„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „დავით უსუფაშვილზე უკეთეს კანდიდატურას პარლამენტის სათავეში დღეს მე ვერ ვხედავ“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ არჩილ გამზარდიასთან: “ერთადერთი, რაც მაშინებს, ახალი სახების გარეთ გასვლა და დებატებში მონაწილეობაა…”
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ახალი სახეები დავით კოღუაშვილის ბედს გაიზიარებენ“ // „ქართული ოცნების“ მთავარი მოკავშირე ნაცმოძრაობაა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „გიორგი მარგველაშვილმა ოპოზიციის რესურსები გაანახევრა“ // „უცხოური დიპლომებით თავის მოწონება სერიოზული ქაჯობაა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა მდინარაძესთან: „ქართულმა ოცნებამ“ ფსონი ახალ სახეებზე გააკეთა“ // „ძველი სახეები კმაყოფილებას გამოთქვამენ, რომ გუნდი განახლდა და გაძლიერდა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დიმიტრი ლორთქიფანიძესთან: „საქართველოს უბლოკო სტატუსის შემთხვევაში რუსეთმა სოხუმიდან და ცხინვალიდან ჯარები უნდა გაიყვანოს“
„ალია“: ინტერვიუ კობა დავითაშვილთან: რას მიიჩნევს თავის მთავარ შეცდომად? რას ამბობს ბიძინა ივანიშვილსა და ხელისუფლებაზე? რას საყვედურობს ხალხს?
——————-
„რეზონანსი“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „დავით უსუფაშვილზე უკეთეს კანდიდატურას პარლამენტის სათავეში დღეს მე ვერ ვხედავ“
თაკო მათეშვილი
პოლიტოლოგი სოსო ცისკარიშვილი წინასაარჩევნო პერიოდსა და პარტიების მიერ გააქტიურებულ კამპანიას აფასებს და ამბობს, რომ პარტიებიცა და მედიაც ამ პროცესს აქტიურად, დიდი მონდომებით აშუქებენ, მაგრამ მისი აზრით, საზოგადოებას ეს არ აინტერესებს. იგი პოლიტიკოსებსაც და მედიასაც ზომიერების დაცვისაკენ მოუწოდებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში არ გამორიცხავს, რომ თავმობეზრებულმა მოსახლეობამ არჩევნებს საერთოდ ბოიკოტიც კი გამოუცხადოს.
სოსო ცისკარიშვილი: უნდა ითქვას, რომ წინასაარჩევნო კამპანიის დაწყების სტარტი საკმაოდ აქტიური, ინფორმატიულია. წინასაარჩევნო სიტუაცია ქვეყანაში თანდათან მძაფრდება და ეს მოსახლეობაში სათანადო ინტერესს ნამდვილად არ იწვევს. მიუხედავად იმისა, რომ მედიასივრცე პრაქტიკულად ერთიდაიგივე თემებითაა დახუნძლული და ინფორმაციის 80% სწორედ წინასაარჩევნო პერიოდს ეხება, არ უნდა გვქონდეს იმის ილუზია, რომ საზოგადოების დიდი ნაწილისათვის ეს პროცესი საინტერესოა. ინფორმაციის ასეთი ინტენსიური მოწოდებით, რასაც უკანასკნელი პერიოდის განმავლობაში ტელევიზია, პრესა თუ ინტერნეტსაშუალებები გვთავაზობენ, ვშიშობ, რომ ოქტომბრამდე მსმენელს, მაყურებელსა და მკითხველს არ შერჩება შესაბამისი ენთუზიაზმი იმისათვის, რომ არჩევნებში მონაწილეობა აქტიურად მიიღოს.
ყველაფერი ზომიერი უნდა იყოს. მედიასაშუალებებმა უნდა შეზღუდონ მუდმივად ამ თემაზე საუბარი. ეს ჩვენი გაღარიბებული ამომრჩევლისათვის მხოლოდ ნეგატიური განწყობის საფუძველი შეიძლება გახდეს. თავად მიმდინარე პროცესს რაც შეეხება, რასაკვირველია, იგი საინტერესოა პოლიტიკური პროცესებით დაინტერესებული ამომრჩეველთა უმცირესობისათვის. ანუ, ასეთი თემებით დაინტერესებული ადამიანების კონტინგენტი, რა თქმა უნდა, არსებობს. მათ ალბათ უკვე შეაფასეს საკუთარი მიდგომები იმ ყოველივესთან მიმართებაში, რასაც ვისმენთ, ვხედავთ და ვკითხულობთ.
- რაიმე განსაკუთრებულ მოულოდნელობას თუ ჰქონდა ამ დროისთვის ადგილი?
- განსაკუთრებული მოულოდნელობანი არ არის. ჩვენ ვიცოდით, რომ რესპუბლიკურ პარტიას მოუხდებოდა მომავალი პარლამენტის სავარძლებისთვის ინდივიდუალურად ებრძოლა. ისიც არ იყო მოულოდნელი, რომ მათი მინისტრები თანამდებობებს დატოვებდნენ. არც ისაა უპრეცედენტო ფაქტი, რომ ერთ-ერთი მათგანი, უფრო დიდი პრაგმატიკოსი, სახელისუფლებო პარტიისაკენ ინაცვლებს და აღმასრულებელ ხელისუფლებაში საქმიანობის შესაძლებლობას ინარჩუნებს. არ ვფიქრობ, რომ ეს რაიმე განსაკუთრებულად საძრახისია, რადგან თავად რესპუბლიკური პარტიის წევრებს შორის ურთიერთობა სრულიად მშვიდია.
- შექმნილი რეალობიდან გამომდინარე, რა არის ის მაქსიმუმი, რასაც რესპუბლიკურმა პარტიამ არჩევნებზე შეიძლება მიაღწიოს, რამდენად მძლავრი სტრუქტურა აქვთ მათ რეგიონებში?
- ჩემთვის ცნობილია, რომ “რესპუბლიკელების” პარტიული ინფრასტრუქტურა რეგიონებში საკმაოდ გაძლიერებულია. საკმაოდ წინდახედული პოლიტიკური ძალისგან ეს მოულოდნელობას არ წარმოადგენს. ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ მალე 40 წლის გახდება, რაც ეს პარტია არსებობს. ამ ვადასთან შედარებით ძალიან მცირეა ის წლები, რაც ხელისუფლებაში გაატარეს. ისინი ძალიან მიმზიდველი ძალის წარმომადგენლები არიან, რომელთაც ნებისმიერი ხელისუფლებისათვის აკადემიური და ამავდროულად მწვავე ოპონირება ხელეწიფებათ. ვნახოთ, ისევე აქტიურად იბრძოლებენ ხელისუფლებაში დასაბრუნებლად თუ თავს უმცირესობაშიც კომფორტულად იგრძნობენ.
ასეა თუ ისე, საქართველოს პოლიტიკურ სპექტრს რესპუბლიკური პარტიის საქმიანობა ნამდვილად სჭირდება. გავიზიარებდი სოსო ცინცაძის მოსაზრებას, რომელიც მან თქვენი გაზეთის საშუალებით გააჟღერა – რესპუბლიკური პარტიის ქმედება და აზროვნება ამომრჩევლის მზადყოფნასთან საკმაოდ წინმსწრებია. შემთხვევითი არაა, რომ ეს პარტია ევროპული და ევროატლანტიკური სივრცისთვის საკმაოდ საინტერესოა. დარწმუნებული ვარ, რომ რა სტატუსიც უნდა ჰქონდეთ მათ 8 ოქტომბრის შემდეგ, ევროპული პოლიტიკური ძალებისათვის ისინი ძალიან სანდო და საინტერესო პარტნიორები იქნებიან. ვფიქრობ, როგორც ვიცი, საბურთალოელებს მიეცემათ საშუალება გადაწყვიტონ, იქნება თუ არა მათი მაჟორიტარი დავით უსუფაშვილი. თუ ეს ასე არ მოხდა, მაშინ სრულიად საფუძვლიანი კითხვა დაიბადება იმასთან დაკავშირებით, თუ რა პოლიტიკური სენი შეეყარა საბურთალოს.
- როგორი აფასებთ უსუფაშვილის მოღვაწეობას პარლამენტის თავმჯდომარის პოსტსზე?
- დღევანდელი საქართველოს ხელისუფალთა სამეული – პრეზიდენტი, პრემიერ-მინისტრი და პარლამენტის თავმჯდომარე, მერწმუნეთ, ბევრი ჩვენზე განვითარებული ქვეყნის მოსახლეობისათვის სანატრელია. ხელისუფლების მიმართ კრიტიკულები ვართ და ეს ასეც უნდა იყოს, მაგრამ ამ სამ ადამიანს, პიროვნულად, არჩევნების გზით, ძალიან ძნელია შემცვლელები ვუპოვნოთ. ამიტომაც ვფიქრობ, რომ ჩვენ ხელისუფალთა ამ ტრიოს პირობებში ძალიან მაღალ სტანდარტს შევეჩვიეთ და რასაკვირველია, დასანანი იქნება თუ შესაბამისი არჩევნების შედეგად ისინი მარტივად დაემშვიდობებიან არა საკუთარ სავარძლებს, არამედ მათ მიერ განებივრებულ მოსახლეობას.
- თუმცა ოქტომბრიდან მოგვიწევს პარლამენტის თავმჯდომარეს შეველიოთ. თქვენი აზრით, აქვს თუ არა “ქართულ ოცნებას” იმის რესურსი, რომ იგი იგივე წონის მქონე პოლიტიკოსით ჩაანაცვლოს, თუკი, რა თქმა უნდა, არჩევნებში გაიმარჯვებს?
