„რეზონანსი“: ნატო-ს ალტერნატივა

„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „გიორგი კვირიკაშვილი კარგი ადამიანია, მაგრამ შინაარსობრივად ფასადია, ძალაუფლებასთან საერთო არაფერი აქვს” // ანალიტიკოსი თვლის, რომ პრემიერს არ შეუძლია, ყველას აჩვენოს, რომ რეალური მმართველი მხოლოდ ის არის

———-

„ალია“: ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: რას გააკეთებს იგი პარტიის ჩამოყალიბების შემთხვევაში // ბიძინა ივანიშვილთან შეხვედრის კულუარები

„ალია“: როგორ აპირებენ კოალიციის ყოფილი წევრები „ოცნებისთვის“ ჯოჯოხეთის მოწყობას?

———-

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კარლო კოპალიანთან: „ნაციონალების“ ნაწილმა სიაში ჩასმაზე უარი თქვა“ // „ეკა ტყეშელაშვილმა და ზაზა ბიბილაშვილმა მიხეილ მაჭავარიანს სულ შავი დღე აყარეს, სიაში ჩასმას როგორ გვიბედავო“ // „ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან არ მიდის“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნანა კაკაბაძესთან: „ბიძინა ივანიშვილს კაბელების საქმე საერთოდ არ აინტერესებს” // „დღეს სასამართლოებში გამამართლებელი განაჩენი 36-37%-ს აღწევს“

———-

„საერთო გაზეთი“: ბუტაფორია მიშას „ოპერისთვის“, ანუ რას ბურჭალობს ბურჭულაძე?

„საერთო გაზეთი“: ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „ვრჩებით მეგობრებად და თანამოაზრეებად ყველა საკითხში, გარდა ერთისა“!

„საერთო გაზეთი“: ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ნაცმოძრაობის“ საარჩევნო კამპანია  „კმარას“ სტილში მიმდინარეობს

———————

„რეზონანსი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ნატო-ს ალტერნატივა

თაკო მათეშვილი

ნატო-ში მიღების ალტერნატივა – ასე აფასებენ პოლიტოლოგები საქართველოს, აზერბაიჯანსა და თურქეთს შორის სამხედრო თანამშრომლობის განმტკიცების ინიციატივას და ამის ფარგლებში წვრთნების ჩატარებას. ისინი არ გამორიცხავენ, რომ ენერგოუსაფრთხოების დაცვის მიზნით დაწყებული თანამშრომლობა მომავალში სამხედრო ალიანსში გადაიზარდოს, რომლის მიზანიც რუსული აგრესიისგან თავის დაცვა იქნება. ეს ყველაფერი კი, მათი აზრით, ოფიციალური ბრიუსელისგან და ნატო ხელმძღვანელობისაგანაა ნაკარნახევი. “რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგები ამბობენ, რომ ალიანსი პარტნიორ ქვეყნებზე ზრუნვას ცდილობს და ეს ყველაფერიც ამის მაგალითია – საქართველოს თავის რიგებში ვერ აწევრიანებენ, მაგრამ თავის წევრ ქვეყნებთან პარტნიორობის შესაძლებლობას აძლევენ, რითიც ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობა ამაღლდება.

ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ თურქეთმა, საქართველომ და აზერბაიჯანმა შესაძლოა, ერთობლივი წვრთნები ჩაატარონ, ბოლო ორი დღეა აქტიურად ვრცელდება არა მარტო ამ ქვეყნების მედიაში, არამედ რუსეთსა და სომხეთშიც.

საქართველოს თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა აზერბაიჯანში, ქალაქ გაბალაში, საქართველო-თურქეთი-აზერბაიჯანის თავდაცვის მინისტერიალში მონაწილეობა მიიღო. მინისტერიალის დასკვნით ბრიფინგზე სიტყვით გამოსვლისას აზერბაიჯანის თავდაცვის მინისტრმა, გენერალმა ზაქირ ჰასანოვმა განაცხადა, რომ აზერბაიჯანს, საქართველოსა და თურქეთს განზრახული აქვთ, განამტკიცონ სამხედრო თანამშრომლობა და ამ მიზნით პირველი ერთობლივი სწავლებები ჩაატარონ. მინისტრებმა აუცილებლობად მიიჩნიეს სამხედრო-საგანმანათებლო სფეროში სამმხრივი თანამშრომლობის ფორმატის შექმნა, ურთიერთობის განვითარება კიბერუსაფრთხოების საკითხებში, აგრეთთვე ერთობლივი წვრთნების ჩატარება ნავთობ-გაზსადენების დაცვის თვალსაზრისით. ამ გეგმის რეალიზების უზრუნველსაყოფად მხარეები თავდაცვის სფეროში თანამშრომლობისათვის შესაბამის მემორანდუმს ხელს მოაწერენ, რაც, როგორც ჰასანოვის განცხადებაშია ნათქვამი, ქმნის იმის საფუძველს, რომ სამმხრივი თანამშრომლობა ახალ ეტაპზე გადავიდეს.

“აზერბაიჯანის, თურქეთისა და საქართველოს თავდაცვისუნარიანობისა და სამხედრო მზადყოფნის გაძლიერების მიზნით, ჩვენ მიზანშეწონილად ჩავთვალეთ ერთობლივი სამხედრო წვრთნების ჩატარება. ხაზი გაესვა მჭიდრო თანამშრომლობის აუცილებლობას კიბერუსაფრთხოების სფეროში, ასევე გაზისა და ნავთობის მილსადენების დაცვაში. ვფიქრობ სწორედ ამისთვისაა საჭირო ერთობლივი სამხედრო სწავლებების ჩატარება,” – ამბობს ზაქირ ჰასანოვი.

სამხედრო ანალიტიკოსი ვახტანგ მაისაია პირველ რიგში იმას განმარტავს, რომ აქ საუბარი სამხედრო ალიანსზე არაა, რადგან ალიანსი კოლექტიური თავდაცვის ეგიდით განხორციელებული გაერთიანებაა, რომლის მთავარი იდეაც საერთო მოწინააღმდეგის სამხედრო აგრესიის აღკვეთაა. ამ გაერთიანებას კი, მაისაიას თქმით, ასეთი იდეები არ აქვს. იგი ორი კონკრეტული რამის – კიბერუსფრთხოებისა და ენერგოუსაფრთხოებისკენაა მიმართული. უბრალოდ, ასეთი ასიმეტრიული საფრთხეები, სპეციალისტის თქმით, სამხედრო კომპონენტების გამოყენებასაც მოითხოვს. “აქ რომ დაფიქსირებულიყო, რომ რუსეთისაგან ტერიტორიების დაცვაა მიზანი, ან რამე მსგავსი, მაშინ ეჭვები საფუძვლიანი იქნებოდა, მაგრამ ასეთ რამ არსად დაფიქსირებულა. მათ შორის არც საბოლოო დეკუმენტში”, – ამბობს მაისაია. თუმცა, ამის მიუხედავად, მას არ აკვირვებს რუსეთისა და სომხეთის ეჭვები და შიშები იმის თაობაზე, რომ ეს გაერთიანება სხვა მიზნებითაც იქნება გამოყენებული და ამბობს, რომ ამ ეჭვის საფუძველი რეგიონში შექმნილი ფონია.

“საქართველოსა და თურქეთს რუსეთთან ძალიან მძიმე ურთიერთობა აქვთ. ერთადერთი აზერბაიჯანია, რომელმაც რუსეთთან ნორმალური, პარტნიორული ურთიერთობები შეინარჩუნა. მაგრამ აქვე სომხეთ-აზერბაიჯანის კონფლიქტი იკვეთება, სადაც რუსეთი სომხეთის სტრატეგიული მოკავშირეა. ეს ფონი უკვე ქმნის ეჭვის გაჩენის საფუძველს, რომ ეს ალიანსი ვინმეს წინააღმდეგაა მიმართული. ამ ფონს თუ გავითვალისწინებთ, საქართველოსთვის ალბათ უკეთესი იქნებოდა შეხვედრა ცოტა მოგვიანებით ჩატარებულიყო. ეს რუსეთისათვის ერთგვარად არაფორმალური მესიჯის გაგზავნაა, მიუხედავად იმისა, რომ ფორმალურად არანაირი სამხედრო ბლოკი არ იქმნება ისეთი, რაც რუსეთს ემუქრება”, – ამბობს ვახტანგ მაისაია. მისივე თქმით, არც ისაა გამორიცხული, ეჭვი მართლაც გაცხადდეს და მომავალში გაერთიანებამ სამხედრო ალიანსის სახეც მიიღოს, მიუხედავად იმისა, რომ ამ ეტაპზე ასეთი მიზნები არც ერთ მხარეს არ ამოძრავებს და ეს ალიანსი არა კონკრეტული აქტორის, არამედ მოვლენის წინააღმდეგაა მიმართული. “თუმცა, რამდენად აღიქვამენ ამას ჩვენი ოპონენტები, ეს ცალკე საუბრის თემაა. რა თქმა უნდა, მათ ძალიან კარგი შესაძლებლობა უჩნდებათ საიმისოდ, რომ ეს ყველაფერი თავიანთი პროპაგანდისტული ამოცანებისათვის გამოიყენონ. ასეთ შანსს ხელიდან არ გაუშვებენ”, – დასძენს ვახტანგ მაისაია.

პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე კი დარწმუნებულია, რომ ამ ყველაფრის ინიციატორი თურქეთია, ბრიუსელის რჩევითა თუ კარნახით. იგი გვახსენებს, რომ საქართველოს ნატოში გაწევრიანება ბრიუსელზე არაა დამოკიდებული. ვაშინგტონსა და ბრიუსელს კი უნდათ ეს, მაგრამ საფრანგეთი, გერმანია და იტალია ამას გარანტირებული ვეტოებით ეწინააღმდეგებიან. ამიტომ, ახლა, როცა უკრაინისა და საქართველოს ნატოში მიღება პრაქტიკულად უკვე გამორიცხულია, სოსო ცინცაძის აზრით, ვაშინგტონი და ბრიუსელი თვითონ ეძებენ რაღაც ალტერნატივას, მაგალითად რეგიონული გაერთიანებები შექმნას, რომელიც რუსეთის სავარაუდო თუ რეალური აგრესიისაგან თავის დაცვას შეძლებს. ეს ყველაფერი კი, მისი თქმით, ამ მიმართულებით პირველი გადადგმული ნაბიჯებია.

“სომხეთმა ამაზე უკვე განგაში ატეხა. თავდაცვის სამინისტროში უკვე განცხადებები-განცხადებებზე კეთდება. ამბობენ, რომ ამით რეგიონში ახალი ომის კერა იქმნება. გასაოცარია, რომ სომხეთი, რომელიც “ოდეკებეს”, სამხედრო ბლოკის წევრია, ამას ამბობს. თურმე რეგიონისათვის ერთობლივი სამხედრო წვრთნა უფრო საშიშია, ვიდრე “ოდეკებეს” წევრობა. როგორც ჩანს, ეს ნატოში გაწევრიანების ალტერნატივაა. ნატო თურქეთის სახით ხაზს უსვამს იმას, რომ საქართველო და აზერბაიჯანი მიტოვებული და დავიწყებული არ არიან და თუ საქართველოს პირდაპირი გაწევრიანება არ გამოდის, ერთგვარი ალიანსი ჩამოყალიბდება”, – ამბობს “რეზონანსთან” ინტერვიუში სოსო ცინცაძე.

თუმცა, ამ ყველაფრის ფონზე, პოლიტოლოგის აზრით, გასათვალისწინებელია თუ რა შედეგებს მოიტანს ეს ყველაფერი. ეს კი იმაზეა დამოკიდებული, თუ რამდენ ხანს გასტანს თურქეთ-რუსეთის კონფლიქტი.

“პოლიტიკა პოლიტიკაა და ერთ მშვენიერ დღეს თურქეთი და რუსეთი რაღაცაზე რომ შეთანხმდნენ, მით უმეტეს რომ მათ თანამშრომლობის ძალზედ ფართო სპექტრი აქვთ, რა გამოვა? საქართველო ნატოს გარეშეც იქნება და თურქეთის გარეშეც. ამიტომ ეს საფიქრალია და უცებ, ხელაღებით გადაწყვეტა არ შეიძლება. მით უმეტეს, რომ ეს განხილვის თემაც კი არ ყოფილა, მათ შორის არც აკადემიურ წრეებში. კულუარული გადაწყვეტილებებია მიღებული და სხვათა შორის, აზერბაიჯანში გაცილებით მეტი ინფორმაცია აქვთ ამის თაობაზე, მათ შორის ჟურნალისტებსაც, ვიდრე საქართველოში. ეს ნონსენსია. ჩვენი ხელისუფლება თავის ყრილობას, წინასაარჩევნო კამპანიას და სიების შედგენასაა გადაყოლილი და ასეთი გადაწყვეტილებები უყურადღებოდ რჩება. ეს გადაწყვეტილება ერთი შეხედვით ლოგიკურია, მაგრამ შორეულ პერსპექტივაზე არაა გათვლილი. ერთ მშვენიერ დღეს ანკარა და მოსკოვი რომ შერიგდნენ, მერე ჩვენ რა? ეს კითხვა ლეგიტიმურია”, – დასძენს სოსო ცინცაძე.

„რეზონანსი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „გიორგი კვირიკაშვილი კარგი ადამიანია, მაგრამ შინაარსობრივად ფასადია, ძალაუფლებასთან საერთო არაფერი აქვს” // ანალიტიკოსი თვლის, რომ პრემიერს არ შეუძლია, ყველას აჩვენოს, რომ რეალური მმართველი მხოლოდ ის არის

ელზა პაპოშვილი

ანალიტიკოსი გია ხუხაშვილი ამბობს, რომ “ქართული ოცნების” ყრილობა ფასადური იყო. მისი თქმით, ახალი სახეები, რომლებიც პარტიის ყრილობაზე წარადგინეს, საზოგადოების ცნობადობის თვალსაზრისით ნულის ტოლია, რაც თავად პარტიაში დაძაბულობასა და უთანხმოებას შექმნის. გია ხუხაშვილი მიიჩნევს, რომ ხალხი, რომლებიც პარტიისთვის დღე და ღამეს ასწორებს, ისეთი ადამიანებით ჩაანაცვლეს, რომელთა პოლიტიკური ბრენდირებაც, არჩევნებმადე მოკლე დროში ვერ მოხერხდება. იგი პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილის ლიდერად ჩამოყალიბებას სკეპტიკურად უყურებს და ამბობს, რომ პოლიტიკური გამოუცდელობიდან გამომდინარე, მას საკუთარი ძალაუფლების გამოყენება არ შეუძლია.

- როგორ შეაფასებთ “კაბელების საქმეს” და მოსამართლის გადაწყვეტილებას – ეს არის სამართალი თუ პოლიტიკა?

- საქმის სამართლებრივი შეფასება გამიჭირდება, თუმცა შემიძლია გითხრათ, რომ თვითონ ხელისუფლებამ და სამართალდამცავმა ორგანოებმა საკითხიდან გამომდინარე, პირველივე ეტაპზე ფატალური შეცდომები დაუშვეს, რამაც თავისთავად თემის პოლიტიზირება გამოიწვია. შეცდომა მდგომარეობს იმაში, რომ საქმის განხილვისთანავე, სადაც ჯერ კიდევ სათანადო მტკიცებულებები არ არსებობდა, პროკურატურამ თავდაცვის სამინისტროს მაღალჩინოსნების დაკავება მოითხოვა. ეს ჩემი აზრით, არც სამართლის და არც სხვა კუთხით, სწორი გადაწყვეტილება არ იყო. ბუნებრივია, როდესაც თავიდანვე ასე საეჭვოდ იქცევი, შემდეგ რაც არ უნდა გააკეთო, პროცესი ყველას მხრიდან დისკრედიტირებული იქნება.

- საქმის ირგვლივ რა კითხვები არსებობს, რომლებზეც გამოძიებამ პასუხი ვერ გასცა და საქმის პოლიტიზირებაზე უფრო მეტი ეჭვი გააჩინა?

- რა თქმა უნდა, საქმის ირგვილ ძალიან ბევრი პასუხგაუცემელი კითხვა არსებობს. ასეთი კითხვები მეც მაქვს. თუ ამ ადამიანების საქმიდან რამე პირადი სარგებლის ნახვა სურდათ, ცხადია ამხელა თანხის გაფლანგვას მარტო ვერ შეძლებდნენ. ეს იგი, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ამ საქმიდან ხეირის ნახვა მათ ზემდგომ პირს სურდა. გამოდის, რომ ეს საქმე მინიმუმ ბოლომდე გამოძიებული არ არის. რადგანაც საქმის მთავარი ფიგურანტი ვინ არის, არ ჩანს. გამოუძიებელ საქმეზე კი ასეთი მკაცრი ქმედებები და სასამართლოს დახურვა არასწორად მიმაჩნია.

