„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: რუსეთი რთულ ვითარებაშია“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „აფხაზეთში რუსეთის ბაზები რომ არ იყოს, შევრიგდებოდით“
„რეზონანსი“: დავით მაღრაძე აშშ-ის ელჩის მოვალეობის შემსრულებელს ღია წერილით მიმართავს
„ალია“: ინტერვიუ დავით მაღრაძესთან: „ამერიკას არც ქართული პოეზია აინტერესებს და არც ქართული კინო“
„ალია“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: “აუცილებლად უნდა დათმოს მარგველაშვილმა, გაეროში უნდა წავიდეს პრემიერ-მინისტრი”
———————
„ახალი თაობა“, 20 აგვისტო, 2015 წელი
ინტერვიუ ირაკლი სესიაშვილთან: „რუსეთი რთულ ვითარებაშია“
„ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში პარლამენტის თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარე ირაკლი სესიაშვილი აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში დისლოცირებულ რუსეთის ჯარების მიერ დაყწებულ წრთვნებზე საუბრობს და აცხადებს, რომ ცხადია, საქართველოსთვის ეს მანევრები მიუღებელია, თუმცა ამ ეტაპზე პირდაპირი საფრთხის ნიშნები არ ჩანს.
- რა საშიშროება არსებობს საქართველოსთვის რუსული ჯარების წრთვნებთან დაკავშირებით?
- ეს წრთვნები დაგეგმილი წრთვნებია, რომელსაც რუსეთი ყოველწლიურად ატარებს ხოლმე ოკუპირებულ ტერიტორიებზე. ამ ყველაფერს, რა თქმა უნდა, ჩვენი სადაზვერვო სამსახურები თვალყურს ადევნებენ. ვერ ვიტყვით, რომ ეს მასშტაბური წრთვნებია, რადგან რუსეთს დამატებითი ძალები არ შემოუყვანია. ასე რომ, ჩვენ ვაგრძელებთ დაკვირვებას, საფრთხის ნიშნები არ არის, თუმცა თავისთავად ის ფაქტი, რომ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე წრთვნები ტარდება, ეს ჩვენთვის მიუღებელია. რუსეთის მოქმედება არ ექვემდებარება საერთაშორისო სამართლის ნორმებს. ჩვენ საერთაშორისო ნორმებიდან გასული მეზობელი გვყავს და ამიტომაც ჩვენ უფლება არ გვაქვს, ფრთხილად არ ვიყოთ. რასაკვირველია, ცალკეული პროვოკაციები იქნება, რაც მოსკოვის სტილია – კრემლი ამ პროვოკაციებით ცდილობს დაძაბულობა შეინარჩუნოს ამა თუ იმ რეგიონში“.
- არის თუ არა დღეს რუსეთთან პირდაპირი მოლაპარაკების წარმოების შესაძლებლობა?
- რასაკვირველია, ცხადია, რომ ქვეყნებს შორის დიალოგი უნდა არსებობდეს, მაგრამ მიმაჩნია, რომ მოლაპარაკებები მხოლოდ საერთაშორისო ფორმატით უნდა შედგეს.
- ზოგი ამბობს, რომ თუ ვლადიმირ პუტინი იქნება ხელისუფლებაში…
- თუ-ებით ნუ მელაპარაკებით. თუ-ებით ესაუბრეთ ექსპერტებს. მე არ მაქვს უფლება ვარაუდებით ვილაპარაკო.
- ვლადიმირ პუტინთან მოლაპარაკება შესაძლებელია?
- ვლადიმირ პუტინი და რუსეთი დღეს ძალიან რთულ საერთაშორისო პოლიტიკურ მოცემულობაში იმყოფებიან. ამას კრემლი ძალიან კარგად ხვდება, მაგრამ რასაც დასთესს, იმას მოიმკის.რუსეთი რთულ ვითარებაშია. ეს არის მოცემულობა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ურთიერთობის ნორმალიზებას არ შევეცადოთ. მოცემულობაა, რომ რუსეთი ჩვენი მეზობელია. მოცემულობაა, რომ ამ ქვეყანას ვლადიმირ პუტინი მართავს. ამავე დროს, თუ ვინმე თვის, რომ მოლაპარაკება შეუძლებელია, ეს ფარ-ხმალის დაყრას ნიშნავს. ჩვენ ვცდილობთ შეუძლებელი შევძლოთ. პოლიტიკაში ისევე როგორც ცხოვრებაში, არასოდეს უნდა თქვა „არასოდეს“.