- შეიძლება ბევრ ჩემ კარგ ნაცნობს გული დავწყვიტო, რომელთაც თავი ახალი პარლამენტის სპიკერად ეგულება, მაგრამ უსუფაშვილზე უკეთეს კანდიდატურას პარლამენტის სათავეში დღეს მე ვერ ვხედავ. თუმცა შეუცვლელი არავინააო – ასეთი გამოთქმა არსებობს და რასაკვირველია, იქნება იმის მცდელობა, რომ ახალი კანდიდატითაც კმაყოფილები დავრჩეთ. მისი ნამდვილად არ მშურს, რადგან ჩვენი პარლამენტის სპიკერობის სტანდარტი ძალიან მაღალია. ცხადია, თუ ეს რომელიმე ახალბედა პოლიტიკოსი იქნა, უთუოდ სერიოზულ სიძნელეებს წააწყდება.
- “ქართული ოცნებისა” და “ნაციონალური მოძრაობის” ახალი სახეების დიდი ნაწილის ვინაობა ცნობილია. თქვენი აზრით, რა გათვლები აწარმოეს პარტიებმა და რა უპირატესობები აქვთ მათ ერთმანეთთან შედარებით?
- გარკვეული საერთო ხედვა იკვეთება. საინტერესოა, რომ “ქართული ოცნება” იყო პირველი, რომელმაც სააკაშვილის დავალების შესრულებასთან დაკავშირებით მზაობა გამოხატა და ახალი სახეებიდან 50%-ზე მეტი მანდილოსანი წარმოადგინა. აქამდე მეგონა, რომ ეს დავალება მხოლოდ “ნაცმოძრაობის” პოლიტიკური ხელმძღვანელობისათვის იყო, მაგრამ როგორც ჩანს, იგი “ოცნებამაც” სიამოვნებით აიტაცა. შედეგად, ჩვენ ვნახეთ, რომ ამ პარტიაში არავისზე ნაკლები ქალბატონების მომგროვებელნი არ არიან.
კი ბატონო, შესაძლოა, პარლამენტში მანდილოსნების რაოდენობა 70-80%-იც გახდეს, მაგრამ კანდიდატებს მარტო სქესის და არა მათი უნარ-ჩვევების, პროფესიონალიზმისა და გამოცდილების მიხედვით ვარჩევთ?
ყველანაირ გაუგებრობაზე შეიძლება საუბარი, თუკი პარლამენტარობის მთავარი საფუძველი სქესი იქნება. ეს, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენს მანდილოსნებს შეურაცხყოფთ, რომელთაც ჩვენი მომავლისადმი არანაკლებად სწორი ხედვა, ნიჭი და უნარი გააჩნიათ, ვიდრე მამაკაცებს. დიახ, ისინი უფრო მეტნი უნდა იყვნენ, ვიდრე ახლა არიან, მაგრამ ეს არ შეიძლება უპირველესი არჩევის მიზეზი გახდეს.
- ანუ, ფიქრობთ, რომ “ოცნებამ” წარმოდგენილი ქალბატონი კანდიდატები სქესის მიხედვით შეარჩია და არა მათი პროფესიონალიზმისა და უნარ-ჩვევების საფუძველზე?
- ამას ასე ცალსახად ვერ ვიტყვი, რადგან წარმოდგენილი ქალბატონებიდან მხოლოდ ორს ვიცნობ და ორივე ღირსეულია. ქალბატონ ჩუგოშვილსა და ქალბატონ ჯაშს ვგულისმობ. ისინი ჩვენს საზოგადოებას საკუთარი აქტიურობით დაამახსოვრდა. ამ სიაში ჩემთვის ყველაზე უფრო საამაყო კი ქალბატონი ჩუგოშვილი გახლავთ, რომელმაც ღირსეულად, უაღრესი პრინციპულობით განვლო წლები ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის თავმჯდომარის თანამდებობაზე. მას ამ თანამდებობაზე მყოფი არც წინა მანდილოსნები ჩამოუვარდებოდნენ და არც შემდეგ მყოფი მანდილოსნები.
ასე რომ, დიდ სიძნელეს არ წარმოადგენს მოვიძიოთ ის ქალბატონები, რომლებიც სქესით კი არა, მაღალი პროფესიონალიზმით დააბალანსებენ ერთმანეთთან შესაძლო დაპირისპირების მქონე პოლიტიკურ სუბიექტებს. დარწმუნებული ვარ, უფრო მეტი მანდილოსანი რომ ყოფილიყო დღევანდელ პარლამენტში, ვიდრე ახლაა, ოთხი წელი მხოლოდ ორი პოლიტიკური ძალის მიერ ერთმანეთის ლანძღვა-გინებაში არ გაივლიდა. ჩვენ ოთხი წელი წარსულის ძაგებაში გავატარეთ და მომავლის გეგმის არცთუ საფუძვლიანი წარმოდგენებით აღმოვჩნდით.
„რეზონანსი“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ არჩილ გამზარდიასთან: “ერთადერთი, რაც მაშინებს, ახალი სახების გარეთ გასვლა და დებატებში მონაწილეობაა…”
სალომე სარიშვილი
საზოგადოებრივი კომუნიკაციების მართვის სპციალისტი და ანაკლიტიკოსი არჩილ გამზარდია მიიჩნევს, რომ მმართველი პარტიის მიერ ფართო საზოგადოებისთვის წარმოჩინებული ახალი სახეები “ქართული ოცნებისთვის” კარგი შენაძენია, თუმცა იქვე უმატებს, რომ მათი რეალური შესაძლებლობა ოპონენტებთან დებატებში გამოჩნდება. გამზარდიას თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ პარტიის ბევრი ახალი წევრის გამოცდილება საზოგადოებისთვის მეტნაკლებად უცნობია, ამ ჩამონათვალში მაინც არის რამდენიმე ადამიანი, რომელსაც საჯაროდ ოპონირება კარგად გამოსდის.
ანალიტიკოსი ამ ჩამონათვალში შინაგან საქმეთა მინისტრის მოადგილეს არჩილ თალაკვაძეს გამოარჩევს და ამბობს, რომ მისი გამოცდილება “ოცნებისთვის” სასარგებლო იქნება. გამზარდია არც იმას გამორიცხავს, რომ “ოცნების” ახალი სახეები “ფრონტის ხაზზე” არ გაუშვან და, უბრალოდ, გარკვეული აზრის გამხმოვანებლებად გამოიყენონ, რაც, მისი აზრით, შეცდომა იქნება. მისი თქმით, ასეთ შემთხვევაში მმართველი პარტია საზოგადოებას სიახლეებს არა რეალურად, არამედ ილუზიების შექმნით შესთავაზებს.
არჩილ გამზარდია: დასაწყისისთვის უნდა აღვნიშნოთ, რომ ნებისმიერი პროდუქტი, პირველ რიგში, გამოყენებისას ფასდება. “ქართული ოცნების” ახალი სახეები ცალკე აღებული პერსონებით შეიძლება დადებითად ფასდებოდეს, მაგრამ პოლიტიკური მოღვაწე და სამომავოდ პარლამენტის წევრი კარგი იმიჯის მქონე უნდა იყოს. ამასთანავე, საზოგადოებაში მაქსიმალური ცნობადობის მქონეც, რადგან ამომრჩევლს სჭირდება იცოდეს, თუ ვის ეკონტაქტება, შეფასების გარეშე კი ის ხმას არავის მისცემს. მეორე მხრივ, ძალიან მნიშვნელოვანია ფლობდეს დებატების უნარს, რადგან პარლამენტი მხოლოდ საკანონმებლო ორგანო არაა. შესაბამისად, ეს ადამიანები ოპონირებაში გამოცდილები უნდა იყვნენ – ჩვენ ეს უნდა შევაფასოთ.
- თუმცა “ოცნების” ახალ სახეებს საზოგადოება პოლიტიკური წარსულით არ იცნობს. თქვენი აზრით, რამდენად მომგებიანი ან წამგებიანია მმართველი პარტიისთვის პოლიტიკურად გამოუცდელი ახალი სახეები?
- ბუნებრივია, ამ წუთში არაფრის თქმა არ შემიძლია, ვერც ოპტიმიზმს გამოხატავ და ვერც პირიქით – პესიმიზმს, რადგან ჩვენ ეს ადამიანები მსგავს ამპლუაში არ გვინახავს. ერთ მათგანს, რომელსაც აუცილებლად გამოვყოფდი, შინაგან საქმეთა მინისტრის მოადგილე არჩილ თალაკვაძეა, რომელიც დებატებში ტელევიზიაშიც მინახავს და ცალკე ნებისმიერ მედიაში მისი აზრი ამა თუ იმ საკითხზე წამიკითხავს. მისი ამ ფორმით წარმოჩინებაზე თქვენს გამოცემასთან ჯერ კიდევ უწინ ვსაუბრობდი, როცა ამაზე მსჯელობაც კი არ იყო დაწყებული. რა თქმა უნდა, დანარჩენებსაც ძალიან დიდ პატივს ვცემ და ვიტყოდი, რომ “ოცნებისთვის” ეს ადამიანები ძალიან კარგი შენაძენია. იგივე თამარ ჩუგოშვილი, რომელიც ძალიან კარგი სახეა, მაგრამ ის დებატებში უნდა ვნახოთ.
- დებატების გამოცდილება ახსენეთ და საინტერესოა, რას ფიქრობთ, რამდენად შეძლებენ ახალი სახეები ოპონენეტებთან დისკუსიაში შესვლას და თუკი ამის გამოცდილება არა აქვთ, მაშინ რა გათვლა ჰქონდა “ოცნებას” ამ ადამიანების აქტუალიზაციით?
- მაინც მგონია, რომ ეს ხალხი ფრონტის ხაზზე არ უნდა გაუშვან, თუ შეიძლება ასე ითქვას, თუმცა არც ესაა მთლად სწორი გადაწყვეტილება. ალბათ ეს უფრო იმიჯის შექმნას ემსახურებოდა, რადგან ჯერ ეს ადამიანები წამოაჩინეს და შემდგომ ალბათ “ოცნების” კარგად გაცვეთილ, ძველ სახეებს მოაყოლებენ. სკეპტიციზმს ამ შემთხვევაში მიღვივებს ის, რომ ბევრი მათგანი მოწოდებით ლიდერი არაა. არიან მათში კარგი შემსრულებლები, მაგრამ არა ლიდერი და დამოუკიდებელი პერსონები, ისინი უბრალოდ დავალებებს ელოდებიან.
