„რეზონანსი“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: “ოცნება” მოიგებს, მიუხედავად კატასტროფულად დაცემული რეიტინგისა“
„რეზონანსი“: “ნაციონალების” ახალი სახეები საარჩევნო სიაში
„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ვოლსკისთან: ენდიაის კვლევების მიმართ საზოგადოებაში ნდობის ხარისხი დაბალია
„რეზონანსი“: საქართველოში დემოკრატიულობის დონე გაუმჯობესდა, შემცირდა თუ იგივე დარჩა?
——
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ თამარ კიკნაძესთან: “ევროპა კვდება, ამას აკეთებს ნებაყოფლობით და თანაც სიამოვნებას განიცდის”
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ ნიაზ ბოლქვაძესთან: აჭარის დაკარგვის საფრთხე რეალურია და ამის ნიშნები უკვე აშკარაა…
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ თემურ შაშიაშვილთან: „ბატონო ბიძინა, ხომ იცით, რომ ეს ფარული ჩანაწერები სიმართლეს შეესაბამება; ხომ იცით, რომ იმაზე უარესი ჩანწერებიც არსებობს, ვიდრე გავრცელდა და ამ ხალხთან როგორ მუშაობთ, როგორ ხვდებით ამ ხალხს, ეს ხომ საქართველოს შეურაცხყოფაა?!“
——
„ალია“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „პიარით ადამიანი შეიძლება ბევრ რამეში დააჯერო, მაგრამ მშიერ ადამიანს ვერ დააჯერებ, რომ მაძღარია“
„ალია“: ვინ არის პირველ ათეულში და ვინ დარჩება „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში
——
„ახალი თაობა“: ბიძინა გუჯაბიძე: “ხალხმა იცის, რომ ტერიტორიული მთლიანობა დღესვე ვერ აღდგება“
————————-
„რეზონანსი“, 14 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: “ოცნება” მოიგებს, მიუხედავად კატასტროფულად დაცემული რეიტინგისა“
სალომე სარიშვილი
“წინასაარჩევნოდ სიების ფორმირება ძალზედ დინამიკური პროცესია. შესაძლოა, სადღეისოდ ასე ჰქონდეთ გადაწყვეტილი, მაგრამ ხვალ იმსჯელონ და ხვაგვარი გადაწყვეტილება მიიღონ. რა თქმა უნდა, საბოლოო სიტყვას ივანიშვილი იტყვის,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგი პეტრე მამრაძე და უმატებს, რომ საარჩევნო სიის შემადგენლობას საზოგადოებისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს, რადგან ხალხში უნდობლობის განცდა უკვე შექმნილია. მისი აზრით, მთავარი პრობლემა ქვეყანაში არსებული მძიმე მდგომარეობაა, რომლის გამოსწორების კეთილ ნებას ექსპერტი ვერც ერთ პოლიტიკურ ძალასა და ფიგურაში ვერ ხედავს.
მიუხედავად ამისა, მამრაძე მიიჩნევს, რომ საპარლამენტო არჩევნებში ბარიერის გადალახვა გარდა პარტია “ქართული ოცნებისა”, სხვას ყველას გაუჭირდება. ამბობს, რომ საამისოდ “ოცნება” ფინანსურ და ადმინისტრაციულ რესურსს გამოიყენებს, რაც, მისი თქმით, ყოველთვის მომგებიანია. პოლიტოლოგი წინასაარჩევნოდ კონკრეტულ პარტიათა ალიანსს პრაქტიკულად გამორიცხავს და ამბობს, რომ ეს მათთვის პოლიტიკური თვითმკვლელობის ტოლფასი იქნება. მიმდინარე პოლიტიკურ საკითხებზე “რეზონანსი” პოლიტოლოგ პეტრე მამრაძეს ესაუბრა.
- საარჩევნო სიების ფორმირებაზე მედიაში ბევრი რამ ითქვა. ჩვენი ინფორმაციით, “ოცნების” პირველ სამეულში პრემიერი კვირიკაშვილი, ვიცე-პრემიერი კახი კალაძე და ჯანდაცვის მინისტრი დავით სერგეენკო იქნებიან. როგორ აფასებთ ამ გადაწყვეტილებას? მოსაზრების დონეზე ითქვა ისიც, რომ ამ გადაწყვეტილებამდე “ოცნება” კადრების დეფიციტის გამო მივიდა…
- მართალია, ეს ინფორმაცია დადასტურებული არაა, თუმცა თუ ასე დარჩება, მაშინ ამ გადაწყვეტილებასაც აქვს თავის ლოგიკა.
კვირიკაშვილი და სერგეენკო საზოგადოების დიდი ნაწილის პატივისცემითა და ნდობით სარგებლობენ, ამაში ბევრჯერ დავრწმუნდი. პრემიერს ძალიან დადებითი აურა აქვს და მის გამოსვლებში საკმაოდ კორექტულია. ასევე სერგეენკო, რომელიც ძალიან ბევრს შრომობს – ბევრმა ადამიანმა თავის თავზე იგრძნო სოციალური პროგრამების შედეგი.
რაც შეეხება კალაძეს, ვერ ვიტყოდი, რომ ენერგეტიკის სამინისტროში კარგადაა საქმე, თუმცა სამაგიეროდ წარსულში როგორც პოპულარულ ფეხბურთელსა და კომუნიკაბელურ ადამიანს აქვს გარკვეული ნდობა. ალბათ მისი რეიტინგიც გაზომილია და შესაბამისად, ეს გადაწყვეტილება გასაგებია.
უნდა აღინიშნო ისიც, რომ გარდა ამ შეფასებისა, წინასაარჩევნო სიების ფორმირება ძალზედ დინამიკური პროცესია, შესაძლოა სადღეისოდ ასე ჰქონდეთ გადაწყვეტილი, მაგრამ ხვალ იმსჯელონ და ხვაგვარი გადაწყვეტილება მიიღონ. რა თქმა უნდა, საბოლოო სიტყვას ივანიშვილი იტყვის.
პირადად მე უპირატესობას არ ვანიჭებ საარჩევნო სიის შემადგენლობას, რადგან მთელი ამ წლების განმავლობაში ნათლად დადასტურდა, რომ არავის და, მათ შორის, არც პარტია “ქართულ ოცნებას” არ ჰყავს შემადგენლობაში ისეთი ადამიანები, რომლებმაც იციან, მკვდარი წერტილის დასაძრავად, რა მასშტაბის რეფორმებია ჩასატარებელი. არც ერთ პარტიას ამის პოლიტიკური ნება არა აქვს. კარგად მესმის, მასმედიის ინტერესი საარჩევნო სიის შემადგენლობაზე, თუმცა, მინდა გითხრათ, რომ ხალხს ეს ნაკლებად აინტერესებს.
- სხვა პარტიების შესახებ რას გვეტყვით, მაგალითად, როგორ აფასებთ “რესპუბლიკელების” გადაწყვეტილებას ერთდროულად კოალიციაში დარჩენისა და თან არჩევნებში დამოუკიდებლად მონაწილეობის შესახებ, რამდენად შესაძლებელი და ადეკვატურია კონკურენციის პირობებში წინასაარჩევნო კამპანიის წარმოება და თანაც “რესპუბლიკელი” მინისტრების კვლავ თანამდებობაზე დარჩენა?
პ.მ: პრინციპში, ეს შესაძლებელია ღირსეული ფორმით, თუმცა მაინც ველი, რომ ისინი გადადგებიან მას შემდეგ, რაც კანონით განსაზღვრული საარჩევნო კამპანია დაიწყება და ეს აგვისტოში მოხდება. ახლა რომ გადადგნენ და ამით მთავრობისა და პარლამენტის მუშაობას ხელი შეუშალონ, მაშინ უნდა ჰქონდეთ რაღაც ისეთი ხელჩასაჭიდი საკითხი, რაც მათთვისვე იქნება მომგებიანი. დავუშვათ, როგორც ეს ალასანიამ თავის დროზე გააკეთა და გამოაცხადა, რომ თურმე მთავრობის პროდასავლურ კურსს საფრთხე ემუქრება და ამის გამო თანამდებობა დატოვა. მსგავსი რამ ამ შემთხვევაშიც მოსალოდნელია, თუმცა მხოლოდ თეორიულად, რადგან საამისოდ “რესპუბლიკელ” მინისტრებს გარკვეული მიზეზი სჭირდებათ. თუ “რესპუბლიკელებმა” რაიმე ღირებულ საკითხს ხელი ჩაავლეს, მაშინ ეს შესაძლებელია, თუმცა ამის ალბათობა ძალზედ მცირეა, რადგან მათ კარგად იციან საკუთარი დაბალი რეიტინგის შესახებ. უსუფაშვილმა მარგველაშვილს შეხვედრის დროს პირდაპირ უთხრა, რომ შესაძლოა მომავალში პარლამენტში აღარ დახვდეს. მანამდე კი პრემიერთან თქვა, რომ როგორც პარლამენტში მუშაობის, ისე მის გარეთ მოღვაწეობის გამოცდილება აქვთ. აქედან გამომდინარე, ეს მათ გააზრებული აქვთ.
- ექსპერტულ წრეებში ითქვა ისიც, რომ “რესპუბლიკელები” ადმინისტრაციულ რესურსს ვერ ელევიან, რადგან ეს მათთვის გარკვეული ბერკეტია. თქვენ რას ფიქრობთ ამ მოსაზრების შესახებ?
- ეს ნამდვილად რეალური აზრია, თუმცა ესენი უკვე ღიად გამოხატავენ პოზიციას და ამის ნათელი მაგალითია თავდაცვის მინისტრის მოქმედება საგარეჯოს არჩევნებში, რამაც კოალიციას დიდი დარტყმა მიაყენა. ამის შემდეგ საზოგადოების აზრი ძალიან შეიცვალა. ამ ფორმით ადმინისტრაციული რესურსის შენარჩუნება გამორიცხულია. მაგალითისთვის, პაატა ზაქარეიშვილი, რომელსაც ძალიან დიდი ხანია ვიცნობ, ასეთ რამეს არც იკადრებს. ვფიქრობ, ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენება დღეს მაინც შეზღუდულია.
- წინასაარჩევნო პერიოდში ახალ დაპირისპირებასა და პოლიტიკურ კრიზისს ხომ არ უნდა ველოდოთ?
- პოლიტიკური კრიზისი არ იქნება, რადგან ამის წინაპირობა არ არსებობს. რაიმე ძირეული ცვლილებების გატარება დროში ფიზიკურად ვერ მოხერხდება. თუმცა, წინასაარჩევნოდ შექმნილი კინკლაობები გარკვეული ვაჭრობის საგნად ნამდვილად იქცა.
- როგორ ფიქრობთ, როგორ აისახება ჯამში ეს პროცესი საზოგადოების განწყობაზე?
- ნიჰილისტური განწყობა უკვე შექმნილია და ამას სრული პასუხისმგებლობით ვამბობ, რადგან ბოლო თვეების განმავლობაში სხვადასხვა სოციალური ფენის წარმომადგენლებს ხშირად ვხვდები და ვხედავ მათ განწყობას. მათ შორის რეგიონში მცხოვრები ხალხი ფიქრობს, რომ ხმას არჩევნებში არავის მისცემს ანდა სულ არ წავა ხმის მისაცემად. ცხადია, ყველას ვუხსნი, რომ არჩევნებზე წასვლა აუცილებელია, თუნდაც ბიულეტენის სრულად გადახაზვა, თუმცა რჩევას კი ნამდვილად ვერ ვაძლევ, ვისზე შეიძლება არჩევანი გააკეთოს.
- რამდენად მოსალოდნელია სხვადასხვა პარტიების გაერთიანება, დავუშვათ ბარიერის გადალახვის მიზნით, ხომ არ უნდა ველოდოთ გარკვეულ ალიანსებს?
- ვფიქრობ, ამის მიღწევა გაუჭირდებათ, რადგან ეს პოლიტიკური თვითმკვლელობის ტოლფასია და ეს მათ ძალიან კარგად ესმით. შეიძლება ერთმანეთთან მალულად ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდეთ, მაგრამ ალიანსის შემთხვევაში ეს გადაწყვეტილება მათთვის წამგებიანი იქნება. ეს ძირითადად უფრო პარლამენტს გარეთ არსებულ პარტიებს ეხებათ, მაგრამ იქაც ვერ მიაღწიეს შეთანხმებას. ამ სიტუაციაში ველი იმას, რომ მიუხედავად კატასტროფულად დაცემული რეიტინგისა, “ოცნება” თავისი ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენებით არა მხოლოდ ბარიერს გადალახავს, არამედ საკმაოდ მაღალ ქულებსაც დააგროვებს. რაც შეეხება სხვა პარტიებს, მათ ბარიერის გადალახვა ძალიან გაუჭირდებათ. რა თქმა უნდა, ამის პროგნოზირება ახლა რთულია, თუმცა გადაჭრით იმის თქმა, რომ რომელიმე ბარიერს გადალახავს, ასევე შეუძლებელია. ამას ვერც “რესპუბლიკელებზე”, ვერც “თავისუფალ დემოკრატებზე” და ვერც ბურჯანაძის პარტიაზე ვიტყვით, ამიტომ მაინც მმართველ ძალასა და მის ფინანსურ რესურსს ვუბრუნდებით. დღეს საქართველოში ძალიან ძნელია იპოვო ბიზნესმენი, რომელიც რომელიმე პარტიაში ინვესტიციების ჩადებას გარისკავს.
