„რეზონანსი“: ინტერვიუ ზაალ ანჯაფარიძესთან: „მემორანდუმი იმის კომპენსაციაა, რომ საქართველო ვარშავის სამიტზე „მაპ“-ს ვერ იღებს“
„რეზონანსი“: გაძლიერდება თუ არა საქართველოს თავდაცვის-უნარიანობის პოტენციალი ვარშავის სამიტის შემდეგ?
„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „სახელისუფლო გუნდში პრორუსული ძალები არსებობს”
——
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ გოგი თოფაძესთან: ფრანსუა ოლანდი, ანგელა მერკელი, ბარაკ ობამა უარს გვეუბნებიან, ჩვენ კი ქალბატონ თინას უნდა დავუჯეროთ?
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუები ვახტანგ მაისასიასთან და მამუკა არეშიძესთან: რა აკავშირებს საქართველოსთან ახმედ ჩატაევს და ვის ხელშია თბილისის აეროპორტის დაცვის სისტემა?
——
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ვიქტორ დოლიძესთან: `ჯონ კერის წინასაარჩევნო გარემოსა და ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ვესაუბრეთ~ // „ის, რომ არჩილ გეგეშიძე ჯონ კერის ვიზიტში არ მონაწილეობდა, სწორი არ იყო“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „საქართველოზე თავდასხმა ამერიკის ინტერესებზე ხელის აღმართვად ჩაითვლება“ // „ქართულ-ამერიკულ მემორანდუმზე ხელმოწერით ბევრი რამ შეიცვალა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: „ლევან ვარშალომიძეს ხალხი ტაშის გრიალით ხვდება“ // „ბიძინა ივანიშვილმა აჭარა ნაციონალებს გადააბარა“ // მურმან დუმბაძე და მედეა ვასაძე ახალ პარტიას ქმნიან
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „აფხაზეთში არეულობას რუსეთი აწყობს“
——
„ალია“: ინტერვიუ ზურაბ ხუბულაშვილთან: „ქართულმა ოცნებამ“ სათავისოდ აღადგინა სამართლიანობა, ჩაიგდეს ხელისუფლება და ჭკუაზე აღარ არიან”
——————-
„რეზონანსი“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ზაალ ანჯაფარიძესთან: „მემორანდუმი იმის კომპენსაციაა, რომ საქართველო ვარშავის სამიტზე „მაპ“-ს ვერ იღებს“
სალომე სარიშვილი
ანალიტიკოსი ზაალ ანჯაფარიძე მიიჩნევს, რომ ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და საქართველოს შორის გაფორმებული მემორანდუმი, რომელიც თავდაცვისა და უსაფრთხოების სფეროში ურთიერთობის გაღრმავებას მოიცავს, ბევრი თვალსაზრისითაა მნიშვნელოვანი. მისი თქმით, გარდა იმისა, რომ აშშ ამ გადაწყვეტილებით მნიშვნელოვანი შეიარაღების შესყიდვის საშუალებას გვაძლევს, მისი მხრიდან მემორანდუმი კარგი სიგნალია კრემლისთვისაც. ზაალ ანჯაფარიძის შეფასებით, აღნიშნული მემორანდუმით აშშ რუსეთს მკაფიო გზავნილს უგზავნის იმის თაობაზე, რომ საქართველო ამერიკის შეერთებული შტატების მთავარ პარტნიორად კვლავ რჩება.
ანალიტიკოსის აზრით, იმდენად, რამდენადაც რუსეთი აშშ-სა და საქართველოს შორის სამხედრო ურთიერთობის გაღრმავების პროცესს გაღიზიანებით უყურებდა, ამ გზავნილმა შესაძლოა რუსეთის აგრესიაც კი გამოიწვიოს და შესაბამისად, უახლოეს მომავალში გარკვეული რეაგირება მოახდინოს.
ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო მდივნის, ჯონ კერის საქართველოში ვიზიტზე, მის გზავნილებსა და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე “რეზონანსი” ანალიტიკოს ზაალ ანჯაფარიძეს ესაუბრა.
- პირველ რიგში, როგორია თქვენი შეფასება იმ მემორანდუმზე, რომელიც 2 დღის წინ აშშ-სა და საქართველოს შორის გაფორმდა და რომელიც მხარეებს შორის თავდაცვისა და უსაფრთხოების სფეროში პარტნიორობას გულისხმობს?
- ვიტყოდი, რომ ეს ძალიან მნიშვნელოვანი მემორანდუმია. როგორც უკვე აღინიშნა, საქართველოს პრაქტიკულად პირველად მიეცა შესაძლებლობა შეიძინოს თავდაცვითი იარაღი. როგორც მემორანდუმის ტექსტიდან ჩანს, აქ საუაბრია არა უბრალოდ უმნიშვნელო იარაღზე, არამედ შეიარაღების სისტემებზე, რადგანაც იქ შეიარაღებასთან ერთად მისი სერვისია ხაზგასმული. ეს გულისხმობს იმას, რომ საუბარია თანამედროვე შეიარაღებით სისტემაზე, ასეთ შეიარაღებას კი სერვისი და სათანადო პეროსონალის მომზადება სჭირდება.
მეორე საკითხია, როგორ გამოიყენებს ამას საქართველოს ხელისუფლება, საიდან მოიტანს თანხებს იარაღის შესაძენად, რომელიც ათეულობით მილიონი ამერიკული დოლარი ღირს. აგრეთვე, ხომ არ გამოიწვევს ეს სამხედრო ბიუჯეტის ზრდას ბიუჯეტის სხვა პუნქტების შესუსტების ხარჯზე. ყოველ შემთხვევაში ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა ამის შესაძლებლობა მოგვცა, ხოლო როგორ გამოიყენებს ამას საქართველოს ხელისუფლება, ეს უკვე მასზეა დამოკიდებული. კერძოდ, შეიძენს თუ არა ამ იარღს და თუ შეიძენს, რა რაოდენობის იქნება, რაში მოიხმარს. ვისურვებდი, რომ საქართველოს არასოდეს არ დაუდგეს ამ იარაღის გამოყენების საჭიროება. კონფლიქტები და ახალი ომები ნამდვილად არ გვჭირდება, ეს ისედაც ბევრჯერ გამოვიარეთ.
- თუმცა გარდა თავდაცვითი აღჭურვილობის შესყიდვის შესაძლებლობისა, ჯონ კერიმ ბევრი ისაუბრა ქვეყნებს შორის პარტნიორობის გაღრმავებაზე. მის გზავნილებს როგორ აფასებთ?
- ცხადია, მემორანდუმზე საუბრისას მხოლოდ იარაღის შეძენაზე არ გავამახვილებდი ყურადღებას. ეს მემორანდუმი ასევე გულისხმობს ძალიან მნიშვნელოვან დახმარებას, რომელიც რამდენიმე ათეული მილიონით განისაზღვრება და რაც სახელმწიფო ინსტიტუტების გაძლიერებაში, დემოკრატიული და გამჭირვალე მართვის ჩამოყალიბებაში დაგვეხმარება. ამ კუთხით კი ამერიკის დახმარება ძალიან მნიშვნელოვანია. თუკი საგარეო პოლიტიკის მიმართულებით ვისაუბრებთ, ამ მემორანდუმით აშშ-მ მკაფიო გზავნილი გაუგზავნა რუსეთს და უთხრა, რომ საქართველო მიტოვებული არაა, ის კვლავ რჩება აშშ-ის მთავარ პარტნიორად. ვფიქრობ, ეს კრემლისათვის საკმაოდ მკაფიო გზავნილია. სხვა საკითხია, რა გარანტიები მოჰყვება ამას თავად აშშ-ს მხრიდან. გასაგებია, რომ რუსეთი ამას გაღიზიანებით შეხვდება და ალბათ ამ დღეებში მათი საგარეო საქმეთა სამინისტროს მხრიდან გარკვეულ რეაგირებას უნდა ველოდოთ, რადგან მოგეხსენებათ, რომ რუსეთი საქართველოსა და ამერიკის შეერთებული შტატებს შორის სამხედრო თანამშრომლობის გაღრმავებაზე საკმაოდ გაღიზიანებით რეაგირებდა.
- თქვენი აზრით, კერძოდ, რა ფორმით შეიძლება ეს აგრესია გამოიხატოს?
- ამ საკითხზე პირდაპირი პასუხი არ მაქვს, გასაგებია, რომ აშშ რუსეთს სამხედრო ძალით ვერ დაუპირისპირდება იმ შემთხვევაში, თუკი ამ უკანასკნელმა საქართველოს წინააღმდეგ აგრესია გამოავლინა, მაგრამ მას შეუძლია რუსეთზე სხვა ბერკეტებით ზემოქმედება, რათა ამ განზრახვაზე ხელი ააღებინოს. ჩვენ არ ვიცით, რა კონტრზომებს მიმართავს რუსეთი და საერთოდ მიმართავს თუ არა, რადგან მას სხვა პრობლემებიც აწუხებს, თუმცა ვფიქრობ, რომ ეს პროცესი რეაგირების გარეშე არ დარჩება. შესაძლოა, ეს ხვალ და ზეგ არ მოხდეს, მაგრამ გარკვეული რეაგირება ამ პროცესზე რაღაც ეტაპზე გამოჩნდება.
გარდა ამისა, ვფიქრობ, მემორანდუმი კარგად ეწერება იმ ინიციატივაში, რაც ბოლო დროს ნატოს მხრიდან გამოითქვა, რათა გააძლიეროს მისი სამხედრო ყოფნა შავი ზღვის აუზის ქვეყნებში. ამ ძალისხმევაში კი ნატოს არაწევრი ქვეყნების, მათ შორის საქართველოს, უკრაინისა და მოლდოვას ჩართვას იმ დოზით გულისხმობს, რა დოზითაც ეს შესაძლებელია. ანუ, საქართველო ნელ-ნელა ნატოს უახლოვდება, შეიძლება ითქვას, რომ ეს მემორანდუმი ერთგვარი კომპენსაციაა იმისა, რომ საქართველო ნატოს ვარშავის სამიტზე წევრობის სამოქმედო გეგმას ვერ იღებს.
თუ შეიძლება ასეთი ტერმინი გამოვიყენოთ, ამას ალბათ მწარე ამბის დატკბობას ვუწოდებდი, რადგან ამერიკის შეერთებული შტატები საქართველოსთან ორმხრივ სამხედრო თანაშრომლობას აძლიერებს, ამით კი ერთგვარ კომპენსაციას აკეთებს იმ იმედგაცურებისა თუ უკმაყოფილებაზე, რაც საქართველოს ისთებლიშმენტში არსებობს. უკმაყოფილება კი იმ გარემოებაზე, რომ ნატო ჩვენთვის მაპის მოცემის თაობაზე გადაწყვეტილებას ვერ იღებს.
გზავნილებზე საუბრისას ასევე მინდა ყურადღება გავამახვილო ჯონ ქერის საკმაოდ მრავალმნიშვნელოვან განცხადებაზე, როდესაც მან თქვა, რომ საქართველოს ნატოში გაწევრიანება განგრძობადი პროცესია, ხოლო ნატო შეარჩევს იმ დროს, როცა ამ გადაწყვეტილების მიღება ყველაზე უფრო ადეკვატური იქნება. როდის მოვა ეს დრო, არ ვიცით, მაგრამ სავარაუდოდ ეს იქნება ის დრო, როცა ყველა ის რისკი მოხსნილი იქნება, რაც შეიძლება თან ამ პროცესს ახლდეს, ამით კი საქართველოს ნატოს წევრობისკენ გზა გაეხსნება. შესაძლოა, ეს მემორანდუმი გარკვეულწილად ხელშემწყობი ფაქტორი იყოს, თუმცა ნატოსა და მაპს ამ პროცესს პირდაპირ არ მივაბამდი. ნატოში გადაწყვეტილებები უფრო კოლექტიური წესით მიიღება, ეს კი უფრო ამერიკა-საქართველოს შორის სტრატეგიული თანამშრომლობის ფარგლებში გაფორმებული მემორანდუმია. ეს უბრალოდ ხაზს უსვამს, რომ საქართველოსა და აშშ-ს შორის თანამშრომლობა ღრმავდება, ხოლო ის განცხადებები, რომელიც ჩვენ ცალკეული პოლიტიკოსების მხრიდან გვესმოდა, თითქოს საქართველო ამერიკის პოლიტიკური რადარებიდან გაქრა, აბსოლუტურად საფუძველს მოკლებულია.
- რუსეთი ახსენეთ და საინტერესოა თქვენი შეფასება რუსი დეპუტატების განცხადებებზე, რომელიც ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეის სესიის მსვლელობისას მოვისმინეთ. დავუშვათ ქართული დელეგაციის მიერ მომზადებულ რეზოლუციასა და მათ წინააღმდეგობაზე; თუმცა, გარდა ამისა, დეპუტატმა ლეონიდ სლუცკიმ ისიც განაცხადა, რომ მიუხედავად საქართველოში არსებული ანტირუსული განწყობისა, მალე რუსეთ-საქართველოს ინტერესები თანხვედრაში მოვა. თქვენ როგორ აფასებთ მათ გზავნილებს?
- გასაგებია, რომ ქართული დელეგაციის მიერ მომზადებული რეზოლუციის მხარდაჭერა რუსეთისგან მოსალოდნელი არც იყო და ეს სავსებით ბუნებრივია. რეზოლუცია პირდაპირ საუბრობს რუსეთის აგრესიაზე და ეს ცალსახაა, ხოლო რუსული მხარის პოზიცია ამაზე წინასწარ პროგნოზირებადი იყო. რაც შეეხება იმას, რომ საქართველოში პრორუსული განწყობები მძლავრობს, ვფიქრობ, ეს სასურველი შედეგის სინამდვილედ გასაღება უფროა, ვიდრე რეალობის დაფიქსირება.
