„რეზონანსი“: მთავრობა შარშან გამკაცრებულ სავიზო რეჟიმს 94 ქვეყნისთვის არბილებს // ჩინეთი და ირანი სიის მიღმა აღმოჩნდნენ, ხელისუფლება მის გაფართოებას არ გამორიცხავს
„რეზონანსი“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: სავიზო რეჟიმი უცხოეთის სახელმწიფოებთან და მისი შედეგები
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ნაციონალებს“ იმედი აქვთ, რომ ვაშინგტონი ყველანაირად შეუწყობს ხელს ხელისუფლებაში მათ დაბრუნებას“
———————-
„რეზონანსი“, 12 ივნისი, 2015 წელი
მთავრობა შარშან გამკაცრებულ სავიზო რეჟიმს 94 ქვეყნისთვის არბილებს
ჩინეთი და ირანი სიის მიღმა აღმოჩნდნენ, ხელისუფლება მის გაფართოებას არ გამორიცხავს
იაგო ნაცვლიშვილი
(შემოკლებით)
მთავრობის 8 ივნისის დადგენილებით, 94 ქვეყნის მოქალაქეებს საქართველოს ტერიტორიაზე ყოფნის შესაძლებლობა ერთი წლის ვადით შეეძლებათ. ამით მინისტრთა კაბინეტმა გააუქმა გასული წლის სექტემბერში მიღებული გადაწყვეტილება, რომლის მიხედვითაც ბევრი ქვეყნის მოქალაქებს საქართველოში დარჩენის უფლება 180-დღიან ინტერვალში მხოლოდ 90 დღის განმავლობაში ჰქონდა.
საინტერესოა, რომ ამ 94 ქვეყანას შორის ვერ მოხვდა ირანი და ჩინეთი. საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე დავით ზალკალიანი მიიჩნევს, რომ უმჯობესია თუ ხელისუფლება გადახედავს მიდგომას ამ ორ ქვეყანასთან მიმარტებით. მას მიაჩნია, რომ გასათვალისწინებელია ირანელი (ფერეიდნელი) ქართველების როლიც ინვესტიციების მოზიდვის საქმეში.
მმართველ გუნდში კი აცხადებენ, რომ მუშაობა გრძელდება და შესაძლოა, ამ 94 ქვეყანას სხვა ქვეყნებიც დაემატოს.
მთავრობის დადეგნელიების მიხედვით, იმ ქვეყნების სია, რომელთა მოქალაქეებიც საქართველოში 365 დღით დარჩებიან, 94 ქვეყნისაგან შედგება, მათ შორისაა საფრანგეთი, აშშ, რუსეთი, ახალი ზელანდია, არგენტინა და სხვები.
საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე, „თავისუფალი დემოკრატების“ წევრი დავით ზალკალიანი მთავრობის ამ გადაწყვეტილებას დადებიტად აფასებს: „ეს გდაწყვეტილება პოზიტიურად აისახება ქვეყანაზე და ამას მხოლოდ მივესალმები, თუმცა არიან ქვეყნები, რომლებიც ამ სიის მიღმა აღმოჩნდნენ, განსაკუტრებით მინდა გამოვყო ჩინეთი. მიმაჩნია, რომ ჩინეთთან მიმართებაში ხელისუფლებამ კარგად უნდა აწონ-დაწონოს გადაწყვეტილება, რადგან დღეს ჩინეთი მსოფლიოში ეკონომიკურად ყველაზე მზარდი ქვეყანაა და ამასტანავე მოწინავე საზღვაგარეთ ინვესტიციების ცადების სფეროში. რაც სეეხება ირანს, მიმაჩნია, რომ ხელისუფლებამ მსჯელობა ამ მიმართულებითაც უნდა გაარძელოს. რასაკვირველია, გასათვალისიწნებელია ისიც, რომ ირანში ფერეიდნელი ქართველები ცხოვრობენ“, – უთხრა „რეზონანსს“ დავით ზალკალიანმა.
