„ვერსია“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ნაწილობრივ, მეც დამნაშავე ვარ – საკუთარი თავისთვის თამაშიდან გასვლის უფლება არ უნდა მიმეცა!“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა კაციტაძესთან: „ქართულ ოცნებას“ სერიოზული ხავსი აქვს, რომელსაც ბიძინა ივანიშვილი ჰქვია“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „ნაცმოძრაობა რევოლუციის იმიტაციას ახდენს“ // „ეკლესიის თემას საარჩევნოდ იყენებენ იმიტომ, რომ ამაში დაფინანსებას იღებენ“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „არავის საქმე არ არის, რუსეთში ფულს ვშოულობ თუ არა“ // „როცა რუსეთის მოქალაქე აღარ ვიქნები, პოლიტიკაში მაშინ მოვალ“
—————–
„ვერსია“, 16-18 ოქტომბერი, 2017 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ნაწილობრივ, მეც დამნაშავე ვარ _-საკუთარი თავისთვის თამაშიდან გასვლის უფლება არ უნდა მიმეცა!“
ვანო პავლიაშვილი
…სხვა საქმეა, ვინმე ეთანხმება თუ არა, მაგრამ ამ ადამიანის მოსაზრებები და შეფასებები ყოველთვის საინტერესოა. ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, როგორც იტყვიან, აურაცხელ ინფორმაციას ფლობს და, როგორც ამბობს, სამი-ოთხი წლის შემდეგ მემუარების წერასაც დაიწყებს, თუმცა მანამდე არ გამორიცხავს, თუკი ახალი ლიდერი გამოჩნდება, პოლიტიკურ პროცესებში ისევ ჩაერთოს… მოკლედ, ვის მიიჩნევს თანამედროვე პოლიტიკის ოტელოდ და დეზდემონად, იღებს თუ არა პასუხისმგებლობას ყველაფერ იმაზე, რაც დღეს ხდება, რა შესთავაზა ცხონებულმა ზურაბ ჟვანიამ და რატომ აქვს „დეჟა ვუს“ განცდა? _ „ვერსია“ პრემიერის ყოფილი მრჩევლის, რკინიგზის სამეთვალყურეო საბჭოს ყოფილი წევრის, ანალიტიკოს გია ხუხაშვილის არა-ჩვეულებრივ ინტერვიუს წარმოგიდგენთ, რომლის წაკითხვაც ბევრს, ალბათ, არ ესიამოვნება.
- ბატონო გია, თქვენი არ ვიცი და, პირადად მე, წლევანდელი საარჩევნო კამპანიიდან, იმის გარდა, რომ „გუგავა მოვა“, არაფერი დამამახსოვრდა…
- (იღიმის) მაინცდამაინც დიდი სიახლე არც ეს ფრაზა _ „გუგავა მოვა“ ყოფილა… საერთოდ, „გუგავა მოვა“ აშკარა გამოვლინება გახლდათ, თორემ თუ დააკვირდებით, ყველა კანდიდატი, პრაქტიკულად, იგივეს ამბობს ანუ ყველას რიტორიკაა, რომ ადამიანების ნებისმიერ პრობლემას გადაწყვეტს. არ ვიცი, გინახავთ თუ არა, მაგრამ ერთი ამერიკული ფილმია „ზაზუნას დღე“, რომლის მთავარი გმირიც ახალ დღეში ვერადავერ „გადადის“. ქართველ პოლიტიკოსებსაც, დაახლოებით, ეს სჭირთ.
- ანუ, ჩვენი პოლიტელიტა „ზაზუნას სინდრომითაა“ შეპყრობილი?
- რა თქმა უნდა – 90-იანი წლებიდან მოყოლებული ერთსა და იმავე პოლიტიკოსებს ვუყურებთ და ერთი და იგივე რიტორიკას ვისმენთ. კი ბატონო, ხელისუფლებები იცვლება, მაგრამ პოლიტიკოსთა ქმედებები იგივე რჩება, ასე ვთქვათ, მანკიერ წრეზე ვტრიალებთ და მუდმივად „დეჟა ვუს“ განცდა გვაქვს, რომ ყველაფერი ეს ნანახი გვაქვს. ავიღოთ, მაგალითად, საკრებულოსთან განვითარებული მოვლენები…
- რაღა დაგიმალოთ და, „საკრებულოს დებოშს“ რომ ვუყურებდი, ჩემდაუნებურად 2002 წელი გამახსენდა - თბილისის პარლამენტის აღება მაშინდელმა რეფორმატორებმაც „შტურმით“ სცადეს…
- დიახ, მეც სწორედ ამას ვამბობ… უბრალოდ, მხარეები იცვლებიან: ერთ ციკლში ოტელო ერთია და დეზდემონა _ მეორე, მეორე ციკლში როლებს ცვლიან და ვინც ადრე ახრჩობდა, ახლა იმას ახრჩობენ. მოკლედ, თამაშის წესები ანუ სისტემა უცვლელია. ამ სისტემას კი, ჩემი აზრით, „კოლექტიური მურუსიძე“ ჰქვია.
- უკაცრავად, მურუსიძე რაღა შუაშია?
- აგიხსნით: „კოლექტიური მურუსიძე“ შევარდნაძიდან მოყოლებული არსებობს, ტრანსფორმირდება, ნებისმიერი ხელისუფლება მძევლად აჰყავს და თამაშის წესებს კარნახობს…
- გია ბატონო, სანამ „კოლექტიური მურუსიძის“ არსსა და რაობას გაშიფრავთ, მოდით, მითხარით, დღევანდელი პოლიტიკის ოტელო და დეზდემონა ვინ არიან?
- (იცინის) ადრე ოტელო ნაცმოძრაობა იყო, ჩვენ კი დეზდემონები ვიყავით და გვახრჩობდა. დღეს კი ნაცმოძრაობა ისე პოზიციონირებს, როგორც დეზდემონა და ვცდილობთ, დავახრჩოთ!..
- გამოგიტყდებით და, საინტერესო ინტერპრეტაციაა…
- მოკლედ, „კოლექტიური მურუსიძე“ ყველა ხელისუფლებას თავის მომსახურებას სთავაზობს და ეუბნება, შენ წყნარად იყავი და კაბინეტში იჯექი, მე კი მოგემსახურები და თუ ფული დაგჭირდება, მოგიტანო.
- „ოცნება“ ხელისუფლებაში სწორედ მურუსიძეებთან ბრძოლის ეგიდით მოვიდა და არ მესმის, „კოლექტიური მურუსიძის“ შექმნა რისთვის დასჭირდა?
- რისთვის და, ან ეფექტური მართვის უნარი არ ჰქონდა, ან, უბრალოდ, მოქმედება ეზარებოდა. ამ დროს „კოლექტიური მურუსიძისგან“ შეთავაზება მიიღო, ზედმეტი თავის ტკივილი რად გინდა, კაბინეტში წყნარად იჯექი, მე აქ ვარ და ფეხებს დაგბან, მუხლებს დაგიკოცნი და თუ დაგჭირდება, ფულსაც მოგიტანო. შესაბამისად, დღეს გვყავს, მაგალითად, პრემიერი, რომელიც პოლიტიკაში არ ერევა…
- იმხანად, როცა პრემიერის მრჩეველი იყავით, დავიჯერო, „კოლექტიური მურუსიძე“ არ აქტიურობდა?