- ირაკლი ალასანია აქციებს აანონსებს. როგორ ფიქრობთ, რის გაკეთებას შეძლებს და ვინ დაუჭერს მას მხარს?

- ვფიქრობ, რომ გარკვეულწილად ალასანიას აქციების გამართვის უფლება აქვს და ამას გამოიყენებს კიდევაც. თუმცა ამაზე სისტემური და მასშტაბური აქციების აგორება რომ შეძლონ, ამას სკეპტიკურად ვუყურებ. მართალია მას საკუთარი მხარდამჭერების იმედი აქვს, მაგრამ ირაკლი ალასანიას მომხრეები არ არიან ქუჩის აქციის მომხრეები, რადგანაც მას უფრო ტელევიზორთან მსხდომი და “დავარცხნილი” ხალხი ჰყავს, რომლებსაც პროტესტის გრძნობა გააჩნიათ, თუმცა მიტინგების გამართვას არ ემხრობიან. აქციების მომხრე ამომრჩეველი უფრო “ნაციონალურ მოძრაობას”, “საქართველოს პატრიოტთა ალიანსს” და კიდევ სხვა პარტიებს ჰყავს.

- როგორ შეაფასებთ “ოცნების” ყრილობას და მის პირველ შედეგებს. რას იტყვით პარტიის მიერ წარმოდგენილ ახალ სახეებზე და იმ ატმოსფეროზე, რომელშიც ყრილობა ჩატარდა?

- “ქართული ოცნებისთვის” რაც არის დამახასიათებელი, ისე ჩატარდა, ანუ ფრე დაამთავრა. სამწუხაროდ დიდი ხანია, რომ ეს პარტია ბევრს არაფერს არ აკეთებს და არც არაფერს აფუჭებს. ვერც წინ მიდის და ვერც უკან. ეს ყრილობა ძალიან უღიმღამო და არაფრის მთქმელი იყო. ნაცვლად იმისა რომ კითხვებზე პასუხები მიგვეღო და რეალური სისტემური ცვლილებები გვენახა, რაც ადამიანებში რაღაც ახალ იმედს გააჩენდა, ამის მსგავსიც კი არაფერი ყოფილა. ვნახეთ, რომ ყრილობაზე მოიყვანეს ვიღაც 9 ადამიანი, რომელთა ცნობადობის ინდექსი ნულთან მიახლოებულია.

ახალი სახე იმას კი არ ნიშნავს, რომ არავინ იცოდეს, ვინ არიან. პოლიტტექნოლოგიურად, როდესაც ადამიანი პოლიტიკაში შემოგყავს, პირველ ეტაპზე მის ბრენდირებას ახდენ. მისი ცნობადობის ინდექსის აწევას. არჩევნებამდე ამ ხალხის საზოგადოებისთვის გაცნობა მოკლე დროში როგორ მოხდება? ასეთი საქციელით, თვითონ შიდა დაძაბულობას იწვევენ, რადგანაც იქ ათასობით ადამიანია, რომლებიც პარტიული კარიერის გაკეთებისთვის იბრძოდნენ და იგივე პოლიტსაბჭოში მოხვედრაზე ოცნებობდნენ. ამისთვის ყველაფერზე მიდიოდნენ, უხელფასოდ მუშაობდნენ, დღესა და ღამეს ასწორებდნენ. ახლა კი აღმოჩნდა, რომ ყველაფერი წყალში ჩაეყარათ, რადგანაც ამ ხალხს გარედან მოყვანილი, ვიღაც 9 კაცი თავზე დაახტა. ბუნებრივია, ეს პარტიაში დიდ გაურკვევლობას გამოიწვევს. პარტია შიგნიდან უნდა ვითარდებოდეს, სიცოცხლისუნარიანი მხოლოდ ამ შემთხვევაში იქნება.

- როგორ ფიქრობთ, გიორგი კვირიკაშვილის ფენომენი რა შედეგს მოიტანს? შეძლებს ხალხის დარწმუნებას, რომ ქვეყანაში რაღაცას შეცვლის ან დასავლეთისთვის იმის დამტკიცებას, რომ ხელისუფლება პროდასავლური კურსის მატარებელია?

- მიუხედავად იმისა, რომ მე პირადად პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილის მიმართ კეთილგანწყობილი და გულშემატკივარი ვარ. ის, როგორც ადამიანი, ყველას მოსწონს. მასთან დაპირისპირება ოპოზიციასაც კი უჭირს, რადგანაც ის საკმაოდ დადებითი და პოზიტიური ადამიანია. სამწუხაროდ, ეს ყველაფერი ფორმაა, მაგრამ ჩნდება კითხვა – შეუძლია კი ამ ადამიანს, როგორც პოლიტიკოსს, ლიდერის ფუნქციები შეითავსოს? ამ ხნის განმავლობაში საწინააღმდეგოს დასამტკიცებლად ნაბიჯიც კი არ გადაუდგამს. მეტსაც გეტყვით, ბოლო ფაქტი, როდესაც “რესპუბლიკელ” მინისტრებზე ამბობს, რომ მე კი მყავს შერჩეული ხალხი, რომლებმაც ისინი უნდა ჩაანაცვლონ, მაგრამ არ ვიცი თავად როდის წავლენო. ამით გამოდის, რომ ის მზადაა ამ პარტიის დღის წესრიგს გაჰყვეს.

იმის მაგივრად, რომ გადაწყვეტილება თავად მიიღოს, გამოდის, რომ სხვების გადაწყვეტილებებზე დადის. თინა ხიდაშელს მინისტრობიდან წასვლა როცა მოეხასიათება, მაშინ წავა. ესე იგი პრემიერ-მინისტრმა ხიდაშელის ხასიათის მიხედვით უნდა გადაწყვიტოს რა და როგორ გააკეთოს? ეს კვირიკაშვილის მხრიდან სისუსტის პირდაპირი გამოვლინებაა და მხოლოდ ერთ რამეს ნიშნავს, რომ მას ძალაუფლების ავტონომიისა არაფერი არ გაეგება. ის მზად არ არის იმისთვის, რომ ძალაუფლება ხელში აიღოს. გიორგი კვირიკაშვილი კარგი ადამიანია, მაგრამ შინაარსობრივად ფასადია, რადგანაც მას ძალაუფლებასთან არანაირი საერთო არ აქვს.

- თქვენ ამბობთ, რომ “რესპუბლიკელები” პრემიერ-მინისტრის მართვას ახერხებენ?

- მე არ ვიცი, ახერხებენ თუ არა. კვირიკაშვილი უბრალოდ ძალაუფლებას ვერ იყენებს, არ ინდომებს. შეიძლება, რომ მოინდომოს, მან მოახერხოს კიდევაც. საქმე ისაა, რომ არ ესმის ეს როგორ გააკეთოს. არ შეუძლია ყველას აჩვენოს, რომ რეალური მმართველი მხოლოდ ის არის. ორი ვარიანტია – ან არ ესმის, ან ამის საშუალება არ აქვს. მე ვფიქრობ ამის საშუალება აქვს. ის აზრი, რომ ივანიშვილი რამეს კარნახობს, მხოლოდ ილუზიაა. უბრალოდ პოლიტიკოსი არ არის და ამ ძალაუფლების გამოყენება არ იცის.

- როგორ შეაფასებთ თამაზ მეჭიაურის “ოცნებიდან” წასვლას და შესაძლებელია თუ არა, რომ პარტია მის მსგავსად სხვებმაც დატოვონ?

- მეჭიაური შეიძლება ძალიან მიუღებელ განცხადებებს აკეთებდა, მაგრამ ადამიანზე, რომელიც ბოლო წლების განმავლობაში “ქართული ოცნებისთვის” ხმალამოღებელი იბრძოდა, ხელის შეხოცვა არ შეიძლება, ამას რა ვუწოდო არც ვიცი. “ოცნების” მხრიდან მის მიმართ დამოკიდებულება უსამართლოა. მიუხედავად იმისა, მე მასზე რა აზრის ვარ. ადამიანმა ერთი-ორი კითხვა დასვა და ამის გამო ლამის მტრად გამოაცხადო, ჩემი აზრით პოლიტიკური შეცდომაა. “ქართულ ოცნებაში” მეჭიაურის თანამოუბარი ძალიან ბევრნი არიან.

-პაატა ბურჭულაძემ პოლიტიკაში შემოსვლისთანავე, ხელისუფლების წინააღმდეგ საკმაოდ კრიტიკული განცხადება გააკეთა – მან თქვა, რომ ქვეყანას ფორმალური მმართველი არ უნდა ჰყავდეს. მის პირველ ნაბიჯებს როგორ შეაფასებთ?

- სამწუხაროდ საქართველოს უახლეს ისტორიაში ახალი არაფერი არ ხდება. ჩვენს ქვეყანას ყოველთვის დირექტორი ჰყავდა. მიხეილ სააკაშვილი აბა ვინ იყო? ამ კუთხით სიახლე არაფერი არ არის. რამე გაპიროვნებული მესიჯი არ ყოფილა. ამ კითხვაზე ალბათ თავად ბურჭულაძე უკეთესად უპასუხებდა.

- წინასაარჩევნოდ შესაძლებელია, რომ პაატა ბურჭულაძემ კოალიცია შექმნას?

- ყველაფერი შესაძლებელია. ამ ეტაპზე, როგორც მე გავიგე, არ აპირებს. თუმცა პოლიტიკური ლოგიკა შესაძლოა ამ კუთხითაც განვითარდეს. მას სერიოზულ პოლიტიკურ ფიგურად ჩამოყალიბების თეორიული შანსი აქვს, თუმცა პრაქტიკულად ამას რამდენად განახორციელებს, დრო გვიჩვენებს.

————————-

„ალია“, 18 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: რას გააკეთებს იგი პარტიის ჩამოყალიბების შემთხვევაში // ბიძინა ივანიშვილთან შეხვედრის კულუარები

გელა ზედელაშვილი

საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი, თამაზ მეჭიაური უკვე ღიად აცხადებს, რომ კოალიცია აღარ არსებობს: „მე არ მგონია, ამას კოალიცია ერქვას, ეს არის თემატური უმრავლესობა. კოალიცია შეიძლება იურიდიულად არ არის დაშლილი, მაგრამ რეალურად თუკი შევხედავთ, უკვე არის ისეთი საკითხები, რომელსაც ზოგიერთი სუბიექტი ემიჯნება“.

კოალიციის დაშლაზე ასევე საუბრობენ „მრეწველების“ ლიდერები – ზურაბ ტყემალაძე და გოგი თოფაძეც. რა ხდება უმრავლესობაში? ვინ საით აპირებს წასვლას და რა იქნება 12 ივნისამდე, როცა საარჩევნო მარათონი გამოცხადდება? ფრაქცია „ქართულ ოცნებაში“ უკვე ყალიბდება ჯგუფი, რომელმაც უკვე იგრძნო, რომ ბიძინა ივანიშვილით დაწყებული, გიორგი კვირიკაშვილით დამთავრებული, ყველამ „დაიკიდა“ და რამდენიმე დღეში ცნობილი გახდება მისი ახალი პოზიცია. როგორც დეპუტატი ომარ ნიშნიანიძე ამბობს „ალიასთან“ საუბარში, გარკვეული ძალები ცდილობენ და ამის ნიშნები უკვე არის, რომ „ქართული ოცნების“ საარჩევნო სიას ყოფილი „ნაციონალებით“ გაძეძგავენ:

„ჩვენ, ალბათ, რაღაც ფორმით შევინარჩუნებთ ფორმალურ ერთობას ცოტა ხნით და 12 ივნისიდან ყველა გავა ცალკე. ჯერ არ ვიცით ზუსტად, რას აპირებენ „მრეწველები“ და რა შანსი აქვთ საერთოდ. ასევე, გაურკვეველია, რა გარიგება მოხდება „კონსერვატორებთან“. ალბათ, რამდენიმე კაცს ჩაუსვამენ სიაში და მისცემენ ადგილებს მაჟორიტარულ ოლქებში. სხვათა შორის, „ქართულ ოცნებაში“ ამ საკითხებზე მუშაობა უნდა დაგვეწყო კარგახნით ადრე, ორი-სამი თვის წინ. ამაზე ვილაპარაკეთ გიორგი კვირიკაშვილთან შეხვედრის დროს და შევთანხმდით, მაგრამ ისევ გაურკვევლობაში ვართ. მე პირადად, არ ვაპირებ მოცდას „განაჩენის“ გამოცხადებამდე. სიაში ჩასმა არც მომითხოვია, ამას არც ვაპირებ და დიდი იმედიც არ მაქვს, რომ ჩამწერენ. ამიტომ მინდა, მაჟორიტარად ვიყარო კენჭი, სავარაუდოდ, „ქართული ოცნებიდან“. ბოლო დროს ჩვენთან აშკარად დაუწყეს ბრძოლა იმ დეპუტატებს, რომლებიც „ნაციონალებს“ ებრძოდნენ. შეიძლებოდა, ჩვენ ჩვენი გზით წავსულიყავით და ადგილები სხვებისთვის დაგვეთმო, მაგრამ, თუ ამ ადგილებზე ისევ „ნაციონალების“ მოყვანას დააპირებენ, მაშინ ვიბრძოლებთ და ამას არ დავუშვებთ“.

აშკარაა, ფრაქცია „ქართულ ოცნებაში“ დიდი სკანდალი მზადდება. ყოველ შემთხვევაში, დაპირისპირება რომ იქნება, ამას წვეთი არ გაუვა. ბოლო დღეებში უმაღლესი სიჩქარე „აკრიფა“ თამაზ მეჭიაურმა, მან არამხოლოდ ნატოს უარმყოფელის ტიტული მოიპოვა, გარკვეული სიმპათიებიც დაიმსახურა მოსახლეობაში და ფაქტობრივად, ფრაქციაში გარკვეული ჯგუფის ლიდერადაც იქცა – ახლა მას ბევრი იმედის თვალით უყურებს. რას აპირებს თავად მეჭიაური მას შემდეგ, რაც ბოლო სამი დღის განმავლობაში ორჯერ შეხვდა ბიძინა ივანიშვილს და სამომავლო გეგმებიც, ასე თუ ისე, გაარკვია? „ალიასთან“ საუბარში ის აცხადებს, რომ შექმნის პარტიას და მერე გადაწყვეტს, რა ფორმით იყაროს კენჭი:

– ყველაფერს გავაკეთებ იმის მიხედვით, როგორც დასჭირდება საქმეს. მაქვს მონახაზები და ამის შესახებ უახლოეს ხანში განვაცხადებ.

– თქვენ ბოლო დღეებში უკვე ორჯერ შეხვდით ბიძინა ივანიშვილს… ძირითადად რაზე ილაპარაკეთ და როგორი შთაბეჭდილება დაგრჩათ, ყველაფერის საქმის კურსშია?

– ზუსტად ვერ ვიტყვი, ის არის თუ არა ყველაფრის საქმის კურსში, მაგრამ რაღაც დოზით მეც მივაწოდე ინფორმაცია. ჩვენ ძირითადად იმ საკითხებზე გვქონდა მსჯელობა, რაც მეხება მე და ჩემს დამოკიდებულებას საპარლამენტო უმრავლესობასთან, ანუ როგორ გავაგრძელებდი ამ უმრავლესობასთან ურთიერთობას პარტიის დატოვების შემთხვევაში.

– და რაო, როგორი ურთიერთობა უნდა გქონდეს უმრავლესობასთან პარტიიდან წასვლის შემდეგო, რა შემოგთავაზათ?

– მისი სურვილია, რომ მხარი დავუჭირო არჩევნებამდე უმრავლესობას იმ საკითხებში, რაზეც პასუხისმგებლობა აიღო „ქართულმა ოცნებამ“. მე დავეთანხმე, რადგან არ ვარ უმადური, ამ ეტაპზე მოსული ვარ „ქართული ოცნების“ პარტიული სიით, მისი პროგრამით და ბუნებრივია, ვერ გავექცევი ვალდებულებებს.

– ბატონო თამაზ, არ გეჩვენებათ, რომ უსამართლოდ გექცევიან და სიმართლის თქმის გამო მოგიძულეს? თვითონ ბიძინა ივანიშვილისთვის მისაღებია ასეთი მიდგომა? ესე იგი, გეუბნებათ, პარტია დატოვეთო, თანახმაა და ამავე დროს გთავაზობთ, მხარი დაუჭირე უმრავლესობასო?

