„რეზონანსი“: აქვს თუ არა საქართველოს უფლება, დღესვე დაიწყოს საუბარი ევროკავშირის წევრობაზე?

„რეზონანსი“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „ევროკავშირს იმის ინტერესი, რომ საზღვრები გაგვიხსნას, არ აქვს“

„ვერსია“: ინტერვიუ პაატა დავითაიასთან: ,,შეეწირება” თუ არა რიგის სამიტს თამარ ბერუჩაშვილი

„ალია“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: თუკი „პრორუსი“ მინდია ჯანელიძე თავდაცვის მინისტრად არ აწყობდათ, მაშინ რატომ ნიშნავენ უშიშროების უწყების შეფად?

„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ აკაკი ასათიანთან: რატომ დაინიშნა თინა ხიდაშელი თავდაც ვის მინისტრად? იმიტომ, რომ მას აშშ ლობირებდა

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „თინა ხიდაშელი თავდაცვის საქმეებში ნატოს გარდა არავის ჩაახედებს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „ჩრდილო-კავკასიელები ლაფანყურის გამო შურისძიებას აპირებენ“

———————-

„რეზონანსი“, 06 მაისი, 2015 წელი

აქვს თუ არა საქართველოს უფლება, დღესვე დაიწყოს საუბარი ევროკავშირის წევრობაზე?

ლიკა ამირაშვილი

“რაც უფრო წინ წაიწევთ ასოცირების შეთანხმების მიმართულებით, მით უფრო მეტი უფლება გექნებათ, დასვათ შეკითხვა – როდის გახდებით ევროკავშირის წევრი,” – ამის შესახებ ევროკავშირის ელჩმა საქართველოში იანოშ ჰერმანმა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში გამართულ შეხვედრაზე განაცხადა.

ამის შემდეგ შეხვედრა კითხვა-პასუხის რეჟიმში წარიმართა. ერთ-ერთი შეკითხვა შეეხებოდა იმას, თუ როდის გახდება საქართველო ევროკავშირის წევრი.

“არ მაქვს პასუხი ამ კითხვაზე და ვფიქრობ, არც არავის აქვს ალბათ, ვინაიდან ჯერ არ წამოჭრილა ეს საკითხი. ამ კითხვაზე ვერ გიპასუხებთ არა იმიტომ, რომ ევროკავშირის კარგად დისციპლინებული საჯარო მოხელე ვარ, არამედ იმიტომ, რომ ეს ჯერ კიდევ ჰიპოთეტური საკითხია. თქვენ გაქვთ ევროკავშირთან ასოცირების შეთანხმება და რაც უფრო წინ წაიწევთ ამ მიმართულებით, მით უფრო მეტი უფლება გექნებათ ამ შეკითხვის დასმის,” – განაცხადა იანოშ ჰერმანმა. არადიპლომატიურ ენაზე რომ გადავთარგმნოთ, ეს ნიშნავს, რომ დღეს საქართველოს ევროკავშირის წევრობაზე საუბრის წომოწყების უფლებაც კი არა აქვს.

თქვენი აზრით, აქვს თუ არა საქართველოს უფლება, დღესვე დაიწყოს საუბარი ევროკავშირის წევრობაზე? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოებისათვის ცნობილ ადამიანებს მიმართა.

მერაბ კოკოჩაშვილი (რეჟისორი): ამაზე ძალიან ძნელია პასუხის გაცემა. მთელი რიგი მოთხოვნებია, რომელიც ქვეყანას უნდა ჰქონდეს შესრულებეული. რა მოთხოვნებია, ეს სპეციალისტებმა უნდა იცოდნენ, ჩემთვის ძალიან ძნელია ამაზე საუბარი. საერთოდ სასურველია, რომ ეს მოხდეს, რადგან ამისკენ ვისწრაფვით და ეს რაც შეიძლება მალე უნდა მოხდეს. თუმცა მთელ ევროპაში ახლა ფინანსური თვალსაზრისით ისეთი კრიზისული პროცესებია, რომ მე ძალიან მეეჭვება რაიმე სწრაფად მოხდეს.

ნუგზარ კვაშალი (მომღერალი): მე მგონი, ჩვენთვის ევროკავშირის წევრობა ძალიან ადრეა. ვფიქრობ, აბსოლუტურად ზედმეტია ევროკავშირში ყოფნა. მესმის, რომ ყველას ევროპაში უნდა, კარგი ცხოვრებაა, მაგრამ საქართველო ჯერ ძალიან შორსაა ევროპისგან. ეს არის ჩემი პირადი დამოკიდებულება. საერთოდ შეიძლება ევროკავშირის წევრი ვერასდროს ვერ გავხდეთ.

მიხეილ ცაგარელი (ასტროლოგი): ჩვენ ამაზე 10 წელია ვსაუბრობთ. გაუთავებლად გვესმის ევროპაზე და ნატოზე ლაპარაკი, ამიტომ ნატო საერთოდ ძალიან საეჭვო პროექტი მგონია. საქართველოსთვის სჯობს, რომ ნატოს წევრი არ იყოს. რაც შეეხება ასოცირების ხელშეკრულებას, ბევრი არაფრის მომტანი არ არის. ამერიკა და ევროპა ცდილობენ, საქართველო ამერიკულ-ევროპული ყაიდის ქვეყანად გადააკეთონ, როდესაც ტრადიციებს და თვითმყოფადობას დავკარგავთ. შემდგომ შეიძლება ეს პროცესი დაჩქარდეს. გვჭირდება კი ამის გაკეთება? ქვეყანას შეუძლია, ყოველგვარი ევროპის და ამერიკის გარეშე იცხოვროს, საკმაოდ კარგადაც. ასე ყოფნა სჯობს, ვიდრე მონობაში. თანაც უახლოეს წლებში მოსალოდნელი საერთოდ არც არის.