მართალია, საზოგადოების გარკვეულ სეგმენტში ბოლო 5 წლის მანძილზე პრორუსული განწყობა გაიზარდა, მაგრამ ეს ავტომატურად ანტიდასავლური განწყობის გაზრდას სულაც არ ნიშნავს. უბრალოდ, ხალხმა უფრო მეტად დაიწყო კონცენტრირება, თუ რა არის მისი ეროვნული ინტერესი. მითუმეტეს, რომ პოლიტიკურ არენაზე გამოჩნდნენ ადამიანები, რომლებიც საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებას ამ კუთხით ცდილობენ და აცხადებენ, რომ ჩვენ როგორც რუსეთთან, ისე დასავლეთთნ თანაბარი დისტანცირება უნდა მოვახდინოთ. არ მგონია, რომ ანტიდასავლური და ევროსკეპტიკური განწყობის ზრდა, ავტომატურად პრორუსული განწყობის გაზრდას ნიშნავდეს. შესაძლოა, ეს საზოგადოების მცირე ნაწილში მართლაც ასე იყოს, მაგრამ ეს იმდენად დიდი რაოდენობა არაა, რომ ამაზე სერიოზულად საუბარი შეგვეძლოს. უბრალოდ, რუსი დეპუტატები ცდილობენ რაღაცნაირად ეს გარანტიები შემოაგდონ, თითქოს საქართველოში პრორუსული განწყობა იზრდება.
- თქვენი აზრით, ხომ არ შეიძლება ეს ერთგვარ პროპაგანდადაც კი მივიჩნიოთ?
- რატომაც არა. ბოლო წლების განმავლობაში რუსული პროპაგანდა ძალიან დაიხვეწა და მრავალწახნაგოვანი გახდა. ის ინფორმაციული შემოგდებები კი, თუ შეიძლება ასე ითქვას, გაიზარდა. ხედავთ, რომ მათი განცხადებების შთაბეჭიდელების ქვეშ კითხვებს მისვამთ, ესეც ამის შედეგია. ვფიქრობ, ამაზე საუბარი არ ღირს, რადგან ყველა სოციოლოგიური გამოკითხვა აჩვენებს, რომ ადამიანები, რომლებიც დავუშვათ პრორუსული მუხტის კატეგორიაში მოიაზრებიან, მაინც უმცირესობაში არიან.
- თუმცა საზოგადოებას რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობის ნორმალიზების პროცესი აინტრესებს და ეს სავსებით ბუნებრივია…
- რა თქმა უნდა, გეთანხმებით. საზოგადოებას ეს პროცესი ნამდვილად აინტერესებს. სოცილიოლოგიურ გამოკითხვებს რომ დავაკვირდეთ, ჩვენი საზოგადოების აბსოლუტური უმრავლესობა ფიქრობს, რომ რუსეთი ნომერ პირველი მტერია, თუმცა ზუსტად იგივე რაოდენობა მიიჩნევს, რომ რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზება აუცილებელია.
რა თქმა უნდა, რუსეთთან კონფრონტაცია ზიანის მეტს არაფერს მოგვიტანს იქიდან გამომდინარე, რომ დაუცველები ვართ და არ ვართ არც ერთი სამხედრო ბლოკის წევრი.
მართალია, ხელისუფლების მიერ შერჩეული პოლიტიკა რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობის ნორმალიზების კუთხით ვიღაცის თვალში არაპოპულარულია, თუმცა ამან გარკვეული უსაფრთხოება მაინც შექმნა. თუნდაც აბაშიძე-კარასინის ფორმატმა, რომელმაც კონფრონტაციის მუხტი რამდენიმე გრადუსით დაბლა დასწია და რომელიც წინა ხელისუფლების დროს სახიფათოდ მაღალი იყო. ჩვენ ეს 4 წელიწადი მეტნაკლებად ისე გამოვიარეთ, რომ რუსეთთან კონფრონტაცია არ გვქონია, თუ არ ჩავთვლით ბორდერიზაციის პროცესს. მე მგონი, ყველა კარგად ხედავს, თუ რა ხდება უკრაინაში და ეს ჩვენთვის მაგალითი უნდა იყოს.
- და ბოლოს, ვიზალიბერალიზაციის პროცესი. გუშინ ევროკავშირში საქართველოს ელჩმა ნატალია საბანაძემ განაცხადა, რომ ვროპარლამენტის საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტმა საქართველოსთვის უვიზო რეჟიმის მინიჭებას მხარი დაუჭირა. ამასთან, უკვე ამოქმედდა ე.წ ვიზალიბერალიზაციის შეჩერების მექანიზმი. თქვენი აზრით, ამ ფონზე, რამდენად მოსალოდნელია უახლოეს მომავალში ვიზალიბერალიზაციის საქართველოსთვის მინიჭება?
- ამაზე პასუხის გაცემა ძალიან რთულია, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ უვიზო რეჟიმის შეჩერების მექანიზმი უკვე ამუშავდა, როგორც ჩანს, მხოლოდ ეს არ ყოფილა მიზეზი იმისა, თუ რატომაც ეწინააღმდეგებოდნენ ცალკეული ქვეყნები ჩვენთვის უვიზო რეჟიმის მონიჭებას. ვფიქრობ, ყველა იმ პუნქტის გათვალისწინებით, რაც თქვენს კითხვაში ჩამოთვალეთ, შანსი იმისა, რომ ვიზალიბერალიზაციის რეჟიმი უკვე ზაფხულში მივიღოთ, კიდევ უფრო მეტია, ვიდრე ერთი თვის წინ იყო.
სკეპტიკური დამოკიდებულება არის და იქნება კიდეც, სწორედ ამიტომ ამოქმედდა ვიზალიბერალიზაციის შეჩერების მექანიზმი. თუკი რამე საფრხე შეიქმნა, სკეპტიკოს ქვეყნებს შეუძლიათ ეს რეჟიმი შეაჩერონ. არ უნდა დაგვავიწყდეს ისიც, რომ ვიზალიბერალიზაციის მონიჭებას მხოლოდ ტექნიკური მხარე არ აქვს, არსებობს დიდი დოზის პოლიტიკური ასპექტიც. კერძოდ, კი ეს აუცილებელია იმისათვის, რომ ევროპამ საქართველოს გარკვეული სიგნალი მისცეს. სიგნალი სწორედ იმისათვის, რომ საქართველოში პროევროპული განწყობა გაძლიერდეს და არ შეიქმნას ევროსკეპტიკური დამოკიდებულების ნოყიერი ნიადაგი. იქიდან გამომდინარე, რომ საქართველოში დღეს ინტეგრაციული პროცესების კონკურენციაა, ერთი მხრივ, ევროკავშირის მომხრეთა და, მეორე მხრივ, რუსეთისა, ვფიქრობ, ვიზალიბერალიზაციის საქართველოსთვის მონიჭება ძალიან მნიშვნელოვანი სიგნალი იქნებოდა. ეს იმისათვის, რომ საქართველოს საზოგადოებაში ევროსკეპტიკური განწყობის უკუქცევა მოხდეს.
„რეზონანსი“, 08 ივლისი, 2016 წელი
გაძლიერდება თუ არა საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის პოტენციალი ვარშავის სამიტის შემდეგ?
ლიკა გურაბანიძე
(შემოკლებით)
გაძლიერდება თუ არა საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის პოტენციალი ვარშავის სამიტის შემდეგ? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების ცნობილ წარმომადგენლებს მიმართა.
თაკო ჩარკვიანი (პუბლიცისტი) კი, მგონია, რომ რაღაც გაუმჯობესება თავდაცვის თვალსაზრისით, იქნება. დასავლეთისკენ გადადგმულ თითოეულ ნაბიჯს ვეპოტინები და თითოეულ სიტყვას ჰაერში ვიჭერ, ოღონდ ამათ რამე თქვან დასავლეთისკენ მიმართული. ბედნიერი ვარ თითოეული სიტყვით, რომელიც დასავლეთისა და საქართველოს მყარი ურთიერთობისკენაა მიმართული. როგორც კი თავდაცვის პოტენციალი გაძლიერდება, თავისთავად გაუმჯობესდება ინვესტიციები, ეს ორი რამ ერთმანეთთან გადაბმულია, იცით, რატომ? როდესაც შენ სამხედრო თავდაცვის თვალსაზრისით ქვეყანაში სიმყარე გაქვს, ამას ინვესტიციები მოაქვს. ინვესტორი თამამი ხდება იმ ქვეყანაში, სადაც თავდაცვისუნარიანობა მყარია. ეს მარტივი ლოგიკაა.
არჩილ გამზარდია (საზოგადოებრივი კომუნიკაციების მართვის სპეციალისტი) მთავარი და ყველაზე მნიშვმელოვანია ისაა, რომ ყოველი მსგავსი სამიტის შემდეგ პოზიტიური დინამიკის შენარჩუნება ხდებოდეს. ნებისმიერ შემთხვევაში, დღეს საქართველო არის თუ არა ალიანსის წევრი, ჩვენგან ორგანული და განვითარებადი კავშირი ნიშნავს იმას, რომ ჩვენი თავდაცვისუნარიანობა უფრო იზრდება. მეორე მხრივ, ჩვენი საჭიროება ჩვენს მოქიშპე ქვეყნებს აჩვენებს იმას, რომ საქართველო ორგანულია ნატოს ქვეყნებისათვის. ეს არის ყველაზე მთავარი, რაც ამ ეტაპზე შენარჩუნებულია და მუდმივად განვითარების რეჟიმშია. აქ არის საუბარი იმაზე, რომ საქართველოს საზღვრები იმ ქვეყნებისათვის, თუ ქვეყნისათვის, რომლისთვისაც საქართველოს საზღვრები არაფრად ღირს, იყოს მესიჯი. და მათთვის საზღვრები უფრო ხილული გახდეს. ეს ყველაფერი მნიშვნელოვანია.
ედიშერ გვენეტაძე (ისტორიკოსი) ჩვენ აუცილებლად უნდა ვიაროთ იმ გზით, რომელსაც ევროატლანტიკური სტრუქტურებისკენ სწრაფვა ჰქვია. რასაც დასავლეთი ჩვენთვის გამოიმეტებს, გვინდა თუ არა, იმით უნდა წავიდეთ. ეს შეხვედრა ნატოსკენ წინგადადგმული ნაბიჯი იქნება. თავდაცვის პოტენციალის გაძლიერებასთან დაკავშირებითაც ზუსტად იგივეს თქმა შემიძლია, ეს მოხდება იმდენად, რამდენადაც დასავლეთის ინტერესებში შევა. ეს ნაბიჯ-ნაბიჯ სვლაა.
ანა რატიანი (ჟურნალისტი) ეს შორეული პერსპექტივაა. იქ ძალიან ბევრი პუნქტია. ასე საერთო ჯამში თქმა, რომ გააძლიერებს, პატარა ბავშვმაც იცის, რომ ასეთი შემთხვევები თეორიულად უნდა აძლიერებდეს ქვეყანას, მაგრამ ამდენი ხნის მანძილზე ჩვენ ჯერჯერობით ვერ ვხედავთ გადადგმულ ნაბიჯებს, იგივე ვარშავის სამიტის წევრების მხრიდან. ამ შემთხვევაში თინა ხიდაშელის განცხადება თავდაცვისუნარიანობის გაძლიერებასთან დაკავშირებით უფრო მის სურვილს ჰგავს, ვიდრე იმას, რომ ჩვენ ნამდვილად რაღაცას მივაღწევთ. არ მგონია, ვარშავის სამიტზე დიდად აქცენტები საქართველოზე გაკეთდეს.
„რეზონანსი“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „სახელისუფლო გუნდში პრორუსული ძალები არსებობს”
ელზა პაპოშვილი
ანალიტიკოსი გია ხუხაშვილი ამბობს, რომ ამერიკაში საქართველოს ელჩის არჩილ გეგეშიძის განცხადება, რომ საქართველოს სამთავრობო გუნდში პრორუსული ძალები არიან, რეალურია, მაგრამ მას, როგორც დიპლომატს, რეგლამენტი ამის თქმის უფლებას არ აძლევდა. ამიტომაც მას მეტი თავშეკავება უნდა გამოეჩინა. თუმცა გია ხუხაშვილი აქვე აღნიშნავს, რომ არჩილ გეგეშიძის საქმის ირგვლივ მეტად საეჭვო აჟიოტაჟი ატყდა და გარკვეულ პირთა ჯგუფი ამ საკითხის უფრო გამწვავებას ცდილობს, რადგანაც ვიღაც შეიძლება მისი ადგილის დაკავებას ცდილობს.
- აშშ-ში საქართველოს ელჩის, არჩილ გეგეშიძის ირგვლივ ატეხილ აჟიოტაჟზე მინდა გკითხოთ. როგორ ფიქრობთ, მისი ნათქვამი, რომ სახელისუფლო გუნდში პრორუსული ძალები არსებობენ, რეალობას შეესაბამება?
- ბუნებრივია, სახელისუფლო გუნდში პრორუსული ძალები არსებობს. თუმცა არჩილ გეგეშიძის დანაშაული ის კი არ არის, რომ მან რამე განსაკუთრებული თქვა, რაც ჩვენ არ ვიცოდით, არამედ მისი დანაშაული ის არის, რომ გეგეშიძეს საქართველოს ხელისუფლებისგან გარკვეული ფარგლები აქვს მიცემული, რომელსაც ის გასცდა. მისი ფუნქციაა, რომ ის აშშ-ში ლობირებდეს მოსაზრებას, რომ ხელისუფლება პროდასავლური გუნდის მიმართ ერთიანია. მისი მხრიდან ეს წითელი ხაზის გადაკვეთაა. იმ რეგლამენტიდან გამოსვლა, რომელიც მას ხელისუფლებამ განუსაზღვრა. ელჩმა დიპლომატიური ვერტიკალი დაარღვია. შესაბამისად, პრობლემა მართალსა და ტყუილში არ არის. საქმე ისაა, რომ ის თავისი კომპეტენციის ფარგლებიდან გამოვიდა და თავის თავს მეტი თავისუფლება მისცა, ვიდრე მას სტატუსით განსაზღვრული აქვს.
- როგორ ფიქრობთ, ამ თემის ირგვლივ გარკვეული დრამატიზება ხომ არ მოხდა?
- ვფიქრობ, რომ ამ თემის ზედმეტად დრამატიზება მოხდა, აქ არაფერი განსაკუთრებული არ მომხდარა და ზედმეტად დიდი აჟიოტაჟი მოჰყვა. მე მგონია, რომ ამ სიტუაციას ვიღაცა იმისთვის იყენებს, რომ ვაშინგტონში მისი ადგილი დაიკავოს. ეს უფრო ხელოვნურად გამოწვეული ხმურია. არჩევნების შემდეგ ბევრი დეპუტატი თამაშგარეთ რჩება და ვიღაცას სათადარიგო აეროდრომი სჭირდება. ზოგისთვის როგორც ჩანს, ამერიკაში ელჩად ყოფნა მნიშვნელოვანია და ამ თემას მაქსიმალურად ამწვავებს. ეს იყო სიმართლე, მაგრამ ეს იყო შეცდომა, რომელიც დიპლომატმა არ უნდა დაუშვას. ჩვენ შეგვიძლია ასეთ თემებზე ვისაუბროთ, მაგრამ ამერიკაში ელჩისგან ამაზე საუბარი დაუშვებელია.
