16 მაისი, 2016 წელი

შინაარსი

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ძველი ახალი “ოცნება”

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: “ბიძინა ივანიშვილს თავის დროზე ჩრდილოვანი კაბინეტის შექმნაზე უნდა ეფიქრა” // “ოცნებაში” საკადრო შიმშილია და ამის ნათელი მაგალითი შაბათის ყრილობა იყო“

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: “ძალიან დიდი შანსი მაქვს, იმიტომ, რომ ბევრი გაჭირვებული ადამიანი მე შემომყურებს” // მსოფლიო ბანი აცხადებს, რომ მის პარტიას მაჟორიტარები ყველა რაიონში ეყოლება

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: პრეზიდენტის კიდევ ერთი ვეტოს მოლოდინში // ოპოზიცია პრეზიდენტს საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონზე ვეტოს დადებას სთხოვს, თუმცა დარწმუნებულია, რომ უმრავლესობას ვეტოს დაძლევა არ გაუჭირდება

———-

„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “ყრილობამ მეტად გამოაჩინა წინასაარჩევნო პროცესში ივანიშვილის ჩართვის აუცილებლობა” // “კვირიკაშვილის ფიგურა მაძლევს იმის იმედს, რომ “ქართული ოცნება” ოთხი თვის შემდეგ მოახერხებს სიტუაციის შემობრუნებას”

„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: “მურუსიძე ვირუსია”!.. // “ვინ უნდა გამოუტანოს განაჩენი სააკაშვილს ან ვინმე სხვას? მურუსიძემ?” // „ბიძინა ივანიშვილის პრობლემაა ის, რომ სიმართლის მთქმელი არა ჰყავს და სხვა სამყაროში ცხოვრობს”

———

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლადო სადღობელაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან მიდის?“ //  “მოსახლეობა „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ ერთად მოიშორებს“ // „პარლამენტის სხდომების შემდეგ ნაცები და ქოცები ერთად ქეიფობენ“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მირიან მირიანაშვილთან: „უნდა შეიქმნას ხალხის ნაძარცვი ქონების ამოღების მექანიზმი“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „პაატა ბურჭულაძე ჩვენი საპრეზიდენტო კანდიდატი უნდა ყოფილიყო”

———————

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ძველი ახალი “ოცნება”

ეკატერინე ბასილაია

დიდი ხმაურიანი დაანონსების მიუხედავად, “ქართული ოცნების” მე-4 ყრილობაზე არც პარტიის თვისობრივი განახლება, თავისი “უამრავი ახალი სახით” და არც ბევრი სიურპრიზი არ შედგა. ყრილობაზე არც სამომავლო გეგმებსა და საარჩევნო პროგრამაზე ყოფილა საუბარი. შეკრება ერთადერთი მხოლოდ იმით იყო დასამახსოვრებელი, რომ მთელმა ყრილობამ პარტიის ახალი თავმჯდომარისა და პოლიტსაბჭოს განახლებული შემადგენლობის წარდგენა-დამტკიცებით განსაცვიფრებლად უსწრაფესად, 30 წუთში ჩაიარა.

პარტია “ქართული ოცნების” ყრილობა გახსნა ვიცე-პრემიერმა კახი კალაძემ, რომელმაც განაცხადა, რომ პარტიაში “უამრავი ახალი სახე” იქნება და “პარტია სრულიად განახლებული, მაღალპროფესიონალი და მოტივირებული ადამიანებით შეუდგება ჩვენი ოცნების რეალიზებაზე მუშაობას”. ეს “უამრავი ახალი სახე” კი შვიდი ადამიანი აღმოჩნდა, თითქმის ყველა საზოგადოებისათვის უცნობი. ყრილობაზე პოლიტიკური საბჭოს შემადგენლობა განახლდა და 21-კაციან საბჭოში 9 პირი ახალ სახედ წარადგინეს. ახალ სახედ წარდგენილი 9 ადამიანიდან 2 – მინისტრი დავით ბაქრაძე და პარტიის აღმასრულებელი მდივანი ირაკლი კობახიძე – საზოგადოებისთვის “ქართული ოცნების” ახალ სახედ არც აღიქმება და აღმოჩნდა, რომ რეალურად “სრულად განახლებულ” პოლიტსაბჭოში მესამედი ისევ ძველი სახეები დარჩნენ, მათ შორის ისეთებიც კი, რომელთა სახელებთან პრეტენზიები და სკანდალები არც თუ იშვიათად იყო დაკავშირებული.

მაგალითად, დარჩენილებიდან გია ვოსლკის და ზვიად კვაჭანტირაძეს ყოფილი პოლიტიკური მდივანი არმაზ ახვლედიანი “ბებერ პოლიტიკურ ნიანგებს” და “საბჭოთა გადმონაშთებს” უწოდებდა, რომლებსაც პარტიის განახლება არ სურდათ. ასევე “ოცნებაში” დიდი დაპირისპირება იყო დავით საგანელიძის წინააღმდეგ, რომელსაც ერთპიროვნულ მართვასა და სხვისი აზრის გაუთვალისწინებლობაში ადანაშაულებდნენ. ასევე ეკა ბესელიასა და მანანა კობახიძის სახელებთან არის დაკავშირებული ე.წ. შეწყალების სკანდალი, როცა საკრებულოს დამოუკიდებელი დეპუტატი ალეკო ელისაშვილი მათ პატიმრებისაგან გათავისუფლების სანაცვლოდ ქრთამის აღებაში სდებდა ბრალს.

“ქართული ოცნება” გვპირდებოდა სერიოზულ განახლებას და სიურპრიზებს და რეალურად ტყუილი მოლოდინი გამოდგა. ძალიან უღიმღამო დღე გამოუვიდათ. მიუხედავად იმისა, რომ ახალ საახეებსა და განახლებაზე სკეპტიკურად ვიყავი განწყობილი, რაც ყრილობაზე ვნახე, ამაზე მეტის მოლოდინი მაინც მქონდა. არადა, რომ გადავხედოთ პოლისტაბჭოში როგორი ბალანსიცაა, ჩანს, რომ არც არაფერი შეცვლილა, ისევ იგივე ადამიანები განსაზღვრავენ პოლიტიკას, მანამდე ვინც იყვნენ და საბჭოს ფასადურად მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი დაემატა, რომლებიც გინდ ყოფილან და გინდ არა, ვერაფერს ვერ შეცვლიან,” – აცხადებს ექსპრემიერ ივანიშვილის ყოფილი მრჩეველი გია ხუხაშვილი.

მისივე თქმით, დისკრედიტირებული პირების პოლიტსაბჭოში ისევ დატოვება, როდესაც მათ მიმართ სკანდალები და პრეტენზიები არსებობდა, პოლიტტექნოლოგიურად ძალიან წამგებიანია, მიუხედავად იმისა, რომ მას, მაგალითად, არც ბესელიასთან და არც კობახიძესთან კონკრეტული პრეტენზიები არ აქვს.

ვინ არ მივიდა და ვინ არ დაპატიჟეს ყრილობაზე

სპორტის სასახლეში, სადაც “ქართული ოცნების” ყრილობა ჩატარდა, ერთგვარ მთავარ ინტრიგად არმიწვეული და არმისული პოლიტიკოსები გახდნენ. მიწვეული არ ყოფილა პრეზიდენტი. მიწვეული იყო, მაგრამ სპორტის სასახლეში არ მისულა პარლამენტის თავმჯდომარე და როგორც პრემიერმა გიორგი კვირიკაშვილმა მოგვიანებით განაცხადა, დავით უსუფაშვილს ბათუმში საქმეები გამოუჩნდა.

შეკრებაზე არც სხვა პარლამენტარი “რესპუბლიკელები” ყოფილან, თუმცა ეს დემარში იყო თუ არა, ამაზე არ საუბრობენ.

“ძალიან დავაფასეთ. საკმარისად ჩავთვალეთ ორი მინისტრის ყოფნა პარტნიორ-კონკურენტი პარტიის ყრილობაზე. მეტი რა გვექნა?! საერთოდ, როდესაც ჩვენ დეკემბერში ყრილობა ჩავატარეთ, არცერთი პარტიის ლიდერი არ დაგვიპატიჟებია. ასე რომ, ეს არ არის თემა, მაგრამ რაკი მათ უნდოდათ “რესპუბლიკური პარტიის” წარმომადგენლების ყოფნა, აგულაშვილი და ზაქარეიშვილი ესწრებოდნენ. მოწვევა ჰქონდათ მინისტრებს, მაგრამ ხიდაშელი იყო ბაქოში და ვერ დაესწრო. რაც შეეხება პარლამენტის თავმჯდომარეს, მისი ყრილობაზე ყოფნა აუცილებელი არ იყო, სხვა საქმე ჰქონდა. სულ რომ არ დაეპატიჟებინათ ჩვენი მინისტრები, გული ამაზეც არ დაგვწყდებოდა,” – აცხადებს ფრაქცია “რესპუბლიკელების” თავმჯდომარე დავით ბერძენიშვილი, რომელიც ყრილობაზე მიწვეული არ ყოფილა.

მიწვეული არ ყოფილა “ეროვნული ფორუმი” იმ მიზეზით, რომ უმრავლესობის რიგებიდან გასულები არიან. ასევე მიწვეული არ აღმოჩნდა და ამიტომ შეკრებაზე არც ყოფილა ფრაქცია “მრეწველების” თავმჯდომარე გოგი თოფაძე. ამის შესახებ მან “მთელ კვირას” ძალიან მოკლედ უპასუხა: “არა, არ ვყოფილვარ მიწვეული და თემა ამოიწურა”.

ზურაბ ტყემალაძე ამბობს, რომ უმრავლესობის ყველა ფრაქცია იყო მიწვეული, “ნაციონალური მოძრაობიდან” პორტირებულებიც, კონსერვატორებიც და ასევე მისი თანაგუნდელი გოგი თოფაძეც, უბრალოდ თოფაძემ ვერ მოიცალა. “დაპატიჟებული ვიყავი და ყრილობაზე გახლდით. ყველა იყო მიწვეული, მაგრამ ზოგმა მოახერხა მისვლა, ზოგმა – ვერ. მე ზვიად ძიძიგურის გვერდით ვიჯექი,” – გვითხრა ზურაბ ტყემალაძემ.

პარტიის ყრილობაზე არ მისულა თამაზ მეჭიაური, რომელმაც შემდეგ განაცხადა, რომ ეს არ იყო დემარში, უბრალოდ მას არ სურდა მხოლოდ მოვალეობის მოხდის მიზნით მისულიყო იმ გუნდთან, რომელიც საგარეო კურსზე მისგან რადიკალურად განსხვავებულ პოზიციას აფიქსირებს. დღის ბოლოს თქვა, რომ “ოცნების” სიაში არ იქნება და “მისი ჭკუის ხალხს მოძებნის”.

“ოცნების” ძველი და ახალი სახეები

ყრილობაზე პარტიის თავმჯდომარედ ერთხმად აირჩიეს პრემიერი გიორგი კვირიკაშვილი. ასევე სწრაფად და ერთხმად დაამტკიცეს პარტიის პოლიტიკური საბჭოს განახლებული შემადგენლობა.

პოლიტიკური საბჭოს წევრები ძველი სახეებიდან არიან: პარტიის გენერალური მდივანი კახა კალაძე, დეპუტატები – გია ვოლსკი, მანანა კობახიძე, ეკა ბესელია, ირაკლი სესიაშვილი, ირაკლი ტრიპოლსკი, თემურ ჭკუასელი, ზვიად კვაჭანტირაძე, გედევან ფოფხაძე, თანაინვესტირების ფონდის ხელმძღვანელი დავით საგანელიძე, ფინანსთა მინისტრი ნოდარ ხადური, პარტიის აღმასრულებელი მდივანი ირაკლი კობახიძე და თავად გიორგი კვირიკაშვილი.

ახალ სახეებად მიემატნენ: დავით ბაქრაძე – ევროინტეგრაციის მინისტრი; დავით კოღუაშვილი – ყოფილი პარლამენტარი, “ახალი მემარჯვენეების” დამფუძნებელი და ევროკავშირის მხრიდან მთავრობის საერთაშორისო სავაჭრო ურთიერთობათა მრჩეველი; მამუკა მდინარაძე – “ადვოკატთა ალიანსის” თავმჯდომარე; ირინე ფრუიძე – სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა მაგისტრი, “ახალი მემარჯვენეების” ყოფილი წევრი, “ინტელექტუალური თამაში “რა, სად, როდის” კლუბის წევრი; რომან კაკულია – ევროკავშირის პროგრამების დეპარტამენტის უფროსი, საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი; სოფიო კილაძე – შსს-ს აკადემიის პრორექტორი, საერთაშორისო საჯარო სამართლის სპეციალისტი; აკაკი ზოიძე – კოლუმბიის უნივერსიტეტის კურსდამთავრებული, მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაციის მკვლევარი და ზვიად გონაძე – საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე.

მემარცხენე ორიენტაციის “ოცნების” 21-წევრიან პოლისტაბჭოში უკვე 3 პოლიტიკოსი “ახალი მემარჯვენეებიდანაა”. დაანონსებულია, რომ ახალი სახეები სიაში კიდევ ბევრნი იქნებიან. მათ შორის გამორიცხული არ არის, ერთ დროს “მემარჯვენე” პრემიერმა ყოფილი თანაპარტიელები კიდევ მიიღოს.

სია ბოლომდე ჩამოყალიბებული არ არის, თუმცა არის რამდენიმე პირი, რომელთა კანდიდატურები განიხილება და დიდი ალბათობითაც, ისინი სიაში მოხვდებიან. ესენია: შს მინისტრის მოადგილე არჩილ თალაკვაძე. საუბარია იმაზეც, რომ თალაკვაძე პარტიაში საკუთარ გუნდთან ერთად მიდის და სოფიო კილაძის გარდა საარჩევნო სიას კიდევ 3 კაცი დაემატება შს სამინისტროდან. სიაში იქნება განათლების მინისტრის მრჩეველი ოთარ აბესაძეც; ასევე დიდი ალბათობით, იქნება “ქართული ოცნების” საერთაშორისო ურთიერთობათა სამსახურის ხელმძღვანელი დიმიტრი ცქიტიშვილი; “2030″-ის ექსპერტებიდან მიხეილ დუნდუა და ლევან კალანდაძე; კლუბის “რა? სად? როდის?” წევრი ლაშა კილაძე; საუბარია იმაზე, რომ “ოცნებასთან” შეერთებაზე თავს იკავებს თამარ ჩუგოშვილი და შესაძლოა ის სიაში არ მოხვდეს; სიაში ადგილი თითქმის გარანტირებული აქვს “ქართული ხმების” წევრ გივი ჭიჭინაძესაც, როგორც ექსპრემიერ ივანიშვილის მეგობარს.

გია ხუხაშვილი აცხადებს, რომ არაფრისმთქმელი ყრილობა იყო, რეალურად ისევ ის სახეები დარჩნენ, რომელთა მიმართაც მაინცდამაინც დიდი კმაყოფილება არ ყოფილა და ეს “ქართულ ოცნებას” არანაირ რეიტინგს არ მოუტანს.

“მინდა ვკითხო – სულ უცნობ სახეებზე რატომ გააკეთეს არჩევანი და ერთი-ორი მაინც რატომ არ წარადგინეს ცნობილი სახე? ან ეს ყველასთვის უცნობი სახეები საერთოდ პოლიტიკაში კარიერაც რომ არ დაუწყიათ, პირდაპირ პოლისტაბჭოში რატომ ჩაახტუნეს? ნორმალურ ცხოვრებაში ასე არ ხდება. ეს კიდევ ერთხელ მეტყველებს პარტიის ლიდერების პოლიტიკისადმი არასერიოზულ დამოკიდებულებაზე. უბრალოდ, ფასადზე რამდენიმე ადამიანი გამოაჩინეს, თან ისეთები, ვერავიზე ვერაფერს ვერ იტყვი და გინდ ყოფილან და გინდ – არა. ყველაფერი დარჩა ძველებურად,” – აღნიშნავს გია ხუხაშვილი. მისი თქმით, “ოცნებას” საარჩევნო სიაზე გათვლა არ აქვს, ეს ყრილობაზე წარდგენილმა პოლიტსაბჭომაც დაადასტურა და “ოცნება” იმ იმედადაა დარჩენილი, რომ ხალხი ისევ ბიძინა ივანიშვილს მისცემს ხმას.

“დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბის” პრეზიდენტ სოსო ცისკარიშვილის თქმით, ყრილობაზე ვნახეთ ის, რომ “მეჭიაუროკრატიის საფრთხე აღარ არსებობს”, თავად კენჭისყრის ფორმატმა კი საბჭოთა კავშირის დროინდელი ყრილობები მოაგონა, როდესაც ხალხს ჯერ ხელი არ ჰქონდა აწეული და უკვე გამოცხადებული იყო კენჭისყრის წარმატებით დასრულება. იგი ამბობს, რომ ბიძინა ივანიშვილმა დააანონსა კვირის ბოლოს ერთგვარი ანგარიშის გამოქვეყნება და კარგია, რომ მან რამდენიმეთვიანი “იატაკქვეშეთში” გატარებული დროის შემდეგ ეს გამოაცხადა.

სოსო ცისკარიშვილს მოსწონს ის, რომ ახალ სახეებში ე.წ. ცნობადი სახეები, მომღერლები და სპორტსმენები არ იყვნენ. “ახალი სახეების ნაწილი მომწონს, ზოგიერთი მაკვირვებს, მაგრამ რომ ვთქვა, რომ ვინმე ქვეყნის დამაქცევარია მათ შორის, ასეთი არ მეგულება,” – ამბობს სოსო ცისკარიშვილი და დასძენს, რომ ახალი სახეების შერჩევისას უმთავრესი იქნებოდა ის, რომ ყველაფერთან ერთად უნდა ჰქონდეს ერთი უტყუარი მახასიათებელი – მეორედ თქმა არ უნდა სჭირდებოდეთ დავალების შესასრულებლად. მორჩილება არის აუცილებელი ატრიბუტი.

