„რეზონანსი“: „ფეთქებადსაშიში“ არჩევნები // „თუ გვინდა ევროპისაკენ სვლა გავაგრძელოთ და ქვეყანაში სტაბილურობა შევინარჩუნოთ, არჩევნების სამართლიანობა კითხვის ნიშნის ქვეშ არ უნდა დადგეს“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „მეეჭვება, ამ არჩევნებში ქართველი ხალხისთვის გადამწყვეტი როლი გეოპოლიტიკას ჰქონდეს“
„რეზონანსი“: რამდენად აქტიურია პარტიების წინასაარჩევნო კამპანია?
„ვერსია“: რა ჩაიფიქრეს ნაციონალებმა // ვინ და რა მიზნით დაგეგმა სპეცრაზმებს შორის შეტაკება – უცნობი სისხლიანი სცენარის დეტალები
„ვერსია“: „ნაციონალური მოძრაობის“ მთავარი მოკავშირე ექსპერტი // ხათუნა ლაგაზიძე თავიდანვე „ნაციონალური მოძრაობის“ დაკვეთას ასრულებდა
„ინტერპრესნიუსი“: ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „დასავლურ ორიენტაციაზე და ღირებულებებზე უარის თქმა, როგორც არ უნდა იყოს შენიღბული, პრორუსული ორიენტაციაა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „პარტიების წინასაარჩევნო კამპანია უღიმღამოა – „საარჩევნოდ უფრო მნიშვნელოვანი იქნება ბიძინა ივანიშვილის სატელევიზიო გამოსვლები, ვიდრე ახალი ფილმი „ნაცმოძრაობის“ შესახებ
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ნიკოლოზ მჟავანაძესთან: „ირაკლი ღარიბაშვილი პოლიტიკაში ბრუნდება – ის ან ახალ პარტიას ჩაუდგება სათავეში, ან თავად დააკომპლექტებს „ოცნებას“
„ახალი თაობა“: რა მოლაპარაკებებს აწარმოებდა გიორგი ვაშაძე ნოდარ ხადურთან და ზვიად ჯანყარაშვილთან // ლევან ხაბეიშვილი: „ყველამ თავის კავშირებს და ფინანსებს მიხედოს“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: „აბაშაში ჩემი დამარცხება რთული იქნება“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ლაშა ჩხარტიშვილთან: „რა მნიშვნელობა აქვს, უგულავა დაგვახრჩობს თუ ნარმანია?!“ // თბილისელთა ეკოციდი გრძელდება
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ალექსანდრე თვალჭრელიძესთან : „ლარის კურსი 1,8 უნდა იყოს – „ცენტრალური ბანკის საქმიანობა ბურუსით არის მოცული“
—————————
„რეზონანსი“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
„ფეთქებადსაშიში“ არჩევნები
„თუ გვინდა ევროპისაკენ სვლა გავაგრძელოთ და ქვეყანაში სტაბილურობა შევინარჩუნოთ, არჩევნების სამართლიანობა კითხვის ნიშნის ქვეშ არ უნდა დადგეს“
თაკო მათეშვილი
საპარლამენტო არჩევნები, რომელიც დაახლოებით ერთ თვეში გველის, სპეციალისტთა შეფასებით, გადამწყვეტი მნიშვნელობის მქონეა, რადგან მასზე ბევრი რამ იქნება დამოკიდებული. იმ შემთხვევაში, თუ მისი დემოკრატიულობა კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგება, პოლიტოლოგების თქმით, ეს სერიოზულ გართულებებს გამოიწვევს როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე ქვეყნის გარეთაც. უფრო კონკრეტულად კი, მათი აზრით, წყალში ჩაიყრება ყველაფერი, რის მიღწევასაც უკანასკნელი წლების განმავლობაში ხელისუფლება საგარეო ასპარეზზე ცდილობდა. მათ შორის ვიზალიბერალიზაციაც, რომლის საბოლოო შედეგიც, წესით, სულ მალე – სექტემბერში უნდა ვიხილოთ. იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ვიზალიბერალიზაციაზე გადაწყვეტილების მიღება არჩევნებამდე მოესწრება და ეს გადაწყვეტილება ჩვენთვის სასარგებლო იქნება, პოლიტოლოგები დარწმუნებულები არიან, რომ არალეგიტიმურ არჩევნებს უარყოფითი გავლენა მასზე მაინც ექნება. მაგალითად, გადაიდება გადაწყვეტილების ძალაში შესვლა და ა.შ.
პოლიტოლოგი, კონსტიტუციონალისტი ვახტანგ ძაბირაძე ამბობს, რომ 2012 წლის შემდეგ ჩატარებული ყველა არჩევნები ქვეყნის შიგნითაც და გარეთაც შეფასებული იქნა როგორც სამართლიანად და გამჭვირვალედ ჩატარებული არჩევნები. ანუ, ესაა ნაბიჯები, რომლითაც ქვეყანაში დემოკრატიული პროცესის განვითარება ფასდება და ის, თუ რამდენად სწრაფად მიმდინარეობს ეს პროცესი. ის, რომ ამ არჩევნების შედეგებსა და შეფასებაზე იქნება დამოკიდებული როგორც საგარეო ასპარეზზე ჩვენი წინსვლა, ისე ქვეყნის შიგნით სტაბილურობა, ეს, ძაბირაძის აზრით, საკამათო არავისთვის უნდა იყოს.თუკი ხელისუფლება ვერ შეძლებს, რომ ეს არჩევნები სამართლიანად ჩაატაროს, პოლიტოლოგის თქმით, ის მიღწევები, რაც საგარეო მიმართულებით გვქონდა (ვიზალიბერალიზაცია, ასოცირების ხელშეკრულება, ნატოსთან ურთიერთობა), კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგება. ანუ, დასავლეთთან ურთიერთობა გართულდება. ამას კი, მისი თქმით, ჩვენი ჩრდილოელი მეზობელი თავის სასარგებლოდ გამოიყენებს და ქვეყანაში პოლიტიკური თუ ეკონომიკური მიმართულებით სირთულეების პროვოცირებას არ მოერიდება.
“რაც შეეხება ქვეყნის შიგნით, თუკი არჩევნებს საზოგადოება არალეგიტიმურად ჩათვლის, მაშინ არასტაბილურ პოლიტიკურ გარემოს მივიღებთ. გარემოს, რომელიც ფეთქებადსაშიში იქნება. მეტსაც გეტყვით, არჩევნები შეიძლება ძალიან კარგად ჩაატარდეს და შენიშვნები არავის ჰქონდეს, მაგრამ თუ მასში მონაწილეობას ამომრჩეველთა მცირე ნაწილი მიიღებს, არასტაბილურობის ელემენტის შემცველი იქნება. ამიტომაც აქვს ამ არჩევნებს ქვეყნის მომავალი განვითარებისათვის დიდი მნიშვნელობა. თუ ჩვენ გვინდა ევროპისაკენ სვლა გავაგრძელოთ და ამავდროულად ქვეყანაში სტაბილურობა შევინარჩუნოთ, არჩევნების სამართლიანობა, არც ქვეყნის შიგნით და არც მის ფარგლებს გარეთ, კითხვის ნიშნის ქვეშ არ უნდა დადგეს”, – აცხადებს ვახტანგ ძაბირაძე.
პოლიტოლოგი კორცხელში მომხდარ ინციდენტსაც იხსენებს და ამბობს, რომ მსგავსი ფაქტების გამეორება არჩევნების ლეგიტიმურობას კითხვის ნიშნის ქვეშ აუცილებლად დააყენებს. იმისათვის, რომ ეს არ მოხდეს, პოლიტოლოგის აზრით, საკუთარი წილი პასუხისმგებლობა ყველამ უნდა გაითავისოს – ხელისუფლებამაც და სამოქალაქო საზოგადოებამაც. თუმცა აქვე იმასაც დასძენს, რომ სამოქალაქო საზოგადოებასა თუ მედიას ყველაზე ეფექტურად ობიექტური შემფასებლის როლში ყოფნა შეუძლია. პოლიტიკურ პროცესებს კი, მისი თქმით, ვერც სამოქალაქო საზოგადოება წარმართავს და ვერც მედია. ეს ხელისუფლების პრეროგატივაა და სწორედ ამიტომ, ექსპერტი ამბობს, რომ პირველ რიგში პასუხისმგებლობა ხელისუფლებას ეკისრება.
“მე და ხელისუფლება კორცხელში მომხდარზე ერთნაირად ვერ ვიქნებით პასუხისმგებლები. მას ეს ფაქტი დღემდე არ გამოუძიებია და შესაბამისი შეფასება არ მიუცია. პოლიტიკური განცხადებები იყო, მაგრამ ეს თემა არ ამოწურულა. ამიტომაც ვამბობ, რომ ხელისუფლება გაცილებით ფრთხილი და მოზომილი უნდა იყოს, რათა ასეთმა ინცინდენტებმა და დარღვევებმა ისეთი მაისური სახე არ მიიღოს, როგორც 2003 წელს, 2008-ში ან თუნდაც 2012-ში იყო. თუ ეს ვერ მოახერხა, მაშინ პრობლემები ნამდვილად გაჩნდება”, – დასძენს ვახტანგ ძაბირაძე.
მოსაზრებას, რომ არადემოკრატიულად ჩატარებული არჩევნები პირველ რიგში ქვეყნის ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის პროცესს შეუშლის ხელს, პოლიტოლოგი ნიკა ჩიტაძეს იზიარებს. იგი გვახსენებს, რომ ნატო არაა მხოლოდ პოლიტიკური ბლოკი, ესაა ორგანიზაცია, რომლის წევრი სახელმწიფებიც საერთო ღირებულებებს იზიარებენ – დემოკრატიას, კანონის უზენაესობას და ა.შ. იგივე შეიძლება ითქვას ევროკავშირზეც. აქედან გამომდინარე, იმისთვის, რომ საქართველო როგორც ერთი, ისე მეორე ორგანიზაციის სრულუფლებიანი წევრი გახდეს, ჩიტაძის თქმით, აუცილებელია, რომ ქვეყნის შიგნით დემოკრატიული ინსტიტუტები მუდმივად ვითარდებოდნენ.
