„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ დავით უსუფაშვილთან: „ოცნებამ” გვითხრა, უპარტიოები გვჭირდებით, პარტიულები – არაო“ // „წინასაარჩევნოდ მეც წამომიყენეს პირობა – რესპუბლიკური პარტიის დატოვება და “ქართულ ოცნებასთან” თანამშრომლობა!”
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ გიგლა აგულაშვილთან: „არაადეკვატური ის იქნებოდა, რესპუბლიკელები ჩემს გადაწყვეტილებას მისალმებო-დნენ” // „ქართულ ოცნებაში“ გაცილებით ნაყოფიერი და პირნათელი შემიძლია ვიყო ერისა და ბერის წინაშე“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „თავმოკვეთილი თურქი ჯარისკაცი სიმბოლოა – კატასტროფამდე ერთი ნაბიჯია!“ // „მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოს ამ პროცესებში ჰქონდეს ტაქტიკური, მაგრამ თავშეკავებული პოზიცია“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: „ზურაბ პატარაძე აჭარისთვის არჩილ ხაბაძე-2 იქნება”
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ ზურაბ პატარიძესთან: „ბათუმელობასა და აჭარლობაში დუმბაძე ვერ გამეჯიბრება“
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ დავით ლორთქიფანიძესთან: „დავით კოღუაშვილი პარტიულ სიაში არ იქნება“ // „ერთი პროცენტითაც არ ვუშვებ იმას, რომ არ დამასახელებენ…“
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ ირაკლი კობახიძესთან: “ოცნება” დღეს 11 მაჟორიტარს დაასახელებს“
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ ზაზა ფირალიშვილთან: „სიის ოცეულში ვიყავი, საკმაოდ პრესტიჟული ადგილიც მეკავა, მაგრამ…“
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „არ შეიძლება პარლამენტი კვალიფიკაციის ასამაღლებელ კურსებად ვაქციოთ”
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: რუსეთი სამხრ.კავკასიაში მოსალოდნელი არეულობისათვის ემზადება (ქართველ ექსპერტთა კომენტარები)
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: როგორი პოლიტიკა უნდა გაატაროს საქართველომ აშშ-სა და თურქეთს შორის ურთიერთობის დაძაბვასთან დაკავშირებით?
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „რეჯებ ერდოღანთან ერთად საქართველოც გადარჩა“ // „რუსეთსა და თურქეთს დაშლა ემუქრება
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნოდარ ნათაძესთან: „საქართველოში სამოქალაქო ომის საფრთხე არსებობს“ // „ქართული ოცნების“ ახალ სახეებზე გამეცინა – მე მგონი ამ პარტიაში უნივერსიტეტი მარტო 15 კაცს აქვს დამთავრებული“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ შალვა ხაჭაპურიძესთან: „თუ ხელისუფლებას ჰგონია, რომ სასამართლოს მართავს, ძალიან ცდება“
——————-
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ დავით უსუფაშვილთან: „ოცნებამ” გვითხრა, უპარტიოები გვჭირდებით, პარტიულები – არაო“ // „წინასაარჩევნოდ მეც წამომიყენეს პირობა – რესპუბლიკური პარტიის დატოვება და “ქართულ ოცნებასთან” თანამშრომლობა!” // „ჩემთვის გაუგებარი იყო, რესპუბლიკელები, რომლებიც წლების განმავლობაში იყვნენ პრინციპების ერთგული, რატომ უნდა დამეტოვებინა?
რუსუდან შელია
შესთავაზა თუ არა პრემიერმა მომავალი პარლამენტის თავმჯდომარეობა, რატომ არ დათანხმდა “ქართულ ოცნებაში” გაწევრებას და რა საფრთხეების წინაშე დგას საქართველო თურქეთში სამხედრო გადატრიალების მცდელობის შემდეგ? ამ კითხვებს პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილი ექსკლუზიურად პასუხობს:
- მართალია, თურქეთში სამხედრო გადატრიალების მცდელობა წარუმატებელი აღმოჩნდა, მაგრამ პროცესი ჯერ არ დასრულებულა. მეტიც, ვფიქრობ, პოლიტიკური შედეგი გრძელვადიანი იქნება. უშიშროების საბჭოს სხდომაზე ყველაფერი ავწონ-დავწონეთ. ამ თვალსაზრისით დღეს საქართველოში დესტაბილიზაციის საფრთხე არ არსებობს. ფაქტია, რომ რეგიონში პოლიტიკური ვითარება გამწვავდება, თუმცა, იმედი მაქვს, მიმდინარე მოვლენები თურქეთის დემოკრატიულ ინსტიტუტებს გააძლიერებს.
- თურქეთის მოვლენებს ნიცის ტერაქტი უძღოდა… დღეს ხელისუფლებას აქვს მექანიზმი, რომ მოქალაქეებმა საქართველოში თავი უსაფრთხოდ იგრძნონ?
- სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, არ არსებობს საფუძველი, რომ ტერორიზმის ტალღა საქართველოსაც მოადგება. თუმცა, სათანადო უწყებები მაინც გაძლიერებულად მუშაობენ. თურქეთის მოვლენების პარალელურად, ჩვენი მზერა ჩრდილოეთისკენაც არის მიპყრობილი – აგრესორი ქვეყანა მღვრიე წყალში თევზის დაჭერას ყოველთვის ცდილობს. მით უმეტეს, რუსეთის თავდაცვის მინისტრისგანაც გავიგონეთ, ტერორიზმის ტალღა სამხრეთ კავკასიასაც მოადგებაო. არადამაჯერებელი ვიქნები, რომ ვთქვა, საბჭოზე ამ საკითხზეც არ გვიმსჯელია-მეთქი. მიმდინარე ოკუპაცია და რუსეთის დაუსრულებელი გეგმები მიგვანიშნებს, რომ განსაკუთრებული სიფხიზლე გვმართებს.
- რაც შეეხება შიდაპოლიტიკურ პროცესებს… მთავრობა ორპარტიული აღარ არის, რესპუბლიკელებმა მინისტრთა კაბინეტი დატოვეს, გიგლა აგულაშვილმა კი წინასაარჩევნოდ თქვენს გუნდში ყოფნას “ქართული ოცნება” არჩია. მისი გადაწყვეტილება პარტიისთვის როდის გახდა ცნობილი?
- პარტიიდან გიგლა აგულაშვილის შესაძლო წასვლაზე ინფორმაციის გავრცელებამდე ექვსი დღით ადრე ვისაუბრეთ. ვფიქრობ, მან არასწორი გადაწყვეტილება მიიღო, მაგრამ იმედი მაქვს, როგორი კარგი რესპუბლიკელი მინისტრიც გახლდათ, ისეთი კარგი იქნება “ქართული ოცნების” რიგებშიც. დანარჩენს დრო გვიჩვენებს.
- გიგლა აგულაშვილთან არ გისაუბრიათ? რის სანაცვლოდ მიიღო მან გადაწყვეტილება, ან თუ მოითხოვა “ქართული ოცნებისგან” გარანტიები მთავრობაში მინისტრად დარჩენის შესახებ?
- ამ საკითხზე არ გვისაუბრია, თუმცა გიგლა არც საჯარო სამსახურში და არც პოლიტიკაში ახალბედა არ გახლავთ, ამიტომ, არ მგონია, მისი გადაწყვეტილება მხოლოდ აგვისტომდე დარჩენას უკავშირდებოდეს. არჩევნებში რესპუბლიკელებისა და “ქართული ოცნების” წარმატების შემთხვევაში არ გამოვრიცხავ, საქმის კეთება ერთად განვაგრძოთ, თუმცა წინასაარჩევნოდ მეც წამომიყენეს პირობა – რესპუბლიკური პარტიის დატოვება და “ქართულ ოცნებასთან” თანამშრომლობა, რაც ჩემთვის მიუღებელი იყო. პოლიტიკაში კონკურენცია აუცილებელია – სხვას უნდა აჯობო და ასე წახვიდე წინ, “ქართული ოცნება” კი ამბობს, ერთი კარგი პარტია გავაკეთოთ და ქვეყანა წინ წავიყვანოთო. ეს უფრო პოსტსაბჭოური პროცესია, რაც სახარბიელო შედეგს არ მოიტანს. ამაში დარწმუნდა როგორც “ნაციონალური მოძრაობა”, ისე – “მოქალაქეთა კავშირი” და “მრგვალი მაგიდა”.
- “ქართული ოცნებაც” წინამორბედების გზას დაადგა?
- არ ვამბობ, რომ “ქართული ოცნებისგან” იგივე საფრთხე გველოდება, რაც წინა მმართველი პარტიებისგან, მაგრამ პოლიტიკისადმი ასეთი დამოკიდებულება მიზანშეუწონელია…
- აღნიშნეთ, რომ თანამშრომლობის მთავარ პირობად “ქართულ ოცნებაში” გაწევრება შემოგთავაზეს. ამას ულტიმატუმის ფორმა ჰქონდა?
- ულტიმატუმი არა, ეს იყო მსჯელობაში სიცხადის შეტანისას გამოთქმული წინადადებები. არც ერთ ეტაპზე ჩემსა და კვირიკაშვილს ან რომელიმე რესპუბლიკელ მინისტრსა და კვირიკაშვილს შორის ურთიერთობა ოდნავაც არ დაძაბულა.
ქრონოლოგიურად მივყვეთ: არჩევნებში ცალ-ცალკე მონაწილეობის გადაწყვეტილება მივიღეთ, როდესაც ერთი მხრივ, პრემიერისგან პარტნიორობის წინადადება არსებობდა, მეორე მხრივ – “ქართული ოცნებიდან” რესპუბლიკელების წინააღმდეგ ნიაღვარი მოედინებოდა, რაც მოგვიანებით სამართალდამცავი სისტემის მოქმედებაზეც აისახა. სწორედ მაშინ მივხვდით, რომ ურთიერთობა შეუძლებელი იყო. თუმცა 27 მარტს ჩვენ არ გვითქვამს, რომ თანამდებობებიდან მივდივართ – ჩვენი მინისტრები რჩებოდნენ თანამდებობაზე, რადგან ივლისამდე სახელმწიფოებრივად მნიშვნელოვანი საკითხები უნდა გადაგვეწყვიტა. მე ჩართული ვიყავი ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეის ორგანიზებაში, ხიდაშელი – ერთობლივ წვრთნებსა და ვარშავის სამიტში. მივიღე წინადადება, იქნებ რესპუბლიკელმა მინისტრებმა დატოვონ პარტია და ამის შემდეგ დარჩნენ თანამდებობებზეო. ვთქვი, რომ ეს შეუძლებელია. ანუ “ოცნებამ” გვითხრა, უპარტიოები გვჭირდებით, პარტიულები – არაო. ყველაფერი გასაგები იყო – ჩემი საბოლოო პასუხი გახლდათ, რომ მინისტრები გადაბარებას დაასრულებენ და ორ-სამ დღეში გადადგებიან.
- თინა ხიდაშელის პრემიერთან შეუთანხმებელი ბრძანებაც ხომ არ გახდა ამ წინადადების ინდიკატორი? იქნებ მმართველ პარტიას ჰქონდა განცდა, რომ რესპუბლიკელები მინისტრის პორტფელს წინასაარჩევნოდ პარტიული ინტერესებისთვის გამოიყენებდით?
- ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ხიდაშელის ბრძანებას არანაირი როლი არ უთამაშია. უბრალოდ, ჩემთვის გაუგებარი იყო, რესპუბლიკელები, რომლებიც წლების განმავლობაში იყვნენ პრინციპების ერთგული, რატომ უნდა დამეტოვებინა? ცუდ საქმეს აკეთებენ და შეიცვალნენ? ვიღაცები ამბობენ, ხალხს რესპუბლიკელები არ მოსწონს, უსუფაშვილი მოსწონთო. ყველას, ვინც ასე ფიქრობს, კიდევ ერთხელ ვეტყვი – ციდან არ ჩამოვვარდნილვარ, მშობლებმა მშობეს, როგორც ადამიანი, რესპუბლიკურმა პარტიამ კი საზოგადოებრივ ფიგურად და პოლიტიკოსად მაქცია. ჩვენი პარტია ყოველთვის რთულ გზას გადის, მაგრამ ვერასოდეს შევეგუებით, მაგალითად, დისკრიმინაციას. ქართული სიამაყე სხვის მიმართ ზევიდან გადმოხედვაში არ უნდა გადაიზარდოს. ჩვენი სიძლიერე და კულტურული ფესვები ზუსტად იმას უნდა გვკარნახობდეს, რომ სხვის აზრსაც პატივი ვცეთ.
- “ქართული ოცნების” რამდენიმე წევრი კი რესპუბლიკელებს სწორედ ასეთ ქედმაღლურ დამოკიდებულებაში გდებდათ ბრალს...
- თუ რესპუბლიკელების მხრიდან ქედმაღლობა იყო, ეს სწორი არ გახლდათ. არა მგონია, ასეთი შემთხვევა ბევრი ყოფილიყო, მაგრამ მეორე მხრიდან რა იყო, ამაზე საუბარი შორს წაგვიყვანს…
- რესპუბლიკური პარტიის პირველი ნომერი ხართ, თუმცა პარტიამ ჯერ კიდევ ვერ შეძლო წინასაარჩევნოდ საკუთარი ნიშის გამოკვეთა – მკვეთრად ოპოზიციური პარტია იქნებით თუ “ქართული ოცნების” კრიტიკულ შეფასებებს ისევ მოერიდებით?
- რას ნიშნავს მოვერიდო, ესე იგი, საკუთარი თავის მტერი ვარ?! ამომრჩეველთან ხმის მოსაპოვებლად მივდივარ, ამიტომ არავის კრიტიკას არ მოვერიდები. საარჩევნო კამპანიის დროს თითოეული ამომრჩევლისთვის ოპოზიციაშიც ვიქნები და პოლიტიკურ ბრძოლაშიც. არჩევნების შემდეგ კი შევხედავთ, ვინ სად დავდგებით.
- ეს ნიშნავს, რომ რესპუბლიკელები უახლოეს მომავალში საპარლამენტო უმრავლესობასაც დატოვებთ?
- უმრავლესობის დატოვება ნიშნავს, რომ ზვიად კვაჭანტირაძესა და დავით ბაქრაძეს სამ-სამკაციანი აპარატი არ ეყოლებათ. სხვა შედეგს ეს ნაბიჯი არ მოგვცემს – თუ უმრავლესობა დაშლილია, უმცირესობაც არ არსებობს.
- რაც შეეხება “ქართულ ოცნებასთან“ არჩევნების შემდგომ თანამშრომლობას, ორი ვერსია არსებობს: ერთის მიხედვით, პრემიერისგან საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარეობის შეთავაზება მიიღეთ, მეორე ვერსიის მიხედვით კი, თუ მომავალი მოწვევის პარლამენტში მოხვდებით, შესაძლოა, პარლამენტის თავმჯდომარეობა ისევ თქვენ შემოგთავაზონ...
- როდესაც საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებამდე ვსაუბრობდით, ითქვა ისიც, რომ პარტნიორობა რაღაცაში გადაიზრდებოდა. რაც შეეხება საკონსტიტუციო სასამართლოს, დიახ, ამ საკითხზე ვფიქრობ, ეს ჩემი ინტერესის სფეროა, ამიტომ არ გამოვრიცხავ, ჩემს პროფესიულ საქმიანობას დავუბრუნდე საკონსტიტუციო სასამართლოში, თუმცა ეს მხოლოდ 15-20 წლის შემდეგ წარმომიდგენია.
- დაბოლოს – რესპუბლიკელების პრინციპულობაზე დიდხანს ისაუბრეთ, თუმცა ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეაზე გიგი წერეთლის კანდიდატურის წინააღმდეგ “ქართული ოცნების” პოზიციას სამარცხვინო უწოდეთ, მეორე დღეს კი თვითონ არ მიეცით ხმა ქართველ კანდიდატს. რატომ?
