„რეზონანსი“: “ოცნებამ” და “ნაცმოძრაობამ” კოორდინატორების მობილიზაცია გამოაცხადეს

„რეზონანსი“: ასახავს თუ არა „პალ“-ის კვლევის შედეგები საზოგადოების განწყობას?

„რეზონანსი“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: “რევოლუციისათვის საჭირო ციფრი” წინასაარჩევნო კვლევებში // “ოცნებაში” ყველა ტიპის სიახლე შესაძლოა, კარგი შედეგის მომტანი გახდეს

„რეზონანსი“: “ოცნება” პრეზიდენტის წინააღმდეგ – ახალი საბაბი

„რეზონანსი“: ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „ირაკლი სესიაშვილს თავდაცვის მინისტრობა ისე უნდა, რომ ვეღარ ითმენს”

„რეზონანსი“: დრო ცოტაღა გვაქვს // “ნაცები” პლუს “ქოცები” – ორივე კრემლის ხელით იმართება (ნოდარ ნათაძის სტატია)

———

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: რატომ გამოყარა ბიძინა ივანიშვილმა რესპუბლიკელები კოალიციიდან

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „გიორგი კვირიკაშვილმა თინა ხიდაშელი უნდა მოხსნას, მაგრამ ამას ვერ აკეთებს“

„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მანუჩარ მაჩაიძესთან: „კენჭს ან საბურთალოზე ვიყრი, ან თემქაზე“ // „მოვიდა დრო, რომ ხალხმა კოსმოპოლიტები კი არა, პატრიოტები აირჩიოს“

———

„საქართველო და მსოფლიო“: ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „ბიძინა ივანიშვილმა პირად საუბარში ვერც მე დამისაბუთა, როგორ მოახერხებს ევროკავშირსა და ნატოში საქართველოს ინტეგრაციის პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარებას»

———

„ქართული სიტყვა“: ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ოქრუაშვილი ტყუის!“ // „ოცნებამ ის ხალხი დაივიწყა, ვისი მეშვეობითაც პარლამენტში მოხვდა!“

——————–

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

“ოცნებამ” და “ნაცმოძრაობამ” კოორდინატორების მობილიზაცია გამოაცხადეს

თაკო მათეიშვილი

არჩევნების მოახლოებასთან ერთად პარტიებმა ჩვეულებას არ უღალატეს და კოორდინატორთა სქემა აამოქმედეს. წინა ხელისუფლების ტრადიციას “ქართული ოცნება” უცვლელად აგრძელებს. თუმცა, კოორდინატორებზე უარი არც “ნაციონალურ მოძრაობას” უთქვამს. როგორც გაირკვა, საპარლამენტო არჩევნებისთვის მათ მუშაობა “ოცნების” კოორდინატორებზე ადრე დაიწყეს. თუმცა, “ნაციონალების” კოორდინატორების სქემა ახლა ბევრად მოკრძალებულია, ვიდრე მათი ხელისუფლებაში ყოფნის დროს იყო. ამ სისტემაზე საუბრისას, სპეციალისტები ამბობენ, რომ ზღვარი კანონიერებასა და ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენებას შორის ძნელად დასაფიქსირებელია და რომ, უმეტეს შემთხვევაში, ვერც გავიგებთ, თუკი რომელიმე ხელისულება ამ ზღვარს გადააბიჯებს.

ვინ იყვნენ “ნაციონალების” კოორდინატორები

კოორდინატორთა სისტემას ედუარდ შევარდნაძიდან მოყოლებული, ყოველი ხელისუფლება იყენებდა. თუმცა, “ნაციონალური მოძრაობის” მმართველობის პერიოდში მან ბევრად მასშტაბური და საყოველთაო ხასიათი მიიღო: კოორდინატორთა ქსელი მთელი ქვეყნის მასშტაბით მოქმედებდა. ქალაქებში თითოეულ სადარბაზოსა და კორპუსს, სოფლებში კი თითოეულ უბანს თავისი კოორდინატორი ჰყავდა, რომელიც სიტუაციას აკონტროლებდა.სისტემა მაშინ ასეთი იყო: სქემის ყველაზე დაბალი რგოლი მიკროკოორდინატორი იყო, რომელსაც ერთი კონკრეტული სადარბაზო ებარა. როგორც წესი, ისინი იმავე სადარბაზოში ცხოვრობდნენ. ეს სპეციალურად იყო გათვლილი, რადგან ითვლებოდა, რომ იმ ადამიანის მუშაობა, რომელსაც მოსახლეობა იცნობდა, უფრო ეფექტური იქნებოდა.

რა თქმა უნდა, ცდილობდნენ, რომ კოორდინატორებად ისეთი ხალხი შეერჩიათ, ვინც “ნაციონალური მოძრაობის” აქტიური გულშემატკივრები იყვნენ. ისინი ხშირად გარკვეული აგრესიითაც გამოირჩეოდნენ. მიკროკოორდინატორი კოორდინატორს ემორჩილებოდა. კოორდინატორს მთელი კორპუსი ებარა და შესაბამისად, იმდენი მიკროკოორდინატორი, რამდენი სადარბაზოც იქნებოდა კორპუსში. თავის მხრივ, კოორდინატორებსაც ჰყავდათ უფროსები და სქემა პარტიის ხელმძღვანელებამდე მიდიოდა.

რა ევალებოდათ

მიკროკოორდინატორის საქმიანობა არჩევნებამდე რამდენიმე თვით ადრე იწყებოდა. მას გადაეცემოდა სადარბაზოს მოსახლეობის სია და ევალებოდა, ჩაეტარებინა აღწერა, თუ რამდენი ადამიანი ცხოვრობდა რეალურად იმ მომენტისათვის სადარბაზოში, რამდენი ბინა იყო დაკეტილი, რამდენი გაქირავებული და ა.შ. გარდა ამისა, გარკვეული პერიოდულობით უნდა ჩამოევლო სადარბაზოში და გაეგო, თუ რომელი პოლიტიკური ძალისკენ იხრებოდა ესა თუ ის მცხოვრები. ამ დროს ის სპეციალურ ბლანკს ავსებდა, რომელსაც მოგვიანებით ზემდგომებს გადასცემდა. იმ შემთხვევაში, თუ რომელიმე მცხოვრები იტყოდა, რომ არჩევნებში ხმის მიცემას “ნაციონალური მოძრაობისთვის” არ აპირებდა, მიკრო-კოორდინატორის მოვალეობა იყო, ყველანაირი ხერხით გადაერწმუნებინა ისინი, ხოლო თუ ამას ვერ შეძლებდა, არჩევნების დღეს როგორმე მოეხერხებინა და ეს ადამიანები საარჩევნო უბნამდე არ მიეშვა.ამგვარ აღიცხვას ის გარკვეული პერიოდულობით ატარებდა და აკვირდებოდნენ დინამიკას – თუ რამდენი ადამიანი გადმოიბირა “ნაცმოძრაობის” მხარეს მიკროკოორდინატორმა, რამდენის გადარწმუნება შეძლო და ა.შ.

წარმატებულად ითვლებოდნენ ის მიკროკოორდინატორები, რომლებსაც თავიანთ სადარბაზოში მაქსიმალურად ბევრი ადამიანი ეგულებოდა ისეთი, ვინც არჩევნების დღეს #5-ს შემოხაზავდა. ასეთებს პრემიებითაც აჯილდოვებდნენ. იმ შემთხვევაში კი, თუ მიკროკოორდინატორი მეზობლების გადარწმუნებას ვერ შეძლებდა, საყვედურებს მიიღებდა და მომდევნო არჩევნებზე აღარავინ დაუძახებდა.

გარდა მეზობლების პოლიტიკური შეხედულებების გაგებისა, მათ პერიოდულად სააგიტაციო მასალის დარიგებაც ევალებოდათ – ბუკლეტების, ბროშურების, “ნაციონალური მოძრაობის” სარეკლამო ქუდებისა და კაშნეების და ა.შ. ასევე, პარტიის შეკრებებზე, ამომრჩეველთან მაჟორიტარებისა თუ სხვა კანდიდატების შეხვედრაზე ხალხის მიყვანა. დროდადრო ისინი სხვადასხვა ადგილას იკრიბებოდნენ (მაგალითად, სკოლის შენობაში) და ხელმძღვანელობისაგან დავალებებს იღებდნენ.

არჩევნების დღეს, საარჩევნო უბნების გახსნის წუთიდან კოორდინატორები და მიკროკოორდინატორები თავიანთ უბნებზე მიდიოდნენ და მთელი დღის განმავლობაში, უბნების დახურვამდე რჩებოდნენ. ისინი აწარმოებდნენ აღწერას, თუ ვინ მივიდა მათი სადარბაზოებიდან და კორპუსებიდან არჩევნებზე. თუკი ხედავდნენ, რომ რომელიმე მეზობელს, რომელსაც “ნაცმოძრაობის” მხარდამჭერად თვლიდნენ, უბანზე მისვლა აგვიანდებოდა, ურეკავდნენ, სახლში აკითხავდნენ და მისვლას სთხოვდნენ.

პარტია მათ არჩევნების დღეს უზრუნველყოფდა საკვებითა და მანქანით ან მიკროავტობუსით, რომელიც უბნის შორიახლო ჩერდებოდა და კოორდინატორებიც იქ სხდებოდნენ, რათა ადვილად შესამჩნევნი არ ყოფილიყვნენ. მიკროკოორდინატორების ანაზღარება თვეში მინიმუმ 150 ლარი იყო, კოორდინატორებისა კი – უფრო მეტი. შესაბამისად, ყოველი ზემდგომის ხელფასიც იზრდებოდა.

რა პრივილეგიებით სარგებლობდნენ

აღსანიშნავია, რომ ხშირ შემთხვევაში კოორდინატორებად კორპუსის ამხანაგობის თავმჯდომარეები გვევლინებოდნენ, რომლებიც “ნაციონალური მოძრაობის” დროს კორპუსის თავმჯდომარის მოვალეობის შესრულებაში მერიისაგან ხელფასსაც იღებდნენ თვეში 100 ლარის ოდენობით. თუმცა, როგორც “რეზონანსმა” გაარკვია, ეს თანხა შესაძლოა, უფრო მეტიც ყოფილიყო იმ შემთხვევაში, თუკი რომელიმე კორპუსის თავმჯდომარე პარტიულ საქმიანობაში თავს განსაკუთრებით გამოიჩენდა.

ეს ადამიანები გარკვეულ სარგებელს არა მხოლოდ არჩევნების პერიოდში, არამედ მუდმივად იღებდნენ. ეს სარგებელი შეიძლება ყოფილიყო ზაფხულში რამდენიმე დღით ზღვაზე ან ზამთარში ბაკურიანში დასვენება, რასაც ოფიციალურად მერიის მიერ კორპუსის თავმჯდომარეებისათვის ჩატარებული ტრენინგი ერქვა. გარდა ამისა, აქტიური კორპუსის თავმდჯომარეები და კოორდინატორები სხვა პრივილეგიებითაც სარგებლობდნენ – ოჯახის წევრების დასაქმება, სადარბაზოებში სხვადასხვა პრობლემის მოგვარება და ა.შ.

“ოცნების” კოორდინატორები

აღსანიშნავია, რომ “ქართულმა ოცნებამ”, ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, სქემა ფაქტიურად უცვლელი სახით გადაიბარა. 2013 წლის საპრეზიდენტო და 2014 წლის თვითმმართველობის არჩევნებზე მოსახლეობასთან უკვე მათი კოორდინატორები ატარებდნენ აქტიურ სამუშაოს. საარჩევნო უბნებთანაც ძველებურად იდგნენ “მარშრუტკები”, რომლებშიც ახლა უკვე “ოცნების” კოორდინატორები იყვნენ მობილიზებული.

საკმაოდ ხშირია შემთხვევა, როცა “ოცნების” კოორინატორები იგივე ხალხი არიან, რომლებიც “ნაცმოძრაობის” დროს იყვნენ. თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ ახლა კოორდინატორები არც იმდენი პრივილეგიებით სარგებლობენ და არც შეღავათებით. როგორც რესპონდენტები გვეუბნებიან, კორპუსის თავმჯდომარეებიც აღარ იღებენ ხელფასს, აღრაც ტრენინგებზე დაჰყავთ ვინმეს და მათი ოჯახის წევრების დსაქმებაზეც ნაკლებად ზრუნავენ. ხელისუფლებაში “ქართული ოცნების” მოსვლის შემდეგ ანაზღაურება კორპუსის ამხანაგობის თავმჯდომარეებსაც შეუწყდათ.

ჩვენი რესპონდენტი კოორდინატორის მოვალეობას წინა ხელისუფლების დროსაც ასრულებდა და ახალი ხელისუფლების დროსაც – 2013-14 წლების არჩევნებზე. იგი ამავდროულად ერთ-ერთი კორპუსის თავმჯდომარეცაა. გასაგები მიზეზების გამო, ვერც მისი კორპუსის მისამართს ვასახელებთ და ვერც მის სახელსა და გვარს.

“სიმართლე გითხრათ, კოორდინატორობას შემოსავლის გამო ვთანხმდებოდი. პარტიული ინტერესები არც “ნაციონალური მოძრაობის” დროს მამოძრავებდა და არც “ქართული ოცნების” დროს. უბრალოდ, თვეში დამატებით 150 ლარი არ მაწყენდა. ნაცმოძრაობის” დროს ბევრად მეტი სარგებელი გვქონდა, თუმცა, მე იმდენად არა, რადგან ხედავდნენ, რომ თავგადაკლული “ნაციონალი” არ ვიყავი. სხვები ჩემზე მეტ ხელფასსაც იღებდნენ და უფრო აქტიურადაც დაჰყავდათ აქეთ-იქით. “ოცნების” მოსვლის შემდეგ საპრეზიდენტო და თვითმმართველობის არჩევნებზეც ვიყავი კოორდინატორი. თუმცა, “ნაციონალებისაგან” განსხვავებით, ისინი მთელი წელი არ ურთიერთობდნენ ჩვენთან. უშუალოდ არჩევნებამდე 2 თვით ადრე მოგვცეს სამუშაო და თვეში მე პირადად 150 ლარი გადამიხადეს. სხვებს რამდენი მისცეს, არ ვიცი. ახლაც შემომთავაზეს ოქტომბრის არჩევნებისათვის კოორდინატორობა, მაგრამ უარი ვუთხარი. ხალხი ისეა ამ მთავრობით გაღიზიანებული, ვერ დავუწყებდი თხოვნას – ხმა “ოცნებას” მეცით-მეთქი,” – გვიყვება ქალბატონი.

კოორდინატორები და კანონი

კანონიერია თუ არა კოორდინატორების საქმიანობა, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როცა ისინი ამავდროულად ამხანაგობების თავმჯდომარეებიც არიან? – ამ კითხვებით იურისტებსა და პოლიტოლიგებს მივმართეთ.

როგორც “ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციაში” განგვიმარტეს, ამ შემთხვევაში კანონმდებლობა არ ითვალისწინებს რაიმე შეზღუდვას კორპუსის თავმჯდომარეების პოლიტიკური საქმიანობის განხორციელებასთან დაკავშირებით.

“რაც შეეხება კორპუსის თავმჯდომარეების ანაზღაურებას ბიუჯეტიდან, “საკანონმდებლო მაცნეზე” არ მოიძებნა დოკუმენტი, რომელიც ანაზღაურების საკითხს არეგულირებს. კორპუსის ამხანაგობის თავმჯდომარეობა არაანაზღაურებადი საქმიანობაა და მათ აკრძალული არ აქვთ სხვა საქმიანობა, მათ შორის პოლიტიკური საქმინობა. წინა წლებში იყო გარკვეული კითხვები სწორედ კორპუსის თავმჯდომარეების მიმართებაში, იმ მხრივ, რომ ისინი ანაზღაურებას იღებდნენ და ასევე პარტიის კოორდინატორებიც იყვნენ. სწორედ ეს კითხვები ჩნდებოდა ადმინისტრაციული რესურსის ირიბ გამოყენებასთან დაკავშირებით,” – განგვიცხადა საია-ს იურისტმა ირმა პავლიაშვილმა.

პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი ამბობს, რომ მათი დაფინანსების გამჭვირვალეობის საკითი მთავარია. მისი თქმით, “ნაციონალური მოძრაობა” ხელისუფლებაში ყოფნის დროს კოორდინატორებს ბიუჯეტის ხარჯზე ამუშავებდა და ეს უსამართლობა იყო. ანუ, მისი აზრით, ხელისუფლებას კოორდინატორი შეუძლია ადმინისტრაციული რესურსით ბოროტად გამოიყენოს. ოპოზიციის ხელში კი იგი საფრთხეს არ წარმოადგენს და თავისუფლად შეუძლია გარკვეული სააგიტაციო სამუშაო ჩაატაროს. მისი თქმით, ამაში პრობლება არაფერია, კანონის ფარგლებში ჯდება.

რაც შეეხება იმას, რომ კოორდინატორთა უმეტესობა ამავდროულად კორპუსის თავმჯდომარეცაა, გია ხუხაშვილი ამას ადმინისტრაციული რესურსის ბოროტად გამოყენებას უწოდებს. “ხშირ შემთხვევაში, კოორდინატორები საჯარო მოხელეები არიან, რომლებიც ხელფასს ბიუჯეტიდან იღებენ და ხელისუფლების დავალებით ამ სამუშაოს ასრულებენ. თანაც, საკმაოდ აგრესიული ფორმით. ასე რომ, აქ კითხვები ჩნდება.

ახლა იღებენ თუ არა ხელფასს კორპუსის თავმჯდომარეობაში, ეს კიდევ გასარკვევია. ლამაზი თვალებისათვის არავინ მუშაობს. ანუ, აქ ისევ პარტიების შავი სალაროების პრობლემას ვაწყდებით, რაც ცალკე უბედურებაა. ჩვენ ვერ გამოვრიხცავთ, რომ დღეს განმეორდეს ის, რაც “ნაცმოძრაობის” დროს ხდებოდა” – აღნიშნასვ იგი.

ვახტანგ ძაბირაძე (კონსტიტუციონალისტი): “ნაციონალურმა მოძრაობამ” ეს ყველაფერი 2010 წელს კანონთან შესაბამისაობაში მოიყვანა. ასე რომ, ვერ ვიტვყით, რომ რამე უკანონოდაა. მოგეხსენებათ, კოორდინატორების სისტემა მათ დროს უფრო გაიზარდა და აქტიური გახდა: “თუმცა, კორპუსის ამხანაგობების თავმჯდომარეები რომ კოორდინატორებადაც გვევლინებიან, ეს, რა თქმა უნდა, სასურველი არაა. არის თუ არა ეს ყველაფერი ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენება, ამის დადგენას უფრო ღრმა შესწავლა და ანალიზი სჭირდება”.

