„რეზონანსი“: ბიძინა ივანიშვილის წერილი ხალხს // “მოსახლეობას აფრთხილებს – იცოდეთ, თუ არჩევნებში მხარს “ოცნებას” არ დაუჭერს, “ნაცმოძრაობა” მობრუნდება”
„რეზონანსი“: ბიძინა ივანიშვილის თვალით დანახული ეკონომიკა (წერილი და კომენტარები)
„რეზონანსი“: ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: “თავგადაკლული ბიძინელები ამ ტექსტს საკუთარ პოლიტიკურ ბიბლიას შეადარებენ” // „საზოგადოებისთვის საინტერესო არც ერთი თემა წერილში გაჟღერებული არ არის“
„რეზონანსი“: ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: «ბიძინა ივანიშვილის გარეშე “ოცნებას” წარმატების მიღწევა გაუჭირდება”
——–
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „რატომ გვატენის ბიძინა ივანიშვილი ნაციონალებს?“ // „ოცნება“ და ყოფილი ხელისუფლება ერთგვარ სიმბიოზად ჩამოყალიბდა“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „პოლიტიკურ ასპარეზზე ბიძინა ივანიშვილის წონის ლიდერი ჯერ არ ჩანს“
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „კორცხელში ბიძინა ივანიშვილმა და მიხეილ სააკაშვილმა სპექტაკლი დადგეს” // „ნაციონალებს“ და „ქართულ ოცნებას“ ერთმანეთი სჭირდებათ”
„ახალი თაობა“: ინტერვიუ მამუკა გიორგაძესთან: „ქართულ ოცნებაში“ ნახევარი ნაციონალური მოძრაობის წარმომადგენელია“
——–
„ვერსია“: ინტერვიუ ირინა ფრუიძესთან: რატომ გაცვალა „ახლები“ „ოცნებაზე“
———————
„რეზონანსი“, 31 მაისი, 2016 წელი
ბიძინა ივანიშვილის წერილი ხალხს
“მოსახლეობას აფრთხილებს – თუ არჩევნებში მხარს “ოცნებას” არ დაუჭერს, “ნაცმოძრაობა” მობრუნდება”
თაკო მათეშვილი
ბიძინა ივანიშვილმა დაანონსებული ღია წერილი გამოაქვეყნა. საკმაოდ ვრცელ მიმართვაში იგი წარსულზეც საუბრობს, აწმყოზეც და მომავლის ხედვასაც გვაცნობს.
პოლიტოლოგები მიმართვას სხვადასხვანაირად აფასებენ. ნაწილი მას იწონებს და ფიქრობს, რომ კარგად გააზრებული, მოზომილი და ტაქტიანია, სწორად დასმული აქცენტებით. მეორე ნაწილი კი მიიჩნევს, რომ მიმართვა ზოგად ხასიათს ატარებს და უკეთესი იქნებოდა, მასში მეტი კონკრეტიკა და ანალიზი ყოფილიყო.
წერილის გამოქვეყნება ბიძინა ივანიშვილმა დაახლოებით 2 კვირის წინ “ქართული ოცნების ყრილობაზე დააანონსა. იგი ქვეთავებადაა დაყოფილი და იწყება ქვეთავით “სად ვიყავით”, რომელშიც “ნაციონალური მოძრაობის” მმართველობის პერიოდია აღწერილი. ყურადღება იმ ნეგატივზეა გამახვილებული, რომელიც ყოფილი პრემიერის აზრით, ქვეყანაში 2003-2012 წლებში სუფევდა.
“ერთ დიდ ციხედ გადაქცეული მთელი ქვეყანა, ასეულობით ათასი პატიმარი და პრობაციონერი იმას ნიშნავდა, რომ ლამის მთელი მოსახლეობა პატიმრების ჭირისუფლად იყო ქცეული და ციხის კარს შეჰყურებდა. ტოტალური მოსმენები, თვალთვალი, ფარული გადაღებები, დასმენა და შანტაჟი ჩვეულებრივ მოვლენად აღიქმებოდა. ხელისუფლება სრულად აკონტროლებდა მედიას და ისიც ამბობდა და აჩვენებდა მხოლოდ იმას, რასაც კარნახობდნენ.
ქვეყანას მძიმე ტვირთად აწვა ელიტური კორუფცია, ერთ პატარა ჯგუფს ყველაფრის უფლება ჰქონდა, დანარჩენს – არაფრის. ადამიანები დაშლილ ტელეფონებს მალავდნენ და საკუთარ ოჯახებშიც კი ჩურჩულით საუბრობდნენ. ვისაც ხელისუფლების მიმართ კრიტიკულ დამოკიდებულებას შეატყობდნენ, სამსახურებიდან აგდებდნენ, ქონებას ართმევდნენ, ცემდნენ, აპატიმრებდნენ, ციხეში სასტიკად აწამებდნენ და თუ საჭიროდ მიიჩნევდნენ, კლავდნენ კიდეც!” – ვკითხულობთ წერილში.შემდეგ ქვეთავს კი “სად ვართ” ეწოდება და მასში ძირითადად “ქართული ოცნების” მიღწევებია აღწერილი. როგორც ივანიშვილი წერს, მიუხედავად იმისა, რომ სააკაშვილმა ყველა აკრძალული ხერხი გამოიყენა, “ოცნების” გუნდი კალაპოტიდან მაინც ვერ ამოაგდო, ვერცერთ პროვოკაციაზე ვერ წამოაგო და წინასაარჩევნო პროცესი მთლიანად მათი სცენარით წარიმართა.
მიუხედავად კრიტიკული განწყობებისა, ხელისუფლებამ მიიღო ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილება და სასამართლო სახელისუფლო წნეხისგან გაათავისუფლა. შეიძლება, არ მოგვწონდეს ზოგიერთი გადაწყვეტილება, ან ესა თუ ის მოსამართლე, მაგრამ, მთავარია, რომ დღეს სასამართლო დამოუკიდებელია.
მოვახდინეთ პოლიციის დეპოლიტიზაცია და მას ვეღარავინ გამოიყენებს პოლიტიკურ ოპონენტებთან ანგარიშსწორებისთვის; გავაუქმეთ სოდი და კუდი, რომლებიც მოქალაქეების დაშანტაჟებით და ბიზნესების წართმევით იყვნენ დაკავებულები. სახელმწიფო უშიშროების სამსახური ჩამოვაშორეთ შსს-ს. მედია სრულად გათავისუფლდა ხელისუფლების კონტროლისგან. თვალსაჩინო ფაქტია, რომ საქართველოში არასდროს ყოფილა ამდენი ტელევიზია, რამდენიც დღეს არის და, სხვათა შორის, ვერც იმას გაიხსენებს ვინმე, რომ მთავრობის მისამართით ასეთი დაუნდობელი კრიტიკა და ლანძღვა მოესმინოს; თანაც, პირველად დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიაში, მთავრობას საკუთარი ტელევიზია არ გააჩნია. “ბიზნესმა მოიშორა სახელისუფლო წნეხი. ყველაზე კრიტიკული მედიაც კი ვერ საუბრობს ბიზნესის შევიწროებაზე”, – წერია წერილში.
ცალკე ქვეთავი აქვს დათმობილი 2012 წლის შემდგომ მიღწეულ ეკონომიკურ წარმატებებს და ნათქვამია, რომ საქართველო უკვე ბევრ კომპონენტშია რეგიონის ლიდერი, რაც მანამდე არასოდეს მომხდარა.
საყურადღებოა ივანიშვილის მოსაზრება საგარეო კურსზე, რომელსაც წერილში ასევე საკმაოდ ვრცელი ადგილი აქვს დათმობილი. იგი წერს, რომ ევროკავშირში საქართველოს მიღების საკითხი უახლოეს დღის წესრიგში არ დგას და ეს კარგად უნდა გვესმოდეს.
ასევე, გარკვეული ლოდინი დაგვჭირდება, ვიდრე ნატოს წევრები გავხდებით, რადგან ეს რთული გეოპოლიტიკური პროცესის ნაწილია და მხოლოდ ჩვენს სურვილსა და მზადყოფნაზე არ არის დამოკიდებული. თუმცა, აქვე დასძენს, რომ ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იქცეს სპეკულირების და, მითუმეტეს, იმედგაცრუების საბაბად.
“საქართველოს საგარეო კურსი და ორიენტირი ერთმნიშვნელოვნად არის ევროატლანტიკური მიმართულება! ჩვენ მოთმინებით დაველოდებით ხელსაყრელ დროს, მზად ვიქნებით და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში შევალთ მაშინვე, როგორც კი ჩვენი მეგობრები და პარტნიორები კარის გაღებას შეძლებენ”, – ნათქვამია ღია წერილში.
პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე ამბობს, რომ ხალხში ამ წერილისადმი საკმაოდ დიდი მოლოდინი იყო. საზოგადოება ელოდა, თუ როგორ შეაფასებდა პარტიის რეალური ლიდერი წარსულს, აწმყოს ან მომავალს. იყო მოლოდინი, რომ ის ყველა იმ ძირითად პრობლემას უნდა შეხებოდა, რაც ქვეყანაში არსებობს. მისივე თქმით, თავადაც ელოდებოდა, რომ იქ იქნებოდა ღრმა ანალიზი იმისა, თუ რა პოლიტიკური პროცესები განვითარდა ქვეყანაში ამ წლების განმავლობაში. თუმცა, სიდიდის მიუხედავად, წერილი უფრო მიმოხილვითი ხასიათისაა, ვიდრე ანალიტიკური.
“საუბარია იმაზე, თუ რა მოხდა წარსულში, მაგრამ რა იქნება მომავალში, ამაზე გარდა ზოგადი ლოზუნგებისა, მნიშვნელოვანი არაფერი წერია. ესაა პირველი შთაბეჭდილება, რაც ამ წერილის გაცნობისას დამეუფლა. ვისურვებდი, რომ იგი უფრო კონკრეტული და ანალიტიკური ყოფილიყო. განსაკუთრებით “ქართული ოცნების” ხელისუფლებაში ყოფნის პერიოდზე”, – დასძენს ვახტანგ ძაბირაძე. “რეზონანსთან” ინტერვიუში იგი იმასაც ამბობს, რომ წერილში ყურადღება მაინც წინა ხელისუფლებაზე იყო გამახვილებული. ამ წერილის მთელი პათოსი ერთი ფრაზით რომ შევაჯამოთ, ძაბირაძის აზრით, შეიძლება ითქვას, რომ ივანიშვილი მოსახლეობას აფრთხილებს – თუ არჩევნებში მხარს “ქართულ ოცნებას” არ დაუჭერს, “ნაციონალური მოძრაობა” მობრუნდება. ამ წერილის მთელი ლაიტმოტივი, მისი თქმით, ეს იყო.