უკანასკნელმა 25-მა წელმა გვასწავლა, რომ საქართველოში ყოველთვის ადმინისტრაციული რესურსი იგებს. ეს ხდება ყოველთვის, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა ხალხი არსებული ხელისუფლებით ძალიან გამწარებულია და საერთო სახალხო მოძრაობას იწყებს, სხვა შემთხვევაში ადმინისტრაციული რესურსი ყოველთვის იგებს.
- გასულ კვირას ითქვა, რომ კონსტიტუციაში ცვლილების შეტანა იგეგმება, რომლის თანახმადაც პრემიერს ერთდროულად არჩევნებში კენჭისყრის უფლებაცა და თანამდებობაზე დარჩენაც შეეძლება. როგორ აფასებთ ამ ინიციატივას?
- ეს არავითარ შემთხევვაში არ ვარგა, რადგან ეს გახლავთ სააკაშვილის რეჟიმის გაგრძელება. მე თავად ვიყავი პარლამენტის წევრი და ყველაფერი ძალიან კარგად მახსოვს. სააკაშვილს როგორც გაუხარდებოდა და ეწყინებოდა, (პარლამენტი) ისე იქცეოდა და კონსტიტუციასაც შესაბამისად ცვლიდა. არ შეიძლება კონსტიტუცია ჭრა-კერვად იქცეს. ვინატრებდი იმ დროს, როცა კონსტიტუცია მთლიანად შეიცვლება და კონკრეტულ პერსონებზე მისი მორგება საჭირო აღარ გახდება.
„რეზონანსი“, 13 აპრილი, 2016 წელი
“ნაციონალების” ახალი სახეები საარჩევნო სიაში
თიკო ოსმანოვა
“ქართული ოცნების” მსგავსად საარჩევნო სიას ახალი სახეებით “ნაციონალური მოძრაობაც აკომპლექტებს. გიორგი ქადაგიძე, ოთო კახიძე, ზაზა ბიბილაშვილი, გიორგი ტუღუში და ელენე ხოშტარია, – ეს ის ახალი სახეებია, რომლებიც “ნაციონალური მოძრაობის” სიაში მოხვდებიან. ამის შესახებ რამდენიმე დღის წინ “კვირის პალიტრასთან” საუბრისას “ნაცმოძრაობის” ერთ-ერთმა ლიდერმა მიხეილ მაჭავარიანმა განაცხადა.
გიორგი ბარამიძეც ადასტურებს, რომ სიაში დიდი რაოდენობით იქნებიან პოლიტიკაში არმყოფი ადამიანები და შესაბამისი რაოდენობის ქალბატონები.
“ნაციონალური მოძრაობა” ყოველთვის იყო ახალი ტენდენციების საფუძვლის ჩამყრელი და ახლაც უნდა გამოვიდეს რამდენიმე ახალი ინიციატივით, რომელთაგან პირველი შეიძლება იყოს სრული პარიტეტის დაწესება ქალბატონებისთვის. საერთო განახლების ფარგლებში წინასწარ გამოვაცხადოთ, რომ პარტიის საპარლამენტო არჩევნების სიებში კანდიდატთა 50 პროცენტი იქნება ქალი. ჯერ ერთი, ამით ხაზი გაესმება ქალების როლს ქართულ საზოგადოებაში, ობიექტურად ხელს შეუწყობს განახლებას და უკეთესად მოგვამზადებს ოქტომბრის არჩევნებში გარდაუვალი გამარჯვებისთვის. დარწმუნებული ვარ, საერთოდ არ გაგვიჭირდება ძალიან ღირსეული ქალი კანდიდატების მოძებნა და მათი ამორჩევა. ამასთან, ამ კანდიდატების საზოგადოებისთვის წარდგენა დროულად უნდა შევძლოთ,” – ეს რჩევა ყოფილმა პრეზიდენტმა ოდესის გუბერნატორმა მიხეილ სააკაშვილმა, ცოტა ხნის წინ თავის თანაგუნდელებს მისცა.
გაითვალისწინებენ თუ არა მისი თანაგუნდელები ამ ყველაფერს, ჯერჯერობით უცნობია. როგორც გიორგი ბარამიძემ “რეზონანსს” უთხრა, ამ ეტაპზე იმ პრინციპების განსაზღვრა მიმდინარეობს, რომლის საფუძველზეც საარჩევნო სია უნდა ჩამოყალიბდეს, სადაც “შესაბამისი რაოდენობის” ქალბატონები იქნება წარმოდგენილი.
“პირველ რიგში განვსაზღრავთ იმ პრინციპებს, რომლის საფუძველზეც უნდა ჩამოყალიბდეს ჩვენი საარჩევნო სია. უკვე შეთანხმებულები ვართ, რომ სიაში დიდი რაოდენობით იქნება კომპეტენტური, პატრიოტი, და პოლიტიკაში აქამდე არმყოფი სახეები მათ შორის ქალბატონები შესაბამისი რაოდენობით.
“ხოლო კონკრეტულად ვინ იქნება, ამას განვსაზღვრავთ იმ წესით, რა წესზეც საბოლოოდ შევთანხმდებით. ეს იქნება კოლექტიური გადაწყვეტილება და არა ერთი ადამიანის მიერ შერჩეული სია,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ბარამიძე.
მედიაში გავრცელებული ინფორმაციით კი, სიის პირველი ნომერი სააკაშვილის მეუღლე, ყოფილი პირველი ლედი სანდრა რულოვსი იქნება. ასევე მოწინავე ადგილას იქნებიან ეროვნული ბანკის ყოფილ პრეზიდენტი გიორგი ქადაგიძე, ყოფილი სახალხო დამცველი გიორგი ტუღუში და ა/ო “საქართველოს რეფორმების ასოციაციის” დამფუძნებელი ელენე ხოშტარია.
სიაში ასევე მოიაზრებიან ტელეკომპანია “რუსთავი 2″-ის ერთ-ერთი ადვოკატი ზაზა ბიბილაშვილი, მიხეილ სააკაშვილის ადვოკატი ოთარ კახიძე და იუსტიციის ყოფილი მინისტრი ეკა ტყეშელაშვილი.
“მხარს ვუჭერ აღნიშნულ პოლიტიკურ ორგანიზაციას, მაგრამ მხარდამჭერის რანგში დავრჩები თუ პარტიულ სიაში ვიქნები, ეს გადაწყვეტილება ჯერჯერობით მიღებული არ არის”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ოთო კახიძე.
საარჩევნო სიის განახლებას დაგვიანებულად მიიჩნევს ანალიტიკოსი ვახტანგ ძაბირაძე. მისი თქმით, ახალ სახეებს, რაღაც პლუსი აქვთ, მაგრამ ეს ვერ შეცვლის ამომრჩევლის განწყობას.
“ნაციონალურ მოძრაობას”, ახალი სახეების გარდა, სჭირდებოდა საზოგადოებისთვის დაემტკიცებინა, რომ პარტია თვისობრივად შეიცვალა და არ არის გამგრძელებელი იმ პოლიტიკისა, რომელსაც 2012 წლამდე ახორციელებდნენ. მხედველობაში მაქვს აგრესია და კატეგორიული მოქმედებები. ვფიქრობ, ეს უფრო საჭირო იყო, ვიდრე ახალი სახეები.
ახალ სახეებს რაღაც პლუსი აქვთ, მაგრამ ეს ვერ შეცვლის ამომრჩევლის განწყობას. მას შეცვლიდა ის, თუ “ნაციონალები” ამ 4 წელს გამოიყენებდნენ იმის დასამტკიცებლად, რომ თვისობრივად ახალი პარტია ჩამოყალიბდა, ძველი შეცდომების გამეორებას აღარ აპირებენ და ამას კიდევ ახალი სახეებიც რომ დაემატებოდა, იქნებოდა მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ძალა. ასე რომ, არა მგონია, ამან ამომრჩეველში გარდატეხა შეიტანოს,” – უთხრა “რეზონანსს” ძაბირაძემ.
მისივე თქმით, პარტია თვისობრივად არ იცვლება, უბრალოდ, ძველ კადრებს ახლებით ანაცვლებენ.
“ეს ადამიანები სიაში არ ყოფილან, მაგრამ ყოველთვის ამ გუნდის შემადგენლობაში მოიაზრებოდნენ. მათი განცხადებებიც არაფრით განსხვავდება იმ განცხადებებისაგან, რასაც ზოგადად “ნაციონალური მოძრაობის” ლიდერები აკეთებდნენ. ასე რომ, “ნაციონალური მოძრაობა,” როგორც პოლიტიკური ორგანიზაცია, თვისობრივად არ შეცვლილა, უბრალოდ, ძველ კადრებს ცვლიან ახალი კადრებით, რაც ამომრჩეველში სიმპათიას ნამდვილად არ გამოიწვევს”, – გვითხრა ძაბირაძემ.
„რეზონანსი“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ვოლსკისთან: ენდიაის კვლევების მიმართ საზოგადოებაში ნდობის ხარისხი დაბალია
ელზა პაპოშვილი
“ქართული ოცნების” საპარლამენტო ფრაქციის თავმჯდომარე გია ვოლსკი ამბობს, რომ ენდიაის კვლევებს არ ენდობა და მათ გამოკითხვის მეთოდი უნდა შცვალონ. დეპუტატის აზრით, რეალობას აცდენილია, როდესაც სოცილურ-პოლიტიკური პრობლემების გამოკითხვის დროს, კითხვარში ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხი შემოგაქვს და ყოფითი პრობლემებით დამძიმებულ ადამიანს ეკითხები, არის თუ არა პატრიოტი.
ვოლსკი ფარული ჩანაწერების თემასაც ეხება და “თავისუფალი დემოკრატების” მიერ პროკურორის პარლამენტში მისვლის მოთხოვნას უსაფუძვლოს უწოდებს. მისი აზრით, საზოგადოების მაღალი ინტერესის მიუხედავად, გამოძიებას ხელი არ უნდა შევუშალოთ. ხოლო პარტიის თავმჯდომარეს, ირაკლი ალასანიას მოუწოდებს, რომ თუ მას ვინმე უთვალთვალებს, ამის მტკიცებულება წარმოადგინოს.
- რას იტყვით ენდიაის კვლევებთან დაკავშირებით, იყო თუ არა ამ კვლევაში თქვენთვის რაიმე ახალი?
- ახალი და მოულოდნელი არაფერი არ ყოფილია, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ ენდიაის ძალიან სერიოზული დახმარების რესურსი გააჩნია. მათ ქვეყანაში ბევრ დადებით პროექტს ჩაუყარეს საფუძველი და წარმატებითაც ახორციელებენ. თუმცა მათ კვლევებს, რომელსაც უკვე რამდენიმე წელია ერთი და იგივე ორგანიზაცია აწარმოებს, ვერანაირ პოზიტიურ შეფასებას ვერ მივცემ. ამ კვლევებთან დაკავშირებით ქართულ საზოგადოებაში ნდობის ხარისხი დაბალია. ქვეყანაში სოციალური და ეკონომიკური მდგომარეობა სახარბიელო რომ არ არის, ამას ყველანაირი კვლევის გარეშე დაგიდასტურებთ, მაგრამ კვლევაში მხოლოდ იმ ადამიანების მოსაზრებებია განხილული, რომელთაც უარყოფითი შეფასება აქვთ.
ნეიტრალური და პოზიტიური შეფასების მქონე ადამიანების გამოკითხვა რიგ საკითხებთან დაკავშირებით აღარ გრძელდება. არც ჩემი პირადი გამოცდილებით და არც ჩემ გარშემო მყოფი ადამიანების განცხადებით არასდროს მათ რაიმე გამოკითხვაში მონაწილეობა არ მიუღიათ. ვფიქრობ, მათი გამოკითხვის მეთოდოლოგია ძალიან საეჭვოა და სერიოზულ დამუშავებას საჭიროებს.
- მიგაჩნიათ თუ არა საგანგაშოდ ის გარემოება, რომ მწვავე ეკონომიკური პრობლემებიდან გამომდინარე, ზედა სამეულიდან ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა გაქრა?
- მოულოდნელი კი არ რეალობასთან აბსოლუტურად შეუსაბამოა. კიდევ კარგი, რომ პატრიოტიზმის შეფასების კითხვარი ამოიღეს. ამ გამოკითხვაში საქართველოს ერთიანობის აღდგენის თემა არ უნდა შეეტანათ, რადგანაც ეს საერთოდ სხვა სივრცეში განსახილველი საკითხია. ნებისმიერი ნეიტრალური გამოკითხვის დროს, როდესაც ადამიანს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ყოფითი პრობლემები აწუხებს, თემის ჩამონათვალში ტერიტორიული აღდგენის კითხვარის ჩაწერას პირდაპირ რეალობის ფალსიფიცირება ჰქვია. ადამიანს ამ დროს თან ჰკითხო, რჩება თუ არა პატრიოტად, ცოტა ლოგიკას მოკლებული მგონია. ამას ნებისმიერი კვლევის ექსპერტი დაგიდასტურებთ.
