„რეზონანსი“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოცნებას“ 2013 წელს პრეზიდენტობის კანდიდატად პაატა ბურჭულაძის დასახელება სურდა. ისიც ვიცი, უარი რატომ განაცხადა, მაგრამ ეს არის შიდა სამზარეულოს საკითხი, რაზეც ხმამაღლა ვერ ვისაუბრებ“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „უშიშროების საბჭოს იგნორირება პირადი მოტივებით ხდება… თურქეთი დასავლეთის ჭეშმარიტი სახე არ არის“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გიორგი თავდგირიძესთან: „ვლადიმირ პუტინს საბრძოლო თვითმფრინავი ჩამოუგდეს და ბლუყუნით უპასუხა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „ირაკლი შოთაძე ოპოზიციის დევნაში მონაწილეობდა… ქვეყანას ბიძინა ივანიშვილი მართავს და რომელ არჩევითობაზეა საუბარი?!“
—————————-
„რეზონანსი“, 28 ნოემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „ოცნებას“ 2013 წელს პრეზიდენტობის კანდიდატად პაატა ბურჭულაძის დასახელება სურდა. ისიც ვიცი, უარი რატომ განაცხადა, მაგრამ ეს არის შიდა სამზარეულოს საკითხი, რაზეც ხმამაღლა ვერ ვისაუბრებ“
ელზა პაპოშვილი
ანალიტიკოსი და ბიძინა ივანიშვილის ყოფილი მრჩეველი გია ხუხაშვილი აცხადებს, რომ პაატა პურჭულაძე პოლიტიკაში მოსვლის შემთხვევაში ბიძინა ივანიშვილის ფიგურის ჩანაცვლებას ეცდება. თუმცა, მიუხედავად ამ ორი ადამიანის განვლილ გზაში არსებული ანალოგებისა, ხუხაშვილი ფიქრობს, რომ საზოგადოებაში ივანიშვილზე უფრო დიდია ლეგენდა, ვიდრე პაატა ბურჭულაძეზე. ამასთან, გია ხუხაშვილის ცნობით, 2013 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებზე “ქართული ოცნება” პაატა ბურჭულაძეს თავის საპრეზიდენტო კანდიდატად განიხილავდა, თუმცა მაშინ მან ამ შეთავაზებაზე უარი თქვა.
გია ხუხაშვილი პაატა ბურჭულაძეს ავტორიტეტულ ფიგურად მიიჩნევს და მისი აზრით, დღესვე რომ არჩევნები ჩატარდეს, მას პარლამენტში ბარიერის გადალახვა გარანტირებული ექნებოდა. ექსპერტი ფიქრობს, რომ მას შანსი აქვს პოლიტიკურ საჭადრაკო დაფაზე მოთამაშის მთავარი ფიგურაც კი დაიკავოს.
- 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების დროს ივანიშვილს და ბურჭულაძეს რა ურთიერთობა ჰქონდათ?
- მათი ურთიერთობის დეტალებში არ შევალ, რადგანაც ეს სისტემატური სახის კონტაქტი არ იყო. მაშინ ბურჭულაძესთან მიდიოდა მოლაპარაკება იმაზე, რომ ის წინასაარჩევნოდ კოალიციასთან ერთად გამოსულიყო და რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლაში მონაწილეობა მიეღო, რადგანაც საზოგადოებაში დიდი ავტორიტეტით სარგებლობს და ქვეყანაზე გული შესტკიოდა. ამიტომაც მაშინ იდეა გაჩნა, რომ ისიც ჩვენთან ერთად ყოფილიყო. პრინციპში, ეს კონსულტაციები რეალური შედეგით არ დასრულებულა.
- მიმდინარეობდა თუ არა მასთან მოლაპარაკება იმაზე, რომ ის საპრეზიდენტო არჩევნებზე “ქართული ოცნების” კანდიდატად გასულიყო?
- კი, დაახლოებით ერთ-ერთი ვარიანტი ასეთი იყო, რომ ის კოალიციის საპრეზიდენტო კანდიდატად მოიაზრებოდა. მე მაქვს ძალიან ბევრი ინფორმაცია. რა თქმა უნდა, ისიც ვიცი, უარი რატომ განაცხადა, მაგრამ ეს არის შიდა სამზარეულოს საკითხები, რაზეც ხმამაღლა ვერ ვისაუბრებ.
- როგორ ფიქრობთ, ბოლო დროს ბურჭულაძის ფიგურის გააქტიურება რასთან არის დაკავშირებული?
- იმ პერიოდში პოლიტიკაში მოსვლა ასეთი ადვილი არ იყო, რადგანაც ეს იყო ბრძოლა, ომი… ცივილიზებული პოლიტიკის წარმოება მაშინ ძალიან რთული იყო. ვფიქრობ, რომ ბურჭულაძემ მაშინ სწორედ ამის გამო დაიხია უკან. მას პროფესიულ და პოლიტიკურ მოღვაწეობას შორის არჩევანის გაკეთება გაუჭირდა. ახლა, როგორც ჩანს, პოლიტიკაში შემოსასვლელად უფრო მზად არის. პოლიტიკის კეთება ამ დროში უფრო ცივილიზებული ფორმით და ნაკლები რისკის გარეშეა შესაძლებელი.
- პაატა ბურჭულაძეს პოლიტიკაში რა შანსი აქვს და 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობის შემთხვევაში ბარიერის გადალახვას თუ შეძლებს?