- როგორც ცნობილი გახდა, “ოცნება” საპარლამენტო არჩევნებში “კონსერვატიულ” პარტიას მაჟორიტარების კუთხით წაეხმარება. ხომ არ უნდა ველოდოთ იგივეს თუნდაც “რესპუბლიკური” პარტიის შემთხვევაშიც?
- “რესპუბლიკურ” პარტიასთან დაკავშირებით პრობლემები იქნება. მათ ხელისუფლება იმდენად გაუტკბათ და სწყურიათ, რომ მის შესანარჩუნებლად ყველაფერზე წავლენ. მათ ბიძინა ივანიშვილის გამოყენება ძალიან უნდათ, რადგანაც ესმით, რომ საკუთარი პოლიტიკური პერსპექტივა არა აქვთ, ამიტომაც ნებისმიერ დამცირებაზეც კი უარს არ იტყვიან, ოღონდაც ძალაუფლება შეინარჩუნონ. ისინი შეეცდებიან, რომ რაღაც მოდელი მოძებნონ, რომ ივანიშვილის რესურსით ხელისუფლებაში დარჩნენ. თუმცა რამდენად გამოუვათ, ძნელი სათქმელია. ეს უბარლოდ თავად “ოცნებისთვის” დიდი პრობლემა აღმოჩნდება, თუ ისინი მათ საარჩევნო სიაში კვლავ აღმოჩნდებიან. მათ ეს პრობლემა საგარეჯოს არჩევნებით უკვე შეუქმნეს.
- რა არის დღევანდელი არჩევნების მთავარი დაპირება, რომელსაც პარტიები ამიმრჩევლებში კარგად “გაყიდიან”? ჩვენ ვნახეთ, რომ 2012 წლის არჩევნებზე ყველაზე კარგად სამართლიანობის აღდგენის დაპირებამ იმოქმედა…
- ვფიქრობ, პარტიები ახალი ველოსიპედის გამოგონებას არ დაიწყებენ და რამე განსაკუთრებული არ მოხდება. დაპირებების პაკეტი იქნება იგივე, რაც აქამდე იყო. ეს კი იმ პრობლემების რეიტინგიდან გამომდინარე იქნება, რაც ქვეყანაში უკვე დიდი ხანია ხდება. ეს არის: სოციალური პრობლემები, უმუშევრობა, იგივე სამართლიანობის აღდგენა, ქვეყნის გამთლიანება. პირველ რიგში რიტორიკა, ყველაზე მეტად კეთილდღეობისკენ იქნება მიმართული, სადაც ყველაზე დიდი პოტენციალია ჩადებული, რომელიც ელექტორატის დიდი რესურსის მოსაზიდად იქნება გათვლილი. აუქციონი გახსნილია, ვიღაცა სამასი ლარით დაიწყებს, ვიღაც 100 ლარზე ავა. შინაარსი სამწუხაროდ მაინცდამაინც არც ამომრჩეველს აწუხებს და კითხვაც არ უჩნდებათ, ამ დაპირებების შესრულებას როგორ აპირებენ. პარტიები ზოგადი პასუხებით შემოიფარგლებიან და ახსნა-განმარტებისგან დიდად თავსაც არ იწუხებენ. როგორც ყოველთვის, წინასაარჩევნოდ პოლიტიკოსებისგან, პოპულისტურ ტოტალურ გამონატყორცნებს უნდა ველოდოთ.
- როგორ ფიქრობთ, ამომრჩეველი ასეთ პოპულისტურ დაპირებებს კვლავ მიიღებს?
- რა თქმა უნდა, ჩვენი ამომრჩეველი რაღაც დაპირებებს სკეპტიკურად შეხედავს. საზოგადოებამ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ჭკუა ისწავლა და გარკვეული გამოცდილებაც მიიღო, რაღაცების გარჩევას კარგად ახერხებს. თუმცა, ჩემი აზრით, ჯერ კიდევ შორს ვართ იმ პოლიტიკური კულტურისგან, როდესაც ამომრჩეველი წინასაარჩევნოდ ღრმა ანალიზს აკეთებს, არჩევანი გაკეთების წინ. პრინციპი მარტივია, ტყუილია, მაგრამ ხომ იაფია! თავის დაპირებას ვინც უფრო კარგად ფუთავს, ის შედეგსაც იღებს. რეალისტური დაპირებები, ბუნებრივია წარმატებული ვერ იქნება, რადგანაც ვითარება სწრაფი კეთილდღეობის შექმნის ვერანაირ საფუძველს ვერ ქმნის.
- ყევლაზე ხმამაღალი სოციალური დაპირება, როგორც ვნახეთ, “თავისუფალ დემოკრატებს” აქვთ. როგორ ფიქრობთ, არსებობს ქვეყანაში იმის რესურსი, რომ პენსია 300 ლარამდე გაიზარდოს?
- “თავისუფალ დემოკრატებს” საკმაოდ კვალიფიციური ეკონომისტები ჰყავთ. ვერ ვიტყოდი, რომ 120 ლარით პენსიის გაზრდა განსაკუთრებული მოვლენა შეიძლება გახდეს, თუმცა როდესაც ასეთ დაპირებას გასცემს, ბიუჯეტში ამ ყველაფრის წყარო უნდა მიუთითო. სოციალური რესურსების ნებისმიერ ზრდას, სხვაგან აკლდება. ამას ბევრად უფრო კარგი დასაბუთება სჭირდება. თუმცა პოლიტიკოსები საჭიროდ არასდროს თვლიან, რომ ასეთი დეტალები ამომრჩევლეთან უნდა ასაბუთონ. ლაპარაკი შეიძლება იგივე ადმინისტრაციული ხარჯების შემცირებაზე იყოს, მაგრამ საქართველოში ყველა პოლიტიკოსი ქამრების შემოჭერის დაპირებით იწყებენ და მერე ღიპებით ამთავრებენ. ამიტომაც ამ კონცეფციისადმი ნდობა დაბალია.
- თუმცა სოციალური დაპირებების ნიშა, ხომ არ ფიქრობთ, რომ სამთავრობო გუნდს უკვე დაკავებული აქვს. მათ პენსიის გაზრდა ფაქტობრივად უკვე დაიწყეს…
- მე ასე არ ვფიქრობ, პირიქით, სამთავრობო გუნდი მგონია, რომ უფრო ცუდ სიტუაციაშია, რადგანაც ხელისუფლებაში მყოფი პარტიის დაპირების ამომრჩეველს უფრო არ სჯერა. მათ მარტივი კითხვა უჩნდებათ, თუ ასეთი მაგარი ხარ, მაშინ ბარემ გამიკეთე, არჩევნებს რატომ ელოდები? ხელისუფლებაში ისედაც შენ ხარ. ამიტომაც ხელისუფლებისგან დაპირებებს საზოგადოება უფრო რთულად იღებს. ისინი დაპირებების მაგივრად უფრო ქმედებებს ელიან. მართალია “ოცნებას” საყოველთაო დაზღვევით გარკვეული სახის წარმატებები უკვე არსებობს, თუმცა ეს საკმარისი არ არის. ხოლო პენსიების ზრდა, რომელიც ახლა ხდება, ეს ინდექსაციის ფარგლებშია. რეალურად ეს კეთილდღეობას კი არ ზრდის, არამედ მის დანაკარგებს ამცირებს. ბუნებრივია, ხელისუფლებას ამ კუთხით პრობლემები აქვს.
——————–
„საქართველო და მსოფლიო“, 06-12 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ გოგი თოფაძესთან: ფრანსუა ოლანდი, ანგელა მერკელი, ბარაკ ობამა უარს გვეუბნებიან, ჩვენ კი ქალბატონ თინას უნდა დავუჯეროთ?
არმაზ სანებლიძე
ერთმა ცნობილმა ქართველმა პოეტმა საქართველოში შექმნილი ვითარება ასე ჩამოგვიყალიბა: დღეს მოვლენები ისე ვითარდება, რომ “საქმე მიჰყავთ თავისუფლებისგან გასათავისუფლებლად”. ეთანხმებით ამ ფორმულირებას, ბატონო გოგი? - ამ შეკითხვით ვიწყებ საუბარს ბატონ გოგი თოფაძესთან, პარლამენტართან, მეწარმესთან, მეცენატთან, მებრძოლ კაცთან, რომელიც ყოველთვის გამორჩეულია თავისი პრინციპულობითა და პირდაპირობით. დაფიქრდება, ვიყავით კი ოდესმე თავისუფალი ქვეყანა “ოქროს საუკუნის” გარდაო, - მკითხავს და დაწვრილებით გამახსენებს საქართველოს ისტორიას.
გოგი თოფაძე: „თუ იგულისხმება ყოფილი ხელისუფლების მიერ დამკვიდრებული თავისუფლება, ასეთი თავისუფლებისგან გათავისუფლების მოწოდებას არა მხოლოდ უნდა დავეთანხმოთ, არამედ ჩვენი ყველა შესაძლებლობით ვიბრძოლოთ მისი რეალიზაციისთვის.
დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგაც ვერ ამოვისუნთქეთ თავისუფლად იმ მრჩევლების ხელში, რომლებიც შემოესივნენ საქართველოს გასული საუკუნის 90-იან წლებში. თავისუფლებისკენ დიდი ნაბიჯი კი გადავდგით 2012 წლის არჩევნების შედეგად, მაგრამ ყოფილებმა იმდენი პრობლემა დაგვიტოვეს, რომ გასული ოთხი წელიწადი საკმარისი არ აღმოჩნდა სააკაშვილის ავგიას თავლების გასაწმენდად“.
- არც ჩვენ აღმოვჩნდით ჰერკულესები…
- ეგეც არის… მახსენდება ჩემი, ზურაბ ტყემალაძისა და ჩვენი გუნდის სხვა წევრების კამათი იმ დასავლელ მრჩევლებთან, მათ შორის, შადმან ვალავისთან, რომლებიც გვიმტკიცებდნენ, რომ თურმე ისე ჩამოვრჩით თანამედროვე ტექნოლოგიებს, ტექნიკის პროგრესს, რომ საერთოდ ვერ შევძლებთ მრეწველობასა და სოფლის მეურნეობაში კონკურენტუნარიანი პროდუქციის გამოშვებას, რომ ჩვენი ფუნქცია იქნება მხოლოდ ტურისტების მომსახურება და ხელისბიჭის ფუნქციის შესრულება.
- ხოლო ჩვენი ბიჭები უნდა გავზარდოთ მშობლიური ამერიკის ინტერესებისთვის მებრძოლებად მსოფლიოს ნებისმიერ კუთხეში.
- დიახ, ასე იყო და, საუბედუროდ, აქეთ წაგვიყვანეს, განსაკუთრებით, ყოფილი ხელისუფლების 9-წლიანი პარპაშის პერიოდში. ამოვძირკვეთ ტრადიციული მევენახეობა-მეღვინეობის, მეჩაიეობის კულტურები, გავანადგურეთ ქართული მძიმე მრეწველობა, მანქანათმშენებლობა და ა.შ. და ა.შ.
- და ვაჭარ ერად ვიქეცით.
- ვიქეცით კი? რასაც ვაჭრობას ვეძახით, იმას გადამყიდველობა ჰქვია: ვიყიდი იაფად, გავყიდი ძვირად. უდიდესი შრომა გვჭირდება დღეს საიმისოდ, რომ ადამიანების ფსიქიკა შევცვალოთ, დავაბრუნოთ მათი გონება ტრადიციული ღირებულებებისკენ, ჭეშმარიტი თავისუფლებისკენ, რომელიც მამულიშვილურ მოვალეობასთანაა შერწყმული. კი მივიღეთ ჩვენი ინიციატივით კანონი მთის რეგიონის შესახებ, თავისი პრიორიტეტებითა და შეღავათებით, მაგრამ უფრო მეტი გვინდოდა. კარგია, რომ პირველი ნაბიჯი გადავდგით. ამ მიმართულებით მუშაობას აუცილებლად განვაგძობთ.
- ფსიქიკის შეცვლა ახსენეთ. ეს ფსიქიკა ზოგიერთ მოხალისეს უკუღმართად შეეცვალა, თქვენ მოურიდებლად ამხილეთ ისინი. მათგან პირველი საქართველოს პრეზიდენტი მარგველაშვილი იყო: “მე ვამხილე პრეზიდენტი და ვთქვი, თუ რა განწყობა აქვს მარგველაშვილს სინამდვილეში ქართველი ხალხის მიმართ. ქართველი ერი არის უნიჭიერესი ერი, და შენი ხალხი, შენი ქვეყანა ასე რატომ უნდა დაახასიათო და დებილი უწოდო?!” გიპასუხათ ამაზე?
- რა უნდა ეპასუხა?! სხვა მოხალისეებმა გამოიდეს თავი და მათაც მიიღეს საკადრისი. ქართველმა გლეხმა ვაზი რომ აჩეხა, ამას ერთგვარი გამართლება აქვს – ვერ შეინახა მოწეული მოსავლით ოჯახი. კილოგრამ ყურძენში 30 თეთრს რომ მოგცემენ, რისი გამკეთებელი ხარ? 40 ათას ჰექტრამდე ავჩეხეთ. შადმან ვალავი, რომელსაც უსიტყვოდ ენდობოდა ძველი ხელისუფლება, გვეუბნებოდა, რომ მეღვინეობის პროდუქტი მოხმარებაზე ორჯერ მეტი გაქვთ წარმოებული, ბაზარი არ გაგაჩნიათ და ვერ გაყიდითო. ამიტომ, მოგება რომ დაგრჩეთ, სოია მოიყვანეთო. გენმოდიფიცირებული სოიის პლანტაციების ქვეყნად უნდა გადაქცეულიყო, მისი გეგმით, ღვინის სამშობლო საქართველო. აჩეხა გლეხმა ვაზი და დათესა საზამთრო. რუსეთიდან, ირანიდან იმდენი შემოიტანეს, რომ დაულპა ჩვენ მშრომელ კაცს საზამთრო. ხილ-ბოსტნეულის რამდენი გადამმუშავებელი ქარხანა გვქონდა, ვაშლი ჩვენგან გაჰქონდათ – საექსპორტო საქონელი იყო. დღეს იმდენი ვაშლი არ გვაქვს, რომ საკონსერვო ქარხნები ავამუშაოთ.
