„რეზონანსი“: „ოცნება“ ხუთ ოქტომბერს თბილისში მასშტაბურ აქციას გამართავს

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ზაქარია ქუცნაშვილთან: „აქციის მიზანი არ არის ჩვენი რაოდენობრივი უპირატესობის წარმოჩენა“

„რეზონანსი“: „რესპუბლიკელებისა“ და „ოცნების“ დაპირისპირებაში რომელი მხარის პოზიციაა უფრო სარწმუნო? (გამოკითხვა)

„რეზონანსი“: წინასაარჩევნო სიტუაცია: დაპირისპირება ნათესავებს შორის პოლიტიკურ ნიადაგზე

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ხათუნა ლაგაზიძესთან: „ფიზიკური დაპირისპირებები ბურჭულაძის პარტიაში ყველას თვალწინ ხდებოდა“

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „მასობრივი ხასიათით არა, მაგრამ ჩვენს მხარდამჭერებზე ზეწოლის ფაქტები შეინიშნება“

„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „მეორე ტურში ოპოზიციას გაცილებით ნაკლები შანსი ექნება“

——-

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „დესტაბილიზაცია არჩევნების შემდეგ არის მოსალოდნელი“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიგლა ბარამიძესთან: „ოცნების“ ერთადერთი დასაყრდენი ნაციონალური მოძრაობაა“ // „რესპუბლიკელებო, ახლა აღარ მოგწონთ ბიძინა ივანიშვილი, ხომ?“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „შეიარაღებული გადატრიალების ორგანიზატორების დასჯა აუცილებელია“ // „რატიანი და ჯაფარიძე ერთმანეთისაგან არაფრით განსხვავდებიან“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „სკანდალური კადრები აღარავის აინტერესებს“

——-

„ვერსია“: ინტერვიუ კახა ოქრიაშვილთან: რატომ იყო „ნაციონალთა“ მხარდამჭერი და რატომ „გადაპორტირდა“ „ქართულ ოცნებაში“? // „დასამალი არაფერი მაქვს, ყველა კითხვაზე გიპასუხებთ!“

——-

„რეზონანსი“: რამდენად დასაჯერებელია წინასაარჩევნო დაპირებები პენსიის გაზრდაზე? (მიმოხილვა და ანალიზი)

„რეზონანსი“: ამომრჩევლებს ლარის გამყარების იმედი გადაეწურათ // „მთავრობას რატომღაც ჰგონია, რომ მათი დაპირებების გვჯერა“

—————————-

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

„ოცნება“ ხუთ ოქტომბერს თბილისში მასშტაბურ აქციას გამართავს

გვანცა ღვედაშვილი

“ქართული ოცნება” მთავარ წინსაარჩევნო აქციას თბილისში 5 ოქტომბერს, საპარლამენტო არჩევნებამდე 3 დღით ადრე გამართავს. დეტალები ჯერერობით უცნობია, თუმცა “ოცნების” თელავის მაჟორიტარობის კანდიდატი ირაკლი სესიაშვილი “რეზონანსთან” საუბრისას აღნიშნავს, რომ მხარდამჭერებს, სავარაუდოდ, რამდენიმე რეგიონიდან ჩამოიყვანენ.

“შეკრების თაობაზე შემიძლია გითხრათ, რომ ეს იქნება დასკვნითი, ბოლო აკორდი არჩევნების წინ. საორგანიზაციო საკითხებში ჩასახედად დრო არ მაქვს. ასე რომ, დეტალურ ინფორმაციას არ ვფლობ. რა თქმა უნდა, ამ აქციაზე გარკვეული რეგიონებიდან მხარდამჭერები ჩამოვლენ. ვერც იმას გეტყვით, ბიძინა ივანიშვილი დაესწრება თუ არა აღნიშნულ აქციას, რადგან მაჟორიტარად ვარ წარდგენილი თელავისა და ყვარლის რაიონში და არ მაქვს დრო ამ საორგანიზაციო საკითხებში ჩარევისთვის”, – გვითხრა ირაკლი სესიაშვილმა.

შეგახსენებთ, რომ წინასაარჩევნო დასკვნითი აქცია “ქართულმა ოცნებამ” 2012 წლის 29 სექტემბერს, საპარლამენტო არჩევნებამდე ორი დღით ადრე თავისუფლების მოედანზე გამართა. მაშინ “ოცნების” შემაჯამებელ აქციას რამდენიმე ასეული ათასი ადამიანი დაესწრო. ექპერტების შეფასებით, ახლა აქციაზე მისულთა რაოდენობა გაცილებით ნაკლები იქნება….

რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე

როგორც “რეზონანსთან” საუბრირსას პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი ამბობს, “ქართული ოცნების” მიერ დაგეგმილ წინასაარჩევნო აქციაზე, სავარუდოდ, 40-50 ათასი ადამიანი შეიკრიბება, თუმცა, მისივე თქმით, ეს არ იქნება ნატურალური ამომრჩეველი, არამედ ძირითადად იქნებიან საჯარო მოხელეები და არჩევნებზე დასაქმებულები.

“მსგავსი აქციები ჩვენ არაერთხელ გვინახავს, ამას ვაკეთებდით წინა არჩევნების დროსაც. მაგალითად, “ნაციონალურ მოძრაობამაც” დააპირა ამის გაკეთება წინა არჩევნების დროსაც და ეს ჩვეულებრივი ბანალური, ტექნიკური თემაა. ამ აქციას პირობითად ჰქვია ამომრჩეველთან შეხვედრა, რეალურად კი აქტივთან შეხვედრაა. მისი აქტივი ამ არჩევნებზე დასაქმებული ხალხი იქნება, რომელიც, პირობითად რომ ვთქვათ, მინიმუმ ოცი ათასი ადამიანია. ამას ემატება საარჩევნო სექტორის მობილიზება. ჩემი აზრით, მათ შეუძლიათ 40-დან 50 ათას ადამიანამდე შეაგროვონ, მაგრამ ეს არ იქნება მიტინგზე გამოსული ნატურალური ამომრჩეველი. ეს იქნება აქტივი, რომელსაც შეგვიძლია ადმინისტრაცული რესურსიც ვუწოდოთ”, – განაცხადა გია ხუხაშვილმა.

პოლიტოლოგის აზრით, მსგავსი ტიპის აქციებზე ინციდენტები ნაკლებად სავარაუდოა. გია ხუხაშვილი აქვე აცხადებს, რომ შესაძლოა ანალოგიური მობილიზება სხვა პარტიებმაც სცადონ, თუმცა, საკითხავია, ექნებათ კი მსგავსი აქციის ჩატარების რესურსი.

“რაც შეეხება ინციდენტებს, ასეთ დიდ შეხვედრებზე, როგორც წესი, პროვოკაციების მოწყობა პრაქტიკულად შეუძლებელია. როცა 10 000 კაცზე მეტი იკრიბება აქციაზე, იქ პროვოკაციის მოწყობა ძალიან რთულია. არ გამოვრიცხავ, რომ ანლოგიური მობილიზება სცადონ სხვა პარტიებმაც. არჩევნების წინა დღეებში ყველა პარტია ცდილობს ძალის დემონსტრირებას. თუმცა სხვა საკითხია, ვის აქვს ამის რესურსი. ფაქტია, რომ ხელისუფლებას, რაც უნდა დაბალი რეიტინგი ჰქონდეს, ამის რესურსი ყოველთვის აქვს, რადგან მისი აქტივია, ერთი მხრივ, საჯარო სექტორი და, მეორე მხრივ, თავად არჩევნებზე დასაქმებული აქტივისტები, რომელთა რაოდენობა მცირე არ არის. სხვა რომელი პარტია მოახერხებს ძალის მსგავს დემონსტირებას, ვერ გეტყვით. “ნაციონალურ მოძრაობას” ამის ყველაზე მეტი შანსი აქვს, თუმცა, არ ვიცი, რამდენად მიმართავენ ამ მეთოდს და ჩადებენ რესურსს, რადგან ასეთი აქციების ჩატარება საკმაოდ სერიოზულ რესუსრს უკავშირდება, მათ შორის ფინანსურსაც. ხელისუფლებამ რადგან გადაწყვიტა, გააკეთებს კიდეც, თუმცა კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ეს არ არის სახალხო თავყრილობა, ეს არის აქტივის წინასაარჩევნო აღლუმი, რომელის მიზანი ძალის დემონსტრირებაა”, – გვითხრა გია ხუხაშვილმა.

პოლიტოლოგი სოსო ცისკარიშვილი “ქართული ოცნების” 5 ოქტომბერს გასამართ აქციასთან დაკავშირებით ამბობს, რომ ივანიშვილი 2012 წელს წინასაარჩევნოდ გამართული “ოცნების” აქციების ხიბლიდან ვერ გამოვიდა. თუმცა, მისივე თქმით, ეს შეხვედრა არ იქნება იმ მასშტაბის, რაც 4 წლის წინ იყო.

„როგორც ჩანს, “ქართული ოცნების” მამა-მარჩენალს არ შეუძლია გამოვიდეს 2012 წლის ხიბლიდან. 4 წლის წინ “ქართული ოცნების” მხარდასაჭერად უზარმაზარი თავყრილობა იყო. არ გამოვრიცხავ, რომ დღევანდელ ვითარებაში ანალოგიური აქციის გამართვა ვინმესთვის დამარწმუნებელი იქნება, რომ ის აღარ ვართ, ვინც ვიყავით. ანუ, ბევრად უფრო ნაკლებ მსურველს მივითვლით თავისუფლების მოედანზე, ვიდრე 4 წლის წინ იყო, თუ რასაკვირველია, ყველა მოძრავი საშუალებით მოსახლეობის მთელი ქვეყნიდან ევაკუაცია არ მოხდა. ხომ შეიძლებოდა 4 წლის განმავლობაში “ქართულ ოცნებას” რაიმე სიახლე შეექმნა, 100%-ით არ გაემეორებინა ის ქმედებები, რომელიც მიუღებლად მიაჩნდა წინა საპარლამენტო არჩევნების პერიოდში… შესაძლებელია, დაიტოვონ ის კომფორტი, რასაც ჰქვია მანიპულირება და მისტიკური ხმების არაკეთილსინდისიერი დათვლა. ის ყველაფერი, რაც საარჩევნო პროცესში არ მოგვწონდა “ნაციონალურო მოძრაობის” მხრიდან, დღეს უკვე “ქართული ოცნების” შესრულებითაა სახეზე”, – აღნიშნავს სოსო ცისკარიშვილი. მისივე თქმით, მხარდამჭერების მოზიდვა “ნაციონალური მოძრაობის” საყვარელი ქმედებაა, თუმცა ხელისუფლებისა და ოპოზიციის ქმედებები განსხვავებული უნდა იყოს. როგორც პოლიტოლოგი გვეუბნება, ნაკლებ სავარაუდოა, რომ 5 ოქტომბრის აქცია “ქართული ოცნებისთვის” რაიმე პოზიტიურის მომცემი იყოს.

“მხარდამჭერების მოზიდვა “ნაციონალური მოძრაობის” საყვარელი ქმედება გახლავთ. ისინი, როგორც ოპოზიციონერები, დღესაც იგივეს აპირებენ, მაგრამ ერთია ხელისუფლების პასუხისმგებლობა და მეორეა ის, თუ რა სტანდარტები არსებობს ოპოზიციისთვის. არ ვარ დარწმუნებული, რომ 5 ოქტომბრის აქცია რაიმე პოზიტიურის მომცემი იქნება მათთვის, ვინც ვერ გამოვიდა 4 წლის წინანდელი ხიბლიდან და თვლის, რომ მაშინ მიცემული დაპირებები 100 პროცენტით არის შესრულებული. მსგავსი შეკრებების გაკეთებას სჭირდება რესურსი. მას შემდეგ, რაც სახელისუფლებო რესურსების აშკარა გამოყენებით რეგიონიდან მხარდამჭერებს ჩამოიყვანენ, საჭირო აღარ იქნება, არჩევნებში მონაწილე უამრავ დამკვირვებელს ვინმემ აუხსნას, რომ მთავრობა იმ რესურსებს იყენებს, რომლის განხორციელებაც წინსაარჩევნო პერიოდში დაუშვებელია”, – აცხადებს სოსო ცისკარიშვილი.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ზაქარია ქუცნაშვილთან: „აქციის მიზანი არ არის ჩვენი რაოდენობრივი უპირატესობის წარმოჩენა“

გვანცა ღვედაშვილი

“ქარული ოცნების” წევრი ზაქარია ქუცნაშვილი “რეზონანსთნ” ინტერვიუში ადასტურებს, რომ 5 ოქტომბერს მხარდამჭერებთან საბოლოოს შეხვედრას გამართავენ. მისი თქმით, აქციაზე დასასწრებად რეგიონებიდანაც ჩამოვლენ, თუმცა, აცხადებს, რომ ამ შეხვედრის მიზანი არა რაოდენობრივი უპირატესობის ჩვენება, არამედ წინასაარჩევნო კამპანიის შეჯამება და პროგრამული დაპირებების წარმოჩენაა. ზაქარია ქუცნაშვილის თქმით, მიიღებს თუ არა ბიძინა ივანიშვილი დაგეგმილ აქციაში მონაწილებას, ამის შესახებ ინფორმაციას არ ფლობს.

ზაქარია ქუცნაშვილი: ეს იქნება ფინალური შეხვედრა, როდესაც ჩვენი ამომრჩეველი ერთად მოიყრის თავს. კიდევ ერთხელ მოხდება წინასაარჩევნო კამპანიის შეჯამება, ჩვენი მთავარი პროგრამული დაპირებების წარმოჩენა.

- იქნება თუ არა მხარდამჭერთა შეხვედრაზე ბიძინა ივანიშვილი და მიმართავს თუ არა ის მოსახლეობას სიტყვით?

- ბატონი ბიძინა გახლავთ პარტიის დამფუძნებელი, პარტიის თავმჯდომარე კი გიორგი კვირიკაშვილია, რომელიც აუცილებლად მიიღებს მონაწილეობას ამ აქციაში.

- ანუ, ბიძინა ივანიშვილი და გიორგი კვირიკაშვილი ერთად მიიღებენ აქციაში მონაწილოებას?

- ბატონი ბიძინა მიიღებს თუ არა მონაწილეობას, ამის თაობაზე არ ვფლობ ინფორმაციას. გიორგი კვირიკაშვილი კი აუცილებლად მიიღებს მონაწილეობას.

- რამდენად მასტაბური იქნება ეს შეხვედრა?

- ამ აქციის მიზანი არ არის ჩვენი რაოდენობრივი უპირატესობის წარმოჩენა. ამის მიზანია ფინალური შეხვედრის ჩატარება, რათა შეჯამდეს წინასაარჩევნო კამპანია, წარმოჩინდეს ჩვენი პროგრამული დაპირებები და გმარჯვება ვუსურვოთ “ქართული ოცნების” კანდიდატებს.

- რეგიონებიდანაც თუ ჩამოიყვანთ მხარდამჭერებს?

- ბუნებრივია, ალბათ რეგიონებიდანაც მოუწევთ ჩამოსვლა, რადგან საქართველო რეგიონებისგან შედგება და ის მხოლოდ დედაქალაქი არ გახლავთ.

- რომელი რეგიონებიდან მოხდება მხარდამჭერების ჩამოყვანა შეხვედრაზე?

- ვერ გეტყვით.

- კონკრეტულად სად გაიმართება აქცია?

- აქცია დედაქალაქში გაიმართება. რამდენიმე ვარიანტი იხილება, თუმცა, კონკრეტულად მერე დავწერთ.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

„რესპუბლიკელებისა“ და „ოცნების“ დაპირისპირებაში რომელი მხარის პოზიციაა უფრო სარწმუნო?

სალომე სარიშვილი

“რესპუბლიკურ პარტიასა” და “ქართულ ოცნებას” შორის მორიგ დაპირისპირებას ორი დღის წინ დიდი გამოხმაურება მოჰყვა.  შეფასებები აღნიშნულ თემაზე მწვავე იყო როგორც მმართველ გუნდში, ისე თავად “რესპუბლიკელებშიც”. ყველაფერი კი პარლამენტის თავმჯდომარის, დავით უსუფაშვილის განცხადებას მოჰყვა, რომელმაც განაცხადა, რომ ბიძინა ივანიშვილი მას პრემიერის თანამდებობას სთავაზობდა და მომავალ გეგმებს “რესპუბლიკურ პარტიაზე” აწყობდა.

დავით უსუფაშვილის განცხადებას ყოფილმა პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა “მტკნარი სიცრუე” უწოდა და “რესპუბლიკელები” მცდარი ინფორმაციის გავრცელებაში დაადანაშაულა. “ოცნების” ერთ-ერთმა ლიდერმა ეკა ბესელიამ კი დავიტ უსუფაშვილის განცხადებებს ჭორაობა უწოდა.

ექსპრემიერის განცხადებას მოგვიანებით კვლავ “რესპუბლიკელებმა” უპასუხეს. პარტიის ერთ-ერთმა ლიდერმა დავით ბერძენიშვილმა აღნიშნა, რომ მისთვის ივანიშვილის მხრიდან ამდენი ტყუილი მოულოდნელი იყო, რადგან უსუფაშვილისთვის პრემიერობის შესახებ გაჟღერებულ წინადადებას ერთ-ერთ შეხვედრაზე იგი თავადაც ისმენდა.

“რესპუბლიკელებისა” და “ოცნების” დაპირისპირებაში რომელი მხარის პოზიციაა უფრო სარწმუნო? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.

ნუგზარ კვაშალი (მომღერალი):”საერთოდ, სიცრუე იქნება თუ სიმართლე, მაინც მგონია, რომ ზოგიერთებს ძალიან ბევრი საუბრის უფლება მისცეს. მნიშვნელობა არ აქვს პარტიები იქნება ეს, ცალკეული პოლიტიკოსები, თუ მაჟორიტარობის კანდიდატები.  ”არ მგონია, საზოგადოება ამ ლანძღვა-გინებას სერიოზულად უყურებდეს. ყველა დაიღალა ამდენი დაპირისპირებით. ჩემი აზრით, თვითონ პოლიტიკოსებსაც უნდა ესმოდეს ეს. ვინ ტყუის და ვინ ცრუობს, ეს ჯერ კიდევ არჩევნების შემდგომ გამოჩნდება.

“ძალიან კარგად ვიცი ლევან ბერძენიშვილის ინტელექტუალური შესაძლებლობა, ძალიან ჭკვიანი კაცია, მაგრამ ერთ რამეში კი დარწმუნებული ვარ – რომ არა ბიძინა ივანიშვილი, ესენი ვერანაირ მართვის სადავეებთან ვერ მოვიდოდნენ. ივანიშვილი ქველმოქმედი კაცია და საქართველო ბევრჯერ გადაარჩინა. დარწმუნებული ვარ, კიდევ ბევრ სასიკეთო საქმეს გააკეთებს.”

ზურაბ ვადაჭკორია (ილუზიონისტი):”ჩემი აზრით, როცა უსუფაშვილმა თავის დროზე პრემიერობის წინადადება მიიღო, ეს საზოგადოებისა და მედიისთვის სწორედ მაშინ უნდა ეთქვა. ახლა რატომ საუბრობს ამაზე?! რუსებს აქვთ ერთი ასეთი გამოთქმა: გამოჭედე რკინა, სანამ ცხელიაო. ახლა ნამდვილად ვერ ვირწმუნებ, რომ “რესპუბლიკელების” პოზიცია სანდოა”.

გელა სიორდია (ადვოკატი):“სიმართლე გითხრათ, ნამდვილად ვერ გეტყვით, რომელი მხარის განცხადება უფრო სარწმუნო, თუმცა კი მგონია, რომ დახურული შეხვერებიდან ასეთი საკითხების საჯაროდ გამოტანა სწორი არაა. ალბათ ამაზე მხარეებიც თანხმდებიან-ხოლმე, მაგრამ პოლიტიკა რომ შეთახმებებით არ გამოირჩევა, ეს ყველამ ვიცით. ჩემი აზრით, ასე ზედაპირულად რომელიმე მხარის განცხადებების სანდოობაზე საუბარი გამართლებული ვერ იქნება.”