- მე ვფიქრობ, რომ ბურჭულაძეს პოლიტიკაში მოსვლის და წარმატების აბსოლუტური შანსი აქვს იმიტომ, რომ საქართველოში პოლიტიკა ყოველთვის პიროვნებაზე ორიენტირებულია. ის ფართო საზოგადოებაში საკმაოდ ავტორიტეტული პიროვნებაა და გარდა ამისა, მისი წარსული პოლიტიკური ცოდვებით დამძიმებული არ არის. დღეს რომ არჩევნები იყოს, ის ბარიერის გადალახვას ახლაც თავისუფლად შეძლებდა. თუმცა პოლიტიკაში მისი შემოსვლის პროცესი მტკივნეული იქნება და ეს გზა აუცილებლად უნდა გაიაროს, გაუძლოს იმ შეტევებს, რაც მასზე განხორცილედება. ხოლო საზოგადოებამ კი უნდა ნახოს, მას რკინის ნერვები თუ აქვს. ბურჭულაძე პოლიტიკური კაპიტალის მქონეა და მასზეა დამოკიდებული, რამდენად მოახერხებს მის გაზრდას ან შემცირებას.
- როგორ ფიქრობთ, შესაძლებელია ბურჭულაძემ ივანიშვილის ფიგურა ჩანაცვლოს, ან ამას თავად ბურჭულაძე თუ ეცდება?
- მე ვფიქრობ, რომ ამაზე საუბარი ჯერ ძალიან ადრეა. მიუხედავად იმისა, რომ მათ მიერ განვლილ გზაში გარკვეული ანალოგები არსებობს. ორივე თავის საქმიანობაში წარმატებული და ქველმოქმედია. მაინც ვფიქრობ, რომ მასშტაბები მათ შორის მაინც განსხვავებულია. ბიძინა ივანიშვილზე ლეგენდა უფრო დიდია, ვიდრე პაატა ბურჭულაძეზე. თუმცა, ივანიშვილის ჩანაცვლებას ნებისმიერი პოლიტიკოსი ეცდება. ამიტომაც არ არის გამორიცხული, რომ ბურჭულაძესაც მსგავსი ამბიცია გააჩნდეს. გამომდინარე იქიდან, რომ პოლიტიკურ საჭადრაკოზე ივანიშვილიღა დარჩა. დანარჩენი ყველა შეფუთვა და ილუზიაა. მიხეილ სააკაშვილიც ამ დაფაზე თამაშობდა, თუმცა, ბოლო დროს მისი მარგინალიზაცია მოხდა, როგორც მოთამაშე ფიგურა დასუსტდა. ამიტომაც ნებისმიერი პოლიტიკოსი ეცდება რეალურ პოლიტიკურ დაპირისპირებაში ივანიშვილთან შევიდეს და მისი დონის ფიგურა გახდეს. ხოლო ამას რამდენად მოახერხებენ, ეს უკვე სხვა საკითხია.
- ბურჭულაძემ გააკეთა განცხადება, რომ ის ხვდება როგორც ივანიშვილს, ასევე ალასანიას. როგორ ფიქრობთ, ხომ არ უნდა ველოდოთ რომელიმე მათგანთან მის გაერთიანებას?
- არა მგონია. მე ვფიქრობ, რომ ის ივანიშვილთან უკვე გარკვეულ პოლემიკაშია შესული, უკვე იგივე ველზეა, რაზეც ივანიშვილი იმყოფებოდა. მან ფაქტიურად “20/30″-ის და “მოქალაქის” ალტერნატივა შექმნა, თანაც საკამოდ კრიტიკული ხედვით. შესაბამისად, აქ დიდ დიაპაზონს ვერ ვხედავ. რაც შეეხება “თავისუფალ დემოკრატებს”, კიდევ საკითხავია, ვინ ვისთან უნდა მივიდეს და ვის ვინ უფრო სჭირდება. მე ვფიქრობ მათ ბურჭულაძე უფრო მეტად სჭირდებათ, ვიდრე მას ირაკლი ალასანია.
- ხომ არ არის შესაძლებელი პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი სამომავლოდ პაატა ბურჭულაძის გვერდით ვიხილოთ?
- მე საერთოდ პრეზიდენტს პარტიულ პოლიტიკაში ვერ ვხედავ. რადგანაც, მისი კონსტიტუციური მოვალეობაა, რომ ის პოლიტიკური სივრცის გახსნის გარანტი იყოს. თუ ის პოლიტიკურად მიკერძოებული გახდება, მაშინ ვფიქრობ, რომ მისი როლის დაკნინება მოხდება. ვერც ვერაფერს შეიძენს და მთლიანობაში საზოგადოებაც დაზარალდება. მე ამ პერსპექტივას ყოველ შემთხვევაში არ ვისურვებდი.
„ახალი თაობა“, 28 ნოემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „უშიშროების საბჭოს იგნორირება პირადი მოტივებით ხდება… თურქეთი დასავლეთის ჭეშმარიტი სახე არ არის“
ნონა ცაბაძე
ოპონენტები ხელისუფლებას ხშირად საყვედურობენ, რომ ის პასიურობს იმ პროცესებში, რომლებიც დღეს მსოფლიოში ვითარდება. ექსპერტი გია ხუხაშვილი კი მიიჩნევს, რომ ზედმეტი აქტიურობა უფრო საზიანო იქნება, ვიდრე სარგებლობის მომტანი. „ჩვენ, სამწუხაროდ, უნდა ვადევნოთ თვალი, როგორ ვითარდება მოვლენები და უნდა ვეცადოთ, რომ ის ირიბი რისკები, რომლებიც საქართველოს მიმართ შეიძლება გამოჩნდეს, სხვადასხვა მეთოდით დავაზღვიოთ“, – ამბობს გია ხუხაშვილი.
