„კვირის პალიტრა“: ვინ უმუხთლა აფგან მუჰთარლის?! – გაუჩინარებული ჟურნალისტის საქმე // ლეილა მუსტაფაევა: „ჩემი მეუღლის პასპორტი მე მაქვს და დოკუმენტის გარეშე საზღვარს ვერ გადაკვეთდა“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ხელისუფლებას ბეწვის ხიდზე მოუწევს გავლა“ // „თუ ეს ოპერაცია აზერბაიჯანის სპეცსამსახურებმა ქართულ სპეცსამსახურებთან შეუთანხმებლად ჩაატარეს, მაშინ ეს საერთაშორისო სკანდალია“ // „კიდევ კარგი, ბოლოს და ბოლოს, პრემიერმა გააკეთა ადეკვატური განცხადება…“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ თამარ ჩუგოშვილთან: შეიქმნება თუ არა საგამოძიებო კომისია აზერბაიაჯანელი ჟურნალისტის საქმეზე?
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: კახი კალაძე დამოუკიდებელი თამაშისთვის ემზადება?! // „კახი კალაძეს ყველაზე სუსტი პოლიტიკური სტარტი ჰქონდა, თუმცა მან სპორტული ხასიათი გამოავლინა – ცდილობს, განვითარდეს და ისწავლოს, მაგრამ მას აქვს პოლიტიკური თამასა, რომელსაც დიდი შრომის მიუხედავად, მაინც ვერ გადაახტება“ // „ირაკლი ღარიბაშვილისთვის ხელისუფლებაში ყოფნა იყო ტვირთი, რომლისგან გათავისუფლებაც მას ძვირი დაუჯდა“
—–
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „აფგან მუხთარლის ინციდენტის თავიდან აცილება საზღვარზე შეიძლებოდა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „აფგან მუხთარლის გატაცება ხელისუფლების ინტერესებში არ შედიოდა“ // „თბილისიდან ემისრები ჩადიოდნენ საზღვარზე და სოლიდურ თანხას გადასცემდნენ თავიანთ აქტივისტებს აზერბაიჯანში“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილიშვილთან: „დროა, რუსეთს დვალეთის დაბრუნება მოვთხოვოთ“ // „ხელისუფლება გუგულის კვერცხებით არის სავსე“
———————
„კვირის პალიტრა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ვინ უმუხთლა აფგან მუჰთარლის?! – გაუჩინარებული ჟურნალისტის საქმე
ლეილა მუსტაფაევა: “ჩემი მეუღლის პასპორტი მე მაქვს და დოკუმენტის გარეშე საზღვარს ვერ გადაკვეთდა“
თეა ხურცილავა
სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლებმა სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის შენობის წინ აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის, აფგან მუჰთარლის თბილისიდან გაუჩინარების ფაქტი გააპროტესტეს და ხელისუფლება უმოქმედობაში დაადანაშაულეს.
აზერბაიჯანის პოლიციის მტკიცებით: “მუჰთარლი სახელმწიფო სასაზღვრო სამსახურის თანამშრომლებმა ბელაქნის რაიონის ტერიტორიაზე 29 მაისს 22:40 საათზე დააკავეს მაშინ, როცა საქართველოს საკონტროლო-გამშვები პუნქტის გვერდის ავლით, პირადობის მოწმობის გარეშე, აზერბაიჯანის საზღვარი გადაკვეთა”. მას აზერბაიჯანის სასამართლომ სამთვიანი წინასწარი პატიმრობა შეუფარდა. ბრალი სამი მუხლით წაუყენეს – კონტრაბანდა, საზღვრის უკანონოდ გადაკვეთა და პოლიციის დაუმორჩილებლობა.
აფგან მუჰთარლი გაუჩინარებამდე მეგობარს ბარათაშვილის ქუჩაზე კაფეში შეხვდა, მერე მეუღლეს დაურეკა და უთხრა, რომ რამდენიმე წუთში სახლში იქნებოდა. რომ აღარ გამოჩნდა, მეუღლემ მოიკითხა, მაგრამ მისი ტელეფონი გათიშული იყო. შემდეგ ქმრის ძებნა დაიწყო და პოლიციასაცA მიმართა. მოგვიანებით, აზერბაიჯანული პრესით გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მუჰთარლი აზერბაიჯანის სასაზღვრო სამსახურმა დააკავა.
ლეილა მუსტაფაევა, მეუღლე: „აფგანი საგამოძიებო საქმიანობას ეწეოდა, ალიევების ოჯახის ქონების შესახებ, მათ ბიზნესებზე ინფორმაციას აგროვებდა. თავის სტატიებში ხშირად აკრიტიკებდა ალიევების ოჯახს და აზერბაიჯანის ხელისუფლებამ ჩვენზე ზეწოლა დაიწყო, გაჩნდა აფგანის დაპატიმრების საფრთხე, ამიტომაც დავტოვეთ ქვეყანა და საქართველოში წამოვედით. ჩემი მეუღლე კვლავ აგროვებდა ალიევების ქონების შესახებ ინფორმაციას, მათ შორის, საქართველოში არსებულ ბიზნესებზე. ახლაც ამ მასალაზე ვმუშაობდით, ამის გამო ემუქრებოდნენ და უთვალთვალებდნენ. მისი პასპორტი მე მაქვს და დოკუმენტის გარეშე საზღვარს ვერ გადაკვეთდა. ქართული მხარის დახმარების იმედი არ მაქვს, რადგან მან გადასცა აფგანი აზერბაიჯანს. ადვოკატი ესაუბრა აფგანს, ის ამბობს, რომ გამტაცებლები ქართულად საუბრობდნენ, ეცვათ უნიფორმა. მერე ძალით ჩასვეს მანქანაში და მხოლოდ მანქანის შეცვლის შემდეგ გადასცეს ის აზერბაიჯანულად მოსაუბრე პირებს. ჩვენ შევისწავლეთ მარშრუტი, რომლითაც აფგანი შინ ბრუნდებოდა. ყველგან კამერებია და დეტალების მოძიება პრობლემას არ წარმოადგენს. საქართველოს ხელისუფლება ცდილობს, დამალოს სიმართლე, რადგან შეთანხმებულია აზერბაიჯანის მთავრობასთან. აფგანი საქართველოდან გაიტაცეს და პასუხისმგებლობა ქართულ ძალოვან სტრუქტურებს ეკისრებათ…“.
აზერბაიჯანელი ადვოკატის, ელჩინ სადიგოვის მტკიცებით, მუჰთარლი ძალით ჩასვეს “ოპელის” მარკის მანქანაში კრიმინალური პოლიციის უნიფორმიანმა პირებმა, თავზე ტომარა ჩამოაცვეს, სცემეს და ლაგოდეხის გამშვები პუნქტის გავლით ბაქოში წაიყვანეს. გზაში თანხაც ჩაუდეს, რომელიც შემდეგ კონტრაბანდად ჩაუთვალეს. ადვოკატი ამბობს, რომ ჟურნალისტს ცხვირი და ნეკნები გატეხილი აქვს და ექსპერტიზის ჩატარებას ითხოვს. აზერბაიჯანის პროკურატურა კი ირწმუნება, რომ ბრალდებული ექიმებმა შეამოწმეს და ძალადობის კვალი არ ეტყობა.
შინაგან საქმეთა მინისტრის, გიორგი მღებრიშვილის მტკიცებით, ჟურნალისტი საზღვრის უკანონოდ გადალახვას ცდილობდა და უკანონოდ გადაჰქონდა უცხო ქვეყნის ვალუტა: „აფგან მუჰთარლი აზერბაიჯანის სახელმწიფო სასაზღვრო სამსახურის თანამშრომლებმა დააკავეს საქართველოდან სახელმწიფო საზღვრის უკანონოდ გადაკვეთისა და დიდი ოდენობით არადეკლარირებული უცხოური ვალუტის აზერბაიჯანში კონტრაბანდის სახით გადატანის გამო… მხოლოდ დაკავებულის ადვოკატის განცხადების საფუძველზე, ან მედიაში გავრცელებულ ვერსიებზე დაყრდნობით საქართველოს ან აზერბაიჯანის სამართალდამცავი უწყებების დადანაშაულება უსამართლობაა. სასაზღვრო პოლიცია საქართველოს, სახელმწიფო საზღვარს თანამედროვე სტანდარტების შესაბამისად აკონტროლებს. ეს გულისხმობს, გამშვები პუნქტების გარდა, ტერიტორიების ე.წ. მწვანე ზოლის მორიგე ჯგუფების მიერ გაკონტროლებას. ალბათობა იმისა, რომ საზღვრის რომელიმე წერტილი პირმა მესაზღვრის გვერდის ავლით გადაკვეთოს, დაბალია, მაგრამ არსებობს”.
მინისტრის პოზიციას არ იზიარებს ბრალდებულის მხარე და დარწმუნებულია, რომ აფგანი ლაგოდეხის გამშვები პუნქტიდან გაიყვანეს. ჟურნალისტის მეუღლე კი ამბობს, რომ რამდენიმე თვის წინ ქართულმა მხარემ რამდენიმე აზერბაიჯანელ აქტივისტს ბინადრობის მოწმობის დოკუმენტი აღარ გაუგრძელა. ამის მაგალითად კიდევ ერთი ჟურნალისტი, გუნელ მოვლუდი სახელდება. მან უკვე დატოვა საქართველო და საერთაშორისო ორგანიზაციის დახმარებით ევროპაში გაემგზავრა.
აფგან მუჰთარლის მეგობარი, ოპოზიციონერი დაშგინ აღალარლიც ამბობს, რომ მასაც მოუწევს საქართველოს დატოვება, რადგან უარი უთხრეს ბინადრობის მოწმობაზე. ეს გადაწყვეტილება მან სასამართლოშიც გაასაჩივრა, მაგრამ უარი მიიღო.
აზერბაიჯანულ გამოცემებში ბოლო დროს ქვეყნდება სტატიები, რომ საქართველოში მცხოვრები აზერბაიჯანელი ოპოზიციონერები “მიწისქვეშეთიდან აზერბაიჯანში რევოლუციას ამზადებენ”. ჩამოთვლილ პირთა შორის აფგან მუჰთარლიც არის. კიდევ ერთი პირი, აზერბაიჯანული პარტია “სახალხო ფრონტის” თავმჯდომარის მოადგილე გიოზალ ბაირამოვა 26 მაისს საქართველო-აზერბაიჯანის საზღვრის გადაკვეთისას აზერბაიჯანელმა მესაზღვრეებმა ფულის უკანონოდ გადატანის ბრალდებით დააკავეს…
დიპლომატიური კორპუსის, საერთაშორისო და არასამთავრობო ორგანიზაციების უამრავი წარმომადგენელი ელოდება გამოძიების შედეგებს. იმედია, ყველა დეტალი გაირკვევა და ქართულ მხარესთან არსებული კითხვები უპასუხოდ არ დარჩება.
