„რეზონანსი“: ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „მე ცალკე პარტიის გაკეთებას ვგეგმავ“ // „ზოგიერთებივით არ მოვიქცევი, რომლებმაც ივანიშვილის დაფინანსებით ყველაფერს მიაღწიეს, ახლა კი მას ლანძღავენ”

„რეზონანსი“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „უკმაყოფილება იმ დონეს არ აღწევს, რომ ხალხმა პროტესტის გამოხატვა სცადოს” // “მოლოდინი, რომ ხალხი აქციებში ჩაერთვება, ნაკლებად მაქვს”

„რეზონანსი“: რუსულ-ქართული ურთიერთობის არსი და პერსპექტივა

———

„ქართული გაზეთი“: ინტერვიუ დავით კოღუაშვილთან: „არ მგონია, რომ გიგი უგულავამ კიდევ დიდხანს დაჰყოს ციხეში“

———

„ალია“: რატომ სურს „ოცნების“ პოლიტსაბჭოს წევრს, პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილის მეგობარ დავით კოღუაშვილს, ვანო მერაბიშვილის და გიგი უგულავას ციხიდან გამოშვება?

„ალია“: იმიტომაც შემოთვალა „მიშა ოდესელმა“: ძველი სახეები არ დამანახოთ, მეზიზღებიან, ეგ ნაგვები, და ვინც დახვევას აპირებს, დაახვიოსო“… // ეს არის მიზეზი, რის გამოც, მიშას დაუნახავსა და ღორს ეძახიან პარტიაში და ისეთი ამბებია, ლამისაა ერთმანეთი დაჭამონ

„ალია“: ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „რესპუბლიკელები“, ივანიშვილის გუნდის გადაწყვეტილებებს მხარს აღარ დაუჭერენ

———

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: დასავლეთი ფსონს „ქართულ ოცნებაზე” ჩამოდის? // „ირაკლი ალასანიამ და სხვა მედასავლეთეებმა ჰკითხონ პატრონებს, რატომ არიან ამ დღეში“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „ბიძინა ივანიშვილმა ძალაუფლება შეიძლება მიხეილ სააკაშვილს გადააბაროს“

„ახალი თაობა“: კოალიცია „ნაციონალური სახელმწიფო ხალხისთვის“ შედგება? // წავა თუ არა პაატა ბურჭულაძე ნაციონალებთან

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიგა ბუკიასთან: „ნაციონალების ვითომ ახალი სახეების უკან მგლების ხროვაა ჩასაფრებული” // „რომან გოცირიძე აქამდე დამოუკიდებელი ექსპერტის რანგში გვმოძღვრავდა“ // „ვწუხვარ, რომ ირაკლი ალასანია კაბელების საქმის პოლიტიზაციას ახდენს

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ბაჩუკი ქარდავასთან: „8 ოქტომბერს არჩევნები, ალბათ, გერმანული მოდელით ჩატარდება“

———————

„რეზონანსი“, 20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „მე ცალკე პარტიის გაკეთებას ვგეგმავ“ // „ზოგიერთებივით არ მოვიქცევი, რომლებმაც ივანიშვილის დაფინანსებით ყველაფერს მიაღწიეს, ახლა კი მას ლანძღავენ”

ელზა პაპოშვილი

უმრავლესობის წევრი თამაზ მეჭიაური ამბობს, რომ არც ერთ პარტიაში გაწევრიანებას არ აპირებს და ის “ოცნებიდან” წასვლის შემდეგ საკუთარ პარტიას შექმნის. მისი თქმით, არ არის გამორიცხული, რომ მას “ქართული ოცნების” სხვა წევრებიც შეუერთდნენ, რომლებსაც მსგავსი მსოფლმხედველობა აქვთ. თუმცა, თამაზ მეჭიაურის განცხადებით, ეს ხალხი, ყველაფრის მიუხედავად, ბიძინა ივანიშვილის საწინააღმდეგო განცხადებებს არ გააკეთებს და პარტიიდან წამოსვლის შემდეგ მის ლანძღვას არ დაიწყებს, ვინაიდან ივანიშვილი ის ადამიანია, რომელსაც “საქართველო უყვარს და ქვეყნის კეთილდღეობისთვის ბევრი გააკეთა.”

- რას იტყვით “ქართული ოცნების” მიერ ჩატარებულ ყრილობაზე და პარტიის მიერ წარმოდგენილ ახალ სახეებზე?

- სიმართლე გითხრათ, ყრილობა მეგონა, რომ უფრო დიდხანს გაგრძელდებოდა და ბევრიც ითქმებოდა. ახალი სახეებიდან, ჩემთვის ცნობილი და სასურველია, დავით ბაქრაძე, რომელიც მართალია პარტიის წევრი არ ყოფილა, მაგრამ მის გამოჩენას მაინც დადებითად შევხვდი. რაც შეეხება დანარჩენებს, იმდენად ახლები იყვნენ, რომ ჩემთვის სრულიად უცნობები არიან. რა თქმა უნდა, ახალ სახეებს, რომლებსაც პარტიისთვის არაფერი არ გაუკეთებიათ და პოლიტსაბჭოს წევრები გახდნენ… ეს “ოცნების” შიგნით გარკვეულ უკმაყოფილებას გამოიწვევს.

- თქვენ განაცხადეთ, “ქართული ოცნება” სხვა პარტიებს რეიკარნაციას უკეთებს, რომლებიც შემდეგ ჭკუას აქეთ გვასწავლიანო. რას გულისხმობთ?

- ჩემთვის “ოცნების” ახალი პოლიტსაბჭოს შემადგენლობა მიუღებელია. აღმოჩნდა, თაროდან ახლა ახალი პარტია ამოიღეს – “ახალი მემარჯვენეები” და მათ რეიკარნაციას ახდენენ. ადრე ერთი უკვე გააცოცხლეს – “რესპუბლიკელები”, რომლებიც შემდეგ თავზე აქეთ დაგვასხდნენ. ასევე “თავისუფალ დემოკრატებიც”. ახლა ეს ხალხი დგას და ჩვენ გვმოძღვრავს, გვასწავლიან შიგნით პარტიაში როგორ უნდა მოვიქცეთ. ბოლოს გამოდის, რომ “ქართულ ოცნებას” შიგნით საქმეებს ეს ხალხი ულაგებს და კარნახობს, ვინ რა უნდა გააკეთოს.

- რას ფიქრობთ პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილის მმართველეობაზე, მოახერხა თუ არა მან ძალაუფლების ხელში აღება?

- ვფიქრობ, რომ გიორგი კვირიკაშვილი საკუთარ ძალაუფლებას ბოლომდე ვერ იყენებს, რადგანაც მასზე დასავლეთის სერიოზული გავლენაა. გადაწყვეტილებები, რასაც პრემიერი იღებს, სწორედაც რომ მათი ზეგავლენის შედეგია. ვფიქრობ, ის დამოუკიდებლად ბევრს ვერაფერს წყვეტს.

- თქვენ განაცხადეთ, რომ ე.წ. გერმანულ საარჩევნო მოდელზე, შესაძლოა, პარლამენტში გარიგებები წავიდეს. რას გულისხმობთ?

- გერმანული მოდელით მმართველი პარტია პარტიული სიით გაცილებით ნაკლებ მანდატს მიიღებს. იმ მანდატებს, რომლებსაც მმართველი პარტია ვერ მიიღებს, სხვა პარტიები გადაინაწილებენ. ფაქტობრივად გამოდის, რომ იმ პარტიებს, რომელთაც ბარიერი გადალახული აქვთ და მაჟორიტარები არ ჰყავთ, პარტიული სიით მანდატების რაოდენობა უორმაგდებათ. მე ვთქვი, რომ ამ სიტუაციაში, სადაც ძალიან ბევრი განაწყენებული ადამიანი არსებობს (და ჩემს თანაპარტიელებს მივანიშნე, რომ თქვენივე თანაფრაქციელებს ცოტა მეტი პატივისცემით მოეპყარით-მეთქი), შეიძლება მათ სხვებმა თავის გამსვლელ პარტიულ სიაში ადგილი იმის სანაცვლოდ შესთავაზონ, რომ ამ გერმანულ მოდელს მხარი დაუჭირონ. მე არ მითქვამს, რომ იმავეს გავაკეთებ, მაგრამ არიან ადამიანები, რომლებიც, თუ იძულებულს გახდიან, ამაზე ნამდვილად წავლენ. მე დამოუკიდებლად კენჭისყრა შემიძლია და პარლამენტში მოსვლას თავისუფლად შევძლებ.

- თქვენ სექსუალურ უმცირესობებთან დაკავშირებით გაკეთებული განცხადებების გამო ბოლო დღეებში ბევრი გაგაკრიტიკეს. როგორ ფიქრობთ, ამ ხალხის უფლებები ქვეყანაში დაცულია?

- არ ვიცი, ვინ მაკრიტიკებს და რას ამბობენ, მაგრამ ყველაზე მეტად სახალხო დამცველის განცხადებებმა გამაბრაზა. მართლმადიდებლები ერთხელ მაინც დაიცვეს? როცა საპატრიარქოს კედლებს ღებავდნენ, მართლმადიდებლების ინტერესები ვინ დაიცვა? ჩვენი სახალხო დამცველი არ არის? ნებისმიერი რელიგიის მიმართ რომ იგივე გააკეთონ, მსოფლიოს შეყრიდნენ. გამოვიდა და კიდევ ისევ იმათ ინტერესებს იცავს, რომ რაღაც ჯარიმა გადაახდევინონ. ჯარიმა კი არა, იქ უნდა დაეტოვებინათ… კიდევ მაგათ იცავენ? ჩემს უფლებებს ვინ იცავს?

- თქვენ განაცხადეთ, რომ რამდენიმე დღის წინ ყოფილ პრემიერ-მინისტრ, ბიძინა ივანიშვილს შეხვდით. რა პოზიცია აქვს მას თქვენი პარტიიდან წასვლის თაობაზე?

- რა თქმა უნდა, მე კონკრეტულად ვერ ვილაპარაკებ იმაზე, მე და ივანიშვილს შორის რა პირადი საუბარი შედგა. თუმცა იმას გეტყვით, რომ საკმაოდ დიდხანს ვილაპარაკეთ, მაგრამ ის ისევ თავის პოზიციაზე დარჩა, მე კიდევ ჩემსაზე. მას ნატოს იმედი კვლავ აქვს და ფიქრობს, რომ ევროატლანტიკურ ალიანსში ქვეყნის გაწევრიანება შესაძლებელია. მე კი ვფიქრობ, რომ ის წვრთნები, რაც საქართველოში მიმდინარეობს, საფრთხის შემცვლელია. ამით ხელს რუსეთის გაღიზიანებას ვუწყობთ და ოკუპირებულ ტერიტორიაზე ისინი თავის შეიარაღებას უფრო და უფრო აძლიერებენ.

- გავრცელდა ინფორმაცია, რომ თქვენ შესაძლოა, ირმა ინაშვილის, ნინო ბურჯანაძის ან გოგი თოფაძის პარტიაში გადახვიდეთ. რამდენად შეესაბამება ეს ინფორმაცია სიმართლეს?

- არც ერთ პარტიაში გაწევრიანებას არ ვაპირებ. მე ცალკე პარტიის გაკეთებას ვგეგმავ, თუმცა ამ ხალხთან შეიძლება ვითანამშრომლო, მაგრამ გაწევრიანებას არ ვაპირებ. მე საზოგადოებაში იმდენი რეიტინგი მაქვს, რომ თავის გატანა დამოუკიდებლადაც კარგად შემიძლია.

- თუ დამოუკიდებელი პარტია შექმენით, უნდა ველოდოთ თუ არა, რომ თქვენთან ერთად “ქართულ ოცნებას” სხვა წევრებიც დატოვებენ და გამოგყვებიან?

- რა თქმა უნდა, შესაძლებელია, მაგრამ ხაზგასმით მინდა აღვნიშნო, რომ ჩემს პარტიაში მხოლოდ ის ხალხი მოვა, რომლებიც, ყველაფრის მიუხედავად, მაინც ბიძინა ივანიშვილის მხარდამჭერები იქნებიან. ის შეიძლება რაღაც ნაწილში გარკვეულ შეცდომებს უშვებდეს და ამერიკაზე დიდ იმედებს ამყარებდეს, მაგრამ მას ქვეყანა ძალიან უყვარს. მე ზოგიერთებივით არ მოვიქცევი, რომლებმაც მისი დაფინანსებით და დახმარებით ყველაფერს მიაღწიეს, ახლა კი მას ლანძღავენ. რა რადიკალური გადაწყვეტილებაც არ უნდა მივიღო, ყოველთვის აღვნიშნავ – ხმამაღლა ლაპარაკის საშუალება არ მექნებოდა, რომ არა ბიძინა ივანიშვილი.

„რეზონანსი“, 20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „უკმაყოფილება იმ დონეს არ აღწევს, რომ ხალხმა პროტესტის გამოხატვა სცადოს” // “მოლოდინი, რომ ხალხი აქციებში ჩაერთვება, ნაკლებად მაქვს”

თაკო მათეშვილი

პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე ხელისიფლების რეიტინგზე “კაბელების საქმის” შესაძლო გავლენას აფასებს და ამბობს, რომ საზოგადოებაში საპროტესტო მუხტი დაბალია, ამიტომ ამ საქმესთან დაკავშირებული პროტესტი ვერ მიიღებს იმხელა მასშტაბს, რომ არჩევნების შედეგზე მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინოს.

რამაზ საყვარელიძე: მოგეხსენებათ, “ნაცმოძრაობის” ხელისუფლების ბედზე ციხის კადრებმა გადამწყვეტი როლი ითამაშა, მაგრამ ეს ის ხელისუფლება იყო, რომელიც 2004 წლიდან მიტინგებს იგერიებდა. იყო დარბევები და ა.შ. იმ ხელისუფლებისთვის ციხის კადრებმა იმ წვეთის როლი ითამაშა, რამაც ფიალა გადაავსო. ეს ხელისუფლება კი 4 წელია, არის და უკმაყოფილებაც არსებობს, მაგრამ ეს უკმაყოფილება იმ დონეს არ აღწევს, რომ ხალხმა პროტესტის გამოხატვა სცადოს. მცირე ინცინდენტები გვაქვს, მაგრამ ოპოზიციის მხრიდან მოწყობილ საპროტესტო აქციებს ენთუზიაზმით არავინ აჰყვა. ანუ, ეს საპროტესტო მუხტი არაა საიმისო, რომ დეტონატორის როლი ითამაშოს. საზოგადოებაში არაა ისეთი კლიმატი, რომ ამან სერიოზული ტალღა გამოიწვიოს. თუ საპროტესტო ტალღას ვერ გამოიწვევს, მაშინ ეს მოვლენა ვერც იმხელა მასშტაბს მიიღებს, რომ არჩევნებზე არსებითი გავლენა იქონიოს. გარდა ამისა, ალასანიას გუნდმა თანამდებობები რომ დატოვა, მიზეზად სახელმწიფოს საგარეო კურსის ცვლილება და რუსეთისაკენ გადახრა დაასახელა. საზოგადოებამ კი ნახა, რომ ასე არ მომხდარა და სახელმწიფოს კურსი არ შეუცვლია.

ზოგადად, პოლიტიკოსები თუ მოერიდებიან ისეთი განცხადებების კეთებას, რომლებიც შესაძლოა არ გამართლდეს, მათთვისვე იქნება კარგი, რადგან იმ ნათქვამმა ამჟამად ალასანიას შეიძლება მხარდამჭერები მოაკლოს. რაკი იქ არ გამართლდა მისი ნათქვამი, შესაძლოა აქაც გაჩნდეს ეჭვი – არის თუ არა ალასანიას მიერ “კაბელების საქმეზე” მიცემული კვალიფიკაცია სწორი? არადა, ამ საქმესთან დაკავშირებით ბევრი კითხვა არსებობს და საზოგადოებისთვის ბევრი რამ შეიძლება აღმოჩნდეს მიუღებელი. ამის მიუხედავად, ვიმეორებ, რომ ამ ეტაპზე ზოგადი კლიმატი არ არის ისეთი, რომ ამან არჩევნებზე გავლენა იქონიოს.

- “თავისუფალი დემოკრატები” საპროტესტო აქციებს აანონსებენ. ანუ, ფიქრობთ, რომ ეს აქციები ნაკლებად ხმაურიანი იქნება?

- სავარაუდოა, რომ ნაკლებად ხმაურიანი იქნება. როგორც ზემოთაც ვთქვი, აქამდე სხვა პარტიებმაც სცადეს აქციების ჩატარება, მაგრამ დიდად შთამბეჭდავი არც ერთი არ იყო, მიუხედავად იმისა, რომ მაგალითად “ნაციონალებს” ორგანიზაციული და ეკონომიკური ბერკეტები აქციის მოსაწყობად ნამდვილად აქვთ. ამიტომ, იმის მოლოდინი, რომ ხალხი ამ აქციებში მასობრივად ჩაერთვება, მე ნაკლებად მაქვს. თუმცა, თუ ჩაერვება, ცუდი არ იქნება, რადგან ეს ხელისუფლებისთვის იმის სიგნალი იქნება, რომ ძალაუფლება ბოროტად არ გამოიყენოს.

- “ნაციონალური მოძრაობის” საარჩევნო სია გამოქვეყნდა. რას ფიქრობთ მასზე?

- ამ სიაში არ არიან ის სახეები, რომლებიც ამ პარტიისათვის წლების განმავლობაში ბეჯითად იბრძოდნენ. მრჩება შთაბეჭდილება, რომ ეს სია შიდაპარტიული გადაჯგუფებების შედეგია და არა მთლიანი, გააზრებული კონცეფციისა ან ეს კონცეფციაა მცდარი, რადგან ძველი გვარდია და ერთგული მებრძოლი თუ არ დააფასე, ახალ თაობას შენთვის თავის გაწირვა აღარ ენდომება. თუ “ნაციონალებმა” ძველი სახეები მათთანვე შეუთანხმებლად გაწიეს გვერდზე, ეს იმას ნიშნავს, რომ ახალი თაობებიც განწირული არიან და მომავალში მათაც გვერდზე გაწევენ.

სწორედ ამ მოტივით დატოვა ვაშაძემაც პარტია. ისიც აქტიური გვარდიის ნაწილი იყო, მაგრამ ამის მიუხედავად რამდენჯერმე გვერდზე ჩააჩოჩეს. როგორც ჩანს, ახლაც ასე მოხდა და მანაც პროტესტი გამოხატა. თან დაამატა განაცხადიც იმის თაობაზე, თუ რის მიმართ აქვს ეს პროტესტი. ლაკონურად რომ ვთქვა, ეს უმადურობის მიმართ გამოხატული პროტესტი იყო. ეს უმადურობა კი ახლა თუ იმათ მიმართ გამოიხატა, ვინც სიის მიღმა დარჩა, ხვალ იმათ მიმართაც გამოიხატება, ვინც ახლა სიაში შეიყვანეს. ეს პარტიისათვის წამგებიანია.

- ახალ სახეებზე რას ფიქრობთ, რომლებიც “ნაცმოძრაობის” სიაში პირველად აღმოჩნდნენ?

