„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ ირაკლი მენაღარიშვილთან: „საქართველომ უნდა დაამტკიცოს, რომ ევროპულ ოჯახში მიღების ღირსია“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ მწერალ თამაზ ჭილაძესთან: „ჩვენში გამარჯვებულები დუმან, დამარცხებულები კი ლაპარაკობენ“ // „ოცდაშვიდი წელი ხდება, თავისუფლები ვართ და ჩვენს სიღარიბეს ვერაფერი მოვუხერხეთ“ // „ჩვენ გვექნება ევროპაში უვიზოდ ჩასვლის უფლება და არ გვექნება ამ უფლების გამოყენების საშუალება სიღატაკის გამო“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ ვასილ მაღლაფერაძესთან: „კარმუშკასავით“ ჰქონდათ მთელი ბიუჯეტი…“ // „ვიღაც შეგნებულად თუ შეუგნებლად ცდილობს ჭორებზე დაყრდნობით უსაფუძვლო აჟიოტაჟის შექმნას“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ ლევან მურუსიძესთან: „იმ ბესარიონ ალავიძეს და პაატა ქათამაძეს გაეგზავნათ ამანათები და ჩაიბარეს“ // პროკურატურა მოსამართლეებზე ზეწოლაში ყოფილი ხელისუფლების მაღალჩინოსნის მონაწილეობაზე საუბრობს
—–
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: რა შემთხვევაში არ შეგიშვებენ შენგენის ზონაში ვიზალიბერალიზაციის შემდეგ
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: შანსი თუ სატყუარა – რას ფიქრობენ რიგითი აფხაზები და ოსები ვიზალიბერალიზაციაზე
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: საქართველომ რუსეთს მსო-ში შეიძლება პრობლემები შეუქმნას // ქართველებისა და შვეიცარიელების ერთობლივი ზეწოლა მოსკოვზე 2011 წლის ხელშეკრულების ასამოქმედებლად
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ სალომე ზურაბიშვილთან: „ვლადიმირ პუტინს პასპორტიზაციის პოლიტიკის გატარებაში ჩვენ თავად ვეხმარებით“ // პარლამენტის დამოუკიდებელი დეპუტატი კონსტიტუციაში ორმაგი მოქალაქეობის შესახებ ჩანაწერის გაუქმებას ითხოვს
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: დიდი მედიაგადანაწილება დასასრულს უახლოვდება // რა ხდება „იმედში“, „მაესტროსა“ და „ჯი-დი-ეს“-ში
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ დავით ზურაბიშვილთან: „ტაბუ უნდა აიხსნას, როდესაც ეკლესიასთან სამეურნეო ურთიერთობას ეხება საქმე“ // „რესპუბლიკელი“დეპუტატის თქმით, თბილისის საკრებულოში საპატრიარქოს თხოვნაზე უარის თქმა მკრეხელობად მიაჩნიათ
—–
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლევან ალაფიშვილთან: „პრეზიდენტის ვეტო ამბობს, რომ სასამართლო დღესვე გახდეს დამოუკიდებელი“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლაშა ჩხარტიშვილთან: „ხანძრები ბაზრობებზე ძალიან საეჭვო სახეს იღებს“ // „კონცერტებზე მილიონების ხარჯვას სჯობს, „ბავშვთა სამყაროს“ ხანძრისგან დაზარალებულებს დაეხმარონ“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზვიად კუპრავასთან: „ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობა შეგნებულად სუსტდება“ // რა საიდუმლო ინფორმაციები ჩაუვარდა ხელში რუსეთს
„ახალი თაობა“: თბილისის მერიაში პრემიების სკანდალი გრძელდება // ლევან ხაბეიშვილი: „დეკემბერში 1.470.745 ლარი პრემია გაიცა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ შოთა მალაშხიასთან: „ამდენს ხალხი ვეღარ მოითმენს“ // „ჩვენ 1992 წელში დაგვაბრუნეს“ // „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისია პარლამენტს დღემდე არ შეუქმნია“
„ახალი თაობა“: „ოცნების“ პოლიტდევნილი ორი კაცის მკვლელობისთვის გაასამართლეს
———————
„კვირის პალიტრა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ირაკლი მენაღარიშვილთან: „საქართველომ უნდა დაამტკიცოს, რომ ევროპულ ოჯახში მიღების ღირსია“
ეკა ასათიანი
გასულ კვირას ევროპარლამენტმა ვიზალიბერალიზაციის საკითხს კენჭი უყარა და საქართველოსთან სავიზო რეჟიმის გაუქმებას მხარი დაუჭირა. რა პასუხისმგებლობას გვაკისრებს უვიზო მიმოსვლა და კიდევ რა უნდა გაკეთდეს საგარეო პოლიტიკურ ვექტორზე დადებითი შედეგის მისაღებად, ამ და სხვა საკითხებზე საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი ირაკლი მენაღარიშვილი გვესაუბრება:
- შემდგომი ნაბიჯი უკვე ევროპულმა საბჭომ უნდა გადადგას და პრაქტიკულად, ამით დასრულდება გადაწყვეტილების გაფორმება. მისი იმპლემენტაციისთვის ტექნიკური პროცედურები დარჩება, რაც უახლოეს მომავალში უნდა დასრულდეს.
- საქართველოს მოქალაქეები ზაფხულისთვის ევროპაში უვიზო მიმოსვლას შეძლებენ…
- სავარაუდოდ, კი.
- ევროპარლამენტში ამ გადაწყვეტილებას მოწინააღმდეგეებიც გამოუჩნდნენ…
- ევროპარლამენტარი თავის ქვეყანას კი არა, პოლიტიკურ პარტიას ან მოძრაობას წარმოადგენს ევროპაში. ნაციონალური მიდგომები კი ევროპის საბჭოს სხდომაზე იქნება, სადაც ყველა ქვეყნის წარმომადგენელი ამ გადაწყვეტილებას კენჭს უყრის.
გასაკვირი ის იქნებოდა, ევროპარლამენტში არავის გამოეხატა საწინააღმდეგო მოსაზრება, რადგან ევროპას ახლა მიგრანტთა მოზღვავების გამო პრობლემები აქვს. თუმცა საბოლოო ციფრები მრავლისმეტყველია – დეპუტატების 85%-მა საქართველოს ვიზალიბერალიზაციას დაუჭირა მხარი. ღმერთმა ქნას, ევროპაში 15%- ზე მეტი კრიტიკოსი არასოდეს გვყავდეს.
- რამ გამოიწვია ასეთი დიდი მხარდაჭერა?
- უპირველესად, ეს იყო საქართველოს მიერ ფრიადზე შესრულებული სამუშაო და ჩვენი საზოგადოების, პოლიტიკური ელიტის ყველა თაობის ნამუშევარი. თუმცა ბოლო წლებში მთავრობამ, პარლამენტარებმა და ჩვენმა დიპლომატიურმა წარმომადგენლობამ ძალიან ბევრი რამ გააკეთეს, რაც მაღალ შეფასებას იმსახურებს. ევროპა დარწმუნებულია, რომ ქვეყანა სწორი გზით მიდის და რაც მთავარია, მასაც სჭირდება საქართველო. ევროპარლამენტართა უმრავლესობამ მხარი დაუჭირა ქვეყანას, რომელიც უმძიმეს გეოპოლიტიკურ ვითარებაში ახერხებს და საერთო ღირებულებებისა და საგარეო პოლიტიკური არჩევანის ერთგულია. სამწუხაროა, რომ აღმოსავლეთის პარტნიორობის სახელმწიფოებიდან, ჯერჯერობით, მხოლოდ საქართველო აგრძელებს დაბეჯითებით, მე ვიტყოდი, დაჟინებითაც კი ევროპისკენ სვლას.
- ერთ-ერთმა ევროპარლამენტარმა განაცხადა, საქართველოს მთავრობა არ იყო ღირსი, ასეთი გადაწყვეტილება მიგვეღო, თუმცა ეს ქართველმა ერმა დაიმსახურაო…
- არც ასეთი განცხადებებია გასაკვირი. ჩვენი ხელისუფლება სულაც არ არის შეცდომებისგან დაზღვეული. თუმცა ამ და სხვა კრიტიკულ შენიშვნებს ღირსეული პასუხი გასცეს, რაც შედეგებში გამოიხატა.
- და მაინც, ამ წარმატებაში ზოგი პოლიტიკური ძალა წინა ხელისუფლების დამსახურებას უფრო ხედავს… თქვენი აზრით, ისტორია ამ ფაქტს როგორ შეაფასებს?
- როცა ევროპარლამენტმა ეს გადაწყვეტილება მიიღო, გამახსენდა, როგორ დაიწყო ევროპისკენ ჩვენი სვლა. პირველი წარმატებული ნაბიჯი ევროსაბჭოში საქართველოს გაწევრება იყო. იმ დღეს ხელი მოვაწერეთ დოკუმენტებს, რომლებითაც, ფაქტობრივად, ევროპული დემოკრატიების კლუბს შევუერთდით. ყველა, ვინც მაშინ დარბაზში იყო, ამ პროცესის სრულუფლებიანი მონაწილე გახდა. ცხადია, ვინმეს მხრიდან ქვეყნის წინსვლაზე ექსკლუზიური უფლებების პრეტენზია საფუძველს მოკლებულია.
- რა შეიძლება იყოს მომდევნო ეტაპი ევროკავშირთან დასაახლოებლად?
- ჩვენი საგარეო ვექტორი ევროატლანტიკური ინტეგრაცია გახლავთ. რა თქმა უნდა, ისე არ უნდა წარმოვიდგინოთ, რომ უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილია. ჯერ ვიზალიბერალიზაციის პროცესის ფინალური ნაბიჯიც კი არ გადადგმულა… ერთი რამ ცხადია – საქართველო ევროპული გზით სვლას განაგრძობს.
- რა პასუხისმგებლობას გვაკისრებს ვიზალიბერალიზაციის მიღება?
- ძალიან დიდს… საქართველომ უნდა დაამტკიცოს, რომ ღირსია, ევროპამ შემდგომში მეტი ენერგია და რესურსი გაიღოს ჩვენი ქვეყნის ევროპულ ოჯახში მისაღებად.
- ბევრს აინტერესებს, რა იცვლება იმ მოქალაქეებისთვის, რომლებსაც მძიმე ეკონომიკური მდგომარეობისგან თავის დასაღწევად ევროპაში წასვლა ერთადერთ გამოსავლად მიაჩნიათ?
- ამ თვალსაზრისით საზოგადოების ინფორმირებაა საჭირო, რათა ვინმე გაუგებრობაში არ აღმოჩნდეს. სამუშაოდ წასულთა დიდი ნაწილი ევროპულ ქვეყნებში წესებისა და ნორმების დარღვევით აღმოჩნდა. ვფიქრობ, თუკი ვინმე მომავალშიც წავა სამუშაოდ ან სხვა მიზნით, ეს მხოლოდ კანონის ფარგლებში მოხდება.
- დიასპორების საკითხში სახელმწიფო მინისტრის ყოფილმა მოადგილემ სოციალურ ქსელში დაწერა: “ახლა თუ გვყავს მილიონ-ნახევარი ემიგრანტი, ვიზალიბერალიზაციის ძალაში შესვლის შემდეგ კიდევ ერთი მილიონი დაგვემატება, საქართველოში აფრიკელები და არაბები დასახლდებიან, რითაც ჩვენი დემოგრაფიული სურათი კიდევ უფრო გაუარესდება და საბოლოოდ, ქართველები ეგზოტიკურ აბორიგენებად გადავიქცევით“.
- ასე ექსტრემალურად მოაზროვნე პერსონები საქართველოს არც ერთ ხელისუფლებას არასდროს აკლდა. ვერაფრით გავიზიარებ მათ აპოკალიფსურ განცდებს. ქართველთა მასობრივი აყრისა და გადასახლების პერსპექტივას ვერ ვხედავ…
- ვიზალიბერალიზაციის საპასუხოდ რუსეთისგან რას უნდა ველოდოთ?
- ზოგი ვარაუდობს, რომ რუსეთი საქართველოსთან სავიზო რეჟიმზე თავადაც უარს იტყვის, თუმცა მე ეჭვი მეპარება. სამწუხაროდ, რუსეთმა ყოფილ მოკავშირე რესპუბლიკებთან ურთიერთობისას სხვა პოლიტიკა აირჩია. რაც შეეხება აგრესიას, არაფერია გამორიცხული, თუმცა ამის შიშით ადამიანებს ვერ დააკარგვინებ სურვილს, უკეთ იცხოვრონ.
- აფხაზეთისა და ე. წ. სამხრეთ ოსეთის მოსახლეობასაც ეძლევა შანსი, ევროპაში ქართული პასპორტებით გავიდნენ…
- რა თქმა უნდა…
- “საქართველოს უსაფრთხოების საკითხები აშშ-თან ურთიერთობაზე გადის, საქართველომ უნდა იაქტიუროს თეთრი სახლის ადმინისტრაციასთან თანამშრომლობისთვის“, – ეს ბრიტანეთის ყოფილმა ელჩმა განაცხადა. საქართველოს ხელისუფლება სათანადოდ აქტიურობს ამ თვალსაზრისით?
- როგორც ვიცი, მუშაობა მიმდინარეობს, კონტაქტებიც იგეგმება, თუმცა ექსტრაორდინარულს არაფერს უნდა ველოდოთ, რადგან თეთრი სახლის ადმინისტრაციას ბოლომდე არა აქვს გარკვეული, რა მიმართულებით რის გაკეთებას აპირებს.
- დონალდ ტრამპის არჩევის შემდეგ არაერთი ექსპერტი ვარაუდობდა, რომ ის წინასაარჩევნო რიტორიკას შეცვლიდა, თუმცა ასე არ მოხდა – მისი გადაწყვეტილებები საყოველთაო განსჯის საგნად იქცა...
- თქვენთან წინა ინტერვიუში აღვნიშნე, რომ აშშ-ის პრეზიდენტის ადმინისტრაციის ჩამოყალიბებას დიდი დრო დასჭირდებოდა და ასეც არის… თუმცა ტრამპი უკვე არნახული ენერგიით შეუდგა დანაპირების შესრულებას. გარკვეულწილად, ამასაც ვვარაუდობდით. მან ხელი მოაწერა მექსიკის საზღვარზე კედლის აშენების განკარგულებას, დააყენა საკითხი ობამას ჯანდაცვის პროგრამის შეჩერებაზე, შეუტია ემიგრანტებს, მათ შორის მათაც, ვისაც სრულიად კანონიერად აქვთ მიღებული აშშ-ში შესვლის უფლება. ტრამპმა მათი მიღებაც კი შეაჩერა. ამას მოჰყვა უამრავი წინააღმდეგობა, იუსტიციის მინისტრის მოვალეობის შემსრულებლის გადაყენება, რადგან მან უარი განაცხადა ტრამპის ამ ბრძანებულების აღსრულებაზე… იმავე მიზეზით, ტრამპს დაძაბული საუბარი ჰქონდა აშშ-ის სერიოზული მოკავშირე სახელმწიფოს, ავსტრალიის პრემიერ-მინისტრთან, რომელმაც ამერიკის ამჟამინდელ პრეზიდენტს შეახსენა, რომ ობამას ადმინისტრაციასთან არსებობდა შეთანხმება ავსტრალიიდან 1300 ლტოლვილის მიღების თაობაზე…
- დიდი განსჯის საგანი გახდა დონალდ ტრამპის სატელეფონო ზარი ვლადიმირ პუტინთან, რომელიც გავრცელებული ინფორმაციით, ანტირუსული სანქციების მოხსნასაც შეეხო…
- ვლადიმირ პუტინთან საუბრის შეფასება ძალიან წინააღმდეგობრივია. რუსული წყაროები ცდილობენ, დაგვარწმუნონ, რომ ამ საუბარს ჰქონდა ყოვლისმომცველი ხასიათი. აშშ-ის მხარის ოფიციალური კომენტარი კი შემოიფარგლა მხოლოდ იმით, რომ ეს იყო გულახდილი საუბარი, რომლის მთავარი თემა ანტიტერორისტული საქმიანობა გახლდათ. პრობლემურ საკითხთა ჩამონათვალში ახსენეს უკრაინაც. ეს იყო და ეს. რა თქმა უნდა, ეს არ ნიშნავს რამეზე შეთანხმებას. ჩვენ დეტალებზე ვამახვილებთ ყურადღებას, თუმცა ეშმაკი სწორედ დეტალებში იმალება… მით უფრო, რომ ახლახან გაეროში თავად ტრამპის მიერ დანიშნულმა წარმომადგენელმა რუსეთს დონეცკში სიტუაციის გართულების გამო სერიოზულად შეუტია – ნუ ელით სანქციების მოხსნას, ვიდრე ყირიმი არ დაუბრუნდება უკრაინასო.
„კვირის პალიტრა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ მწერალ თამაზ ჭილაძესთან: „ჩვენში გამარჯვებულები დუმან, დამარცხებულები კი ლაპარაკობენ“ // „ოცდაშვიდი წელი ხდება, თავისუფლები ვართ და ჩვენს სიღარიბეს ვერაფერი მოვუხერხეთ“ // „ჩვენ გვექნება ევროპაში უვიზოდ ჩასვლის უფლება და არ გვექნება ამ უფლების გამოყენების საშუალება სიღატაკის გამო“
ირმა ხარშილაძე
მასთან ყოველ შეხვედრას ან სატელეფონო ზარს ხანგრძლივი და ძალიან საინტერესო საუბარი მოჰყვება ხოლმე – იმდენი რამ ხდება ირგვლივ, მოდი და, ნუ ილაპარაკებ. უმეტესად, ცხადია, მე ვარ მსმენელი და ის კი ლაპარაკობს სამშობლოზე, აწმყოსა და მომავალზე, მწერლობაზე, მსოფლიოს ამბებზე, დაძმობის მადლზე, სიყვარულსა და About JW Player 6.10.4906 (Ads edition)
ბედნიერებაზე… მოიკითხავს: ჩვენები როგორ არიან (პალიტრელებს გულისხმობს), ხომ იცი, “კვირის პალიტრა” ჩემი საყვარელი გაზეთიაო! მეც ამით ვსარგებლობ და შევაპარებ ხოლმე, – ბატონო თამაზ, მკითხველისთვის, მგონი, სათქმელი დაგიგროვდათ-მეთქი.უარს არასდროს მეუბნება. ამჯერად რომ დავურეკე, “დაგროვილი სათქმელი” შევახსენე. ინტერვიუზე უყოყმანოდ დამთანხმდა.
„კვირის პალიტრას“ კლასიკოსი მწერალი თამაზ ჭილაძე სტუმრობს.
- ბატონო თამაზ, რა იყო უმნიშვნელოვანესი თქვენს ცხოვრებაში?
- არ ვიცი, შეიძლება თუ არა, ცხოვრებისეული მოვლენები დაჰყო მნიშვნელოვნად და უმნიშვნელოდ. ვიდრე ცხოვრობ (ამას იმიტომ ვამბობ, რომ შეიძლება ფიზიკურად არსებობდე, მაგრამ არ ცხოვრობდე!), უმნიშვნელო არაფერი შეიძლება იყოს შენთვის. ცხადია, ამას მერე ვგრძნობთ, ანუ ზუსტად – ვხვდებით. და რადგან ვხვდებით, ყველაფერი ნორმალურად გრძელდება, თუ ვითარდება. ვიცხოვრე მეტად დაძაბულ, დრამატულ, ათასსახოვან ეპოქაში; თითქმის ყველაფერს, რასაც შეიძლებოდა ადამიანი მოსწრებოდა, მოვესწარი – კარგსაც და ავსაც.
- სოციალურ ქსელ “ფეისბუკში“, პირად გვერდზე, აქტიურად ეხმიანებით ხოლმე საქართველოს საზოგადოებრივ ცხოვრებას. ვიცი, ძირითადად შინ ხართ. დღეს რაზე მუშაობთ, თუ წერთ?
- წერით კი ვწერ, მაგრამ, სამწუხაროდ, ცოტას.
- რა გიშლით ხელს?
- მწერალს ვერავინ და ვერაფერი შეუშლის ხელს, საკუთარი თავის გარდა… უცებ დავფიქრდი – მართლა რას ვაკეთებ ისეთს, რომ სათქმელად ღირდეს? ვკითხულობ ჩემი ძმისშვილების ნათარგმნ წიგნებს – ფოლკნერი, ჰაქსლი, კერუაკი… თუმცა, რასაკვირველია, მარტო მათ თარგმანებს არ ვკითხულობ, რამდენიმე ახალი, ძალიან ნიჭიერი მწერალი გვყავს, რომლებსაც აბსოლუტურად გულგრილ სიცარიელეში უხდებათ ცხოვრება. მე პატივს ვცემ მათ ნებისყოფას და ერთგულებას საკუთარი მოწოდების მიმართ, მით უმეტეს, რომ დღეს მწერლობა, როგორც პროფესია, საქართველოში თითქმის აღარ არსებობს.
- არადა, თითქოს მწერლობის ბუმია...
- არა, ამას ბუმი არ ჰქვია, ეს ანარქიაა. ამავე დროს, წიგნი აშკარად კარგავს მკითხველს, თანაც მთელ მსოფლიოში.
- მე მინახავს სხვა ქვეყნებში გამოცემული ქართველი მწერლების წიგნები, მათ შორის – ბატონი ოთარისაც და თქვენიც, 100-200 000-იანი ტირაჟით…
- სამწუხაროდ, ეგ სასიამოვნო მოგონებადღა დარჩა…
- რას ფიქრობთ ელექტრონულ ვერსიებზე?
