„რეზონანსი“: თავდაცვის მინისტრის კატეგორიული ტონი ნატოს // “ალიანსს ვერ გავებუტებით, მაგრამ ბრიუსელმა უნდა იცოდეს, რომ საქართველოს მოსახლეობა უკმაყოფილოა”
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „საქართველო შეიძლება მეორე სირიად გადაიქცეს“
„ვერსია“: საქართველო საფრანგეთისგან სარადარო სისტემებს ყიდულობს?! // ნოდარ ხარშილაძე: ,,თუ ორი რადარი და ოთხი რაკეტმტყორცნი დაიდგა, არ მგონია, ამის გამო რუსეთს ჩვენზე თავდასხმა უღირდეს!”
„ვერსია“: ინტერვიუ გია კორკოტაშვილთან: „ნატოში რომ შევიდეთ, ეს ჩვენთვის რამდენად ხელსაყრელი იქნება? თქვენი აზრით, რუსეთი ცხვირწინ ნატოს ჯარებს განალაგებს? რუსეთი ყველაფერს გააკეთებს, რომ ნატოს წევრები არ არ გავხდეთ“
„რეზონანსი“: სამაშველო სამუშაოებში უნდა მიგვეღო, თუ არა საგარეო დახმარება?
———————-
„რეზონანსი“, 23 ივნისი, 2015 წელი
თავდაცვის მინისტრის კატეგორიული ტონი ნატოს
“ალიანსს ვერ გავებუტებით, მაგრამ ბრიუსელმა უნდა იცოდეს, რომ საქართველოს მოსახლეობა უკმაყოფილოა”
თიკო ოსმანოვა
(შემოკლებით)
საქართველოს ხელისუფლება ნატოში გაწევრიანების სამოქმედო გეგმას ახლა უკვე კატეგორიულად ითხოვს. თავდაცვის მინისტრის თინა ხიდაშელის განცხადებით, მომავალი წლის ვარშავის სამიტზე “მაპ“-ი უნდა მივიღოთ. მისივე თქმით, ეს ტონი არ შერბილდება. ხიდაშელის კატეგორიულობა ქართველი პოლიტოლოგებისთვის მისაღებია, თუმცა რამდენად გაჭრის ეს ტონი ბრიუსელში, არ იციან.
თავდაცვის მინისტრი თინა ხიდაშელი 21 ივნისს ბრიუსელში ნატოს გენმდივანს შეხვდა. საუბრის დასრულების შემდეგ მინისტრმა ასეთი განცხადება გააკეთა: „არ ვაპირებთ გეგმა „ბ“-ზე ან გეგმა „ც“-ზე ლაპარაკს და ვაჭრობას. ყველაფერს აქვს თავისი ლოგიკური განვითარება.ჩვენი მოსახლეობა იმსახურებს, რომ მიიღოს პასუხი როგორც „მაპ“-ზე, ისევე ალიანსში გაწევრიანებაზე. გენერალურ მდივანსაც ასე ვუთხრა, რომ ჩვენი მოსახლეობა იმსახურებს ზუსტად იცოდეს, რომ საქართველოს ხელისუფლება მაქსიმალური შედეგისათვის იბრძვის…. არ ვაპირებთ ტონის დაწევას მოთხოვნის ნაწილში. ეს არის საქართველოს ხელისუფლების ერთიანი პოზიცია“. მისი თქმით, თუ საქართველოს „მაპ“-ს არ მისცემენ, სწორედ ეს გაზრდის ნიჰილიზმს და სკეპტიციზმს ევროატლანტიკური მისწრაფებების მიმართ, მით უმეტეს, რუსული რბილი ძალის პოლიტიკის დროს.
თინა ხიდაშელის კატეგორიულობა ქართველი პოლიტოლოგებისათვის მისარებია, თუმცა რამდენად გაჭრის ასეთი ტონი ნატოს ქვეყნების მიმართ, ეს ცოტა გაუგებარია.
ჟურნალ არსენალის“ მთავარი რედაქტორი ირაკლი ალადაშვილი ხელისუფლების სხვა წარმომადგენლებსაც ასეთი ტონით საუბარს ურჩევს. მისი თქმით, მსოფლიოში ბევრი რამ შეიცვალა და შესაბამისად, ჩვენი ჩუმად ყოფნა აღარ შეიძლება: თინა ხიდაშელის პოზიცია ზალიან კარგი და პრაქტიკული პოზიციაა. მართლაცდა, დაირალა ხალხი ამდენი დაპირებებით, უკვე ანეკდოტური ვითარება იქმნება, ნატოში შესვლა სახუმარო ტემად იქცა. ამიტომ აუცილებელია კონკრეტული პასუხი – როდის რა იქნება“.
