„რეზონანსი“: გაქცევა ოპოზიციიდან
„რეზონანსი“: როგორ ფიქრობთ, არჩვენების პარალელურად რატომ ტოვებენ ოპოზიციურ პარტიებს?
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიორგი ჩიტაურთან: „ხელისუფლება თამაზ მეჭიაურსა და ირმა ინაშვილს ლეიბორისტების ჩასაძირად იყენებს“ // „ბიძინა ივანიშვილი ჩვენი დასაცავი გახდება“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „ქართულ ოცნებას“ გორში სერიოზული კონკურენტი ეყოლება“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „ქვეყანას პრეზიდენტი არ ჰყავს“ // „მოგვწონს ეს თუ არა, საარჩევნო ბრძოლა ბიძინა ივანიშვილსა და მიხეილ სააკაშვილს შორის მიმდინარეობს“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნიკოლოზ მჟავანაძესთან: „პარლამენტი ერთნაირსქესიანთა ქორწინებას მაინც დააკანონებს“ // „დღეს უცხო ქვეყნები მთელ საქართველოს აუპატიურებენ“
——-
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „თუ ამერიკელებმა ინჯირლიკის ბაზა დატოვეს, დასაყრდენად საქართველო მოიაზრება“
„რეზონანსი“: თურქეთის ახალი პოლიტიკა და საქართველოს დასავლეთთან დაახლოების ახალი შანსი // „საქართველომ თურქეთთან მეგობრული ურთიერთობა უნდა შინარჩუნოს და გააღრმაოს ურთიერთობა აშშ-სთან
——————-
„რეზონანსი“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
გაქცევა ოპოზიციიდან
თიკო ოსმანოვა
არჩევნებამდე ორი თვით ადრე პარტიიდან პარტიაში გადასვლა-გადმოსვლებმა მასობრივი ხასიათი მიიღო. პაატა ბურჭულაძის პარტიის შემდეგ საკუთარ თანაგუნდელებს “თავისუფალი დემოკრატებისა” და რესპუბლიკური პარტიის წევრებიც გაემიჯნენ. პოლიტოლოგების ნაწილი ამ პროცესს ბუნებრივს უწოდებს, ნაწილი კი ხელისუფლების შესაძლო ზეწოლაზე საუბრობს. თუმცა მიაჩნიათ, რომ ეს პროცესები გრძელვადიან ხასიათს არ მიიღებს.
შეგახსენებთ, რომ გუშინ გორში “თავისუფალი დემოკრატების” საარჩევნო შტაბის უფროსმა და საკრებულოს წევრმა დავით წეწვაძემ “თავისუფალი დემოკრატების” რიგები დატოვა და “ქართულ ოცნებას” შეუერთდა. მისი თქმით, “თავისუფალი დემოკრატების” წევრი 2009 წლიდან იყო, თუმცა ბოლო პერიოდში განვითარებული მოვლენები მისთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა.
“მე ამ პარტიასთან ერთად ვიდექი 2012 წელს, მე ამ პარტიასთან ერთად ვიდექი გუშინდელ დღემდე. განვითარებული მოვლენები ჩემთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა. მე ჩემს გუნდთან ერთად მოტივირებული ვიყავი გამარჯვებისთვის, თუმცა, ისევე როგორც ჩემ უკან მდგომი თანაგუნდელები, იმედგაცრუებულ დავრჩით.
მე ვეღარ ვხედავ საკუთარ თავს ამ პარტიაში. ჩემთვის მიუღებელია “ნაციონალურ მოძრაობასთან” მიმსგავსებული იდეების მატარებელ პარტიაში ყოფნა. მე ეს მანკიერი მსგავსება გუშინ განვითარებულ მოვლენებში დავინახე, რომელსაც მე “ბინძურ თამაშს” ვუწოდებ. ამიტომ, მივიღე გადაწყვეტილება, დავტოვო პარტია “თავისუფალი დემოკრატები” და შევუერთდე “ქართული ოცნება-დემოკრატიულ საქართველოს”. მინდა მივმართო ირაკლი ალასანიას, რომ “თავისუფალი დემოკრატების” გორის ორგანიზაციაში დარჩენილი პარტიის თითოეული წევრის მიმართ დაკისრებული პასუხისმგებლობა პირნათლად შეასრულოს. არ დავუშვებ, რომ რომელიმე მათგანი მოტყუებული დარჩეს. ამ წუთიდან, მე ჩემს რესურსს ჩემი ქალაქის კეთილდღეობისთვის პარტია “ქართული ოცნება – დემოკრატიული საქართველოს” წევრის ამპლუიდან მოვახმარ”, – აცხადებს დავით წეწვაძე.
“თავისუფალი დემოკრატების” მსგავსად, საკუთარ თანაგუნდელებს გაემიჯნენ “რესპუბლიკელებიც”. გუშინ ცნობილი გახდა, რომ ფოთში, “რესპუბლიკური პარტიის” საქალაქო ორგანიზაციის თავმჯდომარემ და რამდენიმე წევრმა პარტიის რიგები დატოვეს. უკვე ყოფილი თავმჯდომარის, ნუკრი თოშხუას თქმით, მიზეზი გარკვეულ საკითხებში პარტიის შეხედულებებთან შეუთავსებლობა იყო. მისი მოადგილე, გია გოგინავა კი, ყოველგვარ ზეწოლას გამორიცხავს და თანაპარტიელების ამ გადაწყვეტილებას მოულოდნელს უწოდებს.
შეგახსენებთ, რომ მანამდე საკუთარი პარტიის რიგები ბურჭულაძის პარტიის წევრებმაც დატოვეს: “სახელმწიფო ხალხისთვის” ხობის ორგანიზაციის ხელმძღვანელი, გუნდიდან წავიდა და როგორც თავად ამბობს, მსოფლიო ბანს 80 მხარდამჭერი გაემიჯნა. პაატა ბურჭულაძეს ყოფილი თანაგუნდელები “ნაციონალურ მოძრაობასთან” თანამშრომლობაში ადანაშაულებენ. პოლიტიკურ მოძრაობაში აცხადებენ, რომ ორგანიზაციის “სახელმწიფო ხალხისთვის” დაშლა გამორიცხულია. ხობის ორგანიზაციის უკვე ყოფილი ხელმძღვანელი კი, შეთავაზების შემთხვევაში, “ქართულ ოცნებასთან” თანამშრომლობას არ გამორიცხავს.
ოპოზიციურ ფლანგზე მიმდინარე პროცესებს პოლიტოლოგების ნაწილი ბუნებრივს უწოდებს, ნაწილი კი ხელისუფლების შესაძლო ზეწოლაზე საუბრობს. თუმცა მიაჩნიათ, რომ ამით “ქართული ოცნება” ვერ გაძლიერდება.
გია ხუხაშვილის თქმით, პარტიებიდან ადამიანების გასვლა ამ ძალებს ასუსტებს, თუმცა, მისივე თქმით, ხელისუფლება ვერაფერს იგებს.
“ქართულ ოცნებას” და ისევე როგორც ნებისმიერ ხელისუფლებას, პარტიებზე ზემოქმედების მოხდენის გარკვეული რესურსი აქვს. პაატა ბურჭულაძის პარტიასთან დაკავშირებით განსხვავებული შემთხვევაა. ეს პარტია ახლა შენდება ფორსმაჟორში და ბუნებრივია, იქ თავიდანვე შესაძლებელი იყო გარკვეული სპეცმეთოდებით ადამიანების ჩანერგვა, მერე ამ ადამიანების გამოსვლით კი რაღაც სცენის ინსცენირება. ვფიქრობ, ეს მთლიანად ხელოვნურად დეტონირებულია. ასეთი სიტუაცია თავიდანვე გეგმაში იყო. პარტიაში, რომელიც შენდება 2-3 თვეში, ძალიან ძნელია თავიდანვე გაუგებარი ადამიანების ჩანერგვა და მერე მათი ე.წ გამოსვლის ინსცენირება.
“რესპუბლიკურ” და “თავისუფალ დემოკრატებთან” დაკავშირებით კი სხვა სიტუაციაა. ეს პარტიები იყვნენ კოალიაციის წევრები, ამ პარტიაში მყოფი ადამიანები მიეჩვივნენ ხელისუფლებაში ყოფნას, კეთილდღეობას. მიაჩნიათ, რომ ძალიან ბუნდოვანია ამ პარტიების პერსპექტივები და შესაბამისად, წევრების მხრიდან პარტიის დატოვება ბუნებრივ პროცესს ჰგავს.
უნდა გვესმოდეს მარტივი რამ – პარტიებიდან ადამიანების გასვლა ბუნებრივია, ამ ძალებს ასუსტებს, მაგრამ ხელისუფლება ამით მაინცდამაინც ბევრს ვერაფერს იგებს. რეალურად ის ამით ელექტორატს ვერ იზიდავს, ერთადერთი, რასაც აკეთებს, საარჩევნო აქტივობას მაქსიმალურად სწევს… დაბალი აქტივობა ხომ სუსტ ლეგიტიმაციას ნიშნავს”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას გია ხუხაშვილი. მისივე თქმით, ასეთი ინტეგრაციული პროცესები ყველაზე მეტად მოსალოდნელია “ქართულ ოცნებაშიც”.
“სტაბილურ, მწყობრ იდეოლოგიაზე გრძელვადიანი ამოცანების მქონე ძალების ფორმირება ქვეყანაში, სამწუხაროდ, ვერ მოხერხდა. ანუ კარგად შეცემენტებული პარტიები საქართველოში ვერ შეიქმნა. ერთადერთი ძალა და ისიც ნეგატიური ნიშნით, რომელიც ახერხებს პრობლემების მიუხედავად, რაღაც ერთიანობის შენარჩუნებას, “ნაციონალური მოძრაობაა”. მეტსაც გეტყვით, “ქართულ ოცნებაში” ყველაზე მეტად არის ეს ინტეგრაციული პროცესები მოსალოდნელი. ამ პარტიის 70% ისეთია, რომ თუ იგრძნეს ოდნავ სისუსტე, ვირთხებივით პირველები გაიქცევიან. მიგრანტი დეპუტატობის კანდიდატები, რომლებიც პარტიიდან პარტიაში გადადიან, სახელისუფლებო პარტიამ ბევრი წარმოადგინა და ალბათ კიდევ წარმოადგენს. ასე რომ, ასეთი ტიპის პრობლემებისგან თვითონ “ქართული ოცნებაც” დაზღვეული არაა”, – გვითხრა პოლიტოლოგმა, თუმცა, მისვე თქმით, ალბათობა იმისა, რომ წინასაარჩევნოდ ამან მასობრივი ხასიათი მიიღოს, ნაკლებია:
“რამდენად სისტემური იქნება, ეს ყველაფერი მომავალში გამოჩნდება. მგონია, რომ რაღაც გამოტყორცნა მოხდება და სისტემურ და გრძელვადიან ხასიათს არ მიიღებს. პრინციპში, გამორიცხული არაფერია, თუმცა ამ ეტაპზე ნაკლებად სავარაუდოა, რომ გაგრძელდეს ხმაურიანი გადასვლა-გადმოსვლები, შეიძლება, კიდევ ერთ-ორი შემთხვევა მოხდეს”, – განუცხადა “რეზონანსს” გია ხუხაშვილმა.
