„რეზონანსი“: “ოცნების” სადავეები პრემიერის ხელებს მიღმა // “გუნდი იმას ემორჩილება, ვისგანაც იგი კვირიკაშვილმა მემკვიდრეობით მიიღო”

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ალექსი პეტრიაშვილთან: “მედიის შეზღუდვის თვალსაზრისით, შესაძლოა მძიმე პროცესები დაიწყოს” // ბიძინა ივანიშვილმა “რესპუბლიკელებთან” დაკავშირებით გადაწყვეტილება უკვე მიიღო

„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “პრემიერმა კეთილი უნდა ინებოს და პარტიაში დისციპლინა დაამყაროს”

———–

„ალია”: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: დაკარგავს „ქართული ოცნება“ პარლამენტში უმრავლესობას? რას ელოდება პრემიერი „რესპუბლი-კელების“ წინააღმდეგ შეტევაზე გადასასვლელად?

———–

„საერთო გაზეთი“: დიდი შანტაჟი საქართველოს წინააღმდეგ // ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან რომ წავიდეს, მეორე დღეს ქვეყანაში ისეთი ომი ატყდება, ქვა ქვაზე არ დარჩება!

„საერთო გაზეთი“: რამ გააბედნიერა თავდაცვის მინისტრი თინათინი, როცა არავინ იცის რას მოიმოქმედებს გაბრაზებული რუსეთი სამხედრო „პოდიუმზე“ აშშ-ს ტანკების  „პაკაზის“ შემდეგ?

———–

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილის გარეშე „ქართულ ოცნებაში“ ერთმანეთს დაჭამენ“ // „რესპუბლიკელებს“ კარის ხმამაღლა გაჯახუნება სურთ“ // „პატარა ადამიანებს დიდი ამბიციები აწუხებთ“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „არმაზ ახვლედიანის წასვლა „ქართულ ოცნებას“ ზიანს ვერ მიაყენებს” // „ბერძენიშვილების დაძახებულზე გადაწყვეტილებას არ ვიღებთ“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა გიორგაძესთან: „ქართულმა ოცნებამ“ ყველანაირად შეუწყო ხელი „ნაცმოძრაობის“ გაძლიერებას“ // „ჯანსაღი პოლიტიკური გარემოს შემთხვევაში დასავლური ღირებულებების დევალვაცია არ მოხდებოდა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „რესპუბლიკური პარტია“ დღემდე ვერ გარკვეულა, ოპოზიციაშია თუ ხელისუფლებაში“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: „ღმერთს ვთხოვ, შოთა მალაშხიამ სასამართლოში მიჩივლოს“ // „ნაციონალებმა“ დაშლის ბაცილა საკუთარ პარტიაში მოიკითხონ“

———————

„რეზონანსი“, 11 მაისი, 2016 წელი

“ოცნების” სადავეები პრემიერის ხელებს მიღმა

“გუნდი იმას ემორჩილება, ვისგანაც იგი კვირიკაშვილმა მემკვიდრეობით მიიღო“

თაკო მათეშვილი

მმართველ გუნდში ბოლო დროს გააქტიურებულ დაპირისპირებებზე საუბრისას სპეციალისტები მიდიან დასკვნამდე, რომ გუნდის ხელმძღვანელი, პრემიერი გიორგი კვირიკაშვილი იქ სიტუაციას ვერ აკონტროლებს, რომ გუნდის წევრების ნაწილი არა მას, არამედ “ვიღაც სხვას” ემორჩილებიან და რომ ეს ვიღაც სხვა სწორედ ისაა, ვისგან მემკვიდრეობითაც კვირიკაშვილს გუნდი ამ შემადგენლობით ერგო.

მეტიც, მათი თქმით, კვირიკაშვილს არათუ “ოცნების” მართვის სადავეები არ უპყრია ხელთ, არამედ სიტუაცია იმდენად უკონტროლოა, რომ გუნდის მნიშვნელოვანი ნაწილი მისი იმიჯის შელახვაზე აქტიურად მუშაობს, რადგან სწორედ პრემიერის პასუხისმგებლობაა თითოეული ხმაურიანი განცხადება, დაპირისპირება, თუ სახელმწიფოს ოფიციალურ პოზიციისაგან მკვეთრად განსხვავებული მოსაზრების დაფიქსირება.

ჩვენი რესპონდენტები ფიქრობენ, რომ “ქართული ოცნების” მომავალი საარჩევნო სია ბევრ რამეს ახდის ფარდას. პირველ რიგში კი იმას, თუ რამდენად არის გიორგი კვირიკაშვილი გადაწყვეტილებების მიმღები ფიგურა.

ეს, მათი თქმით, იმით გაირკვევა, მოხვდებიან თუ არა გუნდში ისეთი სკანდალური დეპუტატები, როგორებიც არიან: თამაზ მეჭიაური, გოგი თოფაძე, სოსო ჯაჭვლიანი და ა.შ.

პოლიტოლოგი ხათუნა ლაგაზიძე ამბობს, რომ ერთი შეხედვით კვირიკაშვილი ამ გუნდის წარსულზე და აწმყოში დაშვებულ შეცდომებზეც პასუხს არ უნდა აგებდეს, რადგან იგი მას არ შეუკრებია და მითუმეტეს, “ქართული ოცნება” ძალიან ჭრელი კონგლომერატია.

ამბობს, რომ მეჭიაურისნაირი ფიგურები, მისი სტილის მიმდევრები, რომელთაც მან “ქართველი ჟირინოვსკები” შეარქვა, კვირიკაშვილის გუნდად ვერანაირად ვერ ჩაითვლებიან, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ მათი თითოეული გამონათქვამი და მათ მიერ დეკლარირებული საგარეო კურსი კვირიკაშვილის იმიჯზე პირდაპირი დარტყმაა.

“თუმცა, მიუხედავად იმისა, რომ დასავლეთი მეჭიაურს ჭკუას არ კითხავს და რომ ეს გუნდი კვირიკაშვილს მემკვიდრეობით გადაეცა, იგი პასუხს მაინც კვირიკაშვილს მოსთხოვს, რადგან პრემიერი, ამ მთავრობის მეთაურია და მის შეცდომებზე პასუხს ქვეყნის შიგნითაც და გარეთაც ის აგებს.

“ამიტომ, ვფიქრობ, რომ ეს ადამიანები სრულიად შეგნებულად აყენებენ პრემიერისა და საკუთარი ხელისუფლების იმიჯს ქვეყნის გარეთ დარტყმას”, – ამბობს ლაგაზიძე.

ჩვენს კითხვაზე, თუ ვის ემორჩილებიან ეს ადამიანები, ლაგაზიძე შემდეგნაირად გვპასუხობს: “პრემიერს რომ არ ემორჩილებიან, ცხადია. ვის ემორჩილებიან, ამაზეც ცხადია პასუხი – იმას ემორჩილებიან, ვისი გუნდის წევრებიც არიან, ანუ, ვისგანაც ხვდა მემკვიდრეობით კვირიკაშვილს,” – აცხადებს იგი.

“ქართული ოცნება”, პოლიტოლოგის თქმით, ცდილობს ამ ყველაფერს დემოკრატიის სახელი დაარქვას, მაგრამ რეალურად მმართველი პარტიის შიგნით მიზანმიმართული ქაოსია.

თუმცა, მისი აზრით, “ქართული ოცმნებისათვს” მთავარი ისაა, თუ როგორი იქნება მომავალი საპარლამენტო გუნდი. საარჩევნო სია, მისი შეფასებით, დასავლეთის თვალში “ოცნების” ბოლო კარტია, რაც შეიძლება მის განაჩენად იქცეს – მომავალ გუნდზე დასავლეთის რეაქცია შესაბამისი იქნება.

“იმის მიხედვით, თუ როგორი იქნება ეს გუნდი, დასავლეთს ან ექნება მასთან პარტნიორობის გაგრძელების სურვილი, ან არ ექნება, თუ მის საარჩევნო სიაში “კოლექტიური მეჭიაურები” და ქართველი ჟირინოვსკები უპირატესად იქნებიან წარმოდგენილები. ზოგადად, თუკი ესენი სიაში იქნებიან, ვეღარავინ იტყვის, რომ “ოცნებას” პროდასავლური კურსი აქვს”, – დასძენს ხათუნა ლაგაზიძე.

პრემიერი გუნდში სიტუაციას რომ ვერ აკონტროლებს, ეს პოლიტოლოგ ნიკა ჩიტაძის აზრითაც, ნათელია, რადგან მას ხშირად უწევს სხვისი ნათქვამის გამო საზოგადოებისათვის განმარტებების მიცემა.

შესაბამისად, ჩიტაძე მიიჩნევს, რომ პრემიერი “ოცნების” ზოგიერთი წევრისთვის სულაც არაა ის ფიგურა, ვისაც უნდა ემორჩილებოდეს და ვის აზრსაც ანგარიშს უნდა უწევდეს.

სწორედ ამიტომ, იგი ფიქრობს, რომ “გარკვეული ზომები გასატარებელია” და თუ ეს ასე არ მოხდა, გაჩნდება ეჭვები, რომ მეჭიაური ივანიშვილის მფარველობით სარგებლობას და ასეთ განცხადებებს თამამად ამიტომაც აკეთებს.

მისი თქმით, მომავალი გვიჩვენებს, ერევა თუ არა ივანიშვილი პოლიტიკაში. თუ მეჭიაური “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიაში ისევ იქნება, ეს ცხადყოფს, რომ სიის დაკომპლექტებაში ივანიშვილიც ერევა, რადგან ყველამ იცის, რომ მეჭიაური მისი კურსელია და თამამად აფიქსირებს პოზიციებს, რომლებიც “ოცნების” ინტერესებს ეწინააღმდეგება.

“იმედია, კვირიკაშვილი აცნობიერებს, რომ მმართველ გუნდში ახალი სახეების გამოჩენა აუცილებელია. წინასაარჩევნოდ იგი იძულებული იქნება არსებულ რეალობას ანგარიში გაუწიოს და ძველი სახეების ნაცვლად საპარლამენტო სიაში ახალი სახეები შეიყვანოს.

“როცა, ერთი მხრივ, “ქართული ოცნება” აცხადებს, რომ საქართველოს საგარეო კურსი ევროპულია და, მეორე მხრივ, კოალიციაში შემავალი დეპუტატების განცხადებები ოფიციალურად გაჟღერებულ კურსს ეწინააღმდეგება, ლიდერებმა ეს უნდა გაიაზრონ და შემდგომი სია უკვე საერთო იდეოლოგიის მქონე ხალხით დააკომპლექტონ.

“ამიტომ, საარჩევნო სიების დაკომპლექტება ბევრ რამეს გახდის ნათელს. ამით მივხვდებით იმასაც, თუ რამდენად ეძლევა პრემიერს სიის დამოუკიდებლად დაკომპლექტების შესაძლებლობა და მოქცეულია თუ არა იგი სხვისი ზემოქმედების ქვეშ. ეს სხვა კი, რა თქმა უნდა, სხვა არავინაა, თუ არა ივანიშვილი, რომელიც კვირიკაშვილს აიძულებს მისი კურსელი მეჭიაური სიაში ჩასვას”, – ამბობს ნიკა ჩიტაძე.

„რეზონანსი“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ალექსი პეტრიაშვილთან: “მედიის შეზღუდვის თვალსაზრისით, შესაძლოა მძიმე პროცესები დაიწყოს” // ბიძინა ივანიშვილმა “რესპუბლიკელებთან” დაკავშირებით გადაწყვეტილება უკვე მიიღო

თიკო ოსმანოვა

“მიუხედავად იმისა, რომ ცალკეულ “რესპუბლიკელებს” არ სურთ ცოცხალი თავით მთავრობის შემადგენლობის დატოვება, დარწმუნებული ვარ, “ქართული ოცნების” “საპატიო” ლიდერმა ბიძინა ივანიშვილმა გადაწყვეტილება უკვე მიიღო და სისრულეში მალე იქნება მოყვანილი – რესპუბლიკელებს მოუწევთ საარჩევნო კამპანიის დაწყებამდე მინისტრთა კაბინეტის პორტფელების დატოვება”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას, “თავისუფალი დემოკრატების” გენერალური მდივანი ალექსი პეტრიაშვილი.

თამაზ მეჭიაურის ბოლოდროინდელ განცხადებაზე და ქვეყნის საგარეო კურსის მდგრადობაზე “რეზონანსი” ალექსი პეტრიაშვილს ესაუბრა.

ალექსი პეტრიაშვილი: მეჭიაურის განცხადება იდენტურია რუსეთის პოლიტიკოსების განცხადებისა და არ ვუსურვებ არც ერთ პარტიას, რომელსაც აქვს დეკლარირებული პროევროპული ინტეგრაცია, ასეთი ძალის ყოლას. ვფიქრობ, “ქართულ ოცნებაში” გაცილებით სიღრმისეული პრობლემებია. განსხვავებული გზავნილები ისმის და ამაში მეჭიაური არ არის მარტო. მას მხარი რამდენიმე თანაპარტიელმა აუბა. ეს ყველაფერი მოხდა მას მერე, რაც პარტიის ფაქტობრივი ლიდერი, პრემიერ-მინისტრი გაემიჯნა მეჭიაურის განცხადებას. მას მერე მოხდა მთელი რიგი კომენტარების გაკეთება საპარლამენტო უმრავლესობის მხრიდან. შესაბამისად ეს არის ძალიან სერიოზული პრობლემა ქვეყნისთვის, მითუმეტეს, როდესაც რუსეთში ხედავენ, რომ საქართველოს მმართველ პარტიაშიც ჰყავთ ერთგული დასაყრდენი და ეს საყრდენი ფიგურები ჯაბნიან პროდასავლურ ხელისუფალ პირებს.

- დასავლეთი როგორ აღიქვამს ასეთი სახის განცხადებებს?

- ძალიან მძიმედ. ეს პირდაპირ მიუთითებს, რომ სახელისუფლებო პარტიაში ოკუპანტ ქვეყანას სერიოზული გულშემატკივრები ჰყავს, რომლებიც ეწინააღმდეგებიან ჩვენს სტარტეგიულ პარტნიორებთან ერთობლივი წვრთნების ჩატარებას და საქართველოს შეიარაღებული ძალების გაუმჯობესებას. ცუდი ის არის, რომ ქვეყნის ხელისუფალი პირი ვერ აკონტროლებს საკუთარ პარტიაში საგარეო ორიენტაციასთან დაკავშირებით გზავნილების დისციპლინას. ეს ძალიან ცუდად მოქმედებს ჩვენი ქვეყნის ინტეგრაციულ პროცესებზე და პირდაპირ ურტყამს პრემიერის იმიჯს. იმიტომ, რომ ქაოსის და სრული განუკითხაობის განცდა ჩნდება, რაც ნამდვილად არ მახარებს.

- ასეთი განცხადებები ქვეყნის ორიენტაციას ხომ არ უქმნის საფრთხეს?

- ეს არის ძალიან ცუდი პრეცედენტი, რომ სახელისუფლებო ძალის ოფიციალური წარმომადგენლები ღიად აკეთებენ ანტინატოურ განცხადებებს და ამას არ მოჰყვება არავითარი კონკრეტული ქმედება. საქართველოში მოსახლეობის 70% ნატოში და ევროკავშირში გაწევრიანების მომხრეა, შესაბამისად კონკრეტული პოლიტიკოსების განცხადება ქვეყანას გზიდან ვერ გადაახვევინებს. ხოლო თუ შეაცვლევინებენ ხელისუფლებაში მყოფ პირებს თავის მოსაზრებას, მაშინ საზოგადოება თავის განაჩენს გამოიტანს. და ამას ისედაც დაესმება საბოლოო წერტილი არჩევნებზე, ცოტა ხანში.

ასე რომ, ვთქვა – გადახვეულია ქვეყნის კურსი-თქო, არ ვიქნები მართალი, მაგრამ ეს ნიშნები ადრეც გამოჩნდა და დღეს კიდევ უფრო მკაფიოდ ჩნდება. სახელისუფლებო პარტიის წარმომადგენლები ხმამაღლა აკეთებენ ანტინატოურ განცხადებას და ამას არ მოჰყვება არანაირი რეაგირება. ეს ძალიან მძიმე საყურებელია.

- ხელისუფლება მკვეთრად გამოხატული პროდასავლური ძალების გარეშე რჩება…

- არ მაინტერესებს “ოცნებას” რა ბედი ელის. ჩვენი გეგმები ნათელია, ათასჯერ ნათქვამია – არავისთან წინასაარჩევნო კოალიციებზე, კავშირებზე, ბლოკებზე საუბარი არ იქნება. არჩევნებზე დამოუკიდებლად გავდივართ. დღეს კიდევ უფრო ნათელი გახდა, რომ კონკურენცია პარტინიორობის რეჟიმში წარმოუდგენელია. დაპირისპირებას, რასაც “ოცნებასა” და “რესპუბლიკელებს” შორის ვუყურებ, ამას ნამდვილად ვერ ვუწოდებ. პრემიერმა პირდაპირ მიუთითა ერთ-ერთ მინისტრს კარებისკენ, ამას კი მათი მხრიდან მოჰყვა განცხადებები. და ესენი ახლა ამას პარტნიორობას უწოდებენ?!

