„რეზონანსი//მთელი კვირა“: ინტერვიუ სალომე ზურაბიშვილთან: “სანამ რეალური საფრთხე არ შეიქმნება, მითების შექმნა საჭირო არაა”
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: აძლიერებს თუ არა საქართველოში პრორუსულ განწყობას დასავლეთის პასიურობა საქართველოს მიმართ?
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “აქტიურ პოლიტიკაში სააკაშვილი და ივანიშვილი როდის და რა ფორმით, არ ვიცი, მაგრამ აუცილებლად შემოვლენ”
„კვირის პალიტრა“: ინტერვიუ თამარ ბერუჩაშვილთან: „კვირიკაშვილის მოადგილედ დარჩენა არასერიოზული იქნებოდა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „ქართული ოცნების“ წევრები ერთმანეთს კომპრომატებით ემუქრებიან // „რუსეთი ისლამურ სახელმწიფოში საქართველოს მოქალაქეებს აგზავნის“
„კვირის ქრონიკა“: ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „ორი დელეგაცია იმიტომ წავიდა ნიუ-იორკში, რომ ჩვენ გვაქვს ორი ბიუჯეტი“
„რეზონანსი//მთელი კვირა“: თარხან ბათირაშვილის რაზმისა და რუსი მედესანტეების შეტაკება სირიაში: ქართველი ექსპერტების თვალსაზრისი
——————
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ სალომე ზურაბიშვილთან: “სანამ რეალური საფრთხე არ შეიქმნება, მითების შექმნა საჭირო არაა”
სალომე სარიშვილი
(შემოკლებით)
ემიგრანტთა პრობლემებსა და ქვეყნის შიდა პოლიტიკურ საკითხებზე “მთელი კვირა” სალომე ზურაბიშვილს ესაუბრა.
(…)
- თქვენ საგარეო საქმეთა მინისტრი ბრძანდებოდით, იცით ამ მიმართულებით გადადგმული ნაბიჯები. საინტერესოა როგორ შეაფასებდით მმართველი გუნდის სამოქმედო გეგმას. როგორ ფიქრობთ, რამდენად სწორი გადაწყვეტილება იყო თამარ ბერუჩაშვილის ეკონომიკის ყოფილი მინისტრით, გიორგი კვირიკაშვილით ჩანაცვლება?
- რა იყო თამარ ბერუჩაშვილის პოლიტიკა, არ ვიცი და კიდევ უფრო ნაკლებად ვიცი ერთი თვის წინ დანიშნული მინისტრის პოლიტიკა. ეს საკადრო პოლიტიკის ნაწილია, რომელზეც შეფასებას ვერ გავაკეთებ.
ბერუჩაშვილის შეცვლა მმართველი გუნდის გადაწყვეტილება იყო, რომელმაც რაღაც მიზეზების გამო ჩათვალა, რომ ასე იყო საჭირო. აქ საკითხი სხვანაირად დგას – ეს მთავრობა რომ ნორმალურად მოქმედებდეს, მინისტრები კი პარლამენტსა და მთავრობას თავის პრიორიტეტებს აცნობდნენ, მიზეზი შესაძლოა გაგვეგო. ან თუნდაც პარლამენტი რომ მინისტრთა პრიორიტეტებს იხილავდეს, შემდეგ კი პრემიერი კონკრეტულ მიზეზებს ასახელებდეს, თუ რა არ მოეწონა კონკრეტულ მინისტრში, მაშინ ყველაფერი გასაგები იქნებოდა. მინისტრის პირდაპირი მოვალეობაა საკუთარი პრიორიტეტები წარმოადგინოს, რაც ჩვენ დავკარგეთ. ეს აღარ არსებობს იმ პოლიტიკურ სისტემაში, რომელიც დღეს მანკიერია, ამიტომ გარედან ასეთი გადაწყვეტილებების შეფასება ადვილი არაა.
- ბოლო პერიოდში ბევრს საუბრობენ ქვეყანაში პრორუსული ძალის გააქტიურებასა და ამაში მთავრობის შესაძლო როლზე. თქვენ რას ფიქრობთ, რამდენად ახლოსაა ეს მოსაზრება რეალურ სურათთან?
- ბევრი განცხადება გაკეთდა იმის თაობაზე, რომ ეს მთავრობა პროდასავლური არაა და მათ უფრო პრორუსული სწრაფვა აქვთ, რასაც მე ვერ ვხედავ. მესმის, რომ არსებობს ეჭვები – ვინ საიდან მოდის, სად ააწყო თავისი პირველი ბიზნესი და ა.შ. ეს ძალიან კარგია, ყურადღება აუცილებელია. ამ ყველაფერს თავადაც ძალიან ახლოდან ვაკვირდები, თუმცა, ვერ ვიტყოდი, რომ მმართველი გუნდის პრორუსულობის რაიმე კონკრეტული ნიშნები გამოიკვეთა.
წინა ხელისუფლების ძირითადი დამახასიათებელი ნიშანი პროდასავლური განცხადებები იყო, თუმცა, ამავდროულად ზოგიერთი მათი გადაწყვეტილება, მეტადრე ეკონომიკაში, ამასთან მთლად თანხვედრაში არ იყო. დღეს ამ კუთხით იგივე ვითარებაა – განცხადებებით კვლავ პროდასავლურები ვართ, აქვე ასოცირების ხელშეკრულებას ხელი მოეწერა, თუმცა დიდ ცვლილებებს ვერ ვხედავ. მიუხედავად ამისა, არც რუსეთთან სიახლოვეა თვალსაჩინო.
რაც შეეხება პრორუსულ ტენდენციებს, ის, რაც უკანასკნელ დღეებში მოხდა, პრორუსული ძალის კარიკატურა იყო. არ მჯერა, რომ გონიერი პრორუსი ამას ღიად აცხადებს და ამბობს, რომ ღობეთი შემოსაზღვრული რუსეთში გადავა. ეს იმდენად გროტესკულადაა წარმოდგენილი, რომ მისი ხელოვნურობა ნათელია.
ასეა გავრცელებული ქვეყნის გარეთაც – თითქოს საქართველოში პრორუსული ძალა იზრდება. ამას ძალიან უნდა ვუფრთხილდეთ. მედია სწორედ იმისთვის არსებობს, რომ საზოგადოების რეალური აზრი წარმოადგინოს. არ ვამბობ, რომ ეს ბირთვი საერთოდ არ არსებობს, თუმცა ამასაც აქვს თავისი მიზეზი – წინა ხელისუფლების პერიოდში ამის გამოაშკარავება ნიშნავდა იმას, რომ აგენტი იყავი, ახლა კი ასეთი აზრის მქონე ადამიანები გამოდიან და ღიად აცხადებენ საკუთარ შეხედულებას. ეს ბირთვი დროში ჩარჩენილი ნაწილია, რომელსაც წარსულის ნოსტალგია აქვს, ახალგაზრდა თაობაში კი ასეთი სწაფვა არ შეიმჩნევა, ამიტომ სანამ რეალური საფრთხე არ შეიქმნება, მითების შექმნა საჭირო არაა.
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
აძლიერებს თუ არა საქართველოში პრორუსულ განწყობას დასავლეთის პასიურობა საქართველოს მიმართ?
ნინო ქეთელაური
ამერიკული გამოცემა “ფორინ პოლისი” წერს, რომ დასავლეთის პასიურობა საქართველოში “პრორუს შარლატანებს” აძლიერებს. სტატიის ავოტორის, ანალიტიკოს მაიკლ ჩეჩირეს აზრით, პრობლემა ის კი არ არის, რომ საქართველოს ალიანსის მაღალ სტანდარტებთან მიახლოება არ შეუძლია, არამედ ის, რომ ნატო უარს ამბობს მკაფიო პასუხის გაცემაზე, თუ რისი გაკეთება შეუძლია საქართველოს, რათა ალიანსში გაწევრიანდეს.
თქვენი აზრით, აძლიერებს თუ არა საქართველოში პრორუსულ განწყობას დასავლეთის პასიურობა საქართველოს მიმართ? – ამ კითხვით “მთელმა კვირამ” საზოგადოების წარმომადგენლებს მიმართა.
