„რეზონანსი“: რამდენიმე დღეში სინოდი მიტროპოლიტ პეტრეს საკითხს განიხილავს // „თუ მოინანიებს, ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდება, თუ არა – მაშინ სინოდი გადაწყვეტს“

„რეზონანსი“: გჯერათ თუ არა საპატრიარქოში ჩრდილოვანი მმართველობის არსებობისა? (თვალსაზრისები)

„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „თუ ვინმეს მართლაც სურდა ეკლესიის დისკრედიტაცია, დღეს მიზანთან ახლოსაა“

„რეზონანსი“: ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „ნაციონალური მოძრაობა“ ეკლესიაში თავისი გავლენის შენარჩუნებას ცდილობს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: „საპატრიარქოში განვითარებული მოვლენები გამძაფრებული კონკურენციის შედეგია“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „საქართველოში ხორციელდება მართვადი ქაოსის სქემა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ რომან გოცირიძესთან: „მოსმენების კანონი საბჭოთა წარსულში გვაბრუნებს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ემზარ ჯგერენაიასთან: „ლარი ისევ გაუფასურდება“ // „ინვესტიციებს არ ველოდები“

„ახალი თაობა“: რუსეთი აფხაზეთში გასასვლელებს კეტავს // ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „ეს არის პასუხი ვიზალიბერალიზაციაზე“

„რეზონანსი“: პარლამენტში ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი კომისია შეიქმნა

„ვერსია“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „საფრთხე, რომელსაც აფხაზეთის გავლით რუსეთ-სომხეთის რკინიგზის აღდგენა შექმნის“ // „არ შეიძლება ისეთი პროექტის განხორციელება, რომელიც სომხეთთან ან აზერბაიჯანთან დაგვაშორებს! მაქსიმუმ, რაზეც შეიძლება დავთანხმდეთ, მოსკოვი-ფოთის სარკინიგზო მარშრუტის აღდგენაა“

„ვერსია“: ორი მარტის დილემა // რა სცენარით განვითარდება მოვლენები, თუ უზენაესი სასამართლო „რუსთავი-2“-ს ქიბარ ხალვაშს მიაკუთვნებს

„რეზონანსი“: გადამწყვეტი ბრძოლა „რუსთავი-2“-ისთვის

„რეზონანსი“: ინტერვიუ დავით დვალთან: „სანამ არ აღსრულდება სამართლიანობა, „რუსთავი-2“-ის პროცესი არც ერთ ვარიანტში არ დამთავრდება“

————————

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

რამდენიმე დღეში სინოდი მიტროპოლიტ პეტრეს საკითხს განიხილავს

„თუ მოინანიებს, ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდება, თუ არა – მაშინ სინოდი გადაწყვეტს“

ეკატერინე ბასილაია

დღეს, ხუთშაბათს, უნდა გადაწყდეს, როდის დაინიშნება წმინდა სინოდის სხდომა, სადაც ჭყონდიდის მიტროპოლიტ პეტრე ცაავას საკითხი (ეკლესიის შიდა პრობლემების გასაჯაროებას გამო) უნდა დაისვას და სინოდმა უნდა გადაწყვიტოს, გამოიძიებს მეუფეს მიერ გახმოვანებულ ბრალდებებს თუ თავად მეუფეს დააკისრებს რაიმე სანქციას.

როგორც პროტოპრესვიტერი გიორგი ზვიადაძე “რეზონანსთან” საუბრისას ამბობს, ხუთშაბათს გადაწყდება სინოდის სხდომის ზუსტი თარიღი, ხოლო რა მოხდება, ამაზე თავად ვერ ისაუბრებს, ამ საკითხს სინოდი გადაწყვეტს. მანვე გუშინ ‘პირველ არხს განუცხადა, რომ სინოდის ჩატარების სავარაუდო თარიღი 7 მარტია. მისი თქმით, შესაძლოა სინოდმა “ურჩიოს, შეაგონოს მიტროპოლიტს, რომ ასე არ შეიძლება. გააჩნია, მეუფე პეტრე როგორ პოზიციას დაიჭერს”. “თუ მოინანიებს, ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდება, თუ არა – მაშინ სინოდი გადაწყვეტს”, – აღნიშნავს მამა გიორგი ზვიადაძე. იგი დასძენს იმასაც, რომ თუკი ცილისწამებაა, ეს კიდევ უმძიმესი დანაშაულია, მაგრამ ამ ყველაფერზე სინოდმა უნდა იმსჯელოს.

კანონიკური სამართლის სპეციალისტი, თეოლოგი ვლადიმერ ნარსია ამბობს, რომ „თუ ქრისტეს ეკლესიაზეა ლაპარაკი, მიტროპოლიტ პეტრეს ვერ დასჯიან: ქრისტეს ეკლესიას გააჩნია თავისი აწესები და ის უნდა დაიცვან. ჯერ ორჯერ უნდა გააფრთხილონ, შემდეგ კი თუ დასჯას გადაწყვეტენ, ეკლესიის სხვა წევრებს უნდა აუხსნან, რა არის არგუმენტი. თუ მეუფე პეტრე სიმართლის თქმისთვის დასაჯეს, ეს ქრისტეს ეკლესიის ხმა არ იქნება“, – აღნიშნავს ვლადიმერ ნარსია. იგი გამორიცხავს იმას, რომ მეუფე პეტრემ უგულებელყოს ის, რასაც ამ დღეებში საუბრობს და გაჩუმდეს.

„ისე პოზიციონირებს მეუფე პეტრე, შეუძლებელია ამ ყველაფრის უგულებელყოფას დაეთანხმოს და გაჩუმდეს. თუ შეძლებს არგუმენტირებულად პოზიციონირებას, ასეთ შემთხვევაში სინოდი იძულებული გახდება შესაბამისი საგამოძიებო მოქმედება დაიწყოს, რომ ან ბრალდებების ნამდვილობა დაადასტუროს, ან უარყოს,” – დასძენს ვლადიმერ ნარსია.

ცნობისათვის: პროტოპრესვიტერი გიორგი ზვიადაძე აანონსებს, რომ უახლოეს დღეებში პატრიარქი ილია II წმინდა სინოდის სხდომას მოიწვევს, სადაც ჭყონდიდის მიტროპოლიტ პეტრეს მიერ გამოთქმული არაერთი ბრალდების განხილვა უნდა მოხდეს. მისი თქმით, სინოდზე განიხილება მეუფე პეტრეს მიერ გამოთქმული ბრალდებები, რომლის გასაჯაროებას მიუღებლად და საეკლესიო კანონის დიდ დარღვევად მიიჩნევს.

საგულისხმოა ის, რომ “ციანიდის საქმეზე” დეკანოზი გიორგი მამალაძის დაკავების შემდეგ საპატრიარქოში მეორე დიდი სკანდალი აგორდა, რომელიც ეკლესიის ფინანსებს უკავშირდება. ჭყონდიდის მიტროპოლიტმა პეტრე ცაავამ არაერთ ინტერვიუში განაცხადა, რომ ეკლესიაში დიდი კორუფცია და უკანონო ბიზნესია, მასში ჩართულია პატრიარქის მდივან-რეფერენტი შორენა თეთრუაშვილი, რომელიც არის ეკლესიის ჩრდილოვანი მმართველი, ე.წ. რუხი კარდინალი და რომლის დავალებებასაც, მათ შორის კორუფციულს, უსიტყვოდ ასრულებს რამდენიმე სასულიერო პირი, რომლებსაც თავად თეთრუაშვილი “ოქროს თევზებს” უწოდებს. ოქროს თევზები კი არიან, პირველ რიგში ქორეპისკოპოსი თეოდორე (ჭუაძე), რომელიც ფინანსურ საკითხებში ყველაზე მეტად არის ჩართული, პროტოპრესვიტერი გიორგი (ზვიადაძე) და ქორეპისკოპოსი იაკობი (იაკობიშვილი).

მეუფე პეტრე საუბრობს იმაზე, რომ მაგალითად საროსკიპო იყო გახსნილი ერთ-ერთ შენობაში, რომელიც საპატრიარქოს კუთვნილება იყო. ასევე თქვა ისიც, რომ ერთ-ერთი სასულიერო პირი, რომელიც საზღვარზე დიდი რაოდენობის ნარკოტიკების გადმოტანისთვის იყო დაკავებული, გამოუშვეს და ის ისევ აგრძელებს საეკლესიო საქმიანობას და ასეთი დაუსჯელობა ეკლესიას აზარალებს.

ამ ბრალდებების საპასუხოდ პროტოპრესვიტერი გიორგი ზვიადაძე აცხადებს, რომ დაუშვებელია, როდესაც “მეუფე პეტრე თავს უფლებას აძლევს, არასწორ და დამამცირებელ კონტექსტში მოიხსენიოს წმინდა სინოდის წევრები და ეს უკიდურესი არაეკლესიურობაა.”

მისი თქმით, მეუფე პეტრე ეკლესიას შეურაცხყოფს და საეკლესიო სამართლის ნორმებს უხეშად არღვევს, რადგან პრობლემებსა თუ ბრალდებებზე საუბარი უნდა მოხდეს მხოლოდ წმინდა სინოდში და საჯაროდ საუბარს არანაირი გამართლება არ აქვს.

“ყველა მღვდელმთავარს აქვს მოვალეობა, უპირატეს მღვდელმთავრის, კათოლიკოს-პატრიარქისგან მიიღოს საუბრის თანხმობა. ამიტომ, ეს არის უხეშად დარღვევა საეკლესიო სამართლის კანონიკური ნორმების, როდესაც მღვდელმთავარი თავს უფლებას აძლევს ისაუბროს კათოლიკოს-პატრიარქის ქორეპისკოპოსებზე, სინოდის წევრებზე საჯაროდ ისე, რომ ამის შესახებ არ იცის პატრიარქმა და წმინდა სინოდმა,” – განაცხადა მამა გიორგი ზვიადაძემ „რუსთავი-2“-ის გადაცემა “არჩევანში”. მისი თქმით, მოციქულთა 34-ე კანონის განმარტებებში წერია, თუ რამდენად “მძიმე და უკიდურესად უხეში დარღვევაა” ეს ეკლესიაში.

კონკრეტულად რა სანქცია შეიძლება დაეკისროს “უკიდურესად უხეში დარღვევის” გამო მიტროპოლიტ პეტრეს, ამაზე კომენტარისგან მამა გიორგი ზვიადაძე თავს იკავებს.

“ხვალ გამოცხადდება. შევთანხმდით, რომ სინოდის სხდომამდე აღარ იქნება განცხადებები, რომ სინოდს დაველოდებით. იქნება ისე, როგორც ის გადაწყვეტს,” – ამბობს “რეზონანსთან” მამა გიორგი ზვიადაძე.

მეუფე პეტრეს თქმით, მის მიერ მედიით გაკეთებულ განცხადებებზე სინოდის კრებაზე საუბარი სურდა, თუმცა მას ამის საშუალება არ მიეცა და ამიტომ გახადა საჯარო. “ეს ბრალდებები სინოდზე რომ განხილულიყო, აღმოიფხვრებოდა და ამ მდგომარეობაში. ჩვენ არ ვიქნებოდით. არც მამა გიორგის სკანდალური რეალობა არ იქნებოდა. არის დაუსჯელობის სინდრომი. არ არის შიში. არის უამრავი მძიმე რჯულის დარღვევა. მოიკითხონ მცხეთა-თბილისის ეპარქიაში, რომელიც სრულიად საქართველოს გულია, სასულიერო პირების მძიმე დარღვევა, აყველა ცოდვა, სოდომური ცოდვით დაწყებული, მრუშობისა, კორუფციისა, ნარკომანიისა…” – აღნიშნავს „რუსთავი-2”-თან ჭყონდიდის მიტროპოლიტი. იგი ამბობს, რომ თუ მისი გამოსვლა და მხილება სჯულის დარღვევაა, სიამოვნებით იქნება პირველი მსხვერპლი: „თუ ჩემი გამოსვლა, ჩემი მხილება ამ კონტექსტში არის სჯულის დარღვევა, მე არაერთხელ მითქვამს, დიდი სიამოვნებით ვიქნები პირველი მსხვერპლი წმინდა სინოდის სხდომაზე, თუ საეკლესიო სასამართლოში, რომელიც აუცილებლად უნდა აღდგეს, თუ დიდ გაფართოებულ ეკლესიის კრებაზე. თუ ეს პროცესი დაიწყება, ამას ვეძახი თამარისეულ მიდგომას. თამარ მეფემ შეკრიბა დარბაზი და მოუწოდა, ყველანი ვამხილოთ მიუხედავად თანამდებობისა, წოდებისა. არავინ არ დაჩაგროთ თავისი სიმდაბლისა, სიგლახაკისა გამო და მხილება დაიწყეთ ჩემით. სანამ პირველი პირი ამას არ იტყვის და ეს დამოკიდებულება არ გვექნება, მანამ პრობლემები არ აღმოიფხვრება არც ეკლესიაში და არც ქვეყანაში,” – აცხადებს მეუფე პეტრე.

თეოლოგ ვლადიმერ ნარსიას თქმით, ეკლესიის ისტორიაში არ შექმნილა ისეთი კანონი, რომელიც სიმართლეს დასჯის და ამიტომ თუ მეუფე პეტრე ფაქტებით ისაუბრებს და ეს ფაქტები სიმართლე იქნება, შეუძლებელია სიმართლის მთქმელი ეკლესიამ დასაჯოს. ხოლო თუკი რამე სანქცია მაინც დაუწესეს, ეს ეკლესიის ხმა არ იქნება.

„გიორგი ანდრიაძემ თქვა, თუ არ გინდათ, მაშინ დაიხურეთ ქუდი და სახლში წადითო. ეკლესიაზე ასეთი კლუბური დამოკიდუბელება მიუღებელია. ეკლესიის თავში ქრისტე დგას და ეს საზოგადოება, კლუბი არ არის. პროცედურულად, თუკი ეპისკოპოსი ეჭვმიტანილია რაღაც ტიპის გადაცდომაში, მას სინოდის კრებაზე პირველად გაფრთხილება უნდა მიეცეს, თუკი ისევ გააგრძელებს ამ ტიპის საქმიანობას, მეორედაც აფრთხილებენ. ეს ორჯერ გაფრთხილების პრინციპი ემყარება ქრისტეს სწავლებას, რომ ერთხელ შეაგონე, მეორედ შეაგონე და თუკი ის არ მოგისმენს, ის წარმართი ყოფილა. აქიდან ამოდის კანონიკური სამართალი. ორჯერ შეგონების შემდეგ სინოდი მიიღებს გადაწყვეტილებას გარკვეული ტიპის სანქციის სახით, მაგრამ ამას აქვეყნებს დოკუმენტურად და ხსნის, რამ განაპირობა ასეთი გადაწყვეტილება,” – ამბობს ვლადიმერ ნარსია. მისი თქმით, ორი ათეული წელია ეკლესიაში დაპირისპირებაა და მუდმივად ამ დაპირისპირების ერთ მხარეს პატრიარქის მდივან-რეფერენტი შორენა თეთრუაშვილი დგას, მეორე მხარეს წლების წინ იდგნენ სასულიერო სემინარიის სტუდენტები და ახლა კი დგას მეუფე პეტრე. კრიტიკის თემა კი ყოველთვის არის ის, რომ თეთრუაშვილი არის ჩრდილოვანი მმართველი.

თეოლოგის თქმით, თუკი ახლა მიტროპოლიტი პეტრე დაისჯება, ეს სქიზმას გამოიწვევს და ქალის გამო სქიზმის გამოწვევა მსოფლიოს თვალში ყველაზე სამარცხვინო რამ იქნება: “ეპისკოპოსის დასჯა იმას ნიშნავს, რომ ეკლესია სქიზმას უწყობს ხელს და რაც იმის ნიშნავს, რომ შესაძლოა ერთი ჯგუფი ჩამოცილდეს მთლიანი ეკლესიის სხეულს. აქ ყველაზე ტრაგიკული ისაა, რომ ეკლესიის 20-საუკუნოვან ისტორიაში, სქიზმებს წარმოშობის უამრავი მიზეზი არსებობდა, მაგრამ სქიზმის მიზეზი ქალი არასოდეს ყოფილა. დღეს კი შეიძლება მივიღოთ და საერთაშორისო საზოგადოების თვალში კომიკურები გავხდებით. პეტრე ცაავა მხოლოდ იმას ითხოვს, რომ ქალი მოაშორეთ საეკლესიო მმართველობას, აღვადგინოთ საეკლესიო სასამართლო, პირველი ჩემი საკითხი გაიტანეთ და ჩემით დაიწყეთ გაწმენდაო. თუ ის უნდათ, რომ ქალი გახდეს სქიზმის მიზეზი, ამაზე კარგად უნდა დაფიქრდეს ის ხალხი, ვინც ამ პროცესის პროვოცირებას ახდენს. ვთვლი, რომ მეუფე პეტრეს გაფრთხილება პრობლემას ვერ მოაგვარებს და სავარაუდოდ ეს სცენარი განვითარდება,” – დასძენს ვლადიმერ ნარსია.