ამირან სალუქვაძე (ანალიტიკოსი სამხედრო-პოლიტიკურ და უსაფრთხოების საკითხებში):“ვფიქრობ, უსუფაშვილს ეს ინფორმაცია არ უნდა გაემჟღავნებინა, რადგან ორ სუბიექტს შორის მოლაპარაკება საჯაროდ არ უნდა განიხილებოდეს. მეორე საკითხია, საერთოდ რამდენად შედგა ეს მოლაპარაკება, თუმცა ეს ამბავი ღიად სააშკარაოზე არ უნდა გამოსულიყო. საერთოდ, “რესპუბლიკელები” ძალიან მკვეთრად გაოპოზიციურდნენ. ყველა თანამდებობა ლამის ბოლო დღემდე გამოიყენეს და მეორე დილიდან ყველა საკითხში ხელისუფლების მწვავე კრიტიკა დაიწყეს. ვფიქრობ, დებატები თუ კრიტიკა კონკრეტულ საკითხზე უნდა იყოს და არა ძველი ამბების გახსენებაზე.”

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

წინასაარჩევნო სიტუაცია: დაპირისპირება ნათესავებს შორის პოლიტიკურ ნიადაგზე

ლიკა გურაბანიძე

გუშინ პოლიტიკური ნიადაგზე ორი ფიზიკური დაპირისპირება მოხდა. ერთ შემთხვევაში მეზობლები, ხოლო მეორე შემთხვევაში ნათესავები ერთმანეთს განსხვავებული პოლიტიკური სიმპატიის გამო დაუპირისპირდნენ.

ექსპერტები მიიჩნევენ, რომ ასეთი ინციდენტები, შესაძლოა, არჩევნების მოახლოებასთან ერთად კიდევ უფრო გახშირდეს. დაპირისპირებათა პიკი კი ოქტომბრის პირველი კვირა იქნება.

გუშინ ზუგდიდში მუნიციპალიტეტის სოფელ ახალსოფელში, უჩაშონის ადმინისტრაციული ერთეულის წარმომადგენლი ბეჟან ჭურღულია სცემეს. სავარაუდოდ, ბეჟან ჭურღულიასთან შელაპარაკება “ნაციონალური მოძრაობის” აქტივისტ გიგა მაქაცარიას და მის მეგობარ ნიკა ჭურღულიას მოუვიდა. როგორც ირკვევა, ბეჟან და ნიკა ჭურღულიები გარე ბიძაშვილები არიან. ბეჟან ჭურღულია ზუგდიდის სამმართველოში გუშინვე დაკითხეს. მომხდართან დაკავშირებით დაწყებულია გამოძიება სისხლის სამართლის 125-ე მუხლით, რაც ცემას გულისხმობს. (…)

პოლიტიკური მოტივით კიდევ ერთი დაპირისპირება, ამჯერადაც “ოცნებისა” და “ნაცმოძრაობის” წარმომადგენლებს შორის მოხდა. “ნაცმოძრაობის” ცნობით, გარდაბნის რაიონის სოფელ გამარჯვებაში მათი პარტიის საარჩევო შტაბის თანამშრომლებს დაესხნენ თავს. მათი თქმით, “ქართული ოცნების” დანით შეიარაღებული აქტივისტები სოფელ გამარჯვების “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის” შტაბში შეიჭრნენ და ფიზიკურად გაუსწორდნენ შტაბის წევრ ნიკა მჭედლიძეს. (…)

“ქართული ოცნება” ამ ინციდენტებს სპეციალური განცხადებით გამოეხმაურა.

“დღეს დაფიქსირდა ფიზიკური დაპირისპირების ორი ფაქტი ზუგდიდსა და თეთრწყაროში. ორივე შემთხვევაში ინციდენტი მოხდა “ქართული ოცნებისა” და “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის” აქტივისტებსა და მხარდამჭერებს შორის. როგორც არაერთხელ აღვნიშნეთ, ჩვენთვის მიუღებელია საარჩევნო პროცესში ნებისმიერი სახის დაპირისპირება და მით უმეტეს ძალადობა. რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია, ორივე ფაქტთან დაკავშირებით დაწყებულია გამოძიება. დარწმუნებულები ვართ, რომ სამართალდამცავი ორგანოები ეფექტურად წარმართავენ საგამოძიებო პროცესს და კანონით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა დაეკისრება ყველა შესაბამის პირს. კვლავ გვინდა მოვუწოდოთ ყველა მხარეს და განსაკუთრებით “ქართული ოცნების” მხარდამჭერებს, არავითარ შემთხვევაში არ ჩაებან კონფლიქტში და თავიდან აიცილონ ნებისმიერი სახის ფიზიკური ან სიტყვიერი დაპირისპირება”, – ნათქვამია “ქართული ოცნების” განცხადებაში.

“რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგები ასეთი ფაქტების გახშირებას წინასაარჩევნოდ და მის შემდგომ პერიოდშიც ვარაუდობენ. პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე მიიჩნევს, რომ წინასაარჩევნოდ და არჩევნების შემდგომ პერიოდშიც პოლიტიკურ ნიადაგზე ნათესავებს შორის დაპირისპირების შემთხვევები კიდევ უფრო მწვავე ხასიათს მიიღებს და გახშირდება.

“ანალოგიური დაპირისპირებები ახლობლებსა და ოჯახის წევრებს შორის პოლიტიკის გამო წარსულშიც მომხდარა. თუკი დაპირისპირება იმდენად მწვავე აღმოჩნდა, რომ დღეს ნათესავები ერთმანეთს დაუნდობლად უპირისპირდებიან, რაც დრო გავა, ასეთმა დაპირისპირებამ შესაძლოა კიდევ უფრო მწვავე ხასიათი მიიღოს და ჩვენ შესაძლოა კონფლიქტების მოწმენი ვიყოთ. ნათესავის ნათესავთან დაპირისპირება წინასაარჩევნოდ და მის  შემდგომ პერიოდშიც იქნება, ასეთი ფაქტების გახშირებას ველოდები.  როდესაც სამოქალაქო დაპირისპირება პოლიტიკური გუნდების ფარგლებიდან გადის და ამაში უკვე მოსახლეობა ერთვება, ეს მინიმუმ სამოქალაქო კონფლიქტია”, – განუცხადა “რეზონანსს” რამაზ საყვარელიძემ.

პოლიტოლოგი, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი  კორნელი კაკაჩია ჩვენთან საუბრისას განმარტავს, რომ მსგავსი ინციდენტები კიდევ მოსალოდნელია.

“გამომდინარე იქიდან, რომ პოლარიზაციის დონე ამ არჩევნების დროს საკმაოდ მაღალია, წინასაარჩევნო პერიოდი შესაძლოა დაძაბული იყოს. ასეთი ინციდენტები განსაკუთრებით რეგიონებში იქნება, ნათესავის ნათესავთან და ზოგადად დაპირისპირებების პიკი არჩევნების პირველ კვირასა და არჩევნების დღეს იქნება. რადგან არჩევნები ახლოვდება, ყველა პარტია ცდილობს ამომრჩეველზე ზეგავლენის მოხდენას. აქედან გამომდინარე, მათი აქტივობაც ამ პერიოდში ორმაგდება”, – განაცხადა კორნელი კაკაჩიამ.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ხათუნა ლაგაზიძესთან: „ფიზიკური დაპირისპირებები ბურჭულაძის პარტიაში ყველას თვალწინ ხდებოდა“

ნინო ქეთელაური

“საზოგადოებამ შეიძლება აირჩიოს ძალა, რომელიც არის გამყიდველი “ნაციონალების”, უპირატესად კუბლაშვილების კლანისა და ე.წ ქუჩური მენტალიტეტის მქონე ადამიანების ნაზავი”, – ამის შესახებ პაატა ბურჭულაძის მოძრაობის ყოფილმა წევრმა ხათუნა ლაგაზიძემ “რეზონანსთან” განაცხადა. იგი ყოფილ თანაგუნდელთა იმ ბრალდებებზეც საუბრობს, რომ ბლოკიდან მისი წასვლა სიასთან დაკავშირებულ პირად ამბიციებს უკავშირდებოდა.

ხათუნა ლაგაზიძე: მე არც უარვყოფ, რომ სია იყო ლაკმუსის ქალღალდი. დღეს სიაში მყოფი ადამიანებიდან დამისახელეთ 2-3 ადამიანზე მეტი, რომელიც საზოგადოებაში მაღალი ცნობდობით, მიმღებლობით და სიმპათიით გამოირჩევა, რომელსაც ქვეყნისთვის რაიმე მნიშვნელოვანი აქვს შექმნილი. დიახ, მე პაატა ბურჭულაძის შემდეგ ვიყავი პირველი ლიდერი პარტიაში, რომელიც დაწყებული ფიზიკური შრომით, გაგრძელებული ინტელექტუალურით და არა მხოლოდ, აშენებდა პარტიის სტრუქტურებს პირველივე დღიდან. პარტიის შენების პროცესში საკადრო რესურსის შერჩევაში აქტიურად ვიყავი ჩაბმული. მე სულ ვეუბნებოდი ბურჭულაძეს, რომ მისი მისია ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში ახალი პოლიტიკური თაობის შემოყვანა იყო და ამ თავალსაზრისით მართლაც მნიშვნელოვანი წვლილი მაქვს.

რასაც ჩემზე გესაუბრებით, უმეტესწილად ვრცელდება გიორგი რუხაძეზეც. ჩვენ ვიყავით გამგეობის 4 წევრიდან 2. ასე რომ, სასაცილოა, როდესაც პაატა ბურჭულაძის პარტიაში დარჩენილი “ახალშობილებისგან” ვისმენ ამ პრეტენზიებს. გარდა ამისა, გიორგი რუხაძე იყო ის ადამიანი, რომელმაც ააწყო პარტიის საერთაშორისო ურთიერთობა. მისი წყალობით ჰქონდა პაატა ბურჭულაძეს უაღრესად წარმატებული ვიზიტი ევროპაში. ასე რომ, იმას, რაც პარტიაში მოხდა, პროლეტარიატის მიერ მოწყობილ გადატრიალებას დავარქმევდი. პარტიის გაყიდვის პროცესში მიმდინარე გარიგების ერთ-ერთი მთავარი თემა იყო, რომ პარტია უნდა დარჩენილიყო მისი ძირითადი სახების გარეშე.

- ბლოკის საარჩევნო სიაზე ვინ მუშაობდა?

- მე ვიცი, ვინ ჩანდა ფასადზე. იმის იქით ვარაუდების დონეზე ვერაფერს მოგახსენებთ. ფასადზე ჩანდნენ პავლე კუბლაშვილი და გიორგი მელაძე, სტაჟიანი “ნაციონალები”, რომელთა ოთახშიც დაკომპლექტდა საარჩევნო სია. პაატა ბურჭულაძე ამ დროს საქართველოში არ იმყოფებოდა, ის გაიქცა და სიებზე პასუხისმგებლობა მთლიანად “გირჩის” წარმომადგენლებს გადააბარა. ჰკითხეთ თავად ბურჭულაძეს რომელიმე რაიონის მაჟორიტარის სახელი და გვარი, მისი ბიოგრაფია თუ ეცოდინება. ეს არის ნათელი დასტური, რომ მან გაყიდა საკუთარი პოლიტიკური პარტია, სია, ამომრჩეველი და რაც მთავარია, საკუთარი თავი.  წარმოუდგენელია, ადამიანს არ აინტერესებდეს საკუთარი სახელით წარდგენილი მაჟორიტარები. ეს მაძლევს იმის თქმის საფუძველს, რომ ეს იყო მისი ბიზნესპროექტი. კი აპელირებენ იმით, რომ ოცეულს მიღმა 100 კაცია პაატა ბურჭულაძის პარტიისო, მაგრამ ბურჭულაძეს რომ სთხოვოთ, სიის ოცეულს მიღმა 10-15 კაცი მაინც დაგისახელოთ, ვინც მისი პარტიიდანაა წარმოდგენილი, ვერ გიპასუხებთ. მას არც პროპოციული და არც მაჟორიტარული სია აღარ ადარდებდა, მან თავისი მიიღო და გაყიდა როგორც პარტია, ისე საკუთარი სახელი.

- რატომ მიიღო ბლოკის შექმნის გადაწყვეტილება, პარტიის შიგნით იგრძნობიდა, რომ ამას აპირებდა?

- მე რომ ეს შემემჩნია, ბუნებრივია, იქ არ გავჩერდებოდი. მე ძალიან კარგად ვამჩნევდი ყველა იმ სისუსტეს, რაც პარტიაში იყო, მაგრამ რასაც მიზნამდე უნდა მივეყვანეთ, ამის ხელშემშლელ პირობებს მე ვერ ვხედავდი. ის, რომ პაატა ბურჭულაძე ვერ შედგა პოლიტიკოსად და ვერც შედგებოდა, ის, რომ ვერასდროს იქნებოდა არა თუ კარგი, არამედ საშუალო დონის მენეჯერიც კი, ეს პირველივე თვეებში გამოჩნდა. მაგრამ ჩვენ პაატა ბურჭულაძეს ვუყურებდით, როგორც ამ დიდი მისიის შემსრულებელს, რომელმაც წლების განმავლობაში საზოგადოებაში საკმარისზე მეტი ნდობა დააგროვა და დიდ აუცილებლობას მისი პოლიტიკური უნარები არც წარმოადგენდა. თუმცა, რა თქმა უნდა, სასურველი იყო, ეს თვისებები ჰქონოდა. რაც შეეხება იმას, ვინმესთან გარიგებას აპირებდა თუ არა, ჩვენ დაასაწყისში არაერთხელ დავსვით ეს კითხვა, განსაკუთრებით მაინტერესებდა ფინანსები და მისგან მივიღეთ პასუხი, რომ ეს არ იყო არც “ნაციონალური”, არც რუსული და არც კრიმინალური ფული.

- პაატა ბურჭულაძის მოძრაობის წევრების განცხადებით, თქვენ მაჟორიტარების წარდგენის ყველა პრეზენტაციას ესწრებოდით და მაშინ მსგავსი პრეტენზიები, მათ შორის კრიმინალური მენტალიტეტის ადამიანების არსებობის შესახებ, არ გამოგითქვამთ…

- ეს ადამიანები, ვინც ასეთ რამეს ამბობენ, ანგარიშვალდებულნი არიან ახალ პატრონებთან, ვისი წყალობითაც სიაში მოხვდნენ. ვგულისხმობ კუბლაშვილების ხაზს. აქედან გამომდინარე, შეიძლება ნებისმიერი სისულელე ურცხვად თქვან. ეს გასაგებიცაა, თავდაცვით რეჟიმზე არიან გადასულები. რაც შეეხება კრიმინალურ მენტალობას, ეს არის ყველაზე ნათელი დასტური იმისა, რომ ისინი იტყუებიან. ცენტალური ოფისის თითქმის ყველა წევრი, ისევე როგორც ბლოკის წევრები, არათუ ესწრებოდნენ, მონაწილეობდნენ იმ არაერთ კონფლიქტში, რომელიც ამ ადამიანისგან მოდიოდა. უბრალოდ, ამის დადასტურება დღეს ბევრს ხელს არ აძლევს, ამან შეიძლება ბლოკის დაშლაც გამოიწვიოს.

- კონკრეტულად ვის გულისხობთ?

- ამ შემთხვევაში ვგულისხმობ შტაბის ყოფილ უფროსს, გოგა კალაძეს, მაგრამ არ მინდა ეს ყველაფერი ამ ერთ ადამიანამდე დავიდეს. ის უბრალოდ ჭანჭიკი იყო და წარმოადგენდა იმ დაჯგუფებას, რომელიც მის გარეთ არის და საკმაოდ მძიმე კრიმინალური ცოდვებით არიან დამძიმებულები. კონკრეტულად ამ ერთ ადამიანზე საუბარი სასაცილოა, იმდენად არაფრისმთქმელია მისი პერსონა, მაგრამ რაც შეეხება იმ დაჯგუფებას, რომელსაც ის წარმოადგენს, ისინი ნამდვილად ანგარიშგასაწევები არიან. ეს დაპირისპირებები, არა მხოლოდ სიტყვიერი, ყველას თვალწინ ხდებოდა. თუმცა, ამაზე ახლა საუბარი არაფრის მომცემია.

რაც შეეხება იმას, რომ მე პრეზენტაციებს ვესწრებოდი და მიმყავდა, ეს კიდევ ერთხელ მოწმობს ჩემს როლს პარტიაში, სადაც ერთდერთი ქალი ლიდერი ვიყავი, პოლიტიკური გამოცდილების მქონე და ბურჭულაძის შემდეგ ყველაზე რეიტინგული სახე და ბლოკის შექმნის შემდეგაც იმიტომ წავიყვანე მაჟორიტარების წარდგენა, რომ იქ ჩემი გუნდის წევრებიც იყვნენ და მე ვალდებულება მქონდა მათ წინაშე.

როდესაც ბლოკის თაობაზე ეს გარიგება მოხდა, ბურჭულაძემ თქვა, რომ მას სხვა გამოსავალი არ ჰქონდა, ეს იყო პარტიის გადარჩენის ერთდერთი გზა.

მე მისი არგუმენტი მივიღე, მაგრამ ამ ნაბიჯით მართლა პარტიის გადარჩენისთვის იბრძოდა თუ არა, ეს რომ დადასტურებულიყო, ამისთვის ჩვენ ფაქტები გვჭირდებოდა. ერთდერთი ნათელი ფაქტი იქნებოდა სია, სადაც ახლა პაატა ბურჭულაძის პარტიიდან მხოლოდ სამი ადამიანია და მათაც საარჩევნოდ საცხოვრებელი ადგილის რეგისტრაციასთან დაკავშირებით კანონმდებლობასთან პრობლემები აქვთ. ალაბთ, ამაზე ცენტრალური საარჩევნო კომისია იმსჯელებს და შესაძლოა ისინი სიაში საერთოდაც ვეღარ მოხვდნენ.

სიის ძირითადი ნაწილი დაკომპლექტდა “გირჩებისგან” და ბურჭულაძის პარტიიდან მოხვდნენ ისინი, ვისაც განსაკუთრებული ლოიალობა ჰქონდა “გირჩის” მიმართ. თუ ის 3 ადამიანიც ამოვარდა, სიაში მთლიანად “გირჩის” წევრები იქნებიან.

- როგორც თქვენ თქვით, მუქარა ხორციელდებოდა თქვენ მიმართ. რას ემსახურებოდა მუქარა, მოძრაობისთვის სარფთხეს წაროადგენთ?

- მე უკვე ვისაუბრე იმაზე, რაც საზოგადოებისთვის საინტერესოა, პარტიის შიდა სამზარეულო ნაკლებად საინტერესოა. საზოგადოებამ შეიძლება აირჩიოს ძალა, რომელიც არის გამყიდველი “ნაციონალების”, უპირატესად კუბლაშვილების კლანისა და ე.წ. ქუჩური მენტალიტეტის მქონე ადამიანების ნაზავი. ეს ყველაფერი მიმართული იყო იქითკენ, რომ მყიდველის ინტერესები დაეკმაყოფილებინათ. მყიდველს არ უნდოდა ადამიანები, რომელსაც მარიონეტებად ვერ გამოიყენებდა.

- თქვენ შეიძლება გეთქვათ ისეთი ინფორმაცია, რაც ბლოკს არ აწყობდა?

- როგროც ჩანს, დასხნდნენ აწონ-დაწონეს მათთვის რა უფრო კარგი იქნებოდა – ადამიანები, რომლებსაც პარლამენტში მარიონეტებად ვერ აქცევდნენ, თუ მათი ხმაურიანი წასვლა. ჩათვალეს, რომ პარლამენტში მარონეტები უფრო საჭირო იყო და შედეგები ვერ გათვალეს. როდესაც პარტიის ოთხკაციანი გამგეობიდან ორი მიდის, შეუძლებელია, რომ რეზონანსის გარეშე დარჩეს. ახლა დაინახეს, რომ ჩვენმა წამოსვლამ ისინი დააზარა და აქედან გამომდინარე, შურისძიება შეიძლება იყოს მათი მიზანი.