აქტივისტების გადასვლას ბუნებრივ პროცესს უწოდებს პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე: “უფრო ადრე, როცა კომუნისტები დამარცხდნენ საქართველოში, სადაც ყველაზე მეტი პარტიის წევრი იყო, მანდატების დახევა დაიწყეს. ასევე, როცა დამარცხდა მოქალაქეთა კავშირი, მისი ბევრი წარმომადგენელი დღეს “ნაციონალური მოძრაობის” წევრია. ეს მაგალითები, იმიტომ მოვიყვანე, რომ გასაკვირი ასეთ პროცესებში არაფერია. უცხოეთშიც ძალიან ხშირად ტოვებენ დამარცხებულს და მიიწევენ გამარჯვებულისკენ.
როგორც წესი, ლიდერები, ანუ კაპიტნები გემს ბოლო ტოვებენ, ამიტომ საეჭვოა, ლიდერებმა დატოვონ პარტია. ის წევრები, რომლებსაც ეჭვი შეეპარებათ პარტიის გამარჯვებაში, დიდი შანსია, რომ თანაგუნდელებს გაემიჯნონ. ეს ჩვეულებრივი ადამიანური მოვლენაა და ამაში პოლიტიკურ პროცესს ვერ ვხედავ. “რესპუბლიკელები” და ალასანიას პარტია არ არიან ისეთი ძალები, რომ მათთან ბრძოლას სადაზვერვო სპეცსამსახურებისთვის დამახასიათებელი ხერხი დასჭირდეს. თუ ვინმესთან ბრძოლა მძაფრია, ეს ითქვა, არაერთხელ, ეს “ნაციონალური მოძრაობაა”. ყველაზე მეტი შანსია, რომ ეს პროცესები იქ იყოს, მაგრამ თავის დროზე იყო და დამთავრდა.
ხელისუფლების ისევე, როგორც ნებისმიერი პარტიის ძალა არის მხარდამჭერების რაოდენობა, და არა იმ პირების რაოდენობა, რომლებიც პარტიაში არიან. პარტიაში შეიძლება ბევრი იყოს, მაგრამ მხარდამჭერი ჰყავდეს ცოტა”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას რამაზ საყვარელიძე.
„რეზონანსი“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
როგორ ფიქრობთ, არჩვენების პარალელურად რატომ ტოვებენ ოპოზიციურ პარტიებს?
ნინო ქეთელაური
არჩვენების მოახლოების პარალელურად, ოპოზიციურ პარტიებს წევრები ტოვებენ. გორში “თავისუფალი დემოკრატების” საარჩევნო შტაბის უფროსმა და საკრებულოს წევრმა დავით წეწვაძემ “თავისუფალი დემოკრატების” რიგები დატოვა და “ქართულ ოცნებას” შეუერთდა. “მე ვეღარ ვხედავ ჩემს თავს ამ პარტიაში. ჩემთვის მიუღებელია “ნაციონალურ მოძრაობასთან” მიმსგავსებული იდეების მატარებელ პარტიაში ყოფნა. მე ეს მანკიერი მსგავსება გუშინ განვითარებულ მოვლენებში დავინახე, რომელსაც მე “ბინძურ თამაშს” ვუწოდებ”, – განაცხადა დავით წეწვაძემ.
“თავისუფალი დემოკრატების” რიგები მანამადე დეპუტატმა თამაზ შიოშვილმა დატოვა, რომელიც გორის მაჟორიტარობის კანდიდატად იყო წარდგენილი. გავრცელებული ინფორმაციით, შიოშვილთან ერთად, “თავისუფალი დემოკრატები” პარტიის ხაშურის ორგანიზაციის თავმჯდომარე გიორგი ცხადიაშვილმაც დატოვა.
პაარტიის დატოვების გადაწყვეტილება მიიღეს პაატა ბურჭულაძის ყოფილმა თანაგუნდელებმაც. ხობის ორგანიზაციის ხელმძღვანელი გუნდიდან წავიდა და როგორც თავად ამბობს, ბურჭულაძეს 80 მხარდამჭერი გაემიჯნა. “სახელმწიფო ხალხისთვის” განმარტავს, რომ პარტიიდან საკუთარი ნებით არავინ წასულა. გუნდს მხოლოდ 7 წევრი გამოაკლდა, ისიც ხელმძღვანელობის გადაწყვეტილებით – მათი “ქართულ ოცნებასთან” კავშირის გამო. ხობის ორგანიზაციის უკვე ყოფილი ხელმძღვანელი კი, შეთავაზების შემთხვევაში, “ქართულ ოცნებასთან” თანამშრომლობას არ გამორიცხავს.
პარტია დატოვეს ფოთში, “რესპუბლიკური პარტიის” საქალაქო ორგანიზაციის თავმჯდომარემ და რამდენიმე წევრმაც. ყველა პარტიის ყოველი წევრი წასვლის არგუმენტად თანაგუნდელებთან ინტერესების შეუთანხმებლობას ასახელებს.
როგორ ფიქრობთ, არჩვენების პარალელურად რატომ ტოვებენ ოპოზიციურ პარტიებს? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წამომადგენლებს მიმართა.
გოგი თორაძე (რეჟისორი): “ალბათ, ის საარჩევნო ნომერი ვერ მიიღეს, რაც უნდოდათ, ან უფრო თბილი ადგილი გამოჩნდა და გადადიან. ეს ხომ ქართული ხასიათია, ერთმანთის ჩაშვება, გაყიდვა, სხვა პარტიაში გადასვლა. მე ვფიქრობ, თუ პარტიიდან გამოდიხარ, საერთოდ უნდა წახვიდე პოლიტიკიდან, რადგან სხვა პარტიაში გადასვლა გაყიდვისა და ღალატის ტოლფასია. ზუსტად ეს არის ჩვენი პოლიტიკა, სირცუეზე, გაყიდვასა და ღალატზე დაფუძნებული.”
თედო დონდუა (ისტორიკოსი): “ჩემ თვალწინ გაიარა ძალიან ბევრმა არჩევნებმა და პოლიტიკურ სპექტრს მეტ-ნაკლებად ვიცნობ, ბევრს პირადადაც, ძალიან ბევრთან მაქვს ურთიერთობა და ვიცი მათი განწყობილება. შეიძლება, ბევრი არ არის კმაყოფილი არსებული მმართველობით, მაგრამ ჩვენი დღევანდელი დემოკრატია ურჩევნიათ იმას, რაც მანამდე იყო. სააკაშვილის დიქტატურის რესტავრაციის შიშით, ყველა “ოცნებას” მისცემს ხმას. შესაბამისად, კარიერისტები გამორბიან არაპერსპექტიული პარტიებიდან და ცდილობენ, მოხვდნენ სიებში, ზოგს პარლამენტში შესვლა უნდა და ა.შ თორემ რა იდეოლოგიური განსხვავებაა “ოცნებასა” და “თავისუფალ დემოკრატებს” შორის? არანაირი, ისინი ხომ ერთად იყვნენ. ორივე ანტიტირანიული პარტიაა და დასავლეთზე ორიენტირებული. უბრალოდ, ბოლო პერიოდში ე.წ. კაბელების საქმის გამო გაეიმჯნენ ერთმანეთს.
ჭკვიანები პერსპექტიულ მხარეს გადადიან, რომ მერე სტრუქტურებში მოხვდნენ. ეს, მეორე მხრივ, ცუდია, რადგან თანამდებობისკენ ასეთი ლტოლვაა და სულ ერთი და იგივე სახეებია პოლიტიკაში. დასავლეთში ასე არ არის, მაგრამ ალბათ აქაც ჩამოვყალიბდებით და მივალთ იმ დონემდე.”
მიხეილ ცაგარელი (ასტროლოგი): “აქ 2 მიზეზი შეიძლება იყოს. ერთი ის, რომ მართლა უკმაყოფილო არიან, სხვა რამ ეგონათ და როდესაც მიხვდვენ, რომ მათი ადგილი იქ არ არის, წამოვიდნენ. და მეორე, რაც “ქართული ოცნებისგან” ითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას, რომ ეს ადამიანები არ იყვნენ ე.წ ჩანერგილები და პარტიებიდან დავალებებს არ ასრულებდნენ. რთული სათქმელია, ამ 2 ვარიანტიდან რომელია ამის მიზეზი. შეიძლება, 1 ხელი მართავს ამ სისტემას და “ქართულ ოცნებაში” ხდება ჩანერგვა. ან მართლაც გარკვეული უკმაყოფილებაა ამ პარტიების მიმართ.”
დოდო ხურცულავა (ხელოვნებათმცოდნე): “ჩერჩილმა თქვა, არ არსებობს მუდმივი მეგობრები და მტრებიო, პოლიტიკაში ყოველთვის ასეა. როგორც აწყობთ, ისე იქცევიან. რა თქმა უნდა, მე ეს არ მომწონს, თუ რაღაც პრინციპებისთვის ხარ პარტიაში, მაშინ ამ გუნდში ბოლომდე უნდა იყო ან საერთოდ წახვიდე პოლიტიკიდან. მაგრამ ადამიანებს უყვართ ხელისუფლებაში ყოფნა, რადგან იქ ძალაუფლებაა.”