- არ ვიცი, ამიტომ ვერც კარგს ვიტყვი და ვერც ცუდს. იმდენად ჩამორჩენილი ვარ, რომ ვერც წარმომიდგენია წიგნი სხვა სახით. წიგნის კითხვა იდუმალი რიტუალია, რომელსაც ადამიანი ასრულებს, როცა ყველაზე საიდუმლო არსებას – საკუთარ თავს ხვდება, ანუ, როცა წიგნს კითხულობს, ამაზე მნიშვნელოვანი სხვა საქმე აღარ არსებობს. ვისაც ეჩქარება, ის მკითხველი ვერ გახდება.
- როგორ დაახასიათებდით ჩვენს დღევანდელ ყოფას?
- ჩვენში შემოიჭრა ნიაღვარი ევროპული თუ ამერიკული ქუჩის, უფრო სწორად, ბიზნესად ქცეული კულტურისა, რომელმაც, უპირველესად, მოგვთხოვა დაგვევიწყებინა ის, რაც ამდენი ხნის განმავლობაში წონასწორობას გვინარჩუნებდა დაუნდობელ გარემოში.
ერთგულება ტრადიციული არსებობის წესისა, მოულოდნელად ჩამორჩენილობად იქცა და ეს იყო საერთო საბედისწერო შეცდომა, რომლის გამძაფრებასაც ოფიციალურადაც კი ხელს უწყობდნენ წინა რეჟიმები. ჩვენთვის დამახასიათებელმა ოპტიმიზმმა უდარდელობის ნიღაბი აიფარა და მოხდა კიდეც ის, რაც უნდა მომხდარიყო – შემოქმედებიდან (რაც ერთ-ერთი მთავარი თვისება იყო ჩვენი ხალხისა) ეპიგონებად გადავიქეცით. მთავარი კი მაინც ის არის, რომ ხალხმა დაივიწყა (თუ დაავიწყებინეს!) აზროვნება ეროვნული მასშტაბით.
შეიძლება ერთ-ერთი მიზეზი სწორედ ეს იყო, რომ ვერ შევძელით რუსთაველის 850-ე წლისთავის აღნიშვნა, რადგან არ აღმოგვაჩნდა ასეთი დონის იუბილესთვის აუცილებელი ერთიანობა ეროვნული სულისკვეთებისა, არაფერი რომ არ ვთქვა ასევე აუცილებელ მატერიალურ უზრუნველყოფაზე. პარტიების გააფთრებულმა დაპირისპირებამ სხვა ყველაფერი დაგვავიწყა და ასეთ ვითარებაში, ალბათ, შემთხვევითი არ უნდა იყოს, ჯერჯერობით, გაუბედავად წამოსისინებული ფრაზა ორი დედაქალაქის შესახებ, რაც ორად გახლეჩილ საქართველოს ნიშნავს.
- ექსპერტებისა და მოსახლეობის დიდი ნაწილის აზრით, შარშანდელი არჩევნები დემოკრატიული იყო… მას შემდეგ ლარი გაუფასურდა, პროდუქტი გაძვირდა, საჯარო სამსახურებში კი შემცირებების ტალღას ელოდებიან…
- ყველაფერი მოხდა ისე, როგორც უნდა მომხდარიყო, ოღონდ, სხვებივით, მეც უფრო მეტს ველოდი… თუნდაც მეტ გაბედულებას, მეტ დამოუკიდებლობას ნებისმიერი გადაწყვეტილების მიღების დროს. 2012 წელს ასეთმა გაუბედაობამ – მეტისმეტმა დემოკრატობანამ კოჰაბიტაციით დაგვასაჩუქრა, რის გამოც, სამართლიანად მოპოვებული ოთხწლიანი ძალაუფლება სამ წლამდე შევიმცირეთ. ჩვენში გამარჯვებულები დუმან, დამარცხებულები კი ლაპარაკობენ, თანაც – გამარჯვებულებივით. მე პოლიტიკოსი არა ვარ, არც ეკონომისტი, ჩემთვის 2X2 უმაღლესი მათემატიკაა, შეიძლება ამიტომაც მიკვირს უმუშევართა რიცხვის ხელოვნური ზრდა მაინცდამაინც მაშინ, როცა ქვეყანაში ერთ-ერთი უმწვავესი პრობლემა – უმუშევრობაა! ისიც უნდა ვაღიარო – ვერაფერს მივხვდი, რას ნიშნავს ტერმინი “დანამატი”?
დღეს არა მარტო ლარი უფასურდება, არამედ არაერთი პროფესიების დევალვაციის, გაქრობის თუ რადიკალური ცვლილებების მოწმენი ვართ. შეიძლება ისიც ითქვას, კულტურისადმი დამოკიდებულების სახელმწიფო პოლიტიკა ისეთივეა, როგორიც გუშინ იყო. მზარავს იმის წარმოდგენა, რა მოხდებოდა ჩვენში, ქველმოქმედება რომ არ არსებობდეს, თუმცა, სწორედ ქველმოქმედება აღიზიანებს ჩვენი საზოგადოების გარკვეულ ნაწილს, რომელიც ვერა და ვერ შეეჩვია იმ აზრს – როცა ეხმარები შემოქმედს, ეხმარები ქვეყანას, ეხმარები იმას, რითაც საქართველო საქართველოა!
- ამერიკის შეერთებული შტატების ახალი პრეზიდენტის, დონალდ ტრამპის ინაუგურაციის შემდეგ მისმა გამონათქვამებმა და პირველმა ნაბიჯებმა მთელ მსოფლიოში მითქმა-მოთქმა და პროტესტი გამოიწვია. ყველა დიდი ცვლილებების მოლოდინშია, მათ შორის – საქართველოც, სადაც შიშობენ, ამერიკამ არ მიგვატოვოსო!
- ო, ამის განსაკუთრებით გვეშინია და არც უსაფუძვლოდ. როდემდის უნდა იყოს ჩვენი ყოფნა-არყოფნა ნებისმიერი უცხოელი პოლიტიკოსის გუნება-განწყობილებაზე დამოკიდებული? სხვათა შორის, დღეს ერთი ასეთი უცნაურობაც შეინიშნება – თუმცა გენეტიკურად ევროპელები ვართ, ჩვენი დღევანდელი კულტურა და ყოფა ამერიკული კულტურისა და ყოფის გავლენას განიცდის. თუ გუშინ ძალით გვარუსებდნენ, დღეს ჩვენი ნებით ვამერიკელდებით. ისე, კაცმა რომ თქვას, მიტოვებულები არა ვართ?
- “ეს წელიც გაქრა“… მაგრამ, როგორც ჩანს, უკვალოდ არა. ბევრი რამ მოხდა, ბევრი რამ შეიცვალა ჩვენს თუ მსოფლიოს საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ-ყოფით ცხოვრებაში…
- დიახ, ერთი წელი მოგვაკლდა და თანაც მოგვემატა კიდეც, როგორც ეს ოთარის ლექსშია. უცნაურად აჩქარებული და მოვლენებით სავსე წელი იყო. როდესაც ჩაწყნარდა ახალი წლის ტრადიციული კანონადა და როცა კიდევ ერთხელ გამოვავლინეთ ჩვენი “ხმაური და მრისხანება” მაშინ, როცა არავინ გვემუქრება, უცებ ვიგრძენით, რომ სრულიად ახალი სამყაროს წინაშე აღმოვჩნდით და თურმე პოლიტიკის მეტი აღარაფერი გვაინტერესებს – ჩვენი მარცხისა თუ წარუმატებლობის მიზეზი, შეიძლება, სწორედ ეს იყოს.
განათლების შემზარავმა სისტემამ, პარტიათა ზოოლოგიურ სიძულვილამდე მიყვანილმა დემოკრატიამ, ასევე, შემზარავმა საარსებო მინიმუმმა, თავისი საქმე გააკეთეს – გვიბიძგეს, დაგვევიწყებინა საკუთარი რაობა და თანდათანობით ვქცეულიყავით უაღრესად პოლიტიზებულ, ხსოვნადაკარგულ მასად, რომელმაც დუმილი არჩია პროტესტს, ანუ უხმოდ მოითმინა ის, რასაც ევროპაში, საითკენაც ასე მივისწრაფვით, არაფრით შეურიგდებოდნენ.
- რას გულისხმობთ?
- მხოლოდ რამდენიმე ფაქტს გავიხსენებ: როცა უნივერსიტეტში პოლიცია შევიდა; როცა წრიულად დამსხდარ სამხატვრო აკადემიის სტუდენტებს ერთმანეთისთვის სახეში აფურთხებინეს; როცა იმ ცოდვიან ადგილზე, სადაც დიდებული მემორიალური ძეგლის აფეთქების დროს დედა-შვილის უმანკო სისხლი დაიღვარა, პირქუში, უსახური შენობა წამოჭიმეს, რომელიც თვითმფრინავის ანგარს უფრო ჰგავს, ვიდრე პარლამენტს…
- თქვენი აზრით, უნდა იყოს თუ არა პარლამენტი ქუთაისში?
- პარლამენტი, როგორც წესია, დედაქალაქში უნდა იყოს, დედაქალაქი კი ამჟამად და იმედია, სამუდამოდ, თბილისია. გავიმეორებ ადრე ნათქვამს – გეგუთში დაბადებულმა ყველაზე დიდმა ქუთაისელმა დიდგორის ბრძოლა გადაიხადა, თბილისის დედაქალაქობა რომ აღედგინა. ქუთაისის მნიშვნელობა პარლამენტის იქ ყოფნა-არყოფნაზე არ არის დამოკიდებული, ქუთაისი ჯერ კიდევ მაშინ იყო უმნიშვნელოვანესი და დიდებული ქალაქი, როცა პარლამენტის ცნებაც კი არ არსებობდა.
- როგორ ფიქრობთ, რა გვიშლიდა ხელს, სწორად წაგვემართა ჩვენი საგარეო თუ საშინაო პოლიტიკა, გვეცხოვრა ისე, როგორც ცხოვრობენ სხვა დამოუკიდებელი ქვეყნები?
- არ მინდა, გული გაგიტეხოთ, მაგრამ ისე ჩვენ, ალბათ, ვერასოდეს ვიცხოვრებთ. რუსეთისა და თურქეთის მეზობლობა ღვთის სასჯელია. საკვირველი კია – აგერ, ოცდაშვიდი წელი ხდება, თავისუფლები ვართ და ჩვენს სიღარიბეს ვერაფერი მოვუხერხეთ. როგორ უნდა ვიცხოვროთ? არ ვიცი, მე არ გამოვდგები მრჩევლად. შემიძლია მხოლოდ ის ვთქვა, რომ ჯერჯერობით, როგორმე უნდა შევეჩვიოთ თავისუფლებას.
თავისუფლება დაუნდობელია, თუკი ისე არ მოექცევი, როგორც ეკადრება, განსაკუთრებით მაშინ, როცა პოლიტიკური დემაგოგების ხელში აღმოჩნდება. „ო, თავისუფლებავ, რამდენ სისაძაგლეს ჩადიან შენი სახელით!” – თქვა ჟირონდელმა მეამბოხე ქალმა, ვიდრე გილიოტინაზე თავს მოსჭრიდნენ. შიშით და სხვის ხელებში ყურებით თავისუფალი ვერ გახდები. ბოლო მეოთხედი საუკუნის მანძილზე მიწები კი არა, თითქოს სასიცოცხლო სივრცე დავკარგეთ და მასთან ერთად – საკუთარი თავიც. დავუპირისპირდით საკუთარ ტრადიციებს, წარსულს და მოულოდნელად გაურკვეველი მომავლის პირისპირ აღმოვჩნდით ახალი მეგობრების იმედით, რომელთა დავალებებსაც ფრიადოსანი მოსწავლის აღტკინებით ვასრულებთ, სამაგიეროდ დატუქსვისა და თითის დაქნევის მეტს არაფერს ვიმკით.
- უვიზო რეჟიმი?
- მივესალმები. როდემდე გავძლებთ ასე გამოკეტილები. ახლა კარს გვიღებენ, მაგრამ…
- რატომ გაჩუმდით?
- ვფიქრობ.
- რას ფიქრობთ?
- ვიხსენებ სხვა რომელიმე ნებისმიერ სახელმწიფოს, რომელიც უვიზო მიმოსვლის უფლებით სარგებლობს, თუ აქვს ჩვენი მსგავსი პრობლემები, ანუ თუ არის მეორე სახელმწიფო (შეიძლება, ასე უკრაინაზე იფიქრო), რომლის ტერიტორიის 20 პროცენტი ოკუპირებულია, ანუ, ფაქტობრივად, ომობს (ყოველ შემთხვევაში, უნდა ომობდეს), და უვიზო მიმოსვლის უფლების მოპოვებას კი ცდილობს. რატომღაც გამახსენდა აფხაზეთი, სადაც ვერც ვიზით შეხვალ და ვერც უვიზოდ, და მაინც სულითა და გულით მივესალმები უვიზო რეჟიმს, თუმცა, დარწმუნებული ვარ, ჯერჯერობით და, ალბათ, კარგა ხნის მანძილზე ევროპაში უვიზოდ ის იმოგზაურებს, ვინც ამას აქამდეც მშვენივრად ახერხებდა. ღმერთმა ხელი მოუმართოს. რაც მეტი მდიდარი ადამიანი გვეყოლება, მით უკეთესია. ქვეყანაში, სადაც სიმდიდრე დანაშაულად ითვლება, ძალიან ძნელია დემოკრატიის დამყარება.
უვიზო რეჟიმი თუნდაც იმიტომ არის მისასალმებელი, რომ აუცილებელს გახდის განათლების სისტემის გადასინჯვასა თუ გარდაქმნას. ჩვენი განათლების სისტემა დღეს მიმართულია სწორედ იმის წინააღმდეგ, რასაც, ტრადიციული გაგებით, განათლება ჰქვია.
[მაგრამ] ჩვენ გვექნება ევროპაში უვიზოდ ჩასვლის უფლება და არ გვექნება ამ უფლების გამოყენების საშუალება ჩვენი სიღატაკის გამო. ამასთანავე, არ გვეცოდინება, რატომ გვიზიდავს, რას წარმოადგენს ნამდვილი ევროპა, რომელიც არც მარკეტებია, არც ღამის ბარები, კაზინოები და არც, თუ გნებავთ, ბორდელები, თუმცა ეს ყველაფერი იქ მრავლადაა და რომ მიხვდე, რა არის ის სინამდვილეში, დროზე უნდა გადაშალო წიგნი. ჯერ ფიროსმანის გამოფენა არ გინახავს და ლუვრში რა სინდისით უნდა შეხვიდე!
ვოცნებობ იმ დღეზე, როცა ევროპაში უვიზოდ ჩავა ჩემი თანამემამულე, რომელსაც ეცოდინება, რომ ელოდება სამყარო – ცოცხალი მუზეუმი, სადაც ჰაერი დამუხტულია მოცარტის მუსიკით, შექსპირის სიტყვით, ელეონორა დუზეს ღიმილით, რემბრანდტის ფერებითა და უცებ, მოულოდნელად, თითქოს აზრად ქცეული შუქი გამოაფხიზლებს თუ გაახსენებს, რომ ყველაფერი ეს მისიცაა, ისიც ამ სამყაროს ნაწილია, რადგან მისმა წამებულმა სამშობლომ არაადამიანური ძალისხმევით შეინარჩუნა თავისთავადობა, რაც მის ევროპულობასაც ნიშნავს.
ჩემს ასეთ მაღალფარდოვნებას ოდნავ მაინც გავანელებ, თუ ვიტყვი, რომ უვიზო რეჟიმი, მთელი თავისი სასიკეთო შესაძლებლობებით, ჩვენში ამოქმედდება მას შემდეგ, როცა ჩვენი სახელმწიფო ეკონომიკურად წელში გაიმართება და, რაც მთავარია – გამთლიანდება.
- ვითომ მოხდება ეს?
- უსათუოდ! ჩვენს გაჭირვებასაც ეშველება და ევროპაშიც ვიმოგზაურებთ უვიზოდ, მაგრამ აი, ეროვნული კულტურის უგულებელყოფით, მშობლიური ენისადმი უნდობლობით, მარტო “მამაოსა” და “დედაოს”, “გაიხარე-გაიხარეს” ძახილით მომავალში არავინ შეგვიშვებს. შეჩერებული, დაჭაობებული აწმყო საშინელებაა. შეიძლებოდა გაგვეხსენებინა ქვეყნები, რომლებიც დღეს, XXI საუკუნეში, კომუნისტური დესპოტიზმის წყვდიადში არიან ჩარჩენილები. ღმერთმა დაგვიფაროს ამისგან, მაგრამ ტრადიციებსა და კულტურას თუ დროზე არ მივხედავთ, შეიძლება უცებ დავკარგოთ ყველაფერი, რასაც ჩვენი ხალხი საუკუნეების მანძილზე ქმნიდა. ჩემი აზრით, ხელისუფლებამ უსათუოდ უნდა გამოაცხადოს კულტურა ჩვენი საქმიანობის ერთ-ერთ უპირველეს პრიორიტეტად.
- უთუოდ უნდა გკითხოთ, რას ფიქრობთ განათლების მინისტრის უცნაურ ინიციატივებსა და პოზიციაზე, ვგულისხმობ გამონათქვამებს “კომბლეზე“, ზოგადად, ქართულ ზღაპრებზე, ახალი “ხალხური ზღაპრების” დაწერაზე და ა.შ…
- მგონი, არც ერთი სხვა ხალხის ზღაპარი არ იწყება ასე: “იყო და არა იყო რა” – ეს არის გენიალური ფრაზა, რომლითაც ყველაფერი ახსნილია და, საერთოდ, შემოქმედების დევიზად შეიძლება წარმოვიდგინოთ. ეს არის ორი სინამდვილის ერთდროული, პარალელური არსებობის აღიარება. სინამდვილის, რომელიც ამქვეყნად დაგვხვდა და სინამდვილის, რომელიც ჩვენ თვითონ, თუნდაც, წარმოსახვებით, განზოგადოებებით, იმედითა თუ შიშით შევქმენით და ამით ადამიანური ცხოვრებისთვის აუცილებელ სამყაროდ გარდავქმენით, ანუ ვაღიარეთ პირობითობა და საიდუმლო, როგორც აუცილებელი რეალობა, როცა გვჯერა ის, რაც დაუჯერებელია (ამ შემთხვევაში ცნობილ სქოლასტიკურ გამონათქვამს არ ვგულისხმობ). მგონი, ჯერ არავის უთქვამს, ზღაპრის არ მჯერაო, ჩვენი განათლების მინისტრის გარდა. მახსენდება კირკეგორის მაგალითი – ცირკის პუბლიკამ ხანძარი არ დაიჯერა, რადგან ის კლოუნმა გამოაცხადა, ეგონა, მასხრობდა.
რამდენი ხანია, რაც ამ სამინისტროს თითქოს გენეტიკური ერთნაირობით გამორჩეული მესვეურები სწორედ რომ უცნაური უცნაურობებით დაგვამახსოვრდნენ. იქნებ, როგორმე დაგვეჯერებინა, რომ ზღაპარი თუ მხატვრული ნაწარმოები სასკოლო სახელმძღვანელოსთვის არ იქმნება, თუმცა დიდი პატივია, როცა იქ შეიტანენ. ზღაპრის ხელის ხლება დაუშვებელია. დიდაქტიკის, პედაგოგიკის პოზიციებიდან ზღაპარს არ უნდა მივუდგეთ. ზღაპარმა ჩვენთან ერთად აიდგა ფეხი, როგორც კი სტიქიას გამოვეყავით, როგორც კი ამქვეყნად რეალურად არსებული საოცრებების მიღმა ვიგრძენით სხვა, ირეალური, მაგრამ ადამიანური ყოფისთვის აუცილებელი სამყაროს არსებობა. ასე რომ, ზღაპრის დღევანდელი რევიზია უფრო საგანგაშოა, ვიდრე ნებისმიერი პიროვნების “უცნაური პოზიცია”, რადგან ჯერჯერობით, გაუბედავად, მაგრამ მაინც გვანიშნებს, რომ ვკარგავთ ნორმალური ცხოვრებისთვის საჭირო, მეორე სინამდვილის, თუ შექმნის არა, შეგრძნების უნარს, რომელიც აუცილებელია, პიროვნებად შეიცნო თავი და არა ცივილიზაციის მიერ ინფორმაციით გამოტვინებულ არსებად. ზღაპარი, რასაკვირველია, არც მხოლოდ ბავშვებისთვის იქმნება – ის ადამიანის სულიერი განვითარების ერთგვარი აღმნიშვნელია და, რაც უფრო მაღალია, მით უფრო თავბრუდამხვევად მრავალფეროვანი სივრცეებით მდიდრდება და იზრდება.