- ამის მცდელობა მაშინაც იყო…
- აბა, კონკრეტიკაზე გადავიდეთ და „კოლექტიური მურუსიძის“ გააქტიურების ერთი მაგალითი დამისახელეთ…
- არ დავკონკრეტდები.
- რატომ?
- მართალია, მოვლენებს კრიტიკულად ვაფასებ, მაგრამ არსებობს თემები, რომლებზე ჭორაობაც ჩემი მხრიდან სწორი და კორექტული არ იქნება, თუმცა გეტყვით: ბრძოლა პირველი დღიდან დაიწყო, რომ ის სისტემური სიმახინჯე, რაც წინა ხელისუფლებისთვის იყო დამახასიათებელი, ჩვენთან „გადმობარგებულიყო“.
- ამ „გადმობარგების მცდელობას“ თვალს მშვიდად ადევნებდით თუ აპროტესტებდით?
- რა თქმა უნდა, ვაპროტესტებდი. ცხადია, ყველაფერს ვერ გავაკონტროლებდი, მაგრამ იქ, სადაც ხელი მიმიწვდებოდა, „კოლექტიური მურუსიძე“ ვერ გაჭაჭანდებოდა, რადგან მესმოდა, ეს რა საფრთხესაც წარმოადგენდა… ადამიანები მოდიოდნენ და ამტკიცებდნენ, ჩვენ სისტემის ნაწილი და, შესაბამისად, დამნაშავეები კი არა, არამედ, სისტემის მსხვერპლი ვართო. სხვათა შორის, მერე, „ოცნების“ ზოგიერთმა წარმომადგენელმაც თქვა, მურუსიძე დანაშაულის თანამონაწილე კი არა, სისტემის მსხვერპლიაო.
_ „კოლექტიური მურუსიძეები“ „ოცნებასთან“ შერწყმა-ასიმილაციას დამოუკიდებლად ცდილობდნენ თუ შუამავლების დახმარებით?
- შუამავლებით… საერთოდ, სისტემა ძალიან გაქნილია და აქვს უნარი, ნებისმიერ ადგილას შეაღწიოს ანუ სისტემა შეიძლება, ბოროტ ძალასთან გავაიგივოთ, რომელსაც კრავის ტყავში გახვევა შეუძლია და თუ ადამიანია სუსტია, მისი „გადურაკება“ ადვილია. დიახ, ეს ცდუნებაა ანუ როცა მოდიან და გეუბნებიან, ამას და ამას გაგიკეთებო, თუ მკაცრი მორალური წითელი ხაზები არ გაქვს, შეიძლება, შეცდე. ეს ადამიანის ბიბლიური სისუსტეა.
- მაშასადამე, ამტკიცებთ, რომ „ოცნება“ „გადურაკდა“?
- სახელმწიფო გაგებით, დიახ, „გადურაკდა“, მაგრამ თავისი ვიწრო გადმოსახედიდან, „კოლექტიური მურუსიძის“ იქ ყოფნას დღევანდელი ხელისუფლება შეიძლება, პრობლემად არ მიიჩნევს. პრობლემა, ალბათ, არც ის ჰგონია, რომ მაჟორიტარები ანუ ის ადამიანები, რომლებიც შევარდნაძიდან მოყოლებული პარტიიდან-პარტიაში მიგრირებენ და ნებისმიერი ხელისუფლების ნებისმიერ სიბინძურეს ხელს აწერენ, მემკვიდრეობით გადმოიბარეს. ყველაფერი ეს სისტემაა, როცა გამოცდილება არ გაქვს და გიჩნდება ილუზია, რომ ურჩხულს მართავ. არადა, იმას ვერ ხვდები, რომ ეს ურჩხული, საბოლოოდ, მძევლად აგიყვანს. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ „ოცნებამ“ ყველაფერი ეს შეგნებულად კი არ გააკეთა, გაუჩნდა ილუზია, რომ „ურჩხულის“ მართვა შეუძლია, თორემ ეს მხოლოდ ილუზიაა. სინამდვილეში კი, ქვეყანასა და შესაბამისად, ხელისუფლებასაც „კოლექტიური მურუსიძე“ მართავს.
- დავუშვათ, ასეა, მაგრამ მრჩევლის ერთ-ერთი მისია სწორედ ისაა, მმართველი მოსალოდნელი საფრთხეების შესახებ გააფრთხილოს. ჰოდა, თქვენ, როგორც უმაღლესი ხელისუფლის თუნდაც ყოფილი მრჩეველი ყველაფერ ამაზე პასუხისმგებლობას არ იღებთ?
- ჩემი მრჩევლობა ძალიან მოკლევადიანი პროექტი იყო. შეიძლება, არ გახსოვთ, მაგრამ პოლიტიკოსი არ ვარ…
- ცხადია, მახსოვს, რომ პოლიტიკოსი არ ხართ…
- თავიდანვე განვაცხადე, როცა პოლიტიკური პროცესი დასრულდება, პოლიტიკიდან გავალ-მეთქი. ჩემთვის ყველაზე დიდი ფასეულობა თავისუფლება – აზრის თავისუფლად გამოთქმაა. მე თამაში საზოგადოების მხარეს მინდა. შესაბამისად, ხელისუფლებაში დიდხანს ვერ გავჩერდებოდი. ტყუილი და სისულელეა, როცა ამბობენ, ხუხაშვილი კონფლიქტის გამო წამოვიდაო. კონფლიქტი არავისთან მომსვლია. უბრალოდ, იმიტომ წამოვედი, რომ ეს ჩემი ფუნდამენტური არჩევანი იყო.
დღევანდელი გადასახედიდან შეიძლება, სანანებელი მაქვს, რადგან რაზეც პასუხისმგებლობა ავიღე, თუ დღეს რამე არ მომწონს, ნაწილობრივ მეც დამნაშავე ვარ და შეიძლება, საკუთარი თავისთვის თამაშიდან გასვლის უფლება არ უნდა მიმეცა, მაგრამ ვერ წარმოვიდგენდი, ყველაფერი ასე შორს თუ წავიდოდა. მაშინ რომ მცოდნოდა, „კოლექტიური მურუსიძე“ ჩვენს მიერ მოყვანილ ხელისუფლებას მძევლად აიყვანდა, ეს ნაბიჯი შეიძლება, არ გადამედგა, მაგრამ სამწუხაროდ, ადამიანები ცდებიან და შეცდომა მეც დავუშვი!
- თუკი კონფლიქტი არავისთან მოგსვლიათ, განა, არ შეგიძლიათ, ძველ პოზიციაზე დაბრუნდეთ ანუ უმაღლეს ხელისუფალთ საკუთარი თავი, როგორც მრჩეველმა შესთავაზოთ?