- ანუ ხელისუფლების პოლიტიკა გამართლებულია?
- სამწუხაროდ, ჩვენი შესაძლებლობები ამას ვერ სცდება და ამ სიტუაციაში ხელისუფლების ტონალობა სწორია, თუმცა უნდა კეთდებოდეს შესაბამისი ანალიზი და ამ საკითხში ცოტა სკეპტიკურად ვარ განწყობილი.
- რატომ?
- რადგან ეჭვი მეპარება, რომ შესაბამისი ანალიზი კეთდება.
- ანალიზი რასთან დაკავშირებით?
- დიდ, გლობალურ საფრთხეებთან დაკავშირებით. ხელისუფლება შემოიფარგლება მხოლოდ ოპერატიული მუშაობით ანუ საზღვარზე გადასვლა-გადმოსვლით, რაღაც კონკრეტული ტერორისტებით. მე ამ მხრივ არც მაქვს ინფორმაცია და ვერც გავაკრიტიკებ ხელისუფლებას. იმედი მაქვს, ამ მხრივ ის ყველაფერს აკეთებს, მაგრამ, საქმე ის გახლავთ, რომ ეს მხოლოდ უბრალოდ რისკი არ არის.
- რას გულისხმობთ?
- რუსეთ-თურქეთის ესკალაციის ფონზე ძალიან სერიოზული რისკები ჩნდება, როგორც პოლიტიკური, ისე პოლიტიკურ-დიპლომატიური და ეკონომიკური.
ექსპერტისთვის ბუნდოვანია უსაფრთხოებისა და კრიზისების მართვის საბჭოს ფუნქცია.
- მისი შემადგენლობაც დიდ იმედებს ვერ აჩენს. მე არ მაქვს პრეტენზიები არც ჯანელიძესთან, არც ჭიკაიძესთან, როგორც ოპერატიულ მუშაკებთან, მაგრამ ისინი არ არიან დიდი სტრატეგები და სტრატეგიული უსაფრთხოების საკითხები არ არის მათი კომპეტენცია, _ აცხადებს გია ხუხაშვილი.
- რატომ, რას ერჩით?
- ეს სცდება მათ კომპეტენციას! შესაბამისად, როდესაც ასეთი აგდებული დამოკიდებულებაა უშიშროების საბჭოს ფორმატთან და მთავრობა ცდილობს, ჩაიკეტოს ამ ფორმატში, ეს სახელმწიფოებრივად და პროფესიულადაც არასწორია. ეს თვითონ მთავრობასა და ხელისუფლებას უქმნის დამატებით საფრთხეებს.
- უშიშროების საბჭოს რომ უკეთებენ იგნორირებას?
- უშიშროების საბჭო აკვიატება კი არ არის, ეს არის კონსტიტუციითა და კანონით განსაზღვრული ორგანო და მისი ერთ-ერთი მთავარი ფუნქცია გახლავთ ის, რომ კრიზისების პრევენციის პერიოდში კოორდინაცია მოხდეს. მასში ჩართულია ხელისუფლების ყველა შტო. ხელისუფლების კოორდინაცია, ერთობლივი ანალიზი და შეთანხმებული მოქმედებები ასეთ სიტუაციებში ძალიან მნიშვნელოვანია.
- უშიშროების საბჭოს სხდომებს პრეზიდენტის ფაქტორიდან გამომდინარე უკეთებს მთავრობა იგნორირებას თუ ეს გამოუცდელობის ბრალია?
- ეს ზედაპირული დამოკიდებულება სერიოზულ ხარვეზებს აჩვენებს ქვეყნის მენეჯმენტის საქმეში. უშიშროების საბჭოს იგნორირება იმიტომ კი არ ხდება, რომ ის საჭირო არ არის სახელმწიფოებრივად, არამედ პირადი დამოკიდებულებების გამო. ასეთი ტონია მიღებული ამ წრეში, რომ პრეზიდენტის იგნორირება უნდა მოხდეს.
- ანუ აქ პირადი მოტივებია?
- დიახ, პირადი და, როდესაც პირადი მოტივები დგება უფრო მაღლა, ვიდრე სახელმწიფო ინტერესი, ეს სახიფათოა. ჩვენ სერიოზული რისკების წინაშე ვდგავართ.
- რა სახის შეიძლება იყოს ეს რისკები?
- მე არ მინდა სიტუაციის ძალიან დრამატიზება, მაქვს არგუმენტები, მაგრამ ჯერჯერობით არ მინდა ფრჩხილების გახსნა, თუნდაც იმავე საზოგადოების განწყობების თვალსაზრისით. თუ ასეთი პოზიციონირება მოხდა საგარეო პოლიტიკაში _ თურქეთი თუ რუსეთი, აქ უკვე საზოგადოების განწყობების რისკები დგება. ვინმე ფიქრობს დღეს ამაზე ჩვენს ხელისუფლებაში?!
- კონკრეტულად რაზე?
