„რეზონანსი“: „ნაციონალური“ ყრილობა და ვანო მერაბიშვილის არჩევანი
„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ უნდა გადაწყვიტოს ვინაა მისთვის „დიდი სატანა“ – ბიძინა ივანიშვილი თუ გიგა ბოკერია-გიგი უგულავა“ // „დღევანდელი ყრილობა შეიძლება საჩუქრად იქცეს „ქართული ოცნებისათვის“
„რეზონანსი“: უოპოზიციო ქვეყანა და უკონკურენციო „ოცნება“ // „ნაციონალური მოძრაობა“ მთავარი ოპოზიციური ძალის ნარჩენი უფროა“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „ხელისუფლებამ სიმართლე გვითხრას, რუსეთის „გაზპრომი“ რითი დაემუქრა” // „როდესაც საზოგადოებას ასეთ საკითხებთან დაკავშირებით კითხვები უჩნდება, ეს კარგად არასდროს მთავრდება“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „გაზპრომთან“ ახალი ხელშეკრულებით ქვეყანას დიდი თანხობრივი დანაკარგი აქვს“
„რეზონანსი“: გჯერათ თუ არა ხელისუფლების განცხადების, რომ “გაზპრომთან” დადებული ხელშეკრულებით, პოლიტიკური თვალსაზრისით, დამოუკიდებლობა მივიღეთ? (გამოკითხვა)
„რეზონანსი“: რუსეთი საქართველოს საჰაერო სივრცეს სრულად გააკონტროლებს // მოსკოვმა სომხეთში დისლოცირებულ გიუმრის სამხედრო ბაზაზე „ნებო-ქ“-ის ტიპის რადიოლოკაციური კომპლექსები განათავსა
——-
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „მიშა ყველაფერზე წავა, ოღონდ ყურადღების ცენტრში იყოს“ // „ნაციონალების“ დაშლით ქართულ პოლიტიკას არაფერი დააკლდება“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: `საკონსტიტუციო უმრავლესობის არსებობა ყველაფერზე წასვლას არ ნიშნავს“ // „თუ გაზის ფასი გაორმაგდა, ერთი ნაწილი ქუჩაში გამოვა, მეორე ნაწილი კი ქვეყნიდან გაიქცევა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დემურ გიორხელიძესთან: „ონლაინ-სესხებში ბანკებისა და მაღალჩინოსნების ფული ტრიალებს“ // ინტერვიუ ალექსანდრე თვალჭრელიძესთან: „ლარიზაციას მხარს ვუჭერ“
„ახალი თაობა“: ინფრასტრუქტურის სამინისტროში რეკორდული რაოდენობის პრემიები გაიცა
———————–
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
„ნაციონალური“ ყრილობა და ვანო მერაბიშვილის არჩევანი
თაკო მათეშვილი
“ნაციონალური მოძრაობის” ყრილობა, რომელსაც წინ საკმაოდ მნიშვნელოვანი და დრამატული მოვლენები უძღოდა, დღეს იმართება. პარტიაში დარწმუნებულები არიან, რომ იგი ხალხმრავალი, საქმიანი და ემოციური იქნება. არც ყოფილი თანაგუნდელების კრიტიკას გამორიცხავენ და ამბობენ, რომ ეს ბუნებრივიცაა.
ყრილობის ძირითადი ნაწილი პოლიტიკური ლიდერების გამოსვლას დაეთმობა. ასევე მოხდება საორგანიზაციო კომისიის შეფასება, აირჩევენ პოლიტსაბჭოს ახალ შემადგენლობას და ასევე, სხვა მმართველობით თანამდებობების პირებს. ზოგიერთი დეტალი უკვე ცნობილია. მაგალითად ის, რომ “ნაციონალური მოძრაობის” პოლიტსაბჭოს ორი თანათავმჯდომარე – ნიკა მელია და ზაზა ბიბილაშვილი ეყოლება. დღესვე დაკომპლექტდება პარტიის პოლიტსაბჭო, რომლის თანათავმჯდომარეებს ყრილობა აირჩევს.
ცნობილია ისიც, რომ ყრილობაზე შეკრებილ დელეგატებს მიხეილ სააკაშვილიც მიმართავს. დელეგატებისა და მხარდამჭერების გარდა პარტიამ უცხოელი სტუმრებიც მოიწვია.
მიუხედავად თანაგუნდელების მოწოდებებისა ვანო მერაბიშვილის მიმართ, რომ მას საკუთარი გადაწყვეტილება 20 იანვრამდე საჯაროდ დაეფიქსირებინა, ვანო მერაბიშვილმა მაინც არ გაახმაურა, თუ ვისკენ იხრება იგი. “ნაცმოძრაობიდან” გამოყოფილი ოთარ კახიძისაგან ცნობილი ხდება მხოლოდ ის, რომ ვანო მერაბიშვილი პარტიულ დაპირისპირებაში აქტიურ მონაწილეობას ამ ეტაპზე არ აპირებს. რაც შეეხება “ნაციონალური მოძრაობის” გენერალური მდივნის პოსტზე ვანო მერაბიშვილის დარჩენა-არდარჩენის საკითხს, ოტარ კახიძის თქმით, ამას სწორედ დღევანდელი ყრილობა გადაწყვეტს.
„[ვანო მერაბიშვილის] ჩართვა ამ პოლიტიკურ ბატალიებში, კომენტარის გაკეთება, პოზიციის დაფიქსირება, სრულფასოვნად შეუძლებელია. მან რომ განცხადება გააკეთოს, უნდა უპასუხონ, მერე მან უპასუხოს – შეუძლებელია, ამ ადამიანს ხელ-ფეხი შეკრული აქვს, სამარტოო საკანშია იზოლირებული”, – განაცხადა ოთარ კახიძემ.
პარტიაში პოზიტიური და ოპტიმისტური მოლოდინებია. როგორც ერთ-ერთმა ლიდერმა ლევან ბეჟაშვილმა “რეზონანსს” განუცხადა, დღევანდელი ყრილობა ახალი ათვლის წერტილი იქნება, პარტიის განახლების პროცესისა და ბრძოლის ახალი ეტაპის დაწყებისა. მისი თქმით, ყრილობა მაქსიმალური გახსნილობით, თითოეული დელეგატისა და თანამონაწილის ჩართულობით ჩაივლის. იგი დარწმუნეულია, რომ ყრილობას არა 7 ათასი ადამიანი დაესწრება, როგორც ამას აანონსებდნენ, არამედ უფრო მეტიც. ამბობს, რომ გუშინდელი მდგომარეობით 7 100 დელეგატი უკვე დარეგისტრირებული იყო, დაახლოებით 2 500 ადამიანი კი ღონისძიებას მოსწავევებით შეუერთდება. რაც შეეხება გამომსვლელებს, ლევან ბეჟაშვილი ამბობს, რომ მათ შორის იქნებიან ნიკა მელია, რომან გოცირიძე, სალომე სამადაშვილი, სამირა ისმაილოვა, ზაზა ბიბილაშვილი და ა.შ. იგი ადასტურებს, რომ სპეციალური ჩართვით ისარგებლებს მიხეილ სააკაშვილიც.
დღის წესრიგით შემდეგი საკითხებია გათვალისწინებული: წესდებაში გარკვეული ცვლილებების შეტანა, პოლიტსაბჭოს ახალი შემადგენლობის დამტკიცება, მისი წევრების რაოდენობისა და განსაზღვრის წესის შესახებ გადაწყვეტილების მიღება და ა.შ.
„დღის წესრიგი საკმაოდ დატვირთულია. ვფიქრობთ, რომ ყველა პროცედურის გავლას 2 საათნახევარზე მეტი დასჭირდება”, – ამბობს იგი. ლევან ბეჟაშვილი არც იმას გამორიცხავს, რომ ემოციური გამოსვლებიც მოვისმინოთ. ამბობს, რომ პარტიულ ცხოვრებასა და ყრილობებს ეს ყოველთვის ახასიათებთ. ამაში იგი ახალსა და გასაკვირს ვერაფერს ხედავს.
„ბუნებრივია იქნება გამოსვლები, რომლის მთავარი მიზანიც განვლილი პერიოდის ანალიზია – რა გავიარეთ, რატომ მივაღწიეთ იმ შედეგებს, რომელთაც მივაღწიეთ, რა უნდა გავაკეთოთ მთავარი მიზნისათვის – გამარჯვებისათვის, როგორ უნდა დაირაზმოს საზოგადოება და ა.შ. ბუნებრივია, ამას თავისი მუხტი სჭირდება და ეს პოლიტიკური აქციებისათვის დამახასიათებელია”, – ამბობს ლევან ბეჟაშვილი.
ჩვენს კითხვაზე, თუ რა დოზით უნდა ველოდოთ ყოფილი თანაგუნდელების კრიტიკას, იგი გვპასუხობს, რომ კრიტიკასაც აქვს თავისი საფუძველი იმ მოვლენებიდან გამომდინარე, რაც ყრილობას წინ უძღოდა. “ყველამ ძალიან კარგად ვნახეთ საიდან იყო ატეხილი ეს აჟიოტაჟი. რითი იყო განპირობებული და საზოგადოებამაც თავისი დასკვნები გამოიტანა. სიტუაციის დაძაბვაც და გამოყოფაც ამითი იყო განპირობებული. ვისურვებდი და ჩვენ ყოფილ კოლეგებს შევთავაზებდი, რომ კონცენტრირება მთავარ მიზანსა და ამოცანაზე მოგვეხდინა და არა ერთმანეთის კრიტიკასა და ლანძღვაზე”, – აღნიშნავს ლევან ბეჟაშვილი. საბოლოო ჯამში კი, მისი თქმით, ყრილობა “ნაციონალური მოძრაობის” მხარდამჭერებში აუცილებლად დატოვებს იმის განცდას, რომ სირთულეების მიუხედავად პარტია პოლიტიკური ცხოვრების გაგრძელებას სტაბილურად აპირებს. ამბობს, რომ მათი მთავარი ამოცანაა ხალხს აჩვენონ – გაყოფის მიუხედავად პარტია ფუნქციონირებადია და რომ იგი ცალკეულ ინდივიდებზე დამოკიდებული არაა.