„უკრაინაში რუსეთი შეჭრის შემდეგ მსოფლიო გამოფხიზლდა, ალბათ, ასევე შეერთებული შტატებიც. აქედან გამომდინარე, საქართველო რადიკალური უნდა იყოს. აქამდე დასავლელი პოლიტიკოსები ამბობნდნენ, რომ თქვენ თვითონ არ ცდილობთო და არ ითხოვთ კატეგორიუალდო. ვფიქრობ, თინა ხიდაშელის განცხადება ბრიუსელშიც უკვე წაკითხული ექნებათ“, – ამბობს ირაკლი ალადაშვილი
„ასეთ კატეგოიულ ტონს შეიძლება წარმატების მეტი შანსი ჰქონდეს, ასე აფასებს თინა ხიდაშელის განცხადებას პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე და ისიც მიესალმება ხელისუფლების გამოფხიზლებას. „შესაძლოა, უკვე დაგვიანებულიც კი არის ამგვარი საუბარი. ჩვენს ხელისუფლებას ამაზე ადრე უნდა ეზრუნა და არ უნდა შეემნათ დასავლეტში ისეთი შთაბეჭდილება, რომ საქართველო თავისი მდგომარეობით ბედნიერი და კმაყოფილია, რომ ჩვენზე ყველაფერზე თანახმა ვართ, თუ რაიმეს მოგვცემენ. ნატოს გენმდივანი გვეტყოდა, რომ თქვენ ოდესღაც ნატოს წევრი გახდებითო, ჩვენც გვიხაროდა და ზარ-ზეიმობით ვზეიმობდით. დღეს თუ ჩვენი ხელისუფლება ასეთ პოზიციას დაკივებენ, მე ამის მომხრე პირველი ვიქნები. დიპლომატიური ტავლსაზრისით, აბსოლუტურ გაუმართლებელ რეაქციას ვახდენდით ბუქარესტის, უელსის სამიტის მსგავს წინადადებებზე, როცა ვამბობდით, რომ მაპ-ზე უკეთესი რარაც მოგვცეს და გავიმარჯვეთო.. საკითხი ასე დგას: ვინც ნატოს წევრია, ის დაცულია, , ვინც ნატოს წევრი არ არის, ის დაუცველია. საშუალო დაცვა არ არსებობს“ თინა ხიდაშელის ეს განცხადება ნიშნავს იმას, რომ თავდაცვის მინისტრი ჩვენი მიღწევებით ნატოსაკენ მიმავალ გზაზე აღფრთოვანებული არ არის, ამიტომ ასეთ კატეგორიულ ტონს შეიძლება მეტი წარმატების შანსი ჰქონდეს, ვიდრე იმას, რომ რასაც გვეტყვიან, მაინც მადლობელი ვიქნებით.
ცხადია, ვარშავის სამიტის დეკლარაციის ტექსტს საქართველო ნებისმიერ შემთხვევაში მაინც ხელს მოაწერს, მაგრამ თუკი რაღაც თანმხლები განცხადების გაკეთება შესაძლებელია, ეს შანსი უნდა გამოვიყენოთ, უნდა ვთქვათ, რომ ამდენი ლოდინი და მოსახლეობის თოთმენა არ შეიძლება საუკუნოვანი იყოს. ამასთან, მე ხიდების დაწვის მომხრე არ ვარ, ნატოს და ევროკავშირს ვერ გავებუტებით, მაგრამ ბრიუსელს უნდა გავაგებინოთ, საქართველოს მოსახლეობა უკმაყოფილოა.
როგორც ჩანს, ხიდაშელი და რესპუბლიკური პარტია სწორ დასკვნამდე მივიდნენ: ხელისუფლება საზოგადოების თვალში უკვე სასაცილო მდგომარეობაში ხვდებოდა, როცა ყველაფრისაგან დიდი წარმატების წარმოჩენა სურდა“, – გვითხრა სოსო ცინცაძემ.
„ახალი თაობა“, 23 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „საქართველო შეიძლება მეორე სირიად გადაიქცეს“
„ახალი თაობის“ ჟურნალისტი შორენა მარსაგიშვილი არასამთავრობო ორგანიზაცია „კავკასიის ხალხთა კონფედერაციის“ პრეზიდენტს ზაალ კასრელიშვილს ესაუბრება. საუბრის თემაა აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ მომზადებული მოხსენება-ანგარიში, რომელიც მსოფლიოში ტერორიზმის წინააღმდეგ ბრძოლას ასახავს. მოხსენებაში, როგორც ცნობილია, საქართველოცაა მოხსენიებული, ნათქვამია დადებითიც და უარყოფითიც.
„საქართველო და მთელი კავკასია საერთაშორისო ტერორიზმის წყაროდ 2008 წლიდან ითვლება. სწორედ ამ პერიოდში წარმოადგინა რუსეთმა მასალები, რომლებიც ამტკიცებდნენ იმას, თუ როგორ გადაადგილდებოდნენ ტერორისტები დასავლეთიდან აღმოსავლეთისკენ და ჩრდილოეთიდან სამხრეთისაკენ. მოგვიანებით ამას დაემატა „ისლამური ხალიფატის“ განცხადება, რომ მათ მთავარ მიზანს კავკასიაც წარმოადგენს. არც იმაზე არავინ არარ დაობს, რომ საქართველოდან სირიასა და ერაყში 100-ზე მეტი ადამიანი იბრძვის“, – ამბობს ზაალ კარსელიშვილი.