“რესპუბლიკელები” უნდა ჩამოყალიბდნენ, გადაწყვეტილება მიიღონ, სად არიან, როგორ არიან. ახლა გამოდის, რომ თან ხელისუფლებაში არიან და თან ოპოზიციაში?! ვფიქრობ, კვანძი მალე გაიხსნება. მიუხედავად იმისა, რომ ცალკეულ “რესპუბლიკელებს” არ სურთ ცოცხალი თავით მთავრობის შემადგენლობის დატოვება, დარწმუნებული ვარ, “ქართული ოცნების” “საპატიო” ლიდერმა, ბიძინა ივანიშვილმა გადაწყვეტილება უკვე მიიღო და სისრულეში მალე იქნება მოყვანილი – რესპუბლიკელებს მოუწევთ საარჩევნო კამპანიის დაწყებამდე მინისტრთა კაბინეტის პორტფელების დატოვება.

თუმცა ეს მათი საქმეა, ჩვენ ჩვენი პარტიული საქმეებით ვართ დაკავებული და გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანი მძიმე თემებია ქვეყანაში მოსაგვარებელი, ვიდრე ამათი კინკლაობის ყურება და მათზე განცხადებების გაკეთება. მაგალითად, ამ დღეებში კაბელების საქმესთან დაკავშირებით, შესაძლოა, განაჩენი გახდეს ცნობილი. იმედი მაქვს, მოსამართლე მიიღებს სამართლებრივ და არა პოლიტიკურ გადაწყვეტილებას

ცოტა ხნის წინ მთავარი პროკურორის განცხადება იყო პირდაპირი ზეწოლის საკუთესო მაგალითი და ღიად დააფიქსირა თავის მოლოდინი გამამტყუნებელი განაჩენის. ასევე, შესაძლოა ძალიან მძიმე და სერიოზული პროცესები დაიწყოს მედიის შეზღუდვის თვალსაზრისით. ამდენად შიდა კოალიაციური პარტიული კინკლაობა მეხუთეხარისხოვანია. საზოგადოებას სულ სხვა საკითხები აინტერსებს, მაგალითად, სამუშაო ადგილების შექმნა, ჯანდაცვის სისტემის გაუმჯობესება, მედიკამენტებზე ფასების დაცემა და სხვა.

- რაც შეეხება რუსეთთან ურთიერთობას, უნდა შედგეს თუ არა ქვეყნის პირველი დიპლომატების შეხვედრა?

- ამაში ყველა ერთსულოვანი ვართ. შეხვედრა შეხვედრისთვის არ უნდა იყოს. ჯერჯერობით უნდა იმუშაოს იმ ფორმატმა, რომელიც არის, ჟენევის ფორმატს ვგულისხმობ, საერთაშორისო პარტნიორების თანამონაწილეობით. აბსოლუტურად მიუღებელია, რომ საქართველო რუსეთთან პირისპირ მოლაპარაკებებში მარტო დარჩეს. საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრას სჭირდება მომზადება. წინასწარ უნდა მომზადდეს საკითხები, რომ ამ საკითხებზე გადაწყვეტილებები იყოს მიღებული. ტერიტორიების დეოკუპაცია და ჯარების უკან გაყვანა, ასეთი საკითხები უნდა იქნას განხილული. საგარეო საქმეთა მინისტრები კულტურულ, ჰუმანიტარულ, ეკონომიკურ სავაჭარო ურთიერთობებთან დაკავშირებით არ უნდა ხდვდებოდნენ, ეს ყოველგვარ აზრს მოკლებულია.

- როგორ ფიქრობთ, ზოგადად უნდა გადაიხედოს თუ არა რუსეთისადმი საქართველოს პოლიტიკა?

- მიმაჩნია, რომ ამ შემთხვევაში, სამწუხაროდ, ურთიერთობა წინ ვერ წავა, ამ ჩიხიდან ვერ გამოვა, რადგანაც რუსეთის მხრიდან გრძელდება ჩვენი მოქალაქეების გატაცება და ტერიტორიების ანექსია. შესაბამისად, ვფიქრობ, საერთაშორისო პარტნიორების კიდევ უფრო ჩარევა, თანამონაწილეობა და მათი მხრიდან რუსეთთან აქტიური მოლაპარაკებები ამ თემაზე, არის აუცილებელი. ვიდრე რუსეთის მხრიდან არ იქნება მზაობა, აფხაზეთის და ცხინვალის დეოკუპაციისა, ამ საკითხზე უმაღლესი დონის შეხვედრის ორგანიზებას აზრი არ აქვს.

„რეზონანსი“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “პრემიერმა კეთილი უნდა ინებოს და პარტიაში დისციპლინა დაამყაროს”

ელზა პაპოშვილი

პოლიტოლოგ გია ხუხაშვილის განცხადებით, უმრავლესობის დეპუტატ თამაზ მეჭიაურის განცხადებებზე პრემიერ-მინისტრი კომენტარს არ უნდა აკეთებდეს და დამწუხრებული თავს არ უნდა იქნევდეს. მისი თქმით, ის გუნდის პოლიტიკური ლიდერია და პარტიაში, როგორც მმართველს, სიტუაციის კონტროლი უნდა შეეძლოს. მას თამაზ მეჭიაურთან ისეთი კომუნიკაცია მაინც უნდა ჰქონდეს, რომ ის მსგავსი სახის განცხადებებს საჯაროდ არ აკეთებდეს. ხუხაშვილის აზრით, ეს პრემიერის სისუსტეზე მიანიშნებს.

- როგორ შეაფასებთ, არმაზ ახვლედიანის “ქართული ოცნებიდან” წასვლას, არის თუ არა ეს იმის ნიშანი, რომ პარტიაში კრიზისია?

- არმაზ ახვლედიანი დიდი ხანია უკვე პარტიიდან წასულია. უბრალოდ, ეს მისი მხრიდან მორიგი კარის გაჯახუნება იყო. “ოცნებისთვის” მისი წასვლა არფერს არ ნიშნავს. არც ქართული პოლიტიკისთვის არ წარმოადგენს მნიშვნელოვან ფიგურას, რომ სალაპარაკოდ გვიღირდეს. “ქართულ ოცენბაში” ჩვეულებრივი პროცესები მიმდინარეობს. პარტიას სერიოზული რეიტინგის პრობლემა აქვს. შესაბამისად ბუნებრივია, რომ შიდაკონკურენცია იზრდება და დაძაბულობა მატულობს. ამიტომ პარტიაში ყველა ერთმანეთს უპირისპირდება.

- თუმცა აქამდე “ქართული ოცნების” არაერთმა წევრმა გააკეთა განცხადება, რომ პარტიაში გარკვეული ჯგუფი არსებობს, რომელიც გადაწყვეტილებებს დამოუკიდებლად იღებს. ახვლედიანმა გია ვოლსკიც ახსენა და თქვა, რომ ის პარტიის მთავარ პრობლემას წარმოადგენს…

-რა თქმა უნდა, პარტიაში ასეა, გარკვეულ და მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებს რამდენიმეკაციანი ჯგუფი იღებს. რაც შეეხება გია ვოლსკის პრობლემას, ამაზე საუბრისგან თავს შევიკავებ. ყოველ შემთხვევაში, ის “ქართული ოცნების” ერთადერთ პრობლემას არ წარმოადგენს. არმაზ ახვლედიანის საქციელი პრინციპების ირგვლივ მოსაუბრე ადამიანისას არ ჰგავს. ეს უფრო პირადი წყენაა. ის განსაკუთრებული იდეების და აქტიურობის მქონე ადამიანი არ ყოფილა. დღეს მის აქტიურობაში პირადი მოტივები იგრძნობოდა. მას უსმენენ და მის ნათესავებზე ზეწოლა ხორციელდება, წმინდა პოლიტიკური ინსინუაციებია.

- რას ფიქრობთ თამაზ მეჭიაურის განცხადებებზე და შემდეგ პრემიერ-მინისტრის კომენტარზე, რომელიც მას გაემიჯნა. რასთან გვაქვს საქმე, წინასაარჩევნოდ გუნდში დაპირისპირებაა, რომელსაც კვირიკაშვილიც ვერ აკონტორლებს?

- “ქართული ოცნება” საკმოდ ეკლექტურია, სადაც ერთიანი ხედვა და კონცეფცია არ აქვთ. ეს მეჭიაურის კი არა, პარტიის პრობლემაა, რომელიც ვერ ჩამოყალიბდა და მათ საერთო ძირითადი პრინციპეპი არ გააჩნიათ. ესენი სინამდვილეში ერთიანი “ოცნება” კი არ არის, რომელმაც ხალხის ინტერესები უნდა დაიცვას, არამედ პატარ-პატარა და დათითოკაცებული გაურკვეველი კონგლომერანტია და არა პარტია კლასიკური გაგებით. შესაბამისად, ასეთი რაღაც ამიტომ ხდება. რაც შეეხება მეჭიაურის განცხადებებს, ჭიქაში ქარიშხალს მაგონებს. მისი ნათქვამის მაღლა ამოწევას და გაზრდას ძირითადად “რესპუბლიკელები” ცდილობენ, რაც აზრს მოკლებულია. შესაბამისად, პრემიერის განცხადებაც გადაჭარბებული და გადამლაშებული იყო.

- თქვენ ფიქრობთ, რომ პრემიერმა მეჭიაურის განცხადებებს ყურადღება არ უნდა მიაქციოს?

- მეჭიაური არ არის ადამიანი, რომელიც ქვეყნის საგარეო პოლიტიკას განსაზღვრავს. მას თავისი მოსაზრებები აქვს. არ არსებობს რაღაც პარტიული დისიპლინა, რომ ის გარკვეულ ვერტიკალში ჩასვან. ნაცვლად იმისა, რომ ისტერიკაში ჩავვარდეთ, ჯობია არგუმენტირებულად ვეკამათოთ და მისი მოსაზრებები გავაქარწყლოთ. ამიტომაც პრემიერ-მინისტრი მეჭიაურის განცხადებებს კი არ უნდა ემიჯნებოდეს, მან კეთილი უნდა ინებოს და პარტიაში შესაბამისი დისიპლინა დაამყაროს, რათა ამ ტიპის განცხადებები საჯაროდ არ კეთდებოდეს. თუ ეს არ შეუძლია, მაშინ სხვა ტიპის კომუნიკაციაზე გადავიდეს. ეს გარდა იმისა, რომ წმინდა მენეჯმენტის თვალსაზრისით არასწორია, ასევე მისი, როგორც ლიდერის სისუსტეს წარმოაჩენს. თავის გადაქნევა და წუწუნი ყველას შეუძლია, ამას პრემიერობა სულაც არ სჭირდება.

- დავით ბერძენიშვილმა განაცხადა, რომ პრემიერ-მინისტრი ციდან ჩამოფრენილი არ არის და მას ხმა “რესპუბლიკელებმაც” მისცეს. როგორ შეაფასებთ მის განცხადებას?

- “რესპუბლიკელების” განცხადებები უკვე მომაბეზრებელი ხდება. გასაგებია ეს მუქარანარევი და შანტაჟის ენაზე საუბარი. უბრალოდ, არსწორია. არ შეიძლება ადამიანს ყოველწუთს ვამადლოთ, თუ სადმე “პნოპკაზე” ხელი დაგვიჭერია. სამწუხაროდ, დავით ბერძენიშვილისთვის ასეთი ტონი დამახასიათებელია. ამ ტიპის ადამიანია და ეს არის ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი, რის გამოც ის ადამიანებს არ უყვარს. ამიტომ არის, რომ მის მიმართ ბევრი ურყოფითად არის განწყობილი. არ შეიძლება ასეთი ენით არც საზოგადოებასთან და არც საკუთარ პოლიტიკურ პარტნიორებთან კომუნიკაცია. არ შეიძლება ყველაფერზე ანგარიში და ვაჭრობა. “რესპუბლიკელებს” შანტაჟს ის ურჩევნიათ, რომ როგორმე ამომრჩეველთან კომუნიკაცია ააწყონ. ხალხს ელაპარაკონ, იქნებ არჩევნებზე ერთი-ორი ხმა მაინც მიიღონ, რომ პარლამენტში მოხვდნენ.

- რას იტყვით პაატა ბურჭულაძის პოლიტიკაში შემოსვლაზე. შესაძლოა მან “ქართული ოცნების” ალტერნატივა შექმნას?

- რამე ტიპის ალტერნატივის შექმნაზე საუბარი ძალიან ნაადრევია. პაატა ბურჭულაძის ფაქტორი თეორიულად, რა თქმა უნდა, ძალიან საინტერესოა. იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ამომრჩევლის დიდი ნაწილი, მთლიანად პოლიტიკური ელიტისგან დისტანცირებულია, ყველას უარს ეუბნება და რაღაც ახალს ეძებს. მათ სუფთა ფურცლიდან დაწყება უნდათ. მთლიანად პოლიტიკური სპექტრი კრიზისშია. ყველა წარსულის ცოდვებით დამძიმებულია. ერთადერთი ადამიანი ამ ეტაპზე, რომელსაც ყველაფერი სუფთა ფურცლიდან შეუძლია დაიწყოს, პაატა ბურჭულაძეა. ბოლო კვლევებიც აჩვენებს, რომ ის მხოლოდ პოზიტიურად განიხილება. მაგრამ ერთი მთავარი პრობლემა არსებობს, მან ამომრჩეველს უნდა დაუმტკიცოს, რომ არსებული პრობლემების მოგვარება შეუძლია. ამ მთავარ კითხვაზე პასუხის გაცემა მოუწევს.

- პაატა ბურჭულაზე ბიძინა ივანიშვილის მომხრეების გადაბირებას შეძლებს?

- ბურჭულაძეს მომხრეების წართმევა ვიღაცისთვის არ სჭირდება. სააკაშვილის და ივანიშვილის მომხრეები უკვე უმცირესობაში განიხილებიან – ამომრჩევლის 60%-ი პოლიტიკური ელიტისგან დისტანცირებულია.

————————–

„ალია”, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: დაკარგავს „ქართული ოცნება“ პარლამენტში უმრავლესობას? რას ელოდება პრემიერი „რესპუბლიკელების“ წინააღმდეგ შეტევაზე გადასასვლელად?

ნინო სამხარაძე

დაკარგავს „ქართული ოცნება“ პარლამენტში უმრავლესობას? დადგება პარლამენტი ნდობის ვოტუმის გამოცხადების საშიშროების წინაშე, რასაც მოსდევს მთავრობის გადადგომა და ახალი უმრავლესობის მიერ მინისტრთა კაბინეტის დაკომპლექტება? რა თქმა უნდა, ეს ყველაზე ცუდი სცენარია, რაც შეიძლება „რესპუბლიკელებისა“ და პარტია „ქართული ოცნების“ მწვავე დაპირისპირების ფონზე ვივარაუდოთ, თუმცა ერთი რამ ფაქტია – სიტუაცია ფეთქებადია, კონტროლიდან გადის და არავინ იცის, რა შეიძლება მოხდეს, ხოლო ყველაზე ცუდი სცენარი არის ის, რაზეც უკვე მოგახსენეთ. მარტივად და გასაგებად რომ ვთქვათ, არის ნიშნები საპარლამენტო გადატრიალების და ეს ვითარება ძალიან ჰგავს 2003 წლის „ვარდების რევოლუციის“ წინა პერიოდს, როცა შევარდნაძის მმართველობის ბოლოს არჩევნების გაყალბების ლოზუნგით მოხდა „ვარდების რევოლუცია“.

პოლიტოლოგებთან კონსულტაციების გავლის შემდეგ აღმოვაჩინეთ, რომ მსოფლიოში არ არის პრეცედენტი, როცა ხარ აღმასრულებელ ხელისუფლებაში, გიკავია სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი თავდაცვის მინისტრის პორტფელი, ან ხარ პარლამენტის თავმჯდომარე და თან ოპოზიციაში უდგახარ მმართველ პარტიას. ამას მხოლოდ „რესპუბლიკური პარტია“ ახერხებს და ამიტომაც არსებობს არაჩვეულებრივი ტერმინი – „პოლიტიკური ცხოველი“, რაც ამ შემთხვევაში შეეფერება, როგორც „რესპუბლიკურ პარტიას“, ასევე სხვებს.

ფრონტი გახსნეს მეჭიაურმა და თინა ხიდაშელმა. მეჭიაურმა გააპროტესტა ნატო-ს წვრთნები საქართველოში, ჩვენ ნატოში მაინც არავინ გვიღებს და ეს არის პროვოკაციული ნაბიჯიო, არ გამორიცხა რუსეთის გაღიზიანება, რასაც შესაძლოა, მოჰყვეს 2008 წლის აგვისტოს ომის სცენარის გამეორება. ეს გახდა იმის საფუძველი, რომ „რესპუბლიკელებს“ მეჭიაური გამოეცხადებინათ მოღალატედ, ანტიქართველად, რუსოფილად და მოითხოვენ დაუყოვნებლივ გარიცხონ მეჭიაური პარტია „ქართული ოცნების“ რიგებიდან. „მრეწველი“ გოგი თოფაძე ძმებ ბერძენიშვილებს აფრთხილებს: „მაგ ორმა ძმამ მიხედონ თავის თავს, ეგენი ხან „ნაცმოძრაობას“ შეეკვრნენ და ხან ვის, რაც მაგათ ჩვენგან მიიღეს იმას დაუფიქრდნენ და ჭკუით იყვნენ. თუ ძალიან ბევრს აიღებენ თავის თავზე და დაიწყებენ ჩემს უსამართლო კრიტიკას, უარესს მიიღებენ. ძმებმა ბერძენიშვილმა მიხედონ უცხოეთის გრანტებით რომ აპირებენ რაღაცის მიღწევას და დაანებონ თავი ჩემს კრიტიკას. მიმაჩნია, რომ მეჭიაურმა ობიექტური განცხადება გააკეთა, რუსეთთან ომის მაგივრად ჯობია მოვაგვაროთ ურთიერთობები ჩვენს სასიკეთოდ…“. ასევე, არაორდინარული იყო, რაც სოსო ჯაჭვლიანმა „რესპუბლიკელების“ მისამართით თქვა: „ყველამ თავის ბოზ მამიდას მიხედოსო“.