- არიან ისეთებიც, რომლებიც შედარებით უცნობები არიან და ისეთებიც, რომლებსაც საზოგადოება მეტ-ნაკლებად კარგად იცნობს – ისინი, ვინც “ნაციონალების” პოლიტიკას ამა თუ იმ არასამთავრობო ორგანიზაციის წიაღიდან აქტიურად იცავდნენ. ვერ ვიტყოდი, რომ მათი პოლიტიკური ორიენტაცია საქართველოსთვის ახალია. ხალხი მიჩვეულია, რომ მათ “ნაციონალების” მხარდამჭერი პოზიცია უკავიათ. ერთადერთი, რაც “ნაციონალებმა” ამ ხალხის სიაში შეყვანით ქნეს, ისაა, რომ დაკარგეს მიუკერძოებლად მიჩნეული მესამე მხარე, რომლებიც “ნაციონალებს” უპირატესობას ანიჭებენ. დღეს ისინი “ნაცმოძრაობის” კადრებად აღიქმებიან და ბუნებრივია, მათი მსჯელობა იმ დამაჯერებლობას კარგავს, რაც შეიძლებოდა არასამთავრობო ორგანიზაციის დონეზე ჰქონოდა. ასე რომ, ამ მხრივ, ვფიქრობ “ნაცმოძრაობას” ამ სიახლით არაფერი მოუგია, წაგებით კი ექსპერტული გუნდი წააგეს.

„რეზონანსი“, 19 მაისი, 2016 წელი

მოსაზრება
რუსულ-ქართული ურთიერთობის არსი და პერსპექტივა

ვასო კაპანაძე

დღესდღეობით, საქართველოსა და რუსეთს შორის სახელმწიფოთაშორისი ურთიერთობა უკიდურესად სავალალო მდგომარეობაშია. ისტორიულად საქართველოში რუსეთი აღიქმებოდა, როგორც მოძმე ქრისტიანული ქვეყანა, რომელიც საქართველოს მეზობელი მუსულმანური ქვეყნების აგრესიისგან იცავდა. მე-19 საუკუნის მიწურულიდან კი, ქართული ეროვნული თვითშეგნების გამოღვიძების და ეროვნული მოძრაობის განვითარების პარალელურად, რუსეთის იმიჯში ჩნდება ნეგატიური ნიშნები – დაკავშირებული იმასთან, რომ რუსეთმა დაარღვია საქართველოზე პროტექტორატის პირობები და გააუქმა საქართველოს სამეფო. 1991 წლიდან ნეგატიურმა ნიშნებმა რუსეთის აღქმაში უფრო იმატა. ეს უკავშირდებოდა პირველ რიგში კონფლიქტებს აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში; აგრეთვე იმას, რომ ქართველი პოლიტიკოსები საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში საქართველოს განიხილავენ, როგორც 1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ ოკუპირებულ ქვეყანას. 2008 წლის რუსულ-ქართული სამხედრო დაპირისპირების შემდეგ კი რუსეთის აღქმა საქართველოში კიდევ უფრო ნეგატიური გახდა. ამჟამად რუსეთი საქართველოში ოფიციალურად ითვლება აგრესორ სახელმწიფოდ, რომელმაც ქვეყანას მოწყვიტა მისი ტერიტორიის მეხუთედი და მას თავად აკონტროლებს. გავიდა 7 წელზე მეტი, რაც დიპლომატიური ურთიერთობები ორ ქვეყანას შორის შეწყვეტილია.

რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა, რომელიც საბჭოთა კავშირის დაშლას მე-20 საუკუნის ყველაზე დიდ ტრაგედიად მიიჩნევს, სამაჩაბლოში ომის დაწყების მეორე დღეს, 2008 წლის 9 აგვისტოს ვლადიკავკაზში ყოფნისას განაცხადა: “რუსეთი საუკუნეების მანძილზე თამაშობდა კავკასიაში დადებით როლს, იყო უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის გარანტი. ასე იყო წარსულში, ასე იქნება მომავალშიც. ნურც ნურავის შეეპარება ამაში ეჭვი.”

აქვე უნდა აღინიშნოს 2009 წელს ოლიგარქის, აწ გარდაცვლილი ბორის ბერეზოვსკის მიერ გაკეთებული განცხადება: “მე ვარ მომსწრე იმისა, თუ როგორ ვითარდებოდა მოვლენები და ვიცი, რომ ეს იყო პროვოკაცია და აგრესია რუსეთის მხრიდან, რაზეც სამწუხაროდ წამოეგო საქართველოს ხელისუფლება. ომი ინიცირებული იყო რუსეთის მიერ, იგი მეთოდურად ემზადებოდა ამისთვის, მე ვიცოდი ამის შესახებ ჯერ კიდევ იმ დროიდან მოყოლებული, როცა რუსეთის უშიშროების საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილე ვიყავი და დსთ-ს აღმასრულებელი მდივნის ფუნქციებს ვასრულებდი.”

ფაქტია, რომ 90-იანი წლებიდან მოყოლებული, საქართველოში არ წარმოებდა კავკასიის რეგიონის და მთელი პოსტსაბჭოთა სივრცის მიმართ რუსეთის პოლიტიკის და გეოპოლიტიკური ინტერესების სიღრმისეული ანალიზი, ასევე იმის ანალიზი, თუ რა პოზიციას დაიკავებდნენ მომავალში აფხაზები და ოსები რეგიონში სიტუაციის გამწვავების შემთხვევაში. შედეგი: საქართელოს სახელისუფლებო სტრუქტურების ბოლომდე გაუაზრებელი პოლიტიკის და რუსეთის შესაბამისი აგრესიული პოლიტიკის შედეგად, საქართველომ დაკარგა კონტროლი აფხაზეთზე და სამხრეთ ოსეთზე, ხოლო პოლიტიკური ურთიერთობები ორ ქვეყანას შორის ჩიხში შევიდა. სამწუხაროდ, სააკაშვილის ხელისუფლებამ ვერ შეძლო გამოენახა საერთო ენა რუსეთის ხელმძღვანელობასთან და თავიდან ვერ აიცილა სამხედრო დაპირისპირება 2008 წლის აგვისტოში, რამაც ქვეყანას მოუტანა მნიშვნელოვანი ადამიანური მსხვერპლი, მორალური და მატერიალური ზარალი, ტერიტორიების ოკუპაცია.

არჩევნებში კოალიცია “ქართული ოცნების” გამარჯვების შემდეგ დაიწყო ერთგვარი დათბობა ქართულ-რუსულ ურთიერთობებში. ზურაბ აბაშიძესა და გრიგორი კარასინს შორის გამართული არაერთი შეხვედრის შემდეგ თანდათანობით აღდგა სავაჭრო-ეკონომიკური და კულტურული ურთიერთობები, სატრანსპორტო მიმოსვლა. მიუხედავად რთული პოლიტიკური ურთიერთობებისა, შეიცვალა ოფიციალური თბილისის რიტორიკა რუსეთთან მიმართებაში, ქვეყანაში აღდგა რუსული ტელეარხების მაუწყებლობა. “მანიაკური მტრობა, რომელსაც ადგილი ჰქონდა საქართველოს წინა ხელისუფლების მმართველობის პერიოდში, წარსულში დარჩა,” – განაცხადა გრიგორი კარასინმა.

საქართველოს ხელისუფლებამ საგარეო პოლიტიკის პრიორიტეტად შეინარჩუნა ჩრდილო-ატლანტიკური და ევროპული ვექტორი. თუმცა, თუ სააკაშვილი ცდილობდა ამ ვექტორის განხორციელებას რუსეთთნ ურთიერთობების გაუარესების პარალელურად, იყენებდა რა რუსეთის ფაქტორს შინაგანი მობილიზაციის ერთგვარ ინსტრუმენტად, “ქართული ოცნება” მიყვება იგივე ვექტორს, მაგრამ ცდილობს რომ პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობები გაუმჯობესდეს. მხარეებმა განსაზღვრეს ე.წ. “წითელი ხაზები”, როგორიცაა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის სტატუსი. რუსეთი დღესდღეობით არ სთავაზობს საქართველოს ხელსაყრელ ვარიანტებს პატარა ქვეყნისთვის ამ უმნიშველოვანესი პრობლემის გადაწყვეტისთვის.

რუსეთის ჩარევა 2008 წელს სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის კონფლიქტებში, რაც დასრულდა ამ ქართული ავტონომიების აღიარებით, დასავლეთში აღქმულ იქნა, როგორც მოსკოვის უარი სტატუს-კვოს პოლიტიკაზე და რეგიონში ექსპანსიის პოლიტიკაზე გადასვლად. რუსეთის ხელმძღვანელობის თვალსაზრისით კი, სწორედაც ნატოს პოლიტიკა პოსტსაბჭოთა სივრცის მიმართ ისახავდა მიზნად უსაფრთხოების ვაკუუმის შევსებას, რომელიც წარმოიშვა საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ და სწორედ ეს წარმოადგენს ექსპანსიონიზმის მაგალითს. რუსეთში პოსტსაბჭოთა სივრცე მიაჩნიათ საკუთარი ინტერესების და საკუთარი გავლენის ზონად და აღნიშნავენ, რომ დასავლეთის ქვეყნებმა პირველებმა დაარღვიეს სტატუს-კვო, რომელიც მსოფლიოში სსრკ-ის დაშლამდე არსებობდა.

სამხრეთ ოსეთის და აფხაზეთის დამოუკიდებლობის აღიარებით რუსეთის ხელმძღვანელობამ აჩვენა, რომ კოსოვის დამოუკიდებლობა პრეცედენტს წარმოადგენს. უკრაინის კონფლიქტმა და ყირიმის ანექსიამ მსოფლიოს კვლავ გაახსენა კოსოვოს მოვლენები. ამ პრეცედენტების მსგავსება შემდეგში მდგომარეობს: გარე ძალებს – სახელმწიფოს ან სახელმწიფოების ჯგუფს, გამომდინარე საკუთარი სახელმწიფოებრივი და გეოპოლიტიკური ინტერესებიდან, ასევე საკუთარი წარმოდგენიდან უსაფრთხოების და ეროვნული ინტერესებისადმი საფრთხეების მიმართ, შეუძლიათ აიძულონ უფრო სუსტი ქვეყანა, ვერ უზრუნველყოს საკუთარი ტერიტორიის ნაწილის კონტროლი და ჩამოაშორონ ეს ტერიტორია დანარჩენ ქვეყანას, მისი ხელისუფლების სურვილის საწინააღმდეგოდ.

რუსეთის მიერ აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის აღიარების, ასევე ყირიმის მიერთების შესახებ გადაწყვეტილებები შეიძლება იქცეს პრეცედენტებად, მაგალითად, დნეპრისპირეთისთვის, მთიანი ყარაბაღისთვის, ჩრდილო ყაზახეთისთვის, ბოსნიისა და ჰერცეგოვინის ხორვატიული ნაწილისთვის, კალინინგრადისთვის (რომლის მოსახლეობაც მიილტვის ბალტიის რეგიონისკენ), ჩრდილო კავკასიის რიგი რესპულიკებისთვის. ასევე, უნდა აღინიშნოს, რომ ჩინეთი, აღიარა რა რუსეთთან საზღვრების დელიმიტაცია, უარს არ ამობობს საკუთარ პრეტენზიებზე შორეული აღმოსავლეთის ტერიტორიებზე, რომლებსაც პეკინი საკუთარ ტერიტორიებად აღიქვამს. აღნიშნული პრეცედენტების არსებობის საფრთხე იმაში მდგომარეობს, რომ სახელმწიფო, რომელიც მათ ქმნის, ამას ახორციელებს საკუთარი ინტერესებიდან გამომდინარე და არ ფიქრობს იმაზე, რომ ამგვარი პრეცედენტებით შეიძლება სხვებმაც ისარგებლონ.

შეიძლება ითქვას, რომ ადგილი აქვს გლობალურ დაპირისპირებას ერთი მხრივ, დასავლური სამყაროს ფასეულობებსა და მისწრაფებებს და მეორე მხრივ, რუსული სამყაროს ფასეულობებსა და მისწრაფებებს შორის. იგი ასახავს რთულ მსოფლმხედველობრივ წინააღმდეგობებს, რასაც ადგილი აქვს თანამედროვე მსოფლიოში. რუსეთში არსებობს მოსაზრება, რომ აშშ-ის როლი – ეს არის მთელ მსოფლიოში დემოკრატიის გავრცელება, ხოლო რუსეთის მისიას გლობალურ მასშტაბში სამართლიანობის დაცვა წარმოადგენს. ერთი შეხედვით, თითქოს დემოკრატია და სამართლიანობა სინონიმური ცნებებია. თუმცა, სინამდვილეში, ეს ყოველთვის ასე არ არის. რეალურად კი, როგორც დემოკრატიის, ისე სამართლიანობის განსხვავებული აღქმა დასავლეთისა და რუსეთის მიერ, მათ შორის დაპირისპირების საფუძველს წარმოადგენს.

დიპლომატიური ურთიერთობების არარსებობის პირობებში რუსულ-ქართული სახელმწიფოებრივი კონტაქტები ამჟამად განისაზღვრება დაბალეფექტური დისკუსიებით ჟენევის ფორმატში და გაცილებით მნიშვნელოვანი შეხვედრებით აბაშიძე-კარასინის ფორმატში, რომლის ფარგლებშიც პოლიტიკური საკითხები არ განიხილება. აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობას აღიარებენ რუსეთი, ნიკარაგუა, ვენესუელა და ნაურუ. ათი ათასობით იძულებით გადაადგილებული ქართველი ვერ უბრუნდება მშობლიურ ადგილებს, სერიოზულ პრობლემად რჩება სიტუაცია ადმინისტრაციულ საზღვრებზე აფხაზეთთან და სამხრეთ ოსეთთან – ადამიანებს ხშირად აკავებენ ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის საზღვრის დარღვევისთვის. მოსახლეობა ხელოვნურადაა დაყოფილი ადმინისტრაციული საზღვრებით და არცთუ იშვიათად ე.წ. საზღვრების დელიმიტაციის შედეგად სამხრეთ ოსეთსა და დანარჩენ საქართველოს შორის ადამიანთა მიწის ნაკვეთები ე.წ. სახელმწიფო საზღვრის მიღმა აღმოჩნდება. ზოგჯერ ადამიანებს არ გააჩნიათ საშუალება, მივიდნენ საკუთარი წინაპრების საფლავებზე იმის გამო, რომ ადმინისტრაციული საზღვრები მავანთა ძალისხმევის შედეგად “სახელმწიფოებრივ საზღვრებად” გადაკეთდა. ქართველები, რომლებიც გალის რაიონში ცხოვრობენ, ვერ იღებენ განათლებას მშობლიურ ენაზე. ნუთუ ეს სამართლიანია?! საქართველოს მოქალაქეებისთვის ჯერ კიდევ მოქმედებს შემსუბუქებული, მაგრამ მაინც სავიზო რეჟიმი რუსეთის მხრიდან.

თუმცა, ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში მოსკოვმა და თბილისმა შეძლეს კონფრონტაციის ენიდან პრაგმატული ურთიერთობების ენაზე გადასვლა. კრიზისმა უკრაინაში პრაქტიკულად ვერაფერი შეცვალა რუსეთ-საქართველოს სავაჭრო-ეკონომიკურ ურთიერთობებში. საქართველოს ხელისუფლებამ მხარი არ დაუჭირა იდეას, შეერთებოდა იმ სანქციებს, რომლებიც ევროკავშირმა რუსეთს დაუწესა.

ორ ქვეყანას შორის გააქტიურდა კულტურული ურთიერთობები. საქართველოში რეგულარულად ტარდება რუსული კინოფილმების ფესტივალი, ჩამოდიან მსახიობები რუსეთიდან. საქართველოდან რუსეთში სულ უფრო ხშირად ჩადიან სხვადასხვა ანსამბლები, ხელოვნების, თეატრის, კინოს წარმომადგენლები. მარტის ბოლოს ჩრდილო ოსეთის დედაქალაქ ვლადიკავკაზში სრული ანშლაგით ჩატარდა ქართული საცეკვაო ანსამბლების “რუსთავისა” და “ბანის” გასტროლები. მაყურებლები მათ მხურვალე აპლოდისმენტებით შეხვდნენ მიუხედავად იმისა, რომ სამხრეთ ოსეთში გარკვეული უკმაყოფილება გამოითქვა ამ გასტროლებთან დაკავშირებით.

მთავარ პრობლემად რუსულ-ქართულ ურთიერთობაში კვლავინდებურად რჩება აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის საკითხი – “მე მიმაჩნია, რომ რუსეთმა დაუშვა უმძიმესი შეცდობა, როცა აღიარა ამ ანკლავების დამოუკიდებლობა. საქართველო არასოდეს შეეგუება სამხრეთ ოსეთის და აფხაზეთის დაკარგვას, ხოლო რუსეთი უარს არ იტყვის აღიარებაზე. 20-წლიანი გაუცხოების შედეგად ჩვენ მივაღწიეთ იმას, რომ რუსეთი ამოღებულია ქართველთა პოლიტიკური რუკიდან, განსაკუთრებით ახალგაზრდობის რუკიდან,” – განაცხადა ერთი წლის წინ სააგენტო ლენტა.რუ-სთან ინტერვიუში მოსკოვის საერთაშორისო ურთიერთობის სახელმწიფო ინსტიტუტის საერთაშორისო ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის დეკანის მოადგილემ, საგარეო და საშინაო პოლიტიკის საბჭოს პრეზიდიუმის წევრმა იური კობალაძემ. ხოლო რუსეთში ცნობილმა საზოგადო მოღვაწემ და პუბლიცისტმა ავიგდორ ესკინმა გასული წლის ბოლოს გამოთქვა მოსაზრება, რომ დაიწყოს ქართველი დევნილების აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში დაბრუნების პროცესი და საქართველოს ფედერალიზაციის საკითხის განხილვა, მაგრამ ეს ინიციატივა რუსეთის ოფიციალურ წრეებში ჯერჯერობით არ განიხილება.

ქართულ-რუსული ურთიერთობაში არსებული მდგომარეობა სადღეისოდ წააგავს ფრაზებს ძველი რუსული სიმღერიდან “მოსკოვისპირა საღამოები”. იქ არის ასეთი ფრაზები: “მდინარე მიედინება და არც კი მიედინება… სიმღერა ისმის და არც ისმის…” თუმცა ქართველებს და რუსებს რეალურად სურთ, რომ ურთიერთობა ორ ქვეყანას შორის რეალურად გაუმჯობესდეს და “მდინარე მართლაც მიედინებოდეს, ხოლო სიმღერა რეალურად ისმოდეს”. მიუხედავად ყველა სირთულისა, ორივე მხრიდან პოლიტიკური ნების გამოვლენის შემთხვევაში, ჩვენი ხალხების დაახლოებას, ჩვენს ქვეყნებს შორის საერთო ინტერესებისა და საერთო შეხების წერტილების პოვნას, გამომდინარე ჩვენი ხალხების ინტერესებიდან, მომავალში ალტერნატივა არ ექნება.

————

ავტორის მიერ აღნიშნული ტექსტი მოხსენების სახით გაჟღერებული იქნა მოსკოვის საერთაშორისო ურთიერთობის სახელმწიფო ინსტიტუტში (“მგიმო“), ქართველი ექსპერტების რუს ექსპერტებთან და დიპლომატებთან რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროში 20-23 აპრილს გამართული შეხვედრების ფარგლებში.