ეფექტურია თუ არა კოორდინატორების მუშაობა

თუ გავითვალისწინებთ, რომ კოორდინატორები პარტიების სასარგებლოდ მთელი ქვეყნის მასშტაბით მუშაობდნენ და მუშაობენ და მათი მინიმალური ხელფასი 150 ლარს შეადგენს, ადვილად მისახვედრია, რომ ეს მომსახურება პარტიებს არცთუ იაფი უდჯება.

“რეზონანსი” შეეცადა გაეგო, თუ რამდენად ღირს საკმაოდ სოლიდური თანხის გადახდა ამ ყველაფერში და მატებს თუ არა რეალურად ხმებს კოორდინატორების გაწეული სამუშაო პარტიებს.

პოლიტოლოგი გია ხუხაშვილი ფიქრობს, რომ ეს “გემოვნების საქმეა”. მისი აზრით, ამაზე ბევრი რამ ვერ იქნება დამოკიდებული, რადგან ადამიანის არჩევანი ასე არ ყალიბდება.

“ამას ეფექტი ალბათ უფრო ხელისუფლებებისთვის აქვს, რადგან კოორდინატორები ხმის მიცემის სანაცვლოდ ადმინისტრაციულ რესურსსაც რთავენ – ვიღაცას ლიფტის შეკეთებას დაჰპირდებიან, ვიღაცას სახურავის და ა.შ. ფაქტობრივად, ამომრჩევლის ფარულ მოსყიდვას აწარმოებენ. თუმცა, ეს რესურსი მხოლოდ ხელისუფლებას აქვს. არც ერთი ოპოზიციური პარტია ამას ვერ გააკეთებს,” – აცხადებს იგი.

საპირისპირო მოსაზრება აქვს ვახტანგ ძაბირაძეს. მისი აზრით, კოორდინატორებს პარტიებისათვის საკმაოდ დიდი სარგებლისა და ხმების მოტანა შეუძლიათ.

“ეფექტური, რა თქმა უნდა, არის, რადგან კოორდინატორები არჩევნებამდე საკმაოდ დიდ შავ სამუშაოს სწევენ. იკვლევენ განწყობებს და საკმაოდ აქტიური ფორმებით ცდილობენ საწინააღმდეგო მოსაზრებების მქონე მოსახლეობის გადაბირებას. თანაც, როგორც წესი, ისინი იმავე უბნისა თუ კორპუსის მცხოვრებლები არიან და ეს კიდევ უფრო ეფექტურია. რა თქმა უნდა, ყველა გულწრფელი ვერ იქნება და მათ მიერ მოგროვებული ინფორმაციასაც ექნება ცდომილება, მაგრამ ამის ზღვარს დაადგენენ და პარტიაში საკმაოდ საჭირო სურათს მიიღებენ. ასე რომ, თუკი პარტიას ამის სახსრები აქვს, ხარჯი გამართლებულია. გამარჯვების გარანტი კი, რა თქმა უნდა, ვერ იქნება. ასე რომ ყოფილიყო, “ნაცმოძრაობა” დღესაც ხელისუფლებაში იქებოდა,” – დასძენს ვახტანგ ძაბირაძე.

თავად “ქართულ ოცნებაში” კოორდინატორების საქმიანობაში გასაკვირს ვერაფერს ხედავენ და ამბობენ, რომ ამგვარი მომსახურება წინასაარჩვნოდ ყველა პარტიას სჭირდება. მათი თქმით, ისინი საორგანიზაციო საკითხებს აგვარებენ – კანდიდატთან შეხვედრას, მოსახლეობისათვის ინფორმაციის მიწოდებას და ა.შ. ამისთვის კი გარკვეულ გასამრჯელოსაც იღებენ. თუმცა, როგორც საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი გუგული მაღრაძე ჩვენთან საუბრისას ამბობს, ზოგი მოხალისედაც კი მუშაობს.

“როცა ეს არჩევნების წინა პერიოდში ხდება, აბსოლუტურად ნორმალურია. ჩვენ კოორდინატორებს წლების განმავლობაში არ ვუხდით ფულს, როგორც ამას “ნაციონალური მოძრაობა” აკეთებდა. ეს ფორმა არცთუ მისაღებია. წინასაარჩვნოდ კი აქტივისტები ყოველთვის მუშაობენ და ზოგს ოფიციალური ფულადი ანაზღაურებაც უნდა ჰქონდეს,” – ამბობს გუგული მაღრაძე.

რაც შეეხება იმას, რომ “ოცნების” კოორდინატორებად ხშირად “ნაცმოძრაობის” ყოფილი კოორდინატორები გვევლინებიან, მაღრაძე არც ამას მიიჩნევს გასაკვირად. ამბობს, რომ ამის შესახებ ინფორმაცია ნაკლებად აქვს და რომ ეს ცენტრალურ დონეზე არ წყდება.ზოგადად კი, მისი თქმით, კოორდინატორებად ისეთ ადამიანებს ირჩევენ,რომლებიც აქტიურები არიან და ხალხთან ურთიერთობა შეუძლიათ.

“საერთოდ, მე მივესალმები,რომ კოორდინატორებად ისეთმა ადამიანებმა იმუშაონ, რომლებიც სულითა და გულით “ქართული ოცნებისკენ” არიან და ამას მხოლოდ ანაზღაურებისთვის არ აკეთებენ“, – დასძენს იგი.

რაც შეეხება იმას, რომ კოორდინატორებად ხშირად კორპუსის თავმჯდომარეები გვევლინებიან, გუგული მაღრაძე ხაზგასმით აცხადებს, რომ ეს ადმინისტრაციული რესურსის გამოყენება არაა, რადგან თავმჯდომარეობა არანაზღაურებადი საქმიანობაა.

“ისინი საჯარო მოხელეები არ არიან. მოსახლეობა მათ დროებით ირჩევს და გარკვეული პერიოდის განმავლობაში კორპუსის პრობლემების მოგვარებას უწევენ ორგანიზებას. ისინი შუამავლები არიან მოსახლეობასა და ხელისუფლებას შორის”, – აცხადებს გუგული მაღრაძე და დასძენს, რომ მათ სხვა პარტიის საქმიანობაში ჩართვაც იმავენაირად შეუძლიათ.

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ასახავს თუ არა „პალ“-ის კვლევის შედეგები საზოგადოების განწყობას?

გვანცა ღვედაშვილი

“რუსთავი 2″-ის დაკვეთით გერმანულ-ამერიკულმა ორგანიზაცია „პალ“-მა სოციოლოგიური კვლევა ჩაატარა, რომლის შედეგების მიხედვით, 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებში “ქართულ ოცნებას” ხმას გამოკითხულთა 22,4%, “ნაციონალურ მოძრაობას” კი 21,7% მისცემდა. ამასთან, შეკითხვაზე: “თუ ჩავთვლით, რომ 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობთ, რომელ პარტიას მისცემდით ხმას”? – რესპონდენტთა 7.8%-მა პაატა ბურჭულაძის “სახელმწიფო ხალხისთვის” დაასახელა. 6.2% ფიქრობს, რომ 8 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობის შემთხვევაში, ხმას “თავისუფალ დემოკრატებს” მისცემს. ამავე კვლევების მიხედვით, კითხვაზე – შემდეგ კვირას რომ საპრეზიდენტო არჩევნები ტარდებოდეს, ვის მისცემდით ხმას? – შედეგები შემდეგნაირად გადანაწილდა: გიორგი მარგველაშვილი – 12,6%, დავით ბაქრაძე – 9,9%, მიხეილ სააკაშვილი – 7,1%, პაატა ბურჭულაძე – 5,4%, ირაკლი ალასანია – 5,0%, შალვა ნათელაშვილი – 3,1%, გიორგი კვირიკაშვილი – 2,6%, ბიძინა ივანიშვილი – 2%, ნინო ბურჯანაძე – 2%, ირაკლი ღარიბაშვილი – 1,1%.

გამოკითხვის შედეგები ტელეკომპანია “რუსთავი 2″-მა გაავრცელა. მათი ინფორმაციით, სოციოლოგიური კვლევა საქართველოში 7 ივნისიდან 22 ივნისის ჩათვლით ჩატარდა და მასში 2 ათას 200-მა ადამიანმა მიიღო მონაწილეობა.

ასახავს თუ არა პალ-ის კვლევის შედეგები საზოგადოების განწყობას? – ამ კითხვით “რეზონანსმა” საზოგადოების ცნობილ წარმომადგენლებს მიმართა.

ზაზა ხუციშვილი (მუსიკოსი): არ მგონია, საზოგადოების განწყობას ასახავდეს. 20% “ნაციონალური მოძრაობისთვის” ძალიან ბევრი მეჩვენება. საერთოდ, ამ კვლევების დროს გამოკითხულთა უმრავლესობა გულწრფელი არ არის. ბევრიც ჩამოუყალიბებელია. საველე სამუშაოებს ორგანიზაციები ადგილობრივებს უკვეთავენ, რომლებმაც კარგად იციან, სად უნდა გამოიკითხონ, რომ მათთვის სასურველი შედეგი დადონ. “ძალიან კარგად გვახსოვს, რომ გიორგი თარგამაძე ბიძინა ივანიშვილს ასწრებდა რეიტინგით, თუმცა, რეალური შედეგი არჩევნების შემდეგ ვნახეთ.

“საერთოდ, “ქართული ოცნებისთვის” ბევრი რამ ნიშანდობლივი უნდა იყოს. უამრავი შეცდომა იყო, თუმცა, დღევანდელ პერემიერს, წინასთან შედარებით, საზოგადოებაში დადებითი განწყობა აქვს”.

თემურ ნანეიშვილი (ფიზიოლოგი): “ვერ ასახავს ვერანაირ რეალობას. კვლევაში გარკვეული ეშმაკობა არის, როცა ბაქრაძე და სააკაშვილი ცალ-ცალკე არიან. რომ შეაერთონ მათი პროცენტები, “ნაციონალურ მოძრაობას” საკმაოდ მაღალი მაჩვენებელი გამოსდის, რაც არარეალურია. “ეს კვლვები წინასწარ გაყალბებული შედეგებია და არავითარ ლოგიკაში არ ჯდება ის, რომ პარტია უფრო ნაკლებ ხმას იღებდეს და მისი 2 წევრის პროცენტი უფრო მაღალი იყოს.”

გიგი თევზაძე (სოციოლოგი): “მე არ მაქვს საფუძველი, ეჭვი შევიტანო, რომ კვლევა პოპულისტურად არის ჩატარებული. როგორც ყველა კვლევისთვისაა დამახასიათებელი, პლუს-მინუს 2 პროცენტი შესაძლოა, ცდომილება იყოს. თუმცა ვთვლი, რომ საერთო სურათს ასახავს.”

ვასილ მაღლაფერიძე (პუბლიცისტი): “თუ ამ ორგანიზაციის წინა კვლვებს გადავავლებთ თვალს, მათი ნდობის არანაირი საფუძველი არ უნდა გვქონდეს. ამის გადამოწმება კი ძალიან ადვილია – 2012 წელს ამ ორგანიზაციის შედეგები რადიკალურად განსხვავებული იყო არსებული რეალობისგან. ამიტომ თავიდანვე მათი კვლევა არადამაჯერებელია. მათ არავითარი მორალური უფლება არ აქვთ, საქართველოში რაიმე კვლევა ჩაატარონ.”

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: “რევოლუციისათვის საჭირო ციფრი” წინასაარჩევნო კვლევებში // “ოცნებაში” ყველა ტიპის სიახლე შესაძლოა, კარგი შედეგის მომტანი გახდეს

სალომე სარიშვილი

პოლიტოლოგი და ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე ფიქრობს, რომ გერმანულ-ამერიკული ორგანიზაცია „პალ“-ის მიერ ჩატარებული სოციოლოგიური კვლევის შედეგები არ შეიძლება, სანდოდ მივიჩნიოთ, რადგან მასში მოყვანილი მონაცემები, არსებული რეალობის გათვალისწინებით, ლოგიკასთან არანაირ კავშირში არაა.

რამაზ საყვარელიძის აზრით, ისევე როგორც სხვა დანარჩენი სოციოლოგიური კვლევების შემთხვევაშიც, ამჯერადაც “ოთახში დაწერილ ციფრებთან” გვაქვს საქმე, რაც ისევ “ნაციონალური მოძრაობის” პოლიტიკურ ინტერესებს შეიძლება უკავშირდებოდეს.

პოლიტოლოგი “რეზონანსთან” საუბრისას თავდაცვის მინისტრ თინა ხიდაშელის გადაწყვეტილებასაც შეეხო, რომლის თანახმადაც, მან შეიარაღებულ ძალებში სავალდებულო გაწვევა შეაჩერა. რამაზ საყვარელიძის შეფასებით, ამგვარი ერთპიროვნული ნაბიჯი “რესპუბლიკელი” მინისტრის მხრიდან, სულ მცირე, არაკოლეგიალურობის მანიშნებელია, რაც, ექპერტის აზრით, ისევ და ისევ “რესპუბლიკურ პარტიაზე” აისახება ნეგატიურად, რადგან ამან შესაძლოა, ამომრჩეველზე გავლენა იქონიოს.

გერმანულ-ამერიკული ორგანიზაცია „პალ“-ის მიერ ჩატარებული სოციოლოგიური კვლევის შედეგებსა და სხვა მნიშვნელოვან პოლიტიკურ საკითხებზე “რეზონანსი” რამაზ საყვარელიძეს ესაუბრა.

რამაზ საყვარელიძე: მსმენია, რომ ეს ორგანიზაცია მაინცდამაინც კარგი რეპუტაციით არ გამორჩევა, თუმცა, ეს უფრო ჭორაობას ჰგავს. რაც შეეხება კვლევის მონაცემებს, თუ კარგად გავიხსენებთ, დაახლოებით ანალოგიური მონაცემები აჩვენა “ენდიაისა” და “აირაის” კვლევებმა. განსხვავება ამ შემთხვევაში თვითონ ციფრებშია – “ენდიაის” შედარებით განსხვავებული ჰქონდა. ვგულისხმობ მმართველ ძალასა და ოპოზიციას, რომელთა შორისაც სხვაობა უფრო დაბალი იყო. სპეციალისტების დიდმა ნაწილმა როგორც “ენდიაის,” ისე “აირაის” კვლევაში ეჭვი შეიტანა. მათ შორის მეც, რომელიც ამ შემთხვევის სპეციალისტებში მოვიაზრებ თავს და შესაბამისად, თუ ის კველევები საეჭვოა, მაშინ ესეც საეჭვოა.

- კერძოდ, რა თვალსაზრისით მიგაჩნიათ ეს სოციოლოგიური კვლევა საეჭვოდ?

- საეჭვოა ბევრი თვალსაზრისით. მიუხედავად იმისა, რომ ვიღაც აშკარად ცდილობს, ამ განმეორებითი კვლევით თითქოსდა საზოგადოებაში კვლევების სანდოობა გაზარდოს, ეჭვი მაინც დიდია. სანდოობის გაზრდა ნაცადია იმ გარემოებითაც, რომ პრეზიდენტის შესახებ კითხვაა დასმული. საერთოდ გაუგებარია, რატომ დაისვა დღეს კითხვა – “ვის აირჩევდით პრეზიდენტად?”. რა დროს პრეზიდენტზე ლაპარაკია? როცა დღეს იმის კითხვა, თუ ვინ იქნება ხვალ პრეზიდენტი, ამის მიზეზი კითხვის დასმისთანავე ასახსნელია და ამასაც აქვს პასუხი.

- თქვენი აზრით, რა მიზანს ემსახურებოდა ეს შეკითხვა?

- ეს მხოლოდ სააკაშვილის რეიტინგის ვარდნაზე იყო ორიენტირებული, რომ მერე სათქმელი იყოს – აი, მონაცმები სანდოაო. ეს კითხვა გასაგები იქნება იმ შემთხვევაში, თუკი ამ ყველაფრის უკან პოლიტიკური ინტერესი დგას. ასეთ შემთხვევაში აშკარაა, რომ მის დამკვეთებს სურდათ, ობიექტურობის იერი მაქსმიმალურად ჰქონოდათ. ეს იკვეთება იმაშიც, რომ სააკაშვილის რეიტინგი საგრძნობლად დაბლა ჩასწიეს. ვის აწყობს ეს, ალბათ თავადაც ხვდებით.

- რაც შეეხება პარტიათა რეიტინგებს, ამ შემთხვევაშიც ყველა მონაცემი არასანდოდ მიგაჩნიათ?

- დიახ, ასეა და აგიხსნით, რატომ. კვლევაში არსებული მცირე სხვაობა, რომელიც “ნაცმოძრაობასა” და “ოცნებას” შორისაა, სხვა დანარჩენ კლვლევებშიც ვიხილეთ. ეს სხვაობა კი რევოლუციისთვის საჭირო ციფრია. დანამდვილებით შეიძლება ითქვას, რომ ეს ციფრი ადეკვატური არაა და პარტიათა სხვაობის მაჩვენებელი ასე ახლოს ლოგიკურად ვერ იქნება.

“ნაციონალურ მოძრაობას” მთელი ამ ხნის განმავლობაში არაფერი გაუკეთებია საიმისოდ, რომ რეიტინგი 22%-მდე ასვლოდა. არც ერთ კვლევაში მას უწინ 22% არ ჰქონია. მოკლედ, ამ შემთხვევაშიც ისევ და ისევ ოთახში დაწერილ ციფრებთან გვაქვს საქმე და არა პატიოსნად ჩატარებულ კვლევასთან.

- ზემოთ ახსენეთ, რომ ამგვარი მონაცემები ვიღაცის სასარგებლოდაა ნაჩვენები. კერძოდ, თქვენი აზრით, რისთვისაა საჭირო?

- ეს საჭიროა იმისათვის, რომ თუკი “ქართულ ოცნებასა” და “ნაციონალურ მოძრაობას” შორის საპარლამენტო არჩევნებზე სხვაობა დიდი იქნება, მერე “ნაციონალებმა” გაყალბებაზე დაიწყონ საუბარი. ერთხელ გამოუყენებია სოციოლოგია “ნაციონალებს” სათავისოდ, თუ ორჯერ? ჩემი აზრით, სხვა მიზანი ამ კვლევებს ნამდვილად არ აქვს.

