„ახალი თაობა“: თინა ხიდაშელი: „რუსები საზღვარს ისევე გადაწევენ, როგორც გადმოწიეს“
„ახალი თაობა: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „რუსეთის მთავარი ინტერესი თბილისი-გორის ცენტრალური მაგისტრალის ხელში ჩაგდებაა“
„რეზონანსი“: რუსების კეთილ ნებაზე დამოკიდებული მილსადენი // “გაფუჭებას თუ მოინდომებენ, გააფუჭებენ, უსაფრთხოების არანაირი გარანტია არ არსებობს”
„რეზონანსი“: რა უნდა მოიმოქმედოს საქართველომ რუსეთის მცოცავი ანექსიის შესაჩერებლად?
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ირაკლი მენაღარიშვილთან: “რუსეთის მოთხოვნაა, რომ საქართველომ შეცვალოს არჩევანი და სტრატეგიული პარტნიორი”
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „რა სავალდებულოა ყოველ წუთს რუსეთისათვის ოკუპანტის ძახილი?“
„კვირის ქრონიკა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „საქართველო-აზერბაიჯანის ურთიერთობა ბევრად განაპირობებს გლობალურ, თუნდაც ევროპულ უსაფრთხოებას, რაც უკავშირდება ნავთობსადენებისა და სატრანსპორტო სისტემებს“
———————-
„ახალი თაობა“, 14 ივლისი, 2015 წელი
თინა ხიდაშელი: „რუსები საზღვარს ისევე გადაწევენ, როგორც გადმოწიეს“
შორენა მარსაგიშვილი
(შემოკლებით)
რუსები „მცოცავ ოკუპაციას“ აგრძელებენ. გარდა იმისა რომ მათ ნავთობსადენის ნაწილი საკუთარ საზღვრებში მოაქციეს, ავტობანს 450 მეტრით მიუახლოვდნენ. ხელისუფლება მომხდარს მაქსიმალური გაგებით ეკიდება და ყველაფერს ავადსახსენებლ 9 წელს უკავშირებს. ოპოზიცია კი თავის მხრივ ხელისუფლებას უუნარობაში ადანაშაულებს.
ყველაზე ოპტიმისტურად ქვეყნის თავდაცვის მინისტრი თინა ხიდაშელია განწყობილი. ამირსპასალარის განცხადებით, მოსკოვს მალე უკან მოუწევს გადმოწეული საზღვრების გადაწევა. „არაფერი განსაკუთრებული არ მომხდარა, სამწუხაროდ, იმიტომ, რომ ეს მცოცავი ანექსია სახეზეა 2008 წლიდან მოყოლებული. ჩვენი ქვეყნის 20% ოკუპირებულია და 2 კილომეტრით მეტს თუ გადმოწევენ საზღვარს და 20 მეტრით გადმოიწევიან რუსები, ეს ძალიან ცუდია, მაგრამ იმავე ხაზის გაგრძელებაა, რაც ქვეყანაში ხდება, სამწუხაროდ. საქართველო ამ 20 მეტრს ან 2 კილომეტრს არა, იმ 20%-ს დაიბრუნებს და რუსებს თავად საკუთარი ხელით მოუწევთ ტრანსპარანტების უკან, საქართველო-რუსეთის ოფიციალური საბჭოთა კავშირის დროინდელი საზღვრისკენ გადაწევა“, – აღნიშნა თინა ხიდაშელმა.
შედარებით უფრო აღშფოთებულია პარლამენტის ვიცე-სპიკერი მანანა კობახიძე. მისი თქმით, რუსეთის პროვოკაციულმა ქმედებამ ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა კიდევ ერთხელ დაარღვია. „მინდა გამოვეხმაურო საოკუპაციო რეჟიმის მიერ ე.წ. საოკუპაციო ხაზის გადმოტანას, რუსეთის საოკუპაციო რეჟიმის მხრიდან იმ პროვოკაციულ ქმედებას, რომელმაც კიდევ ერთხელ დაარღვია ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა, სუვერენიტეტი, ჩვენი მოქალაქეების, ადგილობრივი მცხოვრებლების უფლებები, განსაკუთრებით საოკუპაციო საზღვართან ახლოს მცხოვრები ადამიანის უფლებები. ეს არის ჩვენი შფოთვის და განსაკუთრებული წუხილის საგანი“, – განაცხადა მანანა კობახიძემ. მისივე ინფორმაციით, საგარეო საქმეთა სამინისტრო აქტიურად მუშაობს. მომხდარზე ინფორმირებულია ყველა საელჩო და პარტნიორები როგორც ბრიუსელში, ისე ეუთო-სა და გაერო-ში.
(…)
რუსების ქმედებას საპარლამენტო ფრაქცია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარე გია ვოლსკი სხვა მიზნებს უკავშირებს. მისი თქმით, რუსეთი ენერგოდერეფნების კონტროლთან დაკავშირებული გეგმის განხორციელების მისწრაფებას გამოხატავს. „ის, რისი მოწმენიც ვართ, მნიშვნელოვანწილად და ახლა უფრო განსაკუთრებით ქართულ-რუსული ურთიერთობების თემას სცილდება. აქ უკვე აშკარად იგრძნობა, რომ საზღვრის მიღმა მოქცეულია ის მილსადენი, რომელიც ალტერნატიულია. ენერგორესურსების ტრანსპორტირებაზე ის მექანიზმი მყარდება, რაზეც საქართველოს ხელისუფლებას აშშ და ევროკავშირი ჯერ კიდევ 2006 წელს და 2007 წელს აფრთხილებდნენ. სამხედრო ბაზებით ჩრდილოკავკასიის ზურგის გაძლიერებასთან ერთად, რუსეთი ყველა ხელშეკრულებას არღვევს და უკვე აშკარად გამოხატავს თავის მისწრაფებას იმ სტრატეგიული გეგმის განსახორციელებლად, რაც ენერგოდერეფნების კონტროლს შეეხება“, – ამბობს გია ვოლსკი.
(…)
დეპუტატი ლევან ბეჟაშვილი პარლამენტის სხდომების დღის წესრიგში ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შექმნილი მდგომარეობის შესახებ რეზოლუციის პროექტის შეტანას ითხოვს. მან შესაბამისი განცხადება პარლამენტის ბიუროს სხდომაზე გააკეთა. „უნდა განვიხილოთ ის შესაძლო ღონისძიებები, რომლებიც აუცილებლად არის გასატარებელი საერთაშორისო დონეზე. მთავრობასთან ერთად მოგვეცემა საშუალება, ვიმსჯელოთ, რა დამატებითი ბერკეტები და საშუალებები აქვს ჩვენს ქვეყანას იმისათვის, რომ ყოველ შემთხვევაში მომავალში მაინც შევაჩეროთ ეს პროცესები“, – განაცხადა ლევან ბეჟაშვილმა.
