—–
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა კაციტაძესთან: „კონსტიტუციაზე პრეზიდენტის ვეტო ყველაზე უმტკივნეულო გზაა“ // რას აპირებს ოპოზიცია
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დავით ლორთქიფანიძეთან: „არ ვიცი, რატომ არ მივიდა ბიძინა ივანიშვილი კახა კალაძის პრეზენტაციაზე“
„ახალი თაობა“: ოპოზიცია 2020 წელს მთლიანად პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას ითხოვს // ინტერვიუები ნიკა რურუასთან და გიორგი ახვლდიანთან
—–
„ვერსია“: რატომ მიდიან და ვის შეხვდებიან „პატრიოტები“ მოსკოვში // თამაზ მეჭიაურისა და სხვათა საგანგებო მიმართვა ვლადიმერ პუტინს
——————-
„ახალი თაობა“, 06 ივლისი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა კაციტაძესთან: „კონსტიტუციაზე პრეზიდენტის ვეტო ყველაზე უმტკივნეულო გზაა“ // რას აპირებს ოპოზიცია
„ახალი მემარჯვენეების“ ლიდერი მამუკა კაციტაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საუბრობს, თუ რას სთავაზობს ოპოზიცია ხელისუფლებას საკონსტიტუციო ცვლილებების ფორმატში.
- ბატონო მამუკა, ოპოზიციის გაფართოებულ შეხვედრაზე, რომელიც საკონსტიტუციო ცვლილებებს ეხებოდა, რა კონკრეტული გადაწყვეტილება იქნა მიღებული?
- ქართული ოპოზიციური პოლიტიკური სპექტრი, 15 პარტია ვთანხმდებით: პირველი, ვაცხადებთ მზაობას ხელისუფლებასთან შეხვედრის საკონსტიტუციო რეფორმასთან დაკავშირებით. მეორე, ასევე მზად ვართ ორმხრივი კომპრომისისთვის გონივრულ ვადებში. მესამე, შედგეს თანხმობის დოკუმენტი, რომელიც კონსენსუსზე იქნება დაფუძნებული.
გამოყოფილია კონკრეტული მოთხოვნები: მაჟორიტარული არჩევნების გაუქმება და სრულად პროპორციულ სისტემაზე გადასვლა და მანდატების განაწილების წესი. საარჩევნო ბლოკების არგაუქმება და საარჩევნო ბარიერის შემცირება. ეს სამი საკითხი არის ოპოზიციის მხრიდან მსჯელობის საგანი ხელისუფლებასთან. მიუხედავად იმისა, რომ ამ სამ საკითხზე ოპოზიციას აქვს კონკრეტული ჩამოყალიბებული პოზიცია, ჩვენ ვუშვებთ შესაძლო კომპრომისს. რა იქნება ეს კომპრომისი, ამას მოვილაპარაკებთ მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებას მოლაპარაკების მაგიდასთან დაჯდომის მზაობა ექნება.
- ბატონო მამუკა, დღეს თქვენ ვერ მიკონკრეტებთ, თუ რას შეეხება ოპოზიციის მხრიდან კომპრომისი, ეს იქნება საარჩევნო სისტემა, საარჩევნო ბლოკები თუ საარჩევნო ბარიერი?
- დიახ, ვერ გიკონკრეტებთ, რადგან ეს არ გახლავთ მარტივი საქმე. ოპოზიცია ჯერ შესაძლო კომპრომისებზე ჩამოყალიბებული არ არის, მაგრამ თუკი ხელისუფლების მხრიდან მზაობა იქნება ასეთ შეხვედრაზე და გარკვეული შეთანხმების მიღწევაზე, ჩვენ მოვძებნით იმ ჩარჩოს, რომელიც იქნება კომპრომისული ჩვენი მხრიდან, მაგრამ თუ ხელისუფლება არ დაჯდება მოლაპარაკების მაგიდასთან, ტყუილად თავის მტვრევას არ ვაპირებთ, თუ რა კომპრომისი შევთავაზოთ ხელისუფლებას.
- ხელისუფლება ამბობს, რომ უკვე დაუშვა კომპრომისი, 3%-იან საარჩევნო ბარიერს გულისხმობს და აცხადებს, რომ ახლა ჯერი ოპოზიციაზეა…
- კომპრომისის მიღწევა დისტანციურად შეუძლებელია. საჭიროა კონკრეტული ფორმატი და დიალოგი, ვინ რაზე თანხმდება და ვინ რაზე არ თანხმდება. რაც შეეხება 3%-იან საარჩევნო ბარიერს, ეს არ არის კომპრომისი, ეს არის ერთჯერადი გადაწყვეტილება 2020 წლისთვის მიღებული, სადაც მაჟორიტარული არჩევნები არ უქმდება. თუ ხელისუფლება ერთჯერად 3%-იან ბარიერს კომპრომისად თვლის, მას, როგორც კომპრომისს, არ იღებს ოპოზიცია. ჩვენ, ოპოზიცია, ხელისუფლებას ვთავაზობთ, ერთობლიობაში განვიხილოთ ეს ყველაფერი. არათუ ოპოზიცია, ამას სრულიად არასაკმარის ნაბიჯად მიიჩნევს ვენეციის კომისია და არ იღებს საერთაშორისო საზოგადოება.