- “ოცნებას” არ შეიძლება, რეიტინგი დასცემოდა? მმართველი ძალის ამომრჩევლის იმედგაცრუებაზე ექსპერტები ბევრს საუბრობთ…

- სწორედ ამიტომ არ ვსაუბრობ “ქართული ოცნების” რეიტინგზე. “ოცნებას” მართლაც შეიძლება, იმედგაცრუების რეიტინგი ჰქონდეს, მაგრამ “ნაცმოძრაობას” ამხელა რეიტინგი არანაირი ლოგიკით არ შეიძლება, ჰქოდეს. ამ შემთხვევაში თქვენი შეკითხვა სრულიად ბუნებრივია, თუმცა, კვლევის მიმართ საფუძვლიანი ეჭვების გამო, ამ მონაცემებს ვფიქრობ, სხვა მიზანი აქვს.

- თავდაცვის მინისტრმა თინა ხიდაშელმა შეიარაღებულ ძალებში სავალდებულო გაწვევა შეაჩერა. მის ამ გადაწყვეტილებას მმართველ გუნდში კრიტიკულად შეხვდნენ და მინისტრი პოპულიზმშიც კი დაადანაშაულეს. თქვენ როგორ აფასებთ ხიდაშელის გადაწყვეტილებას?

- ამ გადაწყვეტილებაში პოპულიზს გულისხმობენ ალბათ იმიტომ, რომ მართლაც პოპულიზმია. აზრი იმის შესახებ, რომ თავდაცვის მინისტრის ამგვარი ერთპიროვნული გადაწყვეტილება ისევ “რესპუბლიკელების” წისქვილზე ასხამს წყალს, საფუძველს მოკლებული მგონია. ვფიქრობ, ეს მათთვის დიდად სახეირო არ იქნება, რადგან ასეთ შემთხვევაში გამოდის, რომ პარტიის წარმომადგენელი მზადაა, “რესპუბლიკელების” გამო საკუთარი ქვეყანა გასწიროს. როდესაც ასეთ მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებას არავისთან არ ათანხმებ, ეს უკვე ნიშნავს, რომ რისკზე მიდიხარ და ქვეყანას წირავ. იმას კი არ ვამბობ, რომ ეს გადაწყვეტილება მაინცდამაინც დაღუპავს ქვეყანას, ეს სპეციალისტების განსასჯელია, ვგულისხმობ იმას, რომ შეუთანხმებლობა დაღუპავს ქვეყანას. როდესაც ოჯახში ქმართან შეუთახმებლად ცოლი იღებს გადაწყვეტილებას, პრობლემა მაშინ იწყება და ქვეყანაში როდესაც რაღაც ცვლილებას ყველასთან შეუთანხმებლად იღებ, ე.ი. ქვეყნის ბედ-იღბალი იმდენად მნიშვნელოვნადაც კი არ მიგაჩნია, რომ დიალოგზე წახვიდე. შესაბამისად, მისი ბედიც არ გაინტერესებს.

როგორც თავად თინა ხიდაშელმა განაცხადა, ამ ინიციატივის ვადა 2017 წელი იყო. რა საჭირო იყო ამ ნაბიჯის 2016 წლის შუაში განხორციელება? ეს გაუგებარია. ალბათ საჭირო იყო იმისთვის, რომ ამ გადაწყვეტილების ავტორი თავად ყოფილიყო და არა იმისთვის, რომ სამხედრო ძალებში ქვეყნისთვის რაიმე მნიშვნელოვანი ცვლილება მომხდარიყო. აქედან გამომდინარეა მისი ნაბიჯი წამგებიანი.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენად შესაძლებელია, ამ გადაწყვეტილებამ “რესპუბლიკელების” იმიჯსა და მის ამომრჩეველზე გავლენა იქონიოს?

- თუ ამომრჩეველი მის ამ გადაწყვეტილებას დაუკვირდება, მიხვდება, რომ ეს ნაბიჯი ისევ “რესპუბლიკელებისთვისაა” საზიანო. ვფიქრობ, შესაძლოა ამან მომავალ არჩევნებში ელექტორატის განწყობაზეც იქონიოს გავლენა, თუმცა, ეს იმ შემთხვევაში მოხდება, თუკი შესაბამისი დაკვნები გაკეთდება. სწორი ანალიზის შემთხვევაში გამოდის, რომ “რესპუბლიკელები”, მინიმუმ, არაკოლეგიალურნი არიან. ამიტომ არ მგონია, ამ ფაქტორმა მათ რეიტინგზე დადებითად იმოქმედოს.

- დაბოლოს, “ქართული ოცნების” საარჩევნო სია. როგორც ვიცე-პრემიერმა კახი კალაძემ განაცხადა, პარტიული და მაჟორიტართა სიები უკვე მზადაა და მას საზოგადოება მალე იხილავს. მედიაში ახალ სახეებზე ბევრი იწერება. თქვენ როგორ უყურებთ ამ პროცესის გაჭიანურებას?

- ვფიქრობ, ამ პროცესის გაჭიანურება იმ ფაქტორითაა განპირობებული, რომ “ქართულ ოცნებას” უფრო რთული ამოცანები აქვს, ვიდრე სხვა დანარჩენს. ამოცანაში კი ვგულისხმობ იმ გარემოებას, რომელიც თქვენ კითხვის დასმის დროს ახსენეთ. კერძოდ კი “ქართული ოცნების” რეიტინგის დასუსტებასა და ავტორიტეტის დაკარგვას. სწორედ ამ მიზეზის გამო მმართველი ძალისთვის საარჩევნო სიას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს.

ეს ყველა სახელისუფლებო პარტიის პრობლემაა, რადგან განვლილ პერიოდში ხელისუფლებაში მყოფმა სახეებმა რეიტინგის ვარდნა მოიტანა. ე.ი. გამოდის, რომ ეს სახეები უნდა შეიცვალოს, არა? ხელისუფლებაში მყოფი სახეების ცვლილება და სიიდან ამოღება კი საკმაოდ შარიანი საქმეა. ასეთ შემთხვევაში შესაძლოა, “ოცნებამ” მოყვარე მტრად გადაიკიდოს. ანალოგიური ამოცანა სხვა არც ერთ პარტია არ აქვს, გარდა “ოცნებისა” და “ნაცმოძრაობისა”, ვინაიდან მათი მთავარი ფიგურები ხელისუფლებაში უკვე ნამყოფი არიან. გარდა ამისა, უარყოფითი მუხტის მატარებლებიც არიან. ამიტომ თითოეულისთვის სიის შედგენა პრობლემა უნდა ყოფილიყო. ჩვენ ვნახეთ, რომ ასეთი პრობლემა “ნაცებს” არ შეექმნათ, რადგან სია საკმაოდ ადრე გამოაქვეყნეს. თუმცა, “ოცნებას” ჯერ უჭირს ამის გაკეთება.

- თუმცა, საუბარია იმაზე, რომ, ძველ სახეებთან ერთად, “ოცნების” სიაში ბევრი ახალი სახეც იქნება…

- ახალ სახეებზე საუბრისას ერთ მომენტს შეგახსენებთ, კერძოდ კი პრემიერ კვირიკაშვილის ფიგურას, რომელმაც საკმაოდ დადებითი იმიჯი შეიქმნა, თანაც ამ სტატუსში ახალი სახეა. ამან კარგი შედეგი მოიტანა, ამიტომ “ოცნებაში” ყველა ტიპის სიახლე შესაძლოა, კარგი შედეგის მომტანი გახდეს. ასე რომ, რაც უფრო მეტი იქნება მოულოდნელი და მომგებიანი სახე, ცხადია, ეს პარტიისთვის უკეთესი იქნება.

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

“ოცნება” პრეზიდენტის წინააღმდეგ – ახალი საბაბი

ნინო ქეთელაური

საქართველოს პრეზიდენტი ეუთო-ს საპარლამენტო ანსამბლეის პრეზიდენტად გიგი წერეთლის წარდგენას მხარს უჭერს და იმავე ქმედებისკენ საქართველოს დელეგაციის წევრებს მოუწოდებს. მისი თქმით, ამ პოზიციაზე ქართველი დეპუტატის არჩევით, საქართველოს ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანი თემების წინ წამოწევის უნიკალური შანსი მიეცემა.

მიუხედავად პრეზიდენტის მოწოდებისა, გიგი წერეთელს “ქართული ოცნების” წევრები მხარს მაინც არ უჭერენ. როგორც უმარველესობის დეპუტატი, ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის თავმჯდომარე ეკა ბესელია “რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებს, “ნაციონალური მოძრაობის” არც ერთი წევრი არ იქნება მისთვის მისაღები.

რაც შეეხება პრეზიდენტის მოწოდებას, რომ მხარი დაუჭირონ გიგი წერეთლის კანდიდატურას, ბესელია აცხადებს, რომ მისთვის მსგავსი პოზიცია გაუგებარია.

“მე ძალიან მიკვირს ასეთი პოზიცია იმიტომ, რომ “ნაციონალური მოძრაობის” წარმომადგენელი ქვეყნის ინტერესებისა და საჭირბოროტო საკითხების გადამწყვეტი ვერ იქნება. მათთვის ქვეყნის ინტერესები არ არის მთავარი. მე ვაკვირდები, როგორ მუშაობენ ისინი საერთაშორისო ფორუმებზე, როგორ ცდილობენ, ქვეყანას მიაყენონ ზიანი და უცხოელ კოლეგებს ყველაზე პოზიტიური შეფასებები შეაცვლევინონ ნეგატიურით. როდესაც ამ ყველაფერს ღიად ვხედავ, თუ როგორ ბოროტად ექცევა ქვეყანას “ნაციონალური მოძრაობა”, ამის ფონზე მე ნამდვილად არ მაქვს განცდა და მოლოდინი, რომ ეს ადამიანები ქვეყნის სასიკეთოდ გამოიყენებენ რომელიმე პოზიციას”, – აცხადებს ეკა ბესელია.

საპარლამენტო უმრავლესობის კიდევ ერთი დეპუტატი გუგული მაღრაძე აცხადებს, რომ, პარტიული ინტერესებიდან გამომდინარე, “ქართული ოცნება” ასამბლეის პრეზიდენტის თანამდებობაზე ევროპის სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წამომადგენელს უჭერს მხარს, რადგან, მისი განმარტებით, “ქართული ოცნება” სწორედ ამ პარტიის ოჯახის წევრია.

“ეს ძალიანს საპასუხისმგებლო საქმეა და ჩვენთვის მიუღებელია, ამ პოსტზე იყოს ისეთი პოლიტიკური ძალის წარმომადგენელი, რომელიც 9 წლის განმავლობაში საქართველოში ეწეოდა ანტიჰუმანურ და ადამიანის უფლებების შემლახავ საქმიანობას. ჩვენ არ ვიცით, ამაში გიგი გარეული იყო თუ არა, მაგრამ, როდესაც პარტიის წარმომადგენელი ხარ, იღებ ამ პასუხისმგებლობას. ალბათ პრეზიდენტი იმიტომ უჭერს მხარს, რომ გიგი დიდი ხანია, იქ მუშაობს. თან ეუთო-ს საპარლამენტო ასამბლეაში მანც ძირითადად კონფლიქტებთან დაკავშირებულ საკითხებზეა საუბარი. ალბათ პრეზიდენტი ფიქრობს, რომ ყველა პარტიის წარმომადგენელი უნდა იყოს მონდომებული, რომ კონფლიქტურ სიტუაციაში საქართველოს ინტერესები დაიცვას. მაგრამ თუკი “სახალხო პარტია” თავისი ოჯახის წარმომადგენელი პარტიის წევრს უჭერს მხარს, ჩვენ მხარს დავუჭერთ “სოციალ-დემკრატიული” პარტიის წარმომადგენელს, რომელიც ძალიან კარგი რეპუტაციით გამოირჩევა”, – ამბობს გუგული მაღრაძე.

ექსპერტ გია ხუხაშვილის შეფასებით, პრეზიდენტის მოწოდება აბოლუტურად სწორია და თუკი ხელისუფლებას უნდა, რომ ევროპისთვის დამახასიათებელი დემოკრატია აჩვენოს, ქართველ დელეგატს უნდა დაუჭიროს მხარი.

“პოლიტიკოსებმა უნდა ისწავლონ სახელმწიფოებრივი და ვიწრო პარტიული პოლიტიკური ინტერესების ერთმანეთისგან გარჩევა. მე ვფიქრობ, ეს არის ზუსტად ის შემთხვევა, როდესაც მთელმა პოლიკურმა ელიტამ უნდა მიიღოს შესაბამისი გადაწყვეტილება. საინტერესოა, არის თუ არა საქართველოს ინტერესებში, რომ ქართველი დეპუტატი იყოს ამ თანამდებობაზე? როგორც ერთმა მხარემ, საკუთრივ დეპუტატმა, იქ სახელმწიფოებრივი ინტერესები უნდა გაატაროს და არა ვიწრო პარტიული, ისე მეორე მხარემ არ უნდა დაინახოს ამაში პრობლემა და შეგნებულად არ უნდა მოახდინოს ამ გადაწყვეტილების ტორპედირება. ამას ვერავინ გაიგებს. თუ ქართული დელგაცია მას მხარს არ დაუჭერს, ევროპელი დეპუტატებისთვის ეს იქნება იმის დადასტურება, რომ ჩვენ ძალიან შორს ვართ დემოკრატიის იმ პრინციპებისგან, რაც დამახასიათებლია ევროპისთვის. იმიტომ, რომ იქ პარტიებს რაც არ უნდა მწვავე დაპისრისპირება ჰქონდეთ, რაც არ უნდა საშინელება ხდებოდეს, სახელმწიფოებრივი გადაწვეტილების მიღების დროს სრული კონსოლიდაციაა. ასე რომ, მე ვფიქრობ, პრეზიდენტის მოწოდება აბსოლუტურად სწორია”, – ამბობს გია ხუხაშვილი.

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ ლევან ბერძენიშვილთან: „ირაკლი სესიაშვილს თავდაცვის მინისტრობა ისე უნდა, რომ ვეღარ ითმენს”

ელზა პაპოშვილი

“რესპუბლიკური” პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი ლევან ბერძენიშვილი, პარლამენტის თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარის ირაკლი სესიაშვილის განცხადებებს თინა ხიდაშელის მისამართით პირად დაინტერესებას უწოდებს. მისი თქმით, სესიაშვილს თავდაცვის მინისტრობა ისე ძალიან უნდა, რომ საკუთარი სურვილების გაკონტროლებას ვეღარ ახერხებს და მას ახმოვანებს.

ლევან ბერძენიშვილი ამბობს, რომ წესით, სესიაშვილმა არ უნდა იცოდეს, თინა ხიდაშელი თანამდებობას როდის დატოვებს. ამიტომაც განცხადებები, რომ ხიდაშელი 2 კვირაში გადადგება, მისი მხრიდან სულსწრაფობას უფრო ჰგავს, რაც არ შეჰფერის.

დეპუტატის აზრით, ირაკლი სესიაშვილს თინა ხიდაშელის მსგავსი გადაწყვეტილების მისაღებად გამბედაობა არასდროს ეყოფა.

- ირაკლი სესიაშვილის განცხადებით, თინა ხიდაშელი თანამდებობას 2 კვირაში დატოვებს, ამიტომაც მას სავალდებულო სამხედრო გაწვევა არ უნდა გაეუქმებინა. რას იტყვით, ხიდაშელმა რატომ იჩქარა?

- მართალი გითხრათ, რასაც სესიაშვილი ამბობს, ჩემთვის სრულებით გაუგებარია. რა იცის სესიაშვილმა, თინა ხიდაშელი თანამდებობას როდის დატოვებს? ის არც ნიშნავს და არც ხსნის. ამის შესახებ ინფორმაცია საიდან აქვს? თავდაცვის მინისტრის ბედს, როგორც ჩვენ ვთქვით, ან “რესპუბლიკური” პარტია, ან კიდევ თავად პრემიერ-მინისტრი გიორგი კვირიკაშვილი გადაწყვეტს. სესიაშვილი ვინ არის, ვის საქმეში ერევა? პრემიერმა პირდაპირ თქვა, რომ ხიდაშელი მიდის თუ არა 2 კვირაში, მე უნდა გადავწყვიტო და არა სესიაშვილმაო. მგონი, აქ ირაკლიმ ცოტა იჩქარა. 2017 წლიდან გაწვევა არ უნდა იყოს, ამის შესახებ სამთავრობო დოკუმენტი არსებობს. თინა ხიდაშელმა ამ დოკუმენტიდან გამომდინარე დროული და სამართლიანი გადაწყვეტილება მიიღო.

- თავდაცვის მინისტრის მიმართ პრეტენზიები იმის გამო გამოითქვა, რომ ამ გადაწყვეტილების შესახებ პრეზიდენტმა, პრემიერ-მინისტრმა არაფერი იცოდა და არც უშიშროების საბჭოს გაფრთხილება მომხდარა. სესიაშვილმა ასევე თქვა, რომ ეს მისთვისაც სიუპრიზი იყო. რატომ არ მოხდა მათთან შეთანხმება?

- მინისტრმა გადაწყვეტილებების შეთანხმება პარლამენტის თავდაცვის და უშიშროების კომიტეტთან რატომ უნდა მოახდინოს? რაც შეეხება პრემიერ-მინისტრს, როგორც ხიდაშელი ამბობს, სამთავრობო დონეზე ეს საკითხი შეთანხმებული იყო, ასევე პრეზიდენტიც საქმის კურსში იმყოფებოდა. სხვა ამბავია, თუ არ იცოდნენ ხელმოწერის პროცესი რომელ საათზე მოხდებოდა. ამაზე ალბათ მათი ინფორმირება არ მომხდარა. თუმცა, ეს მოულოდნელი გადაწყვეტილება არ ყოფილა, გვაქვს სამთავრობო დოკუმენტი, რომელსაც ხელს თავად პრემიერ-მინისტრი აწერს, სადაც ნათქვამია, რომ 2017 წლიდან სამხედრო სავალდებულო გაწვევა აღარ იქნება. სესიაშვილი ამის წინააღმდეგი რომ იყო, ეს მართალია.

- თქვენი ოპონენტების მხრიდან გაკეთდა განცხადებები, რომ თინა ხიდაშელის ეს გადაწყვეტილება პოლიტიკური პიარსვლა იყო, რომელიც “რესპუბლიკურ” პარტიას წინასაარჩევნოდ სჭირდებოდა, რათა წვევამდელთა ოჯახების გული მოეგო. თქვენ რას იტყვით, ეს გადაწყვეტილება თქვენს პარტიას რაიმე სახის სარგებელს მოუტანს?

