„რეზონანსი“: ნიშნავს თუ არა “ოცნებისათვის” ხმის მიცემა ხმის მიცემას ბიძინა ივანიშვილისათვის // პარლამენტის თავმჯდომარის საჯარო განცხადებას ოპონენტთა და ექსპერტთა არაერთგვაროვანი შეფასებები მოჰყვა

„რეზონანსი“: ვინ იბრალებს “ოცნების” მაჟორიტარობას

„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „კარგ ბიჭობასა“ და „ცუდ ბიჭობას“ შორის გაჩხერილი ხელისუფლება

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „ოცნება“ ჩვენი თანაგუნდელების გადაბირებაზე აქტიურად მუშაობს

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიგა ბუკიასთან: „პრეზიდენტის ბევრი ქმედება ჩემთვის გაუგებარია“ // „ქართული ოცნების“ მაჟორიტარობის კანდიდატებს, რომლებიც ადრე „ნაცმოძრაობასთან“ იყვნენ, არაფერი დაუშავებიათ“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გედევან ფოფხაძესთან: „საკონსტიტუციო სასამართლოს პოლიტიკური მიზნებისთვის ვერავინ გამოიყენებს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა ტუსკაძესთან: „გალსა და ახალგორში რეფერენდუმის ჩატარება დღესაც შეიძლება“

——–

„რეზონანსი“: უნდა ჩაიწეროს თუ არა კონსტიტუციაში საქართველოს ევროატლანტიკური სწრაფვის შესახებ?

——————-

„რეზონანსი“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ნიშნავს თუ არა “ოცნებისათვის” ხმის მიცემა ხმის მიცემას ბიძინა ივანიშვილისათვის

პარლამენტის თავმჯდომარის საჯარო განცხადებას მის ოპონენტთა და ექსპერტთა არაერთგვაროვანი შეფასებები მოჰყვა

ია აბულაშვილი

პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილი ამომრჩეველს ურჩევს 8 ოქტომბერს, როდესაც ხმის მისაცემად მივა კარგად გაიაზროს ვის აძლევს ხმას. მისი თქმით, 2012 წელს ამომრჩეველმა ხმა მისცა პირველ რიგში, ბიძინა ივანიშვილს და არა მის გარშემო შეკრებილ კოალიციას, წელს კი, მისი თქმით, “ქართული ოცნებისათვის” ხმის მიცემა სულაც არ ნიშნავს ბიძინა ივანიშვილისთვის ხმის მიცემას, მით უმეტეს რომ, როგორც უსუფაშვილი აცხადებს, ნოემბრიდან ივანიშვილი შესაძლოა, საერთოდ ჩამოშორდეს პოლიტიკას.

“ძალიან მნიშვნელოვანია, გუშინ ვინ გაგვახარა გინდ ჩემპიონობით, გინდ ქველმოქმედებით, გინდ პოლიტიკური წარმატებებით, მაგრამ გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანია, ხვალ ვინ გამოგვადგება, ვინ გაიყვანს ქვეყანას ფონს აი, ამ ძალიან მძიმე ვითარებაში. ეს არჩევანი კი თითოეულმა ჩვენგანმა 8 ოქტომბერს უნდა გააკეთოს. სამწუხაროდ, დღეს ბიძინა ივანიშვილი არ არის აქტიურ პოლიტიკაში, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილი არის “რესპულიკური პარტიის” კონკურენტი “ქართული ოცნების” არა მარტო დამფუძნებელი და სულის ჩამდგმელი, არამედ ლოგოც, სიმბოლოც, ლიდერიც, არჩევნების იმედიც, პროგრამაც და საერთოდ ყველაფერი.

ყველამ ვიცით, რომ სამწუხაროდ, მას უნდა წასვლა პოლიტიკიდან, მაგრამ ვერ მოახერხა და ამიტომ არის აი, იმ ვითარებაში, სადაც არის… თუმცა მე ვიცი და მჯერა, რომ მას უკვე ნამდვილად უნდა წასვლა ამ არჩევნების შემდეგ; იმ როლიდანაც კი, სადაც ამ ეტაპისთვის არის და მე ეს მაწუხებს. მაწუხებს იმიტომაც, რომ ამომრჩეველი, რომელიც 8 ოქტომბერს მივა ხმის მისაცემად, ეს კარგად უნდა გაიაზროს – ხმას აძლევს, მაგალითად “რესპულიკურ პარტიას” უსუფაშვილიან, ხიდაშელიან და ა.შ. თუ “ქართულ ოცნებას”, რომელსაც ნოემბრიდან ბიძინა ივანიშვილი აღარ ეყოლება. არ მინდა ვინმემ სხვანაირად გამიგოს, ან შეურაცყოფად მიიღოს, მაგრამ პოლიტიკურად “ქართული ოცნება” არ არსებობს. რადგან, პოლიტიკურად თუ “ქართულ ოცნებას” გამოვაკლებთ ბიძინა ივანიშვილს და საძალაუფლებო ბერკეტებს, იქ უბრალოდ აღარაფერი დარჩება, არც პოლიტიკურად, არც ორგანიზაციულად. დარჩება რამდენიმე საუკეთესო სახელმწიფო მოღვაწე, მაგრამ “ქართული ოცნება” მმართველი პარტია ვეღარ იქნება.

ამიტომ, ახლა, 8 ოქტომბერს, უკვე ხალხმა უნდა გააკეთოს თავის არჩევანი და ყველას თავისი უნდა მიაგოს. უმადურობას უნდა შევეშვათ ჩვენი მოქალაქეები და ყველას თავის დავუფასოთ; მაგრამ ამასობაში არჩევანი მომავალზე უნდა გავაკეთოთ. იმაზე, თუ ხვალისათვის ვინ გამოგვადგება”, – ეს არის ამონარიდი დავით უსუფაშვილის განცხადებიდან, რომელიც მან თავის “ფეისბუკ” გვერდზე გამოაქვეყნა.

პარლამენტის თავმჯდომარის მიერ გაკეთებულ განცხადებებს პოლიტიკოსთა მხრიდან უკვე მოჰყვა შეფასებები. ფრაქცია “ქართული ოცნების” თავმჯდომარის, გია ვოლსკის თქმით, პარლამენტის თავმჯდომარის მხრიდან გაკეთებული განცხადებები მიანიშნებს იმას, რომ ქვეყანაში წინასაარჩევნო პერიოდია. მისი თქმით, როგორც კი დავით უსუფაშვილი გადადის იმ ფორმატში, რასაც “რესპულიკური პარტია” ჰქვია, მისი დიაპაზონი მნიშვნელოვნად ვიწროვდება და პარტიულ ჩარჩოებში ექცევა.

დავით უსუფაშვილის განცხადება

როგორც “რესპუბლიკელთა” კამპანიის ნაწილი

პეტრე მამრაძის თქმით, დავით უსუფაშვილის ტექსტი არჩევნებზეა გათვლილი და იმაზე, რომ დაარწმუნოს ამომრჩეველი, რომ “რესპულიკური პარტია” პოლიტიკური პარტიაა, პარტია “ქართული ოცნება” კი – შემთხვევით შეკრებილი ადამიანების ჯგუფი.

“ცხადია, დავით უსუფაშვილის ტექსტი არჩევნებზეა გათვლილი, იმაზე, რომ დაარწმუნოს ამომრჩევლის ნაწილი მაინც, რომ “რესპულიკური პარტია” პოლიტიკური პარტია არის, პარტია “ოცნება” კი სინამდვილეში, შემთხვევით შეკრებილი ადამიანების ჯგუფია. მაგრამ საქმე ის არის, რომ ჩვენი ამომრჩევლის უმრავლესობას “რესპულიკური პარტიის” და მისი ლიდერების სახელის გაგონებაც არ უნდა. თუ რაიმე მომისმენია ბოლო პერიოდში, ეს არის ის, რომ ბიძინა ივანიშვილმა ის მაინც გააკეთა კარგი, რომ “რესპულიკელები” კოალიციაში არ დატოვაო. რაც უნდა წეროს დავით უსუფაშვილმა და მისმა თანაგუნდელებმა, “რესპულიკელები” ბარიერს ვერ გადალახავენ”, – ამბობს პეტრე მამრაძე.

ექსპერტი ზაალ ანჯაფარიძე კი თვლის, რომ ეს განცხადება წინასაარჩევნო რეჟიმში გაკეთებულ განცხადებაა, რომელითაც ხაგასმულია, რომ ქვეყანაში არაფორმალური მმართველობაა. “რა თქმა უნდა, წინასაარჩევნო კამპანიის რეჟიმში გაკეთებული განცხადებაა ემსახურება იმის დემონსტრირებას, რომ თითქოს “ქართული ოცნება” არ არის თვითკმარი ორგანო და დამოკიდებულია მთლიანად ბიძინა ივანიშვილზე და მის რესურსზე. ამ განცხადებით აშკარაა ამჟამად უკვე კონკურენტის დაკნინების მცდელობა ამომრჩევლის თვალში. ამით ხაზგასმულია, რომ ქვეყანაში არაფორმალური მმართველობაა”, – განაცხადა “რეზონანსთან” ზაალ ანჯაფარიძემ.

საქართველოს ექს-გენპროკურორის, სამართლის პროფესორის გია მეფარიშვილის თქმით, “არჩევნების წინა პერიოდია და ასეთი ხასიათის განცხადებები ალბათ ამით არის ნაკარნახევი და არც გამკვირვებია. რაც შეეხება ავტორისეულ ხედვას, ამ განცხადებაში უფრო ჩანს მოწოდება – “სწორება რესპულიკელებზე”. მე კი მგონია, რომ “გედის სიმღერა” უფრო არის მის გამონათქვამებში, რადგან ვერ ვხედავ “რესპულიკური პარტიის” ადგილს მომავალ პოლიტიკურ ცხოვრებაში”

ვის მისცემს ხმას ამომრჩეველი –

ბიძინა ივანიშვილს თუ “ქართულ ოცნებას”

როგორც ექსპერტი ზაალ ანჯაფარიძე ამბობს, “პარლამენტის თავმჯდომარის ამ განცხადებამ შეიძლება იმუშაოს ვიწრო ელექტორატში, ვინც არ არის “ქართული ოცნების” ამომრჩეველი. მაგრამ არ მგონია საერთოდ ასეთი განცხადებები პარლამენტის თავმჯდომარისაგან, რომელიც ამ კოალიციის წევრი იყო, საერთოდ ამომრჩევლისთვის სარწმუნო იყოს. რაც შეეხება პარტია “ქართულ ოცნებას”, ის შეიძლება ფორმალურად არის პოლიტიკური პარტია, მაგრამ თვითონ ივანიშვილის ფაქტორი ძლიერ გავლენას ახდენს. ვფიქრობ, ეს ფაქტორი ძალიან ძლიერად იმუშავებს არჩევნებზე“.

