„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: „უბრალოდ, ნიკა გვარამიას დაწყნარება მინდოდა…“ // „თუ ადამიანს ზრდილობიანად ვესაუბრები, სულაც არ ნიშნავს, რომ მასზე დაქვემდებარებული ვარ ან მის წინაშე თავს ანგარიშვალდებულად მივიჩნევ“ // „მერე რა, თუ ყოფილი „ნაციონალები“ მყავს გუნდში, გვერდით მოაზროვნე ადამიანები დავიყენე“

„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ დავით მაღრაძესთან: „ნაცმოძრაობამ” უტიფრობა აქცია საკუთარ რელიგიად“ // „ნიკა გვარამია იყო „მოსმენების მამა“ – ძალიან საინტერესოა, მოსმენები რომ აწუხებს „მოსმენების მამას“

„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ დავით ბერძენიშვილთან: „თუ ბიძინა ივანიშვილი ჩვენს წინააღმდეგ უსაფუძვლო ბრალდებებს არ დაასრულებს, მტკიცებულებებს წარვადგენთ…“ // ინტერვიუ გია ვოლსკისთან:  „დავით ბერძენიშვილის ასეთი მიდგომა არაეთიკური, არასაქმიანი და მდაბიოა“

——-

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: უერთგულესი ბიჭები, მოღალატეები, არჩევნები და ფულის ტომრები

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: „ზღაპრების ბუმი“ და „ელიოზის სინდრომი“ წინასაარჩევნო დაპირებებში // რას ჰპირდებიან პარტიები სოციალურად დაუცველებს

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: არალეგიტიმური დაპირებებირატომ ჰპირდებიან დეპუტატობის კანდიდატები ამომრჩეველს იმას, რისი გაკეთებაც მათი საქმე არ არის

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „შეტაკებებისას „ნაცმოძრაობა“ გაცილებით ორგანიზებულია, ვიდრე ნებისმიერი სხვა პარტია“ // „არჩევნების მოახლოებასთან ერთად მოიმატებს პოლიტიკური ნიშნით დაპირისპირების სიხშირე და მასშტაბი“

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: არის თუ არა ხალხში აგრესია “ნაციონალური მოძრაობის” მიმართ?

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ დიმიტრი ხუნდაძესთან: „ეს იქნება „ქართული ოცნებისა“ და ჩემი უპირობო გამარჯვება“ // „ცეზარ ჩოჩელი არის “ნაცმოძრაობის” პერიოდის გუბერნატორი, რომელმაც თავისი “გამოცდილება” საზოგადოებას უკვე აჩვენა“

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ ცეზარ ჩოჩელთან: „ყველა მე აღმიქვამს კონკურენტად…“ // „დიმიტრი ხუნდაძე ცელქობს… მე პირადად გამარჯვებაში დარწმუნებული ვარ“

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: დიმიტრი ხუნდაძე ცეზარ ჩოჩელის წინააღმდეგ

„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ბრძოლა მთაწმინდისათვის „ოცნების“ გარეშე // კანდიდატთა გამარჯვების შანსები

——-

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „მრავალპარტიული პარლამენტი შეიძლება მხოლოდ ფორმალობა იყოს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „პაატა ბურჭულაძე ბიძინა ივანიშვილის პროექტი არ არის“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლევან ხაბეიშვილთან: „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ ძალაუფლების გაყოფის იმედი აქვთ“ // „ქვეყანაში ორპოლუსიანობა აღარ შენარჩუნდება“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ანზორ წოწონავასთან: „აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევა თბილისში სამართლებრივი სიბეცეა“ // „ზოგიერთი წინასაარჩევნო დაპირება ქვეყნისათვის სახიფათოა“

—————————-

„კვირის პალიტრა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ პაატა ბურჭულაძესთან: „უბრალოდ, ნიკა გვარამიას დაწყნარება მინდოდა…“ // „თუ ადამიანს ზრდილობიანად ვესაუბრები, სულაც არ ნიშნავს, რომ მასზე დაქვემდებარებული ვარ ან მის წინაშე თავს ანგარიშვალდებულად მივიჩნევ“ // „მერე რა, თუ ყოფილი „ნაციონალები“ მყავს გუნდში, გვერდით მოაზროვნე ადამიანები დავიყენე“

რუსუდან შელია

პოლიტიკური მოძრაობა “სახელმწიფო ხალხისთვის” ლიდერის, პაატა ბურჭულაძისა­ და ტელეკომპანია “რუსთავი 2″-ის დირექტორის, ნიკა გვარამიას სატელეფონო ჩანაწერის გავრცელების შემდეგ ისევ აქტუალური გახდა კითხვა – ვის პოლიტიკურ თამაშს­ თამაშობს მსოფლიო ბანი და საჭიროების შემთხვევაში, ვის კოალიციაში ვიხილავთ მომავალ პარლამენტში.

———

რამდენად ხშირად საუბრობს ნიკა გვარამიასთან პარტიის პოლიტიკურ არჩევანზე, “კვირის პალიტრის” კითხვებს “სახელმწიფო ხალხისთვის” ლიდერი პაატა­ ბურჭულაძე­ პასუხობს:

- ბატონო პაატა, გავრცელებული ჩანაწერის მოსმენის შემდეგ საზოგადოების ნაწილს დარჩა შთაბეჭდილება, რომ კერძო ტელეკომპანიის დირექტორთან თავს გარკვეულწილად პოლიტიკურად ანგარიშვალდებულად, მეტიც, მასზე დაქვემდებარებულადაც გრძნობთ...

- თუ ადამიანს ზრდილობიანად ვესაუბრები, სულაც არ ნიშნავს, რომ მასზე დაქვემდებარებული ვარ ან მის წინაშე თავს ანგარიშვალდებულად მივიჩნევ. უბრალოდ, მისი დაწყნარება და დამშვიდება მინდოდა. გვარამიას დიდი ხანია ვიცნობ, “რუსთ­ავი 2″ ფონდ “იავნანას” წლების განმავლობაში ეხმარებოდა, ნიკასაც ამ ფონდის განვითარებაში დიდი წვლილი მიუძღვის­ – “იავნანას” კონცერტები ამ ტელევიზიით პირდაპირ ეთერში გადაიცემოდა. ასე რომ, რადგან აღშფოთებული იყო, მინდოდა, ყველაფერი დეტალურად გამერკვია. ის ნამდვილად არ მოელოდა, რომ ჩვენი გუნდ­იდან ვინმეს მსგავსი განცხადების გაკეთება შეეძლო. ეს ნორმალური რეაქციაა.

- და როდესაც ამ ზარის შემდეგ დეტა­ლების გარკვევა სცადეთ, ვახტანგ მეგრელიშვილისგან რა პასუხი მიიღეთ?

- ვახტანგ მეგრელიშვილს მსგავსი არაფერი უთქვამს, საუბარი იყო მხოლოდ მოსაზრებაზე, რომ შესაძლოა, მომავალში გარკვეულ საკითხებზე თანხმობა შედგეს. ეს კოალიციასთან გაერთიანებას არ გული­სხმობს. ამ საკითხზე გუნდში­ განხილვაც არ ყოფილა, ამიტომაც გამიკვირდა. მეგრელიშვილი გუნდში ცოტა ხნის წინ შემოგვიერთდა და, როგორც ჩანს, ვერ განსაზღვრა… იმის ნაცვლად, საზოგადოებამ ყურადღება გაამახვილოს, რატომ გრძელდება მოსმენები, ბევრი ჩვენი­ დიალოგის შინაარსის გამო აღშფოთდა. არადა, მხოლოდ ის ვთქვი, ყველაფერში გავერკვევი-მეთქი, თანაც ჩანაწერში ჩემი სიტყვები ამოჭრილია­ – არც “ოცნებას” ვუჭერ მხარს, არც “ნაციონალებს”, ჩემი გზა მაქვს-მეთქი, ვამბობ.

- გაჩნდა აზრი, რომ შესაძლოა, ჩანაწერი თავად ნიკა გვარამიამაც გაავრცელა...

- ტექსტი რომ არ ამოეჭრათ, ამას მეც ვიფიქრებდი, თუმცა ყველაფერი ისეა დამონტაჟებული, რომ მთავრობის რიტორიკას ერთი ერთში იმეორებს – თითქოს მე “ნაციონალური მოძრაობის” წარმომადგენელი ვარ. ამიტომაც ეჭვი აღარ მაქვს. თანაც ყურადღება მიაქციეთ, ჩვენ ერთმანეთთან თქვენობით”ვსაუბრობთ, უბრალოდ, თავადაც გაკვირვებული­ ვიყავი, რადგან ნიკასგან მსგავსი აღშფოთებული დიალოგი დიდი ხანია არ მომისმენია.

- რამდენად ხშირად გაქვთ მასთან კონტაქტი?

- იშვიათად, მაგრამ ყოველთვის მშვიდად ვსაუბრობდით. ყველა მწვავე შეკითხვას ყოველთვის მშვიდად ვპასუხობ.

- ბიძინა ივანიშვილთანაც ასეთივე ურთიერთობა გქონდათ და რეალურად ითხოვდით მხარდაჭერის სანაცვლოდ მისგან თანხას?

- ივანიშვილის კრიტიკაზე ვერთობი, საინტერესო ისტორიებს ვისმენ, თურმე უგულავას ნაჩუქარი საათით დავდივარ, 60 წლის იუბილე სამჯერ გადავიხადე და ა.შ. თავადაც ერთობა, როდესაც განცხადებებს სხვადას­ხვა ქალაქიდან აკეთებს.­ რატომ იწუხებს თავს, იყოს თბილისში და აქედან უპასუხოს ჟურნალისტებს.

- თანხაზე გკითხეთ, თქვენც საინტერესო პას­უხით გამოეხმაურეთ – ნუთუ ისეთი თანხა მო­ვთხოვე ივანიშვილს, რომ მოცემა გაუჭირდაო.­ რამდენია თქვენი პოლიტიკური ფასი?

- ეს ხუმრობა გახლდათ – ნახევარი სამეფო მათხოვე, სამ-ნახევარი მილიარდი მინდა-მეთქი. აბა, ასეთ სიცრუეს სერიოზუ­ლად როგორ ვუპასუხო? სხვათა შორის, ის მაშინაც იტყუება, როდესაც ამბობს, პაატა არჩევნების შემდეგ არ მინახავსო. არადა, სწორედ 2012 წლის შემდეგ, ზაფხულში, თავის ზღვისპირა სახლში დამპატიჟა, თუმცა ამას რატომღაც უარყოფს. ამის მოწმე გია ხუხაშვილიცაა, ისიც ჩვენთან ერთად იყო.

- რა იყო შეხვედრის მიზანია, ან თუ ერთმანეთთან არჩევნების შემდეგაც კარგი დამოკიდებულება გქონდათ, რა გახდა თქვენ შორის პოლიტიკური კონფლიქტის მიზეზი?

- კონფლიქტი არასოდეს გვქონია. სიმართლე გითხრათ, მასზე ნაწყენიც არ ვარ, უბრალოდ, თავად უკვირს, რატომ არ მომწონს მისი ხელისუფლება და კრიტიკის გამო “ნაციონალური მოძრაობის” წარმომ­ადგენლად მნათლავს. თუ “ქართული­ ოცნება” არ მომწონს და ვამბობ, რომ უსაქმურები, უცოდინარები არიან, ქვეყანა გაჩ­ერებულია და ვერ ვითარდება, ჩემი ეს მოსაზრება კი “ნაციონალური მოძრაობის”,”რესპუბლიკელების ან “თავის­უფალი დემოკრატების”"შეხედულებებს ემთხვევა, მათი სატელიტი ვარ?

- “ნაციონალებთან” კავშირში თქვენი­ გუნდის უკვე ყოფილი ლიდერებიც გდებენ ბრალს...

- მერე რა, თუ ყოფილი “ნაციონალები” მყავს გუნდში? გვერდით მოაზროვნე ადამიანები დავიყენე. “ქართულ ოცნებას” გიორგი ვაშაძეზე ძლიერი მენეჯერი, ზურა ჯაფარიძეზე კვალიფიციური ეკონომისტი ან დავით ჯანდიერზე განათლებული იურისტი ჰყავს? დიახ, ამ ხალხთან ერთად ავაშენებ­ ქვეყანას. მართალია, “ნაცმოძრაობასთან” იყვნენ, მაგრამ დღეს ჩემ გვერდით იბრძვიან.

- და რა გარანტია გაქვთ, რომ სწორედ მათი წარსულის გათვალისწინებით, საჭიროების შემთხვევაში თქვენს გუნდსაც არ დატოვებენ?

- ამ ადამიანებმა საქმის კეთება იციან, დარწმუნებული ვარ, ერთად წარმატებას მივაღწევთ. რაც შეეხება მათ არჩევანს, ვიღაცები ყოველთვის მიდიან-მოდიან… ხომ ხედავთ, ჩვენი პარტიაც ნელ-ნელა იფილტ­რება, ახლა კი ისეთი ადამიანები მყავს გვერდით, უკეთესს ვერ ინატრებ. ვინც ხუთეულში ვერ მოხვდა, ჩვენგან განაწყენებული წავიდა – ჩვენ ყოველთვის პროფესიონალიზმზე გავაკეთებთ აქცენტს.

- თუ არაპროფესიონალებად მიიჩნევდით, რატომ დაასახელეთ პარტიის სახეებად თავიდანვე ხათუნა ლაგაზიძე და გიორგი რუხაძე?

- ხუთეულში ვერცერთს ვერ ჩავსვამდი, მერწმუნეთ, ამ წინადადებას რომ დავთანხმებოდი, ხათუნა ლაგაზიძისთვის ჩემზე კარგი არავინ იარსებებდა.

- მომავალ პარლამენტში თუ ერთი პოლიტიკ­ური ძალა უმრავლესობის მოპოვებას ვერ შეძლებს, კოალიციას “ნაციონალურ მოძრაობასთან” შექმნით თუ “ქართულ ოცნებასთან“?

- შესაძლოა, იდეებზე პროდასავლურ ძალებთან ვითანამშრომლოთ, თუმცა ახლა კოალიციას ნებისმიერთან გამოვრიცხავ. დანარჩენს მომავალი გვიჩვენებს.

———-

ინტერნეტში გავრცელებული გვარამიასა და ბურჭულაძის სატელეფონო ჩანაწერი

ნიკა გვარამია: – ძალიან ნირწამხდარი ვარ. თქვენი გირჩელები დღეს გამოდგნენ და სათითაოდ დაწერეს, რომ “ოცნებასთან” აპირებენ კოალიციაში ყოფნას.

პაატა ბურჭულაძე: - ვინ თქვა ეგა?

ნიკა გვარამია: – ვახტანგ მეგრელიშვილმა და აჰყვა მთელი “გირჩი”, ძალიან დიდი ბოდიში და, თუ ეს არის გეგმები ამ კოალიციის, ძალიან ვწუხვარ მართლა, ოღონდ ჩვენი დამოკიდებულებაც ვერ იქნება იგივე, რაც იყო.

პაატა ბურჭულაძე: – ეს ხუმრობაა თუ სერიოზულად მეუბნები?

ნიკა გვარამია: – ჩემს ვოლზე ვინმე შევიდეს და ნახავთ. ხვალ ნახავთ უზარმაზარ სიუჟეტს, როგორ იქნება ეს ბლოკი კოალიციაში ხელისუფლებასთან. ეს არის “გირჩის”, ვახტანგ მეგრელიშვილის განცხადება, რომელიც არც უარყო და თქვა, ხო, ჩვენ გვინდა ჩვენი იდეებისთვის მოვიდეთ ხელისუფლებაში და სულერთია, ვისი მოკავშირეები ვიქნებითო. ჩვენთვის არ არის სულერთი, პირდაპირ გეუბნებით, ბატონო პაატა. ჩემთვის ძალიან გასაკვირად, აჰყვა თქვენი ბიჭი, რომელიც მესიმპატიურებოდა, პაპავა. თუ ბიძინა ივანიშვილთან საქმის კეთებას საქმის კეთება­ ჰქვია,­ პირდაპირ გეუბნებით, ჩვენ გვექნება ჩვენი შეფასებები. ეს არის წით­ელი ხაზი, რომლის გადაკვეთა ჩვენთვის მნიშვნელოვანი და მტკივნეულია. ივანიშვილთან მოთანამშრომლეებისთვის ჩვენ არა ვართ ღია, არ გეწყინოთ.

პაატა ბურჭულაძე: – რა უნდა მეწყინოს, მაგაზე მეტი საწყენი თქვენ მითხარით, მეტს ვეღარაფერს ვეღარ ვიგებ. მე გავარკვევ ამას ყველაფერს.

ნიკა გვარამია: – კი ბატონო, დაგელოდებით. მე თქვენებთან მქონდა ძირითადად ურთიერთობა, “გირჩი” ჩემთვის არის მეასეხარისხოვანი, მაგრამ სადაც ჯანდიერია, თქვენ ხართ ამ ხალხთან, ეგეთი ხალხი როა, ბიძინასთან ერთად იმიტომ უნდა ვიყო, რადგან მინისტრობა მინდაო. ჩემი დამოკიდებულებაც იცით თქვენდამი.

პაატა ბურჭულაძე: - მოულოდნელი იყო. ხვალ ამერიკის დროით დილის ათი საათიდან დაგირეკავთ. ჩემთვის არავის ეს არ უთქვამს, მადლობა, რომ მითხარით, საინტერესოა, რა ხდება.

20 წუთის შემდეგ

პაატა ბურჭულაძე: - ნიკა, გენაცვალე, არაფერი მოხდა, კონტექსტიდან ამოვარდნილი იყოო. თუ დაიქცა ქვეყანაო, მაშინო, მაგრამ არც მაგის თქმა არ შეიძლებოდაო. თუ დაიწვა ქვეყანა და გადაიწვა, მერე რაღად გინდათ.

ნიკა გვარამია: – არა, ეგ არ არის სიმართლე. მე, ეს ამბავი რომ დაიდო, იმიტომ, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანია თქვენი საარჩევნო სუბიექტი, ჩვეულებრივად დავპოსტე ფეისბუქ-გვერდზე და ვკითხე მეგრელიშვილს, რომ ეს მართლა თქვი-თქო? და სამჯერ გამცა პასუხი, დიახ, ჩემთვის მნიშვნელოვანია, მქონდეს ჩემი იდეების განხორციელების შესაძლებლობა და ვიხილავ “ოცნებასთან” თანამშრომლობას.­ თქვენ იცით, რომ არ გაგიჩალიჩებთ, გამორიცხულია, იქაც ისეთი ადამიანია, ვისთანაც დიდი ხნის ურთიერთობა მაკავშირებს და მაგათ მე თავს არ დავესხმები ტყუილად, გამორიცხულია. მაგრამ ივანიშვილთან, რომელსაც ჩემი მეგობრები პოლიტპატიმრებად ჰყავს და რომელიც ჩემს ტელევიზიას ჩვეულებრივად ახევას უკეთებს, იმათთან ერთად საქმე მე არა მაქვს, ეს უკვე ჩემი არჩევანია. ნუ გეწყინებათ.
პაატა ბურჭულაძე: – მართალია. გადავრეკე და თავს იმართლებდა, ასე არ ყოფილა. პაპავამ, ვერ გავიგე, რატომ მდებენ ბრალს, როცა ხმა არ ამომიღიაო. მოვდივარ და შემდეგ გავარკვევ. მე თვითონ გამიკვირდა, რომ ჩემთან გუნდში ეგეთი რამე თქვა ვიღაცამ. თუ თქვა, ჭკუაზე უნდა მოვიყვანო, მეტი არაფერი არ მინდა.

———-

ნიკა გვარამია, „რუსთავი 2“-ის გენერალური დირექტორი:­

- ახლახან კიდევ მესაუბრა ბატონი პაატა, მესაუბრა შალვა ნათელაშვილიც რაღაც საქმეზე და შეუძლიათ ესეც გამოაქვეყნონ. ამ ჩანაწერისთვის ბოლომდე არც მომისმენია. ბატონმა პაატამ მითხრა, ამ საუბარში არ არის მომენტი, როდესაც მეუბნება, მე არც სააკაშვილის ვარ და არც ივანიშვილის და შესაბამისად, არ ვიწონებ, თუ ეს ნამდვილად თქვა მეგრელიშვილმაო. ხომ დაადასტურებ ამასო და მე ნამდვილად ვადასტურებ. ეს ბატონმა პაატამ ამ საუბარში არაერთხელ გაიმეორა. თუ ამ საუბარში ეს არ არის, უკანონო ჩაწერასა და გამოქვეყნებასთან ერთად, დამონტაჟებულიცაა. როგორც გითხარით, თავიდან ბოლომდე არ მომისმენია, ამის შესახებ ბატონმა პაატამ შემატყობინა. ეს შედის იმის ინტერესში, ვინც ცდილობს, აჩვენოს, რომ ბურჭულაძე სააკაშვილსა და “რუსთავი 2″-თან არის დაკავშირებული, მსგავსი ინტერესი კი მხოლოდ ხელისუფლებას აქვს.

————

ხათუნა ლაგაზიძე, ბაატა ბურჭულაძის ყოფილი პოლიტიკური პარტნიორი:

- გავრცელებულმა ჩანაწერმა რამდენიმე მიმართულებით დასკვნის გაკეთების შესაძლებლობა კიდევ ერთხელ მოგვცა: პაატა ბურჭულაძე ვერ შედგა პოლიტიკოსად, მისი ეს მცდელობა თავიდანვე განწირული გახლდათ. ამასთან, მისი პოლიტიკაში მოსვლის მთავარი მიზანი ქვეყანა და მისი განვითარების იდეა სულაც არ ყოფილა, მან თავიდანვე შორს მიმავალი გეგმები დაალაგა, კერძოდ, პოლიტიკაში მოსვლა პაატა ბურჭულაძის მორიგი ბიზნესპროექტია, საიდანაც მას დიდი სარგებელი უნდა მიეღო. და კიდევ ერთი, ჩანაწერი ადასტურებს, რომ ბურჭულაძე სანდო პარტნიორი არავისთვის არ არის, პირველ რიგში კი, საკუთარი ხალხისთვის.

- “სახელმწიფო ხალხისთვის” პაატა ბურჭულაძესთან ერთად თავად შექმენით. თუ ახლა ამბობთ, რომ პარტია მსოფლიო ბანის ბიზნესპროექტი იყო, ამას თავიდანვე ვერ ამჩნევდით?

- როგორც წესი, მსგავსი პროგნოზის გაკეთება პირველ ეტაპზე ძნელია, თან მართლაც მქონდა იმედი, რომ პაატა ბურჭულაძე ქვეყანაში ახალგაზრდა, ნიჭიერი თაობის წარმოჩენას შეძლებდა. ჩემი შეცდომის გამოსასწორებლად ყველაფერს გავაკეთებ. თითოეულ მოქალაქეს გავაგებინებ, რომ ამ ბლოკში გაწევრებულ პირებს ერთმანეთთან არაფერი აერთიანებს და საარჩევნო სიის 70% პაატა ბურჭულაძეს არ დაუკომპლექტებია. ის “გირჩისა” და იმ პირთა მძევალია, რომლებსაც მკვეთრად გამოხატული “ნაციონალური” წარსული აქვთ.

———–

რამაზ საყვარელიძე, პოლიტოლოგი:

- ამ ჩანაწერით კიდევ ერთხ­ელ დასტურდება, რომ სააკაშვილი გვარამიას­ საშუალებით პარტიების მართვას ცდილ­ობს. ეს სქემაა­, რომლითაც კონკრეტული პირები, პირველ­ რიგში კი სააკაშვილი, არჩევნების შედეგებზე გავლენის მოხდენას ცდილობენ. მეტიც, თავად გვარამიამ დაადასტურა, რომ მსგავსი დიალოგები­ სხვა ოპოზიციური პარტიების ლიდერებთანაც აქვს – ანუ, თუ ივანიშვილს უპირისპირდებით, ჩვენი ტელევიზიის კარი საარჩევნოდ ღიაა, წინააღმდეგ შემთხვევაში, თქვენზე ნეგატიურ სიუჟეტებს ვუშვებთ და არჩევნებზე თქვენს დისკრედიტაციას მოვემსახურებითო. აღნიშნული სქემა ერთგვარ პოლიტიკურ შანტაჟსაც გულისხმობს, რასაც რიგი პარტიები­ ისედაც დაბალი რეიტინგის საერთოდ დაკარგვის შიშით ემორჩილებიან. სხვათა შორის, როგორც ფსიქოლოგმა, ჩანაწერს რამდენჯერმე მოვუსმინე – გვარამია აშკარად დომინანტურ პოზიციაზეა, ბურჭულაძე კი მისი მითითებით საკუთარი პარტიის წევრების დატუქსვას ჰპირდება. ბურჭულაძეს პოლიტიკურ ფიგურად თავიდანვე ვერ აღვიქვამდი, ახლა მისი მანკიერი მხარეები­ კიდევ უფრო ნათელი გახდა. ის იმდენად შემთხვევით მოძრაობებს აკეთებს, შესაძლოა არჩევნებამდე მისვლაც კი გაუჭირდეს.