- “თავისუფალი დემოკრატების” ინიციატივაზე მინდა გკითხოთ. ისინი პარლამენტში მთავარი პროკურორის, ირაკლი შოთაძის მისვლასა და ფარული ჩანაწერების გამოძიებასთან დაკავშირებით ინფორმაციის გაცნობას ითხოვენ. თქვენ რას ფიქრობთ?
- ბოლო დროს პარლამენტში ძალოვანი სტრუქტურების ხელმძღვანელების დაბარების თემა და საგამოძიებო ჯგუფების შექმნის ინიციატივა ძალიან მოდური გახდა. არ მეგულება არც ერთი ადამიანი, რომელიც საგამოძიებო სტრუქტურის გარეთ ისეთ ჯგუფს შექმნიდა, რომელიც უფრო კომპეტენტური იქნებოდა.
სახელმწიფომ საკამოდ ძლიერი სტრესი მიიღო, როდესაც ფარული ჩანაწერები გავრცელდა. მესმის, რომ ამ საკითხის მიმართ საზოგადოების ინტერესი ძალიან ძლიერია, მაგრამ ამ შემთხვევაში პრიორიტეტული გამოძიების ინტერესი უფრო მიმაჩნია, რომელსაც ხელი არ უნდა შევუშალოთ. ამიტომაც ამ საქმის ნაკლები პოლიტიზების მომხრე ვარ.
- ირაკლი ალასანიამ გააკეთა განცხადება, რომ ახლანდელი ხელისუფლება წინამორბედის მაგალითს იმეორებს, რადგან უკანონო მოსმენები და თვალთვალი კვლავ გრძელდება. ის ამბობს, რომ თავად მას უთვალთვალებენ…
- თუ ალასანიას მართლა უთვალთვალებენ ან უსმენენ, მაშინ მან წარმოადგინოს რაიმე სახის მტკიცებულება და პირობას ვაძლევ, რომ პროკურატურა საქმის გამოძიებას დაიწყებს. სხვაგვარად ეს მხოლოდ პოპულისტური განცხადებებია, რომელიც პოლიტიკური ქულების დაწერისთვისაა გამიზნული. მოსმენების საკითხთან დაკავშირებით წინა ხელისუფლების დროს სრული ქაოსი იყო. უკანონო ფარულ მიყურადებასა და თვალთვალში ფაქტიურად ყველა სახელმწიფო სტრუქტურა მონაწილეობდა.
ამიტომაც ამ მანკიერების აღმოსაფხვრელად მთელი რიგი პროცედურები და ძალისხმევა დაგვჭირდა. ვფიქრობ, რომ ჩვენი ხელისუფლების დროს მსგავს დანაშაულს არც ერთი ძალოვანი სტრუქტურა არ ახორციელებს, ამიტომაც ყველას მოვუწოდებ, რომ მტკიცებულებების გარეშე მსგავსი განცხადებების გაკეთებისგან თავი შეიკავონ.
- 12 აპრილს მედიაში გავრცელდა ინფორმაცია, რომ პირადი ცხოვრების ამსახველი ფარული ვიდეოჩანაწერი ერთ-ერთ სააგენტოს მიაწოდეს. როგორ ფიქრობთ, წინასაარჩევნოდ ვიდეოშანტაჟი შეიძლება პოლიტიკური ბრძოლის ტაქტიკად ჩამოყალიბდეს?
- ვიდეოშანტაჟის ტაქტიკამ, ვფიქრობ, რომ ვერ გაამართლა. ამიტომაც წინასაარჩევნოდ ეს პოლიტიკური ბრძოლის მეთოდი ვერ გახდება. მის გამავრცელებელს ჩვენს საზოგადოებაზე სხვა წარმოდგენა ჰქონდა, რაშიც, ვფიქრობ, მწარედ შეცდა.
ფარულ ვიდეოებში ასახული პოლიტიკოსების მიმართ ჩვენი მოქალაქეების ნაწილი, პირიქით, სიმპატიით განეწყო. ზოგიც შეიძლება პირიქით, მაგრამ მის ავტორს, მე მგონი, რომ სულ სხვა გეგმები ჰქონდა, რომელიც, უბრალოდ, ჩაეშალა. ამიტომაც არ მგონია, რომ ვიდეოშანტაჟი პოლიტიკური ბრძოლის მეთოდად იქცეს.
„რეზონანსი“, 13 აპრილი, 2016 წელი
საქართველოში დემოკრატიულობის დონე გაუმჯობესდა, შემცირდა თუ იგივე დარჩა?
ლიკა ამირაშვილი
საქართველოში დემოკრატიის დონე შარშანდელთან შედარებით 4,64 პუნქტიდან 4,61 პუნქტამდე გაუმჯობესდა. ამის ერთ-ერთი ხელშემწყობი ფაქტორი სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობის დონის გაზრდაა. ამის შესახებ საუბარია ამერიკული უფლებადამცველი ორგანიზაცია “ფრიდომ ჰაუსის” ანგარიშში სახელწოდებით “ქვეყნები გარდამავალ პერიოდში 2016″.
ანგარიშის იმ ნაწილში, რომელიც საქართველოს ეხება, ვრცლად არის მიმოხილული საქართველოში განვითარებული მოვლენები და დღეს არსებული მდგომარეობა.
საქართველოში არსებული მმართველობა შეფასებულია, როგორც “გარდამავალი ხელისუფლება ან ჰიბრიდული რეჟიმი”.
ანგარიშის თანახმად, შარშანდელთან შედარებით არ შეცვლილა, ანუ არ გაუმჯობესებულა და არ გაუარესებულა მდგომარეობა ისეთ სფეროებში, როგორიცაა ეროვნული დემოკრატიული მმართველობა, საარჩევნო პროცესი, სამოქალაქო საზოგადოება, დამოუკიდებელი მედია, ადგილობრივი დემორკატიული მმართველობა და კორუფცია.
ერთადერთი ცვლილება მოხდა სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობის კუთხით და აქ, შარშანდელთან შედარებით მაჩვენებელი 5.00 პუნქტიდან 4.75 პუნქტამდე გაუმჯობესდა.
როგორ ფიქრობთ, საქართველოში დემოკრატიულობის დონე გაუმჯობესდა, შემცირდა თუ იგივე დარჩა? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოებისათვის ცნობილ ადამიანებს მიმართა.
ედიშერ გვენეტაძე (ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი): “ნაციონალური მოძრაობის” მმართველობასთან შედარებით კი არ გაუმჯობესდა, არამედ ცაშია ასული. თუმცა იმ დონის დემოკრატია, როგორიც ევროპის ქვეყნებშია, ჩვენთან არ არის.
რა თქმა უნდა, დროსთან ერთად ეს ყველაფერი იქნება, ოღონდ მოთმინება გვმართებს. რაც შეეხება ამ ორგანიზაციის კვლევას, მისი კიდევ უფრო მჯერა, ვიდრე იმ ე.წ. ორგანიზაციების, რომლებიც ვისაც როგორ გაუხარდება, ისე უწერენ რეიტინგს.
ირმა სოხაძე (მომღერალი): კვლევებს მეტნაკლებად უნდა ვენდოთ, რა თქმა უნდა – 100-პროცენტიანი ანალიზის შედეგი არაა, მაგრამ სიმართლესთან ყოველთვის ახლოსაა. ისიც სასიხარულოა, რომ რაღაც მაინც გაუმჯობესდა. ერთ-ერთი უმთავრესია, რომ სასამართლოს დემოკრატიულობა გაუმჯობესდა. რა თქმა უნდა, რაღაც გაუმჯობესება გვაქვს, თუმცა როგორც საქართველოს მოქალაქე, მეტს ველოდებოდი როგორც დემოკრატიულობის კუთხით, ასევე კეთილდღეობისა და დასაქმების მხრივაც.
სერგო ვადოსანიძე (ისტორიკოსი): ვიფქრობ, დემოკრატიის დონე გაიზარდა, იმიტომ რომ ადამიანებს თავისუფლად შეუძლიათ თავიანთი პოზიცია გამოხატონ, მაგრამ დემოკრატიის გასაზღვრა მარტოოდენ ალტერნატიული ისტიტუტების გამართულ მუშაობაზე არ არის დამოკიდებული. დემოკრატიის გაზრდა დამოკიდებულია ქვეყნის ეკონომიკური, სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესებაზეც. გაჭირვებული, გაუბედურებული და ხელგაწვდილი ადამიანი, რომელიც ლუკმაპურისთვის შეიძლება იყოს გასული, დემოკრატიას არ ითხოვს.
იური მეჩითოვი (ფოტოგრაფი): როგორც წესი, ამ გამოკითხვებს ეჭვის თვალით ვუყურებ. უფრო ხშირად მიმაჩნია, რომ აზრის ჩამოყალიბების საშუალებებია, ვიდრე რეალური კვლევები. საერთოდ მიმაჩნია, რომ დემოკრატიაზე საუბარი ქვეყანაში ზედმეტია, სადაც უმეტესობა უმუშევარია. დემოკრატიაზე ლაპარაკი ზედმეტია ქვეყანაში, სადაც საშუალო ფენა არ არსებობს. ყველა ის საუბარი, რომ ქვეყანაში დემოკრატია არსებობს, სასაცილოა.
ნუცა ჯანელიძე (მუსიკათმცონდე): დემოკრატიულობის მხრივ მთლად გადასარევად არ ვართ, თუმცა ჩემი სფეროდან გამომდინარე, სიტუაცია ნორმალურადაა გაუმჯობესებული. ვფიქრობ, ყველაზე მეტად ჩემს სფეროშია სიტუაცია გაუმჯობესებული, იმიტომ რომ სხვები უფრო კარგად არიან, ვიდრე დღევანდელი მთავრობის მომხრეები.
———————
„საქართველო და მსოფლიო“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ თამარ კიკნაძესთან: “ევროპა კვდება, ამას აკეთებს ნებაყოფლობით და თანაც სიამოვნებას განიცდის”
ეკა ნასყიდაშვილი
გასულ კვირას გაიმართა ნატო-საქართველოს სახალხო დიპლომატიის ფორუმი, რომელზეც თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა თქვა: “საქართველოს სახელმწიფოს განაცხადია, რომ ამ ქვეყანაში არ არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები საქართველოს მომავალზე. ამ ქვეყანაში საზოგადოება შეთანხმებულია ერთ ძალიან მნიშვნელოვან ღირებულებაზე – საქართველო უნდა დაბრუნდეს ევროპულ ოჯახში, საიდანაც ის ხელოვნურად, ძალისმიერად მოწყვიტეს.
“მეტი ნატო – საქართველოში, მეტი საქართველო – ნატოში” – გვინდა, რომ ვარშავის სამიტმა სწორედ ამ მთავარ გზავნილზე გასცეს ხელშესახები რეალური პასუხი”. გარდა ამ განცხადებისა, უკვე დიდი ხანია, თავდაცვის მინისტრისგან გვესმის ერთი ფრაზა: “ჩვენ არ ვითხოვთ მაპს, ჩვენ ვითხოვთ ნატოში გაწევრებას”. შესაძლებელია თუ არა ნატოში გაწევრება მაპის გარეშე? რა საფრთხეების შემცველია თავდაცვის მინისტრისა და რესპუბლიკელების პროევროპული რიტორიკა საქართველოსთვის? – ამ და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი თამარ კიკნაძე გვესაუბრება.
- რამდენიმე დღის წინათ ჰოლანდიაში რეფერენდუმი ჩაატარეს - უნდა მიიღონ თუ არა უკრაინა ნატოში? მოსახლეობის თითქმის 70%-მა უარი განაცხადა. მიზეზი სხვადასხვა იყო, ძირითადი კი - უკრაინაში ცხოველებს უდიერად ექცევიანო… ჩანს, ევროპელების მიდგომა ამ საკითხისადმი ნიჰილისტურია. რის იმედი უნდა ჰქონდეს საქართველოს?
- ნიდერლანდებში ახლახან ჩატარებულ რეფერენდუმში მოსახლეობის უმრავლესობამ უკრაინის ევროასოცირებისადმი უარყოფითი განწყობა გამოხატა. ამ რეფერენდუმს საკონსულტაციო ხასიათი ჰქონდა, მაგრამ ქვეყნის პრემიერმა განაცხადა, მოსახლეობის აზრი გათვალისწინებული იქნებაო. ევროასოცირების შესახებ გადაწყვეტილების მიღება კი კონსენსუსის გზით ხდება, ანუ ევროკავშირის ყველა ქვეყნის თანხმობაა საჭირო. თუ ჰოლანდიამ უარი თქვა, უკრაინა ევროასოცირების გარეშე დარჩება. ჩემი აზრით, რეფერენდუმის შედეგი მოსახლეობის ევროსკეპტიციზმისა და ევროპელი მაღალჩინოსნების მიერ გატარებული პოლიტიკის მიმართ პროტესტის გამოხატულებაა.