- იცით, საქმე რა არის? ეს უკვე დაგვიანებულია!
- რატომ?
- ჯერ ერთი, ეს უპერსპექტივო პროექტი იქნება; მეორეც, დღეს უკვე საკმაოდ კრიტიკულად ვარ განწყობილი და უკან შემობრუნების შანსი, ვფიქრობ, მცირეა… იმაზე, ხელისუფლების გადარჩენა შესაძლებელია თუ არა, სერიოზული ეჭვი მაქვს… თავის დროზე მონაწილეობა რეჟიმის დამარცხებაში მივიღე. სისტემასთან ბრძოლა კი ჩემი საქმე არაა! მე სისტემის ადამიანი არ ვარ, სისტემაში ყოფნით მეც ვზიანდები და სისტემასაც ვაზიანებ!
- ისე, „ოცნება“, თქვენივე სიტყვებით რომ ვთქვა, ერთადერთი პროექტი არ ყოფილა, რომლის ხელისუფლებაში მოყვანაშიც მონაწილეობდით. მახსოვს, თავის დროზე „ვარდების რევოლუციაშიც“ იყავით ჩართული. 2003 წლის 23 ნოემბრის მოვლენების შემდეგ კი რკინიგზის სამეთვალყურეო საბჭოს წევრი გახდით, თუმცა „ვარდოსნებსაც“ მალევე გაემიჯნეთ…
- თუ გაინტერესებთ, ამ ისტორიას მოგიყვებით.
- კი ბატონო, გისმენთ…
- თავიდან მაშინაც უარს ვამბობდი, მაგრამ ზურაბ ჟვანიას თხოვნა იყო, რომ გარკვეული პერიოდი რკინიგზაში ვყოფილიყავი. სამეთვალყურეო საბჭო აღმასრულებელი კი არა, მოგეხსენებათ, საზოგადოებრივი დატვირთვის ორგანოა და შესაბამისად, სამეთვალყურეო საბჭოს წევრობა თანამდებობაზე ყოფნას არ ნიშნავს. ისე, ჟვანიამ მენეჯმენტი შემომთავაზა, მაგრამ უარი ვთქვი.
- ასეა თუ ისე, ხელისუფლებებში არ გიმართლებთ, გია ბატონო!
- (იღიმის) ეს პრობლემა არაა. სამწუხაროდ, ხელისუფლებებში ქვეყანას არ უმართლებს – სახელმწიფო ერთსა და იმავე მანკიერ წრეზე ტრიალებს და პრობლემაც ესაა, თორემ არც საინტერესოა და არც საზოგადოების განხილვის საგანი უნდა იყოს, „ფხუკიანი“ ვარ და ამიტომ მიმართლებს თუ არა. მთავარი ისაა, რომ სახელმწიფო არ ვითარდება და სწორ გზაზე ვერ გავდივართ.
- ამ „სწორ გზაზე“, თქვენი აზრით, როგორ უნდა გავიდეთ?
- გეტყვით… სწორ გზაზე გასვლა რაღაც თემებთან დაკავშირებით საზოგადოებრივი თანხმობით შეიძლება. აი, მაგალითად, საკონსტიტუციო განხილვებისას თავი იგივე პრობლემამ იჩინა, რაც ყოველთვის არსებობს.
- ანუ?
- ანუ, ის, რომ პოლიტიკური ელიტა მუდმივი დაპირისპირებით იკვებება.
- „პოლიტიკურ ელიტაში“ მხოლოდ სახელისუფლებო შტოს გულისხმობთ თუ ოპოზიციასაც?
- შეიძლება, რაღაცაში ერთის პოზიციას ვიზიარებ, რაღაცაში – მეორისას, მაგრამ ასე არ გამოვყოფ… მუდმივი მონოლოგების ქვეყანაში ვცხოვრობთ ანუ მუდმივად საქმე ორ ან მრავალ მონოლოგთან გვაქვს. დიალოგი და რაღაცაზე შეთანხმება არავის უნდა. ყველას აქვს ილუზია, რომ აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას „ფლობს“ და ერთიანი მიზნის ირგვლივ საზოგადოების კონსოლიდაციაც ამიტომ ვერ ხერხდება. არადა, შეთანხმება განვითარებისთვის აუცილებელია. გამოსაკვეთია მთავარი ნაციონალური იდეა, რომელზეც ყველანი შევთანხმდებით და ვიტყვით, შიდა კონკურენციის მიუხედავად, ამ იდეის გარშემო ვერთიანდებითო.
გარდა ამისა, ისეთი ხელისუფლება გვჭირდება, რომელიც გარყვნილებისკენ არ იქნება მიდრეკილი. საერთოდ, ცნობილია, რომ ხელისუფლება რყვნის. ძალაუფლების გამოცდის ჩაბარება კი მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია, თუმცა სამწუხაროდ, ისეთი ლიდერები, რომლებიც ძალაუფლების გამოცდას გაუძლებენ, ჯერჯერობით არ ჩანან.
- ნებისმიერი ლიდერი თუ პოლიტიკოსი ხალხის ნაწილია. ჰოდა, ყველაფერი ის, რაზეც საუბრობთ, ცალკეული პიროვნებების კი არა, ეგებ, ერის პრობლემაა?
- შეიძლება ამ პრიზმაშიც განვიხილოთ, მაგრამ ეს მარტივად პასუხგასაცემი კითხვა არაა, თუმცა მგონია, რომ ჩვენში არის ის ენერგია, რომელმაც საბოლოოდ, სწორ გზაზე უნდა გაგვიყვანოს! იმას, რომ რომანტიული ლიდერები გამოჩნდნენ, რომლებიც საკუთარ ინტერესებზე მაღლა სახელმწიფოებრივ ინტერესებს დააყენებენ, ნაციონალური იდეის ფორმირება სჭირდება.
- „ნაციონალურ იდეაში“ მაინც რას გულისხმობთ?
- ამაზე საუბარი შორს წაგვიყვანს… მთავარია, ორ-სამ ისეთ ძირითად თემაზე შევთანხმდეთ, რომელიც სადაო არაა.