ლევან ბერძენიშვილი, რომელიც სულ რამდენიმე დღის წინ ამბობდა, რომ მოხიბლული იყო პრემიერ-მინისტრის ევროსაბჭოში გამოსვლით, ეს იყო ნამდვილი ევროპული ლიდერის გამოსვლაო, ახლა პრემიერს უპირისპირდება და ახასიათებს, როგორც სუსტ მენეჯერს, რომელმაც პარტიაში დისციპლინა ვერ დაამყარა: „პრემიერს არ დაავიწყდეს, რომ ჩვენი დამტკიცებულია, ვინმეს არ ეგონოს, რომ ციდან ჩამოფრინდა ქვეყნის გადასარჩენად…“. მისი ძმა დავით ბერძენიშვილი კი კვირიკაშვილს მოუწოდებს, თამაზ მეჭიაური – პარტიიდან, თოფაძე კი კოალიციიდან გარიცხოს. მეჭიაური „რესპუბლიკელებს“ სთავაზობს: „მზად ვარ, დავტოვო თანამდებობა და თუ საჭირო იქნება – პარტიაც, თუ თანამდებობიდან გადადგებიან „რესპუბლიკელებიო“. „რესპუბლიკელებმა“ აშკარად გადაამლაშეს, თავმოყვარე პარტია ასე არ იქცევა, მათ ზუსტად იციან, როგორ მოხვდნენ კოალიციაში და შეუძლიათ წავიდნენ იმ გზით, საითკენაც სხვებს მიუთითებენ. ძალიან უცნაურად დაემთხვა დროში პარტია „ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს წევრის არმაზ ახვლედიანის მორიგი გოდება, რომ სამართლიანობისა და პროგრესის დროშით მოსული მმართველი პოლიტიკური ძალა თვითონვე იქცა სახელმწიფოს განვითარების შემაფერხებელ  ფაქტორად. იგი ამბობს: „სამი წელია, ვიბრძვი „ოცნებაში“ ფესვგადგმული მანკიერი მმართველობის შესაცვლელად, მაგრამ არაფერი გამომდისო და „ქართული ოცნების“ ყრილობის ჩატარებამდე რამდენიმე დღით ადრე პროტესტის ნიშნად ტოვებს პოლიტსაბჭოსაც და პარტიასაც, რადგან მან ზუსტად იცის, რომ ყრილობაზე წითელ ბარათს ამოუღებდნენ და გააგდებდნენ.

რა თქმა უნდა, არმაზ ახვლედიანი ბევრ რამეს სიმართლეს ამბობს, თუმცა საკითხავია, სად იყო სამი წლის მანძილზე და რატომ იღებდა ხელფასს, თუკი ასეთი მიუღებელი იყო მისთვის „ქართული ოცნება“?

და მაინც, როგორ განვითარდება მოვლენები, ვინ შეეწირება დაწყებულ სკანდალს? გაბედავს თუ არა პრემიერმინისტრი, ახლა მაინც მოხსნას „რესპუბლიკელი“ მინისტრები, გაატაროს რეფორმა, დაგვანახოს, რომ ის არის არა მხოლოდ მშვიდი მოსაუბრე და კარგი მედიატორი, არამედ არის პრინციპული, მკაცრი ხელის მატარებელი პრემიერი, რომელსაც შეუძლია გადაწყვეტილებების მიღება… ეს ახლა მასზეა დამოკიდებული.

„ალიასთან“ ინტერვიუში ექსპერტი მამუკა არეშიძეკითხვაზე – ვინ გადაჰყვება ამ სკანდალს, პასუხობს:

- რთული სათქმელია, მე მაინც მგონია, რომ კოალიცია ხათრით არის შენარჩუნებული არჩევნებამდე, რადგან გარკვეულ თამაშის წესებზე შეთანხმდა ორივე მხარე. „ქართული ოცნება“ და „რესპუბლიკელები“, როგორც ჩანს, ამ თამაშის წესებს ვერ ინარჩუნებენ, ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, რომ ორივე მხარე თავს გარიყულად გრძნობს. დღეს უკვე თამამად შემიძლია გითხრათ, „რესპუბლიკელი“ მინისტრები არჩევნებამდე პოსტებს ვეღარ შეინარჩუნებენ. მას შემდეგ, რაც ვარშავის ნატო-ს სამიტი დასრულდება, ვვარაუდობ, ივნისის ბოლოს „რესპუბლიკელები“ გადადგომის ფორმებს მოძებნიან და პოსტებს დატოვებენ. რაც შეეხება თამაზ მეჭიაურს, მის მსგავსად არიან „ქართულ ოცნებაში“ დეპუტატები, ვინც თავისი ადგილის ძებნაში არიან, რადგან არავის აქვს გარანტია, რომ „ქართული ოცნების“ სიაში მოხვდებიან და აქედან გამომდინარე, თავის აქტივობას უსვამენ ხაზს, მათი პოზიციები ხშირ შემთხვევაში განსხვავებულია „ქართული ოცნების“ ლიდერების პოზიციისგან. ამით რას მიაღწევენ, რთული სათქმელია, შესაძლოა მათი მკაცრი ტონი, ჰიპერაქტიურობა მავანს მოეწონოს და ფიქრობენ, რომ ამის გამო მოხვდებიან „ქართული ოცნების“ სიაში, ან შესაძლოა პირიქითაც მოხდეს, ამ აქტიურობამ ხელი შეუშალოთ და ვერ აღმოჩნდნენ სიაში.

- ბიძინა ივანიშვილს მათი მკაცრი ტონი შეიძლება რომ მოეწონოს? ხომ ცხადია, საბოლოო სიას ეგ შეადგენს…

- ეჭვი მეპარება, მიუხედავად იმისა, რომ მეჭიაური ივანიშვილს გუშინ არ გაუცნია, ისინი კურსელები იყვნენ, არა მგონია, ასეთი გამონათქვამები, რაც მეჭიაურს ახასიათებს, ივანიშვილისთვის მისაღები იყოს. შეიძლება თამაზ მეჭიაურის გამონათქვამები სიმართლესთან ახლოს იყოს, მაგრამ გააჩნია ფორმასა და ადგილს, რას როდის და როგორ იტყვი. იმას, რომ უახლოეს ხანში საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანება არ მოხდება, მეჭიაური კი არა, ნატო-ს მესვეურები დიდი ხანია ამბობენ. ისეთი სახელმწიფოს ლიდერები, როგორიც არის საფრანგეთი და გერმანია, დაბეჯითებით იმეორებენ, რომ ნატო-სთვის საქართველოს მიღება კომფორტული არ არის მაშინ, როცა ჩვენ გვაქვს ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემა აფხაზეთის და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის სახით. მაგრამ ჩვენთვის მთავარია, შევინარჩუნოთ დასავლეთთან ინტეგრაციის პროცესი და არ არის აუცილებელი, ეს პროცესი ხვალ-ზეგ დასრულდეს. ჩვენთვის ახლა მთავარია პროცესი და არა შედეგი. მე მგონია, „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობაც ამ პლატფორმაზე დგას. ერთ საინტერესო ამბავს გეტყვით. ბიძინა ივანიშვილი მუდმივად ამბობდა, რომ დასავლეთის კეთილგანწყობის შენარჩუნება იყო მთავარი. ჩემი თვალით მაქვს ნანახი ამერიკის ელჩის რიჩარდ ნორლანდისა და მისი ურთიერთობა. ეს იყო ძალიან მეგობრულ სახელმწიფოებს შორის დამოკიდებულების ხაზგასმა.

ნუ დაგვავიწყდება, რომ ივანიშვილმა ცხოვრების უმეტესობა რუსეთში გაატარა და დიდი კონტაქტები აქვს, რამდენად იყენებს, ეს არ ვიცი, მაგრამ ოპოზიციის მიერ შექმნილი ტერმინი, რომ ბიძინა ივანიშვილი რუსი ოლიგარქია, არის სისულელე, რადგან ასეთი ტიპის ადამიანები ერთ ფრონტზე, როგორც წესი, არ თამაშობენ, ისინი ცდილობენ მრავალვექტორიანი პოლიტიკა აწარმოონ, ზუსტად ასევე იქცევა რუსი ოლიგარქების უმრავლესობა, ოღონდ განსხვავება სითამამეშია. „რესპუბლიკელები“ ვა-ბანკზე მიდიან და უპირისპირდებიან პრემიერ-მინისტრს, „რესპუბლიკელების“ პოზიცია მაგონებს მულტფილმ „კოტ ლეოპოლდს“, ცნობილი ფრაზით – „ლეოპოლდ, ვიხადი პოდლიი ტრუს“. მოკლედ, თუ ბიჭი ხარ, მოგვხსენიო. არადა, რამდენიმე დღის წინ ლევან ბერძენიშვილი პრემიერს ყველაზე დავარცხნილს, ყველაზე ევროპულსა და ყველაზე მაღალი კლასის პოლიტიკოსს უწოდებდა. მოკლედ, ბერძენიშვილი ამბობს, ამ „ნუ პაგადის“, მეჭიაურს თუ არ გარიცხავთ პარტიიდან, გაგანადგურებთო. თავის მხრივ, მეჭიაურმაც კარგად უპასუხა, – წინ თქვენ გაგიყოლებთ და მერე გადავდგებიო. ამ ტექსტის შინაარსმა ჟვანიას განცხადება გამახსენა, კახა თარგამაძეს რომ წაუყენა ულტიმატუმი. ქართულ პოლიტიკაში ამის პრეცედენტი არსებობს, როგორც ჩანს, მეჭიაურს ეფექტურად უნდა წასვლა. რაც შეეხება `რესპუბლიკელებს~, ძმები ბერძენიშვილები გამოირჩევიან განსაკუთრებული აგრესიული და ორდინარული გამოსვლებით. კვირიკაშვილის მიმართ ბერძენიშვილის ეს გამონათქვამი ცოტა უცნაურია. რატომ შეიცვალა აზრი ამ მოკლე დროში, ძალიან მიკვირს, თუმცა კვირიკაშვილი ცდილობს, გარკვეულწილად დააბალანსოს საკამათო საკითხები. ბერძენიშვილის მხრიდან ასეთი განცხადება განაპირობა არჩევნების მოახლოებამ, ნებისმიერი პოლიტიკოსის აქტივობა დღეს ორიენტირებულია არჩევნებისთვის.

- რატომ აყოვნებს პრემიერი საკადრო ცვლილებების გატარებას?

- „ალია“ წერდა, რომ იგეგმებოდა საგარეო საქმეთა მინისტრის მიხეილ ჯანელიძის ეკონომიკის მინისტრად გადაყვანა, ხოლო ქუმსიშვილის ფინანსთა მინისტრად დანიშვნა. მიზანი ხადურის მოცილება იყო. ამ ვერსიამ კიდევ გაიჟღერა, თუმცა არც ერთი მინისტრი არ გადაუყენებია პრემიერს, არადა ბევრი მოსახსნელია. მრჩება შთაბეჭდილება, რომ კვირიკაშვილი ჯერჯერობით ვერ გრძნობს თავს მყარად, მისი პასიურობა ზოგიერთ საკითხში, სამწუხაროდ, ქაოსს ქმნის. მაგალითად, მართალია, კვირიკაშვილი ელოდება იმ მომენტს, როცა პარტიული ყრილობა ჩატარდება და ოფიციალურად გახდება პარტიის თავმჯდომარე, მაგრამ ამასობაში დრო იკარგება.

რომც გადააყენოს „რესპუბლიკელი“ მინისტრები, მათ მოადგილეებით ჩაანაცვლებს. ვფიქრობ, რადიკალურ ცვლილებებს ახლა არ განახორციელებს. წინასაარჩევნოდ პრემიერი ინფრასტრუქტურულ პროექტებზე და საარჩევნო სიაზე გააკეთებს აქცენტს, როგორც პროპორციულზე, ასევე მაჟორიტარებზე. ოღონდ ამ თემას როგორ მოერევა, არ ვიცი, ყველას სიის თავისი ვარიანტი აქვს. მართალი გითხრათ, ჩემთვის დღემდე ცნობილი არ არის თუნდაც სიის ათეული და ვიდრე ბიძინა ივანიშვილი და გიორგი კვირიკაშვილი არ დასხდებიან, სიას არ დაამუშავებენ, ნებისმიერი გაჟღერებული სია იქნება ბლეფი.

- არმაზ ახვლედიანმა პარტია „ქართული ოცნება“ დატოვა. თუმცა პარტიის ლიდერები ამბობენ, რომ ეს გადაწყვეტილება მან დიდი ხნის წინათ მიიღო. ხომ არ გაქვთ ეჭვი, რომ არმაზ ახვლედიანი „რესპუბლიკელებთან“ არის შეკრული და „ოცნებას“ ებრძვის…

- ჩემი ინფორმაციით, არმაზ ახვლედიანი ინიშნებოდა აჭარის ხელმძღვანელობაში და ბოლო მომენტში შეცვალეს ხაბაზით. რაც შეეხება არმაზ ახვლედიანის პარტიაში ყოფნას, იქ მაინცდამაინც თავი არ გამოუჩენია, ბუნებით მორიდებულია და მისი აქტივობა გასაკვირიც არის. მას ვიცნობ 1995 წლიდან, ყოველთვის ჩრდილში ყოფნას ამჯობინებდა. ახლა, როგორც ჩანს ნერვებმა უღალატა. ნაწილობრივ, არმაზის შენიშვნა მართალია, როცა ლიდერების უპასუხისმგებლობას ხაზს უსვამს, იმ ადამიანების ნიველირებას, ვინც „ოცნებას“ ყველაზე რთულ მდგომარეობაში დაუჭირა მხარი და რეალურად „ოცნების“ დასაყრდენებს წარმოადგენენ ადამიანები, ვისი ცნობაც არ შეიძლება. ამ მხრივ, რეგიონებში უმძიმესი მდგომარეობაა, რაც არმაზმა გადასარევად იცის. თუმცა ვფიქრობ, არმაზ ახვლედიანი ბევრად აქტიური უნდა ყოფილიყო პოლიტსაბჭოს სხდომებზე, მწვავე საკითხები იქ უნდა დაეყენებინა და ეს ამბებიც იქ უნდა გარჩეულიყო. მაქვს ინფორმაცია, რომ ამის მცდელობა მას არ ჰქონია და უცებ ძალიან ბევრი რამ გამოიტანა სააშკარაოზე.

- შესაძლებელია, რომ პარლამენტში „ოცნებამ“ უმრავლესობა დაკარგოს, ნდობის ვოტუმის საკითხი დადგეს და პრემიერი გადააყენონ? სიტუაციის აყირავების სათავეში რომ „რესპუბლიკური პარტია“ ჩადგეს, ამის ყველანაირი საფუძველი არსებობს…

- საარჩევნო წელია, წარმოიდგინეთ ახლა „ნაციონალებს“ რომ შეეკრან, ჩათვალეთ რომ განწირულები იქნებიან, ამით მხოლოდ „ნაციონალები“ მოიგებენ, ისინი მყარად დადგებიან ფეხზე, მაგრამ წააგებენ საპარლამენტო პარტიები „თავისუფალი დემოკრატები“, „რესპუბლიკელები“, „ფორუმელები“. არჩევნების წელი რომ არ იყოს, ამ სცენარით სიტუაციის განვითარება შესაძლებელი იქნებოდა.

———————-

„საერთო გაზეთი“, 11 მაისი, 2016 წელი

დიდი შანტაჟი საქართველოს წინააღმდეგ

ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან რომ წავიდეს, მეორე დღეს ქვეყანაში ისეთი ომი ატყდება, ქვა ქვაზე არ დარჩება!

ვახტანგ ხარჩილავა

„ენდიაის“ და „აირაის“ სოცილოლგიური კვლევები, სტივ რასელის მოხსენება აშშ-ს კონგრესში, ევროპის სახალხო პარტიის განცხადებები, სააკაშვილისა და „ნაცმოძრაობის“ სხვა ლიდერების კატეგორიული ტონით მოწოდებული „დასკვნები“, რომ „ნაცმოძრაობა“ აუცილებლად გაიმარჯვებს საპარლამენტო არჩევნებში, „დამოუკიდებელი“ და „თავისუფალი“ ტელეკომპანიის „რუსთავი-2“-ის, აგრეთვე სხვა „დამოუკიდებელი“ ტელეკომპანიების თუ ბეჭდური მედიის აშკარად დესტრუქციული ხასიათის გადაცემები თუ პუბლიკაციები მთლიანობაში ქმნის სურათს, რომელსაც თავისუფლად შეიძლება ვუწოდოთ დიდი შანტაჟი საქართველოს წინააღმდეგ, რომლის მიზანია კარგად ორგანიზებული მასირებული ფსიქოლოგიური შეტევის გზით დათრგუნოს და გატეხოს საქართველოს მოსახლეობა, დაარწმუნოს და დააჯეროს იგი, რომ `ნაციონალური მოძრაობის~ ხელისუფლებაში მობრუნება – ეს არის ფატალური გარდაუვალობა.

მუდმივმა ფსიქოლოგიურმა ზეწოლამ თავისი შედეგები გამოიღო – სულ უფრო ხშირად გვხვდებიან ადამიანები, რომლებიც შიშით კითხულობენ: – მართლა დაბრუნდება სააკაშვილი? მართლა გაიმარჯვებს «ნაცმოძრაობა?“

სამწუხაროდ, ამ შიშით და შეშფოთებით სავსე კიტხვებზე სათანადო რეაგირება და დასაბუთებული, არგუმენტირებული პასუხები არ ჩანს.