——
იანოშ ჰერმანი, საქართველოში ევროკავშირის წარმომადგენლობის ხელმძღვანელი: “ყურადღებით ვადევნებთ თვალყურს და ვიღებთ ყველა ინფორმაციას, რომელსაც საზოგადოებას აწვდიან მთავრობა, არასამთავრობო ორგანიზაციები, სახალხო დამცველი და პოლიტიკური პარტიები. ვიმედოვნებთ, რომ ფაქტები დადგინდება და ეს საკითხი გაირკვევა… ვაფასებთ საქართველოს ძალისხმევას, რომ ადამიანის უფლებების მაღალი სტანდარტი დაიცვას. გვჯერა, მთავრობა ამ პრინციპის ერთგული დარჩება”.
——–
გიორგი მარგველაშვილი, პრეზიდენტი: “საქართველოს ტერიტორიიდან – ზღვით, ჰაერით, ხმელეთით, საქართველოს დედაქალაქიდან თუ საზღვრიდან ადამიანის გაქრობა კიდევ ერთხელ ჩვენი სახელმწიფოებრიობისა და სუვერენიტეტისათვის სერიოზული გამოწვევაა, რომლის კონტექსტშიც, ბუნებრივია, სახელმწიფომ უნდა დაიცვას თავისი პრესტიჟიც და მოქალაქეებიც. ყველამ უნდა გავიაზროთ, რომ რეგიონში საქართველოს აქვს ლიდერის როლი როგორც მედიის, ასევე ადამიანის უფლებათა დაცვაში. ეს არის ჩვენი სიამაყე, ჩვენი სახელმწიფოებრიობისა და სუვერენიტეტის შემადგენელი ნაწილი. ამ თვალსაზრისით ამ სტანდარტის დაცვა ჩვენი სახელმწიფოებრიობის დაცვის საკითხია”.”
———-
უჩა ნანუაშვილი, სახალხო დამცველი: “საქართველოს ბოლო წლების ისტორიაში ეს არის, ალბათ, ერთ-ერთი ყველაზე სამწუხარო ფაქტი, როდესაც შუა ქალაქიდან დღისით, მზისით, ადამიანი იკარგება და აღმოჩნდება მეზობელ სახელმწიფოში”.
———-
ირაკლი სესიაშვილი, თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარე: “აქვთ სურვილი, სახელმწიფო დაადანაშაულონ, ძალოვანი უწყებებისკენ გაიშვირონ ხელი, რადგან ჩვენ ვიცით, რომ ეს იქნებოდა დარტყმა ჩვენი სახელმწიფოსთვის”.
———
ამ მოვლენებამდე ერთი კვირით ადრე აფგან მუჰთარლიმ სტატუსი გამოაქვეყნა: “ზოგჯერ დაუფარავად გითვალთვალებენ მთელი დღის მანძილზე და შემდეგ ბინის კართან გიდებენ ფოტოებს, სადაც შენ ხარ გამოსახული იმ ადგილებში, რომლებსაც იმ დღეს ესტუმრე… აქამდე უპრობლემოდ ვცხოვრობდით, ვმუშაობდით და კოლეგებს ვხვდებოდით, მაგრამ ბოლო დროს ბინადრობის ნებართვას აღარ გვაძლევენ. ასეთ პრობლემებს ვაწყდებით მე, ჟურნალისტი ლეილა მუსტაფაევა, პოლიტაქტივისტები – გიუნელ მოვლუდი და გაჯი გაჯიევი”. ამ პრობლემებზე მან გაუჩინარებამდე რამდენიმე დღით ადრე “ამერიკის ხმასაც” მისცა ინტერვიუ.
„კვირის პალიტრა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ხელისუფლებას ბეწვის ხიდზე მოუწევს გავლა“ // „თუ ეს ოპერაცია აზერბაიჯანის სპეცსამსახურებმა ქართულ სპეცსამსახურებთან შეუთანხმებლად ჩაატარეს, მაშინ ეს საერთაშორისო სკანდალია“ // „კიდევ კარგი, ბოლოს და ბოლოს, პრემიერმა გააკეთა ადეკვატური განცხადება…“
ნათია დოლიძე
გასულ კვირას დიდი ხმაური მოჰყვა აზერბაიჯანელი დისიდენტი ჟურნალისტის, აფგან მუჰთარლის გარშემო განვითარებულ მოვლენებს. ის აზერბაიჯანის ხელისუფლებას გამოექცა და 2015 წლიდან, მეუღლესთან ერთად, თბილისს შეაფარა თავი, თუმცა რამდენიმე დღის წინ, ჟურნალისტის მტკიცებით, ის საცხოვრებელ სახლთან უცნობმა პირებმა დააკავეს, სცემეს და ბაქოში წაიყვანეს. მისივე თქმით, პირებმა, რომლებიც, სავარაუდოდ, სპეცსამსახურების წარმომადგენლები იყვნენ, თანხაც ჩაუდეს. 31 მაისს აზერბაიჯანის სასამართლომ მუჰთარლის სამთვიანი წინასწარი პატიმრობა შეუფარდა. მომხდარმა უამრავი უპასუხო კითხვა გააჩინა. საზოგადოების ნაწილი ხელისუფლებისგან ამ კითხვებზე დროულ პასუხს ითხოვს.
როგორ შეიძლება შეფასდეს მომხდარი? შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ჩვენი ხელისუფლება მეზობელი ქვეყნების ზეწოლას განიცდის და მათი ინტერესების გათვალისწინებით უწევს არასწორი გადაწყვეტილებების მიღება? გვესაუბრება ექსპერტი მამუკა არეშიძე:
- მომხდარი ყველა თვალსაზრისით დიდი დარტყმაა ქვეყნის პრესტიჟზე, მაგრამ კარგი იქნება, საზოგადოებას შექმნილ ვითარებაზე სრული წარმოდგენა ჰქონდეს და ემოციური განცხადებებისა და შეფასებებისგან თავი შეიკავონ. ბოლო წლების განმავლობაში საქართველო იქცა ქვეყნად, რომელსაც 10-12 სახელმწიფოს მოქალაქეები პოლიტიკური მოსაზრებების გამო აფარებენ თავს, ახლო აღმოსავლეთის ქვეყნების გარდა, მათ შორის არიან ჩვენი სამეზობლოს წარმომადგენლებიც. თურქეთიდან ჩამოსულთა შორის ბევრია გიულენის თანამოაზრე, რომლებმაც ერდოღანის ხელისუფლებასთან საერთო ვერ გამონახეს; აქ არიან აზერბაიჯანის ხელისუფლების მოწინააღმდეგეები, მაგრამ ისინი არ არიან ალიევის ხელისუფლების აგრესიული მოწინააღმდეგეები, ხალხი, რომელიც რეჟიმის გადატრიალებისა და დამხობისკენ მოუწოდებდეს ვინმეს; და, რა თქმა უნდა, არიან რუსეთის მოქალაქეები, როგორც ჩრდილოეთ კავკასიიდან, ასევე უფრო ღრმა რუსეთიდანაც. სხვათა შორის, ამ თვალსაზრისით ძალიან საინტერესოა ვითარება მარტყოფის ლტოლვილთა ბანაკში, სადაც მთელი ეს სპექტრია წარმოდგენილი. თუმცა მარტყოფის გარდა, ეს ადამიანები თითქმის მთელ საქართველოში ცხოვრობენ.
როდესაც უცხო ქვეყნის მოქალაქეები, რომლებიც ტერორისტები კი არა, უბრალოდ, სხვაგვარად მოაზროვნეები არიან, საქართველოს რეგიონში თავისუფლების კუნძულად აღიქვამენ, არ უნდა დავუშვათ, რომ ამაში ვინმეს ეჭვი შეეპაროს. ეს საქმე ყურადღებით უნდა გამოიძიონ და შედეგები დაწვრილებით აცნობონ საზოგადოებას.
არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება მომხდარის ემოციურად შეფასება და არც ისეთი მოუფიქრებელი და გაუაზრებელი განცხადებების კეთება, რასაც საქართველოს ხელისუფლების ზოგიერთი წარმომადგენლისგან ვისმენდით. ეს ძალიან საფრთხილო თემაა, რომელსაც დიდი დაკვირვებით სჭირდება მოპყრობა.
ხელისუფლების წარმომადგენლებმა არ უნდა გააკეთონ ისეთი არაადეკვატური განცხადებები, რაც საზოგადოებას აფიქრებინებს, რომ მთავრობაში არაპროფესიონალიზმია ან კოორდინაციის პრობლემაა… კიდევ კარგი, ბოლოს და ბოლოს, პრემიერმა გააკეთა ადეკვატური განცხადება და დააფიქსირა ისეთი პოზიცია, როგორიც სახელმწიფოს ეკადრება.
- ერთი ვერსიით, ჟურნალისტი აზერბაიჯანელმა სამართალდამცავებმა ქართულ მხარესთან შეუთანხმებლად გაიტაცეს; მეორე ვარაუდით, ორივე ქვეყნის სპეცსამსახურები შეთანხმებულად მოქმედებდნენ, რასაც ამტკიცებენ აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი და მისი ახლობლები; მესამე – ოფიციალური ბაქოს ინფორმაციით, რასაც, როგორც ჩანს, ნაწილობრივ ქართული მხარეც იზიარებს, ჟურნალისტი საზღვრის ე.წ. მწვანე ზონაში უკანონოდ ცდილობდა საზღვრის გადაკვეთას, რა დროსაც დააკავეს…
- აზერბაიჯანული მხარე ყველანაირად ცდილობს ამ ბოლო ვერსიის გამყარებას, ამბობენ, თითქოს მუჰთარლის ადრეც დაურღვევია ამ გზით საზღვარი, რათა გარკვეული თანხა გადაეცა კონკრეტული პირებისთვის, მაგრამ ეს ჩემთვის არადამაჯერებელია, თუმცა, ვიმეორებ – ყველაფერი უნდა იყოს გამოძიებული… თუ ეს ოპერაცია აზერბაიჯანის სპეცსამსახურებმა ქართულ სპეცსამსახურებთან შეუთანხმებლად ჩაატარეს, მაშინ ეს საერთაშორისო სკანდალია და საკადრისი პასუხი უნდა გაეცეს ყველას, მათ შორის – აზერბაიჯანის ხელისუფლებასაც.
თუ ამაში საქართველოს სპეცსამსახურები მონაწილეობდნენ, არ მჯერა, რომ ეს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ იყო დაგეგმილი. არ მესმის, ხელისუფლებას რა შეუშლიდა ხელს, მოქცეულიყო ისევე, როგორც დემირელის სკოლის ერთ-ერთი მმართველის შემთხვევაში – დაეკავებინა მუჰთარლი და შემდგარიყო სასამართლო პროცესი, სადაც ან გამტყუნდებოდა ეს პიროვნება, ან – გამართლდებოდა. არც ეს წაადგებოდა დიდად ქვეყნის იმიჯს, მაგრამ ამას ნამდვილად აჯობებდა. მას, ვინც ეს მოიფიქრა და ჩაიდინა, აშკარად ჩვენი ხელისუფლების დისკრედიტაცია სურდა. თუ ეს ხელისუფლების გაკეთებულია, გამოდის, საქართველოს ხელისუფლება საკუთარ დისკრედიტაციას ცდილობს?!