- ასეთი თემის მოძებნა, ვფიქრობ გაჭირდება, რამეთუ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, იმაზეც კი ვდავობთ, რუსეთი ოკუპანტია თუ არა…
- ეს ძალიან სამწუხაროა. ვერ ვიტყვი, ვინმეს რეალობა არ ესმის-მეთქი, მაგრამ იგივე რუსეთის ოკუპანტობაზე დავა პოლიტიკური პროცესის ნაწილია ანუ ვიღაც მიიჩნევს, რომ რუსეთის ოკუპანტობაზე ლაპარაკი მომგებიანია; ვიღაც კი დარწმუნებულია, რომ ქვეყანაში პრორუსული განწყობაც არსებობს და შესაბამისად ამიტომაც იქცევა. საერთოდ, ყველა პოლიტიკოსის ცხოვრებაში დგება მომენტი, როცა სასწორზე სახელმწიფო და პოლიტიკური ინტერესები უნდა დადოს. ასეთ დროს არჩევანი უნდა გააკეთოს. ჩვენი პოლიტიკური ელიტის პრობლემა, სამწუხაროდ ისაა, რომ ხშირად დომინანტი სახელმწიფო კი არა, პოლიტიკური ინტერესი ხდება. ისტორიული სახელმწიფო მოღვაწე ჩვეულებრივი პოლიტიკოსისგან იმით განსხვავდება, რომ სახელმწიფო ინტერესებთან წითელი ხაზები აქვს ანუ მან იცის, რომ პარტიული პოლიტიკაც არსებობს და არცთუ სასიამოვნო პოლიტიკური ტექნოლოგიებიც, მაგრამ ის, სადაც სახელმწიფო ინტერესი პოლიტიკურს „ეტაკება“, წითელ ხაზს აღარ ლახავს. ჩვენთან კი წითელი ხაზები არ არსებობს და ვიწრო პარტიული ინტერესის გამო სახელმწიფოებრივს ისე „გადაჯეგავენ“, როგორც არაფერი! ე.წ. საკონსტიტუციო ცვლილებების პროცესშიც სწორედ ეს გამოჩნდა _ ორივე მხარე მხოლოდ დაპირისპირებით იკვებებოდა და კონსენსუსით დაინტერესებული არ იყო. საკუთარ თავს ასეთ კითხვას უსვამენ: რომ შევთანხმდეთ, მერე რა გავაკეთოთო?
- ბატონო გია, მოდით, ისიც ვაღიაროთ, რომ საქართველოში პოლიტიკური განათლების დეფიციტიცაა…
- დიახ, ესეცაა. პრობლემა მხოლოდ პოლიტიკურ ელიტას კი არა, საზოგადოებასაც აქვს. საზოგადოება უფრო აქტიური რომ იყოს და თავის ფუნქციას კარგად ასრულებდეს, პოლიტიკურ ელიტას იმის ილუზია არ ექნებოდა, რომ სახელმწიფოს განვითარება მხოლოდ მისი გადასაწყვეტია. საკონსტიტუციო პროცესის დროსაც მხოლოდ იმაზე საუბრობდნენ, ერთმანეთში როგორ შეთანხმებულიყვნენ ანუ პოლიტიკურ ელიტას ჰგონია, რომ ამ ქვეყნის ბედი მხოლოდ მისი გადასაწყვეტია, სინამდვილეში კი ასე არაა. პოლიტიკური ელიტა ხალხისგან იკვებება. საზოგადოება კი იმ სიმაღლეზე არაა, პოლიტიკური ელიტა თავის ადგილას დააყენოს და უთხრას – კაბინეტებში კი არ უნდა „მოჯდე“, არამედ, მე უნდა მემსახუროო.
- შეიძლება, არ დამეთანხმოთ, მაგრამ ჩვენი, ხალხის პრობლემა ისიც მგონია, რომ მუდმივად მესიისმოლოდინში ვართ: ჯერ იყო და, ზვიად გამსახურდია გავაღმერთეთ, მერე შევარდნაძე, მერე სააკაშვილი, მერე ივანიშვილი და ახლაც თეთრ ცხენზე ამხედრებულ ახალ რაინდს ველით!
- ნაწილობრივ ასეცაა… საზოგადოებას ჰგონია, რომ მისი როლი მხოლოდ ლიდერის არჩევა და მერე, პირველ კრიზისამდე მიძინებაა ანუ მანკიერი წრე დიდი იმედით იწყება და იმედგაცრუებით მთავრდება. მუდმივად რევოლუციურ ციკლშიც ამიტომ ვართ. რევოლუციური პროცესებით კი არცთუ კეთილსინდისიერები სარგებლობენ _ ამ პროცესს ვიღაც ახალი მესია „მოაჯდება“ და ახალ იმედს აჩენს, რაც საბოლოოდ, ისევ დიდი იმედგაცრუებით მთავრდება.
- 21 ოქტომბრის შემდეგ ახალ რევოლუციას და შესაბამისად, ახალ მესიას უნდა ველოდეთ?
- არ მგონია.
- აბა, რევოლუციას რატომ ახსენებთ?
- მოკლე ვადაში რევოლუცია ვერ მოხდება, თან არც ახალი ლიდერი ჩანს და, საბედნიეროდ, არც – ახალი სერიოზული კრიზისის ფორმირება. სააკაშვილის დროს რევოლუციური სიტუაცია სწრაფად ჩამოყალიბდა. დღეს ეს პროცესი ძალიან მდორეა და ჭაობში ნელ-ნელა ვიძირებით.
- მაშასადამე, 2030 წლამდე არაფერი შეიცვლება?
- არა, ამას არ ვამბობ.
- აბა, რას ამბობთ?
- რას ვამბობ და, დღეს შეიძლება, ჩამოყალიბებული კრიზისი არაა, მაგრამ ხელისუფლება სტაბილური არაა ანუ მყიფეა და ისიც გაურკვეველია, ძალის ცენტრი სად არის: გვყავს პრეზიდენტი, რომელზეც ყველა ამბობს, რომ არაფერს წარმოადგენს. ასევე, გვყავს პრემიერი, რომელიც მუდმივად ამბობს, რომ პოლიტიკაში არ ერევა და გვყავს პარლამენტის თავმჯდომარე, რომელმაც მთელი საკონსტიტუციო პროცესი, ბოდიში და, ტლაპოში ჩააგდო. მოკლედ, სახეზე მმართველობითი სისტემის კრიზისია. მაშინ, როცა ინსტიტუტების ფუნქციონირების ალგორითმი გაუგებარია და მათი ურთიერთქმედება მოშლილია, რაღაც შეიძლება, ნებისმიერ დროს მოხდეს. შესაბამისად, პროგნოზირება, რომ რამე შეიცვლება ან არ შეიცვლება, შეუძლებელია, თუმცა როგორც კი ლიდერი გამოჩნდება, ეს ხელისუფლება ძალიან სწრაფად „დაიშლება“, მაგრამ ჯერჯერობით ლიდერი არ ჩანს.
- კრიზისი ოპოზიციაშიცაა?
- რა თქმა უნდა, მთლიანი პოლიტიკური ელიტის კრიზისია. ყველა კვლევა აჩვენებს, რომ ერთ პარტიასაც არ ენდობა და თვლის, რომ ცუდი ხელისუფლება და ასევე, ცუდი ოპოზიცია ჰყავს. შესაბამისად, დაპირებებს არ ენდობა. ხელისუფლებას გარკვეული ვალდებულებები აქვს, ოპოზიცია კი კომპრომატებით, მუდმივი მარცხითა და სისუსტითაა, ასე ვთქვათ, დატვირთული, ამიტომ ახალი სისხლის გარეშე ლიდერი, რომელზეც წეღან ვსაუბრობდით, ვერ გამოჩნდება.
- ისე, შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს, რომ „ნიუსებს“ მაინც „ნაცები“ „ქმნიან“. ჰოდა, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ქართულ პოლიტიკას გამოსაცოცხლებლად სააკაშვილი სჭირდება?