ქეთი ბექაური (იურისტი): მე, როგორც რიგითმა დამკვირვებელმა და სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენელმა, შემიძლია გითხრათ, რომ საკმარისი ნაბიჯები გადაიდგა. შეიძლება ყველა პუნქტი არ შეგვისრულებია, მაგრამ მე მგონი, არცერთი საწინააღმდეგო ნაბიჯიც საქართველოს არ გადაუდგამს. სოციალურ და ეკონომიკურ ფონს რაც შეეხება, მსოფლიო კრიზისია და ამის გულისთვის არ მგონია, რომ ევროკავშირმა საქართველოს კარები მიუხუროს. ჩვენს ქვეყანაში კრიმინალი შემცირდა, გენდერული თანასწორობა დაცულია, ადამიანის უფლებები დაცულია.

„რეზონანსი“, 06 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „ევროკავშირს იმის ინტერესი, რომ საზღვრები გაგვიხსნას, არ აქვს“

თაკო მათეშვილი

(შემოკლებით)

“უნდა მოვიფიქროთ, კიდევ რითი შეიძლება დასავლეთისათვის საჭიროები გავხდეთ,” – ამბობს პოლიტოლოგი და ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე რიგის სამიტთან დაკავშირებულ მოლოდინზე „რეზონანსთან“ საუბრისას და დასძენს, რომ ევროპას ახლა მნიშვნელოვანი პრობლემები აქვს და ჩვენთვის, მარტივად რომ ვთქვათ, არ სცხელა.

შესაბამისად, მაისის ბოლოს დაგეგმილი სამიტისგან კონკრეტულ და არსებით პროგრესს არ ელის. მიიჩნევს, რომ ევროპისათვის სასურველი სტუმრები ვართ, უბრალოდ ახლა სტუმრობის დრო არ არის.

(…)

„რეზონანსი“: ცოტა ხანში რიგის სამიტი გველის. როგორი მოლოდინი გაქვთ? რა კონკრეტულ პროგრესს ელოდებით მისგან?

რამაზ საყვარელიძე: არ მგონია, არსებითი ცვლილება მოხდეს. ვიზალი-ბერალიზაციაც საკმაოდ რთული გადასაწყვეტია. ჩვენ ვმკითხაობთ, ვუყვარვართ თუ არ ვუყვარვართ ევროპას, მაგრამ ასეთი სიყვარულის გარეშეც ევროპისათვის საზღვრების გახსნა ადვილი არ არის. კარგად ვხედავთ, თუ რამდენი პრობლემა შეუქმნა ევროპას მიგრანტების ნაკადებმა. 90 დღით ევროპაში არ მგონია მაინცადამაინც სიკეთის გამკეთებელი ადამიანები მიდიოდნენ. უფრო მეტად მოსალოდნელია, რომ ამით კრიმინალები ისარგებლებენ. ეს ხომ იცის ევროპამ. ასე რომ, იქ ამას ხელს არც ისე დიდი ხალისით მოჰკიდებენ.

ზოგადად, ევროპამ პოლიტიკა რუსეთის უგვანო საქციელის გამო შეცვალა და ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკების მიმართ ცოტა მეტად გაიხსნა, თორემ იქამდე ამ მიმართულებით ცვლილებებს საერთოდ არ აპირებდა. თავისი პრობლემებიც საკმაოდ ჰქონდა. ევროკავშირს იმის ინტერესი, რომ საზღვრები გაგვიხსნას, არ აქვს. თავად მას რა რჩება ამით? თუ ზოგადი პოლიტიკური შეხედულებების გარდა მისი ინტერესი ბევრი არაფერია, არ მგონია, ეს ნაბიჯები დიდი მონდომებით გადადგას. მითუმეტეს, რომ ვიზალიბერალიზაცია რუსეთმა თუ მის წინააღმდეგ შეთქმულებად აღიქვა, შეიძლება დასავლეთისთვისაც და ჩვენთვისაც მოულოდნელი ნაბიჯები გადადგას. ამიტომაც არ ველი არსებით ცვლილებებს. ისეთებს, რომლისთვისაც მას რუსეთისათვის პასუხის გაცემა მოუწევს.

„რეზონანსი“: მაშ რა მნიშვნელობა აქვს იმას, თუ როგორ შევასრულებთ სამოქმედო გეგმას? როგორც ხელისუფლებაში ირწმუნებიან, იგი ჩვენ ბევრად უკეთ გვაქვს შესრულებული, ვიდრე მოლდოვას, რომელმაც უვიზო რეჟიმი უკვე მიიღო.

რამაზ საყვარელიძე: მოდით, ასე განვიხილოთ – არიან ადამიანები, რომელთა სტუმრობაც გვიხარია, მაგრამ, აი, ეს ადამიანი გვესტუმრა დილას, როცა სამსახურში გვაგვიანდება.

„რეზონანსი“: ანუ, ჩვენ მათთვის სასურველი სტუმრები ვართ, უბრალოდ ამისათვის ცუდი დროა?

რამაზ საყვარელიძე: ასეა. ჩვენ ხომ ადეკვატურობის განცდა არ გვაქვს. უნდა გავითვალისწინოთ, რომ შეიძლება ევროკავშირს ჩევნთვის საზღვრების გახსნა ან ჩვენი წევრობა არ უნდოდეს არა იმიტომ, რომ ცუდი თვალით გვიყურებს, არამედ იმიტომ, რომ თავისი პრობლემები აქვს, რომელიც თუ არ მოაგვარა, გასაჭირში თავად ჩავარდება.