პარლამენტის საგარეო ურთიერთობების კომიტეტის თავმჯდომარიას მოადგილე ანი მიროტაძე აცხადებს, რომ სავიზო რეფორმა უფრო ადრე იყო დასაწყები. ამ სფეროში იყო გარკვეული ხარვეზები და ამიტომ მოხდა ამ პოლიტიკის გადახედვა. „როდესაც სავიზო რეჟიმის საკითხში ცვლილება მოვახდინეთ, გარკვეულმა ხარვეზებმა იჩინა თავი. მივსვდით, რომ მიდგომები შესაცვლელი იყო და შეიცვალა კიდეც. ამასტან, ამ გადახედვით ჩვენ საფრთხე არ უნდა შეგვექმნა ქვეყნის უსაფრთხოებისათვის და ასეც მოხდა. რაც სეეხება იმას, რომ 94 ქვეყნის ჩამონათვალში ირანი და ჩინეთი ვერ მოხვდა, ესეც ფაქტია, თუმცა ჩამონათვალი საბოლოო არ არის, საქართველოს ხელისუფლება თითოეულ ქვეყანასთან მუშაობს. ამჟამად გადაჭრით ავერაფერს გეტყვით, თუმცა არ გამოვრიცხავ, რომ ეს ნუსხა კიდევ გაიზარდოს“, – უთხრა „რეზონანსს’ ანი მიროტაძემ.
ევროპული კვლევების ცენტრის ხელმზღვანელი კახა გოგოლაშვილი „რეზონანსთან“ საუბრისას ამბობს, რომ შეცდომა იყო ერთი წლის წინათ დაწესებული შეზღუდვა, ახლანდელ ცვლილებებს კი მიესალმება.
„ერთი წლის წინ შემოღებული შეზღუდვებით ბევრი უცხოელი დაზარალდა, რაც მთლიანობაში საქართველოსთვისაც დამაზიანებელი იყო. ეს ტენდენცია გარკვეული პერიოდის მანძილზე შენარჩუნდება, თუმცა ვითარება მაინც ნელ-ნელა დარეგულირდება.
რა თქმა უნდა, ეს პირდაპირაა დაკავშირებული ტურიზმთან, ინვესტიციების შემოტანასთან… სავიზო რეჟიმი მათზე პირდაპირ ზემოქმედებას ახდენს.. მსოფლიოში ბევრია ისეთი ადამიანი, ვისაც ახალ-ახალ ადგილებში ჩასვლა უყვარს და იქ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ცხოვრება. არის ისეთი ადამიანების კატეგორია, ვისაც საქართველოში ჩამოსვლა და კულტურის ძეგლების დათვალიერება, შემდეგ კი აქ დარჩენა უნდა. გარდა ამისა, არიან ისეთებიც, ვინც კვლევა-ძიებითა დაკავებული. მათთვის ასეთი გამარტივებული სავიზო რეჟიმი ძალიან მოსახერხებელია“, – ამბობს კახა გოგოლაშვილი და კომენტარს ირანისა და ჩინეთის საკითხზეც აკეთებს:
ძნელია იმის თქმა, რითი იხელმძღვანელა მთავრობამ, მაგრამ შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ რადგან ჩინეთი ძალიან გამოირჩევა მიგრაციით, მსოფლიოს ქვეყნებში უამრავი ჩინელი ჩადის და იქ რჩება, მთავრობამ ამ ფაქტორს მიაქცია ყურადღება. ირანს რაც სეეხება, ზუსტად არ ვიცი, რამდენად შეზღუდულია ჩვენი მოქალაქეების ჩასვლა ირანში. არა მგონია, რომ ჩვენ უფრო რთული რეჟიმი გვაქვს ირანთან, ვიდრე მათ აქვთ დაწესებული ჩვენთან. გარდა ამისა, ირანი არის ის ქვეყანა, საიდანაც ტერორიზმის მნიშნელოვანი საფრთხეა მოსალოდნელი. გასაგებია, რომ ირანში ქართველებიც ცხოვრობენ, მაგრამ ეთნიკური ნიშნით მარტივ რეჟიმს ვერ დააწესებ, რადგან ეს დემოკრატიულ სამყაროში მიღებული არ არის“, – განაცხადა კახა გოგოლაშვილმა.
„რეზონანსი“, 12 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: სავიზო რეჟიმი უცხოეთის სახელმწიფოებთან და მისი შედეგები
“სავიზო რეჟიმის შემოღება არა მთლიანი საქართველოს პოლიტიკის გააზრების შედეგი, არამედ რაღაც რეაგირების აქტი იყო. სააკაშვილის დროს ზედმეტად კარგაღებული პოლიტიკის კორექტივისთვის გადაიდგა ნაბიჯი, ოღონდ როგორც ჩანს ზედმეტად ჩაკეტეს. ერთ მხარეს უკიდურესობამ, როგორც ჩანს მეორე მხარის უკიდურესობა გამოიწვია,” – აცხადებს “რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგი და ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე მთავრობის მიერ სავიზო რეჟიმის შერბილების კომენტირებისას.
