„რეზონანსი“: როგორ ავიცილოთ ძალადობა წინასაარჩევნოდ // ოპოზიცია „ოცნების“ სამშვიდობო მემორანდუმის წინააღმდეგ
„რეზონანსი“: უნდა მოაწერონ თუ არა ხელი საარჩევნო სუბიექტებმა სამშვიდობო მემორანდუმს? (გამოკითხვა)
„რეზონანსი“: „ჩრდილოვანი მინისტრთა კაბინეტი“ წინასაარჩევნოდ
„რეზონანსი“: ინტერვიუ არჩილ გამზარდიასთან: „წინასაარჩევნოდ მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობის დასახელება ძალიან გაუგებარი, არასაჭირო და რთული ამოცანაა“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ვიქტორ დოლიძესთან: „ახლა რომ კადრების დემონსტრირებას აკეთებენ, აქამდე სად იყვნენ?“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ დავით კირკიტაძესთან: „ჩემი უპირველესი ამოცანაა, რუსთავში დავაბრუნო სამუშაო ადგილები“ // „გიორგი ბეგაძე მოსახლეობას ახალს ვერაფერს სთავაზობს“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ გიორგი ბეგაძესთან: „მინდა, რუსთავში მაჟორიტარი დეპუტატისა და მოქალაქეების ურთიერთობის საუკეთესო ნიმუში შევქმნა“ // „დავით კირკიტაძე? ვიცნობ, ქვემო ქართლში ერთ-ერთი მოხელე იყო“
„რეზონანსი“: „მეოცნებეთა“ კანდიდატი გიორგი ბეგაძე “ნაციონალთა“ დავით კირკიტაძის წინააღმდეგ: როგორი იქნება რუსთავის არჩევანი?
(პოლიტოლოგთა კომენტარები)
„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „არჩევნებში ერთ-ერთი გადამწყვეტი ფაქტორი საგარეო პოლიტიკა იქნება“ // „არჩევნების შემდეგ დესტაბილიზაციის მიზეზს უკვე ვხედავ. დამარცხებული პარტია იტყვის, ცეესკო კვალიფიციური არ არის და არჩევნები ნორმალურად არ ჩაატარესო“
——-
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოცნებას“ პრობლემა შეექმნება, თუ ბარიერს, ნაციონალების გარდა, ვერავინ გადალახავს“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მირიან მირიანაშვილთან: „ახალი კოაბიტაცია არ უნდა დავუშვათ“ // „საქართველოში ჩადებულია ბომბი, რომლის პულტიც სააკაშვილს უჭირავს“
——-
„ვერსია“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ფარული“ ჩანაწერებით ომი წინასაარჩევნოდ // „ასეთი საქციელი მიუღებელია… ნიკა გვარამიამ თავის საქმიანობა გააგრძელა“
„ვერსია“: ვინ არის მაჟორიტარობის ერთადერთი კანდიდატი, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის ყურადღების ცენტრში მოექცა
——-
„რეზონანსი“: ხალხის წელში გამწყვეტი ვალი არც ერთ პარტიას არ აინტერესებს // საფინანსო სექტორის რეგულაციაზე არც ერთი პოლიტიკური ძალა არ ფიქრობს
„რეზონანსი“: მთავრობის დაპირებული სამუშაო ადგილები მუდმივი ვერ იქნება // ტურიზმის სფეროში დასაქმებული ადამიანები, ძირითადად, სეზონურად მუშაობენ
—————————-
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
როგორ ავიცილოთ ძალადობა წინასაარჩევნოდ
ოპოზიცია „ოცნების“ სამშვიდობო მემორანდუმის წინააღმდეგ
გვანცა ღვედაშვილი
“ქართულმა ოცნებამ” წინასაარჩევნოდ პოლიტიკურ ოპონენტებს ე.წ. სამშვიდობო მემორანდუმი შესთავაზა – როგორც მმართველი ძალა აცხადებს, მემორანდუმი წინასაარჩევნო პერიოდში სიმშვიდისა და სტაბილურობის გარანტი უნდა გახდეს, რათა ინციდენტები იქნეს აცილებული. მათივე განცხადებით, იმის მიხედვით, თუ ვინ დაუჭერს მხარს მემორანდუმს და ვინ არა, ცნობილი გახდება, რომელ პოლიტიკურ სუბიექტს რა განზრახვა ამოძრავებს.
ხელისუფლების მიერ ოპონენტებისთვის შეთავაზებული მემორანდუმის მიხედვით, არჩევნებში მონაწილე სუბიექტები თანხმდებიან, რომ მიიღებენ ყველა ზომას, რათა მათმა აქტივისტებმა სხვა საარჩევნო სუბიექტის მიერ გამართულ ღონისძიებას ხელი არ შეუშალონ.
“ჩვენ, ქვემორე ხელმომწერი 2016 წლის 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების მონაწილე საარჩევნო სუბიექტები, ვაცნობიერებთ, რომ არჩევნების მშვიდობიანად ჩატარება არის საქართველოში დემოკრატიის განვითარებისა და პოლიტიკური სისტემის კონსოლიდაციის აუცილებელი პირობა. ვაცნობიერებთ რა, რომ საარჩევნო სუბიექტის მიერ სხვა საარჩევნო სუბიექტის წინააღმდეგ კონტრაქციის მოწყობა ქმნის ძალადობის პროვოცირების განსაკუთრებულ საფრთხეს, ვთანხმდებით, რომ უზრუნველვყოფთ ჩვენი აქტივისტების დისტანცირებას სხვა საარჩევნო სუბიექტის მიერ ან მის მხარდასაჭერად გამართული აქციისგან. ასევე, შეხვედრისგან ან სხვა მსგავსი სახის ღონისძიებისგან და მივიღებთ ყველა ზომას, რათა არ დავუშვათ, ჩვენი აქტივისტების მიერ სხვა საარჩევნო სუბიექტების გამართული ღონისძიების ხელშეშლა. წინამდებარე შეთანხმება ვრცელდება მთელ საარჩევნო პერიოდზე, არჩევნების საბოლოო შემაჯამებელი ოქმის გამოქვეყნებამდე”, – ნათქვამია მემორანდუმში.
როგორც “ქართული ოცნების” აღმასრულებელმა მდივანმა ირაკლი კობახიძემ პრესკონფერენციაზე განაცხადა, თუ ვინმე არ შეუერთდება ამ მემორანდუმს, ეს იქნება მკაფიო ნიშანი იმისა, ვის რა ზრახვები ამოძრავებს.
“მემორანდუმი გამოქვეყნებისთანავე გადავუგზავნეთ საარჩევნო სუბიექტებს, რათა ამ საკითხთან დაკავშირებით მათი პოზიცია გავიგოთ. იმედი გვაქვს, რომ პასუხისმგებლობის მქონე ყველა საარჩევნო სუბიექტი შემოუერთდება ჩვენ მიერ შემოთავაზებულ საარჩევნო მემორანდუმს. “კონსულტაციები გაიმართა სხვადასხვა სუბიექტთან. ჩვენი ამოცანაა, მაქსიმალურად დახვეწილი მემორანდუმი შეგვეთავაზებინა ჩვენი კოლეგებისთვის, პარტნიორებისთვის, სხვა საარჩევნო სუბიექტებისთვის. ჩვენ მზად ვართ, გავაგრძელოთ კონსულტაციები საერთაშორისო ორგანიზაციების ჩართულობით, არასამთავრობო ორგანიზაციების ჩართულობით. მემორანდუმის მიზანი არის, ჩავატაროთ მშვიდობიანი არჩევნები, არ დავუშვათ პროვოკაციები და არ დავუშვათ ძალადობა საარჩევნო პროცესში.
საარჩევნო მემორანდუმს იურიდიული ძალა არ აქვს. მას აქვს პოლიტიკური დატვირთვა და საარჩევნო სუბიექტები იღებენ პოლიტიკურ პასუხისმგებლობას მასზე ხელმოწერის შემთხვევაში. პასუხისმგებლობის მქონე ყველა საარჩევნო სუბიექტი შეუერთდება ამ მემორანდუმს. თუ ვინმე არ შეუერთდება, იქნება მკაფიო ნიშანი იმის, ვის რა ზრახვები ამოძრავებს. ჩვენ ამასთან დაკავშირებით არაერთხელ გვისაუბრია”, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ.
ექსპრემიერ ბიძინა ივანიშვილის შეფასებით, მემორანდუმის გაფორმების აუცილებლობა არ უნდა დამდგარიყო და მომავალში მსგავსი რამ არ უნდა განმეორდეს. მაგრამ, მისი აზრით, კარგი იქნება, თუ სამშვიდობო მემორანდუმს ხელს ყველა მოაწერს.
“მე ვფიქრობ, წინა ხელისუფლების მმართველობის ცუდი დანატოვარია და ძირითადად მათივე აგრესიული გამოვლინებებია დაპირისპირება, როცა ერთი გუნდი ატარებს აქციას და მიდიან სხვები. როდესაც ჩვენ პოლიტიკაში მოვედით, პრინციპში, საშუალება არ გვქონდა, გავსულიყავით და მოსახლეობას შევხვედროდით. ძალიან აქტიურობდნენ ე.წ. ზონდერები და ხშირად მუშტი-კრივში გადადიოდა შეხვედრა.
დღევანდელი ხელისუფლება, ჩემი აზრით, ამ მხრივ პრობლემებს არ ქმნის, ცალკეული პროვოკაციები არის, სხვადასხვა პარტიიდან. ძირითადად გასაგებია საიდანაც, მაგრამ ვალდებულება და პასუხისმგებლობა ხელისუფლებისაა და ეს ინიციატივაც შემთხვევითი არ არის”, – განაცხადა ბიძინა ივანიშვილმა და დასძინა, რომ პირველ რიგში ხელისუფლებაა ვალდებული, რომ არ მოხდეს მსგავსი დაპირისპირება.
“რა თქმა უნდა, ხელისუფლების ვალდებულებაა, აღკვეთოს პროვოკაციები, მაგრამ ისე არ უნდა ვქნათ, რომ ნებისმიერ პროვოკაციაში, ვისგანაც არ უნდა იყოს ინსპირირებული, წინასწარ ხელისუფლება დავადანაშაულოთ. ყველა პარტია უნდა იყოს პასუხისმგებელი, რომ მსგავსი არ მოხდეს”, – აღნიშნა ბიძინა ივანიშვილმა.
პარტიებს შორის ე.წ. მშვიდობის მემორანდუმის გაფორმების ინიციატივას მიესალმება “საერთაშორისო გამჭვირვალობა – საქართველოს” აღმასრულებელი დირექტორი ეკა გიგაური, თუმცა მიიჩნევს, რომ მემრონადუმის პირობები უნდა შესრულდეს.
“ცხადია, მშვიდობის მემორანდუმი მისასალმებელია, მაგრამ ყველაფერი, რაც იქნება მემორანდუმში ჩაწერილი, აუცილებლად უნდა შეასრულონ პარტიებმა. ჩვენ გვაქვს შეხვედრები სხვადასხვა პარტიის წარმომადგენლებთან და ყველა მათგანი საუბრობს, რომ მოწინააღმდეგე პარტიის წარმომადგენლების მხრიდან ადგილი აქვს პროვოკაციების მოწყობას. ჩვენ ვფიქრობთ, რომ თუკი იქნება ასეთი მემორანდუმი, მაშინ ის უნდა შესრულდეს”, – განაცხადა ეკა გიგაურმა. მემორანდუმთან დაკავშირებით “ნაციონალური მოძრაობის” წევრმა ელენე ხოშტარიამ “რეზონანსთან” საუბრისას განაცხადა, რომ აღნიშნული ქმედება თვალების ახვევა და ფარისევლობაა, რადგან ყველაფრის წამომწყები თავად ხელისუფლებაა.
მაშინ, როცა ხელისუფლება აქეზებს ძალადობას და არ სჯის მოძალადეებს, აბსოლუტურად არავინ აქცევს ყურადღებას იმას, რომ ადამიანებს ფიზიკურად უსწორდებიან და თავს ესხმიან პოლიტიკური პარტიების ოფისებს, ეს არის ფარისევლობა. სუს-ი ზეწოლას ახდენს პოლიტიკურ ოპონენტებზე და რაღაც ჩანაწერებს აქვეყნებენ. ამ ყველაფერზე ცხადია, ხელისუფლებაა პასუხისმგებელი, რომელიც ამ დროს ფარატინა ქაღალდებს აფრიალებს. ძალიან მნიშვნელოვანია, ხელისუფლებას ესმოდეს და პასუხსიმგებლობას იღებდეს ამ პროცესებზე. შეაჩერონ ძალადობა და რეალურად დაკავდნენ იმ პრობლემებით, რომლებიც საზოგადოებას აწუხებს. ამ პრობლემებს შორის კი არის ქვეყანაში კრიმინოგენული ვითარება, პოლიტიზირებული პოლიცია, სუს-ის ისეთი როლი, როგორსაც ჩვენ ვხედავთ. რაღაც მითების შექმნასა და ქაღალდებში ძრომიალს მოეშვან. ეს არის თვალების ახვევა, რაზეა საუბარი, როცა ყველაფრის წამომწყებნი თავად არიან. ერთი საქმე მითხარით ოპოზიციის მიმართ ძალადობის, ზეწოლის ან აუდიოჩანაწერის გავრცელებისა, რომელიც გამოძიებულია. ხელისუფლება ქმნის ამ ვითარებას და შემდგომ ვიღაცის თვალის ასახვევად საუბრობენ, რაღაც ინიციატივებზე. ეს არის ძალიან დიდი ფარისევლობა”, – განაცხადა ელენე ხოშტარიამ.
პარტიის “პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის” წევრმა, საბურთალოს რაიონის მაჟორიტარობის კანდიდატმა მამუკა კაციტაძემ მემორანდუმთან დაკავშირებით აღნიშნა, რომ უმჯობესია, ხელისუფლებამ მემორანდუმი საკუთარ სტრუქტურებთან გააფორმოს, რათა წინასაარჩევნოდ პარტიებზე დევნა და შანტაჟი შეწყვიტონ. მისი თქმით, მემორანდუმი ხრიკია და ის მმართველმა პარტიამ ყურადღების გადასატანად მოიფიქრა.
“ეს მემორანდუმი თავისი შინაარსით უპირველესად მმართველ პარტიას ეხება. თუ ვინმე ახდენს ზეწოლას პოლიტიკურ პარტიებზე, დევნის დემონსტრირებას, დაწყებული სუს-იდან და დამთავრებული სხვა სახელმწიფო მანქანებით, ეს არის მმართველი პარტია და ხელისუფლება. მაქვს შესაგებებელი ინიციატივა – დაბრძანდნენ ხელისუფლების წარმომადგენლები როგორც პარლამენტის, ისე მთავრობის ეშელონებიდან, მოიწვიონ საკუთარი სტრუქტურები, როგორც ცენტრალური ხელისუფლებიდან, ასევე ადგილობრივი ხელისუფლებიდან და ერთმანეთში გააფორმონ მემორანდუმი. ”დადონ პირობა, რომ ისინი არ განახორციელებენ ზეწოლას კანდიდატებზე, პარტიებზე, არ გააგრძელებენ მოსმენებს, არ გამოაქვეყნებენ კადრებს და არ შექმნიან დისკომფორტს წინასაარჩევნოდ. თუ ამას გააკეთებენ, ჩვენ მოვიწონებთ”, – განაცხადა მამუკა კაციტაძემ.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
უნდა მოაწერონ თუ არა ხელი საარჩევნო სუბიექტებმა სამშვიდობო მემორანდუმს?
(შემოკლებით)
უნდა მოაწერონ თუ არა ხელი საარჩევნო სუბიექტებმა სამშვიდობო მემორანდუმს? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების ცნობილ წარმომადგენლებს მიმართა.