რაც შეეხება ევროპას, იგი თვითლიკვიდაციით არის დაკავებული. პოსტქრისტიანული ევროპელები უარს ამბობენ ჯვრის ტარებაზე, ახალი წლისა და შობის აღნიშვნაზე. მათ მიერ დეკლარირებული “ტოლერანტობა” და ლიბერალიზმი უკვე აბსურდულ ფაზაში გადადის. მათ კი უპირისპირდება ნაკადი ახალგაზრდა, აგრესიული დევნილებისა, რომლებიც ცხოვრების თავიანთ წესებს კარნახობენ. ამას ემატება გენდერული პოლიტიკა, დღეს ყოველი მეორე ოჯახი ოჯახის დაგეგმვის მუშაკს მიმართავს შვილის გასაჩენად, რაც ფერტილობის დაბალი მაჩვენებელის გამო ხდება. ევროპის მოსახლეობა კატასტროფულად მცირდება. მე ამას დიდი გულისტკივილით ვამბობ იმიტომ, რომ ევროპულ ცივილიზაციას საფრთხე ექმნება. მახსენდება გერმანელი ფილოსოფოსის _ ოსვალდ შპენგლერის აზრი, რომელიც მან თავის “ევროპის დასასრულში” გადმოგვცა ჯერ კიდევ მეოცე საუკუნის დასაწყისში. შინაარსი დაახლოებით ასეთია: “ევროპა კვდება, ამას აკეთებს ნებაყოფლობით და თანაც სიამოვნებას განიცდის”.
ჩვენთან არ ლაპარაკობენ იმ პრობლემებზე, რომელთა წინაშეც დასავლური საზოგადოება დგას. დღეს პრობლემურია ე.წ. ევროატლანტიკური ეკონომიკური ურთიერთობები და თვით ევროკავშირის ერთიანობის შენარჩუნება. მაგალითად, დევიდ კემერონი დიდი ბრიტანეთის პრემიერის პოსტზე მოვიდა ლოზუნგით, რომ მისი მთავრობა რეფერენდუმს ჩაატარებს გაერთიანებული სამეფოს ევროკავშირში ყოფნის შესახებ, თუმცა რამდენიმე თვის წინათ დევიდ კემერონსა და ევროჩინოსნებს შორის გამართულ შეხვედრაზე ინგლისმა დამოუკიდებელი მოქმედების ისეთი გარანტიები მიიღო, რომ, ფაქტობრივად, იგი დამოუკიდებელ მოთამაშედ რჩება.
ევროატლანტიკურ ეკონომიკურ პოლიტიკას ეწინააღმდეგებიან ბიზნესწრეები, რომლებიც ხვდებიან, რომ თავისუფალი ვაჭრობის რეჟიმი ევროპისთვის სასურველი არ არის, ამიტომ მათთვის ასეთი ევროკავშირიც მიუღებელია და ისინი დეზინტეგრაციის მომხრეები არიან.
უკრაინა კარგი მაგალითია იმისა, როგორ შეიძლება პოლიტიკური ტექნოლოგიების მსხვერპლად იქცეს ქვეყანა. სახელმწიფო გადატრიალება იმისთვის მოხდა, რომ ევროპული გზა აირჩიეს, სანაცვლოდ მიიღეს დანგრეული ქვეყანა, კორუფციაში ჩაფლული ელიტა, გაუსაძლისი ეკონომიკური და სოციალური მდგომარეობა, უფრო მეტიც, შესაძლოა, მათ ევროასოცირებასაც კი საფრთხე შეექმნას, რადგან ვიცით, რომ კონსესუსის გზით ხდება ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმება. ევროასოცირება იყო ძირითადი მიმართულება, რომელიც რუსეთიდან უკრაინის მოგლეჯვას გულისხმობდა. 45-მილიონიანი ქვეყანა პიარტექნოლოგიით შეცდომაში შეიყვანეს. უკრაინის მდგომარეობა, რაც დრო გავა, კიდევ უფრო დამძიმდება.
- საქართველო რამდენიმე დღის განმავლობაში მასპინძლობდა ნატო-საქართველოს სახალხო დიპლომატიურ ფორუმს, რომლის ძირითადი ლოზუნგი იყო “მეტი საქართველო ნატოში და მეტი ნატო საქართველოში”. თუ ევროპას მართლაც არაფერში ვჭირდებით და თვითონაც დაღუპვის გზაზეა, ჩვენ დროსა და ფინანსებს რატომ ვხარჯავთ?
- ნატო მხოლოდ სამხედრო ბლოკი არ არის. იგი არის პოლიტიკური, იდეოლოგიური და ეკონომიკური სტრუქტურა, რომელიც დროის შესაფერისად განიცდის ადაპტაციას. დღეს სულ უფრო დიდი აქცენტი კეთდება იმაზე, რომ ნატო დასავლური ღირებულებების გამომხატველია და მასთან თანამშრომლობა ამ ღირებულებების აღიარებაა. საქართველოსთან მისი ურთიერთობა დასავლური პრაგმატული პოლიტიკის კარგი მაგალითია. ნატოს სულაც არ სჭირდება, საქართველო და მისნაირი ქვეყნები ალიანსში გაერთიანდნენ. მას აქვს პარტნიორობის პროგრამები, რომლებშიც საქართველოც მონაწილეობს. საქართველოს სამშვიდობო მისიაში გაცილებით მეტი ჯარისკაცია, ვიდრე ნატოს ზოგიერთი წევრი ქვეყნის მისიაში. თანაც, ამ მისიებს ქვეყნები საკუთარი სახსრებით ახორციელებენ. ჩვენ შემთხვევაში ასეთი ღონისძიებები იმას ნიშნავს, რომ დასავლურ ღირებულებებს ვაღიარებთ და დასავლეთის ინტერესების გამტარებლები ვართ.
- დიდი ხანია, ყველამ ვიცით, რომ ნატო არ გაფართოვდება, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ჩვენ მაინც მისკენ მივისწრაფვით. ბოლო პერიოდში ძალიან საინტერესო განცხადებებს აკეთებს საქართველოს თავდაცვის მინისტრი თინა ხიდაშელი. ის ამბობს, რომ საქართველო ნატოში მაპის გარეშე შევა და ეს ვარშავის სამიტზე მოხდება. შესაძლებელია, რომ მაპის გარეშე შევიდეთ ნატოში?
- ჩვენი ნატოში გაწევრება პოლიტიკური მიზანშეწონილობის საკითხია და, როდესაც ჩვენი მაღალჩინოსნები ულტიმატუმს აყენებენ და საქართველოს გაწევრებას მოითხოვენ, ეს პოლიტიკური უმწიფრობა და წინდაუხედაობაა, რომელიც საქართველოს საფრთხეს უქმნის. გამოცდილი პოლიტიკოსები ასე არ იქცევიან. მიზნის მისაღწევად საქმეს აკეთებენ და ბევრს არ ყვირიან. ჩვენ კი ჩვენი რიტორიკითა და პოლიტიკით სამშობლო დიდად დავაზარალეთ. სააკაშვილმა რუსეთის გინების ფონზე დაგვაკარგვინა აფხაზეთი, სამაჩაბლო, კოდორის ხეობა, 140 სოფელიც ზედ მიაყოლა და ჩვენი ბიჭებიც ომში დახოცა. რუსული სამხედრო ბაზებიც გააორმაგა, ისეთ მდგომარეობაში ჩაგვაყენა, რომ სავაჭროდ არაფერი დაგვიტოვა. პოლიტიკა კი, ძირითადად, ვაჭრობაა.
ჩვენი პოლიტიკური ელიტის ნაწილი, რესპუბლიკელების სახით, მზად არის, ნატოში შესვლის სანაცვლოდ აფხაზეთი და სამაჩაბლო დათმოს, მაგრამ ვერ ხვდებიან, რომ ამას შედეგი არ მოჰყვება და ნატოში მაინც არ მიგვიღებენ. მათ მაგალითად გერმანიის პრეცენდენტი მოჰყავთ. საკითხის ასე დაყენება ან პოლიტიკური პროცესების უცოდინრობის და არაკომპეტენტურობის ბრალია, ან გამიზნული პროვოკაცია. მათ, ალბათ, კარგად არ იციან, რა ხანგრძლივი, კულისებსმიღმა პოლიტიკური, ფინანსური და სხვა სახის ძალისხმევა დასჭირდა გერმანიის გაერთიანებას. გარდა ამისა, თუ რესპუბლიკელებს ჰგონიათ, რომ აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დაკარგვას გვაკმარებენ, ძალიან ცდებიან. ნებისმიერ შემთხვევაში, რესპუბლიკელთა ასეთი გათვლები საღ აზრს არის მოკლებული, ამიტომ, როდესაც ამ პარტიის წევრებს ინტელექტუალობას მიაწერენ, ყოველთვის მიჩნდება კითხვა: რაში გამოიხატება მათი ინტელექტუალობა _ ბერძნული მითოლოგიის ცოდნაში? ილიასა და ეროვნულის კრიტიკაში? პოლიტიკის ცოდნაში თუ სოფისტურ რიტორიკაში? ჩემი აზრით, ეს ის შემთხვევაა, როდესაც უძაღლო ქვეყანაში კატები ყეფენ.
- ქართულ პოლიტიკას თითქოს ნელ-ნელა, შეუმჩნევლად, მაგრამ მაინც შორდებიან ლიბერალები. როგორ ფიქრობთ, შეინიშნება კურსის ცვლილება? თითქოს ხელისუფლების წარმომადგენლებისგან ახალი, განსხვავებული რიტორიკა ისმის. მაგალითად, ასეთი _ ნატოში არ გვიღებენ და რა ვქნათ?
- ხელისუფლების ზოგიერთი წარმომადგენელი, მართლაც ამბობს, ნატო თვითმიზანი არ არის და მთავარი ქვეყნის კეთილდღეობააო. ასეთ რიტორიკას მივესალმები. კარგი იქნებოდა, ამაზე ცოტა ადრე ეფიქრათ. ძნელი განსასაზღვრია, ხელისუფლებაში რა ძალები მოვლენ და რა გარიგების მომსწრენი გავხდებით. სამწუხაროა, რომ მოსახლეობაში ნიჰილიზმი და იმედგაცრუებაა. “ოცნებამ” დაპირებები არ შეასრულა. ცდილობენ რაღაცების გამოსწორებას, მაგრამ ქვეყანა მაინც რჩება მძიმე სოციალურ და ეკონომიკურ მდგომარეობაში, რთულ დემოგრაფულ ვითარებაში. მოსახლეობის დიდ ნაწილს ქვეყნიდან წასვლა უნდა, რადგან აქ ფული არ იშოვება.
საქართველო პატარა ქვეყანაა, პატარა ბაზრით. წარმატებას რომ მივაღწიოთ, დიდი ბაზრის ნაწილი უნდა გავხდეთ. ევროპაში ამის მიღწევა საკმაოდ რთულია. საქართველოს სივრცე პოსტსაბჭოთა სივრცეა. რაც კეთდება, ფაქტია, საკმარისი არ არის.
ძალიან ცუდია, როდესაც ქვეყნის ხელისუფლება არ ამბობს, რა საფრთხეებთან არის დაკავშირებული პროევროპული რიტორიკა. ლიბერალები, პროევროპელები ვერ ათვითცნობიერებენ, რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონებას დემოგრაფიული კატასტროფის ფონზე.
“ტოლერანტობისა” და “გენდერობის” ევროპულმა პოლიტიკამ მოიტანა ის, რომ კატასტროფულად მცირდება ევროპული ლამაზი რასა, ყოველი მეორე ოჯახი “დაგეგმვით” აჩენს ბავშვს, რაც იმას ნიშნავს, რომ ფერტილობის, ანუ ჩასახვის უნარიანობის დაბალი დონეა. თუ ამაში დავემსგავსებით ევროპას, თუ, უპირველესად, გენდერული პოლიტიკა გადმოვიღეთ, საქართველოს საქმე ძალიან ცუდად იქნება.
მრავალჯერ მითქვას და კიდევ გავიმეორებ: პოლიტიკა შესაძლებლობების ხელოვნებაა და ხელისუფლებაში უნდა მოვიდეს ისეთი ხალხი, რომელიც თავისი სიცოცხლისა და კარიერის რისკის ფასად ქვეყნის კეთილდღეობაზე იფიქრებს. მაღალი კვალიფიკაციითა და ინფორმაციულობით ყოველთვის შესაძლებელია ქვეყნის საკეთილდღეო გადაწყვეტილების მიღება. საქართველო კრიტიკულ მდგომარეობაშია, ადამიანების თვითორგანიზებამ ყველაფერი უნდა დაალაგოს. ახლა საჭიროა მობილიზება და ზეწოლა პოლიტიკურ ელიტაზე, რათა მოხდეს ქვეყნისთვის სასიკეთო გადაწყვეტილების მიღება.
„საქართველო და მსოფლიო“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ ნიაზ ბოლქვაძესთან: აჭარის დაკარგვის საფრთხე რეალურია და ამის ნიშნები უკვე აშკარაა…
შორენა ცივქარაშვილი
აჭარაში, საქართველოს ერთ-ერთ უმშვენიერეს კუთხეში, არსებული ვითარების შესახებ დროდადრო საგანგაშო ინფორმაცია ვრცელდება. მწერალი, ფილოსოფოსი, “აჭარის მამულიშვილთა კავშირის” ხელმძღვანელი ნიაზ ბოლქვაძე ერთ-ერთია, ვინც რეგიონში მიმდინარე ყველა მნიშვნელოვან მოვლენას ეხმაურება და პრობლემებს აქტიურად აპროტესტებს.