- როგორ მოხდეს ამ ყველაფრის ახსნა საზოგადოებისთვის, რომ საფრთხე არ შეექმნას უფრო გრძელვადიან სტრატეგიულ საკითხებს. სისტემურად ხელისუფლებაში საგარეო პოლიტიკას არავინ უყურებს, მთელ სურათს არავინ ხედავს. გარდა ამისა, ამ ესკალაციის ფონზე მოსალოდნელია ეკონომიკური ძვრები, მათ შორის, საქართველოს მიმართაც.
- დადებითი თუ უარყოფითი კუთხით?
- როგორც ნეგატიური, ასევე პოზიტიური და ამასაც შესაბამისი ანალიზი სჭირდება. სადაც პოზიტიურია, იმას გაძლიერება უნდა და სადაც საფრთხეები ჩნდება, იმას სჭირდება გარკვეული პრევენციული მოქმედებები. მე ვერ ვნახე ფორმატი, სადაც თეორიულადაც კი ეს საკითხები შეიძლებოდა განხილულიყო. აი, ასეთ ვითარებაში ვართ.
- ხელისუფლებას ასევე საყვედურობენ, რომ გამოავლინოს საკუთარი პოზიცია თურქეთ-რუსეთის დაპირისპირებასთან დაკავშირებით.
- თურქეთ-რუსეთს შორის ჭიდილისას ხელისუფლებამ, შესაძლოა, საკუთარი პოზიცია არც გამოავლინოს, მაგრამ აქ სულ სხვა საფრთხე ჩნდება. თუ თურქეთი იქნა ასოცირებული მთლიანად დასავლეთთან, ამ შემთხვევაში ნეგატიური ძვრები მოხდება საზოგადოებრივ განწყობებში. მოდით, პირდაპირ ვთქვათ, თურქეთში არც დემოკრატიის მხრივ არის მაინცდამაინც კარგი სიტუაცია და არც _ ფასეულობების მხრივ. დღეს მთავარია, ჩვენს საზოგადოებას არ გაუჩნდეს განცდა, რომ რაც ხდება თურქეთში, ეს არის დასავლეთი! ამან, შესაძლოა, სახიფათო ტენდენციები წარმოშვას განწყობების თვალსაზრისით.
- რა უნდა გაკეთდეს ამის თავიდან ასაცილებლად?
- ამ ყველაფერს სჭირდება საზოგადოებაში სერიოზული მუშაობა, რომ თურქეთი არ არის სანიმუშო ქვეყანა დასავლეთის წარმოსაჩენად როგორც ფასეულობების, ასევე უსაფრთხოების მიმართულებით. მე ვნახე ინტერაქტივები და პრორუსული განწყობები ბევრად აჭარბებდა თურქულ განწყობებს. ვეჭვობ, რომ მთლიანად საზოგადოებაშიც შეიძლება, ასეთი განწყობები იყოს და ეს სერიოზული საფრთხეა. ავუხსნათ საზოგადოებას, რომ თურქეთი არ არის დასავლეთი!
- ჩვენი ქვეყნისადმი ისლამური სახელმწიფოს ინტერესზე რას იტყვით? ამბობან, რომ აუცილებლად შეეცდებიან კავკასიური დერეფნის ხელში ჩაგდებას.
- ასეთი თეორიული საფრთხე არსებობს და საქართველოს ისტორიაში ყოფილა პერიოდები, როდესაც პანკისის ხეობასთან დაკავშირებით სერიოზული რისკები ჩნდებოდა. აქ ორი სცენარია.
- რომელ სცენარებს გულისხმობთ?
- ერთია, რომ რეალური მცდელობა იყოს ისლამური სახელმწიფოს მხრიდან, რაღაც არხი გაიჭრას და ჩრდილოეთ კავკასიაში საქართველოს გავლით რაღაც ქმედებები ჩაიდინონ, თუნდაც იქიდან გამომდინარე, რომ რუსეთი ისლამური სახელმწიფოს ერთ-ერთი მთავარი სამიზნე გახდა. მე დიდი იმედი მაქვს, რომ ამას ისლამური სახელმწიფო ვერ მოახერხებს, საქართველო ძალიან სპეციფიკური ქვეყანაა, აქ ყველა ყველას იცნობს და ასეთი ტიპის სისტემური მოძრაობები ძალიან რთულია. ეს ასე რომც არ მოხდეს, პოლიტიკური კონტექსტი არის ისეთი, რომ რუსეთმა შეიძლება თვითონ მოახდინოს პროვოცირება, თვითონ შექმნას ხელოვნური დაძაბულობის კერა, რომ მერე ამაზე მოახდინოს მკაცრი რეაგირება. აქ არის ყველაზე დიდი საფრთხე ჩადებული, რაზეც სპეცსამსახურები სერიოზულად უნდა მუშაობდნენ
„ახალი თაობა“, 28 ნოემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ გიორგი თავდგირიძესთან: „ვლადიმირ პუტინს საბრძოლო თვითმფრინავი ჩამოუგდეს და ბლუყუნით უპასუხა“
გულიკო ბალაძე
თურქეთის მიერ რუსული სამხედრო თვითმფრინავის ჩამოგდება ისევ რჩება მსოფლიო პოლიტიკის ძირითად თემად. თავდაცვის მინისტრის მრჩეველ გიორგი თავდგირიძის განცხადებით, ერდოღანმა პუტინს თავისი ადგილი მიუჩინა.
