„რეზონანსი“: რატომ ალაპარაკდნენ მოსკოვში პუტინი-მარგველაშვილის შესაძლო შეხვედრაზე?
„რეზონანსი“: ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „საქართველოს პრეზიდენ-ტის თუ პრემიერ-მინისტრის ჩასვლა მოსკოვში არასწორი იქნებოდა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „საქართველოში რუსული პროპაგანდა ქართველების პირით ძლიერდება“
———————-
“რეზონანსი“, 21 მარტი, 2015 წელი
რატომ ალაპარაკდნენ მოსკოვში პუტინი-მარგველაშვილის შესაძლო შეხვედრაზე?
თიკო ოსმანოვა
პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი მზადაა შეხვდეს თავის რუს კოლეგას, თუკი საუბრის თემა საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები და ამ პრობლემის მოგვარების გზების ძიება იქნება – ასე პასუხობენ თბილისში რუსეთის პრეზიდენტის პრესსპიკერის, დმიტრი პესკოვის განცხადებას ორი პრეზიდენტის შესაძლო შეხვედრასთან დაკავშირებით.
პრეზიდენტი მარგველაშვილი 9 მაისს ფაშიზმზე გამარჯვების 70-ე წლისთავზეც არის მიწვეული მოსკოვში, თუმცა წასვლას არ აპირებს.
„9 მაისი ორი ქვეყნის პრეზიდენტის შეხვედრის ფორმატი არ არის. ბუნებრივია, რომ ამ დღეს პრეზიდენტი მოსკოვში არ იქნება“, – უთხრა „რეზონანსს“ საგარეო ურთიერთობათა საკითხებში საქართველოს პრეზიდენტის მრჩეველმა თენგიზ ფხალაძემ. მისივე თქმით, ქვეყნის პირველ პირს არაერთხელ დაუფიქსირებია,რომ რუსეთთან არსებული კონფლიქტი მოლაპარაკების გზით უნდა გადაწყდეს.
„საქართველოს არაერთხელ დაუფიქსირებია, რომ რუსეთთან არსებული კონფლიქტი უნდა გადაწყდეს მოლაპარაკების გზით. შესაბამისად, პრეზიდენტსაც შეხვედრისთვის მზაობა არაერთხელ დაუფიქსირებია – თუკი მოლაპარაკება ემსახურება ქვეყნისათვის საჭირო მნიშვნელოვანი მწვავე საკითხების გადაწყვეტას (აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს ვგულისმხობ), რაც რეალურად არსებობს რუსეთთან ურთიერთობაში და რაც ყველაზე მეტად აწუხებს ჩვენს მოსახლეობას“, – გვითხრა ფხალაძემ და დასძინა, რომ შეხვედრისთვის სამზადისი არ მიმდინარეობს.
„ამ ეტაპზე არანაირი სამზადისი შეხვედრასთან დაკავშირებით არ მიმდინარეობს იმიტომ, რომ მსგავსი ტიპის შემოთავაზება არ ყოფილა, მაგრამ ვიმეორებ სახელმწიფო მზად არის ნებისმიერი მწვავე პრობლემა გადაჭრას მოლაპარაკების გზით. თუ იქითა მხრიდან იქნება მზადყოფნა, რომ რაიმე ნაბიჯები გადაიდგას, რაც რეალურად წაგვიყვანს ვითარების ნორმალიზაციასკენ, ასეთ შემთხვევაში შეიძლება საუბარი, მაგრამ დღეისათვის ჩვენ ვერ ვხედავთ ვერანაირ სიგნალს იმისა, რომ რუსეთი მზად არის ამ თემაზე სასაუბროდ“, – ამბობს „რეზონანსთან“ საუბრისას ფხალაძე.
ორი ქვეყნის პრეზიდენტების შეხვედრის სამზადისის შესახებ ინფორმაციას არც რუსეთთან ურთიერთობის საკითხებში პრემიერ-მინისტრის სპეციალური წარმომადგენელი ზურაბ აბაშიძე ადასტურებს. მისი თქმით, მას ამის შესახებ არანაირი ინფორმაცია არ აქვს.