- აჭარაში, სამწუხაროდ, იმდენი პრობლემა დაგროვდა, რომ ფიზიკურად ძლივს ვასწრებთ, ყველაფერს გამოვეხმაუროთ. არადა, ზოგიერთს სურს, წარმოაჩინოს, თითქოს მხოლოდ ძეგლების საკითხი გვაინტერესებს და სხვა პრობლემები არ გვადარდებს.
როგორც ცნობილია, აჭარა 300 წელი ოსმალეთის ბატონობის ქვეშ იმყოფებოდა და, სამწუხაროა, როდესაც დღეს უცხოელები, განსაკუთრებით _ თურქები, აჭარაში მიწებს იოლად ყიდულობენ და ყველაფერი მათ მფლობელობაში გადადის. ეს ხდება თურქეთში ანტიქართული პროპაგანდის ფონზე, თითქოს აჭარა ოსმალეთის ისტორიული ნაწილი იყო და მალე კვლავ მას დაუბრუნდება. არ ვამბობ, რომ ყველა თურქი ასე იქცევა, მაგრამ თურქეთშიც არიან რეაქციული ძალები, რომლებიც ამ პროპაგანდას ეწევიან. ისიც უნდა ითქვას, რომ თურქეთს ვერ დავძრახავთ. როგორც ყველა ქვეყანა, თურქეთიც თავის ინტერესებს იცავს. ერთადერთი ჩვენ გავიძახით თავსმოხვეულ აზრებს, თურქეთი მეგობარი ქვეყანააო. პოლიტიკოსი, უპირველესად, თავისი სახელმწიფოს ინტერესებზე უნდა ფიქრობდეს და შემდეგ მეგობრობაზე…
- რატომ ყიდის ხელისუფლება ამ მიწებს?
- დეკემბრის აქცია “ქუდზე კაცი” სწორედ იმიტომ გავმართეთ, რომ ჩვენი ხელისუფლება ვერ იცავს მოსახლეობის ინტერესებს. არადა, როდესაც ახალი ხელისუფლება მოვიდა, გვეგონა, გავიმარჯვეთ. 2013 წლის 19 დეკემბერს დიდი ყრილობა გავმართეთ და ვთქვით, მოდი, ქვეყნის აღმშენებლობა სხვადასხვა მიმართულებით, პირველ რიგში კი, ზნეობრივი მდგომარეობის გაუმჯობესებით დავიწყოთ-თქო. ყველას ვუთხარით, რომ ბათუმი არ არის გარყვნილების ცენტრი, ის ღირსების ქალაქია, საქართველო კი – ღირსეული ხალხის ქვეყანა. მოვითხოვეთ, საროსკიპოების დახურვა და ხელისუფლების ყურადღების გამახვილება ამ პრობლემაზე. იმ ღამეს 13 საროსკიპო დაიხურა, მაგრამ ბათუმსა და გონიოში კვლავ მუშაობს 200-ზე მეტი საროსკიპო. პროსტიტუცია ბიზნესად გადაიქცა, ჩვენდა სამარცხვინოდ.
2013-2014 წლებში ამერიკის ერთ-ერთმა კვლევითმა ორგანიზაციამ ბათუმი და გონიო მსოფლიოში გარყვნილებისა და ტრეფიკინგის ცენტრად გამოაცხადა. სხვათა შორის, მეზობელი თურქეთისგან ბევრი კარგი რამის სწავლა შეიძლება. მაგალითად, სარფის საზღვარზე, თურქეთის მხარეს, მეჩეთი – ისლამური სამყაროს სიმბოლო – გაბწყინებულია, მასთან მისასვლელი გზაც მოწესრიგებულია. ვერანაირ რეკლამას იქ ვერ ნახავთ. თურქეთის შესასვლელთან ერთადერთი რეკლამაა – ეროვნულ სამოსში გამოწყობილი თურქი გოგო-ბიჭები მღერიან, ვაჟკაცები ჭიდაობენ. მაგრამ, როდესაც საქართველოს მხარეს შემოხვალთ, ქართული მართლმადიდებლური ეკლესია კაზინოების, სასტუმროებისა და საროსკიპოების რეკლამებითაა დაფარული. ქვეყანაში შემოსულ უცხოელს პირველი ნაბიჯიდანვე რჩება შთაბეჭდილება, რომ კაზინოებისა და გარყვნილების ქვეყანაში შემოვიდა. როდესაც ხელისუფლებას მივმართეთ, მოგვწერეს, – ვერ ჩამოვხსნით ამ რეკლამებს, ხელშეკრულებები გვაქვს გაფორმებულიო. პირიქით – უფრო გამრავლდა ეს რეკლამები.
- ასლან აბაშიძის მმართველობის პერიოდში რა სიტუაცია იყო აჭარაში?
- მართალია, იმხანად საქართველოში არ ვიმყოფებოდი, ბაშკირეთის რესპუბლიკაში სასწავლებლად გახლდით, მაგრამ, როგორც ვიცი, ასლან აბაშიძის პერიოდში უცხოელებზე მიწა არ იყიდებოდა. მიწის გაყიდვა ხელისუფლების სათავეში სააკაშვილის ანტიეროვნული რეჟიმის მოსვლის შემდეგ დაიწყო. უცხოელებს მოქალაქეობასაც ანიჭებენ, ჩვენი მოქალაქეები კი თურქეთში გადადიან და დეპორტაციის შიშის ქვეშ “შავ სამუშაოს” ასრულებენ. 30 ათასზე მეტ თურქს აქვს საქართველოს მოქალაქეობა, ეს მომავალში კარგ შედეგს ნამდვილად არ მოგვიტანს. ნამდვილი პოლიტიკოსი და საზოგადო მოღვაწე შორს უნდა იხედებოდეს. თუ ასე გაგრძელდა, რამდენიმე წელიწადში აჭარა სერიოზული საფრთხის წინაშე აღმოჩნდება.
- ფიქრობთ, რომ აჭარას დაკარგვის საფრთხე ემუქრება?
- რა თქმა უნდა! აჭარის დაკარგვის რეალური საფრთხე არსებობს და ამის ნიშნები უკვე აშკარაა… ოსმალეთისგან აჭარის გათავისუფლების მემორიალის დადგმა წერტილს დაუსვამს იმ პროპაგანდას, რომელსაც დღეს ზოგიერთი თურქეთში ეწევა – თითქოს აჭარა ოსმალეთის ისტორიული ნაწილი იყო. ეს მემორიალი მტერსაც და მოყვარესაც, ყველა მნახველს, თავისი არსებობით დიპლომატიურად ეტყვის, რომ აჭარა მიტაცებული იყო და დაუბრუნდა საქართველოს. საქმე ის არის, რომ მემორიალის დადგმაზე უარს არავინ გვეუბნება, პირიქით – ქალაქის საკრებულოს, კულტურის, სპორტისა და განათლების კომიტეტის გადაწყვეტილებით მემორიალი უნდა აღმართულიყო, მაგრამ ამის იქით საქმე არ წასულა და დღეს პასუხსაც არავინ გვცემს, რა ხდება. 1300 ხმა იყო საჭირო პეტიციის განსახილველად და 3 500 ხელმოწერა შევიტანეთ. 25 აგვისტოს, ტრადიციულად, ოსმალთა ბატონობისგან აჭარის გათავისუფლების დღე აღინიშნება და ამ დიდ დღესასწაულზე ქალაქის მერი გიორგი ერმაკოვი ხალხს მემორიალის დადგმას დაჰპირდა. მეუფე დიმიტრიმ აკურთხა მემორიალის ადგილი და აჭარის გათავისუფლებისთვის დაღუპული გმირთა სულების საოხად პანაშვიდიც ჩატარდა. ეს პროექტი აკურთხეს თბილისში, სამების ტაძარშიც, მაგრამ შარშანდელი ივნისის შემდეგ თითქმის ერთი წელი გავიდა და პეტიცია არც განუხილავთ.
- ამბობთ, რომ ამ მემორიალს თურქული პროპაგანდის საწინააღმდეგო დატვირთვა ექნება. ეს ხომ არ არის მიზეზი, რომ ხელისუფლება თურქეთის განაწყენებას ერიდება?
- გასაგებია, რომ ასეა, მაგრამ, როდესაც სხვა სახელმწიფოს ინტერესების სასარგებლოდ შენი სახელმწიფოს ინტერესებს არ იცავ, ამას ღალატი ჰქვია და სხვა არაფერი. დასამალი აღარაფერი მაქვს, პირდაპირ გეტყვით: პირად საუბრებში ქალაქის ხელმძღვანელობას ხშირად უთქვამს, თუ შეიძლება სიტყვა ოსმალეთი ამოიღეთ, რადგან მეზობელ თურქეთს არ მოეწონებაო. ამაზე, რა თქმა უნდა, არ დავთანხმდით. ამას გარდა, თვითონ თურქეთი ზეიმობს 29 ოქტომბერს ოსმალეთის რეჟიმისგან გათავისუფლებას და ჩვენ რატომ ვერიდებით? როგორც ერთი რიგითი მწერალი, სპეციალურად წავედი თურქეთში და დავესწარი ამ დღესასწაულს, მივულოცე ოსმალთაგან გათავისუფლება.
სხვათა შორის, როდესაც თურქეთის კონსულმა განაცხადა, არ არის საჭირო ისტორიაში ქექვა, მართალია, თურქეთს არ ახსენებთ, მაგრამ თურქეთი ოსმალეთის მემკვიდრეაო, მე ვუპასუხე, თუ ისტორიაში ქექვა არ არის საჭირო და თუ წინაპართა ღვაწლის დაფასებასა და უკვდავყოფას ისტორიაში ქექვა ჰქვია, მაშინ თქვენ რატომ აღნიშნავთ თურქეთში საუკუნის წინათ მომხდარ რევოლუციას-მეთქი?! როგორც ჩანს, ქალაქის მერია და საკრებულო საკუთარი ინტერესებიდან გამომდინარე იქცევა ასე.
- საკუთარ ინტერესებში თურქულ ინვესტიციებს გულისხმობთ?
- დიახ, თურქულ ინვესტიციებს ვგულისხმობ. ამიტომ გადავწყვიტეთ არჩევნებში მონაწილეობა, ვფიქრობ, ასე მეტი ბერკეტი გვექნება საქმის კეთების, ახლა კი ჩვენი შესაძლებლობების გამოვლენის საშუალებასაც არ გვაძლევენ. პირველ რიგში, მოვითხოვთ, აიკრძალოს ერთ ლარად მიწის გასხვისება, რადგან, ვითომ ერთ ლარად გასხვისდა მიწა, სინამდვილეში კი ვიღაცებს მილიონები აქვთ აღებული და ვვარაუდობ, რომ შესაბამისად, უცხოელი ინვესტორის წინაშე პასუხისმგებლობაც აქვთ დაკისრებული. უცხოელი ინვესტორის განაწყენება თუ არ უნდათ, საკუთარი ხალხის განაწყენებას რატომ არ ერიდებიან? გამოდის, რომ საქართველოს საკუთარი პრინციპები და ეროვნული იდეოლოგია არ აქვს და ყველაფერს უცხო ქვეყნის ელჩები და კონსულები გვკარნახობენ…
მაგრამ პრობლემა მხოლოდ ადგილობრივ ხელისუფლებაში არ არის. ვეჭვობ, ეს უფრო ზემოდან -_ საქართველოს ხელისუფლებისგან მოდის. ადგილობრივ ხელისუფლებას არაერთხელ სურდა ამ საკითხის მოგვარება, მაგრამ ამის უფლება არ მისცეს. ჩაერია არამხოლოდ თურქეთის კონსული, არამედ საქართველოს ხელისუფლებაც. ჩვენ ჩვენი მხრიდან ყველაფერი გავაკეთეთ _ სახალხო შემოწირულობით შევაგროვეთ თანხა და მემორიალი უკვე შესრულებულია, მაგრამ კვარცხლბეკისთვის ვითხოვეთ მხოლოდ 25 ათასი ლარი და ამ თანხაზეც უარი გვითხრეს, გეების სკულპტურაში კი ქალაქის საკრებულომ 50 ათასი ლარი გადაიხადა.
- ბატონო ნიაზ, როგორ ასაბუთებთ, რომ ორი გეია გამოსახული ამ სკულპტურაზე. ავტორი ამბობს, რომ მსგავსი ჩანაფიქრი არ ჰქონია...