- ისინიც რომ გაიძარცვა და მოისპო?
- სამწუხაროდ, მოისპო. ჩაიზე აღარ ვლაპარაკობ. რუსეთის ბაზრის 85 პროცენტი ჩვენი პროდუქციით იყო გაჯერებული… მიჰყიდეს ვიღაც თაღლითს ჩაის საუკეთესო პლანტაციები და კარგად აღჭურვილი ფაბრიკები. აირია ქვეყანა. ამ ქაოსურ ვითარებაში დაიბნა ბიზნესმენი, მეწარმე, გინდა ფერმერი. სახელმწიფოს არ ჰქონდა მკვეთრად გამოხატული გეზი ქვეყნის ეკონომიკური განვითარების. ისე, როგორც წარმატებული ქვეყნების პრაქტიკაშია დანერგილი… ძალიან ხომ არ გავერთე პასუხით?
- არა, რა თქმა უნდა. მაგრამ ამასობაში ერთი შეკითხვა გამიჩნდა: ცნობილი ლოზუნგის, მოწოდებისა თუ დევიზის ავტორმა გოგი თოფაძემ, სოფლის მეურონეობაზე ამდენს რომ საუბრობს, ხომ არ შეცვალა უწინდელი პოზიცია - “მრეწველობა გადაარჩენს საქართველოს”?
- არა, რა თქმა უნდა. არა იმიტომ, რომ სოფლის მეურნეობა და მრეწველობა ისე მჭიდროდაა ერთმანეთთან დაკავშირებული (თუნდაც გადამმუშავებელი მრეწველობიდან გამომდინარე), რომ ერთმანეთისგან დაცილება ყოვლად გაუმართლებელია. უწინ ეს ორი მხარე, ეკონომიკის ორი შემადგენელი, დაბალანსებული იყო. დღეს მივდივართ დისბალანსის გამოსწორებისკენ, დაგისახელებთ თუნდაც იმ ფაქტს, რომ ჩვენი სასოფლო-სამეურნეო სავარგულები სრულად არის მოხნული, რაც ყოფილი ხელისუფლების მიერ აბსოლუტურად იყო იგნორირებული და ჩვენი სოფელი განწირული იყო იავარსაქმნელად. წყალქვეშა ნავების გაკეთების შესაძლებლობა ამჟამად არ გვაქვს.
- თუმცა წყალქვეშაფრთიან კატარღებს ვაკეთებდით…
- თვითმფრინავებსაც, დაგზებსაც, სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკასაც, და სანამ ყველაფერი დაგვვიწყებია, უნდა აღვადგინოთ. რადიკალური ღონისძიებებია განსახორციელებელი.
- ე.ი. ძალაში რჩება “მრეწველობა გადაარჩენს საქართველოს!”
- რა თქმა უნდა!
- საქართველო, მოგეხსენებათ, მიჩნეულია ფარვატერულ ქვეყნად: ძლიერი სახელმწიფოს კვალში უნდა იყოს აუცილებლად მავალი. მდგომარეობა გვაიძულებს: ერთი მხრიდან _ ამერიკის შეერთებული შტატები, მეორე მხარეს _ რუსეთის ფედერაცია. ფიქრობთ, ბატონო გოგი, რომ საქართველოს შეუძლია ბლოკებგარეშე საგარეო პოლიტიკის განხორციელება თანამედროვე საერთაშორისო სივრცეში?
- მოდი, გავაანალიზოთ. რუსეთი, ჩვენი მეზობელი, ანგელოზი არ არის, უმძლავრესი ქვეყანაა და თავისი ინტერესები აქვს. მისი გაღიზიანება, ლანძღვა მოგვიტანს სასურველ შედეგს?
- შედეგი არის, მაგრამ მინუსი ნიშნით.
- რაც უფრო გავააქტიურებთ ჩვენი დასავლური კურსის პროპაგანდას, ჩრდილოატლანტიკური ბლოკისკენ სწრაფვას, იმდენჯერ გადმოსწევენ აქეთ საზღვარს. გვისიგნალებენ, მიგვანიშნებენ _ “გაჩერდით, დაფიქრდით, არ გინდათ”… ხომ ვიცით, რომ ნატოში არ გვიღებენ. ცრუ დაპირებების საკენკს გვიყრიან. 10 წლის წინათ მიუნჰენში ნატოს ორ გენერალს შევხვდი და მათ მითხრეს, თქვენ გიფრთხილდებით, ნატოში რომ არ გიღებთო. იგივე თქვა აპატურაიმ. მაგრამ, ეტყობა, ვალდებულები არიან, ტყუილით გვკვებონ თავიანთი ოპონენტების ჯინაზე, იმისთვის, რომ გზა-კვალი არ შევიცვალოთ და, ღმერთმა არ ქნას, სოროსის თუ მისნაირი სხვა ავანტიურისტის პროექტი არ ჩავაგდოთ. რუსოფილს დამიძახებენ, ამას რომ ვამბობ. კი, რუსეთში ვსწავლობდი, რუსეთში დავიცავი დისერტაციები, მაგრამ ჩემი ქვეყნისა მტკივა და მადარდებს.
წარმოიდგინეთ, რომ მივაღწიეთ ხელისუფლების მიერ დეკლარირებულ მიზანს - შევედით ნატოში. როგორ ფიქრობთ, რუსეთი მშვიდად შეხვდება კავკასიის ქედზე დაყენებულ ბალისტიკურ რაკეტებს, რომლებიც მისკენ იქნება დამიზნებული?! ეს ერთი.
ნატოს უმძლავრესი პარტნიორია ჩვენი მეორე მეზობელი თურქეთი. საქართველოში, როგორც ნატოს წევრ ქვეყანაში (ხომ წარმოვიდგინეთ!) 10-12 ოფიცერი თურქეთიდან, ევროპის სხვა ქვეყნებიდან შემოვა და შემოჰყვება 2-3 ათასი თურქი ჯარისკაცი. გვაძლევს ეს ხელს? ეს მეორე.
და მესამე. ვიცით, რომ არ მიგვიღებენ, არც მალავენ, პირდაპირ გვეუბნებიან. ჩვენ კი მაინც ვიბითურებთ თავს. აი, ჩამოვა ვარშავის სამიტიდან ჩვენი “გენერალისიმუსი” და გვეტყვის, რომ კიდევ ერთი ნაბიჯი გადავდგით ნატოს მიმართულებით.
კარგით რა! ფრანსუა ოლანდი, ანგელა მერკელი, ბარაკ ობამა უარს გვეუბნებიან, ჩვენ კი ქალბატონ თინას უნდა დავუჯეროთ? თქვენმა მკითხველმა კარგად იცის, რა ჰქვია ამას.
- ევროკავშირი, ბატონო გოგი?
- ევროპისკენ ვართ, გვესმის, რას ნიშნავს ევროპული კულტურა, დემოკრატია, ტექნოლოგიური სიძლიერე… მაგრამ, როცა ხედავ, რომ ყველაზე ძლიერი, წამყვანი ქვეყნის – ბრიტანეთის მოსახლეობის უმრავლესობა უარს ამბობს ევროკავშირის წევრობაზე, ამან, სულ ცოტა, უნდა დაგვაფიქროს – რა ხდება, რა მიზეზებმა განაპირობა ასეთი ისტორიული ფერიცვალება? პრაგმატული ხალხია, გაუჭირდა ხურჯინივით აკიდებული აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების თრევა და “ჩამოიბერტა ფეხზე ვით მტვერი”. ეს პრობლემა აწუხებს ევროკავშირის სხვა ქვეყნებსაც, და ვინმეს მართლა სჯერა, რომ ამ სიტუაციაში დამატებით ტვირთს აიკიდებენ საქართველოს სახით? ახლა მარინ ლე პენმა გამოაცხადა, რომ საფრანგეთში მოაწყობენ დიდი ბრიტანეთის მსგავს რეფერენდუმს, ანერვიულდა იტალიაც…
როგორ ფიქრობთ, ევროკავშირის მოთხოვნები ჩვენზე არ გავრცელდება? არ დაგვავალდებულებენ, მაგალითად, ახლო აღმოსავლეთიდან, აფრიკიდან დევნილების მიღებას?! და ეს მაშინ, როცა საკუთარ სამშობლოში ლტოლვილი ქართველების პრობლემები ვერ გადაგვიწყვეტია. დეტალურად ამ პრობლემის განხილვა სხვა დროისთვის გადავდოთ.
- და ნეიტრალიტეტის საკითხს დავუბრუნდეთ. რეალურია ასეთი პერსპექტივა საქართველოსთვის?
- ღრმად მწამს, რომ ჩვენი ქვეყანა არ უნდა გაერთიანდეს არც ერთ აგრესიულ ბლოკში. არა გვაქვს ჩვენ მაგის თავი. მწამს, რომ რამდენიმე წლის შემდეგ მუდმივი კარნახისა და იძულებისგან გავთავისუფლდებით, შევქმნით ისეთ ძლიერ ეკონომიკას, რომლის გარეშე ნეიტრალიტეტი წარმოუდგენელია და, ბოლოს და ბოლოს, განვახორციელებთ ამ იდეას.
შენი ნეიტრალიტეტი სხვასაც უნდა აძლევდეს ხელს და მაშინაა შესაძლებელი მისი მატერიალიზაცია. ჩვენ ნელ-ნელა აქეთ მივდივართ.
- ვიზალიბერალიზაცია ჩვენთვის განხორციელდება თუ მორიგი სატყუარაა?
- ნუ ვიჩქარებთ. ვიფიქროთ. თანაც, გავითვალისწინოთ ევროკავშირში აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების შესვლის ისტორია, ისიც, რა შედეგი მიიღეს გაწევრების შემდეგ და, რაც მთვარია, როგორი ვითარებაა დღეს ევროკავშირში, რაზეც უკვე ვილაპარაკეთ. კატეგორიულ პასუხს ამიტომ ვერ გაგცემთ.
- ბატონო გოგი, ისე მახსოვს, რომ თითქოს გუშინ იყო, როგორ შემოგიტიეს ანტისტალინელმა დილეტანტებმა, როცა ამ უზარმაზარი, არცთუ მარტივად, მით უფრო, ცალმხრივად აღსაქმელი, სახელმწიფო მოღვაწის შესახებ თქვენი დადებითი აზრი როცა გამოთქვით. განსაკუთრებით გაცხარდნენ ის პოლიტიკოსები, რომლებიც დარწმუნებულები არიან, რომ ისინი საქართველოს მამებად უნდა გვყავდეს წარმოდგენილი, ხოლო იოსებ ჯუღაშვილს არაფერი გაუკეთებია ჩვენი ქვეყნისთვის...
- ეს ბოლო თემა გავაანალიზოთ. მეორე მსოფლიო ომის დამთავრების შემდეგ სტალინმა დიდ სამხედრო ძალას მოუყარა თავი საქართველოში იმ მიზნით, რომ ჩვენი ძირძველი მიწები, რომლებიც თურქეთს ჰქონდა დაპყრობილი, ამ ძალის გამოყენებით სამშობლოსთვის დაებრუნებინა. იმხანად საბჭოთა კავშირს ისეთი ინერცია ჰქონდა აღებული, რომ ორ კვირაში დასახულ ამოცანას შეასრულებდა. მაგრამ ამერიკელების მიერ ჰიროსიმასა და ნაგასაკიში ატომური ბომბების აფეთქების შემდეგ, სტალინი იძულებული შეიქნა, ხელი აეღო ამ განზრახვაზე. თურქეთთან ომის დაწყებას უეჭველად მოჰყვებოდა მესამე მსოფლიო ომი, რომლის შედეგები წარმოუდგენლად დამანგრეველი და დამღუპველი იქნებოდა კაცობრიობისთვის. მაშინ ტაო-კლარჯეთიც და საქართველოც (სხვაზე აღარაფერს ვამბობ) საერთოდ აღიგვებოდა პირისაგან მიწისა. ასეთი ალტერნატივა დადგა მის წინაშე. გადაწყვეტილება, რომელიც აქედან გამომდინარე მიიღო, იყო სწორი და ერთადერთი. მესხეთელი თურქების საქართველოდან გაყვანასაც შეგახსენებთ.
იციან კი თუნდაც ეს სტალინის მაგინებლებმა? მეეჭვება, საერთოდ, რამე წაუკითხავთ, ერთი წიგნი მაინც, რომელშიც სტალინის ცხოვრება და მოღვაწეობა ობიექტურად, მიუკერძოებლად არის გაანალიზებული. არადა, ასეთი წიგნები, განსაკუთრებით, ბოლო დროს უდიდესი რაოდენობითაა გამოცემული რუსეთში, ასევე, აშშ-ში, სხვა ქვეყნებში. სტალინისადმი ჩემი დამოკიდებულება უწინაც ბევრჯერ გამომითქვამს. მაჩერებდნენ, მაჩუმებდნენ – ხმა არ ამოიღო, თორემ არც ნატოში მიგვიღებენ და არც ევროკავშირშიო.
- ახლა ადამიანების შეგნებაში თანამედროვე მედიის შესაძლებლობების მაქსიმალური გამოყენებით ნერგავენ აზრს, რომ ფაშიზმი ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა დაამარცხა, ხოლო საბჭოთა კავშირი მონაწილეობდა ამ ომში.
- რას ვუპასუხებდი, იცით, საქართველოს კეთილდღეობაზე თავგადადებულ იმ მოღვაწეებს, რომლებიც ჩემს გაჩუმებას ცდილობდნენ?
- არ ვიცი...
- ახლავე გეტყვით. მანამდე კი მინდა გითხრათ, რომ თვითონ ვარ რეპრესირებული ოჯახის წევრი. მამაჩემი 8 წლის განმავლობაში პოლიტიკური პატიმარი იყო. მამიდაჩემმა 18 წელიწადი გაატარა მაგადანში, გადასახლებაში. ჩემი ორი ბიძა დახვრიტეს. ბებია გერმანელი მყავდა. როცა რაიხის ჯარები კავკასიონს მოადგნენ, მაშინ ამუშავდა რეპრესიების მანქანა. ჩვენც ამ ტალღაში მოვყევით. მაგრამ, როგორც ქართველმა კაცმა, როგორ უნდა დავკარგო ობიექტური შეფასების უნარი და არ ვაღიარო, რომ სწორედ ჩვენი მიწა-წყლის შვილი, იოსებ ჯუღაშვილი, მეოცე საუკუნის უდიდესი და აღიარებული ლიდერი იყო მსოფლიოში?!
