“ახალი თაობა“: ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „უსაფრთხო ცა ძვირი სიამოვნებაა“ // რა სახის თავდაცვით იარაღს მიაწვდის საქართველოს საფრანგეთი?
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: “მხოლოდ ის ვიცით, რომ რაღაცას მოაწერეს ხელი და რას მოაწერეს, უცნობია” // საფრანგეთთან დადებული ხელშეკრულება – საიდუმლოებით მოცული დოკუმენტი
„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ თამარ კიკნაძესთან: „საქართველოსა და რუსეთის უმაღლესი პირები არ არიან მზად უმაღლესი დონის შეხვედრისთვის“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “სირიასა და ერაყში ჩვენი მოქალაქეების რიცხვი შემცირდა”
———————-
“ახალი თაობა“, 18 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ თორნიკე შარაშენიძესთან: „უსაფრთხო ცა ძვირი სიამოვნებაა“
რა სახის თავდაცვით იარაღს მიაწვდის საქართველოს საფრანგეთი?
„ახალი თაობის“ ჟურნალისტ ნათია ხურცილავას პოლიტოლოგი თორნიკე შარაშენიძე საფრანგეთთან გაფორმებული სამხედრო კონტრაქტის შესახებ ესაუბრება.
გთავაზობთ ამონარიდს ინტერვიუდან:
– ფრანგულ მხარესთან საქართველოს თავდაცვის მინისტრის თინა ხიდაშელის მიერ ხელმოწერილ დოკუმენტს დიდი ვნებბათაღელვა მოჰყვა. თავის დროზე ამ დოკუმენტმა ირაკლი ალასანიას თანამდებობა შეიჭირა, ახლა კი ახალი მინისტრი აცხადებს, რომ ხელი იმ დოკუმენტს მაინც მოეწერაო. რას იტყოდით ამის შესახებ?
- ის სკანდალი თავის დროზე ძალიან გადაჭარბებული იყო, ხოლო რაც შეეხება თვით დოკუმენტს, მას საიდუმლო ხასიათი აქვს და რასაკვირველია, ბევრის თქმა შეუძლებელია. ზოგადად, ქვეყნის საჰაერო თავდაცვის ორგანიზება იოლი საქმე არ არის, ასეთი საქმეები ერთი და ორი მინისტრის მიერ არ წყდება. ეს არც ალასანიას ხელმოწერით გაკეტებულა და არც ხიდაშელის. ამ საკითხს ძალიან სერიოზული მუშაობა ჭირდება, თანაც ძალიან ძვირი სიამოვნებაა ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემების გამართვა. ეს ყველაფერი ძალიან დიდ თანხებს უკავშირდება. გარდა მისა, ამისათვის დროც არის აუცილებელი, სერიოზული სპეციალისტების მომზადებაცაა საჭირო. ძალიან კარგია, რომ ხელი მოეწერა, მაგრამ ეს მხოლოდ პირველი ნაბიჯია.
- 2008 წლის ომის დროს აღმოჩნდა, რომ საქართველოს საჰაერო სივრცე დაუცველი იყო. თქვენი აზრით, ქვეყნის ხელისუფლებამ უნდა იფიქროს თუ არა საჰაერო სივრცის დაცვაზე? და თუ ეს ძალიან ძვირია, ფული ფუჭად ხომ არ გადაიყრება?
- რასაკვირველია, 2008 წელს ჩვენს მიერ ომის წაგების ერთ-ერთი მიზეზი სწორედ საჰაერო თავდაცვის არქონა იყო, მაგრამ მთავარი პრობლემა მაინც არმიის ფსიქოლოგიურ მომზადებაშია. ჯარისკაცი ყოველ წუთს მზად უნდა იყოს ომისათვის, საჭიროა ოფიცერტა კორპუსის განახლებაც, წრთვნებია ხშირად ჩასატარებელი. სამხედრო მოსამსახურეთა რაოდენობით რუსეთს, მართალია, ვერ ვაჯობებთ, მაგრამ ორი რაღაცით უნდა ვაჯობოთ – მაღალი საბრძოლო მორალით და განათლებული ოფიცრებით. თუ ჩვენ დემორალიზებული ჯარი და მოსახლეობა გვეყოლება, მაშინ არანაირ სეიარაღების ყიდვას აზრი არ აქვს.