პეტრე მამრაძის თქმით კი, გაწბილებული ამომრჩეველი არც ივანიშვილს მისცემს ხმას და არც “ქართულ ოცნებას”. თუმცა, ამის მიუხედავად, იგი მაინც მმართველი პარტიის გამარჯვებას პროგნოზირებს. “რაც შეეხება ვის მისცემს ხმას ქართველი ხალხი – ბიძინა ივანიშვილს თუ “ქართულ ოცნებას”, გეტყვით, რომ არც ივანიშვილს და არც “ოცნებას”, ხმას მისცემს ადმინსიტრაციულ რესურსს. თუ 4 წლის წინ ბევრმა ადამიანმა ხმა მისცა პირადად ივანიშვილის და მისი ხათრით ზოგიერთ პარტიას, რომელიც სხვანაირად ბარიერსაც ვერ გადალახავდა, მათ შორის “რესპულიკელებს”, ასევე აირჩია პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი, მხოლოდ და მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილის ხათრით, დღეს გაწბილებამ ისეთ დონეს მიაღწია, რომ თავის ენთუზიაზმით არც “ოცნებას” და არც ბიძინა ივანიშვილს ხმას თითქმის არავინ აძლევს.

სამაგიეროდ მმართველ გუნდს ხელში უჭირავს მთელი ადმინისტრაციული და ფინანსური რესურსი. ამას ემატება ორი ფაქტორი. ერთი, რომ ოპოზიციურ პარტიებში არ არსებობს ქარიზმატული ლიდერი, ანუ იმ დონის პოპულისტი და დემაგოგი, რომ მასები მიიზიდოს; მეორეს მხრივ, პარტია “ოცნებით” გაწბილებამ არ მიაღწია საერთო სახალხო პროტესტის ზღვარს. ამიტომ ეს არჩევნები ჩაივლის ხელისუფლების მიერ ძალაუფლების კონსოლიდაციისა და არა კოლაფსის ნიშნით.

“მოწოდება, რომ ხალხმა არ მისცეს ხმა “ოცნებას”, ვინაიდან ბიძინა ივანიშვილს გადაწყვეტილი აქვს ხელისუფლებას მთლიანად ჩამოშორდეს და გაწყვიტოს ყოველნაირი კავშირი, არ იმუშავებს, იმიტომ, რომ ივანიშვილის არაფორმალურ მმართველობაში დარჩენის იმედით ხელისუფლებას ხმას მაინც არავინ მისცემს”, – აცხადებს პეტრე მამრაძე.

დაიშლება თუ არა „ოცნება“

ბიძინა ივანიშვილის მხარდაჭერის გარეშე

პეტრე მამრაძის თქმით, “რაც შეეხება ე.წ. პარტია “ოცნებას”, რა თქმა უნდა, ეს პარტია არ არის. საქართველოში ხომ პოლიტიკური პარტიების შექმნა არც დაწყებულა. დღეს ხელისუფლებაში მყოფი ადამიანები ბიძინა ივანიშვილის თანამშრომლები არიან, ბევრი მათგანი ბანკ “ქართუდანაა” წამოყვანილი, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ისინი დაიშლებიან, დატოვებენ სამთავრობო პოსტებს და საპარლამენტო სავარძლებს. ეს არ მოხდება იმ შემთხვევაშიც კი, ბიძინა ივანიშვილმა მთლიანად რომ გაწყვიტოს კავშირი ხელისუფლებასთან, ან თუნდაც საქართველო რომ მიატოვოს”, – ამბობს პეტრე მამრაძე.

როგორც გია მეფარიშვილი ამბობს, “ბატონი დავით უსუფაშვილი იმაში ნამდვილად სწორია, რომ “ქართული ოცნების” კოალიცია ნამდვილად ამორფული პოლიტიკური წარმონაქმნი იყო, რადგან მასში გაერთიანებული პოლიტიკური ძალები არავითარ იდეოლოგიურ ან მსოფლმხედველურ ერთიანობას არ განიცდიდნენ. პოლიტიკურ პარტიაში, მითუმეტეს კოალიციაში პოლიტიკურ ძალთა გაერთიანებისას, ამ ერთობას (მხედველობაში მაქვს იდეოლოგიური და მსოფლმხედველობრივი) გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება.

რაც შეეხება ცენტრალურ კითხვას, თუ ბიძინა ივანიშვილი განაცხადებს და დატოვებს პოლიტიკურ მხარდაჭერისაგან “ქართულ ოცნებას”, რა მოხდება მაშინ – ძალიან მიჭირს პროგნოზის გაკეთება. მე არ ვარ “ქართული ოცნების” თაყვანისმცემელი, მაგრამ უმადურობა იქნებოდა იმის არაღნიშვნა, რაც გაკეთდა. დღეს ბიძინა ივანიშვილს ალტერნატივა არ აქვს და თუ “ქართულ ოცნებას” გამარჯვება უწერია, მხოლოდ მასთან ერთად უნდა მოიაზრებოდეს. ეს ჩემი მოსაზრებაა, მაგრამ როგორ დატრიალდება არჩევნების ჩარხი, ეს უკვე ქართველი ხალხის გადასაწყვეტია”, – განაცხადა “რეზონანსთან” გია მეფარიშვილმა.

„რეზონანსი“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ვინ იბრალებს “ოცნების” მაჟორიტარობას

თიკო ოსმანოვა

ვინ ეფარება რეგიონებში “ქართული ოცნების” სახელს – მცხეთის მაჟორიტარობის კანდიდატ დიმიტრი ხუნდაძის განცხადებით, ოპონენტები ცდილობენ ამომრჩევლები დაარწმუნონ, რომ “ქართული ოცნების” კანდიდატები ისინი არიან და არა ის ხალხი, ვინც გიორგი კვირიკაშვილმა საჯაროდ დაასახელა. მისივე თქმით, ამ აფიორაში განსაკუთრებით დამოუკიდებელი დეპუტატები არიან ჩართული და ასეთი ადამიანები მოდებული არიან თითქმის ყველა რეგიონში, მათ შორის მცხეთაშიც.

“დაიწყო საარჩევნო კამპანია და, ბუნებრივია, ყველა სუბიექტი, ვინც მონაწილეობას იღებს, გამარჯვებისთვის იბრძვის, მაგრამ გააჩნია რა გზით. “ყოველთვის ვეწინააღმდეგებოდი იმ აზრს, რომ პოლიტიკა ბინძური სფეროა, მაშინაც კი, როცა პოლიტიკოსი არ ვიყავი. პირიქით, პოლიტიკა სწორედ რომ ღირსების და ადამიანობის ტესტია. ეს განსაკუთრებით ავიწყდებათ არჩევნების პერიოდში, როცა გამარჯვების მისაღწევად ყველა გზას იყენებენ, განსაკუთრებით ტყუილს და ბინძურ მაქინაციებს.

ამ მხრივ წლევანდელი არჩევნებიც არ არის გამონაკლისი და უკვე დაიწყო სიცრუის ფართო ტირაჟირება საზოგადოებაში. მაგალითად, საქართველოს თითქმის ყველა რაიონში, მათ შორის მცხეთაშიც, ჩვენი ოპონენტები სხვადასხვა პარტიიდან და განსაკუთრებით, დამოუკიდებელი კანდიდატები, ჭორებს ავრცელებენ და ცდილობენ ხალხი დაარწმუნონ იმაში, რომ “ქართული ოცნების” რეალური კანდიდატები ისინი არიან და არა ის პირები, ვინც პარტიის თავმჯდომარემ საჯაროდ წარადგინა. გამოდის, რომ მან იცრუა, დაასახელა ერთი და მხარს უჭერს მეორეს”, – განაცხადა დიმიტრი ხუნდაძემ.

თუმცა რომელი დამოუკიდებელი დეპუტატი ამოეფარა მცხეთაში “ქართული ოცნების” სახელს, დიმიტრი ხუნდაძე ამას არ აკონკრეტებს. “რეზონანსი” გუშინ მთელი დღის განმავლობაში ცდილობდა მასთან დაკავშირებას, თუმცა უშედეგოდ.

“პატრიოტთა ალიანსი – გაერთიანებული ოპოზიციის” მცხეთის მაჟორატარი კანდიდატის, კონსტანტინე მორგოშიას თქმით, მცხეთის რაიონზე ასეთი ფაქტების შესახებ მასაც სმენია: “სხვა რეგიონებში რა ხდება, არ ვიცი, მაგრამ მცხეთაზე არაერთხელ მსმენია. მცხეთის დამოუკიდებელი კანდიდატი ცეზარ ჩოჩელი ამბობს, რომ “ქართული ოცნების” ზოგიერთი წევრი მას გულშემატკივრობს და შეიძლება სწორედ ამას გულისხმობს ბატონი დიმიტრი ხუნდაძე. თანაც, დამოუკიდებელ დეპუტატად მცხეთაში ჯერჯერობით მხოლოდ ცეზარ ჩოჩელი იყრის კენჭს. ოპოზიციურ პოლიტიკურ პარტიებს კი კანდიდატები ჯერ არ წარუდგენიათ”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას კონსტანტინე მორგოშია.

მცხეთის გარდა კიდევ სად შეიძლება ეფარებოდნენ “ქართული ოცნების” სახელს, ჯერჯერობით გაურკვეველია. “ქართული ოცნება დემოკრატიული საქართველოს” მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი თელავისა და ყვარლის გაერთიანებულ ოლქში ირაკლი სესიაშვილის განმარტებით, კახეთში ასეთი ფაქტის შესახებ არ სმენია, თუმცა, როგორც პარტიის საბჭოს წევრი აცხადებს, რომ ამაზე რეაგირებას აუცილებლად მოახდენენ.

“შეიძლება ვიღაც, სადღაც რომელიმე რეგიონში ცდილობს მართლაც “ქართული ოცნების” სახელით სარგებლობას. თუმცა კახეთში ამის შესახებ არაფერი მსმენია, მაგრამ, როგორც საბჭოს წევრი გეუბნებით, რომ ამაზე რეაგირებას აუცილებლად მოვახდენთ”, – გვითხრა ირაკლი სესიაშვილმა.

დიმიტრი ხუნდაძის განმარტებით კი, ის პირები, ვისაც პრემიერმა დახმარების ხელი გაუწოდა, მას სიცრუეში ადანაშაულებენ.

“ვფიქრობ, გიორგი კვირიკაშვილის ჯერ კიდევ მცირე დროის მმართველობის პერიოდში ძნელად თუ მოიძებნება საქართველოს მოქალაქე, ვისაც მის მიმართ ნდობა არ გაუჩნდა. ამ დროს, სწორედ ის პირები, ვისაც პრემიერმა დახმარების ხელი გაუწოდა ისევ ჩვენი ქვეყნის და ხალხის საკეთილდღეოდ, სიცრუეში ადანაშაულებენ. ალბათ, ყველა დამეთანხმება, რომ ეს უდიდესი შეურაცხყოფაა. “ქართულ ოცნებას” ღირსეული ლიდერი ჰყავს და მისი შეურაცხყოფის უფლებას არავის მივცემ. საინტერესოა ჩვენი ოპონენტების ქმედება – უპირისპირდებიან “ოცნებას”, მის კანდიდატს და სწორედ “ოცნებასთან” გაიგივებით სურთ საარჩევნო ხმების მიღება. სხვის კალთას ამოფარება კაცის საქმე არ არის და ისინი ვერასოდეს იმარჯვებენ.