“ვისაც არ მოვწონვართ, ყველა კარგად იყოს”

პოლიტსაბჭოს წევრი, დეპუტატი თემურ ჭკუასელი ამბობს, რომ პოლიტსაბჭოს წევრებად ვინც დასახელდნენ, ბუნებრივია, ისინი საარჩევნო სიაში იქნებიან, მაგრამ თავად სიაზე მუშაობა ჯერ არ დასრულებულა. პოლიტსაბჭოს ახალ და ძველ სახეებზე საუბრისას ამბობს, რომ ყველა გვარი ერთნაირად მოსაწონი არ იქნება და არ ჰგონია, რომ პარტიაში რაღაც ძველი უთანხმოების გამო საგანელიძე არ მოიწონოს გუნდში ვინმემ, ან ბესელიამ და კობახიძემ მათ მიმართ არსებული “ცრუ სკანდალის” გამო დააკარგვინონ რეიტინგი პარტიას.

იგივეს ამბობს თანაინვესტირების ფონდის ხელმძღვანელი დავით საგანელიძე, რომლის თქმითაც, პარტიის წევრების მიმართ აგორებულ სკანდალებში პარტიისათვის პრობლემას ვერ ხედავს.

“როდესაც არჩევნები ახლოვდება, თითქმის ყველა პოლიტიკოსის გარშემო უამრავი სკანდალი მზადდება, ყველაფერს იტყვიან და მოიგონებენ და ვაიჟურნალისტები რაღაც ფაქტებს დაასახელებენ. სკანდალი ერთია და დანაშაული თუ შეცდომა – მეორე. მაგალითად, ელისაშვილის მიერ აგორებულ სკანდალში დანაშაული ვერ ვნახე და გამოდის, რომ თუ რომელიმე პოლიტიკოსის მოცილება გვინდა, უნდა ავაგოროთ ტყუილი სკანდალი და მერე ეს ბლეფიც რომ აღმოჩნდეს, მაინც სწორი იქნება, ეს ადამიანი პოლიტიკას მოვაცილოთ?! თუ სკანდალში ობიექტური სიმართლე არ არის, ამან ადამიანების პოლიტიკურ კარიერაზე არ უნდა იმოქმედოს,” – მიიჩნევს დავით საგანელიძე. იგი ამბობს, რომ თავად პოლიტსაბჭოს წევრობიდან არსად წასულა და ამჯერადაც დარჩა საბჭოში, ხოლო თუკი ვინმეს ეს არ მოსწონს, “კარგად იყოს”. დავით საგანელიძის თქმით, იგი შორსაა იმ მოსაზრებიდან, რომ ამ 21-დან ყველა პარტიის სიაში უნდა იყოს და მაგალითად, თავად სიაში არ იქნება.

“სია არჩევნებამდე 2 თვით ადრე გამოცხადდება. ჯერ იქნება მაჟორიტარები, რომ ისინი წინასაარჩევნოდ აქტიურად ამუშავდნენ. სიაში ახალი სახეები უფრო მრავლად იქნებიან, ვიდრე ყრილობაზე ვნახეთ. ჩემი აზრით, ცნობადი სახეები, მსახიობები, მომღერლები, სპორტსმენები, პატივცემული ადამიანები არა სიაში, არამედ მხარდამჭერებში უნდა იყვნენ. პარტიას არა მარტო ცნობადი სახეებით, არამედ თავის განვლილი გზით და პროგრამით, ხედვით ექნება ხმების მოზიდვის შესაძლებლობა,” – აღნიშნავს დავით საგანელიძე. მისი თქმით, ადრე საპარლამენტო უმრავლესობაში ვისთანაც დაპირისპირებული იყო, ეს იყო ის ადამიანები, რომლებზეც ფიქრობდა, რომ მათ კოალიციასთან არაფერი ესაქმებოდათ და ის ყოველთვის მართალი იყო. “ასეთი იყო კობა დავითაშვილი და ის სადაცაა ხედავთ; ასევე იყო მურმან დუმბაძე, მან ჩემ წინააღმდეგ გააკეთა რამდენიმეკაციანი ჯგუფიც და სად არის დუმბაძე, ამასაც ხედავთ. გარკვეული დაპირისპირება მქონდა “თავისუფალ დემოკრატებთან” და მათაც დატოვეს უმრავლესობა. ასევე არმაზ ახვლედიანთანაც და მანაც დატოვა პარტია.

“თუნდაც ფრაქციაში თუ გარკვეული პოზიციები არსებობდა, მე ჩემი აზრი მქონდა. თუმცაღა, ჩემი უმრავლესობის ლიდერობის დროს არც უმრავლესობა დაშლილა და არც ფრაქცია. ახლა კარგად ჩანს, პარტიაში ვინ რისთვის იყო. “გეტყვით იმასაც, რომ ჩემი მოსაზრებები ძალიან ბევრ საკითხზე რადიკალურად განსხვავდება იგივე ომარ ნიშნიანიძის, დავით ლორთქიფანიძის ან რამდენიმე სხვისგან და ამაში რა არის ცუდი?! პარტიამ გადაწყვიტა, რომ ბევრჯერ ჩემი პოზიცია იყო სწორი და არ ვაპირებდი, თავზე ხელის გადასმით მესაუბრა. თუ რაიმე არ მოსწონდათ ლორთქიფანიძეს, ნიშნიანიძეს ან ქუცნაშვილს, მათ პოლიტიკაში თავიანთი ადგილი აქვთ და მე – ჩემი. “ჩემი პოლიტსაბჭოში ყოფნით როგორ შეიძლება ყველას კმაყოფილება გამოვიწვიო მე ან პოლიტსაბჭოს ყველა წევრმა?! პარტიას, რომელსაც 100 ათასობით ამომრჩეველი ჰყავს, როგორ შეიძლება პოლიტსაბჭოს 21-ვე წევრი მოსწონდეს?! ვისაც არ მოვწონვარ, ყველა კარგად იყოს,” – დასძენს დავით საგანელიძე.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: “ბიძინა ივანიშვილს თავის დროზე ჩრდილოვანი კაბინეტის შექმნაზე უნდა ეფიქრა” // “ოცნებაში” საკადრო შიმშილია და ამის ნათელი მაგალითი შაბათის ყრილობა იყო“

სალომე სარიშვილი

“პოლიტსაბჭოს სიაში რამდენიმე ისეთი ადამიანის შეყვანა, რომელთა ერთადერთი და მთავარი დამსახურება ვითომ ევროპული ფასეულობის კბილებით დაცვაა, დიდი შეცდომაა,” – ასე აფასებს პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე “ქართული ოცნების” განახლებულ პოლიტიკურ საბჭოს და იმასაც აღნიშნავს, რომ მისთვის ახალი სახეების წარდგენა აბსოლუტურად არაფრის მთქმელი არაა, რადგან როგორც მათი გვარ-სახელები, ისე ბიოგრაფია საზოგადოებას არაფერს განსაკუთრებულსა და საინტერესოს არ ეუბნება.

პოლიტოლოგის აზრით, გაუგებარია რისთვის შეკრიბა პარტიამ ასობით ადამიანი ყრილობაზე მაშინ, როდესაც “ოცნებას” მათ მომავალ სამოქმედო პროგრამაზე არცერთი სიტყვა არ უთქვამს. სოსო ცინცაძე დავით საგანელიძის პოლიტსაბჭოში დაბრუნების საკითხზეც ამახვილებს ყურადღებას და ამბობს, რომ ამგვარი გადაწყვეტილება არაფერია სხვა, თუ არა კადრების შიმშილი. მისი თქმით, ამ ყველაფრით ნათლად დასტურდება, რომ “ოცნებაში” კარგა ხნის წინ დაწყებული დიდი არეულობა ახლაც გრძელდება.

“ქართული ოცნების” პარტიულ ყრილობაზე, პარტიის ახალ სახეებსა და სხვა საკითხებზე “მთელი კვირა” პოლიტოლოგ სოსო ცინცაძეს ესაუბრა.

სოსო ცინცაძე: ჯერ ერთი, ეს ყრილობა არ იყო, ნახევარსაათიანი პარტიული ყრილობა არ არსებობს და ამდაგვარი რამ არცერთ წიგნში პოლიტიკის შესახებ არ წამიკითხავს. კახა კალაძეს ვუსმენდი და ამბობდა – ტექნიკური ყრილობააო. ესეც “ოცნების” მცნებაა, რადგან კაციშვილმა არ იცის, რას ნიშნავს “ტექნიკური ყრილობა”. გაუგებარია 6-7 ათასი კაცი რისთვის შეკრიბეს. იმისთვის, რომ მათთვის ახალი გვარები ეთქვათ? ეს ხომ ისედაც შეიძლებოდა სხვა მეთოდით. ჩემთვის და ალბათ საზოგადოებისთვისაც საინტერესო პარტიის პროგრამა იყო, რომელიც ყრილობაზე ვერ მოვისმინეთ. არადა, რეალურად ყრილობა ზუსტად ამისთვისაა. რა არის ყრილობა, თუ არა პარტიის პროგრამის დამტკიცება? ეს ასე იყო კომუნისტების დროსაც და ახლაც. ნებისმიერი დემოკრატიული ქვეყნის ყრილობის მსვლელობისას ასე ხდება, მაგრამ ამ ყრილობაზე არცერთი სიტყვა პარტიის სამოქმედო გეგმაზე არ თქმულა.

- რას უკავშირებთ ამგვარ მოულოდნელად ხანმოკლე ყრილობას? ფიქრობთ, რომ “ქართულ ოცნებას” სამოქმედო გეგმა არ აქვს შემუშავებული?

- სწორედ ამის ბრალია. არ იციან, რა შესთავაზონ ხალხს. ჩემი აზრით, “ოცნებას” პროგრამა არ აქვს და ამიტომ მივიღეთ ასეთი ყრილობა. რა შეიცვლება პოლიტიკაში – ეს ვერავინ გაიგო, რადგან ღონისძიებაზე არაფერი ითქვა არც ნეპოტიზმთან ბრძოლის შესახებ, არც ელიტარულ კორუფციასთან ბრძოლაზე. ევროპულ ფასეულობასა და ღირებულების შესახებ გაკეთებული განცხადებები კი მხოლოდ ლირიკაა.

ჩემთვის ევროპული ფასეულობა სიტყვის თავისუფლებას, ნეპოტიზმთან ბრძოლას, ადამიანის თავისუფლებასა და ცხოვრების უკეთესი პირობების შექმნას ნიშნავს. უკაცრავად, მაგრამ ქვეყანაში, სადაც დედაქალაქის მერი დავით ნარმანიაა, მისი პარტიის ლიდერის ევროპული ფასეულობებისა არ მჯერა. გიორგი კვირიკაშვილი წესიერი და პატიოსანი კაცია, მაგრამ როგორც ჩანს, ზოგიერთი რაღაცები კარგად ვერ გათვალა. როდესაც ბიძინა ივანიშვილის დემონიზაციასა და უმადურობაზე საუბრობს, ამავდროულად იგი თვითონვე აღიარებს ამას – აქამდე თუ მხოლოდ “ნაციონალებს” არ მოსწონდათ ბიძინა ივანიშვილი, ახლა სხვანაირადაა. უმადურობა პოლიტიკაში ზოგადი მცნებაა და ვფიქრობ, კვირიკაშვილს სასაყვედურო სხვა მხრივ უფრო აქვს, ვიდრე ამ ნაწილში.

- ყრილობაზე დამსწრე საზოგადოებას პრემიერმა კვირიკაშვილმა ახალი სახეებიც გააცნო, რომლებიც სხვადასხვა სფეროს წარმოადგენენ. რას ფიქრობთ მათ შესახებ?

- ამ ყრილობიდან გამოჩნდა ისიც, რომ “ქართულ ოცნებას” სათადარიგოთა სკამი ძალზედ მოკლე ჰქონდა. კეისრის პრინციპი – მოვედი, ვნახე, დავამარცხე – ბუმერანგია. თუ ივანიშვილს ახალი პოლიტიკური რეალობის შექმნა მართლაც სურდა, მას ჩრდილოვან კაბინეტზე უნდა ეფიქრა. პირველ რიგში, ამაზე უნდა ეფიქრა და თავის დროზე რეზერვი უნდა დაეტოვებინა. თავშივე კადრების პრობლემა ჰქონდათ და ამის შედეგი ახლაც ნათელია. ახალი სახეებიდან არავის არ ვიცნობ, რადგან მათი ბიოგრაფია ჩემთვის არაფრის მთქმელი არაა. ვფიქრობ, საზოგადოებისთვისაც ასეა. ასეთი სახეების შერჩევა შესაძლოა მომგებიანი იყოს, თუმცა, ბევრად უფრო წამგებიანია გუნდში ძველი, ოდიოზური სახეების დარჩენა და მათი ვინაობა დასახელების გარეშეც ჩემზე უკეთ იცით.

- ყრილობაზე განახლებული პოლიტსაბჭოს შესახებაც მოვისმინეთ. მაგალითად, როგორ ახსნით ახალ პოლიტსაბჭოში დავით საგანელიძის ყოფნას, რომელსაც თავის დროზე თავად “ოცნების” წევრთა დიდი ნაწილი უპირისპირდებოდა?

- დავით საგანელიძე კარგი ცხოვრების გამო პოლიტიკიდან არ წასულა. ძველი ქართული ტერმინოლოგია რომ გამოვიყენო, მან ბლომად ნედლი ნახშირი დაწვა. მისი უკან მობრუნება კი არაფერია სხვა, თუ არა კადრების შიმშილი. ამ გადაწყვეტლებით კარგად გამოჩნდა გუნდში არსებული კადრების უმწვავესი შიმშილი.

ახალი სახე ნიშნავს პოლიტიკისთვის ახალ სახეს და არა საზოგადოებისთვის სიახლეს. აქედანაც ჩანს, თუ რამდენად არეულია ვითარება. თუ თქვენ ახალ სახედ პრემიერს მოიყვანთ და ტრაბახს დაიწყებთ, რომ ეს ახალი სახეა, ეს არავითარ ეფექტს არ მოგცემთ, ამიტომ ვთქვი: ახალი სახე პოლიტიკისათვის უნდა იყოს და არა ხალხისთვის.

ვთქვი და ვიმეორებ – რამდენიმე ოდიოზური ფიგურა, რომელიც გუნდში რჩება, ყოველგვარ ცდას ახალი სახეებით გასვლისა გადაწონის. რატომღაც “ოცნება” ბოლო წუთამდე აჭიანურებს პროგრამის გასაჯაროებას და ეს არაა მთლად კარგი. შიშობენ, რა ჩაწერონ შიგნით, რადგან ისტორიას რომ გადავხედოთ, პირველი არჩევნებიდან მოყოლებული, პროგრამა მხოლოდ დაპირებები და მოლოდინია.

რას უნდა დაჰპირდეს მოსახლეობას “ოცნება”? რომ რაც აქამდე ვერ მოახერხეს, ახლა იზამენ? კარგით რა, რომელ ევროპულ ფასეულობაზე საუბრობენ, როცა ქვეყანაში ნეპოტიზმი ყვავის და ამის მაგალითებიც არსებობს…

- მაგალითად, ვის გულისხმობთ?

- რაღა დასახელება უნდა, გადაჩიჩქნეს მთელი სამინისტროები. მაგალითად, არ ვიცი, რა დიდი დამსახურება ჰქონდა ზურაბ ტყემალაძის შვილს, საკრებულოს თავმჯდომარის პირველ მოადგილედ რომ დანიშნეს. აღარ ვლაპარაკობ ძმებსა და დებზე. ასეთი რეალობითა და დამოკიდებულებით კი არ ვუახლოვდებით, დღითი დღე ვშორდებით ევროპულ ფასეულობებს. არ ვიცი, კიდევ როდემდე გაგრძელდება ასე.

- საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონში შესატან ცვლილებებზე აზრთა სხვაობაა. ოპოზიცია პრეზიდენტს კანონისთვის ვეტოს დადებას სთხოვს. თქვენ როგორ უყურებთ ამ პროცესს?

- ჩემში ალერგიას იწვევს ფორმა, თუ როგორ მიიღეს ეს კანონი. დარწმუნებული ვარ, ამ კანონთან მიმართებაში ევროპულმა ფასეულობამ თვალი საერთოდ დახუჭა. შუაღამეზე მიღებული კანონი, ევროსაბჭოს მოტყუება, თითქოს ტექსტს პირველი მოსმენის შემდგომ მიაწვდიდნენ, სააკაშვილის სტილია. ევროპელი ხალხი თავაზიანია – პასუხი მოვა ჩამონათვალით, თუ რა შენიშვნები აქვთ კანონთან მიმართებაში, ესენი კი ამას ყურადღებასაც არ მიაქცევენ, ისე, როგორც თავის დროზე სააკაშვილი აკეთებდა ამას.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენად მოსალოდნელია, კანონს პრეზიდენტმა ვეტო დაადოს?

- დიდი ალბათობით, ასეც იქნება, რადგან ის პრეზიდენტის რეპუტაციასთან პირდაპირ კავშირშია. არის რაღაცები, რასაც, ვთქვათ, “ოცნების” ლიდერები ითმენენ, მაგრამ ნუთუ ამ თმენას ზღვარი არ აქვს?! მაგალითად, ვოლსკი, კვაჭანტირაძე – მათთვის წითელი ხაზი არ არსებობს, რომ ერთ დღეს თქვან, რომ ეს მეტისმეტია? ამ კანონზეც იტყვიან, რომ გენიალობაა? არ ვიცი.