- ეს დოკუმენტი შეიძლება რუსეთისათვის გამაღიზიანებელი იყოს?
- არა მგონია, რადგან რუსეთი ამ დოკუმენტს სერიოზულად არ უყურებს. თუ ძალიან მოინდომებს, რუსეთს ჩვენი დამარცხება ამ იარაღის გამოყენების დროსაც შეუძლია. მხოლოდ საჰაერო სისტემის არსებობა არასაკმარისია, თუ ჯარი დემორალიზებული იქნება.
(…)
- როცა „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოდიოდა, „ნაციონალები“ ამბობდნენ, რომ პრორუსული ხელისუფლება მოდისო. ხომ არ ფიქრობთ, რომ ასეთი ხელშეკრულების გაფორმება ნატოს და ევროკავშირის წევრ სახელმწიფოსთან იმის მანიშნებელია, რომ ხელისუფლება რუსეთუმე არ არის?
- ეს მნიშვნელოვანი საკითხია. მე იმედი მაქვს, რომ ხელისუფლებას მხოლოდ იმიტომ არ გაუფორმებია ხელშეკრულება საფრანგეთთან, რომ შემდეგ ყველგან თქვას – აი, მე ასეთი ხელსეკრულება გავაფორმე, ანუ პრორუსი არ ვარო. იმედი მაქვს, რომ ეს მესიჯი ამ დოკუმენტში არ დევს და მას მომავალში სერიოზული ნაბიჯები და მუშაობა მოჰყვება. ჩემი აზრით, უკეთესი იქნებოდა ჩვენთვის ჰაერსაწინააღმდეგო რაკეტები ამერიკას მოეცა და თვითონ ამერიკელები მომსახურებოდნენ ამ სისტემებს, მაგრამ, სამწუხაროდ, ასე არ მოხდა.
- ფიქრობთ თუ არა, რომ დოკუმენტი უნდა გასაჯაროვდეს?
- როგორც საჭიროდ ჩათვლიან, ისე უნდა მოიქცნენ. საერთოდ, უნდა ვისწავლოთ, რომ მსგავსი დოკუმენტების განსაჯაროება არ შეიძლება. ის საიდუმლოდ უნდა დარჩეს, მაგრამ ბოლომდე მაინც იმედი არ მაქვს, რომ რუსული აგენტურა ამ დოკუმენტს ხელში არ ჩაიგდებს.
„რეზონანსი“, 18 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ მაისაიასთან: “მხოლოდ ის ვიცით, რომ რაღაცას მოაწერეს ხელი და რას მოაწერეს, უცნობია“
საფრანგეთთან დადებული ხელშეკრულება – საიდუმლოებით მოცული დოკუმენტი
თიკო ოსმანოვა
(შემოკლებით)
თავდაცვითი სისტემების გადმოცემის თაობაზე საფრანგეთთან გაფორმებული ხელშეკრულება უამრავ კითხვას ბადებს. დოკუმენტს, რომელსაც სამი დღის წინ თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა ხელი მოაწერა, უწყებაში მიღწევად აფასებენ, თუმცა სამხედრო ანალიტიკოსები ამბობენ, რომ სახელმწიფო საიდუმლოების მიზეზით მის შესახებ არაფერია ცნობილი, შესაბამისად შეუძლებელია ითქვას, იგი მიღწევაა თუ იმედგაცრუება.
მოგეხსენებათ, საქართველოს თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა საფრანგეთთან ხელშეკრულება რამდენიმე დღის წინ გააფორმა. იგი პარიზის 51-ე სამხედრო-საჰაერო შოუსაც დაესწრო ლე ბურჟეს საავიაციო გამოფენის ფარგლებში და საფრანგეთ-საქართველოს სამხედრო კონტრაქტსაც მოაწერა ხელი.
(…)
„რეზონანსთან“ ინტერვიუში სამხედრო ექსპერტი ვახტანგ მაისია იმ პასუხგაუცემელ კითხვებზე საუბრობს, რომელიც საიდუმლო ხასიათის მქონე დოკუმენტმა გააჩინა.