————————-

„ქართული გაზეთი“, 18 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ დავით კოღუაშვილთან: „არ მგონია, რომ გიგი უგულავამ კიდევ დიდხანს დაყოს ციხეში“

ნინო კეკელია

- თქვენ „ქართული ოცნების“ ახალი სახე გახდით. რატომ გადაწყვიტეთ ამ გუნდის წევრი გამხდარიყავით, მაშინ, როცა ბოლო კვლევებით „კოალიციის“ რეიტინგი საკმაოდ დაწეულია?

- სწორედ იმიტომ, რომ კვლევის შედეგად რეიტინგი არის დაცემული. ჩემი და ჩემი თანაგუნდელების მიზანი არის, რომ ეს რეიტინგი ავწიოთ მაღლა. ვფიქრობ, რომ ჩემს თანამოაზრეებთან ერთად და, პირველ რიგში, ქვეყნის პრემიერთან, გიორგი კვირიკაშვილთან ერთად ბევრ სასიკეთო ცვლილებებს შევიტანთ ქვეყნის განვითარების დინამიკაში. რაც შეეხება კვლევებს, ეს არის ძალიან სუბიექტური ნაწილი. იმიტომ კი არა, რომ ანგარიშგასაწევი არაა. იგი ცოტა ცდომილებაშია საზოგადოებრივ აზრთან. შეიძლება, 80% რელობის ამსახველიც არ იყოს, მაგრამ ვფიქრობ, რომ 30% რეალობის ამსახველი რომც იყოს, ვალდებული ვარ მე ეს გავითვალისწინო. არანორმალური უნდა იყო პოლიტიკოსი, რომ ეს კვლევები არ გაითვალისწინო. ამავე აზრისაა კვირიკაშვილი. ეს გამოწვევაა და ზუსტად ის ნიშნულია, რაზედაც შეიგიძლია გააკეთო სწორება, გადახედო და რებრენდინგი გაუკეთო შენს დამოკიდებულებას – „ქართული ოცნება“ მაქვს მხედველობაში. „ქართული ოცნების“ ფორმატს ჩვენ არსად გავუბირვართ და არც ვაპირებთ გავექცეთ. კოალიცია – ეს სუბიექტი ბევრ პირს აერთიანებს. ბევრი შეიძლება იყოს თანამოაზრე, ბევრთან კი შეიძლება საპირისპირო აზრიც გქონდეს. მთავარია, ძირითადი გენერალური ხაზი იყოს ჩამოყალიბებული და პერსპექტივაში განსაზღვრული, რისი გაკეთება შეუძლია ამ პოლიტიკურ გუნდს სამომავლოდ. მე, მაინც, პიროვნებებზე ვაკეთებ აქცენტებს, რომლებიც არიან კოალიციისწამყვანი ბირთვი და გამაერთიანებელი ძალა.

- კონკრეტულად, რომელ პოლიტიკოსებს გულისხმობთ?

- გეუბნებით უშუალოდ ხელმძღვანელ პირზე, რომელმაც მე გადამადგმევინა ეს ნაბიჯი და რამაც განაპირობა ყველაზე უფრო ის, რომ ყველა სხვა შეთავაზებისგან განსხვავებით, მის გვერდით დავმდგარიყავი. მის გვერდზე დგომა პოლიტიკური პარტიის გვერდით დგომას ნიშნავს.

- ეს ნიშნავს, რომ კვირიკაშვილის კვოტით იქნებით წარმოდგენილი კოალიციაში და, სავარაუდოდ, პარლამენტშიც?

- კი, ეს არც არის დასამალი. მე კვირიკაშვილის გვერდით ვარ წარმოდგენილი, რა თქმა უნდა. ეს კვოტირება შიგნით ირჩევა და მე ამ პროცესში მონაწილეობა არ მიმიღია, იმიტომ, რომ ახლა მოხდა ჩემი ოფიციალური „კურთხევა“, როგორც პოლიტსაბჭოს წევრისა. და ამიერიდან უკვე ჩავერევი პოლიტიკური პროცესების განსაზღვრაში ანუ შიდაპარტიული დისციპლინის ჩამოყალიბებაშიც. მანამდე – როგორ შეთანხმდა, რანაირად მოხდა ჩემი კანდიდატურის შერჩევა – არ ვიცი. ბევრი იმსჯელეს და ჩემ კანდიდატურასთან დაკავშირებით იყო მეტნაკლებად ერთიანი სულისკვეთება, მაგრამ ტონის მიმცემი და დამკვეთი იყო კვირიკაშვილი. მე კვირიკაშვილს ვენდობი ყველაზე მეტად. გუნდის დანარჩენ წევრებთან მექნება აბსოლუტურად კოლეგიალური დამოკიდებულება. დავექვემდებარები პარტიულ კონიუქტირასაც, მაგრამ ჩემი თავისუფლების ხარისხს ყოველთვის ვინარჩუნებდი და შევინარჩუნებ ახლაც. არასოდეს გამჭირვებია, მქონოდა განსხვავებული აზრი და მისი დაფიქსირებაც შემიძლია, როცა ეს საჭიროა, მითუმეტეს, როცა მე ხელთ მექნება გარკვეული პოლიტიკური ინსტრუმენტები, ბერკეტები. პოლიტიკური სტატუსი უფრო გამიადვილებს ჩემი აზრის ჩემს თანამოაზრეებთან ერთად პარტიის ყველა წევრის აზრამდე დაყვანას. ამან უნდა გააკეთილშობილოს ის იმიჯი, რაც NDI და IRI-მ ასე წარმოგვიდგინა და დაგვიდო მაგიდაზე.

- როცა ამბობთ, პოლიტიკური ბერკეტი მექნებაო, პარლამენტის წევრობას გულისხმობთ, თუ უკვე იცით, რომ თანამდებობა გექნებათ მინისტრთა კაბინეტში?

- ამ წუთში არაფერია განსაზღვრული, გულწრფელად გეუბნებით. ინიცირება ვინც მოახდინა – ვამბობ. თამამად გეტყოდით, რაიმე შემოთავაზებაც რომ ყოფილიყო. სხვადასხვა აზრი არსებობს, მათშორის, საპარლამენტო უმრავლესობის შემადგენლობაში მქონდეს წამყვანი როლი. მე არც ამ პასუხისმგებლობას გავექცევი. საკმაოდ მოჭარბებულ ენერგიას და შინაგან რესურსებს ვგრძნობ იმისათვის, რომ მზად ვარ პოლიტიკაში შევიდე თავიდან, განახელებული ძალით და მოტივაციებით, აღმასრულებელი სტრუქტურა იქნება ეს თუ საკანონმდებლო, რა თქმა უნდა, ეს არ იქნება რიგითი თანამდებობა. ნებისმიერ შემთხვევაში მექნება საშუალება, რომ პრემიერთან ერთად გავაკეთო კარგი საქმე.

- „რესპუბლიკელების“კოალიციიდან გასვლის გამო საუბარია იმაზე, რომ პარლამენტის თავმჯდომარეც დატოვებს თანამდებობას. უკვე ხომ არ გითხრეს, რომ უსუფაშვილს თქვენ ჩაანაცვლებთ?

- არა მგონია, მე უსუფაშვილი შევცვალო. პარლამენტის თავმჯდომარის პოზიცია საკმაოდ სპეციფიკურიადა ზედმეტად დაბალენსებული სული-სკვეთების თვისებებს უნდა მოიცავდეს და აბსოლუტურად გაწონასწორებული უნდა იყოს. პრაქტიკულად – მიუკერძოებელი დამოუკიდებლობაში – ის არის კრების უფროსი და უნდა უზრუნველყოს დისციპლინა და არ უნდა იგრძნობოდეს მიმხრობა.

- თქვენ ვერ იქნებით თავმჯდომარე იმიტომ, რომ კვირიკაშვილს ხართ მიმხრობილი?

- დიახ. მე გამოვხატავ „ქართულ ოცნებას“. მე ვიცი, რომ აქ არ მექნება უმნიშვნელო როლი.

- თქვენი გუნდის წევრები არიან და, ალბათ, სამომავლოდაც იქნებიან მეჭიაური, თოფაძე, ჯაჭვლიანი. ეს დისკომფორტს არ გიქმნით?

- მე პიროვნებებს ხაზს არ გავუსვამ.„ნაციონალურ მოძრაობასაც“ რომ გადავხედოთ, ძალიან ბევრი ისეთი სახე იყო იქ, ვისაც, წესით, დისკომფორტი უნდა შეექმნა ძირითადი ბირთვისთვის, მათთვის, ვისაც პრეტენზია ჰქონდა მმართველობაზე.

- ჰო, მაგრამ ასეთი ოდიოზური ფიგურები, თავისი განცხადებებით, არ მახსენდება „ნაციონალურ მოძრობაში“ …

- სამაგიეროდ, საზოგადოებაში იწვევდნენ დიდ უკმაყოფილებას. შიდაპარტიული ოდიოზურობა ერთია, მაგრამ თქვენ ერთი რამ გავიწყდებათ - „ქართულ ოცნებას“ ახსენებთ და იქ მეჭიაურისა და თოფაძის როლს უსვამთ ხაზს და „ნაციონალური მოძრაობა“ გავიწყდებათ….

- მაგრამ თქვენ ხომ „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრი არ ხართ? ამიტომ გეკითხებით თქვენს კოალიციაზე და გუნდის წევრებზე…

- მაგალითი მომყავს, რომ „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ თქვა უარი საზოგადოებამ. ეს უარი იყო საზოგადოების დაკვეთა ხელისუფლებაში მოსასვლელად გამზადებული პირების მიმართ. ვინც ამ დაკვეთას შეასრულებდა, იმისკენ წავიდოდნენ. აქ არაა ლაპარაკი ერთ რომელიმე პირზე, აქ საუბარია პირთა ჯგუფზე. საზოგადოებამ „ნაცმოძრაობაზე“, როგორც ასეთზე, თქვა უარი.

- ესე იგი, ნაციონლური მოძრაობის“ ბრალია, რომ მეჭიაური, თოფაძე, ჯაჭვლიანი და სხვა ასეთი ფიგურები მოხვდნენ კოალიციაში და მერე პარლამენტში?

- ჰო, მაგრამ რომ ჩამოვთვალოთ, რა ხალხი მოხვდა „ნაციონალურ მოძრაობაში“ და კონკრეტიკაზე დავიდე, შორსაც წაგვიყვანს და ბევრ უსიამოვნებასაც გამოიწვევს. რაც შეეხება მეჭიაურს და თოფაძეს, ინდივიდუალურად მე მათ ვიცნობ და არც ხელის ჩამორთმევა მომერიდება და არც კარგი მოკითხვა – ორივე მათგანს საზოგადოებაში საკმაოდ დიდი ავტორიტეტი აქვს, დამერწმუნეთ. რაც შეეხება პოლიტიკურ პარტიას, აქ თავისთავად მოხდა მათი დამოკიდებულების გამიჯვნა იმ გენერალურ ხაზთან, რომელზეც ყრილობაზე პრემიერმა ისაუბრა – ესაა ჩვენ დასავლელ პარტნიორებთან ურთიერთობა, იქნება ეს სამხედრო ბლოკი თუ ევროკავშირის სხვადასხვა სტრუქტურა. ეს არის უპირობო მიმართულება, რომელიც გადასინჯვასაც არ ექვედებარება. 2007 წელს ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსში გაწევრიანების სურვილი მოსახლეობის უდიდესმა ნაწილმა გამოხატა და ამას ბეჭედი დაესვა. ეჭვი მეპარება, ეს გადაისინჯოს და ამ თემაზე, საერთოდ, საუბარიც კი იყოს საჭირო, ეს ფუჭი ძალიასხმევაა. მაგრამ, ამ თემამ დევალვაცია განიცადა. მეჭიაური კი ძალიან მსუყე ნაწილია მოსახლეობის. დღეს ის ამბობს იმას, რაც მოსახლეობის ძალიან დიდ ნაწილშია.

- კვლევები ხომ გვიჩვენებს, რომ ანტიდასავლური განწყობა საზოგადოებაში უმნიშვნელოდაა გაზრდილი?

- ბოლო კვლევებმა აჩვენა, რომ ძალიან დაიწია ნდობის ხარისხმა ჩრდილო-ატლანტიკური ალიანსის მიმართ. სადღაც 40 პროცენტამდეა დასული. და ეს მეჭიაურის ბრალი კი არაა. მეჭიაურმა, უბრალოდ, გამოხატა ის პოზიცია, რაც აქვს მოსახლეობას.

- ეს კარგია მერე? როცა ხელისუფლება ამბობს, რომ შენი ქვეყნის საგარეო კურსი არის პროდასავლური და, ამის მიუხედავად, გყავს გუნდში მეჭიაური, თოფაძე, ჯაჭვლიანი და კიდევ სხვები?

- ზუსტად ეგ მინდა გითხრათ. მეჭიაურმა გაახმოვანა არა პარტიის პლატფორმა და პარტიის დამოკიდებულება ამ ალიანსთან მიმართებაში, არამედ, მოსახლეობის მსხვილი სეგმენტის აზრი. ესაა სამწუხარო რეალობა. მას ასეთი ფორმით არ უნდა ეთქვა და, საერთოდ, არ უნდა გაეკეთებინა აპელირება, თუ მას უნდოდა გუნდური წესების დაცვა და, საერთოდ, გუნდის შემადგენლობაში ყოფნა. პიროვნეულად არ ვემიჯნები, ზოგადად, ფენომენზე ვლაპარაკობ. თუ გაქვს პრეტენზია, იყო გუნდის წევრი, რომლსაც აქვს დასავლური ორიენტაცია – ეს ხაზგასმით აღნიშნა კვირიკაშვილმაც და მე ამას ვემხრობი, რადგან სხვანაირად ერთ გაერთიანებაში ვერ ვიქნებოდით – ასეთი განცხადებები არ უნდა გააკეთო. ამ რეალობამ ფაქტის წინაშე დაგვაყენა, რომ უნდა მოვახდინოთ რებრენდინგი ამ დამოკიდებულებებთან დაკავშირებით.

- მაგრამ მეჭიაური ისევ თქვენი გუნდის წევრია და, სავარაუდოდ, ასეც იქნება. თქვენივე გუნდის წევრები იქნებიან, თოფაძე, ჯაჭვლიანი და სხვა ანტიდასავლური განწყობის პარლამენტარები…

- ეჭვი მეპარება ამაში – თოფაძე და მეჭიაური თვითონ გაემიჯნენ ამ გუნდს.

- მაშასადამე, ეს სამი ადამიანი სიაში არ იქნება?

- სავარაუდოდ, არც ერთი არ იქნება ჩვენს სიაში. რომც ყოფილიყვნენ, იქნებოდა ძალიან მკაცრი დისციპლინარული ვერტიკალური ხაზი, რომლსაც უშუალოდ პრემიერი გააკონტროლებს გუნდის წევრებთან ერთად. ვინც ამ ხაზს გადაუხვევს, დაექვემდებარება დისციპლინარულ სასჯელს.

- ანუ მეჭიაურისნაირ პარლამენტარებს საკუთარი აზრის გამოხატვა აეკრძალებათ?

- არა, მაგრამ არის პარტიული კონიუნქტურა, გენერალური ხაზი და მთავარი სტრატეგიული მიმართულება, რომლის გადახვევის უფლება პარტიის წევრს არ აქვს. თუ აპირებ გადახვევას და აზრის გამოთქმას, რასაც ვერავის აუკრძალავ, მაშინ თვითონ ემიჯნები გუნდს. მეჭიაურმა თავისი თავი თვითონ გამიჯნა.

- როგორ გააჩუმებთ, როცა ამბობენ, რომ მეჭიაური პირდაპირ ბიძინა ივანიშვილის აზრებს ახმოვანებს?

- თუ მეჭიაური გამოხატავს ვინმეს აზრს, ეს არის მსუყე სეგმენტი საზოგადოების. ჩვენ ამ მოსახლეობაზე უნდა ვიმუშავოთ. არასწორმა პროპაგანდამ, ოპონენტების, მათ შორის, ტელევიზიების მხრიდან, მოახდინა გაუფასურება დემოკრატიული ღირებულებების, პროფანაცია მოხდა. ეს იდეა უნდა წამოვწიოთ, უნდა ავუხსნათ საზოგადოებას, რეალურად რასთან გვაქვს საქმე – რომ ჩვენი ღირებულელებია თანხვედრილი ამ ჩრდილო-ატლანტიკურ ღირებულებებთან და ჩვენ თვისობრივი ერთობა გვაკავშირებს ამ ალიანსებთან. ეს უნდა მივიყვანოთ მოსახლეობის დიდი ნაწი-ლის გულისყურამდე, რადგან მათ არ აქვთ გაცნობიერებული ეს ყველაფერი. არასწორად იქნა ამ იდეების მიწოდება. იყო ბევრი იმედგაცრუებები, მათშორის, 2008 წლის აგვისტოს ომი რომ გავიხსენოთ. იყო მოლოდინები და ამ მოლოდინებზე აპელირება, რომ ჩრდილო-ატლანტიკური ალიანსი გვერდზე დაგვიდგება. ამ ყველაფერმა ერთად, ბევრმა რაღაცამ და კეთილდღეობის, ცხოვრების ხარისხის ყოველდღიური დაცემის რეჟიმმა განაპირობა იმედგაცრუება ამ ალიანსთან დაკავშირებით. ანუ ცხოვრების დონე, განათლების დონე დაეცა. იმედგაცრუება მივიღეთ 2008 წელსაც, რომ ნატო იმ მომენტში გვედით ვერ დაგვიდგა, მაგრამ მათ არასოდეს არ უთქვამთ ჩვენთვის, რომ რუსეთს გამოუცხადეთ ომიო…

- ანუ ჩვენ გამოვუცხადეთ რუსეთს ომი?

- საქართველომ იმ დროს ითამაშა ძალიან დიდი მაპროვოცირებელი როლი.

- საქართველომ წამოაგო პროვოკაციაზე რუსული მხარე?

- რუსეთი შემოსული იყო უკვე საქართველოში და ეს არ იყო ახალი ფაქტი.

- კი, რუსეთი შემოსული იყო ქვეყნის 20%-ზე, ოკუპირებულ რეგიონებში … თქვენ ამბობთ, რომ საქართველომ მოაწყო იმ ოკუპირებულ რეგიონებში პროვოკაცია?

- საქართველოს ხელისუფლებამ იმ მომენტისთვის აბსოლუტური უპასუხისმგებლობა გამოიჩინა და მოახდინა ის, რაც მოხდა მაშინ.

- პირდაპირ რომ თქვათ, თქვენი აზრით, ქართულმა მხარემ წამოაგო რუსეთი პროვოკაციაზე?

- პირდაპირ გეტყვით – რუსული მხრის პროვოკაციას ქართული მხარე ძალიან უგუნური ნაბიჯებით წამოეგო. პროვოკაცია მოახდინა რუსულმა მხარემ, რომელსაც ჩვენ შეგვეძლო რომ არ წამოვგებოდით. ქართულმა მხარემ დაუშვა ტრაგიკული ისტორიული შეცდომა – წამოეგო რუსული მანქანის, სამხედრო ტოტალიტარული მანქანის პროვოკაციას.

- და რომ არ „წამოგებოდა“ შედეგი რა იქნებოდა?