„კვირის პალიტრა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ვასილ მაღლაფერაძესთან: „კარმუშკასავით“ ჰქონდათ მთელი ბიუჯეტი…“ // „ვიღაც შეგნებულად თუ შეუგნებლად ცდილობს ჭორებზე დაყრდნობით უსაფუძვლო აჟიოტაჟის შექმნას“
რუსუდან შელია
კოალიცია “მედიის ადვოკატირებისთვის” გავრცელებული ინფორმაციით, საზოგადოებრივ მაუწყებელზე რამდენიმე გადაცემის დახურვა იგეგმება, თუმცა ტელევიზიის ახალარჩეული გენერალური დირექტორი ვასილ მაღლაფერიძე ინფორმაციას უარყოფს და აღმასრულებელ საბჭოსთან ერთად, მაუწყებლის განვითარების ხედვის წარმოდგენას 6 თებერვალს გეგმავს. დეტალებზე “კვირის პალიტრასთან” საზოგადოებრივი მაუწყებლის გენერალური დირექტორი ვასილ მაღლაფერიძე საუბრობს:
- აღმასრულებელმა საბჭომ და მათ შორის, იმ ხელმძღვანელმა პირებმა, რომლებიც საზოგადოებრივ მაუწყებელში დამხვდნენ, ერთობლივად ტელევიზიის განვითარების ახალი ხედვა შევიმუშავეთ, რომელიც მოიცავს როგორც მატერიალურ-ტექნიკური ბაზის, ისე სამაუწყებლო ბადის განვითარებას. ამ ხედვას საზოგადოებას 6 თებერვალს გავაცნობთ და ფართო დისკუსიას გავხსნით, რომელშიც მონაწილეობა ყველა დაინტერესებულ პირს შეეძლება. მსგავსი პრეცედენტი ამ დრომდე არ ყოფილა – როგორც წესი, ტელევიზიაში გადაწყვეტილებებს მხოლოდ ვიწრო ჯგუფი სხვების აზრის გათვალისწინების გარეშე იღებდა.
- თუმცა ვრცელდება ინფორმაცია, რომ გადაწყვეტილება უკვე მიღებულია და საზოგადოებრივ მაუწყებელზე ყველა საზოგადოებრივ-პოლიტიკური გადაცემის დახურვა იგეგმება. ადასტურებთ ამ ინფორმაციას?
- ვინც ამ აჟიოტაჟს აჰყვა, მწარედ მოტყუვდა და შეცდა. პირადად ვადევნებდი თვალს ყველა შეფასებას, მათ შორის, სოციალურ ქსელში და მხოლოდ ერთი დასკვნა გამოვიტანე – ვიღაც შეგნებულად თუ შეუგნებლად ცდილობს, ჭორებზე დაყრდნობით უსაფუძვლო აჟიოტაჟის შექმნას. წყაროდ კი ისეთ ექსპერტებს ასახელებენ, რომლებმაც ექსპერტობა მხოლოდ დაიბრალეს და მედიასთან კავშირი არასოდეს ჰქონიათ. ვიღაცებს სურთ, პოზიციები შეინარჩუნონ და როგორც ადრე იყო, დღესაც საზოგადოებრივი
მაუწყებელი კერძო ბაღჩად აქციონ, რომელშიც პროდუქტის წარმოებას მხოლოდ თავად შეძლებენ. ჩვენ ამას არ დავუშვებთ, რადგან საზოგადოებრივი მაუწყებელი ხალხს ეკუთვნის და ის კონკურენტუნარიან ტელევიზიად გარდაქმნას იმსახურებს.
არაპროფესიონალ ექსპერტებს ვურჩევ, საკითხში გათვითცნობიერდნენ და ინფორმაცია ამის შემდეგ გაავრცელონ. სხვათა შორის, ამ ხალხმა მედიაექსპერტობა ისე დაიბრალა, ერთი ჟურნალისტური ნარკვევი თუ ეპისტოლე არასოდეს შეუქმნიათ.
- მაშინ თქვენ გაგვარკვიეთ, რას გულისხმობს თქვენ მიერ დაანონსებული ახალი ხედვა და ისახავს თუ არა ის საზოგადოებრივი მაუწყებლის საეთერო ბადის რეორგანიზაციას?
- პირველ რიგში, ახალ ხედვას სწორედ განსაკუთრებით აჟიოტაჟით დაინტერესებულ მედიაექსპერტებს გავაცნობთ და შევეცდებით დისკუსია მათთან ერთად წარვმართოთ ტელევიზიაში არსებულ პრობლემებზე, რომლებსაც წლების განმავლობაში არავინ ეხებოდა, და იცით, რატომ? საზოგადოებრივ მაუწყებელში არსებულ უამრავ პრობლემაზე საუბარი მათ უბრალოდ, არ აწყობდათ – “კარმუშკასავით” ჰქონდათ მთელი ბიუჯეტი და საკენკს კენკავდნენ. ახლაც ვიღაცებს სურთ ამ საკენკში ნისკარტის ჩაყოფა, თუმცა ვიმეორებ, ამის უფლებას არავის მივცემთ. ამის იმედი თუნდაც როყიო განცხადებების გავრცელებით ჰქონდეთ, რადგან არ გვეშინია – სუფთა ვართ და სერიოზული მიზნის მიღწევაზე ორიენტირებული გეგმებით მოვდივართ. მიზანი მხოლოდ ერთი გვაქვს – საზოგადოებრივი მაუწყებელი დაემსგავსოს ტელევიზიას და ვიღაცებისთვის “კარმუშკის” ფუნქცია ერთხელ და სამუდამოდ ჩამოიცილოს.
აღსანიშნავია, რომ ჩვენი და ტელევიზიაში მანამდე არსებული მენეჯმენტის ხედვები ერთმანეთს დაემთხვა – ეს მართლაც უნიკალური შემთხვევაა, როდესაც ახალი და ძველი ხელმძღვანელობა პრობლემას ერთნაირად ხედავს, აფასებს და გამოსავალსაც თითქმის ერთი მიმართულებით ხედავს. რაც მთავარია, ჩვენ საზოგადოების ინტერესს დავაკმაყოფილებთ და საზოგადოებრივ მაუწყებელს კონკურენტულ ტელევიზიად ვაქცევYთ. როგორც წესი, საქართველოში ყველა ტელევიზია ყოველთვის მფლობელის კონკრეტულ და ვიწრო ინტერესს გამოხატავს. ეს საზოგადოებრივ მაუწყებელში დასრულდება და ის გახდება ფლაგმანი, რომელიც მხოლოდ ხალხის ინტერესებზე იქნება ორიენტირებული. როდესაც ასეთ მაღალ ინტერესებზეა ლაპარაკი, რომელიმე გადაცემის დახურვა-არდახურვაზე კი არ უნდა გვესაუბრებოდნენ, პრობლემებიდან გამოსავლის პოვნაში გვეხმარებოდნენ. დარწმუნებული ვარ, უახლოეს მომავალში საზოგადოება დარწმუნდება, რომ ე.წ. მედიაექსპერტების როყიო განცხადებები მხოლოდ აჟიოტაჟს ემსახურებოდა, ჩვენ და ჩვენი გუნდი კი საქმის რეალურად გაკეთებაზე ვართ ორიენტირებული.
„კვირის პალიტრა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ლევან მურუსიძესთან: „იმ ბესარიონ ალავიძეს და პაატა ქათამაძეს გაეგზავნათ ამანათები და ჩაიბარეს“ // პროკურატურა მოსამართლეებზე ზეწოლაში ყოფილი ხელისუფლების მაღალჩინოსნის მონაწილეობაზე საუბრობს
რუსუდან შელია
დაახლოებით, ოცი დღის დაგვიანებით ცნობილი ხდება, რომ უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეებმა – პაატა ქათამაძემ და ბესარიონ ალავიძემ მათზე განხორციელებული შესაძლო ზეწოლის გამო მთავარ პროკურატურას მიმართეს. გამოძიებაც მათ საქმიანობაში უხეში ჩარევის შესაძლო ფაქტზე აღიძრა. ქათამაძე და ალავიძე უზენაესი სასამართლოს დიდი პალატის წევრები არიან, “რუსთავი 2″-ის საქმე კი სწორედ დიდ პალატას აქვს გადაცემული. როგორც ირკვევა, ინფორმაცია გამოძიებასთან დაკავშირებით, მხოლოდ უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე ნინო გვენეტაძეს ჰქონდა და იუსტიციის საბჭოს მდივანმა ლევან მურუსიძემ და წევრებმა მხოლოდ მედიიდან შეიტყვეს. ნინო გვენეტაძე დეტალებზე არ საუბრობს, ლევან მურუსიძის განცხადებით კი, საჩივრის წერილში ზეწოლის ფაქტზე ყოფილი მაღალჩინოსანია ნახსენები.
ლევან მურუსიძე, უმაღლესი საბჭოს მდივანი: - საუბარია შეტყობინებებზე, რომელიც ქათამაძემ და ალავიძემ ყოფილი მაღალჩინოსნის სახელით მიიღეს.
- რომელი მაღალჩინოსნის?..
- წერილის შინაარსი არ მინახავს, თანაც კონკრეტულ პირებზე საუბარი პროკურატურის პრეროგატივაა. როგორც ნინო გვენეტაძემ მითხრა, საქმეში ყოფილი მაღალჩინოსანი ფიგურირებს, თუმცა ვინ, ამას ჩემგან ვერ შეიტყობთ.
- სანამ ეს წერილი გასაჯაროვდება, “რუსთავი 2″-ის მხარე ზეწოლაში ისევ მიხეილ ჩინჩალაძესა და ვანო ზარდიაშვილზე მიანიშნებს. გაიჟღერა პავლე კუბლაშვილის გვარმაც. რა კავშირი აქვთ ამ ადამიანებს ქათამაძისა და ალავიძის განცხადებასთან?
- სრული პასუხისმგებლობით შემიძლია გითხრათ, რომ მოსამართლეები ზარდიაშვილი და ჩინჩალაძე ქათამაძესა და ალავიძეს არ იცნობენ, ვერსია, რომ ზარდიაშვილსა და ჩინჩალაძეს ნათელ-მირონი აკავშირებთ და ზარდიაშვილი ჩინჩალაძის მეშვეობით აკონტროლებს მოსამართლეებს, გაუმართლებელია. მქონდა საუბარი ჩინჩალაძესთან, მასთან ვმეგობრობ. მითხრა, რომ ქათამაძესა და ალავიძესთან შეხება მხოლოდ ორჯერ ჰქონდა. ერთხელ, როცა საკონსტიტუციო მოსამართლედ ტუღუში ინიშნებოდა, მეორედ, როდესაც ცხრა მოსამართლესთან ერთად განიხილავდა საქმეს და მათ შორის ეს ორი მოსამართლეც იყო. ზარდიაშვილს კი ქათამაძესა და ალავიძესთან კონტაქტი არასოდეს ჰქონია. ჩინჩალაძისა და ზარდიაშვილის მხრიდან ზეწოლაზე საუბარი ამორალურია!
- ვის მიანიშნებთ მორალზე, ან ვინ და რა მიზნის მიღწევას ცდილობს ახლა?
- ნიკა გვარამიამ არც ისე დიდი ხნის წინ, პრესკონფერენციაზე ზარდიაშვილი და ჩინჩალაძე ახსენა, რაც აბსურდია. მართალია, ჩინჩალაძე უზენაეს სასამართლოში ქათამაძისა და ალავიძის კოლეგაა, თუმცა, ისინი გამარჯობასაც კი არ ეუბნებიან ერთმანეთს. დაზუსტებით ვიცი, რომ ზარდიაშვილისა და ჩინჩალაძის გვარს გვარამია მხოლოდ სპეკულაციისთვის იყენებს.
- კუბლაშვილზე არაფერს ამბობთ…
- მას არ შევხვედრივარ და არ მინდა, ვინმეს რამე უსაფუძვლოდ დავაბრალო…
პროკურატურა ადასტურებს, რომ ალავიძისა და ქათამაძის წერილში ყოფილი მაღალჩინოსანი ფიგურირებს და მოსამართლეებმა მისი სახელით საცხოვრებელ მისამართებზე მიიღეს წერილები, მობილურ ტელეფონებზე კი – უცხოური ნომრიდან მოკლე ტექსტური შეტყობინებები. ხსენებულ შეტყობინებებში იკვეთებოდა მათ საქმიანობაში უხეში ჩარევის მცდელობის ნიშნები…
————-
პაატა ქათამაძისა და ბესარიონ ალავიძის გვარები ფიგურირებდა ექსპრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილისა და გენპროკურორის ყოფილი მოადგილის, დავით საყვარელიძის სავარაუდო მიმოწერაშიც, რომელიც უკრაინულმა ვებგვერდმა “უკრაინული რევოლუცია” გამოაქვეყნა. საყვარელიძე სააკაშვილს წერს, რომ ალავიძემ და ქათამაძემ სახლის მისამართზე წერილები უკვე მიიღეს და თუ მითითებისამებრ მოიქცევიან, მინისტრისა და უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარის პოსტებსაც მიიღებენ.
საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი მამუკა მდინარაძე:
- ვერ დავადასტურებ, რომ უკრაინული ვებგვერდის ინფორმაცია ავთენტურია, თუმცა, შინაარსი სააკაშვილისა და “ნაცმოძრაობის” სტილს მოგვაგონებს. ფაქტებიც ერთმანეთს ლოგიკურად ებმის, მაგალითად, ცნობილი გახდა, რომ საქალაქო სასამართლოს ყოფილი თავმჯდომარე, რომელიც ხელისუფლების მხრიდან მსგავს ზეწოლაზე საუბრობდა, ექვსი მილიონი ლარის ქონებას ფლობს. როგორ იშოვა, ალბათ, საინტერესოა…
- რატომ არ გაახმაურეს 14 იანვარს შესული შეტყობინება 3 თებერვლამდე?
- ეს პროკურატურის პრეროგატივაა, ფაქტია, რომ “ნაცმოძრაობა” და ნიკა გვარამია, შეთანხმებულად, პიარ-კამპანიების აგორებით მართლმსაჯულებისთვის ხელის შეშლას ცდილობენ, მაგრამ მიზანს მაინც ვერ მიაღწევენ – სასამართლო სისტემა გარე ძალების გავლენების ქვეშ არ მოექცევა. პროკურატურა უკრაინულ საიტზე გავრცელებული მიმოწერით უნდა დაინტერესდეს. თანაც დაადასტურეს, რომ მოსამართლეებს გზავნილი ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლის სახელით მიუვიდათ.
———-
ზაზა ბიბილაშვილი, “ნაცმოძრაობის” წევრი:
- სურთ საზოგადოებას დააჯერონ, რომ ქვეყნის ფარგლებს გარეთ მყოფი ორი ადამიანი ეს-ემ-ესებით მოსამართლეებზე ზეწოლას ახორციელებენ – ეს ღიმილის მომგვრელია.
- პროკურატურის განცხადებაშიც “ნაცმოძრაობის” მაღალჩინოსანზეა საუბარი…
- ეს ბევრს არაფერს ნიშნავს, რადგან მოსამართლეებს “ნაცმოძრაობის” წევრზე რომ მიეცათ ჩვენება, პროკურატურა ამდენ ხანს არ დამალავდა. ეჭვი არ მეპარება, რომ სუს-ი ყველაფერს აკეთებს, ქათამაძესა და ალავიძეს ჩვენებები შეაცვლევინოს…
——-
გთავაზობთ ამონარიდს მიხეილ სააკაშვილისა და დავით საყვარელიძის სავარაუდო დიალოგიდან, რომელიც “უკრაინულ რევოლუციაში” გამოქვეყნდა:
დავით საყვარელიძე: ბიჭები ჩამოვიდნენ თბილისიდან. მოკლედ, იმ ალავიძეს და ქათამაძეს გაეგზავნათ ამანათები და ჩაიბარეს, იქ როგორც ვთქვით, დავუდასტურეთ, რომ თქვენ ხართ ჩვენი იმედი, მომავალი გარანტირებული გაქვთ ყველანაირად ასეც და ისეც, კარიერულად ერთი – მინისტრად, მეორე – თავმჯდომარედ და რაღაც განსაკუთრებული კი არ გევალებათ, თემა უნდა ააფეთქოთ-თქო. ზეწოლის, თვალთვალის, დატერორების და დაშინების რეჟიმში გვამყოფებენ და აღარ ავიტანთ ამას-თქო. ოდნავ გაახმოვანეთ, ან თუნდაც გარეთ გამოაჟონინეთ მაგ ინფორმაციას და დანარჩენს გვარამია მიხედავს-თქო. მაგათი ამბავი ზოგადადაც ხომ ხედავთ, წასულია-თქო. თან გმირები და ხელშეუხებლებიც გამოხვალთ-თქო. მერე ტელეფონითაც მივანიშნე, რომ ჩვენ ვართ, რომ არ შეშინებულიყვნენ.
მიხეილ სააკაშვილი: ანუ იმედი გვაქვს?
დავით საყვარელიძე: დარწმუნებული ვარ. გვარამიასაც ყველანაირად ეიმედება და თავისი ხაზით კონტაქტზეა. რაც მთავარია, ორივენი ამ უნიათოების მთავრობას ვერ იტანენ და ჩვენი მომხრეები არიან. უყურებენ, ჩამოეშალათ თავზე სასამართლოც და ისედაც ანგრევენ ქვეყანას.
მიხეილ სააკაშვილი: და საბოლოოდ როდის აპირებენ განხილვას.
დავით საყვარელიძე: არ ვიცი, თუმცა როცა არ უნდა იყოს, ესენი ბოლომდე მიაწვებიან და იტყვიან, რომ სრული სისულელეა და უნდა გაუქმდეს…
მიხეილ სააკაშვილი: იტყვიან კი?
დავით საყვარელიძე: კი. უეჭველი. მაგათ ცოტა ტელევიზიებთან გამოსვლა უჭირთ, საჯაროდ თემების გასკანდალურებას ერიდებიან, თორემ მაგაში, რომ გასაუქმებელია, ბოლომდე მიაწვებიან.
მიხეილ სააკაშვილი: და სხვა მოსამართლეები? ხომ ბევრნი არიან და როგორ იქნება?
დავით საყვარელიძე: ჯერ შემადგენლობაც არ დასახელებულა. როგორც კი დაასახელებენ, იმათაც წავემუშავებით, ვისთანაც აზრი აქვს. ვისთანაც – არა და დაგვაპაშოლებს, უნდა გავაშაოთ ბოლომდე. პიარს გვარამია მიხედავს და გააფორმებს. ეგენი ხომ იცი, ღამურებივით არიან, ოღონდ საჯაროდ არ გამოაჭენო და მიკროფონი არ დაანახო, ხმას ვერ ამოიღებენ. ადვოკატების თავმჯდომარე ზაზაც მზადაა, რომ ბოლომდე გადაუაროს მაგათ, ენჯეოებიც მომართული არიან და მოკლედ, მთელი ორკესტრი ამუშავდება…
მიხეილ სააკაშვილი: ოკ. მაგარია!
დავით საყვარელიძე: კი ეგრეა. ახლა ჩვენებს ველოდები და პროკურატურასაც შევეხმიანები, თუ რამე სიახლეა, გეტყვი. წესით, უკვე ზუსტი პასუხი უნდა გვითხრან.
მიხეილ სააკაშვილი: მიდი, მიდი და შემეხმიანე.
————————-
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
რა შემთხვევაში არ შეგიშვებენ შენგენის ზონაში ვიზალიბერალიზაციის შემდეგ
სალომე სარიშვილი
მას შემდეგ, რაც საქართველომ ვიზის ლიბერალიზაცია მიიღო, საზოგადოებაში ხშირად ისმის შეკითხვები იმის შესახებ, თუ რა პრობლემას შეიძლება წავაწყდეთ ევროპის რომელიმე ქვეყნის საზღვრებზე და იქნება თუ არა საზღვრის უვიზოდ გადაკვეთა მესაზღვრის განწყობაზე დამოკიდებული. ამ შეკითხვებსა თუ ეჭვებს სპეციალისტების ნაწილი უსაფუძვლოს უწოდებს. ამბობს, რომ პრობლემების შექმნის ალბათობა ვიზის შემთხვევაშიც არსებობდა, ხოლო იმ შემთხვევაში, თუკი მესაზღვრე მოქალაქე საეჭვოდ მიიჩნია, უკან გამობრუნების რისკი უვიზოდაც ისეთივე მაღალია, როგორც ვიზის არსებობის შემთხვევაში.
სპეციალისტების თქმით, იმისთვის, რომ მოქალაქეებს საზღვარზე ასეთი ტიპის შეფერხება არ შეექმნათ, აუცილებელი ზუსტად და ზედმიწევნით იყვნენ ინფორმირებული, თუ რა ტიპის დოკუმენტაცია სჭირდებათ ამა თუ იმ ქვეყანაში გადასასვლელად. ამისთვის კი, მათი აზრით, მთავრობის აქტიურობაა საჭირო, რათა საზოგადოებას შესაბამისი კონკრეტული ინფორმაცია მიაწოდონ. თუმცა, ამასთანავე სპეციალისტები არც იმას გამორიცხავენ, რომ ბევრმა შესაძლოა ეს ინფორმაცია ბოლომე ვერ მიიღოს, ან რომელიმე დოკუმენტი გამორჩეს, რაც საზღვრიდან მათი საზღვრიდან გამობრუნების ალბათობას ზრდის. მაგალითად, საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი გიორგი რუხაძე ამბობს, რომ თუკი ყველა საჭირო დოკუმენტს თან ვიქონიებთ, საზღვრიდან უკან გამობრუნების შანსი არ არსებობს.