- ჩემი შეფასება არ გულისხმობდა, რატომ არ უჭერთ მხარს გიგი წერეთლის კანდიდატურას-მეთქი. ვთქვი, ისე არაკვალიფიციურად აწარმოებთ წერეთლის საწინააღმდეგო კამპანიას, სამარცხვინოა-მეთქი. “ქართული ოცნება” მოქმედებდა ისე, თითქოს წერეთლის კანდიდატურას ჭიათურის მაჟორიტარად ამარცხებდა. მათ დაავიწყდათ, რომ 56 ქვეყნის სამას წარმომადგენელს შორის მხოლოდ სამი ქართველი ვიყავით, ვინც კენჭისყრაში მონაწილეობდა – მე, თედო ჯაფარიძე და თვითონ გიგი წერეთელი. თუ ეს კამპანია ჩვენზე იყო გათვლილი, არასერიოზულია, თუ დანარჩენ 297 კაცს ელაპარაკებოდნენ, სხვა სტილი უნდა შეერჩიათ და სხვა არგუმენტი მოეყვანათ.
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ გიგლა აგულაშვილთან: „არაადეკვატური ის იქნებოდა, რესპუბლიკელები ჩემს გადაწყვეტილებას მისალმებოდნენ” // „“ქართულ ოცნებაში” გაცილებით ნაყოფიერი და პირნათელი შემიძლია ვიყო ერისა და ბერის წინაშე“
რუსუდან შელია
გარემოს დაცვის მინისტრმა რესპუბლიკური პარტია დატოვა და წინასაარჩევნოდ “ქართული ოცნების” რიგებში გადაინაცვლა. ყოფილ თანაგუნდელებს არც დაუმალავთ, რომ აგულაშვილის გადაწყვეტილება მათთვისაც მოულოდნელი იყო. ვინ შესთავაზა პარტიის შეცვლა და ჩაერთვება თუ არა წინასაარჩევნო კამპანიაში ამჯერად “ქართული ოცნებიდან”, “კვირის პალიტრის” კითხვებს გარემოსა და ბუნებრივი რესურსების დაცვის მინისტრი გიგლა აგულაშვილი უპასუხებს:
- გადაწყვეტილება პრემიერსა და იმ პირებთან კონსულტაციების შემდეგ მივიღე, ვის აზრსაც პატივს ვცემ და ანგარიშს ვუწევ. ეს არ იყო ცალსახა, დაუფიქრებელი და მყისიერი პროცესი. ბუნებრივია, საბოლოოდ ყველა არგუმენტი და კონტრარგუმენტი შევაჯერე და ნაბიჯიც ამის შემდეგ გადავდგი.
- თუმცა ყოფილი თანაგუნდელების თქმით, მათთვის პარტიიდან თქვენი წასვლა მოულოდნელი იყო. მეტიც, პაატა ზაქარეიშვილის განცხადებით, რესპუბლიკელები თანამდებობაზე დარჩენას არჩევნებამდე გეგმავდნენ...
- ასეთ გადაწყვეტილებას ყოველთვის ახლავს მოულოდნელობის ეფექტი. მსგავს სიტუაციებში, როგორც წესი, ადამიანები არ უშვებენ ან არ სურთ დაუშვან, რომ რადიკალურ ცვლილებებამდე ერთი ნაბიჯია დარჩენილი და ვინმე გადადგამს მას. საჯაროდ არ ვლაპარაკობ ამ გადაწყვეტილების დეტალებზე, პრეისტორიაზე, მაგრამ იგი ნამდვილად არ იყო მოულოდნელი.
- რესპუბლიკელები თქვენს გადაწყვეტილებას შეცდომად თვლიან. თავად როგორ აფასებთ არჩევნების წინ პარტიის შეცვლას?
- ეს შეფასება ლოგიკურია. გაუგებარი და არაადეკვატური ის იქნებოდა, ჩემს გადაწყვეტილებას მისალმებოდნენ. მინდა აღვნიშნო, რომ მიუხედავად წინააღმდეგობისა, ჩვენ შევინარჩუნეთ პატივისცემა განსხვავებული აზრისადმი. როგორი ბანალურიც უნდა ჩანდეს ეს წინადადება, ვფიქრობ, “ქართულ ოცნებაში” გაცილებით ნაყოფიერი და პირნათელი შემიძლია ვიყო ერისა და ბერის წინაშე.
- იქნებით თუ არა “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიაში, ან რა ტიპის გარანტია მიიღეთ მმართველი პარტიისგან?
- “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიაში არ ვიქნები და არც მაჟორიტარულ ოლქში ვიყრი კენჭს. რაც შეეხება გარანტიას, როგორ წარმოგიდგენიათ, რა ფორმით უნდა მიმეღო იგი? არ მიმიცია საკუთარი თავისთვის უფლება, მელაპარაკა შეღავათებსა და უპირატესობებზე, არავინ შემიბოჭავს ულტიმატუმით ან პირობის დადებით. საქმის კარგად კეთების გარდა, გარანტია არ არსებობს.
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: „თავმოკვეთილი თურქი ჯარისკაცი სიმბოლოა – კატასტროფამდე ერთი ნაბიჯია!“ // „მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოს ამ პროცესებში ჰქონდეს ტაქტიკური, მაგრამ თავშეკავებული პოზიცია“
ნათია დოლიძე
(შემოკლებით)
ჩვენს სამეზობლოსა თუ ქვეყანაში განვითარებულ მოვლენებზე ექსპერტი სოსო ცისკარიშვილი გვესაუბრება:
- სამწუხარო პროცესები განვითარდა თურქეთში, რაც ყველაზე ტრაგიკულია, დაიღუპნენ ადამიანები. ამგვარი ძალადობრივი მოქმედებები საფრთხეს წარმოადგენს არა მხოლოდ ერთი რომელიმე ქვეყნისთვის, არამედ მთელი რეგიონისთვისაც. ამიტომაც ვნახეთ რეგიონის ქვეყნების მყისიერი რეაქცია და საფრთხეების პრევენციისთვის გადადგმული ნაბიჯები. ჩვენთვის თურქეთის სტაბილურობა მნიშვნელოვანია ორმაგად, რადგან ეს ქვეყანა არა მხოლოდ ჩვენი მეზობელი, არამედ სტრატეგიული პარტნიორიც არის. მომხდარის თაობაზე ბევრი ვარაუდი გამოითქვა, არაერთი ვერსია გავრცელდა, თუმცა დანამდვილებით, ჯერჯერობით, ჭირს სრულფასოვანი ანალიზის გაკეთება, მით უფრო, რომ თურქეთში პროცესები ჯერ არ დასრულებულა. ფაქტია, რომ უამისოდაც თურქეთს არ აკლდა შფოთი. ბოლო თვეების განმავლობაში განსაკუთრებით დაძაბული იყო ვითარება. დღეს საქართველოს რაც შეუძლია, ის არის, რომ თურქეთის მოსახლეობას გამოუცხადოს სრული მხარდაჭერა, რომ როგორმე სიმშვიდემ დაისადგუროს ამ ქვეყანაში, რადგან არეულობა თურქეთში დიდი საფრთხეა ჩვენთვისაც. გადატრიალების მოსურნეთა ზუსტი მიზნები მკაფიოდ არ ჩანს, ძნელია იმის ვარაუდიც, თურქი საზოგადოების თუ სამხედრო მმართველობის რა ნაწილია ამბოხებაში ჩართული. შეიძლება, ვივარაუდოთ, რომ ეს გამოძახილია ერდოღანის პოლიტიკისა და იმ რეპრესიების, რაც მისი ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ თავს დაატყდათ სამხედროებს, რომლებიც ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში მნიშვნელოვან როლს თამაშობდნენ.
სავარაუდოდ, რევანშის სურვილი კარგა ხანია მწიფდებოდა და, შესაძლოა, დღეს სწორედ ამ სურვილმა იფეთქა. თუმცა ანალიტიკოსები სხვა სცენარებზეც ლაპარაკობენ, მაგრამ დაბეჯითებით რაიმეს თქმა ძნელია. ცნობილია, რომ ერდოღანის მმართველობა მაინცდამაინც არ მოსწონთ თურქეთში და საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი მის პოლიტიკას უპირისპირდება. შესაძლოა, სწორედ ესეც გამხდარიყო სამხედროებისთვის ამგვარი გადაწყვეტილების მიღების მიზეზი.
ნუ გამოვრიცხავთ ნურც იმას, რომ შეუმდგარი ამბოხება წახალისებული იყოს თურქეთის ფარგლებს გარედანაც. მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოს ამ პროცესებში ჰქონდეს ტაქტიკური, მაგრამ თავშეკავებული პოზიცია, ისეთი, რომ თურქულ-ქართულ ურთიერთობაში ბზარი არ გაჩნდეს. როცა გარშემო ასეთი უბედურება ხდება, საქართველოს ხელისუფლებას განსაკუთრებული სიფრთხილე მართებს.
(…)
- ბრძანეთ, რომ ერდოღანის მმართველობა მაინცდამაინც არ მოსწონთ თურქეთში და ბევრი ოპონენტიც ჰყავს. ფაქტია ისიც, რომ მმართველობის პირველ წლებში გატარებული რეფორმების შემდეგ მისი რეიტინგი ეცემა, თუმცა ძალაუფლების დათმობა არ სურს. მიუხედავად ნეგატიური განწყობებისა, ვნახეთ, რომ მისი მიმართვის შემდეგ უამრავი ადამიანი გავიდა ქუჩაში და, ფაქტობრივად, შიშველი ხელებით დაუპირისპირდა ამბოხებულებს. რითი აიხსნება ეს და რამდენად საფუძვლიანია ეჭვი, რომ შესაძლოა, ერდოღანს გადატრიალების მცდელობის პროვოცირება აწყობდეს კიდეც ავტორიტარული მმართველობის დასამყარებლად?
- გამიჭირდება ამ კითხვაზე პასუხი, რადგან მომხდარში ჯერ კიდევ ბევრი რამაა ბუნდოვანი, ცოტა დრო უნდა გავიდეს, ვითარება დაწყნარდეს და ანალიზი ამის მერე გაკეთდეს. ერდოღანის მმართველობაში ავტორიტარიზმის ნიშნები აქამდეც მრავლად იყო, მაინც ძალიან საეჭვო მგონია, ამგვარი რამ დაეგეგმა, ეს ძალიან სარისკო ნაბიჯი იქნებოდა. რაც შეეხება სამოქალაქო აქტიურობას, აშკარაა, რომ თურქი ხალხი ძალიან შეწუხებულია ბოლოდროინდელი მოვლენებით და დესტაბილიზაციის საფრთხე იმდენად აშფოთებს, რომ მზად არის, დაუპირისპირდეს არეულობის ყოველგვარ მცდელობას. ჩემი აზრით, მათი ქუჩაში გასვლა სწორედ სიმშვიდის სურვილით იყო ნაკარნახები, თუმცა ძნელად წარმოსადგენია, მომხდარის შემდეგ სიმშვიდის დამყარება ძალისმიერი ხერხების გამოყენების გარეშე შესაძლებელი იყოს… ჩვენ ვნახეთ ვიდეოფირი, თუ რა სისასტიკით უსწორდებოდნენ რიგითი მოქალაქეები მეამბოხე ჯარისკაცებს, რაც ძალიან სამწუხარო და ტრაგიკული გამოვლენა იყო ემოციებისა და ეს ვერაფრით ჩაითვლება სახელმწიფოებრივი სიმტკიცის მაჩვენებლად. ვნახეთ, რომ დანებებულ ჯარისკაცს ბოსფორის ხიდთან თავი როგორ მოჰკვეთეს. ბოსფორის ხიდთან თავმოკვეთილი თურქი ჯარისკაცი სიმბოლოა – კატასტროფამდე ერთი ნაბიჯია. შესაძლოა, თურქეთში სიკვდილით დასჯა აღადგინონ, რაც ასევე მცდარი ნაბიჯი იქნება. მოგეხსენებათ, მართლმსაჯულების აქსიომაა, რომ ახალმიღებულ კანონებს უკუქმედების ძალა არა აქვს და თუ ამ აქსიომას დაარღვევენ, ვფიქრობ, ამით მნიშვნელოვნად დაზარალდება თურქეთი.
(…)
- გასულ კვირას “ქართულმა ოცნებამ” დეპუტატობის 15 კანდიდატი გააცნო საზოგადოებას. თქვენი აზრით, პოლიტიკაში გამოუცდელი პირებისგან არსებით ცვლილებებს უნდა ველოდოთ?
- ჩემთვის ცოტა უცნაურია მხოლოდ 15 კაცზე დამყარებული ეს აჟიოტაჟი იმ პოლიტიკური ძალის მხრიდან, რომლის დამფუძნებელიც აცხადებს, რომ არჩევნების გამარჯვების შემდეგ 95 მანდატი უნდა მოიპოვოს. თუმცა, იმავდროულად, ნამდვილად მისასალმებელია გაახალგაზრდავება იმ შემადგენლობისა, რომელსაც მაინცდამაინც დიდ კომფორტს ვერ უქმნიდა ასაკოვანი პარლამენტარების ნაწილი. რჩება შთაბეჭდილება, რომ ამ სიის შემქმნელს რაღაც კომპლექსი აქვს საზღვარგარეთ განათლების ვერმიღების გამო, თუმცა ეს დასავლური დიპლომები მხოლოდ პოზიტიურად აფასებს კანდიდატებს. ანალიზისთვის კარგი იქნებოდა, გვცოდნოდა, ვინ არის რეკომენდატორი ამ ახალგაზრდებისა, თუმცა მათში არის რამდენიმე ადამიანი, რომელიც მეტ-ნაკლებად ცნობილია საზოგადოებისთვის. ვფიქრობ, არანაირი კითხვა არ ჩნდება ქალბატონი ჩუგოშვილის თაობაზე, მან ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციიდან თავი დაგვამახსოვრა როგორც კომპეტენტურმა და პრინციპულმა პროფესიონალმა. ასევე ჩემთვის და, ალბათ, ყველასთვის მისაღებია მარიამ ჯაშის კანდიდატურა, ძალიან კარგ შთაბეჭდილებას ტოვებს შინაგან საქმეთა მინისტრი არჩილ თალაკვაძეც, მაგრამ, რასაკვირველია, უკეთესი იქნებოდა, გვცნობოდა სამთო ბიზნესის წარმომადგენლის რეკომენდატორის ვინაობა და ის დამსახურება, რისთვისაც გამოარჩიეს სხვა ახალგაზრდებისგან. ბევრი მათ გამოუცდელობაზე ლაპარაკობს, თუმცა ახალი სახე თავისთავად მიგვანიშნებს იმაზე, რომ დიდი გამოცდილება პოლიტიკურ სივრცეში ვერ ექნება. როდის დაუშვებენ შეცდომას, ამაზე წინმსწრებად ლაპარაკი უადგილო მგონია. ამ ახალგაზრდებს აქვთ შესაძლებლობა, კარგ პოლიტიკოსებად ჩამოყალიბდნენ. კარგი იქნება, მალევე გავიგოთ იმ დანარჩენი 80 პირის გვარ-სახელიც, ვისი პარლამენტში შესვლაც აქვს დაკვეთილი ბატონ ივანიშვილს. ნამდვილად საინტერესოა, ეს ახალგაზრდები როგორ გაართმევენ პასუხისმგებლობას თავს. გაცილებით საინტერესო იქნება მათი მოსმენა, ვიდრე მეხუთე და მეექვსე მოწვევის პარლამენტარებისა. აუცილებელი არ არის, ადამიანი სიცოცხლის ბოლომდე პარლამენტარი იყოს. კარგი იქნებოდა, არსებობდეს კანონი, რომელიც მხოლოდ სამგზის პარლამენტარობის შესაძლებლობას მისცემდა ადამიანს და დეპუტატობას პროფესიად არ აქცევდა.
- კულუარებში ვრცელდება ინფორმაცია, რომ “ქართული ოცნება” პარლამენტის მომავალ თავმჯდომარედ სწორედ თამარ ჩუგოშვილს მოიაზრებს...
- ასეთი თანამდებობრივი ზრდა, ვფიქრობ, ქალბატონი თამარისთვის ნამდვილად სერიოზული დატვირთვა იქნება. წინდახედული პოლიტიკოსი და პასუხისმგებლობით აღსავსე ადამიანი თვითონ იტყოდა ასეთ შეთავაზებაზე უარს.