- საკონსტიტუციო ცვლილებათა პაკეტი ორი მოსმენით პარლამენტმა უკვე მიიღო. სამართლებრივად პროცესის უკან დაბრუნება რთულია, თუმცა, გარკვეული გზები არსებობს. თქვენ რას სთავაზობთ ხელისუფლებას, რომ პროცესი შეჩერდეს და კონსტიტუციის პროექტი უკან გაიწვიოს ხელისუფლებამ?
- არა, პირველ რიგში, საკითხის შეთანხმებას პოლიტიკური ნება სჭირდება. თუ პოლიტიკური ნება იქნება, შემდეგ დგება სამართლებრივი საკითხი. ხელისუფლების მხრიდან თუ იქნება პოლიტიკური მზაობა შეთანხმების მიღწევის, აბსოლუტურად გამართული სამართლებრივი გზა არსებობს მისი გაფორმების.
- კონკრეტულად?
- სხვადასხვა სამართლებრივი გზა არსებობს. პროცესის ახლიდან დაწყების, მესამე მოსმენიდან მეორე მოსმენაზე გადატანის, მაგრამ ყველაზე უმტკივნეულო გზა არის, თუ პოლიტიკური კონსენსუსის თანამონაწილე გახდა პრეზიდენტი. ის ვეტოს დაადებს კონსტიტუციის პროექტს და პარლამენტს მოტივირებული შენიშვნებით დაუბრუნებს უკან. ეს არის ყველაზე უმტკივნეულო გზა.
- „ევროპული საქართველო“ ხელისუფლებას მართლა სთავაზობს, რომ 2020 წელს საპარლამენტო არჩევნებზე მოხდეს მაჟორიტარული მანდატების შემცირება პროპორციულის ხარჯზე?
- ეს ინფორმაცია როდესაც გაჩნდა, ოპოზიციის საერთო შეხვედრაზე ასევე იმყოფებოდნენ „ევროპული საქართველოს“ წარმომადგენლები, მათ ეს ინიციატივა არ დაადასტურეს.
- თუ ხელისუფლებამ არ მოგისმინათ არც ოპოზიციას და არც საერთაშორისო საზოგადოებას, მაშინ ოპოზიციას რა ალტერნატივა გრჩებათ? ამ საკითხზე თუ არის ოპოზიციაში შეთანხმება?
- ამ შემთხვევაში კონსტიტუციას დაემუქრება პოლიტიკური ლეგიტიმაციის საფრთხე. პოლიტიკური ლეგიტიმაციის პრობლემა იმუშავებს როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე ქვეყნის გარეთ. ამ შემთხვევაში ხელისუფლებას პოლიტიკური ფასის გადახდა მოუწევს.
ჯანი ბუკიკიო რატომ აღმოჩნდა ბათუმში, რატომ შეხვდა პრემიერს, პარლამენტის თავმჯდომარეს, პრეზიდენტს, ოპოზიციას?! რატომ არის დღეს ირაკლი კობახიძე სტრასბურში?! თუ ყველაფერი ასე მარტივად არის და ხელისუფლება მაინც მიიღებს მესამე მოსმენით სექტემბერში საკონსტიტუციო ცვლილებებს, რატომ არ ასრულებს პროცესს?! ყველამ კარგად ვიცით, რომ საქმე ნამდვილად არ არის ასე მარტივად. კონსტიტუცია არის ის დოკუმენტი, რომელსაც ფართო საზოგადოებრივ-პოლიტიკური კონსენსუსი სჭირდება დემოკრატიულ ქვეყნებში. ჩვენს ქვეყანას კი აქვს დემოკრატიული ქვეყნის პრეტენზია, ეს კი გარკვეულ ვალდებულებებსაც გულისხმობს.
ამიტომაც სწორია ირაკლი კობახიძის განცხადება, მართალია, დაგვიანებული, მაგრამ სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს, რომ არსებობს მზაობა ოპოზიციასთან მოლაპარაკების და შეთანხმების საკონსტიტუციო ცვლილებებთან დაკავშირებით.
„ახალი თაობა“, 06 ივლისი, 2017 წელი
ინტერვიუ დავით ლორთქიფანიძეთან: „არ ვიცი, რატომ არ მივიდა ბიძინა ივანიშვილი კახა კალაძის პრეზენტაციაზე“
„ქართული ოცნების“ წევრი, პარლამენტის მე-8 მოწვევის დეპუტატი დავით ლორთქიფანიძე „ახალ თაობასთან“ აცხადებს, რომ თბილისში „ნაცმოძრაობაზე“ გაბრაზებული ხალხი უფრო ბევრია, ვიდრე „ოცნებაზე“ გაბრაზებული და ამიტომ `ოცნების~ კანდიდატს გამარჯვების რეალური შანსი აქვს.
- როგორ აფასებთ თბილისის მერად კახი კალაძის კანდიდატურას?