- უახლოეს პერიოდში რა ელოდებით ნატოსტან და ევროკავშირთან ინტეგრაციის თვალსაზრისით?
- ვერ იპოვით ისეთ გენიოსს, რომელიც ამას გეტყვით – ეს იმიტომ, რომ ნატოში გადაწყვეტილენბები კონსენსუსის გზით მიიღება. ჩვენ ვიცით ჩვენი ვალდებულებები, ვიცით რა არის ჩვენი მიზანი და კონკრეტული ამოცანები. ყველაფერი ეს ზალიან კარგად გვაქვს გაცნობიერებული. დანარცენს კი საერთაშორისო პოლიტიკური მოცემულობა გვაჩვენებს.
„ახალი თაობა“, 20 აგვისტო, 2015 წელი
ინტერვიუ ჯემალ გამახარიასთან: „აფხაზეთში რუსეთის ბაზები რომ არ იყოს, შევრიგდებოდით“
„ახალ თაობას“ აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილე ჯემელ გამახარია ესაუბრება.
გთავაზობთ ამონარიდს ინტერვიუდან:
- აფხაზეთში რუსეთის სამხედრო ბაზა რომ არ იყოს და რუსული კონტროლი, ქართველებისა და აფხაზების სერიგება მოხდებოდა?
- ვფიქრობ, რომ აფხაზეთში რუსეთის სამხედრო ბაზა და რუსული კონტროლი რომ არ იყოს, შევრიგდებოდით. ის ეგრეთ წოდებული „საზღვარი“ რომ არ იყოს, რომელსაც რუსები აკონტროლებენ, მაშინ ჩვენს შორის ზალიან ინტენსიური ურთიერთობა იქნებოდა – იქითაც გადვიდოდა ხალხი, აქეთაც გადმოვიდოდნენ, შეიქმნებოდა ძალიან კარგი ფონი, რაც აუცილებელია სერიოზული პოლიტიკური მოლაპარაკებებისა და შეთანხმების დადებისათვის. ყველაზე მთავარია უნდობლობის სტერეოტიპის დამსხვრევა.
(…)
- ამჟამად აფხაზეთში რუსეთის სამხედრო წრთვნები მინდინარეობს…
- წრთვნები, რომლებიც ახლა აფხაზეთში მიმდინარეობს, რუსეთის ჯარების ფართომასშტაბიანი წრთვნების სემადგენელი ნაწილია. სამხედრო მანევრები მთელ რუსეთის სამხრეთში მიმდინარეობს – ყირმში, ჩრდილოეთ კავკასიაში, აფხაზეთში, ცხინვალში, სომხეთში… ეს ტერიტორიები და ბაზები რუსეთის სამხრეთის სამხედრო ოლქს მოიცავს. რუსები ამ მანევრებს ნატოს სამხედრო წრთვნებს უპირისპირებენ, ანუ ალიანსის საპირწონედ ატარებს. რუსეთის ჯარების მანევრებში აფხაზებიც მონაწილეობენ, [2014 წლის ბოლოს დადებულ] ე.წ. ხელშეკრულების თანახმად.
- იქმნება თუ არა საშიში ვითარება სამი მხრიდან? რუსეთმა 1921 წელს სამი მხრიდან შემოგვიტია, 2009 წელს კი ორი მხრიდან…
- სიტუაციის გართულების შემთხვევაში, ღმერთმა ნუ ქნას, საქმე სამხედრო დაპირისპირებამდე რომ მივიდეს, რასაკვირველია, რუსეთი გაიმეორებს იმას, რაც 2008 წელს გააკეთა და შეიძლება იმასაც, რაც 1921 წელს მოხდა
„რეზონანსი“, 20 აგვისტო, 2015 წელი
დავით მაღრაძე აშშ-ის ელჩის მოვალეობის შემსრულებელს ღია წერილით მიმართავს
ელენე ვაჩნაძე
(შემოკლებით)
მწერალი დავით მაღრაძე საქართველოში ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩის მოვალეობის შემსრულებელს, ნიკოლას ბერლინერს ღია წერილით მიმართავს და იმ კომენტართან დაკავშირებით საუბრობს, რომელიც ელჩის მოვალეობის შემსრულებელმა ტელეკომპანია “რუსთავი 2″-ის თემაზე გააკეთა. დავით მაღრაძემ იმავდროულად ელჩისადმი პატივისცემა გამოხატა და დასძინა, რომ „მადლიერია აშშ-ის მხრიდან საქართველოსათვის გაწეული უმნიშვნელოვანესი დახმარებისა და თანადგომისათვის“
“ბატონო ელჩო, ვადასტურებ თქვენდამი ჩემს პატივისცემას და პირველ ყოვლისა მსურს გამოვხატო დიდი მადლიერება ამერიკის შეერთებული შტატების მიმართ საქართველოსთვის გაწეული უმნიშვნელოვანესი დახმარებისა და თანადგომისთვის.