რაც შეეხება ჩემს რაიონს, მცხეთა 2012 წლამდე სავაჭრო დახლზე იყო შემოდებული და ხალხის ქონებით მილიონებს შოულობდნენ მხოლოდ ხელისუფალნი. ამის არაერთი მტკიცებულება არსებობს. ეს დრო დამთავრდა, ახლა მცხეთა მხოლოდ ხალხს ეკუთვნის. ქალაქსა და რაიონს განვითარების პერსპექტივა მიეცა და არასოდეს დაუბრუნდება ჩინოვნიკების ბატონობის პერიოდს. ამისათვის იმდენჯერ ვიბრძოლებ, რამდენჯერაც დამჭირდება, ვინც არ უნდა შეეწინაღმდეგოს ამას. ეს ბრძოლა არ არის მოკლევადიანი და არც მხოლოდ ერთ კონკრეტულ მიზანს ემსახურება. ჩემი ყველაზე მძლავრი იარაღი ღირსება და წესიერებაა, ის, რაც დიდ ფულზეც კი არ იყიდება”, – ნათქვამია დიმიტრი ხუნდაძის განცხადებაში.

ის, რომ დამოუკიდებელი დეპუტატები რეგიონებში “ქართული ოცნების” სახელს ეფარებიან, ამას “ეროვნული ფორუმის”ერთ-ერთი ლიდერი ანი მიროტაძეც ადასტურებს. თუმცა ჯერჯერობით კონკრეტულ ფაქტებზე ვერ საუბრობს: “ასეთი რამ მეც გავიგე, მაგრამ კონკრეტულად სად ხდება – ძალიან გამიჭირდება ამაზე საუბარი. რადგან ამ განცხადებას ხუნდაძე აკეთებს, ე.ი. აქვს კონკრეტული ფაქტები. მე უბრალოდ ზოგადად მაქვს ინფორმაცია, რომ ზოგიერთი დამოუკიდებელი კანდიდატი “ქართული ოცნების” ქოლგის ქვეშ გამოდის”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ანი მიროტაძე.

“თავისუფალი საქართველოს” ლიდერი კახა კუკავა კი მიიჩნევს, რომ დამოუკიდებელ დეპუტატებს ამის გაკეთების საფუძველს თავად “ქართული ოცნების” წევრები აძლევენ.

“დამოუკიდებელ დეპუტატებს ამის საფუძველს თავად “ქართული ოცნება” აძლევს. შიგნით აქვთ კლანური დაპირისპირება და როდესაც გამარჯვებული კლანი აყენებს თავის კანდიდატს, დამარცხებული თავის კანდიდატს საინიციატივო ჯგუფის სახელით წარადგენს.

როგორც ცნობილია, მთაწმინდის ოლქში “ქართული ოცნება” საკუთარი მაჟორიტარობის კანდიდატის დაყენებას არ აპირებს და დამოუკიდებელ კანდიდატ სალომე ზურაბიშვილს უჭერენ მხარს. აქედან გამომდინარე ეს დამოუკიდებელი კანდიდატების პასუხისმგებლობის საკითხი არ არის. ეს არის “ქართული ოცნების” მიერ ჩამოყალიბებული კორუფციული პრაქტიკის შედეგი”, – უთხრა “რეზონანსს” კახა კუკავამ.

„რეზონანსი“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „კარგ ბიჭობასა“ და „ცუდ ბიჭობას“ შორის გაჩხერილი ხელისუფლება

ნინო ქეთელაური

“პარტიებს შორის მიგრაციული პროცესები ნიშნავს იმას, რომ ჩვენთან პოლიტიკური ელიტა საერთოდ არ არსებობს, ადამიანები მხოლოდ სკამებისა და ძალაუფლებისთვის იბრძვიან და არა იდეისთვის, ან ფასეულობების სისტემისთვის”, – ასე აფასებს პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი პარტიებიდან მასობრივი მიგრაციის ფაქტებს. მისი თქმით, ხელისუფლების არც ერთი შტო საკუთარი მანდატის შესაბამისად არ ფუნქციობს, რაც პოსტსაარჩევნო პერიოდში სერიოზული კრიზისის ჩამოყალიბების წინაპირობას ქმნის.

გია ხუხაშვილი: ეს პროცესი წინასწარ პროგნოზირებადი იყო. ბუნებრივია, ასეთი ნაბიჯების ფასი გაიზრდება და შეიძლება უფრო მძიმე წონიანი პოლიტიკოსების დემარშები ვიხილოთ. განსაკუთრებით რთულად ექნებათ საქმე კოალიციაში შუამავალ სუბიექტებს, რომლებმაც 4 წლის განმავლობაში შეიძინეს ხელისუფლებაში ყოფნის გამოცდილება, იგრძნეს მისი სიტკბო და განსაკუთრებით რეგიონებში, სახელისუფლებო ბერკეტების დაკარგვის რისკი, დამატებითი სტიმულია იმისთვის, რომ პარტია “ქართულ ოცნებაში” გადაბარგება დაიწყონ. სწორედ ამ პროცესს ვაკვირდებით “რესპუბლიკური პარტიისა” და “თავისუფალი დემოკრატების” შემთხვევაში. მე არ გამოვრიცხავ, რომ პარტია “ქართული ოცნების” მხრიდანაც იყოს ეს პროცესი სტიმულირებული, მაგრამ ესეც რომ არ იყოს, იქ ძალიან ბევრი ისეთი ადამიანია, ვინც 4 წლის განმავლობაში მიეჩვია ბიძინა ივანიშვილის რესურსებზე პარაზიტობას და არ უნდა იქიდან ჩამოსვლა. სხვა პარტიებიდან ეს ნაკლებად მოსალოდელია. ერთადერთი, ეს რისკი უდგას პაატა ბურჭულაძის პარტიას, მაგრამ იქ მიზეზი გახლავთ სხვა. ამ პარტიის ფორმირება ძალიან მოკლე ვადაში მოხდა და ამ მოკლე პერიოდში ფილტრაციის, საქმეში გამოცდის დრო არ გაქვს და შესაძლებელია სხვადასხვა სპეცმეთოდებით ამ ტიპის პარტიაზე შეტევის მიტანა.

- ეს პარტიები ყოფილი თანაგუნდელების გადაბირებაში “ქართულ ოცნებას” ადანაშაულებენ…

- კი, ბატონო, ჩვენ შეიძლება ამ კუთხითაც შევხედოთ, მაგრამ მეორე მხრიდან, თვითონ ესენი ვერ განვითარდნენ პარტიულად, თავის დროზე თავადაც პარაზიტობდნენ ბიძინა ივანიშვლის რესურსებზე, არ ჰქონდათ არც ხალხთან მუშაობის გამოცდილება და თანახმა იყვნე პარაზიტირება ასე გაეგრძელებინათ. მერე მათ წამოსვლა მოუწიათ და რა უკვირთ თანაგუნდელების?! ამ პარტიებიდან რომელი იყო თანახმა, რომ ბიძინა ივანიშვილს გაეშვა? “რესპუბლიკურ პარტიას” ჩვენ თავადაც ვხედავდით, რომ ყველაფერს აკეთებდა იმ სიკეთის შესანრჩუნებლად, რაც ჰქონდა, სანამ არ გამოაგდო “ქართულმა ოცნებამ”. თვითონ ლიდერები იქცეოდნენ ასე და მსგავსი ქმედება თანაპარტიელების ქვედა დონეზე რატომ უკვირთ, ეს არ მესმის.

- როგორც ადრე თქვით, ეს პროცესები ამ კონკრეტულ პარტიებზე დადებითად ვერ აისახება, მაგრამ არც “ქართული ოცნებითვის” იქნება კარგის მომტანი. მაშინ, ვის აწყობს ყველაზე მეტად მიგრაციის პროცესი?

- ეს მიგრაცია არის წმინდა მექანიკური პროცესი და ელექტორალური თვალსაზრისით, აქ მოგებული მხარე არ არსებობს. ყველა დაზარალებულია, მათ შორის საზოგადოება. მიგრაციული პროცესი ნიშნავს იმას, რომ ჩვენთან პოლიტიკური ელიტა საერთოდ არ არსებობს, ადამიანები მხოლოდ სკამებისა და ძალაუფლებისთვის იბრძვიან და არა იდეისთვის ან ფასეულობების სისტემისთვის. ახლა ეს ერთჯერადი პროცესია, თორემ საერთოდ, ჩვენ ამის პროფესიონალები გვყავს – დეპუტატობის კანდიდატები, რომლებიც ედუარდ შევარდნაძის დროიდან დაწყებული, პარტიიდან პარტიაში მიგრირებენ იმის მიხედვით, თუ ვინ არის ხელისუფლებაში; ადამიანები, რომლებმაც “ცოცხების ფონზე” “ნაციონალური მოძრაობის” სახელით იყარეს კენჭი და დღეს “ქართული ოცნების” მაჟორიტარობის კანდიდატები არიან.

ერთია, რომ ეს ამ ადამიანების აპოლიტიკურობას აჩვენებს, რომელთა მიზანი ძალაუფლებაა, მაგრამ მეორეს მხრივ, “ოცნების” პრობლემა არის სხვა ტიპის – ის ამბობს, რომ ჩემთვის იდეა მთავარი არ არის, მე მზად ვარ ნებისმიერ დისკრედიტირებულ, უპრინციპო ადამიანთან (კონკრეტულად ადამიანებს არ ვგულისხმობ) ვითანამშრომლო, ოღონდ ძალაუფლება შევინარჩუნო. ეს ნიშნავს, რომ საქართველოში არ არსებობს პარტია, რომელიც ფიქრობს სახელმწიფოზე, ყველა ფიქრობს საკუთარ ძალაუფლებაზე, სკამზე და კეთილდღეობაზე. ამიტომ არის, რომ ამომრჩევლის 60-65% ასეთი განწყობითაა: ან არ მიდის არჩევნებზე, ან ჯერ ვერ გადაწყვიტა, ან თუ მიდის, მათი უმრავლესობაც არჩევანს არ აკეთებს, რადგან თვლის, რომ ჰყავს ცუდი ხელისუფლება, ცუდი ოპოზიცია “ნაციონალური მოძრაობის” და დანარჩენი პოლიტიკური ელიტის სახით.

წინასაარჩევნოდ ეს ძალიან ცუდ სურათს ქმნის, რაც პოსტსაარჩევნო პერიოდში სერიოზული კრიზისის ჩამოყალიბების წინაპირობის საფუძველია. შეიძლება არა პირდაპირ პოსტ საარჩევნო პერიოდში, მაგრამ იმის შანსი, რომ შემდეგმა ხელისუფლებამ 4 წელი ვერ მოახერხოს ქვეყნის მართვა და ჩვენ ისევ რევოლუციური განვითარება მივიღოთ, მკვეთრად იზრდება.

- გახშირდა ოპოზიციური პარტიების ოფისების გატეხვის ფაქტები. როგორ ფიქრობთ, ყველა შემთხვევაში ერთი ხელი ურევია?

- ამაში ჯერჯერობით სისტემურ პრობლემას ვერ ვხედავ. დღევანდელ ვითარებას 2012 წლისას თუ შევადარებთ, რა თქმა უნდა, ბევრად უკეთესია, იგივე კონკურენტუნარიანობის, საინფორმაციო თავისუფლების თვალსაზრისით. ეს ნაწილობრივ ხდება იმიტომ, რომ ხელისუფლებას სუსტი, მაგრამ აქვს ნება, რომ არ დაემსგავსოს მიხეილ სააკაშვილის რეჟიმს.