- კახა კალაძე წამოაყენა პარტიის პოლიტსაბჭომ, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან თვითონ კახა კალაძესაც აქვს ზურგი. კახი არის რეალური კანდიდატი და მას გამარჯვების რეალური შანსი აქვს.
- მისი კონკურენტები არ არიან მძიმეწონიანები?
- დღევანდელი მონაცემებით, კიდევ ორი კანდიდატია დასახელებული. `ევროპული საქართველოდან~ ხოშტარია და ნაცმოძრაობიდან უდუმაშვილი. ისინი, რეალურად, ერთი პოლიტიკური ძალის წარმომადგენლებია. მათ არ აქვთ ის პოლიტიკური წონა, რომ კახი კალაძეს სერიოზული კონკურენცია გაუწიონ თბილისის მერის არჩევნებში. ისინი გამოიყენებენ არჩევნებისთვის დამახასიათებელ ყველა მეთოდს, წინასაარჩევნო აგიტაციას, შეხვედრებს, სატელევიზიო დროს და თავის პატარა ამბიციას დაიკმაყოფილებენ, ეს არის და ეს.
- ნაცმოძრაობის კანდიდატმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ის არის გაბრაზებული ხალხის გაბრაზებული მერობის კანდიდატი. ამომრჩევლებში სხვადასხვა მიზეზის გამო შეიძლება უკმაყოფილო ადამიანები იყვნენ. გამორიცხავთ, რომ იმდენი ადამიანია გაბრაზებული, რომ მათ თბილისის მერის არჩევნებში ნაცმოძრაობის კანდიდატს გაამარჯვებინონ?
- გამოვრიცხავ. ამ შემთხვევაში მე იუმორით ვხვდები ზაალ უდუმაშვილის განცხადებას, რომ ის არის გაბრაზებული ხალხის გაბრაზებული მერობის კანდიდატი. საუბარია ნაცმოძრაობაზე გაბრაზებულ ხალხზე. მან თქვა, რომ ის არის გაბრაზებული ხალხის მერობის კანდიდატი. ეს გაბრაზებული ხალხი – ნაცმოძრაობის მიერ გამწარებული ადამიანები – არსად გადახვეწილა.
- მგონი, ზაალ უდუმაშვილმა „ქართულ ოცნებაზე“ გაბრაზებული თბილისელების კანდიდატად გამოაცხადა თავი…
_ მე იუმორით დავეთანხმები, რომ ის არის გაბრაზებული თბილისელების მერობის კანდიდატი, ანუ ნაცმოძრაობაზე და „ქართულ ოცნებაზე“ გაბრაზებული ადამიანების მერობის კანდიდატი. რა თქმა უნდა, მან ამ შემთხვევაში „ქართულ ოცნებაზე“ გაბრაზებული ადამიანებიც იგულისხმა. ასეთი ადამიანებიც არიან, სამწუხაროდ, მაგრამ იმ ადამიანების რაოდენობა, ვინც ნაცმოძრაობაზეა გაბრაზებული და გამწარებული, შეუდარებლად მეტია. უდუმაშვილი მათი კანდიდატიც არის და ისინი „პატივს მიაგებენ“ ნაცმოძრაობის კანდიდატს.
- რადგან ბიძინა ივანიშვილი არ მონაწილეობს წინასაარჩევნო კამპანიაში, „ოცნების“ კანდიდატს გამარჯვება არ გაუჭირდება?
- ბიძინა ივანიშვილის როლის ნიველირება (მე არ ვიტყვი მისი როლის იგნორირებას და გაქრობას) ამომრჩეველში აბსოლუტურად წარმოუდგენელია, რადგან „ქართული ოცნება“ ასოცირდება ბატონ ბიძინა ივანიშვილთან 2011 წლის ოქტომბრის განცხადებიდან მოყოლებული. ბიძინა ივანიშვილი დღეს პრეზენტაციაზე მივა თუ არა, ეს ამომრჩევლისთვის გადამწყვეტი არ იქნება. ის ადამიანები, ვისაც არ უნდათ ძველ ჭაობში დაბრუნება (სადაც ძალადობა, უსამართლობა, სადიზმი ხელისუფლების პირდაპირი მახასიათებელი იყო და ბიძინა ივანიშვილის ძალისხმევით დაიძლია), ხმას „ოცნებას“ მისცემენ. ვინც 2012 წელს „ქართულ ოცნებას“ ხმა მისცა და დღემდე მოიყვანა, ის ბიძინა ივანიშვილის როლის გათვალისწინებით, „ქართულ ოცნებას“ კიდევ დაუჭერს მხარს.
- რატომ ხართ დარწმუნებული?
- 2016 წელს დადასტურდა, რომ ხალხი ამ კურსს უჭერს მხარს. ისინი ისევ `ქართულ ოცნებას~ დაუჭერენ მხარს ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორის გათვალისწინებით., რაც იქნება ძალიან მნიშვნელოვანი, შეიძლება გადამწყვეტიც კი.
- ანუ ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორი ისევ მოქმედებს?
