შეხვდება თუ არა მის მეგობარ გიორგი კვირიკაშვილს? რას აპირებს 17 თებერვალს ჩანიშნულ კლიენტთა კრებაზე, სადაც “მაესტროს” გაკოტრების საქმე უნდა განიხილონ, გაჩეჩილაძემ ასე გვიპასუხა: “თქვენ, რასაც აკეთებთ ეს არ არის ჟურანლისტიკა. გეყოფათ რა სოფლური გამოხტომები?!” და ტელეფონი გაგვითიშა.
შეგახსენებთ, რომ 3 თებერვალს სახელმწიფო კანცელარიაში გია გაჩეჩილაძე პრემიერ-მინისტრს შეხვდა. როგორც მოგვიანებით თქვა, გიორგი კვირიკაშვილი მისი მეგობარია და მას ხშირად ხვდება-ხოლმე.
“მინდა განვაცხადო, რომ საჯარო რეესტრის გუშინდელი გადაწყვეტილება, მიმართულია ქვეყანაში კანონიერების, ბიზნესის და თავისუფალი მედიის წინააღმდეგ. საჯარო რეესტრი არის ორგანო, რომელმაც უნდა უზრუნველყოს კანონის აღსრულება და არ უნდა წამოეგოს შანტაჟს და სხვა სახის მანიპულირებად მოქმედებებს. ამ შემთხვევაში, საქმე გვაქვს ტელეკომპანია “მაესტროს” და “რუსთავი 2″-ის მიერ საზოგადოებრივი აზრის მართვის მცდელობასთან, რომლის პირველი მსხვერპლი გახდა სახელმწიფოს უმნიშვნელოვანესი სტრუქტურა – საჯარო რეესტრი. ასეთი ქმედებით საჯარო რეესტრი ირიბად ხელს უწყობს კომპანიის გაკოტრებას.
“მაღალი საჯარო ინტერესის ფონზე, ასეთი უპრინციპო გადაწყვეტილება არ იქნებოდა მიღებული ზემდგომი ორგანოების ჩარევის გარეშე. ყველაზე ცოტა ქალბატონი იუსტიციის მინისტრის და ჩემი “მეგობრის” – პრემიერ მინისტრის გარეშე.
“რომელ ცივილიზებულ ქვეყანაში გინახავთ, რომ ტელევიზიის დირექტორს შეეძლოს მფლობელზე და კანონზე მაღლა დადგეს: არ გადაიხადოს გადასახადები, დააგროვოს ვალები, გაანიავოს ინტელექტუალური საკუთრება, კონკრეტული აქციონერების შეკვეთით მიზანმიმართულად გააკოტროს და “გადააგდოს” კომპანიის სხვა აქციონერები. ეს უკვე არის გაცხადებული გეგმა, რომლის მიზანია, გაკოტრებული კომპანიის ნაცვლად, შეიქმნას ახალი კომპანია, სადაც მხოლოდ კოტე გოგელია დარჩება, ხოლო სხვა კანონიერი მფლობელების ადგილი აღარ იქნება. კოტე გოგელიას ახალი კომპანია – იგივე ეთერით და ეთერ გადაბაძით! ეს ყველაფერი იფუთება “თავისუფალი სიტყვის ზეიმად” და “პოლიტიკურ დაკვეთასთან” ბრძოლად, ორი მთავარი მესიჯით: “მივრბივარ ამერიკის ელჩთან” და “ყველაფერი ბიძინას ბრალია.
“როდესაც 55% წილის მფლობელი აქციონერი ვერ ცვლის დირექტორს, მიუხედავად სასამართლოს პოზიციისა, ეს არა “მაესტროს”, არამედ მთელი ქვეყნის უბედურებაა.
“ქვეყნის მართვა არ გულისხმობს მთავრობის პასიურ პოზიციას პრინციპულ საკითხებზე. ქვეყნის მართვა არ ნიშნავს გვარამიას და გადაბაძის ხუშტურზე სიარულს, ქვეყნის მართვა არ ნიშნავს ტელევიზიების გასვლას კანონიერების სივრციდან. ეს ნიკა გვარამიას და ეთარ გადაბაძის მიერ ქვეყნის მართვას უფრო ჰგავს. ჩვენ ისინი არ აგვირჩევია! ეს ნორმალურია?