„ახალი თაობა“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ გიორგი ჩიტაურთან: „ხელისუფლება თამაზ მეჭიაურსა და ირმა ინაშვილს ლეიბორისტების ჩასაძირად იყენებს“ // „ბიძინა ივანიშვილი ჩვენი დასაცავი გახდება“
ვის სურს ლეიბორისტების ჩაძირვა, ვისთან აპირებს გაერთიანებას შალვა ნათელაშვილი, რა დაჯგუფებები შეიქმნა „ქართულ ოცნებაში“? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ლეიბორისტული პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი გიორგი ჩიტაური ესაუბრება.
გიორგი ჩიტაური:
- არჩევნების წინ ქვეყანაში ძალიან მძიმე ვითარება შეიქმნა. სექტემბერში სიტუაცია კიდევ უფრო გამწვავდება. ხელისუფლება მიზნის მისაღწევად უკან არაფერზე იხევს. იმდენად გათავხედდნენ, რომ ლეიბორისტულ პარტიას კუთვნილი უფასო სარეკლამო დროც კი წაართვეს. `ქართული ოცნებისგან~ განსხვავებით, ჩვენ პარტიაში ოლიგარქები და კრიმინალი ბიზნესმენები არ გვყავს, რომ რეკლამისთვის დამატებითი თანხები გამოგვიყონ. ეს დრო პარტიისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. ივანიშვილმა ეს დრო იმიტომ წაგვართვა, რომ იმედი აქვს, ასე ჩაგვძირავს, მაგრამ არაფერი გამოუვა. ისე მიდის პროცესები, ეგ კაცი ჩვენი დასაცავი გახდება. სარეკლამო დროის წართმევის გარდა, ხელისუფლება უამრავ ხრიკს მიმართავს. ღიად და დაუფარავად იყენებენ ადმინისტრაციულ რესურსს. ამომრჩევლის აშკარა მოსყიდვასაც აღარ ერიდებიან.
- ამომრჩევლის მოსყიდვა სად და ვის მიერ მოხდა?
- ცოტა ხნის წინ აჭარაში ერთ-ერთ სახალხო დღესასწაულზე პრემიერმა და აჭარის მთავრობის მეთაურმა ახალდაქორწინებულებს საჯაროდ გადასცეს ძვირფასი საჩუქრები. ამის გამო „ქართული ოცნება“ უნდა დაჯარიმდეს. კარგად მახსოვს, ოთხი წლის წინ წინასაარჩევნოდ დუშეთის მაჟორიტარობის კანდიდატმა ზურაბ ოტიაშვილმა ვიღაცას ფული გადასცა. „ოცნებამ“ ამაზე ერთი ამბავი ატეხა. ნაციონალებმა ოტიაშვილი სხვა კანდიდატით შეცვალეს. ესენი ისეთი უტიფრები არიან, გაიძახიან. არაფერი დაგვიშავებიაო.
- ზემოთ აღნიშნეთ, ბიძინა ივანიშვილი ჩვენი დასაცავი გახდებაო და ვისგან მოგიწევთ მისი დაცვა?
- თავისივე ხალხისგან. „ქართული ოცნება“ რამდენიმე ნაწილად არის გახლეჩილი. ერთ-ერთი დაჯგუფება, რომელსაც კახა კალაძე უდგას სათავეში, ნაციონალებს შეეკრა. მალე ის ივანიშვილის წინააღმდეგაც წავა და, როგორც უკვე გითხარით, ჩვენ მოგვიწევს მისი დაცვა.
- და რით გამოიხატება კახა კალაძისა და ნაციონალების შეკრულობა?
- დეპუტატობის კანდიდატების შერჩევაში ძირითადად კალაძე აქტიურობს. გადახედეთ „ქართული ოცნების“ მაჟორიტარებს. მათი უმეტესობა ნაციონალების კარის ბიზნესმენია. რამდენადაც ჩემთვის არის ცნობილი, ივანიშვილმა პირადად მოითხოვა მაჟორიტარებად ფულიანი ხალხის შერჩევა. თავად პარტიის დაფინანსებაზე უარი თქვა. მილიარდერ კაცს თავისი პარტიის დაფინანსებაც რომ დაენანება, იმისგან რა ხეირს უნდა ელოდოს ქვეყანა. ნაციონალების ყოფილ დამფინანსებლებს ახლა „ქართული ოცნების“ ყულაბაში მოუწევთ ფულის ჩაყრა. ამის გარდა, მათ ამომრჩევლის მოსყიდვაც აქვთ დავალებული.
- ასე პირდაპირ დაავალეს, ამომრჩეველი მოისყიდეთო?
- რა თქმა უნდა. ისინი მაჟორიტარებად მხოლოდ იმიტომ დააყენეს, რომ ფული აქვთ და ხალხს მოისყიდიან.
- ასეთი მარტივია ხალხის მოსყიდვა?
- საქართველოში ხალხს ძალიან უჭირს. რეგიონებში კატასტროფული ვითარებაა. ძალიან ბევრ ადამიანს პურის ფულიც კი არა აქვს. ასეთი ხალხის მოსყიდვა არ გაჭირდება. ამ ადამიანების მიმართ პრეტენზია ნამდვილად არა მაქვს, პრეტენზია ხელისუფლებასთან მაქვს, რომელმაც ხალხი ასეთ მდგომარეობაში ჩაყარა. წინ ძალიან მძიმე შემოდგომა გველოდება. ხელისუფლება და ნაციონალები სიტუაციას ისე არევენ, რომ პარლამენტში მხოლოდ ისინი მოხვდნენ. განსაკუთრებული დარტყმის ქვეშ ლეიბორისტები ვართ.
- რატომ გგონიათ, რომ განსაკუთრებული დარტყმის ქვეშ ხართ?
- იმიტომ, რომ ჩვენ წინააღმდეგ მიდის მთავარი ბრძოლა. ზუსტად ასე იქცეოდნენ ნაციონალები, იმავეს აგრძელებს „ოცნებაც“.
- ისე, ამბობენ, რომ ახლა ნაციონალებმა და ლეიბორისტებმა საერთო ენა გამონახეს...
- საერთო ენა ვინც გამონახა, სახეზეა. „ოცნების“ მაჟორიტარების დიდი ნაწილი სერიოზული ნაციონალია. ნაციონალებთან რომ გამოგვენახა საერთო ენა, ახლა ჩვენ პარლამენტში ვისხდებოდით. ჩვენ არასდროს და არავისთან შევსულვართ გარიგებაში. ივანიშვილი ამიტომაც ვერ გვიტანს. ჩვენს გასანადგურებლად ახალი პარტიაც კი შექმნა.
- რა ახალი პარტია?
- თამაზ მეჭიაურის პარტია, აბა, რისთვის შეიქმნა? პატრიოტთა ალიანსის დავალებაც ასეთია, რომ ჩვენი ხმები მაქსიმალურად წაიღოს. თამაზ მეჭიაურს მინდა მივმართო და ვურჩიო, რომ შეეშვას ბიზინა ივანიშვილის თამაშით თამაშს. მას თუ მართლაც უნდა დიდ პოლიტიკაში შემობრუნება, მაშინ ნორმალური პარტნიორები უნდა აირჩიოს.
- ნორმალურ პარტნიორებში საკუთარ პარტიას გულისხმობთ?
- რა თქმა უნდა. მოვუწოდებ თამაზ მეჭიაურს, ითანამშრომლოს ჩვენს პარტიასთან.
- თქვენს პარტიასთან როგორ უნდა ითანამშრომლოს? რამდენადაც ვიცი, მას და შალვა ნათელაშვილს კარგი ურთიერთობა არა აქვთ...
- პოლიტიკაში როცა ხარ, როგორც წესი, ბევრი ოპონენტი გყავს. მეჭიაური თუ ჩვენთან მოისურვებს შემოსვლას, არა მგონია, ამის წინააღმდეგი ვინმე წავიდეს.
- თამაზ მეჭიაურს ჰყავს თავისი პარტია და თქვენს შემადგენლობაში რატომ უნდა შემოვიდეს?
- თუ არ შემოვა და ბიძინა ივანიშვილის დავალებების შესრულებას გააგრძელებს, პარლამენტს მიღმა დარჩება. მინდა გავაფრთხილო ეგეც და ალიანსიც – ჩვენს ხმებს ვერ წაიღებთ.
- თამაზ მეჭიაურს გაერთიანებისკენ მოუწოდეთ და საინტერესოა, ლეიბორისტები რაიმე კოალიციაში ხომ არ აპირებთ შესვლას?
- პარლამენტში ჩვენ, რა თქმა უნდა, შევქმნით კოალიციას. არჩევნებში კი დამოუკიდებლად მივიღებთ მონაწილეობას. მომავალი მთავრობა იქნება კოალიციური. ამიტომაც ყველა ეროვნულ ძალას მოვუწოდებ, ჩვენთან ითანამშრომლონ. ოქტომბერში ერთად მოგვიწევს ახალი მთავრობის დაკომპლექტება.
- რადგან მთავრობის დაკომპლექტებაზე საუბრობთ, გჯერათ, რომ პარლამენტში მოხვდებით?
- თქვენ ამაში ეჭვი გეპარებათ? რა თქმა უნდა, მოვხვდებით და თანაც ძალიან სერიოზულად.
- ყველა პარტია ასე ამბობს...
- ჩვენ ყველა არ ვართ. ხალხი, როგორც იქნა, დარწმუნდა, რომ მხოლოდ ჩვენ ვართ ჭეშმარიტად სახალხო ძალა. „ქართულ ოცნებასა“ და ნაციონალებს აღარავინ აირჩევს. ორივე მათგანის ადგილი არჩევნების მერე პოლიტიკურ სანაგვეზე იქნება.
_ თქვენ წარმოშობით ხართ თიანეთიდან, მაგრამ კენჭისყრა ვარკეთილში გადაწყვიტეთ. იქ ზაქარია ქუცნაშვილის კონკურენციის შეგეშინდათ?
- ზაქარია ქუცნაშვილის კონკურენტუნარიანობის შედეგს ოქტომბერში ნახავთ. რაც შეეხება ჩემს გადაწყვეტილებას, მოგეხსენებათ, რომ სამი საარჩევნო ოლქი – ყაზბეგის, თიანეთისა და დუშეთის – გააერთიანეს. იქ რომ დამეყენებინა კანდიდატურა, ფაქტობრივად, 3 რაიონში უნდა ჩამეტარებინა საარჩევნო კამპანია. ამის ფული კი არა მაქვს. აი, ამიტომ გადავწყვიტე, ვარკეთილში ვიყარო კენჭი.