——–

გია ხუხაშვილი, ექსპერტი:

- გვარამიას არასდროს დაუმალავს, რომ მკვეთრად გამოხატული პოლიტიკური­ შე­ხედულებები აქვს, “რუსთავი 2″-ის სარედაქ­ციო პოლიტიკაც შესაბამისია. არც იმას მალავს, რომ პროცესისთვის­ მიმართულების მიცემას ცდილობს – თუ რომელიმე პოლიტიკური ძალის კურსი მის პოლიტიკას არ შეესაბამება, მის მედიაპლატფორმას ჩაკეტავს. მსგავსი დამოკიდებულება იმ მედიასაშუალებისგან,­ რო­მელიც მიუკერძოებლობაზე დებს თავს, სკანდალური იქნებოდა, თუმცა, “რუსთავი 2″ არ მალავს, რომ პოლიტიკურად განსაზღვრული ხაზი აქვს. სტანდარტები დაცული უნდა იყოს, თუმცა ვერაფერს გავხდებით – გვარამიასა და “რუსთავი 2″-ს პოლიტიკური ანგაჟირებულობის გამო ვერავინ დასჯის… ბურჭულაძემ კი უნდა განმარტოს, რა რეალობაში ამოყო თავი. როგორც “ნაცმოძრაობის”, ისე “ქართული ოცნების”­ გავლენები ბლოკში აშკარად იკვეთება…­ გვარამიასთვის ბურჭულაძის ბლოკი “ქართული ოცნების” წინააღმდეგ მოქმედი რუპორია, რომლის დაკარგვაც მას არ სურს. რეალურად, დღეს გადაუწყვეტელი ამომრჩევლისთვის ბრძოლა მიმდინარეობს, რაც უფრო მეტი საარჩევნო ხმა გადანაწილდება სხვადასხვა­ პარტიაზე, ხელისუფლებაში “ქართული ოცნების” ერთპიროვნულად მოსვლის შანსი მცირდება. გვარამია საკმაოდ ჭკვიანია და ხვდება, მხოლოდ “რუსთავი 2″-ის დახმარებით “ნაცმოძრაობა” ხელისუფლებაში ვერ დაბრუნდება.

„კვირის პალიტრა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ დავით მაღრაძესთან: „ნაცმოძრაობამ” უტიფრობა აქცია საკუთარ რელიგიად“ // „ნიკა გვარამია იყო „მოსმენების მამა“ – ძალიან საინტერესოა, მოსმენები რომ აწუხებს „მოსმენების მამას“

ნათია დოლიძე

საპარლამენტო არჩევნები, ფაქტობრივად, კარზე მოგვადგა, შესაბამისად, წინასაარჩევნო ვითარება მეტად დინამიკური და დაძაბულია, თუმცა, თუ 2012 წლის არჩევნების წინა პერიოდს შევადარებთ, აშკარად ბევრად მშვიდია, ვიდრე ეს ოთხი წლის წინათ იყო. ხელისუფლების წარმომადგენლები ბოლო დროს ბევრს ლაპარაკობენ მოსალოდნელ პროვოკაციებსა და არეულობის მცდელობაზე, რომლის სავარაუდო ინიციატორადაც “ნაციონალური მოძრაობა” სახელდება. ფაქტია, რომ ბოლო ხანს შედარებით გახშირდა მცირე დაპირისპირებები, განსაკუთრებით რეგიონებში, რომლის “მთავარი მოქმედი გმირები” არიან “ნაციონალური მოძრაობისა” და “ქართული ოცნების” წარმომადგენლები. მიმდინარე პროცესებს პოეტ დავით მაღრაძესთან ერთად შევაფასებთ, რომელიც ამ ცოტა ხნის წინ მსოფლიოში ერთ-ერთი პრესტიჟული ლიტერატურული პრემიის ლაურეატი გახდა. მას თანამედროვე ხელოვნების საერთაშორისო აკადემიამ დიდი იტალიელი პოეტის, ჯაკომო ლეოპარდის სახელობის პირველი პრემია – ოქროს მედალი გადასცა.

- რიგითი ამომრჩევლის გადმოსახედიდან როგორ შეაფასებთ წინასაარჩევნო პროცესებს და რას მიიჩნევთ მის მთავარ ნაკლად?

- ჩემი აზრით, ასეთ წინასაარჩევნო გარემოში ქართველი საზოგადოება პირველად არის, გარემოში, სადაც საარჩევნო უფლებები სისტემურად აღარ ილახება. ვფიქრობ, ხელისუფლებას ღირსეულად უჭირავს თავი და მნიშვნელოვან შეცდომებს არ უშვებს. არა მხოლოდ საარჩევნოდ, არამედ ზოგადადაც ნორმალური ვითარება გვაქვს, მით უფრო იმის გათვალისწინებით, თუ რა ხდება ჩვენს მეზობლად თუ ოდნავ­ მოშორებით. ცეცხლი ბევრგანაა გაჩაღებული, საფრთხეებიც მნიშვნელოვნად არის გაზრდილი, რაც ძალიან სამწუხაროა, მაგრამ ჩვენმა ხელისუფლებამ მოახერხა, რომ საქართველო დღეს არის უსაფრთხოებისა და დემოკრატიის კუნძული. ჩვენი დამოუკიდებლობის 25 წლის განმავლობაში პირველად შეიძლება ვთქვათ, რომ მეტ-ნაკლებად კვალიფიციური მთავრობა გვყავს. მოქალაქე არჩევანის გაკეთებისას თავისუფალია, საარჩევნო სუბიექტიც ბევრია, თუმცა ცხადად ჩანს, რომ “ქართულ ოცნებას” კონკურენტი არა ჰყავს, ამ პროცესის ყველა დანარჩენი მონაწილე კი ერთმანეთის კონკურენტია.

- ხელისუფლების ოპონენტები კი ამბობენ, რომ მათი პოლიტიკური ჯგუფი მაინცდამაინც კომფორტულად ვერ გრძნობს თავს და მათი და მათი მხარდამჭერების უფლებები ხშირად ირღვევა...

- არა მაქვს ილუზია, რომ საარჩევნო პროცესი უხარვეზოდ ჩაივლის, მაგრამ აშკარაა, რომ ამას არა აქვს მასშტაბური და სისტემური ხასიათი, რასაც წინა ხელისუფლებების დროს ვხვდებოდით. როგორც უცოდველი ადამიანი არ არსებობს დედამიწაზე, ისე არ არსებობს სახელმწიფო, სადაც კანონი არ ირღვევა, მაგრამ, ვიმეორებ, ამას არ უნდა ჰქონდეს დიდი მასშტაბი. საარჩევნო ხარვეზები არ უნდა იყოს ისეთი, რომ ამან შედეგზე იქონიოს გავლენა.

- თუმცა ჩვენ მოვისმინეთ ჯერ მმართველი პარტიის წარმომადგენლების, შემდეგ კი უკვე შინაგან საქმეთა მინისტრის, პრემიერისა და ექსპრემიერ ბიძინა ივანიშვილის განცხადებები. მათი მტკიცებით, საარჩევნოდ “ნაციონალური მოძრაობა” არეულობის ინსპირირებას შეეცდება...

- რადგან შინაგან საქმეთა მინისტრი ამას ამბობს, ალბათ, საფუძველიც აქვს. საერთოდ რომ არც არაფერი ეთქვათ, ხომ ყველამ მოვისმინეთ, ოდესის გუბერნატორი რას ეუბნებოდა “რუსთავი 2″-ის დირექტორს, როგორ ასწავლიდა “დიდი მასწავლებელი” ოდესიდან თავის “შეგირდს” არეულობის დაგეგმვას. უარყო ეს ვინმემ? თქვეს, ჩვენ არ ვყოფილვართო?! –ფაქტობრივად, ორივემ დაადასტურა იმ საუბრის ავთენტურობა. რა თქმა უნდა, “ნაციონალებს” არეულობის მოწყობის უსუსური მცდელობები ექნებათ, მაგრამ არაფერი გამოუვათ. ეს ხალხი ისტორიულმა შემთხვევითობამ მოახვედრა ხელისუფლებაში და მიიჩნიეს, რომ ეს კანონზომიერი იყო. ხომ ყველამ კარგად ვიცით, რომ ხელისუფლებაში რევოლუციური გზით არ მოსულან და ახლა, როდესაც იოანე საბანისძის ნათქვამის მსგავსად “მამულისა ჩვეულებისამებრ სვლაი” აღდგა საქართველოში, ესენი ხელისუფლების გარეშე დარჩნენ და ამით აღშფოთებული არიან, თუმცა არეულობის მოწყობის არანაირ რესურსს, ალბათ, არ ფლობენ, გარდა ფულისა. მათ რაღაც საოცარი სინთეზი მოახდინეს სექსუალური რევოლუციისა და “შავლეგოსი” და ახლაც ვითომ ორივეს ერთდროულად ერთგულებენ. “ნაციონალებმა” ოდესის საბაჟო რუსეთთან ომის სანაცვლოდ საჩუქრად მიიღეს. ვინმეს უნახავს, რომ თავის ქვეყანაში არჩევნებში დამარცხებული, გაბითურებული და სისტემურ დანაშაულში მხილებული ხელისუფლების წარმომადგენლები წაეყვანოთ სხვა ქვეყანაში და არჩევნების გარეშე დაენიშნოთ ხელისუფლებაში?! – ეს მოხდა უკრაინაში. “ნაციონალებმა” თავიანთი ფსევდოპატრიოტული სისულელეებით შემოიყვანეს საოკუპაციო ჯარი ქვეყანაში, ამისთვის კი ჯილდოდ ოდესის საბაჟო მიიღეს. მაგათ არც აზრი მოეკითხებათ, არც ნიჭი და გონიერება აქვთ, სამაგიეროდ, აქვთ უნიადაგო ამბიცია და ერთიც, “ნაციონალურმა მოძრაობამ” უტიფრობა აქცია საკუთარ რელიგიად, თან ისე, რომ ამ უტიფრობით აღტაცებულიც კი არიან. ჩემი აზრით, ქვეყანაში სიტუაციის არევის რესურსი არც “ნაციონალებს” და არც ვინმე სხვას არა აქვს.

- საინტერესოა, როგორ აფასებთ მმართველი პარტიის საარჩევნო სიას და წარმოდგენილ მაჟორიტარობის კანდიდატებს?

- იმის გათვალისწინებით, რა სულიერებასა და განათლებასთან გვაქვს ქვეყანაში საქმე, როგორია ჩვენი ინტელექტუალური მდგომარეობა, ვფიქრობ, საკმაოდ ნორმალური სია წარმოადგინა “ქართულმა ოცნებამ”. სხვა ქვეყნებიდან, და მით უფრო მთვარიდან, ვერავის ჩამოიყვანდნენ. რა თქმა უნდა, ეს იდეალური სია არ არის, მაგრამ, ვფიქრობ, ნორმალურია. მე ხელისუფლებისგან არ ვითხოვ ნიჭიერების აფეთქებას, ვითხოვ ნორმალურობას და საპროტესტო განწყობა მიჩნდება მაშინ, როდესაც ხელისუფლება არანორმალურად იწყებს მოქცევას. ბუნებრივია, როგორც ერთ რიგით ამომრჩეველს, მე უკეთესი მინდა.

- “მე ვარ იმის გარანტი, რომ ძალადობა აღარ განმეორდება“, – ამ სიტყვებით შემოვიდა ექსპირველი ლედი, სანდრა რულოვსი პოლიტიკურ ასპარეზზე. ის “ნაციონალური მოძრაობის” საარჩევნო სიის მეორე ნომერი და ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის მაჟორიტარობის კანდიდატია. ის, რომ ძალადობას აღარ გაიმეორებენ, ეს განწყობა, შეიძლება ითქვას, ლაიტმოტივად გასდევს “ნაციონალური მოძრაობის” საარჩევნო კამპანიას. როგორ ფიქრობთ, დაუჯერებს მათ ამომრჩეველი?

- რაღა დაგიმალოთ და, ჩემს თვალსაწიერში საერთოდ არ არსებობს სანდრა რულოვსი, არც პოლიტიკოსის, არც რამ სხვა სტატუსით. რომ ვთქვი, უტიფრობა მაგათი რელიგიაა-მეთქი, ამის გამოვლინებაა სანდრა რულოვსის არჩევნებში მონაწილეობაც. ჯერ ერთი, თუ იცოდი, რომ ეს პოლიტიკური ძალა მოძალადე იყო, მისი სიით როგორ იყრი კენჭს?! ეს ხალხი ადამიანების სისტემურ წამებაშია მხილებული, მაგრამ ეს მხოლოდ სანდრა რულოვსის პრობლემა არ არის, ეს მთლიანად ამ სექტის პრობლემაა თავისი ლიდერებითა და მხარდამჭერებით. “ნაციონალური მოძრაობის” პოზიცია ერთ ანეკდოტს მახსენებს, როდესაც ადამიანი დედ-მამას დახოცავს, სასამართლოზე კი ითხოვს, შემიწყალეთ, ობოლი ვარო!

ჩვენი ისტორია იცნობს ასეთ შემთხვევებს, როდესაც ხელისუფლებაში მოდიან პროგრესის სახელით მოქმედი სექტანტური ჯგუფები, არწმუნებენ მოსახლეობას, რომ მოაქვთ სიახლე, უკეთესი მომავალი და ახლებური ცხოვრების წესი. თავის დროზე, ასე მოვიდნენ სოციალ-დემოკრატებიც და არცთუ დიდი ხნის წინ “ნაციონალებიც”. ერთი რამ აერთიანებთ პროგრესის სახელით მოსარგებლეებს, მოდიან თუ არა, მაშინვე 10 მცნების რევიზიას იწყებენ.

2003 წელს ედუარდ შევარდნაძის ხელისუფლება უკვე ამაზრზენი იყო. ის, რომ ერთ ადამიანს მოესურვა და 30 წელი თავის ჭკუაზე ატარა ქვეყანა, უნდა დასრულებულიყო და თანაც ისე, რომ არ მისცემოდა დამსახურებულ პენსიაზე მშვიდად გასვლის საშუალება. ამიტომაც არ ვნანობ იმ პროცესებში მონაწილეობას, მიუხედავად იმისა, რა საშინელებაც მოჰყვა ამას. რა თქმა უნდა, სანდრო გირგვლიანი რომ გამიცოცხლონ, უარს ვიტყვი ამ მონაწილეობაზე, მაგრამ ასე არ ხდება. ეს ხალხი მერე უცებ თავს დაესხა თავის სამშობლოს და მე ვგრძნობ ჩემს წილ პასუხისმგებლობას ამ ყველაფერში. ეს არ არის ლიტონი სიტყვები. ამას ამბობენ ხოლმე, მაგრამ მათ საქციელში არ ჩანს ეს პასუხისმგებლობა, მე კი ჩემი პოზიციით დავამტკიცე ეს და 9 წელი ქუჩაში­ ვიდექი. ამპარტავნებად არ ჩამითვალოთ და, არაერთი მოწვევა მქონდა სხვადასხვა უცხოური უნივერსიტეტიდან, მაგრამ არსად წავსულვარ.

მოკლედ, ეს ხალხი ამ ათი მცნების რევიზიას რომ იწყებს, ეს ჰგონიათ სიახლე. მე კიდევ მჯერა, რომ “ახალ აღთქმაზე” უფრო ახალი არაფერი არსებობს სამყაროში, თუმცა, რა თქმა უნდა, პატივისმცემელი ვარ სხვა აღმსარებლობებისა და მათთან თანაცხოვრების კულტურა გენეტიკურ მეხსიერებაში მაქვს. ჩემი პირადი სულიერი ცხოვრებაც ტოლერანტულია ყველას მიმართ, გარდა უსამშობლოო, უჯიშ-ჯილაგო, ურწმუნო, ათი მცნების “რევიზორებისა”, რომლებიც მომრავლდნენ ჩვენს ქვეყანაში.

ამ ხალხს ეცოტავა ეს ჩვენი ქვეყანა, ეპატარავა სამშობლო და ეშვილნენ დიდ ქვეყნებს – ზოგი ჩრდილოეთით, ზოგიც დასავლეთით. ძალიან სამწუხაროა, რომ ჩვენს ინტერესებს კი არ იცავენ იმ დიდ ქვეყნებში, არამედ იმათ ინტერესებს იცავენ ჩვენს ქვეყანაში და მერე კონფლიქტში შედიან ერთმანეთთან, რადგან ამ იმპერიების ინტერესები არ ემთხვევა ერთმანეთს. ეს კონფლიქტი გაჩაღდა ჩვენს ქვეყანაში და გვარწმუნებენ, რომ ან იქით უნდა მივემხროთ, ან აქეთ, ოღონდ საერთოდ არ ითვალისწინებენ ჩვენი ქვეყნის ინტერესებს. ასე არ გაითვალისწინეს ჩვენი ინტერესები რუსეთ-საქართველოს ომში, რომლის დროსაც, საქართველოს გარდა, ყველას ინტერესები დაკმაყოფილდა.

ამ ძველ თუ ახალ “პროგრესისტებს” ისიც აერთიანებთ, რომ მათი სამიზნე ყოველთვის იყო საზოგადოების ინტელექტუალური ნაწილი. ჯერ სოციალ-დემოკრატების თავდასხმის ობიექტი არისტოკრატია იყო. გიგლა ბერბიჭაშვილი დადიოდა კარდაკარ და ითხოვდა, ისეთი მავნებელი მოვაცილე ქვეყანას, როგორიც ილია ჭავჭავაძე იყო და უნდა მომიმატოთ პენსიაო. ასე დაარწმუნეს იმ დემაგოგებმა, რომ თურმე ილიას გზა მოძველებული იყო, ახალი გზა კი გადიოდა სოციალ-დემოკრატიაზე, რომელიც მერე ბოლშევიზმის სახით მოევლინა ქვეყანას. ასე იყო ეროვნული მოძრაობის დროსაც, როდესაც სამიზნედ იქცა ინტელიგენცია. უნდა ითქვას, რომ ამ უკანასკნელსაც მაინცდამაინც კარგად ვერ ეჭირა თავი და თუ ისე მოხდა, რომ ამ შურიანი “პროგრესისტების” მხარეს ცოტა სიმართლე მაინც აღმოჩნდა, მაშინ ეს ზვავდება და იქცევა იმად, რასაც ბატონი რეზო თაბუკაშვილი “აგრესიულ პროვინციალიზმს” ეძახდა. მაშინ ეს ძალა მზად არის წალეკოს ქვეყნის მთელი ინტელექტუალური შრე. მე დღეს სხვა იმედით ვარ, ბევრი ვიწვალეთ და ვიჯახირეთ, მაგრამ დღევანდელ ვითარებას რომ ვუყურებ, ამ ყველაფერს უკვალოდ არ ჩაუვლია. არ დავიღალეთ სამართლიანობისთვის ბრძოლით და დღეს ამის პოზიტიური შედეგების კონტურებს ვხედავ.

აქვე ვიტყვი, რომ ძალიან მოხარული ვიქნები, თუ ოპოზიცია, ბოლოს და ბოლოს, შედგება ამ ქვეყანაში, კვალიფიციური ოპონირება საზოგადოების განვითარების საშუალებაა. ძლიერი, გონიერი და არა ჩასაფრებული ოპოზიცია სწორედ ამისთვისაა საჭირო.

- ხედავთ ამგვარი ოპოზიციის კონტურებს?

- ჯერჯერობით, გამიჭირდება თქმა, ვფიქრობ, ამას მომავალი არჩევნები გამოაჩენს. აშკარად შესამჩნევია, რომ სხვადასხვა პარტიაში გაბნეულია ინტელექტუალური ძალები, რომლებმაც შეიძლება თავი მოიყარონ პარლამენტში.

- ამ რამდენიმე დღის წინ გავრცელდა პაატა ბურჭულაძისა და ნიკა გვარამიას საუბრის ფარული ჩანაწერი, რასაც საზოგადოების უარყოფითი რეზონანსი მოჰყვა. ოპონენტები ხელს ხელისუფლებისკენ იშვერენ და აცხადებენ, რომ ბოლოს და ბოლოს, უნდა დასრულდეს თვალთვალი და ფარული მოსმენები...

- ეს ჩანაწერი არც მომისმენია და არც მოვუსმენ, არ მაინტერესებს. სხვათა შორის, ამ საკითხზე ერთ-ერთი ტელევიზიიდან დამირეკეს, არადა, წინადღეს ილიას მკვლელობის დღე იყო და მე და ჩემი მეგობრები, ახალგაზრდებთან ერთად, წიწამურში, შემდეგ ილიას სახლ-მუზეუმში, საგურამოში ავედით, ჰოდა, ყოველივე ამის შემდეგ ჟურნალისტს, რომელმაც მკითხა, რას ფიქრობთ ბურჭულაძე-გვარამიას ჩანაწერზეო, ვუპასუხე, ილია ჭავჭავაძეზე არაფერი გიკითხავთ და გვარამია-ბურჭულაძის საუბარი რაში მაინტერესებს-მეთქი. ნიკა გვარამია იყო “მოსმენების მამა” – ძალიან საინტერესოა, მოსმენები რომ აწუხებს “მოსმენების მამას”. ხომ ვთქვი, უტიფრობა მაგათი რელიგიაა-მეთქი. ჩემი აზრით, შესაბამისმა სამსახურებმა დროულად უნდა გამოიძიონ ამ ჩანაწერის წარმომავლობა, ისიც, როგორ მოხვდა ის საჯარო სივრცეში და აღკვეთონ დროულად მსგავსი შემთხვევები. საქართველოში ხვალინდელი დღე მოსმენებისა და დასმენების გარეშე უნდა გათენდეს!

“ნაციონალურმა მოძრაობამ” უკანონობისა და უზნეობის ისეთი მასშტაბური სისტემა შექმნა, რომ ყველა მონაწილის პასუხისმგებლობის დაყენება რთულია და, როგორც ჩანს, ზოგიერთ სამსახურში კვლავაც დარჩნენ იმ რეჟიმის ნარჩენები. გადაცდომები მომავალშიც იქნება, ალბათ, თუმცა დროულად რეაგირებაა ამაზე საჭირო. “ნაციონალებმა” განსაკუთრებით სამართალდამცავებს იმდენი მავნებლობა ასწავლეს 4 წელიწადში, ამის ამოძირკვა ძნელი იქნებოდა.

- დიდი რეზონანსი მოჰყვა გიორგი ხაინდრავას ფილმს “ჰეროკრატია“. საზოგადოების ნაწილი აღშფოთებულია ფილმით, მით უფრო, მისი წინსაარჩევნო ჩვენებით...

- არ მესმის ამ აღშფოთების, თან თუ დააკვირდებით, ის ხალხია აღშფოთებული, ვინც იმ ცხრა წლის განმავლობაში, ანუ რეალურად როცა ხდებოდა ეს უბედურება, არ აღშფოთებულა. დაბმული ადამიანების ცემა, გაუპატიურება, ათასი უზნეობა… ფილმისთვის კი არ გამოიგონეს, მართლა ხდებოდა ეს ყველაფრი, “ნაციონალებმა” 21-ე საუკუნეში მოხერხეს თავი ქართული კულტურის ისტორიას. მე ფილმის გადაღებაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, ვფიქრობ, მომხდარის მიჩქმალვისა და დამალვის უფლება არც გვაქვს. გაიხსენეთ გერმანიის მაგალითი, გერმანელმა ხალხმა არ დამალა ის საშინელება, რაც მოხდა და ამით გადარჩა, განიწმინდა ცოდვისგან და დღეს ღირსეულად გამოიყურება გერმანელი ხალხიც და სახელმწიფოც.

- მმართველ პარტიას ჩვენში ხშირად პიარს უწუნებენ...

- სიმართლე გითხრათ, ამ ხელისუფლების ღირსება მგონია, რომ იმ ქათამივით არ იქცევა, კვერცხს რომ დადებს და მერე კაკანებს. ვისაც რაიმეს გაგება უნდა, გაიგებს, უმადური ადამიანი კი მაინც არაფერს შეუშვებს ყურში, რამდენიც უნდა ელაპარაკო. არ ვიცი, ჯანდაცვაში გატარებული რეფორმით გადარჩენილი უამრავი ადამიანი, C-ჰეპატიტის პროგრამაში ჩართული ათასობით მოქალაქე, მათი ოჯახის წევრები, ახლობლები თუ ამ ყველაფერს ვერ ხედავენ, მათ რა პიარი უშველის?!

ერთსაც ვიტყვი – ქართველს სიკვდილზე მეტად გოიმობის ეშინია, განსაკუთრებით ისინი ფიქრობენ, ჩამორჩენილად არ გამოჩნდნენ, ვისაც ეს რეალურად ემუქრება, ამიტომაც სულ რაღაც პოლიტკონიუნქტურაში ეტენებიან. ამისთვის კი მაღლა უნდა იდგნენ იმაზე, რაც ხდება, სიკვდილ-სიცოცხლესა და ღმერთზეც კი მაღლა… ამიტომაც პოზა აქვთ ასეთი, არაფერი მოსწონთ, თან ისე იქცევიან, თითქოს უდიდესი ღვაწლი აქვთ გაწეული ქვეყნის მშენებლობაში და უკმაყოფილო არიან, რომ ამ ნაღვაწის შედეგს ვერ ხედავენ. უმადურობას გამოხატავენ ადამიანები, ვისაც თითი თითზე არ დაუკარებიათ ცხოვრებაში. ჩვენი საზოგადოების ერთი ნაწილი, ეს გამუქთახორებული ბალასტი, საერთაშორისო მოდურ პოლიტკონიუნქტურაშია შეყუჟული და იქიდან გვიკიჟინებს. ზოგადადაც, ჩვენი ეპოქა ხასიათდება პოლიტკორექტული დიქტატურით ლიტერატურაშიც, ცხოვრებაშიც და, რაღა თქმა უნდა, პოლიტიკაშიც.