ვახტანგ მაისაია: „ფაქტობრივად არაფერი ვიცით – რა იყიდეს, რომელი კომპანიისაგან იყიდეს. ვისთან დადეს ხელშეკრულება. საერთოდ არაფერი თქვეს. ფრანგულ მხარესთან გაფორმდა ეს დოკუმენტი თუ რომელიმე სხვა სახელმწიფოსთან. არც კი ვიცი, ეს ის დოკუმენტია თუ არა, რაზედაც ირაკლი ალასანია მუშაობდა. ამიტომ საუბარი მიჭირს. ტელევიზიით გადაცემულ ვიდეოკადრებში ფრანგული კი არა, ბრიტანული კომპანიის წარმოებული საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსი ჩანდა. თუ ის მართლაც ბრიტანულია, ჩემი ვერსია მართლდება – ფრანგებთან ეს საკთხი ბოლომდე მიყვანილი არ იყო და, როგორც ჩანს, ამდენა სკანდალის შემდეგ პარიზმა იარაღის მოყიდვაზე უარი გამოგვიცხადა.
მოკლედ, ჩვენ მხოლოდ ის ვიცით, რომ რაღაცას მოაწერეს ხელი და რას მოაწერეს კონკრეტულად, უცნობია – ხელშეკრულებაა ეს, მემორანდუმია თუ კონტრაქტი. ზოგადად, ეს დოკუმენტები თავიანთი ფორმის, მიზნებისა და არსის მიხედვით ერთმანეთისაგან სრულიად განსხვავდებიან და რომ ეთქვათ, რომელი სახისა გაფორმდა, ჩვენც გარკვეული წარმოდგენა შეგვექმნებოდა. არც დოკუმენტზე ხელმომწერი სუბიექტებია დადგენილი. არ ვიცით, რომ დოკუმენტი თავდაცვის სამინისტროებს შორის გაფორმდა თუ თავდაცვის სამინისტროსა და რომელირაც კომპანიას შორის. ამ ინფორმაციის ცოდნის გარეშე შეფასება ყავაზე მარჩიელობას ჰგავს.
- ანუ შეეძლოთ, რომ ცოტაოდენი ინფორმაცია მაინც გაემხილათ და ამით სახელმწიფო არ დაზარალდებოდა?
- ბუნებრივია, აქ არავითარი საიდუმლო არაა. სეიძლება ეს ინფომაცია თავად იმ კომპანიამ გაასაჯაროვოს, ვისგანაც იარაღის შეძენა მოხდება.
- ესე იგი, არ გამორიცხავთ, რომ ალასანიას მიერ დაწყებული საქმე რეალურად სხვაგვარად დასრულდა და ის დოკუმენტი, რომლის ხელმოწერასაც იგი აპირებდა, ხიდაშელის მიერ ხელმოწერილი დოკუმენტის იდენტური არ არის?
- შესაძლოა ასეც არის. ამას არ გამოვრიცხავ. კიდევ ერტხელ გავუსვამ ხაზს იმას, რომ ჩვენ არ გვაქვს ოთხი აუცილებელი ინფორმაცია: პირველი – არ ვიცით, რა ტიპის დოკუმენტი გაფორმდა – ხელშეკრულება, მემორანდუმი თუ კონტრაქტი; მეორე – არაა გარკვეული მონაწილე სუბიექტების ვინაობა, უცნობია შეიარაღების ტიპი და მესამე – არაა გარკვეული, ეს ირაკლი ალასანიას მიერ დაწყებული საერთაშორისო ბიზნესტრანსაქციის ლოგიკური დასასრულია თუ სხვა ტიპის დოკუმენტი. ამ კითხვებზე პასუხის გარეშე საუბარი ჩხიბაობაა.
- და მაინც, დეტალების არცოდნის მიუხედავად, შეგვიძლია თუ არა ვთქვათ, რომ ხელმოწერილი დოკუმენტი საქართველოს ტავდაცვისუნარიანობის დონეს აამაღლებს?
- თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ ჰაერსაწინააღმდეგო შეიარაღების მხრივ ძალიან ცუდი მდგომარეობა გვაქვს და ყველაფერს ნულიდან ვიწყებთ, მსგავსი ხელშეკრულება კონგოსთან და ზიმბაბვესთანაც რომ გაგვეფორმებინა, დამიჯერეთ, ისიც კარგი იქნებოდა. საქართველოში ამ კუთხით სრული ყამირია, განსაკუტრებით 2008 წლის რუსეთთან ომის შემდეგ. წინა ხელისუფლებამ ჰაერსაწინააღმდეგო თავდაცვის ჯარების სახეობაც კი სრულიად გააუქმა. ამიტომ ახლა, როგორც მინიმუმი, ჯარების ეს სახეობა მაინც აღდგება, რაც აუცილებელია. საქართველო მხოლოდ სახმელეთო ჯარების იმედად არ უნდა იყოს.
„საქართველო და მსოფლიო“, 17 -23 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ თამარ კიკნაძესთან: „საქართველოსა და რუსეთის უმაღლესი პირები არ არიან მზად უმაღლესი დონის შეხვედრისთვის“
13 ივლისის ღამეს ვერეს ხეობაში დატრიალებულმა უმძიმესმა ტრაგედიამ გასული კვირის ყველა პოლიტიკური მოვლენა გადაფარა. უყურადღებოდ დარჩა აზერბაიჯანის პრეზიდენტის სახლში საქართველოს პრემიერის - ღარიბაშვილისა და რუსეთის პრეზიდენტის - ვლადიმერ პუტინის ერთ მაგიდასთან გაბუტული ჯდომა. პოლიტოლოგების ნაწილმა თქვა, ოკუპანტს ხომ არ დაელაპარაკებოდაო, მეორე ნაწილმა კი - შანსი გაუშვა ხელიდანო… გასული კვირის მოვლენებზე კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი თამარ კიკნაძე გვესაუბრება.
გთავაზობთ ამონარიდს ინტერვიუდან:
(…)
- ქალბატონო თამარ, აზერბაიჯანში ოლიმპიადის გახსნის ცერემონიის შემდეგ აზერბაიჯანის პრეზიდენტ ილჰამ ალიევის სახლში წვეულება გაიმართა. ამ წვეულებაზე პრემიერი ღარიბაშვილიც იმყოფებოდა და რუსეთის პრეზიდენტი პუტინიც. ოთახში ისინი ერთმანეთს არ მიესალმნენ, უფრო მეტიც, ღარიბაშვილი ორი სკამის გამოტოვებით დაჯდა პუტინისგან. როგორ ფიქრობთ, ასეთ, ასე ვთქვათ, კამერულ გარემოში ღარიბაშვილს პუტინისთვის თუნდაც ორი სიტყვა არ უნდა ეთქვა? ბევრი ამბობს, ეს რომ გაეკეთებინა, ღარიბაშვილი ქვეყანაში ვეღარ დაბრუნდებოდაო…
- იცით, არსებობს პროტოკოლის სამსახური. ის წყვეტს, ვინ, სად და როგორ უნდა დაჯდეს. შესაბამისად, ალბათ, ღარიბაშვილსაც მიუთითეს, სად დამჯდარიყო. ბუნებრივია, ღარიბაშვილი ქვეყნის პრემიერმინისტრია და ზრუნავს თავის იმიჯზე; ის ფიქრობს, რა რეაქცია ექნება ერს. სამწუხაროდ, საქართველოში ანტირუსული ისტერიაა და პუტინის გვერდით დაჯდომა მაშინვე რომ გახდებოდა ჩვენი მასმედიის განსჯის საგანი, ღარიბაშვილმა, ალბათ, გაითვალისწინა.
- გაუშვა თუ არა ხელიდან პრემიერმა პუტინთან კომუნიკაციის შანსი?
- ასეთ შეხვედრაზე დიდი პრობლემები არ წყდება, ეს კომუნიკაციისა და განწყობის გამოხატვის საშუალებაა. ჩემი აზრით, საქართველოსა და რუსეთის უმაღლესი პირები არ არიან მზად უმაღლესი დონის შეხვედრისთვის. ეს შეხვედრა უნდა მომზადდეს. შემთხვევითი არ არის აბაშიძე-კარასინის შეხვედრების ფორმატის გაფართოებაზე საუბარი. ასეთი კომუნიკაცია კი, მიუხდავად ყველაფრისა, საჭიროა.