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

გჯერათ თუ არა საპატრიარქოში ჩრდილოვანი მმართველობის არსებობისა?

გვანცა წულაია

ჭყონდიდის მიტროპოლიტი მეუფე პეტრე გამუდმებით საუბრობს ეკლესიაში არსებულ არაფორმალურ მმართველობაზე, რაშიც პატრიარქის მდივან-რეფერანტის, შორენა თეთრუაშვილის ხელს ხედავს. მეტიც, მისი თქმით, საპატრიარქოზე გავლენას ახდენს “პრორუსული ძალები”, რომელთა მფარველადაც კვლავ თეთრუაშვილს ასახელებს. ამას საპატრიარქო კატეგორიულად უარყოფს.

გჯერათ თუ არა საპატრიარქოში ჩრდილოვანი მმართველობის არსებობის? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წევრებს მიმართა.

მიხეილ ცაგარელი (ასტროლოგი): ასე თქმა ძნელია. ის, რომ საპატრიარქო დიდი ხანია გაყოფილია და რამდენიმე დაჯგუფება ებრძვის ერთმანეთს, გასაგებია. დავუშვათ, ეს ბრძოლაც გასაგებია. მაგრამ როგორც ასეთი ჩრდილოვანი მმართველობა არის თუ არა, ვერ ვიტყვი. შეიძლება არის ან არ არის. ამისთვის, შიდა სამზარეულოში ჩახედული უნდა ვიყო და თემის ყველა დეტალი ვიცოდე. ამიტომ, ვერაფერს ვერ გეტყვით.

გია ბაღაშვილი (მუსიკოსი): ნამდვილად არ მჯერა. სხვა რავიცი რა გითხრათ?

მიშა მშვილდაძე (პროდიუსერი): სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი რა ხდება. თუმცა ჭორებია იმაზე, რომ ვიღაც ადამიანები გარკვეული არაფორმალური მმართველობით და გავლენით სარგებლობენ. შორენა თეთრუაშვილის სახელი პირველად არ გამიგია, სულ ისმოდა. სინამდვილეში რა და როგორ ხდება, ვერ გეტყვით. გაერკვეს ყველა, ვისაც ეს ავალია. იმედია მაქვს, ისეთი არაფერი არ მოხდება, რომ ადამიანებს იმედები გაუცრუვდეთ. საზოგადოებისგან ნებისმიერი რამ რაც ეკლესიაში მოხდება, მაღალი მორალური სტანდარტით ფასდება. ამიტომ, არ მინდა ამაზე უარესი რამ მოხდეს. სიმართლე გაირკვეს, თუ დამნაშავეა დაისაჯოს და თუ არაა, მართალ კაცად დარჩეს. ეჭვების გამოთქმა არ ხდება იქ, სადაც არ ჩნდება ეჭვები, ამას კი მხოლოდ და მხოლოდ გამჭირვალობა უზრუნველყოფს.

გოგი თორაძე (რეჟისორი): ვფიქრობ, რომ ამ ყველაფერს უნდა დამტკიცება. ფაქტები უნდა მოიყვანო, როდესაც ასეთ ინფორმაციას ავრცელებ. პასუხის გაცემა არ შემიძლია, სანამ გამოძიება არ დასრულდება. როდესაც ჩახედული არ ხარ, შეუძლებელია საუბარი. ღმერთმა ქნას, სიმართლე არ აღმოჩნდეს. ხალხი ასეთი აფორიაქებული არ მინახავს. ყველაზე წმინდას, სათუთს და საყვარელს შეეხნენ. ყველაფრის შესახებ, ქვეყნის გარეთაც გაიგეს და ეს ძალიან სამარცხვინოა.

ლაშა ჩხარტიშვილი („დემოკრატიის ინსტიტუტის“ ხელმძღვანელი): ის, რომ საპატრიარქოში დაპირისპირებაა და ყველაფერი წესრიგში არ არის, სახეზეა. ხელისუფლება ცდილობს ყოველივე კიდევ უფრო გააღრმავოს, შეეცადოს საპატრიარქო სრულად დაიქვემდებაროს და აღნიშნული პოლიტიკური ინტერესებისათვის გამოიყენოს, რაც, ბუნებრივია, დამღუპველი შედეგების მომტანი გახდება.

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „თუ ვინმეს მართლაც სურდა ეკლესიის დისკრედიტაცია, დღეს მიზანთან ახლოსაა“

ია აბულაშვილი

“დადგა კიდევ ერთი გაზაფხული, თუმცა ტრადიციული ხალისისა და იმედ-ოპტიმიზმის გარეშე; „მაგარ“ ფასებზე (ეტყობა ამას გულისხმობდა „მაგარ წელიწადში“ პრემიერი), დონდლო ლარზე, ევერესტამდე ასული უმუშევრობაც კი დაგვავიწყა უპრეცედენტოდ ემოციურმა და საზარელმა სკანდალმა – ორ კვირაზე მეტია, რაც „ყურებზე დგას“ ქვეყანა და ბრძოლის ველიდან ყოველი ახალი ინფორმაციასავით ელოდება ახალ-ახალ ჭორ-მართალ დეტალებს საპატრიარქოს ირგვლივ ატეხილ ქარიშხალზე. გარე სამყარო კი თავისი, იქაც კრიზისებით დახუნძლული, ცხოვრებით ცხოვრობს და როგორც აქამდე არ ეცალა ჩვენთვის, ასევე დღესაც ვერ იცლის” – ამბობს პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე, რომელსაც “რეზონანსი” “ციანიდის საქმესთან” დაკავშირებულ მოვლენებზე ესაუბრა.

- ადრე შევთანხმდით, რომ მხოლოდ საგარეო პოლიტიკასა და საერთაშორისო მოვლენებთან დაკავშირებულ პრობლემებზე გვექნებოდა საუბარი, მაგრამ არ შეიძლება საპატრიარქოსთან დაკავშირებულ სკანდალზე არ გკითხოთ – რა ხდება? ვინ ვის მოწამვლას აპირებდა, ან რატომ გაჭიანურდა თავიდანვე, პრაქტიკულად გახსნილი საქმის ძიება?

- ხელისუფლების ყველა შტოსა და მოსახლეობას (შეგნებულად არ ვხმარობ ტერმინს “საზოგადოებას”) შორის არსებული საუკუნოვანი ტოტალური უნდობლობის ფონზე, ნებისმიერი, თუნდაც ობიექტური ინფორმაცია ავტომატურ რეჟიმში იქცევა პოლიტიზირებული ვნებათაღელვისა და ჭორების გენერატორად. თანაც რა მასშტაბებისა და ფანტაზიების! მართლაც თავისი საქმის გენიოსი იყო ჩემი ცხონებული სეხნია გებელსი, როდესაც აცხადებდა – სიცრუე რაც უფრო საშინელია, მით უფრო დამაჯერებელია მასებისთვისო. გადაავლეთ თვალი ფეისბუკს: რას არ გაიგებთ. ასეთი რეალობა მხოლოდ ჩვენთვის არაა დამახასიათებელი. ამიტომ კითხვაზე, თუ რა ხდება, არა მაქვს პასუხი, თქვენი და თქვენი კოლეგების რესპონდენტების აბსოლუტური უმრავლესობისგან განსხვავებით. ჩემთვის მთავარი ისაა, რომ ყოველი სკანდალი ჩვენ ლუსტრაციად იქცევა ხოლმე…

- ამჯერად რა ლუსტრაციაზე შეიძლება მსჯელობა?

- სოციალური ქსელების გარდა, ჩართეთ ტელეარხები; გაიგებთ, რომ სახალხო დამცველმა თავისი მოვალეობა დაარღვია მხოლოდ უმცირესობის დაცვით. ცხადია პოლიტიკურ უმცირესობას გულისხმობდა ბრალდების ავტორი. იგი არც თუ ახალგაზრდა კაცად გამოიყურებოდა (მგონი „იბერიის“ ეთერში) და უნდა ახსოვდეს, რომ სწორედ ამავე ბრალდებას უყენებდნენ თავის დროზე სოზარ სუბარს წინა ხელისუფლების წარმომადგენლები. თურმე დღესაც გვჭირდება იმის ახსნა, რომ სწორედ ნებსიმიერი ხელისუფლების შესაძლო გადაცდომებისაგან სუსტთა (როგორც რიგით მოქალაქეთა, ასევე პოლიტიკური ოპოზიციის) უფლებების დაცვაში ვუხდით ხელფასს სახალხო დამცველს.

როდესაც მოწმის დამცველები გვეუბნებიან, უფლება არა გვაქვს ფარული ჩანაწერების დეტალებზე ვილაპარაკოთ, მაგრამ იქ საშინელებები წერია და ეკლესიის დისკრედიტაცია აღიკვეთაო, საერთო კონტექსტიდან გამომდინარე, ეს არ არის უდანაშაულობის პრეზუმფციის იგნორირება? ან ეგებ ამ ადამიანებს ძველი ანდაზა უნდა შევახსენო – გვარს არ ვიტყვი, ჩვენი კოლმეურნეობის თავმჯდომარეაო? აქვე მადლობა ტელევიზიას, რომ „ამერიკის ნამდვილი მეგობარიც“ გაგვაცნო, თორემ ხომ შეიძლება ამერიკის ელჩს ეფიქრა, საქართველოში მხოლოდ გიგა ბაკერია და მინისტრი მიხეილ ჯანელიძე არიან ამერიკის „კანონიზებული“ მეგობრები? ასევე გაიგებთ, რომ ადრეც ყოფილა პატრიარქის მოწამვლის მცდელობა, მაგრამ ერთ „დამნაშავე“ საავადმყოფოს გაუყალბებია მისი დიაგნოზი. „მართლმადიდებელ მშობელსაც“ არ ვიცნობ, მაგრამ დღეიდან „მეცოდინება“, რომ ისინი წლების მანძილზე ცდილობენ, სიცოცხლე გაუმწარონ პატრიარქს. მთავარი ლუსტრაცია კი ალბათ ის გახლავთ, ჩვენს ქვეყანას სერიოზული პრობლემა აქვს საზოგადოების თვალსაზრისით, სტატისტიკური მოსახლეობა არც საზოგადოებაა და, მით უმეტეს, არც ელიტა.

- არასამთავროები? სამოქალაქო საზოგადოება?

- სხვა დროისთვის გადავდოთ ამ თემაზე დაწვრილებითი საუბარი. ამჯერად კი მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ ცივილიზებულ მსოფლიოში სამოქალაქო საზოგადოებრიობას (იმავე არასამთავროებს) ერთი ძირითადი ფუნქცია აკისრიათ – საჭიროების შემთხვევაში, ასეთი შემთხვევები კი ამერიკაშიც უამრავია და ევროპაშიც, რიგით მოქალაქეთა დაცვა ხელისუფლების მხრიდან ძალადობისაგან. როდესაც ე.წ. „არასამთავროები“ მმართველი პარტიისა და სახელმწიფო უწყებების საკადრო ინკუბატორად იქცევიან, ჭირს იმ ქვეყანაში სამოქალაქო საზოგადოებაზე საუბარი.

- ადრე არ ხდებოდა ასეთი რამ?

- რასაკვირველია, ადრეც ხდებოდა, ახლაც ხდება და კოჭებში ვატყობ ჩვენ თავს, რომ მომავალშიც მოხდება. ნუ მიწყენენ, მაგრამ არანაირი პრინციპული (!) განსხვავება არ არსებობს გოგიჩაიშვილ-ლომჯარია-ჩერგოლეიშვილსა და წიკლაურ-ჯაფარიძეს შორის. რიგით მოქალაქეებს, რხევის განსხვავებული ამპლიტუდით, ნებსიმიერი ხელისუფლებისგან ესაჭიროება დაცვა. იდეალური ხელისუფლება, ალბათ, მხოლოდ სამოთხეშია. განსაკუთრებით დასანანია, როდესაც სახელისუფლებო ცდუნებას კარგი მონაცემების მქონე პერსპექტიული ახალგაზრდები ვერ უძლებენ. მეტი აღარ მსურს ამ კითხვაზე ლაპარაკი.

- „ციანიდის სკანდალს“ მივუბრუნდეთ; თქვენ მოწმის განცხადება გაიხსენეთ, ეკლესიის დისკრედიტაცია აღიკვეთაო. მართლაც არაფერი აღარ ემუქრება ეკლესიის ავტორიტეტს?

- თუ ამ ქვეყანაში ვინმეს მართლაც აწუხებს ეკლესიის ავტორიტეტი, მეც ვარ მათ შორის, მაგრამ ვშიშობ, რომ საქმის ოფიციალურად დახურვის შემდეგაც დარჩება უპასუხო კითხვები მრევლის ნაწილისათვის და ეს არის ყველაზე საშიში. თუ ვინმეს მართლაც სურდა ეკლესიის დისკრედიტაცია და ეს იყო ჰიპოთეტურ თუ რეალურ შეთქმულთა მთავარი მიზანი, დღეს ისინი დაგეგმილ შედეგთან საშიშ სიახლოვეზე იმყოფებიან. მრევლი მხოლოდ ციანიდთან დაკავშირებულ სიმართლეს არ ითხოვს. მას არანაკლებ აინტერესებს რიბენტროპ-მოლოტოვის პაქტივით გასაიდუმლოებული დეკანოზ მამალაძის მამხილებელი წერილის შინაარსი და უკანასკნელის ობიექტურობა.

როდესაც პატრიარქმა გვამცნო, რომ ეკლესიის ჩართულობით წარიმართება სიმართლის დადგენა, მან ამით მიგვანიშნა, რომ გარდა „იქს“ პიროვნებების მოწამვლის მცდელობის ფაქტისა, სხვა საკითხებიც იქნება შესაწავლილი, სადაც საპატრიარქო აქტიურად ითანამშრომლებს პროკურატურასთან. ამ საკითხებს კი დიდი ალბათობით სწორედ მამალაძის წერილში მოყვანილ ფაქტებთან მივყავართ. როდესაც გარკვეულია, რომ პატრიარქს საფრთხე არ ემუქრება, ახლა საპატრიარქოში არსებული “კლიმატი” უნდა იქნეს შესწავლილი, რისი აუცილებლობაც, მადლობა ღმერთს, ესმის პატრიარქს. ამ ბრძენმა ადამიანმა უშეცდომოდ იცის, რომ მას ისეთი მრევლი ჰყავს, როგორიც ჰყავს, ხოლო მისი ყოველი პირადი მტერი, საბოლოო ჯამში, რიშელიეს არ იყოს, ეკლესიისა და ქვეყნის მტერია.

- თქვენი აზრით, მოგონილია პატრიარქის ტახტისათვის ბრძოლა, ხელისუფლებისთვის სასურველი კანდიდატის ძებნა და სხვა ანალოგიური ვერსიები?