თუმცა, ნაწილობრივ შეიძლება უნდა კიდეც იმ ინსტრუმენტების გამოყენება, მაგრამ საამისო უნარები არ აქვს. “ცუდ ბიჭობასაც” გარკვეული უნარები უნდა. დღევანდელი ხელისუფლება ჩამოყალიბდა ადამიანების კონგლომერატად, რომელსაც არც “კარგი ბიჭობა” შეუძლია და არც ცუდი, გაჩხერილია შუაში და რა უნდა, რისთვის არის, რა პოლიტიკური და სახელმწიფოებრივი მიზნები აქვს, ამაზეც კი ვერ ჩამოყალიბდა. დღემდე ბიძინა ივანიშვილის რესურსებზე პარაზიტობენ და მისი მხრებიდან ჩამოსვლას არც აპირებენ. ბიძინა ივანიშვილს შეიძლება უნდა კიდეც, რომ გაერიდოს პროცესს, მაგრამ ვერ გაერიდიება, რადგან “ოცნებაში” ლიდერი არ არსებობს, რომელსაც საკუთარ თავზე სახელმწიფოებრივი განვითარების პასუხისმგებლობის აღება შეეძლება.

- ოპოზიციური პარტიები მმართველი ძალის მხრიდან გახშირებულ ზეწოლის ფაქტებზე საუბრობენ…

- ჩვენ ასეთ მანკიერ წრეში ვტრიალებთ. “ქართული ოცნების” მხრიდან შეიძლება იყოს ასეთი გამოვლინებები, რადგან მას სისტემა არ შეუცვლია. დღესაც კი სისტემის ქვედა დონეებზე, სააკაშვილის დრინდელი ხალხი მუშაობს. შესაბამისად, ეს ადამიანები როდესაც დავალებად იღებენ, რომ “ქართული ოცნების” სასარგებლოდ რაღაც გააკეთონ, ისინი მოქმედებენ ასე. იმიტომ, რომ სხვანაირი მოქმედების გამოცდილება არ აქვთ. თუმცა, შეიძლება ასეთი ცალკეული ნეგატიური შემთხვევები ვიხილოთ, მაგრამ სისტემურად და “ეფექტურად”, როგორც საკაშვილი აკეთებდა, ამას ეს ხელისფლება ვერ გააკეთებს. რა თქმა უნდა, საზოგადოებას ნებისმიერ შემთხვევაზე უნდა ჰქონდეს რეაგირება, რომ ვიღაცეებს არცთუ ისე დიდი პრობლემების უფრო სერიოზულად გადაქცევის საშუალება არ მიეცეთ.

- ამ დრომდე საზოგადოებაში არ ჩნდება ბიძინა ივანიშვილი. ახლა საუბარი დაიწყო იმაზე, საერთოდ გამოჩდება თუ არა. წინასაარჩევნოდ მისი არგამოჩენა როგორ აისახება “ოცნების” რეიტინგზე?

- მე როგორც მახსოვს, მან თქვა – სექტემბერი. დაველოდოთ, შეიძლება ვიხილოთ კიდეც. ამაზე საუბარი ნაადრევი მგონია.

- როგორც ცნობილი გახდა, დავით უსუფაშვილის მიერ წარდგენლ საკონსტიტუციო სასამართლოს კანდიდატებს “ოცნება” მხარს არ დაუჭერს. როგორ ფიქრობთ, ამის მიზეზი მათ შორის არსებული დაპირისპირებაა, თუ “ოცნებას” უკვე ჰყავს საკუთარი კანდიდატი?

- მიუხედევად იმისა, რომ დავით უსუფაშვილი პარლამენტის თავმჯდომარეა, მას არ უნდა გაუკვირდეს, რომ მმართველი ძალა მის კანდიდატებს კენჭს არ უყრიდეს, რადგან ისინი უკვე ცალკე პოლიტიკური ძალები არიან.

რაც შეეხება იმას, “ოცნებას” უკვე ჰყავს თუ არა თავის კანდიდატი, ეს არ ვიცი, მაგრამ არ მგონია, რომ ამ პარლამენტს კიდევ რაიმეს გადაწყვეტის უნარი აქვს. ძალიან სკეპტიკურად ვუყურებ იმას, რომ პარლამენტი კიდევ შეძლებს შეკრებას და რაიმე გადაწყვეტილების მიღებას. დიდი ხანია ის ქმედუუნაროა და ამ წინასაარჩევნო პროცესში ეს კიდევ დამატებითი პრობლემაა. მუდმივად ვსაუბრობთ შესაძლო პოსტსაარჩევნონ კრიზისზე, რა დროსაც ინსტიტუტები უნდა იყოს მყარი იმისთვის, რომ ასეთი ტიპის კრიზისებს გაუმკლავდეს. ამ დროს ჩვენ ასეთი რეალობა გვაქვს – დიკრედიტირებულია სასამართლოები და პარლამენტი, მთავრობა საერთოდ ჰაერშია დარჩენილი, პრეზიდენტის ლეგიტიმურობა საკმაოდ შესუსტებულია და ის კიდევ უფრო შესუსტდა რეფენდუმთან დაკავშირებული პერიპეტიების გამო. ხელისუფლების არც ერთი შტო არ ფუნქციობს საკუთარი მანდატის შესაბამისად, რაც ძალიან სახიფათოა. ნაცვლად იმისა, რომ “ქართულ ოცნებას” დემოკრატიის პრინციპების შესაბამისად ინსტუტუტები გაეძლიერებინა, მათი ავტორიტეტი და ლეგიტიმაცია საერთოდ მოსპო. ეს არ არის მხოლოდ “ქართული ოცნების” დამსახურება, ამაში “ნაციონალურმა მოძრაობამ” საკმაოდ დიდი როლი ითამაშა. ასეთ ვითარებაში ვინ უნდა ითამაშოს სავარაუდო კრიზისის მართვის მენეჯერის როლი, ჩემთვის გაუგებარია.

- როგორ შეაფასებთ პრეზიდენტის გადაწყეტილებას ქორწინების განსაზღვრებაზე რეფერენდუმის არჩატარებასთან დაკავშირებით?

- ეს არის წმინდა პოლიტიკური თემა. ეს თემა მოგონილია ქართულ სინამდვილეში. კანონით ისედაც რეგულირდება და თუ ახლა კონსტიტუციაშიც არ შევიტანთ, ხვალ ავდეგებით და ყველა ორიენტაციას შევიცვლით!? ეს ზედმეტად არსერიოზულად მიმაჩნია. თუმცა, როგორც პოლიტიკური თემა, საკმაოდ კარგად არის მოფიქრებული.

პრეზიდენტის გადაწყვეტლება იყო არა პოლიტიკოსის, არამედ საზოგადო მოღვაწის გადაწყვეტილება, რომელსაც საკმაოდ მყარი ფასეულობათა სისტემა აქვს და იღებს შესაბამის გადაწყვეტილებას. როგორც საზოგადოებრივ მოღვაწეს, მე პატივს ვცემ მის გადწყვეტილებას, მაგრამ როგორც პოლიტიკოსს და ქვეყნის პრეზიდენტს, ამ ტიპის გადაწყვეტილება არ უნდა მიეღო. ამით კი არ ასუსტებს თავის ოპონენტებს, რომლებსაც ამ თემის პოლიტიკური დღის წესრიგში შემოტანა უნდათ, არამედ აძლიერებს და მეტ არგუმენტს აძლევს მომავალი ქმედებებისთვის.

ის იყო ცუგცვანგის პოზიციაში – ან დანიშნავდა, ან- არა და ორივე შემთხვევაში მის ოპონენტებს ჰქონდათ გარკვეული სამოქმედო გეგმა. ამიტომ, როდესაც შენ გიგებენ ხაფანგს, უნდა ეძებო მესამე გზა, რომელიც იქნებოდა რეფერენდუმის დანიშვნა, რადგან ამას ითხოვდა საზოგადოების გარკვეული ნაწილი, ოღონდ არა არჩევნების დღეს, არამედ მის მერე, მაგალითად, იანვარში, თებერვალში. ამით ამ საკითხს პოლიტიკური დღის წესრიგიდან ჩახსნიდა და ვერც წინასაარჩევნო გარემოზე მოახდენდა გავლენას. იანვარ-თებერვალში კიდევ ამ რეფრენდუმზე ვინმე წავიდოდა, ან – არა.

ეს ერთი არგუმენტი, თუ რატომაც უნდა მიეღო მესამე გადაწყვეტილება და გარდა ამისა, მე მაქვს მეორე არგუმენტიც – მას რა თქმა უნდა, აქვს უფლება, რომ არ დანიშნოს რეფერენდუმი და ამის მოტივები მოიყვანოს, მაგრამ როდესაც მასთან მიდის ხელმოწერების კრტიკული რაოდენობა, 200 000 კაცის ხელმოწერის უარყოფის უფლება არ აქვს. სხვა შემთხვევაში, ძალიან საკამათო ხდება ასეთი ტიპის გადაწყვეტილებები.

როდესაც საზოგადოების ასეთი მაღალი მოთხოვნაა, თუნდაც ის შენთვის მიუღებელი იყოს, რეფენდუმის არდანიშვის უფლება მხოლოდ მაშინ შეიძლება მისცე თავს, როდესაც მინიმუმ 60%-იანი სახალხო მხარდაჭერა გაქვს. როდესა ისედაც მყიფე ლეგიტიმაცია გაქვს, ასეთი გადაწყვეტილებები დემოკრატიული პრინციპებიდან გამომდინარე საეჭვოდ მიმაჩია.

- ირაკლი ოქრუაშვილი მაჟორიტარად გორში წარდგა, სადაც მისი კონკურენტია ირაკლი ალასანია, როგორია მათი შანსები?

- ჩვენ თუ მიხეილ სააკაშვილთან გვაქვს პრეტენზიები, მისი რეჟიმი სწორედ ირაკლი ოქრუაშვილის ხელით იბადებოდა. ყველაზე შემაშფოთებელი, აგრესიული ქმედებების, საიდანაც ეს ურჩხული დაიბადა, პირველი მერცხალი ირაკლი ოქრუაშვილი იყო. ამ შემთხვევაში “ქართული ოცნება” იქცევა ძალიან უცნაურად. ისინი თვლიან, რომ ირაკლი ალასანიას მიიჩნევენ პოლიტიკური მტრად და ამ ვითარებში, თუ ისინი თვლიან, რომ მათი მტრის მტერი მათი მეგობარია, სახელმწიფოებრივი განვითარების თვალსაზრისით ასეთი მიდგომა დამანგრეველია. შეიძლება ირაკლი ალასანიასადმი მე სერიოზული პრეტენზია მქონდეს, მაგრამ ნამდილად შემიძლია ვთქვა, რომ ირაკლი ოქრუაშვილთან შედარებით ის ბევრად უკეთ გამოიყურება.