- ვისაც ამის სჯერა და მსგავს განცხადებებს აკეთებს, ის ნორმალური არ არის. რა პიარი? “რესპუბლიკური” პარტია ამასთან საერთოდ რა შუაშია? თუ ხიდაშელი, როგორც მინისტრი, რაიმე სახის სახელმწიფოებრივ გადაწყვეტილებას მიიღებს, ჩვენი პარტია არჩევნებს მოიგებს? მე ვერ გავიგე, საერთოდ ამ სისულელეს რომ ლაპარაკობენ. თავად სჯერათ? თინა ხიდაშელი ამას არა როგორც “რესპუბლიკური” პარტიის წევრი, არამედ როგორც თავდაცვის მინისტრი, აკეთებს. ჩვენს პარტიას ვინ ჰკითხავს, გაწვევა იქნება თუ არა? ამ ამბავს საარჩევნო პროცესთან არანაირი კავშირი არ გააჩნია. “რესპუბლიკური” პატიის მიმართ ინსუნიაციები რომ არსებობს, ფაქტია.

გავიგეთ, რომ საზოგადოების ნაწილს არ ვუყვარვართ. ამ შემთხვევაში რა შუაში ვართ? ხალხო, ისეთი რამე მაინც თქვით, რომ ლოგიკაში ჯდებოდეს. ცოტა ტვინი რომ დააყოლონ, ცუდი არ იქნება. ირაკლი სესიაშვილმა საერთოდ იცის, რომ სავალდებულო სამხედრო ჯარის გაუქმება ნატოს მოთხოვნაა?

რა შუაშია პიარსვლა, საფრანგეთშიც და გერმანიაშიც პიარსვლა იყო? სესიაშვილი ზის და ოცნებობს, თავდაცვის მინისტრი როდის გახდება. ღმერთმა ხელი მოუმართოს. ალბათ გახდება, რა პრობლემაა, ცოტა მოთმინებით უნდა აღიჭურვოს. სირცხვილია, სანამ არ დაასახელებენ, პოლიტიკოსმა ცოტა სიმშვიდე უნდა შეინარჩუნოს. გაირკვა, ბატონო, რომ მას მინისტრობა უნდა. კარგი, გავიგეთ| ამდენი საუბარი რაღა საჭიროა?! დაჯდეს ცოტა ხანს და დაელოდოს, დანიშნავენ თუ არა.

- შესაძლებელია, რომ ნატოს თინა ხიდაშელისთვის ამ გადაწყვეტილების მიღება დაჩქარებულ ტემპში მოეთხოვა ან ერჩია?

- ნატოს მხრიდან ეს მოთხოვნა კი არა, სტანდარტია. მოთხოვნა იქნება, როდესაც მისი წევრები გავხდებით. ჩვენ ვერავინ ვერაფერს გვაიძულებს. თუ გინდა, რომ ნატოს დაუახლოვდე, ასე უნდა ქნა, თუ არა და – სესიაშვილივით უნდა იფიქრო. უბრალოდ, ნატო გახარებულია, თუ მოიქცევი ისე, როგორც თავად იქცევიან და ნაწყენია, თუ საბჭოთა კავშირის მსგავსად მოიქცევი. ვისთვისაც ასახსნელია, რომ სავალდებულო ჯარს პროფესიული ჯობია, ასეთი ადამიანების გონებრივ შესაძლებლობებში ეჭვი სერიოზულად მეპარება. ეს დაახლოებით იმას ნიშნავს, რომ ფეხბურთის ნაკრებში მე გამიწვიონ. გამოდის, რომ გაწვეული რადგანაც ვიქნები, უკეთესად ვითამაშებ? ეს გადაწყვეტილება თინა ხიდაშელის მხრიდან თამამი და ვაჟკაცური ნაბიჯია. იგივე სესიაშვილი ასეთ ნაბიჯს ვერასდროს გადადგამს. გასაგებია, რომ ზოგს უფრო მორჩილი, მოქნილი და ყველაფრის შემთანხმებელი თავდაცვის მინისტრი ურჩევნია.

- პარლამენტის თავდაცვის კომიტეტის თავმჯდომარემ განაცხადა, ამ საკითხს, როდესაც პრემიერ-მინისტრი საქართველოში დაბრუნდება, კვლავ დავუბრუნდებითო. როგორ ფიქრობთ, ეს რას შეიძლება ნიშნავდეს? შესაძლოა, ხიდაშელის პოლიტიკური პასუხისმგებლობის საკითხი დადგეს?

- განიხილავენ ალბათ პრემიერი და პრეზიდენტი. სესიაშვილი რას განიხილავს, ეს კიდევ ვერ გავიგე. მართალია, დიდი კაცია, მაგრამ ამხელაც არ არის, რომ ხიდაშელის გადაწყვეტილება აკრიტიკოს. არსებობს თავდაცვის მინისტრის ბრძანებულება, რომელსაც პარლამენტის თავდაცვის კომიტეტი ვერ გააუქმებს.

თინა ხიდაშელის გადაწყვეტილების გაუქმებას ახალი თავდაცვის მინისტრი სჭირდება. თუ პრემიერს უნდა, რომ ეს გააუქმოს, მაშინ ხიდაშელი უნდა მოხსნას. რას ნიშნავს მისი ეს განცხადება? ანუ, უნდა დავიჭიროთ ის მინისტრი, რომელმაც მთავრობის გადაწყვეტილება უბრალოდ აღასრულა? ეს უფრო ხუმრობას ჰგავს.

ირაკლი სესიაშვილი თუ მინისტრობაზე ოცნებობს და ვეღარ ითმენს, ეგ სხვა საკითხია. ხიდაშელის გადაწყვეტილებასთან ამ კაცის მოუთმენლობას საერთო არაფერი აქვს. ამ განცხადებებით პიარს სესიაშვილი თავისთვის იკეთებს. კი, ბატონო, იქნებ რამეს მიაღწიოს, არ მეწყინება, ვიცნობ, ვინც არის. უბრალოდ, საკუთარი ინტერესების გამო სამშობლოზე ლაპარაკი და მისი გამოყენება ძალიან უხერხულია.

- თინა ხიდაშელის ამ გადაწყვეტილებას ასეთი აჟიოტაჟი რომ მოჰყვა, ამას რას უკავშირებთ?

- ქვეყანაში არიან ვაჟკაცი და არავაჟკაცი ადამიანები. თინა ხიდაშელი მამაცი ადამიანია და ასეთი გადაწყვეტილება ამიტომაც მიიღო. ვისაც ამ საკითხებთან ოდნავი შეხება მაინც ჰქონია, ყველა ეთანხმება. სამხედროებს მოუსმინონ, აბა რას ამბობენ. ხალხს ჰკითხონ, ნახავენ, რომ მათთვის ეს მისაღები გადაწყვეტილებაა. თუ სწორი არ არის, მაშინ კვირიკაშვილმა მოხსნას ხიდაშელი, მისი გადასაწყვეტია და არა სესიაშვილის, რომელსაც ერთი სული აქვს, რომ თავდაცვის მინისტრი გახდეს.

- თქვენ ფლობთ ინფორმაციას, რომ შესაძლოა, სესიაშვილი თავდაცვის მინისტრი გახდეს?

- არანაირ ინფორმაციას არ ვფლობ. უბრალოდ, ადამიანს თავდაცვის მინისტრობა ისე უნდა, რომ მოთმინება აღარ ჰყოფნის. არც კი იცდის, რომ მისი კანდიდატურა დაასახელონ. იქნებ არ ასახელებენ?

„რეზონანსი“, 29 ივნისი, 2016 წელი

დრო ცოტაღა გვაქვს

“ნაცები” პლუს “ქოცები” – ორივე კრემლის ხელით იმართება

ნოდარ ნათაძე

გამოთქმა “ნაცები” თუ “ქოცები” სწორი არ არის. სწორია “ნაცები” პლუს “ქოცები”. დღეს უკვე ნათელია, რომ ეს ორნი სინამდვილეში ერთი არიან. მათი შეუზღუდველი შესაძლებლობები საქართველოს მიზანმიმართული ნგრევისა მათი ფრაქციების რიცხოვნებას კი არ ემყარება ცალ-ცალკე, არამედ ამ ფრაქციების რიცხოვნებათა ჯამს. ერთად აღებულებს, მათ საქართველოს პარლამენტი თითქმის მთლიანად ეკუთვნით. იმედი აქვთ, რომ მანკიერი საარჩევნო პრაქტიკის წყალობით (რბილად რომ ვთქვათ) მათ ეს რიცხოვნება კიდევ განუსაზღვრელი ვადით დარჩებათ, თუმცა შიგნით პროპორციები დროდადრო შეეცვლებათ: დღეს “ნაცებს”, 40%, ხოლო “ქოცებს” – 60%, ხვალ – პირიქით და ა.შ.

რამდენი ხელით არიან მართულნი, ეს ცალკე საკითხია. პირადად თქვენი მონა-მორჩილის აზრი ის გახლავთ, რომ მართულნი არიან ერთი ხელით. ეს არის კრემლის ხელი. მაგრამ მისი ნებართვით და მის მიერ დაშვებულ საზღვრებში მართულნი არიან სხვათა მიერაც. ეს სხვანი არიან დასავლეთი (პირველ ყოვლისა), ხოლო შემდეგ სხვანი და სხვანი). პრაქტიკულად მართვის ეს პროცესი ასე მიმდინარეობს: მსოფლიო ნორმები “დასავლური” კურსისა დაცულია, მაგრამ საქართველოს მმართველები შეძლებისდაგვარად გზადაგზა “ტეხავენ” რუსეთის სასარგებლოდ იმდენს, რამდენსაც შეძლებენ. ეს ბრძნული სტრატეგია ჯერ კიდევ შევარდნაძისგან მოდის.

ამ სისტემას თავისი მძიმე სიტყვა საქართველოსა და მისი ისტორიის წინააღმდეგ ჯერ კიდევ სათქმელი აქვს. დღეს ყველაზე კონკრეტულ უშუალო საშიშროებად მიმაჩნია შემდეგი:

რუსეთმა 1802 წლიდან 1922 წლამდე იმუშავა იმ მიმართულებით, რომ საქართველოსა და მის გარეთ გაევრცელებინა ჯერ ზედსართავი სახელი “ოსეტინსკი”, შემდეგ კი არსებითი სახელი “ოსეტია”. ზედასართავს არქმევდა ადმინისტრაციულ ერთეულებს სამხედროს ჩათვლით (მაგალითად, ასე: “ოსეტინსკაია დისტანცია”, “ოსეტინსკი ოკრუგ” და ა.შ. “დისტანცია” – ადმინისტრაციული ერთეულია). ამას არქმევდა ყველა წერტილს, სადაც კი ოსი ცხოვრობდა, რაგინდარა მცირე უმცირესობით, რაჭიდან დაწყებული და საქართველოს სამხედრო გზით დამთავრებული. რუსული ზედსართავი “ოსეტინსკი” ორაზროვანია: იგი ნიშნავს ან “ოსთან დაკავშირებული, ოსის კუთვნილი”, ან “ოსეთთან დაკავშირებული, ოსეთის კუთვნილი”.

რუსეთის ადმინისტრაციამ ეს გამოიყენა: იგი აღნიშნული ზედსართავის ხმარებიდან თანდათანობით გადავიდა არსებითი სახელის ხმარებაზე და ბუნებაში არარსებული ერთეული “იუჟნაია ოსეტია” შეთხზა. საუკუნის ან საუკუნეზე ცოტა მეტის მანძილზე მან თავისი უზარმაზარი საპროპაგანდო რესურსების გამოყენებით ჩაჭედა ეს ბლეფი, თითქოს ბუნებაში არსებობს “სამხრეთი ოსეთი”, ფართო საზოგადოებრიობის ტვინში, თვით ავტორიტეტულ ენციკლოპედიურ გამოცემებშიც კი თავის საზღვრებს გარეთ. განსაკუთრებული როლი ამ სიყალბის გავრცელებაში ეკუთვნოდა რუსეთის ეკლესიასა და მის მიერ შექმნილ “კავკასიაში ქრისტიანობის გავრცელების საზოგადოებას” (იხ. ს. ლეკიშვილის გამოკვლევა კრებულში “ოსეტინსკი ვოპროს”, თბილისი, 1992, გამოცემული აკაკი ბაქრაძის ინიციატივით).

რუსეთის ეს საუკუნოვანი ოპერაცია დამთავრდა იმით, რომ 1922 წლის 19 აპრილს საქართველოს მარიონეტული “ხელისუფლების” დეკრეტით #2 საქართველოს მიწა-წყლის ერთი ნაწილისაგან შეიქმნა და ამგვარად უკვე ბუნებაში არსებულ საგნად იქცა “სამხრეთი ოსეთი”. (ეს დეკრეტი, რომლის დედანიც რუსულია, იწყება სიტყვებით: “მოეწყოს სამხრეთი ოსეთი”). ეს კომიკურია, ისევე როგორც წითელი რუსეთის დამპყრობლური პოლიტიკის მთელი იდეოლოგია, ისტორიის წინაშე, მაგრამ ფაქტია. დეკრეტს ხელს აწერენ ფილიპე მახარაძე, სერგო ქავთარაძე და კალანდაძე.

რატომ იყო რუსეთი ოსების მფარველი? პასუხი არსებობს: იმიტომ, რომ ოსები იყვნენ ჩრდილოეთ კავკასიის ერთადერთი ხალხი, რომელიც რუსეთს ემხრობოდა მის დაპყრობით ომებში კავკასიის წინააღმდეგ. ოსური მოსახლეობის სახით, რომელსაც გაამრავლებდა (და გაამრავლა კიდეც) რუსეთი ქმნიდა თავის მომხრე მოსახლეობას საქართველოში.

ეს პასუხი სწორია, მაგრამ უკმარისია. ახლა უკვე ჩანს (და რეტროსპექტულადაც ჩანს ისტორიაში), რომ რუსეთის მთავარი სტრატეგიული მიზანი იყო და არის “სამხრეთ ოსეთის” მიერთება, ანუ ანექსია, რითაც რუსეთი უნდა გახდეს ამიერკავკასიის მეოთხე სახელმწიფო, რათა ამის შემდეგ მსოფლიოს სხვა ძალებს – თავის მეტოქეებს – ამიერკავკასიის თემებზე ელაპარაკოს როგორც “აქაური” “არააქაურებს”.

საქართველოს ფლობა ამისთვის არ კმარა. საქართველო ისტორიულად ტრადიციული სახელმწიფოა, რომელიც რუსეთის მიერ თავისი მეტროპოლიისათვის ოფიციალურად მისაერთებელ ტერიტორიად ძნელად თუ იქნება აღიარებული. ამიტომ რუსეთს ამ შეთხვევაში სახელი “ოსეთი” უფრო უღირდა და უფრო უღირს, ვიდრე თვით სახრავი (ამ თეზისის მტკიცებულებებს აქ არ ვასახელებ ადგილის ეკონომიის მიზნით). ჩემი შიში დღეს ის არის, რომ “ნაცების” ან “ქოცების” ძმური ტანდემი საქართველოს პარლამენტის რომელსამე აქტში ვითომ “გაუფრთხილებელი” გამოთქმით დააკანონებს საქართველოში “სამხრეთ ოსეთის” არსებობას, როგორც ფაქტს, და მსოფლიოს “ორად გაყოფილი ერისა და ქვეყნის გაერთიანების” კეთილშობილური ამოცანის წინაშე დააყენებს.

ეს საშიშროება კმარა იმისთვის, რომ ამ დაპირისპირების მოსიმულიანტე ტანდემის “ნაცი-ქოცი” განუყოფელი ბატონობის გაგრძელება პარლამენტში დაუშვებლად ჩაითვალოს. უფულო და უიარაღო ქართველი ერის ერთგული უფულო პოლიტიკური კოალიცია, რომელიც უახლოეს კვირებში გამოჩნდება, როგორც საარჩევნო სუბიექტი, თავის ერთ-ერთ ამოცანას იმაში ხედავს, რომ გზა გადაუღობოს პარლამენტის მიერ უახლოეს ხანში საქართველოსთვის სასიკვდილო ამ ნაბიჯის და რამდენიმე სხვა ნაბიჯის გადადგმას. ამისთვის კმარა პარლამენტში სულ ერთი-ორი ინტელექტუალურად გამართული და საქართველოსადმი ერთგული ადამიანის ყოფნა, რომელიც დაგეგმილ დივერსიას დროზე შენიშნავს და თავის სათქმელს პარლამენტის ტრიბუნიდან იტყვის.

ამ ტიპის ადამიანს, რომელიც სამთავრობო სტრუქტურებში, საკანონმდებლოს ჩათვლით, ამჟამად არ არსებობს, პარლამენტში დასაქმებადი ყველა სხვა ტიპისაგან განსხვავებით, ორი სპეციფიკური მახასიათებელი აქვს:

1. იგი ინტელექტუალურად მაღალხარისხოვანია და ერთგულია. ამიტომ მას შეუძლია სიტუაციის სწორად შეფასებაც, საჭირო ნაბიჯის სწორი მოაზრებაც და საქართველოს ინტერესებისათვის თავისი პირადის ხარჯზე საჭირო მსხვერპლის გაღებაც (რა თქმა უნდა, სიცოცხლის ჩათვლით). საქართველოს მოსახლეობის ის ფენა, რომელსაც ჰქვია ინტელიგენცია ამ სიტყვის ნამდვილი აზრით, და საქართველოს ინტელექტუალური ელიტა ყველა ასაკისა, ამ ტიპის ადამიანებს ეკუთვნის;

2. ამ ტიპის ადამიანს არც, მეტაფორულად რომ ვთქვათ, ბნელ ძალებთან ბრძოლისა ეშინია, არც, ისევ მეტაფორულად, ნათელი და შედარებით ნათელი ძალების მძიმე და უმძიმეს შეცდომებთან ბრძოლისა ჩვენს ქვეყანაში და ჩვენი ქვეყნის მიმართ წარმოებული (უმთავრესად, იდეოლოგიური) პოლიტიკის სფეროში, ვინაიდან მას ძალუძს ყველა საჭირო პუნქტში (ასეთი პუნქტები თითებზე ჩამოსათვლელია) დაუპირისპირდეს თავის მოკავშირეს და კამათი მშრალი ანგარიშით მოუგოს, რაზეც “ნაცები” და “ქოცები” ვერც იოცნებებენ მათი ინტელექტუალური და ნებელობითი რესურსის საამისოდ ვერგაწვდომის გამო.