- ღმერთო ჩემო, რა ელემენტარულ გათვლებზე გვიწევს დროის კარგვა… სანამ პრივილეგიების მატარებელი თანამდებობები იარსებებს, მომლოდინე კანდიდატებიც არსად გაქრებიან. ბრიყვთა პრობლემაა, რომ მხოლოდ პრივილეგიებს ითვლიან და ვალდებულებებზე თვალს ხუჭავენ. საქართველო ვატიკანი არ არის და მართლმადიდებელი პატრიარქი პონტიფიკივით მემკვიდრეობით არ იღებულობს მილიარდნახევრიან, ურყევად მორწმუნე მრევლ-მასას. ილია მეორისათვის პატრიარქობა თავიდანვე მძიმე ვალდებულებად იქცა. მან თითოეული ქრისტიანად დაბადებული ქართველის სულის, აზროვნებისათვის ბრძოლით (თანაც რა ძალასთან) შეძლო შეუძლებელი… მარტივად რომ ვთქვა, ეკლესიას მრევლი დაუბრუნა, ეკლესია გაავსო. რასაც რომის პაპი ავტომატურად იღებს – მსოფლიოს კათოლიკეთა ნდობას და ავტორიტეტს – ჩვენმა პატრიარქმა ეს ყველაფერი ღვაწლით, პირადი მაგალითითა და სიცოცხლის რისკის ფასად მოიპოვა. ჰოდა, ბრიყვია ყველა, ვინც ფიქრობს, რომ ოდესმე პატრიარქის ტახტთან ერთად მემკვიდრეობით მიიღებს მისი დღევანდელი მფლობელის ავტორიტეტს, გავლენასა და საყოველთაო სიყვარულს. ნაპოლეონის, რუზველტის, ჩერჩილის, თამარისა და აღმაშენებლის შემდეგ მათსავით არც ერთი მმართველი არ ჰყვარებიათ ფრანგებს, ამერიკელებს, ინგლისელებსა და ქართველებს. ისე კი, ვერც კათოლიკეები დაიკვეხნიან იოანე-პავლე ვოიტილას ავტორიტეტის მქონე მეორე პაპს.

- კი მაგრამ, დღეს ბევრი იწერება და ითქმება ხელისუფლების სურვილსა თუ გეგმებზე, საკუთარი კადრი იხილოს პატრიარქის ტახტზე, როცა ამის დრო მოვა. თუ თქვენს ლოგიკას გავყვებით, ხელისუფლება ნებისმიერ შემთხვევაში, ვერასოდეს ვერ მიიღებს მისთვის სასურველ, თანაც დღევანდელი პატრიარქის ავტორიტეტის მქონე შემცვლელს?

- იმედი მაქვს, კიდევ არა ერთ მთავრობას გამოვიცვლით ჩვენს პატრიარქთან ერთად. ბოლოს და ბოლოს, სასულიერო პირები ღმერთის წინაშე აგებენ პასუხს მთავრობისგან განსხვავებით. მართალია, უამრავმა მიზეზმა განაპირობა ყველა მოწვევის ქართული პარლამენტის კატასტროფული რეიტინგი და მთავრობისადმი ნდობის დაბალი კოეფიციენტი, მაგრამ მთავრობა, პარლამენტთან შედარებით, მაინც გაცილებით უკეთეს მდგომარეობაშია. ამავე დროს, უმუშევრობას, მაღალ ფასებსა და დაბალ მყიდველობითუნარიან ლარზე პარლამენტარებზე მეტად სწორედ მინისტრები არიან პასუხისმგებლები; იოლად ასახსნელი “უსამართლობის” ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი ის გახლავთ, რომ პარლამენტარებს “გვარჩევინებენ”, მინისტრებს გვინიშნავენ.

თუ ათი, ოცი წლის შემდეგ რომელიმე პატრიარქიც ისე იქნა არჩეული, როგორც პარლამენტარებს, საშინაო თუ საგარეო მოსამართლეებს ირჩევენ, მოგჭამა ჭირი იმ პატრიარქის ავტორიტეტმა. ასეთი რამ კომუნისტებს ნამდვილად აწყობდათ, მაგრამ ახლა აღარავის აღარ აწყობს. ამიტომ ოცი და ოცდაათი წლის შემდეგაც ხელისუფლების სურვილი-მაქსიმუმი იქნება მაღალავტორიტეტიანი, ერის სულიერი მწყემსის ხილვა პატრიარქის ტახტზე.

- დღეს ოპოზიცია ხმამაღლა ლაპარაკობს პროკურატურის ავტორიტეტზე, ძიების ხარვეზებზე, მთავარ მოწმესთან დაკავშირებულ პრობლემებზე, მოწმის ადვოკატებზე, უფლებადამცველ ქალბატონზე, რომელიც, მისი აზრით, უზომოდაა ინფორმირებული გასაიდუმლოებულ დეტალებზე და ასე შემდეგ; როდესაც ეს აჟიოტაჟი ჩაცხრება, რა შეგვრჩება ხელში?

- რასაკვირველია, ადრე თუ გვიან რაღაც სხვა მოვლენა თუ კრიზისი გააფერმკრთალებს ციანიდსაც და საპატრიარქოს შიდა-ოჯახურ ინტრიგებსაც. რა შეგვრჩება “მშრალი ნარჩენის” სახით? ეკლესიურად მცხოვრები მრევლის თვალში ვერავინ შელახავს ეკლესიის, როგორც ინსტიტუტისადმი რწმენას, ვინაიდან მათთვის მეორეხარისხოვანია ამა თუ იმ დეკანოზისა და მეუფის ცოდვები. მათთვის ცაში ღმერთი, ამ ქვეყანად პატრიარქი და საკუთარი მამაოა. ისინი თოქ-შოუებს არ უყურებენ და ამ დროს ჩვენს ცოდვებზე ლოცულობენ.

რაც შეეხება არაეკლესიურად მცხოვრებ მრევლს (პირობითად, ცხადია), იმ უმრავლესობას, რომელიც წირვებს რეგულარულად არ ესწრება, მარხვას არ ინახავს, მაგრამ აღდგომა-ახალი წელივით ელოდება ყოველ საღამოს ტელეეკრანებიდან გადმოფრქვეულ მორიგ ჭორ-მართალს, აი, აქ უკვე ჩვენს პატრიარქს ეკისრება, გადაჭარბების გარეშე ვიტყვი, ისტორიული მისია: მან კიდევ ერთხელ უნდა განწმინდოს ეკლესია არსებული პრობლემებისა და უფრო მეტი ჭორებისაგან, აქ კიდევ ერთხელ უნდა გაიბრწყინოს მისმა დიპლომატიურმა სიბრძნემ და, რაც მთავარია, სულის სიძლიერემ. სწორედ უკანასკნელია გადამწყვეტი და იგი მოჭარბებით გააჩნია ჩვენს პატრიარქს.

თქვენს მიერ ჩამოთვლილ დანარჩენ პიროვნებებს, ბატონ მთავარ მოწმეს კიდევ დიდ ხანს, ძალიან დიდ ხანს მოუწევს თავის მართლება საკუთარ უცნაურ „კანონმორჩილებაზე“ – მას შეეძლო, ისე აღეკვეთა დანაშაულებრივი განზრახვა (თუკი ასეთი მართლაც არსებობდა), რომ ასე ხანგრძლდივად არც ხალხი დაეზაფრა, არც ნაავადმყოფარი პატრიარქისთვის მიეყენებინა სერიოზული სულიერი და ფსიქოლოგიური ტრავმა, არც პროკურატურა ჩაეყენებინა მძიმე მდგომარეობაში და არც სინოდის წევრები ექცია ტაბლოიდებისა და ტელე თოქ-შოუების ვარსკვლავებად. ყველა დანარჩენმა ერთად აღებულმა კი კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, თუ რა ახლოს ვართ რუსეთთან და რა შორს ევროპისაგან – ცხადია უდანაშაულობის პრეზუმფციაზე ტესტირებით…

ხომ ხედავთ, რა რთულია ჟურნალისტებთან ურთიერთობა: ძირითადად სულ სხვა საკითხზე საუბარზე შევთანხმდით და სულ სხვა პრობლემებზე გამოგვივიდა ინტერვიუ, მოკლედ, მტერი ჩავარდა თქვენს ხელში.

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „ნაციონალური მოძრაობა“ ეკლესიაში თავისი გავლენის შენარჩუნებას ცდილობს“

სალომე სარიშვილი

“უწინაც ვთქვი და ახლაც გავიმეორებ, რომ დღეს რაც ხდება, ეკლესიის შიგნით არსებული ორი ჯგუფის დაპირისპირება მგონია, რომელსაც გარე ძალები სათავისოდ იყენებენ,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგი იგორ კვესელავა საპატრიარქოში მიმდინარე მოვლენების შეფასებისას.

იგორ კვესელავას აზრით, სწორედ ამ ორ ჯგუფს შორის მიმდინარეობს ბრძოლა გავლენების შენარჩუნებისთვის, ასევე პატრიარქის ტახტის მოსაპოვებლად.

იგორ კვესელავა მიიჩნევს, რომ ვიდრე გამოძიება ბოლომდე არ მივა, ნაადრევი შეფასებისგან თავი უნდა შევიკავოთ, თუმცა იქვე იმასაც ხაზგასმით აღნიშნავს, რომ პროკურატურის კომპეტენციასა და განცხადებების სიზუსტეში ეჭვი არ ეპარება. პოლიტოლოგი ჩვენთან ინტერვიუში ტელეკომპანია “რუსთავი 2″-ის თემასაც შეეხო და თქვა, რომ ამ საქმის პოლიტიზირება დაუშვებლად მიაჩნია.

მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებზე, ასევე საპატრიარქოში მიმდინარე პროცესებზე “რეზონანსი” იგორ კვესელავას ესაუბრა.

იგორ კვესელავა: პირველ რიგში, უნდა აღვნიშნოთ, რომ პოსტსაბჭოთა საქართველოში ეკლესიის საკითხი საზოგადოების ინტერესის ქვეშ ნაკლებად იყო. ამას ბევრი სუბიექტური და ობიექტური მიზეზი ჰქოდა და მათ შორის ისიც, რომ თავად საკითხი იყო ტაბუირებული. ახლა ზუსტად ის დრო მოვიდა, როცა ეკლესიის თემა საზოგადოებაში აქტუალური გახდა. დარწმუნებულიც ვიყავი, რომ ეს ადრე თუ გვიან მოხდება კიდეც. რაც შეეხება უშუალო არსებულ მდგომარეობას, როგორც უკვე აღვნიშნე, ეს არის ბრძოლა ეკლესიის შიგნით არსებულ ორ ჯგუფს შორის.

- თქვენ ამბობთ, რომ ბრძოლა ორ ჯგუფს შორისაა, რომელთაც გარე ძალები მართავენ. თქვენი დაკვირვებით, ვინ არიან ეს ძალები და რა მიზანს ემსახურება ეს ბრძოლა – ესაა პატრიარქის ტიტულისთვის ბრძოლა თუ ეკლესიაზე გავლენის შენარჩუნების მცდელობა?

- დასამალი არაა, რომ პატრიარქობისთვის ორი გუნდი იბრძვის. ერთი ჯგუფი თავიდანვე და ახლაც “ნაციონალური მოძრაობის” მხარდამჭერია. ძალიან კარგად გვახსოვს, როგორ ვითარდებოდა წინა ხელისუფლების დროს ეკლესიაში პროცესები და ამიტომ გვარების დასახელებას ნუ მომთხოვთ, ეს ისედაც ყველამ ძალიან კარგად იცის. მეორე ჯგუფში კი “ნაცმოძრაობის” მხარდამჭერები არ იყვნენ ან სულაც ნეიტრალური პოზიცია ეჭირათ. ზუსტად ახლა დადგა დრო, როდესაც ამ ჯგუფების ღიად გამოვლენის პირას ვართ, რადგან როგორც ვხედავთ, პატრიარქის ჯანმრთელობის მდგომარეობის ფონზე ბრძოლა კიდევ უფრო გამძაფრდა. სწორედ ახლა სურთ მათ მღვრიე წყალში თევზის დაჭერა. დღემდე მგონია, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” თავისი გავლენების შენარჩუნებას ცდილობს და ამისთვის ჯერ კიდევ შემოჩენილ ძალებს მართავს.

- უფრო კონკრეტულად, რომელ ჯგუფს მიაკუთვნებთ “ნაციონალურ მოძრაობას“? მეუფე პეტრე ყველაზე რადიკალური განცხადებებით გამოირჩევა, მას რომელი ძალისგან მართულ ჯგუფს მიაკუთვნებთ – “ნაციონალურ მოძრაობისას“?

- არა მხოლოდ მეუფე პეტრეს, ამ ჯგუფში არიან კიდევ დანარჩენი წევრებიც, რომელთა განცხადებებიც პირპდაპირ ავლენს, ვის რა ინტერესი აქვს.

- თავად პროკურატურისა და მმართველი ძალის ამ საკითხზე გაკეთებულ განცხადებებზე რას ფიქრობთ?

- უკვე ვთქვი და ახლაც ვიტყვი, რომ როცა აღმასრულებელი ხელისუფლების წევრები საუბრობდნენ დიდი უბედურების თავიდან აცილების შესახებ, ე.ი. მართლაც სერიოზულ დანაშაულთან გვქონდა საქმე.

- რა გაძლევთ ამის თქმის საფუძველს? თანაც ჯერ არავის დანაშაული არ დადასტურებულა, რაც ბრალდებულის უდანაშაულობის პრეზუმფციას არღვევს…

- გეთანხმებით, რომ უდანაშაულობის პრეზუმფუცია ირღვევა, თუმცა არ მგონია, რომ პროკურატურა ვინმეს დავალებით და გავლენით აკეთებდეს განცხადებებს… ისევე როგორც არ მჯერა, რომ ხელისუფლების წარმომადგენლებმა განცხადებები ბრმად გააკეთეს. მაინც მგონია, რომ პროკურატურის მხრიდან შერბილების პოლიტიკასთან გვაქვს საქმე, რადგან საგამოძიებო პროცესი ბოლომდე ჯერ კიდევ არ მისულა.

- იმ ურთიერთგამომრიცხავ განცხადებებზე რას გვეტყვით, რომელიც პროკურატურის მხრიდან გაკეთდა?

- ურთიერთგამომრციხავ განცხადებებს რაც შეეხება, ვფიქრობ, რომ ეს ერთი მხრივ, არაზუსტი ინფორმირებულობის შედეგია და მეორე მხრივ, ეს თემა პოლიტიკასთან, დიპლომატიასთან და სხვა საკითხებთანაა დაკავშირებული, ამიტომ მცირე შეცდომები გასაკვირი სულაც არაა. გეთანხმებით, რომ საზოგადოების გარკვეული ნაწილი ამ განცხადებებით დაიბნა, თუმცა ამ დაბნეულობას პასუხი ილია მეორის გამოსვლამ მოჰფინა. რთული სიტუაციაა და მგონია, რომ ნელ-ნელა ყველაფერი გამჟღავნდება. რაც არ უნდა იყოს, მთავარი ამ თემაში მაინც ისაა, რომ იგეგმებოდა უმაღლესი სასულიერო პირის ლიკვიდაცია, რომელიც სავარაუდოდ პატრიარქი იყო. ამით გადაჭრით თქმის საფუძველს, პროკურატურა მაძლევს, რომელმაც ვფიქრობ, არავითარი შეცდომა არ დაუშვა.

- ანუ, გჯერათ, რომ ბრალდებული დეკანოზი მძიმე დანაშაულის ჩადენას გეგმავდა?

- მგონია, რომ დეკანოზი მარტო არ მოქმდებდა და მასთან ერთად კიდევ ვიღაც იყო საქმეში ჩართული. არსებობს საკმაოდ ბევრი მასალა, საიდანაც ეს ირკვევა. არ მგონია, რომ საქმის მთავარი მოწმე ირაკლი მამალაძე, რომელიც ამ საკითხთან უშუალოდაა დაკავშირებული, ცრუობდეს. ხოლო თუკი მის ინტერვიუებს დავეყრდნობით, მაშინ გვაქვს საფუძველი ვივარაუდოთ, რომ დაკავებული დეკანოზი მარტო ნამდვილად არ იყო. ყველაფერს კი ეჭვის თვალით ვეღარ შევხედავთ, ჯერჯერობით მჯერა, რომ ეს მოწმე არ ტყუის.

- „რუსთავი2“-ის თემაზეც მინდა გკითხოთ. დღეს უზენაესი სასამართლო ამ დავის ნაწილს საბოლოოდ გადაწყვეტს. ტელეკომპანიაის ხელმძღვანელობა საპროტესტო აქციას აანონსებს და ამბობს, რომ სწორედ დღეს გადაწყდება იარსებებს თუ არა ქვეყანაში სიტყვის თავისუფლება. თქვენ, როგორ აფასებთ ამ პროცესს?