ვახტანგ ძაბირაძე (კონსტიტუციონალისტი): “ცხადია, დასავლეთი რაც უფრო მეტად პასიური იქნება, საზოგადოებისა და მოსახლეობის ნაწილში იმედგაცრუება დაისადგურებს. ბუნებრვია, რომ ასეთი იმედგაცრუებული საზოგადოება იმ ზეწოლას, რასაც რუსეთი ახორციელებს, ვერ უძლებს.
“რა თქმა უნდა, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თუ დასავლეთი პასიურ პოლიტიკას შეინარჩუნებს, საზოგადოების უმრავლესობა რუსეთისკენ გადაიხრება, მაგრამ მათი პოზიციები, ვინც არჩევანს დასავლეთზე და კერძოდ, ევროპაზე აკეთებს, მკვეთრად შეირყევა”.
ჯემალ ჭკუასელი (ანსამბლ “ერისიონის” სამხატვრო ხელმძღვანელი): “პრორუსულ განწყობას ცალსახად აძლიერებს, განსაკუთრებით კი ამერიკა. პირადად მე ძალიან შეწუხებული ვარ ამ ფაქტით. თუ არ უნდათ, გვითხრან და წავალთ ჩვენს გზაზე.
“მე პოლიტიკაში არ ვერევი, მაგრამ ის ვიცი, რომ გვთხოვს რაღაც არატრადიციულს, არაადამიანურს და არაღვთისნიერს. ცალსახად აძლიერებენ ამ განწყობას და რუსეთის წიქვილზე ასხამენ წყალს”.
ლაშა ჩხარტიშვილი (დემოკრატიის ინსტიტუტის დამფუძნებელი): “სამწუხაროდ, ნამდვილად ასეა. საზოგადოებასთან ურთიერთობის კუთხით პასიურობაც და ნაკლები ორიენტაციაც აშკარად აძლიერებს პრორუსულ განწყობას. შეგნებულად თუ შეუგნებლად, ხშირად “ნაციონალური მოძრაობის” პროპაგანდის აგება ხდება იმაზე, რომ თითქოს ისინი არიან დასავლეთის ერთადერთი რჩეულები, რაშიც დარწმუნებული ვარ – ასე არ არის. თითქოს წარსულში მათ მიერ გატარებული სრულიად მიუღებელი რეფორმა თუ ქმედება იყო დასავლეთისთვის მისაღები და პროდასავლური, მაშინ როდესაც საზოგადოება ამას ეწინააღმდეგებოდა.
“არასათანადო რეაგირება, ან რეაგირების საერთოდ არქონა დასავლური სახელმწიფოების მხრიდან, მათ შორის ამერიკის შეერთებული შტატების მხრიდან, ბუნებრივია, საზოგადოებაში იწვევს უკმაყოფილებას და საზოგადოების გარკვეულ ნაწილში ანტიპათია ბადებს პრორუსულ განწყობას.
“დასავლეთს ნამდვილად მართებს მეტი ყურადღება, ერთი მხრივ, საზოგადოებასთან ურთიერთობის კუთხით და, მეორე მხრივ, იმ კონკრეტული რეფორმების განორციელების კუთხით რომელიც ორიენტირებული იქნება სამოქალაქო საზოგადოების, თუ კონკრეტულ მოქალაქეთა ინტერესების, უფლებების დაცვაზე და არა მხოლოდ პოლიტიკურ ელიტასთან ურთიერთობაზე”.
გია ბურჯანაძე (მსახიობი): “პრორუსულ განწყობილებას აძლიერებს არა დასავლეთის პასიურობა, არამედ ის, რომ დასავლეთი თავს ავლენს “ნაციონალების” მეგობრად და არა საქართველოს მეგობრად. ეს არის ამის თავი და თავი, თორემ დასავლეთი პასიური არანაირად არ არის, ქვეყანას ის მართავს.”
„კვირის პალიტრა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: “აქტიურ პოლიტიკაში სააკაშვილი და ივანიშვილი როდის და რა ფორმით, არ ვიცი, მაგრამ აუცილებლად შემოვლენ”
ქვეყანაში სულ უფრო აქტიურდებიან პრორუსულად განწყობილი არასამთავრობო ორგანიზაციები თუ პოლიტიკური ჯგუფები, უფრო ხშირად აკითხავს ოკუპანტი ქვეყნის დედაქალაქს ზოგიერთი პოლიტიკოსი. რჩება შთაბეჭდილება, რომ ქართველ საზოგადოებაში მიზანმიმართულად ხდება პრორუსული განწყობების გაღვივება, რაც აჩენს კითხვას: ხომ არ აამუშავა კრემლმა საქართველოში მორიგი გეგმა?
ქვეყანაში მიმდინარე პროცესების შეფასება ექსპერტ გია ხუხაშვილთან ერთად სწორედ ამ საკითხზე საუბრით დავიწყეთ.
- ბოლო ხანს პრორუსული ორგანიზაციების გააქტიურება აშკარაა, თუმცა ვეჭვობ, მათ ძალაუფლების ხელში აღების რეალური შანსი ჰქონდეთ. საქმე ის არის, რომ დღეს საქართველოს რუსეთთან იმგვარი სისტემური პრობლემები აქვს, რომ წარმოუდგენელია, ქვეყნის საგარეო ვექტორს რაიმე დაემუქროს. ქვეყნის მოსახლეობის ერთ ნაწილში კომუნისტური ნოსტალგიით განპირობებული სიმპათია რუსეთისადმი აქამდეც იყო, ამას ემატება საზოგადოების ნაწილში არა იმდენად პრორუსული, არამედ ანტიდასავლური განწყობის გაჩენა, რაც იმითაა განპირობებული, რომ დასავლეთმა მოლოდინი ვერა და ვერ გაგვიმართლა. ამიტომაა, რომ
დასავლეთისადმი სკეპტიკურად განწყობილთა რიცხვმა იმატა, რაც კვლევებშიც აისახა. ამ კვლევებს ეცნობიან პოლიტიკოსები და ცდილობენ, პრორუსული პოზიციის შეთავაზებით ელექტორატის ეს სეგმენტი გადაიბირონ. ზოგიერთი ამას კვალიფიციურად აკეთებს, მაგალითად, ნინო ბურჯანაძე, რომელიც პირდაპირ კი არ ლაპარაკობს, რომ დასავლეთი ცუდია, რუსეთი კი – კარგი, არამედ ამბობს, რომ მას აქვს რუსეთთან ურთიერთობის დარეგულირების შესაძლებლობა.
ზოგიერთი პოლიტიკოსი კი პრორუსული ხაზის გატარებას ძალიან არაკვალიფიციურად და უხეშად ცდილობს. ცდილობენ, ელექტორატის ამ სეგმენტთან მუშაობით დივიდენდები მიიღონ. არ გამოვრიცხავ, რომ ბევრს მერკანტილური მიზნებიც ჰქონდეს, მით უფრო წინასაარჩევნოდ, როდესაც დაფინანსებას ყველა სხვადასხვა მიმართულებიდან ელოდება. ეს ვითარება განაპირობა იმანაც, რომ საქართველოში პოლიტიკური სპექტრი, ძირითადად, საგარეო ორიენტაციის ნიშნით გაიყო, რაც უპირველესად ხელისუფლებისა და “ნაციონალური მოძრაობის” ბრალია. ქვეყანაში უამრავი პრობლემაა და პოლიტიკოსები მათ მოგვარებაზე უნდა იყვნენ ორიენტირებული, მაგრამ პოლიტიკურმა მოდამ მოიტანა ის, რომ პოლიტიკურ სპექტრში ვიღაც აუცილებლად უნდა იყოს პროდასავლური, ვიღაც კი – პრორუსული. თუ ვინმე კითხვებს დასვამს, ვთქვათ, ნატოს თაობაზე, ის ავტომატურად ხდება პრორუსული ორიენტაციისა და პირიქით…
- თქვენ კი ბრძანებთ, რომ პრორუსულად განწყობილ ძალებს ხელისუფლებაში გადამწყვეტი ხმით მოსვლის შანსი არა აქვთ, თუმცა სხვა რამ განაცხადა თავდაცვის მინისტრმა…
- საზოგადოდ, თავდაცვის მინისტრის რიტორიკა საკმაოდ აგრესიულია. ხიდაშელი მუდმივად აგრესიული პრესინგის რეჟიმში ელაპარაკება ჩვენს დასავლელ პარტნიორებს, რაც, ვფიქრობ, ძალზე სახიფათო და მცდარი გზაა. ამგვარ შანტაჟში შეიძლება პარტნიორი ერთხანს აგყვეს, მაგრამ დგება მომენტი, როდესაც ამას ძალიან უარყოფითი შედეგი მოაქვს. გაგახსენებთ, საბერძნეთის პრემიერ ციპრასს, რომელიც ამგვარი აგრესიული ტონით ელაპარაკებოდა დასავლელ კოლეგებს, თავიდან თითქოს ამას რაღაც შედეგი ჰქონდა, თუმცა საბოლოოდ ვნახეთ, ცივი წყალი როგორ გადაასხეს. ვფიქრობ, ამ ზღვარზე თამაშობს თინა ხიდაშელიც, რაც სახიფათოა.