„ამაზე საუბარი ადრეც იყო როგორც მოსკოვში, შემდეგ საპასუხოდ თბილისში. ის, რომ ზოგადად, რაღაც ეტაპზე საჭიროა ასეთი შეხვედრის გამართვა, ამაზე ორივე მხარე ვთანხდებით, მაგრამ მას დეტალური და კარგი მომზადება სჭირდება, რომ შეხვედრა შედეგიანი იყოს. სწორედ ასეთ სტილში იყო ადრე ჩემი და კარასინის საუბარი, მაგრამ ის, რომ სადღაც ამის მზადება მიმდინარეობს პრაქტიკულ ჭრილში, ამის შესახებ არანაირი ინფორმაცია არ მაქვს“, – უთხრა „რეზონანსს“ აბაშიძემ.
ქართველი ექსპერტები მოკავშირეობისა და და ინტეგრაციის შესახებ ე.წ. ხელშეკრულებების გაფორმების ფონზე, რუსეთისა და საქართველოს უმაღლესი პირების შეხვედრას მიზანშეწონილად არ მიიჩნევენ.
ევროპული კვლევების ცენტრის ხელმძღვანელის კახა, გოგოლაშვილის თქმით, ორი ქვეყნის პრეზიდენტების შეხვედრა არავითარ შემთხვევაში არ უნდა შედგეს. უფრო მეტიც, გოგოლაშვილი ამბობს,რომ საქართველოს ხელისუფლებამ რუსეთთან პოლიტიკა უნდა გაამკაცროს.
„როდესაც რუსეთი ხელს აწერს სამხრეთ ოსეთის ანექსიას, ამ მომენტში განცხადება საქართველოსა და რუსეთის პრეზიდენტების შესაძლო შეხვედრაზე გაკეთებულია ისეთ სურათის შესაქმნელად, თითქოს ეს ჩვენთვის დიდი ტრავმა არ არის და ვითომ საქართველო ეგუება რუსეთის პოლიტიკას ჩვენი ოკუპირებული რეგიონების მიმართ. ასე რომ, არავითარი შეხვედრა არ უნდა შედგეს. პირიქით, კიდევ უფრო უნდა გავამკაცროთ რუსეთთან პოლიტიკა“, – უთხრა „რეზონანსს“ გოგოლაშვილმა.
„მოლაპარაკებას წინ არაფერი უდგას, მაგრამ პრაქტიკულად და იმისათვის, რომ შეთანხმება შედგეს, საჭიროა წინაპირობები, რომელიც დღეს არ არის“, – გვითხრა თსუ-ს პროფესორმა კორნელი კაკაჩიამ. მისი თქმით, შეხვედრა შეხვედრისთვის არაფერს მოგვიტანს და ამან შეიძლება უფრო ნეგატიური შედეგი გამოიწვიოს.
„რუსეთთან და საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებთან გაფორმებული სამოკავშირეო ხელშეკრულების და კიდევ სხვა სიტუაციები მთლიანობაში არ ქმნის ისეთ გარემოს, რომლის დროსაც შეიძლება მოლაპარაკების წარმოება. აქედან გამომდინარე, ხელშესახები მიზეზი, თუ რატომ უნდა შეხვდნენ ლიდერები და რაზე უნდა ილაპარაკონ, გაურკვეველია. თვითონ თემებიც არ არის წამოწეული. რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზების პროცესი არ გაგრძელდა ისე, როგორც ამას მოელოდა ერთი ან მეორე მხარე. აქედან გამომდინარე, ამ ეტაპზე არ ჩანს პერსპექტივა, რაღაც ხელჩასაჭიდი, რომლითაც ურთიერთობის გაგრძელება შეიძლებოდეს.
როგორც ვიცით, რუსეთი არ აპირებს საკუთარი მიდგომის შეცვლას ოკუპირებულ რეგიონებთან დაკავშირებით და არც საქართველო აპირებს უარი თქვას ევროატლანტიკურ კურსზე. ასე რომ, სალაპარაკო არაფერი გვაქვს. რა ხელშესახებიც გვქონდა, მისი მეტნაკლებად რეალიზაცია კარასინი-აბაშიძის ფორმატში უკვე მოხდა, ამ ეტაპზე კი სალაპარაკო თემატიკა აღარ არის“, – გვითხრა კაკაჩიამ.
შეგახსენებთ, რომ რუსეთის პრეზიდენტის პრესსპიკერის, დმიტრი პესკოვის განცხადებით, რუსი და ქართველი დიპლომატები ორი ქვეყნის პრეზიდენტების – გიორგი მარგველაშვილისა და ვლადიმირ პუტინის შეხვედრის შესაძლებლობას არ გამორიცხავენ.