“თუ ქვეყანაში არჩევნები დემოკრატიულად არ ჩატარდა, თუ სასამართლო სისტემა თავისუფალი არ იქნება, თუ თავისუფალი აზრი შეიზღუდება, ხელისუფლებამ რაც არ უნდა ისაუბროს იმაზე, რომ საქართველოს ადგილი ევროპაშია, რეალობა სხვანაირი იქნება”, – აღნიშნავს იგი. შესაბამისად, პოლიტოლოგის თქმით, საქართველოს ხელისუფლებამ დასავლელ პარტნიორებს პირველ რიგში საქმით და არა სიტყვით უნდა დაუმტკიცოს, რომ მას უფლება აქვს საერთაშორისო ცივილიზებული საზოგადოების სრულუფლებიანი წევრი გახდეს. “არჩევნები დემოკრატიის ერთ-ერთი მთავარი მაჩვენებელი გახლავთ, რადგან ხალხის ნებას სწორედ ის გამოხატავს. არჩევნების სამართლიანად ჩატარების გარეშე დემოკრატიაზე საუბარი უსაფუძვლოა”, – აცხადებს იგი.
“რეზონანსთან” საუბრისას პოლიტოლოგი ვიზალიბერალიზაციის საკითხსაც შეეხო. თუკი არჩევნები ისე არ ჩატარდება, როგორც ეს საჭიროა, ჩიტაძე დარწმუნებულია, რომ საფრთხე ვიზალიბერალიზაციასაც დაემუქრება.
“ამ შემთხვევაში არაა გამორიცხულიი ევროკავშირის წევრი სახელმწიფოები გამოვიდნენ წინადადებით, რომ საქართველოსათვის ვიზალიბერალიზაციის მინიჭება დემოკრატიული ინსტიტუტების განვითარებამდე გადაიდოს. მითუმეტეს, რომ ევროპაში ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი პარტია, ევროპის სახალხო პარტია გახლავთ. ამიტომ, სრულიად შესაძლებელია, რომ არჩევნების შედეგები ვიზალიბერალიზაციის პროცესზეც ნეგატიურად აისახოს”, – დასძენს პოლიტოლოგი.
არჩევნების დემოკრატიულად ჩატარებაში კი იგი არა მხოლოდ უშუალოდ არჩევნების დღეს გულისხმობს, არამედ წინასაარჩევნო პერიოდსაც, როცა თითოეულ პარტიას თანაბარი პირობები უნდა ჰქონდეთ და ხმების დათვლის პროცესსაც. ეს სამივე ეტაპი, ჩიტაძის თქმით, უმნიშვნელოვანესია და ევროპელი მეგობრებიც სამივეს დააკვირდებიან.
„რეზონანსი“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ რამაზ საყვარელიძესთან: „მეეჭვება, ამ არჩევნებში ქართველი ხალხისთვის გადამწყვეტი როლი გეოპოლიტიკას ჰქონდეს“
ელზა პაპოშვილი
პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე ამბობს, რომ საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარის გიორგი პაპუაშვილის მხრიდან წინასაარჩევნოდ მოსამართლეებზე ზეწოლა გამორიცხული არ არის. მისი აზრით, თუ სასამართლოში მოსამართლეებზე ხელისუფლების მხრიდან ზეწოლა მართლაც ხდებოდა, მაშინ გიორგი პაპუაშვილმა პროკურატურას რატომ არ მიმართა და თემის პოლიტიზირება რატომ დაიწყო. რამაზ საყვარელიძეს მიაჩნია, რომ წინასაარჩევნოდ ხელისუფლების და საკონსტიტუციო სასამართლოს ამ ფორმით ურთიერთობა კარგი არაფრის მომტანია, რადგანაც ისინი სიტუაციის გარკვევას მედიით ცდილობენ, რაშიც საზოგადოებასაც რევენ. ამიტომ, ორივე მხარე საკითხის პოლიტიზირებას ახდენს და უთიერთბრალდებებით ქვეყანას აზიანებენ.
- საკონსტიტიციო სასამართლოს ირგვლივ მოვლენები კვლავ დაიძაბა. როგორც უმრავლესობის წევრი გედევან ფოფხაძე ამბობს, ისინი გიორგი პაპუაშვილის მხრიდან წინასაარჩევნოდ მოსამართლეებზე ზეწოლას ელოდებიან. როგორ ფიქრობ, აქვს თუ არა მას ამის თქმის საფუძველი?
- მოსამართლეებზე პაპუაშვილის მხრიდან შესაძლო ზეწოლა გასაკვირი არ არის, რადგანაც მან ამ ბოლო დროს მართლაც, რომ აქტიური მოქმედება დაიწყო. გედი ფოფხაძის განცხადებას ვეთანხმები კი არა, მანამდე მე ვამბობდი, რომ პაპუაშვილი პოლიტიკური ფიგურაა, როგორც ბიოგრაფიით, ასევე სასამართლოში მოღვაწეობის მანძილზე. მაშინდელი საკონსტიტუციო სასამართლო რომ მიხილ სააკაშვილის ხელისუფლების ყურმოჭრილი მონა იყო, ამაზე მეგონი არავინ დავობს. რაც მთავარია, პოლიტიკური ინტერპრეტაციის შემთხვევაში, ლოგიკური ხდება ის ნაბიჯი, რომლიც 2012 წლის შემდეგ უკვე ამ სასამართლოს და პაპუაშვილის მხრიდან გადაიდგა. ზეწოლის ფაქტი “ნაციონალების” მხრიდან გასაკვირი არაა, შესაბამისად, არც პაპუაშვილის მხრიდან იქნება გამორიცხული.
- როგორც ვხედავთ, უკვე დიდი ხანია, რაც ხელისუფლება და საკონსტიტუციო სასამართლო ურთიერთბრალდებების რეჟიმში იმყოფება. როგორ ფიქრობთ, მათ შორის ურთიერთობის ასეთი ფორმა, წინასაარჩევნოდ ქვეყნისთვის რა სახის ზიანის მომტანი შეიძლება იყოს?
- როდესაც ხელისუფლება და საკონსტიტუციო სასამართლო, ურთიერთობას მედიის საშუალებით არკვევს, ეს უკვე იმას ნიშნავს, რომ ამ კონფლიქტში საზოგადოების ჩართვა ხდება. რაც თემის პოლიტიზირების მცდელობას წარმოადგენს. ამიტომ, რა თქმა უნდა, ეს დაპირისპირება მედიასივრცეში რომ არ ხდებოდეს, სამუშაო რეჟიმში სიტუაცია უფრო ადვილად დალაგდებოდა. გიორგი პაპუაშვილს ჰქონდა უფლება მიემართა პროკურატურისთვის, თუ მოსამართლეებზე ზეწოლის ფაქტებს ადგილი მართლაც ჰქონდა. მან ეს კანონიერი უფლებები არ გამოიყენა. ამიტომ ეს უკვე იმას ნიშნავს, რომ მან პოლიტიკური გზა აირჩია და თემით მანიპულირებას ცდილობს.
- ამომრჩევლის ის 60%, რომლიც კვლევების მიხედვით, ხმას არც ერთ პოლიტიკურ სუბიექტს არ აძლევდა, როგორ ფიქრობთ, ამ ეტაპზე რომელიმე პარტიამ დააინატერესა, თუ კვლავ მერყეობის პროცესში არიან?
- ძალიან ძნელია ამ 60%-ზე საუბარი, რადგანაც სხვადასხვა გამოკვლევებში ჩამოუყალიბებელი ამომრჩევლის რიცხვი იცვლება. თუმცა ფაქტია, რომ არჩევნებზე წამსვლელეთა რიცხვი მაღალია. ამიტომაც სავარაუდოა, რომ ბოლოს ეს ადამიანები რაღაც გადაწყვეტილებას მაინც მიიღებენ. რაც უფრო მოახლოვდება არჩევნების დღე, ისინი გადაწყვეტილების მიღების აუცილებლობაზე მითუფრო იფიქრებენ. ჩემი აზრით, გაურკვეველი ამომრჩევლის რიცხვი არცთუ ისე დიდი უნდა იყის, რადგანაც ვვარაუდობ, რომ შინაგანი პროცესი პოლიტიკოსებზე დაკვირვების, მიდის. სავარაუდოა, რომ ეს პროცესი სექტემბრის შუა რიცხვებისთვის უფრო დასრულდება. ის 60%, რომელიც დასაწყისში გვქონდა, საგრძნობლად შემცირდება.
- როგორ ფიქრობთ, რატომ გახდა ქართველი ამომრჩეველი უფრო მომთხოვნი?
- ნებისმიერ შემთხვევაში, სადაც არჩევანს ვაკეთებთ, იქნება ეს რესტორანში მენიუ, თუ მაღაზიაში დახლი და ვნახავთ, რომ ორივეგან არჩევანი ერთი და იგივეა, რა თქმა უნდა, გადაწყვეტილების მიღება გვიჭირს, ან საერთოდ სურვილი გვეკარგება. ამ არჩევნებზე საზოგადოებას ერთნაირი უსახური პარტიები წარუდგნენ, რომელთა შორის ამომრჩეველი განსხვავებას ვერ პოულობს. ასეთი ერთნაირობა აქამდე საქართველოში არ ყოფილა. ჩვენი საზოგადოება წლების მანძილზე შეჩვეულია, რომ პოლიტიკური პარტიები მათ წინაშე, რევოლუციური იმპულსებით წარდგებოდნენ ხოლმე. მთელი 25 წლის მანძილზე, საქართველოში მოსახლეობა მძაფრ სიტუაციაში, ორიენტირებას ვიღაც კონკრეტულ ლიდერზე აკეთებდა. დღეს კი ასეთი მდგომარეობა არ არის. არც გამკვეთილი ლიდერი გვაყავს და ქვეყანაში არც რევოლუციური სიტუაციაა. თუმცა ეს ფაქტი ძალიან სასიამოვნოა, რადგანაც უნდა შევეჩვიოთ, რომ ქვეყანაში არჩევანის გაკეთება ასეთ რეჟიმში ხდება და არა კრიზისების დროს. მთელი მსოფლიო და დასავლეთი არჩევნებს სწორედაც, რომ მსგავსი ზომიერების განწყობის პირობებში ატარებს. როცა მოქალაქემ გადაწყვეტილება რაციონალურად და არა ემოციურად უნდა მიიღოს.