მის წინადადებას ვოლსკი გამოეხმაურა. მისი მოსაზრებით, ამ თემით სპეკულირება დაუშვებელია. „რაც არ უნდა დაპირისპირებული ვიყოთ ბევრ საკითხებთან დაკავშირებით, არ უნდა დავუშვათ ამ თემით სპეკულაციის რაიმე შესაძლებლობაც კი. ვფიქრობ, უნდა დაველოდოთ ინფორმაციას ზურაბ აბაშიძისაგან, პაატა ზაქარეიშვილისაგან, შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისი უწყების სტრუქტურების ხელმძღვანელებისაგან და შემდეგ მივიღოთ მომავალზე სტრატეგიულად გათვლილი გადაწყვეტილება. ვფიქრობ, ორშაბათისთვის, 20 ივლისისთვის, კომისიის ფორმატში უნდა შევიკრიბოთ, რათა შემდეგი რიგგარეშე სხდომისთვის ჩამოყალიბებული პოზიცია გვქონდეს“, – განაცხადა ვოლსკიმ.
ამავე აზრს იზიარებს პარლამენტის წევრი ზვიად კვაჭანტირაძეც, რომლის თქმით, პარლამენტმა თავისი პოზიცია უნდა გამოხატოს, მაგრამ ზურაბ აბაშიძეს დაელოდოს და მისგან ამომწურავი და სწორი ინფორმაცია მიიღოს.
„ნაციონალური მოძრაობა“ ორჭოსანთან განვითრებულ მოვლენებზე პასუხისმგებლობას მთავრობას აკისრებს. მათი ღრმა რწმენით, მომხდარი გამოწვეულია იმ უპასუხისმგებლო პოლიტიკით, რომელსაც ხელისუფლება რუსეთთან ურთიერთობისას ახორციელებს. პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი, დეპუტატი აკო მინაშვილის თქმით, ის რაც ხდება `ქართული ოცნების~ უპრინციპო და ლაჩრული პოლიტიკის შედეგია.
დეპუტატი ვიცე-პრემიერ კახა კალაძეს მიერ ორჭოსანთან დაკავშირებით გაკეთებულ განცხადებასაც აკრიტიკებს. „ეს არის „ქართული ოცნების“ უპრინციპო და ლაჩრული პოლიტიკის შედეგი, რომელიც მათ აქვთ რუსეთთან მიმართებაში. ბიძინა ივანიშვილს საკუთარი რეზიდენცია აქვს გამაგრებული, ასობით პოლიციელი იცავს. ის ტერიტორიები, რომელიც საფრთხის ქვეშ არის, იქ არცერთი პოლიციელი არ დგას. ჩვენ ვნახეთ კახი კალაძის სამარცხვინო განცხადება. იმის ნაცვლად, რომ მას პრინციპული პოზიცია დაეკავებინა, მან თქვა, რომ თურმე ალტერნატიული გზები არსებობს ნავთობსადენის გაყვანის, რაც ნიშნავს, რომ ეს არის რუსეთისთვის მწვანე შუქი, რათა კიდევ უფრო შემოიჭრას საქართველოს ტერიტორიაზე“, – განმარტა აკო მინაშვილმა.
ხელისუფლება საგარეო საქმეთა ყოფილმა მინისტრმა მაია ფანჯიკიძემაც გააკრიტიკა. მაია ფანჯიკიძის განცხადებით რუსეთის მხრიდან პროვოკაციული ქმედებები მოულოდნელი და გასაკვირი არ არის, მაგრამ არაადეკვატურია ამ ქმედებებზე საქართველოს მთავრობის რეაქცია და პასუხი. როგორც მაია ფანჯიკიძემ ჟურნალისტებთან საუბარში განაცხადა, საქართველოს ხელისუფლება პრობლემის მოსაგვარებლად არ იყენებს არც შიდა და არც გარე ინსტრუმენტებს: „რუსეთი იქცევა ყოვლად მიუღებლად, ეს არის საერთაშორისო ნორმების დარღვევა და ეს არის რეგიონში სიტუაციის გამწვავების მცდელობა, მაგრამ ამასთანავე საქართველოს მთავრობის რეაქცია და პასუხი არის არაადეკვატური. საქართველოს მთავრობამ მხოლოდ განცხადებები კი არ უნდა აკეთოს და დონალდ ტუსკის ჩამოსვლას კი არ უნდა დაელოდოს, არამედ პირველი წუთიდან აქტიურად უნდა ემოქმედათ, იმისათვის რომ რეაქცია ყოფილიყო დროული და მძაფრი პრეზიდენტს, პრემიერს და პარლამენტის თავმჯდომარეს პირდაპირი კომუნიკაცია უნდა დაემყარებინათ თავიანთ კოლეგებთან. ამის მაგივრად მათ ერთი-ორი შეხვედრა ჩაატარეს და ერთი-ორი განცხადებით შემოიფარგლნენ, ჩვენ მათთვის დატოვებული გვქონდა ისეთი სიტუაცია, რომ უმაღლეს დონეზე ზარების განხორციელება თავისუფლად შეეძლოთ“, – განაცხადა მაია ფანჯიკიძემ.
„ახალი თაობა“, 14 ივლისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „რუსეთის მთავარი ინტერესი თბილისი-გორის ცენტრალური მაგისტრალის ხელში ჩაგდებაა“
შორენა მარსაგიშვილი
(შემოკლებით)
რუსეთი აგრძელებს საქართველოს ტერიტორიების მცოცავ ოკუპაციას. რუსმა სამხედროებმა შიდა ქართლში ე.წ. საზღვარი ზოგან 300 მეტრით, ზოგან კი კილომეტრნახევრით ქვეყნის შიგნით გადმოწიეს და მიუახლოვდნენ სტრატეგიულ ობიექტს, ნავთობსადენს.
ექსპერტი სამხედრო-პოლიტიკურ და უსაფრთხოების საკითხებში ვახტანგ მაისაია ამბობს, რომ რუსეთს სურს დასავლეთ-აღმოსავლეთ საქართველოს დამაკავშირებელი მაგისტრალი გორთან გადაკეტოს, მანამდე კი სტრატეგიულ ობიექტზე კონტროლი მოიპოვოს, ამიტომ მის დასაცავად საქართველოს სახელმწიფომ სამხედრო ელემენტის გამოყენებასაც კი არ უნდა მოერიდოს, ანუ ადმინისტრაციული საზღვარი უნდა დაიცვას.
ვახტანგ მაისაია მოუწოდებს საქართველოს პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილს, ამ საკითხის განსახილველად სასწრაფოდ მოიწვიოს უშიშროების საბჭო.
- ბატონო ვახტანგ, რუსეთმა შიდა ქართლში გააგრძელა მცოცავი ოკუპაცია, სასაზღვრო ბოძები კილომეტრნახევრით შიგნით დაამონტაჟა. რას შეიძლებოდა გამოეწვია რუსეთის ხელახალი მადის გაღვიძება? მაშინ, როცა ოპოზიციური პარტიის ლიდერი ნინო ბურჯანაძე ე.წ. უსაფრთხოების კონფერენციაზეა მიწვეული და იქიდან გვმოძღვრავს, რუსეთის ხელისუფლების უმაღლეს წარმომადგენლებს დიდი სურვილი აქვთ, საქართველოს პირველ პირებს შეხვდნენ პირდაპირი მოლაპარაკებებისთვის (საქართველოს პირველ პირებს კი ვაჟკაცობა არ ჰყოფნით, პირდაპირი მოლაპარაკებები აწარმოონო). ამ კონტექსტში საზღვრის გადმოწევა რას უნდა ნიშნავდეს?