“ამ ეჭვების გამოხატვა ჯერ ადრეა იქიდან გამომდინარე, რომ საქართველო არ არის პირველი ქვეყანა, რომელმაც ვიზალიბერალიზაცია მიიღო. მანამდე იყო მოლდოვა და სხვა ქვეყნები, სადაც საზღვრის კვეთისას მოქალაქეებს პრობლემები არ შექმნიათ. ბუნებრივია, თუკი მესაზღვრეს გაუჩნდა ეჭვი, რომ მოქალაქე იმ მიზნით არ მიდის, რა მიზნითაც უნდა მიდიოდეს, დავუშვათ, მიდის არა მოკლევადიანი ვიზიტით, არამედ დასარჩენად, მას შეუძლია მოქალაქე ქვეყანაში არ შეუშვას. თუმცა, ამის გაკეთების უფლება მას ვიზის არსებობის შემთხვევაშიც აქვს. ასე რომ, დაახლოებით რა ხარისხითაც იყო ვიზის არსებობის შემთხვევაში უკან გამობრუნების რიცხვი, ისე იქნება უვიზოს შემთხვევაშიც,” – განუცხადა “მთელ კვირას” გიორგი რუხაძემ და დაუმატა, რომ იმ შემთხვევაში თუკი მოქალაქე საზღვარს მომზადებული დოკუმენტაციით მიუახლოვდება, მას პრობლემები არ შეექმნება.
“ეს გახლავთ სასტუმროს ჯავშანი, უკან მოსაბრუნებელი ბილეთი და გასაუბრება მესაზღვრესთან, რომელიც მოქალაქეს ჰკითხავს, თუ სად და რა მიზნით მიდის. თუ მოქალაქემ ეს გასაუბრება წარმატებით გაიარა, მას უკან არ გამოაბრუნებენ. ამდენად, შემიძლია გითხრათ, რომ ეს ეჭვები საფუძველს მოკლებულია. სურვილი რომ არ ჰქონოდათ, ვიზალიბერალიზაციას არც მოგვცემდნენ. თუმცა ცხადია, იქნება უკან გამობრუნების ერთეული შემთხვევები და როგორც გითხარით, ისიც მხოლოდ მოუმზადებლობის შემთხვევაში,” – ამბობს სპეციალისტი.
პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე კი ფიქრობს, რომ ასეთი ეჭვების ფონზე მთავრობის წარმომადგენლებმა საზოგადოებას ზუსტად და ზედმიწევნით უნდა აუხსნან, თუ რა რისკებს შეიძლება წავაწყდეთ საზღვარზე. მისი თქმით, საზღვრიდან უკან გამობრუნების შანსი მინიმალურია იმ შემთხვევაში, თუკი მოქალაქე მესაზღვრეს ყველა საჭირო დოკუმენტაციას წარუდგენს და ეჭვის საფუძველს არ გაუჩენს.
“კარგია, რომ ჩვენმა მოქალაქეებმა თავიდან აირიდეს საკონსულოებში და საელჩობში რიგში დგომა. თუმცა, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ საზოგადოებას ზუსტ ინფორმაციას ფლობს ვიზის ლიბერალიზაციაზე. მაგალითად, პროვინციებში, სადაც მოსახლეობასთან ურთიერთობა მიხდება, ფიქრობენ, რომ მთავარია გადავიდნენ და იქ სამუშაოს იპოვიან. ამიტომ მათ კარგად უნდა აუხსნან, რომ ვიზალიბერალიზაცია სწავლასა და სამუშაოს არ უშვებს, ამაზე კი მთავრობის წარმომადგენლება უნდა იზრუნონ და ჟურნალისტებთან რაც შეიძლება მეტი ისაუბრონ იმ ვალდებულებებზე, რაც მოქალაქეებს ევროპაში მოგზაურობისას აკისრიათ,” – გვითხრა სოსო ცინცაძემ.
მიუხედავად ამისა, პოლიტოლოგი ვარაუდობს, რომ შესაძლოა საზღვრიდან უკან გამოშვების რიცხვი ერთეული რაოდენობით, მაგრამ მაინც იყოს. “ეს გამოჩნდება გაგანია ტურისტულ სეზონზე, როცა ე.წ. შეჩერების მექანიზმი ამუშავდება. ხელისუფლებამ კი აპრილამდე დარჩენილი ვადა უნდა გამოიყენოს და ხალხს აუხსნას რას ნიშნავს შეჩრების მექანიზმი და ვიზის ლიბერალიზაცია,” – დასძენს სოსო ცინცაძე.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
შანსი თუ სატყუარა – რას ფიქრობენ რიგითი აფხაზები და ოსები ვიზალიბერალიზაციაზე
ეკატერინე ბასილაია
გაზაფხულზე ვიზალიბერალიზაცია ამოქმედდება და ოფიციალური თბილისის შეთავაზებას, რომ ოსებმა და აფხაზებმა ქართული ბიომეტრიული პასპორტებით უვიზოდ იმოგზაურონ ევროპაში, ოკუპირებული ტერიტორიების დე ფაქტო მმართველები “კიდევ ერთ ქართულ სატყუარას” უწოდებენ, რომლესაც ისინი არ წამოეგებიან. „თბილისის ეს ახალი მცდელობა უდავოდ განწირულია ჩასავარდნად,” – აცხადებს აფხაზეთის დე ფაქტო საგარეო სამინისტრო. თუმცა, თავად რიგითი აფხაზი და ოსი რას ფიქრობს, არის თუ არა მათთვის საინტერესო ევროპაში უვიზოდ მოგზაურობა და აიღებენ თუ არა ამისთვის ქართულ პასპორტს, ამის გარკვევა რთულია. ანალიტიკოსების აზრით, წელს ინტერესი ნაკლებად იქნება.
ვის დააინტერესებს ქართული პასპორტები
“დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბის” წევრი ირაკლი ცქიტიშვილი ამბობს, რომ უვიზო მიმოსვლის თემა აფხაზებსა და ოსებში აქტუალობით არ სარგებლობს, ჯერჯერობით მაინც და არ ელოდება, რომ წელს თუნდაც 100-მა აფხაზმა ან ოსმა აიღოს ქართული პასპორტი.
„დღესდღეობით ეს მათთვის აქტუალური თემა არ არის. ისევე როგორც უფასოდ მკურნალობა ან სხვა სიკეთეები ნელ-ნელა პოულობენ პოპულარობას, ქართული პასპორტების აღების სურვილიც ნელ-ნელა გაუჩნდებათ. ვფიქრობ, წლები დასჭირდება იმას, რომ გარკვეული რაოდენობის ოსმა და აფხაზმა მოინდომოს ამ სიკეთის გამოყენება. არ უნდა ველოდოთ, რომ ისინი დღეს და ხვალ გამოიქცევიან და აიღებენ ქართულ ბიომეტრიულ პასპორტს. არ ველოდები მაღალ აქტივობას და არც იმას, რომ ეს რიცხვი ამ წელს თუნდაც 100-მდე ავა“, – აღნიშნავს ირაკლი ცქიტიშვილი. მისი თქმით, ბევრად უფრო ჩაკეტილია ოსური მხარე და უვიზო მიმოსვლა მათთვის კიდევ უფრო ინტერესმოკლებული იქნება.
“კავკასიური სახლის”აღმასრულებელი დირექტორი გიორგი კანაშვილის თქმით, ქართული პასპორტი რამდენიმე ათეულ ოსსა და აფხაზს აქვს აღებული დაამდენად,არც ვიზალიბერალიზაციის გამო ელოდება წელს დიდ ინტერესს, თუმცა, ცქიტიშვილისგან განსხვავებით, რეალისტურად მიაჩნია 200-300-მა აფხაზმა და ოსმა აიღოს ქართულ პასპორტი უვიზო მიმოსვლის გამო.
“სოხუმისა და ცხინვალის განცხადებები გასაგებია რა მიზანსაც ემსახურება, მათ უნდათ აჩვენონ, რომ ამ საკითხით დაინტერესებული არავინაა, ეს კი სიმართლეს არ შეესაბამება. აფხაზებისა და ოსების რაღაც რაოდენობა უვიზო მიმოსვლის გამო ქართულ პასპორტებს აიღებს. განსაკუთრებთ ბიზნესმენები და ახალგაზრდები. პოლიტიკური ელიტის წარმომადგენლები ნამდვილად არ აიღებენ, რადგან მათ ამის გამო პრობლემები შეექმნებათ. თუმცა საუბარი იმაზე, რომ ეს მასობრივად მოხდება, გადაჭარბებული მოლოდინი იქნება,” – ამბობს გიორგი კანაშვილი.
რა შემთხვევაში გაიზრდება მოთხოვნა
გიორგი კანაშვილის აზრით, თუ ქართულ-აფხაზური ან ქართულ-ოსური ურთიერთობები ცოტათი დათბება, ქართული პასპორტების მიმართ ინტერესიც გაიზრდება.
„ზოგადად ქართული სახელმწიფოს მიმართ მტრული, ანტაგონისტური დამოკიდებულებაა და ამიტომ არ იღებენ ქართულ პასპორტს. თუ ჩვენსა და მათ შორის ურთიერთობები პოზიტიურისკენ წავა, ეს განწყობები შემცირდება და პასპორტის აღება მათთვის ფსიქოლოგიური ბარიერიც აღარ იქნება,” – აცხადებს გიორგი კანაშვილი. იგი ვარაუდობს, რომ ინტერესი ზოგადად მცირე იქნება, თუმცა ოსები უფრო აიღებენ ბიომეტრიულ ქართულ დოკუმენტს, ვიდრე აფხაზები.
“ოსური საზოგადოება საქართველოს მიმართ იმდენად ნეგატიურად არ არის განწყობილი, როგორც აფხაზური და ბევრად უფრო ხშირად და მარტივად გადმოდიან კიდეც ცხინვალის რეგიონიდან დანარჩენ საქართველოში, ვიდრე აფხაზეთიდან. ოსებისთვის თბილისში ჩამოსვლა უფრო ჩვეულებრივი მოვლენაა. სტატისტიკასაც თუ გადავხედავთ, ბევრად მეტ ეთნიკურად ოსს აკავებენ ისეთს, ვისაც ცხინვალის რეგიონიდან აქით უნდა გადმოსვლა, ვიდრე ქართველს, რომელიც იქითა მხარეს ცდილობს გადასვლას. ესეც კარგად ადასტურებს, რომ ამ მიმართულებით მუშაობა შეგვიძლია და ეს უნდა გავაძლიეროთ,” – ამბობს გიორგი კანაშვილი.
ირაკლი ცქიტიშვილის თქმით, უარყოფითი დამოკიდებულების მიზეზი ორია. ერთი ადგილობრივი სეპარატისტული ხელისუფლების შიშია. მეორეც, ოკუპირებულ ტერიტორიებზე იმდენად დიდი ანტიქართული პროპაგანდაა, რომ “მტერი საქართველის” პასპორტი უმეტესობისთვის მიუღებელია და ვინმეს, თუნდაც რამდენიმე ათეულ ახალგაზრდას რომც აინტერესებდეს ეს თემა, ხმამაღლა ამას მაინც არავინ იტყვის.
“ახალგაზრდები დღეს რუსულად იზრდებიან და რუსეთში სწავლობენ, მთლიანად რუსეთისკენ არიან ორიენტირებულები და არც იციან საქართველო როგორია და რა ფასეულობის გვაქვს. ახალგაზრდებს ყოველდღე უჩიჩინებენ, რომ ქართველი მტერია. ფორუმებსა და სოციალურ ქსელებშიც ყველაზე მეტად ის ჯგუფები აქტიურობენ, რომლებიც ანტაგონისტურად არიან განწყობილები, რომ ყველაზე პატრიოტები და საქართველოს მიმართ ყველაზე მტრულად განწყობილები წარმოჩნდნენ. მათ სეპარატისტული რეჟიმებიც ახალისებენ. ხოლო ის ნაწილი, ვინც ჩვენ მიმართ უფრო მსუბუქად არის განწყობილი, უვიზო მიმოსვლასაც ინტერესით უყურებს ან ორჭოფობს გამოიყენოს თუ არა ეს სიკეთე, არაფერს წერს. ასეთი ადამიანები არ ჩანან, რადგან ფრთხილობენ, რაღაც ჯგუფების ყურადღების ცენტრში არ აღმოჩნდნენ და ბულინგის მსხვერპლნი არ გახდნენ,” – ამბობს ირაკლი ცქიტიშვილი. მისი თქმით, აფხაზეთში ვიზალიბერალიზაციის კონტრპროპაგანდა უკვე დაიწყეს კიდეც:
„ვინც ქართულ პასპორტს აიღებს და ვიზალიბერალიზაციას გამოიყენებს, ისინი აფხაზეთს ტერიტორიიდან უნდა გავყაროთ და ა.შ. – ამგვარი კონტრპროპაგანდა დაიწყეს. ეს ხრიკები, რომელიც აქამდეც მუშაობდა და აშინებდა მოსახლეობის გარკვეულ ნაწილს, ახლაც აქტიურად გამოიყენება და აქედან გამომდინარეც არც ისე ადვილი იქნება ამ პროცესის დაჩქარება. თუმცა, არის მეორე მომენტიც. დღეს ვიზის ასაღებად ოკუპირებულ ტერიტორიაზე მცხოვრებლები უნდა ჩავიდნენ რუსეთში, რაშიც დრო და ფული ეხარჯებათ, შემდეგ ვიზაშიც ბევრი ფული უნდა გადაიხადონ და რუსეთიდან ფრენაც ბევრად ძვირია, ვიდრე ქუთაისის აეროპორტიდან. ყველაფერი დროსა და თანხებთან არის დაკავშირებული და როდესაც ამას გათვლიან, ნელ-ნელა წამოვლენ ჩვენკენ, მაგრამ ამას წლები დასჭირდება,” – მიიჩნევს ირაკლი ცქიტიშვილი.
სეპარატისტთა „ოფიციალური“ პოზიცია
აღსანიშნავია, რომ 2 თებერვალს, როდესაც ევროპარლამენტმა საქართველოს უვიზო მიმოსვლას მხარი დაუჭირა, პრეზიდენტმა, პრემიერ-მინისტრმა და საგარეო საქმეთა მინისტრმა გააკეთეს განცხადებები აფხაზებისა და ოსებისთვის ბიომეტრიული პასპორტებით ევროპის ქვეყნებში უვიზო მიმოსვლის შესაძლებლობის გამოყენებაზე. ოფიციალური თბილისის შეთავაზებას დე-ფაქტო ხელისუფლებები გამოეხმაურნენ განცხადებებით.
დე-ფაქტო სამხრეთ ოსეთის საგარეო უწყების განცხადებით, ევროკავშირის საქართველოსთან ურთიერთობის განვითარება, მათ შორის სავიზო და უვიზო ურთიერთობები, მხოლოდ საქართველოს მოქალაქეებს შეეხება და მათი “რესპუბლიკის” მოქალაქეებზე არ ვრცელდება. მათი მტკიცებით, “რესპუბლიკის” მოქალაქეები კანონიერ საფუძველზე ფლობენ რუსეთის მოქალაქეობას და რუსულ დოკუმენტებს, რომლითაც მსოფლიოს მასშტაბით მოგზაურობა შეუძლიათ.
აფხაზეთის დე-ფაქტო საგარეო უწყების ცნობით კი, ოფიციალური თბილისის შეთავაზება არის მორიგი მცდელობა, აფხაზეთის მოქალაქეები საქართველოს პოლიტიკურ-სამართლებრივ სივრცეში ჩართოს და ეს არ კრახით დასრულდება.
“ე.წ. ნეიტრალური პასპორტების გეგმის ჩავარდნის შემდეგ საქართველოს ხელისუფლებამ გადაწყვიტა აფხაზეთის მოქალაქეებისთვის კიდევ ერთი სატყუარა გამოიყენოს ევროკავშირის ქვეყნებთან სავიზო რეჟიმის ლიბერალიზაციის სახით. თბილისის ეს ახალი მცდელობა უდავოდ განწირულია ჩასავარდნად. თუკი საქართველოს ხელმძღვანელობა გულწრფელად ღელავს აფხაზეთის რესპუბლიკის მოქალაქეების გადაადგილების თავისუფლების საკითხზე, უარი უნდა თქვას საერთაშორისო იზოლაციის პოლიტიკისგან, რის გამოც ჩვენს მოქალაქეებს ევროკავშირის ქვეყნებში შესვლაზე უარს ეუბნებიან”, – წერია განცხადებაში.
„ისრაელსაც გაუქმებული აქვს საქართველოსთან ვიზები, მაგრამ…“
ირაკლი ცქიტიშვილის თქმით, დასავლეთი ოკუპირებულ ტერიტორიებს “რესპუბლიკებად” არ აღიარებს, არც მათ დოკუმენტებს და ამას სეპარატისტული რეჟიმები იზოლაციას ეძახიან. მათი აღიარება კი რა თქმა უნდა, არ მოხდება.
“რუსეთში ვიზას არ აძლევენ იმ ადამიანებს, ვისაც რუსული პასპორტებში “აფხაზეთი” უწერიათ და მათ ეს პრობლემა მართლაც აქვთ. თუ აფხაზეთის სეპარატისტულ რეჟიმს მართლაც აღელვებს საკუთარი მოსახლეობის ბედი, თუ აინტერესებს აფხაზეთი გააცნოს ევროპელებს, ყველაზე კარგი შანსი არის სწორედ ის, რომ ვიზალიბერალიზაცია გამოიყენოს. მათი განცხადებები არა მოსახლეობის ინტერესებზე, არამედ რუსეთის დასანახად კეთდება,” – დასძენს ირაკლი ცქიტიშვილი.
“მთელ კვირასთან” საუბარში ოკუპირებულ სამხრეთ ოსეთში მცხოვრები ოსი ამბობს, რომ ცხინვალში ვიზებზე ინტერესი არ არის, არც არაფერს ამბობენ, თანაც ახლა გაზაფხულზე “პრეზიდენტის” არჩევნებია და ყველა ამ არჩევნებზეა გადართული. იგი ამბობს იმასაც, რომ “საქართველოს მიერ ნაჩუქარი ევროპა ცხინვალში არ სჭირდება”, ვისაც ფული აქვს ის ვიზას დღესაც იღებს, ხოლო ვისაც შემოსავალი ძალიან დაბალი აქვს, ისინი ვერც უვიზოდ წავლენ ევროპაში. „ისრაელსაც გაუქმებული აქვს საქართველოსთან ვიზები, მაგრამ ისრაელი ნახევარს უკან აბრუნებს და ასე მოხდება ევროკავშირის ქვეყნებიდანაც,” – ამბობს ოკუპირებულ სამხრეთ ოსეთში მცხოვრები.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
საქართველომ რუსეთს მსო-ში შეიძლება პრობლემები შეუქმნას
ქართველებისა და შვეიცარიელების ერთობლივი ზეწოლა მოსკოვზე 2011 წლის ხელშეკრულების ასამოქმედებლად
თიკო ოსმანოვა
ოფიციალური თბილისს, შვეიცარიელ შუამავლებთან ერთად, მოსკოვზე გარკვეული ზეწოლის განხორციელებას გეგმავს, რათა ბოლოს და ბოლოს მიაღწიოს 6 წლის წინ დადებული ხელშეკრულების ამოქმედებას. ბოლო რამდენიმე თვის განმავლობაში ამ საკითხს კარასინი-აბაშიძის ფორმატში მიმდინარე შეხვედრებზე განიხილავდნენ, თუმცა, ამ განხილვის შედეგებზე დეტალური განცხადებები არ კეთდებოდა. მორიგ შეხვედრამდე რამდენიმე დღით ადრე კი პრემიერის სპეცწარმომადგენელმა რუსეთთან ურთიერთობის საკითხებში ზურაბ აბაშიძემ წინმსწრება განაცხადა, რომ რუს კოლეგასთან 7 თებერვლის შეხვედრაზე ამ ხელშეკრულების ამოქმედების საკითხს მკვეთრად დასვამს.
ზურაბ აბაშიძე აცხადებს, რომ ქართულ მხარეს სასურველი შედეგის მისაღწევად გარკვეული ბერკეტიც აქვს და იგი მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციას (მსო) უკავშირდება.
შეგახსენებთ, რომ 2011 წელს გაფორმებული ქართულ-რუსული შეთანხმებით, მდინარე ფსოუზე და როკის გვირაბთან ნეიტრალური დამკვირვებლები უნდა განთავსდნენ, რომლებიც საზღვარზე ტვირთის მოძრაობას დააკვირდებიან. აღნიშნულ ხელშეკრულებას რუსეთმა მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში მის გაწევრიანებაზე საქართველოს თანხმობის სანაცვლოდ მოაწერა ხელი.
პრაქტიკულად ეს ოფიციალური მოსკოვის მიერ ხელმოწერილი ერთადერთი შეთანხმებაა, რომლითაც რუსეთი საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას აღიარებს. შესაბამისად, ექსპერტთა უმრავლესობის აზრით, მის ამოქმედებას საქართველოსათვის დიდი პოლიტიკური მნიშვნელობა აქვს. ამასთან, როგორც ცნობილია, ქართული მხარე ჯერ კიდევ გასული წლის თებერვალში აცხადებდა, რომ მათ ყველა დეტალი მზად აქვთ და საბოლოო პასუხს რუსეთისგან ელოდებიან.
ამ საკითხზე საუბარი რამდენიმე დღეში პრემიერ-მინისტრის სპეციალური წარმომადგენელ ზურაბ აბაშიძესა და რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე გრიგორ კარასინს შორის კიდევ ერთხელ შედგება და როგორც აბაშიძემ გვითხრა, ახლა უკვე ამ მოლაპარაკებში შვეიცარიული მხარეც აქტიურად ჩაერთო და მათი თხოვნით რუსეთს დროს კიდევ მისცემენ.