- ერთია, რომ ქართველი პოლიტიკოსების ნაწილი ანტიდასავლურად განწყობილ ელექტორატზე ნადირობს, მაგრამ მეორეა თავად რუსეთის ინტერესი და ის, თუ როგორ გამოიყენებს ამას. არსებობს მოსაზრება, რომ ამ ორგანიზაციების გააქტიურება რუსეთიდანაა მართული…
- ნებისმიერი იმპერია, რომელსაც სხვა ქვეყანაში ინტერესები აქვს, სახიფათოა, თუმცა დღეს რუსეთს იმდენი პრობლემა აქვს როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე გლობალური თვალსაზრისით, ვეჭვობ, კრემლში საქართველოსთან დაკავშირებული რაიმე ახალი გეგმა ჰქონდეთ. მთელი რესურსი დღეს ორი მიმართულებითაა განაწილებული: სირიაში განვითარებული მოვლენები და უკრაინა. მე უფრო ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ მთელი ამ პოლიტიკური რია-რიას დროს, რუსეთს ზოგიერთი პოლიტიკოსი თვითონ სთავაზობს საკუთარ თავს, რასაც რუსეთი, ბუნებრივია, გამოიყენებს უფრო საკუთარი პერსპექტივისთვის, ვიდრე დღეს რაიმე მოქმედებისთვის.
არ არის გამორიცხული, ეს განწყობები წაახალისონ როგორც ფინანსურად, ასევე სხვა ფორმით, თუმცა ამას ამ ეტაპზე დიდი ეფექტი არ ექნება. რუსეთის დამოკიდებულება საქართველოს მიმართ ცხადია, ის ნაწილობრივ შეეგუა ევროკავშირთან ჩვენს დაახლოებას, თუმცა მისთვის მიუღებელ თემად რჩება ნატოს გაფართოების საკითხი, რამაც შეიძლება მისი აგრესია გაააქტიუროს. ამას ხვდებიან ჩვენი დასავლელი პარტნიორებიც, შესაბამისად, დღეს ნატოს გაფართოება აშკარად შორეული პერსპექტივაა, ამიტომაც საეჭვოა ამ ეტაპზე საქართველოს საკითხმა გადაფაროს რუსეთის დანარჩენი პრობლემატიკა. ახალი ფრონტის გახსნა რუსეთისთვის მხოლოდ წამგებიანი იქნება.
- დასავლელ ანალიტიკოსთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ სწორედ დღეს, როდესაც რუსეთს ამდენი პრობლემა აქვს, საქართველოს დასავლურ სტრუქტურებთან დაახლოება უფრო დინამიკური უნდა გახდეს. გავლენიანმა ამერიკულმა გამოცემა Foreingn Policy-მ საქართველოზე სტატია გამოაქვეყნა, რომლის ავტორი მაიკლ ჩეჩირე წერს: “უკრაინაში მიმდინარე ომმა შეამცირა საქართველოში რუსეთის ახალი შეჭრის შანსი, რაც კარგი შესაძლებლობაა საქართველოსა და მისი დასავლელი პარტნიორებისთვის, გააძლიერონ საქართველოს თავდაცვისუნარიანობა“.
- ვფიქრობ, ეს ასეც ხდება. გავიხსენოთ ნატოს სასწავლო ცენტრის გახსნა და საჰაერო თავდაცვითი სისტემების შეძენა, ოღონდ ისიც უნდა გავიაზროთ, რომ დასავლეთი არ არის მზად ამაზე შორს წასასვლელად. ისიც ცდილობს, ესკალაცია ცხელ ფაზაში არ გადავიდეს. რუსეთსა და დასავლეთს შორის დაძაბულობა ჩვენც შეიძლება გამოვიყენოთ, თუმცა ამ დაპირისპირებაში ორივე მხარე ცდილობს, მეტი მოკავშირე ჰყავდეს თავის ბანაკში, რაც ჩვენისთანა ქვეყნებისთვის ძალზე სახიფათოა, რადგან, როგორც წესი, დიდი ქვეყნები დიდი დაპირისპირების რომელიღაც ეტაპზე შეიძლება რაღაცაზე შეთანხმდნენ, რისი მცირე ნიშნებიც სირიაში განვითარებული მოვლენების ფონზე გამოჩნდა კიდეც. ამიტომ დასავლეთსა და რუსეთს შორის დაპირისპირებით კი უნდა ვისარგებლოთ, მაგრამ “ფრონტის ხაზიდან” რაც შეიძლება შორს უნდა ვიყოთ, მისკენ არ უნდა მივიწევდეთ, რასაც მუდმივად აკეთებდა სააკაშვილი…
დასავლეთს ახლა დიდი პრობლემები აქვს, დაიწყო მიგრაციის ძალიან სახიფათო ეტაპი, რამაც შეიძლება ააფეთქოს კეთილდღეობისა და თავისუფლების ის ზონა, რასაც ევროპა ჰქვია. მოკლედ, ძალიან ბუნდოვანი და მრავალწახნაგოვანი ვითარებაა.ასე რომ, ზუსტი რეცეპტები არ არსებობს. ერთი მხრივ, გამოცხადებული გვაქვს საგარეო კურსი და აუცილებლად მას უნდა მივყვეთ, მაგრამ სვლის ტემპი მუდმივად უნდა ვარეგულიროთ. ასევე, დასავლეთს მუდმივად უნდა შევახსენოთ, თუ რა მსხვერპლს ვიღებთ მათთვის – თუმცა ავღანეთში დაღუპული ქართველი ჯარისკაცების სახით.
- საქართველო ნელ-ნელა წინასაარჩევნო ფაზაში შედის. სულ უფრო და უფრო საინტერესო პროცესების მოწმენი გავხდებით. ვრცელდება ინფორმაცია, რომ მმართველი კოალიცია და მისი ერთ-ერთი სუბიექტი, პარტია “ქართული ოცნება“, მნიშვნელოვან გადახალისებას გეგმავს და უმრავლესობის არაერთი წევრი საარჩევნო სიის მიღმა დარჩება. კულუარული ინფორმაციით, მათ უკვე დაიწყეს ბრძოლა საკუთარი ადგილისთვის.
- ეს კოალიცია ეკლექტური წარმონაქმნია. როგორც წესი, ამგვარი გაერთიანებები ნეგატიური მიზნით იქმნება და წარმატებულია, მაგალითად, ვიღაცასთან ბრძოლისას, მაგრამ ქვეყნის მართვაში მათ სერიოზული პრობლემები უჩნდებათ როდესაც კოალიციაში შედიან ისეთი პირები, ვინც მსოფლმხედველობრივად არათუ ერთმანეთისგან განსხვავდებიან, არამედ დაპირისპირებულებიც კი არიან, ამას სასიკეთო არაფერი მოაქვს. მათი მთავარი შემაკავშირებელი მხოლოდ ის არის, რომ ყველამ იცის, დამოუკიდებლად უსუსურები არიან. ასეთი კოალიციის პირობებში ხელისუფლებას ხშირად უჭირს გადაწყვეტილების მიღება, რისი არაერთი მაგალითი უკვე ვნახეთ. თუ ისინი ჩვეულებრივ პოლიტიკურ პროცესში კიდევ ახერხებენ თანაცხოვრებას, წინასაარჩევნო პერიოდში ეს ყველაფერი მწვავდება, რადგან იწყება ბრძოლა საკუთარი ადგილისთვის მზისქვეშეთში. მე კიდევ უფრო მეტ გამწვავებას ველი. არ გამოვრიცხავ დაპირისპირებას რესპუბლიკურ პარტიასთან, რომლის გაზრდილი როლიც კოალიციაში აშკარად ძალიან არ მოსწონთ, შეიქმნება პრობლემები კვოტების გადანაწილებისას და ა.შ. თუმცა ამ პროცესში მთავარი პრობლემა ის არის, რომ დღეს ხელისუფლებაში არ არსებობს არც ერთი ლეგიტიმური პირი და პარტია, მთელი ეს კოალიცია თუ ხელისუფლება, პიროვნულადაც და პარტიულადაც, კვლავ ბიძინა ივანიშვილის მხრებზე დგას.