„როგორც ჩემთვის ცნობილია, ორი ქვეყნის დიპლომატები და ოფიციალური პირები კვლავინდებურად არ გამორიცხავენ მსგავსი შეხვედრის გამართვას განსაზღვრული გარემოებების გათვალისწინებით, თუ გრაფიკი ამის საშუალებას მოგვცემს“, – განაცხადა დიმიტრი პესკოვმა.
აღსანიშნავია, რომ მარგველაშვილთან შეხვედრაზე მზადყოფნა თავდაპირველად რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა ჯერ კიდევ გასული წლის დასაწყისში, გამოთქვა, რასაც მარგველაშვილმა ანალოგიურად უპასუხა.
“რეზონანსი“, 21 მარტი, 2015 წელი
ინტერვიუ პეტრე მამრაძესთან: „საქართველოს პრეზიდენტის თუ პრემიერ-მინისტრის ჩასვლა მოსკოვში არასწორი იქნებოდა“
ია აბულაშვილი
(შემოკლებით)
ფაშიზმზე გამარჯვების 70 წლისთავისადმი მიძღვნილ საზეიმო ცერემონიაში მონაწილეობის მისაღებად თანხმობა, სავარაუდოდ, 30-ზე მეტი სახელმწიფოს მეთაურმა განაცხადა. ამის შესახებ იტყობინება რუსული მედია. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს განცხადებით კი, ამ საკითხთან დაკავშირებით ცნობები საჯარო მხოლოდ აპრილის დასაწყისში გახდება.
(…)
ფაშიზმზე გამარჯვების აღსანიშნავად გამართულ ღონისძიებაში მონაწილეობას არ მიიღებს საქართველოს პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი. მთავრობის კანცელარიის ყოფილი უფროსი პეტრე მამრაძე „რეზონანსთან“ საუბრისას აცხადებს, რომ ამ ვითარებაში პრეზიდენტის თუ პრემიერ-მინისტრის ჩასვლა მოსკოვში არასწორი იქნებოდა.
– როგორ შეაფასებდით საქართველოს პრეზიდენტის ამ გადაწყვეტილებას?
– 1995 წელს, როცა მოსკოვში ფაშიზმზე გამარჯვების 50 წლისთავისადმი დიდი ზეიმი გაიმართა, საქართველოს პრეზიდენტი ედუარდ შევარდნაძე განსაკუთრებული პატივი მიიღეს. მოსკოვში ჩასული იყო მსოფლიოს მრავალი ქვეყნის პირველი პირი, მათ შორის აშშ-ის პრეზიდენტი. საზეიმო ცერემონიალზე სიტყვით გამოვიდა მხოლოდ 4 პრეზიდენტი, მათ შორის ერთ-ერთი იყო ედუარდ შევარდნაძე. დღეს სხვა ვითარებაა და საქართველოს მთავრობის გადაწყვეტილება სწორად მიმაჩნია.
– ყირიმის ანექსიის და აღმოსავლეთ უკრაინაში ფართომასშტაბიანი ომის მიუხედავად, უკრაინის სამთავრობო დელეგაცია მაინც აპირებს მონაწილეობა მიიღოს ამ ღონისძიებაში. ამას როგორ შეაფასებთ?
– დიახ, დიპლომატიური ურთიერთობა რუსეთთან არ გადაუწყვეტია და რამდენადაც ვიცი, პოროშენკოს თავის ბიზნესიც არ შეუჩერებია რუსეთში, თუმცა ამ ღონისძიებას მაინც არ ესწრება და მხოლოდ დელეგაცია იქნება წარმოდგენლი. მეც მივესალმებოდი, თუ რუსეთის დედაქალაქში გამართულ ღონისძიებას ქართველი ვეტერანები დაესწრებოდნენ, მაგრამ ეს ალბათ შეუძლებელია მათი ხანდაზმულობის გამო.