- ინციდენტიდან დრო გავიდა და რუსეთმა თავი შეიკავა. რუსეთისთვის ეს უაღრესად დიდი გამოწვევაა, მაგრამ თურქეთის წინააღმდეგ სამხედრო აქცია ვერ გაბედა. რუსეთის რეაქცია საკმაოდ მოზომილი იყო. პუტინმა სამხედრო მოქმედება დაუყოვნებლივ არ განახორციელა, რაც იმედს იძლევა, რომ ვითარება არ გართულდება, _ აცხადებს გიორგი თავდგირიძე.
- რუსეთმა დაბომბა თურქეთის მანქანების კოლონა, რომელსაც სირიელი დევნილებისთვის ჰუმანიტარული ტვირთი მიჰქონდა.
- ეს არ არის სამხედრო პასუხი. თუმცა, თუ ჰუმანიტარული ტვირთის განადგურება დადასტურდა, რუსეთის მდგომარეობა კიდევ უფრო გართულდება. რუსეთი ძალიან ფაქიზ რეგიონში ძალისმიერად ერევა ისე, რომ გათვლილი არ აქვს თავისი ნაბიჯები. ის კონკრეტული რეჟიმის მხარდასაჭერად, დესტრუქციულ, ძალისმიერ ქმედებებს მიმართავს.
გიორგი თავდგირიძის თქმით, თუ რუსეთს უნდოდა, დადებითი როლი ეთამაშა რეგიონში უსაფრთხოების განსამტკიცებლად, ასადის წინააღმდეგ ბრძოლაში მნიშვნელოვანი წვლილი უნდა შეეტანა, გარკვეული თამაშის წესებს უნდა დამორჩილებოდა. მისი ქმედება დიპლომატიური უნდა ყოფილიყო, რომ იმ კოალიციაში გაერთიანებულიყო, რომელშიც ბევრი სახელმწიფო მონაწილეობს.
- რატომ არ წავიდა რუსეთი ამ გზით?
- რუსეთს უნდა, რეგიონში ლიდერის როლი ითამაშოს, მაგრამ მე-20 საუკუნის ბოლოდან სამხედრო ძლიერება კი არა, პოლიტიკური გავლენები, კოლექტიური თამაშები, კოალიციური ქმედებებია მთავარი. რუსეთი ამ კონტექსტიდან ამოვარდნილია. კიდეც გაირთულა ვითარება. პირველი, ვისაც შეეხო რუსეთის უხეში ქმედება, თურქეთია. თურქეთი რუსეთს აფრთხილებდა, რომ თუ მისი თვითმფრინავი დაარღვევდა თურქეთის საჰაერო სივრცეს, ჩამოაგდებდა. თუმცა, რუსეთმა კვლავ გააგრძელა ისეთი ქმედებები, როგორც საქართველოსთან დაკავშირებით აკეთებდა.
- რუსეთის თვითმფრინავი ჩვენ რომ ჩამოგვეგდო, ბომბებს დაგვაყრიდა...
- ყოველ შემთხვევაში, რუსეთმა მიიღო ის, რაც უნდა მიეღო, რადგან გამოვიდა გონიერების ჩარჩოდან. 1992 წლიდან საქართველოს წინააღმდეგ ძალისმიერ ღონისძიებებს მიმართავდა. შემდგომ უკრაინას ყირიმი წაართვა და პრობლემები შექმნა აღმოსავლეთ ნაწილში.
- მოდით, ვაღიაროთ, რომ რუსეთს აქამდე ყველგან გაუვიდა...
- მოდით, ეგ არ ვაღიაროთ. ნებისმიერი სახელმწიფო ფიქრობს, თავისი ქვეყანა განვითარების კალაპოტიდან არ ამოაგდოს. რა ზიანსაც რუსეთი ეკონომიკური სანქციებით, საზოგადოების დეგრადირებით, ყველა სფეროში რეგრესით ღებულობს, გაცილებით დიდი და გამოუსწორებელია.
- რუსეთის პოლიტიკური ელიტები და მმართველი ძალები საკუთარი საზოგადოების კეთილდღეობაზე კი არა, სახელმწიფოს საზღვრების გაფართოებაზე არიან ორიენტირებული. ამიტომაც აქვთ დიდი ტერიტორია...
- საზღვრების გაფართოება სხვა ტენდენციას მოჰყვა. ნიკოლოზ მეორეც ასევე ეპყრობოდა თავის სახელმწიფოს. ვიცით, რუსეთ-იაპონიის ომი და პირველ მსოფლიო ომში რუსეთის ჩართვა რა შედეგით დამთავრდა. იყო საშინელი ქაოსი და ორი ათეული წლის განმავლობაში ადამიანის სიცოცხლე ჩალის ფასი ღირდა. ყველა ყველას წინააღმდეგ იბრძოდა და ქვეყანამ უდიდესი კულტურული და ცივილიზაციური ზიანი მიიღო. ასეთივეა პუტინისეული მმართველობის შედეგი. მეორე მსოფლიო ომში სწორ მხარეზე დგომამ ოდნავ გამოასწორა მდგომარეობა. თუმცა, საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, გამოჩნდა მეზობელი რეგიონები, რომლებიც მზარდი ეკონომიკითა და ცივილიზაციის მაღალი დონით გამოირჩევა, რუსულ სივრცეში კი მხოლოდ ორი მეგაპოლისია, სადაც ხალხი ნორმალურად ცხოვრობს. რუსეთის მდგომარეობა არავის შეშურდება. ბუნებრივი რესურსები რომ არა, რუსეთი დიდი ხანია, განვითარებადი ქვეყნების რიგში იქნებოდა.