ჩანს, რომ სიებში შესაყვანად წინასაარჩევნოდ დიდი გაწევ-გამოწევა იქნება და ამის წინაპირობა უკვე შექმნილია. განხილვებზე გია ჟორჟოლიანს ვუყურებდი და ლამის პერანგიდან ხტებოდა ასეთი მშვიდი ადამიანი. მას ვიცნობ, გაწონასწორებული ბიჭია, მაგრამ ახლა ეს პერანგიდან ამოხტომა და ვიღაცებისთვის უფსკრულების გახსენება, თითქოს მაგის პარტია ევერესტზეა ასული, ძალიან არასერიოზულია. რაც უფრო ახლოსაა წინასაარჩევნო პერიოდი, მით უფრო მწვავდება სიტუაცია და მითუმეტეს მათთვის, ვისი მომავალ პარლამენტში მოხვედრის ალბათობა მინიმალურია.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: “ძალიან დიდი შანსი მაქვს, იმიტომ, რომ ბევრი გაჭირვებული ადამიანი მე შემომყურებს” // მსოფლიო ბანი აცხადებს, რომ მის პარტიას მაჟორიტარები ყველა რაიონში ეყოლება

თიკო ოსმანოვა

“სახელმწიფო ხალხისათვის” – 6 თვიანი “მოთელვის” შემდეგ მსოფლიო ბანი პაატა ბურჭულაძე აქტიურ პოლიტიკურ საქმიანობას იწყებს. “მთელ კვირასთან” ინტერვიუში იგი ამბობს, რომ გუნდში საინტერესო სახეები ეყოლება. მისივე თქმით, არჩევნებზე დამოუკიდებლად გადის, რადგან კოალიციის საჭიროებას ვერ ხედავს. რაც შეეხება მის წინასაარჩევნო დაპირებებს, მსოფლიო ბანი პირველ რიგში სამართლიანობის აღდგენის პირობას დებს. პოლიტიკურ გეგმებზე, პარტიის სახეებზე და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე “მთელი კვირა” ახალი პოლიტიკური ძალის “სახელმწიფო ხალხისათვის” დამფუძნებელ პაატა ბურჭულაძეს ესაუბრა.

პაატა ბურჭულაძე: მაქვს ძალიან დიდი გეგმები – მოვიარე თითქმის ყველა სოფელი, რაიონი ფეხით და რა ვითარებაც იქ ვნახე, ასეთი მდგომარეობა საქართველოში დიდი ხანია არ მინახავს. როგორც წესი, ქალაქი უკმაყოფილო, სოფელი კი მეტ-ნაკლებად ლოიალურად იყო განწყობილი ამა თუ იმ ხელისუფლების მიმართ. დღეს აბსოლუტურად საპირისპირო ვითარებაა. ძალიან ცუდი სიტუაციაა. ჩვენ ეს ყველაფერი უნდა გამოვასწოროთ. ვერ ვხედავ ძალას, რომელიც ამას შეცვლის და სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე პოლიტიკაში მოსვლა.

- და რატომ ახლა და არა, მაგალითად, 2012 წელს?

- 2012 წელს ვხედავდი, რომ იყო ძალა, რომელსაც შეეძლო სააკაშვილის რეჟიმის შეცვლა. სააკაშვილმა ბევრი რამ გააკეთა, ამას ნუ დავუკარგავთ, მაგრამ მისი ბოლო წლები აუტანელი იყო ხალხისთვის და ივანიშვილმა შეცვალა კიდეც. მე მაშინ ბიძინა ივანიშვილს გვერდით ვედექი და მხარს ვუჭერდი. პოლიტიკაში ჩემი შემოსვლის საჭიროებას ვერ ვხედავდი.

- ანუ ბიძინა ივანიშვილს ხვდებოდით ხოლმე და ესაუბრებოდით ამ საკითხებზე?

- რა თქმა უნდა. ამასთან დაკავშირებით კადრებიც არსებობს.

- ამ ბოლო დროს თუ ესაუბრეთ?

- არ მისაუბრია, იმიტომ, რომ არ იყო შესაძლებელი. ჩვენ არ შეხვედრივართ დიდი ხანია.

- ვინ იქნება თქვენი პარტიის გამოკვეთილი სახეები?

- ძალიან საინტერესო სახეები მყავს, რომლებსაც ნამდვილად შესტკივათ გული ჩვენს ქვეყანაზე. ბევრი მათგანი უკვე წარვადგინე – ხათუნა ლაგაზიძე, გიორგი რუხაძე, ლადო კახაძე, ლაშა დვალიშვილი, გიორგი თაქთაქიშვილი, აგიტ მირზოევი და სხვები.

- ანუ, ესენი იქნებიან საარჩევნო სიის ათეულში?

- პარტია ჯერ ახლა ჩამოყალიბდა, სიაზე არ გვიფიქრია, მაგის დრო ჯერ კიდევ არის. სიაში ძალიან ბევრი ახალი სახე მოხვდება, ყოველდღიურად ძალიან ბევრი ახალი ადამიანი გვიერთდება.

- ცნობილი პოლიტიკოსები თუ გეყოლებათ გუნდში?

- ვერ გეტყვით, რომ ცნობილები მეყოლება ჩემი მთავარი მიზანია გავზარდოთ ახალი თაობა ისეთი, რომლებიც ქვეყანას განავითარებენ ერთმანეთის პატივისცემით და სიყვარულით. მთავრობაში დღეს ვერცერთ პოლიტიკოსს ვერ ვხედავ. მათ ეს სახელწოდება თანამდებობიდან მიიღეს. არავითარი ნაბიჯი, როგორც პოლიტიკოსებს არც შიდა და საგარეო პოლიტიკაში გადადგმული არ აქვთ. მათ არაფერი გაუკეთებიათ იმისთვის, რომ ქვეყანა განავითარონ. ერთადერთი, რაც მართლა გააკეთეს, ციხეში აღარ არის წამება და ამაზე ქედს ვიხრი მათ წინაშე. სწორედ, ამიტომ ზოგიერთ ადამიანს პატივს ვცემ, ვინც ამაში დიდი როლი ითამაშა. დანარჩენი ამ მთავრობას არაფერი არ გაუკეთებია.

- გიორგი თარგამაძე იქნება თუ არა თქვენს გუნდში?

- გიორგი თარგამაძე ცხოვრებაში ორჯერ მყავს ნანახი. რა თქმა უნდა, არა.

- ვინმესთან თუ მიმდინარეობს კონსულტაციები, ვინც მოგვიანებით შესაძლოა შემოგიერთდეთ?

- თქვენ ისეთი რამე გინდა გითხრათ, რასაც მერე ვეღარ ვიტყვი, რადგან საინტერესო აღარ იქნება.

- პოლიტიკოსები არიან?

- გამოცდილი პოლიტიკოსი დღეს საქართველოში არ არსებობს. ზოგადად არიან ნორმალური პოლიტიკოსები, თუმცა, მთავრობაში საერთოდ არ არიან. ედუარდ შევარდნაძის დროინდელი კადრი არ მეყოლება, თუმცა, ჩემს გუნდში 70 წელს გადაცილებული პირები მყავს და ყველაზე ახალგაზრდები 23 წლისანი არიან. სახელმწიფოს მშენებლობაში ყველა თაობა უნდა მონაწილეობდეს. ვისაც შეუძლია და ძალუძს ქვეყნისთვის რამე გააკეთოს, ჩვენ ამ ადამიანებს გვერდში აუცილებლად დავიყენებთ. ყველა მთავრობის დიდი პრობლემა იყო ის, რომ ებრძოდა წინას. როგორც კი გაიმარჯვებდა, ამბობდა – აი, მე გამარჯვებული ვარო და ჩაგრავდა წინას. უნდა დავინახოთ, რაც კარგი გაკეთდა. ყველას აქვს რაღაც კარგი გაკეთებული – გამსახურდიასაც, შევარდანაძესაც, სააკაშვილსაც და ივანიშვილსაც და ამის არდანახვა იქნება ძალიან დიდი შეცდომა. მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ რაც ცუდი გააკეთეს, როცა ხელისუფლებაში მოვალ, შევახსენო. ქვეყანაში იმიტომაც არ კეთდება არაფერი, რომ ერთმანეთთან დაპირისპირებით არიან დაკავებული. ეს უნდა დავივიწყოთ, წინ ვიაროთ და ქვეყნის წინსვლაზე ვიფიქროთ.

- რომელიმე პოლიტიკურ ძალასთან თუ მიმდინარეობს კონსულტაციები?

- არჩევნებზე დამოუკიდებლად გავდივარ. ვერ ვხედავ კოალიციის საჭიროებას და ვერც შესაბამის ძალას.

- რაც შეეხება პროგრამას, წინასაარჩევნო დაპირებების ძირითადი არსი რა იქნება?

- პირველი, რაც აუცილებლად იქნება, ეს არის სამართლიანობის აღდგენა. სადაც ლევან მურუსიძეა, იქ სამართალზე ლაპარაკი წარმოუდგენელია. მურუსიძე არ არის ერთი პიროვნება, ეს არის ვირუსი, რომელიც მოედო სასამართლო სისტემას. წარმოიდგინეთ, როგორ შეიძლება მურუსიძემ გვერდში პატიოსანი მოსამართლეები დაიყენოს?! დაიყენებს ისეთივეს, როგორიც არის თვითონ. მას ხელი აქვს მოწერილი ისეთ ცუდ საქმეზე, როგორიც არის გირგვლიანის საქმე. სტრასბურგის სასამართლომ ამ მოსამართლეზე ძალიან მკაცრი დადგენილება გამოიტანა, თუმცა, დღევანდელმა ხელისუფლებამ ეს ადამიანი მოსამართლედ აირჩია. ჩვენ ვპირდებით, რომ ყველაფერს გავაკეთებთ კანონიერად. ამასთან დაკავშირებით “საქართველოს განვითარების ფონდმა” კანონპროექტი უკვე მოამზადა.

- ამ ლოზუნგით მოვიდა თავის დროზე “ქართული ოცნებაც”. რატომ ფიქრობთ, რომ დაგიჯერებთ საზოგადოება?

- აუცილებლად აღვადგენთ. ამას უნდა მონდომება და სამართლიანი სასამართლო. ყველაფერი უნდა მოხდეს კანონიერად. ამასთან დაკავშირებით მომზადებულ კანონპროექტს, როგორც კი მოვალთ ხელისუფლებაში, პარლამენტში შევიტანთ. ამით დავიწყებთ.

- რაც შეეხება ქვეყანაში არსებულ სოციალურ ფონს…

- ეკონომიკის მხრივ ძალიან ცუდი მდგომარეობაა. ეკონომიკური ზრდა შარშან 2% იყო, წელს 2,8%-მდე იქნება, რაც კატასტროფაა. ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენ არ ვვითარდებით.

ეკონომიკა განვითარდება მაშინ, როცა ქვეყანაში სამართლიანობა აღდგება – ინვესტორებს შემოსვლა არ შეეშინდებათ. მათ დაცულობა სჭირდებათ.

- ქვეყნის საგარეო კურსს რაც შეეხება, ამ მიმართულებით რა გეგმები გაქვთ?

- საგარეო კურსი გვაქვს დასავლეთისკენ. ჩვენ უნდა შევიდეთ ნატოში, ეს აუცილებელია. ამ ხელისუფლების ორიენტაცია კი გაუგებარია – ნაწილი მარჯვნივ იხრება და ნაწილი მარცხნივ. ვერ ჩამოყალიბდნენ. ახლა ამ განცხადებებმა, რაც მთავრობაში გაკეთდა, შეგვაფერხეს ძალიან. იგივე, რაც ხდება “რუსთავი 2″-ის გარშემო მიმდინარე პროცესები, ეჭვი მიჩნდება, რომ ეს ყველაფერი ხელოვნურად კეთდება, რომ არ მოხდეს ვიზალიბერალაზაცია.

- და ვის აძლევს ხელს ასეთი რამ?

- რუსეთს. რუსი ხალხის მიმართ ჩემი დიდი სიყვარულის მიუხედავად, ვამბობ, რომ რუსეთი ოკუპანტია და არ შეიძლება ამას არ მივაქციო ყურადღება.

- და როგორი პოლიტიკის გატარებას გეგმავთ რუსეთის მიმართ?

- რუსეთი ოკუპანტია და იგი უნდა დავარწმუნოთ, რომ ჩვენ არ ვართ მათი მტრები. კარასინის და აბაშიძის ფორმატი ნორმალურია, მაგრამ ეს არ არის საკმარისი. არ ვამბობ, რომ საელჩო გავხსნათ, მაგრამ უნდა მოინახოს სხვა გზა, რომ ერთმანეთთან მოვილაპარაკოთ, მარტო ვაჭრობა და ტურიზმი საკმარისი არ არის.

- ასეთ დაპირებებს წინასაარჩევნოდ მრავალი პარტია იძლევა და თქვენ რატომ ფიქრობთ, რომ საზოგადოება ხმას მაინცდამაინც თქვენ მოგცემთ?

- ძალიან დიდი შანსი მაქვს, იმიტომ, რომ ბევრი გაჭირვებული ადამიანი მე შემომყურებს. მოვიარე რაიონები, სოფლები და ვიცი ხალხის განწყობა. არ შეიძლება, საქართველოში მარტო ელიტა ცხოვრობდეს კარგად. ხალხს დარწმუნება არ უნდა, ხალხი უკვე დარწმუნებულია.

- ანუ ფიქრობთ, რომ თქვენი ავტორიტეტი იქონიებს გავლენას?

- საზოგადოებას ჩემი იმედი აქვს და არასდროს გავუცრუებ იმედს. აუცილებლად შევასრულებ, რასაც დავპირდები, არცერთი დაპირება არ იქნება შეუსრულებელი. ეს არ არის ფუჭი სიტყვები. ხალხს უნდა დაანახო, რომ შენ ცდილობ. რაიონებში კი, რომ ვიყავი, ხალხი თავის მაჟორიტარ დეპუტატს არ იცნობს.

- ყველა რეგიონში გეყოლებათ მაჟორიტარი კანდიდატები?

- კი, აუცილებლად.

- “საქართველოს განვითარების ფონდს” რა ბედი ეწევა?

- ფონდი დარჩება აუცილებლად, ეს გვჭირდება. როგორც კი მთავრობაში მოვალთ და რამე შეცდომას დავუშვებთ, ფონდი გამოგვაფხიზლებს. თავისი იდეებით მეცნიერულად დასაბუთებულს გვაჩვენებს, თუ რომელია სწორი გზა.

- ფონდს ვინ უხელმძღვანელებს?

- ჯერჯერობით გადაწყვეტილი არ არის. მერაბ ტყეშელაშვილი ასრულებს მოვალეობას და ალბათ დარჩება კიდეც.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 16 მაისი, 2016 წელი

პრეზიდენტის კიდევ ერთი ვეტოს მოლოდინში

ოპოზიცია პრეზიდენტს საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონზე ვეტოს დადებას სთხოვს, თუმცა დარწმუნებულია, რომ უმრავლესობას ვეტოს დაძლევა არ გაუჭირდება

ლიკა ამირაშვილი

რამდენიმე დღის ვნებათაღელვის, კამათისა და სიტყვიერი დაპირისპირების შემდეგ, შაბათ დილით, მმართველი პარტიის ყრილობამდე რამდენიმე საათით ადრე, პარლამენტმა საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონში ცვლილებების შეტანის თაობაზე კანონპროექტი დაამტკიცა. ახალი კანონი ხელმოსაწერად პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილს უახლოეს დღეებში გადაეგზავნება, თუმცა, გამორიცხული არაა, პრეზიდენტმა კიდევ ერთხელ გამოიყენოს ვეტოს უფლება და კანონი თავისი შენიშვნებითურთ პარლამენტს უკან დაუბრუნოს კიდევ ერთხელ განსახილველად.

ყოველ შემთხვევაში, საპარლამენტო ოპოზიცია და ერთ დროს მმართველ კოალიციაში შემავალი “რესპუბლიკელები”, ასევე არასამთავრობოთა ნაწილი პრეზიდენტს ამას ღიად სთხოვენ. ასეთ ალბათობას არც პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში გამორიცხავენ. შეგახსენებთ, რომ პრეზიდენს კანონის ხელმოსაწერად ან ვეტოს დასადებად 10-დღიანი ვადა აქვს და ადმინისტრაციაში აცხადებენ, რომ საბოლოო გადაწყვეტილება ყველა დაინტერესებულ მხარესთან კონსულტაციის შემდეგ იქნება მიღებული.

საპარლამენტო უმრავლესობაში კი აცხადებენ, რომ ინტერესით დაელოდებიან, “შეასრულებს თუ არა პრეზიდენტი “ნაცმოძრაობის” დავალებას”.

რა არ მოსწონს ოპოზიციას

ოპოზიციას წარმოდგენილი კანონპროექტის თითქმის ყველა პუნქტთან დაკავშირებით შენიშვნა აქვს და პროექტს საკონსტიტუციო სასამართლოს პარალიზებისკენ მიზანმიმართულ ნაბიჯს უწოდებს. აღნიშნული კანონპროექტით ცვლილებები შევა საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარის შერჩევის წესში. ახალი რეგულაციით, თამჯდომრის შერჩევას პრეზიდენტის, პარლამენტისა და უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეს შორის შეთანხმება აღარ დასჭირდება და თავად საკონსტიტუციო სასამართლოს მაქსიმუმ სამი მოსამართლე წარადგენს კანდიდატურებს, რის შემდეგაც ფარული კენჭისყრა ჩატარდება.

ასევე ახალი რეგულაციით, საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეს 10-წლიანი უფლებამოსილების ვადის ამოწურვის შემდეგ საქმის განხილვის უფლება უწყდება და მიმდინარე საქმე გადაეცემა მის უფლებაშემცვლელს, ხოლო საქმის განხილვა დაიწყება იქიდან, საიდანაც სასამართლო ჩათვლის საჭიროდ.

საკონსტიტუციო სასამართლოში სულ 9 მოსამართლეა, ერთი თავმჯდომარე და 8 მოსამართლე ქმნის ორ კოლეგიას, სადაც 4-4 მოსამართლეა შესული. ოპოზიცია ასევე აპროტესტებს იმ ნორმას, რომლის მიხედვითაც კოლეგიის 4 წევრიდან ერთს აქვს უფლება განსხვავებული მოსაზრების არსებობის შემთხევაში საქმე პლენუმს გადასცეს.