- თქვენთან ინტერვიუში განვაცხადე, რომ რუსეთი ამას გააკეთებდა. ფაქტობრივად, რუსეთის მთავარი ინტერესი იყო თბილისი-გორის მაგისტრალის გადაკეტვა.
- თქვენ ამას ამბობდით, მაგრამ ცოტა დაუჯერებლად ჟღერდა.
- სამწუხაროდ, ცუდი პროგნოზი ახდა. საგარეო საქმეთა სამინისტრომ განაცხადა, რომ ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანის მონაკვეთი უკვე გადასულია რუსეთის მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე. ორჭოსანთან მოხდა ე.წ. საზღვრის დაფიქსირება. მე ეს ტერიტორია საკუთარი ფეხით მაქვს მოვლილი. კარგად ჩანდა, რომ ორჭოსანთან რუსები დაიწყებდნენ სტრატეგიული ხაზის გადმოწევას. რუსეთის მთავარი ინტერესია, თბილისი-გორის ცენტრალური მაგისტრალის ხელში ჩაგდება და, შესაბამისად, თავისი გეოსტრატეგიული ინტერესების დაცვა არა მარტო საქართველოში, არამედ კავკასიის რეგიონში. როგორც ჩანს, ეს რუსეთის მხრიდან არის საქართველოს წინააღმდეგ გეოპოლიტიკური შანტაჟის პოლიტიკა. საქართველო აგრძელებს სვლას ნატოსა და ევროკავშირისაკენ, რაც რუსეთისთვის მიუღებელია, რადგან რუსეთი და დასავლეთი უკვე გადავიდნენ ცხელ დაპირისპირებაშიც კი. ფაქტობრივად, ახალი ცივი ომი მიმდინარეობს, რაც თანდათანობით ღებულობს „ცხელ“ ფორმას.
(…)
რუსეთი ცდილობს შექმნას ახალი სამხედრო-პოლიტიკური ალიანსი. 8-10 ივლისს ჩატარდა გრანდიოზული სამიტი შანხაის თანამშრომლობის ორგანიზაციისა, სადაც პომპეზურად მიიღეს ინდოეთი და პაკისტანი, როგორც ამ გაერთიანების ახალი წევრები. სხვათა შორის, პუტინმა და ჩინეთის პრეზიდენტმა სინ ძინ ბინმა ფაქტობრივად, ხაზი გაუსვეს იმას, რომ ეს ორგანიზაცია იქნება ანტიდასავლური ორიენტაციის. ფაქტობრივად, მათ დაგმეს ერთპოლარული სამყაროს მოდელის შექმნა. მან საკმაოდ კრიტიკულად შეაფასა ამერიკის საგარეო პოლიტიკა და გააკეთეს განცხადება უკრაინასთან დაკავშირებით.
(…)
რუსეთი აძლიერებს აგრეთვე თავის გავლენას სამხრეთ კავკასიის რეგიონში. მოსკოვი ცდილობს აზერბაიჯანი გადაიყვანოს თავის გეოპოლიტიკურ ორბიტაზე. აღსანიშნავია, რომ დასავლეთი აზერბაიჯანს ძალიან მწვავედ აკრიტიკებს ადამიანის უფლებების დარღვევის გამო. ევროსაბჭოს მკაცრი რეზოლუციები აქვს მიღებული. საკმაოდ მკაცრი ტონი აქვთ ევროკავშირის ლიდერებს აზერბაიჯანის მიმართ, რომ აზერბაიჯანი არღვევს ადამიანის უფლებებს და პოლიტიკურ თავისუფლებებს ზღუდავს. ფაქტობრივად, აზერბაიჯანი დასავლეთის მიერ გამოცხადებულია ავტორიტარული ტიპის სახელმწიფოდ. (…) აზერბაიჯანსა და რუსეთს შორის იკვრება საერთო ხაზი, თუნდაც ისლამური ხალიფატის კავკასიის ვილაიეთის შექმნის გამო, რომელიც, ბუნებრივია, რეალურ საფრთხეს უქმნის როგორც რუსეთს, ისე აზერბაიჯანს. აზერბაიჯანს სჭირდება რუსეთი, თუნდაც ამ საფრთხის მოგერიებისათვის. მთიანი ყარაბაღი მაინც კონსერვირებულია.
(…)
- რუსეთის მცდელობა, რომ გორთან ქვეყნის მთავარი სტრატეგიული მაგისტრალი გადაკეტოს, სადამდე შეიძლება მივიდეს?
- რუსეთის მიზანია და შეეცდება, ფაქტობრივად, დაეუფლოს თბილისი-გორის მაგისტრალს. `ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანის~ ნავთობსადენის მონაკვეთის ხელში ჩაგდებით შეუქმნის საფრთხეს იმ ენერგოპროექტს, რომელიც დასავლეთის მიერ ასე რუდუნებით იყო მოპოვებული და დასავლეთის ინტერესებში შედის. ბაქო-თბილისი ჯეიჰანი არის თუნდაც ევროკავშირისა და ამერიკის ენერგოდამოუკიდებლობის პოლიტიკის შემადგენელი ნაწილი. ამ საფუძველზე რუსეთი ცდილობს როგორმე ხელში ჩაიგდოს. როგორც ჩანს, რუსეთი ბოლომდე განავითარებს თავის ხაზს, განსაკუთრებით იმ ფონზე, როცა ურთიერთობა უკიდურესად არის დაძაბული დასავლეთსა და რუსეთს შორის. ის, რაც ორჭოსანთან მოხდა, ამის სამხედრო დემონსტრაციაა. ეს არის ღია სამხედრო დემარში, რომ რუსეთი ბოლომდე შეეცდება, საქართველო მოაქციოს თავის გავლენაში. ჯერ ერთი, თბილისი-გორის მაგისტრალი სჭირდება მას, რომ უშუალო კონტაქტი ჰქონდეს სომხეთის მიმართულებით, რომ უზრუნველყოს სამხედრო ტრანზიტის შეუფერხებელი მოძრაობა. ამით კიდევ უფრო გააძლიეროს ხაზი მოსკოვი-ერევანი-თეირანი. მეორე _ ემსახურება იმას, რომ ყველა გეოეკონომიკური პროექტი, რომელიც აზერბაიჯანს აკავშირებს დასავლეთთან, ჩააგდოს. აქ არა მხოლოდ `ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანზეა საუბარი, არამედ ბაქო-სუფსის ნავთობსადენზე, რაც ასევე არის გეოეკონომიკური პროექტი, რომელიც დასავლეთის ინტერესებში შედის, ანუ რუსეთი ორივე პროექტის დასამარებისაკენ მიმართულ ნაბიჯებს დგამს.