„ახალი თაობა“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ზურაბ აბაშიძესთან: „ქართულ ოცნებას“ გორში სერიოზული კონკურენტი ეყოლება“
„თავისუფალი დემოკრატების“ ერთ-ერთი ლიდერი, დეპუტატი ზურაბ აბაშიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ირაკლი ალასანიას მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებაზე საუბრობს.
- ბატონო ზურაბ, გორში განვითარებულ მოვლენებს, თქვენი პარტიის უკვე ყოფილი წევრის თამაზ შიოშვილის გადაწყვეტილებას, რომ მას დაეტოვებინა პარტიაც და არც კენჭი ეყარა, რას უკავშირებთ?
- ჩვენ თამაზ შიოშვილთან ერთად უამრავი ბრძოლა გვაქვს გამოვლილი. პარლამენტში 4 წელი ერთად ვიყავით. მან მიიღო ის გადაწყვეტილება, რაც მიიღო. ყველა ადამიანი თავად იღებს გადაწყვეტილებას და თავისუფალია ამ არჩევანში. შესაბამისად, მე პატივს ვცემ ამ გადაწყვეტილებას. მთავარი პარლამენტში მოხვედრა და თანამდებობაზე ყოფნა კი არ არის. მე თამაზთან დიდი ხნის მეგობრობა მაკავშირებს და, იმედი მაქვს, რომ მომავალშიც გაგრძელდება.
- რამდენად სწორია გავრცელებული ინფორმაცია, რომ მან მიიღო ხელისუფლებისგან შეთავაზება, რომ არჩევნების შემდეგ ის ვიცეგუბერნატორი გახდება?
- არ ვიცი, ეს ინფორმაცია რამდენად შეესაბამება სიმართლეს. როგორც თავად ამბობს, მას კომუნიკაცია არ ჰქონია ხელისუფლებასთან. ვერაფერს გეტყვით, მით უფრო, ვერც დავადასტურებ და ვერც უარვყოფ ამ ინფორმაციას, მაგრამ არჩევნების შემდეგ ყველაფერს თავისი სახელი დაერქმევა. მანამდე არ ვაპირებთ მიღებული გადაწყვეტილებების შეფასებასა და განხილვებს. რა მოხდა, ვინ როგორ მოიქცა, ამას მერე შევაფასებთ. ჩვენ ამ გადაწყვეტილებას არ დავუბნევივართ, პირიქით, მივიღეთ ეს გამოწვევა და სათანადოდაც ვუპასუხეთ.
- ირაკლი ალასანიამ, როგორც თავად განაცხადა, მოულოდნელი გადაწყვეტილება მიიღო. როგორ მოხდა ამ გადაწყვეტილების მიღება? მაგალითად, „ქართული ოცნების“ გორის მაჟორიტარობის კანდიდატმა თქვა, რომ შიდა ქართლში ირაკლი ალასანიას არავინ იცნობს...
- ირაკლი ალასანიას მთელი ქვეყანა იცნობს. ის იყო ქვეყნის თავდაცვის მინისტრი, 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს იყო გაეროში საქართველოს ელჩი და დიპლომატიურ არენაზე იბრძოდა. პირადად იცნობენ ირაკლის განსაკუთრებით ის მოქალაქეები, რომლებიც ამ ომის შედეგად ყველაზე მეტად დაზარალდნენ. გარდა ამისა, არის პარტიის თავმჯდომარე. ეს უფრო არასერიოზული ნათქვამი მგონია. ალბათ, ეს ნათქვამი უფრო იმით არის განპირობებული, რომ სერიოზული კონკურენტი დაინახა, ანუ შეიძლება „ქართულ ოცნებას“ სერიოზული პრობლემები შეექმნას გორში.
- ბატონო ზურაბ, ირაკლი ალასანიას სერიოზული კონკურენტები ეყოლება. როგორც ცნობილია, ოქრუაშვილი აპირებს კენჭისყრას...
_ ირაკლი ალასანია ამ ბრძოლაში გაიმარჯვებს. რადგან მან მიიღო გადაწყვეტილება, რომ კენჭი იყაროს, გაიმარჯვებს კიდეც. მე არაერთხელ ვყოფილვარ ირაკლისთან ერთად გორში, შიდა ქართლის სხვა რაიონებში, სოფლებში და მინახავს ის განწყობა, რომელიც იქაურებს აქვთ მის მიმართ. ეს ჩემი თვალით მაქვს ნანახი და ამიტომაც ვამბობ, რომ ის გაიმარჯვებს. ირაკლი ალასანიამ მყისიერი გადაწყვეტილება მიიღო. მას არასდროს შეშინებია ბრძოლის, არც ურთიერთობებში შეშლია ოდესმე. ჩვენ არ ვაპირებთ ბრძოლის ველიდან გასვლასა და ფარ-ხმლის დაყრას. ამის შესახებ მინდა ყველამ იცოდეს. თავად ირაკლი რომ იყრის პირადად კენჭს გორში, ეს უკვე ამაზე მეტყველებს. ჩვენ ამ ბრძოლისთვის ბოლომდე მზად ვართ. თუ ვინმეს ჰგონია, რომ არჩევნებს მოიგებს კაბინეტში ჯდომითა და ინტერვიუების ჩამორიგებით, ძალიან ცდება, რადგან ამ ბრძოლას სერიოზული შრომა სჭირდება. ვინც მეტს და დაუღალავად იშრომებს, ის იქნება გამარჯვებულიც. ჩვენ ამ თავდადებისთვის მზად ვართ.
- ირაკლი ალასანია თბილისში აპირებდა კენჭისყრას?
- არა. ჩვენ პარტიაში სტრატეგიული გადაწყვეტილება გვქონდა მიღებული, რომ ირაკლი ალასანიას კენჭი არ ეყარა, როგორც მაჟორიტარ კანდიდატს არც თბილისში და არც სხვაგან, მაგრამ, როგორც ხედავთ, ამ გადაწყვეტილების შეცვლა მოგვიხდა, პირადად მას და, რასაკვირველია, პარტიასაც.
- რატომ არის ასე მნიშვნელოვანი გორში არჩევნებში მონაწილეობა?
- რასაკვირველია, ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს არის ბრძოლა გამარჯვებისთვის და ჩვენ ამისთვის მზად ვართ.
- საარჩევნო სიის პირველ ნომრად რჩება?
- დიახ. ირაკლი არის პარტიის ლიდერი. ის არის თავისუფალი დემოკრატების გამწევი ძალა და საარჩევნო სიასაც სათავეში უდგას.
- „ქართული ოცნების“ ლიდერები ამბობენ, რომ ისინი აიღებენ უმრავლესობას. თქვენი მოლოდინი როგორია?
- ვნახოთ. მე რასაც ვხედავ, ჯერჯერობით, ყოველ შემთხვევაში, იქ, სადაც მე ვიყრი კენჭს, დიდუბის რაიონში „ქართული ოცნებიდან“ არავინ შემხვედრია, რომ ხალხს ესაუბრებოდეს, მათ პრობლემებს ისმენდეს და იზიარებდეს.
- ჯერ არ დაუსახელებიათ თბილისში მაჟორიტარი კანდიდატები...
- გასაგებია, მაგრამ მოსახლეობის გასაჭირის გაზიარებას კანდიდატის დასახელება, არა მგონია, სჭირდებოდეს. მე იმედი მაქვს, რომ საზოგადოება დაძლევს ნიჰილისტურ განწყობებს და არჩევნებში მიიღებს მონაწილეობას. მივესალმები პრეზიდენტის ახალ ინიციატივას, რომელიც, ვფიქრობ, ხელს შეუწყობს ამომრჩევლის გააქტიურებას. მოსახლეობას დღეს აქვს განწყობა, თუ არაფერი შეიცვალა, რა აზრი აქვს არჩევნებში მონაწილეობას, მაგრამ მე მათ მინდა ვუთხრა, რომ არჩევნებში მონაწილეობას ყოველთვის აქვს აზრი, მეტიც, ეს თითოეული ჩვენგანის ვალდებულებაა. საარჩევნო ურნასთან ყველამ უნდა დავაფიქსიროთ ჩვენი მოქალაქეობრივი პოზიცია. წინააღმდეგ შემთხვევაში, უარეს შედეგებს მივიღებთ. ეს არჩევნები ნამდვილად თვისობრივად განსხვავდება 2012 წლის არჩევნებისგან, მაგრამ ეს არჩევნებიც არის გამოწვევა ჩვენი ქვეყნისთვის და ამაში საზოგადოებამ აქტიურად უნდა მიიღოს მონაწილეობა, განსაკუთრებით – ახალგაზრდებმა. სექტემბრის წინასაარჩევნო კამპანია იქნება მთავარი, გადამწყვეტი, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ აგვისტოში არაფერი გავაკეთოთ და აგვისტოში არ აქვს ხალხს პრობლემები. მე არასდროს დავმალვივარ ამომრჩეველს.
„ახალი თაობა“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „ქვეყანას პრეზიდენტი არ ჰყავს“ // „მოგვწონს ეს თუ არა, საარჩევნო ბრძოლა ბიძინა ივანიშვილსა და მიხეილ სააკაშვილს შორის მიმდინარეობს“
მიმდინარე წლის არჩევნებში ელექტორატის განსაკუთრებული აქტიურობა მოსალოდნელი არ არის. პრეზიდენტი მარგველაშვილი აპირებს, ამ მიმართულებით პირადად იაქტიუროს და ამომრჩეველს არჩევნებში მონაწილეობისაკენ მოუწოდოს. ყოფილი დეპუტატი ანზორ აბრალავა „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ამგვარ საქმიანობას შედეგი არ მოჰყვება.
ანზორ აბრალავა:
- არა მგონია, ხალხი ამ მოწოდებებს გამოეხმაუროს. საერთოდაც, გიორგი მარგველაშვილი არჩევნებზე კი არ ზრუნავს, ის ვირეშმაკობს. იგი მომავალზე ფიქრობს. გარკვეული ხნის შემდეგ მას საპრეზიდენტო ვადა ეწურება. იგი საკუთარ პოლიტიკურ მომავალზე ზრუნავს და ცდილობს, რაღაცით დაკავდეს.
