„რეზონანსი“: „ამერიკა საქართველოსთან მიმართებით არავითარ დათმობაზე არ წავა“ // სპეციალისტები მიიჩნევენ, რომ ვაშინგტონი მოსკოვს გალენის სფეროების გადანაწილებაზე არ დათანხმდება

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ნიკა ჩიტაძესთან: „რუსეთ-ამერიკას შორის ურთიერთობის დათბობაზე ლაპარაკი ზედმეტია“ // „აშშ დაინტერესებულია საქართველოსა და უკრაინის დამოუკიდებლობის განმტკიცებით“

„რეზონანსი“: ირაკლი კობახიძე: “კომუნისტების და რუსეთუმეების ადგილი საქართველოში დამთავრდა“ // შრომის უფლებებსა და მიწის გაყიდვაზე პროტესტის გამო ჩაშლილი საყოველთაო განხილვა

„რეზონანსი“: უნდა აიკრძალოს თუ არა უცხოელებზე მიწის გაყიდვა? (თვალსაზრისები)

——-

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ თენგიზ შარმანაშვილთან: „ამ ადამიანების ერთადერთი მიზანი განხილვის ჩაშლა იყო“ // „შეიძლება რაღაცის გაუმჯობესება, მაგრამ არა ამ გზით“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „ფილარმონიაში შეხვედრა ირაკლი კობახიძის უტიფრობამ ჩაშალა“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოთარ ფარცხალაძეს ეს თუ შერჩა, ხვალ შესაძლოა პრემიერს სცემოს“ // „მალე გავარკვევთ, ვინ მართავს ქვეყანას – ხელისუფლება თუ ფინანსური ინტერესჯგუფები“

——-

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „კიბერთავდასხმებისთვის საქართველო მოწყვლადია“

——————–

„რეზონანსი“, 16 მაისი, 2017 წელი

„ამერიკა საქართველოსთან მიმართებით არავითარ დათმობაზე არ წავა“ // სპეციალისტები მიიჩნევენ, რომ ვაშინგტონი მოსკოვს გალენის სფეროების გადანაწილებაზე არ დათანხმდება

გვანცა ღვედაშვილი

(შემოკლებით)

“რუსეთ-ამერიკის ურთიერთობას დიდი გავლენა აქვს გლობალურ პოლიტიკაზე, ამასთან, პოლიტოლოგების შეფასებით, რაც უფრო უხეშად არღვევს რუსეთი ცივილური სამყაროს ღირებულებებს, მით უფრო მეტად კარგავს გავლენას. ამის საპირისპიროდ კი დღითიდღე იზრდება მსოფლიოზე ამერიკის გავლენა, რომელიც ბოლომდე ერთგულია იმ თავდაპირველი ღირებულებებისა, რომელსაც დაარსებიდან მისდევს.

პოლიტოლოგი ნიკა ჩიტაძე “რეზონანსთან” აღნიშნავს, რომ მიუხედავად ბოლო პერიოდში რუსეთ-ამერიკის შეხვედრებისა და გარკვეულ საკითხებზე შეჯერებისა, მათი ურთიერთობის დათბობაზე ლაპარაკი ნაადრევია, რადგან ამერიკა არ აპირებს რუსეთისთვის სანქციების მოხსნას არამედ, პირიქით, იმის დასადასტურებლად, რომ ამერიკა მხარს უჭერს საქართველოსა და, ზოგადად, პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს, მან მიიღო რეზოლუცია, რომლის მიხედვითაც, სანქციებს აკისრებს ყველა სახელმწიფოს, რომელიც საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებს, ცხინვალსა და აფხაზეთს, დამოუკიდებლად აღიარებს“.

„ამერიკა არავითარ დათმობაზე არ წავა საქართველოსთან მიმართებით. ამერიკასა და რუსეთს შორის გავლენის სფეროების გაყოფა აქ არ იქნება, ვინაიდან აშშ-ის კონგრესმა მიიღო რეზოლუცია, რომელიც კრძალავს იმ ქვეყნების მხარდაჭერას, რომლებიც აღიარებენ აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონების დამოუკიდებლობას. აქედან გამომდინარე, შემდგომ შემთხვევითი არ იყო ტრამპისა საქართველოს პრემიერის, კვირიკაშვილის, შეხვედრა ვაშინგტონში. ამერიკა, შესაძლოა, ეძებს რუსეთთან გარკვეულ შეხების წერტილებს და, პირიქით, რუსეთი – ამერიკასთან, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ ამერიკა არ აპირებს სანქციების მოხსნას უკრაინასთან დაკავშირებით, ეს ნათლად ადასტურებს, რომ შეერთებული შტატები დაინტერესებულია როგორც უკრაინის, ასევე საქართველოსა და, ზოგადად, პოსტსაბჭოთა სივრცის ქვეყნების დამოუკიდებლობის განმტკიცებით და მათი რუსეთის წნეხისგან განთავისუფლებით”, – აცხადებს პოლიტოლოგი ნიკა ჩიტაძე.

“ამერიკა თავისი დაარსების პირველივე დღიდან ჩამოყალიბებული ღირებულებების მკაცრი მხარდამჭერია, სწორედ იმ ღირებულებებისა, რაც მსოფლიოში არსებობს. ეს ნათლად გამოჩნდა საქართველოსთან, უკრაინასთან, მოლდოვასა და სხვა რეგიონებთან მიმართებაში. ამერიკა თავისი ღირებულებების ერთგული რომ რჩებ, ამას მათი ბოლოდროინდელი განცხადებებიც მოწმობს საქართველოსთან მიმართებით. კონგრესის მიერ ფინანსური სანქციების შემოღებიდან გამომდინარე ყველა იმ სახელმწიფოს მიმართ, რომელიც ოკუპირებულ რეგიონებში განახორციელებს ინვესტიციას, ამერიკის მხრიდან საქართველოს მხარდასაჭერი მესიჯები მკვეთრია, ამასთან, ქართულმა მხარემ ამ გარემოებათა თანხვედრით უნდა ისარგებლოს და გაააქტიუროს საგარეო პოლიტიკა ქვეყნის დეოკუპაციის მიმართულებით, რადგან სწორედ დეოკუპაცია იქნება იმ ღირებულებათა აღდგენა, რაც თანამედროვე მსოფლიოში არსებობს”, – დასძენს „რეზონანსთან“ საუბრისას “ამერიკის მხარდამჭერთა ლიგის” პრეზიდენტი ირაკლი კიკიანი

„რეზონანსი“, 16 მაისი, 2017 წელი

ინტერვიუ ნიკა ჩიტაძესთან: „რუსეთ-ამერიკას შორის ურთიერთობის დათბობაზე ლაპარაკი ზედმეტია“ // „აშშ დაინტერესებულია საქართველოსა და უკრაინის დამოუკიდებლობის განმტკიცებით“

გვანცა ღვედაშვილი

„მიუხედავად გარკვეულ საკითხებზე რუსეთ-ამერიკის შეთანხმებისა და იმისა, რომ უახლოეს მომავალში დიდი ოცეულის ფარგლებში ტრამპისა და პუტინის შეხვედრა იგეგმება, ამერიკის შეერთებული შტატები არ აპირებს რუსეთისთვის სანქციების მოხსნას, ამიტომ მათ შორის დაძაბული რეჟიმი კვლავ გაგრძელდება”, – აღნიშნულ შეფასებას პოლიტოლოგი ნიკა ჩიტაძე “რეზონანსთან” ტრამპი-ლავროვისა და ტილერსონი-ლავროვის შეხვედრების შეფასებისას აკეთებს. მისივე თქმით, ამერიკის პოზიცია საქართველოსთან მიმართებით მტკიცეა და ის გავლენის სფეროების რუსეთთან გადანაწილებას არ აპირებს.

- რა ძირითადი მესიჯები გამოიკვეთა ტილერსონი-ლავროვისა და ტრამპი-ლავროვის შეხვედრებიდან?

- ძირითადი მესიჯები უკავშირდება საკითხებს, რომლებზეც არსებობს რუსეთ-ამერიკის შეხების წერტილები. პირველ რიგში – ეს სირიაა, რადგან ორივე მხარემ აღნიშნა სირიაში კონფლიქტის მოგვარების აუცილებლობა. მხარეების პოზიცია გარკვეულწილად თანხმდება ე.წ. ისლამური სახელმწიფოს წინააღმდეგ ბრძოლის საკითხებში, თუმცა, რა თქმა უნდა, ისინი ვერ თანხმდებიან ასადის რეჟიმთან დაკავშირებით, რომლის წინააღმდეგაც გამოდის ამერიკის შეერთებული შტატები და რომელსაც რუსეთი უჭერს მხარს. თუმცა ფაქტია, რომ ერთ-ერთი მთავარი საკითხი იყო სირიის პრობლემა, რომელზეც შეთანხმდნენ.