- დიახ, მაგრამ რომ ვთქვათ, მხოლოდ ბატონ ბიძინას ფაქტორის გამო დაუჭერენ მხარს „ოცნებასო“, ასე არ არის. სხვა ფაქტორებიცაა, 2012 წლიდან 2017 წლამდე ვითარება უკეთესობისკენ შემოტრიალდა. ამ ორი ფაქტორის გათვალისწინებით `ქართულ ოცნებას~ მხარდამჭერები ისევ ეყოლება.
- რატომ არ გამოჩნდა ბატონი ივანიშვილი კალაძის წარდგენაზე? ფიქრობს, რომ მისი შექმნილი პოლიტიკური ძალა ისე გაძლიერდა, მის გარეშეც გაართმევს თავს ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებს?
- არ ვიცი, ბატონი ბიძინა რატომ არ მოვიდა შეხვედრაზე. თუ თქვენ მოახერხებთ და მასთან ინტერვიუს ჩაწერთ, უკეთესი იქნება, მას ჰკითხოთ. ალბათ, ბატონმა ბიძინამ არ ჩათვალა საჭიროდ ამ პრეზენტაციაზე დასწრება. ყველამ ვიცით, რომ ბატონი ბიძინა მისი საჯაროობის მოსურნე არ არის. მან ჯერ კიდევ 2012 წელს განაცხადა, რომ ხელისუფლების ცვლილების შემდეგ, საჯარო სივრციდან გასვლას აპირებდა, რაც გააკეთა კიდეც. ამიტომ ნუ მოიგონებენ და ბიძინა ივანიშვილის პრეზენტაციაზე არდასწრებას ნუ დააკავშირებენ რაღაც ნეგატიურთან.
- სხვათა შორის, ბიძინა ივანიშვილის პრეზენტაციაზე მიუსვლელობას ჯანმრთელობის მდგომარეობასაც მიაწერენ…
- ბატონ ბიძინას ჯანმრთელობას არანაირი საფრთხე არ ემუქრება.
- ანუ ბიძინა ივანიშვილის ჯანმრთელობის მდგომარეობაზე ინფორმაცია გაქვთ?
- თქვენ იცით, რომ არ მჩვევია ტყუილის თქმა. ამ წუთისთვის შემიძლია დაგიდასტუროთ, რომ მის ჯანმრთელობას არანაირი პრობლემა არ აქვს. ბიძინა ივანიშვილის პრეზენტაციაზე არყოფნა მის ჯანმრთელობის მდგომარეობასთან დაკავშირებული არ არის. სადაც საუბარია არჩევნებთან დაკავშირებით ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორზე, „ქართული ოცნების“ ფაქტორზე, ეს ყველაფერი არის კარგი, მაგრამ ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნები ძალიან სპეციფიკური არჩევნებია და კანდიდატები ყურადღებით უნდა შეირჩეს.
- რას გულისხმობთ?
- დღეს მოსახლეობა თავის არჩევანში აბსოლუტურად თავისუფალია. ახლა არ მაქვს საფუძველი, განგაშის ზარები შემოვკრა, მაგრამ თუ ისეთი კანდიდატები იქნება შერჩეული, რომლებიც არ იმსახურებენ „ქართული ოცნების“ არჩევნებში გამარჯვებას, გარწმუნებთ, ეს გარკვეულ უხერხულობას შექმნის. ამიტომ სერიოზული გადაწყვეტილებები იქნება მისაღები. მათ შორის, თბილისის საკრებულოსთან დაკავშირებით.
- რაზე საუბრობთ?
- 2012 წელს დადგა მოცემულობა, რომელიც დაკავშირებული იყო ობიექტურ ფაქტორებთან – შენარჩუნებული იქნა სააკაშვილი, როგორც პრეზიდენტი, საკრებულოებში იყვნენ ნაციონალების კანდიდატები, მათი გარკვეული კადრები საკრებულოებში, ზოგან ნაციონალების წინა თვითმმართველობის არჩევნების „საჩუქრები“, რაც ჩვენ კოაბიტაციის რეჟიმში გვაყენებდა. დღეს არანაირი საფუძველი არ არსებობს იმისა, სააკაშვილის სისხლიან რეჟიმთან კოაბიტაციაში ვიყოთ. ამის ვალდებულება არ გვაქვს. რამდენიმე ათეული მუნიციპალიტეტის წარმომადგენელთან მქონდა საუბრები მათი ინიციატივით. ადამიანებს უნდათ, მათ ოლქში რაიმე გაუგებრობა არ მოხდეს. ისინი ყველანაირად ცდილობენ, ლიდერებს ხმა მიაწვდინონ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მათ გაუქრებათ სურვილი, კიდევ ერთ არჩევნებში ჩაერთონ და შედეგი დადონ.
- თბილისის მართვა ადგილი არ არის. როგორი სტარტიდან იწყებდა ნარმანია მერობას და როგორი იქნება სტარტი ახლა კახა კალაძისთვის, თუ ის მერი გახდება?
