„რეზონანსი“: „ოცნება” პარლამენტის სპიკერად გია ვოლსკისა და ირაკლი კობახიძეს განიხილავს
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ხათუნა ლაგაზიძესთან: „ბიძინა ივანიშვილმა მთელი პოლიტიკური სპექტრი მოასუფთავა“
„რეზონანსი“: „თავისუფალი დემოკრატები“ ყველა ლიდერმა დატოვა
„რეზონანსი“: ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „რამდენიმე თვეში “ნაცმოძრაობის” დაშლის პროცესი დაიწყება”
„რეზონანსი“: რამდენად რეალურია პარლამენტის გარეთ დარჩენილი პროდასავლური პარტიების გაერთიანება?
—–
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კობა ნარჩემაშვილთან: „მე პარლამენტის ქუთაისში დარჩენას დავუჭერ მხარს“ // „პრეტენზიები მაქვს ჩემს საარჩევნო შტაბთან“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ნაციონალურ მოძრაობაზე კონტროლი გიგა ბოკერიამ დაამყარა“ // „დიქტატურის საფრთხე ჯერ არ ჩანს“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „არჩევნების წაგების მიშაზე გადაბრალება უღირსი სვლა იყო“ // „ნაციონალებს პარლამენტში ლეღვის ფოთლის ფუნქცია ექნებათ“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დიმიტრი ლორთქიფანიძესთან: „ჩვენ 12% ავიღეთ“ // „ვითხოვთ ხმების ხელახალ გადათვლას“
—–
„საქართველო და მსოფლიო“: კოჰაბიტაციის ბრწყინვალე დაგვირგვინება
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ ჰამლეტ ჭიპაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილს სჭირდება მორჩილი პარლამენტი, დამჯერი მთავრობა, ყურმოჭრილი პრეზიდენტი“
——————-
„რეზონანსი“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
„ოცნება” პარლამენტის სპიკერად გია ვოლსკისა და ირაკლი კობახიძეს განიხილავს
თიკო ოსმანოვა
გია ვოლსკი თუ ირაკლი კობახიძე – “რეზონანსის” ინფორმაციით, “ქართული ოცნება” პარლამენტის თავმჯდომარის პოსტზე ამ ორ ადამიანს განიხილავს. საბოლოოდ უმრავლესობა ვისზე შეაჩერებს არჩევანს, ნოემბერში გაირკვევა, რადგან მანამდე ახალ პარლამენტს შეკრების უფლებამოსილება არ აქვს.
კონსტიტუციის თანახმად, ახლად არჩეული პარლამენტის პირველი სხდომა არჩევნებიდან 20 დღის განმავლობაში უნდა გაიმართოს. პირველი სხდომის დღეს ნიშნავს პრეზიდენტი. პარლამენტი მუშაობას შეუდგება, თუ დადასტურებულია დეპუტატთა არანაკლებ ორი მესამედის უფლებამოსილება.
ვინაიდან და რადგანაც არ არის გარკვეული 100 დეპუტატის უფლებამოსილება და წინ ჯერ კიდევ არჩევნების მეორე ტურია გასამართი, რომლის თარიღიც 27 ოქტომბრამდე უნდა გამოცხადდეს, ახალი პარლამენტი შეკრებას ნოემბრამდე ვერ შეძლებს.
საკანონმდებლო ორგანო პირველსავე სესიაზე ფარული კენჭისყრით ირჩევს პარლამენტის თავმჯდომარეს. პარლამენტის სპიკერად არჩეულად ჩაითვლება კანდიდატი, რომელსაც მხარს დაუჭერს პარლამენტის სრული შემადგენლობის უმრავლესობა.
როგორც ჩვენთვის გახდა ცნობილი, მმართველი ძალა დავით უსუფაშვილის შემცვლელზე აქტიურად მსჯელობს. უმრავლესობის ერთ-ერთი წევრის თქმით, ამ თანამდებობაზე გია ვოლსკის და ირაკლი კობახიძის კანდიდატურები განიხილება. თავად გია ვოლსკი ამ ფაქტს არ ადასტურებს. ირაკლი კობახიძესთან დაკავშირება კი გუშინ მთელი დღის განმავლობაში ვერ მოხერხდა. მან ჩვენს სატელეფონო ზარებს არ უპასუხა.
“ეს საკითხი ჯერ არ განხილულა. ყველა ინფორმაცია, რომელიც ვრცელდება, არის უბრალოდ შემოტანილი თემა, რომ საზოგადოებისთვის იყოს საინტერესო. შიგნიდან ეს ინფორმაცია არ გამოსულა. ეს საკითხი არ განხილულა, როცა იქნება, მერე გაიგებთ. ჩემი აზრით, პარლამენტის თავმჯდომარე უნდა იყოს კონსტიტუციონალისტი, იურისტი და სხვა. არსებობს სხვადასხვა კრიტერიუმი, რომელსაც უნდა აკმაყოფილებდეს პარლამენტის თავმჯდომარე. ეს ჩემი პირადი მოსაზრებაა, მაგრამ პოლიტიკურ გუნდში ამ თემის განხილვა არ ყოფილა. თუკი იქნება, რასაკვირველია, ამას იქაც გავაჟღერებ,” – უთხრა “რეზონანსს” გია ვოლსკიმ.
ირაკლი კობახიძე “ქართული ოცნების” ახალი სახე და საარჩევნო სიის მესამე ნომერია. მას შემდეგ, რაც გიორგი კვირიკაშვილი და კახა კალაძე აღმასრულებელ ხელისუფლებას დაუბრუნდებიან, სიის ლიდერად რჩება. გია ვოლსკი კი მერვე მოწვევის პარლამენტის წევრია. 2012 წლამდე სამოქალაქო სექტორში მოღვაწეობდა.
პოლიტოლოგ სოსო ცინცაძის თქმით, ორივე კანდიდატურა მისაღებია, თუმცა კობახიძე “ქართული ოცნების” საუკეთესო აღმოჩენაა.
“სხვებთან შედარებით ეს ორივე კანდიდატურა მისაღებია. არც ერთი არ არის ექსტრემისტი, აგრესიულად განწყობილი. ვოლსკი უფრო გამოცდილია, მეტი პრაქტიკა აქვს, კარგი სკოლა აქვს გავლილი. უფრო მეტად ელასტიკური და დიპლომატი იქნება. კობახიძე კარგი კადრია. მე მგონი, იგი “ქართული ოცნების” საუკეთესო აღმოჩენაა. ორივე კარგი იქნება, უბრალოდ კობახიძესთან პატარა რისკია – მისი კარიერული წინსვლის პერპსექტივაში. ახალგაზრდა კაცზე ამხელა ტვირთის აკიდება შესაძლოა, ცუდად აისახოს მასზე. ქართულ პოლიტიკაში არის ამის ცუდი გამოციდიელბა. თავის დროზე, შევარდნაძემ ასე დაღუპა ჭკუასელი – 24 წლის ახალგაზრდა ჯერ გურიის გუბერნატორად, მერე ფინანსთა მინისტრად დანიშნა და ახლა უკვე აღარავინ იცის, სად არის. არადა, მისგან ბრწყინვალე პოლიტიკოსი დადგებოდა,” – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას ცინცაძე. მისივე ვარაუდით, პარლამენტი სპიკერად ირაკლი კობახიძეს აირჩევს.
“ვინაიდან პოლიტიკაში კობახიძე ახლა გამოჩნდა, ვფიქრობ, მას აირჩევენ. ერთი ის არის, რომ ამ ადამიანს, ნაკლები გამოცდილება აქვს. ძალზე სერიოზული გამოცდა იქნება მისთვის. როგორც ჩანს, ძველი აქტიური სახეების დრო წავიდა და ეს კარგია. ჩემი აზრით, ვოლსკიც და კობახიძეც დავით უსუფაშვილის სტილში იმუშავებენ. ეცდებიან, მუხლზე გადატეხვის ნაცვლად რბილი ძალის გამოყენებით მიუდგნენ თავის კოლეგებს. კობახიძემ უკვე გამოავლინა კარგი თვისებები, ემოციებს არ აჰყვება, მუდამ გაწონასწორებულია, ზომიერად თავშეკავებულია და, რაც მთავარია, საკუთარი ძალის რწმენა გააჩნია”, – გვითხრა სოსო ცინცაძემ.
დეპუტატებს პარლამენტის სპიკერად ირაკლი კობახიძის არჩევას ურჩევს ანალიტიკოსი ვახტანგ ძაბირაძე. “ნამდვილად არ ვიცი, უმრავლესობა არჩევანს ვისზე გააკეთებს. თუ აუცილებელია, ჯობია თუ კობახიძეზე შეაჩერებენ არჩევანს – ახალგაზრდა კაცია, გამოცდილებას მიიღებს და მომავალში ისეთ პოლიტიკოსად ჩამოყალიბდება, რომელსაც გარკვეული გამოცდილება ექნება”, – გვითხრა ძაბირაძემ.
„რეზონანსი“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ ხათუნა ლაგაზიძესთან: „ბიძინა ივანიშვილმა მთელი პოლიტიკური სპექტრი მოასუფთავა“
ელზა პაპოშვილი
პოლიტოლოგი და პაატა ბურჭულაძის პარტიის ყოფილი წევრი ხათუნა ლაგაზიძე ამბობს, რომ “ქართულ ოცნებას” “პატრიოტთა ალიანსი” პარლამენტში, დასავლეთისთვის “საფრთხობელად” და შესაშინებლად სჭირდება. მისი აზრით, ბიძინა ივანიშვილმა საზოგადოების შესაშინებლად მიხეილ სააკაშვილი სწორედ არჩევნების წინ გამოიყენა. მისმა ამ ტაქტიკამ გაამართლა და ოცნება პარლამენტში საკონსტიტუციო უმრავლესობის მიღებისთვის ემზადება. ხათუნა ლაგაზიძე მიიჩნევს, რომ ივანიშვილის თამაშმა და ოპოზიციური პარტიების არასწორად არჩეულმა საარჩევნო ტაქტიკამ შედეგი გამოიღო, რითაც როგორც “ქათულმა ოცნებამ”, ასევე “ნაციონალურმა მოძრაობამ” იხეირა.
- ელოდით არჩევნების ასეთ შედეგს?
- ასეთ შედეგს ნამდვილად ველოდი. ეს მოლოდინი მხოლოდ მე არ მქონდა, ეს მთელმა პოლიტიკურმა სპექტრმა იცოდა. ძალიან გამართლებულად მიმაჩნია, როდესაც არჩევნების წაგების შემდეგ ბევრმა ცნობილმა პოლიტიკურმა ფიგურამ სივრციდან გასვლა გადაწყვიტა. თებერვლიდან მოყოლებული, როგორც მე, ასევე მთელ ქართულ პოლიტიკურ ელიტას, ხელი მიგვიწვდეობოდა ამა თუ იმ სოციალურ კვლევებზე, სადაც ნათლად ჩანდა, რომ ვერც ერთი პოლიტიკური პარტია, გარდა “ნაციონალური მოძრაობისა”, “ქართული ოცნებისა”, და პაატა ბურჭულაძის პარტიისა, სანამ ყველაფერი არ გააფუჭა, 5%-იან ბარიერს სხვა ვერავინ ლახავდა.
თებერვლიდან-ოქტომბრამდე ვერც ერთმა პარტიამ და მისი ლიდერებმა ვერ შეძლეს, რომ საზოგადოებისთვის გაშვებული მესიჯები, მიმართვები, დაპირებები, თამაშის ტაქტიკა და კომუნიკაცია შეეცვალათ, რათა ამომრჩეველი მიეზიდათ და პარლამენტში მოცემული ბარიერი მაინც გადაელახათ. შესაბამისად, ბუნებრივია, რომ მათი ადგილი მინიმუმ არც პარლამენტში და მაქსიმუმ არც პოლიტიკაში არ არის. ეს რეალობა ვინმესთვის რომ მოულოდნელი ყოფილიყო, მაშინ სრულიად სხვა ანალიზის გაკეთება შეიძლებოდა, მაგრამ მათ ეს იცოდნენ და საკუთარ თავში ძალა ვერ იპოვეს, რომ პოლიტიკური სტილი შეეცვალათ.
- ჩვენი მოსახლეობის არჩევანზე რამ ან ვინ მოახდინა ზეგავლენა?
- ხელისუფლებამ და “ნაციონალურმა მოძრაობამ” ერთმანეთის სასარგებლოდ პიარი წამოიწყეს. “ოცნება” საზოგადოებას მიხეილ სააკაშვილს საფრთხობელას სახით წარმოუდგენდა, რომლიც შესაძლოა ქვეყანაში დაბრუნებულიყო და სახელმწიფო გადატრიალება მოეხდინა. ამიტომ ივანიშვილმა და “ოცნებამ” მოსახლეობას მოუწოდა, რომ “ქართველო, ბიულეტინს ხელ იკარ” და ხმა “ოცნებას” მიეცი, თუ გინდა, რომ ქვეყანაში არეულობა არ წავიდეს. როგორც ვნახეთ, ამ პიარსვლამ შესანიშნავად იმოქმედა და მათ ის შედეგი მიიღეს, რაზეც ოცნებობდნენ.
მეორე მხრივ კი, “ნაციონალურ მოძრაობასაც” აწყობდა, რასაც სააკაშვილის ბოლო დღეების გამოსვლებით დადასტურდა. ის მოსახლეობას ეუბნებოდა, რომ ან გვირაბით, ან კიდევ ზღვით მოცურდებოდა და ამ არჩევნებისთვის ხელისუფლებას დაასრულებდა. ამას კი დანარჩენი პოლიტიკური სპექტრის უსუსურობაც დაემატა, რომლებიც მათ გასაჩერებლად ხელსაც არ ატოკებდა.
- საკონსტიტუციო უმრავლესობის მოპოვება “ქართული ოცნების” მიერ არის თუ არა სახელმწიფოსთვის რისკის მატარებელი და ქვეყანაში რა პროცესები შეიძლება წარიმართოს?
- საკონსტიტუციო უმრავლესობა შესაძლოა, კონსტიტუციაზე ძალადობის საბაბი გახდეს, რაც საქართველოს ისტორიაში განვლილმა 25 წელმა შესანიშნავად გვაჩვენა. ამიტომაც არის ხალხი ასე დაზაფრული და “ქართული ოცნების” საკონსტიტუციო უმრავლესობა არავის სურს. ამ შემთხვევაში შემაკავებელი ვერც საპარლამენტო და ვერც არასაპარლამენტო ოპოზიცია იქნება. არჩევნებმა და ბიძინა ივანიშვილმა ქართული პოლიტიკური სპექტრი ფაქტობრივად მოასუფთავა. ვერ ვიტყვი, რომ ეს ცუდია, რადგანაც თავად ქართულმა პოლიტიკურმა ელიტამ საკუთარი თავი ამოწურა და ვინც პოლიტიკიდან წავიდა, ძალიან სწორი ნაბიჯი გადადგა. მათ საკუთარი შესაძლებლობები და რესურსი ახლა ნამდვილად სწორად შეაფასეს. ხვალ და ზეგ ლიმონივით გამოწურულ პოლიტიკურ ძალებზე ქართველი ამომრჩეველი ფსონს აღარ დადებს. ვერც 2017 წელს და ვერც მომდევნო საპარლამენტო არჩევნებისთვის მათი რეაბილიტაცია ვერ მოხერხდებოდა. შესაძლოა, ეს ქირურგიული ჩარევა იყოს, თუმცა განახლებისთვის აუცილებელია. ვაკუუმი ცოტა ხნის განმავლობაში შეიძლება შეიქმნას, მაგრამ სხვა მენტალობის ხალხით აუცილებლად შეივსება.