- შედეგი იქნებოდა ის, რაც გვქონდა მანამდე. ქვეყნის ხელისუფლება არის პასუხისმგებელი თითოეულ გოჯ მიწაზე, თითოეულ დევნილზე, თითოეულ განადგურებულ და დევნილ ოჯახზე, თითოეულ პირტიტველა ბიჭზე, რომელიც იქ შეეწირა და უპატრონოდ ეგდო, სანამ საპატრიარქო არ შევიდა მათი ცხედრების გადმოსასვენებლად. ეს იყო კლასიკური შეცდომა დაშვებული ერის წინაშე. ეს იყო ტოტალიტარული შეცდომა და ამაზრზენი ფაქტი, უპასუხსმგებლობის ზენიტი. ამაზე დიდი უპასუხსიმგებლობა არავის ჩაუდენია. იგი წამოეგო ომს, რომლის მოგების არანაირი შანსი არ ჰქონდა. და არანაირი ალიანსი შენს გვერდით არ დადგებოდა. ჩრდილო-ატლანტკურმა ალიანსმა არაერთგზის გააფრთხილა ხელისუფლება, რომ არ წამოგებოდნენ პროვოკაციას!

- მაგალითად? კონკრეტულად რას გულისხმობთ? რაიმე განცხადება იყო ამ შინაარსის შემცველი?

- იყო მინიშნებები და მე ეს ძალიან კარგად ვიცი. და მათაც იციან ძალიან კარგად, რომ მათ არანაირი მოტივაცია არ ჰქონიათ და, პირიქით,გაფრთხილება იყო, რომ არ წამოგებოდნენ პროვოკაცის. ეს პროვოკაცია ბევრად ადრე იყო დაწყებული და იქ, თვისობრივად, ახალი არაფერი მომხდარა. ამჩატებამ, ქარაფშუტობამ, სილაჩრემ, იმ განწყობამ, რომ ნატო შემოვა და წინა ამერიკული დროშა წაგვიძღვებოდა ქართულ დროშასთან ერთად, ეს გამოიწვია. ეს პირობა ჩვენთვის ამერიკელებს არ მოუციათ და ძალიან განაწყენებული იყო ამერიკული მხარე ჩვენზე, ეს რომ გავაკეთეთ. პირდაპირ გეტყვით, რომ ჩვენკენ გამოხედვაც არ უნდოდათ, იმიტომ, რომ ეს იყო პატარა ბავშვის ახირება და პატარა ბავშვის ახირებას გადაყვა ნახევარი საქართველო. სააკაშვილი რაც იყო, ვიცოდი 2003 წლიდან. ერთ-ერთი ვიყავი იმ გამონაკლისთაგან, ვინც პირდაპირ ამბობდა, რა უბედურებასაც მოუტანდა ქვეყანას.

- რევოლუციამდე რამდენიმე დღით ადრე ამბობდით, რომ შუბლს გაუხვრეტდით სააკაშვილს. ამ ფრაზას, ალბათ, ოპონენტები ხშირად შეგახსენებენ…

- შემახსენონ. საკაშვილზე არ მითქვამს, ვამბობდი, რომ თუ სისხლი დაიღვრება, სამხედრო ფორმას ჩავიცვამ და მეც წავალ მტრების წინააღმდეგ და თუ საჭიროა, შუბლსაც გავუხვრეტდი! სააკაშვილზე დიდი მოძალადე საქართველოს არასოდეს ჰყოლია. გული მწყდება, რომ მის გუნდში არსებობს ბევრი ჩემი მეგობარი და ხშირ შემთხვევაში, თანამოაზრეც, თვითონვე აცნობიერებენ, რა უბედურებაც დაატყდათ თავს, რადგან ის როგორც მოვლენა, იყო უბედურება და ამ უბედურებაზე 2012 წელს ქართულმა საზოგადოებამ თქვა უარი და დაასამარა „ქართულმა ოცნებამ“, იმედი მაქვს სამუდამოდ. დაგვიფაროს ღმერთმა ამისკენ მობრუნებისგან. სააკაშვილის ეპოქა დასრულდა და აღარ დაბრუნდება არასდროს. თვითონ ემიჯნებიან გუნდის წევრები. ის უგანათლებულესი პიროვნებაა, არაჩვეულებრივი ენერგიის, ამოუშრეტავი რესურსის. შეეძლო, ბევრი სიკეთე გაეკეთებინა ქვეყნისათვის. ბევრი რამ მოხდა მის დროს თვისობრივად გარდამტეხი, რასაც ვემხრობი – პატრულის რეფორმა, ქვედა დონეებში კორუფციის წინააღდეგ ბრძოლა, საჯარო მოხელეებისადმი პატივისცემის განცდა, სხვადასხვა მოტივაციები. არ შეიძლება, ეს არ დაინახოს ადამიანმა. ეს რომ არ გაკეთებულიყო, ჩვენ გვექნებოდა ყველაფერი გასაკეთებელი და ამისათვის მადლობა მას. მაგრამ მან დაუშვა ტრაგიკული შეცდომა, ქვეყანა ჩართო განწირულ ომში და თუ ეს ვერ გათვალა, არ ყოფილა კარგი სტრატეგი. ნახეთ, რა შედეგებამდე მივედით. ხალხმა ოკუპირებული რეგიონებიდან გაწყვიტა სრულიად ურთიერთობა ერთმანეთთან, მშობელთან ვეღარ ჩადის შვილი. გორის ტრასაზე დევნილთა გეტოებია. საშინელი სანახავია ეს ყველაფერი და ამაზე ვის ეკისრება პასუხისმგებლობა, „ოცნებას“? აი, ამ უპასუხისმგებლობამ გააჩინა ზუსტად მეჭიაურის ფაქტორი. არ უნდა გააუფასურო თემა. ევროპულ იდეას თუ სწორად არ მიაწვდი მოსახლეობას, მერე იწვევს ეს გაუფასურებას. თუ ჩემი კეთილდღეობის დონე არ იზრდება, თუ ყოველდღე არ იქნება სტაბილური ფონი, ტერიტორიებს არ ვიბრუნებ, მე თუ ჩემსავე ქვეყანაში ვარ დევნილი და მძევალი, რომელ ჩრდილო-ატლანტიკურ ღირებულებებზეა ლაპარაკი? თუ ამ კუთხით მივაწვდით, იმედები გაუცრუვდება.

- თქვენ როგორ უნდა დაანახოთ საზოგადოებას, რა როლი აქვს „ნატოსა“ და ევროკავშირთან კავშირს ჩვენს განვითარებაში?

- ჩვენ უნდა ვთქვათ, რომ ეს არაა ალიანსის და ევროკავშირის ბრალი. ესაა ჩვენივე უპასუხისმგებლობის ბრალი, რომ გაჩნდა ის განცხადებები, რომელსაც მეჭიაური აკეთებს. იგი თვითონვე გაემიჯნა „ქართული ოცნების“ გენერალურ ხაზს. ჩვენი მიზანია, რომ გამოვიდეთ ამ ჩიხიდან, თავიდან გადავსინჯოთ სივრცითი განზომილებები. ევრო-ატლანტიკური სივრცე, ევროკავშირი – ხალხმა ხომ უნდა იცოდეს, რომ ეს ის ღირებულებებია, რომელიც ჩვნ ავირჩიეთ და ერთი მეჭიაურის განცხადებამ არ მოახდინოს ამ საკითხის კითხვის ნიშნის ქვეშ დაყენება. მთავრობამ უნდა გადადგას ნაბიჯები, რომ ხალხს კითხვის ნიშნები არ ჰქონდეს.

- ამბობთ, რომ ქვეყნის თითო გოჯზე და ყველა დევნილზე პასუხისმგებელია ხელისუფლება. 2013 წლიდან თვითნებურად რომ წევენ საზღვარს ოკუპანტები, იქ რატომ არ ჩადის ხელისუფლების არცერთი წარმომადგენელი. რუსეთთან ურთიერთობის გამწვავებას ერიდებიან?

- რაც შეეხება რუსეთთან ურთიერთობას – ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობის აღდეგენის, ჩვენი არჩეული ჩრდილო-ატლანტიკური ვექტორის დათმობის, ოკუპირებული ტერიტორიების და, მით უმეტეს, მცოცავი ოკუპაციის ხარჯზე გადმოწეული ტერიტორიების სანაცვლოდ არ მოხდება ჩვენი დამოყვრება. ეს იმიტომ, რომ რუსები არაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ჩვენ ეს სენტიმენტები გაგვიჩნდეს და თბილი რემარკები ვუგზავნოთ აქედან. რიტორიკა შეიძლება შევცვალოთ, შეიძლება მტერი მოყვარედ აქციო, მაგრამ მოყვარე მტერი მტერზე უარესია. რანაირად შეიძლება დავათბოთ ურთიერთობა? შეიძლება იმაზე ვიზრუნოთ, რომ კიდევ უფრო არ გადმოიჩოჩონ აქეთ და დაიწყონ ფიქრი უკან დახვაზე. უკან როგორ უნდა დავახევინოთ და – მიზანმიმართული პოლიტიკით. მაგრამ, არც ერთი ღირებულების დათმობის ხარჯზე.

- რიტორიკა ისედაც შერბილებულია, მაგრამ მცოცავი ოკუპაცია გრძელდება. ეს როგორ უნდა შეცვალოთ?

- ჩვენ ყველგან ჩავალთ. ღმერთი მოგვცემს ამის საშუალებას, რომ ჩვენი ძალისხმევით აფხაზეთში და ოსეთში ჩავიდეთ და თვითონ იქაურ მოსახლეობას შევხდეთ, აფხაზ და ოს ძმებს და ადგილზე, იქ მოხდეს ადგილზე დამოყვრება.

- ძალიან არარეალისტურად ჟღერს. როგორ ჩახვალთ?

- ჩავალთ. პირდაპირ გეუბნებით. ისინიც ჩამოვლენ. ოღონდ ამაში არ დაგვჭირდება რუსეთი და ევროკავშირი და აშშ. ჩვენი ყოველდღიური საზრუნავი იქნება მოსახლეობის ყოველდღიური ცხოვრების დონის ზრდა. ოთხ წელიწადში ისეთი თვისობრივი გარღვევა უნდა გავაკეთოთ, რომ კითხვის ნიშანი არ გაჩნდეს. ჩვენ ხელთ არსებობს ყველა ინსტრუმენტი, ცოდნა, გამოცდილება. საქმიანი ბაზისი, რითიც ჩვენ უნდა შევძლოთ და ქვეყანა გამოვიყვანოთ ეკონომიკური ჩიხიდან. არ უნდა გვქონდეს საზრუნავი ყოველდღიურ საყოფაცხოვრებო პრობლემებზე. ეს იყო ჩვენი შეცდომა, რომ ამ მიმართულებით ფრონტის ხაზი ვერ გავარღვიეთ.

- ანუ სესიაშვილი რომ ამბობს, დაპირებების 80% შევასრულეთ და 20%-ს 4 თვეში მოვასწრებთო – ასე არ ფიქრობთ?

- მე არ ვიცი, რანაირი სტატისტიკით ხელმძღვანელობს სესიაშვილი. მე ვიცი, რას ვამბობთ ჩვენ. მოსახლეობის ყოფლდღიური ცხოვრების დონის აწევა იქნება ჩვენი ყოველდღიური საზრუნავი და ეს არ იქნება ისე, რომ პენსიას მოვამატებთ ათი-ოცი ლარით. ეს იქნება თვისობრივი გარღვევა. დაპირებებიდან ბევრი რამ შეასრულეს, რომელიც არ იყო მოსახლეობამდე მიტანილი – მაგალითად, ცხრაასი განახლებული საწარმო, გადაიარაღების საკითხი, ამდენი ათასი სამუშაო ადგილი, ამდენი მოხნული მიწა. ან თქვენამდე არაა სწორად მოტანილი ან ვიღაცა გვიმალავს.

- ნაციონალები მალავენ „ოცნების“ გახსნილ ქარხნებს?

- არა, თვითონ… ჩვენ უნდა შევქნათ სამუშაო ადგილები. არ შეიძლება დიპლომირებული ახალგაზრდა იყოს დაუსაქმებელი.

- უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეობის კანდიდატიც იყავით… პრეზიდენტმა იმიტომ ხომ არ არჩია ნინო გვენეტაძე, რომ თქვენ კვირიკაშვილის მეგობარი იყავით?

- არ არის გამორიცხული. უბრალოდ, არ მიფიქრია იმაზე, რა იფიქრა მაშინ პრეზიდენტმა. პრეზიდენტის ინსტიტუტი არის ხელშეუხებელი. რა უფლება მაქვს მე, კორექტირება შევიტანო მის გემოვნებაში. ეს მისი პრეროგატივა იყო. მე არანაირი პოლიტიკური კუთვნილების არ ვიყავი. 2003 წელს ვიყავი ახალი მემარჯვენეების წევრი და იქვე დამთავრდა ეს. იმიტომ, რომ „მემრჯვენეებმა“ მხარი დაუჭირეს იმ საკონსტიტუციო ცვლილებას, რომლითაც მივიღეთ უზურპატორი პრეზიდენტი და დაკნინდა პარლამენტის როლი. მე ამას გავემიჯნე და მაგას გაემიჯნა გიორგი კვირიკაშვილიც. მე აბსოლუტურად თავისუფალი ვიყავი პოლიტიკური კონიუქტურისგან. ერთადერთი მიზეზი, რომ კვირიკაშვილის მეგობარი ვიყავი და ამიტომ შეიძლება არ გავმხდარიყავი სასამართლოს თავმჯდომარე. შეიძლება ასეც ეფიქრა პრეზინდეტს და არ გამოვრიცხავ, რომ ამის გამო, შეიძლება, დაეწუნებინა ჩემი კანდიდატურა. მაგრამ უფრო მგონია, რომ მან არჩევანი გააკეთაუფრო გამოცდილ ადამიანზე, ვიდრე ვიყავი მე ამ პოზიციაზე.

- ამ მხრივ მაინც საინტერესოა თქვენი პერსონა. რამდენიმე თვის წინ უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარედ იყავით წარდგენილი, ახლა უკვე „ქართული ოცნების“ გუნდის წევრი ხართ. და თან ამბობთ, რომ კვირიკაშვილის კვოტით, პრემიერთან მეგობრობის გათვალისწინებით… რამდენად დამოუკიდებელი მოსამართლე იქნებოდით?

- არ დასჭირდებოდა მას ჩემზე არანაირი გავლენა და მეც მისი გავლენისაგან სრულიად თავისუფალი ვიქნებოდი. ეს გამორიცხულია. ერთი ქვეყანა მაინც არსებობს, სადაც პოლიტიკურ კონიუქტურას, კარგი გაგებით, არ უწევდეს ანგარიშს ადამიანი? მე ჩემი მეგობრის აზრს, განწყობას ყოველთვის გავითვალისწინებდი. მაგრამ გადაწყვეტილებებში ვიქნებოდი აბსოლუტურად დამოუკიდებელი. ასე მიცნობს ყველა და მათ შორის გიორგი კვირიკაშვილი.

- პატიმრობაში მყოფ წინა ხელისუფლების ყოფილ წევრებზეც უნდა გკითხოთ – ევროპელი ადამიანის უფლებათა დამცველები, მაგალითად, გიგი უგულავას კლასიკურ პოლიტპატიმრად თვლიან, სხვა მაღალჩინოსნებთან მიმართებაში კი ამბობენ, რომ იკვეთება პოლიტიკური დევნის ნიშნები , თქვენ არ ეთანხმებით?

- გიგი უგულავას ფაქტით შეიძლება შემოვიფარგლო ამ შემთხვევაში. კითხვები გააჩინა ბრალდების იმ მხარემ, რითაც იქნა ის მსჯავრდებული. სასამართლომ მიიღო ეს გადაწყვეტილება და უხერხულია, ჩავერიო მის კომპეტენციაში. თუ ბრალდება არ არის მკაფიოდ ჩამოყალიბებული, რაზედაც მერე იქნა განაჩენი გამოტანილი და ეს კითხვებს გააჩენს, ამისთვის არსებობს ევროსასამართლო და სხვა ინსტანციები. ალბათ, ეს საქმე გადაისინჯება და დარწმუნებული ვარ, ჩვენი სასამართლო შესაბამის რეგირებას მოახდენს. მე არ მგონია,რომ უგულავამ კიდევ დიდხანს დაყოს ციხეში და ვისურვებდი, მალე დაუბრუნდეს ოჯახს. მას შეუძლია გაცილებით მეტი სიკეთე მოუტანოს ქვეყანას გარეთ, ვიდრე საკანში. მერაბიშვილიც ძალიან ნიჭიერი ადამიანია. უბრალოდ, ის გახდა იმ გარემოებების მძევალი, რაც მას დაატეხა მისმა მეუღლემ. ვგულისხმობ გირგვლიანის საქმეს. დიდი შეცდომა დაუშვა მერაბიშვილმა, როგორც მინისტრმა, რომ არ გაემიჯნა ამ თემას და არ აღასრულა ის, რაც მასზე იყო დამოკიდებული. როგორც მინიმუმ, უნდა გადამდგარიყო. დღესის თავისუფლებას შეინარჩუნებდა, დარწმუნებული ვარ. ბრალდების ეს მხარეები შეიძლება გადაისინჯოს. ვინც ყველაზე მეტად იყო დასაჭერი, მან ქევეყანა დატოვა და აღარ მინდა ამას მივუბრუნდე. მე გული მწყდება თითოეული მათგანზე, რომ თავიანთი საქმეების გამო დევნილები გახდნენ. საზოგადოების განწყობას კი არჩევნებიდან გამომდინარე ვნახავთ. მინდა იყოს არჩევნები სამართლიანი, დამოუკიდებელი და უპრეცენდენტოდ დემოკრატიული. ამას ამკვიდრებს პრემიერი და მე. ამ სამსახურში ჩავდგებით და, მგონი, მომსწრე გავხდებით ახალი საქართველოს მშენებელობის.

- ფიქრობთ, რომ „ქართული ოცნება“ საპარლამენტო უმრავლესობით მოვა?

- მოვა აუცილებლად. და აუცილებლად მიხილავთ იმ უმრავლესობის შემადგენლობაში წამყვან პოზიციაზე.

————————-

„ალია“, 20 მაისი, 2016 წელი

რატომ სურს „ოცნების“ პოლიტსაბჭოს წევრს, პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილის მეგობარ დავით კოღუაშვილს, ვანო მერაბიშვილის და გიგი უგულავას ციხიდან გამოშვება?

გელა ზედელაშვილი

უკვე დაშლილ კოალიციაში რომ დიდი „ბარდაგია“, ეს უკვე ვიცით, მაგრამ სიტუაციას უფრო ამწვავებენ „ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭოში დაწინაურებული ე.წ. ახალი სახეები. მაგალითად, დავით კოღუაშვილი უკვე აკეთებს საპარლამენტო უმრავლესობის ერთი ნაწილისთვის მიუღებელ განცხადებებს. როგორც ჩანს, ბატონი კოღუაშვილი ისე ჩქარობს, რომ თავი უკვე საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერი ჰგონია.

გასაგებია, იგი პრემიერ-მინისტრ გიორგი კვირიკაშვილის ახლო მეგობარია, მაგრამ ნათქვამია, მოჩქარეს მოუგვიანდესო. ჯერ ერთი, არავინ იცის, მოვა თუ არა „ქართული ოცნება“ უმრავლესობით და მეორეც – მისი საქმე ნამდვილად არ არის, გიგი უგულავას ან ვანო მერაბიშვილს როდის გამოუშვებენ ციხიდან. პოლიტიკურ და საზოგადოებრივ წრეებში უკვე შფოთავენ იმის გამო, რომ 2016 წლის ოქტომბრის შემდეგ (თუკი „ქართულმა ოცნებამ“ გაიმარჯვა) საქართველოში დაიწყება კოჰაბიტაცია-ჩახუტების ბოლო სტადია.