თუკი მოქმედებით ისევ ძველი არმია გამოვა არენაზე, ხოლო ესენი ასისტენტების როლში იქნებიან, მაშინ სკეპტიციზმის საფუძველი გვექნება. ჩვენ გვქონდა ასეთი შემთხვევა, როცა “ნაციონალურმა მოძრაობამ” დეპუტატები მარიამ საჯაია და თინა ბოკუჩავა წარმოგვიდგინა, რომლებსაც არა თვითმყოფადობა, არამედ პოლიტიკური ძალის აზრის გახმოვანება ევალებოდათ. ასეთ შემთხვევაში გამოვა, რომ “ოცნებას” რებრენდინგი და პოზიტიური ცვლილება არ ექნება, უბრალოდ აქტიორები შეიცვლება. ცვლილება კი მოქმედ და მოაზროვნე თავს უკავშირდება.
- ასეთ შემთხვევაში გამოდის, რომ რეალურად არავითარი განახლება არ მომხდარა…
- ასეთ შემთხვევაში ამომრჩევლისთვის მხოლოდ ილუზიის შექმნის მცდელობა გამოვა. ილუზია იმისა, რომ მმართველი პარტია სიახლეებს არა რეალურად, არამედ ილუზიებით ქმნის. სინამდვილეში კი ყველაფერი ისევ ძველებურად იქნება – კარგიცა და ცუდიც, ხოლო ეს ადამიანები კარგი შენიღბვის საშუალებად გამოყენებული. იმედი მაქვს, რომ ასე არ იქნება, თუმცა კი რისკი ამისა არსებობს. ადამიანებზე, რომლებიც სამუშაო რეჟიმში ჯერ არ გვინახავს, ცუდის თქმა გონივრული არ იქნება, მითუმეტეს, რომ ახალ სახეებს ძალიან ვგულშემტკივრობ.
- თუმცა ჯერჯერობით ახალი სახეები, უბრალოდ, პარტიას შეუერთდენენ, რადგან მათ საარჩევნო სიის ათეულში ჩასმაზე საუბარი არ ყოფილა. როგორ ფიქრობთ, ზემოთ გაკეთებული ანალიზის გათვალისწინებით, რამდენად სწორი იქნება “ოცნების” საარჩევნო ათეულის ახალი სახეებით დაკომპლექტება?
- საქმე ისაა, რომ პარტია დაკომპლექტების ფორმულას ორ უკიდურესობაში არ უნდა ხედავდეს. ერთი მხრივ, სრულიად ახალი სახეები, რომლის შესახებ გინდ გაგიგია და გინდ არა, მითუმეტეს ამ ყველაფერს პრემიერის ცოტა სნობური გამოსვლაც მიემატა, როცა უცხოურ განათლებაზე აპელირება დაიწყო. მეორე მხრივ კი, არ უნდა იყვნენ ძალიან მოძველებული და გაცვეთილი სახეები. ვიცი ადამიანები, რომელთაც გარკვეული გამოცდილება და “ოცნებასთან” თანმშრომლობის სურვილი ჰქონდათ, მაგრამ ეს შეთავაზება არ მიუღიათ. აქედან გამომდინარე, საარჩევნო მარკეტინგი ისე უნდა იყოს აწყობილი, რომ საზოგადოებისთვის ასე თუ ისე ნაცნობი სახეები ჩანდნენ.
დავუშვათ, ყოფილი მინისტრი ახალ რანგში და ა.შ. მართალია ეს იდეალური არჩევანი არაა, მაგრამ თუკი ამომრჩევლის განწყობას აღწერს, მცირე დოზით შეიძლება.
აგრეთვე შეიძლება ადამიანების ის ნაწილი, რომელიც საზოგადოებაში ასე თუ ისე ნორმალური იმიჯითა და ცნობადობით სარგებლობს. ჩემი აზრით, “ქართული ოცნების” სიის დაკომპლექტების მარკეტინგი უფრო რთული უნდა ყოფილიყო, ვიდრე ახლაა. ანუ, ძალიან ახალი სახეები ძველების დასაბალანსებლად. ჯერ მაინც ბევრი რამ წინაა და ნუმერაციაც უნდა გავიგოთ, რადგან ეს ადამიანები ათეულში არიან თუ არა, ჯერ კიდევ არ ვიცით.
ქუცნაშვილმა ძალიან სწორი კომენტარი გააკეთა, როცა თქვა, რომ პარტია მხოლოდ ახალი სახეების იმედად არ აპირებს გამარჯვებას. ამიტომ ეს პროცესი მთლიანობაში უნდა შევაფასოთ. თუ ბალანსი დაცული იქნა, ეს ძალიან კარგია. ერთადერთი, რაც მაშინებს, ესაა ახალი სახების გარეთ გასვლა და დებატებში მონაწილეობა, რაზეც ზემოთ უკვე ვისაუბრეთ, თუმცა აქვე დავამატებ, რომ თუკი ეს ადამიანები მოწინააღმდეგეებთან არ გაუშვეს, ეს ძალიან ცუდი გადაწყვეტილება იქნება.
- მარკეტინგი ახსენეთ და საინტერესოა, პოლიტიკური პარტიები პიარსპეციალისტებს თუ ქირაობენ. გაქვთ ამაზე ინფორმაცია?
- რამდენადაც ვიცი, ჩვენს პოლიტიკურ პარტიებს მიაჩნიათ, რომ ამ ნაწილს თავადვე კარგად უზრუნველყოფენ. მაგალითად, “ნაციონალური მოძრაობა” ძირითადად გარე ლობირებას ყიდულობს, შიდაზე ნაკლებად ხარჯავს რესურსს, მითუმეტეს ქართულ კომპანიებზე. ცხადია, ზუსტად დასახელება არ შემიძლია, მაგრამ როგორც წესი ასეა: შეიძლება გარკვეული დეტალებისთვის, დავუშვათ, ვიდეორეკლამებისთვის და ა.შ კომპანიები დაიქირავონ, მაგრამ მთლიანობაში პიარის მარკეტინგს მთლიანად პარტიის ხელმძღვანელობა აკეთებს. ჩემთვის, როგორც სპეციალისტისთვის, ეს ცოტა მიუღებელია, მაგრამ ასე ხდება-ხოლმე, ზოგადად ტენდენციაა ასეთი. როგორც ვიცი, მმართველ პარტიაში ამ კუთხით მუშაობენ ის ადამიანები, რომლებიც სპეციალისტები არ არიან, მაგრამ პარტიის ლიდერებს მიაჩნიათ, რომ მათი აზრი ფასეულია.
- ტენდენცია რატომ ჩამოყალიბდა, ამის საჭიროება არ არსებობს თუ სხვა მიზეზია?
- აქ რამდენიმე მიზეზია: ერთია ფინანსები, რომლებიც შეიძლება არ გააჩნდეთ. მეორე საკითხია ის, რომ ამ კუთხით ბაზარზე კვალიფიციური სპეციალისტის დეფიციტია, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი პიარკომპანია არსებობს. მითუმეტეს, პოლიტიკური პიარის წარმოების კუთხით, ხოლო უცხოურ ორგანიზაციებს ზოგიერთ შემთხვევაში ადგილობრივ თავისებურებებზე ადაპიტირება ძალიან უჭირთ. ეს ფაქტორები ქმნის იმას, რომ პარტიები პიარზე თავად მუშაობენ.
- და ბოლოს, ყოფილი “რესპუბლიკელი” მინისტრის, გიგლა აგულაშვილის შესახებაც მინდა გკითხოთ. ბევრი ითქვა იმის თაობაზე, რომ მან პარტია თანამდებობის შენარჩუნების მიზნით დატოვა, რისი გარანტიაც თავად “ოცნებისგან” მიიღო. თქვენ როგორ აფასებთ მის ამ გადაწყვეტილებას?
- ვფიქრობ, ეს ნორმალური პროცესია, თუკი მტრის ბანაკში გადასვლა არ ხდება. საერთო ჯამში, “რესპუბლიკელებმა” აჩვენეს, რომ შეიძლება ოპოზიცია მტერი არ იყოს, რადგან გარკვეულ ნაწილში პარტიამ საკმაოდ კარგი ეფექტი შექმნა. ვგულისხმობ ოპონირება-თანამშრომლობის პრეცედენტის ასე თუ ისე შექმნას. ამ ნაწილში შეიძლება ბევრი შენიშვნა გამოითქვა, მაგრამ ჩვენ ამის გამოცდილება არ გვაქვს, ამიტომ უთუოდ დადებითად უნდა შევაფასოთ. ასე იყო თეა წულუკიანის შემთხვევაშიც, როცა ის ამ გადაწყვეტილებამდე მივიდა. იგივე საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე ზალკანიანის შემთხვევაში და ახლა აგულაშვილის. ასეთი შემთხვევები ხდება-ხოლმე, ეს სავსებით ნორმალური პროცესია და ნეგატიურად არ შევაფასებდი.
„ახალი თაობა“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ახალი სახეები დავით კოღუაშვილის ბედს გაიზიარებენ“ // „ქართული ოცნების“ მთავარი მოკავშირე ნაცმოძრაობაა“
რა შეცდომა დაუშვა ხელისუფლებამ საარჩევნო სიის ფორმირებისას, რის ხარჯზე შეუძლიათ მათ არჩევნებში წარმატების მიღწევა, რაში დაემსგავსა `ოცნება~ ნაცმოძრაობას? _ ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრება.