“ესაა ერთიანი პრინციპების, მიზნებისა და ამოცანების გარშემო გაერთიანებული ადამიანების ერთობა, რომლებიც უკეთესი მომავლისათვის იბრძვიან. სწორედ ეს ყრილობა უნდა იყოს ამის ნათელი მაგალითი და ათვლის წერტილი”, – დასძენს ლევან ბეჟაშვილი.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ უნდა გადაწყვიტოს ვინაა მისთვის „დიდი სატანა“ – ბიძინა ივანიშვილი თუ გიგა ბოკერია-გიგი უგულავა“ // „დღევანდელი ყრილობა შეიძლება საჩუქრად იქცეს „ქართული ოცნებისათვის“
თაკო მათეშვილი
პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე “ნაციონალური მოძრაობის” დღევანდელ ყრილობას უმნიშვნელოვანესს უწოდებს და ამბობს, რომ მასზე ბევრი რამ იქნება დამოკიდებული. პირველ რიგში ის, საბოლოოდ ჩატყდება პარტიაში დარჩენილებსა და გამოყოფილებს შორის ხიდი, თუ მომავალში გარკვეული თანამშრომლობის შანსი შენარჩუნდება. ეს, სოსო ცინცაძის აზრით, იმაზე იქნება დამოკიდებული, თუ როგორი პათოსით ჩაივლის ყრილობა. რამდენად აგრესიული ტექსტები ექნებათ გამომსვლელებს ყოფილი თანაგუნდელების მიმართ და გაჟღერდება თუ არა სიტყვა “მოაღალატეები”.
სოსო ცინცაძე: “ნაციონალური მოძრაობა” ყველაფერს გაკეთებს იმისათვის, რომ ყრილობა შედგეს, რადგან სხვანაირად ეს მათი ფიასკო იქნება. ბევრი რამაა დამოკიდებული იმაზე, თუ როგორ ჩაივლის იგი. ვინ იქნება მთავარი გამომსვლელი, რამდენი მომხსენებელი ეყოლებათ, როგორი შეფასებები გაკეთდება და საერთოდ, როგორი ტონი იქნება შერჩეული – ცივილიზებული და დავარცხნილი, თუ ბრლადებებით გაჯერებული.
დღეს შეიძლება საბოლოოდ ჩატყდეს ხიდი ამ ორ ფრთას შორის, ან შეიძლება საფუძველი ჩაეყაროს ისეთ გარემოს, რაც მათ შემდგომ კონსტრუქციულ თანამშრომლობას შეუწყობს ხელს, თუნდაც პარლამენტის კედლებში.
დროის გასვლის შემდეგ კი, არც ისაა გამორიცხული, რომ ეს ორი ფრთა არჩევნებში ბლოკის სახითაც კი ვიხილოთ. ნაკლები ალბათობით, შეიძლება ეს ადგილობრივ არჩევნებშიც მოხდეს, მეტი ალბათობით კი – მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში. ამიტომაცაა ძალიან მნიშვნელოვანი, რომ ყრილობა არაკონფრონტაციულ სტილში წარიმართოს. არ შეიძლება მომხსენებლებმა ერთნაირი ენთუზუაზმით აკრიტიკონ ივანიშვილი და ბოკერია-უგულავას ჯგუფი. თავის დროზე, 1979 წელს ხომეინისთვის ორი მტერი არსებობდა – საბჭოთა კავშირი და ამერიკა. მაშინ მათ ძალიან მოხდენილი ფორმულა მოუძებნა – “დიდი სატანა” და “პატარა სატანა”. “ნაციონალურმა მოძრაობამ” ხვალ უნდა გადაწყვიტოს ვინაა მისთვის “დიდი სატანა” – ივანიშვილი თუ ბოკერია-უგულავა.
- თქვენი აზრით, მოახერხებენ ემოციური გამოსვლებისა და პოპულისტური განცხადებებისაგან თავის შეკავებას? გამოყოფამდე უგულავა-ბოკერიას ჯგუფი გამოთქვამდა მოლოდინს, რომ ყრილობა ძირითადად ამ ფორმატში ჩაივლიდა და ამიტომაც ემიჯნებოდნენ მას…
- შეიძლება ასეთი გამოსვლებიც იყოს. რომ ვაკვირდები, ინტელექტუალური ბირთვი აქეთკენაა – ბოკერია-უგულავასკენ. ამიტომაც ვთქვი, რომ ბევრი რამაა დამოკიდებული იმაზე, თუ ვინ იქნებიან მომხსენებლები. თუ მთავარი მომხსენებელი რომან გოცირიძე იქნება, რომლისთვისაც კონფრონტაციული სტილი დამახასიათებელი არაა, მაშინ ყველაფერი სხვა ტონალობაში წავა. ასე რომ, ხელმძღვანელებზეა დამოკიდებული თუ ვის შეარჩევენ გამომსვლელებად. სიმართლე გითხრათ, დარჩენილებს შორის ცივილიზებულ პოლემისტს ნაკლებად ვხედავ. შეიძლება ყრილობაზე სულ უცნობი გამომსვლელებიც ვიხილოთ რეგიონებიდან, რომლებმაც უცებ თავის გამოჩენა მოინდომონ – შეეცადონ რაც შეიძლება გულმხურვალედ შეეფიცონ სააკაშვილს და წყევლა-კრულვით მოიხსენიონ “მოღალატეები”, როგორც ამას თავად უწოდებენ. მათთვის დღეს ლიდერებში გამოჩენის პერსპექტივა იხსნება. არ გამოვრიცხავ მათთვის ” დიდი სატანა” ბოკერია-უგულავას ჯგუფი იყოს, და არა “ქართული ოცნება”.
თუ რომელიმე გამომსვლელის მხრიდან ტერმინი – “მოღალატე” გაჟღერდა, ეს თავად მათთვის იქნება ცუდი სიგნალი, რადგან სამომავლოდ ყველანაირ ხიდს ჩატეხავს. მეორე მხარესაც ქართველები არიან – ემოციურები და თავმოყვარეები, რომლებიც წყენას ადვილად არ ივიწყებენ. ეს ხომ ჩვენი მენტალობაა.
- ბოლოდროინდელმა მათმა განცხადებებმა როგორი შთაბეჭდილება დატოვეს – შეძლებენ საერთო ენის გამონახვას და მინიმალურ დონეზე მაინც თანამშრომლობას?
- მათი ნამდვილი სახე დღეს გამოჩნდება – მართლაც ცივილიზებულები არიან თუ არა. ორივე ჯგუფი ხომ ამტკიცებს, რომ დასავლური, ცივილიზებული პარტიაა, მაგრამ მათი მხრიდან გაკეთებულ განცხადებებში ცივილიზებული უთანხმოების ფორმების სუნიც კი არ იდგა. “ნაღდი” ქართული ჩხუბი იყო – მზად იყვნენ ხელკეტებსა და კომბლებზე გადასულიყვნენ. ეს ძალიან ცუდია. დღევანდელი ყრილობა, იმის მიხედვით, თუ რა ტონალობაში ჩაივლის იგი, შეიძლება საჩუქრად იქცეს “ქართული ოცნებისათვის”.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
უოპოზიციო ქვეყანა და უკონკურენციო “ოცნება“
„ნაციონალური მოძრაობა“ მთავარი ოპოზიციური ძალის ნარჩენი უფროა“
გვანცა ღვედაშვილი
მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში 200-ზე მეტი პარტიაა დარეგისტრირებული, ექსპერტებს მთავარი ოპოზიციური ძალის დასახელება უჭირთ. მათი შეფასებით, პოლიტიკური ოპოზიცია მედიამ და არასამთავრობო ორგანიზაციებმა ჩაანაცვლეს. რამდენად სწორია აღნიშნული ვითარება, ამის შეფასება, ექსპერტების აზრით, კვლევის საგანია, თუმცა ქვეყანაში რეალურად გამოკვეთილი ოპოზიციური პარტია, პრაქტიკულად არ არსებობს.
როგორც “რეზონანსთან” სოციოლოგმა ზურაბ ბიგვავამ ისაუბრა, ოპოზიციის როლს, დღესღეობით არასამთავრობო ორგანიზაციები ითავსებენ. რაც შეეხება პარტიებს, აქ რომელიმე სუბიექტის გამოყოფა ჭირს, თუმცა რეიტინგის მიხედვით და ინერციით, აღნიშნულ სტატუსს ჯერ კიდევ “ნაციონალური მოძრაობა” ინარჩუნებს.
“პირველ რიგში მთავარი ოპოზიციური ძალის დეფინიცია უნდა განვსაზღვროთ. თუ რეიტინგის მიხედვით ვისმჯელებთ და “ენდიაი”-ს კვლევებს დავუჯერებთ, დღეს “ნაციონალურ მოძრაობას” 10% აქვს, არადა არჩევნებზე გაცილებით მაღალი შედეგი აჩვენა, რომელიც ახლანდელზე თითქმის სამჯერ მეტი იყო. დღესღეობით ვინ არის მთავარი ოპოზიციური ძალა, ამის თქმა ძალიან გაგვიჭირდება. ჯერჯერობით ძველი ინერციით “ნაციონალური მოძრაობა” თითქოს ინარჩუნებს ამ სტატუსს, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ეს პარტია მთავარი ოპოზიციური ძალის ნარჩენები უფროა. რეალურად კი პოლიტიკური ოპოზიცია არასამთავრობოებმა ჩაანაცვლეს, ყოველ შემთხვევაში, მე ასე მეჩვენება. მათ აიღეს ის ფუნქციები, რაც ოპოზიციურ ძალას უნდა აეღო. რამდენად სწორია, გამართლებული თუ გაუმართლებელი, ამის თქმას კარგი ანალიზი სჭირდება, მაგრამ დღეს მე კარგად გამოკვეთილ ოპოზიციურ ძალას ვერ ვხედავ”, – განაცხადა ბიგვავამ და აღნიშნა, რომ ქვეყანაში 200-ზე მეტი ოპოზიციური პარტიაა დარეგისტრირებული, თუმცა მათ მოსახლეობის მხარდაჭერა თითქმის არ გააჩნიათ.
„რუსთავი 2“ რომ გამოვრიცხოთ, როგორც პარტიული მაუწყებელი, არც დასახლებულ მთავარ ოპოზიციურ ძალას ექნებოდა თავისი წონა ასე ნათლად და ამ სტატუსის მიკუთვნება, რომელიმე პარტიისთვის ძნელი იქნებოდა, რადგან ასეთი ძალა არ ჩანს.