- დავით ნარმანიასთვის საწყისი ეტაპი იყო კატასტროფული, რადგან მას დახვდა უგულავას დროინდელი ქალაქი. მანამდე თბილისს ჰყავდა ატროფირებული ხელისუფლება. ნარმანიამ ბევრი რამ გააკეთა ამ ქალაქში, მაგრამ არ მომერიდება და ვიტყვი, რომ ჩვენ პიარი მაღალ დონეზე არ გვქონდა. ამის შესახებ ადრეც ვთქვი და საყვედურიც მივიღე, მაგრამ თუ არ ვცდები, ეს კახი კალაძემაც აღიარა. დავით ნარმანიამ ბევრი რამ გააკეთა, მას აქვს კარგი მენეჯერული თვისებები, მაგრამ ცუდი პიარის გამო, მას დაუმსახურებლად უტევენ.
- ბატონო დავით, რამდენიმე დღის წინ ელიავას ბაზრობაზე გაჩნდა ცეცხლი. მანამდე იყო ბავშვთა სამყარო, ლილო, ბათუმის ბაზრობა, ზესტაფონის ბაზარი. რა ტენდენციასთან გვაქვს საქმე?
- ძალიან მწყინს, რომ ადამიანებს, რომლებიც ოჯახებს ინახავდნენ, ქონება გაუნადგურდათ. ელიავას ბაზრობაზე გაჩენილი ცეცხლის შედეგად მიყენებული ზიანის ოდენობა მილიონნახევრამდეა. იმედი მაქვს, დაზარალებულებს სახელმწიფო სამსახურები მაქსიმალურად დაუდგებიან მხარში.
- ვის აწყობს ბაზრობების დაწვა?
- ბუნებრივია, არც ერთ ხელისუფლებას ამგვარი რამ არ აწყობს.
- მაგრამ ზოგიერთი თქვენი ოპონენტი მისკენ იშვერს ხელს...
- სამწუხაროდ, მათი პოლიტიკური წარსული საქმიანობიდან და გაკეთებული სიბინძურეებიდან გამომდინარე, დივერსიას არ გამოვრიცხავ. არ არის გამორიცხული, ბაზრობების დაწვა და ადამიანების გამწარება ვიღაცის ინტერესებში შედიოდეს. ამიტომ საჭიროა ძალიან კომპეტენტური და სერიოზული გამოძიება.
- მათში ვის გულისხმობთ?
- ხელისუფლების ოპონენტებს. მათი მხრიდან არ გამიკვირდება ამგვარი ქმედება. ყოველთვის, როცა ამას ვამბობ, თვალწინ მიდგას, ხურჩაში ავტობუსს ცეცხლი რომ გაუხსნეს და ქალები დაიჭრნენ. ეს იყო ჩვენი ოპონენტების მიერ ხელოვნურად მოწყობილი პროვოკაციული ქმედება. მათ მაშინ საკუთარი მოსახლეობა არ დაინდეს. საბოლოო ჯამში, ისინი ვერაფერს მოიგებენ, თუმცა, ხელისუფლებას მიაყენებენ დაუმსახურებელ დარტყმას.
„ახალი თაობა“, 06 ივლისი, 2017 წელი
ოპოზიცია 2020 წელს მთლიანად პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას ითხოვს
ინტერვიუები ნიკა რურუასთან და გიორგი ახვლდიანთან
ცოტა ხნის წინ ოპოზიციური პარტიების შეხვედრა შედგა. თუ რაზე ისაუბრეს პარტიებმა და რა შეთანხმებამდე მივიდნენ, „ახალი თაობა“ ამის გასარკვევად „ნაციონალების“ ერთ-ერთ ლიდერ ნიკა რურუას და „დემოკრატიული საქართველოს“ წარმომადგენელ გიორგი ახვლედიანს ესაუბრა.
———
- ბატონო ნიკა, პარლამენტის თავმჯდომარე აცხადებს, რომ მზად არის ჩაერთოს მოლაპარაკებებში, რათა ოპოზიციასთან კონსენსუსი შედგეს. მოხერხდება შეთანხმება? რა გზებს სთავაზობს ოპოზიცია?
- კომპრომისი ოპოზიციამ კი არ უნდა შესთავაზოს, ეს უნდა გააკეთოს ხელისუფლებამ, რომელმაც სცადა საზოგადოებისთვის თავს მოეხვია ოლიგარქიული, სრულიად უვარგისი კონსტიტუციის მოდელი. საზოგადოებამ ეს მოდელი არ მიიღო და არც მიიღებს. მთელი პროცესი უნდა დაიწყოს თავიდან. უნდა მიხვდეს ივანიშვილი, რომ ამ კონსტიტუციას არ ექნება ლეგიტიმაცია, რადგან ის არის ერთი პარტიის მიერ ხელების გრეხით შექმნილი და მიღებული ცვლილებები.
- ამ პროცესის თავიდან დაწყება შესაძლებელია? ასე მარტივია ეს ყველაფერი?
- საკონსტიტუციო პროცესის თავიდან დაწყების მილიონი გზა არსებობს. შეუძლიათ მესამე მოსმენით არ მიიღონ, პრეზიდენტმა ვეტო დაადოს და ასე შემდეგ. მთავარი არის ნება, რომელიც არ ეტყობა ამ ჯინიან ახალგაზრდას, რომელსაც სპიკერის პოზიცია უკავია. მას არ ესმის კონსტიტუციის მნიშვნელობა. ის არის უვიცი, არ იცის კონსტიტუციის ისტორია და ვერ ხვდება, რომ კონსტიტუცია ერთი პარტიის წესდება არ არის.
