„რეზონანსი“: ვინ შეინარჩუნებს მინისტრის სავარძელს და ვინ – ვერა // „ოცნება“ სამთავრობო ცვლილებებისთვის ემზადება

„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „ირაკლი კობახიძის ზედმეტად კაბინეტური ხასიათი პარლამენტის სპიკერობას არ შეეფერება…“

„რეზონანსი“: რას აპირებენ ყოფილი „რესპუბლიკელები“ // „განსხვავებული აზრი ყოველთვის იყო, მაგრამ ასეთი მასშტაბური წასვლა არ ყოფილა – ეს შესასწავლია“

„რეზონანსი“: ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „ბიძინა ივანიშვილის ყველა სტრატეგიულმა გათვლამ გაამართლა“

——

„საქართველო და მსოფლიო“: ერთიანი ნაციონალური მარცხი // ბიძინა ივანიშვილის “საოცნებო პარლამენტი” და დავით უსუფაშვილის “დიდი გაქცევა”

„საქართველო და მსოფლიო“: წამო, თინა, ბუტკაში!

„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „სამყარო იცვლება – დაველოდოთ შეერთებულ შტატებში არჩევნების შედეგებს, დაველოდოთ არჩევნებს გერმანიასა და საფრანგეთში და შესაბამისად წარვმართოთ საგარეო პოლიტიკა“

——

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლადო სადღობელაშვილთან: „თამარ ჩუგოშვილს პრემიერობისთვის ამზადებენ“ // გახდება თუ არა დავით უსუფაშვილი ბიძინა ივანიშვილის ახალი დასაყრდენი

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „რუსეთთან დიალოგს აზრი მაშინ ექნება, თუ რუსეთი გაიაზრებს, რომ მან ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაცია მოახდინა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ სიმონ ნოზაძესთან: „ბრავო, ხაშური!“ // მრეწველების დეპუტატი „ქართულ ოცნებაში გადასვლას არ გეგმავს

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა მდინარაძესთან: „შს მინისტრის პოსტზე ჩემი კანდიდატურა მხოლოდ ჟურნალისტებში განიხილება“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „ქართული ოცნებისთვის“ მძიმე ოთხი წელი იწყება“ // „გადაბრალების პოლიტიკა დასრულდა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ თამარ ჩხეიძესთან: „პოლიტიკაში ცვლილებები მაშინ მოხდება, თუ ივანიშვილის ფაქტორი მოიხსნება“ // „რა სახელიც არ უნდა დაირქვან რესპუბლიკელებმა, ისინი ანტისახელმწიფოებრივი პოლიტიკოსების სახელს ვერ ჩამოირეცხავენ“

——————-

„რეზონანსი“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ვინ შეინარჩუნებს მინისტრის სავარძელს და ვინ – ვერა

„ოცნება“ სამთავრობო ცვლილებებისთვის ემზადება

თიკო ოსმანოვა

ახალი მოწვევის პარლამენტი უახლოეს მომავალში მთავრობას ხელახლა დააკომპლექტებს. ამასთან დაკავშირებით მმართველმა პარტიამ კონსულტაციები უკვე დაიწყო. “რეზონანსის” ინფორმაციით, “ოცნება” რადიკალური სამთავრობო კარუსელის განხორციელებას არ აპირებს და მხოლოდ რამდენიმე მინისტრი შეიცვლება.

ცხადია, პრემიერ-მინისტრი ისევ გიორგი კვირიკაშვილი იქნება. აღმასრულებელ ხელისუფლებაში ძველ თანამდებობას დაუბრუნდება “ქართული ოცნების” სიის მეორე ნომერი, საარჩევნო შტაბის ხელმძღვანელი კახი კალაძე, რომელიც მანამდე ვიცე-პრემიერისა და ენერგეტიკის მინისტრის პოსტებს იკავებდა. სავარძელს შეინარჩუნებენ, ასევე, ჯანდაცვის მინისტრი დავით სერგეენკო და თავდაცვის მინისტრი ლევან იზორია.

“2030″-ის ინფორმაციით თანამდებობას დატოვებს ფინანსთა მინისტრი ნოდარ ხადური, რომელსაც პირველი ვიცე-პრემიერი და ეკონომიკის მინისტრი დიმიტრი ქუმსიშვილი შეცვლის. ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების მინისტრად დაინიშნება გიორგი გახარია, რომელიც ამ დროისთვის ეკონომიკური საბჭოს მდივანია.

განიხილება შს მინისტრ გიორგი მღებრიშვილის შეცვლის საკითხიც, თუმცა “ქართულ ოცნებაში” მისი შემცვლელის კანდიდატურაზე შეთანხმება მიღწეული არ არის.

ცვლილებები ასევე შეეხება სოფლის მეურნების მინისტრ ოთარ დანელიას, რომელიც მოპოვებული მანდატით პარლამენტში გააგრძელებს საქმიანობას. მის პოსტს ლევან დავითაშვილი იკავებს, რომელიც მუშაობას უკვე შეუდგა. ევროინტეგრაციის მინისტრ დავით ბაქრაძეს, რომელიც ცოტა ხნის წინ პრეზიდენტმა აშშ-ში საქართველოს ელჩად დანიშნა, “თავისუფალი დემოკატებიდან” ცოტა ხნის წინ წასული ვიქტორ დოლიძე შეცვლის.

მოსალოდნელ სამთავრობო ცვლილებებს პოლიტოლოგთა ერთი ნაწილი უკვე სკეპტიკურად უყურებს. მეორე ნაწილი კი პირიქით – უკეთესის მოლოდინშია. ვახტანგ ძაბირაძემ არ იცის, სავარძელს ვინ შეინარჩუნებს და ვინ ვერა, თუმცა ფიქრობს, რომ მოსალოდნელი სამთავრობო გადაადგილებით რეალურად არაფერი შეიცვლება.

“რა პარამეტრებით ახორციელებს “ოცნება” სამთავრობო ცვლილებებს, ვერაფრით გავარკვიე. შესაბამისად, ახლაც ვერ გეტყვით, რას გეგმავს მმართველი გუნდი – ვის გაუშვებს ან ვის დატოვებს. მედიაში რაღაც ინფორმაციები ვრცელდება, თუმცა ვერ გეტყვით, მმართველი ძალა ამათ რატომ უშვებს და ვერც იმას ვერ ვიტყვი, რატომ უნდა დარჩნენ. არ ვიცი, როგორ და რის მიხედვით არჩევენ მინისტრებს. ვერ ვნახე პარამეტრები, რის მიხედვით ხორციელდება ამ გუნდში ცვლილებები. მიუხედავად იმისა, შეიცვლება თუ არ შეიცვლება მთავრობა, ვფიქრობ, მუშაობის ის სტილი, რაც 4 წლის განმავლობაში იყო, არა მგონია, რომ შეიცვალოს და უფრო დინამიკური გახდეს. ვისურვებდი, მაგრამ მეეჭვება. დარწმუნებული ვარ ასე იქნება და მალე გამოჩდება – ახალი მთავრობის დამტკიცებიდან 3-4 თვეში. არჩევნების ციებ-ცხელება ჩამთავრდება და ყველაფერი დაუბრუნდება ძველ კალაპოტს”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

რამაზ საყვარელიძემაც არ იცის, თუ ვინ შეინარჩუნებს მინისტრის სავარძელს და ვინ – ვერა, თუმცა “ქართულ ოცნებაში” მოსალოდნელ ცვლილელებს პოზიტიურად უყურებს. იმედოვნებს, რომ ოპოზიცია ახალ მთავრობას უნიათოს აღარ უწოდებს.

“იმედი მაქვს, მოხვდება ისეთი ცვლილებები, რომ “ოცნება” ოპოზიციას არ მისცემს საშუალებას, უნიათო მთავრობა უწოდოს და მოსახლეობაც არ დაეთანხმოს ამის შეფასებაში. წინა პერიოდში სიტყვა უნიათო იმიტომ აიტაცა “ნაციონალურმა მოძრაობა”, რომ “ოცნება” ვერ დგამდა ნაბიჯებს ენერგიულად, საქმიანად და პროდუქტიულად. მაგალითად, პირველი უნიათობა, რაც საპარალამენტო საქმიანობასაც ეხება, იყო ის, რომ სააკაშვილის პრეზიდენტობის დროს, 2013 წელს, ვერ მოახერხეს 3%-იანი ბარიერის დაწესება. თავი ვერ მოაბეს და ანალოგიურად ბევრ რამეს ვერ მოაბეს თავი. აღმასრულებელ ხელისუფლებაში ბევრი მინისტრი არ იყო საკმარისად ეფექტური. დიდი ხნის მერე ვიღაცები შეიცვალნენ, მაგრამ ამას არ უნდა სჭირდებოდეს ამდენი დრო. მომავალი 4 წელიწადი ძალიან მძიმე იქნება მათთვის იმიტომ, რომ ახლა მთელი ძალაუფლება ერთ პარტიას აქვს და შესაბამისად მთელი პასუხისმგებლობაც მას ეკისრება,” – უთხრა “რეზონანსს” რამაზ საყვარელიძემ.

მისივე თქმით, ეს არჩევნები ყველასთვის გაკვეთილი იყო, მათ შორის – მმართველი ძალისთვისაც, ამიტომ იგი ფიქრობს, რომ “ოცნებას” ბევრი რამის გადახედვა მოუწევს.

“ეს არჩევნები ყველასთვის იყო გაკვეთილი, მათ შორის – “ქართული ოცნებისთვის”, როგორც მმართველი პარტიისთვის. რეიტინგის თვალსაზრისით საკმაოდ მძიმე დასაწყისი ჰქონდათ, რომ არა ძალიან დიდი შეცდომები ბევრი პარტიის, მათ შორის “ნაციონალური მოძრაობის” მხრიდან, შეიძლება “ქართულ ოცნებას” იმ წარმატებისთვის არ მიეღწია, რასაც ახლა მიაღწია. ამიტომ, მე მგონი, ბევრი რამის გადახედვა მოუწევთ და ამას რომ აპირებენ, ჩანს კიდეც. არჩევნებამდე ცოტა ხნით ადრე შეიცვალა პრემიერ-მინისტრი, რომელიც საკმაოდ პოზიტიურ შთაბეჭდილებს ტოვებს. თანაც პარალელურად ბევრი სიახლეა საპარლამენტო და პარტიულ გუნდში. დაკომპლექტებულია განათლებული და ახალი სახეებით. ვფიქრობ, ეს ყველაფერი მხოლოდ არჩევნებს არ უკავშირდება. მით უმეტეს, მაჟორიტარად ახალი სახების გაშვებისას მმართველმა ძალამ გარკვიულწილად გარისკა კიდეც. ასე რომ, ამ ცვლილებებმა შედეგი უკვე მოუტანა “ქართულ ოცნებას” და სავარაუდოა, რომ ამ ცვლილებას გააგრძელებენ სამომავლოდ, რაც გულისხმობს იმას, რომ ისეთი პასიური, მოდუნებული მთვარობა აღარ იქნება”, – განაცხადა რამაზ საყვარელიძემ.

„რეზონანსი“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „ირაკლი კობახიძის ზედმეტად კაბინეტური ხასიათი პარლამენტის სპიკერობას არ შეეფერება…“

სალომე სარიშვილი

დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბის პრეზიდენტი სოსო ცისკარიშვილი მიიჩნევს, რომ რესპუბლიკურ პარტიაში მიმდინარე მოვლენები დიდი ხნის გადახარშული თემაა. არსებული პოლიტიკური რეალობიდან გამომდინარე, პარტიის ლიდერების გუნდიდან წასვლა მოსალოდნელიც კი იყო და შესაბამისად, პოლიტოლოგის აზრით, ეს გასაკვირიც არ ყოფილა. ამბობს, რომ სწორედ ამ ფონზე “საცა არა სჯობს, გაცლა სჯობს” პრინციპი უფრო გამართლებული და სწორია, ვიდრე დამარცხებული პარტიის მუდმივი ჭირისუფლის როლში ყოფნა.

სოსო ცისკარიშვილი “რეზონანსთან” საუბრისას მინისტრთა კაბინეტსა და პარლამენტში შესაძლო თანამდებობების გადანაწილების თემასაც შეეხო და აღნიშნა, რომ მიუხედავად დაუდასტრურებელი ცნობებისა, შფოთვის საფუძველი უკვე არსებობს. მისი შფოთვა კი მომავალი პარლამენტის თავმჯდომარის კანდიდატურასა და ეკონომიკის მინისტრის პოსტზე განსახილველ პერსონას უკავშირდება. “რესპუბლიკელებისა” და “თავისუფალი დემოკრატებისთვის” ერთ ქვაბში მოხარშვა სამართლიანი არ იქნება“, ამბობს იგი .ამ და სხვა საკითხებზე “რეზონანსი” სოსო ცისკარიშვილს ესაუბრა.

- როგორ აფასებთ იმ ფაქტს, რომ ალასანიას ყოფილი თანაგუნდელები ახლა შესაძლოა, მინისტრთა კაბინეტშიც კი ვიხილოთ? თქვენი შეფასებით, რამდენად სწორი გადაწყვეტილება მიიღეს ამ პარტიის ყოფილმა ლიდერებმა, როცა ფაქტობრივად კვლავ “ქართულ ოცნებას” დაუბრუნდნენ?

- საოცნებო სივრცე გაცილებით მეტია, ვიდრე მხოლოდ ერთი პარტია და “ქართული ოცნება”. ასე რომ, ვინ სად აღმოჩნდება, ამას წინასწარ ვერ გავიგებთ. თუ “თავისუფალი დემოკრატების” გამოცდილი და უკვე ყოფილი პროფესიონალი კადრი სამთავრობო თანამდებობას დაიკავებს, ეს მხოლოდ წინ გადადგმული და სახელმწიფოებრივი ნაბიჯი იქნება.

როდესაც ხელისუფლების მქონე პარტია მხოლოდ შიდაპარტიული ინტერესების გარემოში არაა ჩაკიდული, ეს ძალიან კარგია და ამას სრულიად ჯანსაღ მიდგომად მივიჩნევ. მოგეხსენებათ, არებობს თემები, რომლებიც სახელმწიფოს ინტერესს წარმოადგენს. მრავლობით რიცხვში შეიძლება არ მოვიაზროთ, მაგრამ რასაკვირველია, ბატონი ონოფრიშვილის კვალიფიკაცია და მისი დაუსაქმებლობა შესაბამის სისტემაში, ნაკლის ზრდა უფრო იქნებოდა.

- რაც შეეხება ჩვენი შეკითხვის მეორე ნაწილს? რამდენად გამართლებულად მიგაჩნიათ მარცხის შემდეგ საკუთარი გუნდის დატოვება?

- ზოგადად ემოციური ხალხი ვართ და გადაღლილი პოლიტიკოსი უფრო გვაინტერესებს ხოლმე, მაგრამ რეალობა მკაფიო იყო. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ დამარცხებული პოლიტიკოსები ან პოლიტიკურ პროცესებს უნდა განრიდებოდნენ ან კიდევ მუდმივი ქელეხის გადახდის პროცესში უნდა გადასულიყვნენ, როგორც დაღუპული პარტიის ჭირისუფლები. ამ ფონზე “სადაც არა სჯობს, გაცლა სჯობსო” უფრო სწორი პრინციპია. როცა ფეხბურთის მატჩის მაყურებლები მათთვის მოწინააღმდგე გუნდის სასარგებლოდ 7:0-ს უყურებენ, ისინი სტადიონს ტოვებენ ხოლმე. პოლიტიკაშიც ასე მოხდა და გასაკვირი აქ არც არაფერია.

- რესპუბლიკურ პარტიასა და იქ მიმდინარე მოვლენებზე რას გვეტყვით?

- სრულიად სხვა ვითარებაა რესპუბლიკურ პარტიასთან მიმართებაში, ეს თემა პარტიის შიგნითაც ძალიან დიდხანს იხარშებოდა. ხოლო ნაბიჯი, რომელიც უსუფაშვილმა გადადგა, ერთადერთი უმტკვნეული გადაწყვეტილებაა იმ რეალობიდან, რომელიც ამ პარტიას ედგა. გვახსოვს უწინ ამ პარტიას გარკვეულ ულტიმატუმებსაც უყენებდნენ და ეუბნებოდნენ, რომ თუკი ამ პარტიაში ზოგიერთი კადრი არ შეიცვლებოდა, მაშინ არანაირი ფინანსური დახმარება არ იქნებოდა. მაშინ პარტიამ იმარჯვა, არავინ არ გამოიცვალა და წარუმატებლობასაც შეეჩვია, მაგრამ ახლა ამის დრო არ იყო.

-ლზე ინდივიდუალურ რეჟიმში გააგრძელებს. ექპერტულ წრეებში უკვე ბევრს საუბრობენ იმის თაობაზე, რომ შესაძლოა, პოლიტიკურ არენაზე ახალი ძალა გამოჩნდეს, რომლის სათავეშიც სწორედაც რომ პარლამენტის ყოფილი თავმჯდომარე იქნება. თქვენ რას ფიქრობთ?

- ცხადია, გვარების დასახელება არასერიოზული იქნება, მაგრამ მაქვს გონივრული ეჭვი, რომ ის საკუთარ ახალ პოლიტიკურ სივრცეში “ნაციონალური მოძრაობის” სადისტებს არ მიიპატიჟებს. ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დღევანდელ ვითარებაში ბატონი დავითი საერთაშორისო ასპარეზზე პარტნიორობისთვის ყველაზე წარმატებული და სანდო პოლიტიკოსია. სულერთია, მოსწონს ეს ვინმეს თუ არა. ვფიქრობ, უსუფაშვილი მაინცდამაინც დამოუკიდებლობას არც ესწრაფვის, უბრალოდ იგი შექმნის სისტემას, სადაც არ მოისაზრება როგორც გერი. მგონია, რომ მას არც კადრების დეფიციტი შეექმნება.

- მოსალოდნელ საკადრო ცვლილებებზეც მინდა გკითხოთ, რომელიც სავარაუდოდ მინისტრთა კაბინეტსა და საკანონმდებლო ორგანოში განხორციელდება. თქვენი პროგნოზით ვინ შეიცვლება?