“ნაციონალური მოძრაობა” ამ წერილით არ გაგვიცნია და იმაშიც დარწმუნებული ვარ, რომ თუკი ხელისუფლებაში დაბრუნდნენ, იმაზე უარესი თუ არა, უკეთესები ვერ იქნებიან, რაც 2003-2012 წლებში იყვნენ. ივანიშვილს ამაში ვეთანხმები, მაგრამ რატომ უნდა მივცეთ ხმა “ქართულ ოცნებას”, გარდა იმისა, რომ “ნაციონალები” არ დავაბრუნოთ, ცოტა გაუგებარია. ჩემი აზრით, წერილის ძირითად ნაწილში აქცენტირება სწორედ იმაზე უნდა ყოფილიყო – თუ რატომ უნდა დავუჭიროთ მხარი “ქართულ ოცნებას”. თუმცა, როგორც ჩანს, წერილის ავტორი თავადაც ხვდება, რომ ყველა კითხვას, რბილად რომ ვთქვათ, პასუხი ვერ გასცა და ამიტომ რამდენიმე დღეში სატელევიზიო ინტერვიუ დააანონსა. ძირითადს კი მაინც სექტემბერში დაგვპირდა. იმედია, სექტემბერში უფრო საფუძვლიანი მიმოხილვა ექნება, როგორც წარსულის, ისე აწმყოსი და მომავლის”, – აცხადებს ვახტანგ ძაბირაძე.
წინა რესპონდენტისგან განსხვავებით, წერილს დადებითად აფასებს პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე. ამბობს, რომ იგი “ლოზუნგებიანი” არაა.
“მოგეხსენებათ, არც ისე ახალგაზრდა ვარ და დამოუკიდებელ საქართველოს რაც კი პოლიტიკოსი მოსწრებია, ყველას მოვესწარი. შეიძლება ითქვას, რომ ეს წერილი ამ დიდი ხნის განმავლობაში ერთ-ერთი საუკეთესო დოკუმენტია და სწორი პოლიტიკური რიტორიკაა შემოთავაზებული, როგორც ინტონაციის, ტაქტის, ისე გააზრებისა თუ სხვა თვალსაზრისით. ერთ-ერთი საუკეთესო ენაზე შესრულებული წერილია.
საქართველოში პოლიტიკოსები ხშირად ლოზუნგებით ლაპარაკობენ – დემოკრატია კარგია, ავტორიტარიზმი კი ცუდი. აქაც შეიძლებოდა იგივეს თქმა, მაგრამ ავტორმა ეს გზა არ აირჩია და წერილის ნახევარი იმის ახსნას დაუთმო, თუ რატომაა საქართველოში დემოკრატია აუცილებელი. რომ გზაჯვარედინზე მცხოვრები ხალხი ისტორიულად ჩამოყალიბდა როგორც ტოლერანტი, როგორც შინაგანად დემოკრატი და თავისუფლების მოყვარე.
ავტორიტარიზმი კი ამ ისტორიულ ხასიათსა და ისტორიულ კოდს (რომელიც წერილში ნახსენები აქვს) ჩაახშობს. რისი დაშვებაც არ შეიძლება. ეს თითქმის ფილოსოფიური არგუმენტებით დასაბუთებაა იმისა, თუ რატომ უნდა ვიყოთ დემოკრატები და თვალი რკინის ხელებისაკენ არ გაგვექცეს, ძალიან მომეწონა და ამიტომაც ვთვლი, რომ ეს ერთ-ერთი საუკეთესი დოკუმენტია”, – აცხადებს რამაზ საყვარელიძე. იგი ვაჟკაცურს უწოდებს ივანიშვილის საქციელს იმასთან დაკავშირებით, რომ ნატოსა და ევროკავშირში შესვლაზე ხმამაღალ დაპირებებს არ იძლევა და პირდაპირ ამბობს, რომ ეს უახლოეს მომავალში არ მოხდება.
რამაზ საყვარელიძის თქმით, როგორც წესი, პოლიტიკოსებს სიმართლის თქმის ძალიან ეშინიათ. ფიქრობენ, რომ ხალხი არასწორედ გაუგებს. ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში მიღებული პოლიტიკური გამოცდილებით კი, პოლიტოლოგის აზრით, ბიძინა ივანიშვილი მიხვდა, რომ ხალხს არარეალისტური მოლოდინი არ უნდა შეუქმნას – ჯობია უთხრა, თუ როგორი მდგომარეობაა რეალურად და მოლოდინიც რეალური იყოს, რომლითაც ხალხი მომავალს შეხვდება. “ეს პრინციპი ჩანს ამ განაცხადით და ამას მივესალმები”, – აღნიშნავს რამაზ საყვარელიძე.
„რეზონანსი“, 31 მაისი, 2016 წელი
ბიძინა ივანიშვილის თვალით დანახული ეკონომიკა (წერილი და კომენტარები)
მარი ჩიტაია
ბიძინა ივანიშვილის “ღია წერილს” საზოგადოებაში დიდი ინტერესი მოჰყვა. მართალია, ოთხწლიანი პერიოდის შეფასებისას ეკონომიკური საკითხები ვრცლად არ იყო წარმოდგენილი, მაგრამ მოსახლეობის დიდ ნაწილს სწორედ ეს კომპონენტი აინტერესებს. ექსპერტები ვარაუდობენ, რომ ეკონომიკურ საკითხებს ექსპრემიერი, სავარაუდოდ, ერთ თვეში დაუბრუნდება. არ არის გამორიცხული, საქართველოს ეკონომიკაში მიმდინარე მოვლენებზე ბიძინა ივანიშვილმა სატელევიზიო გადაცემებში ისაუბროს.
პირველი საკითხი, რასაც ყოფილმა პრემიერ-მინისტრმა ეკონომიკაზე საუბრისას ყურადღება დაუთმო, არის ქვეყნის გადაყვანა ვალების ეკონომიკიდან ინვესტიციების ეკონომიკაზე, რაც მისი შეფასებით, მნიშვნელოვანი მიღწევაა. 2016 წლის პროგნოზის გათვალისწინებით, პირდაპირი უცხოური ინვესტიციების მოცულობა 62%-ით მეტია, ვიდრე 2009-12 წლებში. როგორც ივანიშვილი განმარტავს, საქართველოს მთლიანი ვალი ყველაზე ნაკლებად 2013-15 წლებში გაიზარდა. 2007-09 წლებში საქართველოს მთლიანი საგარეო ვალი 5 მილიარდ 34 მილიონი დოლარით გაიზარდა, 2010-12-ში – 4 მილიარდ 453 მილიონით, ხოლო 2013-15 წლებში მხოლოდ 1 მილიარდ 686 მილიონი დოლარით, ანუ წინა სამ წელთან შედარებით 2,5-ჯერ ნაკლებით. 2013 წელს დასრულდა პრაქტიკა, როცა ქვეყანა სავალუტო დეფიციტს მასშტაბური ვალის აღებით აბალანსებდა და პირიქით, ვალის აქტიურად დაფარვა დაიწყო.
ბიძინა ივანიშვილის ყურადღება გადასვდა გლობალურ რეიტინგსაც. “2013 წლიდან საგარეო ვალის ზრდით მიღებული ეკონომიკური ზრდის იმიტაციის ნაცვლად ჩამოყალიბდა ინვესტიციებზე დამოკიდებული კონკურენტუნარიანი გარემო, ამის დასტურია, რომ მსოფლიო ეკონომიკური ფორუმის კონკურენტუნარიანობის გლობალურ რეიტინგში 2006-07 წლებში 87-ე ადგილზე ვიყავით, 2011-12 წლებში 88-ე ადგილზე დავქვეითდით, ხოლო 2015-16 წლებში 66-ე ადგილზე გადავინაცვლეთ და ევროკავშირის რამდენიმე ქვეყანას გადავუსწარით. ეს არის რეიტინგი, რომელიც ყველაზე კომპლექსურად ასახავს ქვეყნის ეკონომიკურ კონკურენტუნარიანობას”, – ნათქვამია ღია წერილში.
რაც შეეხება დასაქმებას, 2013-15 წლებში დასაქმებულთა საერთო რაოდენობა კერძო სექტორში 55 000 ადამიანით გაიზარდა მაშინ, როდესაც 2006-12 წლებში 23000-ით შემცირდა. 2013-15 წლებში რეალური ხელფასი გაიზარდა 175 ლარით, 2010-12 წლებში კი მხოლოდ 78 ლარით; პენსიების რეალურმა ზრდამ (მსყიდველთუნარიანობის გათვალისწინებით) შეადგინა 24,1%;
2013-15 წლებში საერთაშორისო ტურიზმიდან მიღებულმა წმინდა შემოსავალმა 4 მილიარდ 520 მილიონ დოლარს მიაღწია, რაც ორჯერ აღემატება 2010-12 წლების ანალოგიურ მაჩვენებელს. ზრდა შთამბეჭდავია მიმდინარე წელსაც. იანვარ-აპრილში ჩვენი შეფასებით ტურიზმიდან მიღებული შემოსავალი, დაახლოებით, 17%-ით გაიზარდა და შეადგინა 505 მლნ აშშ დოლარი. “ყოველგვარი პოლიტიკური დათმობების გარეშე შევძელით ქართული პროდუქციისთვის გაგვეხსნა რუსული ბაზარი და, ამავე დროს, 2015 წელს ქართული პროდუქციის ექსპორტი ევროკავშირში 2012 წელთან შედარებით გაორმაგდა”, – ვკითხულობთ ღია წერილში, რომელიც ასევე მოიცავს ასევე ინფორმაციას ენერგეტიკაზე, ინფრასტრუქტურულ პროექტებსა და ეკონომიკურ ზრდაზე.
————-
“ბიზნეს-რეზონანსმა” სპეციალისტებს შეაფასებინა ექსპრემიერის ანგარიშის ეკონომიკური ნაწილი. ანალიტიკოს გიორგი ღაღანიძეს არ დაუმალავს, რომ მან რამდენიმე მისთვის საინტერესო საკითხზე ინფორმაცია ვერ მიიღო.
“ჩემთვის გაუგებარია, რის საფუძველზე გაკეთდა 2016 წლის ინვესტიციების საპროგნოზო მაჩვენებელი. იმისათვის, რომ გავარკვიო, რამდენად რეალურია ეს ციფრი, რაღაც საწყისი ინფორმაცია უნდა გამაჩნდეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის არ იქნება დამაჯერებელი. ერთი რამ პირდაპირ თვალში საცემია. საერთოდ არ არის საუბარი საგარეო ვაჭრობაზე. ეს, ალბათ, გასაგებია იქიდან გამომდინარე, რომ ამ მიმართულებით თავმოსაწონი არც არაფერია და აშკარად წარუმატებლობა გვაქვს. როდესაც ივანიშვილის ღია წერილს გავეცანი, საგარეო ვაჭრობის შესახებ მისეული შეფასება აშკარად დამაკლდა. ველოდი, რომ “ანგარიშში” ეს ინფორმაციაც იქნებოდა. კონკურენტუნარიანობაზე სადაც არის საუბარი, დინამიკა არის აუცილებელი, რის შესაბამისადაც შეფასებას შევძლებ. საქმე ისაა, რომ ბიძინა ივანიშვილი არის პოლიტიკური პროცესის მონაწილე. ცხადია, მის შეფასებებში შეუძლებელია არ იყოს პოლიტიკური ვექტორი, მით უმეტეს, არჩევნებამდე 4 თვით ადრე”, – აცხადებს გიორგი ღაღანიძე.