———
- ბატონო გიორგი, რამდენად გაქვთ იმის იმედი, რომ „ოცნება“ დათმობაზე წავა?
- ჩვენ უნდა ვისაუბროთ იმ საკონსტიტუციო პროექტზე, რომელიც ვენეციის კომისიამ შეამოწმა, რეკომენდაციები გასცა და დასკვნები გააკეთა. ანუ იმ საკონსტიტუციო პროექტზე უნდა ვისაუბროთ, რომელზეც საკონსტიტუციო კომისია მსჯელობდა!
- ანუ?
- ანუ, სადაც საუბარია პროპორციულ სისტემაზე გადასვლაზე და არავითარ შემთხვევაში რაიმე დათქმებზე 2020 წელთან დაკავშირებით. არავითარი მაჟორიტარული სისტემის დატოვება 2020 წლისათვის და ვითომდა კახა ოქრიაშვილის ჭკუაზე მოსიარულე ხელისუფლება. ეს არ შეიძლება იყოს განხილვის საგანი! კონფერენციაზე, რომელიც ჩატარდა რედისონში, სადაც იყო ყველა ოპოზიციური პარტია, მთელი არასამთავრობო სექტორი, მთელი საერთაშორისო დიპლომატიური კორპუსი, პრეზიდენტის ადმინისტრაცია, ყველამ მკაფიოდ დავაფიქსირეთ პოზიცია, რომ ამოსავალი წერტილი იყო პროპორციულ საარჩევნო სისტემაზე გადასვლა.
- მხოლოდ ეს და არანაირი დათმობა?
- ეს იყო ის, რაზეც ჩვენ ვისაუბრეთ და რაზეც შევთანხმდით. თუ ხელისუფლება თანახმაა, შეგვიძლია დავსხდეთ და ვისაუბროთ იმაზე, თუ როგორ უნდა მოვაწყოთ პროპორციულ საარჩევნო სისტემაზე გადასვლა ისე, რომ ეს ყველაფერი იყოს სამართლიანი და ყველა პარტიისთვის მისაღები. ვისაუბროთ ბონუსების საკითხზე, ბარიერის საკითხზე ამ საკონსტიტუციო პროექტის ფარგლებში, რომელზეც დასკვნები დადო ვენეციის კომისიამ.
- გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ზოგიერთი ოპოზიციური პარტია მზადაა, მხარი დაუჭიროს აღნიშნულ კონსტიტუციას თუ შემცირდება მაჟორიტარების რიცხვი. იყო ამაზე საუბარი ამ შეხვედრისას?
- მე არ მინდა გავრცელებულ ხმებს დავეყრდნო. ყველა აცხადებს, რომ ამოსავალი წერტილი არის საარჩევნო სისტემა და ეს არის პროპორციულ სისტემაზე გადასვლა.
- რატომ შეიცვალა კობახიძემ პოზიცია, ის უფრო ხისტი იყო. სერიოზული შენიშვნები მიიღო სტრასბურში?
- მე მაქვს ორი მოსაზრება მაგ საკითხთან დაკავშირებით, ერთი ის, რომ ძალიან მკაცრად მოსთხოვა ევროსაბჭომ აბსურდული და ხისტი პოზიციის დათმობა და დიდი იმედი მაქვს, რომ სწორედ ეს არის მიზეზი, ან მეორე – „ქართული ოცნება“ ფიქრობს, რომ დიალოგს წარმართავს ოპოზიციასთან იმ კონტექსტში, რომ მაჟორიტარული სისტემა დავტოვოთ და ჩვენ კიდევ ბლოკების საკითხს დაგითმობთ. ალბათ იმედი აქვთ იმისა, რომ შეიძლება ვიღაცა მიიმხრონ ამ საკითხზე ოპოზიციური პარტიებიდან. დიდი იმედი მაქვს, რომ მათ ეს არ გამოუვათ. ჩვენ ვერ დავთანხმდებით ხელისუფლების ამ აფიორას. მათ ერთი საკონსტიტუციო პროექტი გადააგზავნეს ვენეციაში და შემდეგ სრულიად სხვა მიიღეს.
—————–
„ვერსია“, 5-7 ივლისი, 2017 წელი
რატომ მიდიან და ვის შეხვდებიან „პატრიოტები“ მოსკოვში
თამაზ მეჭიაურისა და სხვათა საგანგებო მიმართვა ვლადიმერ პუტინს
ნინო დოლიძე
ბოლო დროს, როგორც საერთაშორისო გამოკითხვები ნათელყოფს, საქართველოში პრორუსული განწყობა გაიზარდა. ახლა, ოკუპანტს შეიძლება, „ბაბაიას“ არავინ ეძახის, მაგრამ ფაქტია: ქართველმა პოლიტიკოსებმა ჩრდილოეთში სიარულს მოუხშირეს. ასე, მაგალითად, ამას წინათ, რუსეთის დედაქალაქს „ქართული დასის“ ლიდერი ჯონდი ბაღათურია სტუმრობდა. ამასთან, რამდენიმე დღის წინ, ყოფილი დეპუტატი თამაზ მეჭიაური იმ საზოგადოებრივი ორგანიზაციების ინიციატივას შეუერთდა, რომლებიც აპირებენ, საქართველოს მთავრობას მოთხოვნის, რუსეთის პრეზიდენტს კი თხოვნის წერილი გაუგზავნონ.