“შვეიცარიის მხარეა ამაში აქტიურად ჩართული და ცდლობენ, რომ დარჩენილი შეუთანხმებელი საკითხები რუსეთმა საბოლოდ მოაგვაროს და დაიწყოს ამ დოკუმენტაციის იმპლემენტაცია. ჩვენი მხრიდან ყველაფერი გაკეთებულია ჯერ კიდევ გასული წლის გაზაფხულიდან. ახლა რუსეთის მხარეს აქვს რამდენიმე საკითხი დასაზუსტებელი. შვეცარიელები გვთხოვენ, რომ მათ მივცეთ დრო ეს სამუშაო გასწიონ. იმედი გვაქვს, რომ მოხდება დოკუმენტების გაფორმება და პროექტის განხროციელება”, – ამბობს “მთელ კვირასთან” საუბრისას ზურაბ აბაშიძე. მისივე თქმით, ჯერჯერობით ვერ იტყვის რუსეთის მხრიდან ხდება თუ არა დროის ხელოვნურად გაჭიანურება.
“ჩვენ გვინდა, რომ დაველოდოთ შვეიცარიული მხარის პასუხს, რადგან ისინი გვთხოვენ მივცეთ ამის საშუალება. ჯერჯერობით არ გვინდა დასკვნების გამოტანა, რომ ეს სპეციალურად იწელება და ჯანჯლდება. წინააღმდეგ შემთხვეაში გვაქვს ბერკეტი, რომლითაც მოხდება რუსეთის იძულება.
ეს ხელშეკრულება რუსეთის მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში გაწევრიანების სანაცვლოდ დაიდო და პრინციპში ეს არის ის ბერკეტი, რომელიც ჩვენ შეგვიძლია გამოვიყენოთ მომავალში. მაგრამ, ვიმეორებ, ჯერ ასეთი დასკვნის გამოტანისგან თავს ვიკავებთ”, – გვითხრა ზურაბ აბაშიძემ.
“მთელი კვირის” კითხვაზე, თუ კონკრეტულად რას გულისხმობს, მან გვიპასუხა: “ჯერჯერობით არაფერს ვგულისხმობ. ეს ამ ორგანიზაციასთან დაკავშირებული პროექტია.”
საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილის ნინო კალანდაძის აზრით, დოკუმენტის იმპლემენტაცია რუსეთის იძულებით უნდა მოხდეს, ეს კი მხოლოდ საერთაშორისო ორგანიზაციის ჩარევით არის შესაძლებელი.
“იმპლემენტაციის განხორციელების იძულების მექანიზმი დოკუმენტში ჩადებულია, მაგრამ აქ იგულისხმება, რომ ამაში საერთაშორისო ინსტიტუტები უნდა მონაწილეობდნენ და შესაბამისად, ჩვენი ხელისუფლება უნდა ზრუნავდეს ამაზე. ადეკვატურად უნდა თანამშრომლობდნენ, რომ მათი მხრიდან გაძლიერდეს ზეწოლა. დოკუმენტში კონკრეტულად წერია, თუ რა ხდება, როცა ერთი მხარე არღვევს პირობას. მაგრამ ხელისუფლება თუ არ გაქტიურდება, არანაირი ბერკეტი არ გვიშველის. მექანიზმები კონკრეტულად არ მახსოვს ამას დოკუმენტში ჩახედვა უნდა, ამის დრო კი არ მაქვს”, – გვითხრა ნინო კალანდაძემ.
საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე სერგი კაპანაძე კი დოკუმენტის სისრულეში არმოყვანის გამო “ოცნების” ხელისუფლებას ადანაშაულებს. მისი თქმით, 2012 წლისთვის თითქმის ყველა დეტალი მზად ჰქონდათ დოკუმენტის იმპელმენტაციისთვის.
“საქართველოს ხელისუფლებას 4 წლის განმავლობაში ხელშეკრულებაზე არაფერი გაუკეთებია. თითქმის ყველაფერი გავაკეთეთ 2012 წლამდე და ძალიან ცოტა რამ ჰქონდათ დასამატებელი. რაღაც პერიოდის განმავლობაში რჩევებს მეც ვაძლევდი, მაგრამ “ოცნებას” ერთი ნაბიჯიც არ გადაუდგამს. ის, რომ რუსეთი აგვიანებს, ბუნებრივია. რუსეთი არასდროს არ იყო დაინტერესებული ამ ხელშეკრულებით აღებული პირობების შესრულებით. აქედან გამომდინარე ვფიქრობ, სანამ ეს ხელისუფლება იქნება სათავეში, ეს დოკუმენტი არ ამოქმედდება, იმიტომ, რომ არ არიან დაინტერესებულები”, – გვითხრა ცოტა ხნის წინ სერგი კაპანაძემ.
აღსანიშნავია, რომ შვეიცარიამ თავისი ვალდებულების შესაბამისად ჯერ კიდევ 2012 წელს შეარჩია კერძო კომპანია. ეს არის შვეიცარიული კომპანია “ეს-ჯი-ესი”, რომელიც საინსპექციო მომსახურებას ეწევა. რუსეთ-საქართველოს ხელშეკრულების მიხედვით, ამის შემდეგ კომპანიასთან კონტრაქტები სწორედ თბილისსა და მოსკოვს უნდა დაედოთ და ის თავის საქმიანობას დაიწყებდა, თუმცა, როგორც ირკვევა, ეს ამ დრომდე არ მომხდარა.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ სალომე ზურაბიშვილთან: „ვლადიმირ პუტინს პასპორტიზაციის პოლიტიკის გატარებაში ჩვენ თავად ვეხმარებით“ // პარლამენტის დამოუკიდებელი დეპუტატი კონსტიტუციაში ორმაგი მოქალაქეობის შესახებ ჩანაწერის გაუქმებას ითხოვს
სალომე სარიშვილი
“ორმაგი მოქალაქეობის აკრძალვითა და ამგვარი მიდგომით ჩვენ ვეხმარებით პუტინს გაატაროს პასპორტიზაციის პოლიტიკა, რადგან როცა ის ვინმეს რუსეთის პასპორტს აძლევს, მათ შორის აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში, ჩვენ იმთავითვე კანონით მოქალაქეობას ვართმევთ. ეს კი ნიშნავს, რომ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში საქართველოს მოქალაქეები აღარ გვყავს და ვკარგავთ ლეგიტიმურობის მთავარ ბერკეტებს,” – ამბობს “მთელ კვირასთან” საუბრისას პარლამენტის დამოუკიდებელი დეპუტატი და საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი სალომე ზურაბიშვილი, რომელიც კონსტიტუციაში ორმაგი მოქალაქეობის შესახებ ცვლილების შეტანის ინიციატორია. მისივე თქმით, ამ ინიციტივის შესახებ საკონსტიტუციო კომისიის წევრების მხრიდან წინააღმდეგობა არ ჰქონია და ვარაუდობს, რომ ორმაგი მოქალაქეობის შესახებ კონსტიტუციაში არსებული აკრძალვის გაუქმებაზე შეთახმება შესაძლებელია.
პარლამენტის დამოუკიდებელი დეპუტატი და საკონსტიტუციო კომისიის წევრი ჩვენთან საუბრისას პრეზიდენტის არჩევის წესის შესაძლო ცვლილებასაც შეეხო და განაცხადა, რომ მიუხედავად გარკვეული ხარვეზებისა, იგი არსებული მოდელის მომხრეა. ფიქრობს, რომ დღეს მოქმედი მოდელით ინსტიტუციური ბალანსი დაცულია.
“მთელი კვირა” სალომე ზურაბიშვილს მოსალოდნელ საკონსტიტუციო ცვლილებებზე, მის ინიციატივებსა და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე ესაუბრა.
- საკონსტიტუციო კომისიას რამდენიმე ინიციატივით მიმართეთ, მათ შორის კონსტიტუციაში ორმაგი მოქალაქეობის შესახებ აკრძალვის გაუქმებას ითხოვთ. კონკრეტულად რომ გვითხრათ, რას შეცვლის ეს ცვლილება უცხოეთში მცხვოვრები ქართველი ემიგრანტებისთვის?
- ჯერ ის გავიხსენოთ, რომ ეს ინიციატივა დაახლოებით 2 წლის წინ გაჩნდა, როცა საკმაოდ ცნობილი ემიგრანტების ხელმოწერით საინიციატივო ჯგუფი შეიქმნა, რომელსაც თავად ვხელმძღვანელობდი. თუმცა, ეს არ იყო მასობრივი ხელმოწერის აქცია, ეს მხოლოდ ინიციატივის წარდგენა იყო, რადგან უკვე რამდენიმე წელია კონსტიტუციის ის ჩანაწერი ამოქმედდა, რომელიც ორმაგ მოქალაქეობას კრძალავს.
მართალია, ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში ეს ჩანაწერი არ მოქმედებდა, თუმცა რაღაც დროის შემდეგ ამის საფუძველზე ქართული პასპორტების ჩამორთმევა დაიწყო, რამაც ქართველ ემიგრანტთა შორის, რომელთა რიცხვი ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობის დაახლოებით მეოთხედს შეადგენს და ეს რიცხვი ყოველდღიურად იზრდება, ძალიან დიდი შეშფოთება გამოიწვია. ისინი ხშირ შემთხვევაში მოქალაქეობას კარგავენ იმიტომ, რომ იქაური ცხოვრება, პროფესია და ოჯახური პირობები ამას მოითხოვს, ამ დროს კი საქართველო კარგავს საკუთარ მოქალაქეს. ეს დე ფაქტო ორმაგი მოქალაქეობა უნდა იყოს და ნიშნავს, რომ ჩვენ იურიდიულად ვცნოთ ორმაგი მოქალაქეობა, რაც ევროპის უმრავლეს ქვეყანაში გავრცელებულია. ასევე გავრცელებულია ამერიკაშიც, ჩვენ კი სადღაც პოსტსაბჭოთა სივრცეში დავრჩით. ეს დამოკიდებულება არც ქვეყნის ინტერესებთან მოდის თანხვედრაში და დემოგრაფიული თვალსაზრისითაც აბსურდია, რადგან ქვეყანა ამ კუთხით კრიზისშია.
გარდა ამისა, ჩვენ ამ მიდგომით ვეხმარებით პუტინს – გაატაროს პასპორტიზაციის პოლიტიკა, რადგან როცა ის ვინმეს რუსეთის პასპორტს აძლევს და ეს ხდება მათ შორის აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში, ჩვენ იმთავითვე კანონით მოქალაქეობას ვართმევთ. ეს ნიშნავს, რომ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში საქართველოს მოქალაქეები აღარ გვყავს და ვკარგავთ ლეგიტიმურობის მთავარ ბერკეტებს – ერთი მხრივ, ტერიტორიულ კონტროლს და მეორე მხრივ მოქალაქეებს. ქვეყნის გამთლიანებისა და სუვერენობის კუთხით კი ეს დანაშაულია.
ხშირად, როდესაც ვინმეს ამ პრობლემის მრავალ მხარეებს ვუხსნი, ვხვდები, რომ ამ კუთხით არავის უფიქრია, ყოველ შემთხვევაში არ დაფიქრებულან. ხოლო რაც უფრო იზრდება ამ თემაზე არგუმენტირებული ახსნა, მით მეტი ადამიანი ეთანხმება მოსაზრებას, რომ უკვე მოვიდა დრო, ეს ხარვეზი კონსტიტუციით გამოვასწოროთ, რაც ძალიან მარტივია. საკმარისია, კონსტიტუციიდან ერთი წინადადება იქნას ამოღებული, რაც ორმაგი მოქალაქეობის აკრძალვას შეეხება და დანარჩენი თავისთავად გამოსწორდება. სხვათა შორის, ბევრი სამუშაო გვაქვს მოქალაქეობის კანონზეც, რადგან რეალურად ჩვენი კანონმდებლობა ამ კუთხით ძალიან დამახინჯდა.
- მაგალითად, რა ცვლილება შეიძლება კანონში შევიდეს?
- მაგალითად, ამოქმედებული მოქალაქეობის მინიჭების პროცედურა, რომლითაც პრეზიდენტი “უცხო ქვეყნის მოქალაქეებს” და რეალურად ქართველებს საქართველოს მოქალაქეობას ანიჭებს, თუმცა ეს უცხოეთში მცხოვრები ქართველებისგან ძალიან ბევრ პროცედურას მოითხოვს – კითხვარზე პასუხების გაცემას და ა.შ., რაც მათთვის შეურაცხმყოფელია. როგორც კი ეს ხარვეზი გამოსწორდება, ბევრი რამ ისედაც თავისთავად დალაგდება.
- როგორ შეხვდენენ თქვენს ინიციატივას საკონსტიტუციო კომისიის დანარჩენი წევრები? თუ გაქვთ მოლოდინი, რომ კონსტიტუციაში ეს ცვლილება შევა?
- პირველ სხდომაზე ამ საკითხზე წინააღმდეგობა არ შემხვედრია, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მომდევნო სხდომებზე კითხვები არ გაჩნდება. რაღაც შიშები იმის შესახებ, რომ შესაძლოა სხვა ქვეყნის მოქალაქე იმავე ქვეყნის ინტერესებს ატარებდეს და შთაგონებულ აგენტობაზე ვშფოთავთ, საკმაოდ არადამაჯერებელი და დაუდასტურებელია, რადგან ჩვენ ვიცით ვისთან გვექნება საქმე. გარდა ამისა, ამ კითხვაზე პასუხი მარტივია – აგენტები პასპორტებით არ მოდიან, მათთვის პასპორტის შეძენა ისედაც ძალიან მარტივია. არ მინდა წინასწარ საუბარი იმაზე, რა იქნება მომავალში და დამიჭერენ თუ არა მხარს, თუმცა კი მემგონი ყველანი ვთანხმდებით იმაზე, რომ ეს საკითხი გადასაჭრელია.
- რაც ბედი ელით იმ ქართველების ნაწილს, რომელთაც გარკვეული მიზეზების გამო საერთოდ არ ჰქონიათ საქართველოს მოქალაქეობა? მაგალითად, ირანში მცხოვრებ ფერეიდნელ ქართველებს, რომელთაც მოქალაქეობის მიღების სურვილი მასობრივად აქვთ, თუმცა, როგორც თავად ამბობენ, ხშირად მათი მცდელობა უშედეგოა. ამ კუთხით თუ შეიცვლება რაიმე და ხომ არ გეგმავთ საკითხის პარლამენტში დაყენებას?
- პირველ რიგში უნდა აღვნიშნო, რომ კონსტიტუციაში ამ ჩანაწერის გაკეთება მომავლის საქმეა, თუმცა კანონმდებლობა, რომელიც ასევე მისაღებია, ვალდებულია იზრუნოს იმაზე, რომ კონსტიტუციის ცვლილება დისკრიმინაციული არ აღმოჩდეს. დავუშვათ იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც დაიბადნენ საქართველოში, თუმცა მოქალაქეობა ამ კონსტიტუციის საფუძველზე უკვე დაკარგეს. ეს გახლავთ დღევანდელი ცვლილების არეალი. რაც შეეხება ფერეიდნელებსა და თურქეთის ადრინდელ და დიდ ემიგრაციას, ეს ბევრად რთულად საკითხია.
როგორც თქვენ აღნიშნეთ, ეს გახლავთ კოლექტიური სურვილი და ინდივიდუალურად ვერ განაზღვრავ. გარდა ამისა, ამ საკითხს არ აქვს იურიდიული საფუძველი. ვგულისხმობ იმას, რომ დაუდგენელია რა კრიტერიუმით უნდა განსაზღვრო მათი მოქალაქეობის აღდგენა, რომელიც რეალურად არცაა მოქალაქეობის აღდგენა. ამიტომ შესაძლოა მათ შემთხვევაში პასუხი თანამემამულეების კანონი იყოს, თუმცა ესეც კარგად გასააზრებელია. ამავე დროს მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ უკვე ვმუშაობთ დიასპორისა და თანამემამულის კანონზე, რათა ვნახოთ სად გვაქვს ხარვეზები, რა არის შესაცვლელი და ა.შ., ვინაიდან ეს კანონები ძალიან სწრაფად იქნა მიღებული. საჭიროა შევისწავლოთ დიასპორის მოთხოვნები, რათა მათი მოთხოვნები არა ფომალურად, არამედ რეალურად დავაკმაყოფილოთ.
რაც შეეხება მათთვის მოქალაქეობის მინიჭებას, მასობრივად და კოლექტიურად საქართველოს მოქალაქეობის მიღება შესაძლოა მათთვისვე აღმოჩნდეს პრობლემური იმ ქვეყნებში, სადაც ისინი ცხოვრობენ. ამას უკვე პოლიტიკური დატვირთვა აქვს, რადგან ისინი ზოგჯერ კომპაქტურად არიან დასახლებული, მაგალითად, ირანის შემთხვევაში, რამაც შესაძლოა ჩვენი დიასპორების მიმართ უარყოფითი შედეგი გამოიწვიოს.
ჩვენი იტერესია, რომ მათი კულტურული იდენტობა და უფლებები მაქსიმალურად იყოს დაცული, მაგრამ ეს ისე უნდა გავაკეთოთ, რომ მათი ინტერესები იმ ქვეყანაში, სადაც ცხოვრობენ, არ დავაზარალოთ. თუმცა კი იმაში გეთანხმებით, რომ დიასპორის კანონი უთუოდ გადასახედია.
- პრეზიდენტის არჩევის წესზე მინდა გკითხოთ. როგორც თავად განაცხადეთ, არსებულ მოდელს ემხრობით, თუმცა ხედავთ ხარვეზებსაც. მკითხველისთვის უფრო კონკრეტულად რომ ახსნათ, რას ეთანხმებით და რას მიიჩნევთ გამოსასწორებელ ხარვეზად?
- პრეზიდენტის არჩევის წესეზე ჩემი მოსაზრება შემდეგნაირია – ვარ მომხრე, რომ პრეზიდენტი ხალხმა აირჩიოს და ის ლეგიტიმურობის მქონე ინსტიტუტი იყოს. ვფიქრობ, ეს საჭიროა იმისთვის, რომ პრეზიდენტმა შეასრულოს ის ფუნქციები, რაც გარანტორის როლთანაა დაკავშირებული, იგივე ადამიანის უფლებების, კონსტიტუციური ბალანსის და ა.შ. საერთოდ არ ვარ მომხრე ინსტიტუტებზე ადამიანების მიხედვით ვმსჯელობდეთ და ვფიქრობ, ჩვენ დღეს ვცდილობთ მივიღოთ ზუსტად ისეთი კონსტიტუცია, რომელიც დროს გაუძლებს და მომავალში შესაცვლელი არ გაგვიხდება. მიმაჩნია, რომ დღევანდელი პრეზიდენტის არჩევის მოდელი, როგორც ბალანსი, სწორია.
თუმცა არის გარკვეული ხარვეზებიც, მაგალითად დღევანდელი სიტუაცია – ერთი მხრივ უშიშროებისა და მეორე მხრივ კრიზისების მართვის საბჭოები – რაც დღეს არსებული მდგომარეობით შეუძლებელია გაგრძელდეს, ეს ქვეყნისთვის ძალიან სახიფათოა. ეს ნიშნავს, რომ სტრატეგიული ან სამხედრო საფრთხის არსებობის შემთხვევაში, ჩვენ არ ვართ მზად ვიცოდით, რომელი ორგანო იქნება მასზე პასუხისმგებელი.
საერთოდ, უშიშროების და კრიზისის საბჭოები სხვა ქვეყნებში იმ ორგანოებთანაა დაახლოებული, რომელთაც რეალური ძალაუფლება გააჩნიათ. ვფიქრობ ეს მოგვარებადია და მიმაჩნია, რომ დღევანდელი უშიშროების საბჭო პრემიერთან უნდა იყოს, მაგრამ ცხადია, როცა საქმე ომსა და მშვიდობას შეეხება და როცა საბჭო იმსჯელებს, იქ პრეზიდენტიც უნდა იყოს მოწვეული და შესაბამისად, არსებობდეს ორი თავმჯდომარე.
- საკონსტიტუციო კომისიის მუშაობის დაწყებისას დაანონსდა, რომ ქვეყნის მთავარი დოკუმენტი მზად დაახლოებით აპრილის ბოლოს იქნება. თქვენი პოზიცია როგორია, რამდენად შესაძლებელია ასეთი სერიოზული საკითხების ამ ვადაში განხილვა?
- ვადა დაწესებული არაა, ეს არის მიზანი, რომ დოკუმენტი საზაფხულო სესიის ბოლოსთვის მზად იყოს, რათა შემდგომ ამას მოჰყვეს გარკეული საფეხურები. მაგალითად ისეთი, როგორიცაა პარლამენტში განხილვები, სახალხო დისკუსიები და ა.შ. ანუ, ეს გახლავთ გეგმა, რომელიც კომისიის მუშაობაზე იქნება დამოკიდებული. აქვე ისიც უნდა ვთქვათ, რომ თუკი ამ დოკუმენტზე მუშაობა გაზაფხულის ბოლოს დასრულდება, ეს იქნება კონსტიტუციური ცვლილებების ყველაზე გრძელი ვადა საქართველოს ისტორიაში, რადგან ყველა აქამდე დაწერილი კონსტიტუცია გაცილებით მოკლე ვადაში იქნა მიღებული.