„ჩვენი რეგიონის ეთნიკურ და რელიგიურ მდგომარეობას თუ გავითვალისწინებთ, „ისლამურ ხალიფატს აქ სერიოზული დასაყრდენი აქვას. სწორედ ამიტომაა საქართველო საერთაშორისო ტერორიზმის წყაროდ მოხსენებული’, – აცხადებს ზაალ კასრელიშვილი და ლაფანყურის ოპერაციაზეც აკეთებს კომენტარს: „ლაფანყურთან დაკავშირებით გაჩენილ კითხვებსაც უნდა გაეცეას პასუხი. ამ საქმეში რამდენიმე ქვეყნის სპეცსამსახურის ინტერესები გადაიკვეთა, ამიტომაც დეტალები არ ხამურდება. ახლა კი ნამდვილად დადგა დრო, რომ საზოგადოებას სიმართლე ვუთხრათ“.
ზაალ კასრელიშვილი 14 ივნისს პანკისის ხეობაში ჩატარებულ სპეცოპრაციასაც აფასებს და ამბობს, რომ ეს იყო კარგად ჩატარებული ოპერაცია: „იმედი მაქვს, რომ ამით და [კიდევ სხვა სახის ძალისხმევით] პანკისის პრობლემა საბოლოოდ მოგვარდება. არადა, გასული საუკუნის 90-იანი წლებიდან მოყოლებული, პანკისის პრობლემას მხოლოდ ტკივილგამაყუჩებლით ვმკურნალობდით, რაც ქართულ სახელმწიფოებრიობას საფრთხეს უქმნიდა. რუსეთი პანკისის ხეობასთან დაკავშირებით დიდი ხანია საქმეში ჩართულია და საკმაოდ მტკიცედაა პროცესებთან დაკავშირებული. მოსკოვი მოქმედებს როგორც ღიად, ასევე სპეცსამსახურების დონეზეც. პანკის სის ხეობა რუსეთისათვის სტრატეგიული მნიშვნელობის მქონე სიმაღლეს წარმოადგენს და ბუნებრივია, მოსკოვი ამ მიმართულებით მუშაობას არ შეწყვეტს“.
ექსპერტი ეხება აგრეთვე აფხაზეთში ვაჰაბიტების გამოჩენის შესაძლებლობას და ამბობს, რომ „აფხაზეთი დღეს რუსეთის სამხედრო ბაზებია, ამიტომაც მოსკოვი იქ არავითარ დივერსიას ან რელიგიურ დაპირისპირებას, ან ვაჰაბიზმის საფრთხეს არ დაუშვებს. ამ რამდენიმე წლის წინათ იყო რარაც პრობლემები, მაგრამ რუსეთმა ის ჩვეულ სტილში მოაგვარა – ვაჰაბიტების ლიდერები შეიპყრეს და ფიზიკურად გაანადგურეს, ხოლო ულიდეროდ დარჩენილი დაჯგუფებები დაციცქნა და დასალა. რუსები რომ არა, სირიაში საბრძოლველად აფხაზეთიდანაც წავიდოდნენ“.
ზაალ კასრელიშვილის თქმით, რუსეთმა საქართველოზე მუშაობა გააქტიურა. „საზოგადოებაში მკვეთრი აზრთა სხვადასხვაობა იკვეთება: მოსახლეობის ერთი ნაწილი ნატოს უჭერს მახარს, მეორე ნაწილი კი ევრაზიულ კავშირს. ორივე მხარე რადიკალურია, რომელმაც საქართველო შესაძლოა კონფლიქტამდე მიიყვანოს, თანაც ისე, რომ მეორე სირიად გადავიქცევით. შეიარარებული კონფლიქტი საქართველოში ძალიან მარტივად დაიწყება.
- დაიწყება და რუსეთიც შემოვა „დასახმარებლად“?
- რუსეთი უკვე შემოსულია, მოსკოვს აფხაზეთში და სამხრეთ ოსეთში ბაზები აქვს, აქ კი მათი ხალხი აქტიურობს, მეტი ამ ეტაპზე საჭირო არ არის, თანაც ახლა მათ ჩვენთვის არ სცალიათ. რუსეთისათვის მთავარი პრობლემა ახლა უკრაინაა, ოდესა და მისი ნავსადგურები. აქ მიხეილ სააკაშვილი არაფერ შუაშია. ოდესა რუსეთისთვის ყოველთვის საინტერესოა, იქ ხუთი მსხვილი სავაჭრო ნავსადგურია. თუ ოდესას რუსეთი ხელში ცაიგდებს, ამით უკვე შავი ზღვის მთელ ჩრდილოეთ ნაპირს გააკონტროლებს. ამით საქართველოს სერიოზული პრობლემები შეექმნება. არ დაგვავიწყდეს, რომ რუსული ზალები ჩვენთან გააქტიურდნენ.“
„ვერსია“, 22 ივნისი, 2015 წელი
საქართველო საფრანგეთისგან სარადარო სისტემებს ყიდულობს?!
ნოდარ ხარშილაძე: ,,თუ ორი რადარი და ოთხი რაკეტმტყორცნი დაიდგა, არ მგონია, ამის გამო რუსეთს ჩვენზე თავდასხმა უღირდეს!”