– არა, მე ყველაფერში არ ვუჭერ მხარს. მე ჩემს მოსაზრებებს არ უარვყოფ ნატოსთან დაკავშირებით, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ზოგიერთი პოლიტიკოსივით ივანიშვილს გავემიჯნო და ლანძღვა დავუწყო. ძალიან ბევრი მოვიდა მის ხარჯზე პოლიტიკაში, პარლამენტში, მერე გაემიჯნენ და ფაქტობრივად, ყველა საკითხში აკრიტიკებენ, შინაგანად ეთანხმებიან თუ არ ეთანხმებიან. მე ნამდვილად არ მივეკუთვნები ამ კატეგორიას, გავემიჯნე იმ ნაწილში, რაც მიმაჩნია არასწორად, არ მაქვს გადაჭარბებული ოპტიმიზმი ნატოსთან დაკავშირებით. რაც შეეხება სხვა საკითხებს, არ მაქვს პრობლემა.

– კი, ბატონო, გასაგებია, მაგრამ თუ ახალ პარტიას შექმნით, მაშინ იმ პარტიას ექნება თავისი ინტერესები. ან უნდა იყოთ ივანიშვილის სატელიტი, ან კიდევ გქონდეთ საკუთარი ინტერესები.

– კი, მაგრამ მე მხარს დავუჭერ ამ პარლამენტში, არ მინდა, მას დისკომფორტი შევუქმნა. როცა მომავალ პარლამენტში მივალ, ცხადია, იქ უფრო მეტი იქნება განსხვავება და ნაკლები იქნება ურთიერთპასუხისმგებლობა. მე პასუხისმგებლობას ვგრძნობ იმ გუნდის წინაშე, რომელთან ერთადაც მოვედი.

– რა დროში უნდა ველოდოთ ახალი პარტიის გამოჩენას და რა ხდება ფრაქციაში, დეპუტატებთან გაქვთ ამაზე საუბრები? მაგალითად, ომარ ნიშნიანიძემ მითხრა, შეიძლება მეჭიაურთან წავიდე, თუ პარტიას შექმნისო.

– სხვათა შორის, ფრაქციაში დეპუტატები განაწყენებულები არიან იმის გამოც, რომ პოლიტსაბჭოში დაამატეს ახალი სახეები და არ შეიყვანეს ფრაქციის არც ერთი წევრი. ამაზე არავინ ლაპარაკობს, რომ არ ეგონოთ, ვინმე განაწყენებულიაო. არც მე ვლაპარაკობ წყენის გამო, ამ თემაზე პოლიტსაბჭოს ახალი შემადგენლობის გამოცხადებამდეც გამოვთქვი ჩემი აზრი.

– ესეც, ალბათ, უსამართლობაა, ამხელა ფრაქციაში არ მოიძებნა ადამიანი, რომელსაც პოლიტსაბჭოში დაამატებდნენ.

– რასაკვირველია, ეს ლოგიკურია, ყველა პარტიაში შიგნითვე ხდება ხოლმე გადაჯგუფება და დაწინაურება. თუკი პარტიაში არავის აწინაურებ, მაშინ გამოდის, არავინ არაფერს აკეთებს და გარედან შემოგყავს ხალხი, რომელიც საერთოდ არ მდგარა პარტიის სათავეებთან. მე არ ვამბობ, რომ ისინი ცუდები არიან, შეიძლება კარგები არიან, მაგრამ პარტია არ არის ფირმა, სადაც კონკურსის წესით დანიშნავ ადამიანებს თანამდებობებზე. აქ ყველაფერი უნდა ხდებოდეს ღვაწლისა და ამაგის შესაბამისად. აი, ამან ნამდვილად გამოიწვია უკმაყოფილება, რადგან ახლა უკვე პოლიტსაბჭოზეა დამოკიდებული, ვინ შევა საარჩევნო სიაში, ვინ იქნება მაჟორიტარი და ასე შემდეგ. თუმცა მე ამისი არ მეშინია, რადგან გადაწყვეტილება მაგ პოლიტსაბჭოს შექმნამდე მივიღე. კიდევ ვიმეორებ: ვინც იქ არიან, მათი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, მაგრამ არ მიმაჩნია სწორად პარტიის წევრების მიმართ დამოკიდებულება. ეს არის უსამართლობა. აგერ, ნახეთ, რა ხდება თუნდაც „ნაცმოძრაობაში“, დაწერეს ახალი სია, იძახიან, ახალი სახეებიო, მაგრამ სინამდვილეში ყველა ძველია და კარგადაც უფასებენ ღვაწლს. „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობაში ძველი წევრებიდან საერთოდ არავინ მომატებია, სულ გარედან მოიყვანეს.

– ესეც არის უკმაყოფილების საბაბი, თქვენ ამბობთ, რომ პარტია გარედან მოყვანილებს გადააბარეს.

– დიახ, ეს არის უკმაყოფილების საბაბი თავისთავად. რა თქმა უნდა, რაღაც პერიოდში სიტუაცია უფრო გაუარესდება, რაც არ აისახება კარგად პარტიაზე, არც რეიტინგზე და არც სამომავლო შედეგზე.

„ალია“, 18 მაისი, 2016 წელი

როგორ აპირებენ კოალიციის ყოფილი წევრები „ოცნებისთვის“ ჯოჯოხეთის მოწყობას?

მაკა დეკანოსიძე

„თავისუფალი დემოკრატები“ ხელისუფლებას უშეღავათო ბრძოლას უცხადებენ და საგანგებო რეჟიმზე გადადიან. „კაბელების საქმის“ განაჩენი ბოლო წვეთი იყო, რომლის შემდეგაც ალასანიას გუნდი უკან დახევას აღარ აპირებს.

როგორ და რა ფორმით აპირებენ კოალიციის ყოფილი წევრები „ოცნებისთვის“ ჯოჯოხეთის მოწყობას?

„ალიას“ გია ცაგარეიშვილი ესაუბრა:

– ბატონო გია, საგანგებო რეჟიმზე გადასვლა დააანონსეთ, აქციის დღეც დათქმულია, პროტესტი ერთჯერადი სახის იქნება თუ უწყვეტ სახეს მიიღებს?

– გადასულები ვართ უკვე საგანგებო რეჟიმზე, გადაგვიყვანეს… გვაიძულეს, რომ გადავწყობილიყავით საპროტესტო აქციების ტალღაზე. ნამდვილად არ გვეგონა, რომ 4 წლის თავზე ჩვენივე მოყვანილი ხელისუფლების წინააღმდეგ ეს მოგვიწევდა. გამოწვევა მიღებულია და ყველაფერს გავაკეთებთ იმისთვის, რომ რაც შეიძლება სწრაფად ვიხსნათ ეს ხალხი, რომელიც ამ ხელისუფლებამ პოლიტიკური მოტივების გამოყენებით გაამწესა საპყრობილეში. აქცია ჩატარდება 21 მაისს, 2 საათზე, საქართველოს მთავარი პროკურატურის მიმდებარე ტერიტორიაზე, იქნება საკმაოდ ხალხმრავალი, ამაში დარწმუნებული ვარ. ძალიან ბევრი ადამიანი გვიკავშირდება, რომელიც არც არასდროს ყოფილა „თავისუფალი დემოკრატების“ წევრი, უნდათ მოსვლა და მხარდაჭერა ამ უდანაშაულო ადამიანების. ეს იქნება თბილისისა და საქართველოს მოქალაქეების აქცია, ხაზს ვუსვამ, საქართველოს, რადგან მთელი ქვეყნიდან ჩამოდიან ამ ადამიანების საგულშემატკივროდ. რაც ხდება დღეს, ეს არის ყველას სადარდებელი, რაც ახლა დაემართათ ამ ოჯახებს, თუ ახლა ჩვენ ეს გავუტარეთ ხელისუფლებას, გარწმუნებთ, ყველას შეიძლება ეს დაემართოს. ადვოკატი იყო შესული მათ მოსანახულებლად, ხუთივეს ცალ-ცალკე ესაუბრა და არც ერთ ნაბიჯს ეს ადამიანები უკან არ გადადგამენ და თუ ვინმეს ჰგონია, ლევან მურუსიძისნაირ ნაძირალასა და შოთაძისნაირს ზემოდან კიდევ, რომ ვინმე ვინმეს ხელს დაადებს, ცრუ ჩვენებაზე დასთანხმდება, ვინმეს ე.წ. მხილებას მოინდომებს, მინდა იმედები გავუმტყუნო იმ ნაძირალებს პროკურატურიდან და სასამართლოდან, რომ ეს არ მოხდება არასოდეს. მურუსიძე, შოთაძე და მათი პატრონები უნდა შეეგუონ, რომ ეს არის გამორიცხული, ეს ადამიანები ნაბიჯს არ გადადგამენ უკან და არ გადავდგამთ ჩვენც. ამიტომ ეს აქცია იქნება გამაფრთხილებელი, საპროტესტო, შემდეგ კი სხვადასხვა საპროტესტო ღონისძიების სახით გავაგრძელებთ. დაგეგმილია შეხვედრა დიპლომატიურ კორპუსთან. რასაც პროკურატურა ავრცელებს, ყველაფერი არის დამახინჯებული ფაქტების ტირაჟირება. ამან გამახსენა გვარამიას დროინდელი პროკურატურის ფილმები, ერთიერთში ჰგავს ერთმანეთს. პრინციპში, პროკურატურაში და სასამართლოში არაფერი არ შეცვლილა მოყოლებული სააკაშვილის დროიდან. ამიტომ იქნება ძალიან ბევრი აქცია. ხელისუფლებამ მოახერხა და ისევ გამოიყვანა ხალხი ქუჩაში და ისევ გაახსენა ყველას, რომ მართლმსაჯულება ქვეყანაში არის უზურპირებული, კანონი არ კანონობს და სამართალი ყველასთვის სამართალი არ არის.

– სხვა პოლიტიკური პარტიებიც უერთდებიან თქვენს აქციას? „კაბელების საქმის“ განაჩენზე კრიტიკული განცხადებები უკვე გაკეთდა სხვადასხვა მხრიდან…­

– არავისთან კომუნიკაცია არ გვქონია, ჩვენ მოვუწოდეთ საზოგადოებას, რომ შემოგვიერთდეს. ვისაც უნდა, მიიღოს ეს შეთავაზება, რადგან ეს არ არის მხოლოდ „თავისუფალი დემოკრატების“ გასაპროტესტებელი, ნებისმიერი ჩვენი თანამოქალაქე უნდა დაფიქრდეს, რა ხდება დღეს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების დაცვის კუთხით და ნამდვილად არ მეგონა, რომ იმ ცნობილი ამნისტიის შემდეგ, რომელიც ჩვენ განვახორციელეთ 2012 წლის ბოლოს და სააკაშვილის ჯურღმულებიდან გავათავისუფლეთ 200-ზე მეტი პოლიტპატიმარი, საქართველოს გაუჩნდებოდა 5 ახალი პოლიტპატიმარი. ეს ადამიანები არიან პოლიტპატიმრები, მიუხედავად იმისა, რომ ამ ადამიანებს არავითარი კავშირი „თავისუფალ დემოკრატებთან“ არ ჰქონიათ, მხოლოდ ერთი ადამიანი იცნობდა წინა წლებში ალასანიას, გამომდინარე იქიდან, რომ ისიც, როგორც ბატონი ირაკლის მამა მამია ალასანია, იბრძოდა აფხაზეთში. მათ ვიცავთ, რადგან ემსახურებოდნენ სამშობლოს, ისინი არიან სამხედროები და ძალიან ცუდია, როცა სამშობლოს მსახურებისთვის აპატიმრებენ. ეს ადამიანები მხოლოდ იმიტომ უნდა იყვნენ 7 წელი გამოკეტილი ციხეში, რომ ასე უნდა ან ბიძინა ივანიშვილს, ან ღარიბაშვილს, ან ვის, ნაკლებად მაღელვებს. აქამდე ანგარიშს ვუწევდით ერთ მნიშვნელოვან გარემოებას – ხელისუფლებასთან გვაკავშირებდა თანამებრძოლეობის რამდენიმე წელი, სააკაშვილის რეჟიმის წინააღმდეგ. ყველაფერს თვითონ გადაუსვეს ხაზი, ყველაფერი თავად გაატანეს წყალს და გადაწყვიტეს უზარმაზარი ჯებირის აღმართვა, მათსა და ჩვენს შორის. ჩვენ ეს არ გვინდოდა, არ გვსურდა, მაგრამ მათ გადაწყვიტეს ასე. მათ სამხედროებზე იძიეს შური. მე არ ვიცი, რომელი ავადმყოფის ტვინში მომწიფდა ამ ადამიანების დაკავება სასამართლოს დარბაზში, მაგრამ ეს რომ სახელმწიფოს წინააღმდეგ გადადგმული ნაბიჯია და არამარტო ჩვენს წინააღმდეგ, ამში უკვე ეჭვი არ მეპარება და პასუხს აგებენ ამისთვის. 2004 წლიდან ვაპროტესტებდი სააკაშვილის მმართველობას, როცა სხვები მას გუნდრუკს უკმევდნენ და მისი ხელიდან იკვებებოდნენ, ეს ეხება ბევრ ახლანდელ ოპოზიციასაც. მათგან განსხვავებით, მე ყოველთვის თეთრს თეთრს ვუწოდებდი და შავს – შავს, ამიტომ არც მე და არც ჩემს თანამებრძოლებს ეს ბრძოლა არ დაგვღლის, არ მოგვქანცავს ეს გზა და ჩვენ სამშვიდობოს საზოგადოებასთან ერთად გავალთ. ჩვენ გავისტუმრებთ სამშვიდობოს „ქართულ ოცნებას“, ისევე როგორც გავისტუმრეთ „ნაციონალური მოძრაობა“.

– ბრალდება, რომელიც ამ ადამიანებს აქვთ წაყენებული, კორუფციული სქემა, რომც იყოს ნამდვილი, ჩვენ კულტურის სამინისტროში ღიად გვიდევს ზედაპირზე ინტერესთა კონფლიქტი. როგორ ფიქრობთ, მათ რატომ არ ეხებიან, გამოძიებაც კი არ დაწყებულა ჯერ, მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილის სიმპათიებზეა დამოკიდებული ადამიანების დასჯა დღეს? მით უმეტეს, ბევრად მეტ მილიონზეა საუბარი, რომელიც მინისტრის ახლობლების კომპანიებს ერიცხებათ…

– ეს არა მხოლოდ კულტურის სამინისტროშია, ასევე ხდება მერიაშიც, თბილისის გამგეობებში განსაკუთრებით. სხვადასხვა სამინისტროებში იქნება დარღვევები, ამაშიც დარწმუნებული ვარ. ჩვენ დაველოდებით აუდიტის სამსახურის რეაქციას. სხვა შემთხვევებში ბატონი თორდიას სამსახური, იგივე თავდაცვის სამინისტროს შემოწმებას გაგახსენებთ, 2014 წელს, ძალიან ოპერატიულად მოქმედებდა. დაველოდებით, ახლა როგორ ოპერატიულად იმოქმედებს ამ მიმართულებით. ზოგადად მე არც არავის ვერჩი, არც არავისზე ვსაუბრობ ნიშნის მოგებით, არც არავინ მინდა ვიხილო ციხეში, მაგრამ სამართალმა პური ხომ უნდა ჭამოს, კანონის წინაშე ხომ ყველა უნდა იყოს თანასწორი? ამიტომ საინტერესოა კულტურის სამინისტროს შემთხვევაც. გეთანხმებით, რომ ბიძინა ივანიშვილი განსაზღვრავს დღეს, სადაა კორუფცია და სად – არა.

არ ვიცი, ვისთან რა ვალშია, მაგრამ ჩვენ რომ მუდმივად გვაყვედრიან მთავრობაში ყოფნას, მერწმუნეთ, თუ ვინმეს რამე გაუკეთებია არჩევნებამდე და არჩევნების შემდეგ, „თავისუფალი დემოკრატები“ არავისზე ნაკლებები არ ყოფილან თუ მეტი არა. რაც ჩვენ გვებარა, რა თანამდებობებიც, პირნათლად ვემსახურეთ საზოგადოებას. 2 წელი და 2 თვეა მას შემდეგ, რაც ჩვენ წამოვედით კოალიციიდან, კი უყურებთ როგორ ხუხულასავით ჩამოიშალა კოალიცია, როგორ ექცევიან ერთმანეთს, როგორ ლანძღავენ უშვერი სიტყვებით და რას ჰგავს, საერთოდ, ხელისუფლება, გინდაც საკანონმდებლო და გინდაც აღმასრულებელი.