“რესპუბლიკური პარტიის” წევრი ვახტანგ ხმალაძე “მთელ კვირასთან” საუბრისას აღნიშნავს, რომ საკონსტიტუციო სასამართლოს 4-წევრიან კოლეგიას უფლება აქვს შეაჩეროს კანონის ნორმის მოქმედება მანამ, სანამ საბოლოო გადაწყვეტილება არ იქნება მიღებული.

„ჩვენ ჩავწერეთ, რომ ნორმის შეჩერება ხდება არა საბოლოო გადაწყვეტილების გამოტანამდე, არამედ შეჩერება შეიძლება მოხდეს უფრო ადრე, თუ თავად სასამართლო მიიჩნევს, რომ აღარ არსებობს იმ შედეგების დადგომის საფრთხე, რომლის გამოც მან ნორმა შეაჩერა. შემოვიდა სიახლე, რომელიც ამბობს იმას, რომ თუ მოსარჩელე ნორმის შეჩერებას მოითხოვს, მაშინ კოლეგიამ საქმე განსახილვევად პლენუმს უნდა გადასცეს და მხოლოდ პლენუმს აქვს ნორმის შეჩერების უფლება. მომხრეები ამას იმით ასაბუთებდნენ, რომ ნორმის შეჩერებამ შეიძლება მნიშვნელოვანი შედეგები გამოიწვიოს და ამიტომ ასეთი გადაწყვეტილება უმჯობესიაო, რომ სასამართლოს უფრო ფართო კოლეგიას – პლენუმს გადაეცეს იმისათვის, რომ უფრო მეტმა წევრმა მიიღოს მონაწილეობა ამ გადაწყვეტილების მიღებაში, რათა არასწორი გადაწყვეტილების მიღების რისკი შემცირდეს. ამან გამოიწვია წინააღმდეგობა, თუმცა ეს მაინც ასე იქნება მიღებული”, – აღნიშნა ვახტანგ ხმალაძემ.

სადავოა საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ სხდომის ჩატარების და გადაწყვეტილების მიღების კვორუმი. დღეს საკონსტიტუციო სასამართლო პლენუმი უფლებამოსილია გამართოს სხდომა, თუ სხდომას 6 წევრი ესწრება ანუ 2/3. ახალი წესით კი პლენუმი უფლებამოსილია განიხილოს საკითხი, თუ მას ესწრება წევრთა 2/3-ზე მეტი, ანუ 7 წევრი. კანონის ძველი რედაქციით, გადაწყვეტილება მიღებულად ჩაითვლება, თუკი მას სხდომაზე დამსწრეთა უმრავლესობა დაუჭერს მხარს. ახალი რეგულაციით კი გადაწყვეტილების მისაღებად ნებისმიერ შემთხვევაში 6 მოსამართლის მხარდაჭერაა საჭირო. სწორედ აღნიშნული კანონი იწვევს ყველაზე მეტ დავას მხარეებს შორის. აღნიშნულ ცვლილებას ვახტანგ ხმალაძე პრინციპულად ეწინააღმდეგება და არასწორს უწოდებს.

“რესპუბლიკური ფრაქციასაც მიაჩნია, რომ გადაწყვეტილების მიღებისას კვორუმის გაზრდა 6-მდე, როგორც ამ კანონით არის მიღებული, არასწორია. ამან შეიძლება სასამართლოს გადაწყვეტილების მიღებაში სერიოზული პრობლემები შექმნას. გადაწყვეტილების მიმღები კვორუმის აწევა სახიფათოა და უნდა გაუქმდეს, შესაბამისად, ჩვენ მხარი არ დავუჭირეთ.

“აქვე შეგახსენებთ დღეს როგორია კვორუმი, კანონი ამბობს, რომ გადაწყვეტილება მიიღება დამსწრეთა უმრავლესობით, რაც იმას ნიშნავს, რომ როდესაც სხდომას 9 ან 8 წევრი ესწრება, მაშინ გადაწყვეტილების მიღებას 5 ხმა სჭირდება, ხოლო 6 ან 7 წევრი თუ ესწრება – მაშინ 4 ხმა. ახლა ნებისმიერ შემთხვევაში 6 ხმა იქნება საჭირო, რაც ძალიან მაღალი კვორუმია. გარდა ამ ორი ნაწილისა, რომელიც ეხება ნორმის უფლებამოსილების შეჩერების გადაცემას პლენუმისთვის და მაღალი კვორუმის დაწესებას, მიმაჩნია, რომ სხვა ყველაფერი სწორად გაკეთებულია და ეს იქნება ძალიან სასარგებლო. პარლამენტის უმრავლესობამ არ გაიზიარა ამ ორ საკითხთან დაკავშირებით შენიშვნები და შესაბამისად, კანონი მიიღო”, – აღნიშნა ვახტანგ ხმალაძემ.

როგორც “თავისუფალი დემოკრატების” წევრმა შალვა შავგულიძემ “მთელ კვირასთან” საუბრისას აღნიშნა, სხვადასხვა ნორმასთან დაკავშირებით ალტერნატიული წინადადება ჰქოდათ დაყენებული, თუმცა უმრავლესობამ ისინი არ გაიზიარა. რაც შეეხება მიღებულ კანონს, შავგულიძე მას კატეგორიულად ეწინააღმდგება.

“მიღებული იქნა ის კანონი, რომელიც მიმართულია საკონსტიტუციო სასამართლოს საქმიანობის და კონსტიტუციური სამართალწარმოების პარალიზებისაკენ. დღეს აბსურდი და სრულიად წარმოუდგენელია საერთოდ კოლეგიის საქმიანობაში და სასამართლოს ორგანოს საქმიანობაში, როდესაც უმცირესობას კოლეგიის შემადგენლობაში შეუძლია მიიღოს გადაწყვეტილება უმრავლესობის ნების საწინააღმდეგოდ. მაგალითად, საკონსტიტუციო სასამართლოში არის ორი კოლეგია 4-4 მოსამართლისგან შემდგარი. წარმოდგენილი კანონპროექტის მიხედვით, თითო კოლეგიაში იმ 4 მოსამართლიდან ერთ მოსამართლეს თუ ექნება სურვილი, შეუძლია კოლეგიას საქმის წარმოება ააცილოს და პლენუმს გადასცეს. ანუ, კოლეგიაში სამი მოსამართლე თუ მიიჩნევს, რომ ეს საქმე კოლეგიის განსჯადია, მაგრამ ერთს მიაჩნია, რომ არაა კოლეგიის განსჯადი, ერთი აზრი სჯობნის სამი მოსამართლის აზრს და საქმე პლენუმს გადაეცემა. ასევე კოლეგიას სადავო ნორმის შეჩერების უფლება ჩამოერთმევა იმ შემთხვევაში, თუკი სასამართლო მიიჩნევს, რომ სადავო ნორმას შეუძლია გამოუსწორებელი ზიანი მიაყენოს მხარეებს, მანამდე სანამ სასამართლო ამ საკითხზე საბოლოო გადაწყვეტილებას არ მიიღებს. ამის უფლება წაართვეს კოლეგიას და ამის განხორციელება შეუძლია პლენუმს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ეს დროში გაიწელება და სასწრაფო ეფექტს კარგავს. ეს ღონისძიება იმიტომაა მოფიქრებული, რომ ამ ნორმის მოქმედებამ შეიძლება გამოუსწორებელი ზიანი მიაყენოს და როდესაც ეს პლენუმს გადაეცემა, ეს ხომ დროში გაიწელება.

ფაქტობრივად კოლეგიის საქმიანობა უქმდება და ყველა შემთხვევაში შესაძლებელია პლენუმზე გაიგზავნოს. პლენუმზე კი შემოთავაზებულია ისეთი კვორუმი, საქმის განხილვისათვის და ასევე გადაწყვეტილების მიღებისათვის, რომ იქ უმცირესი რაოდენობის მოსამართლეები იქნება საჭირო, რომ ხელისუფლებამ მისთვის არასასურველი გადაწყვეტილებები დაბლოკოს. პლენუმი 9 მოსამართლისგან შედგება, მას შეუძლია საქმე განიხილოს მინიმუმ 7 მოსამართლით. გადაწყვეტილების მიღებისათვის საჭიროა არა კვალიფიციური უმრავლესობა, არამედ არანაკლებ 6 მოსამართლისა. პლენუმს შეუძლია საქმე განიხილოს ან 7 მოსამართლით, ან 8 მოსამართლით, ან 9 მოსამართლით. გადაწყვეტილების მიღება შეუძლია მხოლოდ 6 მოსამართლეს.

პლენუმი საქმეს თუ 7 მოსამართლით განიხილავს და 5 მხარს უჭერს გადაწყვეტილებას და 2 წინააღმდეგია, გამოდის, გადაწყვეტილება მიღებული არ არის. გამოდის, რომ 2-მა მოსამართლემ 5 მოსამართლის პოზიცია დაბლოკა. ფაქტობრივად, როგორი შემადგენლობითაც უნდა განიხილონ სამი ვარიანტიდან, ნებისმიერ შემთხვევაში მოსამართლეების უმცირესობას შეუძლია უმრავლესობის პოზიცია დაბლოკოს.

როგორ ფიქრობთ, ასეთი სასამართლო მსოფლიოში არსებობს, სადაც გადაწყვეტილებას უმცირესობა იღებს? ეს იმიტომ ხდება, რომ “ქართულ ოცნებას” არ ეიმედება, რომ სასამართლოს გააკონტროლებს და საკუთარი ნების ქვეშ მოაქცევს. ამიტომ იმედი აქვს, რომ სამი მოსამართლით გააკონტროლებს სასამართლოს”, – აღნიშნა შალვა შავგულიძემ.

ორგანიზაციის “საქართველოს დემოკრატიული ინიციატივა” გამგეობის წევრი გიორგი მშვენიერაძე “მთელ კვირასთან” საუბრისას მიღებული კანონპროექტის იმავე ნორმებს არ ეთანხმება.

“იურისტებში, რომლებიც ამ სფეროში მუშაობენ, გარკვეული მოსაზრებები არსებობს, თუ როგორ გაძლიერდეს სასამართლო იმისათვის, რომ პროცედურულად უკეთესად შეძლოს საქმის განხილვა. ამის ნაცვლად ჩვენ მივიღეთ ხელისუფლებისგან საკანონმდებლო ცვლილებები, რომელიც არათუ გააუარესებს, არამედ სასამართლოს დამოუკიდებლობას შეუზღუდავს და კიდევ უფრო გაართულებს საქმეთა განხილვას. რაც ყველაზე მთავარია, პრობლემას შეუქმნის სასამართლოს მიუკერძოებლობას და მის ნდობას საზოგადოებაში. ეს არის არსი, რითაც თავად ამ კანონის მიღება იყო არასწორი. ამ კანონს გააჩნია ერთადერთი მოტივი – ეს არის პასუხი სასამართლოს დაუმორჩილებლობაზე ხელისუფლების მიმართ. ხელისუფლება ამ ცვლილებით ცდილობს ბოლომდე დაიმორჩილოს სასამართლო. მარტივად რომ შევაჯამოთ საკითხი, ასეა – ფაქტობრივად საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეთა 9-წევრიან შემადგენლობაში ერთს შეუძლია ვეტო დაადოს ყველა გადაწყვეტილებას. ხელისუფლება ახალი რეგულაციებით ფაქტობრივად შეუძლებელს გახდის სასამართლოს მიერ დადებითი გადაწყვეტილების მიღებას”, – აღნიშნა მშვენიერაძემ.

იქნება თუ არა მარგველაშვილის კიდევ ერთი ვეტო

არასამთავრობო ორგანიზაციები და საპარლამენტო უმცირესობა საქართველოს პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილს მოუწოდებენ, რომ “საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ” მიღებულ კანონთან მიმართებით ვეტო გამოიყენოს. პრეზიდენტისათვის კანონპროექტის გადაგზავნისთვის პარლამენტს შვიდდღიანი ვადა აქვს, ხოლო პრეზიდენტს გადაწყვეტილების მისაღებად – 10 დღე. რა გადაწყვეტილებას მიიღებს პრეზიდენტი, ჯერჯერობით ცნობილი არ არის, თუმცა, უმცირესობა იმედოვნებს, რომ ვეტოს გამოიყენებს.

პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსის გიორგი აბაშიშვილის განცხადებით, პრეზიდენტი გადაწყვეტილებას კონსულტაციების საფუძველზე მიიღებს.

“დაველოდებით საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონპროექტის გადმოგზავნას პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში. გავმართავთ კონსულტაციებს ყველა დაინტერესებულ მხარესთან და ამის შემდგომ მიიღებს პრეზიდენტი გადაწყვეტილებას”, – განაცხადა გიორგი აბაშიშვილმა. მისი თქმით, ის, რომ კანონის მიღება ვენეციის კომისიის დასკვნის მიღებამდე მოხდა, გარკვეულ კითხვის ნიშნებს ბადებს.

“საქართველოს პრეზიდენტისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ საკონსტიტუციო სასამართლოს ეფექტიან ფუნქციონირებას არ შეექმნას არანაირი საფრთხე. ამასთან დაკავშირებით პრეზიდენტმა საკუთარი შეშფოთება გააცნო როგორც პრემიერ-მინისტრს, ისე საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარეს. ამის შესახებ უშიშროების საბჭოს მდივანმაც ისაუბრა საკომიტეტო მოსმენის დროს. ჩვენ დაველოდებით ამ კანონის გადმოგზავნას პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში, შემდგომ გავმართავთ კონსულტაციებს ყველა დაინტერესებულ მხარესთან და ამის შემდგომ მიიღებს პრეზიდენტი შესაბამის გადაწყვეტილებას”, – განაცხადა გიორგი აბაშიშვილმა.

როგორც ვახტან ხმალაძემ ჩვენთან საუბრისას აღნიშნა, პრეზიდენტის მხრიდან ვეტოს გამოყენების ალბათობა ძალიან დიდია.

“თავისუფალი დემოკრატების” წევრი შალვა შავგულიძე კი იმედს გამოთქვამს, რომ პრეზიდენტი ვეტოს უფლებას გამოიყენებს და საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონს ვეტოს დაადებს.

ეროვნული ფორუმის” წევრი ანი მიროტაძე “მთელ კვირასთან” საუბრისას აღნიშნავს, რომ არ იცის, გამოიყენებს თუ არა პრეზიდენტი ვეტოს უფლებას, თუმცა, ამის მოსაზრებაც არსებობს.

„არსებობს მოსაზრება, რომ პრეზიდენტი ვეტოს უფლებას გამოიყენებს. არასამთავრობო ორგანიზაციებმაც მიმართეს ამ თხოვნით. “ეროვნული ფორუმის” სახელით გეუბნებით, რომ ამ ინიციატივაზე ბევრი ვიფიქრეთ. როდესაც პირველი ვარიანტი შემოვიდა, ჩვენ რამდენიმე შენიშვნა გვქონდა, შენიშვნები გათვალისწინებული იქნა და შესაბამისად, მხარი დავუჭირეთ. რა თქმა უნდა, სადავო მუხლები არსებობს, რომლებთან დაკავშირებითაც შესაძლოა უფრო მეტი უნდა გვემსჯელა. ჩვენი მოთხოვნა იყო, რომ როგორმე ვენეციის კომისიის დასკვნას დავლოდებოდით, მაგრამ ჩვენ დაახლოებით თვენახევარში პრაქტიკულად საკანონმდებლო საქმიანობას ვასრულებთ, რაც იმას ნიშნავს, რომ დროში ვერ მოესწრებოდა”, – განაცხადა ანი მიროტაძემ.

დაძლევს თუ ვერა პარლამენტი ვეტოს

“საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ” კანონი პარლამენტმა მესამე მოსმენით 81 ხმით მიიღო. იმ შემთხვევაში, თუ პრეზიდენტმა ვეტოს უფლება გამოიყენა, პარლამენტს ვეტოს დასაძლევად იგივე რაოდენობის ხმები დასჭირდება. ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის მიერ მომზადებულ კანონპროექტს მხარს არ უჭერენ “ნაციონალური მოძრაობა”, “თავისუფალი დემოკრატები” და “რესპუბლიკელები”. “ნაციონალური მოძრაობის” წევრებმა კენჭისყრის წინ პროტესტის ნიშნად სხდომათა დარბაზიც დატოვეს.

ვახტანგ ხმალაძე მიჩნეევს, რომ იმის მიხედვით, რომ ვეტოს დაძლევას იმდენივე რაოდენობა სჭირდება, რამდენიც მის მიღებას, სავარაუდოდ, ხმათა უმრავლესობის მოგროვებას შეძლებს.

შალვა შავგულიძეც არ გამორიცხავს, რომ ვეტო დაძლეული იქნება.

“სამწუხაროდ, დღეს პარლამენტში უმრავლესობას აბსოლუტურად არ აინტერესებს ქვეყნის მართვა, დემოკრატიულ სახელმწიფოდ ჩამოყალიბება, იმ სტანდარტების დანერგვა, რომელიც საჭიროა დასავლური ღირებულებების ჩამოყალიბებისთვის. მათი ერთადერთი სადარდებელი ისაა, რომ როგორმე ხელისუფლებაში დარჩნენ. ამიტომ, სამწუხაროდ, იმდენი პარლამენტის წევრი მოიძებნება, რომ ვეტო დაძლიონ. მაგრამ ეს ყველაფერი დროებითი იქნება, რადგან ამის განხილვა გაგრძელდება საერთაშორისო ორგანიზაციებში. ხელისუფლება, რომელიც ყველაფრის თავის დაქვემდებარებაში მოქცევას ცდილობს, როგორც წესი, დიდხანს ხელისუფლებაში არ რჩება”, – განაცხადა შალვა შავგულიძემ.

“ეროვნულმა ფორუმმა” აღნიშნულ კანონპროექტს მხარი დაუჭირა. ანი მიროტაძე “მთელ კვირასთან” საუბრისას პრეზიდენტს სთხოვს, რომ ვეტოს უფლების გამოყენების შემთხვევაში, საფუძვლიანი და არგუმენტებული შენიშვნები გამოაგზავნოს.