- თქვენ ახლა გსურთ ჩვენი ქვეყნის კადრებთუხუცესთან უფრო მძაფრად დამაპირისპიროთ? წინმსწრებად რაიმე შეფასება ან პროგნოზი არცთუ ისე მიმზიდველი საქმიანობაა, მაგრამ იმაზე, რაც უკვე მედიის მეშვეობით ვრცელდება, შეფასება შესაძლებელია. ჩემთვის მთავარი მოულოდნელობა ირაკლი კობახიძის პარლამენტის სპიკერად დანიშვნაა. გაკვირვების საფუძველს კი მისი ზედმეტად კაბინეტური ხასიათი მაძლევს, რაც პარლამენტის თავმჯდომარის თანანმდებობას არ შეეფერება. კობახიძე უფრო პრესმდივნის შთაბეჭდილებას ტოვებს, ვიდრე რაიმე ახალი აზრის გამვრცელებლისა.

ერთადერთი, რაც ამ შემთხვევაში მამშვიდებს, მამამისია, რომელიც ბევრად უფრო კვალიფიციური პოლიტიკოსია. თუკი მას დაუჯერებს, საქმე ცუდად არ წავა, მაგრამ საკითხავი იცით რა არის? ხომ არ გახლავთ უკვე პრივატიზირებული პარლამენტის მომავალი თავმჯდომარე?

რაც შეეხება მინისტრთა კაბინეტს, აქ ჩემი ყურადღება ეკონომიკის სამინისტროსკენაა მიმართული. მაშფოთებს, რომ რატომღაც დღევანდელი ეკონომიკის მინისტრი ფინანსთა მინისტრად მოიაზრდება, ხოლო მის ადგილას ბიზნესომბუდსმენი განიხილება. ეს გახლავთ ჩვენი კადრებთუხუცესის ერთ-ერთი საამაყო კადრი, რომლის დაცული ბიზნესმენი ჩვენ ჯერ კიდევ არ გვახსენდება.

ვისურვებდი, რომ მედიამ მის შესახებ საზოგადოებას უფრო მეტი ინფორმაცია გააცნოს. ვფიქრობ, ეს ფაქტი სიმშვიდის საფუძველს არ გვაძლევს. ღმერთმა ყველას ხელი მოუმართოს, პარლამენტშიც და მის გარეთაც. ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო მაინც პირველი სამი თვე გველოდება, ამიტომ მოვლენებს ძალიანაც ნუ გავასწრებთ, დაველოდოთ მის განვითარებას.

„რეზონანსი“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

რას აპირებენ ყოფილი “რესპუბლიკელები“

„განსხვავებული აზრი ყოველთვის იყო, მაგრამ ასეთი მასშტაბური წასვლა არ ყოფილა – ეს შესასწავლია“

თიკო ოსმანოვა

არჩევნების შემდეგ პარლამენტის მიღმა დარჩენილი პარტიების დაშლა გრძელდება. “თავისუფალი დემოკრატების” შემდეგ ლიდერების გარეშე დარჩა რესპუბლიკური პარტიაც. ამასთან დაკავშირებით უამრავი ჭორ-მართალი ვრცელდება, იმასაც კი ამბობენ, თითქოს დავით უსუფაშვილს ბიძინა ივანიშვილი პრეზიდენტობისთვის ამზადებს. სხვა ვერსიით, პარლამენტის აწ უკვე ყოფილი თავმჯდომარე პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილთან ერთად ახალი პოლიტიკური ძალის ჩამოყალილებას გეგმავს, რომელიც იქნება ე.წ. მესამე ძალა და მოემზადებიან 2020 წლის არჩევნებისთვის. თავად დავით უსუფაშვილი ამ ორივე ვერსიას კატეგორიულად უარყოფს, თუმცა ამბობს, რომ პოლიტიკაში რჩება და მის თანაგუნდელებთან ერთად გააგრძელებს პოლიტიკურ მოღვაწეობას.

შეგახსენებთ, რომ რესპუბლიკური პარტიის დატოვების შესახებ შაბათს პირველი განცხადება დავით უსუფაშვილმა გააკეთა. უკვე გუშინ კი პარტიის დატოვების შესახებ ოფიციალური განცხადება თინა ხიდაშელმა და ვახტანგ ხმალაძემაც გააკეთეს. უფრო ადრე პარტია პაატა ზაქარეიშვილმა დატოვა.

ვახტანგ ხმალაძის თქმით, ჯერჯერობით თავის პროფესიულ საქმიანობას გააგრძელებს, აღმასრულებელ ხელისუფლებაში კი რაიმე თანამდებობაზე დანიშვნას კატეგორიულად გამორიცხავს.

“ჯერჯერობით პროფესიულ საქმიანობას გავაგრძელებ, მერე ვნახოთ, რა იქნება. პარტია აზრთა სხვადასხვაობის გამო დავტოვე. სხვაგვარი ხედვა გვქონდა ძირითად საკითხებზე, პირველ რიგში – პარტიის განვითარების გეგმაზე. ხელისუფლების მხრიდან არანაირი შემოთავაზება არ მქონია. ხოლო თუ რამე იქნება მომავალში, ვისაუბროთ. აღმასრულებელ ხელისუფლებაში ჩემი ყოფნა გამორიცხულია, არც ადრე დავთანხმდი და არც ახლა დავთანხმდები,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ვახტანგ ხმალაძე.

მისგან განსხვავებით კი რესპუბლიკური პარტიის აწ უკვე ყოფილი წევრი, შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის საკითხებში ყოფილი სახელმწიფო მინისტრი პაატა ზაქარეიშვილი მზადაა, “ოცნებასთან” კიდევ ითანამშრომლოს. ამასთან, ზაქრეიშვილის თქმით, მას ჰქონდა კონკრეტული შემოთავაზება, რომელზეც უარი თქვა.

“ჩემი მხრიდან არ იქნება სწორი ვთქვა, რომ შემოთავაზება არ ყოფილა. მე არ ვიტყვი ვისგან იყო შემოთავაზება და რა, მაგრამ საკმაოდ მაღალ თანამდებობაზე იყო ლაპარაკი. ამ ხალხმა არ იცოდა, რომ მე წამოსული ვიყავი პარტიიდან. 11 ოქტომბერს დავწერე განცხადება პარტიიდან წასვლის შესახებ და ერთი კვირის შემდეგ იყო ეს შემოთავაზება, მაგრამ მაშინ არ იცოდნენ. დიდი მადლობა ამისთვის, მაგრამ განვიხილეთ და ჩავთვალე, რომ ეს სქემა არ იმუშავებდა. კარგ ხელფასს მივიღებდი, მაგრამ ჩემი ხმა და ჩემი აქტიურობა ნაკლები იქნებოდა. უარი იყო ჩემგან, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ მე ვხურავ ურთიერთობებს. მე მზად ვარ, სხვა წინადადებისთვის და ამას არც ვმალავ. ჩემთვის არ არის პრობლემა თანამშრომლობა იქ, სადაც საქმე გამოდის, მით უმეტეს ასეთ ლეგიტიმურ ხელისუფლებასთან, როგორიც არის “ქართული ოცნება,” – განაცხადა პაატა ზაქარეიშვილმა გუშინ გამართულ პრესკონფერენციაზე.

რაც შეეხება უახლოეს სამომავლო გეგმებს, ზაქარეიშვილის თქმით, კონკრუტული პროექტების განხორციელება სურს. “მინდა გარკვეული პროექტები მოვიძიო, საერთაშორისო ორგანიზაციებთან ვითანამშრომლო, როგორც მინისტრობამდე ვიყავი. ერთ-ორ თვეში არ იქნება ეს. იანვრამდე ალბათ ჰაერში გამოკიდებული ვიქნები. იანვრიდან ახალი საფინანსო წელი იწყება და შეიძლება, რაღაც პროექტებში დავიწყო მონაწილეობა,” – განაცხადა ზაქარეიშვილმა.

რაც შეეხება პარტიის დატოვების შესახებ მის გადაწყვეტილებას, ამბობს, რომ იყო აზრთა სხვადასხვაობა მასა და რესპუბლიკური პარტიის სხვა წევრებს შორის.

“ჩემი ხედვები, თუ როგორი სტრატეგიით უნდა ემოქმედა რესპუბლიკურ პარტიას კოალიციაში ყოფნისას, არ ემთხვეოდა პარტიის ძირითად სტრატეგიას. ჩემი პოზიცია იყო, რომ რაკი ვიყავით ხელისუფლებაში, უნდა ვყოფილიყავით ბოლომდე ხელისუფლებაში და ყველა პრობლემა შიგნით უნდა ყოფილიყო განხილული. ბევრი მეთანხმებოდა, მაგრამ ზოგიერთი რომ არ მეთანხმებოდა, ეს იწვევდა გარკვეულ დისკომფორტს, ვიდრე არ აღმოჩნდა, რომ მე ვიყავი უმცირესობაში. ძალიან მკაფიოდ და ცხადად დავაყენე საკითხი საგარეჯოს შუალედური არჩევნების დროს,” – განაცხადა ყოფილმა მინისტრმა.

პარლამენტის თავმჯდომარის, დავით უსუფაშვილის თქმით, მისი გადაწყვეტილება პარტიის დატოვების შესახებ განპირობებული იყო, ერთი მხრივ, იმით, თუ როგორ ხედავს ის ქვეყნის საჭიროებებს უახლოეს ხანებში და მეორე მხრივ, პარტიისთვის იმის საშუალების მიცემით, რომ გააგრძელოს საქმიანობა, როგორც სწორად წარმოუდგენია.

“მე არც დღეს, არც ხვალ და ზეგ, არავითარ შემთხვევაში არ და ვერ ვისაუბრებ იმ ნიუანსებსა და დეტალებზე, რომლებიც არის შიდაპარტიული ცხოვრების დეტალები. მე მესმის, რომ არის ინტერესი, ამიტომ თავს უფლებას ვაძლევ მხოლოდ იმის თაობაზე, რომ გაგაცნოთ რესპუბლიკური პარტიის სამდივნოსადმი ჩემ მიერ ერთი კვირის წინ მიწერილი წერილის ერთი აბზაცი:

“ხანგრძლივი განსჯის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ შექმნილ ვითარებაში ჩემი მხრიდან ყველაზე ადეკვატური ნაბიჯია პარტიის დატოვება. ბევრჯერ მითქვამს, რომ მე პარტიის დამფუძნებლებთან შიდაპარტიულ ომში არ ჩავერთვებოდი და შესაბამისად, არც ძალთა თანაფარდობა მაინტერესებს და არც შეიარაღებაში არსებული არგუმენტები. პარტიაში კი უკვე ისეთი მდგომარეობაა, რომ ერთი არათუ გადაბრუნებული, არამედ განსხვავებული სიტყვაც კი ასანთის გაკვრის როლს შეასრულებს. შესაბამისად, ჩემი მხრიდან შეუძლებლად და დაუშვებლად ვთვლი წარსულის გააზრება-შეფასების რაიმე თუ მომავლის დანახვა-დაგეგმვის საკითხებზე დისკუსიაში ჩართვას. არც ჩემი სუპერპასიურ როლში გადასვლაა გამოსავალი, რადგან მე რომც შევძლო პასიურობა, პარტიაში მძიმე პროცესები მაინც განვითარდება, ხოლო მე თუ პარტიაში ვიქნები, ბევრს ექნება მოლოდინი, რომ, ადრე თუ გვიან, მეც ჩავერთვები ამ პროცესებში”. შესაბამისად, მე ამით იმის თქმა მინდა, რომ პარტიაში დღეს მიმდინარე მოვლენები არის არა ჩემი გადაწყვეტილების შედეგი, არამედ ჩემი გადაწყვეტილება იყო განპირობებული იმ ვითარებით, რაც პარტიაში იყო,” – განაცხადა დავით უსუფაშვილმა.

ამასთან, მან უარყო რაიმე სახის დაპირისპირება დავით ბერძენიშვილთან, რომელიც, უსუფაშვილის თქმით, მისთვის პოლიტიკის მასწავლებელია.

რაც შეეხება გავრცელებულ ინფორმაციას იმის შესახებ, რომ შესაძლოა, პარლამენტის თავმჯდომარემ პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილთან ითანამშრომლოს, უსუფაშვილმა აღნიშნა, რომ პრეზიდენტი პოლიტიკურად ნეიტრალურია და ამ თემაზე მასთან საუბარი არ ჰქონია. იგი თანამშრომლობას კვლავ რესპუბლიკური პარტიის ზოგიერთ წევრთან გეგმავს.

“ერთადერთი, რაც ზუსტად ვიცი, არის ის, რომ მე მექნება საუბარი, ყველა ჩემს “რესპუბლიკელ” თანამებრძოლთან, ვინც გადაწყვეტს, რომ სურს პოლიტიკური საქმიანობის გაგრძელება და ჩვენ ერთად შეგვიძლია ამ საქმეში ვიყოთ, პირველ რიგში მექნება ყველასთან საუბარი. მე ვსაუბრობ, “რესპუბლიკელებზე”, რომლებსაც სურთ ახალ პოლიტიკურ გუნდში, ახალ პოლიტიკურ პროექტში მიიღონ მონაწილეობა. ბევრს, ვინც გადაწყვიტა პარტიის დატოვება ამ წუთის მდგომარეობით, მათ აქვთ სურვილი, ერთად ვისაუბროთ მომავალ პოლიტიკურ ცხოვრებაზე,” – აღნიშნა პარლამენტის თავმჯდომარემ.

დავით უსუფაშვილის თქმით, ის რჩება ოპოზიციურ პოლიტიკურ სივრცეში შემდეგი 4 წელი, 2020 წლის არჩევნებამდე და გეგმავს სერიოზულ აქტიურობას, მაგრამ მას შემდეგ, რაც სათანადოდ მომზადდება გარკვეული ხედვები.

“მე ვთქვი, რომ უახლოეს თვეებში მექნება შეხვედრა ყველასთან, ვისაც ამის სურვილი ექნება, რათა ერთად ვიმსჯელოთ იმის თაობაზე, თუ სად არის დღეს საქართველო, რა ვითარებაში აღმოჩნდა იგი 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ და რა არის ყველაზე აუცილებელი დღეს,” – აღნიშნა დავით უსუფაშვილმა.

რესპუბლიკური პარტიის ყოფილი თავმჯდომარე მიიჩნევს, რომ ქვეყანაში ახალი პოლიტიკური ძალა უნდა გაჩნდეს.

“პოლიტიკური ძალა აუცილებლად სჭირდება ქვეყანას, ვინაიდან პოლიტიკური სისტემა დაიცალა პოლიტიკური პარტიებისგან. მეორე მხრივ, პარლამენტი დაიცალა პოლიტიკისგან. მე ასე არ ვაპირებ, რომ წავიდე და უსუფაშვილის პარტია შევქმნა. არ არის ეს ჩემი ამოცანა და ჰობი. მე მინდა ვისაუბრო იმ ადამიანებთან, რომლებიც ხედავენ და თვლიან, რომ ვერც არსებული პარტიებით და ვერც პოლიტიკის წინა ხაზზე არსებული ადამიანებით, ჩემი ჩათვლით, წინ ვერ წავალთ როგორც საჭიროა. ძველი არის გასაფრთხილებელი, გამოსაყენებელი, მაგრამ ის ენერგია და იმ ტიპის პოლიტიკური სუბიექტი, რომელიც შეძლებს საქართველოში გაარღვიოს ეს მანკიერი პრაქტიკა – საქართველოში ცვლილებები ხდება მაშინ, როდესაც ვინმე “ბაზალეთის ტბიდან” ამოდის, ასე იყო გამსახურდია ამოვიდა ბაზალეთიდან, მერე შევარდნაძე ჩამოფრინდა მოსკოვის ბაზალეთიდან, მერე სააკაშვილი ამოვიდა სადღაცა ბაზალეთიდან, მერე ივანიშვილმა ამოყვინთა ურეკის ბაზალეთიდან. ახლა ვისხდეთ და ველოდოთ, სანამ ვიდრე ასეთი ამოყვინთავს და მანამდე ვიყოთ პოლიტიკური პროცესის გარეშე, თუ მართლა დავიჯეროთ ის, რომ ჩვენ ნორმალური ხალხი ვართ? ევროპული მენტალიტეტის, ნორმალური ხალხი.

“მე მგონია, რომ ამ ქვეყანაში არის იმაზე მეტი ხალხი, ვიდრე დღეს აქტიურ პოლიტიკაშია ჩართული იმისთვის, რომ გაჩნდეს პოლიტიკური ძალა, რომელიც არ იქნება მოწოდებული და მობილიზებული იმისთვის, რომ როგორმე სახელმწიფო ძალაუფლება ან მისი ნაწილი ჩაიგდოს ხელში და მეორე მხრივ, არ იქნება ისე ჩაკეტილი და შემოფარგლული თავისივე მიერ აშენებული ჯებირებით, რომლის იქითაც გაფართოება შეუძლებელია,” – განაცხადა დავით უსუფაშვილმა.

გიორგი მარგველაშვილისა და უსუფაშვილის ერთობლივი თანამშრომლობა, ამ ეტაპისთვის, გამორიცხა პრეზიდენტის პრესსპიკერმა ეკა მიშველაძემაც. მისივე თქმით, პრეზიდენტი ზოგადად მზად არის ყველა პოლიტიკურ ძალასთან და ლიდერთან საუბრისთვის და დიალოგისთვის, თუმცა ამ ეტაპზე არანაირი პოლიტიკურ პარტიის შექმნას არ აპირებს.

“ამ ეტაპზე არანაირი პოლიტიკური პარტიის შექმნა პრეზიდენტის ფრთის თუ საფარქვეშ არ განიხილება. პრეზიდენტი ასრულებს თავის უფლებამოსილებას, როგორც უპარტიო და ჩვენ მიგვაჩნია, რომ ეს ქვეყნის განვითარებისთვის და ზოგადად კიდევ უფრო დემოკრატიულობისთვის არის ძალიან სასარგებლო. შესაბამისად, ასე ვაპირებთ ამ ეტაპისათვის გაგრძელებას,” – განაცხადა მიშველაძემ.