- (იღიმის) ვნახეთ, სააკაშვილი რაც არის.
- რა არის?
- სააკაშვილი კი არა, არამედ, მისი ტიპის ლიდერი, როგორც გამოცდილება აჩვენებს, ერთი წელი გვჭირდება, რის შემდეგაც ხელისუფლებას უნდა ჩამოსცილდეს.
- და ეს ერთი წელი რისთვისღაა საჭირო?
- რისთვის და, სიტუაცია რომ „დაქოქოს“, მერე კი ძალაუფლების უზურპაციის შანსი აღარ უნდა მივცეთ. ვანო, გაგახსენებთ: „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ, დაახლოებით, ორი წლის განმავლობაში ანუ სანამ დინამიკა „აიკრიფებოდა“, ეკონომიკა ჩრდილიდან გამოვიდოდა და მმართველობის ვერტიკალი კორუფციისგან გაიწმინდებოდა, ბევრი პოზიტიური გაკეთდა. 2005 წლის ბოლოს სააკაშვილი შინ რომ გაგვეშვა, ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
- 2005-ის ბოლოს მიშა შინ როგორ უნდა გაგვეშვა?
- ეს სხვა საკითხია, მაგრამ იმას ვამბობ, რომ იმ ტიპის ლიდერს, როგორიც სააკაშვილია, სარგებლის მოტანა მხოლოდ მოკლევადიანი მმართველობის პერიოდში შეუძლია, თორემ მას მერე, როგორც კი სახელმწიფო მანქანა „მოიქოქება“, ასეთი ტიპის ლიდერის შენარჩუნება ძალიან სახიფათოა.
- რატომ?
- რატომ და, ყველაფერი აუცილებლად ძალაუფლების უზურპაციით დამთავრდება, რაც სააკაშვილის შემთხვევაშიც მოხდა.
- „ოცნების“ დიდხანს შენარჩუნებაც სახიფათოა?
- გააჩნია, რა პრიზმაში შევხედავთ. „ოცნების“ დიდხანს შენარჩუნება უპერსპექტივობას ნიშნავს, რაც საბოლოო ჯამში, ქვეყანაში სოციალურ რისკს გაზრდის და ყველაფერი რევოლუციამდე მივა. დღეს საქმე მჟავანაძის ტიპის მმართველობასთან გვაქვს _ ხელისუფლება შეიძლება, არაფერს აშავებს, მაგრამ არაფერს აკეთებს, რაც მაინც, დაშავების ტოლფასია. ამან შეიძლება, ისეთი კატასტროფული პრობლემები არ გააჩინოს, როგორიც სააკაშვილის დროს გაჩნდა, მაგრამ ფინალი მაინც ერთია.
- ბოლოს, ბატონო გია, გულწრფელად მითხარით: თუკი ახალი ლიდერი გამოჩნდა, პოლიტიკურ პროცესებში ისევ ჩაერთვებით?
- სამი-ოთხი წელი კიდევ მაქვს, რომ აქტიური ვიყო და თუკი ვინმეში ის პოტენციალი დავინახე, რაც სახელმწიფო განვითარების შანსს აჩენს, რა თქმა უნდა, მონაწილეობას მივიღებ. სამი-ოთხი წლის შემდეგ კი ერთადერთი, რისი გაკეთებაც შემეძლება, მემუარების დაწერა იქნება.
- თქვენი მემუარები აშკარად, საინტერესო იქნება…
- დიახ, თუმცა ჩემი მემუარების წასაკითხად სამი-ოთხი წელი მოცდა მოგიწევთ…
- ადამიანებს გვეჩქარება, თორემ ისტორიისთვის სამი-ოთხი წელი არაფერია…
წარმატებას გისურვებთ, ბატონო გია!
„ახალი თაობა“, 17 ოქტომბერი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა კაციტაძესთან: „ქართულ ოცნებას“ სერიოზული ხავსი აქვს, რომელსაც ბიძინა ივანიშვილი ჰქვია“
„ახალი მემარჯვენეების“ თავმჯდომარე მამუკა კაციტაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე საუბრობს.
- ბატონო მამუკა, „ლიდერთა საბჭომ“ საგანგებო შეკრების შემდეგ განცხადება გააკეთა, რომ არასაპარლამენტო ოპოზიცია ხელისუფლებას არჩევნების შედეგებით მანიპულირების შესაძლებლობას არ მისცემს. რას აპირებთ?
- ეს არის ის საკითხი, რაც „ლიდერთა საბჭოს“ სხდომაზე იქნა განხილული, საუბარია ოპოზიციური ხმების დაცვაზე, კოორდინაციაზე არჩევნების დღეს თუ არჩევნების წინა პერიოდში. საკმაოდ ქმედითი და მწვავე რეაგირება გვექნება თითოეულ დარღვევაზე.
- რა ნაბიჯებით?
- მას შემდეგ, რაც „ქართულმა ოცნებამ“ პოლიტიკური რისკის გზა აირჩია, ვგულისხმობ განხორციელებულ საკონსტიტუციო ცვლილებების პროცესს, ბუნებრივია, რომ პოლიტიკური სივრცე შევიწროვდა. მრავალპარტიულობა ამ ეტაპზე მოკვდა თბილისის საკრებულოში და ზოგადად ქართულ პოლიტიკაში. „ლიდერთა საბჭო“ შედგება ჭრელი ოპოზიციური სპექტრისგან და ახლავე ვაცხადებ, რომ ჩვენ ვერავინ ვერასდროს ერთ პოლიტიკურ ბლოკში ვერ გვიხილავს, მაგრამ არსებობს საკითხები, სადაც კონსოლიდაცია გარდაუვალია. ჩვენ მაქსიმალურად უნდა დავუპირისპიროთ ერთიანი ძალისხმევა „ქართული ოცნების“ ამ პოლიტიკას.
ეს მოხდება ამ არჩევნებზეც, ჩვენი წარმომადგენლების კოორდინირება მოხდება საარჩევნო კომისიებში. კოორდინაციის პროცესი აუცილებლად გაგრძელდება არჩევნების შემდეგაც, თუნდაც საკონსტიტუციო საკითხზე. მართალია სამართლებრივი პროცესი დასრულებულია და კონსტიტუცია მიღებულია, მაგრამ პოლიტიკური პროცესი აუცილებლად გაგრძელდება ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ.
- შეკრებას საერთაშორისო წარმომადგენლობებიც ესწრებოდნენ. რა ინფორმაცია მიაწოდეთ მათ?
- მათ გავაცანით, რომ მედია მონიტორინგის ცენტრის ინფორმაციის მიხედვით საეთერო დროის განაწილება ასეთია: 40% „ქართულ ოცნებას“, ყველა დანარჩენ პარტიას კი – 60%. ასევე ოფიციალური ინფორმაციით, 9 მილიონი ლარი არის პარტიებში გადარიცხული, აქედან 90% – „ქართულ ოცნებაში“.
- თუმცა, ეს კერძო შემოწირულობაა...