- ამ სიტუაციაში, ლოკალურად, კონკრეტულად, იმ ადგილის დასაცავად, სადაც საზღვარი გადმოიწია უკვე კილომეტრნახევრით, ხელისუფლებამ რა უნდა მოიმოქმედოს? ჯერჯერობით მხოლოდ ბოძებია ჩარჭობილი. ქართულმა მხარემ ელემენტარულად, ეს ბოძები არ უნდა ამოიღოს და არ უნდა გადააგდოს?
- დიახ. ალბათ დადგა დრო, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ გამოიყენოს ძალის ელემენტი. ასე გულხელდაკრეფილი ყოფნა არ შეიძლება. მე შესწავლილი მაქვს ის ადგილი. იქ მუდმივმოქმედი სტაციონარული ბლოკპოსტები და ჯგუფები არ არის განლაგებული. იქ არის მოძრავი ჯგუფები, რომლებიც მოძრაობენ პერიმეტრზე. უნდა შეიქმნას სტაციონარული ბლოკპოსტები, მაშინ ვეღარ გაბედავენ ასე თავისუფლად ჩვენი ტერიტორიების მითვისებას.
- ჩვენ ხომ გვაქვს უფლება და შეგვიძლია ჩვენი კონტროლირებადი ტერიტორია დავიცვათ. იქით, ცხინვალში იმის დასაბრუნებლად, რაც წაგვართვეს, ხომ არ მივდივართ?
- თუ ასე გაგრძელდა, შეიძლება მცოცავი ოკუპაციის წყალობით მოხდეს ქვეყნის რეალური ოკუპაცია. რა მნიშვნელობა აქვს, მუშტის მუქარით მოხდება ოკუპაცია თუ მუშტის მოქნევით. რუსეთს უნდა საქართველო მოაქციოს თავისი გავლენის ქვეშ. საქართველოში იწყება ლიბანიზაციის პროცესი. როგორც ლიბანში აკუმულირდებოდა დიდი სახელმწიფოების ინტერესები, იგივე ვარიანტია აქაც. რუსეთს საქართველო სჭირდება, როგორც გეოსაკომუნიკაციო სისტემების გადამკვეთი არეალი. რუსეთს უნდა, რომ გადაკეტოს რეალური სასუნთქი მილი.
- ეს მიზანი, რაზეც თქვენ საუბრობთ, უკვე ხომ აშკარაა, ანუ საქართველოს ხელისუფლებამ მცირედი ძალისმიერი ელემენტის დემონსტრირებით ბოძების დემონტაჟი უნდა მოახდინოს და დაიცვას ტერიტორია, რომელსაც ჩვენ ვაკონტროლებთ?
- თუ ჩვენ გვინდა, თბილისი-გორის სტრატეგიულ მაგისტრალზე არ ვიხილოთ რუსული ბლოკპოსტები, რუსმა სამხედროებმა არ გაგვაჩერონ თბილისიდან გორში მიმავალი, უნდა ვიმოქმედოთ. მე ხშირად მიწევს გორში ჩასვლა. გორში ერთ-ერთ უნივერსიტეტში ვასწავლი და იქ ჩასვლაც ხშირად მიწევს. საქართველოს ხელისუფლებამ და საქართველოს შეიარაღებულმა ძალებმა უნდა იმოქმედონ, თუნდაც იმისათვის, რომ მოახდინონ სამხედრო მუსკულების დემონსტრირება. ეს არ ნიშნავს, რომ ჩვენ კონფრონტაციაში შევდივართ, ჩვენ გვინდა ომი, მაგრამ როცა აგრძელებენ შენს კონტროლირებად, შიდა ტერიტორიაზე თავხედურად და ცინიკურად შემოსვლას და ტერიტორიას გართმევენ, სტრატეგიულ ობიექტს იკავებენ, აქ უკვე შეიარაღებული ძალების ჩართულობა გარდაუვალია.
- შეიძლება ხელისუფლებამ შეიარაღებული ძალები არ გამოიყენოს იმის შიშით, რომ არ გამოიწვიოს ფართომასშტაბიანი დაპირისპირება.
- არ გამოიყენებს და შეიძლება ჩვენ დავკარგოთ თბილისი-გორის მაგისტრალი. დროებით მაინც შევაჩეროთ. მეორე მხარე ყველა ვარიანტში უკან დაიხევს თუ ჩვენ ვაჩვენებთ ჩვენს მყარ ნებისყოფას. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რისთვის გვჭირდება შეიარაღებული ძალები. მაშინ გავაუქმოთ შეიარაღებული ძალები და ჯარისკაცები სახლში გავუშვათ. შეიარაღებული ძალების ფუნქცია სხვა რა არის? აშკარაა პირდაპირი აგრესია, რომელსაც ახორციელებს რუსეთის ფედერაციის შეიარაღებული ძალები.
- ზურაბ აბაშიძემ განაცხადა, რომ ეს არის პროვოკაცია. თქვენ თქვით, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ ცოტა ძალისმიერი ელემენტი უნდა გამოიყენოს. ძალისმიერი ელემენტის გამოყენება პროვოკაციაზე წამოგებად ხომ არ ჩაითვლება?
- პროვოკაციას აქვს თავისი საზღვრები. მაშინ გამოწვეული იყო სააკაშვილის ხელისუფლების უგნური ქმედების შედეგით. განახორციელა ისეთი ქმედებები, რომლითაც რუსეთს მისცა საშუალება, რომ მთელი საქართველოს ოკუპაცია მოეხდინა. რუსეთმა დაიკავა ფოთი, ზუგდიდი და თბილისს შეექმნა საფრთხე. ახლა ჩვენი მხრიდან პროვოკაციად არ შეფასდება იმიტომ, რომ რუსები ახორციელებენ ისეთ ქმედებებს, რომელზეც ტოლერანტობის დაშვება უკვე შედეგს ვერ მოგვცემს. საჭიროა სტაციონარული ბლოკპოსტების ჩამოყალიბება, სადაც შეიარაღებული ძალებისა და პოლიციის წარმომადგენლები ერთად დადგებიან და განახორციელებენ მუდმივ პატრულირებას და აღკვეთავენ ოსი სეპარატისტების თავხედურ ქმედებებს.
- მე მგონი, ადმინისტრაციული საზღვრის გასწვრივ ჯარს იმიტომ არ აყენებენ, რომ საზღვრის დაფიქსირება არ უნდათ.