პრეზიდენტის ან პრემიერ-მინისტრის ჩასვლა მოსკვოში, ჩემი აზრით, არასწორი იქნება იმიტომ, რომ ეს ქვეყნის შიგნით მოსახლეობის დიდ ნაწილში უნდობლობას გამოიწვევს ხელისუფლების მიმართ და ასევე დააზარალებს საქართველოს იმიჯს საერთაშორისო არსენაზე. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს მოსახლეობის დიდ უმრავლესობას უნდა რუსეთთან ნორმალური, კეთილმეზობლური ურთიერთობის დამყარება, ეკონომიკური და კულტურული ურთიერთობის გაღრმავება, რაც ძალიან კარგია, არსებულ ვითარებაში მათ ჩასვლას მოსახლეობის დიდი ნაწილი მაინც არ მიესალმება.
რუსეთის მთავრობისაგან რომ ყოფილიყო შემხვედრი პოზიტიური ნაბიჯები ამ დროს განმავლობაში, ვითარება სხვა იქნებოდა. ისტორიულ პერსპექტივაში პუტინის რეჟიმი ჩამოიშლება და რუსეთი დაადგება დემოკრატიული განვითარების გზას, სხვანაირად ის ფიზიკურად ვეღარ იარსებებს, ხოლო დემოკრატიის გზაზე დადგომის შემდეგ სავსებით რეალური იქნება როგორც რუსეთის მთავრობის მიერ ინსპირირებული „ეთნიკური კონფლიქტების“ მოგვარება, ასევე იმ ქვეყნებში ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა, რომელიც ხელყოფილი იყო რუსეთის მთავრობის მიერ საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ.
„ახალი თაობა“, 21 მარტი, 2015 წელი
ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „საქართველოში რუსული პროპაგანდა ქართველების პირით ძლიერდება“
ნათია ხურცილავა
ინტერვიუში ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენელი, პარლამენტის წევრი დავით დარჩიაშვილკი საქართველოს საშინაო და საგარეო პოლიტიკურ საკითხებზე საუბრობს.
გთავაზობთ ამონარიდს:
დავით დარჩიაშვილი: როდესაც საქართველოს საგარეო პოლიტიკა სულ უფრო წინააღმდეგობრივი და ბუნდოვანი ხდება, როცა საგარეო საქმეთა მინისტრის მოკრძალებული განცხადების იმედადაა საქართველო, რომ თავისი სუვერენული უფლებები დაიცვას საერთაშორისო არენაზე, ეს ნიშნავს რომ ქვეყანას მთავრობა არ ჰყავს…
- თქვენ ამბობთ, რომ საქართველოს საგარეო პოლიტიკა ბუნდოვანია. განა ხელისუფლებას ადექვატური რეაგირება არ ჰქონდა რუსეთის ფედერაციის მიერ ცხინვალთან ე.წ. ხელშეკრულების გაფორმებაზე?
- ჩვენ დავრჩით საგარეო საქმეთა სამინისტროს საპროტესტო განცხადების ამარა. ჩვენი ქვეყნის წინააღმდეგ გადადგმული ნაბიჯების საპასუხო ნაბიჯები ამ ხელისუფლების მხრიდან არაა გადადგმული.
- თქვენ რას ითხოვთ, რა რეაქცია უნდა ჰქონოდა ხელისუფლებას?
- მთელ ამ პროცესში მთავრობის მეთაური ჩართული არ არის, რომელსაც სრულიად დაუმსახურებლად, მაგრამ მაინც ქვეყნის პირველ პირად მოაქვს თავი. თუ იგი ფიქრობს, რომ მართლაც ქვეყნის პირველი პირია, მაშინ რატომ არ არის ჩართული ამ პროცესებში? რატომ არ ხდება განგაშის ატეხვა? რატომ არ ითხოვს საქართველო გაეროს უშიშროების საბჭოს რიგგარეშე სხდომის მოწვევას? საბოლოო ჯამში ვრჩებით იმ სურათის ამარა, რომ საერთაშორისო არენაზე აქტუალურია უკრაინა-ყირიმის ანექსიისა და აღმოსავლეთი რაიონების ოკუპაციის გამო, საქართველოს საკითხი კი საერთაშორისო არენას მოწყვეტილია. რუსეთს სანქციები უკრაინის კრიზისის გამო დაეკისრა და არა საქართველოს გამო. აი, ესაა ჩვენი ქვეყნის რეალური საგარეო პოლიტიკა. ამის პარალელურად კვლავ გრძელდება რუსეთთან დაყვავების პოლიტიკა. ისევ გრძელდება განცხადებები, რომ ნატოს საწრთვნელი ცენტრის გახსნა არაფერს არ ნიშნავსო, რომ მატავარია ერთმორწმუნეობა და ნატო ჩვენი არჩევანი არ არისო, რომ კვლავ საჭიროა რეფერენდუმის ჩატარება და რომ ჩვენ არჩევანი ევრაზიულ კავშირზე უნდა შევაჩეროთ… ეს არის პრაქტიკულად 1989 წლის 9 აპრილის იდეოლოგიური რევიზია. ეს არის საქართველოში საბჭოთა ნომენკლატურის გამარჯვება.