პუტინი ახლახან იტალიაში იმყოფებოდა და ამ ქვეყნის პრემიერსა და რომის პაპს შეხვდა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ევროკავშირის სახელმწიფოები ინდივიდუალურ რეჟიმში განაგრძობენ რუსეთის პრეზიდენტთან მოლაპარაკებებს. მართალია, ამერიკის ელჩი ვატიკანში ამ შეხვედრას დიდი აღფრთოვანებით არ შეხვედრია, მაგრამ შეხვედრა მაინც შედგა. ერთ-ერთმა ჟურნალისტმა იხუმრა კიდეც _ გვეგონა, რომის პაპს ინსტრუქციებს ღმერთი აძლევდა და არა ამერიკის ელჩიო…
რომის პაპი საკმაოდ გავლენიანი ფიგურაა, რაც განპირობებულია ვატიკანის ისტორიული წარსულით, უდიდესი ინფორმაციით, ფინანსური საშუალებებითა და სხვ. დღევანდელი პაპი იეზუიტია, თანაც არგენტინელი, მას ლათინური ამერიკის ქვეყნებში საკმაო გავლენა აქვს, ამიტომ ამ შეხვედრას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა.
„რეზონანსი“, 18 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: “სირიასა და ერაყში ჩვენი მოქალაქეების რიცხვი შემცირდა”
ეკატერინე ბასილაია
პანკისელი ახალგაზრდების 70% რადიკალური ისლამის იდეოლოგიასთან არის კავშირში – “რეზონანსთან” ვაჰაბიტურ-სალაფიტური იდეოლოგიის სახიფათო ზრდაზე საუბრობს სტრატეგიული კვლევების კავკასიური ცენტრის ხელმძღვანელი მამუკა არეშიძე.
14 ივნისს პანკისში სპეცოპერაციისას ტერორისტულ ორგანიზაცია “ისლამურ სახემწიფოსთან” კავშირში ეჭვმიტანილი 5 პირი დააკავეს, 4 დაკავებული მალევე გაათავისუფლეს, პატიმრობაში რჩება ორგანიზაციის “ვაინახები ადამიანის უფლებებისთვის” წევრი და სოფელ ჯოყოლოს ყოფილი იმამი აიუფ ბირჩაშვილი, რომელსაც ტერორიზმის ხელშეწყობა და აპრილში ორი მოსწავლე ბიჭის სირიაში ტერორისტების მხარეზე საბრძოლველად გაგზავნა ედება ბრალად. შსს-სვე ცნობით, ასევე ბორჩაშვილის დახმარებით ორ ახალგაზრდას უკვე აღებული ჰქონდა თურქეთში გასამგზავრებელი თვითმფრინავის ბილეთი და ისინი აეროპორტში დააკავეს.
“რეზონანსი”: დღეს პატიმრობაში ორგანიზატორობის ბრალდებით ერთი ადამიანი რჩება. შეიძლება ხეობაში მარტო ერთი ადამიანი კურირებდეს ასეთ საქმეს, მარტო ერთი ადამიანი რომ დააკავეს?
მამუკა არეშიძე: აიუფ ბორჩაშვილი და ყველა, ვინც პანკისში ჩატარებული სპეცოპერაციისას აიყვანეს, ვიცი, ვინც არიან, მაგრამ ჯერჯერობით ხელის დადება არავიზე არ მინდა და ვერაფერს ვიტყვი, სანამ გამოძიება არ დასრულდება. თუმცა რად უნდა იმას ლაპარაკი, რომ ხეობაში არიან ადამიანები, რომლებიც ორგანიზებას უკეთებდნენ როგორც ადგილობრივი ახალგაზრდების იდეოლოგიურ დამუშავებას, ისე მათთვის სამარშრუტო ხაზის შექმნას თურქეთში და იქიდან სირიაში გასასვლელად, როგორც ვალედან, ისე ბათუმიდან. რამდენადაც ვიცი, პანკისში ბორჩაშვილს სახლში მიუვარდა სირიაში საბრძოლველად წასული ერთ-ერთი ბიჭის მამა და შვილის უკან დაბრუნება მოსთხოვა.