მე ამას გამოვრიცხავ! არა მგონია, ხელისუფლებაში ვინმე ისეთი ბრიყვი იყოს, ეს გაეკეთებინა. როგორც ჩანს, აქ მოვლენათა ისეთი თანხვედრა მოხდა, რაც ზედაპირზე არ ჩანს, ამიტომაც ვერ ვხედავთ ამ პროცესში ლოგიკას… დრო გავა და გავიგებთ… ვფიქრობ, დღეს ჩვენს ხელისუფლებას ბეწვის ხიდზე გავლა მოუწევს. ეს სერიოზული გამოწვევაა და პროცესი მარტივად და კითხვებზე პასუხის გაცემის გარეშე ვერ დასრულდება.
- “მეზობლის დაკნინება, მასზე ზეწოლა, მისი დისკრედიტაცია, კეთილმეზობლობად აღარ აღიქმება, რაც, შესაძლოა, მასშტაბური საფრთხის შემცველი, ტრაგიკული სცენარის წინმსწრებ პირობას წარმოადგენდეს“, – განაცხადა სოსო ცისკარიშვილმა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტისა და თქვენ მიერ ნახსენები თურქეთის მოქალაქის, დემირელის კოლეჯის ერთ-ერთი მმართველის დაკავებაზე საუბრისას… ეს ორი ამბავი, ფაქტია, რომ ერთ კონტექსტში განიხილება. ექსპერტთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ საქართველოს ხელისუფლება იძულებულია გაითვალისწინოს მეზობელი ქვეყნების ინტერესები, მაგრამ ფაქტია ისიც, რომ ეს პროცესები ჩვენი სახელმწიფოს ინტერესებს მეტისმეტად აზიანებს…
- სულაც არ არის გასაკვირი, რომ ამ ორ ამბავს ერთ კონტექსტში განიხილავენ, რადგან საზოგადოების გადმოსახედიდან სწორედ ასე ჩანს. შემთხვევით არ მითქვამს, არ არის გამორიცხული, ეს ყველაფერი ქვეყნის ხელისუფლების დისკრედიტაციისთვის ხდებოდეს-მეთქი. შეხედეთ, რა განწყობაა სოციალურ ქსელებში – ძირითადად, ამბობენ, რომ თავზე დაგვასხდნენ მეზობლები… ის, რომ თურქეთის ხელისუფლებას მაღალი ტონით ლაპარაკი დასჩემდა, ახალი ამბავი არ არის, ის ასე ელაპარაკება არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ ევროკავშირის წარმომადგენლებსაც… აშკარად დაკარგული აქვთ ზომიერების გრძნობა.
ყველასთვის ცნობილია ე.წ. ჩაღლარის პროექტის წარმომადგენელთა დამოკიდებულება ერდოღანის რეჟიმისადმი, შესაბამისად, თურქეთის ხელისუფლება იყენებს ბერკეტებს არა მხოლოდ საქართველოზე, არამედ ბულგარეთზე ზეწოლისთვისაც, რათა ამ ქვეყნებში ამ პროექტის ფარგლებში მომუშAავე საგანმანათლებლო ორგანიზაციები დაიხუროს და მათი ხელმძღვანელები თურქეთს გადასცენ. ერდოღანის ხელისუფლება მათ ტერორისტობაში სდებს ბრალს, მაგრამ ეს სრულიად უსაფუძვლო ბრალდებაა, რადგან ამ საგანმანათლებლო ორგანიზაციების საქმიანობას, წლებია, ვაკვირდებით და ვერავითარი გადაცდომა მათ მოქმედებაში ვერ დავინახეთ. ამ ლოგიკით ზაზა ფაჩულიაც ტერორისტი გამოდის, რადგან, როგორც მახსოვს, სწორედ დემირელის კოლეჯი აქვს დამთავრებული.
საქართველოს ხელისუფლებაზე ზეწოლას რომ ცდილობენ, ვადასტურებ და მიმაჩნია, რომ ჩვენმა ხელისუფლებამ უნდა მოახერხოს ამ ყველაფერთან გამკლავება.
დემირელის კოლეჯის დაკავებული მმართველი არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გადაეცეს თურქეთს. ეს ადამიანი 15 წელია, საქართველოში ცხოვრობს, როგორ შეიძლება მისი ტერორისტული საქმიანობა ჩვენს სპეცსამსახურებს აქამდე ვერ შეემჩნიათ?! თუ გადავცემთ, ამით იმასაც ვაღიარებთ, რომ სპეცსამსახურები არ გვყავს!
ხომ ყველა ვხედავთ, რა რეზონანსი მოჰყვა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის საქმეს – არ დარჩა საქართველოში საერთაშორისო მისია, დიპლომატიური წარმომადგენლობა და საელჩო, რომ ამას არ გამოხმაურებოდა. საქართველომ აღიარა დასავლური ფასეულობები, რაც ადამიანის უფლებების დაცვას ითვალისწინებს. ეს შეეხება იმ ადამიანებსაც, ვინც დროებით, პოლიტიკური მოსაზრებების გამო საკუთარი ქვეყნიდან არის დევნილი და ჩვენს სახელმწიფოს აფარებს თავს. ჩვენ ჩვენი მოვალეობები გვაქვს, რაც უნდა შევასრულოთ. ამას ჩვენმა მეზობელმა ქვეყნებმაც უნდა სცენ პატივი! თუმცა, ფაქტია, რომ ეს მოვლენები ძალიან საეჭვოდ დაემთხვა ერთმანეთს, შესაბამისად, ჩნდება კითხვა, ვიღაც ამ ყველაფერს განზრახ ხომ არ აკეთEებს და ასე ცდილობს საქართველოს ხელისუფლების დისკრედიტაციას?! ან ხელისუფლებაში ვიღაცამ მართლაც დაკარგა აზროვნების უნარი და საკუთარ თავსაც და მთEელ ხელისუფლებასაც ძირს უთხრის.
- ანუ ფიქრობთ, რომ ასეთი ჯგუფი ხელისუფლების შიგნით შეიძლება არსებობდეს?
- დიახ, რთულია რამის გამორიცხვა. ასევე შესაძლებელია, გარკვეული ძალა ხელისუფლების შიგნით მიმდინარე პროცესების მართვას გარედან ცდილობდეს. ჩემთვის, მაგალითად, ძალიან საეჭვოა, რომ გივი თარგამაძე ამ ჟურნალისტის სავარაუდო გატაცების ამბავს ისე მოჰყვა, თითქოს იმ მანქანაში იყო, რომლითაც აფგან მუჰთარლი წაიყვანეს… ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ მთელი სცენარი მისი დაწერილი იყო… არ არის გამორიცხული, სახელისუფლო სისტემებში კვლავაც იყვნენ გარკვეული ინდივიდები თუ ჯგუფები, რომლებიც მიზანმიმართულად ცდილობენ ხელისუფლების დასუსტებას… ისე, “ნაციონალური მოძრაობა” თუ მისი განაყოფები დღეს ძალიან მაღალფარდოვნად ლაპარაკობენ და აკრიტიკებენ ხელისუფლებას, მაგრამ კარგად მახსოვს, მათი ხელისუფლებაში ყოფნისას, 2005 წელს, რამდენი ვიომეთ, რომ ჩეჩნები არ გადაეცათ რუსეთისთვის, მაგრამ მაინც გადასცეს, რითაც, ფაქტობრივად, ხელი მოაწერეს მათ სასიკვდილო განაჩენს. მერე ადგნენ და საქართველოში მყოფი ირანელი მეცნიერი გადასცეს ამერიკელებს.
ვიმეორებ: თუ აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის საქმეში ჩვენი ხელისუფლების ხელი ურევია, ის მართლაც გასაკრიტიკებელია, მაგრამ მე ამის დაჯერება ძალიან მიჭირს.
ასევე აუცილებლად უნდა ითქვას, რომ ის საზოგადოებრივი პროტესტი, რაც მოჰყვა აფგან მუჰთარლის გარშემო განვითარებულ მოვლენებს, სრულიად ადეკვატურია; ეს ჩვენმა ხელისუფლებამ უნდა გამოიყენოს და სწორედ ამგვარი პოზიციით წარდგეს მსოფლიო საზოგადოების წინაშე: საქართველო წინააღმდეგია იმ ადამიანების მიმართ რეპრესიული მეთოდების გამოყენებისა, ვინც საკუთარ ქვეყნებში პოლიტიკური კონიუნქტურის გამო არიან შევიწროებული!
წარმოიდგინეთ, რა მდგომარეობაში არიან დღეს ის ადამიანები, ვინც პოლიტიკური განწყობებისა და პოზიციის გამო ჩვენს ქვეყანაშია თავშეფარებული? მათ ხვალინდელი დღის შიში გაუჩნდათ. ისტერიკულად დარბიან საელჩოდან საელჩოში, რათა როგორმე საკუთარი უსაფრთხოება დაიცვან და საქართველოდან გააღწიონ.
- მართალია, ქართული პოლიტიკური ელიტა მაინცდამაინც არ ჩქარობს, მაგრამ ფაქტია, რომ თვითმმართველობის არჩევნები გვიახლოვდება. უკვე დასახელდა თბილისის მერობის რამდენიმე კანდიდატი, თუმცა საზოგადოება ყველაზე მეტად ამ პოსტზე მმართველი პარტიის კანდიდატის წარდგენას ელოდება. ბოლო დღეების განმავლობაში გახშირდა კახი კალაძის ხსენება, თუმცა ორიოდე დღის წინ ერთ-ერთ ვერსიად ექსპრემიერი ირაკლი ღარიბაშვილიც დაასახელეს…
- სიმართლე გითხრათ, ჩემი ინფორმაციითაც დედაქალაქში “ქართული ოცნების” კანდიდატი კახი კალაძე იქნება. არარეალური მგონია ამ ეტაპზე ირაკლი ღარიბაშვილის პოლიტიკურ ბრძოლაში ჩაბმა. ვხედავ, რომ საზოგადოებაში მომავალი არჩევნებისადმი ნიჰილისტური დამოკიდებულებაა, რაც ძალიან ცუდია. მმართველი ძალა ელოდა, რომ საკონსტიტუციო პროცესის მეშვეობით შეძლებდა საზოგადოებრივი აზრის კონსოლიდაციას, რაც ვერ მოხერხდა – საზოგადოებას დარჩა უპასუხო კითხვები და იმედგაცრუებაც. საქმე ის არის, რომ ამა თუ იმ ცვლილების დასასაბუთებლად მოხმობილი არგუმენტებით მმართველი ძალა ხშირად მიზანს ვერ აღწევს, განსაკუთრებით – როცა საქმე ეხება გაუნაწილებელი ხმების თემას და მიწის ყიდვა-არგაყიდვას. დღეს ხელისუფლებისთვის უმთავრესი საზოგადოების ნიჰილიზმთან ბრძოლაა, რადგან ეს აღრმავებს ნაპრალს ხელისუფლებასა და ხალხს შორის.