ჩვენი დროის კიდევ ერთი “ტრენდია” ის, რომ ყველაფრისგან გათავისუფლება მოინდომა ადამიანმა, უფრო სწორად, უკარნახეს, რომ ესაა ახლა მოდური ტენდენცია. ის, რაც საუკუნეების განმავლობაში ხდებოდა, როდესაც თავშეკავების ისტორია კულტურის ისტორიად გადაიქცა, თურმე უნდა დავივიწყოთ. თურმე ადამიანი უნდა გათავისუფლდეს ზნეობისგან, იმისგან, რამაც ის ადამიანად აქცია. ილიას მკვლელობის დღეს საგურამოში ვთქვი, რომ ეს “ქართული წითელი პარასკევი” უნდა ვეცადოთ და ვაქციოთ ილიას უკვდავების დღესასწაულად. დღეს უნდა გამძაფრდეს განცდა იმ ტრიადის, რაც ილიამ ფარზე აიტანა: “მამული, ენა, სარწმუნოება”. ილია უნდა შემოდიოდეს ჩვენს ცნობიერებაში, ოჯახებში, სასწავლო კაბინეტებში, უნივერსიტეტის აუდიტორიებში, ესაა ჩვენი გზა. თავისუფლებისგან არ უნდა გავთავისუფლდეთ და უნდა დავრჩეთ თავისუფალ ადამიანებად!

„კვირის პალიტრა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ დავით ბერძენიშვილთან: „თუ ბიძინა ივანიშვილი ჩვენს წინააღმდეგ უსაფუძვლო ბრალდებებს არ დაასრულებს, მტკიცებულებებს წარვადგენთ…“ // ინტერვიუ გია ვოლსკისთან: „დავით ბერძენიშვილის ასეთი მიდგომა არაეთიკური, არასაქმიანი და მდაბიოა“

რუსუდან შელია

ყოფილ პრემიერ-მინისტრ ბიძინა ივანიშვილსა და რესპუბლიკელებს შორის დაპირისპირება აქტიურ ფაზაში შედის – ბევრი ისეთი­ დეტალი ხდება ცნობილი, რომელიც, როგორც ირკვევა, მმართველი პარტიის უმრავლესობისთვისაც უცნობი იყო. როგორ ვითარდებოდა მოვლენები დავით უსუფაშვილისთვის პრემიერ-მინისტრის პოსტის შეთავაზებიდან დიდ პოლიტიკურ გაყრამდე, რესპუბლიკელების ერთ-ერთი ლიდერი დავით ბერძენიშვილი საუბრობს:

- ბიძინა ივანიშვილი იტყუება – მან ჩათვალა, რომ ჭარბი ნდობა აქვს და რასაც იტყვის, სიმართლეა თუ ტყუილი, საზოგადოება მაინც დაიჯერებს. ჯერ ერთი, რა ნდობაც უნდა ჰქონდეს ივანიშვილს, ტყუილს საზოგადოება არასოდეს დაიჯერებს­ და თანაც, მას საზოგადოებაში ნდობის მხრივაც სერიოზული პრობლემები აქვს. ივანიშვილის წინააღმდეგ ფრონტი ჩვენ არ გაგვიხსნია, პირველად მან გახსნა ცეცხლი, როდესაც მის მიერ წარმატებულ მნიშვნელოვან ფიგურად აღიარებული უსუფაშვილი გააკრიტიკა. მეტიც, ერთი-ორჯერ უსუფაშვილი უხამსი სიტყვებით მოიხსენია – იმედი მაქვს, ამას მალე გაიაზრებს და ბოდიშსაც მოიხდის.

- ფიქრობთ, ბიძინა ივანიშვილი ბოდიშს მოგიხდით იმის გამო, რომ განაცხადა – ირაკლი ღარიბაშვილი დავით უსუფაშვილზე­ ძლიერი ლიდერი და პოლიტიკოსი აღმოჩნდაო?

- ეს აბსოლუტურად არაადეკვატური­ შეფასებაა. ღარიბაშვილი პოლიტიკაში ივანიშვილმა მოიყვანა და თავადვე წაიყვანა, როგორ შეიძლება ასეთი პოლიტიკოსი უსუფაშვილზე უკეთესი იყოს?! უსუფაშვილი ივანიშვილზე დამოკიდებული არასოდეს ყოფილა, ჩვენ მხოლოდ ამომრჩევლის წინაშე ვართ ანგარიშვალდებულნი. მეტიც, როდესაც რესპუბლიკური პარტია დაფუძნდა, ივანიშვილი საბჭოთა კავშირის ახალგაზრდა იყო და საბჭოთა კარიერაზე ოცნებობდა. ჩვენ კი ამ დროს საბჭოთა რეჟიმის წინააღმდეგ­ პარტიას ვაფუძნებდით.

- რამდენად გამართლებულია, რომ ამაზე ახლა, თითქმის ოთხწლიანი პოლიტიკური­ თანაცხოვრების შემდეგ ლაპარაკობთ?

- ვიმეორებ, ფრონტის ხაზი ჩვენ არ გაგვიხსნია. არც იმას ვამბობ, რომ ბიძინა ივანიშვილი ცუდი ადამიანია – ის კარგი კაცი და ქველმოქმედი იყო, მაგრამ პოლიტიკაში ბევრი შეცდომა დაუშვა. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილს იმაზე დიდხანს შერჩა, ვიდრე უნდა ყოფილიყო – 7 ნოემბრის შემდეგაც კი მასთან ურთიერთობას ახერხებდა. ჩვენ კი რამდენიმე თვე დაგვჭირდა, რომ სააკაშვილის უვარგისობა დაგვენახა. მიუხედავად ამისა, 2012 წელს, ერთობლივი ძალებით სააკაშვილი დავამთავრეთ, თუმცა ივანიშვილი ცდილობს 2016 წელსაც მასთან ვირტუალური­ ბრძოლა განაახლოს.

- დავით უსუფაშვილის განცხადებით,­ მან ივანიშვილისგან პრემიერად წარდგენის შეთა­ვაზება მიიღო. თუ ქვეყანაში ვითარების შეცვლის შესაძლებლობა გქონდათ, რატომ შეგაშინათ ამ პასუხისმგებლობამ და რატომ თქვით უარი ხელისუფლების სათავეში მოსვლაზე?

- დეტალურად აგიხსნით: 2015 წლის თებერვალში ივანიშვილმა მე და უსუფა­შვილს დილის ცხრა საათზე შეხვედრა დაგვინიშნა. როდესაც მივედით, გვითხრა, პრემიერ-მინისტრის პოსტზე დავით უსუფაშვილს გთავაზობთო. ჩვენი უარის მიზეზი­ კი ის იყო, რომ ივანიშვილისგანაც პროცესებში ფორმალიზებულად დაბრუნებაზე ნეგატიური პასუხი მივიღეთ. თუ ივანიშვილი პოლიტსაბჭოში არ დაბ­რუნდებოდა, არაფორმალური მმართველობა უსუფაშვილის პრემიერობის პირობებშიც გაგრძელდებოდა, რაც პროცესებს ისევ ჩიხამდე მიიყვანდა. ვერც “ქართული ოცნების” განახლება და კოალიციისთვის ევროპული ელფერის შემატება­ მოხერხდა, რაც კოალიციის დაშლით დასრულდა. ხაზგასმით ვაცხადებ, თუ ბიძინა ივანიშვილი ჩვენს წინააღმდეგ უსაფუძვლო ბრალდებებს არ დაასრულებს, საზოგადოებას მტკიცებულებებსაც წარვუდგენთ.

- რა მტკიცებულებებზე საუბრობთ?

- არსებობს მიმოწერები და სხვა ტიპის დოკუმენტაცია, რომელიც დაადასტურებს, რომ ჩვენ სიმართლეს ვამბობთ, ივანიშვილი კი – იტყუება. ეს თავადაც კარგად იცის, თუმცა ვერ ამოვხსენი, რას ემსახურება ყოფილი პრემიერის ჩვენი მისამართით დაწყებული ანტიკამპანია.

————-

გიორგი ვოლსკი, ფრაქცია “ქართული ოცნების” თავმჯდომარე: – ბოლო პერიოდში რესპუბლიკელების განცხადებები სრულიად გაუგებარი გახდა. დავით ბერძენიშვილისგან ისიც კი მოვისმინეთ, მე ბიძინა ივანიშვილის ნომერი მაქვს, გია ვოლსკის კი – არაო. მსგავს არასერიოზულ შეფასებებზე საუბარს არ ვაპირებ, მთავარია, კოალიციაში გადაწყვეტილებები ყოველთვის ერთობლივად მიიღებოდა, პროცესში კი, ბუნებრივია, რესპუბლიკელებიც მონაწილეობდნენ.

- რესპუბლიკელებისგან მოვისმინეთ, რომ გარკვეულ ეტაპზე, ბიძინა ივანიშვილი თავის მიერ დაფუძნებულ პარტიაზე მეტად, უსუფაშვილსა და მის გუნდს ენდობოდა. ეს დამოკიდებულება “ქართულ ოცნებაში” იგრძნობოდა?

- ვერ გეტყვით, რესპუბლიკელებს ბიძინა ივანიშვილთან რა ტიპის ურთიერთობა ჰქონდათ, შესაძლოა, მათ შორის ხშირი კომუნიკაციაც იყო, თუმცა ეს აბსოლუტურად ბუნებრივად მეჩვენება – ჩვენ დიდი ხანია ერთად მოვდივართ და ქვეყანაში ისტორიული პოლიტიკური ცვლილებაც ერთად განვახორციელეთ. დანარჩენი კი რესპუბლიკელების მიდებ-მოდებად მეჩვენება, სად ვდგავარ, ვურეკავდი თუ არა ბიძინა ივანიშვილს, გაუგებარი არასერიოზულობაა. საერთოდ, რესპუბლიკელებს გაკეთებული საქმეების თავის თავზე მიწერა ახასიათებთ. კარგი იქნება, თუ დათო ბერძენიშვილი, როგორც პარტიის ლოზუნგშია ნათქვამი, ამპარტავნობისგან გათავისუფლდება. რაც შეეხება პარტიასთან ბიძინა ივანიშვილის დამოკიდებულებას, ნდობის თვალსაზრისით, კითხვის ნიშნები არ დასმულა. თუმცა ბერძენიშვილისგან განსხვავებით, არ ვაპირებ შევეჯიბრო მას, თუ ვის როგორი ურთიერთობა ჰქონდა ივანიშვილთან. საერთოდ, ასეთი მიდგომა ბავშვურია, არაეთიკური, არასაქმიანი და მდაბიო.

————————

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

უერთგულესი ბიჭები, მოღალატეები, არჩევნები და ფულის ტომრები

პეტრე მამრაძე

16 წლის წინათ, 2000 წლის გაზაფხულზე, საქართველოს პრეზიდენტის საარჩევნო კამპანიის დროს, ელდარ შენგელაია ედუარდ შევარდნაძის ნდობით აღჭურვილი პირი იყო. ბატონმა ელდარმა მოიარა საქართველოს მრავალი კუთხე, შეხვდა ამომრჩევლებს და შევარდნაძის საარჩევნო შტაბის სხდომაზე მოახსენა ბატონ ედუარდს და შტაბის წევრებს, რომ ყველგან განრისხებულ და სასოწარკვეთილ ადამიანებთან მოუწია საუბარი; რომ წარბშეკრული და მუშტებშეკრული ამომრჩევლები (მახსოვს, ბატონმა ელდარმა კიდევაც განასახიერა ეს) ეუბნებოდნენ მას, რომ მრავალი თვის განმავლობაში არ მიუღიათ პენსია და ხშირ შემთხვევაში კუთვნილი ხელფასი; რომ სმკ-დან პარლამენტში შესული დეპუტატები ფულის ტომრები და წურბელები იყვნენ და ა.შ.  (ლაპარაკია 1999 წელს არჩეულ პარლამენტზე, რომლის იუმორის მქონე “ფულის-ტომარა” დეპუტატებმა “მილიონერთა კლუბი” შექმნეს და თავის რიგებში მხოლოდ იმას ღებულობდნენ, ვისაც ერთ მილიონ დოლარზე მეტი ჰქონდა “ნაშოვნი”).

ელდარ შენგელაიას აზრით, საჭირო იყო საგანგებო ზომების მიღება და პენსიების და ხელფასების ნაწილის გაცემის დაწყება, თუნდაც რაიმე სესხის აღების ხარჯზე (მაშინ ბიუჯეტი ქრონიკულად გარღვეული იყო, სამაგიეროდ პარლამენტს გარეთ თუ შიგნით მყოფი “ფულის ტომრები” მზარდი ტემპით განაგრძობდნენ გამდიდრებას).

შტაბის ბევრმა წევრმა არ დაუჭირა მხარი ბატონ ელდარს. მათ დაიწყეს საუბარი იმაზე, რომ ზოგ ადგილას იყო გარკვეული პრობლემები, მაგრამ მთლიანობაში ვითარება ბევრად უკეთესი იყო, ვიდრე წინა წლებში; რომ რეგიონებში 15 ახალი თეატრი გაიხსნა; რომ ამომრჩეველთა სულ ცოტა 80% მისცემდა ხმას შევარდნაძეს და ა.შ.

ამ სხდომის შემდეგ ამ ადამიანებმა, რომლებიც საკუთარ თავს  ”ფულის ტომრებს” და “უერთგულეს ბიჭებს” უწოდებდნენ, ისიც მოახერხეს, რომ ნაწილობრივად მაინც დაარწმუნეს შევარდნაძე იმაში, რომ ელდარ შენგელაია “ახალგაზრდა რეფორმატორებს”, ანუ ჟვანია-სააკაშვილის გუნდს შეეკრა და მათ თამაშს თამაშობდა.

მაშინ პროცესები ისე წარიმართა, რომ სახელისუფლებო ელიტა და საზოგადოებაც თანდათან ორ ბანაკად – “უერთგულეს ბიჭებად” და “მოღალატეებად” იყოფოდა და ბზარი ამ ბანაკებს შორის სწრაფად ღრმავდებოდა. ქვეყანა მიექანებოდა სახელისუფლებო კოლაფსისაკენ და სამი წლის შემდეგ ეს მოხდა კიდევაც “ვარდების რევოლუციის” სახით.

თუმცა მაშინ, 2000 წლის აპრილში, ადმინისტრაციული და ფინანსური რესურსი ჯერ კიდევ მუშაობდა და შევარდნაძემ ხმათა 79% (!) მიიღო. “უერთგულესი ბიჭები” და “ფულის ტომრები” ზეიმობდნენ გამარჯვებას “მოღალატეებზე”. არადა ასეთმა შედეგმა უდიდესი დარტყმა მიაყენა შევარდნაძის ლეგიტიმურობას – მოსახლეობის დიდმა ნაწილმა ჩათვალა, რომ არჩევნები ტოტალურად იყო გაყალბებული.

“52%-55% პროცენტი რომ აეღო ედუარდს, პრობლემა არ გვექნებოდა. ახლა კი ხალხს თვალებში ვეღარ შევხედავთ და ვერ დაველაპარაკებით. უბედურება გველის”, – მეუბნებოდა ელდარ შენგელაია, რომელიც “მოღალატეს” იარლიყს შეგუებული იყო.

ეს იარლიყი მას პირველად ზვიად გამსახურდიას ეპოქაში მიაწებეს. ვფიქრობ, ბევრს ახსოვს ტელევიზიით ნანახი კადრები, როგორ მშვიდად და ღირსეულად გადის “სირცხვილის დერეფანს” ელდარ შენგელაია და როგორ სკანდირებს გამსახურდიას მხარდამჭერი ბრბო: “მოღალატე, მოღალატე…”

2003 წლის ნოემბერში, გადადგომის შემდეგ, ედუარდ შევარდნაძემ არაერთხელ აღნიშნა საჯაროდ, რომ მისი პრეზიდენტობის ბოლო წლებში სულ ორი-სამი ადამიანი ეუბნებოდა სიმართლეს და აღიარა, რომ მოსწყდა მაშინ რეალობას.

როგორია ახლანდელი რეალობა?

გამოჩენილი მეცნიერის, ერნსტ გელნერის აზრით, სამოქალაქო საზოგადოება ისეთი საზოგადოებაა, რომელშიც ის ადამიანები, ვისაც ბიზნესის ალღო და ენერგია აქვთ და ფულის კეთება უნდათ, ბიზნესში მიდიან და სხვა საქმიანობაზე დროს არ ხარჯავენ. ხოლო იქ, სადაც სამოქალაქო საზოგადოება არ არის განვითარებული, ფულის კეთების მსურველები ცდილობენ მოხვდნენ ხელისუფლებაში და პირველ რიგში პარლამენტში, ვინაიდან სხვანაირად გამდიდრება შეუძლებელია.

სააკაშვილის სადისტურმა რეჟიმმა ტოტალურად დაიმორჩილა მანამდე ხელისუფლების წნეხისაგან სრულიად თავისუფალი არასამთავრობო ორგანიზაციები და ნაციონალური ტელეარხები. კერძო საუბრებში სააკაშვილის თანამზრახველები ცინიკურად აღიარებდნენ, რომ მათ მიერ გამოცხადებული “ბრძოლა სიღარიბესთან” ღარიბებთან ბრძოლად იქცა. საშუალო ფენის შექმნის ნაცვლად ქვეყანაში გაიზარდა უფსკრული მდიდრებსა და ღარიბებს შორის და მდიდრების უდიდესი ნაწილი არა ნამდვილი მეწარმეობით, არამედ ღარიბების ძარცვით და სააკაშვილისაგან ბოძებული მონოპოლიური უფლებების გამოყენებით გამდიდრდა.

სამწუხაროდ, “ქოცების” მმართველობის 4 წლის განმავლობაში ამ მხრივ ძალზე ცოტა რამ თუ შეიცვალა სასიკეთოდ და დღეს “ფულის ტომრები” კვლავ ცდილობენ (ან იძულებულნი არიან) მოხვდნენ პარლამენტში.

დღევანდელი ვითარების დეტალებში გარკვევის მსურველებს ვურჩევ წაიკითხონ 12 სექტემბრის “რეზონანსში” გამოქვეყნებული წერილი “არჩევნები და “ფულის ტომრები”, რომელშიც წერილის ავტორი ეკატერინე ბასილაია და მის მიერ გამოკითხული ექსპერტები მსჯელობენ იმაზე, თუ რატომ უნდათ “ფულის ტომრებს” პარლამენტში მოხვედრა; რატომ ხდება, რომ ბიზნესმენთა ნაწილი ყოველთვის ხვდება ყოველი მორიგე ხელისუფლების გუნდში, იმ შემთხვევაშიაც კი, თუ ახალი მმართველი დაჯგუფება მწვავედ აკრიტიკებს და ლამის “ხალხის მტრად” შერაცხავს წინა ხელისუფლებას.

ამ წერილში მოყვანილ ფაქტებსა და მოსაზრებებს მინდა შევმატო საინტერესო დეტალი. 2008 წლის საარჩევნო კაპმპანიაში მონაწილეობისა და შემდეგ პარლამენტში ყოფნისას მომდიოდა ინფორმაცია, რომ არაერთი “ფულის ტომარა” ცდილობდა დიპლომატიურად დაეძვრინა თავი და არ შესულიყო პარლამენტში “ნაცების” შეთავაზება-მოთხოვნის მიუხედავად (ვფიქრობ, ბევრ მათგანს ესმოდა, რომ სააკაშვილის რეჟიმი კოლაფსისაკენ მიექანებოდა).

ეს ადამიანები, ცხადია, მორჩილად იხდიდნენ იმ თანხებს არჩევნებისათვის, რასაც “ნაცები” ითხოვდნენ, მაგრამ ცდილობდნენ აეხსნათ “ნაცებისათვის”, რომ მათი შესვლა პარლამენტში უხერხული იქნებოდა, ვინაიდან მიკროფონთან ვერც მივიდოდნენ და ყველასათვის აშკარა იქნებოდა, რომ სრულიად შეუფერებელი იყო მათი ყოფნა ქვეყნის უზენაეს საკანონმდებლო ორგანოში.

“რა ვქნა, ხალხო? ფული, რაც მითხრეს, დავდე, ისიც  ავუხსენი, რომ, პროსტო, სირცხვილია ჩემი აქ ჯდომა, რა უნდა ვაკეთო? კაციც მივუყვანე, რომელიც სტოპრო ერთგული იქნებოდა და პარლამენტშიც ივარგებდა. ამ კაცზე ატვეჩაი მე ვიქნებოდი. მაინც მომთხოვეს, შენ თვითონ უნდა იყოო!”, – ალალად იმართლებდა თავს ჩემი თანდასწრებით ერთი დეპუტატი (მისი საუბრის სტილი დაცულია).

ელდარ შენგელაიას გამოსვლა 2000 წელს შევარდნაძის საარჩევნო შტაბის სხდომაზე გამახსენდა რამდენიმე კვირის წინათ, როდესაც წავიკითხე ელდარ და გიორგი შენგელაიების წერილი, რომელშიც ჩვენი სახელგანთქმული რეჟისორები “ოცნების” მიერ გურჯაანში მაჟორიტარობის კანდიდატად დავით სონღულაშვილის წარდგენას აპროტესტებენ.

დავით სონღულაშვილს არ ვიცნობ, მაგრამ ვიცნობ მამამისს, კახეთის ყოფილ გუბერნატორს, ბიძინა სონღულაშვილს, რომელთანაც, როგორც სახელმწიფო კანცელარიის უფროსს, ხშირი ურთიერთობა მქონდა და რომელიც მახსოვს, როგორც ენერგიით აღსავსე, გამოცდილი და დაუღალავი სახელმწიფო მოსამსახურე. თუმცა, გადიოდა წლები და ჭორების დონეზე ვრცელდებოდა ინფორმაცია, რომ ბიძინა სონღულაშვილი და მისი ოჯახის წევრები თანდათან ძალზე დიდი ქონების პატრონები გახდნენ.

შენგელაიაების წერილში მოყვანილია კონკრეტული ინფორმაცია ამ ქონებაზე და პრესაში გამოჩენილი პუბლიკაციები ადასტურებენ ამას. ახლა უკვე იმასაც ყვებიან, რომ დავით სონღულაშვილის შტაბი დიდ თანხებს ხარჯავს გურჯაანში ამომრჩევლებთან ურთიერთობის დროს.

არ გამოვრიცხავ, რომ დავით სონღულაშვილის შემთხვევა სწორედ იმ ხასიათისაა, როდესაც მმართველი დაჯგუფება თვითონ სთხოვს შეძლებულ ოჯახს, რომ ოჯახის წევრმა კენჭი იყაროს, თვითონ დააფინანსოს თავისი კამპანია და მმართველი პარტიის გამარჯვებაც უზრუნველყოს თავის რაიონში. ხოლო ოჯახს უჭირს ხელისუფლებისათვის უარის თქმა…

ჩემთვის დიდი პატივია უკვე თითქმის მეოთხედი საუკუნის განმავლობაში პირადად ვიცნობდე გამოჩენილ რეჟისორებს და საზოგადო მოღვაწეებს ელდარ და გიორგი შენგელაიებს, რომელთა ფილმები მსოფლიო კინოს ოქროს ფონდშია შესული. თავის დროზე სიცოცხლის რისკის ფასად ძმები შენგელაიები წინ აღუდგნენ პროვინციული ფაშიზმის აღზევებას საქართველოში. მომსწრე და მოწმე ვარ მათი შემდგომი მოღვაწეობისა და დავრწმუნდი, რომ ყოველთვის მოქმედებენ უანგაროდ, მხოლოდ ეროვნული, ანუ სახელმწიფო ინტერესების დასაცავად იღწვიან. ვიცი, რომ არასოდეს გაუწყვეტიათ კავშირი გურჯაანთან, ანუ საანდრონიკოსთან, მათი სახელოვანი დედის ყოფილ მამულთან. ვკითხულობდი მათ წერილს და ვფიქრობდი იმაზე, თუ როგორი რეზონანსი ექნებოდა ასეთ გზავნილს მთავრობისადმი სადმე იტალიაში, სადაც წლების წინათ დიდი წარმატებით ჩატარდა შენგელაიების უნიკალური კინოდინასტიის – ნიკოლოზ, ელდარ და გიორგი შენგელაიების ფილმების ჩვენება.

მაგრამ ახლა “პროვინციალიზმი ზღვადა დგას ჩვენში, ჩქეფს და გადმოდის”: “ის რომ ჩემთან მოვიდა, ხელზე უგულავას ნაჩუქარი საათი ეკეთა”; “მე რომ მასთან მივედი, ჩემი ნაჩუქარი საათით დამხვდა”; “ქუჩის დემოგოგი ეს, მაიმუნი-ვირიშვილი” – აი, ქართული პოლიტიკის არსი დღესდღეობით.