- ვიცოდი, რომ ამას მეტყოდით. ვიღაც იტყვის, დიახ, ასე უნდა ბიზნესს და თქვენ ავალდებულებთ?!
- ამაში არის ლოგიკა...
- რა თქმა უნდა, ლოგიკა არის, მაგრამ საპარლამენტო არჩევნების წინ, თუ გახსოვთ ბიზნეს ფორუმი, სადაც ბიძინა ივანიშვილიც იყო და განაცხადა, შუაშისტობა მავნებლობაა. ეს იყო პირდაპირი გზავნილი: არ დავინახო თქვენი ფული ოპოზიციისკენ მიმართული, ამ გზავნილმა იმუშავა. ეს გზავნილი მუშაობს დღესაც და შედეგიც სახეზეა. მათ რაღაც-რაღაცების ეშინიათ. კიდევ ერთი საკითხი: ამ არჩევნებზე 191 მაჟორიტარი კანდიდატი და 21 მერობის კანდიდატი მოიხსნა. ჯამში 212-მა კანდიდატმა საკუთარი კანდიდატურა მოხსნა, აქედან 98% ოპოზიციონერია.
- ფიქრობთ, რომ ეს იძულებით მოხდა?
- ჭკუათმყოფელი ადამიანი სხვას რას იფიქრებს. ყველა ოპოზიციურმა კანდიდატმა ერთ დღეს გაიღვიძა და მიიღო ეს გადაწყვეტილება?! ზოგს ტკბილად უთხრეს, ხმებს ნუ გამიყოფ, ზოგს მუშტის დარტყმით. არეალი გაათავისუფლებინეს, მე სხვა ახსნას ვერ ვუძებნი.
- არასაპარლამენტო ოპოზიცია რა შემთხვევაში მიიღებს 21 ოქტომბრის არჩევნების შედეგებს და რა შემთხვევაში იქნება ხმაურიანი მისი პროტესტი?
- ლეგიტიმაციას აქვს ორი მხარე: ერთი სამართლებრივი და მეორე – პოლიტიკური. მაგალითად, დღეს ახალ კონსტიტუციას სამართლებრივი ლეგიტიმაცია აქვს, მაგრამ პოლიტიკური ლეგიტიმაციის პრობლემაა. ასევეა ამ შემთხვევაშიც. მედია ფონი, ფინანსური ფონი, ადმინისტრაციული რესურსის ფონი არათანაბარია. ამიტომ ვამბობთ, რომ პოლიტიკური პრობლემა უკვე სახეზეა. რაც შეეხება სამართლებრივ პრობლემას, დავაკვირდებით უშუალოდ ადგილებზე, საარჩევნო უბნებზე, კომისიებში ჩვენი წარმომადგენლების მეშვეობით.
- ამ შეკრებაზე ბურჯანაძემ ასევე განაცხადა, რომ მეორე ადგილზე გიგა ბოკერიას პარტიის გაყვანას აპირებს ხელისუფლება. ამაზე რას იტყვით?
- „ქართული ოცნება“ ასეთი დამოკიდებულებით ხასიათდება. ღიად გამოდის და აცხადებს, ვინ არის მისაღები ოპოზიცია და ვინ არა. ამაში არახლი არაფერია. თუმცა, ეს არ არის „ლიდერთა საბჭოს“ ერთიანი განცხადების თემა, ეს არის მოსაზრებები ცალკეული ლიდერების.
- კახა კალაძე გამოეხმაურა ოპოზიციის ამ განცხადებებს და თქვა, რომ ოპოზიცია ხავსს ეჭიდება...
- ოპოზიცია მოქმედებს იმ შესაძლებლობების ფარგლებში, რაც მას „ქართულმა ოცნებამ“ დაუტოვა თავისი კარჩაკეტილი პოლიტიკით. ჩვენ ჩვენი შესაძლებლობების კონსოლიდაციას ვახდენთ. რაც შეეხება ხავსს, მე მესმის, რომ მთლიანად „ქართულ ოცნებასა“ და ბატონ კალაძეს სერიოზული ხავსი აქვს, რომელზეც ხელი აქვს ჩაჭიდებული, მაგრამ რა ვქნათ, ყველა თავისი შესაძლებლობების ფარგლებში მოქმედებს. ჩვენ, ჩვენი შესაძლებლობების ფარგლებში, რომელსაც ვერავითარ შემთხვევაში ვერ დავარქმევ ხავსს, ხოლო ბატონი კალაძე თავისი შესაძლებლობების ფარგლებში მოქმედებს, რომლის ხავსსაც ჰქვია ბიძინა ივანიშვილი. თუმცა, მაპატიოს ბატონმა ბიძინამ, ის არათუ ხავსია, ძალიან მყარი საყრდენია ამ შემთხვევაში. უპირველეს ყოვლისა, ფინანსური საყრდენი, რაზედაც არის აშენებული „ქართული ოცნების“ მანქანა.
- თუ არჩევნების შედეგების მიხედვით ელენე ხოშტარია მეორე ადგილზე გავიდა, ამ შემთხვევაში რას აკეთებს არასაპარლამენტო ოპოზიცია?
- როგორ გითხრათ, რას აკეთებს ამ დროს ოპოზიცია. გეტყვით, რას აკეთებს „ახალი მემარჯვენეები“.
- ამაზე შეკრებაზე იყო საუბარი და ამიტომ გეკითხებით...
- ჩვენ ჯერ იმაზე მსჯელობა არ გვქონია, რომ რომელიმე ერთ კანდიდატს დავუჭიროთ მხარი მთელმა ოპოზიციამ. თავიდან იყო შეთავაზება, რომ ყველა ოპოზიციურ ძალას ერთი კანდიდატი ყოლოდა, მაგრამ ეს არ მოხდა. მეორე ადგილისთვის იბრძვიან. ჩვენ, „ახალ მემარჯვენეებს“, არათუ მერობის კანდიდატი, საკრებულოში სიაც კი არ წარგვიდგენია, რადგან ეს არის ფუჭი ბრძოლა. რას იზამს მეორე ტურში ოპოზიცია, დღეს ეს თემა მოხსნილია. თუ დადგა მეორე ტურის საკითხი, მერე იქნება აქტუალური ამ საკითხზე მსჯელობა ოპოზიციაში.
„ახალი თაობა“, 17 ოქტომბერი, 2017 წელი
ინტერვიუ ანზორ აბრალავასთან: „ნაცმოძრაობა რევოლუციის იმიტაციას ახდენს“ // „ეკლესიის თემას საარჩევნოდ იყენებენ იმიტომ, რომ ამაში დაფინანსებას იღებენ“
ბოლო დროს საქართველოში მომრავლებული ქუჩის აქციების ორგანიზებას ახდენენ ის პარტიები, რომლებიც პარლამენტში არიან წარმოდგენილი. ამ და სხვა საკითხებზე „ახალი თაობა“ ესაუბრა ყოფილ დეპუტატს, ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორ ანზორ აბრალავას.