წერილის შინაარსი, დაახლოებით, ასეთი იქნება: ვლადიმერ ვლადიმერის ძემ საქართველოსთან სავიზო რეჟიმი უნდა გაუუქმოს. აღნიშნული ინიციატივის ავტორი „ერეკლე მეორის“ საზოგადოებაა, რომელიც აცხადებს, პუტინმა ჩვენი თხოვნა რომ გაითვალისწინოს, წერილს ხელი რაც შეიძლება ბევრმა ადამიანმა უნდა მოაწეროსო.
ამ ეტაპზე იმის თქმა, „ერეკლე მეორეს საზოგადოების“ ინიციატივას მოსახლეობა მასშტაბურად გამოეხმაურება თუ არა, ძნელია, მაგრამ წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ჩვენს რეალობაში რუსული ნარატივი ფეხს თანდათან იმკვიდრებს.
ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, არცთუ დიდი ხნის წინ, საქართველოში მოსკოვის ყოფილი მერი, იური ლუჟკოვი იმყოფებოდა, რომელიც, როგორც აღმოჩნდა, საქართველოში კანონდარღვევით შემოვიდა.
საქმე ისაა, რომ პიროვნებას, რომელიც უახლოეს წარსულში ოკუპირებული აფხაზეთი ან ცხინვალის რეგიონი აქვს „დალაშქრული“, ჩვენი ქვეყნის მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე შემოსვლა ეკრძალება. ეს აკრძალვა კი ოკუპაციის კანონით არის, ასე ვთქვათ, დაცული, მაგრამ მიუხედავად ამისა, იური ლუჟკოვის მიმართ მკაცრი სანქციები არავის გაუტარებია. მეტიც, ის ერთ ,,ბებერ კაცად” მონათლეს და ეს მაშინ, როცა ლუჟკოვი თავის დროზე ანუ მაშინ, როცა იგივე აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი დავკარგეთ, რუსული პოლიტიკის მთავარი ,,მაფიოზი” იყო.
ეს კი არადა, ზოგიერთი პოლიტიკური ორგანიზაციის, მაგალითად, პატრიოტთა ალიანსის წარმომადგენლები იმასაც ითხოვენ, კანონი ოკუპაციის შესახებ გადაიხედოს. ამ კანონის ცალკეული მუხლები შესაძლოა, დროს მართლაც, აღარ პასუხობს, მაგრამ მთლიანად კანონის გაუქმება, მინიმუმ, იმის აღიარება იქნება, რომ რუსეთი ოკუპანტი არაა და, შესაბამისად, არც ჩვენი ტერიტორიები აქვს ოკუპირებული.
ზოგადად, ცალკეული პოლიტიკური სუბიექტები ირწმუნებიან, რომ კრემლთან, მიუხედავად იმისა, ოკუპაციის ბასტიონია, მოლაპარაკებები უნდა ვაწარმოოთ, რამეთუ სხვანაირად ტერიტორიებს ვერ დავიბრუნებთ.
პრიმიტიულად თუ მივუდგებით, ამ მსჯელობაში ლოგიკა შესაძლოა, არის, მაგრამ მამაცხონებულებო, რუსეთს ჩვენთვის კარგი რომ ნდომებოდა, ომს ხომ არ გამოგვიცხადებდა და საქართველოს ასიათასობით მოქალაქეს საკუთარ მიწაზე დევნილად ხომ არ აქცევდა?
ზოგადად, სამართლიანობისთვის ისიც უნდა ითქვას, რომ რუსულ პროვოკაციას ჩვენც წამოვეგეთ და ასევე, ოსებიც და აფხაზებიც ანუ დღეს, როცა ომის ემოციები ასე თუ ისე დამცხრალია, თვალნათელია, რომ ყველაფერი ის, რაც 90-იანი წლების დასაწყისში მოხდა, დიახაც, რუსული გეგმა იყო, რომელიც წლების განმავლობაში იწერებოდა და იხვეწებოდა.
უფრო კონკრეტულად, როგორც ქართველებში, ასევე აფხაზებსა და ოსებში მიზანმიმართულად ხდებოდა სხვადასხვა აზრის კულტივირება. მაგალითად, ქართველებს გვიფითილებდნენ, საქართველო მხოლოდ ქართველების უნდა იყოსო. აფხაზებსა და ოსებს კი აჯერებდნენ, „საზიზღარი“ ქართველები თვითმყოფადობას გართმევენო.