- მიგაჩნიათ, რომ ის არ არის საქმეებით დაკავებული?
- სწორედ იმის თქმა მინდა, რომ პრეზიდენტი არაფერს აკეთებს. საუბედუროდ, ისეთი შთაბეჭდილებაა, რომ იგი მთელი დღეების განმავლობაში ნებივრობს პრეზიდენტის ძვირფას სასახლეში. ერთი დღის წინ რომ ახალგაზრდებს შეხვდა, არც მაშინ უთქვამს რაიმე საყურადღებო და არც მანამდე. ახალგაზრდებს შეხვედრისას ეღიმებოდათ. მისი განცხადებები, ემოციები კრიტიკას ვერ უძლებს. პრეზიდენტს საქმე არ აქვს. შეიძლება ითქვას, რომ მან მახათიც დაკარგა. მრჩევლებიც არ ჰყავს ნორმალური, რომ რჩევები მისცენ. აუჩემებიათ, რომ ვიღაც-ვიღაცები მედასავლეთეები არიან. მათში მოიაზრებიან, მაგალითად, მარგველაშვილი და ბოკერია. გადაჭრით მინდა ვთქვა, რომ ამ ხალხსა და მათ შეხედულებებს არაფერი აქვთ საერთო დასავლეთთან და იქაურ კულტურასთან. დასავლეთი ბევრად მეტია და სხვაა, ვიდრე ამათი ვიწრო და არასწორი აზრები. ასეთი ხალხის შემხედვარეს, ილიას ასეთი გამოთქმაც გახსენდება – „კაცია ადამიანი?!“.
- პრეზიდენტმა განაცხადა, რომ არჩევნებში მონაწილეობით მოქალაქეები უნდა ჩაერთონ ქვეყნის აღმშენებლობის პროცესში. ამის საშუალება ჩვენ რეფერენდუმითაც გვაქვს, მაგრამ პრეზიდენტმა უარი თქვა რეფერენდუმის დანიშვნაზე...
- რეფერენდუმი მოქალაქეების უფლებაა. გიორგი მარგველაშვილის მოქმედებები და განცხადებები იმდენად არაფრისმომცემი და ხანდახან სამარცხვინოა, რომ მისგან არაფერია გასაკვირი. მივეკუთვნები ადამიანების იმ ჯგუფს, რომელიც დარწმუნებულია, რომ საქართველოს დღეს პრეზიდენტი არ ჰყავს. ბევრს გვრჩება ისეთი შთაბეჭდილება, რომ გიორგი მარგველაშვილი ხშირად ფხიზელი არ არის.
- აღნიშნეთ, რომ გიორგი მარგველაშვილი პოლიტიკურ მომავალზე ზრუნავს. ვინ იქნება მის გუნდში?
- მიხეილ სააკაშვილის პარტიის ნარჩენები, ასევე „ახალი მემარჯვენეების“ ჯგუფი. ნაციონალურ მოძრაობას მძიმე გენეალოგია აქვს. თავიდან იყვნენ კომპარტიის უარესი და გასვრილი წარმომადგენლები. შემდეგ ისინი გაერთიანდნენ მოქალაქეთა კავშირში, საიდანაც შემდეგ აღმოცენდა სააკაშვილის ნაცმოძრაობა. ბოლო დროს ნაციონალური მოძრაობიდან წარმოიშვა გირჩი და სხვები, რომლებსაც შეიძლება, ნაძვის ხე ან სხვა სახელები ერქვას. პრეზიდენტის მრჩეველია ახალი მემარჯვენე ფიქრია ჩიხრაძე, რომელიც აკავშირებს გიორგი მარგველაშვილს მამუკა კაციტაძის „ახალ მემარჯვენეებთან“. აი, ამ ხალხთან და თავის თანამშრომლებთან ერთად აპირებს ის პოლიტიკურ საქმიანობას. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი გეგმები აქვს. მარგველაშვილს გარკვეული ჯგუფები მოიაზრებენ გარკვეული ზეპარტიული მოძრაობის ლიდერად. არა მგონია, მან ლიდერობა შეძლოს. მარგველაშვილი იყურება წინ, მაგრამ იქნება ყოველთვის უკან. ის გაშიფრულია.
- „ახალი მემარჯვენეები“ არც აღმასრულებელ ხელისუფლებას აკლია. ამ პარტიაში იყო პრემიერი და „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარე გიორგი კვირიკაშვილი, რომელმაც პოლიტსაბჭოსა და საერთოდ პარტიაში სხვა „ახალი მემარჯვენეები“ მოიყვანა...
- პირველ რიგში, აღსანიშნავია, რომ გიორგი კვირიკაშვილი გაწონასწორებული და კარგი აურის მქონე ადამიანია. მის გარემოცვაზე ამ ეტაპზე ვერაფერს ვიტყვი. პრემიერი საქმითაა დაკავებული. ახლა ის საარჩევნო კამპანიაშიც არის ჩართული.
- ამ საარჩევნო კამპანიისას იგი ისეთ კანდიდატებს სთავაზობს ამომრჩეველს, რომ ხალხი გაოგნებულია. მათში არიან „ნაცმოძრაობის „დამფინანსებლები, ყოფილი „ნაციონალი“ დეპუტატები, რომლებსაც ადრე პარლამენტში ხმა არ ამოუღიათ...
- ეს ამ პარტიის არჩევანია. საუბედუროდ, საზოგადოებაც არაა ისე მომწიფებული, რომ მას ასეთი კანდიდატები არ შესთავაზონ. ახლა გადამწყვეტი მომენტი დგება. მთავარი იქნება ბიძინა ივანიშვილი. მოგვწონს ეს თუ არა, ბრძოლა მიმდინარეობს ბიძინა ივანიშვილსა და ავანტიურისტ აგრესორ მიხეილ სააკაშვილს შორის. გამარჯვება ბიძინა ივანიშვილს უნდა დარჩეს.
- ბიძინა ივანიშვილი რომ არ ჩანს?
- ტელეეკრანზე არ ჩანს, თორემ ის არსად წასულა. ბიძინა ივანიშვილი გონივრულად და პრაგმატულად იქცევა. ღმერთმა ნუ ქნას, რომ პროცესებიდან მისი დისტანცირება მოხდეს! სააკაშვილი ბევრჯერ შეეცადა სიტუაციის არევას. ერთ-ერთი ბოლო მცდელობა საკონსტიტუციო სასამართლოში განვითარებული მოვლენები გახდა.
- „ნაციონალურ მოძრაობას“ მეორე ადგილს აკუთვნებთ? იქნებ სხვა ძალა გადის მეორე ადგილზე?
- „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ იმდენი დააშავა, რომ საერთოდ არ უნდა იყოს პოლიტიკაში. თაღლითობითა და ავანტიურებით ის პირველ ადგილზეა. შესაძლებელია, რომ რეიტინგებით მეორე ადგილი დაიკავოს სხვა ძალამ. ეს კარგი იქნებოდა. ისე ვითარდება მოვლენები, რომ პარლამენტში შეიძლება სამ სუბიექტზე მეტი ვერ მოხვდეს. ზოგიერთმა ანგარიშგასაწევმა ძალამ ვიწროპარტიული ხედვები გამოავლინა და სექტანტობამდე მივიდა. მათი შანსები შემცირდა.
„ახალი თაობა“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ნიკოლოზ მჟავანაძესთან: „პარლამენტი ერთნაირსქესიანთა ქორწინებას მაინც დააკანონებს“ // „დღეს უცხო ქვეყნები მთელ საქართველოს აუპატიურებენ“
ვის დავალებებს ასრულებს მარგველაშვილი, რატომ გადადგა სინამდვილეში ღარიბაშვილი, რას უნდა ველოდოთ შემდეგი მოწვევის პარლამენტებისგან? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ უფლებადამცველთა გაერთიანების თავმჯდომარე ნიკოლოზ მჟავანაძე ესაუბრება.
ნიკოლოზ მჟავანაძე:
- პრეზიდენტმა გიორგი მარგველაშვილმა უარი თქვა ქართველი ხალხის ნების აღსრულებაზე და ქორწინებასთან დაკავშირებით რეფერენდუმი არ დანიშნა. თავისი გადაწყვეტილება ძალიან საინტერესოდ ახსნა და თქვა, რეფერენდუმს იმიტომ არ ვნიშნავ, საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე ვერ ჩატარდებაო. მაინტერესებს, არჩევნებს რომ ვატარებთ, მაშინ ვრცელდება საქართველოს იურისდიქცია აფხაზეთსა და სამაჩაბლოზე? ან მაშინ რა ხდებოდა, ნატოსთან დაკავშირებით რომ ჩატარდა პლებისციტი? ტერიტორიული მთლიანობა მხოლოდ საბაბია, სინამდვილეში მარგველაშვილმა სულ სხვა მიზეზით თქვა უარი რეფერენდუმის დანიშვნაზე.
- ამ მიზეზის დასახელებას რატომ მოერიდა?
- არჩევნების წინ და ზოგადად ეს მისთვის მომგებიანი არ იქნებოდა. მისმა ბრძენმა მრჩევლებმა საბოლოოდ ტერიტორიულ მთლიანობაზე გაამახვილეს ყურადღება.
მარტო მარგველაშვილი რომ წასულიყო ამ რეფერენდუმის წინააღმდეგი, ეს არ იქნებოდა დიდი ტრაგედია. სამწუხარო ისაა, რომ არასამთავრობოებისა და პოლიტიკური პარტიების დიდი ნაწილია ამის წინააღმდეგი. მათ ერთხმად შეუქეს პრეზიდენტს გადაწყვეტილება. საქართველო არასდროს ყოფილა ისეთ კოლონიურ მდგომარეობაში, როგორშიც დღეს იმყოფება. ასეთი უფლებააყრილები საბჭოთა კავშირის დროსაც კი არ ვყოფილვართ. კრემლის გვერდის ავლით აქ ბევრი რამე გაკეთდა. აშენდა სპორტის სასახლე და მეტრო. მოსკოვს მოატყუეს, თითქოს თბილისში მილიონი კაცი ცხოვრობდა და მეტრო ააშენეს.