იური მეჩითოვი (ფოტოგრაფი): მგონი, არაფერი ცუდი არ წერია ამ სამშვიდობო მემორანდუმში, ამიტომ ოპოზიციური პარტია იქნება თუ სამთავრობო, ყველამ უნდა მოაწეროს ხელი ამ მემორანდუმს. ჩვენ უნდა ვისწავლოთ კულტურა და ერთმანეთის პატივისცემა, ამიტომ ეს აუცილებელია.
ლელა ოჩიაური (კინომცოდნე): დავეთანხმები ამ მემორანდუმის შინაარსს, რადგან იქ, სადაც ერთი ნებისმიერი პარტიის მაჟორიტარი დეპუტატი ხვდება ამომრჩეველს, არ უნდა მივიდეს სხვა პოლიტიკური პარტიის წარმომადგენელი. თუმცა, ეს არ გამორიცხავს, რომ შეხვედრებისას იყვნენ სხვა პარტიის მხარდამჭერები. ადრე ხშირად იყო შემთხვევები, როდესაც ერთ პოლიტიკურ ძალასთან მიდიოდნენ სხვა ძალის წარმომადგენლები და იქ ყოველთვის ხდებოდა პროვოკაციის მცდელობები და დაპირისპირებები. ამიტომ ვფიქრობ, ეს სწორი გადაწყვეტილებაა.
სერგო ვარდოსანიძე (ისტორიკოსი): ვისთვისაც ჩვენი ქვეყნის მომავალი რამეს წარმოადგენს, ამ სამშვიდობო მემორანდუმს ხელი უნდა მოაწეროს. თუ ამ მემორანდუმს შემდეგ ვინმე დაარღვევს, ჩვენი სამშობლოს ისტორიის წინაშე, ის ყველა შესაძლო შედეგზე იქნება პასუხისმგებელი. ჩემი აზრით, აუცილებელია, აღნიშნულ მემორანდუმს ხელი მოეწეროს.
ნუცა ჯანელიძე (მუსიკოსი): უნდა მოაწერონ ხელი, ვისაც “კუდი არ ეწვის”, რატომ არ უნდა მოაწეროს, გინდაც ეს ფარატინა ქაღალდზე იყოს. ამით, შეიძლება შინაგანმა სინდისმა ვიღაცებს, რაღაცების კეთებაში ხელი შეუშალოს. თუ რა თქმა უნდა, გააჩნიათ შინაგანი სინდისი და წესიერება, არ გააკეთებენ, თორემ ვისაც ცუდის გაკეთება უნდა, მემორანდუმი კი არა, ბრძანება რომ გამოსცენ, მაინც გააფუჭებენ.
ზურაბ ვადაჭკორია (ილუზიონისტი): რა ჯობია იმას, რომ ხელი მოაწერონ ამ მემორანდუმს. მარტო ჩვენ კი არა, მთელმა მსოფლიომ უნდა მოაწეროს ხელი და აღარც ომი იქნება და არაფერი. სამშვიდობო მემორანდუმს ოჯახშიც უნდა მოაწერონ მგონი ხელი. ადამიანებს ერთმანეთი უნდა გვიყვარდეს. სამშვიდობო მემორანდუმი ის არის, რომ ადამიანებს ერთმანეთი უნდა უყვარდეთ, ადამიანებს ერთმანეთი რომ სჭირდებათ, ეს უკვე აღარ არის სამშვიდობო მემორანდუმი.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
„ჩრდილოვანი მინისტრთა კაბინეტი“ წინასაარჩევნოდ
თაკო მათეშვილი
ინიციატივა პარტიების მხრიდან მინისტრთა კაბინეტის არჩევნებამდე დასახელების თაობაზე პოლიტოლოგებში აზრთა სხვადასხვაობას იწვევს. მათი ნაწილი აღნიშნულ იდეას იწონებს და მიიჩნევს, რომ ეს სამართლიანი იქნება, რადგან ამომრჩეველს ეცოდინება, თუ როგორი მთავრობა ეყოლება ამა თუ იმ პარტიისათვის მხარის დაჭერის შემთხვევაში.
თუმცა მეორე ნაწილი აცხადებს, რომ ეს პარტიებს დააზარალებს. მათი აზრით, არჩევნებამდე კაბინეტის შემადგენლობის განხლვამ შიდაპარტიული დაპირისპირებები შეიძლება გამოიწვიოს.
ზემოთ ხსენებული ინიციატივა არასამთავრობო ორგანიზაციათა კოალიციას “ევროატლანტიკური საქართველოსთვის” ეკუთვნის. იგი პოლიტიკურ პარტიებს მოუწოდებს, საზოგადოებას გააცნონ პარლამენტში უმრავლესობით მოხვედრის შემთხვევაში მინიმუმ 6 წამყვანი მინისტრობის სავარაუდო კანდიდატი ან მათი “პოტენციური კაბინეტი”.
“ვფიქრობთ, პოლიტიკურმა პარტიებმა მნიშვნელოვანია, უპირველესად ყოვლისა, შემდეგი მინისტრები დაასახელონ: იუსტიციის მინისტრი, შინაგან საქმეთა მინისტრი, საგარეო საქმეთა მინისტრი, თავდაცვის მინისტრი, ფინანსთა მინისტრი და ეკონომიკის მინისტრი. აღნიშნული ინფორმაცია დაეხმარება ამომრჩეველს, მიიღოს ინფორმირებული გადაწყვეტილება არჩევნების დღეს”, – აღნიშნავენ კოალიციაში.
ინიციატივას თავად პარტიებში აღფრთოვანებით არ შეხვედრიან. სახელისუფლებო პარტია “ქართულ ოცნებაში” მიიჩნევენ, რომ არჩევნების წინ მათ მიერ მინისტრობის კანდიდატების დასახელება და მითქმა-მოთქმის გაჩენა ქვეყნისთვის დამაზიანებელი იქნება.
პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი გია ვოლსკი მიიჩნევს, რომ პარტიები სწორად იქცევიან, როცა არჩევნების წინ მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობას არ ასახელებენ, რადგან მათ შეიძლება ამით თავი ირონიულ მდგომარეობაში ჩაიყენონ. მისი აზრით, არასამთავრობო ორგანიზაციებმა ისეთი თემა შემოიტანეს, რომელსაც პარტიები ვერ აყვებიან.
“აღნიშნული საკითხი დეტალურად “ქართულ ოცნებაში” არ განხილულა. არც ზოგადად გვქონია მინისტრობის კანდიდატურებზე მსჯელობა. არასამთავრობო ორგანიზაციების სულისკვეთება მესმის, მაგრამ ვერანაირად ვერ დავეთანხმები, რომ მაინცდამაინც “ქართულმა ოცნებამ” დაასახელოს, თუ ვინ იქნებიან მომავალ მთავრობაში მინისტრები. არა მგონია, სხვა პარტიებისთვის მინისტრების დასახელება მიმზიდველი თემა იყოს, რადგან ასეთ შემთხვევაში, საზოგადოების წინაშე რეალობას მოწყვეტილად წარმოაჩენენ თავს. ყველამ კარგად იცის, რომ მთავრობის დაკომპლექტებისათვის მათ რესურსი არ ეყოფათ. როცა არჩევნები დასრულებული არ არის და საზოგადოებას გადაწყვეტილება არ მიუღია, პარტიებმა მინისტრობის კანდიდატების დასახელება დაიწყონ, არასწორი იქნება. წარმოიდგინეთ, რომ ვთქვათ, მინისტრთა კაბინეტი “ეროვნულმა ფორუმმა” ან “რესპუბლიკელებმა” წარმოადგინონ, როცა ისინი საარჩევნო ბარიერის გადალახვაზე ფიქრობენ და იციან, რომ ვერ მიიღებენ იმდენ ადგილს, რაც მთავრობის დასაკომპლექტებლად არ ეყოფათ. მათ მიერ მინისტრობის კანდიდატების წარმოდგენა ახალი პოლიტიკური დებატების ან ირონიის მეტს არაფერს გამოიწვევს. არჩევნების წინ რომელიმე მინისტრზე ჭორის გავარდნა, რომ ის მიდის ან ვიღაც რჩება, არ შეიძლება – საზოგადოებას სტაბილურობა სჭირდება”, – განაცხადა გია ვოლსკიმ.
მინისტრთა კაბინეტის წინასწარ დასახელებას ამბიციურს უწოდებს “რესპუბლიკური პარტიის” წარმომადგენელი დავით ზურაბიშვილი. მისი აზრით, ეს ღიმილის მომგვრელიც კი იქნება. “ასეთი სია მარტივი მიზეზების გამო ვერ გვექნება, რადგან არ გვგონია, რომ რომელიმე ერთი პარტია გაიმარჯვებს სრულად და არც “რესპუბლიკურ პარტიაზე” ვფიქრობთ ამას, რომ მთელ მინისტრთა კაბინეტს ჩვენ დავაკომპლექტებთ. ვინც ასე ფიქრობს, ძალიან ცდება. მსოფლიოში არ არსებობს მსგავსი პრაქტიკა, გარდა ინგლისისა, სადაც “ჩრდილოვანი მთავრობა” არსებობს და ჩვენს რეალობაში ამის წარმოდგენა შეუძლებელია”, – განაცხადა დავით ზურაბიშვილმა.
ექსპერტთა ნაწილისათვის კი იდეა ბევრი მიზეზით აღმოჩნდა მიმზიდველი. პოლიტოლოგი ზაალ ანჯაფარიძე შეთავაზებას ინოვაციურს უწოდებს და ამბობს, რომ მისი მეშვეობით საარჩევნო პროცესი უფრო გამჭვირვალე გახდება. თუმცა, დღევანდელი პოლიტიკური კონიუნქტურიდან გამომდინარე, ამ ინიციატივის განხორციელება შეუძლებლად მიაჩნია. დასძენს, რომ ჩვენი პოლიტიკური სპექტრი ამისათვის მზად არ არის. სამომავლოდ მსგავსი პრაქტიკის დანერგვაზე კი ანჯაფარიძე ფიქრობს, რომ ცუდი არ იქნებოდა.
“მეორე მხრივ, საკითხავია როგორ შეეძლებათ პარტიებს მინისტრობის კანდიდატების წარმოდგენა, როცა მათ ჯერ ისიც არ იციან, თუ რა რაოდენობის ადგილს მიიღებენ პარლამენტში. ეს გარკვეულ პრობლემას ქმნის. თუმცა, მაინც ვფიქრობ, რომ ესაა კარგი ინიციატივა, რომელსაც სამომავლოდ პერსპექტივა შეიძლება ჰქონდეს. ზოგადად, მინისტრობის კანდიდატების წარმოდგენა მარტივი პროცესი არაა. იგი მთელ რიგ სირთულეებს უკავშირდება, როგორც შიდა პარტიულს, ისე სხვა ტიპისას. როგორც წესი, პარტიებს წინასწარ კანდიდატურები შერჩეული ჰყავთ ხოლმე, მაგრამ მათ მაშინ ამხელენ, თუკი პარლამენტში უმრავლესობას მოიპოვებენ”, – აცხადებს “რეზონანსთან” საუბრისას ზაალ ანჯაფარიძე.
ინიციატივა “ამერიკის მხარდამჭერთა ლიგის პრეზიდენტ” ირაკლი კიკიანსაც მოსწონს. მიიჩნევს, რომ ადამიანებმა უნდა იცოდნენ, თუ როგორი იქნება მთავრობა ამა თუ იმ პარტიის მხარდაჭერის შემთხვევაში. თუმცა, მეორე მხრივ, მისი აზრით, შიდაპოლიტიკური მოსაზრებების გამო, პარტიებსაც უნდა დარჩეთ იმის უფლება, რომ წინასწარ კონკრეტული გვარების დასახელება არ მოუწიოთ. იგი ფიქრობს, რომ შუალედური ვარიანტია მოსაფიქრებელი, რომელიც არც პარტიების ინტერესებს დააზარალებს და არც ამომრჩევლისას.
“მაგალითად, სიის პირველი ათეული ან თხუთმეტეული მინისტრთა კაბინეტის წევრებად მოიაზრებოდნენ, ან რამე მსგავსი. ეს პარტიის ინტერესებსაც დააკმაყოფილებს და საზოგადოებისასაც”, – აცხადებს ირაკლი კიკიანი. მისივე აზრით, ეს ყველაფერი ამომრჩეველს გაცნობიერებული არჩევანის გაკეთებაშიც დაეხმარება. ამბობს, რომ ადამიანს უნდა ესმოდეს, თუ ვის და რატომ აძლევს ხმას. აქედან გამომდინარე, მას რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია უნდა ჰქონდეს კანდიდატებზე, მის მიღვაწეობაზე, წარსულზე და ა.შ. მეტი გამჭვირვალობა, პოლიტოლოგის თქმით, დემოკრატიული საზოგადოების განუყოფელი ნაწილია. თუმცა აქვე იმ სირთულეებზეც საუბრობს, რომელიც ამ პროცესში პოლიტიკურ პარტიებს შეიძლება შეექმნათ. ამბობს, რომ თითოეულ პარტიაში გარკვეული დაჯგუფებები არსებობს და კანდიდატების წინასწარმა დასახელებმა შესაძლოა შიდაპარტიულ ურთიერთობებზე ნეგატიურად იმოქმედოს.
მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობის წინასწარი განხილვა პოლიტოლოგ, კონსტიტუციონალისტ ვახტანგ ძაბირაძეს არასწორად მიაჩნია. მისი აზრით, იმის ცოდნაც საკმარისია, რომ თითოეული პარტის ლიდერი, ანუ სიის პირველი ნომერი პრემიერად მოიაზრება.
როცა პრემიერობის კანდიდატი ცნობილია, ძაბირაძის თქმით, მინისტრების დასახელება უკვე აზრს კარგავს. თანაც, არც იმას გამორიცხავს, რომ ამან პარტიის შიგნით გარკვეული გართულებები გამოიწვიოს.
“გასაგებია, რომ ჟურნალისტებსა და არასამთავრობო ორგანიზაციებს ეს აინტერესებთ, მაგრამ ვფიქრობ, პარტიები პრაგმატულად და სწორად იქცევიან, როცა “ჩრდილოვან კაბინეტს” არ ასახელებენ. საკმაოდ ბევრი დრო გვჭირდება იმისათვის, რომ ჩრდილოვანი კაბინეტის დასახელებას მივეჩვიოთ. ეს რომ ახლა ვინმემ გააკეთოს, ამ კაბინეტის ფორმალური თუ არაფორმალური არსებობა არჩევნების ჩატარებამდე დასრულდება. ამიტომაც მგონია, რომ სწორად იქცევიან”, – მიიჩნევს ვახტანგ ძაბირაძე. მისივე თქმით, კაბინეტის შემადგენლობის დასახელება სავალდებულო არცერთ ქვეყანაში არაა. არც იმ მოსაზრებას იზიარებს, რომ მომავალი მინისტრების ვინაობის ცოდნა ამომრჩეველს რამეში დაეხმარება და ეს მათ განწყობებსა თუ არჩევანს განსაზღვრავს. იგი ამბობს, რომ საზოგადოება ამ არჩევანს მაინც პარტიის ლიდერის მიხედვით აკეთებს.
“ხალხი არჩევანს მაინც იმის მიხედვით გააკეთებს თუ ვინ იქნება პრემიერი და არა იმის მიხედვით, თუ ვინ იქნება მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობაში. ამის წინასწარ ცოდნა მათ გადაწყვეტილებაზე დიდ გავლენას მაინც არ მოახდენდა”, – აცხადებს ვახტანგ ძაბირაძე.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ არჩილ გამზარდიასთან: „წინასაარჩევნოდ მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობის დასახელება ძალიან გაუგებარი, არასაჭირო და რთული ამოცანაა“
თაკო მათეშვილი
საზოგადოებრივი კომუნიკაციების მართვის სპეციალისტი არჩილ გამზარდია არასამთავრობო ორგანიზაციათა კოალიციის “ევროატლანტიკური საქართველოსთვის” ინიციატივას იმის შესახებ, რომ პარტიებმა წინასაარჩევნოდ მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობა დაასახელონ, არასაჭიროს უწოდებს. მისი აზრით, ამის გაკეთება პარტიებს ძალიან გაუჭირდებათ და შესაძლოა, შიდა დაპირისპირებებიც გამოიწვიოს. ამომრჩეველს კი წინასწარ ამის ცოდნა არაფერს მისცემს.