ექსპერტ ემზარ ჯგერენაიას აზრით, ბიძინა ივანიშვილმა პოპულისტურ კითხვებს უპასუხა, რადგან ღია წერილში ჩანს გამართლება, თუ რატომ და რისთვის მოვიდა იგი პოლიტიკაში.
“ღია წერილში იკვეთება ეკონომიკის რამდენიმე მიმართულება, კერძოდ, ინვესტიციების საერთო რაოდენობა. არის რამდენიმე რეიტინგი, რა პოზიციებზეც დაწინაურდა საქართველო ბოლო წლების განმავლობაში. საუბარია ასევე ინვესტიციებზე, რომელიც სოფლის მეურნეობაში მცირე და საშუალო ბიზნესის განვითარებისთვის ჩაიდო. მესმის, რომ ეკონომიკურ საკითხებს ვრცლად და ამომწურავად არ შეეხო. სატელევიზო გადაცემემში, ალბათ, ამ საკითხზეც მოუწევს ყურადღების გამახვილება. ჩემი აზრით, მისი სათქმელი უფრო პოლიტიკურია, ვიდრე ეკონომიკური. პოპულისტურ კითხვებს გასცა პასუხი, რატომ და რისთვის მოვიდა, ამის გამართლება ჩანს. არ გამოვრიცხავ, ეკონომიკური საკითხების მიმოხილვას ივანიშვილი უახლოეს 1 თვეში დაუბრუნდეს”, – აცხადებს ემზარ ჯგერენაია.
რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ღია წერილის ეკონომიკური ნაწილის შეფასების ნაცვლად, ქართველი ექსპერტების უმრავლესობამ დუმილი არჩია. მათ არ დაუმალავთ, რომ აქვთ გარკვეული შენიშვნები, რაზეც ჯერჯერობით არ სურთ საუბარი. ზოგმა ანალიზისთვის მეტი დრო მოითხოვა და ა.შ. მოკლედ, მიზეზი რამდენიმეა, რის გამოც ექსპერტები ბიძინა ივანიშვილის ოთხწლიანი ანგარიშის შეწფასებისგან თავი შეიკავეს.
„რეზონანსი“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ სოსო ცისკარიშვილთან: “თავგადაკლული ბიძინელები ამ ტექსტს ალბათ საკუთარ პოლიტიკურ ბიბლიას შეადარებენ” // „საზოგადოებისთვის საინტერესო არც ერთი თემა წერილში გაჟღერებული არ არის“
ლიკა ამირაშვილი
“ნაციონალური მოძრაობა”, როგორც პოლიტიკური სუბიექტი, ავტორის მიერ მონელებული არ არის და პრაქტიკულად შეფასებები 5 წლის წინანდელისგან არის მოწოდებული,” – ასე აფასებს ბიძინა ივანიშვილის წერილს “რეზონანსთან” საუბრისას ექსპერტთა კლუბის პრეზიდენტი სოსო ცისკარიშვილი. მისი თქმით, წერილში ყურადღება არ იყო გამახვილებული ისეთ საკითხებზე, რაზეც საზოგადოების ინტერესი დიდია.
სოსო ცისკარიშვილი: ტექსტის კითხვისას უპირველესი გრძობა გახლავთ იგივე, რაც 4-5 წლის წინ იყო. ამჯერადაც “ნაციონალური მოძრაობა”, როგორც პოლიტიკური სუბიექტი, ავტორის მიერ მონელებული არ არის და პრაქტიკულად შეფასებები 5 წლის წინანდელი შეფასებებისგან არის მოწოდებული, რაც მიმანიშნებელია იმაზე, რომ ამ 4 წლის განმავლობაში მაინცდამაინც თვალსაჩინოდ წინსვლა ჩვენს სახელმწიფოს არ ჰქონია. ეკონომიკური მონაცემები, რომელიც დახუნძლულია ციფრებით, როგორც ჩანს, ერთეულებისთვისაა გათვლილი და არა ფართო მკითხველისთვის, ვისაც არ აქვს შესაძლებლობა ციფრების გადამოწმებისა, ან ნეიტრალური შეფასებებისა. წერილი მთლიანად ლიტერატურული კუთხით კარგად არის დაწერილი და ქვესათაურებიც კონკრეტულია, სხვადასხვა თემა ერთმანეთში არ ირევა. იმდენი ლირიკული თემაა გაჟღერებული და სწორედ ლიტერატურული ფრაზეოლოგიით შელამაზებული, რომ რასაკვირველია მკითხველისთვის ალბათ მოულოდნელია ასეთი ფართო ერუდიციის მოშველიება. ბატონი ბიძინა ნამდვილად ნაკითხი ადამიანია და მისი წიგნებისკენ ლტოლვა ჩემთვის ცნობილია, თუმცა თავად კონკრეტიკა 5 და 10 წლის წინანდელ პრობლემატიკას ეფუძნება და ნაკლებად დღევანდელს. ფაქტობრივად, არცერთი საზოგადოებაში არსებული ინტერესის მქონე თემა ამ შემოქმედებით დახუნძლულ წერილში გაჟღერებული არ არის.
ვნახოთ, როგორი იქნება ბატონი ბიძინას სატელევიზიო ინტერვიუ, რომლითაც იგი გვაფრთხილებს, 2 ივნისს სხვა არაფერი დაგეგმოთო. თავგადაკლული ბიძინელები ამ ტექსტს ალბათ საკუთარ პოლიტიკურ ბიბლიას შეადარებენ.
- თქვენ ახსენეთ, რომ წერილში არ იყო გაჟღერებული არცერთი საზოგადოებისთვის აქტუალური საკითხი. რას გულისხმობთ?
- სულ ცოტა ნახევარი წლის განმავლობაში დილა არ თენდება, რომ რამე ახალი შფოთი არ მოუტანოს ქვეყანას. ეს შფოთი, როგორი წარმოშობისაც უნდა იყოს, მთელი მედიასივრცის მიერ მუდმივად ატაცებულია და ხშირად კრიტიკის ადრესატი თავად ივანიშვილია. ყველაფრის “ნაციონალურ მოძრაობაზე” გადაბრალება, შესაძლოა, ნაცადი თავშესაფარია, მაგრამ როდესაც ბატონ ბიძინას აქვს სურვილი და გამბედაობა, რომ სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობაში დაგვარწმუნოს, აქ ალბათ რამე სახის კომენტარი უნდა შევაჩეროთ. ვგულისხმობ თუნდაც “რუსთავი 2″-ის საქმეს. ასევე იმ პროცესს, რომელიც უდანაშაულო სამხედრო პირთა მიმართ არის დიდი რწმუნებით პოლიტიკური და არასამართლებრივი ქმედება.
ცხადია, უმჯობესი იქნებოდა მისი შეფასების მოსმენა ამ საკითხზე, რადგან ის დრო აღარ არის, როდესაც მისი პრემიერობის დროს იმდროინდელ უსამართლობას თავს მარტივად არიდებდა, რასაც მაშინ “ტრაქტორების საქმე” ერქვა. იგი გვარწმუნებდა, რომ მას არანაირი კომუნიკაცია არც პროკურატურასთან არ ჰქონდა და მის საქმიანობაში არასდროს ჩაერევა. თუმცა მოვლენები როგორც განვითარდა, იგივე ქმედებებაა “კაბელების საქმეშიც”. არც იმაზე გაგვიგია მისი შეფასება, თუ რა დამოკიდებულება აქვს სამეგრელოს ერთ-ერთ სოფელში ჩატარებულ ე.წ. არჩევნებზე და იქ მომხდარ ინციდენტზე. ასევე არ შეუფასებია ამერიკის მაღალჩინოსნების მხრიდან გამოთქმული კრიტიკა, როდესაც ისინი მისი ფინანსების დაყადაღებას ითხოვდნენ. როდესაც ასეთი ძალაუფლების მქონე პირი ამ საკითხებზე შეფასებებს არ აკეთებს, რასაკვირველია, რჩება შთაბეჭდილება, რომ მას უბრალოდ არ სურს საუბარი იმ თემებზე, რომელიც საზოგადოებისთვის აქტუალურია.
- წერილის ერთი ნაწილი ეთმობოდა მის როლს მომავალ არჩევნებში.
- რასაკვირველია რიგითი მოქალაქე ივანიშვილი საზოგადოებას სრულიად კანონიერად საკუთარი შეხედულებების საფუძველზე შედგენილ პროგრამას წარუდგენს, რომელსაც ჰქვია “ხშირი გამოსვლა ტელეეკრანზე”, რასაც იგი უკანასკნელი წლების განმავლობაში ერიდებოდა. ცხადია, ვიღაცისთვის ეს ყველაფერი იქნება დამაჯერებელი, ვიღაცისთვის კი არ მგონია, 2012 წლის საარჩევნო კამპანიისგან დიდი განსხვავება იყოს. ვეჭვობ, რომ ამომრჩევლების მუხტი არ იქნება ისეთი მოტივირებული, როგორც 4 წლის წინ იყო.
- ხელისუფლებაში მოსვლის დროს იგი გვპირდებოდა, რომ ყოველი მომდევნო წელი იქნებოდა უკეთესი, მეოთხე წელი კი განსაკუთრებით კარგი. ახლა იგი წერს, რომ საქართველოში ოქროს ხანა 2030 წელს დადგება….
- ჩვენი ქვეყნის თითოეული მოქალაქე საკუთარ შეფასებებში თავისუფალია. თავად გადაწყვიტოს, არის თუ არა იგი წელს ყველაზე ბედნიერი საკუთარი ცხოვრების მანძილზე, როგორი მოლოდინიც იყო. არ მგონია, რომ ზოგიერთი მოქალაქისგან ბატონ ბიძინას ფრაზა შეუმჩნეველი დარჩენილიყო – “ვფიქრობ, ცხოვრებისეული გამოცდილების შედეგად მაქვს მოვლენების მართებული ანალიზის უნარი”, თუ ეს უნარი მას ნამდვილად გააჩნია. დაველოდოთ, იქნება თუ არა თავად კმაყოფილი მეოთხე წელიწადით, რომელსაც ასეთი დიდი მოლოდინის რეჟიმში გვპირდებოდა.
„რეზონანსი“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ომარ ნიშნიანიძესთან: «ბიძინა ივანიშვილის გარეშე “ოცნებას” წარმატების მიღწევა გაუჭირდება”
თიკო ოსმანოვა
“ბიძინა ივანიშვილს თავისი გაკეთებული საქმეებით საზოგადოებაში ჯერ კიდევ იმხელა ნდობა აქვს, რომ მისი აქტიურად ჩართვა საარჩევნო კამპანიაში, “ქართული ოცნებისთვის” სასარგებლო იქნება. რომ არა ის, ვფიქრობ მმართველ პარტიას წარმატების მიღწევა გაუჭირდება”, – ამბობს “რეზონანსთან” საუბრისას საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი ომარ ნიშნიანიძე.
რისი თქმა უნდოდა და რისი თქმა მოახერხა ყოფილმა პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა დაპირებულ 5 414 სიტყვიან წერილში, ამასთან დაკავშირებით “რეზონანსი” მის თანაგუნდელს ომარ ნიშნიანიძეს ესაუბრა.