- რეპრესიები?
- რეპრესიები შავი ლაქაა. მაგრამ იმ პერიოდში რომელ ქვეყანაში არ ხორციელდებოდა რეპრესიები? ამერიკის შეერთებული შტატებიც არ იყო გამონაკლისი. ისტორიული ფაქტებითაა ეს დადასტურებული. ახლა კი მათ შესახებ, ვინც მაჩუმებდა…
- “ჩუმად, ჩუმად, არვინ გაგვიგოს!”
- (ეღიმება). პირდაპირ ვუპასუხე, რომ მათი პოზიცია ორმაგი სტანდარტების თვალსაჩინო ნიმუშია. სტალინს ადამიანის უფლებების დაუცველობას ბრალდებად რომ უყენებთ, მიპასუხეთ, გეთაყვა, გერმანია როგორღა არის ევროკავშირში, თანაც, წამყვან პოზიციაზე? ჰიტლერი რა, იცავდა ადამიანის უფლებებს?! ესპანეთი?! ფრანკო თავს იკლავდა ადამიანის უფლებების დასაცავად?! მუსოლინის ძეგლი რომ დგას ფლორენციაში, დუჩე უფლებადამცველი იყო, თუ რა? აღარაფერს ვიტყვი იმაზე, რომ რუმინეთში, რომელიც ევროკავშირის ქვეყანაა, ფაქტობრივად, ლინჩის წესით ჯარისკაცების საპირფარეშოს კედელთან მიახვრიტეს ჩაუშესკუ და მისი ცოლი. მაგრად შევჯექი: მხოლოდ ცუდს ხედავთ, თქვე კაი ხალხო? ან, იქნებ, გაიძულებენ, რომ ასე თქვათ და ილაპარაკოთ? მაშინ სადაა სიტყვის თავისუფლება?! მე რომ მკითხოთ, სწორედ ეს არის ფარვატერული აზროვნების ნიმუში და ასეთი თავისუფლებისგან მართლაც გვჭირდება გათავისუფლება.
„საქართველო და მსოფლიო“, 06-12 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუები ვახტანგ მაისასიასთან და მამუკა არეშიძესთან: რა აკავშირებს საქართველოსთან ახმედ ჩატაევს და ვის ხელშია თბილისის აეროპორტის დაცვის სისტემა?
ეკა ნასყიდაშვილი
(შემოკლებით)
თურქულმა მედიამ ათათურქის აეროპორტში მომხდარი თავდასხმის ორგანიზებაში ეჭვმიტანილად ჩეჩენი ახმედ ჩატაევი დაასახელა. ის, როგორც ექსპერტები ამბობენ, “ისლამური სახელმწიფოს” წევრია. აჰმედ ჩატაევი ლაფანყურის სპეცოპერაციისას დაკავებულთა შორის ერთ-ერთია და სასჯელს საქართველოში იხდიდა. მას შემდეგ, რაც თურქეთში მომხდარ ტერაქტში ჩატაევიც მოიხსენიეს, ამჟამინდელმა ხელისუფლებამ წინა მთავრობისკენ გაიშვერა ხელი, სააკაშვილის ხელისუფლებამ კი “ოცნება” დაადანაშაულა ჩატაევის ციხიდან გაშვების გამო. რა აკავშირებს საქართველოსთან ახმედ ჩატაევს და შესაძლო იყო თუ არა, მას სტამბოლში მოწყობილ ტერაქტში მიეღო მონაწილეობა? _ ამ და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე ქართველ ექსპერტებს ვესაუბრეთ.
ვახტანგ მაისაია, სამხედრო ექსპერტი, ტერორიზმთან ბრძოლის სპეციალისტი:
- ახმედ ჩატაევი ჩეჩნეთის ომში საველე მეთაური იყო, სპეცდანიშნულების რაზმის _ იარმუკის ჯამაათის მეთაური. ის საქართველოში სპეცსამსახურების მეთვალყურეობის ქვეშ იმყოფებოდა. 2009 წლიდან სააკაშვილმა მჭიდრო თანამშრომლობა დაიწყო ახმედ ჩატაევთან და არა მხოლოდ მასთან, სააკაშვილი “ალ-ქაიდასთანაც” თანამშრომლობდა, ის ტერორიზმის ოფიციალური სპონსორი იყო – საშიში ტერორისტების მხარდამჭერი გახლდათ. ყოფილი პრეზიდენტი თავისი სპეცსამსახურების მეშვეობით ურთიერთობდა ტერორისტებთან. მას ეხმარებოდა კონტრდაზვერვის დეპარტამენტი, თავდაცვის სამინისტროს გარკვეული სტრუქტურები, მაგალითად, სამხედრო დაზვერვის სამსახური, ანიტერორისტული დეპარტამენტი. ყველა ამ უწყებას კოორდინაციას უწევდა შინაგან საქმეთა მინისტრის იმჟამინდელი მოადგილე გია ლორთქიფანიძე, რომელიც წარმოშობით პანკისიდანაა.
კოორდინატორთა შორის ალი დუბაევი და ახმედ ჩატაევიც იყვნენ. ალი დუბაევი, მეტსახელად “ზოოვი” გამოაშკარავებული და დაპატიმრებული იყო თურქეთის სპეცსამსახურების მიერ. ის დღესაც იხდის სასჯელს – სამუდამო პატიმრობა აქვს მისჯილი.
სწორედ ეს ალი დუბაევი და ახმედ ჩატაევი მონაწილეობდნენ ლაფანყურის სპეცოპერაციის დაგეგმვაში. შესაძლოა, ჩატაევი არაფერ შუაშია, მაგრამ შეთხვევით არაფერი ხდება. როგორც გამოძიებამ მოგვიანებით დაადგინა, ჩატაევის დანაშაული არ იკვეთებოდა, მაგრამ ის გამოიყენეს. მიხეილ სააკაშვილისდროინდელი სასამართლო ცდილობდა, წარმოეჩინა ისე, თითქოს დამნაშავეთა ჯგუფი რუსეთიდან საქართველოში გადმოდიოდა, მაგრამ ეს ასე არ იყო, პირიქით – დამნაშავეები საქართველოდან რუსეთში გადადიოდნენ, რაც ჩვენმა საგამოძიებო კომისიამაც დაადგინა.
აჰმედ ჩატაევის საქართველოში ჩამოყვანა ლორთქიფანიძის ინიციატივა გახლდათ, ამის მოწმეებიც არსებობენ. სპეცოპერაციისას ჩატაევი მძიმედ დაიჭრა, ფეხი დაკარგა და იძულებული შეიქნა, სამართალდამცავებს ჩაბარებოდა.
2012 წელს ახმედ ჩატაევი პატიმრობიდან გაათავისუფლეს, რადგან მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა ძალიან მძიმე იყო. სასამართლომ ჰუმანურობა გამოიჩინა, თანაც, დანაშაული არ უმტკიცდებოდა. საქართველოდან ჩატაევი ავსტრიაში წავიდა და რეაბილიტაციის კურსი გაიარა. 2013-2014 წლებში ახმედ ჩატაევი “ისლამური სახელმწიფოს” ტერიტორიაზე ჩავიდა და ამ ორგანიზაციის მნიშვნელოვანი ფიგურა გახდა. მას ჩაბარებული აქვს ე.წ. კავკასიური ბიუროს მმართველობა. ყველა ოპერაცია კავკასიაში მის სახელს უკავშირდება.
- რუსეთი ჩატაევის გადაცემას სთხოვდა საქართველოს, მაგრამ უარი მიიღო…
- ის, რომ ზოგიერთი პოლიტიკოსი ცდილობს, თურქეთში მომხდარ ტერაქტში რუსეთის ბრალი აღმოაჩინოს, “შეთქმულების თეორიის” ნაწილი მგონია. ტერაქტებში რუსეთის მონაწილეობას გამოვრიცხავ. ზოგიერთი უვიცი ექსპერტი ამბობს, ტერაქტის შემდეგ “კალაშნიკოვი” იპოვეს და ე.ი. რუსეთის ხელი ურევიაო. არადა, ის “კალაშნიკოვი” იუგოსლავიური წარმოების იარაღია და გასარკვევია, იქ როგორ აღმოჩნდა…
- რუსეთმა და თურქეთმა ურთიერთობა მოაგვარეს და, დიდი ალბათობით, ერთად იბრძოლებენ ტერორიზმის წინააღმდეგ. ასეთ ვითარებაში რა საფრთხის წინაშე დგას საქართველო? ხომ შეიძლება, რომ “ისლამურმა სახელმწიფომ” საქართველო გამოიყენოს, რათა ორივე მიმართულებით განახორციელოს შეტევა?
- ათათურქის აეროპორტის აფეთქების შემდეგ საფრთხე ჩვენი ქვეყნისთვისაც ძალიან დიდია. მინდა, თქვენი ყურადღება ერთი მნიშვნელოვან გარემოებას მივაპყო. “ისლამურმა სახელმწიფომ” ახალი სტრატეგია შეიმუშავა. ტერაქტების მოწყობა დაიწყო გეოეკონომიკური გავლენის ცენტრებზე. თავს დაესხნენ “აბრეშუმის გზის” ყველაზე მნიშვნელოვან ნაწილს, შემდეგ _ ორლანდოს, ტურიზმის მნიშვნელოვან ცენტრს და ბოლოს _ ათათურქის აეროპორტს, რომელიც უმნიშვნელოვანესი გეოეკონომიკური ცენტრია, არის თავისუფალი ეკონომიკური ზონა. ათათურქის აეროპორტი გადაზიდვების რაოდენობით ევროპაში მესამე ადგილზეა, თვეში 3 მილიარდი დოლარის ტვირთი გადააქვთ და მილიონობით ადამიანი გადაჰყავთ. საქართველოც არის მნიშვნელოვანი საკომუნიკაციო ქვეყანა: სამხრეთის, აღმოსავლეთისა და დასავლეთის მიმართულებებით მნიშვნელოვან როლს ვასრულებთ, ჩვენს ქვეყანაზე გადის ჩრდილოეთ-სამხრეთის მნიშვნელოვანი საკვანძო არტერიებიც. აქედან გამომდინარე, “ისლამური სახელმწიფოს” ეს დარტყმა უკანასკნელი არ იქნება. დარტყმები ყველა მიმართულებით არის მოსალოდნელი.
ასეთ რთულ ვითარებაში საქართველოს ხელისუფლება ქვეყნის დასაცავად მზად არ არის. შესაძლოა, დაბალი დონის საფრთხეებს გავუმკლავდეთ, მაგრამ საშუალო და მაღალი დონის საფრთხეებთან ვერაფერს გავაწყობთ. არადა, საფრთხე რეალურია.
დღეს ხელისუფლებაში, თანაც, საკვანძო თანამდებობებზე სხედან ადამიანები, რომლებიც წინა ხელისუფლების პერიოდში ტერორისტებთან თანამშრომლობაში იყვნენ ეჭვმიტანილი. ამიტომ საფრთხე ორმაგია _ შესაძლოა, ეს ადამიანები გამოიყენონ, დაზღვეული ნამდვილად არ ვართ. ერთ-ერთი ადამიანი, სახელად ლადო დათაშვილი, რომელსაც პირდაპირი კავშირი ჰქონდა ტერორისტებთან, დღესაც საგამოძიები სამსახურის უფროსია, ხოლო ოთარ ორჯონიკიძე თბილისის საერთაშორისო აეროპორტის “ოდეერია” (მოქმედი რეზერვის ოფიცერი _ ე.ნ), ამ ადამიანს აეროპორტის დაცვის სისტემის “გაყიდვა” შეუძლია. წარმოგიდგენიათ, რამხელა საფრთხის წინაშე ვდგავართ? აერპორტში რომ ჩამოვიდეს ვინმე და ორჯონიკიძეს “ჯიჰადისტების” მოკითხვა გადასცეს ან ჩატაევმა მოიკითხოს, როგორ ფიქრობთ, რას იზამს? სულ რაღაც 300 ათას დოლარად აეროპორტის დაცვის სქემას არ გაყიდის? გაყიდის, აუცილებლად გაყიდის და მერე ვიკითხავთ, რატომ დაგვემართა საშინელება.
კადრები აუცილებლად უნდა შეიცვალოს. პრემიერმა კვირიკაშვილმა სასწრაფოდ უნდა შექმნას ანტიტერორისტული ბიურო და უმკაცრესად გააკონტროლოს. აუცილებელია, აგრეთვე, აგენტურული ცენტრის შექმნა და ბოლოს _ ქვეყნისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობა აქვს მუდმივი ანალიტიკური ცენტრის არსებობას. კავკასიაში მიმდინარე პროცესებზე არავინ მუშაობს, არასამთავრობოების მიერ ჩატარებული სამუშაოები საკმარისი არ არის, მთავრობა აქტიურად უნდა ჩაერიოს პროცესებში, მაგრამ ვინ? მთავრობა პრეზიდენტს არ ელაპარაკება, იმ მთავრობაშიც ვინ საით გარბის, არავინ იცის. ასე რომ, ქვეყანა საფრთხეშია, ხოლო საფრთხის თავიდან აცილების რეალური გეგმა და მზადყოფნა, არ არსებობს.