გარდა ამისა, ძველ კომისიებში არც არასამთავრობოები იყვნენ ჩართული, არ კონსტიტუციონალისტები და არც ექსპერტები. ეს არ ეხება მხოლოდ სააკაშვილის პერიოდს, ასე იყო მანადეც, როცა სხდომებს ორი კაცი ესწრებოდა. შეიძლება ჩვენს მუშაობასაც მოჰყვეს ხარვეზები და ამას არ გამოვრიცხავ.
- და ბოლოს, რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზების საკითხზე რომ გვითხრათ, როგორ ფიქრობთ, გვაქვს თუ არა რაიმე პროგრესი და რამდენად სწორია ის გზა, რომელიც მთავრობას აქვს შერჩეული?
- რა გითხრათ, პროგრესს რუსეთთან ურთიერთობის გზაზე ვერ ვხედავ. რაც შეეხება ჩვენს არჩეულ გზასა და კურსს, იმ ფონზე, როცა დღევანდელ მსოფლიოს გადაადგილებებსა და მიმდინარე პროცესებს ვაკვირდები, ვხედავ როგორ ვითარდება მოვლენები, მაგალითად, როცა ამერიკის პრეზიდენტი ნატოსთან მიმათებაში ამგვარად საუბრობს, როცა ევროკავშირიდან ბრიტანეთი გადის, ვერაფრით ვისაუბრებ ჩვენს გზაზე. უფრო მეტიც, ჩვენ ამ ფონზე კონსტიტუციაში ევროპული მისწრაფებების ჩაწერა გვინდა. თუ ვინმეს ევროპული მისწრაფება სისხლში აქვს, ეს მე ვარ, თუმცა კონსტიტუციაში ამაზე ჩანაწერის გაკეთება სრულიად უაზროდ მეჩვენება. ეს გახლავთ პოპულისტური წამოძახილი, თითქოს რაღაცით თავს ვიცავთ და ვსაზღვრავთ საით მივდივართ. დღეს ამ გზაზე საუბრისგან თავს შევიკავებ, რადგან როგორც უკვე გითხარით, არსებული რეალობიდან გამომდინარე, არ ვიცი რა იქნება.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
დიდი მედიაგადანაწილება დასასრულს უახლოვდება
რა ხდება „იმედში“, „მაესტროსა“ და „ჯი-დი-ეს“-ში
თიკო ოსმანოვა
ქართული ტელე-მედია მორიგი მასშტაბური ცვლილებების ზღვარზეა. დღეს საზოგადოებრივი მაუწყებლის ახალი გენდირექტორი არხის რეორგანიზაციის გეგმას წარმოადგენს, რომელიც შესაძლოა პოლიტიკური შინაარსის გადაცემების დახურვას გულისხმობდეს, რასაც უკვე მოყვა გარკვეული ვნებათაღელვა. ასევე დაძაბული და გაურკვეველი ვითარებაა “რუსთავი 2″-თან დაკავშირებითაც, რაც ტელეკომპანიის საქმეში ჩართული უზენაესის სასამართლოს 2 მოსამართლეზე შესაძლო ზეწოლას უკავშირდება. ამასთან, ახლო მომავალში ტელეკომპანიას სასამართლოს გადაწყვეტილებით შესაძლოა მფლობელი შეეცვალოს.
ამ ფონზე ჯერ ისევ გაურკვეველია რა ფორმატში გააგრძელებენ მაუწყებლობას ერთ ჰოლდინგში ახლახანს გაერთიანებული ტელეარხები “იმედი”, “მაესტრო” და “ჯი-დი-ესი”. მედიაჰოლდინგის მფლობელები დამატებით განმარტებას კიდევ არ აკეთებენ.
მარეგულირებელ კომისიაში განაცხადი ჯერ არ შესულა და შესაბამისად უცნობია რა ბედი ეწევა ტელეკომპანია “მაესტროს”. მიუხედადავ იმისა, რომ მფლობელების მტკიცებით, არხი ძველებურად გააგრძელებს მაუწყებლობას. “ჯი-დი-ესი” კი, როგორც ცნობილია, გასართობი არხის ლიცენზიას დაიბრუნებს.
“ჯერჯერობით ვერაფერს ვამბობთ, ვიდრე არ გვექნება ოფიციალური განაცხადი. შემოიტანენ დოკუმენტს და ვნახავთ ვის რა აეკრძალება, ან არ აეკრძალება”, – განუცხადა “მთელ კვირას” მარეგულირებელი კომისიის თავმჯდომარე კახა ბექაურმა.
ცნობისთვის, მაუწყებლობის შესახებ კანონის ერთ-ერთ მუხლში აღნიშნულია, რომ ერთ მედიაჰოლდინგში გაერთიანებულ ტელევიზიებს არ აქვს უფლება ჰქონდეთ ერთნაირი ლიცენზია.
აღსანიშნავია, რომ “იმედმა” “ჯი-დი-ესი” უკვე ოფიციალურად შეიძინა. შესაბამისი გარიგება რეესტრში 28 იანვარსაა ასახული. ბიძინა ივანიშვილის შვილის ტელევიზიის 100% “ჯორჯიან მედია პროდაქშენ გრუპმა” იყიდა, რომლის მფლობელი ინა გუდავაძეა.
ხელშეკრულებაში აღნიშნულია, რომ მხარეები გარიგების ფასზე მომდევნო 7 თვის განმავლობაში მოილაპარაკებენ.
ტელკომპანია “მაესტროს” საკონტროლო პაკეტის მფლობელმა გია გაჩეჩილაძემ თავის დროზე “რეზონანსთან” საუბარში განაცხადა, რომ “მაესტრო” შეინარჩუნებს მაუწყებლობის ძველ ფორმატს. ანუ, საინფორმაცია გამოშვება ეთერში ჩვეულებრივ გავიდოდა. ამაზე საუბრობდა თავის დროზე “იმედის” საბჭოს წევრი ირაკლი რუხაძეც, რომელიც “მაესტროს” თანამშრომლებსაც შეხვდა.
“მთელი კვირა” გია გაჩეჩილაძესთან დაკავშირებას კიდევ ერთხელ შეეცადა, თუმცა, მან ჩვენთან სასაუბროდ დრო ვერ გამონახა. დაკავშირება ვერ მოხერხდა არხის გენერალურ დირექტორ ზურა ნაყეურთანაც. შესაბამისად, უცნობია შეეცვლება თუ არა მმართველები “მაესტროსაც” და მოხდება თუ არა არხისთვის საერთო ლიცენზიის გაუქმება.
ამ გაერთიანებაში ხელისუფლების ინტერეს ხედავს ყოფილი დეპუტატი და ჟურნალისტი ანი მიროტაძე. მისივე თქმით, მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლებისგან განსხავებით, “ოცნებამ” უმტკივნეულო გზა მოძებნა, თუმცა ყველა ვარიანტში შედეგი იქნება ერთი და იგივე.
“ამ გაერთიანებას ორი მხარე აქვს – თუ ყველაფერი კანონიერად კეთდება და თანაც ორივე კერძო კომპანიაა, ვერაფერს იტყვი, მაგრამ მეორე, მთავარი მხარეა, რომ ეს ეხება მედიას. ირიბად მაგრამ მაინც დაკავშირებულია ხელისუფლების ინტერესთან.
“რა თქმა უნდა ჩნდება კითხვები – ხომ არ არის ხელისუფლების მხრიდან მედია საშუალებების გაკონტროლების მცდელობა. პირადად მე ვფიქრობ, რომ ახლა ეს გვაქვს. ერთ ხელში ხვდება მედიასაშულებები და კონტროლი ბევრად მარტივია. თანაც თუ იმასაც დავუმატებთ, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი სავარაუდოდ სახელისუფლებო პროპაგანდით იქნება დაკავებული, შეიძლება ითქვას, რომ ტელევიზიების დიდი უმრავლესობა ხელისუფლების მიმართ ლოალურად იქნება განწყობილი.
“გასაგებია, რომ დიდი მედიაჰოლდინგი ხდება, მაგრამ უცნობია რა ინტერესი შეიძლება ჰქონდეს ინა გუდავაძეს და ირაკლი რუხაძეს, რა ღირს და რა ინტერესებია ჩადებული ამ კარგად შეთანხმებულ საქმიანობაში. ფაქტია ერთია – “იმედი” ხელისუფლების მიმართ ლოიალურად არის განწყობილი.
“ყველა ხელისუფლება ცდილობდა მედიის დამორჩილებას ზოგან უხეში ჩარევით, ზოგან ირიბად და ახლა სწორედ ამ პროცესში ვართ. მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლებისგან განსხავებით, ამათ უმტკივნეულო გზები მოძებნეს, თუმცა, ყველა ვარიანტში შედეგი იქნება ერთი და იგივე. ანუ, ჩვენ მივიღებთ ხელისუფლების მხრიდან კონტროლირებად მედიას”, – გვითხრა მიროტაძემ.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ დავით ზურაბიშვილთან: „ტაბუ უნდა აიხსნას, როდესაც ეკლესიასთან სამეურნეო ურთიერთობას ეხება საქმე“ // „რესპუბლიკელი“დეპუტატის თქმით, თბილისის საკრებულოში საპატრიარქოს თხოვნაზე უარის თქმა მკრეხელობად მიაჩნიათ
ეკატერინე ბასილაია
საპატრიარქოდან თბილისის საკრებულოში თითქმის ყოველ თვე შედის გარკვეული ქონების უფასოდ გადაცემაზე მოთხოვნა და ეს ყოველთვის კმაყოფილდება. ხოლო თუ ვინმე იკითხავს არგუმენტს, თუ რატომ ხდება ეს, მას მკრეხელობას და მართლმადიდებლობასთან ბრძოლას აბრალებენ, – ამის შესახებ “მთელ კვირასთან” საკრებულოს “რესპუბლიკელი” დეპუტატი დავით ზურაბიშვილი საუბრობს.
გასულ პარასკევს თბილისის საკრებულომ საპატრიარქოს მოთხოვნით ხუდადოვის ქუჩის მიმდებარედ არსებული 2 643 კვ.მ. მიწა გადასცა ეკლესიას. საპატრიარქოს თქმით, რამდენიმე ასეული ქალბატონის სურვილია ამ ტერიტირიაზე აბორტის მოსანანიებლად ეკლესია აშენდეს.
ამ გადაწყვეტილებას საკრებულოში მხოლოდ “რესპუბლიკელების” 2 დეპუტატი შეეწინააღმდეგა, დანარჩენებმა მხარი დაუჭირეს და საპატრიარქოს კიდევ ერთი სახელმწიფო ქონება გადაეცა უფასოდ. უფრო მეტიც, როგორც “მთელ კვირასთან” საუბრისას “რესპუბლიკელი” დავით ზურაბიშვილი აცხადებს, კითხვების დასმაზეც კი ბრალდებები წამოვიდა იმაზე, რომ “რესპუბლიკელები” მართლმადიდებლობას ებრძვიან და ეკლესიისთვის რაიმეს ჩუქების გაპროტესტება მკრეხელობაა.
- ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როდესაც ეკლესია ითხოვს სახელმწიფოსგან კიდევ რაღაც ქონებას და ხელისუფლება ამას უსიტყვოდ ასრულებს. რატომ უნდა ჩუქნიდეს სახელმწიფო მიწებს ეკლესიას, ამის არგუმენტი რა არის?
- როდესაც ამგვარი საკითხი შემოდის, ამის განხილვა მაინცდამაინც არ ხდება. რადგან საპატრიარქოდან არის შემოსული წინადადება, ეს უკვე საკმარისია და ე.ი. უნდა მივცეთ. ეს ტენდენცია საგრძნობია და ეს ამ სხდომაზეც გამოჩნდა. იყო გამოსვლები – რაც მეტს მივცემთ საპატრიარქოს, მით უკეთესიაო. რატომ უნდა გადაცემულიყო მიწა უსასყიდლოდ, ამის არგუმენტი ვერ მოვისმინეთ. სწორედ ამიტომ დავსვით ეს საკითხი პარტიის თავმჯდომარემაც და მეც. ქონების მართვის სააგენტოს ხელმძღვანელმა თქვა, რომ უნდა აშენდეს ეკლესია, სადაც აბორტგაკეთებული დედები ცოდვებს მოინანიებენ და ამიტომ უნდა გადაეცესო. ასევე იყო ვერსია, რომ იქ რაღაცეები უკვე აშენებულია, რელიგიათა საბჭოზე განხილული იყო საკითხი და თქვენ რა გინდათო.
- ხათუნა სამნიძემ სხდომაზე წარმოადგინა კვლევის შედეგები, თუ რამდენი მილიონი ლარის ქონება გადაეცა ბოლო პერიოდში გამგეობების მიერ მართლმადიდებელ ეკლესიას და თუ გახსოვთ რა ქონებაა გადაცემული საჩუქრად?
- ეკლესიისთვის უამრავი ქონებაა გადაცემული. 25 მილიონი ლარი გადაეცემა ბიუჯეტიდან ყოველწლიურად სრულიად უკონტროლოდ, რადგან პრაქტიკულად არ ვიცით ეს თანხა სად იხარჯება, ამის შემოწმებას არავინ არ ახდენს. გარდა ამისა, მუნიციპალიტეტებიდან კიდევ უამრავი თანხაა გადაცემული. როგორც თბილისის მუნიციპალიტეტიდან, ასევე რაიონებში. სტატისტიკა ზეპირად არ მახსოვს.
- ყოფილა შემთხვევა საპატრიარქოს რაღაც ქონების ჩუქება მოუთხოვია და სახელმწიფოს უარი ეთქვას?
- რამდენადაც ვიცი, ასეთი 1-2 შემთხვევა ყოფილა. ცნობილი იყო ოზურგეთში, როდესაც მერმა უთხრა უარი რაღაც ქონების გადაცემაზე. ჩვენ გვითხრეს, რომ ასეთი შემთხვევა სხვა დროსაც ყოფილა, თუმცა თბილისის საკრებულოში მსგავს მოთხოვნაზე უარი რომ ეთქვათ, მე არ მახსოვს. შემთხვევათა 99%-ში პრაქტიკულად ყოველგვარი განხილვის გარეშე წყდება ეს საკითხი.
- სხვა რელიგიური მიმდინარეობების წარმომადგენელთა მხრიდან თუ ყოფილა ქონების გადაცემაზე განცხადება და დადებითად თუ გადაწყვეტილა?
- ზოგადად, გაცილებით იშვიათია ასეთი მოთხოვნა და თან, როგორც წესი, არ აკმაყოფილებენ. ქონების გადაცემისას საშინელი დისპროპორციაა. თბილისის საკრებულოში სხვა რელიგიური კონფესიებიდან მიწის გადაცემაზე მოთხოვნა არ შემოსულა, მართლმადიდებელი ეკლესიიდან კი თითქმის ყოველ თვე შემოდის რაღაც ქონების გადაცემის მოთხოვნა. სხვაგანაც ასეა. თავად გამგეობების ბიუჯეტშიცაა ჩადებული ეკლესია-მონასტრების დახმარებისთვის თანხები, სხვა რელიგიური კონფესიებისთვის კი ასეთი რამ არ ხდება. კონკორდატზე აპელირებით ხდება ამის გამართლება, რომელიც არცერთ შემთხვევაში გამართლებული არ არის.
- “ოცნების” დეპუტატმა რიმა ბერაძემ განაცხადა, რომ ხათუნა სამნიძე 2014 წლიდან ეკლესიას ებრძვის. რამე კონკრეტულ შემთხვევა იყო, სადაც თქვენ პარტიას და “ოცნებას” ეკლესიის თემზე განსხვავებული პოზიციები გეჭირათ? და რა იყო ეს?
- ამგვარ უაზრო ბრალდებებზე სერიოზული პასუხის გაცემა შეუძლებელია. რა შუაშია ეკლესიასთან ბრძოლა, როდესაც ლაპარაკია კონკრეტულ ქონებრივ საკითხებზე?! ჩვენი ფრაქციის წევრებს ასეთ საკითხზე ხმა არასდროს მიგვიცია. ერთგვარი ტაბუ უნდა აიხსნას, როდესაც ეკლესიასთან სამეურნეო ურთიერთობას ეხება საქმე. ცხადია, ღვთისმეტყველურ დისკუსიას არავინ აპირებს და არც მართლმადიდებლურ ისტორიას ებრძვის ვინმე. მაგრამ, როდესაც ეკლესია შემოდის და კონკრეტულ ქონებას ითხოვს, ცივი გონებით ისეთივე ურთიერთობა უნდა იყოს, როგორც ნებისმიერ სამეურნეო სუბიექტთან და ეს სულიერების სფეროში არ უნდა განვიხილოთ.
- თქვენი პარტიის თავმჯდომარის განცხადებით, მიუღებელია საპატრიარქოსთვის ქონების გადაცემა იმ ფონზე, როდესაც უამრავი სოციალური პრობლემაა და ადამიანები კონკრეტული მიმართულებებით ფინანსურ დახმარებებს საჭიროებენ. ამაზე “ოცნების” დეპუტატების პასუხი რა იყო?
- ითვლება, რომ ასე საუბარი მკრეხელობაა. საქართველოს ეკლესიის მოხსენიება ნებისმიერ კრიტიკულ კონტექსტში ითვლება მკრეხელობად და ამაზე ძლიერი რეაქციები აქვთ ხოლმე. შეიძლება მათი რეაქციები გულწრფელია, მაგრამ ეს ძალიან შორს არის სახელმწიფოებრიობის გაგებასთან. ამგვარი საუბარი იმ წუთშივე რელიგიასთან დამოკიდებულებაზე გადააქვთ. ეკლესიის სამეურნეო ტიპის მოთხოვნა იგივდება სიწმინდესთან და ასეთებთან კამათი ძალიან ჭირს. რეალურად, იქ საკითხზე არგუმენტებით სერიოზული კამათი არც წასულა. გამოთქვეს აღშფოთება – ამ თემაზე ლაპარაკს როგორ ბედავთ, სიწმინდეებს რატომ ეხებითო.
————————-
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ლევან ალაფიშვილთან: „პრეზიდენტის ვეტო ამბობს, რომ სასამართლო დღესვე გახდეს დამოუკიდებელი“
კონსტიტუციონალისტი ლევან ალაფიშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში სასამართლო სისტემის რეფორმის მესამე ტალღასა და პრეზიდენტის მორიგ ვეტოზე საუბრობს.
- ბატონო ლევან, საპარლამენტო უმრავლესობის წევრები აცხადებენ, რომ სანამ პრეზიდენტი ვეტოს მიმართავს, მანამდე უნდა გაიმართოს კონსულტაციები. როგორ ფიქრობთ, პრეზიდენტის მიერ ვეტოს გამოყენება და შემდეგ მისი უმრავლესობის მიერ დაძლევა ერთგვარ თამაშის წესად ხომ არ იქცა?
- საპარლამენტო უმრავლესობა კი აცხადებს, მანამდე რატომ არ გაიმართა კონსულტაციები, სანამ პრეზიდენტი ვეტოს გამოიყენებდაო, მაგრამ ეს არის პოლიტიკური შეფუთვა, რადგან პრეზიდენტმა უშუალო კომუნიკაციის ამსახველი წერილები გვაჩვენა, რომლებიც უმრავლესობასთან იყო გაგზავნილი. ეს არის გაგრძელება იმ პოლიტიკისა, რომელიც უკვე არაერთხელ ვნახეთ. ეს არის იმის თვალნათელი ასახვა, თუ როგორ წარმოუდგენია მმართველ ძალას სახელმწიფო ინსტიტუტებთან ურთიერთობა, თუ როგორ სცემს მას პატივს. ასე სცემენ პატივს პარტიული პოლიტიკის მიღმა მყოფ დამოუკიდებელ სახელისუფლებო შტოს წარმომადგენელს, პრეზიდენტის ინსტიტუტს. რაც შეეხება ამ კონკრეტულ ვეტოს, სიმართლე უნდა იცოდეს ყველამ.
- და რა არის სიმართლე?
- მმართველი ძალის მიერ მიღებული კანონპროექტი მოსამართლეებს ეუბნება, რომ ჩვენ, პოლიტიკოსები, განვსაზღვრავთ, თუ როდის მოგანიჭებთ დამოუკიდებლობას. პრეზიდენტის ვეტო ამ კონკრეტულ შემთხვევაში არ ეკუთვნის მხოლოდ პრეზიდენტს. ეს უფრო საერთაშორისო ორგანიზაციების, კონკრეტულად კი ვენეციის კომისიის ხედვების, პოზიციის ასახვაა. ამ ვეტოს მე ვენეციის კომისიის პოზიციის გაგრძელებას დავარქმევდი.
პოლიტიკოსებმა ხვალ კი არ უნდა გადაწყვიტონ სასამართლოს ბედი, არამედ დღესვე უნდა გახდეს სასამართლო დამოუკიდებელი. ამაზეა საუბარი. ეს ვეტო ამბობს, რომ დღესვე გახდეს მოსამართლეთა კორპუსი დამოუკიდებელი, რაც ასე ძალიან გვჭირდება ყველას, მთელ ქვეყანას, კანონმდებლები კი გვეუბნებიან, ხვალ იყოს დამოუკიდებელიო, მაგრამ რატომ ხვალ?! ვერ გვპასუხობენ.
- საპარლამენტო უმრავლესობამ უკვე თქვა, რომ პრეზიდენტის ვეტოს დაძლევენ. ეს ნიშნავს თუ არა, რომ არცერთი შენიშვნა არ იქნება გათვალისწინებული?