- ამ პარტიებმა ასეთი სახის მარცხი რატომ განიცადეს, რა არის მათი მთავარი შეცდომა?
- მათი მთავარი შეცდომა ის არის, რომ ეს პარტიები თავის საარჩევნო კამპანიას აგებდნენ არა ამომრჩევლის კეთილგანწყობის მოპოვებაზე, არამედ იმაზე, რომ ხელისუფლებისა და ბიძინა ივანიშვილის კეთილგანწყობა მოეპოვებინათ. რეალურად ისინი პარლამენტში “მფარველი ქოლგის” ძიებაში უფრო იყვნენ. რაღაც აქციებზე, გამოსვლებზე, პროტესტის გამოთქმაზე ქოლგის დაკარგვის შიშით უარს ამბობდნენ. სექტემბერში, როდესაც ბიძინა ივანიშვილი საჯაროდ გამოდიოდა და ყველას თავისი ადგილი მიუთითა, ეს პარტიები მიხვდნენ, რომ ქოლგის ქვეშ მათი ადგილი აღარ იყო. თუმცა ტაქტიკის შეცვლა ვეღარ მოასწრეს.
- როგორ ფიქრობთ, რატომ მოხდა და რამ განაპირობა ის ფაქტი, რომ პროდასავლური პარტიები პარლამენტის გარეთ დარჩნენ?
- ამომრჩეველი ძალიან კარგად ხედავდა, რომ ამ პარტიებს საკუთარი თავის და რესურსების თავადვე არ სჯეროდათ. ამომრჩეველი ხედავდა, რომ ამ ხალხს საკუთარი გამარჯვების რწმენა არ ჰქონდა და შესაბამისად არც მათ გარისკეს. რაც შეეხება თავად დასავლურ კურსს, აქ პირველ რიგში ის უნდა ვთქვათ, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” ამ კუთხით ლიდერობს. ხელისუფლებაში მათი ყოფნის დროს დასავლეთმა იმ უსამართლობებზე, რომელსაც ისინი ქვეყანაში სჩადიოდნენ, რეაგირება არ მოახდინა და ჩვენს საზოგადოებას მათ მიმართ გარკვეული ნდობა დაეკარგა. ასევე დიდი მნიშვნელობა აქვს ეკონომიკას, მოსახლეობამ დაინახა, რომ დასავლეთმა დიდი არაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ ჩვენი ეკონომიკის აღორძინება მომხდარიყო. მილიონობით თანხები ჩაიდო, რომ ქვეყანაში დემოკრატიული პროცესების განვითარება მომხდარიყო, მაგრამ ესეც ელიტებს მოხმარდა. შეიქმნა ელიტა, რომელიც 50 ათასი ადამიანისგან შედგება და საზოგადოებაში დასავლეთის მიმართ სწორ განწყობას ვერ ქმნის. ფაქტობრივად ამ არჩევნებიდან გამოჩნდა, რომ ეს ფული სწორად გაფლანგული არ არის.
- “პატრიოტთა ალიანსის” პარლამენტში შესვლაზე მინდა გკითხოთ. როგორ ფიქრობთ, რა კატეგორიის ხალხმა მისცა მას ხმა და რა იყო მისი ძირითადი საბრძოლო ნიშა, რომლითაც მან საზოგადოების ხმები მოიპოვა. ახალ საკანონმდებლო ორგანოში რა როლი დაეკისრება?
- ირმა ინაშვილმა და მისმა გუნდმა ამ არჩევნებზე “ხალხოსნური” ნიშა დაიკავეს, საზოგადოებაში კი ასეთი ელექტორატი ყოველთვის არის. ინაშვილმა შეძლო, რომ სხვადასხა ფენის, შეხედულებისა და მდგომარეობის მქონე ადამიანები ერთი წუხილის ირგვლივ გაეერთიანებინა.
ქართულ პოლიტიკაში ლიდერის არარსებობის გამო ამომრჩეველი დაიქსაქსა. ის ფენა, რომელმაც ახლა ხმა ინაშვილს მისცა, თავის დროზე გამსახურდიას, შევარდნაძეს, სააკაშვილს და ივანიშვილს უჭერდა მხარს. “პატრიოტთა ალიანსი” პარლამენტში საფრთხობელას როლს შეასრულებს. “ქართულ ოცნებას” საშუალება ექნება, რომ მათი მეშვეობით დასავლეთით მანიპულირება მოახდინონ. “ოცნებას” სათქმელი ექნება, რომ თუ მათ გადაცდომებს არ აიტანენ, მაშინ ხელისუფლებაში ინაშვილისა და მისი გუნდის მსგავსი ხალხი მოვა.
- არჩევნებამდე თქვენ “რეზონანსთან” ინტერვიუში იწინასწარმეტყველეთ, რომ პაატა ბურჭულაძ პარლამენტში ვერ შევიდოდა. ახლა მისი პოლიტიკური მოღვაწეობის გაგრძელება როგორ წარმოგიდგენიათ?
- პაატა ბურჭულაძე პოლიტიკური გვამია. მისი მთავარი შეცდომა ის იყო, რომ არჩევნები სავაჭრო მოედანი ეგონა, სადაც კარგად ივაჭრა და ახლაც ვაჭრობას აგრძელებს. 3%-იანი ბარიერის გადამლახავ პარტიებს სარეკლამო დრო ეძლევათ და სწორედ ამ უფასო სარეკლამო დროის გაყიდვას ცდილობს, სხვადასხვა პოლიტიკურ სუბიექტებზე.
„რეზონანსი“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
„თავისუფალი დემოკრატები“ ყველა ლიდერმა დატოვა
გვანცა ღვედაშვილი
ირაკლი ალასანიასა და ალექსი პეტრიაშვილის შემდეგ “თავისუფალი დემოკრატები” გუშინ პარტიის სხვა ლიდერებმაც დატოვეს. მათ შორის – გია ცაგარეიშვილმა, ვიქტორ დოლიძემ, ირაკლი ჩიქოვანმა, ზურაბ აბაშიძემ და დავით ონოფრიშვილმა.
“რეზონანსი” შეეცადა, თითოეულ მათგანს პირადად დაკავშირებოდა და სამომავლო გეგმების შესახებ ინფორმაცია გაეგო, თუმცა, სამწუხაროდ, ეს ვერ მოხერხდა, რადგან მათ კომენტარის გაკეთებისგან თავი შეიკავეს. როგორც პარტიის უკვე ყოფილმა წევრმა ვიქტორ დოლიძემ გვითხრა, – “ცოტა ხანი ვისვენებ, ასე ჯობია… ჯერჯერობით ინტერვიუს არავის ვაძლევ.”
ბრიფინგის დროს კი განაცხადა, რომ ამ ეტაპზე როგორც პარტიულ, ისე პოლიტიკურ მოღვაწეობას წყვეტს. თუმცა, მომდევნო ორი თვის განმავლობაში, როგორც აღმოსავლეთ პარტნიორობის საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტი, მუშაობას აგრძელებს. ამასთანავე უარყო მედიაში გავრცელებული ინფორმაცია, თითქოს შეიძლება ევროინტეგრაციის მინისტრად დაინიშნოს და განაცხადა, რომ ამის შესახებ მასთან არანარი საუბარი არ ყოფილა.
“მე, როგორც აღმოსავლეთ პარტნიორობის საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტი, ვაგრძელებ მუშაობას კიდევ ორი თვე. ნოემბრამდე ეს სტატუსი არ მეხსნება და ვიმუშავებ, რათა საქართველოს ევროკავშირთან უვიზო მიმოსვლის დაწესებაზე გადაწყვეტილება რაც შეიძლება დროულად იყოს მიღებული.
“თავისუფალმა დემოკრატებმა” ძალიან დიდი, სწორი და ღირსეული გზა გავიარეთ. ჩემი აზრით, ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე ვაკეთეთ როგორც ხელისუფლებაში, ასევე ოპოზიციაში ყოფნის პერიოდში. ქუჩაში იყო სადგომი, ვიდექით და ვებრძოდით ძალადობას. სხვაგან იყო საბრძოლი და იქაც, მე მგონი, ღირსეულად ვიბრძოლეთ, თუმცა მოსახლეობამ ამგვარი არჩევანი გააკეთა და ჩვენ ამას პატივი უნდა ვცეთ,” – განაცხადა გუშინდელ ბრიფინგზე ვიქტორ დილიძემ.
შეგახსენებთ, რომ “თავისუფალი დემოკრატები” ირაკლი ალასანიამ და ალექსი პეტრიაშვილმა სამი დღის წინ დატოვეს. აღნიშნული გადაწყვეტილება მას შემდეგ მიიღეს, რაც ცესკომ არჩევნების შედეგები გამოაცხადა, რომლის მიხედვითაც პარტია პარლამენტში შესვლას ვერ ახერხებდა.
როგორც ალასანიამ პარტიიდან წასვლამდე განაცხადა, იგი ვერ შეძლებს მოსახლეობისთვის დაპირებების შესრულებას, რადგან მისი გუნდი პარლამენტში ვერ მოხვდა, ამიტომ ტოვებს პარტიას და დროებით პოლიტიკურ ცხოვრებას ეთიშება.
“ოთხი წელი, რა ვადითაც აირჩიეს პარლამენტი, არის ძალიან დიდი დრო. ეს არის დრო, რომელიც ფუჭად არავინ არ უნდა გავფლანგოთ. ვინაიდან ვერ ვხედავ იმის შესაძლებლობას, რომ ჩემმა პარტიამ აქტიურად მოახდინოს გავლენა პოლიტიკურ პროცესებზე, მივიღე გადაწყვეტილება, ვაკეთო ისეთი რამ, რითიც შევძლებ, გვერდში დავუდგე საზოგადოებას.
“მივიღე გადაწყვეტილება, დროებით გავიდე პოლიტიკიდან. აუცილებლად, სადაც არ უნდა ვიყო, როგორც არ უნდა ვიყო, როგორც ვიყავი, ისე დავრჩები საქართველოს ჯარისკაცად. ის არჩევანი, რომელიც გააკეთა საქართველოს საზოგადოებამ, არ მჯერა, მიუხედავად იმისა, რომ მას დიდ პატივს ვცემ,” – განაცხადა ალასანიამ.
პოლიტოლოგმა გია ხუხაშვილმა “რეზონანსთან” “თავისუფალი დემოკრატებიდან” ლიდერების წასვლა უარყოფითად შეაფასა და აღნიშნა, რომ ეს ამომრჩევლისადმი უპატივცემულობის მაჩვენებელია. მისი აზრით, უფრო მისაღები და ლოგიკური იქნებოდა, ამ პირებს დაეტოვებინათ პარტიაში არსებული თანამდებობები და რიგით წევრებად დარჩენილიყვნენ.
“პარტიიდან ლიდერების წასვლას, ბუნებრივია, უარყოფითად ვაფასებ. ჩათვალეთ, რომ პარტია ფორმალურად არის შენარჩუნებული. რაც ღირებული იყო, მათ შორის ბრენდი, სახელი ლიდერებთან ერთად წავიდა. რაც ახლა ხდება, ეს ფაქტობრივად ახალი პარტიის გაჩენას ნიშნავს. მემკვიდრეობაზე გვიქმნიან ილუზიას, მაგრამ სინამდვილეში ეს მხოლოდ ილუზიაა და მეტი არაფერი.
“რამ გამოწივია მათი პარტიიდან წასვლა, არ ვიცი, თუმცა ფაქტია, მარტივად რომ ვთქვათ, ეს არის იმ ამომრჩევლის უპატივცემულობა, რომელმაც ხმა მისცა პარტიას და ეს ამომრჩეველი არ იყო ცოტა, მათ ბარიერამდე ძალიან ცოტა დააკლდათ. უპატივცემლობასთან ერთად კი რაც მოხდა, ეს პარტიული აქტივისთვის სერიოზული გულდაწყვეტისა და პოლიტიკური აპატისთვის არის სტიმულის მიმცემი.
“ერთი მხრივ ჩვენ, შეიძლება ვთქვათ, რომ პარტიის ლიდერის, ირაკლი ალასანიას თანამდებობიდან გადადგომა ლოგიკურია, მაგრამ დარღვეულია დასავლური სტანდარტი, რომლის თანახმადაც წარუმატებლობის შემთხვევაში ლიდერი თანამდებობიდან მიდის, მაგრამ პარტიაში რჩება.
“შეიძლებოდა, ეს ადამიანები პარტიული თანამდებობებიდან გადამდგარიყვნენ, თუმცა, პარტიიდან გასვლა აბსოლუტურად უცნაურია და პოლიტიკური ცხოვრებისთვის დამახასიათებელი არ არის. მათ შეეძლოთ ეთქვათ, რომ იღებენ პასუხისმგებლობას და პარტიაში თანამდებობებს ტოვებენ, თუმცა მის რიგით წევრებად რჩებიან, რაც გაცილებით გასაგები და მეტ-ნაკლებად მისაღები იქნებოდა.
“ის, რომ ყველანი გავდივართ პარტიიდან და ხვალიდან რაღაც სამსახურს ვეძებთ, ჩემი აზრით, პოლიტიკოსისთვის ფაქტობრივად დამღუპველი ნაბიჯია,” – განაცხადა პოლიტოლოგმა.
კითხვაზე, შეიძლება თუ არა, ვიხილოთ აღნიშნული წევრების თანამშრომლობა “ქართულ ოცნებასთან”, ხუხაშვილმა უპასუხა, რომ ეს გაუგებარი იქნებოდა არა მხოლოდ პოლიტიკური თვალსაზრისით, არამედ ადამიანურითაც. მისი თქმით, თუ მათ თანამდებობა უნდოდათ, ეს ჰქონდათ და მაშინ უნდა დარჩენილიყვნენ.
“თუ მათ უნდოდათ ჩინოვნიკობა, ეს ადრე უნდა გაეკეთებინათ. ან რას მოდიოდნენ საერთოდ. წამოსულ პირებს შორის მინისტრები იყვნენ, არავინ მათ იქიდან არ უშვებდა და მაშინ დარჩენილიყვნენ. ეს წასვლა-მოსვლა გაუგებარია და არასერიოზულობაზე მეტყველებს. ჩვენ გვახსოვს, რომ მათ დემარში მოაწყეს, პროდასავლურ კურსს საფრთხე ექმნებოდაო და ხმაურით წამოვიდნენ “ქართული ოცნებიდან”. დაიწყეს დამოუკიდებელი პოლიტიკური ცხოვრება და ახლა მათი მმართველ ძალაში დაბრუნება არათუ პოლიტიკურად, ადამიანურადაც ძნელი ასახსნელი იქნება. სიტყვებიც არ მყოფნის, ასეთი აბსურდული რყევები რაიმე კრიტერიუმით შევაფასო,” – გვითხრა გია ხუხაშვილმა.