“მიუხედავად იმისა, ვიყავი თუ არა უმრავლესობაში, ვეტოს დაძლევა ჩემი თვითმიზანი არასოდეს ყოფილა. ყოველთვის, როდესაც პრეზიდენტი ვეტოს უფლებას იყენებდა, ველოდებოდი საფუძვლიან და არგუმენტებულ შენიშვნებს. იმ შემთხვევაში, თუ დადასტურებული იქნება, მის მიერ შემოთავაზება სჯობს ჩვენსას, მაშინ მხარს დავუჭერ და აუცილებლად განვიხილავ. მოვუწოდებ და ვთხოვ პრეზიდენტს, რომ არგუმენტებული და საფუძვლიანი შენიშვნები გამოგვიგზავნოს”, – აღნიშნა ანი მიროტაძემ.

———————–

„კვირის პალიტრა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “ყრილობამ მეტად გამოაჩინა წინასაარჩევნო პროცესში ივანიშვილის ჩართვის აუცილებლობა” // “კვირიკაშვილის ფიგურა მაძლევს იმის იმედს, რომ “ქართული ოცნება” ოთხი თვის შემდეგ მოახერხებს სიტუაციის შემობრუნებას“

ნათია დოლიძე

როგორც მოსალოდნელი იყო, “ქართული ოცნების” მე-4 ყრილობაზე პარტიის ახალ თავმჯდომარედ პრემიერ-მინისტრი გიორგი კვირიკაშვილი აირჩიეს, თუმცა ბევრისთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა პოლიტსაბჭოს განახლებული შემადგენლობა, რომლის რიგებში დარჩნენ ძველი წევრები: კახა კალაძე, ზვიად კვაჭანტირაძე, გედევან ფოფხაძე, გიორგი ვოლსკი, მანანა კობახიძე, ეკა ბესელია, ირაკლი სესიაშვილი, ირაკლი ტრიპოლსკი, თემურ ჭკუასელი, დავით საგანელიძე და ნოდარ ხადური, პოლიტიკურ საბჭოს შეუერთდა პარტიის აღმასრულებელი მდივანი ირაკლი კობახიძეც. ახალი წევრებიდან კი საზოგადოება მხოლოდ ევროინტეგრაციის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრ დავით ბაქრაძეს იცნობს, რომელთან ერთად პარტიის მმართველობით ორგანოში შევიდნენ: დავით კოღუაშვილი, მამუკა მდინარაძე, ირინე ფრუიძე, რომან კაკულია, სოფიო კილაძე, აკაკი ზოიძე და ზვიად გონაძე. ინტერვიუ ექსპერტ მამუკა არეშიძესთან ყრილობაზე გიორგი კვირიკაშვილის სიტყვის შეფასებით დავიწყეთ:

- ამ ტიპის ღონისძიებებზე პარტიის საპროგრამო სიტყვა აქვთ ხოლმე მომზადებული. ამგვარი იყო გიორგი კვირიკაშვილის გამოსვლაც, თუმცა მასში, ვფიქრობ, მისი შეხედულებებიც გამოჩნდა, განსაკუთრებით – საგარეო ვექტორსა და ოკუპაციაზე საუბრისას. მან კვლავ განაცხადა, რომ ქვეყნის დასავლური კურსი არ შეიცვლება და არც ოკუპაციას შეურიგდება საქართველო. კვირიკაშვილმა ასევე ილაპარაკა ეკონომიკურ მიმართულებებსა და ამ სფეროში დაგეგმილ მნიშვნელოვან პროექტებზე. ვისურვებდი, მას მეტად გაემახვილებინა ყურადღება რეგიონში არსებულ სიტუაციასა და ქვეყნის წინაშე არსებულ გამოწვევებზე, მაგრამ ერთ სიტყვაში, ალბათ, რთულია, ბევრი რამ ჩაატიო. კარგია, რომ ბოლოს და ბოლოს “ქართულ ოცნებას” ჰყავს ახალი თავმჯდომარე და იმედი მაქვს, კვირიკაშვილი შეძლებს პარტიის საქმიანობის უშეცდომოდ და სწორად წარმართვას. “ქართულ ოცნებას” ეს ნამდვილად სჭირდება.

რაც შეეხება პოლიტსაბჭოს, ის განახლდა, თუმცა, გარდა დავით ბაქრაძისა, ეს ადამიანები ჩემთვის, როგორც ბევრისთვის, უცნობები არიან. მათი დადებითი მხარე ის არის, რომ პოლიტიკური წარსული არ ამძიმებთ და საკუთარ პროფესიებში წარმატებებსაც მიაღწიეს. ჩემი აზრით, კარგი იქნებოდა მათ ჯერ მონაწილეობა მიეღოთ პარტიულ ცხოვრებაში, თავი გამოეჩინათ და მერე აერჩიათ პოლიტსაბჭოში, როგორც ხდება ხოლმე… იმედი ვიქონიოთ, რომ ისინი მოახერხებენ პოლიტიკურ ასპარეზზე თავის გამოჩენას. რაც შეეხება ძველ წევრებს, ველოდი, რომ იმ ცნობილი სკანდალების შემდეგ ეკა ბესელია და მანანა კობახიძე აღარ იქნებოდნენ პარტიის პოლიტსაბჭოში, მაგრამ ასე არ მოხდა. ჩემი აზრით, ერთი ადამიანის (გვარ-სახელს არ დავასახელებ) ადგილი ნამდვილად არ არის ამ ორგანოში. მან ძალიან ბევრი გააფუჭა და გვარიანად აზარალა პარტიის იმიჯი.

- ბევრი ელოდა, რომ მმართველი პარტიის სიის კონტურები გამოიკვეთებოდა…

- გამოიკვეთა კიდეც. ეს ახალი სახეები, რომლებიც უკვე პოლიტსაბჭოში არიან, აუცილებლად მოხვდებიან სიის ოცეულში.

- ყრილობაზე მისულმა ექსპრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ მას არ მიუღია პოლიტსაბჭოს წევრების შერჩევაში მონაწილეობა…

- მე როგორც გავარკვიე, ახალი წევრებიდან რამდენიმეს ხანგრძლივი ურთიერთობა აკავშირებს გიორგი კვირიკაშვილთან, ამიტომ ვფიქრობ, მას მიეცა საშუალება, საკუთარი კანდიდატურები შეეყვანა პოლიტსაბჭოში და შესაძლოა, ამაში ივანიშვილმა მართლაც არ მიიღო მონაწილეობა. ყრილობამ, ჩემი აზრით, უფრო მეტად გამოაჩინა წინასაარჩევნო პროცესში ბიძინა ივანიშვილის ჩართვის აუცილებლობა. ის დაგვპირდა, რომ ერთ კვირაში მიმართავს საზოგადოებას წერილით. ჩვენ საინტერესო გამოცდილება გვაქვს ბიძინა ივანიშვილის წერილობითი მიმართვების. ვფიქრობ, ეს იქნება წინასაარჩევნო წერილი, საპროგრამო დეტალებით.

- საქართველოში ქართულ-ამერიკული სწავლების – “ღირსეული პარტნიორი 2016″ – ფარგლებში სამხედრო წვრთნები მიმდინარეობს, რომელსაც საპარლამენტო უმრავლესობის ზოგიერთი წევრის უცნაური შეფასებები მოჰყვა, რუსეთის საგარეო უწყებამ კი ეს წვრთნები პროვოკაციად შეაფასა…

- ჩვენი ურთიერთობა დასავლეთსა და ნატოს სტრუქტურებთან, როგორც პროცესი, ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანი და საჭიროა. ვიღაცას, ალბათ, ცინიკურად მოეჩვენება, მაგრამ შესაძლოა, უფრო მნიშვნელოვანიც კი, ვიდრე შედეგი. არადა, სწორედ შედეგია ხოლმე ჩვენში კამათის მიზეზი, ანუ უნდა გახდეს თუ არა საქართველო ნატოს წევრი. ამ იდეის მოწინააღმდეგეებს არგუმენტად მოჰყავთ ის, რომ ამ ეტაპზე ნატოში ჩვენს მიღებას არავინ აპირებს. ეს ასეა და უახლოეს მომავალში ამის შანსი მცირეა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ევროატლანტიკური სტრუქტურებისკენ ნაბიჯები არ უნდა გადაიდგას. რუსეთში ძალიან კარგად იციან, რომ საქართველოს ნატოში გაწევრება უახლოეს მომავალში არ მოხდება, აქედან გამომდინარე, მათი შეფასება, რომ ეს წვრთნები თურმე პროვოკაციული აქცია იყო, დიპლომატიური ნაბიჯია, ანუ განცხადება განცხადებისთვის და ამას რეალური საფრთხე არ მოჰყვება.

რატომ არის ეს პროცესი აუცილებელი, ანუ ევროატლანტიკური სტრუქტურებისკენ ჩვენი გზის მნიშვნელობა რატომ უნდა განვიხილოთ ქვეყნის საგარეო პოლიტიკურ ჭრილში? მე ვგულისხმობ პოლიტიკის მრავალმხრივობას. მიმაჩნია, რომ რუსეთთან დიალოგიც უნდა ვცადოთ, სავაჭრო-ეკონომიკურ ფორმატში მაინც. ჩვენ ეს ორი მიმართულება სიტუაციის დასაბალანსებლად გვჭირდება. სხვა შემთხვევაში იმავე მდგომარეობაში აღმოვჩნდებით, როგორშიც აღმოჩნდა სომხეთი, რომელიც ექსტრემალურ სიტუაციაში მთავარმა მოკავშირემ უცებ მიატოვა როგორც სამხედრო, ისე პოლიტიკური თვალსაზრისით. ვგულისხმობ ყარაბაღის მოვლენებს. როცა სომხეთს ყველაზე მეტად სჭირდებოდა მოკავშირის გვერდით დგომა, მას ზურგი აქცია არა მხოლოდ რუსეთმა, არამედ ევრაზიული კავშირის წიაღში შექმნილმა უსაფრთხოების და თანამშრომლობის სისტემამ. ასეთ მდგომარეობაში რომ არ აღმოვჩნდეთ, მანევრირებისთვის უნდა დავიტოვოთ რაც შეიძლება დიდი სივრცე. ამიტომაც გვჭირდება ევროატლანტიკური პროცესი. რაც შეეხება თვითონ წვრთნებს, ეს მართლაც უნიკალური მოვლენაა. ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ამ წვრთნების შედეგად იქმნება ქართული ქვედანაყოფი, რომელსაც ნატოს ქვედანაყოფის სახელი ენიჭება. მნიშვნელოვანია, როგორ გაგრძელდება ეს წამოწყება, ქვედანაყოფი დეკორატიული წარმონაქმნი იქნება თუ ქმედითი… ვიმეორებ, ჩვენ ეს ყველაფერი გვჭირდება პოლიტიკური ვაჭრობისთვის, რის გარეშეც პატარა ქვეყნის პოზიციები ძალიან მყიფეა, განსაკუთრებით ისეთ გეოპოლიტიკურ სივრცეში, როგორიც კავკასიაა.

- “ქართული ოცნების” ზოგიერთი წარმომადგენლის მიერ ნატოს მისამართით გაკეთებულმა განცხადებებმა მმართველი ძალის საგარეო პოლიტიკურ ვექტორზე ბევრი კითხვა გააჩინა. გაეცა ყრილობაზე ამ კითხვებს პასუხი?

- ვფიქრობ, რომ გაეცა. გასაგებად თქვა პრემიერმა კვირიკაშვილმა, ვინც დასავლური კურსის მიმართ სკეპტიკურად არის განწყობილი, მათი ადგილი ჩვენთან არ არისო. ხომ დაინახეთ, ყრილობაზე არც თამაზ მეჭიაური ჩანდა სადმე, არც ზოგიერთი სხვა.

- იწყება წინასაარჩევნო პროცესი. დადგენილია თარიღიც და ისიც, როდის დაიწყება წინასაარჩევნო კამპანია… ერთი მხრივ, მოწმენი ვართ კოალიციის დაშლისა და ვხედავთ, რომ შიდა დაპირისპირება მწვავე ხასიათს იღებს, მეორე მხრივ, ჩნდებიან ახალი პოლიტიკური მოთამაშეები: “ნაციონალური მოძრაობიდან” წავიდა გიორგი ვაშაძე, ახალ მოძრაობას ქმნის და პოლიტიკაში დიდი გეგმებით მოვიდა პაატა ბურჭულაძე…

- იმდენი პოლიტიკური ორგანიზაცია ცდილობს მზის ქვეშ ადგილის მოპოვებას, რომ პროგნოზების გაკეთება ჯერ ნაადრევი მგონია. როგორც ვხედავთ, ასპარეზზე გამოდიან ახალი პოლიტიკური ძალები, რომელთაც ლიდერიც ჰყავთ და რესურსებიც აქვთ… რეგიონული თვალსაზრისით მნიშვნელოვანია ოქრუაშვილის პოლიტიკური გააქტიურება, ასპარეზზე გამოჩნდა ლევან მამალაძეც… მე მგონია, რომ როგორც ბურჭულაძის, ასევე ვაშაძის ახალ პოლიტიკურ ძალას აქვს პარლამენტში მოხვედრის შანსი. ამბობენ, თითქოს ბურჭულაძე “ნაციონალური მოძრაობის” სატელიტია, ხოლო ვაშაძის უკან ვანო ჩხარტიშვილი დგას, მაგრამ ამის მტკიცება დოკუმენტების გარეშე ძნელია, თუმცა უახლოეს მომავალში ბევრი რამ გამოჩნდება.

- ჩვენ უკვე მოვისმინეთ პაატა ბურჭულაძის პოლიტიკური განცხადება. თქვენი აზრით, რამდენად სწორად იყო გამოკვეთილი აქცენტები?

- ჩემი აზრით, განცხადება ძირითადად გამართული იყო. პაატა ბურჭულაძემ სცადა, იმ კითხვებზე გაეცა პასუხი, რომლებიც არ არსებობს. შეიძლება ვინმეს მისი განცხადება ლოზუნგების ნაკრებად მოეჩვენა, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით. მოკლედ, პოლიტიკურ სივრცეში გამოჩნდა ორგანიზაცია, რომელსაც სხვა პოლიტიკურ ორგანიზაციებზე არანაკლები პრეტენზია აქვს, რომ არჩევნებში გაიმარჯვებს.

არსებობს ვერსია, თითქოს მის უკან რუსეთის აჩრდილი დგას. როგორც ვიცი, მას ახლახან ამერიკასა და ევროპაში მნიშვნელოვანი ვიზიტები ჰქონდა; ვიცი, ვის შეხვდა. თუ პაატა ბურჭულაძეს რუსეთთან კავშირი აქვს, მათ ამის შესახებ აუცილებლად ეცოდინებოდათ და მას არც კი შეხვდებოდნენ. ასევე მგონია, რომ “ნაციონალები” ხელოვნურად წარმოაჩენენ ისე, თითქოს პაატა ბურჭულაძესთან ჰქონდეთ კავშირი. ბურჭულაძის განცხადების ყველაზე სუსტი ნაწილი მაინც ის მგონია, როდესაც მან ივანიშვილს არაფორმალური ბატონი” უწოდა.

თქვენი გაზეთის საშუალებით არაერთხელ მითქვამს და ახლაც ვიმეორებ: ჩემთვის მნიშვნელობა არა აქვს, ფორმალურია თუ არაფორმალურია მმართველობა, მით უმეტეს, რომ მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში არსებობს ასეთი ტიპის გამოცდილება. აშშ-შიც კი არსებობს ჯგუფი ადამიანებისა, რომლებიც წლების განმავლობაში ქმნიდნენ ამერიკის პოლიტიკას და რომელთა კონსოლიდირებულ აზრს უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე სენატორთა ჯგუფისას.

- შექმნილ ვითარებაში როგორია მმართველი ძალის შანსი?

- დღევანდელი გადასახედიდან “ქართული ოცნების” შანსი მაინცდამაინც მიმზიდველი არ ჩანს… ხალხი ყველაზე მეტად იმას ედავება ხელისუფლებას, რომ სამართლიანობის აღდგენა ვერ მოხერხდა და მოხდა ყოფილი “ნაციონალების” პორტირება. განსაკუთრებით კი იმ ადამიანებზე ამახვილებენ ყურადღებას, ვისაც წინა ხელისუფლების დროს დანაშაული აქვს ჩადენილი. ბევრი უკმაყოფილოა იმითაც, რომ ყრილობაზე ზოგიერთი პარტიის დამფუძნებელიც კი არ დაპატიჟეს. მაგრამ იმედი მაქვს, კვირიკაშვილის თავმჯდომარეობით მდგომარეობა სრულიად შეიცვლება. ჩემი აზრით, ოთხი თვის შემდეგ “ქართული ოცნება” მოახერხებს სიტუაციის შემობრუნებას. თქვენ მკითხავთ, რა მაძლევს ამის იმედს. რასაკვირველია, კვირიკაშვილის ფიგურა. ასევე ლოგიკურია მმართველი პარტიის წინასაარჩევნოდ გააქტიურება და უამრავი საქმის ყველას დასანახავად კეთება. ვიცი, რა ჩანაფიქრიც აქვს “ქართულ ოცნებას” პროექტების რეალიზაციის თვალსაზრისით, რაც, შეიძლება დაგვიანებულია, მაგრამ სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს.