- „ქართული ოცნების“ მიერ წარდგენილი 15 ახალი სახის მიმართ პრეტენზია არ მაქვს და, დარწმუნებული ვარ, რომ ძალიან პერსპექტიული ახალგაზრდები არიან. ამის მიუხედავად, მიმაჩნია, ამ ეტაპზე ასპარეზზე მათი გამოყვანა წმინდა ტექნოლოგიური თვალსაზრისით გაუმართლებელია. ამ ადამიანებს არც ცნობადობა აქვთ და არც _ საჯარო სივრცესთან კომუნიკაციის გამოცდილება. აქედან გამომდინარე, მათი გამოჩენა მაღალი რისკის შემცველია. საარჩევნო სიის ფორმირების დროს, როგორც წესი, ყურადღება ექცევა ცნობადობას, დებატების უნარსა და საჯარო სივრცეში კომუნიკაციას. ამას სჭირდება დიდი დრო. ამ ადამიანების წინასაარჩევნოდ გამოყვანა მათი გაწირვის ტოლფასია. ეს იგივეა, ღრმა ზურგიდან მებრძოლები ფრონტის წინა ხაზზე გადაისროლო, თან ისე, რომ არც სროლა ასწავლო. „ქართულ ოცნებას“ პოლიტიკაში ახალი სახეების შემოყვანა თუ უნდოდა, ეს პროექტი ერთი წლით ადრე უნდა დაეწყო. სხვა თუ არაფერი, მათი ცნობადობის ხარისხი აიწევდა და საჯარო სივრცეში კომუნიკაციას შეეჩვეოდნენ, – ამბობს გია ხუხაშვილი.
- საჯარო სივრცეში კომუნიკაცია რამდენჯერმე ახსენეთ და ასეთი გამოუცდელები არიან?
- „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ წარმოდგენილ ახალ სახეებთან შედარებით, მათ არანაირი გამოცდილება არა აქვთ. ადრე თუ გვიან ამ ახალ სახეებთან დებატები მოუწევთ. გამოცდილებიდან გამომდინარე, ნაცმოძრაობის ახალ სახეებს სერიოზული უპირატესობა აქვთ. როდესაც გამოუცდელი ადამიანები ასპარეზზე ცხელ ფაზაში გამოგყავს, დიდია იმის ალბათობა, რომ მათ კოღუაშვილის სინდრომი დაემართოთ. ალბათ, ყველას გვახსოვს, რომ დავით კოღუაშვილმა პირველივე ინტერვიუს დროს სერიოზული შეცდომა დაუშვა და პოლიტიკურად თავი მოიკლა. ეს არის სერიოზული პრობლემა და ამ მიმართულებით ნაციონალური მოძრაობა „ქართულ ოცნებას“ 10:0-ს უგებს. ეს ყველაფერი მეტყველებს ერთ რამეზე – ხელისუფლებაში არ არის ადამიანი, რომელსაც შეუძლია, რომ რაღაც სისტემურად და გრძელვადიანად დაგეგმოს.
- რატომ დააგვიანეს ახალი სახეების საჯარო სივრცეში შემოყვანა? თებერვლიდან აცხადებდნენ პარტიის ლიდერები, რომ საარჩევნო სიაზე აქტიურად მიდიოდა მუშაობა...
- კი არ დააგვიანეს, ეჭვი მაქვს, რომ არავინ ჰყავდათ. მეჩვენება, რომ ეს ადამიანებიც ბოლოს ქაოტურად და სპონტანურად მოკრიბეს. როდესაც ვთქვი, რომ „ქართულ ოცნებაში“ გრძელვადიანად არაფერი იგეგმება, ეს მქონდა მხედველობაში. მათ ჰქონდათ კეთილი სურვილები, მაგრამ მათი განხორციელების არც ბერკეტი ჰქონდათ და არც – უნარი.
არის სხვა ხარვეზებიც. 15 ახალი ადამიანის შეყვანით „ქართული ოცნების“ შიგნით სერიოზული დაძაბულობა შექმნეს. პარტია არის ცოცხალი ორგანიზმი, სადაც მრავლად არიან ახალგაზრდები. ისინი არიან მოტივირებულები და პოლიტიკური კარიერის გაკეთება სურთ. „ქართულ ოცნებაში“ მყოფი ახალგაზრდები ამ წლების განმავლობაში უანგაროდ ემსახურებოდნენ პარტიას იმის იმედით, რომ ვიღაც შეამჩნევდა მათ და კარიერას გაიკეთებდნენ. 15 ადამიანის გარედან მიყვანით ამ ახალგაზრდებს პირდაპირ უთხრეს, რომ პერსპექტივა არ აქვთ. ასე მოხდა პოლიტსაბჭოსთან დაკავშირებითაც, როდესაც გიორგი კვირიკაშვილმა შიგნით კი არ მოძებნა მარგალიტები, არამედ გარედან შემოიყვანა ვიღაცები. ხალხის გარედან მიყვანით პარტიამ ღიად განაცხადა, რომ მთელი ეს წლები არაფერი გვიკეთებია, არავინ გაგვიზრდია, მოახლოვდა არჩევნები, ახალი ხალხი მოგვყავს და ყველაფერი დავიწყეთ თავიდან. მოქმედი პრემიერის მიმართ სიმპათიებით ვარ განწყობილი, მაგრამ მანაც არ იცის, რა არის პარტია. ის პარტიაში რომ შევიდა, იმავე დღეს გახდა მისი თავმჯდომარე. მას წარმოდგენა არ აქვს, როგორ იმართება პარტია. არც ის იცის, სად დევს ძალაუფლება, ხელი რომ მოჰკიდოს. ამ თვალსაზრისით ის ვერ იქნება ლიდერი.
- ეს ყველაფერი რისი მანიშნებელია?
- არასერიოზულობის, შეიძლებოდა, კიდევ უარესი შეფასება გამომეყენებინა. პირადად ჩემთვის ეს პროცესი კანონზომიერია. ქართულ ოცნებაში~ არ მეგულება არცერთი ადამიანი, რომელსაც პოლიტიკურად აზროვნება შეუძლია. ყველა მათგანი პოლიტიკაში შემთხვევით მოხვდა და ხელისუფლებაში ბიძინა ივანიშვილის მხრებით მოვიდა. გარდა იმისა, რომ თავად არაფერი ესმით პოლიტიკის, არც სწავლა უნდათ და არც აზრს ეკითხებიან ვინმეს.
- პოლიტიკა არ იციანო, ამბობთ, ზემოთ გამოუცდელ ხალხზე ისაუბრეთ. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით რა პერსპექტივა აქვს „ქართულ ოცნებას“ არჩევნებზე?
- ამდენი უარყოფითის მიუხედავად, არსებობს სამი რაღაც, რაც მათ არჩევნების მოგების შანსს აძლევს. ამ სამიდან მათი დამსახურება არცერთი არ არის. პირველი, რაც მათ უპირატესობას ანიჭებს, არის ნაციონალების მიმართ აგრესიული დამოკიდებულება. რამდენადაც პარადოქსულად უნდა ჟღერდეს, საარჩევნოდ ყოფილი ხელისუფლება „ქართული ოცნების“ მთავარი მოკავშირეა. არჩევნები გაკეთდება ცუდსა და უარესს შორის. მოქმედი ხელისუფლება წინამორბედზე ნაკლები უბედურებაა.
„ქართული ოცნების“ მეორე მოკავშირე არჩევნებზე მაჟორიტართა კორპუსია. მთავარი აქცენტი სწორედ მათზე კეთდება. ეს მაჟორიტარები არიან მერკანტილური ადამიანები, რომლებიც პარლამენტის მეშვეობით ცდილობენ საკუთარი ბიზნესების ლობირებას. ისინი პრაქტიკულად რაიონების მაყურებლები არიან, პარტიიდან პარტიაში დადიან და მხოლოდ საკუთარ სარგებელზე ფიქრობენ. მაჟორიტარებმა, რომლებიც ახლა „ქართულმა ოცნებამ“ უნდა წარადგინოს, წლების წინ ნაციონალების სახელით იყარეს კენჭი. ხელისუფლების მესამე მოკავშირე ხალხში გამეფებული აპათია გახლავთ. სამწუხაროა, რომ სხვა პოლიტიკური პარტიებიც არ აძლევენ ხალხს ღირსეული არჩევანის გაკეთების საშუალებას.
„ქართული ოცნების“ გამარჯვება თუ ასე მოხდა, ეყრდნობა სამ ვეშაპს. სამივე მათგანი არის ნეგატივი. ეს განსაზღვრავს დღევანდელი სიტუაციის დრამატიზმს – ვერაფრით მოვახერხეთ იმ მანკიერი წრიდან გამოსვლა, რომელიც ჩვენს უახლოეს ისტორიას ახლავს თან.
- მოდით, ისევ ახალ სახეებს დავუბრუნდეთ. მათზე გამუდმებით მიდიოდა საუბარი. თქვენ როგორ ახალ სახეებს ელოდით?
- დაახლოებით ასე წარმომედგინა. სიის ფორმირება ჯერ არ დასრულებულა და, ალბათ, კიდევ ვიხილავთ ახალ სახეებს, სალომე ზურაბიშვილი რაღაც არაადეკვატურად გააქტიურდა და, მგონი, ისიც იქნება სიაში. იგივე შემიძლია ვთქვა კიდევ რამდენიმე ადამიანზე. სიაში შედარებით ასაკოვანი ახალი სახეებიც იქნებიან.
- შედარებით ასაკოვნები იმ 15 კაცთან ერთად რატომ არ წარმოადგინეს?