„რეზონანსი“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ იგორ კვესელავასთან: „რამდენიმე თვეში “ნაცმოძრაობის” დაშლის პროცესი დაიწყება”
თაკო მათეშვილი
პოლიტოლოგი, პროფესორი იგორ კვესელავა არჩევნების შედეგებს მოსალოდნელს უწოდებს და აცხადებს, რომ იგი ზუსტად ისე დასრულდა, როგორც ელოდა. ოპოზიციური პარტიების წარუმატებლობას იგი არასაკმარის დაფინანსებასა და ხალხისათვის მიმზიდველი იდეის არარსებობას უკავშირებს და დასძენს, რომ გაერთიანების გარეშე მათ შანსი არც მომდევნო არჩევნებში ექნებათ.
სამომავლოდ კი, იგი პარტიებს შორის გადაჯგუფებებს ელოდება და იმაშიც დარწმუნებულია, რომ ბევრ უკვე ყოფილ ოპოზიციონერს ხელისუფლებაშიც ვიხილავთ. განსაკუთრებით ბევრი წევრი, კვესელავას განცხადებით, “ნაცმოძრაობას” დატოვებს. თანაც ძალიან მალე.
იგორ კვესელავა: ველოდი, რომ “ქართული ოცნება” საკონსტიტუციო უმრავლესობას აიღებდა, რადგან ბრძოლაში მძიმე არტილერია – ბიძინა ივანიშვილი – ჰყავდა ჩართული. მან ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ “ოცნება” პარლამენტში ყოფილიყო და დღეს ეს პარტია არა მხოლოდ არის პარლამენტში, არამედ ფლობს კიდეც მას. იმასაც ველოდი, რომ პარლამენტში აუცილებლად შევიდოდნენ “ნაციონალური მოძრაობა” და “პატრიოტთა ალიანსი”. თუმცა, გულახდილად რომ გითხრათ, არ ველოდი, თუკი “ნაცმოძრაობა” ამდენ პროცენტს აიღებდა. რაც შეეხება “რესპუბლიკელებსა” და “თავისუფალ დემოკრატებს”, ვიცოდი, რომ ისინი ბარიერს ვერ გადალახავდნენ. იმასაც ვამბობდი, რომ ეს პაატა ბურჭულაძესაც გაუჭირდებოდა, რადგან მან ასეთი ტაქტიკა აირჩია. ის ლაბირინთებში აიხლართა, საიდანაც ვეღარ გამოვიდა.
- პარლამენტის გარეთ დარჩენილი ოპოზიციის პერსპექტივა რა არის? როგორც ვხედავთ, ზოგან მოვლენები საკმაოდ მოულოდნელი სცენარით განვითარდა და პარტიის დაშლის საკითხიც კი დგას…
- ამ ოთხი წლის შემდეგ ქართულ პოლიტიკაში ახალი ძალების გამოჩენის დროა. პარტიების პერსპექტივას რაც შეეხება, ეს ფინანსებზეა დამოკიდებული. სხვაგვარად აღარ ხდება – თქვენ თუ გინდათ პარტია გქონდეთ, ფულის დახარჯვას ვერ აცდებით.
თავად არჩევნებიც უზარმაზარ ფინანსებთანაა დაკავშირებული. წარმოიდგინეთ, რამდენი უბანია ქვეყნის მასშტაბით და თითოეულ მათგანში პარტიას თავისი კომისიის წევრები სჭირდება. თავიანთი წარმომადგენლები თუ არ მიიყვანეს, მათ საქმეს არავინ გააკონტროლებს. ამიტომაც ვამბობ, რომ ეს ყველაფერი არცთუ მარტივია და უზარმაზარ ფინანსებთანაა დაკავშირებული.
დარწმუნებული ვარ, ალასანია, მის პარტიას ბარიერი რომ გადაელახა, პოლიტიკიდან არ წავიდოდა. მართალია, პარლამენტში სულ ექვსი კაცი ეყოლებოდა, მაგრამ მაინც დარჩებოდა. ახლა რაღა პერსპექტივა ჰქონდა? ის ე.წ. “ქუჩის ოპოზიცია” ხდებოდა – ვერც დაფინანსებას მიიღებდა და ფაქტობრივად აღარაფერი რჩებოდათ. ამიტომ, ვფიქრობ, ალასანიას გადაწყვეტილება წასვლის შესახებ სწორი იყო. ამ მომენტში მისთვის სასარგებლო არაფერი ხდებოდა.
- ფიქრობთ, წინასაარჩევნო პერიოდში “თავისუფალ დემოკრატებსა” და “რესპუბლიკელებს” მეტი დაფინანსება რომ ჰქონოდათ, პარლამენტშიც მოხვდებოდნენ?
- ფინანსები ერთ-ერთი ძირითადი მომენტი გახლავთ, თუმცა არა ერთადერთი. როდესაც ზვიად გამსახურდია ხელისუფლებაში მოვიდა, მას არანაირი ფინანსები არ ჰქონდა, მაგრამ მაშინ საზოგადოება ერთი იდეის გარშემო გაერთიანდა. ასე რომ, პარტია თუ იპოვის იდეას, რომლის გარეშემოც ხალხს გააერთიანებს, საქმის გაკეთება ნაკლები ფინანსებითაც შეიძლება. იდეის არსებობას დიდი მნიშვნელობა აქვს, განსაკუთრებით ქართული, პატრიოტული იდეის. აი, ასეთი იდეა ჩანს “პატრიოტთა ალიანსში”. როგორც ხედავთ, საქართველო მაინც ტრადიციული ქვეყანაა და ხალხში ქართული იდეეიბისადმი მისწრაფება, პატრიოტული სულისკვეთება არის.
- ანუ, ამ პარტიებსაც წინასააჩევნო კამპანიისას პატრიოტული იდეები რომ გაეტარებინათ და შესაბამისი ლოზუნგებიც ჰქონოდათ, თქვენი აზრით, წარმატების მეტი შანსი ექნებოდათ?
- ევროპული ქვეყნები – საფრანგეთი, იტალია, გერმანია თუ სხვები, ეროვნულ თვითმყოფადობასა და ტრადიციებზე მუშაობენ, ავითარებენ და არ კარგავენ მას. სხვათა შორის, ეს ქართული იდეა “ქართულმა ოცნებამაც” წამოწია.
- პარლამენტის გარეთ დარჩენილი პარტიების ნაწილი გაერთიანებებსა და კონსულტაციებზე ალაპარაკდა. მაგალითად, ეს გიორგი ვაშაძემაც არ გამორიცხა. ფიქრობთ, რომ ოპოზიციურ პარტიებს გაერთიანების გარეშე უკეთესი შედეგის დადების შანსი არც მომავალი არჩევნებისთვის აქვთ?
- არანაირი შანსი არ აქვთ. ჩვენთან 200 პარტიაა. მათ უმეტესობაში მხოლოდ 5 წევრია. ამ არჩევნებშიც უამრავმა პარტიამ მიიღო მონაწილეობა და ხმების მიზერული რაოდენობა აიღეს. ისინი რაღაცის გარშემო აუცილებლად უნდა გაერთიანდნენ. ქართულმა პოლიტიკურმა ძალებმა ისტორიიდან ვერანაირი გაკვეთილი ვერ ისწავლეს. ვერ გაიგეს, რომ ერთად თუ არ იქნებიან, ცალ-ცალკე არაფრის შანსი არა აქვთ. მაინც დაიფანტნენ და შედეგიც სახეზეა. ამომრჩევლისთვისაც მომაბეზრებელია ეს. იმიტომაც არ მიდის უმეტესობა არჩევნებზე. ისიც ელოდება იდეის გარშემო გაერთიანებას. იმ იდეის გარშემო, რომელიც მისთვის მოსაწონი იქნება. ამომრჩეველს პარტიების პროგრამები არ აინტერესებს. იცის, რომ ის მაინც ვერ შესრულდება. ამიტომაც გაერთიანება საჭიროა.
გიორგი ვაშაძეს რაც შეეხება, იგი ხალხისთვის “ნაცმოძრაობასთან” ასოცირდება და შესაბამისად აგრესია, რაც საზოგადოებას “ნაცმოძრაობის” მიმართ აქვს, ვაშაძეზეც ნაწილდება. როგორ ფიქრობთ, ვინც “ნაციონალების” მიმართ უარყოფითადაა განწყობილი, ვაშაძეს დაუჭერს მხარს? პაატა ბურჭულაძის შეცდომა სწორედ ვაშაძესა და “გირჩთან” გაერთიანება იყო.
- ანუ, ფიქრობთ, რომ სამომავლოდაც, ვინც მათთან გაერთიანებას გადაწყვეტს, დამარცხებისთვის იქნება განწირული?
- ბუნებრივია. მათთან გაერთიანებას სხვა პარტიებიც მოერიდებიან. შეიძლება ზოგიერთი პარტია, რომელსაც ფული არ აქვს, ამას დათანხმდეს, მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, რომ ეს დროებითი პოლიტიკური ორგანიზაცია იქნება.
- „ნაცმოძრაობის” გარშემოც სიანტერესო მოვლენები განვითარდა. როგორ ფიქრობთ, პარლამენტში შესვლით სწორი გადაწყვეტილება მიიღეს?
- პარლამენტში შესვლა მხოლოდ მიხეილ სააკაშვილს არ უნდოდა. პარტიის წევრების უმეტესობას კი, თუ დააკვირდით, უნდოდა. მათ ისიც შეეძლოთ, პარლამენტში არ შესულიყვნენ, თუმცა მანდატები შეენარჩუნებინათ. ამით ხელფასებსაც მიიღებდნენ და ხელისუფლების მიმართ პროტესტსაც გამოხატავდნენ.
თუმცა, საქმე ისაა, რომ მათ საბრძოლველად პარლამენტის ტრიბუნის გამოყენებაც უნდათ. ბრძოლის ერთ-ერთი ფორმა სწორედ საპარლამენტო ტრიბუნის გამოყენებაა, რასაც ისინი მაქსიმალურად შეეცდებიან. იქიდან ისინი აქტიურად გააკრიტიკებენ ხელისუფლებას, ტყუილსაც იტყვიან და საზოგადოების გარკვეულ ნაწილს, რომელსაც “ნაცმოძრაობის” სჯერა, თავიანთ მხარდამჭერებად შეინარჩუნებენ. მათ მიერ ამხელა პროცენტის აღებაში გადამწყვეტი როლი ფინანსურმა მხარემ ითამაშა. ახლა მიხეილ სააკაშვილი ფიქრობს, ღირს თუ არა ამხელა თანხები პარტიისათვის აქ დაიხარჯოს. ამიტომაც დააყენა საკითხი პარლამენტში არშესვლის თაობაზე. როგორც ჩანს, მას მართლაც ეგონა, რომ ხელისუფლებაში დაბრუნდებოდნენ. ამიტომაც სერიოზულ სამუშაოებს ატარებდნენ. წინააღმდეგ შემთხვევაში ვერც იმ 27%-ს მოიპოვებდნენ, რისი მოპოვებაც ადვილი ნამდვილად არაა. მე დარწმუნებული ვარ, რომ მალე, სულ რამდენიმე თვეში “ნაცმოძრაობის” დაშლის პროცესი დაიწყება.
- როგორ ფიქრობთ, ვინ დატოვებს პარტიას?
- ეს ჩემთვის რთული კითხვაა, რადგან ახლა ამის გამხელა არ მინდა. არა მხოლოდ გუმანსა და ალღოს ვეყრდნობი, ისედაც ვიცი, ვინ დატოვებს ამ პარტიას, მაგრამ მოდით, ამის გამხელა მომავლისთვის გადავიტანოთ. იმას კი დარწმუნებით გეუბნებით, რომ რამდენიმე თვეში, როცა მთავრობა და პარლამენტი დაკომპლექტდება, ეს პროცესი აუცილებლად დაიწყება. “ნაცმოძრაობას” ძალიან მნიშვნელოვანი ფიგურებიც დატოვებენ. მათ სხვა გზა არ აქვთ.
- როგორ ფიქრობთ, ისინი პარტიის დატოვებით პოლიტიკიდანაც წავლენ, თუ სხვა პარტიებში გადაინაცვლებენ ან ახლებს შექმნიან?
- აი, სწორედ ახლა არსებობს ვარაუდები იმის თაობაზე, რომ “თავისუფალი დემოკრატების” რამდენიმე წარმომადგენელი ხელისუფლებაში გადავა – მთავრობაში ან სხვა სახელმწიფო სამსახურებში. რატომ არ გააკეთებენ ამას “ნაცმოძრაობის” წარმომადგენლები, თუკი შეთავაზებას მიიღებენ? დარწმუნებული ვარ, რომ ამას დიდი სიამოვნებით დათანმდებიან. მოგეხსენებათ, “ნაცმოძრაობის” ყოფილი წარმომადგენლები სამთავრობო სამსახურებში ახლაც აქტიურად მოღვაწეობენ და პარლამენტშიც ბევრია ყოფილი “ნაციონალი”, რომლებიც თავის დროზე იმ პარტიის იდეილოგიას იზიარებდნენ, ახლა კი “ოცნების” იდეოლოგიის გამტარებლები არიან. ასეთი “მოხტუნავე” ადამიანები ყოველთვის იქნებიან. საერთოდ არ ვფიქრობ, რომ მათ ხელი უნდა ვკრათ. რატომაც არ უნდა იყოს “ქართულ ოცნებაში” “ნაციონალი”? ზვიად გამსახურდიას მხარდამჭერებიც იყვნენ შევარდნეძის მთავრობაში, შემდეგ შევარდნაძის მხარდამჭერები – სააკაშვილის ხელისუფლებაში და ახლა “ნაციონალებიც” არიან “ოცნებაში”. ასე რომ, ეს პროცესი გაგრძელდება. ეს ქართული პოლიტიკური სინამდვილეა.
- თქვენი აზრით, რა მოხდება მეორე ტურში? ოპოზიციას რომელიმე ოლქში აქვს გამარჯვების შანსი?
- ესეც ფინანსებზეა დამოკიდებული. იმავენაირად საჭიროა აგიტაცია, პროპაგანდა, პიარი, უბნებზე წევრები და ა.შ. ასე რომ, მეორე ტურში მონაწილე ორივე პარტიას ისევ სერიოზული თანხები სჭირდება. ამიტომაც დაიწყო სააკაშვილმა ყოყმანი.
“ნაციონალებს” რამდენიმე ოლქის მოგების შანსი აქვთ. ზოგიერთ მათგანში გამარჯვებასთან ძალიან ახლოს იდგნენ. არც ისაა გამორიცხული, სხვა პარტიებმაც დაუჭირონ მხარი.