- როგორ არ ჰქონია, გელა წულაძემ 50 ათასი ლარი აიღო და ახლა აღარ ადარდებს ეს საკითხი. ვფიქრობ, მას ბათუმში ჩასვლის მორალური უფლებაც კი არ აქვს. ჯერ ერთი, მან თითქოს ხუმრობით, ილიკო და ილარიონი, ყველასთვის საყვარელი ნაწარმოების გმირები შეურაცხყო. სხვათა შორის, ეს ძალიან სერიოზული პრობლემაა, მაგრამ უნდათ, ეს საკითხი გააუბრალოონ. თავდაპირველად ჩვენ წყნარად მივმართეთ საკრებულოს, რომ ეს სკულპტურა, როგორც გარყვნილების პროპაგანდა, აეღოთ. სახალხო შემოწირულობებით დამზადებული აჭარის გათავისუფლებისთვის თავდადებული გმირების მემორიალის დადგმის უფლებას არ გვაძლევენ და სახელმწიფო ბიუჯეტიდან იმავე ხალხის ფულს ჰომოსექსუალების პროპაგანდაში ხარჯავენ?!
ეს ჩვენი ორგანიზაციის ახირება არ არის, სპეციალისტები მოვიწვიეთ _ მხატვართა კავშირის წარმომადგენლები, მოქანდაკეები, მხატვრები, არქიტექტორები, რომლებმაც დაწერეს დასკვნა, რომ ორივე ფიგურა მამაკაცისაა და ეს სკულპტურა სწორედ ლგბტ პროპაგანდას ემსახურება. შემიძლია ეს დასკვნაც წარმოგიდგინოთ.
კიდევ ერთი მტკიცებულება იმისა, რომ ეს სკულპტურა ნამდვილად ჰომოსექსუალიზმის პროპაგანდას ემსახურება უცხოეთში დაბეჭდილი სტატიაა. როდესაც ეს სკულპტურა დადგეს, ერთმა უცხოელმა ტურისტმა სურათი გადაუღო ამ რკინის კონსტრუქციას, თავის სამშობლოში დაბრუნებულმა კი გამოაქვეყნა და განაცხადა, საქართველოში დემოკრატია უმაღლეს მწვერვალს აღწევს, ბათუმში მამათმავლების ძეგლი დგასო. ის იმედს გამოთქვამს, რომ ეს ძეგლი მომავალში გეების უფლებების დაცვის სიმბოლოდ იქცევა.
გეების ძეგლს დგამენ, მაშინ, როდესაც ილია ჭავჭავაძის ძეგლი თეატრის უკან გადააქვთ, აკაკი წერეთლის ბიუსტს კი ნაგავში აგდებენ.
ჩვენ ყველაფერი უნდა გავაკეთო და პროვოკაციებს არ ავყვეთ. თუნდაც ახლახან მომხდარი ინციდენტი, როდესაც თურქმა ბიზნესმენმა ქრისტიანული ტაძრის გალავანი დაანგრია, პროვიკაციული ქმედება იყო. ხომ შეიძლებოდა, ვიღაცას არ მოეთმინა და ცუდი რამ მომხდარიყო? ამიტომ ძალიან ფრთხილად, გონივრულად უნდა ვიმოქმედოთ და ყველაფერი მშვიდობიანი პროტესტით მოვაგვაროთ.
„საქართველო და მსოფლიო“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ თემურ შაშიაშვილთან: „ბატონო ბიძინა, ხომ იცით, რომ ეს ფარული ჩანაწერები სიმართლეს შეესაბამება; ხომ იცით, რომ იმაზე უარესი ჩანწერებიც არსებობს, ვიდრე გავრცელდა და ამ ხალხთან როგორ მუშაობთ, როგორ ხვდებით ამ ხალხს, ეს ხომ საქართველოს შეურაცხყოფაა?!“
შორენა ცივქარაშვილი
კოალიცია “ქართული ოცნება” “ეროვნულმა ფორუმმა” და რესპუბლიკურმა პარტიამ დატოვეს. აქვთ ამ პარტიებს დამოუკიდებლად, კოალიცის გარეშე არჩევნებში გამარჯვების შანსი და ამჯერადაც მოახერხებს თუ არა “ქართულ ოცნება”, შეუსრულებელი დაპირებების მიუხედავად, საკუთარ უპირატესობაში ამომრჩევლის დარწმუნებას? მიმდინარე მოვლენებსა და სამომავლო გეგმებზე პოლიტიკური პარტია “თეთრების” ლიდერი თემურ შაშიაშვილი გვესაუბრება:
- მისასალმებელია, რომ ეს პარტიები დამოუკიდებლად მიიღებენ არჩევნებში მონაწილეობას, მაგრამ არ ვარ დარწმუნებული, რომ მართლაც დაიშალა კოალიცია. შესაძლოა, ეს ყველაფერი მხოლოდ დიდი გეგმის ნაწილია, ვინაიდან უმრავლესობას ამ შემადგენლობით ხელისუფლებაში დარჩენის შანსი არ ჰქონდა. გამორიცხული არ არის, ამ პარტიებმა ცალ-ცალკე იყარონ კენჭი, გაიმარჯვონ და პარლამენტში მოხვედრის შემდეგ კვლავ გაერთიანდნენ. გამორიცხული ჩვენს ქვეყანაში არაფერია. ბატონი ბიძინა ივანიშვილი ერთ დღეს ამბობს, პოლიტიკაში არ ვერევიო, მეორე დღეს კი აცხადებს, გამარჯვებისთვის ჩემს შესაძლებლობებს სრულად გამოვიყენებო.
ქვეყანა ავადაა. ბრძოლა არსებობისთვის ისე გამძაფრდა, რომ ფულის გამო, მოსახლეობის 70-80% ყველაფრისთვის მზადაა. ეს პერიოდი ყველა ქვეყანას ჰქონდა, სხვათა შორის, ამერიკასაც. სწორედ მაშინ თქვა რონალდ რეიგანმა – ამერიკის წინაშე დიდი პრობლემაა: თუ კუჭმა გაიმარჯვა გონებაზე – ამერიკა დამთავრდება, მაგრამ, თუ გონებამ გაიმარჯვა კუჭზე – ზესახელმწიფო იქნებაო. საქართველოში დღეს კუჭია გონებაზე გამარჯვებული.
- თავიდანვე ხომ ცხადი იყო, რომ იდეოლოგიურად რადიკალურად განსხვავებული პარტიები ერთ კოალიციაში დიდხანს ვერ იარსებებდნენ. რატომ იყო აუცილებელი მათი გაერთიანება?
- ეს საკითხი არა საქართველოში, არამედ ქვეყნის გარეთ გადაწყდა. ვიღაცებს ჰგონიათ, რომ ბიძინა ივანიშვილმა გაუშვა სააკაშვილი, სინამდვილეში კი ამერიკელებს ხელს აღარ აძლევდათ გაბოროტებული პიროვნება, რომელსაც პოლიტიკური კაპიტალი აღარ ჰქონდა, მაგრამ მისი გაშვება არა ამერიკას, არამედ რუსეთს უნდა დაბრალებოდა, რადგან სააკაშვილი არ უნდა გაღიზიანებულიყო და ალაპარაკებულიყო. დღეს ზოგიერთს ჰგონია, რომ ივანიშვილი რუსებმა მოიყვანეს პოლიტიკაში. არადა, საქართველოს ხელისუფლების სათავეში ამერიკელებმა მოიყვანეს ისეთი კაცი, რომელიც სააკაშვილსა და “ნაციონალურ მოძრაობას” გადაარჩენდა და ქვეყანას სამოქალაქო ომს ააცილებდა. ამერიკელებმა ძალიან ჭკვიანური ოპერაცია ჩაატარეს და (ვიცი ეწყინება, მაგრამ პირდაპირ ვიტყვი) ბიძინა ივანიშვილი გამოიყენეს. საქართველოს უბედურება არის ის, რომ, თუ ადრე გვეგონა, რუსეთთან უნდა გვქონოდა კარგი ურთიერთობა და ამერიკა გველანძღა, ახლა პირიქით გვგონია, რუსეთი უნდა ვლანძღოთ და ამერიკასთან კარგად ვიყოთ. ამერიკა და რუსეთი ყოველთვის პოულობს საერთო ენას, ჩვენ კი გაუბედურებულ მდგომარეობაში ვრჩებით.
- შერიგებისა და თანასწორობის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრმა პაატარა ზაქარეიშვილმა განაცხადა, სადაც ნატოა, იქ მშვიდობააო. შეიძლება, ნატო ჩვენი მშვიდობის გარანტად მივიჩნიოთ?
- რა კომენტარი გავაკეთო მის განცხადებაზე?! პაატა ზაქარეიშვილი რესპუბლიკური პარტიის წევრია და რესპუბლიკური პარტია ამერიკის შეურაცხყოფაა საქართველოში. დააკვირდით: ვინც რუსეთს ლანძღავს საქართველოში, რუსულ პოლიტიკას სწორედ ის ატარებს. სააკაშვილმა რუსეთს მთელი ეკონომიკა მიჰყიდა. სამწუხაროდ, დღეს საქართველოს ამერიკიდან მართავს მაკკეინი. სააკაშვილი ამერიკელებისთვის ფანტასტიკური ფიგურაა, რადგან ზედმიწევნით კარგად ებრძვის თავის ქვეყანას და შესანიშნავად ასრულებს ყველაფერს, რასაც გარედან ავალებენ. საქართველოს შემდეგ ის უკრაინაში შეუშვეს, მაგრამ იქ 6 თვეში მიხვდნენ იმას, რასაც ჩვენ ათი წელი მოვუნდით. ამერიკელებიც მიხვდნენ, რომ სააკაშვილი უფრო სავაჭროდ სჭირდებათ. ვისურვებ, საქართველოს მოსახლეობამ არც ერთ იმ პოლიტიკოსს ან პარტას არ დაუჭიროს მხარი, რომელიც რუსეთიდან ან ამერიკიდან იმართება. არც ერთ არასამთავრობო ორგანიზაციას არ მოუსმინოს, რომელიც დასავლეთიდან ფინანსდება, და ნახავთ, როგორ გაბრწყინდება საქართველო.
დამოუკიდებელ საქართველოში პოლიტიკურ პროცესს პოლიტიკური პროსტიტუციის ეპოქას დავარქმევდი. ჩვენთან მოღალატე და პარტიიდან პარტიაში მორბენალი უღირსი პოლიტიკოსები უფრო უყვართ; ის ადამიანები, რომლებსაც არავითარი პროგრამა არ აქვს, მაგრამ ლანძღვა-გინება და ქუჩაში ყვირილი შეუძლიათ.
- უნდა გადადგეს თუ არა თანამდებობის პირი, რომელზეც პირადი ცხოვრების ამსახველი ფარული ვიდეოჩანაწერი არსებობს?
- ეს ადამიანები პოლიტიკიდან უნდა წავიდნენ. ყველამ ძალიან კარგად იცის, ვისზეა ეს ჩანაწერები. 15-20 ჩანაწერი მაინცაა ასეთი. და გაუგებარია, ეს ადამიანები, საერთოდ, როგორ გამოდიან გარეთ, საზოგადოებაში როგორ ჩნდებიან?! ვინც ჩაიწერა, ხომ უზნეოა, მაგრამ, ვინც ეს ჩაიდინა, რატომ დაგვავიწყდა? ამათ ხომ მოსწონთ ყველაფერი ამერიკული. ცნობილ ამერიკელ მწერალ უილიამ ფოლკნერს გენიალური რამ აქვს ნათქვამი: “ადამიანი თავისუფალია მისი პასუხისმგებლობის ფარგლებში”. არ მესმის, რას ნიშნავს მინისტრის პირადი ცხოვრება. მინისტრის პირადი ცხოვრება მისი სახლის გარეთ აღარ არსებობს. ამერიკის შეერთებულ შტატებში რომელიმე მინისტრი ამდენს ვერ გაბედავს და საქართველოში, ამ ზნეობით სავსე ქვეყანაში, მინსიტრები ამას კადრულობენ.
მიხეილ სააკაშვილი ამ ფარულ ჩანაწერებს საჯაროდ საჩვენებლად არ იღებდა. ის ქმნიდა სექტას, ხოლო სექტის პრინციპია, თითოეულ წევრზე გქონდეს კომპრომატი, ამიტომ მინდა ბიძინა ივანიშვილს მივმართო – ბატონო ბიძინა, ხომ იცით, რომ ეს ფარული ჩანაწერები სიმართლეს შეესაბამება; ხომ იცით, რომ იმაზე უარესი ჩანწერებიც არსებობს, ვიდრე გავრცელდა, და ამ ხალხთან როგორ მუშაობთ, როგორ ხვდებით ამ ხალხს?! ეს ხომ საქართველოს შეურაცხყოფაა?!
- ფიქრობთ, რომ ბიძინა ივანიშვილმა ამ ფარული ვიდეოჩანაწერების არსებობის შესახებ იცოდა?
- რა თქმა უნდა. არ ვამბობ, რომ უყურა ამ ჩანაწერებს, მაგრამ იცოდა და როგორ ითმენდა ასეთ ხალხს თანამდებობებზე, არ მესმის.