არჩილ გამზარდია: ეს მიდგომა, თუ გახსოვთ, “ნაციონალური მოძრაობის” მოძველებული მიდგომაა. მაშინ მხოლოდ კონკრეტულ პირებზე აკეთებდნენ აქცენტს – თუ ვის წარადგენდნენ ქვეყნის მმართველად და ვის – პარლამენტის თავმჯდომარედ. მინისტრთა კაბინეტი კი არაერთ ადამიანს მოიცავს და პარტიებში შეიძლება ამ ეტაპზე საერთოდ არ მიდიოდეს მუშაობა იმაზე, თუ ვინ შეიძლება წარმოადგინონ ამა თუ იმ თანამდებობაზე. ამიტომ, ეს ინიციატივა იდეურადაც და პრაქტიკულადაც არასწორად მეჩვენება. ჩემი აზრით, ეს არარეალისტურია, რადგან არავინ იცის, თუ ვინ რა მოცულობით მოვა პარლამენტში. დღეს რომ მინისტრთა კაბინეტი წარმოადგინონ, რომელიც ხვალ შესაძლოა თავადვე შეცვალონ, მით უმეტეს, რომ არავინ იცის, მთავრობა კოალიციური იქნება თუ არა, გაუგებრად მეჩვენება.
- ფიქრობთ, რომ ეს არც ამომრჩევლის ინტერესებში შედის? მათ გაცნობიერებული არჩევანის გაკეთებაში ვერ დაეხმარება?
- გაცნობიერებული არჩევანი ის იქნება, თუკი მოქალაქეები პროპორციული და მაჟორიტარული სიების შესახებ სრულად იქნებიან ინფორმირებულნი. თუკი ზუსტად ეცოდინებათ, თუ რას წარმოადგენს თითოეული მათგანი და რა შედეგი შეიძლება მოიტანოს საკანონმდებლო ორგანოში. ამ ინიციატივით კი მხოლოდ ჩარჩოები შეიქმნება და ამომრჩეველს არაფერში დაეხმარება. ეს ინფორმაცია მხოლოდ პოლიტიკური ბატალიებისათვის და ოპონირებისათვის შეიძლება იყოს საჭირო – პარტიები კონკრეტულ სუბიექტებზე დაიწყებენ აპელირებასა და კამათს.
- პოლიტიკურ პარტიებში შიდა დაპირისპირებებიც შეიძლება გამოიწვიოს?
- სავსებით შესაძლებელია. წარმოიდგინეთ, ამ ინიციატივის ფარგლებში პარტიები იძულებული ხდებიან, თავიანთ წარმოასახვაში მინისტრთა კაბინეტი ძალიან სწრაფი ტემპით შექმნან. ეს ძალიან გაუგებარი, არასაჭირო და რთული ამოცანაა.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ ვიქტორ დოლიძესთან: „ახლა რომ კადრების დემონსტრირებას აკეთებენ, აქამდე სად იყვნენ?“
ნინო ქეთელაური
“ძალოვანი სტრუქტურის ყოფილი თანამშრომლები თუ მოძალადეები “ნაციონალური მოძრაობიდან” “ქართულ ოცნებაში” რომ გადმოპორტირდნენ, ალბათ, მათ უნდა ვკითხოთ, ახლა რატომ გაახსენდათ ეს კადრები?!”, – ამის შესახებ “თავისუფალი დემოკრატების” ერთ-ერთმა ლიდერმა ვიქტორ დოლიძემ 26 მაისის კადრების წინასაარჩევნოდ გავრცელებასთან დაკავშირებით განაცხადა. მისი თქმით, საჭიროა ყველას ყველაფერი ახსოვდეს, თუმცა, მეორე მხრივ, ახლა ამ კადრების გახსენება, ლოგიკურ კითხვას აჩენს.
ე.წ კაბელების საქმე, “ქართული ოცნების” შემუშავებული მემორანდუმი, 26 მაისის კადრები, ეს ის საკითხებია, რაზეც “რეზონანსი” ვიქტორ დოლიძეს ესაუბრა. მისი შეფასებით, იმ ფონზე, როდესაც პოლიტიკოსთა ე.წ ქცევის კოდექსი უკვე შემუშავებულია, დამატებით მემორანდუმის არსებობა, გაუგებარია, თუმცა როგორც იგი ამბობს, “თავისუფალი დემოკრატები” არც ამის წინააღმდეგნი არიან.
ვიქტორ დოლიძე: ჯერ კიდევ რამდენიმე თვის წინ შევიმუშავე მე ეთიკისა და ქცევის წესები, ე.წ ქცევის კოდექსი. ევროპარლამენტარებთან და საერთაშორისო პარტნიორებთან ერთად გავიარე ეს დოკუმენტი, რომელიც არის ყოვლისმომცველი, საქმიანი და “ნაციონალური მოძრაობის” გარდა, იმ პერიოდში ყველა საპარლამენტო სუბიექტმა აიღო პასუხისმგებლობა და ხელი მოაწერა. ახლა რა აუცილებელია კიდევ ახალი ველოსიპედის მოგონება, მე არ მესმის. თუმცა ნესბიმერ ინიციატივას მხარსაც დავუჭერთ და ხელსაც მოვაწერთ, თუკი რამით შეიძლება კიდევ შეიცვალოს და უკეთესობისკენ წავიდეს, ამაში ორი აზრი არ არსებობს. ჩვენთვის სხვა რამე უფრო მნიშვნელოვანია, პოლიტიკური ნება უნდა იყოს ქვეყანაში, რომ სასამართლო გაათავისუფლონ პოლიტიკური წნეხისგან, რომ პროკურატურის ის მანკიერი პრაქტიკა, რომელსაც სააკაშვილის ძალადობრივი რეჟიმის დროს იყენებდა, აღარ განმეორდეს, იყოს აპოლიტიკური და ა.შ. ეს ბევრად მნიშვნელოვანი საკითხებია, სადაც კონკრეტული ნაბიჯები უნდა გადაიდგას.
- იმ ფონზე, როდესაც ქცევის კოდექსი უკვე არსებობდა, როგორ ფიქრობთ, “ქართული ოცნების” მხრიდან რას ემსახურებოდა კიდევ დამატებით მემორანდუმის შემუშავება?
- პიარის ნაწილია, აბა სხვა რა არის. კი ბატონო, მოვაწეროთ ხელი ამ დოკუმენტსაც, თუ თვისობრივად ეს რამეს უშველის. რა თქმა უნდა, ეს არის გარკვეული პოლიტიკური ნაბიჯი და ჩვენც დავთანხმდით.
- რატომ არის აუცილებელი წინასარჩევნოდ მსგავსი დოკუმუნტების არსებობა, გარკვეული პროვოკაციები მოსალოდნელია?
- ვერ გეტყვით, პროვოკაციები რამდენად მოსალოდნელია. ზოგადად, პირველ რიგში, ხელისუფალია ამაზე პასუხისმგებელი, რომ პროვოკაციები არ მოხდეს, სამართლიანი საარჩევნო გარემო შექმნას და თვითონ არ იყოს ჩაბმული პროვოკაციებში, პირიქით, უნდა აღკვეთოს. ამ ყველაფერში ხელისუფლებას ძირითადი როლი აკისრია, მაგრამ ამავე დროს, არავინ უნდა გავექცეთ პასუხისმგებლობას, მათ შორის ოპოზიციური პარტიები. უფრო მეტი უნდა ვისაუბროთ პრობლემებზე, პლატფორმებზე და არა ჯოხებით ვდიოთ ერთმანეთს. რისი პრაქტიკაც ადრე არსებობდა და რომელიც ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დავასრულოთ.
- 26 მაისის კადრებთან დაკავშირებით მინდა გკითხოთ, როგორ ფიქრობთ, რატომ გახდა საჭირო, ამ კადრების წინასაარჩევნო პერიოდში გავრცელება?
- კარგი კითხვაა, რა საჭირო იყო მართლაც. ერთი მხრივ, ყველას ყველაფერი უნდა გვახსოვდეს, მაგრამ, მეორე მხრივ, ახლა რომ აკეთებენ ამ კადრების დემონსტრირებას, აქამდე სად იყვნენ? ძალოვანი სტრუქტურის ყოფილი თანამშრობლები თუ მოძალადეები “ნაციონალური მოძრაობიდან” “ქართულ ოცნებაში” რომ გადმოპორტირდნენ, ალბათ, მათ უნდა ვკითხოთ, ახლა რატომ გაახსენდათ ეს კადრები. სამართლიანობის აღდგენაზე რომ მიდის საუბარი, რომელ სამართლიანობის აღდგენაზე ვსაუბრობთ, ჯერ კიდევ ძალიან ბევრი ადამიანია, რომელსაც საერთოდაც არ ქვს განცდა, რომ მათთან მიმართებით სამართლიანობა აღდგა. ასე რომ, ეს კითხვა როგორც თქვენ, ასევე მეც მებადება, რომელზე პასუხიც ხელისუფლებამ უნდა გასცეს.
- სასამართლომ ე.წ “კაბელების საქმეზე” სახალხო დამცველის დასკვნა, რომლის მიხედვითაც ამ საქმეში ბრალდებული პირების დარბაზში დაკავებას უკანონოს უწოდებს, მტკიცებულებად დაუშვა. ამით გაიზარდა თუ არა თქვენთვის სასამართლოს ნდობის ხარისხი?
- ხელისუფლებამ უნდა გაათავისუფლოს სასამართლო. მოსამართლე უნდა იყოს დამოუკიდებელი, ძლიერი და პირველ რიგში სამართლიანი. ახლა, იმ ფონზე, როდესაც 5 უდანაშაულო თავდაცვის სამინისტროს წარმომადგენელს სულხან მოლაშვილის მოსამართლეს გაასამართლებინებ, რა ნდობა უნდა გვქონდეს ამ სასამართლოს მიმართ?!
- ამავე სასამართლომ კონკრეტულად ამ მოსამართლის აცილების შუამდგომლობა არ დააკმაყოფილა…
-ეს ნამდვილად არ ყოფილა ჩვენთვის სიურპრიზი. სამწუხაროდ, ამის მოლოდინი გვქონდა.
- გაქვთ თუ არა ამ საქმის ბოლომდე გამოძიების იმედი?
- ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე, განსაკუთრებით ჩვენთვის, “თავისუფალი დემოკრატებისთვის” პრობლემის ცენტრშია. იმიტომ, რომ ეს 5 უდანაშაულო ადამიანი, სწორედ ამ პოლიტიკური საფუძვლებისა და მოსაზრებების გამოა ციხეში. ამიტომ, ჩვენ ვიბრძოლებთ ბოლომდე, რომ ისინი რაც შეიძლება მალე დაუბრუნდნენ საკუთარ ოჯახებს.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ დავით კირკიტაძესთან: „ჩემი უპირველესი ამოცანაა, რუსთავში დავაბრუნო სამუშაო ადგილები“ // „გიორგი ბეგაძე მოსახლეობას ახალს ვერაფერს სთავაზობს“
თიკო ოსმანოვა
“ნაციონალური მოძრაობის” მაჟორიტარობის კანდიდატი დავით კირკიტაძე კი რუსთაველებისთვის მეტი სამუშაო ადგილის შექმნასა და სოციალური სახლების მშენებლობას აპირებს. მისი განცხადებით, მისი მთავარი კონკურენტი სწორედ ეს პრობლემებია, რომლებსაც აუცილებლად დაამარცხებს.
დავით კირკიტაძე: ჩემი უპირველესი ამოცანაა, რუსთავში დავაბრუნო სამუშაო ადგილები. ქალაქი გამოვაცხადო საწარმო ზონად, რაც მისცემს საშუალებას აქ არსებულ 25-მდე საწარმოს მიერ წარმოებული პროდუქცია იყოს კონკურენტუნარიანი, რომ საწარმოები მთელი სიმძლავრით ამუშავდეს და დამატებით 15 ათასი სამუშაო ადგილი შეიქმნას. ასევე ვპირდები თითოეულ რუსთაველს, რომელსაც დღეს აწუხებს უბინაობა ან არიან ქირით, ან შეჭრილი არიან სხვის საკუთრებაში, მათთვის გავაგრძელებ პროექტს, რომელიც გვქონდა 2012 წლამდე – ეს არის სოციალური სახლების მშენებლობა. ნაწილი აშენებული გვაქვს და უბინაოები უკვე ცხოვრობენ და ახლა ვაპირებთ, გავზარდოთ მასშტაბი და 1500 სოციალური სახლი ავაშენოთ. ასევე, რუსთაველ სტუდენტებს, რომლებსაც ყოველდღიურად დედაქალქში უწევთ მგზავრობა, ვპირდები, რომ რუსთავის მუნიციპალიტეტს ვაიძულებ, სტუდენტური ტარიფი შემოიღონ მათთვის და ყველა სტუდენტს ყოველთვიურად ჩაურიცხონ ბარათზე 30 ლარი, რომ ეს თანხა გამოიყენონ მგზავრობაში და ჰქონდეთ ის შეღავათები, რითაც მაგალითად თბილისში მცხოვრები სტუდენტები სარგებლობენ მუნიციპალური ტრანსპორტებით. ასევე, ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ყველა იმ ოჯახს, რომელსაც უსამართლოდ შეუწყვიტეს დახმარება, აღვუდგინოთ. ასეთი კი ძალიან ბევრი ოჯახია.
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა, რაც აწუხებს ადგილობრივ მოსახლეობას – თბილისი და რუსთავი სოციალურად ძალიან დაკავშირებულია ერთმანეთთან. 2010 წელს დავიწყეთ თბილისი-რუსთავის ავტომაგისტრალის მშენებლობა, გავაკეთეთ პროექტი, მოვიძიეთ თანხები და 2015 წელს ამის მშენებლობა უნდა დასრულებულიყო, თუმცა ამ უუნაროებმა ეს გააჩერეს და მხოლოდ პირველი ლოტის მშენებლობის დასრულება მოხერხდა და ყველაზე რთული და საფრთხის შემცვლელი მონაკვეთი ისევ რთულ მდგომარეობაშია. ამ გზას ვპირდები რუსთაველებს, რომ 2017 წლის ბოლომდე დავასრულებთ.
- ვინ მიგაჩნიათ თქვენს მთავარ კონკურენტად?
- ჩემი კონკურენტი დღეს რუსთავში არის უმუშევრობა, რომელიც უნდა დავამარცხო, უბინაობა და უმოქმედობა, რომელსაც აუცილებლად დავამარცხებ.
- რას იტყვით მმართველი პარტიის კანდიდატ გიორგი ბეგაძეზე?
- მმართველი პარტიის კანდიდატი და ისევე, როგორც მთლიანად “ქართული ოცნება”, ვერაფერს ვერ სთავაზობს მოსახლეობას ახალს და სასიკეთოს. აქედან გამომდინარე, არ მინდა მასზე დრო დავხარჯო. ჩემი დროის ძირითადი ნაწილი იქნება დაკავშირებული იმ პრობლემების მოგვარებასთან, რომლებიც ჩამოვთვალე.
- და მაინც, როგორ ფიქრობთ, შეძლებთ რუსთავალების გულის მოგებას და ბეგაძის დამარცხებას?