„რეზონანსი“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
რამდენად რეალურია პარლამენტის გარეთ დარჩენილი პროდასავლური პარტიების გაერთიანება?
ნინო ქეთელაური
“რეალური, ნამდვილი, სერიოზული, ევროპული, კლასიკური ტიპის” პარტიის ჩამოყალიბებას, “ეროვნული ფორუმის” ლიდერი კახა შარტავა აუცილებლად მიიჩნევს. მისი თქმით, ამ ვითარებაში სხვადასხვა პარტიაში გაფანტული რესურსის მოგროვება უნდა მოხდეს. “ასეთი ტიპის სერიოზული პარტიის ჩამოყალიბებისთვის ჩვენ მზად ვართ, ვიყოთ პარტიული მსხვერპლი ამ პროცესისა და შევეწიროთ ამ მნიშვნელოვანი პროცესის დაწყებას სხვებთან ერთად, თუ იქნებიან ამის მსურველები,” – განაცხადა შარტავამ, რომელმაც აღნიშნა, რომ ამ თემაზე კონსულტაციები ერთ-ორ პოლიტიკურ ძალასთან მას უკვე ჰქონდა.
რამდენად რეალურია პარლამენტის გარეთ დარჩენილი პროდასავლური პარტიების გაერთიანება? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
მიშა მშვილდაძე (პროდიუსერი): მე ვფიქრობ, საკმაოდ რეალურია და აუცილებელიც არის. რაც მთავარია, პასუხობს იმ გამოწვევებს, რომლებიც თანამედროვე ქართულ პოლიტიკურ ველშია გაჩენილი. არჩევნების შემდეგ უკვე შესაძლებელია, ზუსტი შეფასება მიეცეს ქართულ პოლიტიკურ მოღვაწეობას და ამის მერე დაიგეგმოს ახალი. პრინციპში, რაც ამ არჩევნების შემდეგ გამოჩნდა, მე ვფიქრობ, ასეთი გაერთიანება დროულიც არის.
ქეთი ბექაური (იურისტი): ზოგადად ვფიქრობ, რომ ეს ერთ-ერთი ჯანსაღი პროცესია, რაც პოლიტიკას ახასიათებს. დემოკრატიული საზოგადოებისთვის ამაში არაფერია მიუღებელი. თუკი შეიქმნება ჯანსაღი ოპოზიციური ძალები, არ არის გამორიცხული, ხელისუფლებასთან ითანამშრომლონ და რაც მეტი მოაზროვნე ძალა იქნება, მით უკეთესი. ჩემი აზრით, გაერთიანების პროცესიდან საზოგადოებაც მხოლოდ მოგებული დარჩება. მთავარია, ამას არ ახლდეს ავანტიურა და პროვოკაცია.
მიხეილ ცაგარელი (ასტროლოგი): ეს ნომერი უკვე აღარ გავა. თავის დროზე, როდესაც ეს ბიძინა ივანიშვილს სჭირდებოდა (თუმცა ამას მარტოც მოახერხებდა), რომ “ნაციონალურ მოძრაობას” დაპირისპირებოდა, მაშინ იყო პარტიების გაერთიანების აუცილებლობა. მაგრამ დავინახეთ, რომ ეს პარტიები ცალკე ვერ შევლენ პარლამენტში. აქედან გამოდინარე, გასაგებია, რომ მას უნდა გაერთიანება. გამოიკვეთა, რომ რეალურად არის ორი ძალა, მესამე შესუსტებულია, მაგრამ ისიც ჩანს, დანარჩენი პარტიები კი ვხედავთ, რა დღეშიც არიან. ჯერ კიდევ ვნახავთ სხვა პარტიების დაშლის თუ გადასხვაფერების პროცესებს. ამიტომ, ამ გაერთიანებებზე საუბარი ნაადრევია. ისიც არ ვიცით, რომელი პარტია დარჩება და ვინ სად წავა. ნუ დაგვავიწყდება, რომ წითელი მაიმუნის, ცეცხლის სტიქიის წელიწადია, რომელიც უამრავ მოულოდნელ ცვლილებას შემოიტანს. ამიტომ დღეს ეს გამოსვლა, აბსოლუტურად უდროოა, ჯერ ერთი იმიტომ, რომ პარტიები თავად ვერ გარკვეულან საკუთარ თავში და მეორეც, გაერთიანება ახლა, როდესაც წაგებულია თამაში, არაფერის მომცემია.
ირმა სოხაძე (მომღერალი): რატომაც არა. ისინი პარლამენტის გარეთ იქნებიან და ამაში მე ცუდს ვერაფერს ვხედავ. ძალიან კარგი ინიციატივაა. საერთოდ, რაც მეტი გამოცდილი პარტია გაერთიანდება, უკეთესია. რეზულტატიც ძალიან კარგი იქნება. მე მივესალმები.
სერგო ვარდოსანიძე (ისტორიკოსი): ასეთი გაერთიანება არარეალურია, მაგრამ თუკი ევროპული ტიპის გაერთიანება შეიქმნება, აქ უნდა იყოს ახალი სახეები და მაშინ დაიჯერებს ხალხი. ახლა ვინც არ უნდა მოინდომოს, ამათ ეს არ გამოუვათ. მე ამას რიგითი ამომრჩევლის პოზიციიდან ვამბობ.
——————–
„ახალი თაობა“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ კობა ნარჩემაშვილთან: „მე პარლამენტის ქუთაისში დარჩენას დავუჭერ მხარს“ // „პრეტენზიები მაქვს ჩემს საარჩევნო შტაბთან“
ქუთაისის 49-ე საარჩევნო ოლქის მაჟორიტარი კანდიდატი კობა ნარჩემაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში არჩევნების მეორე ტურსა და მის შესაძლებლობებზე საუბრობს.
- ბატონო კობა, რატომ დასჭირდა „ქართული ოცნების“ მაჟორიტარი კანდიდატების დიდ უმრავლესობას არჩევნების მოსაგებად მეორე ტური?
_ ამას ბევრი მიზეზი აქვს. პირველი, ხელისუფლების გადაწყვეტილება 50%-იან ბარიერთან დაკავშირებით აპრიორი გულისხმობს არჩევნების მეორე ტურს. მეორე მიზეზი გახლავთ ის, რომ ეს იყო პირველი თავისუფალი არჩევნები და ამ ტიპის არჩევნებში ძალები მოსინჯა ბევრმა პარტიამ, ბევრმა კანდიდატმა თავისსავე უბანში, რამაც იმუშავა. ბევრმა ხმა მისცა თავის მეზობელს, ახლობელს, რამაც ლიდერ კანდიდატს ხმები დააკარგვინა.
- კონკრეტულად თქვენს შემთხვევაში რა იყო მეორე ტურის მიზეზი?
- ჩემს შემთხვევაში პრეტენზიები მაქვს თავად ჩემს საარჩევნო შტაბთან. გარკვეულ უგულისყურობას, ზოგჯერ არაკომპეტენტურობას, დაუდევრობას ჰქონდა ადგილი. რომ არა ეს მიზეზები, არ გამოვრიცხავ, სხვა შედეგები დამდგარიყო. მაგალითად, საარჩევნო ადმინისტრაციაში ჩემმა წარმომადგენლებმა ვერ მოახერხეს ჩემი ხმების სათანადოდ დაცვა.
- ეს როგორ?
- ჩემი 1.100 ბიულეტენი გაუქმებულია. ამან ასახვა ჰპოვა შედეგების დაჯამებისას. იყო სხვა დარღვევებიც, რომლებიც, სამწუხაროდ, მემკვიდრეობით გადმოვიდა წინა საარჩევნო ადმინისტრაციიდან.
- გამორიცხავთ გარკვეულ განაწყენებას „ქართული ოცნების“ მიმართ?
- რასაკვირველია, არ გამოვრიცხავ. ადამიანები ვართ და სათანადოდ ვერ ვიმუშავეთ, ვერ მოვახერხეთ მათი თავმოყვარეობის, სოციალური სტატუსის კომპენსირება. შესაბამისი და ადეკვატური სამუშაოების ბოლომდე მიყვანა.
- წინასაარჩევნო კამპანია, ამერიკის ელჩის შეფასებით, ისეთი იყო, რომ ის ამას ინატრებდა ამერიკაში. თუმცა, არჩევნების დღეს მაინც მოხდა მიუღებელი ფაქტები _ საარჩევნო უბნის დარბევა და ა.შ. რატომ?
- ყველა ფაქტის სათანადო სამართლებრივი შეფასება უნდა მოხდეს. უნდა მოხდეს სრულყოფილი გამოძიება და ყველაფრისთვის სახელის დარქმევა, თუ რა მოხდა რეალურად. მე ერთი რამ შემიძლია გითხრათ, რომ ქართულ პოლიტიკურ სპექტრში არის ისეთი პოლიტიკური ჯგუფები, რომლებიც დაინტერესებულები არიან სწორედ ექსცესებით.
- ვის გულისხმობთ, ნაციონალურ მოძრაობას?
- დიახ. თუმცა, ჩემი ოპონენტების მიმართ არ მინდა დღეს, წინ მეორე ტურია, ასეთი შეფასებები გავაკეთო, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ვთვლი, რომ როდესაც ნაციონალური მოძრაობა ამ ფორმით იქნება პოლიტიკურად ნეიტრალიზებული, პოლიტიკურ სივრცეში მსგავსი ექსცესები მინიმუმამდე დავა.
- რაც შეეხება ქუთაისში თქვენ ოპონენტთან დაპირისპირებას, გიგი წერეთელი ამბობს, რომ დაძაბულობა იყო, რომ „ქართული ოცნებისგან“ აგრესია მოდიოდა. რას უპასუხებთ?
- ეს ყველაფერი პირიქით იყო. მთელი წინასაარჩევნო კამპანია ჩემი ოპონენტების მიმართ პატივისცემის რეჟიმში წარვმართე. ასე ვაპირებ ახლაც. მეორე ტურის შემდეგ შეიძლება ვთქვა იმ დარღვევებზე, რომელსაც ადგილი ჰქონდა.
- ბატონო კობა, „ქართულმა ოცნებამ“ უკვე დააანონსა პარლამენტის შენობის ქუთაისიდან გადმოტანა. თქვენი პოზიცია, როგორც ქუთაისის მაჟორიტარის, თუ გაიმარჯვებთ, როგორი იქნება?
- პარლამენტი მშვენიერ ადგილას არის ქუთაისში. თუ ეს საკითხი დადგება პარლამენტში, მე წინააღმდეგი ვიქნები. ჩემი ოპონენტები სწორედ ამაზე აგებენ თავიანთ წინასაარჩევნო კამპანიას, რომ თითქოს პარლამენტი გადააქვს ხელისუფლებას, მაგრამ მინდა ვუთხრა, რომ მათ ამომრჩეველი შეჰყავთ შეცდომაში. პრემიერ-მინისტრმა თქვა, რომ ის და უმრავლესობა ხელების გადაგრეხვით არ იმოქმედებენ და თუ ქუთაისის მოსახლეობას არ აქვს სურვილი პარლამენტის გადატანის, პარლამენტი ქუთაისში იქნება.
„ახალი თაობა“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ნაციონალურ მოძრაობაზე კონტროლი გიგა ბოკერიამ დაამყარა“ // „დიქტატურის საფრთხე ჯერ არ ჩანს“
დაკარგა თუ არა მიხეილ სააკაშვილმა ნაცმოძრაობაზე კონტროლი, შექნის თუ არა პატრიოტთა ალიანსი პარლამენტში პოლიტიკურ ამინდს, რა საფრთხეები ახლავს თან საკონსტიტუციო უმრავლესობას? – ამ საკითხებზე „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრება.
- ნაციონალური მოძრაობის პოლიტსაბჭომ პარლამენტში შესვლას დაუჭირა მხარი, რასაც კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდა მიხეილ სააკაშვილი. არის თუ არა ეს გუნდის დაპირისპირება ლიდერთან?
- მართალია, ამას შარი-შური და ურთიერთბრალდებები მოჰყვა, მაგრამ სიტუაცია დრამატული არ არის. ამ ეტაპზე ბოკერიას ტაქტიკურმა მონახაზმა გაიმარჯვა, მაგრამ ეს პარტიაში განხეთქილებას არ გამოიწვევს. ორივე მხარეს კარგად ესმის, რომ ეს დაპირისპირება ყველას დაასუსტებს. ნაციონალურ მოძრაობაში ასეთი პრეცედენტები ადრეც ყოფილა, მაგრამ მათ რაღაც ისეთი აერთიანებს, რომელიც ამ კრიზისსაც გადაალახინებს.
- სააკაშვილს რა ბედი ელოდება?
- მიუხედავად იმისა, რომ ამ ეტაპზე პარტიაზე კონტროლი ბოკერიას ხელში გადავიდა, სააკაშვილი მაინც დარჩება მათ დროშაზე. სააკაშვილი, როგორც ნაციონალური მოძრაობის ლიდერი, არ დამთავრებულა.
- ანუ ის კიდევ იტყვის თავის სათქმელს?
- აუცილებლად იტყვის.
- პარლამენტში ნაციონალების შესვლაზე რას ფიქრობთ, შეძლებენ ისინი იქ რამის გაკეთებას?
- არჩევნების შემდეგ ძალიან არასახარბიელო სურათი მივიღეთ – დემოკრატიული პროცესის გარანტი ნაციონალური მოძრაობაა. ეს არის ის სამწუხარო რეალობა, რომელშიც „ქართულმა ოცნებამ“ აგრესიული და ეგოისტური საარჩევნო კამპანიის შემდეგ შეგვიყვანა. ნაციონალურ მოძრაობას აქვს ოთხწლიანი გეგმა და ამ ოთხი წლის მანძილზე ისინი ძალიან აქტიურები იქნებიან. პრობლემები ქვეყანაში იქნება ძალიან ბევრი. ნათელი მომავალი, აგუგუნებული საქართველო, საყოველთაო სიყვარული, რასაც `ქართული ოცნება~ ეპიზოდურად, მაგრამ მაინც ჰპირდებოდა ხალხს, ასე იოლად არ მოვა. რეალური ცხოვრება ბევრად მუქ ფერებში იქნება წარმოდგენილი, რაც გარკვეულ რისკებს გამოიწვევს. ნაციონალური მოძრაობა შეეცდება, რომ ამ ტალღაზე პოლიტიკურ კლინჩში შევიდეს ხელისუფლებასთან. ეს ოთხი წელი პერმანენტული კრიზისების პერიოდი იქნება. ყოფილ ხელისუფლებას ჭიქაში ქარიშხლის ატეხვაც კი შეუძლია, რეალური საფუძველი რომ ექნებათ, მაშინ ნამდვილ ქარიშხალს დაატრიალებენ.
- ქარიშხლის დატრიალება კარგად ეხერხებათ, მაგრამ პოლიტიკური ამინდის შექმნას თუ შეძლებენ?
- ის გუნდი საკონსტიტუციო უმრავლესობის საპირწონე ვერ გახდება, მაგრამ პოლიტიკურ დღის წესრიგს დიდწილად განსაზღვრავს.
- პარლამენტში პატრიოტთა ალიანსიც შევიდა. ისინი თუ შეძლებენ პოლიტიკური დღის წესრიგის განსაზღვრას?
- ამ ბატალიებში მათ წამყვანი როლი ვერ ექნებათ, რადგან პარლამენტში ძალიან მწირად, ექვსი კაცით არიან წარმოდგენილები. მათი მთავარი ამოცანა საარჩევნო სეგმენტის გაფართოება იქნება. პარლამენტის ტრიბუნას ამისთვის გამოიყენებენ. საკვანძო საკითხებში „ქართულ ოცნებას“ უპარტნიორებენ. დაპირისპირება იქნება ისევ ორპოლუსიანი, თუმცა „ქართულ ოცნებას“ მთავარი არგუმენტი აღარ ექნება. ისინი ვეღარ ისაუბრებენ სისხლიან ცხრა წელზე.
- დარწმუნებული ხართ, რომ არ ახსენებენ?
- მათი მხრიდან ამაზე ლაპარაკი ფარსად იქცა და აღარ იქნება დამაჯერებელი.
- „ქართული ოცნება“ ახალ პარლამენტში საკონსტიტუციო უმრავლესობით იქნება წარმოდგენილი. არის თუ არა ეს სახიფათო ამ გუნდისთვის?
- რა თქმა უნდა, სახიფათოა. აბსოლუტური ძალაუფლება აბსოლუტურ პასუხისმგებლობასაც ნიშნავს. ისინი პასუხისმგებლობას სხვაზე ვეღარ გადაიტანენ და ვერც ნაციონალებისკენ გაიშვერენ ხელს. მათ ეს ინსტრუმენტები აღარ ექნებათ. შესაბამისად, უკმაყოფილო საზოგადოების აგრესია მთლიანად „ქართული ოცნებისკენ“ იქნება მიმართული. რაც ამ გუნდისთვის პატარა პრობლემა ნამდვილად არ იქნება.
- საკონსტიტუციო უმრავლესობა ოფიციალურად ჯერ გაფორმებული არ აქვთ და უკვე დააანონსეს, რომ პრეზიდენტის არჩევის წესს შეცვლიან. ბევრმა ეს გიორგი მარგველაშვილზე შურისძიებად შეაფასა. ზოგი თვლის, რომ მოსახლეობას პრეზიდენტის არჩევის უფლებას ართმევენ. თქვენ რას ფიქრობთ?
- ამის მოლოდინი არსებობდა და აქ რაიმე განსაკუთრებული სიახლე არ არის. ამ თემას აქვს ორი განზომილება. ერთია თავად ინსტიტუტთან დაკავშირებული განზომილება, არჩევითობის საკითხი და მეორე, პერსონალურად გიორგი მარგველაშვილის ქეისი. იმედია, ამ მეორე ქეისზე ისინი უგუნურ ნაბიჯებს არ გადადგამენ.
- თავად პრეზიდენტის არჩევის წესზე რას ფიქრობთ?
- ეს დისკუსიის საგანია.
- ამ დისკუსიის დროს თუ იქნება ხალხის აზრი გათვალისწინებული? პარტიის აღმასრულებელმა მდივანმა ირაკლი კობახიძემ განაცხადა, საზოგადოებასთან კონსენსუსის გარეშე არც ერთ მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებას არ მივიღებთო. ამის გჯერათ?
- ირაკლი კობახიძეზე მაღალი აზრის არ ვარ, მაგრამ მისი ეს განცხადება მომეწონა. ეს არის სწორი პოზიცია.
- რატომ არ მოგწონთ ეს ადამიანი?
- მეჩვენება, რომ ეს ახალგაზრდა მთლად გაწონასწორებული არ არის. ამაში ვხედავ საფრთხეებს და რისკებს. მეტი არანაირი პრეტენზია არა მაქვს. თუ მის შეფასებაში ვცდები, მოხარული ვიქნები, ღმერთმა ხელი მოუმართოს. მაინც მეჩვენება, რომ მისი ყოფნა სახელმწიფოს მართვაში სახიფათოა.
- „ქართული ოცნების“ ახალ საპარლამენტო გუნდში რამდენიმე დაჯგუფება არსებობს. ისინი 4 წლის მანძილზე შეძლებენ ერთ გუნდად დარჩენას?
- ახალი უმრავლესობა ჯერ კიდევ დგას ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე. სანამ ეს შენარჩუნდება, მანამდე იქ ფრაქციებად დაყოფის პერსპექტივა არ არსებობს. თუ ბიძინა ივანიშვილმა გადაწყვიტა მათი ჩამოფერთხვა, ან თავად გადაწყვიტეს მისი მხრებიდან ჩამოსვლა, მაშინ მოხდება დაშლა. უახლოეს პერიოდში ამას ნაკლებად ველოდები.
- პოლიტიკოსების ნაწილი მიიჩნევს, რომ საკონსტიტუციო უმრავლესობის მიღებით ივანიშვილმა დიქტატურა გაიფორმა. ამაზე რას იტყვით?
- დღეის მდგომარეობით დიქტატურის კონტურებს ვერ ვხედავ. გამომდინარე იქიდან, რომ აბსოლუტური ძალაუფლება აბსოლუტურად რყვნის ადამიანს, ასეთი რისკი არსებობს. იმედი ვიქონიოთ, რომ ეს ასე არ მოხდება.
- თუ გაფორმდა დიქტატურა, მაშინ რა იქნება?
- იმისთვის არსებობს საზოგადოება, რომ მოვლენების ასეთი განვითარება არ დაუშვას.
„ახალი თაობა“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „არჩევნების წაგების მიშაზე გადაბრალება უღირსი სვლა იყო“ // „ნაციონალებს პარლამენტში ლეღვის ფოთლის ფუნქცია ექნებათ“
ყოფილი დიპლომატი მამუკა გამყრელიძე კი მიიჩნევს, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ ყრილობა უნდა გამართოს და სწორედ იქ უნდა გადაწყდეს, ბოკერიას ფრთა ნაციონალური მოძრაობის სახელით შევა პარლამენტში თუ დამოუკიდებელ დეპუტატებად.
- ბატონო მამუკა, საერთაშორისო ორგანიზაციები საქართველოში ჩატარებულ არჩევნებს დემოკრატიულს უწოდებენ, ოპოზიციურ ფლანგზე კი სერიოზული უკმაყოფილებაა. როგორია თქვენი შეფასებები?
- მე არ მაქვს არანაირი საბუთი იმისა, რომ არჩევნები არადემოკრატიულად ჩატარდა. ოპოზიციურმა პარტიებმა ვერ თუ არ მოახერხეს იმ მტკიცებულებების წარმოდგენა, რომ არჩევნები არადემოკრატიული იყო. მთელი ყურადღება გადავიდა მარნეულში და აქეთ ყველაფერი უყურადღებოდ დარჩა.
- ამით რისი თქმა გინდათ?
- ნიკა რურუა მიყვებოდა, ისეთი ხალხი მოჰყავდათ არჩევნებზე, რომ საერთოდ უბანში არ გვინახავსო. რატომ არ მოხდა ამის დოკუმენტირება, ვერ გეტყვით. სერიოზული მობილიზება მოხდა „ოცნების“ ამომრჩევლის. მე ვაკეში მივეცი ხმა და ძალიან დიდხანს სერიოზულ რიგში ვიდექი. განსაკუთრებული გაყალბების მე არ მჯერა. დარწმუნებული ვარ, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ წააგო ეს არჩევნები სრულიად რეალურად. ერთადერთი, რაშიც მე ეჭვი მეპარება, ეს გახლავთ თვითონ საარჩევნო სია.
- სიას რას ერჩით?
- საარჩევნო სია გაბერილია, მოიმატა რაოდენობამ ხალხის. რის ხარჯზე იბარტყა საქართველოს მოსახლეობამ, ვერ გეტყვით. გარდა ამისა, ძალიან ბევრი იყო შეტყობინება სხვადასხვა ადამიანებისგან, რომ მათ ოჯახებში ჩაწერილია გაურკვეველი პირები. ძველ ბინებში ხუთი-ექვსი კაცი იყო.
- ამის ხარჯზე მოხდა გაყალბება?
- ჩემი აზრით, მოხდა რაოდენობის გაზრდა. კორპუსები იყო გაორებული. არსებობს ტექნოლოგიები, რითიც შეუძლია ხელისუფლებას მეტი ხმა მიიღოს. ძალიან ხშირად მესმოდა, რომ იყო სომხური კარუსელიც. ამ ყველაფრის მიუხედავად, თუ შენ ხარ პარტია, ნაციონალურ მოძრაობაზე ვსაუბრობ, რომელსაც ნახევარი მილიონი ადამიანი აძლევს ხმას, შენ იმის თავიც უნდა გქონდეს, რომ ეს დარღვევები დააფიქსირო.
- ანუ ვერ შეძლეს ნაციონალებმა დარღვევების დაფიქსირება?
- ვერა. როდესაც გამოგყავარ მე, შენი ამომრჩეველი, ღამის 3 საათზე, მიბარებ ცესკოსთან და მე დილის 6 საათამდე გარეთ გელოდები და მერე გამოდიხარ და იქ რაღაცას ბოდავ, რომ თურმე ცესკოში არანაირი დარღვევები არ ყოფილა და დარღვევები უბნებზეა და თურმე ჩვენ არა გვაქვს ამის არანაირი მტკიცებულება, დავაი, რა!
- რეალურად რა მოხდა ცესკოში?
- არაფერიც არ მოხდა. დიდის ამბით შევიდნენ, ამას ვიზამთ, იმას ვიზამთო და ვერაფერიც ვერ ქნეს! გამოვიდნენ ნირწამხდრები. მე რამდენადაც ვიცი, თამარ ჟვანიას პირდაპირ უთქვამს, ვერაფერსაც ვერ იზამთო! შედიხართ ამხელა ორმეტრიანი კაცები, ჩვენ 6 საათამდე გარეთ გვაყურყუტებ და გამოდიხარ ყურებჩამოყრილი. კარგით, რა!
- დღეს ყველასთვის აშკარაა, რომ სერიოზული განხეთქილებაა ნაციონალებში. შიდა ომია ბოკერიას და სააკაშვილის მომხრეებს შორის. რას იტყვით თქვენ?
- ის, რაც დღეს ნაციონალებში ხდება, არის მაჩვენებელი იმისა, რომ ერთიანი აზრი არ არსებობს. პოლიტსაბჭოში აზრი ორად გაიყო. შესაბამისად, შიგნით არის ძალიან სერიოზული, ფუნდამენტალური უთანხმოება. ამიტომ, რადგან პოლიტსაბჭოში ხმები გაიყო, რადგან პარტიის ლიდერს არა აქვს საშუალება აქ ჩამოსვლის და ვერ ახერხებს მართვას სიტუაციის, რადგან პოლიტსაბჭოში კონსენსუსი არ მოიძებნა, ეს იმას ნიშნავს, რომ სერიოზული კრიზისია პარტიაში და პარტიამ უნდა მოიწვიოს ყრილობა!
- არ უნდა შევიდნენ პარლამენტში?
- კი ბატონო, შევიდნენ, მე ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, თუმცა პარლამენტში ვერაფერს გააკეთებენ, ვერანაირ წინააღმდეგობას ვერ გაუწევენ. ბიძინა ივანიშვილს საკონსტიტუციო უმრავლესობა ექნება. პლუს ამას ემატება ინაშვილი. ინაშვილთან ჯდომა კი დიდი ვერაფერი სიამოვნებაა. ინაშვილი აუცილებლად გადავა შეურაცხყოფაზე და იქნება გაუთავებელი კინკლაობა და ეს უმცირესობაში მყოფი რაფინირებული ინტელექტუალები აუცილებლად დაიჩაგრებიან. ამაში ეჭვი არავის შეეპაროს.
- ანუ თქვენც იმის მომხრე ხართ, რომ არ უნდა შევიდნენ...
- შევიდნენ და აიღონ ის ტალახი საკუთარ თავზე, რაც მათ იქ ელოდებათ. მე ვუთხარი კიდეც ერთ-ერთ დეპუტატობის კანდიდატს, რომ ექნება იარლიყი ლეღვის ფოთლის. აიტანონ, ეს ასეა და ვერაფერს შეცვლიან. ყრილობა უნდა მოიწვიონ და ყრილობამ უნდა გადაწყვიტოს, ეს ადამიანები შევლენ ნაციონალური მოძრაობის სახელით, თუ შევლენ, როგორც დამოუკიდებელი დეპუტატები.
- ანუ პოლიტსაბჭოს სხდომა არ არის საკმარისი?
- არა. ეს ძალიან სერიოზული დაპირისპირებაა საკმაოდ სერიოზულ საკითხზე. მომხრეები გაიხლიჩნენ.
- მიშა საკუთარმა თანაგუნდელებმა გადააგდეს?
- აქ ამომრჩევლის გაღიზიანება გამოიწვია იმან, რომ მოხდა ყველაფრის მიშაზე გადაბრალება. სწორედ ამიტომაა ხალხში ეს დუღილი. ეს რომ არ ყოფილიყო, საქმე არ მივიდოდა აქამდე. პარტიის რეალური ხელმძღვანელი დღეს არის გიგა ბოკერია. ბაქრაძე იქ არის შირმა, არაფრის გამოა, არ ვიცი, რის გამო. მას არავინ არაფერს ეკითხება. რეალურად ამ პარტიას მართავს გიგა ბოკერია, უცხოელებთან ურთიერთობების მთელი ვალდებულებები იყო გიგა ბოკერიაზე. არც ერთმა უცხოელმა დამკვირვებელმა და არც ერთმა უცხოურმა ორგანიზაციამ არ თქვა, რომ ეს არჩევნები არალეგიტიმურია, ან რაღაცა დარღვევები იყო. ყველა ამბობს, რომ ყველაფერი გადასარევად იყოო.
- გიგა ბოკერიას რა უნდა ექნა? ძალით ხომ ვერ ათქმევინებდა, თუკი არ ყოფილა?
- შე კაი დედმამიშვილო, აბა, რისთვის ხარ იქ?! ერთი მომხრე მაინც ვერ იპოვე უცხოურ ორგანიზაციაში, რომელიც იტყოდა, რომ იცით რა ხალხო, მთლად ეგრეც არ არის. ხომ ყველა ხედავდით, რომ მთლად დემოკრატიულადაც არ იყო ყველაფერი.
- რა არის ბოკერიას ბრალეულობა ამ ყველაფერში?