საქმე ის არის, რომ ოჯახი მოშალეს და დაანგრიეს. სექტანტური ჯგუფების მთავარი შეკვეთა და დავალებაც ხომ ეს იყო. როდესაც აშშ-ის ელჩი გამოვიდა და თქვა, ამერიკა მზადაა, დააფინანსოს და დაეხმაროს საქართველოს ქართულ ოჯახებში ძალადობის დანგრევაშიო, ამით მან, ფაქტობრივად, თქვა, ოჯახში შემომიშვითო. ქართულ ოჯახებში შიმშილია და ამის გამოა დაძაბულობაც, ამიტომ, თუ მართლა სურდა ამერიკას საქართველოს დახმარება, ისეთი ერთი ბანკი გაეხსნა, როგორიც ამერიკაშია, რომელიც 1%-იან ან უპროცენტო სესხებს გასცემდა, მაგრამ დასავლეთს წაქცეული საქართველო აძლევს ხელს, ძლიერი საქართველო არ სჭირდება. ეს სექტანტური ჯგუფები, დღეს ადამიანის უფლებების დარღვევაზე რომ ლაპარაკობენ, საქართველოს ბანკებში რომ დარღვეულია ადამიანის უფლებები, ამას რატომ არ აქცევს ყურადღებას? ადამიანის უფლებებზე ლაპარაკობენ და ერის უფლება დაივიწყეს, ამიტომ არის ქართული ძალა საჭირო.
- ბატონო თემურ, თქვენი საუბრიდან გამოდის, რომ ქვეყანა გარედან დაწერილი სცენარით იმართება. ამერიკელი დამოუკიდებელი ექსპერტი და მკვლევარი ჩარლზ ჯონსონი წერს რა საქართველო-რუსეთის ურთიერთობაზე, აღნიშნავს, რომ მსოფლიოს მმართველები არ აღიარებენ თბილისის პოლიტიკურ დამოუკიდებლობას და დაძაბულობის მიზეზი მხოლოდ რუს და ქართველ პოლიტიკოსებში არ უნდა ვეძებოთ. ამასთანავე, ავტორი, საქართველოსა და რუსეთის საერთო ინტერესებიდან გამომდინარე, მათ თანამშრომლობასაც არ გამორიცხავს, მაგრამ საკითხავია, შესაძლებელია კი ასეთ პირობებში ორ ქვეყანას შორის ურთიერთობის დარეგულირება?
- პირად საუბრებში ამერიკელი პოლიტიკოსები და ექსპერტები სხვას გვეუბნებიან და საჯაროდ სულ სხვა განცხადებებს აკეთებენ.
რომ შევადაროთ, საქართველოს საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში უფრო მეტი სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა ჰქონდა, ვიდრე ახლა აქვს. თუ საქართველოს საბჭოთა კავშირის პერიოდში ფურცელზე ჰქონდა 5-10% დამოუკიდებლობა, დღეს ფურცელზე აქვს 100%-იანი დამოუკიდებლობა, მაგრამ ქვეყნის რეალური დამოუკიდებლობა იმაზე ნაკლებია, ვიდრე საბჭოთა პერიოდში ჰქონდა. რაც მთავარია, საბჭოთა კავშირის პერიოდში საქართველოს ჰქონდა ეროვნული დამოუკიდებლობა. ქართული ენა, ქართული თეატრი, განათლება, მეცნიერება, სპორტი, კინო უპირველესი იყო, ანუ ეროვნული დამოუკიდებლობის ყველა ნიშანი გვქონდა შენარჩუნებული. დღეს კი მხოლოდ ფურცელზე გვაქვს დამოუკიდებლობა.
ქვეყანა ზანზარებდა ხოლმე, როდესაც მწერლები, მხატვრები, მსახიობები იკრიბებოდნენ. დღეს ვის აინტერესებს მათი აზრი? ეროვნული საყრდენი იყო უნივერსიტეტი, მწერალთა კავშირი, მხატვართა კავშირი, მეცნიერებათა აკადემია და ა.შ. დღეს ვინ რას ეკითხება ამ ადამიანებს?! განა კატასტროფა არ არის, რაც დღეს სახელმწიფო უნივერსიტეტში ხდება?
არჩევნებზე, დაე, ხალხმა განსაჯოს, რა დაპირებები შეასრულა ამ ხელისუფლებამ და რა – არა, აღადგინა თუ არა სამართლიანობა, გაუმჯობესდა თუ არა სოციალური პირობები, მაგრამ მთავარი უნდა ითქვას: ხელისუფლების ფუნქცია სახლის გადახურვა და სადარბაზოს მოწყობა არ არის, არც ხელოვანებისთვის ფულის გადახდაა. მისი უპირველესი ფუნქციაა, ხალხი გადახდისუნარიანი გახადოს. ნიჭით სავსე ქვეყანაში ადამიანებს აზროვნება წაართვეს. მწერალს, მეცნიერს უთხრეს, დაჯექი სახლში, ფულს მოგცემ, არ მინდა შენი დაწერილიო. ეს კატასტროფაა. ფულის დარიგება ნებისმიერ ქვეყანაში ეროვნული სულის, აზროვნების მკვლელობაა. ადამიანებს, ფული კი არა, შესაძლებლობების რეალიზაციის საშუალება უნდა მისცე…
- აპირებთ არჩევნებში მონაწილეობას?
- 7 წელია, რაც შეიქმნა ჩვენი ორგანიზაცია და “თეთრები” არჩევნებში მონაწილეობას პირველად მიიღებენ. შესაძლოა, ჩვენი პარტიიდან ერთმა ან ორმა კაცმა ვიყაროთ კენჭი, რადგან გვინდა, რომ საქართველოს პარლამენტში წარმომადგენლები არა მხოლოდ რეგიონებს, არამედ საზღვარგარეთ ბედის უკუღმართობით გადახვეწილ ჩვენს თანამემამულეებსაც ჰყავდეთ. ყველა პარტიის ლიდერს უნდა, სიაში პირველი იყოს. მე შეიძლება სიის ათეულშიც არ ვიყო. რომან რურუამ თქვა, – ვისაც დეპუტატობა უნდა, საშიშია მომავალი პარლამენტისთვის; ვისაც არ უნდა, მათ უნდა შევეხვეწოთო.
საქართველოში ვინც ტაძარი ააშენა, ყველამ ან პრეზიდენტობა მოითხოვა ან პრემიერობა და დეპუტატობა. ეს არასწორია. ამ არჩევნებზე საქართველოს მოსახლეობამ უნდა გააცნობიეროს, რომ ქვეყანას ვერც ბელადი გადაარჩენს და ვერც მილიარდერი, ქვეყანას განათლებული ადამიანების ხელისუფლებაში მოყვანა გადაარჩენს.
——————————-
„ალია“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „პიარით ადამიანი შეიძლება ბევრ რამეში დააჯერო, მაგრამ მშიერ ადამიანს ვერ დააჯერებ, რომ მაძღარია“
ნინო ლაბარტყავა
„ალიას“ ექსპერტი სოსო ცინცაძე ესაუბრა:
- გუშინ ბიუროზე ქვორუმი არ შედგა და ჩავარდა ცვლილება, რომ პრემიერმა თანამდებობის დაუტოვებლად შეძლოს არჩევნებში ჩაბმა. ნიშნავს ეს, „რესპუბლიკელების“ და „ფორუმის“ წასვლის გამო კრიზისის დაწყებას?
– ვფიქრობ, მობილიზაციას გააკეთებენ და ეს საკითხი მაინც გავა. „ქართულ ოცნებას“ ახლა ძალიან უჭირს, ქვეყნდება სიები, ვინ შეიძლება იყოს მასში და დასახელებულ ადამიანებში ზოგიერთი ისეთი ეგზოტიკური პიროვნებაა, სიზმარშიც რომ ვერ ნახავდი ადამიანი, იქ ქალბატონი ზურაბიშვილი გაიხსენეს, იქ სხვა ვიღაცები… „ოცნებას“ სათადარიგო სკამი არ აქვს, გარდა ამისა, უკვე ავტორიტეტი აღარ აქვს საერთოდ. პიარით ადამიანი შეიძლება ბევრ რამეში დააჯერო, მაგრამ მშიერ ადამიანს ვერ დააჯერებ, რომ მაძღარია, გინდა „სიენენი“ ჩართე, გინდა მსოფლიოს ყველაზე მაგარი ჟურნალისტები ჩამოიყვანეთ – ვერავითარი პროპაგანდით და პიარით ვერ დააჯერებ ამაში. დღეს საკითხი ისე დგას, რომ, თუ წინა არჩევნებში ივანიშვილი ამბობდა – აზრი არ აქვს ჩემს გამარჯვებას, თუ მე 60 პროცენტი არ მივიღეო, დღეს მაგათ უბრალო არითმეტიკული უმრავლესობა, 50+1-ის სანატრებელი აქვთ. ამ დროს რომელიღაც რუსულ საიტზე ვკითხულობდი სტატიას ასეთი სათაურით: „როგორ წამოაყენა მუხლებიდან ჩვენმა პრემიერმა ქართული ბიზნესი“, სტატიის ავტორი აღმოჩნდა ქუმსიშვილი და ასეთი მამალი ტყუილის დაწერა შეიძლება, რომ უკვე სამუშაო ადგილები სავსეა, ეკონომიკა წინ მიდის, მატებაა, ხელფასები გაიზარდა, ცხოვრება საამურიაო? ეს ყველაფერი, უფრო აღიზიანებს მოსახლეობას და ასეთ დროს პრემიერმა რომ თავისი ბერკეტი დაკარგოს, ეს ძალიან ძლიერი დარტყმა იქნება „ოცნებისთვის“. მოსახლეობის იმედი „ოცნებამ“ არ გაამართლა – ხალხი დამშეულია, სიღარიბე, უმუშევრობა მეტია და პოლარიზაცია უფრო მეტია ღარიბებსა და მდიდრებს შორის. ასეთ დროს, ნებისმიერი ადმინისტრაციული ბერკეტი, ეს იქნება მინისტრის, გამგებლისა და მითუმეტეს პრემიერის – ძალიან ძვირად ფასობს. ამიტომ აღნიშნულ ცვლილებას ჯერ ნუ ჩავთვლით ჩავარდნილად.
– ანუ, საპარლამენტო კრიზისის ნიშნები ჯერ არ გვაქვს?
– ჯერჯერობით არა, რადგან დღევანდელ უმრავლესობას მაინც რაღაც იმედის ნაპერწკალი აქვს, რომ სიაში იქნებიან, ამიტომ ვერავინ გარისკავს ასე ღიად… თუ ვინმეს უკვე უთხრეს, რომ იცი, რა? შენ სიაში ვეღარ იქნებიო, ის შეიძლება გაბრაზებულზე, ჯინაზე არ მივიდეს, რეგისტრაცია არ გაიაროს და, თავის მხრივ, ჩააგდოს ეს საკითხი, მაგრამ არა მგონია, ასეთი შეცდომა დაეშვათ, რომ წინასწარ ეთქვათ ვიღაცებისთვის, შენ აღარ ხარ სიაშიო, მით უმეტეს, 6 თვეა დარჩენილი არჩევნებამდე. ელემენტარულად, შეიძლება იმის იმედიც ჰქონდათ – მე არ მივალ, მაგრამ სხვა მივა, ჩემი ერთი ხმა არ წყვეტს და მაინც გავა ეს საკითხიო და აი, არ გავიდა. მათემატიკური გათვლით, ვინც უმრავლესობაში დარჩა, ისინი თუ დისციპლინირებულად და მობილიზებულად ივლიან პარლამენტის სხდომებზე, მაშინ, ეს ხელოვნური კრიზისი არ შეიქმნება, მაგრამ შეიქმნება ფსიქოლოგიური კრიზისი. პოლიტიკური ძალისთვის ყველაზე საშიში სწორედ ფსიქოლოგიური კრიზისია, ანუ გემიდან, რომელიც იძირება, გარბიან. ამან შეიძლება „ოცნებისთვის“ არახელსაყრელი წინასაარჩევნო ფონი განაპირობოს, მით უმეტეს, ხელისუფლება არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ მოსახლეობის გული მოიგოს. ისეთი ფაქტი ავიღოთ, რომელიც არც ფული ღირს და არც დიდი ბიუჯეტის არსებობა სჭირდება – ელემენტარულად, „სითი პარკი“ გააუქმონ და აუკრძალონ ყაჩაღობა. რა უნდა ამას? ხელშეკრულებაო, იძახიან… მოლოტოვ-ლიბენტროპის პაქტად აქციეს ეს ხელშეკრულება, რა… რა ეწერა სინამდვილეში ამ ზემონახსენებ პაქტში, ჩვენ გავიგეთ 60 წლის მერე და ახლა რა, ჩვენმა შვილიშვილებმა უნდა გაიგონ, რა ჩაწერეს, ვთქვათ, კეზერაშვილმა და უგულავამ „სითი პარკთან“ ხელშეკრულებაში, რომლის გაუქმებაც თურმე არ შეიძლება?
– კოალიციიდან „რესპუბლიკელების“ გასვლა დიდი მოულოდნელობა არ იყო, რადგან ვხედავდით, როგორი დაძაბული შიდა ურთიერთობები ჰქონდათ. „ფორუმთან“ დაკავშირებით ხმაური და დაპირისპირება არ ყოფილა, მაგრამ კოლიცია მაინც დატოვეს. როგორ ფიქრობთ, რამ გამოიწვია მათი ეს ნაბიჯი?