თანაპარტიელების წასვლა კი მოულოდნელი აღმოჩნდა რესპუბლიკური პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი ლევან ბერძენიშვილისთვის. მისი თქმით, პარტიაში აზრთა სხვადასხვაობა ყოველთვის იყო. “ჩემი ყოფილი თანაგუნდელების სამომავლო გეგმებზე ვერაფერს გეტყვით. ახლა პარტიის გადარჩენით ვარ დაკავებული. ამ წუთას ექსპერტად არ გამოვდგები. ნამდვილად მოულოდნელი იყო, იმიტომ, რომ პარტიაში ყოველთვის იყო განსხავებული აზრი, მაგრამ ასეთი სერიოზული წასვლა ამდენი ხალხისა, არ ყოფილა. ვფიქრობ, ეს შესასწავლი და გასაანალიზებელია”, – უთხრა “რეზონანსს” ბერძენიშვილმა.

„რეზონანსი“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „ბიძინა ივანიშვილის ყველა სტრატეგიულმა გათვლამ გაამართლა“

ია აბულაშვილი

“ოცნების გამარჯვება პირდაპირ არის დაკავშირებული ბიძინა ივანიშვილის სახელთან და რომ არა მის მიერ წინასაარჩევნო პერიოდში გაკეთებული სწორი პოლიტიკური სვლები, “ოცნებას” გამარჯვების მოპოვება გაუჭირდებოდა” – აცხადებს ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი იგორ კვესელავა, რომელსაც “რეზონანსი” არჩევნების შედეგებეზე ესაუბრა.

იგორ კვესელავა: პირველი ნაბიჯი, რომელიც ბიძინა ივანიშვილმა გადადგა, და აღმოჩნდა რომ ეს სწორი სვლა იყო, არის ის, რომ კოალიცია “ქართულ ოცნებაში” შემავალ პარტიებს მოუწოდა დამოუკიდებლად გასულიყვნენ არჩევნებზე. ამით მან დაანახა საზოგადოებას, თუ რა შანსები ჰქონდათ კოალიციაში შემავალ პარტიებს; ეს იყო მისი სტრატეგიული გათვლა და ამან გაამართლა.

კოალიციაში შემავალმა ვერცერთამ პარტიამ ვერ მოიპოვა გამარჯვება და საზოგადებამ თავის თვალით დაინახა ამ ძალების ლიდერები ერთმანეთის მიყოლებით როგორ ტოვებენ საკუთარ პარტიებს. “რესპუბლიკელებს”, რომლებსაც ქართულ პოლიტიკურ რეალობაში არასდროს ჰქონიათ რეიტინგი და ეს მკვდარი პარტია ბიძინა ივანიშვილმა 2012 წლის, არჩევნების შემდეგ გააცოცხლა, თავში აუვარდათ “წარმატება”, რომელიც მათ ბიძინა ივანიშვილმა უბოძა და დაიჯერეს, რომ ქართველი ხალხი მხოლოდ მათ გაჰყვებოდა. იგივე შეცდომა დაუშვა “თავისუფალი დემოკრატების” ლიდერმაც და საკუთარი პარტია დაშლის პირას მიიყვანა. დღეის მდგომარეობით ამ ორ პარტიას აღარ აქვს პოლიტიკურ ასპარეზზე დარჩენის რესურსი.

მეორე ნაბიჯი, რომელიც ბიძინა ივანიშვილმა გადაგა და ესეც სწორი გათვლა აღმოჩნდა, იყო ის, რომ იგი თავად ჩაერთო საარჩევნო პროცესში, როგორც მოქალაქე და “ქართული ოცნების” დამფუძნებელი თავად ხვდებოდა ამომრჩეველს და ესაუბრებოდა იმ შეცდომებზეც, რაც ოთხი წლის მანძილზე იყო დაშვებლი. ამ სვლით მან ამომრჩევლის ნდობა ისევ დაიბრუნა, რამაც “ოცნებას” გამარჯვება მოუტანა.

- „ნაციონალების“ შანსებზე რას იტყვით, მათი განცხადებებიდან ჩანს, რომ პარლამენტის ტრიბუნას აქტიურად გამოიყენებენ ხელისუფლებაში დასაბრუნებლად.

- “ნაციონალები” დაშლის პირას არიან და არა მგონია, რომ მათ რაიმე ძირეული ცვლილებები შეიტანონ პოლიტიკურ ცხოვრებაში. ამას ქართველი ხალხი ძალიან მალე დაინახავს.

- ექსპერტები უკვე საუბრობენ იმაზე, რომ “ქართული ოცნების” მიერ საკონსტიტუციო უმრავლესობით მიღებულ უპირატესობას ახლასვ როგორც დიდი შესაძლებლობები, ასევე გარკვეული რისკები. თქვენ რაში ხედავთ რისკებს?

- ექსპერტები იმასაც ამბობენ, რომ ერთპარტიული პარლამენტიაო, მაგრამ ეს ასე არ არის, თავად “ოცნებაში” რამდენიმე პარტიაა გაერთიანებული: “სოციალისტები”, “მწვანეები” პარლამენტში შევიდნენ “მრეწველების” წარმომადგენელი, “პატრიოტთა ალიანსი”, “ნაციონალები”. გამოდის, რომ ერთპარტიული პარლამენტი არ მიგვიღია. რაც შეეხება რისკებს, დარწმუნებული ვარ, რომ მმართველი გუნდი ამ სიკეთეს ბოორტად არ გამოიყენებს და პარლამენტში იქნება აზრთა ჭიდილი ქვეყნის განვითარების საკეთილდღეოდ. მინდა გითხრათ, რომ საკონსტიტუციო უმრავლესობით მოსვლა ძალიან დიდი ტვირთია “ოცნებისთვის” და დიდი პასუხისმგებლობაც. ისინი პირისპირ რჩებიან ქართველი ხალის წინაშე და ვეღარავის ვეღარ გაადაბრალებენ დანაპირები რომ ვერ შეასრულეს და შეცდომები დაუშვეს.

- უკვე აქტიურად მიდის საუბარი ახალი ოპოზიციური პოლიტიკური ძალის შექმნაზე და ასევე კონსტიტუციაში შესატან აუცილებელ ცვლილებებზე.

- პარლამენტს გარეთ დარჩენილ ოპოზიციურ ძალებს არ შესწევთ იმის უნარი, რომ ახალი პოლიტიკური ძალა შექმნან, ყოველ შემთხვევაში ამის ორგანიზებას ორ წელიწადში მაინც ვერ მოახერხებენ. ვფიქრობ, რომ ისევ “ოცნების” წიაღში, პარტიის შიგნით, მოხდება ოპოზიციური ფრთის ჩამოყალიბება, რომელიც იბრძოლებს ხელისუფლებაში მოსვლისთვის. რაც შეეხება საკონსტიტუციო ცვლილებებს, ჩემი აზრით, კონსტიტუციაში ცვლილებები კი არ უნდა შევიდეს, სრულიად ახალი კონსტიტუცია უნდა შეიქმნას, რათა მივიღოთ სრულყოფილი საპარლამენტო რესპუბლიკა.

- სამთავრობო ცვლილებთან დაკავშირებით რა მოლოდინი გაქვთ?

- ვფიქრობ, რომ ამ ეტაპზე პრემიერი კვლავ გიორგი კვირიკაშვილი უნდა იყოს, მაგრამ მან სწორი საკადრო პოლიტიკა უნდა აწარმოოს. ხალხი აღარ აპატიებს მმართველ გუნდს არაკვალიფიციური კადრებით დააკომპლექტონ ახალი მთავრობა. მინდა კვირიკაშვილს ვთხოვო, თუ იგი გახდება კვლავ პრემიერ-მინისტრი, პირად კონტროლზე აიყვანოს, როგორ დაიხარჯება ევროკავშირის მიერ გამოყოფილი ის 30 მილიონი, რომელიც საჯარო მოხელეების მომზადებას უნდა მოხმარდეს. ვფიქრობ, დროა საქართველოში საჯარო სამსახურში მხოლოდ მაღალკვალიფიციური და პროფესონალი კადრები მუშაობდნენ.

რაც შეეხება სამინისტროებს, საქართველოს არ სჭირდება არც ამდენი სამინისტრო და არც ამდენი სახელმწიფო მინისტრი, ერთი ვიცე პრემიერიც ეყოფა. მაგალითად, რა საჭიროა დიასპორის სამინისტრო, ქართული დიასპორა არ არსებობს, ხალხს, რომელიც სამუშაოდ არის წასული, დიასპორის სტატუსი არა აქვს. დისპორის და ევროპასთან ინტეგრაციის სამინისტროები სავსებით შესაძლებელია საგარეო საქმეთა სამინისტროში შევიდნენ დეპარტამენტის სახით.

———————-

„საქართველო და მსოფლიო“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ერთიანი ნაციონალური მარცხი

ბიძინა ივანიშვილის “საოცნებო პარლამენტი” და დავით უსუფაშვილის “დიდი გაქცევა”

ლუკა ნემსაძე

არჩევნების მეორე ტური, როგორც მოსალოდნელი იყო, განსაკუთრებული სიურპრიზების გარეშე დასრულდა. “ქართულმა ოცნებამ” გაიმარჯვა, საერთო ჯამში, 115 მანდატი და, შესაბამისად, საკონსტიტუციო უმრავლესობა მოიპოვა. არჩევნებმა ნათლად აჩვენა, რომ ამ ეტაპზე ბიძინა ივანიშვილს ქართულ პოლიტიკაში რეალური კონკურენტი არ ჰყავს, მისი გავლენა ახლო მომავალში, სავარაუდოდ, კიდევ უფრო გაიზრდება.

ერთიანი ნაციონალური მარცხი

მეორე ტურში “ნაციონალურმა მოძრაობამ” სასტიკი მარცხი იწვნია და პარლამენტში თუნდაც ერთი მაჟორიტარის გაყვანაც ვერ მოახერხა. ნაციონალები უკლებრივ ყველა ოლქში დიდი სხვაობით დამარცხდნენ _ დაძაბული ორთაბრძოლა, როდესაც მნიშვნელობა პროცენტის მეათედებს ენიჭება, არსად ყოფილა. მიხეილ სააკაშვილი, შესაძლოა, ხვდებოდა, რომ მისი პარტიის მონაწილეობა მეორე ტურში ასეთი შედეგით დასრულდებოდა და სწორედ ამიტომ მოუწოდებდა “ნაცმოძრაობის” ლიდერებს, ბოიკოტი გამოეცხადებინათ, თუმცა მოგვიანებით პოზიცია შეცვალა. ასეთი შედეგი, აგრეთვე, ლიდერების დაპირისპირება, დიდი ალბათობით, ხელს შეუწყობს შიდაპარტიული კრიზისის განვითარებას. “ნაცმოძრაობის” მხარდამჭერთა დიდი ნაწილისთვის აშკარაა, რომ არსებული რესურსით ხელისუფლებაში დაბრუნება გამორიცხულია.

მეორე ტურში მოხდა საინტერესო, სხვა ქვეყნების პრაქტიკაში იშვიათი რამ: ოპოზიციური ძალების მხარდამჭერთა უმრავლესობა არა ოპოზიციის, არამედ ხელისუფლების კანდიდატების გარშემო გაერთიანდა ან ნეიტრალური პოზიცია დაიკავა, რამაც კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ “ნაცმოძრაობა” კვლავინდებურად იზოლაციაში რჩება და მასთან თანამშრომლობას არავინ ჩქარობს.

არჩევნების კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი შედეგი არის ის, რომ “ნაციონალურმა მოძრაობამ” ვერც ერთ რეგიონში ვერ მოახერხა “საყრდენი პუნქტის” შექმნა, იქაც კი, სადაც უამრავი რესურსი დახარჯა _ ვერც სამეგრელოში, ვერც აჭარაში, სადაც ყველა მაჟორიტარული ოლქი “ოცნებამ” მოიგო, ხოლო ადგილები ავტონომიის უმაღლეს საბჭოში შემდეგნაირად განაწილდა: “ქართული ოცნება” _ 14 დეპუტატი, “ნაცმოძრაობა” _ 5, “პატრიოტთა ალიანსი” და ნინო ბურჯანაძის “დემოკრატიული მოძრაობა” _ თითო-თითო. შესაბამისად, შემცირდა საქართველოს რომელიმე რეგიონის ან რაიონის “ცხელ წერტილად” გადაქცევის საფრთხე იმ რევოლუციური სცენარების ფარგლებში, რომელსაც სააკაშვილი თავის თანამოაზრეებთან ერთად განიხილავდა.

რა მოხდება შემდეგ?

მეორე ტურის წინ ნაციონალები ცდილობდნენ, დაერწმუნებინათ საზოგადოება, რომ “ქართული ოცნების” საკონსტიტუციო უმრავლესობა ქვეყანას უდიდეს პრობლემას შეუქმნის. ამ დროს მათ არ უხსენებიათ “კონსტიტუციის გაუპატიურება” _ ეს ტერმინი სააკაშვილის მმართველობის წლებში დამკვიდრდა, როდესაც საკონსტიტუციო უმრავლესობა “ნაცმოძრაობას” ჰქონდა. “ნაციონალების” პროპაგანდამ განსაკუთრებული შედეგი ვერ გამოიღო, მაგრამ აშკარაა, რომ საზოგადოების გარკვეული ნაწილი ძალთა ახალ ბალანსს შიშითა და უნდობლობით უყურებს, რადგან ყველა მმართველმა პარტიამ, რომელმაც ქართულ პოლიტიკაში ასეთ შთამბეჭდავ უპირატესობას მიაღწია, ცუდად დაამთავრა. აღმოჩნდა, რომ ყველაზე სწრაფად ქართველ პოლიტიკოსებს პროცესებზე აბსოლუტური კონტროლის ილუზია რყვნის.

პრემიერმინისტრმა კვირიკაშვილმა, როგორც ჩანს, სწორედ ამ კატეგორიის ამომრჩეველთა დამშვიდება სცადა: “ჩვენ არ ვაპირებთ, შევვარდეთ პარლამენტში და გამოვცვალოთ კონსტიტუცია. ეს არ არის ჩვენი მთავარი მიზანი. ვფიქრობ, ეს არის განხილვების დაახლოებით ერთწლიანი პროცესი. პარლამენტში არსებობს პროცედურა, რომელიც ითვალისწინებს, რომ ეს არ მოხდეს ჩქარა” (“ინტერპრესნიუსი”). მან, აგრეთვე, თქვა, რომ “პარლამენტის გადმოტანა არ დგას დღის წესრიგში. სულ ცოტა, უახლოესი პერიოდის განმავლობაში, მე რამდენიმე წელი მაქვს მხედველობაში” და დასძინა, რომ “აუცილებლად უნდა იქნას ქუთაისის მოსახლეობასთან ერთად ეს საკითხი აქტიურად განხილული და მიღებული მათგან თანხმობა”.

აშკარაა, რომ ორივე შემთხვევაში პრემიერმინისტრი საკითხის გადაწყვეტის გადადებაზე, პროცედურების გახანგრძლივებაზე საუბრობს, თუმცა ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ხელისუფლება საკონსტიტუციო ცვლილებებზე უარს ამბობს. თუ პარლამენტის დედაქალაქში გადმოტანის საკითხი მეტწილად სიმბოლურ ხასიათს ატარებს და ადგილობრივი არჩევნების წინ განხილული იქნება, როგორც სახელისუფლო პარტიის რეიტინგის კორექტირების ინსტრუმენტი თბილისსა და ქუთაისში, პრეზიდენტის არჩევის წესის შეცვლას გაცილებით სერიოზული პოლიტიკური შედეგები მოჰყვება.

მთავარი სამიზნე პრეზიდენტია

საპარლამენტო რესპუბლიკებში პრეზიდენტს მთელი ერი არ ირჩევს (ავსტრია ამ მხრივ იშვიათი გამონაკლისია). ვენეციის კომისია ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც სააკაშვილი კონსტიტუციას ცვლიდა, მიუთითებდა, რომ პრეზიდენტის საყოველთაო არჩევა მომავალში შეიძლება სერიოზული კრიზისის წინაპირობა შეიქნეს. საკითხი რომ გადასაწყვეტია, ეჭვი არც ერთი კონსტიტუციონალისტს ეპარება _ საქართველომ ან საპარლამენტო რესპუბლიკად ჩამოყალიბება უნდა დაასრულოს, ან საპრეზიდენტო მოდელს დაუბრუნდეს, მიუღებელია მხოლოდ დღევანდელი, გაურკვეველი შუალედური მდგომარეობის შენარჩუნება, მაგრამ ხელისუფლებას ამ სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ცვლილებების განხორციელება რთული პოლიტიკური კონიუნქტურის გათვალისწინებით მოუწევს.

ცხადია, ივანიშვილის ოპონენტები პრეზიდენტის არჩევის უფლების პარლამენტისთვის გადაცემას წარმოაჩენენ, როგორც დემოკრატიის შეზღუდვას და იმისთვის, რომ თავის გადაწყვეტილებას ლეგიტიმურობა (ფართო და არა ვიწრო იურიდიული გაგებით) შესძინოს, მას ან პარლამენტის რიგგარეშე არჩევნების დანიშვნა, ან მოქმედი პრეზიდენტის მიმართ ხელოვნური კრიზისის პროვოცირება მოუწევს. თუ ხელისუფლება იპოვის სერიოზულ საბაბს გიორგი მარგველაშვილის იმპიჩმენტისთვის, ამას მისი არჩევის წესის შეცვლა, უხეშად რომ ვთქვათ, “პრიცეპად” მიებმება. მარგველაშვილს, თავის მხრივ, შესაძლებლობა მიეცემა, უკმაყოფილოთა ჯგუფების მობილიზება და კონსტრუქციული პროდასავლური ოპოზიციის ფორმირება დაიწყოს, რაც არ შეიძლება განვიხილოთ, როგორც ერთმნიშვნელოვნად უარყოფითი პროცესი ხელისუფლებისთვის, რადგან დღეს “თავისუფალი დემოკრატებისა” და რესპუბლიკური პარტიის რღევევის ფონზე პროდასავლელი ამომრჩევლების ნაწილი დაბნეულია და მისი ნაწილი მომავალში შეიძლება “ნაცმოძრაობას” ან მისი დაშლის შედეგად წარმოქმნილ ჯგუფებს მიემხროს, თუ მიმზიდველ ალტერნატივას არ შესთავაზებენ. გიორგი მარგველაშვილი, დავით უსუფაშვილი და ირაკლი ალასანია გარკვეულ პირობებში შეიძლება ასეთი ძალის დამფუძნებლებად მოგვევლინონ. საინტერესოა, ურჩევენ თუ არა დასავლელი მეგობრები ერთობლივად იმოქმედონ? წინააღმდეგ შემთხვევაში ამბიციების შეჯახება და კონკურენტებს შორის კონფლიქტის წარმოქმნა თითქმის გარდაუვალი ჩანს.