მაგრამ ეს არსი სადისტური სისტემის შემზარავ არსს ბევრად ჯობია.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

„ზღაპრების ბუმი“ და „ელიოზის სინდრომი“ წინასაარჩევნო დაპირებებში

რას ჰპირდებიან პარტიები სოციალურად დაუცველებს

ეკატერინე ბასილაია

ოფიციალური სტატისტიკით, ქვეყანაში დაახლოებით 1.2 მილიონი ადამიანი თავს ღატაკად მიიჩნევს და სახელმწიფოს სოციალური შემწეობის თხოვნით მიმართავს. მათგან 477 840 საქართველოს მოქალაქე კი, მოსახლეობის 12,8%, ყოველთვიურ შემწეობას იღებს და ის საარსებო მინიმუმზე ბევრად ნაკლებია. ამიტომაცაა, რომ პოლიტიკური პარტიები საარჩევნოდ პენსიონერების კვალდაკვალ სოციალურად დაუცველი ფენის მოხიბვლასაც ცდილობენ და შესაბამისად, წინასაარჩევნო დაპირებებში პენსიების გარდა სოციალური შემწეობების გაზრდის თემაც ყველაზე პოპულარულია.  დაპირებებში ბევრია სიტყვა – “უფასო” და “მუქთა ფული”.

რაც უნდა საოცარი იყოს, პარტიების ამ სოციალური შემწეობებით შეჯიბრში ყველაზე მემარჯვენე გაერთიანებას “პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის” აქვს ყველაზე პოპულისტური და მემარცხენე დაპირება – რომ გააორმაგებს შემწეობის მიმღებთა რიცხვს 1 მილიონამდე და 50%-ით გაზრდის შემწეობის რაოდენობას. ხოლო ყოველთვის მემარცხენე “ლეიბორისტული პარტია” ამგვარ უხვ დაპირებებს ცინიზმს უწოდებს და თავად არც შემწეობების გაზრდას ჰპირდება მოსახლეობას და არც ამ შემწეობის მიმღებთა რიცხვის გაორმაგებას, აქცენტს მხოლოდ დასაქმების აუცილებლობაზე აკეთებს.

მხოლოდ მმართველი პარტია “ქართული ოცნება” არ გასცემს დაპირებას შემწეობის გაზრდაზე, ზოგადი ლოზუნგებით ლაპარაკობს და იმაზე საუბრობს, ამ მიმართულებით რამდენი რამ გააკეთეს. გარდა ამისა, იმის პირობას დებენ, რომ კრიტერიუმები კიდევ გადაიხედება და დაიხვეწება.

ოპოზიციური პარტიებიდან კი ერთადერთია “რესპუბლიკელები”, რომლებსაც სოციალური შემწეობების გადახედვაზე პროგრამაში საერთოდ არაფერი აქვთ ნათქვამი და პარტიაში სოციალურად დაუცველებზე სასაუბროდაც ვერ მოიცალეს.

მოქმედი ხელისუფლების დროს, 2013 წლის ივლისიდან გაორმაგდა ფულადი სოციალური დახმარება. 2015 წლის მაისიდან კი სოციალურად დაუცველი მოსახლეობის სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის შეფასების ახალი მეთოდოლოგია ამოქმედდა.

ახალი მეთოდოლოგიით, ნებისმიერი წევრი ისეთი ოჯახისა, რომლის სარეიტინგო ქულაც 30 000-ს არ აღემატება, თვეში 60 ლარს იღებს; 57 000-მდე სარეიტინგო ქულის მქონე ოჯახის წევრები – 50 ლარს; 60 000-მდე – 40 ლარს, ხოლო 65 000-მდე ქულის მქონე – 30 ლარს.

ამასთანავე, სოციალურად დაუცველი ნებისმიერი ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაც 100 ათასს არ აღემატება, თითოეულ ბავშვზე 10-ლარიან დანამატს იღებს.

რას ჰპირდებიან სოციალურად დაუცველებს პარტიები დღეს?

“ქართული ოცნება”

მმართველი პარტიის საარჩევნო პროგრამაში შეფასებულია ის, თუ რა გააკეთა 4 წლის მმართველობისას ხელისუფლებამ სოციალურად შეჭირვებული ფენისთვის. პარტიის წევრი აკაკი ზოიძის თქმით, სოციალური დახმარება 2014  წელს ისედაც გაორმაგდა და ეკონომიკური ზრდის პარალელურად შესაძლოა კიდევ გაიზარდოს, თუმცა, მათი დაპირებაა არსებული კრიტერიუმები ისევ გადაიხედოს, რომ მაქსიმალურად ობიექტურობას მიუახლოვდეს და აღარ იყოს პრობლემები იმასთან დაკავშირებით, რომ ოჯახებს დახმარება მოეხსნათ. მაგალითად, განსაკუთრებით რეგიონებში სახლის დიდი ფართი არ იქნება განმსაზღვრელი.

“დღეს პრიორიტეტი ენიჭება ოჯახებს, სადაც არის შშმ პირი, ბავშვები და მარტოხელა პენსიონერები. პენსიონრებთან მიმართებაში კიდევ შევაფასებთ დღევანდელ მდგომარეობას და მთავარი დაპირება ისაა, რომ ეს მეთოდოლოგია კიდევ უფრო გადაიხედება. ასევე 200 ათას ოჯახს ელექტროენერგიაზე სუბსიდირება აქვს და ეს დარჩება. ჯანდაცვაში კი უმწეო პენსიონერებისთვის არტერიული ჰიპერტენზიის და ტაბლეტირებული შაქრიანი დიაბეტის წამლების უფასოდ გაცემა მოხდება, რაც საკმაოდ დიდი შეღავათია. პლუს, დაპირებაა, რომ დასაქმების შემთხვევაში სოციალურად შეჭირვებული ადამიანი გარკვეული დროის განმავლობაში შემწეობას შეინარჩუნებს და დახმარების მოხსნის შიში არ იქნება. ეს გარკვეული პერიოდი შეიძლება იყოს მინიმუმ 1 წელიწადი და ამაზე პარლამენტში შესვლის შემდეგ იქნება მსჯელობა,” – აცხადებს აკაკი ზოიძე.

„ნაციონალური მოძრაობა“

პარტიის სამოქმედო გეგმაში წერია, რომ გაიზრდება სოციალური დახმარების მიმღებ და ჯანდაცვის სრული პაკეტით მოსარგებლე ოჯახთა რაოდენობა. სოციალურად გაჭირვებული ფენისთვის გათვალისწინებული იქნება მედიკამენტებით დაფინანსებასაც.

“ჩვენ საარსებო შემწეობას აღვუდგენთ ყველა იმ ოჯახს, რომელსაც იგი უსამართლოდ გაუუქმდა; შემოვიღებთ საარსებო შემწეობის დანიშვნის მკაფიო, მარტივ და სამართლიან კრიტერიუმებს და არ დავუშვებთ შემუშავებული კრიტერიუმების ხშირ და უსაფუძვლო გადახედვას,” – წერია სამოქმედო გეგმაში.

გიგი წერეთელი ამბობს, რომ უნდა დამკვიდრდეს ისეთი კრიტერიუმები, სადაც, მაგალითად, შემოსავლების ნაწილის გათვალისწინება უფრო გამოიკვეთება.

“ჩვენი დაპირებაა, გავაორმაგოთ და გავაათმაგოთ სამუშაო ადგილები და არა სოციალური დახმარების მიმღები ადამიანები. ვფიქრობთ, რომ “ქართული ოცნების” ხელში გაღარიბებულ უფრო მეტ ოჯახს დასჭირდება, თავიდან მაინც, სოციალური დახმარება და რაღაც ზრდას არ გამოვრიცხავთ, ამას პროცესი და ანალიზი გვაჩვენებს. ამას კი მეტი ბიუჯეტი დასჭირდება და პირველი, რაც იქნება, ისაა, რომ შესაძლებელია ბიუროკრატიული ხარჯი 1 მილიარდამდეც შემცირდეს.  მაგალითად, ხელოვნურად შექმნილი სამუშაო ადგილები აიპებსა და სიპებში გაუქმდება,” – ამბობს გიგი წერეთელი.

„ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“

ყველაზე ყურისმომჭრელი დაპირება ამ საარჩევნო ბლოკს აქვს. გაერთიანების წევრები აცხადებენ, რომ დღეს სოციალური დახმარება ეძლევა 500 000 ადამიანს და მათი გეგმაა, რომ ბიუჯეტით, რაც დღეს არის, დახმარება 1 მილიონ ადამიანს მიეცეს.

როგორც გიორგი პაპავა ამბობს, დახმარების მისანიჭებელი სარეიტინგო ქულა არსებული 65 000-დან 125 ათასამდე აიწევა და ამის შედეგად გაიზრდება დახმარების რაოდენობა 1 მილიონამდე. კლასიფიკაცია  ქულების მიხედვით მოხდება და გაიყოფა ორად – ყველაზე დაბალი ქულის მქონის დახმარება გაიზრდება 50%-ით და გახდება 90 ლარი. სოციალური დახმარება კი 4 წლით იქნება გარანტირებული.

“ამ გარანტიას ორი მიზეზი აქვს – ერთი, რომ ადამიანებს ექნებათ სტიმული დასაქმდნენ, სოფლად მეურნეობა განავითარონ და დახმარების მოხსნის შიში არ ჰქონდეთ. ჩვენი გამოთვლით, ყოველი მესამე ადამიანი  4 წელიწადში შეძლებს სიღარიბის დაძლევას შეძლებს. ამ სოციალურად შეჭირვებული ოჯახის წევრ სტუდენტებს 100%-იანი გრანტი ექნებათ. ჯანდაცვაში კი ძირითადი მედიკამენტები უფასო ექნებათ. ამის განხორციელებას დამატებით 300 მილიონი ლარი ჯდება. ბიუჯეტი პუნქტების მიხედვით გვაქვს გაწერილი. ვამცირებთ სამინისტროების რაოდენობას, ბიუროკრატიას, არამიზნობრივ პროგრამებს, სუბსიდიებს,” – ამბობს გიორგი პაპავა.

„თავისუფალი დემოკრატები“

პარტიის პროგრამაში წერია, რომ შემწეობა აღუდგება ყველა იმ პირს თუ ოჯახს, რომელთაც უსამართლოდ წაართვა ეს სტატუსი ხელისუფლებამ; გააუმჯობესებენ სოციალურად დაუცველი ოჯახებისთვის მონაცემთა ერთიან ბაზაში რეგისტრაციის კრიტერიუმებს და უპირატესობა მიენიჭება შემოსავალს და არა ოჯახის ქონებას – დიდ სახლს, მაცივარსა თუ ტელევიზორს. გარდა ამისა, წერია, რომ საქართველოში ბავშვების 13%, ანუ დაახლოებით 50 000 ბავშვი ქრონიკულ სიღარიბეში ცხოვრობს, ხოლო 200 000 ბავშვი სიღარიბეში და ვალდებულებას იღებენ უკიდურეს სიღარიბეში მცხოვრები ბავშვებისთვის ყოველწლიურად 50 მილიონი ლარი დაიხარჯოს, კონკრეტიკა ჯერ დაზუსტებული არ არის.

ამავე პროგრამის მიხედვით, დახმარების ოდენობის რეალურ საცხოვრებელ მინიმუმამდე უნდა გაიზარდოს. საარსებო მინიმუმი კი, პარტიის პროგრამით, 250-ლარამდე უნდა იყოს.

პარტიის ეკონომიკური მიმართულების ხელმძღვანელი ნათია კუტივაძე ამბობს, რომ აიწევა სარეიტინგო ქულების რაოდენობა, რაც სოციალური დახმარების მიმღებთა რაოდენობას გაზრდის. ამ ვალდებულებების დაფარვას კი უპირველესად ბიუროკრატიული ხარჯების შემცირებით აპირებენ.

“ჩვენი ეკონომიკური პროგრამით რადიკალურად ვამცირებთ ბიუროკრატიულ ხარჯებს. პირველივე წელს 300 მილიონით და მომდევნო წლებში 200 მილიონით. ვაპირებთ ეკონომიკური ზრდის სტიმულირებას და ამის ხარჯზე ვაპირებთ დავაბალანსოთ გაზრდილი სოციალური  ვალდებულებები. მომდევნო 4 წლის განმავლობაში ეკონომიკური ზრდა საშუალოდ 8% გვაქვს გათვლილი,” – ამბობს ნათია კუტივაძე.

„პატრიოტთა ალიანსი“

“დავით თარხან-მოურავი – საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი” სიღარიბის ზღვარს მიღმა მყოფ ოჯახებს, წელიწადში 4 000-ს ოჯახს, რომლებსაც არ გააჩნიათ საცხოვრებელი ბინა, სახლებს უფასოდ გადასცემს და ამისათვის ბიუჯეტიდან 2% უნდა გამოიყოს.

საშუალო ან საშუალოზე დაბალი შემოსავალის მქონე ახალდაქორწინებულ წყვილს კი შესაძლებლობა მიეცემა უპროცენტო სესხით გადაეცეს ბინა და წყვილმა 30-40 წლის განმავლობაში ყოველთვიურად მხოლოდ 100 დოლარი უნდა გადაიხადოს.

ამასთანავე, “პატრიოტთა ალიანსი” აცხადებს, რომ ხელმოკლე ოჯახები უფასოდ მიიღებენ აუცილებელ საკვებ პროდუქტს, მედიკამენტებს, ზამთარ-ზაფხულის ტანსაცმელს და მუნიციპალური ტრანსპორტით იმგზავრებენ უფასოდ. თუ საიდან უნდა მოხდეს ამ პროგრამის დაფინანსება, ამ შეკითხვაზე “პატრიოტთა ალიანსის” პასუხიც სხვა ოპოზიციონერების მსგავსია: ბიუროკრატიული ხარჯების შემცირება.

“ძალიან ბევრი სამინისტრო თუ ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანო 10-15%-ს სამოხელეო აპარატის შენახვაზე ხარჯავს. ასევე ცალკეული სიპებია, სადაც 80% სახელფასო ფონდზე იხარჯება. ძალიან დიდი რესურსია ბიუროკრატიული ხარჯების შემცირება, მათ შორის პრემიების, დანამატების, ავტომანქანების ექსპლუატაციის და სამივლინებო ხარჯების ნულამდე დაყვანის ხარჯზე,” – აღნიშნავს კახა კუკავა.

„დემოკრატიული მოძრაობა“

“ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობის” პროგრამაში სოციალურად დაუცველის სტატუსის მინიჭების მეთოდოლოგიის შეცვლაზე დებენ პირობას. წერია, რომ შემწეობის დანიშვნა შემოსავლების მიხედვით უნდა მოხდეს და არა უძრავი ქონების მიხედვით. გარდა ამისა, წერია, რომ უნდა განისაზღვროს მრავალშვილიანი ოჯახებისა და მარტოხელა მშობლის სტატუსი და შემოღებული იქნას მათთვის შემწეობა. უნდა დაწესდეს “დედის ხელფასი”. პლუს, უმუშევართა 6-თვიანი შემწეობა უნდა დაწესდეს. “პატრიოტთა ალიანსის” მსგავსია დაპირება ახალგაზრდებისთვის ბინების გადაცემაზე. დაპირებაა, რომ ახალგაზრდა ოჯახებს უპროცენტო სესხით, თვითღირებულებით, ანუ დღევანდელ საბაზრო ღირებულების მესამედ ფასად უნდა გადაეცეთ ბინა – წელიწადში ამისათვის უნდა გამოიყოს მინიმუმ 100 000 კვ.მ. ფართი.

დიმიტრი ლორთქიფანიძის თქმით, სოციალური დახმარების ოდენობა თითო ადამიანზე საარსებო მინიმუმზე, 250 ლარზე დაბალი არ უნდა იყოს და მათი გეგმით უნდა შეიცვალოს დახმარების დანიშვნის მეთოდოლოგიაც – სოციალურად დაუცველთა ბაზაში, შესაძლოა, ოჯახის ყველა წევრი არ მოხვდეს და შესაბამისად დახმარებაც ოჯახის ყველა წევრზე არ გაიცეს. მაგალითად, დახმარება გაიცემა მარტოხელა სოციალურად დაუცველ მშობელზე, სოციალურად შეჭირვებულ პენსიონერებზე, შშმ პირზე. ამ მოწყვლადი ჯგუფებისთვის ჯანდაცვა უნდა იყოს უფასო და უნდა დაემატოს უფასო მედიკამენტებიც.

დიმიტრი ლორთქიფანიძის თქმით, პარტიას ეს ყველაფერი გათვლილი აქვს და მთავარი აქცენტი ისევ ადმინისტრაციული ხარჯების, პრემიების, სახელფასო დანამატების შემცირებაზე კეთდება, რაც მისი მტკიცებით, საერთო ბიუჯეტის 43%-ია და “ნამდვილად იქნება შესაძლებელი სოციალური ტიპის სახელმწიფოდ ჩამოვყალიბდეთ”.

“ლეიბორისტები”

“ლეიბორისტები” ამბობენ, რომ სოციალური შემწეობების ზრდაზე განუწყვეტლივ ხმამაღლა დაპირებები სხვადასზვა პარტიების მხრიდან ცინიზმია.

“ლეიბორისტული პარტიის” პოლიტიკური მდივანი გიორგი გუგავას თქმით, ქვეყნის ბიუჯეტი ვერ გაწვდება იმას, რომ რეალურად ყველა სოციალურად შეჭირვებულ ადამიანს შემწეობა გაეზარდოს, ამიტომაც მათი დაპირება დახმარების გაზრდა ვერ იქნება.

შეჭირვებულ მოსახლეობას ჰპირდება, რომ შეფასების კრიტერიუმები შეიცვლება და შეფასდება მხოლოდ ის, თუ რა შემოსავალი აქვს ოჯახს.

“ცინიზმია, რომ ამ ადამიანებს შემწეობის გაორმაგებას ჰპირდებიან და ამით სურთ ეს გაჭირვება საარჩევნოდ გამოიყენონ. ჩვენ არ ვპირდებით მათ, რომ ყველას ღარიბებს გაგხდით და სახელმწიფო პენსიებს დაუნიშნავს. ჩვენ ეს ადამიანები სიღატაკიდან უნდა გამოვიყვანოთ. ამისათვის სხვადასხვა ალტერნატიული პროგრამები იქნება შემუშავებული. უნდა შევთავაზოთ სამუშაო ადგილები, მაგალითად, სახელმწიფო საწარმოებში, ასევე ინფრასტრუქტურული სამუშაოების დროს პრიორიტეტები უნდა მიენიჭოს მათ დასაქმებას; უნდა გაიცეს მცირე სესხები, რომ მიკრო სამეწარმეო საქმიანობა დაიწყონ და მცირე ბიზნესმენები გახდნენ,” – ამბობს გიორგი გუგავა.

ზღაპრების ბუმი?

ეკონომისტი ემზარ ჯგერენაიას თქმით, წინასაარჩევნოდ ზღაპრების და მემარცხენეობის სერიოზული ბუმია და ბიუროკრატიაში არ არის ის თანხა, რომლითაც სოციალური შემწეობების რეალურად გაზრდა შესაძლებელი გახდება. პარტიები ამ დაპირებებით ამომრჩეველს ატყუებენ.

“პარტიები ასეთ დაპირებებს მარტივად გასცემენ, მთავარია, ყურს მოხვდეს ფრაზა კარგად – ბევრი უფასო რამის დაპირებით. ამ ზღაპრებით ყველა პარტია ამომრჩეველს აყენებს შეურაცხყოფას. ყველას მოვუწოდებდი – შეიცოდეთ და პატივი ეცით თქვენს ამომრჩეველს. რეკორდები მოვხსენით ამ “უფასოებით” და ზღაპრული დაპირებებით. საოცარია, როდესაც არჩევნების წინ ყველა პარტია იმდენად დიდი კონკურენტი გახდა მემარცხენე “ლეიბორისტების”, რომ უკვე ეს პარტია იძახის – რა შესაძლებლობაც არის, ისე უნდა გაიზარდოს შემწეობების რაოდენობაო,” – აღნიშნავს ემზარ ჯგერენაია. იგი ამბობს, რომ თეორიულად შესაძლებელია გაორმაგდეს სოციალური დახმარებები, მაგრამ ხვალ რამდენად მდგრადი და სტაბილური იქნება ქვეყანა, ესაა მთავარი.

ეკონომიკის ექსპერტი სოსო არჩვაძის თქმით, წინასაარჩევნო კამპანია ყველგან ჰიპერტროფულ დაპირებებს უკავშირდება. ჩვენთან კი – ეს საკმაოდ მძაფრია, ჩვენთან პოლიტიკური სპექტრი, მემარჯვენეა თუ მემარცხენე, წინასაარჩევნო დაპირებებით ყველა ულტრამემარცხენე ხდება და მათი სამიზნე განსაკუთრებით დაბალშემოსავლიანი და გაჭირვებული ხალხია.

“ეს იმიტომ რომ, რაც უფრო გაჭირვებულია ადამიანი, უფრო მეტად ელის ხსნას გარე ძალისგან. ეს ერთგვარად “ელიოზის სინდრომია”, როდესაც ნატვრის თვალს ეძებ. მესმის, რომ ბიუროკრატიის ხარჯები გაზრდილია და ჩვენნაირი ეკონომიკური პოტენციალის ქვეყანას ბიუროკრატიაზე ასეთი მსუყე ხარჯები არც ეკონომიკური და არც ეთიკური თვალსაზრისით არ შეშვენის. მაგრამ მეორე საკითხია – კარგი, შევამცირეთ, მაგრამ განა რამდენით?! და გაწვდება თუ არა ეს შემცირება იმ ზარალს, რაც შეიძლება ეკონომიკამ მომავალ წელს მიიღოს იმის გამო, რომ ძალაში შედის მოგების გადასახადის რეინვესტირების ფაქტორი? ანუ, თუ ბიზნესი ბოგებას წარმოებაში ჩააბრუნებს, ის აღარ დაიბეგრება. წლევანდელ ბიუჯეტში კი მოგების გადასახადით 1 მლრდ ლარია. ჰიპოთეტურად, ყველამ რომ რეინვესტირება მოინდომოს, ბიუჯეტი 1 მილიარდს დაკარგავს. ბიუროკრატიის შემცირების ხარჯზე ამის კომპენსირებას შევძლებთ? ამ დროს პლუს ლაპარაკია გაზრდილი სოციალური ვალდებულების დაფინანსებაზე. “ეს უკვე არარეალურია და არ მინდა გავაწბილო ამომრჩეველი, მაგრამ იმ პარტიებს უნდა დაუჭირონ მხარი, ვინც ბიზნესის წახალისებას ჰპირდება და არა სოციალურ შემწეობებს,” – ამბობს სოსო არჩვაძე.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

არალეგიტიმური დაპირებებირატომ ჰპირდებიან დეპუტატობის კანდიდატები ამომრჩეველს იმას, რისი გაკეთებაც მათი საქმე არ არის

თაკო მათეშვილი

პოლიტიკური კულტურისა და სამოქალაქო განათლების დაბალი დონე, რითიც პოლიტიკოსები სარგებლობენ სწორედ ესაა, სპეციალისტთა აზრით, წინასაარჩევნოდ არაადეკვატური დაპირებების გაცემის საფუძველი. მათი თქმით, ხალხისათვის ლიფტების, გზების, კანალიზაციის, სახურავების, ტრანსპორტის და მსგავსი პრობლემების მოგვარება უფრო პრიორიტეტულია და ამავდროულად არ ესმის, რომ ეს ყველაფერი  პარლამენტის დეპუტატის კომპეტენციაში არ შედის. ამით კი პოლიტიკოსები სარგებლობენ და მოსახლეობას სწორედ იმგვარ დაპირებებს აძლევენ, რისი მოსმენაც სურთ. მიუხედავად იმისა, რომ კარგად უწყიან, ამის მოგვარება არ შეეძლებათ. არჩევნების შემდეგ კი, რა თქმა უნდა, დაივიწყებენ.

აქვე დასძენენ, რომ ამით კანონი არ ირღვევა, მაგრამ ასეთი დაპირებები არაკეთილსინდისიერია და მოსახლეობის შეგნებულად მოტყუებას ნიშნავს.

რას ჰპირდებიან ამომრჩეველს

აღნიშნული პრობლემა ქართული რეალობისათვის არახალია. პოლიტიკოსები ყოველი არჩევნების წინ დებენ პირობას ისეთი რამის გაკეთებაზე, რაც მათი კომპეტენციის ფარგლებს ცდება. მაგალითები არც ამ არჩევნებზე გვაკლია. ორიოდ დღის წინ “ქართული ოცნების” ვაკის მე-3 ოლქის მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატმა ზაზა ხუციშვილმა ერთ-ერთი ტელეკომპანიის ეთერში დედაქალაქში 40 საპირფარეშოს აშენების პირობა დადო. “40 საპირფარეშო მოეწყობა თბილისში, რაც ჩვენს ტურისტებს ძალიან შეუმსუბუქებს პრობლემებს. ძალიან მნიშვნელოვანია, შეიძლება ისეთი თემაა, მაგრამ… გარდა ამისა, გაგრძელდება პროგრამები”, – აღნიშნა მან.