ჩვენ ვუკიჟინებდით სამართლდამცველებს, რომ ამ მიმართულებით არაფერს აკეთებდნენ. ერთ-ერთი მთავარი კრიტიკოსი მეც ვიყავი, მაგრამ როდესაც ქართულენოვანი ისლამისტური საიტების დაბლოკვა დაიწყო, უკვე მივხვდი, რომ ამ მიმართულებით აქტიურობა ხორციელდებოდა. მეორეც – ძალიან დამაიმედებელი იყო, როდესაც მე და ამ საქმით დაკავებულმა ჩემმა მეგობრებმა ერთ დღეს აღმოვაჩინეთ, რომ სირიასა და ერაყში ჩვენი მოქალაქეების რიცხვი შემცირდა.
- საქართველოში დაბრუნდნენ?
- საერთო ჯამში 170 საქართველოს მოქალაქე იყო სირიასა და ერაყში საბრძოლველად წასული. არა მარტო პანკისიდან, ასევე აჭარიდან და ქვემო ქართლიდანაც. ეს რიცხვი ლამის განახევრდა.
ნუ დაგვავიწყდება ისიც, რომ სირიაში ჩვენი თანამემამულეები კი არიან, მაგრამ მათგან ნაწილს საქართველოს მოქალაქეობა უკვე არ აქვს. მათ შორის, ერთ-ერთი ცნობილი საველე მეთაური მუსლიმ მარგოშვილი, რომელიც პანკისის ხეობიდანაა, მაგრამ ის ამჟამად საქართველოს მოქალაქე არ არის, რუსეთის მოქალაქეა. ასეა სხვებიც, ზოგი ავსტრიის მოქალაქეა და ზოგი – ბელგიის.
- რატომღაც “ისლამურ სახელმწიფოზე” საუბრისას ძირითადად პანკისის თემაა აქტუალური, არადა საბრძოლველად აჭარიდან და ქვემო ქართლის აზერბაიჯანული თემიდანაც ბევრია წასული. რამდენად მწავეა ეს პრობლემა არ ორ რეგიონში?
- აჭარა თბილისიდან შედარებით შორსაა, ვიდრე პანკისი, თუმცა გარდაბანი აქვეა. ჟურნალისტები მაინც უფრო პანკისით ინტერესდებით, არადა რაც პანკისში ხდება, ის ხდება ქვემო ქართლშიც. უფრო მეტიც, მასშტაბი აქ უფრო დიდია, მაგრამ ცნობები არ არის და ამიტომ მხოლოდ პანკისზე ლაპარაკობენ. მაგალითად, ამ ერთი თვის წინ დადგინდა, რომ გარდაბნიდან ორი აზერბაიჯანელია დაღუპული. რამდენიმე ქალიც წავიდა, რასაც ამ რეგიონში ძალიან მწვავედ განიცდიან.
პანკისის ხეობაში 8 ათასი კაცი ცხოვრობს და შევჭამეთ ისინი, ქვემო ქართლში კი 400 ათასია და მათგან უკვე ძალიან ბევრია სალაფიტი. მართალია, ისეთი კრიტიკული რაოდენობა არ არის, ისე, როგორც აჭარაში, მაგრამ ძალიან ბევრია. როდესაც თბილისში, ფონიჭალაში სალაფიტურ მეჩეთს გიშენებენ, უნდა მიხვდე, რომ მდგომარეობა ზღვარზეა მისული.
თუმცა ობიექტური რეალობაა, რომ სულ მცირე ორი ცნობილი საველე მეთაური პანკისის ხეობიდანაა.
- აჭარიდან ან ქვემო ქართლიდან წასულ მებრძოლებში ცნობილი საველე მეთაურები არ არიან?
- თარხან ბათირაშვილისა და მუსლიმ მარგოშვილივით – არა.
- ქალები რატომ მიდიან, მათ რა ფუნქცია აქვთ?
- ეს ძალიან ფაქიზი თემაა. ძირითადად, შესაბამისი იდეოლოგიური დამუშავების შემდეგ მიდიან იმისთვის, რომ ჯიჰადისთვის მებრძოლებს მეუღლეობა გაუწიონ. ამ იდეოლოგიაში არსებობს დოქტრინა, რომ ჯიჰადის მებრძოლს უერთგულესი მეუღლე უნდა ჰყავდეს, რომელიც მის ოჯახს მოუვლის. მეომრის სიკვდილის შემდეგ მისი მეუღლე სხვა მებრძოლს მიჰყვება ცოლად.