საქართველოში 200-ზე მეტი პოლიტიკური პარტიაა, მაგრამ ის, რომ ისინი გავლენას ვერ ახდენენ, არ აქვთ რეიტინგი და მხარდაჭერა, ცალკე პრობლემაა. დღესდღეობით, არასამთავრობო ორგანიზაციებს აქვთ რესურსიც და მედიამხარდაჭერაც. თვითონ მედიაც გამოკვეთილად ოპოზიციურია. ზოგადად კი, რა მნიშვნელობა აქვს, იქნება თუ არა, მაინცდამაინც ოპოზიციური პარტია. ქვეყანაში არსებობს ოპოზიციურად განწყობილი ადამიანები, რომლებიც იმ ფუნქციას იკისრებენ, რომელიც რეალურად ოპოზიციურმა ძალებმა უნდა შეასრულონ,” – განაცხადა ზურა ბიგვავამ.
ოპოზიციური პარტიების ფორმალობაზე საუბრობს საზოგადოებრივი კომუნიკაციების მართვის სპეციალისტი არჩილ გამზარდიაც. მისი თქმით, საქართველოში დღეს, ოპოზიციური ფუნქციის მატარებელი ძალა არ გვყავს.
“ოპოზიციური ძალა ჩვენ მხოლოდ სტატუსის და არა ფუნქციის მიხედვით გვყავს. ბუნებრივია, ნებისმიერი პოლიტიკური პარტია, რომელიც არასახელისუფლებოა, ფორმალურად ოპოზიციური პარტიაა, მაგრამ თუ მათ შეფასებით სტატუსს მივცემთ, ის რაც ოპოზიციას უნდა ჰქონდეს, ამგვარი ფუნქციის მქონე ძალა ჩვენ არ გაგვაჩნია. თუ მაინცდამაინც მთავარ ოპოზიციურ ძალას დავუწყებთ ძებნას, აქაც გვინდა – არ გვინდა, მივაკვლევთ არა შინაარსობრივ მახასიათებელს, არამედ ისევ ფორმალურ სტატუსს. მაგალითად, როგორც მთავარი, საპარლამენტო ოპოზიციური ძალა, შეიძლება დავასახელოთ ე.წ. ყოფილი “ნაციონალური მოძრაობის” წევრები “ევროპული საქართველოსათვის”, რადგან მათ ყველაზე დიდი საპარლამენტო მოცულობა აქვთ.
რაც შეეხება ინსტიტუციურად განვითარებულ აქტიურ ოპოზიციას, შეიძლება ითქვას, ასეთი ძველი “ნაციონალური მოძრაობაა”. აქტიურობის კუთხით შეგვიძლია ვილაპარაკოთ ვაშაძის პარტიაზე “ახალ საქართველოზე” და “პატრიოტთა ალიანსზე”, სხვაზე ლაპარაკი ალბათ გაგვიჭირდება,” – აცხადებს არჩილ გამზარდია. მისივე შეფასებით, პოლიტიკურმა სპექტრმა დღემდე ვერ დაიმკვიდრა თავი საზოგადოებაში. როგორც გამზარდია ამბობს, ძირითადად გვყავს პარტიები, რომლებიც პოლიტიკური დემაგოგიით არიან განმსჭვალულნი და რომელთაც საზოგადოების ნდობა და პასტივისცემა არ გააჩნიათ.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „ხელისუფლებამ სიმართლე გვითხრას, რუსეთის „გაზპრომი“ რითი დაემუქრა” // „როდესაც საზოგადოებას ასეთ საკითხებთან დაკავშირებით კითხვები უჩნდება, ეს კარგად არასდროს მთავრდება“
ელზა პაპოშვილი
კონსტიტუციონალისტი და პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე ამბობს, რომ “გაზპრომთან” დადებული ხელშეკრულების პირობები იმდენად საგანგაშო არ არის, როგორც ამ საკითხთან დაკავშირებით ხელისუფლების დუმილი. მისი აზრით, მთავრობამ საზოგადოებას სიმართლე უნდა უთხრას, რა მოხდა მოლაპარაკების დროს და საქართველოს დასათანხმებლად რუსეთმა რა სახის ბერკეტი გამოიყენა. სხვაგვარად ხელისუფლებაზე საზოგადოებას მუდმივად იმის ეჭვი ექნება, რომ მან ეს პრინციპული საკითხი, უბრძოლველად დათმო.
- “ნაციონალური მოძრაობის” ორად გაყოფა, ქვეყანაში პოლიტიკური პროცესების განვითარებაზე რა გავლენას მოახდენს?
- ამ პარტიაში დაპირისპირება და დაძაბულობა იმდენ ხანს გაგრძელდა, რომ საზოგადოება უკვე შეგუებული შეხვდა ფაქტს, რომ პარტია ორად გაიყო. ახლა ინტერესის საგანი მხოლოდ ის არის, ვინ ვის რა ბრალდებებს წაუყენებს. პოლიტიკური თვალსაზრისით არ მგონია, რომ ამ გაყოფამ დიდი გავლენა მოახდინოს და ვითარება მკვეთრად შეცვალოს.
“ნაციონალური მოძრაობის” მიმართ საზოგადოებას ან დადებითი, ან უარყოფითი დამოკიდებულება აქვს. ამომრჩევლის ძალიან მცირე სეგმენტია, რომელსაც “ნაციონალების” მიმართ ნეიტრალური დამოკიდებულება აქვს. ეს ვითარება მაშინ შეიცვლება, თუ ამ ამომრჩეველში ცვლილება მოხდება. “ნაციონალების” ამომრჩევლის ხუთასი ათასი ხმა როგორ გაიყოფა, ბევრს არაფერს ნიშნავს. მთავარი იქნება პერსპექტივა რომელ ჯგუფს უფრო ექნება, რომ ეს ნეიტრალური ხმები თავისთან წაიღოს. ჩემი მოსაზრებით, მათი ამომრჩევლის დიდი ნაწილი მიხეილ სააკაშვილის მხარეს გადაიხრება. მგონია, რომ ბოკერია-უგულავას გუნდს 5%-იანი ბარიერის გადალახვის პრობლემა ახლაც არ ექნება.
- თქვენ როგორ ფიქრობთ, ახლა რომელი ფრთის წარმომადგენელს უფრო მეტი შანსები აქვს?
- ვფიქრობ, რომ მიხეილ სააკაშვილის ფრთას ამომრჩევლის მიზიდვის პოტენცია არ აქვს. სააკაშვილისადმი დამოკიდებულება მოსახლეობაში ცალსახად ნეგატიურია. გიგი უგულავას ფრთას მგონია, რომ ნეიტრალური ამომრჩევლის მიზიდვის უფრო მეტი რესურსი გააჩნია. თუმცა, ეს ჯერჯერობით თეორიაა. მას, როგორც “ნაციონალური მოძრაობის” ნაწილს, ისე აღიქვამენ. ისინი თუ შეძლებენ, რომ სააკაშვილის ჯგუფს რადიკალურად გაემიჯნონ, მაშინ კიდევ შეიძლება რეალურ პერსპექტივაზე ვისაუბროთ.
- როგორ ფიქრობთ, უგულავა-ბოკერიას ჯგუფი ხელისუფლებისთვის პრობლემების შექმნას შეძლებს?
- “ქართულ ოცნებას” საკონსტიტუციო უმრავლესობა აქვს, რა სახის წინააღმდეგობის გაწევა შეუძლიათ? ერთადერთი, რასაც ეს ჯუფი შეძლებს, მუდმივად და აქტიურად საკუთარი პოზიციის დაფიქსირება იქნება. ისინი მუდმივად ამომრჩეველზე იმუშავებენ. ახლა თავად მათაც არ იციან რა სახისა და რაოდენობის ამომრჩევლი ჰყავთ.
- როგორ ფიქრობთ, “გაზპრომმა” საქართველოს ხელისუფლების დასათანხმებლად რა სახის ბერკეტი გამოიყენა, რასაც ამდენი წელია, ქვეყანა არ თანხმდებოდა?
- რუსეთისთვის ის პირობა, რომელზეც ახლა ჩვენი ხელისუფლება დათანხმდა, რომ ტრანზიტის საფასურად ფული აიღოს და არა გაზი, რა თქმა უნდა, მომგებიანია. საქმე იმაშია, რომ საქართველოს რა წინააღმდეგობის გაწევა შეეძლო? ქვეყანას, რომელსაც შენი ტერიტორიები აქვს ოკუპირებული, იმაზე ვერაფერს ეუბნები და ახლა გაზს რა და როგორ მოგცემს, ამაზე წინააღმდეგობას გავუწევთ? ჩვენ არც სამართლებრივი და არც საერთაშორისო ბერკეტი ამ ქვეყნის ნების საწინააღმდეგოდ არ გაგვაჩნია. ეს ნათლად უნდა გავიაზროთ. ფასი კი არ უნდა გვაინტერესებდეს, ჩვენ უნდა ვიკითხოთ მთავარი – ქვეყანა ამ მოლაპარაკებების დროს, იყო თუ არა პრინციპული? ლაპარაკი იმაზე, რომ სხვა გამოსავალი არ გვქონდა, ჩვენც გვინდა, რომ ამაში დავრწმუნდეთ. გვითხრან პირდაპირ, თუ ჩვენ ამ დათმობაზე არ წავიდოდით, რა იქნებოდა. რუსეთი რით გვემუქრებოდა. როდესაც საუბარი ენერგომატარებლებს ეხება, რკინიგზას, ენგურჰესს, რომელიც ჯერ კიდევ არ ვიცით, ვის ეკუთვნის, ასეთი შეთანხმებები არ შეიძლება ჩუმად ხდებოდეს. საზოგადოებაში ყოველთვის ეჭვის საფუძველი ხდება. საზოგადოებას ასეთ საკითხებთან დაკავშირებით ხელისუფლების მიმართ როცა კითხვები უჩნდება, ეს კარგად არასდროს სრულდება.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „გაზპრომთან“ ახალი ხელშეკრულებით ქვეყანას დიდი თანხობრივი დანაკარგი აქვს“
ელზა პაპოშვილი
კონფლიქტოლოგი და კავკასიოლოგი მამუკა არეშიძე ამბობს, რომ “გაზპრომი” საქართველოსთან გეოპოლიტიკური ფაქტორით აუცილებლად ივაჭრებდა. მისი თქმით, ახალი კონტრაქტის მიხედვით, ჩვენს ქვეყანას იმის ნახევარი გაზიც არ მოსდის, რასაც რუსეთი აქამდე ტრანზიტის საფასურად ნატურის სახით გვიხდიდა. თუმცა, მამუკა არეშიძე ფიქრობს, რომ მიუხედავად ზარალისა, ამაში დადებითი ის არის, რომ ეს თემა პოლიტიკური თამაშისთვის ერთხელ და სამუდამოდ დახურული იქნება.