რესპუბლიკელების კრახი

ქართული პოლიტიკის პროდასავლურ ფლანგზე ცხრაბალიანი მიწისძვრაა, პარტიები ერთიმეორის მიყოლებით იშლებიან. თავისუფალი დემოკრატების დაშლის შემდეგ რესპუბლიკური პარტია დავით უსუფაშვილმა დატოვა, მას ზოგიერთი სხვა თანაპარტიელიც მიჰყვა და ეს პროცესი, სავარაუდოდ, მომავალშიც გაგრძელდება. ამის მიზეზი არა მხოლოდ არჩევნებში დამარცხება, არამედ, თვეების თუ არა, წლების განმავლობაში დაგროვილი პრობლემებია. ერთ-ერთი ფაქტორი არის ის, რომ დავით უსუფაშვილისა და თინა ხიდაშელის კონფლიქტმა დავით და ლევან ბერძენიშვილებთან პარტია ჩიხში შეიყვანა.

2012 წლის შემდეგ რესპუბლიკელებს ჰქონდათ შესაძლებლობა ივანიშვილის კეთილგანწყობის პირობებში, გაზრდილი რესურსების გამოყენებით, პარტიის რეფორმირება და მისი გაძლიერება მოეხერხებინათ, მაგრამ ბრძოლამ გავლენისთვის პარტიის შიგნით ეს შეუძლებელი გახადა. ივანიშვილი ყოველთვის ამბობდა, რომ მისი ფავორიტი უსუფაშვილია, რაც შეეხება სხვებს, მან, სავარაუდოდ, არ დაივიწყა დავით ბერძენიშვილის 2012 წლის 15 ივნისის განცხადება, რომელსაც შანტაჟის ელფერი დაჰკრავდა. რესპუბლიკელებმა მაშინ თბილისის ზოგიერთ უბანში მაჟორიტარებად თავიანთი წარმომადგენლების დასახელება მოითხოვეს. ივანიშვილმა, სავარაუდოდ, შეაფასა ეს, როგორც ღალატი შუა ბრძოლაში და, დიდი ალბათობით, დღემდე არ დაივიწყა. ასე იყო თუ ისე, კოალიციაში ყოფნის პერიოდში უსუფაშვილი, მეუღლესთან ერთად, ივანიშვილთან მჭიდრო თანამშრომლობის (და თანამდებობის დაკავების) სურვილს გამოხატავდა, ბერძენიშვილები კი მკვეთრ ოპოზიციურ განცხადებებს აკეთებდნენ. მათი თანამოაზრეები დღეს ადანაშაულებენ უსუფაშვილსა და ხიდაშელს იმის გამო, რომ პარტიის გადასვლა ოპოზიციაში ძალიან გვიან, უშუალოდ არჩევნების წინ მოხდა და ამის გამო ვერ მოახერხა, თავი მთავრობის სრულფასოვან ოპონენტად წარმოეჩინა. უმძიმესი მარცხის შემდეგ უსუფაშვილმა, როგორც ჩანს, ბერძენიშვილებთან შემდგომი პოლიტიკური თანაცხოვრების აზრი ვერ დაინახა და “პროცენტნახევრიანი პარტია” დატოვა (ივანიშვილი ამ ნაბიჯს, სავარაუდოდ, მოწონებით შეხვდა). უსუფაშვილმა, შესაძლოა, ჩათვალა, რომ გაფანტული პროდასავლელი ამომრჩევლების კონსოლიდირებას ცალკე და სხვა ლიდერებთან კოორდინაციის რეჟიმში (მარგველაშვილი იქნება თუ ალასანია) გაცილებით უკეთ მოახერხებს, ვიდრე ბერძენიშვილებთან ერთად, რომელთა ხელში რესპუბლიკური პარტია ახლო მომავალში შეიძლება გადაიქცეს პოლიტიკური პენსიონერების სადისკუსიო კლუბად – გარკვეული თვალსაზრისით, ის, რაც პარტიაში მოხდა, შეიძლება შეფასდეს, როგორც პოლიტიკოსთა ორი თაობის წარმომადგენელთა კონფლიქტი.

2017 წლის ერთ-ერთი მთავარი პოლიტიკური პროცესი იქნება გაფანტული პროდასავლური ელექტორატის კონსოლიდაციის მცდელობა, რომელსაც სხვადასხვა პოლიტიკოსი მიმართავს და ის მნიშვნელოვან გავლენას არა მხოლოდ ცალკე აღებული უსუფაშვილის, ალასანიას ან მარგველაშვილის, არამედ “ნაციონალური მოძრაობისა” და მისგან გამოყოფილი ჯგუფების მომავალზეც იქონიებს.

„საქართველო და მსოფლიო“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

წამო, თინა, ბუტკაში!

თამარ დავითულიანი

პარტიების დატოვების დიდი მარათონი, ის-ის იყო, ილეოდა, რომ მორიგმა სკანდალმა არ დაახანა _ რესპუბლიკური პარტია პარლამენტის ჯერ კიდევ მოქმედმა თავმჯდომარემ დავით უსუფაშვილმა დატოვა. თემა ჟურნალისტებმა განაგრძეს და კითხვა მეუღლეზე დაუსვეს. პასუხი ასეთი იყო: “თინა არ დამტოვებს და არ მიმატოვებს”!

მართლაც, დავით უსუფაშვილის შემდეგ რესპუბლიკური პარტია მისმა მეუღლემ თინა ხიდაშელმაც დატოვა, მას მიჰყვნენ ვახტანგ ხმალაძე, პაატა ზაქარეიშვილი, ფრიდონ საყვარელიძე, თენგიზ შერგელაშვილი (რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის მინისტრის მოადგილე). ოფიციალურ მიზეზად პარტიის ლიდერებთან სტრატეგიული შეუთავსებლობა დასახელდა. არაოფიციალურად კი ძმებ ბერძენიშვილებთან ურთიერთობაზე საუბრობენ. გასაკვირია, მაგრამ განათლებული და ზრდილი კაცის რეპუტაციის პრეტენზიის მქონე ლევან ბერძენიშვილმა რესპუბლიკური პარტიიდან წასული ძველი მეგობრები ფეისბუქმეგობრებიდანაც კი წაშალა.

ჟურნალისტები ქილიკობენ: “ახლა რესპუბლიკურ პარტიაში მხოლოდ ძმები ბერძენიშვილები დარჩნენო”.

არა, ბატონო, იქ ხათუნა სამნიძეც დარჩა, რომლის სახელსაც უკავშირდებოდა წინასაარჩევნო სკანდალი: როგორც პარტიიდან გამოჟონა, დავით ბერძენიშვილი დაჟინებით მოითხოვდა, რომ რესპუბლიკელების საარჩევნო სიის პირველი ნომერი სწორედ ხათუნა სამნიძე ყოფილიყო და არა პარლამენტის თავმჯდომარე.

ლევან ბერძენიშვილი ახლაც იმაზე აპელირებს, რომ “პარტიის სურვილია, ჰყავდეს თავმჯდომარე, რომელიც პარტიას ამჟამად ხელმძღვანელობს, ხოლო შემდგომი თავმჯდომარე ახალი თაობის რესპუბლიკელი იყოს… უსუფაშვილმა თავად უნდა განმარტოს, იყო თუ არა ეს ის საკითხი, რომელიც მისთვის მიუღებელი აღმოჩნდა”.

ანუ, თუ ლევან ბერძენიშვილს დავეყრდნობით, უსუფაშვილს პარლამენტის თავმჯდომარეობის შემდეგ რესპუბლიკური პარტიის თავმჯდომარეობა მოუნდა და ამაზე სწორედ ძმებმა ბერძენიშვილებმა უთხრეს უარი.

ისე, სულმდაბლობასაც ხომ აქვს საზღვარი?

ლევან ბერძენიშვილის სიტყვებით, დავით უსუფაშვილმა პარტია ისე დატოვა, რომ არავისთვის არაფერი აუხსნია. მისი გადაწყვეტილების თაობაზე მათ პარტიის სამდივნოში გაგზავნილი წერილიდან შეიტყვეს, “რომელშიც დაახლოებით ასეთი რამ წერია: კამათს აზრი არა აქვს, წავედი”.

“პარტიაში აზრთა სხვადასხვაობა იყო არა მხოლოდ დავით უსუფაშვილსა და სხვებს შორის, არამედ არიან სხვებიც, რომელთაც თავისი მოსაზრებები აქვთ. ამ მოსაზრებათაგან მთავარია, რომ ნაწილი არის მკვეთრი პოლიტიკის, ხოლო ნაწილი დიპლომატიური მიდი-მოდი პოლიტიკის მომხრე. ეს არის მნიშვნელოვანი განსხვავება. ამაზე არ ვდავობ, მაგრამ ყველა წამსვლელმა უნდა განმარტოს, თუ რატომ მიდის”, _ ამბობს ლევან ბერძენიშვილი.

ისე, ვინც გადაწყვეტილებების მიმღები იყო, ყველა უსუფაშვილს გაჰყვა და პარტიის თავმჯდომარის შენარჩუნებაზე უკიდურესი უმცირესობა – ძმები ბერძენიშვილები იღებენ გადაწყვეტილებას? ესაა, ბატონებო, შიდაპარტიული დემოკრატია, რომლითაც ასე მოგწონდათ თავი?

კრიტიკულ სიტუაციაში ლევან ბერძენიშვილი რომ აგრესიული ხდება, ამის მოწმე არაერთხელ გავმხდარვართ. ეს თვისება ანათესავებს მას სააკაშვილთან, მაგრამ, მისგან განსხვავებით, არც ქარიზმა ჰქონია ოდესმე და არც არანაირი მხარდაჭერა, თორემ მასზე არანაკლებ სადისტურ რეჟიმს ჩაუდგებოდა სათავეში! ახლა იგი სააკაშვილის მსგავს სცენარს ავითარებს:

“გვინდა, წინ წამოვწიოთ ახალი თაობა, ახალგაზრდა პოლიტიკოსები, ძველები დარჩეს პარტიაში და ახლებს დავეხმაროთ იდეების განხორციელებაში, პარტიაში მოვიზიდოთ ახალგაზრდობა და არასდროს დავაბეროთ პარტია იმის გამო, რომ მისი წევრები შეიძლება გამოცდილი და წარსულში დიდი ადამიანები იყვნენ. შესაბამისად, ჩვენ პარტიის ლიდერად ვხედავთ მას, ვინც ახლა გვყავს _ ხათუნა სამნიძეს. ის ახალი თაობის რესპუბლიკელია, რომელიც პარტიის ხნისაა. გვექნება ყრილობა, რომელზეც ავირჩევთ ან მას ან სხვას, მაგრამ ახალი თაობიდან და არ დაბრუნდება ერთმმართველობა არც ერთი ყოფილი თავმჯდომარის ხელში”.

ერთი სიტყვით, მე და ჩემი ძმა წარსულში დიდი ადამიანები ვიყავით და ახლაც ჩვენ უნდა გადავწყვიტოთ, ვინ იქნება რესპუბლიკური პარტიის ლიდერიო. “ერთმმართველი” უსუფაშვილის წარმოდგენა მის ყველაზე შეურიგებელ ოპონენტებსაც კი გაუჭირდებათ, მაგრამ ეს სულაც არ უშლის ხელს ლევან ბერძენიშვილს, დააბრალოს ის, რასაც თვითონ სჩადის “დიდ” ძმასთან ერთად.

არადა, დავით უსუფაშვილმა იმ “დიდ” ძმას და ყოფილ თანაგუნდელებს განსაკუთრებული მადლობა გადაუხადა. არც ის დაუვიწყა, რომ ის პოლიტიკოსად სწორედ დავით ბერძენიშვილმა აქცია.

რესპუბლიკური პარტიის თავმჯდომარემ ხათუნა სამნიძემ სიტყვასიტყვით გაიმეორა უფროსი მეგობრის მოსაზრება: “შედეგებმა და ჩვენმა წინასაარჩევნო კამპანიამ ცხადყო, რომ დაბალანსების პოლიტიკა და მთავარი პარტნიორის, მთავარი მრჩევლის პოლიტიკა იყო მცდარი გზა. ასევე, ჩვენ დრო არ გვეყო იმისთვის, რომ ჩვენს ამომრჩევლებს დავენახეთ ოპოზიციაში. ამ შედეგების განხილვამ მიგვიყვანა დასკვნებამდე, ახლაც ვსაუბრობთ პარტიაში და მიმდინარეობს ანალიზი, რომ ჩვენ უნდა გავაძლიეროთ ახალი ძალები პარტიაში, უნდა ვიყოთ მკვეთრად ორიენტირებული იდეოლოგიაზე, ღირებულებებზე და სწორედ ეს იყო საკითხი, რის გამოც დავით უსუფაშვილმა მიიღო გადაწყვეტილება და დატოვა პარტია”.

არადა, თვითონ უსუფაშვილმა კორექტულობით გამორჩეული განცხადება გააკეთა და ღირებულებებზეც ისე ისაუბრა, რომ ყოფილი თანაგუნდელებისთვის ზიანი არ მიეყენებინა: “რესპუბლიკური პარტია დღიდან დაარსებისა იყო ერთგული თავისი პრინციპების და ღირებულებების. ეს ღირებულებები ხშირად საზოგადოებისთვის იყო ან ახალი, ან მიუღებელი. ჩვენ ამის არასდროს შეგვშინებია, მაგრამ, ამასთანავე, აუცილებელია, რომ პოლიტიკურმა პარტიამ შეძლოს სათანადო ელექტორალური ბაზის ფორმირება იმისთვის, რომ მან დამოუკიდებელი პოლიტიკური კვალი დაამჩნიოს საზოგადოებაში მიმდინარე პროცესებს. ამიტომ უფრო მკვეთრი და მკაფიო, მაგრამ ამავე დროს ვიწრო ღირებულებითი არჩევანი, რომელსაც, შესაძლოა, მოსახლეობის ნაწილი ეხმიანება, არ არის ადეკვატური იმ პრობლემებთან, რაც ჩვენ გვაქვს დღეს ქვეყანაში”.

რა არის ეს “ვიწრო ღირებულებითი” არჩევანი, ჩვენი საზოგადოებისთვის სრულიად გასაგებია; ეს არის არაადეკვატური ყურადღება ისეთი საკითხებისადმი, როგორიცაა, მაგალითად, ერთნაირსქესიანთა ქორწინება, რაზეც ხშირად საუბრობდნენ ლევან ბერძენიშვილის მიერ მოწონებული “ახალგაზრდები”.

როგორც ჩანს, სწორედ ამან ათქმევინა უსუფაშვილს: “მივიღე ადამიანურად მტკივნეული, მაგრამ პოლიტიკურად აუცილებელი გადაწყვეტილება რესპუბლიკური პარტიის დატოვების შესახებ. პარტიის თავმჯდომარეს, პარტიის დამფუძნებლებს, სხვა ლიდერებს აქვთ შემდგომი საქმიანობის თაობაზე პოლიტიკური, ტაქტიკური და ღირებულებითი ხედვები, რომლებსაც მე არ ვიზიარებ, მაგრამ რომელთა რეალიზებასაც მე ხელს არ შევუშლი.

ამ ხედვებს არ ვიზიარებ იმიტომ, რომ, ჩემი აზრით, ამ გზით კიდევ უფრო შესუსტდება პარტიის გავლენა საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ პროცესებზე. პარტიის მიერ მათ რეალიზებას კი ხელს არ შევუშლი იმიტომ, რომ პატივს ვცემ პარტიის დამფუძნებლების სრულიად გამორჩეულ ღვაწლს ქართულ პოლიტიკაში და ვაღიარებ მათი ხედვების პრიმატს რესპუბლიკური პარტიის მომავლის განსაზღვრაში”.

უსუფაშვილმა იმაზეც ილაპარაკა, რომ პარტიის დატოვების თაობაზე ბევრი ჯერ კიდევ არჩევნებამდე უკიჟინებდა. როგორც ჩანს, აქ მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილის შეთავაზება არ იგულისხმებოდა და პარტიაშიც მოითხოვდნენ (უკვე მერამდენედ!) მმართველ კოალიციასთან დაპირისპირებას! “ამას არ გავაკეთებდი არავითარ შემთხვევაში”, _ განაცხადა უსუფაშვილმა და, რაკი ჩვენი საზოგადოება უკვე მიეჩვია პოლიტიკოსების ღალატს, საკუთარი თავისა და პარტნიორების გაყიდვას (სამშობლოზე რომ არაფერი ვთქვათ!), დაამატა: “ორი კვირის განმავლობაში საზოგადოება ჯერ კიდევ პარლამენტის შენობაში მიხილავს, როგორც პარლამენტის თავმჯდომარეს, ხოლო ორი კვირის შემდეგ საზოგადოება ვერ მიხილავს ვერც ერთ სახელმწიფო, სამთავრობო თუ სასამართლო თანამდებობაზე.

ძალიან მკაფიოდ ვაცხადებ, რომ ვაგრძელებ საქმიანობას ოპოზიციურ პოლიტიკურ ველზე. მზად ვარ, ყველასთან მქონდეს დიალოგი, ვისაც საქართველო ევროპის ნაწილად წარმოუდგენია, ვისაც საქართველო წარმოუდგენია თავისუფალ ქვეყნად, ვისაც ლიბერალური დემოკრატია წარმოუდგენია იმ ფუნდამენტად, რომელზეც უნდა დაშენდეს ისეთი სახელმწიფო, რომელიც საზოგადოების კეთილდღეობას უზრუნველყოფს”.