- „რუსთავი-2“-ის თემაში მხოლოდ ერთი მხარის განცხადებებს ვხედავ, რომელიც დაჟინებით ამტკიცებს, რომ ტელევიზიის დავა პოლიტიზირებულია. რეალურად ყველამ ძალიან კარგად ვიცით, რომ ეს არის დავა მესაკუთრეებს შორის. მსურს გარკვევით და ცალსახად განვაცხადო, რომ “რუსთავი 2″-ის მფლობელების შეცვლა, სრულებით არ ნიშნავს, რომ საქართველოში ამით დემოკრატია მარცხდება. სამწუხაროდ, ასე ბევრს მიაჩნია. „რუსთავი-2“ არ არის ქართული დემოკრატიის საზომი. მიმდინარეობს დავა მესაკუთრეებს შორის და კეთილი ვინებოთ და სასამართლოს საშუალება მივცეთ სამართლიანობა აღადგინოს. ამდენად, პოლიტიზირებაზე საუაბრი არაგამართლებული მგონია. არავის აქვს საშუალება სასამართლოზე ზეგავლენა მოახდინოს და ამას ვერც აქციები და ვერც სხვა მექანიზმებით ვერ გახდებიან. ხალხი დაიღალა და ბოლოს და ბოლოს ამ თემაზეც უნდა მივიღოთ საბოლოო შედეგი.

- „საზოგადოებრივ მაუწყებელში“ დაგეგმილ რეფორმებზე რა აზრის ხართ?

- საზოგადოებრივი მაუწყებლის შემთხვევაში მიმაჩნია, რომ იგი აუცილებლად საჭიროებს რეფორმებს. ეს არხი საზოგადოების ფულიდან ფინანსდება და შესაბამისად, იგი საზოგადოებრივ აზრს უნდა პასუხობდეს. რაც შეეხება გადაცემებსა და ჟურნალისტებს, მაქვს წვდომა და ვიცი, რომ იქ არსებობს ხალხი, რომელთაც თავიანთი ახლობლები და ნათესავები ჰყავთ მოყვანილი. ცხადია, ასეთი გაბერილი შტატები უნდა შემცირდეს და არხი უნდა გარდაიქმნას.

- და ბოლოს, საკონსტიტუციო კომისია პრეზიდენტის უფლებამოსილების შეკვეცის საკითხზე მსჯელობს, რაც ერთიანობაში საკმაოდ ბევრი უფლების შეზღუდვას მოიაზრებს. მმართველ გუნდში ირწმუნებიან, რომ კორექტირება არსებულმა რეალობამ მოითხოვა. თქვენ რას ფიქრობთ?

- საქმე ისაა, რომ ეს სიტუაცია რეალურად მართლაც თავად პრეზიდენტმა შექმნა. პრეზიდენტმა, რომელიც ვეტოებითაა გატაცებული და რომელმაც ძალიან კარგად იცის, რომ ყველა მისი ვეტო დაიძლევა, თუმცა დაწყებულ პოლიტიკას მაინც ჯიუტად აგრძელებს. მეორე საკითხია, რომ ჩვენ უკვე სრული საპარლამენტო რესპუბლიკისჯენ მივდივართ, სადაც პრეზიდენტის უფლებამოსილებები მეტად მინიმალურია. გულახდილად მინდა ვთქვა – კიდევ კარგი მას ფართო უფლებამოსილებები არ აქვს, თორემ კაცმა არ იცის რას მოიმოქმედებდა. მგონია, რომ კორექტივები აუცილებელი და მნიშვნელოვანია.

————————

„ახალი თაობა“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: „საპატრიარქოში განვითარებული მოვლენები გამძაფრებული კონკურენციის შედეგია“

ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი კონსტანტინე გამსახურდია „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საპატრიარქოს ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებზე საუბრობს.

- ბატონო კონსტანტინე, რას შეიძლება ეს ყველაფერი უკავშირდებოდეს?

- პირდაპირ გეტყვით: სამწუხაროდ, პატრიარქის სავარაუდო შემცვლელთა შორის ღია დაპირისპირების მოწმენი ვართ. ამით იმის თქმა კი არ მინდა, რომ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია მეორე შეიძლება მალე აღარ იყოს. ხალხური გამოთქმის არ იყოს, ღმერთმა ასი წელი აცოცხლოს. პატრიარქი ჯანმრთელად არის და ბევრ შემოტევასაც გაუძლებს, მაგრამ საზოგადოება ძალიან უხეში, ბინძური სანახაობის მოწმე გახდა.

ფაქტია, რომ ამ სისტემაში ადამიანები საკითხს სვამენ სწორედ ამ კონტექსტში _ ვინ იქნება მომავალი? ეს სრულიად მიუღებელი კამპანიაა. გამძაფრებული კონკურენციის შედეგი მგონია პირადად მე მთელი ეს პროცესი, რაც მართლაც სამწუხაროა, რამდენადაც ეკლესია უნდა იყოს აბსოლუტური სიყვარულის, ქრისტესმიერი სიყვარულის ადგილი.

უკიდურესი კონკურენცია უფრო დამახასიათებელი არის კათოლიკური ეკლესიისთვის. ასეთი გამძაფრებული კონკურენციის, დაპირისპირების მოწმენი ჩვენ ვიყავით გასულ საუკუნეებში სწორედ კათოლიკურ ეკლესიაში.

- პოლიტიკურ შემადგენელს გამორიცხავთ?

- როგორ შეიძლება პოლიტიკური შემადგენლის გამორიცხვა. მეტიც, მე რატომღაც მგონია, რომ ამ პროცესის ბმაში არის პროკურატურა.

- რა გაძლევთ ამის თქმის საფუძველს?

- ის თვალნათელი და სრულიად ერთმანეთთან შეუსაბამო ფაქტები, რომელთა მოწმე იყო მთელი საქართველო. მგონია, რომ პროკურატურასთან უფრო დაკავშირებულია ერთ-ერთი ფრაქცია, ვიდრე მეორე. ამ ფრთას, სავარაუდოდ, ეპისკოპოსთა შორის თავისი კანდიდატიც ჰყავს, რომლის შესახებაც ჯერჯერობით საზოგადოებამ არ იცის. მეორე ფრთის კანდიდატი, სავარაუდოა, რომ მეუფე დიმიტრი იყო, თუმცა, მან გააკეთა განცხადება, რომ არ აპირებს პატრიარქობას. ფაქტია, რომ ორი ფრთა არსებობს, თუმცა არ გამოვრიცხავ, რომ იყოს მესამეც, ჯერჯერობით ნეიტრალური.

- კონკორდატით სახელმწიფოსა და ეკლესიის ურთიერთობა სრულიად გამიჯნულია, მაგრამ მაინც სახელმწიფოს პოზიცია როგორი უნდა იყოს?

- არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ჩაერიოს. აქ უფრო წამყვანი უნდა იყოს საზოგადოება, ვინაიდან სწორედ საზოგადოება, მრევლი, ადამიანები არიან ეკლესიის ნაწილი და შეუძლებელია ეკლესია ადამიანის გარეშე.

ადამიანებმა ბევრი რამე არ ვიცით, რა ხდება ამ სამყაროს მიღმა. უმჯობესი იქნებოდა, რომ ეკლესია უფრო ღია იყოს. ეკლესია არ არის მასონთა ლოჟა, რომელიც დახურულია, არც განდობილთა ვიწრო წრე. რიგი საკითხები შეიძლება ასე ღია სამსჯავროზე არ გამოვიდეს და შიგნით გადაწყდეს ყოველგვარი ხმაურისა და დაპირისპირების გარეშე, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხების შესახებ საზოგადოება უნდა იყოს ინფორმირებული, სხვა შემთხვევაში ყოველთვის იქნება ვარიაციებისა თუ ინტერპრეტაციების ადგილი. ეს უნდა გააცნობიეროს სასულიერო დასმა. ქრისტიანული ეკლესიისა და სხვა ეკლესიის სხეულის ნაწილი არის საზოგადოება, ადამიანი.

- პოლიტიკოსთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ ეკლესიის სახელმწიფო ბიუჯეტიდან დაფინანსება მსგავსი სისტემით არ უნდა ხდებოდეს. თქვენი პოზიცია როგორია?

- 25 მილიონი ლარით ფინანსდება ეკლესია ბიუჯეტიდან. გასაგებია, რომ არავინ იცის, სად მიდის ეს თანხა, როგორ ხდება მისი განკარგვა, მაგრამ ამ შემთხვევაში ეს გადაწყვეტილება აქვს მიღებული სახელმწიფოს. სახელმწიფო რელიგიის დაფინანსების ყველაზე კარგი მოდელი არის საბერძნეთში, ფინეთსა და მოლდოვაში, ასევე შვეიცარიაში, სადაც კათოლიციზმი, ასევე პროტესტანტიზმი სახელმწიფო რელიგიაა და სამღვდელოებას ხელფასი სახელმწიფო ბიუჯეტიდან ერიცხება.

- ყველაზე მაღალი ნდობის რეიტინგი სწორედ ეკლესიას აქვს. შეიძლება განვითარებული მოვლენების შემდეგ ეს მაჩვენებლები შეიცვალოს?

- საერთოდ არ მესმის, რას ნიშნავს ეკლესიის რეიტინგის გაზომვა.

- არ უნდა ხდებოდეს?

- რა თქმა უნდა, არა. აბსურდული მგონია ეკლესიის ჩაყენება რაღაც უწყებების ჩამონათვალში. ე.ი. ეკლესია გადმოგვყავს ჩვეულებრივი საზოგადოებრივ-პოლიტიკური ორგანიზაციების დონეზე. ქრისტეს ეკლესიას, როგორ შეიძლება რეიტინგი გაუზომო, არ მესმის.

- ეს პროცესი როგორ დასრულდება, რა მოლოდინები გაქვთ?

- მიჭირს პროგნოზი, ვნახოთ, დაველოდოთ მოვლენათა განვითარებას.

„ახალი თაობა“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „საქართველოში ხორციელდება მართვადი ქაოსის სქემა“

ქვეყანაში შექმნილ სიტუაციაზე „ახალი თაობა“ ყოფილ დეპუტატ ანზორ აბრალავას ესაუბრა.

ანზორ აბრალავა:

-საზოგადოებისთვის განსაკუთრებით მტკივნეულია ის, რაც ეკლესიის გარშემო ხდება. ჩემი აზრით, ესაა ძირითადად გარედან ჩარევა, თუმცა, საპატრიარქოშიც გარკვეული პრობლემები, დაპირისპირება და ტახტისთვის ბრძოლაა. ადრეც მითქვამს, რომ ნაციონალურ მოძრაობას და სააკაშვილს ბევრი გეგმა აქვს შემუშავებული. ამ ხალხის მიზანია ქვეყანაში რევოლუციური სიტუაციის შექმნა და ძალაუფლების მოპოვება. ახლა ნაციონალები ეკლესიას უტრიალებენ და მართლმადიდებლობისა და პატრიარქის დაცვასაც იჩემებენ.

- რისთვის სჭირდებათ ეკლესიის საქმეებში ჩარევა?

- მათი საბოლოო მიზანი ეკლესიის გახლეჩაა. ასეთი მიზანი ნაციონალურ მოძრაობას ადრეც ჰქონდა. უნდოდათ ერთიანი ეკლესიის დაყოფა დასავლეთისა და აღმოსავლეთის ეპარქიებად. ახლაც ერევიან ეკლესიის საქმეებში და ეკლესიაში განხეთქილების შეტანას ცდილობენ. ქვეყანაში სიტუაციას მედიაც ძაბავს.

- მედია რას აშავებს?

- არიან ტელეწამყვანები, რომლებიც პროკურორების ფუნქციას ითავსებენ.

- ეკლესიის გახლეჩის მცდელობა ახსენეთ...

- ეკლესია არის ის ინსტიტუტი, რომელიც აკავშირებს მთელ ერს. მართლმადიდებლობაში ბზარის შეტანით უნდათ ქვეყნის დასუსტება-დაშლა და მღვრიე წყალში თევზის დაჭერა.

- ბოლოდროინდელმა მოვლენებმა დაასუსტა ეკლესია?

- ამაზე ძალიან ვრცლად შემიძლია ვისაუბრო. ინტერვიუ ამის შესაძლებლობას არ იძლევა. მხოლოდ იმას ვიტყვი, რომ ამის მცდელობები არის.

- მძიმე სოციალური ფონი არ ამძიმებს მდგომარეობას ქვეყანაში? არსებობს პროგნოზი, რომ წლის ბოლომდე კერძო სექტორიც შეამცირებს დასაქმებულებს...

- სოციალური მდგომარეობა მძიმეა. ხელისუფლება მოვალეა, იზრუნოს საკუთარი მოსახლეობის პრობლემებზე. საუბედუროდ, უწყებებში ყველაფერი რიგზე ვერაა. არსებობს შიდა კორუფცია და არაკომპეტენტურობა, უწიგნურობაც კი. როცა ასეთი სიტუაციაა, ეკონომიკა როგორ განვითარდება? სოციალური მდგომარეობა როგორ გაუმჯობესდება? „ქართულ ოცნებას“ თავიდანვე დახვდა ადამიანური რესურსების პრობლემა. მენეჯმენტი კრიტიკას ვერ უძლებს. მდგომარეობიდან გამოსასვლელად საჭიროა მკაფიო პროგრამები და სტრატეგია. ეს არ ჩანს. იკვეთება უვიცობა. როცა ეს ასეა, ეკონომიკის ზრდასაც ვერ ვაღწევთ.

- არაკომპეტენტური ხალხი პარლამენტშიც არის. პოლიტიკოსების რეიტინგი რომ მაღალი არ არის, ეს გასაგებია, მაგრამ რითი არიან ამ პოლიტიკოსებზე უკეთესები ბიზნესიდან თუ შოუბიზნესიდან პარლამენტში მოსული მილიონერები?

_ ეს ძველი პრობლემაა. რატომღაც საქართველოში ადამიანების ნაწილი ზედმეტად ჩაითვალა. ეს პატრიოტი ადამიანები არიან, ისინი წარმოადგენენ განათლებას, მეცნიერებას და კულტურას. კულტურას და არა სუბკულტურას, რომელმაც წალეკა ჩვენი ტელევიზიები. ამ სიტუაციას რომ ვუყურებ, ვრწმუნდები, რომ საქართველოში ხორციელდება ერთი სქემა. ამ გეგმით ქვეყანაში მართვადი ქაოსი უნდა იყოს. თუ ეს არ იქნა, არსებობს მეორე სქემა, რომლის მიხედვით, ქვეყანა გარედან ფსევდოლიბერალების მეშვეობით უნდა იმართებოდეს.

„ახალი თაობა“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ რომან გოცირიძესთან: „მოსმენების კანონი საბჭოთა წარსულში გვაბრუნებს“

„ახალი თაობის“ კითხვებს დეპუტატი რომან გოცირიძე პასუხობს.

- ბატონო რომან, პარლამენტმა მოსმენების შესახებ კანონი მიიღო. როგორია თქვენი შეფასებები?

- ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე უარესი კანონი, რაც კი ამ პარლამენტში მიღებულა. ეს არის საბჭოთა ეპოქისთვის დამახასიათებელი მოსმენების სისტემის აღორძინება და ტოტალური კონტროლის დამყარება, როგორც ამ სფეროში მომუშავე ბიზნესზე, ისე მთლიანად ადამიანებზე. ეს კანონი არის ანტიკონსტიტუციური! ერთხელ საკონსტიტუციო სასამართლომ ეს კანონი დააბრუნა უკან, რადგან ანტიკონსტიტუციურად მიიჩნია.

- ხომ შევიდა კანონში ცვლილებები?

- დღეს რეალურად არაფერი შეცვლილა, კვლავ ისეთივე მდგომარეობაა, რაც იყო პირველი ვარიანტის შემთხვევაში. მთავარი მოთხოვნა იყო, რომ ეს ყოფილიყო დამოუკიდებელი და არ ყოფილიყო გამოძიებით დაინტერესებული უწყების დაქვემდებარებაში. ეს არის მთლიანად გაკონტროლებული სუს-ის მიერ, როგორც მმართველობითი, ასევე საბიუჯეტო თუ სხვა ხასიათის ბერკეტებით.