- გიორგი რუხაძის თქმით, თუ ბურჭულაძის მოძრაობა პარლამენტში შევა, ის “ქართული ოცნების” დანამატად იქცევა.  თქვენ როგორ ფიქრობთ, ამ ბლოკის მიმართ “ოცნების” მხრიდან ინტერესი არსებობს?

- დასაწყისში მინდა აღვნიშნო, რომ, ჩემი აზრით, ეს ბლოკი ბარიერს ვერ გადალახავს. რაც შეეხება “ქართული ოცნების” ინტერესს, “გირჩი”, კუბლაშვილის სახით, წავა იქითკენ, სადაც დაინახავს ძალაუფლებას და ფინანსებს, ეს არის ცალსახა. ის მიეყიდება “ოცნებას” და დაიცავს მის ინტერესებს, თუკი დაინახავს, რომ გამარჯვების პინა მათკენ იხრება და დაუბრუნდება “ნაციონალებს”, თუკი ნახავს, რომ გამარჯვების სასწორი მათკენ იხრება.

ამ ადამიანების მთავარი მიზანია, მესამედ მოვიდნენ ხელისუფლებაში. ასე რომ, მყიდველებს იმედი თუ აქვთ, რომ კუბლაშვილები მათ ინტერესებს ბოლომდე გაატარებენ, ძალიან ცდებიან.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „მასობრივი ხასიათით არა, მაგრამ ჩვენს მხარდამჭერებზე ზეწოლის ფაქტები შეინიშნება“

სალომე სარიშვილი

“თავისუფალი დემოკრატების” ერთ-ერთი ლიდერის თქმით, მმართველი ძალა რეგიონებში მათი მხარდამჭერების გადაბირებას კვლავ აგრძელებს. მიუხედავად იმისა, რომ მსგავს ფაქტებს მასობრივი ხასიათი არ აქვს, მოსახლეობაზე ზეწოლა მაინც შესამჩნევია, რაც, აბაშიძის შეფასებით, ხელისუფლების სისუსტეზე მეტყველებს.

“თავისუფალი დემოკარტების” წევრმა “რეზონანსთან” საუბარისას რამდენიმე ასეთი ფაქტი გაიხსენა და იქვე აღნიშნა, რომ “ქართულ ოცნებას” საკუთარ გამარჯვებაში ეჭვი ეპარება. ზურაბ აბაშიძის შეფასებით, მიუხედავად იმისა, რომ მმართველი ძალის მხრიდან ხშირია ადმინისტრაციული რესურსისა და სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის წინასაარჩევნოდ გამოყენება, საარჩევნო გარემო გასული წლებისგან განსხვავებით ბევრად უფრო დემოკრატიულია და ეს აღნიშვნას საჭიროებს. ზურაბ აბაშიძე ჩვენთან საუბრისას “რესპუბლიკური პარტიისა” და “ქართული ოცნების” დაპირისპირებასაც შეეხო და აღნიშნა, რომ მსგავსი ურთიერთბრალდებები სასიკეთოდ არც ერთ მხარეზე არ აისახება.

წინასაარჩევნო გარემოსა და მიმდინარე პოლიტიკურ საკითხებზე “რეზონანსი” ზურა აბაშიძეს გაესაუბრა.

ზურა აბაშიძე: მოდით, პირდაპირ ვთქვათ, რომ წინა წლების არჩევნებისგან განსხვავებით, ახლა გარემო ბევრად უფრო დემოკრატიულია. ვფიქრობ, ამის არაღნიშვნა სამართლიანი არ იქნება. მიუხედავად იმისა, რომ სუს-ისა და ადმინისტრაციული რესურსის ბოროტი გამოყენების ფაქტები არსებობს, არ იქნება სწორი, წინასაარჩევნო გარემოს არადემოკრატიულობაზე რომ ვილაპარაკო. მთლიანობაში, თუ ჩვენ ამ არჩევნებს “ნაციონალური მოძრაობის” ხელისუფლებაში ყოფნისას ჩატარებულ არჩევნებს შევადარებთ, რა თქმა უნდა, მკვეთრ სხვაობას დავინახავთ. თუმცა კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ეს იდეალური არჩევნები არაა და კიდევ ბევრი რამ გამოსასწორებელი იქნება, რასაც გარკვეული დრო დასჭირდება.

- თქვენმა თანაგუნდელმა გია ცაგარეიშვილმა რეგიონებში თქვენს მხარდამჭერებზე ზეწოლის ფაქტებზე ისაუბრა და ამაში მმართველი ძალა დაადანაშაულა. თქვენი ინფორმაციით, მსგავსი ფაქტები კიდევ ხდება?

- რეგიონებისგან განსხვავებით, თბილისში ამ კუთხით აბსოლუტურად განსხვავებული მდგომარეობაა, რადგან დედაქალაქში ზეწოლის ფაქტები ასე მკვეთრად არ იგრძნობა. ვგულისხმობ საზოგადოებაზე გარკვეულ წნეხს, რომ გინდა თუ არა მხარი “ოცნებას” დაუჭირეთო. როგორც ჩანს, ასეთი რამ რეგიონებსა და სოფლებში უფრო იგრძნობა. რა თქმა უნდა, ყველა ზეწოლის ფაქტზე პასუხისმგებლობა ხელისუფლებას ეკისრება, რადგან ასეთ შემთხვევაში იგი თავად მოქმედებს. ამით კი ხელისუფლება თავის სისუტეს ამჟღავნებს, რადგან ზეწოლა და მუქარა ნიშნავს, რომ არჩევნების წაგების ეშინია. სწორედ ამას აკეთებდა სააკაშვილის ხელისუფლება, რომელიც აბსოლუტურად მშიშარა და მხდალი იყო.

- კონკრეტულად რომელ რეგიონებში უფრო ხშირია მსგავსი ფაქტები?

- კონკრეტულად ასეთი ფაქტები ხარაგაულისა და ბაღდათის მიმართულებით იყო, სადაც ჩვენმა წარმომადგენელმა ბრიფინგი ჩაატარა. გავიხსენებდი რუსთავს, როდესაც ჩვენს წარმომადგენელს კანდიდატურის მოხსნისას სიტყვა უშიშროებამ დაუწერა, ამით კი ყველაფერი ნათელი გახდა. ასეთი რამ ხდება-ხოლმე, ვერ ვიტყვი, რომ ამ ყველაფერს მასობრივი ხასიათი აქვს, თუმცა კი ასეთი ფაქტები ნამდვილად შეინიშნება.

- დიდი ხანია ტელეეთერების მეშვეობით თქვენი პარტიის ერთი და იგივე სარეკლამო ვიდეორგოლი ტრიალებს. საზოგადოებას ახალ რეკლამას როდის შესთავაზებთ?

- უკვე ორი დღეა, ახალი რეკლამა მზადაა და ვფიქრობ, ძალიან საინტერესო შინაარსის ვიდეო-რგოლი გამოვიდა. ამაზე მუშაობა კარგა ხანი მიმდინარეობდა და საკმაოდ სერიოზული დროც წაიღო. დღეიდან ეს რგოლი ტელეეთერების მეშვეობით უკვე აქტიურად იტრიალებს.

- „რესპუბლიკელებისა“ და “ქართული ოცნების” დაპირისპირების საკითხსაც რომ შევეხოთ, პარლამენტის თავმჯდომარემ აღნიშნა, რომ ყოფილმა პრემიერმა ივანიშვილმა მას პრემიერობა შესთავაზა, “რესპუბლიკელები” კი სამომავლოდ წამყვან ძალად მოიაზრა. თქვენი კოალიციაში ყოფნის დროს თუ გქონდათ ამ საკითხზე რაიმე ინფორმაცია?

- ასეთი ინფორმაცია “თავისუფალ დემოკრატებს” არ გვქონია. როგორც ჩანს, “რესპუბლიკელების” საკითხი კოალიციიდან ჩვენი წამოსვლის შემდეგ უფრო აქტუალური გახდა. ვერ გეტყვით, მაშინ რა მოხდა, თუმცა ერთი რამის თქმა კი შემიძლია დღეს ეს ყველაფერი ძალიან ცუდად გამოიყურება. მხედველობაში მაქვს “რესპუბლიკელებისა” და “ოცნების” დაპირისპირება, რასაც, ჩემი აზრით, საზოგადოება ძალიან ცუდად უყურებს.

ხალხის თვალით რომ შევაფასოთ, ასეთი ურთიერთბრალდებები, არ მგონია, ვინმესთვის სასიამოვნო მოსასმენი იყოს. ოთხი წელი კოალიცია არსებობდა და, საბედნიეროდ, “თავისუფალი დემოკრატები” მაშინაც ძალიან სოლიდურად და დამაჯერებლად გამოიყურებოდნენ ეს მანამ, სანამ საზოგადოებაში კოალიციის მიმართ უნდობლობა უფრო და უფრო არ გაიზრდებოდა. ვფიქრობ, დღეს “რესპუბლიკელები” ასე დამაჯერებლად არ გამოიყურებიან, რადგან სულ რაღაც 1 თვის წინ კოალიციაში იყვნენ.

წინასაარჩევნოდ მსგავსი დაპირისპირება ძალიან საზიანოა ორივე მხარისთვის და ვფიქრობ, რომ ეს არავის წაადგება, მათ შორის არც “რესპუბლიკელებს”, თუ, რა თქმა უნდა, ამ ყველაფრის ჩანაფიქრი ერთგვარი თვითპიარი იყო. შესაძლოა ეს ყველაფერი საზოგადოებრივ ინტერესს იწვევს, მაგრამ სასიამოვნო მოსასმენი ნამდვილად არაა. მოკლედ რომ გითხრათ, არც ერთის მიმართ სოლიდარული არ ვარ.

- თავის დროზე ივანიშვილი “თავისუფალ დემოკრატების” მისამართითაც საკმაოდ კრიტიკულ განცხადებებს აკეთებდა, თუმცა ერთ-ერთ რეგიონალურ შეხვედრაზე მან თქვენი პარტია თავის “მეორე პოლიტიკურ არჩევანად” დაასახელა.

- ჩემი აზრით, დრომ ბიძინა ივანიშვილზე გარკვეული გავლენა მოახდინა და მან დაინახა, რომ “თავისუფალი დემოკრატები” ძალიან შეკრული, პატრიოტული და ძლიერი ძალაა, ამას გულწრფელად გეუბნებით და მგონია, რომ ეს ჩემი სუბიექტური შეფასება არაა. მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ პირადი შურისმაძიებელი ძალა არ ვართ და არც არასდროს ვყოფილვართ. უფრო მეტსაც გეტყვით, ეს ბრძოლა არავის წინააღმდეგ არაა მიმართული, ეს ბრძოლა საქართველოს წინსვლისთვის და უკეთესი მომავლისთვისაა, ეს ჩვენი მთავარი მიზანია. 2012 წლის არჩევნებისგან განსხვავებით, რომელიც კონკრეტულად სააკაშვილის წინააღმდეგ იყო მიმართული, დღეს ვითარება შეიცვალა და ჩვენი ბრძოლაც სხვა მიზანს ემსახურება. ჩვენ ახლა შეუსრულებელი დაპირებების შესრულებისთვის ვიბრძვით და არავის ვპირდებით იმას, რასაც ვერ შევძლებთ.

- პარლამენტში თქვენი შესვლის შემთხვევაში ვის განიხილავთ პოტენციურ პარტნიორად კოალიციის შესაქმნელად?

- კიდევ ერთხელ გეტყვით, რომ ჩვენ გამარჯვებისთვის ვიბრძვით, ამიტომ მოდით, მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ. 8 ოქტომბერი ძალიან ახლოსაა, მაგრამ 8 ოქტომბრის არჩევნები ასე მალე არ დასრულდება, ძალიან ბევრ საარჩევნო ოლქში მეორე ტური იქნება. უკვე ოქტომბრის ბოლოს კი ცნობილი გახდება, ვინ რა რაოდენობით მოვა პარლამენტში, მანამდე კი ძალიან ძნელია, რაიმე კონკრეტულზე ვისაუბროთ.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „მეორე ტურში ოპოზიციას გაცილებით ნაკლები შანსი ექნება“

თაკო მათეშვილი

“ფარული ჩანაწერები ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლად იქცა. თუკი ეს ჩანაწერები ვინმეს დააზიანებს, ეს პირველ რიგში მმართველ პარტიას,” – ასე აფასებს მორიგი ჩანაწერების გავრცელებას პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე და დასძენს, რომ ამ ყველაფრის გამოძიება და აღკვეთა პირველ რიგში ხელისუფლების ინტერესში შედის, რადგან ეჭვი ყველას მასზე აქვს. ზოგადად კი, მისი აზრით, ამომრჩეველს გადაწყვეტილების მისაღებად ამჯერად უფრო კონკრეტული, სოციალური სახის დაპირებები სჭირდება.

- ელოდებით თუ არა, რომ არჩევნების შედეგების მიხედვით მეორე ტურის დანიშვნა ბევრგან გახდება საჭირო?

- ვფიქრობ, მაჟორიტარებთან დაკავშირებით გახდება მეორე ტური საჭირო, თუმცა ამას მასობრივი ხასიათი არ ექნება, ვინაიდან ძალები ძალზედ პოლარიზებულია. მეორე ტურში ოპოზიციას გაცილებით ნაკლები შანსები ექნება. ზოგადად, ყველაფერი ელექტორატის იმ დიდ ნაწილზეა დამოკიდებული, რომელსაც გადაწყვეტილება ჯერ არ მიუღია. მათ შეიძლება ბოლო დღეს, არჩევნებზე წასვლის წინ მიიღონ გადაწყვეტილება.

- და რა შეიძლება დაეხმაროთ მათ გადაწყვეტილების მიღებაში?

- ახლა გადამწყვეტი დებატები და რეალისტური დაპირებები იქნება. იდეოლოგიური თვალსაზრისით არ გააკეთებენ არჩევანს.

- სოციალურ დაპირებებს გულისხმობთ?

- მხოლოდ სოციალურს. იქიდან გამომდინარე, რომ სოციალური დაპირებების მატერიალიზაცია მხოლოდ მმართველ პარტიას შეუძლია, არაა გამორიცხული ბოლო დღეებისათვის რაიმე მიმიზდველი დაპირებები ჰქონდეთ შემონახული, რომელიც ადვილად შესასრულებელი იქნება. რასაკვირველია, ისეთი დაპირებები, როგორიც, მაგალითად, ტარიფების განახევრება იყო, აღარ იქნება, მაგრამ ელემენტარული, უბრალოდ რაღაცაც იმუშავებს. მოსახლეობისთვის ყველაფერს აქვს მნიშვნელობა. მოკლედ, შეიძლება ბოლო დღეებისათვის მმართველი გუნდი რაღაცას ინახავს და ამაზეც ბევრი რამ იქნება დამოკიდებული.

- ფარული ჩანაწერების საკითხი ისევ გააქტიურდა. ფიქრობთ თუ არა, რომ წინასაარჩევნო ბრძოლა 2012 წლისას ემსგავსება, ვის წისქვილზე ასხამს ეს ჩანაწერები წყალს?

- ფარული ჩანაწერები ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლად იქცა. თუკი ეს ჩანაწერები ვინმეს დააზიანებს, ეს პირველ რიგში მმართველ პარტიას. ვის შეუძლია ისეთი რთული ოპერაცია განახორციელოს, როგორიც საუბრის ფარული ჩაწერაა? ამას დიდი რესურსი სჭირდება. ტექნიკის გარდა დიდი ფულიც – ვიღაც მოისყიდო, სადღაც შეიპაროს, ტექნიკა დააყენოს და ა.შ. ამიტომ, ასეთ დროს დაზარალებული ყოველთვის ხელისუფლებაა.

“ოცნებას” ჟანგბადივით სჭირდება ამხილოს გამკეთებლები და აღკვეთოს ფარული ჩანაწერების გამოქვეყნება, რადგან მაინც მას დაბრალდება.

- მიიჩნევთ, რომ მხოლოდ ხელისუფლებას მიუწვდება ამაზე ხელი და კვალიც ამიტომ მასთან მიდის?

- რასაკვირველია. აბა, ვინ დაიჯერებს, რომ ნათელაშვილს, ან ბურჯანაძეს ამ ტექნიკაზე მიუწვდება ხელი? ეს ძირითადად ხელისუფლებას შეუძლია, ან ხელისუფლებასთან ახლო მდგომ ძალებს.  ამიტომაც პირველ რიგში თავად ხელისუფლება უნდა ებრძოდეს. არადამაჯერებელია მათი განცხადებები, რომ ოპოზიცია საკუთარ თავზე ფარული ჩანაწერების გავრცელებას იწყებს.

- ანუ, მიგაჩნიათ, რომ თუკი 2012 წელს ფარულმა კადრებმა “ქართულ ოცნებას” არჩევნები მოაგებინა, ახლა შესაძლოა წააგებინოს კიდეც?

- ვერ ვიქნები ასეთი კატეგორიული და ვერ ვიტყვი, რომ ეს არჩევნებს წააგებინებს, მაგრამ მომგებიანიც რომ არაა, ფაქტია.  გადამწყვეტი ფაქტორი შეიძლება არ იყოს, მაგრამ “ქართულ ოცნებას” არც ზედმეტ ხმებს მოუტანს.

- ბევრი მიიჩნევს, რომ არასაპარლამენტო ოპოზიცია არცთუ ისე აქტიურ საარჩევნო კამპანიას ატარებს. განსაკუთრებით კი ნინო ბურჯანაძის “გაერთიანებული დემოკრატები”, რომლისგანაც საზოგადოება უფრო მეტ აქტიურობას ელოდა. ფიქრობთ, რომ ისინი შედარებით ჩრდილში არიან?

- არა, ჩრდილში არ არიან. როგორც ჩანს, ნინო ბურჯანაძეს არ აქვს იმის რესურსი, რომ ყველაფერი ტელევიზიებით გაშუქდეს. გარდა ამისა, მედია უხალისოდ წერს ნინო ბურჯანაძეზე კარგს. პირადად მეც მქონია შემთხვევა, როდესაც უბლოკო სტატუსზე რაღაც კარგი ვთქვი და დაბლოკეს. ბევრი ტელევიზიისა და გაზეთის სარედაქციო პოლიტიკა აყენებს ნინო ბურჯანაძის პარტიას ბოიკოტის რეჟიმში. რეალურად კი ისინი აქტიურ საარჩევნო კამპანიას ატარებენ რეგიონებშიც და უნდა ითქვას, რომ მათ მიერ შემოთავაზებული უბლოკო სტატუსი ბევრისთვის აღმოჩნდა მომხიბვლელი.

- უბლოკო სტატუსის იდეის გაჟღერებიდან ცოტა ხანში „რესპუბლიკურმა პარტიამ“ საქართველოში ამერიკული ბაზების განთავზების იდეა წამოაყენა. ამ ინიციატივას რამდენად შეიძლება გამოუჩნდნენ მიმდევრები?

- ყველაფერს ვიფიქრებდი, მაგრამ დათო უსუფაშვილი თუ ირაკლი წერეთლის 25 წლის წინანდელ იდეას გაიხსენებდა ამერიკელი ჯარისკაცების შემოყვანის თაობაზე, ვერ წარმოვიდგენდი. დავიტ უსუფაშვილმა სხვებზე უკეთ უნდა იცოდეს, რომ ეს პრაქტიკულადაც შეუძლებელია და თეორიულადაც.