გთავაზობთ ამონარიდებს ინტერვიუდან:
“ფაქტია, რომ სავიზო რეჟიმის გამკაცრებამ ტურისტების შემოსვლაზე გარკვეული გავლენა იქონია და არსებითად ამ თემის გადახედვის მიზეზიც სწორედ ეს გახდა. რაც შეეხება დავით ზალკალიანის განცხადებას ჩინეთთან და ირანთან სავიზო რეჟიმის გაუქმების შესახებ – ჩინეთთან სავიზო რეჟიმის მოხსნამ საყვარელიძე დიდი მიგრაციული ტალღა გააჩინოს. მეორე მხრივ, თვითონ ჩინეთია დაინტერესებული, რეომ საქართველოში მყარი საფუძველი ჰქონდეს, რადგან საქართველოზე და სხვა ქვეყნებზე გავლით აბრეშუმის გზის ევროპამდე მიყვანას აპირებს. არ მგონია, სავიზო რეჟიმმა მისი ეს გეგმები შეაჩეროს. ამიტომ, მგონი მაინც გადახედვა სჭირდება იმას, რომელ ქვეყნის მიმართულებით რას მოგვცებს სავიზო რეჟიმის შემოტანა თუ მოხსნა“.
“რაც შეეხება ირანს, მასთან ურთიერთობის პირობებში ალბათ უფრო ამერიკის საკითხი დგება. ერთ დროს სააკაშვილმა ეს რეჟიმი გააუქმა, ამერიკას გარკვეული რეაქცია ჰქონდა. ახლა თუ კიდევ ერთხელ დავაყენებთ ამ საკითხს, ამერიკას ისევ ექნება უარყოფითი რექცია. მით უმეტეს, რომ ამერიკამ დღევანდელი ხელისუფლების პრორუსული განწყობის შესახებ ეჭვი დღემდე ვერ მოიხსნა. რუსეთს და ირანს კი მჭიდრო პარტნიორული ურთიერთობა აქვთ. თუ საქართველოს ირანისკენ ნაბიჯს გადადგამს, ეს ამერიკას ეჭვს ხელახლა გაუღვიძებს“
- ხელისუფლებამ ერთი წლის წინ ჯერ გაამკაცრა, ახლა კი კვლავ შეარბილა სავიზო მიდგომა. ხომ არ ხედავთ კონკრეტული უწყების პასუხისმგებლობის საჭიროებას?
- კაბინეტურ მმართველობას ეს სირთულე აქვს, რომ მთელი კაბინეტი იღებს გადაწყვეტილებას. მაშინ მთელმა კაბინეტმა უნდა აგოს პასუხი. რეჟიმის გამკაცრებას თავის დროზე ის მიზეზები ჰქონდა, რომ რიგ შემთხვევებში ეს რეჟიმი ისეთ ქვეყნებთან მოქმედებდა, ვისთანაც ამის საჭიროება არც იყო. ამ ზედმეტად კარღია პოლიტიკის კორექტივისკენ გადაიდგა ნაბიჯი, ოღონდ, როგორც ჩანს, ზედმეტად ჩაკეტეს. ერთ მხარეს უკიდურესობამ, როგორც ჩანს, მეორე მხარეს უკიდურესობა გამოიწვია. პრობლემაც ისაა, რომ როგორც ჩანს, ნაბიჯებს ვდგამთ არა პოლიტიკური სტრატეგიული ლოგიკიდან გამომდინარე, არამედ კონკრეტული მოვლენების პასუხად.
“ასეთ მცირე პერიოდში კანონის ორჯერ შეცვლის გამო საზოგადოების უკმაყოფილება სრულიად მისაღებია. რაც შეეხება წულუკიანის განცხადებას, რომ “მნიშვნელოვანი რეფორმა ვიღაცისთვის ყოველთვის მტკივნეულია” – მინისტრის პოზიციაც ლოგიკურია. მას სჭირდება იურიდიულად გამართული სისტემა და ასეთ სისტემებს კანონების სიმკაცრე ახასიათებს. კანონი ყველასთვის მისაღები არასოდეს იქნება. როგორც ჩანს, ქვეყანაში გადაწყვეტილების მიღების მექანიზმი არ არის სრულფასოვანი. შედეგი კი სწორედ ის არის, რომ ერთ დღეს მიღებული გადაწყვეტილება მეორე დღეს შესაცვლელი ხდება. დარწმუნებული ვარ, ბევრად უკეთესი იქნებოდა ესა თუ ის გადაწყვეტილება ყველა უწყების ხარჯზე კარგად რომ იფილტრებოდეს. სასურველია დაფიქრდნენ გადაწყვეტილების მიღების მექანიზმზე“
„ახალი თაობა“, 12 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ნაციონალებს“ იმედი აქვთ, რომ ვაშინგტონი ყველანაირად შეუწყობს ხელს ხელისუფლებაში მათ დაბრუნებას“
„ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში გლობალური კვლევების ცენტრის ხელმძღვანელი ნანა დევდარიანი საშინა და საგარეო პოლიტიკურ საკითხებბზე საუბრობს.