- განაცხადეთ, რომ ყველა სამართლებრივ ფორმას გამოვიყენებთ, რომ ამ კანონმა დღის სინათლე ვერ იხილოსო. რას აპირებთ?

- ახალ კანონს, რომელშიც უნდა შესულიყო მნიშვნელოვანი ცვლილებები, უნდა დაეკმაყოფილებინა სამი მოთხოვნა, რომ ყოფილიყო უფრო დემოკრატიული და კონსტიტუციური. პირველი: ის უნდა ყოფილიყო რეალურად დამოუკიდებელი; მეორე: ის არ უნდა შეხებოდა უხეშად ბიზნესს და მესამე: მასზე უნდა ყოფილიყო ძლიერი პოლიტიკური და ადმინისტრაციული კონტროლი, რათა ბოროტად არ გამოყენებულიყო ის მძლავრი უფლებები და ტექნიკური საშუალებები, რომლებიც ამ უწყებას გააჩნია.

- არც ერთი მოთხოვნა არ დაკმაყოფილებულა?

- არც ერთი ამ სამი მოთხოვნიდან არ იქნა დაკმაყოფილებული. ფაქტობრივად დავუბრუნდით საბჭოთა პერიოდს, როდესაც ლიცენზირება ხდებოდა ყველა ტექნიკური საშუალების. დღეს ქვეყანაში შემოდის კომუნიკაციების, ტექნიკური საშუალებების ლიცენზია და არ წერია, რა იგულისხმება ამაში. კავშირგაბმულობის და ინტერნეტ კომპანიებს ძალიან ბევრი სალიცენზიო საკითხი გაუჩნდებათ. დღეს ყველაფერი სუს-ის სანებართვო სფეროში მოექცა და რეალურად ამ ბიზნესზე მყარდება პოლიტიკური კონტროლი. ეს არის რამდენიმე მილიარდიანი აქტივის მქონე კომპანიები, როგორიც არის მობილური კომპანიები, ინტერნეტ კომპანიები და სხვა. პოლიტიკურ მხარეს რაც შეეხება, ჩვენ ამას აუცილებლად გავასაჩივრებთ.

- არის ამის მექანიზმი?

- არსებობს რამდენიმე მექანიზმი. პირველი არის 30 დეპუტატის ხელმოწერა.

- შეძლებთ 30 ხელმოწერის შეგროვებას?

- სამწუხაროდ, ვერ შევაგროვებთ. ვინაიდან პატრიოტთა ალიანსმა მხარი დაუჭირა ამ კანონს, ამიტომ 30 ხელმოწერა აღარ გვაქვს. თუმცა არსებობს სხვა გზაც. თუნდაც ის, რომ პრეზიდენტმა გაასაჩივროს, ან სახალხო დამცველმა. ამიტომ ერთ-ერთი რომელიმე მექანიზმი იქნება გამოყენებული.

- რა მოლოდინი გაქვთ პრეზიდენტისგან, ისევ ვეტოს დაადებს?

- პრეზიდენტისგან გვაქვს მოლოდინი, რომ ის აუცილებლად დაადებს ვეტოს. ის განცხადებები, რაც პრეზიდენტის ადმინისტრაციიდან კეთდებოდა, ამის საფუძველს იძლევა, ხოლო გასაჩივრების მექანიზმს ჩვენ გამოვნახავთ.

- და რა იქნება ეს მექანიზმი?

- ჩვენ სახალხო დამცველის განწყობილებასაც თუ გავითვალისწინებთ, არ არის გამორიცხული, რომ სახალხო დამცველს ვთხოვოთ ამ კანონის გასაჩივრება. ეს კანონი არის უკან გადადგმული ნაბიჯი ქვეყნის დემოკრატიული სისტემის მშენებლობაში და ეს ნიშნავს, ძალაუფლების კიდევ ახალი ბერკეტების ხელში ჩაგდებას.

„ახალი თაობა“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ ემზარ ჯგერენაიასთან: „ლარი ისევ გაუფასურდება“ // „ინვესტიციებს არ ველოდები“

ლარის გამყარების პროცესი აქტიურად მიმდინარეობს. სავალუტო ჯიხურებში 1 დოლარი 2.45 ლარი ღირს. ასეთი დადებითი ტენდენციის მიუხედავად, ექსპერტი ემზარ ჯგერენაია „ახალ თაობასთან“ საუბრისას მიიჩნევს, რომ ეს დროებითი მოვლენაა.

- ბატონო ემზარ, ლარი დოლართან მიმართებაში მყარდება. თქვენ რას უკავშირებთ ამ პროცესს?

_ ამას ვუკავშირებ გაუმჯობესებულ მაკრო-ეკონომიკურ მაჩვენებლებს, ექსპორტის ზრდას, ტრანსფერების ზრდას, სწორედ ეს არის გადამწყვეტი მომენტი და აქ ერთიც მნიშვნელოვანია _ დოლარზე მოთხოვნა შემცირდა. ამ ეტაპზე საკომპენსაციო პერიოდია. მარტიდან, როცა ბიზნესი ჩამოყალიბდება, რა ქნას ამ ლარის კურსთან დაკავშირებით, როგორ აკეთოს ბიზნესი, ალბათ დაიდება გეგმა და სწორედ ამის შემდეგ გაიზრდება მოთხოვნა დოლარზე. ამ ეტაპზე, როდესაც დოლარზე მოთხოვნა კლებულობს, ბუნებრივია, რომ ლარი მყარდება.

- სხვა ქვეყნებში რა ტენდენცია შეინიშნება დოლართან დაკავშირებით?

- მთელ მსოფლიოში დოლარი მყარდება. მარტო საქართველოში მყარდება ლარი.

- ეს რას ნიშნავს?

- ეს ნიშნავს იმას, რომ ასე დიდხანს ვერ გაგრძელდება, რადგან ამ სიტუაციაში, მსოფლიო ტენდენციაა წამყვანი.

- ანუ ლარის გამყარება დროებითი მოვლენაა და აქ ლარიზაციის გეგმა არაფერ შუაშია?

- დიახ, ასეა. რაც შეეხება ლარიზაციის პროგრამას, მე როგორც ვიცი, 10%-ის მასშტაბით არის შესრულებული და ის დიდ როლს ვერ ითამაშებდა. დღეის მდგომარეობით ეკონომიკური მაჩვენებელი გაუმჯობესებულია და სწორედ ამან გამოიწვია არსებული ტრენდი. მარტიდან კი დოლარზე მოთხოვნილება საგრძნობლად გაიზრდება, რადგან იმპორტი და ქართული ბიზნესი ფეხს აიდგამს.

- წინა წლის მონაცემთან შედარებით იანვრის თვეში 5%-იანი მატებაა, ეს ტენდენცია დანარჩენ პერიოდშიც შენარჩუნდება?

- იანვრის თვეში ასეთ მატებას ორი მიზეზი აქვს. ერთი ის, რომ შარშან ძალიან დაბალი ნიშნული იყო და ამის ფონზე ეს მაჩვენებელი გამოჩნდა მაღალი. მე აღვნიშნე, რომ ექსპორტი გაიზარდა, ასევე ტურიზმი გაიზარდა და ეს ყველაფერი ზოგადად ძალიან დადებითად მოქმედებს მაკრო-ეკონომიკურ მაჩვენებელზე. მარტიდან ეს მაჩვენებელი ვეღარ შენარჩუნდება.

- რა ღონისძიებები უნდა გაატაროს ეროვნულმა ბანკმა, რომ კურსის დაჭერა შეძლოს?

- ეროვნულ ბანკს პრობლემა აქვს ინფლაციის საშიშროების, მე ვფიქრობ, რომ ეროვნული ბანკი ამ მიმართულებით ზომებს გაამკაცრებს, რადგან მას ინფლაციის კუთხით პრობლემები ექმნება.

- რა ნიშნულზე დაბალანსდება ლარის კურსი?

- ეს ძალიან ძნელი სათქმელია, თუმცა ჩემი მოლოდინია, რომ 2.6-2.6,5 ლარზე გაჩერდება, თუ რამე განსაკუთრებული არ მოხდა.

- განსაკუთრებულში რას გულისხმობთ, გარე ფაქტორებსაც?

- მე არ ვეთანხმები განცხადებებს იმის თაობაზე, რომ გარე ფაქტორები გაქრა. ნამდვილად არ გამქრალა გარე ფაქტორები. თურქეთში ისევ რთული ეკონომიკური სიტუაციაა. თურქეთი საომარ სიტუაციაში იმყოფება და ამ ომიდან ბევრ ზარალს ღებულობს. რუსეთშიც არ გამოსწორებულა სიტუაცია. არც აზერბაიჯანშია წელში გამართული ეკონომიკა. ანუ გარე ფაქტორები როგორიც იყო, ისეთივე რჩება.

- გაზაფხული-ზაფხულის პერიოდში რამდენად ელოდებით ეკონომიკური პროცესების დაბალანსებას და სიტუაციის გაუმჯობესებას?

- მე ველოდები, რომ 3,5-3% იქნება ეკონომიკური ზრდა. ეს იქნება მნიშვნელოვანი მაჩვენებელი.

- ინვესტიციების მატებას თუ ელით?

- არ ველი. ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო ხუდონჰესის ინვესტიცია და რადგან ეს პროცესი შეჩერდა, დიდ ინვესტიციებს არ ველოდები. თანაც არჩევნების წელია და არჩევნების პერიოდში ინვესტორები მაქსიმალურად თავს იკავებენ.

- მაინცდამაინც დამაიმედებელი პროგნოზი არ გაქვთ?

- ჩვეულებრივი, საშუალო განვითარების წელი იქნება 2017 წელი. 3%-იანი ზრდით და სადღაც 5%-იანი ინფლაციით.

„ახალი თაობა“, 02 მარტი, 2017 წელი

რუსეთი აფხაზეთში გასასვლელებს კეტავს

ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „ეს არის პასუხი ვიზალიბერალიზაციაზე“

პირველ მარტს ევროკავშირმა ხელი მოაწერა საქართველოს ევროპასთან ვიზალიბერალიზაციის დოკუმენტს. საპასუხოდ ხუთ მარტს რუსეთი აფხაზეთში გასასვლელ გზებს კეტავს, ანუ რუსეთი აფხაზეთში გასასვლელ გამშვებ პუნქტებს აუქმებს, რაც მთელ რიგ პრობლემებს შეუქმნის არა მხოლოდ ქართველებს, არამედ აფხაზეთის მთელ მოსახლეობას.

აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილე ჯემალ გამახარია აცხადებს, რომ გადაადგილების უფლების შეზღუდვით რუსეთი ახდენს აფხაზეთის შემდგომ იზოლაციას, კიდევ ერთ ნაბიჯს დგამს აფხაზეთის დანარჩენი საქართველოსგან იზოლაციისკენ.

„ენგურის განაპირა სოფლებში ვერც აფხაზი და ვერც ქართველი სპეციალური ნებართვის გარეშე ვერ შევა, რადგან დახურული ე.წ. სასაზღვრო ზონაა, რომელსაც რუსეთის ფსბ აკონტროლებს. აფხაზებს ჰქონდათ პრობლემები. ახლა ექნებათ დამატებითი პრობლემები. მივმართავთ იუსტიციის სამინისტროს, რუსეთს უჩივლოს საერთაშორისო სასამართლოში გალის რაიონში გადაადგილების უფლების შეზღუდვის ფაქტის გამო. საერთაშორისო სამართლებრივი მექანიზმები უნდა ამოქმედდეს. ჟენევის ფორმატში მედიატორები არიან გაეროსა და ევროკავშირის წარმომადგენლები. გალში ადამიანის უფლებების დარღვევის საკითხი ასევე უნდა გახდეს ჟენევის ფორმატში განხილვის საგანი და მიღებული იქნას გადაწყვეტილება“, – აცხადებს ჯემალ გამახარია.

- ბატონო ჯემალ, რა ვითარებას შექმნის საოკუპაციო რეჟიმის მხრიდან აფხაზეთის მიმართულებით გამშვები პუნქტების გაუქმება?

- სამწუხაროდ, უკვე მიღებულია გადაწყვეტილება, რომ 5 მარტიდან ოტობაიასა და ნაბაკევში ჯერ კიდევ არსებული გამშვები პუნქტები, გადასასვლელები, რითაც ყოველდღიურად ასობით ადამიანი სარგებლობს, დაიხუროს. რჩება მხოლოდ ერთადერთი გასასვლელი ჭუბურხინჯში.

- მოკლე გზით გადასასვლელები იყო?

- მოკლე გზა იყო იქ მცხოვრებლებისთვის. ოტობაიადან ჭუბურხინჯამდე 20 კილომეტრი მაინც არის, მეტი თუ არა. ოტობაიადან, პიჩორიდან, გაგითიდან ადამიანი რომ გადმოვიდეს აქეთ, 25 კილომეტრი უნდა იაროს. ამბობენ, ავტობუსის მარშრუტს გავაკეთებთო. ადამიანებმა 20 კილომეტრი ზედმეტად უნდა იმგზავრონ ან ფეხით უნდა იარონ ამხელა მანძილი. ეს, რასაკვირველია, ძალიან დიდი პრობლემას უქმნის ადგილობრივ მოსახლეობას.

- რა პრობლემებს უქმნის?

- პრობლემები არის სხვადასხვანაირი. აღნიშნული გადაწყვეტილება სეპარატისტებს არ მიუღიათ, კრემლში მიღებული გადაწყვეტილებაა, რომლის რეალიზება უნდათ და სეპარატისტებმა უკვე გაახმოვანეს.

- რატომ ფიქრობთ, რომ გამშვები პუნქტების გაუქმება კრემლში მიღებული გადაწყვეტილებაა?

- დააკვირდით, მოსკოვი რას აკეთებს. საქართველო ღებულობს ევროკავშირში უვიზო მიმოსვლის უფლებას. ამისთვის ყველა გადაწყვეტილება მიღებულია. დღე-დღეზე ველოდებით შესაბამისი დოკუმენტის გამოქვეყნებასა და ძალაში შესვლას. ზუსტად ამ გადაწყვეტილებას დროში დაამთხვიეს საკუთარ ქვეყანაში გადაადგილების უფლების შეზღუდვა. ჩვენ შეგვეძლება უვიზოდ მიმოსვლა მთელი ევროპის ტერიტორიაზე. აქ კი, საკუთარ ქვეყანაში, გადაადგილების უფლებას გიზღუდავენ.

- ასეთი რამ, ალბათ, შემთხვევით არ ხდება.

- ეს შემთხვევით არ ხდება, რუსეთის მხრიდან მორიგი სადამსჯელო ღონისძიებაა. უამრავ დამატებით პრობლემას უქმნის იქაურ მოსახლეობას, რომელიც საოკუპაციო რეჟიმს ისედაც კანონგარეშედ ჰყავს გამოცხადებული. პირველ რიგში, გახლეჩილი ოჯახების პრობლემაა. ოჯახების ნახევარი აქეთ არის, მეორე ნახევარი – იქით. ასეთი ათასობით ოჯახია. კომუნიკაციის პრობლემა ოჯახის წევრებსა და ახლონათესავებს შორის გაძნელებულია. მკვეთრად გაუარესდება გალის მოსახლეობის ეკონომიკური მდგომარეობა. ადამიანები იმით ცხოვრობდნენ, რომ აქეთ გადმოჰქონდათ სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტი, ზუგდიდში მეტ-ნაკლებად მისაღებ ფასებში ყიდდნენ და აქედან მიჰქონდათ ის, რასაც ისინი იქ ვერ იყიდიან. მოსახლეობის უმრავლესობისთვის ხელმიუწვდომელი გახდება მაღალტექნოლოგიური და გადაუდებელი სამედიცინო მომსახურების მიღება, რასაც იქ ვერ მიიღებენ. ნახევარ საათსა თუ 20 წუთში ზოგჯერ ადამიანი იღუპება. მას შემდეგ, რაც გალის რაიონში სწავლება რუსულ ენაზე გადავიდა, ძალიან ბევრი ბავშვი გადმოდის აქეთ და იღებს განათლებას. ოტობაიადან, თაგილონიდან, პიჩორიდან, ნაბაკევიდან და სხვა სოფლებიდან როგორ უნდა გადმოვიდეს მოსწავლე აქეთ (როგორ უნდა იაროს სკოლაში), რომ შემდეგ ისევ უკან დაბრუნება მოასწროს? ასე რომ, ეს პრობლემა ძალიან რეალურია.