მაინც, ვისთან ერთად წარმოუდგენია უსუფაშვილს პარტნიორობა? თუ იმ ფრაგმენტს დავეყრდნობით, რომელშიც იგი საუბრობს, რომ “უახლოეს 2-3 თვეში ექნება ინტენსიური დიალოგი ყველასთან, ვინც არათუ დაიღალა თავისუფალი, მრავალპარტიული, დემოკრატიული, ევროპული საქართველოს მშენებლობის პრობლემებით, არამედ პირიქით _ მეტი პრობლემის გამო მეტად არის შემართული შრომისთვის და ახალი, უფრო ეფექტიანი გზების ძიებისთვის”, ხოლო ისეთი გამოცდილი პოლიტიკოსი, როგორიც უსუფაშვილია, შემთხვევით არ უნდა ახსენებდეს მხოლოდ ევროპას და არა ევროატლანტიკურ სივრცეს.

ამგვარ არასაპარლამენტო გაერთიანებაზე საუბარი მით უფრო შესაძლებელია, თუ გავითვალისწინებთ, რომ გაისად ადგილობრივი არჩვენები გველის, რომელშიც საგარეო ორიენტირები არანაირ როლს არ ასრულებს.

არის კიდევ ერთი _ კონსპიროლოგიური ვერსია, რომ ჩვენმა მეგობარმა ამერიკელებმა დაშლილ-განადგურებული პროდასავლური ფლანგის უპატრონოდ დატოვება არ ისურვა და ახლა მის “მაყურებლად” სწორედ გაცილებით ავტორიტეტული უსუფაშვილი გაამწესა, ვიდრე მისი მიმოფანტული ადრინდელი ლიდერები. თუმცა ამ შემთხვევაში უსუფაშვილს მოუწევს “პროდასავლურ” ნაციონალებთან, “რუსთავი 2”-თან თავისუფალი დემოკრატებთან, “გირჩებსა” და სხვა მისთანებთან გაიგივება. ამას კი, სავარაუდოდ, უსუფაშვილი არ გააკეთებს _ “კალაბოკისა” არ იყოს, რესპუბლიკელებისგან წავიდა და მათგან ხომ მით უფრო წავა?!

ყველაზე სუსტი წერტილი კი უსუფაშვილისთვის კვლავ თინას ფაქტორია. ქმრისგან განსხვავებით, მის მიმართ ისეთივე აგრესიული დამოკიდებულებაა, როგორც რესპუბლიკურ პარტიაში დარჩენილი “ვიწრო ღირებულებების” ერთგული ახალგაზრდებისადმი.

მიტოვების თემას თავი რომ დავანებოთ, ახლა საკითხავი მხოლოდ ის რჩება, შეძლებს თუ არა უსუფაშვილი მისი ჰიპერაქტიური მეუღლისთვის კარგად ცნობილი ფრაზის თქმას: “შედი, ქალო, ბუტკაში”!

„საქართველო და მსოფლიო“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „სამყარო იცვლება - დაველოდოთ შეერთებულ შტატებში არჩევნების შედეგებს, დაველოდოთ არჩევნებს გერმანიასა და საფრანგეთში და შესაბამისად წარვმართოთ საგარეო პოლიტიკა“

ეკა ზარნაძე

საქართველოში 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების მეორე ტური დასრულდა. “ქართულმა ოცნებამ” საკანონმდებლო ორგანოში საკონსტიტუციო უმრავლესობა მოიპოვა. “ნაციონალური მოძრაობა” კი, რომელსაც მოქმედი ხელისუფლება პოლიტიკური ველიდან გაძევებას ჰპირდებოდა და სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობაში ადანაშაულებდა, მეორე ძალად დარჩა. არჩევნების შედეგად კრახი განიცადეს “ნაცმოძრაობის” სატელიტმა პარტიებმა. ეს პოლიტიკური სუბიექტები, რომელთა წარმომადგენლებიც ამბობდნენ, რომ საქართველოს პროდასავლური პოლიტიკური კურსის გარანტები არიან, დაიშალნენ, მათი ლიდერები კი პარტიებიდან გაიქცნენ. როგორ აისახება ეს პოლიტიკური პროცესები ქვეყნის კეთილდღეობაზე და რა საფრთხეების შემცველი შეიძლება იყოს “ოცნების” ხელში საკონსტიტუციო უმრავლესობა? - ამ და სხვა საკითხებზე გვესაუბრა ექსპერტი გია ხუხაშვილი.

- ბატონო გია, 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში “ქართულმა ოცნებამ” საკონსტუტიციო უმრავლესობა მოიპოვა და პარლამენტში 115 მანდატით შევიდა. ეს ქვეყნისთვის საფრთხეის შემცველი ხომ არ არის?

- საკონსტიტუციო უმრავლესობა არ ნიშნავს აუცილებლად ძალაუფლების უზურპაციას, თუმცა ასეთი ვითარება შეიცავს რისკს, განვითარდეს ეგრეთ წოდებული გარყვნილების ტენდენდენცია ხელისუფლებაში. ამის მაგალითი, სამწუხაროდ, ჩვენი ქვეყანის უახლეს ისტორიაში, ბევრია. არ მინდა, ხელისუფლებას ბრალი წინასწარ დავდო, იმედი მაქვს, ძალაუფლებას სახელმწიფო ინტერესებისთვის გამოიყენებენ. ჯერჯერობით წინასწარი პანიკა და სპეკულაცია ქვეყნის დაღუპვის თაობაზე მიზანშეუწონლად მიმაჩნია.

- ბატონო გია, რით ახსნით დავით უსუფაშვილის მიერ რესპუბლიკური პარტიის დატოვებას იმ მომენტში, როცა პარტიას ყველაზე მეტად სჭირდებოდა მხარდაჭერა?

- ვფიქრობ, უსუფაშვილისთვის რესპუბლიკური პარტია, დიდი ხანია, მუხრუჭად იქცა პოლიტიკური კარიერის განვითარების თვალსაზრისით. რესპუბლიკური პარტია არასოდეს გამოირჩეოდა პოპულარობით.

- საპარლამენტო არჩევნებში “ნაციონალური მოძრაობა” მეორე ადგილზე გავიდა და პარლამენტში 27 მანდატი მოიპოვა. რა შედეგის მომტანი შეიძლება იყოს იმ პარტიის ყოფნა პარლამენტში, რომელსაც მოქმედი ხელისუფლება სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობაში ადანაშაულებდა?

- “ნაციონალურ მოძრაობას” არაფერი წაუგია, მეტიც _ ეს პოლიტიკური ორგანიზაცია უკეთეს მდგომარეობაშია ორი მიზეზის გამო: უწინარესად, სახალხო ლეგიტიმაციის თვალსაზრისით გაიმყარა პოზიციები. თუ წინა არჩევნებზე “ნაციონალურ მოძრაობას” დაახლოებით სამასი ათასმა ამომრჩეველმა დაუჭირა მხარი, დღეს მას ხმა ნახევარ მილიონამდე ადამიანმა მისცა. მეორე მიზეზია ის, რომ ოპოზიციურ ფლანგზე “ქართულმა ოცნებამ”, ფაქტობრივად, მთლიანად მოასუფთავა ველი _ “ნაციონალური მოძრაობას” კონკურენტი აღარ დაუტოვა და ეს პოლიტიკური ორგანიზაცია დანიშნა თავის ერთადერთ და განუმეორებელ ალტერნატივად. ამით “ნაცმოძრაობას” შეუქმნა მაქსიმალური კომფორტი, რომელსაც ნაციონალები მაქსიმალურად გამოიყენებენ, მით უმეტეს მაშინ, როცა რიტორიკა სისხლიან ცხრა წელზე უკვე აზრს კარგავს. ამის ფონზე “ქართულ ოცნებას” მაინცდამაინც კარგად არ უნდა ჰქონდეს საქმე.

- “ნაციონალური მოძრაობა” გვპირდებოდა დაკარგული ტერიტორიების დაბრუნებას, მაგრამ დავკარგთ ახალი ტერიტორიები. “ქართული ოცნება”, სხვა მრავალ დაპირებასთან ერთად, რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარებას გვიქადდა, მაგრამ ამ უზარმაზარ სახელმწიფოსთან ურთიერთობა კვლავაც მოუგვარებელია. როგორია თქვენი თვალსაზრისი საქართველოს საგარეო-პოლიტიკურ კურსზე?

- პატარა ქვეყნების საგარეო-პოლიტიკური კურსი არ განისაზღვრება ხისტი პოზიციებით. დღეს ძნელი სათქმელია, როგორი პოლიტიკის გატარება დაგვჭირდება ჩვენი ადგილის საპოვნელად. დავიცადოთ, დაველოდოთ შეერთებულ შტატებში არჩევნების შედეგებს, დაველოდოთ არჩევნებს გერმანიასა და საფრანგეთში. სამყარო იცვლება, ტრანსფორმირდება და ჩვენც შესაბამისად უნდა წარვმართოთ საგარეო პოლიტიკა.

- ბატონო გია, როგორ შეაფასებთ 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების შედეგებს?

- არჩევნების შედეგებს ნეგატიურად ვაფასებ. “ქართულმა ოცნებამ” მთავარი დაპირება, რომ დაასუსტებდა და გაიყვანდა “ნაციონალურ მოძრაობას” პოლიტიკური ასპარეზიდან, არ შეასრულა. ამის ნაცვლად გააძლიერა ეს პოლიტიკური მოძრაობა. პრემიერმინისტრი შეგვპირდა აგუგუნებულ საქართველოს და მოგვიწოდა, რომ გვიყვარდეს ერთმანეთი, მაგრამ სიყვარულსა და აგუგუნებას მაინცდამაინც არ ველოდებით, ამიტომ იქნება მინიკრიზისები, რომლებიც შეიძლება, საბოლოო ჯამში, სერიოზულ პრობლემებად ჩამოყალიბდეს.

———————-

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ლადო სადღობელაშვილთან: „თამარ ჩუგოშვილს პრემიერობისთვის ამზადებენ“ // გახდება თუ არა დავით უსუფაშვილი ბიძინა ივანიშვილის ახალი დასაყრდენი

რას უკავშირდება რესპუბლიკელებში დაწყებული რღვევა, რას გეგმავს გიორგი მარგველაშვილი, რატომ მოუწევთ პოსტიდან წასვლა წულუკიანსა და მღებრიშვილს, რა თანამდებობაზე თქვა უარი თამარ ჩუგოშვილმა, ვისთვის ამზადებენ პრეზიდენტის სავარძელს? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ „თავისუფალი თაობის“ ლიდერი ლადო სადღობელაშვილი ესაუბრება.

ლადო სადღობელაშვილი:

- „ქართული ოცნება“ სერიოზული ცვლილებებისთვის ემზადება. ერთ-ერთი პირველი ცვლილება, რომელიც კონსტიტუციაში შევა, პრეზიდენტის არჩევის წესი იქნება. მეოცნებეები აპირებენ, რომ მომავალში პრეზიდენტი პარლამენტმა აირჩიოს. ამის გარდა, შემოღებული იქნება გერმანული მოდელი, რომლის მიხედვითაც პრეზიდენტს მხოლოდ სიმბოლური დატვირთვა აქვს. „ქართული ოცნებიდან“ გამოსული ინფორმაციის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ეს ცვლილებები კახა კალაძისთვის მზადდება.

- ამით რის თქმა გინდათ, რომ კალაძეს უნდა პრეზიდენტობა?

- კახა კალაძეს პრეზიდენტობა დიდი ხანია უნდა. მან ამაზე ოცნება ჯერ კიდევ მაშინ დაიწყო, როცა „ქართული ოცნება“ შექმნილიც კი არ იყო. ეს ამბავი 2007 წლის ბოლოს დაიწყო. ერთ-ერთი ვერსიით, მას შემდეგ, რაც სააკაშვილი წავიდოდა პრეზიდენტობიდან და ქვეყნის მეთაური პრემიერის რანგში მოგვევლინებოდა, პრეზიდენტის პოსტს კალაძე დაიკავებდა. სააკაშვილის ხელით მან ეს „ოცნება“ ვერ აისრულა და მიზნის მიღწევას ახლა ცდილობს.

- შესაძლოა, კალაძეს მართლაც უნდა პრეზიდენტობა, მაგრამ, როგორც ამბობენ, „ოცნება“ პრეზიდენტობისთვის ღარიბაშვილს ამზადებს...

- ძალიან კარგად ჟღერს – ირაკლი ღარიბაშვილი, საქართველოს პრეზიდენტი, მაგრამ ის ამ თანამდებობას არ დათანხმდება. მომავალში პრეზიდენტს არანაირი უფლება აღარ ექნება, ყოფილი პრემიერი კი ასეთ პოსტს არ დათანხმდება. ის, კარგი გაგებით, ამბიციური ადამიანია და ამას არც უნდა დათანხმდეს.

- ამბიციების ნაკლებობა არც კახა კალაძეს აწუხებს და ის რატომ უნდა დათანხმდეს ასეთ თანამდებობას?

- კახა კალაძის ყველაზე დიდი ამბიცია პრეზიდენტობაა. მის ჩაცმის სტილზე, ალბათ, ბიჭოლა იზრუნებს, კარგად გამოიპრანჭება და ივლის აქეთ-იქით. ცნობადობის პრობლემა ამას არ აქვს და „მილანის“ ყოფილ ფეხბურთელს ყველგან ჩამოართმევენ ხელს.

- ხელს ახლაც სიხარულით ართმევენ და ამის გამო რატომ იტყვის ძალაუფლებაზე უარს?

- მერე ვინ გითხრათ, რომ ძალაუფლებაზე უარს იტყვის. ის სხვისი ხელით შეეცდება სიტუაციის გაკონტროლებას.

- მაგალითად, ვისი?

- თავისი მარჯვენა ხელის, ირაკლი კობახიძის ხელით შეეცდება პარლამენტის გაკონტროლებას. „ოცნებაში’ თითქმის უკვე დაადასტურეს, რომ პარლამენტის თავმჯდომარის პოსტს ეს ახალგაზრდა კაცი დაიკავებს.

- და რატომ გგონიათ, რომ პარლამენტის სპიკერი კობახიძე კალაძის გავლენის ქვეშ მოექცევა?

- კობახიძე უკვე კალაძის გავლენის ქვეშ არის მოქცეული. აბა, გავიხსენოთ, როგორ დაიმკვიდრა ამ ახალგაზრდამ პოლიტიკაში ადგილი. ის კალაძის წარდგინებით დაინიშნა „ქართული ოცნების“ აღმასრულებელი მდივნის თანამდებობაზე, პირველივე განცხადებით ირაკლი ღარიბაშვილს დაუპირისპირდა. არადა, ღარიბაშვილი მაშინ ქვეყნის პრემიერი და პარტიის თავმჯდომარე იყო. ყველამ იცის, რომ ეს განცხადება კობახიძემ კალაძის მითითებით გააკეთა. მართალია, მომავალი სპიკერი მის თხოვნებსა თუ მითითებებს მომავალშიც შეასრულებს, მაგრამ „მილანის“ ყოფილი მცველი მხოლოდ მის იმედზე არ იქნება. მან პარლამენტში შემთხვევით არ შეიყვანა თავისი ხალხი. არსებობს ინფორმაცია, რომ ისინი ფრაქციასაც შექმნიან. რაც შეეხება გია კობახიძეს, მას ფრთხილად მოუწევს მოქმედება, იგივე მამის ფაქტორიდან გამომდინარე.

- მამის ფაქტორი რა შუაშია?

- მამამისი გია კობახიძე მაინც პრორუსული ორიენტაციის პოლიტიკოსად ითვლება და ძალიან გაუჭირდება პროდასავლურ პოლიტიკოსად თავის დამკვიდრება. ამის გარდა, მას გუნდშიც შეექმნება პრობლემები. სერიოზულ როლს ითამაშებს გია ვოლსკის ფაქტორი.

- გია ვოლსკიმ რა როლი უნდა ითამაშოს? კი გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ისიც განიხილებოდა პარლამენტის სპიკერის პოსტზე, მაგრამ მან ეს ინფორმაცია უარყო.

- გია ვოლსკი გამოცდილი პოლიტიკოსი და სერიოზული მოთამაშეა. მის ფიგურას წონა განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში გაეზარდა. მის სახელს უკავშირდება წარმატებით დასრულებული მოლაპარაკებები. ყველასთვის ცნობილია, რომ მასთან გამართული მოლაპარაკებების შემდეგ დატოვეს თავისუფალი დემოკრატები ზურა აბაშიძემ, ვიქტორ დოლიძემ და გია ცაგარეიშვილმა. ვოლსკისთან გამართული მოლაპარაკებების შემდეგ სამივე მათგანი ამბობს, რომ ხელისუფლებასთან ითანამშრომლებს. დოლიძე და აბაშიძე გამოცდილი კადრები არიან და, კარგი იქნება, თუ ისინი აღმასრულებელ ხელისუფლებაში იქნებიან. აი, ცაგარეიშვილი რაში დასჭირდათ, ეს ვერ გავიგე. ეს კაცი 12 წელი იყო პარლამენტში და დღემდე ვერ გავიგე, რისი სპეციალისტია. ამ გვარს რომ ვისმენ, მაშინვე მისი ცნობილი ფოტო მახსენდება, `გაიშნიკის~ ქუდი რომ ახურავს. მართალია, ვოლსკის სახელს არ უკავშირდება, მაგრამ რესპუბლიკელებშიც რაღაც მოლაპარაკების საფუძველზე დაიწყო რღვევა.

- თქვენ ფიქრობთ, რომ უსუფაშვილმა, ხიდაშელმა, ხმალაძემ და ზაქარეიშვილმა ვიღაცასთან მოლაპარაკების საფუძველზე დატოვეს რესპუბლიკური პარტია?