თუმცა, მიუხედავად შეთანხმებისა და იმისა, რომ უახლოეს მომავალში დიდი ოცეულის ფარგლებში ტრამპისა და პუტინის შეხვედრა იგეგმება, ამერიკის შეერთებული შტატები არ აპირებს რუსეთისთვის სანქციების მოხსნას, ამიტომ ეს რეჟიმი კვლავ გაგრძელდება.

- აღნიშნული შეხვედრების შემდეგ რუსეთმა ღიად დაადანაშაულა ამერიკა რუსეთზე განხორციელებულ კიბერთავდასხმაში. ეს მოვლენები როგორ იმოქმედებს მათ ურთიერთობაზე?

- რა თქმა უნდა, ურთიერთობა დაძაბულია. ვიცით, რომ ცივი ომის პერიოდში სახელმწიფო მეთაურების დონეზე არაერთი შეხვედრა გაიმართა ხრუშჩოვსა და კენედის შორის და ა.შ., თუმცა მიუხედავად ამისა, ვიდრე საბჭოთა კავშირი არ დასუსტდა, დაძაბულობა არსებობდა. ახლაც ცივი ომის რეგალიები გარკვეულწილად ბრუნდება და, ბუნებრივია, აქედან გამომდინარე, ჯერჯერობით ურთიერთობის დათბობაზე ლაპარაკი ზედმეტია.

- რაც შეეხება ლავროვის ამერიკაში ჩასვლას, ნიშნავს თუ არა, რომ მან აშშ-ის ახალი ადმინისტრაციის მიერ გაგზავნილ მესიჯებზე პასუხები ჩაიტანა?

- გარკვეულწილად ალბათ ეს მომენტიც იყო. რუსეთმა თავისი პოზიცია გამოხატა სხვადასხვა საკითხთან დაკავშირებით, მათ შორის ალბათ სირიაში მიმდინარე მოვლენებზეც. არც ისე დიდი ხნის წინ შედგა ტილერსონის ვიზიტი მოსკოვში. მოლაპარაკება დახურულ კარს მიღმა მიმდინარეობდა და ალბათ ბუნებრივია, რომ იგივე საკითხები შემდგომ უკვე ვაშინგტონში გაგრძელდებოდა. შესაბამისად, გარკვეულ პოზიციებს და პასუხებს რუსეთი უკვე ვაშინგტონში ვიზიტისას გააცხადებდა.

- რამდენად დიდია რუსეთ-ამერიკის ურთიერთობის გავლენა საქართველოზე და რას შეიძლება ველოდოთ?

- ჩემი აზრით, ამ შემთხვევაში ამერიკა არავითარ დათმობაზე არ წავა საქართველოსთან მიმართებით. ამერიკასა და რუსეთს შორის გავლენის სფეროების გაყოფა აქ არ იქნება. ვინაიდან აშშ-ის კონგრესმა მიიღო რეზოლოუცია, რომელიც კრძალავს იმ ქვეყნების მხარდაჭერას, რომლებმაც აღიარეს აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონების დამოუკიდებლობა, აქედან გამომდინარე, შემდგომ შემთხვევითი არ იყო ტრამპისა და საქართველოს პრემიერის, კვირიკაშვილის, შეხვედრა ვაშინგტონში. აქედან გამომდინარე, ამერიკა, შესაძლოა, ეძებს რუსეთთან გარკვეულ შეხების წერტილებს და, პირიქით, რუსეთი – ამერიკასთან, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ ამერიკა არ აპირებს სანქციების მოხსნას უკრაინასთან დაკავშირებით, ეს ნათლად ადასტურებს, რომ შეერთებული შტატები დაინტერესებულია როგორც უკრაინის, ასევე საქართველოსა და, ზოგადად, პოსტსაბჭოთა სივრცის ქვეყნების დამოუკიდებლობის გამტკიცებით და მათი რუსეთის წნეხისგან გათავისუფლებით.

„რეზონანსი“, 16 მაისი, 2017 წელი

ირაკლი კობახიძე: “კომუნისტების და რუსეთუმეების ადგილი საქართველოში დამთავრდა“ // შრომის უფლებებსა და მიწის გაყიდვაზე პროტესტის გამო ჩაშლილი საყოველთაო განხილვა

ეკატერინე ბასილაია

„ოთხი მეშახტე”, “კონსტიტუცია კლავს”, “კონსტიტუცია უნდა ეკუთვნოდეს ხალხს”, “ქართულ მიწას არ გაგაყიდინებთ”, – ეს ხმაურიანი შეძახილები ისმოდა ფილარმონიის დარბაზიდან, რის საპასუხოდ პრეზიდიუმიდან ირაკლი კობახიძემ მათ “კომუნისტები” და “რუსეთუმეები” ეძახა ასევე ყვირილით და განაცხადა, რომ “ბოლშევიკების და მენშევიკების ადგილი საქართველოში არ არის”. ორივე მხრიდან წინასწარ დაანონსებული პროვოკაცია შედგა და საკონსტიტუციო ცვლილებების განხილვის დასკვნითი შეხვედრა თბილისში ყვირილით, სტვენით და შეძახილებით ჩაიშალა.

გუშინ ფილარმონიაში, სადაც საყოველთაო-სახალხო განხილვის შემაჯამებელი შეხვედრა უნდა შემდგარიყო, დაპირისპირება ორი საკითხის გამო მოხდა.

მემარცხენე იდეოლოგიის სტუდენტური ორგანიზაცია “აუდიტორია 115″ და პროფკავშირები ტყიბულში რამდენიმე დღის წინ მომხდარი მეშახტეების ტრაგედიის გამო კონსტიტუციაში შრომის უსაფრთხოების საკითხის ჩადებას ითხოვდნენ.

მეორე საკითხი კი ეხებოდა მიწის უცხოელებზე გაყიდვის აკრძალვის ჩაწერას კონსტიტუციაში და ამ საკითხზე ყველაზე მეტს აქტიურობდნენ მოძრაობა “ეროვნულების” ლიდერი სანდო ბრეგაძე, რომელიც ამ ხელისუფლების დროს დიასპორის მინისტრის მოადგილე იყო და ასევე ორგანიზაცია “თავისუფალი თაობის” ხელმძღვანელი ლადო სადღობელაშვილი.

დარბაზის განსაკუთრებული გაღიზიანება და დაძაბულობა პარლამენტის სპიკერის განცხადებას მოჰყვა, როდესაც ირაკლი კობახიძემ აუდიტორია 118″-ის წევრებს “კომუნისტები” და “ფსევდო სოლიდარები” უწოდა, მიწის გაყიდვის მოწინააღმდეგეებს კი – “რუსეთუმეები”.

„როდესაც წუთიერი დუმილი გამოვაცხადე დაღუპული მეშახტეების გამო, თქვენ მაშინაც არ გაჩერდით. ეს ფსევდოსოლიდარობა არაფერს არ მოგიტანთ. რამდენიმე ათეული ახალგაზრდა კომუნისტი 2500 კაცს იმის საშუალებას არ აძლევს, განიხილოს კონსტიტუცია. ახალგაზრდებო, მოგიწოდებთ, გაჰყვეთ იმ გზას, რა გზასაც დაადგა ილია ჭავჭავაძე. ეს არის სწავლის და განათლების გზა. თქვენ აირჩიეთ კომუნიზმის გზა, კომუნიზმი არის ცოდნის დეფიციტის შედეგი”, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ და ამის შემდეგ ისედაც ხმაურიანი დარბაზში სასტვენების ხმა და რეპლიკები არც შეწყვეტილა, ახალგაზრდებმა პარლამენტის თავმჯდომარეს აღარ მისცეს შესაძლებლობა, განხილვა გაგრძელებულიყო.

სანამ სიტუაცია უმართავი გახდებოდა, რამდენიმე გამომსვლელმა პოზიციის გამოხატვა შეძლო. “აუდიტორია 115-ის” წევრმა გიორგი სოფრომაძემ განაცხადა, რომ ჩვენ ვხედავთ ბიზნესე ლიტასა და პოლიტიკურ ელიტაზე მორგებულ კონსტიტუციას და ეს კონსტიტუცია არ არის სახალხო.