- მმართველი პარტიის კანდიდატზე საუბარი არ მსურს. დარწმუნებული ვარ, რომ რუსთაველებთან ერთად დავამარცხებ ყველა იმ პრობლემას, რომელიც დღეს მათ აწუხებთ.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ გიორგი ბეგაძესთან: „მინდა, რუსთავში მაჟორიტარი დეპუტატისა და მოქალაქეების ურთიერთობის საუკეთესო ნიმუში შევქმნა“ // „დავით კირკიტაძე? ვიცნობ, ქვემო ქართლში ერთ-ერთი მოხელე იყო“
თიკო ოსმანოვა
“ქართული ოცნების” მაჟორიტარობის კანდიდატი გიორგი ბეგაძე რუსთავის თანამედროვე ქალაქად გადაქცევას გეგმავს და ამაში საზოგადოების ჩართვას აპირებს. იგი აპირებს მაჟორიტარი დეპუტატისა და მოქალაქეების ურთიერთობის საუკეთესო ნიმუშის შექმნას.
გიორგი ბეგაძე: მინდა მაჟორიტარი დეპუტატისა და მოქალაქეების ურთიერთობის საუკეთესო ნიმუში შევქმნა. ამ მიზნით უკვე შემიძლია დავპირდე რუსთაველებს, რომ შეიქმნება მაჟორიტარის სივრცე, სადაც ადამიანები, დარგობრივი ჯგუფები თავიანთ ინიციატივებს, მოსაზრებებს დააფიქსირებენ. გაგვიზიარებენ საკუთარ ხედვას, თუ როგორი უნდა იყოს თანამედროვე რუსთავი, როგორ უნდა განვითარდეს ესა თუ ის სფერო, რა უნდა გავაკეთოთ იმის მისაღებად, რომ იგი ევროპული ტიპის თანამედროვე და მიმზიდველ ქალაქად იქცეს. რა თქმა უნდა, ჩემი კონცეფცია მაქვს, მაგრამ მინდა რუსთავის, როგორც თანამედროვე ქალაქის აღმშენებლობაში თითოეულმა რუსთაველმა მიიღოს მონაწილეობა. ყველფერს სჭირდება თანმიმდევრული მიდგომა, პრიორიტეტის განსაზღვრა. ურბანულ განვითარებას სწორი კონცეპტუალური მიდგომა სჭირდება. რაშიც აუცილებლად პროფესიონალები უნდა გამოვიყენოთ. იმდენი პრობლემაა, იმდენი სატკივარი აქვთ რუსთაველებს, ბუნებრივია, ერთი ადამიანი ყველაფერს ვერ გააკეთებს, მაგრამ ძალიან მოტივირებული ვარ, ჩემი ქალაქისთვის სასიკეთო საქმეები გავაკეთო.
- ვინ მიგაჩნიათ თქვენს მთავარ კონკურენტად?
- არავინ.
- რატომ, თქვენი აზრით, არჩევნებში უპირობოდ გაიმარჯვებთ?
- ვფიქრობ, რუსთავი კარგად აფასებს რეალობას და მას სჭირდება რუსთაველი კანდიდატი, რომელიც გამორჩეული იქნება ქალაქის მიმართ სიყვარულით, წესიერებით, შრომისმოყვარეობითა და კომპეტენციით.
- და მაინც, რას იტყვით “ნაციონალური მოძრაობის” მაჟორიტარ კანდიდატ დავით კირკიტაძეზე, რომელსაც რუსთაველი ამომრჩეველი ძალიან კარგად იცნობს?
- არ ვიცი. გამიგია ასეთი ადამიანის შესახებ. ერთ-ერთი მოხელე იყო ქვემო ქართლში. არ ვმუშაობ იმისთვის, რომ კონკურენტები დავამარცხო, 4 წლის განმავლობაში ვიმუშავებ იმაზე, რომ რუსთავმა გაიმარჯვოს.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
„მეოცნებეთა“ კანდიდატი გიორგი ბეგაძე “ნაციონალთა“ დავით კირკიტაძის წინააღმდეგ: როგორი იქნება რუსთავის არჩევანი?
(პოლიტოლოგთა კომენტარები)
თიკო ოსმანოვა
“ნაციონალური მოძრაობის” მაჟორიტარობის კანდიდატი დავით კირკიტაძე რუსთაველების გულის მოგებას კიდევ ერთხელ შეეცდება. თუმცა შეძლებს თუ არა 10 მეტოქის, მათ შორის მმართველი პარტიის კანდიდატის, გიორგი ბეგაძის უკან ჩამოტოვებას და 50%-იანი ბარიერის გადალახვას, 16 დღეში გაირკვევა. დიდი ალბათობით, რუსთავში მთავარი ბრძოლა სწორედ ამ ორ ადამიანს შორის გაიმართება, რომლებიც წინასაარჩევნოდ დაპირებებს საკმაოდ უხვად გასცემენ. მაგრამ ამომრჩეველი რაზე გააკეთებს აქცენტს, წინასაარჩევნო პროგრამზე თუ პარტიულ სახეზე, უცნობია. ამასთან დაკავშირებით პროგნოზის გაკეთება უჭირთ პოლიტოლოგებს, თუმცა სოსო ცისკარიშვილი დარწმუნებულია, რომ რუსთაველ ამომრჩეველზე ვერც ერთი პოლიტიკური პარტია ზეწოლას ვერ მოახდენს.
“ახალი გვარი არ ნიშნავს, რომ მისი გამარჯვება დაუშვებელია. წარსული, ცხადია, მნიშვნელოვანი შემადგენელი ნაწილია შედეგისათვის. მაგრამ, კონკურენციას საკუთარი თავშესაფარი ექნება, ამიტომ გამარჯვება არის არა მხოლოდ გამარჯვებულის მიღწევა, არამედ მისი კონკურენტის სიყოჩაღეზე დამოკიდებული. რუსთაველებს საკმაო გამოცდილება აქვთ სხვადასხვა დონის არჩევნებზე საკუთარი ნების გამოხატვის და არა მგონია, ასეთ ვითარებაში, რომელიმე პოლიტიკურმა ძალამ შეძლოს ზეწოლის განხორციელება”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას სოსო ცისკარიშვილი.
პოლიტოლოგ გია ხუხაშვილის თქმით, კი რუსთაველი ამომრჩეველი ეძებს მესამე ძალას. მისი თქმით, დიდ უმეტესობას არ უნდა, არც “ოცნების” და არც “ნაციონალების” კანდიდატი.
“გამიჭირდება ამაზე პროგნოზის გაკეთება, არ ვიცი, რა განწყობაა რუსთავში. ფაქტია, რომ გადაუწყვეტელი ამომრჩევლის რაოდენობა ძალიან დიდია. უმეტესობას არ უნდა არც “ქართული ოცნების” და არც “ნაციონალების” კანდიდატი. ეძებს მესამე არჩევანს. არ ვიცი, იქ ვინ არიან სხვა კანდიდატები. მმართველი პარტიის კანდიდატს, რა თქმა უნდა, აქვს გარკვეული უპირატესობა, მაგრამ ეს არ არის მისი პირადი რეიტინგი, ეს არის ნაწილობრივ “ანტინაციონალური მოძრაობის” და ნაწილობრივ ადმინისტრაციული რესურსი. ეს აძლევს მათ გარკვეულ უპარეტესობას, მაგრამ საკმარისი იქნება თუ არა 50%-იანი ბარიერის გადალახვისთვის, გამიჭირდება ამის თქმა”, – გვითხრა გია ხუხაშვილმა. მისი თქმით, “ნაციონალურ მოძრაობას” ჰყავს თავისი სტაბილური ამომრჩეველი, მაგრამ, მისი აზრით, 50%-იანი ბარიერის გადალახვისთვის ეს საკმარისი არ იქნება.
„დავით კირკიტაძე და საერთოდ “ნაციონალური მოძრაობის” ნებისმიერი წარმომადგენელი არის დაზიანებული ბრენდი. ანუ ბრენდი, რომელიც ეჭვმიტანილია სისტემურ დანაშაულზე, რაც უზღუდავს შესაძლებლობას. მათ ჰყავთ თავის სტაბილური ამომრჩეველი, მაგრამ ჩემი აზრით, ეს არ არის საკმარისი იმისთვის, რომ არჩევნები მოიგონ. მაგრამ ასევე იმ პრობლემებმა, რომელიც ხელისუფლებას აქვს, შეიძლება არც “ოცნებას” მისცეს არჩევნების მოგების საშუალება. შესაბამისად, შესაძლოა, მივიღოთ მეორე ტური ისევე, როგორც მოსალოდნელია საქართველოს ძალიან ბევრ ქალაქსა თუ რაიონში”, – უთხრა “რეზონანსს” გია ხუხაშვილმა.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „არჩევნებში ერთ-ერთი გადამწყვეტი ფაქტორი საგარეო პოლიტიკა იქნება“ // „არჩევნების შემდეგ დესტაბილიზაციის მიზეზს უკვე ვხედავ. დამარცხებული პარტია იტყვის, ცეესკო კვალიფიციური არ არის და არჩევნები ნორმალურად არ ჩაატარესო“
ელზა პაპოშვილი
პოლიტოლოგი და ანალიტიკოსი სოსო ცინცაძე ამბობს, რომ ამ არჩევნებში ერთ-ერთი გადამწყვეტი ფაქტორი საგარეო პოლიტიკა იქნება. მისი აზრით, ჩვენი ქვეყნისთვის ამ ეტაპზე, რეგიონში შექმნილი სიტუაციიდან გამომდინარე, უბლოკო სტატუსი ყველაზე კარგი გამოსავალია. ანალიტიკოსი ფიქრობს, რომ ქართული საზოგადოება ყველაზე მეტად იმ პოლიტიკურ სუბიექტს მიანიჭებს უპირატესობას, რომელიც რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზებას დაჰპირდება.
- როგორ ფიქრობთ, ჩანს თუ არა “ქართული ოცნებისა” და “ნაციონალური მოძრაობის” შემცვლელი ალტერნატიული ძალები?
- პირველად ქართულ არჩევნებში ერთ-ერთ პრიორიტეტად საგარეო პოლიტიკა იქცა. ამ თვალსაზრისით, ყველაზე საინტერესო, უბლოკო სტატუსია, რადგანაც დღევანდელი სიტუაციიდან გამომდინარე, ქვეყანას ეს აუცილებლად სჭირდება. საქმე იმაშია, რომ ყველა კონკრეტულ სიტუაციაში, სახელმწიფოს ფასეულობების დიპლომატია უნდა ჰქონდეს. ჩვენი ქვეყანა და მსოფლიოც ძალიან კარგად ხედავს იმას, რომ რუსეთი, თავის შეიარაღებაზე უკანასკნელ კაპიკებს ხარჯავს. ვნახეთ, რომ ვლადიმირ პუტინმა, როგორც კი მისი რეიტინგი ქვეყანაში ვარდებოდა, რუსეთის საზღვრებს მიღმა საკუთარი რეიტინგი აგრესიით ასწია. შესაბამისად ჩვენი ქვეყანა ახლა ძალინ რთულ და ცუდ გეოპოლიტიკურ სიტუაციაში იმყოფება. ცხადია, ქართველი ხალხი არც ისე უგონოა, რომ ამას ვერ ხვდებოდეს. ამიტომაც, ამ არჩევნებზე “ოცნების” და “ნაციონალების” ალტერნატიური ჩამნაცვლებელი ძალა, პირველ რიგში, საგარეო პოლიტიკაზე, შემდეგ კი სოციალურ საკითხებზე უნდა აპელირებდეს.
ახლა ვხედავთ, რომ ნატოს და ევროპას შიგნით საშინელი კრიზისი აქვს. ნატო ორ ბლოკად არის გახლეჩილი. ერთი – ჩრდილოეთის და აღმოსავლეთის ქვეყნები, ბალტიისპირეთი და პოლონეთი, რომელიც რუსეთის საფრთხეს უშუალოდ გრძნობს და დანარჩენი მდიდარი ქვეყნები – გერმანია, იტალია, საფრანგეთი, რომლებიც რუსეთთან სიტუაციის დაძაბვას ერიდებიან. ამიტომაც, საქართველომაც აუცილებლად უნდა გაითვალისწინოს რეგიონში არსებული მდგომარეობა და ახალ პარლამენტში შესულმა პოლიტიკოსებმა გონივრული დიპლომატიური პოლიტიკა აწარმოონ.
- რამდენად დიდია იმის ალბათობა, რომ ამ არჩევნებზე პრორუსულმა ძალებმა პარლამენტში შესვლა მოახერხონ. როგორ ფიქრობთ, ქართულ საზოგადოებაში მათზე მოთხოვნა არსებობს?
- პრორუსული ძალების მოთხოვნა ქართულ საზოგადოებაში არ არის, მაგრამ რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზაციის ტოტალური მოთხოვნილება ჩვენს მოქალაქეებში ნამდვილად არსებობს. საქართველოს არც ერთ მოქალაქეს არ სურს, რომ ქვეყანაში რუსული სამხედრო ძალა იდგეს და ისეთი დემოკრატია იყოს, როგორიც ამ ქვეყანაშია. თუმცა, ყველას კარგად ესმის, რომ 140 მილიონიან აგრესიული მენტალობის მქონე მეზობელთან კატა-თაგვის რეჟიმში ცხოვრება კარგი არ არის. ამას ნებისმიერი ჩვენი მოქალაქე ხვდება. საიმედოა თუ არა რუსული ბაზარი, ფაქტია, რომ მის გარდა ჩვენს ქვეყანაში სხვა ბაზარი არ არსებობს. შესაბამისად, გლეხიც ფიქრობს, რომ თავისი პროდუქტი მეზობლად უნდა გაიტანოს. ამიტომაც მასთან კონფლიქტი და დავიდარაბა არ აწყობს.
- როგორ ფიქრობთ, ამ გადმოსახედიდან, არსებობს თუ არა იმის საშიშროება, რომ ჩვენი მოსახლეობის დიდი ნაწილი 8 ოქტომბერს არჩევნებზე არ მივიდეს?
- სამწუხაროდ, ამის შანსი ნამდვილად არსებობს. ამის მიზეზი ძალიან ბევრი რამ შეიძლება იყოს. ის 60%, რომლესაც ჯერ ვერ გაურკვევია, ხმა რომელ პოლიტიკურ სუბიექტს მისცეს, გგონიათ სახლში სხედან და პარტიების პროგრამებს კითხულობენ, აბა ერთი ხმა ვის მივცეთო? იმათ არჩევნები საერთოდაც აღარ აინტერესებთ. ამიტომაც, აღარც მედიას ადევნებენ თვალს და არ იციან, ვინ რა დაპირებას იძლევა. მგონია, რომ ეს ხალხი არჩევნებზე საერთოდ არ მივა.
- პაატა ბურჭულაძისა და ბიძინა ივანიშვილის დაპირისპირების შესახებ მინდა გკითხოთ. როგორ ფიქრობთ, რა ხდება ამ ორ ადამიანს შორის და ნამდვილად ხდება თუ არა ბურჭულაძის პარტიაზე ხელისუფლების მხრიდან ზეწოლა?
- ამის მთავარი მიზეზი ქვეყნის დაბალი პოლიტიკური კულტურაა. ცივილიზებულ ქვეყნებში, რა თქმა უნდა, პოლიტიკოსებს ერთმანეთის მიმართ აგრესია გააჩნიათ, თუმცა ისინი საჯაროდ, შიდა ჭუჭყიან საცვალს, გარეთ არ გამოიტანენ. პირველ რიგში მმართველი გუნდია ვალდებული, რომ თავი შეიკავოს მსგავსი სახის პოლემიკაში ჩაბმისგან. საქართველოში ყველაზე დიდი დეფიციტი ერთსულოვნებაა. ამიტომ, ის, რაც ოპოზიციას ეპატიება, მმართველ პარტიას არ ეპატიება.
- როგორ ფიქრობთ, არჩევნების შემდეგ არსებობს თუ არა ქვეყანაში დესტაბილიზაციის საფრთხე?