ღმერთმა ნუ ქნას, ამერიკელები ამას აჰყვნენ და საქართველოში ჯარი შემოიყვანონ. წარმოიდგინეთ, ამაზე რუსეთის რეაქცია როგორი იქნება. საქართველო ამ ორი გიგანტის სამხედრო დაპირისპირების არენად ვაქციოთ? ეს რა სისულელეა? უბლოკო სტატუსი კი ისაა, რაც დღეს რუსეთსაც აწყობს და ამერიკასაც, მაგრამ იმ ქართულ ძალებს არ აწყობს, რომლებშიც უკანასკნელი 15 წლის განმავლობაში ვიღაცეები თავს ძალიან კომფორტულად გრძნობენ დასავლური გრანტებითა და დახმარებებით. მათ კარგად იციან, რომ ნატოში მიღება ძალიან შორეული პერსპექტივაა, მაგრამ ყოველდღიურად რაღაც ხეირს ხომ იღებენ – ფული შემოდის, გრანტები. ქვეყნის ინტერესებს როგორ წაადგება ეს ყველაფერი, სულ სხვა საკითხია.

- თქვით, რომ უბლოკო სტატუსი დასავლეთის ინტერესშიც შედის. რატომ?

- იმიტომ, რომ, პირველ რიგში, თავად დასავლეთს არ აწყობს საქართველოს გამო რუსეთთან  კონფლიქტი. შეხვედრებზე, პრივატულ საუბრებში დასავლელი პოლიტიკოსები ქართველებს ყოველთვის იმას ურჩევდნენ, რომ რუსეთთან როგორმე საერთო ენა გამოეძებნათ. ევროპაში არ სურთ, რომ საქართველო ევრაზიული კავშირის წევრი გახდეს, მაგრამ ის, რომ რუსეთთან ნორმალური მეზობლური ურთიერთობა ჰქონდეს, ყველას უნდა. საუბარი მხოლოდ ნორმალურ მეზობლურ ურთიერთობაზეა, რის საშუალებასაც უბლოკო სტატუსი იძლევა. რუსეთს ხომ მხოლოდ ერთი იდეაფიქსი აქვს – საქართველოში ნატო-ს ბაზები არ დაინახოს. მოსკოვს აწყობს, რომ არც რუსული ბაზა იყოს აქ და არც ამერიკული. ეს ევროპასაც აწყობს და ვაშინგტონსაც. როგორც უკვე ვთქვი, ეს მხოლოდ ჩვენს “რომის პაპზე უფრო კათოლიკებს” არ აწყობთ, რომელთაც ვერ წარმოუდგენიათ, რომ საქართველო რომელიმე ქოლგის ქვეშ არ იყოს.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენი ხნით გახდება უბლოკო სტატუსი საჭირო?

- ამას რეალობა აჩვენებს. უბლოკო სტატუსი რუსეთისათვის აღარ გახდის საჭიროს იმას, რომ სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთში ჯარები ჰყავდეს. ეს უკვე მოლაპარაკების თემაა. თუმცა ისეც არაა, რომ დღეს გადავწყვიტოთ და ხვალ უკვე უბლოკო სტატუსი გამოვაცხადოთ. ამას წინ სერიოზული მუშაობა უნდა უძღვოდეს, მაგრამ ამისათვის მზად რატომღაც არავინაა.

- რა გარანტია გვექნება ამ შემთხვევაში, რომ რუსული აგრესიისაგან დაცულები ვიქნებით?

- ყველაზე კარგი გარანტი კეთილმეზობლობაა. რუსეთს საქართველოს ოკუპაცია არ უნდა სჭირდებოდეს. თანაც დღევანდელი რუსეთი 8-10 წლის წინანდელი რუსეთი აღარაა. ახლა მას უჭირს – ხელფასები და პენსიები მცირდება. იმაზეც კი მიდგა საქმე, რომ აქმდე ხელშეუხებელი სამხედრო ბიუჯეტის შემცირებაზეც საუბრობენ. ერთი კვირის წინ ფინანსთა და ეკონომიკის მინისტრებმა ეს ერთად მოითხოვეს. ესაა გასათვალისწინებელი, თორემ პოლიტიკაში 100%-იანი გარანტია არ არსებობს. ახლა რა გარანტია გვაქვს – დღეს რუსეთი თავს რომ დაგვესხას, ამერიკა მასთან იომებს? ვინმე ამის გარანტიას მოგვცემს? 2008 წელი ამის სანახავად არ გვეყო? დღეს დოპლომატიის ერაა. სწორი და პროფესიუნალური დიპლომატიით უნდა წყდებოდეს ასეთი საკითხები და არა წინასაარჩევნოდ დილეტანტების დონეზე.

———————

„ახალი თაობა“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „დესტაბილიზაცია არჩევნების შემდეგ არის მოსალოდნელი“

პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ხელისუფლებამ არც ერთი პატარა საბაბიც კი არ უნდა დაუტოვოს არც ერთ პარტიას, რომ შემდეგ დესტაბილიზაცია ვიღაცამ გაამართლოს.

- ბატონო სოსო, ხელისუფლება ე.წ. სამშვიდობო მემორანდუმისთვის შეერთებას სთავაზობს პოლიტიკურ ძალებს. რამდენად არის ასეთი მემორანდუმი გარანტია, რომ არჩევნები ექსცესების გარეშე ჩატარდეს?

- ასეთი მემორანდუმები ჩვენთვის სიახლე არ არის. რაც არჩევნები ტარდება დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიაში, იმდენი მემორანდუმი და მასზე დაფიქსირებული ხელმოწერა გაფორმებულა, მაგრამ შედეგი?!

- არ მოაქვს ასეთ შეთანხმებას შედეგები?

- ცხადია, არა, მას ისევე ივიწყებენ პოლიტიკოსები, როგორც წინასაარჩევნოდ გაცემულ დაპირებებს. არადა პოლიტიკაში სიტყვას, შეთანხმებას, გაცემულ დაპირებას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. ეს ჩვენთან არა აქვს მნიშვნელობა, თორემ დასავლეთში ამის გარეშე პოლიტიკა, უბრალოდ, არ არსებობს. ამიტომ ნდობა ასეთი მემორანდუმებისადმი ნაკლებია, ეს უფრო პროპაგანდისტულ ჟესტს წააგავს. ან უნდა იყოს ისეთი მტკიცე გარანტია, რომ ვინც დაარღვევს შეთანხმებული თამაშის წესს, ის ძალიან მკაცრად დაისჯება. ალბათ ყველა პარტია მოაწერს, მაგრამ იქნებიან ისეთები, რომლებიც არ მოაწერენ და იტყვიან, რომ ისინი უკვე დაიჩაგრნენ, მაგალითად, მრეწველები, რომლებსაც ცესკომ ლამის არჩევნებში მონაწილეობის უფლება წაართვა.

- რეალურად რამდენად არის მოსალოდნელი, რომ რაც უფრო მოახლოვდება არჩევნები, ვითარება დაიძაბოს?

- სავსებით რეალურია, მაგრამ არა იმ მოტივაციით, რასაც ხელისუფლება ასახელებს.

- რა მოტივაციას გულისხმობთ?

- მაგალითად, ცესკოს მოქმედებას, რომელმაც მრეწველთა პარტიას არჩევნებში მონაწილეობა აუკრძალა, რომ არა სასამართლოს პირველი ინსტანციის გადაწყვეტილება, ისინი ვერ მიიღებდნენ არჩევნებში მონაწილეობას. თუმცა, ჯერ კიდევ არ ვიცით, როგორ განვითარდება მოვლენები, რადგან ცესკო ამბობს, რომ ამ გადაწყვეტილებას ზემდგომ ინსტანციაში გაასაჩივრებს. ეს ხომ არის რეალური საბაბი, რომ ვითარება დაიძაბოს?! ასეთი საბაბი არავის არ უნდა მისცენ. ეს პატარა ინციდენტი ცესკოს მიმართ ნდობას ზრდის თუ პირიქით? ცხადია, არ ზრდის. ამიტომ ვამბობ, რომ არჩევნების წინ ყველა დეტალს აქვს, შეიძლება ითქვას, გადამწყვეტი მნიშვნელობა, რომ არჩევნები დემოკრატიის სტანდარტების შესაბამისად ჩატარდეს. ცესკოს მიმართ ნდობა უკვე დაცემულია, ეს აძლევს საბაბს ნებისმიერ პარტიას, რომელიც არჩევნების შედეგებით იქნება უკმაყოფილო, ქუჩაში გამოვიდეს და თქვას: ცესკომ, რომელმაც გოგი თოფაძეს, რომელიც ხელისუფლებასთან ერთ კოალიციაში იყო, გაუუქმა არჩევნები, ჩვენ როგორ მოგვექცეოდაო. ამას დაიხვევენ თითზე.

- ცესკოსთან გაქვთ კითხვები?

- ცესკოს ნდობა არის შერყეული ამ ინციდენტის შემდეგ. ცესკო უკვე ჩაიჭრა. ან უნდა დაამტკიცოს, რომ სასამართლო შეცდა, ან გამოვიდეს და ბოდიში მოიხადოს. ცესკოს ასეთი გადახვევები ნდობას უკარგავს საერთოდ შედეგებს. ეს უკვე არის დესტაბილიზაციისკენ ერთი ნაბიჯი, გამოვა ესა თუ ის პარტია ქუჩაში სწორედ ცესკოს საბაბით, მოაწყობს მიტინგებს და ეს უკვე არის არასასურველი გარემო ხელისუფლებისთვის. დესტაბილიზაციას ყოველთვის იწვევს არჩევნების შემდეგ განვითარებული მოვლენები, როდესაც პარტია არ ცნობს არჩევნების შედეგებს. როდესაც ხალხს ჰქონდა განცდა, რომ მას ნაციონალურმა მოძრაობამ არჩევნები მოპარა, ლევან გაჩეჩილაძემ, გვახსოვს, ჩაქუჩით ხელში ცესკოსთან როგორ მოაწყო აქცია, როგორ მივიდნენ მაშინდელი ოპოზიციის ლიდერები თარხნიშვილთან. მაშინ ოპოზიცია ხელახალი არჩევნების დანიშვნას ითხოვდა. ეს, რასაკვირველია, იყო დესტაბილიზაცია. ეს იყო მოვლენების იმგვარად განვითარება, რომელიც, ცხადია, მაშინდელ ხელისუფლებას არ აწყობდა, მაგრამ ამის მიზეზი არსებობდა მაშინ. ამიტომ არც ერთი პატარა მიზეზი არ უნდა მისცეს ხელისუფლებამ არავის, რომ შემდეგ ეს ვიღაცამ გამოიყენოს.

- წინასაარჩევნო გარემო შედარებით მშვიდობიანად ჩაივლის და არჩევნების შემდეგ ელოდებით ვითარების გამწვავებას?

- ეს ყოველთვის ასეა. არჩევნების წინ ეგზოტიკური გამონაკლისის გარდა, თუ ვინმეს უნდა არჩევნების ჩაშლა, არავის არ აწყობს არეულობა და დესტაბილიზაცია. დღეს არჩევნების ჩაშლა არავის არ აწყობს. ამიტომ ვამბობ, რომ დესტაბილიზაცია არჩევნების შემდეგ არის მოსალოდნელი. არჩევნების შემდეგ დესტაბილიზაციას კი იწვევს არჩევნების რეალური თუ მოჩვენებითი გაყალბება.

- და რამდენად რეალურია, რომ ესა თუ ის პარტია სწორედ ამ მოტივით გამოვიდეს ქუჩაში და პროცესების ესკალაცია მოახდინოს?

- ხელისუფლების წარმომადგენლები, რომლებიც რეალურ ინფორმაციას ფლობენ და არა კულუარულს, გამოდიან და ღიად აცხადებენ, რომ ასეთი საშიშროება არსებობს, მაგრამ არჩევნებით კმაყოფილი ძალა არასდროს დესტაბილიზაციას არ იწვევს. დესტაბილიზაციის სურვილი წაგებულ პარტიას უჩნდება, მაგრამ ხელისუფლების ამოცანა ის არის, რომ ასეთ პარტიას არავითარი საბაბი არ დაუტოვოს, არათუ მიზეზი, რომ მან დესტაბილიზაციის, არეულობის მოწყობა შეძლოს. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ საბაბი არ არსებობდეს.

„ახალი თაობა“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ გიგლა ბარამიძესთან: „ოცნების“ ერთადერთი დასაყრდენი ნაციონალური მოძრაობაა“ // „რესპუბლიკელებო, ახლა აღარ მოგწონთ ბიძინა ივანიშვილი, ხომ?“

რა შეთანხმებაა „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ შორის, რატომ არის მიუღებელი მოსალოდნელ არეულობაზე საუბარი, რა სანახაობა გველოდება წინ? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ „დემოკრატიული მოძრაობა – ერთიანი საქართველოს“ ერთ-ერთი ლიდერი გიგლა ბარამიძე ესაუბრება.

- კოალიცია „ქართული ოცნების“ ყოფილი წევრები უკვე დიდი ხანია კბენენ ერთმანეთს. რესპუბლიკელებისა და ივანიშვილის დაპირისპირებამ ძალიან მწვავე სახე მიიღო. ყოფილ პრემიერს მისთვის არასასიამოვნო ინფორმაციების გახმოვანებით ემუქრებიან. ამასთან დაკავშირებით რას იტყვით?

- ეს არის ძალიან სამარცხვინო ფაქტი. კოალიციის ყოფილი სუბიექტები ერთმანეთზე ბაზრის ქალებივით ჭორაობენ. ამათ კიდევ კარგა ხანს გაძლეს ერთად, იმდენად განსხვავებული ხალხი იყო მმართველ გუნდში თავმოყრილი. დაპირისპირება მაშინვე არსებობდა. იქ მყოფი ადამიანები ერთმანეთს 4 წლის წინ არ ელაპარაკებოდნენ. კოალიციაში ასეთი ამბავი რომ დატრიალდებოდა, ამაზე ჩვენი გუნდი და პირადად მე ჯერ კიდევ 3 წლის წინ ვლაპარაკობდით. სხვადასხვა იდეოლოგიას ვინ ჩივის, ფიზიკურად სძულდათ ერთმანეთი.

- აბა, ამდენი ხანი ერთად როგორ გაძლეს?

- რესპუბლიკელები იმის ოსტატები არიან, ვინმეს მიეკედლონ, ბოლომდე გამოსწოვონ და, თუ სარგებელს ვეღარ ნახავენ, წავიდნენ. ამ შემთხვევაში მათ კოალიციიდან წასვლა არ უნდოდათ. ისინი ივანიშვილმა პრაქტიკულად გაყარა და ახლა შემოდგომის ბუზებივით მწარედ იკბინებიან. ერთი შეხედვით, გამოცდილი და განათლებული ხალხია, მაგრამ იმისთანა რამეებს კადრულობენ, რაც პოლიტიკისა და დიპლომატიისთვის მიუღებელია.

- რა არის პოლიტიკისთვის მიუღებელი?

- დახურულ კარს მიღმა საუბრის დეტალები გარეთ ერთმანეთის მტრებსაც კი არ გამოაქვთ. ჩვენ მომსწრენი ვართ ზნეობრივი და სახელმწიფოებრივი ნორმების ჩამოშლისა. დღეს პოლიტიკოსების დიდი ნაწილი ყველაფერს კადრულობს და ამიტომაც არის ქართული პოლიტიკა ბინძური. მეამაყება, რომ ჩვენი პოლიტიკური ძალა ამ სიბინძურეში არასდროს ყოფილა გარეული. ასევე საშინელი სანახავი იყო, როგორ გააცამტვერა პაატა ბურჭულაძემ თავისი სახელი. ამ დღეებში გამოქვეყნებულმა სატელეფონო საუბრის ჩანაწერმა საერთოდ წერტილი დაუსვა ამ ადამიანის კარიერას. რაც არ უნდა დაამონტაჟონ და მიჭრა-მოჭრან, ერთი რამე ნათლად ჩანს _ ბურჭულაძეს პატრონყმური დამოკიდებულება აქვს ერთ-ერთი ტელევიზიის ხელმძღვანელის მიმართ.

- მოდით, ისევ რესპუბლიკელების მუქარას დავუბრუნდეთ, თქვენი აზრით, რა კომპრომატები შეიძლება გამოუქვეყნონ ივანიშვილს?

- არ ვიცი, ერთმანეთზე ბევრი რამე ექნებათ სათქმელი და ისეთი გამწარებულები არიან, რომ არც სახელმწიფოსთვის მნიშვნელოვანი ინფორმაციის გაჟღერებას მოერიდებიან. როგორ გგონიათ, ეს ხალხი ქვეყნისთვის რაიმეს გააკეთებს? მეტი არაა ჩემი მტერი. ზოგიერთმა პოლიტიკოსმა ჩათვალა, რომ დემოკრატია ყველაფრის კადრებას ნიშნავს. მივმართავ რესპუბლიკელებს, ახლა აღარ მოგწონთ ბიძინა ივანიშვილი, ხომ? მის მიერ ნაბოძები თანამდებობები და ფული კარგად შეირგეთ. მინდა, ივანიშვილსაც ვკითხო, თუ ასეთი სახედაკარგულები და უვარგისები იყვნენ, შე დალოცვილო, რას გადაეფარე ამბრაზურასავით და რას ატარე ხელიხელ. დავით უსუფაშვილმა საერთოდ გადამრია. შეიძლება, პარლამენტის თავმჯდომარე უცხო ქვეყნის ბაზების შემოყვანაზე საუბრობდეს? მერე სხვა საკითხზე გადავიდა და ახლა ბიძინა ივანიშვილს მიახტა.

- რას ფიქრობთ ლევან ბერძენიშვილის შეთავაზებაზე, რომელმაც ივანიშვილს სთხოვა, დააბრუნეთ ძველი ხელისუფლება და მათ თქვენ გარეშე შევებრძოლებითო...

- ეს არის ჩვეულებრივი წინასაარჩევნო ბაქიბუქი. რისი შემბრძოლებლები არიან, 1%-ს ვერ ასცილებიან. თუ ასე სჯერათ საკუთარი ძალების, დაიჯერონ.

- პრემიერმა გიორგი კვირიკაშვილმა პარტიებს არჩევნების მშვიდობიანად ჩატარებასთან დაკავშირებით მემორანდუმის გაფორმება შესთავაზა. ამასთან დაკავშირებით როგორია თქვენი აზრი?

- რა მემორანდუმის გაფორმება. ეს იგივეა, მგლის თავზე სახარება წაიკითხო. ისეთი სახედაკარგულები არიან, არც მემორანდუმი უშველის ამათ და არც ფილოსოფიური ტრაქტატი. რომელი მემორანდუმის გაფორმებაზეა საუბარი, როცა მზად არიან, ერთმანეთს ყველაფერი წამოაძახონ.

- მემორანდუმის გაფორმების შეთავაზების პარალელურად, კვირიკაშვილი მოსალოდნელ არეულობაზეც ალაპარაკდა. შს მინისტრიც ამბობს, რომ რაღაც მზადდება. თქვენ რას ფიქრობთ ამასთან დაკავშირებით?

- ჩვენ კარგა ხანია ვამბობთ, რომ საარჩევნოდ არეულობების მცდელობებს ექნება ადგილი. არეულობის კერა საერთაშორისო მაწანწალის, ოდესის გუბერნატორ სააკაშვილის სახით არსებობს. შინაგან საქმეთა მინისტრი ჯერ კიდევ ჭიკაიძე იყო, როცა ვუთხარი, რომ ნაციონალების ქმედებებისთვის ყურადღება მიექციათ. მათ ჯერ არასამთავრობოები შექმნეს, შემდეგ – სატელიტი პარტიები, მერე ვიღაც ტიპები დაიყენეს გვერდზე. ბოლოს ვეტერანებზეც გავიდნენ. ნაციონალები არაფერს მოერიდებიან და ძალაუფლების ხელში ჩასაგდებად ყველა გზას მიმართავენ. სახელმწიფო ფხიზლად უნდა იყოს, ზომებიც უნდა მიიღონ, მაგრამ მოსალოდნელ არეულობაზე განცხადებების გაკეთება საჭირო არ არის.

- რატომ არ არის საჭირო განცხადებების გაკეთება? თავად არ თქვით, ჩვენ დავიწყეთ ამ თემაზე პირველად საუბარიო?