- მათთან დასალაპარაკებლად კაცის მოძებნა არ გაუჭირდებოდათ. ასევე ყოფილი რესპუბლიკელი გიგლა აგულაშვილი დღემდე ინარჩუნებს გარემოს დაცვის მინისტრის პოსტს. შესაძლოა, მან აწარმოა მათთან მოლაპარაკებები. ბიძინა ივანიშვილს რესპუბლიკელები ყოველთვის მოსწონდა. მას განსაკუთრებით დავით უსუფაშვილი და ვახტანგ ხმალაძე ესიმპათიურებოდნენ. არ გამოვრიცხავ, სწორედ უსუფაშვილი გახდეს ივანიშვილის ახალი დასაყრდენი.

- დავით უსუფაშვილმა ამაზე თქვა, გამორიცხულიაო...

- ქართულ პოლიტიკაში გამორიცხული არაფერი არ არის. ჩემი აზრით, უსუფაშვილი და ხმალაძე დასაკარგი ხალხი არ არის. პარლამენტის თავმჯდომარის მიმართ ხალხშიც არ არის ცუდი განწყობა.

- ცუდი განწყობა თუ არ არის, რატომ ვერ მოიგო არჩევნები? მეორე ტურშიც კი ვერ გავიდა...

- ამაში მას ხელი პარტიულმა კუთვნილებამ შეუშალა. ის რესპუბლიკელი რომ არ ყოფილიყო, დარწმუნებული ვარ, არჩევნებს მოიგებდა და თანაც – პირველივე ტურში. ამიტომ არ მიკვირს, რომ ივანიშვილი მის მიმართ დაინტერესებას იჩენს. არ გამოვრიცხავ, რესპუბლიკელებიდან წამოსულებმა გიორგი მარგველაშვილთანაც ითანამშრომლონ. მარგველაშვილი, თავის მხრივ, კარგად თანამშრომლობს პრემიერ კვირიკაშვილთან და, არ არის გამორიცხული, ახალ მთავრობაში მისი კადრებიც ვიხილოთ.

- გიორგი მარგველაშვილი და გიორგი კვირიკაშვილი ერთმანეთთან კი თანამშრომლობენ, მაგრამ პრეზიდენტი ბიძინა ივანიშვილთან არ არის კარგ დამოკიდებულებაში. დათანხმდება ის მთავრობაში გიორგი მარგველაშვილის კადრების მოყვანას?

- არჩევნების შემდეგ მარგველაშვილის მიმართ დამოკიდებულება შეიცვალა. ადრეც გითხარით, რომ სწორედ მან დაიყოლია ბოკერია, ნაციონალები პარლამენტში შესულიყვნენ. ახლა „ოცნება“ მასთან ვალშია. არ არის გამორიცხული, მთავრობაში პრეზიდენტმა, პრემიერმა და რესპუბლიკელებმა კარგად ითანამშრომლონ. უსუფაშვილსა და მის მიმდევრებს რომ რაღაცისთვის ამზადებენ, ამაზე თამარ ჩუგოშვილის ამბავიც კარგად მეტყველებს.

- თამარ ჩუგოშვილის თავს რა ხდება ან რა კავშირშია ის დავით უსუფაშვილის ფრთასთან?

- თამარ ჩუგოშვილის გარშემო დიდი ამბებია. ეს ადამიანი გახლავთ დავით უსუფაშვილისა და თინა ხიდაშელის გაზრდილი. ქალბატონი თამარი ძალიან მოულოდნელად აღმოჩნდა „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში. რამდენადაც ვიცი, ეს აშშ-ის ელჩის რეკომენდაციით მოხდა. თავის დროზე ის სწორედ აშშ-ის საელჩოს რეკომენდაციით დაინიშნა პრემიერის პოსტზე მყოფი ბიძინა ივანიშვილის მრჩევლად. გავრცელებული ინფორმაციით, მას რამდენიმე მაღალი თანამდებობა შესთავაზეს. მან პარლამენტის თავმჯდომარეობაზეც უარი თქვა და იუსტიციის მინისტრობაზეც. ერთადერთი თანამდებობა, რომელსაც ის დათანხმდება, გახლავთ საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტი. „ქართული ოცნების“ კულუარებში ამაზე აქტიურად საუბრობენ.

საგარეო საქმეთა მინისტრობას მხოლოდ იმიტომ თანხმდება, რომ ამერიკა მას პრემიერობისთვის ამზადებს. საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტი კი ერთგვარი ტრამპლინი იქნება მისთვის. თუ თამარ ჩუგოშვილი პრემიერი გახდა, ეს დავით უსუფაშვილის ფრთის გაძლიერებას მოასწავებს. სამთავრობო ცვლილებებთან დაკავშირებით კიდევ ბევრი ვერსია ვრცელდება. საბოლოო გადაწყვეტილებას რამდენიმე დღეში მიიღებენ. ამბობენ, რომ იუსტიციის მინისტრი სოფო ჯაფარიძე გახდება. გიორგი მღებრიშვილსა და კახა კახიშვილსაც ჩაანაცვლებენ. ერთიც და მეორეც ირაკლი ღარიბაშვილის კადრად ითვლება.

ამ ცვლილებებზე საუბარი შორს წაგვიყვანს, რადგან უამრავ ვერსიას განიხილავენ. მინდა, ისიც იცოდეთ, რომ მთავრობა, რომელსაც ახალი პარლამენტი დაამტკიცებს, რამდენიმე თვეში სერიოზულად გადახალისდება. სერიოზული გავლენა ექნებათ მთავრობაზე ძმებ გაჩეჩილაძეებსაც. ლევან და გიორგი გაჩეჩილაძეები პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილთან არიან დაახლოებული. მოკლედ, „ქართულ ოცნებაში“ ძალიან რთული და საინტერესო პროცესი იწყება.

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „რუსეთთან დიალოგს აზრი მაშინ ექნება, თუ რუსეთი გაიაზრებს, რომ მან ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაცია მოახდინა“

არის თუ არა მოსალოდნელი საქართველოსა და რუსეთს შორის საპარლამენტო დონეზე მოლაპარაკების დაწყება? რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო დუმის დსთ-ის საქმეთა, ევრაზიული ინტეგრაციისა და თანამემამულეებთან ურთიერთობის საკითხთა კომიტეტის თავმჯდომარე ლეონიდ კალაშნიკოვის განცხადებით, დსთ-ის საქმეთა კომიტეტი მზადაა, ყოველმხრივ შეუწყოს ხელი საქართველოსთან თანამშრომლობის აღდგენას, როგორც საპარლამენტო, ისე ნებისმიერი სხვა სახით.

პარლამენტის თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარე ირაკლი სესიაშვილი „ახალ თაობასთან“ აცხადებს, რომ მათთვის პრინციპული საკითხია ქვეყნის სუვერენიტეტი, ტერიტორიული მთლიანობა და ევროატლანტიკური მისწრაფებები. ეს არის წითელი ხაზი, რაც იცის რუსეთმაც და საერთაშორისო თანამეგობრობამაც. „რთულია, დიალოგს რაიმე ღირებული დავარქვათ, თუ რუსეთს გააზრებული არ ექნება, რომ მას საქართველოს ტერიტორიები აქვს ოკუპირებული“, – გვითხრა ირაკლი სესიაშვილმა.

- ბატონო ირაკლი, რა შემთხვევაში შეიძლება, დაიწყოს დიალოგი?

- ჩვენი პოზიციები ყველასთვის ცნობილია. ჩვენთვის მთავარია ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა, ჩვენი სუვერენიტეტი, ჩვენი ევროატლანტიკური არჩევანი. ამ პრინციპების დაცვის შემთხვევაში მზად ვართ კეთილმეზობლური ურთიერთობისთვის.

- კეთილმეზობლური ურთიერთობის აღდგენისთვის მოლაპარაკების გზაზე პირველი ნაბიჯი რაღაც ხომ შეიძლება იყოს, რაც შეიძლება დადგეს ურთიერთშორის დიალოგის დროს. არ არის შესაძლებელი საპარლამენტო დონეზე ფორმატის შექმნა და პირველ ეტაპზე, ვთქვათ, მოლაპარაკების დაწყება ჩვენი ტერიტორიების დამოუკიდებლად აღიარების უკან წაღებისთვის? აღიარების უკან წაღება არ შეიძლება იყოს ნაბიჯი დეოკუპაციის მიმართულებით?

- ჩვენთვის ძალიან რთულია, რაიმე ღირებული დიალოგი დავარქვათ ურთიერთობას, თუ რუსეთს გააზრებული არ ექნება, რომ მან მოახდინა ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაცია. თუ ამ ჭრილში მოხდება ამ დიალოგის ფორმატის დანახვა და მინიმუმ გარკვეული სახის სურვილიც გამოჩნდება… ამ კუთხით მინიმუმ გარკვეული სახის სურვილი უნდა ჩანდეს.

- დუმის კომიტეტის თავმჯდომარის განცხადებაში არ ჩანს სურვილი, რომ გარკვეული ნაბიჯი გადაიდგას ამ მიმართულებით?

- გარკვეული ნაბიჯი რუსეთმა უკვე გადადგა. ეს ნაბიჯი იყო ჩვენი ტერიტორიების, აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს, ოკუპაცია და აღიარება. ასეთი პოზიციები ჩვენთვის მიუღებელია. ცხადია, ნებისმიერ მოლაპარაკებას, ნებისმიერ დიალოგს გარკვეული წინაპირობა უნდა უძღოდეს.

- კერძოდ, რა წინაპირობა უნდა უძღოდეს რუსეთსა და საქართველოს შორის საპარლამენტო დონეზე დიალოგს?

- შეიძლება, ეს წინაპირობა იყოს წინასწარი მოლაპარაკება, შეთანხმება, რომ სხვა მხარეც ჩაერთოს ჩვენს დიალოგში და ის საკითხები განვიხილოთ, რომლებიც ორი ქვეყნის ურთიერთობაში პრობლემებს ქმნის. ჩვენ გვაქვს წინასწარი მკაფიო პოზიციები, რომ მიუღებელია ოკუპაცია და ის პოზიციები, რომლებიც რუსეთს წინა წლებში საქართველოს წინააღმდეგ ჰქონდა. ამ შემთხვევაში შეიძლება, ზოგადად, ვიფიქროთ, რა შედეგი შეიძლება დადგეს ამგვარი დიალოგის ფორმატში. თუ ამგვარი დიალოგის ფორმატში შესაძლებელი გახდება რაღაც შედეგის მიღება, რა თქმა უნდა, ჩვენ ყველა ფორმატი უნდა გამოვიყენოთ. თუმცა, სასურველია, ამ პროცესში ჩართული იყვნენ ჩვენი პარტნიორი ქვეყნებიც, იმიტომ რომ ჩვენთვის ნარატივს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს.

- საპარლამენტო დონეზე მოლაპარაკებისთვის რაღაც ფორმატის შექმნას ყველა შემთხვევაში გამორიცხავთ?

- ამ ეტაპზე გამიჭირდება, რაღაც კონკრეტული გადაწყვეტილი პოზიციებით გავიაზრო ეს დიალოგი. თუ ამგვარი სურვილი გამოითქვა, შესაძლებელია ვიმსჯელოთ იმაზე, ამ სურვილის უკან რა დგას, მერე კი იმაზე, ასეთი დიალოგი საჭიროა თუ არა.

- რაღაც სახით გახმოვანდა, რომ ამგვარი დიალოგის სურვილის უკან, შეიძლება, დიპლომატიური ურთიერთობის აღდგენის წინაპირობა იყოს...

- არასერიოზული იქნება ახლა ჩვენ ვისაუბროთ და ვარაუდები გამოვთქვათ მაშინ, როდესაც ამ სიტყვების უკან რა დგას, მთლად გააზრებული არ არის. ამიტომ სჯობს, ჯერ მეტ-ნაკლებად დავინახოთ, რა სურვილები ჩანს. შემდეგ შეიძლება ვილაპარაკოთ, რამდენად ღირებულია ასეთი დიალოგი, რა ფორმატი უნდა იყოს, რა უნდა იყოს მისი ამოცანა.

- თქვენ ბრძანეთ, რომ რუსეთისგან უნდა ვიცოდეთ, რა საკითხების განხილვისთვის იქნებიან მზად. თქვენ რა საკითხების განხილვისთვის ხართ მზად პირველ ეტაპზე?

- მე გითხარით, რომ ჩვენთვის პრინციპული პოზიციებია ტერიტორიული მთლიანობა, ევროატლანტიკური არჩევანი. ეს არის ის წითელი ხაზი, რომელიც ძალიან კარგად იცის რუსეთმაც და მთელმა საერთაშორისო თანამეგობრობამაც. წინასწარ იმის თქმა, რაზე ვილაპარაკებთ, როგორ ვილაპარაკებთ და, საერთოდ, ვილაპარაკებთ თუ არა, მე მგონი, არასწორია.

- რუსული მხრიდან გაკეთდა განცხადება, რომ ისინი, როგორც ყოველთვის, ჩვენს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებს ეწინააღმდეგებიან, რომ არ უნდათ, მათი ქვეყნის საზღვართან ნატოს ჯარი იდგეს...

- მე გითხარით, როგორია ჩემი პოზიციები. დანარჩენი შიდა განხილვების საკითხია.

- ნაციონალებმა განაცხადეს, რომ ევროატლანტიკური ორიენტაციის რამენაირ შესუსტებას არ დაუშვებენ. თქვენ როგორ უპასუხებდით?

- ასეთი ტონით საუბარი, რომ „არ დაუშვებენ“, რამდენად შეიძლება ჩვენ სერიოზულად მივიღოთ, მეორე საკითხია, იმ მოცემულობის გათვალისწინებით, რომ თავად ჩვენ, ხელისუფლება, „ქართული ოცნება“ ამას არ დაუშვებს. ასე რომ, მათი მხრიდან ღია კარის მტვრევა პოლიტიკური პიარტექნოლოგიის ნაწილია. „ქართული ოცნება“, დღევანდელი ხელისუფლება ევროატლანტიკური ორიენტაციის სადარაჯოზე დგას. ნებისმიერი, სამოქალაქო საზოგადოება თუ სხვა ვინმე, ვინც გვერდში ამოგვიდგება, სწორი არჩევანი იქნება და არა ის, რომ ვიღაც ულტიმატუმებით გველაპარაკებოდეს იმ საკითხებზე, რომლებზეც „ქართული ოცნება“ მაქსიმალურ ძალისხმევას იჩენს.

——–

ირაკლი სესიაშვილმა არასაპარლამენტო პოლიტიკურ სპექტრში მიმდინარე პროცესებზეც გააკეთა კომენტარი.

- ბატონო ირაკლი, პარლამენტს გარეთ დარჩენილ პოლიტიკურ სპექტრში პარტიებში მიმდინარე ცვლილებებს როგორ აფასებთ?

- ბუნებრივი პროცესია. არჩევნები დასრულდა. ყველამ თავისი სტრატეგიის ანალიზი უნდა გააკეთოს. ზოგი მოხვდა პარლამენტში, ზოგი ვერ მოხვდა. მათ შეიძლება მოახდინონ თვითშეფასება, შეიძლება, გადაჯგუფებაც მოხდეს. ეს ჩვეულებრივი, ბუნებრივი პროცესია, რომელიც, როგორც წესი, არჩევნების შემდეგ ხდება ხოლმე. აქ უჩვეულოს ვერაფერს ვხედავ. დანარჩენი თითოეულ პოლიტიკურ ძალაზეა დამოკიდებული, რა შეფასებასა და რა სტრატეგიას აირჩევს.

- როგორ ფიქრობთ, რა შეცდომები დაუშვეს, რატომ ვერ მოხვდნენ ისინი პარლამენტში?

- არ მინდა, სხვის შეცდომებზე ვილაპარაკო. მირჩევნია, ჩემი შეცდომები გავაანალიზო. ჩვენც გვქონდა გარკვეული შეცდომები. ამიტომ, უმჯობესია, თვითშეფასებით დავკავდეთ. ჩვენს პოლიტიკურ ოპონენტებს ვურჩევ, ხელისუფლებას კი არ დააბრალონ, როგორც სჩვევიათ ხოლმე, არამედ პრობლემა საკუთარ თავსა და საკუთარ პოლიტიკურ სტრატეგიაში ეძებონ. ეს იქნება სწორი მიდგომა.

- თქვენ რა შეცდომები დაუშვით?

- არ მინდა, ამაზე ხმამაღლა ვისაუბრო. ჩვენ პარტიის ფორმატში, პოლიტსაბჭოს ფორმატში შეცდომებზე ვისაუბრებთ და გავაანალიზებთ. უნდა ვიფიქროთ უკეთეს პოლიტიკურ პლატფორმაზე, რომელიც საზოგადოებაში უფრო მეტ მხარდაჭერას მოიპოვებს.

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ სიმონ ნოზაძესთან: „ბრავო, ხაშური!“ // მრეწველების დეპუტატი „ქართულ ოცნებაში გადასვლას არ გეგმავს

გადაარჩინა თუ არა ხაშურმა ქართული დემოკრატია, ვისთან აპირებს პარლამენტში თანამშრომლობას, დატოვა თუ არა მრეწველები? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ მრეწველების ერთ-ერთი ლიდერი სიმონ ნოზაძე ესაუბრება.

- მაჟორიტარული არჩევნების მეორე ტური, რომელიც ხაშურში გაიმართა, ქართული დემოკრატიისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. თქვენ იყავით ერთადერთი კანდიდატი, ვინც „ოცნების“ წარმომადგენელი დაამარცხა. როგორც ექსპერტები ხუმრობენ, ხაშურმა გადაარჩინა ქართული დემოკრატია. თქვენც ასე ფიქრობთ?

- ქართულ დემოკრატიას გადასარჩენად არ ჰქონია საქმე, ხაშურს კი ამ არჩევანისთვის დიდი მადლობა მინდა ვუთხრა. არჩევნების დასრულების შემდეგ ერთმა ჟურნალისტმა დაწერა – „ბრავო, ხაშურიო“ და მეც მინდა იგივე გავიმეორო, მართლაც „ბრავო, ხაშური!“ ხალხის გვერდში დგომას არ დავივიწყებ და ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის, რომ ჩემი ამომრჩევლის იმედები გავამართლო.