- როგორც ცნობილია, ბატონმა გოგი თოფაძემ განცხადება გააკეთა ნატოსთან მიმართებით. როგორ ფიქრობთ, ეს მისი საკუთარი აზრია თუ ვინმეს თვალსაზრისს ახმოვანებს?
- ჯერ ერთი, რომ ესაა საშიში ტენდენცია, როცა ასეთი განცხადებები კეთდება… საშიშია, როცა ასეთ განცხადებას არავინ აპროტესტებს ხელისუფლების მხრიდან, ხელისუფლების დანარჩენი შტოებიდან.
- პრემიერის განცხადება საკმარისი არ იყო?
- პრემიერის განცხადება იყო მორცხვი, მოკრძალებული და მაქსიმუმ თქვენთვის, მასმედიისათვის გამიზნული და არა ის, რომ ამ განცხადებით საერთაშორისო განგაში ატეხილიყო…
- კონკრეტულად რა ნაბიჯები უნდა გადადგას ხელისუფლებამ?
- ეკონომიკაში აქცენტი აღებული არ უნდა ჰქონდეს რუსეთზე, რასაც ბოლო ხანებში აქვს ადგილი…
- თუმცა რუსულ ბაზარზე, ანუ დიდ ბაზარზე ბიზნესიც არის ორიენტირებული…
- აქცენტი უნდა იყოს დასავლეთზე, სამხრეთზე, აღმოსავლეთზე და არა ჩრდილოეთზე. კარასინ-აბაშიძის ფორმატი, რომელიც დარტყმის ქვეშ აყენებს ჟენევის ფორმატს და ილუზიას ქმნის მსოფლიო მასშტაბით, რომ საქართველოს მარტოს შეუძლია რუსეთთან ურთიერთობების დალაგება და ჩვენ ღაღა შუაში ვართო. ნატოსთან დაკავშირებით უნდა კეთდებოდეს განცხადებები, რომ ჩვენ ყველაფერს გავაკეთებთ იმისათვის, რომ ბუქარესტის სამიტზე მირებული გადაწყვეტილება შესრულდეს და აიმისათვის ყოველდღიურად ვიზრუნებთ. ამის ნაცვლად, სრულიად სხვა სულისკვეთების მქოენე განცხადებები გვესმის ყველა მხრიდან, იგივე თავდაცვის სამინისტროს მხრიდან და ა.შ.
- თქვენი ოპონენტები ამბობენ, რომ ჩვენ ტერიტორიები არ დგავიკარგავს, სააკაშვილის ხელისუფლებისაგან განსხვავებითო. რა შეგიძლიათ უპასუხოთ?
- ეგ არის გათვლილი იმაზე, რომ საქართველოს მოსახლეობას ყველაფერი უკუღმა დაანახონ. ჩვენ როცა ხელისუფლებაში ვიყავით, ამ ტერიტორიებისთვის ვიბრძოდით, რასაც საქართველოს ნებისმიერი თავმოყვარე ხელისუფლება უნდა აკეთებდეს. ჩვენ როცა ხელისუფლებაში ვიყავით, რუსეთმა ძალა გამოიყენა და ჩვენც ამას ძალა დავუპირისპირებთ როგორც შეგვეძლო და სადაც შეგვეძლო. მას დავუპირისპირეთ დიპლომატიაც, ახლა კი ყველაფრის დაწევა და დაყვავება ხდება… ხდება პოლიტიკური, დიპლომატიური, სამართლებრივი ბერკეტების დასუსტება, ანუ იმ ინსტრუმენტების დასუსტება, რაც ამ ტერიტორიების დასაბრუნებლად გამოგვადგება. ამას ჩვენ ვეძახით ამ ტერიტორიებზე ხელის აღებას.