- რომელ საზღვრის არ დაფიქსირებაზეა საუბარი, როდესაც ნელ-ნელა ჩვენ ვკარგავთ ტერიტორიებს, რომელიც მთელი საქართველოს ოკუპაციამდე მიდის. ასე ჩვენ დავკარგავთ თბილისი-გორის სტრატეგიულ მაგისტრალს. თუ ეს მაგისტრალი დაიკარგა, ჩათვალეთ, რომ ქვეყნის სუვერენიტეტი შელახულია და ეს იქნება ოკუპაციის დაფიქსირება. თუნდაც ის, რომ ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანის ნავთობსადენი გადასულია რუსების კონტროლის ქვეშ, ეს უკვე ოკუპაციას ნიშნავს, რადგან ეს არის ქვეყნის სტრატეგიული ობიექტი. ფოთი რომ დაიკავეს რუსებმა, ის ოკუპაცია არ იყო? რა განსხვავებაა? მოვუწოდებ პრეზიდენტს, რომელიც არის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდალი, სასწრაფო წესით მოიწვიოს უშიშროების საბჭოს სხდომა. ეროვნული სამხედრო სტრატეგიის ამოცანაა, დაიცვას ქვეყნის სტრატეგიული ობიექტები გარე ძალებისაგან. ეს საქართველოს სამხედრო სტრატეგიის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პუნქტია და ასახულია უსაფრთხოების კონცეფციაში.
„რეზონანსი“, 14 ივლისი, 2015 წელი
რუსების კეთილ ნებაზე დამოკიდებული მილსადენი
“გაფუჭებას თუ მოინდომებენ, გააფუჭებენ, უსაფრთხოების არანაირი გარანტია არ არსებობს”
თაკო მათეშვილი
(შემოკლებით)
ბაქო-სუფსის მილსადენის ბედი რუსეთის კეთილ ნებაზეა დამოკიდებული. ქართველი პოლიტოლოგები ახლა იმასღა იმედოვნებენ, რომ რუსეთი მის დაზიანებას არ მოისურვებს. თუმცა ამის გარანტია არ არსებობს. იმ შემთხვევაში კი, თუ მათი იმედი არ გამართლდა, ამბობენ, რომ მილსადენის უსაფრთხოების დაცვა, რაც საქართველოს ხელისუფლებას ევალება, ვერ მოხერხდება.
(…)
„რეზონანსი შეეცადა გაერკვია, თუ რამდენადაა მილსადენის უსაფრთხოება დაცული ასეთ შემთხვევაში და რა შეიძლება დაემუქროს მას.
თორნიკე შარაშენიძე, საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი, ამბობს, რომ უსაფრთხოების გარანტიები არ არსებობს და ყველაფერი მხოლოდ რუსების კეთილგანწყობაზეა დამოკიდებული. „მაგრამ მათი კეთილი ნება რაც არის, ეს ჩვენ კარგად ვიცით. გაფუჭებას თუ მოინდომებენ, გააფუჭებენ კიდეც. უსაფრთხოების არანაირი გარანტია არ არსებობს. ღმერთმა უწყის, როდის გამოაცხადებენ რუსები, რომ ამ მილსადენის არსებობა მათ ინტერესებს ეწინააღმდეგება. ადგებიან და მარტივად გადაკეტავენ“. შარაშენიძის თქმით, ადრე მილსადენების უსაფრთხოებაზე პასუხისმგებელი სპეციალური სამსახური არსებობდა, თუმცა რადგანაც მილსადენი ნაწილი არაკონტროლირებად ტერიტორიაზეა, რეაგირება მათაც გაუჭირდებოდათ. ქართული მხარის გარდა, მილსადენის დაცვით, ალბათ, კომპანია „ბრიტიშ პეტრომეუციც“ არის დაინტერესებული, თუმცა ასეთ სიტუაციაში ისიც უძლურია, რადგან ეს კომპანიის კომპეტენციას სცდება და სახელმწიფოთაშორისო ურთიერთობის საკითხი ხდება. „რუსეთის გაჩერება რომ იოლი არაა, ეს ამერიკამაც კარგად იცის და დიდმა ბრიტანეთმაც“, – ამბობს თორნიკე შარაშენიძე.
თსუ-ს პროფესორი, პოლიტოლოგი კორნელი კაკაჩია კი ვარაუდობს, რომ სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტო ხელისუფლება მისლსადენტან დაკავშირებით უახლოეს მომავალში პრობლემას არ შექმნის და თუ სანმტაჟს შეეცდებიან, ალტერნატიული გზებიც გამოინახება – შეიძლება მისი ადგილმდებარეობის კორექტირება, თუმცა ამას დრო და მნიშვნელოვანი თანხები დაჭირდება: „მილსადენის უსაფრთხოებაზე პასუხისმგებელი საქართველოს ხელისუფლებაა. ჩვენ სეპარატისტულ [ცხინვალის რეგიონის] ხელისუფლებას პასუხისმგებლობას ვერ დავაკისრებთ. საზოგადოება პირველ რიგში პასუცს მოსთხოვს საქართველოს მთავრობას, რადგან ეს ჩვენი ტერიტორიაა. რუსეთსა და სამხრთ ოსეთის დეფაქტო ხელისუფლებას უნდათ, რომ საქართველოს მტავრობა როგორმე აიძულოს და აღიარების მიზნით მოლაპარაკებაში ჩაითრიოს, მაგრამ ამაზე ჩვენი ხელისუფლება, ბუნებრივია, არ წავა“, – ამბობს კორნელი კაკაჩია.
(…)
„ამ პროცესში მედიატორების როლია მნიშვნელოვანი და სესაბამისად, ჩვენმა ხელისუფლებამ საკუთარი დიპლომატიური ბერკეტები უნდა გამოიყენოს – მით უმეტეს, რომ ეს საკითხი მხოლოდ საქართველოს არ ეხება, ის საერთაშორისო თანამეგობრობის დაინტერესების საგანია. სწორედ ამ მედიატორების დახმარებით უნდა განახორციელოს ზეწოლა რუსეთის ხელისუფლებაზე, რათა მოსკოვი გარკვეულ დათმობაზე წავიდეს“, – აცხადებს კორნელი კაკაჩია.
„რეზონანსი“, 14 ივლისი, 2015 წელი
რა უნდა მოიმოქმედოს საქართველომ რუსეთის მცოცავი ანექსიის შესაჩერებლად?
ლიკა ამირაშვილი
(შემოკლებით)
10 ივლისს რუსეთის საოკუპაციო ძალების მიერ გორის რაიონის სოფელ წითელუბანსა და ახალგორის რაიონის სოფელ ორჭოსანის მიმდებარე ტერიტორიაზე ე.წ. საზღვრის აღმნიშვნელი ბანერები აღიმართა. აღსანიშნავია, რომ საოკუპაციო ხაზს მიღმა მოექცა ბაქო-სუფსის მილსადენის ნაწილი.
თქვენი აზრით, რა უნდა მოიმოქმედოს საქართველომ რუსეთის მცოცავი ანექსიის შესაჩერებლად? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
გია ბუღაძე (ფერმწერი): რუსეთის მიერ ტერიტორიის გადმოწევა ჩვენი ქვეყნისთვის ყველაზე მნიშნელოვანი საკითხია. ჩემი აზრით, რუსეთის ქმედებას არანაირი დათმობის პოლიტიკა არ უშველის. ვფიქრობ, აგრესიული და ძალიან ხმაურიანი საერთაშორისო პოლიტიკა სჭირდება. იმიტომ, რომ როგორც კი ცოტას დაუყვავებ, ის კიდევ უფრო გააქტიურდება. არ გამოვრიცხავ, რომ სამხედრო გზა და ასევე თბილისისა და დასავლეთის დამაკავშირებელი გზა გადაკეტოს. სწორად თუ მახსოვს, ძირითად ტრასამდე 300 მეტრიღა დარჩა, ალბათ ამასაც გადაკეტავს. ასე თუ გაგრძელდა, მაშინ ალტერნატიული გზები სხვაგან უნდა მოვძებნოთ? რეალურად ხელისუფლება აგრესიულად აქტიური უნდა იყოს. აქამდე რაც არ გაუკეთებია, ახლა ათმაგი უნდა გააკეთოს, ასმაგი თუ არა.