„რეზონანსი“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „ოცნება“ ჩვენი თანაგუნდელების გადაბირებაზე აქტიურად მუშაობს

სალომე სარიშვილი

“რესპუბლიკური პარტიის” ერთ-ერთი ლიდერის, ლევან ბერძენიშვილის ინფორმაციით, “ქართული ოცნება” რაიონებში მათი თანაგუნდელების გადაბირებას ცდილობს. დეპუტატის თქმით, ამის მაგალითია ფოთის შემთხვევაც, როცა საქალაქო ორგანიზაციის თავმჯდომარემ და პარტიის რამდენიმე წევრმა “რესპუბლიკელებთა” რიგები დატოვეს. ლევან ბერძენიშვილი ამ ფაქტს სამარცხვინოს უწოდებს და ამბობს, რომ გარდა ამგვარი ქმედებისა, მმართველ პარტიას წინასაარჩევნოდ სხვა ბევრი დარღვევაც აქვს.

როგორ აფასებენ წინასაარჩევნო გარემოს “რესპუბლიკელები”, რას ურჩევენ ამომრჩეველს და როგორია მათი დამოკიდებულება პარტიიდან რამდენიმე თანაგუნდელის წასვლის თაობაზე? – ამ თემებზე “რეზონანსი” ლევან ბერძენიშვილს ესაუბრა.

ლევან ბერძენიშვილი: ვფიქრობ, ყველამ უნდა იცოდეს, რომ თუკი ვინმე ხმას ბიძინა ივანიშვილს აძლევს, იმედი გაუცრუვდება. ბატომა უსუფაშვილმა მის განცხადებაში სწორედ ეს თქვა და ამომრჩეველი გააფთხილა, რომ 8 ოქტომბრისთვის ბიძინასთვის გადანახული ხმები შეინახოს, რადგან ეგეთი ადამიანი პოლიტიკაში აღარ იქნება. მე მგონი ეს ძალიან სამართლიანია, რადგან პოლიტიკაში მონაწილეები არიან ისინი, ვინც ცენტალურ საარჩევნო კომისიაში არიან დარეგისტრირებული. ამიტომ თუკი ვინმეს სურს ხმა ბიძინა ივანიშვილის მისცეს, ეს სხვანაირად უნდა გამოხატოს, რადგან ეს ხმა “ქართულ ოცნებას” ნამდვილად არ ეკუთვნის. მიუხედავად იმისა, რომ პარტია მისი დაფუძნეულია. აი, მაგალითად, რეზო შავიშვილთან ერთად “ნაციონალური მოძრაობის” დამფუძნებელი მეც ვარ, მაგრამ ამის გამო ხმას კაციშვილი არ მაძლევს. ასე რომ, ვფიქრობ, პარლამენტის თავმჯდომარემ სწორი და რაც მთავარია, სამართლიანი განცხადება გააკეთა.

- როგორ ფიქრობთ, შეიძლება პარლამენტის თავმჯდომარის განცხადებამ ამომრჩეველზე რაიმე ზეგავლენა მოახდიოს?

- რა თქმა უნდა, არა. ჩვენს განცხადებებზე რომ ვინმე რამე გადაწყვეტილებას იღებდეს… ვეჭვობ, რომ ამომრჩეველს უსუფაშვილის ნათქვამის გაააზრება გაუადვილდეს, მაგრამ კარგია, რომ პარლამენტის თავჯდომარემ ეს გულწრფელად თქვა, რადგან ასეთი არაფორმალური მმართველი ჩვენ არაფერში არ გვჭირდება. ეს არც ბიძინას უნდა და წესით, არც საქართველოს უნდა უნდოდეს.

- თქვით, რომ ივანიშვილი არაფორმალური მმართველია და ამ დრომდე პოლიტიკაში რჩება. საიდან გაქვთ ინფორმაცია, რომ ამჯერად ექსპრემიერმა საბოლოოდ გადაწყვიტა პოლიტიკიდან წასვლა?

- ვერ გეტყვით, ეს თავად უსუფაშვილს უნდა ვკითხოთ. ივანიშვილი, მე მგონი, 4 წელია არ მინახავს. ასე რომ, ამაზე კონკრეტულ პასუხს ვერ გაგცემთ.

- სულ ახლახან ფოთის საქალაქო ორგანიზაციის თავმჯდომარემ და პარტიის რამდენიმე წევრმა “რესპუბლიკელებთა” რიგები დატოვეს. რას უკავშირებთ მათ გადაწყვეტილებებს პარტიაში?

- ფოთის შემთხვევა ნიშნავს, რომ “ქართული ოცნება” ჩვენი თანაგუნდელების გადაბირებაზე აქტიურად მუშაობს. საამისოდ, ისინი სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურს აქტიურად იყენებენ და ეს ძალიან სამარცხვინო ფაქტია. როგორც წესი, ეს კანონის დარღვევად არ ითვლება. ამიტომ რას ვიზამთ, ხდება ხოლმე. ფოთის ორგანიზაცია “რესპუბლკური პარტიისთვის” მნიშვნელოვანია, მაგრამ გადამწყვეტი არ ყოფილა.

- აღნიშნეთ, რომ მმართველი პარტია თქვენი თანაგუნდელების გადაბირებაზე მუშაობს. მსგავსი შემთხვევა მხოლოდ ფოთში იყო, თუ სხვაგანაც ხდება?

- ეს ხდება არა მხოლოდ ფოთში, არამედ სხვა რაიონებშიც. თუმცა მე სუს-ი არ მადარდებს, მადარდებს ის “რესპუბლიკელები”, რომლებიც ამას ექვემდებარებიან. რა თქმა უნდა, ამაში ბრალს ხელისუფლებას არც დავდებ, სამარცხვინოდ თვითონ იქცევიან, მაგრამ რას ვიზამთ – ღალატი ყველგან ხდება, ეს არც პირველია და არც უკანასკნელი. ის ხალხი, ვინც ამას აკეთებს, კუჭის მონები უფრო არიან, თორემ ახლა იდეური არჩევანი რომ არ გაუკეთებიათ, თქვენც ხომ იცით… არ მინდა ამ თემაზე ბევრი ვილაპარაკო, მაგრამ ფაქტია, რომ ხელისუფლება ცუდად იქცევა.

- წინასაარჩევნო პერიოდია და ლოგიკურია, ამომრჩეველს აინტერესებს რას სთავაზობს რესპუბლიკური პარტია ხალხს. თქვენს სიაში ბევრი ქალბატონია, რა პრინციპით შეაჩერეთ არჩევანი ქალბატონებზე?

- პარტიაში ქალები იმიტომ კი არ არიან, რომ ქალთა სქესს წარმოადგენენ. არა, ბატონო, ისინი ძლიერები არიან. აი, მაგალითად, თამარ ხიდაშელის, თამარ კორძაიას, თინათინ ხიდაშელის ან თუნდაც, ხათუნა სამნიძისნაირი კანდიდატები რომ ჰყოლოდათ, მათ სხვა პარტიაც აუცილებლად დაასახელებდა. გარდა ამისა, ჩვენ პარტიაში მიღებული გვაქვს გადაწყვეტილება კვოტირებასთან დაკავშირებით, ამიტომ რომც არ გვყოლოდა, მაინც იქნებოდნენ. თუმცაღა, მრცხვენია გამოვიყენო სიტყვა “კვოტა”, როცა ასეთ ქალბატონებს ვახსენებ. ჩვენ ამით ერთდროულად კარგ მაგალითსაც ვიძლევით. სირცხვილია, რომ პარლამენტს კვოტირებაზე კანონი ვერ მივაღებინეთ, ეს ძალიან ცუდია.

აგერ “ქართულ ოცნებას” შევხედოთ – წამლადაც კი არ ჰყავთ ერთი ქალი. რა მოხდა ასეთი? რატომ ვერ იპოვეს ვერავინ? ეს ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხია, რადგან ამ კუთხით საქართველოს პარლამენტი არ ვარგა, რადგან ქალების მიმართ ორგანოში სწორი დამოკიდებულება არაა ასახული.

- და ბოლოს, როგორ აფასებთ წინასაარჩევნო გარემოს პარტიაში და ამ გადმოსახედიდან, რამდენად დიდია “რესპუბლიკელთა” შანსი საპარლამენტო არჩევნებში?

- უპირველეს ყოვლისა, ჩანს, რომ დარღვევები თვალნათელია. მმართველი პარტია დადის და ამბობს, რომ დადის როგორც მთავრობა, ასეა პრემიერიც. შვეულმფრენი, თვითმფრინავი, მანქანა თუ სხვა – პრობლემა არაფერში არაა, იმიტომ რომ პრემიერია. თუმცა ძალიან რთულია იურიდიულად ეს დარღვევები დაამტკიცო.

არის სხვა ტიპის დარღვევებიც, მაგალითად, უსაშველო ფული პარტიებზე. არავის არ აღელვებს, რატომ გაავსო ირმა ინაშვილმა მთელი ქალაქი ბილბორდებით და რაც მთავარია, როგორ მოახერხა ეს? სადაც გაიხედავ თარხან-მოურავის ბილბორდია. საიდან აქვთ ამდენი ფული? რა, 14 ათასი წლის წინ წინაპრებმა დაუტოვეს? არავის ადარდებს საიდან მოდის ეს ფული. დარღვევაა, რომ ამ ყველაფრის გამორკვევის ინტერესიც კი არ არსებობს.

რაც შეეხება ჩვენს შანსს, იმდენივეა, რამდენიც ფინანსური რესურსი. ცოტა გვაქვს ფინანსები, შანსი დაბალია, მაგრამ მაინც ვიბრძოლებთ იმით, რაც გვაქვს.

„ახალი თაობა“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ინტერვიუ გიგა ბუკიასთან: „პრეზიდენტის ბევრი ქმედება ჩემთვის გაუგებარია“ // „ქართული ოცნების“ მაჟორიტარობის კანდიდატებს, რომლებიც ადრე „ნაცმოძრაობასთან“ იყვნენ, არაფერი დაუშავებიათ“

საქართველოს პრეზიდენტის გადაწყვეტილება რეფერენდუმზე უარის თაობაზე ისევ განსჯის საგანია. რეფერენდუმის მომხრეებს სურდათ, რომ ამ გზით მიეღწიათ კონსტიტუციაში ქორწინების განმარტების ჩაწერისთვის. პრეზიდენტის გადაწყვეტილება გაუგებარია პარლამენტის უმრავლესობის წევრის, ფრაქცია „კონსერვატორების“ თავმჯდომარე გიგა ბუკიასათვისაც. ამასთან, „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში იგი ამაში ტრაგიკულს ვერაფერს ხედავს.