დარწმუნებული ვარ, უაღრესად გაჭირდება მომავალ პარლამენტში დავით უსუფაშვილის სტანდარტის შემნარჩუნებელი სპიკერის მოიძიება. რესპუბლიკური პარტია, რაოდენ მიუღებელიც უნდა იყოს ვინმესთვის, ქართულ პოლიტიკურ სივრცეს ამდიდრებს და განურჩევლად იმისა, საპარლამენტო პარტია იქნება თუ არა, დარჩება სანდო და საინტერესო პარტნიორად ევროპული პოლიტიკური სივრცისთვის.
- გასულ კვირას საბოლოოდ გაიყარა კოალიციისა და რესპუბლიკური პარტიის გზები. ორმა რესპუბლიკელმა მინისტრმა მთავრობიდან წასვლა გადაწყვიტა, ხოლო გიგლა აგულაშვილმა პარტია დატოვა და თანამდებობა შეინარჩუნა… თუმცა ბევრი, მათ შორის “ქართულ ოცნებაში“, ფიქრობდა, რომ რესპუბლიკელი მინისტრები აქამდეც უნდა გაეშვათ…
- სიმშვიდის მომგვრელია ის ფაქტი, რომ საქართველოს პრემიერ-მინისტრი არის გიორგი კვირიკაშვილი, რომელსაც აუჩქარებლად და საქმიდან გამომდინარე შეუძლია გადაწყვეტილებების მიღება. მან ყველაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ ეს გაყრის პროცესი უმტკივნეულოდ და ქვეყნის ინტერესების დაუზარალებლად წარმართულიყო. ამაში წვლილი რესპუბლიკელებმაც შეიტანეს. ეს პროცესი იყო გარკვეული მზადება კოალიციური მთავრობისთვის, რომლის პოლიტიკური კულტურა ქვეყანაში, ფაქტობრივად, არ არსებობს. რაც შეეხება აგულაშვილის გადაწყვეტილებას, ამ ფაქტზე მნიშვნელოვანი მგონია რესპუბლიკური პარტიის ლიდერების დამოკიდებულება – მათ აჩვენეს ყველას, რომ დიახ, მინისტრის თანამდებობაზე ადამიანის პროფესიონალიზმი და პოლიტიკური ხედვა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ამა თუ იმ პარტიაში ყოფნა.
- გიორგი კვირიკაშვილმა პრემიერობის პირველივე დღეებში განაცხადა, რომ ონლაინკაზინოების თაობაზე ხელისუფლება გადაწყვეტილებას მიიღებდა, თუმცა დღემდე ეს საკითხი ღიად რჩება. მიუხედავად იმისა, რომ ეს თემა უამრავ ადამიანსა და ოჯახს ეხება, რატომღაც საარჩევნო მარათონში ჩართული პარტიებისთვის საინტერესო ვერა და ვერ აღმოჩნდა...
- პოლიტიკური პარტიებისთვის უპირველესი ინტერესის საგანია საკუთარი სავარძლები მომავალ პარლამენტში… ის, რომ ონლაინკაზინოების ძალიან მტკივნეული თემა რჩება ყურადღების მიღმა, ჩვენი პოლიტიკური ელიტის უმწიფრობაზე მიუთითებს. ეს არის უაღრესად მნიშვნელოვანი საკითხი და დამოკლეს მახვილი თითოეულ ადამიანსა და მათ ოჯახებზე, თუმცა არავინ ფიქრობს ამ საშინელებისგან საზოგადოების დაცვაზე.
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: „ზურაბ პატარაძე აჭარისთვის არჩილ ხაბაძე-2 იქნება”
რუსუდან შელია
აჭარაში ცვლილებებს ბათუმის მაჟორიტარი მურმან დუმბაძე ნეგატიურად აფასებს:
- პირველ რიგში, უნდა აღინიშნოს, რომ ზურაბ პატარაძის წარდგენა არასწორად მოხდა – პრეზიდენტმა კონსტიტუციური თამაში გაითამაშა. არჩილ ხაბაძის გადადგომის შემდეგ, პრეზიდენტს ახალი კანდიდატურა უნდა წამოეყენებინა. თუმცა პროცესები ისე წარიმართა, თითქოს პრეზიდენტმა ხაბაძის გადადგომის მოთხოვნა არ დააკმაყოფილა, ანუ ხაბაძემ გააგრძელა მუშაობა და პრეზიდენტმა ის თავად გადააყენა. გიორგი მარგველაშვილმა ისიც ვერ გარისკა, რომ პატარაძის კანდიდატურა თავიდანვე უმაღლეს საბჭოზე დაეყენებინა – მმართველი გუნდი ფიქრობდა, რომ ის 11 ხმის მოგროვებას ვერ შეძლებდა.
- ფაქტია, რომ პატარაძემ 12 ხმის მოგროვება შეძლო და დღეს აჭარის მთავრობის ხელმძღვანელია. ფიქრობთ, რომ მისი არჩევით აჭარაში პოლიტიკური ვითარება შეიცვლება?
- პრეზიდენტმა მის არჩევამდე ფრაქციებთან კონსულტაციები გამართა, არადა, თუ პატარაძის რწმუნებულად დანიშვნას აპირებდა, მსგავსი კონსულტაციების ვალდებულება, უბრალოდ, არ ჰქონდა. რეალურად, მარგველაშვილი აბსოლუტურად უფუნქციოა – პატარაძის აჭარის მთავრობის ხელმძღვანელად დანიშვნის გადაწყვეტილება კი ვიღაცის კაბინეტში დაიბადა, თანაც მას აჭარასთან არავითარი კავშირი არ ჰქონდა, გარდა იმისა, რომ აქ დაიბადა, დაბადება კი აჭარის მთავრობის ხელმძღვანელის კანდიდატის შერჩევაში საკმარისი პირობა არ არის. უფრო მარტივად რომ ვთქვათ – ვიღაცას პატარაძის თვალები მოეწონა და უვარგის კადრს ნახევარმილიონიან რეგიონს სთავაზობენ. ამ ყველაფრის შედეგს კი სულ მალე, ოქტომბრის არჩევნებზე ვიხილავთ. პროცესმა “ქართული ოცნების” კიდევ ერთი მანკიერება გამოავლინა – აჭარაში შევარდნაძისა და სააკაშვილის მეთოდებით თავმჯდომარის დანიშვნა დღესაც გრძელდება, რასაც დემოკრატიასთან არავითარი კავშირი არა აქვს. მეტიც, პატარაძე არც “ქართული ოცნების” და არც მმართველი გუნდის წარმომადგენელი არ არის. მეჩვენება, რომ ის და მისი სამეგობრო 2012 წლამდე “ნაციონალური მოძრაობის” აქტიური მხარდამჭერები იყვნენ. პოლიტიკურ გამოცდილებას თავი რომ დავანებოთ, მისი ბიოგრაფიაც არაფერს გვაძლევს, რომ ასეთ მნიშვნელოვან პოსტზე განვიხილოთ.
- და რატომ ფიქრობთ, რომ წინასაარჩევნოდ პრეზიდენტი ან მმართველი გუნდი არჩევანს სუსტ კანდიდატზე გააკეთებდა?
- ზურაბ პატარაძის ბიოგრაფიაში არ არსებობს ნაწილი, რომელიც დაგვანახებს, რომ ამ თანამდებობას შეეფერება. მართალია, დიპლომატიურ საქმიანობას ეწეოდა, თუმცა ვიმეორებ, “ნაციონალების” მხარდამჭერად ითვლებოდა. იმაშიც დარწმუნებული ვარ, რომ აჭარის განვითარების ხედვა არ გააჩნია. ის ასლან აბაშიძის დროს ქობულეთში პოლიციელად საკმაოდ დაბალ თანამდებობაზე მუშაობდა, საიდანაც ასევე დაბალ თანამდებობაზე საბაჟო სამსახურში გადაინაცვლა, მერე კი ყველასთვის მოულოდნელად საგარეო საქმეთა სამინისტროში პასპორტების განყოფილებაში აღმოჩნდა. სააკაშვილის მმართველობისას ვარშალომიძეს დაუახლოვდა და დიპლომატიაში კარიერა გაიკვალა. პატარაძე აჭარისთვის ხაბაძე-2 იქნება.
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ზურაბ პატარიძესთან: „ბათუმელობასა და აჭარლობაში დუმბაძე ვერ გამეჯიბრება“
რუსუდან შელია
აჭარის მთავრობას ახალი ხელმძღვანელი ჰყავს – აჭარის უმაღლესმა საბჭომ აჭარის მთავრობის თავმჯდომარეობის კანდიდატი ზურაბ პატარაძე 12 ხმით აირჩია. მართალია, კენჭისყრაში 9 დეპუტატი არ მონაწილეობდა, მაგრამ კანდიდატის ასარჩევად 11 ხმაც საკმარისი გახლდათ. რა კავშირი აქვს აჭარასთან მთავრობის ახალ თავმჯდომარეს და როგორ აპირებს ის რეგიონში არსებული პოლიტიკური სირთულეების გადალახვას, “კვირის პალიტრასთან” ზურაბ პატარაძე საუბრობს:
- ბათუმში დავიბადე და გავიზარდე, უნივერსიტეტში სწავლაც ჯერ თბილისში, შემდეგ კი ბათუმში გავაგრძელე. ჩემი კარიერული წინსვლაც სწორედ ბათუმს უკავშირდება. თავდაპირველად, ერთ-ერთ ბანკში დავიწყე მუშაობა, მოგვიანებით, შს სამინისტროში… 2000 წლიდან საგარეო საქმეთა სამინისტროს თანამშრომელი გახლდით. წლების განმავლობაში სხვადასხვა ქვეყანაში დიპლომატიური მისიით ვმუშაობდი, მათ შორის, რუსეთის, შვეიცარიის, სალონიკის, სტამბოლის საელჩოებში. ბოლო სამი წელი კი, ყაზახეთისა და ყირგიზეთის რესპუბლიკებში საქართველოს სრულუფლებიანი ელჩი ვიყავი.
- თავადვე აღნიშნავთ, რომ პროფესიული საქმიანობიდან გამომდინარე, ძირითადად, საზღვარგარეთ მუშაობა გიწევდათ. აჭარის პრობლემებს რამდენად იცნობთ?
- აჭარასთან კონტაქტი არასდროს გამიწყვეტია. ხშირად ჩამოვდიოდი მშობლიურ რეგიონში და პროცესებს ინტენსიურად ვეცნობოდი. მეტიც, დიპლომატიური სამსახური მეხმარებოდა რეგიონისთვის ინვესტორები მომეზიდა, ხშირად ვხვდებოდი მოსახლეობასაც და თითოეულ წვრილმანზე ინფორმაციას ვიღებდი. ასე რომ, გადაჭარბებულია იმაზე ლაპარაკი, რომ რეგიონის პრობლემებს არ ვიცნობ. პირიქით, უკვე მაქვს შემუშავებული ამოცანები, როგორ უნდა განვავითაროთ ბათუმი და სრულიად რეგიონი. პირველ რიგში, ძალისხმევას არ დავიშურებ, რომ რაც შეიძლება მეტი ინვესტორი მოვიზიდო. აუცილებელია ინოვაციური მიმართულებითაც განვვითარდეთ, ტურიზმი და ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესება კი ჩემი მუშაობის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი იქნება. დიდი გეგმები მაქვს სოფლის მეურნეობაში ახალი პროექტების დანერგვის კუთხითაც. ჩვენი გუნდის მუშაობა მოქალაქეებზე იქნება ორიენტირებული. უახლოეს დღეებში ახალ მინისტრთა კაბინეტსაც დავამტკიცებთ. დარწმუნებული ვარ, მალე აჭარის მოსახლეობა ჩვენი თავდაუზოგავი მუშაობის შედეგებს საკუთარ ყოფაზე გამოცდის.
- საკადრო ცვლილებებს არ გეგმავთ?
- რადიკალურ ცვლილებებს არ ვგეგმავ – ამ ეტაპზე, უმაღლესი საბჭოს მხარდაჭერის შემთხვევაში, ორი მინისტრი – ეკონომიკისა და ფინანსთა, ასევე სოფლის მეურნეობის მინისტრი შეიცვლება.
- სანამ აჭარის მთავრობის ხელმძღვანელად აგირჩევდნენ, ვისთან გქონდათ კონსულტაციები?
- საქართველოს მთავრობის გუნდის წევრი ვარ, შესაბამისად, კონსულტაციები პრემიერთან მქონდა, მასთან ერთად რამდენიმე წელია ვმუშაობ. გიორგი კვირიკაშვილის ხელმძღვანელობით არაერთ მნიშვნელოვან წარმატებას მივაღწიეთ. ვფიქრობ, ის მხარს დაუჭერს პროექტებს, რომლებსაც აჭარაში განვახორციელებთ. პრეზიდენტის როლზეც უნდა აღვნიშნო – მადლობა მას ნდობის გამოცხადებისთვის.
- აჭარა პოლიტიკურადაც ერთ-ერთი რთულად სამართავი რეგიონი აღმოჩნდა ცენტრალური ხელისუფლებისთვის – ფიქრობთ, რომ ვითარების სტაბილიზებას ამ მხრივაც მოახერხებთ?
- ამ მხრივ უკვე გვაქვს გარკვეული წარმატებები – ჩემს კანდიდატურას უმაღლესი საბჭოს თორმეტმა წევრმა დაუჭირა მხარი. ამასთან, თუ წინა არჩევნებს გავაანალიზებთ, როგორც საპარლამენტო, ისე საპრეზიდენტო არჩევნებში მოსახლეობამ “ქართულ ოცნებას” დიდი მხარდაჭერა გამოუცხადა. დარწმუნებული ვარ, 8 ოქტომბერსაც ხალხი სწორ არჩევანს გააკეთებს.
- ანუ წინასაარჩევნო პროცესში თქვენც ჩაერთვებით?
- პირველ რიგში, რეგიონის მართვაში ჩავებმები – პირველადი ამოცანა ხალხის კეთილდღეობის გაუმჯობესებაა. კარგად ვიცნობ მაღალმთიანი რაიონების პრობლემებსაც და არაერთი გეგმა მაქვს…
- თუ გაქვთ ინფორმაცია, რატომ შეიცვალა წინასაარჩევნოდ არჩილ ხაბაძე?
- ბატონი არჩილი ჩვენი გუნდის წევრად რჩება. დარწმუნებული ვარ, ის მთელ ენერგიასა და ცოდნას რეგიონის განვითარებას მოახმარს.
- განსაკუთრებით მიუღებელი კანდიდატი აღმოჩნდით ოპოზიციისთვის. როგორც მურმან დუმბაძემ აღნიშნა, წლების განმავლობაში “ნაციონალური მოძრაობის” მხარდამჭერიც იყავით...
- მურმან დუმბაძისგან მსგავსი განცხადებები არაერთხელ მოგვისმენია, ეს ჩემთვისაც არ არის სიახლე, თუმცა ჩემი კუთხის სიყვარულში, ბათუმელობასა და ზოგადად აჭარლობაში ის ნამდვილად ვერ გამეჯიბრება. მიუხედავად ამისა, იმედი მაქვს, თავადაც იამაყებს იმ მნიშვნელოვანი სიახლეებით, რაც აჭარას ელოდება.
„კვირის პალიტრა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ დავით ლორთქიფანიძესთან: „დავით კოღუაშვილი პარტიულ სიაში არ იქნება“ // „ერთი პროცენტითაც არ ვუშვებ იმას, რომ არ დამასახელებენ…“
გასულ კვირას პრემიერ-მინისტრმა გიორგი კვირიკაშვილმა საზოგადოებას “ქართული ოცნების” ახალი სახეები გააცნო. ვინ მოხვდა და ვინ დარჩა “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიის გარეთ, “კვირის პალიტრას” საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი დავით ლორთქიფანიძე ესაუბრა.
- კარგი ტენდენციაა, როცა ახალგაზრდები მოდიან პოლიტიკაში. მით უფრო, რომ მათ დასავლური განათლება აქვთ. სიმართლე გითხრათ, განათლებული და დიპლომიანი ადამიანების პრობლემა არასდროს გვქონია. მართალია, მე მხოლოდ ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი მაქვს დამთავრებული, მაგრამ ამით ძალიან ვამაყობ.