„რაც შეხება იმ პერიოდს, სანამ ხელისუფლებაში მოვიდოდით, ბიძინა ივანიშვილმა ეს თავის წერილში ძალიან კარგად წარმოადგინა. ის პერიოდი გამიცოცხლა და ვფიქრობ, აქცენტები სწორადაა დასმული. რაც შეეხება დაპირებებს, რაზეც ბიძინა ივანიშვილი საუბრობს, ვეთანხმები, რომ ზოგიერთი გადაჭარბებით გაიცა. იმედი გვქონდა, რომ მაქსიმალურს გავაკეთებდით, თუმცა, სამწუხაროდ, ვერ მოხერხდა. განსაკუთრებით ყურადღება მივაქციე ერთ მომენტს, სადაც ამბობს, რომ მოსახლეობის ინფორმირებაში პრობლემები გვაქვსო. მართლაც ადამიანებთან ჩვენი ურთიერთობა გაჭირდება, თუ ეს სივრცე არ გავარღვიეთ. თუ ჩვენ ეს “ჩინური კედელი” ვერ გადავლახეთ, გაგვიჭირდება არჩევნებზე წარმატების მიღწევა. მაგრამ იმედი მაქვს, ეს დაძლეული იქნება ისევ ჩვენი ძალისხმევით. მან სწორად აღნიშნა, რომ პროპაგანდისტული ძალადობა მიმდინარეობს», – ამბობს ომარ ნიშნიანიძე.
- მაშინ, კორცხელში განვითარებული მოვლენები რას ნიშნავდა?
- ეს ძალადობა უნდა დაიგმოს, დავგმეთ კიდევაც. რაც მოხდა, ეს იყო შეცდომა და ჩვენი კარგად არგათვლილი პოლიტიკის შედეგი.
- ბიძინა ივანიშვილს თავის წერილში არ უსაბრია სამართლიანობის აღდგენაზე, არადა 2012 წლის მთავარი დაპირება სწორედ ეს იყო…
- ამ ნაწილში მეც რაღაც დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა გამიჩნდა. შეიძლება ამაზე საუბარი, თუმცა ვიტყვი – სამართლიანობის აღდგენა ეს არის მუდმივი, პერმანენტული პროცესი, უფრო აქტიურები რომ ვყოფილავით, შეიძლებოდა. სამართლიანობის აღდგება 4 წელიწადში რომ დამთავრებულიყო, წარმოგედგინათ?! ეს წარმოუდგენლად მიმაჩნია, ვერ დამთავრდებოდა ვერაფრით, ეს გრძელდება და უნდა გაგრძელდეს.
- ბიძინა ივანიშვილის თქმით, “ჩვენ შევინარჩუნებთ თავისუფალ მედიაგარემოს, სადაც ნებისმიერ მედიასაშუალებას იმის შესაძლებლობაც ექნება, იყოს არაობიექტური, ტენდენციური, პოლიტიკურად ანგაჟირებული და გაავრცელოს არასწორი და ცილისმწამებლური ინფორმაციები, რისი მოწმენიც, სამწუხაროდ, ყოველდღიურად ვართ”, თქვენი აზრით, მაშინ რას ნიშნავს ტელეკომპანია “რუსთავი 2-ის” გარშემო განვითარებული მოვლენენები?
- “რუსთავი 2″-ის გარშემო პროცესები, რაც მიმდინარეობს, ეს არის თავად ამ ტელევიზიის დამსახურება. ასე რომ, არავითარ პოლიტიკურ სარჩულს აქ არ ვხედავ. იმდენი მეპატრონე გამოიცვალა, რომ ვიცოდით, რომ ადრე თუ გვიან, ეს დავის საგანი გახდებოდა. ამ ადამიანს (ქიბარ ხალვაში) თავის კერძო ინეტერსები გაუჩნდა თავის საკუთრების მიმართ, რომელიც ოდესღაც ჰქონდა. ეს სასამართლოს გადასაწყვეტია. სასამართლოს საქმიანობაში კი არავინ არ უნდა ჩაერიოს.
- “გამოვიყენებ მთელ ჩემს რესურსს, რათა დროის უკან შემობრუნება ვერ შეძლონ და ქვეყანა ისევ საკუთარი სადისტური ექსპერიმენტების ლაბორატორიად არ გადააქციონ”, – აღნიშნულია ივანიშვილის წერილში, თქვენი აზრით, არსებობს შანსი, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” ხელისუფლებაში უკან დაბრუნდეს?
- არ არსებობს ამის საშიშროება, მაგრამ ჩვენ, ჩვენს მოსახლეობას უნდა შევახსენოთ. ისეთ მოლოდინებს აჩენენ უზარმაზარი პროპაგანდსტული მანქანის საშუალებით, რომ მოსახლეობის რაღაც ნაწილს შეიძლება გაუჩნდეს სურვილი მათი დაბრუნების. და ეს შემიმჩნევია კიდეც ჩვენი კოაბიტაციის შედეგად მოკალათებულ საჯარო უწყებებში დასაქმებული ადამიანებში, რომლებიც მოლოდინის რეჟიმში არიან. საზოგადოებას უნდა ვუთხრათ, რომ ეს არავითარ შემთხვევაში არ მოხდება და ამისთვის ყველა ძალღონე უნდა გამოვიყენოთ.
- ბიძინა ივანიშვილი წინასაარჩევნო კამპანიაში აქტიურ ჩართვას გეგმავს. თქვენი აზრით, ამით გაიზრდება თუ არა “ქართული ოცნების” რეიტინგი, რომელიც საკმაოდ დაცემულია?
- დარწმუნებული ვარ, ეს პარტიას წარმატებას მოუტანს. ბიძინა ივანიშვილს თავისი გაკეთებული საქმეებით ჯერ კიდევ აქვს იმხელა ნდობა საზოგადოებაში, რომ მისი აქტიურად ჩართვა სასარგებლო იქნება “ქართული ოცნებისთვის”. რომ არა ის, ვფიქრობ, მმართველ პარტიას წარმატების მიღწევა გაუჭირდება. თუმცა, “ოცნება” ის ძალაა, რომელსაც შეუძლია დაბალი რეიტინგის პირობებშიც მოახდინოს გარდატეხვა და არჩევნებში წარმატებას მიაღწიოს.
- თქვენ რას აპირებთ, რჩებით პარტიაში თუ მიდიხართ?
- არ მითქვამს გადაჭრით, რომ მივდივართქო, თუმცა არ გამოვრიცხე. პარტიასთან ვთანამშრომლობ, წარმატებას ვუსურვებ. ნაკლზე უნდა მიუთითო, ცოტა კრიტიკულიც ვიყავი, თუმცა ვნახოთ, რა იქნება, ყოველ შემთხვევაში მოლოდინის რეჟიმში ვართ.
———————
„ახალი თაობა“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ გია ხუხაშვილთან: „რატომ გვატენის ბიძინა ივანიშვილი ნაციონალებს?“ // „ოცნება“ და ყოფილი ხელისუფლება ერთგვარ სიმბიოზად ჩამოყალიბდა“
რა შეცდომებს უშვებს ივანიშვილი, ვინ და რატომ „გვატენის ნაციონალებს, რა იქნება ამომრჩევლის პასუხი? – ამ თემებზე „ახალ თაობას“ ექსპერტი გია ხუხაშვილი ესაუბრება.
- თითქმის 2 კვირაა საზოგადოება ბიძინა ივანიშვილის წერილის გამოქვეყნებას ელოდა. უმეტესობას ეგონა, რომ ის სკანდალურ განცხადებას გააკეთებდა. თქვენ რა მოლოდინი გქონდათ და გაამართლა თუ არა მისმა წერილმა თქვენი იმედები?
- ამ წერილში დიდ სკანდალებს არ ველოდებოდი. მართალია, ოდნავ განსხვავებული მოლოდინები მქონდა, მაგრამ არა – პრინციპული. რაც შეეხება საკუთრივ წერილს, მისი ძირითადი ნაწილი ეთმობა წარსულის აღწერას და შეგვახსენებს, თუ რას გადავრჩით. ამ მიმართულებით მის მოსაზრებებს ძირითადად ვიზიარებ, მაგრამ 2016 წელს ამაზე ძირითადი აქცენტის გაკეთება არასწორად მიმაჩნია.
- რატომ არის 2016 წელს ამ თემებზე საუბარი გაუმართლებელი?
- იმიტომ, რომ ჩვენ ეს ყველაფერი ვიცით და მეტიც, ეს ყველაფერი 9 წლის მანძილზე საკუთარ ტყავზე გამოვცადეთ. მან ამ საშინელი რეჟიმის დამარცხებაში უმნიშვნელოვანესი წვლილი შეიტანა, მაგრამ გამუდმებით წარსულზე საუბარი არ შეიძლება. არც ის მომეწონა, რომ ის დღესაც ქვეყნის განვითარების პროცესს „ქართული ოცნების“ და ნაცმოძრაობის დაპირისპირების პრიზმაში განიხილავს. ივანიშვილი ამ წერილით კიდევ ერთხელ გვეუბნება, რომ მისი ალტერნატივა არის მხოლოდ ნაციონალური მოძრაობა და მათი უკან დაბრუნება არ უნდა დავუშვათ. ეს ივანიშვილის პრინციპული და ფატალური შეცდომა გახლავთ. დიდი ხანია, ქართულ საზოგადოებაში ჯამურად „ოცნება“ და ნაციონალები უმცირესობაში არიან. ამ ქვეყნის ამომრჩევლის უმეტესობა ეძებს ახალ ძალას. ივანიშვილის შეთავაზება ქართველი ამომრჩევლისთვის წარსულის არჩევანია. ივანიშვილის ხედვა, რომ არჩევანი გაკეთდეს ცუდსა და უარესს შორის, ქვეყნის განვითარებისთვის ძალიან ცუდია. ის ცდილობს, მოსახლეობა ბუათი შეაშინოს და ეუბნება, მე თუ არ ამირჩევ, მოვა ნაციონალური მოძრაობა.
- შეაშინებს ბუა ამომრჩეველს?
- არა მგონია. მოსახლეობისთვის მისაღები არც მოქმედი ხელისუფლებაა და არც – ყოფილი. თავისი წერილით ივანიშვილს მოსახლეობისთვის ახალი არაფერი უთქვამს. სამწუხაროა ისიც, რომ წერილში არ არის არსებული ხელისუფლების კრიტიკა. წერილის ეკონომიკურ ნაწილს რაც შეეხება, აქაც ფორმალისტურ მიდგომას აქვს ადგილი. მას უნდა სტატისტიკით დაგვიმტკიცოს, რომ ქვეყანაში ყველაფერი მიდის კარგად. ამის დიდოსტატი იყო მიხეილ სააკაშვილი, ასეთ საქმეებში მას ბადალი მართლაც არ ჰყავდა, მაგრამ ისიც კი ვერ ახერხებდა სტატისტიკის მოშველიებით რაღაცების დამტკიცებას. ადამიანი თავის კეთილდღეობას ქაღალდზე დაწერილი ციფრებით კი არ ზომავს, არამედ საკუთარი მაცივრით. ამ მხრივ ამ ხელისუფლებას ჯერჯერობით დასაკვეხნი ნამდვილად არაფერი აქვს.