ნინო კომახიძე
13 ივნისის სტიქიამ ყველა სხვა თემა, მათ შორის, ქართულ-ფრანგული სამხედრო თანამშრომლობის ხელშეკრულებაც გადაფარა, რომელიც თავდაცვის სამი მინისტრისა და ქვეყნის ღირსების საკითხად ითვლებოდა. ამ საკითხს ტაბუ პირველად ირაკლი ალასანიამ ახსნა და განაცხადა, რომ საფრანგეთთან ხელშეკრულების არდადება, მინდია ჯანელიძის პირით, ბიძინა ივანიშვილმა შეუთვალა. თავდაცვის მინისტრობისას ერთიორჯერ ,,ფრანგულ ხელშეკრულებას” ჯანელიძეც შეეხო. ეს თემა თინა ხიდაშელმაც განაახლა, თუმცა ზუსტად არავინ იცის, საქართველო რა ტიპის შეიარაღებას და რა ფასად ყიდულობს, მითია თუ რეალობა შიში, რომ ფრანგული იარაღის შეძენის გამო რუსეთი ომს დაგვიწყებს და რა წერია ხელშეკრულებაში ასეთი, რასაც ამხელა აჟიოტაჟი მოჰყვა…
,,ვერსიას” საქართველოს სტრატეგიისა და საერთაშორისო ურთიერთობების კვლევის ფონდის უფროსი ექსპერტი, თავდაცვის სამინისტროს ექს-თანამშრომელი ნოდარ ხარშილაძე ესაუბრა.
- ჯერ ცნობილი არაა, ამ შეთანხმებით რამე ვიყიდეთ თუ არა, ეს თანამშრომლობის მხოლოდ პირველი ეტაპია და ყიდვას, სხვადასხვა დონეზე, სამხედრო ექსპერტების დასკვნები, ტექნიკური მომსახურების მომზადება დასჭირდება, თუმცა ამ ხელშეკრულების სიმბოლური მნიშვნელობა ისაა, რომ 2008 წლიდან მოყოლებული, მას მერე, რაც ცენტრალურ ბიუჯეტსა და თავდაცვის სამინისტროს ფული გამოუჩნდა და ჰაერსაწინააღმდეგო საშუალებების მოძიებაზე ზრუნვა დავიწყეთ, ევროპული ქვეყნებიდან ამ შესყიდვების უზრუნველყოფა მაინც ვერ მოვახერხეთ. ასეთი თანამშრომლობა ისრაელთან გვქონდა, მაგრამ ევროკავშირის ქვეყნებსა და აშშ-სთან _ არა, რადგან მათ შიდაპოლიტიკურ ელიტებსა და საკანონმდებლო ორგანოებში ამის ნება არ არსებობდა. მხოლოდ იმის შანსი იყო, პოლონეთისგან ძალიან მარტივი შეიარაღება შეგვეძინა. არსებობს ჩამონათვალი, რომელ ქვეყნებს აძლევენ იარაღს და რომელს არა. აშშ მხოლოდ იმ ტიპის შეიარაღებით გვეხმარებოდა, რაც საერთაშორისო ოპერაციებში გამოიყენება, ევროპის რიგ ქვეყნებს კი რუსეთთან ურთიერთობის გაფუჭება არ სურდათ.
- ანუ ეს ხელშეკრულება ჩვენთვის გარღვევაა, მით უმეტეს, საფრანგეთთან?
- დიახ, ეს ძალიან მნიშვნელოვანი გარღვევაა, თუმცა უკრაინის მოვლენებთანაა დაკავშირებული. მას შემდეგ, რაც რუსეთმა ყველა წითელ ხაზს გადააბიჯა, მის აზრს ევროპაში გაცილებით ნაკლებ მნიშვნელობას ანიჭებენ.
- წმინდა სამხედრო- ტექნიკური თვალსაზრისით, წინ რამდენად წავიწიეთ, რა ტიპის შეიარაღებაზეა საუბარი და როცა თავდაცვის სამინისტროს ბიუჯეტი ასეთი მწირია, რომლის 70%-საც, თურმე, ხელფასებში იხდიან, ტექნიკის შესაძენად რა თანხაა საჭირო?
- ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს ჩვენთვის წინგადადგმული ნაბიჯია, თუმცა ჯერ საზოგადოება ინფორმირებული არაა, რას სახისა და გრადაციის შეიარაღება შეიძლება შევიძინოთ. ალბათ, ამას ზედაპირულად მაინც გაასაჯაროებენ. საერთოდ, ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემებში რამდენიმე ელემენტია: მაგალითად, თვალ-ყურის დევნების ანუ ე.წ. რადარი, ასევე გადასატანი, მობილური, სტაციონარული და ჰაერ- ჰაერის ანუ თვითმფრინავი. შემიძლია ვთქვა, რომ თვითმფრინავს ნამდვილად არ ვყიდულობთ. ალბათ, საქმე უფრო სარადარო სისტემებს ეხება, თუმცა რა სახისა და სიმძლავრისაა, ჯერ უცნობია. ყველაზე დიდი პრობლემა ის იქნება, რომ ამ ტექნიკის ადაპტაცია ჩვენს სისტემაში უნდა მოხდეს. აქამდე ფრანგულ ტექნიკასთან შეხება არ გვქონია, თუმცა ასეთი ხელშეკრულებები ფრანგების მიერ ქართველი სპეციალისტების სათანადო მომზადებასაც ითვალისწინებს. თუ კომპლექსურ შესყიდვებზეა საუბარი, მაშინ ეს ძალიან დიდი თანხა დაჯდება და ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ საქართველოს ეს თანხა არ აქვს.