- ჩვენი ინფორმაციით, “ქართული ოცნების“ პარტიულ სიაში ახალ სახეებს მოწინავე ადგილი უკავიათ…
- სიის კორექტირება აუცილებლად მოხდება. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ჯერ არავის დაუსახელებია მაჟორიტარი კანდიდატები. მალე გადაწყდება, რომელ საარჩევნო ოლქში რომელი კანდიდატის წარდგენა სჯობია. ამის შემდეგ სია შეიცვლება.
- კორექტირებაში იმას ხომ არ გულისხმობთ, რომ სიის საბოლოო ვარიანტი ბიძინა ივანიშვილთან უნდა შეთანხმდეს?
- ბატონი ბიძინა დღესაც “ქართული ოცნების” უპირობო ლიდერია. დღემდე ამ სიის შედგენაში მონაწილეობა არ მიუღია, მაგრამ არ გამოვრიცხავ, რომ დაინტერესდეს, ვინ არის შეყვანილი.
- ახალი სახეების წარდგენის შემდეგ ბევრს გაუჩნდა აზრი, რომ “ქართულმა ოცნებამ“ საზოგადოების ნაწილის მიერ ოდიოზურ ფიგურებად მიჩნეული პოლიტიკოსები გადამალა…
- “ოცნებას” არავინ გადაუმალავს, ძველებიდან ბევრი მოხვდება საარჩევნო სიაში და მოწინავე ადგილსაც დაიკავებს.
- მაშინ ასე გკითხავთ, ვინ ვერ მოხვდება საარჩევნო სიაში?
- თამაზ მეჭიაური, ზურაბ ტყემალაძე, გოგი თოფაძე და კიდევ არაერთი ცნობილი ფიგურა სხვადასხვა პოლიტიკური ძალის სიებში იქნებიან და შესაბამისად, “ქართულ ოცნებაში” აღარ მოიაზრებიან.
- უკვე შედგენილ სიაში წერია თუ არა დავით კოღუაშვილი?
- დავით კოღუაშვილი არის პოლიტსაბჭოს წევრი, მაგრამ ახალ სახეებში არ იყო წარმოდგენილი, ვფიქრობ, პარტიულ სიაში არ იქნება.
- ეკა ბესელია, მანანა კობახიძე, გია ვოლსკი, სოსო ჯაჭვლიანი და სხვები ისევ მოხვდებიან საარჩევნო სიაში?
- მხოლოდ გია ვოლსკიზე შემიძლია ვთქვა, რომ სიაში იქნება. არც სხვა დანარჩენების სიაში აღმოჩენა გამიკვირდება.
- თქვენ იქნებით სიაში?
- მიმდინარეობს კვლევა, თუ ვინ იყრის კენჭს ვანი-ხონის გაერთიანებულ ოლქში. “ქართული ოცნება” მე და კიდევ ერთ კანდიდატს განიხილავს. დარწმუნებული ვარ, შედეგი ჩემს უპირატესობას წარმოაჩენს. ცხადია, თუ მაჟორიტარ კანდიდატად დამასახელებენ, პარტიულ სიაშიც რომელიღაც ადგილს დავიკავებ.
- რატომ ფიქრობთ, რომ სხვა კანდიდატთან შედარებით უპირატესობა გაქვთ?
- ვანში კონკურენციას ვერ გამიწევს ისეთი კანდიდატი, რომელსაც ამ რაიონთან არაფერი აკავშირებს. მე ვანში დავიბადე და გავიზარდე. ვანელები მომსწრენი არიან იმისა, რომ როცა უსამართლობაზე ბევრი ხმას ვერ იღებდა, მე ვიბრძოდი. ჩემი კონკურენტი იქნება “ნაციონალური მოძრაობის” კანდიდატი პაატა ლეჟავა, რომელიც თავის დროზე სულიკო ასათიანის ოჯახის დატერორებაში მონაწილეობდა. ეს ინფორმაცია პირველმა მე გავაჟღერე. ჩემი აზრით, სამარცხვინო ფაქტი მოხდა, რომ 2012 წლის არჩევნებში “ნაციონალების” კანდიდატმა პაატა ლეჟავამ გაიმარჯვა. მართალია, მათ ამისთვის მაშინ სახელისუფლებო რესურსიც გამოიყენეს, მაგრამ არც “ქართულ ოცნებას” შეურჩევია ისეთი კანდიდატი, რომელიც ლეჟავას დაუპირისპირდებოდა. მაშინ მე რომ მეყარა კენჭი, აუცილებლად მოვიგებდი.
- და მაინც, თუკი “ქართული ოცნება” მაჟორიტარ კანდიდატად არ დაგასახელებთ, ვანისა და ხონის გაერთიანებულ ოლქში დამოუკიდებლად იყრით კენჭს?
- ერთი პროცენტითაც არ ვუშვებ იმას, რომ არ დამასახელებენ… თუნდაც იმიტომ, რომ ამ რაიონში არაერთი პროექტი მთავრობის ხელშეწყობით წარმატებით განვახორციელე. ჯერ კიდევ 2011 წლიდან ვაპროტესტებდი იმას, რომ “ნაციონალებმა” სოფელ მიქელეფონის საჯარო სკოლა გააუქმეს, 2013 წელს სკოლა ისევ გავხსენით, ასევე სოფელ ზედა ვანში ევროპული დონის თანამედროვე სკოლა, ვანის ცენტრში კი თანამედროვედ აღჭურვილი საავადმყოფო გავხსენით.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ირაკლი კობახიძესთან: “ოცნება” დღეს 11 მაჟორიტარს დაასახელებს“
თიკო ოსმანოვა
პარტია “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიის ახალი სახეების ნაწილი მაჟორიტარ კანდიდატებად განიხილება. პარტიის გენერალური მდივნის ირაკლი კობახიძის თქმით, ამ შემთხვევაში სხვადასხვა ვარიანტი მუშავდება, თუმცა ჯერჯერობით ვერ დააკონკრეტებს. რაც შეეხება დანარჩენ კანდიდატებს, მათი ვინაობის დასახელება დღეიდან დაიწყება და აგვისტოს დასაწყისამდე დასრულდება. როდის მოხდება “ქართული ოცნების” საარჩევნო სიის პრეზენტაცია და მაჟორიტარების წარდგენა – ამ და სხვა საკითხებზე “მთელი კვირა” პარტია “ქართული ოცნების” გენერალურ მდივან ირაკლი კობახიძეს ესაუბრა.
ირაკლი კობახიძე: წინასაარჩევნო კამპანიის ფარგლებში პირველ მასშტაბურ ღონისძიებას ორშაბათს გავმართავთ, სადაც იმერეთის მხარის მაჟორიტარობის კანდიდატებს წარვადგენთ. შემდეგ სხვა რეგიონებში გადავალთ და ეს პროცესი ეტაპობრივად გაგრძელდება. გვექნება მოსახლეობასთან შეხვედრები და აგვისტოს პირველ ნახევარში მთელი ქვეყნის მასშტაბით მაჟორიტარების წარდგენის პროცესი დასრულდება. ჩამოყალიბებულია როგორც ცენტრალური, ასევე ადგილობრივი შტაბები და დასახელებული კანდიდატები აქტიურ მუშაობას დაიწყებენ.
- ვინ იქნებიან კანდიდატები?
- ბუნებრივია, ამას სიურპრიზად ვინახავთ. 18-ში გვექნება ღონისძიება და წარვადგენთ იმერეთის რეგიონის მაჟორიტარებს. სწორედ იქ გახდება ცნობილი კონკრეტული გვარები. ვიდრე ოფიციალურად არ დავასახელებთ, მანამადე თავს შევიკავებთ ამის გამხელისაგან.
- ომარ ნიშნიანიძე იქნება თუ არა ქუთაისის ერთ-ერთი ოლქის მაჟორიტარი კანდიდატი? მას ამის სურვილი აქვს და თქვენგან ელოდება პასუხს…
- კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ქუთაისში დაგეგმილ ღონისძიებაზე 11 მაჟორიტარობის კანდიდატი იქნება დასახელებული და ყველაფერს მაშინ გაიგებთ, ვინ იქნება წარდგენილი და ვინ – არა.
- კახი კალაძე იქნება თუ არა სამტრედიის რაიონის მაჟორიტარობის კანდიდატი?
- მაგაზეც იგივე პასუხს გაგცემთ. ყველა მაჟორიტარობის კანდიდატი ნელ-ნელა დასახელდება.
- რაც შეეხება დედაქალაქს, გავრცელებული ინფორმაციით, მთაწმინდაზე “ქართული ოცნების” სახელით კენჭს სალომე ზურაბიშვილი იყრის. დაადასტურებთ თუ არა ამ ინფორმაციას?
- ჩვენი პრინციპია, რომ წინასწარ სახელები და გვარები არ დავასახელოთ. ყველა კანდიდატს ოფიციალურად დავასახელებთ შეხვედრებზე, რომელსაც დავგეგმავთ. ეს არის ჩვენი სტრატეგია. მანამადე ვერცერთ სახელს და გვარს ვერ დავადასტურებ. ეს ყველაფერი ცნობილი გახდება იმ სახით, რაც დაგეგმილი გვაქვს.
- და მაინც, ფოთში “ქართული ოცნების” კანდიდატად, როგორც ჩვენთვის ცნობილი გახდა, ქალაქის ამჟამინდელი მერი ირაკლი კაკულია განიხილება. ამ შემთხვევაში, როდის მოუწევს მას თანამდებობის დატოვება და ვინ შეასრულებს მის მოვალეობას?
- დღეს ჩვენ არცერთ სახელს და გვარს არ ვასახელებთ. რაც შეეხება თეორიულ ვარიანტს, ასეთ შემთხვევაში ჩატარდება რიგგარეშე არჩევნები და ხელახლა აირჩევა მერი ან გამგებელი.
- მსგავსი სცენარით მოვლენების განვითარება ფოთის გარდა კიდევ რომელ ქალაქშია მოსალოდნელი?
- ფოთის ან ნებისმიერი სხვა ქალაქის კანდიდატი გახდება ცნობილი დასახელების შემდეგ.
- რამდენი მინისტრი იქნება მაჟორიტარობის კანდიდატი?
- სახელს და გვარს არცერთს არ ვაკონკრეტებთ. ყველაფერს თავის დროზე გაიგებთ. ორშაბათს იმერეთის კანდიდატებით დავიწყებთ და ასე გაგრძელდება ეს პროცესი. მანამადე არაფერს არ ვიტყვი.
- საგურამოში დასახელებულ ახალ სახეებს ვიხილავთ თუ არა მაჟორიტარობის კანდიდატებად?
- ამ ადამიანების ნაწილი განიხილება მაჟორიტარ კანდიდატებად. ამ შემთხვევაში სხვადასხვა ვარიანტი მუშავდება, თუმცა, ჯერჯერობით ვერაფერს ვერ დავაკონკრეტებ. ეს სამუშაო პროცესია და ძალიან მალე დასრულდება. ამ 15 კაციანი სიიდან ნაწილი იქნება წარდგენილი მაჟორიტარად და, როგორც უკვე გითხარით, ცნობილი ეტაპობრივად გახდება, როცა დასახელდებიან კანდიდატები.
- მზად არის თუ არა “ქართული ოცნების” საარჩევნო სია და როდის მოხდება მისი პრეზენტაცია?
- ჩვენს გეგმებში არ შედიოდა საგურამოში სიის ათეულის გამოქვეყნება. ჩვენი გადაწყვეტილება იყო, დაგვესახელებინა საპარლამენტო გუნდის 15 ახალი წევრი და სწორედ ასე მოვიქეცით. სიაზე და ნუმერაციის განსაზღვრაზე მუშაობა მიმდინარეობს. როგორც კი დასრულდება ეს პროცესი, ბუნებრივია, მაშინვე ცნობილი გახდება ჩვენი დანომრილი სია. თუმცა, ამ ეტაპზე კონკრეტული ვადების დასახელება გამიჭირდება. სამუშაო პროცესია, მაგრამ ვფიქრობ, ძალიან დიდხანს არ გაგრძელდება.
- თქვენ პირადად იქნებით თუ არა სიის ათეულში?
- ვერ გეტყვით. სიაზე მუშაობა გრძელდება. ახლა ნუმერაციის პროცესი მიმდინარეობს. ამ საკითხზე როგორც კი პარტიის პოლიტიკური საბჭო შეჯერდება, ყველაფერი გასაჯაროვდება. ამის შემდეგ ცნობილი გახდება, თუ ვინ რა ნომრით დაიკავებს ჩვენს პარტიულ საარჩევნო სიაში ადგილს.
- ის ადამიანები, ვისაც არც საარჩევნო სიაში და არც მაჟორიტარობის კანდიდატებად არ ვიხილავთ, სად გააგრძელებენ საქმიანობას?
- კიდევ ერთხელ ვიმეორებ – სიაში ვინ იქნება ან არ იქნება, ცნობილი გახდება მოგვიანებით. თუმცა, ზოგადად გეტყვით, რომ ამ ადამიანებთან გაიმართება კონსულტაციები და ამით განისაზღვრება, თუ ვინ სად გააგრძელებს მოღვაწეობას. ჩვენთვის მთავარია, რომ თითოეული მათგანი დარჩება ჩვენი გუნდის წევრად და გავაგრძელებთ შესაბამის თანამშრომლობას.
- ანუ დავით ლორთქიფანიძე, ზურაბ ზვიადაური, სოსო ჯაჭვლიანი, ომარ ნიშნიანიძე და სხვები “ქართული ოცნების” სახელით გააგრძელებენ საქმიანობას?
- კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, ყველა ის ადამიანი, რომელიც დღეს საპარლამენტო გუნდშია წარმოდგენილი, განიხილება ჩვენი გუნდის წევრად და, რა თქმა უნდა, გავაგრძელებთ აქტიურ თანამშრომლობას.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ზაზა ფირალიშვილთან: „სიის ოცეულში ვიყავი, საკმაოდ პრესტიჟული ადგილიც მეკავა, მაგრამ…“ // რატომ დატოვა მან „თავისუფალი დემოკრატები“
თიკო ოსმანოვა
ფილოსოფოსმა ზაზა ფირალიშვილმა პარტია “თავისუფალი დემოკრატები” დატოვა. მისი თქმით, პოლიტიკაში თავს არაკომფორტულად გრძნობდა და სწორედ ამიტომ მიიღო ეს გადაწყვეტილება. იგი ამბობს, რომ თავის პროფესიულ საქმიანობას გააგრძელებს. მისივე თქმით, დღესაც მიიჩნევს, რომ ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო, ქვეყნის უკეთეს მომავალზე ორიენტირებული პოლიტიკური გუნდი და წარმატებას უსურვებს.
ზაზა ფირალიშვილი აცხადებს, რომ პარტია პარასკევ საღამოს დატოვა. შაბათს კი “თავისუფალმა დემოკრატებმა” საარჩევნო სიის ოცეული გამოაქვეყნა, სადაც ფილოსოფოსი ვერ მოხვდა.