————-
მამუკა არეშიძე, ექსპერტი კავკასიის საკითხებში:
- ახმედ ჩატაევი თავიდანვე ეზიარა ფუნდამენტალისტურ ისლამს, ახალგაზდა იყო, როდესაც დაიჭრა და ტყვედ ჩავარდა. ციხიდან გამოვიდა, ევროპას მიაშურა, ავსტრიამ მას პოლიტიკური დევნილის სტატუსი მიანიჭა. დევნილის სტატუსის მოპოვების შემდეგ ჩატაევი ვეროპაში თავისუფლად გადაადგილდებოდა და დაკავებული იყო ახალგაზრდების გადაბირებით, რომლებსაც შემდეგ სირიაში გზავნიდა. მოგვიანებით, ის ჯერ შვედებმა, ხოლო შემდეგ ბულგარელებმა და უკრაინელებმაც დააპატიმრეს. მიზეზი, იარაღის უკანონო ტარება და გადატანა იყო. როდესაც ჩატაევი უკრაინელებმა დააპატიმრეს, სააკაშვილის ხელისუფლებამ რატომღაც მოინდომა, ის საქართველოსთვის გადმოეცათ. მოთხოვნას მოტივად დაედო, რომ ჩატაევს ოჯახი საქართველოში ჰყავდა, რაც სიმართლეს არ შეესაბამებოდა. იმჟამინდელ ხელისუფლებას ჩატაევი რაღაცაში სჭირდებოდა. მოგვიანებით გაირკვა, რომ ამ ადამიანს საქართველოს მოქალაქეობა მისცეს და სპეცსამსახურებთანაც მჭიდროდ თანამშრომლობდა.
2012 წლიდან აჰმედ ჩატაევმა დაიწყო მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან ჩეჩნებისა და ქისტების საქართველოში ჩამოყვანა და, როგორც “ლაფანყურის სპეცოპერაციაში” გადარჩენილი ადამიანები ამბობენ, მათი გაწვრთნა, განსაკუთრებით _ იდეოლოგიურ ნაწილში. “ლაფანყურის ოპერაციაში” ჩატაევი უშუალოდ არ მონაწილეობდა, მას მთავრობამ მოლაპარაკებაში მონაწილეობის მისაღებად დაუძახა. ჩატაევი საქართველოს სპეცსამსახურების ოფიციალური თანამშრომელი არ იყო, ანუ ხელფასს არ იღებდა. “ლაფანყურის სპეცოპერაციიდან” იმიტომ არ წამოვიდა, რომ მოღალატედ არ ჩაეთვალათ, თავად ასე განმარტავს. ჩატაევი შეტაკებაში მოყვა, დაიჭრა, ხევში ჩავარდა და 9 დღე იმალებოდა. მერე დაიჭირეს, გაასამართლეს და 2012 წელს ახლადმოსულმა ხელისუფლებამ გაათავისუფლა.
- ახლა, როდესაც თურქეთში მომხდარ ტერაქტში ჩატაევიც მოიხსენიეს, მთავრობის წარმომადგენლები ხელს წინა ხელისუფლებისკენ იშვერენ, ხოლო ისინი პირიქით _ ამჟამინდელი მთავრობისკენ… უნდა გაეთავისუფლებინათ თუ არა ჩატავი?
_ ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, ჩატაევს არ გავუშვებდი, მაგრამ, როგორც ჩანს, ხელისუფლება ძლიერ ზეწოლას განიცდიდა რუსეთის ხელისუფლებისგან მისი გადაცემის გამო. თანაც, ამ პიროვნებას უკვე ჰქონდა პოლიტიკური დევნილის სტატუსი, “ლაფანყურის ოპერაციისას” მის მიმართ წაყენებული ბრალდებები არ დასტურდებოდა, ისე, ზუსტად ვიცი: თურქეთში რაც მოხდა, იმის ჩამდენი ნამდვილად იყო ახმედ ჩატაევი. ეს ადამიანი არის “ისლამური დაჯგუფების” ერთ-ერთი ამირა, თანაც, კავკასიის ბიუროს ხელმძღვანელობს. თურქეთში ყველა არაბი აღრიცხვაზეა აყვანილი, ამიტომ არ გამოვრიცხავ, რომ ტერაქტის დამკვეთმა ყურადღება ჩატაევზე შეაჩერა, ანუ ჩეჩნურ-კავკასიურ დაჯგუფებაზე.
- დიდი საფრთხის წინაშე დგას ჩვენი ქვეყანა?
- საფრთხე უდავოდ დიდია, მაგრამ თურქეთის ტერაქტი აქ არაფერ შუაშია. ეს პოლიტიკური ტერაქტი იყო. ტერორისტებმა იერიში მიიტანეს თურქეთის ყველაზე დაცულ ობიექტზე – ათათურქის აეროპორტზე, რომელიც თურქეთის სიმბოლოდ ითვლება, ამით მსოფლიოს უთხრეს – თურქეთის სპეცსამსახურები არაფრად ვარგა და ათათურქის სახელიც შეგვიძლია ტალახში ამოვსვაროთ. ტერაქტის ამოცანა ეს იყო. ამიტომ საქართველო არაფერ შუაშია, თუმცა ჩატაევს ჯიბეში საქართველოს პასპორტი ედო, ისევე, როგორც რუსეთისა და, შესაძლოა, ავსტრიისაც. საქართველო დღეს იდეოლოგიური ტერორიზმის ქვეშ იმყოფება. რადიკალური ისლამის წარმომადგენლებმა ჩვენს ტერიტორიაზე ტაქტიკა შეცვალეს. ქადაგება, ემისრები, სოციალური ქსელები აქტიურად არის ჩართული ახალგაზრდების გადასაბირებლად და, თუ აქამდე ერთ რეგიონში იყო მწვავე ვითარება, ახლა უკვე ოთხ რეგიონში გვაქვს პრობლემა.
——————–
„ახალი თაობა“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ვიქტორ დოლიძესთან: `ჯონ კერის წინასაარჩევნო გარემოსა და ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ვესაუბრეთ~ // „ის, რომ არჩილ გეგეშიძე ჯონ კერის ვიზიტში არ მონაწილეობდა, სწორი არ იყო“
თავისუფალი დემოკრატების ერთ-ერთი ლიდერი, პარლამენტის წევრი ვიქტორ დოლიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აშშ-ის სახელმწიფო მდივან ჯონ კერისთან გამართულ შეხვედრაზე საუბრობს.
- ბატონო ვიქტორ, შეხვედრა, რომელიც თქვენ ამერიკის სახელმწიფო მდივანთან გამართეთ, დახურული იყო. რა შეგიძლიათ გვითხრათ, რა საკითხები იქნა განხილული?
- ამერიკის სახელმწიფო მდივნის ვიზიტი ჩვენს ქვეყანაში პოზიტიური და მნიშვნელოვანი იყო. თავად დრო იყო მნიშვნელოვანი. ერთი მხრივ, წინასაარჩევნო პერიოდი და მეორე მხრივ – ნატოს ვარშავის სამიტი, რომელსაც თავად ბატონი კერი გახსნის. პრაქტიკულად, ვარშავის ნატოს სამიტის პარალელურად განხორციელდა სახელმწიფო მდივნის ვიზიტი საქართველოსა და უკრაინაში. ეს არის ძალიან მკაფიო სიგნალი ყველასთვის, ეს არის მნიშვნელოვანი პოლიტიკური გზავნილი ქვეყნის შიგნით და ქვეყნის გარეთ.
- შეხვედრაზე თავისუფალმა დემოკრატებმა რაზე გაამახვილეთ ყურადღება?
- ამ შეხვედრაზე ყველა მნიშვნელოვანი პოლიტიკური საკითხი მოვიცავით და განვიხილეთ. ცხადია, წინასაარჩევნო გარემო და შიდა პოლიტიკური ვითარება, ასევე საუბარი იყო საერთაშორისო, საგარეო პოლიტიკურ პრიორიტეტებსა და უსაფრთხოების საკითხებზე. აშშ არის ჩვენი უპირველესი სტრატეგიული პარტნიორი. ის მხარდაჭერა, რომელიც ინტეგრაციის მიმართულებით არის, ასევე დემოკრატიული რეფორმების განხორციელების თვალსაზრისით, ძალიან მნიშვნელოვანია ჩვენთვის. ამ შეხვედრაზე კიდევ ერთხელ დადასტურდა ამ პროცესში ჩვენი პარტნიორის მხარდაჭერა. თავისუფალი დემოკრატები გვერდს ვერ ავუვლიდით კაბელების თემას და ამ საკითხზე ვისაუბრეთ. ასევე ვისაუბრეთ მედიაპლურალიზმზე, თავისუფალი მედიის არსებობის მნიშვნელობაზე ჩვენს ქვეყანაში, რასაც განსაკუთრებული დატვირთვა აქვს წინასაარჩევნო პერიოდში და არჩევნების დროს.
- თუ იყო საუბარი იმ მთავარ მოთხოვნაზე, რომელიც არჩევნების დემოკრატიულად ჩატარებას უკავშირდება?
- რასაკვირველია, იყო საუბარი ამ მიმართულებით. პრესკონფერენციაზე, რომელიც პრემიერთან ერთად ჩატარდა, ბატონმა კერიმ განაცხადა, რომ 8 ოქტომბრის არჩევნები იქნება ლაკმუსის ტესტი. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ეს არჩევნები ჩვენ, როგორც სახელმწიფომ, მაღალ დონეზე, დემოკრატიის პრინციპების სრული დაცვით ჩავატაროთ.
ამ არჩევნებზე, მის დემოკრატიულად და თავისუფლად ჩატარებაზე ძალიან ბევრი რამ იქნება დამოკიდებული, თუ რა მომავალი ექნება ჩვენს ქვეყანას და რა გზით ვირჩევთ განვითარებას. ბატონი კერი დაეთანხმა თავისუფალი დემოკრატების მიერ ინიცირებულ დეკლარაციას, რომელიც წინასაარჩევნო პერიოდში სწორედ შეთანხმებულ ქცევის წესებს შეეხება. არჩევნებში მონაწილე მხარეები ფოკუსირებულნი უნდა ვიყოთ პროგრამებზე, ხედვებზე, მომავლის განვითარებაზე. სწორედ ეს უნდა შევთავაზოთ ამომრჩეველს და ამაზე უნდა ვიყოთ ორიენტირებული.
- თქვენ თქვით, რომ ჯონ კერის ეს ვიზიტი ძლიერი სიგნალი იყო. კონკრეტულად ვისთვის?
- რა თქმა უნდა, ეს იყო ძლიერი სიგნალი და მკაფიო გზავნილი როგორც ქვეყნის შიგნით ჩვენი მოქალაქეებისთვის, ისე ქვეყნის გარეთ, ყველასთვის. ჩვენს შეხვედრაზე შევეხეთ ვარშავის ნატოს სამიტის თემას.
- პრემიერმა განაცხადა, რომ ვარშავის სამიტის შემდეგ საქართველო უფრო მეტად იქნება დაცული. „მეტი თავდაცვა, მეტი უსაფრთხოება“ - ამბობს პრემიერი. რას უნდა ველოდოთ ვარშავის სამიტიდან?
- ველოსიპედს ვერ გამოვიგონებთ. პირველი, ჩვენ ვიცით ბუქარესტის სამიტიდან, რომ საქართველო გახდება ნატოს წევრი. მეორე, მეტი გაძლიერება, მეტი კომპონენტისა და ელემენტის შეტანა ჩვენს თავდაცვაში. მესამე, მონტენეგროს გაწევრიანება არის ჩვენთვის სიგნალი, რომ ღია კარის პოლიტიკა რჩება ძალაში.
- ბატონო ვიქტორ, ამერიკაში საქართველოს ელჩ არჩილ გეგეშიძის განცხადებებს როგორ შეაფასებთ?
- არჩილ გეგეშიძე არის მაღალკვალიფიციური დიპლომატი და სახელმწიფო მოხელე. მე დიდი ხანია ვიცნობ მას, წლების განმავლობაში მქონია ურთიერთობა და ვთანამშრომლობდი. მის კომპეტენციაში ეჭვი ნამდვილად არ მეპარება. მე მაქვს ერთი შენიშვნა – ის, რომ არჩილ გეგეშიძე ამერიკის სახელმწიფო მდივნის ვიზიტში არ მონაწილეობდა, შეხვედრებს არ ესწრებოდა, არ იყო სწორი გადაწყვეტილება. ეს ძალიან ბევრ კითხვას ბადებს, ასევე ქმნის მრავალ უხერხულობას და ეს არ არის სწორი.
- რა კუთხით?
- ყველა კუთხით.
„ახალი თაობა“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „საქართველოზე თავდასხმა ამერიკის ინტერესებზე ხელის აღმართვად ჩაითვლება“ // „ქართულ-ამერიკულ მემორანდუმზე ხელმოწერით ბევრი რამ შეიცვალა“
ბოლო პერიოდის პოლიტიკურ პროცესებს „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ექსპერტი, ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე აფასებს.
- ბატონო რამაზ, რატომ ემთხვევა, რომ ყოველთვის არჩევნების წინ ჩამოდის ამერიკიდან მაღალი რანგის პირი? ჯონ ქერის ვიზიტი საზოგადოებამ ისე გაიგო, თითქოს მან ხელისუფლებას მითითებები მისცა არჩევნების წინ. ასეა?
- როდესაც საუბრობთ საზოგადოებაზე, ალბათ, უფრო უნდა ვიგულისხმოთ პოლიტიკური წრეები. მათ ჰქონდათ ეს ინტერპრეტაცია, რომ ხელისუფლებას მისცა რაღაც რჩევები და ასე შემდეგ. ეს ინტერპრეტაცია ხშირია და ეს ისტორიის გავლენაა. გვახსოვს, რომ ბეიკერი ჩამოვიდა თავის დროზე შევარდნაძესთან ანალოგიური ამოცანით. ამჟამად ეს ანალოგია არ არის გამართლებული. მაშინ ვარდების რევოლუცია იყო დაწყებული, საქართველოს დესტაბილიზაციის საფრთხე ემუქრებოდა და ასე შემდეგ.
- დღეს მსგავსი საფრთხეები არ არსებობს?
- არა მგონია, დღეს ანალოგიური საფრთხეები იყოს და ამერიკისთვისაც არა მგონია, დღეს აქტუალური იყოს იგივე, რაც იყო შევარდნაძის პერიოდში.
- დამთხვევებზე რას იტყოდით?
- ეს ვიზიტი უფრო დაემთხვა ნატოს სამიტს. ერთხანს, როდესაც მკაფიოდ გამოჩნდა, რომ ნატო ვერ ახერხებს მაპის მიცემას, ლაპარაკი იყო იმაზე, რომ შეიძლება საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის გაზრდა მოხერხდეს იმით, რომ თავის კალთა ამერიკამ გადააფაროს საქართველოს და ვინც საქართველოს დაემუქრება, ეს შეფასდეს ამერიკის მუქარად. სწორედ ასეთ ვარიანტზე იყო ლაპარაკი. რაღაც ანალოგიურია ამ ჩამოსვლაში ჩადებული.