საქართველოს შეუვალი თავდაცვა – ანუ არც ერთი მილიმეტრით უკან არდამხევი და არც ერთი მილიგრამის არდამთმობი თავდაცვა – ეხება ორ პუნქტს: ერთია უკომპრომისობა სწორი, მყარი და ქმედითი კანონმდებლობის არდათმობა, ანუ ჩვენი სახელმწიფოს პარალიზაციის არდაშვება, მეორე კი ეხება სახელმწიფოს არც ერთი იურიდიული კაპიტულაციის არდაშვებას, ანუ ჩვენი ქვეყნის პოზიციის მტრისათვის არჩაბარებას, რაგინდარა ფაქიზი დეტალების ჩათვლით.

————————

„ახალი თაობა“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მურმან დუმბაძესთან: რატომ გამოყარა ბიძინა ივანიშვილმა რესპუბლიკელები კოალიციიდან

არის თუ არა მთავრობაში კრიზისი, რატომ გაემიჯნა ბიძინა ივანიშვილი რესპუბლიკელებსა და ეროვნულ ფორუმს, რატომ მოირგო პარლამენტმა ნოტარიუსის ფუნქცია, რითი ემუქრებიან ნაციონალები არჩილ ხაბაძეს? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ პარლამენტის ვიცესპიკერი მურმან დუმბაძე ესაუბრება.

„პოლიტიკური პროცესები ისე მიდის, რომ თინა ხიდაშელი დღეს თუ ხვალ მთავრობასთან ოპონირების რეჟიმში გადავა. თანამდებობის დატოვებამდე მან მიიღო ისეთი გადაწყვეტილება, რომლითაც მოსახლეობის ნაწილის გული მოიგო. მხედველობაში წვევამდელები და მათი ახლობლები მყავს. ჩემთვის ხიდაშელის გადაწყვეტილება სავსებით გასაგებია. სამაგიეროდ, გაუგებარია ის პოზიცია, რომელიც ხელისუფლების წარმომადგენლებმა დაიკავეს. მას შემდეგ, რაც „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოვიდა, გამუდმებით მიდის საუბრები იმაზე, რომ სავალდებულო გაწვევა გაუქმდება. ხიდაშელმა, მართალია, პროვოკაციული გადაწყვეტილება მიიღო, მაგრამ სწორი ნაბიჯი გადადგა. პროფესიული ჯარი საქართველოს უფრო გამოადგება, ვიდრე არსებული სისტემა”, – ამბობს მურმან დუმბაძე.

- აბა, რატომ არიან ხიდაშელის გადაწყვეტილებით უკმაყოფილო, არავის რომ არ ჰკითხა თუ კიდევ სხვა მიზეზი არსებობს?

- თავდაცვის მინისტრს კანონი არ დაურღვევია. ხელისუფლება გამუდმებით საუბრობდა სავალდებულო გაწვევის წესის გაუქმებაზე. ზოგიერთი იმაზეც დავობს, რაღა ახლა მიიღო ეს გადაწყვეტილებაო. რა დროსაც არ უნდა მიეღო, მაინც ასეთი ამბავი ატყდებოდა. საპანიკო არაფერია. თუ ეს გადაწყვეტილება `ქართული ოცნებისთვის~ მიუღებელია, ამ ბრძანების გაუქმება თავისუფლად შეუძლია როგორც პრემიერს, ასევე მომავალ თავდაცვის მინისტრს. მთავარი პრეტენზია ისაა, რომ ხიდაშელმა ეს გადაწყვეტილება არავისთან შეათანხმა. დიდ პრობლემას მე ვერც შეუთანხმებლობაში ვხედავ.

- არ არის პრობლემა, როცა თავდაცვის მინისტრი ერთპიროვნულ გადაწყვეტილებას იღებს?

- გადაწყვეტილებას გააჩნია. ამ თემაზე ხელისუფლების წარმომადგენლებს არაერთხელ აქვთ გაცხადებული, რომ სავალდებულო გაწვევა უნდა გაუქმდეს. რაც არის, არის, გადაწყვეტილება არის ორიგინალური და ერთპიროვნული. ამით, როგორც უკვე გითხარით, მან ამომრჩევლის გული მოიგო. წინასაარჩევნო შეხვედრებზე როცა მივა, იტყვის, რომ მან შეასრულა დანაპირები.

- ექსპერტების ნაწილმა განაცხადა, რომ სახეზე გვაქვს სამთავრობო კრიზისი. რას იტყვით ამის შესახებ?

- კრიზისი ახლა არ დაწყებულა. კოალიციის დაშლის შემდეგ მთავრობაში ბუნებრივად შეიქმნა კრიზისული ვითარება. მთავრობაში გუნდურობა არ არის. ამას აჭარაში მიმდინარე პროცესებიც ადასტურებს. ერთი კვირის წინ აჭარის მთავრობის მეთაური არჩილ ხაბაძე აცხადებდა, რომ ან პარლამენტის წევრი გახდებოდა, ან “ქართული ოცნების“ სიას ჩაუდგებოდა სათავეში აჭარის უმაღლესი საბჭოს არჩევნებში, არც იმას გამორიცხავდა, რომ არსებულ თანამდებობას შეინარჩუნებდა. ერთი შეხედვით, ყველაფერი დალაგებული იყო.

ორი დღის წინ ცნობილი გახდა, რომ მან თანამდებობიდან გადადგომის შესახებ განცხადება დაწერა. მის ადგილზე უკვე მოიაზრება პატარიძე, რომელიც ნაციონალური მოძრაობის დროს კარგად გრძნობდა თავს. საკონსულოებსა და საელჩოებში მუშაობდა, მაგრამ პოლიტიკასთან საქმე არასდროს ჰქონია. ამ მოულოდნელი გადაწყვეტილებით კიდევ ერთხელ ვრწმუნდებით, რომ „ქართული ოცნება“ არც ისეთი შეკრულია, როგორც ეს თავად ჰგონიათ. იციან, რომ ძველი სახეებით არჩევნების მოგება გაუჭირდებათ და ახალი სახეების მოძებნას ცდილობენ.

- ერთი კვირის წინ ხაბაძეს თუ საქმე კარგად ჰქონდა, ამ ერთ კვირაში რა შეიცვალა?

- ივანიშვილ-კვირიკაშვილის ხელისუფლებას ამ კაცით არჩევნებზე სერიოზული შედეგის დადება ძალიან გაუჭირდებოდა. მისი რეიტინგი საერთოდ არ იკითხება. გიორგი კვირიკაშვილმა თავიდანვე კარგად შეაფასა არჩილ ხაბაძის შესაძლებლობები. როდესაც ის აჭარის მთავრობის მეთაურად დაინიშნა, კვირიკაშვილმა პირდაპირ უთხრა ივანიშვილს, რომ მისი პირველი პირობა დიდი შედეგის მომტანი არ იქნებოდა. ამ საუბარს მეც ვესწრებოდი და ივანიშვილს ვუთხარი, რომ აჯობებდა, ხაბაძე ფინანსთა მინისტრად დაენიშნათ. ამაში კვირიკაშვილიც დამეთანხმა. როცა პრემიერად კვირიკაშვილი აირჩიეს, მაშინ უკვე ვიცოდი, რომ ხაბაძეს მალე მოუწევდა წასვლა.

- თქვენ ზემოთ თქვით, რომ ხაბაძემ გადადგომის შესახებ განცხადება დაწერა. ეს ინფორმაცია რატომ არსად გაჟღერდა?

- ოფიციალურად იმიტომ არ ახმაურებენ, რომ გარანტიები არ აქვთ. განცხადება კი უკვე დაწერილია.

- რისი გარანტიები არ აქვთ?

- აჭარის უმაღლესმა საბჭომ მთავრობის მეთაური რომ აირჩიოს, ამას რთული პროცედურა სჭირდება. კანდიდატურა შეთანხმებული უნდა იყოს ქვეყნის პრემიერთან და პრეზიდენტთან. შემდეგ პრეზიდენტი მას დასამტკიცებლად წარუდგენს უმაღლეს საბჭოს. უმაღლეს საბჭოს გადაწყვეტილების მისაღებად დეპუტატების გარკვეული რაოდენობის მხარდაჭერა ესაჭიროება. ამ დღეებში პატარიძე უკვე შეხვდა დეპუტატების ნაწილს. რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, „ქართული ოცნება“ კანდიდატის გასაყვანად საჭირო ხმებს ვერ აგროვებს. ამიტომაც ასაიდუმლოებენ.

- რამდენი კაცის თანხმობაა საჭირო?

- აჭარის უმაღლეს საბჭოში სულ 21 დეპუტატია. 11 კაცი მაინც უნდა გიჭერდეს მხარს, მთავრობის მეთაურად რომ აგირჩიონ. „ქართულ ოცნებას“ მხოლოდ 10 კაცი ჰყავს. მე-11 კაცს ეძებენ. როგორც კი საჭირო კაცს იპოვიან, მაშინვე გაავრცელებენ განცხადებას, რომ ხაბაძემ თანამდებობა დატოვა.

- ხაბაძის განცხადების დაწერა რაღაც საეჭვოდ დაემთხვა ნაციონალების მოთხოვნას. რამდენიმე დღის წინ მათ აჭარის მთავრობის მეთაურს ულტიმატუმი წაუყენეს.

- ნაციონალებმა ხაბაძეს ულტიმატუმი წაუყენეს, რომ თუ ის 5 ივლისამდე არ დატოვებს თანამდებობას, მის წინააღმდეგ კომპრომატებს გამოაქვეყნებენ.

- ბევრი კომპრომატი აქვთ ხაბაძის წინააღმდეგ?

- 3-4 წლის განმავლობაში მასზე ბევრ მასალას მოაგროვებდნენ. მეც ბევრჯერ ვამხილე ის კანონის დარღვევაში. ყოფილ ხელისუფლებას შესაძლოა უფრო საინტერესო ამბებიც აქვს გამოსამზეურებელი.

- მას ამ კომპრომატების შეეშინდა და ამიტომ დაწერა განცხადება?

- არა მგონია. ნაციონალებს მისი გადადგომა არ სურთ. განცხადება იმ მიზეზით გააკეთეს, რომ ეგონათ, ხაბაძე არ გადადგებოდა. ნაციონალებმა პოლიტიკური ხრიკი იხმარეს. მათ ყველაზე ნაკლებად უნდათ, რომ არჩილ ხაბაძე წავიდეს.

- მისი წასვლა რატომ არ უნდათ?

- ასეთი გასვრილი და სუსტი ლიდერის ნახვა იოლი არ არის. მათ კარგად იციან, რა განწყობით არის ხალხი ხაბაძისა და „ოცნების“ მიმართ. ამიტომაც იმედი ჰქონდათ, რომ ის მათი მოთხოვნის გამო არ გადადგებოდა. „ქართულმა ოცნებამ“ მას განცხადება დააწერინა. ხელისუფლებისთვის მომგებიანია, თუ ახალი სახე ეყოლება არჩევნების წინ. მე არ ვიცი, ვინ იქნება ხაბაძის შემცვლელი, პატარიძე თუ ვინმე სხვა. თბილისიდან მთავრობის მეთაურის დანიშვნა დიდი შეცდომაა. საქართველოს მთავრობა ამბობს, რომ ევროკავშირის გზას ვადგავართ, ამ დროს კი კომუნისტური მეთოდებით ვმართავთ ქვეყანას. დროა, აჭარის მეთაური თავად მოსახლეობამ აირჩიოს. მესმის, რომ რადგან ავტონომიასთან გვაქვს საქმე, ცენტრალურ ხელისუფლებას რაღაცის ეშინია. მას მინდა ვუთხრა, რომ ახლა 21-ე საუკუნეა და საქართველო საკმარისად ძლიერია იმისთვის, რომ ამ შიშებს საფუძველი არ ჰქონდეს.

- მოდით, ცენტრალურ მთავრობაზე გავაგრძელოთ საუბარი. როგორც ამბობენ, შესაძლოა, კვირიკაშვილმა რესპუბლიკელი მინისტრები გადააყენოს. ამაზე რას იტყვით?

- რამდენიმე მინისტრს პრემიერი აუცილებლად შეცვლის. თინა ხიდაშელი საკმაოდ გონიერი ქალია და კვირიკაშვილს თავს არ გადააყენებინებს. ხიდაშელი საკუთარი ნებით დატოვებს პოსტს.

- რას იზამენ აგულაშვილი და ზაქარეიშვილი?

- უსუფაშვილ-ხიდაშელის გავლენა რესპუბლიკელ მინისტრებზე ძალიან დიდია და არა მგონია, მათ თანამდებობები შეინარჩუნონ. ისინი დიდი ხანია პოლიტიკაში არიან და ამ წამოსვლითაც მიიღებენ სარგებლობას.

- წამოსვლისას კარს გაიჯახუნებენ?

- არა მგონია, ევროპულად წავლენ. სინამდვილეში ეს იქნება კარის გაჯახუნება. მათ კარი კარგა ხნის წინ გააჯახუნებინეს. ეს მაშინ მოხდა, როცა ივანიშვილმა რესპუბლიკელებსა და ფორუმს კოალიციურ ერთობაზე უარი უთხრა. კი ამბობენ, ერთობლივი გადაწყვეტილება იყოო, მაგრამ სინამდვილეში ივანიშვილმა ისინი გაყარა.

- რატომ მოიძულა ექსპრემიერმა რესპუბლიკელები?

- ფიქრობს, რომ რესპუბლიკური პარტია „ქართულ ოცნებას“ უკან ექაჩება. მათი ერთად ყოფნაც უკვე შეუძლებელი ჩანდა. რესპუბლიკელები განსხვავებულ პოზიციებს აფიქსირებდნენ კენჭისყრებზე. თავიდან ასე არ იყო. რესპუბლიკელები არც იმაზე ჩიოდნენ, რომ პარლამენტი ნოტარიუსად იყო ქცეული. ახლა ამის შესახებ უკვე ღიად საუბრობს ვახტანგ ხმალაძე. ამ წინააღმდეგობებისა და განსხვავებული პოზიციების მიუხედავად, დავით უსუფაშვილმა თავის მოვალეობას კარგად გაართვა თავი. ის გამოცდილი პოლიტიკოსია და ეს სპიკერობის დროსაც დაამტკიცა. მან ყველაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ დუღილის პროცესი პარლამენტში ყოფილიყო. ეგ რომ არა, პროცესები ქუჩაში გადავიდოდა და 100.000-იან მიტინგებს მივიღებდით.

„ახალი თაობა“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „გიორგი კვირიკაშვილმა თინა ხიდაშელი უნდა მოხსნას, მაგრამ ამას ვერ აკეთებს“

თავდაცვის მინისტრის მიერ სავალდებულო გაწვევის გაუქმების შესახებ „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრა.

- ბატონო გია, როგორია თქვენი შეფასებები თავდაცვის მინისტრის გადაწყვეტილებაზე?

- მე ვფიქრობ, ეს არის წმინდა პოლიტიკური ნაბიჯი ხიდაშელის მხრიდან. მას მთლიანად ესმის, რომ ახლო პერიოდში მოუწევს თანამდებობის დატოვება და თანამდებობის დატოვება უნდა მოხდეს კარის გაჯახუნების ფონზე. მე ვფიქრობ, ეს იყო კარის გაჯახუნების მცდელობა.

- პრემიერის პროვოცირებას შეეცადა თინა ხიდაშელი?

- როდესაც ის ამბობს, რომ ამ თემაზე საუბრობდნენ, ის არ ამბობს, რომ ამაზე გადაწყვეტილება იყო მიღებული, საუბრები ნამდვილად იქნებოდა, იქ ყველაფერზე საუბრობენ. ეს უნდა იყოს სისტემური გადაწყვეტილება, არ შეიძლება კონტექსტიდან ამოგლეჯილად ერთი გადაწყვეტილება მიიღო.

- რატომ?

- იმიტომ, რომ აქ არის ფინანსური საკითხები, თუ ამაზე უარს ამბობ, მაშინ საკონტრაქტო სამსახურის დაფინანსება ბევრად უფრო მაღალია. შესაბამისად, ამას სჭირდება ბიუჯეტის კორექტირება და ასე შემდეგ. ამიტომ, მე ვფიქრობ, რომ ხიდაშელი ამბობს ნახევრად სიმართლეს. ის ცდილობს, რომ შექმნას განწყობა, რომ თითქოს ეს საკითხი იყო შეთანხმებული ყველასთან და იყენებს იმას, რომ ამაზე საუბრობდა. სხვაა საუბარი და გადაწყვეტილების მიღების სტრუქტურა და მექანიზმი არის ბევრად უფრო რთული, ვიდრე მას უნდა, რომ ასე ზედაპირულად წარმოაჩინოს და საზოგადოება დააბნიოს.

- ეს გადაწყვეტილება ამომრჩევლის გულის მოგება იყო?

- რა თქმა უნდა, სოციალურად ეს საკმაოდ სენსიტიური სეგმენტია _ ახალწვეულების მშობლები. თინა ხიდაშელის მხრიდან ეს იყო რევერანსი ამ სეგმენტზე. რომ მე კარგის გაკეთება მინდოდა, მაგრამ ვიღაც ცუდი ხალხია მთავრობაში, რომლებმაც მოახდინეს ამ ყველაფრის ბლოკირება. იქ იყო ერთი ფრაზა, ჩემი აზრით ძალიან არასერიოზული და საკმაოდ სახიფათო, სადაც ჩანდა პროვოკაცია.

- რომელი ფრაზა?

- მის განცხადებაში გაისმა, მე დღეს ამ გადაწყვეტილებას მივიღებ და შემდეგმა მინისტრმა, ვინც იქნება, იმას კისერი უტეხია და თუ უნდა, მერე შეცვალოს ეს გადაწყვეტილებაო. როგორ შეიძლება თავდაცვის მინისტრი ასე არასერიოზულად ლაპარაკობდეს, რომ მე ამას გავაკეთებ და მერე ვინც მოვა, იმან ალოკოს ეს პრობლემებიო. ეს არის წარმოუდგენელი რიტორიკა და, საბოლოო ჯამში, საბოტაჟს ემსგავსება.

- რაში ხედავთ საბოტაჟის ნიშნებს?