- ანუ თქვენ რუსეთს პოლიტიკას უწუნებთ?
- პუტინის მართვის სტილი და პოლიტიკა, რომელსაც რუსეთის სახელმწიფო ახორციელებს, სასარგებლო არ არის თვით რუსეთისთვის. ის ჩვეულებრივი აგრესიული სახელმწიფოა.
- დასავლეთი დიდი ხანია ცდილობს, რუსეთი თავისი თამაშის წესებით ათამაშოს. შეიძლება პუტინმა უკან დაიხიოს და მსოფლიოს დიდი ქვეყნების თამაშის წესებით ითამაშოს?
- პუტინი ახლა ერდოღანის თამაშის წესებით თამაშობს. ერდოღანმა როგორც განუსაზღვრა და რა საზღვარიც მოუზომა, ზუსტად იმ საზღვარშია დღეს რუსეთი. პუტინი მოქცეულია გარკვეულ ჩარჩოებში.
- რა ჩარჩოებში?
- პუტინს, სადაც ძალას დაახვედრებენ, იძულებულია, კუდამოძუებულმა დატოვოს იქაურობა. მოხდა ის, რაც წარმოუდგენელია ნებისმიერი თავმოყვარე სახელმწიფოსთვის _ საბრძოლო თვითმფრინავი ჩამოუგდეს და საპასუხოდ ბლუყუნით უპასუხა. რუსეთი ლავროვისა და ლავროვის ტიპის პოლიტიკოსების გააფთრებული ლანძღვა-გინებისა და წყევლის იმედადაა. პუტინის პასუხი არ შეეფერებოდა იმ სახელმწიფოს პასუხს, რომელსაც პრეტენზია აქვს, ზესახელმწიფო იყოს და მსოფლიოში პოლუსს წარმოადგენდეს. ასე რომ, პუტინს თავისი ადგილი მიუჩინეს.
- საპასუხოდ პუტინმა განაცხადა, რომ სირიაში ანტისარაკეტო თუ ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემებს განალაგებს.
- მას უკვე განლაგებული აქვს აღნიშნული სისტემები კავკასიის რეგიონში. ეს არაფერს ნიშნავს. საუბარია იმაზე, პუტინს ეყოფა თუ არა იმის ნება, ღილაკს თითი დააჭიროს და მიღებული პასუხის ადეკვატური იყოს.
- ანუ რუსეთს არ ეყოფა ძალა, რომ თურქეთს ღია ომი გამოუცხადოს?
- რუსეთს საკმაო ძალები აქვს რეგიონში განლაგებული. თუ სურდა ძალის დემონსტრირება, აქამდე შეეძლო ამის გაკეთება. ჰაერსაწინააღმდეგო კომპლექსების განლაგება სირიაში, სტრატეგიული და სამხედრო თვალსაზრისით, მნიშვნელოვან გავლენას ვერ იქონიებს. პუტინი ფიქრობდა, რომ თავისი ყოფნით სირიაში აიძულებდა დასავლეთს, კოალიციის წამყვან ძალად ეღიარებინათ. ეგონა, ამის საფასურად უკრაინის მოვლენებზე თვალს დახუჭავდნენ. სურდა დასავლეთი მოლაპარაკებაზე წამოეყვანა, რაც საბოლოო ჯამში, ეკონომიკური სანქციების გაუქმებას გამოიწვევდა.
- რეალურად რა მიიღო?
- რუსეთმა მიიღო ცალსახა პასუხი _ თურქეთმა ჩამოაგდო თვითმფრინავი, კოალიციაში მის ლიდერობაზე, საერთოდ, საუბარი არ არის, დასავლეთმა განუცხადა: მას ექნება თავისი ადგილი და მხოლოდ იმ როლითა და ადგილით უნდა დაკმაყოფილდეს. ეკონომიკური სანქციები კი კვლავ გაგრძელდა.
- ითქვა, რომ რუსეთმა უკრაინაში ბრძოლები განაახლა, მაგრამ დასავლეთი ხმას არ იღებს...
- რუსეთი არასოდეს აღიარებდა, რომ უკრაინაში საბრძოლო მოქმედებებს აწარმოებდა. შესაბამისად, ბრძოლებს ვერ განაახლებს. შეიძლება დაიწყოს საბრძოლო ოპერაცია, მაგრამ ასეთი ინფორმაცია არ მაქვს. რუსეთი მთელ თავის რესურსებს სამხედრო ძლიერებას ახმარს, რომლის გამოყენებასაც ვეღარ ახერხებს.
- ჯერჯერობით ახერხებს.
- რას ეძახით მოხერხებას?
- საქართველოსთან, უკრაინასთან, სირიაში გამოიყენა და გაუვიდა. ახლა ცოტა ფრთები შეუკვეცა თურქეთმა...
- ასე ჩვენ შეგვიძლია აღვფრთოვანდეთ ხულიგნით ქუჩაში, მაგრამ ხულიგნის ბოლო არის გაუბედურება. ვინც არ არის ხულიგანი, წარმატებულ მომავალს გამოჭედავს. საფრანგეთიც კი, რომელმაც თავისი იმპერია თავისი ნებით დაშალა, უფრო ძლიერად გამოიყურება, ვიდრე რუსეთი.
- ევროპული სანქციების ფონზე, რუსეთმა თურქეთთან ურთიერთობა რატომ გაირთულა?