„რეზონანსი“: შეიძლება ვთქვათ, რომ ამ ეტაპზე ევროპა არაა ჩვენს მისაღებად მზად?

რამაზ საყვარელიძე: იმის მიხედვით, რაც დასავლურ პრესაში იბეჭდება, ცხადია, რომ ევროპას პრობლემები არ აკლია. საინფორმაციო საშუალებებში ამგვარ ინფორმაციას ქართული საზოგადოებაც ხშირად ისმენს. ევროკავშირს, რომლესაც თავისი თავი გასჭირვებია, ვეკითხებით, რატომ არ გვიღებთო და ეს მთლად ადეკვატური დამოკიდებულება არ არის.

„რეზონანსი“: ანუ, შესაფერის მომენტს უნდა დაველოდოთ?

რამაზ საყვარელიძე: ალბათ ისიც უნდა მოვიფიქროთ, კიდევ რითი შეიძლება საჭიროები გავხდეთ. ჩვენ გვინდა, დასავლეთმა ანგარიში გაგვიწიოს და ამის გამო თან გადაგვყვეს. ასეთი დამოკიდებულება აბსოლუტურად არარეალისტურია. რატომ უნდა გაგვიწიოს ანგარიში? თავად უნდა მოვიფიქროთ, რა შემთხვევაში ვიქნებით დასავლეთისათვის მნიშვნელოვანი და ანგარიშგასაწევი. როცა ასეთ რამეს მოვიფიქრებთ, ამ პრობლემის გადაჭრა უფრო გაადვილდება.

„ვერსია“, 6 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ პაატა დავითაიასთან: ,,შეეწირება” თუ არა რიგის სამიტს თამარ ბერუჩაშვილი

ნინი ჯაფარიძე

(შემოკლებით)

პარტია ,,ევროპელი დემოკრატების” თავმჯდომარე პაატა დავითაია სამთავრობო გუნდის ცვლილებას საგანგებო ბრიფინგით გამოეხმაურა და განაცხადა, რომ საპარლამენტო უმრავლესობის წევრ თინა ხიდაშელს თავდაცვის მინისტრობისთვის შესაბამისი, საკმარისი გამოცდილება არ აქვს, რის გამოც ჯარის მართვას ვერ შეძლებს. ,,ევროპელი დემოკრატების” ლიდერისთვის გაუგებარია რესპუბლიკური პარტიის პოლიტიკური კურსიც _ გაუგებარია როგორ უნდა გახდეს ხიდაშელი თავდაცვის მინისტრი, როცა სახელმწიფო მინისტრი რეინტეგრაციის საკითხებში, პაატა ზაქარეიშვილი რუსეთთან მიმართებაში საკმაოდ ლოიალურია და რუსეთთან დაძაბული ,,საომარი მოქმედებების” ფონზე, დათმობის პოლიტიკას აწარმოებს. ,,ვერსია” დაინტერესდა, გეგმავს თუ არა ,,ევროპელი დემოკრატების” ლიდერი საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობას და პოლიტიკურ ასპარეზზე გამოსვლას. დავითაია არ აკონკრეტებს, რომელ პოლიტიკურ ძალას შეუერთდება, თუმცა აცხადებს, რომ მომავალი არჩევნები გაცილებით მძიმე იქნება, ვიდრე 2012 წელს იყო.

- დღეს საქართველო იმყოფება საომარ მოქმედებაში რუსეთის ფედერაციასთან. ნაკლებად მგონია, ამ პირობებში, თინა ხიდაშელმა შეძლოს ჯარის მართვა. მას არ აქვს ის გამოცდილება, რომელიც აუცილებელია საბრძოლო მოქმედებების დროს. ჩემთვის გაურკვეველია _ რესპუბლიკური პარტიის წევრი ზაქარეიშვილი განსაზღვრავს პარტიის იდეოლოგიას და ფაქტობრივად, დათმობის პოლიტიკა აქვს რუსეთის ფედერაციასთან, ამავე პარტიის წევრი კი ძალოვანი სტრუქტურის წარმომადგენელი იქნება. ვფიქრობ, ქვეყნისთვის სახიფათოა ამ პარტიის მოქმედება იმ ჭრილში, რომელიც ითვალისწინებს სამშვიდობო პოლიტიკის წარმართვას.

- როგორ ფიქრობთ, საბოლოოდ პრეზიდენტი მოაწერს ხელს მთავრობის ახალ შემადგენლობას?

- თუ დამტკიცდა ღარიბაშვილის წარდგენილი მთავრობა, სრული დარწმუნებით შემიძლია გითხრათ, რომ რიგის სამიტის შემდეგ, სავარაუდოდ, შევცვლით საგარეო საქმეთა მინისტრს, რადგან გვაქვს ცუდი მესიჯები. მე, როგორც ევროსაბჭოს პოლიტიკურ მრჩეველს გარკვეული ინფორმაციები მაქვს, არ მინდა, მოვლენებს გავუსწრო, მაგრამ სამუშაო დოკუმენტი ჩვენთვის ძალიან ნეგატიურია. ეს კი ვიღაცას ხომ უნდა დაბრალდეს? ვფიქრობ, საგარეო საქმეთა მინისტრს შეცვლიან.

- რა ცუდი მესიჯებია რიგის სამიტთან დაკავშირებით?

- შედეგებს იქ იმის მიხედვით ვიღებთ, რასაც ვაკეთებთ. ჩვენ გვაქვს სახელისუფლო კრიზისი, დაპირისპირება პრეზიდენტსა და პრემიერს შორის, საერთაშორისო ორგანიზაციების, კერძოდ ევროპის საპარლამენტო ასამბლეის მიერ ნათქვამია, რომ ძალოვანი სტრუქტურები გამოყენებულია პოლიტიკური დევნისთვის, ქალაქის ყოფილი მერი უკანონო პატიმრობაშია და რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი რაღაცაზე აისახება, სავიზო რეჟიმზეც იკავებენ უკვე თავს და ეს ჩვენი ბრალია, სხვას ვერავის დავაბრალებთ.