- ამ შემთხვევაში მე ძალოვნებზე ვსაუბრობ. მათ უნდა იმოქმედონ, განცხადებების გაკეთება მოგვიანებითაც შეიძლება.

- თქვენი აზრით, ძალოვნები არ მოქმედებენ?

- ჯერ ამ ქმედებას ვერ ვხედავთ. ხელისუფლება მხოლოდ განცხადებებით შემოიფარგლება. არ მესმის, რატომ ეგუება საქართველოს ხელისუფლება ასე მშვიდად იმას, რომ უცხო ქვეყნის მოქალაქე სააკაშვილი ჩვენს არჩევნებში ერევა. ძალიან მიკვირს, ერთხელ მაინც როგორ არ დაიბარეს საქართველოში უკრაინის ელჩი და განმარტებები არ მოსთხოვეს, ან ის როგორ ვერ მოიფიქრეს, კიევში გაეგზავნათ საპროტესტო ნოტა.

საქმის გაკეთების ნაცვლად კალთამადლიანი ქალივით ტატყანებენ ყველაფერზე, რაც ენაზე მოადგებათ, დღეს ერთს ამბობენ, ხვალ მეორეს, ზეგ მესამეს იტყვიან და სათანადო პასუხს მაშინვე რომ ვერ იღებენ, ჰგონიათ, რომ ხალხს ყველაფერი ავიწყდება. ასეთი ხალხი პარლამენტში ყოფნას არ იმსახურებს.

ჩვენი პოლიტიკოსების დიდ ნაწილს ქვეყნის მართვა სახლობანას თამაში ჰგონია. ამათ რომ ვუყურებ, მაგონდება მულტფილმი `სოფლის მაშენებლები~. ჰგონიათ, რომ ქვეყნის აშენებას სიმღერა და ერთი კარგი ბანი უნდა. ბანიც შეუერთდათ, მაგრამ სავსებით გაინადგურა რეიტინგი. რომელი ქვეყნის აშენებაზეა საუბარი, როცა `ქართული ოცნების~ მაჟორიტარებად სულ ნაციონალებიდან გადმომხტრები დასახელდნენ. საარჩევნო სიაშიც მრავლად მოხვდნენ ყოფილი ხელისუფლების მომხრეები.

- ეს სერიოზულ ეჭვებს აჩენს და ამის გამო „ოცნებამ“ ბევრი მხარდამჭერი დაკარგა. თქვენი აზრით, რაში სჭირდება „ოცნებას“ ყოფილი ნაციონალები?

- რამეში გამოიყენებენ, ზოგის ფინანსები სჭირდებათ, ზოგსაც კავშირები აქვს. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ „ქართული ოცნება“ და ნაციონალური მოძრაობა არის ერთი ძალა. ისინი ერთმანეთს კვებავენ და ერთმანეთის გარეშე არ შეუძლიათ. დღეს „ქართული ოცნების“ ერთადერთი დასაყრდენი არის ქართველი ხალხის ზიზღი ნაციონალების მიმართ და რადგან ასე ეზიზღება ხალხს ნაციონალები, ამიტომაც ახერხებს „ოცნება“ ყელყელაობას. ამიტომაც, ივანიშვილის თამადობით, მთელი ხელისუფლება იმაზეა გადასული, რომ „ოცნებას“, ნაციონალების გარდა, კონკურენცია არავინ გაუწიოს. როგორც კი ღირსეული ძალა გამოჩნდება, მაშინვე დაიჩრდილებიან, სისხლისმსმელი რეჟიმის ფონზე შედარებით სიმპათიურად გამოიყურებიან. ხალხი ფიქრობს, რომ ნაციონალებს ისევ ეს უმაქნისები სჯობია.

- ამ არჩევნებზეც ასე გაკეთდება არჩევანი?

- ეს ქვეყნისთვის დამღუპველი იქნება.

- ყველა გამოკითხვა მიუთითებს იმაზე, რომ მოსახლეობის დიდ ნაწილს გადაწყვეტილი არა აქვს, თუ ვის მისცეს ხმა. თქვენი აზრით, არჩევნებზე ეს ხალხი საით წავა?

- ნაციონალებისკენ ნამდვილად არ წავლენ. ისინი არც „ოცნებას“ დაუჭერენ მხარს. გადაუწყვეტელი ამომრჩეველი სხვადასხვა პარტიაზე გადანაწილდება. იმედი გვაქვს, ჩვენც ვიქნებით მხარდაჭერილები. ჩვენ ხელისუფლებაც და ნაციონალებიც სერიოზულ კონკურენტებად აღგვიქვამენ და გამუდმებით თავს გვესხმიან. ჩვენ გამოვედით უბლოკო სტატუსის ინიციატივით. ხალხს უმტკიცებენ, თითქოს ეს ევროკავშირზე უარის თქმას ნიშნავს. არადა, ჩვენ ყოველთვის ვამბობთ, რომ საქართველოს არჩევანი ევროპაა. ჩვენ გვინდა, რომ საქართველოს ტერიტორიაზე მდგარი სხვა ქვეყნის სამხედრო ბაზები გავიდნენ და მისი ადგილი სხვამ არ დაიკავოს. ჩვენ ჩვენი შეიარაღებული ძალების გაძლიერებაზე უნდა ვიზრუნოთ. როცა დემოკრატიული მოძრაობა ამბობს, რომ რუსეთთან ურთიერთობები უნდა დავალაგოთ, მოღალატეებად გვაცხადებენ. ამ დღეებში გამოვიდა ივანიშვილი და იგივე თქვა, მეტიც, ის მზადაა, რუსეთთან დამაკავშირებელი ახალი გზა ააშენოს მამისონზე. მაინტერესებს, რას იტყვიან ამაზე მისი ე.წ. მედასავლეთე თანაპარტიელები.

„ახალი თაობა“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „შეიარაღებული გადატრიალების ორგანიზატორების დასჯა აუცილებელია“ // „სერგო რატიანი და ზურაბ ჯაფარიძე ერთმანეთისაგან არაფრით განსხვავდებიან“

ყოფილი დეპუტატი ანზორ აბრალავა „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საუბრობს იმაზე, რომ ნაციონალურ მოძრაობას დესტაბილიზაცია და გადატრიალება დიდი ხანია, უნდა. აქედან გამომდინარე, ბოლოდროინდელი განცხადებები მოსალოდნელი დესტაბილიზაციის თაობაზე გასაკვირი არ არის.

ანზორ აბრალავა:

- იმას, რომ არეულობა და რევოლუცია აქვს დაგეგმილი, ნაციონალური მოძრაობა არასდროს მალავდა. რიგითი ნაციონალების განცხადებებიც კი ყოველთვის ამ პათოსით იყო გაჟღენთილი. აღარაფერს ვამბობ მათ ლიდერ სააკაშვილზე, რომელიც ახალ რევოლუციას ღიად აანონსებს. ადრეც ვურჩიე ინტერვიუში სამართალდამცავებს, დაინტერესდნენ ნაცმოძრაობის ტელევიზიის დირექტორ ნიკა გვარამიას განცხადებებით. ის გამოდის, როგორც საკუთარ თავში ძალიან დაჯერებული გენპროკურორი. მას კარგად იყენებენ ისინი, ვისაც გადატრიალება აქვს ჩაფიქრებული. თუ საქართველოში რაიმე ზეწოლა ხორციელდება, ამას, პირველ რიგში, ნიკა გვარამია აკეთებს. მისი თავდაჯერებულობა იმ აუდიოჩანაწერშიც გამოჩნდა, სადაც იგი პაატა ბურჭულაძეს ესაუბრება ტელეფონით. გავრცელებისთანავე გვარამიამ, ნაციონალებმა და მათმა არასამთავრობო ორგანიზაციებმა დაიწყეს ახალი შეტევა ხელისუფლებაზე. მათ ადრეც ჩაატარეს კამპანიები „ეს შენ გეხება“. ახლა ისევ ააგორეს ფარული მოსმენების თემა. მათ ყველაფერი ხელისუფლებას დააბრალეს.

- თქვენი აზრით, ხელისუფლება ამ ფარული ჩანაწერის მოპოვება-გავრცელებაში არ მონაწილეობს?

- ხელისუფლებას რისთვის უნდა დასჭირვებოდა ეს მოქმედებები? ერთი ამბავია ატეხილი იმაზე, თითქოს ხელისუფლება ყველას უსმენს, ასევე იმაზე, რომ ის უნიათოა და დამნაშავეებს ვერ სჯის. ხელისუფლებასთან კითხვები და პრეტენზიები ნებისმიერ მოქალაქეს შეიძლება ჰქონდეს, მაგრამ ნაციონალების ყოველი გამოსვლა ხელისუფლების წინააღმდეგ გარკვეულ მიზნებს ემსახურება. ეს მათი სცენარის ნაწილებია. თუ ნაციონალები ამ არჩევნებშიც ხმებს მიიღებენ, ჩავთვლი, რომ ჩვენს საზოგადოებაში არის ხალხი, რომელიც არაფრის აზრზე არ არის. ამ ადამიანებს არ აღელვებთ არც ის, რა ხდებოდა სააკაშვილის რეჟიმის დროს და არც უახლესი ისტორია იციან.

- უახლესი ისტორიის გაკვეთილები გაქვთ მხედველობაში?

- მხედველობაში მაქვს ახლანდელი ნაციონალების ჯგუფი. ნაციონალებში არიან ისინი, ვინც 90-იან წლებში მონაწილეობდა სახელმწიფო გადატრიალებაში. ზოგი ძალიან ახალგაზრდა იყო, ზოგი – უფროსი. ეს ნაციონალური კი არა, ნიღბოსნური მოძრაობაა, რომელიც მუდმივად ინიღბება და გადატრიალებებს აწყობს.

- გიგა ბოკერია განცხადებებს მოსალოდნელი დესტაბილიზაციის შესახებ ბოდვას უწოდებს...

- ესეც სცენარის ნაწილია. ამითაც უნდათ ხელისუფლების დისკრედიტაცია. სინამდვილეში, ისინი ადგანან კიტოვანი-იოსელიანი-სიგუას გზას. ამის საწინააღმდეგოდ ზომებია მისაღები.

- ხელისუფლებამ არაერთი პრევენციული განცხადება გააკეთა. არის მცდელობები, რომ არჩევნები მშვიდობიანად ჩატარდეს...

- ეს კარგია, მაგრამ უფრო მკვეთრი ნაბიჯებია გადასადგმელი. სახელმწიფომ თავისი სტაბილურობა უნდა დაიცვას, მით უმეტეს, იმ პირობებში, როცა ნაციონალებთან შეკრული „ენჯეოები“ ხან შსს-ს ატერორებენ და ხან სუსის გაუქმებას მოითხოვენ.

- გვარამია-ბურჭულაძის საუბრის გავრცელება რისთვის დასჭირდათ?

- ეს ნაციონალურ მოძრაობას დასჭირდა რევოლუციური სიტუაციის მოსამზადებლად და ხელისუფლების დისკრედიტაციისათვის. ჯერ ერთი, უცხოეთს უნდა დაუმტკიცონ, რომ ხელისუფლება ყველას უსმენს, მეორეც, ამისკენ უნდა მიაპყრონ ხალხის ყურადღება ანუ საქართველოს ფარგლებს გარეთ უნდა გამოიწვიონ შეშფოთება, შიგნით კი _ აღშფოთება. აქამდე ნაციონალებმა ხალხი ვერაფრით გამოიყვანეს ქუჩაში და თავიანთ მოკავშირედ ვერ აქციეს. ახლა ამას კიდევ ერთხელ ცდილობენ.

- კიდევ რა უნდა იღონოს ხელისუფლებამ?

- დააკავოს არეულობისა და გადატრიალების ორგანიზატორები. მთავარი რევოლუციონერი და შეიარაღებული გადატრიალების ინიციატორი ოდესაშია. უკრაინის ხელისუფლებასაც უნდა მივაწოდოთ ინფორმაცია და ვთხოვოთ შესაბამისი ღონისძიებების გატარება. ამ ქვეყანაზე ყველა ვაგებთ პასუხს. ამიტომ ჩვენ, მოქალაქეებმა, უნდა შევქმნათ საზოგადოებრივი საბჭოები, რათა ნაცმოძრაობამ ვერ თავისი ჩანაფიქრი შეასრულოს.

- პრემიერის თქმით, ქვეყანაში დაპირისპირება უნდა დამთავრდეს...

- ეს მაშინ მოხდება, თუ სახელმწიფო დაიცავს უსაფრთხოებას, სტაბილურობას და დასჯის იმათ, ვინც დასასჯელია, ვინც იდეოლოგიურად და ორგანიზაციულად ამზადებს ახალ გადატრიალებას.

- გვარამია-ბურჭულაძის საუბრის გამომზეურებამ დააზარალა პაატა ბურჭულაძის იმიჯი?

- მისი იმიჯი მანამდე ბევრი გარემოების გამო შეილახა. ბურჭულაძემ ბლოკი შექმნა ისეთ პოლიტიკოსებთან, რომ ნაციონალებთან მის კავშირზე კითხვებიც აღარ უნდა დარჩეს. ეს ბლოკი იგივეა, რაც ნაციონალური მოძრაობა. რატიანი და ჯაფარიძე ერთმანეთისაგან არაფრით განსხვავდებიან. ბურჭულაძის რეიტინგი კი ადრეც არ ყოფილა მაღალი. ეკონომიკისა და პოლიტიკის ანალიზის ცენტრის გამოკითხვის შედეგების თანახმად, ბურჭულაძის რეიტინგი ბოლო ერთ თვეში კიდევ უფრო დაეცა.

- ექსპერტების ნაწილი მიიჩნევს, რომ ბურჭულაძე სააკაშვილის სატელიტი იყო, გირჩი კი ივანიშვილის პროექტია...

- გირჩი შეიქმნა ნაცმოძრაობაში მიმდინარე პროცესების შედეგად. ეს ხრწნის პროცესია, რომელსაც ადამიანები გაერიდნენ. ამას ივანიშვილი რად უნდოდა? ისინი ისედაც ჯგუფდებიან. გირჩის ხალხი და ვაშაძე ნაციონალური მოძრაობისაგან დისტანცირებას ვერ მოახერხებენ. ისინი იქ ძალიან დიდხანს იყვნენ. ამიტომ უნდა გაიზიარონ პასუხისმგებლობა ნაციონალების უამრავ დანაშაულზე. მთლიანობაში, ნაციონალებში ხდება არა დაშლა, არამედ, გაშლა. ბურჭულაძის ბლოკი გაშლილი ნაცმოძრაობაა.

„ახალი თაობა“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „სკანდალური კადრები აღარავის აინტერესებს“

„ახალი თაობის“ კითხვებს ყოფილი ელჩი მამუკა გამყრელიძე პასუხობს.

- ბატონო მამუკა, არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, პოლიტიკური ფონიც იძაბება, ხელისუფლება აქტიურად საუბრობს იმის თაობაზე, რომ მოსალოდნელია დესტაბილიზაცია ოპოზიციური პარტიების მხრიდან და ოპოზიციურში პირველ რიგში ნაციონალური მოძრაობა იგულისხმება. საფრთხე რეალურია თუ ეს არის უბრალოდ მოსახლეობის დაშინების მცდელობა?

- გამომდინარე იმ სიტუაციიდან, რა სიტუაციაშიც ახლა ნაციონალური მოძრაობა იმყოფება, როდესაც მისი მხარდამჭერი არ არის მოსახლეობის უმრავლესობა, არანაირ არეულობას მისგან არ უნდა ველოდოთ. უბრალოდ, არ გაყვება მას მოსახლეობის დიდი ნაწილი. უბრალოდ, არ აყვება ხალხი. საპროტესტო მუხტი „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ არ არსებობს და არ მჯერა იმისა, რომ დღეს ნაციონალურ მოძრაობას შეუძლია დიდი არეულობის მოწყობა. ეს, ჩემი აზრით, უფრო წინასაარჩევნო ხრიკია ხელისუფლების მხრიდან.

- და რაში სჭირდება ხელისუფლებას ასეთი ხრიკები?

- დღეს თუ ვინმეს შეუძლია მოწყობა რაიმე სახის პროვოკაციის, დესტაბილიზაციის, ეს შეუძლია პირველ რიგში თავად „ქართულ ოცნებას“, თავად ხელისუფლებას. დღეს ხელისუფლებაზე ძლიერი, ქვეყანაში არც ერთი ძალა არ მეგულება. ხელისუფლებას აქვს ყველა ადმინისტრაციული რესურსი, როგორც ნახეთ, მას ჰქონდა ერთი ორჯერ რაღაცა პროვოცირების მცდელობა. თვითონ მათი რიტორიკა, მუდმივად არის დაშინების და დამადლების პოლიტიკა. მიმართავენ მოსახლეობას, რომ ჩვენ მადლობა უნდა გვითხრათ…

- რატომ, ნაციონალები რომ მოგაშორეთო?

- დიახ, აი ასეთი ტონი აქვთ. ეს რიტორიკა კარგს არაფერს მოიტანს, პირიქით, რადიკალიზაციას ახდენს მოსახლეობის. ეს განცხადებაც სწორედ ამ მიზანს ემსახურება. მეორეა კიდევ, ასეთი თანამდებობის პირმა, როგორიც არის შინაგან საქმეთა მინისტრი, ასეთი უპასუხისმგებლო განცხადებები არ უნდა გააკეთოს.

- მინისტრი აცხადებს, რომ ამას რეალურ ინფორმაციაზე დაყრდნობით აცხადებენ…

- კარგით რა, თუ რამე ინფორმაცია აქვს, მას აქვს ხელში ის ბერკეტები, რომ ეს ინფორმაცია გადაამოწმოს და მიიღოს შესაბამისი ზომები. გამოვარდნა და წივილ-კივილი იმაზე, რომ, არიქა, ხალხო, აქ საშინელებები მოხდება, ეს არის სრული არაპროფესიონალიზმი შინაგან საქმეთა მინისტრის მხრიდან. ხალხს რას მოუწოდებ, მიდი და გააკეთე საქმე, თუკი რეალურ ინფორმაციებს ფლობ! ხალხმა რა უნდა უშველოს?! პოლიცია მაგას ჰყავს და შინაგანი ჯარი და მე უნდა ვუშველო?! ეს კაცი არც არასოდეს ყოფილა დიდი პროფესიონალი და ამ განცხადებებით გამოაჩინა სრული უმეცრება. ვინ მოგცა უფლება, გამოდიხარ და ხალხს აპანიკებ! იმის მაგივრად, რომ სიმშვიდისკენ მოუწოდო.

- აღარ დარჩა დიდი დრო არჩევნებამდე, რამდენად არის იმის საფრთხე, რომ რეალურად მართლა დაიძაბოს ვითარება?

- საქმე ისაა, თუ სცენარი წავა იმ მხარეს, რომ ოცნებამ „გაიმარჯვა“, რაღაცა დოზით გამარჯვებას ვგულისხმობ, თორემ საუბარი არ არის ტოტალურ გამარჯვებაზე, ეს დამთავრებულია.

- რატომ არის დამთავრებული?

- ამ ოთხი წლის განმავლობაში მათ სრული უსუსურობა უჩვენეს საზოგადოებას და სწორედ ამიტომ! თუმცა მოგებით, მაინც მოიგებენ. თუ ამას მოახერხებენ, არაფერიც არ დაიძაბება და არაფერიც არ მოხდება. ნაციონალურ მოძრაობას დღეს არა აქვს იმის შესაძლებლობა, რომ მოსახლეობა გამოიყვანოს ქუჩაში. არ არსებობს დღეს მოსახლეობაში გაღიზიანების ის მუხტი, რომელიც მისცემს საშუალებას რომელიმე ოპოზიციურ ძალას, დაუდგეს წინ ხელისუფლებას. თუ მოხდა რაღაც საოცრება და ხელისუფლებამ ვერ მოახერხა გამარჯვება, მაშინ აუცილებლად დაიწყებენ გაყალბებას და ამ გაყალბებას შეიძლება მოყვეს სერიოზული პრობლემები.