წერილში ის შედარებით ანალიზსაც აკეთებს და ამბობს, რომ ევროპაში ერთ სულ მოსახლეობაზე კეთილდღეობა საქართველოსთან შედარებით ექვსჯერ მეტია. იქვე პროგნოზს აკეთებს, რომ 15 წელიწადში ეს ყველაფერი გასწორდება.
- თქვენ არ გჯერათ, რომ ამ მხრივ ვითარება გამოსწორდება?
- ეკონომიკური ზრდის ტემპები ამის შანსს ნამდვილად იძლევა. უახლოეს მომავალში ეკონომიკური ზრდის ტემპები თუ არ გაიზარდა, უახლოეს 10-15 წელიწადში ჩვენი კეთილდღეობა ევროპელებისას ვერ მიუახლოვდება. საინტერესოა ისიც, რის ხარჯზე უნდა მოხდეს ეს ზრდა, ივანიშვილის გზავნილებში ამის რეცეპტები საერთოდ არ ჩანს.
- ამ წერილის დანიშნულება საერთოდ რა იყო? სიახლე არაფერი უთქვამს, ნაციონალები რომ ცუდები იყვნენ, ამას ხალხი იმაზე ადრე ამბობდა, სანამ ივანიშვილი პოლიტიკაში მოვიდოდა...
- მეც არ ვიცი, რა დანიშნულება ჰქონდა ამ წერილს. ამაზე პასუხი თავად ბიძინა ივანიშვილს ექნება.
- წერილიდან გვამცნობს, სატელევიზიო გამოსვლებიც მექნებაო. ეს შეცვლის რამეს?
- ამ გამოსვლებშიც თუ იმაზე ილაპარაკებს, რომ არჩევანი მხოლოდ `ოცნებასა~ და ნაციონალებს შორის უნდა გაკეთდეს, არაფერიც არ შეიცვლება. იმაზე საუბარი, რომ შუა უნდა გაიკრიფოს, წარსულში ჩარჩენილი აზროვნებაა. ყველა გამოკვლევა ცხადყოფს, რომ ერთიც და მეორეც უკვე წარსულია და მაინტერესებს, რატომ გვატენიან ამ არჩევანს. ჩვენ სიახლე და სისტემური ცვლილებები გვინდა.
- ხალხისთვის მოქმედი და ყოფილი ხელისუფლებაც წარსულიაო, ამბობთ და მათ შორის საერთოდ განსხვავება არ არის?
- კი ბატონო, არის. „ქართული ოცნება“ წინამორბედს სჯობია. ახლა ქვეყანაში თავისუფლად სუნთქვა შეიძლება, მაგრამ „ქართული ოცნება“ სახელმწიფოს წინაშე არსებულ გამოწვევებს ვერ პასუხობს.
- რატომ გვატენის “ოცნება“ ყოფილ ხელისუფლებას?
- ეს პოლიტტექნოლოგიის საკითხია. თუ შენ არ შეგიძლია გახდე კარგი და წინ წახვიდე, მაშინ ამომრჩეველს არჩევანი უნდა დაუტოვო შენსა და შენზე უარეს ძალას შორის. ეს პოლიტტექნოლოგიაა, მაგრამ ადამიანების მიმართ სამართლიანი მიდგომა არ არის.
- რას იტყვით ზვიად ძიძიგურის განცხადებაზე, რომელიც ამბობს, რომ მომავალ პარლამენტში მთავარი ოპოზიციური ძალა ისევ ნაციონალური მოძრაობა იქნება...
- ეს არის პრობლემა, რომელიც მარტო ივანიშვილს კი არა, მთელ `ქართულ ოცნებას~ აწუხებს. ისინი ასე ხედავენ მომავალს და მიაჩნიათ, რომ მათსა და ნაციონალებს შორის სხვა არავინ არსებობს. ისინი ერთგვარ თვითკმარ სიმბიოზად ჩამოყალიბდნენ და მიაჩნიათ, რომ სამყაროს ჭიპს წარმოადგენენ.
„ახალი თაობა“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ვახტანგ ძაბირაძესთან: „პოლიტიკურ ასპარეზზე ბიძინა ივანიშვილის წონის ლიდერი ჯერ არ ჩანს“
პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე „ახალ თაობასთან“ ინტერვიუში ყოფილი პრემიერის, ბიძინა ივანიშვილის მიერ გამოქვეყნებულ წერილზე საუბრობს.
“გულწრფელად გითხრათ, მოლოდინი უფრო მეტი მქონდა, ვიდრე წერილის გაცნობის შემდეგ შემექმნა. ვფიქრობდი, უფრო ღრმა ანალიზი იქნებოდა. წერილი მიმოხილვითი ხასიათისაა, ვიდრე ანალიტიკური. საუბარი უფრო წარსულზეა, ვიდრე მომავალზე. წარსული როგორი იყო, ვიცით, შეიძლება მოსახლეობისთვის საჭიროა მისი შეხსენება და ეს წინასაარჩევნოდაც იქნება ალბათ გამოყენებული, მაგრამ ამაზე აპელირება არცთუ მომგებიანი შეიძლება იყოს, რადგან მოსახლეობას წარსული ისედაც კარგად ახსოვს“, – ამბობს ვახტანგ ძაბირაძე.
- წერილში წარსულზე საუბარია იმ კონტექსტში, რომ იქ არ უნდა დავბრუნდეთ….
- ეს აბსოლუტურად გასაგებია და მესმის, ვეთანხმები, რომ წარსულში არ უნდა დავბრუნდეთ, მაგრამ მე ვსაუბრობ იმაზე, რომ საჭიროა მომავალზე მეტი აქცენტირება. ზოგადი ფრაზეოლოგიით საუბარი საკმარისი არ არის. „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებაში ყოფნის 4 წლიანი პერიოდი, გარდა ჩამონათვალისა, თუ სად რამდენი ინვესტიცია განხორციელდა, გაანალიზებული არ არის. არ არის საუბარი, თუ რა პრობლემები იყო, რა გაკეთდა და რისი გაკეთება შეიძლება მომავალში. როგორც ჩანს, უკმარისობის განცდა თავადაც აქვს ავტორს, რადგან უფრო დეტალურ ანალიზსა და გეგმებს სექტემბრისთვის დაგვპირდა.
- 4 წლის განმავლობაში არსებული შეცდომების გაანალიზებას ელოდით?
- ოთხწლიანი მოღვაწეობის დეტალურ ანალიზს ველოდი ყველა მიმართულებით. შეიძლება საუბარი შეცდომებზეც ყოფილიყო და არც ყოფილიყო. ფართო ანალიზი მოგვცემდა იმის შესაძლებლობას, რომ გაგვეანალიზებინა, თუ რის გაკეთებას აპირებს არჩევნების შემდეგ ხელისუფლება.
- აქცენტი ეკონომიკაზე, მის ზრდაზეც არის, გარკვეული ციფრები აქვს მოყვანილი ყოფილ პრემიერს. ეს რამდენად იქნება მოსახლეობისთვის სარწმუნო?
- ეკონომიკურ ზრდაზე არის საუბარი, მართლაც არის მოყვანილი ციფრები, მაგრამ ამას მე დიდად ვერ ვიზიარებ, რადგან გარკვეული სკეფსისი მაქვს, განსაკუთრებით, როდესაც გრძელვადიან პერსპექტივებზე არის საუბარი. ჩემი სკეფსისი უკავშირდება მხოლოდ იმას, რომ მთელი ცხოვრება მესმოდა, რომ 5 წელიწადში, 10 წელიწადში უკეთესობა იქნება, მაგრამ ეს ვერა და ვერ იქცა რეალობად. ეკონომიკა შეიძლება მართლაც კარგად ვითარდება და ამ მიმართულებით მართლაც შეიძლება პერსპექტივები გვქონდეს, მაგრამ მნიშვნელობა ციფრებში კი არ არის, მნიშვნელობა აქვს, ამ პერსპექტივას როგორ გრძნობენ ადამიანები.
- ბიძინა ივანიშვილი ყველა რეგიონში აპირებს არჩევნების წინ ჩასვლას და მოსახლეობისთვის მიმართვას. გამოდის, ის არჩევნებში აქტიურად ჩაერთვება. ამომრჩეველი კვლავ დაუჯერებს ივანიშვილს?
- ეს წერილი თავისი არსით, პათოსით უფრო საარჩევნო მიმართვა იყო მოსახლეობისთვის. გზავნილი ცალსახაა: თუ არ აგვირჩევთ ჩვენ, მოვა ნაციონალური მოძრაობა და იქნება ისევ ის, რაც იყო. როგორც ჩანს, ხელისუფლება შეეცდება, მოსახლეობა ამაში დაარწმუნოს და ნაციონალური მოძრაობით შეაშინოს.
- რამდენად რეალურია, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ შეძლოს ხელისუფლებაში დაბრუნება?
- ეს სულაც არ არის უსაფუძვლო. ამიტომ ვამბობ, რომ ხელისუფლების მხოლოდ პიარის ნაწილი კი არ არის ის გზავნილი, რომ ნაციონალური მოძრაობა მობრუნდება, თუ არ აგვირჩევთ, ეს რეალურიც არის. ნაციონალური მოძრაობა ოდნავადაც კი არ შეცვლილა და თუ ხელისუფლებაში დაბრუნდება, როგორ დაბრუნდება, გასაგებია.
- ამ არჩევნებზე მთავარი ლოკომოტივი ისევ ივანიშვილი იქნება?
- რასაკვირველია. ბიძინა ივანიშვილი არის ავტორიტეტი, თუ მიხეილ სააკაშვილი არის ავტორიტეტი, არ მესმის, ბიძინა ივანიშვილი რატომ არ უნდა იყოს. პოლიტიკურ ასპარეზზე ივანიშვილის წონის სხვა ლიდერი ჯერჯერობით, უბრალოდ, არ ჩანს. მიიღებს თუ არ მიიღებს ივანიშვილი ამ არჩევნებში მონაწილეობას, 8 ოქტომბრის არჩევნები და „ქართული ოცნება“ მაინც ივანიშვილთან იქნება ასოცირებული. მოსახლეობას დღეს აქვს ორი არჩევანი: ან ნაციონალურ მოძრაობასთან დაბრუნება, ან იმ ვითარების არჩევა, რაშიც დღეს იმყოფება იმ მოლოდინით, რომ იქნება რაღაც მაინც გამოსწორდეს. ეს არის იძულებითი არჩევანი. ამ ვითარებაში ივანიშვილი სწორედ ამის პედალირებას ცდილობს.
ნაციონალური მოძრაობა „ქართულ ოცნებაზე“ არ საუბრობს, მისი მთავარი სასაუბრო თემა ბიძინა ივანიშვილია. მისი სამიზნე არის ივანიშვილი, რამდენად ეფექტურად არის შერჩეული სამიზნე, ეს სხვა საკითხია, მაგრამ ნაციონალების მთავარი მიზანი ივანიშვილია და არა – “ქართული ოცნება“.
- მთავარ ოპონენტს ივანიშვილში ხედავენ და არა - „ქართულ ოცნებაში“?