რაც შეეხება თქვენს განცხადებას, რომ “დღეს საქართველოში მედიის თავისუფლების საფრთხის ქვეშ დაყენების ან მედიაპლურალიზმის დარღვევის შთაბეჭდილება იქმნება”, ვიდრე ამასთან დაკავშირებით ჩემს მოსაზრებებს გაგიზიარებთ, მანამდე ერთ ისტორიას გაგიმხელთ.
2009 წლის აპრილის, ნაციონალური მოძრაობის ძალადობრივი რეჟიმის საწინააღმდეგო, მასობრივი საპროტესტო აქციების დაწყების წინა დღეებში შევხვდი თქვენს ერთ-ერთ წინამორბედს, ბატონ ტეფტს, რომელმაც მკითხა, გამოცხადებულ 9 აპრილის აქციაზე თუ რა რაოდენობის მომიტინგეს ველოდებოდით. მე ვუპასუხე, რომ საპროტესტო აქციაზე მომიტინგეთა უპრეცენდენტო რაოდენობა შეიკრიბებოდა, დაახლოებით 100 000 ადამიანი. ბატონმა ტეფტმა მითხრა, რომ მისი ინფორმაციით 3-4 ათასიც ვერ შევიკრიბებოდით. 2009 წლის 26 მაისს გადავსებულმა სტადიონმა აჩვენა, ვინ იყო მართალი.
აღნიშნული ფაქტი იმისთვის მოვიხმარე, რომ ცხადვყო შემდეგი: როცა პოეტს არ უსმენენ და პოლიტაქტივისტების სჯერათ, ასეთია ხოლმე რეალობასთან ცდომილების ამპლიტუდა.
2010 წლის თებერვალში ღია წერილით მივმართე შეერთებული შტატების დემოკრატიულ საზოგადოებას, სადაც ვწერდი, რომ “საქართველოს ხელისუფლების მოჩვენებითი ანტირუსული ისტერია გამიზნულია მხოლოდ ხელისუფლების შენარჩუნებისთვის, რაც გულისხმობს დასავლეთისა და შეერთებული შტატების უპირობო მხარდაჭერას. უპირობო და უკონტროლო მხარდაჭერა კი თავის მხრივ გულისხმობს ნებადართულ ძალადობას”.
საერთაშორისო საზოგადოებრივი, სახელოვნებო წრეებიდან, მათ შორის შეერთებული შტატებიდან ძალიან საგულისხმო მხარდაჭერა მომწვდა, პოლიტიკური წრეებისთვის კი კვლავ გაუგონარი დარჩა პოეტის სიტყვა.
ბატონო ელჩო, თქვენ ალბათ გსმენიათ, რომ ნაციონალური მოძრაობის ძალადობრივი რეჟიმის დროს საქართველოში გაითელა სიტყვის თავისუფლება, დაილეწა დამოუკიდებელი ტელეკომპანია “იმედი”, ფიზიკურად გაუსწორდნენ ჟურნალისტებს, პოლიტიკურ გადაცემათა ლიცენზიები სადაო გახდა და ა.შ. და ა.შ.
2009 წელს, ავსტრიაში. ქალაქ ლინცში მიმდინარე საერთაშორისო PEN მწერალთა ასოციაციის 75-ე კონგრესის დელეგატების ასამბლეამ(მე გახლავართ ქართული PEN ცენტრის დამფუძნებელი) მიიღო რეზოლუცია და რეზოლუციის სამი ძირითადი პოსტულატი ასე ჩამოაყალიბა: შეწყდეს თავდასხმები ჟურნალისტებზე; შეწყდეს კონტროლი საზოგადოებრივ მაუწყებელზე; საქართველოს მედია გახდეს ჭეშმარიტად დამოუკიდებელი და მიუკერძოებელი.