- იმაში, რომ სახელმწიფოში ასეთი სერიოზული გადაწყვეტილება გრძელვადიან გათვლებს უნდა ემყარებოდეს და ეს გრძელვადიანი გათვლა არ მოიცავს ერთ და ორ ხელისუფლებას. ეს არის საუკუნის გადაწყვეტილება. მთლიანად უსაფრთხოების პრინციპების ერთ-ერთი ფუნდამენტის ცვლილება!

- წინ ვარშავის სამიტია, ესეც გათვალა ხიდაშელმა?

- ზუსტად! მე ამაში დავინახე ისიც, რომ ხიდაშელმა ზუსტად იცის, რომ ვარშავის სამიტის შემდეგ მოუწევს თანამდებობის დატოვება. შესაბამისად, რესპუბლიკურ პარტიას არ შეიძლება, არ სცოდნოდა, რომ რეაქცია იქნებოდა მწვავე ხელისუფლების მხრიდან და გარკვეულწილად პროვოცირება კვირიკაშვილის, რომ მიიღოს რაღაც ორგანიზაციული გადაწყვეტილებები ჯერ კიდევ სამიტამდე.

- როგორი გადაწყვეტილება?

- ასეთი ქმედების შემდეგ პრემიერ-მინისტრი არათუ უფლებამოსილია, არამედ ვალდებულია, რომ მინისტრი, რომელიც ასე არღვევს სუბორდინაციას მთავრობაში, ასეთ სერიოზულ გადაწყვეტილებას იღებს შეუთანხმებლად, გაათავისუფლოს თანამდებობიდან სწორედ იმ დარღვევების და თავნებობისთვის. მაგრამ, მეორე მხრივ, ვარშავის სამიტის წინ მისი გათავისუფლება ზიანს მიაყენებს ჩვენს სახელმწიფო ინტერესებს, იმიტომ, რომ იქ გაჩნდება კითხვები.

- რა კითხვები?

- სამიტის წინ რატომ იხსნება თავდაცვის მინისტრი, რომელიც იყო ამ ევროატლანტიკური ინტეგრაციის ერთ-ერთი მთავარი ლობისტი. იქ იმის ახსნა, თუ რა მოხდა რეალურად, ძალიან რთულია. შესაბამისად, ზიანდება სახელმწიფო ინტერესი.

- ანუ ხიდაშელმა უკანა პლანზე დააყენა სახელმწიფო ინტერესი და ვიწროპარტიული ინტერესი წამოწია წინ?

- ეს თავისთავად ცხადია. სახელმწიფო ინტერესზე აქ საერთოდ აღარ არის ლაპარაკი. ის კი ცდილობს, რომ შეფუთოს რაღაც მისიონისტური ფრაზებით, რომ ამერიკელებთან ერთად საოცრებებს აკეთებს. ის ცდილობს, რომ ეს ყველაფერი გადაფაროს პლაკატური რიტორიკით. სინამდვილეში სხვა რამ ხდება. მას კარგად ესმოდა, რომ ამას მთავრობაში სერიოზული გაუგებრობა მოჰყვებოდა.

- და მიზანმიმართულად წავიდა ამაზე?

- მას რომ სახელმწიფო ინტერესზე ეფიქრა, ან თუ პრინციპულად ჰქონდა გადაწყვეტილი ამ აქტის გამოცემა, გადაეტანა ვარშავის სამიტის იქით. ამ ორ კვირაში რა ხდებოდა ისეთი, რომ ეს თემა ვერ მოიცდიდა?! ეს არაფერს შეცვლიდა. ვიმეორებ, რომ ძალიან რთულ მდგომარეობაშია კვირიკაშვილი. ერთი მხრივ, მას აქვს ვალდებულება, რომ ასეთი მინისტრი დაისაჯოს, მეორე მხრივ, ისიც ესმის, რომ თავდაცვის მინისტრის სამიტამდე გათავისუფლება არის საზიანო. კვირიკაშვილმა არჩევანი უნდა გააკეთოს ცუდსა და უარესს შორის. და ეს ყველაფერი გაკეთდა აბსოლუტურად შეგნებულად! რასაც მე ახლა ვყვები, რესპუბლიკური პარტიის მხრიდან ეს გათვლადი იყო. ისინი შეგნებულად წავიდნენ ამ სცენარზე პოლიტიკური დივიდენდების მოპოვების მიზნით.

- რამდენად წაადგებათ ეს ნაბიჯი?

- საარჩევნოდ ეს მაინც არ უშველის, მაგრამ ეს არის მათი პოლიტიკური არჩევანი და ასე იქცევიან. საბოლოო ჯამში კვირიკაშვილის დანაშაულიც არის, რომ ვითარება აქამდე მივიდა.

- რაში ადანაშაულებთ კვირიკაშვილს?

- მან თქვა თავის დროზე, რომ ჰყავს რესპუბლიკელი მინისტრების შემცვლელები, მაგრამ ვერ იტყვის, როდის მოხდება ეს, იმიტომ, რომ მან არ იცის, როდის მოეხასიათებათ რესპუბლიკელებს თანამდებობების დატოვება. პრემიერი ასე არ იქცევა! პრემიერი არ შეიძლება მუშაობდეს სხვა პარტიის დღის წესრიგით. მას უნდა ჰქონდეს თავისი დღის წესრიგი, ის თვითონ უნდა იღებდეს გადაწყვეტილებებს. მე ვფიქრობ, რომ მისი ეს ფრაზა იყო აშკარა სისუსტის დადასტურება.

- რატომ წავიდა ასეთ დათმობაზე?

- ვერ გეტყვით. მას რომ იმ დროს ეს გადაწყვეტილება მიეღო, დღეს ასეთი სერიოზული პროვოკაციის საფრთხის წინაშე არ დავდგებოდით! რესპუბლიკელი მინისტრებისგან ახალ პროვოკაციებსაც არ გამოვრიცხავ. ისინი ემზადებიან ახალი პოლიტიკური სტარტისთვის და შეეცდებიან, გამოიყენონ ყველა შესაძლო ბერკეტი და კარის გაჯახუნებით წავიდნენ, რომ გამიჯვნა მოხდეს მათსა და ხელისუფლებას შორის. თავდაცვის მინისტრმა ყველა ძალიან მძიმე მდგომარეობაში ჩააყენა – პრემიერი, პრეზიდენტი, შეიარაღებული ძალები.

- პრეზიდენტი ახსენეთ და როდესაც ასეთი ქაოსია ხელისუფლებაში, თითქმის აღარ არსებობს უმრავლესობა, ამ დროს პრეზიდენტი საკუთარ გუნდს აძლიერებს. რისთვის ემზადება მარგველაშვილი?

- ის ემზადება თავისი კონსტიტუციური მოვალეობის შესასრულებლად. ერთადერთი ზეპოლიტიკური ინსტიტუტი, რომელსაც შენარჩუნებული აქვს 100%-იანი ლეგიტიმაცია, არის პრეზიდენტის ინსტიტუტი! შესაბამისად, თუ ქვეყანას დასჭირდა კრიზის-მენეჯმენტი, ერთადერთი ინსტიტუტი, რომელსაც ამ ფუნქციის საკუთარ თავზე აღება შეუძლია, არის პრეზიდენტის ინსტიტუტი.

- ამისთვის ამზადებს გუნდს?

- შესაბამისად, ასეთი რთული საკითხების გადაწყვეტას სჭირდება სერიოზული გუნდი, პრეზიდენტი ამას მარტო ვერ გააკეთებს. კონსტიტუციური ჩარჩოებიდან გასვლის მცდელობები იქნება, ჩვენ ამის მოლოდინები გვაქვს და პრეზიდენტმა უნდა უზრუნველყოს კონსტიტუციური წესრიგი. ამას კი სჭირდება სერიოზული ინტელექტუალური და პროფესიული ჯგუფი, რომელიც მოახერხებს ვითარების შენარჩუნებას კონსტიტუციის ფარგლებში და საარჩევნო პროცესის მაქსიმალურად ლეგიტიმაციას. მისი ქმედება აბსოლუტურად ლოგიკურია.

„ახალი თაობა“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მანუჩარ მაჩაიძესთან: „კენჭს ან საბურთალოზე ვიყრი, ან თემქაზე“ // „მოვიდა დრო, რომ ხალხმა კოსმოპოლიტები კი არა, პატრიოტები აირჩიოს“

მანუჩარ მაჩაიძე, რომელიც ცოტა ხნის წინ საქართველოს პატრიოტთა ალიანსიდან გამოვიდა, ჯერჯერობით სხვა პარტიაში არ გაწევრიანებულა. შესაძლოა, ის სხვა პარტიაში არც შევიდეს და მაჟორიტარად კენჭი დამოუკიდებლად იყაროს. „ახალი თაობა“ მანუჩარ მაჩაიძეს ესაუბრა

„არჩევნებში ნებისმიერ შემთხვევაში მივიღებ მონაწილეობას. მგონია, რომ ეს არჩევნები მნიშვნელოვანია ქვეყნისთვის. ამომრჩეველმა ახლა მაინც სწორი არჩევანი უნდა გააკეთოს. ბოლო წლებში სულ კოსმოპოლიტები, ან ეროვნულობის მანტიით დაფარული ანტისახელმწიფოებრივი ძალები მოდიოდნენ ქვეყნის სათავეში. სააკაშვილის პარტიას კარგი სახელი, ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა ჰქვია, მაგრამ ამ პარტიამ უამრავი დანაშაული ჩაიდინა ქვეყნისა და საკუთარი ხალხის წინაშე. თავის დროზე, ნაციონალები რომ მოდიოდნენ ხელისუფლებაში, მოსახლეობის უმრავლესობა ფიქრობდა, ახლა კი გვეშველაო, მაგრამ შველის ნაცვლად, ამ ძალამ ადამიანებს სული ამოხადა”, – ამბობს მანუჩარ მაჩაიძე.

- ახლა აქცენტი კეთდება პოლიტიკური ველის სრულ განახლებაზე, ახალ სახეებზე...

- ახალი სახეები პოლიტიკაშიო, რომ გაიძახიან, განახლებული ფეხბურთის გუნდია? რა, პოლიტიკოსები აღარ უნდა დარჩნენ პოლიტიკაში? ყველაფერს გამოცდილება უნდა. პოლიტიკოსებში არიან ქვეყნის გულშემატკივარი პატიოსანი ადამიანებიც. გამოცდილ პოლიტიკოსს ხალხიც იცნობს, მისი წარსული ცნობილია. სრულიად ახალი და გამოუცდელი არაერთი გვინახავს. მათ ფულიც დაუხარჯავთ, საკუთარი ჟურნალისტებიც ჰყოლიათ, მაგრამ მალევე გამქრალან არენიდან. საქართველოში ზოგიერთისთვის სიტყვები „პატრიოტი“ და „ეროვნული“ დასაცინი გახდა. არადა, პატრიოტიზმი ყველა სახელმწიფოსთვის არის დამახასიათებელი. ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი ამის დადასტურებაა. გულშემატკივრებს საკუთარი ქვეყნის სიმბოლოების გამომხატველი მაისურები აცვიათ. ისინი საკუთარი ქვეყნის სპორტსმენებს გულშემატკივრობენ. ჩვენში პატრიოტიზმის დისკრედიტაციას ახდენენ. ვფიქრობ, რომ არჩევნებზე ხალხი მაინც პატრიოტულ და ეროვნულ ადამიანებს დაუჭერს მხარს და არა იმათ, ვინც საკუთარ ერს ებრძოდა და გენოციდს უწყობდა. გარკვეული წვლილი ქვეყნის განვითარებაში მეც მინდა შევიტანო.

- ა-მისთვის რომელიმე სხვა პარტიაში ხომ არ გაწევრიანებულხართ?

- ჯერჯერობით, არა. პატრიოტული პარტიები ნამდვილად არიან. გაერთიანება ორმხრივი პროცესია. მეც უნდა მქონდეს ჩემი დამოკიდებულება ამა თუ იმ პარტიის მიმართ, მეორე მხარესაც უნდა ჰქონდეს ჩამოყალიბებული ხედვა ჩემ მიმართ. ჩვენი შეხედულებები ერთმანეთს უნდა დაემთხვეს.

- საბურთალოზე იყრით კენჭს?

- ორ ვარიანტს განვიხილავ. ან საბურთალოზე, სადაც ვცხოვრობ, ან _ თემქაზე, ნაძალადევის რაიონში, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. თუ არავისთან გავერთიანდი, დამოუკიდებლად მივიღებ მონაწილეობას.

- შეძლებს ხელისუფლება თავიდან აიცილოს დაანონსებული არეულობა არჩევნების შემდეგ?

- უნდა შეძლოს. ვინც კითხვა იცის, მოსმენის უნარი აქვს, ყველასთვის გასაგები უნდა იყოს, რომ ნაციონალური მოძრაობა არეულობას და რევოლუციას გეგმავს. ამის შესახებ ისინი მუდმივად ლაპარაკობენ. თუ სახელმწიფო ვართ და არა – ბანანის რესპუბლიკა, ხელისუფლებამ ამაზე რეაგირება უნდა მოახდინოს. თუ ხელისუფლება დესტრუქციულ ძალებს არეულობის მოწყობის უფლებას მისცემს, ეს იქნება დიდი დანაშაული ერის წინაშე.

- „ქართული ოცნება“ მომავალ პარლამენტში 90-დან 95 მანდატამდე აღებას აპირებს...

- „ქართული ოცნება“ გაიმარჯვებს. ჩემი ვარაუდით, ის დაახლოებით 60 მანდატს აიღებს. 100%-ით მაჟორიტარების გაყვანას ვერც „ქართული ოცნება“ მოახერხებს. პარლამენტში კიდევ რამდენიმე პარტია მოხვდება.

- ამ დღეებში ისევ აქტუალური გახდა რესპუბლიკური პარტია...

- ამ პარტიის იდეოლოგიას აგრესიულ ლიბერალიზმს ვუწოდებდი. ამ იდეოლოგიას არ ვეთანხმები. რესპუბლიკელებში არიან ერუდირებული პოლიტიკოსები, მათ შორის, კარგი ორატორები. ალბათ ქვეყანას ისინი თავისებურად ემსახურებიან. დემოკრატიულ სახელმწიფოში ორატორობას დიდი მნიშვნელობა ენიჭება. ორატორობა და კარგი მეტყველება შთამბეჭდავია, მაგრამ ყველაზე მთავარი ისაა, რომ პოლიტიკოსი სიმართლეს ლაპარაკობდეს. იმედი მაქვს, ხალხი აირჩევს სიმართლის მთქმელ პატრიოტებს.

„საქართველო და მსოფლიო“, 29 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ თამაზ მეჭიაურთან: „ბიძინა ივანიშვილმა პირად საუბარში ვერც მე დამისაბუთა, როგორ მოახერხებს ევროკავშირსა და ნატოში საქართველოს ინტეგრაციის პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარებას»

შორენა ცივქარიშვილი

პარლამენტარმა თამაზ მეჭიაურმა ცოტა ხნის წინათ კოალიცია “ქართული ოცნება” დატოვა და პარტია “თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის” დააფუძნა. სამომავლო გეგმებსა და ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე თამაზ მეჭიაური “საქართველო და მსოფლიოს” ესაუბრა.

_ ბატონო თამაზ, ცოტა ხნის წინათ პარტია ჩამოაყლიბეთ და საზოგადოებას თქვენი გუნდის წევრები წარუდგინეთ. ჯემალ სეფიაშვილი, ლალი მოროშკინა, სანდრო ბრეგაძე, დათო ფაცაცია, ია მეტრეველი _ რა ნიშნით შეარჩიეთ ეს ადამიანები?

_ უპირველეს ყოვლისა, იმის გათვალისწინებით, რომ ყველა მათგანი 2012 წლის არჩევნებამდეც უსამართლობას ებრძოდა და აპროტესტებდა ძალადობას, რომელიც ქვეყანაში ხდებოდა _ ეს იყო 7 ნოემბრისა და 26 მაისის აქციებისა თუ ტელეკომპანიის დარბევა…

- საქართველოს ყოფილმა პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ “კოაბიტაცია, რომელსაც საზოგადოების დიდი ნაწილი ლანძღავდა, უნდა მოვახერხოთ”. როგორ შეაფასებთ ივანიშვილის განცხადებას და რას ფიქრობთ ამ საკითხზე _ ითანამშრომლებთ ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლებთან?

_ გააჩნია, ბატონი ბიძინა “მოხერხებაში” რას გულისხმობს. თუ ის გულისხმობს, რომ ყველასთან ჩვეულებრივი ურთიერთობა უნდა განვაგრძოთ, მიუხედავად იმისა, რა დანაშაული ჩაიდინა ამა თუ პირმა, ვერ დავეთანხმები; მაგრამ, თუ გულისხმობს საშუალო და დაბალი რანგის მოხელეებთან თანამშრომლობას, რომლებიც არ ყოფილან სასტიკ დანაშაულებრივ ქმედებებში მხილებულნი, მაგრამ ირიბად მაინც ყოფილი ხელისუფლების ნაწილს წარმოადგენდნენ და გარკვეულ დავალებებს ასრულებდნენ, ვფიქრობ, მათთან შესაძლებელია თანამშრომლობის გაგრძელება.

_ ქვეყნის საგარეო ვექტორს რაც შეეხება: ბიძინა ივანიშვილის ამასწინანდელ ინტერვიუში კვლავ უპასუხოდ დარჩა კითხვა: როგორ მოახერხებს საქართველო ევროკავშირსა და ნატოში ინტეგრაციის პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარებას? როგორია თქვენი პოზიცია ამ საკითხზე?

_ საქმეც ის არის, რომ, რადგან ბიძინა ივანიშვილმა პირად საუბარში ვერც მე დამისაბუთა, როგორ მოახერხებს ევროკავშირსა და ნატოში საქართველოს ინტეგრაციის პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარებას (და, ბუნებრივია, ვერც ინტერვიუში დაასაბუთებდა), სწორედ ამიტომ გავემიჯნე მას ამ ნაწილში. დარწმუნებული ვარ, რომ ბიძინა ივანიშვილი ამას ვერ მოახერხებს. და, თუ ხალხი გადაწყვეტს, აირჩიოს ისეთი პოლიტიკური ძალა, რომელიც ამ თავსმოხვეულ საგარეო ვექტორზე უარს იტყვის, ქვეყნის ღირსების შესაბამისად იმოქმედებს და საქართველოს ინტერესებიდან გამომდინარე ითანამშრომლებს ყველასთან, მაშინ ბიძინა ივანიშვილიც იძულებული იქნება, ხალხის ნებას დაემორჩილოს და დასავლეთის გავლენისგან გამოვიდეს. დარწმუნებული ვარ, ის ქვეყნის პატრიოტია და ასეც მოიქცევა.