- ეს რაში დაინახეთ?
- ისე გააძლიერა სამხედრო კავშირები ამ ჩამოსვლამ და იმდენად გაუსვა ხაზი აქ სამხედრო წვრთნების აუცილებლობას და იმ სამხედრო წვრთნების, სადაც ამერიკელი ჯარისკაცებიც მიიღებენ მონაწილეობას, რომ, პრაქტიკულად, გამოდის, საქართველოზე შესაძლო თავდასხმა ჩაითვლება ამერიკის სამხედრო ინტერესებზე ხელის აღმართვად, მით უმეტეს, თუკი აქ ამერიკელთა შეიარაღებული კონტინგენტი იქნება. აი, ეს სურათი მივიღეთ დღეისთვის.
- ამბობენ, რომ ჯონ ქერის ჩამოსვლამ ნაციონალების წისქვილზე დაასხა წყალი.
- ნაციონალებს ამით რა ხეირი აქვთ, არ ვიცი. ქართველი მოსახლეობისთვის არჩევნების გაყალბების პრობლემა ნაციონალებს უკავშირდება, უპირველეს ყოვლისა. ჯერჯერობით გაყალბების საკითხი არ დასმულა.
- ეს საკითხი ნაკლებად აქტუალურია?
- გაყალბების თაობაზე კითხვის ნიშნები არ გაჩენილა სახელისუფლებო პარტიასთან. ამ ეტაპზე ნატოს ხაზით ქართულ თემაში ცვლილებები ნაკლებადაა მოსალოდნელი. ასეთი პროცესის კომპენსაციისთვის ჩამოვიდა ქერი და საკმაოდ მნიშვნელოვანი კორექტივები შეიტანა იმაში, რომ საქართველო დამოკიდებული არ იყოს მხოლოდ ნატოზე თავდაცვისუნარიანობის თვალსაზრისით.
- ნატოსა და ევროკავშირის კუთხით არ შეიცვლება არაფერი?
- უკვე შეიცვალა ძალიან ბევრი რამ. მემორანდუმზე ხელმოწერით, რაც გაკეთდა გუშინ, უკვე შეიცვალა ის, რომ საქართველო აღარ არის იმდენად მარტო სავარაუდო თავდასხმის შემთხვევაში, როგორც იყო აქამდე. ჩვენ გვინდა არა ნატო და ევროკავშირი, არამედ გვჭირდება უსაფრთხოება! ის ნატო სახლში დასადგმელ სუვენირად ხომ არ გვინდა?! თუ უსაფრთხოებას რაიმე სხვა ფორმით მიიღებს საქართველო, მაშინ ნატოს აუცილებლობაც გვერდზე გადადის.
„ახალი თაობა“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: „ლევან ვარშალომიძეს ხალხი ტაშის გრიალით ხვდება“ // „ბიძინა ივანიშვილმა აჭარა ნაციონალებს გადააბარა“ // მურმან დუმბაძე და მედეა ვასაძე ახალ პარტიას ქმნიან
დაკარგა თუ არა „ქართულმა ოცნებამ“ აჭარა, რომელი პარტიები გაურიგდნენ ბიძინა ივანიშვილს, რა კავშირშია არჩილ ხაბაძის გადადგომა ლევან ვარშალომიძის დაბრუნებასთან? – ამის შესახებ „ახალ თაობას“ ბათუმის მაჟორიტარი დეპუტატი, პარლამენტის ვიცე-სპიკერი მურმან დუმბაძე ესაუბრება.
- 4 ივლისს საქართველოში დაბრუნდა აჭარის მთავრობის ყოფილი მეთაური ლევან ვარშალომიძე, 7 ივლისს კი თანამდებობა დატოვა აჭარის მთავრობის მოქმედმა მეთაურმა ხაბაძემ. ნაციონალები გამარჯვებას ზეიმობენ. რა კავშირი აქვს ამ გადადგომას ყოფილ ხელისუფლებასთან?
- არჩილ ხაბაძის გადადგომა ლევან ვარშალომიძის დაბრუნებასთან კავშირში არ არის და ნაციონალები ტყუილად ნუ ზეიმობენ. ხაბაძის გადადგომა რამდენიმე თვის წინ გადაწყდა და ამაზე საქართველოს პარლამენტშიც საუბრობდნენ. ეს საკითხი ისე გადაწყვიტეს ივანიშვილმა და კვირიკაშვილმა, რომ ხაბაძისთვის არაფერი უკითხავთ, რაც ჩემთვის კატეგორიულად მიუღებელია.
- არჩილ ხაბაძის აზრის გაუთვალისწინებლობაა თქვენთვის მიუღებელი?
- არჩილ ხაბაძე ამ თანამდებობაზე საერთოდ არ უნდა დაენიშნათ და ამას მე მისი დანიშვნის პირველივე დღეებიდან ვაპროტესტებ. ჩემთვის მიუღებელია ის ფორმა, რომლითაც თანამდებობებზე ადამიანების დანიშვნა ხდება. საქართველო 25 წელია, რაც დამოუკიდებელი ქვეყანაა, მაგრამ ვერაფრით დავაღწიეთ თავი ავადსახსენებელ კომუნისტურ მემკვიდრეობას. ხაბაძის დანიშვნა და ახლა მისი გადაყენება არის კლასიკური მაგალითი იმისა, თუ როგორ ნიშნავდა ცეკას მდივანი აჭარის რეგიონში პირველ პირს.
არჩილ ხაბაძე ისე გადააყენეს თანამდებობიდან, რომ მოსახლეობისთვის მიზეზები არ უთქვამთ. თავად გადაყენებამდე ანგარიში წარადგინა, სადაც საუბრობდა, რომ ქვეყანამ და აჭარის რეგიონმა არნახულ წარმატებას მიაღწია ყველა მიმართულებით. ამ განცხადების ფონზე მან თანამდებობა დატოვა, რაც კითხვებს ბადებს. თუ ყველაფერი კარგად არის, მთავრობის მეთაური არ უნდა წავიდეს. კანონის თანახმად, მასთან ერთად აჭარის მთავრობაც გადადგა და ახლა უმაღლეს საბჭოს ახალი მთავრობის არჩევა მოუწევს.
- დაახლოებით 2 კვირის წინ თქვენ გვითხარით, რომ ხაბაძე ჯერ იმიტომ არ მიდის, ახლის დასამტკიცებლად უმაღლეს საბჭოში საჭირო ხმები არ აქვთო. მოაგვარეს ეს პრობლემა?
- უმაღლესი საბჭოს წევრებზე პირდაპირ ნადირობა იყო გამოცხადებული. მათ პირადად შეხვდა პატარაძე. თავიდან გაუჭირდათ, ახლა საჭირო ხალხი მოაგროვეს და ხაბაძეც გადააყენეს. უახლოეს მომავალში რეგიონი ახალ მეთაურს მიიღებს, რომელიც პოლიტიკური ბიოგრაფიით არ გამოირჩევა. ის ყაზახეთში იყო ელჩი. სამეურნეო და პოლიტიკური საქმიანობის გამოცდილება მას არ აქვს, არც აჭარის რეგიონთან აქვს რაიმე ბმა, თუ მხედველობაში არ მივიღებთ იმას, რომ ასლან აბაშიძის დროს რიგითი პოლიციელი იყო.
ზურაბ პატარაძის მიმართ პიროვნულად პრეტენზიები არ მაქვს, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ასეთ თანამდებობებზე ადამიანები გამარჯვებული კოალიციებიდან და პარტიებიდან უნდა ინიშნებოდნენ. დემოკრატიულ ქვეყნებში ასეა მიღებული. ჩვენ ნატოს სამიტებსა და ევროკავშირზე ვლაპარაკობთ და ამ დროს კომუნისტური მიდგომები ისევაა დარჩენილი.
- ელჩობა არაა პატარა საქმე და არ იქნება საკმარისი ეს გამოცდილება?
- თავად მას რომ ჰკითხო, კარგი მენეჯერია. რას ჰქვია კარგი მენეჯერია, ხალხო, აჭარის რეგიონზეა საუბარი, სასადილოზე ხომ არა? ამას რომ თავი დავანებოთ, ეს ადამიანი ინიშნება ცენტრიდან. კონკურენციის გარეშე დანიშნული ადამიანი ყოველთვის დამნიშვნელზე იქნება მიბმული და არა – ხალხზე. დარწმუნებული ვარ, პატარაძეს წარმოდგენაც კი არ აქვს, რა თანამდებობას იკავებს. დიდი ხანია, ვითხოვ ხაბაძის გადადგომას, მაგრამ არჩევნებამდე 3 თვის ადრე ამის გაკეთება ჩემთვის მიუღებელია. 3 თვეში აჭარის უმაღლესი საბჭო უფლებამოსილებას მოიხსნის და მთავრობაც ავტომატურად გადადგება. 3 თვისთვის მოდის ახალი მთავრობა აჭარაში? ეს არის მასხრად აგდება. ერთადერთი, ვისი მისამართითაც ცოტა მოთმინებით შემეძლო საუბარი, პრემიერი კვირიკაშვილი იყო, მაგრამ მანაც გამაოგნა თავისი საქციელით – არჩევნებამდე 3 თვით ადრე მთავრობას არავინ ცვლის. აქ სხვა რაღაცაშია საქმე.
- სხვა რაღაც რა შეიძლება იყოს?
- ალბათ, მიხვდნენ, რომ არჩევნებზე ხაბაძესთან ერთად გამოსვლა „ქართულ ოცნებას“ შედეგს არ მოუტანდა.
- თავად არჩილ ხაბაძე ამბობს, რომ უმაღლესი საბჭოს არჩევნებზე შესაძლოა „ქართული ოცნების“ გუნდს ჩაუდგეს სათავეში...
- ეს არის მორიგი ზღაპარი და სისულელე. სად გაგონილა, რომ გადაყენებული მთავრობის თავმჯდომარე საარჩევნოდ გუნდს უდგება სათავეში? ვინ დაიჯერებს, რომ გუნდის წევრობა მთავრობის თავმჯდომარეზე მაღალი თანამდებობაა? ხაბაძე ისევე გადააყენეს, როგორც ირაკლი ღარიბაშვილი. საქართველოს მოსახლეობამ დღემდე არ იცის, რა იყო ამის მიზეზი. აჭარა არის რეგიონი, სადაც ნახევარი მილიონი ადამიანი ცხოვრობს. ამ რეგიონს მთავრობის მეთაურად სჭირდება არა მენეჯერი, არამედ ლიდერი, რომელსაც გაჰყვებიან. პატარაძეს კი გუნდი არ ჰყავს და ძნელად წარმომიდგენია, როგორ შეძლებს ის რეგიონის მართვას. ცარიელი ადგილი ბუნებაში არ არსებობს და ამიტომაც დაბრუნდა ვარშალომიძე. შემოვიდა თუ არა საქართველოს ტერიტორიაზე, გააკეთა განცხადება, რომ 3,5 წელია, აჭარა გაჩერებულია და ხელისუფლებამ ჩვენ მიერ დაწყებული პროექტებიც ვერ გააგრძელაო.
- არჩილ ხაბაძემ რომ თქვა, 838 მილიონი დავხარჯეთ პროექტების განხორციელებაზეო, მოიტყუა?
- არ უარვყოფ, რომ ეს თანხა მართლა დაიხარჯა რეგიონში, მაგრამ ამ ინვესტიციების 90% მოდის იმ ჰესებზე, რომელთა მშენებლობაც ნაციონალების დროს დაიწყო. „ქართული ოცნების“ პირობებში ახალი ინვესტიცია არ შემოსულა, იმიტომ, რომ ძალიან ლაყე მთავრობა აღმოჩნდა. ცენტრალური ხელისუფლებაც სუსტი იყო, რეგიონისაც და შედეგად მივიღეთ გაჩერებული აჭარა. საქართველო დღეს დაახლოებით ბრეჟნევის ხანაში ცხოვრობს.
- რა განწყობაა?
- ამ განწყობით გაოგნებული ვარ. დადის ეს ლევან ვარშალომიძე შეხვედრებზე და ხალხი მას ტაშის გრიალით ხვდება.
- სად ხვდებიან ტაშის გრიალით?
- ხულოში, მთიან აჭარასა და მუსლიმურ თემში იყო. ხალხი მას ყველგან ტაშის გრიალითა და ოვაციებით შეხვდა.
- ასე მოენატრა ხალხს ნაციონალები?
- ნაციონალები და ლევან ვარშალომიძე კი არ მოენატრათ, ეს ტაში იყო პროტესტის გამოხატულება არსებული ხელისუფლების მიმართ. ისე წავიდა არჩილ ხაბაძე, მოსახლეობის წინაშე არსებული არცერთი პრობლემა არ მოუგვარებია. აჭარაში მიწის პრივატიზაცია დღემდე არ ჩატარებულა.
- ლევან ვარშალომიძეს ტაშის გრიალით ხვდებიანო და ეს რას ნიშნავს, დაკარგა „ოცნებამ“ აჭარის რეგიონი?
- ფაქტობრივად, დაკარგული აქვთ. არ არის გამორიცხული, რომ ბიძინა ივანიშვილი ნაციონალებს გაურიგდა და აჭარა მათ გადააბარა. არ გამოვრიცხავ, ერთ დღეს მიხეილ სააკაშვილიც ჩამოვიდეს, მასაც ტაშის გრიალით შეხვდება ხალხი.
- დარწმუნებული ხართ, რომ მიხეილ სააკაშვილს ტაშის გრიალით შეხვდებიან?
- დარწმუნებული ვარ, იმიტომ, რომ კარგად ვიცი ხალხის განწყობა. მას ტაშის გრიალით შეხვდებიან არა იმიტომ, რომ ძალიან უყვართ, არამედ იმიტომ, რომ „ქართული ოცნების“ მიმართ გამოხატავენ პროტესტს. არც ის უნდა დავივიწყოთ, რომ მათ მომხრეებიც ბლომად ჰყავთ.
- აჭარის გადაბარებაზე გარიგება ახსენეთ და თუ არის იმის ალბათობა, რომ ამ გარიგების გარეშე მოიგონ ნაციონალებმა აჭარაში არჩევნები?