- შესაძლებელია თუ არა, რომ “გაზპრომს” საქართველოსთან მოლაპარაკებების თვალსაზრისით, წმინდა ენერგოუსაფრთხოების კონტექსტში ევაჭრა და ზეწოლა ამით მოეხდინა?
- რა თქმა უნდა, “გაზპრომს” საქართველოსთან ვაჭრობა უკვე დიდი ხანია, რაც გაჩაღებული ჰქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ გარკვეული ანალოგები არსებობს, მსოფლიოში მიღებული პრაქტიკით, ტრანზიტულ ქვეყნებს სწორედაც რომ იმ პირობებს სთავაზობენ, რაც ახლა “გაზპრომმა” ჩვენს ქვეყანას წამოუყენა. ამაში ვგულისხმობ საფასურის არა ნატურით, არამედ ფულით გადახდას. ჩვენ ჩვენსას მაინც ყოველთვის ვცდილობდით და ფაქტია, რომ უკეთეს პირობებში ვიმყოფებოდით. ამ მსჯელობის დროს ცხადია, საქართველოს დაემუქრებოდნენ, რომ ალტერნატიულ წყაროდ ირანი იქნებოდა გამოყენებული. თუმცა, ვერც ეს ხრიკი გაჭრიდა, რადგანაც ირანიდან სომხეთისთვის გაზის მიწოდება ცოტა უფრო სამომავლო გეგმაა და ამას ასე სწრაფად ვერ შეძლებდნენ. ირანიდან მოწოდებული გაზის რეზერვუარები შეზღუდულია.
- შეიძლება, ამ ვაჭრობის პერიოდში გეოპოლიტიკურ ფაქტორსაც გავლენა ჰქონოდა?
- გეოპოლიტიკური ფაქტორის გარეშე, “გაზპრომი” არავისთან არ ვაჭრობს. ფაქტია, რომ გარკვეული სახის ბერკეტები გამოიყენა და ქვეყანას რაღაცით დაემუქრნენ. ჩვენ ამის შესახებ მხოლოდ ვარაუდის დონეზე შეგვიძლია ვისაუბროთ. სანამ შეთანხმების დეტალებს თავად ხელისუფლება არ გვეტყვის.
ახალი ხელშეკრულებით, ქვეყანას საკმაოდ დიდი თანხობრივი დანაკარგი აქვს. ტრანზიტის საფასურად ვიცით “გაზპრომი” რასაც გვიხდიდა და ეს რაოდენობა გაწერილი იყო, მაგრამ ახლა რა თანხასაც გადაგვიხდის, იმ რაოდენობის გაზის მხოლოდ ნახევარი მოგვდის. შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ რასაც უკრაინას აძლევს, იმავეს ჩვენ მოგვცემენ. მართალია იქ სამი სხვადასხვა გაზსადენია და ფასებიც სხვადასხვაა, მაგრამ რაღაც დასკვნის გამოტანა მაინც შეგვიძლია. მაქსიმუმიც რომ ვიანგარიშოთ, მაინც წაგებულები ვრჩებით. სამაგიეროდ ეს პოლიტიკური თემა დასრულდება.
- გამოითქვა მოსაზრება, რომ “გაზპრომმა” შესაძლოა საქართველოს ძველი კონტრაქტის გაგრძელების სანაცვლოდ, ქართული ბაზრის დათმობა მოსთხოვა და “სოკართან” კონკურენციის პირობებში შესვლა მოინდომა. ეს მოსაზრება თქვენთვის რამდენად მისაღებია?
- ასეთი რამ გამორიცხულია. რომც მოეთხოვა, საქართველოს აზერბაიჯანთან საერთაშორისო ურთიერთობების დონეზე შეთანხმება აქვს და მას ვერ დაარღვევს. ამას რუსეთი ვერც მოითხოვდა. მიუხედავად იმისა, რომ დანაკარგს ვხედავ, უფრო მშვიდად ვარ, რადგანაც ეს თემა რუსეთის მხრიდან ზეწოლის იარაღი აღარ იქნება. ხელისუფლებამ იმისთვის, რომ ყველა მოწინააღმდეგეს პირი ამოუკეროს, გაზსაცავის მშენებლობის გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს. აზერბაიჯანიდან ზაფხულში ჭარბ გაზს მივიღებთ და ბოლოს და ბოლოს ზამთრისთვის შევინახავთ. თავსაც დავიზღვევთ და სახვეწიც არაფერი გვექნება. ჩვენი ენერგოდამოუკიდებლობის გაზრდა, ჩვენს ხელში ნამდვილად არის. რეგიონალურ ენერგოპოლიტიკაზე გარკვეული სახის გავლენები ჩვენც შეგვიძლია გვქონდეს. ენგურის საკითხი უფრო რთულად მიმაჩნია, ვიდრე ამ გაზსაცავის მშენებლობაა.
- კეთდება განცხადებები, რომ ენერგეტიკის მინიტრმა საზოგადოებას აუხსნას, მოლაპარაკებების დროს, საქართველოს წინააღმდეგ რუსეთმა რა სახის ბერკეტი გამოიყენა…
- მესმის ხელისუფლებას თავისი მიდგომები აქვს, მაგრამ ასეთი ტიპის მოლაპარაკებები, მაქსიმალურად გამჭვირვალე უნდა იყოს, რადგანაც ეს სახელმწიფო ინტერესია. კი ბატონო, თუ არის ისეთი საიდუმლო ელემენტები რომლის გამჟღავნებაც არ შეიძლება, ნუ იტყვიან, მაგრამ რისიც შეიძლება, ის მაინც გვითხრან. შემდეგ ეს სპეკულაციების თემა ხდება და საზოგადოებაც იჯერებს. ხელისუფლებას თავისი მოქალაქეები უნდა ენდობოდნენ. სხვაგვარად ასეთი ეჭვების ქონა, თავად მთავრობის საწინააღმდეგოდ შეტრიალდება.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
გჯერათ თუ არა ხელისუფლების განცხადების, რომ “გაზპრომთან” დადებული ხელშეკრულებით, პოლიტიკური თვალსაზრისით, დამოუკიდებლობა მივიღეთ?
გვანცა წულაია
თუ ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორი აზერბაიჯანი და კომპანია “სოკარი” საკმარის გაზს მოგვაწვდის, რუსეთზე დამოკიდებულების ხარისხი იქნება ნული, – ამის შესახებ ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების მინისტრმა გიორგი გახარიამ ჟურნალისტებს, “გაზპრომთან” გაფორმებული ახალი ხელშეკრულების შეფასებისას განუცხადა.
როგორც გიორგი გახარიამ აღნიშნა, საქართველომ ამ კონტრაქტით მიიღო ის, რომ “გაზპრომთან” ბუნებრივი აირის შესყიდვის ვალდებულება აღარ აქვს.
“ეს არის პრინციპულად მნიშვნელოვანი რამ. ჩვენ გვაქვს დაფიქსირებული კომერციული ფასი, დღეის მდგომარეობით, ვალდებულების გარეშე, ან ვიყიდით თუ არა საერთოდ ამ გაზს. პოლიტიკურ ჭრილში ამაზე მეტი დამოუკიდებლობის მიღწევა ალბათ ამ ეტაპზე შეუძლებელი იყო. ხაზგასმით აღვნიშნავ, რომ თუ ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორი აზერბაიჯანი და კომპანია “სოკარი” ჩვენთვის საკმარის გაზს მოგვაწვდის, რუსეთზე დამოკიდებულების ხარისხი ნული იქნება”, – განაცხადა ეკონომიკის მინისტრმა.
გჯერათ თუ არა საქართველოს ხელისუფლების განცხადების, რომ “გაზპრომთან” დადებული ხელშეკრულებით, პოლიტიკური თვალსაზრისით, დამოუკიდებლობა მივიღეთ? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების ცნობილ წევებს მიმართა.
ნუცა ჯანელიძე (მუსიკათმცონდე): საერთოდ იმის მომხრეა ვარ, რომ ნაკლები ვილაპარაკოთ ამ თემაზე. თუ უკვე გაფუჭებულია საქმე, არ გამოსწორდება – ეს ერთი და მეორეც – ხელისუფლებამ ძალიან დამაჯერებლად ილაპარაკა, ამიტომ მჯერა.
მიხეილ ცაგარელი (ასტროლოგი): ძალიან ძნელია რაღაცის თქმა, იმიტომ, რომ არ ვიცით ხელშეკრულების დეტალები, როდესაც გვეცოდინება, მაშინ შეიძლება კონკრეტული დასკვნის გაკეთება. როცა გამოქვეყნდება მთელი დოკუმენტაციები – თუ რა გვიჯდება ყველაფერი, რა თანხას მივიღებთ რუსეთისგან, გვაწყობს-არგვაწყობს, მერე შვეძლებთ საუბარს. ახლა ამ საკითხზე ზეპირად საუბარი, არასერიოზულად მიმაჩია.
თემურ ნანეიშვილი (ფიზიოლოგი): ვთვლი, რომ პირიქით უფრო დაექვემდებარა პოლიტიკურად. ან საერთოდ არ ეხება პოლიტიკას და თუ პოლიტიკას შეეხება, უფრო მეტად დაექვემდება, ვიდრე იყო. პოლიტიკურ გამარჯვებაზე საუბარი არ არის.
იური მეჩითივი (ფოტოგრაფი): არავითარი დამოუკიდებლობა არ არსებობს ყველაზე დამოკიდებულ ქვეყანაშიც კი. ძალიან პატარა ქვეყნისთვის ჯობია ყოველთვის დამოკიდებული იყო. არ გვქონდა ყველა ბერკეტი ხელში, რომ გვეკარნახა ვიღაცისთვის, რა მაგრები ვართ და ჩვენი გაგვეტანა. ყველაფერი რაც ხდება არის აბსოლიტური სიგიჟე, რომლითაც დაკავებულია სრულიად საზოგადოება.