ნელი კობიაშვილი (ჟურნალისტი): ვფიქრობ, საქართველომ უფრო აქტიურად უნდა იმოქმედოს. საერთაშორისო ორგანიზაციებში ძალიან ხმამაღალი განაცხადი უნდა გაკეთდეს. პარლამენტმა განსაკუთრებული დადგენილება უნდა გამოიტანოს. პროტესტის გამოხატვა რა ფორმითაც შეიძლება, უნდა გამოვხატოთ. ქვეყანაში რა რესურსებიც არსებობს, როგორც შიდა, ასევე ქვეყნის გარეთ, უნდა გამოვიყენოთ. რეაგირება სასწრაფოდ უნდა მოხდეს.
საქართველომ უნდა აღნიშნოს, რომ ყველაზე მეტად ეს უბრალო ხალხი იჩაგრება. მოსახლეობას საძოვრები და სასფლაოები გადაუკეტეს, საკუთარ სახლთან ვერ მიდიან. ეს ყველაფერი უნდა ითქვას, რომ საქმე ადამიანის უფლებების დარღვევასთან გვაქვს, რომელსაც ძალიან დესპოტური გზით ახორციელებენ.
რა ამბავი ატყდა უკრაინასთან დაკავშირებით. ჩვენთან დაკავშირებით ერთი ომი იყო, ისიც რუსეთს შერჩა. როგორც ჩანს, რუსები საზღვარს კიდევ უფრო გადმოწევენ, კიდევ რა გეგმები აქვთ, კაცმა არ იცის. ამიტომ ვფიქრობ, კატეგორიული განცხადებები უნდა გაკეთდეს.
იგორ კვესელავა (პოლიტოლოგი): საქართველო რუსეთის მიმართ ვერავითარ ძალისმიერ ქმედებებს ვერ ჩაატარებს, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენ უნდა გავჩუმდეთ. საქართველოს ხელისუფლებამ საერთაშორისო თანამეგობრობაში რუსეთის ყოველი მოქმედება უნდა დააფიქსიროს. საეთაშორისო თანამეგობრობას უნდა გავაგებინოთ, რომ ქართველი ხალხი რუსეთის ქმედებებს არ შეურიგდება. თუმცა ეს ყველაფერი ლანძღვითა და გინებით არ უნდა მოხდეს. ჩვენ აუცილებლად დიპლომატიური განცხადებები უნდა გავაკეთოთ. ქვეყნებს უნდა გავაცნოთ ის, რომ რუსეთი საქართველოს წინააღმდეგ მოქმედებებს ახორციელებს.
სერგო ვარდოსანიძე (ისტორიკოსი): პირველ რიგში უნდა მოგახსენოთ, რომ აი ამ რთულ ვითარებაში ყველაზე არსებითი ის არის, რომ საზოგადოების ყველა წევრმა, მნიშვნელობა არ აქვს, რომელი პოლიტიკური პარტია და რომელი სოციალური ფენის წარმომადგენელი იქნება, ყველამ ერთსულოვნად უნდა დაგმოს ეს მოვლენა. მსოფლიოს მკაფიოდ უნდა ვუთხრათ, რომ ქართველი ერი ამას არ შეეგუება.
მეორე ის, რომ საერთაშორისო თანამეგობრობასთან ერთად არსებითი და მნიშვნელოვანი ნაბიჯები უნდა გადაიდგას. მნიშვნელოვანია, რომ ამ ურთულეს ეპოქაში აშკარად გათავხედებულ ქვეყანასთან მარტო არ დავრჩეთ. მთავარია, ჩვენს მეგობარ ქვეყნებთან ერთად კოორდინირებულად ვიმოქმედოთ. სხვა არაფერი არ შეგვიძლია. ახლა იარაღი რომ ავიღოთ, რუსეთსაც ეს უნდა და თბილისამდეც მოვა.
„რეზონანსი“, 14 ივლისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ირაკლი მენაღარიშვილთან: “რუსეთის მოთხოვნაა, რომ საქართველომ შეცვალოს არჩევანი და სტრატეგიული პარტნიორი”
იაგო ნაცვლიშვილი
(შემოკლებით)
“ძალიან ცუდია, რომ რუსები აგრძელებენ იმ პოლიტიკას, რაც მიზნად ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაციას ისახავს. ჩვენი ერთადერთი ინსტრუმენტი საერთაშორისო თანამეგობრობასთან აპელირებაა. როგორც ჩანს, ჩვენი ნაბიჯები ამ მიმართულებით უფრო აქტიური და მომთხოვნი უნდა გახდეს”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი ირაკლი მენაღარიშვილი. იგი რუსეთში ნინო ბურჯანაძის ვიზიტის შესახებაც საუბრობს და მიიჩნევს, რომ ეს ვიზიტი არაფრის მომცემი იყო. სწორედ ამ ვიზიტს დაემთხვა ოკუპანტების მიერ შიდა ქართლში საზღვრის გადმოწევა. ირაკლი მენაღარიშვილის შეფასებით, ცოტა კომიკური სიტუაცია შეიქმნა, რადგან ნინო ბურჯანაძე მოსკოვში დიალოგის დასაწყებად წავიდა. „ამ ფაქტით ნინო ბურჯანაძეს ტავი შეურაცხყოფილად უნდა ეგრძნო, ან როგორც მინიმუმი, უარყოფითი განცდა მაინც უნდა დაუფლებოდა.
ამონარიდები ინტერვიუდან:
„ძალიან ცუდია, რომ რუსები ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაცია-ანექსირების პოლიტიკას აგრძელებენ. გულახდილად გეტყვით, რომ რაიმე პოზიტიური შედეგის იმედი არ მაქვს, რადგან რუსეთი ამას მიზანდასახულად და თანმიმდევრულად ახორციელებს. ჩვენი ერთადერთი ინსტრუმენტი საერთაშორისო თანამეგობრობასთან აპელირებაა. უნდა ვისარგებლოდ დიპლომატიური ბერკეტებით… ასეთი მოქმედებით რუსეთი საქართველოს საგარეო პოლიტიკას ეწინააღმდეგება, მოსკოვი ასეთი მეთოდებით გამოხატავს თავის პროტესტს.
საქართველოსა და რუსეთის ლიდერების უმაღლეს დონეზე შეხვედრის პერსპექტივას ვერ ვხედავ. ამისათვის რუსეთის მზადყოფნა არ ჩანს. რუსეთის მოთხოვნაა, რომ საქართვწელომ შეცვალოს არჩევანი და შეცვალოს სტრატეგიული პარტნიორი. მართალია, ოფიციალურ დონეზე ასეთი განცხადება არ კეთდება, მაგრამ არის მინიშნებები.
