„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ქართული ოცნებით“ უკმაყოფილო ხალხი „ნაციონალებს“ ხმას არ მისცემს“ // „ნატოში შესვლა უახლოეს ხანში რეალური არ არის“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ გოგი თოფაძესთან: „ნატოც აგრესორია და რუსეთიც… ამას დიდი ხანია ვამბობ და ნურავინ ფიქრობს, რომ პოზიციას შევიცვლი”
„რეზონანსი“: რატომ გადადო რუსეთმა ცხინვალთან ხელშეკრულების გაფორმება
———————-
„ახალი თაობა“, 12 მარტი, 2015 წელი
ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ქართული ოცნებით“ უკმაყოფილო ხალხი „ნაციონალებს“ ხმას არ მისცემს“ // „ნატოში შესვლა უახლოეს ხანში რეალური არ არის“
ნონა ცაბაძე
„ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში გლობალური კვლევების ცენტრის ხელმძღვანელი ნანა დევდარიანი ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკურ პროცესებს აფასებს.
(ამონარიდი ინტერვიუდან)
შეკითხვა: მთავრობა ეჭვიანობს მარგველაშვილზე, ჰგონიათ, რომ „ნაციონალებთან არისო შეკრული, ახლა მას ირაკლი ალსანიას გუნდით დაემატა…
ნანა დევდარიანი: რეალურად ამის საფუძველი აქვთ – იმიტომ, რომ თქვენს მიერ ჩამოთვლილი ფიგურები იდეოლოგიურად ახლოს დგანან ერთმანეთთაქნ. „თავისუფალი დემოკრატები“ პრაქტიკულად იმავე სიტყვებით ლაპარაკობენ, მათ ერთნაირი ლექსიკა აქვთ – იგივე, რაც „ნაციონალებსაც“. თვითონ, ალბათ, იტყვიან, რომ სიმართლეს ვლაპარაკობთო, მაგრამ სიმართლის თქმასაც თავის დრო აქვს. რამდენი ხანია ვამბობ, რომ არ არის ნატოში შესვლა რეალური უახლოეს მომავალში, ეს არ მოხდება! სანამ [ნატოს წევრი ქვეყნის ლიდერები] ყველა არ „დამწკრივდა“ და სათითაოდ არ გაუმეორეს საქართველოს ხმამაღლა, მანამდე აქ არ დაიჯერეს. ან ეს რა იყო, ზურაბ აბაშიძეს რომ მიესივნენ? კაცმა თქვა ის, რაც სიმართლე იყო. „ჩვენც ვიცით, რომ ეგრეა, მაგრამ შენ არ თქვაო!“. ნოდარ დუმბაძის ნაწარმოები მახსენდება: „დედა ეუბნება შვილს: – სტალინი გარდაიცვალა, შვილო, რადიოში გამოაცხადეს, მაგრამ შენ მაინც არსად არ თქვაო“. ყველამ ვიცით, რომ ნატოს და ევროკავშირის წევრობა ჩვენთვის უახლოეს პერიოდში არარეალურია, მაგრამ ამაზე ლაპარაკს ერიდებიან.
“რეზონანსი“, 12 მარტი, 2015 წელი
ინტერვიუ გოგი თოფაძესთან: „ნატოც აგრესორია და რუსეთიც… ამას დიდი ხანია ვამბობ და ნურავინ ფიქრობს, რომ პოზიციას შევიცვლი”
თაკო მათეშვილი
საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი გოგი თოფაძე ამბობს, რომ ნატო-სთან დაახლოებით საქართველოს უამრავი პრობლემა შეექმნება. მისი აზრით, არ არსებობს ქვეყანა, რომელიც ალიანსთან ურთიერთობით მოგებული დარჩა. ბოლო 20 წლის განმავლობაში ნატო-ს ქმედებებიდან გამომდინარე კი ასკვნის, რომ მის გვერდით დადგომა აღარავის უნდა.
მაშინ, როცა ქვეყნის ხელისუფლება ყოველდღიურად უსვამს ხაზს იმას, რომ საქართველოს საგარეო კურსი დასავლურია, მაშინ როცა მათივე თქმით, ძალისმხევას არ იშურებენ ევროკავშირთან და ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსთან დასაახლოებლად, გუნდის ერთ-ერთი წევრი ამ სამხედრო-პოლიტიკური გაერთიანების მიმართ მკვეთრად უარყოფით დამოკიდებულებას ავლენს და აცხადებს, რომ მის მოსაზრებას უმრავლესობაში ბევრი იზიარებს. თოფაძე იმაშიც დარწმუნებულია, რომ საქართველოს მოსახლეობის 80 პროცენტს ნატო-ში გაწევრიანება არ სურს და ამბობს, რომ ამას რეფერენდუმი დაადასტურებს.