„ჩვენ ვხედავთ სცენაზე ადამიანებს, რომლებიც გველაპარაკებიან ფასადური სოლიდარობის ენით, მაგრამ ერთი წლის წინ, მე მახსოვს, გახარია, ახლა უკვე მინისტრთა კაბინეტის და სამთავრობო ძალების ახლოს მყოფი ფიგურა, მეშახტეებს ჰპირდებოდა სხვადასხვა დახმარებას, მაგრამ ზუსტად შრომის პირობების მოთხოვნების შეუსრულებლობის გამო დღეს ჩვენ ვხედავთ 4 ადამიანს სამარეში. ვაწყდებით მხოლოდ და მხოლოდ ბიზნესელიტაზე და პოლიტიკურ ელიტაზე მორგებულ კონსტიტუციას და ეს კონსტიტუცია არ არის სახალხო. ამ მასკარადს არ დაგადგმევინებთ”, – განაცხადა გიორგი სოფრომაძემ.

სანდო ბრეგაძემ თქვა, რომ ქართული მიწის გაყიდვას არ დაუშვებენ: „არ გინდათ ხალხის გაბითურება. თქვენ აკანონებთ ჩვენი მამა-პაპის მიწის გაყიდვას, ჩვენ არ მოგცემთ ამის უფლებას. ჩაწერეთ კონსტიტუციაში ჩვენი ერის მოთხოვნა – ქართული მიწა არ იყიდება”, – გაჰყვიროდა სანდრო ბრეგაძე, რომელმაც პარლამენტის სპიკერს კომკავშირელი უწოდა: “ბატონო პარლამენტის თავმჯდომარევ, თქვენ აქ ხალხს უცოდინრებს ნუ უწოდებთ და შეურაცხყოფას ნუ აყენებთ. თქვენზე მეტი ცოდნა აქვთ. კომკავშირლებს თქვენ ჰგავხართ!”

ირაკლი კობახიძემ სანდრო ბრეგაძე ტყუილში დაადანაშაულა და თქვა, რიმ მიწის გაყიდვა არ იგეგმება, ორგანულ კანონში მზადდება ცვლილება, მაგრამ ოპონენტებს მხოლოდ პროვოკაცია აქვთ დაგეგმილი, ინფორმაციის მიღება კი არ სურთ. „ბატონმა სანდრომ თქვა ტყუილი. რაც შეეხება უცოდინრებს, მე მოგიწოდებთ თქვენ, იაროთ ცოდნის გზით, უცოდინარი თქვენ გიწოდათ ბატონმა სანდრომ. ეს იყო რეალობა. თქვენ ინფორმაციის მიღება კი არ გინდათ, გინდათ, მოაწყოთ პროვოკაცია”, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ და ისევ ახალგაზრდების კომუნისტებთან შედარებაზე, ყვირილითა და ხელების ქნევით შეურაცხყოფაზე გადავიდა: „იგივე ეხება ფსევდოსოლიდარობას. კომუნისტების სოლიდარობა არ გაიშვა”. სცენის დატოვებამდე მან თქვა, რომ განხილვის გაგრძელების აზრს ვერ ხედავს და ეს შეხვედრა “რუსეთუმეებმა” და “კომუნისტებმა” ჩაშალეს.

„საქართველოში დამთავრდა კომუნიზმის დრო, ჩვენ ვივლით ილია ჭავჭავაძის გზით და კონსტიტუციაც ამას ემსახურება. ქართული საზოგადოება არის ილია ჭავჭავაძის და არა მენშევიკების და ბოლშევიკების საზოგადოება. ჩვენ ილია ჭავჭავაძის გზიდან არ გადავუხვევთ. კომუნისტების და რუსეთუმეების ადგილი საქართელოში დამთავრდა”, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ და სცენა დატოვა.

მას სხვებიც მიჰყვნენ და ისე, რომ არც დაწყებულა, შეხვედრაც დასრულდა. დარბაზში შეკრებილებმა სცენისკენ გადაინაცვლეს და სანამ “ოცნების” სხვა წევრებიც დატოვებდნენ დარბაზს, მოსთხოვეს ირაკლი კობახიძეს, მათთვის ბოდიში მოეხადა. იყო სიტყვიერი დაპირისპირებაც და ლანძღვაც.

ჩაშლილი შეხვედრის შემდეგ კი “ოცნების” ერთ-ერთმა ლიდერმა მამუკა მდინარაძემ განაცხადა, რომ ეს იყო კარგად ორგანიზებული პროვოკაცია, რაზეც ინფორმაცია წინასწარაც ჰქონდათ, თუმცა შეგნებულად თავი აარიდეს იმ ორგანიზაციებისა და პირების დასახელებას, რომლებიც ამას გეგმავდნენ.

„რეზონანსი“, 16 მაისი, 2017 წელი

უნდა აიკრძალოს თუ არა უცხოელებზე მიწის გაყიდვა?

გვანცა წულაია

სასოფლო-სამეურნეო მიწის უცხოელებზე გასხვისება, საზოგადოებისთვის კვლავ აქტუალური საკითხია. აღნიშნულთან დაკავშირებით საუბარი საკონსტიტუციო ცვლილებების სახალხო განხილვაზე იყო. გუშინ სახალხო განხილვა თბილისში გაიმართა, სადაც დიასპორის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრის ყოფილმა მოადგილემ, სანდრო ბრეგაძემ განცხადება გააკეთა.

“თქვენ აკანონებთ ჩვენი მამა-პაპის მიწის გაყიდვას, ჩვენ ამის საშუალებას არ მოგცემთ. ქართული მიწა არ იყიდება”, – განაცხადა სანდრო ბრეგაძემ. მას პარლამენტის თავმჯდომარემ უპასუხა, რომ ეს ტყუილია.

“ნაციონალური მოძრაობა”, “საერთაშორისო გამჭვირვალობა”, “ევროპული საქართველოსთვის” და პოლიტიკური გაერთიანება “გირჩი”, მიწის უცხოელებზე გასხვისების აკრძალვას ეწინააღმდეგებიან. ისინი ფიქრობენ, რომ უცხოელებზე მიწის გასხვისების სრული აკრძალვა მნიშვნელოვან ზიანს მიაყენებს ქვეყნის ეკონომიკურ განვითარებას.

უნდა აიკრძალოს თუ არა უცხოელებზე მიწის გაყიდვა? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.

რეზო მიშველაძე (მწერალი): აუცილებლად უნდა აიკრძალოს. ჩვენ ისედაც მცირემიწიანი ქვეყანა ვართ და რამდენიმე ათეული წლის შემდეგ კატასტროფულ მგდომარეობაში აღმოვჩნდებით. უნდა იცოდეს ყველამ, ერმაც და ბერმაც, პარლამენტმაც და პრემიერ-მინისტრმაც, რომ მიწა, რომელზეც ახლა ჩვენ ვცხოვრობთ, მარტო ჩვენ არ გვეკუთვნის. ეს ის მიწაა, რომელზეც იმ ქართველმა უნდა იცხოვროს, რომელიც 5 საუკუნის შემდეგ მოვა. საქართველომ თავისი ბედის გამო თავი შეირცხვინა და დავით აღმაშენებლის სახელმწიფოსგან მხოლოდ 20% დაგვრჩა. თუ ამ 20%-საც გავასხვისებთ, მომავლის ისტორიაში სამარცხვინო თაობის სახელით შევალთ.

ლაშა ჩხარტიშვილი (“დემოკრატიის ინსტიტუტის” ხელმძღვანელი): მიმაჩნია, რომ უცხოეთის მოქალაქეებზე საქართველოში სასოფლო-სამეურნეო მიწის გაყიდვა მრავალი მიზეზის გამო უნდა აიკრძალოს. მათ შორის იმიტომ, რომ ისედაც მცირემიწიანი და პატარა ქვეყანა გვაქვს. შესაბამისად, ამ უმნიშვნელოვანესი ბუნებრივი რესურსით განებივრებულები არ ვართ. ამასთან, დღეისთვის ქვეყანაში არსებული კატასტროფული სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის გათვალისწინებით, ეს ორმაგად სახიფათო და დამღუპველია, რადგან ხელისუფლებისგან ბედის ანაბარად მიტოვებული მოსახლეობის დიდი ნაწილი უკიდურესი გაჭირვებისა და სრული უპერსპექტივობის განცდის პირობებში აუცილებლად გაასხვისებს და უკვე ასხვისებს წინაპრების დანატოვარ მიწას. თუ მიწის გაყიდვა არ აიკრძალება, ჩვენი ქვეყნის შვილების უკიდურესობაში აღმოჩენამდე მიგვიყვანს, რაც ერის და სახელმწიფოს სრული განადგურების ტოლფასი იქნება. ამასთანავე, აღსანიშნავია, რომ ევროკავშირის მრავალ სახელმწიფოშიც ან აკრძალული ან უკიდურესად გართულებულია უცხოეთის მოქალაქეებისთვის მიწის საკუთრებაში გადაცემა. შესაბამისად, ამგვარი ფორმით ეროვნული ინტერესების დაცვა სახელმწიფო მნიშვნელობის საკითხია, სრულიად არ ეწინააღმდეგება საყოველთაოდ აღიარებულ დემოკრატიულ ნორმებსა და ევროკავშირის პრინციპებს. ხელისუფლება საზოგადოებრივი ინტერესების დაცვის ნაცვლად, წინამორბედის მსგავსად, მხოლოდ საკუთარი კორუფციული ინტერესებიდან გამომდინარე აგრძელებს ამ მოღალატეობრივ პოლიტიკას.

ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, ჩვენ მოვითხოვთ მიწის გასხვისების საკითხზე, ისევე, როგორც სხვა ძირითად სადავო ნორმებზე, როგორებიცაა პრეზიდენტის არჩევის წესი, გამარჯვებული პარტიებისთვის ბარიერგადაულახავი სუბიექტების მანდატების სრულად გადაცემა და სხვა, რეფერენდუმი იქნეს ორგანიზებული. მხოლოდ სახალხო განხილვა დემოკრატიის ბოლშევიკური იმიტაციაა და მეტი არაფერი.

გივი სიხარულიძე (მწერალი და მსახიობი): ყოველ მიზეზგარეშე უნდა აიკრძალოს. უცხოელებზე მიწის გაყიდვა სამშობლოს გაყიდვის ტოლფასია.

ლელა ოჩიაური (კინომცოდნე): ალბათ უნდა აიკრძალოს. ყოველ შემთხვევაში, იმ პირობებით, რომელიც ჩვენთვის საზიანოა – აუცილებად უნდა აიკრძალოს.

—————–

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2017 წელი

ინტერვიუ თენგიზ შარმანაშვილთან: „ამ ადამიანების ერთადერთი მიზანი განხილვის ჩაშლა იყო“ // „შეიძლება რაღაცის გაუმჯობესება, მაგრამ არა ამ გზით“

კონსტიტუციონალისტი, სახელმწიფო საკონსტიტუციო კომისიის წევრი თენგიზ შარმანაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში კონსტიტუციის ახალი პროექტის განხილვის ჩაშლის მიზეზებზე საუბრობს.

- ბატონო თენგიზ, როგორც ცნობილია, კონსტიტუციის ახალი პროექტის განხილვა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში უნდა მომხდარიყო, თუმცა, მოვლენები ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში განვითარდა. რატომ მოხდა შეხვედრის ადგილის გადატანა?

- კონსტიტუციის პროექტის განხილვის გადატანა მოხდა იმის გამო, რომ ძალიან ბევრ ხალხს უნდოდა დასწრება და უნივერსიტეტის სააქტო დარბაზში მისი ჩატარება წარმოუდგენელი იყო.

- ეს იყო მხოლოდ მიზეზი?

- დიახ. ვინაიდან თბილისში ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზზე უფრო დიდი დარბაზი არ გვაქვს, გადაწყდა, რომ სწორედ იქ ჩატარებულიყო. მაქსიმუმ 700 ადამიანი დატეულიყო უნივერსიტეტის დარბაზში, ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში კი 2.500 ადამიანი იყო მოსული.

- თუმცა, ეს შეხვედრა ჩაიშალა, რა იყო მთავარი პრობლემა, რის გამოც ჩაიშალა შეხვედრა? ირაკლი კობახიძემ შეფასებები გააკეთა, რომ პროვოცირებული იყო, თქვენ რა შთაბეჭდილება დაგრჩათ, როდესაც დარბაზში განვითარებულ პროცესებს ადევნებდით თვალყურს?

- როდესაც საკითხი გაინტერესებს, არა აქვს მნიშვნელობა, რა საკითხია ეს, მაგრამ შენ ამ საკითხზე პასუხი არ გაინტერესებს, ყველაფერი ნათელი ხდება. მათ არც კი აინტერესებდათ, თუ რა პასუხი ჰქონდა პარლამენტის თავმჯდომარეს, კომისიის წევრებს იმ საკითხებზე, რომელიც დასვეს. საკითხის განხილვა არც კი იყო დაწყებული, დაიწყეს სტვენა, სასტვენები და მსგავსი რაღაცები წინასწარ ჰქონდათ მომარაგებული. სტვენის ფონზე, სხვა რა დასკვნა შეიძლება გამომეტანა თუ არა ის, რომ ეს ყველაფერი წინასწარ იყო გამიზნული და პროვოცირებული.

- მათ განსხვავებული მოსაზრებები აქვთ...

- გასაგებია, მაგრამ ერთია, როდესაც არსებულ აზრს არ ეთანხმები და შენ განსხვავებული აზრი გაქვს, ამ საკითხს თუნდაც მწვავედ აყენებ, მაგრამ ყველა შემთხვევაში ელოდები პასუხს, რადგან გაინტერესებს. ეს არის მოვლენების ბუნებრივი განვითარება. თუმცა, სტვენით, როდესაც იწყებ, ყველაფერი ცხადია. შემდეგ ამ ადამიანებს მიეცათ შესაძლებლობა, რომ თავიანთი პოზიცია დაეფიქსირებინათ, მაგრამ ყველაფერი ნათელი გახდა.

- რა გახდა ნათელი?

- რომ ეს ადამიანები პრობლემების გადასაწყვეტად არ იყვნენ მოსულები. ერთადერთი ამოცანა იყო, რომ განხილვა ჩაეშალათ.

- თუმცა, პარლამენტის თავმჯდომარის მხრიდანაც იყო გამოწვევითი შეფასებები, კომუნისტებს შეადარა…

- ეს უწოდა იმ საქციელის გამო, რასაც სჩადიოდნენ. ჯერ უწოდა და შემდეგ დაიწყეს?! ასე ხომ არ ყოფილა. უწოდა იმ პარტიის სახელი, რომლებიც მთელ მსოფლიოში ობსტრუქციით იყვნენ ცნობილები.

- ორი გზავნილი იყო: ერთი - არ გაიყიდოს მიწა და მეორე – შრომით უფლებების დაცვა, რომლის მოთხოვნითაც სტუდენტები – „აუდიტორია-115“-ის წევრები გამოდიოდნენ..

- მითხარით, რომელი შრომითი უფლება არის ისეთი, რომელიც არ წერია ამ პროექტში.

- თუ ასეა, რას აპროტესტებენ?

- ამ პროექტში წერია, სამჯერ უფრო მეტი, ვიდრე ოდესმე ეწერა საქართველოს ნებისმიერ კონსტიტუციაში შრომით უფლებებზე, ამიტომ ყოვლად გაუგებარია მათი მოთხოვნები. კონსტიტუციაში შრომით კოდექსს ხომ არ ჩაწერდნენ. ის გარანტიები, რაც შრომით უფლებებზე წერია ამ ახალ პროექტში, მერწმუნეთ, არც ერთ კონსტიტუციაში, საქართველოს ისტორიის მანძილზე, არ ეწერა. ცხადია, 21 წლის კონსტიტუციაზე არ ვსაუბრობ, მე ვსაუბრობ დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ.

- ეს ადამიანები ითხოვენ, რომ სახელმწიფომ დაიცვას შრომით ურთიერთობაში მყოფი პირი, ისინი ამბობენ, რომ ჩანაწერი უფრო მორგებულია კერძო ბიზნესზე…

- ეს არის საქმის არ მცოდნე კაცის ნათქვამი. ეს არის სოციალური სახელმწიფო და როდესაც სოციალური უფლებების დაცვაზე არის საუბარი, შეიძლება მათ ერთი ფრაზის დამატება უნდათ, რომელიც კიდევ უფრო გააძლიერებს ამ ჩანაწერს, გაამყარებს, მაგრამ ასე არ ხდება თანამშრომლობა, ასე არ ხდება მოთხოვნის დაყენება და შემდეგ მისი გათვალისწინება. შეიძლება ჩვენც ვართ რაღაცაზე თანახმა, მაგრამ ასე არ ხდება. კომისიის თავმჯდომარემ გააკეთა დეკლარირება, რომ ის მზად არის, ამ შეხვედრების შემდეგ საერთო-სახალხო განხილვების შემდეგ, ყველა ჯგუფს, რომლებსაც აქვთ გარკვეული შეხედულებები, ცალ-ცალკე დაელაპარაკოს, მაგრამ, როგორც ჩანს, სწორედ ამ წინადადებამ გამოიწვია ყველაზე დიდი აგრესია.