რაც შეეხება „კაბელების საქმეს“, ერთი მნიშვნელოვანი ნიუანსი მინდა, გითხრათ: ის თანხა, რომელიც ფინანსთა სამინისტროს გავლით, ღარიბაშვილის ხელის მოწერით, გადაერიცხა კომპანია „სილქნეტს“, შესაძლებელია უკან დაბრუნდეს ბიუჯეტში, რადგან, კონტრაქტის თანახმად, თავდაცვის სამინისტროს არ მიუღია შესრულებული სამუშაო „სილქნეტისგან“. შესაძლოა, თავდაცვის სამინისტრომ არ ჩაიბაროს, არ მოეწონოს შესრულებული სამუშაო და „სილქნეტი“ ვალდებული იქნება, 4 მილიონ ლარზე მეტი უკან დააბრუნოს ცენტრალურ ბიუჯეტში. ეს არის საბანკო გარანტიით გაცემული თანხა, რომელიც „სილქნეტმა“ წარმოადგინა. თუ ეს თანხა დაბრუნდა და თავდაცვის სამინისტრომ მიღება-ჩაბარების აქტზე ხელი არ მოაწერა, მაშინ გამოჩნდება რასთან გვაქვს საქმე… ამ წყალწაღებულ შოთაძეს და მურუსიძეს რა ვუწოდო… ვსვამ კითხვას: თუ ეს თანხა დაბრუნდა, მაშინ სად მოიპარეს ეს მილიონები, როგორ გაფლანგეს? იქნებ ამიხსნას ვინმემ?! ამას გადააყოლეს ეს გმირი ხალხი? არ შერჩებათ!

———————–

„ახალი თაობა“, 17 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ კარლო კოპალიანთან: „ნაციონალების“ ნაწილმა სიაში ჩასმაზე უარი თქვა“ // „ეკა ტყეშელაშვილმა და ზაზა ბიბილაშვილმა მიხეილ მაჭავარიანს სულ შავი დღე აყარეს, სიაში ჩასმას როგორ გვიბედავო“ // „ბიძინა ივანიშვილი საქართველოდან არ მიდის“

ვინ და რატომ თქვა უარი ნაციონალების საარჩევნო სიაში ჩასმაზე, რა ემართებათ ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლებს პარლამენტში, რატომ არა აქვს პაატა ბურჭულაძეს ხელისუფლების კრიტიკის უფლება, როდის გაემიჯნა ივანიშვილი სააკაშვილს? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ საპარლამენტო უმრავლესობის ერთ-ერთი ლიდერი კარლო კოპალიანი ესაუბრება.

- ნაციონალებმა წარმოადგინეს თავიანთი საარჩევნო სიის პირველი ათეული. ზოგიერთმა თქვენმა თანაპარტიელმა განაცხადა, რომ სია შთამბეჭდავია. თქვენ რას ფიქრობთ ამასთან დაკავშირებით?

- რა უნდა ვიფიქრო, პარტიას, რომელსაც საარჩევნო სიაში მესამე ნომრად რომან გოცირიძე ეყოლება, წარმოგიდგენიათ, როგორ უნდა უჭირდეს? ეგ კაცი შევარდნაძის დროს ვიცე-პრემიერი იყო და ეკონომიკის საკითხებს განაგებდა. ქართული ეკონომიკის დაქცევა მაგან დაიწყო. მის დროს განიავდა საქართველოს ქონება. თავის დროზე ეგ კაცი ნაციონალებმაც მოისროლეს, მერე რაღაც გზებით ისევ დაბრუნდა მათთან. არა მგონია ნაციონალები მასზე დიდ იმედებს ამყარებდნენ, უბრალოდ, სიაში შესაყვანი ხალხი აღარ ჰყავთ და ვინც ხელში მოხვდებათ, ყველას წერენ.

- მთლად ასე არ უნდა იყოს საქმე, სიაში მოხვედრაზე პარტიაში, როგორც ამბობენ, სერიოზული დაპირისპირებაა...

- თქვენ მართლა გჯერათ, რომ სიაში მოხვედრის გამო ხოცავენ ერთმანეთს? მსგავსი არაფერი ხდება. საქმე სინამდვილეში პირიქით არის. ჩემს ხელთ არსებული ინფორმაციით, ყოფილი ხელისუფლების რამდენიმე წარმომადგენელმა პარტიის რამდენიმე ლიდერს სერიოზულად გაურჩია საქმე. ისინი აღშფოთებული იყვნენ იმის გამო, რომ ლიდერებმა სიაში მათ შესაძლო ყოფნაზე განცხადებები გააკეთეს. ჩემი წყაროს ინფორმაციით, მათ განსაკუთრებით შავი დღე მაჭავარიანს აყარეს – სიაში ჩასმას როგორ გვიბედავო.

- შეგიძლიათ მათი ვინაობის დასახელება, ვინც სიაში ჩასმა იუკადრისა?

- რამდენადაც ჩემთან მოვიდა ინფორმაცია, ეს არის ეკა ტყეშელაშვილი, ზაზა ბიბილაშვილი. გიორგი ქადაგიძეც უკმაყოფილო ყოფილა. როცა ასეთ დეფიციტში არიან, ჩასვამდნენ გოცირიძეს სიაში, აბა რას იზამდნენ.

- ცოტა დაუჯერებელია, ნაციონალებს სიაში ჩასაწერი ხალხის დეფიციტი რომ ჰქონდეთ...

- რატომ არის ძნელი დასაჯერებელი. ამათი გემი ჩასაძირად არის განწირული. ასეთ გემზე ასვლას კი არავინ მოისურვებს. გახსოვთ, რამდენიმე კვირის წინ გითხარით, გიორგი ვაშაძე აპირებს წამოსვლას-თქო. ხომ გამართლდა ეს ამბავი და წამოვიდა? ასეთივე სიმართლეა ის ამბავიც, რომელზეც ახლა გესაუბრებით. რომან გოცირიძეს და ელენე ხოშტარიას თავი, როგორც დამოუკიდებელ ექსპერტებს, ისე მოჰქონდათ. თითებს გვიქნევდნენ და ქვეყნის მართვას გვასწავლიდნენ. სულ მქონდა ეჭვი, რომ ეგენი ნაციონალების ძუძუს წოვდნენ და სიის წარდგენისას დადასტურდა ეს ამბავი. ექსპერტების სიაში ჩასმით კი დასტურდება, რომ ხალხი არ ჰყავთ. საარჩევნო კამპანიის დაწყების შემდეგ აქ ისეთი ამბები გამოაშკარავდება, ყველა გაოგნებული დარჩება. ძალიან ბევრი პარტია გაიშიფრება. რამდენიმეს უკვე აშკარად ეტყობა, რომ ნაციონალებთან ერთად ერთ ხმაში მღერის.

- რომელ პარტიაზე საუბრობთ? თქვენი თანაპარტიელების მსგავსად, თავისუფალი დემოკრატები ხომ არ გყავთ მხედველობაში?

- ადრეც არაერთხელ ვთქვი, რომ ირაკლი ალასანიაზე აუგს არ ვიტყვი. მასთან ერთად 2012 წელს ომში ვიყავით და შეფასებებს ვერიდები. მის თანაპარტიელებთანაც კარგი ურთიერთობები მაქვს და ამიტომაც გული მტკივა, მათ საქციელს რომ ვუყურებ. განსაკუთრებით არ მომეწონა მათი ბოლო განცხადებები.

- რა არ მოგეწონათ, ივანიშვილის წინააღმდეგ რომ აპირებენ აქციების დაწყებას?

- არც ეს მომეწონა და არც ის, რომ ამით ვერაფერს მიაღწევენ და თავს გაიბითურებენ. კიდევ ვიმეორებ, ამ პარტიის მიმართ სიმპათიები მაქვს და არ მინდა, რომ სასაცილო მდგომარეობაში ჩავარდნენ. ირაკლი ძალიან კარგი ბიჭია, მაგრამ ახალ დიდ შეცდომას უშვებს.

- შეცდომად რას თვლით, თანამებრძოლების გათავისუფლებას რომ ითხოვს?

- თანამებრძოლებს მხარს რომ უჭერს, ეს მხოლოდ მისასალმებელია, მაგრამ დამნაშავეები უნდა დაისაჯონ. მნიშვნელობა არ უნდა ჰქონდეს, რომელ პარტიას წარმოადგენენ ისინი. დღეს სასამართლოც თავისუფალია და პროკურატურაც. ვერავინ დამაჯერებს, რომ ამ ბიჭებს საქმეები `შეუკერეს~. ირაკლი განსაკუთრებით იმაში ცდება, რომ აცხადებს, ივანიშვილის წინააღმდეგ ვიწყებ აქციებსო. გამაგებინეთ, ხალხო, რა შუაშია აქ ივანიშვილი. არ შეიძლება, ყველაფერი მას დააბრალო.

- შუაში როგორ არ არის, როცა კაბელების საქმეზე 5 პირი დააკავეს და საქმეს გრიფით „საიდუმლო“ დაედო, აღმოჩნდა, რომ ივანიშვილმა საქმის დეტალები ზედმეტად კარგად იცოდა...

- რას ნიშნავს ზედმეტად კარგად იცოდა? კაცს პრემიერის თანამდებობა ეკავა და როგორ გგონიათ, ეს მნიშვნელოვანი საქმე არ ეცოდინებოდა? ხელისუფლების სათავეში რომ ხარ, ბევრი რამე უნდა იცოდე, სხვანაირად ქვეყნის მართვა გაგიჭირდება.

- იმ მომენტში ივანიშვილი პრემიერი აღარ იყო. პრემიერობიდან 2013 წლის ნოემბერში წავიდა, კაბელების საქმეზე კი ეს ხალხი 2014 წლის ოქტომბერში დააკავეს...

- საიდან იცოდა, ვერ გეტყვით, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, უკანონო გზებით არ მოუპოვებია ეს ინფორმაციები. ჟურნალისტები თუ იგებთ რაღაცებს, არც ივანიშვილს გაუჭირდებოდა ამის გაკეთება.

- რაკი ივანიშვილზე ვსაუბრობთ, მართალია, რომ ის ქვეყნიდან აპირებს წასვლას?

- ბიძინა ივანიშვილი არსად არ მიდის, ან რატომ უნდა წავიდეს, მე მსგავსი არაფერი მსმენია.

- პრემიერმა კვირიკაშვილმა „იმედის“ ეთერში განაცხადა, ივანიშვილი ნაწყენია და, შესაძლოა, საერთოდ წავიდესო...

- განაწყენებული რომ არის, არ მიკვირს. სხვა მაგის ადგილზე იმის მეათედსაც ვერ მოითმენდა, რასაც ეს კაცი ითმენს. ადამიანს სიკეთის მეტი არაფერი უკეთებია და პასუხად აქციებს და სიბინძურეების ძახილს იღებს. ასე ხომ არ შეიძლება. ივანიშვილმა თავისი ჯიბიდან 3 მილიარდი ამოიღო და საქართველოს მოახმარა. მას ოლიგარქად მოიხსენიებენ და ამ დროს პაატა ბურჭულაძეზე გაიძახიან, ქველმოქმედიაო. მისი ფონდი `იავნანა~ მართალია, ვიღაცებისთვის ბინებს ყიდულობდა, მაგრამ ეს ფული ხომ ბურჭულაძის ჯიბიდან არ ყოფილა ამოღებული. ამ ფონდში მთელი საქართველო რიცხავდა თანხებს. ივანიშვილი კი თავისი ფულით ეხმარებოდა ქვეყანას. მისნაირი კიდევ ერთი რომ ჰყავდეს საქართველოს, კარგად იქნებოდა ჩვენი საქმე.

არ ვიცი, რატომ დაასკვნა ზოგიერთმა პოლიტიკოსმა, რომ ივანიშვილი საქართველოდან მიდის. მე რამდენადაც ვიცი, ის აქტიურ ბრძოლაში აპირებს ჩაბმას და ნაციონალების პოლიტიკურ კუბოზე ბოლო ლურსმანი უნდა დააჭედოს. ოქტომბერში ნაცმოძრაობასთან ერთად, მის მიერ გამოჩეკილი ძალებიც გაქრებიან. ნაციონალების მიერ გამოჩეკილ ძალებზე ვსაუბრობ და პაატა ბურჭულაძე უნდა ვახსენო. მაინტერესებს, ეს ადამიანი როგორ ბედავს მოქმედი ხელისუფლების გაკრიტიკებას. მაშინ, როცა ნაციონალები ქვეყანას სისხლში ახრჩობდნენ, სად იყო? 9 წლის მანძილზე ერთხელ არ ამოუღია ხმა და არაფერი გაუპროტესტებია. როცა რუსთაველი სისხლით იყო მორწყული, მღეროდა და ახლა მოუნდა ხელისუფლების კრიტიკა? ასე არ გამოვა, ბატონებო. და კიდევ, ბურჭულაძეს არსად დაეკარგოს მაჭავარიანი.

- რომელი მაჭავარიანი, მიშა, ვანო თუ სხვა ვინმე?

- ამ შემთხვევაში მიშა. გამოვიდა და პირდაპირ თქვა, ბურჭულაძესთან ალიანსის შექმნას არ გამოვრიცხავთო. არსად დაეკარგოთ ერთმანეთი.

- ზემოთ თქვით, კარგი იქნებოდა, ივანიშვილის მსგავსი კიდევ ერთი ვინმე გვყოლოდაო. რამდენიმე თვის წინ გამოჩნდა ერთი ასეთი მილიარდერი _ ჩერნოვეცკი, რომელიც პოლიტიკაში აპირებდა მოსვლას, მაგრამ, როგორც ამბობენ, ივანიშვილმა გააძევა პოლიტიკური ველიდან...

- სისულელეა ეს ამბავი. არაა ივანიშვილი ის კაცი, ვიღაცაზე ზეწოლა რომ განახორციელოს და პოლიტიკური საქმიანობა აუკრძალოს. ან რატომ უნდა გაეკეთებინა ასეთი რამე, მეეჭვება, მას ჩერნოვეცკის შეშინებოდა. ის სააკაშვილმა ვერ შეაშინა და კიევის ყოფილი მერი შეაშინებდა? ეგ კაცი თავისი ნებით წავიდა პოლიტიკიდან და სწორი გადაწყვეტილებაც მიიღო. მიხვდა, რომ ქართულ პოლიტიკაში ვერ მოვიდოდა. ეს იმას ჰგავს, ჩვენი გადარეული პრეზიდენტყოფილი უკრაინის დაპატრონებას რომ ცდილობს.

- პაატა ბურჭულაძეზე საუბრისას თქვენ განაცხადეთ, რომ ის ნაციონალების ქმედებას არ აპროტესტებდა. ბიძინა ივანიშვილიც არ გამოირჩეოდა იმ 9 წლის მანძილზე ნაციონალების ძაგებით და ამას როგორ ახსნით?

- ეს ასე არ არის. ივანიშვილი ნაციონალებს 2007 წლის 7 ნოემბრის დარბევის შემდეგ ჩამოშორდა.

- აკაკი ბობოხიძის თქმით კი, ივანიშვილი 2008 წლის არჩევნებზე 5 ნომრიანი კეპით მივიდა და 5 ნომერი, ანუ ნაცმოძრაობა შემოხაზა...

- კაკო ბობოხიძე რას ამბობს, სულ აღარ მაინტერესებს. პარლამენტში ვაკვირდები ამათ და მგონია, რომ კარგად ვერ არიან, ძალიან უცნაურად იქცევიან სხდომებზე. ბიუროს სხდომებზე სასწაულებს აკეთებენ. ამიტომ ნამეტანი ნუ ენდობით კაკოს სიტყვებს. რაც მეტად მოახლოვდება არჩევნები, მით მეტ სისულელეს იტყვიან.

- ბობოხიძემ ეს განცხადება 2012 წლის არჩევნებამდე გააკეთა და მაშინ წესით კარგად უნდა ყოფილიყო...

- რა მაგის საქმეა ახლა, ივანიშვილს რა ეცვა არჩევნებზე? მაგათ ნამუსი რომ ჰქონდეთ, ივანიშვილზე საერთოდ არ უნდა ლაპარაკობდნენ.

- რატომ, წლების მანძილზე მათი დამფინანსებელი რომ იყო?

- მე ვერ ვიტყოდი, რომ მათი დამფინანსებელი იყო. ვარდების რევოლუციის შემდეგ ყველას ეგონა, რომ საქართველო უკეთეს გზას დაადგებოდა, რადგან სათავეში ახალგაზრდები მოვიდნენ. თავიდან ისინი ძალიან მოფამფალებულ სკამზე ისხდნენ და ივანიშვილის დახმარება რომ არა, მალე დაეშლებოდათ ეს სკამი.