- დიახ, სწორედ ასეა და ამას არც მალავენ. მთელი წინასაარჩევნო პერიოდიც სწორედ ამ დაპირისპირებაში ჩაივლის.
„ახალი თაობა“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ჯონდი ბაღათურიასთან: „კორცხელში ბიძინა ივანიშვილმა და მიხეილ სააკაშვილმა სპექტაკლი დადგეს” // „ნაციონალებს“ და „ქართულ ოცნებას“ ერთმანეთი სჭირდებათ”
გუშინ, 30 მაისს, ქართული დასის ლიდერმა ჯონდი ბაღათურიამ პრესკონფერენცია გამართა და მისი მოსკოვში ვიზიტი და ქვეყანაში მიმდინარე პროცესები შეაფასა.
- ბატონო ჯონდი, იმ მძიმე სიტუაციაში, როდესაც საზღვარზე საქართველოს მოქალაქე დაგვიხვრიტეს, რამდენად გამართლებული იყო თქვენი ვიზიტი მოსკოვში?
- ყველა ჩემს წასვლას დიდი ჟივილ-ხივილი მოჰყვება ხოლმე. საზოგადოების უდიდეს ნაწილში საკმაოდ დადებითი გამოხმაურება მოჰყვა ჩემს ვიზიტს. აგრესიულად განწყობილები კი გრანტებზე გაყიდული პოლიტიკოსები არიან. სწორედ ისინი ცდილობენ ასეთი ნეგატიური ფონის შექმნას. ქართველ საზოგადოებაში 70%-ზე მეტი პოზიტიურად აფასებს რუსეთთან ურთიერთობის აღდგენას.
- თქვენ ფიქრობთ, რომ ამ ეტაპზე ეს შესაძლებელია?
- სავსებით შესაძლებელია პოლიტიკური ნების არსებობის შემთხვევაში. ვგულისხმობ ქართულ მხარეს. რუსულ მხარეს ურთიერთობის დარეგულირების სურვილი აქვს. კეთილმეზობლური ურთიერთობის აღდგენა საქართველოს ხელისუფლების კეთილგონიერებაზეა დამოკიდებული.
- შეხვედრაზე არ განიხილეთ ის საზარელი ფაქტი, რაც ხურჩაში მოხდა?
- არაფორმალური შეხვედრების დროს, რასაკვირველია, საკითხი შეეხო იმ საზარელ და ცინიზმით განხორციელებულ მკვლელობას, რომელიც განჯინ ოღლიმ ჩაიდინა. ჩვენი რუსი კოლეგები ამ ფაქტით ძალიან შეწუხებულები არიან. მათ აქვთ ერთგვარი ჩიხური მდგომარეობა, რადგან აღიარებული აქვთ აფხაზეთი და შიდა საქმეებში ჩარევა ასე ხმამაღლა არ გამოსდით. არ ვიცი, რამდენად უნდა ვთქვა ეს, მაგრამ მაინც ვიტყვი, რომ რუსეთმა განახორციელა ზეწოლა აფხაზეთის ხელისუფლებაზე და აფხაზეთის პროკურატურას აღძრული აქვს სისხლის სამართლის საქმე განზრახ მკვლელობის მუხლით. დამნაშავე დაკავებული არ არის, თუმცა არის კიდევ გარკვეული დეტალები, რომლებზეც დღეს ვერ ვისაუბრებ. ჩვენ უნდა ვეცადოთ, კეთილმეზობლური ურთიერთობები აღვადგინოთ, ეს მდგომარეობა ისევ ჩვენ გვაზიანებს. თუმცა ამერიკის შიშით ჩვენი ხელისუფლება პირში წყალჩაგუბებულია და დირექტივებს იქიდან ელის. სერიოზული პროვოკაციებია მოსალოდნელი.
- რა პროვოკაციებზე საუბრობთ?
- როდესაც ახალ სამხედრო ალიანსებზე მიდის საუბარი, ეს ჩვენ გვაწყობს?! ორი მეზობელი ერთმანეთს უპირისპირდება და როდესაც შენ ერთ-ერთთან სამხედრო ალიანსის შექმნას გეგმავ, გამოდის, რომ მეორეს უპირისპირდები. გვჭირდება დღეს ასეთი დაპირისპირებები?! ვინ აგებს მერე ამაზე პასუხს?! ხიდაშელს რა ენაღვლება, ის გაიქცევა ვაშინგტონში და სადღაც დაასაქმებენ, ჩვენი ქვეყანა კი გაიჭყლიტება და კიდევ რამდენიმე რეგიონს დავკარგავთ. ჩვენ ბევრ საინტერესო საკითხზე ვისაუბრეთ ჩვენს რუს კოლეგებთან.
- აქ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ საარჩევნოდ თანხების მოსაზიდად წახვედით. ასეა?
- ეს ხომ სტანდარტია. ეს მოდის გრანტებზე გაყიდული პოლიტიკოსების მხრიდან. თუკი ვინმე ქვეყნისთვის მუშაობს და თუკი ვინმე წინააღმდეგობას უწევს მათ, ცდილობენ დაასაბუთონ, თითქოს ფინანსების მოსაზიდად დავდივარ მე მოსკოვში. ეს სიცრუეა!
- ახლოვდება არჩევნები, როგორია თქვენი პოლიტიკური გეგმები?
- ივანიშვილი და სააკაშვილი ცდილობენ, რომ თეატრალიზებული საშუალებით გადაფარონ ქვეყანაში არსებული რეალური მოვლენები და, ივანიშვილის ტერმინოლოგიით რომ ვთქვათ, შუა გაკრიფონ. ჩვენი ენით კი მოახდინონ ამომრჩევლის პოლარიზაცია. ჩვენ არჩევნებში მონაწილეობას ვღებულობთ.
- ვისთან ერთად?
- ჩვენს მოკავშირეებთან ერთად. დღეს მიმდინარეობს კონკრეტიზაცია დეტალების. ჩვენ 2014 წელს შევქმენით კოალიცია – ერთიანი ოპოზიცია და მაშინვე განვაცხადეთ, რომ ამ კოალიციას ვქმნით არა ადგილობრივი არჩევნებისთვის, არამედ საპარლამენტო არჩევნებისთვის. თუმცა შიგნით ისეთი მოცემულობაა, რომ საჭიროა გარკვეული დეტალების დაზუსტება.
- უფრო კონკრეტულად?
- ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, საზოგადოებას შევთავაზოთ ისეთი გუნდი, რომელიც ახალ სიტყვას ამბობს ქართულ პოლიტიკაში. ძველი, გახუნებული, სიყვითლე რომ შეეპარათ, ასეთი სახეები აღარ უნდა იყვნენ პოლიტიკაში. მათ თავის თავი ამოწურეს და ასეთი სახეებისგან ჩვენ თავისუფალი უნდა ვიყოთ.
- რას ფიქრობთ პაატა ბურჭულაძის პოლიტიკურ საქმიანობაზე, რომელიც ახლახან გამოჩნდა პოლიტიკურ არენაზე?
- მე პაატა ბურჭულაძის შეფასებისგან თავს შევიკავებ. ყოფილ პარტნიორებზე ნეგატიურ შეფასებებს არ ვაკეთებ. დადებითი შეფასებების საშუალებას თუ მომცემს პაატა, მაშინ დიდი სიხარულით გავაკეთებდი ამ კომენტარს. ერთადერთი, რაც შემიძლია გითხრათ, პაატას პოზიციებით გაოცებული ვარ.
- რატომ, რამ გაგაოცათ?
- მაშინ, როდესაც მე და პაატა ვიყავით პარტნიორები და ჩვენ დიალოგს ვაწარმოებდით ქვეყნის ჩიხიდან გამოყვანაზე, მაშინ ჩემი და პაატას პოზიციები მთლიანად ემთხვეოდა ერთმანეთს. ჩემი პოზიციები დღესაც იგივეა, ხოლო პაატას პოზიციები დიამეტრულად განსხვავდება. ის სრულიად შეიცვალა. რამ განაპირობა ასეთი ფერისცვალება პაატას შეხედულების, მე ამის შესახებ ინფორმაცია არ მაქვს. დასკვნების გაკეთება შემიძლია, მაგრამ თავს ვიკავებ.
- საუბარია, რომ ნაციონალები პროვოკაციისთვის ემზადებიან და მაგალითად ყველას კორცხელის ინციდენტი მოჰყავთ. თქვენ რას ელოდებით ამ არჩევნებზე?
მე უფრო ზუსტ სახელს დავარქმევდი კორცხელის შემთხვევას. ნაცვლად იმისა, რომ ნაციონალების პროვოკაცია დავარქვათ, უმჯობესია უფრო ზუსტი სახელი ვუწოდოთ. ეს სახელი არის ნაციონალების და „ქართული ოცნების“ მიერ დადგმული სპექტაკლი.
- რაში სჭირდებოდათ მათ ასეთი სპექტაკლი?
- ეს ემსახურება ამომრჩევლის პოლარიზაციას. მათი მიზანია, ქვეყანაში შექმნილი უმძიმესი ფონი და ტრაგიკული პროცესები გადაფარონ. სააკაშვილს და ივანიშვილს შორის არსებობს ფარული მოლაპარაკება აღნიშნულ პროცესებთან დაკავშირებით. სულაც არ არის საჭირო ამ დეტალების შესახებ „ოცნების“ წევრებმა ან და მელიამ და მისნაირებმა რამე იცოდნენ. პირიქით, რაც ნაკლებად არიან ინფორმირებულები, მით უფრო ბუნებრივად გამოდის ყველაფერი.
- ანუ, ეს ყველაფერი დადგმული იყო?
- რასაკვირველია! მერე რა, თუ იქ ვიღაცის სისხლი დაიღვრება. ეს შედის მათ გეგმებში. ჩვენ სააკაშვილის ჩანაწერიც ხომ გვახსოვს, სისხლი უნდა დაიღვაროს, გვამი თუ იქნება, უკეთესიო. პოლიტიკაში ასეთი სიბინძურეები ხდება, თუკი ამას პოლიტიკური ინტერესი აქვს.
- და ეს შეთანხმება ივანიშვილსა და სააკაშვილს შორის შედგა?
- რა თქმა უნდა! ნაციონალური მოძრაობის და `ქართული ოცნების~ უფროსობას შორის არსებობს შეთანხმება, გარიგება, იმ მიზნით, რომ ტემპერატურა მაქსიმალურად მაღლა ასწიონ და მხოლოდ ამ პარტიების დაპირისპირების ჩვენება იყოს ტელეეკრანებზე. ამით გადაფარავენ ოპონენტებსაც და რეალურ ოპოზიციასაც დაჩრდილავენ.
- წავა „ოცნება“ ამაზე?
- რასაკვირველია, წავა. მიდის კიდეც. „ქართული ოცნება“ რასაც ფიქრობს და აპირებს, ეს ძალიან კარგად გამოჩნდა კოღუაშვილის განცხადებებში. მას გულუბრყვილოდ წამოსცდა, რომ არჩევნების შემდეგ მერაბიშვილსაც გამოუშვებენ და უგულავასაც. რომ პარლამენტში ოპონენტებად მხოლოდ ნაცები აწყობთ. მანამდე კი ასეთ ქუჩის სპექტაკლებს გამართავენ. მერე რა, რომ ვიღაცას თუ ცხვრიდან სისხლი წამოუვა, მერე რა, ვიღაცას თუ თავი გაუტყდება. სამაგიეროდ, გადაიფარება მნიშვნელოვანი პროცესები.