თავდაცვის ბიუჯეტი სამი ნაწილისგან შედგება: 1. ხელფასი, კვება, დაზღვევა, მივლინება. 2. ოპერაციული ხარჯები, რაშიც ტყვია-წამალი, საპოხი მასალა და საწვავიც შედის. 3. ინვესტიციები, რომლითაც შეგიძლია რამე ახალი იყიდო. ამ მესამე ნაწილისთვის მთელი ბიუჯეტის 10%-ზე ნაკლები რჩება, რაც დაახლოებით 25 მილიონი დოლარია. ყოველწლიურად 25 მლნ მხოლოდ ამ შესყიდვას რომ მოვახმაროთ, ტექნიკის საფასურის გადახდა წლების განმავლობაში მოგვიწევს და სხვას ვერაფერს ვიყიდით, თუმცა, როგორც წესი, ასეთი მნიშვნელოვანი და პრაქტიკული გადაწყვეტილების დროს, შესაძლოა, თანხა ცენტრალური ბიუჯეტიდანაც გამოიყოს.
- ახლა იმაზე დაიწყება საუბარი, გაგანია სტიქიისას რა დროს ფრანგული იარაღის ყიდვააო…
- რა თქმა უნდა, ამაზე ისაუბრებენ, მაგრამ ეს არასწორია. თავდაცვის სამინისტროს დღეს მართლაც ძალიან მწირი ბიუჯეტი აქვს. შეიარაღებული ძალების სტრუქტურა ამ სახით 2007 წელს ჩამოყალიბდა და მაშინ მისი ბიუჯეტი 1 მილიარდ დოლარამდე იყო. სტრუქტურა ახლაც იგივეა, ბიუჯეტი კი _ 300 მილიონი ანუ სამჯერ ნაკლები. დღეს არათუ დამატებითი განვითარება, ამ ძალების შენახვაც კი პრობლემაა, მაგრამ თინა ხიდაშელის ნაბიჯი აბსოლუტურად გამართლებულია, რადგან ეს პოლიტიკური საკითხიცაა.
- ამ თემას დიდი პოლიტიკური ბეგრაუნდი აქვს - ირაკლი ალასანიამ თქვა, რომ საფრანგეთთან ხელმოწერის გაფორმებაში ხელს უშლიდნენ. თქვენი აზრით, ხელი რატომ უნდა შეეშალათ?
- საერთოდ, მთავრობა ალასანიას საწინააღმდეგო არაერთ განცხადებას აკეთებდა. ერთ-ერთი მაგალითი ალასანიას მიერ ნატოსთვის საქართველოს ტერიტორიაზე ბაზების აშენების შეთავაზება, რაზეც თქვეს, ასე არააო… ამიტომ, ვფიქრობ, ალასანიას მაშინდელი განცხადებები, ხელშეშლის შესახებ, სიმართლეს შეესაბამებოდა. ამის მიზეზი რა იყო, ალბათ, მინდია ჯანელიძეს უნდა ვკითხოთ, რომელმაც ალასანიასთან თავისი ზარი დაადასტურა კიდეც.
- ამ შეიარაღების საპირწონედ მთავარი არგუმენტი ისაა, რომ საქართველოს რუსეთთან დამატებით საფრთხეებს შეუქმნის. ეს საფრთხეები რეალურია?
- ხიდაშელმა ისიც სწორად აღნიშნა, რომ რუსეთს საქართველოს წინსვლა კი არა, ზოგადად, არსებობა აღიზიანებს და ვიდრე რუსეთის სატელიტები არ გავხდებით, მუდმივად გაღიზიანებული იქნება, თუმცა დიახ, ვფიქრობ, ეს სიახლე რუსეთისთვის დამატებითი გამღიზიანებელი იქნება, მაგრამ ჯერ ერთი, ჩვენ თავდაცვის ტიპის სისტემაზე ვსაუბრობთ და არა – თავდასხმის და მეორეც, უკრაინისა და ყირიმის გამო, რუსეთს საერთაშორისო არენაზე ისედაც დიდი პრობლემები აქვს და ძალიანაც რომ გაბრაზდეს, მისი აგრესია ნებისმიერი მიმართულებით, საბოლოო იზოლაციაში მასვე მოაქცევს _ თუ დღეს რუსეთს მოწინააღმდეგედ აღიქვამენ, ამის შემდეგ დასავლეთისთვის მტრის სტატუსს შეიძენს. მოსკოვი დასავლეთთან გრძელვადიან კონფრონტაციას ვერ შეძლებს, რადგან ძალიან ინტეგრირებულია და საბჭოთა კავშირისგან განსხვავებით, მის გარეშე ვერ იცხოვრებს. თუ ჩვენთან ორი რადარი და 4 რაკეტმტყორცნი დაიდგა, არ მგონია, ამის გამო რუსეთს ჩვენზე თავდასხმა და საყოველთაო იზოლაცია უღირდეს.
- გამინისტრებისთანავე, ხიდაშელმა განაცხადა, თავდაცვის კანონი პარლამენტში შეფერხებულიაო; ისიც ითქვა, რომ კანონი სამოქალაქო და სამხედრო ფუნქციებს ჰყოფს, თუმცა სინამდვილეში, კონსტიტუციასთანაა შეუსაბამობაში, რადგან სამხედრო ძალების მხედართმთავარ პრეზიდენტს მართვის უფლებას ართმევს და თავდაცვის მინისტრს გადასცემს. ეს სწორია?