„აქციების მოწყობაში განსაკუთრებულად აქტიურია „ნაციონალური მოძრაობა“. ძალებს არ იშურებენ ასევე ამ პარტიიდან გამოყოფილი ორგანიზაციები. ეს ერთნაირი მენტალობის ხალხია. 20 და 25 წლის წინ ზოგი მათგანი სტუდენტი იყო, ზოგი სხვა საქმიანობას ეწეოდა, მაგრამ ამ ადამიანებს ადრეც ახასიათებდათ ის, რომ ისინი გამოდიოდნენ საკუთარი სახელმწიფოსა და ერის წინააღმდეგ. ახლა ისინი აქტიურ პოლიტიკაში არიან და აგრძელებენ თავიანთ დამანგრეველ და კრიმინალურ მოქმედებებს“, – ამბობს ანზორ აბრალავა.
- პარლამენტი არ ჰყოფნით ამისათვის?
- პარლამენტის ოპოზიციაში ყოფნა ნაციონალებისათვის საკმარისი არ არის. მათ ძალაუფლება და გადაწყვეტილებების მიღება უნდათ. ამისათვის სინჯავენ ნიადაგს და აწყობენ სხვადასხვა აქციას. ადამიანის უფლებების დაცვა ამ პირებისათვის კამუფლაჟია. მათი მოქმედებები მიმართულია სახელმწიფოს დაკნინებისაკენ. ნაცმოძრაობასა და მის თანამოაზრეებს ისევ აწუხებთ რევანშისტული მისწრაფებები და ამისათვის ისინი ქუჩას იყენებენ.
- აქციებს აგრძელებს პარლამენტში წარმოდგენილი კიდევ ერთი პარტია, პატრიოტთა ალიანსი. 15 ოქტომბერს ბათუმში გამართულ მიტინგზე მათ პრემიერ კვირიკაშვილისა და მთავრობის გადაყენებაც მოითხოვეს..
- ეტყობა, გიორგი კვირიკაშვილის გადაყენების მოთხოვნა მათ პოლიტიკურ მიზნებს ემსახურება. ეს მოთხოვნა არ მესმის. ახლანდელ პრემიერს მივიჩნევ კორექტულ, კომპეტენტურ და ერუდირებულ პირად. მთავარი ისაა, რომ საზოგადოებას უკვე შესწევს თეთრისა და შავის გარჩევის უნარი. პარტია თავის მოთხოვნებში ზომიერი და რეალისტური უნდა იყოს. ჩემთვის გაუგებარია პატრიოტთა ალიანსის მოთხოვნა ნატო-რუსეთი-საქართველოს დიალოგის ფორმატის შექმნის თაობაზე. ნატო და რუსეთი ერთმანეთთან გარკვეულ დონეზე ისედაც დიდი ხანია, თანამშრომლობენ. ჩვენ მოგვისმენია განცხადებები ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსში რუსეთის შესაძლო გაწევრიანებაზეც კი. საქართველოს ამ საკითხებს არავინ ეკითხება. ჩვენ ხიფათის წინაშე ვდგავართ, მაგრამ ამისათვის ასეთი მოთხოვნები კი არ უნდა წამოვაყენოთ, არამედ, სხვა ზომები მივიღოთ. ხელისუფლებას ყველა შემთხვევისათვის უნდა ჰქონდეს შემუშავებული სცენარი – ოპტიმისტური, პესიმისტური და რეალისტური. მოქმედებები შეიძლება სხვადასხვანაირი იყოს, მათ შორის, სისტემური და სიტუაციური. ახლა სიტუაციური მოქმედებების დროა.
- პრემიერის სახლში გაშვების მოთხოვნა რას ნიშნავს?
- ეს პოლიტიკური ბრძოლაა. ალბათ, მათ უნდათ, თავი დაიმკვიდრონ მთავარ ოპოზიციად.
- ხელისუფლება სცენარებზე ნაკლებად ფიქრობს?
- ხელისუფლებას აუცილებლად უნდა ჰქონდეს მომზადებული სცენარები. მათი გასაჯაროება სავალდებულო არაა იმ დროს, როცა ამდენი ჩასაფრებული გვყავს. ხელისუფლებამ აუცილებლად უნდა მოიზიდოს პროფესიონალები და კარგი სპეციალისტები ყველა სფეროში. ამ მხრივ მივესალმები გადაწყვეტილებას ირაკლი მექვაბიშვილის მთავარ აუდიტორად დანიშვნის შესახებ. ახლა ვხვდები ერთ დოქტორანტს. კარგი იქნება, თუ მისი და სხვა ახალგაზრდების ცოდნა ქვეყანას გამოადგება. თუ ამ ხალხს არ გამოვიყენებთ, ისინი საქართველოს დატოვებენ.
სააკაშვილმა ყელი გამოჭრა განათლებასა და მეცნიერებას. კარგა ხანია, ქვეყანაში განათლება, მორალი და პატრიოტობა არათუ არ ფასობს, არამედ, დასჯადი გახდა. ნაციონალები გაიძახიან, მართვის გამოცდილება გვაქვსო. ეს აბსურდია. ამით ისინი საკუთარ თავს უვრცელებენ ჭორს. მათ საქმის კეთების გამოცდილება არ გააჩნიათ. ახლა რევოლუციის იმიტაციას ახდენენ. ზოგიერთმა წვერი მოუშვა და რევოლუციონერის იმიჯი შეიქმნა. 15 ოქტომბერს შეიკრიბნენ და ბევრი იყვირეს, მაგრამ ხალხი ისევ ვერ მოაგროვეს. აუჩემებიათ, საკრებულოში არ შეგვიშვესო. ნაციონალებს საკრებულოში შესვლა კი არა, შეჭრა უნდოდათ. ამაზე ღირსეული პასუხი ვერ მიიღეს. ამის მაგივრად მოისმენდით სხვა აბსურდულ შეფასებებს. მაგალითად, საკრებულოს რესპუბლიკელი წევრის, სამნიძისაგან. ამ ადგილობრივი არჩევნების წინ რესპუბლიკური პარტიისაგან გამაოგნებელ გამონათქვამებს ვიგებთ.
- ეკლესიის თემას გულისხმობთ?
- პირველ რიგში, ამ თემას. ამ ჩემი ცოდვით სავსეებს, ფული აქვთ აღებული იმაში, რომ მართლმადიდებელ ეკლესიას ებრძოლონ. ეკლესიის თემას იყენებენ იმიტომ, რომ ამაში დაფინანსებას იღებენ. ეს რესპუბლიკელების ბოლო გაბრძოლებაა. ისინი ვერასდროს გაიმარჯვებენ არჩევნებში.
„ახალი თაობა“, 17 ოქტომბერი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა გამყრელიძესთან: „არავის საქმე არ არის, რუსეთში ფულს ვშოულობ თუ არა“ // „როცა რუსეთის მოქალაქე აღარ ვიქნები, პოლიტიკაში მაშინ მოვალ“
ყოფილი დიპლომატის, მამუკა გამყრელიძის განცხადებამ, რომ ის დღესაც რუსეთის მოქალაქეა და იქ უძრავ ქონებას ფლობს, საზოგადოებაში დიდი აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია. „ახალი თაობა“ ამ და სხვა საკითხებზე მამუკა გამყრელიძეს ესაუბრა.