(…)
რაც შეეხება „დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერის ნინო ბურჯანაძის ვიზიტს რუსეთში, ვერც ვიზიტს და ვერც მის განცხადებებს მთლად სერიოზულად ვერ აღვიქვამ, იმიტომ რომ მეტ-ნაკლებად აზრიანი შეფასების გაკეთება გამიჭირდება. ამ პოლიტიკურმა ჯგუფმა აირჩია ეს პოლიტიკური ბრენდი და ახლა ტავისი არაპოპულარობის გამო ცდილობს, რომ რამენაირად პოპულარული გახდეს. სამწუხაროა, რომ საქართველოში ვერ აანალიზებენ იმას, რომ ასეთ მცდელონბებს პაერპექტივა არ აქვს. ადამიანები, რომლებთაც წარსულში ჰქონდათ პრეტენზიები სერიოზულ პოლიტიკოსობაზე, დღეს ისევ მიმართავენ ატასჯერ ნაცად ხერხს.
(…)
შესაძლოა ნინო ბურჯანაძის ვიზიტი და „საზღვრის“ გადმოწევა ერთმანეთისადმი დამთხვევა იყო, მაგრამ თავად ფაქტს კომიკური ელფერი დაჰკრავს: პოლიტიკოსი მიდის მოსკოვში ვითომ დიალოგის დასაწყებად და ამ დროს რუსეთისაგან ასეთი დესტრუქციული ნაბიჯები იდგმება…
ქალბატონ ნინოს პოლიტიკური და ცხოვრებისეული საკმაოდ დიდი გამოცდილება აქვს და ვფიქრობ, მას არ უნდა გაჰკვირვებოდა რუსეთის ქმედება. ამით მას თავი შეურაცხყოფილად თუ არ იგრძნო, უარყოფითი განცდა მაინც უნდა დაუფლებოდა. თუმცა მისი მხრიდან ამ ფაქტის დაგმობის განცხადება ჯერ არ გამიგონია“.
„ახალი თაობა“, 14 ივლისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „რა სავალდებულოა ყოველ წუთს რუსეთისათვის ოკუპანტის ძახილი?“
ვრცელ ინტერვიუიში „ქართული დასის“ ლიდერი ჯონდი ბარათურია რუსეთში ნინო ბურჯანაძის ვიზიტის შედგებზე საუბრობს.
გთავაზობთ ამონარიდებს:
- ნინო ბურჯანაძის ვიზიტს მოსკოვში დიდი გამოხმაურება და უკმაყოფილებაც მოჰყვა. ამბობენ რომ იგი კრემლს ეწვია და საკუთარი ქვეყნის პოზიცია არ დააფიქსირაო. როგორ შეაფასებდით ამ ვიზტს და რა შეგიძლიათ უპასუხოთ ამ ბრალდებებს?
- მიმაჩნია, რომ ნინო ბურჯანაძის რუსეთში ვიზიტი იყო დროული, ეს იყო გაბედული და სწორი გადაწყვეტილება. თქვენ ამბობთ, რომ ბურჯანაძის ვიზიტმა უკმაყოფილება გამოიწვიაო. უკმაყოფილება მოსახლეობაში კი არ გამოიწვია, არამედ პოლიტიკურ სპექტრში. ეს უკმაყოფილება ნაწილობრიოვ გამოიწვია ინტელექტუალურმა სიღატაკემ და შურმა.
- სწორედ ნინო ბურჯანაძის ვიზიტს დაემთხვა სეპარატისტების „საზღვრების“ გადმოწევა და ამაზე ნინო ბურჯანაძეს პროტესტი რატომ არ გაუჩნდა? მას ერთხელაც არ უხსენებია , რომ რუსეთი ოკუპანტია. ამას რით უპასუხებთ?
- ასეთი შეფასება ჩვენი ოპონენტების უკიდურესი სიბრიყვის მაჩვენებელია… რა კავშირი აქვს ბურჯანაძის მოსკოვში ჩასვლას საზღვერის გადმოწევასთან? რა უნდა ექნა, კრემლში უნდა შეჭრილიყო? თავს უნდა დაასხმოდა ვინმეს თუ რას მოითხოვენ მისგან? განა თქვენ იცით, რომ ამ თემებზე ლაპარაკი არ ჰქონდა? დიალოგის მთავარი თემა ხომ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენაა. ჩვენ რუსეთთან ურთიერთობაის დარეგულირებას სხვაგვარად არ განვიხილავთ. თუ ვინმეს ჰქონია, რომ ნინო ბურჯანაძე იქ რომ ჩავიდოდა, ფოკუსს ჩაატარებდა და ყველაფერი ერთ დღეში გადაწყდებოდა, რუსებს მავთულხრლართებსაც გადააწევინებდა და ჯარებსაც გააყვანინებდა, ასეთი აზრები გონებრივი სიღატაკის, ინტელექტის სიმწირის მაჩვენებლია! ეს ხომ ნინო ბურჯანაძის დიალოგი არ არის, ეს ქართული ოპოზიციის ჯანსაღი ნაწილის დიალოგია რუსეთის ხელისუფლებასთან…
- თქვენ ერიდებით ტერმინ „ოკუპანტის“ თქმას..
- რა თქმა უნდა, რუსეთის სამხედრო ნაწილების ყოფნა საქართველოს ტერიტორიაზე – აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში არის უსამართლობა და რუსეთის მხრიდან დაშვებული პოლიტიკური შეცდომა. ამის შესახებ ნინო ბურჯანაძემ ძალიან ღიად ილაპარაკა. საერთოდ, რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობებში შეცდომები ორივე მხარემ დავუშვით. დანარჩენი კი დიპლომატიიური ენა და მოლაპარაკების პროცესი, ვისთანაც არ უნდა ლაპარაკობდე, არ გულისხმობს იმას, რომ ჩახვალ თუ არა, იმწუთში „ოკუპანტი“ და „მტერი“ იძახო, აგინო, ლანძღო და მერე განაცხადო, რომ შენთან მოლაპარაკება მინდაო. განა ასე მოლაპარაკება და ურთიერთგაგება გამოვა?
(…)
- დაფინასება არ მიუღია რუსეთიდან?
- ასეთ უკიდურეს სისულელეზე კომენტარის გაკეთება არ ღირს. როგორ ფიქრტობნთ, ფინანსების მოსაძიებლად რომ ჩასულიყო, ამას ისე ვერ მოახერხებდა, რომ ამ მჩხავანა პოლიტიკოსებს არ გაეგოთ? ფინანსებისთვის ჩასვლა ასე არ ხდება. იგი მონაწილეობდა კონფერენციაში რუსეთის სათათბიროს სპიკერის მიწვევით. არ ისაა მართალი, რომ ნინო ბურჯანაძე მოსკოვში თითქოსდა ბიძინა ივანიშვილის დავალებით ჩავიდა, თუმცა კარგი იქნება, თუ ხელისუფლება ბურჯანაძის კონტაქტებსა და გამოცდილებას გამოიყენებს…
(…)
- თქვენ ფიქრობთ, რომ [ჩვენი ქვეყნის ხსნა] რუსეთშია?