- „ქართული ოცნების“ ყველა ახალმა სახემ არჩევნებიდან მეორე დღეს განაცხადა, რომ საკონსტიტუციო უმრავლესობას, რომელიც მათ მოიპოვეს, სუბიექტური შეხედულებებისამებრ არ გამოიყენებდნენ, იმოქმედებდნენ ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე და განმსაზღვრელი იქნებოდა ჩვენი საზოგადოებისა და საერთაშორისო საზოგადოების პოზიცია.
- ხელისუფლების ერთ-ერთი არგუმენტია, რომ სასამართლო სისტემის მესამე ტალღა აუცილებლად სჭირდება რეფორმირების გზაზე სასამართლოს, რომ სწორედ ამ კანონპროექტის მონაპოვარია საქმეთა ელექტრონული, შემთხვევითი შერჩევა. ეს არ არის თქვენთვის რეალური არგუმენტი?
- უფრო მეტი არგუმენტი იქნებოდა, რომ სასამართლოს თავმჯდომარეების არჩევაც ყოფილიყო, ასევე იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს კომპეტენციის საკითხი, უზენაესი სასამართლოს, აპელაციის საკითხები. ეს ის საკითხებია, რომლებიც რეალურად დღესვე გახდიდა სასამართლო სისტემას დამოუკიდებელს. აი, ამ კონკრეტულ საკითხებზე ამბობენ უარს, პრეზიდენტი კი ეუბნება ამ თავისი ვეტოთი, დღესვე გააკეთეთო. რაც შეეხება საქმეთა ელექტრონულ განაწილებას, სწორედ პრეზიდენტმა სარეზერვო ფონდიდან გამოუყო სასამართლოს თანხა, რომ ეს სისტემა აეწყოს.
- პრეზიდენტის ვეტოს ასე უპრობლემოდ თუ დაძლევს უმრავლესობა, მაშინ რა აზრი აქვს მას?
- პრეზიდენტის ვეტო არ არის ვეტო ვეტოსთვის. ამ ტიპის, ე.წ. მცირე შეყოვნების ვეტოს, მნიშვნელოვანი პოლიტიკური და საზოგადოებრივი დატვირთვა აქვს. ამით ხდება საზოგადოების ყურადღების ცენტრში კანონმდებელთა პოლიტიკური ზრახვების მოქცევა. სხვა საკითხია, შედეგი რა შეიძლება იყოს. ფაქტია, რომ პრეზიდენტი სახელისუფლებო შტოებს მოცილებულია და ეს ხაზს უსვამს მის განსაკუთრებულ პოზიციას. პრეზიდენტის როლია, სახელმწიფოებრივი პრობლემები გახადოს პოლიტიკოსთა და სახელმწიფო შტოთა მსჯელობის საგანი და არა საკუთარი პარტიის ინტერესებიდან გამომდინარე ჭრა-კერვა.
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ლაშა ჩხარტიშვილთან: „ხანძრები ბაზრობებზე ძალიან საეჭვო სახეს იღებს“ // „კონცერტებზე მილიონების ხარჯვას სჯობს, „ბავშვთა სამყაროს“ ხანძრისგან დაზარალებულებს დაეხმარონ“
„ბავშვთა სამყაროს“ მოვაჭრეები ხელისუფლებისაგან დახმარებას ითხოვენ. დაზარალებულებმა შაბათს საპროტესტო აქცია კანცელარიასთან გამართეს და შემდეგ ბიძინა ივანიშვილის რეზიდენციასაც მიადგნენ. საპროტესტო აქციას საქართველოს ადვოკატთა ასოციაციის პრეზიდენტი ზაზა ხატიაშვილი და უფლებადამცველი ლაშა ჩხარტიშვილი ხელმძღვანელობდნენ. რა მოთხოვნები აქვთ დაზარალებულებს, რას ითხოვენ ბიძინა ივანიშვილისგან? „ახალი თაობის“ ამ და სხვა კითხვებს ლაშა ჩხარტიშვილი პასუხობს.
- როგორია მოვაჭრეების მოთხოვნები და რა შუაშია მათ პრობლემებთან ბიძინა ივანიშვილი?
- ყველამ იცის, რა შუაშია ბიძინა ივანიშვილი. არ იყო დაგეგმილი ბიზინა ივანიშვილის რეზიდენციასთან აქციის გამართვა, მაგრამ თავად მოვაჭრეებმა მოითხოვეს, რომ კანცელარიიდან ბიძინა ივანიშვილის საცხოვრებელთან გადაგვენაცვლებინა.
- ბიძინა ივანიშვილი მოაგვარებს მათ პრობლემებს?
- დღეს ყველამ იცის, რომ ამ ქვეყანაში ყველაფერს ერთი ადამიანი წყვეტს. რეალურად მონარქის პირობებში ვცხოვრობთ. ამან უკვე ტრადიციული სახე მიიღო, თუმცა ამ შემთხვევაში არატრადიციული ის არის, რომ ამ კაცს თანამდებობა არ უკავია, მაგრამ მაინც ამ ქვეყანაში ერთპიროვნულ მმართველობას ახორციელებს. შესაბამისად, მისი ჩარევის გარეშე ელემენტარული საკითხების გადაწყვეტაც კი არ შეუძლიათ და არც ამის ნება გააჩნიათ. ამიტომ გადავწყვიტეთ ოლიგარქის სასახლესთან საპროტესტო აქციის გამართვა. ეს დაზარალებულთა ინიციატივითა და მოთხოვნით მოხდა.
- როგორია მათი მოთხოვნები, რა სახის დახმარება უნდა გაუწიოს მთავრობამ? თბილისის მერი აცხადებს, რომ მოხდება ბანკებთან შუამდგომლობა სესხების გადავადების თაობაზე, სხვა რა უნდა გააკეთონ?
- ეს არ არის საკმარისი. მათ ფულადი კომპენსაციით უნდა დაეხმარონ. ხელისუფლებას პასუხისმგებლობა გააჩნია საკუთარ მოქალაქეებზე. აღნიშნული შემთხვევა თავისი მასშტაბით სტიქიური უბედურების ტოლფასია. სწორედ სახელმწიფოსა და მთავრობის პასუხისმგებლობაა, იმიტომ რომ ამ ქვეყანაში, სხვა თუ არაფერი, სახანძრო უსაფრთხოების ნორმები, პრაქტიკულად, არ არსებობს. რაც არსებობს, ისიც არ სრულდება. თითოეული ჩვენგანი განწირული ვართ დაუცველობისა და ხანძრისათვის, რა მდგომარეობაშიც ეს ადამიანები აღმოჩნდნენ.
- შენობა დაზღვეული იყო. რატომ არ იღებს პასუხისმგებლობას ადმინისტრაცია? ზოგიერთი მათგანი შენობის დემონტაჟის მომხრეც კი არ არის...
- დაზღვევის დეტალები არ არის მთავარი.
- აბა, რა არის მთავარი?
- თუ დაზღვევა გავრცელდებოდა ამ ადამიანების საქონელზე, მაგრამ ასე არ არის და მხოლოდ შენობა იყო დაზღვეული. არც საყოველთაო დაზღვევის მომენტი არსებობს ამ ქვეყანაში, არც სახანძრო უსაფრთხოების ელემენტარული სისტემა. ამიტომ, დაწვეს თუ არ დაწვეს ხელისუფლებასთან დაახლოებულმა პირებმა აღნიშნული შენობა, მაინც ხელისუფლების დამწვარი გამოდის, იმ გაგებით, რომ ჩვენ არ გვიცავს და ჩვენთვის უსაფრთხო გარემოს არ ქმნის სახელმწიფო, მათ შორის ხანძართან მიმართებითაც. ყველაფერთან ერთად, სწორედ ამ კუთხითაც ეკისრებათ პასუხისმგებლობა!
- ხანძრისგან დაზღვეული არავინ არისო, მოვისმინეთ მათი შეფასებები. რა უნდა ექნა ხელისუფლებას?
- როგორ არ არის! ჩვენ უკვე 21-ე საუკუნეში ვცხოვრობთ! არსებობს უდიდესი გამოცდილება, რომელიც პრაქტიკაში გადატანილია იმავე ევროკავშირის მრავალი დირექტივის სახით, რომელიც ითვალისწინებს მთელ რიგ მოთხოვნებს, რაც ხანძრის ალბათობას მრავალჯერ ამცირებს, დაწყებული ხანძრის საწინააღმდეგო დეტექტორებიდან, დასრულებული სწრაფი ჩაქრობის სისტემებით და ასე შემდეგ. ხანძართან თითოეული ჩვენგანი ბედის ანაბარა ვართ მიტოვებული. 21-ე საუკუნეში ასე აღარავინ იქცევა, ყველაზე ჩამორჩენილი ქვეყნებიც კი.
- მოთხოვნების შესახებ რას იტყოდით?
- კომპენსირების კუთხით სრულიად ადეკვატურია მოთხოვნა. ადეკვატური გამოძიების მოთხოვნა არსებობს, მათ შორის ამ ტერიტორიაზე უსაფრთხოების ნორმების დაცვის პირობებში, ამ ხალხის მიერ რამდენიმე არჩეული პირის დაშვებისა დამოუკიდებელ ექსპერტთან ერთად, რომელთანაც კონსულტაციები დაზარალებულთა ნაწილმა უკვე აწარმოა.
- შევა დამოუკიდებელი ექსპერტი აღნიშნულ ტერიტორიაზე?
- ჯერჯერობით არ მომხდარა მისი დაშვება. ექსპერტის არდაშვება, ვიდეოგადაღების არგანხორციელება კიდევ უფრო აძლიერებს ეჭვებს, რომ ეს ხანძარი იყო ხელისუფლებასთან დაახლოებული პირების მიერ პროვოცირებული! მით უფრო, თუ გავითვალისწინებთ, როგორ ნაჩქარევ განცხადებებს აკეთებდნენ ხელისუფლების წარმომადგენლები, მაშინ როცა ექსპერტის დასკვნაც კი არ იყო დადებული, გინდა თუ არა, შენობის დემონტაჟი უნდა მოხდესო. დემონტაჟის ასე დაჩქარება ბადებს და აძლიერებს ეჭვებს იმის თაობაზე, რომ, შესაძლოა, საქმე გვქონდეს დანაშაულის კვალის დამალვასთან.
- ფიქრობთ, რომ მავანმა მიზანმიმართულად დაწვა ეს შენობა?
- ეჭვებიც და ვარაუდიც ამის თაობაზე ძალიან საფუძვლიანია, თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ალტერნატიული ექსპერტის დაშვებაზეც ამ ეტაპამდე უარს აცხადებენ, არ ასაჯაროებენ არანაირ ინფორმაციას და ნაჩქარევად, პირველივე წუთებიდან მოითხოვენ შენობის დემონტაჟს. ყველა შემთხვევაში ხელისუფლება ვალდებულია, ამ ადამიანებს დაეხმაროს. კონცერტებში მილიონების ხარჯვას ნამდვილად აჯობებს, საკუთარ მოქალაქეებს დაეხმარონ და ქუჩაში ულუკმაპუროდ არ დატოვონ!
- ფულადი დახმარება უნდა გაუწიოს ხელისუფლებამ?
- უნდა მოხდეს მიყენებული ზარალის სრული კომპენსირება.
- როგორ უნდა დადგინდეს, ვინ როგორ დაზარალდა?
- ძალიან საინტერესო კითხვაა. სწორედ ამიტომ უნდა შექმნილიყო აქამდეც და არც ახლაა შექმნილი ზარალის დამთვლელი კომისია სათანადო კომპეტენციის ფარგლებში.
- გაგრძელდება საპროტესტო აქციები?
- აუცილებლად გაგრძელდება, ვინაიდან ამ ადამიანებს სხვა გამოსავალი არ აქვთ. ეს ხანძარი დღისით რომ მომხდარიყო, საერთოდ ტრაგედიის მასშტაბი იქნებოდა კოლოსალური და მსხვერპლიც ძალიან დიდი იქნებოდა. ამისგან დაცული არავინ ვართ. ამიტომ ამ ადამიანების გამარჯვება ჩვენი გამარჯვებაც იქნება. ძალიან საეჭვო სახეს იღებს ეს ყველაფერი, როდესაც ბოლო ორ-სამ წელიწადში მიყოლებით რამდენიმე ბაზრობა და კომერციული ფართი დაიწვა. ეს სერიოზულ კითხვებს აჩენს. კონკრეტული პირები ცდილობენ ამ მსუყე ლუკმის, რასაც ვაჭრობა ჰქვია, ხელოვნურად გამსხვილებასა და ხელში ჩაგდებას. არცერთ კონკრეტულ შემთხვევაზე პასუხი არ არის. დღეს ჩვენი საზოგადოება ისეთი დაუცველია, როგორც არასდროს.
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ ზვიად კუპრავასთან: „ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობა შეგნებულად სუსტდება“ // რა საიდუმლო ინფორმაციები ჩაუვარდა ხელში რუსეთს
იცავს თუ არა ხელისუფლება თავის მოქალაქეებს, რატომ უკარგავენ პოლიციასა და სამხედროებს მოტივაციას, რა საიდუმლო დოკუმენტები აღმოჩნდა რუსეთის სპეცსამსახურების ხელში? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ სამართალდამცავთა რეფორმების ცენტრის ხელმძღვანელი ზვიად კუპრავა ესაუბრება.
- რუსების მხრიდან ქართველ სამხედროებზე გამოცხადებული ძებნა კვლავ აქტუალური თემაა. ხელისუფლება ამბობს, რომ ყველა მათგანის უსაფრთხოება დაცულია. თქვენს ხელთ არსებული ინფორმაციით, რა ხდება ამ მიმართულებით? ადვოკატი ლია მუხაშავრია ამბობს, რომ ქართული მხარე რუსეთთან ადამიანებით ვაჭრობს, აწვდის რა მათ სათანადო ინფორმაციას...
- ამ საკითხზე ხმაური მას შემდეგ ატყდა, რაც გია ცერცვაძის საქმე გახმაურდა. რეალურად კი ქართველ სამხედროებზე რუსებს ინფორმაცია გაცილებით ადრე გადაეცათ. ინფორმაცია ცერცვაძეზეც რუსებს ხელისუფლებამ გადასცა. იმისთვის, რომ ინტერპოლმა ამა თუ იმ პირზე ძებნა გამოაცხადოს, ის ყველა მონაცემს უნდა ფლობდეს. ასეთი მონაცემები მხოლოდ ქართულ მხარეს ჰქონდა. მათ რუსეთს გადასცეს, რუსეთმა კი _ ინტერპოლს.
- თქვენი აზრით, რით დაიმსახურა გია ცერცვაძემ რუსეთის ყურადღება? იმ ბრალდების, რომ მან 2003 წელს რუსეთის ტერიტორიაზე რაღაც დანაშაული ჩაიდინა, თითქმის არავის სჯერა...
- ეს ბრალდება აბსურდულია. ირკვევა, რომ იმ პერიოდში მას საქართველო-რუსეთის საზღვარი არც კი გადაუკვეთია. ცერცვაძის მიმართ ინტერესი რუსეთს სხვა რამემ გაუჩინა. ეს ადამიანი წარმოშობით სოხუმიდან არის. ის აქტიურად მონაწილეობდა აფხაზეთის ტერიტორიაზე მიმდინარე საომარ მოქმედებებში, აქტიურად მონაწილეობდა აგვისტოს ომშიც. ის გამორჩეული სამხედრო იყო და საკმაოდ მაღალი თანამდებობა ეკავა. ის სადაზვერვო სამსახურში იყო და ძალიან ბევრ საიდუმლო ინფორმაციას ფლობს. რუსეთისთვის საინტერესო სწორედ ეს ინფორმაციებია და არა _ ის მოგონილი ბრალდებები.
ბოლო პერიოდში ის უკრაინაშიც იბრძოდა, იქაც მაღალი პოზიციები ეკავა და ამ მიმართულებითაც ბევრი რამე იცის. ეს მისი პერსონის მიმართ რუსეთის დაინტერესებას კიდევ უფრო ზრდის. რუსების მესმის, რომ ისინი ყველა ხერხით ცდილობენ მათთვის საინტერესო პიროვნების ხელში ჩაგდებას. ჩემთვის გასაკვირია ის, თუ როგორ მოიქცა საქართველოს ხელისუფლება. ამ ადამიანზე რუსეთის მოთხოვნით ინტერპოლმა ისე გამოაცხადა ძებნა, რომ ის საქმის კურსში არ იყო. იანვარში, როდესაც საქართველოდან უკრაინაში მიემგზავრებოდა, მან გადაკვეთა საზღვარი და, რადგან ის ინტერპოლის მიერ იძებნებოდა, ქართველი მესაზღვრეებს უნდა დაეკავებინათ. მათ ის არ დააკავეს და ესეც, ალბათ, რაღაც გეგმის ნაწილი იყო. მის დაკავებას პროტესტი მოჰყვა და ხელისუფლებამ უკან დაიხია.
- ეს ნიშნავს თუ არა იმას, რომ მომავალში მსგავსი რამე არ მოხდება?
- ამის გარანტია არ არსებობს. გია ცერცვაძის საქმის შემდეგ ცნობილი გახდა, რომ რუსებს პოლკოვნიკ დავით მაყიშვილზეც აქვთ გამოცხადებული ძებნა. აგვისტოს ომის დროს მასაც მაღალი თანამდებობა ეკავა და ისიც ბევრ მნიშვნელოვან ინფორმაციას ფლობს. საზოგადოების პროტესტის შემდეგ აღარ მგონია, რომ ხელისუფლებამ კიდევ გადასცეს რუსეთს ვინმეზე პირადი ინფორმაციები, მაგრამ, შესაძლოა, რუსეთს დამატებითი ინფორმაციების გადაცემა არც კი დასჭირდეს. მათ ხელში ისედაც ბევრი საიდუმლო ინფორმაციაა თავმოყრილი. ცოტა ხნის წინ საქართველოდან რუსეთში ქართული სპეცსამსახურების ერთ-ერთი მაღალჩინოსანი გაიქცა და თან უამრავი საიდუმლო მასალა წაიღო. ჩვენ არც კი ვიცით, რა ინფორმაციას ფლობს რუსეთი საქართველოს შესახებ.
- ზემოთ თქვით, რომ გია ცერცვაძე დაზვერვაში მუშაობდა. შესაბამისად, ის ბევრ საიდუმლო ინფორმაციებს ფლობს. რამდენად რეკომენდებულია ასეთი ადამიანების სამსახურიდან გაშვება?
- ადამიანს თუ სამსახურში დარჩენა არ უნდა, მას ძალით ვერავინ დააკავებს. ამის უფლება არცერთ სტრუქტურას არა აქვს. რაც შეეხება საიდუმლო ინფორმაციის შენახვას, ეს კანონით რეგულირდება. ადამიანებს, რომლებსაც საიდუმლო ინფორმაციაზე მიუწვდებათ ხელი, სამსახურიდან წასვლის შემდეგ ხელწერილს აწერინებენ, რომ მათ ეს საიდუმლო არ გათქვან. ზოგ ინფორმაციას 5-წლიანი ხანდაზმულობა აქვს, ზოგს – 10-წლიანი, ზოგიერთი ინფორმაციის გასაჯაროება კი საერთოდ არ შეიძლება. საიდუმლო ინფორმაციების მატარებელი ადამიანის სამსახურიდან გაშვება შეიძლება, მაგრამ სახელმწიფომ მისი უსაფრთხოება უნდა დაცვას ისევე, როგორც საქართველოს ნებისმიერი მოქალაქის. ცერცვაძესთან დაკავშირებით სხვა ქვეყანასაც რომ გამოეცხადებინა ძებნა, მისთვისაც არ უნდა გადაეცათ მისი მონაცემები, რუსეთისთვის – მით უმეტეს. დარწმუნებული ვარ, რუსებს ყველაზე მეტად გია ცერცვაძის ხელთ არსებული ინფორმაციების მოპოვება აინტერესებდათ. მოსკოვისთვის გადაცემის შემთხვევაში რუსები მას აწამებდნენ. ვერცერთ ადამიანს ვერ მოსთხოვ, რომ წამებას გაუძლოს და, შესაძლოა, მას ეს ინფორმაცია გაემჟღავნებინა.
ახლახან თავდაცვის სამინისტროდან რამდენიმე ათასი ადამიანი გაათავისუფლეს, გააუქმეს გორის ბრიგადა, არადა, ეს ერთ-ერთი ყველაზე სერიოზული მიმართულებაა. თავდაცვის ხარჯზე ფულის დაზოგვა არ შეიძლება.
- თავდაცვა ქვეყნის ეკონომიკაზეა მიბმული და, როცა ეკონომიკა სუსტია, მაშინ ვერც თავდაცვა იქნება ძლიერი...