რაც შეეხება კახა კალაძისადმი საზოგადოების დამოკიდებულების შუქჩრდილებს… მიუხედავად იმისა, ეს სწორია თუ არა, ფაქტია, რომ თბილისელთა ნაწილისთვის მნიშვნელოვანია მერობის კანდიდატის წარმომავლობა… ნარმანიას კრიტიკისას ხშირად გაიგონებდით, რომ ის არ არის თბილისელი, ამიტომაც არ უყვარს ქალაქი და ა.შ. ვფიქრობ, დროა, ამა თუ იმ კანდიდატურის შერჩევისას სოციალური ქსელების შესწავლა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი გახდეს. მიუხედავად მოარული ხმებისა კალაძის კორუფციასთან კავშირზე, ვერ დავუკარგავთ, რომ ის ძალიან ენერგიული მენეჯერია, თუმცა ეს ხმებიც შესასწავლია… ერთიც არის – “ქართული ოცნების” წიაღში ჯერჯერობით არ ჩანს ისეთი ავტორიტეტული და მენეჯერული თვისებებით გამორჩეული ადამიანი, რომელიც კალაძის კანდიდატურას აჯობებს…
- კარგა ხანია, ექსპრემიერი ბიძინა ივანიშვილი საჯარო სივრცეში არ გამოჩენილა. ელოდებით, რომ ის ტრადიციულად წინასაარჩევნოდ გააქტიურდება?
- დიახ, ეს მისი მეთოდია. ფაქტია, რომ მის გამოჩენას ელოდება საზოგადოებაც. მიუხედავად ყველაფრისა, ჩვენში მთავარ პოლიტიკურ ფიგურად სწორედ მას მიიჩნევენ. ვფიქრობ, უახლოეს მომავალში ვნახავთ, რა იქნება მისი გზავნილი და როგორ მოახერხებს ის ამომრჩევლის კვლავაც დარწმუნებას…
- გასულ კვირას საზოგადოების ყურადღების ცენტრში ისევ საპატრიარქო მოექცა, რომლის ადვოკატმა ედიშერ ქარჩავამ სკანდალური და, ცოტა არ იყოს, გაუგებარი განცხადებები გააკეთა…
- არ ვიცი, ეს ყველაფერი როგორ შეიძლება შეფასდეს… ფაქტი ერთია – ამ პროცესებით ძალიან ზარალდება ეკლესია, მით უფრო, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ეს არის ორგანიზებული შეტევა ეკლესიაზე, რაც გუშინ არ დაწყებულა – კარგა ხანია, გრძელდება. ჩემი შთაბეჭდილებით, ბოლოდროინდელი შეტევები ისე იყო დაგეგმილი, რომ სავალალო შედეგი მოჰყოლოდა, თუმცა ამ ეტაპზე პროცესები დამუხრუჭებულია და კალაპოტს უბრუნდება. იმედია, ასე გაგრძელდება და ყველაფრის წამლეკავ წყალდიდობად არ იქცევა…
„კვირის პალიტრა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ თამარ ჩუგოშვილთან: შეიქმნება თუ არა საგამოძიებო კომისია აზერბაიაჯანელი ჟურნალისტის საქმეზე?
რუსუდან შელია
როგორ აღმოჩნდა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი აფგან მუჰთარლი თბილისის ცენტრიდან აზერბაიჯანის იზოლატორში, ან რატომ აჭიანურებენ სახელმწიფო აუდიტის ხელმძღვანელისა და ყოფილი მთავარი პროკურორის საქმის გამოძიებას – ამ მწვავე კითხვებზე აღმასრულებელ ხელისუფლებას კონკრეტული პასუხები ჯერაც არა აქვს, თუმცა რა ფუნქცია დაეკისრება პროცესებში პარლამენტს, ამის გარკვევა ვიცე-სპიკერ თამარ ჩუგოშვილთან ვცადეთ. „საქართველოში მყოფი აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის საქმეზე ჯერ მხოლოდ ვერსიები გვესმის, თუმცა სწორი პასუხების გაცემა გამოძიების ვალდებულებაა. ფაქტია, საზოგადოებაში დიდი ინტერესი გამოიწვია და პასუხებიც სათანადო უნდა იყოს“, – ამბობს თამარ ჩუგოშვილი.
- შს მინისტრისგან მოვისმინეთ, რომ თურმე საზღვრის უპასპორტოდ გადალახვის მინიმალური ალბათობა მაინც არსებობს…
- ასეთი შანსები ყველა განვითარებულ ქვეყანაში არსებობს, ეს ოპოზიციამაც იცის. ვინც არ იცის, გაერკვნენ. საქართველოს საზღვრის დაცვის გაძლიერებისთვის ბევრი რამ გაკეთდა, თუმცა, უკანონო გადაკვეთის შანსი ყველა ქვეყანაშია.
- არ ფიქრობთ, რომ პარლამენტში აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის საქმეზე საგამოძიებო კომისიის შექმნა აუცილებელია?
- ვფიქრობ, ასეთ განსაკუთრებულ საქმეებზე მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესის დასაკმაყოფილებლად დისკუსია პარლამენტში საჭირო და მნიშვნელოვანია. ეს დაეხმარება პასუხისმგებელ უწყებებს, მეტი ინფორმაცია მიაწოდონ საზოგადოებას, მეორე მხრივ კი, აღარ დარჩება ზედმეტი სპეკულაციებისთვის სივრცე.
- ანუ საპარლამენტო კომისიის შექმნის ინიციატივით გამოდიხართ?
- პარლამენტში დისკუსია აუცილებელია.
- დიდი ხანია საპარლამენტო უმრავლესობა სხვა მნიშვნელოვან საქმეებზე საგამოძიებო კომისიის შექმნაზე უარს ამბობს. მუჰთარლის გაუჩინარების საკითხის გააქტიურება ევროსაბჭოსა და საერთაშორისო ორგანიზაციების განცხადებების შემდეგ გადაწყვიტეთ, რადგან ქვეყნის იმიჯის შელახვაზეა ლაპარაკი?
- ქვეყანას წარმატებული რეფორმატორის იმიჯი აქვს. სამწუხაროდ, ისეთი რაღაცები ხდება, რაც, სასურველია არ მოხდეს, თუმცა საქართველოსთვის მსგავსი შემთხვევები უნიკალური არ არის. მნიშვნელოვანია, როგორ გაგრძელდება ეს პროცესი.
- რადგან პარლამენტის გააქტიურებაზე საუბრობთ, არ ფიქრობთ, რომ ფარცხალაძე-თორდიას საქმის გაჭიანურების გამო საპარლამენტო კომისიის შექმნა აუცილებელია?
- შემიძლია გავიმეორო, რაც პარლამენტის როლის შესახებ ზემოთ მოგახსენეთ…
- თქვენგან განსხვავებით, თქვენი გუნდის წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ საგამოძიებო კომისიის მოთხოვნა ოპოზიციის სპეკულაციაა. მეტიც, იურიდიული კომიტეტი თურმე პროცესს მხოლოდ გარედან დააკვირდება. არადა, პარლამენტის თავმჯდომარის თქმით, საქმე ორ კვირაში უნდა გამოძიებულიყო…
- ამ კითხვებზე ერთი პასუხი არსებობს – დანაშაული დაუსჯელი არ უნდა დარჩეს.
დიახ, კითხვები ამ საქმეზე არის და სწორედ ამიტომაც ვარ პარლამენტის როლის გააქტიურების მომხრე.
„კვირის პალიტრა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: კახი კალაძე დამოუკიდებელი თამაშისთვის ემზადება?! // „კახი კალაძეს ყველაზე სუსტი პოლიტიკური სტარტი ჰქონდა, თუმცა მან სპორტული ხასიათი გამოავლინა – ცდილობს, განვითარდეს და ისწავლოს, მაგრამ მას აქვს პოლიტიკური თამასა, რომელსაც დიდი შრომის მიუხედავად, მაინც ვერ გადაახტება“ // „ირაკლი ღარიბაშვილისთვის ხელისუფლებაში ყოფნა იყო ტვირთი, რომლისგან გათავისუფლებაც მას ძვირი დაუჯდა და რატომ უნდა უნდოდეს ამ მისთვის აუწეველი ტვირთის კიდევ ერთხელ ზიდვა, გაუგებარია“
რუსუდან შელია
გავრცელებული ინფორმაციით, თბილისის მერობის კანდიდატურაზე “ქართული ოცნება” კახი კალაძეზე შეთანხმდა. ამბობენ იმასაც, რომ უახლოეს დღეებში ენერგეტიკის მინისტრი პოსტს დატოვებს და არჩევნებისთვის ოფიციალურად მოემზადება. ვის რა პოზიცია და პოლიტიკური წონა აქვს როგორც მმართველ გუნდში, ისე ოპოზიციაში, არჩევნებამდე ხუთი თვით ადრე, “კვირის პალიტრას” პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი ესაუბრება:
- თუ “ქართული ოცნება” კახი კალაძის კანდიდატურაზე შიდა განხილვებში მაინც ორჭოფობდა, დღეს უკვე თბილისის მერად კალაძის კანდიდატურა საბოლოოდ გადაწყვეტილია. პირადად ჩემთვის ეს არა მხოლოდ “ქართული ოცნების”, არამედ კალაძის არალოგიკურ გადაწყვეტილებად მიმაჩნია – რატომ დაინტერესდა ის თბილისის მერის პოზიციით, გასაკვირია.
- რატომ, თბილისის მერი ხომ უფრო მაღალი ლეგიტიმაციის თანამდებობაა, ვიდრე ენერგეტიკის მინისტრის პოსტი?
- თბილისის მერის პოსტი მისთვის შეიძლება საინტერესო იყოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ გრძელვადიან პოლიტიკურ თამაშს იწყებს. თანამდებობრივად თბილისის მერის სტატუსი ბევრად არ აღემატება ენერგეტიკის მინისტრის პოსტს, თუმცა მნიშვნელოვანი რისკია და მასზე წასვლას მხოლოდ ორ შემთხვევაში აქვს ახსნა: ან დაავალდებულეს, ეს გაეკეთებინა (თუმცა “ქართული ოცნებისთვის” არსებითი მნიშვნელობა არა აქვს, კალაძეს დაასახელებს კანდიდატად თუ ვინმე სხვას, რადგან გუნდში არავინაა ლიდერი და გამარჯვებაც მხოლოდ პარტიის პოლიტიკური კაპიტალის საფუძველზეა შესაძლებელი), ან კახი კალაძემ საკუთარი, დამოუკიდებელი პოლიტიკური კაპიტალის დასაგროვებლად მიზანმიმართული თამაში დაიწყო. ბუნებრივია, თბილისის მერის პოზიცია პოლიტიკური ფიგურის დამოუკიდებლობის ხარისხს ზრდის, რადგან შესაძლებლობას აძლევს, არჩევნებისთვის საკუთარი პოლიტიკური ძალით გამოსვლა სცადოს. თუმცა სხვა საქმეა, რომ მის ამბიციებს რესურსები არ ემთხვევა – თავდაპირველად, ხელისუფლებაში კალაძეს ყველაზე სუსტი პოლიტიკური სტარტი ჰქონდა, თუმცა მან სპორტული ხასიათი გამოავლინა – ცდილობს, განვითარდეს და ისწავლოს, მაგრამ მას აქვს პოლიტიკური თამასა, რომელსაც დიდი შრომის მიუხედავად, მაინც ვერ გადაახტება – შესაძლოა, ამბიცია აქვს, მაგრამ კალაძის ეროვნულ ლიდერად ჩამოყალიბება წარმოუდგენელია. ამის მისაღწევად მხოლოდ სისტემური მუშაობა საკმარისი არ არის, პოლიტიკური ლიდერიც უნდა იყო, რისი “აკრეფაც” კალაძეს არ შეუძლია – მან წარსულში ბევრი პარამეტრი დაკარგა. შესაძლოა, პოლიტიკაში რაღაც ისწავლო, თუმცა სწავლა ბიოგრაფიის დასაწყისიდან იწყება – ნახევარი ცხოვრება ფეხბურთი ითამაშო, მეორე ნახევარი კი პოლიტიკაში ეროვნულ ლიდერად ჩამოყალიბებას შეალიო, არ გამოვა. თუმცა არ გამოვრიცხავ, თავად ამის ილუზია ჰქონდეს და უფრო მასშტაბური თამაშის წამოსაწყებად ემზადებოდეს.