ზურაბ ვადაჭკორია (ილუზიონისტი): არ ვიცი ეს ხელშეკრულება რას ითვალისწინებს. თუმცა ვფიქრობ, გაზი იმისგან უნდა ვიყიდოთ, ვინც კარგს ხარიხს მოგვაწვდი ხელსაყრელ ფასად. ამ ეტაპზე სხვა ვერაფერს ვერ გეტყვით.
„რეზონანსი“, 20 იანვარი, 2017 წელი
რუსეთი საქართველოს საჰაერო სივრცეს სრულად გააკონტროლებს
მოსკოვმა სომხეთში დისლოცირებულ გიუმრის სამხედრო ბაზაზე „ნებო-ქ“-ის ტიპის რადიოლოკაციური კომპლექსები განათავსა
ვახტანგ შამუგია
რუსეთმა სომხეთის ტერიტორიაზე დისლოცირებულ გიუმრის 102-ე სამხედრო ბაზაზე, “ნებო-M”-ს ტიპის რადიოლოკაციური კომპლექსები განათავსა – ინფორმაციას ამის შესახებ ადგილობრივი მედია ავრცელებს. ეს ულტრათანამედროვე რადიოლოკაციური კომპლექსი რუს სამხედროებს თურქეთის, ერაყის, ირანის, აზერბაიჯანისა და საქართველოს საჰაერო სივრცის დიდი ნაწილის გაკონტროლების შესაძლებლობას მისცემს.
რუსი სამხედრო ექსპერტის, ევგენი დამანცევის თქმით, აღნიშნული გადაწყვეტილება მოსკოვმა იმ საფრთხეების გათვალისწინებით მიიღო, რომელიც მას ამიერკავკასიის რეგიონში ემუქრება.
“ამ მიმართულებით შეინიშნება თურქეთში დისლოცირებული ამერიკის სამხედრო-საჰაერო ძალების ტაქტიკური და სტრატეგიული სადაზვერვო ავიაციის მაღალი აქტივობა. ასევე გახშირდა თურქული არმიის წვრთნები ოპერატიულ-ტაქტიკური ბალისიტიკური “ილდირიმის” კლასის რაკეტების გამოყენებით. გარდა ამისა, საქართველოს მხრიდანაც სულ უფრო მზარდია საშიშროება, რაც ვაზიანის სამხედრო ბაზაზე ნატოს გაერთიანებული დანაყოფის მსხვილი კონტინგენტის განთავსების გეგმებს უკავშირდება. მათ შეიარაღებაში Patriot Pac 3″ ან Samp-T ტიპის საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსებიც იქნება”, – აღნიშნავს ევგენი დამანცევი.
ქართველი ექსპერტების აზრით, რუსეთის ფედერაციისათვის საქართველოდან მომავალ საფრთხეზე საუბარი არარეალურია.
“მოსკოვში უკვე წლებია, რაც საქართველოში ნატოსა და ამერიკის მიერ სარაკეტო კომპლექსებისა და სამხედრო ბაზების განთავსებაზე საუბრობენ, თუმცა, როგორც ხედავთ, ცდებიან. დასავლეთში ამ ეტაპზე სხვა საკითხებია პრიორიტეტული, განსაკუთრებით დონალდ ტრამპის ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ. ამ ეტაპზე ისინი ერთგვარ გაურკვევლობაში არიან და უახლოეს მომავალში საქართველოში რამე სახის დასავლურ სამხედრო ბაზაზის განთავსებაზე საუბარიც კი არ არის. რაც შეეხება რუსეთს, მას საფრთხეს არავინ უქმნის, ის თავად არის საფრთხის მთავარი წყარო, განსაკუთრებით ჩვენი რეგიონისათვის”, – თქვა სამხედრო მიმომხილველმა, გიორგი ინაურმა “რეზონანსთან” საუბრისას. მისივე თქმით, “ნებო-ქ” ტიპის კომპლექსის სომხეთის ტერიტორიაზე განთავსება უფრო ერევანის ინტერესებს პასუხობს.
აზერბაიჯანმა კი შეიარაღებაში ებრაული წარმოების თანამედროვე და საკმაოდ ეფექტური “Iron Dome” ტიპის საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსი მიიღო. ეს მას აძლევს საშუალებას მოსკოვის მიერ სომხეთისათვის მიწოდებული ოპერატიულ-ტაქტიკური კომპექსის, “ისკანდერის” რაკეტებს, საფრთხის შემთხვევაში გზა გადაუჭრას.
ამასთან, 2016 წლის 30 ივნისს რუსეთის ფედერაციასა და სომხეთს შორის გაფორმდა ხელშეკრულება, რომლის თანახმადაც ამ უკანასკნელის საჰაერო სივრცე რუსეთის ჰაერსაწინააღმდეგო თავდაცვის ერთიან სისტემაში შედის. შესაბამისად, ოფიციალური ერევანი და მოსკოვი ნებო-ქ-ის გიუმრის 102-ე სამხედრო ბაზაზე განთავსებაში უცნაურს და უკანონოს ვერაფერს ხედავენ.
“საქართველოს საჰაერო სივრცე რუსი სამხედროების მიერ უკვე დიდი ხანია რაც კონტროლირდება. ცხინვალის, გუდაუთისა და გიუმრის სამხედრო ბაზებზე განთავსებულ საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსები და რადარები თითქმის მთელ ჩვენს ტერიტორიას ფარავენ. სხვა საკითხია ის, რომ ქართულ მხარეს ამ ეტაპზე არც ანგარიშგასაწევი სამხედრო-საჰაერო ძალები გააჩნია და მითუმეტეს არც ბალისტიკური რაკეტები, შესაბამისად სომხეთში “ნებო-M”-ის განთავსება რა თქმა უნდა შემაშფოთებელია, თუმცა თბილისზე მეტად, პრობლემებს აზერბაიჯანს უქადის, რომელიც სომხეთთან პრაქტიკულად ომის მდგომარეობაში იმყოფება”, – თქვა ინაურმა “რეზონანსთან” საუბრისას.
თავის მხრივ, ოფიციალური ბაქო სომხეთში ახალი რუსული რადიოლოკაციური კომპლექსების განთავსებით უკმაყოფილოა. “ნებო-M” საშუალო და შორ მანძილზე ბალისტიკური ობიექტების აღმოჩენის რადიოლოკაციური სისტემაა. მას სამიზნის აღმოჩენა-დაკვირვება 600 კმ-ს რადიუსში შეუძლია.
2017 წლის მდგომარეობით, რუსეთის რადიოტექნიკური ჯარები 10-ზე მეტ “ნებო-M”-ს ფლობენ. კომპლექსები განთავსებულია დასავლეთისა და აღმოსავლეთის სამხედრო ოლქებში. ის შეიარაღებაში 2012 წელს მიიღეს.
———————–
„ახალი თაობა“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „მიშა ყველაფერზე წავა, ოღონდ ყურადღების ცენტრში იყოს“ // „ნაციონალების“ დაშლით ქართულ პოლიტიკას არაფერი დააკლდება“
დღეს დაშლილი „ნაცმოძრაობის“ ყრილობაა. რას შემატებენ თავიანთი ყოფნით ან რა დააკლდება ამგვარი პარტიების გაქრობით პოლიტიკურ ბაზარს? – ამ საკითხებზე პარლამენტის ყოფილი წევრი პეტრე მამრაძე „ახალ თაობას“ ესაუბრა.
- ბატონო პეტრე, დღეს „ნაცმოძრაობის“ ყრილობა იმართება. ჩვენ ვიხილეთ პარტიის გაყოფა და უგულავა-სააკაშვილის დაპირისპირება. პირისპირ არ ისხდნენ, მაგრამ ერთმანეთის მიმართ ორივე ძალიან რადიკალურად იყო განწყობილი. მათი განცხადებებიდან რა შთაბეჭდილება შეგექმნათ?
- მე არავითარ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ, ვინაიდან ამ ადამიანებს აღარ ჰყავთ დასაყრდენი ქვეყანაში და მასმედიით რამდენიც უნდა იხმაურონ, ეს პოლიტიკურ პროცესებზე გავლენას არ მოახდენს, თუმცა ვიცი, როგორი ურთიერთობა აქვთ. ისიც ვიცოდი, რაც უგულავამ თქვა, რომ ჯერ კიდევ 2013 წელს მიხეილ სააკაშვილმა და გიგი უგულავამ ისე იკამათეს, ლამის ჩხუბამდე მივიდა საქმე.
- რატომ იკამათეს?
- გიგი უგულავას ჰგონია, რომ თვითონ შეძლებს ლიდერობას.
- პირველკაცობა უნდა?
- ჩვენ ვერ ვიტყვით, საბოლოოდ რა უნდა, მაგრამ შიგნით, „ნაცმოძრაობაში“, იმ სეგმენტში, რომელსაც უგულავა ნაცმოძრაობის ელიტად აღიქვამს, იქ უნდა ლიდერობა.
- ის მართლა ელიტაა?
- არავითარ შემთხვევაში. ის 59 ადამიანი, რომლებიც „ნაცმოძრაობიდან“ გავიდნენ, ე.წ. ბოკერია-უგულავას ფრთა, გამოირჩევა იმით, რომ მათ შორის არიან „ნაცმოძრაობის“ ცნობადი სახეები, ისინი, ვინც წლების განმავლობაში ხშირად ჩანდნენ ტელეეკრანებზე.
- ერთიც და მეორეც ისე ლაპარაკობდა, თითქოს მათი პოლიტიკური მატარებელი მომავალში უნდა ჩამოდგეს. მიხეილ სააკაშვილი ნაცყოფილებთან თანამშრომლობის გზას იტოვებს. უნდა, მომავალში ისინი გააერთიანოს, პოლიტიკურ სივრცეში იტივტივოს. გაერთიანება რას მოიტანთ, რამეს მიაღწევენ?
- მიხეილ სააკაშვილი მთლიანად მოწყვეტილია რეალობას. ჩვენ გვახსოვს მისი სატელეფონო საუბრები და გამოსვლები, რომლებიც ადასტურებდა, რომ ეს ადამიანი ბოლო წლებში მთლიანად მოსწყდა რეალობას. მას შეიძლება ეგონოს, რომ სულ მალე დაბრუნდება ხელისუფლების სათავეში. ეგონოს, რომ ძლიერ გუნდს შეკრებს და საერთო-სახალხო მხარდაჭერასაც მოიპოვებს, მაგრამ, რამდენად საინტერესოა დღეს რეალობას მოწყვეტილი ადამიანის ფანტაზიები?