- როგორ ფიქრობთ, წინასაარჩევნოდ პოლიტიკურმა პარტიებმა რა დაპირება უნდა “გაყიდონ” იმისთვის, რომ სკეპტიკურად განწყობილი ამომრჩევლის გული მოიგონ?
- მათ ალბათ აქვთ ინფორმაცია, საზოგადოება რომელი საკითხის მიმართაა უფრო მგრძნობიარე. გამოკვლევების მიხედვით, საზოგადოებისთვის პრიორიტეტული უფრო უმუშევრობის და უამრავი სოციალური საკითხის პრობლემა დგას. თუმცა მხოლოდ სამუშაოს შექმნის დაპირება, ამ პრეტენზიული ამომრჩევლისთვის საკმარისი არ არის. ის უკვე პოლიტიკოსებისგან ახსნას ითხოვს, თუ როგორ მოახერხებს ამ დაპირების შესრულებას. მე მგონი, დღეს უკვე ის სიტუაციაა, რომ ამომრჩევლის დასარწმუნებლად, უფრო მეტი არგუმენტებია საჭირო. ამომრჩევლისთვის მთავარი ახლა არა მიზანი, არამედ ახსნაა, თუ ამ მიზნამდე მისვლას როგორ მოახერხებს.
- ბიძინა ივანიშვილის ტელეეთერში გამოჩენის შესახებ მინდა გკითხოთ. როგორ ფიქრობთ, “ქართული ოცნებას” იმდენად უჭირს, რომ მას ივანიშვილის ამ ფორმით დახმარება სჭირდება?
- ვერ ვიტყოდი, რომ “ქართულ ოცნებას” ახლა ძალიან უჭირს. ამას მხოლოდ მე არ ვამბობ, ამაზე რამდენიმე ექსპერტმაც ისაუბრა. მეც არ მგონია, რომ ივანიშვილის მედიაში გამოჩენა, “ოცნების” გამო ხდება. უბრალოდ მგონია, რომ ეს მხოლოდ ივანიშვილის პირადი სურვილია. მან არა ერთხელ თქვა, რომ ამ ხელისუფლების სათავეში მოყვანის გამო, ის საზოგადოების მიმართ პასუხისმგებლობას გრძნობს, რის გამოც ცდილობს, რომ მოსახლეობას გარკვეულ კითხვებზე პასუხი გასცეს. არსებული სოციოლოგიური კვლევების მიხედვით, “ქართულ ოცნებას” წინასაარჩევნოდ უპირატესობა აქვს, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის გარეშე მოიპოვა. თუმცა მეეჭვება, რომ ერთ თვეში სიტუაცია რადიკალურად შეიცვალოს.
- ბევრი ფიქრობს, რომ 2016 წლის არჩევნები, ქართველი ხალხის ერთგვარი ტესტი იქნება, საიდანაც გავიგებთ, ჩვენს მოსახლეობას რა სურს. მათი არჩევანის მიხედვით გაირკვევა ხალხი უპირატესობას დასავლეთს ანიჭებს თუ რუსეთს?!
- ძალიან მეეჭევება, რომ ამ არჩევნებში ქართველი ხალხისთვის გადამწყვეტი როლი გეოპოლიტიკას ჰქონდეს. ისევ და ისევ რეიტინგები გვიჩვენებს, რომ ჩრდილოეთზე ორიენტირებული პარტიების საქმე არც თუ კარგადაა. ეს ხაზს უკვე მოსახლეობის არჩევანს უსმევს. ის უფრო დაძაბული შიდაპოლიტიკურ და ეკონომიკურ საკითხებზე იქნება და ყურადღებას იმას მიაქცევენ, ამ პრობლემებს რომელი პარტიები უფრო უკეთესად გადაჭრიან. გეოპოლიტიკაზე ორიენტირებული, მსოფლიოში არც ერთი ამომრჩეველი არ არის, მითუმეტეს ქართველები, რომელთაც ამ ეტაპზე ეკონომიკური და სოციალური პრობლემები უფრო მწვავედ აქვთ.
„რეზონანსი“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
რამდენად აქტიურია პარტიების წინასაარჩევნო კამპანია?
გვანცა ღვედაშვილი
გიორგი მარგველაშვილი არჩევნებში მონაწილე პოლიტიკურ პარტიებს ამომრჩევლის წინაშე კონკრეტული პროგრამებით წარდგომას და გააქტიურებას ურჩევს. პრეზიდენტი აცხადებს, რომ პოლიტიკოსებმა დეტალური ინფორმაცია უნდა მიაწოდონ ამომრჩეველს, რას გეგმავენ დასაქმების, ეკონომიკის, სასამართლო სისტემის რეფორმის მიმართულებით, რა პოზიცია აქვთ გეოპოლიტიკურ საკითხებზე.
პრეზიდენტი ასევე მიმართავს მედიას, საარჩევნო თემატიკასთან დაკავშირებით გააქტიურდეს. “მე მინდა ვთხოვო პოლიტიკოსებს, გააქტიურდნენ, უფრო აქტიურად ჩაერთონ საარჩევნო კამპანიაში. ყველა პოლიტიკურ პარტიას, ყველა პოლიტიკურ ლიდერს მინდა ვთხოვო, რომ უფრო მეტი გაგვაგებინონ ჩვენ, ამომრჩევლებს, რა უნდა გავაკეთოთ. პოლიტიკური პარტიები აქტიურ დისკუსიაში უნდა შევიდნენ საზოგადოებასთან და დიალოგი აწარმოონ ხალხთან. როცა აქტიური იქნება ამომრჩეველი, პოლიტიკოსს მოუწევს მისთვის პასუხების გაცემა. ჩვენი, ამომრჩევლების სახელით, მინდა მედიასაც ვთხოვო, რომ უფრო გააქტიურდეს და ჰკითხოს პოლიტიკოსებს – რას აპირებენ”, – განაცხადა საქართველოს პრეზიდენტმა.
რამდენად აქტიურია პარტიების წინასაარჩევნო კამპანია? – ამ კითხვით, “რეზონანსმა” საზოგადოების ცნობილ წარმომადგენლებს მიმართა.
ვასილ მაღლაფერიძე (პუბლიცისტი): შეიძლება ითქვას, საშუალოდ აქტიურები არიან, არ ვიცი, განსაკუთრებულად ვერც ერთს გამოვყოფ. არც საარჩევნო დაპირებებით გამორჩეული შემინიშნავს ვინმე, ყველა პირდება, თუმცა დაპირებაზე მნიშვნელვანი მისი შესრულებაა.
ავთო სულაბერიძე (დემოგრაფი): ვფიქრობ, წინასარჩევნო კამპანიაში აქტიურობა ფინანსებთან არის დაკავშირებული. 2 მიმართულებით მიდის პროცესები, ერთია ევოლუციური, რომელსაც ბურჯანაძის, ბურჭულაძისა და “ოცნების” პარტია აკეთებს. მეორეა ტოტალიტარული, პარტიებს რომლებსაც შეზღუდული ფინანსები აქვთ და ბოლო პერიოდში აქტიურდებიან, ფინანსები ბევრ რამეს წყვეტს.
იური მეჩითოვი (ფოტოგრაფი): ჯერჯერობით გახურებული არ არის პროცესები. ხალხი ჯერ კიდევ ისვენებს და მას შემდეგ, რაც შეიკრიბება საზოგადოება და ეს დასვენების პერიოდი გავა, დაახლოებით 15-18 სექტემბრიდან უფრო სერიოზული ციებ-ცხელება დიაწყება. თუმცა ეს კომპრომატების ომი, შეტევა ნარმანიაზე და ა.შ. იმაზე მეტყველებს, რომ ყველაფერი ცხელ ფაზაში შედის.
თაკო ჩარკვიანი (პუბლიცისტი): კი დაიწყო უკვე წინსაარჩევნო კამპანია და საკმაოდ აქტიურები არიან ტალახის სროლაში. უკვე არიან აქტიურები და ეს იგრძნობა. მე მომეწონა “თავისუფალი დემოკრატების” საარჩევნო პროგრამა. ძალიან ნორმალური პროგრამა იყო და სრულიად უსაფუძვლო კრიტიკა გაისმა ოპონენტების მხრიდანაც, რომ 500 ლარი პენსია არ არის რეალური და ა.შ. თუმცა რეალურია, თუკი ნაკლები კორუფცია იქნება.
გია ანჩბაძე (ისტორიკოსი): რა თქმა უნდა, აქტიურია, თუმცა რამდენად ჩამოყალიბებული აქვთ პარტიებს ეს პრობლემები და წინასაარჩევნო კამპანია, ეს სხვა საქმეა. ეს ყველაფერი საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ კულტურასთან არის დაკავშირებული. თუმცა, პარტიებს უნდა ჰქონდეთ პროგრამები, რათა ამომრჩეველმა იცოდეს, რას სთავაზობენ მათ. ჩვენთან არ არის საზოგადოებრივი-პოლიტიკური კულტურა იმ დონეზე, რა დონეზეც უნდა იყოს.
„ვერსია“, 29 აგვისტო, 2016 წელი
რა ჩაიფიქრეს ნაციონალებმა
ვინ და რა მიზნით დაგეგმა სპეცრაზმებს შორის შეტაკება – უცნობი სისხლიანი სცენარის დეტალები
ნინო დოლიძე
თუ თბილისის მერის გარშემო განვითარებულ ვნებათაღელვას არ ჩავთვლით, საარჩევნო კამპანია სულ ნარნარად მიმდინარეობს. ყოველ შემთხვევაში, თვით ნაციონალებიც კი არ ამბობენ, რომ ხელისუფლება რამე უკადრებელს კადრულობს. ამასაც თავი რომ დავანებოთ, ყოფილი მმართველები ისეთი „ბუნჩულები“ და „საყვარლები“ არიან, თან ხალხს ახალ სამუშაო ადგილებსა თუ ღირსებაზე ისე უდრტვინველად ელაპარაკებიან, გეგონება, იმ ყბადაღებული ცხრა წლის განმავლობაში, ხელისუფლებაში ვიღაც უცხო-პლანეტელები იყვნენ და მოსახლეობას ისინი უშრობდნენ სისხლს.