- საინტერესო თემას შეეხეთ. სულ უფრო ხშირად ისმის კითხვა: ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში უახლოეს მომავალში რა როლი ექნებათ ბიძინა ივანიშვილსა და მიხეილ სააკაშვილს, ხომ არ გახდებიან ისინი კვლავაც აქტიური პოლიტიკური პროცესების მთავარი პერსონაჟები?
- იმის მიუხედავად, არიან თუ არა ლეგალურად პოლიტიკაში, ჩემი აზრით, ისინი ქართული პოლიტიკიდან ჯერაც არსად წასულან და კვლავაც მთავარი პერსონაჟები არიან… მათ გარდა პოლიტიკურ საჭადრაკო დაფაზე სხვა ფიგურა არც ჩანს. ამ ორი ადამიანის ნიშნით მიდის მთელი პოლიტიკური პროცესი. ქვეცნობიერად ქართველი საზოგადოება კვლავაც მათზეა ორიენტირებული…
აქტიურ პოლიტიკაში სააკაშვილი და ივანიშვილი როდის და რა ფორმით, არ ვიცი, თუმცა, დარწმუნებული ვარ, აუცილებლად შემოვლენ.
როგორც კი პოლიტიკური პროცესის პიკი დადგება, ისინი აუცილებლად გამოჩნდებიან. შესაძლოა, ეს მოხდეს არჩევნებამდე, შესაძლოა, პოსტსაარჩევნო პერიოდში, როდესაც, დიდი ალბათობით, პოლიტიკური კრიზისის საფრთხე გაჩნდება.
- გასულ კვირას პრეზიდენტმა გიორგი მარგველაშვილმა მოიწვია უშიშროების საბჭოს სხდომა, რომელზეც პრემიერი კვლავაც არ მივიდა. როგორც ამბობენ, ღარიბაშვილის გულისწყრომა ამჯერად იმან გამოიწვია, რომ პრეზიდენტმა არაფრით არ თქვა უარი აშშ-ში ვიზიტზე. მოგეხსენებათ, გაეროში საქართველოდან ორი: საპრეზიდენტო და საპრემიერო დელეგაცია გაემგზავრა.
- ცუდია, რომ ამ ორი დელეგაციის ვიზიტი აშშ-ში ერთმანეთს დაემთხვა, მაგრამ დრამატულიც არაფერია ამაში, მე უფრო პრეზიდენტსა და სხვა სახელისუფლებო შტოებს შორის დამოკიდებულება მაწუხებს. ეს სახელმწიფოსთვისაა დამაზიანებელი. თუნდაც ამ საარჩევნო პროცესში ხელისუფლებას მეტი გონიერება მართებს. ჩემი აზრით, არჩევნების შემდეგ პოლიტიკური კრიზისი გარდაუვალი იქნება. მოგეხსენებათ, კონსტიტუციის თანახმად, პრეზიდენტი პოსტსაარჩევნო ვითარებაში, ფაქტობრივად, ერთადერთი ლეგიტიმური ხელისუფალია და თუ ჩემი პროგნოზი გამართლდა, შესაძლოა, სისხლხორცეულად მნიშვნელოვანი აღმოჩნდეს მასთან კოორდინირებული მოქმედება. ისე ნუ იზამენ, რომ საკუთარი და ქვეყნის ინტერესიც ამ იწილო-ბიწილოს გადააყოლონ.
- უკვე მეორედ ახსენეთ პოსტსაარჩევნო პოლიტიკური კრიზისი. ფიქრობთ, რომ ხელისუფლება ვერ მოახერხებს პარლამენტში უმრავლესობის გაყვანასა და მთავრობის ჩამოყალიბებას?
- არა, მე უფრო სხვანაირ კრიზისს ვვარაუდობ და საამისო გეგმები რომ მუშავდება, ინფორმაციაც მაქვს. საქმე ის არის, რომ ჩვენს საზოგადოებაში უკვე ჩამოყალიბდა აზრი, რომ ხელისუფლება არ ვარგა, მაგრამ მასზე უარესი ოპოზიციაა… მოკლედ, ხელისუფლებას ოპოზიციასთან შედარებით რაღაც უპირატესობა ნამდვილად აქვს. ოპოზიციაში კარგად იციან, რომ გამარჯვების შანსი არც ერთ ოპოზიციურ ძალას არა აქვს, ამიტომ “ნაციონალური მოძრაობა” ყველაფერს გააკეთებს ხელისუფლების კიდევ მეტად დისკრედიტაციისა და იმისთვის, რომ საზოგადოებაში რაც შეიძლება გაძლიერდეს ნიჰილისტური განწყობა.
სურთ, რაც შეიძლება ცოტა მოქალაქე მივიდეს არჩევნებზე. შედეგად, სახელისუფლებო ძალა კი გაიმარჯვებს, მაგრამ სუსტი ლეგიტიმაციით. ვფიქრობ, ეს იქნება საფუძველი იმისა, რომ “ნაციონალურმა მოძრაობამ”, მაგალითად, ხელისუფლებისთვის ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენების დაბრალებით გამოაცხადოს არჩევნები გაყალბებულად და ააგოროს საპროტესტო ტალღა, რომელიც არჩევნებით უკმაყოფილო სხვა ოპოზიციურ ძალებსაც გააერთიანებს. მათი მოთხოვნა იქნება არჩევნების ჩაშლა…
თუ ქვეყანაში ეკონომიკური და სოციალური ვითარება კვლავაც მძიმე იქნება, ეს საფუძველი გახდება იმისა, რომ ამ ტალღას საზოგადოების ნაწილიც შეუერთდეს. მოკლედ, თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” საარჩევნო ბრძოლისთვის კი არა, პოსტსაარჩევნო კრიზისისთვის ემზადება. “ნაციონალები” შეეცდებიან პროცესები ქუჩაში გადაიტანონ და იქ დაამარცხონ “ქართული ოცნება”. ამ დროს პრეზიდენტის სიტყვას ოქროს ფასი ექნება. ამიტომაც კარგად უნდა დაფიქრდნენ მთავრობაში და მორჩნენ იმის დემონსტრირებას, რომ პრეზიდენტი ოპოზიციურ ჯგუფშია და არა მათთან.
„კვირის პალიტრა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ თამარ ბერუჩაშვილთან: „კვირიკაშვილის მოადგილედ დარჩენა არასერიოზული იქნებოდა“
რუსუდან შელია
სამთავრობო ცვლილებებს თამარ ბერუჩაშვილის სკამი შეეწირა – საგარეო საქმეთა მინისტრი ეკონომიკის მინისტრმა გიორგი კვირიკაშვილმა ჩაანაცვლა. პრემიერმა ისიც კი განაცხადა, ბერუჩაშვილის კარიერული ბედი მე კი არა, საგარეო საქმეთა ახალმა მინისტრმა გადაწყვიტოსო, თუმცა რამდენიმე დღის წინ კვირიკაშვილის პირველ მოადგილედ მიხეილ ჯანელიძე დაინიშნა. იმის გასარკვევად, რა გეგმები აქვს ყოფილ მინისტრს, თამარ ბერუჩაშვილს დავუკავშირდით:
- მინისტრის თანამდებობიდან ჩემი წასვლა არაორდინარულ ვითარებაში გადაწყდა, თუმცა, ჩემთვის, როგორც კარიერული დიპლომატისთვის, მნიშვნელოვანია პროფესიული გამოცდილების რეალიზება შევძლო, – მთავარი მომავალია, დანარჩენს კი ამ ეტაპზე გვერდზე გადავდებ.
- პრემიერმა თქვენი კარიერული მომავლის გადაწყვეტა კვირიკაშვილს მიანდო, თუმცა რამდენიმე დღის წინ მინისტრის მოადგილედ ჯანელიძე დაინიშნა.