„ახალი თაობა“, 31 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ მამუკა გიორგაძესთან: „ქართულ ოცნებაში“ ნახევარი ნაციონალური მოძრაობის წარმომადგენელია“ // „გარკვეულ ძალებს უნდათ, მთელი საზოგადოება დრამატულ სპექტაკლებში ჩართონ“ // „ყველაფერი კეთდება იმისათვის, რომ ქართული სახელმწიფოსათვის მთავარი პრობლემები არ იხილებოდეს”
ბოლო დროს საქართველოს პოლიტიკაში ბევრი რამ ხდება. ზოგიერთი ინციდენტი და ფაქტი სკანდალური და ხმაურიანია. სახალხო პარტიის ლიდერი მამუკა გიორგაძე “ახალ თაობასთან” ინტერვიუში აღნიშნავს, რომ მომხდარმა და მიმდინარე მოვლენებმა გამოააშკარავა ის, რაც წინა წლებში ფართო საზოგადოებისთვის დაფარული იყო.
„დღეს ძალიან თვალსაჩინო გახდა ის, რაც 5 ან 15 წლის წინ ხალხისთვის დაფარული იყო და რაზეც სულ რამდენიმე კაცი ვსაუბრობდით. პოლიტიკაში აქტიურობის უფლება ყველას არ ეძლევა. წინა პლანზე არიან დაშვებული რუსეთიდან მართული ჯგუფები. ამ დაშვებული ძალებიდან ზოგს პროდასავლური ლოზუნგები აქვს, ზოგს პრორუსული და ზოგსაც – ნეიტრალიტეტის მხარდამჭერი. ისინი იბრძვიან ძალაუფლებისთვის. ბუნებრივია, რომ ამ ძალებს არ აინტერესებთ ქართული სახელმწიფოს გაძლიერება. როცა საჭიროდ ჩაითვლება, აქტიურ პოლიტიკაში უშვებენ სხვა, დამატებით ძალებს. ასეთი პროცესები წლებია მიმდინარეობს. ამ პროცესებში უნდათ მოსახლეობის ჩართვა“, – ამბობს მამუკა გიორგაძე
- ანუ, “ქართული ოცნება” და “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა” დაშვებული პოლიტიკური ძალებია?
- რა თქმა უნდა! მათ ერთმანეთში მცირე კონკურენცია აქვთ, თორემ “ქართული ოცნებისა” და ნაცმოძრაობის ბუნება ერთნაირია. ამ მსგავსებაში ბოლო დროს ძალიან ბევრი დარწმუნდა. 2012 წელს, როცა “ქართული ოცნება” გამოჩნდა, მაშინ მისი ნახევარი ნაცმოძრაობის წარმომადგენელი იყო. ისევე, როგორც 2003 წელს ნაციონალური მოძრაობის ნახევარს შეადგენდა მოქალაქეთა კავშირი. მრგვალ მაგიდასა და მის მოწინააღმდეგეს შორის დაპირისპირებაში მთავარი აღმოჩნდა ბრძოლა ქობალიასა და კიტოვანს შორის.
- რისთვისაა საჭირო ხელჩართული ბრძოლა ნაცმოძრაობასა და “ოცნებას” შორის?
- უნდათ, საზოგადოება დრამატულ სპექტაკლებში ჩართონ. საზოგადოების ყურადღება ამაზე გადავა. მთავარი ძალები წინა პლანზე უნდა იყვნენ. ყველაფერი კეთდება იმისთვის, რომ არ იხილებოდეს ქართული სახელმწიფოსათვის მთავარი პრობლემები. უნდა შენარჩუნდეს არსებული პრაქტიკა. ამ პრაქტიკის გამოყენებით სააკაშვილმა თავის დროზე გადაარჩინა შევარდნაძე. დაჭერებზე სააკაშვილმა ბევრი იყვირა, მაგრამ სულ 2 თუ 3 კაცი დააკავეს და მალე გამოუშვეს. ყველამ ვნახეთ, როგორ გადაარჩინა “ქართულმა ოცნებამ~ ნაციონალური მოძრაობა. დღეს რომ ნაციონალური მოძრაობა ბედავს და აცხადებს, შემოდგომაზე ხელისუფლებაში ვბრუნდებიო, ეს ივანიშვილის ბრალია. ხელჩართული და სისხლიანი ჩხუბი, რომელიც შუალედური არჩევნების დღეს კორცხელში გაიმართა, ასევე ამა თუ იმ პარტიის ყრილობა, ამ პროცესების მაჩვენებელია.
- პაატა ბურჭულაძის პარტიის ყრილობა დამფუძნებელი იყო. ის სიახლეებს ჰპირდება ხალხს…
- მერედა რა სიახლე მოვისმინეთ? უფრო სამართლიანი და კეთილშობილი მინდა ვიყოო, ესაა მისი განცხადება. სადაა პოლიტიკური პრინციპები! ჩვენ ისევ არ ვმსჯელობთ სახელმწიფოებრივ საკითხებზე, პროგრამებზე, ტერიტორიულ მთლიანობაზე, საქართველოს განვითარებაზე. გამოვიდნენ ლიდერები და გვითხრან, უნდა არსებობდეს თუ არა საქართველოს ტერიტორიაზე ისეთი სახელმწიფოებრივი ერთეული, როგორიცაა სამხრეთ ოსეთი! გაგვაგებინონ, რა გეგმა აქვთ აფხაზეთის კონფლიქტის მოგვარების თაობაზე! რა ღირებულებათა სისტემა აქვთ!
- აღნიშნეთ, რომ დაშვებულ პარტიებს სხვადასხვა ორიენტაცია აქვთ. სად ჩანს მათი საქმიანობა?
- საუბედუროდ, რუსეთი ისეთი დასუსტებული არ არის, რომ არაფერი იღონოს. ამბობენ, რუსეთი არაფერს წარმოადგენსო. თუ არაფერს წარმოადგენს, მაშინ რატომ ვართ ამ დღეში? რუსეთს 100 ათასი აგენტი რომ ჰყავდა, ეს ადამიანები სად გაქრნენ? ისინი არსად გამქრალან. ზოგიერთი მათგანი ენერგიულად აფრიალებს პროდასავლურ დროშას და უზრუნველყოფს საბაბს, რომ რუსეთმა საქართველო გალახოს. ნაციონალებისა და რესპუბლიკელების ყალბმა დასავლურობამ მიგვიყვანა იქამდე, რომ საზოგადოებაში შემცირდა დასავლეთის იმედი. არადა, 1990-იან წლებში ასეთი იმედი ხალხის 90%-ზე მეტს ჰქონდა! ბოლოდროინდელი სისხლიანი დრამებით და სხვა მოქმედებებითაც ხდება დასავლეთთან დაახლოების შეფერხება და საზოგადოებაში დასავლეთისადმი იმედის კიდევ უფრო კლება.
- პრორუსული პარტიები ღიად მოქმედებენ?
_ რა თქმა უნდა. ზოგიერთ პარტიას რელიგიური საბურველიც აქვს. ასეთი ლიდერები ლაპარაკობენ რუსეთთან ერთმორწმუნეობაზე. საქართველოში რუსეთიდან სხვადასხვა იდეა და მიმართულება შემოდიოდა. მათ შორის, ლიბერალური. საშინელება ისაა, რომ რუსეთის ადრინდელი ლიბერალები, მაგალითად, დეკაბრისტები, კავკასიის მიმართ ისევე დამპყრობლურად იყვნენ განწყობილი, როგორც “დერჟავნიკები”.
- თქვენს პარტიასაც ხომ აქვს კავშირი ევროპასთან? თქვენ რატომ ვერაფერს ახერხებთ?
- სახალხო პარტიას ნამდვილად გვაქვს კავშირები ევროსტრუქტურებთან, მათ შორის, ევროპის სახალხო პარტიასთან. ჩვენ კონტაქტებს არ ვწყვეტთ და იმ დოზით ვახერხებთ დასავლური და სახელმწიფოებრივი იდეების პოპულარიზაციას, ევროინტეგრაციის ხელშეწყობას, რა დოზითაც გვეძლევა ამის საშუალება. ევროპელ პოლიტიკოსებთან ურთიერთობისათვის სტატუსი არ გვჭირდებოდა, რაც არ აღმოჩნდა მოსაწონი სააკაშვილისათვის, რომელმაც ჩვენ ბრძოლა გამოგვიცხადა. ახლაც არა ვართ აქტიურ სივრცეში. მადლობა “ახალ თაობას” და კიდევ რამდენიმე მედიასაშუალებას, რომლებიც ჩვენთან თანამშრომლობენ. პარლამენტში როცა ვიყავით, მაშინ პარლამენტს არც ერთი ანტისახელმწიფოებრივი გადაწყვეტილება და კანონი არ მიუღია. ასეთები სხვა მოწვევების შემადგენლობებმა მიიღეს. საზოგადოებამ ბევრი ნახა. ხალხმა ისიც უნდა გააანალიზოს, რომ საქართველოს ხელისუფლებაში არ უნდა იყვნენ გარედან მართული ძალები. საქართველოს პოლიტიკა შიდა დუღილის პროდუქტი უნდა გახდეს.
—————
„ვერსია“, 30 მაისი, 2016 წელი
ინტერვიუ ირინა ფრუიძესთან: რატომ გაცვალა „ახლები“ „ოცნებაზე“
ნინო კომახიძე
(შემოკლებით)
ირინა ფრუიძე ,,ქართული ოცნების” პოლიტსაბჭოს კიდევ ერთი ახალი სახეა, რომელიც, მართალია, მანამდე ახალი მემარჯვენეების წევრი იყო, მაგრამ, როგორც თავად ამბობს, აქამდე საჯარო პოლიტიკაში ასე აქტიურად ჩართული არ ყოფილა. როგორ აღმოჩნდა „ოცნებაში“, ვიხილავთ თუ არა პარლამენტის განახლებულ შემადგენლობაში და რას მიიჩნევს საკუთარი გუნდის შეცდომად - „ვერსიას“ ინტელექტკლუბის ერთ-ერთი ცნობილი სახე ირინა ფრუიძე ესაუბრა.
- ქალბატონო ირინა, თქვენი პოლიტიკური წარსული ახალი მემარჯვენეებს უკავშირდება _ ამ პარტიის საერთაშორისო მდივანი იყავით. თქვენი გზები რატომ გაიყო და „ოცნებასთან“ როგორ აღმოჩნდით?