ცნობისთვის, ზაზა ფირალიშვილი “თავისუფალი დემოკრატების” რიგებს რამდენიმე თვის წინ შეუერთდა. პარტიის დატოვებასთან დაკავშირებით კი განმარტება “ფეისბუქის” საკუთარ გვერდზე შაბათს მას შემდეგ დაწერა, რაც მისი აწ უკვე ყოფილი პარტიის საარჩევნო სია გასაჯაროვდა: “საგანგებოდ დღის მეორე ნახევრისათვის შემოვინახე ეს ამბავი. დილიდანვე რომ გამეხმაურებინა, უნებურად “თავისუფალი დემოკრატების” ყრილობისათვის ზიანის მიყენების მცდელობა გამომივიდოდა. ამას კი არც თავს ვაკადრებდი და არც ყოფილ პარტნიორებს, მითუმეტეს, არ ვაკადრებდი ჩემს აქაურ მეგობრებს. ამასთან, რომ არ მეთქვა, წარმომიდგენია, რა მითქმა-მოთქმის საგანი გახდებოდა ეს ამბავი. მოკლედ, გუშინ საღამოდან აღარ ვარ პარტია “თავისუფალი დემოკრატების” წევრი. თქვენთვის საინტერესო მიზეზებიდან სულ ორიოდეს ვიტყვი. პირველ რიგში, ყოველდღიური პოლიტიკური ცხოვრება ჩემი ტემპერამენტისა და ცხოვრების ყაიდის ადამიანისათვის ძნელი შესაგუებელი აღმოჩნდა. ადრე ყოველთვის მრჩევლის სტატუსს ვჯერდებოდი, მაგრამ წევრობა სულ სხვა ვითარებაა. იყო, ცხადია, გარკვეული იდეოლოგიური და ტაქტიკური წინააღმდეგობებიც, იყო გაუგებრობაც, თუმცა კი ყველაფერი ეს დისკუსიას ექვემდებარებოდა. ყოფილ პარტნიორებთან ადამიანური ურთიერთობის გაფუჭების მიზეზი არა მაქვს. ვისაც მეგობრებად ვთვლიდი ან შორიდან პატივს ვცემდი გაწევრიანებამდე, ისინი კვლავ ჩემს მეგობრებად და პატივსაცემ ადამიანებად რჩებიან. თუ ოდესმე ჩემი რჩევების საჭიროება ექნებათ, ცხადია, უარს არ ვეტყვი. არასოდეს არავისთვის მითქვამს უარი და მითუმეტეს, უარს ვერ ვეტყვი ყოფილ პარტნიორებს.
დღესაც მივიჩნევ, რომ ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო, ქვეყნის უკეთეს მომავალზე ორიენტირებული პოლიტიკური გუნდი და წარმატებას ვუსურვებ.
საგანგებოდ ვაცხადებ, რომ არ ვაპირებ რომელიმე სხვა, მითუმეტეს, სახელისუფლებო პოლიტიკურ გუნდში გადასვლას. დღესაც მაქვს ორიოდე საკმაოდ მომხიბლავი წინადადება, მაგრამ წმინდა მორალურ მოსაზრებებსაც რომ დავანებოთ თავი, პოლიტიკის გარეშეც მაქვს თვითრეალიზების სივრცე და ასეთი სალტო-მორტალეების საჭიროება არ გამაჩნია. ეს არის სულ, რისი თქმის სურვილიც მქონდა. მეტს ვერაფერს დავამატებ”, – წერს “ფეისბუქის” საკუთარ გვერდზე ზაზა ფირალიშვილი.
დამატებით კითხვებთან დაკავშირებით “მთელი კვირა” ზაზა ფირალიშვილს პირადად დაუკავშირდა, თუმცა, იგი მხოლოდ მცირედი კომენტარით შემოიფარგლა
ზაზა ფირალიშვილი: კიდევ ერთხელ გავიმეორებ – პარტია იმიტომ დავტოვე, რომ პიროვნულად არაკომფორტულად ვგრძნობდი თავს, თორემ არანაირი კონფლიქტი არ მქონია.
- და მაინც, როდის მიიღეთ ეს გადაწყვეტილება?
- პარასკევ საღამოდან აღარ ვარ “თავისუფალი დემოკრატების” წევრი.
- გავრცელებული ინფორმაციით, პარტია განაწყენებულმა დატოვეთ, რადგან საარჩევნო სიის ოცეულში ვერ მოხვდით. რას იტყვით ამასთან დაკავშირებით?
- არა, პირიქით. ვიყავი ოცეულში, საკმაოდ პრესტიჟული ადგილიც მეკავა, მაგრამ როგორც საბოლოოდ დავადგინე, პოლიტიკაში ყოფნა არაკომფორტულია.
- რას აპირებთ?
- მე სხვა საქმეებიც მაქვს. გახლავართ სპეციალისტი და ჩემს საქმეს გავაგრძელებ. მეგობრებად ვრჩებით მე და ირაკლი, ნინო და რა ვიცი, სხვები…
- ანუ, არჩევნებზე ისევ “თავისუფალ დემოკრატებს” გულშემატკივრობთ?
- “ფეისბუქზე” გამოვაქვეყნე განცხადება და სხვა ვერაფერს დავამატებ. დღესაც მივიჩნევ, რომ ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო, ქვეყნის უკეთეს მომავალზე ორიენტირებული პოლიტიკური გუნდი და წარმატებას ვუსურვებ.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: “არ შეიძლება, პარლამენტი კვალიფიკაციის ასამაღლებელ კურსებად ვაქციოთ”
სალომე სარიშვილი
სამხედრო გადატრიალების მცდელობა მეზობელ სახელმწიფოში, რომელიც უშედეგოდ, თუმცა მსხვერპლით დასრულდა და მმართველი პარტიის საარჩევნო სიის ახალი სახეები – ეს ის საშინაო და საგარეო პოლიტიკის კვირის ყველაზე აქტუალური თემებია, რომელმაც საზოგადოებაში არაერთგვაროვანი რეაქცია გამოიწვია.
რა ედო საფუძვლად თურქეთში სამხედრო გადატრიალების მცდელობას? რა როლი ითამაშა ამაში ერთი მხრივ, ათათურქის მიმდევართა პრინციპებმა და მეორე მხრივ, სეკულარული პრინციპებიდან გადახვევამ? რა როლს თამაშობს მსოფლიოში გამკაცრებული კანონები რადიკალური ისლამიზმის მიმდევართა რიცხვის გაზრდაში? მსოფლიოში ამ აქტუალურ პრობლემებსა და საქართველოს შიდა პოლიტიკურ მოვლენებზე “მთელი კვირა” პოლიტოლოგ სოსო ცინცაძეს ესაუბრა.
- ბოლო პერიოდში არაერთი ტერორისტული თავდასხმა მოხდა ევროპის ქალაქებში – საფრანგეთი, ბრიუსელი, ნიცა, თურქეთი და ა.შ. ახლა კი ეს უკანასკნელი სამხედრო გადატრიალების საშიშროების წინაშეც აღმოჩნდა. რასთან გვაქვს საქმე? რა საფრთხის წინაშეა მსოფლიო და სად ხედავთ გამოსავალს?
- საფრანგეთის შემთხვევაში საქმე პოლიტიკური ნების კოლაფსთან გვაქვს. რეალურად ზედიზედ 7 ტერაქტი მოხდა და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, ყოველი ტერაქტის შემდეგ ირკვევა, რომ პოლიციას ტერორისტების შესახებ ინფორმაცია ჰქონდა, თვალ-ყურს ადევნებდა მათ მოქმედებებს და იცოდა, რომ რაღაცას აპირებდნენ, მაგრამ პრევენციული კუთხით მათ ხელი ვერ ახლეს. აქ ჩნდება კითხვა – რატომ? პასუხი მარტივია – საფრანგეთში უზენაესი პრინციპი ადამიანის უფლებაა, რაც ნიშნავს, რომ სანამ ადამიანი დანაშაულს არ ჩაიდენს, არათუ დაკავება, არამედ მისი კუთვნილი ბინის გაჩხრეკაც კი არ შეიძლება. საბოლოო ჯამში კი გამოდის, რომ ამ ასობით დაღუპულ ადამიანს სიცოცხლის უფლება არ ჰქონია, რადგან რამდენიმე არაბ ტერორისტს შეეძლო საკუთარ სახლში პოლიცია ჩხრეკაზეც კი არ შეეშვა.
იცით, ამას რა მოჰყვა? ერთი ტერორისტის პირად წიგნაკში 180-მდე უფლებადამცველის ტელეფონის ნომერი ნახეს. როგორც კი პოლიცია მათ ეხებოდა, ესენი იმ მომენტშივე რეკავდნენ უფლებადამცველებთან, რომლებიც ადგილზე მიცვივდებოდნენ, პოლიცია კი პირშიჩალაგამოვლებული რჩებოდა. როცა ტერორიზმის საფრთხეებსა და რადიკალურ ისლამიზმზე ვსაუბრობთ, აღსანიშნავია ერთი თითქოსდა უმნიშვნელო ფაქტიც – მსოფლიო ქალაქებში ტერორიზმთან ბრძოლის პარლელურად, შეიძლება ითქვას, გამკაცრდა კანონები. აქ წვრილმან ხულიგნობაზე დაკავებულებს ციხეში უშვებენ, რომელიც სავსეა რადიკალური ისლამიზმის მიმდევრებით. ისინი ტვინს ურეცხავენ ყველას და შემდეგ ადამიანები ციხიდან ჩამოყალიბებულ ჯიჰადისტებად გამოდიან.
- რაც შეეხება თურქეთში სამხედრო გადატრიალების მცდელობას, ეს არაა მეზობელ ქვეყანაში პირველი შემთხვევა, როცა ჯარი ხელისუფლების წინააღმდეგ გამოდის…
- ნამდვილად ასეა, ეს პირველი შემთხვევა არაა. ზოგადად არმია ათა-თურქის პრინციპების ერთადერთი მიმდევარია. მათ ეშინიათ, რომ თურქეთი ისლამისტური სახელმწიფო არ გახდეს. მაგრამ ის, რაც ბოლო დღეებში მოხდა, თავისი სპეციფიკით განსაკუთრებულია.
ჩვეულებრივ, სახელმწიფო გადატრიალების დროს მოსახლეობა თავშესაფრებში მიდის, კარებს იკეტავენ და სანამ სიტუაცია არ დასტაბილურდება, გარეთ არ გადიან, მაგრამ ამ შემთხვევაში ხალხი გარეთ შიშველი ხელებით გავიდა. ასე მხოლოდ ისლამისტი ფანატიკოსები იქცევიან. ამ ყველაფერმა კი აჩვენა, რომ რეჯებ ერდოღანის მხარდამჭერები ზუსტად ეს ფანატიკოსები არიან.
ზოგადად, თურქეთში ისლამისტური ტენდენცია დღითიდღე მტკიცდება. არმიაც ხედავს ამ რისკებს და ამაზე რეჯებ ერდოღანის ოპონენტებიც საუბრობენ. თუმცა, თავად ერდოღანი საჯაროდ თავს ისლამისტად არ თვლის. ამ ეტაპზე თითქოს ერდოღანმა შეძლო და სიტუაცია დაასტაბილურა, უამრავი ადამიანი დააკავა, მაგრამ ეს დროებით იქნება, რადგან თურქეთის არმიისათვის სეკულარული პრინციპებიდან გადახვევა მიუღებელია.
ორი წლის წინ ერდოღანმა გაწმინდა არმია “მეამბოხეებისგან”, მაგრამ ისევ წამოვიდნენ. ეს პერმამენტულ ხასიათს მიიღებს. არმია უპირისპირდება ხელისუფლებას და გარკვეულწილად ხალხსაც. ახლა ისლამისტური ტენდენციების რენესანსია, მაგრამ ამას არმია არ შეეგუება.
- თურქეთი საქართველოს მეზობელი სახელმწიფოა, რომელთანაც ჩვენ საკმაოდ დალაგებული ურთიერთობა გვაქვს. ჩვენი პოლიტიკოსები საუბრობენ იმაზეც, რომ ქეყანაში პოლიტიკური და ეკონომიკური სტაბილურობა დიდწილადაა თურქეთის სტაბილურობაზე დამოკიდებული. შესაბამისად, ჩნდება კითხვა – რამდენად დგას ჩვენი ქვეყანა საფრთხის წინაშე, როცა, როგორც თქვენ აღნიშნავთ, მეზობელ ქვეყაში ისლამისტური ტენდენციების რენესანსია?
- როდესაც ქვეყანაში 50 ათასამდე მუსულმანი ცხოვრობს, ასეთ შემთხვევაში საჩუქარი ნამდვილად არაა ის, რომ მეზობელ ქვეყანაში ისლამიზმი ძლიერდება, რაც შეიძლება რადიკალიზმშიც გადაიზარდოს. ეს საფრთხე ჩვენი ქვეყნისთვის თეორიულად არსებობს. მე საქმის კურსში არ ვარ, პრევენციის თვალსაზრისით ჩვენს მუსულმან მოქალაქეებში რა მუშაობა ხდება. იმ ხელისუფლების პირობებში, რომელიც მხოლოდ ხელისუფლების შენარჩუნებითაა დაკვებული, რისკი არსებობს.
- ახსენეთ მთავრობა და მათი მცდელობა, შეინარჩუნონ ხელისუფლება. ქვეყნის შიდა პოლიტიკურ პროცესებს შევეხოთ. როგორ ფიქრობთ, შეძლებს მმართველი კოალიცია ხელისუფლების შენარჩუნებას იმ ახალი სახეების წამოწევით, რომლებმაც საარჩევნო სიაში უნდა დაიკავონ ადგილები?
- ეს სია ნათელი ილუსტრაციაა იმის, თუ როგორი მწვავე კრიზისია მმართველ ძალაში კადრების თვალსაზრისით. ზოგადად მსოფლიოში ასეთი ტენდენციაა, რომ თუ პრემიერს, პრეზიდენტს თავისი მრჩეველი მოეწონა, როგორც კვალიფიციური კადრი, ის მას არ შეელევა. ჩვენ შემთხვევაში კი პრემიერმა თავისი მრჩევლები მოიშორა და პარლამენტში გაუშვა. ეს კითხვებს აჩენს. რაც შეეხება იმ კრიტერიუმს, რომელიც უცხოეთში განათლების მიღებას უკავშირდება და რითაც პრემიერმა ამ სახეების წარდგენისას იამაყა, ვინც იქ კარგი განათლება მიიღო და მოეწყო, უკან არავინ დაბრუნებულა. დაამთავრა უნივერსიტეტი ერთია, მეორეა, როგორ დაამთავრა. არ შეიძლება პარლამენტი კვალიფიკაციის ასამაღლებელ კურსებად ვაქციოთ. ჩვენ გვჭირდება კარგი კანონმდებლები, რადგან მათი დაწერილი კანონებით უნდა ვიცხოვროთ.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
რუსეთი სამხრეთ კავკასიაში მოსალოდნელი არეულობისათვის ემზადება
(ქართველი ექსპერტების კომენტარები)
ელზა პაპოშვილი
რეგიონში დაძაბული სიტუაციის ფონზე არსებობს თუ არა იმის საფრთხე, რომ სამხრეთ კავკასიაში სირიის მსგავსი კრიზისი დაიწყოს. მოსკოვში ფიქრობენ, რომ ამის ალბათობა საკმაოდ მაღალია და დაუფარავად აცხადებენ, რომ ემზადებიან კიდეც ამისთვის.
შესაბამისი განცხადება გასულ კვირას რუსეთის თავდაცვის მინისტრმა სერგეი შოიგუმ გააკეთა. მისი თქმით, ასეთ შემთხვევაში რუსეთი იძულებული იქნება, ადეკვატური რეაგირება მოახდინოს.
რას შეიძლება გულისხმობდეს ის ადეკვატურ რეაგირებაში და არის თუ არა მოსალოდნელი, რომ არჩევნების შემდეგ საქართველოში სამოქალაქო დაპირისპირება ან არეულობა დაიწყოს, რომელსაც რუსეთი საკუთარი ინტერესების შესაბამისად გამოიყენებს? ქართველი ექსპერტები ამის შესაძლებლობას არ გამორიცხავენ, თუმცა ამბობენ, რომ რუსეთს არჩევნების შემდეგ რაიმე მსგავსი სცენარის განხორციელება გაუჭირდება, რადგანაც მას ჩვენს ქვეყანაში ძლიერი დასაყრდენი არ აქვს.
“მსოფლიოში მიმდინარე პროცესების ანალიზი გვაჩვენებს, რომ უახლოეს მომავალში შეიარაღებული კონფლიქტის კერების გაჩენის ალბათობა შენარჩუნებულია. ისეთი კრიზისული სიტუაციები, როგორიცაა სირიაში, შესაძლოა, გამეორდეს ნებისმიერ ქვეყანაში, მათ შორის, პოსტსაბჭოთა ქვეყნებშიც, ცენტრალურ აზიასა და სამხრეთ კავკასიაში. ასეთ შემთხვეევაში რუსეთი იძულებული იქნება, ადეკვატური რეაგირება მოახდინოს პოტენციურ საფრთხეებზე,” – თქვა სერგეი შოიგუმ.