- გუნდურობის თემაზე საუბარი სპეკულაციამდე მიგვიყვანს. მინდა, საქმიანობა ქართულ დიპლომატიაში გავაგრძელო. არ არის გამორიცხული, კარიერა ელჩის სტატუსით გავაგრძელო. საერთაშორისო პრაქტიკაა, როდესაც მინისტრები საქმიანობას დიპლომატიურ სამსახურში ამ ხაზით აგრძელებენ. კვირიკაშვილის მოადგილედ დარჩენა კი არასერიოზული იქნებოდა, რადგან საგარეო საქმეთა მინისტრობის შემდეგ მოადგილედ გადანაცვლება, მინიმუმ, საერთაშორისო პრაქტიკაში არ ჯდება.
- არც ის განუმარტავთ, რატომ იყო გუნდი თქვენი მუშაობით უკმაყოფილო, მით უმეტეს, მაია ფანჯიკიძესთან ერთად უწყებიდან წასვლის შემდეგ, სამინისტროში მინისტრად დაბრუნდით?
- სწორედაც რომ გუნდი ჩემი მუშაობით უკმაყოფილო არ ყოფილა, ყოველ შემთხვევაში, ამაზე ჩემთვის არაფერი უთქვამს. ბევრი საინტერესო ინიციატივა გვქონდა და შედეგებსაც მივაღწიეთ… გარკვეული კითხვის ნიშნები მეც მაქვს, მაგრამ ფაქტია, ჯგუფში პოლიტიკური გადაადგილება მოხდა – ჩემი შეცვლა სწორედ პოლიტიკური გადაადგილებების შედეგი იყო. რასაკვირველია, შეიძლებოდა ყველაფერი უფრო ნათლად მომხდარიყო. მე პარტიის წევრი არასოდეს ვყოფილვარ…
- თქვენი არაპარტიულობა ხომ არ იწვევდა გუნდში თქვენდამი უნდობლობას?
- ვერაფერს გეტყვით.
- რომელ ქვეყანაში აპირებთ ელჩობას?
- ვენაში მივფრინავ და ალბათ, ჩემი დაბრუნების შემდეგ გადაწყდება…
„ახალი თაობა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ ზაალ კასრელიშვილთან: „ქართული ოცნების“ წევრები ერთმანეთს კომპრომატებით ემუქრებიან // „რუსეთი ისლამურ სახელმწიფოში საქართველოს მოქალაქეებს აგზავნის“
შორენა მარსაგიშვილი
(შემოკლებით)
ქვეყანა კომპრომატების ომი მოლოდინშია. ნაციონალური მოძრაობა ხელისუფლების წევრებზე კომპრომატების გამოქვეყნებას აპირებს. რა სკანდალური მასალები აქვთ ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლებს, ვის გადასცეს მისი ნაწილი, რას აპირებს ამ კომპრომატების დახმარებით რუსეთი, როგორ მოხვდნენ ყოფილი ბოევიკები ქართულ პოლიტიკაში? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ კავკასიის ხალხთა კონფედერაციის პრეზიდენტი ზაალ კასრელიშვილი ესაუბრება.
ზაალ კასრელიშვილი:
- „ქართული ოცნების“ წევრებზე კომპრომატები რომ გამოქვეყნდებოდა, ამის შესახებ ჯერ კიდევ 2 წლის წინ ვაცხადებდით. მმართველი გუნდის რამდენიმე წევრი სერიოზულად არის კომპრომეტირებული და სწორედ ამ კომპრომატების წყალობით მოხვდნენ ხელისუფლებაში. ამ ხალხს ჩვენ ჩანერგილები ვუწოდეთ. ისინი ნაციონალებს ყურებით ჰყავთ დაჭერილი და რასაც უნდათ, იმას აკეთებინებენ. თავისთავად ცუდია, რომ ყოფილ ხელისუფლებას მოქმედზე კომპრომატები აქვს, მაგრამ ეს არაფერია იმ რეალობასთან შედარებით, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ. ხელისუფლებაშიც და ოპოზიციაშიც მრავლად არიან უცხო ქვეყნის რეგენტები. რომელი ქვეყნის სპეცსამსახურებს წარმოადგენენ და ვის რა დავალებას უსრულებენ, ეს ცალკე თემაა და ამით საგამოძიებო ორგანოები უნდა დაინტერესდნენ. მათი მხილება აუცილებლად უნდა მოხდეს.
- დღეს ბევრს საუბრობენ კომპრომატებზე. ეს მასალები მავანის ჯაშუშობის დამადასტურებელ დოკუმენტებსაც ხომ არ მოიცავს?
- ეს მასალები ჩემთვის არავის გადმოუცია, გადაათვალიერეო, ამდენად, ვერ გეტყვით, რა მასალები იქნება იქ თავმოყრილი. ჯაშუშობის დამადასტურებელ დოკუმენტებზე ვერაფერს გეტყვით, მაგრამ ვიცი, რომ სპეცსამსახურები კომპრომატებით ახერხებენ პოლიტიკოსების გადაბირებას. ჩვენ ვიცით კონკრეტული სახელები და გვარები იმ ხალხისა, რომლებიც კავკასიური პოლიტიკის მტრები არიან. გვაინტერესებს, ჩვენი მოწინააღმდეგეები მოხვდებიან თუ არა იმათ სიაში, ვისზეც კომპრომატები არსებობს. ის დანამდვილებით ვიცით, რომელი ქვეყნიდან იმართება ეს ხალხი. ეს ქვეყანა რუსეთია. სახელებისა და გვარების დასახელებისგან თავს შევიკავებ, მაგრამ, გარწმუნებთ, სია ზუსტია.
- ეს ხალხი აღმასრულებელ ხელისუფლებაშია თუ პარლამენტში?
- კავკასიური პოლიტიკის მტრები ძირითადად აღმასრულებელ ხელისუფლებაში არიან მოკალათებული. საუბარია როგორც მაღალი, ასევე საშუალო და დაბალი რგოლის დონის ჩინოვნიკებზე. მათთან დაკავშირებული კომპრომატები ჩვენც ძალიან გვაინტერესებს.
რადგან კომპრომატებზე ვსაუბრობთ, ერთ საინტერესო დეტალსაც გეტყვით. თავიდან მთელი ეს მასალა ნაციონალების ხელში იყო. მერე ეს კომპრომატები `ქართულ ოცნებას~ გადაეცა. ყოფილმა ხელისუფლებამ თავისთვისაც დაიტოვა საკბილო. ასე რომ, საკითხავია, ვინ გამოაქვეყნებს ამ მასალებს.
- „ქართული ოცნების“ წევრები ერთმანეთს გამოუქვეყნებენ კომპრომატებს?
- რა არის ამაში უცნაური? საქართველოში ასეთი რამეები ხშირად მომხდარა. „ქართულ ოცნებაში“ დიდი კონკურენცია და დაპირისპირებაა. იქ რამდენიმე დაჯგუფება ჩამოყალიბდა. ისინი ერთმანეთის ჩასაძირად ყველაფერს გააკეთებენ. ეს სკანდალური მასალები ხელისუფლებას ერთ-ერთმა ყოფილმა მაღალჩინოსანმა გადასცა. ამის წყალობით მან ხელშეუხებლობის გარანტია მოიპოვა და ახლა მშვიდად ცხოვრობს ევროპაში. ის ხალხი, რომლებსაც ყოფილმა მაღალჩინოსანმა მასალები გადასცა, ხელისუფლებამ თამაშგარე მდგომარეობაში დატოვა. ეს ხალხი განაწყენებულია და, თუ საჭიროდ ჩათვლიან, ნებისმიერ დროს გამოაქვეყნებენ კომპრომატებს.
- გამოდის, რომ მათ ეს სკანდალური მასალები თავისთვისაც დაიტოვეს?
- რა თქმა უნდა. ასეთ საქმეში როცა არიან, ყველა ცდილობს, რაღაცით თავი დაიზღვიოს.
- ყოფილ მაღალჩინოსანზე როცა საუბრობთ, მხედველობაში ვანო მერაბიშვილის ყოფილი მოადგილე ამირან მესხელი ხომ არ გყავთ? ადრე თქვენ თავად გვითხარით, რომ ციხის სკანდალური კადრები მან გამოიტანა.
- სახელებისა და გვარების დასახელებისგან ჩვენ ყოველთვის თავს ვიკავებთ. ვფიქრობთ, რომ, მესხელის გარდა, კიდევ არსებობს ერთი პიროვნება, რომელსაც ამ ინფორმაციის გაცემა შეეძლო. ახლა ეს კომპრომატები აქვთ როგორც მოქმედი, ასევე ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლებს.