იმ ავადსახსენებელი პერიოდისგან განსხვავებით, დღევანდელი ხელისუფლება აღარ აკონტროლებს მედიას და რაც ასევე მნიშვნელოვანია, პირველად საქართველოს ისტორიაში, ხელისუფლებას საკუთარი ტელევიზია არ გააჩნია. საზოგადოებრივი მაუწყებელი დაუბრუნდა საზოგადოებას.
ნაციონალური მოძრაობის მართველობასთან ერთად წარსულს ჩაბარდა: პოლიტიკური პოლიცია, რბევა და ტერორი, ხელყოფილი კერძო საკუთრება, წართმეული ბიზნესი, გაყალბებული არჩევნები, ციხეებში პატიმართა წამების სისტემური ხასიათი, ხელისუფლებისგან მედიაკონტროლი, დაუცველი მოქალაქე.
ბატონო ელჩო, ყოველივე ზემოთქმული მაფიქრებინებს, რომ “რუსთავი 2″-ის (ეს ტელევიზია ნაციონალური მოძრაობის მმართველობის დროს ხელისუფლების განუყოფელი ნაწილი იყო და მუდამ საეჭვო გარემოებაში გადადიოდა ხელიდან ხელში) მეპატრონეებს შორის დავას გაარკვევს მონობიდან გათავისუფლებული დამოუკიდებელი სასამართლო.
სიტყვის თავისუფლება არანაირად არ უნდა ზღუდავდეს საკუთრების უფლებას.
როდესაც შევარდნაძის ხელისუფლება “რუსთავი 2″-ში შეიჭრა და სიტყვის თავისუფლებას რეალური საფრთხე დაემუქრა, მაშინ მე “რუსთავი 2″-ის აქტიურ დამცველთა შორის გახლდით.
თქვენო აღმატებულებავ, გულწრფელად მინდა რომ თქვენი, ვფიქრობ უსაფუძვლო შეშფოთება დავაცხრო და გითხრათ რომ იყავით მშვიდად, საქართველოში სიტყვის თავისუფლებას საფრთხე აღარ ემუქრება, რადგან ურეიტინგო, პოლიტიკურ-ზნეობრივად გაკოტრებული, ხალხის უნდობლობით დაღდასმული, დაშლილი, დანაწევრებული ნაციონალური მოძრაობა ხელისუფლებაში ვერასოდეს მობრუნდება. ამას საქართველოს მოსახლეობა არ დაუშვებს. იქნებ სცადოთ პოეტის მოსმენა. სადაც პოეტს არ უსმენენ, დიქტატორის მოსმენა მოუწევთ”, – -ნათქვამია დავით მაღრაძის ღია წერილში.
———–
შენიშვნა: იგივე წერილი გამოქვეყნებულია 20 აგვისტოს გაზეთ „ახალ თაობაში“ და „ალიაშიც“.
„ალია“, 20 აგვისტო, 2015 წელი
ინტერვიუ დავით მაღრაძესთან: „ამერიკას არც ქართული პოეზია აინტერესებს და არც ქართული კინო“
საქართველოში აშშ-ის ელჩის მოვალეობის სემ,სრულებლისადმი წერილი გაგზავნის მიზეზებზე „ალიას“ დავით მაღრაძე ესაუბრება.
გთვაზობთ შემოკლებით:
- ბატონო დავით, რას ელოდებით თქვენი ღია წერილის საპასუხოდ?.. როგორ ფიქრობთ, თქვენს აზრს გაიზიარებენ, მიმართვას ასეთი ფრაზით ასრულებთ: „იქნებ სცადოთ პოეტის მოსმენა, სადაც პოეტს არ უსმენენ, დიქტატორის მოსმენა მოუწევთ…“ რამ გადაგაწყვეტინათ ამ მიმართვის დაწერა?
- მათ ნაცვლად ვერაფერს ვიტყვი, ჩემი მხრიდან მზად ვარ აზრთა გაცვლა-გამოცვლის თვალსაზრისით სათანამშრომლოდ. მე კეთილგანწყობილი ვარ ამ თვალსაზრისით, თუ მათი მხრიდანაც იქნება სურვილი.