- გიგი უგულავამ თქვა, სხვა ქვეყნებში პრეზიდენტები ორი ვადით მოდიან და მიდიან პოლიტიკური ასპარეზიდან, მიხეილ სააკაშვილს კი უნდა, ხელისუფლებაში კიდევ იყოსო...
- გიგი უგულავამ სიმართლე თქვა. უბრალოდ, დავაზუსტებ, მიხეილ სააკაშვილს უნდა, სულ იყოს, ეკრანზე იტივტივოს და გამუდმებით ნიუსების მთავარი გმირი იყოს. ვინც მიშას ახლოს იცნობს (მე მიშას ახლოს ვიცნობ. 1992 წელს გავიცანი, 20 წლის ახალგაზრდა კაცი იყო), მან იცის, რომ ამისთვის ყველაფერზეა წამსვლელი. ოღონდ იხილოს საკუთარი თავი ეკრანზე და გაზეთების პირველ ფურცლებზე (მათ შორის, საერთაშორისო დონეზე) და არაფერს მოერიდება.
- საბჭოთა ტიპის ლიდერებს ახასიათებდათ, სანამ არ ჩაუშვებდნენ საფლავში, მანამდე ხელისუფლებაში იყვნენ...
- ეს უნდა. მთავარია, ჰქონდეს თავისი პირველობის შეგრძნება.
- ვინც მასთან დარჩა, იმათზე რას იტყვით?
- ვინც მასთან დარჩა, ეს აბსოლუტური უმრავლესობაა, ვინაიდან 59 წევრი, რომლებიც ნაცპარტიიდან გავიდნენ, ხმებს თან ვერ წაიღებს.
- ე.ი. ის ხმები მაინც მიხეილ სააკაშვილის იყო...
- დიახ. „გირჩის“, ვაშაძის, ბარნოვისა თუ სხვების წასვლამ, მათ მიერ პარტიების შექმნამ არაფერი დააკლო მობილიზებულ ერთგულ ამომრჩეველს, მიხეილ სააკაშვილს რომ ჰყავს. ასევე ვერაფერს მიიღებს ნაცებიდან გასული 59 ადამიანი.
- გამოითქვა მოსაზრება, რომ „ნაცმოძრაობა“ კი არ დაიშალა, პოლიტიკურ სივრცეში გაიშალა და ცდილობს ყველა სფეროში დარჩენას, ისევე, როგორც მოქკავშირის ნაწილები გაიშალა და შემდეგ 2003 წელს ნაცმოძრაობად ამოიზარდნენ და მოვიდნენ ხელისუფლებაში. თუ რჩება შანსი, რომ მათგან ამოიზარდოს ძალა, რომელიც ხელისუფლებაში მოვა?
- არავითარი. როგორც „გირჩსა“ და სხვებს არანაირი შანსი არ აქვთ, ისევე, როგორც უგულავას, რომლის ფოტოები, რომლებიც ასახავს სტრიპტიზბარში მის განცხრომას ბიუჯეტიდან გადარიცხული ფულით, ყველას ახსოვს. მათ პოლიტიკური მომავალი საქართველოში აღარ აქვთ.
- გიგი უგულავა ამბობს, წარსულის შეცდომებზე უნდა ვისწავლოთო...
- არაფერი უშველის, ვინაიდან მხარდამჭერებს მოსახლეობაში ვეღარ მოიპოვებენ. ჩვენ გვახსოვს რესპუბლიკელების ხმაურიანი განცხადებები არჩევნებამდე, გვახსოვს ირაკლი ალასანიასა და მისი გუნდის შემართება და განცხადებები, სხვების განცხადებები. რით დამთავრდა? სად არიან?
- ანუ ამ ჯგუფებისთვის, როგორც „ნაცმოძრაობისთვის“, პოლიტიკურ სივრცეში ადგილი აღარ არის?
- დიახ, აღარ არის ადგილი. ეს საინტერესო რამ არის. მიხეილ სააკაშვილსაც არავითარი მომავალი არ აქვს, რომელსაც შეიძლება ჰყავდეს 12%, მაგრამ, რამდენიც არ უნდა იცოცხლოს მიხეილ სააკაშვილმა, ეს 12% შეიძლება თანდათან გაილიოს, თორემ არ მოემატება. უბრალოდ, ჯერ კაპიტალის ნარჩენები შემორჩა. ღმერთმა ნუ ქნას, საქართველოში მოხდეს სოციალური კოლაფსი, ვთქვათ, ლარის კუპონიზაცია ან სხვა (მე ამას ნამდვილად არ ველი), მაგრამ, დავუშვათ, ასეც რომ მოხდეს, ესენი მაინც ვერ დაბრუნდებიან. შეიძლება, სულ სხვა პოპულისტი და დემაგოგი ვიხილოთ.
- ხელისუფლებაში?
- პოლიტიკურ პროცესში შეიძლება სულ სხვა ადამიანი გამოჩნდეს, რომელსაც გაუბედურებული მოსახლეობის დიდი ნაწილი მიემხრობა, ქარიზმას დაინახავს მასში.
- ვინმეს გულისხმობთ?
- არა, მაგრამ არც გიგი უგულავა, არც გიგა ბოკერია, არც მიხეილ სააკაშვილი და არც ერთი სხვა არ იქნება მათ შორის.
- ენდიაის ახლახან გამოქვეყნებული მონაცემებით, „ნაცმოძრაობას“ 10% აქვს...
- ნამდვილად ასეა. რაღაც სატელევიზიო გამოსვლით შეიძლება ავიდეს 12%-მდე, შემდეგ დავიდეს 10%-მდე. მსგავს მხარდაჭერას აქვს თავისი ცვალებადობა. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილმა იმდენი ქნა თავისი გამოსვლებით საპარლამენტო არჩევნების წინ, რომ რეიტინგი ცოტა გაზარდა. „ნაცმოძრაობამ“ მთელი ამომრჩევლის 13,8% მიიღო. მათი ბრძოლა დამთავრდა მარცხით.
- „ნაცმოძრაობისა“ და სხვა პარტიების პოლიტიკური სივრციდან გაქრობით პოლიტიკურ პროცესსა და ცხოვრებას რა დააკლდება ან რა მოემატება?
- საქართველოში პოლიტიკური პარტიები ჯერაც არ შექმნილა. დღესაც არ ჩანს არავითარი წინაპირობა და კონტურები, რომ სადმე საქართველოში პოლიტიკური პარტია იქმნებოდეს.
- გინდათ თქვათ, რომ რესპუბლიკელები, ირაკლი ალასანიას პარტია, „ნაცმოძრაობა“ არაფერს წარმოადგენენ და არც არაფერი შეუმატებიათ ქვეყნისთვის თავიანთი პოლიტიკური არსებობით?
- შეუმატებიათ პოპულისტური, დემაგოგიური განცხადებები, ხშირად მეტად საზიანო საქართველოს სახელმწიფოებრიობისთვის. გაიხსენეთ თავდაცვის მინისტრის პოსტზე მყოფი ირაკლი ალასანიასა და თინა ხიდაშელის აგრესიული და საზიანო განცხადებები საქართველოსთვის, განცხადებები, რომლებიც, უპირველეს ყოვლისა, სწორედ დასავლეთს – ამერიკისა და ნატოს ყველა ქვეყნის ხელმძღვანელს აღიზიანებდა.
- ამ დიდ ქვეყნებს თავი უნდა შევახსენოთ, ჩვენც რომ ვარსებობთ და პრობლემები გვაქვსო...
- ეს მუშაობა აუცილებელია და უნდა იყოს ინტენსიური. ნამდვილად საჭიროა უფრო ინტენსიური მუშაობა, ვიდრე დღეს მიმდინარეობს. ოღონდ ეს მუშაობა – ნამდვილი, დიპლომატიური საქმიანობა – არ არის აგრესიული, პოპულისტური და დემაგოგიური განცხადებების კეთება.
- ანუ ამ ჯგუფების პოლიტიკური სივრციდან გაქრობით ქვეყანას არაფერი დააკლდება?
- არავის არაფერი დააკლდება. შეიძლება, პოლიტიკურ შოუებს დააკლდეს.
- ალბათ, ახალი პოლიტიკოსები უნდა გამოჩნდნენ, ახალგაზრდები...
- ეს კარგი იქნებოდა.
„ახალი თაობა“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: `საკონსტიტუციო უმრავლესობის არსებობა ყველაფერზე წასვლას არ ნიშნავს“ // „თუ გაზის ფასი გაორმაგდა, ერთი ნაწილი ქუჩაში გამოვა, მეორე ნაწილი კი ქვეყნიდან გაიქცევა“
არასაპარლამენტო ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი კონსტანტინე გამსახურდია „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ თუ გაზის საფასური გაძვირდება, მოსახლეობის ერთი ნაწილი ქუჩაში გამოვა, მეორე ნაწილი კი ქვეყნიდან გაიქცევა.
- ბატონო კონსტანტინე, პოლიტოლოგების ნაწილი აცხადებს, რომ „გაზპრომ“-თან დადებული ხელშეკრულება არის ის თემა, რომელსაც ნებისმიერ ქვეყანაში ძლიერი ოპოზიცია აუცილებლად რაციონალურად გამოიყენებდა. ეთანხმებით ამ განცხადების ავტორებს?
- ცხადია, ვეთანხმები, მაგრამ ვინ არის დღეს საქართველოში ოპოზიცია?!
- „ნაციონალური მოძრაობა“, რომელსაც ქუჩაში მხოლოდ ათასი ადამიანის გამოყვანა შეუძლია...
- მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობა“ ხომ არ არის ოპოზიცია.
- ხელისუფლება თვლის, რომ მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობაა“ და ყველაფერს აკეთებს საიმისოდ, რათა მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობა“ იყოს ოპოზიცია, რადგან მათ ათას ადამიანზე მეტის გამოყვანა არ შეუძლიათ. რეალურად ხელისუფლებამ თავისი ცუნამით მთელი ოპოზიციური სპექტრი გადარეცხა და წაშალა, პატარ-პატარა პარტიები კი ბარიერის მიღმა აღმოჩნდნენ.
- მინისტრმა კახა კალაძემ სპეციალურ პრესკონფერენციაზე განმარტებები გააკეთა. მიიღეთ პასუხები? როგორ აფასებთ ხელშეკრულებას?