- ხსნა არის ღმერთში და ქართველების ერთიანობაში, ასევე ეროვნული და ხალხზე მოფიქრალი ხელისუფლების არჩევაში. ქართული საზოგადოების უდიდესი ნაწილი რომ მხარს უჭერს რუსეთთან დიალოგის გზით ურთიერთობის აღდგენას და შესაბამისად, ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას, ამიტომაც ვასრულებთ ჩვენ საზოგადოების დიდი ნაწილის დაკვეთას.
„კვირის ქრონიკა“, 13 ივლისი, 2015 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „საქართველო-აზერბაიჯანის ურთიერთობა ბევრად განაპირობებს გლობალურ, თუნდაც ევროპულ უსაფრთხოებას, რაც უკავშირდება ნავთობსადენებისა და სატრანსპორტო სისტემებს“
ნინო სამხარაძე
(შემოკლებით)
მეზობელ აზერბაიჯანში ძალიან სამწუხარო ფაქტი მოხდა, საქართველოს დროშა დახიეს, ფეხქვეშ გათელეს და აზერბაიჯანელებმა გადაუარეს. დროშა – ეს არის ჩვენი სახელმწიფო სიმბოლო და არავის აქვს უფლება, მას ვინმე უდიერად მოეპყრას. ეს არის გამოწვევა და პროვოკაცია არაკეთილმოსურნე ძალების მხრიდან. ინციდენტი მოხდა აზერბაიჯანის ქალაქ გაბალაში ადგილობრივ „გაბალასა“ და თბილისის „დინამოს“ მატჩზეც. სოციალურ ქსელში ვრცელდება ვიდეოკადრები, სადაც ჩანს, რომ საფეხბურთო მატჩზე მისულ აზერბაიჯანელ გულშემატკივართა ერთ ჯგუფს ჰქონდა პლაკატები ინგლისურ და აზერბაიჯანულ ენაზე „ბორჩალო უძველესი აზერბაიჯანული მიწაა“. მართალია, პლაკატები აზერბაიჯანელ გულშემატკივრებს პოლიციამ ჩამოართვა, მაგრამ ეს არ არის პირველი და უკანასკნელი ფაქტი, როდესაც აზერბაიჯანელები მსგავს პლაკატს გვიფრიალებენ საფეხბურთო სტადიონზე. გასცდება თუ არა სტადიონს მსგავსი სახიფათო შეძახილები და პლაკატები და როგორ განვითარდება ურთიერთობები ორ მეზობელ სახელმწიფო შორის, საქართველოს დროშის დაწვისა და ფეხქვეშ გათელვის ფონზე?
ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე „კვირის ქრონიკასთან“ ინტერვიუში ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე საუბრობს.
- შეგახსენებთ, რომ აზერბაიჯანელი გულშემატკივრები ამ ფაქტს უკავშირებენ 2 ივლისს, საქართველოში თბილისის „დინამოსა“ და „გაბალას“ თამაშის დროს მომხდარ შემთხვევას, როცა ქართველმა გულშემატკივრებმა გამოფინეს პლაკატი წარწერით - „ჩვენ გვახსოვს ზაქათალა, კახი, 1921“. ფაქტი სახეზეა, ვიღაც დაინტერესებულია, აზერბაიჯანსა და საქართველოს შორის ვითარება დაიძაბოს.
- ვეცდები, ვიყო მაქსიმალურად დელიკატური, საქართველო-აზერბაიჯანს შორის არის კითხვის ნიშანი და წყალქვეშა დინება. ჩვენ ვართ სტრატეგიული პარტნიორები, საქართველო-აზერბაიჯანის ურთიერთობა ბევრად განაპირობებს გლობალურ, თუნდაც ევროპულ უსაფრთხოებას, რაც უკავშირდება ნავთობსადენებისა და სატრანსპორტო სისტემებს. აქედან გამომდინარე, ჩვენს ურთიერთობებს ძალიან ბევრი მტერი ჰყავს, ეს გახლავთ როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე ქვეყნის გარეთ.
მე მაინც მგონია, რომ ეს არის გარკვეული პოლიტიკური ძალების მიერ ინსპირირებული. ხელს ვერავის დავადებ, რადგან ეს პოლიტიკური ძალა შეიძლება იყოს ქვეყნის შიგნით, ან მის გარეთ. ვთვლი, რომ აზერბაიჯანის ხელისუფლება უშვებს შეცდომას, საინგილოს ქართველებს არ აძლევს იმის საშუალებას, რომ ბევრად უფრო თავისუფალი იყვნენ თავის სატკივარში, იგულისხმება საგანმანათლებლო სისტემა, რელიგია და სხვა.
აზერბაიჯანის ხელისუფლებამ ტრაგიკული შეცდომა დაუშვა, როდესაც ერთი თვის წინ მამა დემეტრეს საშუალება არ მისცეს წირვალოცვა აღესრულებინა და ის აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე არ შეუშვეს. ამ ფაქტს ხაზს იმიტომ ვუსვამ, რომ რუსეთის მოქალაქე სასულიერო პირისთვის აზერბაიჯანელებს არ შეუქმნიათ პრობლემები, რომ მათ ტერიტორიაზე წირვა-ლოცვა ჩაეტარებინა…
არადა, ამ ორ ქვეყანას ერთმანეთი სჭირდება, თუმცა აზერბაიჯანში შექმნილი აზრი, რომ ისინი გვეხმარებიან და შეღავათებს გვიწევენ ენერგომატარებლების თვალსაზრისით… და საერთოდ, არის ასეთი აზრი შექმნილი, რომ აზერბაიჯანმა გადაარჩინა საქართველო.
კი, არაერთხელ გამოგვიწოდა დახმარების ხელი, მაგრამ არც საქართველო დარჩენილა ვალში. მე მინდა ერთი რამ ვთქვა ძალიან კონკრეტულად, ერთ მშვენიერ დღეს საქართველოს ხელისუფლებამ რომ მიიღოს გადაწყვეტილება და უარი თქვას ენერგორესურსების გატარებაზე – ნავთობზე, გაზზე და წავიდეს რუსეთის მხარესთან კაბალურ პირობებზე, რა იქნება მერე?.. ამაზე უნდა იფიქროს აზერბაიჯანმა. ამიტომ ვამბობ, რომ ორივე მხარის მხრიდან ჩვენს ურთიერთობას გაფრთხილება სჭირდება.
ძალიან ცუდი ამბავი მოხდა, ქართული დროშის შეურაცხყოფა დაუშვებელია, მაგრამ ყველამ ვიცოდეთ, თუ ჩვენ კონფლიქტში შევალთ, ეს მხოლოდ მტრის წისქვილზე დაასხამს წყალს, სიკეთეს არ მოგვიტანს და ბევრ ჩვენს მეზობელ ქვეყანას გაუხარებს გულს.