- ან მოგიგეს ძალიან სუფთად და ეს უნდა მიიღო, როგორც რეალობა და აღარ უნდა გამოგვიყვანო დილის 6 საათამდე ქუჩაში, ან უნდა გქონდეს მტკიცებულებები და ამავდროულად დაალაგო ურთიერთობები უცხოელ პარტნიორებთან. ერთი ამერიკელი სენატორი, რომლის სახელსაც ასე აფრიალებდნენ გიგა ბოკერია და მისი გუნდი, ჩვენი მხარდამჭერიაო, ის ჩამოვიდა და სწორედ არჩევნების წინა დღეს წავიდა. როგორც ჩანს, მიხვდა, რომ აზრი არ ჰქონდა მის აქ ყოფნას. ეს ყველაფერი კი იმას ნიშნავს, რომ შენ აღარ გაქვს არანაირი მხარდაჭერა უცხოეთში. ხოლო თუ უცხოეთში მხარდაჭერა არა გაქვს, ეს ვისი ბრალია?!
- ვისი?
- ვისი და საერთაშორისო ურთიერთობების დეპარტამენტის, რომელიც ბოკერიას ებარა! იმის ბრალია, ვინც პარტიას მართავს და ყველამ ვიცით, რომ ბოკერია მართავს და მისი გუნდი. ჰოდა, ვინც მართავს, პასუხისმგებლობაც იმან უნდა აიღოს.
- იმის თქმა გინდათ, რომ მიშაზე გადაბრალება არასწორი სვლა იყო?
- მიშაზე გადაბრალება იყო უღირსი სვლა! არასწორი კი არა, უღირსი საქციელი! არ შეიძლება გადაბრალება იმ ადამიანზე, რომელსაც მოაქვს შენი ხმების 90%! ყველამ გადასარევად ვიცით, მანდ ვის რა რეიტინგი აქვს! გადახედეთ სოციალურ ქსელებს, მხარდამჭერების 99% მიშას გვერდით დგას, იმიტომ, რომ რეალურად მისი მხარდამჭერია.
_ რამდენად სწორი იყო სააკაშვილის განცხადებები წინასაარჩევნოდ? ბოკერიას გუნდისგან მოდის ბრალდებები, რომ მისმა განცხადებებმა დაუკარგა ამომრჩეველი. ასეა?
_ მიშას განცხადებებში ერთადერთი, რაც არ მომეწონა, ეს იყო – მე ჩამოვალ! ეს არ უნდა ეთქვა. ან ასე უნდა ეთქვა: ხალხო, თუ მოვიგეთ, მაშინ ჩამოვალ. იმიტომ, რომ ყველა დადგა და ელოდებოდა, მიშა მოდისო.. აი, მიშა სარფშიაო… სადაცაა შემოვაო… კარგით რა, სად შემოვა! აი, აქ შეეშალა და სიყალბე ყოველთვის ვნებს საქმეს!
- ნაციონალურ მოძრაობაში სერიოზული კრიზისია, პარტია გაყოფილია. რას ელოდებით?
- პირველ რიგში, რაც უნდა გაკეთდეს, უნდა მოიწვიონ ყრილობა! საჭიროა გადაჯგუფება, ყველაფერს თავისი სახელი უნდა დაერქვას! უნდა მოხდეს პოლიტსაბჭოს გადახალისება მომხრეების მიხედვით. მიშას მომხრეებმა უნდა გადაწყვიტონ, რა უნდათ და ამას ყრილობა ყველაზე კარგად აჩვენებს. სწორედ იქ გამოჩნდება, ვის მეტი მომხრე ჰყავს _ მიშას თუ გიგას. ყრილობა რომ იტყვის _ მე სხვა პოლიტსაბჭო მინდა, აი მაშინ სულ სხვა რეალობა დადგება!
- პარლამენტში შესვლამდე უნდა ჩატარდეს ყრილობა?
- ეს ალბათ პარლამენტში შესვლამდე არ მოესწრება. შევიდნენ ბატონო და მერე მათ პარტიიდან გარიცხვას წინ რა უდგას? არც არაფერი! ის ლეგიტიმაცია, რაც აქამდე ჰქონდა პოლიტსაბჭოს, დღეს უკვე აღარ აქვს, რადგან მომხრეებში ხმები სერიოზულად გაიყო! და გაცილებით მეტი ხმაა მიშას მხარეს! ბოკერიას გუნდი ამბობს, ჩვენს მხარეს მეტიაო. ჰოდა, მოიწვიონ ყრილობა და იქ გამოჩნდება, ვის მეტი მხარდამჭერი ჰყავს!
- იყო ივანიშვილის როლი იმაში, რაც ნაციონალურ მოძრაობაში მოხდა? საუბარი მიდის ბოკერიას გუნდის გადაბირებაზე. რას იტყვით ამაზე?
- ამის ხმამაღლა გაცხადება არ შეიძლება, სანამ არ გაქვს ამის დამამტკიცებელი საბუთები. თუმცა ნაციონალურ მოძრაობაში მიმდინარე პროცესებში რომ ბიძინა ივანიშვილის როლი ძალიან დიდია, ამას წყალი არ გაუვა. გირჩების გამოყოფას ხომ სწორედ ბიძინას უკავშირებენ. თანხაც სახელდებოდა, რამდენი აიღეს.
ზურაბ ჯაფარიძის ძმა, გია ჯაფარიძე, ჩემი მეგობარია, ძალიან დიდ პატივს ვცემ და აქვე იმასაც გეტყვით, რომ გიგა ბოკერია მან შექმნა, როგორც ფიგურა, როგორც პოლიტიკოსი. ბოკერია ნული იყო. მე შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ ჯაფარიძემ ფული აიღო, თუმცა ამაზე ძალიან ბევრი ჭორი დადის და ეს პროცესებიც ერთმანეთს საეჭვოდ მიეწყო.
„ახალი თაობა“, 13 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ დიმიტრი ლორთქიფანიძესთან: „ჩვენ 12% ავიღეთ“ // „ვითხოვთ ხმების ხელახალ გადათვლას“
გაერთიანებული დემოკრატიული მოძრაობა მათი ხმების გაყალბებაზე საუბრობს. პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი დიმიტრი ლორთქიფანიძე აცხადებს, რომ მათი პარტია კონკრეტულ უბნებში ხმების გადათვლას მოითხოვს. „მოხდა ჩვენი ხმების ხელოვნური შემცირება. ასეულობით ოქმში ბალანსი არ არის შემდგარი და ისე არის ხელი მოწერილი. მოვითხოვთ ხმების ხელახალ გადათვლას. თუ ჩვენი ხმები არ აღმოჩნდება გაყალბებული, არჩევნებს ვცნობთ“, – განაცხადა „ახალ თაობასთან“ დიმიტრი ლორთქიფანიძემ.
- გადათვლის შედეგად შეიძლება იმდენი ხმა მოგემატოთ, რომ პარლამენტში შეხვიდეთ?
- იმ უბნებზე, სადაც მე პირადად მყავდა სანდო კომისიის წევრები და არ გაყიდულან, ავიღე 76 ხმა. სამწუხაროდ, ბევრ უბანზე ჩემ მიმართ დაწერილი ხმები აბსოლუტურად ერთი და იგივე ციფრია.
- მაგალითად, რა ციფრი ეწერა?
- 26, 27. მაშინ, როცა შედეგი 76-80 ხმა იყო თითოეულ უბანზე. ამის ნათელი მტკიცებულებაა აჭარაში ჩატარებული არჩევნები, სადაც ჩვენ 6.7% დაგვიწერეს. ვეღარ მოახერხეს, მაჩვენებელი უფრო ქვემოთ ჩამოეყვანათ. თბილისში აშკარად მოახერხეს, რადგან ასეთი იყო დაკვეთა.
- დაკვეთა?
- დიახ, როგორც ჩანს, წინასწარი შეთანხმებით, ჩვენ არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გადაგველახა ბარიერი, რაც კარგად შეასრულეს. ახლა ჩვენ გვაქვს სრულიად სამართლიანი მოთხოვნა, კონკრეტულ უბნებზე მოხდეს ბიულეტენების გადათვლა. თუ აღმოჩნდება, რომ ჩვენი ხმები არის `ქართული ოცნების~, ნაცმოძრაობის ან თავისუფალი დემოკრატების მიერ მიღებული ხმების დასტასთან ერთად, უნდა გამოიკვეთოს კონკრეტული პასუხისმგებელი პირი, აუცილებლად აღიძრას სისხლის სამართლის საქმე, ჩვენ უნდა აღვდგეთ ჩვენს უფლებებში, უნდა დაგვიბრუნდეს ჩვენი ხმების რეალიზაციის შედეგად პროცენტული მაჩვენებლები. ჩვენ 6 მანდატისა და ბარიერის გადალახვისთვის კი არა, სამართლიანობის აღდგენისთვის ვიბრძვით. ამ ქვეყანაში ერთხელ და სამუდამოდ ვიღაცამ პასუხი უნდა აგოს გაყალბებული არჩევნებისთვის, ამომრჩეველთა გლობალური მოსყიდვისთვის, კომისიის წევრების დატერორებისთვის და ხელოვნურად მიღებული შედეგებისთვის, რაზეც პასუხისმგებლობა გათვალისწინებულია სს კოდექსის შესაბამისი მუხლებით.
- იმედი გაქვთ, რომ ხმების გადათვლას მიაღწევთ?
- ჩვენ მშვიდობიანი მოლაპარაკება ვაწარმოეთ ცესკოსთან. თამარ ჟვანიასგან მიღებული გვაქვს თანხმობა, მაგრამ რამდენად აღსრულდება პირობა, ვერ გეტყვით. ძალიან ბევრი საჩივარი გვაქვს შეტანილი.
- რომელ უბნებზე უნდა გადაათვლევინოთ ბიულეტენები?
- საარჩევნო კომისიამ უნდა განიხილოს ჩვენი საჩივრები და უნდა მიიღოს კონკრეტული კანონქვემდებარე გადაწყვეტილება.
- დაახლოებით რამდენ უბანზე გინდათ გაუქმდეს და ხმები გადაითვალოს?
- ჩვენი შეფასებით, 12%-ზე ნაკლები არ მიგვიღია. გადათვლა უნდა მოხდეს კომისიური წესით, რომელსაც სხვადასხვა პოლიტიკური პარტიის წარმომადგენლები და არასამთავრობო ორგანიზაციები დაესწრებიან.
- ვფიქრობდი, თქვენი პარტია გადალახავდა ბარიერს, მაგრამ სხვა რეალობის წინაშე აღმოჩნდით. თქვენ 12%-ს საიდან იღებთ?
- საზოგადოების ძალიან დიდი ნაწილი ფიქრობდა, რომ საპარლამენტო პარტია ვიქნებოდით. წინა არჩევნებზე ჩვენ არ გვყავდა კომისიის წევრები და 12%-ს ვიღებდით. დღეს გვყავს კომისიის წევრები, პარტიის მიმართ ინტერესი ძალიან გაიზარდა. განსხვავებული საპროგრამო დებულებებიდან გამომდინარე, სრულიად ლოგიკურად, მინიმუმ, წინა არჩევნების შედეგები უნდა გამეორებულიყო. ჩვენ გამოვდივართ კომისიაში ჩვენი იმ წევრების ინფორმაციით, რომლებმაც ბოლომდე იბრძოლეს შედეგებისთვის. ზოგ უბანზე ჩვენი შედეგი 10-12%-ია. მოხდა ჩვენი ხმების ხელოვნური შემცირება. ასეულობით ოქმში ბალანსი არ არის შემდგარი და ისე არის ხელი მოწერილი. ოქმები დაუბალანსებელია. ეს არის პირდაპირი ეჭვის საფუძველი, რომ კომისიამ გახსნას და გადაითვალოს ხმები.
- თქვენ არჩევნების გაყალბებასა და სხვადასხვა მანიპულაციებზე საუბრობთ. ამომრჩეველთა 49% არჩევნებზე არ მივიდა. გამორიცხავთ, რომ ამომრჩეველი ვერ დააჯერეთ თქვენი პარტიის პროგრამის უკეთესობასა და განხორციელების შესაძლებლობაში?
- 49% არ არის სწორი მაჩვენებელი.
- რამდენი პროცენტი არ მივიდა არჩევნებზე?
- ამომრჩევლის საერთო ციფრი – 3 მილიონნახევარი – არ შეესაბამება სინამდვილეს. ქვეყანაში 3 მილიონნახევარი მკვიდრი მოსახლეც აღარ დარჩა.
- უცხოეთშიც ხომ იყო გახსნილი საარჩევნო უბნები. იქაურ ხმებს შედეგებზე გავლენა არ მოუხდენია?
- გავლენა არ მოუხდენია, რადგან ქართველების ყველაზე დიდი რაოდენობა რუსეთშია, სადაც საარჩევნო უბანი გახსნილი არ იყო.
- ისინი საარჩევნო სიაში არ შედიოდნენ?
- შედიოდნენ და არგამოცხადება იქნება დაფიქსირებული. მე ვსაუბრობ შემაჯამებელი ოქმების გაყალბებაზე, თავიდან გადაწერასა და ამომრჩევლის მოსყიდვაზე (60-დან 120 ლარის ფარგლებში). ჩვენ ასეთი ინფორმაციებიც გვაქვს ძალიან კონკრეტული მტკიცებულებების დონეზე. არჩევნები გააყალბა „ქართულმა ოცნებამ“ ნაცმოძრაობასთან შეთანხმებით. ეს იყო კოაბიტირებული ძალების მიერ ერთობლივად განხორციელებული სპეცოპერაცია ამომრჩევლის წინააღმდეგ.
- სხვა პარტიებმაც ვერ გადალახეს ზღვარი. შედეგის თვალსაზრისით, ხომ არ სჯობდა გაერთიანება და ერთიანი ფრონტით ბრძოლა?
- მექანიკური გაერთიანება პარტიებისა, რომლებსაც ღირებულებითი გადაკვეთის წერტილები არ გააჩნიათ, დანაშაულია. ასეთი დანაშაულის ფაქტის წინაშე 2012 წლის არჩევნების წინ საზოგადოება ბიძინა ივანიშვილმა დააყენა, როდესაც ულტრალიბერალები და კონსერვატორები დააჯგუფა ერთ კოალიციაში. შედეგად ის მივიღეთ, რომ კოალიცია დაიშალა და ერთმანეთის მაგინებლები გამოჩნდნენ.
- ყოველ შემთხვევაში, 2012 წელს იმ მექანიკურმა გაერთიანებამ თავისი მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა...
- რა როლი შეასრულა, სხვა საკითხია. მე გეუბნებით, რომ იდეოლოგიურად ერთმანეთისაგან აცდენილი პარტიების გაერთიანება არ შეიძლება.
- ზოგიერთი ანალიტიკოსი თქვენი პარტიის დამარცხების მიზეზად უბლოკო სტატუსის მოთხოვნას ასახელებს, ეს სტატუსი საზოგადოებისთვის მისაღები არ აღმოჩნდა...
- ჩვენ გვყავდა ძალიან დიდი მხარდამჭერთა არმია. ისინი არჩევნებზეც მოვიდნენ, მხარი დაგვიჭირეს. ბევრი მათგანი ახლაც გვიკავშირდება, გვეუბნება, რომ დავიცვათ მისი ხმები. ამიტომ ჩვენ ვიწყებთ ხმების დათვლის სამართლებრივ პროცედურას.