- ძალიან მარტივად რომ ვთქვათ, ეს არის კანონი, რომელიც იმ რეალობის ასასახად დაიწერა, რაც ახალი კონსტიტუციის მიღების მერე დადგა. ასევე, გრძელდება მცდელობა, რომ პრეზიდენტის ფუნქციები კიდევ უფრო შესუსტდეს. თავადაც კარგად ხვდებიან, რომ ამ კანონში ბევრი მინუსია და პარლამენტში 2 წელი ამიტომაცაა გაჭედილი.
- გაყოფის თემა შსს-ში აქტუალურია, თუმცა ოპოზიციისთვის გაუგებარია, თუკი ყველა მთავარი პოლიციური ფუნქცია, ვთქვათ, ფარული მოსმენა ორივე განაყოფს ექნება, ეს რაღა გაყოფა, ან როგორი დეპოლიტიზებაა?
- უწყების გაყოფა თვითმიზანი არ უნდა იყოს, დეპოლიტიზება კი რას ნიშნავს, საერთოდ არ მესმის. მინისტრი პოლიტიკური ფიგურაა და მისი უწყება აპოლიტიკური ვერ იქნება. ამ რეფორმის არსი ის უნდა იყოს, რომ პოლიტიკურპარტიული პოლიცია გავაუქმოთ, რაც შევარდნაძის დროსაც არსებობდა, სააკაშვილის დროს კი უფრო გაძლიერდა და ახლაც უცვლელია. სინამდვილეში, ერთი მახინჯი და უცნაური უწყების მაგივრად, ორს ვიღებთ. არადა, ჯერ კიდევ მეორე კლასში მასწავლეს, რომ შესაკრებთა გადანაცვლებით ჯამი არ იცვლება. ხალხის პირდაპირი დაკვეთა იყო, რომ უკანონოდ აღარ მოესმინათ. თავიდან, ეს შემთხვევები, თითქოს, მართლაც შემცირდა, მაგრამ გარდამტეხი ცვლილება არ მომხდარა. ახლა უწყება ცდილობს, გარდამტეხ ცვლილებად ეს რეფორმა გაასაღოს, რაც პირიქით, ცუდ ნაბიჯად მიმაჩნია. თუ ადრე მხოლოდ შსს გვისმენდა, ახლა გვეყოლება შსს და უშიშროების სამსახური და ერთის ნაცვლად ორი მოგვისმენს. დედა ტერეზა რომ მოიყვანო და შს სამინისტროს ხელმძღვანელად დანიშნო, ყველაფერს ისიც ვერ გააკონტროლებს, რადგან ეს თავიდან ბოლომდე აწყობილი და დახურული სისტემაა.
„ვერსია“, 22 ივნისი, 2015 წელი
ინტერვიუ გია კორკოტაშვილთან: „ნატოში რომ შევიდეთ, ეს ჩვენთვის რამდენად ხელსაყრელი იქნება? თქვენი აზრით, რუსეთი ცხვირწინ ნატოს ჯარებს განალაგებს? რუსეთი ყველაფერს გააკეთებს, რომ ნატოს წევრები არ არ გავხდეთ“
გაზეთ „ვერსიის“ ჟურნალისტი ვანო პავლიაშვილი საზოგადოებრივ- პოლიტიკური მოძრაობა ,,ქართული მისიის“ ხელმძღვანელს გია კორკოტაშვილს ესაუბრება.
გთავაზობთ ამონარიდს ინეტრვიუდან:
ვანო პავლიაშვილი: გვყავს ერთი მტერი – რუსეთი!
გია კორკოტაშვილი: საკითხს ასე არ ვაყენებ! ბევრი მტერი მყავს!
ვანო პავლიაშვილი: როგორც საქართველოს მოქალაქეს თუ როგორც პიროვნებას?
გია კორკოტაშვილი: საქართველოდან ავიღოთ. თქვენ, რა, გგონიათ, აზერბაიჯანის ან სომხეთის ნაწილი ყველაფერში გვეფერება? აშშ-ს, თქვენი აზრით, ყველაფერი სიკეთე უნდა? _ შეიძლება, იმის გაკეთებას, რაც მის ინტერესშია, ფულით ცდილობს. იქიდან უნდა მოგვიაროს, რაც ჩვენი სისუსტეა.
ვანო პავლიაშვილი: საქართველოში მეფობა შაჰ აბასმა გააუქმა თუ რომელმა დამპყრობელმა?
გია კორკოტაშვილი: არავის გაუუქმებია.
ვანო პავლიაშვილი: რუსეთმა გააუქმა, ბატონო გია, გეორგიევსკის ტრაქტატის მერე!
გია კორკოტაშვილი: გეორგიევსკის ტრაქტატზე ხელი ვისაც აქვს მოწერილი, კარგად ვიცით, ბატონო ჩემო! ეგრე, საქართველოს, რუსეთის დროს, ავტოკეფალიაც გაუუქმდა.
ვანო პავლიაშვილი: ამიტომ, რუსეთი მოძმე არაა!