გთავაზობთ ამონარიდებს:
ნანა დევდარიანი: „ნაციონალები“ თუ კიდევ ერთი რევოლუციის მოწყობას გეგმავენ, ეს უკვე ფანტასტიკის სფეროს განეკუთვნება. , იმიტომ, რომ მთელი მათი მეთოდოლოგია, რითაც 2004 წელს ხელისუფლებაში მოვიდნენ, უკვე გაშიფრულია, დაძველებულია, არარ მუშაობს. მეორე – ყოველი პოლიტიკური ზალა, რომელიც მათთან შეეცდება კოალიციაში შესვლას და ხელისუფლებაში მოსვლას, თვითონაც დაიმარხება „ნაციონალებტან ერთად. რამდენიც არა უნდა ილაპარაკონ, რომ „ოცნებისადმი“ ნდობა 24%-მდე დაეცაო, ეს არ გაზრდის არც ცალკე აღებულ ნაცმოძრაობის და არც მასთან შეერთებული პოლიტიკური ძალის რეიტინგს.
- მათ ამ ალიანსის დიდი იმედი აქვთ და მაინც რომელ პარტიებთან კოალიციაზე შეიძლება იყოს საუბარი?
- მოდით გავიხსენოთ, რა ილაპარაკა თვენახევრის წინ აშშ-ის ელჩობის კანდიდატმა [კონგრესში] საკომიტეტო მოსმენებზე. მან თქვა, რომ მისი ამოცანა იქნება გააერეთიანოს პროდასავლური ძალები საქართველოში რუსეთის საფრთხის წინააღმდეგ. ეს არის მისი ამოცანა. ეს არის ამერიკული თამაში და როგორც ყოველთვის და ყველაფერში, „ნაციონალებს“ იმედი აქვთ, რომ ვაშინგტონი ყველანაირად შეუწყობს ხელს ხელისუფლებაში მათ დაბრუნებას. თუმცა არანაკლებ უჭერდნენ მხარს ამერიკელები მათ 2012 წელსაც, მაგრამ შედეგი ყველამ ვნახეთ. ერთი სიტყვით, რამდენიც არ უნდა მოინდომონ ამერიკელებმა, თუ მათ ხალხის მხარდაჭერა არ ექნებათ, არაფერი გამოუვათ. „ნაციონალებს მოსახლეობის მხარდაჭერა ნამდვილად არ ექნებათ…
არ ვიცი, „ნაციონალები“ შეიარაღებული სქემების გამოყენებას თუ აპირებენ, იმიტომ, რომ ასეთი სქემებიც არსებობს ამერიკულ პოლიტტექნოლოგიაში: სადაც მშვიდობიანი გზით არ გამოდის, იქ შეიძლება მოაწყონ შეაიარაღებული ამბოხება. თუ იმასაც გავითავლისწინებთ, რომ თავდაცვის მინისტრი სულ ახლახან შეიცვალა და ის არის ერთმნიშვნელოვნად პროდასავლური განწყობის, მაშინ დასკვნების გამოტანა რთული არ იქნება…
- რა კონტექსტში მოიხსენიეთ თავდაცვის ახალი მინისტრი? განა შესაძლებელია, რომ ის გადამწყვეტ მომენტში ბიძინა ივანიშვილს განუდგეს?
- არა, ამას გამოვრიცხავ, მხოლოდ მინისტრი ვერაფერს გადაწყვეტს… აქ მნიშვნელოვანია განწყობები, მათ შორის საზოგადოებასა და შეიარაღებულ ძალებში. ასევე, როდესაც დასავლეთი ხელისუფლებას ცვლის, თავიდან იშორებს, ეს რაღაცნაირად უნდა შეფუთოს, რომ მიაწოდოს მსოფლიოს, როგორც პროგრესული, დემოკრატიული ნაბიჯი. მაგრამ რანაირად შეიძლება შეფუთო შეიარაღებული გადატრიალება, რომ მთელ მსოფლიოს დაანახო, რომ ეს დემოკრატიული ნაბიჯია?