დავით კოღუაშვილი აცხადებს, რომ იგი პრემიერთან ერთად უკვე ერთვება გადაწყვეტილებების მიღებაში და პარტიისთვის არასასურველი წევრების ვინაობას საჯაროდ ასახელებს. კერძოდ, თამაზ მეჭიაურს, სოსო ჯაჭვლიანს და გოგი თოფაძეს სიაში ვეღარ ხედავს. ის ფიქრობს, რომ მიხეილ სააკაშვილის, ვანო მერაბიშვილის და გიგი უგულავას დროს გატარებული რეფორმები ნაყოფიერი იყო და არ გამორიცხავს, ყოფილ მერს ციხეში დიდხანს დარჩენა აღარ მოუხდეს:

„მიხეილ სააკაშვილი უგანათლებულესი პიროვნებაა, არაჩვეულებრივი ენერგიის, ამოუშრეტავი რესურსის. შეეძლო, ბევრი სიკეთე გაეკეთებინა ქვეყნისთვის. ბევრი რამ მოხდა მის დროს თვისობრივად გარდამტეხი, რასაც ვემხრობი – პატრულის რეფორმა, ქვედა დონეებში კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლა, საჯარო მოხელეებისადმი პატივისცემის განცდა, სხვადასხვა მოტივაციები. არ შეიძლება, ეს არ დაინახოს ადამიანმა. ეს რომ არ გაკეთებულიყო, ჩვენ გვექნებოდა ყველაფერი გასაკეთებელი და ამისთვის მადლობა მას. მაგრამ მან დაუშვა ტრაგიკული შეცდომა, ქვეყანა ჩართო განწირულ ომში და თუ ეს ვერ გათვალა, არ ყოფილა კარგი სტრატეგი.

ვანო მერაბიშვილიც ძალიან ნიჭიერი ადამიანია. უბრალოდ, ის გახდა იმ გარემოებების მძევალი, რაც მას დაატეხა მისმა მეუღლემ. ვგულისხმობ გირგვლიანის საქმეს. დიდი შეცდომა დაუშვა მერაბიშვილმა, როგორც მინისტრმა, რომ არ გაემიჯნა ამ თემას და არ აღასრულა ის, რაც მასზე იყო დამოკიდებული. როგორც მინიმუმ, უნდა გადამდგარიყო. დღეს ის თავისუფლებას შეინარჩუნებდა, დარწმუნებული ვარ. ბრალდების ეს მხარეები შეიძლება გადაისინჯოს. ვინც ყველაზე მეტად იყო დასაჭერი, მან ქვეყანა დატოვა და აღარ მინდა, ამას მივუბრუნდე. მე გული მწყდება თითოეულ მათგანზე, რომ თავიანთი საქმეების გამო დევნილები გახდნენ“.

დავით კოღუაშვილს აშკარად ვარდისფერი სათვალე უკეთია და ტყემალზეა შემომჯდარი – ის ხედავს, როგორ მოსპო სააკაშვილმა კორუფცია ქვედა დონეებში, მაგრამ ვერ ხედავს, როგორ ააყვავა ზედა დონეებში. ასევე, ვერ ხედავს, როგორ გააუბედურა ბიზნესი, როგორ აწამა ბიზნესმენები, პოლიტიკური მოწინააღმდეგეები, როგორ უკეთა ცოცხები პატიმრებს, მაგრამ სამაგიეროდ ხედავს, როგორ გააჩინა პატივისცემის მოტივაციები თავისავე გარემოცვაში.

„მრეწველების“ ერთ-ერთი ლიდერი, ზურაბ ტყემალაძე კოღუაშვილს მოუწოდებს, გოგი თოფაძის ხსენებას თავი დაანებოს, რადგან არ არის არც მისი ქვეშევრდომი და არც ის პიროვნება, რომელსაც ასე შეიძლება ელაპარაკოს:

- ბატონო ზურაბ, ჯერ არჩევნებამდე საკმაო დროა, საიდან დაასკვნა კოღუაშვილმა, რომ უმრავლესობის ლიდერი იქნება?

_ დავით კოღუაშვილი ჯერჯერობით ვერ იქნება უმრავლესობის ლიდერი. დღევანდელ პარლამენტში ლიდერი გვყავს, ეგ არ არის დეპუტატი. რაც შეეხება მომავალ პარლამენტს, თუ შევლენ უმრავლესობით, ეგ უკვე მათი გადასაწყვეტი იქნება.

- არადა, ის უკვე ალაგებს სიტუაციას, ლამის ვანო მერაბიშვილიც გამოუშვა ციხიდან და გიგი უგულავაც. ეს რას ნიშნავს, კოჰაბიტაციის ახალი ტალღა მოდის ქართველი ხალხის ნერვების ხარჯზე?

- აი, ჩვენ ამიტომ ვემიჯნებით ამ ყველაფერს და არჩევნებში დამოუკიდებლად ვიღებთ მონაწილეობას. ჩვენ გვექნება ჩვენი ხაზი, ჩვენი პოლიტიკა და ასეთ რაღაცებს ნამდვილად ვერ დავუჭერთ მხარს, მით უმეტეს, ბატონი კოღუაშვილის იდეოლოგიას!

- თქვენ არ გრჩებათ შთაბეჭდილება, რომ ხელისუფლებაში „ნაციონალებთან“ გარიგებული ტიპები მოდიან, თანაც ისეთები, ყოველთვის რომ კარგად იყვნენ და ერთი „დუბინკაც“ არ მოხვედრიათ?

- დიახ, ამიტომაც ვემიჯნებით „ქართულ ოცნებას“. ჩვენ რა ვქნათ? მაგათ თავიანთი პოზიციები აქვთ, უნდათ გიგი უგულავას გამოშვებაზე იმუშაონ, უნდათ – ვანო მერაბიშვილის გამოშვებაზე. მე საერთოდ ციხიდან ადამიანის გამოშვების წინააღმდეგი არ ვარ, მაგრამ დამნაშავე დამნაშავეა.

- ყოველ შემთხვევაში, ეგ კოღუაშვილის საქმე ნამდვილად არ არის…

- რა თქმა უნდა, როგორ შეიძლება, დღეს პოლიტიკოსმა ისაუბროს ამაზე? მე არ ვიცი, რას ემსახურება ეს ყველაფერი. როგორც ჩანს, დავით კოღუაშვილს წინასაარჩევნო კამპანია კოჰაბიტაციისკენ გადაჰყავს. ჩვენ უკვე კონკურენტები ვართ და კი ბატონო, ჰქონდეთ ასეთი წამგებიანი პოზიცია.

- ისე გახდით კონკურენტები, რომ ბიძინა ივანიშვილთან არ გქონიათ კონსულტაციები?

- კი, საუბარი გვქონდა, კონსულტაციებიც გავიარეთ და გადავწყვიტეთ, რომ გავდივართ ცალკე. ჩვენი სამართლიანი განცხადებები ხან ერთმა გააქილიკა, ხან მეორემ, ხომ გახსოვთ? ხან უმრავლესობის ლიდერი აგვიმხედრდა, ხან კოალიციაში შემავალი პარტიები. როცა ყველა დავსვით და დაველაპარაკეთ, აღმოჩნდა, რომ მართლები ვიყავით. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, სიტყვისა და გამოხატვის უფლება ხომ ყველას აქვს? თუ ვიღაცას ჩვენი პოზიცია არ მოსწონს და უკმაყოფილებას მასობრივი ხასიათი აქვს „ქართული ოცნებიდან“, ხელს აღარ შევუშლით. მე პირადად ბიძინა ივანიშვილის მტერი არასოდეს არ გავხდები. არ ვიცი, თუ ახლა კოღუაშვილების ხელით „ნაციონალების“ რეაბილიტაციას ცდილობს, ეს უკვე სხვა საკითხია.

- ვაღიაროთ, ფაქტობრივად, ივანიშვილმა ბრძოლა გამოგიცხადათ დავით კოღუაშვილების პირით თუ სახით.

- თუ კოღუაშვილი გამოხატავს ბიძინა ივანიშვილის პოზიციას, რა თქმა უნდა, ასე გამოდის, მაგრამ ჩემი აზრით, მისი განცხადებები პირადულია. იმაშიც კი ეჭვი მეპარება, რომ მას ეს საკითხები კვირიკაშვილთან ჰქონდეს შეთანხმებული. თუ კვირიკაშვილიც მაგ აზრზეა, ეს უკვე მათი ნებაა. ჩვენ ვართ უკვე ცალკე. კოღუაშვილს სწორედ აქ ეშლება, თითს ვერ დამიქნევს, ასე გააკეთე და ისე მოიქეციო. ოთხი წლის განმავლობაში ვმუშაობდით ერთად, არასოდეს არ ყოფილა ასეთი დამოკიდებულება. როცა ივანიშვილი გახდა პრემიერ-მინისტრი, გვეკითხებოდა აზრს, იყო აზრთა სხვადასხვაობა და მერე ხდებოდა გადაწყვეტილების მიღება. ეს რა მიდგომაა, ვერაფერი ვერ გავიგე…

- დავით ეს კოღუაშვილი საიდან მოდის, ადრე გქონდათ ურთიერთობა? როგორც ვიცი, ეგეც „მოქკავშირში“ დაფრთიანდა…

- კი, 1999 წელს იყო „მოქკავშირში“, იქიდან შემოვიდა პარლამენტში, შემდეგ შეიქმნა „ახალი მემარჯვენეები“ და მათთან გადავიდა. 2004 წლის არჩევნებში უკვე აღარ მიიღო მონაწილეობა. გიორგი კვირიკაშვილის მეგობარია და საგანელიძის თანაგუნდელი. ახლა მათ გაააქტიურეს „ოცნებაში“.

დავით კოღუაშვილის განცხადებებს მოკლედ და ლაკონიურად პასუხობს თამაზ მეჭიაური: „ახლა მაგის ჭკუის დარიგებაღა მინდა“!

რაც შეეხება თავად კოღუაშვილს, „ალია“ მას „ქართული ოცნების“ პრესსამსახურის ხელმძღვანელის, ანა გოჩაშვილის საშუალებით დაუკავშირდა, მაგრამ კომენტარის გაკეთებაზე უარი განაცხადა. პრინციპში, ამას პოპულარულ ენაზე „უარი“ კი არა, „დამალვა“ ჰქვია და ამიტომაც შევუთვალეთ, რომ `ალიას~ წაკითხვის შემდეგ ცივი წყალი დალიო

„ალია“, 20 მაისი, 2016 წელი

ამიტომაც შემოთვალა „მიშა ოდესელმა“: ძველი სახეები არ დამანახოთ, მეზიზღებიან, ეგ ნაგვები, და ვინც დახვევას აპირებს, დაახვიოსო“… // ეს არის მიზეზი, რის გამოც, მიშას დაუნახავსა და ღორს ეძახიან პარტიაში და ისეთი ამბებია, ლამისაა ერთმანეთი დაჭამონ

ნინო სამხარაძე

აბა, ვისაც გვახსოვს, „ნაციონალური მოძრაობის“ „კეთილი სურვილებით“ მოკირწყლული ჯოჯოხეთის გზა, ნაცჯალათების მწყობრი ნაბიჯებით მიტინგების დარბევა და შეძახილი: „ბადრის რა? დედის ტყ…ნა!“ ახლა, ერთხმად შევძახოთ ხალხის სიცოცხლისა და ღირსების შელახვის ხარჯზე გაფეტიშებულ ახვრებს: „ნაცებს რა? დედის ტყ…ნა!!!“ ჰოპლა, ჩვენ ვცოცხლობთ, მაგრამ თქვენ კი, „ნაციონალებო“, მიქელ-გაბრიელსაც არ უნდიხართ თავისთვის, ხრწნისა და ლპობის  პროცესშია ეს პოლიტიკური სექტა.

სანდო წყარო, რომლის მოწოდებული ინფორმაციაც ბევრჯერ დადასტურებულა, მორიგ ინფორმაციას გვაწვდის. ჩვენ თავს ვერ დავდებთ ამ ინფორმაციის სისწორეზე, მაგრამ ფართო საზოგადოებრივი ინტერესიდან გამომდინარე, საჭიროდ ჩავთვალეთ მკითხველსაც მივაწოდოთ.

სანდო წყარო „ალიას“ „ნაცებში“ მორიგი თავ-პირის მტვრევის სკანდალურ ინფორმაციას უყვება. რამდენი ხმაურიანი გარჩევა, გინება, შეხლა-შემოხლა მომხდარა საპარლამენტო სიების გამო, საქმე ფიზიკურ შეურაცხყოფამდეც კი მისულა. მაგალითად, ზაზა კედელაშვილის ამბავმა, სოციალური ქსელი ააფეთქა, 100 000 დოლარის სანაცვლოდ მას გამსვლელ ათკაციან სიაში ჩასმას შეჰპირდნენ, მაგრამ „გადააგდეს“ და ამბობენ, ამის გამო აკო მინაშვილს ცხვირ-პირი გაუერთიანაო… კედელაშვილი სიის „მოუსვლელების“ „კამანდაში“ გადააგდეს… კედელაშვილი ვის დაჰკარგვია, როცა ბოკერია სიის მეთოთხმეტე ნომერია. ის, რომ „ნაციონალურ მოძრაობაში“ განხეთქილებაა, ამას პარტიიდან გაქცეული სახეები ამტკიცებენ.

თავის დროზე „ნაციონალურ მოძრაობას“ გაემიჯნა პარტიის გენერალური მდივანი ზურაბ ჯაფარიძე. პარტიის თავმჯდომარე უცხო ქვეყნის მოქალაქეა. საქართველოს ისტორიას არ ახსოვს ისეთი ქვეშაფსია პრეზიდენტი, რომელსაც ასე დაუფიქრებლად დაეთმოს თავისი ქვეყნის მოქალაქეობა. პარტიის შიგნით, სააკაშვილის სიმხდალეზე საუბარს აღარ ერიდებიან. „ნაციონალებში“ ბოკერიას ფრთასა და სააკაშვილს შორის დაძაბულობა მას შემდეგ გაღრმავდა, რაც მიშამ საქართველოდან „მოხია“ და „ცოცხების პარტია“ გამწარებული ხალხის პირისპირ დატოვა, პარტიის ლიდერები კი – ციხეში… მერაბიშვილი-უგულავა-ახალაია, ფეხებზე დაიკიდა და შემოთვალა, ციხეში ჩასაჯდომად არ მცალია, სად შემიძლია 4  კვადრატულში დარჩენილი ცხოვრების გატარებაო და ოდესაში არჩია განცხრომით ცხოვრება. მეტიც, როცა დათა ახალაიაზე ჰკითხეს, ეგ ვინ არისო? ბუნდოვნად მახსოვს, მე მას კარგად არ ვიცნობო… ამ პოლიტიკურ „ჟულიკსა“ და აფერების დიდოსტატს, წუწკობა და ფულის მოტეხა დაუწყია, პარტიიდან კი უთვლიდნენ, შენ მანდ „გულაობ“ და ჩვენ აქ ჩემოდნებზე ვსხედვართ, როდის გვიკრავენ თავს ციხეში, არ ვცით. ჰოდა, სანამ ვანოს და ბაჩოს პირი არ დაუღიათ, უკანალი გაანძრიე და „ობშიაკიდან“ ფული გამოუშვიო…

არაოფიციალურმა მილიარდერმა, სააკაშვილმა რომ საძოვარზე გაუშვა თავისი პარტია, ეს დაახლოებით 3 თვის წინ სოციალური ქსელით გავრცელებულ გოკა გაბაშვილის ფარულ სატელეფონო საუბარშიც გამოჩნდა, სადაც მოსთქვამდა, ბილეთის ფულსაც არ მიგზავნის ეგ ჩემისა, საერთოდ დაგვიკიდაო… ანალოგიურს ამბობდა გიორგი ვაშაძე, ყოფილ პროკურორთან მურთაზ ზოდელავასთან, თავის ყოფილ ლიდერს, „მიშა ოდესელს“ „ლაქუცას“, „ცუციკს“ და „ჩათლახს“ უწოდებს… პარტიიდან სააკაშვილის აყირავების რამდენიმე მცდელობა იყო, სწორედ ძველი სახეების ხელით, ამიტომაც შემოთვალა „მიშა ოდესელმა“: ძველი სახეები არ დამანახოთ, მეზიზღებიან, ეგ ნაგვები, და ვინც დახვევას აპირებს, დაახვიოსო“… ვაშაძემ პარტიიდან დაახვია და დაიბარა, „ნაციონალები“ კაბინეტური მართვიდან ვერ გამოვიდნენ, ამ კაბინეტურ მმართველობას აქვს თავისი სახელები და გვარები: გიგა ბოკერია, მიშა მაჭავარიანი, ხათუნა გოგორიშვილი, გოკა გაბაშვილი და მათ ფასადად ქცეული დავით ბაქრაძე“.

ბაქრაძე კვლავ „ნაციონალების“ ფასადად რჩება. რაც შეეხება დანარჩენებს, მიშამ შემოუთვალათ, ვერ მოგართვითო და ისინი საპარლამენტო სიის „გამსვლელ ათეულში“ არ იძებნებიან. გიგა ბოკერია გადაგდებულია სიაში მეთოთხმეტედ, ირმა ნადირაშვილის, მიშა მაჭავარიანის, ხათუნა გოგორიშვილის, გია ბარამიძისა და სხვების რიგითობა აღარ იკითხება, ეს არის მიზეზი, რის გამოც, მიშას დაუნახავსა და ღორს ეძახიან პარტიაში და ისეთი ამბებია, ლამისაა ერთმანეთი დაჭამონ. ზოგიერთს კი აქვს ილუზია, რომ „ნაციონალები“ ოცი კაცით შევლენ პარლამენტში მაგრამ, „ნაცებო“, რაც გინახავთ, ვეღარ ნახავთ! მორჩა კინო, წადით სახლებში! „ნაცების“ სიის ათეული ასეთია: 1. დავით ბაქრაძე; 2. ელენე ხოშტარია; 3. რომან გოცირიძე; 4. ნიკა მელია, 5. გიორგი ტუღუში; 6. ოთარ კახიძე, 7. სალომე სამადაშვილი; 8. ირაკლი აბესაძე; 9. სერგი კაპანაძე; 10. სერგო რატიანი. მიშამ ნახმარი პრეზერვატივით მოისროლა ძველი სახეები, ნაციონალების მაქსიმუმიც ეს არის..