საბჭოთა კავშირის დროს ყველა რესპუბლიკაში და მათ შორის საქართველოშიც ცეკას მეორე მდივნად რუსი იყო დანიშნული. ის რესპუბლიკებში კრემლის თვალი და ყური უნდა ყოფილიყო. საქართველოში მეორე მდივანი რეალურად ნომინალური ფიგურა იყო. იმ მეორე მდივანს ისეთი გავლენა არც კი დაესიზმრებოდა, რა გავლენაც ახლა საქართველოზე ამერიკის ელჩს აქვს. დღეს უკვე თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ირაკლი ღარიბაშვილი სწორედ ამერიკის მოთხოვნით წავიდა თანამდებობიდან.
- ამერიკას რატომ უნდა მოეთხოვა მისი წასვლა?
- ის ვერ ჯდებოდა იმ ჩარჩოებში, რომელიც ამერიკამ ჩვენს ქვეყანას დაუწესა. ამერიკელი ერი, როგორც ასეთი, არ არსებობს. ამიტომაც არის, რომ ისინი ეროვნულობის ოდნავ გამოვლინებასაც კი ფაშიზმად აღიქვამენ.
ირაკლი ღარიბაშვილის განცხადებები იყო ეროვნული. ის საუბრობდა რუსეთთან ურთიერთობების აღდგენაზე, ღიად ამბობდა რომ ერთნაირსქესიანთა ქორწინებას მხარს არ დაუჭერდა, ასევე, გამოვიდა ინიციატივით, რომ კონსტიტუციაში ჩაწერილიყო, რომ ქორწინება არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. სხვათა შორის, მისი ბოლო ინიციატივა აღმოჩნდა ამერიკელებისთვის ბოლო წვეთი. მათი მოთმინების ფიალა აივსო და უთხრეს, რომ უნდა წასულიყო. ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როცა ამერიკის მოთხოვნით სხვა ქვეყნებში მაღალი თანამდებობის პირები პოსტებს ტოვებენ. რამდენიმე ათეულის წლის წინ ავსტრიაში არჩევნებში ჰაიდერმა გაიმარჯვა. მას ნაციონალისტური ლოზუნგები ჰქონდა. ამერიკელებმა პირდაპირ უთხრეს, რომ თუ ის არ წავიდოდა, ავსტრიას იზოლაციაში მოაქცევდნენ. ანალოგიური მოხდა ღარიბაშვილის შემთხვევაშიც.
- თუ მათი მოთხოვნით მოუწია წასვლა, რატომ არ საუბრობს ამის შესახებ?
- მისგან ამ განცხადებას ვერასოდეს მოვისმენთ. ღარიბაშვილი ამ განცხადებას, პირველ რიგში, იმიტომ არ გააკეთებს, რომ ამით ქვეყანა დაზარალდება. ვისაც არ სჯერა, რომ ღარიბაშვილი მათი მოთხოვნით გადადგა, კიდევ ერთ არგუმენტს მოვიყვან. ირაკლი ღარიბაშვილი დეკემბერში გადადგა. ამ გადაწყვეტილებამდე მან საახალწლო ღონისძიებაზე მოსაწვევები გააგზავნა. ახლა ვკითხულობ, კაცი თუ გადადგომას აპირებს, რატომ დაგეგმავს ღონისძიებას და მოსაწვევებს დაარიგებს? უნდა თუ არა ვინმეს ეს, ღარიბაშვილი საქართველოს ისტორიაში ოქროს ასოებით შევა. რაც არ უნდა შავი პიარი ააგორონ მის წინააღმდეგ, არაფერი გამოუვათ. საქართველო არის ძალიან დიდი წნეხის ქვეშ და გარე ძალები ყველაფერს გააკეთებენ, რომ კონსტიტუციაში ოჯახის ცნების გასწვრივ არ ჩაიწეროს, რომ ის ქალისა და მამაკაცის ერთობაა.
- მმართველმა გუნდმა პირობა დადო, ამას მაინც გავაკეთებთო...
- „ქართული ოცნება“ ამბობს, რომ პარლამენტი მიიღებს კანონში ცვლილებებს. მაინტერესებს, როგორ აპირებენ საკონსტიტუციო ცვლილებების მიღებას, როცა ყველა გათვლით ისინი საკონსტიტუციო უმრავლესობას ვერ იღებენ. ზურაბ ბიგვავას კვლევებითაც კი „ოცნებას“ მხოლოდ 35%-იანი რეიტინგი აქვს. „ოცნების“ გარდა, პარლამენტში, სავარაუდოდ, ირაკლი ალასანია, რესპუბლიკელები, პაატა ბურჭულაძე და ნაციონალები მოხვდებიან. ისინი ამ ცვლილებებს არავითარ შემთხვევაში არ დაუჭერენ მხარს.
რესპუბლიკელებისგან, ირაკლი ალასანიასა და ნაციონალებისგან ეს არ გამიკვირდება, მაგრამ პაატა ბურჭულაძე რამ გადარია. კაცმა რომ ჰკითხოს, ყველაზე დიდი მორწმუნეა. ამ დროს კი სოდომის ცოდვის დაკანონებას უჭერს მხარს, ყოველ შემთხვევაში, მისი დაკანონების წინააღმდეგ არ მიდის. ვიღაცებს ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონება მისამშაბათებული თემა ჰგონიათ და იმის იმედი აქვთ, რომ ეს საკითხი არასდროს დადგება დღის წესრიგში. უახლოეს წლებში ეს მოსალოდნელი არ არის, მაგრამ რამდენიმე წლის შემდეგ გარკვეული ძალები უკვე ღიად მოითხოვენ ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონებას.
- მოთხოვნით შეიძლება მოითხოვონ, მაგრამ ვინ დააკანონებს?
- მთელ ქვეყანას ფსევდოლიბერალები აკონტროლებენ და ამის დაკანონებაც არ გაუჭირდებათ, თანაც ეს აშშ-ის პირდაპირი მოთხოვნაა. არც ისაა შემთხვევითი ამბავი, რომ რამდენიმე დღის წინ თეთრ სახლში ამერიკის ვიცეპრეზიდენტმა ერთნაირსქესიანი წყვილი დააქორწინა. მან ოფიციალურად და გარკვევით თქვა, რომ მათი მიზანია, მთელ მსოფლიოში მოხდეს ასეთი რაღაცები. გასულ წლებში ევროპის ქვეყნების უმეტესობამ დააკანონა ერთნაირსქესიანთა ქორწინება. ახლა ამ ქვეყნებში ტარდება რეფერენდუმები და რამდენიმე ქვეყანამ უკვე გააუქმა ამ ტიპის ქორწინება. ჩვენ იმდენად სერიოზულ მარწუხებში ვართ, რომ რეფერენდუმის ჩატარებასაც ვერ ვბედავთ. საქართველოს გასათავისუფლებლად სასწრაფოდ უნდა დაიწყოს ახალი ეროვნულ-გამათავისუფლებელი ბრძოლა. სულ იმაზეა საუბარი, რომ ტერიტორიების 20%-ია ოკუპირებული. 20% კი არა, ქვეყნის 100%-ვეა ოკუპირებული.
- ის 80% ვის აქვს ოკუპირებული?
- ვის და რამდენიმე ათეულ ტვინნაღრძობ ადამიანს აქვს ოკუპირებული ქვეყანა. ამათ ჭკუაზე დავდივართ ამდენი წელია. ეს ტვინნაღრძობები კი ამერიკის საელჩოდან იმართებიან. მითხარით, აბა, რომელ დამოუკიდებლობაზეა საუბარი, როცა საარჩევნო სიების შედგენაც კი არ შეუძლია პარტიებს დამოუკიდებლად? თავდაცვის მინისტრს აშშ-ის ნებართვის გარეშე ვერ ვნიშნავთ. კონსტიტუციაშიც ვერ შეგვაქვს ცვლილება.
- კონსტიტუციაში რომ ჩაიწეროს ოჯახის განმარტება, მერე არ მოითხოვენ ვითომ ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონებას?
- კონსტიტუციაში რომ იქნება ჩანაწერი, მაშინ ამ საკითხის გატანა ასეთი იოლი აღარ იქნება. გვეუბნებიან, რომ ჩანაწერის გაკეთება არაფერი არ არის. თუ არაფერი არ არის, მაშინ რატომ იკლავენ მის წინააღმდეგ ბრძოლით ასე თავს? მართალია, რეფერენდუმის ჩატარებაზე მარგველაშვილმა თქვა უარი, მაგრამ ის ქართველი ხალხის არჩეული არაა. მის არჩევაზე პასუხისმგებლობა იმან უნდა იკისროს, ვინც ეგ მაგ პოსტზე გაიყვანა. როგორც კი პრეზიდენტის პოსტზე მისი კანდიდატურა დასახელდა, მაშინვე ვთქვი, რომ ის ქვეყნისთვისაც და „ოცნებისთვისაც“ პრობლემა გახდებოდა. ასეც მოხდა. ახლა ვამბობ, რომ იმავე პრობლემებს შექმნიან „ოცნების“ ე.წ. ახალი სახეები. მივმართავ ხელისუფლებას _ რამდენჯერ უნდა წავიმტვრიოთ ცხვირი?!
- საქართველოში ერთნაირსქესიანთა ქორწინება დაკანონებული არ არის. ამის მიუხედავად, ერთი სქესის ადამიანები უპრობლემოდ ცხოვრობენ ერთმანეთთან. აქვს რაიმე მნიშვნელობა მის დაკანონებას, მის გარეშეც ხომ ცხოვრობენ და ამის გამო არავინ დევნის მათ?
- განსხვავება როგორ არ არის. მამათმავლობა მრავალი საუკუნეა, რაც არსებობს, მაგრამ მისი დაკანონება საშინელება იქნება. ამის უკან უცხო ქვეყნის სპეცსამსახურები დგანან. სტატისტიკის სამსახურის გათვლით, საქართველოში დღეს სულ რაღაც 3.000.000 ადამიანი დავრჩით. ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონებით მიდის შეტევა იმ ხალხზე, რომლებმაც ერი უნდა გაამრავლონ. უნდა გავითვალისწინოთ ის გარემოებაც, რომ, გაეროს მონაცემებით, საქართველო ისედაც მომაკვდავი ერების რიცხვში შედის.