- გადაადგილების უფლების შეზღუდვით რის მიღწევას ცდილობს რუსეთი?

- გადაადგილების უფლების შეზღუდვით რუსეთი ახდენს აფხაზეთის შემდგომ იზოლაციას, კიდევ ერთ ნაბიჯს დგამს აფხაზეთის დანარჩენი საქართველოსგან იზოლაციისკენ, რეგიონის მცოცავი ანექსიის, იქ დარჩენილი მოსახლეობის ასიმილაციის დაჩქარებისკენ, რაც ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტია. გალში მიმდინარეობს დამატებითი სამხედრო ობიექტების მშენებლობა. დამატებითი სამხედრო ობიექტები რომ ამოქმედდება, დამატებით ცოცხალი ძალაც შემოვა და ტექნიკაც. გალის რაიონი და მთლიანად აფხაზეთი სულ უფრო ხდება ჩაკეტილი სივრცე, უშუალოდ გალის რაიონი კი საკონცენტრაციო ბანაკს ემსგავსება. ამით ხდება იქ განხორციელებული ეთნოწმენდა გენოციდის დაკანონება. უნდა სამუდამოდ გადაუკეტონ აფხაზეთში დაბრუნების გზა დევნილებს, რომლებიც აფხაზეთის მოსახლეობის უმრავლესობას შეადგენენ. რუსეთი აქ უამრავ პრობლემას წყვეტს.

ამ საკითხთან დაკავშირებით აფხაზეთის უმაღლესმა საბჭომ გააკეთა განცხადება, რომელშიც არა მარტო ვგმობთ გამშვები პუნქტების ჩაკეტვას, არამედ გამოვთქვამთ ღრმა შეშფოთებას ადმინისტრაციულ საზღვარზე შექმნილი ვითარების გამო, მივმართავთ საქართველოში აკრედიტებულ დიპლომატიურ კორპუსს, რომ რუსეთის ამ ქმედებას მიეცეს შეფასება. უკვე გამოგვეხმაურნენ ნატო და ევროკავშირი, რომლებიც რუსეთის გადაწყვეტილებას გმობენ. მივმართავთ იუსტიციის სამინისტროს, გადაადგილების უფლების შეზღუდვის აღმოფხვრის მიზნით, განიხილოს საკითხი საერთაშორისო სამართლებრივი მექანიზმების გამოყენების შესახებ.

- ანუ რუსეთს უნდა უჩივლონ საერთაშორისო სასამართლოში გადაადგილების უფლების შეზღუდვის ფაქტის გამო?

- დიახ, უნდა ვუჩივლოთ. საერთაშორისო სამართლებრივი მექანიზმები უნდა ამოქმედდეს. ჟენევის ფორმატში მედიატორები არიან გაეროსა და ევროკავშირის წარმომადგენლები. გალში ადამიანის უფლებების დარღვევის საკითხი უნდა გახდეს ჟენევის ფორმატში განხილვის საგანი. ჩვენ მივმართავთ საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარეს, პარლამენტის ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის თავმჯდომარეს, რომ გალში გადაადგილების უფლების შემდგომი შეზღუდვის ფაქტზე და, საერთოდ, გალის რაიონში ეთნიკური ქართველების უფლებების დარღვევის საკითხი პარლამენტმა განიხილოს.

- ამ გამშვები პუნქტების ჩაკეტვით აფხაზების უფლება თუ შეიზღუდება?

- გარკვეულწილად, აფხაზების უფლებაც ირღვევა. თუნდაც იგივე ხურჩა-ნაბაკევის გადასასვლელით ძალიან ხშირად აფხაზებიც სარგებლობდნენ. მე ევროპასთან ვიზალიბერალიზაციას დავუკავშირე აფხაზეთში გასასვლელების ჩაკეტვა. აფხაზებს, რომლებიც გადაწყვეტენ, ისარგებლონ ვიზალიბერალიზაციით და შესაბამისი დოკუმენტაციის გასაფორმებლად გადმოვლენ აქეთ, გარკვეული პრობლემები შეექმნებათ. მათ ისედაც ამ გამშვები პუნქტების პირობებშიც ექმნებოდათ პრობლემები. აფხაზეთის განაპირა სოფლები ისედაც დახურულია. მახსოვს, საბჭოთა კავშირის პერიოდში ახალციხეში ვერ ჩახვიდოდი სპეციალური ნებართვის გარეშე.

- ასე იყო აჭარის საზღვრისპირა რაიონებშიც...

- ენგურის განაპირა სოფლებში, ვერც აფხაზი და ვერც ქართველი სპეციალური ნებართვის გარეშე ვერ შევა, რადგან დახურული ე.წ. სასაზღვრო ზონაა, რომელსაც რუსეთის ფსბ აკონტროლებს. აფხაზებს ჰქონდათ პრობლემები. ახლა ექნებათ დამატებითი პრობლემები.

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

პარლამენტში ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი კომისია შეიქმნა

გვანცა ღვედაშვილი

მეცხრე მოწვევის პარლამენტში ორი წლის ვადით ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი კომისია შეიქმნა, რომელსაც მხარი 96-მა დეპუტატმა დაუჭირა. აღნიშნული კომისიის ხელმძღვანელად უმრავლესობის დეპუტატი გედევან ფოფხაძე დაინიშნა. შეგახსენებთ, რომ მსგავსი კომისია მე-8 და მე-7 მოწვევის პარლამენტშიც იყო შექმნილი, თუმცა როგორც აფხაზეთის უშიშროების ყოფილი მინისტრი, გენერალი ლევან კიკნაძე აცხადებს, ამ კომისიის მუშაობა ეფექტური არ ყოფილა.

„ქართული ოცნების“ წევრი გია ვოლსკი “რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებს, რომ კომისია ყველა იმ საკითხსა და პრობლემაზე იმუშავებს, რომელიც ოკუპირებულ და მიმდებარე ტერიტორიებზე აწუხებს მოსახლეობას: „კომისიას ჰქვია „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი საპარლამენტო კომისია“, რომელიც განიხილავს ყველა იმ საკითხს, რომელიც შეეხება სტრატეგიულ გეგმებს, კონფლიქტების მთელ ტრანსფორმაციას, ადამიანების უფლებების დაცვას ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, ასევე კულტურული მემკვიდრეობების დაცვასა და საოკუპაციო ხაზთან არსებულ ქართულ სოფლებში სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესების ღონისძიებებს,” – განგვიცხადა გია ვოლსკიმ.

კითხვაზე, რატომ გახდა აუცილებელი დროებითი კოსმისიის შექმნა, მაშინ როცა არსებობს შერიგებისა და თანასწორობის სამინისტრო, დეპუტატი გიორგი ვოლსკი გვპასუხობს, რომ პარლამენტი საკანონმდებლო ორგანოა, რომელიც ქვეყნის შიდა და გარე პოლიტიკურ მიმართულებებს განსაზღვრავს: „ასე ეკონომიკის სამინისტროც არსებობს, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რმ პარლამენტში ეკონომიკური კვოტები რომ იყოს. პარლამენტი საკანონმდებლო ორგანოა, სამინისტრო აღმსარულებელია. პარლამენტი განსაზღვრავს შიდა და გარე პოლიტიკის ძირითად მიმართულებებს. აღმსარულებელ სტრუქტურას თავისი ფუნქციები აქვს და ის ასრულებს იმას, რასაც პარლამენტი გადაწყვეტს,” – განაცხადა გია ვოლსკიმ.

აფხაზეთის უშიშროების ყოფილი მინისტრი, გენერალი ლევან კიკნაძე “რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებს, რომ მსგავსი კომისია წინა მოწვევის პარლამენტშიც იყო, თუმცა მას არაფერი გაუკეთებია. მაგრამ, იმედს გამოთქვამს, რომ მე-9 მოწვევის პარლამენტში შექმნილი კომისია, აქტიური და ქმედუნარიანი იქნება: „იგივე კომისია წინა მოწვევის პარლამენტის დროსაც იყო და იმის წინაც, თუმცა გაკეთებით არაფერი აქვთ გაკეთებული. ახლა თუ ამ კომისიამ ეფექტურად იმუშავა, ძალიან კარგი იქნება. იმედი უნდა ვიქონიოთ, რომ ეს კომისია ქმედითი იქნება, მაგრამ ეს იმაზეა დამოკიდებული, თუ რამდენად აქტიურები იქნებაინ, ის პარლამენტარები, რომლებიც კომისიის შემადგენლობაში არიან. ზოგადად კი მინდა გითხრათ, რომ ჩემი აზრით, არ არის სწორი, როდესაც პარლამენტში აფხაზეთის ფრაქცია არ არის წარმოდგენილი. რადგან როდესაც მსგავსი ფრაქცია არსებობდა, აფხაზეთის თემა ყოველთვის აქტიური იყო და ამ საკითხზე მსჯელობა ყოველთვის მიდიოდა. ახლა კი, პრაქტიკულად დავიწყებულია ეს თემა“.”

კომისიის შემადგენლობაში “ქართული ოცნების” წევრებისგან წარმოდგენილნი იქნებიან გია ვოლსკი, ირინე ფრუიძე, სვეტლანა კუდბა, გიორგი მოსიძე, ედიშერ თოლორაია და ლერი ხაბელოვი. ოპოზიციიდან – სერგი კაპანაძე, თენგიზ გუნავა, ლელა ქებურია, ლაშა დამენია, რომან გოცირიძე, ადა მარშანია და დამოუკიდებელი დეპუტატი სალომე ზურაბიშვილი.

———————

„ვერსია“, 01 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „საფრთხე, რომელსაც აფხაზეთის გავლით რუსეთ-სომხეთის რკინიგზის აღდგენა შექმნის“ // „არ შეიძლება ისეთი პროექტის განხორციელება, რომელიც სომხეთთან ან აზერბაიჯანთან დაგვაშორებს! მაქსიმუმ, რაზეც შეიძლება დავთანხმდეთ, მოსკოვი-ფოთის სარკინიგზო მარშრუტის აღდგენაა“

მაია მიშელაძე

სომხური მედია ლარსის საბაჟო გამშვები პუნქტის ალტერნატივაზე ღიად საუბრობს. ქართულ მედიაში კი აფხაზეთის გავლით, რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალის სავარაუდო აღდგენის საკითხი გააქტიურდა. საქართველოსა და სომხეთის პრემიერ-მინისტრების შეხვედრის შემდეგ, მთავრობის კანცელარიამ მწირი ინფორმაცია გაავრცელა. ერთადერთი, რაც შევიტყვეთ ისაა, რომ კარენ კარაპეტიანი მზადაა, საქართველოსთან მჭიდროდ ითანამშრომლოს ტურიზმის, ენერგეტიკისა და ტრანსპორტის დარგებში. ოფიციალური თბილისი აფხაზეთის გავლით, რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალის აღდგენას კატეგორიულად გამორიცხავს, თუმცა თბილისიდან ერევანში დაბრუნებული კარაპეტიანი რუსულ ,,სპუტნიკთან” ინტერვიუში აცხადებს, რომ ქართველ კოლეგასთან ლარსის საბაჟო-გამშვები პუნქტის ალტერნატიულ პროექტზე შეთანხმებას მიაღწია. ექსპერტების შეფასებით, სარკინიგზო მაგისტრალის ამ კონკრეტული მარშრუტის ეკონომიკური ეფექტი ნულია, სამაგიეროდ, ეს საკმაოდ სახიფათო პოლიტიკური თამაშია, რასაც სამხრეთ კავკასიაში ნელი მოქმედების ნაღმის ეფექტი ექნება და რაც მთავარია, საქართველო-აზერბაიჯანის ურთიერთობებს გააფუჭებს.

„ვერსიას“ დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბის პრეზიდენტი, სოსო ცისკარიშვილი ესაუბრება.

- ბატონო სოსო, რამდენად რეალურია და რატომ დადგა დღის წესრიგში აფხაზეთის გავლით, რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალის აღდგენა?

- პასუხს იმ თემიდან დავიწყებ, რომელიც ჩვენმა ახლადშექმნილმა მთავრობამ უპასუხისმგებლოდ გაავრცელა პარლამენტის პირველსავე სხდომებზე. ეს შოკისმომგვრელი ინფორმაცია იყო, რომელიც საქართველოს რკინიგზისა და მაგისტრალური გაზსადენის აქციათა 25-25%-ის გაყიდვას ეხებოდა. უფრო თავხედური იყო ახლადდანიშნული ფინანსთა მინისტრის, დიმიტრი ქუმსიშვილის განცხადება სოლიდურ ბრიტანულ გამოცემაში, როდესაც ბრძანა, რომ დიახ, გაზსადენის აქციათა 25% – ლონდონის საფონდო ბირჟაზე, ხოლო რკინიგზის აქციათა 25% – შანხაის საფონდო ბირჟაზე განთავსდებოდა. ასეთი პარალელი ძალაუნებურად ამოტივტივდება, როდესაც ვსაუბრობთ რუსული გაზის სომხეთში ექსპორტზე, რასაც ახლა რუსეთიდან სომხეთისკენ მიმავალი რკინიგზაც ემატება. ჩვენი ქვეყნის სიმშვიდისთვის მიუღებელი იქნება, თუ ასეთ ცალსახა ნაბიჯს გადავდგამთ, რადგან ჩვენი გეოპოლიტიკური მდებარეობიდან გამომდინარე სამხრეთ კავკასიაში, საქართველოს ის აქვს, რასაც სხვანი ვერ სწვდებიან. ალბათ გახსოვთ, რომ გასული საუკუნის 90-იან წლებში, როდესაც სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის დაპირისპირება დაიწყო, საქართველომ აქტიური ნეიტრალიტეტის პოლიტიკის გატარება შეძლო, რაც ნიშნავდა, რომ თბილისმა სამხრეთ კავკასიაში, გამაერთიანებელი ქვეყნის ფუნქცია არ დაკარგა. ერთმანეთის მიმართ მტრულად განწყობილმა ორივე ქვეყანამ სრულიად ბუნებრივად ჩათვალა ის ფაქტი, რომ სხვადასხვა ტიპის კონფერენციებზე სწორედ თბილისში ჩამობრძანებულიყვნენ, რადგან ჩვენი დედაქალაქი ამგვარ ღონისძიებებს მასპინძლობდა. მეტიც, ამ ღონისძიებებზე, ერთი და იგივე პროფესიის სომეხ და აზერბაიჯანელ კოლეგებს შორის დაპირისპირებაც კი არ ყოფილა, დასკვნითი ვახშამი კი კავკასიური ერთობის პერსპექტივის საკმაოდ ოპტიმისტური წინაპირობა იყო. ახლა ათასწლეულიც შეიცვალა და საუკუნეც, სამწუხაროდ, 2004 წლიდან მოყოლებული, მაშინდელმა ხელისუფლებამ აქტიური დაბალანსების პოლიტიკა აირჩია. გარკვეული ნაბიჯით, რომ სომხეთს ვასიამოვნებდით, ეს აზერბაიჯანში ნეგატიურ განწყობას იწვევდა და პირიქით. სწორედ დაბალანსების პოლიტიკის შედეგად მივიღეთ ის, რომ საქართველომ სამხრეთ კავკასიაში თავისი მნიშვნელობა დაკარგა, რაც მე-20 საუკუნეში ჰქონდა.

- „ნაციონალური მოძრაობის“ ბრალია, რომ ქვეყანამ ისტორიული ფუნქცია დაკარგა, მაგრამ ახლა რა ხდება?

- დღევანდელი სიტუაცია უფრო გაუგებარია. რამდენიმე სხდომა გამახსენდა, რომელიც დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბში, ექსპრემიერის, ბიძინა ივანიშვილის ინიციატივითა და მონაწილეობით გაიმართა. ამ სხდომებზე სერიოზული აზრთა სხვადასხვაობა სწორედ ამ საკითხს მოჰყვა – რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალი აფხაზეთის გავლით და ტვირთების ნაკადის კონტროლი. არ შეიძლება ისეთი პროექტის განხორციელება, რომელიც სომხეთთან ან აზერბაიჯანთან დაგვაშორებს!