„ალია“, 7 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: თუკი „პრორუსი“ მინდია ჯანელიძე თავდაცვის მინისტრად არ აწყობდათ, მაშინ რატომ ნიშნავენ უშიშროების უწყების შეფად?

ნინო სამხარაძე

(შემოკლებით)

თავდაცვის ექსმინისტრს, მინდია ჯანელიძეს პოსტიდან პოსტზე უმისამართო წერილივით დაატარებენ. მისი დროებითი გაჩერება კვლავ პრემიერთან არსებული სახელმწიფო უსაფრთხოებისა და კრიზისების საბჭოა, თუმცა, როგორც ცნობილი ხდება, მას უფრო მაღალ თანამდებობას უმზადებენ, შსს-ს ორად გაყოფის შემდეგ, სავარაუდოდ, მინდია ჯანელიძეს ჩააბარებენ უშიშროებას.

უშიშროების  რა მოდელს ირჩევს საქართველო, ამ თემებზე დისკუსია ჯერ არ დაწყებულა, თუმცა სამთავრობო კულუარებში „მოსადისა“ და „ცეერუს“ მოდელის ნაზავზე გაკვრით საუბრობენ.

საინტერესო რეალობის წინაშე კი აღმოვჩნდებით, თუკი ამ უწყებას ჯანელიძეს ჩააბარებენ, რადგან მისმა 6-თვიანმა მინისტრობამ დასავლეთი საგრძნობლად შეაშფოთა და თეთრ სახლსა თუ ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში კითხვის ნიშნები გააჩინა. ისინი ვერ გაერკვნენ რა გეზი ჰქონდა აღებული ჯანელიძეს და რატომ ემთხვეოდა მისი განცხადებები კრემლის ინტერესებს. ამიტომაც სასწრაფო წესით გადაწყდა, რომ სამთავრობო ცვლილებებისთვის „გაეტანებინათ“ ჯანელიძის გვარი.

ამერიკელების მოთხოვნა დაკმაყოფილდა და თინა ხიდაშელის დანიშვნით აშშ-მ სრული გარანტია მიიღო, რომ საქართველოს ევროატლანტიკური კურსი ურყევია, მაგრამ, თუკი ამ კაცს უშიშროებას ჩააბარებენ, ჯანელიძის ხელში თავს მოიყრის ყველა მნიშვნელოვანი ინფორმაცია, მის საგარეო პოლიტიკურ ორიენტაციაში კი ვისაც ეჭვი ეპარება, მაგალითად, სოსო ცისკარიშვილი, თვლის, რომ ამხანაგ ჯანელიძის ამ უწყებაში გადაყვანით მივიღებთ „კგბ“-ს, ეს კიდევ ერთი მარცხი იქნება ქართული პოლიტიკის!

ჯერ კიდევ თებერვალში „ალია“ წერდა, რომ ივანიშვილი განსაკუთრებით 4 მინისტრით იყო უკმაყოფილო და მათ აუცილებლად მოუწევდათ პოსტების დატოვება. ერთ-ერთი სწორედ მინდია ჯანელიძე იქნებოდა, რომელმაც უწყებაში მაღალ პოსტებზე „ჩეკისტი“ ძმაკაცები დანიშნა, ისეთი ოდიოზური ფიგურები, როგორებიც არიან ვალერიან ზუმბაძე და რობერტ გრიგალაშვილი, ვისაც პატიმრების არაადამიანურ წამებაში სდებენ ბრალს.

ივანიშვილის განრისხების შემდეგ იყო, რომ თავდაცვის სამინისტრო მიყოლებით დატოვეს ვალერი ზუმბაძემ და რობერტ გრიგალაშვილმა. გენერალური ინსპექციისა და სამხედრო პოლიციის უფროსის მოადგილეებმა რამდენიმესაათიანი შუალედით დატოვეს პოსტები ჯანელიძის დუმილის ფონზე, შსს-ს კონტრდაზვერვის მაღალჩინოსნები კოლეგა ჯანელიძემ შეძლებისდაგვარად „დაკრიშა“.

რატომ ენდო პრემიერი ჯანელიძეს? ეს საკითხი სხვადასხვა წყაროსთან გადავამოწმეთ და არის ინფორმაცია, რომ გამოცდილი „ჩეკისტი“ ღარიბაშვილთან ნდობაში შევიდა და ამ ნდობის საფასური კომპრომატები იყო, რომელიც ჯანელიძემ მის ოპონენტებზე დაუდო. ღარიბაშვილი, რომელიც ერთგულების ნიშნით არჩევს თანამებრძოლებს, ჯანელიძეში შეცდა, როცა მის სახელთან ძალიან ბევრი არასასურველი სკანდალი გაიგივდა.

ვნახოთ, ახლა როგორ მოიქცევა პრემიერი, ჩააბარებს თუ არა შსს-ს გაყოფის შემდეგ, უშიშროების სამსახურს?