- მხოლოდ იმიტომ არ გამოაჩინეს, რომ ახალგაზრდული პრეზენტაცია იყო. ამის გარდა, აქცენტი უცხოეთში მიღებულ განათლებაზე გაკეთდა. ეს იაფფასიანი სვლაა. ასეთ რამეებს თავის დროზე მიხეილ სააკაშვილიც იყენებდა. ისეთი სახე მისცეს პრეზენტაციას, თითქოს ყველა მათგანს დასავლეთში სრულფასოვანი უმაღლესი განათლება ჰქონდეს მიღებული. სინამდვილეში საუბარია ერთწლიან კურსებსა და სერტიფიკატებზე. სიმართლე თუ უყვართ, ამასთან დაკავშირებით სიმართლე უნდა ეთქვათ. ჰარვარდზე რომ ლაპარაკობენ, იქ სრულფასოვან განათლებაზე არაა ლაპარაკი, საუბარია ერთწლიან გადამზადების კურსებზე. საერთოდ, „ქართული ოცნება“ ძალიან დაემსგავსა ნაციონალურ მოძრაობას. ისინი ყოფილ ხელისუფლებას უნიჭოდ ბაძავენ. ამის ნათელი მაგალითი იყო ის ღონისძიება, რომელიც საგურამოში ჩატარდა. ცოტა ხნის წინ უკრაინაში მყოფმა ჩვენმა ექსცენტრულმა თანამოქალაქემ დაიძახა, აღმაშენებლის გზას ვადგავართ და ნაცმოძრაობის ყრილობა დიდგორის ველზე უნდა ჩატარდესო. ამათ იფიქრეს, თხა თხაზე ნაკლებიო, ილიას გზას ვადგავართო და საგურამოს სახლ-მუზეუმში შეიკრიბნენ.
- აშკარაა, რომ არ მოგეწონათ იქ გამართული პრეზენტაცია.
- რა იყო იქ მოსაწონი? ამით ხალხს რა დაანახეს, რომ ილია ჭავჭავაძე სჯობია დავით აღმაშენებელს? ჯობდა, ოფისში შეკრებილიყვნენ და იქ წარედგინათ ახალი სახეები. ეს ბევრად ბუნებრივი იქნებოდა.
„ახალი თაობა“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „გიორგი მარგველაშვილმა ოპოზიციის რესურსები გაანახევრა“ // „უცხოური დიპლომებით თავის მოწონება სერიოზული ქაჯობაა“
ბოლო პერიოდის პოლიტიკურ პროცესებს „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში თავისუფალი საქართველოს ლიდერი კახა კუკავა აფასებს.
- ბატონო კახა, ოპოზიცია საკმაოდ განაწყენდა პრეზიდენტის გადაწყვეტილებაზე, როდესაც მან სარეკლამო დროსთან დაკავშირებით კანონს ხელი მოაწერა. რა არ მოგეწონათ, რატომ იწუნებთ აღნიშნულ კანონს? ან რა იყო თქვენი განაწყენების მიზეზი?
- ეს კანონი პრეზიდენტმაც დაიწუნა თავის დროზე, გააკრიტიკა. თქვა, რომ ის ხელს უშლის საქართველოში დემოკრატიულ პროცესს, თუმცა შემდგომში, როგორც ჩანს, მთავრობასთან დათბა ურთიერთობები. მთავრობის ზეწოლის თუ მთავრობისთვის სიამოვნების სურვილით, მან მაინც მოაწერა ხელი ამ კანონპროექტს და ეს სამწუხაროა.
- რატომ არის სამწუხარო?
- იმიტომ, რომ მარგველაშვილი მუდმივად ამაყობდა თავისი პრინციპულობით, თუმცა პრინციპულობა მას აღმოაჩნდა მხოლოდ იმ საკითხებში რაც შეეხებოდა პრეზიდენტის რეზიდენციას და მის საზღვარგარეთულ ვიზიტებს, ხოლო იმ საკითხებში, რაც უკავშირდება ქვეყნის ინტერესებს, იქნება ეს კანონი საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ თუ საარჩევნო კოდექსი, სამწუხაროდ, მან პრინციპულობა ვერ გამოავლინა.
- რამდენად ზღუდავს ეს კანონი ოპოზიციური პარტიის უფლებებს?
- ძალიან ზღუდავს, იმიტომ, რომ ოპოზიციის რესურსებში უფასო სარეკლამო დრო არის 90% და ფულში კონვენტირება რომ გააკეთოთ, ეს არის ყველაზე უფრო ძვირი და როდესაც ეს იზღუდება, გამოდის, რომ ოპოზიციის რესურსების პრაქტიკულად ნახევარი უკვე გამოთიშულია საარჩევნო კამპანიას. ამ კანონით მარგველაშვილმა ოპოზიციის რესურსები გაანახევრა.
- კოალიციიდან გამოსული პარტიების ხარჯზე შეუმცირდა დანარჩენ ოპოზიციას სარეკლამო დრო?
- დიახ, რა თქმა უნდა! ეს მოხდა რესპუბლიკელებთან გარიგების შედეგად.
- რას გულისხმობთ?
- ასე ვთქვათ, მოქრთამეს რესპუბლიკელები ამ უფასო სარეკლამო დროით, რომელიც ჩვენ წაგვართვეს, იმისთვის, რომ რესპუბლიკელებმა არ გამოუცხადონ უნდობლობა კვირიკაშვილის ცაბინეტს არჩევნებამდე დარჩენილ დროში.
- რესპუბლიკელებზე საუბრობთ და მათმა მინისტრებმა უკვე დატოვეს მინისტრის სავარძელი, ერთი კი „ოცნების“ გუნდში გადავიდა. რა შანსები აქვს ამ პარტიას?
- მე არ მგონია, რომ მათ ჰქონდეთ ბარიერის გადალახვის შანსი, თუმცა საარჩევნო კამპანია აქტიური პროცესია და ყველას შეუძლია შანსები გაზარდოს ან შეამციროს. ვნახოთ, ამას ქართველი ამომრჩეველი გადაწყვეტს.
- „ქართულმა ოცნებამ“ 15 ახალი სახე წარადგინა. რამდენად გადახალისდა გუნდი?
- მე ბევრს ვიცნობ მათგან, რამდენიმე ჩემი მეგობარიც არის ამ სიაში, მაგრამ მათ პერსონალურ შემადგენლობას მნიშვნელობა არ აქვს. იმიტომ, რომ ჩვენ ვიცით, მართვის ის სტილი, რომელიც არის საქართველოში, პარლამენტის ფუნქცია დაახლოებით იგივეა, რაც უზბეკეთში ან ჩრდილო კორეაში. ჩვენ ვნახეთ არაერთი შემთხვევა ამ წლების განმავლობაში, როცა პარლამენტი პრაქტიკულად მოქმედებდა, როგორც აღმასრულებელი ხელისუფლების მარიონეტი. აქედან გამომდინარე, მის შემადგენლობაში მკლავჭიდელები იქნებიან თუ კემბრიჯის კურსდამთავრებულები, ეს დიდ გავლენას საქართველოს პოლიტიკურ პროცესზე არ მოახდენს.
- ამბობენ, რომ საგრძნობლად გაესვა ხაზი უცხოურ განათლებას და საზოგადოებაში ამ თემამაც გამოიწვია უკმაყოფილება. ამაზე რას იტყვით?
- მე ვფიქრობ, ეს არის ქაჯობის ერთ-ერთი ნაირსახეობა. ადრე რომ ამაყობდნენ, მოსკოვში ნაყიდი ტანსაცმელი ეცვათ და ეს იყო ძალიან დიდი ქაჯობა, სწორედ ასეთივე ქაჯობაა, როდესაც ადამიანები, რომლებსაც უნდათ კარგი კარიერის შექმნა, ამაყობენ იმით, რომ უცხოური დიპლომები აქვთ.
- ჯერ მხოლოდ 15 ახალი სახე წარადგინა კვირიკაშვილმა. მთლიანად გადახალისდება „ოცნების“ სია, თუ ძველი სახეებიც დარჩებიან წამყვან პოზიციებზე?
- ძველი სახეები დარჩებიან და თანაც დარჩებიან ამ პოზიციებზე. ჩვენ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ ეს ახალი სახეები არ იქნება სიის პირველი თხუთმეტეული.
- ანუ?
- ანუ ამ 15 კაცის პრეზენტაცია „ოცნებამ“ ასე დელიკატურად იმიტომ გააკეთა, რომ პირველი ათეული, როგორც ჩანს, ძალიან უხერხულად გამოიყურება. სწორედ ამის გადასაფარად გააკეთეს მათ ახალი სახეების პრეზენტაცია ანუ ეს ახალი სახეები თეორიულად შეიძლება იყვნენ სიაში, ოღონდ ასეულს იქით.
- უხერხულ სახეებში ვინ იგულისხმეთ?
- ძველი სახეები. თუნდაც, მაგალითად, ელისაშვილის მიერ გახმაურებული, ნარკოსკანდალთან დაკავშირებული პირები და ასე შემდეგ.
- კობახიძესა და ბესელიას გულისხმობთ?
- დიახ, როგორც ჩანს, მათ ვერ შეელევიან.
- დიდი აქტიურობით არც არასაპარლამენტო ოპოზიცია გამოირჩევა. სად ხართ?
- დიახ, მართლაც შეიძლება ეს საყვედური ამომრჩევლის მხრიდან იყოს სამართლიანი. უახლოეს დღეებში ჩვენი ბლოკი დაიწყებს აქტიურ საარჩევნო კამპანიას მთელი საქართველოს მასშტაბით. თუმცა ჩვენ ვხედავთ, რომ პროცესი ჯანსაღი და სამართლიანი არ არის. მედიას და ადმინისტრაციულ რესურსს მთლიანად აკონტროლებს ორი პარტია. „ქართული ოცნება“ და ნაციონალური მოძრაობა. ბევრ საკითხში ისინი მოქმედებენ შეთანხმებულად, რაც, ბუნებრივია, რომ ოპოზიციის აქტივობას ზიანს აყენებს. ჩვენ ამ სიტუაციას შეჩვეულები ვართ, არც წინა ხელისუფლებების დროს გვქონდა უკეთესი პირობები და სწორედ ისეთ პირობებში უნდა ჩავატაროთ საარჩევნო კამპანია, რაც შეგვიქმნა ამ ხელისუფლებამ.