„კვირის პალიტრა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: “მურუსიძე ვირუსია“!.. // “ვინ უნდა გამოუტანოს განაჩენი სააკაშვილს ან ვინმე სხვას? მურუსიძემ?” // „ბიძინა ივანიშვილის პრობლემაა ის, რომ სიმართლის მთქმელი არა ჰყავს და სხვა სამყაროში ცხოვრობს“

ნათია დოლიძე

მას მერე, რაც ცნობილმა საოპერო მომღერალმა პაატა ბურჭულაძემ “საქართველოს განვითარების ფონდი” შექმნა, არ წყდებოდა მითქმა-მოთქმა, რომ ის პოლიტიკაში მოსასვლელად ემზადებოდა. რამდენიმე დღის წინ მსოფლიო ბანმა განცხადება გაავრცელა და საზოგადოებას პოლიტიკური მოძრაობის – “სახელმწიფო ხალხისთვის“ – შექმნა აუწყა. “იმედი, იმედგაცრუება, პროტესტი – ესაა მანკიერი წრე, რომელზეც 25 წელი ვტრიალებთ. ჩვენ უნდა გავარღვიოთ ეს მანკიერი წრე და ქვეყანა გავიყვანოთ სამშვიდობოს. შეუძლებელია, ვერ დაინახოს ადამიანმა, რომ ამ 25-მა წელმა გაიარა, ეს ეპოქა დასრულდა, ის წარსულია, უკან აღარ დაბრუნდება”, – ვკითხულობთ განცხადებაში. ბურჭულაძის თქმით, ვიდრე პოლიტიკური მოძრაობის ჩამოყალიბებას გადაწყვეტდნენ, ქვეყნის კრიზისიდან გამოყვანის თავიანთი მოსაზრების ხელისუფლებისთვის გაზიარება სცადეს, თუმცა არ მოუსმინეს, რის მერეც პოლიტიკაში წასვლა გადაწყვიტეს. კონკრეტულად რაში მდგომარეობს ეს ხედვა? – ამ კითხვით დავიწყეთ ინტერვიუ უკვე პოლიტიკაში მოსულ პაატა ბურჭულაძესთან:

- დავასახელებდი კონკრეტულ პრობლემას, რომელიც სახელმწიფოშია და რისი გამოსწორების გზაც ჩვენ შევთავაზეთ, მაგრამ რთულია რომელიმეს გამორჩევა, რადგან დღეს ქვეყანაში არ არის სფერო, ეკონომიკით დაწყებული, სადაც ზრდის ტემპი ასეთი დაბალია, სამართლით დასრულებული, ურთულესი ვითარება რომ არ იყოს. ყველაზე მეტად ამ ეტაპზე მაღელვებს სამართლიანობასთან, სამართლის უზენაესობასთან დაკავშირებული პრობლემა, რაზეც, სხვათა შორის, მიბმულია ეკონომიკური პროცესებიც. რატომ არ ვითარდება ქვეყნის ეკონომიკა? იმიტომ, რომ ინვესტორებს არ შემოაქვთ ქვეყანაში ფული, ეს კი იმის ბრალია, რომ ისინი უფრთხიან უსამართლო სასამართლო სისტემას, რომლის პირობებში მათი უფლებები სათანადოდ დაცული არაა. ვიდრე სასამართლო სისტემაში იქნებიან მურუსიძე და მისთანები, წარმოუდგენელია, ქვეყანა განვითარდეს. მურუსიძე არ არის მხოლოდ ერთი ადამიანი, ეს ვირუსია, რომელიც თავის გარშემო ბევრ მურუსიძეს გულისხმობს. ეს ყველაფერი დაიწყო “ნაციონალურმა მოძრაობამ”, რაც ახალმა ხელისუფლებამ შეისრუტა და კიდევ უფრო გააღვივა. “ქართული ოცნების” ხელისუფლებამ გაამართლა და მხარი დაუჭირა ადამიანს, რომლის გამოტანილი განაჩენი უსამართლოდ თვით სტრასბურგის სასამართლომ ცნო. ვიდრე მურუსიძე იქნება ამ სისტემაში, საქართველოს მოქალაქე სამართალს ვერ იპოვის. სამწუხაროდ, დღევანდელ ხელისუფლებასაც მურუსიძე “შავი საქმის” საკეთებლად სჭირდება. ეს ყველაფერი კი ქვეყანას უკან სწევს.

- თქვენი ოპონენტები ხშირად სვამენ კითხვას, თუ ხედავდით, რომ ამგვარი დანაშაულებრივი სისტემა მოქმედებდა წინა ხელისუფლების დროსაც, რაც ახლაც განაცხადეთ, მაშინ იმ ცხრა წლის განმავლობაში რატომ არ აპროტესტებდით ამ ყველაფერს?

- ამაზე არაერთხელ გავეცი პასუხი. ყოველთვის ვაპროტესტებდი იმას, რაც გასაპროტესტებლად მიმაჩნდა. არსებობს ვიდეოფირი, როდესაც 1989 წლის 9 აპრილის შემდეგ, შვეიცარიაში საქველმოქმედო კონცერტისას, უცხოეთში ერთ-ერთმა პირველმა გავაპროტესტე მომხდარი. თუ საქართველოში არ ვიყავი და აქ არ ვლაპარაკობდი, საზღვარგარეთ გამოთქმული პროტესტი პროტესტი არ არის?! ვერავინ დაასახელებს შემთხვევას, როდესაც არ ვიყავი ჩემი ქვეყნის გვერდით.

- თუმცა სააკაშვილის წინააღმდეგ თქვენი კრიტიკული აზრი ჩვენში მაინცდამაინც არ ახსოვთ...

- არ ვიცი, რატომ არ ახსოვთ… სააკაშვილისგან მე ისეთი დარტყმა მივიღე, რაც ბევრს არ მიუღია – ერის მოღალატედ გამომაცხადეს, როდესაც მოსკოვში ჩავედი და ბავშვების დასახმარებლად გამართულ კონცერტში მონაწილეობა მივიღე. მიუხედავად იმისა, რომ მომთხოვეს, არ წავსულიყავი, მე მაინც წავედი, ეს არ იყო პროტესტი?! თანაც ეს იყო კონცერტი ბავშვების დასახმარებლად, მე გაეროს ბავშთა ფონდის კეთილი ნების ელჩი ვარ და ვალდებული ვიყავი ეროვნების მიუხედავად ავადმყოფ ბავშვებს დავხმარებოდი. სიკეთეს ეროვნება არ აქვს. ჩემი თვალით მაქვს ნანახი ტელევიზიებით გაშვებული გაყალბებული სიუჟეტები, თუ როგორ ვიდექი წითელ მოედანზე მედვედევის გვერდით და როგორ მიდიოდა ჩვენ წინ რუსის ჯარი, არადა, ეს დამონტაჟებული ფირი კონცერტამდე ერთი კვირით ადრე გაუშვეს, ვიდრე მე მოსკოვში წავიდოდი.

- სამართლიანობაზე ბევრს ლაპარაკობთ, როგორ წარმოგიდგენიათ ეს პროცესი?

- “საქართველოს განვითარების ფონდი” იურისტ დავით ჯანდიერის ხელმძღვანელობით კარგა ხანია მუშაობს იმ პროგრამაზე, თუ როგორ შეიძლება კანონიერი გზით მოვიშოროთ სისტემა, სახელად, მურუსიძე. შევთავაზეთ ხელისუფლებას საჭირბოროტო საკითხების გადაწყვეტის ჩვენეული ხედვა, მაგრამ მის გასაცნობად ვერ გამონახეს დრო, რადგან ამისთვის არ სცალიათ…

- არაერთი ჩვენი მოქალაქე მიიჩნევს, რომ წინა ხელისუფლების მმართველობისას მათი უფლებები შეილახა და სწორედ სამართლიანობის აღდგენას ამ ასპექტით ითხოვენ...

- ახალი ხელისუფლების პირობებში ვინმეს აღუდგა ეს უფლებები? ფაქტობრივად, არა სამართალი ვერ დაიმკვიდრებს, თუ სასამართლოში რეფორმა არ გატარდა და სისტემაში ეს ძველი კლანი დარჩა.

- იმის გათვალისწინებით, რომ დანაშაულებრივი სისტემის შექმნაში წინა ხელისუფლების კვალი უფრო იკვეთება, ჩვენში ბევრი მიიჩნევს, რომ “ნაციონალური მოძრაობისა” და მისი ლიდერების, მათ შორის ექსპრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის, იზიარებთ ამ აზრს?

- რა თქმა უნდა, ვერ დავუკარგავ სააკაშვილს, რაც კარგი გააკეთა, მაგრამ ვერც იმას დავივიწყებთ, რა იყო მისი მმართველობისას ცუდი. მან ააშენა ბევრი რამ, მოსპო კორუფცია და ა.შ. და ამ ყველაფრის აღიარებას მოსამართლე არ სჭირდება. მოსამართლე სჭირდება იმის გარკვევას, რა გააფუჭა. ამისთვის არსებობს სასამართლო, რომელიც ჩვენ დღეს არა გვაქვს. ვინ უნდა გამოუტანოს განაჩენი სააკაშვილს ან ვინმე სხვას? მურუსიძემ? ამას ხომ არავინ დაიჯერებს.

- ბევრმა თქვენს პირველ პოლიტიკურ განცხადებას იდეალისტური უწოდა, ისევე როგორც სახელს “მოძრაობა სახელმწიფო ხალხისთვის“…

- იდეალისტური კი არა, ძალიანაც რეალისტურია. ფონდი “იავნანა” რომ ჩამოყალიბდა, ვინმეს სჯეროდა, რომ ამდენი ადამიანის გაერთიანება მოხერხდებოდა და ამდენი საქმე გაკეთდებოდა? ჩვენ ხომ სახელმწიფოსგან კაპიკი არ მიგვიღია… ან ვის ეგონა, რომ შეკრებილი თითო-თითო ლარით საქართველო ააშენებდა ამხელა ტაძარს მახათას მთაზე?! ყველაფერი რეალისტურია, თუკი არის მონდომება, სწრაფვა…

- “ქართული ოცნების” წარმომადგენლები თითქმის ერთხმად აცხადებენ, რომ თქვენი პოლიტიკური მოძრაობა “ნაციონალური მოძრაობის” სატელიტია და შეიქმნა მხოლოდ იმიტომ, რომ მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში “ქართულ ოცნებას” გაუყოს ხმები…

- არ ვაპირებ ამ ბრალდებებზე პასუხის გაცემას და თავის მართლებას. თქვენ ალბათ ნახეთ თუ ვინ მოვიდა ჩვენს მხარდასაჭერად პირველი, ეს ალბათ ყველა კითხვას სცემს პასუხს.

- გურამ გირგვლიანს გულისხმობთ?

- დიახ…

- გასაგებია ვინ არის თქვენი კონკურენტი, ვინ არიან ისინი, ვისაც პარტნიორებად განიხილავთ?

- ჩემი პარტნიორი ქართველი ხალხია, ეს ვიგრძენი და ამიტომაც გადავდგი ეს ნაბიჯი. კოალიციის პერსპექტივას ვერავისთან ვხედავ, არც მოლაპარაკებები გვქონია… ამ კვირიდან დავიწყებთ აქტიურობას, უამრავ ახალ სახეს ნახავთ ჩვენს რიგებში, პროფესიონალ და გონიერ ადამიანებს, თვის ბოლოს კი ყრილობა გვექნება. არ შეიძლება, ყოველი ახალმოსული ხელისუფლება წინამორბედს მოღალატეს უწოდებდეს და მასზე გამარჯვებას ზეიმობდეს. ყველა ხელისუფლებამ, რაც ამ ქვეყანას დღემდე ჰყოლია, არაერთი კარგი საქმე გააკეთა, მაგრამ იყო შეცდომებიც და არ შეიძლება გამუდმებით ამ შეცდომებზე ვლაპარაკობდეთ. 4 წელი გავიდა და ვზეიმობთ, რომ დავამარცხეთ “ნაციონალური მოძრაობა” და რას მივაღწიეთ ამით?! ვერაფერს… ეს უნდა მორჩეს, მაგრამ ამას ვერ ხვდებიან ისინი, ვინც თავს პოლიტიკოსებს უწოდებენ და მე ყველაზე მეტად იმიტომ მიტევენ, რომ თურმე პოლიტიკოსი არა ვარ. კი, ბატონო, არა ვარ, მაგრამ კიდევ უარესს ვიტყვი – დღეს ქვეყანაში საერთოდ არა გვყავს პოლიტიკოსები, დღეს პოლიტიკა იქცა ერთგვარ სამსახურებრივ ბიზნესად… შესაბამისად, საშინაო თუ საგარეო პოლიტიკაში ურთულესი ვითარება გვაქვს. არა გვაქვს ჩამოყალიბებული საგარეო მიმართულება, ვდგავართ ერთ ადგილას და ვტკეპნით…

- ანუ ხელისუფლების საგარეო ვექტორი გაეჭვებთ? ხომ ფაქტია, რომ ამ ხელისუფლების პირობებში გაფორმდა ასოცირების ხელშეკრულება და ქვეყანა ვიზალიბერალიზაციის პროცესს წარმატებით გადის.

- დამეთანხმებით, ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმება დიდი ხნის წამოწყებული პროცესი იყო და ამას მხოლოდ ეს ხელისუფლება ვერ დაიბრალებს.

- ფაქტია, მათ ეს პროცესი არ გაუჩერებიათ…

- თუმცა ძალიან შეანელეს… ის განცხადებები, რაც ხელისუფლების ზოგიერთი წარმომადგენლისგან ნატოსა და აქ მიმდინარე წვრთნებთან დაკავშირებით მოვისმინეთ, ნამდვილად არ წაადგება ქვეყანას. ფაქტია, გუნდში ერთიანობა არ არის, რაც აზარალებს საქართველოს.

- “არ გვინდა, ქვეყანას ჰყავდეს არაფორმალური ბატონი და მისი გემოვნებით ვცხოვრობდეთ, მისივე გემოვნებით შექმნილ სამყაროში“, – ეს ამონარიდია თქვენი განცხადებიდან, ანუ ღიად დაარტყით ბიძინა ივანიშვილს. რატომ? მას მიიჩნევთ თქვენს მთავარ ოპონენტად?

- ჩემი ოპონენტი არავინაა. ჩემი მიზანია, ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში დასრულდეს ერთმანეთის შეურაცხყოფა. შესაბამისად, ამ განცხადებით მე ივანიშვილისთვის შეურაცხყოფა არ მიმიყენებია, მას მხოლოდ სიმართლე ვუთხარი, ანუ ის, რაც ხდება ქვეყანაში.

ივანიშვილის პრობლემაა ის, რომ სიმართლის მთქმელი არა ჰყავს და სხვა სამყაროში ცხოვრობს, არ იცის, რეალურად რა ხდება ქვეყანაში. ივანიშვილთან ნორმალური ურთიერთობა მაქვს და ისიც თუ მეტყვის, რაში ვცდები, მის შენიშვნას მივიღებ.
მან ქვეყნისთვის ბევრი კარგი რამ გააკეთა, ქედს ვიხრი მისი კეთილი საქმეების წინაშე, უამრავ ადამიანს დაეხმარა მართლაც ურთულეს პერიოდში, მაგრამ ივანიშვილი დღეს მხოლოდ აფერხებს ქვეყნის განვითარებას. ის, რასაც დღეს აკეთებს, ერთი ადამიანის კი არა, სახელმწიფოს გასაკეთებელია.

- არადა, თქვენი და ბიძინა ივანიშვილის გზები პოლიტიკისკენ ძალიან ჰგავს ერთმანეთს… ორივემ თქვენ-თქვენი საქმის კარგად კეთებით დაიწყეთ მოღვაწეობა, შემდგომ ქველმოქმედებას მიჰყავით ხელი, მერე კი პოლიტიკაში გადაწყვიტეთ მოსვლა. საქართველოში ისეთი ტრადიცია ყალიბდება, თითქოს ძალაუფლებისკენ გზა ქველმოქმედებაზე გადის.

- როდესაც ადამიანი ქველმოქმედებას ეწევი, ამით სხვას კი არ უკეთებ სიკეთეს, უპირველესად საკუთარ თავს ეხმარები. ერთხელ პატრიარქს ვუყვებოდი, ბავშვებს როგორ ვეხმარებოდით, და მითხრა, მადლობა ბავშვებს უნდა უთხრათ, რომ გაძლევენ საშუალებას, დაეხმაროთ და სიკეთე აკეთოთო… ეს ბრძნული სიტყვებია. მჯერა, რომ ბატონი ბიძინა ქველმოქმედებდა გულით, უანგაროდ, მაგრამ დღეს მისი მოქმედება უკვე დანაშაულებრივია… ივანიშვილმა უნდა მისცეს ქვეყანას მისგან დამოუკიდებლად განვითარების საშუალება…

- მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ბრძანებთ, ქვეყნის საგარეო კურსი აუცილებლად დასავლური უნდა იყოს, მაინც არსებობს მოსაზრება, რომ თქვენი პოლიტიკური გააქტიურება რუსეთის ინტერესშია. რას იტყვით ამაზე და ზოგადად, როგორ წარმოგიდგენიათ საქართველოსა და დასავლეთის, ასევე საქართველოსა და რუსეთის მომავალი ურთიერთობა?

- კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ საქართველოს გზა დასავლეთისკენაა. ეს აირჩია ქართველმა ხალხმა და მისი შეცვლა წარმოუდგენელია. იმავდროულად, განსხვავებით რუსული პოლიტიკისგან, რუსი ხალხი მიყვარს. რუსული პოლიტიკის მიზნები ჩვენთვის გასაგებია და მათზე სხვანაირი რეაგირებაა საჭირო. ჩემი აზრით, აბაშიძე-კარასინის მოლაპარაკებათა ფორმატი საკმარისი არ არის. საჭიროა მისი ცვლილება და რეფორმირება ასევე დიალოგის ახალი ფორმატების შექმნა.. ფაქტია ჩვენი ტერიტორიები ოკუპირებულია არ შეიძლება ერთ ქვეყანაში სამი საელჩო იყოს, ვგულისხმობ სოხუმსა და ცხინვალში გახსნილ რუსულ წარმომადგენლობებს, მაგრამ აქტიური დიალოგი საფრთხეების შემცირებისთვის არის საჭირო. უნდა დავარწმუნოთ რუსეთი, რომ მისი მტრები არა ვართ და ევროკავშირში ან ნატოში გაწევრიანება რუსეთის წინააღმდეგ გადადგმული ნაბიჭი არ არის. ეს საქართველოს მოქალაქეების არჩევანია. ამაზე იყო აქტიური საუბარი საჭირო და არა მხოლოდ ეკონომიკურ ურთიერთობასა და ტურისტულ მიმოსვლაზე.