- ბატონო მამუკა, ძალიან ბევრმა გაგაკრიტიკათ იმის გამო, როდესაც განაცხადეთ, რომ თქვენ რუსეთის მოქალაქე ხართ და იქ უძრავ ქონებასაც ფლობთ. ითქვა ისიც, რომ თავის დროზე სწორედ ეს გახდა თქვენი „ნაციონალური მოძრაობიდან“ წამოსვლის მიზეზი. ასეა?
- არა, რა სისულელეა. ეს გადასარევად იცოდა ყველამ, არც არასოდეს დამიმალავს. როდესაც მთხოვეს, რომ სახელმწიფო სამსახურში წავსულიყავი, მაშინ გავაფრთხილე კიდეც. თვითონ მიშამაც იცოდა და სწორედ მან მომცა საქართველოს მოქალაქეობა. მე მაქვს ორმაგი მოქალაქეობა და ეს ყველამ ძალიან კარგად იცოდა. ამ მხრივ არანაირი პრობლემა არ ყოფილა. მე ამით კანონს არ ვარღვევ.
- რატომ არ დატოვეთ რუსეთის მოქალაქეობა?
- მე ეს ავხსენი გარკვევით. იქ მე მაქვს უძრავი ქონება და მოქალაქეობის დატოვების შემთხვევაში, მე ვნახავდი ზარალს. ეს სუფთა მატერიალური მომენტია, რომ დავტოვო მოქალაქეობა, უნდა გადავუხადო ძალიან დიდი გადასახადები რუსეთის მთავრობას, რისიც არანაირი სურვილი არ გამაჩნია.
- სხვებს მოძღვრავენ, რუსეთუმეებს ეძახიან და თავად რუსეთის მოქალაქეები არიანო. ამაზე რით უპასუხებდით?
- მე ამ ყველაფერს ვაკავშირებ არჩევნებთან. არჩევნების წინ ცდილობენ რაღაცნაირად შემოგვიტიონ. ამოსწიონ ჩემი პუბლიკაციები, ფეისბუქ სტატუსები, არც ერთხელ არ მითქვამს ის, რომ არ უნდა ჰქონდეს ჩვენს მოქალაქეებს ბიზნესი უცხოეთში და ასე შემდეგ. ყოველთვის ამას ვამბობდი, პირიქით, რაც მეტ ფულს იშოვით რუსეთში, მით უკეთესია. იქიდან წამოიღეთ რაც შეიძლება მეტი, აქედან ნუ მისცემთ წასაღებად. რაც შეეხება წინააღმდეგობას, წინააღმდეგი ვიყავი თავიდანვე, ახლაც ვარ და ვიქნები ცალმხრივი ვიზალიბერალიზაციის ჩვენი მხრიდან რუსეთის მიმართ.
- სააკაშვილი ხომ იყო თანახმა ამაზე?
- მიუხედავად იმისა, რომ მიშა თვლიდა, რომ ეს ცალმხრივი მიმოსვლა და ვიზების მიცემა კარგია, იმ დროს შესაძლოა ეს მისაღები იყო, რადგან მაშინ სპეცსამსახურები მუშაობდნენ. კონტრდაზვერვა ბრწყინვალედ მუშაობდა და ასეთი საშიშროება, არასასურველი ელემენტების რუსეთიდან შემოდინების, არ იყო.
- დღეს არის?
- ახლა, როდესაც პრაქტიკულად მთლიანად გაანადგურეს კონტრდაზვერვა, ასეთ პირობებში რუსეთიდან გაიზარდა შემოდინება იქაური სპეცსამსახურების და ახლა ძალიან ცუდია ეს ცალმხრივი უვიზო მიმოსვლა. რუსეთმა ჩვენ არაფერი არ მოგვცა.
- მიხეილ სააკაშვილს არასოდეს მოუთხოვია თქვენთვის, რომ დაგეტოვებინათ რუსეთის მოქალაქეობა?
- არასდროს არ დაუყენებია! როდესაც მე ვუთხარი, დიპლომატიურ სამსახურში არ შეიძლება რომ იყოს რუსეთის მოქალაქე, მან მითხრა, რომ ეს კანონის დარღვევა არ არის და ამიტომ არანაირი პრობლემა არ იქნებაო. ამას სააკაშვილიც დაადასტურებს, რომ ასე იყო.
- მაშინ რატომ გახდა დღეს ეს თემა აქტუალური და რატომ წამოგაძახეს რუსეთის მოქალაქეობა?
- ალბათ არჩევნების გამო. აქტიურად მლანძღავენ ევროპული საქართველოს წარმომადგენლები და ცალკე კიდევ ქოცები. არჩევნებია და ეს ჩვეულებრივი ამბავია, როგორც კი გადაივლის არჩევნები, აღარავის ემახსოვრება, მამუკა გამყრელიძე რუსეთის მოქალაქე არის თუ არ არის. მე ეს არასდროს დამიმალავს. ეს ვიღაცას დაჭირდა და გამოიყენეს. რაც მეტ ფულს შემოიტანენ რუსეთიდან, მით უკეთესი, ამის აკრძალვა არ შეიძლება, მაგრამ არ შეიძლება ასე გაუღო კარი და შემოუშვა ყველა შენს სახლში, რომ ითარეშონ. რა, ხანძრები რომ იყო, კარგი იყო?!
- ხანძრებს რუსებს უკავშირებთ?
- არ დაფიქრებულა არავინ ამაზე, რა და როგორ მოხდა?! ან ეს ფაროსანა რომ უცბად აღმოჩნდა და მოედო მთელ სამეგრელოს, არავინ კითხულობს, იქნებ დივერსია იყო?! კითხვები ნამდვილად ჩნდება. ხალხი კი, სადაც ბევრ ფულს იშოვნის, მე ამით გახარებული ვიქნები. ღმერთმა ხელი მოუმართოთ. აქედან ნურაფერს გაატანენ და ქვეყანას ნუ დაარბევინებენ.
- თქვენ იქ ფულს შოულობთ?
- მოგახსენებთ, მე პოლიტიკოსი არ ვარ და არც სახელისუფლო მოხელე. ამიტომ არავის საქმე არ არის, მე სად მაქვს ქონება, რამდენი და სად ვშოულობ და როგორ ვშოულობ ფულს. არ ვარ ვალდებული, ვინმეს ჩავაბარო ანგარიში. სწორედ ამიტომ არ ვარ არჩევითი ფიგურა, არსად არ ვაყენებ ჩემს კანდიდატურას, რადგან ვარ რუსეთის მოქალაქე. ეს თემა კი მავანმა წინასაარჩევნოდ წამოწია. როდესაც აღარ ვიქნები რუსეთის მოქალაქე, ამის შემდეგ მოვალ აქტიურ პოლიტიკაში.