- ამის დიდი ალბათობა არსებობს. „ქართულმა ოცნებამ“ მისი ვერცერთი დაპირება ვერ შეასრულა და ხალხი ძალიან არის გამწარებული. ნაციონალების ხელისუფლებაში დაბრუნება დაუშვებელია, ისევე – როგორც „ქართული ოცნების“ დატოვება. ამიტომაც გადავწყვიტეთ მე და ჩემმა თანამოაზრეებმა პარტიის შექმნა. მე მქონდა არასამთავრობო ორგანიზაცია, რომელიც გადავაკეთეთ პარტიად. ჩვენ უკვე დავიწყეთ მხარდამჭერებთან შეხვედრები და მათთან ერთად მოვახდენთ საარჩევნო სიის ფორმირებას.
- თქვენ საპარლამენტო არჩევნებში გინდოდათ მონაწილეობის მიღება და მოასწრებს თქვენი პარტია ამისთვის მომზადებას?
- არ გამოვრიცხავ, რომ ჩემი გეგმები შეიცვალოს და გუნდთან ერთად უმაღლესი საბჭოს არჩევნებში მივიღო მონაწილეობა. ამ ეტაპზე ეს უფრო მნიშვნელოვანია.
- რატომ არის უფრო მნიშვნელოვანი?
- მე მაქვს ეჭვები იმასთან დაკავშირებით, რომ ნაციონალები და ხელისუფლება გარიგებული არიან. ჩვენ ეს გარიგება უნდა ჩავშალოთ და არცერთი ეს ძალა აღარ მივუშვათ ძალაუფლებასთან.
- სხვა პარტიები რას ამბობენ ამ შესაძლო გარიგებაზე და მათთან თუ გექნებათ თანამშრომლობა?
- ისინიც ამ გარიგებაში მონაწილეობენ. ის ნაწილები, რომლებიც ნაციონალებს მოსწყდა, მომავალში ისევ მას დაუჭერენ მხარს, ხოლო სხვა პარტიები, რომლებიც ნაციონალებთან არ არიან, ყველა ჯიბეში ჰყავს ჩასმული ბიძინა ივანიშვილს.
- რომელ პარტიებზე საუბრობთ?
- ყველა იმ პარტიაზე, რომლებიც რეგიონში მოქმედებს. ავიღოთ „დემოკრატიული საქართველო“ – მას ბათუმის საკრებულოში წარმომადგენელი ჰყავს, მაგრამ მისგან არცერთი ოპოზიციური განცხადება არავის მოუსმენია. იგივე შემიძლია გითხრათ „პატრიოტთა ალიანსზეც“. რეგიონში ოპოზიციური პარტიები „ქართულ ოცნებას“ ჯიბეში უზის.
„ქართულ ოცნებასთან“ გარიგებული არიან „თავისუფალი დემოკრატებიც“ და მათ ყველა გადაწყვეტილებას უჭერენ მხარს. ამ ნაყიდი პარტიის წევრების დახმარებით გაჰყავთ ახლა პატარაძე მთავრობის მეთაურად. თავიდან უარზე იყვნენ, მერე რაღაცას დაჰპირდნენ და დაითანხმეს. ერთადერთი, ვისი დათანხმებაც ვერ შეძლეს, ქალბატონი მედეა ვასაძეა. მინდა იცოდეს თქვენმა მკითხველმა, რომ პატარაძე მასაც შეხვდა და მხარდაჭერა სთხოვა. ქალბატონი მედეას თქმით, პატარაძე ზრდილობიანი ახალგაზრდაა, მაგრამ მხარს ვერ დაუჭერს.
- მედეა ვასაძე თქვენთან ერთად იქნება პარტიაში?
- დიახ, ჩვენ ერთად ვიქნებით პარტიაში.
„ახალი თაობა“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „აფხაზეთში არეულობას რუსეთი აწყობს“
სოხუმში ბოლო დღეებში სიტუაცია გართულდა. „ახალ თაობას“ აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი ჯემალ გამახარია ესაუბრება.
- ბატონო ჯემალ, ხაჯიმბა დიდ გაჭირვებაშია. რას უკავშირდება სოხუმში დაწყებული არეულობა?
- პროცესი ჯერ მიმდინარეობს. სოხუმში სროლებიც იყო, არავინ იცის, როგორი გაგრძელება იქნება. 10 ივლისს მათ დანიშნული აქვთ რეფერენდუმი. არეულობები უკავშირდება რეფერენდუმს, მაგრამ რეფერენდუმი კიდევ რასაც უკავშირდება, ის არის პრობლემა.
- რას უკავშირდება?
- მიმდინარეობს ბრძოლა ხელისუფლებისთვის. ხაჯიმბა ხელისუფლებაში ძალით არის მოსული. ის რუსეთის მიერ არის ხელდასხმული. აფხაზი საზოგადოება ცდილობს, ამას არ შეურიგდეს. აქ უამრავი ქვედა დინებაა.
- საპროტესტო მოძრაობას ვინ ლიდერობს, ანქვაბი თუ სხვა?
- რუსეთი მართავს როგორც პოზიციას, ისე ოპოზიციას. მას ყოველთვის აწყობს არეულობა, აწყობს სუსტი ლიდერი, რომ მას ყოველთვის თავს მოახვიოს თავისი ნება.
- ვინ ახდენს იმ ხალხის ორგანიზებას?
- ეს არის ძალები, რომლებიც მხარს უჭერენ ანქვაბს. ანქვაბი თითქოს პირადად არ მონაწილეობს ამაში, მაგრამ მისი გუნდი აკეთებს აქციების ორგანიზებას.
- ალექსანდრე ანქვაბი განაწყენებული წავიდა. მას მხარდამჭერები ჰყავს და ნებისმიერ დროს შეუძლია, სიტუაცია აურიოს?
- კი, რა თქმა უნდა, ალექსანდრე ანქვაბს შეუძლია, სიტუაცია აურიოს.
- აფხაზეთის უმაღლესი საბჭო განცხადების გაკეთებას აპირებს?
- აფხაზეთში მიმდინარე მოვლენებს ყურადღებით ვაკვირდებით. განცხადებას ჯერჯერობით არ ვაკეთებთ.
- რეალურად, რისი გარკვევა უნდა აფხაზ საზოგადოებას?
- ჩვენთან რა პრობლემებია, კარგად მოგეხსენებათ, იქ კი სიტუაცია ბევრად უფრო მძიმე და რთულია. ერთადერთი, სადაც შეიძლება დასაქმდეს იქაური მოსახლეობა და ზედა ფენა, ხელისუფლებაა. ბრძოლა მიდის სკამებისთვის და არა სახელმწიფოს მშენებლობისთვის ან ეკონომიკის განვითარებისთვის.
- ასეთი არეული სიტუაცია აფხაზეთში ვის აწყობს?
- აფხაზეთში არეული სიტუაცია აწყობს ოკუპანტს. რუსეთი ახლა იქ არის „გამშველებლის“ როლში.
- ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეაზე თბილისში ჩამოსული რუსული დელეგაციის წევრებმა თავი იმართლეს, რა ოკუპაციაზეა საუბარი, 2008 წელს აფხაზებისა და ოსების უფლებებს ვიცავდითო...
- ეს არის ცინიზმის უკიდურესი გამოვლინება, რაც მიუთითებს იმას, რომ რუსეთის დელეგაციამ ვერაფერი შეიგნო მსოფლიოს ავტორიტეტული საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ მიღებული რეზოლუციებიდან, განცხადებებიდან და გადაწყვეტილებებიდან. თბილისში ჩატარებულ ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეაზე 57 ქვეყანა იყო წარმოდგენილი და 56-მა ქვეყანამ მას უთხრა, შენ ხარ ოკუპანტი და უნდა წახვიდე, ოკუპირებული გაქვს საქართველოს ტერიტორიები, შენი აღიარება უკან უნდა წაიღო და უნდა მოახდინო ამ ტერიტორიების დეოკუპაციაო. ამას ამბობს მთელი მსოფლიო. რუსეთი კი ერთსა და იმავეს იმეორებს.
„ალია“, 08 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ზურაბ ხუბულაშვილთან: „ქართულმა ოცნებამ“ სათავისოდ აღადგინა სამართლიანობა, ჩაიგდეს ხელისუფლება და ჭკუაზე აღარ არიან” /
„ალია ესაუბრება პოლიტიკური მოძრაობა “ჩვენი საქართველოს” ლიდერს, ყოფილი უკანონო პატიმარ ზურაბ ხუბულაშვილს.
გთავაზობთ ამონარიდებს ინტერვიუდან:
“სულხან მოლაშვილი “ნაციონალთა მსხვერპლია. მან დაასახელა ის ხალხი, ვინ აწამა, მაგრამ ხელისუფლებამ ხელი აე გაანძრია საქმის გამოსაძიებლად მთელი 2 წლის მანძილზე. როცა სტრასბურგის სასამართლომ დაადასტურა, რომ მოლაშვილი ნაწამებია და ხელისუფლებას დაავალა გამოიძიეთო, მერეღა დაიწყეს გამოძიება, მაგრამ დასჯილი არავინ გვინახავს. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ხელისუფლებას არანაირი სურვილი არ აქვს, დამნაშავეები დასაჯოს. ხელისუფლების ლიდერებს ხალხი, მისი მოთხოვნები საერთოდ არ აინტერესებთ. სულხან მოლაშვილის სიკვდილმა ხელისუფლება საბოლოოოდ გააშიშვლა“.
(…)
“წარმოიდგინეთ, იმდენად უუნარონი არიან, რომ გიგა ბიკერიასა და ვალერი გრიგალაშვილი დაკითხვაზე დაბარებაც კი ვერ გაბედეს. მკვლელი გიორგი ბარამიძე და მრავალ დანაშაულში მხილებული როლანდ ახალაია პარლამენტში სხედან, ბარამიძე ევროპარლამენტში საქართველოს წარმოადგენს, როცა ორივენი ციხეში უნდა ისხდნენ. ხალხის დაცინვა მეტად აღარ შეიძლება – დავით კეზერაშვილი, დათა ახალაია და ერეკლე კოდუა ევროპაში დაგრიალებენ, ბევრი უკრაინაშია სააკაშვილთან ა იქ მაღალ პოსტებზე არიან წამოჭიმულნი, როცა ყველანი ერთდ “მატროსოვზე” უნდა ისხდნენ. ჩვენ, ვინც ციხეები და ათასი საშინელება გამოვიარეთ წლების მანძილზე, ოჯახები საშინელ ტერორში გვყავდა, ბოდიშსაც კი არავინ გვიხდის, რომელ დამნაშავეთა დასჯაზეა ლაპარაკი? როგორ, “ნაცების” სისტემური დანაშაულის მტკიცებულებები ოხრად გვაქვს და იქამდე ვერ უნდა მიიყვანო საქმე, რომ ეს გარეწრები ბოდიშის ტონით ესაუბრონ თავიანთ მსხვერპლ ქართველ ხალხს და იქით არ იმუქრებოდნენ?. “ქართულმა ოცნებამ” სათავისოდ აღიდგინა სამართლიანობა, ჩაიგდეს ხელისუფლება და ჭკუაზე აღარ არიან“.
(…)
“ისეთი ადამიანები დანიშნეს მაღალ პოსტებზე, ცხოვრებაში რომ არაფერი გაუკეთებიათ. ხალხი შიმშილით იხოცება და ესენი პრემიებს არაფრის კეთებაში იღებენ. ივანიშვილი პოლიტიკაში მოვიდა თუ არა ეგრევე დაუშვა შეცდომა. კოალიციაში შეიყვანა ისეთი პარტიები და პოლიტიკური ლიდერები, იმთავითვე ცხადი იყო, რომ ეს ხალხი ქვეყნისა და ხალხის სასარგებლოდ არ გაირჯებოდა. ივანიშვილი არ იცნობდა ქართულ პოლიტიკურ სპექტრს – მარტო სააკაშვილსა და მისი გუნდის წევრებს იცნობდა. შესაბამისად, კოალიცია დააკომპლექტა ტელევიზიით გაცნობილი პოლიტიკოსებით და იმთავითვე ნათელი იყო, ეს კოალიცია ბევრს ვერაფერს გააკეთებდა. ივანიშვილმა ყოფილი თანამებრძოლები, ყველაზე ერთგული ხალხი შეიძლება ითქვას, მტრად გადაიკიდა და დაიმოყვრა მტრები – “ნაცები”. უკვე ისე არიან ათქვეფილები, ვეღარ გაიგებ, ვინ “ნაცია” და ვინ – მეოცნებე“.
(…)
“ნაცები” დასაბრუნებლად მართლა ემზადებიან. ახლა მაქვს ინფორმაცია, რომ არეულობა არჩევნების შემდეგ ბათუმიდან დაიწყება. სექტემბერში უკვე მოხდება უკრაინიდან “ნაცების” მხარდამჭერების შემოყვანა – ესენი იქნებიან უკრაინაში ნაბრძოლი ქართველები და ის უკრაინელები, ვინც აქტიურად მონაწილეობდნან მაიდნის მოწყობაში. ამ ყველაფერს კი ლევან ვარშალომიძე უხელმძღვანელებს. აი, აქამდე რომ მივიდა საქმე, ეს არის “ქართული ოცნების” მიუტევებელი დანაშაული და გაუგონარი უუნარობა. “ნაცმოძრაობა” დღეს უკვე აკრძალული უნდა იყოს ქვეყანაში, როგორც დამნაშავე ორგანიზაცია. მისი ყველა ლიდერი ციხეში უნდა იჯდეს, ხალხს რაც ქონება წაართვეს, უნდა დაებრუნებინათ, ასევე ბიუჯეტიდან მოპარული მილიარდებიც. ახლა ,მოტყიებულ ხალხს კიდევ ერთხელ ატყუებენ. “ოცნებას” აწყობს, პარლამენტში იდევ დისკრედიტებული “ნაცები” ჰყავდეს ოპოზიციურ ძალად , რათა კვალიფიციური კრიტიკა არ მიიღონ. ცხადია, არ უნდათ პარლამენტში მოვიდნენ პატიოტული ძალები, რომლებიც ოპონირებას გაუწევენ “ოცნებას”, არაფერს შეარჩენენ და რაც ამ 5 წელიწადში დანაშაული აქვთ ჩადენილი, ყველაფერზე მოსთხოვენ პასუბს და აგებინებენ კიდეც პასუხს. რას მთავარია დაასრულებს “ნაცებისა” და “ოცნების” ამ მახინჯ კოაბიტაციას და სამართლიანობას დაამყარებს ქვეყანაში“.