„ახალი თაობა“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ მამუკა მდინარაძესთან: „ქართულმა ოცნებამ“ ფსონი ახალ სახეებზე გააკეთა“ // „ძველი სახეები კმაყოფილებას გამოთქვამენ, რომ გუნდი განახლდა და გაძლიერდა“
„ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოს წევრი მამუკა მდინარაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში „ქართული ოცნების“ საპარლამენტო სიის ახალ სახეებსა და არჩევნების მოლოდინზე საუბრობს.
- ბატონო მამუკა, 15 ახალი სახე წარადგინა პრემიერმა. ამასთან დაკავშირებით ძალიან ბევრი შეფასება გაკეთდა. „ქართულ ოცნებას“ თქვენ, დანარჩენი ახალი სახეები, რას მოუტანთ?
- მმართველმა გუნდმა, მისმა ხელმძღვანელობამ ამ ადამიანებში ნახა პოტენციალი, რომ ისინი კარგ პოლიტიკოსებად ჩამოყალიბდებიან და წაადგებიან ქვეყანას. ეს ადამიანები თავიანთ სფეროში წარმატებულები არიან. მათ აქვთ კომპეტენცია და უნარები. „ქართულმა ოცნებამ“ ფსონი ამ ადამიანებზე გააკეთა და, დარწმუნებული ვარ, იმდენად კარგ, მოტივირებულ, ენერგიით სავსე, პატრიოტ ადამიანებთან გვაქვს საქმე, რომ ისინი მართლაც გამოადგებიან ქვეყანას.
- თუმცა ეს ადამიანები საზოგადოებისთვის უცნობნი არიან, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ მათ აქვთ საჯარო სამსახურში მუშაობის გამოცდილება, ზოგი მათგანი მინისტრის მოადგილე იყო, დეპარტამენტების უფროსები და ა.შ...
- დიახ, ეს ადამიანები იყვნენ საჯარო სამსახურში და ეს გამოცდილებაც აქვთ მათ, მაგრამ საზოგადოება მათ გაიცნობს უფრო ახლოს და ნახავს მათ საქმეებსაც.
- საარჩევნო სიის განახლება იყო მთავარი გზავნილი, მაგრამ რაზე გაკეთდა მთავარი აქცენტი, როდესაც მოხდა ამ ადამიანების შერჩევა, რომ მათ დასავლეთში აქვთ განათლება მიღებული თუ ახალგაზრდები არიან და აქვთ სუფთა წარსული?
- ამ შემთხვევაში არცერთი კონკრეტული კრიტერიუმისთვის აპრიორი არ იყო უპირატესობა მინიჭებული, რომ, მაგალითად შერჩევა მომხდარიყო, თუნდაც იქიდან გამომდინარე, რომ დასავლეთში აქვთ ამ ადამიანებს განათლება მიღებული. შერჩევა მოხდა საერთო ღირებულებებიდან, ხედვიდან გამომდინარე. საუბარია უნარების ერთობლიობაზე, საუბარია იმაზე, რომ ეს ადამიანები ნამდვილად გამოადგებიან საზოგადოებას, საქმეს, ჩვენს ქვეყანას. მათ შორის იყო ის მახასიათებლებიც, რომლებიც თქვენ ჩამოთვალეთ. ყველას არ აქვს დასავლეთში განათლება მიღებული, მაგალითად, პირადად მე სამართლის დოქტორი ვარ, მაგრამ დოქტორანტურაც და მაგისტრატურაც საქართველოში დავიცავი.
- დასავლურ განათლებაზე გაკეთდა აქცენტი და ამან საზოგადოების ნაწილში გარკვეული გაღიზიანება გამოიწვია...
- ამიტომაც გეუბნებით, ეს რომ ყოფილიყო კრიტერიუმი, მე მათ შორის ვერ მოვხვდებოდი. აქ აქცენტი იყო უნარების ერთობლიობაზე და არა – მაინცდამაინც ამერიკულ ან ევროპულ დიპლომზე. ეს ის ადამიანები არიან, რომლებიც წარმატებულ რეფორმებს ჩაუდგებიან სათავეში. ამ 4 წლის განმავლობაში იყო ბევრი შეცდომაც, მაგრამ ეს შეცდომები არ ყოფილა ისეთი, რომ ქვეყნისთვის განსაკუთრებული ზიანი მოეტანა. ამ გუნდს აქვს უნარი, ეს შეცდომები პოზიტივად გარდაქმნას.
- ამ ფონზე ძველი სახეები ხომ არ განაწყენდებიან? თქვენ რა ინფორმაცია გაქვთ?
- აბსოლუტურად არ ემთხვევა მედიაში გავრცელებული ინფორმაცია იმ რეალობასა და განწყობას, რომელიც გუნდშია.
- რას გულისხმობთ?
- გუნდის წევრები, რომლებმაც ქვეყანას მოუტანეს გარკვეული წარმატებები, კმაყოფილებას გამოთქვამენ, რომ გუნდი განახლდა და გაძლიერდა.
- ეს ადამიანები გუნდში რჩებიან?
- ისინი მზად არიან, ჩვენთან ერთად გააგრძელონ პარტიის განვითარება და საქმის კეთება ქვეყნისთვის.
- მიდიან თუ გუნდში რჩებიან?
- ჩვენთვის არათუ გუნდის წევრის, ყველაზე რადიკალურად განწყობილი ოპონენტის აზრსაც აქვს მნიშვნელობა. ისინი აკეთებენ განცხადებებს, რომ თუ გუნდს გამოადგებიან, მათ ეს შეუძლიათ გააკეთონ ისე, რომ პარტიულ სიაში არ იყვნენ. ეს არის ჯანსაღი მიდგომა მათი მხრიდან. თუმცა, ამ ადამიანებისთვის არავის უთქვამს, რომ სადმე უნდა წავიდნენ.
- ისინი გაურკვევლობაზე მიანიშნებენ.
- პარტიული სიის ფორმირება ხდება ჩვეულებრივ, ნორმალურ ვითარებაში, ისე, როგორც ყველა პარტიაში ხდება. ეს არის ჩვეულებრივი პროცესი, მაგრამ არიან ადამიანები, რომლებიც ცდილობენ, ეს დაპირისპირებად მონათლონ. რაც შეეხება გაურკვევლობას, ჩემთვისაც გაურკვეველია, სიაში მერამდენე ადგილზე ვიქნები, მაგრამ ამას ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს. გუნდი ყალიბდება იმ პრინციპით, თუ როგორ და სად გამოვადგეთ ჩვენს ქვეყანას. ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს, 21-ე ვიქნები სიაში თუ მე-4.
- საბოლოო სია როდისთვის იქნება, არის ცნობილი, მაჟორიტარულ ოლქებში ვინ არიან კანდიდატები, თუ ეს ჯერ კიდევ მუშა პროცესია?
- ჯერ კიდევ მიმდინარეობს მუშაობა. შეჯერება ხდება. თუმცა, ძირითადი გადაწყვეტილებები უკვე მიღებულია. სანამ ბოლო გადაწყვეტილება არ იქნება მიღებული და პოზიციები შეჯერებული, ჩვენ შევთანხმდით, რომ წინასწარ ამ ინფორმაციას არ გავავრცელებდით.
- არჩევნებამდე ორთვე-ნახევარი დარჩა და ამომრჩეველს აინტერესებს, ვინ იქნება მმართველი ძალიდან მის საარჩევნო ოლქში. საბოლოო ვარიანტი როდის იქნება ცნობილი?
- ამ თვის ბოლომდე რამდენიმე რეგიონში მაჟორიტარი კანდიდატების წარდგენა იქნება და ასევე აღარ დარჩა ბევრი დრო, რომ საბოლოოდ დასრულდეს სიის ფორმირება და გამოქვეყნება.
- როგორი მოლოდინები გაქვთ ამ არჩევნებისადმი? გასაგებია, რომ 2012 წლის არჩევნებისგან განსხვავებული არჩევნებია და ეს არ არის სამკვდრო-სასიცოცხლო დაპირისპირების არჩევნები...
- 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნები იქნება პირველი რეალური არჩევნები. წინა პერიოდის არჩევნები იყო ან ბრძოლა, ან გაყალბება. ისინი არ იყო არჩევნები. ამომრჩეველს არჩევანი უნდა გაეკეთებინა თავისუფლებასა და რეჟიმს შორის. 8 ოქტომბრის არჩევნები კი იქნება უპრეცედენტოდ გამჭვირვალე, დემოკრატიული, არჩევნები, რომელშიც ერთი ამომრჩევლის ხმასაც ექნება მნიშვნელობა. სწორედ ამომრჩეველი გადაწყვეტს, თუ ვინ უნდა იყოს ადამიანთა ის ჯგუფი, რომელიც მათ მოემსახურება. აქამდე ეს განცდა არ იყო.
„ახალი თაობა“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ დიმიტრი ლორთქიფანიძესთან: „საქართველოს უბლოკო სტატუსის შემთხვევაში რუსეთმა სოხუმიდან და ცხინვალიდან ჯარები უნდა გაიყვანოს“
რას მოუტანს საქართველოს გაერთიანებული დემოკრატების ახალი ინიციატივა _ ნატოზე უარის თქმა და საქართველოსთვის ე.წ. უბლოკო სტატუსის მინიჭება?
ახალ თაობას“ „გაერთიანებული დემოკრატების“ ერთ-ერთი ლიდერი დიმიტრი ლორთქიფანიძე ესაუბრება.