საქართველოს უამრავი მტერი ჰყავს, რომლებიც სხვადასხვა გზით ცდილობენ ჩვენი ტერიტორიების დაპატრონებას. თუ არ გავმრავლდით, ნელ-ნელა გადავშენდებით. ის ქვეყნები, რომლებსაც ჩვენს ტერიტორიაზე პრეტენზიები აქვთ, მილიონებს არ დაიშურებენ, რომ აქ ერთნაირსქესიანთა ქორწინება დაკანონდეს. ამ ყველაფერს ამერიკა უდგას სათავეში. მინდა, ყველას შევახსენო, რომ ყველა იმპერიამ საქართველოში მოიტეხა კისერი და ამ იმპერიასაც ასე მოუვა.
2012 წელს არჩევნების წინ გვაჩვენეს ციხის შემზარავი კადრები, რომელმაც მთელი ქვეყანა შეძრა. ნაციონალების კრახიც ამას მოჰყვა. მინდა ვუთხრა ყველას, რომ არც ახლაა უკეთესად საქართველოში საქმე. 2012 წლისთვის ციხეში აუპატიურებდნენ მამაკაცებს. ახლა მთელ საქართველოს აუპატიურებენ უცხო ქვეყნები. ამაზე ხალხმა აუცილებლად უნდა მოახდინოს რეაგირება.
- ზემოთ თქვენ არაერთხელ აღნიშნეთ, რომ ადრე თუ გვიან მაინც დადგება დღის წესრიგში ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონების საკითხი. დაახლოებით როდისთვის ელოდებით ამას?
- ამ საკითხს ასე უცბად არ დააყენებენ. საზოგადოებას ნელ-ნელა შეამზადებენ. უმაღლეს სასწავლებლებში ახალგაზრდებისთვის ტვინის გამორეცხვა მიდის. რამდენიმე წელიწადში პარლამენტი ამის დაკანონებას შეეცდება.
„რეზონანსი“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „თუ ამერიკელებმა [თურქეთში] ინჯირლიკის ბაზა დატოვეს, დასაყრდენად საქართველო მოიაზრება“
ლიკა გურაბანიძე
სამხედრო ანალიტიკოსი, ტერორიზმთან ბრძოლის ექსპერტი ვახტანგ მაისაია “რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებს, რომ ბოლო პერიოდში რეგიონში განვითარებულმა მოვლენებმა სიტუაცია რადიკალურად შეცვალა. მისი თქმით, რუსეთ-თურქეთს შორის მეზობლური ურთიერთობის ჩამოყალიბება საქართველოზე დადებითად არ აისახება.
ვახტანგ მაისაიას განცხადებით, საჭიროა ამ საკითხს ქვეყანაში მეტი ყურადღება ექცეოდეს. როგორც სამხედრო ანალიტიკოსი ჩვენთან საუბრისას აღნიშნავს, ქვეყნის საგარეო პოლიტიკური აქტივობა საკმაოდ დაბალია და ეს საკითხი ქვეყანში ჯერჯერობით აქტუალური არ არის.
ვახტანგ მაისაია: სანკტ-პეტერბურგში ჩატარებული მოლაპარაკების შედეგად თურქეთმა და რუსეთმა ერთმანეთში საკმაოდ საინტერესო და მნიშვნელოვან შეთანხმებას მიაღწია. წინააღმდეგობები დარჩა, თუმცა ძირითადად მათ ურთიერთობა აღადგინეს, უფრო მეტიც, ისინი საკმაოდ შორს წავიდნენ. პეტერბურგში ორივე მხარემ შექმნა რუსეთ-თურქეთის ახალი კოალიცია. მათ მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ საჰაერო სივრცის ერთობლივი პატრულირება ჩაატარონ და სადაზვერვო ინფორმაციების გაცვლის სისტემა შეიმუშავეს. ფაქტობრივად, ერთობლივი ანტიტერორისტული ცენტრი შექმნეს. გეოპოლიტიკური მომენტები იცვლება.
- რეგიონში გეოპოლიტიკური ვითარების თვალსაზრისით ვითარება იცვლება?
- რუსეთმა სამხრეთ კავკასიაში ახალი რეგიონალური უსაფრთხოების მოდელის ამოქმედების პროცესი დაიწყო. საუბარია მოსკოვი-ბაქო-თეირანის გეოპოლიტიკური ღერძის ჩამოყალიბებაზე, რომლის სათავეებიც ფაქტობრივად განვითარდა. ორი ქვეყანა – აზერბაიჯანი და ირანი რუსული გეოპოლიტიკური თამაშის ზონაში მოხვდნენ. თურქეთსა და ირანს შორის ურთიერთობები კიდევ უფრო პარტნიორული და სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ხდება, მიუხედავად იმისა, რომ ეს ორი ქვეყანა სირიასთან მიმართებაში სხვადასხვა სამხედრო პოლიტიკურ პოლუსზე იმყოფება. ისინი გეოეკონომიკურ და პოლიტიკურ თანამშრომლობას გარკვეულ დონეზე მაინც ინარჩუნებენ. თურქეთმა რუსეთთან ურთიერთობის განვითარება დაიწყო, ეს რა მიმართულებით წავა და როგორი აშკარა გამოვლენა ექნება, არ ვიცი.
- ამერიკა-თურქეთს შორის ბოლო პერიოდში დაძაბულმა სიტუაციამ რუსეთ-თურქეთის დაახლოება გამოიწვია?
- არა მარტო ამერიკა-თურქეთის, არამედ ამერიკა-ევროკავშირის ურთიერთობების დაძაბულობამაც გამოიწვია მათი დაახლოება. ერდოღანის მიერ სექტემბრამდე დასმული იყო ულტიმატუმი, რომ თუკი ევროკავშირი თავის პოზიციას არ გადახედავს და ხელს არ შეუწყობს, რომ თურქეთი ევროკავშირის წევრი გახდეს, თურქეთი ევროკავშირთან ნებისმიერ თანამშრომლობაზე იტყოდა უარს. თურქეთი ევროკავშირის წევრების მიმართ ფაქტობრივად ერთგვარ შანტაჟზე გადავიდა. როგორი სიტუაცია იქნება მომავალში, რთულია ამაზე ვილაპარაკოთ.
- შეგვიძლია იმის თქმა, რომ ნატო თურქეთს კარგავს?
- როგორ გითხრათ, ჯერ-ჯერობით არა, მაგრამ მომავალში დიდი ალბათობით – კი.
- შესაძლებელია, რომ თურქეთმა ამერიკას ინჯირლიკის სამხედრო ბაზის დატოვება მოსთხოვოს?
- ეს სავსებით რეალური ვარაუდია და ბუნებრივია, რომ შესაძლოა, ამასაც ჰქონდეს ადგილი. იმის გათვალისწინებით, რომ თურქებმა ბოლოს ბაზის სრული ბლოკირება და ამ ბაზის საქმიანობის პარალიზება გამოიწვიეს. თუ მოხდა ისე, რომ ამერიკელებმა ინჯირლიკის ბაზა დატოვეს, ეს დიდ პრობლემებს შექმნის, ამიტომ ბუნებრივია, რომ მათთვის დასაყრდენ ღერძულ სახელმწიფოდ საქართველო მოიაზრება. რეალურად საქართველოს როლი ამერიკელებისათვის გაიზრდება, ეს შემიძლია გითხრათ. ამ ეტაპზე ამერიკელებს ხელ-ფეხი აქვთ შეკრული, საპრეზიდენტო არჩევნების გათვალისწინებით.
- ახალი ვითარების გათვალისწინებით, აშშ-სთვის საქართველო შესაძლოა, მნიშვნელოვანი სამხედრო პარტნიორი გახდეს?
- ამ ეტაპზე ბუნებრივია, საქართველო ასეთად მოიაზრება. ამერიკელების დაინტერესება საქართველოს მიმართ საკმაოდ მნიშვნელოვანია. საქართველომ პროდასავლური და პროამერიკული საგარეო პოლიტიკური კურსის განვითარებაზე ყურადღება არ უნდა მოადუნოს – ეს მეთიუ ბრაიზას მხრიდან მესიჯი იყო. ამერიკელები საქართველოზე საკმაოდ დიდ ფსონს დებენ.
- ამ ყველაფრის ფონზე, საქართველო როგორ გეოპოლიტუკურ მდგომარეობაში შეიძლება აღმოჩნდეს?
- როდესაც რუსეთი და თურქეთი საერთო ენას გამონახავენ, ჩვენი ისტორიული გამოცდილებიდან ვიცით, რომ ეს საქართველოზე ცუდად აისახა. არ მგონია, დღეს ამ ორი ქვეყნის ურთიერთობა საქართველოსაკენ იყოს მიმართული. ამ შემთხვევაში ჩვენ მხოლოდ ევროკავშირისა და ამერიკის დახმარების იმედად ვრჩებით. იქ კი საკმაოდ რთული სიტუაციაა, ევროკავშირს უკვე სერიოზული შიდა პრობლემები აქვს. ამერიკას თავის მხრივ დღეს რთული არჩევანი აქვს გასაკეთებელი, იგი წინასაარჩევნო კამპანიის პერიოდშია და გამოკვეთილი ფავორიტები არ ჰყავს. ევროკავშირსა და ამერიკას ამ ეტაპზე ჩვენთვის ნაკლებად სცხელა, ჩვენ კი აფრიალებული დროშით ოკეანის სივრცეში მივდივართ.
ეს არის ამ ეტაპზე გეოპოლიტიკური რეალობა. შემდეგ რა მოხდება და როგორ, ეს არ ვიცი. ამ ეტაპზე კი, როგორიც ჩვენ გვინდა, ისეთი სახარბიელო სიტუაცია არ არის, ეს ფაქტია.
- საქართველოში ამ პრობლემას რამდენად აქცევენ ყურდღებას?
- საქართველოში ამ პრობლემებს ყურადღებას არავინ აქცევს. აქ ჯერჯერობით ეს საკითხი აქტუალური არ არის და ყველა საკონსტიტუციო გადატრიალების მომენტებზეა გადართული, ასევე – საარჩევნო კამპანიებზე. ასეთ დიდ გეოპოლიტიკურ, ფაქტობრივად რევოლუციურ ცვლილებებზე არავინ საუბრობს. ეს ჩვენი მტარვალი პოლიტიკური კულტურის ბრალია და არ მესმის უბრალოდ, რა ხდება. როდესაც მძიმე ჟამი დაგვიდგება, შემდეგ გაგვახსენდება ეს ყველაფერი.