– მე მგონი, „ფორუმს“ უფრო სახის შენარჩუნება უნდოდა. „რესპუბლიკელები“, ასე თუ ისე, სხვებთან შედარებით რაღაც პრინციპების ერთგული ხალხია და ამის გამო რაღაც პატივისცემის გრძნობას მაინც იმსახურებენ, მაგრამ ამ ოთხი წლის განმავლობაში „ფორუმი“ რა პრინციპით მუშაობდა, ჩვენ ეს ვერ ვნახეთ. ეტყობა, „ფორუმისთვის“ უკვე ცნობილი იყო, რომ ივანიშვილი მათ მაინცდამაინც კარგი თვალით არ უყურებდა და ამიტომ გადამწყვეტ მომენტში შეეცადნენ სახის შენარჩუნებას – ჩვენ კი არ გაგვყარეს, ჩვენით მივდივართო და საერთოდ გავიდნენ უმრავლესობიდან. რაც „რესპუბლიკელებმა“ თქვეს კოალიციასთან თანამშრომლობაზე, კონკურენციაზე, ეს ზღაპარია, არ არსებობს და ისეთი ჭკვიანი ადამიანისაგან, როგორიც უსუფაშვილია, ეს შეიძლება შეურაცხყოფადაც მივიღოთ და რატომ: როდესაც სულელი გვეუბნება სისულელეს, თვითონაც სულელია და იმიტომ ამბობს, მაგრამ როდესაც ჭკვიანი კაცი ეუბნება ხალხს სისულელეს, მაშინ მას სჯერა, რომ ხალხია სულელი. მაგალითად, ნარმანია რომ ამბობს, მილიონ ხეს დავრგავო, მე ამას შეურაცხყოფად არ ვიღებ, რადგან მაგას წარმოდგენა არ აქვს, რას ნიშნავს მილიონი ხის დარგვა და სჯეროდეს ეს, „ნეტარ არიან მორწმუნენი“… აი, როდესაც უსუფაშვილი ამბობს, – მე თან კონკურენტი ვარ, თან ვთანამშრომლობო, ესე იგი, ელემენტარულად, ცუღლუტობს.
„ალია“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ვინ არის პირველ ათეულში და ვინ დარჩება „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში
„ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაზე მუშაობა გრძელდება, თუმცა უკვე ცნობილია, რომ სიის პირველი ნომერი გიორგი კვირიკაშვილი იქნება, მეორე საპატიო ადგილს კი, ჯანდაცვის მინისტრი დაიკავებს. გავრცელებული ინფორმაციით, საარჩევნო სიაში ვერ მოხვდება ენერგეტიკის მინისტრი, კახი კალაძე.
წინასაარჩევნო სიის შედგენაში ჩართული არ არის, თუმცა, დავით სერგეენკო არ გამორიცხავს, რომ „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიის საკითხზე მასთან კონსულტაციები გაიმართოს. „მე შემიძლია, ცალსახად გითხრათ, რომ ამ მომენ ტისთვის ჩემთვის უცნობია რაიმე სახის კონსულტაცია ჩემს შესახებ, ისევე, როგორც მე არ ვარ ჩართული წინასაარჩევნო სიის შედგენაში. თუმცა არჩევნებამდე ჯერ კიდევ რამდენიმე თვეა, ვფიქრობ, ეს საპასუხისმგებლო საკითხია და კონსულტაციები ალბათ, იქნება“, – განაცხადა დავით სერგეენკომ.
გავრცელებული ინფორმაციით, ჯანდაცვის მინისტრი „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში მეორე ნომერი იქნება. არაოფიციალური ინფორმაციით, საარჩევნო სიაში იქნება შს მინისტრის მოადგილე არჩილ თალაკვაძე და „2030“-ის ეკონომიკური ექსპერტი მიხეილ დუნდუა. ასევე, „ქართული ოცნების” ათეულში მოხვდება აღმასრულებელი მდივანი ირაკლი კობახიძე და ბიძინა ივანიშვილის ყოფილი მრჩეველი, თამარ ჩუგოშვილი. კულუარებში ვრცელდება ინფორმაცია, რომ აღმასრულებელი ხელისუფლებიდან „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში გადაინაცვლებს დევნილთა მინისტრი, სოზარ სუბარი და რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის მინისტრი, ნოდარ ჯავახიშვილი.
„ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში გადანაცვლებას არ ადასტურებს ნოდარ ჯავახიშვილი და აცხადებს, რომ დღეს საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის მინისტრია.
– დამისვით ნებისმიერი კითხვა ჩემი კომპეტენციის ფარგლებში, მაგრამ რატომ გგონიათ, რომ ჩვენ ახლა არჩევნებზე ვმუშაობთ? თქვენ გგონიათ, რომ საარჩევნო სიაში მოხვედრა ჩემი ოცნება ან მიზანია? რატომ მისვამთ ასეთ კითხვას? შეიძლება, ჰკითხოთ ახალგაზრდა ადამიანს, მოხვდებით თუ არა უნივერსიტეტში? რატომ ფიქრობთ, რომ საარჩევნო სიაზე ვოცნებობ. თქვენ ახლა მეკითხებით – მოგხსნიან თუ არა სამსახურიდან? – ამას ნიშნავს თქვენი კითხვა სიასთან დაკავშირებით – არა, ბატონო, – განაცხადა ჟურნალისტებთან საუბრისას ნოდარ ჯავახიშვილმა
ვინ დარჩება „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიაში და რა გუნდით წარსდება 2016 წლის 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებზე გიორგი კვირიკაშვილის გუნდი, ეს 14 მაისს გახდება ცობილი. თუმცა, ექსპერტები მიიჩნევენ, რომ დავით სერგეენკოს საარჩევნო სიაში შეყვანა სწორი სვლაა.
პოლიტოლოგი სოსო ცისკარიშვილი ამბობს, რომ საარჩევნო სიის აღმასრულებელი ხელისუფლების წევრებით დაკომპლექტება სულაც არ ნიშნავს, რომ ეს ადამიანები მომავალ პარლამენტში დარჩებიან. „სწორედ ასეთად მიმაჩნია ბატონი სერგეენკო, რომელიც შესაძლოა, ფიქრობს როგორმე განერიდოს ჯანდაცვის სამინისტროს, მაგრამ არ გამოვრიცხავ, რომ მან ადგილი ისეთ პირს დაუთმოს, რომელიც სიაში შემდეგი იქნება. არც ეს არის გასაკვირი. დარწმუნებული ვარ, თუ მეოცნებენი შეძლებენ უმრავლესობის მოპვებას პარლამენტში, ასევე, პარლამენტში დროის დაკარგვას არ გადაწყვეტს ბატონი კვირიკაშვილიც. ამიტომ, საარჩევნო სიაში უნდა ველოდოთ ისეთ ადამიანებსაც, რომელთაც არასოდეს უოცნებიათ პარლამენტარობაზე. ისინი საკუთარი ავტორიტეტით მოიზიდავენ ამომრჩევლებს და არანაირი პასუხისმგე ბლობა არ დაეკისრებათ, თუ ისინი პირველსავე დღეს დატოვებენ პარლამენტს“, – ამბობს სოსო ცისკარიშვილი.
საზოგადოებრივი კომუნიკაციები მართვის სპეციალისტი არჩილ გამზარდია ფიქრობს, რომ აღმასრულებელი ხელისუფლების ის წევრები, რომლებიც მეტ-ნაკლებად დადებითი იმიჯით სარგებლობენ, სავსებით შესაძლებელია საარჩევნო სიაში აღმოჩნდნენ. მისივე თქმით, მინისტრთა კაბინეტის ძირითადი შემადგენლობა პოზიტიური იმიჯით სარგებლობს, გამონაკლისია ფინანსთა და განათლების მინისტრები, რომლებიც შედარებით ნეგატიური იმიჯით სარგებლობენ საზოგადოებაში.
„ძალიან დადებითი იმიჯი და მაღალი შედეგები აქვს მიღწეული სასჯელაღსრულების მინისტრს, კახი კახიშვილს. ასევე, მაღალი იმიჯით და ნდობით სარგებლობს შს მინისტრის მოადგილე არჩილ თალაკვაძე. ასეთი ადამიანები უნდა იყვნენ საარჩევნო სიაში. მიუხედავ იმისა, რომ გარკვეული პერსონებზე დადებითი მოსაზრებები არსებობს, მთლიანობაში მაინც კრიტიკულია საზოგადოების აზრი. საზოგადოება არ აფასებს მაღალ დონეზე ხელისუფლების მუშაობას, ამიტომ, უკვე, ახალი სახეებია საჭირო. საინტერესო იქნება, როგორც გამოცდილი ადამიანები, ასევე ახალგაზრდები, ამასთანავე ისეთი ადამიანები, რომლებიც ცნობადობით სარგებლობენ და გარკვეული იმიჯი გააჩნიათ საზოგდოებაში. მარტო აღმასრულებელი ხელისუფლების გამოყვანა, თუნდაც ისინი სარგებლობდნენ დადებითი იმიჯით, საკმარისი არ იქნება იმისათვის, რომ უზრუნველყონ მაღალი შედეგები არჩევნებში“, – აღნიშნავს არჩილ გამზარდია.
——————————-
„ახალი თაობა“, 13 აპრილი, 2016 წელი
ბიძინა გუჯაბიძე: “ხალხმა იცის, რომ ტერიტორიული მთლიანობა დღესვე ვერ აღდგება“
“ეს არაა პირევლი შემთხვევა, როცა ტერიტორიული მთლიანობა არ ლიდერობს დასახელებულ პრობლემებს შორის. ადრინდელ გამოკითხვებში ეს საკითხი ხან მესამე იყო და ხან მეოთხე. ხალხმა იცის, რომ ამ ეტაპზე ჭირს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა. ამიტომ აღმოჩნდა ეს პრობლემა მეხუთე ადგილზე. უმუშევრობის დასახელება მთავარ პრობლემად არაა გასაკვირი. ის მონაცემები, რომლებზეც ვსაუბრობთ, ახლოსაა სინამდვილესთან. თუმცა, ამ ორგანიზაციას არასანდო მონაცემებიც გამოუქვეყნებია. უმუშევრობის პრობლემა კარგად ესმის ხელისუფლებას. მის შესამცირებლად არსებობს პროგრამა, რომელიც ინვესტიციების მოზიდვასაც გულიხმობს. თავად სახელმწიფო ყველა უმუშევარს ვერ დაასაქმებს. მით უმეტეს, საბიუჟეტო დაწესებულებებში. სახელმწიფო ცდილობს, ხელი შეუწყოს კერძო სექტორის განვითარებას. ამის შედეგად უნდა გაიზარდოს დასაქმებულთა რიცხვი“, – აცხადებს პარლამენტის უმრავლესობის წევრი, ფრაქცია “კონსერვატორების“ წარმომადგენელი ბიძინა გუჯაბიძე გაზეთ “ახალი თაობისთვის“ მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით ბიძინა გუჯაბიძე – “ხალხმა იცის, რომ ტერიტორიული მთლიანობა დღესვე ვერ აღდგება.“
“მთლიანად უმუშევრობა არც ერთ სახელმწიფოში არაა დაძლეული. მასთან ბრძოლა განსაკუთრებით ძნელია საქართველოსნაირ განვითარებად ქვეყნებში. შეიძლება წინასაარჩევნოდ ზოგმა გააკეთოს პოპულისტური დაპირებები საყოველთაო დასაქმების შესახებ, მაგრამ ეს იქნება ტყუილი. ყველას დასაქმება შეუძლებელია. ამავე გამოკითხვთ, ნატოს მომხრეა 68%, ხოლო ევროკავშირის – 77%. ეს ციფრებიც არ უნდა იყოს შორს რეალობისგან. ვიზალიბერალიზაციის მოლოდინის, ევროკავშირიდან წამოსული დადებითი მესიჯების გამო, ხალხში გამყარდა ევროატლანტიკური კუსისადმი მხარდაჭერა. რუსული პროპაგანდა მუდმივად არსებობს. რუსეთს აგიტაცია-პროპაგანდა ახლა არ დაუწყია. არა მგონია, ამით ზემოქმედება ხდებოდეს საზოგადოების უდიდეს ნაწილზე. რაც შეეხება ჩვენს ოპონენტებს და კანონში ქორწინების განმარტებასთან დაკავშირებით რეფერენდუმის მოწყობას, დიდი შემოტევებია იმ პოლიტიკოსებისა თუ საზოგადოების წარმომადგენლების მხრიდან, რომლებიც ერთსქესიანთა ქორწინებების მომხრეები არიან. ამიტომ ჩვენ ხელი უნდა შევუწყოთ ხალხის აზრის გამოხატვას. შეხვედრები ადასტურებს – მოქალაქეებს უნდათ, რომ საქართველოში ქორწინება იყოს ერთობა ქალსა და მამაკაცს შორის. ეს საკითხი ბევრს აწუხებს და ეს პრობლემა ჩვენ არ გამოგვიგონია“, – დასძენს რესპონდენტი და კითხვას – “დაბოლოს, კონსერვატორები არჩევნებში როგორ მიიღებთ მონაწილეობას?“, – პასუხობს:
“ჩვენ ვრჩებით საპარლამენტო უმრავლესობაში. არჩევნებში მონაწილეობის საკითხს მოგვიანებით გადავწყვეტთ.“