არც იმის ახსნას და გაანალიზებას ცდილობს ვინმე, რა არის ეს ყველაფერი, რას ემსახურება და რა მიზნებს ისახავს `ნაცმოძრაობის~ მიერ წარმოებული ეს ტოტალური შეტევა ადამიანების ცნობიერებაზე, მათ ფსიქიკაზე?

პასუხები, რომლებიც აქა-იქ მაინც გაიჟღერებს ხოლმე, იმდენად მორიდებული, იმდენად სუსტი და უღიმღამოა, რომ ასეთი პასუხის გაცემას შეიძლება პასუხისგაუცემლობა სჯობდეს.

გასაგებია, რომ „ნაცმოძრაობას“ შუბლის ძარღვი აქვს გაწყვეტილი და მათ თავხედობას, მათ უტიფრობას, მათ უსირცხვილობას საზღვარი არ აქვს, მაგრამ ნუთუ ასე ძნელია დამნაშავეს დამნაშავე უწოდო და მისი დანაშაულის დამამტკიცებელი უამრავი დოკუმენტური მასალიდან რამდენიმე მაინც აუფრიალო ცხვირწინ?

მე თქვენ გეტყვით და, ასეთი მასალები სანთლით არის საძებარი და მათ მოპოვებას დიდი შრომა და გარჯა ჭირდება.

„ნაცმოძრაობამ“, რომელსაც ეხერხება ყველანაირი სიტუაცია თავის სასარგებლოდ და თავის სახეიროდ მოატრიალოს, კოაბიტაციაც კი, რომელიც, ცხადია, ურთიერთპატივისცემის, ურთიერთშემწყნარებლობის პრონციპებს უნდა ემყარებოდეს, მან, ფაქტობრივად, თავის სასარგებლოდ მოირგო – „ნაცმოძრაობას“ უფლება აქვს ცილი დასწამოს, ლანძღოს, ათასგვარი ცრუ ბრალდება წაუყენოს ხელისუფლებას, ხოლო ხელისუფლება კი კუთხეში უნდა იდგეს თავჩაქინდრული, ხოლო თუ გაბედავს და ხმას ამოიღებს ცილისმწამებლის წინააღმდეგ, ეს თურმე ხელისუფლების მხრიდან ოპონენტის პოლიტიკური დევნა ყოფილა.

რანაირი და სადაური კოაბიტაციაა ეს?

უტიფრობის „კლასიკური“ მაგალითი იყო სააკაშვილის გამაოგნებელი კომენტარი ფარული კადრების გავრცელებასთან დაკავშირებით.

– „ნაცმოძრაობას» ხელისუფლებაში ყოფნის ცხრა წლის მანძილზე არცერთი ასეთი კადრი არ გაუვრცელებიაო, – თავმომწონედ აცხადებდა სააკაშვილი, მაგრამ იმას არ ამბობდა, რომ ფარულად გადაღებული 26 ათასი ფაილი სწორედ `ნაცმოძრაობის~ მოღვაწეობის დროს იქნა გადაღებული.

არც ამ შემთხვევაში უთქვამს ვინმეს სააკაშვილისთვის, რომ, მართალია, ეს კადრები არ გასაჯაროებულა, მაგრამ „ნაცმოძრაობა“ მათ `წარმატებით~ იყენებდა ადამიანების დასაშანტაჟებლად.

მიზანში ამორებულ პირებს პერსონალურად „აცნობებდნენ“ ხოლმე, რომ მათ შესახებ ასეთი და ასეთი სახის ფირები არსებობდა, რის შემდეგაც ამ ადამიანებს ისე იყენებდნენ, როგორც მოეპრიანებოდათ – ზოგს ქონებას ართმევდნენ, ზოგს პოლიტიკური აქტიურობის ხალისს უკარგავდნენ, ზოგს ცრუმოწმედ იყენებდნენ, ზოგს ჩამშვებად და ინფორმატორად აქცევდნენ და ა.შ. და ა.შ.

`ნაცმოძრაობის~ რეჟიმის მმართველობის სტილს თუ გავიხსენებთ, შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ ამ მრავალრიცხოვანი შტატებით დაკომპლექტებული და ტექნიკურად შესანიშნავად აღჭურვილი „კინოინდუსტრიის“ დირექტორიც და მთავარი რეჟისორიც სწორედ სააკაშვილი იყო და მისი დასტურის და თანხმობის გარეშე ერთ კადრსაც ვერ გადაიღებდა ვერავინ.

აი, ასეთი კაცი დღეს ხელისუფლებას იქეთ სდებს ბრალს და არჩევნების შემდეგ ჩამოსვლითაც გვემუქრება.

სამწუხაროდ, არც ეს ამბავი გამხდარა საყოველთაო განსჯის და დიდი პროტესტის საგანი, რაც იმას ნიშნავს, რომ შანტაჟი და პროვოკაციები სააკაშვილის და `ნაციონალების~ მხრიდან კვლავ გაგრძელდება.

ქართველი ხალხის წინააღმდეგ მიმართულ დიდ შანტაჟში არა მარტო ადგილობრივი, არამედ საერთაშორისო ინსტიტუტები და პოლიტიკური ძალები აქტიურად არიან ჩართულნი.

ამის ნათელი მაგალითია თუნდაც `ენდიაის~ და `აირაის~ სოციოლოგიური კვლევები, რომლებსაც სინამდვილეში არაფერი აქვთ საერთო სერიოზულ კვლევებთან და რომლებიც აბსოლუტურად დამახინჯებულად წარმოაჩენენ საზოგადოების განწყობას.

იმდენად არაადეკვატური, იმდენად ხაზგასმულად ცინიკური და მიკერძოებულია ეს კვლევები, რომ ჩნდება სერიოზული ეჭვი – ხომ არ არის ეს კვლევები `ნაციონალური მოძრაობის~ შეკვეთით, მისი კარნახით შესრულებული `დოკუმენტი~, რომელიც ერთგვარი `შპარგალკის~ თუ ინსტრუქციის როლს ასრულებს მოახლოებული არჩევნების წინ და პირდაპირ მიანიშნებს ხელისუფლებას – არჩევნებზე დაახლოებით ის შედეგები უნდა დაიდოს, რაც ამ `კვლევებში~ წერია, თორემ…

სიტყვა თორემ, მართალია, ამ `გამოკვლევებში` არ წერია, მაგრამ, სამაგიეროდ, ის ჟღერს სხვაგან, სხვა პერსონების და სხვა ინსტიტუტების განცხადებებში.

გავიხსენოთ თუნდაც კონგრესმენ სტივ რასელის მოხსენება, რომელიც აკო მინაშვილის და ირმა ნადირაშვილის მიერ დაწერილი ტექსტის თარგმანს უფრო ჰგავს, ვიდრე მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი სახელმწიფოს კონგრესმენის აწონ-დაწონილ, დიპლომატიური ნორმების პატივისცემით გაჯერებულ ნააზრევს.

არც საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება, არც ბიძინა ივანიშვილი, არც ქართველი ხალხი არ იმსახურებს იმ ტობს, რომელიც ამ მოხსენებას ულტიმატუმის და უცხო ქვეყნის შინაურ საქმეებში უხეში ჩარევის ელფერს აძლევს.

უკვე არავისთვის არ არის საიდუმლო, რომ რასელის ეს მოხსენება ქართველი პოლიტიკოსების ერთი ჯგუფის მიერ მიწოდებული `დანოსის~ გადამღერებაა და მას ერთი კაცის, ბიძინა ივანიშვილის, მიმართ პიროვნული ზიზღი და სიძულვილი უდევს საფუძვლად.

სამწუხაროდ, ეს არ არის პირველი შემთხვევა საქართველოს ისტორიაში, როდესაც ერთი კაცისადმი პიროვნულ სიძულვილს მთელ ქვეყანას გადააყოლებენ ხოლმე შურისძიების და პატივმოყვარეობის გრძნობას აყოლილი ვაიქართველები.

განა მთელი ქვეყნის მტრობა არ არის, როდესაც იმ კაცის ანგარიშების გაყინვას და დაყადარებას ითხოვ, რომელსაც უამრავი სიკეთე აქვს გაკეთებული ამ ქვეყნისთვის და თუ ქვეყანას გაუჭირდა, შველას და დახმარებას ისევ მისგან უნდა ველოდოთ და არა ამ ცრუქაქუნა და არაფრისმაქნისი პარაზიტებისგან, რომლებმაც პოლიტიკოსები დაირქვეს.

მთლიანად შანტაჟის რეჟიმზეა გადასული `ნაცმოძრაობის~ ჯიბის ტელევიზია `რუსთავი-2~, რომელიც დილიდან საღამომდე ერთ კაცს, ბიძინა ივანიშვილს, უტევს `ნაცმოძრაობის~ მიერ მოსყიდული და მის ჭკუაზე გაწვრთნილ-დაგეშილი ჟურნალისტებისა და ყველაფრის მკადრებელი ჩვეულებრივი ტაკიმასხრების გუნდით.

მოკლედ რომ ვთქვათ, შანტაჟზე, ცილისწამებაზე, პროვოკაციაზე, ცრუ ბრალდებებზე აგებული ეს უზარმაზარი მახინა, თავისი `ნაცმოძრაობით~, ე. წ. ოპოზიციური პარტიებით, რასელებით და დოლებით, `აირაით~ და `ენდიაით~, `რუსთავი-2~-ით და მის თარგზე აწყობილი სხვა ტელეკომპანიებით და რადიოარხებით, მთლიანად ყვითელი ან ნახევრად ყვითელი გაზეთებით, ე. წ. არასამთავრობო ორგანიზაციებით, ერთ კაცს, ერთ ადამიანს, ერთ ბიძინა ივანიშვილს ებრძვის.

რაშია საქმე? რატომ ხდება ასე?!

რატომ ხდება და იმიტომ, რომ დღეს საქართველოს ბედი, ამ ერთ კაცზეა მიბმული.

მოგვწონს თუ არ მოგვწონს, გვინდა თუ არ გვინდა ეს, რეალობაა, რომ ქვეყანაში პოლიტიკური სტაბილურობის ერთადერთი გარანტი დღეს ბიძინა ივანიშვილია.

არაფერს არ ვაზვიადებ, არაფერს არ ვაჭარბებ, უბრალოდ, სიმართლეს ვამბობ, რომლის თქმა და რომლის გაგება დღეს ბევრს უჭირს.

ეს ისეთი სიმართლეა, რომელსაც გულის სიღრმეში ბიძინა ივანიშვილის დაუძინებელი მტრებიც და მისი ყველაზე რადიკალური ოპონენტებიც კი დაეთანხმებიან, თუმცა ხმამაღლა ამის აღიარებას როგორ გაბედავენ?

აბა, ერთი წუთით წარმოვიდგინოთ, ამდენი უმადურობით, ამდენი დაუმსახურებელი შეურაცხყოფით გულნატკენ ბიძინა ივანიშვილს ერთ დღეს ყელში რომ ამოუვიდეს ეს ყველაფერი და გვითხრას: – აჰ, მე გიშლით ხომ ხელს ქვეყნის აყვავებასა და გაფურჩქვნაში? კი, ბატონო, მე გაგეცლებით და აწი თქვენ იცითო…

ეს თუ მოხდება, მეორე დღეს საქართველოში დიდი ომი დაიწყება – ომი ძალაუფლებისთვის, ომი სახელმწიფო თუ კერძო ქონების დაუფლებისთვის, ომი ქვეყნის პოლიტიკური კურსის კორექტირებისთვის, ომი შურისძიების და სამაგიეროს გადახდისთვის და ა.შ.

მოკლედ, ეს იქნება ისეთი მასშტაბის ომი, რომელიც საბოლოოდ შეიწირავს საქართველოს და ქართულ სახელმწიფოებრიობას.

ბიძინა ივანიშვილის წასვლით საქართველოში ზუსტად განეორდება ის ტრაგედია, რაც ზვიად გამსახურდიას გაძევებას მოჰყვა და რის შესახებაც საოცარი სიზუსტით იწინასწარმეტყველა თვითონ გამსახურდიამ.

ვფიქრობ, არ შევცდები თუ ვიტყვი, რომ 25 წლის წინათ დაწყებული ის შემზარავი ომი დღემდე გრძელდება.

იმ ომში ქართველთა ერთი ნაწილი საკუთარ ქვეყანას დამპყრობელივით შეესია და მის დამოუკიდებლობას და თავისუფლებას ძირი გამოუთხარა.

საკუთარი ქვეყნის დამპყრობელი, საკუთარი ქვეყნის ოკუპანტი ძალა იყო და არის `ნაცმოძრაობაც~.

აი, ამ ანტიქართულ ძალაზე გაიმარჯვა ბიძინა ივანიშვილმა და, ცხადია, მისი ბრძოლოს ველიდან გასვლა და დამარცხება საქართველოს დამარცხებას ნიშნავს.

ძნელი მისახვედრია ეს, ძმებო ქართველებო?

„საერთო გაზეთი“, 11 მაისი, 2016 წელი

რამ გააბედნიერა თავდაცვის მინისტრი თინათინი, როცა არავინ იცის რას მოიმოქმედებს გაბრაზებული რუსეთი სამხედრო „პოდიუმზე“ აშშ-ს ტანკების „პაკაზის“ შემდეგ?

თამარ შველიძე

გვესაუბრება პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე:

- ბატონო სოსო, დღეს საქართველო-ამერიკის ერთობლივი წვრთნა დაიწყო. ამერიკული ტანკების ჩვენს ტერიტორიაზე შემოსვლამ რუსეთის გაღიზიანება გამოიწვია. რა საფრთხეებია მოსალოდნელი?

- პირადად მე, დასავლეთთან, ნატოსთან, ამერიკასთან რეალური სამხედრო კავშირის მომხრე ვარ და არა ასეთი, სააღლუმო მოჩვენებითი ბუტაფორიების. მოდით, ამ წვრთნების მარგი ქმედების კოეფიციენტს სიღრმეში ჩავწვდეთ. ეს მხოლოდ ვირტუალური კავშირის დემონსტრაციაა, ვინაიდან ეს ტანკები როგორც ჩამოვიდნენ, უკანაც ისევე წავლენ. ღმერთმა დაგვიფაროს, მაგრამ ამ ქმედების შედეგად რუსეთისგან რეალური აგრესია რომ მივიღოთ, გეკითხებით, ამერიკული ტანკები აქ, საომრად ჩამოვლენ? – რა თქმა უნდა, არა. აბა, მაშინ რა არის ეს, მოდების ჩვენებაა? დიახ, ეს სამხედრო მოდების ჩვენებაა და მეტი არაფერი.

თითქმის ნახევარი საუკუნეა თეორიულად ვსწავლობ საერთაშორისო ურთიერთობებს, რეალურ, მოჩვენებით, ვირტუალურ ხელშეკრულებებს, უბრალოდ, ვინმეს დასამშვიდებლად გაკეთებულ განცხადებებს და ა.შ. საქართველოს რეალური დაცვის მექანიზმი, ასეთი რამ, არ არსებობს. დღეს, ჩვენ, მხოლოდ არაქმედითი, არამოქმედებითი, მოჩვენებითი, ზერელე დემონსტრაციები გვაქვს. ვისმენთ განცხადებებს, რომ საქართველო ამერიკის, ევროპის, ნატოს მეგობარია. ასევე, გვესმის, რომ საქართველო ნატოსკენ წარმატებით მიიწევს. სინამდვილეში, ასეთი პოლიტიკით, რეალურად, ნატოში ვერასოდეს შევაღწევთ. 90-იანი წლების დასაწისში, ხავიერ სოლანას გენერალური მდივნობის დროს, დასავლეთმა პრიმაკოვის განცხადებები ფეხებზე დაიკიდა. მოსკოვში სოლანასა და პრიმაკოვს შორის მოლაპარაკება მთელი ღამე მიდიოდა. დილით ორივენი უძილონი გამოვიდნენ, სოლანამ თქვა: პრიმაკოვი პატრიოტია, მაგრამ თავისი ქვეყნის ამოცანები არასწორად ესმისო. ერთ კვირაში ნატოს დიდი გაფართოება მოხდა. მაშინ დასავლეთს პოლიტიკური ნება ჰქონდა, რაც დღეს აღარ აქვს. დღეს რა ხდება? ლონდონის არაბულ-ისლამური მოსახლეობის ნახევარზე მეტი რადიკალური ისლამისტური ფუნდამენტალიზმის იდეებითაა გამწვავებული და ლონდონის მერად მუსულმან მერს ირჩევენ. ან თუნდაც ერთი კვირის წინ მომხდარი ფაქტი გავიხსენოთ: ზღვაში რვა ყაჩაღმა ფრანგი პენსიონერი ცოლ-ქმარი დაატყვევა, ქმარი მოკლეს, ცოლი გვინეის ყურეში ტყვედ ჰყავდათ, საფრანგეთის სპეც.რაზმმა გაათავისუფლა, რვავე ყაჩაღი დაიჭირა და სტრასბურგის ადამიანის უფლებების დაცვის საერთაშორისო სასამართლომ, რომელიც წლების განმავლობაში ჭიმავს საქართველოდან და სხვა ქვეყნებიდან შესულ რეალურ საჩივრებს, ეს საქმე დაჩქარებული წესით, ერთ კვირაში განიხილა. თურმე, ფრანგმა სამართალდამცავებმა ყაჩაღებს რამდენიმე საათით გვიან წაუყენეს ბრალდება, ამიტომ ისინი გაათავისუფლა და თანაც, საფრანგეთის მთავრობას დააკისრა თითოეული ყაჩაყისთვის 8 ათასი ევრო გადაეხადა მორალური ზიანის მიყენებისთვის. აი, ასეთ რეალობაში ვერ ვხედავ იმის პოლიტიკურ ნებას, რომ იგივე, ბრიუსელმა, ვაშინგტონმა რეალურად დაიცვას ისეთი პატარა ქვეყნები როგორიც საქართველოა და რომელსაც გულწრფელად უნდა ცივილიზებული მსოფლიოს ნაწილი გახდეს. მაგრამ ეს ვერ ხერხდება, რადგან არსებობს ასეთი გადაულახავი ბარიერი.