„საქართველოსთვის უბლოკო სტატუსის მინიჭების შემთხვევაში საქართველო უარს განაცხადებს ნებისმიერი სამხედრო ბლოკისა თუ ალიანსის წევრობაზე, უარს განაცხადებს ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიაზე უცხო სახელმწიფოს საჯარისო ფორმირებების დროებით ან მუდმივ დისლოკაციაზე, 1991 წლის გაეროს მიერ საერთაშორისოდ აღიარებული ტერიტორიულ ფარგლებში, რაც გულისხმობს ტერიტორიულ ერთიანობას აფხაზეთითა და ცხინვალის რეგიონით“, – ამბობს დიმიტრი ლორთქიფანიძე.
- კონსტიტუციაში ცვლილება უნდა შევიდეს?
- კონკრეტულ საკანონმდებლო წინადადებას ცალკე წარმოვადგენთ პრეზენტაციაზე. ამ კონცეფციას საზოგადოებაში დიდი დაინტერესება მოჰყვა. ღრმად ვარ დარწმუნებული, ქვეყნის მოსახლეობა მხარს დაუჭერს პროქართულ პოლიტიკას, რომელიც გულისხმობს ჩვენი ქვეყნის ინტერესებიდან გამოსვლას. უბლოკო სტატუსით ევროპის არაერთმა სახელმწიფომ ისარგებლა.
- თუ თქვენი ინიციატივა განხორციელდება, რუსეთი ცხინვალის რეგიონიდან და აფხაზეთიდან ჯარებს გაიყვანს?
- დიახ, რუსეთმა ჯარი უნდა გაიყვანოს 1991 წლის პოზიციებზე საქართველოს საერთაშორისოდ აღიარებული საზღვრების გარეთ. ეს არის წინაპირობა და მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ნაბიჯი, რომ განისაზღვროს ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის პოლიტიკური ფასი. უბლოკო სტატუსით ევროპის კონტინენტზე ცხოვრების დონით ფინეთი ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული და მოწინავე სახელმწიფო გახდა.
- ცხინვალის რეგიონისა და აფხაზეთის მისატაცებლად რუსეთმა სისხლი დაღვარა. მთელი 20 წელი იბრძოდა. 2008 წელს მთელ საქართველოს ტანკებითა და რუსული ჩექმით გადაუარა. რის სანაცვლოდ უნდა დათანხმდეს რუსეთი ჯარის გაყვანას?
- ეს არის პოლიტიკური დიალოგის ფარგლებში განსახილველი საკითხი. აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის სრული ოკუპაციის შემდეგ, სამწუხაროდ, ნაციონალურ მოძრაობისა და „ქართული ოცნების“ პერიოდში, მიუხედავად შესაძლებლობებისა, საქართველოსა და რუსეთის პოლიტიკურ ხელმძღვანელობას შორის პირდაპირი დიალოგი მაღალ იერარქებს შორის არ დაწყებულა. რუსეთის ფედერაციის პოლიტიკური ხელმძღვანელობის მხრიდან ასეთი შემოთავაზება იყო. შემოთავაზება დღემდე ძალაშია. ჩვენ არ გვაქვს უფლება, სახიფათო ექსპერიმენტების წინაშე დავაყენოთ ჩვენი მოსახლეობა.
- უბლოკო სტატუსი რით განსხვავდება ნეიტრალიტეტისგან?
- ნეიტრალიტეტის აღიარება ხდება გაეროს უშიშროების საბჭოს სახელმწიფოების მიერ, ხოლო უბლოკო სტატუსის გამოცხადების პრეროგატივა ენიჭება უშუალოდ იმ სახელმწიფოს, რომლის ხელისუფლება აცხადებს უბლოკო სტატუსს. ამ შემთხვევაში გვაქვს ინიციატივა, რომ უბლოკო სტატუსი გამოცხადდეს საქართველოს კონსტიტუციით. ავსტრიამ მუდმივი ნეიტრალიტეტის შესახებ კანონი მიიღო 1955 წელს. მას შემდეგ ავსტრია ამ სტატუსით სარგებლობს. 1995 წელს ნეიტრალურ სახელმწიფოდ გამოცხადდა თურქმენეთი. თურქმენეთს გააჩნია განსაკუთრებით დიდი ოდენობით ენერგომატარებლების საბადოები და მიიღეს ასეთი გადაწყვეტილება. ფინეთმა უბლოკო სტატუსი გამოაცხადა საკუთარი სახელმწიფოებრივი ინტერესიდან გამომდინარე. მას ჰქონდა სისხლისმღვრელი ომები რუსეთთან. სწორი გადაწყვეტილება მიიღო და 50 წელია, დაუბრკოლებლად ვითარდება.
- თუმცა ფინეთს ტერიტორიული პრობლემები რუსეთთან ბოლომდე არ გადაუწყვეტია და ტერიტორიის ნაწილი რუსეთს დარჩა...
- ამ შემთხვევაში ფინეთის მაგალითის აფხაზეთთან და ცხინვალის რეგიონთან შედარება არასწორია. ფინეთმა კარელიის ნაწილი დაიბრუნა, ნაწილი კი რუსეთს დარჩა. კარელიასთან დაკავშირებით რუსეთს ჰქონდა ტერიტორიული დავა. აფხაზეთთან დაკავშირებით ტერიტორია არ არის დავის საგანი.
- აბა, რა არის დავის საგანი?
- რუსეთი მაქსიმალურად ცდილობდა, ამიერკავკასია საკუთარი გავლენებიდან არ გაეშვა, ნატოს ბლოკი არ მოახლოებოდა მის სამხრეთ საზღვრებს. რუსეთი ყველაფერს აკეთებდა, რომ დასავლური მილიტარისტული ძალების სამხედრო ბლოკი ნატოს სახით რუსეთის სამხრეთ საზღვარს არ მიახლოებოდა.
- მოლდოვამ კონსტიტუციაში ჩაწერა, რომ არის ნეიტრალური სახელმწიფო, მაგრამ რუსეთი დნესტრისპირეთში დღემდე მაინც უქმნის პრობლემებს. რა გარანტიაა, რომ რუსეთი კვლავ არ გააგრძელებს ოკუპაციას, ჩვენზე ზემოქმედებას და დათმობს ოკუპირებულ ტერიტორიებს?
- მოლდოვა არ არის ნეიტრალური სახელმწიფო. არასწორი ინფორმაცია გაქვთ. მოლდოვას ჰყავს რუმინეთის სახით ძლიერი ლობისტი ევროკავშირთან ურთიერთობის კუთხით. ამან განაპირობა ის, რომ მოლდოვამ ჩვენზე სამი წლით ადრე მიიღო ვიზალიბერალიზაცია – 2013 წელს. იგი პრაქტიკულად ინტეგრირებულია რუმინულ სივრცეში. მოლდოვის ბევრ მოქალაქეს გააჩნია რუმინული პასპორტი. ასევე დიდია მიგრაცია მოლდოვიდან. დაახლოებით მილიონ-ნახევარი ადამიანია დარჩენილი.
- უბლოკო სტატუსი ევროინტეგრაციას გამორიცხავს?
- არა, არაფერს გამორიცხავს, მათ შორის, არ გამორიცხავს ქვეყნის სამხედრო პარტნიორულ ურთიერთობებს მისთვის სასურველ ნებისმიერ პარტნიორთან.
- მაგალითად, ამერიკასთან?
- უბლოკო სტატუსი არცერთ სახელმწიფოსთან არ გამორიცხავს ინდივიდუალურ სამხედრო პარტნიორულ ურთიერთობებს. ეს არის ჩვენი პრეროგატივა, ჩვენი არჩევანი. უბრალოდ, ჩვენ ვაცხადებთ, რომ საქართველო არ იქნება მუდმივი წევრი რომელიმე სამხედრო ალიანსისა და ბლოკისა. რაც ყველაზე მთავარია, საქართველო უარს განაცხადებს მისი ქვეყნის ტერიტორიაზე რომელიმე უცხო სახელმწიფოს ჯარის განლაგებაზე (როგორც დროებით, ისე მუდმივი დისლოკაციის ფარგლებში). ეს იქნება ძალიან მნიშვნელოვანი გზავნილი.
- რა გარანტია გაქვთ, რომ რუსეთი დათანხმდება ჯარის გაყვანას საქართველოს ტერიტორიიდან 1991 წლის პოზიციაზე?
- პოლიტიკა არის შესაძლებლობების გაჩენის ხელოვნება. ჩვენ ვცდილობთ, საქართველოს განვითარების გრძელვადიან პერსპექტივაში გადავდგათ ის პირველი ნაბიჯები, რომლებმაც უნდა მოგვცეს გარანტია, რომ არ გამეორდეს საქართველოში ის, რაც მოხდა უკრაინაში. უკრაინამ, პრაქტიკულად, დაკარგა ყირიმის ნახევარკუნძული. აფხაზეთისა და ცხინვალის შემთხვევაშიც არსებობს გარკვეული საფრთხეები.
- კერძოდ, რა საფრთხეები?
- მაგალითად, ე.წ. სამხრეთ ოსეთის თვითაღიარებული ხელისუფლება ლეონიდ თიბილოვის მეთაურობით ძალიან ცდილობს, ოკუპირებულ ტერიტორიაზე რეფერენდუმი ჩაატაროს რუსეთთან მიერთების მოთხოვნით, მაგრამ ჯერჯერობით დადებითი გამოხმაურება რუსეთის პოლიტიკური ხელმძღვანელობისგან არ აქვს.
რთულია წარმოიდგინო იმ ხელისუფლების ადგილზე თავი, რომელსაც შეუძლია დაჯდეს მოლაპარაკების მაგიდასთან, დაიწყოს პირდაპირი პოლიტიკური დიალოგი ოკუპანტთან და ის ამას არ აკეთებს. ეს ჩემთვის, როგორც პოლიტიკოსისა და ამ ქვეყნის მოქალაქისთვის, წარმოუდგენელი და შეურაცხმყოფელია. `ქართული ოცნების~ ხელისუფლებაში მოსვლის ერთ-ერთი მთავარი წინაპირობა, გარდა სამართლიანობის აღდგენისა, იყო სწორედ რუსეთის ფედერაციასთან ურთიერთობების დალაგება. `ოცნების~ ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ საერთოდ არაფერი გაკეთებულა.