უფრო ხშირი კი ისეთი შემთხვევაა, როცა პოლიტიკოსები ამგვარ დაპირებებს არა პირდაპირ ეთერში, არამედ მოსახლეობასთან შეხვედრების დროს აკეთებენ, როცა კამერები არ არის და მათაც ვერავინ “გამოიჭერს” შეუსაბამო დაპირებების გაცემაში.

ერთ-ერთ ასეთ შემთხვევაზე გვიყვება სოფელ გლდანის მცხოვრები სოფო ფიცხელაური, რომელიც ამბობს, რომ მათ უბანში მისული თითოეული პარტიის აგიტატორი გზის დაგებისა და კანალიზაციის მოწესრიგების პირობას დებს.

“კარგად იციან, რომ სოფელ გლდანისთვის გზა, ტრანსპორტი და კანალიზაცია ყველაზე მტკივნეული თემაა. ამიტომაც ყველა ამ პრობლემის მოგვარებას გვპირდება. განსაკუთრებით აგიტატორები აქტიურობენ, რომლებიც სოფლის ე.წ. “ბირჟებზე” თითქმის ყოველდღიურად მოდიან და ხალხს რას აღარ ჰპირდებიან. “სამწუხაროდ, თითქმის არავის ესმის, რომ გზის და ტრანსპორტის პრობლემის მოგვარება ადგილობრივ თვითმმართველობას და თბილისის მერიას ეხება, ხოლო კანალიზაციის – საერთოდ კერძო კომპანია – “ჯორჯიან უოთერ ენდ ფაუერს,” – ამბობს სოფო ფიცხელაური.

დაბალი პოლიტიკური კულტურა და სამოქალაქო განათლება

სპეციალისტები ამ ყველაფერს, პირველ რიგში, საზოგადოებაში არსებულ მწირ ინფორმაციას აბრალებენ და დასძენენ, რომ ეს პოლიტიკოსებს უბიძგებს ხალხის გაუცნობიერებლობა ბოროტად გამოიყენონ.

პოლიტოლოგი, კონსტიტუციონალისტი ვახტანგ ძაბირაძე მიიჩნევს, რომ ჩვენი პოლიტიკური სპექტრი ამას მიეჩვია და რაღაცეების დაპირებას ინერციით აგრძელებენ, მოსახლეობა კი ამას ვერ აცნობიერებს.

ვახტანგ ძაბირაძის თქმით, ხალხი მაჟორიტარი კანდიდატისაგან იმ სოციალური პრობლემების მოგვარებას ითხოვს, რომელიც ადგილობრივი ხელისუფლების კომპეტენციაშია და აქედან გამომდინარეა, რომ მუნიციპალური რგოლი ჩვენთან ძლიერი არასოდეს ყოფილა. სპეციალისტი მიიჩნევს, რომ მაჟორიტარი იღებს იმ ფუქნციას, რაც რეალურად ადგილობრივი ხელისუფლების პრეროგატივაა.

პოლიტიკოსების გარდა კი ვახტანგ ძაბირაძე პასუხისმგებლობას საექსპერტო წრეებსა და მედიასაც აკისრებს და აცხადებს, რომ ხალხამდე ინფორმაციის მიტანა სწორედ მათი პრეროგატივაა.

“ვერ გავაცნობიერებინეთ, თუ რა არის პარლამენტის დეპუტატის ფუნქციები და რა დაპირებები უნდა გასცეს მან. ამომრჩეველიცა და პოლიტიკური სპექტრიც ალბათ ნელ-ნელა ჩამოყალიბდება და იმგვარ საკითხებზე არ დაიწყებს საუბარსა და პირობეების მიცემას, რაც მის კომპეტენციაში არ შედის. ამ ყველაფრის მოგვარებას მძლავრი კამპანია სჭირდება, ოღონდ არა მხოლოდ საარჩევნო პერიოდში. ეს პრობლემა ნამდვილად გადასაჭრელია – მოქალაქემ უნდა გააცნობიეროს, ვისგან რა მოითხოვოს. საკმაოდ რთული ამოცანაა, მაგრამ მონდომების შემთხვევაში გადაწყვეტა ნამდვილად შეიძლება”, – აცხადებს ვახტანგ ძაბირაძე.

ამ მოსაზრებას იურისტი ლევან ალაფიშვილიც იზიარებს. მისი თქმით, სამოქალაქო კულტურა არაა ჯერ იმ დონეზე ფორმირებული, რომ ხალხმა გაცნობიერებული, ინფორმირებული არჩევანი გააკეთოს. სამოქალაქო განათლება, მისი აზრით, ხელისუფლებისა და არასამთავრობო სექტორის უპირველესი საზრუნავი უნდა გახდეს, რათა მსგავსი რეალობა მომდევნო არჩევნებზე მაინც აღარ დადგეს.

“როცა ხალხის მოლოდინი კონკრეტულ რაღაცასთანაა დაკავშირებული, ძნელია ცდუნებას გაუძლო და ეს არ გამოიყენო.  ჩვენი პოლიტიკოსები ამ ცდულებას ვერ უძლებენ – ისეთ გადაჭარბებულ დაპირებებს გასცემენ, რომ არც კი ვიცი, რა ვუწოდო ამას. წინასაარჩევნოდ დიდი ტყუილი უფრო კარგად გაყიდვადია და ამ შანსს იყენებენ. თუმცა ეს ყველაფერი გძელვადიან პერსპექტივაში მათივე საწინააღმდეგოდ შებრუნდება ხოლმე და ამის მაგალითი 2012 წელია, როცა გადაჭარბებული დაპირებები გაიცა და დღეს ეს მმართველი პარტიის მიმართ მოსახლეობის უკმაყოფილების მიზეზი გახდა,” – მიიჩნევს ლევან ალაფიშვილი.

პოლიტიკური სპექტრისა და ამომრჩევლის დაბალ პოლიტიკურ კულტურაზე საუბრობს პოლიტოლოგი ზაალ ანჯაფარიძეც. ამბობს, რომ მაჟორიტარისა და ადგიოლობრივი თვითმმართველობის ფუნქციებს შორის მკაფიო ზღვარი გავლებული არ არის. ამასთანავე, მოსახლეობასაც არ აქვს ეს გაცნობიერებული. “უკვე ტრადიციადაა დამკვიდრებული, რომ მაჟორიტარობის კანდიდატებს მოსახლეობასთან ასეთ საკითხებზე უწევთ საუბარი, იმის მაგივრად, რომ გლობალურ საკითხებზე ელაპარაკონ,” – აცხადებს იგი.

რითი შეუძლია პარლამენტის მაჟორიტარს ამომრჩევლის მოხიბვლა

ჩვენი რესპონდენტები ამავდროულად საკითხის მეორე კუთხიდან შეხედვასაც გვირჩევენ. კერძოდ, მათი თქმით, ხალხს გრძელვადიანი დაპირებები, რის მოგვარებასაც წლები სჭირდება, ნაკლებად ხიბლავს. მათ ლოკალური საკითხების მოგვარება ურჩევნიათ, რის შედეგსაც მალევე დაინახავენ. სწორედ ამიტომ, მათი აზრით, პოლიტიკოსები იძულებული არიან მათი ხმების მისაღებად საკუთარ თავზე იმაზე მეტი აიღონ, ვიდრე შეუძლიათ.

ლევან ალაფიშვილის თქმით, ყველა არჩევნებზე ასე ხდება, რადგან პრობლემები არ იცვლება. ამომრჩევლისათის, მისი აზრით, ყველაზე მნიშვნელოვანი ყოფითი პრობლემებია, რასაც არაერთი კვლევა ადასტურებს. ამიტომაც იურისტი ამბობს, რომ მოსახლეობა ყველასგან ამ პრობლემების გადაწყვეტას ითხოვს.

“ეს პოლიტიკოსებმაც იციან და ცდილობენ მოლოდინი გამოიყენონ, იმ ამომრჩევლის მოლოდინი, რომელიც პრობლემის გადაწყვეტას ელის და საერთოდ არ იცის თუ რას ნიშნავს ადგილობრივი არჩევნები, რას – საპარლამენტო და რას – საპრეზიდენტო. საბაზრო პრინციპია – როგორი მოთხოვნაცაა, მიწოდებაც ისეთია. ძალიან მძიმე სოციალური ფონიდან გამომდინარე, საზოგადოებაში არის მოთხოვნა, რომ გადაჭარბებული, ტყუილის ზღვარზე მყოფი დაპირებაც კი მოისმინოს და მიიღოს. რეალური დაპირებებით იგი არჩევანს არ აკეთებს. ყველაზე გაცნობიერებულ მოსახლეობასაც რომ ვკითხოთ, თუ რას ნიშნავს მაჟორიტარი კანდიდატი, უმრავლესობა იტყვის, რომ ამ ადამიანის მოვალეობა ადგილობრივი პრობლემების გადაწყვეტაა. მათ თუ ვეტყვით, რომ მაჟორიტარის კომპეტენცია პარლამენტში კანონებისა და პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მიღებით  შემოიფარგლება, მათი არჩევანიც შეიცვლება,” – აცხადებს იგი.

მოსაზრებას, რომ პოლიტიკოსები სწორედ მოსახლეობის დაკვეთას ასრულებენ, ვახტანგ ძაბირაძეც იზიარებს და ამბობს, რომ ხალხს არ აქვს გაცნობიერებული, თუ რისი მოგვარება ხელეწიფება პარლამენტის დეპუტატს და დეპუტატის ამგვარი “საბჭოური გააზრება” დღემდე რჩება, პარტიები კი ამას სათავისოდ იყენებენ.

“თუ ამ დაპირებებს არ გასცემენ, ამომრჩევლები იმაზე კი არ იფიქრებენ, რომ ეს მათ კომპეტენციაში არ შედის, არამედ იტყვიან – არც კი შეგვპირდაო. ვერ ხვდება, რომ ამას მაჟორიტარი ვერ გადაუჭრუს. მას მაჟორიტარი გამგებლის უფროსად წარმოუდგენია. მესმის, რომ ეს პრობლემაა, მაგრამ მაინც იმ საკითხებზე უნდა ელაპარაკოს, რაც პარლამენტარის კომპეტენციაში შედის – საგარეო ურთიერთობების მხარდაჭერაზე, უმუშევრობის საკითხზე, სოციალური და ჯანდაცვის პრობლემების მოგვარებაზე, ეკონომიკის განვითარებაზე და ა.შ.  უამრავი სხვა საკითხია, მაგრამ ამ საკითხების მოგვარება გრძელვადიანი პერსპექტივაა და მოსახლეობა ამით ვერ მოიხიბლება. მას იმ წუთას გზის არქონა აწუხებს და შესაბამისად, მყისიერი შედეგი უნდა,” – დასძენს პოლიტოლოგი.

ზაალ ანჯაფარიძის თქმით, “ეს ყველაფერი იმ მძიმე რეალობითაა გამოწვეული, რომელშიც ვცხოვრობთ. მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი, განსაკუთრებით რეგიონებში, უკიდურეს გაჭირვებასა და სიდუხჭირდეში ცხოვრობს. ინფრასტრუქტურაც მოსაწესრიგებელი აქვს. ამიტომაც ცდილობს მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი, რომ თავისი გავლენა გამოიყენოს და ამომრჩეველი ამ გზით მიიმხროს.  თითქოს თვითმმართველობის ორგანოები არ არსებობდეს, ამ სიტუაციას სათავისოდ იყენებენ. აქედან გამომდინარე ერევიან პარლამენტარები თვითმმართველობის ფუნქციაში და უწევთ ამაზე მოსახლეობასთან საუბარი. იმედია, რომ სამომავლოდ ეს გამოსწორდება და მაჟორიტარი კანდიდატები მოსახლეობასთან იმაზე ისაუბრებენ, რაც მათი კომპეტენციაა”.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „შეტაკებებისას „ნაცმოძრაობა“ გაცილებით ორგანიზებულია, ვიდრე ნებისმიერი სხვა პარტია“ // „არჩევნების მოახლოებასთან ერთად მოიმატებს პოლიტიკური ნიშნით დაპირისპირების სიხშირე და მასშტაბი“

გვანცა ღვედაშვილი

პრემიერის მიერ შეთავაზებული მემორანდუმი დიდი ალბათობით არ შედგება, წინასაარჩევნოდ მოვლენები კი, კიდევ უფრო დაიძაბება, – ასეთი შეაფასება პოლიტოლოგმა მამუკა არეშიძემ “მთელ კვირასთან” ინტერვიუში გააკეთა. მისივე თქმით, არჩევნების წინ დაპირისპირება ზოგ შემთხვევაში წინასწარ არის დადგმული. რაც შეეხება პაატა ბურჭულაძისა და ნიკა გვარამიას სატელეფონო საუბრის გასაჯაროებას, ექსპერტის შეფასებით, ამ ფაქტმა ბურჭულაძე უხერხულ მდგომარეობაში ჩააგდო, რადგან ჩანდა, რომ გვარამია გარკვეულწილად ჭკუას არიგებდა ბურჭულაძეს.

- როგორ ფიქრობთ, ვის ინტერესში იყო პაატა ბურჭულაძისა და “რუსთავი 2″-ის დირექტორის ნიკა გვარამიას სატელეფონო ჩანაწერის გასაჯაროება?

- რამდენიმე სუბიექტის გამოყოფა ნამდვილად შეიძლება. ამასთან, ისეთი არგუმენტების მოყვანაც, რომელიც დაგვაჯერებს, რომ ეს სწორედ მათი გაკეთებულია. შესაძლოა ეს თავად გვარამია იყოს, ასევე სახელმწიფო უშიშროების სამსახური ან, ვთქვათ, უცხოური სპეცსამსახური, რომელსაც ქვეყანაში დაძაბული ვითარება აწყობს. ამ სამი სუბიექტის გარდა კიდევ არაერთის თქმა შეიძლება. ჩვენ შეგვიძლია მოვიყვანოთ არგუმენტები იმის დასამტკიცებლად, რომ თითოეული მათგანის ინტერესში იყო ამ საუბრის გასაჯაროება და ასევე კონტრარგუმენტებიც, რომ ეს მათ არ აწყობდათ.

გამიჭირდება იმის დასახელება, თუ ვის შეიძლება აწყობდეს საუბრის გასაჯაროება. მე, მაგალითად, ვერ ვხედავ აზრს იმაში, რომ სახელმწიფო უშიშროების სამსახურს ეს მაინცადამაინც აწყობდა, რადგან, პირველ რიგში, ისედაც მათზე იფიქრებდნენ და ხელისუფლებას დააადანაშაულებენ ყველაფერში.

გარდა იმისა, რომ ამ ჩანაწერის გასაჯაროებას ორი პიროვნების დისკრედიტაცია მოჰყვა, ამან ხელისუფლების დისკრედიტაციაც გამოიწვია. აქედან გამომდინარე, ვერ ვხედავ, რომ ამის გამოყენება უშიშროების სამსახურის ინტერესში შედიოდეს.

ნიკა გვარამიაზეც ამბობენ, რომ ჩანაწერი შესაძლოა მან თავად გაასაჯაროვა და ეს მის ინტერესში შედიოდა. გვარამიამ უბრალოდ ფარდა ახადა თავის ქცევას დარეკვის დროს, რადგან თქვა, რომ შეგნებულად დარეკა ღია ხაზზე, რითაც მან საზოგადოების მომავალი შეფასებაზე მოახდინა პროვოცირება. მან ასეთი რამ თქვა, რომ მე დავრეკე ღია ხაზზე, რადგან ვიცი რომ სუს-ი მისმენს და ამას აუცილებლად “ჩავუშვებ”. რამდენად დასაჯერებელია ეს, საზოგადოებამ განსაჯოს.

პირადად მე ასეთი ქმედება მიბიძგებს იმ აზრისკენ, რომ ეს თავად ნიკა გვარამიამ გაასაჯაროვა, მაგრამ ამასაც არგუმენტების სჭირდება და არ არის საბოლოო ვარიანტი. აქედან გამომდინარე, მე ვერავითარ შემტხვევაში ვერ ვიტყვი, ვინ გაასაჯაროვა და ვის სჭირდებოდა.

ფაქტი ერთია, რომ პაატა ბურჭულაძე ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა, რამაც, სიმართლე გითხრათ, გული  დამწყვიტა. პაატას მე ახლობლად მივიჩნევ და მიმაჩნია, რომ ის ამის ღირსი არ იყო. ნიკა გვარამია გარკვეულწილად ჭკუას არიგებდა აშანტაჟებდა პაატა ბურჭულაძეს. აქედან გამომდინარე, ჩემთვის უსიამოვნო იყო ამ ყველაფრის მოსმენა.

- მას შემდეგ, რაც ბურჭულაძის პარტია “ახალ მემარჯვენეებს”, “ახალ საქართველოსა” და “გირჩს” შეუერთდა, დაიწყო საუბარი, რომ მას “ნაციონალურ მოძრაობასთან” ჰქონდა ფარული გარიგება. ამ სატელეფონო საუბრის შემდეგ ეს ეჭვი გარკვეული თვალსაზრისით გაძლიერდა. ამ ყველაფერს კი ბიძინა ივანიშვილის განცხადებაც დაემატა. თქვენ როგორ შეაფასებდით ამ ყველაფერს?

- არ ვიცი, ვერ გეტყით. ივანიშვილი ამბობს, რომ შესთავაზა ბურჭულაძეს გვერდით დგომა. პაატა ბურჭულაძე ამბობს, რომ ასეთი რამ არ ყოფილა. ვერ გეტყვით, ვინ არის მტყუანი და ვინ მართალი. მე მხოლოდ იმ ფაქტების შეფასებას ვახდენ, რომელიც საზოგადოებისთვის არის ცნობილი და დამოწმებული. ერთია, ნიკა გვარამიასა და ბურჭულაძის სატელეფონო საუბარი, მეორეა ის, რომ პაატა ბურჭულაძემ, სამწუხაროდ, პრაქტიკულად დაკარგა თავისი პარტია და გაერთიანდა იმ ძალებთან, რომელიც “ნაციონალურ მოძრაობასთან” ასოცირდებიან. ეს არის ფაქტი.

მიუხედავად იმისა, რომ ცალკე ვაშაძე და ცალკე “გირჩის” ხელმძღვანელობა საზოგადოდ გაემიჯნენ “ნაციონალურ მოძრაობას, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ისინი იდეოლოგიურადაც ჩამოშორდნენ მათ. იქ, უბრალოდ, ტექნიკურ საკითხებზე იყო უთანხმოება, თორემ იდეოლოგიური თვალსაზრისით ამ ადამიანების ჯგუფი ძალიან მჭიდროდ არიან ერთმანეთთან დაკავშირებულნი. ამიტომ პაატა ბურჭულაძის მათთან ყოფნა, როგორც პირადად მე, ისე საზოგადოების დიდ ნაწილსაც არ სიამოვნებს. განსაკუთრებით კი მათ, ვისაც პაატა ბურჭულაძის, როგორც ახალ პოლიტიკურ ძალის იმედი ჰქონდათ. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მან თავისი პარტია, რომელსაც რამდენიმე თვის განმავლობაში ქმნიდა და გარკვეული ელექტორატის მოხვეჭაც მოახერხა, უცებ გათქვიფა სხვა პოლიტიკურ ძალაში, რომელიც საზოგადოების დიდი ნაწილისთვის მიუღებელია.

- ანუ, თვლით, რომ პაატა ბურჭულაძე არ უნდა გაერთიანებულიყო ამ პარტიებთან?

- მე რომ პაატა ბურჭულაძის გვერდით ვოფილიყავი და საშუალება მქონოდა მასთან ჩემი აზრი გამომეთქვა, ვეტყოდი, ეს ნაბიჯი არ გადაედგა. ამან ძალიან შეამცირა პაატა ბურჭულაძის პოლიტიკური რეიტინგი. აქედან გამომდინარე, მისი პოლიტიკური ამბიციებიც საკმაოდ შეირყია.

- რაც შეეხება ბიძინა ივანიშვილისა და “რესპუბლიკელების” დაპირისპირებას, უკვე საუბარია იმაზეც, რომ ივანიშვილი თავისი აქტიური კრიტიკით პარტიას პიარსაც კი უკეთებს. თქვენ როგორ შეაფასებდით ამ დაპირისპირებას?

- ბიძინა ივანიშვილს აქვს თვისება, რომ როდესაც რაღაც არ მოსწონს, მის შეფასებას რამდენჯერმე სხვადასხვა კონტექსტში ახდენს. მას არ მოსწონს “რესპუბლიკელების” საქციელი, მაგრამ ამ შემთვევაში “რესპუბლიკელები” მისთვის გაყოფილია, რადგან ის რეაგირებს ძმები ბერძენიშვილების ქმედებაზე და არა მთლიანად პარტიაზე. გარდა ამისა, “რესპუბლიკელების” მიმართ გამოთქმული ზოგიერთი მოსაზრება ხშირ შემთხვევაში გზავნილია მესამე მხარისთვის. მაგალითად, მან ერთ-ერთ შეხვედრაზე თქვა, რომ “რესპუბლიკელებისა” და ალასანიას პარტია არის მისთვის საინტერესო და ეს იყო გზავნილია პირველ რიგში დასავლეთისთვის.

ბიძინა ივანიშვილს ამ ბოლო დროს გარკვეული გზავნილების უნარი აღმოაჩნდა. ასეთივე გზავნილი გააკეთა მან “პატრიოტთა ალიანსთან” და ბევრ სხვა პოლიტიკურ ძალასთან დაკავშირებით. ჩემთვის “რესპუბლიკელებისა” და ბიძინა ივანიშვილის დავა არის შედეგი იმ გაღიზიანებისა, რომელიც ივანიშვილს წლების განმავლობაში ჰქონდა კონკრეტულად ძმებ ბერძენიშვილების და არა მთლიანად პარტიის მიმართ.

- მაგრამ ბოლო პერიოდში ბერძენიშვილებზე მეტად ივანიშვილი პარტიის თავმჯდომარეს, დავით უსუფაშვილს აკრიტიკებს…

- დარწმუნებული იყავით, რომ ეს უკმაყოფილება არის მოკლევადიანი და ის გამოწვეულია, უსუფაშვილის რიგი გამოთქმებით. მიუხედავად იმისა, რომ ახლა მათი ურთიერთობა გაფუჭებულია, მომავალში ეს მათ კონტაქტს ხელს არ შეუშლის, რადგან ბიძინა ივანიშვილსა და დავით უსუფაშვილს აქვთ ძალიან სპეციფიკური ურთიერთობა, ეს მე ჩემი თვალით მაქვს ნანახი, ის ყოველთვის საკმაოდ კონსტრუქციული იყო.

ბიძინა ივანიშვილს არ უყვარს უარი. უსუფაშვილმა როდესაც თავის დროზე უარი თქვა შეერთებოდა “ქართულ ოცნებას”, ამან ის ალბათ საკმაოდ გააღიზიანას, მაგრამ მე ვხედავ, რომ ივანიშვილი უსუფაშვილის როგორც ინტელექტუალურ, ისე პოლიტიკურ “ბაგაჟს” დიდად აფასებს. ამიტომ მისი ეს გაღიზიანება მოკლევადიანია. ეს არის უთანხმოება პარტინიორებს და არა მტრებს შორის.

- თუკი ივანიშვილი და უსუფაშვილი “შერიგდებიან”, შესაძლებელია არჩევნების შემდეგ პარლამენტში “ქართულმა ოცნებამ” და “რესპუბლიკელებმა” კვლავ ითანამშრომლონ და ერთმანეთს მხარი დაუჭირონ?

- “ქართული ოცნება” და “რესპუბლიკური პარტია” რამდენად იმოქმედებენ სხვადასხვა სივრცეში და სხვადასხვა თემასთან დაკავშირებით ერთობლივად, მაგას ვერ გეტყვით, მაგრამ ის, რომ ბიძინა ივანიშვილს და დავით უსუფაშვილს გარკვეული თემატური კონსულტაცია ექნებათ, ამაში დარწმუნებული ვარ.

- აუცილებლად უნდა გკითხოთ დაპირიპირებებთან დაკავშირებით. არჩევნების მოახლოებასთან ერთად ხშირდება გარკვეული ინციდენტები და ფიზიკური დაპირისპირება სხვადასხვა პარტიების მხარდამჭერთა შორის. როგორ ფიქრობთ, შესაძლებელია არჩევნებამდე სიტუაცია უფრო მეტად გამწვავდეს?

- რასაკვირველია, გამწვავდება. მე ამას ყოველთვის ვვარაუდობდი და ვამბობდი ამას ბოლო პერიოდის განმავლობაში.  იმასაც ვამბობდი, რომ კორცხელის ეპიზოდი იყო რეპეტიცია. ვერავითარ შემთხვევაში ვერ ვიტყვი, რომ აქ მხოლოდ “ქართული ოცნების” სპორტსმენები მონაწილეობდნენ, რადგან ვხედავდი, რომ მეორე მხარესაც ზუსტად იგივე კონტინგენტი იყო წარმოდგენილი. ანუ, პრაქტიკულად ისე მოხდა, რომ “ნაციონალური მოძრაობის” ხელმძღვანელობამ პროვოკაციაზე წამოაგო მეორე მხარე და ერთმანეთს ორ მხარეს მყოფი კუნთიანი ადამიანები დაუპირისპირდნენ. ეს კორცხელის შემთხვევაში, მაგრამ ასე იქნება არჩევნებამდეც და არჩევნების დღესაც.