დასავლეთს რეალურად ძალა აქვს, მაგრამ მისი გამოყენების პოლიტიკური ნება – არა. გავავლოთ ისტორიული პარალელი. დღევანდელი სიტუაცია 1936 წლის 7 მარტს მახსენებს, როდესაც კვირა დღეს ჰიტლერმა სასტიკად, ცინიკურად დაარღვია ვერსალის ხელშეკრულება და რეინის დემილიტარიზებულ ზონაში ჯარი შეიყვანა. თანაც, როგორ? – მაშინ ჰიტლერს 20 ათასი გაუწვრთნელი ჯარისკაცი ჰყავდა. თავის ჯარს ბრძანება მისცა – თუ ფრანგები წინააღმდეგობას გაგიწევენ, ეგრევე უკან გამოიქეცითო. მაგრამ საფრანგეთმა რომელსაც მაშინ 500 ათასიანი უძლიერესი არმია ჰყავდა, წინააღმდეგობის გაწევა ვერ გაბედა. ჰიტლერმა პირველი გამარჯვება მოიპოვა. იგი მიხვდა ვისთანაც ჰქონდა საქმე – ევროპის – საფრანგეთისა და ინგლისის დაჩმორებულ დემოკრატიულ ხელისუფლებებთან. ამის რეალური შედეგი იყო მიუნჰენის გარიგება და მეორე მსოფლიო ომი. დღეს, ევროპა 30-იანი წლების პოლიტიკური პროსტაციის პერიოდს უბრუნდება. დავბრუნდეთ დღევანდელ რეალობაში. უკვე წინასწარ, ოფიციალურად გაცხადდა, რომ ივლისის ვარშავის სამიტზე ნატოს გაფართოება არ იგეგმება. ჩვენი თავდაცვის მინისტრი კი ბედნიერია. ცოლ-ქმარი სულ რაღაც ორი წლის წინ ერთად ტიროდნენ – თუ ნატოში არ მიგვიღებთ, საქართველო მსოფლიო რუკიდან წაიშლებაო. დღეს ბედნიერნი არიან იმიტომ, რომ თურმე, სამიტზე საქართველოს თავდაცვის უნარიანობის გაძლიერებაზე იქნება ლაპარაკიო. ე.ი. რა გამოდის? – ჩვენ ბრძოლაში კი არ დაგეხმარებით, არამედ იმაში, თქვენი არმია ისე გაძლიერდეს, რომ პოტენციური მტერი – რუსეთის არმია დაამარცხოსო. შეიძლება ეს განცხადება ქვეყანამ სერიოზულად აღიქვას? იცით, ახლა ამას რომ ვლაპარაკობ, თან, ალბათ, წნევა მიწევს. განა შეიძლება ქვეყანამ ასეთი განცხადება სერიოზულად აღიქვას?! უმრავლესობის ლიდერები ცინიზმით თვალსა და ხელს შუა გვატყუებენ. ინტერნეტში ფრანგული სერიალი „მარსელი“ გადის, სადაც ჟერარ დეპარდიე თამაშობს. აქ, კარგად ჩანს როგორ იყიდებიან პოლიტიკოსები მერის არჩევნებზე. ჩვენთან იგივე არ ხდება?  ესაა სრული პოლიტიკური დეგრადაცია, პოლიტიკური ნების სრული პროსტაცია, როგორც ევროპაში, ასევე, საქართველოშიც. ესაა პრობლემა, თორემ, ჩემზე უკეთ ვინ იცნობს რუსეთს. მე იქ ვსწავლობდი, ვცხოვრობდი, დღესაც სამეცნიერო ინსტიტუტების საბჭოს წევრი ვარ, ესენი ნამყოფიც არ არიან. ვინ იცნობს ჩემზე უკეთ რუსეთის ბუნებას? რუსეთს სისხლში აქვს გამჯდარი იმპერიალისტური, მეზობლებზე ბატონობის პოლიტიკა. მაგრამ ადეკვატური პოლიტიკაა საჭირო. კი ბატონო, ნატომ მიგვიღოს წევრად, როგორებიცაა პოლონეთი, ბალტიისპირეთი. ვინ ოხერი გაიხედავს მერე რუსეთისკენ, ვინ იტყვის რუსეთთან ურთიერთობა უნდა აღვადგინოთო? მაგრამ დღეს, ნატო სინანულს გამოთქვამს მათ მიმართაც ვინც უკვე მიიღო – ცოტა ავჩქარდით, რომ ამხელა ვალდებულებები დაგვეკისრაო. ცდილობენ, როგორმე, ბალტიისპირეთი და პოლონეთი დაიცვან. ესაა დღეს ნატოს მთავარი ამოცანა. ტრამპი რომელიც შეიძლება ხვალ ამერიკის პრეზიდენტი გახდეს, უკვე პირდაპირ საუბრობს ამერიკის ნატოდან გამოსვლაზე. ტრამპის საგარეო პოლიტიკური კურსი ნატოდან გამოსვლა, ევროპელების მიტოვება და რუსეთთან თანამშრომლობის დაწყებაა. ამ დროს, ჩვენ, თითქოს, მარსზე ვცხოვრობთ და არ გვეხება რა პროცესები მიმდინარეობს ევროპაში, აშშ-ში. ამიტომაც, ჩვენი სულელური პოლიტიკა – ყველა კვერცხი ერთი კალათით ვატაროთ, დღემდე გრძელდება. არ გვღებულობს ხომ ნატო, მაინც უნდა შევეტენოთ ისე როგორც აფხაზები და ოსები ძმებად არ გვთვლიან, ჩვენ მაინც აქედან უნდა ვიძახოთ ძმები არიან, ძმები არიანო და ასე გახდებიან ძმები? ესაა პოლიტიკა?

– ბატონო სოსო, ისევ წვრთნებს დავუბრუნდეთ. რა იცვლება ამით ქართული არმიისთვის?

– მანევრების ერთადერთ შედეგად შეიძლება ლავროვის განცხადება ჩაითვალოს. ხელისუფლებამ ამას გინდ მიაქციოს ყურადღება, გინდ არა, ერთადერთი შედეგი ესაა. ქართული არმიის ბრძოლისუნარიანობა როგორიც იყო, ისეთივე დარჩება. იცით, რა მაინტერესებს ყველაზე მეტად? – ჩვენ გვაქვს გენერალური შტაბი ხომ. მსოფლიოში, დაწყებული ძველი ბერძნებიდან, რომაელებიდან დღემდე, გენერალური შტაბების ან ანალოგიური სამსახურების ერთადერთი მთავარი ამოცანა პოტენციურ, ვირტუალურ მოწინააღმდეგეებთან მიმართებაში გეგმების შედგენაა, თუ როგორ უნდა ეომათ. მაინტერესებს, ჩვენს გენერალურ შტაბს ვისთან საომარი გეგმა აქვს? ეს ლამაზ-ლამაზი ფორმები რომ აცვიათ, პრიალა პაგონებით, ამხელა ხელფასები და პრემიები რომ აქვთ, რომელ ქვეყანასთან საომარი გეგმა, ტაქტიკა აქვთ შემუშავებული? პირველი მსოფლიო ომის დროს იყო მოლტკეს გეგმა, რითაც გერმანიამ ომი დაიწყო. მეორე მსოფლიო ომის დროს რაკასოვსკის გეგმა ცალკე იყო, ჟუკოვის ცალკე, ინგლისში ალექსანდერის გეგმა იყო, ასევე, ჩერჩილს ჰქონდათავისი გეგმა. ჩვენი გენერალური შტაბი რომელი პოტენციური მოწინააღმდეგის წინააღმდეგ ბრძოლისათვის ემზადება თეორიულად? არა, ნუ იცინით, არაა ეს სასაცილო. მეც მეცინება, ეს ხომ მწარე სიცილია. ზოგადად, ორი ვარიანტი არსებობს. ამერიკელებს ძლიერი დიპლომატიური სკოლა არასოდეს ჰქონიათ, მხოლოდ კისინჯერი იყო გამონაკლისი. მაგრამ ამერიკელებს ეს არ სჭირდებოდათ იმიტომ, რომ რუსული პრინციპით მოქმედებდნენ – ძალა არის, ჭკუა საჭირო აღარაა. ამერიკას იმხელა სამხედრო, ეკონომიკური რესურსი აქვს, რომ დიდი დიპლომატია არ სჭირდება. მაგრამ ევროპაში ეს მხარე ყოველთვის ძლიერი იყო, იგივე, რიშელიეს დიპლომატია. იგი, ყოველთვის, დიპლომატიით მოქმედებდა. არც დეგოლს უწარმოებია ომი ვინმესთან, პირიქით, ალჟირში მშვიდობა დაამყარა. დეგოლმა დაჩმორებული, გაპარტახებული, მორალურად გათახსირებული ევროპა ჩაიბარა და ყველამ ვიცით რაც დატოვა ათ წელიწადში დიპლომატიით. ჩვენ, დიპლომატია საერთოდ გამოვთიშეთ. ამიტომაცაა ჩვენი მთავრობა ხელთათმანებივით რომ იცვლის საგარეო საქმეთა მინისტრებს და გაუგებრობაა რას წარმოადგენს ჩვენი საგარეო საქმეთა სამინისტრო. შეიძლება, მინისტრი, ბუნებით კარგი ადამიანია. ამ საქმის პროფესიონალი ვარ, მაგრამ მისი გვარიც მავიწყდება, არ ვიცი იმიტომ, რომ თვე გადის და არსად არ ჩანს. ეს რაღაცის სიმპტომი არაა?! ხუთი თვე გადის და მინისტრი განცხადებას არ აკეთებს, უბრალოდ, სახით შეიძლება დავინახოთ თუ პრემიერი სადმე წავა და გაჰყვება. ამ დროს, თქვენ კიდევ მანევრების ფასს მეკითხებით. ვიმეორებ, ამის ერთადერთი შედეგი არის ლავროვის განცხადება. ეს როგორც გინდათ ისე მიიღეთ – გინდ მუქარად, გინდ გაფრთხილებად.

– ბატონო სოსო, წეღან აღნიშნეთ ეს წვრთნა კი არა სამხედრო მოდების ჩვენებააო. მაგრამ ამ მოდების ჩვენებით ერთი მტკაველი ქვეყანა შეიძლება დაპირისპირების ზონად გადაიქცეს. ეს ხომ პროვოკაციაა?

– დიახ. გამოჩნდა ახალი ამერიკული ტანკი – აბრამსი და უნდა შევხედოთ მას, მაგრამ მის მონაცემებს ჩვენ, არავინ გვეუბნება, უბრალოდ, გარედან შევხედავთ როგორია. ამ ტანკს ამერიკელები დაგვიტოვებენ? – რა თქმა უნდა, არა და ისევ უკან წაიღებენ. ბრძოლის დროს ჩამოვა ამერიკული აბრამსი და ჩვენს დასაცავად იომებს? მაშინ რა ჯანდაბად გვინდა მაგის დანახვა?! გარდა ამისა, რაც არ უნდა გაძლიერდეს ჩვენი არმია, რომელ პოტენციურ მოწინააღმდეგესთან ბრძოლის თავი ექნება?! რადგან ეს სფერო ასეთ კრიზისშია, წინა პლანზე დიპლომატია უნდა წამოვიდეს, რომლის საფუძველია კონტაქტები, კომუნიკაბელურობა, მოლაპარაკებები, დალაპარაკება და არა გაბუტვა. დიპლომატიისათვის გაბუტვა ნონსესია. ცხონებული რიშელიე თავის პოლიტიკურ ანდერძში ამბობს – ნებისმიერ მოლაპარაკებას უშედეგოს, ჩაშლილსაც კი აქვს თავისი დადებითი მომენტი, რადგან უფრო ნათლად გებულობ რა უნდა მოწინააღმდეგეს, ზუსტად ცდილობ მის ტყავში ჩაჯდე და იცი, ამის შემდეგ, სად შეიძლება დაუთმო და სად არა, ხვდები სად გადის წითელი ხაზი. ამათ არანაირი კონტაქტი არ უნდათ. პუტინის ადვოკატად არ გამოვდგები, მაგრამ მან 2-3-ჯერ დაპატიჟა ჩვენი პირველი პირები. არა, ჩვენი პოზიციაა ჯერ დაგვიბრუნოს ტერიტორიები და მერე დაველაპარაკებითო. აღარაა საშველი, საით მივდივართ არ ვიცით.

– ბატონო სოსო, ბოლო დროს ხშირად ისმის განცხადებები, რომ `ნაციონალური მოძრაობა~ დიდი არეულობისთვის ემზადება. ამის წინაპირობები აშკარად ჩანს, თუნდაც ის აგრესიული აქციები რომელთაც პირდაპირ – მოდით, დაგვარბიეთ შეიძლება ვუწოდოთ. თქვენ, რა მოლოდინი გაქვს, ამ კუთხით?

– არეულობასაც სხვა საზოგადოება ესაჭიროება და არა დღევანდელი. ასევე, ამისათვის სხვა ლიდერებიც საჭიროა. ვინაიდან ჩვენი საზოგადოება გადამრჩენის მოლოდინშია. ქუჩაში ხშირად მაჩერებენ და მეკითხებიან – ნუთუ არავინ გამოჩნდება ანუ, მესია ვინც გადაგვარჩენსო. არავის აქვს საზოგადოების, საკუთარი თავის იმედი. თავის დროზე გადამრჩენელად შევარდნაძე მოგვევლინა. იმდროინდელ პარლამნეტში იყო ერთი დეპუტატი სუმბათაშვილი, რომელმაც ბატონ ედუარდს ტრიბუნიდან მიმართა – თუ მოხვედი მარჩენალად, შეგვინახეო. მერე ეს როლი სააკაშვილმა მოირგო, ახლა, ბურჭულაძეზე ამყარებენ იმედებს. საზოგადოებას რომელიც სულ გადამრჩენელს ელოდება და რომელსაც ყოველ ახალ არჩევნებში გადამრჩენელი სჭირდება, პოლიტიკური მომავალი არ აქვს.

– ვაშაძის გამოქცევამ რამდენად შეარყია `ნაციონალების~ რიგები. მთავარი ოპოზიციური პარტიიდან ლიდერები გამორბიან. რას ნიშნავს ეს?

– ვაშაძე არის კლასიკა. ხშირად იყო ლაპარაკი – ჩიკაგო ბანდიტების ხელშიაო, მაგრამ სანამ ალ-კაპონე არ დაიჭირეს, ეგონათ ეს ჟურნალისტების ან ჰოლივუდის მოგონილი იყო. რეალურად, არავითარი მაფია არ არსებობდა. მაგრამ ალ-კაპონე რომ დაიჭირეს, მაშინ გამოჩნდა, რაც ხდებოდა. ახლა, ჩვენთანაც ამბობენ, არავინ იყიდება, `გირჩი~ არ იყიდებაო, მაგრამ ვაშაძის მაგალითი ლუსტრაცია გახდა, როდესაც არჩევნებამდე ხუთი თვით ადრე პარტიიდან გამოიქცა. რა ხდება? არ გამიკვირდება `გირჩი~ პარლამენტში რომ მოხვდეს. თუმცა, ამ ორგანიზაციის ერთადერთი რესურსი მათი მისამართით თქმული ორსიტყვიანი წინადადებაა – ვაჟკაცები ყოფილანო. ახლა, ვაჟკაც გირჩებს კიდევ ერთი ვაჟკაცი – ვაშაძე მიემატება. ალბათ, იტყვიან ვაშაძეც ვაჟკაცურად მოიქცაო ე. ი. `ნაციონალური მოძრაობიდან~ ვაჟკაცები გარბიან. იტყვიან, აი, გემი რომელიც იძირება – ნაცმოძრაობა, აქედან ვაჟკაცები გარბიანო. ვინ რა იცის ისტორიული და ტრადიციული თქმით პირველი ვინ გარბიან ჩასაძირად განწირული გემიდან. ის ადრე იყო პირატების დროს, როცა ვირთხები გარბოდნენო, ახლა გემიდან ვაჟკაცები გარბიან.

———————-

„ახალი თაობა“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილის გარეშე „ქართულ ოცნებაში“ ერთმანეთს დაჭამენ“ // „რესპუბლიკელებს“ კარის ხმამაღლა გაჯახუნება სურთ“ // „პატარა ადამიანებს დიდი ამბიციები აწუხებთ“

რის მიღწევას ცდილობენ „რესპუბლიკელები“, რას ელოდება ბიძინა ივანიშვილი, ვინ არის მთავარი მოთამაშე ქართულ პოლიტიკაში? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრება.

- რესპუბლიკელებსა“ და კოალიციაში შემავალ სხვა სუბიექტებს შორის დაპირისპირების ახალი ფაზა დაიწყო. სადამდე შეიძლება ეს გაგრძელდეს?

- ამ ძალებს აქვთ განსხვავებული მსოფლმხედველობა და სანამ ეს განსხვავება იარსებებს, დაპირისპირებაც იქნება. ყველა პოლიტიკურ ძალას თავისი შეხედულება აქვს და ბუნებაში ხელოვნური წყვილები არ უნდა არსებობდნენ.