რასაკვირველია, ჩვენი მეზობლობა სომხეთთან ბევრად ხანგრძლივი ისტორიული სიმდიდრეა. საქართველოს, როგორც აქტიურ ლიბერალურ აზროვნების ქვეყანას, არც ერთი მეზობელი მტრად არ მიიჩნევს. თუმცა ისე არ უნდა მოხდეს, აქაოდა, რუსეთს ვასიამოვნოთ, ის გავაკეთოთ, რითაც საკუთარ თავს ვავნებთ. ეს მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის თემას არ ეხება, ეს საქართველოს გეოსტრატეგიული მნიშვნელობის მიჯირყვნაა! მთავრობას კატეგორიულად ვურჩევ, თავი დაანებოს ჩვენი გეოსტრატეგიული სიმდიდრის გარე-გარე გატანას! თუ წელს ისეთი დრო დაგვიდგა, რომ ამაზე უარესი საქართველოს არასდროს ჰქონია და იძულებულნი ვართ, გავყიდოთ ის, რასაც ვეღარ დავიბრუნებთ, დალოცვილებო, იმაზე მაინც ვიფიქროთ, რომ რკინიგზის ან გაზსადენის 25%-იანი წილი ისევ საქართველოს მოქალაქეებს მივყიდოთ! საკუთარი პატრიოტიზმის დასაფიქსირებლად, იქნებ, თითოეული მოქალაქე მზადაა, რკინიგზისა და გაზსადენის აქციების მცირე რაოდენობა კანონიერად მიიღოს. ეს ჩვენი ეროვნული ერთიანობის მიმზიდველი პროექტიც იქნება.

- აფხაზეთის გავლით, რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალი ლარსის საბაჟო-გამშვები პუნქტის ალტერნატივაა, რომლის საშუალებითაც, ტვირთები რუსეთიდან სომხეთში და პირიქით მოძრაობს? რატომ არ ამახვილებენ ყურადღებას, რომ ამ სარკინიგზო მაგისტრალის აღდგენით, მეზობელ აზერბაიჯანს გადავიმტერებთ, აფხაზეთში ტვირთებს ვინ გააკონტროლებს, იქნებ, რუსეთიდან სომხეთში იარაღის უკანონო ტრანზიტიც იგეგმება?

- ზუსტად ეს თემა იყო ყველაზე მძაფრი იმ შეხვედრებზე, რომლებზეც მოგახსენეთ. სხვათა შორის, ივანიშვილის გარდა, ოციოდე ექსპერტისთვის სრულიად მიუღებელი იყო აზერბაიჯანის მიმართ ასეთი მტრული ნაბიჯის გადადგმა… ვფიქრობდი, ეს თემა ამოიწურა, რადგან რუსეთის იმდროინდელი ინიციატივა, გახსნილიყო რკინიგზა, არგუმენტირებულად დავასაბუთეთ და ამის შემდეგ, ამაზე საუბარი აღარ ყოფილა. რაც შეეხება თქვენი კითხვის პირველ ნაწილს, რუკას დახედეთ და დარწმუნდებით, რომ ლარსის საბაჟოს ალტერნატივა, ისევ ლარსთან ახლოს უნდა იყოს, სოხუმი ან გაგრა, ლარსის ალტერნატივა ვერ იქნება!
მოვკარი ყური, თითქოს როკის გვირაბის გახსნაც სურთ, რომელიც ცხინვალიდან ჩრდილოეთისკენ მიდის, რაც აფხაზეთის სარკინიგზო მაგისტრალთან ერთად, უარესი საფრთხე იქნება. როკის გვირაბის ახალი ფუნქციებისა და აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მარშრუტის იდეა, კრემლში თუ დაიბადებოდა და ერევანში! ამ იდეის ავტორებს მივმართავ: ხელები შორს როკის გვირაბისგან!

ისევ სარკინიგზო მაგისტრალს დავუბრუნდეთ, მხოლოდ იმ შემთხვევაში შეიძლება აფხაზეთის გავლით, რუსეთ-სომხეთის სარკინიგზო მაგისტრალის აღდგენა, თუ სომხეთი თბილისი-ერევანი-თეირანის სარკინიგზო მარშრუტს აღადგენს, მაგრამ სომხებისგან ამგვარი რამ ჯერ არ მსმენია. თუმცა დარწმუნებული ვარ, ეს იდეები ერევანში არ დაბადებულა, ამას დღევანდელი კრემლი აფრქვევს.

- გასაგებია, მაგრამ სომხეთის პრემიერ-მინისტრი კარაპეტიანი, რუსულ „გაზპრომში“ საკმაოდ მაღალი თანამდებობის პირი იყო...

- რასაკვირველია, ,,გაზპრომში” გატარებული წლები საკმარისია, რუსეთს ასეთი პიროვნების დაწინაურებისთვის მხარი დაეჭირა. მეც მყავს მეგობარი სომხეთში, მასთან ერთად, დაახლოებით, ხუთჯერ ვიყავი მიპატიჟებული ვილნიუსში გამართულ „ინტელექტუალთა ფორუმზე“, რომელიც ლიტვის პრეზიდენტის ინიციატივით იმართებოდა. ორი თვის წინ, ჩემი მეგობარი, მოსკოვში კონფერენციაზე ჩაფრინდა, მაგრამ აეროპორტში დააპატიმრეს, პასპორტი ჩამოართვეს, 10 საათზე მეტხანს აეროპორტის პოლიციაში გააჩერეს და ერევანში დააბრუნეს. ეს იმიტომ, რომ ჩემი მეგობარი პროგრესულად მოაზროვნე, პროევროპული ორიენტაციის პიროვნება და საქართველოს დიდი მეგობარია. ღმერთმა არ ქნას, ეშმაკის ძალამ იმძლავროს და ისევ ჩვენი გეოპოლიტიკური სიმდიდრის განიავებასა და რუსული ინტერესების წამოწევაზე ავლაპარაკდეთ, როდესაც აფხაზეთის არც ერთ მოქალაქეს ასეთი სურვილი არ აქვს. რა ვქნათ, ამ სარკინიგზო მაგისტრალით, ისევ სოხუმში „შევვარდეთ“ და ციმბირიდან სომხეთში ვატაროთ ისეთი ტვირთი, რომლის დათვალიერების უფლებაც არ გვექნება?
თუ მეზობლობა გვინდა და რუსული ტვირთი სომხეთში აუცილებლად რკინიგზით უნდა გავიდეს, მაქსიმუმ, რაზეც შეიძლება დავთანხმდეთ, ესაა მოსკოვი-ფოთის სარკინიგზო მარშრუტის აღდგენა. ფოთში მოეწყობა საბაჟო, სადაც ქართველი, რუსი, სომეხი და აზერბაიჯანელი მებაჟეები, ერთობლივად დაათვალიერებენ ტვირთებს, ფოთშიც დასაქმდება ხალხი და არც ერთ მეზობელს არ ექნება საფუძველი, რამე დაგვაბრალოს. რაც მთავარია, ცალ-ცალკე კი არ უნდა შეხვდნენ პრემიერ-მინისტრები ერთმანეთს, გიორგი კვირიკაშვილმა უნდა მოახერხოს და ორივე ქვეყნის _ სომხეთისა და აზერბაიჯანის პრემიერ-მინისტრები საქართველოში დაპატიჟოს, რათა ეს თემა სწორედ მოსკოვი-ფოთის მარშრუტით განიხილოს!
ვფიქრობ, მას აქვს უნარი, რომ ერთი ტრიოს კი არა, ორი დუეტის ფორმატშიც მოაგვაროს ეს საკითხები ჩვენთვის სასარგებლოდ. მეტიც, დაბალანსების პოლიტიკის ნაცვლად, საქართველომ ისევ აქტიური ნეიტრალიტეტი უნდა აღადგინოს! ქვეყანაში სამეზობლო პოლიტიკის დოკუმენტიც კი არ არსებობს, რაც მხოლოდ პოლიტიკოსების საქმე არ არის, ეს ერმა უნდა შექმნას.

- სამეზობლო პოლიტიკაში რას გულისხმობთ?

- ცალ-ცალკე და ერთიან კავკასიურ პოლიტიკას, ჩრდილო კავკასიის ჩათვლით. მე-20 საუკუნეში, ჩრდილო კავკასიის ინტელიგენციის დიდი ნაწილი უმაღლეს განათლებას ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში იღებდა და აქ ეროვნული, მით უმეტეს, რელიგიური შუღლი არასდროს ყოფილა! თბილისის გარდა, დედამიწაზე არ არსებობს წერტილი, სადაც ექვსი განსხვავებული რელიგიის ეკლესია გვერდიგვერდ დგას! სამეზობლო პოლიტიკის დოკუმენტში პოლიტიკური და ეროვნული ურთიერთობები უნდა გაიწეროს. სხვათა შორის, სამეზობლო პოლიტიკის დოკუმენტი პირველად, ევროპაში შეიქმნა. 2006 წელს, გამოქვეყნდა დოკუმენტი, რომელიც აღმოსავლეთ ევროპასთან თანამშრომლობას გულისხმობდა. ამ დოკუმენტს სამი ავტორი ჰყავდა და ერთ-ერთი მათგანი, ახლა პოლონეთის ელჩია საქართველოში.

„ვერსია“, 01 მარტი, 2017 წელი

ორი მარტის დილემა

რა სცენარით განვითარდება მოვლენები, თუ უზენაესი სასამართლო „რუსთავი-2“-ს ქიბარ ხალვაშს მიაკუთვნებს

ნინო დოლიძე

არსებობს ალბათობა, რომ 2017 წლის 2 მარტი საქართველოს უახლესი ისტორიის ახალ „ათვლის თარიღად“ იქცეს. ეს შესაძლოა, უტრირებული ნათქვამია, მაგრამ სწორედ ამ დღეს, უზენაესმა სასამართლომ „რუსთავი 2“-ის საქმე, მხარეთა დაუსწრებლად, არსებითად, ზეპირი მოსმენის გარეშე უნდა განიხილოს. „რუსთავი-2“-ის გულშემატკივრები დარწმუნებულნი არიან, რომ უზენაესი სასამართლო ქიბარ ხალვაშისთვის ხელსაყრელ გადაწყვეტილებას მიიღებს. თუ ასე მოხდა, იმის ალბათობაც ჩნდება, რომ მარტში საპროტესტო აქციებმა იფეთქოს. ეს პროტესტი, როგორც ანალიტიკოსები ამბობენ, ყოვლისმომცველი არ იქნება, მაგრამ საგარეო პოლიტიკაზე შესაძლოა, გარკვეული კვალი დატოვოს.

ზოგადად, „პოლიტიკური მემორი“ მოწმობს, რომ 90-იანი წლების მეორე ნახევრიდან, „რუსთავი-2“ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებზე მნიშვნელოვან კვალს ტოვებს. ყოველ შემთხვევაში, ასე იყო „ვარდების რევოლუციის“ დროს, როცა ტელევიზიამ, როგორც ცალკეული პოლიტიკოსები ამბობენ, მედიის ფუნქციას გადაუხვია და მხარედ იქცა. ზოგის ვარაუდით, ეს მედიასაშუალება ახლაც მხარეა. ჩვენში დარჩეს და, ის, მედიას პოლიტიკური სიმპათია-ანტიპათია ჰქონდეს, კანონით აკრძალული არ არის, თუმცა ეს სხვა თემაა, რომელზე საუბარიც შორს წაგვიყვანს. მოცემულ ეტაპზე კი იმის გარკვევა უფრო მნიშვნელოვანია, უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილება, ქართულ პოლიტიკას ახალ კალაპოტში გადაიყვანს თუ არა.

იმ ფონზე, როცა ვიღაცები ცდილობენ, „ციანიდის სკანდალის“ მთავარ არქიტექტორად ხელისუფლება ან, უფრო სწორად, მისი ერთი შტო წარმოაჩინონ, მმართველ გუნდს არ უნდა აწყობდეს, სასამართლომ დავა ქიბარ ხალვაშის სასარგებლოდ გადაწყვიტოს და ტელეკომპანია ირაკლი ოქრუაშვილის ექსმეგობარს დაუბრუნოს, მაგრამ ისიც გასათვალისწინებელია, რომ სასამართლო დამოუკიდებელია და ისე მოქმედებს, როგორც თვითონ თვლის საჭიროდ.

თუდემოკრატიულ და თავისუფალ ქვეყანას ვაშენებთ, სასამართლოს გადაწყვეტილებას პატივი უნდა ვცეთ, თუმცა ამ კონტექსტში არსებობს ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი, რომლის შესახებაც „ვერსიას“ კონფიდენტები ესაუბრნენ. ისინი ავითარებენ ვერსიას, რომ სასამართლოში ჯერ კიდევ არიან ე.წ. ნაცმოსამართლეები, რომელთაც გადაწყვეტილებების მიღებაზე გავლენის მოხდენა შეუძლიათ; ამასთან, მინიშნებასაც აკეთებენ, რომ ყოფილ ხელისუფლებას მოსამართლეების კომპრომეტირება შეუძლია.

„ყველა ხელისუფლების დროს მოსამართლეებზე გარკვეული ფსიქოლოგიური ზეწოლა ხდებოდა. იდეალური ვითარება არც ახლაა. ფაქტი, რომ ნაციონალები სასამართლო ხელისუფლების რომელიმე წარმომადგენლის მართვას ცდილობენ, არ მაქვს, მაგრამ იმ 9 წლის განმავლობაში, ფარული თვალთვალი თითქმის ყველა აქტიურ ადამიანზე ხორციელდებოდა. შესაბამისად, სულაც არ გამიკვირდება, ჩანაწერები მოსამართლეებზეც არსებობდეს, რომლითაც მათი შანტაჟი თუ არა, მინიმუმ, იძულება მოხდეს, რომ იგივე ტელეკომპანიასთან დაკავშირებით ისეთი გადაწყვეტილება მიიღონ, რაც მღელვარების დაწყების საბაბი გახდება. ამით კურდღელს მხოლოდ ნაცმოძრაობა კი არა, ის ძალებიც დაიჭერენ, რომლებიც თავის დროზე „ოცნების“ პოლიტიკას ამართლებდნენ, დღეს კი ოპოზიციაში არიან, რამეთუ ივანიშვილმა მათი თამაშის წესები არ მიიღო“, – აღნიშნავს „ვერსიასთან“ საუბრისას წყარო, რომელიც პოლიტიკური პიარის ხრიკებში ერკვევა.

ხელისუფლებაში ჯერ კიდევ პირველი ვადით მოსულმა „ოცნებამ“ საბედისწერო შეცდომა დაუშვა – ე.წ. საერთაშორისო პიარსა და ლობისტური კომპანიების მომსახურეობაზე უარი თქვა. სამაგიეროდ, დასავლელ ლობისტებთან მუშაობა „ნაცმოძრაობამ“ ინტენსიურად გააგრძელა, რაც პიარსპეციალისტების თქმით, სტრატეგიულად სწორი ნაბიჯი იყო. შესაბამისად, იმ შემთხვევაში, თუ სასამართლო „რუსთავი-2“-ს ხალვაშს მიაკუთვნებს, ევროპაში დიდი გნიასი ატყდება, საქართველოს ხელისუფლება თავისუფალ მედიას ებრძვისო.

„ევროპელების განცხადებები სახიფათო გრძელვადიან პერსპექტივაშია, მით უმეტეს, ახლა, როცა ვიზალიბერალიზაცია უკვე ძალაში შევიდა ანუ უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილება ერთგვარად წყალგამყოფი იქნება, რომელიც ქვეყნის მხოლოდ პოლიტიკურ კი არა, ეკონომიკურ მომავალსაც განსაზღვრავს“, – ეჭვობს „ვერსიის“ კონფიდენციალური თანამოსაუბრე, რომელიც არ გამორიცხავს, რომ თავისუფალი მედიის შეზღუდვის საბაბით, მაგალითად, ევროპულმა ფინანსურმა ინსტიტუტებმა საქართველოზე ,,შური” იმით იძიონ, რომ გრანტები თუ ტრანშები შეგვიმცირონ, ბოლოს კი, ფინანსურ დახმარებაზეც უარი გვითხრან: „ეს მოვლენების განვითარების გარკვეულწილად აპოკალიფსური სცენარია, მაგრამ რადგან, მოწინააღმდეგე ანუ, ამ შემთხვევაში, ყოფილი ხელისუფლება ინტრიგებში კარგადაა გამოწრთობილი, „ოცნება“ ნებისმიერი ცუდი სპექტაკლისთვის მზად უნდა იყოს.