“რუსეთი იქ შედის, სადაც მხარდაჭერა აქვს”
კავკასიოლოგი ალეკო კვახაძე ამბობს, რომ რუსეთი შოიგუს მიერ ნახსენებ რეგიონებში მართვადი ქაოსის გამოწვევითაა დაინტერესებული, რათა შემდეგ მასზე კონტროლი დაამყაროს. შესაბამისად, მისი აზრით, რუსული სპეცსამსახურები საქართველოშიც დაძაბულობის კერის ინსპირირებას შეეცდებიან, რათა შემდგომ თავისი დოქტრინა სისრულეში მოიყვანონ და რუსეთის მოქალაქეების ინტერესების დაცვის საბაბით ქვეყანაში ჯარები შემოიყვანონ. ამიტომაც ალეკო კვახაძე ფიქრობს, რომ თუ საქართველოში წინასაარჩევნოდ რომელიმე პოლიტიკური ძალა ქვეყანაში სიტუაციის არევას შეეცდება და სამოქალაქო დაპირისპირება შეიქმნება, რუსეთი ამას, რა თქმა უნდა, თავისი ინტერესებისთვის გამოიყენებს. კავკასიოლოგის თქმით, სერგეი შოიგუს განცხადება იმას ნიშნავს, რომ რუსეთს რაღაც მსგავსი სცენარის განხორციელების გეგმა აქვს.
“რუსეთი იქ შედის, სადაც მას მხარდაჭერა აქვს. როგორც უნდა შევაფასოთ, ფაქტია, რომ ყირიმის მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი პრორუსული იყო, ისევე როგორც დონბასში. საქართველოში, მიუხედავად იმისა, რომ პრორუსული პოლიტიკური ძალების რეიტინგი გაზრდილია, ისინი რაიმე ანგარიშგასაწევ ძალას არ წარმოადგენენ. თუმცა, ძალიან მომრავლებულია ე.წ. რუსული რბილი ძალის გამტარებელი ადამიანები, რომლებიც მედიის საშუალებით რუსული იდეოლოგიის რეკრუიტირებას ცდილობენ.
ამიტომაც არჩევნების შემდეგ ნაკლებად მოსალოდნელია, რომ რუსეთმა რაიმე სახის არეულობა მოაწყოს და შემდეგ თავისი მოქალაქეების დაცვის მიზნით ჯარით შემოვიდეს. თუმცა, რას და როგორ მოიმოქმედებს, ამის პროგნოზირება ძალიან რთულია. “რა თქმა უნდა, მისი მოქმედება თავად ქართულ საზოგადოებაზეა დამოკიდებული. არჩევნების შემდეგ თუკი რომლიმე პოლიტიკური პარტიის მხრიდან ხალხის ქუჩაში გამოყვანის სურვილი იქნება, კარგად გააანალიზონ, ამას რა და როგორი შედეგები მოჰყვება.
საქართველოში არჩევნების შემდეგ თუ რაიმე სახის არეულობა იქნება, რუსეთი მასში ჩარევას, რასაკვირველია, ყველა ხერხით შეეცდება, რათა სიტუაცია სათავისოდ გამოიყენოს. ამიტომ ყველამ ჩვენი წილი პასუხისმგებლობა უნდა ავიღოთ და ეს არჩევნები ძალიან დემოკრატიულად და გამჭვირვალედ ჩავატაროთ”, – აცხადებს ალეკო კვახაძე.
რისკების ხელოვნურად ინსცენირების ალბათობა
ანალიტიკოსი და ექსპერტი გია ხუხაშვილი ამბობს, რომ რუსეთის თავდაცვის მინისტრის სერგეი შოიგუს განცხადება, რა თქმა უნდა, საკამოდ ყურადსაღებია და ის ერთგვარ მუქარასაც კი წააგავს. მისი თქმით, მინისტრმა პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში, სავარაუდოდ, საქართველო და აზერბაიჯანი იგულისხმა.
ანალიტიკოსი ფიქრობს, რომ მისი ნათქვამი საქართველოსთან მიმართებაში მხოლოდ არჩევნების შემდგომი შესაძლო არეულობის სავარაუდო სცენარად არ უნდა განვიხილოთ, რადგანაც მის განცხადებაში, სამწუხაროდ, კონტექსტი კიდევ უფრო სახიფათო და საშიში იყო. ხუხაშვილის თქმით, რუსეთის თავდაცვის მინისტრმა ანალოგია სირიასთან გაავლო, სადაც პრობლემა ბევრად უფრო ფუნდამენტური და ძირეულია, ვიდრე პოსტსაარჩევნო კრიზისი.
“რუსეთის მხრიდან გამორიცხული არაფერი არ არის. მას თუ დასჭირდა, რისკების ხელოვნურად ინსცენირება შეუძლია. ამ განცხადებას საქართველოს სპეცსამსახურების მხრიდან სერიოზული მიდგომა სჭირდება. განსაკუთრებით კონტრდაზვერვის მხრიდან, მკაცრი მონიტორინგია საჭირო როგორც პანკისში, ასევე აჭარაში, რათა რუსეთმა ეს რეგიონები არჩევნების დროს რაიმე სახის პროვოკაციისთვის ან სიტუაციის ესკალაციისთვის არ გამოიყენოს. “ყველაზე ცუდი სცენარი, რაც შეიძლება რუსეთმა განახორციელოს, პანკისის ხეობაა. სხვა რაღაც განსაკუთრებული დასაყრდენი მას, არ მგონია, ჰქონდეს. შესაძლოა, ტერორისტული საფრთხის თავიდან აცილების მოტივით მან თავისი ჯარი ქვეყანაში შემოიყვანოს. ჩვენ გვახსოვს, როდესაც ხეობაში უცნაური მოვლენები ხდებოდა. შესაბამისად, ასეთი სახის რისკები არსებობს. არ მგონია, დღეს ეს რისკები სერიოზული იყოს, თუმცა, რადგან რუსეთის მხრიდან ასეთი განცხადებები კეთდება, რაღაცა ტიპის ქმედებების საფრთხე არსებობს. სავსებით შესაძლებელია, რომ მათ როგორც იდეოლოგიური, ასევე სპეცსაშუალებებით საჭიროების შემთხვევაში პროცესების ესკალაცია მოახერხონ. ჩვენ ნუ წარმოგვიდგენია, რომ მხოლოდ პოლიტიკოსები წყვეტენ, ქვეყანაში იქნება თუ არა სტაბილურობა”, – განაცხადა გია ხუხაშვილმა.
რუსეთის რამდენი მოქალაქე ცხოვრობს საქართველოში
ბრიგადის გენერალი და ანალიტიკოსი სამხედრო-პოლიტიკურ და უსაფრთხოების საკითხებში ამირან სალუქვაძე ამბობს, რომ რუსეთის თავდაცვის მინისტრმა ეს განცხადება სამხედრო-სამეცნიერო კონფერენციაზე გააკეთა, სადაც ასეთი თემების განხილვა ახალი არ არის. ამიტომაც ამაში განსაკუთრებულს ვერაფერს ხედავს. თუმცა, მისი თქმით, თუ ყურადღებას მივაქცევთ, რუსეთის შეიარაღებულ ჯარებში 15 წლის განმავლობაში რაც ხდება, ისინი რასაც ასე ღიად საუბრობენ, რა თქმა უნდა, მათ სამომავლო გეგმებში და სტრატეგიაშიც არსებობს.
ანალიტიკოსის განცხადებით, რაც შეეხება საქართველოში მოახლოებულ საპარლამენტო არჩევნებს და მის ირგვლივ მოსალო-დნელ საშიშროებას, რომლიც რუსეთმა შესაძლოა, სათავისოდ გამოიყენოს, ეს ლოგიკას მოკლებული არ არის. მისი აზრით, არჩევნების პერიოდში ყოვლად დაუშვებელია, რომ რუსეთმა ან რომლიმე სხვა გარე ძალამ იპოვოს დასაყრდენი, რომლიც ქვეყანაში სიტუაციის არევას შეძლებს. ამირან სალუქვაძის თქმით, თუ რუსეთს ქვეყანაში დასაყრდენი ძალა არ ეყოლება, ის ვერაფერს შეძლებს.
“თუ საქართველოში არჩევნების შემდეგ სამოქალაქო დაპირისპირება ან არეულობა დაიწყო, რაც ნაკლებად მოსალოდნელია, თუ რაიმე ხელოვნური პროცესები არ წარიმართა, რუსებს საქართველოში ჯარის შემოყვანა ერთადერთი მოტივით შეუძლით – რომ მან საკუთარი მოქალაქეების ინტერესები დაიცვას. მაგრამ ჩვენს ქვეყანაში იმდენი რუსი არ ცხოვრობს, რომ პუტინმა უკრაინის სცენარი გაითამაშოს. მხოლოდ დონბასში 4 მილიონი რუსი ცხოვრობს. საქართველოში კონფლიქტური ტერიტორიების მიბმაც შეუძლებელი იქნება, მას თავად რუსები აკონტროლებენ. მაშინ რუსებმა უნდა თქვან, რომ მათ ბაზებს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე ქართველების მხრიდან საფრთხე ემუქრება. ასეთი მიზეზის მოყვანა, რა თქმა უნდა, სასაცილო იქნება. მხოლოდ და მხოლოდ ერთი რამ არსებობს – რომელიმე პოლიტიკურმა ძალამ რომ ჩათვალოს, რომ არჩევნებში სასურველ შედეგს ვერ მიაღწია და ქვეყანაში სიტუაციის არევას შეეცადოს. ამიტომ გამჭვირვალე და დემოკრატიული არჩევნებით ამის თავიდან აცილება შეიძლება”, – აცხადებს ამირან სალუქვაძე.
მისივე თქმით, რუსეთს საქართველოში სერიოზული დასაყრდენი არ ჰყავს. მიზნის მისაღწევად მაშინ მან პირდაპირი აგრესიის განხორციელება უნდა დაიწყოს, რაც ნაკლებად მოსალოდნელია. ყირიმის და უკრაინის გამო მან დასავლეთისგან საკმაოდ მკაცრი პასუხი მიიღო და დღემდე მათთან საერთო ენის გამონახვას ცდილობს, ამიტომაც ახლა საქართველოსთვის ნაკლებად სცალია. ანალიტიკოსის აზრით, ერთ-ერთი, რაც შეიძლება მათთვის ხელჩასაჭიდი იყოს, პანკისის ხეობაა, სადაც ახლა არაფერი განსაკუთრებული არ ხდება და ხელოვნურად რაიმეს შექმნა ძალიან გაუჭირდებათ. თუმცა, საქართველოს მოსახლეობა ფრთხილად უნდა იყოს, რათა არჩევნების დროს რაიმე სახის დასაყრდენი თავად ჩვენვე არ მივცეთ.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
როგორი პოლიტიკა უნდა გაატაროს საქართველომ აშშ-სა და თურქეთს შორის ურთიერთობის დაძაბვასთან დაკავშირებით?
სალომე სარიშვილი
თურქეთში წარუმატებლად დასრულებული სამხედრო გადატრიალების მცდელობაში პრეზიდენტმა რეჯებ ტაიფ ერდოღანმა ყოფილი სასულიერო პირი ფეთჰულა გიულენი დაადანაშაულა და აშშ-ს (სადაც ამჟამად გიულენი ცხოვრობს) მისი ექსტრადიცია მოსთხოვა. თავის მხრივ, თეთრმა სახლმა თურქული მხარისგან მტკიცებულებების წარმოდგენა მოითხოვა. აშშ-სთან ურთიერთობის შეწყვეტაზე ირიბად ისაუბრა თურქეთის პრემიერ-მინისტრმა ბინალი ილდირიმმა, როცა განაცხადა, რომ ნებისმიერი ქვეყანა, რომელიც მხარს ფათულა გიულენს დაუჭერს, თურქეთის მეგობარი არ იქნება და ნატო-ს წევრ ქვეყანასთან ომში ჩართულად ჩაითვლება.
ფაქტია, რომ თურქეთში სამხედრო გადატრიალების მცდელობამ ოფიციალურ ანკარასა და თეთრ სახლს შორის ურთიერთობა დაძაბა. ამავდროულად მნიშვენლოვანია ის ფაქტორიც, რომ თურქეთი საქართველოს მეზობელი ქვეყანაა და მნიშვნელოვანი პარტიორი ისევე, როგორც აშშ.
როგორი პოლიტიკა უნდა გაატაროს საქართველომ აშშ-სა და თურქეთს შორის ურთიერთობის დაძაბვასთან დაკავშირებით? – ამ კითხვით “მთელმა კვირამ” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
ვასილ მაღლაფერიძე (პუბლიცისტი): “თანამედროვე საქართველოსთვის ეს კიდევ ერთი გაკვეთილია იმისა, რაც ჩვენმა წინაპრებმა ძალიან კარგად იცოდნენ და ახლა ხშირად ავიწყდებათ – ძალიან ფრთხილად უნდა ვიყოთ, საქართველოს არ ჰყავს მარადიული მეგობრები და არ აქვს მარადიული ინტერესები. უნდა ვიმოქმედოთ მხოლოდ ჩვენი ინტერესებიდან გამომდინარე. ყურადღებით დავაკვირდეთ მოვლენებს, ამ დაძაბულ ვითარებაში საქართველოს პატრონი მხოლოდ საქართველოა.”
პეტრე მამრაძე (პოლიტოლოგი): “უპრეცედენტო რამ მოხდა, როცა თურქეთის პრემიერ-მინისტრმა გამოაცხადა, რომ ქვეყანა, რომელიც შეიფარებს გიულენს, ომის მდგომარეობაში იქნება ნატო-ს წევრ ქვეყანასთან. ამერიკის პასუხი კი ამაზე იყო ის, რომ მათ მტკიცებულებები მოითხოვეს. ამ ფონზე, როცა დაძაბულობა აშკარაა, ერდოღანმა კი საქმე თავად მიიყვანა აქამდე, საქართველოს მთავრობამ სიფრთხილე უნდა გამოიჩინოს, რისი იმედიც მაქვს. მე დღევანდელ ხელისუფლებას ყოველდღიურად ვაკრიტიკებ, თუმცა, ამ შემთხვევაში ეჭვი არ მეპარება, რომ საგარეო საქმეთა სამინისტრო პრაგმატული იქნება. შესაბამისად, შევინარჩუნებთ კონსტრუქციულ ურთიერთობას ორივე გიგანტ სახელმწიფოსთან“.
ვახტანგ ძაბირაძე (კონსტიტუციონალისტი):“რეისების აკრძალვა, ვფიქრობ, რომ თურქეთში მიმდინარე დაძაბულ სიტუაციას უკავშირდება და როცა ყველაფერი დასტაბილურდება, ფრენები აღდგება. ვერ ვხედავ მკვეთრი, ხანგრძლივი დაპირისპირების საფუძველს. რაც შეეხება საქართველოს და მის ხელისუფლებას, ჩვენ თურქეთთან კარგი ურთიერთობა გვაქვს და ორივეს ინტერესებშია, ეს შევინარჩუნოთ. ასეც იქნება. ამერიკასთან კი ჩვენ სტრატეგიული პარტნიორობა გვაკავშირებს, რომელიც უნდა გაღრმავდეს. არ ვფიქრობ, რომ თურქეთი ამის წინააღმდეგ წავიდეს და არ მოსწონდეს მეზობელი ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის აღდგენა. თუ კონფლიქტი გაგრძელდა, საქართველოს ხელისუფლებამ ნეიტრალური პოზიცია უნდა შეინარჩუნოს.”
ლადო ვარდოსანიძე (არქიტექტორ-ურბანისტი):“არ ვარ პოლიტოლოგი, თუმცა, თურქეთის მდგომარეობა ყველას გვაწუხებს, რადგან მას შეუძლია მთლიანად შეცვალოს ჩვენი დამოკიდებულება მსოფლიო პროცესებისადმი. რაც შეეხება საქართველოს მთავრობის პოზიციას, მკვეთრი მოძრაობები არ უნდა გააკეთოს და მხოლოდ ჩვენი ქვეყნის სასარგებლოდ უნდა იმოქმედოს.”