საქართველოში მიღებულია: ცოლ-ქმარი ერთმანეთს ვერ იტანს, მაგრამ ოჯახური „სიწმინდის“ სახელით აგრძელებენ თანაცხოვრებას. პოლიტიკაში ასე დიდხანს ვერ გაგრძელდება და როცა პარტიები ერთმანეთს ვერ იტანენ, გაყრა უნდა შედგეს. აქ რესპუბლიკელების პოზიცია უკვე გაუგებარია. ისინი აცხადებენ, რომ დამოუკიდებლად გამოვლენ არჩევნებზე, ამ დროს ისტერიულად ებღაუჭებიან პორტფელებს. ასეთი პოზიცია მათთვის არის საზიანო. საინტერესოა, სად არის მათი ამომრჩეველი, რომლის დახმარებითაც ისინი არჩევნების მოგებას აპირებენ. ეს ყველაფერი იწვევს დაძაბულობას. მე არ მესმის, რაში სჭირდებათ ეს ხელოვნური გაუგებრობები. მეჭიაურის განცხადებების დრამატიზებით, შესაძლოა, ისინი სპეცოპერაციის ჩატარებას აპირებენ.

- რა სპეცოპერაციას უნდა ველოდოთ მათგან?

- ამ სპეცოპერაციას კარის გაჯახუნება ჰქვია. შესაძლოა, ისინი იმის გამეორებას აპირებენ, რაც 2014 წელს გააკეთა ირაკლი ალასანიამ „თავისუფალ დემოკრატებთან“ ერთად.

- არჩევნებამდე რამდენიმე თვით ადრე, როცა გარკვეულია, რომ ისინი ცალკე გამოვლენ არჩევნებზე, კარის გაჯახუნება დაგვიანებული ხომ არ იქნება?

- კარის გაჯახუნებას ისინი ძალიან უხარისხოდ ცდილობენ. მათი ქმედებები ძალიან სასაცილოდ გამოიყურება. დაბნეულები არიან და უკვე თავადაც აღარ იციან, რა უნდათ ამ ცხოვრებისგან.

- დაბნეულობით არის ვითომ გამოწვეული მათი მხრიდან კოალიციისთვის ულტიმატუმის წაყენება? ძმები ბერძენიშვილები, თამაზ მეჭიაურის გარდა, უკვე გოგი თოფაძის და სოსო ჯაჭვლიანის გარიცხვასაც ითხოვენ...

- ძალიან მიჭირს მათი ქმედებები შევაფასო. საქციელწამხდარი ბავშვებივით იქცევიან. როგორ შეიძლება სხვა პარტიას მიუთითო ვიღაცის გაშვებისკენ. მით უმეტეს მაშინ, როცა იმედი არ გაქვს, რომ სამომავლოდ მასთან პოლიტიკურ პარტნიორობას გააგრძელებენ. ცდილობენ, თავი ყველაზე კორექტულ ძალად წარმოაჩინონ, ამ დროს ყველაზე არაადეკვატურად გამოიყურებიან, რაც მათ ისედაც ბუნდოვან პერსპექტივას კიდევ უფრო ამძიმებს.

- ზემოთ ახსენეთ, თამაზ მეჭიაურის განცხადებების დრამატიზებას ახდენენო. ამით დასავლეთის თვალში ხომ არ უნდათ პოლიტიკური ქულების დაწერა?

- გამომდინარე იქედან, რომ საქართველოში მხარდამჭერები არ ჰყავთ, არაა გასაკვირი, დასავლეთზე გააკეთონ აქცენტი. ამ დასავლურ ფლანგზე პარტიების ისეთი სიმჭიდროვეა, რომ იქაც საკმაოდ გაუჭირდებათ ადგილის პოვნა, იქ ძალიან მაღალი კონკურენციაა. რატომღაც მგონია, რომ მათი ასეთი ქმედებები მაინც დაბნეულობით არის გამოწვეული. ვერაფრით ჩამოყალიბდნენ, რა უნდათ. წლების განმავლობაში ხელისუფლებაში უკანა კარიდან იყვნენ. ისინი ხალხზე, როგორც ძალაუფლების წყაროზე, არასოდეს აკეთებდნენ ორიენტაციას. მათი ორიენტირი იყო ბიძინა ივანიშვილი და მასთან ალაგებდნენ სიტუაციას. ამ დალაგებებში ამომრჩეველთან საერთოდ დაკარგეს კომუნიკაცია. ახლა ძალიან უჭირთ ახალი ციკლის წამოწყება. არ უნდათ იმის გახსენება, რომ ძალაუფლების წყარო ხალხია და არა სხვა ვინმე. როგორც დამოუკიდებელი პოლიტიკური ძალა, პერსპექტივას ვერ ხედავენ. ვერც პოლიტიკური პარტნიორები იპოვეს.

- პოლიტიკურ პარტნიორებს რატომ ვერ პოულობენ?

- იმიტომ, რომ ღამურას პოზიციაში აღმოჩნდნენ – არც მიწის არიან და არც ცისა. ასეთ ვითარებაში რომ აღმოჩნდება პარტია, შეცდომას შეცდომაზე დაუშვებს. ამიტომ რაღაც მომენტში მათაც უნდა გავუგოთ.

- ზემოთ ახსენეთ, რომ „რესპუბლიკელები“ ბიძინა ივანიშვილთან ალაგებდნენ სიტუაციებსო. ასევე იქცეოდნენ კოალიციაში შემავალი სხვა პარტიებიც. მოსახლეობა კი ელოდება, რომ ის საარჩევნოდ მმართველ გუნდში არსებულ ვითარებას დაალაგებს. ის დაგვპირდა, რომ თებერვლიდან ჩაერთვებოდა პროცესებში. რატომ აგვიანებს გამოჩენას?

- მან განაცხადა, რომ პროცესებში აქტიურად ჩაერეოდა, ამის მიუხედავად, პროცესებისგან დისტანცირებულია. ამაში ლოგიკის დანახვა შეიძლება. იმისთვის, რომ დაავადების მკურნალობა დაიწყო, ჯერ მისი პროვოცირება უნდა მოახდინო, რომ კრიტიკული მასა ბოლომდე გამოვლინდეს. შესაძლოა, მისი განზე დგომის ტაქტიკა ამით არის განპირობებული. ბიძინა ივანიშვილის გარეშე ამ არეულობის დალაგება შეუძლებელი იქნება. ამ შემთხვევაში მარტო რესპუბლიკელებთან დაკავშირებულ პროცესებს არ ვგულისხმობ. შიგნით, პარტია „ქართულ ოცნებაშიც“ ძალიან გაჭირდება სიტუაციის დალაგება. ძალიან მალე იქაც დაჭამენ ერთმანეთს. იქაც სერიოზული ეკლექტიკა ჩანს. მამათა და შვილთა ბრძოლაა მოსალოდნელი. ვიღაცები განახლებაზე საუბრობენ, რასაც ძველები აუცილებლად შეეწინააღმდეგებიან. რამდენადაც უცნაურად არ უნდა მოგეჩვენოთ, ბიძინა ივანიშვილი არის ერთადერთი გარანტი როგორც პარტიული, ასევე სახელმწიფოებრივი სტაბილურობის. ღმერთმა არ ქნას, რომ ის ბოლომდე პასიური იყოს ამ პროცესში.

- მისი პასიურობის შემთხვევაში არეულობა ელოდება ქვეყანას?

- მისი პასიურობის შემთხვევაში მოვლენები ძალიან დრამატულად განვითარდება. შესაძლებელია ივანიშვილი იმიტომაც არ ჩქარობს, რომ ყველამ დაინახოს მისი საჭიროება და მოხდეს მისი როლის აღიარება.

- მის როლს ისედაც ხომ აღიარებენ?

- ისედაც აღიარებენ, მაგრამ ეს აღიარება არის ყალბი. ადამიანები ძალიან ამბიციურები არიან და ვიღაცებს „ქართულ ოცნებაში“ გაუჩნდათ იმის ილუზია, რომ მათ ქვეყნის მართვა შეუძლიათ. ასე ნამდვილად არ არის. ბიძინა ივანიშვილი ამით ალბათ უკმაყოფილოა და შესაძლოა, ელოდება, როდის წაიმტვრევენ კისერს. ელოდება, როდის მიხვდებიან, რომ ჰალსტუხის და შავი ჯიპის უკან არაფერი დგას. ძალიან მიკვირს, „ქართული ოცნების“ ზოგიერთი წარმომადგენელი ამას რატომ ვერ ხვდება. ამას მხოლოდ ერთი ახსნა აქვს – პატარა ადამიანებს დიდი ამბიციები აწუხებთ. ასეთები მმართველ გუნდში, სამწუხაროდ, მრავლად არიან.

- ზემოთ აღნიშნეთ, „ქართულ ოცნებაშიც“ დაჭამენ ერთმანეთსო. პარტია დატოვა მისმა პოლიტიკურმა მდივანმა არმაზ ახვლედიანმა. არის თუ არა ეს დაჭმის დასაწყისი?

- არმაზ ახვლედიანი საერთოდ გაუგებრობაა და მისი წასვლა-წამოსვლა, ისევე, როგორც სხვების, აქტუალური არ არის. რამდენიმე თვის წინ პრემიერი გადადგა და 3 დღეში ბუშტივით გასკდა და არმაზ ახვლედიანი ვის აინტერესებს? მით უმეტეს, რომ პროცესებში არ მონაწილეობდა და რაღაც გაუგებარი განცხადებების კეთებით იყო დაკავებული. ერთმანეთის დაჭმას ცოტა ხანში დაიწყებენ და მაშინ ალბათ ივანიშვილიც გამოჩნდება.

- როდის უნდა ველოდოთ მის გამოჩენას? იმის ლოდინში, რომ დაავადება ბოლომდე იჩენს თავს, არ დააგვიანდეს...

- წესით, ახლო მომავალში უნდა გამოჩნდეს. არჩევნებამდე სულ უფრო ცოტა დრო რჩება და საარჩევნო სიის ფორმირება მის გარეშე შეუძლებელი იქნება.

- თავად ამბობენ, რომ ივანიშვილი სიის ფორმირებაში არ ერევა...

- თავად ბევრ რამეს ამბობენ. ივანიშვილის გარეშე ამ საკითხის გადაწყვეტას სერიოზული პრობლემები მოჰყვება. რაც შეეხება მის საჯარო გამოჩენას, ეს დამოკიდებული იქნება იმაზე, თუ რა სიმწვავით განვითარდება წინასაარჩევნო კამპანია. ის იმ დოზით გამოჩნდება, რა დოზითაც საჭირო იქნება. ბევრს შეიძლება არ სურს ამის აღიარება მაგრამ ასეა, რომ დღეს ქართულ პოლიტიკაში მხოლოდ ორი ძირითადი მოთამაშეა. ესენი არიან ივანიშვილი და მიხეილ სააკაშვილი. პრემიერი წავიდა, კოალიცია დაიშალა, მაგრამ ამას პოლიტიკურ პროცესებზე გავლენა არ მოუხდენია. „ქართული ოცნება“ მისი ნიშნით ვითარდება. იგივე პროცესი მიდის ნაციონალურ მოძრაობაში. რამდენიმე დღის წინ წავიდა ვაშაძე, ერთი წლის წინ წავიდნენ გირჩები, მაგრამ იქაც არაფერი მომხდარა. იმიტომ არ მომხდარა, რომ იქ მთავარია სააკაშვილი. აქედან გამომდინარე, ისინი არიან მთავარი მოთამაშეები. სხვა საკითხია, რომ არც ერთი მათგანი არ არის ლეგიტიმური.

- ლეგიტიმურები რატომ არ არიან?

- იმიტომ, რომ მათი მთავარი ოპონენტი პოლიტიკური სპექტრი არ არის. არც ერთმანეთის ოპონენტები აღარ არიან. მათ მთავარ მოწინააღმდეგედ ქართველი საზოგადოება ჩამოყალიბდა. საზოგადოება არ გახლავთ პოლიტიკური ერთეული, მაგრამ ის არის ძალა, რომლის დამარცხებაც არის შეუძლებელი. არც ერთად და არც ცალ-ცალკე ისინი საზოგადოებას ვერ დაამარცხებენ, ამის მიუხედავად, პოლიტიკურ მოედანზე ეს ორი ადამიანი რჩება მთავარ მოთამაშედ. საზოგადოება მთლიანად პოლიტიკურ ელიტას ეუბნება უარს და სახელმწიფოებრივი კრიზისი სწორედ ამ ჭრილიდან ჩანს.

- თქვით, რომ „ნაციონალები“ მიხეილ სააკაშვილის გარეშე ვერაფერს გახდებიან. გაგირჩებული გოგა ხაჩიძე კი მიიჩნევს, რომ მან პარტიაზე კონტროლი დაკარგა…

- ბიძინა ივანიშვილზეც ამბობენ, რომ შიდა პარტიულ საქმეებში არ ჩაერევა. ეს ყველაფერი არის ილუზია. არ გამოვრიცხავ, რომ გოგა ხაჩიძე მართლაც ასე ფიქრობდეს. ის, ეტყობა, ვერ ხვდება, სად არის სიმძიმის ცენტრი და მართლა ფიქრობს, რომ ზურაბ ჯაფარიძე ლიდერია. სააკაშვილის და ივანიშვილის გარდა, მათ გუნდებში ყველა პაიკია. არც ერთ მათგანს ნაციონალურ ლიდერად ჩამოყალიბების პერსპექტივა არ აქვს. ვაშაძემაც თქვა, სააკაშვილს რაღაც ჯგუფი ებრძოდა და ამიტომ წამოვედიო. არ გამოვრიცხავ, რომ მას იმ ჯგუფთან, რომელიც ახლა პარტიას ტექნიკურად მართავს, მართლაც აქვს პრობლემები. ამის მიუხედავად, სააკაშვილმაც და ამ გუნდმაც კარგად იციან, რომ ერთმანეთი სჭირდებათ. ისინი მანამდე ითანამშრომლებენ, სანამ ამის რესურსი აქვთ.

„ახალი თაობა“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „არმაზ ახვლედიანის წასვლა „ქართულ ოცნებას“ ზიანს ვერ მიაყენებს” // „ბერძენიშვილების დაძახებულზე გადაწყვეტილებას არ ვიღებთ“

„ქართულ ოცნებაში“ არსებულ დაპირისპირებებზე საკმაოდ დიდი ხანია აქტიურად საუბრობენ. გუშინ პარტია „ქართული ოცნება“ არმაზ ახვლედიანმა დატოვა.

უმრავლესობის შიგნით მიმდინარე პროცესებზე „ახალი თაობის“ შეკითხვებს პარლამენტის დეპუტატი ირაკლი სესიაშვილი პასუხობს.

- ბატონო ირაკლი, არმაზ ახვლედიანი პარტიას ტოვებს და ბრალად გდებთ, რომ „ოცნებამ“ არ უერთგულა 2012 წელს ნაკისრ ვალდებულებებს. რას უპასუხებდით მის განცხადებებს?

- მე მეგონა, რომ უკვე გასული იყო ბატონი არმაზი პარტია „ქართული ოცნებიდან“. სამწუხაროდ, ის ამ შემთხვევაში არის განაწყენებული პოლიტიკოსი და განაწყენების გამო წავიდა და არა სხვა რაიმე პრინციპების გამო. რაც შეეხება დანაპირებს, ჩვენ საზოგადოებას ჩავაბარებთ ანგარიშს და საზოგადოებაც დარწმუნდება, რომ ის ძირითადი დანაპირები, რომლებიც ჩვენს პროგრამაში ავსახეთ, თითქმის ყველაფერი შევასრულეთ.

- რას ნიშნავს, როდესაც აცხადებთ, რომ ახვლედიანი უკვე წასული გეგონათ, რომ ის განაწყენებული პოლიტიკოსია და ასე შემდეგ?

_ რას ნიშნავს და იმას ნიშნავს, რომ ფაქტია, უკვე რამდენიმე თვე ბატონი არმაზი ღიად არის დაპირისპირებული `ქართულ ოცნებასთან~, აკრიტიკებს უსაფუძვლოდ. შეიძლება მეც ასევე არ ვიყო კმაყოფილი მთელი რიგი საკითხებით, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ მე არ მქონდეს იმის სურვილი და ძალა, რომ ის პრობლემები, რომლებიც პარტიის შიგნით არის, გამოვასწორო. მე ასეთ დროს, პირიქით, უფრო მეტად დავუდგებოდი ჩემს პარტიას გვერდში, იმ პარტიას, რომელმაც რეჟიმისგან იხსნა ქვეყანა, რომელმაც ადამიანის სიცოცხლეზე გააკეთა არჩევანი, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით! იმაზე ბევრად რთულ პროცესში შეყო თავი ბიძინა ივანიშვილმა, ვიდრე იქიდან ახვლედიანი გამოდის. ამ პარტიამ ისტორიული მისია შეასრულა ბიძინა ივანიშვილის მეთაურობით და, თუ ამ პარტიას პრობლემები აქვს, გაქცევა კი არა, გვერდში დგომა უნდა!

_ რატომ არის განაწყენებული არმაზ ახვლედიანი?

_ ეს ახვლედიანს უნდა ჰკითხოთ. მე ვთვლი, რომ მას მეტი პოლიტიკური ამბიცია ჰქონდა. არ არის ამაში რაღაც კატასტროფული, როცა პოლიტიკური ამბიცია აქვს ადამიანს. როგორც ჩანს, არმაზს სხვა პოლიტიკურ ძალაში ელოდებიან და სწორედ ეს მომენტი იყო, მან თავისი მისია შეასრულა „ქართულ ოცნებაში“ მისი შიგნიდან კრიტიკით. ახლა კი გამოჩნდება რომელიმე პოლიტიკურ ძალასთან.