რატომ გაკეთილშობილდნენ ნაცები? – ეს რიტორიკული კითხვაა, რომელსაც მხოლოდ საზოგადოება კი არა, პოლიტიკური წრეების წარმომადგენლებიც ხშირად სვამენ. ის, რაც ,,ვერსიას” ერთ-ერთმა კონფიდენციალურმა წყარომ უამბო, რასაკვირველია, აპრიორი, სიმართლე არ არის, მაგრამ ვერ ვიტყვით, რომ ჩვენი წყაროს მსჯელობა ლოგიკას მოკლებულია. სწორედ ამიტომაც „ვერსიამ“ გადაწყვიტა, მოვლენების განვითარების ეს ვერსია სააშკარაოზე გამოიტანოს. სხვათა შორის, ,,ვერსიის” კონფიდენტმა თხრობა 4 წლის წინანდელი მოვლენებით დაიწყო:
„თქვენ კიდევ ვერ წარმოიდგენთ, 2012 წლის პირველი ოქტომბრის ღამეს რა საშინელებას გადავრჩით. რასაც ახლა მოგიყვებით, შეიძლება, დაუჯერებლად მოგეჩვენოთ, მაგრამ ამ ამბის არაერთი თვითმხილველი არსებობს და საქმე საქმეზე რომ მიდგეს, ისინი ღიადაც ილაპარაკებენ. მოკლედ, „ციხის კადრები“ გამოქვეყნდა თუ არა, ნაციონალებში სიტუაცია ყველაზე ადეკვატურად მაშინდელმა მთავარმა პროკურორმა, ზურაბ ადეიშვილმა შეაფასა ანუ თქვა, რომ მათი საქმე დამთავრებული იყო, ქუდი დაიხურა და ქვეყნიდან მაშინვე წავიდა, თუმცა ვიდრე კადრები სატელევიზიო სივრცეში მოხვდებოდა, ნაცებს იმედი ჰქონდათ, რომ ყველაფერ ამას რამით გადაფარავდნენ. ამიტომ, თუ გახსოვთ, ვიდრე წამების კადრები გავრცელდებოდა, ოფიციალურმა სტრუქტურებმა გაავრცელეს ვიდეოჩანაწერი, სადაც ჩანდა, რომ „კამერაში“ ციხის თანამშრომლები პატიმარს სცემდნენ. ამასთან, ოფიციალურად ითქვა, რომ ყველაფერი ეს თითქოს „ოცნების“ დაკვეთით დაიდგა, მაგრამ ე.წ. კარანტინის დაშლამ და გლდანის ციხის სხვა საშინელებებმა ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა.
მიშას აშკარად არ უნდოდა, პოზიციები დაეთმო, თან ადეიშვილის გარდა, მისი გარემოცვის თითქმის ყველა წევრი მომხრე იყო, მოვლენების ესკალაცია მოეხდინათ.
ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, ასეთ სცენარზე დაიწყო მუშაობა:
ქუჩაში გამოსული ხალხის დასაწყნარებლად სპეცრაზმი უნდა გააქტიურებულიყო, მაგრამ ამ დროს, ვითომ ხალხის მხარეს სხვა სპეცრაზმი გადავიდოდა. საბოლოოდ კი, ორ სპეცრაზმს შორის, ორთაჭალის ხიდზე შეიარაღებული შეტაკება მოხდებოდა, შესაბამისად, მოვლენები უმართავი გახდებოდა და ვითომ წესრიგის აღდგენის მიზნით, პრეზიდენტი საგანგებო მდგომარეობას გამოაცხადებდა, რაც არჩევნების არჩატარების მიზეზი გახდებოდა.
პარალელურად, მაშინდელი ოპოზიციის ლიდერებისა და ასევე, იმ ადამიანების მასობრივი დაჭერა დაიწყებოდა, ვისაც ,,ციხის კადრებთან” პირდაპირი თუ არაპირდაპირი შეხება ჰქონდა.
ყველაფერ ამის პარალელურად, ნაციონალები საერთაშორისო ასპარეზზე საინფორმაციო ფრონტსაც გახსნიდნენ და მსოფლიოს დაარწმუნებდნენ, რომ საქართველოში სიტუაცია რუსული სპეცსამსახურების ჩარევით აირია.
ერთი შეხედვით, ამ სცენარის განხორციელებას წინ არაფერი უნდა დადგომოდა, თან რეალისტურიც იყო, მაგრამ ხომ იცით, ციხე ისევ შიგნიდან ტყდება. ახლა, მათ ვინაობას არ დავასახელებ, ვინც ეს გეგმა ჩაშალა. თუ უნდათ, გამოვიდნენ და ყველაფერი თვითონ მოყვნენ, მაგრამ ფაქტია: სპეცრაზმებს შორის შეტაკება რეალობად ვერ იქცა და, შესაბამისად, ის მივიღეთ, რაც მივიღეთ – პირველ ოქტომბერს „ოცნებამ“ გაიმარჯვა და მიშაც იძულებული გახდა, ეს გამარჯვება ეღიარებინა“.
„ვერსია“, ბუნებრივია, დაინტერესდა, ოთხი წლის წინანდელი კულუარული ამბები რატომ გაიხსენა და კონფიდენტს კითხვა დაუსვა, ძველი ამბების გახსენებით რისი თქმა უნდოდა, რაზეც ასეთი პასუხი მივიღეთ: „მაშინდელ და დღევანდელ მოვლენებს შორის, პირადად მე, გარკვეულ მსგავსებას ვხედავ“.
ამის შემდეგ ინფორმატორი კონკრეტიკაზე გადავიდა და თხრობისას აღნიშნა, რომ ე. წ. არშემდგარი ტერაქტი, რომელიც ერთ კვირის წინ ქართველმა სამართალდამცავებმა გახსნეს, შესაძლოა, უფრო დიდი გეგმის შემადგენელი ნაწილი იყოს. „ამ საქმის სპეციალისტი არ ვარ და დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ როგორც რიგით მოქალაქეს, მიჩნდება კითხვა, რატომ უნდოდათ რუსეთ-სომხეთის გაზსადენის აფეთქება? კიდევ კარგი, ღმერთმა დაგვიფარა და მიზანი ვერ შესრულდა, თორემ წარმოიდგინეთ, ეს გაზსადენი მართლა რომ აფეთქებულიყო, რა ამბავი ატყდებოდა, საერთაშორისო სკანდალი გარანტირებული გვექნებოდა – რა, ეჭვი გეპარებათ, რომ კრემლი მტკიცებას დაიწყებდა, აი, საქართველო ტერორისტებით არის სავსეო? იმ დროს, როცა ცივილური მსოფლიო ტერორისტებს ებრძვის, რუსულ ნარატივს ყველა დაიჯერებდა. მოკლედ, წყალი აიმღვრეოდა. ამღვრეულ წყალში კი, ჩემზე კარგად მოგეხსენებათ, თევზის დაჭერა ადვილია ანუ იმის თქმა მინდა, რომ ყველაფერი ეს ნაცებს შესაძლოა, სათავისოდ გამოეყენებინათ. ყოველ შემთხვევაში, მაინც იმ აზრისკენ ვიხრები, რომ გახსნილი ტერაქტი რაღაც დიდი ჯაჭვის ნაწილია.
ამ მოსაზრებას ისიც მიძლიერებს, რომ პოლიტიკურ ავანსცენაზე უცებ გამოჩნდა სანდრა, რომლის მიმართაც ხალხში მაინცდამაინც დიდი აგრესია არ არსებობს. აქვე, იმასაც ვიტყვი, რომ ვარშალომიძეც დაბრუნდა საქართველოში. ახლა, ვინმეს მოსწონს თუ არა, ფაქტია, რომ ლევან ვარშალომიძის დროს ბათუმი მართლაც აშენდა და დამშვენდა. ამასთან, ბევრია ისეთი ამომრჩეველი, რომელსაც წამება და ღირსების შელახვა არ უნდა, მაგრამ არც უმოქმედობა მოსწონს ანუ ისეთი მმართველობა უნდა, რომლის დროსაც რამე შენდება.
არ მგონია, ასეთმა „გადაუწყვეტმა“ ადამიანებმა გადაწყვეტილება ბოლო წუთს, საარჩევნო ყუთთან მიიღონ. არც ის მგონია, რომ გაურკვეველი ელექტორატი ხმას ან ნაციონალებს მისცემს, ან მოქმედ მმართველ პარტიას. უფრო მგონია, რომ ეს ხალხი არჩევნებს ზურგს შეაქცევს.
ერთი სიტყვით, ყველაფერი ეს ისევ ყოფილი მმართველი ძალისთვის იქნება ხელსაყრელი, თუმცა ამდენი ხანი ვფიქრობ და ვერ ამომიხსნია, მიშამ რა ჩაიფიქრა.
ასეა თუ ისე, სიფხიზლე გვმართებს, თორემ ზუსტად ვიცი, ნაცები ხელისუფლების მმართველ რგოლებში რამე ფორმით რომ დაბრუნდნენ, ისეთ დღეში გაგვატარებენ, ცოცხები სულ იავნანად მოგვეჩვენება“, – აღნიშნა „ვერსიასთან“ საუბრის ბოლოს კონფიდენციალურმა წყარომ.
„ვერსია“, 29 აგვისტო, 2016 წელი
„ნაციონალური მოძრაობის“ მთავარი მოკავშირე ექსპერტი
ხათუნა ლაგაზიძე თავიდანვე „ნაციონალური მოძრაობის“ დაკვეთას ასრულებდა
ბათო ჯაფარიძე
ერთი პერიოდი ისე მოხდა, რომ პრაქტიკულად ყველამ, ვისაც საქმე არ ჰქონდა, ექსპერტი დაირქვა და სხვადასხვა სფეროში დაიწყო მოღვაწეობა. ზოგადად, ისეთ რთულ სფეროებს, როგორიც მაგალითად, ეკონომიკა, ფინანსები, ენერგეტიკა და სხვა მიმართულებებია, ბევრი ვერ შეეჭიდა, მაგრამ საქართველოში ხომ პოლიტიკა და ფეხბურთი ყველამ ვიცით და პოლიტექსპერტებიც მომრავლდნენ. რა თქმა უნდა, ყველას არ ვეხები, მაგრამ მათი უმრავლესობა იმ მამალივით არის, დილით რომ დაიყივლებს და არ აინტერესებს, გათენდება თუ არა. ასე, ყივილ-ყივილში, ერთი გაუვარდებათ და მერე მთელი სერიოზულობითა და მჭმუნვარე სახით გვარიგებენ ჭკუას.