- ელოდით, რომ ამ არჩევნებს მოიგებდით?

- გამარჯვების იმედი რომ არ მქონოდა, არჩევნებში მონაწილეობას არც მივიღებდი. არჩევნების მოგება საკმაოდ რთული აღმოჩნდა. ჩემი მთავარი კონკურენტი ისეთი ძლიერი და ორგანიზებული პარტიის წევრი იყო, როგორიცაა „ქართული ოცნება“. გარდა იმისა, რომ ვალერი გელაშვილს ხელისუფლების მხარდაჭერა და დიდი ფინანსური შესაძლებლობები ჰქონდა, მას გარკვეულ უპირატესობას ანიჭებდა ძველი გამოცდილებაც. მას ამ რაიონში არჩევნები სამჯერ აქვს მოგებული. ამდენად, მასთან ბრძოლა იოლი არ იყო. მას ძალიან სერიოზული საარჩევნო შტაბი და ბევრი კოორდინატორი ჰყავდა და ისინი აქტიურად მუშაობდნენ. მათთან დაპირისპირება ჩემმა საარჩევნო შტაბმა სხვა მეთოდით გადაწყვიტა. გავაანალიზეთ ჩვენს ხელთ არსებული საშუალებები და სამოქმედოდ სწორი გეგმა შევიმუშავეთ. ძირითადი აქცენტი ამომრჩეველთან ჩემს შეხვედრებსა და ხაშურელებთან ჩემს კონტაქტებზე გაკეთდა.

- ფიქრობთ, რომ ამ შეხვედრებმა და პირადმა კონტაქტებმა მოგაგებინათ არჩევნები?

- ამ ფაქტორებმა სერიოზული წვლილი შეიტანა ჩემს გამარჯვებაში. წინასაარჩევნოდ 150 შეხვედრა ჩავატარე. ზოგან 2.000 კაცს შევხვდი, ზოგან – 10-ს. თითქმის ყველა სოფელი მოვიარე და ამან გამოიღო შედეგი. მოსახლეობამ ირწმუნა, რომ მე საქმის კეთების სურვილით მოვდივარ და ხაშურში შესაძლებელია გარდაქმნების დაწყება.

- სხვა კანდიდატები ჩიოდნენ, რომ მათ ხელისუფლების წარმომადგენლები ხელს უშლიდნენ. თქვენ შემთხვევაში თუ იყო ასეთი რაღაცები? თქვენმა კონკურენტმა ძალიან მძიმე ბრალდებები წამოგიყენათ...

- ამ ბრალდებებზე პასუხის გაცემა არ მინდა. ეს ყველაფერი არჩევნების წინ ჩემ წინააღმდეგ შავი პიარის აგორებას ემსახურებოდა. მე შემეძლო იმავე მედიასაშუალებაში საპასუხო წერილი დამეწერა და ბრალდებებიც წამეყენებინა, მაგრამ ამაზე დრო არ დავკარგე. ახლა ვფიქრობ, რომ სწორად მოვიქეცი. ხელისუფლების მხრიდან ხელის შეშლას რაც შეეხება, სამართალდამცავების მხრიდან მსგავს ქმედებებს ადგილი არ ჰქონია. მეორე ტურის მიმდინარეობისას, დღის მეორე ნახევარში რამდენიმე უბანზე შეიქმნა პრობლემები – ვიღაცები არასანქცირებულად შესვლას და ბიულეტენების ჩაყრას აპირებდნენ. ამ საფრთხეზე ჩემმა შტაბმა გააკეთა განცხადება და ყველა საეჭვო უბანზე 2-2 კაცი მიამაგრეს. არანაირი დარღვევა არ მომხდარა. საოლქო კომისიის წევრები მუდმივად დადიოდნენ უბნებზე და ცესკომაც კი გამოაგზავნა დამკვირვებლები. ამ თვალსაზრისით არანაირი პრეტენზია არ მაქვს და არც საჩივარი დამიწერია.

- არჩევნები რომ წაგეგოთ, მაშინაც ასე მოიქცეოდით?

- ასეთ ვითარებაში თუ წავაგებდი, არ მექნებოდა პრეტენზიები.

- არჩევნები მოიგეთ და ახლა თქვენს მომავალზე დაიწყო მითქმა-მოთქმა. ამბობენ, რომ „მრეწველები“ დატოვეთ და „ქართულ ოცნებაში“ გადახვედით. ამასთან დაკავშირებით რას იტყვით?

- „მრეწველები“ რატომ უნდა დავტოვო, არ მესმის. მერე რა მოხდა, თუ პარტიამ საარჩევნო ბარიერი ვერ გადალახა, ის მაინც აგრძელებს მოღვაწეობას. ძალიან გამოცდილი პარტიაა და ძალიან რთულ წლებში მოუგია არჩევნები. აუცილებლად გაანალიზდება ის შეცდომები, რამაც პარტიის რეიტინგის დაწევა გამოიწვია. ამის პარალელურად მოხდება იმის გაანალიზება, თუ რა უნდა გააკეთოს პარტიამ პარლამენტში. ჩემი სახით მრეწველები ამ მოწვევის პარლამენტშიც იქნებიან წარმოდგენილი.

- თქვენ ერთი ადამიანი იქნებით ამ პარტიიდან და შეძლებთ რამის გაკეთებას?

- რატომ ვერ შევძლებ. ჩემს უფროს მეგობრებს პარტიიდან პარლამენტში ყოფნის დიდი გამოცდილება აქვთ და ისინი დამეხმარებიან რჩევებით. ჩვენ შევიმუშავებთ მოქმედების გეგმას და ამის მიხედვით ვიმუშავებ პარლამენტში. ბევრ საკითხში `ოცნების~ თანამოაზრე ვიქნები, მაგრამ მრეწველებზე უარს არ ვიტყვი.

- წინასწარ რატომ ამბობთ, რომ „ოცნების“ თანამოაზრე იქნებით, იქნება ისინი თქვენთვის მიუღებელი ინიციატივებით გამოდიან...

- მიუღებელი თუ იქნება, არ დავუჭერ მხარს, მაგრამ მგონია, რომ ისინი ნორმალურ კანონპროექტებს წარმოადგენენ.

- თქვენ წლების მანძილზე სპეცსამსახურებში მუშაობდით და ალბათ თავდაცვის და უშიშროების კომიტეტთან მოინდომებთ თანამშრომლობას.

- ამ მიმართულებით მართლა დიდი გამოცდილება მაქვს. უსაფრთხოების საკითხებში ჩემზე უკეთესად ბევრი ვერ ერკვევა. ამის გარდა, ძალიან აქტიურად ვიყავი ჩართული სპორტულ საკითხებში. მუდმივად ვეხმარებოდი ქართულ ჭიდაობას, ძიუდოს. თბილისის ტურნირების დირექტორი ვიყავი. ასე რომ, სპორტის კომიტეტშიც შემიძლია მუშაობა.

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა მდინარაძესთან: „შს მინისტრის პოსტზე ჩემი კანდიდატურა მხოლოდ ჟურნალისტებში განიხილება“

„ქართული ოცნების“ ერთ-ერთი ლიდერი, პოლიტსაბჭოს წევრი, მამუკა მდინარაძე, „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში მე-9 მოწვევის პარლამენტის პრიორიტეტებსა და მომავალ საკადრო საკითხებზე საუბრობს.

- ბატონო მამუკა, „ქართულმა ოცნებამ“ პარლამენტში საკონსტიტუციო უმრავლესობა მოიპოვა, რასაც არაერთგვაროვანი შეფასებები მოჰყვა. პრემიერმა აღნიშნა, რომ ამ საკითხზე აჟიოტაჟი გადამეტებულია. სრულად გამორიცხავთ, რომ მმართველი ძალის ხელში ეს ბერკეტი ძალაუფლების უზურპირებისკენ მიმართული გახდეს?

_ გულწრფელად რომ გითხრათ, არ მგონია, რეალურად ვინმე ფიქრობდეს, რომ „ქართული ოცნების“ ხელში საკონსტიტუციო უმრავლესობა საფრთხის შემცველი იყოს და მას ნეგატიურ კონტექსტში განიხილავდეს, როგორც რისკების შემცველ ფაქტორს. ყველას კარგად ახსოვს, 2010 წელს რაც დაემართა კონსტიტუციას და ზოგადად რაც დაგვმართეს მთლიანად ქვეყანას. ქვეყნის კონსტიტუცია ერთ კაცზე, ერთი პარტიის ვიწრო ინტერესებზე იყო მორგებული. დღეს ამაზე უარესს კონსტიტუციას ვეღარაფერს უზამ, ძალიან გულითაც რომ გინდოდეს. თუ გააკეთილშობილებ, თორემ მისი გაუარესება შეუძლებელია.

თუკი საკონსტიტუციო ცვლილებებზე იქნება საუბარი, ეს იქნება რეალური, ფართო საზოგადოებრივი კონსენსუსის გზით მიღებული ცვლილებები. ჩვენ ვაპირებთ კომისიის ფარგლებში, და ამაზე ისაუბრა პრემიერმა, საზოგადოების ძალიან ბევრი წარმომადგენლის ჩართულობით, მათ შორის სამეცნიერო წრეების, მოხდეს ეს ცვლილებები. საზოგადოებას უნდა ჰქონდეს შეგრძნება, რომ ის არის პროცესში ჩართული და ეს პროცესი იმიტირებული არ არის.

- დღეს რა კონკრეტულ ცვლილებებზეა საუბარი?

- დღეს კონკრეტულ ცვლილებებზე ნამდვილად არ არის საუბარი. საკონსტიტუციო უმრავლესობა „ქართული ოცნების“ ხელში არის შესაძლებლობა იმ პროგრამის განხორციელების, რომელსაც საზოგადოებას დავპირდით. ბუნებრივია, ეს არის შესაძლებლობა, მაგრამ აქვე უნდა ხაზგასმით ვთქვა, რომ ეს არის დიდი პასუხისმგებლობაც. ჩვენს გუნდში მე არ მეგულება ადამიანი, რომელიც ამ საკითხზე სხვანაირად ფიქრობდეს.

- „ქართული ოცნების“ მხრიდან 115 დეპუტატი შედის პარლამენტში. ალბათ ამ ადამიანებს განსხვავებული შეხედულებები, იდეები აქვთ. რამდენად შეძლებს „ქართული ოცნება“ ერთიანობის შენარჩუნებას?

- რაც უნდა ერთიანობაზე და ერთიან გუნდზე იყოს საუბარი, ადამიანები მაინც ინდივიდები არიან და მათ თავიანთი შეხედულებები აქვთ, მაგრამ მე არ ვთვლი, რომ ეს მინუსია, პირიქით. რაც შეეხება თქვენს კითხვას, რამდენად იქნება „ქართული ოცნება“ ერთიანი გუნდი, მინდა გითხრათ, რომ ნამდვილად იქნება ერთიანი გუნდი. ჩვენ საერთო პრინციპებსა და საერთო ღირებულებებზე ვთანხმდებით, ამიტომ ვართ ერთ გუნდში. წინააღმდეგ შემთხვევაში ასე ერთ გუნდად ვერ შევდგებოდით. თქვენ ალბათ ხედავთ, რომ ისე, როგორც არასდროს, იგრძნობა გუნდურობა დღეს „ქართულ ოცნებაში“, ვგულისხმობ განახლებულ გუნდს. საერთო ღირებულებები, საერთო პრინციპები, ქვეყნის განვითარების სტრატეგია და ტაქტიკა ერთიანია გუნდში.

- ასე იქნება ბოლომდე?

- ამ მიდგომის შენარჩუნების პრობლემას მე ვერ ვხედავ. მეტიც, ვფიქრობ, გუნდურობა ერთ-ერთი მოტივატორი იქნება. გარდა ამისა, დარწმუნებული ვარ, რომ ნებისმიერ საკითხზე მსჯელობა იქნება, აზრთა გაცვლა-გამოცვლა იქნება, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ საზოგადოების წინაშე შეჯერებული და დაღვინებული აზრი არ გამოვა.

ჩვენ კარგად გვახსოვს, წინა ხელისუფლების პირობებში როგორ იყო დომინანტი მხოლოდ ერთი აზრი, არა მხოლოდ მათ გუნდში, ლამის მთელ ქვეყანაში. ეს მიუღებელია, დაუშვებელიც კია. რაც უნდა არარეალური, მცდარი ყოფილიყო ეს ერთი აზრი, მას იცავდა ყველა, რადგან ეს აზრი იყო უზენაესი. ვერავინ ვეღარ ბედავდა, რომ ამ აზრს შეწინააღმდეგებოდა.

- თქვენს გუნდში ასე არ იქნება? რაც უნდა ავტორიტეტული იყოს ეს აზრი?

- არა, ნამდვილად არ იქნება ასე. არ ვაპირებთ, რომ მხოლოდ იმის გამო, რომ ერთი გუნდის წევრები ვართ, ბრმა აზრი გავიზიაროთ. გუნდში იქნება კამათი, განსჯა, აზრთა სხვადასხვაობა, მაგრამ საზოგადოების წინაშე შეჯერებული, ერთიანი პოზიცია გამოვა, რომელიც საბოლოო ჯამში ქვეყნის წარმატებას უზრუნველყოფს. ეს ერთგვარი ფორმულაც შეიძლება იყოს გუნდის წარმატების, რადგან ბევრი განსჯისა და კამათის შემდეგ იბადება ხოლმე ჭეშმარიტი აზრი.

- ბატონო მამუკა, საკადრო საკითხებზეც მინდა გკითხოთ. გასაგებია თქვენი პოზიცია, რომ წინასწარ არ გვეტყვით, ვინ სად განიხილება, მაგრამ თუ დაიწყო კონსულტაციების ეტაპი სწორედ საკადრო საკითხებზე. მაგალითად, საუბარია ირაკლი კობახიძის კანდიდატურაზე პარლამენტის თავმჯდომარის პოზიციაზე. ადასტურებთ ამ ინფორმაციას?

- ეს საკითხი ჯერჯერობით განიხილება მხოლოდ მედიაში. შესაძლებელია, რაღაც თემებზე განხილვები იყოს ერთმანეთში, მაგრამ ფართო მსჯელობის საგანი არ გამხდარა საკადრო საკითხები, მათ შორის არც ეს საკითხი, რომელზეც მეკითხებით. ამდენად, ვერ დაგიდასტურებთ და ვერც უარვყოფ ამ ინფორმაციას. დაიწყება თუ არა მსჯელობა ამ საკითხებზე, პირველი, ვინც გაიგებს ამას, მერწმუნეთ, როგორც ყოველთვის, ეს მედია იქნება.

- პარტიის ახალი წევრების, ახალი დეპუტატების შეკრება არ ყოფილა?

- პარტიაში ყოველდღე ვიკრიბებით, მაგრამ არ ყოფილა ის შეხვედრა, რომელზეც თქვენ მეკითხებით, სადაც განვიხილავდით საკითხს, თუ ვინ უნდა იყოს პარლამენტის თავმჯდომარე.

- თქვენი კანდიდატურა განიხილება შინაგან საქმეთა მინისტრის პოზიციაზე. ამის შესახებაც არ გსმენიათ?

- ძალიან ბევრი მსმენია ჟურნალისტებისგან.

- ბატონო მამუკა, თქვენი კანდიდატურა არ განიხილება ამ პოსტზე?

- ჟურნალისტებში მხოლოდ.

- თუ იქნა შემოთავაზება, აღმასრულებელ ხელისუფლებაში გადაინაცვლებთ?

- სხვათა შორის, მსგავსი გადაწყვეტილების მიღება ძალიან გამიჭირდება, იმიტომ, რომ მაჟორიტარობა ძალიან დიდი პასუხისმგებლობაა თითოეული ამომრჩევლის წინაშე და მე ეს პასუხისმგებლობა კარგად მაქვს გაცნობიერებული. იმ კონკრეტულ შემოთავაზებაზე, რაზეც მკითხეთ, მართლა არ ყოფილა საუბარი. ის არგუმენტი, რომ მაინცდამაინც მე ვჭირდები ჩემს ქვეყანას, არ მგონია, გულწრფელი იყოს.

- პარლამენტის შესაბამისი კომიტეტის თავმჯდომარის პოსტზე რამდენიმე კანდიდატურა დასახელდა. გადაწყვეტილება უკვე მიღებულია?

- კონკრეტული განხილვა არც ამ საკითხზე ყოფილა, მით უფრო, გადაწყვეტილება არ არის მიღებული.

- კანონმდებლობით, პარლამენტის პირველი სხდომა ნოემბრის დასაწყისში უნდა გაიმართოს. პირველ სხდომაზე რა საკითხი განიხილება?

- კანონმდებლობით, რეგლამენტის თანახმად, პირველ სხდომაზე ხდება ფორმალური საკითხების განხილვა. ასევე, პარლამენტის თავმჯდომარე, ვიცე-სპიკერები და კომიტეტების თავმჯდომარეები აირჩევა.

- შეკრება იქნება ქუთაისის პარლამენტში?

- რა თქმა უნდა.

- პრემიერმა უკვე გააკეთა განცხადება, მაგრამ თქვენი პოზიცია როგორია _ პარლამენტი უნდა დარჩეს ქუთაისში თუ გადმოვიდეს თბილისში? ეს ერთ-ერთი საკონსტიტუციო საკითხია...

- არ მგონია, ეს იმდენად პრიორიტეტული და მნიშვნელოვანი საკითხი იყოს, რომ მისი განხილვა პარლამენტმა პირველივე დღეებში ან თვეებში მოახდინოს. გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები აწუხებს საზოგადოებას და მათ გადაწყვეტაზე ვიზრუნებთ პირველ რიგში. ამ საკითხზე ქუთაისელების ინტერესები უნდა გავითვალისწინოთ და პრემიერის ფრაზას მოვიშველიებ – სანამ ქუთაისს არ ავაგუგუნებთ, მანამდე მაინც არ უნდა გადმოვიტანოთ.