„მიშა ოდესელი“ თვლის, რომ პარტიას განახლება სჭირდება და ძველი  სახეების მოცილებით, ჰგონია, რომ ხალხს 9-წლიანი რეჟიმის ბოროტებას გადაავიწყებს. მიშა პარტიის ლიდერებს აბრალებს „ნაცმოძრაობის“ წარუმატებლობას და თურმე მუდმივად საყვედურობს, რომ ძველმა სახეებმა პრობლემები შექმნა, ვერ მოახერხეს სიტუაციის დაძაბვა და ხალხის ქუჩაში გამოყვანა, „რა ჩემს ფეხებს მიკეთებთ მანდ, საპროტესტო აქციაზე 50 ათასი კაციც ვერ გამოგყავთ, თუ ასე გააგრძელეთ, არანაირი მომავალი „რუსთავი 2“-ს აღარ ექნება და დახურვაზე მიგიდგებათ საქმე, ხომ არ გგონიათ, კეზერაშვილის „ქეშს“ კიდევ დიდხანს ჩაგაყრით“-ო. ისე კი, რომან გოცირიძეს რომ სიის ათეულში ჩაწერ, რა ძალიან უნდა გიჭირდეს?! „ნაციონალების“ სიაზე, მეტ-ნაკლებად გამოცდილი კადრები უარს ამბობენ. სოცქსელებში გავრცელებული ინფორმაციით, მიშა მაჭავარიანს თურმე შავი დღე აყარეს ეკა ტყეშელაშვილმა, ზაზა ბიბილაშვილმა და გიორგი ქადაგიძემ, ჩვენი სიაში ჩასმა ჩვენს დაუკითხავად როგორ გაბედეო… როცა კადრების ასეთ დეფიციტში არიან, ჩასვამდნენ გოცირიძეს სიაში, აბა, რას იზამდნენ. ჩაძირულ გემზე ასვლას არავინ მოინდომებს, ვაშაძის წასვლაც ამ კონტექსტშია. პარტიას, რომელსაც საარჩევნო სიაში მესამე ნომრად რომან გოცირიძე ეყოლება, ეს იგივეა, არჩევანი დაუმარხავ მიცვალებულზე გააკეთო იმ იმედით, რომ გაცოცხლდება. სააკაშვილი შევარდნაძის მუმიებზე რომ მოსთქვამდა, შევახსენებთ, რომ ეს კაცი შევარდნაძის დროს ვიცეპრემიერი იყო. მის სახელს უკავშირდება კუპონის გაკუპონება, რომან „კუპონიჩი“ პირდაპირ ასოცირდება ინფლაციასთან და სიღატაკესთან. ჯოჯოხეთს ერთი მუგუზალი აკლდაო, ასეა „მეცოცხეთა“ პარტიისა და რომან „კუპონიჩის“ საქმე…

ახლა კი მთავარი, „ალიას“ ექსკლუზიური ინფორმაცია მიაწოდეს, ზურაბ ადეიშვილის გაუჩინარების შესახებ. წყაროს ცნობით, ადეიშვილი კიევის აეროპორტში საბაჟო კონტროლის დროს რამდენიმე საათით ჰყავდათ გაჩერებული და მის პასპორტს ამოწმებდნენ, ადეიშვილი მიხვდა, რომ მახეში გაება და იჭერდნენ. უკრაინის შს მინისტრის მოადგილეს ეკა ზღულაძეს და ზურაბ ადეიშვილს ფულის გათეთრებაში სდებდნენ ბრალს. ადეიშვილს პასპორტი მიუტოვებია და კიევის აეროპორტიდან ოდესაში გაქცეულა.

„ალიას“ წყარო გვიყვება, რომ ადეიშვილმა თავი ალბანეთს შეაფარა, ალბანეთის მთავრობას მან თავის დროზე კონსტიტუცია დაუწერა და საკმაოდ დიდი კავშირები ჰქონია ალბანურ ხელისუფლებასთან. სხვათა შორის, ალბანეთში კეზერაშვილის ბიზნესკავშირებზეც საინტერესო ინფორმაციები ჟონავდა. მოკლედ, ალბანეთის მთავრობას ადეიშვილი კერძო თვითმფრინავით გაუყვანია უკრაინის ტერიტორიიდან.

„ალია“, 20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „რესპუბლიკელები“, ივანიშვილის გუნდის გადაწყვეტილებებს მხარს აღარ დაუჭერენ

მაკა დეკანოსიძე

საპარლამენტო არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, „ოცნებასთან“ სტრატეგიული თანამშრომლობის რეჟიმში გადასული „რესპუბლიკელები“, როგორც ჩანს, არც ერთ იმ კანონპროექტს, რომლისთვისაც ივანიშვილის გუნდს თანაკოალიციელების მხარდაჭერა სჭირდება, მხარს არ დაუჭერენ, რაც ბოლო დღეებში მიმდინარე პოლიტიკურმა პროცესებმა კიდევ ერთხელ ღიად დაადასტურა: „კაბელების საქმე“, პრეზიდენტის ვეტოს დაძლევა, საარჩევნო მოდელი და კიდევ ბევრი სხვა საკითხია, სადაც „რესპუბლიკელების“ ღია ოპონირება სახეზეა.

რატომ „აღარ მოსწონთ“ „ოცნების“ ნაბიჯები? რა საფრთხეებს ხედავენ კანონპროექტებში, რომელსაც უმრავლესობა „შლიგინ-შლიგინით“ იღებს?

„ალიას“ „რესპუბლიკელი“ ლევან ბერძენიშვილი ესაუბრა:

– ბატონო ლევან, „კაბელების საქმეზე“, თქვენმა გუნდმა სასამართლოს გადაწყვეტილება ეჭვქვეშ დააყენა. საინტერესოა, ვერ ხვდებიან ქვეყნის დე ფაქტო თუ დე იურე მმართველები, რომ თავად „ოცნებას“ ურტყამს წინასაარჩევნოდ მსგავსი გადაწყვეტილებები?

– მე ვიცი მხოლოდ ერთი რამ, რომ ის საბუთები, საუბრები, რომელიც პროკურატურის მხრიდან გავრცელდა, ის ტექსტი, რომელსაც მოსამართლე გვეუბნება და ყველაფერი, რაც და როგორც ხდება, გვაჩვენებს, რომ ამ საქმეში არის, უამრავი საეჭვო გარემოება. შესაძლოა, მათ ეჩვენებათ, რომ ეს ადამიანები დამნაშავენი არიან, მაგრამ დანაშაულს სჭირდება დამტკიცება. ჩვენ ეს მტკიცება ვერ დავინახეთ. მით უმეტეს, როცა საქმე დახურულია, თითქოსდა საიდუმლოს გამო. მოგეხსენებათ, რომ „სილქნეტმაც“ კი, რომელიც საქმეში ერთ-ერთი თანამონაწილეა, უარყო პროკურატურის მიერ გავრცელებული ინფორმაცია. მე არ მაქვს არანაირი ინფორმაცია ვინმეს ჩართულობაზე. მაგრამ ვხედავ, რომ თვითონ პროცესი არ არის სწორად ჩატარებული.

– საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ კანონში შესატან ცვლილებებზე და პრეზიდენტის მიერ ვეტოს გამოყენების შემდეგ კი, დაძლევის თემაზე, პარლამენტის თავმჯდომარემ უკვე გააკეთა განცხადება, რომ „რესპუბლიკური პარტია“ „ოცნებას“ ვეტოს დაძლევაში არ დაეხმარება. რა პროცესები შეიძლება განვითარდეს ამ კუთხით?

– ჩვენ ამ ცვლილებისთვის ხმა არც მიგვიცია და რა თქმა უნდა, იგივე პოზიციაზე ვრჩებით. გვაქვს შეკითხვა ამ კანონთან. მაგრამ ვეტოში, მოგეხსენებათ, ორი ნაწილია. ერთია საპრეზიდენტო შენიშვნა, რომელიც ჯერ არ ვიცით, რა იქნება, არ გვინახავს, მაგრამ ვეტოს ნაწილში, მის დაძლევაში ჩვენ მონაწილეობას არ მივიღებთ.

– სხვა პოლიტიკური ძალებიც, გარდა უმრავლესობისა, არ აპირებენ ვეტოს დაძლევას, შეძლებს უმრავლესობა საჭირო ხმების მოპოვებას, როგორ ფიქრობთ? თანაც, ევროსაბჭო ამ კანონის გამო კიდევ ერთხელ გაგვაკრიტიკებს…

– თუ მოახდენს ძალების ისეთ მობილიზებას, როგორც ეს კანონის მიღების დროს მოხდა, დაძლევს, რა თქმა უნდა. 83 ხმით არის მიღებული, თუ მოახერხებენ ისევ ამ 83 კაცის მოყვანას, ვეტოსაც დაძლევენ, მაგრამ ჩვენ არც ერთ შემთხვევაში ამას მხარს არ დავუჭერთ.

მე ვიცი, რასაც არ ვეთანხმები. ეს უნდა გაიგზავნოს ვენეციის კომისიაში და ვენეციის კომისია მისცემს მას შეფასებას, რა არის კარგი და რა – ცუდი. შეფასება იქნება რომ კანონი არ არის მართალი და ეს იქნება სწორი, ჩვენი აზრით. მაგრამ ეს იქნება რეკომენდაცია, რომელიც არავისთვის არ არის სავალდებულო. რაც შეეხება იმას, რომ ეს საქართველოს მიმართ ევროსაბჭოში აისახება კრიტიკულად, მართალია. მაგრამ ამ დროს უკვე ჩვენ სხვა პარლამენტი გვექნება, ანუ ამ პარლამენტს არაფერი არ ემუქრება, ამიტომ მოქმედებენ, მგონი, ასე თამამად.

– და რას უკავშირებთ ასეთი სასწრაფო წესით ცვლილებას? პოლიტიკურად მოტივირებული რომ არის, გასაგებია…

– სასამართლო რომ იყოს ნაკლებად ავტონომიური, მეტს ვერაფერს ვუკავშირებ. ვიღაცები ამბობენ, რომ ეს „რუსთავი 2“-თან არის დაკავშირებული, მაგრამ მე ამ კავშირს ვერ ვხედავ, უბრალოდ. არც არავინ აპირებს ამის ახსნას, რატომღაც „ისე“ იციან ეს ყველაფერი. ეს განსაკუთრებით ეხება „რუსთავი 2“-ის ჟურნალისტებს. მე ვერ დავინახე ასეთი კავშირი. მაგრამ, თავისთავად, მასში რა შეცდომებიც არის, რომ უმცირესობას შეუძლია უმრავლესობის მაგივრად გადაწყვიტოს, რომ აწეულია კვორუმი და ბევრი უსამართლო რამ, ეს მიუღებელია. მაგრამ კანონი უკვე მიღებულია და რჩება კიდევ ერთი ნაწილი, ვეტოს დადებისა თუ დაძლევის შემდეგ. თავად საკონსტიტუციო სასამართლოსაც შეუძლია განიხილოს, რამდენად შეესაბამება ეს კანონი, ან მისი რომელიმე მუხლი კონსტიტუციას. ასე რომ, პროცესი ჯერ დასრულებული არ არის.

– რაც შეეხება მაჟორიტარულ სისტემას და გერმანულ მოდელს, პოლიტიკური პარტიების დიდი ნაწილი მზადაა, რომ ამ შუალედურ ვარიანტს მხარი დაუჭიროს, მხოლოდ „ოცნება“ დგას ჯერჯერობით ჯიუტად თავის პოზიციაზე… ამ პარლამენტის პირობებში რაიმე ცვლილება შეიძლება მივიღოთ? თუნდაც გერმანული მოდელი?

– იცით თქვენ, რომ სამი ვარიანტი გვაქვს – უმცირესობის ვარიანტი, უმრავლესობის ვარიანტი და „რესპუბლიკური პარტიის“ ვარიანტი, ანუ გერმანული მოდელი. პირველს შანსი არ აქვს, უმცირესობის ვარიანტს, ვინაიდან საკონსტიტუციო უმრავლესობა სჭირდება. მეორე შემთხვევაშიც – უმრავლესობის ვარიანტშიც, საკონსტიტუციო უმრავლესობაა საჭირო.

შესაბამისად, მეტი შანსი აქვს გერმანულ მოდელს, ვინაიდან მას საკონსტიტუციო ცვლილება არ სჭირდება და ჩვეულებრივ, 76 ხმით შეიძლება იქნეს მიღებული. ჩვენს ინიცირებულ ინიციატივას უკვე მხარი დაუჭირა ყველა ფრაქციამ, „ქართულ ოცნებაში“ შემავალი პარტიების გარდა.

ვიცი ერთი რამ, შესაძლოა, ეს მოხერხდეს, მაგრამ ძალიან რთულია ტექნიკურად მოესწროს ყველაფერი არჩევნებამდე, რადგან კომიტეტებმა უნდა განიხილონ, პარლამენტი უნდა შეიკრიბოს და ა.შ. ვნახოთ, თუ მოგვეცა საშუალება, რა თქმა უნდა, გერმანული მოდელი უკეთესია, ვიდრე არსებული. არსებულ სისტემას ყველაფერი სჯობს.

გერმანულ მოდელშიც არის მაჟორიტარები, უბრალოდ, მაჟორიტარები და სიით გასულები ერთმანეთს ფარავენ და არ ემატება. ანუ ვინც არის გასული მაჟორიტარებიდან, ის გასულია და ამის შემდეგ სიაში თუ კიდევ მეტი ეკუთვნით, ადგილი ემატება, თუ არ ეკუთვნით – არა, მაგრამ მაჟორიტარები სიაში იგულისხმებიან, ასე ვთქვათ. გერმანული მოდელი უკვე გამოაცხადეს ვიღაცებმა არაკონსტიტუციურად, რაც ძალიან უცნაურია, ვინაიდან გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკა ევროპის მოწინავე დემოკრატიული ქვეყანაა და როგორ შეიძლება მას არაკონსტიტუციური საარჩევნო მოდელი ჰქონდეს?! როდესაც ლაპარაკობენ, ხანდახან არ ფიქრობენ ასეთ საკითხებზე. არ დაწერდა ვახტანგ ხმალაძე, რომელიც არის კონსტიტუციონალისტი არაკონსტიტუციურ კანონს! მაგრამ კიდევ ერთხელ გეუბნებით, დიდი მუშაობა იქნება საჭირო, სერიოზული შეთანხმებები, რომელიმე კანონი  რომ მივიღოთ არჩევნებამდე. ჩემი ნება რომ იყოს, ყველას მივცემ ხმას, ოღონდ კი არსებული სისტემა შეიცვალოს.

– ბოლოს მინდა გკითხოთ მეჭიაურზე და კოალიციის ანტინატოელ წევრებზე… „ოცნებისგან“ თქვენი განცალკევების მთავარი მიზეზი სწორედ ამ ადამიანების საგარეო ვექტორის შეუსაბამობა იყო „რესპუბლიკელების“ მსოფლმხედველობასთან, მაგრამ დღეს ეს ადამიანები, ფაქტობრივად, ჩამოიცილა „ოცნებამ“, მეჭიაურმა ახალი პოლიტიკური მოძრაობის შექმნაც დააანონსა, როგორ ფიქრობთ, ბევრი გაჰყვება მას?

– მე არ ვიცი, მეჭიაურს რა პოლიტიკური მომავალი ექნება, ვფიქრობ, რომ შესაძლოა, ბატონ თამაზს ზედმეტი წარმოდგენა ჰქონდეს თავის თავზე და არ გამოვრიცხავ, რომ არც არავინ გაჰყვეს მას. ვერ ვხედავ მასში ისეთ ლიდერს, რომელსაც შეუძლია რაღაც განსაკუთრებული, ახალი პარტია ჩამოაყალიბოს ერთ თვეში. მაგრამ ბევრი ვინმე შემცდარა, მეც შევმცდარვარ და შეიძლება კიდევ შევცდე. მაგრამ ჩემი პროგნოზი ასეთია, რომ ბატონი თამაზის პოლიტიკოსობა, როგორც ჩანს, მთავრდება.

———————–

„ახალი თაობა“,  20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: დასავლეთი ფსონს „ქართულ ოცნებაზე” ჩამოდის? // „ირაკლი ალასანიამ და სხვა მედასავლეთეებმა ჰკითხონ პატრონებს, რატომ არიან ამ დღეში“

რატომ შესუსტდა მედასავლეთე პარტიების გავლენები, რა მოლაპარაკებები მიდის რუსეთსა და დასავლეთს შორის, ვინ უნდა გაარკვიოს პატრონებთან ურთიერთობები? _ ამის შესახებ „ახალ თაობას“ ანალიტიკოსი უსაფრთხოების საკითხებში ზაალ კასრელიშვილი ესაუბრება.

„ბოლო პერიოდში საქართველოში მოქმედი პროდასავლური ძალების რეიტინგი მკვეთრად შემცირდა. ეს ძალები თუ არ გაერთიანდნენ, არჩევნებზე შედეგს ვერ დადებენ. ყველა ამ პარტიას დასავლეთში თავისი პატრონი ჰყავს. ეს პატრონები უნდა დასხდნენ და გაერთიანებაზე დაილაპარაკონ. უპერსპექტივოდ დარჩენილ რესპუბლიკელებს, მძევლად აყვანილ თავისუფალ დემოკრატებს (მათ საკუთარი თავი თავად აიყვანეს მძევლად, როცა ნაადრევად იზეიმეს კაბელების საქმის მოგება), ნაციონალებსა და რამდენიმე ახლადწარმოქმნილ პარტიას გაერთიანების იქით პერსპექტივა არ აქვთ”, – ამბობს ზაალ კასრელიშვილი.

- პროდასავლური ძალები როცა ჩამოთვალეთ, „ქართული ოცნება“ არ გიხსენებიათ. გამოგრჩათ თუ მათ პროდასავლურ ძალად არ მიიჩნევთ?

- პროდასავლური ძალების ავტორიტეტი და ნდობის ლიმიტი ამოწურულია. ამის საწინააღმდეგოდ დასავლეთი ქმედით ზომებს არ მიმართავს. გამონაკლისი მაღალი ტრიბუნიდან გაკეთებული რამდენიმე განცხადებაა, რომელსაც შედეგი არ მოჰყოლია. ცოტა ხნის წინ დასავლეთში „ქართული ოცნების“ პირველი პირები მიიწვიეს, პოზიციების დასაფიქსირებლად ტრიბუნაც მისცეს და ამით დამთავრდა ყველაფერი. ამ და სხვა ბევრი მიზეზის გამო პროდასავლური ძალების გავლენები მთავრობაზე სერიოზულად შესუსტდა. იგივე ითქმის მედიაზეც. მათი მხრიდან წარმოებული ოპონირება მხოლოდ თავის გადარჩენის მცდელობაა და სხვა არაფერი. ჩვენ ალასანიასა და სხვა პროდასავლურ ძალებს ვურჩევთ, თავიანთ პატრონებთან გაარკვიონ ურთიერთობები. ჰკითხონ თავიანთ პატრონებს, თუ რატომ არიან ამ დღეში. პასუხი მათთვისაც და ქვეყნისთვისაც ძალიან საინტერესო იქნებოდა.

- თქვენ შეგიძლიათ გვითხრათ, რა იქნება პასუხი?

- სავარაუდოდ, ფსონი „ქართულ ოცნებაზეა“ გაკეთებული და ამიტომაც შესუსტდა სხვა მედასავლეთე პარტიების რეიტინგი. გაკეთდება ერთი მსხვილი ფსონი და მორჩა. აქამდე სხვებზეც კეთდებოდა წვრილი ფსონები, მაგრამ ეს უფრო დაზღვევა იყო, ვიდრე მებრძოლი ძალა. არის მეორე ვარიანტიც და, იმედი მაქვს, რომ ეს არ იქნება სიმართლე – პროდასავლურების შესუსტება, შესაძლოა, იმით იყოს განპირობებული, რომ დასავლეთი პოსტსაბჭოთა სივრცეში რუსეთის სასარგებლოდ თმობს პოზიციებს.

- თქვენი აზრით, რომელი ვერსია უფრო რეალურია?