- თუ ქვეყანა სათანადოდ არ იქნება დაცული, იქ ვერც ეკონომიკა განვითარდება. მთელი რუსეთის სამეზობლო, მათ შორის ნატოს წევრი ქვეყნები გადასული არიან თავდაცვისუნარიანობის გაძლიერებაზე, ჩვენ კი გორის ბრიგადა გავაუქმეთ და, როგორც ამბობენ, პროცესი ისევ გაგრძელდება. როცა მეზობლად რუსეთი გყავს, ამის გაკეთება არ შეიძლება. ამის საპასუხოდ შეიძლება, ვინმემ მითხრას, რომ ჩვენი არმია მოწინააღმდეგეს რიცხოვნობით მაინც ვერ გაუწევდა წინააღმდეგობას. მათ ჩვენ ვერც რიცხოვნობითა და ვერც შეიარაღებით გავუწევთ კონკურენციას, მაგრამ ეს იმის უფლებას არ გვაძლევს, რომ თავდაცვა შევასუსტოთ. რუსებს ვერც 2008 წელს გავუწევდით წინააღმდეგობას, მაგრამ რაღაც პერიოდი ჩვენმა შეიარაღებულმა ძალებმა შეძლეს რუსების შეკავება. ეს საკმარისი გამოდგა იმისთვის, რომ პროცესებში საერთაშორისო დიპლომატია ჩაგვერთო. მსოფლიო ლიდერებთან დაკავშირება მაშინ მარტივი არ იყო. ზაფხულის პერიოდში ყველა შვებულებაშია. ამას დაემთხვა ოლიმპიადა პეკინში. ჩვენმა შეიარაღებულმა ძალებმა შეძლეს რუსების დროებით შეკავება და ამის წყალობით თბილისში 5 ქვეყნის პრეზიდენტი ჩამოვიდა. მაშინ რუსეთი მათმა აქტიურობამ შეაჩერა. ძალოვან სტრუქტურებში ეს პროცესი თუ გაგრძელდა, მეეჭვება, მტრისთვის წინააღმდეგობის გაწევა ვინმემ შეძლოს.
რამდენიმე წლის წინ საქართველოში სამხედრო წარმოება დაიწყო. დელტამ დაიწყო სხვადასხვა სამხედრო ტექნიკის გამოშვება. ჩვენ შეგვეძლო, ქართული სამხედრო წარმოება აგვეღორძინებინა, მაგრამ მოხდა პირიქით. ვერავინ დამისახელებს, რა პროდუქცია გამოუშვა ბოლოს დელტამ. ეს ყველაფერი მაფიქრებინებს, რომ თავდაცვისუნარიანობის შესუსტება შეგნებულად მიმდინარეობს. ყველაფერს აკეთებენ, რომ ადამიანებს სამშობლოს დაცვის მოტივაცია დაუკარგონ. როდესაც მინისტრი გამოდის და თანამშრომლებს ბალასტს უწოდებს, იქ მოტივაციაზე აღარ არის საუბარი.
- ბალასტი თანამშრომლებს შს მინისტრმა არ უწოდა? მან თქვა, რომ სისტემა ბალასტისგან უნდა გათავისუფლდეს...
- სისტემა ბალასტისგან მართლაც უნდა გათავისუფლდეს, მაგრამ მინისტრმა უნდა დააკონკრეტოს, ვისზეა საუბარი. ეს განცხადება, შესაძლოა, ყველამ თავის თავზე მიიღოს. მათ არც სამშობლოს დაცვის სურვილი ექნებათ და აღარც – მოქალაქეების. დღეს ჩვენი პოლიცია ბანკებისა და მაღაზიების დარაჯად გადაიქცა. ბევრ ადგილას მინახავს, პოლიცია როგორ დარაჯობს ამა თუ იმ ობიექტს. ისინი ძალიან დიდ საქმეს აკეთებენ და თავიანთი სიცოცხლის ხარჯზე სხვის უსაფრთხოებას იცავენ. ვრცელდება ინფორმაციები იმის შესახებ, რომ პოლიციიდანაც იგეგმება ხალხის გაშვება. ეს კიდევ ერთხელ მაფიქრებინებს, რომ ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობას შეგნებულად ასუსტებენ.
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
თბილისის მერიაში პრემიების სკანდალი გრძელდება
ლევან ხაბეიშვილი: „დეკემბერში 1.470.745 ლარი პრემია გაიცა“
მიუხედავად იმისა, რომ პრემია-დანამატების გამო თბილისის მერია ბევრჯერ გაეხვია სკანდალში, აქ მომუშავეები ამ სიამოვნებაზე უარს მაინც არ ამბობენ. გასული წლის დეკემბერში დედაქალაქის მერიაში პრემია-დანამატის სახით 1.5 მილიონ ლარზე მეტი გაიცა.
მერიაში დარიგებული პრემია-დანამატების შესახებ ინფორმაცია პარტია „ახალმა საქართველომ“ გაასაჯაროვა. პოლიტიკური ორგანიზაციის ერთ-ერთი ლიდერის ლევან ხაბეიშვილის განმარტებით, გასული წლის დეკემბერში პრემიის სახით 1.470.745 ლარი გაიცა.
„დეკემბერში თბილისის მერიაში გაიცა 1.470.745 ლარის პრემია, ცალკე დანამატმა კი 192.000 ლარი შეადგინა. აღსანიშნავია, რომ ამ ოდენობის თანხა ერთ თვეში აიღეს მხოლოდ დედაქალაქის მერიაში მომუშავე საჯარო მოხელეებმა, – ამბობს „ახალ თაობასთან“ საუბარში „ახალი საქართველოს“ ერთ-ერთი ლიდერი. მისივე თქმით, ახლო მომავალში დედაქალაქის 10 რაიონის გამგეობის, სსიპების, ააიპებისა და შპს-ების პრემია-დანამატებსაც გაასაჯაროებენ.
„წინასწარ შეიძლება იმის თქმა, რომ პრემია-დანამატები, საბოლოო ჯამში, 4 მილიონს გადააჭარბებს. ამხელა პრემია-დანამატები გაიცემა იმ ფონზე, როცა დედაქალაქში არაფერი კეთდება“, – აღნიშნავს ლევან ხაბეიშვილი. მას პრემიების თემაზე არაერთხელ აუტეხია ხმაური. მართალია, ჩინოსნები ამ სენს ვერ გადააჩვია, მაგრამ რაღაც წინსვლა მაინც არის.
„ოფიციალური დოკუმენტებიდან ირკვევა, რომ 2016 წლის დეკემბერში პრემია არ აუღიათ მერის მოადგილეებსა და საქალაქო სამსახურის უფროსებს. ეს უკვე კარგია. ინფორმაციების გასაჯაროების შემდეგ ისინი გარკვეულ ზეწოლას განიცდიან და ამიტომაც თქვეს უარი პრემიებზე. ჩვენ ამ მიმართულებით მომავალშიც გავაგრძელებთ მუშაობას და იმას მივაღწევთ, რომ პრემიების აღება სხვებსაც შერცხვეთ. მათ ყველაზე კარგად იციან, ეკუთვნით თუ არა პრემია“, – აცხადებს „ახალი საქართველოს“ წარმომადგენელი.
ვისაც პრემიების გარეშე დარჩენილთა ბედი აწუხებს, მათ დასამშვიდებლად ლევან ხაბეიშვილი ამბობს, რომ მერის მოადგილეებმა დანამატის სახით, თითოეულმა 3.600 ლარი აიღო, ხოლო საქალაქო სამსახურის უფროსებმა – 2.600 ლარი. მისი აზრით, საკანონმდებლო დონეზე უნდა დარეგულირდეს პრემია-დანამატების გაცემის საკითხი.
„ჩვენ არც პრემიისა და არც დანამატის გაცემის წინააღმდეგი ვართ, მაგრამ მნიშვნელოვანია, საზოგადოება ინფორმირებული იყოს, რატომ გაიცემა კოლოსალური პრემია-დანამატები ისე, რომ კონკრეტული თანამშრომლის ან საქალაქო სამსახურის მარგი ქმედების კოეფიციენტი შეფასებული არ არის. გაუგებარია, რატომ უნდა იღებდეს ყველა მოხელე იდენტურ პრემიას მაშინ, როცა მათ მიერ შესრულებული სამსახური განსხვავებულია. წარმოუდგენელია, რომელიმე საჯარო დაწესებულებაში, მით უმეტეს – თბილისის მერიაში, ყველა თანამშრომელი 100%-ით კარგად ასრულებდეს დაკისრებულ მოვალეობას. მერიის მუშაობის ხარისხზე ყველაზე უკეთ დანგრეული გზები, გაუვალი საცობები და დაუმთავრებელი ზაჰესის ხიდი მეტყველებს. ნარმანიამ თავისი მერობა ამ ხიდით დაიწყო და ისე გასდის ვადა, რომ მის დამთავრებას ვერ ახერხებს“, – განაცხადა ლევან ხაბეიშვილმა. მისი თქმით, ასეთი თანხების გაცემა საახალწლოდ სხვა მხრივაც არის გაუმართლებელი: „საახალწლოდ მერიაში 1,5 მილიონზე მეტი ოდენობის პრემია გაიცა, ეს მაშინ, როცა მოსახლეობის ნახევარზე მეტი ახალ წელს მშიერი შეხვდა. ბევრ ჩვენს თანამოქალაქეს შემწვარი გოჭი სურათზე ან ინტერნეტში თუ ექნება ნანახი“.
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
ინტერვიუ შოთა მალაშხიასთან: „ამდენს ხალხი ვეღარ მოითმენს“ // „ჩვენ 1992 წელში დაგვაბრუნეს“ // „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისია პარლამენტს დღემდე არ შეუქმნია“
„ახალი თაობა“ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებზე ესაუბრა ქრისტიან-კონსერვატიული პარტიის ლიდერს, ყოფილ დეპუტატ შოთა მალაშხიას
- თქვენ აცხადებდით, რომ ეს პარლამენტი არ ასახავს მოსახლეობის განწყობებს, რაც იმას ნიშნავს, რომ პროცესები ქუჩაში გამოვა. ამ დღეებში პოლიტიკური პროცესების გარეთ განვითარებაზე გაკეთდა განცხადებები იმის გამოც, რომ „ქართულ ოცნებას“ უნდა, პარტიებს ბლოკების შექმნა აუკრძალოს...
- პროცესები აუცილებლად გამოვა ქუჩაში და ხალხი თვითონ ჩაერთვება პრობლემების მოგვარებაში. პარტიების ბლოკების საკითხი სხვა მოვლენების გვერდით ერთ ჯაჭვში უნდა განვიხილოთ. „ქართულმა ოცნებამ“ თავისი მოქმედებებითა თუ განზრახვებით საკმაოდ დაამძიმა რეალობა და, შესაბამისად, ხალხის მდგომარეობა.
- რომელი მოვლენები გაქვთ მხედველობაში?
- ბოლო დროს მძიმე ფაქტები მოხდა – „გაზპრომ“-თან გაფორმებული გასაიდუმლოებული ხელშეკრულებით დაწყებული, ჩვენი სამხედროების მონაცემების რუსეთისთვის გადაცემითა და სამხედრო მოსამსახურეების გაშვებით დამთავრებული. ამას უკავშირდება 2008 წლის ომის თემა. „ქართული ოცნების“ წარმომადგენლებს ადრეც გაუკეთებიათ განცხადებები იმის შესახებ, თითქოს ეს ომი საქართველოს ხელისუფლებამ დაიწყო. თემა გრძელდება და ყველაფერი ერთმანეთთან არის დაკავშირებული. ყველაფერი კეთდება რუსეთის სასარგებლოდ. გვაქვს საფუძველი ვთქვათ, რომ გაზპრომის მეწილე, რომელიც მართავს ქვეყანას, ასრულებს რუსეთის დავალებებს. ამას ემატება დანგრეული ეკონომიკა, ლარის კურსის ვარდნა და ინვესტიციების არშემოსვლა. ამდენს ხალხი ვეღარ მოითმენს, მით უმეტეს, იმ პირობებში, როცა პარლამენტი არ გამოხატავს მოსახლეობის განწყობებს. იქ ხალხის წარმომადგენლები არ სხედან, არჩევნები გაყალბებულია, ამიტომ მოსახლეობა გამოვა გარეთ.
- პარლამენტში გაკეთებულ მწვავე განცხადებებს ხალხისთვის მნიშვნელობა არა აქვს?
- ესაა ქარიშხალი ჭიქაში და მეტი არაფერი. პარლამენტში საზოგადოების აზრი გამოხატული არ არის. „ქართულმა ოცნებამ“ თვითონ დაიმძიმა მდგომარეობა იმით, რომ ბლოკების აკრძალვის იდეას აყენებს.
- რა მიზანი აქვს ბლოკების აკრძალვას?
- „ქართულ ოცნებაში“ იციან, რომ ადამიანების ხმებს ვეღარ მიიღებენ. ამიტომ მოიგონეს ახალი ხერხი – პარტიების გაერთიანების აკრძალვა. უნდათ, მომავალი არჩევნები ისევ გააყალბონ, თან სხვებს გაერთიანების საშუალება არ მისცენ. ესაა ხელისუფლების გათვლა. მოსახლეობას სულ სხვა რამ უნდა.
- რა მთავარი მოთხოვნები აქვს მოსახლეობას?
- ხალხს სურს მშვიდობიან, არაკორუმპირებულ და არაკრიმინალურ გარემოში ცხოვრება, დასაქმება, ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა. ის, რაც „ბავშვთა სამყაროში“ მოხდა, ადასტურებს, რომ 1992 წელში დაგვაბრუნეს. ეს ერთადერთი მოწყობილი ხანძარი არ არის. ხელოვნური ხანძრების რაოდენობა საგანგაშოდ გაიზარდა. მეორდება 1992-2002 წლების მოვლენები, მაშინდელი კრიმინალური გარჩევები და გადანაწილებები. მაშინ გადასანაწილებელი ბევრი არაფერი იყო. დღეს ბიუჯეტიც 10-მილიონიანია და ქონებაც მეტია გასაყოფი. ხელისუფლება ხალხს სამართლიანობის აღდგენას ჰპირდებოდა და ჩვენ ამ გარჩევების აღდგენას მოვესწარით.
- არსებობს აზრი, რომ ამ პარლამენტის უმრავლესობის ადგილები ძირითადად ფულიანმა პირებმა დაიკავეს, რომლებმაც განდევნეს პოლიტიკოსები...
- პოლიტიკოსები არც მანამდე იყვნენ. სიახლე ის არის, რომ ამ პარლამენტში უფრო მდიდრები, კორუმპირებულები და დანაშაულზე ორიენტირებულები მოვიდნენ.
- ამ დღეებში სხვადასხვა ჯგუფის რამდენიმე წარმომადგენელმა აღნიშნა, რომ მალე საქართველოში ახალი ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა დაიწყება...
- ალბათ, ისინიც ფიქრობენ, რომ ხალხი ამდენს ვეღარ მოითმენს. რას დავარქმევთ ამ გამოსვლებს – ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობას, ნაციონალურს თუ ქრისტიან-კონსერვატიულის, ამას მნიშვნელობა არა აქვს. 2007 წელს ეკონომიკურმა ზრდამ 12% შეადგინა. ეს მაჩვენებელი ჯამურადაც კი არ ყოფილა ბოლო 4 წლის განმავლობაში. ეკონომიკაში ზრდა, ფაქტობრივად, არ არის. ხალხი გაღატაკდა. ხელისუფლებაში კონფლიქტები საერთოდ აღარ ახსოვთ. ამ პარლამენტმა ნოემბერში დაიწყო მუშაობა და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისია დღემდე არ შეუქმნია.
- თქვენ დროს ამ კომისიას მაშინვე ამტკიცებდნენ?
- პარლამენტის შეკრებიდან, უარეს შემთხვევაში, 2 კვირის ვადაში შექმნილი იყო ხოლმე ეს კომისია. არ გამოვრიცხავ, რომ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისია საერთოდ არ შექმნან. არადა, ის აუცილებელია იმისათვის, რომ იყოს ხმაურიანი რეაგირება საოკუპაციო ზოლის გადმოწევასა და სხვა უკანონობებზე, თუნდაც დევნილების მიმართ არასწორ გადაწყვეტილებებზე.
- დევნილების ნაწილისათვის დევნილთა შემწეობის მოხსნის ინიციატივას პროტესტი მოჰყვა...
- 45-ლარიანი დახმარება სიმბოლური თანხაა, მაგრამ მისი გაუქმება არ შეიძლება. ვიღაცისთვის შემწეობის გაზრდა იმის ხარჯზე, რომ სხვა დევნილს პერსპექტივა მოუსპო, გაუმართლებელია. ჯობია, არავის გაუზარდო ეს შემწეობა, ვიდრე ვიღაცას მოუხსნა.
- ამით კითხვის ქვეშ დადგება დევნილის სტატუსი?
- რა თქმა უნდა. თუ არ იქნებიან დევნილები, გამოდის, რომ აფხაზეთიდან არავინ გამოუდევნიათ, ყველა ომი ჩვენ დაგვიწყია და ყველაფერში დამნაშავეები ვყოფილვართ. ადრე აფხაზეთში მაღაზია „ბენეტონი“ გაიხსნა, რასაც დიდი პროტესტი მოჰყვა. ვინც ამას აპროტესტებდა, აღარსად ჩანს. ახლანდელ ხელისუფლებას კი რეაგირება არა აქვს საკუთარი მოქალაქეების გატაცებასა და საოკუპაციო ზოლის გადმოწევაზე.
„ახალი თაობა“, 06 თებერვალი, 2017 წელი
„ოცნების“ პოლიტდევნილი ორი კაცის მკვლელობისთვის გაასამართლეს
2012 წლის დეკემბერში საქართველოს პარლამენტმა რამდენიმე ათეულ ადამიანს პოლიტდევნილის სტატუსი მიანიჭა. ამ სიაში „ქართული ოცნების“ დეპუტატ ნანა ყეინიშვილის ორი მაზლი – იანიკ და ჯემალ ქარქუსოვებიც აღმოჩნდნენ. 2006 წლის დასაწყისში ისინი ვანო მერაბიშვილის დახმარებით ცხინვალის ციხიდან გამოაპარეს. იმავე წელს ერთ-ერთ მათგანს, ჯემალს, სამხრეთ ოსეთის დროებითი ადმინისტრაციის შს მინისტრის პოსტი უბოძეს, მათი კიდევ ერთი ძმა ურუზმაგი კი ამ მთავრობაში პრემიერის პოსტზე მიავლინეს. 2008 წელს იანიკმა და ჯემალმა საქართველო დატოვეს და რუსეთს სთხოვეს თავშესაფარი. რუსეთმა ისინი უპრობლემოდ შეიფარა, არადა, ცხინვალის მთავრობას მათზე, როგორც სამშობლოს მოღალატეებზე, ძებნა ჰქონდა გამოცხადებული.
საქართველოს მაშინდელი ხელისუფლება რამდენიმე თვის განმავლობაში ასაიდუმლოებდა მათი გაპარვის ამბავს. საინტერესოა ისიც, რომ მას შემდეგ, რაც ძმებმა რუსეთს შეაფარეს თავი, ცხინვალის ხელისუფლებას აღარც ისინი გახსენებია და აღარც – მათი ღალატი.
რუსეთს თავშეფარებულმა ძმებმა განაცხადეს, რომ ყოველთვის რუსეთის სპეცსამსახურებთან თანამშრომლობდნენ. გავრცელებული ინფორმაციით, საქართველოდან მათ ხელს რაღაც ინფორმაციებიც გააყოლეს.
იანიკ და ჯემალ ქარქუსოვების პოლიტდევნილთა სიაში შეტანამ თავიდანვე ბევრი ჭორი გააჩინა. „ოცნების“ ხელისუფლება ცდილობდა, მათზე რაც შეიძლება ნაკლები ელაპარაკა. სანამ ისინი დუმდნენ, რუსეთის მიერ დავერბოვკებულმა და „ოცნების“ პოლიტდევნილად შერაცხულმა იანიკ ქარქუსოვმა ორი ადამიანი მოკლა.
ოსური მედიის ინფორმაციით, პოლიტდევნილმა იანიკმა 2016 წელს ავტომატური იარაღით ძმები რუსლან და სოსლან გოგჩიევები დახოცა. ისინი წარმოშობით ზნაურის რაიონის სოფელ დიდმუხიდან არიან. მოკლულთაგან ერთ-ერთმა 2015 წელს იანიკ ქარქუსოვს 200.000 რუბლი ასესხა. მსესხებელს ვალი ერთ თვეში უნდა დაებრუნებინა. პოლიტდევნილის სტატუსის მქონემ დანაპირები არ შეასრულა. ძმები გოგჩიევები მასთან დასალაპარაკებლად რამდენჯერმე მივიდნენ სახლში, მაგრამ მოვალე ვერ ნახეს.
ადგილობრივი სამართალდამცავების ინფორმაციით, იანიკ ქარქუსოვმა ერთ დღეს ძმები თავისთან დაიბარა და დაჰპირდა, ვალს დაგიბრუნებთო. ვალის დაბრუნების ნაცვლად მან ძმებს ავტომატიდან ცეცხლი გაუხსნა. ერთი მათგანი ადგილზე დაიღუპა, მეორე საავადმყოფოში გარდაიცვალა. იანიკ ქარქუსოვი მალევე დააკავეს. მისი სასამართლო კარგა ხანს გრძელდებოდა, განაჩენი კი მიმდინარე წლის 4 თებერვალს გამოუტანეს.
ოსური მედიის ცნობით, მან დანაშაული აღიარა და დაზარალებული მხარისგან პატიებაც ითხოვა. პროკურატურის მოთხოვნით, მას 15 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. სასჯელს იანიკ ქარქუსოვი მკაცრი რეჟიმის კოლონიაში გაატარებს.
——–
საინტერესოა, რა განმარტებებს გააკეთებს „ქართული ოცნება“ ამ ფაქტზე. პოლიტპატიმართა და პოლიტდევნილთა სიასთან დაკავშირებით ისედაც ბევრი კითხვის ნიშანი იყო.