- არჩევნების შემდეგ ქვეყანაში თუ რომელიმე უკმაყოფილო პოლიტიკური ძალა ქუჩაში გამოვა, მერე რა? მსგავსი მეთოდი ყველა ევროპულ ქვეყანაში აპრობირებულია. მთავარია, რომ ძალადობა არ იყოს. ერთსქესიანთა ქორწინების წინააღმდეგ პარიზში მილიონამდე ადამიანი გამოვიდა და საპროტესტო აქცია გამართა. თუმცა საქართველოში ამის კულტურა არ არსებობს. დესტაბილიზაციის მიზეზს უკვე ვხედავ. დამარცხებული პარტია იტყვის, ცეესკო კვალიფიციური არ არის და არჩევნები ნორმალურად არ ჩაატარესო. დანარჩენი, მერე რა შარის მოდება შეიძლება, კაცმა არ იცის.
———————
„ახალი თაობა“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოცნებას“ პრობლემა შეექმნება, თუ ბარიერს, ნაციონალების გარდა, ვერავინ გადალახავს“
პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ არჩევნების შემდეგ მოვლენების განვითარების ორი სცენარი არსებობს. ერთი შედარებით უფრო მწვავეა, მეორე – ნაკლებად.
- ბატონო გია, პრემიერმა საარჩევნო მემორანდუმზე ხელმოწერა შესთავაზა პარტიებს. რამდენად იმუშავებს ეს მემორანდუმი?
- ეს არ არის პრემიერის ნოუჰაუ. ყველა არჩევნების წინ ყველა ხელისუფლება მშვიდობის მტრედად მოგვევლინებოდა ხოლმე და ასეთ მემორანდუმებს აფორმებდა, მაგრამ მაშინვე ეს მემორანდუმი ფარატინა ქაღალდად იქცეოდა. შესაბამისად, ეს მემორანდუმი შედგება, ხელი მოეწერება თუ არა, მნიშვნელობა არ აქვს, რადგან მოსახდენი მაინც მოხდება.
- რას ელოდებით თქვენ, რამდენად რეალურია დესტაბილიზაცია, არეულობა, რომელზეც საუბრობს ხელისუფლება?
- არაფერს გამოვრიცხავ. შეიძლება ვიღაც რაღაცას გეგმავდეს, მათ შორის ნაციონალური მოძრაობაც, მაგრამ ხელისუფლებას მინდა ვუთხრა: ნაციონალური მოძრაობა რასაც უნდა გეგმავდეს, თუ პროტესტს და კრიზისს არ აქვს შესაბამისი ბაზა, ხალხში მხარდაჭერა, ვერც ერთი პარტია ხელოვნური კრიზისის ინიცირებას ვერ მოახდენს. ამის კლასიკური მაგალითია თურქეთში ამ ზაფხულს განვითარებული მოვლენები. მთელი სამხედრო ელიტა გამოვიდა – ჯარიც, ტანკებიც, თვითმფრინავებიც, ყველაფერი ჰყავდათ, მაგრამ სახელმწიფო გადატრიალება ვერ შეძლეს იმ ერთი მარტივი მიზეზის გამო, რომ ხალხში არ ჰქონდათ მხარდაჭერა.
- დღეს რა განწყობაა ხალხში?
- კრიზისის მამოძრავებელი ძალა არის ხალხში დაგროვილი პროტესტი. პოლიტიკურ ძალებს ამ პროტესტისთვის მხოლოდ მიმართულების მიცემა შეუძლიათ. არც ერთი პოლიტიკური პარტია რევოლუციას არ აწყობს. რევოლუციას ყოველთვის ხელისუფლება უწყობს საკუთარ თავს იმით, რომ ხალხი უკმაყოფილო ჰყავს. თუ ნაციონალურ მოძრაობას სოციალური საყრდენი ხალხის სახით არ ეყოლება, რაც არ უნდა დაგეგმოს, მაინც არაფერი არ გამოუვა. შესაბამისად, ხელისუფლების მხრიდან მგელი მოდის ყვირილი კი არ არის პრევენცია, უკმაყოფილო ხალხის გულისკენ მიმავალი გზა იპოვოს როგორმე და მათი პრობლემები გადაწყვიტოს, ეს იქნებოდა პრევენცია. კრიზისის პრევენცია მათ საქმიანობაშია ჩადებული და არა – შეთქმულების თეორიის ძიებაში.
- არჩევნებში ყველა გამარჯვებული ვერ იქნება. გამორიცხავთ, რომ არჩევნების შედეგებზე განაწყენებულმა ნაციონალურმა მოძრაობამ, ვინაიდან ამბობს, რომ სწორედ ის იმარჯვებს, გარკვეული ინიციატივები გამოიჩინოს ამ მიმართულებით?
- არა, არაფერს გამოვრიცხავ. არ გამოვრიცხავ ნაციონალური მოძრაობის სურვილს, რომ არეულობა მოაწყოს, მაგრამ ეს მხოლოდ პარტიების სურვილზე და დალაგებულ გეგმებზე არ არის დამოკიდებული. თუ ადამიანების უმრავლესობამ ამ პროტესტს მხარი არ დაუჭირა, ეს ჩვეულებრივ ჩაივლის. აქ კიდევ ერთი მომენტია. ეს პროტესტი თუ გაუჩნდა არა მხოლოდ ნაციონალური მოძრაობის მხარდამჭერებს, არამედ, მაგალითად, პატრიოტთა ალიანსის მხარდამჭერებს, არჩევნებისადმი ნიჰილისტურად განწყობილ მოსახლეობასაც, სხვა პარტიების მხარდამჭერებსაც, მაშინ ხელისუფლებას სერიოზული პრობლემები შეექმნება. ეს იმიტომ კი არ მოხდება, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ დაგეგმა, არამედ უკმაყოფილოთა მასა ქვეყანაში კრიტიკულ ზღვარს გადალახავს. ამ უკმაყოფილებას რომელი პოლიტიკური ძალები ჩაუდგებიან სათავეში, ამას უკვე მნიშვნელობა არ ექნება.
ხელისუფლების პრობლემა ნაციონალური მოძრაობა კი არ არის, მათი პრობლემა საზოგადოების ის ნაწილია, რომელიც აგრესიულად განწყობილ საზოგადოებად ჩამოყალიბდა. ამ უკმაყოფილებამ თუ კრიტიკული ზღვარი გადალახა, მაშინ თავის თავს უნდა დააბრალოს ხელისუფლებამ ყველაფერი და არა _ ნაციონალურ მოძრაობას. 2003 წელს რევოლუცია იმიტომ კი არ მოხდა, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ მოაწყო. რევოლუციური სიტუაცია მოაწყო ხელისუფლებამ, კრიტიკული ზღვარი გადალახა და ნაციონალურმა მოძრაობამ მოახერხა, რომ ამ პროტესტს სათავეში ჩასდგომოდა. რევოლუციის მიზეზი ყოველთვის ხელისუფლების უგუნურება ხდება და არა _ რომელიმე ოპოზიციური ძალა.
- ხელისუფლებას რამდენად აქვს დღეს მზაობა, რომ მშვიდ გარემოში ჩაატაროს არჩევნები? ყველა წესით, ხელისუფლებას აწყობს მშვიდობიანი არჩევნები და წინასაარჩევნო გარემო...
- რა თქმა უნდა, ხელისუფლებას არათუ მზაობა აქვს, ძალიან მოწადინებულია, რომ მშვიდობით ჩაატაროს, ყოველგვარი დაძაბულობის გარეშე არჩევნები, მაგრამ ეს ისევ მის შნოსა და ეფექტურ მუშაობაზეა დამოკიდებული. მე ხელისუფლების სურვილებში ეჭვი ნაკლებად მეპარება. თუმცა, ხელისუფლებაშიც არიან ვიღაცები, რომლებიც მზად არიან, რომ ხელმრუდობით მიაღწიონ შედეგს. ამ „ვიღაცებში“ კვირიკაშვილს არ ვგულისხმობ. მთლიანობაში ხელისუფლებას ნამდვილად აქვს სურვილი, რომ არჩევნები შესაფერის, მშვიდ გარემოში ჩაატაროს, მაგრამ რამდენად უზრუნველყოფს ამას, ამაში ეჭვი მეპარება.
- რატომ?
- დეპოლიტიზირებული ძალოვანი უწყების ხელმძღვანელი, მაგალითად, შინაგან საქმეთა მინისტრი, ასეთი განცხადებებით არ უნდა საუბრობდეს. პოლიტიკური პრევენცია არ არის შს მინისტრის საქმე, ეს არის პოლიტიკოსების საქმე. შს მინისტრი როდესაც შეთქმულებაზე საუბრობს, იმ დროს შსს ამ შეთქმულების მონაწილეს უნდა იჭერდეს. თუ ამას არ აკეთებს, მაშინ მინისტრის სიტყვა ფასს კარგავს. ზუსტად ასე გახდა თავის დროზე აბუჩად ასაგდები ჭიკაიძე. ვთხოვდი მღებრიშვილს, რომელიც სიმპათიურად გამოიყურება, იმ დონეზე ნუ დავა.
- ბატონო გია, არჩევნების შემდეგ უფრო არის მოსალოდნელი სიტუაციის დაძაბვა თუ ეს არის დამოკიდებული იმაზე, რომელი ძალები იქნებიან გამარჯვებულები?
- ორი ნეგატიური სცენარი არსებობს: ერთი, რასაც გვიკიჟინებენ ნაციონალური მოძრაობა და „ქართული ოცნება“, რომ ისინი არიან განუმეორებლები და ერთადერთები. თუ ამ სცენარით განვითარდება მოვლენები და ამ ორი პოლიტიკური ძალის გარდა ვერც ერთი გადალახავს ბარიერს და ვერ შევა პარლამენტში, მაშინ ეს იქნება ყველაზე ცუდი სცენარი და საფრთხე „ქართული ოცნებისთვის“.
- რატომ?
- პროპორციები 60-40-ზე დაჯდება, თითქოს არაფერი უნდა ადარდებდეს „ქართულ ოცნებას“, რადგან ხელისუფლებაში რჩება, მაგრამ ეს ნამდვილად არ უნდა აწყობდეთ მას. ასეთ შემთხვევაში ძალიან მაღალი ალბათობით, ნაციონალური მოძრაობა არ დაეთანხმება არჩევნების შედეგებს, გამოაცხადებს, რომ გაყალბდა შედეგები და მას ყველა გარეთ დარჩენილი პარტია მხარს აუბამს. მივიღებთ კრიზისს, რომელშიც მთელი პოლიტიკური სპექტრი მიიღებს მონაწილეობას და „ქართული ოცნება“ მარტო დარჩება. ძალიან მაინტერესებს, „ქართულ ოცნებას“ ამ კრიზისის გადალახვის რა შნო გააჩნია. ჩემი ვარაუდით, არ გააჩნია. ამიტომ ვამბობ, რომ ეს არის ყველაზე ცუდი სცენარი.
- მეორე სცენარი როგორია?
- მეორე არის შედარებით რბილი სცენარი, როდესაც ბარიერს 5-6 პარტია გადალახავს, მაგრამ ამ შემთხვევაშიც არის ასეთი ტიპის კრიზისის ფორმირება მოსალოდნელი თუ აქტივობა იქნება დაბალი და საზოგადოებაში არ იქნება განცდა, რომ ეს ხელისუფლება, რომელიც გაიმარჯვებს, მისი არჩეულია. ასევე, მაჟორიტარულ ოლქებში ბევრგან მეორე ტური არის მოსალოდნელი, შესაბამისად, ორი კვირის განმავლობაში ქვეყანაში არასტაბილური პოლიტიკური სიტუაცია იქნება. მე არ მინდა პროცესების დრამატიზირება, მაგრამ ვიცი ჩვენი ხელისუფლების სიმყიფე და გვაქვს მაგალითები, როდესაც ხელისუფლებას კრიზისების მართვა გაუჭირდა. მეშინია, რომ მან ფატალური შეცდომა არ დაუშვას და ამას არ მოჰყვეს სერიოზული პრობლემები.
“ახალი თაობა“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ მირიან მირიანაშვილთან: „ახალი კოაბიტაცია არ უნდა დავუშვათ“ // „საქართველოში ჩადებულია ბომბი, რომლის პულტიც სააკაშვილს უჭირავს“
პროკურატურის მიერ გასაჯაროებულმა ახალმა გარემოებებმა 26 მაისის საქმეზე ისევ აქტუალური გახდა სამართლიანობის აღდგენის თემა. საქართველოს გადარჩენის მოძრაობის ლიდერი მირიან მირიანაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საუბრობს მიზეზებზე, რომლებმაც ხელი შეუშალეს სამართლიანობის დამკვიდრებას და სააკაშვილის მმართველობისას ჩადენილი დანაშაულების გამოძიებას.
მირიან მირიანაშვილი:
- სამართლიანობა ვერ აღდგებოდა ორი მიზეზის გამო. პირველი – ესაა ბიძინა ივანიშვილის გარემოცვაში ჩანერგილი სააკაშვილისგან მართული ხალხი და მეორე – ესაა პოლიტიკური საბოტაჟი. ორივე მიზეზი ერთმანეთთანაა დაკავშირებული. „ქართულ ოცნებაში“ ახალი სახეები მოჰყავთ. ეს არის შექმნილი მდგომარეობიდან გამოსავლის ძიების მცდელობა. თუმცა, ეს ჯერ კიდევ არ ნიშნავს გათავისუფლებას სააკაშვილის აგენტურისაგან.
- ანუ პოლიტიკურ პროცესებს, ფაქტობრივად, ისევ სააკაშვილი მართავდა ხელისუფლებიდან წასვლის შემდეგაც?
- ეს სწორედ ასეა. დღესაც სააკაშვილი რჩება მოთამაშედ პოლიტიკურ ასპარეზზე. ამას ის ახერხებს სხვა პარტიებში მყოფი ადამიანების მეშვეობით. არავისთვის არაა დასამალი, რომ სააკაშვილმა კომპრომატების შეგროვება პოლიტიკოსებზე დიდი ხნის წინ დაიწყო. კომპრომატები მან საკუთარ გარემოცვაზეც მოაგროვა. 2008-2009 წლებიდან მან შეტევის ობიექტად სხვებიც აქცია. მაშინ სააკაშვილი პოლიტიკოსებს აღარ დასჯერდა და გავლენა გაავრცელა სხვა ცნობილ ადამიანებზე, რომლებიც, შესაძლოა, მომავალში პოლიტიკაში მოსულიყვნენ. იმ პერიოდში მან კომპრომატებზე დასვა ამა თუ იმ სფეროში მყოფი საზოგადო მოღვაწეები და ბიზნესმენები. დიდი ალბათობით, აქ მოხვდებოდნენ ქართუ ჯგუფში დასაქმებული პირებიც. ასეთი ადამიანების რაოდენობა 5.000-მდე ავიდა. როცა სააკაშვილთან დავიწყე დავა პარტიის თაობაზე და როცა ის სერიოზულად დამიპირისპირდა, თავს სპეციალურად შემუშავებული სისტემით ვიცავდი. კოლექტიურად დაცვისთვისაც შესაძლებელია სპეციალური სისტემის შექმნა.
- ამ სისტემით „ქართული ოცნება“ უნდა გათავისუფლდეს სააკაშვილთან შეკრული ხალხისაგან?
- სააკაშვილის პოლიტიკური პროცესებისაგან ჩამოსაცილებლად უნდა გაკეთდეს ორი რამ. პირველ რიგში, მას უნდა ჩამოერთვას ნაძარცვი ქონება და მისი აგენტურა უნდა ჩამოსცილდეს სახელმწიფო აპარატს, პოლიტიკურ პროცესებს. საჭიროა სააკაშვილის აგენტურის ლუსტრირება.
- აგენტურა უნდა ჩამოსცილდეს გავლენის სფეროებს?
- მარტო ჩამოცილება არ კმარა. საჭიროა მათი დასახელება. აგენტურის პრობლემა ქართულ პოლიტიკაში ყოველთვის იდგა, მაგრამ ასე მასშტაბურად არა. ბიძინა ივანიშვილს გარემოცვაში ძალიან დიდი რაოდენობით ჰყავდა და ახლაც ჰყავს სააკაშვილის აგენტურა. ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა რომ ჩამოვაყალიბე, ვეცადე, მასში ნაკლებად ცნობილი გაუსვრელი ადამიანები შემეყვანა. ახლა სააკაშვილს ხელისუფლებაში, ივანიშვილის გარემოცვაში ჰყავს თავისი ხალხი. ხდება საბოტაჟი. სააკაშვილი აფერხებს ქვეყნის განვითარებას. 4 წელიწადია, ეს გრძელდება. ვდგავართ საშიშროების წინაშე, რომ ეს კიდევ გაგრძელდეს.