- რატომ?

- როდესაც გეუბნები, რომ მზად ვარ შეგხვდე, დაგელაპარკო და ეს მიუღებელია და აგრესიას იწვევს, მაშინ ღიად ჩანს მიზანი. `არ დაგალაპარაკებ~, `სასტვენებით მოვალ~ მაშინ ყველაფერი გასაგები ხდება; გამოდის, ვიღაცას 90-იან წლებში უნდა დაბრუნება, რაც დღევანდელი საქართველოსთვის სრულიად მიუღებელია.

რის პროვოცირებას ახდენდნენ, არ ვიცი, მაგრამ ხომ ცხადია, რომ პარლამენტის თავმჯდომარე არასდროს არ გასცემდა განკარგულებას, რათა პოლიციისთვის მოეწოდებინა, წესრიგი დაემყარებინა. წინააღმდეგ შემთხვევაში სხვა რა გზა იყო, მათ უნდა გამოეთქვათ თავიანთი მოსაზრებები, ადრესატებს მოესმინათ და შემდეგ პასუხი მიეღოთ, რაც არ მოინდომეს. ასეთი ურთიერთობები ჩვენ ქვეყანას უკან სწევს. თუ საზოგადოება არ შეთანხმდება ელემენტარულ ურთიერთობებზე, შედეგი გვექნება ის, რომ ვეღარ განვვითარდებით, როგორც ქვეყანა.

- ვინაიდან თქვენ კომისიის წევრი ბრძანდებით, ამიტომ გეკითხებით, თუ არის მზადყოფნა, რომ შრომით უფლებებთან დაკავშირებით სტუდენტების ამ ჯგუფთან დიალოგი გაიმართოს?

- თუ თქვენ გჯერათ, რომ ეს იყო შრომითი უფლებების დაცვა, მაშინ მე ვერაფერს გეტყვით. მე არ მჯერა, რომ ეს ასეა. შრომითი უფლებების ჩანაწერის გამო რომ იყოს ეს ყველაფერი, მაშინ კი, მაგრამ თეთრი ძაფით იყო ნაკერი, რომ აქ შრომითი უფლებები არაფერ შუაშია. რა თქმა უნდა, პარლამენტის თავმჯდომარემ განაცხადა, რომ ყველას შეხვდება და დაელაპარაკება, მაგრამ თუ მხოლოდ სასტვენი უნდა დაუსტვინონ, მაშინ მითხარით, ასეთ შეხვედრას რა აზრი აქვს?!

- სტუდენტები აპროტესტებენ კონკრეტულ საკითხს, მეტს ითხოვენ, ასე არ ფიქრობთ? თუ ფიქრობთ, რომ პროცესი მართულია?

- რა თქმა უნდა, მართულია. ბავშვები ხომ არ ვართ, რომ ვერ მივხვდეთ.

- ვისი მხრიდან?

- ეს გამოჩნდება.

- ბატონო თენგიზ, რაც შეეხება მიწის გასხვისების საკითხს, კონკრეტული ნორმა რას ამბობს ამ საკითხზე?

- ამ საკითხზე საქართველოს კონსტიტუციაში არ არსებობდა ჩანაწერი. ამის გამო, რომ არ არსებობდა, მიწის გაყიდვა შეჩერდა, რაც შემდეგ საკონსტიტუციო სასამართლომ არაკონსტიტუციურად ცნო. პირველად გაჩნდა საქართველოს კონსტიტუციის ისტორიაში ჩანაწერი, რომელიც ეხება ამ საკითხს და რომლითაც მიწის რეგულირება არის შესაძლებელი. ვიმეორებ, აქამდე საერთოდ მიწის შესახებ კონსტიტუციაში საერთოდ არ ყოფილა საუბარი. თუ კიდევ უფრო მეტი არის გასაკეთებელი, შეგვეძლო ამ საკითხზე გვესაუბრა, მიგვეღო წინადადებები, მომხდარიყო მსჯელობა, მაგრამ ეს არ მოხდა. ისიც კი არ თქვეს, რომ აქამდე საერთოდ არაფერი არ იყო და ახლა გაჩნდა ჩანაწერი, რომელიც მიწის საკითხს და მის რეგულირებას ეხება, რაც მისასალმებელია. თუმცა, როგორც ჩანს, მათი მიზანი არ იყო რაღაცის გაუმჯობესება. იმ დარბაზში ვიჯექი და ძალიან ნათლად ვხედავდი, თუ როგორ ვითარდებოდა მოვლენები.

- რა ინფორმაცია გაქვთ, თბილისში განხილვები იქნება?

- ვერაფერს გეტყვით. თუ ადამიანებს რეალურად უნდათ მოსმენა რა წერია ახალ პროექტში, ამის წინააღმდეგი ვინ შეიძლება იყოს. ძალიან რთული შეხვედრები გვქონდა რეგიონებში, მაგრამ ჩარჩოდან არავინ არ გადადიოდა, ერთი-ორი გამონაკლისის გარდა.

- მოულოდნელი იყო ასეთი განვითარება?

- პირადად ჩემთვის მოულოდნელი არ ყოფილა. მე ყოველ წუთს ველოდებოდი, რომ გარკვეული პროვოკაცია იქნებოდა, როგორც ჩანს, ყველაზე კარგი ადგილი ამისთვის თბილისი აღმოჩნდა.

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2017 წელი

ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „ფილარმონიაში შეხვედრა ირაკლი კობახიძის უტიფრობამ ჩაშალა“

კონსტიტუციის საყოველთაო განხილვის დასკვნითი ეტაპი გუშინ ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში უნდა გამართულიყო, თუმცა განხილვა ჩაიშალა. სტვენისა და შეძახილების ფონზე კომისიის წევრებს არ მიეცათ საშუალება, საზოგადოებასთან კონსტიტუციის ახალი ვარიანტი განეხილათ. უმრავლესობა განხილვის ჩაშლაში ოპოზიციას და დესტრუქციულ ძალებს ადანაშაულებს.

შეხვედრას თავისუფალი საქართველოს ლიდერი კახა კუკავა ესწრებოდა, რომელიც „ახალი თაობის“ კითხვებს პასუხობს.

- ბატონო კახა, როგორც უმრავლესობის ლიდერები აცხადებენ, გუშინდელი შეხვედრის ჩაშლა იყო პროვოკაცია. ეს ოპოზიციას ბრალდება. დესტრუქციული ძალები და კომუნისტური აზროვნების ახალგაზრდები მონაწილეობდნენ ამ პროცესშიო. განხილვამდე რამდენიმე დღით ადრე, ოპოზიციის მხრიდან იყო მოწოდებები, რომ მისულიყო ხალხი თბილისის შეხვედრაზე, ეს მოწოდება თქვენც გააკეთეთ სოციალურ ქსელში. იყო თუ არა ყველაფერი წინასწარ დაგეგმილი? რა მოხდა რეალურად?

- რეალურად მოხდა ის, რაც უნდა მომხდარიყო. ბოლო პერიოდის განმავლობაში მე სულ ვაფრთხილებდი ხელისუფლებას, რომ ეს დღე აუცილებლად დადგებოდა. ამას ბევრი მიზეზი ჰქონდა, რა თქმა უნდა, კონსტიტუციის შინაარსიც, ქვეყანაში არსებული მდგომარეობა და ასე შემდეგ, მაგრამ ძირითადი მიზეზი იმის, რაც მოხდა, იყო ირაკლი კობახიძის უტიფრობა! მისი უტიფარი ტონი, რომელიც მან აირჩია თავიდან ბოლომდე ამ კონსტიტუციური განხილვების დროს. შეხვედრის წამყვანი რომ ყოფილიყო რომელიმე სხვა უფრო გაწონასწორებული პოლიტიკოსი, შეიძლება ასეთი სამარცხვინო დასასრული არ ჰქონოდა ამ კონსტიტუციურ განხილვას.

- რას ერჩით ირაკლი კობახიძეს? ასეთი რა დააშავა?

- ადამიანი, რომელიც რამდენიმე თვის მანძილზე ამბობს: ე.წ. პარტიები, ე.წ. არასამთავრობოები. ამ შეხვედრაზე კი სტუდენტებს მიადგა და კომუნისტები უწოდა, რომლებიც ითხოვენ, რომ შრომის ინსპექცია იყოს შემოღებული. ტყიბულის ტრაგედიის ფონზე ამ ახალგაზრდებს უწოდებს კომუნისტებს, ზიზღს აღვივებს ბოლო რამდენიმე თვეა და ეს აუცილებლად ასე დამთავრდებოდა. მე არაერთხელ მომიყვანია ანალოგია 2007 წლისა, როდესაც ხალხი ქუჩაში გამოვიდა, სწორედ იმ უტიფარი ტონის გამო, რომელსაც აფრქვევდნენ ყოველდღიურად ბოკერია და ნაცმოძრაობის სხვა ლიდერები.