- ბატონო მამუკა, „ოცნების“ მმართველობის ოთხი წლის თავზე კვლავ აქტუალურია ფარული მოსმენების და მიყურადების თემა, შემდეგ ამის ინტერნეტსივრცეში ატვირთვა, თუნდაც ბოლო ფაქტი რომ გავიხსენოთ…

- რას ემსახურებოდა ეს ფაქტი, ვერაფრით ვერ გავიგე. მართლა არ მესმის, რა არის ეს სიბრიყვე? ის, რომ გვარამია მართავს ბურჭულაძეს?! მართავს არა. ეს ჩვეულებრივი ლაპარაკი იყო კომერციული ტელევიზიის მფლობელსა და ოპოზიციური პარტიის ლიდერს შორის. ასეთი საუბრები მუდმივად ხდება და მუდმივად ათანხმებენ იმ სტრატეგიას, რა სტრატეგიითაც უნდა, რომ წარმოჩნდეს ესა თუ ის პოლიტიკური ძალა.

- ტონი იყო მბრძანებლურიო…

- ტონი იქნებოდა…

- რატომ უნდა ყოფილიყო?

- ნახეთ როგორი რაღაცაა – შენ შემიკვეთე, რომ მე ვარ ოპოზიციური ძალა და უნდა გამომაჩინო, როგორც რეალური ოპოზიციური ძალა. მერე უცებ იძახი, რომ ხელისუფლებასთან ერთად კოალიციაზე უარს არ იტყვი. შე კაი დედმამიშვილო, დებილი გგონივარ? ერთს მეუბნები და მეორეს აკეთებ?! ეს მბრძანებლური კი არა, გაღიზიანებული ტონი იყო ნიკა გვარამიასი და მისი აბსოლუტურად მესმის.

- ექნება წინასაარჩევნოდ კადრების გავრცელებას ადგილი?

- არ არის გამორიცხული, რომ ჰქონდეს, მაგრამ ეს აღარავის აინტერესებს!

————————-

„ვერსია“, 16 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ კახა ოქრიაშვილთან: რატომ იყო „ნაციონალთა“ მხარდამჭერი და რატომ „გადაპორტირდა“ „ქართულ ოცნებაში“? // „დასამალი არაფერი მაქვს, ყველა კითხვაზე გიპასუხებთ!“

ნინო ლურსმანაშვილი

(შემოკლებით)

„როგორც კი ჩვენ მოვედით ხელისუფლებაში და გავიმარჯვეთ, მეორე დღესვე, ათმა თუ თორმეტმა კაცმა განაცხადა, რომ გადმოვდივართ აქეთ მხარეს. ეს ხალხი არც სააკაშვილს შეუქმნია და არც ჩვენ შეგვიქმნია. ესენი არიან ძალიან წარმატებული ხალხი. ოქრიაშვილი არის ძალიან ნიჭიერი კაცი. რამდენჯერმე შევხვედრივარ და რჩევები მიმიღია. ეს ის წარმატებული ხალხია, ვინც მოახერხა და საკუთარი თავით შექმნა საკუთარი წარმატებები და არა პარტიის დახმარებით. არც ნაციონალურ მოძრაობას შეუქმნია ოქრიაშვილი და არც ჩვენ“, - ამ განცხადების ავტორი საქართველოს ყოფილი პრემიერ-მინისტრი ბიძინა ივანიშვილია. ადრესატი კი - ფარმაცევტული ,,PSP ჯგუფის” დამაარსებელი, საქართველოს პარლამენტის სამგზის მოწვევის დეპუტატი კახა ოქრიაშვილი, რომელიც კვლავ მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატია დმანისის, წალკისა და კაზრეთი-ბალიჭის გაერთიანებულ ოლქში. როგორ მოახერხა 90-იან წლებში ფარმაცევტული ბიზნესის აწყობა? რატომ ჰქონდა კარგი დამოკიდებულება ნაციონალებთან? რატომ გაიყო საბოლოოდ მათი გზები? რატომ იბრძვის დღეს „ოცნებასთან“ ერთად? - წარმატებული ბიზნესმენი კახა ოქრიაშვილი აცხადებს, რომ დასამალი არაფერი აქვს და ,,ვერსიას”, ექსკლუზიურ ინტერვიუში ყველა კითხვაზე გულახდილად პასუხობს.

- ბატონო კახა, ბიძინა ივანიშვილის თქმით, კახა ოქრიაშვილი არც ნაციონალებს შეუქმნია და არც „ოცნებას“. ფარმაცევტული კომპანიის ჩამოყალიბების იდეა როდის გაგიჩნდათ და ბიზნესის აწყობა როგორ მოახერხეთ?

- 1989 წელს, თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ, მშობლიურ დმანისში დავბრუნდი და რაიონულ საავადმყოფოში მეან-გინეკოლოგად დავიწყე მუშაობა. შეიძლება ითქვას, საკმაოდ წარმატებული ექიმი ვიყავი. საექიმო პრაქტიკაში განსაკუთრებით რთული სამედიცინო შემთხვევებიც მქონია. მაშინ რეგიონებში ძალიან ჭირდა სამედიცინო კადრი, ამიტომ მორიგეობაზე მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად მიწევდა ყოფნა. ვამაყობ, რომ არაერთი სიცოცხლე გადავარჩინე.
სწავლის გაგრძელებას მოსკოვში, ასპირანტურაშიც ვგეგმავდი, მაგრამ ვეღარ მოვახერხე საბჭოთა კავშირის დაშლისა და საქართველოში სამოქალაქო დაპირისპირების გამო.

ბიზნესი, სამედიცინო საქმიანობის პარალელურად, 1993 წლიდან დავიწყე. 1995 წელს ჩამოვაყალიბე PSP. თავიდან კომპანიაში 5 ადამიანი მუშაობდა. ოფისი თბილისში, გმირთა მოედანზე, 70 კვ.მ სარდაფში გვქონდა ნაქირავები. დღეს ეს კომპანია „PSP ჯგუფის“ სახელს ატარებს, 22 წლის ისტორია აქვს და მასში 5100 ადამიანზე მეტია დასაქმებული.

(…)

- „PSP ჯგუფი“ ხშირად კრიტიკის ობიექტიცაა. სხვადასხვა დროს, სხვადასხვა ხელისუფლების პირობებში, ბიზნესის შენარჩუნება როგორ მოახერხეთ?

- როდესაც ჩემმა ბიზნესმა ზრდა დაიწყო, გახშირდა ბინძური და ცილისმწამებლური მეთოდებით ჩემს წინააღმდეგ ბრძოლა, რამაც განსაკუთრებით ფართო მასშტაბი მიიღო 2003 წლიდან, მას შემდეგ, რაც შემოვედი პოლიტიკაში და გავხდი პარლამენტარი. ამ წლების განმავლობაში ჩემს შესახებ რა აღარ მსმენია. იყო შანტაჟის მცდელობებიც… აზრიც არ აქვს ყველაფრის ჩამოთვლას. თავიდან ძალიან ვნერვიულობდი, ეს ძალიან დიდი სტრესი იყო ჩემთვის. მახსოვს ისიც, როცა 2000 წელს, ჩემთან მოვიდა ჟურნალისტი და მითხრა, თუ ყოველთვიურად ფულს გადაიხდით, თქვენს შესახებ რაღაც „კომპრომატები“ არ გამოქვეყნდებაო. რა თქმა უნდა, უარით გავისტუმრე. ჩემი ბიზნესისა და პოლიტიკური კარიერის წინსვლასთან ერთად, მოგონილი, აბსურდული ბრალდებები სულ უფრო „დახვეწილ” და არაადამიანურ ფორმას იძენდა. დღესაც ვხედავ და მესმის ჩემი მისამართით უამრავი სიბინძურე, დაკვეთილი სიუჟეტები, საგაზეთო სტატიები, პლაკატები… რა თქმა უნდა, ამ ყველაფრის უკან დგას ანგარება და სურვილი, ჩემზე იშოვონ ფული. მინდა ვთქვა, რომ დღეს უკვე მსგავს ჭორებს ყურადღებას აღარ ვაქცევ და სტრესის მიმართაც მდგრადი გავხდი. ჩემი ღრმა რწმენით, ადამიანის უმთავრესი დანიშნულებაა, იშრომოს, აკეთოს სიკეთე და შედეგებით მიიღოს სიამოვნება; ამიტომაც ჩვენი ხელისუფლებისა და პირადად ჩემ მთავარ დავალებად მივიჩნევ, ვიშრომო თავდაუზოგავად და შეუსვენებლად, რათა შეიქმნას მეტი ღირსეული სამუშაო ადგილი ღირსეული შემოსავლით, რაც ჩვენს მოსახლეობას ცხოვრების ღირსეულ პირობებს შეუქმნის.

- ამის გაკეთება მხოლოდ ბიზნესში საქმიანობითაცაა შესაძლებელი და პოლიტიკაში მოსვლა, თავის დროზე, რატომ გადაწყვიტეთ?

- 2003 წელს წარმატებული ბიზნესმენი ვიყავი, ვავითარებდი ჩემს კომპანიას და პოლიტიკისგან შორს ვიყავი. საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობისკენ ჩემგან დამოუკიდებელმა გარემოებებმა მიბიძგა. 2003 წლის ნოემბრის არჩევნებში ძალები მოვსინჯე, როგორც საინიციატივო ჯგუფის მიერ წარდგენილმა დამოუკიდებელმა, უპარტიო კანდიდატმა და სამი ხმით გავიმარჯვე. როცა პარლამენტში მოხდა „ვარდებით შემოჭრა”, პარლამენტის დარბაზში, როგორც გამარჯვებული მაჟორიტარი დეპუტატი ვიჯექი.

- გასაგებია, მაგრამ მოგვიანებით, სწორედ „ვარდებით შემოჭრილთა“ რიგებში აღმოჩნდით და ბევრმა მაშინ თქვენი ეს გადაწყვეტილება, საკუთარი ბიზნესის ლობირების მიზნით გადადგმულ ნაბიჯად ჩათვალა. ნაციონალებთან საერთო ენა როგორ გამონახეთ?

- 2004-2006 წლებში ვაკვირდებოდი მაშინდელი საპარლამენტო უმრავლესობის, ნაციონალური მოძრაობის ქმედებებს. ამ პერიოდში ისინი საკმაოდ ეფექტურად და სწორად ახორციელებდნენ რეფორმებს და სამართლიანად ჰქონდათ მოსახლეობის დიდი ნაწილის, მათ შორის, გავლენიანი პიროვნებების მხარდაჭერა. გადაცდომები მაშინაც იყო, მაგრამ დადებითი შედეგი აჭარბებდა, ამიტომაც გავხდი 2006 წლიდან მათი აქტიური მხარდამჭერი და, რასაკვირველია, შეწირულობების სახით, ფინანსურადაც ვეხმარებოდი. თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ 2004-2008 წლებში არ ვყოფილვარ არც ერთი ფრაქციისა და პარტიის წევრი, ვიყავი უპარტიო და უფრაქციო დამოუკიდებელი დეპუტატი.

- დადებით შედეგებში, კონკრეტულად, რას გულისხმობთ?

- მომწონდა, როგორ დალაგდა სახელმწიფო ინსტიტუტები, გაიმართა პატრული და საბაჟო, გამოსწორდა საგზაო ინფრასტრუქტურა და ელექტრომომარაგება; ისევე, როგორც ამ ქვეყნის ყველა მოქალაქეს, მეც მომწონდა ახალი ბათუმი და ახალი სიღნაღი; ისევე, როგორც ყველა საქმიან ადამიანს, მეც მომწონდა სახელმწიფო ბიუროკრატიის გამარტივება და ზედმეტი გადასახადების გაუქმება; ძალიან მიხაროდა, როცა პენსია გაიზარდა, მოისპო უმაღლესში „ჩაწყობით“ მოხვედრა… აღსანიშნავია, რომ ამ რეფორმებში სერიოზული წვლილი შეიტანეს როგორც საქართველოს პარტნიორმა ქვეყნებმა, ისე მთელმა ჩვენმა საზოგადოებამ. განსაკუთრებით მინდა აღვნიშნო, რომ ამ რეფორმების ერთ-ერთი დიდი გულშემატკივარი და მხარდამჭერი, მათ შორის ფინანსურად, სწორედ ბატონი ბიძინა ივანიშვილი იყო.

- ის ბიძინა ივანიშვილი, რომლის გუნდშიც მოგვიანებით „გადაპორტირდით‘“. თქვენი და ნაციონალების გზები რატომ გაიყო?

- როგორც მოგახსენეთ, იყო გადაცდომებიც, მათი რაოდენობა კი დღითიდღე იზრდებოდა და განსაკუთრებული მასშტაბი 2008 წლის შემდეგ მიიღო. ქვეყანაში ნელ-ნელა გაბატონდა ავტორიტარული მმართველობა, რადგან კატასტროფულ რაოდენობამდე ავიდა უსამართლოდ დაპატიმრებულთა და პრობაციონერთა რიცხვი – ნაციონალურმა ხელისუფლებამ შექმნა ტოტალური უსამართლობის გარემო და ქვეყანა მხოლოდ შიშით იმართებოდა. დაიწყო ბიზნესის უმოწყალოდ დატერორების პოლიტიკა – ტერორის ქვეშ იყო არა მხოლოდ მსხვილი და საშუალო ბიზნესი სრულად, არამედ მცირე მეწარმეებიც კი.
სახელმწიფო ჩინოვნიკები, ძალოვანი სტრუქტურები, სასამართლო, ყველა მომართული იყო ადამიანის დასაჩაგრად, ქონებისა და ბიზნესის წასართმევად. ნაცმოძრაობამ ნელ-ნელა დაკარგა სახე, ძალიან დაშორდა თავდაპირველად დეკლარირებულ იდეალებს და გადაიქცა ტოტალურად მჩაგვრელ ძალად. იმ პერიოდში ნაცმოძრაობის ყველა გადაცდომისა თუ დანაშაულის შესახებ ინფორმაცია სრულად არ იყო ცნობილი არც პარლამენტარებისა და არც ფართო საზოგადოებისთვის.

2008-2012 წლებში კი, ნაცმოძრაობამ და მისმა ლიდერმა განახორციელეს ქვეყნისთვის საზიანო ბევრი ქმედება: ვერ შეძლეს, თავიდან აეცილებინათ 2008 წლის რუსეთის აგრესია; ერთ დიდ ციხედ გადააქციეს ქვეყანა, ასეულობით ათასი პატიმარი და პრობაციონერი იმას ნიშნავდა, რომ ლამის მთელი მოსახლეობა პატიმრების ჭირისუფლად იყო გადაქცეული და ციხის კარს შეჰყურებდა; ძალიან გაამარტივეს ხალხის დაჭერისა და საპროცესო შეთანხმებით, ფულის სანაცვლოდ გამოშვების პროცესი. ამ პრაქტიკამ მოსახლეობის დიდი ნაწილი უფრო გააღარიბა; ქვეყანაში დაამკვიდრეს ტოტალური მოსმენების პრაქტიკა, თვალთვალი, ფარული ვიდეოგადაღებებით ადამიანების შანტაჟი; საქართველოს კონსტიტუცია მოარგეს ერთ ადამიანს, სააკაშვილს, რითაც ცხადი გახდა მისი სურვილი, ყველანაირი კონსტიტუციური ვადის ამოწურვის მიუხედავად, შეენარჩუნებინა ძალაუფლება და დარჩენილიყო ხელისუფლების სათავეში; მოახდინეს პოლიტიკური სპექტრის ფაქტობრივი მონოპოლიზება, პრაქტიკულად, მოსპეს ოპოზიცია, თავისუფალი მედია და განსხვავებული აზრი; გაზარდეს სახელმწიფო ვალი 1,9-დან 4,8 მილიარდ დოლარამდე; მე, როგორც აგრარული რაიონის მაჟორიტარი, ძალიან მტკივნეულად აღვიქვამდი, რომ ჩემი და სხვა დეპუტატების მცდელობის მიუხედავად, სოფლის მეურნეობას არ ეთმობოდა სათანადო ყურადღება. სოფლის მეურნეობის წამახალისებელი პოლიტიკა, სამელიორაციო ინფრასტრუქტურაში ინვესტირება, პრაქტიკულად, არ ხორციელდებოდა და სოფლის მოსახლეობა მეტად ღარიბდებოდა. შედეგად, საკვები პროდუქტის იმპორტმა თითქმის სრულად ჩაანაცვლა ადგილობრივი პროდუქცია; ქვეყნის ეკონომიკა იმართებოდა არაჯანსაღი მეთოდებით, მათ შორის: მაკროეკონომიკური და ლარის სტაბილურობა დიდი საგარეო ვალით მიიღწეოდა. აღებული ვალი კი, ხშირ შემთხვევაში, უაზროდ იხარჯებოდა და რეალური ეკონომიკური ეფექტი არ მოჰქონდა; საკმარისი იყო, მეწარმის ანგარიშზე სულ მცირე მოგება დაფიქსირებულიყო, მეორე დღესვე ადგებოდა ფინანსური პოლიცია და ოფიციალურად „აწერდა“ ფულს – ეს იყო სახელმწიფო რეკეტი. ამ ყველაფერმა, საბოლოოდ, რეალური ეკონომიკის გაჩერება გამოიწვია;
არასწორად გატარებული ჯანდაცვის რეფორმების გამო, მოსახლეობის უდიდესი ნაწილისთვის ჯანმრთელობაზე ზრუნვა იყო ფინანსურად მიუწვდომელი…

ამ და სხვა გადაცდომებს, ხშირ შემთხვევაში, დანაშაულებრივ ქმედებებს ხედავდა ყველა, მათ შორის, მეც. იმ პერიოდში ძალიან სახიფათო იყო ამ საკითხებზე საჯაროდ საუბარი, თუმცა მე და ჩემი კოლეგები, პირად საუბრებში მინისტრებთან, ნაცმოძრაობის ლიდერებთან, ყოველთვის ღიად ვაფიქსირებდით საკუთარ აზრს. ბოლო, გადამწყვეტი მომენტი კი, პირადად ჩემთვის მაშინ დადგა, როცა „ციხის კადრები“ ვიხილე და გავაცნობიერე, რომ ამ პარტიის მხარდამჭერად დარჩენა, უკვე მსგავს ძალადობაზე პასუხისმგებლობის გაზიარებას ნიშნავდა, ამიტომაც გავემიჯნე ნაცმოძრაობას და, თანამოაზრე უპარტიო, მაჟორიტარ დეპუტატებთან ერთად, დავაფუძნეთ „უპარტიო, დამოუკიდებელი მაჟორიტარების“ 6-მანდატიანი ფრაქცია, რომლის თავმჯდომარეც გახლავართ.

- „დამოუკიდებელი მაჟორიტარები“ თუ გერქვათ, პოლიტიკური ბრძოლა „ქართულ ოცნებასთან“ ერთად რატომ გააგრძელეთ?