გოგო თოფაძე: 1996 წლიდან ნატო-ზე ვლაპარაკობთ. მითხარით, რა მოგწონთ მასში?
„რეზონანსი”: მოსაზრებას, რომ ჩვენისათანა პატარა ქვეყნისთვის მსგავსი მფარველის თუ მხარდამჭერის ყოლა აუცილებელია, არ ეთანხმებით?
გოგო თოფაძე: ჩვენი პატარა საქართველო სხვადასხვა ეთნიკური და პოლიტიკური რეალობის მქონე ქვეყნებითაა გარშემორტყმული. არც ერთ სამხედრო ბლოკში არ მინდა ვიყო, არც ერთი მათგანი არ მხიბლავს. ახლო აღმოსავლეთი გადაგვეკიდება. კარგად მოგეხსენებათ, რა ხდება სირიაში, ერაყში, ეგვიპტეში – ამოხოცეს ერთმანეთი. არც ჩვენი ჩრდილო მეზობელია მაინცადამაინც დემოკრატიული და საფრთხეც მისგანაც შეიძლება წამოვიდეს. ამიტომ, არც ერთი სამხედრო ბლოკი არ მინდა. ჩემი პოზიცია ესაა და შეეგუეთ. საქართველოს მოსახლეობის 80% ასე ფიქრობს. თუ რომელიმე პოლიტიკურ ძალას უნდა, რომ ნატო საქართველოსათვის ერთადერთი და უალტერნატივო იყოს, ჩვენ მაგ გუნდს არ ვეკუთვნით.
„რეზონანსი”: თქვენი აზრით, ჩვენისთანა პატარა ქვეყანამ, ასეთ სამეზობლოში როგორ უნდა გაიტანოს თავი დამოუკიდებლად?
გოგო თოფაძე: რომელი უფრო აგრესიულია – ჩრდილოელი თუ ოკეანსგაღმელი? მოდით, გავიხსენოთ, რა უქნა იუგოსლავიას თქვენმა ნატომ. შუაგულ ევროპაში ქვეყანა შუაზე გახლიჩა. აღარფერს ვამბობ ერაყზე, სირიაზე. გარდა ამისა, კარგად ვხედავთ, რას აკეთებს უკრაინაში ჩვენი ჩრდილოელი მეზობელი. თქვენ რა გგონიათ, თუ რუსეთთან ვიქნებით, რუსეთი დაგვიცავს და თუ ამერიკასთან – ამერიკა? ვიყოთ ნეიტრალური, ფეხზე დამდგარი ქვეყანა, ამას ჩვენი ეკონომიკური განვითარებით მივაღწიოთ. მაინცადამაინც სამხედრო ბლოკში რა უნდა გავაკეთოთ?
რომ იძახიან, ჩვენთან ნატოს ჯარების საწვრთნელი ბაზა გავხსნათ და მებრძოლები ახლო აღმოსავლეთში აქედან გავუშვათო, ამას დაფიქრება არ უნდა? აქ მომზადებული ხალხი იქ რომ გავუშვათ, წარმოიდგინეთ, რამხელა აგრესია წამოვა. მთელ არაბეთს და მუსულმანურ სამყაროს გადავიკიდებთ. ამას ქართველი კაცი არ უნდა ფიქრობდეს. მე ჩემი პოზიცია მაქვს და ნურავის გგონიათ, რომ შემეცვლება. დარწმუნებული ვარ, თქვენი გაზეთი ამას არ დაბეჭდავს.
„რეზონანსი“: მთავრობა, რომელსაც თქვენც წარმოადგენთ, როგორც თავადვე აცხადებენ, ნატო-სთან დასაახლოებლად ძალ-ღონეს არ იშურებს. თქვენი აზრით, ტყუილად ირჯებიან?
გოგო თოფაძე: როგორ გეკადრებათ. ეს მთავრობა ტყუილს არ ამბობს. მთავრობაც ასე ფიქრობს, როგორც ჩვენი ოპონენტების ნაწილი. მინდა მეორე საკითხიც დავსვა – ვინმე გვიღებს ნატო-ში? ბოლო პერიოდში ობამამაც განაცხადა და საფრანგეთის პრეზიდენტმაც, რომ საქართველოს არ მიიღებენ. ჩვენი ყოფილი ხელისუფლება რომ დაბრუნდეს, რომლის მმართველობის ლაიტმოტივიც ნატო იყო, მიგვიღებენ? სააკაშვილის გუნდს ეს ხომ ძალიან უნდოდა. 10 წელი ხომ ამას ცდილობდნენ, მაგრამ მიგვიღეს? ხან „მაპი“ მოიგონეს და ხან რა. ეს დელიკატურად თავიდან მოცილებაა. ხალხს ობიექტური ინფორმაცია მიაწოდეთ – ნატოში არ გვიღებენ. სხვა ყველაფერი სიცრუეა! პოლიტიკური სიცრუე! ვიცი, მაინც არ დაბეჭდავთ ამ სტატიას.