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „ქართული ოცნებისთვის“ მძიმე ოთხი წელი იწყება“ // „გადაბრალების პოლიტიკა დასრულდა“

ექსპერტი თორნიკე შარაშენიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ „ქართული ოცნებისთვის“ მომდევნო ოთხი წელი საკმაო რთული იქნება, რადგან მას მთელი პასუხისმგებლობა დაეკისრება პროცესებზე. ექსპერტს მიაჩნია, რომ გადაბრალების პოლიტიკა დასრულდა. გაატარებს „ოცნება“ სასიკეთო ცვლილებებს?! ხომ კარგი. ვერ გაატარებს და ქართველი ამომრჩეველი მასაც ისე მოისვრის ისტორიულ სანაგვეზე, როგორც დანარჩენები მოისროლა.

- ბატონო თორნიკე, პროგნოზები გამართლდა და მეორე ტური „ქართულმა ოცნებამ“ მოიგო. ოპოზიციის მხრიდან ისმის შეფასებები, რომ არჩევნები გაყალბდა, არადემოკრატიულად ჩატარდა და ასე შემდეგ. რას იტყვით თქვენ?

- ეს ვითარებას ვერ შეცვლის. პარლამენტი ჩვეულებრივად შეიკრიბება და ოპოზიციაც ჩვეულებრივად შევა პარლამენტში. შესაბამისად, სურათი არ შეიცვლება. აქ მთავარია, მომდევნო ოთხი წელი რას იზამს „ოცნება“. ზუსტად იგივე სცენარია, რაც იყო აქამდე.

- რა სცენარს გულისხმობთ?

- „ოცნებაც“ ორი ვადით იქნება ხელისუფლებაში და შემდეგ არჩევნებს წააგებს. ეს დაემართა მოქკავშირსაც, ნაცმოძრაობასაც და ეს დაემართება „ოცნებასაც“! ყველა მთავრობა მოდის ზარ-ზეიმით, პირველ არჩევნებს იგებს დიდი ზარ-ზეიმით, დიდი უმრავლესობით, მეორე არჩევნებს კი იგებს საკამათო სიტუაციაში.

- საკამათოში რას გულისხმობთ?

- წაგებულები ყოველთვის აბრალებენ ხოლმე გაყალბებას და შემდეგ მესამე არჩევნებს აგებს. ზუსტად ასე იქნება „ოცნების“ შემთხვევაშიც.

- საკამათო სიტუაციაში მოიგოო, თუმცა დასავლეთი, თეთრი სახლი, ულოცავს ხელისუფლებას დემოკრატიულ არჩევნებს და რეგიონში ლიდერს უწოდებს. მაშინ რა გამოდის, რომ ეს ორმაგი სტანდარტია?

- დღეს დასავლეთს არაფერში სჭირდება ჩვენი ხელისუფლების კრიტიკა, რადგან რეგიონში არის უმძიმესი მდგომარეობა დემოკრატიის მხრივ. რუსეთზე აღარაა საუბარი, აზერბაიჯანი დემოკრატიის მხრივ ძალიან უკანაა, სომხეთიც უკანაა. თურქეთში ამ ბოლო დროს რა პროცესებიც ვითარდება, ყველა ვხედავთ. ამიტომ დღეს საქართველოს კრიტიკა არავის არაფერში აწყობდა. ამიტომაც ის გადაცდომები და დარღვევები, რაც დაფიქსირდა და რასაც შედეგებზე დიდი გავლენა არ მოუხდენია, აპატიეს საქართველოს მთავრობას.

- ექსპერტებისგან კეთდება შეფასებები, რომ ოპოზიცია ასეთი სუსტი არც ერთ არჩევნებზე არ ყოფილა. ეს რისი ბრალია? რა დაემართა ოპოზიციას?

- დღეს პარლამენტში გვყავს ოპოზიცია. მე მახსოვს 2008 წლის არჩევნები, როდესაც ოპოზიცია საერთოდ ვერ გავიდა.

- ნაციონალურმა მოძრაობამ მეორე ტურში საკმაოდ ცუდი შედეგი აჩვენა...

- მეორე ტურში ყველა აგებს ხოლმე. პირველ ტურში ვინც იგებს პროპორციულ არჩევნებს, ის იგებს ხოლმე მეორე ტურში ყველგან ყველაფერს. ეს ჩვეულებრივი ამბავია და ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიცია სუსტია. არჩევნების ბედი წყდება პირველ ტურში, მეორე ტური ყოველთვის ფორმალურია.

- რა პროცესი მიმდინარეობს არასაპარლამენტო ოპოზიციაში? პარტიები ნელ-ნელა იშლება, ლიდერები ტოვებენ პარტიებს. ბევრი ამას ბიძინა ივანიშვილს აბრალებს, მოასუფთავა ოპოზიციური ველი, შუა გაკრიფაო. ასეა?

_ პირველ რიგში ოპოზიციურმა პარტიებმა თავის თავს უნდა დააბრალონ. კი, დღეს ივანიშვილს ყველაზე დიდი გავლენა აქვს საქართველოში, მაგრამ არ შეიძლება ყველაფერი დააბრალო ერთ კაცს. პირველ რიგში, თავის თავს მოჰკითხონ. რა ქნეს, რაში მოტყუვდნენ, რა დააკლეს, რაში გამოიჩინეს უპრინციპობა და ასე შემდეგ.

- რას იტყოდით რესპუბლიკურ პარტიაში განვითარებულ პროცესებზე? ლიდერები წამოვიდნენ იქიდან...

- ჩემი ვარაუდია, რომ ამ პარტიას რეიტინგის ზრდა არ უწერია. რესპუბლიკური პარტია დარჩება 1%-იან პარტიად სამუდამოდ. შიგნით რა დაპირისპირებებს ჰქონდა ადგილი, ეს ნამდვილად არ ვიცი.

- მინისტრთა კაბინეტში მოსალოდნელ ცვლილებებზე უკვე აქტიურად მიდის საუბარი. სერიოზულ ცვლილებებს ელოდებით?

- სერიოზულ და განსაკუთრებულ ცვლილებებს ნამდვილად არ ველი. ერთ მინისტრს რომ მეორე ჩაანაცვლებს, ეს არაფერს ნიშნავს. მთავარია, ძირეული რეფორმები და ცვლილებები განხორციელდეს.

- პარლამენტის თავმჯდომარედ ირაკლი კობახიძის კანდიდატურა მოიაზრება. ამ თემაზე როგორია თქვენი შეფასებები? კარგი კანდიდატურაა აღნიშნული თანამდებობისთვის?

- ირაკლი კობახიძე მშვიდი, აუღელვებელი ადამიანია და ყოველთვის დარწმუნებულია საკუთარ სიმართლეში. ბიძინა ივანიშვილს, როგორც ჩანს, სწორედ ასეთი კადრი ურჩევნია, რომ ის ყველაფერში იყოს მართალი. კობახიძე, როგორც წესი, ყველაფერში არის მართალი, არც ერთ შეცდომას არ აღიარებს და ეს ემსახურება სწორედ იმ პოზიციას, რომელიც აქვს ბიძინა ივანიშვილს, რომ ჩვენ ყველაფერში მართლები ვართ. თუ მთავრობა იმუშავებს კარგად, მაშინ შეეძლებათ, კრიტიკა მოიგერიონ და თუ ვერ იმუშავეს კარგად, ვერც კობახიძე უშველით და ვერც მამა ღმერთი!

- როგორ გამოიყენებს „ოცნება“ საკონსტიტუციო უმრავლესობას?

- როგორც აქამდე იყენებდა, ისე გამოიყენებს. რა, აქამდე რა უშლიდა ხელს, რომ ცვლილებები განეხორციელებინათ, ისე გაეტარებინათ პოლიტიკა, როგორც თავად უნდოდათ?! დღეს ერთადერთი შეიძლება ის გააკეთონ, რომ პრეზიდენტის საყოველთაო არჩევნები გააუქმონ. დანარჩენის გაკეთება მაშინაც შეეძლოთ. მე არა მაქვს მოლოდინი, რომ ისინი ქვეყანას ააყვავებენ. უბრალოდ, შეასრულებენ პოლიტიკურ დაკვეთებს, თორემ ხალხის ჯიბეს ეს კარგად არ დაეტყობა არანაირად. უბრალოდ, მათ აღარ ექნებათ იმის საშუალება, რომ გადაბრალების პოლიტიკა აწარმოონ.

- ყველაფერზე თავად იქნებიან პასუხისმგებელნი?

- რასაკვირველია. მათთვის უმძიმესი ოთხი წელი იწყება. მეორე ვადით ხელისუფლებაში ყოფნა ყველაზე რთულია. უკვე ვერ დააბრალებენ ვერავის ვერაფერს. ეს მითიური კოჰაბიტაცია, რომ ვიღაცები გვიშლიან ხელს და ასე შემდეგ, ჩვეულებრივი ბოდვა იყო. ამის ვიღაცებს სჯეროდათ, ვიღაცებს – არა. დღეს ვერავის ვერაფერს გადააბრალებენ. ამიტომ მათგან უნდა ველოდოთ ძალიან კარგ მუშაობას. თუ ცუდად იმუშავებენ, მათ ჩვეულებრივად გაისტუმრებენ პენსიაზე ოთხი წლის შემდეგ. მერე ვეღარაფერი უშველით. ვეღარც ის მითი, რომ აი, სააკაშვილი ჩამოვა და ქვეყანას დააქცევს.

„ახალი თაობა“, 02 ნოემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ თამარ ჩხეიძესთან: „პოლიტიკაში ცვლილებები მაშინ მოხდება, თუ ივანიშვილის ფაქტორი მოიხსნება“ // „რა სახელიც არ უნდა დაირქვან რესპუბლიკელებმა, ანტისახელმწიფოებრივი პოლიტიკოსების სახელს ვერ ჩამოირეცხავენ“

პოლიტიკურ სპექტრში შექმნილ სიტუაციაზე „ახალი თაობა“ ესაუბრა ყოფილ დისიდენტსა და დეპუტატს თამარ ჩხეიძეს

- მიხეილ სააკაშვილი მოუწოდებს თანაპარტიელებს, გააპროტესტონ გაყალბებული არჩევნების შედეგები. მისი ადრინდელი მოწოდება პარლამენტში არშესვლას ეხებოდა...

_ ზოგადად, ბრძოლა მშვიდობიანი მეთოდებით აუცილებელია. ოპოზიციამ უნდა იმოქმედოს როგორც პარლამენტის შიგნით, ისე გარეთ კონსტიტუციური მეთოდებით. ამ მეთოდებიდან ნაციონალურ მოძრაობას არ გადაუხვევია.

_ არჩევნების შემდეგ პოლიტიკურ სპექტრში დიდი ცვლილებებია. ექსპერტები ისევ ალაპარაკდნენ ახალი ძალის ან ძალების შექმნაზე. ზოგი მიიჩნევს, რომ ახალი გაერთიანება უნდა შექმნას იმან, ვინც ბოლო წლებში აქტიურ პოლიტიკაში არ ყოფილა. ზოგიერთი ახალი პოლიტიკური სუბიექტების გაჩენას პარლამენტიდან ელის...

_ საქართველოში ახალი ძალების შესაქმნელად პირობები არ არის. სამწუხაროდ, პოლიტიკურ აქტიურობას, აქციებს არ მოაქვს შედეგი. ასეთი აქტივობები ვერ ახდენს გავლენას პროცესებზე. რაოდენ პარადოქსულადაც უნდა ჟღერდეს, საბჭოთა დროს, თუნდაც, 70-იან და 80-იან წლებში, დისიდენტურ ჯგუფებს მეტი გავლენის მოხდენა შეეძლოთ. ისინი კონკრეტულ საკითხებზე შედეგსაც აღწევდნენ.

_ საბჭოთა ერთპარტიული რეჟიმის დროს უფრო შედეგიანი იყო ხელისუფლების ოპოზიციის გამოსვლები?

_ დიახ. რისკის მიუხედავად, შეიძლებოდა ნაშრომებისა თუ მოწოდებების დაბეჭდვა, გამოცემა, აქციების გამართვა. ამას მხარდაჭერას უცხადებდა საზოგადოება. ხელისუფლებაც იძულებული იყო, მოეგვარებინა დასმული პრობლემები. ამგვარ აქტიურობას არ სჭირდებოდა თანხები.

_ აქციების გამართვა არც ახლა უნდა იყოს პრობლემა. ისინი ზეგავლენას ვერ ახდენს?

_ უმეტესად, ვერ ახდენს. არადა, თითქოს დემოკრატია და მრავალპარტიულობაა. რომელიმე ორგანიზაციის რეგისტრაციაში გატარება თავისუფლად შეიძლება. ორგანიზაციები, ადამიანთა ჯგუფები აქციებსაც ატარებენ. ფეისბუქში ან სხვაგან შესაძლებელია განცხადებების გამოქვეყნება, მაგრამ ამ ყველაფერს ნაკლებად მოაქვს შედეგი.

ახალი ფორმის მონოპოლიზაციაა. ტელევიზიებშიც ერთი და იგივე ჯგუფები გამოდიან. პოლიტიკური პარტიის შექმნას, აქტიურობას, შედეგიან მოქმედებებს ახლა სჭირდება ფული. თუმცა, ფული შეიძლება ჩაანაცვლოს საზოგადოების დამოკიდებულებამ, აქტიურობამ. ამისთვის საჭიროა შეგნება და მოტივაცია.

_ ამ სიტუაციაში ახალი პოლიტიკური ძალების ჩამოყალიბება ძნელია?

_ ბუნებრივია. ვინმესგან დამოუკიდებლად ამის გაკეთება, ფაქტობრივად, ვერ მოხდება. ეს ვინმე ან ქვეყნის ფარგლებს გარეთ უნდა იყოს, ან _ შიგნით.

_ პარლამენტიდანაც არ არის მოსალოდნელი ახალი სუბიექტების გაჩენა?

_ პარლამენტიდან ეს უფრო ადვილია, იმიტომ, რომ შესაძლებელია პარლამენტის ტრიბუნის გამოყენება. უბრალოდ, ამ შემადგენლობის სამპარტიულ პარლამენტში არ ვიცი, ვისგან უნდა შეიქმნას ახალი ძალები. მთავარი ისაა, რომ ყველაფერს მართავს ივანიშვილი, რომელსაც მე პუტინის ინტერესების გამტარებლად მივიჩნევ. ის, უბრალოდ, მთელი რიგი გარემოებების გამო ღიად ვერ ატარებს რუსეთის პოლიტიკას. სანამ არსებობს ივანიშვილის ფაქტორი, ვერანაირი დამოუკიდებელი სუბიექტები ვერ შეიქმნება.

პოლიტიკურ სპექტრში ცვლილებები მაშინ მოხდება, თუ ივანიშვილის ფაქტორი მოიხსნება. თუ იგი ჩამოსცილდება პოლიტიკას, მაშინ სრულიად ახალი კონფიგურაცია ჩამოყალიბდება. რაც შეეხება არჩევნებს, საქართველოში დემოკრატიული არჩევნები ჯერ არ ჩატარებულა. ყოველი მომდევნო არჩევნები წინაზე უარესია.

_ თავისუფალი დემოკრატები და რესპუბლიკელები დაშლილ პარტიებად ითვლებიან. მათ აქვთ მომავალი?

_ ყოველ შემთხვევაში, ისინი დასუსტებული არიან. თავისუფალ დემოკრატებში დარჩა ნინო გოგუაძე, რომელიც ძალიან პრინციპული და მებრძოლი ადამიანია. არ მესმის იმ პოლიტიკოსების, რომლებიც ჯერ თავისუფალი დემოკრატების რიგებიდან აკრიტიკებდნენ ხელისუფლებას, მერე კი უცებ „ქართული ოცნების“ მომხრეებად იქცნენ და ხალხს მეორე ტურში მისი კანდიდატების მხარდაჭერისკენ მოუწოდებდნენ.

_ დავით უსუფაშვილიც აპირებს სხვა ძალის შექმნას.

_ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ დავით უსუფაშვილი პრეზიდენტ მარგველაშვილთან ერთად იქნება. არ ვიცი, რა მოხდება სინამდვილეში. ერთი რამაა აშკარა _ რესპუბლიკელებს ყოველთვის ჰქონდათ ანტისახელმწიფოებრივი მოსაზრებები და პოზიციები. რა სახელიც არ უნდა დაირქვან რესპუბლიკელებმა, როგორც უნდა დაჯგუფდნენ, ისინი ვერ ჩამოირეცხავენ ანტისახელმწიფოებრივი პოლიტიკოსების სახელს.

მათი მოსაზრებები ტერიტორიულ მთლიანობაზე, მათ შორის აფხაზეთზე ემთხვევა რუსეთის პოზიციებს. პაატა ზაქარეიშვილის ბევრი განცხადება ამ თემაზე აღმაშფოთებელი იყო. ამიტომ, თუ ისიც პრეზიდენტთან აღმოჩნდა, მისი ყოფნა გიორგი მარგველაშვილის გვერდით პრეზიდენტს ვერაფერს შემატებს.

_ ვადის გასვლის შემდეგ პრეზიდენტი მარგველაშვილი პოლიტიკიდან არ წავა?

_ ძნელი სათქმელია. ახლა ჩანს ის, რომ მას ებრძვიან და პრეზიდენტის ინსტიტუტს ასუსტებენ. ამაზე უკვე გაკეთდა განცხადებები. ახალი ინიციატივის თანახმად, პრეზიდენტს ხალხი აღარ აირჩევს. მას აირჩევს პარლამენტი. ამის უკან დგას ბიძინა ივანიშვილი. მისი ამოცანაა, დაიქვემდებაროს პრეზიდენტის ინსტიტუტი და მედია. ამ მიზნით ის კიდევ შეუტევს რუსთავი 2-ს.

_ თუ პარლამენტმა პრეზიდენტის არჩევის წესის თაობაზე ცვლილებები მიიღო, ისინი, სავარაუდოდ, მომავალ პრეზიდენტს შეეხება?

_ მიმდინარეობს როგორც საერთოდ პრეზიდენტის ინსტიტუტის დასუსტება, ისე შეტევა გიორგი მარგველაშვილზე. ამ ბოლო დროს გამოქვეყნდა მწერალთა ჯგუფის წერილი მის წინააღმდეგ. ესეც ამ ბრძოლის ნაწილია.

———————-