ის, რაც მოხდა ორიოდე დღის წინ თეთრიწყაროს საარჩევნო ოლქში, არის ერთ-ერთი ეპიზოდი, რაც ყოველდღე ხდება სხვადასხვა ხარისხით. ვთვლი, რომ ეს არის გარკვეული ეპიზოდები, რომელიც საბოლოო ჯამში ძალიან დიდ წინააღმდეგობაში გადაიზრდება არა მხოლოდ თეთრიწყაროს რაიონში, არამედ მთელი საქართველოს მასშტაბით.

- შესაძლებელია ამ დაპირისპირებებს წინასწარ განძრახული და დაგეგმილი ვუწოდოთ?

- ზოგ შემთხვევაში ასეა, ზოგ შემთხვევაში – თვითონ ხდება. მაგრამ ის, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” ემზადებოდა მოვლენების ასეთი განვითარებისთვის და ზოგ შემთვევაში ეს დაპირისპირებები მათი პროვოცირებულიცაა, ეს ფაქტია. ვინმეს კი არ ვიცავ, მაგალითად, “ქართულ ოცნებას”, არამედ, უბრალოდ, კონსტანტაციას ვახდენ იმ ფაქტებისას, რომელიც მე ვიცი. ძალიან საინტერესოა, რომ ასეთი შეტაკებების დროსაც “ნაციონალური მოძრაობა” გაცილებით ორგანიზებულია, ვიდრე ნებისმიერი სხვა პარტია.

- რაც შეეხება პრემიერის წინადადებას “სამშვიდობო მემორანდუმის” გაფორმებასთან დაკავშირებით, თქვენი აზრით, შედგება თუ არა ეს შეთანხმება და მოახდენს თუ არა ის რაიმე გავლენას წინასაარჩევნო პერიოდში სტაბილურობის შენარჩუნებაზე?

- არავითარ შედეგს არ გამოიღებს. ჯერ ერთი, დიდი ალბათობით, ეს მემორანდუმი არ შედგება და თუ შედგა, დარწმუნებული იყავით, რომ ადგილებზე მხარეები ამ მემორანდუმს არ დაიცავენ. შეიძლება მაქსიმალურად შეეცადონ, რომ დედაქალაქში დაიცვან, მაგრამ რეგიონებში ამას არ გააკეთებენ.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

არის თუ არა ხალხში აგრესია “ნაციონალური მოძრაობის” მიმართ?

ლიკა გურაბანიძე

ორი დღის წინ გორის რაიონის სოფელ ფლავისმანში ინციდენტი მოხდა. ადგილობრივი მაჟორიტარობის კანდიდატი ბადრი ბასიშვილი თავის მხარდამჭერებთან ერთად სოფელში პარტიის სააგიტაციო მასალას აკრავდა, რა დროსაც მას თავს დაესხნენ.

“ნაცმოძრაობის” ცნობით, თავდამსხმელები “ქართული ოცნების” წარმომადგენლები და მხარდამჭერები იყვნენ, რომლებმაც მათ კანდიდატს ამომრჩეველთან შეხვედრის საშუალება არ მისცეს. “ოცნებაში” ამ ბრალდებას უარყოფენ. მათი ცნობით, ინციდენტში “ქართული ოცნების” წარმომადგენლები არ მონაწილეობდნენ. მათივე ინფორმაციით, “ნაციონალური მოძრაობის” წევრებს, რომლებიც პარტიის სააგიტაციო მასალებს აკრავდნენ, ადგილობრივი მოსახლეობა დაუპირისპირდა.

არის თუ არა ხალხში აგრესია “ნაციონალური მოძრაობის” მიმართ? – ამ კითხვით “მთელმა კვირამ” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.

ნანა კაკაბაძე (უფლებადამცველი): “საზოგადოებას, ხელისუფლების ჩათვლით, არც ერთი პარტიის მიმართ არანაირი აგრესია არ გააჩნია. “ნაციონალური მოძრაობა”, რომელსაც პოლიტიკურ პარტიას უძახიან, ერთადერთი წარმონაქმნია, რომლის მიმართაც საზოგადეობას შეუგუებლობა აქვს იმის გამო, რომ “ნაციონალების” დასჯა არ მოხდა. დღეს ისევ საზოგადოება დგება დარტყმის ქვეშ, რომ ისინი აგრესიულები არიან. სინამდვილეში საზოგადოება კი არ არის აგრესიული, არამედ ისინი სამართალს მოითხოვენ. ხალხში აქედან გამომდინარეა აგრესია.”

ირმა სოხაძე (მომღერალი): “შესაძლოა. მე არ გამოვრიცხავ იმიტომ, რომ “ნაციონალურმა მოძროაბამ” ბევრი ადამიანი გაანაწყენა, დაჩაგრა და ცუდად მოექცა. ეს დასამალი არ არის და არც თავად “ნაციონალური მოძრაობისთვისაა” სიურპრიზი. ადამიანებს ყველაფერი ახსოვთ და ეს შემდგომ აგრესიაში გადასდით. მოსახლეობას სურს, რომ ამ პარტიას პასუხი მოსთხოვოს. ძალიან მინდა ყველას ვთხოვო, რომ ისეთ საქმეს ნუ გააკეთებენ, რაც “ნაციონალური მოძრაობის” წისქვილზე დაასხამს წყალს. თუ ეს პროვოკაციები მათ მიერაა მოწყობილი, მალე გაირკვევა.”

ავთო სულაბერიძე (დემოგრაფი): “საერთოდ, ქვეყანაში რომ ფსიქოზია, ეს აშკარაა, ხომ? ასეთი ფაქტები ადრეც ხდებოდა. ხალხში ზომიერი აგრესია არის, თუმცა ეს ყველაფერი “ნაციონალური მოძრაობის” ცხრაწლიანი მმართველობის პერიოდიდან გამომდინარეა.”

ედიშერ გვენეტაძე (ისტორიკოსი): “ნაციონალური მოძრაობის” მიმართ აგრესია არის და ეს ჩვეულებრივი ამბავია – რასაც დასთეს, იმას მოიმკი. მთავარია, ყველაფერი მასობრივ აგრესიაში არ გადავიდეს. ხელისუფლებამ მასობრივი აგრესიის თავიდან ასაცილებლად ყველაფერი უნდა გააკეთოს. სამწუხაროდ, მათ დღევანდელი პროცესები საკუთარი წარსულში ჩადენილი ქმედებებით გამოიწვიეს.”

ვახტანგ ძაბირაძე (კონსტიტუციონალისტი): “სიმართლე გითხრათ, აგრესია არა ხალში, არამედ პოლიტიკურ ელიტებშია. “ქართულ ოცნებას” ასეთი ინციდენტები 2012 წლის არჩევნებიდან მოჰყვება. “ნაციონალური მოძრაობა” და “ქართული ოცნება” ცდილობენ, რომ საზოგადოება დანარჩენი პოლიტიკური სპექტრის გარეშე დატოვონ. ისეთი აგრესია ხალხში ნამდვილად არ არის, რომ ასეთ დაპირისპირებებში ჩაერთონ.”

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ დიმიტრი ხუნდაძესთან: „ეს იქნება „ქართული ოცნებისა“ და ჩემი უპირობო გამარჯვება“ // „ცეზარ ჩოჩელი არის “ნაცმოძრაობის” პერიოდის გუბერნატორი, რომელმაც თავისი “გამოცდილება” საზოგადოებას უკვე აჩვენა“

თიკო ოსმანოვა

მმართველი პარტიის მაჟორიტარობის კანდიდატი დიმიტრი ხუნდაძე უპირობო გამარჯვებაში დარწმუნებულია. რაც შეეხება ცეზარ ჩოჩელს, ამბობს, რომ გუბერნატორად მისი ყოფნისას ბევრი უსახური და გაუაზრებელი პროექტის განხორციელების გამო მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის ნუსხაში მცხეთის ყოფნას სარფთხე შეექმნა.

დიმიტრი ხუნდაძე: ქალაქ მცხეთაში ოქტომბერში გაიხსნება რამდენიმე ობიექტი, სადაც 800-მდე ადამიანის დასაქმება მოხდება.  ჩვენი ხელშეწყობით ქალქ მცხეთაში და რაიონში მიმდინარეობს 10 ახალი მსხვილი ბიზნეს პროექტის განხორციელება, სადაც ათასობით ადგილობრივი დასაქმდება. ასევე განახლდება თეატრის ტერიტორია, მოეწყობა ახალგაზრდული გასართობის ცენტრის მთლიანი კომპლექსი. ასევე გაკეთდება საბავშვო გასართობი ცენტრის უპრეცედენტო პროექტი, რომელიც ქართული ზღაპრის გმირების საბავშვო ქალაქი იქნება. მოეწყობა ატრაქციონები, მულტიფილმების კინო დარბაზი.

მცხეთაში მოპირკეთდება გზები იუნესკოსთან შეთანხმებით. აღდგება სვეტიცხოველსა და ჯვრის მონასტერთან დამაკავშირებელი საცალფეხო ხიდი. გაგრძელდება სკევერებისა და სტადიონების მოწყობა. მცხეთა უფრო მიმზიდევლი გახდება ტურისტებისთვის. მცხეთის რაიონში გაგრძელდება ბაღების სკოლების გზების მშენებლობა. აბსოლუტურად ყველა სოფელს ექნება 24-საათიანი სასმელი წყლის მომარაგება. უახლოესი 1 წლის განმავლობაში სრულად დამთავრდება გაზიფიცირება, სარწაყი არხის რეაბილიტაცია, გზების მშენებლობა. ასევე დევნილი და ვეტერანი მოსახლეობის ყოფითი პრობლემების გაუმჯობესება.

- ვის მიიჩნვეთ თქვენს მთავარ კონკურენტად?

- კონკურენტები მრავლად არიან, მაგრამ ვფიქრობ, იქნება “ქართული ოცნებისა” და ჩემი, როგორც კანდიდატის უპირობო გამარჯვება. ამის საფუძველს მაძლევს მოსახლეობის განწყობა და მათთან ყოველდღიური შეხვედრები.

- რას იტყვით ცეზარ ჩოჩელზე?

- ცეზარ ჩოჩელი არის დამოუკიდებელი კანდიდატი, მაგრამ ის არის “ნაცმოძრაობის” პერიოდის გუბერნატორი, რომელმაც თავისი “გამოცდილება” საზოგადოებას უკვე აჩვენა. მისი მმართველობის პერიოდში ძალიან ბევრი უსახო და გაუზრებელი პროექტი განხორციელდა, რომელმაც საფრთხე შეუქმნა თვითონ ქალაქის სტატუსს. ამის გამო იუნესკოსთან ჩვენ მოგვიწია მრავალმხრივი მუშაობა, რომ მცხეთა დარჩენილიყო მსოფლიო კულუტურული მემკვიდრეობის ნუსხაში. კიდევ ბევრი ასეთი რამის თქმა შემიძლია ცეზარ ჩოჩელზე…

- რამდენიმე დღის წინ მცხეთის საკრებულოს რამდენიმე დეპუტატმა “ქართული ოცნება” დატოვა და მხარდაჭერა თქვენს კონკურენტს, ჩოჩელს გამოუცხადეს. რას იტყვით ამასთან დაკავშირებით?

- ამასთნ დაკავშირებით ერთხელ უკვე გავაკეთე განცხადება და კიდევ გავიმეორებ – ისინი არც პარტიასთან და არც ჩემთან არასდროს მდგარან და მაინტერესებს ვის გაემიჯნენ?

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ცეზარ ჩოჩელთან: „ყველა მე აღმიქვამს კონკურენტად…“ // „დიმიტრი ხუნდაძე ცელქობს… მე პირადად გამარჯვებაში დარწმუნებული ვარ“

თიკო ოსმანოვა

ყოფილი გუბერნატორი და ამჟამად მაჟორიტარობის დამოუკიდებელი კანდიდატი ცეზარ ჩოჩელი აცხადებს, რომ გამარჯვებაში დარწმუნებულია და მხოლოდ ის აინტერესებს, თუ ვინ გავა მე-2-3 ადგილზე.

ცეზარ ჩოჩელი: პირველ რიგში, მოსახლეობას ვპირდები მცხეთის სრულ რეაბილიტაციას. დამატებითი სამუშაო ადგილების შექმნას, სოფლად ყველა იმ ინფრასტრუქტურული პროექტების გაგრძელებას, რომელიც გაჩერებული იქნა ადგილობრივი ხელისუფლების მიერ.  მაქსიმუმ 2 წლის განმავლობაში ადგილობრივ ხელისუფლებასთან ერთად ყველა სოფელში ერთხელ და სამუდამოდ უნდა გადაწყდეს გზების და წყლის პრობლემები. არ შეიძლება 25 წლის განმავლობაში ერთი და იგივე პრობლემა აწუხებდეს მოსახლეობას. გაზი, წყალი, გზა – ეს უკვე აუტანელი ხდება. მოდის ძალიან კარგი თაობა და ცოტა მეტი პირობების შექმნაა საჭირო.

მეორე ძირითადი მიმართულება, რაზეც მოგვიწევს მუშაობა, ეს არის მაქსიმალური ხელშეწყობა ბიზნესისთვის ინვესტიციების მოსაზიდად, რომ რაც შეიძლება მეტი სამუშაო ადგილი შეიქმნას

მესამე, სადაზღვეო პროგრამასთან დაკავშირებით არსებული ხარვეზების გასწორება. მაღალშემოსავლიანი ადამიანი და სოციალურად დაუცველი პირი ერთი და იგივე სადაზღვეო პოლუსით არ უნდა სარგებლობდენ. იმ ადამიანებს, ვინც სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ იმყოფებიან, მთლიანად უნდა აუნაზღაურდეს ჯანდაცვის მომსახურება, ხოლო იმ ადამიანებმა, ვისაც მაღალი შემოსავალი აქვთ, მათ შორის მეც, თავად ჩვენი სახსრებით უნდა მოვაგვაროთ ჯანდაცვის საკითხები.

- ამომრჩეველს ჯანდაცვის სფეროში არსებული ხარვეზების გასწორებას ჰპირდება თავად “ქართული ოცნებაც”, ვისი ინიციატივითაც 4 წლის წინ შეიქმნა საყოველთაო ჯანდაცვის პროგრამა...

- ძალიან კარგი, მაშინ ერთობლივად ვიმუშავებთ. მე ვამბობ, თუ რა პროექტების განხორციელებას ვაპირებ და თუ “ქართულ ოცნებას” აქვს სურვილი, მათთან ერთად ვიმუშავებ. პარლამენტში შევდივარ დამოუკიდებელ დეპუტატად და ვიმუშავებ ყველა იმ პოლიტიკურ ძალასთან, რომელიც ჩვენი რაიონის და ზოგადად საქართველოს მოსახლეობის კეთილდღეობაზე იზრუნვებს.

- ვინ მიგაჩნიათ თქვენს მთავარ კონკურენტად?

- სულ 11 კონდიდატია და ყველა ერთმანეთის კონკურენტები ვართ. თუმცა ამ შემთხვევაში ყველა მე აღმიქვამს კონკურენტად და არ ვიცი, როგორ იქნება. საინტერესო იქნება მეორე-მესამე ადგილზე ვინ გავა. მე პირადად გამარჯვებაში დარწმუნებული ვარ.

- რას იტყვით, მმართველი პარტიის კანდიდატ დიმიტრი ხუნდაძეზე?

- არც ერთი, კონკურენტთან დაკავშირებით ჩემს აზრს არ ვაფიქსირებ, ამას დააფიქსირებს ამომრჩეველი.

- თუმცა ხუნდაძე მოსახლეობის მოტყუებაში და “ქართული ოცნების” სახელით სარგებლობაში გადანაშაულებდათ.

- მე ამას ცელქობას ვუწოდებ.. ხუნდაძემ ურთიერთგამომრიცხავი განცხადებები გააკეთა.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

დიმიტრი ხუნდაძე ცეზარ ჩოჩელის წინააღმდეგ

თიკო ოსმანოვა

8 ოქტომბერს მცხეთა პოლიტიკური მოვლენების ერთ-ერთი მთავარი ეპიცენტრი იქნება. სადეპუტატო მანდატისთვის იქ 11 კანდიდატი იბრძვის, თუმცა გამარჯვების შედარებით მაღალი შანსი ორ მათგანს აქვს – “ქართული ოცნების” მიერ წარდგენილ დიმიტრი ხუნდაძეს და დამოუკიდებელ კანდიდატს, ბიზნესმენ ცეზარ ჩოჩელს, რომელიც წინა ხელისუფლების დროს ამ რეგიონის გუბერნატორი იყო.

ორივე მათგანი დარწმუნებულია თავის გამარჯვებაში და წინასაარჩევნო დაპირებებსაც უხვად არიგებს. პოლიტოლოგთა უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ ამ ოლქში გამარჯვებულის გამოსავლენად მეორე ტურის დანიშვნა გახდება საჭირო, სადაც ერთმანეთს სწორედ ხუნდაძე და ჩოჩელი დაუპირისპირდებიან. ამ დაპირისპირებაში კი უმრავლესობა მაინც ჩოჩელის გამარჯვებას პროგნოზირებს.

ვის რა შანსი აქვს

მცხეთაში საპარალმენტო არჩევნებისთვის სულ 11 კანდიდატია დარეგისტრირებული მათ შორის არიან: მმართველი პარტიის კანდიდატი დიმიტრი ხუნდაძე, რომელმაც ერთხელ უკვე შეძლო მცხეთელების გულის მოგება, ბიზნესმენი ცეზარ ჩოჩელი, “ნაციონალური მოძრაობის” კანდიდატი ირაკლი ბერიაშვილი, “პატრიოტთა ალიანსის” კანდიდატი კონსტანტინე მორგოშია და სხვები.

მათგან თუ ვინ შეძლებს 50%-იანი ბარიერის გადალახვას და დეპუტატის მანდატის მოპოვებას, ეს სამ კვირაში გაირკვევა. თუმცა მანამდე პოლიტოლოგები საკუთარ აზრს აფიქსირებენ. გია ნოდიას და გია ხუხაშვილის მოსაზრებები იდენტურია – ორივე მათგანი ფსონს ცეზარ ჩოჩელზე დებს.

პოლიტოლოგ გია ნოდიას აზრით, მოსახლეობაზე ფული დიდ გავლენას ახდენს. შესაბამისად, მისი თქმით, არჩევნებზე გამარჯვების დიდი შანსი ცეზარ ჩოჩელს აქვს.

“არ ვიცი, მცხეთაში რა განწყობაა და გამიჭირდება ამასთან დაკავშირებით რაიმე პროგნოზის გაკეთება. თუმცა ცეზარ ჩოჩელი ძლიერი კანდიდატი ჩანს იმ თვალსაზრისით, რომ ფულიანია და რეგიონში გავლენით სარგებლობს. მცხეთაში ბიზნესი აქვს და ამის გამო იგი უფრო პერსპექტიულია. თანაც ფული ამომრჩეველზე დიდ გავლენას ახდენს. აქედან გამომდინარე ვფიქრობ, გამარჯვების მეტი შანსი მას აქვს.

“წინასაარჩევნო პროგრამებს მინცდამაინც არ მგონია, ვინმემ ყურადღება მიაქციოს და ამომრჩეველმა ამის მიხედვით მიიღოს გადაწყვეტილება”, – უთხრა “მთელ კვირას” ნოდიამ.

პოლიტოლოგ გია ხუხაშვილის აზრითაც, დიდი ალბათობით ამ ოლქში სადეპუტატო მანდატს ცეზარ ჩოჩელი მოიპოვებს. მისი აზრით, ადგილობრივი მოსახლეობა დიმიტრი ხუნდაძის მიმართ პოზიტიურად არ არის განწყობილი.

“ქართული ოცნების” მაჟორიტარმა კანდიდატებმა, ვინც 2012 წელს არჩევნები მოიგეს, ადგილობრივ მოსახლეობას იმედი გაუცრუეს.  ამომრჩეველს გაუჩნდა განცდა, რომ მაინცდამაინც კარგად ვერ შეასრულეს ის დაპირებები, რაც ჰქონდათ. შესაბამისად, ხუნდაძე არის ერთ-ერთი გამონაკლისი, რომელიც იგივე რაიონში იყრის კენჭს და არ მგონია მცხეთელებს მისდამი რაიმე პოზიტიური განწყობა ჰქონდეთ.

“აქედან გამომდინარე, დამოუკიდებლად იმისგან, თუ ვინ არის მისი კონკურენტი, ხუნდაძეს ამომრჩეველთან ექმნება პრობლემა. ამ ფონზე კი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ისეთი კონკურენტის გამოჩენა, როგორიც არის ცეზარ ჩოჩელი”, – გვითხრა ხუხაშვილმა.

მისი თქმით, ცეზარ ჩოჩელი რაიონში სერიოზული დამსაქმებელია და ამიტომ, მისი აზრით, იგი 8 ოქტომბრის არჩევნებს პირველივე ტურში მოიგებს.

“ცეზარ ჩოჩელი არის ყველაზე სერიოზული დამსაქმებელი ამ რაიონში, რომლესაც აქვს აგრეთვე განვითარების პოტენციალი. შესაბამისად, როდესაც ჩოჩელი პოლიტიკურ ოპოზიციონერებას არ ახორციელებს და რაიონის ფარგლებში თავისი ამოცანების ლოკალიზებას ახდენს, ესეც სწორი ნაბიჯია და აქედან გამომდინარე მგონია, რომ ჩოჩელს გამარჯვების მეტი შანსი აქვს. საერთოდ, მეორე ტურების ალბათობა ძალიან დიდია ყველა რაიონში. არც მცხეთაა ამ მხრივ გამონაკლისი, თუმცა, მგონია, რომ ჩოჩელს აქვს შანსი, არჩევნები პირველივე ტურში მოიგოს. მიუხედავად იმისა, რომ ხუნდაძის მხარესაა ადმინისტრაციული და პარტიული რესურსი”, – უთხრა “მთელ კვირას” გია ხუხაშვილმა.

“მთელი კვირა” ორივე კანდიდატს დაუკავშირდა, რომლებმაც იმ დაპირებებზე ისაუბრეს, რასაც წინასაარჩევნოდ გასცემენ.  დაპირებები უხვია და ზოგი იდენტურიც. ორივე კანდიდატი პრიორიტეტად დასაქმებას და ინფრასტრუქტურული პროექტების განხორციელებას მიიჩნევს.

„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ბრძოლა მთაწმინდისათვის „ოცნების“ გარეშე

კანდიდატთა გამარჯვების შანსები

სალომე სარიშვილი

მთაწმინდის საარჩევნო ოლქში წლევანდელ საპარლამენტო არჩევნებზე 15 მაჟორიტარობის კანდიდატი იბრძოლებს. მათგან ზოგიერთი საზოგადოებისთვის კარგად ცნობილი პოლიტიკოსია და შესაბამისად, კონკურენცია ამ რაიონში მაღალია.

წელს ეს უბანი გამორჩეულია იმითაც, რომ მმართველ პარტიას მთაწმინდაზე საკუთარი მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი არ დაუყენებია და ასპარეზი საგარეო საქმეთა ყოფილ მინისტრს, სალომე ზურაბიშვილს დაუთმო.

ექსპერტების ნაწილი ამ ოლქში სწორედ სალომე ზურაბიშვილის გამარჯვებას ვარაუდობს და ამ შედეგის შესაძლო მიზეზებზე საუბრობენ.

ამავე ოლქში ზურაბიშვილს კონკურენციას უწევს კიდევ 14 კანდიდატი, რომლებიც კენჭს სხვადასხვა პარტიებიდან იყრიან. ამ ჩამონათვალში რამდენიმე ცნობილი პოლიტიკოსია. მაგალითად, “ნაციონალური მოძრაობიდან” მთაწმინდაზე მაჟორიტარობის კანდიდატი კულტურისა და ძეგლთა დაცვის ყოფილი მინისტრი ნიკა რურუაა, “რესპუბლიკური პარტიიდან” – თამარ კორძაია, “ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობიდან” – პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი გრიგოლ ბარამიძე და ასევე თავდაცვის ყოფილი მინისტრი დავით თევზაძე პარტიიდან “დავით თევზაძე – საქართველოს მშვიდობისათვის”.

კანდიდატების სრული სია კი ასე გამოიყურება:

“პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის” – ვლადიმერ კახაძე;

“ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა” – გრიგოლ ბარამიძე;

“ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა” – ნიკოლოზი რურუა;

“უსუფაშვილი – რესპუბლიკელები” – თამარ კორძაია;

“თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის” – თენგიზ რუხაძე;

“დავით თარხან-მოურავი, ირმა ინაშვილი – “საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი, გაერთიანებული ოპოზიცია” – ვლადიმერ სადღობელაშვილი;

“შალვა ნათელაშვილი – საქართველოს ლეიბორისტული პარტია” – გიორგი სულხანიშვილი;

“დავით თევზაძე – საქართველოს მშვიდობისათვის” – დავით თევზაძე;

“საქართველო” – ვაჟა მთავრიშვილი;

“ქართული იდეა” – გეგა ხვედელიძე;

საარჩევნო ბლოკი “ჩვენები – სახალხო პარტია” – ნანა ლევიძე

“ეროვნული ფორუმი” – ქეთევან ახობაძე;

“ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები” – ნიკოლოზ ფრუიძე;

საინიციატივო ჯგუფი (მაია გუგუშვილი, ნათია პავლიაშვილი, მანანა დოლიძე, ხათუნა თოდუა, გიორგი მიქაძე, ივანე მაჭავარიანი) – სალომე ზურაბიშვილი;

საინიციატივო ჯგუფი (დავით საღარეიშვილი, იზოლდა კალავერდოვა, მანანა არჩვაძე, სვეტლანა საღარეიშვილი, მერი ჯოხაძე) – ლევან ჯოხაძე.