- მმართველი კოალიციის დაშლით არაფერი შეცვლილა?
- რადიკალური ძვრები არ მომხდარა. კოალიციიდან გასულები, უმეტესად, სააკაშვილის მიერ მართული არიან. ბიძინა ივანიშვილი თავის გამოსვლებში მათ სხვა საკითხების გამო აკრიტიკებს, თუმცა ამ პოლიტიკოსების აგენტობასა და სააკაშვილთან კავშირზე არაფერს ამბობს. სერიოზული ინფორმაცია მაქვს იმაზე, რომ კვირიკაშვილი და მისი გარემოცვა წინასაარჩევნოდ ნაციონალებთან გარიგდნენ. ვერავინ დამაჯერებს, რომ ეს უბრალოდ მოხდა.
- ანუ ეჭვი გაქვთ, რომ ეს პოლიტიკოსებიც სააკაშვილისგან იმართებიან?
- რა თქმა უნდა. კვირიკაშვილის მოსვლით დაიწყო „კოაბიტაცია 2“.
- დავით კოღუაშვილის განცხადებებიც ამის გამოძახილია?
- დავით კოღუაშვილს თავისით არ გაუკეთებია შემრიგებლური განცხადებები ნაციონალების მიმართ. ეს იყო კვირიკაშვილის პოზიცია. მას უნდოდა მისი გასაჯაროება და ეცადა ამას კოღუაშვილის მეშვეობით.
- თუ არაფერი შეიცვალა, კოაბიტაცია გაგრძელდება?
- თუ არ გადაიდგა ნაბიჯები სააკაშვილის საწინააღმდეგოდ, აუცილებლად დაიწყება კოაბიტაცია-3. ახალი კოაბიტაცია არ უნდა დავუშვათ. სააკაშვილს აქვს დიდი ფული და ჰყავს მართული ხალხი პოლიტიკურ სპექტრში, მმართველ წრეებში. მისი აგენტურა აქტიურია. თუ ამას არ ეშველა, სამართლიანობის აღდგენაზეც უარი უნდა ვთქვათ და ქვეყნის განვითარებაზეც. თუ ისევ ყველაფერი სააკაშვილის ხელში დარჩა, ქვეყნის ფიზიკური გადარჩენის პრობლემა დადგება. საქართველოში ჩადებულია ბომბი, რომლის პულტიც სააკაშვილს უჭირავს.
———————
„ვერსია“, 21 სექტემბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ფარული“ ჩანაწერებით ომი წინასაარჩევნოდ // „ასეთი საქციელი მიუღებელია… ნიკა გვარამიამ თავის საქმიანობა გააგრძელა“
თამარ ლომსაძე
არჩევნების მოახლოებასთან ერთად პოლიტიკური დუღილის ტემპერატურაც ნელ-ნელა იმატებს. რეიტინგის მოსაპოვებლად ყველა ისე იბრძვის, როგორც შეუძლია, თუმცა რატომღაც ზოგიერთები კვლავ წესების გარეშე ბრძოლის ფანებად რჩებიან და ცდილობენ, ფარული ჩანაწერებისა თუ კომპრომატების სამარცხვინო წარსულში დაგვაბრუნონ. ამის ნათელი დადასტურება გადაცემა „არჩევანი“ გახდა, სადაც მიწვეულ სტუმრებს შორის მაჟორიტარობის კანდიდატი „ქართული ოცნებიდან“ – ოთარ დანელია და ნაციონალების კანდიდატი, სანდრა რულოვსი იყვნენ. ყველაფერი ინტერაქტივით დაიწყო, სადაც ,,ქართული ოცნება” ლიდერობდა – ამ დროს ტექნიკური ხარვეზის გამო ინტერაქტივი გაითიშა და სარეკლამო ჭრის დროს, პრესსამსახურმა ოთარ დანელიას კოკა ყანდიაშვილის დანაბარები გადასცა, ინტერაქტივის გათიშვა ,,ქართული ოცნების” რეიტინგის ზრდას დაუკავშირე და „გააპიარეო“. თქვა კიდეც – ინტერაქტივის გათიშვა მიზანმიმართული ქმედება იყოო. მოგვიანებით სწორედ ეს ჩანაწერი გასაჯაროვდა.
ბოლო პერიოდში „რუსთავი 2“-ს უკვე ღიად აძახებენ ენმ-ს ლობირებას და ამას დიდად არც თავად მალავენ, მაგრამ გაასაჯაროო ,,შემთხვევით გაკეთებული” ჩანაწერი ისე, რომ რესპოდენტი საქმის კურსში არ იყოს, ეს მინიმუმ არაეთიკურია; კითხვაზე – უნდა გადაყვეს თუ არა ჟურნალისტური ეთიკა პარტიულ სიმპათიებს, მარტივი პასუხი არსებობს, მაგრამ ეს ჩვენი შესაფასებელი არ არის, ერთი კი ფაქტია – წამყვანმა საქართველოს ყოფილი პირველი ლედი უხერხულობისგან იხსნა და ჟურნალისტის კითხვაზე პასუხი – რატომ აფინანსებდნენ ჩვენი ქვეყნის მოქალაქეები საკუთარი ჯიბიდან მისი შვილის სწავლას – ოსტატურად აარიდა. იყო თუ არა ეს საკუთარი პოლიტსიმპათიის ობიექტის მდგომარეობიდან გამოყვანის მცდელობა, განსხვავდება თუ არა შემთხვევითი ჩანაწერი მიზანმიმართული ფარული ჩანაწერისგან, როცა ოპონენტის დისკრედიტაციისთვის იყენებ და ვინ ცდილობს კომპრომატების ომში საზოგადოების ძალით შეთრევას?
„ვერსიამ“ კითხვებზე პასუხი ექსპერტს მამუკა არეშიძეს სთხოვა, რომელსაც ტელევიზიაში მუშაობის გამოცდილებაც აქვს და მსგავსი ტრიუკების შეფასებაც შეუძლია:
- ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ რეიტინგში იმარჯვებდა სხვა პარტია და ამიტომაც გათიშეს… „რუსთავი 2“-ს სხვა შემთხვევაში რატომ არ ექმნება მსგავსი ხარვეზები?
- ამიტომ შეიქმნა ასეთი შთაბეჭდილება, თორემ შეიძლება მართლა ტექნიკური ხარვეზი იყო. ასე შესაძლოა ანძაც გაითიშოს, მაგრამ საზოგადოების დიდმა ნაწილმა ეს შემთხვევითობა არ დაიჯერა.
- ოთარ დანელიას ჩანაწერიც შემთხვევით გასაჯაროვდა, ბატონო მამუკა?
- ეს ტელევიზიის ხელმძღვანელობის აბსოლუტურად ამორალური საქციელია… მსგავსი რამ ტელევიზიის ხელმძღვანელობამ არ უნდა იკადროს. ნიკა გვარამია ამ საქციელით თავის ბიოგრაფიას გვახსენებს, როცა ფარულ ჩანაწერებზე დაყრდნობით ხდებოდა ადამიანების ბიოგრაფიის შეფასება და მათი ციხეში გაშვება თუ დისკრედიტაცია. ამ ჩანაწერზეც პირველი ეს გავიფიქრე _ ნიკა გვარამიამ თავის საქმიანობა გააგრძელა.
ტელევიზიის მუშაობისას მსგავსი ჩანაწერები შეიძლება შემთხვევით შეიქმნას, მიკროფონმაც ჩაიწეროს, კამერამაც… მაგრამ არჩევნების პერიოდში ასეთი ჩანაწერის გასაჯაროება აბსოლუტურად ამორალური საქციელია. ვინმეს თუ ჰგონია, მე მსგავსი შემთხვევები არ მქონდა, ძალიან ცდება – ჩვენც იგივე რეჟიმში ვმუშაობდით და ჩაგვვარდნია მსგავსი ჩანაწერი, მაგრამ არ ნიშნავს, რომ ჩვენ ის უნდა გამოგვეფინა – არსებობს შინაგანი ცენზურა, არსებობს მორალური მხარე, მით უმეტეს, არჩევნებია და ამ გზით ზემოქმედებ ელექტორატზე, ტელევიზია რომ გქვია, ამის გაკეთების უფლება არ გაქვს.
- მაგრამ მათ არასოდეს დაუმალავთ თავისი პოლიტიკური სიმპათიები…
- რამოდენიმეჯერ იყო მცდელობა, მივეწვიე მსგავსი ტიპის გადაცემაში, მაგრამ მე ყოველთვის უარს ვეუბნები, რადგან ჩემთვის ეს არის კლასიკური პარტიული, ტენდენციური ტელევიზია. შეიძლება, ინტერვიუ მივცე „რუსთავი 2“-ს იმ თემებზე, რომელზეც ვმუშაობ, მაგრამ სტუდიაში არ მივალ გაბუნიასთან, კაცთან, რომლის მშობლები ხელისუფლების შეცვლისთანავე მაშინდელი პირველი არხიდან გამოყარეს, მაგრამ მან ეს ყველაფერი დაივიწყა და ემსახურება პარტიულ კონიუნქტურას. მისთვის არ არსებობს არც ჟურნალისტური და არც ეთიკური ნორმები. მისი თოქშოუს სტუმრები ყოველთვის არათანაბარ მდგომარეობაში არიან და ამ გადაცემაშიც ნათელი იყო – გიორგი გაბუნია და სანდრა რულოვსი ებრძოდა დანარჩენებს… მე რომ ექსტრემალურ პირობებში მუშაობის გამოცდილება მაქვს, ასეთი ვერც ექნებათ… ისეთ პიროვნებებთან ურთიერთობაც მიწევდა, რომელთა პოლიტიკური მრწამსი ჩემთვის მისაღები არ იყო, მაგრამ ყოველთვის კარგად ვართმევდი თავს, როგორც წამყვანი. დარწმუნებული იყავით, არც ზვიად გამსახურდიასთან იყო ადვილი ურთიერთობა, არც მერაბ კოსტავასთან და არც მათ მოწინააღმდეგეებთან, მაგრამ ვახერხებდი ამ პარიტეტის დაცვას.
რაც შეეხება გვარამიას საქციელს, რთულია მტკიცება, რომ მაინცდამაინც მან დადო ეს ჩანაწერი, თუმცა მისი გაკეთებული მგონია და იმდენი ქნა გვარამიამ, მათ, ვისაც პაატა ბურჭულაძისა და მისი საუბრის ჩანაწერი მესამე მხარის ინტერესი ეგონათ, გაუჩინა ეჭვი, რომ ეს საუბარი სწორედ გვარამიას გაკეთებულია. ასეთი ტიპის ადამიანია – სურს, ასეთი მეთოდებით, ფარული ჩანაწერების მეშვეობით, ზურგიდან მოქმედებით აწიოს საკუთარი ტელევიზიის რეიტინგი და უარყოფითი იმიჯი შეუქმნას მოწინააღმდეგეებს. და რა მოხდება ვიღაც იარაღს იარაღს თუ დაუპირისპირებს? ამიტომ ასეთი საქციელი ყოვლად მიუღებელია.
„ვერსია“, 21 სექტემბერი, 2016 წელი
ვინ არის მაჟორიტარობის ერთადერთი კანდიდატი, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის ყურადღების ცენტრში მოექცა
ნინო ლურსმანაშვილი
„ერთი ახალგაზრდა გავიცანი, ძალიან საინტერესო სხვათაშორის, რომელმაც მოახერხა და ინტერვიუები ჩაწერა ამერიკის ყველა ყოფილ ელჩთან საქართველოში. ვნახე ჩანაწერები. თქვენც ნახავთ, რას ამბობს მაილსი სააკაშვილზე“, – ბიძინა ივანიშვილმა ირაკლი მეზურნიშვილი რამდენიმე თვის წინ ჟურნალისტებთან შეხვედრისას პირველად ახსენა. მას შემდეგ, ყოფილ პრემიერს, არაერთხელ უსაუბრია მის შესახებ. ბოლოს ისიც კი თქვა, „ქართული ოცნების“ სიების შედგენაში მონაწილეობა არ მიმიღია, მხოლოდ რამდენიმე კანდიდატს გავუწიე რეკომენდაცია, მაგრამ ერთადერთი, კასპის მაჟორიტარობის კანდიდატი ირაკლი მეზურნიშვილია, რომელიც გუნდმა გაიზიარაო.
მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი ირაკლი მეზურნიშვილი დიმიტრი ყიფიანის მე-7 თაობის შთამომავალია დედის მხრიდან. პატრიარქის პატრონაჟით დაბეჭდილ ერთ-ერთ ალბომში მისი ოჯახის შესახებაცაა მოთხრობილი. საქართველოში პირველი ბანკის ერთ-ერთი დამაარსებლის შთამომავალი საერთაშორისო ფინანსური ექსპერტი გახდა. დოკუმენტური ფილმის გადაღებისას კი დედის მხრიდან ბაბუის, დოკუმენტალისტის, რუსთაველის პრემიის ლაურეატის, გურამ პატარაიას გენი დაეხმარა. გურამ პატარაიამ „ტაო-კლარჯეთი“, „შორია გურჯისტანამდე“, „ათონის ქართველთა სავანე“… გადაიღო, თუმცა მას ფართო საზოგადოება უფრო იცნობს, როგორც „რეკორდისა“ და „კუჩხი ბედინერის“ რეჟისორსა და ფილმის – „თოჯინები იცინიან“ მთავარ სცენარისტს. საზოგადოება იცნობს კანდიდატის მამასაც, რომელიც რუსეთში საქართველოს კონსული იყო. ამ ფონზე, ალბათ არც ისაა გასაკვირი, რომ რუსულ-ქართული ურთიერთობების დათბობის მიზნით, ირაკლი მეზურნიშვილი, არაერთ ახალგაზრდულ ღონისძიებას ატარებდა – მოსკოვში ქართველი ახალგაზრდობა გააერთიანა და საელჩოს ბაზაზე ქართული კლუბი ჩამოაყალიბა. 2005 წელს მისი ორგანიზატორობით, ერთ მაგიდასთან აფხაზი და ქართველი სტუდენტები დასხდნენ, რასაც დიდი რეზონანსი მოჰყვა.
ვინ არის „ოცნების“ განახლებული გუნდის ახალი სახე, რატომ არის მის მიერ გადაღებული დოკუმენტური ფილმი უნიკალური, რატომ დაიგეგმა ფილმის პრემიერა საპარლამენტო არჩევნების წინ და რით დაიმსახურა კასპის მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატმა ყოფილი პრემიერის ლობირება? ამ კითხვებზე პასუხების მისაღებად, „ვერსია“ თავად ირაკლი მეზურნიშვილს დაუკავშირდა:
- წელს ქართულ-ამერიკული ურთიერთობის 25 წელი სრულდება. ვგულისხმობ 1991 წლის 25 დეკემბერს, თარიღს, როცა აშშ-მ, ერთ-ერთმა პირველმა გვაღიარა როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო. დიპლომატიური ურთიერთობა ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ ეს აღიარება, ჩვენთვის ძალიან პრინციპული იყო. დოკუმენტური ფილმის გადაღების იდეა სწორედ ამიტომ დაიბადა და „მეოთხედი საუკუნეც“ სწორედ ამიტომ დავარქვი. ფილმში გადმოცემულია საქართველოში ამერიკის ყველა ელჩის თვალით დანახული საქართველოს უახლესი ისტორია, განვითარების გზა, მათი ემოციები საქართველოსთან დაკავშირებით.