„რეზონანსი“: უნდა შეწყვიტოს მთავრობამ ამ კუთხით მუშაობა?
გოგო თოფაძე: თქვენ როგორ გგონიათ, აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დაბრუნება რუსეთთან ჩხუბით უფრო ადვილი მისაღწევია თუ მოლაპარაკებით? ვინმეს ჰგონია, რომ ნატო მათ დაბრუნებაში დაგვეხმარება და რუსეთს გადაიკიდებს? ეს ხომ საკითხის არასერიოზული განხილვაა. ამას სულ სხვა მიდგომა სჭირდება. ჩვენი წინაპრები რუსებს ეომებოდნენ, შემდეგ ცდილობდნენ, რომ მოფერებოდნენ და შეჰგუებოდნენ. თქვენ გვეუბნებით, ეჩხუბეთო. ნატოს მოიყვან – რუსი გადაგივლის, რუსეთს ჩაეხუტები – ნატო დაგაზიანებს. ერთიც აგრესორია და მეორეც. თუმცა, იმის შემდეგ, რაც ნატომ ბოლო 20 წელიწადში გააკეთა, არ მგონია რომელიმე ქვეყანა მის გვერდით დადგომას ფიქრობდეს.
„რეზონანსი“: უმრავლესობაში ბევრი გეთანხმებათ? არიან ადამიანები, რომლებიც თქვენს მოსაზრებას იზიარებენ?
გოგო თოფაძე: ჩაატარეთ რეფერენდუმი და ნახავთ, რამდენი გადმოვა ჩვენს აზრზე, რამდენი გაიზიარებს ამ პოზიციას. მე ამას ჩემი თანაგუნდელების სახელით დიდი ხანია ვამბობ და ნურავინ ფიქრობს, რომ პოზიციას შევიცვლი. გუნდური თამაშის წესები ძალიან კარგად ვიცი და ისიც კარგად ვიცი, თუ როგორ მოვედით ხელისუფლებაში, მაგრამ ჩემი აზრი ყველგან მექნება.
“რეზონანსი“, 12 მარტი, 2015 წელი
რატომ გადადო რუსეთმა ცხინვალთან ხელშეკრულების გაფორმება
თეა ბეჟიტაშვილი
(შემოკლებით)
რუსეთსა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთს შორის „თანამშრომლობის შესახებ ხელშეკრულების“ გაფორმება გუშინ გაურკვეველი ვადით გადაიდო. კრემლის გადაწყვეტილება მოულოდნელი და სკანდალური აღმოჩნდა ყველასთვის, რადგან ცხინვალის დელეგაცია უკვე მოსკოვში იმყოფებოდა.
რუსული გამოცემა „ვზგლიადის“ ინფორმაციით, ხელმოწერს ცერემონიალის გადადების მიზეზები როგორც ცხინვალის დელეგაციისთვის, ისე რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს პროტოკოლის სამსახურისთვის, უცნობია. „ასეთი დოკუმენტის ხელმოწერის განუსაზღ?ვრელი ვადით გადადება და თანაც არა წინა დღით, არამედ რამდენიმე საათით ადრე – უპრეცედენტო მოვლენაა. იმ დროს, როდესაც არანაირი ოფიციალური ინფორმაცია არ ვრცელდება, როგორც ასეთ შემთხვევებში ხდება-ხოლმე, მაშინვე სხვადასხვა ვერსია და შეთქმულების თეორიები ვრცელდება“, – წერს გამოცემა.
(…)
ხელშეკრულების გაფორმების გადადების შესაძლო ვერსიებზე საუბრობენ საქართველოშიც, თუმცა სპეციალისტების თქმით, ხელმოწერის გადადებას რაიმე მნიშვნელოვანი მიზეზი არ აქვს. „რეალურად, ჩვენ რაიმე დამატებით ინფორმაციას არ ვფლობთ გარდა იმისა, რომ ხელმოწერა გაურკვეველი მიზეზებით არ შედგა. როგორც ცნობილია, პუტინის სხვა დაგეგმილი შეხვედრებიც გადაიდო და შეიძლება საქმე ძალიან ტრივიალურ მიზეზთან გვქონდეს“, – განაცხადა „რეზონანსთან“ საუბრისას შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრის მოადგილე ქეთევან ციხელაშვილმა. მისივე თქმით, ე.წ. შეთანხმება სამართლებრივად არალეგიტიმურია და რაიმე სხვა დატვირთვა ამ ე.წ. ცერემონიას არ აქვს, ამიტომ განსაკუთრებული მნიშვნელობა ვერ მიენიჭება.