- როგორც ჩანს, პუტინს რუსი ხალხი არ უყვარს. ცდილობს, ქვეყანა რაც შეიძლება დააჩაჩანაკოს. თურქეთთან ურთიერთობა რუსეთს მანამდე დაეძაბა, სანამ სირიაში შევიდოდა. ეკონომიკურ პროექტებთან დაკავშირებით მათ საერთო ენა ვერ გამონახეს. ამდენად, სირიაში რუსეთის გააქტიურებას წინ უძღოდა გაცივებული პოლიტიკური ფონი. სირიამ ეს დაძაბულობა კიდევ უფრო გააშიშვლა. თურქეთისთვის ძალიან გამაღიზიანებელი იყო რუსეთის მხრიდან მის საზღვართან საბრძოლო ოპერაციების ჩატარება იმ მოსახლეობის წინააღმდეგ, რომელიც თურქეთის მფარველობის ქვეშაა. რუსეთს ჰგონია, რომ თუ გარე ოპონენტს დააშინებს, მიზანს მიაღწევს. ეს მას ხან გასდის, ხან არა. მას არ შეუძლია დიპლომატიურ ჩარჩოებში მოქცევა და იმ თამაშის წესებით თამაში, რომლითაც დანარჩენი მსოფლიო თამაშობს.
- რუსეთი დასჯერდება ეკონომიკური ურთიერთობების გაწყვეტას თუ დაგეგმავს რაიმე შეტევით ღონისძიებებს მომავალში? მოგეხსენებათ, რუსეთს ძლიერი სამხედრო მანქანა აქვს...
- რუსეთს დღეს არ შესწევს ძალა, თურქეთის წინააღმდეგ რაიმე ტიპის სამხედრო ოპერაციები განახორციელოს. თუ ეს არ იქნება ცალკეული ინციდენტები. მათ შორის სახმელეთო საზღვარი არ არის. რუსეთის მხრიდან თურქეთის წინააღმდეგ ინიცირებული რაიმე საბრძოლო მოქმედება ძნელი წარმოსადგენია. რუსეთს საზღვაო ბრძოლების გამოცდილება, საერთოდ არ გააჩნია. მისი ფლოტი საკმაოდ სუსტადაა წარმოდგენილი არა მხოლოდ შავ ზღვაზე, არამედ ზოგადად. თურქეთის უკან დგას ნატო და დასავლეთის ძლიერი ქვეყნები. ამიტომ გამოვრიცხავ, რუსეთმა სამხედრო მოქმედებები გაბედოს. თუმცა, პუტინი გარკვეულ ცაიტნოტშია. მას სჭირდება რაიმე ტიპის წარმატებული ღონისძიება, ძალაუფლება რომ შეინარჩუნოს. ამ ინციდენტის შემდეგ მისი ძალაუფლება კიდევ უფრო შეირყა, მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთის პროპაგანდის ქართველი მოხალისეები აქტიურობენ. პუტინს სილა გააწნეს და პასუხი ვერ გასცა. ასეთი ტიპის მმართველები რუსეთში არ უყვართ. ამიტომ გარკვეულ ავანტიურას მიმართავს, რომ შეინარჩუნოს ის იმიჯი, რაც ყირიმის დაბრუნებით მოიპოვა.
„ახალი თაობა“, 28 ნოემბერი, 2015 წელი
ინტერვიუ დავით დარჩიაშვილთან: „ირაკლი შოთაძე ოპოზიციის დევნაში მონაწილეობდა… ვეყანას ბიძინა ივანიშვილი მართავს და რომელ არჩევითობაზეა საუბარი?!“
ნათია ხურცილავა
„ნაციონალური მოძრაობის“ ერთ-ერთი ლიდერი დავით დარჩიაშვილი „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ირაკლი შოთაძეს ნაციონალურმა მოძრაობამ მხარი არ დაუჭირა იმის გამო, რომ შოთაძე ოპოზიციის მიმართ წარმოებულ პროცესებში პირადად მონაწილეობს. „ჩვენს კითხვებზე ირაკლი შოთაძის მიერ გაცემული პასუხები დემაგოგიური იყო“, – ამბობს დავით დარჩიაშვილი.
- კონკრეტულად რას გულისხმობთ?
- როდესაც ეკითხები, როგორ შეიძლება, ერთ შემთხვევაში პიჯაკის დაზიანების ბრალდებით მომიტინგეები სამი თვე ციხეში გყავდეს, მეორე შემთხვევაში კი ფიზიკურ ანგარიშსწორებაში მონაწილეები 100-100-ლარიანი ჯარიმით გაათავისუფლო, ის გვპასუხობს: სისხლის სამართლის ესა და ეს მუხლი ითვალისწინებს ამას და ამასო. ეს იმას ნიშნავს, რომ ის ყველანაირად გაურბის ამ საკითხზე პასუხის გაცემას. სამი წელია, ის პირადად მონაწილეობს იმ პოლიტიკური დავალების შესრულებაში, რაც გამოიხატება პოლიტიკური ოპონენტების დევნაში. ამ დევნაში სამართლიანი სასამართლოს უფლება ირღვევა. არადა, დემოკრატიულობის პრეტენზიის მქონე ადამიანებს ეს უნდა აწუხებდეთ.
დეპუტატი ამბობს, რომ სამართლიანი სასამართლოს უფლების დარღვევაზე საუბარია საერთაშორისო დოკუმენტებში, მათ შორის ეუთოს შეფასებებში. „თუ როგორ მიმდინარეობს პოლიტიკური ოპონენტების წინააღმდეგ აღძრული სასამართლო საქმეების განხილვა, ამაზეა საუბარი საერთაშორისო დოკუმენტებში, რაშიც ეს ადამიანი პირადად მონაწილეობს“, – აღნიშნავს დავით დარჩიაშვილი.