“საქართველოში ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დასრულდეს ტელეშანტაჟების ეპოქა! ამიტომაც განვაგრძობ ბრძოლას “მაესტროს” გადასარჩენად,” – აღნიშნულია განცხადებაში.
„რეზონანსი”, 12 თებერვალი, 2016 წელი
არის თუ არა ჩარეული მთავრობა “მაესტროს” ირგვლივ მიმდინარე დავაში?
ლიკა ამირაშვილი
“მაესტროს” საკონტროლო პაკეტის მფლობელი გია გაჩეჩილაძე ტელეკომპანიის დირექტორად მისი ძმის, ლევან გაჩეჩილაძის დარეგისტრირების პროცესის შეჩერებას ქვეყანაში კანონიერების, ბიზნესის და თავისუფალი მედიის წინააღმდეგ მიმართულ ნაბიჯად აფასებს. გაჩეჩილაძის აზრით, ამგვარი გადაწყვეტილება “ყველაზე ცოტა, ქალბატონი იუსტიციის მინისტრის და მისი “მეგობრის” – პრემიერ-მინისტრის გარეშე” არ იქნებოდა მიღებული.
თქვენი აზრით, არის თუ არა ჩარეული მთავრობა “მაესტროს” ირგვლივ მიმდინარე დავაში? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოებისთვის ცნობილ ადამიანებს მიმართა.
ლადო ვარდოსანიძე (არქიტექტორ-ურბანისტი): მთავრობა რა გითხრათ, მაგრამ ხელისუფლება ჩართულია. მთავრობა ძალიან ზოგადი ცნებაა. რა თქმა უნდა, კონკრეტული არგუმენტები ხელთ არ მაქვს, მაგრამ ტელევიზიები ისეთ შთაბეჭდილებას ქმნიან, რომ პოლიტიკური ძალის გარეშე “მაესტროს” ირგვლის პროცესები არ ვითარდება. ასეთია ჩემი ხედვა.
ქეთი ბექაური (იურისტი): ამ დავაში არ ვფიქრობ, რომ ვინმე ჩართულია, გარდა იმ ორი სამართლებრივი სუბიექტისა, რომლებიც ადვოკატებით არიან წარმოდგენილი. ეს ჩანს კიდევაც იმ მოქმედებით, რაც საჯარო რეესტრმა განახორციელა. მან დარეგისტრირებაზე უარი უთხრა და სასამართლოს დაელოდა. ეს იმას ნიშნავს, რომ ნებისმიერი დავის გადაწყვეტისას მნიშვნელობა სამართლებრივ გადაწყვეტილებას ენიჭება. ყველა სასამართლოს გადაწყვეტილებას უნდა დაელოდოს და მის გადაწყვეტილებას სცეს პატივი.
თემურ ნანეიშვილი (ფიზიოლოგი): ამაზე პასუხი არ მაქვს, არ ვიცი, თუმცა კერძო დავას უფრო ჰგავს. ხელისუფლება თუ ჩარეულია, ძალიან ცუდი იქნება. წესით, ჩარეული არ უნდა იყოს, იმიტომ რომ მას დაინტერესება არ უნდა ჰქონდეს. ყველაფრის ხელისუფლებისთვის დაბრალება არ შეიძლება. მიმაჩნია, რომ ეს კერძო დავას უფრო ჰგავს.
გიგა ნასარიძე (ა/ო “საქართველო არ იყიდება”): კარგად ჩანს, რომ ამ პროცესებში ხელისუფლება აქტიურადაა ჩართული. როდესაც პრემიერ-მინისტრის დანიშვნიდან ერთ კვირაში მასთან დაკავშირებული ადამიანები ტელევიზიების ხელში ჩასაგდებად ძალიან გააქტიურდებიან, ეს იმას მიუთითებს, რომ ხელისუფლება ამ ამბებში აქტიურადაა ჩართული. იმას თუ გავითვალისწინებთ, რომ ხელისუფლება ბევრჯერ არის შემჩნეული ტელევიზიებთან დაკავშირებულ ამბებში, მაშინ იმის გამორიცხვა ნამდვილად არ შეიძლება, რომ “მაესტროსთან” დაკავშირებულ ამბებშიც ჩართულია. რომელი მხარე ჩაიგდებს ტელევიზიას და ვინ ასიამოვნებს ბატონ ბიძინას, აი, ამაზე მიდის დავა.