- მათ რომ ეს სკამი დაშლოდათ, ის 9 წელი ხომ აღარ იქნებოდა?

- მაშინ მთელი საქართველო ნაციონალებს უჭერდა მხარს. შევარდნაძის ძირმომპალი რეჟიმი აღარავის უნდოდა. ივანიშვილმა იფიქრა, რომ ნაციონალების გვერდზე დგომით ქვეყანას დაეხმარებოდა. ბევრ რამეში დაეხმარა კიდევაც, მაგრამ რამდენიმე წლის მერე მათ ძალიან აურიეს და ივანიშვილიც გაემიჯნა.

- 2007 წლის 7 ნოემბრამდე ვერ მიხვდა ივანიშვილი, რომ ნაციონალებმა აურიეს?

- 7 ნოემბერი იყო პიკი. ამ დღის შემდეგ მათთან ყოველგვარი კავშირი გაწყვიტა.

- 7 ნოემბრამდე იყო 2004 წლის მარტი, აფრასიძეების წინააღმდეგ ჩატარებულმა სამხედრო ოპერაციამ არაფერზე მიანიშნა ივანიშვილს?

- ნაციონალებმა ეს ოპერაცია სასწაულად „შეფუთეს“. ისე წარმოაჩინეს, რომ თითქოს აფრასიძეებს მთელი სვანეთი ტყვედ ჰყავდა აყვანილი. ამ სისხლიანი ოპერაციის დეტალები მოგვიანებით გასაჯაროვდა მხოლოდ და გვიან გაიგო ყველამ, რა მოხდა სინამდვილეში. იმაზე საუბარს აზრი აღარ აქვს, როდის დაინახა ივანიშვილმა ნაცების ნამდვილი სახე. მთავარი ისაა, რომ დაინახა, მოვიდა პოლიტიკაში და მათ პოლიტიკურ კუბოზე ბოლო ლურსმანი დააჭედა.

- ზემოთ თქვით, ახლა უნდა დააჭედოს ბოლო ლურსმანიო...

- მეგონა, რომ 2012 წლის 1 ოქტომბერს დავაჭედეთ ბოლო ლურსმანი, მაგრამ ამოძვრნენ.

„ახალი თაობა“, 17 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ნანა კაკაბაძესთან: „ბიძინა ივანიშვილს კაბელების საქმე საერთოდ არ აინტერესებს” // „დღეს სასამართლოებში გამამართლებელი განაჩენი 36-37%-ს აღწევს“

ქვეყანაში შექმნილ პოლიტიკურ პროცესებსა და სასამართლო სისტემაში არსებულ ვითარებას „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში უფლებადამცველი ნანა კაკაბაძე აფასებს.

- ქალბატონო ნანა, გვესმის შეფასებები, რომ დღეს სასამართლო არ არის დამოუკიდებელი. მოვისმინეთ ისიც, რომ ეს მიზანმიმართული პროცესია და საზოგადოებას საპროტესტო ტალღის აგორებისკენ უბიძგებს. რა ხდება, როგორია თქვენი შეფასებები?

- „ქართულმა ოცნებამ“ ნამდვილად ვერ შეძლო ქვეყანაში ძლიერი და დემოკრატიული მმართველობის შექმნა. სასამართლო სისტემაში არსებული მდგომარეობა, რეგიონში არსებული თუ დედაქალაქში შექმნილი ვითარება არის იმის შედეგი, რომ ეს ხელისუფლება ვერ შედგა, როგორც ძლიერი და დემოკრატიული მმართველობის ინსტიტუტი.

- და ეს არის ამ ყველაფრის მიზეზი?

- რასაკვირველია, ხელისუფლების სისუსტით ისარგებლეს იმ რევანშისტულმა ძალებმა, რომლებიც ცდილობენ ძალაუფლების ხელში ჩაგდებას, ძალაუფლების უზურპაციას და არ ტოვებენ არცერთ ოდნავ სუსტ წერტილს, რომ იქ არ მოახდინონ გარკვეული საზოგადოების უკმაყოფილების აფეთქება.

- ანუ ეს მიზანმიმართული პროცესია? ეს ვიღაცას ხელს აძლევს?

- რასაკვირველია. ეს მიზანმიმართული ქმედებებია. დღეს, როდესაც ნაციონალურ მოძრაობას უკვირს სასამართლოს ობიექტურობა და სამართლიანობა, ეს, უბრალოდ, პარადოქსია.

- რატომ, ობიექტურია დღეს სასამართლო?

- იმიტომ, რომ იმ სასამართლოებთან შედარებით, რომლებიც წინა ხელისუფლების დროს იყო, ეს არის იდეალური სასამართლოები. თუმცა, რაც არის სტანდარტი, ამისგან ჯერ კიდევ შორს არის ჩვენი სასამართლოები. ნაციონალების დროს ნული პროცენტი იყო გამამართლებელი განაჩენი და არ არსებობდა ადამიანი, რომელიც შეძლებდა, პრობლემა სასამართლოს გზით მოეგვარებინა.

- დღეს რამდენ პროცენტს აღწევს გამამართლებელი განაჩენები?

- დღეს 36-37%-ია გამამართლებელი განაჩენი და, ასე თუ ისე, ხალხის მიმართ სასამართლოს დაუბრუნდა ნდობა. „ნაციონალური მოძრაობის“ მმართველობასთან შედარებით, ეს წინ გადადგმული ნაბიჯია.

- „კაბელების საქმეზე“ რამდენად შეგიძლიათ ამის თქმა? დამოუკიდებელი და მიუკერძოებელი იყო მოსამართლის გადაწყვეტილება? საკმაოდ სერიოზული კრიტიკა წამოვიდა...

- თუ საქმის ადვოკატებს, დაინტერესებულ პირებს აქვთ პრეტენზიები, მათ აქვთ გასაჩივრების უფლება. ის პროცესი, რომელიც დღეს ხდება, საქმეების პოლიტიზება და საპროტესტო ტალღის აგორება გადაჭარბებული და მიზანმიმართული ქმედებებია!

- რატომ არის გადაჭარბებული? ბრალდებულის მხარე მიიჩნევს, რომ უდანაშაულო ადამიანები დაისაჯნენ...

- ის, რასაც ისინი აკეთებენ, ახლოსაც არ არის რეალობასთან. არ ეთანხმები გადაწყვეტილებას და გაასაჩივრე და დაასაბუთე, რომ ეს ასე არ იყო. აგერ არის სტრასბურგი და ვნახოთ, რა გადაწყვეტილება იქნება იქ მიღებული.

- ჩვენ მოვისმინეთ შეფასებები, რომ ეს იყო პირადად ბიძინა ივანიშვილის ანგარიშსწორება. ამაზე რას იტყვით?

- უკვე მარაზმში გადავიდა ეს ყველაფერი! ბიძინა ივანიშვილი, ბიძინა ივანიშვილი _ სულ ყველაფერზე მისი გვარი ისმის. მე ძალიან შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ ივანიშვილი ასეთი დეტალებით ინტერესდება. სულ სხვაა გლობალური და დიდი პოლიტიკა, რომელშიც ის ადამიანია ჩართული და სხვა არის ის, რასაც მას აბრალებენ. არა მგონია, ასეთ ნიუანსებში ერთვებოდეს ივანიშვილი. ეს არის პიარი მის წინააღმდეგ.

- საკმაოდ მწვავე იყო ნაციონალების პროტესტი საკონსტიტუციო სასამართლოსთან დაკავშირებით მიღებულ გადაწყვეტილებაზე. რამდენად სწორი გადაწყვეტილება მიიღო საპარლამენტო უმრავლესობამ?

- ნაციონალების პროტესტი იქნებოდა, მაშინ როდესაც მათ ჯიბეში უდევთ საკონსტიტუციო სასამართლო და ისინი პირდაპირ იძახდნენ, ამ სასამართლოს ჩვენ ვმართავთო. სააკაშვილი აცხადებდა, მე ვაკონტროლებ და ჩემიაო. მათ ეს გავლენები აქვთ საკონსტიტუციო სასამართლოზე და ხელისუფლება ცდილობს, ნაციონალურ მოძრაობას ჩამოართვას ეს პოლიტიკური გავლენა. ამ სიტუაციაში ჩემთვის გასაგებია ნაციონალების აღშფოთება, რადგან ისინი ძალაუფლებას, ამ სასამართლოზე გავლენას კარგავენ. სწორედ ეს არის მათი აღშფოთების მიზეზი, თორემ სამართლიანობამ კი არ შეაწუხა. ხელისუფლებამ სწორი და უფრო სწრაფი ნაბიჯები უნდა გადადგას, რათა დროულად მოხდეს ნაციონალების ჩამოშორება ყველა იმ სახელმწიფო სტრუქტურიდან, რომლებზეც გავლენები აქვთ შენარჩუნებული. მათ ნამდვილად არ უნდა ჰქონოდათ იმის საშუალება, რომ დესტაბილიზაციის განცდას ქმნიდნენ ქვეყანაში!

- დესტაბილიზაციის საფრთხე წინასაარჩევნოდ საკმაოდ მაღალიაო. ამბობენ, რომ მათ ალასანიას გუნდიც შეუერთდება, რადგან ამის კონკრეტული მიზეზი აქვთ. ამაზე რას იტყვით?

- სწორედ ეს იყო ამ ხელისუფლების ძალიან დიდი შეცდომა, ასეთი საშუალებები რომ დაუტოვა მათ. დღეს ხელისუფლება საკუთარი არასწორი პოლიტიკის ტყვეობაშია. ეს არასწორი პოლიტიკა ამ ოთხი წლის განმავლობაში გაატარა ნაცმოძრაობის მიმართ.

- ძალიან კრიტიკულია შეფასებები მურუსიძესთან დაკავშირებით. რამდენად სწორი იყო ხელისუფლების გადაწყვეტილება, როდესაც მურუსიძე დააწინაურა?

- თვითონ მურუსიძე, როგორც უარყოფითი მოსამართლე, რომელ პერიოდში შეიქმნა?! ვისმა მმართველობამ შექმნა მურუსიძე?! ნაციონალების შექმნილი სახეა და ისინი როგორღა ლაპარაკობენ მურუსიძეზე?! ან რატომ ისმის მხოლოდ მურუსიძის გვარი, როდესაც ყველა დანარჩენი მოსამართლეებიც ზუსტად იმავე დაკვეთებს ასრულებდნენ. რა განსხვავებაა მურუსიძესა და დანარჩენებს შორის? რატომ მურუსიძე და რატომ დანარჩენები არა, რომლებიც იმ სისტემას ემსახურებოდნენ?!

- ფიქრობთ, რომ მთლიანად უნდა გაწმენდილიყო სასამართლო?

- რასაკვირველია, სასამართლო კორპუსი მთლიანად უნდა გაწმენდილიყო და მოსულიყვნენ მიუკერძოებელი და პატიოსანი მოსამართლეები, რომ მათ არ ჰქონოდათ ის მძიმე ტვირთი, რომელიც ახლანდელ მოსამართლეებს აქვთ. რასაკვირველია, იქნება საზოგადოების უკმაყოფილება, როდესაც იმავე მოსამართლეებს ხედავს, რომლებიც უკანონო გადაწყვეტილებებს იღებდნენ

- რატომ არაფერი გააკეთა ხელისუფლებამ ამის გამოსასწორებლად?

- სწორედ იმიტომ, რომ იმავე ადამიანებს დღევანდელი ხელისუფლება ცუდი მიზნებისთვის იყენებს. როგორ შეიძლება, ადამიანი, რომელზეც არსებობს უამრავი კომპრომატი, სისტემაში შეინარჩუნო?! გამოდის, იმიტომ ინარჩუნებ, რომ შემდგომში შენც გამოიყენო უკანონოდ! სხვა გამართლება ამას არ აქვს.

———————

„საერთო გაზეთი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ბუტაფორია მიშას „ოპერისთვის“, ანუ რას ბურჭალობს ბურჭულაძე?

ვახტანგ ხარჩილავა

მიშა ოდესელი საარჩევნოდ ახალი პოლიტიკური ოპერის დადგმას აპირებს, რომლის კომპოზიტორიც, ლიბრეტოს ავტორიც და დირიჟორიც თვითონ არის.

მომღერლები შერჩეულია, დეკორაციები დამზადებულია და, რაც უპირველესია, მთავარ როლზე უკვე დამტკიცებულია ცნობილი რუსული ბანი პაატა ბურჭულაძე.

ამ ამბავს მიშა ოდესელი და სხვა ნაციონალებიც საიდუმლოდ ინახავდნენ და მთავარ როლზე ბურჭულაძის დანიშვნის ფაქტს კატეგორიულად უარყოფდნენ, მაგრამ მას შემდეგ, რაც ბატონი პაატა პოლიტიკური განცხადებით წარსდგა ქართველი ხალხის წინაშე, ყველაფერი ნათელი გახდა და ნაცების და ბურჭულაძის საიდუმლო `სიყვარულს~ ფარდა აეხადა.

საქმე ის არის, რომ ეს განცხადება, რომელსაც ბურჭულაძე თავისად მიიჩნევს, სულაც არ არის მხოლოდ ბურჭულაძის – ის, ფაქტობრივად, სააკაშვილის და ნაციონალების სხვა ლიდერების მიერ ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში გაკეთებილი განცხადებებიდან ამოკრეფილი და ოდნავ სახეცვლილი ციტატების ერთგვარი კოლაჟია, ეს ყველაფერი კი ისე უნიჭოდ, ისე უგერგილოდ და კუსტარულად არის გაკეთებული, რომ ყოველგვარი პროფესიონალური ექსპერტიზისა და კრიმინალისტური კვლევა-ძიების გარეშეც ცხადია, საიდან და როგორ არის შეკოწიწებული ბურჭულაძის განცხადების ტექსტი.

`შეუძლებელია, ვერ დაინახოს ადამიანმა, რომ ამ 25 წელმა გაიარა, ეს ეპოქა დასრულდა, დამთავრდა, ის წარსულია, ის უკან აღარ დაბრუნდება. ეს გამარჯვებებითა და მარცხით სავსე 25 წელი, რა თქმა უნდა, მშენებლობის, მაგრამ, იმავდროულად, ადამიანის უფლებების სრული იგნორირების 25 წელი, ადამიანების საარჩევნოდ ყიდვის და მერე გაყიდვის, სიცრუის, მაგრამ იმავდროულად გმირობის, თავდადების, ნამდვილი პატრიოტიზმის, სიყვარულის 25 წელია. ეპოქა დასრულდა, და ყველა, ვინც ცდილობს, ეს ეპოქა ვირტუალურად უკან დააბრუნოს, წარსულში გვაცხოვროს, წარსულით გამოგვკვებოს, მტრის ხატით შეგვაშინოს, არის იმ 25 წლის საკუთრება, მისი მძევალი და ასეთი ხალხი პოლიტიკიდან უნდა წავიდეს~, – ამბობს ბურჭულაძე.

კი, მაგრამ, განა ზუსტად იგივეს არ ამბობენ `ნაციონალები~, რომლებიც პირაქაფებულნი მოგვიწოდებენ, დავივიწყოთ ყველა ის არაკაცობა, რაც მათ ამ ცხრა წლის განმავლობაში ჩაუდენიათ, დავივიწყოთ ქუჩებში დახვრეტილი ადამიანები, დავივიწყოთ მათ მიერ ციხეებში გამოკეტილი ათასობით და ათიათასობით ადამიანის ტრაგიკული ბედი, დავივიწყოთ, როგორ გაძარცვეს, როგორ გაყვლიფეს საქართველო და როგორ გაზიდეს მილიარდები ქვეყნიდან, დავივიწყოთ, როგორ დაკარგეს ქვეყნის ტერიტორიის თითქმის მესამედი და დამარცხებულები როგორ ზეიმობდნენ `გამარჯვებას~, დავივიწყოთ, როგორ მოაოხრეს ქართული სოფელი, როგორ გაყიდეს და გაასხვისეს სტრატეგიული დანიშნულების ობიექტები და ა. შ.

დავივიწყოთ ეს ყველაფერი, ბატონო პაატა და ქვეყნის მშენებლობა „სუფთა ფურცლიდან“ დავიწყოთ?

„ნაციონალებიც“ სიტყვა-სიტყვით განა იგივეს არ ამბობენ, რასაც თქვენ ახმოვანებთ თქვენს განცხადებაში – თავი დაანებეთ ჩვენს მოხსენიებას მტრებად და მოღალატეებად, ხაზი გადავუსვათ გუშინდელ დღეს და ყველამ ერთად ახალი დღიდან დავიწყოთ ქვეყნის ბედზე ზრუნვაო.