„ახალი თაობა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „რეჯებ ერდოღანთან ერთად საქართველოც გადარჩა“ // „რუსეთსა და თურქეთს დაშლა ემუქრება
აპირებს თუ არა სირიის კონფლიქტის გადმოტანას რუსეთი სამხრეთ კავკასიაში, რას გადაურჩა 16 ივლისს საქართველო, რას უნდა ველოდოთ თურქეთიდან? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ანალიტიკოსი უსაფრთხოების საკითხებში ზაალ კასრელიშვილი ესაუბრება.
- რამდენიმე დღის წინ რუსეთის თავდაცვის მინისტრმა სერგეი შოიგუმ განაცხადა, რომ სირიის მოვლენებმა შესაძლოა სამხრეთ კავკასიაში გადმოინაცვლოს და იქვე დაამატა, რომ რუსეთი ამ პროცესებში აუცილებლად ჩაერევა. არის იმის ალბათობა, რომ აქაც მოხდეს იგივე, რაც სირიაში ხდება?
- ამის ალბათობა საკმაოდ მაღალია. ჩვენი პოლიტიკოსები 1990-იანი წლებიდან მოყოლებული მხოლოდ შედეგებზე საუბრობენ და მის გამომწვევ მიზეზებს არასდროს აქცევენ ყურადღებას. რაც 15-16 ივლისის ღამეს მოხდა თურქეთში, ეს იყო შედეგი და მას ჰქონდა გამომწვევი მიზეზები. რასაც ამბობს შოიგუ, ესეც იქნება შედეგები, რომელსაც ასევე აქვს მიზეზები. სირიაში ერთმანეთს დაუპირისპირდა რუსეთის, თურქეთის, დასავლეთის, შიიტური ირანისა და ისლამური სახელმწიფოს გეოპოლიტიკური ინტერესები. ამ ინტერესთა კონფლიქტს შეეწირა უდიდესი სახელმწიფო სირია, რომელიც ალბათ ვერასდროს აღდგება იმ საზღვრებში, რაც კონფლიქტამდე იყო. სამხრეთ კავკასიაშიც ბევრი მოთამაშის ინტერესი იკვეთება. მოსკოვს მისი დათმობა არ სურს და ყველაფერს გააკეთებს, რომ აქ გავლენები შეინარჩუნოს. სერგეი შოიგუს განცხადება არ არის მხოლოდ რუსეთის თავდაცვის მინისტრის განცხადება. ის ნიკოლაი პატრუშევთან ერთად პუტინის მარჯვენა ხელია. ეს „ტროიკა“ ქორები არიან და სულ ომზე ფიქრობენ. არის მეორე ნაწილიც, რომლებიც უფრო პროგრესულად აზროვნებენ, მაგრამ ისინი გადაწყვეტილებებს ვერ იღებენ.
- ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ეს გეგმა კრემლში უკვე დამტკიცებულია?
- სერგეი შოიგუს ეს განცხადება იმას ნიშნავს, რომ კრემლი მზად არის, ყველა იმ ძალას დაუპირისპირდეს, ვისაც სამხრეთ კავკასიაში რაიმე გეოპოლიტიკური ინტერესები აქვს. კრემლი შეუძლებელსაც კი გააკეთებს იმისთვის, რომ სამხრეთ კავკასიასა და პოსტსაბჭოთა სივრცეზე პოლიტიკური გავლენები შეინარჩუნოს.
- საქართველო ამ გამოწვევისთვის მზად არის?
- დღეს საქართველო არაფრისთვის არ არის მზად. ხელისუფლება და ოპოზიცია ერთმანეთის ლანძღვით არიან დაკავებული. ამდენი წელია, დამოუკიდებლობა მოვიპოვეთ და ეთნორეგიონული კონცეფცია ვერ შევიმუშავეთ. ეს ერთი უბედურებაა, ხოლო მეორე უბედურებაა ის, რომ ქართველს ორშაბათს, ოთხშაბათსა და პარასკევს უნდა დასავლეთი, სამშაბათს, ხუთშაბათს და შაბათს – ჩრდილოეთი. ყველა დიდი პოლიტიკოსი მსოფლიოში მარცხნიდან მარჯვნივ ან მარჯვნიდან მარცხნივ გადაადგილებისას განადგურდა. იგივე დაემართა თურქეთსაც. ეგენიც ჩვენსავით ემოციური ხალხია, მათ ჩვენი დონის სახელმწიფოებრივი გამოცდილება არ აქვთ. სწორედ ამიტომ ვერ იყენებენ უძლიერეს არმიას, რომელიც მათ ნატომ შეუქმნა. შიგნით აქვთ სეპარატიზმის, რადიკალური ისლამისა და პროდასავლური ორიენტაციის მქონე ოპოზიციისა და სამხედრო ელიტის აქტიურობის პრობლემა.
- რეჯებ ერდოღანის პოზიციის ცვლილებების გამო მოხდა ის 2-საათიანი პუტჩი, რომელიც სერიოზულ კითხვებს იწვევს?
- ჩვენ ერთი წლის წინ სწორედ „ახალ თაობასთან“ საუბარში ვთქვით პირდაპირ, რომ პროდასავლური სამხედროების მოთმინების ფიალა ოდესღაც აივსებოდა ერდოღანის ასეთი კონტრასტული განცხადებების გამო. ერდოღანმა პუტინს ბოდიში რომ მოუხადა, ეს იყო ბოლო წვეთი პატრიოტი, პროდასავლური, „სვეცკი“ თურქებისთვის. ამან სამხედრო ელიტის მოთმინების ფიალაც აავსო. ამ ბოდიშს კიდევ უარესი დაემატა. მოსკოვსა და ანკარას შორის როცა დათბა ურთიერთობა და მოლაპარაკებები დაიწყო, რუსეთმა შესთავაზა თურქეთს შავი ზღვის აკვატორიის ერთობლივი ძალებით გააკონტროლება, ოღონდ ისე, რომ იქ ნატოს გემები არ შემოუშვან. ამას მეტს არაფერს დავამატებ. ვისაც ოდნავ რაღაც ესმის, ყველაფერს მიხვდება. რეჯებ ერდოღანის კონტრასტულობა 15-16 ივლისის სამხედრო პუტჩით დასრულდა. ორი საათის განმავლობაში გადატრიალება მომხდარი იყო და ამ დროში არმია აკონტროლებდა მთელ თურქეთს. სტრატეგიული ობიექტები, ოპერაციაც მათემატიკური სიზუსტით ჩაატარეს და მერე უცბად გაჩერდნენ. დაიბნნენ თუ შეაშინა ვინმემ? საუბარია მსოფლიოში ერთ-ერთ უძლიერეს არმიაზე.
- თქვენი აზრით, რატომ გაჩერდნენ?
- იმიტომ გაჩერდნენ, რომ საერთაშორისო თანამეგობრობის რეაქციას დაელოდნენ. ეს იყო დიდი ქვეყნებისთვის გაგზავნილი მესიჯი – ჩვენ ეს შეგვიძლია და მივიყვანოთ თუ არა საქმე ბოლომდეო. ამას მოჰყვა თეთრი სახლის განცხადება, სადაც ნათქვამი იყო, რომ ისინი არ ერევიან შიდა კონფლიქტში, რადგან არ აქვთ ინფორმაცია, თუ რა ხდება. ამას უკვე მოჰყვა ჯონ კერის განცხადება, რომ სამხედრო ძალით ხელისუფლების შეცვლას ისინი არ დაუშვებენ და დემოკრატიულად არჩეულ პრეზიდენტს უჭერენ მხარს. ქერის განცხადებიდან მოკლე ხანში გამოდიან თურქეთის სახმელეთო და საჰაერო ძალების სარდლები და ამბობენ, რომ მეამბოხეები მხოლოდ ერთი ჯგუფია და ისინი არ გამოხატავენ მთელი სამხედრო ელიტის ინტერესებს. არმიის გენერლების განცხადებას წინ უსწრებდა რუსეთის განცხადება, რომ მზადაა, მიიღოს ერდოღანი. გადატრიალება თუ მოხდებოდა და ერდოღანს შეიფარებდნენ, ამის შემდეგ მათ ექნებოდათ სერიოზული საბაბი, სამხედრო გზით სამხრეთ კავკასია დაებრუნებინათ თავიანთი გავლენის ქვეშ და პოზიციები გაემაგრებინათ ლეგიტიმური ერდოღანის უკან დაბრუნების მიზნით. რეჯებ ერდოღანი გადაარჩინა ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა და მასთან ერთად გადავრჩით ჩვენც.
- ჩვენ რატომ გადავრჩით?
- თუ თურქეთზე კონტროლს პროდასავლური სამხედროები დაამყარებდნენ, რუსეთი იტყოდა, რომ თავის უსაფრთხოებას იცავს. დასავლეთის მიერ დაწესებული სანქციების გამო ისეთ ეკონომიკურ სიდუხჭირეში არიან, რომ გაუჭირდებათ შემდგომში რაიმე სამხედრო ოპერაციის ჩატარება, გარდა ერთისა – ღილაკს უნდა დააჭირონ თითი. ამაზე თუ წავლენ, უნდა იცოდნენ, რომ ის რაკეტა არ ჩავარდება ამერიკაში. საპასუხოდ ძალიან ბევრ წერტილოვან დარტყმას მიიღებენ. 2017-2018 წლები გლობალური თვალსაზრისით მნიშვნელოვანი იქნება – გაირკვევა, ვინ რას თმობს და ვინ რას იღებს.
- რადგან ამბობთ, რომ დაუძლურებულია რუსეთი, მაშინ სერგეი შოიგუს განცხადებას სერიოზულად არ უნდა მოვეკიდოთ?
- ეს არის ის გეგმა, რომლისთვისაც ისინი მზად არიან. სერიოზულად ხელისუფლება ისედაც არ ეკიდება არც ამ და არც სხვა განცხადებებს.
- ამ გეგმის განსახორციელებლად ეყოფათ ძალები?
- ძალიან გაუჭირდებათ. ეს მათთვის მესამე ფრონტი იქნება და რუსეთს სისხლისგან დაცლის. ამის მიუხედავად, ისინი მაინც შეეცდებიან მიზნის მიღწევას. საქართველოში შემოსასვლელად რუსეთს ბევრი დრო არ სჭირდება. ისედაც საქართველოს ტერიტორიაზე აქვს განთავსებული ბაზები. ის, რაც 16 ივლისს მოხდა, იყო ქარიშხალი, რომელმაც გვერდზე ჩაგვიარა. ჩვენ ახლა ველოდებით ქარიშხალს ჩრდილოეთიდან. იმედია, ისიც გვერდზე ჩაგვივლის.
- ფიქრობთ, რომ იქაც სამხედრო გადატრიალება იქნება?
- იქ სამხედრო გადატრიალება არ იქნება. ეს იქნება მშიერი ბუნტი. კრემლი უკვე სულელურ გადაწყვეტილებებს იღებს. მმართველობაში სამხედრო კომუნიზმის ელემენტები შემოაქვთ და კერძო კომპანიებს უნიშნავენ მმართველებს. მეორე, რასაც რუსეთში უნდა ველოდოთ, ტერაქტებია. ტერაქტებისგან არც თურქეთია დაზღვეული. 15-16 ივლისის მოვლენები ერდოღანისთვის მწარე გაკვეთილი იქნება. წესით, მან მარჯვნიდან მარცხნივ აღარ უნდა იხტუნაოს. მას სამხედროებმა სერიოზული პროფილაქტიკა ჩაუტარეს. თურქეთი, როგორც სახელმწიფო, შექმნა სწორედ სამხედრო ელიტამ. თურქეთი რომ ნატოს წევრია და მსოფლიო პროცესებში ერთ-ერთი მთავარი მოთამაშე, ესეც პროდასავლური სამხედრო ელიტის დამსახურებაა.
- ახლა თურქეთში ამ სამხედროებს ლინჩის წესით ასამართლებენ. ერდოღანმა გავეშებული ხალხი მიუშვა მათზე. ამას სამხედროები გადაყლაპავენ?
- ამას ძალიან სერიოზული გართულებები მოჰყვება. ის 2-საათიანი ამბოხი არ დამთავრებულა, პროცესები ახლა დაიწყო. ერდოღანმა თავისი კონტრასტულობით მიაღწია იმას, რომ რადიკალი ისლამისტებისა და შეურაცხყოფილი სამხედრო ელიტის ინტერესები ერთმანეთს დაემთხვა. არც ერთს და არც მეორეს არ მოსწონს ანკარისა და რუსეთის სიამტკბილობა.
- ამ ყველაფრის შემდეგაც გააგრძელებს რუსეთთან სიამტკბილობას ერდოღანი?
- ძალიან გაუჭირდება ასეთი სიამტკბილობა. თუ ის რუსეთთან გააგრძელებს თამაშს, მაშინ ღიად უნდა აწარმოოს ანტიდასავლური პოლიტიკა. ამას მართლა სამხედრო გადატრიალება მოჰყვება და თურქეთი დაიშლება ისე, როგორც სირია. ეს ქვეყანა ისედაც ფედერალიზმისკენ მიდის.
- ზემოთ თქვით, ამერიკამ გადაარჩინა ერდოღანიო. ერთ-ერთ ვერსიად განიხილება ისიც, რომ რუსეთთან ჩახუტების გამო სწორედ ამერიკამ მოუწყო ეს ყველაფერი. ამას დაემატა ისიც, რომ ერდოღანმა ამერიკას საჰაერო სივრცე ჩაუკეტა...
- ამერიკას საჰაერო სივრცე იმიტომ ჩაუკეტა, რომ მან გიულენის გადმოცემაზე უარი უთხრა. ერდოღანი გიულენს ადანაშაულებს მომხდარში. ბევრი ამბობს, რომ ამ ამბავში ამერიკის ხელი ურევია. მე ამ კითხვაზე პასუხის ნაცვლად კითხვა მაქვს – ვინ იდგა რუსეთში 1991 წლის სამხედრო გადატრიალების უკან? ეს არ ვიცით, სამაგიეროდ, ვნახეთ ის პროცესები, რომლებიც ამას მოჰყვა. მაშინ საბჭოთა კავშირი დაიშალა.
- ახლაც შეიძლება, თურქეთი დაიშალოს?
- ამის რეალური საფრთხე არსებობს. იგივე შეიძლება დაემართოს რუსეთსაც.
- „გეკაჩეპე“-ს შემდგომი მოვლენები ახსენეთ და ის არც საქართველოსთვის დამთავრებულა კარგად, რამდენიმე თვეში სამხედრო გადატრიალება მოხდა. ამის გამეორებაც შესაძლებელია?
- საქართველოში სამხედრო გადატრიალება არ მოხდება, არეულობა კი შესაძლებელია. ოქტომბერში არჩევნებია და ზოგიერთი პარტია სიტუაციის არევას შეეცდება. რამდენად სერიოზული იქნება ეს არეულობა, დრო გვაჩვენებს.
„ახალი თაობა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ნოდარ ნათაძესთან: „საქართველოში სამოქალაქო ომის საფრთხე არსებობს“ // „ქართული ოცნების“ ახალ სახეებზე გამეცინა – ისეთი შთაბეჭდილებაა, რომ ამ პარტიაში უნივერსიტეტი მარტო 15 კაცს აქვს დამთავრებული“
ბოლო დროს ხშირად საუბრობენ საქართველოს გახლეჩის საფრთხეზე. გამოითქმის შეშფოთება იმის თაობაზე, რომ არჩევნების შემდეგ ქვეყანა რუსეთისა და აშშ-ის გავლენის სფეროებად დაიყოფა. „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში სახალხო ფრონტის თავმჯდომარე, ყოფილი დეპუტატი ნოდარ ნათაძე ყურადღებას ამახვილებს რუსეთიდან და თურქეთიდან მომდინარე რისკებზე. თურქეთიდან არსებული საფრთხე არ უკავშირდება სამხედრო გადატრიალების მცდელობას.
„აშშ-სა და რუსეთს შორის გავლენის სფეროებად საქართველოს დაყოფა არ მოხდება. ძალთა შეფარდება ისეთია, რომ ეს ვერ განხორციელდება. დასავლეთი ამას არ დაუშვებს. არ გამოვრიცხავ, რომ ჩვენ სხვა პროცესების მომსწრე გავხდეთ. საქართველოში სამოქალაქო ომი მწიფდება, თანაც, არა ისეთი ბუტაფორიული სამოქალაქო ომი, რომელიც 90-იან წლებში მოხდა, არამედ, უფრო მწვავე. მაშინ დაპირისპირებულ მხარეებს ერთმანეთი არ სძულდათ. ახლანდელი მოწინააღმდეგეები ერთმანეთისადმი სიძულვილით არიან განმსჭვალული“, – ამბობს ნოდარ ნათაძე.