- ის ხალხი, რომლებსაც ყოფილმა მაღალჩინოსანმა კომპრომატები გადასცა, თამაშგარე მდგომარეობაში დატოვესო, ამბობთ და ისიც ხომ არ იცით, რატომ მოხდა ასე?
- ამ კითხვაზე ასე გიპასუხებთ: ჩვენი ძალა სიმართლეშია, ხოლო ჩვენი ავტორიტეტი სიჩუმეში. ძალიან ბევრი რამე ვიცით და თანაც _ დაზუსტებით, მაგრამ ზოგიერთებივით არ ვლაპარაკობთ.
- საიდან გაქვთ ეს ინფორმაციები?
- საიდან? თუ გგონიათ, ჩვენი ორგანიზაციის შიდა უსაფრთხოების სამსახური არ მუშაობს, ძალიან შემცდარხართ.
- თქვენც აგროვებთ კომპრომატებს?
- ჩვენ არ ვაგროვებთ კომპრომატებს, ჩვენ მოღალატეებისა და მოწინააღმდეგეების ვინაობა ვიცით. ვიცით, რამდენი მოღალატე ზის ხელისუფლებაში და რამდენი _ ოპოზიციაში. ჩვენ ისიც ვიცით, რომ ფსევდოოპოზიციაში რამდენიმე ნარკომოვაჭრემ და მათმა რამდენიმე მფარველმა მოიყარა თავი. ამაზე უარესი ინფორმაციაც გვაქვს. ერთ-ერთ პარტიაში 1990-იან წლებში საქართველოს სახელმწიფოებრიობის წინააღმდეგ მებრძოლმა არაქართველებმა მოიყარეს თავი. ისინი იარაღითაც იბრძოდნენ და იდეოლოგიურადაც. ახლა ეს ხალხი პოლიტიკაში მოსვლას აპირებს.
- სად იბრძოდნენ?
- სამაჩაბლოსა და ქვემო ქართლში.
- მათ ეროვნებას ხომ არ დაგვისახელებთ?
- თუ გამორიცხვის მეთოდით გინდათ მათი ვინაობის გაგება, არაფერი გამოგივათ. ისინი ცნობილი პიროვნებები არ არიან. კავკასიელი მეგობრები რომ არა, შესაძლოა, ჩვენც არ გვცოდნოდა, რომ ეს ხალხი ჩვენ წინააღმდეგ იბრძოდა.
- მათ მიერ მოწოდებული ინფორმაცია რამდენად სანდოა?
- რომ იტყვიან, წყალი არ გაუვაო, ასეთი ინფორმაციაა. ნამდვილი კავკასიელები არ იტყუებიან და ამ ინფორმაციის მოწოდებისთვის „ახალი თაობის“ საშუალებით მათ კიდევ ერთხელ მინდა, მადლობა გადავუხადო.
- იმედია, მათ ვინაობას ოდესმე დაასახელებთ.
- იმედია, მათ ვინაობას ოდესმე დაასახელებთო, ჟარგონის ენაზე რომ ვთქვათ, ლაითად ნათქვამია. მოსახლეობას ვპირდებით, რომ ამათ წინააღმდეგ სერიოზულად გავილაშქრებთ.
- როდის გაილაშქრებთ?
- ძალიან მალე. გაჩუმება დანაშაულის ტოლფასი იქნება, განსაკუთრებით ახლა, როცა რუსეთი ყველა მხრიდან, მათ შორის, ისლამური სახელმწიფოდანაც გვიტევს.
- ისლამური სახელმწიფოდან როგორ გვიტევს, ეგენი ხომ ერთმანეთს ვერ იტანენ?
- რომ ვერ იტანენ, მაგიტომაც არის საშიში ამ ფრონტიდან რუსეთის შემოტევა. პანკისის, აჭარისა და ქვემო ქართლის რეგიონების გარდა, სხვა კუთხეებიდანაც წავლენ ახალგაზრდები ისლამური სახელმწიფოს მხარეზე საომრად. ამის ნიშნები უკვე გამოჩნდა. ისინი არიან დაქირავებული მებრძოლები და იქ მხოლოდ 2 მიზეზის გამო შეიძლება წავიდნენ. პირველი არის ანაზღაურება. მეორე მიზეზი გახლავთ ის, რომ უცხო ქვეყნის სპეცსამსახურები ნერგავენ მათ ამ ომებში. ხალიფატის რიგებში თავიანთი ხალხის ჩანერგვა დღეს ყველაზე მეტად რუსეთის პოლიტიკურ ხელმძღვანელობასა და სპეცსამსახურებს აინტერესებთ. ყველა ის ქართველი, რომლებიც რელიგიური მოტივაციით არ არიან ხალიფატში წასული, რუსეთის სპეცსამსახურების მიერ არიან ჩანერგილი.
- რუსებმა თავიანთი ხალხი ვერ ჩანერგეს ხალიფატში? თუ ქართველების ჩანერგვას რაიმე სხვა მიზეზები აქვს?
- ხალიფატში ქართველების ჩანერგვით რუსეთი ბევრ ცუდ საქმეს გააკეთებს. ჩანერგილები იქ აუცილებლად გაიშიფრებიან და ეგ ჩვენს სახელმწიფო პოლიტიკას დაბრალდება.
- ამის გამო პასუხს მოგვთხოვენ?
- პასუხსაც მოგვთხოვენ და შურსაც იძიებენ. არც ის არის გამორიცხული, ამ ხალხს რუსებმა ისლამური სახელმწიფოს სახელით საქართველოში რაღაცები მოაწყობინონ.
- რაღაცებში რას გულისხმობთ?
- ბევრ რამეს, მათ შორის ტერაქტებსაც. რუსეთი უკან არაფერზე დაიხევს.
- ძალიან მძიმე სურათი ხომ არ დახატეთ? იქით კომპრომატების ომი, აქეთ _ შესაძლო ტერაქტები.
- საქართველოსთვის უცხო არცერთი არ არის და, საერთოდ, გაჟეჟილს გატეხილი სჯობია. ეს საფრთხეები და აგენტების თემა ღიად გამოჩნდა. რაც მალე დაიწყება კომპრომატების ომი, მით უკეთესი იქნება საქართველოსთვის.
- რით იქნება უკეთესი, სანახაობის თვალსაზრისით?
- ბოლოს და ბოლოს, დღის წესრიგში დადგება ლუსტრაციის კანონის მიღების აუცილებლობა, რომელსაც ყველა ხელისუფლება გაურბოდა. გამონაკლისი არც `ქართული ოცნებაა~. მათი უარი იმაზე მიუთითებს, რომ უცხო ქვეყნის აგენტები მოქმედ ხელისუფლებაშიც არიან.
„კვირის ქრონიკა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ სოსო ცინცაძესთან: „ორი დელეგაცია იმიტომ წავიდა ნიუ-იორკში, რომ ჩვენ გვაქვს ორი ბიუჯეტი“
გელა ზედელაშვილი
(პუბლიკაციის ორიგინალური სათაურია „ეს გვითხრეს პირად საუბარში. იმის მერე რამე შეიცვალა? ჩვენი მთავრობა ტყუილად ჯიუტობს, დღეს თუ ხვალ ღარიბაშვილმა ისიც უნდა აღიაროს…“).
ნიუ-იორკში გაეროს გენერალური ასამბლეის 70-ე სხდომაზე საქართველოდან ორი დელეგაცია მაინც გაემგზავრა. პრემიერ-მინისტრი – გაეროში, პრეზიდენტი – კერძო შეხვედრებზე. მაშინ, როცა გაეროს გენერალური ასამბლეის მიერ მიღებულ რეზოლუციებს არავითარი ძალა არ გააჩნია და რეალობას საერთოდ ვერ ცვლის, რა საჭიროა თავის გაგიჟება და უგო ჩავესივით ყირაზე დადგომა?