ექსპერტი ვახტანგ მაისაია „ალიასთან“ საუბარში აცხადებს:

- გაუგებარია, რატომ ლობირებენ მინდია ჯანელიძეს და რატომ ქაჩავენ მას სხვადასხვა სტრუქტურებში, რა ბეგრაუნდი აქვს? გადავავლოთ თვალი მის კარიერას და მივხვდებით, რომ მისი კვალი მიდის რუსეთთან, მან კონტრდაზვერვის დეპარტამენტი საკმაოდ არაეფექტურად წარმოაჩინა, თავისი აბსოლუტურად უსახური საქმიანობით! გავიხსენოთ, თუნდაც ლაფანყურის სპეცოპერაციის გამოძიების ჩაფლავება, როდესაც ჯანელიძე კონტრდაზვერვის დეპარტამენტში დაინიშნა. მისი უშუალო ხელმძღვანელობის პერიოდში დაიწყო ლაფანყურის სპეცოპერაციის გამოძიება და აბა, სად არის გამოძიებული მასალები?! უკვე გამოჩნდა ლაფანყურის სპეცოპერაციის დროს გადარჩენილი ისლამისტი მებრძოლის აღიარებითი ჩვენება, რომელმაც დადო მტკიცებულება, ის ყვება, როგორ ხდებოდა კავშირი ისლამისტურ რადიკალურ მებრძოლებსა და წინა რეჟიმის წარმომადგენლებს შორის და რა ოპერაციები ტარდებოდა, ეს ინფორმაციები ამერიკელებისთვის ცნობილია და სწორედ ამერიკელებისგან ვიცი, რომ ვალერი ზუმბაძე ეხმარებოდა „ზოონს“ და სხვადასხვა დაჯგუფებებს საქართველოდან გაყვანაში.

დადასტურდა, რომ ანტიტერორისტული ცენტრი მონაწილეობდა ამ საქმეში და მე მაქვს ზუსტი ინფორმაცია, ფაქტები, რომ კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის შემადგენლობა მონაწილეობდა სახელმწიფო ტერორიზმის სტრატეგიის განვითარებაში, როდესაც მათ უშუალოდ კონტაქტი ჰქონდათ სხვადასხვა რადიკალური ისლამისტური დაჯგუფებების წარმომადგენლებთან, რომელთა გამოყენებასაც ცდილობდნენ საკუთარი ინტერესებიდან გამომდინარე.

შესაბამისი უწყება თუ ამ თემით დაინტერესდება, მივაწვდი კონკრეტულ ინფორმაციებს! აქ მიდიოდა ელიტარული კორუფციული სქემებით მუშაობა, წინა რეჟიმის წარმომადგენლები საკმაოდ დიდ თანხებს იღებდნენ ისლამისტური ტერორისტული დაჯგუფებების ხელმძღვანელობისგან, იმისთვის, რომ აქ მომხდარიყო მათი ორგანიზებულად ჩამოყვანა, მომზადება სამხედრო და სხვა ტიპის ბაზებზე და შემდგომში განხორციელებულიყო მათი გადაყვანა იქ, სადაც მათ მოესურვებოდათ. ამ საქმის შემსრულებელი იყო წინა ხელისუფლების ძალოვანი უწყების საშუალო რგოლი და ასეთი მნიშვნელოვანი საქმე დღემდე გამოუძიებელია, რაც ძალიან ბევრ კითხვას აჩენს!

ის ადამიანები კი, ვინც ამ საქმის გამოძიების სათავეში იყვნენ, დღესაც არიან ხელისუფლებაში. გამოძიების ჯგუფის ხელმძღვანელი იყო ვალერიან ზუმბაძე, ჯანელიძე კი მაშინ კონტრდაზვერვის ხელმძღვანელი გახლდათ, კონტრდაზვერვის საგამოძიებო სამსახური აწარმოებდა გამოძიებას, ვალერიან ზუმბაძე იერარქიულად ექვემდებარებოდა კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის დირექტორს – მინდია ჯანელიძეს! აი, სად არის ძაღლის თავი დამარხული.

ის, რომ ალასანია იძულებული გახდა, გაემჟღავნებინა მნიშვნელოვანი ინფორმაცია, რომელიც საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის განმტკიცებას პირდაპირ უკავშირდებოდა, ის, რომ ჯანელიძემ დაურეკა და მოსთხოვა, რომ გადაევადებინა ხელმოწერა, ეს ნიშნავს, რომ ჯანელიძემ ანტიქართული საქმე გააკეთა.

თუნდაც გავიხსენოთ „კაბელების საქმე“, ისეთი მაღალი რანგის თანამშრომლების დაპატიმრება, როგორიც არის კაიშაური, ეწინააღმდეგება სახელმწიფო ინტერესებს, ეს არის ოქროს კადრები, მათზე შეიძლებოდა დისციპლინური დევნა განხორციელებულიყო, როდესაც შენ ასეთი მაღალი კვალიფიკაციის კადრებს აპატიმრებ, თან საუბარია გენერალური შტაბის მაღალი თანამდებობის პირებზე, ეს ნიშნავს რომ, ფაქტობრივად, მოახდინეს გენერალური შტაბის პარალიზება, თან ეს ყველაფერი ხდება იმ ფონზე, როდესაც რუსული რბილი ძალის ელემენტი ძლიერდება საქართველოში! ამ დროს სამხედრო სტრუქტურაში მოგყავს კადრები, რომლებმაც ადამიანების თავ-პირის დამტვრევის, დაშანტაჟებისა და საქმეების გაყალბების გარდა, არაფერი არ იცოდნენ, ესეც არის ეროვნული საფრთხეების გამოწვევის განხორციელება, ვალერი ზუმბაძე გაგებაში არ არის, რა იყო გერმანიის დაზვერვა „აბვერი“, კაცმა არ იცოდა, ვინ იყო ლაჰმუსენი, ასეთი ადამიანი შენ მოგყავს მაღალ თანამდებობაზე, ეს არის თუ არა უსაფრთხოების პირდაპირი საფრთხე.