ვის აქვს ყველაზე მეტი შანსი

პოლიტოლოგი და ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე მიიჩნევს, რომ მთაწმინდაზე გამარჯვების ყველაზე მაღალი შანსი სალომე ზურაბიშვილს აქვს, თუმცა იქვე იმასაც უმატებს, რომ ცალსახად ამის თქმა რთულია, ვინაიდან მაჟორიტარი კანდიდატების შესახებ საზოგადოება არც ერთი სოციოლოგიური გამოკითხვის შედეგებს არ იცნობს. თუმცა, მისი შეფასებით, საგარეო საქმეთა ყოფილ მინისტრს ბევრი უპირატესობა აქვს, რის გამოც შეიძლება მხარდაჭერა მოიპოვოს.

“ცხადია, მთაწმინდა რთული უბანი გამოვიდა. თითოეულ კანდიდატს თავისი ენერგიული მხარდამჭერი ჰყავს, თუმცა, გამომდინარე იქიდან, რომ მაჟორიტარობის კანდიდატებზე ხელთ სოციოლოგიური მასალა არ გვაქვს, გადაჭრით რომელიმეს უპირატესობაზე საუბარი ალბათ გამიჭირდება.

პირადად მე ალბათ სალომე ზურაბიშვილს მივცემდი ხმას და ამასაც აქვს თავისი ობიექტური ახსნა. სალომე ზურაბიშვილის გამოცდილება და პოლიტიკური ინტელექტი აქვს, რაც, ვფიქრობ, ქვეყანას ძალიან სჭირდება. ამ შემთხვევაში მნიშვნელობა არ აქვს, რომელიმე პარტიულ კანდიდატს წარმოადგენს თუ არა. ამ მიზეზით მან შესაძლოა სხვაზე მეტი მხარდაჭერა მოიპოვოს. ფაქტია, რომ მისი მოსაზრება და გარკვეული საკითხებისადმი ხედვა საზოგადოებისთვის ყოველთვის საყურადღებოა, თუმცა, ასეთ შემთხვევაში გადაჭრით საუბარი მაინც ნაკლებად შესაძლებელია,” – ამბობს “მთელ კვირასთან” საუბრისას რამაზ საყვარელიძე.

პოლიტოლოგი მის მთავარ კონკურენტებად ორ პოლიტიკოსს მოიზარებს – ნიკა რურუასა და თამარ კორძაიას და ამბობს, რომ ორივე მათგანს გარკვეული პოლიტიკური გამოცდილება აქვს, რაც გარემოს კონკურენტუნარიანს ხდის.

“რურუასა და კორძაიას გამოცდილება ნამდვილად არ აკლიათ, თუმცა, ჩემი აზრით, “ნაციონალური მოძრაობის” გაძლიერება მორიგი მანდატით ნაკლებად პროგრესული ნაბიჯი იქნება. ცხადია, რურუას ინტელექტის დეფიციტი ნამდვილად არ აქვს, თუმცა, სალომეს მსგავსი დიპლომატიური გამოცდილება – ნაკლებად. “რაც შეეხება თამარ კორძაიას, ეს “რესპუბლიკელი” ნამდვილად ენერგიული და პარლამენტისთვის საჭირო ფიგურაა. ერთადერთი, რაც შემიძლია მასთან დაკავშირებით ვთქვა, ისაა, რომ ცუდია მისი ალტერნატიული კანდიდატობა,” – ამბობს პოლიტოლოგი და იქვე დასძენს, რომ მიუხედავად ზემოთჩამოთვლილი მიზეზებისა, ამ უბანში მეორე ტური გამორიცხული მაინც არაა.

“მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მეორე ტურს ამ ოლქში მაინც არ გამოვრიცხავ და ალბათ ვიხილავთ კიდეც. რაც შეეხება “ქართული ოცნების” გადაწყვეტილებას ამ უბანთან დაკავშირებით, მივიჩნევ, რომ მათი პოზიცია სადავო არაა. დადებითად ვაფასებ იმას, რომ სალომე ზურაბიშილს კანდიდატი არ დაუყენა და ამის წინაპირობად პარტიაში გადასვლა არ მოსთხოვა,” – განუცხადა “მთელ კვირას” რამაზ საყვარელიძემ.

მისგან რადიკალურად სხვაგვარი შეფასება აქვს პოლიტოლოგ სოსო ცინცაძეს და ამბობს, რომ ამ უბნის სპეციფიკიდან გამომდინარე, მთაწმინდაზე პარლამენტში წარმდგენი არც ერთი კანდიდატი შესაფერისი არაა. მიუხედავად ამისა, სოსო ცინცაძე ფიქრობს, რომ ყველაზე მაღალი შანსი მაინც სალომე ზურაბიშვილს აქვს, ვინაიდან საამისო წინაპირობას მას თავად “ქართული ოცნება” უქმნის.

“ჩემი შეფასებით, ამ ოლქში წარმოდგენილი ცნობილი პოლიტიკოსებიდან არც ერთი არ წარმოადგენს ამ ელიტარულ რაიონს პარლამენტში. შეურაცხყოფას არც სანზონასა და არც გლდანს არ ვაყენებ, მაგრამ რაც უნდა იყოს, ვაკე, სოლოლაკი, რუსთაველი ქალაქის ცენტრია და მას სხვანაირი ყურადღება სჭირდება. სალომე ზურაბიშვილი საერთოდ გაუგებრობაა და ყველაზე დიდ უბედურებად სწორედაც რომ ამ ქალბატონის გაპარლამენტარება მიმაჩნია.

ამ ქალბატონს ქართული დიპლომატიის ნგრევაში იმდენი ცოდვა აქვს ჩადენილი, ჩამოთვლაც გაჭირდება. მართალია, მინისტრის პოსტს ცოტა ხნით იკავებდა, მაგრამ ქართული დიპლომატიის კადრებს აღა-მაჰმად-ხანივით კი გადაუარა. მის სხვა პირად თვისებებზე საუბრისგან კიდევ თავს ვიკავებ, ეს ყველამ იცის. თუმცა ყველაზე მაღალი შანსი მაინც მას აქვს და მოგახსენებთ რატომაც.

რაც შეეხება ნიკა რურუას, მიუხედავად მისი წარსულისა, ვერ ვიტყვით, რომ მას განათლება აკლია, ამ კუთხით მას ნამდვილად აქვს უპირატესობა,” – უთხრა “მთელ კვირას” ცინცაძემ და ყურადღება “რესპუბლიკური პარტიის” წარმომადგენელზეც გაამახვილა.

“თამარ კორძაიას საერთოდ არ ვიცნობ, მას ბოდიში ჯერ მხოლოდ იმისთვის აქვს მოსახდელი, რომ პატრიარქი აუგად მოიხსენია. თუმცა რაკიღა საზოგადოება მეტნაკლებად იცნობს, შესაძლოა, მასაც ჰქონდეს შანსი. საბოლოოდ, მაინც შინაგანად ვგრძნობ, რომ ადმინისტრაციული რესურსი სალომე ზურაბიშვილის მხარესაა. “ქართულმა ოცნებამ” მას კანდიდატი არ დაუყენა, რაც პრაქტიკულად სასათბურის პირობების შექმნას ნიშნავს და კიდევ ერთხელ მიუთითებს იმაზე, თუ რა პრინციპებით ხელმძღვანელობს “ოცნება”, როცა საკადრო დეფიციტის საკითხი დგება. მზარავს იმ პერსპექტივის წარმოდგენა, რომ სალომე ზურაბიშვილი პარლამენტში მოხვდება და აუცილებლად მოითხოვს ან თედო ჯაფარიძის ადგილს, ან სულაც მინისტრის თანამდებობას, რადგან მას რატომღაც დიპლომატად მიიჩნევენ. ეს მისი პირადი თვისებებიდან გამომდინარე ივარაუდება, მაგრამ ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ქართული ენა არ იცის და არ მესმის, ქართულ საზოგადოებას რა ენაზე უნდა ესაუბროს. თუ ჩვენ განათლებით, ინტელექტითა და გამოცდილებით მივუდგებით, რა თქმა უნდა, ნიკა რურუა სხვა დანარჩენ კონკურენტებს ჩაგრავს, მაგრამ რაც იქნება, უკვე გითხარით. მეორე ტურს ამ უბანზე არ ვვარაუდობ, რადგან უკვე მოგახსენეთ, რომ “ოცნების” მხარდაჭერით სალომე ზურაბიშვილის გასვლა ყველაზე სარწმუნო ვერსიაა,” – მიიჩნევს სოსო ცინცაძე.

“მთელი კვირა” შეეცადა აღნიშნულ თემაზე აზრი დამოუკიდებელი მაჟორიტარობის კანდიდატისგან, სალომე ზურაბიშვილისგანაც მოესმინა, თუმცა აღმოჩნდა, რომ მან ჩვენთან საუბარი მოუცლელობის გამო ვერ შეძლო.

————

“ნაციონალური მოძრაობის” კანდიდატმა “მთელ კვირასთან” საუბრისას მთაწმინდის პრობლემებზე, მისი გამარჯვების შემთხვევაში ამ პრობლემების გადაჭრის გზებზე და საკუთარ ხედვაზე ისაუბრა.

ნიკა რურუა: მთაწმინდის რაიონს, ისევე როგორც დანარჩენ საქართველოს, უმუშევრობა და შენელებული ეკონომიკური განვითარება აწუხებს. ასევე, უიმედობა. მთაწმინდის ძირითად სპეციფიკურ პრობლემას ინფრასტრუქტურა – შენობები და მწვანე საფარი, ეკოლოგია წარმოადგენს. შეუთავსებელი დიდი შენობების ჩადგმა. ასევე, სოციალური დახმარებების გაუგებარი მიზეზებით მოხსნა. რაც შეეხება ახალგაზრდებს, მათთვის ძირითადი პრობლემაა სპორტული ინფრასტრუქტურის გაუქმება და მათ ადგილას ცათამჯებნების აღმართვაა.

- თქვენი გამარჯვების შემთხვევაში პრიორიტეტული რომელი მიმართულება იქნება და რას ეტყოდით თქვენს ამომრჩეველს?

- ვპირდები, რომ ჩემს ამომრჩეველს საძებნი არ გავუხდები. ჩემი ნახვა ყოველთვის შეეძლებათ, ყოველთვის მოვისმენ მათ პრობლემებს. დავეხმარები ლოკალური და გლობალური პრობლემების მოგვარებაში. პრიორიტეტულად ისტორიული ნაწილის რეაბილიტაციას ავირჩევ. აუცილებლია ახალგაზრდების პრობლემების გადაჭრა – მათი დასაქმება, ჯანსაღი ცხოვრების წესის პოპულარიზაცია. აუცილებლად უნდა ვიმუშაოთ იმაზე, რომ ადამიანებმა ღირსეულად ცხოვრების მეტი საშუალება გაიჩინონ, ანუ მეტი დასაქმება. მნიშვნელოვანია  მცირე ეკონომიკური პროექტებისთვის ინვესტორების მოძიება.

- კონკურენტად ვის მოიაზრებთ?

- კონკურენტად მხოლოდ მთაწმინდაზე არსებულ პრობლემებს მივიჩნევ – უმუშევრობას, გაჭირვებას, ნგრევას, უიმედობას და ა.შ. კონკრეტულ სუბიექტებს არ შევეხები.

———-

“რესპუბლიკური პარტიის” მაჟორიტარობის კანდიდატმა თამარ კორძაიამ კი ყურადღება ისტორიული ნაწილისა და კულტურული მემკვიდრეობის შენარჩუნებაზე გაამახვილა და გვითხრა, რომ მისი გამარჯვების შემთხვევაში განათლების სისტემის რეფორმირებასთან ერთად, ეს სფერო ყველაზე პრიორიტეტული იქნება.

თამარ კორძაია: მთაწმინდის სპეციფიკური პრობლემაა ისაა, რომ ადგილობრივები ისტორიულ უბანში ცხოვრობენ და პრაქტიკულად, მთელი მთაწმინდა დიდ მნიშვნელობას სიძველეების შენარჩუნებას ანიჭებს. ამიტომ, მათ ვთავაზობ ისეთი პროგრამების შემუშავებას, რომლის საშუალებითაც ადგილობრივებს შეეძლებათ თვითონ გაარემონტონ საკუთარი სახლი, სახელმწიფო კი ამაში ხელს შეუწყობს, რათა მოქალაქე თვითონ გახდეს საქართველოს კულტურული ძეგლების შემნახველი. ეს კომპლექსური საკითხია და ამ ყველაფრის მოწესრიგებაში მივიღებთ მონაწილეობას. ვფიქრობ, უნდა დაწესდეს მშენებლობის სტანდარტი, რათა სიძველეები არ დაიკარგოს. ჩემი პრიორიტეტი ქვეყანაში თავისუფალი სივრცის ქონაა, რათა ადამიანებს არ ჰქონდეთ განცდა რომ უსმენენ. სოციალურ პრობლემას რაც შეეხება, ჩვენ ვთავაზობთ მოსახლეობას ხანგრძლივ ვადიან გეგმებს, რაც გულისხმობს საპენსიო დაზღვევას და დაგროვებით საპენსიო რეფორმას.

- კონკურენტებზე რას გვეტყვით?

- პირველ რიგში, მინდა გითხრათ, რომ ჯანსაღ კონკურენციას მივესალმები. თვითონ კანდიდატებს რაც შეეხება, ინდივიდუალურად ყველას პატივს ვცემ. იმედი მაქვს, რომ ჯანსაღი კონკურენციის პირობებში მთაწმინდელები სწორ არჩევანს გააკეთებენ, სხვას ვერაფერს დავამატებ.

———————

„ახალი თაობა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „მრავალპარტიული პარლამენტი შეიძლება მხოლოდ ფორმალობა იყოს“

პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში არჩევნების შემდეგ შესაძლო პოლიტიკური პროცესების განვითარებაზე საუბრობს.

- ბატონო რამაზ, ექსპერტები ამბობენ, რომ მრავალპარტიული პარლამენტი გვეყოლება და ერთ პარტიას არ ექნება მონოპოლია. თუ მოვლენები ასე განვითარდა, მაშინ ერთი პარტია ვერ დააკომპლექტებს მთავრობას. როგორ შეიძლება, მოვლენები განვითარდეს?

- წლების განმავლობაში საქართველოს პოლიტიკური ცხოვრება ისე ვითარდებოდა, რომ ერთი პარტია იმარჯვებდა დიდი უპირატესობით და შემდეგ ის აკომპლექტებდა მთავრობასაც და ყველაფერს. ეს პრაქტიკა შეიცვალა 2012 წელს და ჩვენ ვნახეთ საარჩევნო კოალიცია, რომელმაც ასევე კოალიციურად დააკომპლექტა მთავრობა. ექსპერტები აკეთებენ პროგნოზებს, რომ შეიძლება არა საარჩევნო, არამედ პოსტსაარჩევნო კოალიცია მივიღოთ, თუმცა პროგნოზების კეთება, მით უფრო პოლიტიკაში, უმადური საქმეა. ასე რომ განვითარდეს მოვლენები, ამისთვის ბევრ დეტალს აქვს მნიშვნელობა.

- კონკრეტულად?

- როგორ დალაგდება პოლიტიკური მოზაიკა, ვინ გადალახავს ბარიერს, ვინ ვერა, ჯერ უცნობია. თუ ერთ პარტიას ექნება მანდატების დიდი უმრავლესობა, მაშინ მრავალპარტიულობა მხოლოდ ფორმალობა იქნება. თუკი არცერთ პარტიას არ ექნება უმრავლესობა, მაშინ პარტიებს ერთმანეთთან კომპრომისზე წასვლა მოუწევთ და სწორედ მაშინ იქმნება პოსტსაარჩევნო კოალიცია, რაც მიგვაახლოებს პარლამენტის იმგვარ ცხოვრებასთან, რომლითაც ცხოვრობს ევროპული პარლამენტარიზმი. ეს კარგი სკოლა იქნებოდა თავად პოლიტიკოსებისთვის, რომ მათ ესწავლათ რეალური საპარლამენტო მუშაობა და არა მხოლოდ არჩევნების წინ ბრძოლა. ეს იქნებოდა კიდევ ერთი წინ გადადგმული ნაბიჯი დემოკრატიისკენ, რაც მისცემდა ქვეყანას იმ შანსს, რომ ერთი პარტიის დიქტატი არ იქნებოდა, მაგრამ მე ეჭვი მეპარება, ეს სასურველი ვარიანტი რეალობად იქცეს.

- რატომ გეპარებათ ეჭვი?

- ეს მოლოდინი იყო კოალიციის დაშლის დროს, მაგრამ მერე დაიდო სოციოლოგიური კვლევის შედეგები, სადაც, პრაქტიკულად, ისევ ორთაბრძოლაა ნაციონალებსა და „ოცნებას“ შორის გამართული. ამ ორთაბრძოლაში „ოცნებას“ ისევ წამყვანი ადგილი და ორჯერ მეტი რეიტინგი აქვს, დანარჩენი პარტიები კი ბარიერის ზღურბლთან დგანან. ამიტომ ვამბობ, რომ ამ პარტიებმა ბარიერი რომც გადალახონ და შევიდნენ პარლამენტში, ეს იქნება მხოლოდ ფორმალური მრავალპარტიული პარლამენტი. მაგრამ საკონსტიტუციო უმრავლესობით შეიძლება ვერცერთი პარტია ვერ მოვიდეს და აქ საჭირო გახდეს თანამონაწილეობა გადაწყვეტილების მიღებაში.

- როდესაც პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილს ჰკითხეს, თუ ვისთან წარმოუდგენია მას თანამშრომლობა, მან უპასუხა, რომ „პატრიოტთა ალიანსთან“ გამორიცხავს ასეთ თანამშრომლობას. შეიძლება, ისევ ძველი პარტნიორები ვიხილოთ ერთ კოალიციაში?

- არ არის გამორიცხული იმდენად, რამდენადაც მმართველი ძალა ანგარიშს უწევს საგარეო პოლიტიკური კურსის განაცხადს, იმ დასავლურ ვექტორს, რომელზეც მან თავიდანვე გააკეთა განაცხადი. როდესაც კოალიცია შეიქმნა, სწორედ ეს პოსტულატი იყო გათვალისწინებული. კოალიცია დაკომპლექტდა იმ პარტიებით, რომელთა განაცხადიც და ვექტორიც სწორედ პროდასავლურობა იყო. ამიტომ პარტნიორების შერჩევის დროს `ქართული ოცნება~ პარტიების პროდასავლურობას კვლავ ყურადღებას მიაქცევს.

ეს იქნება კიდევ ერთი გზავნილი დასავლეთისთვის, რომ საქართველო პრორუსული გავლენების ქვეშ არ არის.

„ახალი თაობა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „პაატა ბურჭულაძე ბიძინა ივანიშვილის პროექტი არ არის“

ბოლო პერიოდის პროცესებს „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში უმრავლესობის ერთ-ერთი ლიდერი ირაკლი სესიაშვილი აფასებს.

- ბატონო ირაკლი, ხელისუფლების პირველი პირები გამუდმებით საუბრობენ დესტაბილიზაციაზე, მოსალოდნელ საფრთხეებზე. რეალურად არის იმის საფრთხე, რომ სიტუაცია დაიძაბება?

- ჩვენს ოპონენტებს რომ მსგავსი ტიპის ბოროტი აზრები თავში უტრიალებთ, ამის კონკრეტული ინფორმაცია არსებობს.

- მაშინ რატომ არ ხდება კონკრეტული ზომების მიღება? ოპონენტები სწორედ ამას გსაყვედურობენ, რომ ეს არის არასერიოზული განცხადებები შს მინისტრის მხრიდან, თუკი არსებობს კონკრეტული ინფორმაციები, სათანადო ზომებს რატომ არ მიმართავენო?

- ვიღაცას რომ რაღაცა განზრახვა ჰქონდეს, რაღაცისთვის ემზადებოდეს, ეს არ ნიშნავს, რომ უკვე საკმარისი მტკიცებულებაა, ეს შევაფასოთ, როგორც დანაშაული.

- მაშინ წინასწარ რატომ კეთდება განცხადებები?

- ეს განცხადებები წინასწარ კეთდება არა იმიტომ, რომ ამით ხელისუფლება ჰაერზე ლაპარაკობს. ამის წინასწარ გაჟღერება ხდება სწორედ იმიტომ, რომ მათ, ვისაც ეშმაკი ჰყავს შეჩენილი, ბოროტი ზრახვები აქვს და ფიქრობს, რომ არჩევნები უნდა გამოიყენოს ქვეყნის დესტაბილიზაციისთვის, ჰქონდეთ იმის განცდა, რომ სახელმწიფომ ყველაფერი იცის, სამართალდამცავები ფლობენ შესაბამის ინფორმაციას, რაც პრევენციულად იმუშავებს და ეს ადამიანები შეეშვებიან მსგავსი ტიპის დანაშაულის ჩადენას. გარდა იმისა, რომ ამ გეგმას ჰყავს მოთავეები, ასევე არიან ადამიანები, რომლებიც შესაძლოა ბრმად გახდნენ ამ ამბის მონაწილეები და შემსრულებლები და, ნებსით თუ უნებლიეთ, გახდნენ დამნაშავეები. ამიტომ ასეთი განცხადებები, პირველ რიგში, კეთდება სწორედ იმიტომ, რომ თუ ვინმე გულუბრყვილოდ აჰყვება მათ ამ გეგმებს, გააზრებული უნდა ჰქონდეთ, რომ სახელმწიფომ ეს იცის და ამათ პასუხსაც აგებინებს!

- ითქვა ისიც, რომ თქვენი მხრიდან ეს არის მოსახლეობის დაშინების მცდელობა, რათა არჩევანი „ოცნების“ სასარგებლოდ გაკეთდეს...

- ეს არის მოსახლეობის დამშვიდების მცდელობა და არა – დაშინების! თუმცა, რა მიდგომითაც დღეს მოქმედებს სახელმწიფო, ამის შესახებ პრემიერ-მინისტრმაც ისაუბრა, დააკონკრეტა კიდეც ორგანიზაცია. ეს არის სწორედ ის, რომ ჩვენ ვიცით, ამას აუცილებლად მოჰყვება რეაგირება და ურჩევნიათ, თავიანთი ბოროტი ზრახვები გვერდზე გადადონ და ცივილიზებულ ქვეყანაში იცხოვრონ.

- დამოკლეს მახვილივით კიდია მოსმენების თემა „ოცნების“ თავზე. მმართველობის ოთხი წელი დაასრულეთ და ვერა და ვერ მოხერხდა, რომ ამაზე არ საუბრობდნენ...

- კონკრეტული ფაქტები არ არსებობს, რომ ეს ყოველივე ხელისუფლებას დაბრალდეს. ჩვენს ინტერესში ეს არ შედის. დღეს ტექნიკური საშუალებები ისეა განვითარებული, რომ ნებისმიერს შეუძლია ჩაწეროს, გაავრცელოს და მერე თითი ხელისუფლებისკენ გაიშვიროს. მე სწორედ ამ ინტერესს ვხედავ, იმიტომ, რომ სტერეოტიპს, რომ დღევანდელი ხელისუფლება რაღაცით მაინც ჰგავს წინა ხელისუფლებას, მცირედი ფაქტი მაინც სჭირდება. სწორედ ამიტომ ცდილობს ნაციონალური მოძრაობა, პარალელები გაავლოს და თქვას: გისმენდით, მაგრამ ესენიც გისმენენ. ეს მცდელობა უსუსურია.

- რატომ?

- იმ სამარცხვინო ქმედების გამეორებას, რასაც თვითონ ჩადიოდნენ, ნამდვილად არ ვაპირებთ. ჩვენ ვისწავლეთ, როგორ არ უნდა ვმართოთ ქვეყანა, როგორ არ უნდა მოვეპყრათ ხალხს. ვინ არიან პროვოკაციის მატარებლები, საზოგადოებამ ჩვენზე კარგად იცის. აქ კი არ გისმენენ, არამედ ამ სტერეოტიპის დანერგვა ხდება პროპაგანდით, პოლიტიკური ინტერესის გათვალისწინებით. საბოლოო ჯამში, საკუთარ თავს არავინ აბრალებს, არჩევნებში დავმარცხდიო. ყველა ცდილობს, საკუთარი წინასწარ გადაწყვეტილი არჩევნებში დამარცხება ხელისუფლების ქმედებას დააბრალოს.

- ამა თუ იმ პარტიის საფუძვლის შერყევა, მხარდამჭერების მიერ პარტიის დატოვება ყოველთვის ხელისუფლებას ბრალდება. გვესმის, რომ ივანიშვილმა იყიდა, მოისყიდა. ამაზე რას იტყვით?