- საქართველოში აშშ-ს ყველა ყოფილ ელჩთან ინტერვიუს ჩაწერა არც მარტივი იქნებოდა და ფილმის გადაღებისთვის საკმაო თანხებიც იქნებოდა საჭირო. პროექტი ბიძინა ივანიშვილმა დააფინანსა?
- არა. როცა ფილმის გადაღება დავიწყე, ბიძინა ივანიშვილს არ ვიცნობდი. ფილმის აქტიური ჩაწერები აპრილში დასრულდა, მონტაჟი კი – მაისში. ყველა ელჩის ჩაწერა მარტივი ნამდვილად არ იყო. მითუმეტეს, ისინი დღეს სხვადასხვა ქვეყანაში საქმიანობენ. მაგალითად, ბასი სტამბოლში მოღვაწეობს, კენტ ბრაუნი საერთოდ ბიზნესის სფეროშია და ბელგრადში შევხვდი, რამდენიმე ელჩი აშშ-ში ჩავწერე… სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, ჩემი ვიზიტები ელჩებთან არავის დაუფინანსებია. ტელეკომპანია „იმედსაც“ კი, სადაც ფილმის პრეზენტაცია შედგება, მის შექმნაში არანაირი წვლილი არ შეუტანია.
- ანუ, ბიძინა ივანიშვილი რომ გაიცანით, ფილმზე მუშაობა უკვე დასრულებული გქონდათ?
- იმ პერიოდში უკვე მონტაჟს ვაკეთებდით. ბატონ ბიძინას გავაცანი ფილმის იდეა. ძალიან დაინტერესდა და მოეწონა. სხვათაშორის, ეს არც დაუმალავს და რამდენჯერმე ახსენა კიდეც ეთერში.
- როგორც ჩანს, საინტერესო ურთიერთობა ჩამოგიყალიბდათ, რადგან საჯაროდ განაცხადა, ირაკლი მეზურნიშვილს ვლობირებდი სიის შედგენისასო…
- ბატონ ბიძინასთან რამდენიმე შეხვედრა მქონდა. ბევრ თემაზე ვისაუბრეთ. ჩემი ხედვა გავაცანი, როგორც საგარეო ურთიერთობის განვითარების, ისე ეკონომიკის მიმართულებით. ჩემი იდეები მოეწონა. ასე რომ, მხოლოდ ფილმზე არ გვისაუბრია. იმ პროექტებზეც ვილაპარაკეთ, რომლებიც, ჩემი აზრით, აუცილებლად უნდა განვახორციელოთ. აშშ-ში ჰარვარდის უნივერსიტეტის ხელმძღვანელობასა და საქართველოსთან ურთიერთობის გაღრმავებით დაინტერესებულ სხვა ჯგუფებთანაც არაერთი შეხვედრა მქონდა. მაქვს იდეები, რომელთა მეშვეობითაც, კიდევ უფრო მეტად შეიძლება გავაქტიურდეთ პროდასავლური კურსის გატარების კუთხით. სხვათაშორის, ამ ფილმშიცაა საუბარი და ხაზგასმული, რომ ეს კურსი რომელიმე ლიდერმა ან პოლიტიკურმა გუნდმა კი არა, საზოგადოებამ აირჩია და მას ვერავინ შეცვლის. ინტერვიუებში ამერიკელი ელჩები აფიქსირებენ, რომ ეს არჩევანი ჩვენმა საზოგადოებამ, გაცილებით ადრე, 1995 წელს გააკეთა.
- მიუხედავად ამისა, დღევანდელი ხელისუფლების საგარეო ორიენტირს ზოგი ოპოზიციური პარტია ეჭვქვეშ აყენებს…
- სწორედ ეს ფილმი იქნება პასუხი იმ ოპოზიციური პარტიებისთვის, რომლებიც ცდილობენ წარმოაჩინონ, თითქოს „ქართული ოცნების“ კურსი პრორუსულია და „ევრაზიული კავშირის კარს ვამტვრევთ“. მიხარია, რომ ვერავინ დამწამებს, თითქოს სუბიექტური ვარ ან მხარეს წარმოვადგენ. ეს ჩემს კითხვებშიც არ იგრძნობა. მითუმეტეს, რომ მაშინ, როცა ფილმზე მუშაობა დავიწყე, ,,ქართული ოცნების” წევრი არ ვიყავი და არც ამ გუნდის პროპორციულ თუ მაჟორიტარულ სიებში მოვიაზრებოდი. ასეც რომ არ ყოფილიყო, მერწმუნეთ, როგორ სუბიექტურადაც არ უნდა დამესვა კითხვები, თითოეული ელჩი მაინც იმას იტყოდა, რასაც ფიქრობს.
- და რას ფიქრობენ ელჩები? ივანიშვილმა მაილსი ახსენა. შეგიძლიათ მათთან საუბრის რამდენიმე მნიშვნელოვანი დეტალი ფილმის პრემიერამდე გაგვიმხილოთ?
- დეტალებს ვერ გაგიმხელთ. მხოლოდ იმას გეტყვით, რომ
ფილმში იმაზეც ვსაუბრობთ, აშშ-სთვის იმ ეტაპზე რატომ გახდა საინტერესო ასეთი მცირე, არცთუ ისე მდგრადი ეკონომიკური განვითარების მქონე ქვეყანა. ამერიკელი ელჩები ჩვენ განვლილ წლებს აფასებენ, ხელისუფლებების დადებით და უარყოფით მხარეებზეც საუბრობენ და ანალიზს აკეთებენ. ცხადია, აგვისტოს ომის ანალიზიც გაკეთდა. ვსაუბრობთ 2012 წლის არჩევნებზეც. ფილმი გამოვიდა ძალიან თბილი და, ვფიქრობ, ის იქნება კიდევ ერთი სტიმული, გავაგრძელოთ პროდასავლური კურსი, რომელიც აქვს აღებული საზოგადოებასა და „ქართულ ოცნებას“.
- და ამ პროდასავლური კურსის ფონზე, როგორი უნდა იყოს რუსეთთან ურთიერთობა? რუსეთი ფილმში ოკუპანტადაა მოხსენიებული?
- პროდასავლური კურსი არ გამორიცხავს სტაბილურ, მაგრამ პრინციპულ ურთიერთობას რუსეთთან, რომელსაც ჩვენი ტერიტორიები ოკუპირებული აქვს და დიახ, ეს ცალსახად ჩანს ფილმში. სტაბილურობის შენარჩუნება, ჩვენი განვითარების ერთ-ერთი წინაპირობაა – ვერც ერთი ინვესტორი სამხედრო დაძაბულობას ვერ გვაპატიებს. სტაბილურობა იქნება სწრაფი ტემპით მზარდი პირდაპირი უცხოური ინვესტიციებისა და შესაბამისად, ეკონომიკური ზრდის საფუძველი.
- ამბობთ, ბიძინა ივანიშვილს ეკონომიკაზეც ვესაუბრეო. ამ მიმართულებით თქვენი ხედვა საინტერესო რატომაა?
- რეჟისურა ჩემი მთავარი ინტერესის სფერო არ არის. პროფესიად საერთაშორისო სამართალი ავირჩიე. მოსკოვის საერთაშორისო ურთიერთობების სახელმწიფო უნივერსიტეტი დავამთავრე და გამიჩნდა სურვილი, რომ ეკონომიკა აუცილებლად უნდა მცოდნოდა. ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორიც გავხდი და სხვათაშორის, ჩემს სადისერტაციო თემაზე მუშაობისას, 2008 წლის კრიზისის პროგნოზი ერთი წლით ადრე მაშინ გავაკეთე, როცა ამის ნიშნები არ იყო. შემდეგ სამეცნიერო თემებზეც დავიწყე მუშაობა. წამყვან ფინანსურ ჟურნალებში სტატიებს ვაქვეყნებდი. მოგვიანებით, უფროს მეცნიერ-მუშაკად დავიწყე მუშაობა ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ფინანსური კვლევითი ინსტიტუტის ანალიტიკურ ცენტრში, რომელიც დიდი რვიანისა და დიდი ოცეულის სამიტებისთვის რეკომენდაციებს ამზადებდა. პარალელურად მოსკოვში, ფინანსთა სამინისტროს უნივერსიტეტში ლექციებს ვკითხულობდი. 2012 წელს დავბრუნდი საქართველოში და თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში მოწვეული პროფესორი ვარ.
_ და როგორ პროგნოზს აკეთებს ქართულ ეკონომიკაზე ახალგაზრდა პროფესორი, რომელმაც 2008 წლის მსოფლიო ეკონომიკური კრიზისი იწინასწარმეტყველა?
- ხელისუფლებამ სწორი ეკონომიკური კურსი აირჩია – უარი ვთქვით საგარეო ვალის გაზრდაზე. შეგვეძლო, უსასრულოდ აგვეღო საგარეო ვალი. ასე იქცეოდა წინა ხელისუფლება, მაგრამ რამდენიმე წლის მერე კატასტროფულ შედეგებს მივიღებდით. დღევანდელი ხელისუფლების მიზანი კი ისაა, საქართველო ძლიერ სახელმწიფოდ შედგეს. კარგი მაკროეკონომიკური მაჩვენებლები გვაქვს. საერთაშორისო სავალუტო ფონდის პროგნოზით, 2016 წელს 3%-იანი, 2017 წელს 4.5%-იანი, 2018 წელს კი, 5%-იანი ზრდა გველის. სწორი ეკონომიკური პოლიტიკა, წნეხისგან ბიზნესის გათავისუფლება, კომფორტული საინვესტიციო გარემოს შექმნა… ბევრი ფაქტორი შემიძლია ჩამოვთვალო, რის გამოც ,,ქართული ოცნების” გუნდის წევრობა და ჩემ მშობლიურ კასპში, მაჟორიტარი დეპუტატის მანდატისთვის ბრძოლა გადავწყვიტე. კონტაქტები მაქვს მსოფლიოს მასშტაბით _ უკვე 2 წელია, ერთ-ერთი სატელევიზიო პროექტისთვის, მსოფლიოს ცნობილ ტოპმენეჯერებთან ვწერ ინტერვიუებს. უკვე ჩავწერე ინტერვიუ მსოფლიო ბანკის აღმასრულებელ დირექტორთან, ნიუ-იორკის სარეზერვო ბანკის საპატიო პრეზიდენტთან. ვმონაწილეობდი მსოფლიო ბანკისა და საერთაშორისო სავალუტო ფონდის კრებაზე ვაშინგტონში. მაქვს კავშირები ევროპასა და ამერიკაში ბიზნესსექტორის წარმომადგენლებთან. მინდა, ჩემი გამოცდილება და კავშირები ქვეყნის საკეთილდღეოდ გამოვიყენო.
- მანამდე კი, „მეოთხედ საუკუნეს“ პიარისთვის იყენებთ, ფილმის პრეზენტაციის 8 ოქტომბრამდე დაგეგმვა წინასაარჩევნო კამპანიის ნაწილია?
- რაც უფრო ადრე ნახავს ამ ფილმს საზოგადოება, მით უკეთესი. ფილმის პრეზენტაცია აგვისტოში ან სექტემბერში უნდა ყოფილიყო, მაგრამ გარკვეული საკითხები იყო მოსაგვარებელი. მაგალითად, იმის უზრუნველყოფა, რომ პრეზენტაციის დასრულებისთანავე, აიტვირთოს ფილმის ინგლისური ვერსიაც. გარდა ამისა, ორ ფრონტზე ფაქტობრივად ერთდროულად მიწევდა ბრძოლა – პრეზენტაციის საკითხებსაც ვაგვარებდით და როგორც კანდიდატი, მოსახლეობასაც ვხვდებოდი. დღეს ფილმთან დაკავშირებული ყველა პროცედურა დასრულებულია და არ მესმის, რატომ უნდა გადავდოთ პრემიერა. მითუმეტეს, რომ საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, თუკი მას საზოგადოება წინასაარჩევნოდ იხილავს. პირიქით, ხალხს მიეცემა საშუალება, საქართველოს ბოლო 25-წლიანი ისტორია ამერიკის ელჩების თვალით დაინახოს, მოისმინოს და გააანალიზოს, რომელი ხელისუფლება და ძალა იმსახურებს მხარდაჭერასა და ნდობას.
———————
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
ხალხის წელში გამწყვეტი ვალი არც ერთ პარტიას არ აინტერესებს
საფინანსო სექტორის რეგულაციაზე არც ერთი პოლიტიკური ძალა არ ფიქრობს
მარი ჩიტაია
იპოთეკური სესხები და მოსახლეობის სხვა ფინანსური ვალდებულებები საარჩევნო პროგრამის მიღმა დარჩა. ეს მაშინ, როცა საქართველოს მოქალაქეების აბსოლუტური უმრავლესობა ვალებშია ჩაფლული. განსაკუთრებით იმ კატეგორიის მსესხებლებს უჭირთ, რომლებსაც სესხი დოლარში აქვთ. ლარის გაუფასურებამ მათი ფინანსური მდგომარეობა საგრძნობლად შეარყია. შეიძლება, ვინმე ფიქრობს, რომ ეს ადამიანების კერძო პრობლემაა, მაგრამ იმდენად მასშტაბურია, წინასაარჩევნოდ ამ საკითხზე მინიმუმ აქცენტის გაკეთება მაინც შეიძლებოდა. სპეციალისტების უმეტესობას მიაჩნია, რომ წინასაარჩევნოდ სესხებზე ყურადრების გამახვილება პარტიებისთვის პოპულისტური იქნებოდა. ერთადერთი რამ, რაც შეიძლება მთავრობამ სამომავლოდ გააკეთოს, საფინანსო ბაზრის რეგულირებაა, რომ კანონმდებლობა გამკაცრდეს და მოსახლეობის გარკვეული კატეგორიისთვის კრედიტებზე ხელმისაწვდომობა შეიზღუდოს.
ექსპერტ სანდრო თვალჭრელიძის განცხადებით, პოლიტიკური პარტიების ეკონომიკურ პროგრამებს მოქნილობა აშკარად აკლია, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ ამ სახის დოკუმენტებში აუცილებლად უნდა იყოს პოლიტიკური სუბიექტების პოზიცია სესხებთან დაკავშირებით. მსესხებელს შეღავათს რეალურად ვერც ერთი პარტია ვერ გაუწევს და რიგით მოქალაქეებს აღებული ვალდებულების შესრულება დამოუკიდებლად მოუწევთ.
“მოსახლეობის ვალებთან დაკავშირებული საკითხით პარტიები, როგორც ჩანს, არ დაინტერესებულან. ეს არ არის გამონაკლისი, უამრავი ეკონომიკური და სოციალური პრობლემა დარჩა საარჩევნო პროგრამის მიღმა, რადგან არაპროფესიულად შეადგინეს. ასე იმიტომ მოხდა, რომ ბევრი პარტია და ცოტა სპეციალისტია, რაც პარტიების პოლიტიკურ-ეკონომიკურ მიმართულებას აშკარად ეტყობა. სიმართლე გითხრათ, საკითხს არ ვუყურებ ისე, რომ სახელმწიფომ თავის თავზე უნდა აიღოს მოქალაქეების ფინანსური ტვირთი, არც ერთ ნორმალურ ქვეყანაში ასეთი რამ არ ხდება”, – აცხადებს სანდრო თვალჭრელიძე. მისი თქმით, კანონმდებლობის ხარვეზია, როცა ბანკი სესხს უცხოურ ვალუტაში გასცემს, რის გამოც მსესხებლები ზარალდებიან. ამიტომ რეგულაციები სწორედ ამ მიმართულებით არის გასატარებელი, რაც ვითარებას გამოასწორებს.