—————-
„საქართველო და მსოფლიო“, 12-18 ოქტომბერი, 2016 წელი
კოჰაბიტაციის ბრწყინვალე დაგვირგვინება
ნანა დევდარიანი
საპარლამენტო არჩევნების ყველაზე უარესი შედეგები უკვე გამოცხადდა. მიუხედავად ყველა პროგნოზისა, რომელთა თანახმად პარლამენტში ოთხი ან ხუთი პარტია უნდა შესულიყო, ფაქტობრივად, მივიღეთ ორპარტიული პარლამენტი, “ქართული ოცნების” საკონსტიტუციო უმრავლესობითა და “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის” არარეალურად მაღალი _ 27% პროცენტით. ამ პარტიის ერთიანობაზე ცოტა ქვემოთ ვისაუბროთ, ახლა კი _ სამი მომქანცველი დღით ბარიერის ზღურბლზე შეკავებული “პატრიოტთა ალიანსის” შესახებ: მათ 5 პროცენტი აკმარეს, რაზეც დავით თარხან-მოურავი აცხადებს, რომ, თუმცა “ალიანსი” პარლამენტში შევა, მაგრამ არჩევნების შედეგებზე კითხვები მაინც აქვს.
კითხვები ყველა სხვა სუბიექტსაც აქვს, თუმცა ბურჭულაძის პარტიისა და “თავისუფალი დემოკრატების” რღვევამ (შესაბამისად, არჩევნებამდე და არჩევნების შემდეგ) ისიც განაპირობა, რომ დარღვევებსა და აშკარა უკანონობაზე მათ არაფერი უთქვამთ. სამაგიეროდ, აქტიურობს მიხეილ სააკაშვილი და, როგორც სჩვევია, პირველ ადგილს მოითხოვს. თურმე, ნუ იტყვით, მის პარტიას “ქართული ოცნება” დაუმარცხებია და არჩევნები გაუყალბეს.
გაყალბების დიდოსტატი სააკაშვილი იმასაც მოითხოვს, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” პარლამენტში არ შევიდეს, ხოლო მაჟორიტარებმა მეორე ტურში მონაწილეობა არ მიიღონ. ერთ დროს ერთიან “ნაციონალურ მოძრაობაში” აზრი მყისვე გაიყო. ნამინისტრალი მეცნიერის, ნაცმოს მხურვალე მხარდამჭერ გია ნოდიას მოსაზრებით, “ნაციონალური მოძრაობა” პარლამენტში უნდა შევიდეს, ხოლო მიხეილ სააკაშვილს ამ პარტიის ხელმძღვანელობაზე არ უნდა ჰქონდეს პრეტენზია. გია ნოდიას თქმით, ოდესის ოლქის გუბერნატორობა და საქართველოში პარტიის ხელმძღვანელობა ერთმანეთთან შეუთავსებელია:
“ჩვენ ზუსტად არ ვიცით, ეს 27% მიხეილ სააკაშვილის რეიტინგია თუ პარტიის. არ არის აუცილებელი, მიხეილ სააკაშვილი პარტიას ჩამოშორდეს, დაუპირისპირდეს და გაემიჯნოს, ხელმძღვანელობაზე არ უნდა ჰქონდეს პრეტენზია. პარტიას რომ დაუპირისპირდეს, ძალიან მტკივნეული იქნება. შეიძლება ის იყოს ასოცირებული “ნაციონალურ მოძრაობასთან”, მაგრამ პრეტენზია არ ჰქონდეს პარტიის საქმიანობის წარმართვაზე. მას მოწოდებები აქვს, მაგრამ შემდეგ პარტია მას დიდად არ უჯერებს. ეს იწვევს გაუგებრობას და ბუნდოვანებას, მესიჯების არა თანხვედრას, სწორედ ამიტომ არის საჭირო, მან თავი შეიკავოს”.
ეს მხოლოდ ნოდიას მოსაზრება როდია. არავისთვისაა დაფარული, რომ გიგა ბოკერიას აზრი სააკაშვილის საპირისპიროა. ის ფარული ჩანაწერიც, რომელშიც ბოკერიას მიმართ საყვედურები ისმოდა, პირდაპირ მიანიშნებდა, რომ “ბოკერია ივანიშვილთან თანამშრომლობაზე მიდის”.
გარიგებაში “ოცნებასა” და ნაციონალებს ნინო ბურჯანაძე პირდაპირ ადანაშაულებს: “ქართული ოცნება” და “ნაციონალური მოძრაობა” გარიგდნენ და ორივემ გადაინაწილა ოპოზიციური პარტიების ხმები. არ დატოვოთ საქართველო ორი პარტიის იმედად. 4 წელი ვაფრთხილებდით საქართველოს კოაბიტაციის მძიმე შედეგების შესახებ. ასე თუ გაგრძელდა, ქვეყანა თურქმენიზაციის გზით წავა, როცა ერთ ადამიანს შეუძლია გამოცვალოს პრეზიდენტი, მთავრობა, სასამართლო, ტელევიზიები და იყიდოს ამომრჩევლებიც. ეს საშიშია ქვეყნის მომავლისთვის. ეს ადრე თუ გვიან დამთავრდება, მაგრამ ქვეყნისთვის რთული რეალობის ფასად”, _ განაცხადა ბურჯანაძემ.
“ორი პარტიის ამარა” ქვეყანას ის პოლიტიკური ორგანიზაციები ტოვებენ, რომლებიც ხმას არ იღებენ თვალსაჩინო დარღვევებსა და შედეგებით მანიპულირებაზე. თუმცა, როგორც ირკვევა, ნინო ბურჯანაძეს კონსულტაციები აქვს ყველა ოპოზიციურ ძალასთან და ისინი სასამართლო პროცესებში მესამე მხარედ ჩაერთვებიან. ასობით სარჩელის მომზადების რესურსი დღეს მხოლოდ ბურჯანაძის პარტიას აღმოაჩნდა.
ძნელი სავარაუდოა, რომ რესპუბლიკელებს დარღვევები გამოეპარათ, მაგრამ გაყალბებაზე ისინი საჯაროდ არ ლაპარაკობენ. მიაჩნიათ, რომ კარგად უნდა გააანალიზონ, ოღონდ იმ დროისთვის გასაჩივრების ყველა ვადა უკვე გასული იქნება.
პარლამენტის თავმჯდომარემ დავით უსუფაშვილმა ერთობ საგულისხმო განცხადება გააკეთა: “შემაშფოთებელია, როდესაც არჩევნების შედეგების გამოქვეყნების პროცესში აშკარად იგრძნობოდა ფარული ხელი იმის უზრუნველსაყოფად, რომ მოსახლეობას არჩევნების საბოლოო შედეგების თაობაზე ინფორმაცია მიგვეღო გარკვეული პორციებით. ეს დაუშვებელია”.
ეს “ფარული ხელი” საქართველოში მხოლოდ ერთ კაცს რომ ეკუთვნის, ეჭვი არავის ეპარება, მაგრამ რა ვუყოთ არჩევნების აშკარად არარეალურ შედეგებს? უსუფაშვილი გვირჩევს, რომ კომპეტენტურ ორგანოებს დაველოდოთ: “საარჩევნო პროცესში ბევრი ხარვეზი იყო, იყო სერიოზული ხარვეზებიც, იყო დანაშაულის ნიშნებიც, რომელთა თაობაზეც, ალბათ, ვიხილავთ კომპეტენტური ორგანოების საბოლოო გადაწყვეტილებებს, მაგრამ არ არსებობს არანაირი საფუძველი იმისთვის, რომ საარჩევნო პროცესის ან არჩევნების ლეგიტიმურობა ეჭვქვეშ დადგეს. არჩევნები შედგა, არჩევნები დასასრულებელია”.
ახლა გია ნოდიას შეფასება მოვისმინოთ: “ქართულმა ოცნებამ” რეალურად მოიგო. საერთაშორისო საზოგადოება შეიძლება რაღაც ფაქტორების გამო კრიტიკული იყოს არჩევნების რაღაც მხარეების გამო, მაგრამ თავისთავად “ქართული ოცნების” გამარჯვებას ეჭვქვეშ არავინ აყენებს. ისიც მნიშვნელოვანია, რომ საზოგადოება რევოლუციურ სცენარზე არ ფიქრობს. პარლამენტში რომ არ შედიხარ, გამოდის, ქუჩის ოპოზიცია ხდები და ეს “ნაციონალურ მოძრაობას” მხოლოდ დაასუსტებს”.
ერთი სიტყვით, დემოკრატიის მამები მოგვიწოდებენ, შეეგუეთ შედეგებსო. ამ ვითარებაში წინააღმდეგობისა და ბრძოლის ერთადერთ კერად ნინო ბურჯანაძის პარტია რჩება. ამას იმიტომ როდი ვამბობ, რომ მისი საარჩევნო სიის პირველ ათეულში ვარ, არამედ იმიტომ, რომ პოლიტიკური პროცესის კვდომა საქართველოში უკვე დაწყებულია.
ახლა – დარღვევების შესახებ:
* არაერთ საარჩევნო ოლქში უბნებზე დათვლილი ბიულეტენების რაოდენობა აღემატება მისული ამომრჩევლის რაოდენობას;
* უბნების 40%-ზე მეტში ოქმები დაუბალანსებელია;
* მთელი ქვეყნის მასშტაბით საუბნო ოქმებში ერთმანეთს არ ემთხვევა მოსული ამომრჩევლის, ბიულეტენებისა და მიღებული ხმების რაოდენობა;
* იმ უბნებზე, სადაც მაჟორიტარი კანდიდატები ოჯახებით ცხოვრობენ, ოქმებში 0 ან 1 ხმა არის დაფიქსირებული;
* წალენჯიხაში ცოლმა გარდაცვლილი მეუღლის მაგივრადაც მისცა ხმა;
* ცალკეულ შემთხვევებში საუბნო ბიულეტენის მონაცემები არ ემთხვევა ცესკოს მიერ გამოქვეყნებულ მონაცემებს;
* საქართველოს მასშტაბით ბათილი ბიულეტენების რაოდენობამ 62 ათას 260-ს მიაღწია (საშუალოდ თითო უბანზე 700-800, ბიულეტენების საერთო რაოდენობის 3,43%), რაც ასევე ბადებს არჩევნებით მანიპულირების დასაბუთებულ ეჭვს.
* არჩევნების დღეს, 17 საათის მონაცემებით, უბნებზე მისული იყო 1 მილიონ 477 ათას 262 ამომრჩეველი, ხოლო 20 საათის მონაცემებით ეს რიცხვი 1 მილიონ 814 ათას 276-მდე გაიზარდა. ანუ სამი სათის განმავლობაში უბნებმა გაატარეს 337 ათას 17 ადამიანი, რაც ფიზიკურად შეუძლებელია, თუ გავითვალისწინებთ, რომ საარჩევნო პროცედურების შესრულებას თითო ამომრჩევლისთვის, სულ ცოტა, 2 წუთი სჭირდება.
* რამდენიმე უბნის შედეგები გაუქმდა თვალსაჩინო დარღვევების გამო და ა.შ. და ა.შ.
ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ყოფილი პრემიერმინისტრი ბიძინა ივანიშვილი ბოლო სამ არჩევნებზე უტყუარ პროგნოზებს აკეთებს: საპრეზიდენტო არჩევნებზე მან საკუთარ კანდიდატს “60%-ზე მეტი” უწინასწარმეტყველა (შედეგი 63% აღმოჩნდა), ადგილობრივზე _ თბილისის მერობის თავისი კანდიდატის “პირველ ტურში გამარჯვება”, ხოლო 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებზე _ “ქართულ ოცნებას” 53% (წინასწარი შედეგებით “ქართულმა ოცნებამ” სწორედ 53% მიიღო). ივანიშვილი დაგვპირდა, რომ “ოცნება” 100 დეპუტატს შეიყვანდა და ეს “პროგნოზიც” გამართლდა.
მეორე ადგილზე გასული ყოფილი მმართველი პარტია არჩევნების გაყალბებაზე ლაპარაკობს, მაგრამ, რაც უნდა პარადოქსული იყოს, შედეგების გაუქმებაზე არაფერს ამბობს. უბნებიდან მოსული ინფორმაცია ცხადყოფს, რომ ეს ორი პარტია შეთანხმებულად მოქმედებდა და იყოფდა სხვა პარტიების კუთვნილ ხმებს, რამაც არსებითი გავლენა მოახდინა არჩევნების შედეგებზე.
კიდევ უფრო საინტერესოა, როგორ ხედავენ არჩევნების შედეგებს რუსეთის სახელმწიფო სათათბიროში. დსთ-ს საკითხების კომიტეტის თავმჯდომარემ ლეონიდ კალაშნიკოვმა განაცხადა: “ვფიქრობ, არჩევნების შედეგები ერთმნიშვნელოვნად მიუთითებს საქართველო-რუსეთის თანამშრომლობის სურვილზე, რადგან არჩევანი მხოლოდ ორ პარტიას შორის გაკეთდა. პარტიამ “ქართულმა ოცნებამ” დიდი სხვაობით გაიმარჯვა. მიუხედავად იმისა, რომ სააკაშვილი გვარწმუნებდა გამარჯვებაში და ქუჩაში გამოსვლებისკენაც მოუწოდებდა ხალხს, მაიდანის რევოლუციის მსგავსად, ხალხმა არჩევნებით ამაზე უარი თქვა. ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი აღიარებენ აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში არსებულ ვითარებას, მაგრამ ეს ნათელი ნიშანია იმის, რომ უნდა ვეძებოთ კომპრომისები. კომიტეტში მივიღეთ გადაწყვეტილება, რომ ერთ კვირაში ქვეყანაში არსებულ მდგომარეობაზე იქნება მოხსენება და შევეცდებით დავამყაროთ ურთიერთობა ქართველ პარლამენტარებთან”.
მის განცხადებას “ქართული ოცნებიდან” გია ვოლსკი გამოეხმაურა: “საქართველო არის ევროკავშირის წევრი (აქ მიხვდა, რომ ნამეტანი მოუვიდა და შეასწორა _ ნ.დ.)… ასოცირებული წევრი(?). მართალია, ფაქტია, რომ სავაჭრო ხელშეკრულება არსებობს, თუმცა ჩვენ, რასაკვირველია, არ გამოვრიცხავთ იმას, რომ ის მოლაპარაკებები, რომლებსაც მხარს უჭერს ბრიუსელიც და ვაშინგტონიც, უნდა გაგრძელდეს. დიპლომატიური ურთიერთობები, მაშინ, როდესაც დიპლომატიური წარმომადგენლობები არსებობს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, სრულიად გამორიცხულია”.