გიგა ბუკია:

- სანამ რეფერენდუმის საკითხი დადგებოდა, ჩვენ, საპარლამენტო უმრავლესობის დიდ ნაწილს, გვინდოდა ამ ჩანაწერის შეტანა კონსტიტუციაში. მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობასაც სურს, რომ ქორწინება ქალისა და მამაკაცის ერთობა იყოს და ეს აისახოს კონსტიტუციაში. მომხსენებელი ამ საკითხზე ზვიად ძიძიგური იყო. ეს ინიციატივა არ გაიზიარა რესპუბლიკურმა პარტიამ. სამაგიეროდ, მას ემხრობიან „თავისუფალი დემოკრატები“. ხელი შეგვიშალა იმან, რომ არ მოგროვდა 113 კაცი, რაც საჭირო იყო კენჭისყრის პროცედურისათვის. დარწმუნებული ვარ, ამას მომავალ პარლამენტში გავაკეთებთ. გარკვეულმა ჯგუფებმა დაიწყეს ხელმოწერების შეგროვება რეფერენდუმისათვის. რეფერენდუმის დანიშვნაზე უარი თქვა პრეზიდენტმა. მისი განცხადება იმის შესახებ, რომ რეფერენდუმი ტარდება ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე და იგი ვალდებულია, დაიცვას ერთიანობა, არ არის სრულყოფილი. მოსახლეობას აქვს უფლება, მიიღოს მონაწილეობა რეფერენდუმებში და ეს კავშირში არაა ტერიტორიულ მთლიანობასთან. პრეზიდენტმა მიიღო ასეთი გადაწყვეტილება. ეს პოლიტიკისა და გემოვნების საკითხია. გიორგი მარგველაშვილის ბევრი ქმედება და განცხადება ჩემთვის გაუგებარია.

- განაცხადეთ, რომ კონსტიტუციაში ქორწინების განმარტებას უზრუნველყოფს მომავალი პარლამენტი. არაერთი ადამიანი გამოთქვამს შეშფოთებას იმაზე, რომ მომავალ პარლამენტში შეიქმნება ლიბერალური უმრავლესობა, რომელიც ამ ინიციატივის წინააღმდეგ წავა და დააკანონებს ერთნაირსქესიანთა ქორწინებებს. ითვლება, რომ ამ უმრავლესობას შეუერთდებიან „ქართული ოცნების“ ახალი სახეები და მაჟორიტართა ნაწილი...

- ეს არ მოხდება. ჯერ ერთი, ყველა, ვისაც ლიბერალს უწოდებენ, ტრადიციული ოჯახის წინააღმდეგი არ არის. მაგალითად, იმავე რესპუბლიკელებში არის რამდენიმე დეპუტატი, რომელიც ჩვენს პოზიციას იზიარებს. „თავისუფალი დემოკრატებიც“ ჩვენსავით ფიქრობენ. იგივე ითქმის იმათზეც, ვინც „ქართულ ოცნებაში“ ახლა გაწევრიანდა. „ქართული ოცნების“ სიით ვმონაწილეობთ არჩევნებში კონსერვატორებიც. ჩვენს კონსერვატიულ და მემარჯვენე იდეოლოგიაში ეჭვი არავის ეპარება. ბევრი თანამოაზრე გვყავს „ქართული ოცნების“ სხვა ძველ სახეებშიც. ამ შემთხვევაში იდეოლოგიების ბრძოლა არ მიმდინარეობს. ვისაც მიაჩნია, რომ ქორწინება ქალისა და კაცის კავშირი არაა, ის ლიბერალი კი არა, რადიკალია და აბსურდამდე მიდის. მინდა გადაჭრით ვთქვა – ჩვენს ევროპელ პარტნიორებს არასდროს არ მოუთხოვიათ ჩვენგან ერთნაირსქესიანთა ქორწინებების შემოღება. ისინი ამ საკითხებში არ არევიან და საშუალებას გვაძლევენ, ისინი ჩვენ თვითონ გადავჭრათ, თუმცა, საქართველოშიც არიან ადამიანები, რომლებიც ერთნაირსქესიანთა ქორწინებებს ლობირებენ.

- პრეზიდენტის უარი რით შეიძლება აიხსნას?

- სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი. პრეზიდენტს ხშირად არ ვეთანხმები და ეს უთანხმოება დღითიდღე მიძლიერდება. ფაქტია, რომ საქართველოს პრეზიდენტის მენტალიტეტი ქვეყნის მოსახლეობის მენტალიტეტისაგან მკვეთრად განსხვავებულია.

- შეიძლება თუ არა, რომ ამ თემის გამო საპროტესტო გამოსვლები დაიწყოს?

- პროტესტი ადამიანების უფლებაა, თუმცა, ამ შემთხვევაში ჯობია, ადამიანებმა პოზიცია გამოხატონ არჩევნების დროს და ხმა მისცენ იმ ძალას, რომელიც კონსტიტუციის დონეზე დააკანონებს ქორწინების ცნებას და ამისათვის რეფერენდუმიც არ გახდება საჭირო.

- წინასაარჩევნო პერიოდია და რამდენიმე შეხლა-შემოხლა მოხდა ამა თუ იმ პარტიას შორის...

- არჩევნების წინ ყველა ქვეყანაში იძაბება სიტუაცია. აშშ-შიც მოხდა ფიზიკური შეტაკებები კანდიდატების მომხრეებს შორის. ქართველები ემოციური ხალხი ვართ და ამისაგან დაზღვეული არ ვართ. მთავარია, არ იყოს დაუსჯელობა, ზეწოლა. ვინც სერიოზულ დანაშაულს ჩაიდენს, მან პასუხი უნდა აგოს. მოსახლეობას არ უნდა დაერღვეს სიმშვიდე. ხელისუფლება ამას ახერხებს.

- პოლიტიკური ძალების განლაგება იცვლება?

- „ქართული ოცნება“ უალტერნატივოა. სხვა მხრივ, ძალთა ბალანსი, ალბათ, იცვლება. „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ ბევრი მომხრე დაკარგა თავისი პოლიტიკის გამო. გარდა ამისა, მას გამოეყო ჯგუფები თავისი მხარდამჭერებიანად. „ნაციონალური მოძრაობა“ ვეღარ აამუშავებს სიცრუის მანქანას, რომელსაც ადრე იყენებდა.

- მიხეილ მაჭავარიანის თქმით, „ქართულ ოცნებაში“ ახლა იმაზე მეტი „ნაციონალია“, ვიდრე ვინმეს წარმოუდგენია. ზოგიერთი ყოფილი „ნაციონალი“ კანდიდატის დასახელება დიდ უკმაყოფილებას იწვევს...

- მაჟორიტარების კანდიდატებიდან ზოგიერთი იყო ადრე დაკავშირებული ნაციონალურ მოძრაობასთან. ამ ადამიანებს დანაშაული არ ჩაუდენიათ. ყველას თავდადებასა და გმირობას ვერ მოვთხოვთ. მათი უმრავლესობა იძულებული იყო, მოძალადე ნაციონალებისათვის ხარკი ეხადა. არ დაუჯერებდნენ და ცხრაპირ ტყავს გააძრობდნენ! მათ არ დავაკისრებდი პასუხისმგებლობას იმაზე, რასაც ნაცმოძრაობა აშავებდა. ამ ხალხმა ნაცმოძრაობა დატოვა. მიშა მაჭავარიანი ისევ ნაცმოძრაობაშია და აქამდე არ უღიარებია ამ პარტიის მიერ ჩადენილი დანაშაულები. მაშინ ხალხიც ისე ჰყავდათ დაშინებული ნაციონალებს, რომ ჩვენთან შეხვედრებზე ხანდახან 4 თუ 5 კაცი ძლივს ბედავდა მოსვლას.

„ახალი თაობა“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ინტერვიუ გედევან ფოფხაძესთან: „საკონსტიტუციო სასამართლოს პოლიტიკური მიზნებისთვის ვერავინ გამოიყენებს“

„ქართული ოცნების“ წევრი, პარლამენტის ადამიანის უფლებათა კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილე გედევან ფოფხაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში საკონსტიტუციო სასამართლოს 4 მოსამართლისა და ახალი თავმჯდომარის არჩევის წესსა და პროცედურებზე საუბრობს.

- ბატონო გედევან, საკონსტიტუციო სასამართლოს 4 მოსამართლეს სექტემბერში უფლებამოსილების ვადა ეწურება. ერთ-ერთის დანიშვნის უფლებამოსილება პარლამენტს აქვს. დავით უსუფაშვილმა განაცხადა, რომ ის პარლამენტს საკუთარ კანდიდატურას შესთავაზებს. როგორია „ქართული ოცნების“ პოზიცია ამ საკითხზე?

- ამ საკითხთან დაკავშირებით ოფიციალური გადაწყვეტილება ჯერ „ქართულ ოცნებას“ არ აქვს მიღებული. ჯერ კონსულტაციებიც არ დაწყებულა. როგორც ცნობილია, ბატონი დავით უსუფაშვილი აპირებს თავისი პოზიციის დაფიქსირებას ამ საკითხთან დაკავშირებით. მას, როგორც პარლამენტის თავმჯდომარეს, კანონმდებლობით ამის უფლება აქვს. ჩვენც გვაქვს უფლება და აუცილებლად გვექნება ჩვენი პოზიცია, ჩვენი ხედვა წარმოდგენილი. გაიმართება კონსულტაციები და შევარჩევთ საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეობის კანდიდატს.

- როგორ კანდიდატზე გაკეთდება აქცენტი?

- ღირსეულ კანდიდატზე. ყველა იმ სტანდარტს უნდა აკმაყოფილებდეს, რომლებიც ზოგადად უნდა ჰქონდეს საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეს. გარკვეული ვალდებულებებით არ უნდა იყვნენ დატვირთულნი. ერთადერთი სტანდარტი და სახელმძღვანელო უნდა იყოს, რომ ისინი არიან საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეები. თუმცა, მე არ ვფიქრობ, რომ მაინცდამაინც მე-8 მოწვევის პარლამენტმა უნდა გამოიდოს თავი და ჩვენ მოვინდომოთ ამ საკითხის გადაწყვეტა. შეიძლება, ეს არც იყოს სწორი. დასრულდეს არჩევნები, რომელიც გველოდება და ახალმა პარლამენტმა მიიღოს გადაწყვეტილება.

- საკონსტიტუციო სასამართლო გარკვეულწილად კრიზისის წინაშე დგას. მოსამართლეთა კონტინგენტის შეცვლა განმუხტავს სიტუაციას? შეუძლიათ ახალ კადრებს, თავიანთ თავზე აიღონ ეს პასუხისმგებლობა?

- ამ თვალსაზრისით ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს პროცედურებს, თუ როგორ უნდა წარიმართოს ეს პროცესი. მნიშვნელობა აქვს კანდიდატურების შერჩევას. იმედი მაქვს, შეირჩევა მაქსიმალურად ისეთი კანდიდატები, რომელთაც ექნებათ პასუხისმგებლობის მაღალი ხარისხი, იმის განცდა, თუ რა უნდა აკეთოს რეალურად საკონსტიტუციო სასამართლომ და როგორი უნდა იყოს მოსამართლის როლი ამ სასამართლოში. თუ ასეთი პროფესიული განწყობა ჩაანაცვლებს პოლიტიკურად მოტივირებულ განწყობას, რა თქმა უნდა, ვითარება აბსოლუტურად შეიცვლება.

- საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარე გიორგი პაპუაშვილს უფლებამოსილების ვადა გასდის. ვინ იქნება ახალი თავმჯდომარე, როგორ უნდა წარიმართოს ეს პროცესი, თუ არის ამ საკითხზე დაწყებული კონსულტაციები?