ამის დაწერა რამ გადამაწყვეტინა? პიკი იყო ბატონ ნიკოლას ბერლინერის განცხადება, სადაც მან აღნიშნა: „წუხილს იწვევს მოვლენების ისეთი განვითარება, რომელიც მედიის თავისუფლების საფრთხის ქვეშ დაყენების ან მედიაპლურალიზმის დარღვევის შთაბეჭდილებას ტოვებსო“. ვფიქრობ, რომ არტისტულ შეფასებას ყოველთვის თავისი ფასი და თავისი მნიშვნელობა აქვს. იმიტომ, რომ პრაგმატული, მშრალი, პოლიტიკური შეფასებები ერთია და არტისტული შეფასება – მეორეა…
მესმის ისიც, რომ ხელოვანი ადამიანები არ არის აუცილებელი, ჩართული იყვნენ პოლიტიკაში და მუდმივად ამაზე ფიქრობდნენ, რაც, სამწუხაროდ, ქართველ საზოგადოებას დაემართა. იცით, რას ვგულისხმობ? საზოგადოებამ სამყაროსთან დიალოგი დაკარგა და მუდმივად ხელისუფლებასთან დიალოგშია. ასეთი შთაბეჭდილება მაქვს, მხოლოდ ხელისუფლებაა და აღარ არის სამყარო. ამიტომ, ჩემი აზრით, მნიშვნელოვანია ხელოვანის მიერ მოვლენის შეფასება. (…) მე მინდა, რომ საქართველოს მოქალაქეს ჰქონდეს განცდა, რომ შეერთებული შტატები მისი სამშობლოს სტრატეგიული პარტნიორია და არა მხოლოდ ერთი პარტიის პარტნიორი საქართველოში.
- ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩის მოვალეობის შემსრულებელი ნიკოლას ბერლინერი აცხადებს, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ მომავალს უფრო მეტი ყურადღება უნდა დაუთმოს და არა წარსულს. ჯონ კერის შემდეგ, ეს არის აშშ-ს წარმომადგენელი, რომელიც ღიად ამ ტიპის გზავნილს აკეთებს. საინტერესოა, თუკი წარსულს არ მიეცემა სამართლებრივი შეფასება, ჩვენს პარტნიორ ქვეყანას როგორ წარმოუდგენია საქართველოს მომავალი?
_ როგორ უნდა დავივიწყოთ ის სადისტური რეჟიმი, რამაც საქართველოს მოსახლეობის მინიმუმ 70 პროცენტი გაამწარა? ამერიკელებს გარანტირებულად დაცული დახვდათ სიტყვის თავისუფლება და ეს ძალიან კარგია. მე და თქვენ, ჩვენს ბეჭებზე გამოვცადეთ, როგორია ბრძოლა სიტყვის თავისუფლებისთვის. ამიტომ, არ მგონია, ვინმეზე ნაკლებ ვუფრთხილდებოდეთ სიტყვის თავისუფლებას, რადგან ამაზე პირადად გვაქვს ნაბრძოლი. (…) როცა ხალხი თავის ისტორიას ივიწყებს, მერე იწყება ერის დაცემა, მე თუ მკითხავ, ვინ ვარ მე, მე ვარ ჩემი მეხსიერება. მე არ მიშლის ხელს ჩემი მეხსიერება მომავალზე ფიქრში, მომავალზე ოცნებებში და მომავლისკენ ოპტიმიზმით ყურების დროს ხელს არ მიშლის ჩემი მეხსიერება. სამწუხაროდ, რეალურად ისეთი მოვლენების მომსწრენი ვართ, რომ ყოფილი ჯალათები არასამთავრობო ორგანიზაციებს ქმნიან, ხდებიან ჰუმანისტები და ამაზე თვალის დახუჭვა წარსულში დარჩენა კი არა, სიბრმავე იქნება. მე არ ვაპირებ, ჯალათებს შევუამხანაგდე. სინამდვილე არის ის, რომ ადამიანებს, ვინც გუშინდელი დღის დავიწყებას გვიკიჟინებენ, „შარშანწინდელის“ ამოწევა უნდათ. მათ, ვთქვათ, მუდმივად უნდათ, ისაუბრონ საბჭოთა კავშირის რეპრესიებზე, რომ ამით გადამალონ „ნაცმოძრაობის“ ძალადობრივი რეჟიმის რეპრესიები, აი, სინამდვილე ეს არის. ნახეთ, მათი ალოგიკური აზროვნება სად მიდის, მათ რეპრესირებული, ნაწამები ადამიანები არ ეცოდებათ და ისინი ეცოდებათ, ვინც თვალით არ უნახავთ. მათ თვალწინ რა ცოდვის ტირილი დატრიალდა, ეს ვითომ არაფერია. ეს რატომღაც მათ გულებს არ შეეხო, აქ პროტესტი არ გამოხატეს. რა თქმა უნდა, დაგიჯერებ შენ, მე-20 საუკუნის დასაწყისში რეპრესირებულთა თანადგომას, რეპრესირებულების მიმართ თანაგრძნობას და დაგიჯერებ მაშინ, როცა შენ თვალწინ მომხდარი დანაშაულის განცდაც შეგიძლია. იმ ჭირისუფლების თანაგრძნობაც შეგიძლია, რომელიც შენს თვალწინ გააჭირისუფლეს. მაგრამ ფარისევლობა სწორედ ის არის, სულ გამუდმებით უნდათ ისაუბრონ ძველ რეპრესიებზე, რომ რეჟიმის მიერ ჩადენილი რეპრესიები ამოაგდონ დღის წესრიგიდან. ეს ხალხია, ვინც ამბობს, მოდით, დავივიწყოთ გუშინდელი და ვიზრუნოთ ხვალინდელზე… ჩემთვის ამოსავალია ჩემი სამშობლო, საქართველო, უპირველეს ყოვლისა. ჩემი სამშობლოს ინტერესებიდან ვუყურებ ყველა მოვლენას.
ერთი რამ არის მთავარი, მე რატომაც მინდოდა, დამემშვიდებინა ბატონი ბერლინერი, არის ის, რომ საქართველოში აღარასოდეს განმეორდება სიტყვის თავისუფლებაზე ზეწოლა… ის, რაც 2007 წელს ვნახეთ – ტელეკომპანიის დარბევა… რადგან ქართველმა ხალხმა ძალადობა, სიტყვის თავისუფლების შეზღუდვა თავის ბედ-იღბალში განიცადა. ამის შემოქმედი და ავტორი კი იყო „ნაცმოძრაობა“, ამდენად, ამ ურეიტინგო უნდობლობით დაღდასმულ პარტიას პერსპექტივა არ აქვს ამ ქვეყანაში. ამიტომაც მათ სხვა ქვეყანაში უსინჯავენ ბედ-იღბალს, ამდენად, აღარასოდეს განმეორდება ამ ქვეყანაში სიტყვის თავისუფლებაზე შეტევა, რადგან ასეთი ხალხი ხელისუფლებაში ვეღარასოდეს მოვა, რადგან ქართველი ხალხი ამას არ დაუშვებს. დღეს ფაქტი სახეზეა, საზოგადოებრივი მაუწყებელი არის ხალხის და არ არის ხელისუფლების და პირველად არის ის, რომ ხელისუფლება მედიას არ აკონტროლებს. იმის ნაცვლად, რომ ამ გზაზე გამარჯვებას შევუქმნათ უფრო დიდი ასპარეზი, უსაფუძვლო ეჭვებით ამ პროცესის უკან ჩათრევა, ჩემი აზრით, არ არის სიკეთის მომტანი.
————
ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩის მოვალეობის შემსრულებლის განცხადებას ასევე ეხმიანება ფილოსოფოსი ზაზა შათირიშვილი და აცხადებს:
„ელჩის განცხადებაში იგრძნობა, რომ ის არ არის ამ პრობლემაში ღრმად ჩახედული. ნაჩქარევი და ზერელე განცხადების შთაბეჭდილებას ტოვებს. ალბათ, აშშ-ს ელჩის მოვალეობის შემსრულებელი ვერ გაერკვა არსებულ სიტუაციაში, აქედან გამომდინარე, ეს განცხადება დიდ ყურადღებას არ იმსახურებს, უბრალოდ, ვინც არ იცის, უნდა ავუხსნათ რეალობა, საჭიროა მეტი კომუნიკაცია ელჩებთან, გარდამავალი პერიოდია, ერთი ელჩი წავიდა, მეორე მოდის, ამიტომაც მოხდა მსგავსი რამ ამ პერიოდში…“
კინორეჟისორი გოგა ხაინდრავა კი აცხადებს:
- ბევრჯერ მითქვამს, რომ აშშ საქართველოსთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი პარტნიორია, აშშ-ს არ ჰყავს ისეთი ადამიანები, რომლებიც საქართველოში მიმდინარე მოვლენების რეალურ ანალიზს გააკეთებენ და ეს, ბუნებრივია, ძალიან გვაწუხებს ჩვენ იმიტომ, რომ ისინი რეალურად დეზინფორმაციით იკვებებიან. უახლესი ისტორიიდან ამის უამრავი მაგალითი გვაქვს. მე ვურჩევდი ელჩს დაინტერესდეს, ვის ეკუთვნის ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის 50%-იანი წილი და იქნებ საზოგადოებასაც გააგებინოს, იმიტომ, რომ დღემდე ბურუსითაა მოცული ეს საკითხი.