- რომელ დაპირისპირებულ ჯგუფებზე საუბრობთ?
- ერთ მხარეს არიან ადამიანები, რომლებმაც ვერ ისწავლეს ინგლისური და კომპიუტერი. მათი ლოგიკა ასეთია – ვისაც კომპიუტერი და ინგლისური არ აუთვისებია, ის სამსახურს ვერ იშოვის, რაც ამერიკის ბრალია. ეს ხალხი რუსეთისკენ იყურება და მას რუსეთის იმედი აქვს. მეორე მხარესაა ის კატეგორია, რომელმაც მარტო ინგლისური და კომპიუტერი შეისწავლა და სააკაშვილის გუნდშიც შევიდა. ეს პირები ფიქრობენ, რომ სხვაზე უპირატეს მდგომარეობაში არიან და მუდმივად უნდა იბატონონ. ორივე ჯგუფი გაუნათლებელი და უხარისხოა. არსებობს მათი ერთმანეთთან დაპირისპირების რეალური საფრთხე.
- საზოგადოების სხვა ნაწილიც ხომ არსებობს?
- რა თქმა უნდა. არიან განათლებული და ქვეყანაზე მზრუნველი ადამიანებიც. ეს საზოგადოების უმრავლესობაა. ეს ადამიანები მარტო საკუთარ თავზე არ ფიქრობენ. მათ საქართველოს ინტერესებიც აღელვებთ.
- ამ დღეებში „ქართულმა ოცნებამ“ ახალი სახეები წარმოადგინა, რომლებიც საარჩევნო სიაში იქნებიან. მათზე რისი თქმა შეგიძლიათ?
- ჩემი რეაქცია ამაზე იყო სიცილი. ისე წარმოგვიდგინეს ეს ადამიანები და ისეთი შთაბეჭდილება შემექმნა, თითქოს „ქართულ ოცნებაში“ მარტო ამ 15 ადამიანს აქვს უნივერსიტეტი დამთავრებული, ხოლო დანარჩენებს, რომლებსაც ასევე სიაში შეიყვანენ, უმაღლესი განათლება არა აქვთ. კარგი განათლება არ კმარა იმისთვის, რომ პოლიტიკაში მოხვიდე. ამისათვის დიდი სურვილი, მზადყოფნა და ქვეყნისთვის ძალისხმევის გაწევის უნარია აუცილებელი. ამ ახალგაზრდების წარმდგენს, გიორგი კვირიკაშვილს, არ გაუმახვილებია ყურადღება დეპუტატობის კანდიდატების პიროვნულ თვისებებზე. მაგალითად, ვინ ერთგულია, ვინ – აქტიური და ა.შ. არადა, პოლიტიკაში ამას მნიშვნელობა აქვს.
- რისთვის გახდა საჭირო ახალი სახეების შემოყვანა?
- მიზანი ასეთია – ხალხის თვალში „ქართული ოცნების“ სახის კაპიტალური რემონტი. ყოველ შემთხვევაში, იყო ამის მცდელობა, მაგრამ გამოვიდა კოსმეტიკური რემონტი.
- რატომ? უცნობი ადამიანები არიან?
- პირადად მხოლოდ ერთ მათგანს ვიცნობ, მეორის ოჯახი ვიცი. თამარ ჩუგოშვილი დაახლოებით ორი წლის განმავლობაში ჩემი მეზობელი იყო, მასთან მისაუბრია და მან კარგი შთაბეჭდილება დატოვა. ირაკლი კობახიძის მამა, გიორგი, დიდი ხნის განმავლობაში საქმიანობდა პოლიტიკაში. მას დადებითად ვახასიათებ. ირაკლი კობახიძეს ჰყავს კარგი დედა და უკეთილშობილესი პაპა დედის მხრიდან. ამ ორ ადამიანზე შემიძლია რაღაცის თქმა, თუმცა, სურათის დასასრულებლად ესეც არ კმარა. მით უმეტეს, ვერაფერს ვიტყვი იმათზე, ვისი გვარიც პირველად გავიგე წარდგენაზე.
- ამომრჩეველი რას იტყვის ამ საკითხზე?
- რიგითმა ადამიანმა შეიძლება იფიქროს, რომ ამ ახალ სახეებს საარჩევნო სიის ბოლოში მოათავსებენ, წინ კი ნაცნობ ძველებს ჩასვამენ.
- გავლენის ზონებად საქართველოს დანაწილებას გამორიცხავთ?
- ეს შეიძლება გააკეთონ ჩვენმა მეზობელმა სახელმწიფოებმა. რუსეთი ჩვენი მტერი და მეზობელია. გარდა ამისა, ხიფათი გველის თურქეთისგან. თურქეთიდან დიდი ხანია, შეტევითი ტენდენციები მოდის. ამ სახელმწიფომ კარგა ხანს ატრიალა ბათუმში აზიზიეს მეჩეთის მშენებლობის თემა. ეს საკითხი დღის წესრიგიდან ახლაც არ მოხსნილა. თურქეთმა სააკაშვილის ხელშეწყობით მოახდინა ბათუმის კოლონიზაცია. ამ ქვეყნის პოლიტიკური ფიგურების მხრიდან ისმის სახიფათო რიტორიკა. რუსეთი და თურქეთი უმჭიდროესი მოკავშირეები არიან. მოსალოდნელია მათი კიდევ უფრო დაახლოება. ორივე სახელმწიფოსათვის იდეალურია საქართველოს დანაწილება. მათ უნდათ დაინაწილონ ჩვენი ქვეყანა ოკუპირებულ ან გავლენის ზონებად. მანამდე მათთვის ხელსაყრელია სამოქალაქო ომი.
- ამის საწინააღმდეგოდ ზომებია მისაღები?
- ჩვენ გვაქვს ინიციატივა: უნდა მივიღოთ კანონი ასეთი ფორმულირებით _ მოველით, ვიმედოვნებთ ნატოსგან დახმარებას, მაგრამ არა ჩვენი მეზობელი სახელმწიფოების ხელით. არაა დასავიწყებელი ისტორია. უნდა გვახსოვდეს, რომ 1921 წელს რუსეთი და თურქეთი ერთად იყვნენ. რუსეთის სარდლობა ორივე ქვეყნის ხმლებსა და ხიშტებს ერთად ითვლიდა. ჩემი ბლოკი ერთ-ერთია, სადაც გამოქვეყნდა ეროვნული ძალების საგარეო პოლიტიკის კონცეფცია. ამ 34-გვერდიან ნაშრომში ჩვენს თავს უფლება მივეცით, ყველაფრისთვის კუთვნილი სახელი დაგვერქმია. იქ ამ საკითხებზეცაა საუბარი. სხვათა შორის, თურქეთში პოპულარულია კონცეფცია თურქეთისა და აზერბაიჯანის ურთიერთმიმართების შესახებ. მისი არსი ასეთია: ბირ მილეთ-იქი დევლეთ ანუ 1 ხალხი, 2 სახელმწიფო. ეს ადასტურებს იმას, რომ თურქეთს საქართველო აზერბაიჯანზე გასასვლელ დერეფნად უნდა. ეს პოზიცია რუსეთსაც ხელს აძლევს.
„ახალი თაობა“, 18 ივლისი, 2016 წელი
ინტერვიუ შალვა ხაჭაპურიძესთან: „თუ ხელისუფლებას ჰგონია, რომ სასამართლოს მართავს, ძალიან ცდება“
რა პრინციპით ინიშნებიან ახალი მოსამართლეები? რამ გამოიწვია საზოგადოების ერთ ნაწილში პროტესტი? რატომ ჩავარდა მესამე ტალღა? ვისგან იმართება ლევან მურუსიძის დაჯგუფება? – ამ და სხვა საკითხებზე „ახალ თაობას“ ადვოკატი შალვა ხაჭაპურიძე ესაუბრა.
- ბატონო შალვა, რა ხდება სასამართლო სისტემაში? გვესმის შეფასებები, რომ მურუსიძე მხოლოდ მის ახლობლებს უგრძელებს მოსამართლეობის ვადას. ასეა?
- ჩატარდა ეს კონკურსი. ამ ეტაპზე მოხდა ისე, რომ ჩემია და ურთმელიძე არ დანიშნეს. ცოტა მიწყნარდება სიტუაცია და მათაც სადღაც აუცილებლად დანიშნავენ რაიონებში, მერე ისევ გადმოიყვანენ.
- თქვენ ფიქრობთ, რომ ისე არ დატოვებენ?
- ჩემიანზე თავს ვერ დავდებ, ჩემიაზე არანაირი ვალდებულება არ გააჩნია დღევანდელ იუსტიციის საბჭოს ხელმძღვანელობას. აი, ურთმელიძეს სადმე აუცილებლად დანიშნავენ, მის წინაშე ვალში არიან. ფაქტი ერთია, რომ ბევრს ისეთს გაუგრძელდა ვადა, აშკარაა, რომ მურუსიძის, ცერცვაძის, ჩინჩალაძის ხელი ურევია.
- ანუ ძველი მოსამართლეებიდან ძირითადი ნაწილი დარჩა?
- ასე ვთქვათ, თავიანთი ხალხი დაიტოვეს. იუსტიციის საბჭო, ფაქტობრივად, ორ ნაწილადაა გაყოფილი. ბოლომდე გვენეტაძის წინააღმდეგ ვერ წავიდნენ და ამიტომ ახლებიც დანიშნეს, თუმცა ძველებიდან მორჩილი მოსამართლეები დაიტოვეს.
- ვისზე საუბრობთ?
- გვარებს რაღა მნიშვნელობა აქვს… ორ გვარზე ვიტყვი მხოლოდ. გახსოვთ, მოსამართლე ვანო წიკლაურზე რამდენს ვსაუბრობდი? ამ კაცმა მონოპოლია დააკანონა და ასეთ მოსამართლეს ვადა გაუგრძელეს. თავიდან ათი წლით დანიშნეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოში, სამოქალაქო კოლეგიაში. პარალელურად კი თეა ხამხაძეს თბილისის საქალაქო სასამართლოში ვადა არ გაუგრძელეს. თეა ხამხაძე იყო პროგრესი! მან პირველად გამოიტანა გადაწყვეტილება ქონების დაბრუნებებთან დაკავშირებით. მისი გადაწყვეტილება რევოლუცია იყო ქართულ მართლმსაჯულებაში.
- რატომ არ გაუგრძელეს ვადა?
- არც არაფერი უთხრეს. უბრალოდ, არ გაუგრძელეს, იმიტომ, რომ ხამხაძე არცერთ დაჯგუფებას არ მიეკუთვნება.
- და ასეთი მოსამართლეები არ აწყობთ?
- არ აწყობთ! აქედან გამომდინარე, საქმეებში, რომლებიც დასჭირდება ამ სამეულს, გადაწყვეტილებას მიიღებს არა მოსამართლე, არამედ მიიღებენ თვითონ და დაავალებენ თავიანთ მოსამართლეებს. კარგად დაიმახსოვრეთ ჩემი სიტყვები, მე გაზეთის ამ ნომერს შევინახავ: ერთ მშვენიერ დღეს ეს გამოიწვევს კატასტროფას. სისტემა ჩამოიშლება იმგვარად, რომ ეს შეიწირავს ამ სისტემის დიდ ნაწილს.
- ანუ დღეს ისევ მართულია სასამართლო?
- ვისაც ვერ მართავს დღეს ეს ჯგუფი, იმათ იშორებენ თავიდან და ვინც მართვადია, იმათ ვადას უგრძელებენ და ახალი ვადით ინიშნებიან. ეს ძალიან ცუდის ნიშანია.
- თვითონ ეს სამკაციანი ჯგუფი, რომელიც თქვენ დაასახელეთ, ვისგან იმართება, ხელისუფლებისგან?
- ეს სამეული? ვერ გეტყვით, ამათ უკან ვინ დგას, მაგრამ ერთი რამ ზუსტად ვიცი: თუ ხელისუფლებას ჰგონია, რომ მართავს მოვლენებს, ძალიან ცდება! იმიტომ, რომ ეს ხალხი სისხლხორცეულად არის დაკავშირებული ადეიშვილთან. თუ დაინახეს, რომ ამ ხელისუფლებას უჭირს, შეპირებული გვერდში დგომის ნაცვლად იქნება სერიოზული ღალატი.
- თუკი ასეა, მაშინ რატომ დაუჭირა „ოცნების“ ხელისუფლებამ მხარი მურუსიძეს, რატომ დანიშნეს, თუკი იცოდნენ, რომ მას მაინც კავშირები აქვს ძველ ხელისუფლებასთან?
- არჩევნებისთვის. ფიქრობენ, რომ იმდენად ძლიერი საარჩევნო კამპანია იქნება, „ოცნებას“ არ გაუჭირდება საარჩევნო პრობლემის მოგვარება, თუმცა შიშობენ, რომ სადღაც შესაძლოა პრობლემები შეექმნათ. ეს არჩევნები ყველა წინა არჩევნებისგან განსხვავებული იქნება, რომლებიც კი დამოუკიდებლობის მერე ჩატარებულა. ვგულისხმობ იმას, რომ ძირითადი ბირთვი უნდა გაიყვანოს მაჟორიტარების მიერ მოპოვებულმა ქულებმა.
- არჩევნები ლევან მურუსიძესთან რა კავშირშია?
- მაჟორიტარებში 99%-ში ალბათ იქნება მეორე ტურები. ეს მეორე ტურებიც რა შედეგით დამთავრდება, არავინ იცის და აი, აქ უკვე საჭირო ხდება სასამართლო. სწორედ ამიტომ თვალი დაიხუჭა ლევან მურუსიძესა და ამ დაჯგუფებაზე. აი, ამიტომ გადაიდგა ასეთი ნაბიჯი, რამაც აშკარად დააზიანა მოქალაქეების ინტერესები, სახელმწიფოს ინტერესები და ეს მთლიანად მიმართულია თავად სამართლის წინააღმდეგ. ამ სიტუაციაში კი დაზარალებული გამოდის ხალხი. ხალხი კი ამ ყველაფერს შეფასებას მისცემს.
- რა ფორმით?
- ეს იქნება არჩევნების ფორმა, პროტესტის თუ ასე შემდეგ.
- ანუ ის მესამე ტალღად წოდებული რეფორმა ჩავარდა?
- არანაირი ტალღა ეს არ არის! ეს არის ამყაყებული ჭაობი, სადაც გამრავლებულია ათასგვარი ქვეწარმავალი. სადაა ტალღა?! ვანო წიკლაურია ტალღა? თუ ალანიაა ტალღა?! რომელი ერთი დავასახელო?! ეს ძალიან დიდი შეცდომაა. კვლავ აქცენტი კეთდება არა რეალური სასამართლოს სისტემის აწყობაზე, არამედ სისტემაში მორჩილი ადამიანების ყოფნაზე, რომლებიც საჭიროების შემთხვევაში ხელისუფლების ინტერესებს გაატარებენ სასამართლოში.
- ეს ხელისუფლებაც წავიდა ამაზე?
- ეს არის სახელმწიფობანას თამაში. ვიმყოფებით ღრმა ყანაში და არაფერი ამას ქვეყანასთან, სახელმწიფოებრიობასთან და ეროვნულობასთან საერთო არ აქვს! ეს არის კატასტროფა და ძალიან მალე თავს იჩენს. სხვათა შორის, ვანო მერაბიშვილისა და ზურაბ ადეიშვილის მიერ დანიშნულმა მოსამართლეებმა გაასამართლეს თავად ისინი. არადა, ეგონათ, რომ მათი ერთგულები იყვნენ. ბევრი მათგანი სკამის გულისთვის ყველაფერს გაყიდის. ის, რაც სასამართლოში მოხდა, ნიშნავს, რომ ჩვენ ვერაფერი შევცვალეთ. სისტემა ვერ შევცვალეთ. ისევ ღრმა საბჭოთა კავშირში ვართ!