უმრავლესობის წარმომადგენლებს ვურჩევ, ამ სასამართლო დავასთან დაკავშირებით განცხადებები არ გააკეთონ, მით უმეტეს, ხალვაშის და, ფატი ხალვაში მათი რიგებიდანაა და დემოკრატიულ ქვეყნებში გაუჭირდებათ დაჯერება, რომ სასამართლომ ხელისუფლების დაკვეთა არ შეასრულა. მე თუ მკითხავთ, მოქმედ ხელისუფლებას ეს ტელეკომპანია კი არა, საერთოდ, მედია არაფერში სჭირდება, რადგან მიიჩნევს, რომ მისი მთავარი დივიდენდი ყოფილი პრემიერია. შეიძლება, ივანიშვილის მიმართ ხალხის კეთილგანწყობა ისეთივე აღმატებული არაა, როგორიც მაგალითად, 2012 წლის არჩევნების წინ იყო, მაგრამ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, ნაცებს 300 ათასი პრობაციონერი ჰყავდათ. თითო პრობაციონერს, მინიმუმ, ორი გულშემატკივარი მაინც ეყოლებოდა. ნახევარ მილიონზე მეტ საარჩევნო ხმას მივიღებთ. სტატისტიკურად, საქართველოს მოსახლეობა სამმილიონნახევარია, აქედან ამომრჩეველი ყველა არაა, თან არჩევნებზე მილიონამდე ადამიანიც არ მიდის. ასე რომ, ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების მოგება „ოცნებას“ არ უნდა გაუჭირდეს, მაგრამ ყველაფერ ნეგატიურის გაპიარება შიდა კი არა, უფრო საგარეო მოხმარებაზეა გათვლილი. დიახ, საერთაშორისო ასპარეზზე უნდა შეიქმნას განწყობა, რომ ხელისუფლება ანტიდემოკრატიულია. ასეთ შემთხვევაში კი, ნებისმიერ გუნდს, მინიმუმ, დისკომფორტი შეექმნება. „ოცნების“ იდეოლოგები ანგარიშს სწორედ ამ დეტალებს უნდა უწევდნენ“.

სხვათა შორის, 19 თებერვლის შემდეგ „ვერსიამ“ დაწერა, რომ „რუსთავი-2“-ის მხარდამჭერი აქცია ყველა პოლიტიკური მოთამაშისთვის ტესტი იყო. იგივე შეიძლება ითქვას 2 მარტზეც, როცა უზენაესი სასამართლო გადაწყვეტილებას გამოიტანს. ასე რომ, ორ დღეში ახალი პოლიტიკური თამაში დაიწყება, რომლის მოგებაც ადვილი არავისთვის იქნება…

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

გადამწყვეტი ბრძოლა „რუსთავი-2“-ისთვის

თიკო ოსმანოვა

ტელეკომპანია „რუსთავი-2“-ის საქმე დასასრულს უახლოვდება. დღეს უზენაეს სასამართლოში მორიგი სასამართლო პროცესი გაიმართება და არ არის გამორიცხული, გადაწყვეტილება დღესვე გახდეს ცნობილი. მესამე ინსტანციაში გამარჯვების შემთხვევაში ქიბარ ხალვაში არხზე სადავეების აღებას შეძლებს. სწორედ ამიტომ „რუსთავი-2“ დღეიდან საგანგებო რეჟიმზე გადადის და სასამართლო პროცესის პარალელურად უზენაესის ეზოში საპროტესტო აქციაც დაანონსეს.

„რუსთავი-2“-ისა და თავისუფალი სიტყვის დასაცავად არხის ხელმძღვანელობასთან ერთად, აქციის ორგანიზება 9 პოლიტიკურმა პარტიამაც იკისრა. ოპოზიცია საზოგადოებას 11 საათზე შეკრებისკენ მოუწოდებს, ნიკა გვარამია კი 12:30 საათზე ყველა მსურველს თავისუფალ მიკროფონთან ეპატიჟება.

“ნაციონალური მოძრაობის” ერთ-ერთი ლიდერის ნუგზარ წიკლაურის თქმით, იმის გამო, რომ უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებით “რუსთავი 2″-ს, როგორც მხარეს, პროცესზე დასწრების შესაძლებლობა არ ეძლევა, სიტყვის თავისუფლების და მაუწყებლის დასაცავად 9 პოლიტიკური პარტია მხარდამჭერებთან ერთად 11:00 საათზე უზენაესი სასამართლოს შენობასთან შეიკრიბება.

“საზოგადოებისთვის კარგადა არის ცნობილი, რომ ამ პროცესს არანაირი კავშირი არ აქვს სამართლებრივ დავასთან. თვეების განმავლობაში ჩვენ ვიხილეთ შანტაჟის, მუქარის, მოსამართლეების მოსყიდვის უპატიებელი ფაქტები, რომელიც განხორციელდა ხელისუფლების მხრიდან. ახლა არის კულმინაცია მთელი იმ პროცესის, რომელიც თვეების განმავლობაში ხორციელდებოდა,” – განაცხადა ნუგზარ წიკლაურმა.

საკორდინაციო საბჭოს წევრები საზოგადოებას აქციაზე მისვლისა და სიტყვის თავისუფლების დაცვისკენ მოუწოდებენ.

„პარტიათა საკოორდინაციო ჯგუფის წევრები საზოგადოებას, პოლიტიკურ პარტიებს, ყველა იმ ადამიანს მოვუწოდებთ ვისთვისაც ძვირფასია თავისუფალი სიტყვა ჩვენს ქვეყანაში, მობრძანდნენ 11 საათზე და ერთად გავაპროტესტოთ მთელი ეს ვარხანალია. „რუსთავი-2“-ს, რომელიც არის მხარე, არ უშვებენ სასამართლო დარბაზში და დავა გაიმართება დახურულ რეჟიმში; ამიტომ, რადგან “რუსთავი 2″-ს და ქართულ საზოგადოებას არ უშვებენ შენობაში, ჩვენ შენობასთან გავაპროტესტებთ იმ ვითარებას, რომელიც არის ჩვენს ქვეყანაში შექმნილი,” -განაცხადა ნუგზარ წიკლაურმა.

არხის გენერალურ დირექტორ ნიკა გვარამიას განცხადებით კი, „რუსთავი-2“ გადასულია საგანგებო რეჟიმზე, რაშიც იგულისხმება ტელეკომპანიის შიგნიდან გამაგრება.

„რუსთავი-2“ მზადაა საქმის ნებისმიერი განვითარებისთვის, მათ შორის- დამარცხებისთვისაც ამ უთანასწორო და უკანონო ბრძოლაში, ხელისუფლებასთან და ერთ ადამიანთან, ოლიგარქთან, რომელიც თამაშობს ადამიანების ბედით და ქვეყნის მომავლით. „რუსთავი-2“ აგრძელებს მაუწყებლობას. ჩვენ ვაანონსებთ საპროტესტო აქციას უზენაეს სასამართლოსთან. 12:30 საათიდან გაიხსნება ეთერი ყველა მსურველისთვის და იქნება უწყვეტი მაუწყებლობა საღამომდე. ასე იქნება ყოველ დღე, ვიდრე უზენაესი სასამართლო გადაწყვეტილებას არ მიიღებს,” – განაცხადა არხის გენერალურმა დირექტომა ნიკა გვარამიამ.

მისი თქმით, ქიბარ ხალვაშის სასარგებლოდ მიღებული გადაწყვეტილება იქნება უკანონო და ეს ქვეყნის დემოკრატიაზე ძალიან ცუდად აისახება.

„ხვალ, სავარაუდოდ, გადაწყდება არა მხოლოდ „რუსთავი-2“-ის ბედი, არამედ ქვეყნის ბედი გრძელვადიან პერსპექტივაში. ხვალ უზენაესი სასამართლოს დიდი პალატა გადაწყვეტს, საქართველოში იარსებებს თუ არა სიტყვის თავისუფლება, იარსებებს თუ არა დემოკრატია, გახდება თუ არა საქართველო ცივილიზებული, ევროატლანტიკური სივრცის ნაწილი, თუ ის დაუბრუნდება მის საბჭოთა წარსულს. ხვალ უზენაესი სასამართლო გადაწყვეტს საკუთარ ბედსაც. იმ შემთხვევაში, თუ მოსამართლეები მიიღებენ უკანონო გადაწყვეტილებას და ნებისმიერ შემთხვევაში ქიბარ ხალვაშის სასარგებლოდ მიღებული გადაწყვეტილება იქნება უკანონო, ყველა მათგანი ხელს მოაწერს პროფესიულ და კარიერულ თვითლიკვიდაციას. ნებისმიერი ვითარება, როდესაც ამ ქვეყანაში არ იქნება ოლიგარქიული ავტოკრატია, დაასრულებს მათ კარიერას. ყველა მოსამართლეს მოვუწოდებ, გადაწყვეტილება მიიღოს საკუთარი პროფესიული ღირსების, სინდისის, შინაგანი რწმენისა და საქართველოს კანონმდებლობის საფუძველზე,” – განაცხადა ნიკა გვარამიამ.

„რეზონანსი“, 02 მარტი, 2017 წელი

ინტერვიუ დავით დვალთან: „სანამ არ აღსრულდება სამართლიანობა, „რუსთავი-2“-ის პროცესი არც ერთ ვარიანტში არ დამთავრდება“

თიკო ოსმანოვა

„თუ იმაზე ვლაპარაკობთ, რომ „რუსთავი-2“ ხელისუფლებას ძალიან უშლის ნერვებს და ამით “ოცნება” ბედნიერი იქნება – კი, ალბათ, ასე იქნება. მაგრამ ნამდვილად ვერ ვიტყვი, ხელს ვერ დავადებ, რომ ქიბარ ხალვაში არის ხელისუფლების წარმომადგენელი”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას, ტელეკომპანია „რუსთავი-2“-ის დამფუძნებელი დავით დვალი.

ქიბარ ხალვაშმა ტელევიზიის პირველ დამფუძნებლებს, დავით დვალს და ჯარჯი აქიმიძეს პირობა მისცა, რომ ტელევიზიის დაბრუნების შემთხვევაში 50%-იან წილს მათ გადასცემს. ძალაშია თუ არა ორი წლის წინ მიცემული პირობა და რას ფიქრობს „რუსთავი-2“-ის გარშემო განვითარებულ პროცესებზე, „რეზონანსი” დავით დვალის ესაუბრა.

დავით დვალი: იმედი მაქვს, რომ სამართლიანობა იზეიმებს და ის პროცესი, რომელიც 2 წელია გრძელდება, წარმატებით დასრულდება. ეს იქნება პირველი ნაბიჯი სამართლიანობის აღდგენისკენ.

- ქიბარ ხალვაშის მოცემული პირობა ძალაშია?

- რა თქმა უნდა. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ლაპარაკია, მგონია, რომ ამის საფუძველი არ არსებობს. ეს შეთანხმება ხმამაღლა გახმოვანდა პრესკონფერენციაზე და მგონია, რომ ძალაშია.

- არ გისაუბრიათ, მასთან ბოლო დროს?

- საკმაოდ იშვიათად ვსაუბრობთ. როცა თბილისში ჩამოდის, მაშინ მაქვს კონტაქტი. ბოლო დროს დიდი ხანია არ მინახავს, მაგრამ არანაირი სიგნალი არ მაქვს, რომ ეს პირობა დარღვეულიყო. არ მგონია, რომ გადაეფიქრა – ასე არ ვიცნობ ქიბარს.

- სასამართლო პროცესის პარალელურად, როგორც ვიცი, თქვენ პროკურატურაშიც გაქვთ სარჩელი შეტანილი და რა ეტაპზეა გამოძიება?

- პრინციპში ყველაფერი გაკეთებულია, ბოლო ნაბიჯიღა დარჩა თუ დანაშაული იკვეთება, უნდა გადაეცეს სასამართლოს. როგორც ხედავთ, ბოლო ეტაპი არ მომხდარა, დაახლოებით 2 წლის წინ შეჩერდა და იმის მერე ჰაერზეა გამოკიდებული.

- რატომ შეჩერდა, თქვენი აზრით, გამოძიება?

- თავის დროზე ეს იმას მივაწერეთ, რომ პარალელურად სასამართლო პროცესი მიმდინარეობდა. დღეს კითხვა მიჩნდება, ხომ არ არის ხელოვნურად შეჩერებული?

- იმ შემთხვევაში თუ არ დასრულდა პროცესი ისე, როგორც თქვენ ელოდებით, რას აპირებთ?

- გეგმებზე მერე ვილაპარაკოთ. პრინციპში, ოპტიმისტი ვარ და მგონია, რომ კარგად დამთავრდება, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ტელევიზია დაუბრუნდება მხოლოდ და მხოლოდ ნამდვილ მფლობელებს, ვისაც ის უკანონოდ ჩამოართვეს. დაველოდოთ სასამართლოს გადაწყვეტილებას. მე ყველანაირად გავაგრძელებ ბრძოლას, სანამ არ აღსრულდება სამართლიანობა, ეს პროცესი არც ერთ ვარიანტში არ დამთავრდება. სამართლიანობის აღდგენა ნიშნავს იმას, რომ ტელევიზია დაუბრუნდეს მესაკუთრეებს, ვისაც ის წაართვეს უკანონოდ.

- თავის დროზე ამასთან დაკავშირებით პრეტენზია ჰქონდა ეროსი კიწმარიშვილსაც…

- ვერ გეტყვით, ეს ალბათ მის ოჯახს უნდა ჰკითხოთ. თუ ოჯახი თვლის, რომ აქვს რაიმე საპრეტენზიო, რა თქმა უნდა, ეს მათი უფლებაა. უბრალოდ ხაზს გავუსვამ ერთ რაღაცას, მე და ჯარჯი წავალთ მარტო ჩვენს 60%-ზე. მარტივი მიზეზის გამო, ის, რაც მოხდა 2004 წელს, მოხდა ჩვენს თავზე. კიწმარიშვილის პროცესი სხვა დროს ხდებოდა და სხვა ფონი ჰქონდა ამ ყველაფერს. აქედან გამომდინარე, მარტო ჩვენი სახელით შემიძლია ლაპარაკი.

- გენერალურ დირექტორად ისევ რევაზ საყევარიშვილი მოიაზრება?

- ბოლო მომენტში აღმოჩნდა, რომ ერთის მაგივრად ორი კანდიდატურა უნდა წარმოგვედგინა და იმიტომ დასახელდა. თუმცა ამაზე ჯერჯერობით საუბარი არის. ჯერ პროცესი დამთვარდეს.

- „რუსთავი-2“-ის გარშემო განვითარებულ პროცესებში ხედავთ თუ არა ხელისუფლების ინტერესს?

- ნიკა გვარამია ყველანირად ცდილობს, რომ ჩვენი როლი დააკნინოს, საერთოდ არსად არ ახსენებს, ვინ იყვნენ ტელევიზიის პირველი დამფუძნებლები და როგორ წაართვეს მათ ტელევიზია. აწყობთ, რომ მხოლოდ ქიბარი გამოაჩინონ და სხვა არავინ არ არის, ამბობენ, რომ მოვა თითქოს ქიბარი და სიტყვის თავისუფლება შეიზღუდება. ასეთ შემთხვევაში ამას საერთოდ არ ვიზიარებ. იმ შემთხვევაში, თუ ყველა პირობა შესრულდება, რაზეც მოვილაპარაკეთ, „რუსთავი-2“-ზე სიტყვის თავისუფლებას არაფერი არ ემუქრება. ნამდვილად თავისუფალი იქნება. თუ იმაზე ვლაპარაკობთ, რომ „რუსთავი-2“ ხელისუფლებას ძალიან უშლის ნერვებს და ამით “ოცნება” ბედნიერი იქნება – კი, ალბათ ასე იქნება. მაგრამ ნამდვილად ვერ ვიტყვი, ხელს ვერ დავადებ, რომ ქიბარ ხალვაში არის ხელისუფლების წარმომადგენელი.