- ყველაფერი ამ არჩევნებზე გამოჩნდება. ამ საკითხთან დაკავშირებით პროგნოზის გაკეთება არავის შეუძლია და ახლავე გეტყვით, რატომაც. ის, რაც მოხდა საბჭოთა კავშირში 90-იან წლებში, გორბაჩოვი-რეიგანის რეიკიავიკის შეხვედრამდე იყო დაგეგმილი. ეს მაშინ გახდა ცნობილი, როცა ელცინი ხელისუფლებიდან წავიდა. მთელ რიგ დოკუმენტებს მოეხსნა გრიფით “საიდუმლო“ და ახლა ყველამ იცის, რომ ეს იყო გარიგება. ჩვენ სირიის, ყირიმისა და რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირებას თუ გავითვალისწინებთ, არ გამოვრიცხავთ, რომ მსოფლიოს ახალი გადანაწილება მიდის. შეიძლება ეს გარიგება შეეხოს კავკასიასაც. აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის მთავარი პლაცდარმი არის კავკასია. ამ რეგიონზე თუ ვინმეს გავლენის მოპოვება სურს, პირველ რიგში, ეს საქართველოზე უნდა განახორციელოს.

ასე რომ, სანამ პარტიები რამეს დაიმუქრებიან ან ამომრჩეველს რამეს დაჰპირდებიან, კარგად გაარკვიონ ურთიერთობები პატრონებთან.

- რამდენჯერმე ახსენეთ, რომ პროდასავლური ძალების ნდობის ლიმიტი ამოიწურა. ამ ფონზე არ გაზრდილა პრორუსული ძალების რეიტინგი, ხალხი აღარც მათ ენდობა. ნდობის შესუსტება მხოლოდ იმის ბრალია, რომ მათი პატრონები რაღაც გეგმებს აწყობენ თუ მიზეზი სხვაა?

- საბედნიეროდ, მედასავლეთე ძალების ნდობა პრორუსული ძალების გაძლიერების ხარჯზე არ შესუსტებულა. უბრალოდ, საქართველოს მოსახლეობა გასული საუკუნის 90-იანი წლების ნიშნულს უბრუნდება, როცა წინა პლანზე ეროვნული ცნობიერება იყო წამოწეული. უკანასკნელი 26 წლის განმავლობაში საქართველოს მოსახლეობა კარგად გაერკვა პოლიტიკურ ვითარებაში. ქართველებს პოლიტიკის კეთებაც აქვთ გენებში კოდირებული და ბრძოლის უნარიც. რაც მთავარია, როგორც იქნა, დავრწმუნდით, რომ საჩვენოდ არავინ არაფერს აკეთებს და არც გააკეთებს, თუ უფრო მეტი სარგებელი არ ნახეს ჩვენს ხარჯზე. საქართველოში ამომრჩევლის 65% არჩევნებზე მისვლას არ აპირებს. ეს ის ამომრჩეველია, რომელიც იდეოლოგიურ ლიდერს ელოდება. ეს 65% არ არის ის ხალხი, რომლებიც პირადი ნაცნობობის ხარჯზე ხმა მისცემენ რომელიმე ორგანიზაციას, რომ მერე სარგებელი ნახონ. დარჩენილი 35% კი ერთად აღებული ყველა პარტიის მრევლი გახლავთ. იქიდანაც რაღაც ნაწილი ნაცნობობის ან სამსახურის ხათრით იძულებულია, წავიდეს არჩევნებზე.

- ზემოთ თქვით, რომ ამომრჩევლის 65% იდეოლოგიურ ლიდერს ელოდება. პოლიტიკურ ასპარეზზე ასეთი ჩანს ვინმე?

- ასპარეზზე ასეთი ლიდერი ჯერ არ ჩანს. იმედი მაქვს, აუცილებლად გამოჩნდება. მთავარი ისაა, რომ ხალხში ეროვნული ორიენტაციის ლიდერზეა მოთხოვნა.

- ეროვნული ორიენტაციის ლიდერის ნაცვლად ხალხი ისევ მესიის მოლოდინში ხომ არ არის?

- ამ შემთხვევაში მესიაზე საუბარი არ არის. მოსახლეობა ითხოვს ლიდერს, რომლისთვისაც მთავარი საქართველოს ინტერესები იქნება. იცით, როგორ ლიდერს ელოდება ხალხი? რომელიც დასავლეთისთვისაც მისაღები იქნება, აღმოსავლეთისთვისაც და ჩრდილოეთისთვისაც.

- შეუძლებელია, ადამიანი ყველასთვის მისაღები იყოს...

- ლიდერი თუ თავისი ქვეყნის ინტერესების გამტარებელი იქნა, მას ყველა პატივისცემით შეხედავს. ქართველი ხალხი გაუცნობიერებლად ღირსების ოფიცერს ელოდება, რომელიც არავის დაუწყებს ლაქუცს.

- ზემოთ თქვენ მსოფლიოს ახალ გადანაწილებასა და შესაძლო გარიგებაზე ისაუბრეთ. რამდენად მაღალია იმის შანსი, რომ რუსეთმა და დასავლეთმა საქართველოსთან დაკავშირებით გარიგება დადონ?

- რამდენად შედგება ეს გარიგება, ვერ გეტყვით, საუბარი კი ნამდვილად იქნება, თუ უკვე არ იყო. ახლო აღმოსავლეთის პრობლემა დღეს მეორე პლანზეა გადაწეული. მთავარ თემად რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება იქცა, რომელიც, ფაქტობრივად, მოსკოვისა და ნატოს დაპირისპირებაა. როგორც ჩანს, აღმოსავლეთის გარდა, კრემლს კიდევ ორი მიმართულებით მოუწევს ბრძოლა – სამხრეთითა და დასავლეთით. სამხრეთის ანუ თურქეთის ფრონტის გასახსნელად მოსკოვს მყარი ფიზიკური და მორალური პოზიციები სჭირდება. ასეთი მყარი პოზიციის დასაკავებლად სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია კავკასია. კავკასია მნიშვნელოვანია თურქეთისა და დასავლეთისთვისაც. კავკასიის რეგიონი გახლავთ ენერგომატარებლების დერეფანი, რომლითაც უახლოესი რამდენიმე ათეული წლის განმავლობაში ბუნებრივი აირით უნდა მომარაგდეს დასავლეთი.

- ასეთ შემთხვევაში რატომ ან რის სანაცვლოდ უნდა დაუთმოს დასავლეთმა რუსეთს კავკასია?

- ამ რეგიონისთვის ბრძოლა დაუნდობელი იქნება. არც დასავლეთი და არც რუსეთი მარტივად არ დათმობს რეგიონს.

- ჩვენ არავინ გვკითხავს, საით გვინდა წასვლა?

- სწორედ ამიტომ ითხოვს მოსახლეობა ეროვნული ორიენტაციის ლიდერს, რომელიც საკითხს ისე დააყენებს, რომ ორივე მხარე ანგარიშს გაგვიწევს.

„ახალი თაობა“,  20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ კახა კუკავასთან: „ბიძინა ივანიშვილმა ძალაუფლება შეიძლება მიხეილ სააკაშვილს გადააბაროს“

„თავისუფალი საქართველოს“ ლიდერი კახა კუკავა „ახალ თაობასთან” ინტერვიუში ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებს აფასებს და ის ჩვენს მკითხველს საკმაოდ სკანდალურ ინფორმაციას აწვდის, თუ რას გეგმავს ბიძინა ივანიშვილი 2016 წლის არჩევნებზე. როგორც კუკავა აცხადებს, ეს ინფორმაცია მისმა უახლოესმა მეგობარმა მიაწოდა, რომელსაც „ქართულ ოცნებაში“ საკმაოდ მაღალი თანამდებობა უკავია. თუმცა ამაზე ცოტა მოგვიანებით.

- ბატონო კახა, თქვენ არასაპარლამენტო ოპოზიციას წინასაარჩევნოდ გაერთიანებისკენ მოუწოდეთ, თუმცა, ჩვენი ინფორმაციით, ჯერ არავინ შეგხმიანებიათ. ასეა?

- ლეიბორისტულმა პარტიამ გამოაცხადა მხარდაჭერა მაჟორიტარული კანდიდატების ნაწილში და შეასრულეს კიდეც პირობა, მოვიდნენ ისინი შეხვედრაზე. გარდა ამისა, დეტონაციის დონეზე ჩვენ გვაქვს პატრიოტების განცხადება და, იმედი მაქვს, რომ ისინიც შეასრულებენ თავიანთ დანაპირებს. დანარჩენი პარტიებისგან ჩვენ არ მიგვიღია განცხადება, თუმცა რამდენიმე პარტიასთან კიდევ ვაგრძელებთ მუშაობას.

- არსებულ ფონსა და ვითარებას როგორ აფასებთ?

- არსებული ვითარება ძალიან მძიმეა. დაახლოებით იგივე ხდება, რაც 2000-იანი წლების დასაწყისში და 2010 წელს ხდებოდა ანუ ქვეყანაში მწიფდება კრიზისი. ჯერჯერობით არ არის რევოლუციური სიტუაცია, არ ვფიქრობ, რომ ამ კუთხით წელს რაიმეს უნდა ველოდეთ, თუმცა, არც ამის გამორიცხვა შეიძლება, მაგრამ, მე ვფიქრობ, უახლოეს პერიოდში მოხდება ხელისუფლების დრამატული ცვლილება და ამისთვის ყველაფერს აკეთებს პირველ რიგში თვითონ ხელისუფლება, რომელსაც ჩართული აქვს თვითგანადგურების ინსტინქტი.

- კვლავ დრამატული გზით უნდა განხორციელდეს ცვლილებები?

- საქართველოში ჩვენ უკვე ვნახეთ ხელისუფლების რამდენიმე ცვლილება და შეგვიძლია, რაღაც განმაზოგადებელი ნიშნები გამოვყოთ. ეს არის, ხელისუფლება როცა ირჩევს კონფრონტაციას ყველასთან, ქვეყნის გარეთ თუ ქვეყნის შიგნით. მეორე, როდესაც ხელისუფლებაში ინტელექტუალების მაგივრად მიმდინარეობს მლიქვნელების დაწინაურება. მესამე – როდესაც ხელისუფლება არ არის მონოლითური და ხელისუფლების შიგნით გარკვეული ჯგუფები თავად არიან დაინტერესებული ხელისუფლების დაცემით და ბოლოს, ყველაზე უფრო მთავარი, როდესაც ხელისუფლებას არ შეუძლია გადაწყვეტილებების მიღება.

- პოლიტიკურ ბაზარზე გამოჩნდნენ ახალი მოთამაშეები, მიმდინარეობს გადაჯგუფებები. ამ პროცესს როგორ აფასებთ? რამდენად კარგი მოთამაშე იქნება ამ ბაზარზე პაატა ბურჭულაძე?

- დღეს უკვე გამოიკვეთა სამი ფლანგი ქართულ პოლიტიკურ სპექტრში. ერთი _ ეს არის პროამერიკული ფლანგი, რომლის ფლაგმანიც არის ნაციონალური მოძრაობა და, მე ვფიქრობ, მასვე მიეკუთვნება პაატა ბურჭულაძე და მისი პარტიაც. საბოლოო ჯამში, ეს არის ერთი კოალიცია.

- მიგაჩნიათ, რომ ისინი ერთად იქნებიან?

- რასაკვირველია. ამას თავადაც არ უარყოფენ. ისინი ნამდვილად არ გამორიცხავენ ნაციონალურ მოძრაობასთან ერთად საპარლამენტო უმრავლესობის შექმნას. გარდა ამისა, დააკვირდით მათ განცხადებებს, მათ მესიჯებს, მათ საგარეო და საშინაო კურსს. ეს არის თავიდან ბოლომდე იდენტური ნაციონალური მოძრაობისა.

- რომელია მეორე ფლანგი?

- მეორეა ივანიშვილის ფლანგი, რომელსაც მიეკუთვნება „ქართული ოცნება“, ნინო ბურჯანაძე და კიდევ რამდენიმე მათ ხმაზე მომღერალი წვრილი პარტია. არის კიდევ მესამე ფლანგი და ეს არის რეალური ოპოზიცია, რომელიც არ არის მარიონეტული და სატელიტური.

- კონკრეტულად ვინ არიან ეს ძალები?

- ეს ვართ ჩვენ, ასევე გამოვყოფდი ლეიბორისტებსა და ახალ მემარჯვენეებს. რეალურად არსებობს ეს სამი ბანაკი. ყველა დანარჩენი გადაჯგუფდება ამ სამი მიმართულებით.

- სად აღმოჩნდებიან ალასანია და რესპუბლიკელები?

- მათი საგარეო კურსი ცნობილია. ისინი იზიარებენ პროამერიკულ დოქტრინას და, აქედან გამომდინარე, არანაირი კითხვის ნიშნები არ უნდა არსებობდეს. სხვათა შორის, ძალიან კარგი ტესტი არსებობს, როცა გინდა განსაზღვრო, ვინ რომელ ფლანგს მიეკუთვნება.

- რომელ ტესტს გულისხმობთ?

- ამისთვის არსებობს „რუსთავი-2“. თუ დაგაინტერესებთ, რომელი პოლიტიკოსი რომელ ფლანგს მიეკუთვნება, უნდა შეხედოთ, თუ როგორ აშუქებს მას „რუსთავი-2“. სააკაშვილის ფლანგს აშუქებს მხოლოდ პოზიტიურ კონტექსტში, ივანიშვილის ფლანგს – მხოლოდ ნეგატიურში, ხოლო რეალურ ოპოზიციას საერთოდ არ აშუქებს.

- ანუ, არ არის გამორიცხული, რომ ამ ძალებმა ერთიანი ალიანსი შექმნან? ნაციონალების ფლანგს ვგულისხმობ...

- მე არ ვფიქრობ, რომ წინასაარჩევნოდ შეიქმნება ერთიანი ალიანსი. სააკაშვილიც და ივანიშვილიც მიმართავენ პოლიტტექნოლოგიების სტრატეგიას. აქ ახალი არაფერია. ჰოლდინგური კომპანიები როგორც ბიზნესში, ისე პოლიტიკაში მისაღებია. დღეს ნაციონალურ მოძრაობას საშუალოდ მხარს უჭერს 20-30%, ასევე 20-30% ჰყავს ივანიშვილს. უდიდესი უმრავლესობა ამომრჩევლისა ხმას არცერთს არ აძლევს. სრული შანსი გვქონდა, რომ ეს ჩვენი, რეალური ოპოზიციის ამომრჩეველი ყოფილიყო, მაგრამ ამიტომაც შექმნეს მათ ეს სატელიტები. აბა, რისთვის შეიქმნა ასე უცბად ბურჭულაძის პარტია?!

- რისთვის?

- იმისთვის, რომ იცის სააკაშვილმა, ამომრჩევლის ძალიან დიდ ნაწილს მისთვის ხმის მიცემა არ უნდა. ამიტომ შემოგვთავაზეს, სააკაშვილი თუ არ გინდათ, ბურჭულაძეს მიეცით ხმაო, ხოლო ეს ხმები საბოლოოდ სააკაშვილის ყულაბაში ჩაიყრება.

- უკვე ცნობილი გახდა ნაციონალური მოძრაობის სია. როგორია თქვენი შეფასებები?

- ნაციონალების სიას რაც შეეხება, პროფესიული თვალსაზრისით ეს ძალიან კარგი სიაა, ნამდვილად სჯობია იმათ, ვინც „ქართული ოცნების” სახეებად დასახელდა. ამის შედარებაც არ შეიძლება, თუმცა ეს ხალხი, ვინც ნაციონალების ათეულში მოხვდა, არაფრით სჯობია მათ, ვინც აქამდე იყო წინა პლანზე. ეს ხალხი მიიჩნევს, რომ ბაჩო ახალაია არის პოლიტპატიმარი. მაშინ გამოდის, ესენი მიიჩნევენ, რომ გაუპატიურებები და ძალადობა, რომელსაც ატარებდა წინა ხელისუფლება, სწორია და გამართლებული. თუ ეს ასეა, მაშინ რით გამოიხატება მათი განახლებულობა?! იმით, რომ ელენე ხოშტარიამ ინგლისური იცის?!

- ანუ მათი შინაარსი და ხედვები არ შეცვლილა? მხოლოდ ახალი სახეები შემოგვთავაზეს?

- რა თქმა უნდა! განახლება იმას კი არ ნიშნავს, რომ მახინჯისა და დაუბანლის მაგივრად ლამაზი და პირდაბანილი ჩასვა სიაში, არამედ იდეური განახლება უნდა მოხდეს. კარგია, რომ ეს ხალხი განათლებულია, მაგრამ ჰიტლერის ფაშისტურ პარტიაშიც ძალიან განათლებული ადამიანები იყვნენ, ხოშტარიასა და გოცირიძეზე მეტად განათლებულები, მსოფლიო დონის მოაზროვნეები. თუ ეს ხალხი სააკაშვილის კურსს იზიარებს, მის დანაშაულებრივ პოლიტიკას, მაშინ რით გამოიხატება მათი განახლება?!

- ნაციონალური მოძრაობის ცნობილმა სახეებმა საკმაოდ უკანა ფლანგზე გადაინაცვლეს. ამაზე რას იტყვით? ეს ახალი ტაქტიკაა?

- საუბრის დასაწყისში აღვნიშნე, რომ ხელისუფლება შეიპყრო თვითგანადგურების ინსტინქტმა. ამაშიც ნაციონალურმა მოძრაობამ აჯობა „ქართულ ოცნებას“. მათ თვითგადარჩენის ინსტინქტი აქვთ საკმაოდ მძლავრი. რა თქმა უნდა, ეს საკმაოდ რთულად მისაღები გადაწყვეტილება იყო. ვნახეთ, რომ ამან პარტიაში გარკვეული ძვრებიც გამოიწვია, მაგრამ ეს აჩვენებს იმას, რომ ნაციონალურ მოძრაობას აქვს თვითგადარჩენის ინსტინქტი. რადგან მათ მოახერხეს ამ რთული გადაწყვეტილების მიღება, ამით კიდევ ერთხელ დაადასტურეს, რომ ეს საკმაოდ ძლიერი ორგანიზაციაა. დამერწმუნეთ, ნებისმიერ პოლიტიკურ ორგანიზაციას გაუჭირდება ასეთი გადაწყვეტილების მიღება.

- რამდენად უშველით ეს?

- იმ ფონზე, როდესაც ნაციონალების მთავარი ოპონენტი არის რეტროგრადული ძალა, მე ვფიქრობ, რომ ნაციონალური მოძრაობის შანსები იზრდება. მე არ ველოდები, თუმცა, არც გამოვრიცხავ, რომ წელს მოხდეს ხელისუფლების ცვლილება, მაგრამ უახლოეს ერთ-ორ წელიწადში ეს გარდაუვალია!

- წინასაარჩევნოდ ექსცესებს ელოდებით?

- ბუნებრივი წინაპირობები არსებობს, მაგრამ, არ ვიცი, მოხდება თუ არა ამისი ხელოვნურად ინსპირირება. ეს დამოკიდებულია იმაზე, ვაშინგტონს წელს ნებავს საქართველოში ხელისუფლების ცვლილება თუ გაისად. არის კიდევ ერთი ვერსია.

- რა ვერსიაზეა საუბარი?

- ეს ინფორმაცია მომაწოდა „ქართული ოცნების“ ერთ-ერთმა მაღალჩინოსანმა, ჩემმა მეგობარმა. განიხილება გეგმა, რომ როგორც შევარდნაძემ გააკეთა 2003 წელს, ივანიშვილმაც იგივე გაიმეოროს.

- ანუ?