- გიგა ბოკერია ახსენეთ და შეხვედრის დაწყებისას სწორედ ბოკერიას დანახვამ გამოიწვია დამსწრე საზოგადოებაში უკმაყოფილება და მას დაუწყეს სტვენა, რათა დაეტოვებინა დარბაზი...

- რა თქმა უნდა! გიგა ბოკერია იყო უტიფრად წამოსკუპებული პრეზიდიუმში, იმ დროს, როდესაც ჩვენ, მაშინ, როცა კობახიძე გერმანიაში იმალებოდა და ჩაის სვამდა, ვებრძოდით ბოკერიას რეჟიმს. ამ დროს ჩვენ დარბაზში ხმის უფლებას არ გვაძლევდნენ, ბოკერია საპატიო ლოჟაში იჯდა და ჩვენ ლანძღვით აგვიკლო პარლამენტის თავმჯდომარემ. არის ასეთი ანდაზა, თუ თეატრში თოფი კედელზე ჰკიდია პირველ მოქმედებაში, ის აუცილებლად გაისვრის მეორე მოქმედებაში.

- და გაისროლა?

- ზუსტად ასე მოხდა. ის ტონალობა, რომელიც აირჩია ხელისუფლებამ და ამ შემთხვევაში ირაკლი კობახიძეს გამოვყოფ, აუცილებლად მიგვიყვანდა იმ დღემდე, რასაც ჰქვია მასობრივი უკმაყოფილობა და, მე ვფიქრობ, დღეიდან დაიწყება შეუქცევადი პროცესები, რომელთაც ეს ხელისუფლება ვეღარ შეაჩერებს.

- რას გულისხმობთ შეუქცევად პროცესებში? მამუკა მდინარაძე აცხადებს, რომ მათ, ვინც ეს შეხვედრა ჩაშალა, არ უნდა წინსვლა და უკეთესი მდგომარეობა ქვეყანაში...

- მამუკა მდინარაძე აცხადებს ზუსტად იგივეს, რასაც აცხადებდა გიგა ბოკერია 2007 წელს. ჩვენ კი ვეუბნებით, რომ კონსტიტუცია უნდა მიიღოს არა ერთმა პარტიამ, არამედ მთელმა საზოგადოებამ, დიალოგის და კომპრომისის შედეგად. თუ მთავრობას არ უნდა დიალოგი და არ უნდა კომპრომისი და უნდა კონფრონტაცია, ის აუცილებლად მიიღებს კონფრონტაციას და ამ კონფრონტაციის შედეგად მდინარაძე და კობახიძე პარლამენტიდან სხვა დაწესებულებაში გადაინაცვლებენ.

- შეუქცევად პროცესებში რა იგულისხმეთ?

- შეუქცევად პროცესებში ვგულისხმობ ქუჩის პროტესტს. აქციები აუცილებლად დაიწყება. ამის ნიშნები ჩანს უკვე. უკვე დიპლომატები აცხადებენ, ბოლო ერთი თვეა, დღეში ოთხი აქცია მაინც იმართებაო და დიპლომატებმა თუ მიაქციეს ამას ყურადღება, ამ ხელისუფლებას ან მრჩეველი არ ჰყავს, ან ანალიტიკოსი? ან უშიშროება არ მუშაობს?! ხომ უნდა აწვდიდნენ ინფორმაციას, რომ ხალხი არის ქუჩის გამოსვლების ზღვარზე?! ამ დროს ხელისუფლება რას უნდა აკეთებდეს? დამამშვიდებელი და დამაწყნარებელი ნაბიჯები უნდა გადადგას თუ პირიქით, ცეცხლზე ნავთი უნდა დაასხას?!

- რისი მანიშნებელი იყო ჩაშლილი დასკვნითი შეხვედრა?

- როდესაც ოპოზიციის მომხრეების რაოდენობა აღემატება ხელისუფლების მიერ მობილიზებული ადმინისტრაციული რესურსების რაოდენობას, იმ ქვეყანაში ხდება რევოლუცია! სწორედ ამის ნიშანი იყო ეს ჩაშლილი შეხვედრა. ხელისუფლებამ დიდი გაჭირვებით ჩაატარა შეხვედრა ქუთაისში, ბათუმში, ყველგან მოყარეს მთელი ადმინისტრაციული რესურსი. აქ დრამატურგია იყო სხვაგვარი, თორემ ზუგდიდშიც ჩაიშალა შეხვედრა. 600-კაციანი დარბაზიდან გადაინაცვლეს და შეხვედრა ჩაატარეს 150-კაციან მოსწავლეთა სახლში იმისთვის, რომ დარბაზი გაევსოთ. სადაც წვრილია, იქ გაწყდესო და გაწყდა. ფილარმონია ვეღარ გაავსეს საკუთარი მხარდამჭერებით. ბევრი იწვალეს, მაგრამ 2.500 კაცი ვერ მოაგროვეს.

- რატომ შეიცვალა ადგილმდებარეობა, ეს შეხვედრა ხომ უნივერსიტეტში უნდა ჩატარებულიყო?

- იმიტომ შეიცვალა, რომ 2.500 კაცი რომ მისულიყო უნივერსიტეტთან, იქ იქნებოდა ჭყლეტა, უნივერსიტეტის დარბაზი დაილეწებოდა და, საბოლოო ჯამში, ხელისუფლება მიიღება ქუჩის აქციას. ამიტომაც, ეს ტაქტიკურად სწორი ნაბიჯი იყო, მაგრამ რომ დაიწყეს იქ შეკრებილი საზოგადოების ლანძღვა-გინება, ამაზე რა გითხრათ. ერთუჯრედიანი პარლამენტის თავმჯდომარე გვყავს და ეს იმის ბრალია.

- ოპოზიციის მხრიდან მოხდა პროვოკაციაო. ასე არ ყოფილა?

- ოპოზიციას ხმა საერთოდ არ ამოგვიღია. ვინ მოგვცა სიტყვის თქმის საშუალება?!

- იმ ახალგაზრდებზე რას იტყვით, ვის გამოც ჩაიშალა ეს შეხვედრა?

- ის ახალგაზრდები არანაირი ოპოზიციის მომხრეები არ არიან და საერთოდ არ იყვნენ იქ მოსული პოლიტიკურ და საარჩევნო თემებზე სასაუბროდ. მოსული იყვნენ ხელისუფლებისთვის ნაკლებად მტკივნეულ თემაზე, რაც არის შრომითი უფლებები. რომ არ ყოფილიყო იქ ირაკლი კობახიძე, ამ თემაზე კომპრომისი და ამ თემის ჩაცხრომა იყო ძალიან ადვილი. თუმცა ეს ადამიანი არის ძალიან თავხედი, არანაირი განათლება და გამოცდილება მას არ აქვს. არ იცის, სად როგორ მოიქცეს. მისი ეს სიმკაცრე, რაც პარლამენტის ბიუროს თათბირზე გასდის, რადგან იქ მონები უზის, 3 ათას კაციან დარბაზში გამოდგა დამანგრეველი! ამიტომ ერთი ქართული ზღაპრისა არ იყოს, უნდა იცოდე, ის, რაც გასვენებაში უნდა თქვა, არ უნდა თქვა ქორწილში და პირიქით.

- არის იმის შანსი, რომ ეს კონსტიტუცია ვერ მიიღონ ამ სახით, რა სახითაც გვთავაზობენ?

- ეს კონსტიტუცია არის ამ ხელისუფლების საწინააღმდეგო პროტესტის მთავარი კატალიზატორი. ამ კონსტიტუციით რეალურად ისინი ხელისუფლებას ვერ ინარჩუნებენ, პირიქით, კარგავენ. რაც 2007 წელს მოხდა, ზუსტად ის ხდება დღესაც. საპროტესტო ტალღა მალე დაიწყება, ეს უკვე შეუქცევდი პროცესია. ამ ხელისუფლებას შანსი აღარ აქვს დარჩენილი.

- რისი შანსი? გადარჩენის?