შეგახსენებთ, რომ ნინო ბურჯანაძის პარტიას პრორუსულობის იარლიყს ის პირები აწებებდნენ, რომლებიც პოლიტიკურ გასაჭირში სწორედ რუსული თემით სპეკულირებენ. და მაინც, როგორ მოხდა, რომ მათივე გამოკითხვებით, საქართველოში 30%-ზე მეტი პრორუსული ამომრჩეველი ხმას სწორედ მათ აძლევს, ვისაც საქართველო ევროკავშირის (ზოგსაც – ნატოს) წევრი ქვეყანა ჰგონია? ამას უბნებზე ხმების გადათვლა გვიჩვენებს, ისევე, როგორც სხვა ბევრ სიურპრიზს.
„საქართველო და მსოფლიო“, 12-18 ოქტომბერი, 2016 წელი
ინტერვიუ ჰამლეტ ჭიპაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილს სჭირდება მორჩილი პარლამენტი, დამჯერი მთავრობა, ყურმოჭრილი პრეზიდენტი“
ეკა ნასყიდაშვილი
საპარლამენტო არჩევნები ჩატარდა. სულ რამდენიმე დღეა, რაც ახალი, მე-9 მოწვევის პარლამენტი ავირჩიეთ. ჯერ კიდევ სრულად არ არის გარკვეული, შეძლებს თუ არა საკონსტიტუციო უმრავლესობით მოსვლას უმაღლეს საკანონმდებლო ორგანოში “ქართული ოცნება”, მაგრამ, სავარაუდოდ, ქვეყნის მომავალმა სპიკერმა ირაკლი კობახიძემ უკვე განაცხადა, რომ პირველი, რასაც გააკეთებენ, პრეზიდენტის არჩევის წესის შეცვლა იქნება.
საქართველოს კონსტიტუციაში შესული ცვლილებების შემდეგ, საქართველოს პრეზიდენტს ჩამოერთვა საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში აქტიურად მონაწილეობის თითქმის ყველა ბერკეტი. საქართველო, ფაქტობრივად, საპარლამენტო მმართველობის ქვეყნად იქცა, თუმცა 2013 წელს პრეზიდენტ მარგველაშვილის არჩევა ისევ პირდაპირი წესით მოხდა, მისი ლეგიტიმაცია გაცილებით დიდი იყო, ვიდრე სხვა, რომელიმე ხელისუფლის.
„თუ უკვე დამტკიცებულია მმართველობის საპარლამენტო მოდელი, მაშინ პრეზიდენტი პარლამენტმა უნდა აირჩიოს. ერთდროულად ძლიერი პარლამენტი, ძლიერი პრემიერი და ძლიერი პრეზიდენტი – ეს ფსევდოდემოკრატიული დემაგოგიაა. რეალურ ცხოვრებაში ასე არ ხდება, მით უმეტეს – გაკოტრებულ ქვეყნებში, რომლებიც ჯერ ფეხზე უნდა წამოდგნენ. ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ პარლამენტის მიერ არჩეული პრეზიდენტი ნომინალური ფიგურა უნდა იყოს, ანუ მხოლოდ მოაწყოს მიღებები დღესასწაულებზე, ჩაიბაროს რწმუნების სიგელები ელჩებისგან, ატაროს ჰალსტუხი და გაიბღინძოს. საქართველოს არ აქვს მაღალი თანამდებობის უსაქმურების შენახვის ფუფუნება. პრეზიდენტის ფუნქციები (მხედველობაში მაქვს არა ფორმალური, კონსტიტუციური, არამედ რეალური) ქვეყნის იმ სასიცოცხლო პრობლემებიდან გამომდინარე უნდა განისაზღვროს, რომელთა გადასაჭრელად პარლამენტისა და მთავრობის ძალისხმევა საკმარისი არ არის.
მიმაჩნია, რომ პრეზიდენტის აქტიური მოღვაწეობის სფერო უნდა იყოს აფხაზურ და ოსურ მხარეებთან, რუსეთის ფედერაციასთან, მათ შორის ჩრდილოეთკავკასიურ რესპუბლიკებთან ურთიერთობა. საქმე ისაა, რომ დასავლეთის ვექტორზე ჩვენთან ბევრი ოფიციალური პირი და სტრუქტურა მუშაობს _ პრემიერი, პარლამენტის თავმჯდომარე და საპარლამენტო კომიტეტები, საგარეო საქმეთა სამინისტრო და რიგი სხვა უწყებებისა, ხოლო იმ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან მიმართულებებზე, რომლებიც ჩამოვთვალე, სერიოზულად არავინ მუშაობს“, – ეს პოლიტოლოგ ალექსანდრე ჭაჭიას სიტყვებია, რომელიც 2013 წლის თებერვალში გაზეთ „საქართველო და მსოფლიოსთან“ საუბრისას განაცხადა.
უკვე ჩავლილ არჩევნებსა და მის შედეგებზე, აგრეთვე, მოსალოდნელ საკონსტიტუციო ცვლილებებზე პოლიტოლოგი ჰამლეტ ჭიპაშვილი გვესაუბრება.
- ბატონო ჰამლეტ, საქართველოს საპარლამენტო არჩევნები ჩატარდა, მოსახლეობამ აირჩია მე-9 მოწვევის პარლამენტი, რომელიც საერთაშორისო დამკვირვებლებმა და, რაც მთავარია, ამერიკის ელჩმა, დემოკრატიულად არჩეულად ჩათვალა…
- კი, თუ ჩვენს ქვეყანას ქვეყანა ჰქვია, მაშინ არჩევნები ნამდვილად ჩატარდა. როდესაც პარლამენტში შედის ერთადერთი ძალა და მას აქვს საკონსტიტუციო ცვლილებების შეტანის უფლება, ეს ნიშნავს, რომ ქვეყანაში დიქტატურა დაისადგურებს. იმის მუხედავად, რომ პარლამენტში ნაციონალებიც იქნებიან და თითო-ოროლა “პატრიოტიც”, ერთპარტიული სისტემა და ერთმმართველობა მაინც გარდაუვალია. ერთმმართველობა კი, როგორც წესი, მიუღებელია იმ სივრცისთვის, რომლისკენაც ქვეყანა მიდის, ანუ ევროატლანტიკური სივრცისთვის.
ევროპაში იშვიათად ხდება, რომ ერთმა პარტიამ მოახერხოს იმდენი ხმის დაგროვება, რომ წარმართოს ერთპიროვნული საპარლამენტო მოღვაწეობა. ბიძინა ივანიშვილმა მოახერხა ის, რასაც ოთხი წლის წინათ ამბობდა – ყველა პარტია უნდა გაიკრიფოს და ქვეყანაში მხოლოდ ორი პარტია დარჩესო. ეს ორი პარტიაც თავიდანვე განსაზღვრა და სწორედ ამიტომ არ ჩაძირა “ნაციონალური მოძრაობა”, რომელსაც მხარს უჭერდა და უჭერს ამერიკის შეერთებული შტატები, და მეორე – თავისავე შექმნილი “ოცნება”, რომელიც ახლა უკვე თითქმის ყოფილი ნაციონალებით არის დაკომპლექტებული.
- თუ ევროპაში ასე არ ხდება და ეს არჩევნები დემოკრატიული არ არის, მაშ, რატომ განაცხადეს, რომ არჩევნები დემოკრატიულად ჩატარდა?
- ამერიკელების ნამდვილად არ დაიჯერება. შეხედეთ, რა ხდება ამერიკაში საპრეზიდენტო არჩევნების წინ: საკუთარ ქვეყანაში ელემენტარული, პრიმიტიული დემოკრატიაც კი არ აქვთ. შეხედეთ, რა კამპანია მიმდინარეობს იმ კანდიდატის წინააღმდეგ, რომლის არჩევაც არ სურთ. დონალდ ტრამპის წინააღმდეგ მუშაობს მთელი პოლიტიკური ისტებლიშმენტი. ასე რომ, ამერიკელების აზრის გაზიარება დემოკრატიაზე უადგილოა.
საქართველოს მოსახლეობა 3 მილიონს ოდნავ აჭარბებს, ხელისუფლება კი ამბობს, რომ ამომრჩეველთა რაოდენობა სამმილიონ-ნახევარია. არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ქვეყნის მოსახლეობის რაოდენობა ემთხვეოდეს, ამომრჩეველთა რაოდენობას. ასეთი სისულელე არც ერთ ქვეყანაში არ ხდება, მაგრამ ეს ფაქტი აქ მოქმედმა არც ერთმა პოლიტიკურმა პარტიამ არ გააპროტესტა.
მნიშვნელოვანი დარღვევა იყო ისიც, რომ მიმდინარეობდა ადამიანების მასობრივი ჩაწერა ბინებში მეპატრონისგან, მესაკუთრისგან დამოუკიდებლად. ეს უდიდესი დანაშაულია და არა დარღვევა, რაზეც ყურადღება არც ერთ პარტიას არ გაუმახვილებია.
აღსანიშნავია ის ფაქტიც, რომ ზოგიერთ ჟურნალისტს, რომელიც არჩევნებში რაიმე ფორმით მონაწილეობდა, გადაცემის წაყვანა აუკრძალეს, უთხრეს, რომ ეს პროპაგანდაა. მაგალითისთვის ბონდო მძინარაშვილსა და ვალერი კვარაცხელიას დავასახელებ. მაგრამ თვე-ნახევრის განმავლობაში ეკრანიდან არ ჩამოსულა ბიძინა ივანიშვილი, თანაც ის მხოლოდ თავის ტელევიზიაში კი არ იჯდა, ყველგან იყო და წინასაარჩევნო პროპაგანდას ეწეოდა. არც ამაზე უსაუბრია ვინმეს, არავის უთქვამს, რომ ეს საზიანო იყო, თუმცა ყველა ელოდა, რომ ტელევიზიების წინ საპროტესტო აქციები გაიმართებოდა და ივანიშვილის პროპაგანდის აკრძალვას მოითხოვდნენ.
ივანიშვილის გამოსვლების აკრძალვას საქართველოს მოსახლეობისთვის დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა, განსაკუთრებით მოსახლეობის იმ ნაწილისთვის, რომელსაც თვით ივანიშვილი უმწიფარს უწოდებს.
გარდა ამისა, იყო ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენება და კიდევ ის, რაზეც უცხოელი ჟურნალისტები წერენ, რომ ივანიშვილმა მილიონი დოლარი გადაუხადა ცენტრალურ საარჩევნო კომისიას, რათა არჩევნების შედეგები იმავე დღეს არ გამოცხადებულიყოო. ჩვენ ვიცით, რომ არჩევნების შედეგების დათვლას არ სჭირდება სამი და ოთხი დღე.
ამ ყველაფრის შემდეგ, რაც ჩამოვთვალეთ, საქართველოში ჩატარებულ არჩევნებს მაინც დაერქვა დემოკრატიულად ჩატარებული არჩევნები, რადგან ერთმანეთი არ დავხოცეთ და ცეცხლის ალში არ გავეხვიეთ, თუმცა არც უმაგისობა იყო, მაგრამ თითო-ოროლა შემთხვევას საქართველოსთვის არა უშავს…
- რას უნდა ველოდოთ ახალი პარლამენტისგან? უმრავლესობით მოსულმა ხელისუფლებამ უკვე განაცხადა, რომ პირველი, რასაც გააკეთებს, პრეზიდენტის არჩევის წესის შეცვლა იქნება. ამაზე “ოცნების” აღმასრულებელმა მდივანმა და, სავარაუდოდ, მომავალმა სპიკერმა ირაკლი კობახიძემ ისაუბრა...
- ბიძინა ივანიშვილმა საბოლოოდ მიიღო ის პარლამენტი, რომელიც მისი ყველა “ხუშტურის” გამტარებელი იქნება. სწორედ ასეთ პარლამენტზე ოცნებობდა ის 2012 წელს, მაგრამ მაშინ ვერ მოახერხა.
- ბატონო ჰამლეტ, 2013 წლის თებერვალში პოლიტოლოგმა ალექსანდრე ჭაჭიამ ქვეყნის მოწყობის საკითხზე, პრეზიდენტის ფუნქციებსა და ა.შ. თავისი თვალსაზრისი გაუზიარა საზოგადოებას. არც ერთი რაციონალური და უდავოდ საინტერესო წინადადება, რომლებსაც ის ხელისუფლებას სთავაზობდა, ამ უკანასკნელმა ყურად არ იღო. მეტიც, ივანიშვილმა ჯერ მარგველაშვილი აარჩევინა ხალხს ხელების გადაგრეხვით და მერე მოჰყვა თავში ცემას _ ეს რა ვქენი, რა უვარგისი აღმოჩნდა პრეზიდენტიო. დღეს, როგორც ჩანს, “ქართული ოცნება” თავისით მივიდა დასკვნამდე, რომ არსებული მოდელი შესაცვლელია...
- ალექსანდრე ჭაჭიას ვეთანხმები, მაგრამ არა საქართველოსა და ივანიშვილის შემთხვევაში, ჭაჭია ნორმალურ ქვეყნებს გულისხმობს, როდესაც ამ თემაზე საუბრობს, მაგრამ ჩვენ ხომ ნორმალური ქვეყნების სიაში არ შევდივართ… ივანიშვილს სურს, რომ საქართველოს ჰყავდეს ამ პარლამენტის მიერ არჩეული “ოცნებისტი” პრეზიდენტი, რომელიც პირველივე დღეს დათმობს იმ ყბადაღებულ სასახლეს, რომელშიც მარგველაშვილი ცხოვრობს და რომელიც, რასაც ივანიშვილი ჩასძახებს, ქვევრივით იმავეს ამოსძახებს. ასეთი პრეზიდენტისგან კი (გინდა, პირდაპირი წესით აირჩიე და გინდა, პარლამენტს აარჩევინე) ხეირი ნულის ტოლია. რაოდენ სამწუხაროც უნდა იყოს, ივანიშვილს სახელმწიფოებრივი გათვლები არ აქვს _ მისი მსოფლმხედველობა საკუთარი თავისა და საკუთარი კაპიტალის უსაფრთხოების იქით არ მიდის. ივანიშვილს სჭირდება მორჩილი პარლამენტი, დამჯერი აღმასრულებელი ხელისუფლება და ყურმოჭრილი პრეზიდენტი, ბუტაფორია, ასეთი ეგონა კიდეც მარგველაშვილი, რომელიც ძალით აგვარჩევინა, მაგრამ არ გამოადგა…
- გასტანს ახალი პარლამენტი ოთხ წელიწადს?
- რატომაც არა, ხელს ვინ შეუშლის? საქმე ისაა, რომ ხალხი ლუკმაპურისთვის იბრძვის, ამიტომ ასეთ საზოგადოებას პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მისაღებად არც დრო აქვს და არც შესაძლებლობა, მხოლოდ ჭამაზე ფიქრობს. ასე იყო ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში და, თუ ამას წინა 9 წელიწადს დავუმატებთ, ძნელი სათქმელია, რომ საქართველოში რაიმე პოლიტიკური ექსცესი მოხდეს. ჩვენ უმძიმესი წლები გამოვიარეთ, ეს კი ივანიშვილს აძლევს იმის საშუალებას, რომ ქვეყანა მართოს ისე, როგორც გაუხარდება.