- დიახ, „ქართულ ოცნებასთან” მჭიდრო თანამშრომლობა 2014 წელს დავიწყეთ. იმ დროს ფრაქცია „თავისუფალი დემოკრატები“ და რამოდენიმე ცალკეული დეპუტატი გამოეყო კოალიცია „ქართულ ოცნებას“, საპარლამენტო უმრავლესობა მნიშვნელოვნად შესუსტდა და უმრავლესობის დაშლის თეორიული რისკი გაჩნდა. სახეზე იყო პოლიტიკური კრიზისის ნიშნები და შეიძლებოდა, რიგგარეშე არჩევნების საფრთხის წინაშე აღმოვჩენილიყავით, რაც მეზობელ ქვეყნებში ეკონომიკური კრიზისის ფონზე, შესაძლოა, საქართველოს ეკონომიკაზეც ნეგატიურად ასახულიყო და ქვეყნის წინსვლა შეჩერებულიყო. ამ ვითარებაში მე და ჩემმა ფრაქციამ, ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე, მყისიერად მივიღეთ ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილება – კოალიცია „ქართულ ოცნებასთან“ ერთად საპარლამენტო უმრავლესობაში გავერთიანდით. ამ ნაბიჯმა მნიშვნელოვნად გააძლიერა საპარლამენტო უმრავლესობა. მანამდე ჩვენ ფრაქციას ჰქონდა საკმაოდ კომფორტული პოლიტიკური სტატუსი და მდგომარეობა: არც უმრავლესობაში ვიყავით და არც უმცირესობაში; გადაწყვეტილებებში ვინარჩუნებდით დამოუკიდებლობას. „ქართულ ოცნებასთან“ უმრავლესობაში გაერთიანებამ კი ეს კომფორტული მდგომარეობა დაგვაკარგვინა, მაგრამ იმ მოცემულობაში ეს არ იყო მთავარი. ეს სჭირდებოდა ქვე ყანას, მის სტაბილურობას და გადაწყვეტილება, პირველ რიგში, ქვეყნის სასიკეთოდ მივიღეთ.

- პირადად თქვენთვის, ბუნებრივი იყო პოლიტიკური ინტეგრაციის პროცესი, მანამდე თუ თანამშრომლობდით „ოცნების” გუნდთან?

- „ქართულ ოცნებასთან” პოლიტიკური ინტეგრაცია ბუნებრივი პროცესი იყო. პირადად მე, ბანკ „ქართუსთან” მჭიდრო პარტნიორული და წარმატებული ურთიერთობა ჯერ კიდევ 1998 წლიდან მაკავშირებს. პირადად ვიცნობდი და საქმიანი ურთიერთობები მქონდა იმ ადამიანებთან, რომლებიც მაშინ „ქართუს“ ხელმძღვანელობაში მუშაობდნენ, ხოლო დღეს „ქართული ოცნების“ ძირითად მმართველ პოლიტიკურ მენეჯმენტს წარმოადგენს. ამ გუნდთან ერთად რამდენიმე წარმატებული პროექტიც მაქვს განხორციელებული, მათ შორის 2008-2011 წლებში ბანკი „ქართუს“ მხარდაჭერით „PSP ჯგუფმა“ უთანამედროვესი საავადმყოფო ააშენა და ამ პროექტის განხორციელება უმნიშვნელოვანესი იყო ჩვენი ქვეყნისთვის. ასე რომ, ზუსტად ვიცოდი, ვისთან მომიწევდა მუშაობა და ეჭვი არ შემპარვია მათ პროფესიონალიზმში.

– არ ფიქრობთ, რომ სჯობდა, პოლიტიკური ტაიმ-აუტი აგეღოთ? ამომრჩევლისგან უკვე მეოთხე მოწვევის დეპუტატის მანდატს ითხოვთ და საინტერესოა, მათი მხარდაჭერის იმედი რატომ გაქვთ?

– იმიტომ, რომ უკვე სამჯერ, ზედიზედ, ერთსა და იმავე საარჩევნო ოლქში, გამომიცხადეს ნდობა. და თუ ჩემს პირველ არჩევნებში მხოლოდ 3 ხმით ვაჯობე კონკურენტს, შემდეგ არჩევნებში 95%-ითაც გამიმარჯვია, რაც ნიშნავს, რომ კარგად ვიმუშავე და ამომრჩევლის ნდობაც დავიმსახურე. ჩემი აზრით, ამის მიზეზი ჩემი საპარლამენტო აქტიურობა, საჯარო გამოსვლებია, რის გამოც, ვფიქრობ, ამომრჩეველი მიიჩნევს, რომ პარლამენტის ეფექტური წევრი ვარ. შეხვედრებისას მოსახლეობა დადებითად აფასებს ჩემს საქმიანობას, საპარლამენტო თუ საჯარო გამოსვლებს.

მუდმივად მაქვს უშუალო კონტაქტი ჩემი საარჩევნო ოლქის მოსახლეობასთან. კერძოდ: პირადად ვპასუხობ ყველა ზარს, რეაგირების გარეშე არ ვტოვებ არც ერთ მოწერილ წერილს, ძალიან ორგანიზებულად მუშაობს დეპუტატის ბიურო, ნებისმიერ ამომრჩეველს აქვს ჩემთან უმოკლეს ვადაში წვდომა და მათ ვეიმედები. რა თქმა უნდა, აბსოლუტურად ვფლობ ინფორმაციას მუნიციპალიტეტებში არსებული პრობლემების შესახებ და პირადად, უწყვეტ რეჟიმში ვარ ჩართული მის მოგვარებაში. პირველ რიგში, ვგულისხმობ საპარლამენტო საბიუჯეტო პროცესს, სადაც ჩართული ვარ ადგილობრივ ხელისუფლებასთან ერთად მუნიციპალიტეტისთვის პრიორიტეტული და მნიშვნელოვანი საკითხების გადაჭრაში. კანონშემოქმედების პროცესში კი, ყოველთვის ვაანალიზებ, რა გავლენა შეიძლება ჰქონდეს კონკრეტულ საკანონმდებლო აქტს ჩემს საარჩევნო ოლქზე, მისი და ქვეყნის მოსახლეობის კეთილდღეობაზე. მაგალითად, აქტიურად ვიყავი ჩართული მთის კანონის კრიტერიუმების შემუშავების პროცესში და ეს ჩემმა ამომრჩეველმა იცის. პარლამენტის მაკონტროლებელი ფუნქციიდან გამომდინარე, რომელიც მას გააჩნია აღმასრულებელ ხელისუფლებაზე, მათ შორის – ადგილობრივზეც, ვცდილობ, გამჭვირვალობის პრინციპის გამოყენებით, ამომრჩეველთან ერთად გავაკონტროლო იმ პროექტების შესრულების ხარისხი, რომლებიც ჩემს ოლქში ხორციელდება. ამას მოსახლეობა ხედავს და დადებითად აფასებს.

შეხვედრებისას მუდმივად ვეუბნები ხალხს, რომ ჩვენ, პარლამენტარებიცა და ადგილობრივი აღმასრულებელი ხელისუფლებაც, ვართ მათ მიერ არჩეული და დაქირავებული სახელმწიფო მოხელეები და ანგარიშვალდებულები ვართ მათ წინაშე, რასაც ჩემი ქმედებებითაც ვადასტურებ.

ჩემი უპირატესობა, კონკურენტებთან შედარებით, არის ის, რომ ვარ ჩემი საარჩევნო ოლქის მოსახლეობის მიერ უკვე გამოცდილი, ეფექტური პარლამენტის წევრი. მაქვს მოპოვებული მათი ნდობა და ეს ნდობა უკვე მრავალგზის გავამართლე. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ არც „მობეზრებული“ კანდიდატი ვარ, რასაც ადასტურებს პერიოდულად ჩატარებული სარეიტინგო კვლევები. 2016 წლის გაზაფხულზე ჩატარებული კვლევის მიხედვით, შესაძლო კონკურენტებს ვუსწრებდი: ერთს – 9,5-ჯერ, ხოლო მეორეს – 12-ჯერ. რამაც გადამაწყვეტინა, კიდევ ერთხელ ვიყარო კენჭი.

————————-

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

რამდენად დასაჯერებელია წინასაარჩევნო დაპირებები პენსიის გაზრდაზე

ეკატერინე ბასილაია

პენსიების ზრდა ერთ-ერთი მთავარი, ყველაზე ყურისმომჭრელი და პოპულისტური დაპირებაა პოლიტიკური პარტიების მხრიდან წინასაარჩევნოდ და ამით მანიპულირებას თითქმის ვერც ერთი, პერსპექტიული თუ უიმედო პარტია ვერ ელევა. მიზეზი ისაა, რომ ხმის მისაცემად არჩევნებზე ძირითადად სწორედ ასაკოვანი ამომრჩეველი აქტიურობს, პენსიონერთა რიცხვი კი საკმაოდ შთამბეჭდავია – 713 000-მდე და ამიტომაც პარტიებსაც გათვლა უპირველესად მათი გულის მოგებაზე აქვთ. დაპირების განხორციელება კი მხოლოდ ერთი, ხელისუფლებაში მოსული პარტიის საქმეა და ისიც ალბათ მომავალ არჩევნებამდე შეეცდება ახალი დაპირებით გადაფაროს ძველი.

პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი აცხადებს, რომ ეს დაპირებები აუქციონივითაა – აბა, ვინ მეტს შეპირდება და ვინ უფრო კარგად მოუქონავს თავს პენსიონერებს და ეს ყველაფერი  ძალიან ბანალური გათვლაა. “საერთოდ, პოლიტიკოსებს ასეთი მარტივი აზროვნება ახასიათებთ. ისინი თვლიან, რომ პენსიონერები ყველაზე აქტიური ამომრჩევლები არიან და თან ჰგონიათ, რომ ეს ადამიანები, რომლებმაც ამდენი წელი ოცხოვრებს, იმდენად სულელები არიან, ნებისმიერ რამეს “შეაჭმევენ” და ამ შეცდომას პერმანენტულად იმეორებენ,” – აღნიშნავს გია ხუხაშვილი.

სოსო ცისკარიშვილის თქმით, მოსამსენად შესაძლოა დაპირებები საამურია, მაგრამ ჩვენ დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ გასული 25 წელი საკმარისი იმისთვის, რომ ასეთი დაპირებების მიმართ ტოტალური ნიჰილიზმი და გულგატეხილობა არსებობდეს. “უკვე თავად სიტყვა “დაპირებაც” კი ნეგატიური კონტექსტით აღიქმება ჩვენი ამომრჩევლისათვის”, – აცხადებს  სოსო ცისკარიშვილი.

პენსიას რამდენს ჰპირდება ოპოზიცია პენსიონერებს

დღეის მდგომარეობით ქვეყანაში 716 287 პენსიონერია რეგისტრირებული. მიმდინარე წლის ივნისიდან პენსია 160 ლარიდან 180 ლარამდე გაიზარდა. წლევანდელი სახელმწიფო ბიუჯეტიდან, რაც ჯამში 10 მილიარდ ლარს შეადგენს, პენსიებისთვის 1,570 მილიარდი ლარია გამოყოფილი.  აღსანიშნავია ისიც, რომ ჯერ კიდევ 2012 წელს “ქართული ოცნება” წინაასარჩევნოდ ხალხს ჰპირდებოდა, რომ პენსია დაახლოებით 220-230 ლარი გახდებოდა. 2012 წელის მსგავსად, საპენსიო დაპირებები აქტუალობას ამჯერადაც არ კარგავს. ოპოზიციური პარტიების საპენსიო დაპირება 230 ლარიდან 300 ლარამდე მერყეობს. ძირითადად, ყველაზე პოპულარული მაინც 250-ლარიანი პენსიაა.

„ნაციონალური მოძრაობა“

“ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა” პენსიონერებს არჩევნების შემდეგ მალევე 230 ლარს ჰპირდებიან. პარტიას გამოქვეყნებული აქვს 2016-2020 წლების სამოქმედო გეგმა, სადაც აღნიშნულია, რომ 2016 წლის ნოემბრიდან ისინი სახელმწიფო პენსიას 50 ლარით გაზრდიან. ეს ზრდა შეეხება როგორც ასაკით პენსიონერებს, ისე მკვეთრად გამოხატული შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირებსა და შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ბავშვებს; შესაბამისად, გაიზრდება მნიშვნელოვნად გამოხატული შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა პენსიაც.

„თავისუფალი დემოკრატები“

დაპირებების მხრივ საკმაოდ ყურისმომჭრელია “ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატების” პროგრამა. ისინი აცხადებენ, რომ არჩევნებში გამარჯვების შემთხვევაში პენსიის ზრდა ერთ-ერთი მთავარი პრიორიტეტი იქნება – პენსია გახდება 300 ლარი და ინფლაციის შესაბამისად გაიზრდება ყოველწლიურად. მთაში მცხოვრები პენსიონერების პენსია კი იქნება 20%-ით მეტი. პარტიის პროგრამაში ასევე წერია ის, რომ ისინი დაგროვებითი საპენსიო სისტემის ჩამოყალიბებას გეგმავენ.

„ლეიბორისტები“

“შალვა ნათელაშვილი – საქართველოს ლეიბორისტული პარტიის” ერთ-ერთი ლიდერი გიორგი გუგავა აცხადებს, რომ პარტიას 4-პუნქტიანი პროგრამა აქვს. “პირველი – ეტაპობრივად უნდა დაიწიოს საპენსიო ასაკი. მამაკაცებისთვის უნდა გახდეს 60 წელი და ქალბატონებისთვის – 55 წელი; მეორე – წელიწადში ერთხელ ე.წ. მეცამეტე პენსია უნდა გაიცეს პენსიონერის დაბადების დღეზე; მესამე – პენსიებზე უნდა მოხდეს დანამატი სტაჟისა და დამსახურების მიხედვით; მეოთხე – 80 წლის ზემოთ თითოეულ წელზე ადამიანს 100-100 ლარი დაემატოს,” – ამბობს გუგავა.

„დემოკრატიული მოძრაობა“

“ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობის” დაპირებით, პენსია მინიმუმ 250 ლარი იქნება. საარჩევნო პროგრამაში წერია, რომ “პენსია (მათ შორის შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების, მარჩენალდაკარგულების, პოლიტრეპრესირებულების და ყველა სხვა კატეგორიის მინიმალური პენსია) გაუტოლდება რეალურ საარსებო მინიმუმს. განისაზღვრება შრომითი სტაჟისა და დამსახურების მიხედვით. საარსებო მინიმუმს ზემოთ დაირიცხება დანამატი – ნამსახურების ყოველ წელიწადზე”. ამავე პროგრამაში ვკითხულობთ, რომ გამოანგარიშებული საარსებო მინიმუმი ახალი საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისად საქართველოში დაახლოებით 250 ლარს შეადგენს. შესაბამისად, პენსია მინიმუმ 250 ლარი უნდა იყოს.

„პატრიოტთა ალიანსი“

ბლოკი “დავით თარხან-მოურავი, ირმა ინაშვილი – საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი, გაერთიანებული ოპოზიცია” აცხადებს, რომ პენსია 220-240 ლარზე ნაკლები არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იყოს. ”ჩვენ უნდა დავუბრუნდეთ ძველ საპენსიო ასაკს. მამაკაცის საპენსიო ასაკი კვლავ 60 წლით უნდა განისაზღვროს, მანდილოსნისა კი – 55 წლით. ოღონდ პენსიაზე გასვლა უნდა იყო ნებაყოფლობითი და არა სავალდებულო. თუ ადამიანს მუშაობის სურვილი აქვს, მას უნდა დავუკანონოთ 75 წლამდე მუშაობის უფლება, განსაკუთრებით საგანმანათლებლო და სამეცნიერო სფეროებში. მეორე საკითხი ისაა, რომ საქართველოში პენსია საარსებო მინიმუმზე, ანუ 220-240 ლარზე ნაკლები არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იყოს”, – ასეთია “პატრიოტთა ალიანსის” დაპირება.

„სახელმწიფო ხალხისათვის“

ჯერ პარტია და ახლა უკვე ბლოკი “პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის” მოსახლეობას პენსიის 250 ლარამდე გაზრდას ჰპირდება. ეკონომიკური განვითარების მათ გეგმაში ასევე აღნიშნულია, რომ გაიზრდება მიზნობრივი სოციალური დახმარებები – სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ მყოფი მოსახლეობის შემწეობა 50%-ით და ასევე ამ შემწეობის მიმღებთა რაოდენობაც გაორმაგდება. საგულისხმოა, რომ ამ პოლიტიკურ ბლოკში გაწევრიანებამდე პოლიტიკური ცენტრი “გირჩი” ბურჭულაძის პარტიის ამ დაპირებას აკრიტიკებდა და პოპულისტურ სოც-შეჯიბრად ნათლავდა.

“პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის” წევრი გიორგი პაპავა ამბობს, რომ მას შემდეგ, რაც მათი პარტია ბლოკად გადაიქცა, საპენსიო დაპირება არ შეცვლილა. დაპირება კვლავ პენსიის 250-ლარამდე გაზრდაა. ერთადერთი, რაც დაემატა, ისაა, რომ ყველა ადამიანმა თავად უნდა მოითხოვოს, რომ პენსია 180-ლარიდან 250 ლარამდე გაეზარდოს. მისი თქმით, ბლოკში ძირითად მიმართულებებზე თანხმობაა და ამ სქემაზე შეჯერება მოხდა.

„ესაა, რაც დღეს გაქვს, მაგრამ ცალსახად მინდა ვთქვა, რომ ნებისმიერ ადამიანს, ვინც გაზრდას მოითხოვს, პენსია გაეზრდებათ.  ბლოკში ყველას ერთიანი პოზიცია გვაქვს. “გირჩის” წევრებმა ჩვენი პროგრამის შეფასებისას ნამდვილად აღნიშნეს, რომ ეს პოპულიზმი იყო, მაგრამ ისინიც თვლიან, რომ როდესაც ქვეყანაში ტარდება სოციალური პროგრამები და ადამიანებს ეუბნებიან – მოგვმართეთ რაღაც დახმარების მიღება თუ გნებავთო, ბევრი შეძლებული ადამიანი არ მიმართავს ამ თხოვნით. დღეს პენსია სწორედ სოციალური დახმარებაა და მათი და ჩვენი გათვლებით, შეძლებულ ოჯახში მცხოვრები პენსიონრების მხოლოდ მცირე ნაწილი მოგვმართავს პენსიის გაზრდით,” – აღნიშნავს გიორგი პაპავა.

„რესპუბლიკელები“

“უსუფაშვილი – რესპუბლიკელები” პენსიის ზრდაზე დაპირებას არ გასცემენ, პარტია მოსახლეობას ეტაპობრივად დაგროვებით საპენსიო სისტემაზე გადასვლას ჰპირდება და საარჩევნო პროგრამაში უწერიათ, როგორ აქვთ ეს სისტემა წარმოდგენილი.

———-

ოპოზიციური პარტიების წლევანდელი საპენსიო დაპირებები საკმაოდ შთამბეჭდავია. სახელისუფლებო პარტია “ქართული ოცნება” კი საერთოდ არ საუბრობს პენსიის მომატებაზე და აქცენტს თუნდაც პენსიონერების დასაქმებაზე, ქრონიკულად ავადმყოფი პენსიონერებისთვის წამლების უფასოდ გაცემაზე და დაგროვებითი საპენსიო რეფორმის დაწყებაზე ლაპარაკობს. არადა ამომრჩეველი ყველაზე მეტად სახელისუფლებო დაპირებების იმედადაა.

“ქართული ოცნება”

ექსპერტების თქმით, ეს ერთგვარი თავის დაზღვევაა, რომ მომავალი 4 წლის განმავლობაში ოპონენტებს საკრიტიკო მიზეზი ნაკლებად მისცენ, თუნდაც 2012 წლის გამოცდილებიდან გამომდინარე, როდესაც “ოცნების” ლიდერები ამომრჩევლებს შეხვედრებზე ხშირად ჰპირდებოდნენ 220-ლარიან პენსიას, რაც მთელი განვლილი 4 წლის განმავლობაში ამომრჩეველმაც, მედიამაც და ოპონენტმა პარტიებმაც ბევრჯერ შეახსენეს.

“ქართული ოცნების” საარჩევნო პროგრამაში პენსიაზე ქვეთავი ძალიან მწირია და ძირითადად იმაზეა საუბარი, რომ კერძო დაგროვებითი საპენსიო სისტემა, რომლის განხორციელებასაც 2017 წლის მესამე კვარტალიდან აპირებენ, ეფექტურია, რომელიც მოსახლეობის კეთილდღეობას აამაღლებს, ასევე ეკონომიკას მასტიმულირებელი ეფექტი ექნება და საბოლოოდ, დადებითად აისახება ეკონომიკურ ზრდაზე.