სულ ახლახან „ნაციონალებმა“ ისიც კი განაცხადეს – ხელისუფლებაში რომ მოვალთ, მეორე დღესვე პოლიტიკურ ამნისტიას გამოვაცხადებთ და ყველას ყველაფერი ეპატიებაო.

როგორც ჩანს, საკუთარი თავისთვის აპირებენ „ნაციონალები“ ამნისტიის გამოცხადებას და საკუთარი თავისთვის ყველა დანაშაულის ჩამოწერას, თორემ „ქართულ ოცნებას“ საამნისტიო არაფერი დაუშავებია.

„ნაციონალების“ ფარულ ქომაგად და ადვოკატად მოვლენილი თუ საიდანღაც მოვლინებული პაატა ბურჭულაძე ცდილობს ერთ ეპოქად მონათლოს განვლილი 25 წელი, ყველა ერთ ქვაბში ჩაყაროს და ერთად მოხარშოს – ზვიად გამსახურდიას პერიოდი, ედუარდ შევარდნაძის ‘მეფობის“ ხანა, ‘ნაცმოძრაობის“ რეჟიმიც და ‘ქართული ოცნებაც“.

იცის ბატონმა პაატამ, განა არ იცის, რომ ამ ოთხი, ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული პერიოდის ერთ „ეპოქად“ შეკვრა, ერთ ეპოქად მონათვლა და ამ პერიოდში მოღვაწე პოლიტიკოსების ერთმანეთთან გათანაბრება და გაიგივება, მტყუვნების და მართლების ერთ თარგზე მოჭრა, მკრეხელობა და ფარისევლობაა, რომელიც დანაშაულის ტოლფასია.

იცის ეს ყველაფერი ბურჭულაძემ, მაგრამ რა ქნას, ასეთი დავალება აქვს მიღებული და დავალების მაგისტრალურ ხაზს ხომ ვერ გადაუხვევს?

დავალების არსი კი ასეთია – როგორმე ხელისუფლებათა საერთო მარაქაში გააპაროს „ნაცმოძრაობაც“ და „საერთო“ ეპოქის ნაწილად გამოაცხადოს, რომელსაც ამ ეპოქისთვის ნიშანდობლივი საერთო ღირებულებები და საერთო ნაკლი ჰქონდა თურმე და მეტი არაფერი.

კეთილსინდისიერი და ობიექტური ადამიანი ბურჭულაძისგან აბსოლუტურად განსხვავებულად მოიქცეოდა და იმ 25-წლიანი პერიოდიდან აუცილებლად ცალკე გამოყოფდა „ნაცმოძრაობის“ მმართველობის 9-წლიან რეჟიმს და ამ რეჟიმის დამმარცხებლის „ქართული ოცნების“ მმართველობის პერიოდს, რომელიც თავისი ჰუმანური, ადამიანზე ორიენტირებული პოლიტიკით ისე განსხვავდება „ნაციონალებისგან“, როგორც ცა დედამიწისგან.

კეთილსინდისიერი ადამიანი, ცხადია, ასე მოიქცეოდა, ბურჭულაძემ კი „ნაცმოძრაობას“ უტიფრად გადააკერა „ქართული ოცნებაც“ და ორივეს წარსული დაარქვა, რომელსაც უნდა დავემშვიდობოთ.

„დასაწყისისთვის დავემშვიდობოთ წარსულს, უნდა გავიგოთ, რომ ეს ეპოქა დასრულდა, დამთავრდა, წარსულს ჩაბარდა და თან გაიყოლა ყველა ის პოლიტიკოსი, რომლიც ამოცანა იყო სხვა პოლიტიკოსების წინააღმდეგ ბრძოლა და არა ქვეყნის აღზევება“, – ბრძანებს პატივცემული ბურჭულაძე და იქვე აგრძელებს: „მსოფლიოს რუკაზე არსებობს ქვეყანა, რომელსაც არ აქვს მიზანი, რომელსაც არ აქვს მიმართულება, რომელიც არ გეგმავს მომავალს, რომელიც არ ცდილობს იყოს თავმოყვარე, ღირსეული, მებრძოლი, გავლენიანი. ჩვენ ამ ხელისუფლების პირობებში მივიღეთ ქვეყანა, რომელმაც არ იცის, რა უნდა, გარდა იმისა, რომ მედია თურმე უნდა იყოს თავისუფალი და ბიზნესი ხელშეუხებელი. 21-ე საუკუნეში ეს არ შეიძლება იყოს ქვეყნის ამოცანა, ეს უთავმოყვარეო, უმიზნო, უსაგნო პოლიტიკის ამოცანაა. პოლიტიკა უნდა გვთავაზობდეს, ჩვენ კი უნდა ვირჩევდეთ ჩვენს მომავალს, ისეთს, როგორიც მოგვწონს. ამისთვის ცხოვრობს პენსიონერი, რომ შიმშილით და ავადობით არ მოკვდეს?! ეს არის ჩვენი ოცნება, რომ მედია იქნება დამოუკიდებელი, რომ სახელმწიფო ბიზნესს არ შეუქმნის პრობლემებს? ამისთვის გავჩნდით? ეს გაგვხდის ბედნიერს“?

ალბათ, დამეთანხმებით, რომ აბსოლუტურად „ნაციონალების“ რიტორიკაა, თითქოს მიხეილ სააკაშვილი გველაპარაკება ოდესიდან პაატა ბურჭულაძის პირით, რომელიც მისთვის ჩვეული დემაგოგიით ცდილობს დაგვარწმუნოს, რომ „ქართული ოცნების“ ხელში „გაუბედურებულ ქვეყანას“ ის მოუტანს ბედნიერებას, ის დაუბრუნებს მიზანს, ღირსებას, ის მოგვრის შვებას და სიხარულს.

ცრუობს „რუსული ბარიტონი“, როცა ამბობს, რომ საქართველოს არ აქვს მიზანი, არ აქვს მიმართულება, არ გეგმავს მომავალს.

„ქართული ოცნების“ ხელისუფლებას და, შესაბამისად, ქვეყანასაც, მიზანიც აქვს, მიმართულებაც და მომავალსაც გეგმავს, უბრალოდ, ამის დანახვა უნდა გინდოდეს, ამის დანახვა კი მხოლოდ მაშინ მოგესურვება, როცა პოლიტიკანობას და სხვისთვის ნამუსის მოწმენდას თავს დაანებებ და რეალობას პატიოსნად შეაფასებ, ხოლო ამას თუ გააკეთებ, არ შეიძლება არ შეამჩნიო, რომ „ქართულმა ოცნებამ“ არა მარტო ბიზნესი დ მედია გაათავისუფლა, არამედ ტერორით და რეპრესიებით დათრგუნული ადამიანები გაათავისუფლა შიშისგან, შეურაცხმყოფელი და დამამცირებელი მასობრივი ფსიქოლოგიური ზეწოლის, ფსიქოლოგიური ძალადობისგან.

მერე რა, რომ „ნაციონალებივით“ ხმამაღლა არ ყვირიან და არ აპიარებენ, განა ფაქტი არ არის, რომ „ქართულმა ოცნებამ“ ამ ოთხ წელიწადში ორჯერ და სამჯერ მეტი საქვეყნო საქმე გააკეთა, ვიდრე „ნაცმოძრაობამ“ მთელი ცხრა წლის განმავლობაში.

განა ფაქტი არ არის, რომ „ქართული ოცნების“ მიერ განხორციელებულმა რეფორმებმა ჯანდაცვის სფეროში ათიათასობით ადამიანის სიცოცხლე იხსნა, ისე, როგორც იხსნა მათი ოჯახები ეკონომიკური განადგურებისგან და გაჩანაგებისგან, როგორც ეს „ნაციონალების“ „ბედნიერ ეპოქაში“ ხდებოდა.

განა ფაქტი არ არის, რომ დღეს სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში სულ სხვა ვითარებაა და იქ მოხვედრილ ადამიანებს ნორმალურ, ადამიანურ გარემოში უწევთ სასჯელის მოხდა, ისე, რომ მათ არავინ ამცირებს, არავინ აწამებს, არავინ შეურაცხყოფს.

რა ვქნათ ახლა, ბატონო პაატა, რადგან თქვენს ოდესელ დირიჟორს ასე სურს, ეს ყველაფერი ჩამოვწეროთ, გადავფხიკოთ, გადავშალოთ, წარსულს ჩავაბაროთ და სუფთა ფურცლიდან დავიწყოთ?

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, რამდენად „სუფთა“ იქნება ეს გადაფხეკილ-გადაშლილ-გადაღებილი ფურცელი, თქვენ რომ გვაჩეჩებთ ხელში?

სუფთა ფურცელია თუ პალიმფსესტი, სადაც `ნაცმოძრაობის~ ავკაცობის ამსახველი ძველი ტესქტი საღებავის სქელი ფენით იქნება დაფარული, ზედ კი მსხვილი ასოებით დაეწერება ბურჭულაძის დევიზი „სახელმწიფო ხალხისთვის“, რომელმაც რატომღაც ლენინი და პროლეტარიატის დიქტატურა გამახსენა.

ერთი შეხედვით, სად ლენინი და სად ბურჭულაძე, მაგრამ თუ ყურადღებით წაიკითხავთ ბურჭულაძის „პოლიტიკურ მანიფესტს“, ადვილად მიხვდებით, რომ არც მთლად უმაგისობაა.

ესაა დროის კონტექსტიდან ამოგლეჯილი, შარლატანური, პოპულისტური იდეებით გაჯერებული ტექსტი, რომლის ავტორი თვითონვე იხლართება და იბლანდება ურთიერთსაწინააღმდეგო და ურთიერთგამომრიცხავ მოსაზრებებში.

ერთადერთი რამ, რაც „მანიფესტის“ ავტორმა ზუსტად იცის, ისაა, რომ როგორმე გაათეთროს და პასუხისმგებლობა მოუხსნას უამრავ დანაშაულში ბრალდებულ „ნაცმოძრაობას“, თუმცა ამასაც ძალზე უნიჭოდ და უხეიროდ აკეთებს.

ამ მცირე ხნის განმავლობაში უკვე ნათელი გახდა, რომ პაატა ბურჭულაძისგან პოლიტიკოსი ვერ დადგება.

ამ მცირე ხნის განმავლობაში მან მოასწრო და იმდენი საჩოთირო და გულუბრყვილო (არ მინდა ვთქვა, სულელური) განცხადება გააკეთა, ნათელია, რომ მისგან პოლიტიკოსი ვერ დადგება.

არადა, არჩევნებამდე კიდევ დიდი დროა და მან თუ ასე გააგრძელა, არჩევნებზე ნულოვანი რეიტინგით მივა.

იმერეთში იტყვიან, ბავშვი ბურჭალობს, ანუ ბავშვი ცელქობს, თამაშობსო.

ბურჭულაძეც ბურჭალობს და მისი პოლიტიკოსობაც ბავშვის ცელქობას და თამაშს უფრო ჰგავს, ვიდრე სერიოზული ადამიანის სერიოზულ ქმედებებს.

12 მაისს გავრცელებული მისი პოლიტიკური „უსტარის“ შინაარსიდან ბევრმა აზრი ვერ გამოიტანა, რადგან ეს აზრი, ჩამოყალიბებული, აწონილ-დაწონილი აზრი, შიგ არ არის.

ბურჭულაძის სასოწარკვეთილი მცდელობა – გაეჟღერებინა „ნაციონალური“ რიტორიკა ისე, რომ არ გაშიფრულიყო და თან დამკვეთის დავალებაც შეესრულებინა, სრული კრახით დამთავრდა.

მართლაცდა, რას ბურჭალობს ბურჭულაძე, სირცხვილი არ არის?

—————-

პაქაა ბურჭულაძის პოლიტფანები და ვირეშმაკობაში დაოსტატებული მედიასასშუალებები საქმეს ისე წარმოაჩენენ, თითქოს ბურჭულაძის პოლიტიკაში შემოსვლით ორი დიდი ქველმოქმედი უპირისპირდება ერთმანეთს.

ამ ორი ქველმოქმედიდან ერთი, ბიძინა ივანიშვილი, ნამდვილად ვიცი, მაგრამ მეორეს ვერა და ვერ ვიხსენებ.

საქმე ის არის, რომ პაატა ბურჭულაძე არასოდეს ყოფილა ქველმოქმედი – ის არის საქველმოქმედო ღონისძიებების ორგანიზატორი და მენეჯერი.

საერთოდ, ბიძინა ივანიშვილთან პაატა ბურჭულაძის, როგორც ქველმოქმედის, ხსენება სასაცილოა და მეტი არაფერი.

„ნაციონალების“, ზოგიერთი სინდისგარეცხილი ოპოზიციური პარტიების და მათ ხმას აყოლილი ქართველთა მცირე ნაწილის გარდა, საქართველოში, ალბათ, არ მოიძებნება ადამიანი, ვინც არ დაადასტურებს, რომ საქართველოს, მთელი თავისი არსებობის მანძილზე, არასოდეს ჰყოლია ბიძინა ივანიშვილის მასშტაბის ქველმოქმედი და მეცენატი.

დიდი უმადური და დიდი უნამუსო უნდა იყო, რომ ეს უარყო.

სამწუხაროდ, უმადურობა და უნამუსობა ზოგიერთმა პროფესიად გაიხადა და პროფესიონალ უნამუსოდ იქცა…

დასანანი იქნება, თუ მათ რიცხვს პაატა ბურჭულაძეც შეემატება.

არადა, მას ამის დიდი შანსი აქვს, თუ ხშირ-ხშირად გაიმეორებს `ნაცმოძრაობის~ მიერ შემოგდებულ ფრაზებს, მაგალითად, ასეთს: `არ გვინდა, რომ ქვეყანას ჰყავდეს არაფორმალური ბატონი და მისი გემოვნებით ვცხოვრობდეთ, მისივე გემოვნებით შექმნილ სამყაროში“.

ამ არაფორმალურ ბატონში, ბურჭულაძე, ცხადია, ბიძინა ივანიშვილს გულისხმობს.

- ჰოდა, არ შეხვიდე ამ არაფორმალური ბატონის მიერ გაახლებულ ოპერაშიო, – მოუწოდებენ მოქალაქეები სოციალური ქსელებიდან სააკაშვილის „ოპერაში“ გადაბარგებულ ბარიტონს.

მოქალაქეები ისეთ მკვახე და მწარე შეფასებებს აძლევენ ბურჭულაძის გაპოლიტიკოსებას, მათი გამეორება უხერხულად მიმაჩნია.

ღირდა კი ეს ყველაფერი `ნაცმოძრაობისთვის~ ბანის აყოლებად?

აქა-იქ უკვე გაისმა მოთხოვნა, გაირკვეს, რა ხდებოდა იმ საქველმოქმედო ფონდებში, რომლებსაც პატივცემული პაატა ხელმძღვანელობდა.

იმავე სოციალურ ქსელებში ფონდ „იავნანას“ „იავნანას მაფიად“ მოიხსენიებენ და ეჭვს გამოთქვამენ, რომ იქ შავი ფული ირეცხებოდა, ხოლო თანხის დიდი ნაწილი ქველმოქმედებას კი არა, სულ სხვა კომერციულ საქმეებს ხმარდებოდა და გაჭირვებულთა და უპოვართა დასახმარებლად კი არა, სულ სხვა მიმართულებით მიედინებოდა.

ახლა, როცა ბატონმა პაატამ ქველმოქმედის მანტია მოიხსნა და პოლიტიკოსობა გადაწყვიტა, შესაბამისი ორგანოები, უფრო ზუსტად, სახელმწიფო აუდიტის სამსახური, ვალდებულნი არიან, გამოწვილვით შეისწავლონ და საზოგადოებას ამცნონ, როგორც ერთი, ისე მეორე ფონდის საქმიანობის დეტალები, რომ ცუდად აგორებული ეჭვი ან დადასტურდეს, ან გაქარწყლდეს!.

დაბოლოს, ეს წერილი მინდა დავამთავრო ამავე თემისადმი მიძღვნილი ჩემი ერთი წერილის ფრაგმენტით:

„ნაცმოძრაობა“ გვარბევდა, ხელკეტებს გვიზაპუნებდა, გაზით გვწამლავდა, „დუბინკებით“ და ცოცხის ტარით გვაუპატიურებდა, ბატონი პაატა მღეროდა.