გაუგებარია, რატომ იმალება მისი მეპატრონე და ვის ემსახურება „რუსთავი 2“, ამ 50%-იანი წილის ფარგლებში. მე ამ ორგანიზაციის მიმართ ჩემი შეხედულება მაქვს და ვფიქრობ, რომ ეს არის სპეცდანიშნულების ორგანიზაცია. რომელიც არის პარტიული რუპორი და სააკაშვილის ვნებების დაკმაყოფილებას ემსახურება, სხვას არაფერს, რომელსაც არანაირი კავშირი არ აქვს მედიასთან. ვურჩევდი ელჩს, გაიგოს, რას ფიქრობენ საქართველოში ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-თან დაკავშირებით. ნუ დააპირისპირებს ქართველ საზოგადოებას.
—————
P.შ. ნიკოლას ბერლინერს ცალმხრივი ინფორმაცია რომ არ ჰქონოდა და ვინმეს არ დაებრალებინა, რომ ორმაგი სტანდარტებით ხელმძღვანელობს, ის უნდა შეხვედროდა ნეიტრალურ ადამიანებს, ვის აზრსაც საზოგადოება ითვალისწინებს და თუკი აშშ ჩვენი ქვეყნის პარტნიორია, უნდა გაითვალისწინოს საქართველოს მოსახლეობის აზრი და არა ერთი კონკრეტული პარტიის, რომელმაც ამ ხალხს ცხრაწლიანი ჯოჯოხეთი მოუწყო და დღეს ომით იმუქრება.
„ალია“, 20 აგვისტო, 2015 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: “აუცილებლად უნდა დათმოს მარგველაშვილმა, გაეროში უნდა წავიდეს პრემიერ-მინისტრი”
“გაეროს წესდებაში წერია, რომ ქვეყნიდან უნდა ჩავიდეს მხოლოდ ერთი დელეგაცია – ან პარლამენტის თავმჯდომარე, ან პრემიერი, ან კიდევ პრეზიდენტი. ესე იგი, მილიარდნახევრიანი ჩინეთი აგზავნის ერთ დელეგაციას, ხოლო 3-მილიონიანი გაღატაკებული საქართველო ორ დელეგაციას? ახლა უსუფაშვილსაც რომ გაეზარდოს აპეტიტი და თქვას – მეც მინდაო, რა ვქნათ? სამწუხაროდ საქმე გვაქვს არასერიოზულ კინკლაობასთან, რაც ძალიან ლახავს ქვეყნის იმიჯს”, – აცხადებს პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე გაზეთ „ალიას“ კორესპონდენტთან საუბრისას
“აუცილებლად უნდა დათმოს მარგველაშვილმა. ახალი კონსტიტუციით დღეს რეალური მმართველი არის პრემიერ-მინისტრი. დავუშვათ, ჩავიდა პრეზიდენტიც, რა უნდა გააკეთოს, ვის უნდა შეხვდეს და რა საკითხები დაალაგოს? მე მახსოვს, აქედან გამსახურდიას დროსაც ჩადიოდნენ, ვისაც არ ეზარებოდა, ყველა დამოდიალობდა და ამერიკული პრესა ამაზე იცინოდა. ის კი არა, კონგრესისი სხდომებს ესწრებოდნენ და ამით ტრაბახობდნენ. არადა, კონგრესში შესვლა ყველას შეუძლია და რიგით მოქალაქესაც. თეთრ სახლში ექსკურსიაზე მილიონობით კაცი შედის კვირაში, დასწრება რა პრობლემაა? მოკლედ, ზედმეტ ხარჯებს რომ თავი დავანებოთ, ეს იქნება ძალიან დიდი სირცხვილი და თავის მოჭრა”, – აღნიშნავს სოსო ცინცაძე.