„ქართული ოცნება“ პოლიტიკურ სივრცეში უკონკურენტოა. ამ ვაკუუმის ამოსავსებად, შესაძლოა, განსხვავებული აზრის და ოპონირების რეჟიმი თავად კოალიციაში დამკვიდრდეს, მაგრამ ვფიქრობ, კოალიციაში შემავალ პარტიებს, თუ არჩევნებში დამოუკიდებლად მონაწილეობის სურვილი გაუჩნდებათ, ამ შემთხვევაში, ბიძინა ივანიშვილის რეიტინგი მათზე არ გადანაწილდება. ამ პარტიების რეიტინგი ისეთივე იქნება, როგორიც იყო „ქართულ ოცნებაში შესვლამდე“, – ეს განცხადება 2012 წელს ხათუნა ლაგაზიძემ გააკეთა, ექსპერტმა, რომელიც ძალიან ცდილობდა კოალიციასთან მჭიდრო კავშირის დამყარებას, მაგრამ ეს კავშირი არ შედგა.
საგულისხმოა, რომ ქალბატონი ხათუნა „ქართულ ოცნებასთან“ დამეგობრებას მას შემდეგ შეეცადა, რაც კოალიციამ 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნებში გაიმარჯვა, მანამდე კი ახლოს არ ეკარებოდა, რადგან, ყველა ლოგიკით, თავიდანვე „ნაციონალური მოძრაობის“ დაკვეთას ასრულებდა და თავისი საექსპერტო შესაძლებლობების მიუხედავად, ვერ გათვალა, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ პოლიტიკურ სამარეში მიდიოდა.
ხელისუფლების ცვლილების შემდეგ, ხათუნა ლაგაზიძემ განახლებული ძალით დაიწყო „ოცნებისკენ“’ მიმავალი გზის ძიება და ამას ნაციონალური მოძრაობა მაქსიმალურად უწყობდა ხელს. საზოგადოებისთვის ცნობილი ექსპერტი უნდა ყოფილიყო ის ერთ-ერთი სახე, რომელიც შემდეგ ხმამაღლა იტყოდა, რომ პარტია უსახურია, არ ვარგა და მის რიგებს საზეიმოდ დატოვებდა, თუმცა ჩანაფიქრი არ გამოვიდა. ამის შემდეგ ექსპერტმა მმართველი გუნდის კრიტიკა ღიად დაიწყო და მას მუდმივად ნაციონალურ მოძრაობას ადარებდა.
„რამდენჯერ უნდა გახდეს ეს ქვეყანა ბეცი ხელისუფლების ექსპერიმენტის ობიექტი?! თუ ფიქრობთ, რომ თქვენ გვერდზე გადგებით და კვლავ საზოგადოება გახდება საზარბაზნე ხორცი?! ეგრე არ იქნება! აიღეთ პასუხისმგებლობა ქვეყნის მართვაზე: ის მაინც შეძელით, რომ მშვიდობიანად მიიყვანეთ საზოგადოება მომავალ არჩევნებამდე. როგორ უნდა მოახერხო, რომ ყველა, ვისაც სიტყვა ეთქმის, შენს წინააღმდეგ განაწყო?! როგორ უნდა მოახერხო, რომ ნაციონალების ფონზე შენ გამოჩნდე ვამპირი?! აფერუმ, თქვენს გონიერებას!“, – აცხადებდა ქალბატონი ხათუნა. მისთვის დღევანდელი ხელისუფლება ბეცი მას შემდეგ გახდა, რაც გუნდის რიგებში მისი ადგილი არ მოიძებნა. მან, უბრალოდ, ვერ მოახერხა ვერანაირი გავლენის მოპოვება და სახელისუფლებო რგოლებში მოხვედრა. შედეგად, ოფიციალურად გააფორმა თავისი დამკვეთებთან კავშირი და ღიად დაფიქსირდა ახალი და მთავარი „ნაციონალური მოძრაობის“ ერთობის წევრად. ის, რომ პაატა ბურჭულაძის ახლადშექმნილი პარტია წინა ხელისუფლების სატელიტი იქნებოდა, თავიდანვე დაანონსდა, მაგრამ ოფიციალურად, მას შემდეგ გაფორმდა, რაც კოალიცია შექმნა და თავის ბედი ვაშაძეს, ჯაფარიძეს, კუბლაშვილსა და ხაჩიძეს დაუკავშირა. როგორც ჩანს, ნაციონალები და მათი ლიდერი მიხვდნენ, რომ ცალ-ცალკე ვერც „გირჩი“ და ვერც გიორგი ვაშაძე ღირებულს ვერაფერს გააკეთებდნენ და მათთვის ფინანსების მოძიების პრობლემაც შეიქმნებოდა. ამიტომაც სააკაშვილმა მორიგი პოლიტიკური ავანტიურა წამოიწყო – გადაწყვიტა ახალი სატელიტის შექმნა და პაატა ბურჭულაძეც საამისოდ ზედგამოჭრილი ლიდერი იყო… რატომაც არა?!
სხვათა შორის, ამ გაერთიანების შემდეგ, ბევრს აეხილა თვალი და სხვადასხვა რაიონში პაატა ბურჭულაძის პარტია მისმა წევრებმა საჯაროდ დატოვეს, თუმცა ხათუნა ლაგაზიძეს წარბიც არ შეუხრია, რადგან მას პოლიტიკური პარტნიორი, უბრალოდ, არ შეუცვლია – ის იყო „ნაციონალების“ სატელიტი და დარჩა „ნაციონალების“ სატელიტად, უბრალოდ, თუ ადრე ამას არაფორმალური სახე ჰქონდა, ახლა ოფიციალურად დაკანონდა.
სხვათა შორის, ივლისის ბოლოს ,,აიფიემის” კვლევის შედეგები გამოქვეყნდა პოლიტიკური სუბიექტების რეიტინგებთან დაკავშირებით. ამ გამოკითხვის დამკვეთად პაატა ბურჭულაძის პარტია „სახელმწიფო ხალხისათვის“ დასახელდა და მას შემდეგ, რაც კვლევის შედეგად პირველ ადგილზე „ნაციონალური მოძრაობა“ აღმოჩნდა, ხათუნა ლაგაზიძე იყო პირველი, ვინც განაცხადა, დაკვეთა ჩვენ არ მიგვიციაო. ასე ღიად გამოჩენას, როგორც ჩანს, ის და მისი პარტიის წევრები მაინც მოერიდნენ, თუმცა… კვლევის მიხედვით, ნაციონალური მოძრაობა ლიდერობს 19%-ით, მეორეზეა „ქართული ოცნება“ – 18%, თავად პაატა ბურჭულაძის პარტია „სახელმწიფო ხალხისთვის“ კი – 12%.
„არსად წამიკითხავს, რომ ეს „აიფიემ“-ის კვლევები იყო. თუკი მისი იყო, მაშინ მას უნდა დაუკავშირდნენ. „აიფიემი“ ზოგადად არის კვლევების ორგანიზაცია და ძალიან ბევრი დამკვეთისთვის ატარებს კვლევებს. ჩვენს პარტიას „აიფიემთან“ შეხება არ ჰქონია. როგორც ყველა პოლიტიკური სუბიექტი, ჩვენც ვატარებთ შიდაპარტიულ კვლევებს, რადგან გვაინტერესებს ჩვენ მიმართ განწყობების გრადაცია მოსახლეობაში, მაგრამ ჩვენ მიერ ჩატარებული კვლევები ჩვენთან ინახება. არასდროს დაგვისვამს შეკითხვები „ჯი-ეიჩ-ენთან” დაკავშირებით, მაგრამ ჩვენი სახელით ვინ მიაწოდა ამ საინფორმაციო სააგენტოს ეს კვლევის შედეგები, ჩვენს პრეროგატივას სცდება. სააგენტოს სრული უფლება აქვს, გამოაქვეყნოს ინფორმაცია, მაგრამ სასურველი იქნებოდა, ჩვენთვის ეკითხათ, იყო თუ არა ეს ჩვენ მიერ შეკვეთილი კვლევა. ჩვენი სახელით გავრცელებული ინფორმაციის მიუხედავად, არ ნიშნავს, რომ ეს კვლევა ჩვენი დაკვეთით ან ჩვენ მიერ არის ჩატარებული“, – განაცხადა ხათუნა ლაგაზიძემ.
თუმცა, ქალბატონ ხათუნას შედეგებთან დაკავშირებით პრეტენზია არ გამოუთქვამს, რადგან „ნაციონალების“ პირველობა მას ყველაზე მეტად აწყობს. რეალურად კი, ყველაზე კარგად სწორედ მან იცის თავისი პარტიის შიდა კვლევებით, რომ პირველ ადგილზე სახელისუფლებო პარტიაა და მისი ნაციონალური მოძრაობა მეორე ადგილის შენარჩუნებისთვის იბრძვის, რათა საპარლამენტო უმცირესობის სტატუსი არ დაკარგოს.
„ინტერპრესნიუსი“, 30 აგვისტო, 2016 ქწელი
ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „დასავლურ ორიენტაციაზე და ღირებულებებზე უარის თქმა, როგორც არ უნდა იყოს შენიღბული, პრორუსული ორიენტაციაა“
საშინაო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე ”ინტერპრესნიუსის” კორესპონდენტი კობა ბენდელიანი პოლიტოლოგსა და კონსტიტუციონალისტ ვახტანგ ძაბირაძეს ესაუბრა.