- ერთი თვის წინათ ორი ეთნიკური აზერბაიჯანელი ქალბატონის გამგზავრებაზე იყო საუბარი და ორივეს ქმარ-შვილი ჰყავდა.
- შარიათის მიხედვით, თუკი მუსლიმი ისლამისთვის არ იბრძვის, ის მუსლიმად არ ითვლება და ქალი ვალდებული არ არის ასეთ მამაკაცთან ოჯახური ცხოვრება გააგრძელოს. სამუშაოს სთავაზობენ.
- როგორ ხდება გადაბირება?
- რელიგიურ-ჰუმანიტარული ორგანიზაციები ჰქვიათ და ძირითადად ისინი მუშაობენ ამ მიმართულებით. ძირთადად, არაბული.
- რამდენად სახიფათოა ქვეყნისთვის პანკისში ჩატარებული სპეცოპერაციები, მით უმეტეს ვიცით, რომ ბათირაშვილის ბიძაშვილიც იყო დროებით აყვანილი…
- რაც უფრო აქტიურად ებრძვის ხელისუფლება ასეთი ტიპის სენს და ჩანასახშივე სპობს, მით უფრო ნაკლებია საფრთხე. თუმცა თუკი “ისლამური ხალიფატის” ამოცანები შეიცვალა, კავკასია სერიოზული საფრთხის წინაშე დადგება. ხალიფატის გაფართოების შემდგომი ეტაპი შუა აზიასა და კაავკასიაზე დარტყმას გულისხმობს.
- პანკისელ ახალგაზრდებში რამდენად ძლიერია ვაჰაბიტური იდეოლოგია?
- ჯერ ერთი, ისინი თავს ეძახიან სალაფიტებს – ანუ ისლამისთვის მებრძოლებს და პანკისელი ახალგაზრდების 70% ამ იდეოლოგიასთან არის კავშირში. პანკისელები პრაქტიკულად უსაქმოდ არიან. ჭიდაობის დარბაზიც კი ძლივს დაასრულეს. ჩემი თხოვნააა და რამდენი ხანია ვიბრძვი, რომ პანკისში კულტურისა და სპორტის დიდი ცენტრი გაიხსნას. ახალგაზრდების ენერგიაა დასახარჯი. უსაქმოდ და ნაკლები განათლების მქონე ახალგაზრდის იდეოლოგიური დამუშავების ძალიან დახვეწილ მეთოდებს ფლობს “ხალიფატის” შესაბამისი სამსახურები. ასეთი მდგომარეობაა აჭარაშიც. უბრალოდ, აჭარაში ბევრად მეტი ადამიანისთვისაა მიუღებელი რადიკალური ისლამი.
- პანკისელ ახალგაზრდებში ბათირაშვილი რომანტიზებულია?
- რა თქმა უნდა და ამის საფუძველიც არსებობს. წარმოგიდგენიათ, ერთი პატარა კუთხის შვილი, პატარა ტომის შვილი, 29 წლის ახალგაზრდა უცებ ამხელა არმიის სარდალი ხდება.
- პანკისელები მუდმივად იმას ამტკიცებენ, რომ სირიაში ფულის გამო არ მიდიან, იდეოლოგიაა მთავარი, თუმცა სირიაში საბრძოლველად წასულთა სახლები აშენდა და ფინანსური შემოსავალი მათ ოჯახებს დაეტყოთ. გამოდის, იდეოლოგია არ ყოფილა მოტივაცია?
- საწყის ეტაპზე შიშველი იდეოლოგია იყო. მას შემდეგ, რაც ერაყში გაჩაღდა “ისლამური ხალიფატის” მოქმედება, ძალიან დიდი ფული შემოვიდა, იქაური ჭაბურღილების უკანონო ექსპლუატაციით, ბანკებიდან ნაძარცვი ფულით, ამას ემატება დონორების ფული. დიდი ფული ტრიალებს. დღეს უკვე დაღუპული ძმების, აჩიშვილების დედა 2013 წელს რომ ჩავიდა სირიაში, 100 დოლარი არ ჰქონდათ დედის უკან გამოსაშვებად. ახლა ვითარება შეიცვალა. ვინც პანკისიდან დაიღუპა, მათ მართლა ეხმარებიან და კარგი სახლები აქვთ.