- ანუ ის, რომ ხელები დაიბანოს და საერთოდ გაერიდოს პოლიტიკას, ხოლო ძალაუფლება მიხეილ სააკაშვილს ჩააბაროს და `ქართული ოცნება~ დატოვოს პირში ჩალაგამოვლებული. ეს ინფორმაცია არა ერთმა და ორმა წყარომ დამიდასტურა. ასე რომ, მოვლენების ასეთ განვითარებასაც უნდა ველოდეთ.

„ახალი თაობა“,  20 მაისი, 2016 წელი

კოალიცია „ნაციონალური სახელმწიფო ხალხისთვის“ შედგება?

წავა თუ არა პაატა ბურჭულაძე ნაციონალებთან

როგორც კი პაატა ბურჭულაძემ მინიშნება გააკეთა, პოლიტიკაში ვაპირებ ძალების მოსინჯვასო, მაშინვე გაჩნდა ვარაუდი, რომ ის ამას დამოუკიდებლად არ აპირებდა. უფრო კონკრეტულად კი, მედიაში გავრცელდა ფოტოები, რომლებზეც ოპერის მომღერალი მიხეილ სააკაშვილთან ერთად რესტორანში ქეიფობდა და ფოტო განცხადებამდე რამდენიმე დღით ადრე იყო გადაღებული.

კი იძახა პაატა ბურჭულაძემ, შემთხვევით შევხვდითო, მაგრამ საზოგადოებამ, რომლისთვისაც ნაციონალური მოძრაობისა და მისი სატელიტური პარტიების ხელწერა უკვე კარგადაა ცნობილი, ეს აღარ დაიჯერა.

ყველაფერი ისე განვითარდა, როგორც მოსალოდნელი იყო და ნაციონალურმა მოძრაობამ და „სახელმწიფომ ხალხისთვის“ შესაძლო ალიანსზეც მიანიშნეს.

„გარკვეულწილად ბურთი არის ბურჭულაძის მოედანზე. მისი ზოგიერთი განცხადება საინტერესოა და ემთხვევა ჩვენს შეხედულებებს, მაგრამ მთლიანობაში მან და მისმა გუნდმა მკაფიო გზავნილები უნდა ჩამოაყალიბონ ქვეყნის საშინაო და საგარეო პრიორიტეტებზე. რაღაცები მსმენია, მაგრამ საერთო სურათი როგორია, არ ვიცით, რომ იყოს ჩვენი მხრიდან ახალი განცხადების სურვილი. ამ ახალმა გუნდმა და მისმა ლიდერმა უნდა გამოკვეთონ, საით მიდიან“, – ეს განცხადება ნაციონალური მოძრაობის ერთ-ერთმა ლიდერმა დავით დარჩიაშვილმა გააკეთა.

ამ ორი პარტიის გაერთიანებაზე ექსპერტებიც ღიად საუბრობენ, თუმცა ვარაუდობენ, რომ ბურჭულაძეს ეს გაერთიანება ნაკლებად უნდა აწყობდეს. აქვე ვთქვათ, რომ თუ ბატონი პაატა პოლიტიკაში ნაციონალების კარნახით თამაშობს, მას არავინ შეეკითხება, რა აწყობს და რა – არა. ისე ჩანს, პოლიტიკაში მისი დირიჟორი სხვა არის და სწორედ ამ დირიჟორის აქნეულ ჯოხზე მოუწევს ხმის აწევა-დაწევა მსოფლიო ბანს.

ექსპერტი რამაზ საყვარელიძე ამბობს, რომ ნაციონალური მოძრაობისა და პაატა ბურჭულაძის შესაძლო თანამშრომლობა საინტერესო თემაა.

„ნაციონალური მოძრაობისგან ეს არ არის გასაკვირი, რადგან მისთვის საფრთხეს წარმოადგენს ბურჭულაძე. მის გამოსვლას ოპოზიციური ტონალობა ჰქონდა და რამდენიმე პუნქტში იმეორებდა კიდეც ნაციონალური მოძრაობის ფრაზებს, მაგრამ, თუ დამოუკიდებლად გავა ბურჭულაძის პარტიას არჩევნებზე, ის წაიღებს ნაციონალების ხმებს, შესაბამისად, ნაციონალებს ამ ეტაპზე აწყობთ, რომ შეერთდნენ ბურჭულაძესთან და მათ არ დაკარგონ ხმები“, – აცხადებს ექსპერტი. იგი ელოდა, რომ ბურჭულაძის პირველი სიტყვა უფრო დაბალანსებული იქნებოდა და მისი პოლიტიკური სიმპათია-ანტიპათიები ადვილად წასაკითხი არ იქნებოდა.

„რადგან ამ პუნქტში შევცდი ბურჭულაძის პროგნოზში, ახლაც შეიძლება შევცდე, მაგრამ მგონია, რომ ბურჭულაძე ამ ალიანსზე არ უნდა წავიდეს და უნდა ეცადოს, თავისი ამომრჩეველი დაისაკუთროს“, – აღნიშნავს რამაზ საყვარელიძე.

პაატა ბურჭულაძესთან გაერთიანებას არ გამორიცხავს „ნაცების“ კიდევ ერთი ლიდერი გიორგი ბარამიძე.

„არანაირი გადაწყვეტილება მიღებული ჯერ არ არის. ახლა მთავარია ჩვენი გონებისა და ძალისხმევის კონცენტრირება არჩევნების მოგებაზე და შემდგომ გამოჩნდება, ვინ შეიძლება იყოს ჩვენი პარტნიორი პოლიტიკაში. ჩვენი აზრია, რომ შევეცადოთ, ვითანამშრომლოთ ყველა პროდასავლურად მოაზროვნე ძალასთან“, – განაცხადა გიორგი ბარამიძემ.

როგორც ჩანს, პაატა ბურჭულაძეს ნაციონალებთან პოლიტიკური ვაჭრობა მოუწევს და ეს ვაჭრობა იოლი არ იქნება, რადგან ნაციონალებს პირველი ათეული უკვე დასახელებული ჰყავთ და ამ ათეულიდან გასავარდნ ზონაში გადანაცვლებას ვინ დათანხმდება, ძნელი სათქმელია.

„პაატა ბურჭულაძესთან კარგი ურთიერთობა მაქვს. ნაციონალური მოძრაობის მთავარ მიზანს ივანიშვილის მმართველობის დასრულება და არსებული კრიზისის დაძლევა წარმოადგენს. მომავალი გვიჩვენებს, რომელი ძალები იქნებიან ამ ბრძოლაში თანმიმდევრულები და ვის ექნება დასავლური ღირებულებები. თუ ამ კრიტერიუმს დავაკმაყოფილებთ ჩვენც და ბურჭულაძეც, ბუნებრივია, იქნება თანამშრომლობა“, – ეს მიშა მაჭავარიანის სიტყვებია და, ვინ იცის, იქნებ მალე კოალიცია „ნაციონალური სახელმწიფო ხალხისთვის“ ვიხილოთ.

„ახალი თაობა“,  20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ გიგა ბუკიასთან: „ნაციონალების ვითომ ახალი სახეების უკან მგლების ხროვაა ჩასაფრებული” // „რომან გოცირიძე აქამდე დამოუკიდებელი ექსპერტის რანგში გვმოძღვრავდა“ // „ვწუხვარ, რომ ირაკლი ალასანია კაბელების საქმის პოლიტიზაციას ახდენს

ქვეყანაში გახშირებულ საპროტესტო აქციებს მოახლოებულ საპარლამენტო არჩევნებს უკავშირებს პარლამენტის ფრაქცია `კონსერვატორების~ თავმჯდომარე გიგა ბუკია. `ახალ თაობასთან~ ინტერვიუში იგი აცხადებს, რომ ზოგიერთი ბოლოდროინდელი საპროტესტო აქცია დემაგოგიურია.

„საერთოდ, აქციები იმაზე მეტყველებს, რომ ქვეყანაში დემოკრატია და გამოხატვის თავისუფლებაა. გამოსვლების გახშირება კი არჩევნების მოახლოებას უკავშირდება. ბუნებრივია, ზოგ შემთხვევაში არის ჩვეულებრივი მოთხოვნები, მაგრამ ზოგიერთი საპროტესტო კამპანია დემაგოგიურია“, – ამბობს გია ბუკია.

- მაგალითად?

- მაგალითად, თბილისის ბოტანიკური ბაღის გარშემო ატეხილი ალიაქოთი დემაგოგიურია. ეს საკითხი გამოყენებულია ბიძინა ივანიშვილთან საბრძოლველად. არადა, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა წინა ხელისუფლება საკუთარ ჯიბეს ისქელებდა და არ ენაღვლებოდა ეკოლოგია და დემოგრაფია, ბიძინა ივანიშვილი ხარჯავდა დიდ თანხებს ბოტანიკური ბაღის უნიკალურობის შესანარჩუნებლად. ახლა, როგორც იქნა, ეს საზოგადოებამაც გაიგო. ნაციონალურმა მოძრაობამ ხალხის მოტყუება ვერ შეძლო. ამ აქციებმა, რომლებშიც აქტიურად იყო ჩართული ნაცმოძრაობა, უკუშედეგი გამოიღო. ხალხში ხელისუფლების მიმართ ერთიანი საპროტესტო განწყობა არ არსებობს.

- ქუჩის აქციებს „თავისუფალი დემოკრატებიც“ აანონსებენ. ისინი აცხადებენ, რომ კაბელების საქმეზე გამოტანილი განაჩენები პოლიტიკურია...

- ვწუხვარ, რომ ირაკლი ალასანია კაბელების საქმის პოლიტიზაციას ახდენს. როცა ამ საქმის გამოძიება დაიწყო, მაშინდელმა პრემიერმა ირაკლი ღარიბაშვილმაც ურჩია ირაკლი ალასანიას, დალოდებოდა პროცესის დასრულებას და ნაადრევი განცხადებები არ გაეკეთებინა. ამჟამად სასამართლომ დაადასტურა პროკურატურის მასალები. ამ მასალების საფუძველზე რამდენიმე კაცი გამტყუნდა. უკეთესი იქნებოდა, ირაკლი ალასანიას ეს პროცესები მაშინ ეკონტროლებინა, როცა მინისტრი იყო და ახლა არ გაეგრძელებინა ამ საქმისათვის პოლიტიკური მანტიის მოსხმა. არასწორი იყო მისი და სხვა `თავისუფალი დემოკრატების~ ადრინდელი განცხადებებიც საგარეო ვექტორის ცვლილებაზე. ასეთი განცხადებები დამაზიანებელია სახელმწიფოსათვის. სახელმწიფოს ინტერესები ყველამ ვიწროპარტიულ ინტერესებზე მაღლა უნდა დავაყენოთ.

- ხალხში შეიძლება ერთიანი საპროტესტო განწყობა არ არსებობს, მაგრამ ძალიან ბევრია ჩამოუყალიბებელი ამომრჩეველი...

- ეს სავსებით ნორმალური მოვლენაა. ამაში არაფერია საგანგაშო. საზოგადოების დიდი ნაწილი იცდის, ელის პოლიტიკური ძალების შემოთავაზებებს. ეს კეთილგონიერი პოზიციაა. ადამიანები არჩევანს გააკეთებენ ანალიზის შემდეგ. ხალხს ხელისუფლებაში დაბრუნებას ჰპირდება ნაციონალური მოძრაობა. ეტყობა, ამ პარტიაში ჰგონიათ, რომ ადამიანებს ენატრებათ სააკაშვილის, მერაბიშვილისა და ადეიშვილის ხილვა მმართველობაში და წამება ციხეებსა და პოლიციაში. პირადად მე საქართველოს ამომრჩევლის გონიერებაში ეჭვი არ მეპარება. ხალხმა სწორი არჩევანი გააკეთა 1990 წელს, 2003 წელს და 2012 წელსაც.

- ნაციონალებმა საარჩევნო სია განაახლეს...

- ეს მათი ტაქტიკის ნაწილია. ისე, საინტერესოა, ვინ უნდა მიიზიდონ ამ განახლებული სიით? რომან გოცირიძე აქამდე დამოუკიდებელი ექსპერტის რანგში გვმოძღვრავდა, იცავდა ირაკლი ქადაგიძეს, როცა ის ეროვნული ბანკის პრეზიდენტი იყო. ამ დროს ლარი გაუფასურდა. ჩვენ მოვითხოვდით ეროვნული ბანკის გაკონტროლებას შესაბამისი საფინანსო ინსტიტუტების მიერ. ამას ეწინააღმდეგებოდნენ არა მარტო რომან გოცირიძე და მისთანა ექსპერტები, არამედ, ქვეყნის პრეზიდენტიც. ახლა ქადაგიძე აღარ არის ეროვნულ ბანკში და ლარი ბუნებრივ ნიშნულს დაუბრუნდა. გოცირიძის სახელი ავბედით კუპონიზაციასაც უკავშირდება. დამოუკიდებელ ექსპერტად გვევლინებოდა ელენე ხოშტარიაც, რომელიც ნაციონალების სიაშია. ეს ცვლილებები ფასადურია. ამ ვითომ ახალი და ნეიტრალური სახეების უკან მგლების ხროვა იმალება. ეს მგლები ჩასაფრებული არიან და ისევ ძალაუფლებას ეჭიდებიან.

- რა გამოუვათ ამ მგლებს?

- არაფერი არ გამოუვათ, თუმცა ექნებათ ქვეყანაში სიტუაციის არევის მცდელობები. ხელისუფლება არეულობას არ დაუშვებს და ყველაფერს კანონის ფარგლებში გააკონტროლებს. ნაციონალებს ხოშტარიებით, გოცირიძეებით უნდათ საარჩევნო სიის შეფუთვა. სინამდვილეში, ხოშტარია, გოცირიძე და სხვები არ არიან გადაწყვეტილებების მიმღებები. გადაწყვეტილებებს იღებენ სხვები. ამ სხვებს ცუდი გეგმები აქვთ, მაგრამ მათ ხალხი არ აჰყვება. საზოგადოება იმასაც გაიაზრებს, თუ რისი გაკეთება მოახერხა ახლანდელმა ხელისუფლებამ.

- კონსერვატორები როგორი ფორმით იღებთ არჩევნებში მონაწილეობას?

- ამაზე კონკრეტულად ვერაფერს გეტყვით. მხოლოდ იმის თქმა შემიძლია, რომ ამ საკითხზე კონსულტაციები გვაქვს.

„ახალი თაობა“,  20 მაისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ბაჩუკი ქარდავასთან: „8 ოქტომბერს არჩევნები, ალბათ, გერმანული მოდელით ჩატარდება“

ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის ლიდერი ბაჩუკი ქარდავა `ახალ თაობასთან~ ინტერვიუში არჩევნების გერმანული მოდელის შესახებ საუბრობს.

- ბატონო ბაჩუკი, რესპუბლიკელებმა გერმანული მოდელი ინტერპარტიული ჯგუფის შეთავაზებით გაიტანეს პარლამენტში და, ალბათ, მომდევნო კვირას პარლამენტი მას განიხილავს. რა მოლოდინები გაქვთ?

- როდესაც მივმართეთ საპარლამენტო ფრაქციებს, ოპოზიციურს, ნახევრად ოპოზიციურს, იმ პარტიებს, რომლებმაც ცოტა ხნის წინ დატოვეს უმრავლესობა თუ მმართველი კოალიცია, ჯერ კიდევ მყიფე იყო მათი პოზიციები, მაგრამ ახლა მათი პოზიციები მკვეთრი ხდება და არათუ დიდი შანსია, რომ გერმანული მოდელი გავიდეს, არამედ ამ მოდელით არჩევნების ჩატარება ახლოს არის რეალობასთან.

- ამ მოდელის გასატანად 76 ხმაა საჭირო. საპარლამენტო უმრავლესობის გარეშე გროვდება ხმათა ეს რაოდენობა?

- თუ გავითვალისწინებთ იმ უმრავლესობას, რომელიც ადრე იყო, რა თქმა უნდა, ვერ გროვდება, მაგრამ, თუ დღევანდელ რეალობას გავითვალისწინებთ, გროვდება.

- პარლამენტში თემატური უმრავლესობა შეიძლება შედგეს?

- დიახ, სავსებით რეალურია, რომ პარლამენტში თემატური უმრავლესობა მივიღოთ. მეტიც, მაჟორიტარი დეპუტატების ნაწილი შეიძლება გერმანული მოდელის მხარდამჭერთა რიგებში ვიხილოთ.

- გამოდის, ხელისუფლება თამაშგარე მდგომარეობაში აღმოჩნდება, რადგან ცვლილება მისი ნების გარეშე მოხდება...

- შეიძლება რიტორიკულად მიიღოთ ჩემი პასუხი, მაგრამ თამაშგარე მდგომარეობაში არავინ რჩება დემოკრატიის გამარჯვების შემთხვევაში.

- დეპუტატი თამაზ მეჭიაური აცხადებს, რომ ცალკეული დეპუტატები აწარმოებენ მოლაპარაკებებს და ერთგვარი გარიგება დგება, რომ მოხდეს გერმანული მოდელის გატანა, რაშიც თავად არ მონაწილეობს. რას უპასუხებთ?

- არანაირი სურვილი არ მაქვს, მეჭიაურს ვუპასუხო, მაგრამ, რასაც მეჭიაური ამბობს, რომ შესაძლოა რიგმა დეპუტატებმა უმრავლესობიდანაც მხარი დაუჭირონ გერმანულ მოდელს, ეს აბსოლუტურად რეალურია.

- კონსერვატორები გერმანულ მოდელს მხარს არ დაუჭერენ, ამის შესახებ განცხადება გიგა ბუკიამ გააკეთა. ის აცხადებს, რომ კონსტიტუციის რიგ მუხლებს თუ ფუნდამენტურ პრინციპებს ეწინააღმდეგება აღნიშნული მოდელი…

- ბოლო დროს მის განცხადებებს რომ ვისმენ, ცოტა მიჭირს გავაანალიზო, რას გულისხმობს ის, როდესაც მსგავსი ტიპის განცხადებებს აკეთებს. არც ვარ დარწმუნებული, რომ მან ამ სიტყვების მნიშვნელობა იცის, როდესაც ამას ამბობს.

- რას ნიშნავს გერმანული მოდელი? ხმების დათვლის რა პრინციპზეა აქ საუბარი?

- გერმანული მოდელი ნიშნავს ამომრჩეველთა ხმების პროპორციულ დათვლას. პარტიები პარლამენტში ადგილების იმ რაოდენობას მიიღებენ, რა მხარდაჭერაც მათ არჩევნებზე ექნებათ.

- 2020 წლისთვის დაგეგმილი ცვლილებები ანუ მთლიანად პროპორციულ სისტემაზე გადასვლა გერმანული მოდელის მიღების შემთხვევაში კვლავ ძალაში იქნება?

- ჩემი პირადი მოსაზრებაა, რომ მიუხედავად ამისა, მაინც უნდა განხორციელდეს ქვეყანაში შემდგომი არჩევნებისთვის რეფორმა და უნდა გადავიდეთ პროპორციულ სისტემაზე. თუმცა, ამ საკითხზე ჯერ ჩვენ არ გვისაუბრია და მე არ ვიცი ინტერპარტიული ჯგუფის პოზიცია ამ საკითხზე. ახლა მთავარია, კონფრონტაციულ რეჟიმში არ ჩატარდეს არჩევნები და მივიდეთ საერთო შეთანხმებამდე, რომ საპარლამენტო არჩევნები ყველაზე ოპტიმალური ვარიანტით, გერმანული მოდელით ჩავატაროთ.