- სასამართლო პროცესებს ხომ ვერ შეაჩერებენ?
- ეს არის ჩვეულებრივი პოლიტიკური ინსტრუმენტი რეპრესიების განხორციელებისა სახელითა და გვარით – ირაკლი შოთაძე. როგორ შეიძლება, ამ ფონზე მას ჩვენ მხარი დავუჭიროთ. ბრალდებები, რომ ჩვენ ყველას სისხლში გვაქვს ხელები გასვრილი, სრულიად დაუსაბუთებლად რჩება. კონკრეტულ საქმეებზე არ არის მკაფიო პასუხები. მიუხედავად ამისა, ამაზე უმრავლესობის წარმომადგენლები მაინც ყვირიან.
- ირაკლი შოთაძე პირობას დებს, რომ მისი ხელმძღვანელობის პირობებში პროკურატურა ბევრად ღია და გამჭვირვალე იქნება...
- მეხუმრებით? პოლიტიკური დავალების შესრულების სურვილი მისი მხრიდან ცალსახაა. ამ შემთხვევაში ღიაობა და გამჭვირვალობა შეუძლებელია. ივანიშვილის სურვილია, რომ პოლიტიკური ოპოზიცია გაანადგუროს, განსაკუთრებით კი _ პროკურატურის ხელით. ამაში პირადად ირაკლი შოთაძე მონაწილეობს. ყველა ის საქმე, რომელიც `ოცნების~ წარმომადგენელთა ბრალეულობას ეხება, მას არ ეხება, მათ ის არ კურირებს და ა.შ. ასეთი პასუხები აქვს ამ კითხვებზე. სიტყვაზე უნდა დავუჯეროთ, რომ ოდესმე შეეხება?
- თვითონ არჩევის წესთან დაკავშირებით რას იტყვით? ეს არ არის წინ გადადგმული ნაბიჯი?
- ქვეყანას ბიძინა ივანიშვილი მართავს და რომელ არჩევითობაზეა საუბარი?! ის კოსმეტიკა, რომელსაც ესენი რეფორმებს ეძახიან, ევროპის საბჭომ, ვენეციის კომისიამ გააკრიტიკა, რადგან ეს მექანიზმები არ იძლევა დამოუკიდებელი, ხელისუფლების გავლენისგან თავისუფალი არჩევნების ჩატარების შესაძლებლობას. როგორღაც ვენეციის კომისიას ცოტა უფრო მეტი მოეკითხება, ვიდრე, მაგალითად, ეკა ბესელიას. როგორ შეიძლება, ეს ნაბიჯი წინ გადადგმულად ჩავთვალო, როდესაც ქვეყანაში ოპოზიციას დევნიან, როდესაც მის მიმართ ერთი სტანდარტია გამოყენებული, ყველა დანარჩენის მიმართ კი – სხვა სტანდარტი. ამას კი შერჩევითი სამართალი ჰქვია.
- ოპოზიციის დევნაში კონკრეტულად ვის გულისხმობთ, იმ სამ ახალგაზრდას?
- ის სამი ახალგაზრდა საერთოდ სინდისის პატიმრის კატეგორიაში გადაიყვანეს. ისინი დღეს ციხეში არიან იმისთვის, რომ სხვები დააშინონ, რათა პროტესტის გამოხატვა არ გაბედონ. გარდა ამისა, არის პოლიტიკური ოპოზიციის დევნა ათასგვარი ბრალდებითა და პოლიტიკური პასუხისმგებლობის დაკისრების მცდელობით. თუ გინდათ, რომ ამ ფონზე რაიმე პროგრესზე ვისაუბრო, ეს ძალიან გამიჭირდება.
- ოპოზიციის პოლიტიკურ პროცესებში მონაწილეობა პასუხისმგებლობასაც ნიშნავს. გამოდის, თქვენ ამ პასუხისმგებლობას გაურბიხართ, რადგან არცერთ კანდიდატს, რომელიც ხელისუფლების მიერ იქნა დასახელებული, თქვენ მხარს არ უჭერთ...
- ჩვენ როდესაც არჩევნებში დამარცხება ვაღიარეთ, იმედი გვქონდა, რომ ოპოზიციას, როგორც ოპონენტებს, პატივს სცემდა ხელისუფლება, ველოდით, რომ ყველაფერი ცივილიზებულად წავიდოდა.
- ასე არ მოხდა?
- გასაგებია, რომ ვიღაცების მიმართ კითხვები არსებობდა და საქმეები უნდა გამოძიებულიყო, მაგრამ, როგორ განვითარდა ეს პროცესი, როგორ დააკავეს უგულავა იმაზე, რასაც თვითონ აკეთებენ!
- რას გულისხმობთ?
- ვგულისხმობ პარტიული აქტივისტების დასაქმებას. რა განცხადებებს აკეთებენ ოპონენტების მიმართ, რომ ჩვენ თავი უნდა დავხაროთ, ბიძინა ივანიშვილს ტაში უნდა დავუკრათ და მხოლოდ მაშინ გვექნება უფლება, ამ ქვეყნის ნორმალური მოქალაქეები ვიყოთ. ამ ფონზე კონსტრუქციული თანამშრომლობა ნაკლებად შესაძლებელია.