მე ამით არავის ვაშინებ, მაგრამ როდესაც შენს სამეზობლოში ასეთი სერიოზული და შემაშფოთებელი ძვრები ხდება, სულ მცირე, ხელისუფლებამ მაინც უნდა გამოიბერტყოს ყურები და ელემენტარულად, ამ საკითხებს მიხედოს. ჩვენი საგარეო პოლიტიკური აქტიურობა საკმაოდ დაბალია.
„რეზონანსი“, 12 აგვისტო, 2016 წელი
თურქეთის ახალი პოლიტიკა და საქართველოს დასავლეთთან დაახლოების ახალი შანსი // „საქართველომ თურქეთთან მეგობრული ურთიერთობა უნდა შინარჩუნოს და გააღრმაოს ურთიერთობა აშშ-სთან
ნინო ქეთელაური
“თურქეთს სურს, რომ დამოუკიდებელ მოთამაშედ წარმოჩინდეს, მაგრამ თანამედროვე მსოფლიოში, სადაც გაერთიენების, ინტეგრაციის პროცესებს აქვს ადგილი, ასეთი ქმედება დინების საწინააღმდეგოს უფრო ჰგავს”, – ასე აფასებენ პოლიტოლოგები თურქეთში მიმდინარე პროცესებს.
თურქეთის პრეზიდენტმა რეჯეფ თაიფ ერდოღანმა ამჯერად უკვე ულტიმატუმის ენა არჩია და ამერიკის შეერთებულ შტატებს მოუწოდა, რომ თურქეთსა და გიულენის ორგანიზაციას შორის არჩევანი გააკეთოს.
ქართველი ექსპერტების შეფასებით, თურქეთს ულტიმატუმების ენით საუბარი არაფერს კარგს არ მოუტანს და ეს უბრალოდ პოპულისტური პოლიტიკის ნაწილია.
“საერთაშორისო ურთიერთობებში საერთოდ მიუღებელია ულტიმატუმის ენა, თვით მტერთანაც კი. ამიტომ მსგავსი ენით საუბარს არასდროს სასიკეთო არაფერი მოუტანია. მით უმეტეს – ამერიკის შეერთებულ შტატებთან.
“ერთადერთი ქვეყანა, რომელსაც ულტიმატუმის ენით შეიძლება ესაუბრო, ეს რუსეთია, რომელიც აგრძლებეს აგრესიას მეზობელი ქვეყნების მიმართ და არღვევს საერთაშორისო წესრიგს”, – ამბობს პოლიტოლოგი ირაკლი კიკიანი.
მისი თქმით, თურქეთი თავისი უკანასკნელი ქმედებებით სცილდება დასავლურ ფასეულობებს და ღირებულებებს, რაც მისთვის სასარგებლო არ იქნება.
“გნებავთ, სიკვდილით დასჯის აღდგენის მცდელობა, გნებავთ, რუსეთთან სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავების მცდლობა და მოლაპარაკებების დაწყება, მაშინ, როდესაც მთელი დასავლური სამყარო სანქციების ქვეშ ამყოფებს რუსეთს, ყველა ეს ქმედება სცილდება დასავლურ ღიებულებებს, რაც თურქეთისთვის არა მგონია, სასარგებლო აღმოჩნდეს.
“თუმცა, მეორე მხრივ, თურქეთი ცდილობს, საერთაშორისო ურთიერთობებში ითამაშოს დამოუკიდებლის როლი, მაგრამ რამდენად გააჩნია ამის შესაბამისი რესურსები, ეს კიდევ სხვა თემაა”, – აღნიშნავს ირაკლი კიკიანი და განმარტავს, რომ რუსეთ-თურქეთის დაახლოება რეგიონში გარკვეულ გავლენას მოახდენს, მაგრამ მათი ურთიერთობა დიდი სამოკავშირეო ურთერთობებში ვერ გადაიზრდება.
“რუსეთ-თურქეთის დაახლოებას რეგიონში გარკვეული გავლენის მოხდენა შეუძლია, მაგრამ თურქეთის ეკონომიკა მთლიანად დასავლეთზეა მიბმული და არა მგონია, მათი ურთიერთობა დიდ სამოკავშირეო ურთიერთობებში გადაიზარდოს.
“ეს არის თურქეთის შიდა მოხმარების ბაზარზე გათვლილი ქმედებები, რომლითაც თურქეთს სურს, რომ წარმოჩინდეს, როგორც დამოუკიდებელი მოთამაშე. თანამედროვე მსოფლიოში, სადაც ადგილი აქვს გაერთიანების, ინტეგრაციის პროცესებს, ასეთი ქმედება დინების საწინააღმდეგოს უფრო ჰგავს. მაგრამ მე ვფიქრობ, მოვა დრო და თურქეთი დააბალანსებს ამ ურთიერთობებს”, – ამბობს პოლიტოლოგი.
მისი შეფასებით, ამ რეალობაში საქართველომ თურქეთთან მეგობრული ურთიერთობა უნდა შეინარჩუნოს და ამასთანავე, რეგიონში გავლენის გაძლიერებას შეეცადოს.
“რეალობიდან გამომდინარე, საქართველომ თურქეთთან მეგობრული ურთიერთობა უნდა შინარჩუნოს და ამავდროულად, გააღმაოს ურთიერთობა დასავლეთთან, განსაკუთრებით ამერიკის შეერთებულ შტატებთან. რაც დამატებით დივიდენდებს მოუტანს.
“იმის ფონზე, რომ თურქეთი ანტიდასავლურ ნაბიჯებს დგამს, საქართველომ უნდა გამიყენოს ეს შანსი და თავად დაუახლოვდეს დასავლეთს, მისი ერთგული მოკავშირე გახდეს. შესაბამისად, თავისი გავლენა გააძლიეროს რეგიონში”, – ამბობს ირაკლი კიკიანი.
ამერიკის შეერთებული შტატებისთვის ერდოღანის მიერ წაყენებულ მოთხოვნას პოპულისტურს უწოდებს თურქოლოგი სანდრო ბაკურაძე. მისი თქმით, ანტიამერიკანიზმი თურქულ საზოგადოებაში საკმაოდ პოპულარულია და მსგავსი განცხადება სწორედ აქეთ არის მიმართული.
“თურქეთში ანტიამერიკანიზმი საზოგადოების ყველა სპექტრს მოიცავს, განურჩევლად პოლიტიკური შეხედულებებისა, იქნება ეს მემარცხენე თუ მემარჯვენე. ამიტომ, ვფიქრობ, ეს უფრო პოპულისტური ნაბიჯია და მიუხედავად იმისა, რომ ის ანტიამერიკულ დამოკიდებულებას ამ მომენტში ფართოდ იყენებს, რეალურად, რადიკალურად ნაბიჯებს არ გადადგამს. ყოველ შემთხვევაში, იმაზე რადიკალურს არა, ვიდრე უკვე გადადგა”, – ამბობს სანდრო ბაკურაძე.
მისი თქმით, თურქეთის ამერიკის შეერთებული შტატების მიმართ ულტიმატუმის ენა და ერდოღანი-პუტინის შეხვედრა, ნატო-სგან პოზიტიურად არ აღიქმება, თუმცა ის თურქეთზე საჯარო ზეწოლას მოერიდება და მხოლოდ კულუარული ზეწოლით შემოიფარგლება.
“თურქულ საზოგადოებაში ანტიამერიკული განწყობები საკმაოდ პოპულარულია და მოსახლეობის ძალიან დიდი ნაწილი ამას ისე უარყოფითად ვერ აღიქვამს, როგორც შეიძლება სინამდვილეში იყოს, იმის გათვალისწიებით, რომ თურქეთი ნატო-ს წევრია.
“ნატო-სგან რუსეთ-თურქეთის შეხვედრები, ასევე ერდოღანის ულტიმატუმის ენა, პოზიტიურად არ აღიქმება, მაგრამ ვფიქრობ, ნატო კულუარებში ზეწოლის განხორციელებით შემოიფარგლება, რადგან თურქეთის ამჟამინდელი პოპულისტური პოლიტიკის გათვალისწინებით, ღია ზეწოლა ისევ ერდოღანის წისქვილზე დაასხამს წყალს.
“ასევე გასათვალისწინებელია ისიც, რომ, 60-70-ანი წლებიდან მოყოლებული, საბჭოთა კავშირი-თურქეთის ეკონომიკურ კავშირებში, თურქეთი ყოვლთვის დამოუკიდებელ მოთამაშედ მიიჩნევდა თავს, სხვა ქვეყნებთან შედარებით”, – ამბობს თურქოლოგი და განმარტავს, რომ რუსეთ-თურქეთის ამგვარი დაახლოება რეგიონში დიდ გავლენას ვერ მოახდენს.
რაც შეეხება საქართველოსთან დამოკიდებულებას, მისი თქმით, მაქსიმუმ საქართველოს სამხედრო ბაზებიდან თურქი მრჩევლების გაყვანა მოსთხოვოს რუსეთმა.
“რეგიონში რუსეთ-თურქეთის ამგვარი დაახლოება მდგომარეობას მნიშვნელოვნად არ შეცვლის, თუმცა, მეორე მხრივ, თურქეთმა შესაძლოა, სპეცსამსახურების აქტივობა შეამციროს, მაგალითად, საქართველოში და აზერბაიჯანთან დაკავშირებითაც რუსეთთან რამე კონსენსუსზე წავიდეს. მაგრამ არა მგონია, ამას ისეთი სახე ჰქონდეს, რაც ახალ ამბებამდე ფართოდ მიაღწევს.
“საქართველო-თურქეთის ურთიერთობაში, მაქსიმუმ მარნეულიდან და მსგავსვი სამხედრო ბაზებიდან თურქი მრჩევლების გაყვანა მოითხოვოს რუსეთმა, მაგრამ ესეც ნაკლებ სავარაუდოა. ალბათ, თურქული სპეცსამსახურების აქტივობის ცოტათი შემცირების გარდა, მნიშვნელოვნად არაფერი შეიცვლება”, – ამბობს სანდრო ბაკურაძე.