- პროცედურულად ეს საკითხი გაწერილია. მოქმედ კანონმდებლობაში ეწერა, რომ საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარის შერჩევაში მონაწილეობა უნდა მიეღო სამ ინსტიტუციას: პარლამენტს, უზენაეს სასამართლოსა და პრეზიდენტს, მაგრამ იმ ცვლილებების პაკეტში, რომელიც პარლამენტმა მიიღო ჩვენი კომიტეტის ინიციატივით, ეს პროცედურა გავაუქმეთ. შესაბამისად, ახლა თავად საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეები მიიღებენ გადაწყვეტილებას და თავად აირჩევენ, თუ ვინ უნდა იყოს თავმჯდომარე. ნამდვილად არ მგონია, სწორი იყოს სამი ინსტიტუციის მონაწილეობა და შეთანხმება, თუ ვინ უნდა იყოს საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარე. თვითონ მოსამართლეები მიიღებენ გადაწყვეტილებას.

- ეს უფრო დემოკრატიული და წინ გადადგმული ნაბიჯია? ამ შემთხვევაში დამოუკიდებლობის ხარისხი მეტი იქნება?

- დიახ, ეს ცვლილება ვენეციის კომისიამ მოგვიწონა. ვენეციის კომისიას მიაჩნია, რომ ეს არის დემოკრატიული და სწორი ინიციატივა. ჩვენც, ბუნებრივია, მიგვაჩნია, რომ ეს საკონსტიტუციო სასამართლოს დამოუკიდებლობის ხარისხს, ბუნებრივია, გაზრდის.

- გამოძიებას ჯერ არ დაუდია შედეგები, მაგრამ, თქვენი შეფასებით, საკონსტიტუციო სასამართლოში განვითარებული მოვლენები ერთგვარი პოლიტიკური იარაღი იყო ნაციონალური მოძრაობის ხელში. დღეს დამატებით რა შეგიძლიათ გვითხრათ, იმავეს ადასტურებთ?

- ახალს ვერაფერს ვიტყვი. ის პოზიცია, რომელიც მქონდა ამ საკითხთან დაკავშირებით, ცნობილია და მე კვლავ ვადასტურებ ჩემს პოზიციას ამ საკითხზე. რა პოზიციასაც ვაფიქსირებდით მთელი ამ ხნის განმავლობაში, იგივე პოზიციაზე ვარ. მიმაჩნია, რომ ჩვენი კომიტეტის, პირადად ეკა ბესელიას აქტიურობა ამ საკითხზე, ის პოლიტიკური განცხადებები, რომელიც ჩვენი მხრიდან გაკეთდა აუცილებელი იყო, რადგან ჩვენ ამით ხელი შევუწყვეთ იმ პროცესს, რომ საკონსტიტუციო სასამართლო ვერავის გამოეყენებინა თავისი პოლიტიკური მიზნებისთვის. ამიტომ მგონია, რომ მთლიანობაში ჩვენი აქტიურობა პოზიტიური იყო, მიმართული საკონსტიტუციო სასამართლოს დაცვისკენ და თავისუფალი პოლიტიკური ზეგავლენებისგან.

- „რუსთავი-2“-ის საქმის ადვოკატები მოსამართლეებს მოუწოდებენ, რომ გადაწყვეტილება დროულად გამოიტანონ. ამაზე რას იტყვით?

- ადვოკატები მხარეს წარმოადგენენ. მათ აქვთ უფლება, რომ ეს მოითხოვონ. ჩემთვის მთავარია, რომ საკონსტიტუციო სასამართლომ მიუკერძოებელი გადაწყვეტილება მიიღოს. თუ საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეები არ არიან ჩამოყალიბებულნი ამასთან დაკავშირებით, ეს გადაწყვეტილება არ ეხება მხოლოდ ერთ საქმეს, ერთ კონკრეტულ ქეისს. ეს გადაწყვეტილება მთლიანად კანონის ნორმას ეხება, არის თუ არა ნორმა კონსტიტუციური, რომელიც საჯარო ინტერესის სფეროა. აქ მთავარია, რომ სასამართლომ მიუკერძოებლობის პრინციპით იხელმძღვანელოს, იყოს ობიექტური და მიიღოს ის გადაწყვეტილება, რომელიც მათი შინაგანი რწმენიდან გამომდინარეობს.

- რამდენად იქნება მათი გადაწყვეტილება ობიექტური, მიუკერძოებელი იმ ფონზე, რომელსაც ჩვენ მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვხედავთ?

- ერთი მხრივ, ის ფონი, რომელიც შეიქმნა საკონსტიტუციო სასამართლოს ირგვლივ, ზოგადად ჯანსაღი და მისაღები არ არის. მეორე მხრივ, ჩვენ ვერ გავჩერდებოდით და მდუმარე პოზიციას ვერ დავიკავებდით. როდესაც ხედავ, საკონსტიტუციო სასამართლოს პოლიტიკური მიზნებისთვის გამოყენება ხდება და პირადი მიზნების ასახვა გადაწყვეტილებებში, მაშინ პოლიტიკოსი ხარ თუ ჟურნალისტი, მოქალაქეობრივი პროტესტის გრძნობა გიჩნდება. მე მირჩევნია, დავტოვო ჩემი მანდატი და სიმართლე ვთქვა. ვთვლი, დუმილი ამ შემთხვევაში სწორი გადაწყვეტილება არ იქნებოდა. ჩემი პოზიცია საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეებს არანაირად არ ავალდებულებს. ეს ასე ნამდვილად არ არის. მე ვამბობ ამას არა საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეების გასაგონად, არამედ ვამბობ იმას, რისი მჯერა და რაც სწორი მგონია. ყველა მოსამართლე, ვინც საკონსტიტუციოშია, კარგი იურისტია, პროფესიონალები არიან და, შესაბამისად, მათ გადაწყვეტილება ნორმასთან მიმართებით უნდა მიიღონ, ამაში უნდა იყვნენ დამოუკიდებლები. პროფესიონალიზმიც შეიძლება იყოს მოძველებული და გადაწყვეტილებაში ეძებოს არა ჭეშმარიტება, არამედ ის, რაც მას აწყობს, მაგრამ ჭეშმარიტება და სიმართლე ერთია.

„ახალი თაობა“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა ტუსკაძესთან: „გალსა და ახალგორში რეფერენდუმის ჩატარება დღესაც შეიძლება“

პრეზიდენტ მარგველაშვილის გადაწყვეტილებამ ეჭვქვეშ დააყენა ნატოში გაწევრიანების მხარდაჭერისა და პარლამენტის დეპუტატთა რიცხოვნობის შემცირების შესახებ ჩატარებული რეფერენდუმების, ასევე 1996 წელს ჩატარებული პლებისციტის ლეგიტიმურობაც. ამის შესახებ უფლებადამცველი და ადვოკატი მამუკა ტუსკაძე საუბრობს.

- დანაშაული იყო ოჯახის შესახებ კონსტიტუციაში ჩანაწერის გასაკეთებლად რეფერენდუმისთვის ხელმოწერების შეგროვებაც და რეფერენდუმზე უარის თქმაც. პრეზიდენტის გადაწყვეტილებას უარყოფითად ვაფასებ. ამის მრავალი მიზეზია. პრეზიდენტი აცხადებს, რომ რეფერენდუმზე უარს ამბობს, რადგან დარღვეულია ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა და ეჭვქვეშ დადგებოდა რეფერენდუმის ლეგიტიმურობა.

ამ განცხადებით გიორგი მარგველაშვილი ეჭვქვეშ აყენებს 2004 წლის საპარლამენტო არჩევნებთან ერთად ჩატარებული ნატოს შესახებ რეფერენდუმის, პარლამენტის რიცხოვნობის შემცირების თაობაზე ჩატარებული რეფერენდუმისა და 1995 წელს ჩატარებული პლებისციტის ლეგიტიმურობას, -_ აცხადებს მამუკა ტუსკაძე.

- 1996 წელს ჩატარებული პლებისციტის ლეგიტიმურობაც ეჭვქვეშ დგება?

- რა თქმა უნდა, პლებისციტიც და რეფერენდუმიც მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე უნდა ჩატარდეს, მაგრამ შეიძლება რეფერენდუმის ჩატარება სახელმწიფო ინტერესებიდან გამომდინარე კონკრეტულად, რაღაც ერთ საკითხთან დაკავშირებით ერთ რომელიმე რეგიონშიც კი.

- რეფერენდუმის შესახებ ჩანაწერით, მგონი, არ შეიძლება მხოლოდ ერთ რომელიმე რეგიონში რეფერენდუმის ჩატარება...

- გააჩნია, რა საკითხი დგას დღის წესრიგში.

- პრეზიდენტი თავის გადაწყვეტილებას სწორედ იმით ამართლებს, რომ ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე უნდა ჩატარდეს...

- მე მოგიყვანეთ მაგალითი ორი რეფერენდუმისა და ერთი პლებისციტის გამართვის შესახებ.

- ამას წინა ხელისუფლების შეცდომად მიიჩნევენ.

- როცა ქვეყნისთვის მნიშვნელოვან საკითხზე მიდგება საქმე, რეფერენდუმის ჩატარება დასაშვებია, თუმცა, საერთოდ, დღის წესრიგშიც არ უნდა დამდგარიყო ეს საკითხი. ცხადია, ოჯახი არის ქალისა და მამაკაცის ერთობა. ამის შესახებ კონსტიტუციაში ჩანაწერის გაკეთება საჭირო არ არის. მეორე მხრივ, რადგან ეს საკითხი დღის წესრიგში დადგა, პრეზიდენტს რეფერენდუმი უნდა დაენიშნა.

- რატომ არ არის საჭირო კონსტიტუციაში ჩანაწერი ოჯახის შესახებ?

- სამოქალაქო კოდექსში ამის თაობაზე ჩანაწერი არის, თუმცა, რადგან ხელმოწერები შეგროვდა, კონსტიტუციაში ჩასაწერად პრეზიდენტს ქართველი ხალხისთვის უფლება უნდა მიეცა, მონაწილეობა მიეღო ამ საკითხის გადაწყვეტაში. უარის თქმა იმის გამო, რომ რეფერენდუმი ვერ ტარდება მთელ ოკუპირებულ ტერიტორიაზე, ეს არ არის არგუმენტი.

პრეზიდენტმა თავისი გადაწყვეტილებით ბოლო წლების პარლამენტების ლეგიტიმურობაც ეჭვქვეშ დააყენა. მეორე რეფერენდუმი ჩატარდა პარლამენტის წევრების რაოდენობის შემცირებაზე. თუ რეფერენდუმი არალეგიტიმური იყო, მაშინ გამოდის, რომ ბოლო პერიოდის პარლამენტებიც არალეგიტიმური გახლავთ, რადგან არალეგიტიმურმა რეფერენდუმმა მიიღო გადაწყვეტილება. ორივე რეფერენდუმი ოკუპირებული ტერიტორიის ნაწილშიც ჩატარდა. გალისა და ახალგორის მოსახლეობამ მიიღო მონაწილეობა რეფერენდუმში. თუ პრეზიდენტს უნდა, დღესაც შეიძლება გალში გაიხსნას საარჩევნო უბანი. ასევე შეიძლება ახალგორში შეიქმნას უბანი. ეს იმას ნიშნავს, ოკუპირებულ ტერიტორიაზე რეფერენდუმი ჩატარდა და ლეგიტიმაცია მიეცა. ახლაც შეძლებოდა გალსა და ახალგორში უბნების შექმნა, რაც არ გააკეთა პრეზიდენტმა. მას სხვა მიზნები ამოძრავებს.