“საერთოდ, გაეროში მსგავს შეხვედრებს აფასებენ, როგორ “თავისუფალ გასეირნებას”, იქ იქნებიას სხვადასხვა ქვეყნების პრეზიდენტები და პრემიერ-მინისტრები, იქნება ხელის ჩამორთმევა, მხარზე ხელის წამორტყმა და შეიძლება ღარიბაშვილმა ვინმე მიიწვიოს ან იქით მიიწვიონ, რასაც, გამორიცხული არ არის, მოჰყვეს ხელშეკრულებების გაფორმება რომელიმე სფეროებში ხეირი ის იქნება, თუ ინვესტიციებს მოვიზიდავთ ან თანამშრომლობას გავაფართოვებთ. ამიტომ ვამბობ, გაეროში უნდა წავიდეს პრემიერ-მინისტრი და არა პრეზიდენტი, რომელიც მხოლოდ სიმბოლური სახე იქნება”, – განაგრძობს რესპონდენტი.
“რაც შეეხება რუსეთის სანქციებს – რუსეთმა ჩვენ “დაგვინდო” იმიტომ, რომ არ უნდა სრულ იზოლაციაში აღმოჩნდეს. დღითიდღე ურთულდება ურთიერთობა ნატოს წევრ პოსტსაბჭოთა ქვეყნებთან. სხვათა შორის, კრემლი ჯერ კიდევ აპრილში ელოდებოდა, რომ სანქციები შესუსტდებოდა, მაგრამ ასე არ მოხდა. პუტინმა მილიონები დახარჯა, რათა მერკელისთვის აეჯანყებინა გერმანელი ბიზნესმენები და იძულებული გაეხადა უარი ეთქვა სანქციებზე. არც ეს გამოუვიდა და ამიტომაც წამოიწყო კონტრაქციები. ნავთობის ფასები ეცემა და კატასტროფულად შემცირდება რუსეთის შემოსავალი. აქამდე თითქოს ირანი რუსეთის მოკავშირედ ითვლებოდა, მაგრამ ბოლოს მაინც საკუთარი თავის მოკავშირე გამოვიდა. დღეს რუსეთი საქართველოსთან მიმართებით ფიქრობს მხოლოდ ერთ რამეზე – ჩვენ უნდა გვქონდეს კეთილგანწყობილი ნეიტრალიტეტი და არ შევიდეთ ნატოში”, – ამბობს პოლიტოლოგი.
“დაუკვირდით, თინა ხიდაშელის განცხადებები ცოტა შეიცვალა – როგორც ჩანს გადაწყვეტილება უკვე მიღებულია, რომ ბრიუსელთან გვქონდეს უფრო რეალისტური ტონი. ასე რომ, ჩვენთვის დაუშვებელი ფუფუნებაა, ახლა რუსეთს კიდევ ავუყირავდეთ და დავზარალდეთ. მე არ მესმის “ნაციონალების” არგუმენტაცია – ცდილობენ, დაუკრეფავში გადავიდნენ და ქვეყანა დააზარალონ. ერთი კახელ მევენახეებს ჰკითხონ… დასძენს სოსო ცინცაძე და შეკითხვას – “კახელი გლეხების ლანღვაც კი დაიწყეს…” – პასუხობს:
“ეს უკვე ისაა, ძალა რომ აღარ აქვს ადამიანს და ბოროტდება. “ნაციონალები” უკვე გაბოროტდნენ. მოვა არჩევნები და “ნაციონალები” რას მიიღებენ კახეთიდან, ნახავენ. ეგენი უკვე თავიანთ წვენში იხარშებიან არ იციან რა გააკეთონ, მარტო ლაპარაკობენ და ლაპარაკობენ, იმდენად დაუძლურდნენ, ვეღარაფერს ამტკიცებენ. რას ქვია, ევროპამ ბაზარი გაგვიხსნა და რუსეთი აღარ გვინდა? ვინ გაგიხსნა, რა გაგიხსნა – შენი პროდუქცია ვის სჭირდება ევროპაში, ვინ შეგატანინებს? არა, პირიქით, აქეთ უნდა შემოიტანონ – შენ წარმოება არ უნდა გქონდეს – აი, ეს არის მთელი ფილოსოფია. შეიძლება სიტუაცია 50 წლის შემდეგ შეტრიალდეს, მაგრამ ამასობაში თაობები წავლენ…”.