- პირველ რიგში, არსებობს თუ არა საფუძველი, რომ ამ ადამიანებს ესა თუ ის პარტია დაეტოვებინათ?! პაატა ბურჭულაძე მოვიდა თავისი პირადი პიროვნული რესურსით და, ჩემი აზრით, თვალთმაქცობით შეეცადა, ხალხი მოეტყუებინა, დაემალა, რეალურად ვინ იყო.

- და მაინც ვინ იყო?

- რეალურად ის არის ნაციონალური მოძრაობის, მიხეილ სააკაშვილის პროექტი ორი. თვითონ ნაციონალური მოძრაობა დისკრედიტებულია. ვინ დაუჭერს მხარს ან ბარამიძეს, ან მაჭავარიანს, ან გოგორიშვილსა თუ აკო მინაშვილს?! დისკრედიტებულია მათ შორის საკუთარ მხარდამჭერებში. ამიტომ ნაციონალური მოძრაობის ნარჩენებისგან შექმნა ახალი ძალა, ახალი სისხლის სახით მიუჩინა ბურჭულაძე. ხალხმა, მას შემდეგ, რაც გაიგო, რომ რეალურად საქმე აქვს ნაციონალურ მოძრაობა ორთან, ბუნებრივად დატოვა ეს პარტია.

- რით იყო ასე დავალებული ბურჭულაძე სააკაშვილისგან, რომ ამ დღეში ჩაიგდო თავი? განა მან არ იცოდა, რომ მისი, როგორც პიროვნების დისკრედიტაცია მოხდებოდა?

- ეს თავად მას ჰკითხეთ, მე ნუ მეკითხებით.

- ბევრი იმაზეც საუბრობს, რომ ბურჭულაძე ივანიშვილის პროექტია...

- ბიძინა ივანიშვილის პროექტი რომ იყოს, ჩემგან ასეთ შეფასებას ვერ მოისმენდით. მეტსაც გეტყვით, ივანიშვილს პროექტები არ აქვს. ივანიშვილი მხარს უჭერს „ქართულ ოცნებას“ ღიად, გამჭვირვალედ, ყოველგვარი შეთქმულების თეორიების გარეშე.

- დაძაბულობის ფონი არჩევნების მოახლოებასთან ერთად მატულობს. ქვეყანაში კრიმინოგენური ვითარება დამძიმდა. ამაზე როგორია თქვენი პოზიცია?

- ის, რომ ვითომდა ქვეყანაში სიტუაცია იძაბება, მხოლოდ ჩვენი ოპონენტებისგან გვესმის.

- თუნდაც შაბათს ორი დაყაჩაღება მოხდა, დღისით, მზისით ორი ბანკი დააყაჩაღეს. ამაზე რას იტყვით?

- კრიმინალი მთელ მსოფლიოშია. საქართველოშიც იყო, არის და იქნება. როდესაც ჩვენი ოპონენტები სიტუაციის დამძიმებაზე საუბრობენ, ამ ფონზე გვესმის ჩვენი უცხოელი კოლეგების შეფასებები, რომ საქართველო უსაფრთხო ქვეყანაა. აგერ ბელგიამ თავის ტურისტებს ურჩია, საქართველოში დაისვენონ, იმიტომ, რომ ნდობა აქვთ ამ ქვეყნისა და მისი უსაფრთხოების მიმართ. ნაციონალურ მოძრაობას ჩვენი ქვეყნის არცერთი წარმატება არ ახარებს, პირიქით, აშინებს. სადაც დემოკრატია და თავისუფლება იქნება, ზუსტად იციან, რომ იქ მათი ადგილი არ არის.

„ახალი თაობა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ლევან ხაბეიშვილთან: „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ ძალაუფლების გაყოფის იმედი აქვთ“ // „ქვეყანაში ორპოლუსიანობა აღარ შენარჩუნდება“

რატომ ამბობს ოპოზიცია უარს ხელისუფლების შეთავაზებული მემორანდუმის გაფორმებაზე, რაზე გარიგდნენ „ნაციონალური მოძრაობა“ და „ოცნება“, რა თემაზე იქნება კონსულტაციები, ვის არ აწყობს მესამე ძალის გამოჩენა? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ საარჩევნო ბლოკ „ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“ ერთ-ერთი ლიდერი ლევან ხაბეიშვილი ესაუბრება.

- პრემიერმა გიორგი კვირიკაშვილმა პოლიტიკურ პარტიებს არჩევნების მშვიდობიანად ჩატარებასთან დაკავშირებით მემორანდუმის გაფორმება შესთავაზა. პარტიების დიდი ნაწილი უარს ამბობს შეთავაზებაზე. თქვენი საარჩევნო ბლოკი რას იზამს?

- მიუხედავად იმისა, რომ მემორანდუმის შინაარსი ძალიან მოგვწონს, ჩვენი ბლოკი მას არ შეუერთდება. ჩვენ არ გვჯერა იმ ხელისუფლების, რომელიც მხოლოდ მემორანდუმით გვთავაზობს მშვიდობასა და ნორმალურ საარჩევნო გარემოს. „ქართულმა ოცნებამ“ მემორანდუმით კი არა, საქმით უნდა დაგვანახოს, რომ მართლაც მშვიდობიანი არჩევნების ჩატარებას აპირებს.

- რატომ არ გჯერათ, რომ ხელისუფლებას ამის გაკეთება მართლაც უნდა? იქნებ სწორედ ამიტომ აფორმებს პარტიებთან მემორანდუმს?

- როგორ უნდა დავუჯეროთ ხელისუფლებას, როდესაც ჩვენი ბლოკის წევრებზე ხელისუფლების მხრიდან ზეწოლა ხორციელდება. ნინოწმინდაში წარმოუდგენელი რამე მოხდა. იქ ბავშვი მხოლოდ იმიტომ დააკავეს, რომ მისი ოჯახის წევრები ჩვენი მხარდამჭერები არიან.

- ბავშვის დაკავება რანაირად მოხდა?

- 13 წლის ბავშვი სკოლაში მიდიოდა, როდესაც მოხდა მისი დაკავება.

- დაკავების მოტივი რა იყო? ასე უმიზეზოდ ხომ ვერ დააკავებდნენ.

- სკოლაში მიმავალმა მოზარდმა ერთ-ერთ საარჩევნო პლაკატს ხელი ააყოლა და ახია. ამის გამო ბავშვი ხუთი საათი ჰყავდათ პოლიციაში. როგორც გავიგეთ, მათ სახლზე ხორციელდებოდა თვალთვალი და, ეტყობა, სახლიდან გამოსულ ბავშვს აედევნნენ.

- ახეული პლაკატი რომელი პარტიის იყო?

- „ქართული ოცნების“. არა მგონია, პოლიციამ ვინმე იმის გამო გააჩეროს, რომ მან ჩემი ან სხვა კანდიდატის პლაკატი ჩამოხია. აღარაფერს ვამბობ პაატა ბურჭულაძისა და ნიკა გვარამიას სატელეფონო საუბრის ჩანაწერის გამოქვეყნებაზე. შინაარსის განხილვას არ ვაპირებ. ეს არაეთიკურია. არავინ იცის, როგორ არის მიჭრილ-მოჭრილი ეს საუბარი. ამ საუბრის ინტერპრეტაცია, სულ მცირე, 30-ნაირად შეიძლება. ამ ამბავში მთავარი ისაა, რომ ისევ გვისმენენ. არაერთი მუქარის მომსწრენი გავმხდარვართ. „ქართული ოცნების“ ხელისუფლების პირობებში ასეთი უკანონო მეთოდების გამოყენება ცხოვრების წესად იქცა. ერთ ამბავსაც გავიხსენებ – ჩვენი პარტიის ოფისთან სუსმა გოგონა აიყვანა. სამსაათიანი „გამოძიების“ შემდეგ აღმოჩნდა, რომ ის ჩვენთან არანაირ კავშირში არ იყო.

ასეთ ვითარებაში მემორანდუმი კი არ უნდა გააფორმო, არამედ კორცხელის მსგავსი ინციდენტები უნდა აღკვეთო. სამწუხაროდ, ბევრი ფაქტი არსებობს იმის სათქმელად, რომ ხელისუფლება ძალადობრივი მეთოდებით აპირებს არჩევნების ჩატარებას.

- აბა, მემორანდუმის შეთავაზების მიზანი რა არის?

- ეს არის მხოლოდ პოპულიზმი. პრემიერი კვირიკაშვილი გაიძახის, ხელისუფლებაში ჩვენი მოსვლის მეორე დღიდან დაეტყობა ქვეყანასო. ეს არის ანეკდოტი. ხელისუფლებაში 4 წელია არიან და კარგი ვერაფერი დაატყვეს ამ ქვეყანას. თუ მართლაც ხელისუფლებაში მოსვლის მეორე დღიდან შეუძლიათ, ქვეყანას რაიმე სიკეთე მოუტანონ, არჩევნებამდე გააკეთონ ეს. დაახლოებით ამ ტიპის განცხადებაა მემორანდუმის გაფორმების შემოთავაზებაც. ამ განცხადებებით ამომრჩევლის გულის მოგება სურთ. მათი მიზანი საერთაშორისო თანამეგობრობის კეთილგანწყობის მოპოვებაცაა. საერთაშორისო ორგანიზაციების წარმომადგენლები აქტიურად აკვირდებიან აქ მიმდინარე პროცესებს. მათ იციან, რა გარემოში უწევს ოპოზიციას საარჩევნო კამპანიის წარმოება. მემორანდუმის შემომთავაზებლებს ვთავაზობ, გამოასწორონ დაშვებული შეცდომა. ისე, ეჭვი მეპარება, ხელისუფლებისთვის ეს ამბავი უცხო იყოს.

სკოლებისა და საბავშვო ბაღების მასწავლებლებს იბარებენ და პირდაპირ სთხოვენ, წინასაარჩევნო კამპანიაში ჩაერთონ „ოცნების“ სასარგებლოდ. მე კარგა ხანია გავიძახი, რომ სუს-ი ერევა ბაღის დირექტორების დანიშვნაში. 169-ე ბაღზე სულ ვამბობდი, რომ დირექტორად „ოცნების“ აქტივისტი დანიშნეს. ეს ქალი ახლა 24-ე საარჩევნო უბნის კოორდინატორია ვარკეთილში. 166-ე ბაღში დირექტორის მოადგილედ ასევე `ოცნების~ აქტივისტი დაინიშნა. ეს ქალი „ქართული ოცნების“ კოორდინატორია ვარკეთილში. მუნიციპალიტეტის სამსახურის მოადგილე, ქალბატონი ტყავაძე, რომელიც შვებულებაშია გასული, „ქართული ოცნების“ ვარკეთილის საარჩევნო შტაბს ხელმძღვანელობს, ქმარი კი მისი მოვალეობის შემსრულებელია. კომიკური სიტუაციაა, მაგრამ სასაცილო არ არის, რადგან საქმე გვაქვს ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენებასთან. დამლაგებლებსაც კი სთხოვენ საარჩევნო კამპანიაში ჩართვას. ასეთ ვითარებაში რა მემორანდუმი უნდა გავაფორმოთ. „ქართული ოცნების“ წევრებს უნდა ესმოდეთ, რომ ასეთი ბინძური მეთოდების გამოყენებით შორს ვერ წავლენ. შევარდნაძის ხელისუფლება და ნაციონალები ოპონენტებს ბინძური მეთოდებით ებრძოდნენ და ორივემ ცუდად დაამთავრა. ეჭვი მაქვს, რომ ესენიც ცუდად დაამთავრებენ.

- თითქმის ყველა პარტია ამტკიცებს, რომ არჩევნები გაყალბდება. ამ საკითხზე თუ გაქვთ კომუნიკაცია და რას იზამთ, თუ მართლა მოხდა არჩევნების გაყალბება?

- ყველა იმ ძალასთან, რომელიც პროდასავლური ორიენტაცისაა, ბევრ საკითხზე გვექნება კოორდინაცია. მათთან ერთად დავიცავთ ხმებს. უბნებზე გვეყოლება დამკვირვებლები და შევეცდებით, არ დავუშვათ უკანონობა. რაც შეეხება კოორდინირებულ მოქმედებებს, ამაზე მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს. ყველა ის პარტია, რომლებსაც ქვეყნის წინსვლა უნდათ, აუცილებლად შეეწინააღმდეგება გაყალბებას. ამას კი დიდი ძალისხმევა დასჭირდება. ბევრი ბრძოლა მოგვიწევს, ხელისუფლებას თავისი რომ არ გავატანინოთ.

სერიოზულად მეშინია, რომ არაფრის მაქნის ხელისუფლებას არჩევნების მშვიდად ჩატარების ძალა არ ექნება. 2013 და 2014 წლების არჩევნები მაგალითად ვერ გამოდგება. მაშინ „ოცნება“ რიხინ-რიხინით გავიდა. ამ არჩევნების შემდეგ რამდენიმე ადგილზე ჩატარდა შუალედური არჩევნები და ყველგან სკანდალი იყო – კორცხელი, გარდაბანი, საგარეჯო…. სადაც კი ოდნავ დაიძაბა სიტუაცია, ყველგან ჩხუბი და უბედურება დაიწყო. წარმოიდგინეთ, რა მოხდება, როცა არჩევნები მთელი ქვეყნის მასშტაბით გაიმართება. არჩევნების გაყალბება ქვეყნის განვითარებისთვის დამღუპველი იქნება. ამიტომაც ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რომ გაყალბება არ მოხდეს.

- თქვენს ბლოკზეც ვისაუბროთ. „ქართული ოცნება“ ამბობს, რომ ნაციონალების სატელიტები ხართ, ყოფილი ხელისუფლების მტკიცებით კი - ბიძინა ივანიშვილის მარიონეტები...

- ორივე პარტია ცდილობს ჩვენს გასვრას, რასაც მარტივი ახსნა აქვს. ნაციონალურ მოძრაობასა და „ქართულ ოცნებას“ უნდათ, რომ ქვეყანაში იყოს მხოლოდ ორი პოლუსი, რათა გამუდმებით მათ შორის, ანუ ცუდსა და უარესს შორის კეთდებოდეს არჩევანი.

- ნაციონალურ მოძრაობას აწყობს ასეთი მდგომარეობა?

- აწყობს რომელია. ყოფილი ხელისუფლება მხოლოდ „ოცნებას“ აღიარებს ოპონენტად. ისინი ერთმანეთით სუნთქავენ. საკმარისია, გამოჩნდეს რომელიმე სხვა რეალური ძალა, რომ მზად არიან, გაერთიანებული ძალებით დაესხან თავს. ასე მოხდა ჩვენს შემთხვევაშიც. ადრე გამუდმებით ერთმანეთის ლანძღვაში იყვნენ და ბოლო პერიოდში ერთმანეთი აღარც კი გახსენებიათ. ორივე ჩვენ გვლანძღავს. იმას ვერცერთი მხარე ვერ ამბობს, რომ ჩვენს გუნდში არაპროფესიონალები არიან, ვერც იმას ამტკიცებენ, რომ საქმის კეთება არ შეგვიძლია. ერთი მეოცნებეობას გვაბრალებს, ხოლო მეორე – ნაციონალობას. არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, ტალახის სროლა უფრო აქტიურ ფაზაში შევა. ჩვენმა მოსახლეობამ ბევრი რამე ნახა და გამოცადა, ამიტომაც მისი შეცდომაში შეყვანა ასეთი მარტივი აღარ იქნება.

- ზემოთ აღნიშნეთ, რომ „ოცნება“ და ყოფილი ხელისუფლება მხოლოდ ერთმანეთს აღიარებენ. ხომ არ უნდა ველოდოთ, რომ ისინი არჩევნებამდე ან მის შემდეგ გარიგდებიან?

- ამათგან არაფერს გამოვრიცხავ. ერთი რამე კი კარგად ვიცი – „ოცნებასა“ და „ნაციონალებს“ ერთმანეთი სასიცოცხლოდ სჭირდებათ. „ოცნება“ ნაციონალებისგან მტრის ხატს ქმნის, ყოფილი ხელისუფლების წევრები კი ასეთ ხელისუფლებას ვერც კი ინატრებდნენ. ალბათ, აღარ იქნება საქართველოში ისეთი მთავრობა, რომელიც ასეთი უმაქნისი და უუნარო იქნება. მოკლედ, გარიგებული არიან და ცდილობენ, ორპოლუსიანობა შეინარჩუნონ.

- ორივე მხარე ერთმანეთს ადანაშაულებს დესტაბილიზაციის მცდელობაში. ესეც ორპოლუსიანობის შენარჩუნებას ემსახურება?

- ხელისუფლებაში მოსვლის დღიდან „ოცნება“ მოსალოდნელ პროვოკაციებზე საუბრობს, გამუდმებით არეულობა და გადატრიალება ელანდება. თუ რამე ხდება, მგელი მოდისო, კი არ უნდა იყვირო, დამნაშავე უნდა დაიჭირო. ამ 4 წლის განმავლობაში არავინ დაუკავებიათ, რაც სერიოზული ეჭვების საბაბს იძლევა. მოქმედ და ყოფილ ხელისუფლებებს იმედი აქვთ, რომ ხალხი მათ შორის გააკეთებს არჩევანს. ამის იმედი ტყუილად აქვთ. ამომრჩევლის 60% არცერთ მათგანს არ უჭერს მხარს. ასე რომ, ტყუილად აქვთ ძალაუფლების გაყოფის იმედი.

„ახალი თაობა“, 19 სექტემბერი, 2016 წელი

ინტერვიუ ანზორ წოწონავასთან: „აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევა თბილისში სამართლებრივი სიბეცეა“ // „ზოგიერთი წინასაარჩევნო დაპირება ქვეყნისათვის სახიფათოა“

პარტიების წინასაარჩევნო დაპირებებს შორისაა ისეთებიც, რომლებიც აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის უმაღლესი საბჭოს არჩევნებს ეხება. თავისუფალი დემოკრატების ინიციატივით, უნდა მოხდეს უმაღლესი საბჭოს გამოკლებული წევრების არჩევა, ლეიბორისტები კი ამომრჩეველს უმაღლესი საბჭოს ხელახალ არჩევნებს ჰპირდებიან.

აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს საკონსტიტუციო და ადამიანის უფლებათა კომისიის თავმჯდომარე ანზორ წოწონავა „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში განმარტავს, თუ რატომ ეწინააღმდეგება ეს წინადადებები საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას.

ანზორ წოწონავა:

- თბილისში აფხაზეთის უმაღლეს საბჭოს ვერ აირჩევ. აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევა უნდა მოხდეს აფხაზეთში. ჯერჯერობით ეს შეუძლებელია, ვინაიდან აფხაზეთში მოხდა ეთნიკური წმენდა და გენოციდი, იქიდან გამოდევნილია მოსახლეობის დიდი ნაწილი. ჩვენ აფხაზეთში ვართ არჩეული. ჩვენც დევნილობაში ვიმყოფებით. აფხაზეთიდან დევნილები გაფანტულები არიან. ისინი, ძირითადად, დსთ-ის ქვეყნებში არიან წასული.

თბილისში აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევა მარტო უკანონო კი არ არის, ეს ეწინააღმდეგება საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობასა და არაღიარების პოლიტიკას. ეს იქნებოდა აფხაზეთის სეპარატისტული რეჟიმისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობის ცნობა.

- უმაღლესი საბჭოს თბილისში არჩევის იდეა ახალი არ არის...

- მართლაც, ეს დამანგრეველი იდეა არ არის ახალი. ამას ერთი ჯგუფი ჯერ კიდევ 2003 წელს მოითხოვდა. ამ ჯგუფს ისიც არასწორად მიაჩნდა, რომ ჩვენი დეპუტაცია შედიოდა პარლამენტის შემადგენლობაში. ამ პირებმა მაშინ სარჩელით მიმართეს საკონსტიტუციო სასამართლოს. სასამართლომ დაადგინა, რომ ჩვენი საქმიანობა, ჩვენთვის უფლება-მოსილების გაგრძელება კანონიერია და არავითარი არჩევნები აფხაზეთის გარეთ არ უნდა ჩატარდეს. ჩვენ ყველანი იძულებით გამოგვდევნეს, აფხაზეთის გარეთ დროებით ვართ რეგისტრირებული. არჩევნები უნდა გაიმართოს აფხაზეთში.

- მანამდე ტერიტორიული მთლიანობაა აღსადგენი...

- ცხადია. ამაზე ჩვენ ყველამ უნდა ვიზრუნოთ. ასეთი იდეებით აფხაზეთს კი არ ვიბრუნებთ, არამედ ვაკანონებთ დღევანდელ მდგომარეობას და ვაღიარებთ აფხაზეთის სეპარატისტულ რეჟიმს.

- საკონსტიტუციო სასამართლოს ადრინდელი გადაწყვეტილების მიუხედავად, თქვენს დეპუტაციას პარლამენტში მაინც შეუწყვიტეს უფლებამოსილება...

- დიახ. ეს 2004 წლის აგვისტოში მოხდა. სააკაშვილის ხელისუფლება ყველანაირად გვავიწროებდა. ყველაზე ცუდი ისაა, რომ აფხაზეთიდან და ცხინვალის რეგიონიდან დევნილი დეპუტაცია ახლაც არაა წარმოდგენილი პარლამენტში. არადა, 150 დეპუტატიდან 8 ადგილი აფხაზეთს ეკუთვნის, 4 _ ცხინვალის რეგიონს.

- ამის შესახებ პარლამენტისთვის არ მიგიმართავთ?

- როგორ არა! იურიდიულ კომიტეტში გვითხრეს, როცა დავიბრუნებთ ამ ტერიტორიებს, მაშინ გამოგიყოფთ ადგილებსო. ესაა სერიოზული მიდგომა?

- აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევნებს დევნილების სხვადასხვა არასამთავრობო ორგანიზაცია მოითხოვს...

- მათზე ადრეც მითქვამს, რომ ისინი შეკრული არიან ნაციონალურ მოძრაობასთან. მათი წინადადებები არის რუსეთის ინტერესების გახმოვანება. დსთ-ის საპარლამენტო ასამბლეაში რუსეთის დელეგაცია ზუსტად ამას მოითხოვდა ჩვენგან.

- არჩევნების მომხრეები აცხადებენ, რომ დევნილებს არჩევანის უფლება უნდა ჰქონდეთ...

- დევნილებს ამ უფლებას არავინ ართმევს. ისინი ირჩევენ ქვეყნის პრეზიდენტს, პარლამენტს, ადგილობრივ თვითმმართველობას. მათ შეუძლიათ, თვითონაც იყარონ კენჭი. სანამ სააკაშვილი მოვიდოდა ხელისუფლებაში, მინისტრებს, ასევე სხვა თანამდებობის პირებს მოადგილეებად დევნილები ჰყავდათ. ჩვენ ჩვენი ტელევიზიაც გვქონდა. გვინდოდა, არ დაგვეკარგა ფორმა და ჩვენი გამოცდილება მერე აფხაზეთში გადაგვეტანა. ნაცმოძრაობამ ეს ყველაფერი მოშალა. ახლა მეორე არხი კვირაში ერთ საათს უთმობს აფხაზეთის ტელევიზიას. პარლამენტში ყოველთვის ვცდილობდით ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობისათვის აუცილებელი საკითხების გატანას. აფხაზეთის თემატიკა რომ მიაფუჩეჩეს, 1996 წელს შიმშილობის აქცია გამოვაცხადეთ. ამას შედეგი მოჰყვა _ პარლამენტმა ფართო დოკუმენტი მიიღო. მასში საუბარია რუსეთის ბაზების გაყვანაზეც და დიპლომატიის გააქტიურებაზეც. საერთაშორისო ორგანიზაციებთან ურთიერთობაში ლეგიტიმურ სტრუქტურებსაც უნდა მიგვეღო მონაწილეობა. ახლა მოლაპარაკებებში ვერ ვმონაწილეობთ, მაგრამ საერთაშორისო საზოგადოებას სიმართლეს მაინც ვაგებინებთ.

- აფხაზეთის ომის შესახებ?

- იმის შესახებ, რაც აფხაზეთში დატრიალდა და რაც ახლა ხდება. ჩემი წიგნი – „აფხაზეთი. პრობლემები და მიზეზები“ ინგლისურ და რუსულ ენებზე გავრცელდება. მალე გამოვა კიდევ ერთი წიგნი, რომელიც მიმართულია რუსეთის საზოგადოებრიობისადმი. მასში აღწერილია, როგორ არღვევდა რუსეთი შეთანხმებებს 1992 წლიდან.

- პარტიებმა რატომ წამოსწიეს საარჩევნოდ უმაღლესი საბჭოს არჩევის თემა?

- ალბათ, დევნილების გულის მოგება უნდათ. ნათელაშვილის ეს იდეები ეწინააღმდეგება სახელმწიფოებრიობას. ალასანიას პარტია, ერთი შეხედვით, უფრო გონივრულ წინადადებას აყენებს, თუმცა მისი განხორციელებაც შეუძლებელია. აფხაზეთში არჩეული გამოკლებული წევრების შემცვლელების არჩევაც არ შეიძლება თბილისში.