გია კორკოტაშვილი: იმ პოზიციაში დამაყენეთ, გინდათ, რუსეთი დავიცვა? არავითარ შემთხვევაში არ დავიცავ! რუსეთი მეზობელია – გეოგრაფიას ვერ შეცვლით და ყველანაირი ლავირება უნდა გვქონდეს, რომ დათვი არ გაბრაზდეს და საქართველო არ ჩატოროს! იმას, რომ არიქა, დავეტაკოთ და ჯანდაჯან ვებრძოლოთ, მგონია, ვერ გავაკეთებთ. თუ ვინმემ გაგვაქეზა და ასე ვებრძოლეთ, რა შედეგზეც ,,დავდექით”, კარგად ვხედავთ. ამიტომ, ტვინი უნდა გვეყოს, ლავირებით ვიცხოვროთ. საქართველოს მთელი ისტორია ლავირებაა: ზოგს ხარკს ვუხდიდით და მაგით ვძვრებოდით, ზოგს, ცოტა რომ მოვიჩიტებოდით, მივიდოდით და ვარტყამდით…
ვანო პავლიაშვილი: ბატონო გია, ნატო თუ ევრაზიული კავშირი?
გია კორკოტაშვილი: არც ერთი და არც მეორე: ერთგან რომ წავიდეთ, მეორეს გავაღიზიანებთ. ნატო- ში, ჯერ ერთი, არავინ გვიღებს: კარს ხან თავით ვანგრევთ, ხან ფეხით, მეორეც, რომ შევიდეთ, ეს ჩვენთვის რამდენად ხელსაყრელი იქნება? თქვენი აზრით, რუსეთი ცხვირწინ ნატო- ს ჯარებს განალაგებს? რუსეთი ყველაფერს გააკეთებს, რომ ნატო- ს წევრები არ არ გავხდეთ. რუსეთი რათ გინდათ, აგერ, საფრანგეთსა და გერმანიას არ უნდათ, რომ ნატო- ს წევრები ვიყოთ, ძმაო! ხომ გახსოვთ, ლატარიის გადასაფხეკი ბილეთიდან ათიდან 12 ,,კიდევ სცადე” რომაა, აი, ესაა ნატო ჩვენთვის – რამდენიც უნდა გადავფხიკოთ, ,,კიდევ სცადე” იქნება!
(…)
ვანო პავლიაშვილი: თქვენს გუნდს რა ჰქვია?
გია კორკოტაშვილი: საზოგადოებრივ- პოლიტიკური მოძრაობა ,,ქართული მისია”. ყველაფერს გავაკეთებთ, რაც საქართველოსთვის სასიკეთო იქნება – უფასო იურიდიული კონსულტაციები გვაქვს და უცხო ქვეყნის ხალხსაც ვეხმარებით. უკრაინის საელჩოსთან გვაქვს მემორანდუმი…
ვანო პავლიაშვილი: მიშასი არ იყოს, უკრაინისადმი მიდრეკილება თქვენც გქონიათ…
გია კორკოტაშვილი: უკრაინისკენ მიდრეკილება როგორ არ მაქვს _ მაგ ხალხთან ვმეგობრობ. გული მტკივა, რომ პოროშენკო თავხედობას ავლენს, ქართველების აზრი და ნება ფეხზე კიდია _ კანონით, ბატონი მიშა ძებნილია და ერთ-ერთ დიდ თანამდებობაზე დანიშნა.
ვანო პავლიაშვილი: მიშა შიდაძებნლია!
გია კორკოტაშვილი: რა მნიშვნელობა აქვს, გინდა შიდა იყოს და გინდა გარე. თუ საქართველოს სახელმწიფოებრიობას პატივს სცემ და ძებნილ კაცს წამყვანი რეგიონის გუბერნატორად ნიშნავ, ეს როგორი მიდგომაა? პირდაპირ ვამბობ: ეს ქართველების წინააღმდეგაა მიმართული, რასაც ვაპროტესტებთ, თუმცა სხვა თემასთან დაკავშირებით, უკრაინის საგარეო საქმეთა სამინისტროსგან მადლობა გვაქვს მიღებული.
(…)
ვანო პავლიაშვილი: …ნინო ბურჯანაძე რატომ მიატოვეთ?
გია კორკოტაშვილი: არ მიმიტოვებია… ქალბატონ ნინოს თავისი ხედვა აქვს, რომელსაც პატივს ვცემ და ვამბობ, რომ თუ საქართველოში ვინმე პოლიტიკოსია, ერთ-ერთი ნინო ბურჯანაძეა. ბევრი რაღაცაა, პარტიულ თემაში რომ ვეთანხმები, ზოგი რამაა, რაზეც ბოლომდე ვერ ვეთანხმები. იცით, საქმე რაშია? – საქართველოში ელექტორატი ასეა დაყოფილი: ნაცმოძრაობას, სექტანტური პრინციპით, თავისი ელექტორატი, ვინც ჰყავს, სულ ეყოლება, ,,ოცნება” ნელ-ნელა დაბლა ჩამოდის იმიტომ, რომ ხალხი გაწბილებულია და არ იცის, რა ქნას; ნინო ბურჯანაძეს, ირმა ინაშვილსა და დავით თარხან- მოურავს, ასევე, ირაკლი ალასანიას თავისი ელექტორატი ჰყავს. ყველა პარტიიდან გადინებული ხალხი გვერდზე გადგა, რადგან ნიჰილიზმშია და ეს 50-დან 55 პროცენტამდეა.