(…)

- თუკი ამერიკელების მოთხოვნა იყო პროდასავლური ლიდერის მოყვანა თავდაცვაში და მინდია ჯანელიძეს ისინი ეჭვის თვალით უყურებდნენ, როგორ უნდა ითანამშრომლოს ჯანელიძემ დასავლეთის სპეცსამსახურებთან, როცა ნდობა დაცემულია?

- აქ ორი მომენტია, ოფიციალურად საქართველო ინარჩუნებს ევროატლანტიკურ კურსს, ამ შემთხვევაში სტრატეგიულ პარტნიორებად ვრჩებით ეს ფორმალობა იქნება დაცული, მეორეც, არის ისეთი სფეროები, რომლებიც საჭიროებენ მათთან მჭიდრო თანამშრომლობას, მაგალითად, ტერორიზმთან წინააღმდეგ ბრძოლა, კორუფციის წინააღმდეგ, რომელიც ტრანსორგანიზებულ დანაშაულს უკავშირდება და ა.შ. სხვა სფეროში რამდენად ითანამშრომლებენ სხვა თემაა, მაგრამ ეს თემატიკაც საკმარისია იმისთვის, რომ გამოიკვეთოს კონკრეტული თანამშრომლობის სფეროები, სადაც საქართველოს მოუწევს თანამშრომლობა დასავლეთის სპეცსამსახურებთან. მიჭირს იმის თქმა, როგორი იქნება დასავლეთის რეაქცია, თუკი ჯანელიძეს უშიშროების სამსახურს ჩააბარებენ, მაგრამ ის ფაქტი, რომ ის მოხსნეს მინისტრობიდან და დაინიშნა თინა ხიდაშელი, ალბათ, რაღაცას ნიშნავს. თუკი უშიშროების სამსახურში ჯანელიძე დაინიშნება, აუცილებლად შესამჩნევი გახდება მისი რუსული კვალი და შემდეგ გაჩნდება მის მიმართ პრეტენზიები.

„საქართველო და მსოფლიო“, 6 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ აკაკი ასათიანთან: რატომ დაინიშნა თინა ხიდაშელი თავდაც ვის მინისტრად? იმიტომ, რომ მას აშშ ლობირებდა

ჯაბა ჟვანია

(შემოკლებით)

ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე “საქართველო და მსოფლიოს” ესაუბრება “ტრადიციონალისტთა კავშირის” თავმჯდომარე აკაკი ასათიანი.

- თავდაცვის მინისტრად თინა ხიდაშელის დანიშვნამ მითქმა-მოთქმა და აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია. ამბობენ, რომ მისი კანდიდატურის წამოყენებას უშუალოდ ამერიკის ელჩი ლობირებდა.

- ამერიკის მხრიდან ფორმულირება იყო ასეთი: ჩვენ, როგორც საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორები, დაინტერესებული ვართ, რომ თავდაცვის სამინისტრომ კურსი არ შეიცვალოს დასავლეთთან თანამშრომლობაში. მეტი რა უნდა გითხრან, თუ ვინმეს ეს არ ესმის, თავის თავს დააბრალოს. როდესაც გაიძახი, რომ გაქვს პროდასავლური გეზი და მომავალი განვითარების გზას ხედავ მხოლოდ ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში, ცხადია, მზად უნდა იყო იმისთვის, რომ იგივე დასავლეთი მისთვის სანდო სუბიექტების დანიშვნას მოგთხოვს მნიშვნელოვან თანამდებობებზე. ეს პოლიტიკის პრინციპია და კიდევ ვიმეორებ, ვისაც ეს არ ესმის, მისი პრობლემაა. ვფიქრობ, უცნაური და ალოგიკური აქ არაფერი ხდება…

რესპუბლიკელების მიმართ ივანიშვილს განსაკუთრებული სიმპათია რომ აქვს და ამერიკელებსაც, ფაქტია, მაგრამ მაინც მგონია, რომ თავდაპირველად ალასანიაზე აკეთებდნენ აქცენტს. უბრალოდ, მას დიდი ამბიციები აღმოაჩნდა და ამის გამო მიუღებელი გახდა როგორც ივანიშვილისთვის, ისე ვაშინგტონისთვისაც.

(…)

- დასასრულ, ბელარუსის პრეზიდენტ ალექსანდრე ლუკაშენკოს ვიზიტზეც შეგეკითხებით. მარგველაშვილთან შეხვედრაზე მან თქვა ასეთი რამ: “არ არსებობს წინააღმდეგობები ბელარუს, ქართველ და რუს ხალხებს შორის. არსებობს მხოლოდ გაუგებრობები პოლიტიკურ დონეზე. ისინი დაიძლევა. უნდა მოხდეს პოზიციების დაახლოება, რომ ისევ ერთ დიდ ოჯახში ვიცხოვროთ, როგორც ეს ადრე იყო”. ამას “ნაცმოძრაობის” მხრიდან დიდი აჟიოტაჟი მოჰყვა და ხელისუფლებას, ფაქტობრივად, თავის მართლების რეჟიმში მოუხდა ახსნა-განმარტებების კეთება. თქვენ როგორ აღიქვით ეს განცხადება და, საერთოდ, რა დატვირთვა ჰქონდა ლუკაშენკოს ვიზიტს?

- ეს იყო უმნიშვნელოვანესი ვიზიტი, რომელიც უფრო ადრეც უნდა შემდგარიყო და სრულიად ნორმალურია ისიც, რომ ბატონ ლუკაშენკოს გარკვეული საშუამავლო მისია ჰქონდა დაკისრებული რუსეთ-საქართველოს შორის.