მოკლედ, ასე იყო თუ ისე, ურთიერთსიძულვილმა პიკს მიაღწია, ნერვებმა ორივე მხარეს გვიმტყუნა და ტყვიაც გავარდა, რასაც ფართომასშტაბიანი შეიარაღებული დაპირისპირება მოჰყვა.
მართალია, იმთავითვე ყველამ იცოდა, რომ ქართველებს, ოსებსა და აფხაზებსაც იარაღით კრემლი ამარაგებდა ანუ ეს ქართულ-რუსული ომი იყო, მაგრამ მიუხედავად ამისა, კარგა ხნის განმავლობაში დაჟინებით ვამტკიცებდით, უფრო სწორად, ვამკვიდრებდით ტერმინს – „ქართულ-აფხაზური ომი“, ან „ქართულ-ოსური ომი“.
ამასობაში, თაობები გაიზარდა. შესაბამისად, ჩატეხილი ხიდი მეტად ჩატყდა და ქართველი, აფხაზი თუ ოსი თინეიჯერები სხვანაირად აზროვნებენ ანუ მათ იმ ძმობასა და მეგობრობაზე, რომელზეც თავის დროზე ლეგენდები დადიოდა, არაფერი იციან ან, სულაც, იციან, მაგრამ ვერ იჯერებენ, რომ ოდესღაც შეხმატკბილებულად ვცხოვრობდით.
ყველაფერ აქედან გამომდინარე, ე.წ. სახალხო დიპლომატიის გააქტიურება შესაძლოა, კარგიც იყოს, მაგრამ აქვე, საკითხავია, რაზე უნდა ვისაუბროთ? _ ეს რიტორიკული და ამავე დროს, ბევრისმომცველი კითხვაა…
ასეა თუ ისე, პოლიტიკოსებს ყველაფერზე საკუთარი ხედვა აქვთ, თან ვინაიდან და რადგანაც დემოკრატიულ ქვეყანაში ვცხოვრობთ ან სულაც გვინდა, რომ ვცხოვრობდეთ, ვერავის ვერაფერს დავუშლით. ამას გარდა, ნათქვამია, ცდა ბედის მონახევრეაო. ჰოდა, იქნებ, იმ ნაბიჯიდანაც გამოვიდეს რამე, რომელი ნაბიჯის გადადგმასაც პატრიოტთა ალიანსი აპირებს.
არ იკითხავთ, რას ვგულისხმობთ? რას და, „ვერსიის“ ექსკლუზიური ინფორმაციით, ივლისის შუა რიცხვებში აღნიშნული პარტიის ლიდერშიპი შესაძლოა, მოსკოვში გაემგზავროს, სადაც შეხვედრებს აფხაზ და ოს დეპუტატებთან გამართავს.
დიდი მარჩიელობა არ სჭირდება, რომ ვიღაცები გამოვლენ და იკითხავენ, აღნიშნული შეხვედრა მაინცდამაინც მოსკოვში რატომ უნდა შედგესო. ამ კითხვაზე პასუხი არცთუ რთულია – ოსები და აფხაზები საქართველოში არ ჩამოვლენ. ამასთან, მათთვის, ევროპაზე მეტად კომფორტული, როგორც ჩანს, ჩრდილოეთში გამგზავრებაა.
ზოგადად, ისე არ უნდა გავიგოთ, რომ მოსკოვია „გიენების ბუდე“. ამ ქალაქშიც არიან ისეთები, ვინც კრემლის იმპერიალისტურ პოლიტიკას ეწინააღმდეგებიან და პუტინის წინააღმდეგაც ხმალამოღებულნი ილაშქრებენ, მაგრამ რაც უნდა იყოს, ჩრდილოეთი მაინც ჩრდილოეთია და მისგან ია-ვარდებს არ უნდა ველოდეთ.
ასე რომ, რას ჩამოიტანენ პატრიოტები რუსეთის დედაქალაქიდან, ძნელი სათქმელია. ასევე, ძნელი სათქმელია, აფხაზი და ოსი პოლიტიკოსები, რომლებიც საქართველოს მიმართ მეტ-ნაკლებად პოზიტიურად არიან განწყობილნი, მსგავსი შეხვედრების შემდეგ რა ნაბიჯებს გადადგამენ.
ისე, უახლეს ისტორიაში არსებობს ფაქტები, როცა თბილისს თავად სეპარატისტული ლიდერები სტუმრობდნენ, მაგრამ ეს ვიზიტები ვიზიტებად დარჩა; მეტიც, სწორედ ამ ვიზიტების შემდეგ მოხდა 2008 წლის აგვისტოს ომი ანუ ისე ჩანს, რომ ვიღაც ძალიან ცდილობს, ქართველებმა, აფხაზებმა და ოსებმა საერთო ენა არ გამოძებნონ და 1993 წლის სტატუს-ქვო შენარჩუნდეს, ესე იგი, კონფლიქტი გაყინულ-დაკონსერვებული იყო და მუდმივად არსებობს შიში, რომ ,,უფროსი ძმა” ანუ რუსეთი, კარგად თუ არ მოვიქცევით, ისევ სამაგალითოდ დაგვსჯის და არათუ ყურს აგვიწევს, არამედ, მოგვაჭრის კიდეც!