„ნაცმოძრაობა“ ქუჩაში ხვრეტდა უდანაშაულო მოქალაქეებს, ციხეში ყრიდა ათასობით ადამიანს, ძარცვავდა, არეკეტებდა, აყაჩაღებდა მოსახლეობას, ბატონი პაატა მაინც მღეროდა და მღეროდა.

მთელი ამ ხნის განმავლობაში ერთი პროტესტის სიტყვა არავის სმენია მისგან – მღეროდა და ხავერდოვანი ბანით „ახავერდებდა“ „ნაცმოძრაობის“ მიერ დაწიოკებული ქვეყნის კვნესას და გმინვას“.

დიახ, ბატონი ბურჭულაძე ყველა ხელისუფლების დროს ყელმოღერებული მღეროდა და გასაკვირი არ არის, მაინცდამაინც „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებაში ყოფნის დროს რომ გადავიდა ლაპარაკზე?

ლაპარაკში კი იმდენი „თვალ-მარგალიტი“ დააფრქვიეთ სჯობდა ისევ გემღერათ, ბატონო პაატა, მაგრამ ახლა უკვე გვიანია…

„საერთო გაზეთი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „ვრჩებით მეგობრებად და თანამოაზრეებად ყველა საკითხში, გარდა ერთისა“!

ნელი თორდია

„ნატოსთვის ერთგულების დამტკიცებაში პოზიცია და ოპოზიცია ერთმანეთს ეჯიბრება, მაგრამ როცა გამოჩნდება ეროვნულ საფუძველზე აღმოცენებული პოლიტიკური ძალა, ამ ძალებს, რომლებიც მხოლოდ შიდა კონკურენციით არიან დაკავებული, საკმაოდ დიდი დისკომფორტი გაუჩნდებათ.“

მაისის პირველი ნახევარი პოლიტიკური ბატალიებით დატვირთული გახლდათ: პაატა ბურჭულაძე, რომელმაც „ტკბილი ცხოვრება მიატოვა და პოლიტიკაში მოვიდა“, ლეონიდ ჩორნოვეცკი, რომელიც პირიქით, ქართული პოლიტიკიდან ტკბილ ცხოვრებას დაუბრუნდა, საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონის გარშემო ატეხილი აურზაური, თამაზ მეჭიაურისა და რესპუბლიკელების  დაპირისპირება და „ქართული ოცნება–დემოკრატიული საქართველოს“ რიგით მეოთხე ყრილობა, რომელიც თამაზ მეჭიაურისა და დავით უსუფაშვილის გარეშე ჩატარდა.

მეჭიაური-რესპუბლიკელების დაპირისპირება საქართველოს სამხედრო პოლიტიკურ ორიენტაციასთან დაკავშირებულ განცხადებას მოჰყვა: „ნატოში შესვლას ამ მოცემულობით მხარს არ ვუჭერ, იმიტომ, რომ დღევანდელი მოცემულობით და პრობლემებით არავინ მიგვიღებს თუ ჩვენ უარს არ ვიტყვით აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დაბრუნებაზე. ამერიკის ელჩი ნატოში ამბობს, რომ უახლოეს პერიოდში არ იგეგმება ნატოს გაფართოვება. თუ ვიცით, რომ არ მოხდება, რა გვინდა? მიმაჩნია, რომ საქართველოს ტერიტორიაზე ქართულ-ამერიკულ წვრთნები ჩვენი ქვეყნისთვის საფრთხის შემცველია“, –განაცხადა პარლამენტის საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტის თავმჯდომარემ. როგორც მოსალოდნელი იყო, მეჭიაურის განცხადებას რესპუბლიკელების მყისიერი რეაქცია  მოჰყვა. „ჩემთვის „ქართული ოცნების“ დუმილი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ბატონი მეჭიაურის ესა თუ ის განცხადება “– განაცხადა შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრმა პაატა ზაქარეიშვილმა.

მმართველი პარტიის დუმილი დიდხანს არ გაგრძელებულა. ყრილობამდე ერთი დღით ადრე, საქართველოს პრემიერ მინისტრმა განაცხადა, რომ „ქართულ ოცნებაში“იმ ადამიანების ადგილი არაა, რომლებსაც საქართველოს საგარეო ვექტორთან მიმართებაში ეჭვი ეპარებათ.

„თავისი გადაწყვეტილებით ის უფრო ახლოს არის  არის რესპუბლიკურ პარტიასთან“ – ასე შეაფასა თამაზ მეჭიაურმა გიორგი კვირიკაშვილის განცხადება და ქართული ოცნებიდან „თავისი ჭკუის“ ხალხთან წასვლა დააანონსა. რესპუბლიკელებისა და თამაზ მეჭიაურის დაპირისპირების მორიგი ეტაპი ქვეყნის პრეზიდენტმაც შეაფასა და განაცხადა, რომ მათ შორის განსხვავებას ვერ ხედავს.

რესპუბლიკელების მეჭიაურთან ერთ კონტექსტში მოხსენიება ღიმილის მომგვრელი აღმოჩნდა რესპუბლიკელი ლევან ბერძენიშვილისთვის, რომელმაც პრეზიდენტის სიტყვები უმადურობად და უმეცრებად შეაფასა. ბერძენიშვილმა პრეზიდენტს უსუფაშვილის მხარდაჭერაც შეახსენა და თქვა, რომ რესპუბლიკური პარტია ყველაფერს აკეთებდა, რომ პრეზიდენტის ინსტიტუტი გადარჩენილიყო: „თუ ვინმე გვერდით იდგა პრეზიდენტთან და ცდილობდა, რომ იგი არ გარიყულიყო ქართული პოლიტიკიდან, იყო დავით უსუფაშვილი. მისი განცხადებები იყო უბრალოდ ადამიანურად არასწორი, მაგრამ ასე თქვა და რა ვქნათ. ეს მის ნამუსზე იყოს“.

რესპუბლიკელებთან დაპირისპირებაზე, „ქართული ოცნების“ ყრილობაზე მიუსვლელობის მიზეზებზე და სამომავლო გეგმებზე „საერთო გაზეთს“ პარლამენტის საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტის თავცმჯდომარე თამაზ მეჭიაური ესაუბრა:

– ყრილობაზე ჩემი არმისვლის მიზრეზი გახდა აზრთა სხვადასხვაობა ერთ, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვან საკითხზე, რომელიც როგორც მოქმედ, ასევე ყოფილ პრემიერთან ბიძინა ივანიშვილთან მაქვს.

– თქვენი განაწყენების მიზეზი გიორგი კვირიკაშვილის განცხადება გახდა?

– არავითარი განაწყენება არ ყოფილა. მე ჩავთვალე, რომ ჩემი მისვლით შეიძლებოდა რაღაც დისონანსი შემეტანა ყრილობის მუშაობაში. იქიდან გამომდინარე, რომ იქნებოდა ინტერესი ჩემი პოზიციის მიმართ, შეიძლება ზოგიერთ მედიასაშუალებას ეს სხვანაირად გამოეყენებინა და საზეიმო განწყობა გარკვეულწილად გაეუფერულებინა. მე მქონდა ბატონ ბიძინა ივანიშვილთან კონსულტაცია და ვკითხე, ყრილობას რომ არ დავესწრო, დემარშად ხომ არ ჩამითვლით თქო და მიპასუხა, რომ როგორც საჭიროდ ჩავთვლიდი, ისე უნდა მოვქცეულიყავი.

– „ქართული ოცნებიდან“ წამოსვლის შემდეგ, რომელ პოლიტიკურ ძალასთან მოიაზრებთ თქვენს სამომავლო საქმიანობას?

– ალბათ მე მივიღებ ასეთ გადაწყვეტილებას, ოღონდ მას შემდეგ, რაც გიორგი კვირიკაშვილს შევხვდები. ბატონ ბიძინასთან უკვე მქონდა საუბარი და რადგან მისგან ვერ მოვისმინე არგუმენტები, რომლებიც დამარწმუნებდა, რომ უახლოეს პერიოდში ნატოში გასაწევრიანებლად  პესეპექტივა გაგვაჩნია, ჩვენ ვრჩებით მეგობრებად და თანამოაზრეებად ყველა საკითხში, გარდა იმ ერთისა. დიდი პატივისცემის მიუხედავად, მე ჩემს პოზიციაზე ვრჩები, რადგან ეს არის ძალიან პრინციპული საკითხი. არა მგონია, რომ ამ საკითხში თანხვედრის გარეშე, პოლიტიკურ ორგანიზაციასთან შესაძლებელია ურთიერთობის გაგრძელება. ვიმეორებ, არ მინდა, რომ ეს ვინმემ დემარშად და პიროვნულ დაპირისპირებად გაიგოს.

– ერთ-ერთ ინტერვიუში ბრძანეთ, რომ ქვეყნის საგარეო ორიენტირებთან დაკავშირებით, „ქართულ ოცნების“ ბევრი წევრი თქვენს პოზიციაზე, თუმცა, საპარლამენტო სიაში ადგილების დაკარგვის შიშით, ამის ღიად გაცხადებას ვერ ბედავს. ამ ადამიანებს ვერ დაასახელებთ?

–  ვერ კი არა, არ დავასახელებ.

– სხვა პოლიტიკურ პარტიებთან ურთიერთობას გამორიცხავს „ქართული ოცნებიდან“ თქვენამდე წამოსული ირაკლი ღარიბაშვილიც. შესაძლებელია თუ არა, რომ ყოფილი პრემიერ მინისტრის გვერდით გიხილოთ თუ ირაკლი ღარიბაშვილი პოზიციას შეცვლის და პოლიტიკაში დაბრუნდება?

– მე არ მითქვამს, რომ არავისთან ვითანამშრომლებ. მე ვთქვი, რომ წინასწარი მონახაზი, რომ ვინმესთან გადავიდე, არ მაქვს. მე მაქვს ჩემი ხედვა, ჩემი აზრი და გზა, რომელიც შეიძლება დაემთხვას არ არ დაემთხვას სხვისას. თუ პიროვნულ ურთიერთობებზეა საუბარი, რა თქმა უნდა, ყველაზე მეტი მეგობარი „ქართულ ოცნებაში“ მყავს, მაგრამ ეს არ არის საკმარისი, როცა ქვეყნის ბედი გზაგასაყარზეა და შეიძლება არასწორმა არჩევანმა ქვეყნის ინტერესი დააზიანოს. მე უდიდეს პატივს ვცემ ბატონ ბიძინა ივანიშვილს და მიმაჩნია, რომ მან ქვეყნის ისტორიაში უზარმაზარი ადგილი დაიმკვიდრა, მაგრამ არის საკითხები, რომელთა არასწორად განვითარების შემთხვევაში, ის უზარმაზარი ღვაწლი და სიკეთე, რაც მან ქვეყნისთვის გაიღო, შეიძლება ქვეყნის მტრების მიერ იქნას გამოყენებული. რა თქმა უნდა, მეც და მათაც გვიყვარს ჩვენი ქვეყანა, მაგრამ მის მომავალს სხვადასხვანაირად ვხედავთ. მე ჩემი გზა მგონია სწორი, მაგრამ არჩევანი ხალხის გასაკეთებელია. ხელისუფლების და ძალაუფლების წყარო ხალხია და რეალობაშიც ასე უნდა იყოს. ქვერყნის ორიენტირები ხალხმა უნდა განსაზღვროს და გარედან ვერავინ, თუნდაც ჩვენი ე.წ. მეგობარი ქვეყნები ვერ უნდა გვკარნახობდნენ როგორ ვიცხოვროთ და საპარლამენტო სიაში ვინ შევიყვანოთ.

– დასავლური ორიენტაციის რესპუბლიკელებისა და თავისუფალი დემოკრატების დაპირისპირებაზე რა აზრის ხართ?

– ნაკლებად მაინტერესებს  „ქართული ოცნების“ კოალიციაში „გარედან“ ჩასმული პარტიები. ჩემთვის საინტერესო და მნიშვნელოვანია რეალურად ეროვნული ძალა, რომელიც დისონანსს შეიტანს ხსენებული პარტიების არსებობაში. ამ დროისთვის, ევროატლანტიკურ ალიანსში სიმშვიდეა, რადგან ნატოსთვის ერთგულების დამტკიცებაში პოზიცია და ოპოზიცია ერთმანეთს ეჯიბრება, მაგრამ როცა გამოჩნდება ეროვნულ საფუძველზე აღმოცენებული პოლიტიკური ძალა, რომელსაც ხალხის მანდატი ექნება, ამ ძალებს, რომლებიც მხოლოდ შიდა კონკურენციით არიან დაკავებული, საკმაოდ დიდი დისკომფორტი გაუჩნდებათ. მთავარია მოსახლეობაში იყოს ასეთი განწყობა და ძალა გამოჩნდება. მე ჩემი მწირი შესაძლებლობებით ყველანაირად ხელს შევუწყობ ამ ძალის გამოჩენას.

– ქართულ პოლიტიკაში დღესაც არსებობენ ჩრდილი ატლანტიკური ალიანსის მიმართ სკეპტიკურად განწყობილი ძალები. თუნდაც „ბურჯანაძე დემოკრატები“ ან „პატრიოტთა ალიანსი“. შეიძლება თუ არა, რომ თქვენს მიერ ხსენებული ძალა უკვე არსებული ძალების ბაზაზე შეიქმნას?

– არ არის გამორიცხული, ასეთი ძალების კონსოლიდაცია მოხდეს. ამჯერად მეტს ვერაფერს გეტყვით.

„საერთო გაზეთი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ნანა დევდარიანთან: „ნაცმოძრაობის“ საარჩევნო კამპანია „კმარას“ სტილში მიმდინარეობს

თამარ შველიძე

„საერთო გაზეთის“ სტუმარია „გლობალური კვლევის ცენტრის“ ხელმძღვანელი ნანა დევდარიანი:

– ქალბატონო ნანა, ახლახან, „ქართული ოცნების“ მეოთხე ყრილობა გაიმართა. როგორც ანონსდებოდა, პოლიტსაბჭოს შემადგენლობაში ახალი სახეებიც გამოჩდნენ. რა მოლოდინები გაქვთ განახლებული „ქართული ოცნებისგან“?

– გამოგიტყდებით, ბევრად მეტის მოლოდინი მქონდა, ძალიან მოკლე, შეკუმშული ყრილობა იყო. ეტყობა ამიტომაც იყო, რომ ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, ერთ კვირაში მოსახლეობას წერილობით მივმართავო. რაც შეეხება იმას, რაც ყრილობას, თამაზ მეჭიაურთან და გოგი თოფაძესთან დაკავშირებით, წინ უძღოდა, ეს საერთოდ, მოუთმენელია. იმიტომ, რომ გამოდის, პარტია შიგნითვე ვერ უძლებს დემოკრატიის მოთხოვნას, განსხვავებული აზრის  მოსმენა არ შეუძლია. არადა, პარტიული და პოლიტიკური ცხოვრება სწორედ, ამით ხასიათდება, პარლამენტიც ხომ ხმათა უმრავლესობით იღებს გადაწყვეტილებას. პარტიაში შეიძლება საკუთარი აზრი გქონდეს, მაგრამ საბოლოოდ, უმრავლესობის გადაწყვეტილებაა მნიშვნელოვანი. როცა ამას საკუთარი პარტიის შიგნით ვერ იტან, მის გარეთ, როგორ აიტან. აღარაფერს ვამბობ იმაზე, რომ კოალიციის ყოფილი წევრი პარტიები „ქართულ ოცნებას“ არ უნდა მიუთითებდნენ ვინ გარიცხონ პარტიის რიგებიდან და ვინ არა. აი, სადამდე მივიდა საქმე. სოციალურ ქსელში ხუმრობენ კიდეც, მაშინ ჩვენ, ძმები ბერძენიშვილების გარიცხვა მოვითხოვოთ „რესპუბლიკური პარტიიდანო“, რაც ისეთივე აფსურდია, როგორც თავად „რესპუბლიკელების“ მოთხოვნა მეჭიაურისა და თოფაძის გარიცხვასთან დაკავშირებით. მათ ამას არავინ ეკითხება. პარტიის გარედან ამის მითითება არავითარ დემოკრატიულ ნორმებში არ ჯდება.