“ქართული ოცნების” წევრი აკაკი ზოიძე აცხადებს, რომ პირდაპირ ციფრებით პენსიის გაზრდას ამომრჩეველს არ ჰპირდებიან, რადგან მათი სურვილია, პენსიები ეკონომიკური ზრდის შესაბამისად გაიზარდოს, მაგალითად, თუ ეკონომიკა გაიზრდება 7%-ით, პენსიაც 7%-ით მოიმატებს.

“ჩვენ იმედი გვაქვს, რომ საკმაოდ მაღალ, ორნიშნა ეკონომიკურ ზრდას მივაღწევთ და ამის პროპორციულად იქნება პენსია გაზრდილი… იმ შემთხვევაში, თუ ინფლაცია წავიდა, ამას მთავრობა არ დაუშავებს, პენსიის ზრდა აუცილებლად მოხდება. ჩვენ სპეციალურად არ გვაქვს ციფრები გაწერილი, რადგან მიგვაჩნია, რომ ამას პასუხისმგებლიანი მთავრობა არ უნდა აკეთებდეს. თუმცა, ოპონენტებს შეუძლიათ 300, 500 და 2000 ლარი თქვან, რომელიც მე ფანტაზიის სფეროდ მიმაჩნია,” – ამბობს აკაკი ზოიძე. მისივე თქმით, ხელისუფლება პენსიონერებს ქრონიკული დაავადებების – არტერიული წნევისა თუ დიაბეტის შემთხვევაში, მედიკამენტების ხარჯების დაფარვას ჰპირდება, რადგანაც ცნობილია, რომ პენსიონერების უმეტესობა პენსიის დიდ ნაწილს სწორედ მედიკამენტებში ხარჯავს. 2017 წელს ეს შეეხება უმწეო პენსიონერებს, შემდეგ წლებში კი ეტაპობრივად – ყველას, ვისაც ქრონიკული დაავადებები აქვს.

რაც შეეხება დაგროვებით საპენსიო სისტემას, როგორც ზოიძე აღნიშნავს, შენარჩუნდება სოციალური პენსია და დასაქმებული ნებაყოფლობით დაამატებს ხელფასის 2%-ს, პლუს, მთავრობა სახელმწიფო ბიუჯეტიდან და დამსაქმებელი სავალდებულო წესით, 2-2%-ის დამატებას უზრუნველყოფენ. შესაბამისად, ყოველთვიურად, პროგრამაში ჩართული პირი თავისი შემოსავალის 6%-ის დაგროვებას მოახერხებს.

“პენსია დამსახურების და სტაჟის, ხელფასის ოდენობის მიხედვით უნდა იყოს. სწორედ ასეთი ტიპის სისტემა იქნება დაგროვებითი სისტემა. ჯამში, ხელფასის 6% ყოველთვიურად გადაირიცხება საპენსიო ფონდში კონკრეტული ადამიანის სახელზე.  საპენსიო ფონდი იმუშავებს იმაზე, რომ გაამრავლოს თითოეული ადამიანის კონტრიბუცია და 10-20 წლის შემდეგ ადამიანი ღირსეულ პენსიას მიიღებს,” – ამბობს აკაკი ზოიძე.

ბანალური გათვლა და ციფრებით ჟონგლიორობა?

“საქართველოს განვითარების კვლევითი ინსტიტუტის” დამფუძნებელი გია ხუხაშვილის თქმით, ამ დაპირებების დიდი უმრავლესობა, უბრალოდ, მტკნარი ტყუილია.

“ეს არაკეთილსინდისიერი დამოკიდებულებაა ამ ყველაზე ფაქიზი და ყველაზე მოწყვლადი კატეგორიისადმი. მათგან მაღალი აქტივობაა, ამიტომ მათ უნდა შევპირდეთ რაღაცას – ამაზეა გათვლა. დაპირებების დიდი უმრავლესობა მტკნარი ტყუილია. საქართველოს ისტორიაში არ ყოფილა პრეცედენტი, რომ რომელიმე ხელისუფლებას შეესრულებინოს ის, რასაც ჰპირდებოდა. სამწუხაროდ, გამონაკლისი არც დღევანდელი ხელისუფლებაა. ეკონომიკურად დაუსაბუთებელ დაპირებებზე საერთოდ არაფერს ვიტყვი. არის მცდელობა, რომ სხვადასხვა პარტიებმა ეკონომიკურადაც დაასაბუთონ, მაგრამ თუ ხელისუფლებაში მოვლენ, იმდენი პრობლემა დახვდებათ, ეს დაპირება სწრაფად დაავიწყდებათ და ათასი მიზეზით გაიმართლებენ თავს.

რაც შეეხება ხელისუფლების დაპირებას დაგროვებით პენსიაზე, ეს მთელი ინფრასტრუქტურაა, რომლის აშენებას წლები უნდა და თუ ეს სურდათ, ამდენი ხანი სად იყვნენ, რატომ არ დაიწყეს?!  რეალურად,  ამის ჩვენს სინამდვილეში ინტეგრირება იმდენი წლის შემდეგ იქნება შესაძლებელი, რომ ბევრი ის პენსიონერი, რომლის გულის მოგებაც უნდათ, ცოცხალი აღარ იქნება. გარდა ამისა, ჩემთვის განსაკუთრებით მტკივნეული იყო ხელისუფლების მხრიდან პენსიონერების დასაქმების მოფიქრება.  რამდენად არ ესმით საკუთარი ხალხის, რომ ვერ გაუგიათ – პენსიონერის გულის მოგება გადის არა მის დასაქმებაზე, არამედ შვილის და შვილიშვილის დასაქმებაზე,” – ამბობს გია ხუხაშვილი.

მისი თქმით, როდესაც ქვეყანას მხოლოდ 3%-იანი ეკონომიკური ზრდა აქვს, პენსიების მატებაზე საუბარი ცინიზმია. ამბობს, რომ პირიქით, ამ წლების განმავლობაში პენსიების მატება ინფლაციამ შეჭამა და პირიქით, პენსიის მსყიდველობითი უნარი უფრო შემცირდა.

“დამოუკიდებელ ექსპრეტთა კლუბის” პრეზიდენტი სოსო ცისკარიშვილი ამ დაპირებებს ციფრებით ჟონგლიორობად აფასებს. მისი თქმით, ძირითადად საუბარია, რომ სახელმწიფო მოხელეების შემოსავლების შემცირების ხარჯზე მოხდეს ეს ყველაფერი, მაგრამ ამის განხორციელება რამდენად რეალურად მოხდება, ეს არის საკითხავი. ეს ფენომენი ქართული წინასაარჩევნო კამპანიის მუდმივი მახასიათებელია. ახალგაზრდების ნახევარიც კი არ მიდის არჩევნებზე. ამიტომაცააა, რომ არა უმაღლესი სასწავლებლის, ან რაიმე პროფესიული დასაქმების თემებზეა საუბარი უამრავ დაპირებაში, არამედ ყველა პარტია პენსიების ზრდაზეა ორიენტირებული. კარგია ციფრებით ჟონგლიორობა, მაგრამ რა არის პენსიონერებისათვის ასეთი გულუხვობის ახალი წყარო და რა დღეში ჩავარდება სახელმწიფო ბიუჯეტი, ამაზე აქცენტი ნაკლებად კეთდება”, – ამბობს სოსო ცისკარიშვილი.

„რეზონანსი“, 17 სექტემბერი, 2016 წელი

ამომრჩევლებს ლარის გამყარების იმედი გადაეწურათ

„მთავრობას რატომღაც ჰგონია, რომ მათი დაპირებების გვჯერა“

ნათია ლომიძე

საპარლამენტო არჩევნებამდე ერთი თვეც არ რჩება და საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა მთავარ პრობლემად სიღარიბესა და უმუშევრობას ასახელებს. ქვეყანაში ურთულესი სოციალური ფონია და ამას არავინ უარყოფს. ეროვნული ვალუტის გაუფასურება ხალხისთვის მთავარ და უცვლელ პრობლემად რჩება. იმ დაპირებების, რომ ეს პრობლემა არჩევნების შემდეგ მოგვარდება, მოსახლეობას აღარ სჯერა.

ლარის დევალვაცია თითქმის 2 წელია გრძელდება, მაგრამ მიუხედავად ამისა, აქტუალობას არ კარგავს. იგი ყველასთვის მთავარ პრობლემად რჩება. არჩევნები კარსაა მომდგარი და ამომრჩეველთა უმრავლესობას არ აქვს იმედი, რომ ეროვნული ვალუტის გამყარება დაიწყება. პირიქით, ისინი მიიჩნევენ, რომ ამ პროცესს მთავრობა და ეროვნული ბანკი ხელოვნურად ამწვავებენ და ლარს დასტაბილურების საშუალებას არ აძლევენ. ის დაპირება, რასაც წინასაარჩევნოდ ხელისუფლების წარმომადგენლები სთავაზობენ, სიყალბედ მიაჩნიათ.

კურსის დასტაბილურების არანაირი იმედი არ აქვს, რიგით ამომრჩეველს, მალხაზ დუმბაძეს. როგორც მან “რეზონანასთან” საუბრისას აღნიშნა, წინასაარჩევნო დაპირებები არასდროს მართლდება და კურსის დასტაბილურებაც პოლიტიკური პარტიების რეკლამის ნაწილი უფროა, ვიდრე რეალურად გადადგმული ნაბიჯი ამ საქმის გამოსწორების კუთხით.

“ყოველ წელს ვმონაწილეობ არჩევნებში. პოლიტიკური პარტიების დაპირებებიც ზუსტად მახსოვს. უბრალოდ, იმის გახსენება მიჭირს რა შეასრულა ამ დაპირებებიდან ჩვენ მიერ არჩეულმა მთავრობამ. ლარის კურსის დასტაბილურება იმ ზღაპართაგანია, რასაც ყოველ ოთხ წელიწადში ერთხელ გვიყვებიან და რატომღაც მიაჩნიათ, რომ ხალხს მეხსიერების პრობლემა აქვს და არაფერი გვახსოვს. ეს ამომრჩევლის დაცინვაა და მეტი არაფერი. მიუხედავად იმისა, რომ ამ კუთხით სიტუაციის გამოსწორების არანარი იმედი არ მაქვს, არჩევნებზე მაინც მივდივარ, რადგან ჩემი პოზიცია დაუფიქსირებელი არ დარჩეს”, – ამბობს მალხაზ დუმბაძე.

არჩევნების მოახლოება ლარის კურსის სტაბილურების გარანტად არ მიაჩნია, მერაბ რთველიაშვილს. მისი აზრით, არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს რომელი პოლიტიკური პარტია გაიმარჯვებს არჩევნებში, რადგან რეალურად ეროვნული ვალუტის გაუფასურება ხელოვნურ პროცესებთანაა დაკავშირებული. ეს ყველაფერი კი ხალხის ხარჯზე მათი ფინანსური სარგებელია.

“არ ვაპირებ იმ დიდ აფერაში მივიღო მონაწილეობა, რასაც არჩევნები ჰქვია. არავითარი წინსვლა და სარგებელი ხალხისთვის არ მოუტანია არც ერთ მთავრობას. ახლა კიდევ მეტად გართულებულია სიტუაცია. ხალხი სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ ეშვება და ამის შესაჩერებლად არავინ არაფერს აკეთებს. ერთ-ერთი უმთავრესი მიზიზე კი ქვეყნის ძირგავარდნილი ეკონომიკაა, გაუფასურებული ეროვნული ვალუტის თანხლებით. ამ ყველაფერს რა ეშველება არ ვიცი.

ისედაც გაუბედურებულ მდგომარეობას (რაც მსოფლიოს მასშტაბით ხდება), ჩვენი მთავრობისა და ეროვნული ბანკის ლარზე ხელოვნული ზეწოლაც ემატება. ამას ხალხის ბიუჯეტი ვეღარ უძლებს და შედეგიც სახეზეა. არ არსებობს ოჯახი, რომელსაც ბანკის ვალი არ აქვს. სესხს დიდ გაჭირვებით, ლუკმაპურის სანაცვლოდ იხდიან. ამ ყველაფრის შემდეგ გამოვლენ პოლიტიკური პარტიები ლამაზად შეფუთული რეკლამებით და რატომღაც ჰგონიათ, რომ მათი დაპირებების გვჯერა”, – ამბობს “რეზონანსთან” მერაბ რთველიაშვილი.

ხალხისგან განსხვავებული პოზიცია აქვს ეკონომისტ ლევან კალანდაძეს. იგი ხალხს სიმშვიდისკენ მოუწოდებს და არჩევნების შემდეგ ლარის კურსის დასტაბილურებას ელოდება. მისი აზრით, არჩევნების შემდეგ დადებითი პროცესები განვითარდება. ლარის კურსთან მიმართებით სიტუაცია მეტ-ნაკლებად გამოსწორებულია და არჩევნების შედეგად ამომრჩეველი დადებით ცვლილებას იგრძნობს.

“ლარის კურსი დამოკიდებულია ძალიან ბევრ ფაქტორზე. უპირველეს ყოვლისა, ლარის კურსი ფორმირდება ქვეყანაში შემოსული და გასული სავალუტო მასის თანაფარდობით. როცა იზრდება სავალუტო შემოდინება ქვეყანაში, ბუნებრივია, მატულობს მოთხოვნა ლარზე და აქედან გამომდინარე, მასზე მოთხოვნის გაზრდა იწვევს კურსის უცხოურ ვალუტასთან მიმართებაში გამყარებას. როდესაც ე.წ. სავალუტო შიმშილია, ანუ სავალუტო შემოდინება, როგორც ფულადი გზავნილები, ასევე უცხოური ინვესტიციები, მათ შორის ექსპორტი, გვიმცირდება, მაშინ დოლარზე იზრდება მოთხოვნა და ამას თავისთავად მოჰყვება ვალუტის გაუფასურება. საბოლოო ჯამში, საშუალო და გრძელვადიან პერსპექტივაში ლარის კურსი დამოკიდებული იქნება, ერთი მხრივ, გარე ეგზოგენურ ფაქტორებზე, ანუ ჩვენ მთავრ სავაჭრო პარტნიორ ქვეყნებში (თურქეთი, აზერბაიჯანი, უკრაინა და რუსეთი) არსებულ ვითარებაზე. ამ ქვეყნებში მიმდინარე ეკონომიკური პროცესები პირდაპირ აისახება ლარის კურსზე და მათ შორის ზოგადად ეკონომიკურ მდგომარეობაზე. უახლოესი პროგნოზით, რომელიც ქვეყნდება და რა ანალიზიც კეთდება, რეგიონში მეტ-ნაკლებად დასტაბილურდა ეკონომიკური მდგომარეობა.

შეგახსენებთ, რომ 2014-15 წლები გარკვეული სირთულეებით ხასიათდებოდა. განსაკუთრებით პრობლემური იყო რუსულ-თურქული კონფლიქტი, რუსულ-უკრაინული კონფლიქტი, ნეგატიური როლი შეასრულა ნავთობის საერთაშორისო ფასის ვარდნამაც. დღესდღეობით ვითარება გამოსწორებულია და დამატებით რისკს უახლოეს პერიოდში ამ კუთხით, ჩვენ ვერ ვხედავთ. გარდა ამისა, ეკონომიკური აქტივობა ქვეყანაში, წინა პერიოდთან შედარებით, გაზრდილია და ჩვენ თუ ვნახავთ კონკრეტულ მონაცემებს (მაგალითად, დღგ-ს გადამხდელი საწარმოების ბრუნვის გაზრდას), წინა წლებთან შედარებით, არის პოზიტიური. იმავდროულად ბიუჯეტის ხარჯვითი პოლიტიკა, წინა წლებთან შედარებით, არის დაბალანსებული. დღეს დეფიციტური ხარჯვა აღარ გვაქვს. ეს მანკიერი პრაქტიკა აღმოფხვრილია.

საბოლოო ჯამში, ყველაფერი მაინც დამოკიდებული იქნება არჩევნების შემდეგ პერიოდზე. მნიშვნელოვანია რამდენად გატარდება ინვესტორებისთვის ხელშემწყობი პოლიტიკა. ჯერჯერობით მოლოდინი არის დადებითი. დანარჩენი ყველაფერი დამოკიდებული იქნება, თუ როგორ პოლიტიკას გაატარებს ამ კუთხით ხალხის მიერ არჩეული ხელისუფლება”, – განუცხადა “რეზონანსს” ლევან კალანდაძემ.

ექსპერტის პოზიციას ეთანხმება თბილისელი მანანა იაკობიძე. მისი თქმით, ერთბაშად ვერაფერი ვერ შეცვლება და ყველაფერს გარკვეული დრო სჭირდება, მით უმეტეს ეკონომიკაში.

“როგორ შეიძლება ერთ დღეში შეიცვალოს ყველაფერი და თანაც სასიკეთოდ? ვითარება სასიკეთოდ იცვლება, მეტ-ნაკლებად, მაგრამ მაინც. ეკონომიკურ კრიზისს მსოფლიოს უძლიერესი ქვეყნებიც კი ებრძვიან. სასურველ შედეგამდე მისვლას დრო სჭირდება. მსგავსი საკითხების მოგვარების დროს დიდი სიფრთხილე გვმართებს. რაღაც რომ არ გამოგივიდეს, შემდეგ ასე მარტივად ვეღარ შეცვლი. სავალალო შედეგის თავიდან ასაცილებლად მოთმინებაა საჭირო”, – ამბობს “რეზონანსთან” მანანა კობახიძე.

რას ფიქრობს ხალხი

თამარ ბელიაშვილი, 49 წლის: “გადაჭრით არაფრის თქმა არ შეიძლება. ვერც იმაში დავეთანხმები ზოგიერთს, რომ არჩევნების შემდეგ შეიცვლება. ვფიქრობ, რომ არჩევნები ახალი ეტაპია – შანსი, რომელსაც მთავრობას ხალხი აძლევს, თუ რაღაცას არასწორად აკეთებენ, გამოასწორონ დაშვებული შეცდომები. რაც შეეხება ყველაზე მნიშვნელოვან საკითხს, ლარის კურსს. რაც შეეძლო ხელისუფლებას და ეროვნულ ბანკს ყველაფერი გააკეთეს. ნუ გვგონია, რომ მსგავსი სიტუაცია მარტო საქართველოშია და სხვა ქვეყნები არ განიცდიამ მსგავსს ეკონომიკურ კრიზისს. ასე რომ, მივანდოთ ამ საქმის კეთება მათ, ვინც ჩვენზე მეტი იცის”.

ბადრი მამაგულაშვილი, 52 წლის: “ნდობა მაქვს დაკარგული ყველას მიმართ, ვინც არჩევნებში იღებს მონაწილეობას. ჩვენ ვართ ერი, ვისაც ერთი მთავრობის მეორეთი შესაცვლელად არც წვიმაში და არც ქარში ქუჩაში დგომა არ დაგვიკლია, იმ იმედით, რომ უკეთესი მომავალი გვექნებოდა. არ ეგონოს ვინმეს, რომ ნაციონალებისკენ ვარ და ოცნებას ვაკრიტიკებ, მაგრამ არც ერთი ხელისუფლება ხალხისთვის არ არის და არც ყოფილა. ჩვეულებრივი ხალხი უკიდურეს გაჭირვებაში ვართ. “ვტაქსაობ” წლებია, ხალხთან ასე თუ ისე ურთიერთობა მაქვს და ვიცი, რომ ასეთი მდგომარეობა როგორიც დღესაა ქვეყანაში, არასდროს ყოფილა. დოლარი ისეა მაღლა წასული, რომ შიშით ველოდებით მე და ჩემი ოჯახი თვის ბოლოს, რადგან ბანკში სესხს დოლარში ვიხდით”.

მზია ხარებავა, 45 წლის: “წინასწარ ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ თუ არჩევნების შემდეგაც არაფერი შეიცვალა ლარის კურსის მხრივ და სიტუაცია არ გამოსწორდა, მაშინ ნამდვილად არ გაჩუმდება ხალხი.  ახლადარჩეულ პოლიტიკურ ძალასაც ისევე შეცვლის, როგორც მიიყვანეს ხელისუფლების სათავეში”.