- ეს ხელშეკრულება ნებისმიერ შემთხვევაში საფრთხის შემცველია. ჩვენ კარგად ვიცით, თუ რას წარმოადგენენ რუსეთი და „გაზპრომი“. წარმოუდგენელია, ენდო „გაზპრომს“, იმ ხელშეკრულებას, რომელზეც არის საუბარი. ნებისმიერ მომენტში შეუძლიათ, დაარღვიონ ეს ხელშეკრულება და გაგვიორმაგონ თანხა. ეს კი გამოიწვევს 90-იან წლებს, როდესაც საქართველოში იყო უშუქობა და უგაზობა. თუ გაზი გაძვირდება, ისედაც გაჭირვებულ მოსახლეობას ეს ტვირთი ერთიორად დააწვება, რაც გამოიწვევს მოსახლეობის ქვეყნიდან გადინებასა და გაღატაკებული ადამიანების კიდევ უფრო გაღატაკებას. არ არის გამორიცხული, რუსეთმა გაზის გაძვირება ყველაზე რთულ მომენტში წამოგვაწიოს და ამით დაგვარტყას. თუ საჭირო გახდება, „გაზპრომი“ გაზის ფასს გაგვიორმაგებს. ამაზეა საუბარი, როდესაც ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ვლაპარაკობთ და არა იმაზე, რომ რუსეთის ჯარი, რომელიც დედაქალაქიდან რამდენიმე კილომეტრში დგას, თითქოს საფრთხეს არ წარმოადგენდეს. რასაკვირველია, რუსული ჯარი საფრთხეა, მაგრამ ამ შემთხვევაში კრემლს არ დასჭირდება ტყვიების ზუზუნი, გაზზე ფასის გაზრდის მანიპულირებით შეძლებს ნებისმიერი მიზნის მიღწევას. ეს არის საფრთხე და ამ საფრთხეზეა საუბარი.
- მინისტრმა კახა კალაძემ განაცხადა, რომ ხელისუფლებას აქვს ხალხის მანდატი და მონიჭებული მანდატის ფარგლებში იმოქმედა...
- კი ბატონო, გასაგებია, რომ ხელისუფლებას საკონსტიტუციო უმრავლესობა ჰყავს, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს ყველაფერზე წასვლას! მთავრობას ყველა ღონე უნდა ეხმარა, რომ არსებული ხელშეკრულების პირობები შეენარჩუნებინა.
- როგორ? მაგალითად, თქვენ რას გააკეთებდით?
- პირველ რიგში, ხელისუფლებას საკუთარ მოქალაქეებთან, ბოლოს და ბოლოს, საკუთარ ამომრჩეველთან უნდა ჰქონოდა ხშირი და ღია კომუნიკაცია. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ადამიანები ფიქრობენ, რომ მათ გაინაღდეს ხელისუფლება და ახლა, უკაცრავად, მაგრამ ფეხებზე ჰკიდიათ, თუ რას იფიქრებს ხალხი.
გასაგებია, რომ ხელისუფლებას სასწაულის მოხდენა არ შეუძლია, მაგრამ არ უნდა ისარგებლოს იმით, რომ ადამიანები საკუთარი პრობლემებით არიან დაკავებულნი და ამაზე ყურადღებას არ გაამახვილებენ. ახლა ბევრი ვერ ხვდება, რომ შეიძლება გაზის ფასი გაორმაგდეს. თუ ასე მოხდა, ერთი ნაწილი ქუჩაში გამოვა, მეორე ნაწილი კი ქვეყნიდან გაიქცევა. დღეს ხალხი ამას ვერ აცნობიერებს, მაგრამ ამით არ უნდა ისარგებლო, ეს ყველაზე უღირსი საქციელი იქნებოდა. რადგან ხალხი ქუჩაში არ გამოდის, ეს არ ნიშნავს, რომ ის ყველაფერზე თანახმაა და ყველაფერი მოსწონს.
ჩუმი პროტესტი ნებისმიერი ხელისუფლების ყველაზე დიდი მტერია. ჩემთვის, როგორც ამ ქვეყნის მოქალაქისთვის, ხელისუფლების ქცევა მიუღებელია. მე, როგორც ამ ქვეყნის მოქალაქეს, არ უნდა გამიჩნდეს განცდა, რომ ხელისუფლება ჩემ ზურგს უკან მოქმედებს, მთავარი განცდა არის ის, როდესაც მოქალაქე პროცესში ჩართულობას გრძნობს. აუცილებელია ამ ხელშეკრულების გამოქვეყნება, იმ ფასის გაგება, რაზეც დავთანხმდით. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ძალიან ცუდი ეჭვები ჩნდება.
„ახალი თაობა“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინტერვიუ დემურ გიორხელიძესთან: „ონლაინ-სესხებში ბანკებისა და მაღალჩინოსნების ფული ტრიალებს“ // ინტერვიუ ალექსანდრე თვალჭრელიძესთან: „ლარიზაციას მხარს ვუჭერ“
ლარიზაციის პროგრამასა და ცვლილებებს ონლაინ-სესხების სფეროში „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ექსპერტები ალექსანდრე თვალჭრელიძე და დემურ გიორხელიძე აფასებენ.
ალექსანდრე თვალჭრელიძე ლარიზაციას ოპტიმიზმით უყურებს.
- ბატონო ალექსანდრე, ექსპერტთა დიდი ნაწილი უნდობლად უყურებს ლარიზაციის გეგმას. ფიქრობენ, რომ ეს სიტუაციას ვერ გამოასწორებს. რას ფიქრობთ თქვენ?
- მე, დანარჩენი ექსპერტებისგან განსხვავებით, ეს პროექტი მომწონს. ლარი არის ჩვენი ეროვნული ვალუტა და ყველა ანგარიშსწორება ლარში უნდა განხორციელდეს.
- რამდენად იქნება შეღავათი მათთვის, ვისაც სესხი დოლარში აქვს აღებული?
- ეს საკმაოდ მომგებიანია იმ ადამიანებისთვის, რომლებსაც დოლარში აქვთ კრედიტი.
- რადგან ლარი მერყეობს, ბანკები მათთვის წამგებიან პირობებზე არ წავლენ, ამიტომ დიდი ვერაფერი შეღავათი იქნება...
- დავიცადოთ ეს ორი თვე, ვნახოთ, როგორ წარიმართება ეს პროცესი. მე ამ პროგრამას მხარს ვუჭერ და თავიდანვე ვამბობ, რომ ჩვენი ეროვნული კონსტიტუციით, ეროვნული ვალუტა არის ლარი და ყველა ანგარიშსწორება ლარში უნდა მიმდინარეობდეს.
- რას ფიქრობთ მიკროსაფინანსო ორგანიზაციებისთვის დაწესებულ შეზღუდვებზე. უნდა გამკაცრდეს კანონი მათ მიმართ?
- მიკროსაფინანსო ორგანიზაციები არ მომწონს. ესენი ნამდვილი მევახშეები არიან. სხვაგან ეს სად ხდება? თქვენ წარმოგიდგენიათ, რომ ონლაინსესხი აიღოთ ამერიკაში, საფრანგეთში ან იტალიაში?! ეს მხოლოდ ჩვენს ქვეყანაში ხდება. ეს სუფთა ტიპის პირამიდაა და ამ ფულს ატრიალებენ. როგორც კი პატარა ხარვეზი გამოუხტებათ, რაც დაემართა საფინანსო კომპანია საქართველოს, ზუსტად იგივე ელით წინ. ასეთი ტიპის ორგანიზაციები არ უნდა არსებობდნენ! მოსახლეობას კი ვურჩევ – სესხი თუ გინდათ, წადით ბანკში!
———–
ეკონომიკის ექსპერტი დემურ გიორხელიძე მიიჩნევს, რომ ლარიზაცია და დედოლარიზაციის პროცესის დაწყება აუცილებელია. სხვანაირად ქართული ეკონომიკა წინ ვერ წავა, თუმცა მიიჩნევს, რომ ეს რთული პროცესი იქნება, რადგან დოლარის ბრუნვა ჩვენს ქვეყანაში უზარმაზარია.
- ბატონო დემურ, კრედიტების ლარიზაციაზე რას იტყოდით?
- ამ პროცესის დაწყება იმით, რომ ბანკებმა არაფერი დაკარგონ და, მოდით, ასეთი პირობით დავიწყოთ ჩვენ ლარიზაციის პროგრამა, სწორად არ მიმაჩნია.
- რატომ არ მიგაჩნიათ სწორად?
- იმიტომ, რომ რისკები ძალიან მაღალია. ბანკები დაცულია, მოსახლეობა კი დაცული არ არის. არანაირი გარანტია იმისა, რომ ლარი სტაბილური იქნება, არ არსებობს. ამიტომ რა უნდა ქნას ადამიანმა?! დღეს ადგეს და ლარში გადაიყვანოს სესხი და შემდეგ ლარის კურსი რომ ამაღლდეს? დავუშვათ, გახდეს 2.10-2.20? მაშინ რა გამოდის, ერთი ჭაობიდან ახალ ჭაობში გადავარდება.
- ანუ არ არის გარანტია იმისა, რომ ის არ იზარალებს?
- რასაკვირველია, არანაირი გარანტია ამ პოლიტიკიდან გამომდინარე არ ჩანს. ჩვენ არც ვიცით, რას აპირებენ მთავრობა და ეროვნული ბანკი. განცხადებები ეროვნული ბანკისა ისეთია, რომ ორ ნაბიჯზე ვერ ენდობი. ამიტომ არ არის ეს ის პოლიტიკა, რომელიც ნდობას იმსახურებს.
- საიდან უნდა დაწყებულიყო ამ პოლიტიკის განხორციელება?
- პოლიტიკა უნდა დაწყებულიყო რეალურ სექტორში, რაც შეიძლება სერიოზული საკუთარი ინვესტიციებით. ჯერჯერობით ფინანსური რესურსები საკმარისია ქვეყანაში, მაგრამ ამ კუთხით განვითარება არ მიდის. ეკონომიკის ამოქმედების პარალელურად, საერთოდ უნდა აიკრძალოს დოლარში სესხების გაცემა საყოფაცხოვრებო მიზნებისთვის, თორემ ექსპორტ-იმპორტის ოპერაციები ვისაც აქვს, ამ მხრივ შეზღუდვა არ უნდა იყოს.
- უმეტესობას ანგარიშები უცხოურ ვალუტაში აქვს, რადგან ლარისადმი ნდომა მცირეა. ამაზე რას იტყვით?