- თუ რუსეთის ინტერესებს და დღეს შექმნილ რეალობას გავითვალისწინებთ, ეს ადვილი ნამდვილად არ არის...

- დიპლომატია სწორედ ისაა, რომ ეს შევძლოთ.

- ბევრი კითხვა ისმის ახალი პოლიტიკური მოძრაობის დაფინანსების თაობაზეც.

- აქამდე “საქართველოს განვითარების ფონდი” ჩემი და ჩემი მეგობრების თანხებით ფინანსდებოდა, ახლა კი მაქვს იმედი, რომ საქართველოს მოსახლეობა და ბიზნესი შეკრებს გარკვეულ თანხებს და, როგორც წესი და კანონია, ისე შემოსწირავენ პარტიას.

- რიგ ბიზნესმენებთან მოლაპარაკებებს უკვე აწარმოებთ…

- წინასწარ ვერ გეტყვით მათ გვარ-სახელებს, მაგრამ ყოველი თეთრი, რაც პარტიისთვის გადმოირიცხება, გამჭვირვალე იქნება… ჩვენ დიდი პროცენტით ვაპირებთ პარლამენტში შესვლას. თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ “ქართულ ოცნებას” ძალიან გაუჭირდება და წარმატებას, შესაძლოა, ძალაუფლების გამოყენებისა და მაჟორიტარული სისტემის წყალობით მიაღწიოს. მე ამ პარტიის განახლების შანსს ვერ ვხედავ. მოვიარე მთელი საქართველო და ვნახე, რა დღეშია ხალხი, “ნაციონალების” მიმართ აგრესია იკლებს და პირიქით, მძაფრდება მმართველი ძალის წინააღმდეგ. სიმართლე გითხრათ, აღარც ვიცი, “ოცნების” წარმომადგენელი ამომრჩეველთან რომ მივა, რას უნდა დაჰპირდეს, რასაც ჯერ არ დაჰპირებია… ან ვინ შეიძლება დაიჯეროს მათი!… ცუდ დღეშია ხელისუფლება, არ ვიცი, რას აპირებს. მთავრობა, ფაქტობრივად, არა გვყავს, კოალიცია დაშლილია, მთავრობაში ერთიანობა არ არის, გუნდი არ არსებობს. ამას ეძახიან პოლიტიკოსობას?!

- თქვენ “კვირის პალიტრასთან” ინტერვიუში განაცხადეთ, რომ თუ პოლიტიკაში დააპირებდით წასვლას, პატრიარქს ლოცვა-კურთხევას სთხოვდით. ესაუბრეთ მას ამ საკითხზე?

- მის უწმინდესობას დიდი ხნის წინ შევხვდი და ვუთხარი, რომ შეიძლებოდა გადამედგა ეს ნაბიჯი. ამის მეტს ვერაფერს გეტყვით.

————————–

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ლადო სადღობელაშვილთან: „ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან მიდის?“ // “მოსახლეობა „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ ერთად მოიშორებს“ // „პარლამენტის სხდომების შემდეგ ნაცები და ქოცები ერთად ქეიფობენ“

რას ნანობენ „ქართული ოცნების“ მხარდამჭერები, რაზე გაურიგდა ხელისუფლება ნაცმოძრაობას, რატომ მიდის ქვეყნიდან ივანიშვილი? – ამ თემებზე „ახალ თაობას” არასამთავრობო ორგანიზაცია ‘თავისუფალი თაობის’ ლიდერი ლადო სადღობელაშვილი ესაუბრება.

„14 მაისს გამართულმა „ქართული ოცნების“ ყრილობამ საბოლოოდ დამარწმუნა იმაში, რომ ამ პარტიას ხალხი ნაციონალურ მოძრაობასთან ერთად მოიშორებს. ამ ყრილობაზე მხოლოდ ორი პოზიტივი იყო – ბიძინა ივანიშვილი და ირაკლი ღარიბაშვილი. ნაციონალებთან გარიგებით იმდენი ქნეს, რომ 8.000 მხარდამჭერიც კი ვერ მოაგროვეს თბილისში. სპორტის სასახლის გასავსებად რეგიონებიდან ჩამოიყვანეს ხალხი. ეს იმაზე მიუთითებს, რომ „ქართულ ოცნებას“ თბილისში მხარდამჭერები არ ჰყავს. ნაციონალურ მოძრაობას თავისი მმართველობის ბოლო წლებში ასეთივე პრობლემები შეექმნა თბილისში. ამ ყრილობის შემდეგ ხელისუფლებას კიდევ უფრო მეტი პრობლემები შეექმნება არა მარტო თბილისში, არამედ – რეგიონებშიც”, – ამბობს ლადო სადღობელაშვილი.

- რატომ გგონიათ, რომ ხელისუფლებას დამატებით პრობლემებს მოუტანს ყრილობა?

- ყრილობაზე გვითხრეს, რომ პოლიტსაბჭოში შეიყვანეს ხადური და საგანელიძე. ერთიც და მეორეც „ქართული ოცნების“ ეკონომიკური შეცდომაა. მათ მოწველეს და შეჭამეს მთელი საქართველო. რადგანაც ხელისუფლება უარს ამბობს ამ შეცდომის გამოსწორებაზე, ეს მათ ბევრ მხარდამჭერს დააკარგვინებს. მხარდამჭერებს მათ კიდევ ბევრი რამ დააკარგვინებს. ამ ყრილობაზე მე ვიხილე ის ბიზნესმენები, რომლებიც წლების განმავლობაში ნაციონალების ყველაზე მსხვილი დამფინანსებლები იყვნენ. ამ ყრილობაზე ვიხილე ნაციონალების აქტივისტები და კოორდინატორები. ფაქტობრივად, მთელი ნაცმოძრაობა, ლიდერების გარდა, იქ იყო. სამაგიეროდ, ის ხალხი არ მიიწვიეს, რომლებიც მთელი ეს წლები რეჟიმის წინააღმდეგ იბრძოდნენ.

- ეს რისი ან ვისი ბრალია?

- ვისი ბრალია, არ ვიცი, მაგრამ ვიცი, ეს რასაც ნიშნავს – „ქართულმა ოცნებამ“ გარიყა ყველა ის ადამიანი, რომლებიც ნაცმოძრაობის წინააღმდეგ იბრძოდნენ. ამას თავისი ახსნა აქვს – „ნაციონალური მოძრაობის“ გარეშე „ქართული ოცნება“ ვერ იარსებებს. აქედან გამომდინარე, ხელისუფლებას ოპონენტად დისკრედიტებული ძალა აწყობს. ყველაფერს გააკეთებენ, რომ ეს ძალა დიდხანს დარჩეს პოლიტიკურ ველზე, რათა შემდეგ მათზე იხალისონ.

- საკითხავია, ვინ ვისზე ხალისობს. ბოლო დროს ნაციონალები ხალისობენ, მგონი, ამათზე...

- „ნაციონალები“ რას შვრებიან, არ ვიცი, მაგრამ მთელი საქართველო, ამათი კოაბიტაციის შემხედვარე, სიმწრით იცინის. ძალიან ბევრი ნანობს კიდეც, ამ ხელისუფლებას მხარს რომ უჭერდა. ამის გამო მეც ვნანობ და ძალიან მრცხვენია, მათი მომხრე რომ ვიყავი. იმის მაგივრად, რომ წესიერი ხალხი მიეყვანათ გუნდში ყოფილ ნაციონალებს, პუტჩისტებსა და გაურკვეველ ტიპებს შეეკვრნენ. რატომღაც მგონია, რომ დადგა ის დრო, როდესაც ქოცებსაც და ნაცებსაც ქართველი ხალხი ერთად მოიშორებს, თუ მანამდე ნაციონალებმა არ მოიშორეს „ოცნება“.

- არის ამის ალბათობა?

- მოშორებით შეიძლება არ მოიშორონ, მაგრამ შავ დღეში რომ ჩააგდებენ, ერთი წამითაც არ მეპარება ეჭვი. დაახლოებით უკვე ვიცით, როგორი უნიათო იქნება „ქართული ოცნების” საარჩევნო სიის პირველი ათეული. ამ დროს, ხომ წარმოგიდგენიათ, როგორი ათეული ეყოლებათ ნაცებს. ესენი იქნებიან პოლიტიკის კიტები, ხალხი, რომელიც ბოლო 25 წელიწადია, პოლიტიკაშია. ხელისუფლება საარჩევნო სიის პირველ ათეულში ირინა ფრუიძესაც შეიყვანს. ამ ადამიანს დიდ პატივს ვცემ და მიმაჩნია, რომ ის პარტიას ინტელექტუალურ ელფერს შესძენს. ეს ყველაფერი კარგია, მაგრამ ერთი წამით წარმოიდგინეთ ის და მიშა მაჭავარიანი პოლიტიკურ დებატებში. ეს იქნება დაახლოებით, იცით, რა, ბრაზილია საქართველოს ფეხბურთს რომ ეთამაშოს.

- და ბრაზილია რომელი იქნება?

- მიხეილ მაჭავარიანი. მოგწონს თუ არ მოგწონს, ფაქტია, ეს კაცი არის პოლიტიკური კიტი. ასეთი კიტებით სავსეა ყოფილი ხელისუფლება. „ქართული ოცნება“ კი პოლიტიკურ პარტიად ვერ ჩამოყალიბდა.

- ნაცმოძრაობა პოლიტიკური კიტებით არისო სავსე, ამბობთ, ეს კიტები რომ ნელ-ნელა მიდიან პარტიიდან, ამაზე რას ფიქრობთ? არ სუსტდება ეს პარტია?

- ამათთან ძალიან საინტერესო ამბები მიდის. ნაცმოძრაობისგან გამიჯნული გიორგი ვაშაძე 14 მაისს, ღამის 12 საათზე ჩამოფრინდა კიევიდან და შუაღამისას გამართა ბრიფინგი. მან რამდენიმე ძალიან საინტერესო განცხადება გააკეთა. კერძოდ, ვაშაძემ თქვა, რომ მას კიევში არ უნახავს მიხეილ სააკაშვილი, სამაგიეროდ, შეხვდა თავის ბავშვობის მეგობარ დავით საყვარელიძეს, რომელიც, თავის მხრივ, უკრაინაში მიხეილ სააკაშვილის კონკურენტად აღიქმებოდა.

- რანაირად იყო დავით საყვარელიძე მიხეილ სააკაშვილი კონკურენტი?

_ რანაირად და პიარის კუთხით სერიოზული კონკურენცია გაუწია ექსპრეზიდენტს. უკრაინელებს საყვარელიძე სააკაშვილზე მეტად უყვარდათ. ეს ბიჭი დაერია პროკურორებს და დაიჭირა. ეს დაჭერები დააპიარა, როგორც კორუფციასთან ბრძოლა. ამ პიარმა გაჭრა და საყვარელიძე დიდ რეფორმატორად ითვლება. სააკაშვილს მაინც წარსულთან აიგივებენ. კიევიდან ჩამოსულმა ვაშაძემ დიდი ზარ-ზეიმით გვამცნო, საყვარელიძეს შევხვდი და ჩვენ უკვე 15 ოფისი გვაქვსო, ისიც დაამატა, ადეიშვილი საერთოდ არ არის უკრაინაშიო. მისი ეს განცხადება ადასტურებს იმ ინფორმაციას, რომელიც წინა ინტერვიუში გითხარით. ვამბობდი, რომ ვაშაძე ადეიშვილის კადრია. უკვე დადასტურებით შემიძლია ვთქვა, რომ ვაშაძე იუსტიციის ყოფილი მინისტრის თამაშს თამაშობს და ამ თამაშში საყვარელიძეც ჩაერთვება. ეს საკმაოდ ჭკვიანური გათვლაა. ნაციონალურ მოძრაობაში რამდენიმე დაჯგუფება არსებობს და ისინი ერთმანეთთან დაპირისპირებული არიან. ნაცმოძრაობას ახლა სათავეში გიგა ბოკერია ჩაუდგა, რომელიც გახლავთ კიდეც ამ პარტიის რუხი კარდინალი. ბოკერიას დაჯგუფებაზე განაწყენებული ხალხი ადეიშვილის წიწვებთან _ ვაშაძე-საყვარელიძესთან გადმობარგდება. პოლიტიკურ ველზე ძალიან მაგრად აირია სიტუაცია და უკვე ძნელი სათქმელია, აქ ვინ ვის თამაშს ითამაშებს. დიდი შანსია, ამ დაჯგუფებებმა ივანიშვილთან დაიწყონ ვაჭრობა და ხალხის მოტყუების ხარჯზე დიდი ფული გააკეთონ.

- ბიძინა ივანიშვილთან ვაჭრობა ახსენეთ. ბიძინა ივანიშვილი პრემიერობისას ხშირად აქებდა ხოლმე ზურაბ ადეიშვილს...

- ზურაბ ადეიშვილს, ისევე, როგორც ვანო მერაბიშვილს, ბიძინა ივანიშვილი ჭკვიან ადამიანად მოიაზრებდა. რა პროცესებიც დღეს მიდის, ყველაფერი არის გეგმაზომიერი. „ქართული ოცნება“, ნაცმოძრაობის საპირწონე ძალა დაიშალა და კოალიციაში შემავალი პარტიები ცალ-ცალკე მიიღებენ არჩევნებში მონაწილეობას. ზემოთ გითხარით, რომ ამ პარტიებს ერთმანეთი სჭირდებათ. რადგან დაიშალა „ქართული ოცნება“, დაიწყო ნაციონალების დაშლაც. ეს პროცესი კიდევ გაგრძელდება. მათ შორის არსებული დაპირისპირება არის ბლეფი. პარლამენტში ნაცებისა და ქოცების ჩხუბი ხელოვნურად მოწყობილი სცენებია. სხდომების დასრულების შემდეგ ხან რესტორანში მიდიან ქოცები და ნაცები და ხანაც რომელიმეს აგარაკზე იკრიბებიან. ესენი რომ არიან, ამაზე მეტი ჩახუტება არ არსებობს.

მოგეხსენებათ, „თავისუფალ თაობას“ რა ურთიერთობა აქვს „თავისუფალ ზონასთან“. ერთმანეთს ჩვენ რომ გადავეყაროთ ქუჩაში, შესაძლოა, ვიჩხუბოთ. ერთმანეთის რესტორანში დაპატიჟება ხომ გამორიცხულია. ჩვენ ერთმანეთს დავდევთ, ქოცები და ნაცები ერთად ქეიფობენ.  ამათი ქეიფები ნაკლებად მადარდებს, მაგრამ ყრილობის დასრულების შემდეგ გიორგი კვირიკაშვილმა „იმედის“ პირდაპირ ეთერში ძალიან ცუდი განცხადება გააკეთა. მან თქვა, რომ ბიძინა ივანიშვილი წასვლას აპირებს. გესმით, ხალხო, რა ხდება? ყოფილი პრემიერი, სავარაუდოდ, ყველა პროცესს ჩამოშორდება, რაც ძალიან ცუდ შედეგებამდე მიგვიყვანს.

- ცუდ შედეგებამდე რატომ, იქნება უკეთესიც იყოს მისი წასვლა?

- უკეთესი ვერ იქნება. ამ ადამიანმა მარტივ მამრავლებად დაშალა როგორც თავისი, ასევე „ოცნების“ საპირწონე გუნდი. ქვეყანაში სრული მარაზმია და დაახლოებით 20 პარტია მუშაობს. ასეთი რამე საქართველოს უახლეს პოლიტიკაში არ მომხდარა. ამდენი პარტიის ერთობლიობა ძალიან სერიოზულ ეჭვებს აჩენს.

- რა ეჭვებს?

- თითქოს ახალი კოალიციები უნდა შეიქმნას. რა მოხდება, ამაზე საუბარი ძალიან მიჭირს. ივანიშვილმა კარგი საქმე გაგვიკეთა, როცა სააკაშვილი და ნაციონალები მოგვაშორა, მაგრამ ახალ ქუდის დახურვა არ გამოვა. მიდის და ვის იმედზე ტოვებს საქართველოს? – მემარჯვენე კვირიკაშვილისა და კალაძის.

- თქვენი აზრით, რატომ გადაწყვიტა ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკისგან საერთოდ გამიჯვნა?

- როგორც გიორგი კვირიკაშვილი განმარტავს, ბიძინა ივანიშვილი ძალიან შეწუხებულია, მისი მისამართით ამხელა აგრესია რომ იგრძნობა. ამ ადამიანისაც კარგად მესმის, კაცი თავისთვის მშვიდად ცხოვრობდა. ახლა დღეგამოშვებით ნაციონალების სხვადასხვა ჯგუფი მიდის მის სახლთან და აქციებს აწყობს. აქედან გამომდინარე, არ მიკვირს, მოსახლეობაზე რომ განაწყენდა და წასვლა უნდა.

- მოსახლეობაზე რატომ განაწყენდა, თავად არ უჭერდა კოაბიტაციას მხარს?

- საქმეც ეგ არის, რომ კოაბიტაციას დაუჭირა მხარი. ბოლომდე თუ ვერ მიიყვანდი საქმეს, შე დალოცვილო, რაღას მოდიოდი, რას გვაიმედებდი. კიდევ ერთხელ ვამბობ, მესმის, რომ შეწუხდა აქციებით, მაგრამ ჩვენ არაფერს გვეკითხება? მისი ხათრით 4 წელი რესპუბლიკელები ავიტანეთ. ივანიშვილის წასვლას ერთადერთ შემთხვევაში ექნება გამართლება.

- და რა არის ეს ერთადერთი შემთხვევა?

- პრემიერი თუ ისევ ირაკლი ღარიბაშვილი იქნება. ქვეყანას მისი ძლიერი ხელი სჭირდება. ქართველები თამადის ინსტიტუტზე გაზრდილი ხალხი ვართ. ჩვენ მიჩვეულები ვართ, რომ სუფრა ერთმა ადამიანმა უნდა წარმართოს.

- გიორგი კვირიკაშვილი ვერ გაუძღვება საქმეს მარტო?