- ბატონო ვახტანგ, პრაქტიკულად, უკვე ცნობილია არჩევნებში მონაწილე ძირითადი პოლიტიკური სუბიექტების საარჩევნო სიები და მაჟორიტარულ ოლქებში მათი კანდიდატები. ვიცით, არჩევნებზე ვინ რა გუნდებით იღებს მონაწილეობას. ალბათ უპრიანიც იქნება თუ საუბარს სწორედაც რომ არჩევნებში მონაწილე პოლიტიკური გუნდების შემადგენლობაზე საუბრით დავიწყებთ. როგორ შეაფასებდით 8 ოქტომბრის არჩევნებში მონაწილე პოლიტიკურ გუნდების სიით შემადგენლობას? თქვენს გამოცდილ პოლიტიკურ მზერას თვალში რა ხვდება, რა მოგწონთ და რა არა?
- გულწრფელად გითხრათ, ძალიან გამიჭირდება ამ კითხვაზე ზუსტი და ადეკვატური პასუხის გაცემა, რადგან საარჩევნო სუბიექტებს ცესკო-ში სიების რეგისტრაცია ჯერ არ მოუხდენიათ, განხორციელდა მხოლოდ პირველი ათეულების პრეზენტაცია და მაჟორიტარულ ოლქებში კანდიდატთა წარდგენა, თუმცა გარანტია, რომ ეს ათეულები ან, თუ გნებავთ, მაჟორიტარები აღარ შეიცვლებიან, არ არსებობს. უფრო პირიქით, – ორივე მიმართულებით გარკვეული გადაადგილებები სხვადასხვა პოლიტიკურ ჯგუფებში უკვე განხორციელდა და მოსალოდნელია, რომ კვლავაც განხორციელდება. ამიტომ, ამ ეტაპზე, ჩემი აზრით, მხოლოდ ზოგად ტენდენციებზე შეიძლება ვილაპარაკოთ. იმ მწირი ინფორმაციიდან, რაც გაგვაჩნია, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ პოლიტიკური გუნდების სიის ფორმირებისა და კანდიდატთა შერჩევის წესი, არ შეცვლილა. უბრალოდ, დაემატა „ახალი სახეების“ იდეა, რომელიც უფრო პიარის ელემენტებს შეიცავდა, ვიდრე რალურად ახალი პოლიტიკური გუნდის ფორმირების სურვილს. შესაბამისად, დაბეჯითებით შეიძლება ითქვას, რომ ახლად არჩეული პარლამენტის პერსონალური შემადგენლობა პროფესიული თვალსაზრისით არსებულზე უკეთესი ვერ იქნება
- წინასაარჩევნოდ, ბურჭულაძის პარტიას ”სახელმწიფო ხალხისთვის” შეუერთდნენ გიორგი ვაშაძის ”სამოქალაქო პლატფორმა, ”მემარჯვენეები” და ”გირჩი”, ამის პარალელურად ჯერ ცვლილებები მოხდა ”თ.მეჭიაური-ერთიანი საქართველოს” შემადგენლობაში, შემდეგ კი მეჭიაური ახლად შექმნილი კოალიციიდანაც წავიდა. თუ ოპონენტები ბურჭულაძეს სააკაშვილისა და ”ნაცების” პროექტად მოიხსენიებენ, მეჭიაურის ოპონეტებს მიაჩნიათ, რომ პრორუსულ ფლანგზე მეჭიაურის გამოჩენა და აქტიურობა ივანიშვილის გეგმის ნაწილი იყო. ახლა უკვე მნიშვნელობა არ აქვს ბურჭულაძისა და მეჭიაურის მიმართ ბრალდებები რამდენად შეესაბამება სინამდვილეს. თქვენი კოლეგა რამაზ საყვარელიძე მიიჩნევს, რომ ყოფილ ”ნაციონალებთან” გაერთიანების შემდეგ ბურჭულაძის ”სახელმწიფომ ხალხისათვის” მესამე პოლიტიკურ ძალად ქცევის შანსი დაკარგა. ალბათ ახლა ყველაზე აქტუალური თემაა, სავარაუდოდ, თუ რა კორექტივები შეიტანა პოლიტიკურ ჯგუფებში მომხდარმა თუ ჩაშლილმა გადადგილებებმა ქართულ პოლიტიკურ პალიტრაში?
- პაატა ბურჭულაძემ გააკეთა არჩევანი პოლიტიკურ რეალიზმსა და პოლიტიკურ რომანტიზმს შორის. მან პრაგმატული ნაბიჯი გადადგა და, შესაძლოა მცირე (ვგულისხმობ „გირჩის“, „ახალი მემარჯვენეებისა“ და ვაშაძის მხარდამჭერებს), მაგრამ ნაღდი ხმები არჩია გაურკვეველ „პოტენციურ“ ხმებს. ერთია კიდევ, თუ ბლოკის შექმნამდე ბურჭულაძის მხარდამჭერი პოტენციური ელექტორატის ძირითად ბირთვს, ჩემი აზრით, ”ოცნებიდან” წასული ამომრჩეველი წარმოადგენდა, ახლა ეს არეალი გაფართოვდა, რადგან მას დაემატა არა მხოლოდ „გირჩის“, „მემარჯვენეებისა“და ვაშაძის ერთგული ამომრჩეველი, არამედ ”ნაციონალებიდან” წასული ის მერყევი ამომრჩეველიც, რომელსაც ვერ გადაეწყვიტა, დარჩენილიყო ”ნაციონალებთან,” გამდგარიყო განზე, თუ ახალ პოლიტიკურ ძალაში ეძებნა საკუთარი სურვილებისა და პოტენციალის რეალიზების პერსპექტივა.
მართალია, არეალის გაფართოება პირდაპირ არ აისახება პოტენციური ამომრჩევლის რაოდენობრივ ზრდაზე, მაგრამ თუ ბურჭულაძე და მისი ბლოკი სწორად წარმართავენ საარჩევნო კამპანიას, მაშინ ალბათობა იმისა, რომ მათ დაძლიონ 5%-იანი ბარიერი, რაც ამ ეტაპზე მათთვის პროგრამა მაქსიმუმია, ძალიან მაღალია.
- მიუხედავად იმისა, რომ 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში არც ექსპრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი და არც ექსპრემიერი ბიძინა ივანიშვილი არ მონაწილეობენ, დამკვირვებელთა ნაწილი მიიჩნევს , რომ ისევე როგორც 2012 წლის არჩევნებზე, 2016 წლის არჩევანებზეც ხალხს არჩევანის გაკეთება სააკაშვილისა და ივანიშვილის გუნდებს შორის მოუწევთ. თქვენც ასე თვლით?
- მართალი ბრძანდებით – არც ექსპრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი და არც ექსპრემიერი ბიძინა ივანიშვილი 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში უშუალოდ, პირადად არ მონაწილეობენ. თუმცა, ისიც ფაქტია, რომ 2013 წლიდან დღემდე მიხეილ სააკაშვილი აქტიურად იყო ჩართული საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში და ფაქტობრივად წარმართავდა „ნაცმოძრაობის“ როგორც საპარლამენტო, ასევე საკადრო პოლიტიკას;
იგივე შეიძლება ითქვას ბიძინა ივანიშვილზე – თანამდებობიდან, პოლიტიკიდან – როგორც თავად ამბობს, – წასვლის შემდეგ, მისი რეკომენდაციით იქნა დანიშნული პრემიერი, ასევე მისი რეკომენდაციით „ქართულმა ოცნებამ“ თბილისის მერობის კანდიდატად წარადგინა დავით ნარმანია, ხოლო მოგვიანებით პარლამენტმა პრემიერად დაამტკიცა გიორგი კვირიკაშვილი. მართალია, ბიძინა ივანიშვილი ტელესივრცეში ისეთივე ინტენსიობით არ ჩანდა, როგორც მიხეილ სააკაშვილი, მაგრამ ეს პიროვნული ხასიათის გამოვლინება უფროა, ვიდრე პოლიტიკური პროცესებიდან დისტანცირების სურვილი. გარდა ამისა, მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ „ქართული ოცნება“ , ანუ ხელისუფლება, ყველა მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებას, პოლიტიკურს თუ საკადროს, ბიძინა ივანიშვილთან ათანხმებს. ასე, რომ ბატონები ბიძინა ივანიშვილი და მიხეილ სააკაშვილი თანამდებობებიდან წავიდნენ, მაგრამ ქართულ პოლიტიკაში დარჩნენ, როგორც პოლიტიკური ძალების ლიდერები და, რაც მთავარია, არც საპარლამენტო არჩევნების შემდგომ აპირებენ პოლიტიკის დატოვებას. ამგვარი ვარაუდის საფუძველს იძლევა ქალბატონ სანდრა რულოვსის გამოჩენა „ნაციონალებში“, რომელიც საარჩევნო კამპანიას წარმართავს არა როგორც ზუგდიდის მაჟორიტარი, არამედ როგორც ისეთივე „ნაციონალების“ ლიდერი, როგორიც დავით ბაქრაძე და ნიკა მელია, რაც პირდაპირი მინიშნებაა „ნაციონალების“ ელექტორატისთვის მთელ საქართველოში, თუ ვინ იგულისხმება მის უკან.
დარწმუნებული ვარ, საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ ქალბატონი სანდრა რულოვსი „ნაციონალებში“ ერთ-ერთ მნიშვნელოვან საპარლამენტო თანამდებობას დაიკავებს, რაც შექმნის იმის წინაპირობას, რომ შესაფერის მომენტში მიხეილ სააკაშვილი უშუალოდ დაბრუნდეს ქართულ პოლიტიკაში, როგორც აღმასრულებელი ხელისუფლების მეთაური. ანალოგიური შინაარსის შემცველია ბატონ ბიძინა ივანიშვილის განცხადება რომ, თუ „ოცნება“ ვერ მიიღებს 85 მანდატს, ის იხსნის პასუხისმგებლობას ქართველი ხალხის წინაშე. ხოლო, თუ 85 მანდატს მიიღებს, მაშინ იღებს პასუხისმგებლობას ქვეყნის განვითარებაზე, მაგრამ ისეთივე ფორმით, როგორიც დღეს აქვს, ანუ, რჩება პოლიტიკაში.