- და ფიქრობთ, მმართველი გუნდი კალაძის დამოუკიდებელ მოთამაშედ ჩამოყალიბების რისკს ვერ ხედავს?
- შესაძლოა, “ქართულმა ოცნებამ” ერთგვარი ბალანსისთვის არჩევნებში კიდევ ერთი კანდიდატურა შემოგვთავაზოს. ამბობენ, რომ ირაკლი ღარიბაშვილის პერსონაც განიხილება, თუმცა ღარიბაშვილის თამაშში გამოყვანა უცნაურად მეჩვენება – ერთ მდინარეში ორჯერ არ შედიან. შესაძლოა, თავად ირაკლი ღარიბაშვილს სურს თამაშში დაბრუნება, მაგრამ როგორც ღარიბაშვილისთვის, ისე “ქართული ოცნებისთვის”,”ეს უდიდესი შეცდომა იქნება. ღარიბაშვილისთვის ხელისუფლებაში ყოფნა იყო ტვირთი, რომლისგან გათავისუფლებაც მას ძვირი დაუჯდა, რატომ უნდა უნდოდეს ამ მისთვის აუწეველი ტვირთის კიდევ ერთხელ ზიდვა, გაუგებარია. სხვათა შორის, როგორც კალაძეს აქვს გარკვეული პოლიტიკური ილუზია, ღარიბაშვილიც მსგავს ილუზიებში იყო და ფიქრობდა, რომ რაღაცას წარმოადგენდა, თუმცა ზუსტად ორ დღეში, რაც საკუთარ წარმატებებზე გვესაუბრებოდა, თანამდებობიდან წასვლა მოუხდა, სამ დღეში კი როგორც პოლიტიკოსი აღარავის ახსოვდა.
- ვისაუბრეთ ხელისუფლების შესაძლო სვლებზე, თუმცა საინტერესოა, როგორია ოპოზიციური პარტიების კანდიდატების პოლიტიკური წონა? ელენე ხოშტარიასა და ალეკო ელისაშვილის კანდიდატურები უკვე ცნობილია, ამბობენ, რომ “ნაცმოძრაობიდან” მერის თანამდებობისთვის ნიკა მელია იბრძოლებს…
- ადგილობრივი არჩევნები სპეციფიკურია – რეგიონებში ხელისუფლებას ძლიერი კონკურენტები არა ჰყავს, თბილისში კი პროპაგანდისტული მანქანის ამუშავება აუცილებლად მოუწევს, ოღონდ ამჯერად ისევ სისხლიან ცხრა წელზე აქცენტირება აზრს მოკლებული იქნება, მით უმეტეს, როდესაც “ქართული ოცნების” ხელისუფლებასთანაც ანალოგიური კითხვები დაგროვდა. უამრავი საკითხის დასახელება შემიძლია, რისი დაპირისპირებაც ოპოზიციას მომგებიანად შეუძლია ხელისუფლებასთან, მათ შორის, ფარცხალაძესთან დაკავშირებული ერთ-ერთი ბოლო სკანდალი. თანაც, ფარცხალაძის საქმე მხოლოდ ნაწილია იმ დასკვნისა, რომელსაც აუდიტის სამსახური მერიის საქმიანობის შესახებ გამოაქვეყნებს.
ამიტომ “ქართულ ოცნებას” რადიკალური ზომების მიღება მოუწევს, მათ შორის, საკადრო და საქმეების სწრაფი გახსნისთვისაც. ვგულისხმობ, როგორც ფარცხალაძის დანაშაულის დროულად გამოძიებას, ისე მთავრობაში რადიკალურ ცვლილებებს. სხვათა შორის, ლოგიკურად მეჩვენება, რომ კახი კალაძე თანამდებობიდან უახლოეს დღეებში გადადგეს კიდეც, რადგან თბილისის მერის არჩევნები აუცილებლად მწვავე დაპირისპირების თანხლებით წარიმართება და მას საფუძვლიანად მომზადება მოუწევს.
მართალია, ალეკო ელისაშვილი უპარტიო, დამოუკიდებელი მოთამაშე იქნება, მაგრამ მაინც გაუჭირდება საკუთარ კომპეტენციაში თბილისელების დარწმუნება. თუ სხვა ალტერნატივა არ გამოჩნდა, ისევ ორპოლუსიან სისტემაში დავრჩებით. დღევანდელი გადასახედიდან ნათლად იკვეთება მეორე ტურის ალბათობა, თუმცა მეორე ტურში როგორც “ნაცმოძრაობის”, ისე “ევროპული საქართველოს” კანდიდატები წააგებენ იმ მარტივი მიზეზის გამოც, რომ ერთმანეთის ამომრჩევლის მობილიზებას ვერ მოახერხებენ -”ნაცმოძრაობის” ამომრჩეველს “ევროპული საქართველო” როგორც მოღალატე ახალი ძალა უფრო ეჯავრება, ვიდრე “”ქართული ოცნება”, რაც, ბუნებრივია, მმართველი გუნდის წარმომადგენელს გამარჯვებისთვის დამატებით შანსს აძლევს.
„ახალი თაობა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „აფგან მუხთარლის ინციდენტის თავიდან აცილება საზღვარზე შეიძლებოდა“
პოლიტოლოგი, ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საუბრობს იმის შესახებ, თუ რა გავლენას იქონიებს აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის ირგვლივ განვითარებული მოვლენები საქართველოს იმიჯზე.
- ბატონო რამაზ, აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის თბილისიდან გაუჩინარებისა და შემდეგ ბაქოს იზოლატორში აღმოჩენის ფაქტი რა გავლენას მოახდენს ჩვენი ქვეყნის იმიჯზე?
- თუ ის ვერსიაა სწორი, რომ ქართველი სპეცსამსახურები მონაწილეობდნენ ამაში, ანალოგიური მოვლენები მომხდარა მსოფლიო ისტორიაში, მაგრამ ამის გამო სახელმწიფოები არ ჩამოშლილან. მე არ მეჩვენება ეს ფაქტი იმ მოვლენად, რა ინტონაციაც ახლავს.
- თქვენ იზიარებთ იმ მოსაზრებას, რომ აზერბაიჯანი ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორია, რომ მასზე ვართ დამოკიდებული გაზის მოწოდების მხრივ და არ არის საჭირო ასეთი განგაშის ატეხა?
_ აზერბაიჯანი და თურქეთი ჩვენი პარტნიორი სახელმწიფოები არიან. თურქეთი ნატოს წევრი სახელმწიფოა. ჩვენ ამ შემთხვევაში პრაგმატული პოლიტიკა უნდა ვაწარმოოთ, ლავირება გვიწევს. ძალიან ფრთხილი უნდა იყოს ამ შემთხვევაში მიდგომები. აწყობილი ურთიერთობა შეიძლება ხუხულასავით დაინგრეს ერთი პატარა მიზეზით.
- ბატონო რამაზ, სტრატეგიული პარტნიორობა და კეთილმეზობლური ურთიერთობა ხომ არ ნიშნავს ცალმხრივ სტრატეგიულ პარტნიორობასა და კეთილმეზობლობას? ჩვენც არ ვართ ახლა სახარბიელო მდგომარეობაში…
- გეთანხმებით. რა თქმა უნდა, სრულიადაც არ ნიშნავს და ყველა სახელმწიფო ვალდებულია, რომ საკუთარი ინტერესები დაიცვას. მაგალითად, თურქეთმა საქართველოს სთხოვა იმ მოქალაქის გადაცემა, რომლის ბედ-იღბალს გაურკვეველი პერსპექტივა ელოდება. ასეთ დროს ძალიან რთულია ადამიანური თვალსაზრისით, მიიღო სრულიად არაადამიანური გადაწყვეტილება. ამიტომ ასეთ მგრძნობიარე თემებზე ხელისუფლებას დანის წვერზე მოუწევს გავლა.
- რამდენად არის პრობლემა ხელისუფლების დახურულობა, უფრო ღია უნდა იყოს თუნდაც ამ საკითხზე, უფრო მეტი ინფორმაცია მისცეს საზოგადოებას?
- სოზარ სუბარმა თქვა, სპეციალური რეჟიმის მისაღებად ჩვენთვის არ მოუმართავსო. ასევე მან თქვა, რომ ის დაეჭვებულია, დღისით-მზისით შუა ქალაქში ისე გაეტაცებინათ ადამიანი, რომ არცერთი თვითმხილველი არ შესწრებოდა ამ ამბავს. ეს კითხვა მეც გამიჩნდა.
- სად ხედავთ გამოსავალს, რომ საერთაშორისო ასპარეზზე ჩვენი იმიჯი არ შეილახოს?
- მეტი კომუნიკაცია, მეტი დოზით ინფორმაციის მიწოდება საზოგადოებისთვის შეიძლება უკეთესი ყოფილიყო.
- ვიცე-სპიკერმა თამარ ჩუგოშვილმა თქვა, რომ საუკეთესო ადგილი ამ შემთხვევაში არის პარლამენტი, საიდანაც მთავრობის შესაბამისი უწყების ხელმძღვანელებს შეუძლიათ საზოგადოებას ინფორმაცია მიაწოდონ…
- მეც ვიზიარებ ამ პოზიციას. პარლამენტი მართლაც არის ის ადგილი, სადაც მინისტრებს შეუძლიათ ამ მაღალი ტრიბუნიდან საზოგადოებას მიმართონ და უთხრან ის, რაც შეუძლიათ თქვან. მე არ მიმაჩნია, რომ ქართული მხარე ძიების პროცესში რაღაც ცოდვას ჩადის. ჯერ არ არის ის დრო გასული, რომ ეჭვი შევიტანოთ. ბევრად უფრო ადრე უნდა ჩარეულიყო სახელმწიფო – რა უნდა ამ ადამიანს, რას აკეთებს, ვინ არის, ეს ჩვეულებრივი პროცედურებია. ეს პროცედურები სათანადოდ რომ ყოფილიყო გავლილი, შეიძლება არ აღმოვჩენილიყავით მსგავსი არასასიამოვნო ფაქტის წინაშე. ამ ინციდენტის თავიდან აცილება შეიძლებოდა სრულიად უხმაუროდ საზღვარზე.