_ თქვენ პარტიის პრეზენტაციაზეც ისაუბრეთ ქვეყნის რეალურ დამოუკიდებლობაზე. ფიქრობთ, რომ მოახერხებს რომელიმე პოლიტიკური გუნდი, საქართველოს გეოპოლიტიკური მდებარეობიდან თუ სხვა მთელი რიგი ფაქტორებიდან გამომდინარე, ქვეყნის დამოუკიდებლად მართვას?

_ გააჩნია, რას ვუწოდებთ რეალურ დამოუკიდებლობას. სრულიად დამოუკიდებელი არც ერთი ქვეყანა არ არის. თვითონ ევროკავშირის ქვეყნებიც კი გარკვეულწილად ერთმანეთზე არიან დამოკიდებულნი და არის საკითხები, რომლებსაც საერთო გადაწყვეტილებით იღებენ. რა თქმა უნდა, ჩვენც მოგვიწევს თავისუფლების ნაწილის გადაცემა ამა თუ იმ სუბიექტისთვის, მაგრამ გააჩნია, ამას რის ფასად გავაკეთებთ… უნდა ვიცოდეთ, რის ფასად გავიღებთ მსხვერპლს. დღეს ავღანეთსა თუ აფრიკაში სამხედრო მისიებში ჩვენი ჯარისკაცები ნატოს ეგიდით მონაწილეობენ, მაგრამ ამის სანაცვლოდ რას ვიღებთ, გაუგებარია, რადგან, მაგალითად, 2008 წლის ომის დროს ნატოს არც ერთი ჯარისკაცი არ შემოსულა საქართველოში და ჩვენი ქვეყანა არ დაუცავს. სამაგიეროდ, ცოტა ხნის წინათ ტაშ-ფანდურითა და რამდენიმე ტანკით შემოვიდნენ და სადღესასწაულო განწყობა შექმნეს.

_ მოსახლეობაში ე.წ ვიზალიბერალიზაციის, ევროკავშირის ქვეყნებში შესასვლელი ვიზების გამარტივების, დიდი მოლოდინი არსებობდა, მაგრამ საქართველოს საკითხი კვლავ გაურკვეველია.

_ ვიზალიბერალიზაციისადმი გაცილებით ოპტიმისტურად ვიყავი განწყობილი იმ პერიოდშიც კი, როდესაც ნატოსთან საქართველოს ურთიერთობას სკეპტიკურად ვუყურებდი, მაგრამ შემდგომ იმ ევროპული ქვეყნების ნაბიჯებმა, რომლებიც გადაწყვეტილებას იღებენ, დამარწმუნა, რომ ისინი ევროკავშირში საქართველოს მიღების საკითხს დიდი ენთუზიაზმითა და ოპტიმიზმით არ უყურებენ. მიუხედავად იმისა, რომ ქართულმა მხარემ ყველა დავალება შეასრულა, რომლებიც დაიკისრა ასოცირების ხელშეკრულებიდან გამომდინარე, საქართველოს ყოველთვის განიხილავენ თურქეთთან, უკრაინასთან, კოსოვოსთან ერთად, ანუ ისეთ ქვეყნებთან ერთად, რომლებსაც არ აქვთ ვალდებულებები შესრულებული, რაც ჩვენი ქვეყნისთვის დამამცირებელია.

მით უმეტეს, დღეს, როცა თვითონ წამყვანი ევროპული ქვეყნები ემიჯნებიან ევროკავშირს, ჩვენც მაინცდამაინც თავი არ უნდა გავიგიჟოთ და ევროკავშირის წევრობის გამო რადიკალური ნაბიჯები არ უნდა გადავდგათ. ჯერ დაველოდოთ, დიდი ბრიტანეთის რეფერენდუმის შემდეგ რა ზომებს მიიღებს ევროკავშირი.

_ დიდი ბრიტანეთის მოსახლეობის 52%-მა ევროკავშირიდან გასვლას დაუჭირა მხარი. ეს რაზე მეტყველებს?

_ ბრიტანეთში ჩატარებულმა რეფერენდუმმა კიდევ ერთხელ გვაჩვენა, რომ ევროპაში ყველაფერი რიგზე არ არის, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც ლტოლვილთა ნაკადმა იმატა და ევროპელები კინაღამ უმცირესობაში აღმოჩნდნენ. არავის შეურაცხვყოფ, მაგრამ ქართველები მენტალურად ევროპასთან ყველაზე ახლოს ვართ, ვიდრე აზიელი მიგრანტები, რომლებსაც ასე ადვილად იღებდა ევროპა. ჩვენ კი ამდენი გამოცდის გავლის შემდეგ მაინც უარს გვეუბნებიან, რაც შეურაცხმყოფელია და, საბოლოო ჯამში, უარყოფათად აისახება საქართველოს მოსახლეობის განწყობაზე _ ევროკავშირისა თუ ევროპული ფასეულობების მიმართ…

_ ბატონო თამაზ, თქვენ დაპირისპირებული ხართ რესპუბლიკელებთან. ისინი კვლავ ინარჩუნებენ თანამდებობებს, თქვენ და, მაგალითად, გოგი თოფაძე, ომარ ნიშნიანიძე კი თქვენი განცხადებების გამო, ფაქტობრივად, გარიყულები აღმოჩნდით. რატომ მოხდა ასე?

_ ვერ გეტყვით, თუმცა გარიყულად სულაც არ ვგრძნობ თავს. ვინც რესპუბლიკელების გარემოცვაში თავს ძალიან კომფორტულად გრძნობს, ღმერთმა მშვიდობაში მოახმაროს ისინი. ხალხი არჩევნებზე გამოხატავს თავის აზრს და ყველა დაინახავს, ვინ უფრო გარიყულია.

_ დასასრულ, როგორ აპირებთ ნდობის მოპოვებას ამომრჩევლისა, რომელიც უამრავი შეუსრულებელი დაპირების გამო ისედაც ნიჰილისტურად არის განწყობილი?

_ გულწრფელობით…

———–

„ქართული სიტყვა“, 25 ივნისი, 2016 წელი

ინტერვიუ მამუკა არეშიძესთან: „ოქრუაშვილი ტყუის!“ // „ოცნებამ ის ხალხი დაივიწყა, ვისი მეშვეობითაც პარლამენტში მოხვდა!“

ნათია გოგიტიძე

ერთ კომუნისტურ პარტიას ვერ გავუძელით და ათასი მუქთამჭამელი პარტია ვისურვეთ, კომუნისტურზე გაცილებით უარესი მოყალბე, არაფრის შემქმნელი, შექმნილის გამანადგურებელი და მოქეიფე, მოჭიდავე, მოცეკვავე… იაზროვნეთ პარტიების გარეშე“,– დაწერა „ფეისბუქზე“ ერთმა ჩემმა „ფრენდმა“. მოკლედ, პოლიტიკოსები წარსულიდან და პოლიტიკოსები აწმყოდან – წინასაარჩევნო ახალ-ახალი პარტიები ჩნდებიან, რომლებიც წუწუნებენ, რომ არჩევნებში ორ პოლიტიკურ ძალას – „ნაცმოძრაობასა“ და „ქართულ ოცნებას“ დიდი ფინანსები, შესაბამისად, გამარჯვების რეალური შანსიც აქვთ. რას ჰპირდებიან გულაცრუებულ მოსახლეობას პოლიტიკური პარტიები, რომლებიც თავიანთი რიგების დაკომპლექტებას ე.წ. ცნობადი სახეებით ცდილობენ? ვინ დგას ირაკლი შიხიაშვილის უკან, რომელიც აშშ-ს ელიტური კლუბის საპატიო წევრად აირჩიეს? რას შეცვლის ირაკლი ოქრუაშვილის ჩვენება გელაშვილის ცემის ფაქტზე და აქვს თუ არა „ოქროს“ გავლენები გორის რეგიონში? დასჯის თუ არა აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლება გიგა ოთხოზორიას მკვლელს? რა გამოწვევების წინაშე დგას რუსეთი აფხაზეთთან მიმართებაში და რით დასრულდება 15 ივლისის რეფერენდუმი? – ამ და სხვა საკითხებზე „ქართულისიტყვა“ პოლიტოლოგ მამუკა არეშიძეს ესაუბრა:

– 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში, პარტიების რაოდენობის თვალსაზრისით, იგივე სიტუაციაა, რაც ზვიად გამსახურდიას არჩევნების დროს იყო – 1992 წელს, საქართველოს პარლამენტში უამრავი პარტია მოხვდა, რადგან ბარიერის პრობლემა არ არსებობდა. რაოდენ პარადოქსულადაც უნდა ჟღერდეს, დღესაც ასეთი მოცემულობა გვაქვს და ეს მოწმობს, რომ საარჩევნო სივრცე თავისუფალია, რაც წლების განმავლობაში შეზღუდული იყო და საკანონმდებლო ორგანოში მხოლოდ ორი-სამი პარტიის მოხვედრის შანსი არსებობდა.

– შეიძლება, მაგრამ პარტიების ლიდერები წუწუნებენ, ფინანსურად ძლიერი ორი პარტიაა, ჩვენ კი, პარლამენტში მოხვედრის რეალური შანსი ნაკლებად გვაქვსო.

– ორი – არა, სამი.

– მესამე რომელია?

– პაატა ბურჭულაძის პარტია „სახელმწიფო ხალხისათვის“. გარდა ამისა, ზოგ სხვა პარტიასაც საკმარისი ფული აქვს, რომ არჩევნებში მონაწილეობა წარმატებით მიიღოს. ასეთებია: „გირჩი“, ვაშაძის პარტია, „პატრიოტთა ალიანსი“… რაც შეეხება წუწუნს, ეს პოლიტიკური სპექტრისთვის დამახასიათებელია და არა – მხოლოდ ჩვენს ქვეყანაში. პარტიები აქტივისტებისთვის წინასწარ იბევებენ აზრს, რომ თუ რამე მოხდა ბარიერი ვერ გადალახეს, ყველაფერი უსახსრობას დააბრალონ.

– და უმოქმედობასაც, არა?

– დიახ, უმოქმედობასაც და ნაკლებად – პოპულარობას.

– ისე, 2003 წლის პარლამენტიც მრავალფეროვანი იყო…

– 2003 წლის პარლამენტს ბლოკური სისტემა ჰქონდა და, ამ თვალსაზრისით, მრავალფეროვანი იყო. 2012 წლის არჩევნებშიც იგივე ბლოკური სისტემა მოქმედებდა – ბარიერი „ქართულმა ოცნებამ“ და მასთან ერთად ხუთმა პარტიამ გადალახა.

– დღევანდელი მონაცემებით, წარსული ცოცხლდება – პოლიტიკაში ხელმოცარული პოლიტიკოსები ბრუნდებიან. არადა, ბევრი მათგანის მიმართ მოსახლეობას არგუმენტირებული პრეტენზიები აქვს.

– ასეთ მიდგომას არ ვეთანხმები. ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დამკვიდრდეს აზრი, რომ პოლიტიკოსობა, როგორც სხვა დარგი, პროფესიაა. პოლიტიკოსების მიმართ დისკრედიტაციის მცდელობები ხშირია.

– მაგალითად?

– აკაკი ასათიანზე ვერავინ იტყვის, რომ წარუმატებელი პოლიტიკოსია. ზვიად გამსახურდიას თანამებრძოლი იყო და ქართულ პოლიტიკაში 9 აპრილამდე გამოჩნდა, არასოდეს დამავიწყდება მისი გამოსვლა მოსკოვში, სახალხო დეპუტატთა ყრილობაზე. იმაში, რომ აკაკი ასათიანი ქართულ პოლიტიკაშია, გასაოცარს ვერაფერს ვხედავ. დემოკრატიული არჩევნების პრინციპიც ესაა – ხალხმა გადაწყვიტოს, ვინ აირჩიოს: ის, ვინც პოლიტიკაში გუშინ და დღეს მოვიდა თუ ის, ვინც წარმატებული წარსულში, კონკრეტულ ეტაპზე იყო. ვიმეორებ ასეთი დაყოფა ჩემთვის მიუღებელია. შეიძლება, ორივე ტიპის პარლამენტარმა წარმატებით ითანამშრომლოს.

– საარჩევნო პროცესის თანმდევი დაპირებებია, მაგრამ წლევანდელ არჩევნებზე რას უნდა დაჰპირდეს რომელიმე პარტია გაღიზიანებულ საზოგადოებას, რომელსაც მიაჩნია, რომ ხელისუფლებამ კიდევ ერთხელ მოატყუა?.. ყველაფერი გაცვდა…

– არ არსებობს პოლიტიკური ძალა, რომელიც ყველა დანაპირებს ასრულებს და ეს გამოცდილი ადამიანების მიერ შექმნილი თეორიაა. „ქართული ოცნების“ შემთხვევაში, დანაპირების პროცენტი მაღალი იყო და ვერ შეასრულა, თუმცა მმართველ პოლიტიკურ ძალას ერთი საშინელი სენი სჭირს, რაც ხელისუფლებაში მოსვლისთანავე დამკვიდრდა და რაც იმაში მდგომარეობს, რომ „ოცნებას“ საზოგადოებასთან კომუნიკაცია არ აქვს. არ იცის, ხალხს გაკეთებული საქმის შესახებ ინფორმაცია როგორ მიაწოდოს. ყველაზე მნიშვნელოვანი დანაპირები, რაც „ოცნებას“ ხალხის მიმართ ჰქონდა, სამართლიანობის აღდგენა იყო, რომლის ფონზეც ყველა სხვა დანაპირები ფერმკრთალდება.

რაც შეეხება დღევანდელ სავარაუდო დაპირებებს, არ ვიცი, რომელ სოციალურ ჯგუფზე რა იმუშავებს, ეს თავად კანდიდატებმა უნა გაარკვიონ. ელექტორატიდან ზოგს გზის გაკეთება აინტერესებს, ზოგს – სამუშაო ადგილები, ზოგს – სკოლა, ზოგსაც პრიორიტეტად სესხის დაფარვა, ან კიდევ უფრო ფუნდამენტალური დაპირებები მიაჩნია. არსებობს პოლიტიკური ძალა, რომელიც არჩევნებში ამ სტატუსით არ მონაწილეობს, მაგრამ მისი დანაპირები საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა. საუბარი „ეროვნულების“ მიერ დეკლარირებული ოჯახის ინსტიტუტი, რომ ოჯახი ქალისა და მამაკაცის ერთობაა. ჩემდა მოულოდნელად აღმოჩნდა, რომ ამ თემას საზოგადოების ცხოველი ინტერესი გამოიწვია. გამოდის, რომ თუკი „ეროვნულები“ კენჭს იყრიდნენ, მათთვის ეს თემა სერიოზული საარჩევნო წარმატების საბაბი გახდებოდა.

– „ეროვნულების“ ინტერესები ლევან ვასაძისას ემთხვევა…

– თუნდაც… ლევან ვასაძეც, რომელიც არ აპირებს, კენჭი იყაროს, ასევე ქართულ იდეოლოგიას „აწვება“.

– „აწვება“?

– დიახ, ამ შემთხვევაში სიტყვა „აწვება“ სწორად ვახსენე, ანუ კენჭს რომ იყრიდეს, წარმატება ექნებოდა.

– რატომ?

– როგორც ჩანს, ტრადიციონალისტურმა იდეებმა ხალხში დიდი გამოძახილი ჰპოვა. ამ იდეებისადმი ინტერესი თბილისში ჩატარებულმა მეათე „მსოფლიო საოჯახო კონგრესმაც“ დაადასტურა. 17 მაისს, ოჯახის ინსტიტუტის მხარდამჭერი მსვლელობაც კი მოეწყო. ყველაფერმა ამან გამოაჩინა, რომ საზოგადოება მსგავს თემებს მწვავედ იღებს.

– თქვენ რა აზრი გაქვთ?

– პირადად მე, წინააღმდეგი არც საპროტესტო მსვლელობის ვარ და არც – იმის, რომ გამოხატვის უფლება ყველას ჰქონდეს, თუნდაც ლგბტ პირებს, მაგრამ ისე უნდა გაკეთდეს, რომ სხვისი ინტერესები არ შეილახოს, სადაც ამა თუ იმ ჯგუფის უფლებების დემონსტრირება ხდება, იქ სხვა ინტერესები ილახება.

– ბევრს, მათ შორის, ბიძინა ივანიშვილსაც მიაჩნია, რომ ეს თემა თითიდანაა გამოწოვილი და არარსებულ პრობლემას ეხება.

– როგორც ჩანს, ასე არ აღმოჩნდა. კარგი, დავუშვათ, რომ საქართველოში პოლიტიკური ქცევისა და მოქმედების კულტურა დაბალია, მაგრამ გადავხედოთ ევროპის ქვეყნებს, სადაც ოჯახის ინსტიტუტის მხარდამჭერი, ერთსქესიანთა ქორწინების წინააღმდეგ მიმართული აქციები იმართება. ხომ არ შეიძლება, ვამტკიცოთ, რომ საფრანგეთსა და დიდ ბრიტანეთში ხალხის თვითშეგნება მაღალია, სხვაგან კი – არა?! ინდოეთი უზარმაზარი კულტურის მქონე ქვეყანაა, მიუხედავად ამისა, იქ ვერ გაბედავენ ერთსქესიანთა ქორწინების მხარდამჭერი აქციები გამართონ, ან რაიმე ლოზუნგებით მთავრობას მოუწოდონ, არადა, ინდურ კულტურაში ერთსქესიანთა ურთიერთობებს საუკუნოვანი ტრადიცია აქვს, მაგრამ იქ არსებობს დამოკიდებულება, როცა სხვის ინტერესებს და მიდრეკილებებს უფრთხილდებიან. საქართველოს საზოგადოებამაც ასეთივე გზით უნდა იაროს.

– ახლადგამოჩეკილი პარტიული სუბიექტებიდან ირაკლი შიხიაშვილის პიროვნებაა საინტერესო, რომელიც ვეტერანთა დეპარტამენტის ხელმძღვანელის თანამდებობის დატოვების მერე, სარბიელიდან გაქრა, ახლახან კი, აშშ-დან დაბრუნდა და პოლიტიკური ლიდერის როლში მოგვევლინა, თან განაცხადა, აშშ-ის „რესპუბლიკური პარტიის“ საპატიო წევრი გავხდიო. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?