- ყველა ხელისუფლებას აქვს შესაძლებლობების ფანჯარა, როცა შეგიძლია რაღაც გამოასწორო. როცა ეს ფანჯარა იკეტება, როცა დრო გადის, შანსიც აღარ გაქვს. ცუდ დღეშია ეს ხელისუფლება, რადგან ახლა მის მიერ განხორციელებული ნებისმიერი კომპრომისი აღიქმება არა როგორც კონსტრუქციულობა, არამედ როგორც კაპიტულაცია.

ჯერ კიდევ გუშინ რომ წასულიყო ხელისუფლება დათმობაზე და კონკრეტულ საკითხებზე მომხდარიყო შეთანხმება, ეს იქნებოდა ხელისუფლებისგან ძლიერი სვლა. დღეს კი ხელისუფლება ჩიხშია – არ დათმობს, მიიღებს დინგში მუშტს, დათმობს და კიდევ უფრო დაჩქარდება პროცესები, რადგან ეს აღიქმება, როგორც კაპიტულაცია.

- ანუ დრო ყველა შემთხვევაში ხელისუფლების საწინააღმდეგოდ მუშაობს?

- დრო ყველა ვარიანტში მუშაობს ხელისუფლების წინააღმდეგ. იმის შემდეგ, რაც ფილარმონიაში მოხდა, ეს ხელისუფლება არის პოლიტიკური გვამი! მათ ქართველი საზოგადოების ყველა ჯგუფის ნდობა დაკარგეს! მათ შორის იმ ჯგუფების ნდობაც, რომლებიც არ იყვნენ მათ წინააღმდეგ და ძალით გადაიკიდეს. ყველა მტრად გამოაცხადეს. ნეიტრალური მასა ოპოზიციის ელექტორატად გარდაქმნეს.

- ანუ „ოცნების“ საქმე ცუდადაა?

- ძალიან ცუდად! „ოცნებამ“ უკვე გაუშვა შესაძლებლობა, რომ პოლიტიკური მეთოდებით მოეწესრიგებინა ვითარება. ვითარების განმუხტვა ყოველთვის შეიძლება და ისტორიიდან ასეთი არაერთი მაგალითი გვახსოვს, თუ როგორ განიმუხტა რევოლუციები, მაგრამ ამას სჭირდება პოლიტიკური ნება და ბრძენი მედიატორი ხელისუფლების მხრიან. ამ ხელისუფლებაში კი ასეთი რესურსი აღარ არის. ზომიერი ხალხი ვინც იყო ამ ხელისუფლებაში, ყველა დაითხოვეს 2016-ში. მათ ნაცვლად კი დაიტოვეს ერთუჯრედიანი ქოცები. მამუკა მდინარაძე და ირაკლი კობახიძე ვერ გამართავენ ოპოზიციასთან დიალოგს.

„ახალი თაობა“, 16 მაისი, 2017 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოთარ ფარცხალაძეს ეს თუ შერჩა, ხვალ შესაძლოა პრემიერს სცემოს“ // „მალე გავარკვევთ, ვინ მართავს ქვეყანას - ხელისუფლება თუ ფინანსური ინტერესჯგუფები“

რატომ აქვს ხალხს სიმპათიები გიორგი მარგველაშვილის მიმართ, რაში უნდა ჩაერიოს ბიძინა ივანიშვილი, მართავენ თუ არა საქართველოში პოლიტიკას ფინანსური ჯგუფები? ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრება.

- „ენდიაი“-ს მორიგი კვლევების მიხედვით, გიორგი მარგველაშვილს პრემიერზე და პარლამენტის თავმჯდომარეზე მაღალი რეიტინგი აქვს. თქვენ არაერთხელ აღნიშნეთ, რომ პრეზიდენტზე „ოცნების“ თავდასხმები კარგად მოქმედებს. მისი ეს რეიტინგიც ხელისუფლების დამსახურებაა?

- „ქართული ოცნება“ ძირითადად მარგველაშვილის რეკლამირებით არის დაკავებული. თუ რამე ავტორიტეტი მოიპოვა პრეზიდენტმა, ეს ხელისუფლების უაზრო და უსაგნო შეტევების შედეგია. თუმცა მარტო ეს თავდასხმები არ არის იმის მიზეზი, რომ მარგველაშვილს სხვებზე მაღალი რეიტინგი აქვს. ჩემი აზრით, საზოგადოებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია დამოუკიდებელი პოლიტიკური ფიგურების არსებობა. საზოგადოების დიდ ნაწილს შესაძლოა არც მოსწონს მარგველაშვილი, მაგრამ პატივს სცემს იმის გამო, რომ მას გადაწყვეტილებების მიღების უნარი აქვს. ეს გადაწყვეტილებები შესაძლოა არასწორიც იყოს, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ეს მარგველაშვილის მიღებული გადაწყვეტილებაა. დღეს ქვეყანაში დამოუკიდებელი ლიდერების დეფიციტია. არ გვყავს ისეთი ლიდერები, რომლებსაც დამოუკიდებლად შეუძლიათ რაიმე ტიპის გადაწყვეტილების მიღება.

- დამოუკიდებელი ლიდერების დეფიციტი რატომ გვაქვს?

- ეს სისტემური ხარვეზის ბრალია. საქართველოში ჩამოყალიბდა ისეთი სისტემა, სადაც გადაწყვეტილების მიღების ცენტრი ჩამოცილებულია ფორმალურ ხელისუფლებას. სისტემა აგებულია იმაზე, რომ არავინ არაფერზე აგებს პასუხს და ყველა, პრემიერიდან დაწყებული, ელოდება დირექტივებს. როდესაც დირექტივის გარეშე გადაწყვეტილებას ვერ იღებ, შესაბამისად, არც პასუხისმგებლობა გაკისრია. ეს კი მთლიანად სისტემის დეგრადირებას იწვევს. ხელისუფლებას ჰგონია, რომ საზოგადოება ამას ვერ ხედავს. სინამდვილეში ეს ასე არ არის. ხალხი ყველაფერს ამჩნევს.

- დირექტივები ახსენეთ და ისინი ბიძინა ივანიშვილისგან მოსდის ხელისუფლებას?

- მე არ მინდა, პერსონალურად ივანიშვილზე ვილაპარაკო. ფაქტია, რომ გადაწყვეტილებების მიღების ცენტრი ხელისუფლებიდან სადღაც სხვაგან არის გადანაცვლებული. სამწუხაროდ, პრემიერიც კი არ აღიქმება იმ ფიგურად, რომელსაც დამოუკიდებლად რაიმე გადაწყვეტილების მიღება შეუძლია. შესაბამისად, ის არის ვიღაცის ჩრდილქვეშ. იმის პერსონიფიცირებას, თუ ვის ჩრდილქვეშ არის ხელისუფლება, მნიშვნელობა აღარ აქვს. ფაქტი ისაა, რომ გადაწყვეტილების მიღების ცენტრი იქ არ არის, სადაც ზის ფორმალური ხელისუფლება. ეს ქვეყნისთვის ძალიან დიდი პრობლემაა.

- ენდიაი“-ს კვლევების მიხედვით, გამოკითხულთა დიდ ნაწილს არც ერთი პარტია არ მოსწონს. ამაზე რას იტყვით?

- ეს არის დღევანდელი რეალობა. ენდიაის მიერ გამოქვეყნებულ პროცენტებს არ შევეხები, რადგან ის შესაძლოა საკამათო იყოს. ტენდენციებს კი სრულად ვეთანხმები. დღეს პოლიტიკური ელიტა მთლიანად კრიზისშია და ამომრჩეველი მესამე, არარსებულ არჩევანს ეძებს. ადამიანების ნაწილი ამბობს, რომ `ქართული ოცნება~ მასთან ახლოს არის, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ამ პარტიას უჭერენ მხარს. ეს იმას ნიშნავს, რომ სხვა ალტერნატივას ვერ ხედავენ და თავს ვალდებულად თვლიან, ვიღაცაზე რაღაცა თქვან. `ოცნების~ პროცენტებიც ამით არის განპირობებული, თორემ სხვა შემთხვევაში მისი რეიტინგი ბევრად უფრო ნაკლები იქნებოდა.

- ზემოთ ისაუბრეთ, რომ გადაწყვეტილების მიღების ცენტრი იქ არ არის, სადაც ფორმალური ხელისუფლება ზისო. ამ დღეებში არაფორმალურ მმართველობაზე ფარცხალაძე-თორდიას ინციდენტის შემდეგ კიდევ ერთხელ ალაპარაკდნენ. როგორც ამბობენ, ოთარ ფარცხალაძეა დღემდე მთავარი პროკურორი...