- ასევე შეზღუდვა არ უნდა იყოს, რომ თქვენ დოლარში გქონდეთ ანგარიშები და საკუთარი ინტერესებით გადაახურდაოთ და შეინახოთ, ესეც თქვენი ნება უნდა იყოს, თუმცა ქვეყნის ტერიტორიაზე ვერ უნდა გააკეთოთ ოპერაციები. ეს არის არსი, მაგრამ დღეს ეს ვერ გაკეთდება, რადგან ფული არ არის. დოლარი რომ დღეს საერთოდ აიკრძალოს და არცერთი დოლარი არ ბრუნავდეს ქვეყანაში, ამით ეკონომიკა ვერ გაიზრდება, რადგან ფულის საშინელი დეფიციტია. ბანკები არაფერზე პასუხს არ აგებენ. კაბალური ხელშეკრულებებია, რომლებსაც ეროვნული ბანკი არ ასწორებს. პროფესიონალი და ეროვნული ბანკის პრეზიდენტი თუ ხარ, აიღე შეერთებული შტატებიდან, ევროპიდან, საბანკო კონტრაქტი როგორია და გადმოიტანე, აიძულე შენი ბანკები, იგივე კონტრაქტი გააკეთონ და არა ისეთი მამაძაღლური კონტრაქტები, როგორსაც დღეს ბანკები აკეთებენ. ბანკები დღეს გადაიქცნენ სადამსჯელო ორგანიზაციებად, რომლებიც საკუთარი ხალხის მიმართ სასტიკ, დესპოტურ დამოკიდებულებას იჩენენ.
- რატომ არის ასეთი დამოკიდებულება, რაშია პრობლემა?
- ვერ გეტყვით. რამდენიმე დღის წინ ახლობელმა მთხოვა და სესხთან დაკავშირებით ერთ-ერთ ცნობილ ბანკში მივყევი, პრობლემები შეხვდა და პროცენტის 10-12 დღით გადავადებას ითხოვდა, სანქციები რომ არ გატარებულიყო მის წინააღმდეგ. მე ვნახე საზიზღარი განცხადებები, დაუნდობელი ახალგაზრდები, რომლებიც, როგორც ჩანს, სადღაც გამოზარდეს. ისინი საუბრობენ დემაგოგიურად, ეს ბანკია, ჩვენ არაფერი ვიცითო. აი, აქამდე ავიდა ქვეყანაში ყველაფერი. ბუნებრივია, ამ სიტუაციის ასეთი მარტივი გადაწყვეტილებით გარღვევა არ გამოვა.
- მოვისმინეთ შეფასებები, რომ კრედიტების ლარში გადატანისას ისევ და ისევ ბანკები იხეირებენ, რადგან ისინი სუბსიდიას იღებენ სახელმწიფოსგან, მოსახლეობა კი კარგად უნდა დაფიქრდეს, უღირს თუ არა სესხის ლარში გადატანა. თქვენც იზიარებთ ამ მოსაზრებას?
- მე ვიზიარებ იმას, რომ სტაბილური ამ ქვეყანაში არაფერი ყოფილა. ხელისუფლებების განცხადებები 26 წელია სიყალბის განსახიერებაა. ამიტომ მე არ მინდა, ეს განცხადებაც იყოს ყალბი, მაგრამ სიტუაცია ისეთია, რომ რა გათვლა უნდა გააკეთოს ადამიანმა, რომელ წონასწორულ მდგომარეობაზე უნდა გათვალოს, როცა გადაჰყავს ლარში სესხები, ამაზე თუ ვინმე მიპასუხებს, მაშინ მე ვეტყვი, რომ გადაიტანოს.
- ონლაინ-სესხებზე მიკროსაფინანსო ორგანიზაციებსაც დაუწესდათ რეგულაციები. ეს გამოიღებს შედეგს?
- ეს არის ხელისუფლების მიერ მიშვებული ყაჩაღური ბიზნესი, უზნეო ბიზნესი, კანონი მიღებულ იქნა, ფაქტობრივად, ისეთი, რომ მწარე სიცილს იწვევს. მიკროსაფინანსო კომპანიებს 150% დაუწესეს. თურმე ამაზე მეტის მოთხოვნა არ შეუძლიათ. აი, ეს არის ლობირებული კანონი! 700%, 1000% თურმე ბევრი ყოფილა. ძარცვა ნებადართული იყო, ახლა ძარცვის ხარისხი შეიცვალა. მსოფლიოში სად ხდება ოფიციალურ დონეზე ასეთი საპროცენტო განაკვეთების დაწესება?! აბსოლუტურად სწორია ის მოსაზრება, რომ ამ მახინჯ ბიზნესში ბანკებისა და მაღალჩინოსნების ფული ტრიალებს და კანონიც, შესაბამისად, მახინჯი იქნა მიღებული.
- ანუ ამ პროგრამის მიხედვით გამოსავალს ვერ ხედავთ?
- არანაირი გამოსავალი არ იქნება. რაც შეეხება ასეთ კანონსა და დამოკიდებულებას, თქვენ დაინახავთ, რომ ონლაინკომპანიების რაოდენობა კიდევ უფრო მეტად გაიზრდება. ისინი სოკოებივით მრავლდებიან. ქვეყანას არანაირი ეკონომიკური პოლიტიკა არ სჭირდება. აქ არის ბანკების მახინჯი სისტემა, ფინანსური სისტემაა მახინჯი, რომელიც საკუთარი ხალხის საძარცვავად არის მიშვებული. ასე არაფერი გამოვა.
„ახალი თაობა“, 20 იანვარი, 2017 წელი
ინფრასტრუქტურის სამინისტროში რეკორდული რაოდენობის პრემიები გაიცა
პრემია-დანამატების გაცემაში სამინისტროებში ნამდვილი შეჯიბრებაა გამოცხადებული. ყველა ცდილობს, რაც შეიძლება მეტი პრემია გამოწეროს. ამ მხრივ ყველაზე აქტიური თვე დეკემბერია. ახალი წლებისთვის სათანადოდ მომზადება კი ყველა ჭეშმარიტი ქართველის ვალია. ქართველობის დათმობის სურვილი არც ჩვენს ჩინოსნებს აქვთ.
ჭეშმარიტი ქართველობის დაცვის საქმეში საკუთარი წვლილი შეიტანა ინფრასტრუქტურის სამინისტრომ. არასამთავრობო ორგანიზაცია „მედიატორის“ ინფორმაციით, დეკემბერში ამ უწყებაში რეკორდული რაოდენობის პრემია-დანამატი გაიცა.
როგორც „მედიატორის“ თავმჯდომარის მოადგილე დიმიტრი ბიძინაშვილი „ახალ თაობასთან“ საუბარში აცხადებს, დეკემბერში პრემია-დანამატები ძირითადად მაღალი თანამდებობის პირებზეა გაცემულია.
„საქართველოს ინფრასტრუქტურის სამინისტროში მხოლოდ დეკემბერში 149.430 ლარის პრემია და 61.210 ლარის დანამატი გაიცა. საერთო ჯამში, უწყებაში პრემია-დანამატის რაოდენობამ 210.640 ლარი შეადგინა“, – ამბობს „მედიატორის“ წარმომადგენელი.
დანამატის გადანაწილება სამინისტროში ძალიან საინტერესოდ მოხდა.
„დანამატიდან რომელიც 61.210 ლარს შეადგენს, მინისტრს, მის მოადგილეებს, სამმართველოს უფროსებს, დეპარტამენტის უფროსებსა და მათ მოადგილეებს აღებული აქვთ 56.535 ლარი, დანარჩენ თანამშრომლებზე კი მხოლოდ 4.675 ლარია გადანაწილებული“, – ამბობს აღშფოთებული დიმიტრი ბიძინაშვილი.
„მედიატორის“ თავმჯდომარის მოადგილის განცხადებით, 56.535 ლარის გამნაწილებლებს ამ თანხის არანაირი უფლება არ ჰქონდათ. „ამ ადამიანებს არანაირი ინფრასტრუქტურული პროექტები არ განუხორციელებიათ, მით უმეტეს დეკემბერში და რის საფუძველზე გაიცა პრემია-დანამატი, ჩემთვის გაუგებარია. ეჭვი მაქვს, მინისტრმა მაღალი თანამდებობის პირებს წინასაახალწლოდ საჩუქრის სახით დაურიგა ეს პრემია-დანამატი“, -აღნიშნავს არასამთავრობო ორგანიზაციის წარმომადგენელი.
„მედიატორის“ ცენტრი აქტიურად სწავლობს პრემია-დანამატების საკითხს და შემდეგი დასკვნა გამოიტანა: „უკანასკნელ წლებში კვლევებიდან ჩანს, რომ არ არსებობს პრემია-დანამატების გაცემის შესახებ რეგულაციები. მიუხედავად მთავრობის დეკლარირებული ქამრების შემოჭერის პოლიტიკისა, არ უჩანს ბოლო ჩინოვნიკების მადას და, მიუხედავად დღევანდელი უმძიმესი ეკონომიკური მდგომარეობისა, თანამდებობის პირები, რომლებმაც მიიყვანეს ქვეყანა ამ მდგომარეობამდე, პრემია-დანამატებს არ იკლებენ.“
————
რეკორდული პრემია-დანამატებით დაზაფრული ხალხის დამშვიდებას „მედიატორი“ ერთი სასიამოვნო ინფორმაციით შეეცადა. ეს ინფორმაცია დიმიტრი ბიძინაშვილმა ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე გამოაქვეყნა. აი, რა სასიამოვნო სკანდალს ასაჯაროებს „მედიატორელი“: „ესპანური პრესის განცხადებით, მადრიდის „რეალი“ გიორგი კვირიკაშვილში არანორმალურ თანხას გადაიხდის. ასევე სანდო წყაროსგან გახდა ცნობილი, რომ გასახდელში „კვირიკა“ რონალდოს გვერდით დაიკავებს ადგილს. „შემოსული თანხა მთლიანად მოხმარდება ლარის დასტაბილურებას“, - განაცხადეს მთავრობაში.
პოსტ-სკრიპტუმი: კახა კალაძეც დაუყენებიათ ტრანსფერზე და, გაყიდვის შემთხვევაში, შემოსული თანხა „გაზპრომიდან“ ბუნებრივი აირის შესყიდვას მოხმარდება.
———————-