„ახალი თაობა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „აფგან მუხთარლის გატაცება ხელისუფლების ინტერესებში არ შედიოდა“ // „თბილისიდან ემისრები ჩადიოდნენ საზღვარზე და სოლიდურ თანხას გადასცემდნენ თავიანთ აქტივისტებს აზერბაიჯანში“
რა ძალები დგანან აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის აფგან მუხთარლის გატაცების უკან? რამდენად შედიოდა ხელისუფლების ინტერესებში ეს სკანდალი? რა საქმიანობას ეწეოდნენ საქართველოში აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი და მისი მეუღლე?
„ახალი თაობის“ ამ და სხვა კითხვებს ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე პასუხობს.
- ბატონო მამუკა, სერიოზული აჟიოტაჟი და სკანდალი მოჰყვა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის გატაცების ფაქტს. თქვენ რა ინფორმაციებს ფლობთ და რას გვეტყვით აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით?
- თვითონ ამ ფაქტთან დაკავშირებით უამრავი ვერსია ვრცელდება და ძირითადი საყვედური ხელისუფლების მიმართ არის. მეც ვსაყვედურობ ხელისუფლებას და მასთან პრეტენზიები მაქვს, მაგრამ არა იმის გამო, რის გამოც ზოგიერთი პოლიტიკური პარტია თუ საზოგადოებრივი ორგანიზაცია აფიქსირებს პოზიციას.
- თქვენ რის გამო საყვედურობთ?
- მე ვსაყვედურობ იმის გამო, რომ რეაგირება დააგვიანეს და მეორეც, ჩინოვნიკების, სახელმწიფო უწყებების ხელმძღვანელების მიერ საზოგადოებისთვის მიცემული ახსნა-განმარტება ვერავითარ კრიტიკას ვერ უძლებს.
- არაკომპეტენტური შეფასებები კეთდებაო. ასეა?
- რასაკვირველია. არ შეიძლება, ხალხს ასე მოეპყრა, საზოგადოებას, რომელიც ქვეყნის პრესტიჟით არის დაინტერესებული. სამწუხაროდ, ამ ჟურნალისტს ბევრი არავინ იცნობდა საქართველოში. ჟურნალისტია თუ ვინც არის, მე ცოტა სხვანაირი ინფორმაცია მაქვს მის ჟურნალისტურ საქმიანობასა და გამოცდილებასთან დაკავშირებით.
- რა ინფორმაციებს ფლობთ ამის შესახებ?
- სხვა ინფორმაციები მაქვს, მაცალეთ და მაგასაც აუცილებლად გეტყვით. მე უბრალოდ მინდა გითხრათ, რომ თვითონ ადამიანის გატაცების ფაქტზე, მეზობელ ქვეყნის ტერიტორიაზე გადაყვანასთან დაკავშირებით, ბევრად უფრო მკაფიო და გააზრებული უნდა ყოფილიყო ხელისუფლების პოზიცია. აი, სწორედ ეს მაქვს ხელისუფლებისთვის სასაყვედურო. ახლა რაც შეეხება თვითონ ამ ადამიანს.
- იცით მისი ბიოგრაფია?
- აფგან მუხთარლი თავის დროზე ფოტორეპორტიორიც იყო, მერე ჟურნალისტობდა კიდეც. თუმცა გააჩნია ჟურნალისტს. ის იმ დონის ჟურნალისტი არ ყოფილა არასოდეს, რომ პრობლემატური ყოფილიყო ხელისუფლებისთვის ან განსაკუთრებით საზოგადოებისთვის ცნობადი ყოფილიყო. ჩემი აზერბაიჯანელი კოლეგები, მაგალითად, არც იცნობდნენ აფგან მუხთარლის, როგორც ჟურნალისტს, მაგრამ იცნობდნენ, როგორც ოპოზიციის აქტივისტს. მისი მეუღლე ბევრად ცნობილი ჟურნალისტი იყო და ლეილა ახლაც ძალიან მაღალი კვალიფიკაციის ჟურნალისტია.
- აფგან მუხთარლის მეუღლემ უარი განაცხადა საქართველოს მოქალაქეობის მიღებაზე...
_ დიახ. ეს გიორგი კვირიკაშვილის ინიციატივა იყო და ამის გაკეთება შესაძლებელი იყო ცოტა ადრეც. თუ საშუალებას მომცემთ, ცოტა შორიდან დავიწყებ ამ ამბის ისტორიას. ობიექტურობისთვის უნდა ითქვას, რომ წინა რეჟიმის პერიოდში ბევრი ქვეყნის წარმომადგენელმა საქართველოში იპოვა თავშესაფარი. ჩემი დათვლით, 10-12 ქვეყნის წარმომადგენელი საქართველოში თავს აფარებს პოლიტიკური მოტივით.
- ყველა მათგანი საკუთარი ქვეყნის ხელისუფლების ოპოზიციაშია?
- ყველა მათგანი თავისი ქვეყნის ხელისუფლებას არ უდგას ოპოზიციაში. ზოგ შემთხვევაში ესენი არიან საომარ კონფლიქტებს თავს გამორიდებულები, ერაყიდან, სირიიდან, მაგრამ არიან ადამიანები, რომლებიც თავიანთი ქვეყნის ხელისუფლების ოპოზიციაში არიან, ან არ მოსწონთ ხელისუფლება და საქართველოში უფრო კომფორტულად გრძნობენ თავს. რომ გადახედოთ ჩვენს ლტოლვილთა ბანაკებს, იქ არიან უკრაინის, რუსეთის, თურქეთისა და აზერბაიჯანის მოქალაქეები. თავისუფლების ხარისხი იმდენად მაღალი უნდა იყოს ჩვენს ქვეყანაში, რომ ვიღაცისთვის მომხიბვლელი იყოს აქ ცხოვრება, მაგრამ ხაზგასმით ვამბობ, არა იმათთვის, ვინც თავისი ქვეყნის ხელისუფლების იარაღით დამხობის მომხრეა.
- აფგან მუხთარლი და მისი მეუღლე აზერბაიჯანის ხელისუფლების ოპოზიციაში იყვნენ?
- მიუხედავად იმისა, რომ ორივე მათგანი ოპოზიციაში ედგა აზერბაიჯანის ხელისუფლებას, მე არ შემიძლია იმის თქმა, რომ ისინი იყვნენ იარაღის ძალით დამხობის მომხრენი. მე ამის დამამტკიცებელი მასალა არ მაქვს.
- იატაკქვეშა საქმიანობას მართლა ეწეოდნენ?
- მე ამას ვერც უარვყოფ და ვერც დავადასტურებ, რადგან საკმარისი ინფორმაცია ამის თაობაზე არა მაქვს. მე ზუსტად რაც ვიცი, არის ის, რომ ამ ცოლ-ქმრის ცხოვრება აქ ნამდვილად არ იყო ღარიბული. ასევე მათიც, ვინც აზერბაიჯანიდან, თურქეთიდან, რუსეთიდან არიან. აქვთ კარგი ფინანსური სახსარი, რათა აქ კომფორტულად იცხოვრონ.
- ამით რის თქმა გინდათ?
- მე არაფერზე არ ვაკეთებ განსაკუთრებულ აქცენტს, უბრალოდ ფაქტს ვამბობ. ისინი ახერხებენ თანხების მოზიდვას, რომ აქ იცხოვრონ. საიდან, როგორ, ეს ჩემთვის უცნობია. აზერბაიჯანის ხელისუფლება რომ მათ არ დააფინანსებს, ეს ცხადია.
- საუბრობენ იმაზეც, რომ ჩვენს ქვეყანაში მომრავლდნენ ის ძალები, რომლებიც აქედან ფარულად ებრძვიან აზერბაიჯანის ხელისუფლებას. ამის თაობაზე გაქვთ ინფორმაცია?
- სწორედ ეს საქმე და ეს ცოტა საფრთხილო თემაა. ერთ-ერთი ასეთივე აქტივისტი 2017 წლის მარტში საქართველოს ხელისუფლებამ აიძულა, წასულიყო ჩვენი ქვეყნიდან. ის აზერბაიჯანში არ დაბრუნებულა, მესამე ქვეყანაში წავიდა. თუ ისინი დისკომფორტს უქმნიან ჩვენს მეზობელ სახელმწიფოს, ჩვენ ზომები უნდა მივიღოთ და, სულ მცირე, ისინი უნდა ვაიძულოთ, რომ ქვეყნიდან წავიდნენ.
- ამ კონკრეტულ შემთხვევაზე რას იტყვით?
- ამ კონკრეტულ შემთხვევაზე მე ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, თუ გავითვალისწინებთ კონტექსტს და ამ კონტექსტში იგულისხმება ანალოგიურ რეჟიმში მყოფი თურქეთის მოქალაქეების დაპატიმრება. ორი თურქი მოქალაქეა დაპატიმრებული, ერთი დემირელის სკოლის ხელმძღვანელი და მეორე კიდევ ბიზნესმენი. მიუხედავად იმისა, რომ მათ ერდოღანის ხელისუფლება ტერორიზმს სდებს ბრალად, მე შემიძლია ძალიან მაღალი ალბათობით გითხრათ, რომ მათ ტერორიზმთან კავშირი არ აქვთ. ამის დამადასტურებელი ირიბი დოკუმენტები და ვერბალური ინფორმაცია ჩემამდე არ მოსულა. მე შემიძლია წავიტრაბახო, რომ ყოფილიყო რამე, აუცილებლად მეცოდინებოდა.
- თურქეთის ხელისუფლების ზეწოლის შედეგად დააკავეს?
- დიახ, იყო თურქეთის ხელისუფლების ზეწოლა ჩვენს ხელისუფლებაზე, მაგრამ ეს არის კონტექსტი. ამ კონტექსტში აზერბაიჯანელი აქტივისტის გატაცება საქართველოდან სულ სხვანაირად გაჟღერდა. ისიც რომ დაეპატიმრებინათ, სასამართლო პროცესი შეექმნათ და გადაწყვეტილება მერე მიეღოთ, ეს გასაგები იქნებოდა. ეს ყველაფერი ლოგიკაში არ ჯდება.
- რა არ ჯდება ლოგიკაში, გატაცება რაში დასჭირდათ?
- დიახ, ბოლოს და ბოლოს, შეეძლოთ, ისე მოქცეულიყვნენ, როგორც თურქეთის მოქალაქეებს მოექცნენ, თუ ხელისუფლებაა ამაში ჩართული. მე ვფიქრობ, რომ ამ ამბავში მესამე ძალაა ჩართული. შესაძლოა, ხელისუფლების რომელიღაც წევრი მონაწილეობდა ან თუნდაც ძალოვან სტრუქტურაში მომუშავე ადამიანები, მაგრამ ეს აქცია რომ ქვეყნის დისკრედიტაციაზეა ორიენტირებული, ეს არის ფაქტი! რა შეუშლიდა ხელისუფლებას ხელს, მაგალითად, მუხთარლი რომ დაეპატიმრებინა და იგივე პროცესი შეექმნა, რაც თურქეთის მოქალაქეების შემთხვევაში?! ამაში ხელს ვერავინ შეუშლიდა. საზოგადოებრივი აგრესია იქნებოდა ბევრად უფრო ნაკლები, ვიდრე არის ახლა. საზოგადოება იმიტომ კი არ არის აღშფოთებული, ის კაცი მართლა იყო დამნაშავე თუ არა. აღშფოთებულია იმიტომ, რომ ჩვენი ქვეყნის პრესტიჟი ასე უგვანოდ შეილახა!