- პოლიტიკური კარიერა ახალგაზრდული ორგანიზაციით დავიწყე – საერთაშორისო ურთიერთობებს ვკურირებდი, შემდეგ დედაპარტიაში გადავინაცვლე და ბოლო პერიოდში საერთაშორისო მდივანიც ვიყავი; ასევე ევროპის სახალხო პარტიის ახალგაზრდული ორგანიზაციის ვიცე-პრეზიდენტიც ვიყავი. იმ პერიოდში, როცა პარტია სხვადასხვა ოპოზიციური კოალიციის წევრი იყო, ლიდერებთან ერთად, აქტიურად ვმონაწილეობდი საარჩევნო პროგრამის შემუშავებაში. საჯარო პოლიტიკაში, ალბათ, აქტიურად არ ვჩანდი და დღეს ბევრი ახალ სახედ ამიტომაც აღმიქვამს. მერე დიდი შუალედი მქონდა – 2012 წლის შემდეგ პოლიტიკაში მონაწილეობა აღარ მიმიღია, რადგან მთლიანად ახალ პროექტებზე გადავერთე; ახლა, როცა ,,ოცნებიდან” გარკვეული შეთავაზება მივიღე, გადავწყვიტე, რომ დროა, 10 წლის განმავლობაში დაგროვილი გამოცდილება ქვეყნის განვითარებას მოვახმარო. ,,ოცნებაში” მისვლა კი იმიტომ გადავწყვიტე, ვფიქრობ, ეს ის პოლიტიკური ძალაა, რომელსაც ქვეყანა სწორი მიმართულებით მიჰყავს.
- თქვენს თავს სად ხედავთ სახელისუფლო პარტიაში, რა იდეებით მიდიხართ?
- მქონდა რამდენიმე შეხვედრა პარტიის ლიდერებთან, შევხვდი პრემიერს, ვიცე-პრემიერს, პარტიის აღმასრულებელ მდივანს, საკმაოდ ინტენსიური კომუნიკაცია გვქონდა და თანამშრომლობა შედგა. ჩემი აზრით, ყველაზე გამოსადეგი ევროინტეგრაციის მიმართულებით ვიქნები. ასევე, ახალგაზრდულ საკითხებზე მუშაობის საკმაო გამოცდილებაც მაქვს. ვიქნები იქ, სადაც ჩემი ყოფნა გუნდისა და ქვეყნისთვის საჭირო იქნება.
- ისე, ხელისუფლებაში ახლებიდან ბევრია: პრემიერიც, პრეზიდენტის მრჩეველიც, პოლიტსაბჭოს წევრებიც - დავით კოღუაშვილი და საგანელიძე… როგორც ირკვევა, ლევან კალანდაძესა და გიორგი მოსიძესაც ,,ოცნებაში” ვიხილავთ. ამდენი საერთო აქვთ მემარჯვენეებს „ოცნებასთან“ თუ იმ პარტიაში რესურსი ვეღარ დაინახეთ?
- ალბათ, ეს შემთხვევითი არაა. ახალ მემარჯვენეებს ძალიან ბევრი ძლიერი, ჭკვიანი და გამოცდილი პოლიტიკოსი ჰყავდა და ეს ადამიანები დღეს ,,ოცნების” რიგებში არიან. ახალ მემარჯვენეებს ახლა ცოტა რთული მდგომარეობა აქვთ და შესაბამისად, ნელ-ნელა ბევრ ადამიანს მოუწია წამოსვლა, თუმცა ძალიან დიდი გამოცდილება მივიღე ამ პარტიისგან, რადგან ბევრ ჭკვიან ადამიანთან მომიწია მუშაობა. ჩემთვის, როგორც ახალბედა პოლიტიკოსისთვის, ეს ძალიან დიდი სკოლა იყო.
- „ოცნების“ ყრილობაზე თქვით, რომ თქვენთვის უპირობო ევროატლანტიკური კურსი და შიდაპოლიტიკაა, რომელსაც დემოკრატიული უწოდეთ. შიდაპოლიტიკით დავიწყოთ: ახლა თქვით, რომ ოპოზიციის მდგომარეობა რთულია - დაპირების მიუხედავად, სულს ღაფავს. ხელისუფლების მიზანმიმართული პოლიტიკა ხომ არაა, რომ ,,ოცნების” საპირწონედ მხოლოდ ნაციონალები დარჩნენ?
- სულაც არ ვფიქრობ, რომ ოპოზიცია სულს ღაფავს. თუ მსგავსი რამ ხდება და ზოგიერთი პარტია სუსტდება, ეს ხალხის მხარდაჭერის დაკარგვითაა გამოწვეული და არა – ხელისუფლების მიზანმიმართული პოლიტიკით. მსგავს ბრალდებაზე წინა ხელისუფლების დროს უფრო უნდა გველაპარაკა, როცა ნაციონალური მოძრაობა სხვა პარტიებს ხელოვნურად ასუსტებდა, ახლა კი ოპოზიციური პარტიების ძლიერებას ხალხი თავისი მხარდაჭერით განსაზღვრავს. ხელისუფლების მხრიდან ხელოვნურ ხელშეშლას ვერ ვხედავ. რა თქმა უნდა, ხელშეწყობა ყოველთვის შეიძლება მეტი იყოს. გააჩნია, ვინ როგორ უყურებს სახელმწიფოს მხრიდან ხელშეწყობის საკითხს.
- საარჩევნო კოდექსის გაუმჯობესება და არჩევნებზე თანაბარი სასტარტო პირობები კარგი დასაწყისი იქნებოდა, მით უმეტეს, 2012 წელს ,,ოცნებისგან” ამ კუთხით არაერთი დაპირება მივიღეთ. თუმცა 4 წლის შემდეგ, საგარეო კურსთან დაკავშირებითაც კითხვები არსებობს. როგორ გგონიათ, რატომ?
- ,,ქართულ ოცნებას” თავისი კურსი დეკლარირებული აქვს და ცალკეული ადამიანების განცხადებები პარტიის პოზიციას არ ნიშნავს. „ოცნების“ კურსში დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ამ პარტიაში არც ვიქნებოდი. ამიტომ ცალკეული განცხადებები ხელისუფლების მიერ ევროპისკენ გადადგმული უმტკივნეულო და თანმიმდევრული ნაბიჯების საპირწონე ვერ იქნება, თუმცა მიყვარს მრავალფეროვან გუნდში მუშაობა, ვფიქრობ, ეს გაცილებით საინტერესოა, ვიდრე იმ ადამიანებთან ყოფნა, სადაც ყველას აბსოლუტურად ერთნაირი აზრი აქვს.
- ის რამდენად მართებულად მიგაჩნიათ, რომ თქვენი გუნდი ახლა, ქვეყნისთვის კრიტიკულ საარჩევნო პერიოდში, პარლამენტში ერთმანეთს იმაზე ხოცავს, ოჯახი ქალისა და მამაკაცის კავშირია თუ არა?
- ეს საკითხი არათუ დღესაა აქტუალური, არამედ საქართველოში კიდევ ძალიან დიდხანს არ იქნება და ვერანაირ საშიშროებას ვერ ვხედავ. მსმენია, რომ ერთნაირსქესიანთა ქორწინების დაკანონებას ევროკავშირში შესვლა და ასოცირების პროცესი გვავალდებულებს. ყველას ვარწმუნებ, ეს აბსოლუტური ტყუილია და ევროკავშირის ბევრ ქვეყანაში ეს ლეგალიზებული არაა, ევროპაში კი კვლავ შიდადისკუსიის თემაა. ამაზე მსჯელობა ჩვეულებრივი პროცესია და ამ საკითხს ჩვენი მომავალი თაობები ისე გადაწყვეტენ, როგორც საჭიროდ ჩათვლიან. დღეს კი ნამდვილად არ ვფიქრობ, რომ ეს თემა აქტუალურია. ალბათ, ზოგიერთი ადამიანისთვის ეს ძალიან მნიშვნელოვანი თემაა.
- გადამწყვეტი საპარლამენტო არჩევნების წინ, გაცილებით მნიშვნელოვანი კორცხელში მომხდარი დაპირისპირების პოლიტიკური შეფასებაა, რის გამოც, მთავრობას საარჩევნო უბნებზე ჩხუბის დასჯის გამკაცრება უწევს. რატომ ვამკაცრებთ კანონებს, თუკი მაინც არავინ ისჯება?
- ჩემი პოზიცია ძალიან ერთგვაროვანია: ძალადობა, ვისი მხრიდანაც უნდა იყოს, დასაგმობია. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს წინასაარჩევნო პერიოდში ხდება თუ არჩევნებს შორის. პოლიტიკური ოპონირება ფიზიკური ძალადობის საფუძველი არ უნდა ხდებოდეს, ამიტომ მივესალმები ინიციატივას, რომლის მიხედვითაც, კანონი მკაცრდება და მომავალში, მსგავსი შემთხვევები მაქსიმალურად იქნება თავიდან აცილებული. რაც შეეხება კორცხელის ინციდენტს, ვიცი, გამოძიება დაწყებულია და დამნაშავეები პასუხს სამართლებრივად აგებენ. სიმართლე გითხრათ, უფრო შორსმიმავალ საფრთხესა და სამოქალაქო დაპირისპირების დასაწყისს ვერ ვხედავ, მაგრამ სურვილი მაქვს, მსგავსი რამ მარტო ოქტომბრის არჩევნებზე კი არა, აღარასოდეს განმეორდეს. არ მგონია, ეს ერთი შემთხვევა იმის მანიშნებელი იყოს, რომ წინასაარჩევნო პერიოდში ვითარება უფრო გამწვავდება. ორივე მხარე თავის დასკვნებს გამოიტანს, თუმცა გარკვეული დრო გამოძიებასაც სჭირდება. ზუსტად ვიცი, რომ ,,ქართული ოცნების” მხრიდან არანაირი გეგმა და ძალადობაში მონაწილეობის სურვილი არ არსებობს.
- იყო თუ არა ეს „ოცნების“ შეცდომა?
- ერთმნიშვნელოვნად ამას ვერ ვიტყვი. შეიძლება, ეს ადგილზე ცალკეული ინდივიდების შეცდომა იყო, რადგან მათ თავი ვერ შეიკავეს, ემოციებს აყვნენ და დაპირისპირება მოხდა, მაგრამ ეს მთელი პოლიტიკური გუნდის შეცდომას არ ნიშნავს. მიმაჩნია, რომ ჩვენი პოლიტიკური გუნდის მიზანი მსგავსის თავიდან აცილება უნდა იყოს.
- მსგავსი შეცდომები ვარშავის სამიტისა და ვიზალიბერალიზაციის პროცესის დასრულების წინ ხელს არ შეგვიშლის ანუ ხელისუფლება გვაძლევს გარანტიას, რომ მასობრივ არეულობას თავიდან ავიცილებთ?
- თუ ასეთი შემთხვევები მასობრივ პროცესებში გადაიზრდება, რა თქმა უნდა, ეს ქვეყნის ევროპისკენ სვლაში, შეიძლება, ხელისშემშლელი გახდეს, თუმცა ამაზე პასუხისმგებლობას მხოლოდ სახელისუფლო გუნდს ვერ დავაკისრებთ. მთელი საზოგადოება, მათ შორის, ოპოზიციური ძალა პასუხისმგებელია, რომ ამ ქვეყანაში პროცესები დემოკრატიულად განვითარდეს, რადგან თითქმის ყველანი ვთანხმდებით, რომ გვსურს, ევროპული ოჯახის ნაწილი გავხდეთ.
(…)