- ჩვენ დღეს ჰიბრიდული ხელისუფლება მივიღეთ, სადაც ძალაუფლებას ინაწილებს, ერთი მხრივ, ფორმალური ხელისუფლება და მეორე მხრივ, ოლიგარქია ანუ ფინანსური ინტერესჯგუფები. ეს გახლავთ ორი შეურიგებელი მხარე. მათ ერთად ქვეყნის მართვა არ შეუძლიათ. აქ რომელიმე მხარე უნდა დომინირებდეს. დღეს სწორედ იმის გასარკვევად მიდის ბრძოლა, ფული მუშაობს პოლიტიკაზე თუ პოლიტიკა მუშაობს ფულზე.

მიშა სააკაშვილის დროსაც ჰიბრიდული ხელისუფლება გვქონდა, მაგრამ მან მოახერხა და ოლიგარქიას პოლიტიკაზე ამუშავებდა. ეს ძალიან ცუდი და ხარვეზებით სავსე სისტემა იყო, მაგრამ ის, რაც დღეს იბადება, ბევრად უფრო სახიფათოა. აქ ფინანსურმა ინტერესმა თუ გაიმარჯვა და პოლიტიკამ ფულზე მუშაობა დაიწყო, ქვეყნისთვის კატასტროფა იქნება. ეს საბოლოოდ დაანგრევს სახელმწიფოს.

ოთარ ფარცხალაძის და ლაშა თორდიას ინციდენტი ფორმალური ხელისუფლების და ოლიგარქიის ბრძოლის გამოვლინებაა. რაკი ეს ფაქტი გასაჯაროვდა, პრინციპული მნიშვნელობა აქვს მის გამოძიებას. ძალიან მალე გავარკვევთ, ფინანსური ინტერესჯგუფები მართავენ ქვეყანას თუ ცუდი, მაგრამ ფორმალური ხელისუფლება.

- თქვენი აზრით, ეს ბრძოლა როგორ დასრულდება?

- ფორმალურ ხელისუფლებას, პრემიერ-მინისტრის მეთაურობით, არ შეუძლია ამ საკითხის სახელმწიფოს ინტერესებისკენ გადაძალვა. ამიტომაც მივმართავ ბიძინა ივანიშვილს, ჩაერიოს ამ საკითხის გადაწყვეტაში. საქართველოში დღეს მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილს შეუძლია ამ საკითხის ისე გადაწყვეტა, როგორც ეს სახელმწიფოს სჭირდება. კიდევ ერთხელ ვიტყვი, ამ ბრძოლაში ოლიგარქიამ თუ გაიმარჯვა, ქართული სახელმწიფო მთლიანად დაინგრევა.

- ბიძინა ივანიშვილი ჩაერევა ამ საკითხის გადაწყვეტაში?

- მას თუ უყვარს ეს ქვეყანა, ის უნდა დაეხმაროს პრემიერ-მინისტრს, რომ პოლიტიკამ აიღოს კონტროლი სახელმწიფოზე.

- ახლა არ აკონტროლებს სახელმწიფოს პოლიტიკა?

- რა თქმა უნდა, არ აკონტროლებს. ფარცხალაძე-თორდიას ინციდენტი ამაზე მეტყველებს – ვიღაც ფულიანი ტიპი თავს ესხმიხ სახელმწიფო თანამდებობის პირს. ოთარ ფარცხალაძეს თუ ეს შერჩა, მან შეიძლება ხვალ კიდევ რომელიმე სახელმწიფო მოხელე, თუნდაც პრემიერს სცემოს. არც ეს იქნება პრობლემა.

„რეზონანსი“, 16 მაისი, 2017 წელი

ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: „კიბერთავდასხმებისთვის საქართველო მოწყვლადია“

ნინო ქეთელაური

„საქართველო ზუსტად იმ რისკების წინაშეა, რა საფრთხეების წინაშეცაა მსოფლიო. ჩვენ ვართ საერთაშორისო გლობალური სისტემის შემადგენელი ნაწილი და, ბუნებრივია, ჩვენზეც ვრცელდება კომპიუტერული ქსელების მთელი სისტემა, შესაბამისად, ამ მხრივ მოწყვლადი ელემენტი ვართ”, – ამის შესახებ ექსპერტი უსაფრთხოების საკითხებში ვახტანგ მაისაია “რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებს. მისი თქმით, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მსგავს თავდასხმებს სახელმწიფოს ეგიდით მოქმედი ჯგუფები ახორციელებდნენ, შესაბამისად, ეს შეიძლება ყოფილიყო კარგად ორგანიზებული დამოუკიდებელი თავდასხმა კრიმინალური ჯგუფების მიერ, ან საერთაშორისო ტერორისტულ დაჯგუფებებთან არსებული კიბერჯგუფების მიერ.

„კიბერშეტევა შეიძლება მოდიოდეს საერთაშორისო ტერორისტული სინდიკატებიდან, ისლამური სახელმწიფო დაიშიდან, სადაც შექმნილია სპეციალური ე.წ მეშვიდე ტიპის სამსახური, რომელსაც ევალება მსგავსი კიბერ შეტევების განხორციელება. ასევე, სახელმწიფოს მიერ კონტროლირებადი ჰაკერული ე.წ არმიებიდან. მაგალითად, რუსეთში და აშშ-ში შექმნილია სტრატეგიული არმიები, რომელიც კიბერშეტევების ორგანიზებას ახდენენ. არიან ასევე სხვა ტიპის ჰაკერული ორგანიზაციები, დაკავშირებულნი კრიმინალურ ჯგუფებთან, საკუთარი სინდიკატები აქვთ შექმნილი და მათ თავისუფლად შეუძლიათ, იმოქმედონ ყოველგვარი სახელმწიფოს გარეშე. მარტივად რომ ვთქვათ, ამ ჰაკერული თავდასხმების სულ სამი ტიპის აქტორი შეიძლება წარმოვიდგინოთ: ერთი, რომლებიც მოქმედებენ წმინდა კრიმინალური საზოგადოების სახით, ისინი მაღალი დონის პროფესიონალები არიან და თავად მოქმედებენ. მეორე, სახელმწიფოს ეგიდით მოქმედი კიბერ არმიების წარმომადგენლები და მესამე, საერთაშორისო ტერორისტული ქსელების მეშვეობით მოქმედი კიბერ ჯგუფები. ამიტომ ამ თავდასხმებს დღეს რომელი მხარე ახორციელებს, არავინ იცის“, – ამბობს ვახტანგ მაისაია.

- კიბერთავდასხმებში რუსეთმა აშშ ღიად დაადანაშაულა. ეს იყო საფუძვლიანი თუ თავდაცვას უფრო წააგავდა?

- ვლადიმირ პუტინმა ეს ჟესტი იმისთვის გამოიყენა, რომ მას არ დაბრალებოდა. გადავიდა თავდასხმაზე და აშშ-ს დააბრალა. ეს იყო მომენტი, როდესაც ყველაზე კარგი თავდაცვა თავდასხმაა. ამიტომ, ეს რამდენად მართალია, რთული სათქმელია, თუმცა ამ ვერსიაში ცოტა ეჭვი მეპარება. ეს შეიძლება ყოფილიყო კარგად ორგანიზებული დამოუკიდებელი თავდასხმა კრიმინალური ჯგუფების, ან იგივე საერთაშორისო ტერორისტულ ჯგუფებთან არსებული კიბერ ჯგუფების მიერ.

- საქართველოშიც უკვე გამოვლინდა რამდენიმე კიბერშეტევა, ამ მხრივ რა საფრთხის წინაშე ვართ?

- საქართველო ზუსტად იმ რისკების წინაშეა, რა საფრთხეების წინაშეცაა მსოფლიო. ჩვენ ვართ საერთაშორისო გლობალური სისტემის შემადგენელი ნაწილი და, ბუნებრივია, ჩვენზეც ვრცელდება იგივე კომპიუტერული ქსელების მთელი სისტემა, შესაბამისად, ამ მხრივ მოწყვლადი ელემენტი ვართ.

- პრევენციისთვის რა შეუძლია სახელმწიფო უწყებებს?

- ეს არის კიბერ დანაშაული, რომელიც საკმაოდ მძიმე კანონდარღვევაა და მისი გამოძიება საკმაოდ რთულია კოალიციური ერთიანი ცენტრის შექმნის გარეშე. ჩვენ გვყავს კიბერ სპეციალისტები, გვაქვს თავდაცვის სამინისტროსთან არსებული კიბერ უსაფრთხოების სააგენტო, მაგრამ თუ მან საერთაშორისო დონეზე არ ითანამშრომლა, ამის შეჩერება აქ საკმაოდ რთული იქნება.