სტრატეგიული კვლევების კავკასიური ცენტრის ხელმძღვანელის, მამუკა არეშიძის თქმით, ხელშეკრულებასთან დაკავშირებით, ცხინვალში დიდი აჟიოტაჟი იყო ატეხილი, თუმცა მისივე თქმით, მოსკოვს არც გაუგია და არც აინტერესებს ცხინვალში მომხდარი ამბები. „ხელშეკრულებაზე ხელმოწერის გადადება შეიძლება უფრო ობიექტურ მიზეზებთან იყოს დაკავშირებული. გავრცელდა ინფორმაცია,რომ პ უტინი არის ავად, ამას ისიც მოწმობს, რომ ასტანაში მისი შეხვედრა ყაზახეთის პრეზიდენტ, ნურსულთან ნაზარბაევთან გადაიდო. სხვაგვარად ვერ ვხსნი, რატომ უნდა გადაედო რუსეთს ხელმოწერა. ჩემი აზრით, ე.წ. სამხრეთ ოსეთის მთლიანი ინტეგაცია რუსეთთან პირველ რიგში, აფხაზების პოზიციითაა განპირობებული. მოსკოვში ძალიან კარგად იცოდნენ, რომ ცხინვალი სიამოვნებით შევიდოდა რუსეთის შემადგენლობაში და აფხაზები არა, თორემ სხვა დანარჩენი დოკუმენტი, სამწუხაროდ, ყველაფერი უკვე გავლილი ეტაპია და ჩვენთვის ცუდი შედეგის მომტანია. 2008 წლის შემდეგ საერთო სურათი არ შეცვლილა, ჩვენი დასავლელი პარტნიორები ვერ ახერხებენ ჩვენი სიმართლის დამტკიცებასა და გატანას. ისინი თავიანთი სიმართლის გატანასაც ვერ ახერხებენ და ეს უკრაინაშიც კარგად ჩანს“, – ამბობს მამუკა არეშიძე.
პარტია „ევროპული დემოკრატების“ თავმჯდომარის, პაატა დავითაიას თქმით, ხელშეკრულების გაფორმების გადადების ორი მიზეზი იკვეთება: „პირველი ის, რომ გავრცელებული ინფორმაცია იმასთან დაკავშირებით, რომ პუტინი თავს შეუძლოდ გრძნობს და არა მარტო ხელმოწერაზე, როგორც ცნობილია, მისი ვიზიტი ყაზახეთხიც გადაიდო, ეს ვერსია უფრო დამაჯერებელია.
„მაგრამ, მე სხვა რაღაცის მეშინია. აფხაზეთში სამხედრო წვრთნები მიმდინარეობს და თან, აღსანიშნავია ლავროვის მინიშნებები ე.წ. აფხაზეთის საგარეო საქმეთა მინისტრთან იმასთან დაკავშირებით, რომ ქართულმა და ე.წ. აფხაზურმა მხარემ რკინიგზასთან დაკავშირებით მოილაპარაკონ და ამ ფონზე, ცხივნალთან შეთანხმების შეჩერება ხდება. შესაძლოა, რუსეთის მხრიდან რაიმე ქმედებების განხორციელება იგეგმება, თუმცა ეს მხოლოდ ჩემი ვარაუდია“, – ამბობს პაატა დავითაია.
კონფედერაცია „ცხინვალის სახლის“ თავმჯდომარის, მარინა მემშვილდიშვილის თქმით, ცხინვალში რუსეთსა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთს შორის თანამშრომლობის შესახებ ხელშეკრულებასთან დაკავშირებით ორი მოსაზრება არსებობს:
„ერთნი ამბობენ იმას, რომ როგორც სოხუმთან დადეს ხელშეკრულება, ცხივნალთანაც ამდაგვარი ხელშეკრულება უნდა იყოსო, მეორე მხარე იძახის, რომ რუსულ საზოგადოებაში სამხრთ ოსეთის მაქსიმალური ინტეგრაცია უნდა მოხდეს და ამის გულისთვის ვერ შეთანხმდნენო. თვითონ საზოგადოებაშიც ორი მხარეა, ერთი სრული დამოუკიდებლობის მომხრეა, მეორე კი რუსეთთან ინტეგრირების. პირველ მოსაზრებას ძალიან ცოტა მომხრე ჰყავს ვიდრე მეორეს, მაგრამ რა აზრი გაიმარჯვებს, არ ვიცი. ხალხმა, რომელსაც სრული დამოუკიდებლობა უნდა, იცის, რომ ეს შეუძლებელია, მაგრამ მაინც თავის აზრზე დგანან. თუმცა ამ ხელშეკრულებას დიდი მნიშვნელობა არ აქვს იმიტომ, რომ ეს არალეგიტიმური და უკანონო იქნება“, – ამბობს მარინა მემშვილდიშვილი.