- რაიმე შანსი რომ ყოფილიყო ოკუპანტთან მოლაპარაკებისა, არა მგონია, უკან დაეხია საქართველოს ხელისუფლებას, მით უმეტეს, რომ სპეციალური წარმომადგენელიც კი დანიშნა და მწვავე სიტუაციებში პოლიტიკურ საკითხებსაც განიხილავენ. არა მგონია, მოლაპარაკების საკითხზე არ მოესინჯოთ ნიადაგი...
- არ ვიცი, თქვენ რა გაძლევთ იმის საფუძველს, ადვოკატად დაუდგეთ ხელისუფლებას?
- ადვოკატად არ ვუდგები, უბრალოდ, წარმოუდგენელია, რეალური მოლაპარაკების შესაძლებლობა იყოს და ხელისუფლებამ უარი თქვას...
- როდესაც შენ ათეული წელია დეკლარირებ, რომ ნატოში შედიხარ, ნატოში უნდა მიგიღონ, ყოველწლიურად შეცდომაში შეგყავს საკუთარი მოსახლეობა და რეალურად ნატოს კარზე კაკუნი გრძელდება ყოველგვარი შედეგის გარეშე, გპირდებიან მაპს, მაპზე უკეთესს, არსებით პაკეტს და, საბოლოო ჯამში, საქართველო ნატოს გარეშე რჩება ანუ რჩება რეალური დახმარების გარეშე. ეს რას ნიშნავს?
- არ გეჩვენებათ, რომ ეს ქვეყნის თავდაცვის ერთგვარი ხერხია?
- არა. როდესაც ჩვენი კონტრიბუცია ნატოს პროგრამებთან დაკავშირებით გრძელდება იმგვარად, რომ აისაფის მისიაში უკვე 32 ჯარისკაცი დავკარგეთ, ჩვენი სამშვიდობო მისია მივლინებული გვყავდა კოსოვოსა და ერაყში. ახლა მივლინებულია აფრიკაში. 100 ათას მოსახლეზე გადათვლით, ყველაზე დიდი კონტინგენტი ჰყავდეს ავღანეთში, თუნდაც საგზაო რუკას არ ვიმსახურებთ? ნატოში მიღების კანდიდატიც რატომ ვერ ვხდებით? ნატოს წესდება პირდაპირ კრძალავს ისეთი ქვეყნის მიღებას თავის რიგებში, რომელსაც ტერიტორიული პრობლემები აქვს. ჩვენი ტერიტორიის ნაწილი ოკუპირებულია, იქ იმყოფებიან საოკუპაციო ჯარები, რაც გამორიცხავს ჩვენს ინტეგრაციას ნატოში. ჩვენი მიზანია ქვეყნის კეთილდღეობა და არა – რომელიმე სამხედრო ბლოკის წევრობა.
- როდესაც იმგვარ პროექტს სთავაზობთ ქვეყანას, რომ საგარეო პოლიტიკა მთლიანად იცვლება, რაღაც გარანტიები ხომ უნდა გვქონდეს მეორე მხარის ანუ რუსეთისგან, რომ უარი ვთქვათ ნატოზე და დავთანხმდეთ რუსეთის შემოთავაზებას?
- წინასწარ ვერანაირ გარანტიებზე ვერ ვისაუბრებთ, არც ვისაუბრებთ. ჩვენ მხოლოდ საკონსტიტუციო პროექტის მოქმედების გარანტიებზე ვისაუბრებთ. როდესაც ვაკეთებთ პროექტს, იქვე ვდებთ დაზღვევის ნორმებსაც. ეს ყველაფერი მას შემდეგ ამოქმედდება, რაც პირდაპირი დიალოგის ფარგლებში ჩვენს ოს და აფხაზ ძმებთან, ასევე რუსეთის ფედერაციასთან მივაღწევთ გარკვეულ კონსენსუსს ჩვენი ქვეყნის უბლოკო სტატუსით განვითარების შესახებ ფინური მოდელის მაგალითზე.
„ალია“, 15 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ კობა დავითაშვილთან: რას მიიჩნევს თავის მთავარ შეცდომად? რას ამბობს ბიძინა ივანიშვილსა და ხელისუფლებაზე? რას საყვედურობს ხალხს?
„ალია“ აქვეყნებს ინტერვიუს ცნობილ პოლიტიკოსთან, ხალხის პარტიის ლიდერთან კობა დავითაშვილთან.
გთავაზობთ ამონარიდებს:
“გესაუბრებით როგორც დაზარალებული, რიგითი მოქალაქე და არა როგორც პოლიტიკოსი. არ ვაპირებ პოლიტიკაში დაბრუნებას. პროკურატურის მიმართ შეკითხვები არ მაქვს, გამოძიება გაჯანჯლდა, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ ჩემი საქმის ერთ-ერთი ფიგურანტი ადეიშვილია, როგორც ჩანს, მის მიერ ჩატოვებული კადრები პროკურატურაში აქტიურად იყვნენ დაკავებულნი, რომ ხელი დაეფარებინათ ადეიშვილისთვის. ამის მიუხედავად, არ მგონია, ამ საქმის მთავარი ფიგურანტი იყოს ყოფილი გენერალური პროკურორი, არამედ სააკაშვილი. სიმართლე გითხრათ, შურისძიების გრძნობა შემსრულებლების მიმართ არ მაქვს, მათ მაშინვე შევუნდე, როცა მკლავდნენ. რაც შეეხება დამკვეთებს, ძალიან რთულია მათ შეუნდო, მით უფრო არ ნანობენ ჩადენილ დანაშაულს. საქმის საბოლოო შედეგი იქნება მაშინ, როცა გამოძიება სააკაშვილამდე მივა და დაიჭერენ”.
(…)
“მიუხედავად იმისა, რომ მიხეილ სააკაშვილი ჩემი შვილის ნათლიაა, არასდროს შეუშლია ხელი ჩემი მკვლელობის მცდელობა განეხორციელებინა და მე რატომ არ უნდა მოვითხოვო მისი დაპატიმრება? მას არ შევუნდობ. შენდობა შეიძლება ადამიანის, რომელიც ნანობს ჩადენილ ცოდვას, სააკაშვილს რომ მიეცეს შანსი, მეორედაც იგივეს გააკეთებს, მით უფრო, რომ ის არ ნანობს დანაშაულს. მეტიც, თუ რამეს ნანობს ეს არის ის, რომ ხელისუფლებაში აღარ არის და ისე ვერ უსწორდება ოპონენტებს, როგორც ამას ადრე ახერხებდა. ნანობს, რომ ყველა არ დახოცა. აქედან გამომდინარე, მისი შენდობა საზოგადოებისთვის საშიშია“.
(…)
“რაც შეება ამ საქმის ფინალს, პირადად მე არაფერს ველოდები. ამ შემთხვევაში სააკაშვილიც შუალედური ფიგურა გამოდის და ის წარმომადგენელია უფრო გავლენიანი პოლიტიკური დაჯგუფებისა, რომელიც არის ამერიკაში, ევროპაში და მფარველობს მიხეილ სააკაშვილს, სააკაშვილის მფარველობით კი საკუთარ თავს მფარველობს. თუ სააკაშვილი წარმოჩინდა სისხლის სამართლის დამნაშავედ, ეს დააზარალებს მათ იმიჯს. ამიტომ ისინი საკუთარ თავს აქტიურად იცავენ. ვგულისხმობ მაკეინის დაჯგუფებას ამერიკაში, “ევროპის სახალხო პარტიას” და დასავლეთში ძალიან ბევრ სხვა პოლიტიკოსს, რომელთაც სააკაშვილისგან ქრთამიც კი აქვთ აღებული, მაგალითად კარლ ბილდტს. ამ საერთაშორისო მექრთამეებისა და მოძალადეების ჯგუფი, ბუნებრივია, სააკაშვილს ხელს დააფარებს. ამ ფაქტორს ვითვალისწინებ. ასე რომ, ხელისუფლების მიმართ პრეტენზია არ მაქვს. ძალიან კარგად ვიცი, რომ მათ ბევრად უფრო სერიოზულ ძალასთან აქვთ საქმე“.
(…)
შეკითხვაზე – “ქართულ ოცნებაში” თქვენ იყავით ის პოლიტიკოსი, რომელიც მოითხოვდით სასამართლო სისტემის და პროკურატურის დაუყოვნებლივ გაწმენდას, ბოლოს კი ხელისუფლების მიმართ წყენასაც აფიქსირებდით, რადგან არავინ ითვალისწინებდა თქვენს მოთხოვნებს…”, კობა დავითაშვილი პასუხობს:
“გინდათ სიმართლე გითხრათ? მე განაწყენებული ვარ არა ხელისუფლებაზე, არამედ ქართველ ხალხზე, უფრო სწორად ხალხის არარსებობაზე. ქართველი ხალხი არ არსებობს! არსებობენ ქართულად მოსაუბრე ადამიანები, საქართველოში მუშაობენ, მაგრამ ამ ადამიანებს ხალხის განცდა არ აქვთ. მათ რომ უთხრა, ქართველი ხალხი არ ვარგა, 99% დაგეთანხმება, რადგან საკუთარ თავს ამ ხალხის ნაწილად არ აღიქვამენ. ჩვენთან არ არსებობს კოლექტიური სოლიდარობა – არც პროფესიული, არც ეროვნული, არც კლასობრივი და საერთოდ არანაირი სოლიდარობის განცდა, გარდა საკუთარი ოჯახისა და ახლო გარემოცვისა, ამ ხალხს არ აქვს. ჩემი შეცდომა ის იყო, რომ მეგონა საქართველოში ხალხი არსებობდა. შევმცდარვარ!”.