რაც შეეხება ისტერიკას, რომელიც მის განცხადებას მოჰყვა, ეს ახალი არ არის, ჩვენ ასეთი ისტერიკა გვესმოდა ცხრა წლის განმავლობაში და ამან სად მიგვიყვანა, ყველამ ვნახეთ. მთავარი აქ ახლა ის არის, რომ ხელისუფლებასაც არ გადაედოს ეს ისტერიკა და არ დაიწყოს საუბარი წინამორბედის რიტორიკით. არაფერი შესაცხადებელი შინაარსი დიდ ოჯახზე გაკეთებულ განცხადებაში არ დევს. ასე რომ, დიდი ერთობის დრო უკვე მოსულია. ვფიქრობ, ეს სავსებით შესაძლებელია დასავლეთთან მეგობრული ურთიერთობის პარალელურად, ოღონდ, რა თქმა უნდა, იმ რიტორიკის გამორიცხვით, რომ რუსეთი დაუძინებელი მტერია და ამ ულმობელი, ბოროტი იმპერიისგან მხოლოდ ნატო თუ გვიხსნის. ასეთი საუბრები ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დასრულდეს და უნდა შევიგნოთ, რომ ამგვარი მიდგომით ჩვენთვის სასიკეთო არაფერი მოხდება.

„ახალი თაობა“, 6 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „თინა ხიდაშელი თავდაცვის საქმეებში ნატოს გარდა არავის ჩაახედებს“

ნათია ხურცილავა

ინტერვიუში პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე საქართველოს თავდაცვის ახალი მინისტრის შესახებ საუბრობს. გთავაზობთ ამონარიდს:

– გავრცელებული ხმებით, აშშ-მ ალასანიას წასვლის შემდეგ კვლავ პროამერიკელ კადრზე იზრუნა. რეალურად ამერიკამ პოზიციები დაიბრუნა თავდაცვის უწყებაში?

– რასაკვრიველია, ეს იმდენად ზედაპირზე დევს, რომ ამას დიდი პოლიტიკური ანალიზი არ სჭირდება. ძალიან მარტივ მაგალითს მოგიყვანთ: რიჩარდ ნორლანდს ისე შეეძლო შეხვედროდა ბიძინა ივანიშვილს, რომ ამას კაციშვილი ვერ გაიგებდა. როგორც ჩანს, ამერიკის საელჩო თბილისში აღარ თვლის საჭიროდ შენიღბვას. თითქმის 40 წელია, მეცნიერულ დონეზე დიპლომატიას ვსწავლობ. გავოცდი, როდესაც 2012 წლის არჩევნების პერიპეტიებზე ზუგდიდში ალასანიას მიტინგზე გვერდით ამერიკის ელჩი ნორლანდი ედგა. ეს იმდენად არადიპლომატიური საქციელი იყო ელჩისგან, რომ ამაზე ევროპელი დიპლომატები გაოცდებოდნენ. ზოგადად ამერიკელები არასდროს გამოირჩეოდნენ პოლიტკორექტულობით, ევროპული დემოკრატიისთვის დამახასიათებელი ელასტიურობით. ამიტომ არის, რომ ამერიკული დიპლომატიური სკოლა არ არსებობს.

– ამერიკამ ამჯერად არჩევანი რესპუბლიკელებზე გააკეთა?

– ცხადია, თავდაცვის მინისტრის პოსტზე ხიდაშელის დანიშვნა ივანიშვილთან ნორლანდის შეხვედრას მოჰყვა. ეს ცხადზე ცხადია. ვის სჯერა დავით ბერძენიშვილის განცხადების, რომელიც ამბობს, რომ რესპუბლიკურ პარტიას ჰყავდა კანდიდატი და ის წარადგინეს. ასევე არავის სჯერა, რომ თინა ხიდაშელმა ან მისმა თანაგუნდელებმა დაივიწყეს მისი მისამართით არცთუ სასიამოვნო სატელეფონო საუბარი, რომლის ავტორიც, გავრცელებული ხმებით, სწორედ დღევანდელი პრემიერ-მინისტრია. ასეთ რაღაცებს საქართველოში არ ივიწყებენ.

– ხიდაშელთან ღარიბაშვილს ურთიერთობა გაუჭირდება?

– ხიდაშელი ცხვირს არავის ჩააყოფინებს სამინისტროს შიდა საქმეებში, გარდა ამერიკისა და ნატოს სარდლობისა. დარწმუნებული ვარ, თვით ივანიშვილსაც კი არ ჩააყენებს საქმის კურსში. ღარიბაშვილი უნდა დაკმაყოფილდეს იმით, ხიდაშელი ხანდახან რომ მივა მთავრობის სხდომებზე.

„ახალი თაობა“, 6 მაისი, 2015 წელი

ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „ჩრდილოკავკასიელები ლაფანყურის გამო შურისძიებას აპირებენ“

შორენა მარსაგიშვილი

(შემოკლებით)

რას ითხოვენ საქართველოს მოქმედი ხელისუფლებისგან ჩეჩენი მებრძოლები, რა საფრთხეები ელოდება ქვეყანას, ვისი მოთხოვნით შემოდეს თაროზე ლაფანყურის საქმე, რას გეგმავს რუსეთი პანკისში? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ კავკასიის ხალხთა კონფედერაციის პრეზიდენტი ზაალ კასრელიშვილი ესაუბრება.

(…)

ზაალ კასრელიშვილი: ჩეჩნები ლაფანყურის გამო აუცილებლად ვიღაცას მოსთხოვენ პასუხს. შურისძიება გარდაუვალია. ის ხალხი, ვინ ამ ოპერაციაში მონაწილეობდა აუცილებლად აგებს პასუხს. ისინი ნდღევანდელი ხელისუფლების ზიგიერთი წარმომადგენლები არიან. მათ ძალიანაც კარგად იციან, რაც ელოდებათ, მაგრამ დამნაშავეებს მაინც ხელს აფარებენ…

- რაში სჭირდებათ კონკრეტული პირებისათვის ხელის დაფარება? უცხო ქვეყნის სპეცსამსახურები გვიკრძალავენ მათ დასჯას?