„ქრონიკას“ პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე ესაუბრება:
- საერთოდ, გენერალურ ასამბლეაზე რადიკალური გადაწყვეტილებები არ მიიღება. ამჟამად გაეროში არის 200-მდე წევრი და იქ ჩავიდა მოლოდ 55 სახელმწიფოს პირველი პირი, დანარჩენები წარმოდგენილნი არიან საგარეო საქმეთა მინისტრების დონეზე, ხოლო 15 ქვეყნის დელეგაცია საერთოდ არ ჩავიდა, ერთი თქვენი დედაც ვატირეთ, არ გვაინტერესებს, რას ილაპარაკებთო. უშიშროების საბჭოს გადაწყვეტილებები არ სრულდება ყოველთვის და ასამბლეის გადაწყვეტილებებს, რომელიც სავალდებულო არ არის, ვინ მიაქცევს ყურადღებას? რაც შეეხება ირაკლი ღარიბაშვილის პირველ გამოსვლას, ზოგი ამბობს, მეტი უნდა ეთქვაო, ზოგი იძახის, გაჩმახება საჭირო არ იყოო. ჩემი აზრით, ითქვა ის, რაც წინასწარ იყო გადაწყვეტილი მთავრობის მიერ – მოზომილი, ფრთხილი, რადგან უკვე ყველამ იცის, რომ ასეთი სხდომები არაფერს წყვეტს, უბრალოდ, ეს არის „დომ სვიდანია“, როგორც რუსები ამბობენ. მაგალითად, ლავროვი ერთი დღით ადრე ჩავიდა პუტინზე, უკვე შეხვდა ვენესუელის პრეზიდენტს, ასევე ამერიკის სახელმწიფო მდივანს და ასე შემდეგ. საინტერესო იყო რაულ კასტროს გამოსვლა, 10 წელია, რაც კუბის წარმომადგენელი გაეროში არ ყოფილა. მან თქვა, შეიარაღება შევამციროთო. ესეც ლირიკაა, დღეს შეიარაღებას ვინ შეამცირებს? პეტრო პოროშენკომ მოითხოვა, ვეტოს უფლება გავაუქმოთ, რუსეთს ყველა გადაწყვეტილების დაბლოკვა არ უნდა შეეძლოსო. ამაზე შევარდნაძე 15 წლის წინათ ლაპარაკობდა, თუ ასე იქნება, საერთოდ აღარ ჩამოვალო. მოკლედ, ამ დროს უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს შეხვედრებს და არა გამოსვლებს. საინტერესო ის არის, რომ ვლადიმერ პუტინი ნიუ-იორკში ჩავიდა სიურპრიზით – ცოტა ხნის წინ „ისლამური სახელმწიფოს“ წინააღმდეგ დაიდო სამხედრო ხელშეკრულება და შეიქმნა კავშირი, რომელშიც შედიან: სირია, რუსეთი, ერაყი და ირანი.
- ეს ხელშეკრულება რას ითვალისწინებს?
- ამ კავშირს ჰქვია კოორდინაციის საბჭო, რომლის შტაბ-ბინაც განთავსდება ბაღდადში, ერაყის დედაქალაქში. პირდაპირ ვთქვათ, ეს არის სამხედრო კავშირი, ერთი ქვეყანა იარაღს მიაწვდის მებრძოლებს, მეორე ცოცხალ ძალას გაგზავნის, მესამე ავიაციას გამოიყენებს და ასე შემდეგ. აქ მთავარი ის არის, რომ „ისლამური სახელმწიფოს“ წინააღმდეგ ბრძოლის ინიციატივა ხელში აიღო პუტინმა. მეტიც, ახლა იანვარში, ზუსტად 3 თვეში, ირანი სანქციების მოხსნის შედეგად მიიღებს 29 მილიარდ დოლარს. ეს არის ის ფული, რომელიც უცხოეთის ბანკებში დაუბლოკეს, ყადაღა დაადეს. გამოდის, ირანი მალე ჩადგება უმდიდრესი ქვეყნების რიგში. თუ ღარიბაშვილის ამ გამოსვლაში არ იყო არაფერი სენსაციური, დასამახსოვრებელი და ფეთქებადი, ამას აქვს თავისი მიზეზები და ასეც უნდა ყოფილიყო. რუსეთის მიმართ ჩვენ მთელი 9 წლის განმავლობაში გვქონდა უმკაცრესი ტონი, რა მივიღეთ?
მოდით, კომპლექსურად განვიხილოთ საკითხი: აქეთ ირანი მდიდრდება და თავისუფლდება, რომელიც რუსეთის მოკავშირეა. აბა, ნახეთ კიდევ ერთხელ თინა ხიდაშელის ინტერვიუ, რომელიც მან „ბი-ბი-სი“-ს მისცა, მან აღიარა, რომ დღეს საქართველოში ძალიან დიდი გულგატეხილობაა ნატოს მიმართ.
- თინა ხიდაშელი პარალელურად იმასაც აცხადებს, სანამ მე ცოცხალი ვარ, რუსეთი საქართველოში ვერ შემოვაო. გეგონება, არც შემოსულია და არც დამკაში გასული.
- ეს ცოტა თამამი განცხადებაა, რუსეთი დიდი ხანია საქართველოშია. ტერიტორიებს თავი დავანებოთ, წყლიდან დაწყებული, დენით დამთავრებული, მაგათ ხელშია, მეტი რაღა შემოსვლა გინდა? რაკი მან აღიარა, ძალიან დიდი გულგატეხილობააო, ეს ნიშნავს ხელის ჩაქნევას. პრივატულ საუბრებში, თუნდაც სტოლტენბერგთან და სხვებთან, უკვე გამოიკვეთა, რომ ვარშავის სამიტზე ჩვენ ვერაფერს ვერ მივიღებთ.
- თინა მინისტრმაც და სხვებმაც ხომ იციან, რომ სანამ რუსეთი ცოცხალია, აქ ნატო ვერ შემოვა?
- რა თქმა უნდა, აგერ, პორტუგალიის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ღიად განაცხადა გაეროში, ნატოზე ტყუილად ნუ იფიქრებთო. თინა ხიდაშელი მათ ეუბნება, ჩვენი მოთმინება საბჭოთა ობლიგაციასავით უვადო არ გახლავთო.
- ეტყობა, ხიდაშელის მოთმინება ახლა იწურება, ჩვენი მოთმინება დიდი ხნის წინათ ამოიწურა. დავუშვათ, ამოიწურა, მერა რა, რას ვიზამთ?
- რას ვიზამთ და… მივდივართ იქამდე, რომ ხელისუფლებამ უფრო გაბედული ნაბიჯები უნდა გადადგას რუსეთთან ურთიერთობის დარეგულირების საკითხში.
- ისედაც არ უნდა გადაედგა ეს ნაბიჯები? დღეს ბევრი აღიარებს, რომ ამერიკელები სხვას გვეუბნებიან და სხვას აკეთებენ, სულ გვიკიჟინებენ, რუსეთთან ურთიერთობა მოაგვარეთო და როგორც კი ერთი ნაბიჯი გადაიდგმება, მაშინვე პანიკაში ვარდებიან.
- კი, ეს ასე ახლა კი არ არის, მე მახსოვს 1990-იანი წლებიდან. 1992 წელს თბილისში ჩამოსულები იყვნენ ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტის ანალიტიკური სამსახურის ექსპერტები, სულ 4 კაცი. რუსულად ლაპარაკობდნენ ჩემზე კარგად, რუსეთს იცნობდნენ, საქართველოს მდგომარეობა შესწავლილი ჰქონდათ ბოლომდე. ერთმა თქვა, საქართველოში ახლა მეთორმეტედ ჩამოვედიო, ლამის სულ აქ ყოფილა. მაშინვე გასაგებად გვითხრეს ამ ადამიანებმა, სანამ რუსეთთან ასეთი დაძაბული ურთიერთობა გაქვთ, ვერავინ ვერ დაგეხმარებათო. ეს გვითხრეს პირად საუბარში. იმის მერე რამე შეიცვალა? ჩვენი მთავრობა ტყუილად ჯიუტობს, დღეს თუ ხვალ ღარიბაშვილმა ისიც უნდა აღიაროს, რომ აბაშიძეკარასინის ფორმატმა თავისი რესურსი ამოწურა. ძალიან ბევრჯერ იყო შანსი, რომ ღარიბაშვილი შეხვედროდა პუტინს, მაგრამ არ გამოიყენა. არადა, ეს საჭიროა. ერთია, რასაც პუტინი და ლავროვი ამბობენ ტრიბუნიდან, მეორეა მათთან პირისპირ ლაპარაკი.