– პოლიტიკურ წრეებში საუბრობენ იმაზეც რომ რამდენიმე მინისტრს დაკავებული პოსტების დატოვება მოუწევთ…

– საერთოდ, ძალიან უცნაურია, რომ „რესპუბლიკელები“, ამ დრომდე, პორტფელებს ინარჩუნებენ. თუ პოლიტიკოსს არ აქვს უნარი ასეთ შექმნილ ვითარებაში თანამდებობა დატოვოს, ეს უკვე ძალიან ბევრ კითხვის ნიშანს აჩენს. მათ ხომ თავისთავად, ოპონირების რეჟიმში მოუწევთ საარჩევნო კამპანიის წარმართვა. როგორ იქნება ეს ამბავი?! რეალურად გადახედონ იმ ქვეყნების ისტორიას, სადაც კოალიციური მთავრობები იქმნება. ყველაზე კარგად ეს გერმანიის მაგალითზე ჩანს – ვიდრე მმართველ უმრავლესობაში ხარ პორტფელები გაქვს, როგორც კი ოპოზიციაში გადადიხარ თანამდებობებს ტოვებ და ხელახალი გადანაწილება ხდება. ამიტომ, ეს რაც ჩვენთან ამ კუთხით ხდება, რა თქმა უნდა, ნორმალური ვითარება არაა. თუ „რესპუბლიკელი“ მინისტრები ახლა, თანამდებობებიდან დემარშით წასვლას დააპირებენ, ჯერ ერთი, ეს ქმედება დაგვიანებულია, მეორეც, უნდა ახსოვდეთ, რომ „თავისუფალმა დემოკრატებმა“ დემარშით ვერაფერი მოიგეს. ის განცხადებები, რომ ქვეყნის პრო-დასავლური კურსი მათზე ყოფილა ჩამოკიდებული, არაფრით იყო გამართლებული. ასეა ამ შემთხვევაშიც.

– რამდენად მოახერხებს „ქართული ოცნება“ ძველი შედეგის გამეორებას? „ენ-დი-აის“ კვლევებით, მისი და „ნაციონალების“ პროცენტები თითქმის გათანაბრდა…

– სოციალურ ქსელებში ეს თემა ძალიან აქტუალურია, ყველა კითხულობს ერთი ადამიანი მაინც გვანახეთ ვინც გამოკითხესო, მაგრამ ასეთს ვერავინ პოულობს. ამასთან დაკავშირებით ძალიან უცნაური იყო იმ ორგანიზაციის ხელმძღვანელის კობა თურმანიძის განცხადება, რომელსაც ამერიკული ორგანიზაცია კვლევას უკვეთავს. მან თქვა: საქართველოს მოსახლეობა სამმილიონ ნახევარია და ჩვენ 2-დან 4 ათას ადამიანს ვეკითხებით აზრს და ნორმალურია, ასეთ ადამიანებს თუ ვერ პოულობთო. მაგრამ იქვე ძალიან უცნაური ფრაზა დაამატა – მე, პირადად ვიცნობ იმ ადამიანებს ვინც გამოიკითხაო. გამოკითხვა ანონიმური, კონფიდენციალურია და რატომ იცნობს ამ ორგანიზაციის ხელმძღვანელი მათ, ეს კიდევ უფრო მეტ კითხვას და ეჭვს წარმოშობს. ჯერ ერთი ძალიან საინტერესოა რა მეთოდოლოგიით იკვლევენ, ასევე, როგორ არის კითხვარი შედგენილი. ერთიდაიმავე საკითხზე შეიძლება ისეთი ფორმულირება გააკეთო, რომ ის პასუხი მიიღო, რაც გინდა. ამიტომ, როცა ეჭვები ჩნდება, სულ ცოტა ან ორგანიზაცია უნდა შეიცვალოს ვინც გამოკითხვას ატარებს, ან მეთოდოლოგია უნდა გახდეს საჯარო. სამწუხაროდ, მოსახლეობის ძალიან მაღალი პროცენტი ჩამოყალიბებული არაა თავის გადაწყვეტილებაში. თურმანიძე ამბობს, რომ 2012 წლის არჩევნებში ორი თვით ადრე ჩატარდა გამოკითხვა და ორ თვეში, შეიძლება, განწყობები კარდინალურად შეიცვალოსო. მაშინ რისთვის ტარდება კვლევა, საზოგადოებრივი აზრის ფორმირებისთვის? მეც ხშირად მესმის, რომ მოსახლეობის დიდი ნაწილი იმედგაცრუებულია და ამბობს რომ არჩევნებში არ მივა. ეს, პირადად მე, კიდევ უფრო ცუდი პროგნოზის გაკეთების უფლებას მაძლევს. იმიტომ, რომ ყოველი ადამიანი ვინც უბანზე არ მიდის და ხმას არ აძლევს, მზად უნდა იყოს იმისთვის, რომ ოქტომბრიდან სხვისი არჩეული ხელისუფლება მოვა. ამიტომ, ყველამ უნდა გააცნობიეროს, რომ ყოვლად აუცილებელია მოქალაქეებმა საკუთარი აზრი დააფიქსირონ. პროცენტული მაჩვენებელი ვისაც გადაწყვეტილი აქვს არჩევნებში არ მივიდეს, ისევ ძალიან მაღალია, მაგრამ არჩევნებამდე ჯერ კიდევ არის დრო. პარტიების მუშაობაზეა დამოკიდებული, ვინ უკეთ შეძლებს ამომრჩევლის მიმხრობას. ასე, რომ ის რაც ამომრჩევლის გასაკეთებელია, მან სხვას არ უნდა გადააბაროს, თორემ, მერე სხვისი არჩეული ხელისუფლების პირობებში მოუწევს ცხოვრება.

– ქალბატონო ნანა, საზოგადოებაში გაჩნდა აზრი, რომ `ნაციონალები~ არეულობისთვის ემზადებიან, რისი წინაპირობებიც აშკარად გამოკვეთილია. ამ კუთხით, რა საფრთხეებს ხედავთ?

– მათი აქციები „კმარას“ პროვოკაციული სტილით მიმდინარეობს. არსებობს დესტაბილიზაციის საფრთხე, ასევე იმის, რომ ხელისუფლება ფხას ვერ გამოიჩენს, რასაც ხშირად ედავებიან. მაგრამ რეალურად, რევოლუციის საფრთხეს ვერ ვხედავ იმიტომ, რომ ქვეყანაში რევოლუციური სიტუაცია არ არის. ამ ხელისუფლებისგან, ხალხი, არ დაღლილა. კი, საზოგადოებას პრეტენზიები აქვს, ეს მათ ხმებზე იმოქმედებს, მაგრამ ეს არაა რევოლუციური სიტუაცია. მერე, ბოდიში, მაგრამ ადამიანებს 2003 წელს თუ სჯეროდათ „რუსთავი2“-ის, დღეს, პრაქტიკულად, აღარავის სჯერა. რამდენიც არ უნდა აქვეყნონ რეიტინგები, ხალხს ვეღარ მოატყუებენ. ეს რეიტინგებიც ზუსტად ისევე ტარდება, როგორც „ენ-დი-აის“ შემთხვევაში ვისაუბრეთ. ამდენად „რუსთავი2“ის, სააკაშვილისა და „ნაცმოძრაობის“ რწმენა, მოსახლეობაში, არ არის. რა თქმა უნდა, იქნება არეულობის მოწყობის მცდელობები, გამოიყენებენ ყველა ინსტრუმენტს, მათ შორის, „კმარასეულსაც“ მაგრამ ამ ყველაფერს მასშტაბურ რევოლუციურ სახეს ვერ მისცემენ და ეს თვითონაც კარგად იციან.

რღვევა დაწყებულია. ბევრს ეცადა „ნაცმოძრაობაც“ და დავით უსუფაშვილიც რომელიც ამბობდა, ჩვენ „ნაცმოძრაობა“ უნდა შევინარჩუნოთო ეს ქართულ დემოკრატიას სჭირდებაო, მაგრამ რღვევის პროცესი მაინც დაწყებულია. სულ თავიდან, 2012 წლის არჩევნების შემდეგ, ყველაფერი პორტირებით დაიწყო და მერე, ნელ-ნელა გაგრძელდა. ჯერ „გირჩი“ შეიქმნა, მერე, ვაშაძე წამოვიდა, რომელიც ასევე ახალ პოლიტიკურ ცენტრს აყალიბებს. არ ველოდები, რომ ვაშაძე ან „გირჩი’ „ნაცმოძრაობაზე“ თავდასხმებს გააგრძელებენ იმიტომ, რომ ეს, მათ მიმართ, მაშინვე წარმოშობს შეკითხვებს თუ სად იყვნენ ამდენ ხანს. მაგრამ ის, რომ რეალურად, გუნდი დასუსტებულია პირველი ათეულის გამოქვეყნებიდანაც ჩანს. „გირჩი’ და ვაშაძე თუ არჩევნებში მონაწილეობას მიიღებენ, ხმებს ისევ `ნაცმოძრაობას~ წაართმევენ. ამით არიან ისინი სახიფათო, სხვა სახის იდეოლოგიურ დემარშებს არ ველოდები.

– რაც შეეხება ბურჭულაძის პოლიტიკაში ჩართვას, როგორ უყურებთ ამ საკითხს?

– ეს, დაახლოებით, იმას ჰგავს შალვა ნათელაშვილმა ივანიშვილს რომ სთხოვა, არჩევნებში ჩემი მოგების შემთხვევაში პრემიერ-მინისტრი შენ იყავიო და მერე, როგორ ამკობს და თათხავს, ყველა ვხედავთ. დაახლოებით, იგივეა ახლაც. რაც შეეხება ბურჭულაძეს, მის მიმართ ყველაზე ნეგატიური რასაც ამბობენ ისაა, რომ მას ამ წლების მანძილზე სამოქალაქო პოზიცია არ დაუფიქსირებია. ეს სუსტი წერტილია. ამას დაემატა ის, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ სახე მიხეილ მაჭავარიანი არ გამორიცხავს ბურჭულაძესთან პარტნიორობას ან კოალიციის შექმნას. ეს უკვე წამგებიან მდგომარეობაში აყენებს პაატა ბურჭულაძეს. განცხადებები – ჩვენ შევარიგებთ ყველას, არ გამოდის. ქვეყანაში სადაც ხელისუფლებას იმის გამო ერჩიან, რომ მან დამნაშავეს დამნაშავე არ დაარქვა და პირიქით, დღეს, „ნაცმოძრაობაა“ შეტევაზე გადასული, ესეც ძალიან წამგებიანი მესიჯია.

– ქალბატონო ნანა, საზოგადოებაში, როგორც საუბრობენ, პრო-რუსული განწყობები ღვივდება…

– ამ ტერმინს – პრო-რუსული, საერთოდ არ ვეთანხმები. იმ პოლიტიკოსებს რომლებიც გაუთავებლად ნატოზე და პრო-დასავლურ ვექტორზე საუბრობენ, სხვა არგუმენტი რომ აღარ აქვთ, მერე, პარტიებს პრო-რუსულს ეძახიან. მაგალითად, მე, საქართველოში პრო-რუსულ პარტიებს ვერ ვხედავ. ის, რომ ვიღაც ამბობს, რუსეთთან ურთიერთობა აუცილებლად დასარეგულირებელიაო, ეს პრო-რუსულობა კი არა, ელემენტარულად საღი აზრია. ამას რა პრო-რუსულობა უნდა. პრობლემა ვისთანაც გაქვს, მასთან უნდა მოაგვარო და არა მის გარე-მეზობელთან ან გარე-ბიძაშვილთან. ამდენად, ვიმეორებ, საქართველოში პრო-რუსულ პოლიტიკურ ძალებს ვერ ვხედავ. განსხვავება მხოლოდ იმაშია, რომ „ნაციონალები“ და სხვა მედასავლეთეები ამბობენ, რუსეთთან არ უნდა ვილაპარაკოთ, აზრი არ აქვსო, მეორე ნაწილი კი ამბობს, რომ ყველა საშუალებით საერთო ინტერესები უნდა მოვძებნოთ, პირდაპირ ველაპარაკოთ აფხაზებს და ოსებს, მაგრამ ველაპარაკოთ რუსეთსაც.

– დღეს პოლიტიკოსები ევროკავშირისა და ნატოს ძახილს პრივილეგიად თვლიან და ამისთვის გვთხოვენ ხმა მოგვეცითო. როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე?

– გეთანხმებით. მათ რომ ჰკითხოთ, რატომ უნდა აგირჩიოო, გეტყვიან – მე მინდა ნატოში შევიდეო. ეს მინდა საკმარისი არ არის იმისთვის რომ აგირჩიო, ეს ის არგუმენტი არაა რითაც უნდა გირჩევდე. უნდა მითხრა, მე რას გამიკეთებ. „ქართულ ოცნებას“, ამ კუთხით, ნაკლებად ვერჩი იმიტომ, რომ მარტო ჯანდაცვის პროგრამა რომ ავიღოთ, უამრავი ადამიანი სიკვდილს გადაურჩა. მაგრამ ცოტა უკან თუ გავიხედავთ, სახელმწიფოს, თავისი მოქალაქეების მიმართ ყოველგვარ ვალდებულებაზე, საერთოდ უარი ჰქონდა ნათქვამი. მთავარია, ის მითხარი მე რას გამიკეთებ, ქვეყნის შიგნით რას გააკეთებ, რამდენად დაცული ვიქნები, რამდენად უკეთესი პირობები მექნება. საქართველოს მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი ბანკის მოვალეა. არ მესმის ტერმინი – ბანკებს ვერ მოვიმდურებთ, ბრძოლას ვერ დავუწყებთო, აბა, ხალხს, საკუთარ მოსახლეობას უნდა ებრძოლონ? ნატოში შესვლაზე ბევრი კითხვის ნიშანია იმ პირობებში, როცა ჩვენ აფხაზეთისა და ოსეთის პრობლემა მოუგვარებელი გვაქვს. ახლა, ასეთი ლაპარაკი დაიწყეს – მერე რა, შევიდეთ და როცა იქნება ხომ დავიბრუნებთ ტერიტორიებსო. ჯერ ერთი, არ ვიცით ეს როდის იქნება, დრო ჩვენს წინააღმდეგ მუშაობს და თანაც, მთავარი პრობლემა თუ არ მოგვარდა – ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა, მაშინ ნატო რისთვის გვინდა რომ რუსეთმა დანარჩენი საქართველო არ დაბომბოს? რაც შეეხება ევროკავშირს, ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმება, ცუდი სულაც არაა. ჩვენმა ორგანიზაციამ „გლობალური კვლევის ცენტრმა“ ერთადერთმა გააანალიზა ეს დოკუმენტი, მივმართეთ მთავრობას ნუ შექმნიდნენ გადაჭარბებულ მოლოდინებს. მაგალითად, ამ დოკუმენტის თანახმად, დაწესებულია ბაზარზე შესვლის გადასახადი. ეს იმიტომ კეთდება, რომ ევროპაშიც თავის შიდა მწარმოებელზე ზრუნავენ, შენი პროდუქცია იქაურ მწარმოებელზე უფრო იაფი არ უნდა იყოს, ეს არ კეთდება. ანუ, თავისთავად – მე მინდა ვიყო ევროპელი, ამომრჩევლისთვის ვერაფერი მანუგეშებელი იქნება. ნატო აღარაა ის მომგებიანი თემა, რითაც ამომრჩეველი მოტყუვდება. ის რომ ჩვენ ნატოს სწრაფი რეაგირების ძალებში ვიქნებით და ამიტომ აქ წვრთნებს ვატარებთ, ეს აშშ-ს სტრატეგიული ინტერესებია და ჩვენი მოსაგვარებელი არაა. ეს ჩვენი ეროვნული ინტერესების ხარჯზე არ უნდა მოხდეს. სწორედ ამას ამბობდა მეჭიაური და დაეტაკნენ – სიმართლე რატომ თქვიო. ზოგადად, არცერთი ქვეყნის საქმე არაა საქართველო თავის ტერიტორიაზე წვრთნებს ჩაატარებს თუ არა, მაგრამ აქ მოდის მთავარი მაგრამ. რუსები თავის ტერიტორიაზე წვრთნებს რომ ატარებენ და აშშ-ს ადმინისტრაცია შეშფოთებებს გამოხატავს – ნატოს საზღვრებთან ძალიან ახლოსააო, რუსეთს არ აქვს უფლება თავის ტერიტორიაზე წვრთნები ჩაატაროს? პრობლემა, ეს ორმაგი სტანდარტია. თუ სერბეთის გულიდან კოსოვო ამოგლიჯე, მაშინ რუსეთიც იკითხავს – მე რატომ არ მაქვს უფლება სამხრეთ-ოსეთი და აფხაზეთი ვაღიაროო. საქართველო მაშინ იყო წარმატებული ქვეყანა, როცა დიდ მოთამაშეებს შორის არცერთს არ აკიდებია. ჩვენ, ცალსახად, არცერთის მხარეს არ უნდა ვიყოთ. ჩემი ხელისუფლება მაშინ იქნები როცა ჩემგან იქნები დავალებული და არა დასავლეთისგან.