- ხელის დაფარება სხვა ქვეყნებს ნუ დავაბრალებთ. აქ სხვა მიზეზებტან გვაქვს საქმე. ოირდაპოირ გეტყვით: მოქმედი ხელისუფლების ზოგიერთი წარმომადგენელი იმ დამნაშავეებთანაა გარიგებაში და მათგან ქრთამი აქვთ აღებული. ამ დამნაშავეებს დასავლეთში საკმაოდ გავლენიანი პირები მფარლველოვენ, რომლებიც საქართველოს ხელისუფლებაზე ზეწოლას ახორციელებენ.

- ჩეჩენი მებრძოლებისთვის გავლენიანი პატრონები არაფერს ნიშნავს?

- არაფერს არ ნიშნავს არც ჩეჩნებისათვის და არც ნორმალურად მოაზროვნე ქართველებისათვის. ამის მიუხედავად, ისინი ორ წელზე მეტია ელოდებიან გამოძიებას.

– ახლა რატომ წამოსწიეს ეს თემა? ამის უკანაც ხომ არაფერი იმალება?

– არაფერი არ იმალება. თანაც ამ თემაზე ახლა არ ალაპარაკებულან. ლაფანყურის საქმე მათთვის მტკივნეულია. უბრალოდ, ისინი საქართველოს უწევენ ანგარიშს. რამდენიმე თვეში ერთხელ ისინი ჩვენი ხელისუფლებისგან პასუხს ითხოვენ ხოლმე. ჩვენები მათ კონკრეტულ პასუხს არ ეუბნებიან და ჰპირდებიან, რომ საქმეს ახლო მომავალში გამოაქვეყნებენ.

ახლა ეს თემა პანკისში მიმდინარე პროცესების გამო გააქტიურდა. ხეობაში სერიოზულად იძაბება სიტუაცია. ამის ერთ-ერთი მიზეზი ლაფანყურის საქმეც არის. ხელისუფლებამ უნდა შეიგნოს, რომ ამ საქმის გამოუძიებლობას მათ არავინ შეარჩენს. პანკისში თუ რამე მოხდა, ამით აუცილებლად ისარგებლებს რუსეთი. ისევე ისარგებლებს, როგორც აფხაზეთზი და სამაჩაბლოში ისარგებლა. პანკისი რუსეთის სტრატეგიული ინტერესებისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობისაა.

– პანკისში რუსულ ინტერვენციას ელოდებით?

– რუსი სულელი და უუნარო უნდა იყოს, ეს უკმაყოფილება თავის სასარგებლოდ რომ არ გამოიყენოს. მათ არც ჯარების შეყვანა გაუჭირდებათ. დასავლეთის შეშფოთება მოსკოვს საერთოდ არ აინტერესებს.

– პანკისში ჯარების შეყვანა არც ისეთი მარტივი იქნება. აფხაზეთისა და სამაჩაბლოსგან განსხვავებით, პანკისთან სამანქანო გზა არ არის.

– არც უგზოობა პრობლემა. დესანტის გადმოსხმას ასფალტიანი ტრასა არ სჭირდება. თუ რუსეთი ამის გაკეთებას მოინდომებს, აუცილებლად მოახერხებს. მონდომების შემთხვევაში კავკასიონზე მთელ პერიმეტრს გააკონტროლებენ.

– რუსეთს რადგან მივადექით, მათი სპეცსამსახურების როლი ლაფანყურის საქმეში როგორ არის? პირველ რიგში ისინი ხომ არ არიან დაინტერესებული ამ საქმის გაუხსნელობით?

– რუსეთის სპეცსამსახურების გარეშე ეს ამბავი როგორ ჩაივლიდა. მათ ერთი სული აქვთ, როდის დაიძაბება პანკისში ვითარება. ლაფანყურის გამოუძიებლობა კი სიტუაციის ასარევად მშვენიერი შესაძლებლობაა და, რადგან ისინი ვახსენეთ, ობიექტურობისთვის არც თურქეთის სპეცსამსახურებიც დავივიწყოთ.

– რუსეთის მოტივაცია გასაგებია, თურქეთს რაღა უნდა?

– რა უნდა და ამ საქმის გამოძიება არ სურთ.

– რატომ არ სურთ?

– იმიტომ არ აწყობთ, რომ მთელ ამ პროცესში თურქეთიც არის ჩართული. კავკასიელი მებრძოლები საქართველოდან და კავკასიიდან სირიაში თურქეთის გავლით გადადიოდნენ.

– ეს ხომ ყველამ იცის, რომ მებრძოლები სირიაში თურქეთის გავლით შედიან?

– ყველამ იცის, მაგრამ დეტალები ბევრისთვის უცხოა. თურქეთს დეტალების გახმოვანება არაფერში აწყობს. ერთ მშვენიერ დღეს თურქეთის შინაგან საქმეთა სამინისტრომ ფარული ჩანაწერი გაავრცელა. ამ ჩანაწერით ისინი ამტკიცებდნენ, ამ მებრძოლბთან არანაირ კავშირში არა ვართო.

– კონკრეტულად ლაფანყურის საქმეზეა აქ საუბარი თუ სირიაში მებრძოლების გადასვლაზე?

– ლაფანყურის სისხლიან ოპერაციასთან ყოველგვარ კავშირს უარყოფდნენ. მათი მტკიცებით, ამ პროცესებში რუსეთის სპეცსამსახურები იყვნენ ჩართულიო. არც თურქეთის და არც რუსეთის სპეცსამსახურებს ამ საქმის გახსნა არ აწყობთ.