თავზე ნაცარს ნუ წავიყრით, ჩვენ ვცხოვრობთ სივრცეში, რომელსაც კარგად აკონტროლებს რუსეთი… დღედღეზე, ალბათ, ომი დაიწყება სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის. რამდენიმე დღის წინ სარქისიანმა პირდაპირ თქვა: თუ მსოფლიო ვერ გააჩერებს აზერბაიჯანს, მაშინ ჩვენ გავაჩერებთო. სომხეთი აზერბაიჯანს გააჩერებს რუსეთის დახმარებით, 49 წლით დადებული აქვს ხელშეკრულება და რუსეთს ბაზაც აქვს. აქ ჩვენ გვეძლევა შანსი, ფუნქცია აღვიდგინოთ და მედიატორის როლიც შევასრულოთ, აუცილებელია შეხვედრები და დაინტერესება იმით, რა ხდება რეგიონში.
- ჩვენი პრეზიდენტიც გაემგზავრა ნიუ-იორკში, შეიძლება მაგან მაინც ჩამოგვიტანოს ფოჩიანი კანფეტები.
- ორი დელეგაცია იმიტომ წავიდა ნიუ-იორკში, რომ ჩვენ გვაქვს ორი ბიუჯეტი, ერთიდან გაიცემა მწირი დახმარებები და პენსიები, მეორიდან – პრემიები, ხელფასები, სამივლინებო და“საგულაო“ თანხები. ხომ ნახე, რომ პარლამენტმა უარი თქვა პრემიების გაუქმებაზე?
- ნოდარ ხადურმა თქვა, საჯარო სამსახურებში ღირსეული ადამიანები მუშაობენ და ისე ვერ დავტოვებთო.
- კარგი, რააა… აგერ, ყოველდღე ვიგებ, ვიღაცას 14 ათასი აქვს ხელფასი, ვიღაცას – 20 ათასი, ვიღაცას – 27 ათასი. თუ ასეთი ღირსეული ხალხი მუშაობს თბილისის მერიაში, მაშინ რატომ არის დედაქალაქი ამ დღეში? ეკოლოგიის თვალსაზრისით, თბილისი მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე ბინძური ქალაქია. სანამ კრიზისია, მანამდე მაინც ხომ შეიძლება ამ პრემიების გაუქმება? გეკითხები, თუ საჯარო სამსახურებში ასეთი ღირსეული ადამიანები მუშაობენ, მაშინ რატომ არის ქვეყანა ამ დღეში? რას მიკეთებენ „გენიოსები“? ესენი პრემიებს იწერენ იმაში, რის გაკეთებაც ევალებათ და რაშიც ხელფასებს იღებენ. გინდა ნიუ-იორკში იარე, გინდა – კაიროში, თუ ქვეყნის შიგნით არ მოწესრიგდა სიტუაცია, არაფერი არ გვიშველის…
„რეზონანსი//მთელი კვირა“, 28 სექტემბერი, 2015 წელი
თარხან ბათირაშვილის რაზმისა და რუსი მედესანტეების შეტაკება სირიაში: ქართველი ექსპერტების თვალსაზრისი
თეა ბეჟიტაშვილი
(შემოკლებით)
სირიის ტერიტორიაზე მყოფი რუსული არმიის ნაწილები ღიად ჩაერთვნენ საბრძოლო მოქმედებებში. რუსული და არაბული მედიის ცნობით, ხუთშაბათს, დილით რუსეთის საჰაერო-სადესანტო ძალების 810-ე ბრიგადის მებრძოლებმა დაჯგუფება “ჰეზბოლას” წევრებთან ერთად სირიის დედაქალაქ ალეპოსტან მდებარე ქალაქ ხალების აეროპორტზე მიიტანეს იერიში, რომელსაც დღეისათვის “ისლამური სახელმწიფოს” მებრძოლები აკონტროლებენ. აღსანიშნავია, რომ “ისლამური სახელმწიფოს” ის დანაყოფი, რომელიც ქალაქ ხალებს და მის აეროპორტს აკონტროლებს, ძირითადად ჩეჩნებითაა დაკომპლექტებული, მისი მეთაური კი პანკისელი თარხან ბათირაშვილი, იგივე აბუ ომარ ალ-შიშანი გახლავთ.
(…)
კავკასიოლოგ ალეკო კვახაძის თქმით, თარხან ბათირაშვილი ბოლო პერიოდში ნაკლებად აქტიურობს და მისი როლი მიმდინარე მოვლენებში ბურუსით არის მოცული. მისივე თქმით, რუსეთს აწყობს, რომ მისთვის პოტენციურად სახიფათო ადამიანები, იგივე ბათირაშვილი და სხვა ჩრდილოკავკასიელი მებრძოლები იყვნენ არა რუსეთის ფედერაციაში – ჩრდილო კავკასიაში, არამედ შორეულ სირიაში.
“რუსეთი პირიქით, ხელს უწყობს, რომ რადიკალურად განწყობილი მუსლიმი მებრძოლები სირიასა და ერაყში გადავიდნენ და რუსეთის ტერიტორიაზე არ დარჩნენ. წინა წლებთან შედარებით, ბათირაშვილზე ინფორმაცია ძალიან შეზღუდულად ვრცელდება, თუმცა მის გარდაცვალებასთან დაკავშირებით გავრცელებული ინფორმაცია სინამდვილეს არ შეესაბამება”, – ამბობს კვახაძე. მისი თქმით, რუსეთი სირიაში სერიოზულ ბრძოლებში არ ჩაერთვება:
“რუსული საინფორმაციო საშუალებების მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაში ერთი შეუსაბამობაა. მათი ცნობით, რუსული სადესანტო ჯარების გარკვეული ნაწილი ლატაკიის პროვინციაში “ისლამური სახელმწიფოს” მებრძოლების წინააღმდეგ იბრძვის. მაგრამ, საქმე ისაა, რომ თვითონ ლატაკიის პორვინციას ასადის რეჟიმი აკონტროლებს იმიტომ, რომ ის შიიტების ერთ-ერთი განშტოებით, ალავიტებით დასახლებული ტერიტორია. შესაბამისად, იქურობას “ისლამური სახელმწიფო” ისედაც არ აკონტროლებს და ეს ძალიან საეჭვო ფაქტია.
(…)
პოლიტიკის მეცნიერებათა დოქტორის ვახტანგ მაისაიას თქმით, რუსეთის მთავარი მიზანი თავდაცვითი სტრატეგიის წარმოებაა, ანუ მოწინააღმდეგე დაამარცხოს მისსავე ტერიტორიაზე. მისივე თქმით, რუსეთს სურს ჩრდილოკავკასიელი მებრძოლების ლიკვიდაცია და განადგურება, რომლებიც “ისლამური სახელმწიფოს” მხარეზე იბრძვიან.
“რუსეთი უკვე დიდი ხანია სირიაში მიმდინარე მოვლენებშია ჩართული. რუსეთის შეიარაღებულ ძალებს ძირითადი ბრძოლები “ისლამური სახელმწიფოს” წინააღმდეგ აქვთ. მათი ამოცანაა ლატაკიის პროვინციის დაცვა და “ისლამური სახელმწიფოს” დაჯგუფებებისთვის სირიის საზღვაო სანაპიროებზე გადასვლის შეჩერება. “რუსეთს უკვე აქვს დანაკარგიც, ბრძოლებში ათამდე მებრძოლი დაღუპული, 30-მდე კი დაჭრილია. ეს პირველი შეტაკებების შედეგია. იქ უკვე გადასულია ორი ესკადრილია, ანუ საბრძოლო თვითმფრინავები, ძირითადად არის საფრონტო დანიშნულების ბომბდამშენები – “სუ-24″ და “სუ-25″. რუსეთმა სირიაში გააგზავნა სამხედრო მრჩევლები, ტექნიკური პერსონალი, საბრძოლო შენაერთები, რომლებიც იცავენ კომუნიკაციებს, ანუ სამხედრო- საზღვაო ბაზა ტარტუსს. ამას გარდა, ლატაკიაში, ქალაქ ჰომთან რუსებმა სამხედრო-საჰაერო ბაზა შექმნეს, მაგრამ რეალურად რუსი სამხედრო პირები სრულმასშტაბიანად არ მონაწილეობენ. არაა გამორიცხული, რუსეთმა ახალი სამხედრო თვითმფრინავები გამოიყენოს, სავარაუდოდ, “სუ-34″ ტიპის თვითმფრინავი”, – ამბობს ვახტანგ მაისაია.