“ბოლოს და ბოლოს, ხალხმაც უნდა შეიგნოს, რომ ფული არ ისესხოს, თუ თანხის დაბრუნების შესაძლებლობა არ აქვს. იპოთეკური სესხი ვინც აიღო და ვერ გადაიხადა, შეიძლება, ბინა დაკარგოს და ამ აზრს უნდა შეეგუოს კიდეც, მთავრობას ვერავინ დაავალდებულებს. რაც არ უნდა ვაკრიტიკოთ ხელისუფლება, ვალს გადახდა უნდა და ჩვენს ვალდებულებას სხვა ვერ შეასრულებს. კომუნიზმიდან გამოვედით, როცა შენზე პასუხისმგებელი იყო სახელმწიფო, დღეს სხვა რეალობაში ვართ. თუმცა ის, რომ მოსახლეობის დიდ ნაწილს ვალი დოლარში აქვს, ქართული კანონმდებლობის ხარვეზია. სესხის დაფიქსირება არ უნდა ხდებოდეს უცხოურ ვალუტაში, ამ მხრივ კანონმდებლობას ცვლილება სჭირდება”, – განმარტავს სანდრო თვალჭრელიძე.
ანალოგიური მოსაზრებისაა საბანკო სფეროს ექსპერტი მიხეილ თოქმაზიშვილიც. მისთვის მოულოდნელი არ ყოფილა, რომ ვალებთან დაკავშირებული საკითხი პარტიების წინასაარჩევნო პროგრამაში ვერ მოხვდა. ამ პრობლემაზე ყურადღების გამახვილება და დაპირების მიცემა რომელიმე პარტიის მხრიდან პოპულისტური იქნებოდა და არც ამომრჩევლისთვის იქნებოდა სარწმუნო – თუნდაც გამოცდილებიდან გამომდინარე.
“პარტიები ნელ-ნელა მოვიდნენ აზრზე, რომ სესხებთან დაკავშირებით ნებისმიერი დაპირება აბსურდია და დამაჯერებლობა დააკლდებოდა. მესმის, რომ ეს არის მასშტაბური პრობლემა ქვეყნისთვის, მაგრამ ძნელია გარკვევა, თუ რით შეიძლება ამ ადამიანებს მთავრობა დაეხმაროს. ვალის რესტუქტურიზაციაზე საუბარი გადაჭარბებულია. წინა არჩევნების დროს ფიქრობდნენ, რომ ხალხს შეღავათს გაუწევდნენ, მაგრამ ამაშიც შეცდნენ. ფინანსური ვალდებულებების საკითხი ორ სუბიექტს შორის უნდა მოგვარდეს, ამ შემთხვევაში, ბანკსა და მსესხებელს შორის. სხვა საკითხია, რომ შეიძლება რეგულირება მოახდინონ. ამ მიმართულებით ცვლილებების გატარება ხელისუფლებას აუცილებლად მოუწევს”, – აცხადებს მიხეილ თოქმაზიშვილი.
როგორც ექსპერტი სოციალურ-ეკონომიკურ საკითხებში ნოდარ კაპანაძე ამბობს, „სესხების თემა პოპულარულია, მაგრამ მოგვარების თვალსაზრისით – რთული, მოითხოვს დიდ ძალისხმევას, რისი შესაძლებლობა ქვეყანას რეალურად არ აქვს. ამდენად, წინასაარჩევნოდ სესხებთან დაკავშირებული ნებისმიერი დაპირება, იქნებოდა მხოლოდ პოპულისტური, რის პასუხადაც მთავრობა აქციებს მიიღებს. იპოთეკარები და სხვა ფინანსური ვალდებულების მქონე ადამიანები არ არიან პენსიონერები, უფრო აქტიური ხალხია და დაპირების შეუსრულებლობის შემთხვევაში, მმართველ პარტიას აუციულებლად აქციებით უპასუხებენ. ეს დაპირება, პრინციპში, იოლად გასაცემი არ არის და არც რეალურია, რომ ვინმემ შეძლოს სხვის მიერ აღებული კრედიტის დაფარვა. საქართველოს საკრედიტო შავ სიაში, რამდენადაც ვიცი, 300 ათასამდე ჩანაწერი იყო. თუ დავუშვებთ, რომ თითო ადამიანს აქვს, საშუალოდ, ერთი კრედიტი მაინც, საკმაოდ მასშტაბურ რიცხვებამდე მივალთ. ეს გაცილებით მეტია, ვიდრე სოციალური შემწეობის მიმღებთა რაოდენობა”, – ამბობს ნოდარ კაპანაძე.
ექსპერტის შეფასებით, მოსახლეობის უმრავლესობას აქვს ვალი, რაც ლამის ეროვნული მასშტაბის პრობლემაა და ამას განსაკუთრებული ყურადღება სჭირდება.
“ოთხი წლის წინ “ქართული ოცნება” არ დაჰპირებია არავის, რომ თავისი ბიუჯეტიდან დაუფარავდა კრედიტებს, მაგრამ დაჰპირდა, რომ განავითარებდა წარმოებას, სამუშაო ადგილებს, რაც ხალხს ვალის გადახდას გაუადვილებდა. სესხის გამცემია, ერთი მხრივ, ბანკი, მაგრამ, მეორე მხრივ, მიკროსაფინანსო ორგანიზაციები, რომლებიც ხალხს ძარცვავენ ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით. მინიმუმ 55-80%-იან კრედიტებს გასცემენ. ცალკე საკითხია ონლაინ საკრედიტო ორგანიზაციები. სახელმწიფომ უნდა გაამკაცროს საბანკო სექტორის რეგულაცია. მისი ფუნქცია არის სფეროს რეგულირება, რათა მოქალაქეების გაყვლეფა ბანკებს არ გაუადვილონ. ჩემი აზრით, რაღაც შეღავათის დაწესება შეიძლებოდა იმ ადამიანების მიმართ, რომლებსაც საკრედიტო ვალდებულებები დოლარის კურსის გამო აქვთ გაზრდილი. ესეც ბანკების კეთილი ნების პირობებში, თუმცა ეს ცნებები (ბანკი და კეთილი ნება) ერთმანეთში შეუთავსებელია”, – აღნიშნა “რეზონანსთან” საუბრისას ნოდარ კაპანაძემ.
„რეზონანსი“, 22 სექტემბერი, 2016 წელი
მთავრობის დაპირებული სამუშაო ადგილები მუდმივი ვერ იქნება
ტურიზმის სფეროში დასაქმებული ადამიანები, ძირითადად, სეზონურად მუშაობენ
მარიამ აფციაური
“ქართული ოცნების” საარჩევნო პროგრამაში აღნიშნულია, რომ ტურიზმის, ტურისტული ინფრასტრუქტურისა და მომსახურების ხელშემწყობი ღონისძიებების შედეგად დამატებით შეიქმნება 50 000 სამუშაო ადგილი. სპეციალისტები დაპირებას რეალურად მიიჩნევენ და განმარტავენ, რომ ტურიზმს ამის პოტენციალი აქვს. აქვე აღსანიშნავია ის ფაქტიც, რომ დამატებითი სამუშაო ადგილები სეზონური სახის იქნება და ამ სფეროში მთავრობას მთელი წლის განმავლობაში ხალხის დასაქმება გაუჭირდება. ექპერტები ეჭვობენ, რომ ეს ციფრი სტატისტიკაზე დაყრდნობით არ შემუშავებულა და მხოლოდ ვარაუდს ეფუძნება.
სასტუმროების ბიზნესი, სანატორიუმები, ეროვნული პარკები, მომსახურების სფერო (რესტორნები), ტურისტული ფირმები – დამატებითი სამუშაო ადგილები შეიძლება ამ მიმართულებით გაჩნდეს.
“სამწუხაროდ, სტატისტიკის მიღება მთავრობას გაუჭირდებოდა. ძალიან ბევრი ტურისტული ფირმაა დარეგისტრირებული, თუმცა უმეტესობა სინამდვილეში არ არსებობს. ზოგადადაც ვიცი, რომ არ მიმდინარეობს კვლევა, ციფრების, მონაცემების შეგროვება”, – განუცხადა “რეზონანსს” ექსპერტმა ტურიზმის საკითხებში ნიკო კვარაცხელიამ.
აქედან გამომდინარე, სპეცილისტები ასკვნიან, რომ “ქართული ოცნების” საარჩევნო პროგრამა, რომელიც ტურიზმის სექტორში 50 000 სამუშაო ადგილის შექმნას გულისხმობს, მარტოოდენ საექსპერტო დასკვნაა და სტატისტიკურ მონაცემებზე დაყრდნობით არ არის გაანგარიშებული.
“ტურიზმის სექტორი საქართველოსთვის ერთ-ერთი მოწინავეა. გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ მხოლოდ 2016 წელს ტურიზმის სექტორმა საქართველოს 2 მილიარდზე მეტი შემოსავალი მოუტანა. ამიტომაც გადაჭარბებული არ იქნება თუ ვიტყვით, რომ სწორი დაგეგმვის შემთხვევაში, ამ სექტორს აქვს პოტენციალი, შექმნას დამატებითი სამუშაო ადგილები. ამას ემატება ის კრიზისული ფონი, რაც მეზობელი ქვეყნების საკურორტო ზონებში არსებობს, სადაც სახარბიელო სიტუაცია ნამდვილად არ არის. ჩვენ ესეც ხელს გვაძლევს.
მაგრამ აუცილებელია ქვეყანაში მოხერხდეს არსებული ტურისტული ინფრასტრუქტურისა და მომსახურების ხარისხის გაუმჯობესება. საერთოდ, ხარისხი არის ის მთავარი პრობლემა, რაც ამ სექტორში არსებობს”, – განაცხადა ახალგაზრდა ფინანსისტთა და ბიზნესმენთა ასოციაციის ანალიტიკოსმა პაატა ბაირახტარმა.
ტურიზმის ექსპერტი ნიკო კვარაცხელია კი ფიქრობს, რომ წინასაარჩევნო დაპირება, ტურიზმის სექტორში 50 000 ათასი ადგილის შექმნის შესახებ რეალურია, თუმცა რასაც მმართველი პარტია ამომრჩეველს სთავაზობს, დროებით სარგებელზეა გათვლილი.
“თავისუფლად შესაძლებელია, რომ სეზონურმა დასაქმებამ (ზაფხულში – ზღვის კურორტებზე, ხოლო ზამთარში მთიან რეგიონებში) წარმოშვას დამატებით 50 000 სამუშაო ადგილი, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ იქ მუდმივად იმუშავებენ ადამიანები. ეს არ არის 12 თვეზე გათვლილი პროგრამა. მუდმივი სამუშაო ადგილი, რა თქმა უნდა, 50 000 არ იქნება”, – აღნიშნა კვარაცხელიამ.
სპეციალისტმა სეზონურობასთან დაკავშირებით თავისი მოსაზრების გასამტკიცებლად უცხო ქვეყნების მაგალითი მოიყვანა: მსოფლიოში, ყოველი მეთერთმეტე ადამიანი ტურიზმის სექტორშია დასაქმებული, ეს ძალიან დიდი რიცხვია.
“ტურიზმი არის დასაქმების წყარო, მაგრამ მას გააჩნია თავისებურებები. მთელი მსოფლიო იბრძვის, რომ ოთხივე სეზონზე ჰყავდეს ვიზიტორები თანაბრად, მაგრამ ვერ აღწევენ ამას”, – განუცხადა “რეზონანსს” ნიკო კვარაცხელიამ.
განსხვავებული პოზიცია აქვთ მმართველ გუნდში. ისინი ამტკიცებენ, რომ საქართველოს რეგიონებში 4-სეზონიანი ტურისტული კურორტები იქნება, შესაბამისად, სამუშაო ადგილიც სტაბილური გახდება.
“ვავითარებთ ოთხსეზონიან კურორტებს. ესეც ხელს შეუწყობს ტურისტების რაოდენობის გაზრდას ქვეყანაში”, – აღნიშნა “რეზონანსთან” გლდანი-მუხიანის #22, მეორე ოლქის “ქართული ოცნების” მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატმა ლევან კობერიძემ.
სპეციალისტების სურვილია, საარჩევნო პროგრამა მათ და ზოგადად მოსახლეობასაც დეტალურად მიაწოდონ. ისინი სრულ ინფორმაციას კონკრეტულ დაპირებებთან დაკავშირებით არ ფლობენ.
“საერთო ჯამში, როცა ასეთ დიდ ციფრს ასახელებენ, განმარტებაც უნდა მოჰყვეს, “საქსტატი” ინფორმაციას ასე დაწვრილებით არ აქვეყნებს, რომ ჩვენ იქიდან ანალიზი გავაკეთოთ. ვგულისხმობ, თუნდაც დასაქმებას ტურიზმის სექტორში. სამწუხაროდ, არ არის გაშიფრული, რამდენი ადამიანი მუშაობს მუდმივად ან სეზონურად და ა.შ.”, – ამბობს ნიკო კვარაცხელია.
ტურიზმის ადმინისტრაციასთან უშედეგო კომუნიკაციის შემდეგ, “ქართულ ოცნებას” დავუკავშირდით იმის გასარკვევად, რა კვლევის საფუძველზე შეადგინეს პროგრამა და იყო თუ არა ამაში ჩართული ტურიზმის ეროვნული ადმინისტრაცია.
გლდანი-მუხიანის #22, მეორე ოლქის, მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატმა ლევან კობერიძემ ჩვენთან საუბრისას აღნიშნა, რომ პროგრამის შედგენისას გათვალისწინებული აქვთ კონკრეტული ციფრები, მონაცემები, ვიზიტორების შემოდინების მზარდი ტენდენცია, სასტუმროების ბიზნესის გააქტიურება და ა.შ.
“დაპირება, პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, ეფუძნება გათვლებს, მაგალითად ისეთებს, როგორიც არის შემდეგი მონაცემები: ვიზიტორების დანახარჯებმა მოიმატა 550 ლარიდან 750 ლარამდე. ტურიზმიდან, დაახლოებით, 2 მილიარდამდე შემოსავალს ვიღებთ. 2012 წელთან შედარებით, 72%-ით არის გაზრდილი თვითმფრინავით ჩამოსულ მგზავრთა ნაკადი. ვვარაუდობთ, რომ წლის ბოლომდე 6 მილიონამდე სტუმარი შემოვა ქვეყანაში”, – აცხადებს კობერიძე.
“ქართული ოცნების” წარმომადგენლის განმარტებით, ეს მონაცემები იძლევს იმის თქმის საფუძველს, რომ ტურიზმის მიმართულებით უახლოეს 4 წელიწადში კიდევ 50 ათასი სამუშაო ადგილი შეიქმნება.
“მთელი პროგრამა, არის ოთხპუნქტიანი გეგმის ნაწილი. ეს ერთ-ერთი მიმართულებაა, რომელიც ერთმანეთთან არის ძალიან მჭიდრო კავშირში. როგორც კი გაიზრდება მოთხოვნა, მოკლე ვადაში – ექვსთვიან, ერთწლიან, მაქსიმუმ ორწლიან პერიოდში – შეიქმნება პროგრამები, მოხდება მსურველთა გადამზადება, ვისაც ენდომება ტურიზმის სფროში მუშაობა. შემდეგ ისინი გააგრძელებენ თავისი პროფილით საქმიანობას”, – აცხადებს ლევან კობერიძე.
“ქართულმა ოცნებამ” ტურიზმის მიმართულებით 50 000 სამუშაო ადგილის შექმნასთან დაკავშირებით კონსულტაცია ტურიზმის ეროვნულ ადმინისტრაციასთან გაიარა. მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატის თქმით, მუშაობა და მონაცემებზე დაკვირვება მხოლოდ ახლა არ დაწყებულა.
“ტურიზმის ადმინისტრაციასთან ამ საკითხებზე მიდის მსჯელობა. ჩვენ იმასაც გვსაყვედურობდნენ, თუ რატომ დაიგვიანა პროგრამამ. ეს მოხდა სწორედ იმიტომ, რომ უშუალოდ წინასაარჩევნოდ კი არ ვიწყებთ მის მომზადებას, არამედ ყველაფერი არის მიმდინარე პროცესი. ჩვენი დაპირებები არის ნაბიჯ-ნაბიჯ გაწერილი გეგმა, რომელიც მთავრობას აქვს”, – განუცხადა “რეზონანსს” კობერიძემ.