სამწუხაროდ, ოპოზიციამ ვერ შეძლო „მესამე“ ძალად ჩამოყალიბება, ვერ შეძლო გაერთიანება ვერც საგარეო ორიენტაციის და ვერც იდეოლოგიური თვალსაზრისით. ამიტომ მივიღეთ რეალობა, როდესაც პოლიტიკური სპექტრი ორ ძირითად ჯგუფად გაიყო; პირველი ესაა „ქართული ოცნება“ და „ნაციონალური მოძრაობა“,რომლებიც ერთმანეთის ძირითად კონკურენტებად რჩებიან, ხოლო მეორე, პარტიათა ჯგუფი, რომელთაც აქვთ შანსი დაძლიონ 5%-იანი ბარიერი.
შესაბამისად, ამომრჩეველს მიეცა უნიკალური შანსი თავად შექმნას „მესამე“ ძალა, ხმა მისცეს მისთვის მისაღებ პოლიტიკურ გუნდს.
ამგვარად ჩვენ შევძლებთ, ბატონი ბატონო ივანიშვილი გავათავისუფლოთ იმ პასუხისმგებლობისაგან, რომელსაც ის გრძნობს ქართველი ხალხის წინაშე, ბატონი მიხეილ სააკაშვილი იმ ილუზიისაგან, რომ კვლავ დაბრუნდება ხელისუფლების სათავეში, ხოლო ქვეყანაში შევქმნით რეალურ პლურალისტურ გარემოს.
- პრორუსული განწყობების გაჩენის მიზეზებზე საუბარი შორს წაგვიყვანდა, მაგრამ ფაქტია, რომ არჩევნებში საქართველოზე რუსეთის გავლენის ზრდას, ფარულად თუ ირიბად არა ერთი პოლიტიკური გაერთიანება უჭერს მხარს და იღებს მონაწილეობას. შეიძლება ითქვას, რომ 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში ირიბად რუსეთის პრეზიდენტი ვლადიმერ პუტინიც მონაწილეობს? თუ – კი, შეიძლება ითქვას, რომ ამ არჩევნებზე ამომრჩეველს არჩევანის გაკეთება პრორუსულ და პროდასავლურ ძალებს შორის მოუწევს?
- ფაქტია, რომ დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ პრორუსულ პოლიტიკურ ძალთა ასეთი მრავალფეროვნება, ღია თუ შეფარული განაცხადი რუსულ სივრცეში დაბრუნებისა, მე არ მახსენდება. ზოგი საბჭოთა კავშირის აღდგენის მოწოდებით გამოდის, ზოგი ნეიტრალიტეტს გვთავაზობს, ზოგი უბლოკო სტატუსს, ზოგი რას და ზოგიც რას.
პირადად ჩემთვის დასავლურ ორიენტაციაზე და ღირებულებებზე უარის თქმა, როგორც არ უნდა იყოს შენიღბული, პრორუსული ორიენტაციაა, მაგრამ მე ერთი ამომრჩეველი ვარ, ამიტომ გულწრფელად მაინტერესებს, როგორი იქნება ამ ძალების მიმართ მოსახლეობის დამოკიდებულება. ცხადია, ამომრჩეველი არჩევანს მხოლოდ საგარეო ორიენტირის მიხედვით არ აკეთებს, მაგრამ არც ამ ფაქტორის სრული იგნორირება არის გამართლებული.
- ეთანხმებით თუ არა კომუნიკაციების ექსპერტ სოსო გალუმაშვილს, რომ ”ინფორმირებული ამომრჩევლის ნაცვლად, დაბნეული ამომრჩეველი მივიღეთ”? რა შეიძლება იყოს იმის მიზეზი, რომ არჩევნებში მონაწილე არც ერთ პარტიას ჯერ საარჩევნო პროგრამა არ გამოუქვეყნებია? მეტიც, როგორც ბატონი სოსო ამბობს, თუ რეგიონებში კანდიდატების წარდგენას არ ჩავთვლით, სააგიტაციო მასალებს რეგიონის ქალაქებსა და სოფლებში ნაკლებად შეხვდებით?
- საარჩევნო კამპანია რომ დუნედ მიმდინარეობს, ფაქტია. უფრო მეტიც, მოსახლეობაში თითქმის არ იგრძნობა, რომ ერთ თვეში არჩევნებია. ეს ფაქტი, შესაძლოა, იმითაც იყოს გამოწვეული, რომ აგვისტო პოლიტიკურად „მკვდარი“ თვეა. თუმცა, არ მგონია, რომ მხოლოდ ეს იყოს მიზეზი. როგორც ჩანს, ეს გარემოება, უფრო მეტ დაკვირვებასა და ანალიზს მოითხოვს. ერთი რამ ცხადია – დღევანდელი საზოგადოებრივ-პოლიტიკური გარემო მკვეთრად განსხვავდება ჩვენთვის ჩვეული, ურთიერთდაპირისპირებული და რევოლუციური საარჩევნო გარემოსაგან. როგორც ჩანს, ამ ახალ რეალობას ალღო ვერც ამომრჩეველმა და ვერც პოლიტიკურმა სპექტრმა აუღო. ამიტომ ამომრჩეველი დაბნეული კი არა, ჩემი აზრით, ინდიფერენტული გახდა. ამ მდგომარეობიდან ამომრჩევლის გამოყვანას საარჩევნო პროგრამა, რომელიც არც არავის აინტერესებს და არც ვინმე კითხულობს, ან სააგიტაციო მასალის გავრცელება, ვერ უშველის, უფრო ძლიერი სტიმულატორებია საჭირო, რომელიც მთელმა საზოგადოებრივ-პოლიტიკურმა სპექტრმა ერთობლივი ძალისხმევით უნდა განახორციელოს.
- ტელეკომპანია ჯი-დი-ეს-მა უკვე დაანონსა, რომ სექტემბრიდან ამ არხზე ”ქართული ოცნების” სასარგებლოდ ექსპრემიერი ბიძინა ივანიშვილი გააქტიურდება. როგორც ითქვა, რეგიონებში ჩასული კორესპოდენტების კითხვებს ბატონი ბიძინა ტვ-ს თბილისის სტუდიიდან უპასუხებს. გასაგებია, რომ ”ქართული ოცნება” ექსპრემიერ ივანიშვილის რესურს თავის მთავარ უპირატესობად განიხილავს, მაგრამ თქვენი აზრით, სავარაუდოდ, რა როლს შეასრულებს წინასაარჩევნოდ საზოგადოევრივი აზრის ფორმირებაში ივანიშვილის სატელევიზიო გააქტიურება?
- ბატონი ბიძინა ივანიშვილი კვლავაც რჩება „ქართული ოცნების“ გაუჭრელ კოზირად. მიუხედავად იმისა, რომ მისადმი დამოკიდებულება ისეთი აღარაა, როგორიც 2012 წელს იყო. მოსახლეობა მაინც მისგან მოელის გაიგოს, თუ რის გაკეთებას გეგმავს „ქართული ოცნება“ არჩევნების შემდეგ. მის გამოსვლებს, დარწმუნებული ვარ, არანაკლები ინტერესით ელოდებიან ოპოზიციური პარტიები, სამოქალაქო და ექსპერტული წრეები.
შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ სექტემბის თვის საარჩევნო კამპანია ბიძინა ივანიშვილის გამოსვლების განხილვა-განქიქებით წარიმართება. ამიტომ ივანიშვილს დიდი სიფრთხილე მართებს, რომ მისი სატელევიზიო გამოსვლები ოპონენტებმა მისსავე საწინააღმდეგოდ არ გამოიყენონ. სხვათა შორის, როდესაც ამომრჩევლის ინდიფერენტულობის დაძლევაზე ვლაპარაკობთ, ერთ-ერთი სტიმულატორი ეს გადაცემებიც იქნება ბატონ გ.ხაინდრავას ფილმთან ერთად, რომლის ჩვენებაც, როგორც ცნობილია, ასევე სექტემბერში იგეგმება.
ივანიშვილის გამოსვლებითა და გ. ხაინდრავას ფილმის ჩვენებით ხელისუფლება შეეცდება დაკარგული ამომრჩეველი კვლავაც თავისკენ შემოაბრუნოს.
- საკონსტიტუციო სასამართლოსთან და მერიასთან დაკავშირებული თემები რომ საარჩევნო კამპანიის ნაწილებია, სულ უფრო ცხადად ჩანს. სავარაუდოდ, რით დასრულდება საკონსტიტუციო სასამართლოსთან დაკავშირებული დავა? შეიძლება ისე აღმოჩნდეს, რომ არჩევნების დასრულებამდე ქვეყანა საკონსტიტუციო სასამართლოს გარეშე დარჩეს?
- ცხადია, ამ ეტაპზე ნებისმიერი თემა, თუნდაც ნეიტრალური, საარჩევნო კამპანიას უკავშირდება. რაც შეეხება საკონსტიტუციო სასამართლოს, სამწუხაროდ, ის კარგა ხანია პოლიტიკური დაპირისპირების ასპარეზი გახდა. მისი დღევანდელი თავმჯდომარე, რომელიც თავის მოღვაწეობას ამ პოსტზე ასრულებს, მიზანმიმართულად ცდილობს ამ ორგანოს დისკრედიტირებით ხელისუფლების დისკრედიტირება მოახდინოს. ვშიშობ, რომ არჩევნების დასრულებამდე საკონსტიტუციო სასამართლოს მუშაობის პარალიზება მოხდება.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „პარტიების წინასაარჩევნო კამპანია უღიმღამოა – „საარჩევნოდ უფრო მნიშვნელოვანი იქნება ბიძინა ივანიშვილის სატელევიზიო გამოსვლები, ვიდრე ახალი ფილმი „ნაცმოძრაობის“ შესახებ
მარიამ მჭედლიშვილი
„ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში პოლიტოლოგ ვახტანგ ძაბირაძის შეფასებით, საარჩევნო კამპანია უღიმღამოდ მიმდინარეობს და პარტიები სარეკლამო რგოლებით ამომრჩევლების დარწმუნებას ვერ ახერხებენ, შესაბამისად, ინდიფერენტული ადამიანების რაოდენობა ისევ დიდია.