- დამცინით? რბილი და საყვარელი გიორგი კვირიკაშვილი არეულ ქვეყანას ვერ დაალაგებს. რომელ დალაგებაზეა საუბარი, როცა პარტია მემარჯვენეებით გაავსო. ამ პიროვნებით გვინდა, რომ საქართველო წარმატებულ ქვეყნად ვაქციოთ? თავადაც რა უტიფარია, საქართველო ლესტერს შეადარა. ეს გუნდი იმიტომ გახდა ინგლისის ჩემპიონი, რომ მაგარი მწვრთნელი და მაგარი ფეხბურთელები ჰყავდა. „ქართულ ოცნებაში“ კი ასეთ მაგარ ხალხს ვერ ვხედავ და მათ ლესტერთან საერთო არაფერი აქვთ.

- მაისურის ფერი აქვთ საერთო...

- მაისურის ფერი საკმარისი არ არის. ნება და მონდომებაა საჭირო. გაიძახის ეს კვირიკაშვილი, ვერ ვიტან შავ ჯიპებსო და მაინც ამ ჯიპებით დადის. ასე შორს ვერ წავალთ.

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მირიან მირიანაშვილთან: „უნდა შეიქმნას ხალხის ნაძარცვი ქონების ამოღების მექანიზმი“

არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, იზრდება არჩევნებში მონაწილე სუბიექტების რიცხვი. გამოჩნდნენ ახალი მოთამაშეები. საზოგადოების დიდი ნაწილი მაინც გაურკვევლობაშია და ჯერჯერობით არ გადაუწყვეტია, მივა თუ არა არჩევნებზე. ნაციონალური მოძრაობის დამფუძნებელი და ყოფილი თავმჯდომარე მირიან მირიანაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ახლანდელი პოლიტიკური სისტემა უმძიმეს რეალობას ვერ შეცვლის და ქვეყანას ჩიხიდან ვერ გამოიყვანს. ამას საზოგადოების უმრავლესობაც ხვდება, ამიტომ ვერ ჩამოყალიბებულა.

- უმძიმეს რეალობაში გადაუწყვეტელ კონფლიქტებსა და ეკონომიკურ-სოციალურ პრობლემებს გულისხმობთ?

- ყველაფერს. ვგულისხმობ მდგომარეობას დემოგრაფიული ვითარებით, მიგრაციით და უმუშევრობით დაწყებული, გაძარცვული მოქალაქეებით დამთავრებული.

- გაძარცვაში ბინებისა და ქონების ჩამორთმევა იგულისხმება?

- სააკაშვილის რეჟიმი რომ საკუთარ მოქალაქეებს ქონებას ართმევდა, საყოველთაოდაა ცნობილი. კერძო მევახშეობის სქემაზე, რომელსაც პირადად სააკაშვილი აკონტროლებდა, ადრეც მისაუბრია. საქართველოს მოსახლეობას კოლოსალური ვალები დაუგროვდა ბანკებისა და ფიზიკური პირების მიმართ. ეს ვალი 716 მილიარდ ლარს აღწევს. საბოლოოდ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ქვეყანა განწირულია სიღატაკისათვის, მოსახლეობა კი _ მონობისათვის. დემოგრაფიული მდგომარეობა კატასტროფულია. წინა რეჟიმი ხალხს ამ თემაზე ინფორმაციას უმალავდა. ხალხს ეუბნებოდნენ, მოსახლეობის რაოდენობა იზრდებაო, იმ დროს, როცა დიდი მიგრაცია იყო და შობადობაც არ მატულობდა. ყალბი მონაცემებით ტარდებოდა არჩევნები. ასე ჩატარდა 6 არჩევნები. დემოგრაფიის თემაზე იმდენი აქვს მიქარული სააკაშვილსა და მის ხელისუფლებას, რომ არაერთი სისხლის სამართლის საქმის აღძვრა შეიძლება.

- ახლა ხომ გამოქვეყნდა ახალი აღწერის შედეგები?

- დიახ, ბიძინა ივანიშვილს ეყო ნებისყოფა და გამოაქვეყნა 2014 წლის აღწერის შედეგები. პრობლემა ისაა, რომ არ ხდება ამ შედეგების განხილვა და ანალიზი. არავის ადარდებს, რომ მასშტაბური მიგრაცია მოხდა და ეს პროცესი გრძელდება, ქვეყანაში კი დეპოპულაციაა. გამრავლება არ ხდება. დემოგრაფიისა და აღწერის თემა ტაბუდადებულია.

- რატომ გგონიათ, რომ ტაბუდადებულია, იქნებ ამისათვის ვერ მოიცალეს?

- ამაზე გაუთავებელი მსჯელობა და გამოსავლის ძიება უნდა იყოს, მაგრამ დემოგრაფიაზე ხმას არავინ იღებს. ეტყობა, კომენტატორები ყურადღებას ამახვილებენ მხოლოდ ნებადართულ თემებზე, მაგალითად, ლარის კურსზე და სხვა. არავინ საუბრობს იმაზე, როგორ უნდა მოხდეს ნაძარცვი ქონების ამოღება-დაბრუნება, ასევე _ გაკოტრებული ქვეყნის ჩიხიდან გამოყვანა.

- სამართლიანობის აღდგენას პარტიებისა და საზოგადოებრივი ორგანიზაციების ნაწილი მაინც მოითხოვს...

_ ეს მხოლოდ განცხადებებია. ბევრი ფაქტორის, მათ შორის, კორუფციული სქემების გამო ქვეყანას ვალები ემატება. მაგალითად, სოფლის მეურნეობის სამინისტროს ზოგიერთი მოხელე კორუფციული გარიგებებით მდიდრდება. ამის შედეგად სახელმწიფოს ედება ვალი. თუ არ მოიძებნა გამოსავალი, საქართველო სახელმწიფოდ ვერ ჩაითვლება. ხალხის ძარცვა შევარდნაძის დროს დაიწყო და სააკაშვილის მმართველობის წლებში ახალ რანგში ავიდა. ძარცვას წინააღმდეგობა რომ არ შეხვედროდა, წინა რეჟიმის დროს სახელმწიფო სისტემის ნაწილი გახდა სადიზმი. სადიზმი სააკაშვილის დროს პოლიტიკური შეკვეთა იყო.

- გამოსავალი არსებობს?

- ჩვენ ვმუშაობთ მეთოდოლოგიაზე, რომლითაც ქვეყანა ჩიხიდან და გაკოტრებული მდგომარეობიდან უნდა გამოვიდეს. საჭიროა წვდომა ფულზე, რომელიც ხალხს შევარდნაძისა და სააკაშვილის დროს წაართვეს. ერთ-ერთი მეთოდია იმ ანგარიშების დადგენა, რომლებზეც სააკაშვილის ხელისუფლება გაძარცვულ ადამიანებს ფულს არიცხვინებდა. მაქვს ინფორმაცია, რომ ეს ანგარიში ბევრ შემთხვევაში ერთი და იგივე იყო. ესაა მნიშვნელოვანი დეტალი ამ საქმეების გამოსაძიებლად და სამართლიანობის აღსადგენად. მეთოდოლოგიას უფრო დეტალურად ვამუშავებთ. ამისათვის პოლიტიკური მოძრაობის ჩამოყალიბებაც მოგვიწევს. დღევანდელი პოლიტიკური სპექტრი, რა ლოზუნგებითაც არ უნდა გამოდიოდეს, სიტუაციის შემცვლელი არ არის. ვითარების შეცვლას ვინ ჩივის, ხალხს უმტკივნეულეს პრობლემებზე ინფორმაციასაც კი არ აწვდიან!

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „პაატა ბურჭულაძე ჩვენი საპრეზიდენტო კანდიდატი უნდა ყოფილიყო”

მიმდინარე მოვლენებზე „ახალ თაობას” „ქართული დასის“ ლიდერი ჯონდი ბაღათურია ესაუბრება.

- ბატონო ჯონდი, წლების წინ თქვენ გინდოდათ, პაატა ბურჭულაძე პრეზიდენტობის კანდიდატად დაგესახელებინათ, მაგრამ უარი გითხრათ…

- უარი არ უთქვამს, ყველაფერზე შეთანხმებული ვიყავით, მაგრამ შევჩერდით. თუმცა, ახლა პაატაზე საუბარს არ ვაპირებ არც დადებით და არც უარყოფით კონტექსტში.

- რატომ შეჩერდით?

- მაშინ ისეთი ვითარება იყო, შევჩერდით, ახლა ამაზე საუბარი არ მსურს.

- მაშინ თქვენი პოზიციები თუ ემთხვეოდა ერთმანეთს?

- მაშინ პაატა ბურჭულაძის აზრები ემთხვეოდა ჩვენსას. ახლა ხედავთ, რასაც ამბობს.

- ახლა პაატა ბურჭულაძის განცხადებები ერთი ერთში ემთხვევა ნაცმოძრაობის განცხადებებს…

- ახლა მან შეიცვალა პოზიციები. მაშინ ისეთი ვითარება შეიქმნა, შევჩერდით. ამაზე საუბარი არ მსურს.

- დღეს როგორი პოლიტიკური ვითარებაა? სწორად შემოვიდა ბურჭულაძე პოლიტიკურ სივრცეში?

- მე გითხარით, მოცემულობა შეიქმნა ისეთი, ამ თემის გაგრძელება აღარ ღირდა. რატომ და როგორ, ამაზე ჩემი მოსაზრებები მაქვს.

- პოლიტიკური პარტიებისთვის თავისუფალი სივრცე არის თუ არა?

- მე ყოველთვის თავისუფლად ვგრძნობდი თავს. თუ იმას გულისხმობთ, რამდენად არის ხელშემწყობი გარემო, ასე ნამდვილად არ აქვს ხელისუფლებას კონკურენტული გარემო შექმნილი, როგორც ყველა წინა ხელისუფლებას. როგორც შევარდნაძეს, როგორც სააკაშვილს, ისე ახლანდელ ხელისუფლებას მთლიანად მონოპოლიზებული აქვს ყველა რესურსი _ მედიარესურსი, ფინანსური რესურსი, ადმინისტრაციული რესურსი. ამიტომ, რა თქმა უნდა, არ არის კონკურენტული გარემო. ჩვენ შეჩვეული ვართ ასეთ გარემოში მოქმედებას.

- თვითონ მედიასივრცე ხომ არ არის იმგვარად მოწყობილი, რომ სახელისუფლებო სუბიექტებზე უფრო მეტად კეთდება აქცენტი?

- არა, ვერ დაგეთანხმებით. ხელისუფლებები ხელში იგდებენ ძალაუფლებას და შემდეგ ახდენენ მედიარესურსებისა და ფინანსური რესურსების მონოპოლიზებას. ასე იყო სააკაშვილისა და შევარდნაძის დროსაც. სააკაშვილმა მედიარესურსის მონოპოლიზება დაიწყო, ეგონა, ჩირგვში იჯდა და გარანტირებული ჰქონდა ძალაუფლება. ასე ჰგონია ახლანდელ ხელისუფლებასაც. სწორედ ამისთვის ხდება მედიარესურსების მონოპოლიზება.

- თავისუფალი მედია არ არსებობს?

_ არსებობს. თქვენ ხართ, მაგალითად, თავისუფალი მედია, მაგრამ ბეჭდური მედია ისეთ გავლენას ვერ ახდენს პროცესებზე, როგორსაც – ელექტრონული მედია.

———–

ჯონდი ბაღათურიამ „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში „ქართული ოცნების“ ყრილობაც შეაფასა.

_ გუშინ „ქართული ოცნების“ ყრილობა ხომ ნახეთ, მოქალაქეთა კავშირის ყრილობა გამახსენდა, ერთი პარტია რომ არსებობდა და ბანკირი, მომღერალი, პოეტი, კლოუნი, ქვის მსროლელი – ყველა იმ პარტიაში უნდა ყოფილიყო, – განაცხადა მან.

- ასეთი შთაბეჭდილება რატომ შეგექმნათ?

- დარბაზში ისხდნენ ყველა ბანკირი, ყველა მიკროსაფინანსო ორგანიზაციის მფლობელი, ყველა მევახშე, ყველა მსხვილი ბიზნესმენი, კარის მომღერლები, პოეტები, მსახიობები. ყველა კარის ტაკიმასხარა პარტიის ყრილობაზე იყო მისული. ნორმალურ გარემოში რა ესაქმება ბანკირს პარტიის ყრილობაზე. სად ბანკირი, მოცეკვავე, მომღერალი და სად პარტიის ყრილობა?

- ეს თვითონ ამ ბანკირების, ბიზნესმენებისა და პოეტების პრობლემა ხომ არ არის, რადგან იქ მხარდასაჭერად მივიდნენ?

- როგორ გგონიათ, ისინი არავის მიუწვევია და თავიანთი სურვილით მივიდნენ?

- ალბათ, მიიწვიეს…

- მიწვევაც იქნებოდა და დაძალებაც. იქ იყვნენ ისინი, ვინც ბოლო 25 წლის განმავლობაში ხალხსა და სახელმწიფოს ატყავებს.

- გამტყავებლებში ვის გულისხმობთ?

- ყველა, ვინც ხალხს ატყავებდა, იმ დარბაზში იჯდა.

- რას ამბობთ?

- ასე იყო, ხალხის ყველა გამტყავებელი იმ დარბაზში იჯდა.

- ძალიან ცუდი, თუ ასე იყო..

- ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენელი, ბანკირები და თუ ვინმემ რამე გააკეთა, ყველა ოცნების პარტიის ყრილობაზე დარბაზში იჯდა.

- ყველა გამტყავებელი როგორ იყო?

- ნორმალური ხალხიც იჯდა დარბაზში, მაგრამ, ვინც ხალხს ძარცვავდა, უკლებლივ იმ დარბაზში იმყოფებოდა იმისათვის, რომ მიეღოთ უფლება და ლიცენზია ქურდობაში. კვლავ რომ ძარცვონ ქვეყანა, იმიტომ ისხდნენ იმ დარბაზში. მთავარია, პარტიის ყრილობას დაესწრონ და ნაქურდალი მიიტანონ იქ, სადაც საჭიროა.

- ნაქურდალი სად მიაქვთ?

- თქვენც იცით, სადაც მიაქვთ.

- ნამდვილად არ ვიცი, სად მიაქვთ ნაქურდალი…

- აბსტრაქტული ცნებაა, უფროსობასთან, ზევით.

- როგორ? დავიჯერო, დღესაც ის სისტემა მოქმედებს, რომელიც სააკაშვილისა და შევარდნაძის დროს, რომ ვიღაცას ზევით ფული მიაქვს?

- რა ვიცი. თუ დღესაც იგივე პრინციპი არ მოქმედებს, მაშინ ამ ხალხს პასუხი უნდა ეგო, ნაქურდალი უნდა ჩამოერთმიათ და მიეცათ პატრონისთვის. ზოგ შემთხვევაში პატრონი არის ხალხი, ზოგ შემთხვევაში – სახელმწიფო. ჩვენ ამას ვერ ვხედავთ. ამიტომ გვაქვს გონივრული ეჭვი, რომ ისევ გრძელდება სახელმწიფოს ძარცვა, როგორც ადრე ხდებოდა.

- გაიხსენეთ, როდესაც შევარდნაძე ღირსების ორდენით აჯილდოებდა ასეთ პირს, შემდეგ ან ათავისუფლებდა თანამდებობიდან, ან იჭერდა. ამჯერადაც ასე ხომ არ არის და, თუ იქ მიწვეული იყო ისეთი, ვისზეც თქვენ გონივრული ეჭვი გაქვთ, პასუხისმგებლობისაგან ვერ გადარჩება…

- არ ვიცი, ვინ რას აპირებს. მე ვხედავ, რომ ის ადამიანები, რომლებმაც უმძიმესი დანაშაული ჩაიდინეს – ხალხს აწამებდნენ, ადამიანებს ძარცვავდნენ – ყველანი გადაბარგდნენ ახალ პარტიაში, რომელსაც „ქართული ოცნება“ ჰქვია. ისინი ადრე იყვნენ ნაციონალურ მოძრაობაში, ცოტა უფრო ადრე – მოქალაქეთა კავშირში.

- მეგონა, ასეთ პირებს მხარდამჭერებში მოიაზრებდით, თქვენ თქვით, პარტია „ქართულ ოცნებაში“ არიანო. ოცნებაში ვინ არიან ასეთები?

- „ქართული ოცნების“ ნახევარზე მეტი ნაცმოძრაობისაგან შედგება. ნაცმოძრაობის ნახევარზე მეტი მოქალაქეთა კავშირისაგან შედგებოდა. ცოტა თვალის გახელა უნდა ისწავლოს საზოგადოებამ. დღეს იმდენი პორტირებული ნაციონალია `ქართულ ოცნებაში~, რომ ვინ უფრო მაგარი ნაციონალია, `ქართული ოცნება~ თუ ნაციონალური მოძრაობა, ვერ გაიგებ.

- ამის მიზეზი რა არის?

- მიზეზი არის ის, რაც გითხარით. შეგიძლიათ, ხატოვნადაც გაიგოთ და პირდაპირი გაგებითაც – მთავარია, პარტიის ყრილობას დაესწრო და მმართველ ძალას ემსახურო, დანარჩენი – ხალხი შეგიძლია ძარცვო, როგორც გინდა. ადამიანები შეეჩვივნენ ცხოვრებას სხვის კისერზე, ხალხისა და სახელმწიფოს კისერზე. ის ხალხი ყოველთვის ეძებს თავისთვის კომფორტულ გარემოს, მთავარია, ქურდობის ნებართვა ჰქონდეს. ისინი ყველა ხელისუფლებასთან პოულობენ საერთო ენას. ხელისუფლებას უნდა ჰქონდეს პრინციპები, ასეთი ხალხი კი არ ჩასვას თავის მატარებელში, არამედ პასუხი აგებინოს.

- ხელისუფლებები რატომ ვერ ხედავენ იმას, რასაც თქვენ ამბობთ?

- იმიტომ, რომ ის ხელისუფლება ძალაუფლების შენარჩუნებას ცდილობს არა ხალხის სიყვარულითა და კეთილდღეობის გაძლიერებით, არამედ უკანონო სასამართლოთი.