_ წინასაარჩევნოდ ახვლედიანის ასეთი ხმამაღალი განცხადებები არ დაარტყამს „ქართული ოცნების“ იმიჯს?

_ ვინმეს „ქართული ოცნებისთვის“ თუ რამის დაშავება უნდა, მას მინიმუმ რაღაც წონა უნდა ჰქონდეს და მე ვერ ვხედავ ბატონ არმაზში იმ წონას, რომელსაც შეუძლია, პარტიას ზიანი მიაყენოს. როგორც ჩანს, ეს ადამიანი გაერიდა პრობლემებს და სხვა მისია აკისრია. არა მგონია, ასეთმა ადამიანმა პრობლემები შეგვიქმნას.

_ თუმცა ვხედავთ, რომ სერიოზულ პრობლემებს გიქმნით თამაზ მეჭიაური. ამის შესახებ რას იტყვით?

_ იცით, რა არის? გეტყვით, რომ მართლაც დისკომფორტია, როცა ჩვენი კოლეგა, ჩვენი გუნდის წევრი ხელისუფლების პოლიტიკასთან აცდენილ განცხადებებს აკეთებს, მაგრამ ბატონი მეჭიაურის განცხადებები ვერ შეცვლის და ვერ მოახდენს დიდ გავლენას `ქართული ოცნების~ პოლიტიკაზე. სამწუხაროა, რომ ასეთი განცხადებები გვესმის, სამწუხაროა, რომ იქ, სადაც ძალიან პრინციპული პოზიციები უნდა გვქონდეს, მტკიცე პოზიციები უნდა გვქონდეს, ჩვენი გუნდის წევრები თავს უფლებას აძლევენ და საკუთარი აზრის გამოთქმით არიან დაკავებული.

_ აზრის გამოთქმა დანაშაულია?

_ აზრის გამოთქმა ნამდვილად არ არის დანაშაული, პირიქით, თუმცა, როცა პრინციპული პოზიციებია, იქ უმჯობესია, პატივი სცე უმრავლესობას და გუნდური მიდგომები გქონდეს. თუმცა, საერთო ჯამში, ეს ვერანაირ შეფერხებას ვერ გამოიწვევს „ქართული ოცნების“ პოლიტიკის გატარებაში.

_ რესპუბლიკელებს მიაჩნიათ, რომ მეჭიაური კოალიციიდან უნდა გაირიცხოს. როგორია თქვენი დამოკიდებულება? დადგება დღის წესრიგში ეს საკითხი?

_ დავით ბერძენიშვილის განცხადებას მე უფრო აღვიქვამ, როგორც მათი პოლიტიკური ძალის წინასაარჩევნოდ გაკეთებულ განცხადებას და მმართველი გუნდისთვის იმიჯის შელახვის მცდელობას. დავით ბერძენიშვილის დაძახებულზე ჩვენ რომ არ მივიღებთ გადაწყვეტილებას, ეს მანაც ძალიან კარგად იცის! თუმცა მან გაიწია და პრემიერსა და ბიძინა ივანიშვილს მიმართა, იმიტომ, რომ, როგორც ჩანს, მისი ამბიციები არის ის, რომ მხოლოდ უმაღლეს თანამდებობის პირსა და ჩვენი პარტიის დამფუძნებელს ელაპარაკოს.

ეს ჩვეულებრივად იკითხება, ამაში კატასტროფა არაფერია. ჩვენ თვითონ გადავწყვეტთ, ვინ, სად, როგორ და რანაირად მოიქცეს და არ დაგვჭირდება მითითებები, განსაკუთრებით იმ ძალებისგან, რომლებსაც არანაკლები შეცდომები აქვთ დაშვებული, როცა საქმე ერთიანობას ეხება!

- ასევე არ ემთხვევა რესპუბლიკელი მინისტრის, პაატა ზაქარეიშვილის განცხადებები მმართველი გუნდის მიდგომებს. რა ხდება, სერიოზულ დაპირისპირებას აქვს ადგილი?

- ეს ჩვეულებრივი, სტანდარტული მიდგომაა. ჩვენ შეჩვეული ვართ, რომ რესპუბლიკური პარტია საკუთარ თავს, საკუთარ გუნდის წევრებს, რაც უნდა მოხდეს, მარტო აქებს, იცავს და ხშირ შემთხვევაში ობიექტურობა ავიწყდება. მე მიმაჩნია, რომ სადაც მთავრობაა, იქ მეტი ერთიანობაა საჭირო. ბატონმა პაატა ზაქარეიშვილმა კარგად იცის, რომ მთავრობა ყველაფერს აკეთებს, რათა ეროვნულ გზაზე სწრაფი და ადეკვატური ნაბიჯები გადადგას, ხოლო ერთი მხრიდან კრიტიკა ვიწროპარტიულ ინტერესებთან არის დაკავშირებული. ვიწროპარტიული ინტერესების გატარება ცუდი არ არის, ჩვეულებრივი მომენტია, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, როცა მთავრობაში ხარ, უფრო მეტი პასუხისმგებლობა გაქვს, ვიდრე ვიწროპარტიული ინტერესებია!

_ წინასაარჩევნოდ რესპუბლიკური პარტია მწვავე ოპოზიციაში გადადის და გიპირისპირდებათ? ამავე დროს, მათ მინისტრები ჰყავთ მთავრობაში და ეს რამდენად შეთავსებადი იქნება?

_ მე მჯერა, რომ ჩვენ არჩევნების გამოცხადებამდე შევძლებთ და მთელ პასუხისმგებლობას ყველა ერთად და სწორად გავიაზრებთ, მათ შორის პარლამენტში, მთავრობაში. მე არ მაქვს სურვილი, რომ ჩვენ შიგნით ბუნტი დავიწყოთ.

_ ძალიან დიდი ინტერესია „ქართული ოცნების” საპარლამენტო სიასთან დაკავშირებით. რა ცვლილებებია, შეგიძლიათ, ამ კუთხით რაიმე გაგვიმხილოთ?

_ მოდით, ამ ყველაფერს შევინახავ და ამაზე ღიად არ ვისაუბრებ. 14-ში ყრილობაა, ბევრი სიახლე გველოდება, ამიტომ წინასწარ ამაზე არ ვისაუბრებ.

_ თქვენ გაქვთ იმის იმედი, რომ კვლავ უმრავლესობას მოიპოვებთ? ბევრი გიწინასწარმეტყველებთ, რომ 50%-იან ბარიერს ვერ გადალახავთ...

_ დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენ არათუ 50%-იან ბარიერს გადავლახავთ, არამედ, ძალიან ძლიერ უმრავლესობას შევქმნით. თუმცა, რასაკვირველია, ვიაზრებ იმასაც, რომ გარემო საკმაოდ კონკურენტული იქნება. ისიც მაქვს გააზრებული, რომ ზოგიერთ პოლიტიკურ ძალას სიტუაციის არევა სურს.

_ ის მაინც გაგვიმხილეთ, თავად თქვენ თუ ხართ „ოცნების“ გამსვლელ სიაში?

_ არავითარ შემთხვევაში! მე ნამდვილად არ მჩვევია წინასწარ რამე ინფორმაციის გაჟღერება.

_ ოპონენტებზე საუბრობდით და ის, რაც ნაციონალურ მოძრაობაში ხდება, თქვენს წისქვილზე ასხამს წყალს?

_ ნაციონალურმა მოძრაობამ, ბატონი ვაშაძის მეთაურობით, თვითლუსტრაცია მოახდინა. ეს თვითლუსტრაცია მდგომარეობს იმაში, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ ყველაზე კარგად იცის, 10 კაცზე მეტის გაყვანის შანსი არ აქვს! ეს 10 კაცი კი არის მაქსიმუმ 12-13%. სწორედ ამ 10 კაცისთვის მიდის ჭიდაობა შიგნით. აი, ეს არის მათი რეალური სახე.

„ახალი თაობა“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა გიორგაძესთან: „ქართულმა ოცნებამ“ ყველანაირად შეუწყო ხელი „ნაცმოძრაობის“ გაძლიერებას“ // „ჯანსაღი პოლიტიკური გარემოს შემთხვევაში დასავლური ღირებულებების დევალვაცია არ მოხდებოდა“

სახალხო პარტიის ლიდერი მამუკა გიორგაძე იზიარებს `ქართული ოცნებიდან~ გამოსული არმაზ ახვლედიანის მოსაზრებას იმის შესახებ, რომ მმართველი პარტია არ უწყობს ხელს ქვეყნის განვითარებას. ამასთან, `ახალ თაობასთან~ ინტერვიუში იგი განმარტავს, რომ ამის სათქმელად მას სხვა მოტივაცია აქვს.

„ეს შეფასება სწორია, მაგრამ არმაზ ახვლედიანს, შესაძლოა, ამ შეფასების გაკეთების საფუძველს აძლევდეს ამა თუ იმ პირთა ჯგუფის მდგომარეობა პარტიაში. სხვებს ამის სათქმელად სხვა მოტივაცია გვაქვს. ქვეყანა ნორმალურად ვერც ახლა ვითარდება და ვერ წინა და იმის წინა ხელისუფლებების დროს. ჩვენ ვერა და ვერ დავაღწიეთ თავი ბელადების სისტემას. ეს აფერხებს განვითარებას. აქამდე ვერ შეიქმნა ის მექანიზმი, რომელიც, ერთი მხრივ, შექმნიდა ჯანსაღ პოლიტიკურ გარემოს და ინფრასტრუქტურას, და მეორე მხრივ, მოსახლეობას მისცემდა თავისი ნიჭისა და შესაძლებლობების გამოვლენის საშუალებას. ეს ყველაფერი გააუმჯობესებდა ხალხის მდგომარეობას”, – ამბობს მამუკა გიორგაძე.

_ ანუ, გადაწყვეტილებების მიმღები ქვეყანაში თითო-ოროლა ადამიანია?

_ დიახ, ყველაფერს ბელადები წყვეტენ და აქ მნიშვნელობა არ აქვს, ვინაა პარლამენტის თავმჯდომარე, დედაქალაქის მერი, მინისტრი, ვინ არიან პარლამენტში წარმოდგენილი. ინსტიტუტები არ მუშაობს. ვინც შეიყვანეს „ქართულ ოცნებაში“, ან ვინც თანამდებობებზე დაამტკიცეს, ყველა ივანიშვილის მომყოლია. ამ ადამიანებს ეს ადგილები არ დაუკავებიათ თავისი ნიჭის, ცოდნის, გამოცდილების თუ შრომის შედეგად. ხელისუფლებისთვის მთავარია ძალაუფლების შენარჩუნება და კეთილდღეობა, ქვეყანაში კი კარგი ნიადაგია არასტაბილურობისა და ქაოსისათვის. ასეთ წრეზე უკვე წლებია, ვტრიალებთ და ამის შედეგებიც ჩანს.

_ გამოდის, რომ დღევანდელ პოლიტიკაში მთავარ სიტყვას ორი ბელადი _ ივანიშვილი და სააკაშვილი ამბობენ?

_ სამწუხაროდ, ასე გამოდის. ჯერ კიდევ ვსაუბრობთ სააკაშვილის როლზეც. „ქართულმა ოცნებამ“ ყველაფერი გააკეთა, რომ სააკაშვილი ისევ ბელადი იყოს, ნაციონალური მოძრაობა კი _ ხელისუფლების მთავარი ოპონენტი.

_ როგორ ხდება ნაციონალური მოძრაობის გაძლიერება?

_ ამაზე ბევრის თქმა შეიძლება. ავიღოთ საგარეო მიმართულება. აქ მთავარი როლი მიაკუთვნეს ნაციონალურ მოძრაობას. „ქართულმა ოცნებამ“ ეს პარტია აქცია მთავარ პროდასავლურ ძალად. საგარეო საკითხებზე საუბარი, ფაქტობრივად, მისი უფლებაა.

_ ნაციონალები ევროპის სტრუქტურებშიც აქტიურობენ.

_ საქმეც ეგაა! ისინი ამ აქტიურობით ქვეყანას აზიანებენ. ამ დროს, ჩვენს პარტიას არ აძლევენ საშუალებას, იაქტიუროს და იურთიერთოს იმავე ევროპის სახალხო პარტიასთან, რომელთანაც ძველი კავშირები გვაქვს. ხალხმა არც კი იცის, რომ ევროპის სახალხო პარტიაში შემავალი ევროპული ძალები ეწინააღმდეგებიან ერთნაირსქესიანთა ქორწინებებს. ამ დროს მისი აქაური პარტნიორი ნაცმოძრაობის სახით ასეთი ქორწინებების მომხრეა. ნაციონალურ მოძრაობას სასათბურე პირობები აქვს სატელევიზიო მედიაში. ხელისუფლება, თითქოს აკრიტიკებს და ებრძვის ნაცმოძრაობის ტელევიზია რუსთავი 2-ს, მაგრამ საბოლოოდ, ესეც ნაცმოძრაობის წისქვილზე ასხამს წყალს. საერთაშორისო თანამეგობრობას რჩება შთაბეჭდილება, რომ ზღუდავენ თავისუფალ მედიას. ამ დროს დაზარალებული რჩება არა ნაციონალური მოძრაობა, ვიზღუდებით სხვა პარტიები, ვინაიდან ხელისუფლება არ ქმნის თავისუფალ მედიასივრცეს ყველასთვის. აგრესიული პიარიც მიმართულია ნაცმოძრაობის გაძლიერებისკენ.

_ კერძოდ?

_ საფრანგეთის სასამართლოს ვერ გადასცეს საკმარისი მასალები კეზერაშვილის წინააღმდეგ, საბერძნეთისას _ ახალაიას წინააღმდეგ. ამიტომ, ისინი გათავისუფლდნენ. ამ დროს ერთი ყურადსაღები ფაქტი მოხდა ისრაელში. იქ სისხლის სამართლის საქმე აღიძრა ერთი პირის წინააღმდეგ, რომელსაც პოლიციაში პასუხსაგები პოსტი უნდა დაეკავებინა. მას ბრალად ედება, რომ წლების წინ საქართველოში ბიზნესის დასაწყებად კეზერაშვილს ქრთამი მისცა. მერაბიშვილისა და უგულავას წინააღმდეგაც მსუბუქი მუხლებია წაყენებული. ამიტომ, უცხოეთში რჩებათ შთაბეჭდილება, რომ ისინი პოლიტიკური დევნილები არიან.

ამ ხალხს სატელევიზიო ეთერიც არ აკლია. ისე, თუ ეთერს დამითმობენ, მეც არ ვიტყვი უარს გარკვეული ხნით ციხეში ჩაჯდომაზე. ეს მოვლენები უარყოფითად მოქმედებს ხალხის განწყობებზე. ადამიანებს უკვე ეჭვი შეაქვთ დასავლურ ფასეულობებში, რომლებიც, სინამდვილეში, ჩვენი, ქართული ფასეულობებია და ჩვენი მრავალსაუკუნოვანი სახელმწიფოებრიობიდან მომდინარეობს.

_ დასავლური ღირებულებები რა შუაშია?

_ ადამიანები ხედავენ, რომ პროდასავლურად ითვლებიან ისეთი მიუღებელი ძალები, როგორიც არიან ნაცმოძრაობა, რესპუბლიკური პარტია; ზოგიერთი დასავლური ინსტიტუტი მხარდაჭერას უცხადებს ნაცმოძრაობას; არ ისჯებიან დამნაშავეები; საქმიანობას აგრძელებენ სისტემური დანაშაულის მონაწილეები. ამის შემხედვარე საზოგადოებას გული უტყდება დასავლეთზე. ძალიან სამწუხაროა, მაგრამ ზოგიერთისთვის დასავლეთი ასოცირდება ტირანიასთან, რომელიც სააკაშვილმა დაამყარა, ასევე ციხეებში გაუპატიურებებთან და სხვა უმსგავსობებთან. „ქართულმა ოცნებამ“ ხელი შეუწყო ამ განწყობების გაღვივებას. ხდება დასავლური, ანუ ძველი ქართული ღირებულებების დევალვაცია. ჯანსაღი პოლიტიკური გარემო რომ იყოს, ეს არ მოხდებოდა.

_ ნაცმოძრაობაში მიმდინარე მოვლენები აისახება მის რეიტინგზე?

_ ეს მოვლენები ამცირებს ამ პარტიის რეიტინგს. ამაში ხელისუფლების წვლილი არ არის. “ქართული ოცნების“ ხელშეწყობით ნაცმოძრაობამ ბევრი რამის გაფუჭება უკვე მოახერხა, ნაციონალებმა ბევრს გადაუბრუნეს ტვინი. საუბედუროდ, 2016 წელს ჩვენ ისევ გვიხდება ლაპარაკი ნაცმოძრაობის რეიტინგზე. არადა, 2012 წლის შემოდგომიდან ეს პარტია აქტიურ პოლიტიკაში აღარ უნდა ყოფილიყო.

„ახალი თაობა“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „რესპუბლიკური პარტია“ დღემდე ვერ გარკვეულა, ოპოზიციაშია თუ ხელისუფლებაში“

„თავისუფალი დემოკრატების“ ერთ-ერთი ლიდერი ზურაბ აბაშიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ხელისუფლებასა და რესპუბლიკურ პარტიას შორის გაურკვევლობა დიდხანს ვერ გაგრძელდება.