– აშშ-ის „რესპუბლიკური კლუბი“ ელიტური კლუბია და იქ მოხვედრა ყველას შეუძლია, ვისაც სურვილი და გავლენა აქვს.

– შიხიაშვილს გავლენა აქვს?

– გასაგებია, რომ ირაკლი შიხიაშვილს ელიტურ კლუბში მოხვედრის ინტერესი ჰქონდა, მაგრამ გავლენაზე რა მოგახსენოთ.

– მაშ, საქმე რაშია?

– როგორც ჩანს, ინტერესი სხვას ჰქონდა, რომ შიხიაშვილი კლუბში გაწევრიანებულიყო და პოლიტიკური ამბიციები საქართველოში ჩამოეტანა.

– ეს „სხვა“ შემთხვევით ირაკლი ღარიბაშვილი ხომ არაა?

– ვერ გეტყვით, ინფორმაციას არ ვფლობ. რაც შეეხება შიხიაშვილის პოლიტიკურ ამბიციებს, „ნაცმოძრაობა“ საკმაოდ მძიმე მომენტში, 2011 წელს მიატოვა, რითიც თანაპარტიელები გაანაწყენა და საბოლოოდ, „ოცნების“ ბანაკში აღმოჩნდა. მიმაჩნია, რომ შიხიაშვილს ქართველი ხალხისთვის არაფერი დაუშავებია. მორალური დანაშაული ბევრმა ისეთმა ჩაიდინა, საკუთარ თანამოაზრეებში რომ მეგულებოდა და ეს დანაშაული, პირველ რიგში, უპატივცემულობა მათ მიმართაა, ვინც 2012 წლის ოქტომბრამდე უამრავი უბედურება გადაიტანა, „ოცნების“ სასარგებლოდ იბრძოლა, უამრავ ზეწოლასა და დაცინვას გაუძლო, ივანიშვილისთვის მოქალაქეობის აღდგენაზე ხმები რომ შეეგროვებინა, მაგრამ არჩევნების მერე, მათი უდიდესი ნაწილი გამარჯვებულმა პარტიამ დაივიწყა. ის ხალხი დაივიწყეს, ვისი მეშვეობითაც პარლამენტში მოხვდნენ. იმედგაცრუებული ხალხი დაიფანტა, ზოგს გული აუცრუვდა, ზოგიც წავიდა და ა.შ.

– ბატონო მამუკა, ეს თქვენც გეხებათ? „ქართული ოცნების“ მხარდამჭერი იყავით, მაგრამ 2012 წელს, გარდაბანში არჩევნები წააგეთ. კენჭისყრას ისევ აპირებთ?

– მინდა, კენჭი ვიყარო და გარდაბანი რევანშით ავიღო! ჩემი მხარდამჭერების დახმარებით, ყველას დავუმტკიცებ, რომ გარდაბანში წინა არჩევნები გაყალბებული იყო. რადაც გინდათ, იმად ჩამითვალეთ, თუნდაც კაპრიზად, თუნდაც ჟინად, ან პრინციპად: პარტია „ქართული ოცნების“ ერთ-ერთი დამფუძნებელთაგანი გახლავართ. მართალია, დღეს მის რიგებში აღარ ვარ, მაგრამ იმედი მაქვს, პარტიის ხელმძღვანელობა გადაწყვეტილებას მიიღებს, რომ არჩევნებში მონაწილეობა მივიღო!

– პაატა ბურჭულაძის პარტია „სახელმწიფო ხალხისათვის“ უკვე მეორე წევრმა დატოვა – ნინო ნადირაძე-კუზანოვამ განაცხადა, რომ პარტიის პროგრამა არ მოეწონა და ყრილობაც კომკავშირული აქტივის შეკრებას ჰგავდა. გასაკვირი არაა, რომ ყრილობები ერთმანეთს ჰგავს, მაგრამ პარტიებს შემთხვევით მოხვედრილი, საზოგადოებისთვის ცნობადი სახეები წაადგებათ?

– კუზანოვას საქციელი სწორად არ მიმაჩნია, არასერიოზულია!

– „ნაცმოძრაობა“ ამტკიცებს, რომ კორცხელის ინციდენტის მონაწილე სპორტსმენები დაფინანსებულნი არიან, ანუ მათ რუსული „ალფა-ბანკის“ მეშვეობით, 25 ათასი დოლარი „კალი კაპიტალ ლიმიტედმა“, 10 ათასი დოლარი კი, დავით ქარსელაძემ, იგივე „კალატოზამ“ ჩაურიცხა, თუმცა თავად სპორტსმენები ამ ინფორმაციას უარყოფენ. გამოდის, რომ „ნაცები“ ცრუობენ?

– როცა „ნაციონალები“ ყალბ საბანკო დოკუმენტაციას ქმნიდნენ, ისეთ პიროვნებას უნდა შეევსო, ვინც რუსული იცის, რათა შეცდომა არ მოსვლოდა.

– სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხვდები, საუბარი საითკენ მიგყავთ, მაგრამ რაკი რუსეთი ვახსენეთ, ბატონო მამუკა, თქვენი დაკვირვებით, პოლიტიკურ სპექტრში პრორუსული პარტიების რაოდენობა დიდია?

– პროდასავლური და პრორუსული ჩემთვის პირობითი ცნებებია, თან ეს თემა მომბეზრდა! ორივე გუნდში ვხედავ მედროვეებს, რომელთაც, მაპატიეთ და, დასავლეთიც ფეხზე ჰკიდიათ და რუსეთიც, მთავარია, მათ კეთილდღეობას არაფერი შეეხოს. საქართველოს პატრიოტები, ვინც ქვეყნის მდგომარეობას საღად აფასებენ, მშვიდად ცდილობენ, საქართველოს ინტერესები დასავლეთთან, ჩრდილოეთსა და სამხრეთის ქვეყნებთან შეაჯერონ, თუმცა პოლიტიკურ სპექტრში ასეთი ადამიანების დეფიციტია.

– ასეა თუ ისე, ფაქტია: რუსული ინტერესების გამტარებელი პარტიები თითქმის ყოველ კვირა იქმნებიან. მაგალითად, ხაჩიშვილ-ბედუკაძე ოკუპირებული ქვეყნის მოსახლეობას რუსულ პენსიას ჰპირდებიან…

– როგორც გითხარი, ზოგი თავის ორიენტაციას ღიად აცხადებს, ზოგიც – დაფარულად. ვიღაც დასავლურ ფასეულობებს ებრძვის, მაგრამ რომ გააჩერო და ჰკითხო, დასავლური ფასეულობები რას ნიშნავს, ვერ გიპასუხებს. ვერც იმას განმარტავს, ქვეყანამ გეზი რუსეთისკენ რატომ უნდა აიღოს. არადა, ყველაფერს ახსნა აქვს, თუ რატომაა ჩვენთვის რუსული იმპერიალიზმი წამგებიანი, ან დასავლური ღირებულებები, ან რა უბედურება მოაქვს სამხრეთის ისეთი მეზობლების დამოკიდებულებას, როგორიც ირანი და თურქეთია. დარწმუნებული ვარ, საქართველოში არიან ადამიანები, ვინც კარგად აცნობიერებენ, რა უნდა ჩვენგან მსოფლიოს და შეუძლიათ, ეს ინტერესები ჩვენსავე სასარგებლოდ დაალაგონ, რათა ქვეყანა მინიმალურად დაზარალდეს. ბეწვის ხიდზე სიარული ძნელია. ჩვენ დღესაც ომის რეჟიმში ვართ – მართალია, ზარბაზნები არ ისვრიან, მაგრამ რუსეთთან დიპლომატიური ურთიერთობა არ გვაქვს, ტერიტორიები ანექსირებულია და საუბარი რა სიმშვიდეზე შეიძლება, თუმცა თუ ერთმანეთს ისრაელის და საქართველოს მოსახლეობის მოქალაქეობრივ პოზიციებს შევადარებთ, დიდ სხვაობას დავინახავთ: ისრაელი შიდა და გარე ცეცხლის ალშია გახვეული, თელ-ავივის და იერუსალიმის ქუჩებში ხალხი ტერორისტული ორგანიზაციების მუდმივი საშიშროების წინაშეა. ამის გამო იქაურებს ოჯახის, ქალაქის, ქვეყნის დაცვაზე ორიენტირებული ქმედებები ჩამოუყალიბდათ. საქართველოში კი, პატრიოტიზმი მხოლოდ სუფრასა და სალონებშია განფენილი. არადა, პატრიოტიზმი ქვეყნის განვითარების ქვაკუთხედი უნდა იყოს! საერთოდ, ქვეყნის შენების მუდმივი პროცესია, სადაც ადგილი არც კორუფციას აქვს და არც – „ჩემს ინტერესებს“.

– სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილებაზე ყველას თავისი აზრი აქვს. თქვენი აზრით, მერაბიშვილის საქმეში ეს გადაწყვეტილება რას შეცვლის?

– სტრასბურგის გადაწყვეტილებაზე თამარ ჩორგოლეიშვილის კომენტარები წავიკითხე, რომელიც ამბობს, რომ პოლიტიკური ფიგურა შესაძლოა, დამნაშავე იყოს, მაგრამ სამართლებრივი დევნის შემთხვევაში, პოლიტპატიმარი გახდეს. ეს პოლიტიკური ნონსენსია. სტრასბურგის ადამიანის უფლებათა ერვოსასამართლომ რაც უნდა ილაპარაკოს, ვანო მერაბიშვილს, პირდაპირ თუ ირიბად, ისეთი სისხლის სამართლის დანაშაულები აქვს ჩადენილი, რომ პოლიტპატიმარი ვერასოდეს გახდება, თუმცა სტრასბურგის ევროსასამართლოს არსად უთქვამს, რომ მერაბიშვილი პოლიტპატიმარია. დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ თემიდა ზოგან სწორად მოიქცა, ზოგან – არასწორად.

– იუსტიციის მინისტრმა განაცხადა, მერაბიშვილის საკნიდან გაყვანა სათანადოდ არ იქნა გამოძიებულიო…

– ვთქვი, ევროსასამართლომ დასკვნა დადო, რომ საქმე ზოგან გამოსაძიებელია… ამ თემაზე მეტი ლაპარაკი არ გვინდა.

ისე, დავიღალე, ნათია, რამდენს მალაპარაკებ და ჩემზე რამხელა ფულს აკეთებ?!

– გაგიყოფთ, ბატონო მამუკა, თუმც ჯერ კიდევ ერთი, მეტად საინტერესო პოლიტიკურ სუბიექტზე, ირაკლი ოქრუაშვილზე უნდა ვისაუბროთ, რომელმაც ახლახან მერაბიშვილის წინააღმდეგ ვალერი გელაშვილის ცემის ფაქტზე ჩვენება მისცა. ოქრუაშვილის სიტყვებით, სააკაშვილის ხელისუფლების დროს სუსტი პოზიციები, ანუ გავლენები არ ჰქონდა. არადა, მოსახლეობას სააკაშვილის მმართველობის წლები სწორედ ოქრუაშვილის სასტიკი დარბევით დაამახსოვრდა. თქვენი ინფორმაციით, ირაკლი ოქრუაშვილს რეალური გავლენა ჰქონდა თუ არა?

– ოქრუაშვილი ტყუის, როცა ამბობს, გავლენები არ მქონდაო. სააკაშვილის მერე, პრაქტიკულად, მეორე კაცი იყო, თან ისეთი ტიპია, რომ მთელი გუნდი, მერაბიშვილის მეთაურობით, ზედმეტს ვერ უბედავდა. ბოლო დროს, ოქრუაშვილს ვიწრო წრეში უთქვამს, იმ ადგილას ახლა რომ დამსვა, სხვანაირად მოვიქცეოდიო, მაგრამ „გვიანაა თითზე კბენანი“. ის, რაც მოხდა, მის ბიოგრაფიაში სამუდამოდ შავ ლაქად დარჩება!

– რას გულისხმობთ?

– ოქრუაშვილის სისასტიკით გამოწვეული სიმწარე ბევრ ოჯახს ახსოვს!

– ამბობენ, დღეს „ოქრო“ გორის არაფორმალური მმართველიაო…

– ეს ამბავი გაბუქებულია, თავადაც რომ მონდომოს, არ გამოუვა. ისე, გორის მმართველი რომ იყოს, კენჭს გორში იყრიდა და არა – ნაძალადევში, თუმცა იქ არანაკლები გავლენა აქვს, მიუხედავად იმისა, რომ სისასტიკით გამოირჩეოდა, სამეზობლოს ჭირი და ლხინი არასოდეს დავიწყებია და ავტორიტეტი მოიხვეჭა.

– ოქრუაშვილი კენჭის ყრას რომელი პარტიიდან აპირებს?

– წარმოდგენა არ მაქვს… ალბათ, თავისი პარტიიდან.

– ამბობთ, თანაგუნდელები შეპასუხებას ვერ უბედავდნენ, მაგრამ დაჭერის მერე, აღიარებითი ჩვენება რომ მისცა, ტელეეკრანიდან დასამარებული კაცი გველაპარაკებოდა.

– ბოლომდე მაინც ვერ დაასამარეს, მისდამი განსაკუთრებული დამოკიდებულება ჰქონდათ და სიტუაციიდან შედარებით მსუბუქად გავიდა.

– თუ გავიხსენებთ, თავის დროზე ქვეყნის შიდა და გარე პოლიტიკაში თითქმის ყველა ცუდი ავისმომასწავებელი ფაქტი ოქრუაშვილის სახელს უკავშირდებოდა. ავიღოთ, თუნდაც, ცხინვალში დაჩოქილი პოლიციელები. მერე იყო და, ოქრუაშვილი ტრაბახობდა, ახალ წელს ცხინვალში შევხვდებით და რუსეთში ფეკალიებიც „გააგზავნა“. ტელედაპატიმრებებიც სწორედ მან დაიწყო, რის სადემონსტრაციოდაც შალიკიანის საცვლებით დაჭერაც გამოდგება, ანუ სააკაშვილს ხელისუფლება ოქრუაშვილს ერთგვარ გამაღიზიანებლად იყენებდა, არა?

– ოქრუაშვილი ასეთი მანერული იყო, მისი ყველაზე დიდი დამსახურება, უარყოფით კონტექსტში, ერგნეთის ბაზრობის გაუქმებაა, რითიც ოსებსა და ქართველებს დიდი ეკონომიკური დარტყმა მიადგათ. კარგად მახსოვს, თუ როგორ ამტვრევდა ოქრუაშვილის „მარჯვენა ხელი“, მიხეილ ქარელი უროთი ერგნეთის პატარ-პატარა სავაჭრო შენობებს. ერგნეთის ბაზრობით ქართულ-ოსური კონფლიქტი დასასრულს მიუახლოვდა, საყოფაცხოვრებო დონეზე ყველაფერი მოგვარებული იყო, „ნაციონალებმა“ კი კონფრონტაცია თავიდან დაიწყეს და ამისი შემოქმედი ირაკლი ოქრუაშვილი გახლდათ.

– რამეთუ სიტყვამ კონფრონტაცია მოიტანა, ბატონო მამუშა, როგორ ფიქრობთ, აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლება გიგა ოთხოზორიას მკვლელს დასჯის?

– აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლება მეტად რთულ ვითარებაშია.

– რატომ?

– რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო განუწყვეტლივ იმეორებს, რომ კონფლიქტი აფხაზების და ქართველების საქმეა, მაგრამ საერთაშორისო ასპარეზზე ყველამ იცის, რუსებსა და აფხაზებს ხელი აქვთ მოწერილი, რომ ყველაფერზე პასუხისმგებელნი, რაც საზღვარზე მოხდება, რუსები არიან. შესაბამისად, პასუხსაც რუსეთს სთხოვენ და არა – აფხაზეთის არაღიარებულ რესპუბლიკას თუ სოციალურ ქსელს გადახედავთ, აფხაზეთის მცხოვრებთა ნაწილი მკვლელის დასჯას ითხოვს, რადგან კარგად აქვს გაცნობიერებული, ცივილურ ერთა გვერდით აფხაზები ფეხბურთის საერთაშორისო მატჩების ჩატარებით კი არა, ისეთი დამნაშავის დასჯით მოხვდებიან, რომელმაც სახელმწიფოებრიობა დარტყმას ქვეშ დააყენა.

– უკრაინაში, დებალცევოში ქართულმა ლეგიონმა ოპერაცია „გიგა“ ჩაატარა, რომელიც ხურჩაში საზღვარზე დაღუპული ქართველის ხსოვნას მიეძღვნა. ოპერაციის დროს 12 რუსი მებრძოლი მოკლეს. ეს ფაქტი პროვოკაციად ხომ არ აღიქმება და გაგრძელება ხომ არ ექნება?

– არა, რადგან ეს ქართული ლეგიონი არაერთი წარმატებულ ოპერაციას ატარებს. ამ შემთხვევაში, ეს ნორმალური, ადამიანური რეაქციაა. ოთხოზორიას მკვლელი, ადრე თუ გვიან, განადგურდება, უბრალოდ, აფხაზეთისთვის პრობლემის მოგვარება სამართლიანი გზით ჯობია, თუმცა აფხაზეთში იმდენად საინტერესო დაძაბულობაა, რომ ამ საქმემაც კი უკანა პლანზე გადაიწია. რუსებსაც სხვა უფრო მნიშვნელოვანი გამოწვევა აქვთ.

– რას გულისხმობთ?

– ლაპარაკი რეფერენდუმის ჩატარებაზე, რომელიც აფხაზეთის ე.წ. პრეზიდენტის ნდობას ეხება, ანუ 15 ივლისს, რეფერენდუმზე, აფხაზეთის მოსახლეობამ უნდა უპასუხოს შეკითხვას: ენდობა თუ არა აფხაზეთის „პრეზიდენტ“ რაულ ხაჯინბას?

– რეფერენდუმი აფხაზეთის უძრავი ქონების გასხვისების გამოც ტარდება?

– დიახ, ასეა. ოპოზიციამ, ბოლოს და ბოლოს, მიაღწია და ცენტრალურმა საარჩევნო კომისიამ რეფერენდუმი დანიშნა. სხვათა შორის, როცა ხაჯინბა ოპოზიციაში იყო, აცხადებდა, რომ ქონება არ გასხვისდებოდა, მაგრამ პრეზიდენტის პოსტზე მოსკოვი ეტყობა, სხვა რამეს ავალდებულებს და მისი იმპიჩმენტის საკითხი ამიტომაც დგება.