- სეპარატისტები და ოკუპანტები დაუშვებენ გალსა და ახალგორში უბნების გახსნას?

- მათ ეს დაუშვეს 1999 წელს, მათ ეს დაუშვეს 2004 წელს. თუნდაც სეპარატისტული ხელისუფლება ცდილობს, დემოკრატია ითამაშოს დემოკრატიის თამაშიდან გამომდინარე, გვქონდა შესაძლებლობა, 52 უბანზე ჩაგვეტარებინა რეფერენდუმი.

- 2008 წლის შემდეგ სხვა ვითარებაა...

- 2008 წლის შემდეგ ვითარება შეცვლილია, მაგრამ გალსა და ახალგორში დღესაც შეიძლება რეფერენდუმის ჩატარება. სახელმწიფოს შეეძლო, ეს გაეკეთებინა, მაგრამ სახელმწიფო ცალკეა, ხალხი – ცალკე. პრეზიდენტისა და ქვეყნის მთავარსარდლის არგუმენტი, რომ რეფერენდუმი არ იქნებოდა ლეგიტიმური, რადგან მთელ საქართველოში ვერ ჩატარდებოდა, თითიდან არის გამოწოვილი.

- თქვენ ბრძანეთ, ეს საკითხი არ უნდა დამდგარიყოო. საშიშროება არ არსებობდა, ლგბტ თემის წარმომადგენლებს ერთნაირსქესიანთა ქორწინება მოეთხოვათ?

- ამის საშიშროებას ნამდვილად ვერ ვხედავ. 17 მაისს ისეთი რამ მოხდა, 100 წელიც რომ გავიდეს, არა მგონია, ერთნაირსქესიანთა ქორწინებაზე საუბარიც კი დაიწყოს. ქვეყნის მტრები ავრცელებენ ინფორმაციას, თითქოს ვიღაცამ მოითხოვა ერთნაირსქესიანთა ქორწინების შემოღება.

- მცდელობა იყო, მგონი, ერთ პირს უნდოდა საკონსტიტუციო სასამართლოში სარჩელის შეტანა, მაგრამ სასამართლომ სარჩელი არ მიიღო...

_ ასეთი მცდელობები ბევრ საკითხში იქნება. შეიძლება, ვთქვათ, ვიღაცას პანკისში ტერორისტული ორგანიზაციის შექმნა უნდა. ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ საქართველოში ტერორისტული ორგანიზაციაა.  ერთი მხრივ, დანაშაული იყო ხელმოწერების შეგროვება, მაგრამ, მეორე მხრივ, რადგან შეგროვდა, დანაშაული იყო რეფერენდუმის დანიშვნაზე უარის თქმაც. დანაშაულია ისიც, რომ პრობლემებს ხელოვნურად ქმნიან.

- ამ უმცირესობის უფლებები თუ არის დაცული?

- რა თქმა უნდა, დაცულია. რომელიმე უმცირესობის წარმომადგენელს, თუ ის რაიმე ხულიგნურ ქმედებას არ ჩადის, ვინმე შეურაცხყოფას აყენებს? საზოგადოებაში ვერ ჩნდება ან ტელევიზიით არ აჩვენებენ?

- ერთ-ერთ ტელეკომპანიაში გამოდიოდა გოგონა, რომელმაც განაცხადა, რომ თავისივე სქესის წარმომადგენელზე უნდოდა დაქორწინება. არის განცხადებები, რომ არის საშიშროება, ჯერ დაქორწინება დააკანონონ, მერე - შვილად აყვანა...

- საშიშროება არ არსებობს. ეს პრობლემა ხელოვნურად იქმნება. რაღაც სექტამ წამოიკიდა ეროვნული ძალები.

- რატომ უნდათ უმცირესობის წარმომადგენლებს, რეკლამირებულნი იყვნენ?

- ფინანსების გამო. ფინანსები წყვეტს ყველაფერს. სადღაც რომელიღაც მილიარდერი ბრიუსელში, ვაშინგტონსა თუ მოსკოვში (რომელიც თვითონაც უმცირესობის წარმომადგენელია) ფულს ურიცხავს უმცირესობის წარმომადგენლებს მთელ მსოფლიოში. მათ მთელ მსოფლიოზე გაბატონება უნდათ და ფინანსებს არ ზოგავენ.

„რეზონანსი“, 13 აგვისტო, 2016 წელი

უნდა ჩაიწეროს თუ არა კონსტიტუციაში საქართველოს ევროატლანტიკური სწრაფვის შესახებ?

ლიკა გურაბანიძე

დავით უსუფაშვილი საქართველოსთვის უბლოკო სტატუსის მინიჭების მომხრეთა და შესაბამისი საკონსტიტუციო ინიციატივის საპირისპიროდ, საკონსტიტუციო ცვლილებების მიღების წინადადებით გამოდის, რომლის მიხედვით, კონსტიტუციის პრეამბულაშივე უნდა დაფიქსირდეს საქართველოს მოქალაქეთა ნება, ევროატლანტიკურ სისტემაში თანამშრომლობასთან დაკავშირებით.

დავით უსუფაშვილი ყველა იმ პოლიტიკურ ძალას, რომელმაც ერთი თვის წინ ევროატლანტიკური ინტეგრაციის შესახებ დეკლარაციას ხელი მოაწერა, მოუწოდებს მის წინადადებას საკონსტიტუციო ცვლილებასთან დაკავშირებით ხელი მოაწეროს.

დავიტ უსუფაშვილმა მის წარმოდგენილ წინადადებას ხელი ბრიფინგის დროს მოაწერა და განაცხადა, რომ ამ წინადადების ინიციატივად ქცევას კიდევ 75 ხმა სჭირდება. პარლამენტის თავმჯდომარე დარწმუნებულია, რომ მინიმუმ 76 ხმა “ძალიან მალე” შეგროვდება.

“დემოკრატიული მოძრაობის” ლიდერი და საქართველოს უბლოკო სტატუსის ინიციატივის ერთ-ერთი ავტორი ნინო ბურჯანაძე კი აცხადებს, რომ მზადაა უბლოკო სტატუსთან დაკავშირებით დებატები დავით უსუფაშვილთან და უბლოკო სტატუსის მოწინააღმდეგე ყველა პოლიტიკურ ლიდერთან გამართოს. მისივე თქმით, რა ჩაიწერება კონსტიტუციაში, ეს არა რომელიმე პოლიტიკოსის, არამედ საქართველოს მოსახლეობის გადასაწყვეტია.

უნდა ჩაიწეროს თუ არა კონსტიტუციაში საქართველოს ევროატლანტიკური სწრაფვის შესახებ? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წამომადგენლებს მიმართა.

თაკო ჩარკვიანი  (პუბლიცისტი): “დავით უსუფაშვილს სხვა შემთხვევში რომ გაეკეთებინა ეს განცხადება და ასეთი დაძაბული სიტუაცია არ ყოფილიყო, შესაძლოა მეფიქრა, ნეტა ამ ყველაფრის კონსტიტუციაში ჩაწერა რა საჭიროა-მეთქი. სრული პასუხისმგებლობით ვამბობ – არათუ კონსტიტუციაში ჩაწერა, სამოქალაქო პოზიციიდან ვპირდებით ნინო ბურჯანაძეს, რომ მას მოღალატის ორდენს მივცემთ. მან დღეს ისეთი მოღალატეობრივი განცხადება გააკეთა რომლის მაგვარი მხოლოდ ორჯონიკიძისგან გაუგია საქართველოს. ღალატი მეტი არაფერი არ არის. ვფიქრობ, დავიტ უსუფაშვილს ადამიანურად შეეშინდა და პრევენციის მიზნით გააკეთა ეს განცხადება. იგი რადიკალური დაპირისპირების მომხრე არ არის. აი, ამ გადმოსახედიდან, რა თქმა უნდა, ვემხრობი დავით უსუფაშვილს. პოლიტიკაში მრავალწლიანი თაღლითურად ყოფნა არ ნიშნავს, რომ შენ მრავალწლიანი პოლიტიკური გამოცდილება გაქვს, შენ თაღლითობის გამოცდილება გაქვს“.

არჩილ გამზარდია (საზოგადოებრივი კომუნიკაციების  მართვის სპეციალისტი): “პარლამენტის თავმჯდომარის ამ პათოსს ვიზიარებ. ერთადერთი, რაც მსჯელობის საგანია, ეს კარგად განსაზღვრული უსაფრთხოების საკითხია. ანუ, ჩანაწერის შემთხვევაში საქართველოს გეოპოლიტიკური კონტექსტის ფარგლებში ხომ არ შეიცავს რაიმე საფრთხეს. ხომ არ შეუქმნის საქართველოს უსაფრთხოების მხრივ საფრთხეს ამგვარი ჩანაწერის კონსტიტუციაში დეკლარირება. შესაძლოა არ შეიცავდეს საფრთხეს, ან შესაძლოა შეიცავდეს. ამას ღრმა შესწავლა სჭირდება და ეს ოპერატიულად გადასაწყვეტი საკითხი არ არის. თუკი დადასტურდა, რომ უსაფრთხოების კუთხით არავითარ საფრთხეს არ შეიცავს, მაშინ ჩაიწეროს.”

მიხეილ ღანიშაშვილი  (პოეტი):“ევროატლანტიკური სივრცისაკენ სწრაფვის შესახებ აზრი საქართველოს მოსახლეობამ რეფერენდუმის მეშვეობით უკვე დაადასტურა, რისი მომხრეც მოსახლეობის საკმაოდ დიდი პროცენტი იყო. მე ვფიქრობ, რომ ეს საკითხი რევიზიას აღარ უნდა ექვემდებარებოდეს. კონსტიტუციის პრეამბულაში თუ ამისი დაფიქსირების აუცილებლობა დადგება, მე პირადად ამაში საწინააღმდეგოს ვერაფერს ვხედავ. პრინციპში შესაძლოა ჩაიწეროს, რატომაც არა. ევროატლანტიკური სტუქტურებისკენ სწრაფვა ეს საქართველოს მოსახლეობის არჩევანია.”

იგორ კვესელავა (პოლიტოლოგი): “კონსტიტუცია არის დოკუმენტი, რომელშიც ასეთი რაღაცები არ იწერება. დავით უსუფაშვილს პოლიტიკური მოტივი ამოძრავებს. ეს “რესპუბლიკელების” მიერ შემოგდებული ინტრიგაა და ამას პარლამენტის თავმჯდომარე ახმოვანებს. ისინი იწყებენ პოლიტიკურ ავანტიურას “ქართული ოცნების” წინააღმდეგ. ჩვენ რომ ევროპისაკენ და ნატოსაკენ მივდივართ, კონსტიტუციაში ამის ჩაწერა შეუძლებელია. დავუშვათ ნატო გაუქმდა, მაშინ რა უნდა გავაკეთოთ – ეს ჩანაწერი უნდა ამოვიღოთ ისევ კონსტიტუციიდან?! როგორ შეიძლება ამის გაკეთება?! მე მიკვირს დავით უსუფაშვილის ასეთი განცხადება.