- ეს რამდენად შედიოდა ხელისუფლების ინტერესში, ვერ გათვალეს?
- რა თქმა უნდა, არ შედის. მაშინ გამოდის, რომ ან სულ გაგიჟებულა ვიღაცა ხელისუფლებაში, ვინც ეს ბრძანება გასცა, ან მესამე ძალაა ამაში ჩართული, ვისაც აწყობდა ხელისუფლების დისკრედიტაცია.
- ვინ არის ეს მესამე ძალა?
- ეს შეიძლება იყოს ჩვენი სამეზობლო ნებისმიერი ქვეყნიდან. არ მინდა ახლა ქვეყნების დასახელება. პლუს ქვეყანაში არსებული მეხუთე კოლონა, რომელიც არის სახელისუფლებო სტრუქტურებშიც. მე სხვა ლოგიკას ვერ ვხედავ. ასევე ასეთი ინფორმაციაც გავრცელდა, რომ ეს იყო კერძო შეკვეთა და ვიღაცამ ძალოვან უწყებაში მომუშავე ადამიანები, აბსოლუტური იდიოტები, ამ საქმეში გამოიყენა. ყველა შემთხვევაში, ეს არის ქვეყნის პრესტიჟზე სერიოზული დარტყმა, რაც ხელისუფლების ინტერესებში არ შედიოდა.
ვსვამ კითხვას: ჩვენს ხელისუფლებას რომ დაეპატიმრებინა მუხთარლი აზერბაიჯანის ხელისუფლების მოთხოვნით, ვინ შეუშლიდა ამაში ხელს?! ვერც ვერავინ! რადგან ეს არ მოხდა, ძალიან მაღალი ალბათობით ვფიქრობ, რომ ეს იყო ვიღაც სხვის მიერ ინსპირირებული და ამ ვიღაცას საქართველოს პრესტიჟის შელახვა ძალიან სჭირდებოდა.
- როგორ გამოვა ხელისუფლება ამ სიტუაციიდან?
- ახლა ძალიან ბანალური რამე უნდა ვთქვა, მაგრამ ხელისუფლებამ სასწრაფოდ უნდა გამოიძიოს ეს ამბავი და კონკრეტული ადამიანები იპოვოს, რომლებმაც ეს ოპერაცია დაგეგმეს და ამის ბრძანება გასცეს. ხელისუფლებას ამის გაკეთება არ გაუჭირდება. მე ჩემი აზერბაიჯანელი კოლეგები მეუბნებიან, რომ თბილისიდან ემისრები ჩადიოდნენ ხოლმე საზღვარზე, რომელიც ნაკლებად კონტროლდება და სოლიდურ თანხას გადასცემდნენ თავიანთ აქტივისტებს აზერბაიჯანში. აფგან მუხთარლიზე ვერ ვიტყვი, მაგრამ მისი მეუღლე იყო პარტია მუსავათის პრესსამსახურის უფროსი თავის დროზე. ეს პარტია დღესაც არსებობს აზერბაიჯანში და ფუნქციონირებს და მეორე ორგანიზაცია, სადაც მისი ქმრის კავშირები იკვეთება, არის სახალხო ფრონტი, ესეც არსებობს ანუ ამ ორგანიზაციის აქტივისტები იქაც არიან დარჩენილი.
- მათთან კვლავაც ჰქონდათ კონტაქტი?
- ეს ჩემი მეგობრები მეუბნებიან, რომ მანდედან ჩამოსული ადამიანები ფულს გადასცემდნენ ხოლმე თავიანთ მომხრეებს. ზაქათალის ტერიტორიაზე ხდებოდა ეს შეხვედრებიო. თვითონ აფგან მუხთარლი ჩართული იყო თუ არა ამ ამბავში, იყო თუ არა ემისარი და ჩაჰქონდა თუ არა ფული, ვერ გეტყვით. ეს ჩემთვის არ დაუდასტურებიათ, თუმცა სხვების გვარებიც კი მითხრეს, რომლებიც დღეს თბილისში არიან.
- ანუ ჩვენს ქვეყანას იყენებენ საკუთარი ინტერესებისთვის?
- ასეთი რამ ხდება ხოლმე მსოფლიოში, მაგრამ არსებობს ზღვარი. ერთია იდეოლოგიური მუშაობა, სამართლიანობისთვის ბრძოლა და მეორეა უკვე, როცა არსებული ხელისუფლების დამხობისთვის გაქვს შექმნილი შესაბამისი ჯგუფი. მოდით, წარმოვიდგინოთ, რომ ბაქოში არსებობს ჯგუფი, რომელიც საქართველოში დესტაბილიზაციაზეა ორიენტირებული. ეს მოგვეწონებოდა?! აზერბაიჯანელების ის ჯგუფი, რომელზეც მე ვსაუბრობ, რომელიც თბილისში არსებობს, ჯერჯერობით ზღვარს არ გადასულა. ამ ეტაპზე მხილების რეჟიმში არიან აზერბაიჯანის ხელისუფლების წარმომადგენლები და ძირითადად თანამშრომლობენ უცხოურ, ევროპულ ორგანიზაციებთან. აზერბაიჯანში კი ეს ორგანიზაციები უკვე დახურულია. მაგალითად, რადიო თავისუფლება და კიდევ სხვა.
- ოპოზიციური პარტიების მხრიდანაც სერიოზულია კრიტიკა და აქტივობაა ამ საქმესთან დაკავშირებით...
- ოპოზიციური პარტიები ძალიან მაღალ ხმაზე ლაპარაკობენ ამ თემასთან დაკავშირებით. ყველა ოპოზიციურ პარტიას აქვს ამის უფლება, რადგან აღმაშფოთებელი რამ მოხდა ქვეყნის პრესტიჟის საზიანოდ, ოღონდ ნაციონალური მოძრაობის გარდა.
სწორედ ნაციონალური მოძრაობის დროს, მე მახსოვს, მე და ჩემს მეგობრებს რამხელა ძალისხმევა დაგვჭირდა იმისთვის, რომ ჩეჩნების გადაცემის პროცესი რუსეთის ხელისუფლებისთვის როგორმე შეგვეჩერებინა და სამი კაცი მაინც გადასცეს. არცერთი მათგანის დანაშაულებრივი ქმედება არ იკვეთებოდა. არც ის მავიწყდება, ირანის მოქალაქე, მეცნიერი რომ გადასცეს ამერიკელებს. ასე რომ, ისეთმა ფურმა დამწიხლოს, ჩემზე მეტს იწველიდესო. ნაციონალურ მოძრაობას არაფრის ლაპარაკის უფლება არა აქვს. სხვების პოზიცია კი მესმის.
„ახალი თაობა“, 05 ივნისი, 2017 წელი
ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილიშვილთან: „დროა, რუსეთს დვალეთის დაბრუნება მოვთხოვოთ“ // „ხელისუფლება გუგულის კვერცხებით არის სავსე»
რა შემთხვევაში გამოვა ხალხი ქუჩაში, რა სპეცოპერაციას ატარებს რუსეთი საქართველოში, რატომ არ უნდა ვივაჭროთ რუსეთთან, როგორ უნდა გათავისუფლდეს ხელისუფლება ჩანერგილი აგენტებისგან? ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ანალიტიკოსი უსაფრთხოების საკითხებში ზაალ კასრელიშვილი ესაუბრება.
- ცხინვალის რეჟიმის მეთაურმა ბიბილოვმა, რომელიც თავის მიზნად რეგიონის რუსეთის შემადგენლობაში შეყვანას მიიჩნევს, ახლახან განაცხადა, რომ ამ საკითხზე რეფერენდუმის ჩატარება შეიძლება წლის ბოლომდე ან კიდევ უფრო დიდი ხნით გადაიდოს. რას უკავშირდება ბიბილოვის პოზიციის ცვალებადობა?
- ანატოლი ბიბილოვი დამოუკიდებლად არანაირ განცხადებას არ გააკეთებდა. ეს ყველაფერი შეთანხმებულია კრემლთან. მოსკოვი ამით ცდილობს, საქართველოსთან ვაჭრობა დაიწყოს, რასაც ჩვენი ხელისუფლება არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დათანხმდეს. რუსეთთან მხოლოდ მაშინ შეიძლება მოლაპარაკებების დაწყება, თუ ისინი მოპარულ ტერიტორიებს დააბრუნებენ. ამ შემთხვევაში მხოლოდ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოზე არ ვსაუბრობ. რუსეთმა მოპარულის დაბრუნება დვალეთიდან უნდა დაიწყოს. ეს ტერიტორია ჩრდილოეთ ოსეთსა და რაჭას შორის მდებარეობს. ისტორიული ქართული მიწა რუსებმა 1922 წელს წაიღეს და თუ ჰგონიათ, რომ ეს ამბავი დაგვავიწყდა, ძალიან შემცდარან.
- დვალეთის დაბრუნების საკითხს დააყენებს ვინმე დღის წესრიგში?
- რატომ არ უნდა დააყენონ? ისიც ისეთივე ქართული მიწაა, როგორებიც სამაჩაბლო და აფხაზეთი. დარწმუნებული ვარ, ადრე თუ გვიან საქართველოს სათავეში მოვა ეროვნული ხელისუფლება და ყველაფერზე მოსთხოვს რუსეთს პასუხს.
- არც ისე აქტიურად, მაგრამ მაინც მიმდინარეობს იმის პროპაგანდა, რომ თუ დასავლურ კურსზე უარს ვიტყვით, მოსკოვი მიტაცებულ ტერიტორიებს დაიბრუნებს. ამასთან დაკავშირებით რას ფიქრობთ?
- დასავლურ კურსზე უარის თქმა სუვერენიტეტზე უარის თქმას ნიშნავს. პრორუსული ძალები საქართველოში უკვე წლებია ცდილობენ ამ აზრის დამკვიდრებას, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ. ჩვენმა საზოგადოებამ, როგორც იქნა, დასკვნების გამოტანა ისწავლა.
- საზოგადოებამ შეიძლება ისწავლა დასკვნების გამოტანა, მაგრამ რას იზამს ხელისუფლება? აქტიურად საუბრობენ იმაზე, რომ აფხაზეთის რკინიგზის ამოქმედება და როკის გვირაბის გახსნა იგეგმება. სომხეთის პრემიერი ამბობს, რომ ამ საკითხზე საქართველოს ხელისუფლებასთან შეთანხმება უკვე მიღწეულია...