„რეზონანსი“, 23 ივნისი, 2015 წელი
სამაშველო სამუშაოებში უნდა მიგვეღო თუ არა საგარეო დახმარება?
ლიკა ამირაშვილი
მთავრობამ სრულიად საფუძვლიანად ჩათვალა, რომ სამაშველო სამუშაოებში საგარეო დახმარება არ გვჭირდებოდა, – ამის შესახებ ექსპერტებთან და არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლებთან შეხვედრაზე საქართველოს თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა განაცხადა. კითხვა ეხებოდა იმას, თუ რატომ არ ჩაერთვნენ საერთაშორისო ორგანიზაციები, ნატოს ძალები სტიქიის შედეგად გამოწვეულ სამაშველო სამუშაოებში.
“სრულ კომუნიკაციაში ვართ საერთაშორისო ორგანიზაციებთან, ნაკლებად ნატოსთან, რადგან საუბარი ამ ეტაპზე უფრო საერთაშორისო დონორებთან მიმდინარეობს, მათ შორის მსოფლიო ბანკთან და გთფშვ-თან, იმისთვის, რომ სარეაბილიტაციო სამუშაოები სწრაფად წარიმართოს”, – განაცხადა ხიდაშელმა. მისივე თქმით, ასევე მიმდინარეობს საუბარი საერთაშორისო ორგანიზაციებთან საექსპერტო დახმარებისთვის.
თქვენი აზრით, სამაშველო სამუშაოებში უნდა მიგვეღო, თუ არა საგარეო დახმარება? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
გია ბუღაძე (ფერმწერი): ვფიქრობ, სამაშველო სამუშაოებში დახმარება რუსეთისგან არ უნდა მიგვეღო. რუსეთი პირდაპირი გაგებით პოლიტიკურადაც და მენტალურადაც ჩვენი მტერია, ამიტომ არავითარ შემთხვევაში არაფერი არ უნდა მივიღოთ. რაც შეეხება სხვა კეთილგანწყობილი და მეგობარი ქვეყნისგან, დახმარება რატომაც არა, უნდა მიგვეღო. ამ შემთხვევაში, ქალბატონ თინას განცხადება შეიძლება უკრაინასთან დაკავშირებით რაღაც გარკვეულ ქვეტექსტებსაც შეიცავდეს.
ედიშერ გვენეტაძე (ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი): ჩემი აზრით, ისეთი კატასტროფული წყალდიდობა მოხდა, რომ საგარეო დახმარება აუცილებელიც იყო. ზოგადად მიღებული წესია, როდესაც ქვეყანაში ასეთი სიტუაცია იქმნება, ქვეყნები ერთმანეთს ეხმარებიან. მე აუცილებლადაც მიმაჩნია, ჩვენი ქვეყნის არსებული ეკონომიკური სიტუაციიდან გამომდინარე, უცხოეთის სახელმწიფოების დახმარება მივიღოთ.
მიხეილ ღანიშაშვილი (პოეტი): სამაშველო სამუშაოებში საგარეო დახმარების მიღება, რა თქმა უნდა, შეიძლებოდა. მიუხედავად იმისა, რომ ამ ახალგაზრდებმა დიდი ენთუზიაზმი გამოიჩინეს, ასეთ სამუშაოებს მაინც კვალიფიციური სპეციალისტების მუშაობა სჭირდება. როგორც ვიცი, ზოოპარკის დასახმარებლად ჩეხი სპეციალისტები ჩამოვიდნენ. სამაშველო სამუშაოებისათვისაც თუ ჩამოვიდოდნენ, რა თქმა უნდა, კარგი იქნებოდა, თუმცა რუსეთისგან დახმარების მიღების კატეგორიული წინააღმდეგი ვარ.
სერგო ვარდოსანიძე (ისტორიკოსი): მე იმდენად აღრფთოვანებული ვარ ჩვენი ახალგაზრდობის, აღმასრულებელი და საკანონმდებლო ხელისუფლების ჰარმონიული, შეთანხმებული მოქმედებების, რაც სტიქიის პერიოდში გამოავლინეს, რომ შეიძლება დახმარება აღარ გვეთხოვა. ფინანსურ დახმარებას თუ გაგვიწევენ, ბუნებრივია ამაზე უარის მთქმელი არ ვიქნებით. ქვეყანას, რომელსაც პრეტენზია აქვს, ქვეყანა იყოს, ამ სამ კილომეტრს თვითონ თუ ვერ აღადგენს, ეს ჩვენი პრესტიჟის საქმეც იქნება.
მერაბ კოკოჩაშვილი (რეჟისორი): აქ ისეთი ენთუზიაზმი იყო, მოხალისეებმა ისეთი გმირობა გამოიჩინეს, ვფიქრობ, თხოვნა საგარეო დახმარების შესახებ არ არის საჭირო. ბუნებრივია, ამ ახალგაზრდებს სპეციალისტებიც ეხმარებოდნენ. ვფიქრობ, საქართველომ ამ შემთხვევაში თავის თავს თავად უნდა მოუაროს, რა თქმა უნდა, თუკი ამის შესაძლებლობა აქვს.