პოლიტოლოგი ფიქრობს, რომ „ქართულ ოცნებას“ ამომრჩევლის შესანარჩუნებლად ბეწვის ხიდზე გავლა მოუწევს. მისი აზრით, სახელისუფლებო პარტია მოსახლეობას უგზავნის მესიჯს – თუ ჩვენ არ აგვირჩევთ, ისევ „ნაციონალური მოძრაობა“ დაბრუნდება, სწორედ ამ მიდგომის ნაწილია გოგა ხაინდრავას ფილმის გამოჩენა. ძაბირაძის ვარაუდით, ახალი ფილმი საარჩევნო პროცესებში გარდატეხას ვერ შეიტანს. მისი პროგნოზით, ამომრჩეველზე ფილმზე მეტად ბიძინა ივანიშვილის სატელევიზიო გამოსვლები იმოქმედებს.
ვახტანგ ძაბირაძე პაატა ბურჭულაძის გუნდის პოლიტიკურ შანსებზეც საუბრობს. მისი თქმით, ბურჭულაძის ბლოკს ამ ეტაპზე მხოლოდ ბარიერის გადალახვის მოლოდინი უნდა ჰქონდეს, რადგან 5%-ზე მეტის მოპოვების გარანტია მხოლოდ „ქართულ ოცნებასა“ და „ნაციონალურ მოძრაობას“ აქვს.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ნიკოლოზ მჟავანაძესთან: „ირაკლი ღარიბაშვილი პოლიტიკაში ბრუნდება – ის ან ახალ პარტიას ჩაუდგება სათავეში, ან თავად დააკომპლექტებს „ოცნებას“
შორენა მარსაგიშვილი
უფლებადამცველთა გაერთიანების ხელმძღვანელი ნიკოლოზ მჟავანაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში აცხადებს, რომ ირაკლი ღარიბაშვილის პოლიტიკაში დაბრუნების შესახებ უტყუარი ინფორმაცია აქვს. მჟავანაძის ცნობით, ბიძინა ივანიშვილი და ირაკლი ღარიბაშვილი საზოგადოების წინაშე სულ მალე ერთად წარსდგებიან და „ქართული ოცნების“ რეიტინგის გადარჩენაზე იმუშავებენ. „უფლებადამცველთა გაერთიანების“ ხელმძღვანელი ამბობს, რომ „ქართული ოცნების“ რეიტინგი კატასტროფულადაა დაცემული და სამეგრელოსა თუ სხვა რეგიონებში გამარჯვების შანსი „ნაციონალურ მოძრაობას“ აქვს.
ნიკოლოზ მჟავანაძის აზრით, ირაკლი ღარიბაშვილს ბიძინა ივანიშვილის შემდეგ ყველაზე მაღალი რეიტინგი აქვს და მას ხალხი ენდობა, რადგან ექსპრემიერი ეროვნული ფასეულობების მქონე ადამიანია. მჟავანაძე დარწმუნებულია, რომ ღარიბაშვილი „ნაციონალებიდან“ პორტირებულ, მოღალატე ადამიანებთან არ ითანამშრომლებს და „ქართულ ოცნებას“ გაწმენდს ან ახალ პარტიას ჩამოაყალიბებს.
რესპოდენტის თქმით, ირაკლი ღარიბაშვილს ბევრი მტერი ჰყავდა და ორ ფრონტზე – პარტიის შიგნით და გარეთ იბრძოდა. მჟავანაძე არ აკონკრეტებს ვის გულისხმობს „ცხრა ნომერ გლეხებში“, რომლებიც ღარიბაშვილის საქმიანობას ხელს უშლიდნენ, თუმცა, აღნიშნავს, რომ ექსპრემიერს რამდენიმე მინისტრთან სერიოზული დაპირისპირება ჰქონდა.
კითხვაზე, დაუშვებს თუ არა ამერიკა ირაკლი ღარიბაშვილის პოლიტიკაში დაბრუნებას, ნიკოლოზ მჟავანაძე პასუხობს, რომ საქართველომ თავისი ინტერესები უნდა დაიცვას და ეროვნული ფასეულობების პოლიტიკოსები შეინარჩუნოს.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
რა მოლაპარაკებებს აწარმოებდა გიორგი ვაშაძე ნოდარ ხადურთან და ზვიად ჯანყარაშვილთან // ლევან ხაბეიშვილი: „ყველამ თავის კავშირებს და ფინანსებს მიხედოს“
შორენა მარსაგიშვილი
„პირველმა რადიომ“ გიორგი ვაშაძის, ნოდარ ხადურისა და ზვიად ჯანყარაშვილის ერთობლივი ფოტო გამოაქვეყნა, რასაც პოლიტიკურ წრეებში დიდი ხმაური მოჰყვა. „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრმა გივი თარგამაძემ ყოფილ თანაგუნდელებს მოღალატეები უწოდა და აღნიშნა – „როცა პირველადაც არაა ძნელი ღალატი, მერე მიდის შხუილ-შხუილით. ერთმანეთს რომ გაჰყიდით, პერსპექტიულებო, არ გამომაპაროთ“.
„ნაციონალური მოძრაობისგან“ წამოსულ ლანძღვას მშვიდად შეხვდნენ გიორგი ვაშაძის თანაგუნდელები. როგორც ლევან ხაბეიშვილი განმარტავს, გიორგი ვაშაძე, ჩაქვში ოჯახს ჩააკითხა, სადაც ხადურსა და ჯანყარაშვილს სასტუმროს ფოიეში მოულოდნელად შეხვდა. ხაბეიშვილი ამბობს, რომ ფარული მოლაპარაკებები ასე, საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში არ იმართება და ბრალდებები აბსურდულია. ვაშაძის თანაგუნდელი ოპონენტებს შეახსენებს, რომ სხვების ლანძღვით მათ რეიტინგს არაფერი ეშველება. მისი თქმით, „ნაციონალური მოძრაობაცა“ და „ქართული ოცნებაც“ ბურჭულაძის გაერთიანებას სხვადასხვა მეთოდებით ებრძვის, რადგან ახალ გაერთიანებას „მათი გასტუმრება“ შეუძლია.
სტატიის დასასრულს ნათქვამია, რომ ბლოკის დაფინანსება სერიოზული მითქმა-მოთქმის საგანი გახდა. გავრცელებული ინფორმაციით, გაერთიანებას ცეზარ ჩოჩელი, ვანო ჩხარტიშვილი და დავით მირცხულავა აფინანსებენ. „სახელმწიფო ხალხისთვის“ კი ბრალდებებს პასუხობს, რომ შემომწირველების შესახებ ინფორმაციის მოპოვება აუდიტის სამსახურის ვებ გვერდზეა შესაძლებელი.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ კონსტანტინე გამსახურდიასთან: „აბაშაში ჩემი დამარცხება რთული იქნება“
გულიკო ბალაძე
აბაშის მაჟორიტარობის დამოუკიდებელ კანდიდატს, კონსტანტინე გამსახურდიას არჩევნებში გამარჯვების იმედი აქვს. აცხადებს, რომ თუკი ხელისუფლება აბაშაში კარუსელებსა და სხვა მეთოდებს არ გამოიყენებს, მისი დამარცხება რთული იქნება. გამსახურდია „ნაციონალური მოძრაობის“ შესაძლებლობებზეც საუბრობს. მისი თქმით, ამ პარტიის მიმართ საზოგადოების ნაწილი დადებითადაა განწყობილი, რადგან მიხეილ სააკაშვილს შევარდნაძეზე შურისმაძიებლად აღიქვამენ, მეორე მხრივ კი, 2007 წელს დაწყებული პროექტები ამ დრომდე გრძელდება, რაც ამომრჩევლის კმაყოფილებას იწვევს. კონსტანტინე გამსახურდია ფიქრობს, რომ სანდრა რულოვსის პოლიტიკურ ფიგურად აღქმა რთულია.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ლაშა ჩხარტიშვილთან: „რა მნიშვნელობა აქვს, უგულავა დაგვახრჩობს თუ ნარმანია?!“ // თბილისელთა ეკოციდი გრძელდება
ნონა ცაბაძე
ლაშა ჩხარტიშვილი საზოგადოებას მოუწოდებს არ აირჩიონ „ქართული ოცნება“ და „ნაციონალური მოძრაობა“, რადგან ისინი თბილისელთა ეკოციდს ახორციელებენ. ჩხარტიშვილის თქმით, დავით ნარმანია გიგი უგულავას მემკვიდრეობის გამგრძელებელია და მისი მეთოდებით ხელმძღვანელობს.
გარემოსდამცველი ჯანსაღი ხეების ჩეხვაზე მორატორიუმის დაწესებასა და კანონმდებლობის გამკაცრებას ითხოვს.
ლაშა ჩხარტიშვილი ნატა ფერაძეზეც საუბრობს. მისი თქმით, ფერაძის მხრიდან პოლიტიკური მესიჯები არ გაჟღერებულა და ბრალდებები, სად იყავი 2012 წლამდე არასერიოზულია. ჩხარტიშვილი „ქართული ოცნების“ წარმომადგენლებსაც მიმართავს და ამბობს, რომ რომელიმე პოლიტიკური პარტიისადმი სიმპათიის გამო ეკოლოგიაზე უარის თქმა უპრინციპობაა.
„ახალი თაობა“, 30 აგვისტო, 2016 წელი
ინტერვიუ ალექსანდრე თვალჭრელიძესთან : „ლარის კურსი 1,8 უნდა იყოს – „ცენტრალური ბანკის საქმიანობა ბურუსით არის მოცული“
ნონა ცაბაძე
როგორც „ახალ თაობისათვის“ მიცემულ ინტერვიუში ცნობილი ეკონომიკური ექსპერტი ალექსანდრე თვალჭრელიძე ამბობს, ამ ეტაპზე ლარის კურსი 1,8 უნდა იყოს. მისი თქმით, ცენტრალური ბანკის პრეზიდენტის საქმიანობის შეფასება ამ ეტაპზე ადრეა, თუმცა, საგულისხმოა, რომ უწყება დახურულია და მისი გადადგმული ნაბიჯების შესახებ ინფორმაცია არ ვრცელდება. თვალჭრელიძე იხსენებს, რომ მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს ეროვნული ბანკის კვარტლური ანგარიშები ქვეყნდებოდა, თუმცა, მოგვიანებით შემაჯამებელი დოკუმენტების გამოცემა შეწყდა.