- ჩვენ არა ვართ ხელისუფლებაში და არ ვიცით, ვის რაზე უთანხმდებიან. სამაგიეროდ, ვიცით, რა მოხდება, თუ ხელისუფლება სუვერენიტეტზე უარს იტყვის. როგორც კი ცნობილი გახდება, რომ ხელისუფლება სუვერენიტეტზე უარს ამბობს ან ამ თემით ვაჭრობის დაწყებას აპირებს, ის მაშინვე დამთავრდება. ხალხის ქუჩაში გამოსაყვანად არც ოპოზიცია იქნება საჭირო და არც ლიდერი.
- თქვენი აზრით, წავა ხელისუფლება ამ ნაბიჯზე?
- ჭკუა თუ აქვს, არ უნდა წავიდეს. სამწუხაროდ, 1990 წლიდან მოყოლებული დღემდე საქართველოს ხელისუფლებაში მრავლად არიან გუგულის კვერცხები. მხედველობაში მყავს სხვადასხვა ქვეყნის სპეცსამსახურების მიერ ჩანერგილი ხალხი. მათი დახმარებით ჩვენი მეზობელი სახელმწიფო შეეცდება, საქართველოს დასავლური კურსიდან გადაახვევინოს.
- გუგულის კვერცხებს სერიოზული გავლენები აქვთ ხელისუფლებაში?
- სერიოზული გავლენები აქვთ და სერიოზული პატრონებიც ჰყავთ. იმისთვის, რომ საქართველომ ნორმალური განვითარება შეძლოს, ხელისუფლება მოღალატეებისგან უნდა გათავისუფლდეს. მოღალატეებისგან გათავისუფლება ძალიან მარტივია. ამისთვის მხოლოდ ხელისუფლების კეთილი ნებაა საჭირო.
- ხელისუფლების ნებაში ლუსტრაციის კანონის მიღებას გულისხმობთ?
- ლუსტრაციის კანონის მიღების შემთხვევაში გაირკვევა, ვინ ვისი აგენტია. როდესაც უცხო ქვეყნის აგენტებზე ვსაუბრობთ, რატომღაც ყველა რუსეთს წარმოიდგენს ხოლმე. რუსეთის გარდა, ხელისუფლებაში კიდევ სხვა ქვეყნების აგენტურაც არის ჩანერგილი.
- ლუსტრაციის კანონის მიღების აუცილებლობაზე გამუდმებით საუბრობენ, მაგრამ არცერთი ხელისუფლება არ წავიდა ამაზე...
- იმიტომ, რომ ხელისუფლებაში მრავლად არიან გუგულის კვერცხები. ისინი საკუთარი თავის გამოაშკარავებას არ დათანხმდებიან.
- მოდით, ისევ აფხაზეთის რკინიგზის ამოქმედებასა და როკის გვირაბის გახსნას დავუბრუნდეთ. ექსპერტთა ნაწილის შეფასებით, ეს ქვეყნის ინტერესების უგულებელყოფა იქნება. თქვენ რას იტყვით?
- ვიდრე რუსეთი მოპარულ მიწებს არ დაგვიბრუნებს, ამ საკითხზე საუბარიც კი ქვეყნის ღალატის ტოლფასი იქნება. ეს იქნება სუვერენიტეტზე უარის თქმა. ამის გარდა, საქართველომ შესაძლოა ორი სტრატეგიული პარტნიორი, თურქეთი და აზერბაიჯანი, გაანაწყენოს. მოსკოვს ამ გზისა და რკინიგზის ამოქმედება იმისთვის უნდა, რომ სომხეთში კიდევ უფრო გაიმყაროს პოზიციები. ამ გზის გავლით ის ირანზეც გავა. იმედი მაქვს, რომ საქართველოს ხელისუფლება ამ ყველაფერს კარგად გააცნობიერებს და ამას არ დათანხმდება. რუსეთის ანკესზე წამოგება ახლა ყოვლად დაუშვებელია. საქართველომ არნახულ საერთაშორისო მხარდაჭერას მიაღწია და ამის ხელიდან გაშვება არ შეიძლება. ტრამპის ხელმოწერილი დოკუმენტი და ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის ჩატარება ძალიან მნიშვნელოვანი გზავნილია მოსკოვისთვის.
რუსეთი ამას კარგად აცნობიერებს და ალბათ არც ის არის შემთხვევითი, რომ ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის ჩატარებას დაემთხვა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის გატაცება საქართველოდან.
- ოპოზიციის მტკიცებით, ეს საქართველოს ხელისუფლების მიერ არის გაკეთებული.
- ამას რით ხსნიან, რომ გამტაცებლები ქართულად საუბრობდნენ? ქართულ ენაზე ბევრი საუბრობს. არც იმას გამოვრიცხავ, რომ ქართველებიც იყვნენ, მაგრამ სხვა ქვეყნის დავალებას ასრულებდნენ. მეეჭვება, რომ ქართული სპეცსამსახურები ამაში რაიმე ფორმით იყვნენ ჩართული. შინაგან საქმეთა სამინისტროს რაღაც კითხვებზე მოუწევს პასუხის გაცემა. ის, რაც მოხდა, საქართველოსთვის ძალიან დიდი დარტყმა იყო. ამიტომაც უნდა მოხდეს ამ საქმის სასწრაფო წესით გამოძიება. საერთაშორისო თანამეგობრობას ბევრი კითხვა გაუჩნდა და ამ კითხვებს პასუხი უნდა გაეცეს. ამ საქმეს კარგად არ ვიცნობ, მაგრამ მგონია, რომ ამის უკან ერთი დიდი ქვეყანა დგას, რომელიც ყველაფერს აკეთებს საქართველოს საერთაშორისო იმიჯის შესალახად.
- ამ საქმეშიც რუსული კვალი იკვეთება?
- საქართველოს ხელისუფლებას ეს ამბავი ნამდვილად არ აწყობდა. ჩვენ არ გამოვრიცხავთ, რომ ეს სამწუხარო ინციდენტი ერთი დიდი სპეცოპერაციის ნაწილი იყოს.
- რა დიდ სპეცოპერაციაზე საუბრობთ?
- ზუსტად ვერ გეტყვით, მაგრამ ასეთი რამეები შემთხვევით არ ხდება. ღმერთმა ქნას, რომ ის, რაც მოხდა, მხოლოდ რომელიმე კერძო პირის ინტერესი იყოს. ჩვენ რატომღაც გვგონია, რომ ამაში რუსეთის ხელი ურევია. მის გააქტიურებას ცოტა უფრო ადრე ველოდით, მაგრამ, როგორც ჩანს, მავანმა ჯერ პროცესები თავის ნებაზე მიუშვა, რომ შედეგი ენახათ. შედეგის მიხედვით დაიგეგმნენ და ორიგინალური ტაქტიკა აირჩიეს. ამას ჰქვია აგრესიული მენეჯმენტი.
რა სქემითაც რუსეთი წლებია მუშაობს, შედეგზე ვერ გადის. მათ საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა ვერ მოაქციეს პრორუსული განწყობის ტალღაზე. თავიდან სცადეს სოციალური პრობლემების აგორება, მაგრამ არ გამოუვიდათ. სცადეს, აეგორებინათ რელიგიური თემები, მაგრამ არ გამოუვიდათ. თუმცა ეს თემა ისეც აქტუალურია და მას ისევ დაუბრუნდებიან. არც ისლამის დემონიზაციამ გაამართლა. შეეცადნენ, საქართველო მარიონეტ ხელისუფლებად გადაექციათ, მაგრამ არც ეს გამოუვიდათ. ახლა გადავლენ აგრესიულ ქმედებებზე.
- აგრესიულ ქმედებებში რას გულისხმობთ?
- ღია პროპაგანდას. სულელები არც მოსკოვში სხედან და ისინიც თვლიან რაღაცებს. კრემლი აქ ხშირად ატარებს გამოკითხვებს და ძალიან კარგად იცის ხალხის განწყობა. საქართველოს მოსახლეობას თუ ჰგონია, რომ როცა ურეკავენ, მხოლოდ დასავლური ორგანიზაციები ატარებენ გამოკითხვებს, ძალიან შემცდარა. სოციოლოგიურ კვლევებს რუსეთიც ატარებს, ოღონდ სხვისი სახელით. ახლა გადაწყვიტეს, ახალგაზრდობასთან პირდაპირ დიალოგზე წავიდნენ. რაღაც სკანდალებსაც ააგორებენ. არ არის გამორიცხული, რომ კონკრეტულმა პირებმა თავად გამოიჩინეს ინიციატივა. აქ რამდენიმე სახის პრორუსული ძალაა და მათ შორის სერიოზული კონკურენციაა.
- რა კონკურენცია?
- რომელი უფრო მეტად მოაწონებს დამპყრობელს თავს. მინდა გავიხსენო ერთ-ერთი ცნობილი რუსი ბოლშევიკის მემუარები. ის წერდა, ჩვენ არასდროს ვითხოვდით იმდენ სისხლს, რასაც ქართველი ბოლშევიკები თავიანთი ინიციატივით აკეთებდნენო. ასევე იქცეოდნენ ის ქართველები, რომლებიც თავის დროზე სპარსელების სასარგებლოდ მოქმედებდნენ. იგივე შეიძლება ითქვას ჩვენს იმ თანამემამულეებზეც, რომლებიც ოსმალეთზე მუშაობდნენ.
- გამოდის, რომ დამპყრობლისთვის თავის მოწონებისკენ გვაქვს მიდრეკილება...
- მადლობა ღმერთს, რომ ქართველობის დიდ ნაწილს ამისკენ მიდრეკილება არ აქვს. მოღალატეები და გამყიდველები ყველა ერში არიან. ყველგან არიან ადამიანები თუ პოლიტიკური ძალები, რომლებიც დამოუკიდებლად ხელისუფლებაში მოსვლას ვერ ახერხებენ და ამის გასაკეთებლად სხვა ქვეყნებს თავს აწონებენ. ეს მოღალატეები კიდევ გამოიჩენენ თავს. ისინი რუსეთს არსენალში ჰყავს, მაგრამ, რადგან არცერთმა თემამ არ გაამართლა, მალე ყველა თემას ერთად ააგორებენ.
- ეს გამოიღებს შედეგს?
- გამორიცხულია. რუსეთისკენ ჩვენი მოსახლეობა აღარ მიბრუნდება. 1801 წლიდან მოყოლებული დღემდე რუსეთისგან თავის დაღწევას ვცდილობთ. ამ წლების განმავლობაში მრავალი უბედურება და ომი გადავიტანეთ, რომლის დროსაც ყოველი მეშვიდე ქართველი დაიღუპა. მეორე მსოფლიო ომს თუ ჩავთვლით, გამოდის, რომ ყოველი მეხუთე ქართველი რუსეთის გამოა დაღუპული. ეს ყველაფერი ჩვენს მეხსიერებაშია დალექილი და მათ ორბიტაზე არასდროს დავბრუნდებით. რუსეთს საქართველოს მოსახლეობის გულის მოგება მხოლოდ ერთ შემთხვევაში შეუძლია, თუ ტერიტორიებს დააბრუნებს და საქართველოს სუვერენიტეტს პატივს სცემს.