- ბატონო ზურაბ, კვლავ მორიგი დაპირისპირების მოწმენი ვართ რესპუბლიკელებს, პრემიერსა და უმრავლესობას შორის. ექსპერტების ნაწილი აცხადებს, რომ რესპუბლიკელები ხელსაყრელ დროს ეძებენ, რათა, ალასანიას პარტიის მსგავსად, ხმაურიანად დატოვონ სახელისუფლებო გუნდი და ოპოზიციაში გადავიდნენ. შეიძლება მოვლენები ამ სცენარით განვითარდეს?

- მთელი ეს პროცესი ძალიან კომიკურად გამოიყურება. ამ ვითარებაში კომიკურად გამოიყურება თავად „ქართული ოცნება“ და არანაკლებ კომიკურად გამოიყურება რესპუბლიკური პარტია, რომელიც დღემდე ვერ გარკვეულა, ოპოზიციაშია თუ ხელისუფლებაში. საერთოდ ვერ გავიგეთ, რა უნდათ, რაღაც კონკურენტულ რეჟიმზე გვესაუბრებიან და ამ დროს მინისტრთა კაბინეტში პოსტებს იკავებენ. ოპონირებაზე საუბრობენ „ოცნებასთან“, მაგრამ გაურკვეველია, რა ფორმატია ეს.

ნაკლებად მადარდებს ან ერთი, ან მეორე ძალის მომავალი, მაგრამ აქ საუბარია ხალხში გაჩენილ ნიჰილიზმზე, იმ პროტესტზე, რომელიც ადამიანებს აქვთ ზოგადად პოლიტიკური პარტიების მიმართ. ეს ორი პარტია საუკეთესო მაგალითია სწორედ ამ განწყობების ამომრჩეველში დამკვიდრებისა. არაფერს აღარ ვამბობ ნაციონალურ მოძრაობაზე.

- რესპუბლიკელებს აქამდეც უნდა დაეტოვებინათ მინისტრთა კაბინეტი? ისინი ამბობენ, რომ ეს პრემიერსა და მათი პარტიის დღის წესრიგზე იქნება დამოკიდებული…

_ ამომრჩეველი არჩევნებზე მხარს უჭერს ან ხელისუფლებას, ან ოპოზიციას. გაურკვეველ მდგომარეობას მხარს ვერ დაუჭერს. ეს ადამიანები ხელისუფლებაში არიან და მოქმედებენ ხელისუფლების პოზიციიდან გამომდინარე თუ ოპოზიციური შეხედულებებით გამოდიან და ამბობენ, რომ უამრავი რამ უნდა შეიცვალოს. ეს განმარტებები მათ უნდა გააკეთონ საზოგადოებისთვის, ამ ქვეყნის მოქალაქეებისთვის. ალბათ, ასე გაურკვევლად დიდხანს ვერ გასტანს ეს მდგომარეობა. გარკვეულობა აუცილებელია და ეს უნდა გააცნობიეროს ორივე მხარემ.

_ თქვენ არ ფიქრობთ, რომ მოვლენები ისე განვითარდება, როგორც ეს მოხდა თავისუფალი დემოკრატების შემთხვევაში?

_ თავისუფალი დემოკრატებისა და ალასანიას მიერ ხელისუფლების დატოვებას განსხვავებული ისტორია ჰქონდა. საერთოს ვერ ვხედავ რესპუბლიკელების დღეს ხელისუფლებაში ყოფნასა და იმას შორის, როდესაც ჩვენ ვიყავით ხელისუფლებაში და როდესაც დავტოვეთ ხელისუფლება. ჩვენ თანამდებობები ძალიან ღირსეულად დავტოვეთ. თანამდებობა საშუალებაა კარგი საქმის გასაკეთებლად და არა _ კომფორტის შესაქმნელი გზა.

_ საგარეო კურსი თქვენი ხელისუფლებაში ყოფნის დროსაც იწვევდა ასეთ გაუგებრობებს გუნდის შიგნით? იყო ხოლმე ამაზე განსხვავებული პოზიციები შიგნით?

_ დღეს ეს ყველაფერი უფრო ხილული და თვალშისაცემი გახდა. ხელისუფლება დღემდე ვერ გაერკვა საგარეო პოლიტიკურ კურსთან დაკავშირებით. საშინაო პოლიტიკაზე ხომ საერთოდ არ არის საუბარი.

_ პრემიერმა გააკეთა განმარტება და განაცხადა, რომ ხელისუფლებისა და დეპუტატ მეჭიაურის პოზიციები ერთმანეთს არ ემთხვევა. არ არის საკმარისი თუ თქვენც უფრო მკვეთრ ნაბიჯს ითხოვთ?

_ მე ეს ნაკლებად მაინტერესებს. არ მაინტერესებს, რას იტყვის მეჭიაური და რას უპასუხებს პრემიერ-მინისტრი.

_ აქ საუბარია ქვეყნის საგარეო კურსზე...

_ ამ საკითხზე ერთიანი ხედვა არ არის. მეჭიაურმა ასეთი განცხადებაც გააკეთა: თავად პრემიერი არ არის დარწმუნებული ქვეყნის საგარეო კურსთან დაკავშირებით და ისიც მერყეობსო. ამ განცხადების შემდეგ თქვენ ხომ წარმოგიდგენიათ, რა ფენომენთან გვაქვს საქმე, როგორი პოლიტიკური აზროვნებაა. არათუ კოალიციაში იყო განსხვავებული შეხედულებები, არამედ თავად პარტიაშია ასეთი სურათი. პარტია „ქართული ოცნება“ მესიჯბოქსებს ვერ ადგენს. ეს უკვე არა მხოლოდ ერთი პარტიის, არამედ, ჩვენდა საუბედუროდ, ქვეყნის პრობლემაა. „ქართული ოცნება” საერთო ღირებულებებსა და იდეაზე არ იდგა. თავის დროზე ამ კოალიციას ერთადერთი მიზანი ჰქონდა _ სააკაშვილის რეჟიმი დაემარცხებინა. ბატონი ბიძინა ივანიშვილის ირგვლივ გაერთიანება სწორედ ამ მიზნით მოხდა. ეს მისია ძალიან მაღალ დონეზე იქნა შესრულებული, მაგრამ მეორე ნაწილი ვეღარ შესრულდა.

_ რას გულისხმობთ?

_ იმას, რომ სააკაშვილის დამარცხებას ქვეყნის აღმშენებლობა, გაცემული დაპირებების შესრულება უნდა მოჰყოლოდა. ადამიანებში ძალიან მაღალი იყო მოლოდინი, მაგრამ ეს მოლოდინი არ გამართლდა.

_ ბატონო ზურაბ, თქვენმა გუნდმაც გასცა დაპირებები...

_ და ჩვენ ვგრძნობთ ამ პასუხისმგებლობას, მაგრამ მაშინ სააკაშვილის რეჟიმის გასტუმრება იყო ჩვენი ერთ-ერთი მთავარი მიზანი და ამ საქმის წარმატებით განხორციელებაში ჩვენი წვლილი შევიტანეთ. ვიმეორებ, პასუხისმგებლობას არ გავურბივართ.

„ახალი თაობა“, 11 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: „ღმერთს ვთხოვ, შოთა მალაშხიამ სასამართლოში მიჩივლოს“ // „ნაციონალებმა“ დაშლის ბაცილა საკუთარ პარტიაში მოიკითხონ“

რატომ დაემუქრა შოთა მალაშხია, ვის ეშინია სასამართლოსი, რა დაავადება შეეყარა ნაცმოძრაობას, რას ნანობენ მმართველ გუნდში, რა მოხდება „ქართული ოცნების“ ყრილობაზე? – ამის შესახებ „ახალ თაობას“ „ქართული ოცნების“ ერთ-ერთი ლიდერი ომარ ნიშნიანიძე ესაუბრება.

- ტელეკომპანია „იბერიის“ ეთერში აგვისტოს ომს თქვენ ავანტიურა უწოდეთ. ამის გამო შოთა მალაშხია დაგპირდათ, რომ ამ სიტყვებისთვის სამართლებრივად მოგთხოვთ პასუხს. თქვენი აზრით, სასამართლოში წავა თუ სხვა რაიმე მექანიზმს გამოიყენებს?

_ როგორც არ უნდა აყვირდნენ ნაციონალები, ვთქვი და კიდევ გავიმეორებ, რომ 2008 წელს მიხეილ სააკაშვილმა წამოიწყო ავანტიურა, რომელსაც უამრავი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა და დაიკარგა ტერიტორიები. ეს ურცხვი შოთა მალაშხია მეუბნება, უპატივცემულობას იჩენ ომში დაღუპულების მიმართო. უპატივცემულობა მაგათ გამოიჩინეს ამ ბიჭების მიმართ, როცა ძაღლების და ღორების საჯიჯგნად გაიმეტეს ჩვენი მებრძოლების ცხედრები. იმის მაგივრად, რომ ისინი გადმოესვენებინათ, წაგებულ ომს მოგებულად ასაღებდნენ და რუსთაველზე ზეიმი მოაწყვეს. ნაციონალების და მათი მალაშხიას გასაგონად ვამბობ, რომ იმ ომში ბევრი ჩემი ახლობელი მონაწილეობდა. რამდენიმე დაიღუპა კიდევაც. მათი მიმართ უდიდეს პატივისცემას გამოვხატავ, მაგრამ ნაციონალებს კიდევ ერთხელ ვდებ ბრალს ავანტიურაში. მათი წყალობით საქართველოში რუსული სამხედრო ბაზები დაბრუნდნენ. მანამდე ნაციონალებმა 1990 წელს გაუქმებული სამხრეთ ოსეთის გაუქმებული ავტონომიური ოლქი აღადგინეს. კიდევ ბევრი მაგალითის მოყვანა შემიძლია, თუ რა უბედურება მოგვიტანა გალსტუკიჭამია სააკაშვილმა, მაგრამ ამის ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. ამ დანაშაულების ჩამოთვლა და გამოძიება რომ არ მოხდა, ამიტომაც ამოიღეს ხმა მალაშხიებმა. ისე გათავხედდა ეს დამნაშავეთა კასტა, რომ ჩემს გასამართლებას ითხოვს. მე არ ვიცი, რას იზამს შოთა მალაშხია, მაგრამ ღმერთს ვთხოვ, მართლა მიჩივლოს სასამართლოში.

_ ასე ძალიან რატომ გინდათ, რომ სასამართლოში წავიდეს?

_ იმიტომ, რომ ეს მაგათ სასამართლოდ გადაიქცევა და ხალხი გამოუტანს განაჩენს.

_ განაჩენს გააჩნია...

_ ერთი წამითაც არ მეპარება ეჭვი, რომ ეს განაჩენი მათთვის სასარგებლო არ იქნება. სხვადასხვა მიზეზების გამო ჩვენ რეჟიმის გასამართლება ვერ შევძელით და აი, შედეგიც მივიღეთ.

_ ადრე ჩვენთან საუბარში დაიჩივლეთ, აქამდე ნაციონალები პარლამენტის სხდომათა დარბაზთან ჩვენთან ერთად წყლის დალევასაც ვერ ბედავდნენ და ახლა სიგარეტის მოკიდებას გვთხოვენო...

_ მართლა ასეა ეგ ამბავი. ახლოს ვერ გვეკარებოდნენ, ახლა სიგარეტის გადაკიდებას ითხოვენ. მე ახლოს ჯერ არავინ მეკარება. სიგარეტის გადაკიდება ვერ გამიბედეს და სასამართლოში მიპირებენ ჩივილს. რაც დღეს „ქართულ ოცნებას“ სჭირს, ჩვენი ბრალია. ყველაზე ნაკლებად მაინც მე ვარ დამნაშავე, რადგან ამ საზიზღარი კოაბიტაციის წინააღმდეგ ხმალამოღებული ვიბრძოდი. სულ ვეუბნებოდი ჩვენებს, დამნაშავეებთან კუდი-კუდს გადადება დაგვღუპავს-თქო. იმის გამო, რომ მათთან ვიკოაბიტირეთ, საკუთარი ხელით გამოვიფატრეთ მუცელი. ხალხში სახელი გაგვიტყდა და ბოროტებასთან პირშეკრულები ჩვენს გასამართლებას ითხოვენ. ადრეც ასეთი უტიფრები იყვნენ, მაგრამ ბოლო დღეებში ეს ბნელეთის მოციქულები ნამეტანი გათამამდნენ.

- ბოლო დღეებში გათამამდნენო და ეს თქვენი პარტიის შიგნით არსებულმა არეულობამ ხომ არ გამოიწვია?

_ ნებისმიერ პარტიაში შეიძლება მოხდეს უთანხმოება. ასეთი რამე განსაკუთრებით ხშირად ემართებათ ახალგაზრდა პარტიებს. “ქართული ოცნება“ სულ ახლახან შეიქმნა და გამოცდილება გვაკლია. იდეოლოგიური თვალსაზრისითაც რაღაც მინუსები გვქონდა. ამის მიუხედავად, არის ძირითადი ბირთვი, რომლის მიხედვითაც შეიძლება პარტიის განახლება და არჩევნებზე ღირსეულად მისვლა. შესაძლოა ვიღაცები წავიდნენ ჩვენი რიგებიდან, მაგრამ ეს უკეთური ნაციონალების დამარცხებაში ხელს არ შეგვიშლის. ამას იმ ხალხის დახმარებით მოვახერხებთ, ვისაც ყოველგვარი ქართული ესალბუნება. ან რა ამბავი ატეხეს არმაზ ახვლედიანის გამო ამ ნაციონალებმა? ეგ კაცი კარგა ხანია წასული იყო ჩვენიდან. ახლა გააკეთა ოფიციალური განცხადება. მაგაზე ადრე არ წავიდა ნაციონალებიდან ვაშაძე, ამაზე რატომ დუმან? ან გირჩები და ციყვები რომ დაშორდნენ, მაშინ რატომ გაინაბნენ? ეგ არაფერია და ახვლედიანის წასვლა ნიშნავს „ქართული ოცნების“ დაშლას? დაშლის ბაცილა საკუთარ პარტიაში მოიკითხონ.

- ზემოთ თქვით, შესაძლოა, ჩვენგან სხვებიც წავიდნენო, არ დააზარალებს ეს „ქართულ ოცნებას“?

_ დაშლით ნამდვილად არ დავიშლებით და არც პარტიის ლანძღვას დაიწყებს ვინმე.

_ მათ შორის არც ისინი, ვინც საარჩევნო სიის მიღმა დარჩებიან?

_ არა მგონია. მოვხვდებით თუ არა სიაში, ყველანი დავრჩებით ბიძინა ივანიშვილის თანამოაზრეებად. ჩვენ ვიქნებით იმ გუნდის წევრები, რომელსაც `ქართული ოცნება~ ჰქვია და რომელსაც ამ ქვეყნის განვითარება სურს. საბედნიეროდ, ჩვენ დავადექით სწორ გზას.

_ თქვენ კი თვლით, რომ სწორ გზას ადგახართ, მაგრამ თქვენი ოპონენტები ხშირად გსაყვედურობენ არადასავლური ღირებულებების გამო.

_ ნაციონალებს ჰქონდათ დასავლური ღირებულებები და ჩვენ არა? ჩვენ დასავლურ ღირებულებებს და ეროვნულ ტრადიციებს ვცემთ პატივს. ჩვენ მზად ვართ დაველაპარაკოთ დასავლელსაც, აღმოსავლელსაც, სამხრეთელსაც და ჩრდილოელსაც. ჩრდილოელს განსაკუთრებულად უნდა დაველაპარაკოთ.

_ სწორედ მაგას ჩივიან თქვენი ოპონენტები, რომ ჩრდილოელებს განსაკუთრებულად ელაპარაკებით...

_ აბა როგორ დაველაპარაკოთ, ახალი ავანტიურა წამოვიწყოთ? ყველამ კარგად ვიცით, რომ რუსეთი არის ის ქვეყანა, რომელსაც ჩვენი ტერიტორიები აქვს ოკუპირებული. მტერთან დიალოგია საჭირო და არა მისი გაღიზიანება. მით უმეტეს მაშინ, როცა ამ მტერს იარაღით ვერ მოერევი. ვიღაცას შესაძლოა არ მოსწონს, მაგრამ ჩვენ ფრთხილი საგარეო პოლიტიკა ავირჩიეთ. ჩვენ კარგად ვაცნობიერებთ, რომ ხალხის ბედი გვაბარია. იმის გამო, რომ მალაშხიას ეამოს, სამხედრო ავანტიურას არ დავიწყებთ.

_ 14 მაისს ტარდება „ქართული ოცნების“ ყრილობა. რამდენიმე თვის წინ თქვენ გვითხარით, რომ პარტიას ჯადო აქვს გაკეთებული და გამოლოცვა სჭირდება. მოასწარით ყრილობამდე გამოლოცვა?

_ მოგვეხსნა თუ არა ჯადო, ეს 14 მაისს გამოჩნდება. ყველა ელოდება, რომ იქ საინტერესო ამბები მოხდება. მგონია, რომ ყველაფერი კარგად ჩაივლის. ჩვენ ერის და ღვთის მოყვარული ხალხი ვართ, ამიტომ მჯერა, რომ ღმერთი ჩვენთან იქნება. პირველ რიგში უფალი ქართველ ხალხს არ გაწირავს და ნაციონალების საჯიჯგნად არ გაიმეტებს.

_ გარდა იმისა, რომ გვინდა გავიგოთ, მოგეხსნათ თუ არა ჯადო, ისიც გვაინტერესებს, მოხდება თუ არა 14 მაისს საარჩევნო სიის წარმოდგენა?

_ 14 მაისს სია არ იქნება წარმოდგენილი, მაგრამ ახალი სახეები ალბათ გამოჩნდებიან. იმედი მაქვს, რომ ძველი სახეებიც სათანადოდ იქნებიან წარმოდგენილი.